Εφημερίδα ΠΡΙΝ, 9-10.7.2022 - Αρ. Φύλλου 1579

Συνέντευξη Κώστας Τσακιρόπουλος υλος

Στοχοποιούν οκτώ, ώ, θα βρούνε χιλιάδεςς > σελ. 11

Συγκυβέρνηση Ν∆, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ σε ΟΛΜΕ και ∆ΟΕ

Πατέρας Χρήστου Ζορμπά: «Χάσαμε το παιδί μας για 40 ευρώ»!

> σελ. 15-16

> σελ. 16

‣ Εφημερίδα της αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής Αριστεράς

‣ www.prin.gr

€2

‣ ΣΑΒΒΑΤΟ 9 - ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2022

ΕΤΟΣ 32ο ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 1.579

Πρόταση ΑΝΤΑΡΣΥΑ για ανατρεπτική Αριστερά

Πορείες μόνο με άδεια... Μπακογιάννη! Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της Αθήνας; Η ακρίβεια; Το καυσαέριο; Η έλλειψη καθαριότητας, κοινωνικής μέριμνας, πρασίνου και ελεύθερων χώρων; Οι άστεγοι; Τίποτα από όλα αυτά. Σύμφωνα με τον δήμαρχο Κώστα Μπακογιάννη, το κύριο πρόβλημα είναι οι διαδηλώσεις και γι’ αυτό ζητάει από Βορίδη και Θεοδωρικάκο να μπει… τσεκούρι στο συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα. Μάλιστα, απαιτεί να του δοθεί δικαιοδοσία να αποφασίζει ο ίδιος αν θα δοθεί «πράσινο φως» ή όχι για μια κινητοποίηση, λέγοντας ότι οι «επαγγελματίες» αγανακτούν από αυτές τις πρωτοβουλίες! Οι μεθοδεύσεις να μπει «φίμωτρο» στους κοινωνικούς αγώνες δεν θα περάσουν!

Αφιέρωμα

Πολιτικό κάλεσμα συσπείρωσης σε αγωνιστές/στριες και δυνάμεις από το ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, για μια κόκκινη σφήνα ανατροπής, στη βάση του αναγκαίου αντικαπιταλιστικού προγράμματος πάλης.

Α

ναγκαία η παρέμβαση της μαχόμενης αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, καθώς η κυβέρνηση της ΝΔ κλιμακώνει την αντιλαϊκή επίθεση και ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ βουλιάζουν στη συναίνεση. Με τη δίδυμη απειλή της φτώχειας και του πολέμου πάνω από τους εργαζόμενους, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί τις δυνάμεις της Αριστεράς που κινούνται ανατρεπτικά και όχι διαχειριστικά σε συσπείρωση και κοινή παρέμβαση στις πολιτικές και εκλογικές μάχες. Παλινωδίες της κυβέρνησης με τις εκλογές λόγω αδιεξόδων. >>> σελ. 3, 4, 7, 8-9

Η άλλη όψη

των ων Νίκου Μανάβη, Κυριάκου Νασόπουλου

Απρόσιτα νησιά και διακοπές

Οι δύο όψεις της μνήμης για το 1922

Τρομερές είναι οι αυξήσεις των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων, 30-50% από πέρυσι. Ο λαός δεν μπορεί να χαρεί τη χώρα του. Αγώνας για δημόσιο φορέα ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών, χωρίς αποζημίωση των εφοπλιστών. >>> σελ. 12-13

Τι σημαίνει το 1922 στην Τουρκία; Τι προκάλεσε και πού οδήγησε ο «Εθνικός Διχασμός»; Γράφουν ο καθηγητής του πανεπιστημίου της Ιστανμπούλ Y. Doğan Çetinkaya και ο Μάκης Γεωργιάδης. >>> σελ. 18-19

2

ΣΑΒΒΑΤΟ 9 - ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2022

Η δεύτερη ματιά

editorial

Μαριάννα Τζιαντζή

Η κρίση «έφαγε» τον Τζόνσον – Έπεται συνέχεια…

Χιλιάδες νέοι και λιγότερο νέοι αρνούνται να εργαστούν ως ξενοδοχοϋπάλληλοι, ιδίως στους λεγόμενους δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς. Για την ακρίβεια, αρνούνται να εργαστούν με τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας που επικρατούν σε πολλούς νησιωτικούς παραδείσους.

Ο Μπόρις Τζόνσον δεν θα μείνει στην ιστορία για τις ιδιοτροπίες και τα σκάνδαλά του, τα οποία άλλωστε είναι συνηθισμένα φαινόμενα στη βρετανική αστική τάξη και πολιτική ελίτ. Θα μείνει για το Brexit που τον εκτίναξε στην κορυφή και για την οικονομική και κοινωνική κρίση που τον γκρέμισε. Όσον αφορά το πρώτο, είναι σαφές ότι ο Τζόνσον κατάφερε να βρεθεί «καβάλα στο κύμα». Να ηγηθεί, δηλαδή, εκείνης της πτέρυγας του βρετανικού κεφαλαίου που επιθυμούσε την έξοδο από την ΕΕ, θεωρώντας ότι έτσι θα εξυπηρετούνταν καλύτερα τα συμφέροντά του και θα είχε μεγαλύτερες ευκαιρίες κερδοφορίας. Ταυτόχρονα, με τη βοήθεια των θλιβερών Εργατικών, πέτυχε να βάλει ανεξίτηλη συντηρητική και αντιδραστική σφραγίδα στις εργατικές-λαϊκές ανησυχίες και αγωνίες που οδήγησαν στο εντυπωσιακό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του 2016. Τα δεδομένα, όμως, άλλαξαν σχετικά γρήγορα, καθώς οι κρίσεις διαδέχονταν η μία την άλλη, με τον Τζόνσον να πρωταγωνιστεί πάλι — αρνητικά αυτή τη φορά. Τόσο στην πανδημία, όταν με την πολιτική του επιτάχυνε τη διάλυση του βρετανικού ΕΣΥ και κυριολεκτικά καταδίκασε σε θάνατο χιλιάδες συμπατριώτες του. Όσο και στην περίπτωση του πολέμου στην Ουκρανία, καθώς μετέτρεψε το Ηνωμένο Βασίλειο σε αιχμή του δόρατος του ΝΑΤΟ και της Δύσης. Δυστυχώς γι’ αυτόν, όμως, οι Βρετανοί δεν παραπλανήθηκαν. Οι διαρκείς επικλήσεις της δημοκρατίας και η αντιρωσική υστερία δεν κατάφεραν να θέσουν στο περιθώριο το κοινωνικό ζήτημα, που ήρθε με ορμή στο προσκήνιο λόγω της φτώχειας και της ακρίβειας, της απειλής δελτίου στην ενέργεια και τα τρόφιμα, της έντασης της εκμετάλλευσης. Υπό αυτή την έννοια, ο Τζόνσον αποτελεί το πιο ηχηρό, μέχρι στιγμής, θύμα αυτού του συνδυασμού των κρίσεων. Σίγουρα, δε, ακολουθούν και άλλοι, που πρέπει να πήραν ήδη το μήνυμα.

Εφημερίδα της αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής Αριστεράς

Όταν η δουλειά γίνεται ντροπή

«Η

δουλειά δεν είναι ντροπή», λέγαμε μια φορά κι έναν καιρό. Θυμάμαι κάποιο δάσκαλο στο δημοτικό που απειλούσε τους κουμπούρες μαθητές ότι αν δεν μάθουν γράμματα και δεν πάρουν απολυτήριο, «θα καταντήσουν σκουπιδιάρηδες» (και όχι «υπάλληλοι καθαριότητας», ένα επάγγελμα μάλλον περιζήτητο αφού πολλοί τέτοιοι υπάλληλοι προσλαμβάνονται από τους δήμους με εξάμηνη σύμβαση). Να όμως που χιλιάδες νέοι και λιγότεροι νέοι διαπιστώνουν ότι κάποτε η δουλειά γίνεται ντροπή και αρνούνται να εργαστούν ως ξενοδοχοϋπάλληλοι, ιδίως στους λεγόμενους δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς. Για την ακρίβεια, αρνούνται να εργαστούν με τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας που επικρατούν σε πολλούς νησιωτικούς παραδείσους, όπως στη Μύκονο, την Κρήτη, τη Σαντορίνη. Όταν το εργατικό κίνημα (που σε πολλές περιοχές έχει δώσει αγώνες) δεν μπορεί να αλλάξει τις συνθήκες, οι εργαζόμενοι απέχουν — και ποιοι είμαστε εμείς που θα τους καταμαρτυρήσουμε νωθρότητα ή άρνηση αντιμετώπισης της πραγματικότητας; Ακόμα και οι δούλες, οι υπηρέτριες που βαφτίστηκαν «υπηρεσίες», γύρω στο 1950, συνδικαλίστηκαν, διεκδίκησαν και κατοχύρωσαν το ρεπό της Κυριακής. Συνδικαλίστηκαν και οι Έλληνες ξενοδοχοϋπάλληλοι, αλλά το ρεπό δεν κατοχυρώθηκε ή τουλάχιστον δεν έχει κατοχυρωθεί γι’ αυτούς που εργάζονται στη ζούλα, που προσλαμβάνονται με διαδικασίες φαστ τρακ ύστερα από την αποστολή ενός βιογραφικού, μια σύντομη συνέντευξη και μια εξάωρη ταχύρρυθμη εκπαίδευση. Και στη συνέχεια τους ρίχνουν στα ξενοδοχειακά κάτεργα: 7 μέρες 12ωρης εργασίας την εβδομάδα με μισθό 700 ευρώ. Τους απομένουν 12 «ελεύθερες» ώρες κάθε μέρα για ύπνο, φαγητό, για «λογισμό και όνειρο». Όμως ο χώρος που τους παραχωρείται από τη διεύθυνση του ξενοδοχείου για ύπνο, λογισμό και όνειρο είναι συνήθως ένα τσιμεντένιο υπόγειο, που

Πόσο ελπιδοφόρα θα ήταν η απροθυμία εργασίας αν εκδηλωνόταν σε άλλους χώρους…

δεν αερίζεται επαρκώς, δίχως ψύκτη νερού, ένας διάδρομος που έχει βαφτιστεί δωμάτιο και που αν απλώσεις τα χέρια, όπως λένε χαρακτηριστικά οι εργαζόμενοι, οι παλάμες σου αγγίζουν και τους δύο απέναντι τοίχους. Μετά το σοκ και την αγανάκτηση που προκάλεσε η απόφαση του Ανώτατου ∆ικαστηρίου των ΗΠΑ για απο-νομιμοποίηση των αμβλώσεων, έπεσε η ιδέα της αποχής από το σεξ ως μέσο άσκησης πίεσης στην πολιτική εξουσία. Η Λυσιστράτη ξαναζεί! Όμως στην εποχή μας, στην Ελλάδα και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, οι ξενοδοχοϋπάλληλοι επιλέγουν την αποχή από την εργασία μπας και δουν άσπρη μέρα. Και δεν απέχουν απλώς, δεν κάνουν απεργία ώστε να επιστρέψουν με πιο ανθρώπινους όρους, ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω τους. Στην πραγματικότητα, οι μόνιμοι ξενοδοχοϋπάλληλοι, οι πεπειραμένοι και καταρτισμένοι δεν γίνονται ξαφνικά Λυσιστράτες, δεν παραιτούνται μαζικά από τη δουλειά τους. Αυτό που συμβαίνει είναι η απότομη αύξηση της πελατείας λόγω καλοκαιριού και της σπασμωδικής λήξης των μέτρων για τον κορονοϊό και η απροθυμία πολλών νέων να δουλέψουν για ένα τρίμηνο στη γαλέρα. Πρόθυμοι, τελικά, βρίσκονται ανάμεσα σε φοιτητές που γυρεύουν μια εποχιακή δουλειά, σε ανέργους και σε μετανάστες που γυρεύουν μια οποιαδήποτε απασχόληση. Οι

απρόθυμοι δεν είναι αυτοί που τους συντηρούν άλλοι, που έχουν ένα μικρό έστω εισόδημα από άλλη πηγή. Είναι οι αηδιασμένοι. Και είναι πολλοί. Και έχουν δίκιο. Από την κόλαση του Αιγαίου προτιμούν τις δουλειές του ποδαριού στην κόλαση της πόλης. Στην πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών για τις κοινωνικές πολιτικές της κυβέρνησης, ο Κ. Μητσοτάκης αναφέρθηκε με καμάρι στην αύξηση του κατώτατου μισθού ο οποίος έφτασε στο ιλιγγιώδες ποσό των 713 ευρώ. Πράγματι, για έναν ξενοδοχοϋπάλληλο που τριγυρίζει σαν τη σβούρα ή στέκεται όρθιος 12 ώρες την ημέρα η μηνιαία αύξηση των 50 ευρώ ισοδυναμεί με μισό ζευγάρι παπούτσια. Και τα άτιμα τα παπούτσια έχουν την κακή συνήθεια να φθείρονται. Πόσο ελπιδοφόρα θα ήταν η απροθυμία εργασία,ς αν εκδηλωνόταν σε άλλους χώρους. Αν οι νέοι απέφευγαν τη φοίτηση στις σχολές της Αστυνομίας, αν αρνούνταν να ψεκάζουν και να ξυλοκοπούν διαδηλωτές, αν αρνούνταν να υπηρετήσουν στην πανεπιστημιακή αστυνομία. Αν οι λιμενεργάτες και οι σιδηροδρομικοί αρνούνταν να φορτώσουν ελληνικής ή αμερικανικής προέλευσης όπλα για την Ουκρανία. Αν οι δεσμοφύλακες αρνούνταν να εργαστούν σε συνωστισμένες φυλακές, όπου ο ένας κρατούμενος είναι πάνω στον άλλο και όλοι μαζί λένε «Ι can’t breathe». Ναι, υπάρχουν περιπτώσεις κατά τις οποίες η δουλειά γίνεται ντροπή. Λένε πως η φύση απεχθάνεται το κενό. Το ίδιο και η εργασιακή εκμετάλλευση. Ο συλλογικός αγώνας είναι αυτός που αλλάζει τα πράγματα και όχι η απροθυμία εργασίας. Όμως ακόμα και αυτή η απροθυμία –που δεν ξέσπασε απότομα αλλά έχει εκδηλωθεί εδώ και μήνες– κάτι δείχνει. ∆είχνει πως η κόλαση και ο παράδεισος μπορεί να συνυπάρχουν στον ίδιο χώρο και πως της γης οι κολασμένοι δεν έχουν ακόμα πει την τελευταία τους λέξη.

‣ Ιδιοκτησία: «Eκδόσεις-Μελέτες- Έρευνες» Aστική Mη Kερδοσκοπική Eταιρεία Kωδικός 2806, Κλεισόβης 9, 106 77 Αθήνα, Tηλ.: 210-82.27.949, prin@otenet.gr | http://www.prin.gr ‣ Tραπεζικός Λογαριασμός Συνδρομών και Eνισχύσεων: ALPHA BANK 260002002006023 • IBAN: GR1801402600260002002006023 ‣ Εκδότης: Δημήτρης Δεσύλλας ‣ Eκτύπωση: ΚΛΕΝΙΚ ΕΕ ‣ Layout: Χριστίνα Λουλούδα

Το θέμα

Παρέμβαση Παναγιώτης Μαυροειδής

Τ

ι «μυρίζει» η περιχέουσα κοινωνική και πολιτική ατμόσφαιρα; Μήπως ικανοποίηση με όσα λέει η ΝΔ που λίγο-πολύ ισχυρίζεται ότι «η σωστή πλευρά της ιστορίας» είναι η ληστεία του λαϊκού εισοδήματος μέσω της ακρίβειας και το αμόκ επιχειρηματικών κερδών σε συνδυασμό με το πέταμα εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ σε πολεμικούς εξοπλισμούς; Ή μήπως όσοι φτάνουν δεν φτάνουν στη δουλειά τους με τα 20 ευρώ βενζίνης, έχουν κάποια ελπίδα ότι η «αντιπολίτευση» αλά ΣΥΡΙΖΑ και η αιώνια συμπολίτευση αλά ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, θα τους δώσει κάποια ανάσα, αν τυχόν ενωθούν στο πλαίσιο μιας «προοδευτικής κυβέρνησης», εάν δεν βγουν οι εκτρωματικές «οικουμενικές» λύσεις που και αυτές είναι στο τραπέζι; Ο πλατύς κόσμος είναι πλέον πεισμένος ότι οι εκλογές δεν λύνουν τα βασικά προβλήματα και ότι τα κέντρα αποφάσεων του «βαθέως» κράτους και συστήματος δεν επηρεάζονται καθοριστικά από τις εκλογικές αναμετρήσεις. Άλλο τόσο αλήθεια είναι, όμως, ότι οι εκλογές στο αστικό κοινοβουλευτικό πλαίσιο δεν γίνονται από τυπική υποχρέωση προς τη «θεσμική νομιμότητα». Αποτελούν σοβαρό πεδίο κατεργασίας των λαϊκών συνειδήσεων. Δεν υπάρχει «ακινησία», αλλά ένα δίπτυχο προκλήσεων: Πλατιά κοινωνική δυσαρέσκεια και αγωνία για την ειρήνη και το μέλλον του πλανήτη, από τη μια, σαφής πολιτική από-νομιμοποίηση των κεντρικών πολιτικών διαχειριστών της τύχης των λαών, από την άλλη. Η παρέμβαση της αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής αριστεράς «πατάει» σε αυτές τις δυνατότητες, με συναίσθηση της ανάγκης πολιτικού μετασχηματισμού της δυσφορίας υπέρ μιας βαθύτερης απόρριψης της συστημικής πολιτικής του κεφαλαίου, υπέρ μιας συνολικής αντικαπιταλιστικής επαναστατικής προοπτικής. Υπάρχει πραγματική ανάγκη να βαδίσουμε σε αντίθετη κατεύθυνση από την κοινωνική και πολιτική αντεπανάσταση στην οποία οδηγεί ο κόσμος του κεφαλαίου σε Δύση και Ανατολή, με «αναλώσιμα υλικά» την εργασία αλλά και τις ζωές όσων ζουν από τη δουλειά τους. Η απέχθεια προς τον Μητσοτάκη είναι λογική και ευπρόσδεκτη. Ωστόσο το «φύγε εσύ, να έρθω εγώ», δεν απαντάει ουσιαστικά σε κάτι, αλλά αποδεικνύεται ο «μύλος» εντός του οποίου αλέθονται οι ριζοσπαστικές τάσεις. Το ζητούμενο για την αντικαπιταλιστική αριστερά είναι η συγκρότηση μιας πολιτικής τάσης «αντίπαλου δέους», με τα «υλικά» ενός εργατικού αντικαπιταλιστικού προγράμματος, στο έδαφος κοι-

3

ΣΑΒΒΑΤΟ 9 - ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2022

Με όπλο ένα πρόγραμμα για τις λαϊκές ανάγκες ▸ Μάχη για τον πολιτικό μετασχηματισμό της δυσφορίας σε μια βαθύτερη απόρριψη της συστημικής πολιτικής του κεφαλαίου

νωνικών αγώνων διαφορετικής ποιότητην απειθαρχία στην Κοινή Αγροτική τας. Μιας τάσης που θα συγκρούεται Πολιτική της ΕΕ ως όρο για τη διατροόχι μόνο με την κυβέρνηση της ΝΔ και φική επάρκεια, την πάλη για τα δημοκάθε επίδοξου διαχειριστή, αλλά και με κρατικά δικαιώματα, την προστασία τη «συναίνεση» και τους κεντρικούς πυτου περιβάλλοντος με άρνηση, μεταξύ λώνες της πολιτικής της αστικής τάξης. άλλων, των εξορύξεων στις ΑΟΖ και Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στην πρόσφατη απότα ζητήματα που αφορούν την ισότητα φαση του Πανελλαδικού Συντονιστικού των δύο φύλων και τα δικαιώματα των Οργάνου της, αποφάσισε να παρέμβει γυναικών. στις επερχόμενες εκλογές, όποτε και αν Στη βάση αυτού του προγράμματος, γίνουν, «στη βάση του εργατικού, αντιη ΑΝΤΑΡΣΥΑ απευθύνει κάλεσμα πλακαπιταλιστικού της προγράμματος». τιάς συστράτευσης για την αριστερά Τονίζεται σχετικά: «Παλεύουμε για την και το κίνημα της ανατροπής που έχει ενίσχυση του μετώπου της αντικαανάγκη η εποχή μας. Εκτιμά ότι α πιταλιστικής αριστεράς.. Για «οι αγώνες και οι μετωπικές οπο μια αριστερά, που μποπολιτικές διεργασίες του π ρεί να σταθεί στο ύψοςς προηγούμενου διαστήΗ ΑΝΤΑΡΣΥΑ των αναγκών της λαματος έχουν ωριμάσει προτείνει ϊκής δράσης. Που θα τη δυνατότητα και σε προωθητική ενότητα μπορεί να εμπνεύσει άλλους αγωνιστές και ένα ανατρεπτικό κοιδυνάμεις. Παλεύει για στη βάση αρχών νωνικό και πολιτικό τη συσπείρωση και τη και αναγκαίου ρεύμα, αντικαπιταλισυνεργασία αγωνιστών προγράμματος στικής κατεύθυνσης κι και πολιτικών δυνάμεων π συμφωνούν σε αυτήν επαναστατικής πάλης». που Στο πλαίσιο αυτό, διατην κατεύθυνση». Με αυτή τυπώνονται κεντρικοί πολιτιτην τοποθέτηση, οριοθετείται κοί στόχοι που αφορούν τις αυξήσεις ρητά όχι μόνο σε σχέση με την πολιτική μισθών, τις εθνικοποιήσεις βασικών προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και με τις επιχειρήσεων με πρώτες αυτές της πολιτικές απαντήσεις που δίνουν ΚΚΕ ενέργειας και διατροφής, την πάλη και ΜΕΡΑ25. «Ο “ρεαλισμός της πειενάντια στα εξοπλιστικά πολεμικά θαρχίας” του ΜΕΡΑ25 δεν είναι παρά η προγράμματα στο πλαίσιο του αντιδρααποδοχή των πυλώνων της αστικής ποστικού ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού λιτικής», αναφέρεται σχετικά με στόχο την έξοδο από το ΝΑΤΟ και και επισημαίνονται οι θέτην απομάκρυνση των σεις αυτής της δύναμης βάσεων, τη ρήξη με το περί «υγιούς επιχειρηκαθεστώς επιτροπείας ματικότητας», συμμεκαι χρέους με στόχο την έξοδο από την ΕΕ,

τοχής σε Ευρωπαϊκή Ένωση και ΝΑΤΟ, αλλά και το «παρόν» που δηλώνει για μια μελλοντική «προοδευτική κυβέρνηση». Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ τοποθετείται κριτικά και απέναντι στην πολιτική του ΚΚΕ, τονίζοντας ότι δεν υιοθετεί «πολιτικούς στόχους που συγκρούονται με τις κεντρικές επιλογές του συστήματος», καθώς –για παράδειγμα– δεν θέτει σαν άμεσους στόχους πάλης τις εθνικοποιήσεις των βασικών τομέων της οικονομίας, την απειθαρχία με την πολιτική της ΕΕ, τη ρήξη και έξοδο από αυτήν. Ειδικά σε ό,τι αφορά τον «ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό», μιλάει αποκλειστικά για την επιθετικότητα της τούρκικης ολιγαρχίας, συγκαλύπτοντας την επιθετικότητα της αστικής τάξης της Ελλάδας και τελικά δεν διαμορφώνει μια θέση πολιτικής ανεξαρτησίας του εργατικού κινήματος απέναντι στον οικονομικό ανταγωνισμό και στην πολεμική στρατηγική των αστικών τάξεων και του ΝΑΤΟ. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προτείνει προωθητική ενότητα, στη βάση αρχών και αναγκαίου προγράμματος. Μόνο ένα ευδιάκριτο και σαφές πρόγραμμα, στον αντίποδα της αστικής πολιτικής και σε σύνδεση με εργατικές και λαϊκές ανάγκες, «νομιμοποιεί» πολιτικά έναν άλλο πόλο στην αριστερά. Αντίθετα, μια οργανωτίστικη, στενά εκλογική πρόταση ενότητας «πέραν του ΚΚΕ και του ΜΕΡΑ25», δεν απαντάει σε τίποτα. Απαξιώνει την πολιτική σημασία ενός ανεξάρτητου τρίτου πόλου της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, εκφυλίζοντάς τον σε ενότητα ενός «χώρου» με βάση τα «κοινά σημεία».

4

Από σπόντα *** Παράδειγμα για μίμηση με… «πολιτικό ανάστημα» ο Άδωνις Γεωργιάδης! * Τάδε έφη Νίκος Καρανίκας * Πρώην σύμβουλος του Αλέξη Τσίπρα * Που είχε γίνει «σάκος του μποξ» για τη Δεξιά, καθώς θεωρήθηκε εύκολος στόχος * Ο Άδωνις λέει ο Καρανίκας αξίζει μπράβο, γιατί «παραδέχτηκε το λάθος του» για τη Novartis * Αυτά κάνει η βίαιη ωρίμανση * Από τη μια πολακισμός και από την άλλη συμβιβασμός και «εγκάρδια συνεννόηση». *** Στο μεταξύ το κομφούζιο για τη Novartis συνεχίζεται * Οι μίζες και τα μαύρα ταμεία είναι στο απυρόβλητο * Και εξελίσσεται ένα όργιο σκανδαλολογίας, δυσνόητο για όποιον δεν είναι στα επιτελεία του Μαξίμου και της Κουμουνδούρου. *** Προκαλούν εντύπωση, ωστόσο, οι παρεμβάσεις του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα * Τον οποίο βάζουν στο βούλευμα οι πέντε ανώτατοι δικαστικοί του «ειδικού δικαστηρίου» * Ο Στουρνάρας εμφανίζεται να στέλνει απειλητικά μηνύματα και να φωνάζει ότι θα «τσακίσει τόσο τους εισαγγελείς όσο και τους μάρτυρες» * Και κανείς δεν τολμά να πει οτιδήποτε! * Βλέπετε δεν έχει εξαντλήσει τη χρησιμότητα του στο σύστημα * Δείτε και την έκθεση Στουρνάρα * Που ζητάει επιστροφή στη δημοσιονομική πειθαρχία και τα πρωτογενή πλεονάσματα! * Το σουρεαλιστικό είναι ότι πρόκειται για το πρόσωπο που προαλειφόταν για πρωθυπουργός * Δίαυλοι επικοινωνίας υπάρχουν άλλωστε * Με τον Χουλιαράκη να είναι «υπηρέτης δύο αφεντάδων» * Ταυτόχρονα σύμβουλος στον Τσίπρα και στον Στουρνάρα. *** «Κυρία Πρόεδρε, έχετε πολλά χρόνια μπροστά σας κι ο κύριος εισαγγελέας έχει, αν δεν του συμβεί κανένα απρόοπτο τύπου Τουλουπάκη» * Ο Κούγιας στη δίκη Λιγνάδη * Άλλα κόλπα... *** Σε φιάσκο εξελίχθηκε η ευρω-φιέστα Μητσοτάκη * Τρία χρόνια μετά το περήφανο προδομένο «Όχι» * Υπερβολές όσα λέγονται για την ελευθεροτυπία, είπε ο πρωθυπουργός * Κι έδειξε δύο πρωτοσέλιδα επικριτικά για τη ΝΔ * Δείξτε μου ανάλογα πρωτοσέλιδα σε… δικτατορίες στην Αφρική, συμπλήρωσε * Αφήνοντας άφωνους τους παρευρισκόμενους...

