Interview
24
Hoe zou het nog zijn met Jessie De Caluwe?
‘Leve de burn-out’ Op 6 februari komt Jessie De Caluwe in Koekelare vertellen over haar drukke radio-, tv- en coachingjob en hoe die haar in 2010 mentaal op de knieën dwong. Achteraf gezien was het een kantelpunt in haar leven. Nu is alles weer in evenwicht en woont Jessie afwisselend in België en Marokko. Ook daarover gaat deze bijzondere voorstelling. Multi-instrumentaliste Hilde Van Laere zorgt voor het muzikale klankpalet.
'Twee in één' bundelt de voorstellingen 'Leve de burn-out' en 'Tussen hier en daar'. We blikken al even met Jessie De Caluwe vooruit naar deze inspirerende avond op woensdag 6 februari 2019 in Koekelare. Dag Jessie! Hoe gaat het nu met u? (lacht) Hoe klink ik? Ik mag zeggen dat ik gezond ben en opnieuw een leven in evenwicht leid. Ik maak me geen zorgen en ervaar geen druk, eerder een vorm van 'lichtheid'. Hoe blikt u terug op die zware periode van uw burn-out? Wat heeft u eruit geleerd? Dat ik me liet leven, mijn agenda liet invullen door anderen, hoe graag
ik mijn werk ook deed. Ik zei ook altijd ja tegen vrienden, familie … Ik heb mezelf te weinig beschermd. Sindsdien heb ik al dat 'moeten' veranderd in 'mogen'. Nu 'mag' er zo veel. Mensen zeggen vaak: “Ik moet nog naar een feestje.” Nee, je mág er naartoe. Dat is een groot verschil. In het voorwoord van mijn boek 'Leve de burn-out' schrijft professor Etienne Vermeersch: “Heb meer mededogen met jezelf, zie jezelf liever.” Vroeger lag de lat te hoog, nu ga ik er dansend onderdoor. Het gaat over keuzes maken. Je kan niet iedereen te vriend houden en van 's morgens tot 's avonds op alles 'ja' zeggen. Als coach was ik vroeger ook altijd bereikbaar, zelfs 's nachts. Nu kies ik zelf wat ik wil doen en wanneer.
25
Hoe bent u er uiteindelijk in geslaagd om uit het dal te klimmen? Dat kan je nooit alleen. Bij mij in eerste instantie met een goede therapeut. Die heeft me veel doen inzien. Als ik me niet goed voelde, dan minimaliseerde ik dat. Ik deed ook veel dingen tegen mijn zin, zoals de lange afstanden tussen Oostende en Vilvoorde of Nederland. Dan ben ik dingen beginnen schrappen. Daarnaast helpt het ook enorm om de zaken letterlijk en figuurlijk van op een afstand te bekijken. Bij mij was dat Marokko. Ik herinner me dat ik op een bepaald moment tijdens een raid helemaal alleen was in de woestijn en ik plots in mijn hoofd de verkeersflash hoorde die ik dagelijks moest lezen. En toen dacht ik: “Wat ben ik blij dat ik niet in die file sta.” Het was een inzicht.
Interview
Wat mogen we verwachten van de voorstelling in Koekelare? In het eerste deel vertel ik wat een burn-out precies is. Want daar bestaan nog veel misverstanden over. Het wordt vaak verward met een depressie. En het kan ook heel lang duren, tot meer dan een jaar vooraleer men eruit geraakt. Mensen durven meestal niet bekennen dat ze ermee kampen. Tijdens de voorstelling 'herkennen' zij het vaak bij zichzelf of bij anderen. 'Leve de burn-out' laat ook zien dat het een nieuw begin kan zijn, zoals bij mij. Je hebt het recht om een ander leven te gaan leiden. Wij willen dus zeker ook hoop bieden aan wie de signalen 'herkent' en stimuleren om er iets mee te doen. Achteraf krijgen we veel positieve reacties.
