Εθέλοντας και Γράφοντας

editorial Η 5η ∆εκεµβρίου έχει καθιερωθεί από τον ΟΗΕ ως η Παγκόσµια Ηµέρα Εθελοντισµού. Το ∆ίκτυο Εθελοντικών Οργανώσεων Θεσσαλονίκης τιµά την ηµέρα γιορτάζοντας την εδώ και τέσσερα χρόνια. Μία ηµέρα µπορεί να σταθεί αφορµή για να αφυπνιστείς και να αφυπνίσεις — µια µέρα όπως η σηµερινή. Άνθρωποι από δεκάδες εθελοντικές οργανώσεις της πόλης συναντήθηκαν, κουβέντιασαν µε τους πολίτες της Θεσσαλονίκης και διέδωσαν για µιαν ακόµη φορά την αξία της ανθρώπινης προσφοράς και συµµετοχής. Οι λέξεις και οι σκέψεις σίγουρα δε µπορούν να απαλύνουν κανέναν πόνο, ούτε να καλύψουν τα κενά που η κοινωνία µας έχει δηµιουργήσει: µπορούν όµως να δώσουν ελπίδα για έναν κόσµο διαφορετικό, βασισµένο στη συναίνεση, την ειρήνη, το σεβασµό, την αλληλεγγύη, την ανθρωπιά. Το δίκτυο εθελοντικών οργανώσεων δεν δίνει υποσχέσεις, τα µέλη του βρίσκονται καθηµερινά στις γειτονιές, στα σπίτια και στους δρόµους, όπου προκύπτουν ανάγκες. Βασικός στόχος είναι η αφύπνιση, η ευαισθητοποίηση και η ενεργός συµµετοχή. Γιατί για εµάς εθελοντισµός δεν είναι έννοια, είναι στάση και πράξη ζωής. Την έκδοση που κρατάτε σήµερα στα χέρια σας την συντάξαµε και επιµεληθήκαµε µέσα σε µια ηµέρα. Είναι γεµάτη σκέψεις, συναισθήµατα, µηνύµατα, για τον εθελοντισµό, την αλληλεγγύη και τη συνεργασία. Το λιγότερο που µπορούµε να κάνουµε είναι να αφιερώσουµε τούτη την προσπάθεια στη µικρή δεκατριάχρονη Σάρα, κάτοικο δυτικών συνοικιών, που πρόσφατα άφησε την τελευταία της πνοή, τόσο πρόωρα και άδικα προσπαθώντας να ζεσταθεί. Είναι όµως αφιερωµένη και σε όλους τους ανθρώπους, που αυτή τη στιγµή ζουν σε άθλιες και τραγικές συνθήκες. Σε τούτη τη δύσκολη στιγµή που βιώνει ο τόπος, πέρα από τις µελέτες, τα νούµερα και τις στατιστικές, η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη είναι που πρέπει να υπερισχύσουν ενάντια στο σκοτάδι, τον ατοµικισµό και τη µισαλλοδοξία. Η ζωή δεν είναι τύχη, είναι αγώνας. Με την ευχή και την ελπίδα ότι κάτι καινούργιο ξηµερώνει.. Καλή ανάγνωση!

Thess ∆ίκτυο | ∆ίκτυο Εθελοντικών Οργανώσεων Θεσσαλονίκης 5 ∆εκέµβρη 2013

Η Νέα Ακρόπολη είναι ένας ∆ιεθνής Πολιτιστικός και Φιλοσοφικός Οργανισµός που δραστηριοποιείται σε περισσότερες από 55 χώρες στον κόσµο και έχει ως σκοπό να ενεργοποιήσει την εσωτερική δύναµη του ατόµου, προωθώντας τον ανθρώπινο πολιτισµό, τον αυθεντικό εθελοντισµό και την πρακτική φιλοσοφία. Ήδη από το 1982 αντιπροτείνουµε «µια κοινωνία απελευθερωµένη από τη λογική της «προόδου», της ανεξέλεγκτης παραγωγής και της αυστηρής εξειδίκευσης, βασισµένη στην αυτοδιαχείριση και την αυτοοργάνωση, που ξανατοποθετεί τον άνθρωπο σε αρµονική σχέση µε το περιβάλλον του». Η µη κυβερνητική οργάνωση «Ενωµένες Κοινωνίες των Βαλκανίων» (United Societies of Balkans) ιδρύθηκε το 2008, στη Θεσσαλονίκη, µε όραµα της, µια παγκόσµια, χωρίς αποκλεισµούς κοινωνία, όπου οι νέοι θα συµβάλουν ισότιµα στη διαµόρφωση ενός κόσµου µε λιγότερες προκαταλήψεις, διακρίσεις και άλλων µορφών αδικίες. ∆ραστηριοποιείται στον τοµέα της νεανικής κινητικότητας, της κοινωνικής ευαισθητοποίησης και της προώθησης του διαπολιτισµικού διαλόγου. Ο Σύλλογος «Οικογένεια και Παιδί» είναι Φιλανθρωπικό Σωµατείο µε σκοπό την υποστήριξη άπορων οικογενειών µε ανήλικα παιδιά. Μέριµνα του είναι η επανένταξη των ατόµων στην εργασία και η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των ανθρώπων ευαισθητοποιώντας τους πολίτες προκειµένου να συνεισφέρουν στο µέτρο του δυνατού. Η Ένωση για τα δικαιώµατα των Πεζών ιδρύθηκε στην Θεσσαλονίκη το 2007, µε σκοπό την προβολή και την προάσπιση των δικαιωµάτων των πεζών και την ευαισθητοποίηση αρχών και πολιτών σε θέµατα βιώσιµης κινητικότητας και προστασίας του δηµόσιου χώρου. Το Σωµατείο έχει συµπληρώσει 10 χρόνια ενεργού παρουσίας σε όλους τους τοµείς που αφορούν το αστικό και περιαστικό πράσινο, µε:την εκπαίδευση και ευαισθητοποίηση των πολιτών διοργανώνοντας σεµινάρια, επισκέψεις σε σχολεία & ξεναγήσεις (Βοτανικό, Σέιχ Σου, κλπ)/Υιοθεσίες δηµόσιων χώρων/∆ενδροφυτεύσεις αρχαιολογικών χώρων και καµένων δασικών εκτάσεων/∆ιαµορφώσεις περιβάλλοντος χώρου σχολείων, ιδρυµάτων & πάρκων/Συµµετοχή σε δράσεις του ∆ΙΚΤΥΟΥ. Το ΚΕ.Π.ΚΑ. είναι µη κερδοσκοπική, µη κυβερνητική, πανελλαδική Ένωση Καταναλωτών. Εδώ και τριάντα ένα χρόνια, αγωνίζεται για την προστασία των δικαιωµάτων των Καταναλωτών, την προστασία του περιβάλλοντος και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής. Το ΚΕ.Π.ΚΑ. παρεµβαίνει, δυναµικά, για τη διαµόρφωση θεσµικού πλαισίου, που προστατεύει τον καταναλωτή, στη λειτουργία της αγοράς. Ενηµερώνει τους Καταναλωτές, µε δελτία τύπου, παρεµβάσεις τηλεοπτικές, ραδιοφωνικές και στον έντυπο τύπο, ηµερίδες, µε ειδικούς επιστήµονες, επισκέψεις σε σχολεία, µε έρευνες και ενηµερωτικές εκστρατείες. Η ΑΡΣΙΣ είναι Μ.Κ.Ο. που δραστηριοποιείται στον ελληνικό και ευρωπαϊκό χώρο. Λειτουργεί γραφεία και δοµές σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Κοζάνη, Μακρινίτσα και Αλεξανδρούπολη. Αναπτύσσει δράσεις, υπηρεσίες και προγράµµατα προστασίας νέων και παιδιών που βρίσκονται σε κίνδυνο περιθωριοποίησης, θυµατοποίησης και αποκλεισµού, καθώς και υποστήριξης ευπαθών κοινωνικά οµάδων.

Με άξονα την αλληλεγγύη και την ενεργή συµµετοχή, µέσα από τις δράσεις της (εργαστήρια εκπαίδευσης και κατάρτισης, έρευνα, εκδόσεις, πρωτοβουλίες ευαισθητοποίησης, συµµετοχή σε φεστιβάλ κ.ά.), η ΑΝΤΙΓΟΝΗ στοχεύει στην καταπολέµηση των διακρίσεων και στην εξασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωµάτων για όλους. Η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία είναι , µη κερδοσκοπικό Σωµατείο, µε έδρα την Αθήνα και κύριο σκοπό τη µελέτη και την προστασία των άγριων πουλιών και των βιοτόπων τους στην Ελλάδα. Το έργο της περιλαµβάνει δράσεις προστασίας, ενηµέρωσης και περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, αλλά και παρεµβάσεις για κρίσιµα θέµατα του φυσικού περιβάλλοντος.

Το Κέντρο Εργάνη είναι µη Κυβερνητική Οργάνωση µε έδρα τη Θεσσαλονίκη, που έχει ως κύριο στόχο την προώθηση της απασχόλησης και της επιχειρηµατικότητας των γυναικών, νέων και µελών ευπαθών κοινωνικά οµάδων. Ιδρύθηκε το 1991 και η δηµιουργία του οφείλεται σε ένα πρόγραµµα που σχεδίασαν και υλοποίησαν ευαισθητοποιηµένοι φορείς της πόλης, µε στόχο την ενίσχυση της γυναίκας για τη συµµετοχή της στην αγορά εργασίας Η ΧΑΝΘ ιδρύθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1921, ως αγαθοεργό µη κερδοσκοπικού χαρακτήρα κοινωφελές σωµατείο, µε σκοπό την ισόπλευρη ανάπτυξη των νέων στην ψυχή, στο πνεύµα και στο σώµα. Είναι µία οργάνωση πολυσυλλεκτική και συµµετοχική, που διέπεται από τις αρχές του έµπρακτου χριστιανισµού, έχει επίκεντρο τους νέους ανθρώπους και φροντίζει ώστε να ανήκουν, να εκπαιδεύονται, να συνεισφέρουν εθελοντικά και να επιτυγχάνουν σε αυτό για το οποίο εργάζονται, στα πλαίσια πάντοτε της ευρύτερης κοινωνίας όπου εντάσσονται’’. Ως µέσα για την υλοποίηση του σκοπού της η Αδελφότητα ασκεί αθλητικές, επιµορφωτικές, κατασκηνωτικές, πολιτιστικές, εκπαιδευτικές και κοινωνικές δραστηριότητες. Η Alter Ego NGO βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη τα τελευταία 3 χρόνια και ασχολείται µε την διάδοση της Ελληνικής κουλτούρας καθώς και µε την προσφορά δωρεάν µαθηµάτων Ελληνικής γλώσσας σε αλλοδαπούς φοιτητές της πόλης µας. Ταυτόχρονα, υλοποιεί προγράµµατα Ευρωπαϊκής εθελοντικής υπηρεσίας για την ενηµέρωση της νεολαίας για να συµµετέχει σε Ευρωπαϊκά σεµινάρια και προγράµµατα. Τέλος, από το 2014 θα υλοποιεί ένα πρόγραµµα µε ποδήλατα στην πόλη της Θεσσαλονίκης που αφορά την οικολογία και την υγεία. Ο Σύλλογος Γυναικών µε Καρκίνο Μαστού «Άλµα ζωής» Νοµού Θεσσαλονίκης είναι ο µοναδικός σύλλογος στη Θεσσαλονίκη που ασχολείται αποκλειστικά µε τον καρκίνο του µαστού και τη στήριξη των γυναικών που έχουν νοσήσει και τις οικογένειες τους. Όλα τα µέλη του Συλλόγου µας είναι γυναίκες που έχουν νοσήσει από καρκίνο του µαστού και εκεί οφείλεται και η µοναδικότητα του!Στόχος του Συλλόγου είναι η πλήρη ψυχοκοινωνική στήριξη η οργανωµένη αλληλοβοήθεια και η ενηµέρωση . Επιπλέον στόχος µας είναι η ενηµέρωση του γενικού πληθυσµού για την αξία της πρόληψης και έγκαιρης διάγνωσης της νόσου και η κινητοποίηση των γυναικών για τακτικό προληπτικό έλεγχο.

Oi streetpanthers είναι µια οµάδα Θεσσαλονικιών που αποφάσισαν το 2003 να αντιδρούν έµπρακτα κάθε φορά που συναντούν ένα παρκαρισµένο αυτοκίνητο που φράζει τη διέλευση του πεζού, κολλώντας στο τζάµι του αυτοκινήτου ένα αυτοκόλλητο που δύσκολα ξεκολλάει. ∆έκα χρόνια και ένα εκατοµµύριο αυτοκόλλητα µετά, ο αγώνας συνεχίζεται...