ΣΑΒΒΑΤΟ 9 - ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2022

Κλυδωνισμοί

Πολιτική

Δημήτρης Τζιαντζής

Η κυβέρνηση σε αδιέξοδο, οι εκλογές αναβάλλονται ▸ Η αστάθεια και ο φόβος της ακυβερνησίας παραλύουν το σύστημα

«Δ

εν με τρομάζει ο θάνατος, με τρομάζει η ακυβερνησία, γιατί συνοδεύεται από κοινωνικές αναταραχές», αυτό δήλωνε ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού Κώστας Μητσοτάκης στη στερνή του συνέντευξη. Ο φόβος του πατέρα φαίνεται να στοιχειώνει και τον λιγότερο χαρισματικό γιό του, που την περασμένη Πέμπτη συμπλήρωσε τρία χρόνια στο «τιμόνι» της χώρας. Ταυτόχρονα, ωστόσο, η ΝΔ προσπαθεί να επιστρατεύσει τον «μπαμπούλα» της ακυβερνησίας και της αστάθειας, μαζί με την «τουρκική απειλή», ως επιχείρημα για να τρομοκρατήσει τους ψηφοφόρους και να τους πείσει να την ψηφίσουν! Το πρόβλημα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι ότι τα εργατικά και μεσαία στρώματα έχουν πια αποκτήσει ανοσία σε όλα αυτά τα ανούσια –όσον αφορά τις πραγματικές ανάγκες– εκβιαστικά διλήμματα. Αυτό που δεν κρύβεται είναι ότι το πολιτικό σύστημα βυθίζεται σε νέα κρίση. Το εκρηκτικό κοκτέιλ πολέμου, Covid-19 και ακρίβειας ανατρέπει σχεδιασμούς και φαίνεται ότι μεταθέτει την ημερομηνία των διαδοχικών εκλογών, που είναι βέβαιο ότι θα επιφέρουν μια

μεταβατική και παρατεταμένη απρόβλεπτη περίοδο υπηρεσιακών κυβερνήσεων και πολιτικής αστάθειας. Η κυβέρνηση παραμένει γαντζωμένη στην εξουσία, έχοντας αναλάβει δεσμεύσεις απέναντι σε ΕΕ και εγχώριο κεφάλαιο. Σύμφωνα με τα λόγια του Κυριάκου Μητσοτάκη, προέχει η διατήρηση της «μεταρρυθμιστικής ορμής», δηλαδή της υλοποίησης αυτών των δεσμεύσεων. Στην πράξη, η κυβέρνηση καθυστερεί το αναπόφευκτο, παρά τις παραινέσεις κύκλων του κεφαλαίου να «ξεκαθαρίσει το τοπίο» όσο νωρίτερα γίνεται. «Οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας για λό-

γους… θεσμικής στάσης και σταθερότητας» επανέλαβε ο Κ. Μητσοτάκης στην προ ημερησίας συζήτηση στη Βουλή για την κοινωνική κρίση και στη συνέχεια στη συνέντευξή του στον Σκάι. Ωστόσο, συνέχισε να στέλνει αμφίσημα μηνύματα, με προεκλογικές εξαγγελίες και κλιμάκωση της κοκορομαχίας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Στοιχεία που δείχνουν ότι το σενάριο του εκλογικού αιφνιδιασμού δεν μπορεί να αποκλειστεί. Η αξιωματική αντιπολίτευση φάνηκε αρχικά να αιφνιδιάζεται, με τον Αλέξη Τσίπρα αρχικά να λέει ότι δεν πιστεύει ότι η κυβέρνηση δεν θα προκηρύξει πρόωρες εκλογές και στη συνέ-

χεια να κατηγορεί τον σημερινό πρωθυπουργό ότι ενώ μέχρι χθες τροφοδοτούσε ΜΜΕ με ημερομηνίες εκλογών, ξαφνικά θυμήθηκε τη σταθερότητα και πως οι κάλπες δεν είναι «εθνικά υπεύθυνες». Ο Α. Τσίπρας τόνισε πως «ο Κ. Μητσοτάκης αποτελεί τον μεγαλύτερο παράγοντα αστάθειας», δείχνοντας με αυτό τον τρόπο ότι θέλει να αξιοποιήσει και τις ενδοαστικές αντιθέσεις. Το σενάριο της αλλαγής του εκλογικού νόμου παραμένει στο τραπέζι, με το αναπαλαιωμένο ΠΑΣΟΚ να εμφανίζεται ως η «πολύφερνη νύφη» που θα παίξει τον ρόλο του μπαλαντέρ. Ο Κ. Μητσοτάκης προετοιμάζει τα νοικοκυριά για έναν δύσκολο χειμώνα πείνας και κρύου, λέγοντας «παίρνω το ρίσκο της σταθερότητας και αν έχει πολιτικό κόστος ας έχει». Όλες οι κινήσεις της κυβέρνησης δείχνουν ότι προετοιμάζεται για φθινόπωρο κοινωνικών συγκρούσεων, επενδύοντας στα αντιδραστικά αντανακλαστικά, με πρώτο πεδίο μάχης το νομοσχέδιο για τα ΑΕΙ. Ενδεικτική είναι η επιθετική και διχαστική ρητορική Μητσοτάκη ότι με την πανεπιστημιακή αστυνομία «θα επανέλθει η τάξη στα πανεπιστήμια και δεν θα γίνονται ορμητήρια μπαχαλάκηδων».

COVID19

Συσκότιση: Καταργούν την καθημερινή ενημέρωση!

H

κυβέρνηση βρήκε τη… λύση στο πρόβλημα της πανδημίας. Με «εντολή Μητσοτάκη» αποφασίστηκε η ενημέρωση για νέα κρούσματα, εισαγωγές, διασωληνώσεις και θανάτους να γίνεται μια φορά την εβδομάδα και όχι καθημερινά, όπως γινόταν εδώ και δύο χρόνια και πέντε μήνες. Η κυβέρνηση ελπίζει με αυτό τον τρόπο να κρύψει το πρόβλημα κάτω από το χαλί. Ας σημειωθεί ότι η κατάργηση της καθημερινής ενημέρωσης γίνεται σε μια περίοδο που η πανδημία φουντώνει και παρουσιάζει τρομακτική έξαρση. Αναλογικά με τον πληθυσμό, η Ελλάδα, όπως σημειώθηκε, βρίσκεται στην πρώτη θέση

τόσο σε θανάτους όσο και σε κρούσματα επταημέρου σε όλη την Ευρώπη. Σύμφωνα με την ενημέρωση του ΕΟΔΥ την Πέμπτη 7/7 ανακοινώθηκαν 18.297 νέα κρούσματα, 100 διασωληνωμένοι και 28 θάνατοι. Πρόκειται για τον μεγαλύτερο αριθμό κρουσμάτων που έχουν ανακοινωθεί σε μια μέρα μετά τον Μάρτιο. Η κυβέρνηση, ωστόσο, έχει κάνει σαφές ότι δεν επιθυμεί να εξετάσει κανένα νέο μέτρο, πριν τη λήξη της καλοκαιρινής σεζόν για να μη βλάψει την τουριστική κίνηση! Όλα αυτά γίνονται, ενώ εργαζόμενοι στα νοσοκομεία αναφοράς, όπως το Αττικό, καταγγέλλουν πως η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου: «Ασθενείς με Covid παραμένουν

νοσηλευόμενοι στα επείγοντα περισσότερο από ένα 24ωρο, ράντζα παντού, θάλαμοι τετράκλινοι γίνονται εξάκλινοι, οι ελλείψεις τεράστιες». Επιπλέον, όπως ανακοινώθηκε, οι τουρίστες που θα νοσήσουν δεν θα μπαίνουν σε πενθήμερη καραντίνα, ενώ δεν θα υπάρχουν καν ξενοδοχεία ή πτέρυγες καραντίνας. Μάλιστα, οι τουρίστες-φορείς του κορονοϊού θα είναι ελεύθεροι να ταξιδέψουν όπου θέλουν, αρκεί να φοράνε μάσκα υψηλής προστασίας! Όπως όλοι αντιλαμβάνονται, η επικίνδυνη κυβέρνηση βάζει τα κέρδη των tour operators και των άλλων μεγάλων τουριστικών ομίλων πάνω από την υγεία και τη ζωή των κατοίκων.

Πολιτική

Τ

ον… μάγο με τα προεκλογικά δώρα προσπάθησε να παίξει στη βουλή ο Κ. Μητσοτάκης, παρουσιάζοντας μια σειρά από νέα μέτρα που υποτίθεται «ανακουφίζουν» τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους. Την ώρα που η ακρίβεια και το ενεργειακό τσουνάμι γιγαντώνονται, ο πρωθυπουργός υποσχέθηκε την κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης για συνταξιούχους και δημοσίους υπαλλήλους και το «ξεπάγωμα» των αυξήσεων στις συντάξεις, αλλά από το… 2023, στο όνομα δήθεν της «στήριξης της κοινωνίας». Η κυβερνητική υποκρισία ξεχειλίζει, διότι αυτή η κυβέρνηση δεν έδωσε ποτέ τη 13η σύνταξη που έταζε, ενώ σε αγαστή συνεργασία με τη δικαστική εξουσία έβαλε «ταφόπλακα» στις διεκδικήσεις των συνταξιούχων για τα αναδρομικά. Όσο για την «κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης», αυτή αφορά μόνο όσους συνταξιούχους παίρνουν πάνω από 1.000 ευρώ. Οι δύο στους τρεις δεν θα δουν καμιά διαφορά! Ο Κ. Μητσοτάκης υπενθύμισε ότι αύξησε τον κατώτατο μισθό στα 713 ευρώ (μεικτά), μόνο που παραμένει ακόμα σχεδόν 40 ευρώ πιο κάτω από τα 751 που ήταν προ μνημονίων. Αλλά το βασικότερο είναι ότι η όποια αύξηση έγινε… καπνός από τον πληθωρισμό που καλπάζει και που τον Ιούνιο ανέβηκε κι άλλο, φτάνοντας το υψηλότατο 12,1% — ρεκόρ σχεδόν 30 ετών! Οι ανατιμήσεις σε τρόφιμα και άλλα βασικά αγαθά φτάνουν ακόμη και το 40% τους τελευταίους τέσσερις μήνες, με τα νοικοκυριά να κόβουν όχι μόνο τις δαπάνες για ένδυση και υπόδηση, οικιακό εξοπλισμό και καύσιμα, αλλά και εκείνες που θεωρούνται ανελαστικές, όπως

5

ΣΑΒΒΑΤΟ 9 - ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2022

Κάλπικες υποσχέσεις

Δημήτρης Σταμούλης

Δεν έπεισε ο… μάγος με τα (προεκλογικά) δώρα ▸ Στο 12,1% ο πληθωρισμός τον Ιούνιο, η ακρίβεια τρώει τις υποσχέσεις τα προϊόντα διατροφής. Έρευνα του ΣΕΛΠΕ αποκαλύπτει ότι η μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος ανέρχεται κατά μέσο όρο σε 17%, ενώ ένας στους δύο θα κάτσει… σπίτι φέτος το καλοκαίρι λόγω ένδειας. Όσον αφορά τα καύσιμα, η Ελλάδα παραμένει σταθερά 4η ακριβότερη στην ΕΕ και 6η στον κόσμο στην αμόλυβδη (2,44 ευρώ/λίτρο), στο ντίζελ «ανέβηκε» στην 15η παγκοσμίως και 8η στην ΕΕ (2,12 ευρώ), στο φυσικό αέριο στη 10η θέση στον κόσμο και 7η στην ΕΕ (0,129 δολ./kWh). Ειδικότερα, όσον αφορά την ενέργεια, η κυβέρνηση, όσο κι αν πασχίζει να πείσει ότι θα μοιράσει «ενισχύσεις» και θα «ρίξει τις τιμές», η αλήθεια είναι ότι το ληστρικό καθεστώς διαμόρφωσης των τιμών ενέργειας παραμένει αλώβητο στη θέση του, με το χρηματιστήριο ενέργειας να καθορίζει τις τιμές και τα κέρδη των εταιρειών να παραμένουν αλώβητα. Όλα αυτά, σε μια περίοδο που οι τιμές του φυσικού αερίου κινούνται σταθερά στα εξωφρενικά επίπεδα των 165 με 170 ευρώ ανά μεγαβατώρα, ενώ οι τιμές ηλεκτρικής ενέργειας στο ελληνικό χρηματιστήριο ενέργειας σκαρφάλωσαν ακόμα και στα 370 ευρώ! Όσον αφορά τα νέα κυβερνητικά μέτρα, η εξαγγελία για

Το χρηματιστήριο ενέργειας «πάγωσε» τις τιμές στα ύψη, ο χειμώνας που έρχεται προβλέπεται εφιαλτικός για τον λαό

οριζόντια κάλυψη όλων, χωρίς εξαιρέσεις, για όλες τις κατοικίες, χωρίς εισοδηματικά κριτήρια και χωρίς όριο κατανάλωσης, προφανώς αφήνει ευχαριστημένα τα μεσαία και αστικά στρώματα, μην προσθέτοντας κάτι επιπλέον στα λαϊκά νοικοκυριά. Από την άλλη, οι πάροχοι μπορεί να αλλάζουν τον τρόπο εμφάνισης των λογαριασμών τους, αλλά ο υπολογισμός των τιμολογίων εξακολουθεί να γίνεται με ληστρικό τρόπο. Εξάλλου, τα λεφτά

τους θα τα πάρουν μέσω της κρατικής επιδότησης. Είναι χαρακτηριστικό ότι, μόνο για τον Ιούλιο, θα τσεπώσουν 722 εκατ. ευρώ. Αλλά η ενέργεια δεν γίνεται φθηνότερη με τέτοια μέτρα και ο χειμώνας που έρχεται προβλέπεται εφιαλτικός και παγωμένος για τα φτωχά νοικοκυριά, που σε μεγάλο ποσοστό τους ήδη βιώνουν την ενεργειακή φτώχεια. Ο αγώνας για μείωση των τιμών, άρση των φόρων και αυξήσεις μισθών πρέπει να δυναμώσει.

ΕΜΠΛΟΚΗ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

Όγδοη στον κόσμο η Ελλάδα στη στήριξη με όπλα της Ουκρανίας

Τ

ην «παράδοση» των τελευταίων μηνών, να μαθαίνουμε δηλαδή για την αποστολή οπλικών συστημάτων στην Ουκρανία από το εξωτερικό, επιβεβαίωσε γράφημα του BBC που παρουσιάζει το συνολικό ύψος των ποσών που έχουν δεσμευτεί ανά χώρα για την παροχή στρατιωτικής βοήθειας στο Κίεβο. Όπως προκύπτει από το σχετικό γράφημα, που αντλεί στοιχεία από το Ινστιτούτο για την Παγκόσμια Οικονομία στο Κίελο της Γερμανίας, η Ελλάδα συγκαταλέγεται στους 10 κορυφαίους προμηθευτές της Ουκρανίας, έχοντας δεσμεύσει από τις 27 Ιανουαρίου έως τις 7 Ιουνίου 260 εκα-

τομμύρια δολάρια(!) για τη στήριξη του Κιέβου. Μάλιστα, η χώρα μας βρίσκεται πολύ ψηλότερα, σε απόλυτους αριθμούς, από πολλά άλλα ευρωπαϊκά κράτη όπως η Γαλλία (16 εκατομμύρια δολάρια) και η Ιταλία (11 εκατομμύρια δολάρια). Στην κορυφή φυσικά βρίσκονται οι ΗΠΑ, που κατά το προαναφερθέν διάστημα δέσμευσαν 25,45 δισεκατομμύρια δολάρια για τη στήριξη του Κιέβου, ακολουθούμενες από τη Βρετανία (2,53 δισ.), την Πολωνία (1,81 δισ.) και τη Γερμανία (1,48 δισ.). Ακολουθούν ο Καναδάς, η Νορβηγία, η Τσεχία και αμέσως μετά, μόλις στην όγδοη θέση, η Ελλάδα.

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, βεβαίως, δεν αποδεικνύεται «γαλαντόμα» μόνο όσον αφορά τις δωρεές στο αντιδραστικό καθεστώς του Κιέβου, αλλά και στις αγορές νέων οπλικών συστημάτων. Στο εξοπλιστικό πρόγραμμαμαμούθ των 13 δισεκατομμυρίων ευρώ έως το 2028 και τη δρομολογούμενη προμήθεια των F-35 προστίθενται διαρκώς νέες αγορές. Όπως, μεταξύ άλλων, 76 Αμφίβιων Τεθωρακισμένων Οχημάτων «AAVP-7» με κόστος 291 εκατ. ευρώ, καθώς και τριών μη επανδρωμένων αεροσκαφών (UAV) τύπου «MQ-9B Reaper» με δύο επίγειους σταθμούς ελέγχου, έναντι 388 εκατ. ευρώ. Σχεδόν 0,7 δισ. επιπλέον στις ΗΠΑ!

6

Πρινηδόν

ΣΑΒΒΑΤΟ 9 - ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2022

Σχόλια στο ημίφως Ευρωπαϊκό χαστούκι για το Φαρμακονήσι Οκτώ χρόνια μετά το ναυάγιο –δηλαδή μετά το έγκλημα– στο Φαρμακονήσι που στοίχισε τη ζωή 11 προσφύγων, το Ευρωπαϊκό ∆ικαστήριο για τα ∆ικαιώματα του Ανθρώπου καταδίκασε την Ελλάδα για παραλείψεις, αμέλεια και εξευτελιστική μεταχείριση των επιζώντων. Ταυτόχρονα, υποχρεώνει την Ελλάδα να καταβάλει συνολική αποζημίωση 330.000 ευρώ στους 16 προσφεύγοντες, δηλαδή 20.000 κατά μέσο όρο στον καθένα. Ακολουθεί απόσπασμα από ένα ποίημα με το οποίο ο ∆ημήτρης Γκιούλος σχολιάζει αυτό το ποσό, με το οποίο κοστολογήθηκε η αξία της ζωής ενός πνιγμένου: «[…] νιώθω ακόμα πιο αναλώσιμος/ κι ας είμαι δυτικός/ κι ας έχω μάθει απ’ το σχολείο/ πως η ζωή μου/ είναι κομματάκι πιο ακριβή/ σίγουρα όμως/ όχι ανυπολόγιστη».

Βασίλης Παπαγεωργίου

Έξω ο Κορκονέας, έξω ο μεσίτης, μέσα ο Μιχαηλίδης Ελεύθερος ο Κορκονέας, που δολοφόνησε τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, όπως ελεύθερος, 60 μόλις μέρες μετά την καταδίκη του, κυκλοφορεί και ο «μεσίτης» που προξένησε «θανατηφόρα σωματική βλάβη» στον Ζακ Κωστόπουλο. Οι περιοριστικοί όροι που του επιβλήθηκαν (απαγόρευση εξόδου από τη χώρα, υποχρέωση εμφάνισης στο αστυνομικό τμήμα μία φορά το μήνα) δεν θα τον εμποδίσουν να χαρεί το ελληνικό καλοκαίρι, αυτό που δεν θα ξαναδούν ούτε ο Αλέξανδρος ούτε ο Ζακ. Την ίδια στιγμή, οι αρχές εξαντλούν όλη τους την αυστηρότητα σε εκείνους που η κυβέρνηση θεωρεί πολιτικούς αντιπάλους της, είτε λιώνουν σε απεργία πείνας (περίπτωση Γ. Μιχαηλίδη) είτε είναι βαριά ανάπηροι (περίπτωση Σ. Ξηρού).

Άνθρακες η κάρτα εργασίας; Την… επανάσταση στην αγορά εργασίας λέει ότι έφερε ο Κ. Χατζηδάκης με τη θέσπιση από 1η Ιουλίου της ψηφιακής κάρτας εργασίας σε σούπερ μάρκετ και τράπεζες. Εκτός από τους θεατρινισμούς του υπουργού, υπάρχουν και καταγγελίες, όπως του συλλόγου εμποροϋπαλλήλων Αθηνών, για εργοδότες που δίνουν «οδηγίες» σε εργαζόμενους που πιάνουν δουλειά στις 5 π.μ. να χτυπάνε την κάρτα τους στις 6 π.μ. για να μην φανεί η μία ώρα νυχτερινής απασχόλησης. Ή για προϊστάμενους ταμείων που ζητούν από τις ταμίες να «χτυπή-

«Κούρεμα» χρέους 97% στο κεφάλαιο Την κοινωνική αναλγησία της κυβέρνησης, που χαρίζει τα χρέη στις μεγάλες επιχειρήσεις αλλά αφήνει τις λαϊκές κατοικίες απροστάτευτες, αποκαλύπτει το σκανδαλώδες «κούρεμα» των δανειακών υποχρεώσεων της εταιρείας «Καλλιμάνης», που σε ορισμένες περιπτώσεις φτάνει και στο 97%, ώστε να μπορέσει να εξαγοραστεί! Η κυβέρνηση, με τη «βούλα» του

δικαστηρίου, διέγραψε δανειακές οφειλές, οφειλές προς το Δημόσιο, ακόμα και οφειλές προς ασφαλιστικούς οργανισμούς! Έτσι, η εταιρεία «Γ. Καλλιμάνης» από την Πάτρα, που πριν λίγα χρόνια πρωταγωνιστούσε στα κατεψυγμένα αλιεύματα με μερίδιο 25%, πέρασε οριστικά στα χέρια της τουρκικής Dardanel αντί πινακίου φακής. Τα αφεντικά της άφησαν την επιχείρηση να χρεοκοπήσει, με τα χρέη να ανέρχονται στα τέλη Αυγούστου 2021 σε 88,35 εκατομμύρια ευρώ.

Μονιμοποιούν 3.266 παπάδες! Την ώρα που η Ελλάδα καίγεται και τα νοσοκομεία «βουλιάζουν»

και βγάζουν ράντζα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη σπεύδει να «τακτοποιήσει» ρουσφέτι προς τον Ιερώνυμο και την εκκλησία της Ελλάδας. Αντί για μόνιμες προσλήψεις υγειονομικών, εκπαιδευτικών και πυροσβεστών, η κυβέρνηση με διάταξη-σφήνα στο κατάπτυστο νομοσχέδιο για τα ΑΕΙ προσθέτει στο δημόσιο 2.311 μόνιμες οργανικές θέσεις ιερέων κι ακόμα 955 για την Εκκλησία της Κρήτης! Μέχρι τώρα, αυτοί οι υπεράριθμες θέσεις βρίσκονταν στον αέρα, καθώς δεν καλύπτονταν νομικά, ούτε μπορούσαν να αναπληρωθούν. Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση επιστρατεύει τα ΜΑΤ απέναντι σε εργαζόμενους που διεκδικούν τη μονιμοποίησή τους και παραδίδει υπηρεσίες «φιλέτα» του δημοσίου σε εργολαβικές εταιρείες.

Συλλογική σύμβαση… εργοδοσίας

Πρόταση Προοπτικής | Εθνική Τράπεζα Ασφάλεια και προοπτική, διασφάλιση δικαιωμάτων και θεσμών είναι μερικοί χαρακτηρισμοί που δόθηκαν στη νέα επιχειρησιακή σύμβαση στην Εθνική Τράπεζα από τις συνδικαλιστικές δυνάμεις που έβαλαν την υπογραφή τους. Πρόκειται για τις ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ (ΔΗΣΥΕ και Ανοιχτή Γραμμή στον ΣΥΕΤΕ), που διαπραγματεύτηκαν δήθεν σκληρά, αλλά χωρίς ουσιαστικό αγώνα, αφού π.χ. χρησιμοποίησαν το όπλο της απεργίας μόνο εθιμοτυπικά, με μία 24ωρη. Εργασιακή ειρήνη χωρίς καν πόλεμο. Συλλογική σύμβαση εργοδοσίας, αφού ευνοεί μόνο τη Διοίκηση. Έτσι μπορεί η

σουν» την κάρτα τους στις 9 μ.μ., κι ας βρίσκονται ακόμα στο πόστο τους. Αλλά και η ΟΤΟΕ μίλησε για ασυνήθιστα υψηλό αριθμό «διευθυνόντων υπαλλήλων», οι οποίοι θεωρούνται «ελεύθεροι ωραρίου»!

ζητώ τον λόγο Διοίκηση της ΕΤΕ να έχει το κεφάλι της ήσυχο για άλλα τρία χρόνια. Η «ρήτρα απασχόλησης» είναι η ίδια τόσο γενικόλογη διατύπωση που δεν απέτρεψε απολύσεις μέσω αποσχίσεων, εκβιαστικών εθελούσιων, κλεισιμάτων καταστημάτων, κακών αξιολογήσεων, πλάνων μετασχηματισμού των τραπεζών. Είναι η ίδια που δεν περιλαμβάνει τους

χιλιάδες ελαστικά εργαζόμενους, ενοικιαζόμενους και χαμηλόμισθους ειδικούς συνεργάτες με ατομικές συμβάσεις, που αποτελούν το 1/3 των εργαζομένων. Τα ψίχουλα που δόθηκαν ως έκτακτα και οι συμβολικές αυξήσεις σε επιδόματα που αφορούν πολύ λίγους είναι η επιθυμίες της Διοίκησης που έγιναν πράξη. Άλλωστε γι’ αυτούς οι «Εθνικάριοι» δεν έχουν ανάγκη από 30-40 ευρώ (το ακούσαμε κι αυτό) αλλά από αλλαγές στην καθημερινότητα, που έχει γίνει ανυπόφορη για τους περισσότερους. Γι’ αυτό εξασφάλισαν μόλις 17 ευρώ μεικτά αύξηση για το επίδομα δικτύου, ή αλλιώς 70 ευρώ σε 4 δόσεις σε 2,5 χρόνια!

Γι’ αυτό αποδέχτηκαν οι μισοί συνάδελφοι να μην λάβουν ούτε ένα ευρώ αύξηση στις τακτικές τους αποδοχές, όταν η Εθνική έχει τη μέγιστη κερδοφορία των τελευταίων ετών και θα δώσει μέρισμα στους μετόχους για το 2022! Για την πάταξη της κλοπής του μισθού και της ασφάλισης που λαμβάνει χώρα στην Εθνική, όπως και σε όλο τον κλάδο, χρειάζονται αντιστάσεις από τα «κάτω» και όχι διάλογοι των από «πάνω». Κόντρα σε αυτό το θεσμικό πλαίσιο που μας στραγγαλίζει τη ζωή, αντιτάσσουμε την αξιοπρέπεια, τη συναδελφική αλληλεγγύη, τη διάθεση για συλλογική αντίσταση και αγώνα.

Πολιτική

Απόφαση

«Η

ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα παρέμβει στις επερχόμενες εκλογές, όποτε και αν γίνουν, στη βάση του εργατικού αντικαπιταλιστικού της προγράμματος, με στόχο να συσπειρώσει τις αγωνίστριες και τους αγωνιστές που δίνουν τις μάχες για την ανατροπή της κυβέρνησης της ΝΔ και της πολιτικής του κεφαλαίου και της ΕΕ, ενάντια στην συναίνεση του αστικού πολιτικού συστήματος και την “προοδευτική διακυβέρνηση” που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ και παζαρεύει το ΜΕΡΑ25. Παλεύουμε για την ενίσχυση του μετώπου της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Για μια Αριστερά που μπορεί να σταθεί στο ύψος των αναγκών της λαϊκής δράσης, που θα μπορεί να εμπνεύσει ένα ανατρεπτικό κοινωνικό και πολιτικό ρεύμα, αντικαπιταλιστικής κατεύθυνσης κι επαναστατικής πάλης. Η επιδίωξη για την ουσιαστική ενίσχυση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς αποτελεί και συμπυκνώνει τον πολιτικό μας στόχο για μια ουσιαστική αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων στο σήμερα». Αυτό τονίζει η Απόφαση του Πανελλαδικού Συντονιστικού Οργάνου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που συνεδρίασε την προηγούμενη Κυριακή στη Γεωπονική. «Παλεύουμε για την ανατροπή της κυβέρνησης της ΝΔ και της πολιτικής του κεφαλαίου και της ΕΕ, ενάντια στη συναίνεση του αστικού πολιτικού συστήματος συνολικά. Για να βαθύνει η κρίση του συστήματος, να οδηγήσει σε ρωγμή και ανατροπές της κυρίαρχης πολιτικής, να ανοίξει ο δρόμος για τις επαναστατικές αλλαγές, για την εργατική εξουσία», συμπληρώνεται. Όπως επισημάνθηκε, «ο συνδυασμός της χρεοκοπίας της πολιτικής της ΝΔ και ενός κινήματος που αντιστέκεται και επιμένει, επιταχύνει τις πολιτικές εξελίξεις. Δυναμώνει τη φθορά της κυβέρνησης και τις αναζητήσεις προς τα αριστερά, αναδεικνύει πιο ορατά τη συναίνεση των ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και την ανεπάρκεια της πολιτικής του ΚΚΕ». Το ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ απευθύνει κάλεσμα για την ενίσχυση της Αριστεράς «που δίνει τη μάχη με τον αντίπαλο σε όλη τη γραμμή του μετώπου, διεκδικώντας βελτίωση των συνθηκών ζωής της εργατικής τάξης και του λαού, σε ρήξη με το κεφάλαιο, τα κέρδη και την ιδιοκτησία του, την κυβέρνηση και την ΕΕ. Την Αριστερά των μαχητικών αγώνων, των απεργιών, της ανεξαρτησίας από τον υποταγμένο συνδικαλισμό και τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Την Αριστερά που βλέπει έξω από το σύστημα, σε επαναστατική ρήξη με τον καπιταλισμό και κάθε λογής κυβερνητική του διαχείριση». Στην Απόφαση αναδεικνύονται οι βασικοί στόχοι πάλης του αντικαπιταλιστικού προγράμματος για την περίοδο: 1) Γενναίες αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα ανεργίας. Κανένας μισθός κάτω 1.000 ευρώ καθαρά. Μείωση των ωρών εργασίας/30ωρο πενθήμερο. Πρέπει να χάσει πλούτο και εξουσία το κεφάλαιο για να

ΣΑΒΒΑΤΟ 9 - ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2022

7

Πανελλαδικό Συντονιστικό Όργανο

ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Κάλεσμα για ισχυρή μετωπική αντικαπιταλιστική Αριστερά ▸ Παρέμβαση στις πολιτικές και εκλογικές μάχες, κάλεσμα για συσπείρωση στη βάση του αντικαπιταλιστικού προγράμματος

κερδίσουν οι εργαζόμενοι και ο λαός.

