Chenopodium album, Λουβουδιά, Χηνοπόδιο
Η Λουβουδιά είναι ένα από τα πιο διαδεδομένα εδώδιμα νόστιμα βότανα της ευρύτερης περιοχής της αρχαίας Άνθειας – Θουρίας. Είναι γνωστό από τους προϊστορικούς χρόνους (οι σπόροι του χρησιμοποιήθηκαν για την παρασκευή είδους ψωμιού) και έχει ακολουθήσει τον άνθρωπο στον εποικισμό των διαφόρων περιοχών της γης και στην εξάπλωση της γεωργίας. Πρόκειται για ετήσιο, μόνοικο, σπόρο-αναπαραγόμενο βότανο με ισχυρή πασσαλώδη ρίζα.. Τα νεαρά μέρη του φυτού είναι αλευρώδη. Αναπτύσσεται σχεδόν σε όλα τα εδάφη, προτιμά κυρίως τα εύθρυπτα, πλούσια σε άζωτο, πλούσια σε χούμο πηλώδη και αμμώδη εδάφη.Περίοδος φυτρώματος: τέλη άνοιξης-φθινόπωρο. Κοτυληδόνες: επιμήκεις, λεπτές, στρογγυλεμένες στην πάνω επιφάνεια, κοκκινωπές στην κάτω επιφάνεια, αλευρώδεις. Φύλλα: οβάλ έως τριγωνικά, επιμήκη παρά πλατιά, με μακρύ μίσχο, λεπτύνονται προς το μίσχο, με χρώμα ανοιχτό γαλαζοπράσινο, άνισα οδοντωτά, αλλά το πρώτο ζευγάρι φύλλων είναι πιο πάνω από όλα τα υπόλοιπα λογχοειδή φύλλα.Φυτά: με πολυπλευρικό βλαστό, όρθιας έκφυσης-διακλαδιζόμενα, φτάνουν μέχρι 150 εκατ. ύψος. Άνθη: δυσδιάκριτα, πρασινωπά, σε πυκνές μασχαλιαίες βοτρυοειδείς ταξιανθίες. Περίοδος άνθησης: μέσα καλοκαιριού-φθινόπωρο. Σπόροι ανά φυτό: 3000 σπόροι (κυμαίνονται από 200 έως 20000).
Chenopodium Album, Λουβουδιά, Θουρία, Χρυσορρόης ποταμός, 2 Σεπτέβρη 2013
Βαθύρριζα φυτά όπως το χηνοπόδιο φέρνουν στην επιφάνεια θρεπτικά στοιχεία από τα βαθύτερα στρώματα μέσω των βλαστών και των φύλλων. Όταν παραχωθούν τα φυτά ή μπουν στο κομπόστ, τα θρεπτικά στοιχεία γίνονται διαθέσιμα για τα επιπολαιόρριζα φυτά. Με αυτόν τον τρόπο εμπλουτίζεται το έδαφος με θρεπτικά στοιχεία οπότε δεν εξαντλείται από τη συνεχή καλλιέργεια και από τις απώλειες λόγω έκπλυσης τους. Η συγκαλλιέργεια του με πατάτες είναι ιδιαίτερα ευνοϊκή, και καλό είναι να επιτρέπεται η παρουσία του στον κήπο σε μέτριους αριθμούς, ειδικά όταν καλλιεργείται καλαμπόκι. Επίσης ευνοεί την ανάπτυξη του αγγουριού, της κολοκυθιάς, καρπουζιού, ενώ δίνει πρόσθετη ζωτικότητα σε άνθη όπως η ζίννια, μαργαρίτα και ο πανσές. Τα γουρούνια και οι κότες το αγαπούν στα νεαρά του στάδια. Αποτελεί πολύ καλό θρεπτικό υπόστρωμα για αρκετά έντομα, και μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν φυτο-παγίδα. Επίσης χρησιμοποιούμενο για ενσίρωση αποτελεί πολύτιμη πηγή θρεπτικών στοιχείων. Το καλλιεργούμενο βλήτο και το χηνοπόδι είναι εξαιρετικά για ενσίρωση γιατί και τα δύο έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη. Αποθηκεύει υψηλής ποιότητας φώσφορο στους ιστούς του. Είναι ένα φυτό