Τα Παιδιά εν ∆ράσει είναι µια αστική µη κερδοσκοπική εταιρεία που ιδρύθηκε το 2003 στην Θεσσαλονίκη. Τα Παιδιά Εν ∆ράσει ονειρεύονται µια νεολαία δυναµική, τολµηρή και πεισµατάρα, η οποία οραµατίζεται, αναζητά και δεν σταµατά ποτέ να διεκδικεί µια πόλη φιλόξενη, ζωντανή, δηµιουργική, που δίνει ευκαιρίες στους ανθρώπους της για εξέλιξη και ανάπτυξη, µια πόλη µε χαρακτήρα , προοπτική και όραµα...µια κοινωνία πολυπολιτισµική και ελεύθερη ανθρώπους ευτυχισµένους, χαρούµενους και αποφασιστικούς...µε γνώση, λογική και συναισθήµατα σε πλήρη αρµονία... Η «Επί Σκοπόν» είναι από τις αρχές του 2012 µια πολιτιστική πρωτοβουλία νέων στην Θεσσαλονίκη µε σκοπό τον εµπλουτισµό της καθηµερινότητας της πόλης µε αξιόλογες και σπάνιες εκδηλώσεις σε όλο το φάσµα του πολιτισµού υπηρετώντας πολιτιστικές αξίες και εµπνέοντας νέους να ασχοληθούν µε τα κοινά και τον πολιτισµό. Η PRAKSIS, µε βάση τα δύο Πολυϊατρεία στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη, τις Κινητές Ιατρικές της µονάδες στα σύνορα, το Κέντρο Υποδοχής Ασυνόδευτων Ανηλίκων στην Πάτρα, τα Κέντρα Ηµερήσιας Υποδοχής Αστέγων (Αθήνα και Πειραιά) προσφέρει εδώ και 18 χρόνια άµεση και δωρεάν ιατροφαρµακευτική περίθαλψη, ψυχολογική και νοµική υποστήριξη σε ευάλωτες κοινωνικά και οικονοµικά αποκλεισµένες οµάδες. Η Action Art / Εικαστική ∆ράση: παρέχει προγράµµατα εικαστικής παιδείας για ενήλικες , εφήβους και παιδιά παρέχει εξειδικευµένες γνώσεις µε επιµορφωτικά σεµινάρια και ποικίλες δράσεις αυτοεξέλιξης. προωθεί τη διάδοση της προφορικής αφηγήσης παραµυθιών, µε αφηγήσεις και σεµινάρια εκπαίδευσης. συνεργάζεται µε οµάδες , άτοµα, φορείς στην Ελλάδα και το εξωτερικό υποστηρίζει πρωτοβουλίες παρέχοντας εθελοντικά προγράµµατα.

Το Thessaloniki Pride είναι η οργάνωση της κοινωνίας των πολιτών της Θεσσαλονίκης που προάγει την ορατότητα και την ισότιµη συµµετοχή στην κοινωνία των gay, bi και trans γυναικών και αντρών και είναι γνωστό από το οµώνυµο φεστιβάλ που πραγµατοποιείται κάθε Ιούνη. Η ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΣΗΜΕΡΑ είναι µια οργάνωση µη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, µε µέλη που είτε προέρχονται από τον αναπηρικό χώρο, είτε λειτουργούν µε διάφορες ιδιότητες σε αντικείµενα συναφή µε τις ανάγκες των αναπήρων και εµποδιζόµενων ατόµων. ∆ιοργανώνει ενηµερωτικές δράσεις που αφορούν την ευαισθητοποίηση των πολιτών σε θέµατα αναπηρίας, οργανωµένη εθελοντική προσφορά, την εποικοδοµητική παρέµβαση προς αρµόδιος φορείς, την προσβασιµότητα των πολιτών µε αναπηρίες και την καταπολέµηση της ανισότητας & των διακρίσεων. Το ESN Θεσσαλονίκης είναι ένας µη-κερδοσκοπικός, µη-πολιτικός οργανισµός φοιτητών για τους φοιτητές Erasmus της Θεσσαλονίκης. ESN είναι µια εθελοντική οργάνωση των φοιτητών στην τριτοβάθµια εκπαίδευση στην Ευρώπη. Παρέχουµε ευκαιρίες για πολιτισµική κατανόηση και την αυτο-ανάπτυξη µε βάση την αρχή των φοιτητών να βοηθήσουν τους µαθητές. Το ESN Θεσσαλονίκης αποτελείται από 3 συλλόγους του Αριστοτέλειου Πανεπιστηµίου, του ΤΕΙ και του Πανεπιστηµίου Μακεδονίας. Σκοπός του σωµατείου Όµιλος Φίλων Περιβάλλοντος Ενέργειας και Ανάπτυξης Εθελοντισµού Καλαµαριάς είναι η ανάπτυξη του εθελοντισµού και η προστασία του περιβάλλοντος, ιδίως του φυσικού και κυρίως στη Καλαµαριά και στη Θεσσαλονίκη αλλά και στην Ελλάδα γενικότερα.

WHAT IS IT, REALLY? Volunteering is philanthropy. It is passion. It is giving your time to your chosen cause.

You do not give up, you stick to your promises, you think the most difficult way to the target is nothing but simply a one step forwards towards your dreams and your goals.

You want to cultivate your results, see the change you wished for once.

You invite others into your world, you cherish with the participance of others, you grow and grow till you become one and united. Then… You becomes “WE”, others become “US” Volunteering, all over the planet earth, on any issue, in any country, despite extreme or mild diffculties, stil carries the real spirit of being a HUMAN. Because volunteering is nothing, but PHILANTHROPY.

WHAT IS EVS? Ever thought of going to another country to be a volunteer? How about NGOs and projects in the Europe? European Volunteering Service(EVS) provides a huge network of NGOs and their projects. You can apply to the ones that appeal to you and spend your 2 months, 6 months or 8 moths (or even more) in another country, being a volunteer. It is open to all young pople between 18-30 and is a non-formal way for learning. It is a small part of “Youth in Action” and there is no participation fee, it is available to anyone regardless of her/his studying background. Why? Because it is all about European solidarity, mutual tolerance and understanding between people, and active citizenship.

Because it is all about you and the rest of us…

HAPPIER SELF WITH VOLUNTEERING MEANS HAPPIER WORLD Volunteering connects you to other people, enabling you to make friends and socialize easier. Therefore it helps people with depression, it increases self-confidence. It can give you experience in many things, even if you are not working yet, you gain priceless experience from the voluntary actions, it can provide a higher chance of employment because of the qualities that you acquire-without even realizing. It is fun for sure, but it also keeps you in contact with your real passions and what you really want to do with youself-so, don’t you think the happier you are the happier the world is?

By Zeren G. Gürsoy

Από την µια µεριά το σκηνικό µε τον καταπατούµενο δηµόσιο χώρο, µιας πολύπαθης αυτοκινητόπληκτης Θεσσαλονίκης, όπου κυριαρχούν µόνιµα εµποδιζόµενες διαβάσεις τα παράνοµα παρκαρισµένα αυτοκίνητα και τα ανερυθρίαστα απλωµένα τραπεζοκαθίσµατα να ασκούν βίαια παρεµπόδιση των διερχοµένων. Παρέα να ακολουθούν και ένα σωρό άλλες εξόφθαλµα παράνοµες κυκλοφοριακές συµπεριφορές που ακυρώνουν το δικαίωµα αξιοπρεπούς κίνησης του πεζού και ασχηµαίνουν αβάσταχτα την όµορφη πόλη µας. Απ την άλλη, µια χούφτα γραφικών(;) πολιτών να πασχίζουν να παλέψουν το θεριό, φορώντας την φορεσιά του ενεργού πολίτη. Αυτών που δεν θέλουν να µείνουν ιδιώτες, γιατί πίστεψαν τους προγόνους τους, που θεωρούσαν ανεπιθύµητους τους ιδιώτες (idiots), τους αρνούµενους να ασχοληθούν µε τα κοινά. Και κάτω από τη σηµαία της οµάδας που βαφτίστηκε «Ένωση για τα δικαιώµατα των πεζών», προσφέρουν εθελοντικά, από το 2007, την ενέργεια, τον χρόνο και τις ιδέες τους, για να δείξουν στους συµπολίτες τους τι σηµαίνει σέβοµαι τον δηµόσιο χώρο. Να µαζεύεις υπογραφές για να µετακινηθεί το παγκάρι - εκκλησάκι που στήθηκε αυθαίρετα στην µέση του πεζοδροµίου, δείχνει πως δεν εκχωρείς σε κανένα το δικαίωµα σου για ελεύθερη πρόσβαση στο πεζοδρόµιο. Να διεκδικείς ελεύθερες λεωφορειολωρίδες από τα ταξί και τα Ι.Χ., δείχνει την αποφασιστικότητά σου να προασπίσεις την ανεµπόδιστη ροή του µοναδικού ΜΜΜ της πόλης σου. Φορώντας το φωσφοριζέ γιλεκάκι της οµάδας, και κρατώντας την πικέτα που γράφει «προτεραιότητα στον πεζό» να σταµατάς τα αυτοκίνητα στις διαβάσεις για να µαθαίνουν τις υποχρεώσεις τους οι οδηγοί, είναι σηµάδι πως νοιάζεσαι τον πεζό, τον ΑΜΕΑ, τον ηλικιωµένο. Αντώνης Καράγιωργας

Η ιδέα του εθελοντισµού αναπτύχθηκε στο µυαλό µου από πολύ µικρή ηλικία και έτσι φρόντισα αργότερα να υλοποιήσω αυτές τις σκέψεις συµµετέχοντας σε διάφορες οµάδες και συλλόγους φίλων και καλών συνεργατών που αξιοποιώντας τις δυνατότητες που είχαν, βοήθησαν συνανθρώπους τους και γενικότερα το κοινωνικό έργο που είναι απαραίτητο για τη στήριξη της οικογένειας, των παιδιών, όλων των αδυνάτων, αλλά και για την προστασία της οικολογίας, του περιβάλλοντος, της παιδείας, της υγείας, της ανάπτυξης του πολιτισµού και της προώθησης όλων των ηθικών αξιών που υπάρχουν. Πριν λίγο καιρό έχοντας οδηγό τις παραπάνω αξίες αρκετοί φίλοι από την περιοχή της Καλαµαριάς, ιδρύσαµε τον Όµιλο µας για να φροντίσουµε ανάλογα µε τις δυνάµεις που έχουµε, τα θέµατα που σχετίζονται µε το περιβάλλον και την ενέργεια. Η πορεία µας δύσκολη, η προσέγγιση του κόσµου δυσκολότερη και η οικονοµική κρίση κι αυτή εµπόδιο. ∆ηλώνουµε όµως ότι εµείς πιστοί στον ‘εθελοντισµό’ δεν υποστέλλουµε τη σηµαία της προσπάθειας και θα συνεχίσουµε αυτό τον αγώνα που αρχίσαµε. Σήµερα γιορτάζουµε την Παγκόσµια Ηµέρα του Εθελοντισµού, συµµετέχουµε στις δράσεις του ‘∆ικτύου’ των Εθελοντικών Οργανώσεων της πόλης µας προσφέροντας τις υπηρεσίες µας στη διάδοση της Εθελοντικής σκέψης αλλά και πράξης. Νίκος Ραγιάς

“Οι εθελοντές είναι µια ταινία του Βουρνά” Στις όχθες του ποταµού Πέλεκα κάθισε και έκλαψε ο Γιώργος Μανάδης φορώντας τις καινούργιες µπότες του -καστόρι έτσι;και το καινούργιο παντελόνι του ακολουθώντας τη ροή του ποταµού πρόβαρε την οµιλία στον εαυτό του που θα έδινε όταν θα εκλεγόταν δήµαρχος της Κατουρίνης στα περάσµατα των λίγων κοντόµαλλων γιαγιάδων που έκαναν την πρωινή τους γυµναστική πιέζοντας για µια ακόµη µέρα ζωής κοκκίνιζε όντας άβολος το κύριο που κράτησε στο τέλος της βόλτας εκεί στην άσπρη εκκλησία ήταν “να είχα ένα στρατό εθελοντών 100-200.” Γιώργος Μανάδης