2) Εθνικοποιήσεις των βασικών τομέων της οικονομίας, χωρίς αποζημίωση και με εργατικό-λαϊκό έλεγχο: Ενέργεια, τρόφιμα, τράπεζες, αλλά και της Υγείας και της Παιδείας, για να υπερασπίσουμε τα δημόσια αγαθά. Κλείσιμο των χρηματιστηρίων ενέργειας και τροφίμων. Διατίμηση σε όλα τα βασικά αγαθά, κατάργηση της έμμεσης φορολογίας (ΦΠΑ, ειδικοί φόροι κ.α.), του ΕΝΦΙΑ και της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης. Προστασία της λαϊκής κατοικίας. Όχι στους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας.

3) Καμιά εμπλοκή στον πόλεμο στην Ουκρανία. Πάλη για την ειρήνη και τη φιλία των λαών. Αγώνας ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τους ανταγωνισμούς των αστικών τάξεων, ειδικά του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού. Ακύρωση των εξοπλιστικών προγραμμάτων, λεφτά για τις ανάγκες τωτου λαού. Έξοδος από το ΝΑΤΟ και τον ευρωστρατό, απομάκρυνση των βάσεων. Κατάργηση των πυρηνικών όπλων.

4) Συνολική αντιπαράθεση και ανατροπή του πλαισίου της διαρκούς μνημονιακής επιτροπείας, αντικαπιταλιστική ρήξη/έξοδος από την ΕΕ. Διαγραφή του

Με την Αριστερά των μαχητικών αγώνων, των απεργιών, της ανεξαρτησίας από τον υποταγμένο συνδικαλισμό, που βλέπει έξω από το σύστημα

δημόσιου χρέους και του ιδιωτικού χρέους των φτωχών νοικοκυριών.

5) Πάλη για τη διατροφική επάρκεια, με ενίσχυση της μικρομεσαίας αγροτιάς και των πρωτοβάθμιων συνεταιρισμών, με προσανατολισμό στις λαϊκές ανάγκες, έξω απ’ τις επιταγές της ΚΑΠ και τους κανονισμούς της ΕΕ. Πάλη ενάντια στις πολυεθνικές που ελέγχουν τη διατροφή.

6) Πάλη για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες, πρώτα απ όλα στο δικαίωμα στην απεργία και τον αγώνα, σε ρήξη με την καταστολή, τον διαρκή έλεγχο, το αστικό πολιτικό σύστημα και το κράτος του.

7) Προστασία της φύσης από την υπερεκμετάλλευση του κεφαλαίου. Ενάντια στην κλιματική κατάρρευση, την εμπορευματοποίηση-ιδιωτικοποίηση, την καταστροφή βουνών και παραλιών στο όνομα της «πράσινης μετάβασης». Ακύρωση των σχεδίων για εξορύξεις ορυκτών πόρων στις διεθνείς θάλασσες (ΑΟΖ).

8) Πάλη ενάντια στον ρατσισμό, την Ευρώπη φρούριο, τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας. Δικαίωμα στο άσυλο, ελευθερίες και ανοιχτά σύνορα για τους πρόσφυγες, αξιοπρεπή στέγαση σε πόλεις και χωριά. Πλήρη δικαιώματα σε εργασία, παιδεία, υγεία, ελεύθερη μετακίνηση σε πρόσφυγες-μετανάστες.

9) Αγώνας για την ισότητα των φύλων. Προστασία της μητρότητας στην εργασία και τις κοινωνικές παροχές, ενάντια στην πολιτική του κεφαλαίου που διαλύει τις δομές κοινωνικής προστασίας. Όχι στις διακρίσεις λόγω φύλου, καταγωγής, σεξουαλικού προσανατολισμού. Το ΠΣΟ ξεκαθαρίζει πως αυτό το πρόγραμμα δεν μπορεί να υλοποιηθεί από «αριστερές» ή «προοδευτικές» κυβερνήσεις διαχείρισης του καπιταλισμού, χωρίς ρήξη με το αστικό κράτος και τους ιμπεριαλιστικούς θεσμούς. Η επαναφορά προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ για «προοδευτική διακυβέρνηση» για να φύγει η Δεξιά θα οδηγήσει σε μεγαλύτερες τραγωδίες. Σε περίπτωση που προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές, το ΠΣΟ αποφάσισε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να παρέμβει στην εκλογική μάχη στη βάση του παραπάνω προγράμματος. Ταυτόχρονα, «η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απευθύνει κάλεσμα στις μαχόμενες δυνάμεις της Αριστεράς, σε εκείνες τις δυνάμεις που παλέψαμε μαζί τα προηγούμενα χρόνια στα κρίσιμα μέτωπα. Δεν επιδιώκουμε εκλογικές συγκολλήσεις και καιροσκοπικές συμμαχίες. Επιδιώκουμε μια προωθητική ενότητα στην βάση αρχών, με αγωνιστές και δυνάμεις με τις οποίες υπάρχει συμφωνία στα βασικά πολιτικά ζητήματα, συναγωνιστικές εμπειρίες και μια κοινή πορεία το προηγούμενο διάστημα». Η Απόφαση υπερψηφίστηκε από ΝΑΡ και νΚΑ, ΕΚΚΕ, ΟΚΔΕ Σπάρτακος και τα ανένταχτα μέλη του ΠΣΟ και καταψηφίστηκε από το ΣΕΚ. Η ΑΡΙΣ δεν συμμετείχε. Το αμέσως επόμενο διάστημα προγραμματίζονται συνελεύσεις των Τοπικών Επιτροπών. Η 5η Συνδιάσκεψη προγραμματίζεται στις αρχές Φθινοπώρου, σε συνάρτηση και με τις εκλογές.

8

ΣΑΒΒΑΤΟ 9 - ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2022

Εικονοκλάστες

Αντιφάσεις του συστήματος, διττές τάσεις της κοινωνίας Οι εργαζόμενοι, η νεολαία, τα φτωχά λαϊκά στρώματα βιώνουν μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο. Η πανδημία της Covid-19 έφερε τον καπιταλιστικό κόσμο στη δίνη μιας πολύμορφης και εντελώς πρωτότυπης «δοκιμασίας». Σε αυτήν, προστέθηκε και ο πόλεμος στην Ουκρανία, ο οποίος δρομολόγησε περισσότερες και πολύ σοβαρές διεργασίες σε πολλά επίπεδα. Στον σύγχρονο καπιταλισμό εμφανίζονται συνεχώς πεδία αντιφάσεων που αποκτούν μόνιμο χαρακτήρα (προσφυγικό, περιβάλλον, ενεργειακό, διεθνοποίηση και εφοδιαστικές αλυσίδες, κόστος χρήματος και χρέος κ.α.) αλλά και πεδία στα οποία ο πόλεμος επιδρά καταλυτικά (διατροφικό, επισιτιστικό, δρόμοι διακίνησης εμπορευμάτων και ενέργειας). Διαμορφώνεται, από τη μεριά του συστήματος, ένα σπιράλ απαντήσεων με αντιφατικό και αλληλοσυγκρουόμενο χαρακτήρα, που αντί να επιλύουν τα προβλήματα, τα περιπλέκουν, με κοινό παρονομαστή μια δυσοίωνη πραγματικότητα για την εργαζόμενη πλειονότητα. Το κεφάλαιο και η αστική πολιτική επιχειρούν να απαντήσουν σε αυτήν την κατάσταση με μια φυγή προς τα μπρος. Η πανδημία και ο πόλεμος αξιοποιούνται για να ενταθεί η εκμετάλλευση, να οξυνθούν οι ταξικές ανισότητες και να προωθηθεί η αντίδραση σε όλα τα μέτωπα, να ενισχυθούν οι μηχανισμοί επιτήρησης, πειθαναγκασμού, καταπίεσης και καταστολής. Αυτή η επιλογή επιδρά με διπλό τρόπο στη λαϊκή συνείδηση. Από τη μια, δημιουργεί μια τάση παράλυσηςπαραίτησης. Από την άλλη, αποκαλύπτει με απροκάλυπτο τρόπο το πραγματικό πρόσωπο του σύγχρονου καπιταλισμού, ενισχύοντας τις τάσεις αμφισβήτησης του συστήματος, ιδίως στις νεότερες γενιές.

Εργαζόμενοι και νεολαία βρίσκονται αντιμέτωποι με την πολύπλευρη καπιταλιστική κρίση. Παρά το βαρύ πέπλο της υποταγής, ξεπηδούν τάσεις αντίστασης και διεκδίκησης στην εργατική τάξη και ειδικά στη νέα γενιά. Μια σύγχρονη αντικαπιταλιστική Αριστερά είναι πιο αναγκαία από ποτέ, όχι ως «αριστερό» άκρο της μαύρης κανονικότητας αλλά ως άρνησή της.

Ισχυρή αντικαπιταλιστική Αριστερά

Δύναμη ανατροπής και όχι «κανονικότητας» Ανάλυση Χάρης Λαμπρόπουλος

Η

εκρηκτική κοινωνική κατάσταση τροφοδοτεί μαζικές κινητοποιήσεις, αρκετές από τις οποίες έχουν διάρκεια, επιμονή, διάθεση για σύγκρουση. Κινητοποιήσεις που ξεσπούν πολλές φορές με φαινομενικά «επιμέρους» αφορμές, όμως η έκταση, το βάθος και η αποφασιστικότητά τους δείχνουν πως συμπυκνώνουν βαθύτερα ζητήματα. Σε αυτό το πλαίσιο, η παρέμβαση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς αποκτά κρίσιμη σημασία. Στην Ελλάδα η ολοένα και πιο δύσκολη κοινωνική κατάσταση για τα φτωχά λαϊκά στρώματα τροφοδοτεί μια γενικευμένη δυσαρέσκεια, που ακόμη όμως αδυνατεί να βρει την απαιτούμενη συνολική κινηματική και πολι-

τική έκφραση. Αξίζει όμως να σημειώσουμε ότι εμφανίζονται πιο έντονα ρωγμές μαζικής –αν και όχι στον ίδιο βαθμό αγωνιστικής– αμφισβήτησης της κυβερνητικής πολιτικής και της κυβέρνησης της ΝΔ και αναπτύσσονται αξιόλογοι, αλλά κατακερματισμένοι, κοινωνικοί και εργατικοί αγώνες. Ενώ, το τελευταίο διάστημα, φαίνεται να κινείται πιο σταθερά ένα σχετικά πιο μαζικό και μαχητικό κομμάτι εργαζομένων και νεολαίας. Σε ευρύτερες πρωτοπορίες σπάει σιγά-σιγά το κλίμα της αδυναμίας, του συσχετισμού, των συνεπειών της καραντίνας κ.λπ. Αυτή ακριβώς η κατάσταση και ο φόβος για το πώς θα εξελιχθεί, καθώς τα εκρηκτικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι θα οξυνθούν, αναγκάζει και την κυβέρνηση να ρίξει στο τραπέζι το θέμα των πρόωρων εκλογών. Σε αυτό το πλαίσιο, αναδεικνύονται ορισμένα ερωτήματα. Ποια πρέπει να είναι η παρέμβαση της αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής αριστεράς; Ποιοι είναι οι όροι και οι προϋποθέσεις για να αντιπαλέψουμε και να σπάσουμε το κλίμα αμηχανίας και αδράνειας; Καταρχάς, η αντικαπιταλιστική αριστερά με την παρέμβασή της πρέπει να

αναμετρηθεί με το βασικό ερώτημα που απασχολεί την εργαζόμενη πλειοψηφία. Αν και πως μπορεί να πάει η ζωή μας αλλιώς, στο σημερινό πλαίσιο των σύνθετων προβλημάτων και να περιγράψει απαντήσεις λαμβάνοντας υπόψη τη διεθνή και ελληνική εμπειρία και ιδιαίτερα αυτής της περιόδου των αντιμνημονιακών αγώνων, των πολιτικών γραμμών που αναμετρήθηκαν τότε και του τρόπου που απαντήθηκε το ανάλογο ερώτημα. Πρέπει να τεκμηριώσει την ανάγκη για συνολική αλλαγή ώστε να απαντηθεί θετικά για την εργαζόμενη πλειοψηφία το ερώτημα, αλλά και το χαρακτήρα αυτής της αλλαγής, το δρόμο μέσα από τον οποίο μπορεί να υλοποιηθεί. Όπως επίσης και τη σημασία μιας απάντησης με αυτό το χαρακτήρα, ως εκείνη την κατεύθυνση που κάνει πιο αποτελεσματική και την πάλη για τα επιμέρους και άμεσα επείγοντα θέματα. Δεύτερο, πρέπει να προσδιορίσει τον ρόλο της όχι σαν το αριστερό άκρο της νέας ολοένα και πιο δυστοπικής καπιταλιστικής «κανονικότητας» και εντός των ορίων της, αλλά ως εκείνης της δύναμη που θα εκφράσει την τάση και τη δυνατότητα ανατροπής της.

Εικονοκλάστες

ΣΑΒΒΑΤΟ 9 - ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2022

9

Αντίπαλο δέος στην αστική πολιτική ▸ Αντικαπιταλιστικό μέτωπο και νικηφόρο κίνημα, όχι διαχείριση και κυβερνητισμός

Μ

ε έναν τέτοιο προσανατολισμό η αντικαπιταλιστική Αριστερά μπορεί να επιδράσει στη διάχυτη κοινωνική δυσαρέσκεια, έτσι ώστε να συγκροτηθεί ένα μαζικό πολιτικό κίνημα που θα αγωνιστεί για ζωή, ψωμί, ειρήνη, ελευθερία, για την ανατροπή της κυβέρνησης της ΝΔ και της πολιτικής του κεφαλαίου, για ρήξη και έξοδο από την ΕΕ, ενάντια στη συναίνεση του αστικού πολιτικού συστήματος συνολικά. Περιγράφουμε ένα δρόμο όχι για τη σωτηρία και τη «βελτίωση» του συστήματος, αλλά ένα δρόμο για να βαθύνει η κρίση του συστήματος, να οδηγήσει σε ρωγμή και ανατροπές της κυρίαρχης πολιτικής, που θα δημιουργεί τους όρους για τις επαναστατικές αλλαγές, για την εργατική εξουσία. Για να προωθηθούν τα παραπάνω απαιτείται η ικανοποίηση κάποιων κρίσιμων προϋποθέσεων. Πρώτη προϋπόθεση είναι η διαμόρφωση ενός πλαισίου στόχων πάλης που θα φέρνει στο προσκήνιο τις λαϊκές ανάγκες και δικαιώματα με βάση τις δυνατότητες που δίνει η εποχή, συγκρούεται με τις αιτίες των προβλημάτων και τους πυλώνες αυτής της πολιτικής και δημιουργεί ρήγματα στη στρατηγική του κεφαλαίου. Γιατί η βελτίωση της ζωής των εργαζόμενων δεν γίνεται αν δεν χτυπηθούν τα κέρδη του κεφαλαίου, η προστασία της ζωής και της ειρήνης στην περιοχή μας μπορεί να υπάρξει χωρίς σύγκρουση με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τον αντιδραστικό αστικό ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό. Γιατί δημόσια αγαθά δεν μπορούν να υπάρξουν μέσα στο πλαίσιο του χρέους, της νέας και της παλιάς επιτροπείας και της ΕΕ, χωρίς χτύπημα της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας. Δεύτερη προϋπόθεση είναι η αντιπαράθεση με τη λογική του κυβερνητισμού και τις προτάσεις περί αριστερών, προοδευτικών ή άλλων κυβερνήσεων των ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ στο έδαφος του καπιταλισμού. Τρίτη προϋπόθεση αποτελεί η διαμόρφωση ενός ταξικά ανασυγκροτημένου εργατικού και λαϊκού κινήματος. Τέταρτη προϋπόθεση είναι η ανασυγκρότηση και η ενίσχυση του αντικαπιταλιστικού μετώπου. Του μετώπου εκείνου που μπορεί να σταθεί στο ύψος των αναγκών της εργατικής λαϊκής δράσης, και να συμβάλει στη δημιουργία ενός ανατρεπτικού ρεύματος αντικαπιταλιστικής κατεύθυνσης και επαναστατικής προοπτικής, που θα συγκροτήσει το

Προϋπόθεση είναι η διαμόρφωση ενός πλαισίου στόχων πάλης που θα φέρνει στο προσκήνιο τις λαϊκές ανάγκες και τα δικαιώματα, με βάση τις δυνατότητες που δίνει η εποχή

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν «έμεινε σπίτι»

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ τοποθετήθηκε από ταξική διεθνιστική σκοπιά στο θέμα του πολέμου στην Ουκρανία, έχοντας σωστή εκτίμηση για τον χαρακτήρα του, όπως και για τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό. Ήταν παρούσα σε κάθε μικρή και μεγάλη μάχη του εργατικού, λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος, τη μάχη για την φυλάκιση των νεοναζί δολοφόνων της Χρυσής Αυγής, τους αγώνες του φοιτητικού κινήματος, στους αγώνες ενάντια στις έμφυλες διακρίσεις και σε αυτούς για την προστασία του περιβάλλοντος, στο αντιπολεμικό κίνημα, στην πάλη για δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες και τις διαδηλώσεις ενάντια στην καταστολή, με αφορμή τα γεγονότα της Νέας Σμύρνης τον Μάρτη του 2021. Αυτό δεν σημαίνει ότι παραγνωρίζουμε τα προβλήματα του μετώπου, ούτε ότι πολλές φορές οι μάχες αυτές δόθηκαν με πολύ υποβαθμισμένη την πολιτική παρουσία του «συνολικού μετώπου». Όμως αυτή πολιτική τοποθέτηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στα κρίσιμα ζητήματα της περιόδου και η πρωτοπόρα στάση των αγωνιστών της, τις δίνουν τη δυνατότητα να επικοινωνεί με τις τάσεις αντικαπιταλιστικής αναζήτησης που αναπτύσσονται σε εργαζόμενους και νεολαία, διαμορφώνουν το έδαφος πάνω στο οποίο σε αλληλεπίδραση με αυτές τις τάσεις, θα προωθηθεί η αναγκαία ανασυγκρότησή της και ταυτόχρονα της δίνουν πρωταγωνιστικό ρόλο στη συγκρότηση του αντικαπιταλιστικού μετώπου της εποχής μας.

«αντίπαλο δέος» στην αστική πολιτική. Διαχωριζόμενο ριζικά από την χρεωκοπημένη λογική των δήθεν πλατιών, διαχειριστικών μετώπων που επανέρχονται, με αφορμή το εκλογικό αποτέλεσμα Μελανσόν στην Γαλλία και ξεχνάνε ότι οι «αντινεοφιλελεύθερες» και «αντιδεξιές» «πλατιές ενότητες» έριξαν νερό στον μύλο της «αριστερής κυβέρνησης» του ΣΥΡΙΖΑ, ότι όποιος τις ακολούθησε έγινε ουρά ρεφορμιστικών και διαχειριστικών πολιτικών, υπονομεύοντας την ανεξαρτησία της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα. Πέμπτη προϋπόθεση είναι η συγκρότηση της στρατηγικής πρωτοπορίας, του προγράμματος και κόμματος κομμουνιστικής απελευθέρωσης, εκείνης δηλαδή της δύναμης που οφείλει να απαντάει με στρατηγικό βάθος στα ολοένα και πιο σύνθετα και συνολικά ερωτήματα της περιόδου. Σε αυτό το εκρηκτικό κοινωνικά και πολιτικά τοπίο, στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές αποκτά μεγάλη σημασία η εμφάνιση και μαζική καταγραφή μιας πολιτικής αντίληψης σαν αυτή που παρουσιάσθηκε παραπάνω. Αλλά και η εμφάνιση εκείνης της πολιτικής αντίληψης που επέλεξε να βγει μπροστά και να αναμετρηθεί έμπρακτα με τις κομβικές επιλογές της αστικής στρατηγικής των τελευταίων τριών χρόνων. Από μια τέτοια σκοπιά θα παρέμβει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις εκλογές, απευθύνοντας κάλεσμα σε αγωνιστές και δυνάμεις που συντάσσονται με την ανάγκη ενός αριστερού αντικαπιταλιστικού προγράμματος και με τις οποίες υπάρχει συμφωνία στα βασικά πολιτικά ζητήματα, συναγωνιστικές εμπειρίες και μια κοινή πορεία το προηγούμενο διάστημα για μια προωθητική ενότητα στην βάση αρχών. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παρά τα σημαντικά προβλήματα που αντιμετώπισε και συνεχίζει να αντιμετωπίζει έδωσε αποφασιστικά όλες τις μάχες το δύσκολο διάστημα που μας πέρασε, πήρε σωστές θέσεις σε πολύ κρίσιμα και δύσκολα ζητήματα, δεν υποτάχθηκε στην αστική πολιτική. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και οι αγωνιστές της βγήκαν μπροστά στην περίοδο της καραντίνας αντιπαλεύοντας την πολιτική του «μένουμε στο σπίτι» που προσπάθησε να επιβάλλει το αστικό μπλοκ και την ηττοπαθή λογική του «θα λογαριαστούμε μετά», που επέλεξε μεγάλο κομμάτι της εκτός των τειχών αριστεράς και του αναρχικού ρεύματος, χωρίς να υποκύπτει στην τρομοκρατία της κυβέρνησης ή στα ρεύματα του ανορθολογισμού.

10

ΣΑΒΒΑΤΟ 9 - ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2022

Απόλυση Βασίλη Λιόση για συνδικαλιστικούς λόγους

ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΣΗ του Βασίλη Λιόση, εκπαιδευτικού με πλούσια συνδικαλιστική δράση, από την Εράσμειο Ελληνογερμανική Σχολή, μετά από 25 έτη υπηρεσίας, για τις πολιτικές και ιδεολογικές του αντιλήψεις, καταγγέλλουν η ΟΙΕΛΕ και ο ΣΙΕΛ. «Τα αποτελέσματα της ψήφισης του Ν. 4713/2020, γνωστού και ως Νόμου Κεραμέως, άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους με δριμύτητα στον χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης», σημειώνουν αρχικά και προσθέτουν ότι «με βάση συγκεκριμένες καταγγελίες του συναδέλφου μας, ορισμένες εκ των οποίων είχαν κατατεθεί πριν κάποιους μήνες υπό τη μορφή υπομνήματος στην ΟΙΕΛΕ, το τελευταίο διάστημα συνέβησαν στο σχολείο σοβαρά περιστατικά που μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ενδέχεται η αποπομπή του από το σχολείο να έχει ιδεολογικά/ πολιτικά κίνητρα». Τόσο η ΟΙΕΛΕ όσο και ο ΣΙΕΛ δηλώνουν τη συμπαράστασή τους στον Βασίλη Λιόση και τονίζουν ότι θα τον στηρίξουν σε όποια πολιτική/νομική ενέργεια αποφασίσει.

Πρέβεζα: Μαζική παρουσία της Αριστερής Παρέμβασης Ιδιωτικών Υπαλλήλων

ΣΤΑΘΕΡΗ και μαζική η παρουσία της Αγωνιστικής Παρέμβασης Ιδιωτικών Υπαλλήλων Πρέβεζας στις εκλογές του Σωματείου Εμποροϋπαλλήλων και λοιπών Ιδιωτικών Υπαλλήλων Δήμου Πρέβεζας, οι οποίες ολοκληρώθηκαν την Τετάρτη 29/6. Συγκεκριμένα, η Αγωνιστική Παρέμβαση έλαβε 105 ψήφους (από 97) και κατάφερε να εκλέξει 2 έδρες στο νέο ΔΣ και 4 αντιπροσώπους στο Εργατικό Κέντρο Πρέβεζας. Από την άλλη, το εργοδοτικό ψηφοδέλτιο ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ έλαβε 255 ψήφους και εξασφάλισε 5 έδρες στο ΔΣ και 11 αντιπροσώπους στο Εργατικό Κέντρο. Συνολικά, στις εκλογές ψήφισαν 373 μέλη (άκυρα 13). «Τα μέλη της Αγωνιστικής Παρέμβασης Ιδιωτικών Υπαλλήλων Πρέβεζας θα συνεχίσουν τον αγώνα για την ισχυρή παρουσία του ανεξάρτητου ταξικού ρεύματος στο σωματείο», σημειώνει.

Αποχαιρετισμός στη Χριστίνα Πανδή

ΕΦΥΓΕ από τη ζωή η Χριστίνα Πανδή, μόλις στα 42 της χρόνια. Υπήρξε μέλος της Πρότασης Προοπτικής Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης Εργαζόμενων Εθνικής Τράπεζας, την οποία εκπροσώπησε για δύο θητείες στο ΔΣ του ΣΥΕΤΕ και ως σύνεδρος στο ΕΚ Κέρκυρας. Η Χριστίνα, με την παρουσία και τη δράση της, μας έδινε δύναμη, συμβάλλοντας στην προσπάθεια για ένα ταξικό εργατικό ρεύμα. Η αναχώρησή της μας γέμισε απέραντη θλίψη. Όσες και όσοι την γνωρίσαμε θα την θυμόμαστε πάντα για την τρυφερότητα, την ευγένεια, την ευθυκρισία, την ευαισθησία της. Η σκέψη μας γι’ αυτήν θα μας συντροφεύει στους αγώνες. Η κηδεία της θα γίνει στην Κέρκυρα.

Επικαιρότητα

Ακροβασίες

| Βασίλης Παπαγεωργίου

Με ένα ...κλικ CAMPING ΑΝΑΙΡΕΣΕΙΣ: 22/7 ΜΕ 1/8 ΣΤΟ ΒΑΡΙΚΟ ΠΙΕΡΙΑΣ

Το Camping Αναιρέσεις ανανεώνει το φετινό θερινό ραντεβού του από τις 22 Ιουλίου έως τη 1 Αυγούστου στο camping Στάνη, στην περιοχή Βαρικό Πιερίας. Σύντομα θα ανακοινωθεί το πλήρες πρόγραμμα των εκδηλώσεων. Για τηλεφωνικές δηλώσεις συμμετοχής: Αττική 6971834328, Μακεδονία 6946074706, Θράκη 6970277615, Κρήτη 6997056677, Θεσσαλία 6978907456, Ήπειρος 6957413929, Πελοπόννησος 6974838908. Ή μέσω της ειδικής πλατφόρμας στην ιστοσελίδα των Αναιρέσεων (camping.anaireseis.gr).

ΑΚΑ∆ΗΜΙΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ: ΤΟ ΠΑΡΚΟ ∆ΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ «DISNEYLAND»

Τη μετατροπή ενός από τους ελάχιστους εναπομείναντες ελεύθερους χώρους πρασίνου της Αθήνας σε τουριστική «Disneyland» που προωθεί η Δημοτική Αρχή Μπακογιάννη κατήγγειλαν την Τρίτη σε συνέντευξη τύπου η Λαϊκή Συνέλευση Κολωνού-Ακαδημίας Πλάτωνα-Σεπολίων και η Πρωτοβουλία Αγώνα για το Πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα. Στη συνέντευξη Τύπου παραβρέθηκαν και έκαναν παρεμβάσεις ο Παναγιώτης Κεφαλληνός, δημοτικός σύμβουλος με την Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αθήνα, ο Πέτρος Κωνσταντίνου, δημοτικός σύμβουλος με την Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας, η Αντιγόνη Ζαρογιάννη, κοινοτική σύμβουλος στην 4η Δημοτική Κοινότητα με την Ανοιχτή Πόλη.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΓΙΑ ΤΟ 1922

Στο επόμενο φύλλο του Πριν συνεχίζεται το αφιέρωμα στο 1922 με κείμενο του Κώστα Παλούκη για την αντιπολεμική πάλη της εποχής και τη δράση του ΣΕΚΕ.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ∆ΗΜΗΤΡΗ ΚΑΤΣΟΡΙ∆Α

Την Κυριακή 10/7 στις 9 μ.μ. στον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων (πεζόδρομος Ερμού 134-136) θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίο του Δημήτρη Κατσορίδα Το Ρεμπέτικο στην τέχνη (εκδόσεις Redmarks). Το βιβλίο θα παρουσιάσουν οι Γεράσιμος Ανδρεάτος, Μάνια Παπαδημητρίου και Γιώργος Αλτής. Τη συζήτηση θα συντονίσει, η Φαίη Τζανετοπούλου.