που σχετίζεται με την παρουσία του ανθρώπου και των καλλιεργειών. Ευχάριστο και ενημερωτικό Video για την Λουβουδιά EatTheWeeds: Episode 84: Lambsquarters, pigweed, fat hen Η Λουβουδιά απεικονίζει την καλή θρεπτική κατάσταση του εδάφους. Εγκαθίσταται σε πλούσια και γόνιμα εδάφη, με σωστά χωνεμένο χούμο. Το αγριόχορτο φυτρώνει σε εδάφη που η αποσύνθεση της οργανικής ουσίας προχωράει στη σωστή κατεύθυνση, και έχουμε αποδέσμευση καλής ποιότητας και αξιόλογης ποσότητας θρεπτικών στοιχείων. Είναι δείκτης ιδανικών συνθηκών παραγωγής σε βιολογικά ενεργό εδαφικό σύστημα. Δεν υπάρχει πρόβλημα κακής στράγγισης και συσσώρευσης νερού όπου εμφανίζονται τόσο το χηνοπόδι όσο και το καλλιεργούμενο βλήτο. Τα αγριόχορτα αυτά είναι η καλύτερη δυνατή εργαστηριακή ανάλυση όσον αφορά τον αφομοιώσιμο φώσφορο που απελευθερώνεται για τις ημερήσιες ανάγκες των φυτών. Όπου φυτρώνει χηνοπόδι κάθε χρόνο, δεν υπάρχει ανάγκη για αγορά και προσθήκη φωσφορικών λιπασμάτων. Δεν υπάρχει λόγος να αγοραστεί κάλιο ή να αυξηθούν τα επίπεδα του ακόμα και αν ο έλεγχος (ανάλυση) του εδάφους υποδηλώνει ότι το απόθεμα αφομοιώσιμων θρεπτικών στοιχείων δεν είναι το μέγιστο. ΕΔΩΔΙΜΟΤΗΤΑ: Είναι στενός συγγενής με το σπανάκι και είναι κατάλληλο για λαχάνευση. Τα νεαρά βλαστάρια μπορούν να μαγειρευτούν και να φαγωθούν όπως το σπαράγγι. Είναι πιο πλούσιο σε βιταμίνη C από το σπανάκι, πολύ πιο πλούσιο σε βιταμίνη Α, αλλά όχι τόσο πλούσιο σε σίδηρο και κάλιο, αλλά παραμένει καλή πηγή θρεπτικών στοιχείων και ιδιαίτερα του ασβεστίου. Τα φύλλα και οι τρυφεροί βλαστοί μπορούν να καταναλωθούν σαν λαχανικό , είτε στον ατμό στο σύνολό του ή μαγειρεμένοι όπως το σπανάκι , αλλά θα πρέπει να καταναλώνονται με μέτρο, λόγω των υψηλών επιπέδων του οξαλικού οξέος στα φύλλα του .Κάθε φυτό παράγει δεκάδες χιλιάδες μαύρους σπόρους . Αυτοί είναι πλούσιοι σε πρωτεΐνες , βιταμίνη Α, ασβέστιο, φώσφορο, και κάλιο. Σε ανάλυση απανθρακωμένων φυτικών καταλοίπων που βρέθηκαν σε λάκκους αποθήκευσης και φούρνους της Εποχής του Σιδήρου και τη Ρωμαϊκή εποχή στην Ευρώπη έχουν βρεθεί σπόροι Λουβαδιάς ανάμεσα σε συμβατικούς σπόρους και
ακόμη και μέσα στα στομάχια ανθρώπων που είχαν μουμιοποιηθεί πριν 9.000 χρόνια από σήμερα. Στην Ινδία , το φυτό είναι ευρέως ονομάζεται bathua και βρίσκεται σε αφθονία κατά τη χειμερινή περίοδο .Τα φύλλα και τα νεαρά βλαστάρια του φυτού αυτού χρησιμοποιούνται σε πιάτα όπως σούπες , κάρυ και γεμιστά ψωμιά , ιδιαίτερα δημοφιλή στο Πουντζάμπ . Οι σπόροι τρώγονται σαν πληγούρι και επιπλέον μπαίνουν σε ήπια αλκοολούχα ποτά που έχουν υποστεί ζύμωση , όπως SooRa και ghanti.