Πάρε ένα αδιέξοδο και άπλωσέ το ως να γίνει ορίζοντας. Πάρε µια ευθεία και πλάσε την ενδιαφέρουσα. Πάρε σκοτάδι και γέµισέ το λάµψεις. Πάρε σιωπές και φτιάξε τραγούδι. Πάρε µαύρο και βάλε χρώµατα. Πάρε µοναξιά και δώσε της νόηµα. Πάρε θάνατο και γέννα ζωή. Πάρε σύννεφα και ντύσε τα ήλιο. Πάρε χέρια και πρόσφερέ τους άγγιγµα. Πάρε φτερά και στόλισέ τα ουρανό. Πάρε αφαίρεση και µάθε την πολλαπλασιασµό. Πάρε ένα και δίδαξέ του µοίρασµα. Πάρε όνειρα και κάνε τα πραγµατικότητα. Αλεξάνδρα Μαυρίδου

Εθέλοντας και Γράφοντας Εθέλω, θέλω, επιθυµώ συνειδητοποιηµένα να προσφέρω, να συνδράµω. Να αφουγκραστώ τα προβλήµατα του άλλου, του ξένου, του διπλανού, του συνανθρώπου, να καταλάβω, να κατανοήσω. Να δώσω, να µοιράσω ανιδιοτελώς. Είναι εκείνη ακριβώς τη στιγµή που το ‘’εγώ’’, γίνεται αυτοµάτως ‘’εµείς’’. Το ‘’εγώ’’ µπαίνει στη θέση του άλλου και αιτιολογεί την ανθρώπινη φύση µου. Η θέλησή µου προεκτείνεται και µετουσιώνεται σε πράξη. Η ηθική µου συναντά το αληθινό της νόηµα αφού ταυτίζεται µε τη παροχή αλτρουιστικής βοήθειας σε συνανθρώπους. Ο εθελοντισµός µου προσφέρει συναισθηµατική ικανοποίηση, είναι η αίσθηση να διαβάζεις το χαµόγελο στο ταλαιπωρηµένο πρόσωπο του αποδέκτη, η ανακούφιση να κλείνεις τα µάτια πιο εύκολα τα βράδια, να γίνεσαι αληθινός και ανθρώπινος. Το γελαστό κορίτσι, Audrey Hepburn, διατεινόταν, “you have two hands, one for helping yourself, the other for helping others”! Ανώνυµου

Τι είναι για µένα εθελοντισµός; Όλα ξεκίνησαν πριν τρεισήµισι χρόνια ένα Σαββατοκύριακο του Ιουνίου. Εκεί είδα πέντε κορίτσια να σηκώνουν µε τα χέρια ένα αυτοκίνητο που δεν µπορούσε να µετακινήσει η τροχαία από την Εµπράρ για να βάλουµε τη φωτιστική εγκατάσταση. Με άλλα πέντε ζευγάρια χέρια σηκώσαµε πέρσι τρεις µέρες πριν τα Χριστούγεννα ένα τραµπολίνο εξακόσια κιλά από το Παλέ Ντε σπορ για να το πάµε στο Λιµάνι ώστε να γίνουν οι επιδείξεις και µε τα χέρια επίσης κουβαλήσαµε εκατόν πενήντα κουβέρτες και είδη πρώτης ανάγκης µια βροχερή νύχτα, πριν τρεις χειµώνες σε όλο το κέντρο για να βρούµε αστέγους να τις µοιράσουµε. Εθελοντισµός είναι χέρια και καρδιές. Είναι µάτια που συνωµοτούν κάθε φορά που βρίσκουν ένα εµπόδιο και το ξεπερνούν. Είναι χαµόγελα σαν εκείνα των γηραιών κυριών στο Βιβλίο Αλλιώς που ήθελαν να κατέβουν στην αυλή της Αγίας Σοφίας και ο παπάς είχε κλειδώσει την πόρτα και πήραµε µια σκάλα από µαγαζί και τις βοηθήσαµε να σκαρφαλώσουν και έφτασαν στον τόπο της δράσης. Τότε µια µου είπε, πόσο σπουδαίο πράµα είναι να κάνεις το αδύνατο δυνατό! Και άλλη µια φορά που ξεφορτώσαµε ένα φορτηγό έπιπλα, κρεβάτια, στρώµατα στη σχολή Τυφλών και γέµισε ο τόπος χαµόγελα, και άλλη µια στο ∆εντροπόταµο, και άλλη µια δυόµισι χιλιάδες λάστιχα στο πάρκο και άλλες πολλές. Τρεισήµισι χρόνια, 29 δράσεις και 300 εθελοντές που µαζί ονειρευτήκαµε Αλλιώς. Γιώργος Τούλας

Το λεξικό αναφέρει πως εθελοντής είναι όποιος προσφέρει χρόνο, ενέργεια, γνώσεις και δεξιότητες σε κάποιο άτοµο ή σε µια οµάδα ή σε µια οργάνωση χωρίς να πληρώνεται. Εγώ όµως θα έλεγα πως ένας εθελοντής πληρώνεται και µε το παραπάνω. Γιατί, όταν δίνεις ανιδιοτελώς, κερδίζεις την αγάπη και το σεβασµό. Οι αληθινές αξίες ποτέ δεν αγοράζονται µε χρήµατα. ∆εν µπορείς να αγοράσεις αγάπη, δεν µπορείς να αγοράσεις χαρά. Όποιος δίνει χωρίς οικονοµικό ή προσωπικό όφελος, είναι πολύ πιο πλούσιος ως προσωπικότητα γιατί έχει καταφέρει να γίνει κρίκος στην µεγάλη αλυσίδα που λέγεται συνάνθρωπος. Αν δεν µας ενδιαφέρει τι γίνεται γύρω µας, έχουµε ήδη γίνει νησιά, έρηµα και ακατοίκητα νησιά. Η αγάπη και η αλληλεγγύη ενώνει, µας εξευγενίζει, µας κάνει καλύτερους ανθρώπους. Κι αυτή είναι η πραγµατική ουσία της ζωής. ∆ώσε χωρίς να έχεις κίνητρο να πάρεις και τότε έχεις κερδίσει την ικανοποίηση του να µοιράζεσαι, του να αγαπάς και να αγαπιέσαι, του να νοιάζεσαι το ίδιο, όσο οι άλλοι νοιάζονται για σένα. Ο πρώτος ανιδιοτελής εθελοντής, σύµφωνα µε τον ελληνικό µύθο, ήταν ο Προµηθέας, ο Τιτάνας που έκλεψε τη φωτιά από τους θεούς και την έδωσε στους ανθρώπους και µαζί τους χάρισε τη γνώση και τις τέχνες. Σε εποχές λατρείας του ατοµικισµού, ας τον µιµηθούµε. Ο Εθελοντισµός µάς ωθεί σε πράξεις που δίνουν διέξοδο στα προβλήµατα τα γεννηµένα από τη µυωπία του εγωκεντρισµού των σύγχρονων κοινωνιών, από τις αδυναµίες του κράτους, από την έλλειψη υποδοµών και την απουσία µέριµνας για τις ευπαθείς κοινωνικές οµάδες. Γιώργος Λίλλης

Μπορεί ο ∆αλάι Λάµα κάποτε να δήλωσε ότι «έγινα ο ∆αλάι Λάµα όχι σε εθελοντική βάση» αποτυπώνοντας µια αρνητική άποψη για τον εθελοντισµό και τα στοιχεία που κάποιες φορές εµφιλοχωρούν σ’ αυτό (ανοργανωσιά, προχειρότητα, αστάθεια στον χρόνο και τον τρόπο προσφοράς κ.ά.), όµως ο εθελοντισµός είναι συχνά κάτι το εντελώς διαφορετικό που µπορεί να διατρέξει ολόκληρη τη διάρκεια του βίου σου, θυµίζοντας σε παράφραση το «µια φορά εθελοντής, πάντοτε εθελοντής». Ο εθελοντισµός, δηλαδή, µπορεί να καταστεί κάτι τόσο σηµαντικό που να αποτελέσει ακρογωνιαίο λίθο της ύπαρξής σου, ένα σηµείο πορείας στο σκοτάδι που βιώνουµε σήµερα τον καιρό των Μνηµονίων, της ψευδοπληροφόρησης και της κατάρρευσης των αξιών και των ιδεών περισσότερο από ποτέ άλλοτε. Αυτό τουλάχιστον πιστεύουµε στo Intellectum προσπαθώντας να προσφέρουµε µέσα από βίντεο, αφίσες, δράσεις κ.ά του µη κερδοσκοπικού οργανισµού, καθώς και την ηλεκτρονική και έντυπη έκδοση του οµώνυµου περιοδικού, µια διαφορετική ανάλυση και µατιά σε ζητήµατα που µας απασχολούν (ή θα έπρεπε να µας απασχολούν) και καθορίζουµε πρόδηλους αλλά και άδηλους τρόπους τις ζωές µας. Για µας, λοιπόν, ο εθελοντισµός είναι τιµιοκρατία. Με άλλα λόγια, η προάσπιση στην κοινωνία της τιµής, της αλληλεγγύης, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της αντικειµενικής ενηµέρωσης. Αν θέλεις να γίνεις τιµιοκράτης, έλα µαζί µας Bίκτωρας Τσιλώνης

∆ιαθέτεις υπερεκτιµηµένες ώρες , κερδίζεις ανεκτίµητες στιγµές. ∆ίνεις ιδρώτα, παίρνεις δάκρυα χαράς. Προσφέρεις εργασία, πληρώνεσαι χαµόγελα. Παρέχεις γνώσεις, αποκτάς εµπειρίες. Γίνεσαι Άνθρωπος. Ρουβάς Γεώργιος

Νοµίζω πως τον κόσµο εγώ θα αλλάξω Και θα τον κάνω στρογγυλό Μα ποιον να πρωτοφωνάξω όταν γύρω βλέπω µακελειό Είµαι εθελοντής που να µε πάρει δεν κάνω µερεµέτια στην σειρά ∆εν θέλω κανείς να µε κοιτάει όταν σου δίνω γιατρειά Και φταίει εκείνος που χαλάει ή εκείνος που µισείς Eκείνος που δείχνει ότι πονάει ή εκείνος που αγνοείς Όταν την σκέψη εγώ θα αρχίσω και ας µην µε βγάλει πουθενά Τον καναπέ µου θα µισήσω που µε κρατάει τόσο γερά Μα είµαι παιδί και ξέρεις σκαµπάζω τι είναι τζάµπα αφεντιά γιατί η πόλη που αράζω είναι µάνα Σαλλονικιά Εγώ κλείνοντας για γράψω πως ο εθελοντισµός είναι ζωή Και εθελοντής εγώ θα µείνω ως την στερνή µου την πνοή! Μελίνα Κωνσταντινίδη

“∆ίνεις χέρι παίρνεις πόδι µα συνεχίζεις εκείνα για τα κοινά.” Σταύρος Φωτίου

Αρχικά σκέφτηκα να γράψω για την σχέση εθελοντισµού και κράτους, το πολιτικό στοιχείο που υπάρχει στο τι αντιλαµβανόµαστε ως χώρο δράσης του ενός και τι του άλλου. Αλλά όχι, ο εθελοντισµός είναι κάτι άλλο. Είναι σαν να βγαίνεις έξω στον κόσµο και να συµπεριφέρεσαι, λίγο ή πολύ, σαν την πρωταγωνίστρια της τελευταίας σκηνής του Zabriskie Point, να προσπαθείς να εξαλείψεις τις προκαταλήψεις που σε πληγώνουν, µε την πένα σου ή µε το χέρι βοήθειας που θα δώσεις εκεί που υπάρχει ο πόνος που προκαλεί η άγνοια του Άλλου. Ή µάλλον, παραφράζοντας τον Ι. Καλβίνο στις Αόρατες Πόλεις, να προσπαθήσουµε να καλλιεργήσουµε αυτά τα µικρά κοµµάτια του κόσµου που δεν είναι «κόλαση» και να τους δώσουµε χώρο, πνοή. Μα δεν µιλάµε για τέχνη εδώ. Ή µήπως αυτό είναι ο εθελοντισµός; Το να προσπαθείς µέσα από τις ενέργειες σου να δηµιουργήσεις κάτι που δεν υπήρχε πριν , να κάνεις τον κόσµο πιο όµορφο, µε λιγότερο πόνο. Είναι πολλά ο εθελοντισµός, καθένας µας έχει και έναν λόγο για να δώσει λίγη από την ψυχή του στην κοινωνία. Και ίσως οι σύγχρονες Θείες Κοινωνίες να είναι αυτές οι στιγµές που Όλοι µαζί δίνουµε λίγη από την ψυχή και την ενέργειά µας για έναν κοινό σκοπό. Νικόλας Λιόλιος

Ο εθελοντισµός για µένα πολύ απέχει από την φιλανθρωπία. Είναι άρρηκτα συνδεδεµένος µε την δράση ενός ΕΝΕΡΓΟΥ ΠΟΛΙΤΗ. Στόχος µου είναι να συµµετέχω στα κοινά και να απαιτώ από την πολιτεία να φέρνει σε πέρας το έργο για το οποίο έχει εκλεγεί, όχι να την αντικαθιστώ! Να ασκώ κριτική στα κακώς κείµενα και να δίνω τα εύσηµα όταν και εκεί που πρέπει. Αυτό είναι για µένα εθελοντισµός. Αλεξάνδρα ∆ιαµαντίδου

Εθελοντισµός σηµαίνει ζωή. Μεταβίβαση ζωής, συναισθηµάτων.