Ημερίδα της κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας (18/7) Η Πρωτοβουλία για σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα συνεχίζει τις δημόσιες παρεμβάσεις της για τη διαμόρφωση του αναγκαίου προγραμματικού περιεχομένου. Η επόμενη ημερίδα εργασίας και διαλόγου θα έχει εισηγήσεις από τη θεματική ενότητα «Η επανάσταση στην εποχή μας και το κοινωνικό και πολιτικό υποκείμενο της - Επαναστατική τακτική και στρατηγική». Στο κέντρο των εισηγήσεων θα βρεθούν η αναγκαιότητα της επανάστασης σήμερα, τα όργανα εργατικής πολιτικής-εξουσίας και η δυαδική εξουσία, το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης και τα κριτήριά του γενικά και σήμερα. Η ημερίδα θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 18 Ιουλίου στο Θεατράκι της Πλατείας Κουμουνδούρου (οδός Πειραιώς) και θα ξεκινήσει στις 7.30 μ.μ.

Εργάτες ΛΑΡΚΟ: επιστολή στην ΕΑΑΚ Ευχαριστήρια επιστολή προς τα σχήματα της ΕΑΑΚ για την οικονομική ενίσχυση που προσφέρθηκε στον αγώνα τους από το πρωτομαγιάτικο γλέντι που διοργάνωσαν στον προαύλιο χώρο της Νομικής, απέστειλε το ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ. «Στις δύσκολες στιγμές που διανύουμε, εκτιμούμε την ηθική στήριξη αλλά και την οικονομική ενίσχυση», σημειώνει.

11

ΣΑΒΒΑΤΟ 9 - ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2022

Συνέντευξη ▶ Γνωρίζουμε όλοι για τις διώξεις που έχετε δεχτεί οι οχτώ φοιτητές, μέλη της ΕΑΑΚ στα Χανιά, με την υπογραφή της υπουργού Παιδείας Νίκης Κεραμέως. Με ποια αφορμή κατηγορείστε;

Βάσει των μηνύσεων, κατηγορούμαστε ως ύποπτοι και ύποπτες για το κακούργημα της αρπαγής και το πλημμέλημα της διατάραξης κοινής ειρήνης. Στην πραγματικότητα, βέβαια, ήμασταν σε κινητοποίηση του φοιτητικού συλλόγου μας με στόχο να μην γίνει πειθαρχική δίωξη σε συμφοιτητή και σύντροφό μας για τη πολιτική του δράση. Με τις κατηγορίες αυτές ουσιαστικά αγωνιστές/ριες αντιμετωπιζόμαστε ως ληστές τραπεζών και προαγωγοί γυναικών. Αν κάτι πρέπει να κρατήσουμε από τη δικογραφία, είναι ότι γίνεται από την ίδια τη Νίκη Κεραμέως με την ιδιότητά της ως υπουργός Παιδείας! Ακόμη, αξίζει να σημειωθεί ότι καθηγητές της σχολής ΗΜΜΥ δεν δίστασαν να δώσουν ονόματα φοιτητών και φοιτητριών τους στην ασφάλεια Χανιών! Τα δύο αυτά σημεία αναδεικνύουν και την ένταση της επίθεσης του αστικού στρατοπέδου στο νεολαιίστικο κίνημα, με τους εκπροσώπους των κυρίαρχων πολιτικών (είτε κεντρικά, είτε ως εργοδότες, είτε ως μέλη διοικήσεων σε πανεπιστήμια) να εφαρμόζουν όλο και πιο έντονα το δόγμα «νόμος τάξη κέρδος». Έχουμε από τη μία την κυβέρνηση και την υπουργό της, αλλά η εφαρμογή αυτών των μέτρων από μερίδα πανεπιστημιακών προς τους φοιτητές και τις φοιτήτριες τους, μόνο εμπόδιο μπορεί να αποτελεί προς την ουσιαστική μόρφωσή μας και συνολικά στη λειτουργία ενός δημόσιου δωρεάν πανεπιστημίου, όπου η πολιτική δράση θα είναι ελεύθερη. ▶ Το προηγούμενο διάστημα κατακρίθηκε η αναλγησία της πρυτανείας του ΑΠΘ όσο τα ΜΑΤ επιτίθονταν σε φοιτητές. Εσείς τι αντίδραση έχετε λάβει από τη διοίκηση του Πολυτεχνείου Κρήτης;

Η στάση της Πρυτανείας αλλά και της Συγκλήτου είναι τουλάχιστον ανεπαρκής. Δυστυχώς, σε έναν βαθμό, προσπαθούν απλά να μείνουν αμέτοχες, κάτι που περισσότερο εκτιμούμε ότι προκύπτει λόγω της μαζικής συμπαράστασης του κινήματος και των κοι-

Κωνσταντίνος Τσακιρόπουλος διωκόμενος φοιτητής στα Χανιά, μέλος του ΚΣ της νΚΑ

Στοχοποιούν οχτώ αλλά βρίσκουν απέναντι χιλιάδες! «Ειδικά αυτές τις μέρες που θυμόμαστε και το δημοψήφισμα του 2015, ας ξανασκεφτούμε την ανάγκη μιας Αριστεράς που θα μας γεμίζει με εολαία πείσμα ως νεολαία φούμε θεούς για να αψηφούμε και δαίμονες \ φήνουμε και να μην αφήνουμε τα “Όχι” τα δικά μας ρέπει να τα μετατρέπει ρατόπεδο το αστικό στρατόπεδο ηλώνει σε “Ναι”», δηλώνει ωνσταντίνος στο Πριν ο Κωνσταντίνος λος, Τσακιρόπουλος, υς ένας από τους συνολικά οχτώ φοιτητές και φοιτήτριες που διώκονται στα Χανιά με «εντολή» Κεραμέως.

νωνικών φορέων της πόλης που τις έχει πιέσει. Όμως η συλλογική εμπειρία λέει ότι είναι μεγάλη η πιθανότητα να συναινέσουν εν τέλει στο οργανωμένο σχέδιο της κυβέρνησης, σε συνεργασία με όσους καθηγητές είναι εναντίον μας. Παρ’ όλα αυτά, μερίδα των καα θηγητών αλλά και ευρύτερα ετου προσωπικού που εργάζευν ται στο Πολυτεχνείο, έχουν ση δείξει ότι στηρίζουν την άρση των διώξεων κι έχουν λάβει κι αντίστοιχες αποφάσεις από τα συλλογικά τους όργανα. ▶ Πόσο μεγάλη είναι η στήριξη σας από την τοπική κοινωνία, τους φοιτητικούς

Οι διώξεις δεν είναι προσωπικές αλλά συλλογικές και πολιτικές. Στοχοποιούν την Ενωτική Πρωτοβουλία και προσπαθούν να φοβίσουν τη νεολαία και το φοιτητικό κίνημα

στον

ΓΙΩΡΓΟ ΤΖΙΜΑ

συλλόγους και τα εργατικά σωματεία, τις πολιτικές οργανώσεις;

Η στήριξη προς εμάς είναι τεράστια και ειλικρινά μας γεμίζει χαρά. Φοιτητικοί σύλλογοι, εργατικά σωματεία, κοινωνικοί φορείς από όλη τη χώρα, καθώς και πολιτικές οργανώσεις της μαχόμενης αριστεράς καταδικάζουν τις διώξεις με τον πιο αποφασιστικό τρόπο. Άλλωστε, οφείλουμε να θυμόμαστε πως αυτές οι διώξεις δεν είναι προσωπικές αλλά συλλογικές και πολιτικές. Μέσω των «8», στοχοποιούν την Ενωτική Πρωτοβουλία (σχήμα της ΕΑΑΚ στο Πολυτεχνείο Κρήτης) και προσπαθούν να φοβίσουν συνολικά τη νεολαία, το φοιτητικό κίνημα και τη ριζοσπαστική και αντικαπιταλιστική πτέρυγά του που βρίσκεται στους δρόμους όλο αυτό το διάστημα. Γι’ αυτό και όλη η στήριξη! Στοχοποιώντας εμάς, όλοι οι παραπάνω απαντούν, έχοντας στις πλάτες τους αντίστοιχα εκατοντάδες διώξεις, συλλήψεις, χτυπήματα από τα ΜΑΤ τα τελευταία χρόνια που η επίθεση του κεφαλαίου έχει βαθύνει! ▶ Τι μάχες έχετε μπροστά σας και πώς θα κινηθείτε οι οχτώ φοιτητές/ριες;

Την περασμένη Τετάρτη απολογηθήκαμε στο στάδιο της προανάκρισης και η υπόθεση επιστρέφει στην Εισαγγελία Χανίων, όπου θα κρίνει και το τι θα συμβεί από εδώ και πέρα. Εμείς όμως αφενός δεν επαναπαυόμαστε και θα προστατέψουμε με κάθε τρόπο κ κάθε διωκόμενο αλλά κυρίαρχα δεν θα λείψουμε από τις μάχες που έρχονται. Σε λίγες μέρες άλλωστε θέλουν να ψηφιστεί ο πολυσυζητημένος νέος νόμος πλαίσιο για τα ΑΕΙ που τα συνδέει α ακόμη περισσότερο με τις επ επιχειρήσεις με τον πιο εξόφθ φθαλμο πλέον τρόπο, κάνει τα πτ πτυχία μας μια χρήσης και κατα ταργεί τις φοιτητικές εκλογές και τις διαδικασίες των συλλόγων όπως τις ξέραμε. Δεν θα τους αφήσουμε! ▶ Η κυβέρνηση φέρνει κι άλλο νομοσχέδιο, παρότι

ολόκληρη τη χρονιά το φοιτητικό κίνημα έδειξε μαζικές αντιστάσεις. Χρειάζεται κάτι παραπάνω για να φοβηθεί η κυβέρνηση;

Θα έλεγα πως το «κλειδί» για να γίνουν οι αγώνες «αντίστασης» σε αγώνες καθολικά νικηφόρους μπορεί να παίρνει μορφή στη «συλλογική οργάνωση και πάλη», όμως ο δρόμος προς τη συνολική ανατροπή και μια άλλη προοπτική για τις σπουδές και τη ζωή μας θα ανοίξει μέσα από το περιεχόμενο που πρέπει το ίδιο το νεολαιίστικο κίνημα να κατακτά. Το σύνολο της νεολαίας σήμερα δεν θυμάται καν πως ήταν η ζωή της πριν από την κρίση, ενώ έχουμε ζήσει όλες τις επιπτώσεις της πανδημίας, των πολέμων στις γείτονες χώρες, της ακρίβειας, της περιστολής των δημοκρατικών δικαιωμάτων μας και όλα αυτά τη στιγμή που όλες οι κυβερνήσεις έχουν επιτεθεί στη νεολαία με όποιο τρόπο μπορούν. Αυτή τη στιγμή, με την κυβέρνηση της ΝΔ να συνεχίζει λυσσαλέα να τσακίζει το μέλλον μας και με την άσφαιρη αντιπολίτευση ΣΥΡΙΖΑ/ΠΑΣΟΚ να τάζει δικαιώματα, περιμένοντας όμως στη γωνία για να μας κάνει τα ίδια με άλλον τρόπο, οφείλουμε να δούμε τους αγώνες μας πιο σφαιρικά και πιο επιθετικά προς αυτούς, πιο ταξικά και πιο συνολικά για εμάς και το μέλλον μας. ▶ Ποια πιστεύεις είναι η στάση που θα πρέπει να έχει μια νεολαιίστικη αριστερά σήμερα για να εμπνέει μαζικά και να πηγαίνει τους αγώνες αυτούς μέχρι τέλους;

Ειδικά αυτές τις μέρες που θυμόμαστε και το δημοψήφισμα του 2015, ας ξανασκεφτούμε την ανάγκη μιας Αριστεράς που θα μας γεμίζει με πείσμα ως νεολαία για να αψηφούμε θεούς και δαίμονες και να μην αφήνουμε τα «Όχι» τα δικά μας να τα μετατρέπει το αστικό στρατόπεδο σε «Ναι». Αυτό είναι που με παρακινεί και με εμπνέει και σε όλες τις φοιτητικές μας διαδηλώσεις! Μέσα από τη μαχητικότητα που δείχνουν όλοι οι αγωνιζόμενοι φοιτητές στην Ελλάδα, μέσα σε αυτούς και οι εμείς οι «8» δεν συμβιβαζόμαστε! Αυτό με παρακινεί σε κάθε απεργία που καλείται «από τα κάτω» και στηρίζουμε με τους υπόλοιπους συμφοιτητές και συμφοιτήτριές μου ή ευρύτερα σε κάθε κινητοποίηση με τέτοια πολιτικά αιτήματα.

12

ΣΑΒΒΑΤΟ 9 - ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2022

Είδος πολυτελείας Ως χρονιά ολικής επαναφοράς για τον ελληνικό τουρισμό έχει χαρακτηριστεί το 2022 από κυβέρνηση και επιχειρηματίες του κλάδου, καθώς, σύμφωνα με τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις, θα ξεπεράσει σε επίπεδο αφίξεων αλλά και εισπράξεων το προ κορονοϊού 2019. Δηλαδή, τη χρονιά ρεκόρ για το τουριστικό κεφάλαιο, όταν, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, οι εισπράξεις έφτασαν τα 18,18 δισ. ευρώ και οι συνολικές αφίξεις –μαζί με την κρουαζιέρα– τα 34 εκατομμύρια. Για «ξεκίνημα ενός νέου και συναρπαστικού κεφαλαίου για τον ελληνικό τουρισμό», έκανε λόγο και ο Κυριάκος Μητσοτάκη,ς μιλώντας προ ημερών στην 30η τακτική Γενική Συνέλευση του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ). Την ίδια στιγμή όμως, οι έστω και ολιγοήμερες καλοκαιρινές διακοπές για χιλιάδες λαϊκές οικογένειες, συνταξιούχους αλλά και σημαντική μερίδα της νεολαίας φαντάζουν –ειδικά φέτος– όνειρο θερινής νυκτός. Έξοδα μετακίνησης, διατροφής και διαμονής δημιουργούν ένα «εκρηκτικό» και… απλησίαστο μείγμα. Τα 800 ευρώ με τα οποία αμείβεται ένας στους δύο μισθωτούς μόλις και μετά βίας καλύπτουν το κόστος των πανάκριβων ακτοπλοϊκών εισιτηρίων για μία τετραμελή οικογένεια σε νησί των Κυκλάδων ή στην Κρήτη. Στην πραγματικότητα, όμως, έχουν εξανεμιστεί από τις πρώτες μέρες του μήνα λόγω της τρομερής ακρίβειας σε ρεύμα, καύσιμα και βασικά αγαθά, αλλά και του τεράστιου πληθωρισμού, που σύμφωνα με την Eurostat έφτασε στο 12% από 10,5% τον Μάιο. Κάπως έτσι, λοιπόν, φτάνουμε στα συμπεράσματα της πρόσφατης έρευνας του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Λιανικής Πωλήσεως Ελλάδος (ΣΕΛΠΕ), σύμφωνα με τα οποία η ακρίβεια έχει ψαλιδίσει κατά 17% το διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών. Οπότε, φαντάζει απολύτως λογικό το 48% να δηλώνει ότι φέτος το καλοκαίρι δεν θα κάνει καθόλου διακοπές, το 22% ότι θα κάνει αλλά πιο περιορισμένα και μόλις το 13% ότι θα κάνει όπως κάθε χρόνο.

Η άλλη όψη

Κυριάκος Νασόπουλος

Λίγα τα μπάνια του λαού, πολλά τα τουριστικά υπερκέρδη

Σ

την Ελλάδα, οι καλοκαιρινές διακοπές είναι σε μεγάλο ποσοστό συνυφασμένες με ταξίδι σε νησί. Συνήθως ακτοπλοϊκό, καθώς τα αεροπορικά εισιτήρια, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες, είναι «τσουχτερά». Όχι ότι τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια ήταν φθηνά –σε σχέση και με τις υπηρεσίες που προσφέρουν– αλλά ειδικά φέτος έχουν πάρει «φωτιά». Μόλις την περασμένη Παρασκευή 1η Ιουλίου οι εφοπλιστές, με τις «πλάτες» πάντοτε του υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, ανακοίνωσαν νέες αυξήσεις στα εισιτήρια για δρομολόγια από και προς το λιμάνι του Πειραιά, οι οποίες φτάνουν το 8%. Επρόκειτο για την τρίτη αύξηση για φέτος και την τέταρτη από τον περασμένο Αύγουστο. Μέσα στο 2022, η πρώτη αύξηση (10%-12%) έγινε τον Απρίλιο, ενώ η δεύτερη έγινε στις 15 Ιουνίου

Οι τιμές στα ακτοπλοϊκά εισιτήρια έχουν αυξηθεί από πέρυσι σχεδόν κατά 30%, ενώ υπάρχουν προορισμοί με αυξήσεις που φτάνουν στο 40%-50%. Για Σάμο, το εισιτήριο στο κατάστρωμα κοστίζει πλέον 74 από 49 ευρώ (αύξηση 51,02%)

και κυμαινόταν από 5% έως 10%. Συνολικά, οι τιμές στα ακτοπλοϊκά εισιτήρια έχουν αυξηθεί από πέρυσι σχεδόν κατά 30%, ενώ υπάρχουν προορισμοί με αυξήσεις που φτάνουν το 40%-50%. Ενδεικτικά, το ταξίδι για την Πάρο, στην οικονομική θέση, τον περσινό Αύγουστο κόστιζε 41 ευρώ, ενώ πλέον κοστίζει 50 ευρώ (αύξηση 21,95%), για την Ικαρία από 39,50, πλέον είναι στα 58,50 ευρώ (48,10%), για Σάμο (πάντα κατάστρωμα) από 49 πήγε 74 ευρώ (51,02%), για Ρόδο από 68,5 ευρώ στα 91 (αύξηση 32,84%). Σύμφωνα με τα ναυτεργατικά σωματεία που πραγματοποίησαν τη Δευτέρα (4/7) παράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο, μια τετραμελής οικογένεια –χωρίς αυτοκίνητο– χρειάζεται να δαπανήσει 728 ευρώ για ένα ταξίδι στη Ρόδο, για τη Σάμο 565 ευρώ, για την Ικαρία 468 ευρώ και για τη Λέσβο 456 ευρώ.

«Το πρόβλημα της ακρίβειας είναι συνολικό πρόβλημα, δεν είναι τόσο της ακτοπλοΐας ή μόνο της ακτοπλοΐας», ψέλλισε ο αρμόδιος υπουργός Γιάννης Πλακιωτάκης, χωρίς να αποκλείσει και νέα αύξηση των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων μέσα στο καλοκαίρι. Οι εφοπλιστές, για να δικαιολογήσουν τις απανωτές αυξήσεις, ισχυρίζονται ότι η αύξηση στην τιμή των ναυτιλιακών καυσίμων έχει εκτοξεύσει το λειτουργικό κόστος ενός πλοίου της ακτοπλοΐας. Αυτή είναι όμως η δική τους «αλήθεια», καθώς δεν σταματούν να εισπράττουν συνεχώς κρατικές επιδοτήσεις, να απολαμβάνουν την απαλλαγή από τη φορολογία του πετρελαίου και να αυξάνουν τα κέρδη τους. Για ακόμη μια φορά, όμως, η επιλογή κυβέρνησης και εφοπλιστικού κεφαλαίου είναι τις ανατιμήσεις και την ακρίβεια να τις πληρώσουν ο λαός και

Η άλλη όψη

Ξενοδόχοι: «Δεν μπορούμε να τιμολογούμε με βάση την εθνικότητα» οι εργαζόμενοι. Παρότι οι «πληγέντες» εφοπλιστές δεν σταματούν να μετράνε κέρδη. Πιο συγκεκριμένα, το 2021 η Attica Group (έχει συγχωνευθεί με την Blue Star) αύξησε τα κέρδη της στα 41,96 εκατ. από 40,39 εκατ. ευρώ το 2020 (αύξηση 4%), η ΑΝΕΚ κατέγραψε αύξηση κερδών κατά 15%, στα 17 εκατ. έναντι 14,8 εκατ. ευρώ, ενώ η Grimaldi Group (έχει συγχωνευθεί με τις Μινωικές Γραμμές) έχει τζίρο που ξεπερνά τα 3 δισ. ευρώ. Ήδη, από την αρχή του έτους, οι εφοπλιστές έχουν πάρει 85 εκατ. ευρώ ως στήριξη, ενώ και για τη νέα δρομολογιακή περίοδο (2022) έχουν εξασφαλισμένα άλλα 138 εκατ. ευρώ για την επιδότηση των «άγονων γραμμών». Αντίστοιχο κονδύλι για τις «άγονες γραμμές» είχαν εισπράξει και το 2021, ενώ το ίδιο έχει προϋπολογιστεί τόσο για το 2023 και το 2024. Παράλληλα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι την περίοδο της πανδημίας εισέπραξαν πάνω από 90 εκατ. ευρώ, στα πλαίσια των μέτρων στήριξης για τις επιχειρήσεις που… επλήγησαν. Οι ίδιοι που «τσεπώνουν» κάθε χρόνο εκατομμύρια ευρώ κρατικού χρήματος, κλιμακώνουν την επίθεση στα δικαιώματα των ναυτεργατών (μείωση μισθών, υπονόμευση ΣΣΕ, μείωση οργανικών συνθέσεων), μειώνουν συνεχώς τα δρομολόγια, ενώ διαθέτουν και έναν γερασμένο στόλο πλοίων. Συγκεκριμένα, το 67% του στόλου είναι άνω των 22 ετών, ενώ το 1/4 των πλοίων είναι άνω των 30 ετών. Γι’ αυτό και το υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής ετοιμάζει νέο «πακέτο» από το Ταμείο Ανάκαμψης, το ΕΣΠΑ και το πρόγραμμα «Νέαρχος» για την ανανέωση…

ΣΑΒΒΑΤΟ 9 - ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2022

του ακτοπλοϊκού στόλου. Πού ακριβώς θα κάτσει η «μπίλια» δεν γνωρίσουμε, πάντως οι εφοπλιστές ζητούν γύρω στα 3 δισ. ευρώ. Στα έξοδα μετακίνησης προς τον τουριστικό προορισμό –καθώς και στην παραμονή σε αυτόν– θα πρέπει βέβαια να συνυπολογίσουμε και τη βενζίνη που θα κάψει το οικογενειακό αυτοκίνητο ή το μεταφορικό μέσο της παρέας. Σε σχέση με τον περσινό Ιούνιο οι αυξήσεις στις τιμές της βενζίνης κυμαίνονται ήδη γύρω στο 45% (από 1,65 ευρώ το λίτρο η αμόλυβδη τον Ιούνιο του 2021, στα 2,4 φέτος). Η άλλη «ανοιχτή πληγή» των φετινών διακοπών είναι το απλησίαστο κόστος διαμονής. Άλλωστε, ο πρόεδρος του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδας, Αλέξανδρος Βασιλικός, ήταν ξεκάθαρος: «Δεν μπορούμε να τιμολογούμε με βάση την εθνικότητα». Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για τον Μάιο, ο Δείκτης Τιμών Καταναλωτή στην κατηγορία «Ξενοδοχεία-Πανδοχεία-Μοτέλ» αυξήθηκε κατά 22,2% σε σύγκριση με πέρσι, ενώ οι ίδιοι οι επιχειρηματίες του τουριστικού-ξενοδοχειακού κλάδου εκτιμούν ότι οι τιμές σε όλη τη χώρα είναι κατά μέσον όρο 30% ακριβότερες σε σχέση με το 2019. Για παράδειγμα, όπως αναφέρει το Ινστιτούτο Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΙΝΣΕΤΕ), η μέση τιμή ανά διανυκτέρευση σε τετράστερο ξενοδοχείο της Περιφέρειας Νότιου Αιγαίου τον Αύγουστο του 2019 ήταν 248 ευρώ, ενώ φέτος μια ενδεικτική τιμή διανυκτέρευσης σε τετράστερο ξενοδοχείο της Ρόδου ξεκινά από τα 320-330 ευρώ (αύξηση 30%) και φτάνει μέχρι και τα 500 ευρώ. Ίδια εικόνα και στην ηπειρωτική Ελλάδα. Στην Πελοπόννησο, την ίδια περίοδο, μία διανυκτέρευση σε ξενοδοχείο τριών αστέρων κόστιζε κατά μέσο όρο 93 ευρώ, ενώ σήμερα μια καλή τιμή για αντίστοιχο ξενοδοχείο στη Μεσσηνία είναι στα 140 ευρώ (+50,53%). Λίγο καλύτερη είναι η κατάσταση στα νησιά του Ιονίου. Για παράδειγμα, η διανυκτέρευση σε ξενοδοχείο τριών αστέρων στη Λευκάδα τον Αύγουστο ξεκινά από 100-120 ευρώ, όταν ο μέσος όρος για το 2019 ήταν 113 ευρώ. Ακόμα χειρότερες είναι οι εκτιμήσεις της ισπανικής ηλεκτρονικής πλατφόρμας Mabrian, σύμφωνα με τις οποίες οι τιμές των ελληνικών ξενοδοχείων έχουν εκτοξευθεί σε σχέση με το 2019. Συγκριμένα, στα πεντάστερα η αύξηση είναι 110%, στα τετράστερα 63% και στα ξενοδοχεία τριών αστέρων 19%. Τέλος, ακόμα πιο ακριβή «πολυτέλεια» το φετινό καλοκαίρι είναι η απόλαυση της ταβέρνας, της εξόδου για ένα ποτό ή ενός παγωτού, με την ΕΛΣΤΑΤ να κάνει λόγο για αύξηση 4,1% στην κατηγορία «Εστιατόρια-Καφέ-Ζαχαροπλαστεία» (οι αυξήσεις στην πραγματικότητα είναι πολύ μεγαλύτερες). Μπορεί η ονομασία που έχει δώσει το υπουργείο Τουρισμού στο πρόγραμμα επιδότησης για τη διαμονή σε καταλύματα μέσω voucher σε πολίτες με εισοδηματικά κριτήρια να είναι «Τουρισμός για Όλους», ωστόσο οι ανθρώπινες και αξιοπρεπείς διακοπές φέτος θα είναι για ακόμη λιγότερους, έως ελάχιστους…

13 Νίκος Μανάβης*

Δημόσιος φορέας ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών για τους πολίτες

Ο

ι ακτοπλοϊκές συνδέσεις στα νησιά του Αιγαίου είναι πανάκριβες, τα πλοία κινούνται με χαμηλές ταχύτητες, οι μεγάλες ακτοπλοϊκές εταιρείες είναι υπερχρεωμένες στις τράπεζες και δεν υπάρχει προοπτική να πληρωθούν τα χρέη τους. Το ακτοπλοϊκό δίκτυο είναι σχεδιασμένο με τρόπο που εξυπηρετεί μόνο τις ακτοπλοϊκές εταιρείες, η ακτοπλοϊκή σύνδεση μεταξύ των νησιών είναι ανεπαρκέστατη και σε πολλές περιπτώσεις ανύπαρκτη. Όλα δείχνουν πως ο προσεχής χειμώνας θα είναι πολύ χειρότερος από ό,τι έως τώρα έχουν ζήσει οι νησιώτες. Περικοπές και συγχωνεύσεις δρομολογίων μαζί με νέες αυξήσεις στις τιμές των εισιτηρίων θα είναι τα βασικά χαρακτηριστικά των όσων ήδη σχεδιάζονται. Κι ενώ συμβαίνουν αυτά, οι κρατικές επιδοτήσεις για τις ακτοπλοϊκές γραμμές κάθε χρόνο αυξάνονται. Η προοπτική κατασκευής νέων πλοίων για την αντικατάσταση των παλαιότερων μετατίθεται στο απώτερο μέλλον, ενώ είναι σαφές πως όποιες επενδύσεις γίνουν από τις ακτοπλοϊκές εταιρείες θα χρηματοδοτηθούν από το ΕΣΠΑ και το Ταμείο Ανάκαμψης. Όλα τα παραπάνω συναποτελούν την παταγώδη αποτυχία του νεοφιλελεύθερου μοντέλου ανάπτυξης στον ακτοπλοϊκό κλάδο, το οποίο υπηρετήθηκε με πάθος από όλες τις κυβερνήσεις των τελευταίων 30 ετών. Το χρηματιστηριακό πάρτι με τις μετοχές των ακτοπλοϊκών εταιρειών έληξε πολύ γρήγορα και τώρα το μόνο που έχει μείνει είναι

τεράστια χρέη και μετοχές χωρίς καμία αξία. Παράλληλα, όλα αυτά, αναδεικνύουν και την ανάγκη ενός δημόσιου συστήματος ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών, που θα σχεδιαστεί με βάση τις ανάγκες των κατοίκων των νησιών και των ναυτικών. Η ακτοπλοΐα είναι κλάδος στρατηγικής σημασίας για την κοινωνική και οικονομική ζωή των νησιών, γι’ αυτό και δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να ελέγχεται από ιδιωτικές επιχειρήσεις. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να λειτουργεί ως μια κερδοσκοπική οικονομική δραστηριότητα. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, αναδεικνύεται η ανάγκη δημιουργίας ενός δημόσιου φορέα ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών, στον έλεγχο του οποίου θα περάσει όλος ο ακτοπλοϊκός στόλος της χώρας, με απαλλοτρίωση και χωρίς αποζημίωση στους εφοπλιστές. Αυτός ο φορέας οφείλει να σχεδιάσει ένα νέο δίκτυο ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών που θα καλύπτει τις ανάγκες νησιωτών και θα υπηρετείται από σύγχρονα πλοία, σχεδιασμένα για τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που έχει κάθε ακτοπλοϊκή γραμμή. Η δημιουργία του δημόσιου φορέα ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών είναι ζήτημα αγώνα των νησιωτών μαζί με τους ναυτεργάτες, αυτών που βιώνουν τα σημερινά προβλήματα της ακτοπλοΐας είναι και μπορούν να δώσουν τις λύσεις που απαιτεί η εποχή. *περιφερειακός σύμβουλος Βορείου Αιγαίου με την Ανταρσία στο Αιγαίο - Αντικαπιταλιστική Αριστερά

14

ΕΠΙ • κοινωνία

ΣΑΒΒΑΤΟ 9 - ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2022

Ματίνα Παπαχριστούδη

πίσω

Το καλύτερο επάγγελμα: Εκδότης με κυβέρνηση της ΝΔ!