Ινδικό φαγητό. Λουβουδιά, ρύζι , κάρυ, κρεμμύδι και πατάτα. Μια έκθεση αναφέρει ότι , όταν η λουβουδιά μαγειρεύεται και τρώγεται με τα φασόλια , ελαχιστοποιεί τα αέρια και το φούσκωμα. Τα ωμά φύλλα είναι γενικά πολύ θρεπτικά, αλλά πολύ μεγάλες ποσότητες μπορεί να διαταράξουν το νευρικό σύστημα και να προκαλέσουν γαστρικό άλγος. Τα φύλλα περιέχουν περίπου 3,9 % πρωτεΐνη , 0,76 % λίπος, 8,93 % υδατάνθρακες , 3 % τέφρα.
Σπόροι σε μεγένθυση Οι σπόροι αποξηραμένοι και αλεσμένοι τρώγονται ωμοί ή ψημένοι σε ένα ψωμί. Οι σπόροι μπορούν να φυτρώσουν και να προστεθούν σε σαλάτες. Ο τρόπος συλλογής των σπόρων περιγράφεται στο video. Οι σπόροι πρέπει να μουλιάσουν σε νερό μια μέρα και επιμελώς να ξεπλυθούν, προτού χρησιμοποιηθούν , προκειμένου να απομακρυνθούν τυχόν σαπωνίνες . Οι σπόροι περιέχουν περίπου 49 % υδατάνθρακες , 16 % πρωτεΐνες , 7 % τέφρα , τέφρα 5,88 % [ 114 , 179] . Οι ταξιανθίες τρώγονται μαγειρεμένες. Το φυτό είναι ένα γευστικό υποκατάστατο του μπρόκολου. ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ: Τα φύλλα είναι ανθελμινθικά, αντιφλεγμονώδη, αντιρευματικά, ήπια καθαρτικά, οδοντοαναλγητικά (Πανεπιστήμιο Haryana, India) . Μια έγχυση ακόμη λαμβάνεται στη θεραπεία των ρευματισμών.
Τα φύλλα εφαρμόζονται ως κατάπλασμα πλύσης ή σε τσιμπήματα, στην ηλίαση, τις ρευματικές αρθρώσεις και τα πρησμένα πόδια, ενώ ένα αφέψημα χρησιμοποιείται για τα σάπια δόντια. Οι σπόροι όταν μασηθούν συντελούν στη θεραπεία των προβλημάτων του ουροποιητικού. Ο χυμός των στελεχών εφαρμόζεται στις φακίδες και τα ηλιακά εγκαύματα. Ο χυμός της ρίζας χρησιμοποιείται στη θεραπεία της αιματηρής δυσεντερίας.
ΑΛΛΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ: Μια εδώδιμη πράσινη χρωστική ουσία λαμβάνεται από τους νέους βλαστούς του φυτού. Οι θρυμματισμένες φρέσκες ρίζες είναι ένα ήπιο υποκατάστατο σαπουνιού. WILDWATERWALL WIKIPEDIA Plants For A Future
Edmund Launert Guide to Edible and Medicinal Plants of Britain and Northern Europe
Steven Foster A Field Guide to Medicinal Plants and Herbs Αναρτήθηκε στις Amaranthaceae, Α ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΑ, ΑΓΓΕΙΟΣΠΕΡΜΑ, Αντιφλεγμονώδη, Ανθελμινθικά, Δυσεντερία, Δικοτυλήδονα, Επούλωση πληγών, Εγκαύματα, Κατασταλτικά, Ρευματισμοί, ΦΥΤΑ |