."σε κάποια νύχτα που την ξέθαψε η ζωή... ... απ τα βαθύτερα κελάρια της σιωπής της... ... µέσα µου ένιωσα σαν ξαφνική βροχή... ... πως όλα πρέπει και αξίζει να τα ζήσεις... ... όλα τα δάκρυα έχουν πάντα µια αρχή... ... και τα χαµόγελα την πιο γλυκιά αιτία... ... να είσαι έτοιµος σαν έρθει η στιγµή... ... να επιλέξεις τι θα δώσεις για θυσία... ... η µεγαλύτερη σου µάχη θα ναι αυτή... ... πως θα ξεφύγεις απ τις σάρκες που σε πνίγουν... ... ένα κελί που η ψυχή σου µέσα ζει... ... και µε ενδύµατα τις θλίψης την τυλίγουν... ... λίγο απ το αίµα σου θα τρέξει στα κλαδιά... ... ανταλλαγή για όσα αγκάθια σε τρυπήσουν... ... µα µην φοβάσαι, όλα είναι δανεικά... ... και θα έρθουν πίσω, σαν άνθη να σε ντύσουν"... Γεώργιος Π. Χολέβας,, Hitman21R

Εθελοντής δηλώνω εθελοντικά καρικώνω τα µυαλά των παιδιών µας που τους στερήσαµε ενώ τα είχᵴόλα τα κάναµε άρπα-κόλα και τους στερήσαµε ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥΣ Γενιά µου σκύψε στα παιδιά σου και ζήτα ΤΑΠΕΙΝΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ Κωνσταντίνος ∆ιαµαντίδης

Με αφορµή την Παγκόσµια Ηµέρα Εθελοντισµού (5 ∆εκεµβρίου) θα ήθελα να αναφερθώ στο κίνηµα του εθελοντισµού. ∆υστυχώς είναι πλέον ορατό ότι στη σηµερινή τεχνοκρατούµενη κοινωνία, µε τους ξέφρενους και αγχωτικούς ρυθµούς ζωής, µε τους ανάλγητους νόµους της αγοράς και της στυγνής οικονοµικής συνδιαλλαγής, η έννοια του ανθρωπισµού έχει δυστυχώς παραµεριστεί στην καρδιά και στο νου των σύγχρονων ανθρώπων. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια ο εθελοντισµός έχει µια ιδιαίτερη δυναµική, καθώς εξαπλώνεται διαρκώς σε παγκόσµια κλίµακα, αποκτά νέα µέλη και αναπτύσσει µια πολυποίκιλη δράση στα πλαίσια των σύγχρονων κοινωνιών. Όπως γνωρίζετε ο εθελοντισµός συνδέεται µε την ανάληψη πρωτοβουλιών από άτοµα που λειτουργούν συνήθως οµαδικά, µε απώτερο στόχο τη συµβολή στην επίλυση κοινωνικών προβληµάτων και στην αναβάθµιση της ποιότητας ζωής. Σύµφωνα λοιπόν µε τα παραπάνω, όλοι αντιλαµβάνεστε ότι µε την εθελοντική δράση καλλιεργείται η συνεργασία, η αλληλεγγύη και η κοινωνική συνείδηση, προτάσσεται το κοινό καλό, περιορίζονται οι αντιπαραθέσεις και εδραιώνεται η κοινωνική αρµονία. Ανακουφίζεται ο ανθρώπινος πόνος, προωθείται ο σεβασµός στα ανθρώπινα δικαιώµατα, περιορίζεται η µοναξιά, επιτυγχάνεται η ενεργός συµµετοχή στα κοινά. Τέλος, ενισχύεται η προσπάθεια για τη σωτηρία της φύσης, η αντιρατσιστική και αντιπολεµική δράση, η σύσφιξη των σχέσεων των λαών και ο αγώνας για ειρηνική συµβίωση. Νοµίζω, εποµένως, πως είναι προφανής η ανάγκη καλλιέργειας του εθελοντισµού. Προς αυτή την κατεύθυνση καθοριστικός είναι ο ρόλος των φορέων κοινωνικοποίησης. Τόσο η οικογένεια όσο και η εκπαίδευση οφείλουν να προβάλλουν την αξία του µε συζητήσεις, ανάληψη πρωτοβουλιών και βέβαια τόσο οι γονείς όσο και οι καθηγητές να αποτελέσουν φωτεινά παραδείγµατα για τα παιδιά µε τη συµπεριφορά τους. Ταυτόχρονα, τα µέσα ενηµέρωσης πρέπει να προβάλλουν το εθελοντικό κίνηµα και τη σηµασία του, αφυπνίζοντας και καλώντας τους πολίτες σε δραστήρια συµµετοχή. Στην ευαισθητοποίηση του κοινωνικού συνόλου και στην ανάπτυξη της εθελοντικής νοοτροπίας µπορούν να συµβάλλουν και οι πνευµατικοί άνθρωποι µα το κύρος, το λόγο και τις πράξεις τους. Ο εθελοντισµός αποτελεί αίτηµα και ανάγκη των καιρών µας. Στις δύσκολες περιόδους, στις οποίες ζούµε, δίνει ένα µήνυµα ελπίδας και αισιοδοξίας για το αύριο. Γκανάτσιος Πάντος

Κάτι ακούγεται… Νεκρή πόλη… Προσπαθώ να την βάλω σε ρυθµό, µα δεν κινείται. Κουρασµένα πρόσωπα.. περιµένουν να έρθει κάτι διαφορετικό, κάτι που θα διαφοροποιήσει έστω µία µόνο ηµέρα. Και ξαφνικά κάποιος αποφασίζει να προσφέρει στους άλλους και δεν ζητάει κανένα αντάλλαγµα! Γιατί η αγάπη δεν µπορεί να µετρηθεί, δεν πουλιέται! Αρχίζουν έτσι να σκορπάνε χαµόγελα και τότε µόνο αρχίζει να ακούγεται ένας σιγανός, σταθερός παλµός… Σιγά-σιγά ο παλµός µεταδίδεται, δυναµώνει. Και η πόλη αποκτά χρώµα, αποκτά ρυθµό, χορεύει! Η κάθε µέρα γίνεται καλύτερη από την προηγούµενη. Γιατί υπάρχει όλο και περισσότερη αγάπη! Είναι αυτό που χρειαζόµαστε! Η µόνη ελπίδα! Νιώσε τον παλµό του εθελοντισµού! ∆ιάδωσέ τον! Θεοδωράκογλου Ναταλία

Ο εθελοντισµός είναι ελευθερία. «Σαν να δραπετεύεις από το αναµορφωτήριο, να τρέχεις µέσα σε λιβάδια, να προσπερνάς αγροτόσπιτα, να διασχίζεις οπωρώνες µέχρι που φθάνεις στον ωκεανό. Και είναι λες και δεν τον έχεις ξαναδεί. Τόση απεραντοσύνη! ∆είχνει να απλώνεται στο άπειρο.» (Ντέιβιντ Γκίλµουρ, Κινηµατογραφική Λέσχη) Ο εθελοντισµός µε πήγε αλλού, εκεί που πάντα ήθελα να είµαι. Τα «κανονικά» επαγγέλµατα δεν µε εµπνέουν, ήθελα πάντα να κάνω τις δικές µου τρέλες µε τετρακόσια ή λιγότερα χτυπήµατα (κατά Φρανσουά Τριφό). Ονειρεύοµαι πάντα επαναστάσεις και εύχοµαι να είµαι εθελόντρια που µαζί µε άλλους ανθρώπους να προχωράµε µπροστά χωρίς να µας σταµατάει κανένας ενδοιασµός και κανένας φόβος. Γι’ αυτό θέλω να γνωρίζω εθελοντές και να πορεύοµαι µαζί τους. Να είµαι ζωντανή, να µπορώ να πω στο τέλος της ζωής µου «ναι, έζησα!» Αυτή τη στιγµή έχω απέναντι µου έναν ευφυή εθελοντή, είµαστε σ’ ένα παλιό δωµάτιο αρχοντικού στην παλιά πόλη του Μπέργκαµο (Ιταλία) και ακούµε στο Γιουτιουµπ την µουσική από το La Vita e Bella. Θα θυµάµαι για πάντα το Μπέργκαµο. Αν δεν ήµουν εθελόντρια δεν θα ήµουν εδώ. Αυγή Βογιατζόγλου

Ο εθελοντισµός δεν είναι προσφορά, τουλάχιστον για µένα. Η εµπειρία µετράει κάτι παραπάνω από ένα χρόνο. Το ταξίδι µου µέχρι τώρα εξελίσσεται κάπως έτσι: 1 step. Φεστιβάλ Κινηµατογράφου Θεσσαλονίκης. Πολλά χαµόγελα, ενδιαφέρουσες ταινίες, όµορφα πάρτι, µια νέα φίλη και ένας νέος έρωτας.

2 step. Xmas project by Why Not. Ένας καλός σκοπός, µια κρύα µέρα, παιδικές φατσούλες, ο σκοπός µας επετεύχθη, πολλοί νέοι φίλοι και ο έρωτας παρέµεινε.

3 step. Πεζόδροµος Αγίας Σοφίας. Μια βδοµάδα στο κέντρο της πόλης, κρύο και βροχή συνοδευόµενα από ανθρώπους που περνούσαν να µας πουν µια καλή κουβέντα για την προσπάθεια που κάναµε, πολλοί νέοι φίλοι και ο έρωτας εκεί.

4 step. Φεστιβάλ Ντοκιµαντέρ Θεσσαλονίκης. Πάλι εκεί, µε τους ίδιους εθελοντές αλλά και νέους, χαµόγελα όλο το 24ωρο, ντοκιµαντέρ που µε συγκίνησαν και ο έρωτας ακλόνητος.

5 step. Μέρα χωρίς αυτοκίνητο. Στη γωνίτσα µου (Ερµού µε Βενιζέλου) µαζί µε φίλους, να δίνουµε πληροφορίες και να εισπράττουµε χαµόγελα. Ο έρωτας είχε τελειώσει.

6 step. Φεστιβάλ Κινηµατογράφου Θεσσαλονίκης. Επέστρεψα στο χώρο του εγκλήµατος σαν το δολοφόνο. Οι φίλοι αυξήθηκαν, τα χαµόγελα το ίδιο, οι ταινίες υπέροχες όπως πάντα. Όπως καταλαβαίνετε ο εθελοντισµός µε έχει γεµίσει χαρά, φίλους, χαµόγελα και έναν πρώην έρωτα. Πότε δε θεώρησα ότι προσφέρω κάτι. Πάντα πίστευα ότι εγώ έπαιρνα από όλο αυτό. Και επειδή έτσι έχω µάθει θα συνεχίσω το εθελοντικό µου ταξίδι…. Ανώνυµου

Η έννοια του εθελοντισµού συνδέεται µε την αλληλεγγύη και την ανιδιοτελή προσφορά. Ο εθελοντισµός εκφράζεται µε πολλούς τρόπους, ο καθένας από αυτούς µε τη δική του φυσιογνωµία και µέθοδο δράσης. Ο εθελοντισµός που αφορά την προσφορά, για παράδειγµα, προς µία µη κυβερνητική οργάνωση ή ένα ίδρυµα ,και ο εθελοντισµός που αφορά την προσφορά σε περισσότερο προσωπικό επίπεδο, βοηθώντας για παράδειγµα κάποιον ηλικιωµένο στο δρόµο η κάποιους γείτονες . Κοινό χαρακτηριστικό όµως όλων είναι η συνδροµή τους στην προάσπιση των θεµελιωδών δικαιωµάτων του ανθρώπου, στέγη ,σίτιση καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, πολιτισµός. Στη σύγχρονη εποχή ο εθελοντισµός έχει καθιερωθεί ως ο θεσµός εκείνος, που συµβάλει στην αντιµετώπιση των κοινωνικών, οικονοµικών και περιβαλλοντικών προβληµάτων και καλείται να αναπληρώσει τα κενά που δηµιουργεί η αδυναµία του κράτους . Ο εθελοντισµός δεν είναι απλά ένας όρος, είναι στάση ζωής και δρα εποικοδοµητικά στην κοινωνία καθώς αφορά όλους ανεξάρτητα από κοινωνικές και οικονοµικές διακρίσεις, προάγει την ενεργή συµµετοχή των πολιτών και την προάσπιση των θεµελιωδών τους δικαιωµάτων και ενδυναµώνει την κοινωνική αλληλεγγύη και συνοχή. Ο πιο προφανής λόγος που οι άνθρωποι γίνονται εθελοντές είναι το πάθος τους για κάτι που αγαπούν. Οι άνθρωποι, που έχουν προσωπική σύνδεση µε µία περιοχή, δρουν εθελοντικά σ΄αυτήν θέλοντας να δηµιουργήσουν ένα καλύτερο µέρος τόσο για τους ίδιους όσο και για τους συνανθρώπους τους. Εν ολιγοις γινόµαστε καλύτεροι ως πολίτες και άνθρωποι και αποκτούµε µια ανοικτή µατιά στην κοινωνία και στα υπάρχοντα προβλήµατα αυτής που γίνονται τουλάχιστον ελαφρότερα αν τα µοιραζόµαστε. Μαµάτη Μπέττυ

I don’t like the word Voluntarism. Voluntarism, benevolat, εθελοντισµός, voluntariato. I find it a cold and empty word, without any concrete sense. It maybe means I’m not forced to do something? But I’m not forced to go to a bar or to practice some sport as well. Perhaps it means I do something for free? Nono, with such a crisis people work for free and they are surely not volunteers. Does it mean I help somebody?