από τις κάμερες

έντυπων Μέσων και Διαδικτύου. Στο επίκεντρο βρίσκεται φυσικά το συνεχές και ανοιχτό πακέτο μέτρων, με επιδόματα, ενισχύσεις και δωρεές. Έρχονται και εκλογές, οπότε η κυβέρνηση της ΝΔ οριστικοποιεί τα «δώρα», με αντάλλαγμα την αμέριστη στήριξη που έχει από τη συντριπτική πλειονότητα των μίντια. Είναι κοινή διαπίστωση πως δεν υπάρχει δημοσιογραφική ενημέρωση και μέσα ενημέρωσης. Τα περισσότερα αποτελούν διαΣΥΝΑΝΤΗΣΗ με τον υφυπουργό φημιστικά φυλλάδια των Οικονομικών, Θ. Σκυλακάκη, προκυβερνητικών ανακοινώσεγραμματίζουν ΕΣΗΕΑ και ΕΣΠΗΤ, ων, δηλώσεων υπουργών, μετά τις στάσεις εργασίας στα δράσεων και παρεμβάσεκρατικά ΜΜΕ. Οι δημοσιογράφοι ων. Η μορφή της «ανακοιζητάνε αύξηση 10%, μαζί με την νωσιολογίας» είναι κυρίαρυπογραφή της ΚΥΑ για τις εργαχη, ρεπορτάζ εξακολουθεί σιακές σχέσεις. Το υπουργείο Οινα γίνεται μόνο από τα μικρότερα, ανεξάρτητα και κονομικών εμφανίζεται ανένδοτο μη στηριζόμενα Μέσα, ενώ και αρνείται οποιαδήποτε αύξηση. ο ρόλος της ενημέρωσης Παράλληλα, κινητικότητα αναέχει περάσει σχεδόν εξολοπτύσσεται και σε ιδιωτικά ΜΜΕ, κλήρου στα κοινωνικά δίόπως έδειξε η μαζική συνέλευση κτυα, σελίδες και λογαριαστα ψηφιακά μέσα της AlterEgo. σμούς φορέων, κινημάτων, δημοσιογράφων. Η φωνή της κοινωνίας «πνίγεται», πριν καν γίνει είδηση. Αν κάποιο ρεπορτάζ ξεφύγει από το καθεστώς φίμωσης, αναλαμβά-

Το τελευταίο διάστημα, τα αρμόδια επί των ΜΜΕ κυβερνητικά στελέχη, όπως ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Ι. Οικονόμου και ο γενικός γραμματέας Δ. Γαλαμάτης, έχουν πυκνώσει τις επαφές και συναντήσεις τους με κάθε είδους εκδότες και ιδιοκτήτες ΜΜΕ — κυρίως

ΜΙΛΩΝΤΑΣ για κρατική διαφήμιση, σημειώνεται ότι μέσα σε δέκα μόνο ημέρες εγκρίθηκαν 4 προγράμματα συνολικής δαπάνης 8 εκατ. ευρώ. Διαφημίσεις για επενδύσεις 2,4 εκατ., για την επικουρική ασφάλιση 2,8 εκατ., για την αντικατάσταση λευκών συσκευών 1,85 εκατ., για την ανακύκλωση άλλα 1,8 εκατ. Θυμίζουμε πως, ήδη, μόνο οι περιφέρειες έχουν ανακοινώσει διαφημιστικά προγράμματα για το 2022, ύψους σχεδόν 40 εκατ. ευρώ.

Η ΕΠΙΘΕΣΗ που εξαπέλυσε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στον δημοσιογράφο της ιστοσελίδας euractive.gr στο Στρασβούργο, επειδή δεν του άρεσε ένα ρεπορτάζ της, πιστοποιεί για μια ακόμη φορά τον απόλυτο έλεγχο που επιδιώκει η κυβέρνηση στα ελληνικά ΜΜΕ. Συνηθισμένος στην προστασία και κολακεία των συστημικών μίντια, ο πρωθυπουργός έχασε την ψυχραιμία του και αποχώρησε από την ενημέρωση για να μην δεχθεί ερωτήσεις!

νει το καλά οργανωμένο σύστημα σπίλωσης και εκφοβισμού να το εξαφανίσει από τη δημοσιότητα. Γι’ αυτή τους την υπηρεσία, οι ιδιοκτήτες κάθε είδους ΜΜΕ αναμένουν τον προεκλογικό κυβερνητικό οβολό. Μόλις πρόσφατα εκδόθηκε η υπουργική απόφαση με την οποία το Μαξίμου θα πληρώσει 6,3 εκατ. ευρώ για τις ασφαλιστικές εισφορές υγείας των εργαζομένων στα ΜΜΕ για το 2021, ενώ θα δοθούν περίπου 7 εκατ. για τη διανομή του Τύπου. Σε αναμονή είναι η απόφαση επιδότησης της εκτύπωσης εφημερίδων και περιοδικών. Στα σκαριά και η λειτουργία-ανασύσταση του Μητρώου επιχειρήσεων ΜΜΕ — στην πραγματικότητα δυο Μητρώα, που θα συνδεθούν άμεσα με τη διανομή της κρατικής διαφήμισης. Αυτή, άλλωστε, είναι η αιχμή της στήριξης που ανέπτυξε η κυβέρνηση εδώ και τρία χρόνια. Η κρατική διαφήμιση φορέων και υπουργείων, από 30-35 εκατ. ετησίως πριν το 2019, φτάνει πλέον τα 80-90 εκατ. τον χρόνο. Χρήματα που μοιράζονται μέσω των επικοινωνιακών προγραμμάτων και σφραγίζουν το σύστημα ελέγχου και χειραγώγησης της πληροφόρησης.

ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΟΙ ∆ίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος» Φυλάκιση για τους πρόσφυγες, φυλάκιση και για τους φαντάρους που διατάζονται από τους ανωτέρους να τους κυνηγούν. Αυτό καταγγέλλουν στην επιστολή που έστειλαν στο Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος» και την Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων οι συνάδελφοι που υπηρετούν στο 296 ΜΚΤΕ - Στρατόπεδο Υπολοχαγού ΠΖ Ελευθέριου Παραδέλλη, το οποίο βρίσκεται στη Μόρια της Λέσβου. Φαντάροι παραμένουν χωρίς έξοδο για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ παράλληλα τους λιώνουν σε υπηρεσίες και αγγαρείες, με τη γνωστή δικαιολογία ότι δεν υπάρχει κόσμος. Στην πραγματικότητα, οι συνφάνταροι μας αποκαλύπτουν μια ακόμη φυλακή φαντάρων και παράλληλα μας αποδεικνύουν ξανά αυτό που γνωρίζουν όλοι: ότι η υποχρεωτική στρατιωτική θητεία είναι οικονομική και εργασιακή εκμετάλλευση, καθώς αναλαμβάνεις το κόστος της θητείας,

Μόρια: Φυλακή (και) φαντάρων ▸ Συνάδελφος που υπηρετεί στο 296 ΜΚ ΤΕ έχει να βγει εξοδούχος από τις 15 Ιουνίου βγάζεις κέρδος για τις μονάδες, δουλεύεις χωρίς να πληρώνεσαι, ενώ παράλληλα σε θέλουν έγκλειστο δούλο σε καθεστώς αυθαιρεσίας και χωρίς κανένα δικαίωμα. Μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία συνάδελφοι. Αυτός ήταν πάντοτε ο ελληνικός στρατός, αυτός είναι και ο στρατός της ΝΔ, του Μητσοτάκη και του Παναγιωτόπουλου. Τα ίδια ακριβώς συμβαίνουν και στο 296 ΜΚ ΤΕ, όπου συνάδελφος μας καταγγέλλει ότι είχε να βγει έξοδο από τις 15 Ιουνίου. Και ας έχει καθορίσει αυθαίρετα και καταπιεστικά

το Γενικό Επιτελείο Στρατού (ΓΕΣ) ως όριο τις 19 μέρες υπηρεσίας. Φυσικά, οι αξιωματικοί και οι στρατιωτικοί που ευθύνονται για όλα αυτά βγαίνουν κάθε μέρα μετά από 24ωρη υπηρεσία, την οποία οι φαντάροι κάνουν συνεχώς χωρίς αντάλλαγμα, καθώς παίρνουν απαλλαγή την επόμενη μέρα και φεύγουν το πρωί. Επιβεβαιώνει το ΓΕΣ και η ΑΣΔΕΝ αυτές τις καταγγελίες; Τα παραπάνω δικαιώνουν το Δίκτυο «Σπάρτακος» που προβάλλει το σύνθημα «Όχι στην υποχρεωτική στρατιωτική θητεία, όχι στον μισθοφορικό στρατό!». Καλούμε

τους συνφάνταρους σε αγώνα ενάντια σε όλα αυτά που μας εκμεταλλεύονται και μας καταπιέζουν. Τους καλούμε να συνεχίσουν να αντιδρούν. Να βγουν παραπονούμενοι μαζικά και μαχητικά και να απαιτήσουν ακρόαση από την ιεραρχία. Να συνεχίσουν να στέλνουν επιστολές με τις καταγγελίες τους. Πρέπει να αγωνιστούμε. Μόνο με κίνημα μέσα και έξω από τον στρατό μπορούμε να υπερασπίσουμε τα δικαιώματα μας, να σταθούμε απέναντι στον πόλεμο, τον εθνικισμό, τον ρατσισμό και τον φασισμό. Να μειωθεί τώρα η στρατιωτική θητεία στους έξι (6) μήνες. Να επιτραπεί ο ελεύθερος συνδικαλισμός των φαντάρων. Μην ξεχνάτε ότι η συλλογική πάλη για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του φαντάρου πολίτη με στολή είναι άμεσα συνδεδεμένη με τον αντιπολεμικό αγώνα που απαιτεί η εποχή μας, ενάντια στην τυχοδιωκτική κυβερνητική πολιτική, τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Κοινωνία Ακρίτας Καλούσης

Σ

το διάστημα της πανδημίας η εργαζόμενη πλειοψηφία γενικά αλλά και ο κόσμος της εκπαίδευσης δέχθηκε μια ανελέητη, θατσερικού τύπου, επίθεση με στόχο τη διάλυση του δημόσιου σχολείου και των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών. Σε αυτό το πλαίσιο, το 20ο συνέδριο της ΟΛΜΕ, το οποίο πραγματοποιήθηκε 1-4 Ιούλη στην Αθήνα, μπορεί να θεωρηθεί ως κορύφωση των πραξικοπημάτων που έγιναν στην ολομέλεια των προέδρων τον Οκτώβρη 2021, στη σκιά της μεγάλης μάχης του εκπαιδευτικού κινήματος ενάντια στην αξιολόγηση των σχολικών μονάδων που επιτακτικά θέλησε να επιβάλλει η κυβέρνηση της ΝΔ μέσω της υπουργού Παιδείας. Σε όλη τη διάρκεια του συνεδρίου, οι καθεστωτικές δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού (ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ) εμφανίστηκαν ως ένα μπλοκ και –χωρίς κανέναν πολιτικό ενδοιασμό και με σαφή προσυμφωνία– έδρασαν με στόχο να συναινέσουν στην πολιτική των τελευταίων κυβερνήσεων για την εκπαίδευση. Κοινό τους χαρακτηριστικό ήταν και η συντονισμένη επίθεση στις Παρεμβάσεις, με αντικομμουνιστικούς χαρακτηρισμούς που μας γυρίζουν στην δεκαετία του 1950. Τον ρόλο του «λαγού» ανέλαβαν οι ΣΥΝΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ) και η ΠΕΚ (ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ), που με ένα κείμενο συμφωνίας θέσεων, ουσιαστικά έφερναν τον νόμο Γαβρόγλου ως θέσεις της ΟΛΜΕ. Το κείμενο, για να γίνει θέσεις της ΟΛΜΕ, έπρεπε να αποσπάσει τη συμφωνία της ΔΑΚΕ (ΝΔ) και γι’ αυτό η ΔΑΚΕ δεν κατέβασε καμία πρόταση στο συνέδριο, υλοποιώντας αυτό που έλεγε λίγο καιρό πριν. Ότι, δηλαδή, η Νίκη Κεραμέως έπρεπε να αφήσει τον νόμο Γαβρόγλου για την αξιολόγηση, γιατί πρόκειται για μια καλή αξιολόγηση και δεν θα συναντούσε την αντίδραση των εκπαιδευτικώ,ν καθώς είχε τη συναίνεση της ΟΛΜΕ. Επίσης, δεν υπήρξε καμία καταγγελία του επικείμενου γραπτού διαγωνισμού του ΑΣΕΠ και της

ΣΑΒΒΑΤΟ 9 - ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2022

15

ΟΛΜΕ: ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ σε «οικουμενική συνεννόηση» Πραξικοπηματική συμπαιγνία των παρατάξεων που πρόσκεινται σε ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ στο 20ο συνέδριο της ΟΛΜΕ. Αποχώρησαν οι Παρεμβάσεις. Μοναδικός δρόμος αγώνα, κόντρα στον κυβερνητικό συνδικαλισμό, ο συντονισμός των πρωτοβάθμιων σωματείων. εφαρμογής του προσοντολόγιου Γαβρόγλου. Απαραίτητη προϋπόθεση για να περάσουν αυτές τις θέσεις, οι οποίες άλλαζαν παλιότερες θέσεις της ΟΛΜΕ ενάντια στην αξιολόγηση, ήταν ένα πραξικόπημα. Παραβιάζοντας το καταστατικό της ΟΛΜΕ και το άρθρο 41 (παράγραφος 8), που δίνει δικαίωμα λόγου πριν την ψήφιση θέσεων σε όποιον σύνεδρο επιθυμεί, επέβαλαν με πραξικόπημα τη θέλησή τους για ψήφιση

αυτών των αντιδραστικών θέσεων. Μάλιστα, έφτασαν στο σημείο να καλούν τους σύνεδρους-αντιπροσώπους να ψηφίσουν αριθμούς που αντιστοιχούσαν σε προτάσεις, χωρίς καν να τις αναγνώσουν, χωρίς διάλογο, συζήτηση, πολιτική αντιπαράθεση, με σύνθημα το νεύμα του αρχηγού της παράταξής τους, εκφράζοντας και με αυτόν τον τρόπο τον ολοκληρωτισμό τους και την απαξίωση κάθε συλλογικής διαδικασίας.

Συντονισμένη και πραξικοπηματική προσπάθεια για αλλαγή των θέσεων της Ομοσπονδίας

ΑΕΙ: Στη Βουλή ο νόμος-πλαίσιο Την εισαγωγή του νομοσχεδίου του υπουργείου Παιδείας για τα ΑΕΙ την ερχόμενη εβδομάδα στη Βουλή, προς συζήτηση και ψήφιση, ανακοίνωσε την Πέμπτη (7/7) ο ίδιος ο πρωθυπουργός κατά τη συνάντησή του με την Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Όπως χαρακτηριστικά τόνισε, ο νέος νόμος-πλαίσιο αποτελεί «ορόσημο για τα πανεπιστήμιά μας, για τη σύνδεσή τους με την αγορά εργασίας και την πραγματική τους ανεξαρτησία». Είναι πλέον ξεκάθαρο πως η ψήφιση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου αποτελεί ένα από τα κεντρικά στοιχήματα της κυβέρνησης για το

αμέσως επόμενο διάστημα. Μάλιστα, θέλοντας να αποφύγει τις έντονες αντιδράσεις του φοιτητικού κινήματος αλλά και της συντριπτικής πλειοψηφίας της πανεπιστημιακής κοινότητας, επιχειρεί να το μετατρέψει σε νόμο του κράτους μέσα στο κατακαλόκαιρο, με τις σχολές κλειστές. Όμως υπολογίζει χωρίς τον «ξενοδόχο». Την Τρίτη (5/7), σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, φοιτητικοί σύλλογοι και σύλλογοι ΔΕΠ πραγματοποίησαν πορείες και απεργιακές κινητοποιήσεις ενάντια στον νόμο πλαίσιο και έχουν ήδη προαναγγείλει κλιμάκωση του αγώνα με την κατάθεση του νομοσχεδίου στη Βουλή.

Οι Παρεμβάσεις ΔΕ προσπάθησαν να σταματήσουν το επιχειρούμενο πραξικόπημα των καθεστωτικών δυνάμεων, διαμαρτυρήθηκαν έντονα και τελικά αποχώρησαν από το συνέδριο-παρωδία. Την ίδια στάση κράτησε και η ΑΣΕ-ΠΑΜΕ. Ουσιαστικά, πρόκειται για μια γενική πρόβα του κεντρικού πολιτικού σκηνικού, όπου η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, στο πλαίσιο της συναίνεσης και της εθνικής ενότητας, θα συντονίσουν την επίθεση του κεφαλαίου και της ΕΕ ενάντια στα δικαιώματα της νεολαίας και του κόσμου της εργασίας, με την επιβολή μιας σειράς νέων μνημονίων, απαραίτητων για να ξεπεράσουν την οικονομική, κοινωνική, πολιτική και υγειονομική κρίση του συστήματος. Σε αυτήν τη συντονισμένη επίθεση και τη συναίνεση του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού, ο αγωνιστικός δρόμος βρίσκεται στον συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων, στις γενικές συνελεύσεις, στις επιτροπές αγώνα, με στόχο τη θωράκιση και την υπεράσπιση των μορφωτικών δικαιωμάτων των παιδιών και των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών. Οι Παρεμβάσεις, το επόμενο διάστημα, προς αυτά στρέφουν το βλέμμα τους και θα διαθέσουν όλες τις δυνάμεις τους για την ανατροπή αυτής της επίθεσης. Δεν έχουμε πει την τελευταία μας λέξη. Στη συγκεκριμένη συγκυρία, η Αντικαπιταλιστική Αριστερά χρειάζεται να βρεθεί μπροστά στη συγκρότηση ενός νέου εργατικού κινήματος, που στόχο έχει την ανατροπή της κοινωνικής βαρβαρότητας που έχουν επιβάλλει εδώ και πάνω από μια δεκαετία. Ενός εργατικού κινήματος που θα βάζει μπροστά τις ανάγκες της εργαζόμενης πλειοψηφίας, κόντρα στη λογική της υποταγής και της ήττας, πέρα κι έξω από τη λογική της ανάθεσης και της προσμονής μιας νέας κυβέρνησης που θα έρθει να μας σώσει. Κόντρα στη λογική που θέτει σαν όριο «ο λαός να βγάλει τα συμπεράσματά του και να ψηφίσει ανάλογα», όπως αποτυπώθηκε σε κεντρικές τοποθετήσεις των στελεχών της ΑΣΕ-ΠΑΜΕ.

16 ΗΠΕΙΡΟΣ Εργοδοτικό έγκλημα στην Άρτα

Πατέρας Χρήστου Ζορμπά: «Τον χάσαμε για 40 ευρώ, όσο κοστίζει ένα ρελέ!»

ΣΑΒΒΑΤΟ 9 - ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2022

Κοινωνία

91η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ∆ΟΕ

Ντίνα Ρέππα

«Λαγός» για ηλεκτρονικές κάλπες

και εφαρμογή του νόμου Χατζηδάκη ▸ Έπεσαν οι μάσκες για ∆ΑΚΕ, ∆ΗΣΥ και ∆ίκτυο στη ΓΣ της ∆ΟΕ

Ε Με δραματικό τρόπο αναβιώνουν αυτές τις ημέρες στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Άρτας τα όσα διαδραματίστηκαν πριν και μετά τον τραγικό θάνατο του ηλεκτρολόγου Χρήστου Ζορμπά, κατά τη βάρδιά του στο εργοστάσιο της «Ήπειρος» στην Άρτα, πριν από δύο χρόνια. Ο 29χρονος ηλεκτρολόγος έπαθε ηλεκτροπληξία και η δίκη για τις ευθύνες της εργοδοσίας είναι σε εξέλιξη, με κατηγορούμενους την ιδιοκτησία της εταιρείας, τη διεύθυνση και τον τεχνικό ασφαλείας του εργοστασίου. Το Εργατικό Κέντρο Άρτας διοργανώνει συλλαλητήριο την Τρίτη 12 Ιουλίου στις 8.30 μ.μ. στην πλατεία Κιλκίς και παράσταση διαμαρτυρίας την Τετάρτη 13 Ιουλίου στις 9.30 π.μ. έξω από το Πρωτοδικείο Άρτας, οπότε αναμένεται να ολοκληρωθεί η ακροαματική διαδικασία. Μεταξύ των αποκαλυπτικών καταγγελιών ξεχωρίζει αυτή του Γιώργου Αλιφτήρα, προέδρου του Εργατικού Κέντρου Άρτας, ο οποίος τόνισε πως τα γάντια που κατά την εργοδοσία χορηγήθηκαν στον άτυχο ηλεκτρολόγο ως ατομικό μέσο προστασίας, «είναι παντελώς ακατάλληλα για ηλεκτρολογικές εργασίες, αφού δεν έχουν καμία πιστοποίηση για αυτές και δεν παρέχουν καμία θωράκιση από το ηλεκτρικό ρεύμα». Επέδειξε ακόμα φωτογραφίες από τον ηλεκτρικό πίνακα στον οποίο βρήκε τραγικό θάνατο ο 29χρονος εργάτης, που «αποδεικνύουν την πλήρη εγκατάλειψη των ηλεκτρολογικών εγκαταστάσεων του εργοστασίου». Σε αποκλειστική δήλωσή του προς το Πριν ο πατέρας του Χρήστου Ζορμπά, Χαράλαμπος τονίζει: «Την Τετάρτη αυτό που θέλουμε να ακούσουμε είναι ότι δικαιώνεται το παιδί μας, ότι δεν θα του ρίξουν την ευθύνη. Ο γιος μου ήθελε το καλύτερο για να νιώθει ασφάλεια και γι’ αυτό αγόρασε δικά του παπούτσια, δικά του πράγματα και όπως είδαμε θα έπρεπε να αγοράσει και δικά του καλά γάντια, αφού αυτά που τους δίνανε δεν ήταν αυτά που χρησιμοποιεί ένας ηλεκτρολόγος. Ο Χρήστος έφτιαχνε τη ζωή του σιγά-σιγά για να κάνει πράγματα που ήθελε, αλλά κάποιοι αποφάσισαν για τη ζωή του παιδιού μου, ώστε να μην τους λείψουν από τη δική τους τσέπη 40 ευρώ που κοστίζει ένα ρελέ. Δικαίωση για τον Χρήστο μας, αυτό ζητάμε».