Ik ging alles meer en meer in vraag stellen: mijn werk, de mensen rondom mij, mezelf. Ik ben selecties beginnen maken. Situaties die me leegzuigen, te veel energie vreten, me opjagen … heb ik geschrapt. Ik heb de drukte van me afgeduwd. Zo ben ik ook gestopt met les te geven aan het conservatorium. Wat brengt u tot rust in de chaos van het hedendaagse leven? Lezen en weg zijn in het boek, een goed gemaakte serie (The Handmaid's Tale!), bewust stilte opzoeken, muziek beluisteren (liefst soul) … en slapen! In de uitspraak 'Slaap gerust de helft van je leven, de rest zal je dubbel beleven' zit zo veel waarheid. Rust vinden moet je leren. Het moet ook in je zitten. Ik trok me als kind al graag terug met een boek. Ik ben graag alleen. Daardoor kan ik me ook helemaal geven als er mensen zijn. Ik kan bij wijze van spreken mijn eigen stekker uittrekken en hem inpluggen bij anderen. Ik hou enorm van 1-op-1-gesprekken. Liefst diepgaand, of net met veel stiltes. Ook de voorstellingen die ik breng met Hilde zijn heerlijk. We vullen elkaar perfect aan. Ik luister heel graag naar wat zij doet. Het is bijna lichamelijk. Zowel spannend, inspannend als ontspannend. Die avonden werken ook therapeutisch. Of de theatervoorstelling 'Liefdesbrieven' die ik speel met Jo Decaluwe (geen familie van). Ik laad daar helemaal van op! Sedert 1 mei ben ik officieel met 'rustpensioen', maar ik doe eigenlijk gewoon hetzelfde als ervoor. Ik moet wel opletten dat ik mezelf niet opnieuw voorbijloop. Zo heb ik in het najaar een reeks van 11 voorstellingen. Dat is op het randje. Het gevaar blijft op de loer liggen, de knipperlichten blijven aan. U verblijft 7 maanden per jaar in Marokko. Wat vindt u daar dat u hier niet vindt? Absolute rust en geen stress. Waar ik woon zijn er geen files. Soms is er zelfs geen elektriciteit en geen water. In het begin ergert je dat, daarna leer je er mee leven. Het dichtstbijzijnde dorp ligt op 5 kilometer en daar zijn een paar winkeltjes met enkel basisproducten. Ze hebben maar één soort kaas, maar in de souks vind je wel verse vis, groenten en fruit. Bij ons is er een constante 'keuzestress'. Hier in Marokko praten de mensen nog allemaal met elkaar of ze nodigen je uit op de thee. Zomaar, zelfs totaal onbekenden. En er wordt ook veel meer gelachen dan in België.
In het tweede deel breng ik samen met multi-instrumentaliste Hilde Van Laere (de 'Krak van Oostkamp') het verhaal 'Tussen hier en daar', tussen Oostende en Marokko. Hierin vinden de aanwezigen ook het gevoel van ontsnappen of weg zijn, loslaten, ontstressen. We worden vandaag om de oren geslagen met slogans om ons te haasten en ons nu meteen van alles aan te schaffen. We staan onder constante druk. Tijdens de voorstelling ervaar je dat minder vaak meer is. Tot slot, iedereen kent u nog van die warme, unieke stem. Verzorgt u ze nog altijd? Nee, niet speciaal. Maar ik vermijd wel airco, ook in de wagen. Slapen en tot rust komen zijn eveneens belangrijk voor de stem. En op tijd en stond zwijgen natuurlijk … (lacht uitbundig) Bij deze… Hartelijk dank voor dit interview en tot in Koekelare!
Franky Vantyghem
Twee in één woensdag 6 februari 2019, 19.30 uur Cc De Balluchon, Moerestraat 19, Koekelare toegang: 8 euro Reserveren: www.ticketwinkel.be info: 051 58 09 65, bibliotheek@koekelare.be