Yes, I believe it does mean that. That’s the reason why I prefer the word service. I find it warmer and more meaningful. Serving a person, serving an idea, serving for a project. I think the word service describes the feeling of loving people, so to be at their disposal whatever they need.

Patrizia Ο εθελοντισµός για εµένα είναι µεγάλη λατρεία. Λατρεία είναι και το San Fransisco, αλλά ο εθελοντισµός είναι µεγαλύτερη! ∆ήµητρα Στεργίου

ΠΩΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Ο ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ (παραµύθι) Τον πρώτο καιρό οι άνθρωποι δεν περπατούσαν όπως περπατούν σήµερα: το ένα πόδι µπροστά, µετά το άλλο µπροστά. Όχι. Περπατούσαν σαν τους κάβουρες: το ένα πόδι πλάι, µετά το άλλο πλάι. Αυτό βέβαια για µας είναι πολύ δύσκολο, αλλά τότε οι άνθρωποι αυτόν τον τρόπο ήξεραν, µ’ αυτόν πορεύονταν. Σ’ ένα µικρό χωριό, στην άκρη της µεγάλης θάλασσας, ζούσε ένα παλικάρι. Ήσυχο, λιγοµίλητο και, όπως έλεγαν οι άλλοι, παράξενο. Καθόταν µε τις ώρες και παρατηρούσε τους ανθρώπους, καθόταν µε τις ώρες και αγνάντευε τη θάλασσα. Κοιµόταν λίγο, έτρωγε από το ψάρεµα. Παρατήρησε ότι τα µικρά παιδιά, µέχρι να µάθουν να κρατούν το κεφάλι στο πλάι, έπεφταν και χτυπούσαν. Παρατήρησε ότι οι γέροντες, καθώς δεν µπορούσαν πια να κρατούν το κεφάλι στο πλάι, έπεφταν και χτυπούσαν. Μόνος του, µακριά από τους άλλους, άρχισε να ψάχνει νέους τρόπους βαδίσµατος. Πόσες φορές έπεσε, πόσες φορές γκρεµοτσακίστηκε, πόσες φορές κόντεψε να τα παρατήσει. Και µια µέρα το βρήκε: το ένα πόδι µπροστά, µετά το άλλο µπροστά. Έπαψε να παρατηρεί τους ανθρώπους, έπαψε να αγναντεύει τη θάλασσα. Με τις ώρες προσπαθούσε και προσπαθούσε να µάθει να περπατάει γρήγορα, αργά, τρέχοντας, χασοµερώντας. Και όταν σιγουρεύτηκε ότι τα κατάφερε, βγήκε στην πλατεία. Έτρεξε στο πρώτο παιδί που έπεσε και του έδειξε πώς να βαδίζει. Έτρεξε στον πρώτο γέροντα που σκόνταψε και του έδειξε πώς να βαδίζει. Μέχρι να δύσει ο ήλιος έσπευδε και έδειχνε. Οι σοφοί του χωριού τον κάλεσαν στο συµβούλιο. «Γιατί το κάνεις αυτό;» ∆εν ήξερε να απαντήσει, δεν του έφταναν οι λέξεις. «Εεε, θέλω». «∆εν έχει εεε θέλω και ξε εεε θέλω. ∆εν µπορείς ν’ αλλάξεις τους νόµους της φύσης. Σταµάτα ή φύγε». Έφυγε. Πήγε σε άλλον τόπο, δίδαξε άλλους ανθρώπους. Στην ερώτηση «γιατί;» απαντούσε σταθερά: «εεε, θέλω». Οι σοφοί τον έδιωχναν, αυτός πήγαινε παραπέρα. Όλον τον κόσµο γύρισε, όλον τον κόσµο δίδαξε. Γέρος πια πήγε πίσω στο χωριό του, στην άκρη της µεγάλης θάλασσας. Ξαφνιάστηκε. Είδε νέα παιδιά να περπατούν ίσια και να δείχνουν σε γέροντες το νέο βάδισµα. Είδε γέροντες να περπατούν ίσια και να δείχνουν σε µικρά παιδιά το νέο βάδισµα. «Γιατί το κάνεις αυτό;» σταµάτησε και ρώτησε µια γελαστή κοπέλα που έδειχνε κόλπα σε µια οµάδα πιτσιρίκων. «Εεε, θέλω!» απάντησε αυτή κι έσκασε στα γέλια. «Τι είµαστε, παιδιά;» «ΕΕΕΘΕΛΟΝΤΕΣ», φώναξαν µε µια φωνή τα πιτσιρίκια κι άρχισαν να τρέχουν, να χοροπηδούν, να παίζουν µουσική µε τα πόδια. Τα χρόνια πέρασαν. Το παλικάρι ξεχάστηκε. Ξεχάστηκε και ο παλιός τρόπος βαδίσµατος, το ένα πόδι πλάι, µετά το άλλο πλάι. Ο εθελοντισµός όµως δεν ξεχάστηκε. Έζησε και εξαπλώθηκε. Οι εθελοντές τρέχουν και διορθώνουν ό,τι στραβό βλέπουν στον κόσµο. Και όταν τους ρωτήσεις γιατί το κάνουν αυτό, η απάντηση που βγαίνει απ’ την καρδιά τους είναι µία: «ΕΕΕ, ΘΕΛΩ!» Αφρούλη Μπέρσου

Είναι κάτι που µε βοηθάει να προσφέρω σε ανθρώπους και ιδιαίτερα σε παιδιά. Ζ.Ν. Εθελοντισµός = Αγάπη, φροντίδα, ενδιαφέρον, προστασία, σεβασµός, βοήθεια, γενναιοδωρία, καλοσύνη. Μαριάννα Καλαϊτζίδου ∆εν υπάρχει καλύτερη ανταµοιβή για έναν εθελοντή από ένα χαµόγελο! Μελίνα Είναι η φύση του ανθρώπου να ζει σαν ένα και να νοιάζεται ο ένας για τον άλλον. Ο εθελοντισµός µας παρέχει τη δυνατότητα να εκφράσουµε το ενδιαφέρον µας για τους άλλους, να τους βοηθήσουµε. Όλοι για έναν και ένας για όλους! Ραφαηλία Χωρίς την έµπρακτη απόδειξη εθελοντικών προσπαθειών, δεν διαγράφεται µέλλον, µάλλον το µέλλον διαγράφεται, δεν γράφεται. Σταυρούλα Σλαπάτη

Στο εµείς σταλάζει εκτός κι εντός µας µια ανάγκη κοινωνίας του άλλου που σαν εαυτός οµοιάζει στο σπάσιµο στιγµής αδιάφορης σταλάζει ενθάδε και επέκεινα µια διάθεση προσφοράς στον άλλο που φέρει κάτι δικό µας στο χύσιµο αναφιλητών µε µάτια ορθάνοικτα στο εµείς πορεύσου αφουγκραζόµενος το παράδοξο µιας σταυρωµένης αγάπης Ελισσάβετ Χαρταβέλλα

Είναι τιµή µου που το ∆ίκτυο Εθελοντικών Οργανώσεων Θεσσαλονίκης µε συµπεριλαµβάνει σ’ αυτήν την έκδοση. Γιατί, συχνά το κίνηµα του εθελοντισµού και η κοινωνία των πολιτών δείχνουν δυσπιστία έναντι των ∆ηµάρχων και λοιπών εκπροσώπων της πολιτείας, αφού δεν τους έχουν συνηθίσει κοντά τους. Αντιθέτως, συνήθως η Αυτοδιοίκηση λιγότερο από την κεντρική διοίκηση θέτουν εµπόδια στον εθελοντισµό και στην κοινωνία των πολιτών µε την στάση τους. Εµείς στον ∆ήµο Θεσσαλονίκης θέλουµε να το αλλάξουµε αυτό και ελπίζουµε µε τη δική σας συµβολή – τις δικές σας προτάσεις, τις παρατηρήσεις, την εποικοδοµητική κριτική σας – να το καταφέρουµε κάποια στιγµή. Όπως και να ‘χει, το ∆ίκτυο των Εθελοντικών Οργανώσεων Θεσσαλονίκης διαδραµατίζει έναν πολύ σηµαντικό ρόλο: το ρόλο του συντονισµού των δεκάδων οργανώσεων, οµάδων και συλλογικοτήτων της Θεσσαλονίκης. Καθεµιά από αυτές προσφέρει το δικό της σηµαντικό έργο στον δικό της τοµέα, αλλά και όλες µαζί ενώνουν τις δυνάµεις τους και επιφέρουν µια δηµιουργική, αλληλέγγυα και συµµετοχική έκρηξη ζωντάνιας που διαγράφει όλα τα µίζερα και τα µοναχικά που βιώνουµε αυτόν τον καιρό. Χάρη σ’ αυτή τη δυναµική, το ∆ίκτυο κατάφερε, ως συνοδοιπόρος του ∆ήµου, να κερδίσει η πόλη έναν ευρωπαϊκό τίτλο όπως η Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Νεολαίας – 2014. Ως διοίκηση του ∆ήµου Θεσσαλονίκης πιστεύουµε τόσο στον εθελοντισµό (όχι, όµως ως απλήρωτη και «µαύρη» εργασία) όσο και στην κοινωνία των ενεργών πολιτών. Πιστεύουµε πως εκεί βρίσκονται οι πλέον δηµιουργικές και προοδευτικές δυνάµεις του τόπου που προηγούνται πάντοτε των Αρχών και των θεσµικών φορέων. Εκείνοι και εκείνες που µπορούν να κάνουν τη διαφορά. Γι’ αυτό και πιστεύουµε πως ο ∆ήµος πρέπει να αναζητά και να βρίσκει τους καλύτερους τρόπους συνεργασίας µε τις εθελοντικές οργανώσεις και µε τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών. Πρέπει, εν ολίγοις, να τους διευκολύνει στο έργο τους – αντί να τους θέτει εµπόδια. Και σ’ αυτήν την κατεύθυνση δουλεύουµε. Γιάννης Μπουτάρης

Η µεγαλύτερη χαρά είναι να µπορείς να προσφέρεις! Βαγγέλης

Εθελοντισµός… Υπάρχει καλύτερο; Όχι! Ο εθελοντισµός προσφέρει µία πολύτιµη υπηρεσία στο κοινό. Πιστεύω ότι ο εθελοντισµός προσφέρει περισσότερα πράγµατα από ότι προσφέρουν οι κρατικές υπηρεσίες! Πελτέκης Κωνσταντίνος

Ο εθελοντισµός είναι εκδήλωση αγάπης! Μακάρι να µπορεί να το κάνει όλος ο κόσµος! Σπύρος Ηλιάδης Εθελοντισµός για εµένα είναι δράση, συλλογικότητα, ενσυναίσθηση, δηµιουργικότητα, χαρά, προβληµατισµός (µε την καλή έννοια), προσφορά άνευ όρων. Όλοι µας έχουµε κάτι να προσφέρουµε, για να κάνουµε τους γύρω µας χαρούµενους και τον κόσµο πιο φωτεινό.

Eva Milk As being part of the huge project Ambotis Foundation company, I’m personally being involved in voluntary charity for the orphans and kids with low abilities.

By myself I do voluntary help to old people in Russia living without any relatives support.