πικίνδυνο και ολισθηρό δρόμο υποταγής στον νόμο Χατζηδάκη άνοιξε η 91η Γενική Συνέλευση (ΓΣ) αντιπροσώπων της ΔΟΕ, με τη στάση των παρατάξεων ΔΑΚΕ, ΔΗΣΥ(ΠΑΣΟΚ) και Δίκτυο (ΣΥΡΙΖΑ) να αναγνωρίσουν αντιπροσώπους εκλεγμένους από ηλεκτρονικές κάλπες. Η εξέλιξη αυτή είχε προαναγγελθεί, όταν δυο μήνες νωρίτερα, στο ΔΣ της ΔΟΕ, οι ίδιες παρατάξεις αρνήθηκαν την πρόταση των Παρεμβάσεων και της ΑΣΕ/ΠΑΜΕ να δοθεί κατεύθυνση στους Συλλόγους να διεξάγουν τις εκλογές αποκλειστικά δια ζώσης και χωρίς εγγραφή στο ΓΕΜΗΣΟΕ. Γρήγορα αποκαλύφθηκαν οι πραγματικές επιδιώξεις. ΔΑΚΕ και ΔΗΣΥ πρωτοστάτησαν σε περίπου 20 πρωτοβάθμια σωματεία, ώστε να γίνουν οι εκλογές με εφαρμογή των πιο αντιδραστικών διατάξεων του νόμου Χατζηδάκη (ηλεκτρονικές «ψηφοφορίες» και εγγραφή στο Μητρώο Συνδικαλιστικών οργανώσεων), επιχειρώντας έτσι να δημιουργήσουν τετελεσμένα για τον κλάδο. Προηγουμένως, η υπουργός παιδείας Νίκη Κεραμέως δεν είχε δώσει άδειες την ημέρα των εκλογών, ώστε να υπάρξει το χρήσιμο άλλοθι στις κυβερνητικές παρατάξεις για να προχωρήσουν στην εφαρμογή των ηλεκτρονικών εκλογών σε ορισμένους ΣΕΠΕ. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα στοιχεία από τους συλλόγους αυτούς διαψεύδουν το πολιτικό αφήγημα περί αύξησης της συμμετοχής, όταν υπάρχουν και ηλεκτρονικές κάλπες. Αντίθετα, επιβεβαιώθηκαν όλες οι ενστάσεις περί διαβλητότητας και αδιαφάνειας, μιας και σε αρκετές περιπτώσεις δεν υπάρχουν καταστάσεις ψηφισάντων, εφορευτικές επιτροπές, δικηγόροι και οι κωδικοί στέλνονται χωρίς εξασφάλιση της ταυτοπροσωπίας των ψηφοφόρων, ενώ οι ηλεκτρονικές κάλπες «στήθηκαν» μέχρι και στα γραφεία των διευθύνσεων εκπαίδευσης, παραβιάζοντας κάθε δημοκρατική αρχή που διέπει τη δια ζώσης ψηφοφορία. Ακόμα χειρότερα, οι παρατάξεις των ΔΑΚΕ, ΔΗΣΥ και Δίκτυο, σε μια πρωτοφανή αντιδημοκρατική ενέργεια, αρνούνται –κατά παράβαση ακόμα και του καταστατικού – το γραπτό αίτημα του ενός εκπροσώπου των Παρεμβάσεων, Μάνθου Κυριακόπουλου, να δοθούν τα

πρακτικά αρχαιρεσιών στα μέλη του ΔΣ της ΔΟΕ — με αποκλειστικό στόχο να μην είναι σαφές πόσοι από τους 483 αντιπροσώπους της 91ης ΓΣ έχουν εκλεγεί από ηλεκτρονικές κάλπες και από πόσους συλλόγους, καθώς και να μην μπορούν να ελεγχθούν οι ενστάσεις. Οι παραπάνω εξελίξεις είναι αποκαλυπτικές. Η κυβέρνηση επιδιώκει να εκβιάσει με κάθε τρόπο την πλήρη υποταγή και παράδοση των συνδικάτων στις αντιδραστικές ρυθμίσεις του νόμου Χατζηδάκη και έχει σύμμαχό της σε αυτό τον κυβερνητικό κι αστικοποιημένο συνδικαλισμό. Πιο επιθετική από όλες, η παράταξη του ΠΑΣΟΚ (ΔΗΣΥ) ανέλαβε ως πρώτη τη τάξη κυβερνητική παράταξη με κυβέρνηση ΝΔ, τον ιδεολογικό προπαγανδιστή των ηλεκτρονικών καλπών, αναπτύσσοντας την επιχειρηματολογία ότι χωρίς αυτές τα συνδικάτα μετατρέπονται σε μικρά κι αδύναμα, με αλλοιωμένους εκλογικούς συσχετισμούς, ενώ οδηγούν και σε ήττες, όπως η απουσία των αιρετών στα υπηρεσιακά συμβούλια. Στο ίδιο μοτίβο και η ΔΑΚΕ, που είδε την εκλογική της δύναμη να μειώνεται κατά 7% σε αυτές τις εκλογές. Οι συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ ταυτίζονται απόλυτα σε όλες τις ψηφοφορίες με ΔΑΚΕ και ΔΗΣΥ, χωρίς καμία διαφοροποίηση, δίνουν τις «χρήσιμες» ψήφους για να αναγνωριστούν οι αντιπρόσωποι που εκλέχτηκαν με αυτόν τον τρόπο, εναποθέτοντας την

ακύρωση του νόμου Χατζηδάκη στην κυβερνητική εναλλαγή. Οι αντιπρόσωποι των Παρεμβάσεων δίνουν σκληρή μάχη μέσα στο συνέδριο για να μπλοκάρουν αυτές τις εξελίξεις, αλλά το αποτέλεσμά το καθορίζουν οι συνολικά αρνητικοί συσχετισμοί (ΔΑΚΕ, ΔΗΣΥ, Δίκτυο έχουν την πλειοψηφία των συνέδρων). Στην ίδια κατεύθυνση κινήθηκαν και οι δυνάμεις της ΑΣΕ/ΠΑΜΕ. Ωστόσο, υπήρξε αδυναμία να αναδειχτεί το ζήτημα εγκαίρως, να αποκαλυφθούν και να καταγγελθούν συγκεκριμένα οι μεθοδεύσεις στους, όταν αυτές γίνονταν, συλλόγους, να γίνει κεντρικό ζήτημα του συνδικαλιστικού κινήματος. Το επόμενο διάστημα είναι εξαιρετικά κρίσιμο. Τον Νοέμβριο υπάρχουν οι εκλογές των αιρετών στα υπηρεσιακά συμβούλια και, με βάση τα σημερινά δεδομένα, το υπουργείο Παιδείας θα προχωρήσει στην εφαρμογή του νόμου Χατζηδάκη με το υβριδικό σύστημα της ταυτόχρονης δια ζώσης και ηλεκτρονικής ψηφοφορίας. Είναι φανερό ότι οι καταγγελίες δεν αρκούν και ο κίνδυνος να κατισχύσουν οι ηλεκτρονικές εκλογές στο μεγαλύτερο συνδικάτο του δημοσίου είναι μπροστά μας. Οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής ανατρεπτικής πτέρυγας, οι ταξικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα, οφείλουν να μην αρκεστούν στις καταγγελίες αλλά να χαράξουν γραμμή ακύρωσης των κυβερνητικών και αστικών σχεδιασμών.

Περιβάλλον

17

ΣΑΒΒΑΤΟ 9 - ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2022

Το νομοθετικό πλαίσιο στην Ελλάδα φαίνεται να εξαντλεί σε πολύ σύντομο χρόνο τις προβλέψεις του σχετικά με τις ανάγκες και τις απαιτήσεις για ένταση της κερδοφορίας του κεφαλαίου ή/και τη δημιουργία νέων πεδίων επέκτασής της. Αυτό επιβεβαιώνεται συνεχώς, από το 2011 μέχρι σήμερα, κυρίως στους τομείς της ενέργειας και του τουρισμού. Ο περιβαλλοντοκτόνος νόμος Χατζηδάκη (2020) δεν στάθηκε αρκετός, ούτε και ο νόμος Γεωργιάδη για τις στρατηγικές επενδύσεις (2021). Χρειάστηκαν νέο νόμο, με τίτλο «Εκσυγχρονισμός της αδειοδοτικής διαδικασίας Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας - Β΄ φάση. Αδειοδότηση παραγωγής και αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας, πλαίσιο ανάπτυξης Πιλοτικών Θαλάσσιων Πλωτών Φωτοβολταϊκών Σταθμών και ειδικότερες διατάξεις για την ενέργεια και την προστασία του περιβάλλοντος», που ψηφίστηκε από τη Βουλή στις 29 Ιουνίου, τον νόμο 4951/2022.

Κική Βάσσου

Στάθης Γκότσης | ιστορικός στο υπουργείο Πολιτισμού

ΑΠΕτάξαντο την προστασία του περιβάλλοντος

ΑΠΕ και εντός αρχαιολογικών χώρων

Η

«προστασία του περιβάλλοντος» στον τίτλο του νόμου σημαίνει το ακριβώς αντίθετο στις διατάξεις, όπως πολιτεύτηκαν όλες οι κυβερνήσεις και τη σημερινή να εκτελεί τα καθήκοντά της με τον πιο ακραίο τρόπο. Χαρακτηριστικά, μέσα σε τρία χρόνια, η κυβέρνηση έχει διαμορφώσει ένα πολλαπλά ευνοϊκό νομοθετικό περιβάλλον για τις κάθε είδους επενδύσεις και ταυτόχρονα ένα καθεστώς βλαπτικών «εξαιρέσεων» για τη φύση και τους πόρους της. Δεν είχε, όμως, τον χρόνο να ολοκληρώσει και δημοσιεύσει το Προεδρικό Διάταγμα του νέου χωροταξικού σχεδίου για τις εγκαταστάσεις ΑΠΕ, κ.α. Σύμφωνα με το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ), «η υφιστάμενη διαδικασία αδειοδότησης έργων ΑΠΕ και ΣΗΘΥΑ (Συμπαραγωγή Ηλεκτρισμού-Θερμότητας Υψηλής Απόδοσης) επιβαρύνει τους εμπλεκόμενους φορείς με διοικητικό φόρτο». Η κυβέρνηση της ΝΔ εναρμονίζεται πρώτη και καλύτερη με τις επιταγές της ΕΕ. Στα μέσα του περασμένου Μαΐου εγκρίνεται σχέδιο της Κομισιόν για «τη μαζική κλιμάκωση και επιτάχυνση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, τη βιομηχανία, τα κτίρια και τις μεταφορές, με στόχο την ενεργειακή ανεξαρτησία της Ευρώπης, την ώθηση στην πράσινη μετάβαση καθώς και τη μείωση των τιμών ενέργειας με την πάροδο του χρόνου» (εδώ δεν εγκρίνονται χρονοδιαγράμματα). Το σχέδιο περιλαμβάνει και «Σύσταση της Επιτροπής για την αντιμετώπιση της αργής και πολύπλοκης αδειοδότησης για μεγάλα έργα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Τα κράτη-μέλη, με συντομευμένες και απλουστευμένες διαδικασίες αδειοδότησης, θα πρέπει να θέσουν σε εφαρμογή ειδικές περιοχές «go-to» για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, σε περιοχές με χαμηλότερους περιβαλλοντικούς κινδύνους». Εν μέσω κλιματικής κρίσης, το αναγκαίο «χωρίς» στην παραπάνω διατύπωση αντικαθίσταται από το «χαμηλότερους», αποφεύγοντας σαφείς ορισμούς και όρια. Η κυβέρνηση έβαλε τα «όρια», καταργώντας σημαντικές προηγούμενες προστατευτικές διατάξεις. Ο νέος νόμος προσθέτει στο σύστη-

μα παραγωγής ενέργειας της χώρας τα εξής: α) ακόμα περισσότερες μονάδες ΑΠΕ, β) μια νέα κατηγορία ενεργειακών έργων, τις μονάδες αποθήκευσης ενέργειας, γ) νέες μονάδες φυσικού αερίου, ντίζελ και μαζούτ, αυξάνοντας ακόμα περισσότερο τα περιβαλλοντικά, οικονομικά και κοινωνικά κόστη και βλέποντας τους πολίτες ως πελάτες ενεργειακών υπηρεσιών της παραγωγής, όπως τοποθετήθηκε και το Πανελλαδικό Δίκτυο Συλλογικοτήτων για την Ενέργεια στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής. Μνημείο «εξαίρεσης» αποτελούν οι διατάξεις για το πλαίσιο χωροθέτησης, αδειοδότησης, εγκατάστασης και λειτουργίας έως δέκα πιλοτικών πλωτών φωτοβολταϊκών σε θαλάσσιο περιβάλλον. Οι εν λόγω σταθμοί απαλλάσσονται από την υποχρέωση λήψης Βεβαίωσης Παραγωγού/Ειδικών Έργων, περιβαλλοντικής αδειοδότησης/λήψης πρότυπων περιβαλλοντικών δεσμεύσεων και έκδοσης οικοδομικής άδειας και μπορούν να λαμβάνουν Οριστική Προσφορά Σύνδεσης, χωρίς να προαπαιτείται αδειοδότηση σύμφωνη με την περιβαλλοντική νομοθεσία. Επίσης, με μια σειρά από διατάξεις, επέρχονται σημαντικές αλλαγές στον ν. 998/1979 περί επεμβάσεων σε δάση και δασικές εκτάσεις, ενώ ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας με απόφασή του θα καθορίζει τις προδιαγραφές για την οδοποιία εντός δασών, δασικών και αναδασωτέων εκτάσεων που πρόκειται να εξυπηρετήσουν σταθμούς ΑΠΕ, ΣΗΘΥΑ και σταθμούς αποθήκευσης. Τέλος, με τροπολογία της τελευταίας στιγμής, το ΥΠΕΝ παραδίδει αγροτική γη και –για πρώτη φορά ρητά – αρχαιολογικούς χώρους για εγκατάσταση έργων ΑΠΕ. Οι περιβαλλοντικές συλλογικότητες σε όλη τη χώρα έχουν δώσει σημαντικούς και αποτελεσματικούς αγώνες για την προστασία βουνών, υγροβιότοπων και άλλων φυσικών πόρων από τη λαίλαπα της ενεργειακής επιχειρηματικότητας. Η αντικαπιταλιστική Αριστερά, με το πρόγραμμα και την ενεργή παρουσία της σε κάθε αγώνα, πρέπει και μπορεί να συμβάλει καθοριστικά.

Δ

ημοσιεύτηκε πλέον σε ΦΕΚ (ν.

4951/2022 - ΦΕΚ 129/Α/4-7-2022) ο νέος νόμος για τη διαδικασία αδειοδότησης Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ). Η προσθήκη στον τίτλο του της φράσης «και ειδικότερες διατάξεις για την ενέργεια και την προστασία του περιβάλλοντος», μόνο ως ευφημισμός μπορεί να αντιμετωπιστεί, καθώς το νομοθέτημα στο σύνολό του αποτελεί μια ακόμη πράξη ακραίων παραχωρήσεων στους «επενδυτές» της ενέργειας, εις βάρος της δημόσιας περιουσίας και του περιβάλλοντος. Ενδεικτικά και μόνο, με τον νόμο αυτό: ανοίγει ο δρόμος για εγκατάσταση και λειτουργία σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, σταθμών αποθήκευσης και συνοδών έργων σε δάση, αιγιαλό, παραλία, θάλασσα ή σε πυθμένα της (άρθ. 4, παρ. 4), τα συνοδευτικά έργα για τη σύνδεση των σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας επιτρέπεται να διέρχονται υπόγεια από υφιστάμενους δασικούς δρόμους χωρίς έγκριση και χωρίς υποχρέωση αναδάσωσης (άρθ. 4, παρ. 6), επέρχονται σημαντικές αλλαγές στο άρθρο 45 του ν. 998/1979 περί επεμβάσεων σε δάση και δασικές εκτάσεις (άρθ. 49), το Ελληνικό Δημόσιο, με απόφαση υπουργού, μπορεί να παραχωρεί τη χρήση θαλάσσιων και χερσαίων εκτάσεων (δημοτικές γαίες, δάση κ.ο.κ.) για την εγκατάσταση και λειτουργία Πιλοτικού Θαλάσσιου Πλωτού Φωτοβολταϊκού Σταθμού, για χρονικό διάστημα 22 ετών (άρθ. 95). Ούτε οι αρχαιολογικοί χώροι φαίνεται πως γλιτώνουν από την επερχόμενη λαίλαπα που σηματοδοτεί το νέο

αυτό νομοθέτημα. Με τροπολογία που έφεραν στην ολομέλεια της Βουλής οι συναρμόδιοι υπουργοί, συμπεριλαμβανομένης της υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη, και ενσωματώθηκε στον νέο νόμο (άρθρο 171), προστίθεται στο άρθρο 4 του ν. 4061/2012 περί παραχωρήσεων έναντι αντιτίμου ακινήτων του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, παράγραφος που επιτρέπει να παραχωρούνται με τη διαδικασία αυτή και ακίνητα «τα οποία αποτελούν αρχαιολογικούς χώρους, αρχαιολογικές ζώνες προστασίας, ιστορικούς τόπους, τόπους πλησίον μνημείων και εν γένει σε ακίνητα περιοχών που εμπίπτουν στον ν.

4858/2021» (αρχαιολογικό νόμο). Παρά την ένταση που προκλήθηκε στη Βουλή και την άμεση αντίδραση του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων (ΣΕΑ), που ζήτησε την απόσυρση της τροπολογίας, η κυβέρνηση προχώρησε ακάθεκτη στην υπερψήφισή της. Κι ας καταπατώνται έτσι κατάφωρα οι όροι προστασίας αρχαιολογικών χώρων και μνημείων, εφόσον επιτρέπεται η εγκατάσταση μεγάλης κλίμακας έργων ΑΠΕ (φωτοβολταϊκά, αιολικά πάρκα, σταθμοί αποθήκευσης ενέργειας κ.ο.κ.) εντός των ορίων προστασίας τους, στο άμεσο περιβάλλον μνημείων και μάλιστα χωρίς κανένα όριο (διάκριση μεταξύ ζώνης Α ή Β, ακόμη και μνημείων UNESCO), με μόνο κριτήριο την κρίση της εκάστοτε Εφορείας Αρχαιοτήτων, χωρίς καν τη γνωμοδότηση συλλογικού οργάνου... Όπως σημειώνει ο ΣΕΑ, ενδεχομένως «η ακύρωση των όρων προστασίας των μνημείων και αρχαιολογικών χώρων, σύντομα δεν θα αφορά μόνο την εγκατάσταση ΑΠΕ μεγάλης κλίμακας σε ακίνητα του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης αλλά και άλλες δημόσιες και μη εκτάσεις, οι οποίες θα προσφέρονται χωρίς όρους σε κάθε είδους “επενδυτικά” σχέδια», υπενθυμίζοντας, πάντως, και τις αρνητικές εξελίξεις με τις γνωμοδοτήσεις του ΚΑΣ για τις ανεμογεννήτριες στην Κοιλάδα των Μουσών στη Βοιωτία, στα αρχαία λατομεία του Νημποριού της Εύβοιας, αλλά και στις ακατοίκητες νησίδες του Αιγαίου…

18 Μάκης Γεωργιάδης

ΣΑΒΒΑΤΟ 9 - ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2022

Αφιέρωμα 1922

Εθνικός Διχασμός: Ένας ανελέητος εμφύλιος προς την καταστροφή

Ο Εθνικός Διχασμός ήταν μια διαμάχη μεταξύ δύο πτερύγων της αστικής τάξης, των βασιλικών και των βενιζελικών, με σημαντικές διαφορές, που κατέληξε σε εμφύλια σύγκρουση και στην ουσιαστική κατοχή της χώρας από την Αντάντ. Ως αποτέλεσμα, ακολούθησε η συμμετοχή σε άδικους και καταστροφικούς για τον ελληνικό λαό πολέμους.

Η

επίσημη ιστοριογραφία συνήθως εμφανίζει την περίοδο του Εθνικού Διχασμού (1915-1917) σαν μια περίοδο οξύτατης πολιτικής και κοινωνικής πόλωσης, στην οποία ωστόσο αποδίδουν υπερβολικά σημαίνοντα ρόλο στη δράση των συγκεκριμένων υποκειμένων –προσώπων ή κομμάτων– όπως ο Ελευθέριος Βενιζέλος ή ο βασιλιάς Κωνσταντίνος ο Α' και οι αντίστοιχες πολιτικές τους παρατάξεις, οι οποίες πολλές φορές σχηματοποιούνται σε μια απλοϊκή αντίθεση μεταξύ «δημοκρατικών» και «μοναρχικών». Ωστόσο, για την περίοδο αυτή, είναι κρίσιμο να φωτιστούν ορισμένες πλευρές από μια εντελώς διαφορετική οπτική. Τρία κρίσιμα ζητήματα αναδεικνύονται. Πρώτο: Η περίοδος του Εθνικού Διχασμού δεν είναι μια απλή αντιπαράθεση για την επιλογή του κατάλληλου στρατοπέδου, δηλαδή αυτού της

Αντάντ ή της Γερμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά αποτελεί έναν σκληρό εμφύλιο πόλεμο με ιδιαίτερες ακρότητες, καθώς άγγιζε και ζητήματα πολιτικής στρατηγικής της αστικής τάξης, η οποία θα έπρεπε να ενοποιηθεί σε μια επεκτατική και επιθετική βάση. Δεύτερο: Σε άμεση συνάρτηση με τα παραπάνω στάθηκε ο ενοποιητικός ρόλος της Μεγάλης Ιδέας. Τόσο οι βενιζελικοί όσο και οι μοναρχικοί δεν αντιπαρατέθηκαν γύρω από την ορθότητα ή μη της αλυτρωτικής πολιτικής. Την υιοθετούσαν και οι δύο στον πυρήνα της, με αποτέλεσμα οι δύο πλευρές να αντιμάχονται για επιμέρους πτυχές της εκπλήρωσής της. Τρίτο: Ο προηγούμενος παράγοντας πήρε διχαστικό χαρακτήρα και εκφράστηκε στα πρόσωπα των Ελ. Βενιζέλου και του βασιλιά Κωνσταντίνου Α΄. Τον Οκτώβριο του 1915 η χώρα έφτασε να κοπεί στα δύο. Ο Βενιζέλος, έχοντας κερδίσει τις εκλογές του Μαΐου με

Η χώρα έχει διαιρεθεί σε δύο κράτη, με τις κυβερνήσεις Αθηνών και Θεσσαλονίκης να έχουν δικό τους στρατό επίδικο τη συστράτευση με την Αντάντ, παραιτείται δύο φορές, μετά την άρνηση του βασιλιά να επικυρώσει την επιστράτευση στο πλευρό της Τριπλής Συνεννόησης, με άμεσο στόχο τη συμμετοχή ελληνικού στρατού στη μάχη της Καλλίπολης. Το ζήτημα είναι πως η Ελλάδα υφίσταται ουσιαστικά την επέμβαση της Αντάντ, αρχικά από τη Στρατιά της Ανατολής, η οποία εγκαθίσταται στη Θεσσαλονίκη και επιδιώκει να ανοίξει το Μακεδονικό μέτωπο προς υποστήριξη των Σέρβων. Η Αθήνα βομβαρδίζεται από τα γαλλικά πολεμικά πλοία, ενώ θα

ακολουθήσει και επτάμηνος ναυτικός αποκλεισμός. Τα λιμάνια θα κλείσουν και η επισιτιστική και η γενικότερη κατάσταση στην «Παλιά Ελλάδα» θα γίνει δραματική. Ήδη από τον Ιούνιο του 1916 με το στρατιωτικό κίνημα της Εθνικής Άμυνας, σχηματίζεται δεύτερη κυβέρνηση υπό τον Ελ. Βενιζέλο στη Θεσσαλονίκη. Στην πραγματικότητα, η χώρα έχει διαιρεθεί σε δύο κράτη και οι κυβερνήσεις Αθηνών και Θεσσαλονίκης αντιμάχονται η μια την άλλη, έχοντας δικό τους στρατό. Στο μεσοδιάστημα θα σημειωθούν όχι μόνο διώξεις αλλά και ακρότητες (βομβαρδισμοί Αγγλογάλλων, Νοεμβριανά 1916 και άλλα), ενώ η χώρα θα βρεθεί ουσιαστικά υπό ξένη κηδεμονία και η Αντάντ θα διορίσει Ύπατο Αρμοστή για την Ελλάδα. Στο τέλος αυτής της περιόδου, ο Βενιζέλος θα έχει καταφέρει να συγκροτήσει αξιόλογο στράτευμα, το οποίο θα αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος της Στρατιάς της Ανατολής και θα ελέγχει τα νεοκτηθέντα εδάφη. Η επιστροφή Βενιζέλου το φθινόπωρο του 1917 και η παράλληλη εκδίωξη του Κωνσταντίνου θα σημάνει την οριστική είσοδο της Ελλάδας στον πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ αντί της ευμενούς ουδετερότητας που συνέφερε τις κεντρικές αυτοκρατορίες και την οποία επιδίωκε ο Κωνσταντίνος Α΄. Ο πρωθυπουργός Ελ. Βενιζέλος, απολύτως προσδεμένος στο άρμα του Λόιντ Τζορτζ, θα αναλάβει να φέρει εις πέρας τις τυχοδιωκτικές επιδιώξεις για τη δημιουργία της Ελλάδας των δυο ηπείρων και των πέντε θαλασσών και, ήδη από τον Μάιο του 1919, θα στείλει στρατό στη Σμύρνη και θα καθίσει στο πλευρό των νικητών στις περιβόητες διασκέψεις των Παρισίων και των Σεβρών. Παράλληλα, εμπιστευόμενος τις υποσχέσεις των Άγγλων για προσπορισμό εδαφών στη Μικρά Ασία, θα αποφασίσει την αποστολή εκστρατευτικού σώματος εναντίον της νεαρής Σοβιετικής Ρωσίας στην Ουκρανία, ήδη από τον Ιανουάριο του 1919.

Επιθετικότητα και μεγαλοϊδεατισμός και στις δύο πτέρυγες Μύθος ο δημοκρατισμός των βενιζελικών ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ότι μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου του 1920, τις οποίες κέρδισαν οι μοναρχικοί, η εκστρατεία συνεχίστηκε με μεγαλύτερη ζέση και δεν τερματίστηκε, όπως υπόσχονταν το στρατόπεδο του βασιλιά, αποδεικνύει πόσο βαθιές ήταν οι ρίζες της Μεγάλης Ιδέας στον αστικό κόσμο. Η κυρίαρχη τάξη της χώρας είχε, σε εκείνη τη φάση, εμπεδώσει πως η στρατηγική της θα έπρεπε να είναι μια άνευ ορίων και όρων επέκταση, σε συνδυασμό

με τη συντριβή της νεαρής τουρκικής αστικής τάξης προς όφελος του ελληνικού κεφαλαίου. Το γεγονός ότι και οι βενιζελικοί στήριξαν αναφανδόν την ένταση της μικρασιατικής εκστρατείας, βάζοντας προσωρινά στην άκρη τις κομματικές διαφορές, συνηγορεί στα προηγούμενα. Άλλωστε, ο Ελ. Βενιζέλος ποτέ δεν είχε δηλώσει αντίθετος με τον θεσμό της μοναρχίας. Όταν, μάλιστα, ψήφισε το αναθεωρημένο Σύνταγμα του 1911, μετά το κίνημα στο Γουδί,

δεν κατάργησε τον θεσμό της βασιλείας, παρά αρκέστηκε σε έναν περιορισμό των αρμοδιοτήτων του βασιλιά. Η προσωπική διένεξη του Βενιζέλου με τον Κωνσταντίνο δεν ενέχει σε απόλυτο βαθμό την αντιπαράθεση «δημοκρατικών» και «συντηρητικών» ή όπως αλλιώς, αν και περιέχει πλευρές μιας τέτοιας αντίθεσης. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να ξεχνάει κανείς πως όποτε το αστικό καθεστώς χρειάστηκε να επιβληθεί με τη βία και με απηνείς

διωγμούς εναντίον των αντιπάλων του, ο Ελ. Βενιζέλος ήταν πάντοτε μπροστά και πάντοτε αρνητικός πρωταγωνιστής. Ακόμα και σε έναν εμφύλιο σπαραγμό, όπως αυτός της περιόδου του 1915-1917, το πρώτο θύμα από τα όπλα και των δυο πλευρών ήταν ο λαός και η εργατική τάξη και οι όποιες κατεκτημένες ελευθερίες τους, καθώς και οι χιλιάδες ζωές που θυσιάστηκαν στον βωμό της απληστίας της αστικής τάξης…

Αφιέρωμα 1922 Y. Doğan Çetinkaya Αναπληρωτής καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Ιστανμπούλ και πολιτικός ακτιβιστής

19

ΣΑΒΒΑΤΟ 9 - ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2022

Στην Τουρκία σηματοδοτεί τη «νίκη» και την «απελευθέρωση», στην Ελλάδα το 1922 είναι συνώνυμο της «καταστροφής». Οι αστικές τάξεις και οι κυβερνήσεις των δύο χωρών εντάσσουν το παρελθόν στη σημερινή αντιπαράθεση. Πώς μπορούμε να ξαναδούμε τα γεγονότα, διαφορετικά από την κυρίαρχη εθνική αφήγηση, αντλώντας υλικό για ένα μέλλον ελευθερίας και ισότητας;

Τ

ο 1922 αποτελεί σημείο καμπής για την ιστορία της Μικράς Ασίας και επιπλέον έχει λάβει συμβολική διάσταση τόσο για την ελληνική όσο και για την τουρκική ιστορία. Στην Τουρκία, η περίοδος 1912-1923 αποκαλείται «Εθνικός Αγώνας» και καταγράφεται ως «νίκη». Το 1922 είναι το έτος ορόσημο. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία, που είχε βγει ηττημένη από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, καταλήφθηκε από τις νικήτριες Δυτικές Δυνάμεις. Σύμφωνα με την εθνικιστική αφήγηση, η μητέρα πατρίδα ελευθερώθηκε από την κατοχή μετά από έναν τριετή αγώνα. Η στρατιωτική νίκη της 30ης Αυγούστου του 2022 σήμανε τη λήξη των συγκρούσεων, με την ανακατάληψη της Σμύρνης στις 9 Σεπτεμβρίου. Η κυβέρνηση της Άγκυρας, που είχε διεξαγάγει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, κατήργησε τον Σουλτάνο την 1η Νοεμβρίου 1922, θέτοντας τέλος στο καθεστώς διπλής εξουσίας. Αυτή είναι η σύνοψη των ιστορικών γεγονότων του 1922 από την πλευρά της Τουρκία. Για την ελληνική πλευρά, το 1922 είναι το συνώνυμο της καταστροφής. Είναι η αποστέρηση και η απόσχιση των Ελλήνων από τα εδάφη που ζούσαν επί αιώνες. Είναι η αποκοπή ενός «έθνους» από το ανατολικό τμήμα/στοιχείο/κομμάτι του «πολιτισμού» και της «γεωγραφίας» του. Δεν είναι απλώς η στρατιωτική απώλεια της Σμύρνης, που σήμερα φαντάζει κάτι μακρινό. Είναι ο αφανισμός μιας πόλης από τις φλόγες. Είναι η εξάλειψη του παρελθόντος και της ανάμνησής του. Φυσικά, η περίπτωση της Σμύρνης δεν υπήρξε μοναδική. H πυρπόληση ολόκληρων γειτονιών και η καταστροφή νεκροταφείων είναι χαρακτηριστικό στοιχείο αυτής της περιόδου από τη Θεσσαλονίκη μέχρι την Ιστανμπούλ. Το 1922 ακολούθησε το 1923. Το 1923 για την Τουρκία είναι κυρίως μετωνυμία της ανακήρυξης της Τουρκικής Δημοκρατίας, ενώ για την Ελλάδα, της ανταλλαγής των πληθυσμών. Στην Ελλάδα πάρα πολλά τοπωνύμια συνοδεύονται από τον προσδιορισμό «νέος». Όσοι ήρθαν στην Ελλάδα, έφεραν μαζί τους το όνομα του τόπου τους. Αντίθετα, υπάρχει ίσως ένα μόνο τέτοιο μέρος στην Τουρκία, η συνοικία Γενί Μποσνά (Yenibosna), στην Ιστανμπούλ.Η μνήμη της ανταλλαγής των πληθυσμών είναι ζωντανή μόνο στην ελληνική πλευρά. Επομένως, η μνήμη που έχει συγκροτηθεί για το 1922 είναι αντίθετη στις δύο πλευρές του Αιγαίου. Φυσικά, το 1922 ήταν ο τελευταίος σταθμός. Μέχρι τότε, ειδικά μετά το 1912, οι δύο λαοί είχαν υποστεί οδυνηρές δοκιμασίες από τους πολιτικούς τους εκπροσώπους, συρράξεις, αποκλεισμούς, εξορίες, σφαγές και άλλες θηριωδίες. Η συσσώρευση όλων αυτών διαδραμάτισε πολύ σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της συλλογικής μνήμης και της διχοτομικής κατασκευής των «άλλων».

1922: Διαφορετικές οπτικές σε Τουρκία και Ελλάδα πολιτικά κόμματα που αποτελούν τις σημαντικότερες οργανώσεις των Τούρκων σοσιαλιστών, όπως το TİP (Εργατικό Κόμμα Τουρκίας), το Sol Parti (Αριστερό Κόμμα) και το TKP (Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας), υιοθετούν τον όρο «ημέρα της νίκης», για μια μέρα που τιμάται από τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, και την τιμούν επίσης ως εθνική γιορτή. Η καταστροφή των τοπικών κοινοτήτων, η εξόντωση των πληθυσμών, οι σφαγές και τόσες άλλες αγριότητες που διαπράχθηκαν αποσιωπώνται. Έτσι, η αριστερά, κάνοντας λόγο για την ημέρα της νίκης ενάντια στον ιμπεριαλισμό, ενσωΗ αριστερά, κάνοντας λόγο ματώνεται στην εθνική αφήγηση. Δεν υπάρχει καν μια διαφορετική για την ημέρα της νίκης θεώρηση των γεγονότων, μια θεενάντια στον ιμπεριαλισμό, ώρηση από τα κάτω. Η ιστορία βέβαια δεν είναι ενσωματώνεται τόσο πολωμένη. Κατά τη διάρστην εθνική αφήγηση κεια της ελληνικής κατοχής, πολλά κομμάτια του τουρκικού/μουσουλμανικού πληθυσμού διατηρούσαν ρωση, κατά την εθνικιστική αφήγηση, είστενές σχέσεις με την ελληνική διοίκηση. ναι απελευθέρωση από τον ιμπεριαλισμό. Μάλιστα το γεγονός αυτό έχει αφήσει το Ιδιαίτερα η βρετανική, γαλλική και ιταλιστίγμα του και σε σημαντικά έργα της κή κατοχή ενισχύουν αυτή την αφήγηση. τουρκικής λογοτεχνίας. Μια από τις πιο Ωστόσο, δεν υπήρξαν σοβαρές στρατιχαρακτηριστικές τέτοιες περιπτώσεις ωτικές συγκρούσεις με αυτές τις χώρες. απαντάται στο μυθιστόρημα Yaban του Στην τελική φάση, το 1919-1923 ήταν στην Yakup Kadri Karaosmanoğlu. Αλλά και πράξη ένας ελληνοτουρκικός πόλεμος. Ο η εθνικιστική τουρκική εφημερίδα Köylü γηγενής ελληνικός πληθυσμός της Αναείχε αναπτύξει καλές σχέσεις με τις ελτολίας θεωρήθηκε συνεργάτης των δυληνικές αρχές κατά τη διάρκεια της κανάμεων κατοχής και αντιμετωπίστηκε τοχής. Αντίθετα, από την άλλη πλευρά, ως ξένος. Με βάση αυτή την αντίληψη, Παρ’ όλα αυτά, η τουρκική αριστερά δεν είναι σε θέση να δημιουργήσει τη σύνδεση μεταξύ αυτών των εθνοκαθάρσεων και του 1922. Ο βασικότερος λόγος που η αριστερά στην Τουρκία δεν έχει διαφορετική αντίληψη για το 1922 από τη δεξιά είναι ότι θεωρεί ότι η Ελλάδα ήρθε στην Ανατολία ως «πιόνι των ιμπεριαλιστών». Είναι, ωστόσο, γεγονός ότι η Αγγλία υποστήριξε την εισβολή με την υπόσχεσή της προς την Ελλάδα. Για την τουρκική πλευρά, η περίοδος 1919-1922 ήταν ένας «Πόλεμος για την Ανεξαρτησία». Και αυτή η απελευθέ-

στο εσωτερικό του ελληνικού στρατού εκδηλώθηκαν ισχυρές αντιστάσεις από τους στρατιώτες, που έφτασαν μάλιστα και σε ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ τους. Κατά τη διάρκεια του Εθνικού Αγώνα, στρατιωτικές συγκρούσεις σημειώθηκαν και στο εσωτερικό της τουρκικής πλευράς, δόθηκαν σημαντικοί αγώνες για την ανάληψη της ηγεσίας και οι κοινωνικοί αγώνες διαδραμάτισαν πολύ σημαντικό ρόλο. Η Χαλίντ Εντίπ (μια γνωστή γυναίκα της εποχής), η οποία είχε μιλήσει σε ένα από τα πιο συμβολικά αντικατοχικά συλλαλητήρια, τόνιζε ότι ήταν ενάντια στις κατοχικές κυβερνήσεις και όχι ενάντια στους λαούς. Δυστυχώς, όλα αυτά τα διαφορετικά στοιχεία, οι γραμμές και οι γκρίζες ζώνες πέραν του άσπρου και του μαύρου ξεχνιούνται. Η λαϊκή δυναμική που βγήκε στο προσκήνιο ιδιαίτερα στην Επανάσταση του 1908, οι κοινωνικοί αγώνες, ο αγώνας των «κοινών μας προγόνων», που πάλεψαν για «κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα», μακριά από εθνοτικές διαμάχες, είναι τα θεμέλια πάνω στα οποία μπορούμε να χτίσουμε το μέλλον. Ενώ η ελληνική αριστερά είναι πολύ καλύτερα εξοπλισμένη σε σχέση με το ζήτημα αυτό, η τουρκική αριστερά δεν μπορεί να συγκροτήσει μια εναλλακτική αφήγηση πέραν της εθνικιστικής. Αυτό είναι ένα ακόμα ζήτημα για το οποίο πρέπει να αγωνιστούμε, για ένα μέλλον «ισότητας» και «ελευθερίας». Απόδοση Δήμητρα Κοντοέ

20

ΣΑΒΒΑΤΟ 9 - ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2022

Κίνηση ιδεών

Δημήτρης Γρηγορόπουλος

ΣΥΡΙΖΑ: «Ατμομηχανή προοδευτικών εξελίξεων το δημοψήφισμα»! Την πολιτική κωλοτούμπα του ΣΥΡΙΖΑ το 2015 έρχεται τώρα να ολοκληρώσει η νοητική κωλοτούμπα, σύμφωνα με την οποία το δημοψήφισμα του 2015 ήταν μια μεγάλη νίκη της δημοκρατίας στην ΕΕ και ας μεθόδευσαν Βρυξέλλες, εγχώρια αστική τάξη και ηγεσία ΣΥΡΙΖΑ την πραξικοπηματική κατάργηση του «Όχι»!

Πρόδωσαν το «Όχι», υμνούν το δημοψήφισμα Επτά χρόνια μετά το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015, η αντιπαράθεση για την αξία και την πολιτική αντιμετώπισή του κινείται σε δύο πόλους, με τις επίκαιρες διαφοροποιήσεις και εμφάσεις, τον συστημικό και τον αντισυστημικό. Ο συστημικός περιλαμβάνει τις βασικές αστικές πολιτικές δυνάμεις, που παρά τις οξυμένες ιδεολογικές και πολιτικές διαφωνίες τους συγκλίνουν σε μία δεσπόζουσα πολιτική γραμμή που επιβάλλει η διεθνής και η εθνική αστική τάξη. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να λείπουν οι εσωτερικές αντιθέσεις, από ιδεολογική άποψη αξιολογεί θετικά το δημοψήφισμα ως «όργανο πάλης των λαών», ακολουθώντας τη φιλελεύθερη αστική αντίληψη, που κατόρθωσε να εντάξει το δημοψήφισμα ως οριακή δυνατότητα σε αστικά συντάγματα. Στην πολιτική πρακτική, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε την προδοσία του «Όχι», που ήταν η ετυμηγορία του λαού στο δημοψήφισμα. Επέλεξε την υποταγή στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως το «αναγκαίο και μικρότερο κακό». Η άποψη του αναγκαίου κακού, ωστόσο, σταδιακά υποχωρούσε, για να αντικατασταθεί πανηγυρικά στις τρέχουσες εκλογές από μία αντίληψη νίκης, που επιχειρεί να απωθήσει από τη συνείδηση των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ, ιδίως μιας πιο αριστερής τάσης, το ιδεολογικό τραύμα που προκάλεσε η παλινωδία της ηγεσίας του με την προδοσία του δημοψηφίσματος. Έτσι ώστε να καταστεί δυνατή η επανασυσπείρωση αυτού του αριστερού ακροατηρίου, το οποίο όμως δεν πείθεται. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ενόψει και των εκλογών, επιχειρεί να απαλείψει τη ρετσινιά μιας –έντιμης έστω– ήττας, που συνδέεται με την απεμπόληση της ετυμηγορίας του δημοψηφίσματος, προβάλλοντας την άποψη ότι η πραγματοποίηση και μόνο του δημοψηφίσματος αποτελεί ρεαλιστική πολιτική νίκη, παρά τη μη υλοποίηση του αρνητικού του περιεχομένου.

Τ

ην άποψη αυτή, με ακραία θριαμβολογική μορφή, ανέπτυξε στην ΕφΣυν το ηγετικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Δραγασάκης (2-3/7/2022). Κατά τον αρθρογράφο, το προδομένο «Όχι» του δημοψηφίσματος θυσιάζεται, όπως η Ιφιγένεια στην Αυλίδα, για να δρομολογηθούν οι δήθεν προοδευτικές αλλαγές στη χώρα, αλλά και στην ΕΕ! Συγκεκριμένα: «Το ελληνικό δημοψήφισμα ήταν μία δημοκρατική ρωγμή σε μία νεοφιλελεύθερη Ευρώπη», «Τα αποτελέσματα του ελληνικού δημοψηφίσματος δείχνουν την αναντικατάστατη δύναμη που έχει η προσφυγή στον λαό, ιδίως όταν δημιουργούνται ανυπέρβλητα πολιτικά αδιέξοδα», «Η ρύθμιση του χρέους που διαπραγματεύτηκε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ εξασφάλισε σταθερά και χαμηλά επιτόκια, ως τις αρχές της επόμενης δεκαετίας... Το γνωστό μαξιλάρι των 37 δισ. ευρώ επιτρέπει στη χώρα να ζήσει, ακόμη κι αν δεν μπορεί να δανειστεί για κάποιο διάστημα» κοκ. Στα θριαμβολογικά αυτά αποσπάσματα είναι διαφανής η δολοφονία της λογικής και της πραγματικότητας. Το λογικό άλμα του αρθρογράφου όμως οδηγεί στον γκρεμό... Πώς το δημοψήφισμα οδήγησε σε αυτόν τον περιφανή θρίαμβο, αφού δεν εφαρμόστηκε; Μήπως αυτός είναι ο μίτος της Αριάδνης για την έξοδο από τα προβλήματά μας; Nα μην εφαρμόζουμε, δηλαδή, αυτά που θεωρούμε ορθά και αναγκαία; Η πραγματικότητα όμως είναι αμείλικτη! Αλήθεια, ποια είναι η νίκη για

αναίσχυντα διαλαλεί ότι χάρη σ’ αυτό το αιματοβαμμένο πλεόνασμα εξασφαλίζεται η δημοσιονομική ισορροπία στη χώρα, αφού αυτή μπορεί να ζήσει, ακόμη κι αν δεν δανειστεί για κάποιο διάστημα, πράγμα που δήθεν την θωρακίζει από απρόβλεπτες αντιξοότητες. Επιπλέον, παρά τη δημαγωγία του, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποκατέστησε τον 13ο και 14ο μισθό στο Δημόσιο, ενώ κατάργησε το ΕΚΑΣ, το επίδομα των πιο φτωχών συνταξιούχων. Υπερφορολόγησε τους μικρομεσαίους, ενώ εμφανιζόταν ως προστάτης τους. Προχώρησε σε ευρείες ιδιωτικοποιήσεις, παρά τις αντισυστημικές κορώνες του. Πρόσφερε βορά στα μονοπώλια τα λιμάνια και τα αεροδρόμια, ενώ ενέταξε τη δημόσια περιουσία στο ΤΑΙΠΕΔ. Προετοίμασε το έδαφος όχι μόνο να διατηρηθούν οι αμερικάνικες βάσεις αλλά και να αυξηθούν, με εμβληματιΑλήθεια, ποια είναι η νίκη κότερη τη βάση της Αλεξανγια την οποία επαίρεται δρούπολης, που έχει εξελιχθεί το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ; Το τρίτο σε στρατιωτικό και οικονομικό κόμβο των ΗΠΑ. Εξάλλου, και βαρύτερο μνημόνιο ή μήπως και η πάλαι ποτέ ρητορική της το οιονεί τέταρτο μνημόνιο; αποδέσμευσης από το ευρώ έχει ολοκληρωτικά εγκαταλειφθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ. Παρά τις ιδεολογικοπολιτικές τους την οποία επαίρεται το στέλεχος του ΣΥαντιθέσεις και την ακραία αντιπαλόΡΙΖΑ; Το τρίτο και βαρύτερο μνημόνιο; τητα στην πολιτική τους ρητορική, τα Το οιονεί τέταρτο μνημόνιο με τα πρωαστικά κόμματα συγκλίνουν στα βασιτογενή πλεονάσματα 3-4% επί τετραεκά ζητήματα της πολιτικής. Ο ΣΥΡΙΖΑ, τία; Το μνημόνιο ως το 2059, με ετήσιο παρά τον λόγο του κατά της διαχείρισης επιτόκιο 2%, έως ότου να αποπληρωθεί της ΕΕ που κορυφώθηκε με το δημοτο 75% του χρέους; Το γνωστό μαξιλάρι ψήφισμα, επανήλθε στα ήρεμα νερά των 37 δισ. ευρώ που αφαίμαξε η κυβέρτης ολοκληρωτικής συμμόρφωσης στο νηση ΣΥΡΙΖΑ από τα λαϊκά στρώματα, ευρωπαϊκό ιερατείο. Η ΝΔ καταστρομε το οποίο υποτίθεται ότι τα προσταφολογούσε για το δημοψήφισμα και την τεύει; Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ κάθε τόσο

εκρηκτική ετυμηγορία του, ελεεινολογώντας τον ΣΥΡΙΖΑ για την ανευθυνότητα και την επικίνδυνη δημαγωγία του. Σήμερα, αν και αμφότεροι ομνύουν στα ιερά και τα όσια του καπιταλισμού, η ΝΔ αναμασά την ίδια ρητορική της ανευθυνότητας και επικινδυνότητας του ΣΥΡΙΖΑ, για να τον υπονομεύσει πολιτικά και να διαγράψει από τη συλλογική μνήμη το «Όχι» ως πράξη αντίστασης στον ιμπεριαλισμό και τα εγχώρια ενεργούμενά του. Το ΠΑΣΟΚ καταδικάζει το δημοψήφισμα, ελεεινολογώντας επίσης τον ΣΥΡΙΖΑ για το «τζογάρισμά» του και τη δημαγωγία του, κατηγορεί τις μνημονιακές κυβερνήσεις για τα μνημόνια και τις προμνημονιακές, γιατί με τον ανεύθυνο υπερδανεισμό τους οδήγησαν τη χώρα στα μνημόνια. Παρά την προσπάθειά του το ΠΑΣΟΚ ώδινεν όρος και έτεκεν μυν! Πώς θα διαφοροποιηθεί το σημερινό ΠΑΣΟΚ απ’ τις προμνημονιακές και μνημονιακές κυβερνήσεις, αφού σ’ αυτές συμμετείχε και το ίδιο, με καθοριστική ευθύνη μάλιστα, όπως με την κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, ο οποίος παρά τη διαβεβαίωση ότι «λεφτά υπάρχουν» εγκαινίασε τη μνημονιακή πολιτική για να καλύψει τα τεράστια ελλείμματα; Εξάλλου, ο ίδιος ο Ανδρουλάκης και το σύνολο σχεδόν των στελεχών του σημερινού ΠΑΣΟΚ ενστερνίζονται στην ουσία, με κάποιες διαφοροποιήσεις, τη μνημονιακή «αναγκαιότητα» και έχουν μετάσχει σε μνημονιακές κυβερνήσεις. Όσο κι αν κραυγάζουν και «μαλλιοτραβιούνται» τα αστικά κόμματα, αποδεικνύεται ότι πιστεύουν εις ένα Θεόν: Το κεφάλαιο και τα κέρδη του...

Πολιτισμός Βίκυ Παπαδοπούλου

21

Στους κινηματογράφους προβάλλεται μια καυστική σάτιρα των σύγχρονων καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, από τη σκοπιά του κεφαλαίου από τον Ισπανό σκηνοθέτη Φερνάντο Λεόν ντε Αρανόα

Η

ισπανική ταινία Το τέλειο αφεντικό πήγε πολύ καλά σε εισπράξεις στην Ελλάδα και άρεσε σε πολλούς. Δικαιολογημένα, αφού είναι μια καυστική σάτιρα των σύγχρονων καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής όχι όμως τόσο από την πλευρά της εργασίας –αν και αυτή δεν λείπει– όσο από τη σκοπιά του κεφαλαίου, όπως το εκπροσωπεί ο πρωταγωνιστής Μπλάνκο. Ο Μπλάνκο είναι ο μεσόκοπος ιδιοκτήτης ενός μικρού εργοστασίου που παράγει ζυγαριές βιομηχανικής χρήσης και φιλοδοξεί να πάρει ένα βραβείο επιχειρηματικής αριστείας το οποίο απονέμει μια επιτροπή που επισκέπτεται τον χώρο εργασίας και αξιολογεί τις συνθήκες που επικρατούν. Γι’ αυτό, όλα στην επιχείρηση πρέπει να δουλεύουν ρολόι, όμως διάφορα απρόβλεπτα περιστατικά δεν ευνοούν το όνειρο του Μπλάνκο, που έχει κληρονομήσει το εργοστάσιο από τον πατέρα του. Καθώς ο ίδιος είναι άτεκνος, αντιμετωπίζει τους εργαζόμενούς του, ιδίως τους υψηλόβαθμους, σαν παιδιά του. Τους φέρεται πατερναλιστικά, παρεμβαίνει στην ιδιωτική τους ζωή όχι «για το καλό τους» αλλά για το καλό της επιχείρησης ή μάλλον για το καλό της εικόνας της επιχείρησης. Ένα από τα «αγκάθια» είναι ένας απολυμένος εργαζόμενος που κατασκηνώνει στη νησίδα έξω από το εργοστάσιο, ζητώντας την επαναπρόσληψή του. Ντουντούκα, πανό, ομπρέλα, τα δυο μικρά παιδιά μαζί με τον πατέρα και ο Μπλάνκο να προσπαθεί να τον απομακρύνει χρησιμοποιώντας θεμιτά και αθέμιτα μέσα. Ένα άλλο «αγκάθι» είναι μια όμορφη κοπέλα που κάνει τη μαθητεία της στο εργοστάσιο, στο τμήμα μάρκετινγκ, και ο Μπλάνκο την βλέπει σαν τρόπαιο. Πέφτει όμως από τα σύννεφα, όταν μαθαίνει ότι η φιλόδοξη μαθητευόμενη είναι κόρη οικογενειακών φίλων και την έπαιζε στα γόνατά του όταν ήταν κοριτσάκι. Ένα άλλο «αγκάθι» είναι ο διευθυντής παρα-

ΣΑΒΒΑΤΟ 9 - ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2022

Πίσω από «το τέλειο αφεντικό» ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΛΕΞ

Μεταξύ μας δεν νικιέται η αλήθεια

γωγής, παιδικός του ώντος εν τη ερήμω. Ούτε φίλος, που λόγω προστα σόσιαλ μίντια δεν βλημάτων στον γάμο εκδηλώνεται κάποια του αδυνατεί να ανταεικονική συμπαράσταΔιακριτικά η ταινία ποκριθεί στα καθήκο-ση… Ο καθένας μόνος απεικονίζει και κι ττου. Μόνο ο φύλακας ντά του. Και το κερασάκι τον ανταγωνισμό ράτη στην τούρτα: μια τεράτης πύλης του εργοστασίο στια υπαίθρια ζυγαριά που σίου πιάνει κουβέντα με που επικρατεί και τον απολυμένο και του δίνει διακοσμεί την είσοδο της στο στρατόπεδο συμ βιομηχανικής μονάδαςς δεν συμβουλές για την ομοιοκατης εργασίας ατί ένα ταληξ ισορροπεί με τίποτα, γιατί ταληξία των συνθημάτων. Διήνει τις ακριτι πουλί επιμένει να αφήνει ακριτικά, χωρίς καταγγελτικό ναν από ύφος, η ταινία απεικονίζει την κουτσουλιές του στον έναν απομόν τους δύο δίσκους της. Η ισοραπομόνωση, τον ανταγωνισμό αι όλα τα που επικ ροπία, η δικαιοσύνη και επικρατεί και στο στρατόπεδο α ρητορεύτης εργασ ωραία λόγια με τα οποία εργασίας. Μόνο κάποιες νύξεις ά διαβόλου. συναντάμ ει ο Μπλάνκο πάνε κατά συναντάμε ότι τα πράγματα θα αι κλασική μπορούσα Η ταινία δεν είναι μπορούσαν να εξελιχθούν αλλιώς, έχει πολλές όπως στην έξοχη σκηνή του τέλους. κωμωδία, αν και περιέχει Η ταιν κωμικές πινελιές. Η πονηριά και ταινία, η τρίτη του Ισπανού ιου αφεντισκηνοθέτ η αναλγησία του «τέλειου σκηνοθέτη Φερνάντο Λεόν ντε λίγο. Έντονη Αρανόα, έσπασε όλα τα ρεκόρ στα κού» ξετυλίγονται λίγο-λίγο. υλλογικότηφετινά βρ είναι η απουσία κάθε συλλογικότηβραβεία Γκόγια, ενώ το μετας στον χώρο εργασίας και δεν ενγάλο της ατού είναι η ερμηνεία του νοούμε σε επίπεδο συνδικαλιστικής Χαβιέ Μπερδέμ, που υποδύεται οργάνωσης. Ο απολυμένος ουρλιάτον εργοστασιάρχη χωρίς να τον ζει στη νησίδα μόνος του, κανείς μετατρέπει σε καρικατούρα. Δυσυνάδελφος από το ίδιο εργοστάσιο στυχώς, καρικατούρα είναι ο αποή από κάποιο άλλο δεν του δίνει, λυμένος, ενώ το τραγικό πρόσωπο έστω στα κρυφά, ένα σάντουιτς ή της ταινίας είναι ένας θύτης που ένα μπουκάλι νερό. Απόγνωση βογίνεται θύμα.

«Στον ασκιανό του φεγγαριού» με τον Γιάννη Χαλκιαδάκη ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 15 ΙΟΥΛΙΟΥ, ο αγαπημένος τραγουδοποιός Γιάννης Χαλκιαδάκης, πλαισιωμένος από μια εξαιρετική ομάδα μουσικών και την τραγουδίστρια Διαμάντη Δαγιάση, θα δώσουν μια μοναδική συναυλία στο πλαίσιο του προγράμματος «νύχτες αλληλεγγύης» στο Φεστιβάλ Ρεματιάς στο Χαλάνδρι. Στη συναυλία θα ακούσουμε τραγούδια από τη δι-

σκογραφία των δύο καλλιτεχνών και άλλα αγαπημένα. Η είσοδος θα είναι ελεύθερη αλλά θα χρειαστεί να προμηθευτείτε τις προσκλήσεις σας από το viva.gr μετά τη Δευτέρα που ανοίγει η πλατφόρμα. Δεκτές οι συνεισφορές, σε τρόφιμα μακράς διάρκειας και άλλα είδη πρώτης ανάγκης για τους πρόσφυγες και τις κοινωνικές δομές της πόλης.

«Αυτό είναι για τους άνεργους στις εργατικές», τραγούδησαν μεταξύ άλλων περισσότεροι από 22.000 νέοι και νέες που γέμισαν ασφυκτικά το ανοιχτό γήπεδο του Πανιωνίου και ήξεραν απ’ έξω σχεδόν όλους τους στίχους του, σε μια συναυλία που θα μείνει στην ιστορία. Ο «ποιητής του περιθωρίου» Λεξ κατάφερε να γεμίσει μόνος του τη Νέα Σμύρνη, χωρίς καμία διαφήμιση, χωρίς χορηγούς, με ελάχιστη ραδιοφωνική και μηδαμινή τηλεοπτική προβολή, μόνο με μια ανάρτηση στο facebook και στο instagram. «Που ’σαι ρε Λεξ» φωνάζουν οι νέοι, «ποιος είναι αυτός ο Λεξ» αναρωτήθηκαν μετά την Κυριακή όλοι οι «μπούμερ», που όψιμα ανακάλυψαν τον ράπερ από τη Θεσσαλονίκη που τραγουδάει για τις «χαμένες εβδομάδες», «το «τάβλι των ανέργων» και τη «φωνή των παιδιών». Ο Λεξ είναι το «αστέρι από τσιμέντο» που εκφράζει όσο κανείς την απαισιοδοξία αλλά και την αμφισβήτηση απέναντι στο σύστημα των γενιών που μεγάλωσαν μέσα στην κρίση. Χαρακτηριστικά είναι τα αμήχανα πρωτοσέλιδα και οι κωμικοτραγικοί τίτλοι συντηρητικών εφημερίδων όπως η Εστία «Ταπεινωμένοι και πεινασμένοι αποδοκιμάζουν τη δημοκρατία» (ο πρώτος δίσκος του Λεξ είχε τίτλο Ταπεινοί και πεινασμένοι). Ο Λεξ επέλεξε να κρατήσει φθηνό το εισιτήριο, στα 8 ευρώ, ώστε να μπορέσουν να τον παρακολουθήσουν και όσοι μένουν σε νοικιασμένα σπίτια «που ‘χουν κομμένα ρεύματα και απλήρωτα ενοίκια». Η συναυλία είχε στοιχεία «λαϊκού προσκυνήματος» αλλά ταυτόχρονα είχε και χαρακτηριστικά πολιτικής κινητοποίησης με χιλιάδες να αποδοκιμάζουν εν χορώ τον Κυριάκο Μητσοτάκη και να χειροκροτούν συνειδητοποιημένα στην πολιτική παρέμβαση για την απεργία πείνας του Γιάννη Μιχαηλίδη.

22 1954, 1η Νοεμβρίου ● έναρξη της Αλγερινής Επανάστασης.

1956 ● Δημιουργία UGTA (Γενική Ένωση Αλγερινών Εργαζομένων).

1958, 19 Σεπτεμβρίου ● Συγκρότηση Προσωρινής Επαναστατικής Κυβέρνησης της Αλγερινής Δημοκρατίας.

1959 ● Ο ντε Γκωλ προτείνει την αυτοδιάθεση της Αλγερίας.

ΣΑΒΒΑΤΟ 9 - ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2022

Ρωγμές στον χρόνο

Χάρης Κωστούλας Η Αλγερία, γαλλική αποικία από το 1830, κέρδισε την ανεξαρτησία της το 1962, μετά από μια ηρωική αντιαποικιοκρατική επανάσταση που άρχισε το 1954 κάτω από την ηγεσία του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (FLN). Η επανάσταση –με σοσιαλιστικές τάσεις– είχε σημαντική έμπρακτη βοήθεια και από Έλληνες διεθνιστές. Η νεοσύσταση Λ.Δ. Αλγερίας συνδέθηκε με τα ριζοσπαστικά ρεύματα και τα επαναστατικά κινήματα του τρίτου κόσμου, της Ευρώπης και της Αμερικής.

1960 ● Η ΕΣΣΔ αναγνωρίζει την GPRA.

1961, 17 Οκτώβρη ● Διαδήλωση Αλγερινών και βίαιη καταστολή στο Παρίσι.