My mother regulary gives (donates) her blood.

Voluntary work should be teached from the childhood. I remember in our schools we used to help old people in regular base by school groups.

Irina Ivanova, visiting from Moscow

Μάρτιος 2010: Η Βικτώρια φύσηξε τον καπνό του τσιγάρου και κατέβασε µια γουλιά καφέ. Ήταν το µόνο πράγµα που της έδινε ευχαρίστηση πλέον. Μισόκλεισε τα µάτια όπως έκανε όταν σκεφτόταν κάτι πολύ σηµαντικό. Να δώσω και είκοσι ευρώ στα κοινόχρηστα, σκέφτηκε. Ντρέποµαι γαµώτο. Άνοιξε την εφηµερίδα. Είχε σιχαθεί να ψάχνει για αγγελίες δουλειάς. Την πέταξε στο τραπέζι αηδιασµένη την ώρα που το µάτι της έπεσε σε ένα κείµενο γραµµένο σε ένα χτυπητό κίτρινο φόντο. Ίσιωσε το φύλο και διάβασε: Ζητούνται εθελοντές για φιλανθρωπική εργασία. Χωρίς να ξέρει γιατί, συνέχισε να διαβάζει και τις υπόλοιπες πληροφορίες. «∆ε βαριέσαι», µονολόγησε, «θα πάω µια βόλτα να δω τι γίνεται…» ∆εκέµβρης 2013: Έπειτα από πολύ εθελοντική και διασκεδαστική εργασία, η Βικτώρια χαµογελάει και πάλι. Έχει αµέτρητους φίλους και δεν της φτάνει η µέρα. Πρόσφερε χαρά και βοήθεια σε ανθρώπους για δύο χρόνια και όλη αυτή η καλοσύνη της γύρισε πίσω πολλαπλάσια. Είναι δραστήρια, δηµιουργική κι ευτυχισµένη. Έχει υγεία, αλλά και µια µικρή αρρώστια πια. Την πιο γλυκιά. Λέγεται εθελοντισµός. ∆εν υπάρχει πιο όµορφο συναίσθηµα από το να νιώθεις χρήσιµος και απαραίτητος· από το να κάνεις κάτι χωρίς αντάλλαγµα, µόνο για τη χαρά της στιγµής. Εθελοντισµός είναι να ξυπνάω κάθε πρωί και να γίνοµαι ο εθελοντής της ζωής µου. Να είµαι ευγνώµων για αυτά που έχω και να είµαι αισιόδοξος… Μπορεί να είµαι άνεργος… αλλά δεν είµαι ποτέ άεργος. Είµαι ζωντανός. Ευλαµπία Τσιρέλη

«Ένα ανοιχτό µυαλό είναι το προαπαιτούµενο για µια ανοιχτή καρδιά». Αυτή τη φράση του Αµερικάνου νευροχειρουργού, Robert M. Sapolsky, θα µπορούσε να θεωρηθεί ο πιο κατάλληλος πρόλογος, για ένα κείµενο µε κύριο θέµα, τον εθελοντισµό. Κι αυτό, όχι γιατί αποτελεί ένα χιλιοειπωµένο και ελκυστικό απόφθεγµα, αλλά γιατί ένα ανοιχτό µυαλό σε συνδυασµό µε µια ανοιχτή καρδία, είναι τα δύο κυριότερα χαρακτηριστικά του εθελοντή. Γιατί ο εθελοντής «οφείλει» να διαθέτει ανοιχτό µυαλό, απαλλαγµένο από ρατσιστικές ή στενόµυαλες αντιλήψεις. Γιατί ο εθελοντισµός δεν έχει χρώµα ή θρησκεία, δεν έχει χώρα και ήπειρο, ούτε οικονοµική και κοινωνική κατάσταση. Γιατί ο εθελοντής είναι πάντα ανοιχτός σε καινούριες ιδέες ή προτάσεις, µε µοναδικό στόχο να κατανοήσει και να εµπνευστεί, πηγαίνοντας το έργο του λίγο παραπέρα. Συγχρόνως, όµως, ο εθελοντής διαθέτει µια ξεχωριστή καρδιά, από όπου ξεκινούν όλα και στη συνέχεια µεταδίδονται στους υπόλοιπους. Η αγάπη προς τον συνάνθρωπο, το αίσθηµα της κοινωνικής αλληλεγγύης, η αρµονική συνύπαρξη είναι τα απαραίτητα κίνητρα. Η πραγµατική πρόκληση όµως είναι η ικανότητα του εθελοντή να αποβάλλει κάθε είδους εγωισµού, να βάζει τον εαυτό του στη θέση του άλλου και τελικά να νιώθει ευτυχισµένος… προσφέροντας! Αλλά… ποιες είναι οι υποχρεώσεις ενός εθελοντή; Τα πράγµατα είναι απλά. Αφιερώνεις λίγο από τον χρόνο σου, τη διάθεση σου, τις γνώσεις σου, το ταλέντο και την αισιοδοξία σου. Που; Σε κάτι ή σε κάποιον που αγαπάς, σε µια οµάδα που θαυµάζεις, σε αυτόν που πιστεύεις ότι σε χρειάζεται, εκεί που ξέρεις ότι σίγουρα θα εκτιµηθεί. Το αντάλλαγµα; Ηθική ικανοποίηση, µια αγκαλιά, ένα χαµόγελο, ένα λόγος για να νιώθεις περήφανος για τον εαυτό σου. Κορίνα Μπρανιώτη | Press Officer at United Societies of Balkans (U.S.B.)

Ο εθελοντισµός είναι καλός αρκεί να το διαχειριζόµαστε σωστά, επ’ωφελεία του κόσµου. Όλοι µπορούµε να προσφέρουµε, ειδικά στους δύσκολους καιρούς. Σαράτσης ∆ηµήτρης

Κοίτα γύρω σου… ∆εν είσαι µόνος… Όλοι είµαστε ένα. Βοήθησε τον διπλανό σου. Στην πραγµατικότητα βοηθάς τον εαυτό σου. Εριφύλη Αλεξανδρή

Γιατί είναι ωραίο να δίνεις, να προσφέρεις µε όποιον τρόπο εσύ µπορείς! Μη νοµίζεις ότι κάνοντας εθελοντισµό δεν παίρνεις. Παίρνεις περισσότερα από όσα δίνεις, περισσότερα από όσα τελικά νοµίζεις ότι θα πάρεις. ∆ύσκολες µέρες! Άνοιξε την πόρτα σου, σήκω από τον καναπέ σου, άφησε το πληκτρολόγιο (είτε της τηλεόρασής σου είτε του υπολογιστή σου)! Τόσα πράγµατα έξω που σε περιµένουν να τα ανακαλύψεις. ∆ιότι ο εθελοντισµός ανοίγει νέους ορίζοντες, νέες προοπτικές για σένα και τους άλλους γύρω σου. Είναι διέξοδος, είναι ευκαιρία, ανάπτυξη, νέες εµπειρίες, συναισθήµατα, δράση και αντίδραση. Σηµαίνει πολλά! Ελένη Κουκουρούζη

Εiχε να δει τον Τάσο χρόνια. Τώρα τον έβλεπε, µε το φθαρµένο δερµάτινό του, να περιµένει στην ουρά του συσσιτίου. Γύρισε και την κοίταξε' "όλα καλά" της είπε χαµογελώντας, "δεν λυγίζουµε". Την επόµενη φορά που τον συνάντησε, έτυχε και της εξοµολογήθηκε πως είναι χωρίς ρεύµα 2 µήνες. Και έτυχε γιατί ο ίδιος απέφευγε να µιλήσει γι’ αυτό από µια βουβή αξιοπρέπεια. Της έδειξε τα χρησιµοποιηµένα κεράκια που του είχε δώσει ο νεωκόρος της εκκλησίας και παραπονέθηκε µόνο που δε είχε ζεστό νερό να κάνει µπάνιο. Γύρισε σπίτι και το κεφάλι της βούιζε. Μέχρι το βράδυ το είχε αποφασίσει, είχε κιόλας κάτι λεφτά στην άκρη. Όταν του είπε πως θα αναλάβει αυτή να πληρώσει, απέφυγε να τον κοιτάξει, ήταν σίγουρη ότι εκείνο το βλέµµα δεν της άξιζε. Αυτή, έτσι ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ θέλησε να τον βοηθήσει. Επειδή αγαπούσε τους ανθρώπους και τον Καζαντζάκη που έλεγε " να αγαπάς την ευθύνη". Νατάσα Καραθάνου

Οι µέρες αυτές του Νοεµβρίου είναι βαριές. Από την Κυριακή. Με κρύο. ∆ίχως αστέρια. Και οι νύχτες του ακόµα περισσότερο. Εκεί στα δυτικά της πόλης, πίσω από το σταθµό έµενε η Σάρα. Σ΄ένα σπίτι δίχως ηλεκτρικό. ∆ίχως θέρµανση. Η Σάρα ήταν µαθήτρια του σχολείου που δουλεύω. ∆εν ήταν µαθήτριά µου. ∆εν την γνώριζα. Και τώρα έχω ένα µεγάλο, τεράστιο θυµό. Και µια λύπη πολύ βαθιά. Και µια ασήκωτη ενοχή. Αύριο µεσηµέρι όµως θα είµαι στο Κέντρο Υποστήριξης Νέων (ΚΥΝ) της ΑΡΣΙΣ, στη Ζαλίκη, πίσω από το παλιό δηµαρχείο. Το πρωτάκι µου µε περιµένει. Στο σπίτι του µιλάνε άλλη γλώσσα. Θα µάθουµε να γράφουµε λεξούλες. Και αν έχει ένα καινούριο γράµµα και δεν τα καταφέρνει, θα του πιάσω το χεράκι, θα πιάσουµε µαζί το µολύβι, θα το σχεδιάσουµε µαζί ξανά και ξανά κι όταν το κάνει µόνη της και µου πει «Έτσι κυρία;» κι εγώ θα πω «Έτσι…» θα γελάσουµε δυνατά.

Kαι αν έχουµε χρόνο για ζωγραφιά, θα της µάθω να κάνει αστεράκια και να στολίζει τον ουρανό. Ένα αστεράκι θα το ονοµάσουµε Σάρα. ∆ίχως να της πω γιατί. Τι να πω. Πως αφήσαµε να πεθάνει ένα παιδί από το κρύο; Το λες αυτό σε ένα παιδί; Γιάννα Ντέρη

«Έχεις σχεδόν τρεις µήνες να πας στο γραφείο, και ήδη σου λείπει πολύ. Οι συνεργάτες σου, το κλίµα, τα παιδιά. Έχεις πιάσει δουλειά και πληρώνεσαι, κανονικά, µε λεφτά. Αντιλαµβάνεσαι, ωστόσο, ότι δε σου αρκεί. Ότι η πληρωµή που έπαιρνες από τον εθελοντισµό ήταν πιο σηµαντική, σε γέµιζε χαρά ακόµα και τις µέρες που δεν έπαιρνες ανάσα και ξενυχτούσες για να βοηθήσεις στην ολοκλήρωση κάποιου project, που έτρεχες σε ηµερίδες, που µετέφραζες ή έγραφες επιστολές. Αντιλαµβάνεσαι ότι οι µήνες που πέρασες ως εθελόντρια σε ωρίµασαν και σου προσέφεραν την εµπειρία που κανένας εργοδότης δε θα είχε ποτέ την καλοσύνη να σου προσφέρει: έµαθες την αλληλεγγύη, τη συνεργασία, την ικανοποίηση µέσα από την ολοκλήρωση και την πραγµατοποίηση ενός κοινού σκοπού. Και κυρίως, την ανιδιοτελή προσφορά µέσα από το περίσσευµα της ψυχική σου δύναµης. Έχεις να θυµάσαι µόνο τα όµορφα και προσπαθείς να σκαρφιστείς έναν τρόπο για να στριµώξεις πάλι λίγες ώρες εθελοντισµού στο πολυάσχολο πρόγραµµά σου. Το σχεδιάζεις για την επόµενη χρονιά, να επιστρέψεις εκεί, γιατί είσαι τόσο νέα για να παραιτηθείς σε µια συµβατική ζωή. Γιατί ο εθελοντισµός ήταν αυτός που σε έκανε να ξυπνάς το πρωί µε χαµόγελο και θετική διάθεση, να νιώθεις πραγµατικά χρήσιµη και να πέφτεις στο κρεβάτι το βράδυ µε την ψυχή σου ελαφριά και ήρεµη….» Πολυξένη Καλλίνη

Να συµµετέχει η νεολαία, γιατί υπάρχει ανάγκη, κυρίως στην αιµοδοσία. Ράπτου Χριστίνα

Κάποτε, που ξενυχτούσα γιατί δεν έβρισκα κάποιο νόηµα σηµαντικό που να µε καθησυχάζει τα βράδια… αποφάσισα να σκεφτώ τον εθελοντισµό. Τότε ένα µεσηµέρι επισκέφτηκα τα παιδιά του Ηφαίστου στη σχολή τυφλών. ∆εν γνωρίζω αν άλλαξα τη ζωή κανενός, όµως ξέρω πως αυτά τα παιδιά άλλαξαν τη δική µου. Μέσα σε ένα «κλικ», ανακαλύπτεις τον κόσµο που ζει «παράλληλα», και εκεί συνειδητοποιείς µικρά ηλιόλουστα νοήµατα. Πως όλοι είµαστε φτιαγµένοι από ευαίσθητο υλικό, ευγνώµονες και εξαρτώµενοι από τη ζεστασιά του άλλου. Τελικά… κατάλαβα πως το να εθελοτυφλώ, είναι πολύ πιο άνοστο από τον εθελοντισµό Φανή

∆εν είναι ο χρόνος που λείπει… Είναι η διάθεση και τα συναισθήµατα που λείπουν. Ο εθελοντισµός είναι θέµα επιλογής. Αν θέλεις, µπορείς. Όρια και σύνορα δεν υπάρχουν. Μας αγγίζει όλους. Ανεξαρτήτου φύλου, ηλικίας, χρώµατος. Αξία δεδοµένη. Έπρεπε, ωστόσο, να έρθει η οικονοµική κρίση για να αρχίσει να αναπτύσσεται, να µεγαλώνει, να θεριεύει. Εµείς, οι σηµερινοί άνθρωποι αυτής της καταναλωτική κοινωνίας δεν έχουµε µάθει να δίνουµε. Η ανάγκη έφερε την αγάπη, την συµπαράσταση, το ενδιαφέρον, τον σεβασµό, τα δικαιώµατα και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Η ανάγκη δηµιούργησε τον εθελοντισµό. Τα τελευταία χρόνια έγινε στάση ζωής και σε πολλές περιπτώσεις, δυστυχώς, ήρθε για να αντικαταστήσει την Πολιτεία. Ο εθελοντισµός χωρίς τίτλους κι αξιώµατα έγινε γιατρός, νοσοκόµος, ψυχοθεραπευτής, µάγειρας, σερβιτόρος. Κάθε µορφή δράσης αφήνει την υπογραφή της µε όποιον τοµέα και να ασχοληθεί. Υπογραφή µε ουσία! ∆εν είναι δύσκολος ο εθελοντισµός αρκεί να θέλεις. Εξάλλου, είναι µία λέξη που έχει τις ρίζες της στη λατινική “voluntas” που σηµαίνει «θέληση». Και τώρα είναι χρήσιµος όσο ποτέ άλλοτε για την επίλυση κοινωνικών, οικονοµικών, ανθρωπιστικών προβληµάτων. ∆εν έχει σκοπό το κέρδος. Έχει στόχο την αµοιβαία εµπιστοσύνη, την αλληλεγγύη, την αγάπη, τη φροντίδα. Αξίες ανεκτίµητες. Και ξέρετε κάτι; Είναι σαν το ποδήλατο. Αν το µάθεις, δεν το ξεχνάς ποτέ! Κατερίνα Αντιόχου

Εθελοντισµός είναι η ανιδιοτελής και γενναιόδωρη προσφορά προς τον συνάνθρωπο.

Εθελοντισµός είναι µάτια που καίνε και χαµόγελα. Πολλά ζευγάρια µάτια που διψούν να προσφέρουν. Εντός και εκτός πόλης, από ταράτσες µέχρι υπόγεια και από πεζοδρόµια µέχρι Αποθήκες. Είναι τα παιδιά του «Χαµόγελου» που κατασκευάζουν λιλιπούτειες οµορφιές µε τα χέρια τους και τις κρεµούν σε άλλα τρεµάµενα χέρια που έχουν ανάγκη. Είναι όλοι αυτοί οι µικροί ήρωες που επισκέπτονται τα νοσοκοµεία και ζωγραφίζουν χαµόγελα πάνω σε γκρίζα δωµάτια. Είναι εκείνα τα παιδιά που αφιερώνουν τα απογεύµατά τους για να διαβάσουν µικρότερα παιδιά που έχασαν αδέρφια και γονείς. Είναι τα παιδιά του Φεστιβάλ, τα παιδιά µε τα «κίτρινα», που θα σε καληµερίσουν, θα σε τοποθετήσουν, θα σε ενηµερώσουν. Κι εσύ δεν θα ξεχάσεις το χαµόγελό τους µέχρι το επόµενο Φεστιβάλ που θα τους συναντήσεις στις αίθουσες πίσω από τους προβολείς. Είναι τα παιδιά της Φλόγας και του Κυττάρου που έχουν ξοδέψει άπειρες ώρες για να εξηγήσουν ότι ο καρκίνος πέρα από επικίνδυνο ζώδιο είναι και ένα µάθηµα ζωής για όλους εµάς που αψηφούµε τα άστρα. Είναι τα παιδιά που τις Κυριακές τους ξεκινούν για αναδάσωση σε ένα διπλανό χωριό. Με τον πυρετό της προσφοράς να χτυπάει κόκκινο. Είπαµε µάτια που καίνε και χαµόγελα. Αυτό είναι ο εθελοντισµός! Ευθύµιος Σαββάκης

Θερµά συγχαρητήρια. Ο εθελοντισµός είναι αξιοθαύµαστο πράγµα. Χ.

To this day so special , I wish I could give voice too. My name is Yasmina, I come from Italy and I study economics.I would like to make you part of my experience that began three weeks ago here in Thessaloniki.

I am here to contribute to the organization Filoi Prasinou Thessalonikis,. I think the project I work with the organization is teaching me things that I did not give importance previously. I am amazed by the people who volunteer in this organization trying to give their best to their cities.

These days I have taken part in many important events here in Thessaloniki. These have allowed me to learn about other European organizations. I would say that volunteering is important because each volunteer puts heart and soul into what he/she does.

This day will allow me to get to know the organization Thess ∆ΙΚΤΥΟ, and I am really excited to meet people who want to be heard as volunteers.

I want to finish my last thought with a small volunteer experience, today, that can arouse hope, generate emotions, or at least can make you think... Someone said that with little things you can do great things,.. and I think it 's really true... Ανώνυµου

Κράτησε για µια στιγµή το χέρι µου, ∆εν είσαι µόνος Το χαµόγελό σου είναι η µόνη ανταµοιβή µου. Πάρε λίγο από το πράσινο του χορταριού Κι έλα να φυτέψουµε ένα δέντρο Να περπατήσουµε στο µονοπάτι του θέλω και µπορώ να φτιάξουµε την όµορφη µέρα. Όπου ο χρόνος είναι άχρονος Ο τόπος οπουδήποτε Οι άνθρωποι όλοι Γαβριέλλα Σαµψωνίδου

Είναι πλέον δεδοµένο ότι ο εθελοντισµός, ως προς τη θετική του συνεισφορά, συντελεί στη σύγχρονη πραγµατικότητα, στην ενίσχυση των παραµέτρων που συγκροτούν το κοινωνικό κεφάλαιο, όπως η συλλογικότητα, η αλληλοβοήθεια, η απόκτηση επαφών, η κοινωνικότητα. Το φαινόµενο του εθελοντισµού αποκτά ολοένα νέες και πρωτότυπες ποιοτικές και ποσοτικές διαστάσεις που ξεπερνούν τις παλαιές εµπειρίες παραδοσιακής φιλανθρωπίας. Ο εθελοντισµός, έτσι όπως αναδύεται, ιδιαίτερα στις χώρες της Ευρώπης, οριοθετεί τον τρίτο πυλώνα της οικονοµίας παρέχοντας υλικά αγαθά και υπηρεσίες που αδυνατούν να προσφέρουν το κράτος και η ελεύθερη αγορά. Ο εθελοντισµός εάν είναι στάση ζωής, είναι ένα αντίδοτο στον ατοµισµό, στην εσωστρέφεια, στην κοινωνική υποκρισία. Το άτοµο που διέπεται από τον εθελοντισµό χαρακτηρίζεται από σεβασµό στη διαφορετικότητα, κατανοεί τις όποιες ανάγκες των συνανθρώπων του, ανεξαρτήτως χρώµατος, γένους, φυλής ή θρησκείας και προσπαθεί να βοηθήσει ανιδιοτελώς. Βεβαίως, µπορεί η αξία του εθελοντισµού να είναι δεδοµένη, χρειάζεται όµως να ενισχυθεί και να προστατευθεί από υστερόβουλες ενέργειες εκµετάλλευσης. Ο εθελοντής βάζει τον εαυτό του στη θέση του συνανθρώπου του και «παίρνει» «προσφέροντας». Εδώ, ας θυµηθούµε τον πρώτο ανιδιοτελή εθελοντή, σύµφωνα µε τον ελληνικό µύθο, τον Προµηθέα τον Τιτάνα που έκλεψε την φωτιά από τους θεούς και την έδωσε στους ανθρώπους και µαζί τους χάρισε τη γνώση και τις τέχνες. Τα σύγχρονα κοινωνικά ρεύµατα µορφοποίησαν τον εθελοντή όχι σαν ένα άτοµο που αντιµετωπίζει µε οίκτο τον συνάνθρωπό του, αλλά σαν άτοµο ισότιµο που περνά δυσκολίες και στο οποίο µπορεί να προσφέρει υπηρεσίες. Όταν γίνεται αντιληπτή η δυνατότητα του εθελοντισµού, µετατρέπονται οι δυνάµεις της ουδετερότητας, σε δυνάµεις συλλογικής και ουσιαστικής δράσης. ∆ήµητρα Μιχαηλίδου

Η έννοια του ‘’Εθελοντισµού’’ που προβάλλεται κατά ‘’κόρον’’ τα τελευταία χρόνια, µπορεί να έχει πολλές αναγνώσεις στις µέρες µας. Το κίνητρο πάντα, ως βαθύτερη αρχή, είναι εκείνο το στοιχείο, η ειδοποιός διαφορά που κάνει να ξεχωρίζει τον Εθελοντή, από αυτόν που κάνει εθελοντισµό..!! Έτσι µπορεί να προσεγγίζεται ως αλληλεγγύη, συνείδηση ανθρωπιάς, έκφραση αλτρουισµού, ευθύνης & πρωτοβουλία συµµετοχής-στοιχεία που χαρακτηρίζουν τους πρωτοπόρους ανθρώπους & πολίτες κάθε εποχής – αλλά και ως ‘’κίνηµα – µόδα’’ που αναπτύχθηκε πιο δυναµικά και εκτεταµένα σε όλο τον δυτικό κόσµο, µε θεσµική πλέον οικονοµική υποστήριξη. Για τις ανάγκες της ανεξέλεκτα διογκούµενης µάζας των ανθρώπων παγκόσµια, που ολοένα µπαίνουν σε συνθήκες οριακής φτώχειας & αποκλεισµού, την λύση την κρατάει ο µέλλον χρόνος, η δράση και πρωτοβουλίες στο παρόν µπορούν απλά να απορροφήσουν προσωρινά τους κλυδωνισµούς της µετάβασης, δηµιουργώντας χρόνο προσαρµογής, ως φίλτρο επιβίωσης για ένα µόνο µέρος από αυτούς. Σε µία τόσο δυσοίωνη συγκυρία, µε απρόβλεπτο χρονικό ορίζοντα, η ενεργοποίηση στον χώρο του Εθελοντισµού, όλων αυτών που νοιώθουν ευθύνη & αγάπη για τον άνθρωπο, µε συνέργιες και συµπράξεις Φορέων & Οργανισµών για τα παιδιά και τις ευάλωτες κοινωνικά οµάδες συντεταγµένα και αποφασιστικά, όχι µόνο είναι επιβεβληµένη, παρά µονόδροµος για την ανακούφιση από τα προβλήµατα και το κενό που αφήνει το ‘’καταρρέον ‘’ Κράτος Πρόνοιας που συνεχώς υποχωρεί. ∆εν πρόκειται για ‘’ άµισθα εργατικά χέρια, αργόσχολους ή καλοκάγαθους ανθρώπους ’’, παρά για ευσυνείδητους – ενεργούς πολίτες µε άποψη και την µατιά τους στραµµένη στην ανάγκη του διπλανού, ανθρώπους που αγωνίζονται να βγουν από τον εγκλωβισµό του ατοµικού. “ ….Γιατί εθελοντής δε σηµαίνει να δίνεις από αυτό που έχεις, αλλά από αυτό που ΕΙΣΑΙ “ όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Νίκος Λυγερός, Στρατηγικός Αναλυτής. Ασπασία Εθελοντίδου