1962, 19 Μαρτίου ● Κατάπαυση πυρός στην Αλγερία.

1962, 5 Ιουλίου ● Ανακήρυξη ανεξαρτησίας.

60 χρόνια από την Αλγερινή ανεξαρτησία, μεγάλη ήττα της γαλλικής αποικιοκρατίας

Σ

τις 5 Ιουλίου 1962 η Αλγερία κηρύχθηκε επίσημα ανεξάρτητη χώρα. Φέτος συμπληρώνονται 60 χρόνια από την απελευθέρωση της χώρας αυτής από τα δεσμά της αποικιοκρατίας. Η εθνική ανεξαρτησία της Αλγερίας ήρθε ως αποτέλεσμα μιας πολύχρονης ένοπλης επανάστασης απέναντι στη Γαλλική Αυτοκρατορία. Η Γαλλία κατέκτησε ως αποικία την Αλγερία το 1830. Την εποχή εκείνη στον κόσμο κυριαρχούσε το αγγλικό και γαλλικό αποικιοκρατικό σύστημα. Η Γαλλία, με την απόσπαση της γειτονικής Αλγερίας, μπαίνει για τα καλά στο μάτι της Αγγλίας, η οποία πρέπει να διανύει μεγάλες αποστάσεις για να διατηρεί τις αποικίες της στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος ανοίγει το ζήτημα των εθνοτήτων. Στην κλιμάκωση της στρατιωτικής αντιπαράθεσης, οι Κεντρικές Δυνάμεις και ειδικά η Γερμανία αξιοποιoύν στρατηγικά τη διενέργεια εξεγέρσεων στις αποικίες για να διευρυνθεί το έδαφος του πολέμου και να αποσταθεροποιήσουν Βρετανία και Γαλλία. Παράλληλα, διαδραματίζεται η νίκη της Οκτωβριανής Επανάστασης, όπου το νεοσύστατο εργατικό κράτος έδωσε πολλές ελευθερίες στις εθνικές μειονότητες που ζούσαν στην επικράτειά του. Ακολούθησε η πολιτική παραχώρησης δικαιωμάτων σε εθνικές μειονότητες, που ανακήρυξε ο Αμερικανός πρόεδρος Γούντροου Ουίλσον, σε μια προσπάθεια πολιτικού ανταγωνισμού με τη νεοσύστατη ΕΣΣΔ. Οι πρώτες Αλγερινές οργανώσεις δημιουργούνται περίπου εκείνη την εποχή και ο ορίζοντάς τους είναι η μεγαλύτερη κατοχύρωση δημοκρατικών ελευθεριών, χωρίς όμως να αμφισβητείται το συνολικό πλαίσιο της γαλλικής αποικιοκρατίας. Μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ξεσπά η εξέγερση του αραβικού κόσμου και συνολικά των αποικιών, που

και της Τυνησίας δεν αφήνει άλλα περιδιεκδικούν την ανεξαρτησία τους από θώρια στο αλγερινό κίνημα παρά να πατους αποικιοκράτες. Η ορμητική κίνηση λέψει για την ανεξαρτησία. των μαζών του Τρίτου Κόσμου συμβάλΑξίζει να αναφερθεί η στάση της γαλλει στην κατάρρευση του αγγλικού και λικής αριστεράς την περίοδο που ξεσπά γαλλικού αποικιοκρατικού συστήματος. η Αλγερινή Επανάσταση. Τόσο η σοσιαΜε τη μαχητική εμφάνιση αντιαλιστική αριστερά όσο και το ΚΚ Γαλλίας ποικιακών επαναστάσεων σε διάφορα στέκονται σημεία του πλανήτη, ριζοσπαστισπαστιστέκοντ στο πλευρό του γαλλικού ιμπεριαλισμού σε αυτή κοποιήθηκε περισσότερο και την «εθνική υπόθεση». το αλγερινό κίνημα. Με τη Μόνο κάποιες Ο Φρανσουά Μιτεράν, προκήρυξη που εμφανίδυνάμεις της υπουργός Εσωτερικών ζεται την 1η Νοέμβρίου τότε, δηλώνει: «Η Αλ1954, το Εθνικό Απελευεκτός των τειχών γερία είναι η Γαλλία». θερωτικό Μέτωπο (FLN) αριστεράς στη Γαλλία Την ίδια άποψη είχε και διεκδικεί την ανεξαρτο σύνολο των σοσιαλιτησία της Αλγερίας με υπερασπίστηκαν στών. Το ΚΚ Γαλλίας, το κάθε μέσο. Η Γαλλία πατην επανάσταση οποίο μεταπολεμικά έχει ραμένει ανένδοτη, θεωρεί εί ο συμμετάσχει σε κυβερνήσεις την Αλγερία «department», nt», συμ που κατέστειλαν τους αποικιμμάτι, κ άμεσο διοικητικό της κομμάτι, ακούς λαούς, έχει την άποψη ότι με και δεν παραχωρεί τίποτα. Αρχίζει την εκλογική του ενίσχυση και κατάληέτσι μία εμπόλεμη αναμέτρηση ανάμεψη της εξουσίας κεντρικά, θα δοθεί η σα σε έναν αποικιακό λαό και μία ιμπεανεξαρτησία στους αποίκους, επομέριαλιστική δύναμη, η οποία κρατάει νως δεν τίθεται θέμα υποστήριξης των οκτώ χρόνια και αφήνει πίσω πολλούς επαναστατικών τους κινημάτων. Ήταν νεκρούς. Η ανεξαρτησία του Μαρόκου

κάποιες μικρές δυνάμεις της «εκτός των τειχών» αριστεράς στη Γαλλία που σήκωσαν το γάντι της υπεράσπισης της αλγερινής επανάστασης. Ανάμεσα στους Έλληνες που βρέθηκαν στην Αλγερία εκείνη την εποχή, ήταν ο ιστορικός Δημήτρης Λιβιεράτος, ο Θεοδόσης Θωμαδάκης, ο Μιχάλης Ράπτης-Πάμπλο και ο Βασίλης Ραφαηλίδης. Οι τρεις πρώτοι είχαν άμεση εμπλοκή στον εξοπλισμό της επανάστασης, με τη δημιουργία εργοστασίων που παρήγαγαν όπλα και πυρομαχικά. Με την ανεξαρτησία της Αλγερίας, ακολούθησαν κοινωνικοί πειραματισμοί στην κατεύθυνση της σοσιαλιστικής αυτοδιαχείρισης, πάνω στα εγκαταλελειμμένα κτήματα και επιχειρήσεις που άφησαν πίσω τους οι Γάλλοι. Καθοριστική υπήρξε εκεί η εμπλοκή του έλληνα επαναστάτη Μιχάλη Ράπτη-Πάμπλο. Η Λαϊκή Δημοκρατία της Αλγερίας, από την αρχή της συγκρότησης της ως ανεξάρτητο κράτος, συνδέθηκε με τα περισσότερα ριζοσπαστικά κινήματα του τρίτου κόσμου, της Ευρώπης και της Αμερικής. Είναι από το Αλγέρι του Μπεν Μπελά που ο Ερνέστο Γκεβάρα, σε δημόσια ομιλία του, ασκεί κριτική και στη γραφειοκρατία της ΕΣΣΔ όσον αφορά τη στάση της απέναντι στα κινήματα των αποικιακών λαών. Ο Γκεβάρα, μετά την ομιλία αυτή, απομακρύνεται από την Κούβα και δραστηριοποιείται στα άλλα αντάρτικα της Λατινικής Αμερικής. Επίσης, η Αλγερία λειτούργησε υποστηρικτικά και για το κίνημα των Μαύρων Πανθήρων της Αμερικής, όπως καταγράφεται και στο βιβλίο Algiers, third world capital της Elaine Mokhtefi. Η Αλγερινή Επανάσταση έχει τις δικές της προβολές στον 21ο αιώνα. Η ιστορία της είχε γίνει αντικείμενο εκτενούς μελέτης από τα επιτελεία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού την εποχή της επέμβασής τους στο Ιράκ το 2003. Την τελευταία πενταετία έχουν κυκλοφορήσει βιβλία και συγγράμματα στον ακαδημαϊκό χώρο, που αναδεικνύουν την εμπλοκή των γυναικών στην Αλγερινή Επανάσταση, καθώς και ιστορικές μελέτες που αναφέρονται στις σημερινές εκκρεμότητες και αντιπαραθέσεις ανάμεσα στην επίσημη κρατική γαλλική αφήγηση και την επιχειρηματολογία της αλγερινής πλευράς. Παράλληλα, υπάρχει μία έντονη εκδοτική δραστηριότητα, με θερμή υποδοχή από το παγκόσμιο αναγνωστικό κοινό, στον τομέα της λογοτεχνίας, όπου μέσα από τη μυθοπλασία παρουσιάζονται οι κτηνωδίες του γαλλικού ιμπεριαλισμού. Η σύγχρονη επαναστατική κομμουνιστική αριστερά οφείλει να εγγράψει στις ιστορικές της παρακαταθήκες τα αντιιμπεριαλιστικά εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, λαμβάνοντας υπόψη τις αντιφάσεις τους, κατανοώντας την ιστορική, πολιτική και κοινωνική γεωγραφία του σημερινού «τρίτου κόσμου» και, παίρνοντας τη σκυτάλη, να βαδίσει στην υπέρβαση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής και στην οριστική εξάλειψη των ταξικών κοινωνιών από τον πλανήτη.

∆ιεθνή Ουκρανία Χρίστος Κρανάκης

Η μορφή που έχει πάρει ο πόλεμος στην ανατολική Ουκρανία ευνοεί σαφέστατα τους Ρώσους και τη δομή του στρατού τους, την ώρα που το Κίεβο βασίζεται ολοένα περισσότερο στα όπλα και τα πυρομαχικά, που στέλνει η Δύση.

Ο

πόλεμος στην Ουκρανία έχει εισέλθει για τα καλά σε μια νέα φάση. Από την πολυμετωπική εισβολή της Ρωσίας και τη μήκους 60 χιλιομέτρων φάλαγγα των ρωσικών στρατευμάτων λίγο έξω από το Κίεβο μέχρι και τον Απρίλη, οι μάχες εστιάζονται σχεδόν εξ ολοκλήρου πλέον στα ανατολικά της χώρας και τις αυτόνομες επαρχίες ΛουγκάνσκΝτονέτσκ στο Ντονμπάς. Ο Πούτιν, μετά τη σημαντική αρχική του αποτυχία να εκδιώξει την κυβέρνηση Ζελένσκι και να εγκαθιδρύσει φιλορωσικό καθεστώς που θα αναπροσανατολίσει την Ουκρανία προς τα συμφέροντα του ρωσικού καπιταλισμού, πλέον στρέφεται και πετυχαίνει –παρά τις σημαντικές απώλειες και μεγάλες καταστροφές– την κα-

23

ΣΑΒΒΑΤΟ 9 - ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2022

Οι Ρώσοι κερδίζουν έδαφος σε έναν μακρύ πόλεμο τάκτηση ανατολικών περιοχών της χώρας, που έχουν μεγάλη γεωστρατηγική σημασία, καθώς βρέχονται από τη Μαύρη Θάλασσα και αποτελούν τη βιομηχανική «καρδιά» της Ουκρανίας. Η υποφαινόμενη διχοτόμηση της Ουκρανίας έρχεται να διαψεύσει τους δυτικούς –κυβερνήσεις και αναλυτές– που βιάστηκαν να μιλήσουν για σαρωτική ήττα της Ρωσίας. Αντίθετα, παρότι η Ρωσία αναγκάστηκε σε σημαντικές στρατιωτικές και πολιτικές υπαναχωρήσεις τους προηγούμενους μήνες, η επίτευξη

και υποσχέθηκε πως η πόλη θα ανακαταληφθεί από τους Ουκρανούς, χάρη στα νέα όπλα που έρχονται από τη Δύση, η ολοκληρωτική κατάληψη του Λουγκάνσκ από τους Ρώσους είναι αυτό που τελικά μένει. Μάλιστα, αμέσως μετά τη συγκεκριμένη εξέλιξη, Ρώσοι και αυτονομιστές προχωρούν ήδη σε ολομέτωπη επίθεση και στο Ντονέτσκ, με στόχο την κατάληψή του, με μάχες να σημειώνονται σε χωριά των διοικητικών συνόρων των δύο επαρχιών και τα μάτια όλων να στρέφονται αρχικά στην πόλη-κλειδί Σλοβιάνσκ, της

σημαντικών στόχων στην Αν. Ουκρανία, σε συνδυασμό με την ικανότητα του Πούτιν να «ξεγλιστράει» από τις δυτικές κυρώσεις, δημιουργούν ένα γεωστρατηγικό και οικονομικό περιβάλλον που φέρει σημαντικές διαφορές σε σχέση με τα όσα μας εξήγγελλαν οι ηγέτες της Δύσης. Συγκεκριμένα, οι Ρώσοι φαίνεται πως προωθούνται ολοένα περισσότερο στο Ντονμπάς. Στις 3 Ιουλίου, το γενικό επιτελείο του ουκρανικού στρατού παραδέχτηκε την υποχώρηση των δυνάμεών του από την πόλη Λισιτσάνσκ μετά από εβδομάδες πολιορκίας, εξαιτίας της «πολλαπλής υπεροχής των ρωσικών δυνάμεων», ακυρώνοντας τον Ζελένσκι, ο οποίος, ελάχιστες ώρες νωρίτερα, είχε αρνηθεί την ήττα. Παρότι ο Ουκρανός πρόεδρος επανήλθε αργότερα

Τίποτα δεν προμηνύει σύντομο τέλος του πολέμου, που έχει κοστίσει χιλιάδες ζωές και έχει οδηγήσει εκατομμύρια στην προσφυγιά οποίας οι πολίτες καλούνται να την εκκενώσουν υπό τους ήχους βομβαρδισμών και, στη συνέχεια, στο Κραματόρσκ. Όσο η γραμμή του μετώπου μικραίνει, ο οργανωμένος ρωσικός στρατός ευνοείται, καθώς πλέον μάχεται σε συνθήκες «πύκνωσης» και μπορεί να εκμεταλλευτεί στο έπακρο το πυροβολικό, που ιστορικά αποτελεί μεγάλο «ατού» των Ρώσων.

Ταυτόχρονα, οι τελευταίες εξελίξεις στα πεδία των μαχών και οι καταλήψεις στρατηγικών πόλεων δεν μπορεί παρά να αναπτερώσουν το ηθικό των Ρώσων και ακόμη περισσότερο των αυτονομιστών, που βλέπουν να πλησιάζουν στην πλήρη απομάκρυνση του ουκρανικού στρατού από το σύνολο του Ντονμπάς, κάτι που αποτελεί διακαή πόθο μεγάλου μέρους του ντόπιου πληθυσμού — γεγονός που η ρωσική ηγεσία προσπαθεί να εκμεταλλευτεί στον μέγιστο δυνατό βαθμό. Το σίγουρο, πάντως, είναι πως για πολύ καιρό ακόμα οι Ουκρανοί θα επιχειρούν για την ανακατάληψη των περιοχών του Ντονμπάς, συγκροτώντας ένα περιβάλλον διαρκών πολεμικών αψιμαχιών. Πέρα όμως από τις στρατιωτικές εξελίξεις, «πονοκέφαλο» για τη Δύση αποτελεί και το γεωστρατηγικό μπρα ντε φερ με τη Μόσχα. Η στάση που ήθελε τις κυρώσεις να λειτουργούν ως μοχλός πίεσης στη Ρωσία και τον Πούτιν απομονωμένο από το διεθνές στερέωμα δεν φαίνεται να προσδίδει τα αναμενόμενα. Η ρωσική οικονομία αντιμετωπίζει καλύτερα από ό,τι αναμενόταν το δυτικό εμπάργκο, με τον ρωσικό καπιταλισμό να ισχυροποιεί τις εμπορικές σχέσεις του με χώρες όπως η Κίνα, η Ινδία, αλλά και η Σερβία. Την ίδια ώρα, πιο «αδύναμος κρίκος» εμφανίζεται η Ευρώπη και η ΕΕ, που βλέπει την ισοτιμία του ευρώ να κατρακυλάει και «σφίγγει τα δόντια» ενόψει ενός πολύ δύσκολου χειμώνα... Εν κατακλείδι, τίποτα δεν δείχνει πως αυτός ο πόλεμος θα τελειώσει γρήγορα. Από τη μία, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ σπρώχνουν την Ουκρανία να πολεμήσει μέχρι τον τελευταίο... Ουκρανό, ενώ, από την άλλη, το αυταρχικό καθεστώς Πούτιν νομοθετεί μια σειρά μέτρων για την ομαλή λειτουργία της ρωσικής πολεμικής μηχανής, σε βάρος των εργατικών δικαιωμάτων, για όσο καιρό ακόμα κρατήσουν οι συγκρούσεις.

Γερμανία

«∆εν πληρώνουμε τους πολέμους» Μια σχετικά μαζική αντιπολεμική διαδήλωση πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 2 Ιούλη στο Βερολίνο. Επρόκειτο για την πανγερμανική πορεία κατά του προγράμματος αναβάθμισης των στρατιωτικών δαπανών, με την περιβόητη κυβερνητική απόφαση για εξοπλισμούς ύψους 100 δισ. ευρώ. Κεντρικό σύνθημα της πορείας ήταν: «Δεν πληρώνουμε για τους πόλεμους σας! 100 δισ. για μία δημοκρατική, πολιτική και κοινωνική αλλαγή». Το κάλεσμα του δικτύου φιλειρηνικών οργανώσεων (Netzwerk Friedenskooperative) ακολούθησαν περίπου 4.000 άτομα, με κινητοποίηση από όλη τη Γερμανία και το ευρύτερο αριστερό πλαίσιο. Η συμμετοχή κρίθηκε από τις/ους διοργανώτριες/ες ως ικανοποιητική. Η πορεία ξεκίνησε από τη Bebelplatz, όπου το 1933 έγινε η καύση των βιβλίων από τους Ναζί. Το πιο ισχυρό μπλοκ σχηματίστηκε από το Γερμανικό Κομμουνιστικό Κόμμμα (DKP) και τη νεολαία του (SDAJ). Ενώ ισχυρή ήταν και η παρουσία της τοπικής γραμματείας και μελών της κοινοβουλευτικής αριστεράς (die Linke). Ως θετική έκπληξη χαρακτηρίστηκε η μεμονωμένη εμφάνιση μελών των πρασίνων (Grüne) και του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD), ενώ αναμενόμενη ήταν η ύπαρξη πλείστων φιλειρηνικών και αντιμιλιταριστικών τοπικών οργανώσεων (Hände weg von Wedding κ.λπ.). Η κινητοποίηση κράτησε πολλή ώρα. Στο πλήθος των ομιλιών ξεχώριζε μια ουμανιστική προσέγγιση, η αγωνία για τις μελλοντικές διεθνείς εξελίξεις και η καταδίκη της πολιτικής του ΝΑΤΟ. Σε πολλές ομιλίες έγινε η σύγκριση με παλιότερες εποχές μιλιταριστικής παρόξυνσης, Οι συνέπειες αυτών των πολιτικών επιλογών αναδεικνύονταν από τον χώρο όπου πραγματοποιούνταν η συγκέντρωση. Στην εκδήλωση διαβάστηκαν μηνύματα από ιταλικό και ελληνικό συνδικάτο ναυτεργατών, για μπλοκάρισμα αποστολής όπλων στην Ουκρανία μέσω απεργιών. Τα μηνύματα καταχειροκροτήθηκαν. Στο καλλιτεχνικό κομμάτι της εκδήλωσης ξεχώριζαν μελοποιημένα ποιήματα του Μπρεχτ. Χρήστος Χρήστου, Βερολίνο

24

∆ιεθνή

ΣΑΒΒΑΤΟ 9 - ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2022

περισκ πιο Περίπου 60 παραιτήσεις αξιωματούχων της κυβέρνησης, μεταξύ αυτών 5 υπουργοί και 21 υφυπουργοί, ανάγκασαν τον πολιτικό-σύμβολο του Brexit, τον Μπόρις Τζόνσον, να παραιτηθεί την Πέμπτη από την ηγεσία των Τόρις. Ωστόσο, ανακοίνωσε ότι θα παραμείνει στην πρωθυπουργική θέση, μέχρι να εκλεγεί ο/η διάδοχός του, κάτι που πιθανώς θα γίνει το φθινόπωρο.

Πραγματικά πυρά κατά διαδηλωτών Πραγματικά όπλα και πυρά εναντίον διαδηλωτών, αγροτών και κτηνοτρόφων, χρησιμοποίησε την Τρίτη η αστυνομία της Ολλανδίας. Όπως ανακοινώθηκε επισήμως, «οδηγοί τρακτέρ επιχείρησαν να συγκρουστούν με αστυνομικούς και οχήματα της αστυνομίας, με αποτέλεσμα να «δημιουργηθεί μια απειλητική κατάσταση και να ριφθούν προειδοποιητικά και στοχευμένα πυρά». Από αυτά, μάλιστα, επλήγη ένα τρακτέρ, κάτι που σημαίνει ότι οι σφαίρες δεν έπεσαν στον αέρα, αλλά σε ευθεία. Οι Ολλανδοί αγρότες και κτηνοτρόφοι έχουν προχωρήσει σε αποκλεισμούς από τις 10 Ιουνίου, καθώς διαμαρτύρονται για σχέδιο εξόντωσής τους, με πρόσχημα την «πράσινη παραγωγή», τονίζοντας ότι είναι προκλητικά διαφορετικός ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζονται σε σύγκριση με τις επιχειρήσεις του κλάδου. Προφανώς, όμως, αυτό δεν είναι ανεκτό στην Ευρώπη της δημοκρατίας, όπου εκτός από τους πρόσφυγες και μετανάστες, εχθροί είναι και οι απεργοί.

Γενική απεργία στη Γαλλία τον Σεπτέμβριο Ανοχή και υπομονή δεν υπάρχει πλέον απέναντι στην κυβέρνηση του Εμανουέλ Μακρόν στη Γαλλία — η οποία έχει χάσει την κοινοβουλευτική της πλειοψηφία. Έτσι, μετά τις κινητοποιήσεις στο αεροδρόμιο Σαρλ ντε Γκολ του Παρισιού, εξαιτίας της έλλειψης προσωπικού, της εντατικοποίησης και της άρνησης να δοθούν αυξήσεις (όπως συμβαίνει σε πολλές άλλες χώρες της Ευρώπης), οι οποίες είχαν ως

Α κόσμος νάποδα του Γιώργου Μιχαηλίδη

αποτέλεσμα ακυρώσεις και καθυστερήσεις πολλών πτήσεων, σειρά παίρνει πάλι ένα από τα διαχρονικά «καυτά» θέματα: Το ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό. Ήδη, η CGT ανακοίνωσε πανεθνική απεργία για τις 29 Σεπτεμβρίου, διαμηνύοντας ότι τα σχέδια του προέδρου, ο οποίος έχει δεσμευτεί ότι αυτή τη φορά θα κάνει τη «μεταρρύθμιση» που ανέβαλε στην προηγούμενη θητεία του, δεν θα περάσουν εύκολα. Το ζητούμενο, βεβαίως, είναι εάν υπάρχει σχέδιο –και ποιο είναι αυτό– για κλιμάκωση…

«Καυτή πατάτα» για Σουηδία-Φινλανδία Στα χέρια των (σοσιαλδημοκρατικών) κυβερνήσεων της Σουηδίας και της Φινλανδίας βρίσκεται πλέον η «καυτή πατάτα» της έκδοσης δεκάδων Τούρκων και Κούρδων αγωνιστών. Η Άγκυρα, όπως ανακοίνωσε επισήμως η ίδια, δεν έχασε χρόνο μετά το «μνημόνιο ασφαλείας» που υπέγραψε μαζί τους στο ΝΑΤΟ και ζητά τα ανταλλάγματα που της έταξαν προκειμένου να άρει το βέτο της για την ένταξη των δύο σκανδι-

ναβικών χωρών στη συμμαχία του πολέμου. Έτσι, έστειλε γραπτώς και με κάθε επισημότητα τα σχετικά αιτήματα, τα οποία μάλιστα αφορούν τόσο παλαιότερες περιπτώσεις που είχαν απορριφθεί ή είχαν μπει στο συρτάρι, όσο και μια σειρά νέες. Τι θα κάνουν, τώρα, Στοκχόλμη και Ελσίνκι, που περηφανεύονταν για τις δημοκρατικές τους επιδόσεις; Τι θα κάνει η ΕΕ, που κατηγορεί την Τουρκία στις εκθέσεις της για διώξεις αντικαθεστωτικών και έλλειμμα δημοκρατίας;

Βόρεια Μακεδονία και Βουλγαρία στην «κλίνη» των ανταγωνισμών

Μ

πορεί με τη Συμφωνία των Πρεσπών η Δημοκρατία της Μακεδονίας να αναγκάστηκε να αλλάξει το όνομά της σε Βόρεια Μακεδονία, να προχωρήσει σε συνταγματική αναθεώρηση σύμφωνα με τις υποδείξεις της Αθήνας και να αναγνωρίσει ότι δεν υπάρχουν πολίτες μακεδονικής εθνικής συνείδησης στην Ελλάδα, αλλά αυτή ήταν απλά η αρχή ενός οδυνηρού δρόμου προς την πολυπόθητη (;) ένταξη στην ΕΕ. Ακολουθώντας το ελληνικό παράδειγμα, το βουλγαρικό κράτος βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία να επιβάλει μία σειρά θέσεις του στη γειτονική χώρα. Πρόκειται για ζητήματα που ταλάνιζαν τις σχέσεις των δύο γειτόνων ακόμα και επί εποχής σοσιαλισμού: Η Βουλγαρία απαιτεί να αναγνωριστεί πως δεν υπάρχει ξεχωριστή μακεδονική γλώσσα παρά μόνο ως μετεξέλιξη μιας βουλγαρικής διαλέκτου και επιπλέον να αναγνωριστεί η ύπαρξη βουλγαρικής εθνικής συνείδησης πολιτών στο εσωτερικό της Βόρει-

ας Μακεδονίας, οι οποίοι θα πρέπει ακολούθως να απολαύσουν τα δικαιώματα που προβλέπονται για όλες τις εθνικές μειονότητες. Επιπλέον, το κράτος της Βόρειας Μακεδονίας καλείται να εφαρμόσει σειρά βουλγαρικών απαιτήσεων, όπως αυτές αποτυπώθηκαν στη δουλειά της κοινής διακρατικής επιτροπής επιστημόνων και ειδικών που δημιουργήθηκε με βάση τη διμερή συνθήκη φιλίας του 2017. Όμως, η σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ των δύο μικρών βαλκανικών κρατών αποτελεί ένα μόνο μέρος του παζλ. Η διαδικασία ένταξης κρατών των δυτικών Βαλκανίων στο ΝΑΤΟ (που έχει προχωρήσει) και στην ΕΕ αποτελεί υψηλής προτεραιότητας θέμα για το ευρωενωσιακό κέντρο, καθώς στο φόντο της όξυνσης του ανταγωνισμού με τη Ρωσία και την Κίνα (αλλά και την Τουρκία), τα δυτικά Βαλκάνια έχουν αξιολογηθεί ως η πιθανότερη πύλη διείσδυσης του αντίπαλου πόλου στην Ευρώπη. Στη

βιασύνη τους να «κλειδώσουν» τις χώρες των δυτικών Βαλκανίων, οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις και οι ΗΠΑ πιέζουν για μία σειρά συμβιβασμούς που θα οδηγήσουν στη γρήγορη (αν και επιφανειακή) επίλυση ιστορικών διαφορών στην περιοχή. Μέσα σε αυτό το φόντο, ασκείται μεγάλη πίεση σε Βουλγαρία και Βόρεια Μακεδονία για αμοιβαίες υποχωρήσεις, που θα ξεπαγώσουν τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της τελευταίας. Όμως, αυτού του είδους οι εκβιασμοί και οι πιέσεις μόνο φαινομενικά επιλύουν ζητήματα. Οι βίαιες διαδηλώσεις εναντίωσης στη γαλλική συμβιβαστική πρόταση που λαμβάνουν χώρα αυτές τις μέρες στη Βόρεια Μακεδονία και οι κυβερνητικές κρίσεις στις δύο χώρες δεν δείχνουν απλά την υπόγεια δράση του ρωσικού παράγοντα αλλά και την ανάδυση του εθνικισμού, που πυροδοτείται από το μείγμα γεωπολιτικών ανταγωνισμών, φτώχειας και υποτίμησης των λαών.