Η πρώτη µου επαφή µε τον εθελοντισµό ήταν το 2005 µε την συµµετοχή µου σε τελετή έναρξης µεγάλου αθλητικού γεγονότος. ∆εν ξέρω αν οφείλεται στην “καλή πρώτη εµπειρία”, πάντως έκτοτε δεν έχασα ευκαιρία για εθελοντική συµµετοχή σε οργανώσεις και δράσεις. Για εµένα ο εθελοντισµός δεν είναι απλή υπόθεση. Απαιτεί όρεξη, χρόνο, δέσµευση...υπευθυνότητα. ∆έσµευση στον εθελοντισµό; Μα φυσικά! Πώς µπορεί να είναι δηµιουργική η προσφορά σου αν δεν είσαι τυπικός και αφοσιωµένος στο έργο σου; ∆εν πιστεύω πως πρόκειται για αλτρουισµό διότι αµφισβητώ την έννοια της ανιδιοτελούς προσφοράς. Ο εθελοντισµός εκτός της προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο, συµβάλλει στην πρόληψη και καταπολέµηση καταθλιπτικών στοιχείων, της απραγίας και του κοινωνικού αποκλεισµού του ίδιου του εθελοντή. Και τρανταχτή απόδειξη των παραπάνω είναι η σπουδαία ανταµοιβή µου όλα αυτά τα χρόνια ως εθελόντρια. Ο εθελοντισµός µε βοήθησε να γνωρίσω τον εαυτό µου, να κάνω φιλίες, να αναπτύξω κοινωνικές και επαγγελµατικές δεξιότητες. Να κάνω λάθη και να µάθω από αυτά, να γνωρίσω καλύτερα τον τοµέα που µου ταιριάζει, να νιώσω δηµιουργική και ανταποδοτική. Ο εθελοντισµός για εµένα σηµαίνει «να κερδίζεις µέσα από την προσφορά». Σοφία Κραλίδου

Ο εθελοντισµός από πάντα υπήρχε. Πολύς κόσµος πρόσφερε το χρόνο του και την προσωπική του προσπάθεια για έναν καλό σκοπό. Τότε το λέγανε προσφορά. Ή φιλανθρωπία, µια λέξη άνοστη. Η αλληλεγγύη, µια λέξη .. περίεργη. Και πολύ επίκαιρη στις µέρες µας. Κοντεύει να γίνει καταχρηστική και αυτή και να καεί. Από τη νεοελληνική φλύαρη πολιτική τάξη. Και µετά ήρθαν οι Ολυµπιακοί Αγώνες στην Ελλάδα ξανά. 2004, η χρυσή χρονιά µας. Η τελευταία. Μετά ήρθαν οι µαύρες χρονιές. Πάντως, για πρώτη φορά δηµιουργήθηκε µια πανελλήνια κίνηση Εθελοντισµού. Μια κινητοποίηση άνευ προηγουµένου. Μια καινούργια νοοτροπία γεννήθηκε και το Έλληνας Εθελοντής, που ήταν κάτι ανάλογο του παλαιότερου Αλβανού Τουρίστα, έγινε πραγµατικότητα. (Σήµερα, και ο Αλβανός Τουρίστας είναι µια πραγµατικότητα και τον θέλουµε κι αυτόν να έρθει στην Ελλάδα!). Μετά το 2004 και αφού φύγανε ‘οι βάρβαροι’ που συµµετείχανε στους αγώνες µας, πήγε όλη αυτή η δουλειά να χαθεί. Ανέλαβαν κάποιο ρόλο οµάδες πολιτών, πρωτοβουλίες µικρές, τότε να κρατήσουν αυτή την νέα κινητικότητα ζωντανή. Το κράτος, οι δηµόσιοι φορείς, αφού κάνανε τη δουλειά τους, αρνήθηκαν να χτίσουν πάνω σε αυτή τη νέα βάση ανθρώπων µια νέα προοπτική διαρκούς ουσιαστικού έργου Στη Θεσσαλονίκη µετά το 2004 οι Εθελοντές επανεµφανίστηκαν το 2008. Οι ‘Φίλοι των ∆ηµητρίων’, µια πρωτοβουλία που ξεπήδησε µέσα από την ‘Πρωτοβουλία για τη Θεσσαλονίκη’ ανέλαβαν να ενώσουν τις οµάδες τις πόλεις µε τους πολιτιστικούς φορείς και να οργανώσουν για πρώτη φορά µια ανοικτή ολοήµερη γιορτή πολιτισµού στον ανοιχτό, δηµόσιο χώρο. Η δράση ‘ 5 Walks’ εξελίχθηκε βάσει 5 πολιτιστικών διαδροµών σε ολόκληρη την πόλη και κατέληξε σε µια εκπληκτική συναυλία χαράς για πρώτη φορά τότε στην σκοτεινή πλατεία Χρηµατιστηρίου. Τότε, αναθέσαµε στον άνθρωπο, πιτσιρικά τότε , που αργότερα θα έστηνε τα θεαµατικά Urban Pic Nic στην Αρχαία Αγορά, να οργανώσει µια οµάδα Εθελοντών. Η συµµετοχή ήταν απίστευτη. Ο ενθουσιασµός ήταν τεράστιος. Τότε, κατανόησα, ότι η Θεσσαλονίκη κρύβει θησαυρούς που περιµένουν να ανακαλυφθούν και να αναδεχθούν. Πάνω σε αυτήν την εµπειρία πάτησε η ‘Θεσσαλονίκη Αλλιώς’, η Πρωτεύουσα Νεολαίας, η διοίκηση Μπουτάρη. Το δίκτυο των εθελοντικών οργανώσεων, η προσπάθεια χειραφέτησης της κοινωνίας των πολιτών, η δηµιουργία υποδοµών σαν το Bios Coop αποδεικνύουν ότι ο Εθελοντισµός περνά πια στην επόµενη φάση, αυτή του ενεργού συν-‘παίκτη’, του ‘τρίτου χώρου’ ως ισότιµου στην ιδιωτική πρωτοβουλία και τη δηµόσια διοίκηση. Σπύρος Πέγκας

Ο εθελοντισµός είναι παθογένεια. Όχι αυτός καθ’ αυτόν. Να ξεγυµνώσω την αιτία του θέλω µόνο. Η ύπαρξη κενών. Τα κενά που άλλοι δεν έκλεισαν και άλλοι εντέχνως και συγκαλυµµένα ανοίξανε. ∆ε θα ’πρεπε να υπάρχει. ∆ε θα ‘πρεπε να υπάρχουν οι ανάγκες που τον καθιστούν ζωτικό και αναγκαίο. Πλέον βέβαια, δεν είναι ζωτικός, αφού και µ’ αυτόν η κοινωνία αποσυντίθεται . ∆υστυχώς, δεν πρόκειται περί φιλτραρισµένης µέσα από µια γερή δόση απαισιοδοξίας, διαπίστωση. Κοινώς µακάρι να χωρούσε αµφισβήτηση περί αυτού. Ωστόσο, και απροκάλυπτα φιλτραρισµένη µέσα από µία δόση γερή αισιοδοξίας φωνάζω τη σηµασία του σήµερα. Και αυτή είναι το µπορώ, το θέλω, το µαζί. Μιράντα Παπαδοπούλου

Νύχτα φύγαµε από το Gori, νύχτα φτάσαµε και στην Αθήνα. Τα ενδιάµεσο διάστηµα είναι λίγο θολό, ίσως να έχω αποβάλλει από τη µνήµη µου αυτά που έζησα. Εγώ και η µάνα µου µαζί µε άλλους εκατό ανθρώπους παστωµένοι ο ένας πάνω στον άλλο, ταξιδεύαµε προς το άγνωστο. Έχοντας χάσει το διακριτικό γνώρισµα, που ξεχωρίζει τον άνθρωπο από το ζώο, εκείνες τις µέρες το κρεβάτι µας έγινε η τουαλέτα µας και η κουζίνα µας, και αυτό το σιχαµερό φορτηγό η κόλαση µας. Ο πατέρας µου έµεινε πίσω, πολιτικός κρατούµενος στη φυλακή Gdlan στο Tbilisi. ∆εν είχε κι άλλη επιλογή. Όσο για τους δυο µας, ούτε εµείς είχαµε . Όταν πάτησα το πόδι µου στην Ελλάδα ήµουν µε το ζόρι δέκα χρονών. Το βράδυ που µπήκαµε στην Αθήνα µας πήραν όλους και µας πέταξαν σε κάτι αποθήκες απόµερες και παγωµένες. Και µείναµε εκεί για µέρες. Τρεις φορές τη βδοµάδα ερχόταν ένας τύπος και µας πετούσε κάτι ψίχουλα. Όσο έπρεπε για να µένουµε ζωντανοί. Όλον αυτόν τον καιρό τα λόγια ήταν περιττά και σπάνια κάναµε κουβέντες. Παρά το µικρό της ηλικίας µου είχα βιώσει τον πόνο του αποχωρισµού, τον τρόµο του αγνώστου, τη θλίψη και τη σκληρή πλευρά των ανθρώπων σε ανεξήγητα µεγάλο µέγεθος. Ένα πρωϊνό πριν ακόµη ξυπνήσουµε όλοι, εµφανίστηκαν καινούρια πρόσωπα. Φαίνονταν πιο ευγενικοί και καλοπροαίρετοι από τους άλλους που µας έφεραν. Φυσικά, η συνεννόηση µε κάθε έναν από εµάς ήταν ανέφικτη. Μας µιλούσαν αλλά κανείς µας δεν µπορούσε να καταλάβει τι έλεγαν. Μπόρεσα µόνο να πιάσω µια λέξη. Μας πήραν από εκεί, µας φρόντισαν και µας παρείχαν τα αναγκαία για αρκετά µεγάλο χρονικό διάστηµα µέχρι που µπορέσαµε να δουλέψουµε. Ήταν η σανίδα σωτηρίας µας. Αργότερα, όταν όλα µπήκαν σε µια σειρά ξεκίνησα να µαθαίνω και ελληνικά. Φυσικά, το πρώτο πράγµα που µου ήρθε στο µυαλό ήταν εκείνη η λέξη. Εκείνη η λέξη που φαινόταν να είναι υπαίτια για την αλλαγή στις ζωές µας. Ρώτησα τη δασκάλα και µου απάντησε «εθελοντές είναι η λέξη που ζητάς, εθελοντές». Εθελοντής είναι αυτός που προσφέρει ανιδιοτελώς το χρόνο και έργο του προς όφελος άλλων, δίχως να περιµένει αντάλλαγµα, πέραν της ηθικής ικανοποίησης του. Και τι είναι πραγµατικά µεγαλύτερο από αυτό; Αναστασία Παναγιωτοπούλου

Ευχαριστούµε θερµά για την παραχώρηση του φωτογραφικού υλικού τους: Ανθή Καµατερού, Έπη Παπαπετρίδου, Θανάση Σταθόπουλο, Βασίλη Κυριακίδη, Καρολίνα Τσιρογιάννη, Ιωάννα Χατζηανδρέου, Ανέστη Ισχνόπουλο, την ∆ιεθνή γυµνή ποδηλατοδροµία, το Ποδηλατικό καρναβάλι Την Αντιγόνη Βασιλάκου, Γιάννα Ντέρη, τον Παύλο Στόλα, ∆ηµήτρη Σαββαϊδη, David Casado & Alberto García, ∆ηµήτρη Γεωργιάδη για τις εικονογραφήσεις τους. Το πολιτιστικό περιοδικό Εξώστης, την Μαρία Φαρδέλλα και τον Αντώνη Γιαννόπουλο για την επιµέλεια του τεύχος και τον Ισπανό φίλο µας Davide για το σχεδιασµό του εξωφύλλου. Την Πράξις για την διάθεση της κινητής µονάδας τους, το Οικόπολις για τη φιλοξενία των συναντήσεων και όλους τους χορηγούς επικοινωνίας. Μα πάνω απ’ όλα ευχαριστούµε όλους και όλες που ανταποκριθήκατε στο κάλεσµα και γεµίσατε τις σελίδες µε κείµενα και σκέψεις σας. Ζητούµε συγγνώµη για τα κείµενα που δεν µπορέσαµε να δηµοσιεύσουµε, αλλά η συµµετοχή ξεπέρασε κάθε προβλεπόµενη προσδοκία

Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΕΚ∆ΟΣΗ ΧΡΗΜΑΤΟ∆ΟΤΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΝΕΟΛΑΙΑΣ 2014