επιστρέφει στα «ματωμένα» πλεονάσματα, δίνει απλόχερα χρήματα στο κεφάλαιο, εξαπλασιάζει τους εξοπλισμούς, απογειώνει τα φορολογικά έσοδα από τον λαό και μειώνει όλα τα κοινωνικά κονδύλια! Καθώς η φτώχεια γίνεται η νέα κανονικότητα, η κυβέρνηση οπλίζει το χέρι της αστυνομίας, για να θωρακίσει το σύστημα. «Κανονικότητα» η αστυνομική βία κατά του κινήματος, ενώ συνεχίζεται η σκοποβολή από τους «κυνηγούς κεφαλών» της ΕΛΑΣ πάνω στα σώματα των Ρομά. Η κρατική δολοφονία του 16χρονου Κώστα Φραγκούλη, που κηδεύτηκε την Πέμπτη, δεν
θα ξεχαστεί.
υτές τις μέρες διάχυτη είναι η οργή για τη δολοφονική κρατική βία της αστυνομίας, που ήρθε για άλλη μια φορά στο προσκήνιο με τη δολοφονία του 16χρονου Ρομ Κώστα Φραγκούλη. Η σφαίρα αστυνομικού στο πίσω μέρος του κεφαλιού αποδείχτηκε μοιραία, καθώς έφυγε από τη ζωή οκτώ μέρες μετά το θανάσιμο πλήγμα. Προχτές, Πέμπτη 15/12, έγινε η κηδεία μέσα σε κλίμα ανείπωτου πόνου, αλλά και θυμού γιʹ αυτήν την κτηνώδη επίδειξη δύναμης. Η πικρία των Ρομά δεν έρχεται από μια αόριστη αίσθηση αδικίας. Μόλις πέρυσι, ένας ακόμα νέος Ρομ, ο 18χρονος Νίκος Σαμπάνης, έχασε τη ζωή σε μια άλλη αστυνομική καταδίωξη. Πάλι στα ΜΜΕ, στον δημόσιο και πολιτικό λόγο, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είχε διαχυθεί η δηλητηριώδης προπαγάνδα που αναγνώριζε ελαφρυντικά στη δολοφονική ενέργεια των αστυνομικών και σχετικοποιούσε την εξωδικαστική «εκτέλεση» ενός νέου με την επίκληση παραβατικής συμπεριφοράς. Ξεχνώντας φυσικά ότι αυτή δεν είναι αιτία αλλά αποτέλεσμα της πραγματικότητας που βιώνουν τα μέλη της κοινότητας των Ρομά. Μόνο στον ένα μήνα που προηγήθηκε από τη δολοφονία του Κ. Φραγκούλη έγιναν γνωστά δυο χαρακτηριστικά περιστατικά. Στις 22 Νοεμβρίου οι δημοτικές αρχές στο Δοξάτο Δράμας κατεδάφισαν έναν οικισμό από 25 παράγκες, χωρίς κάποια μέτρα μετεγκατάστασης των Ρομά σε ανθρώπινες συνθήκες. Λίγες μέρες πριν, η Ελλάν Πασέ, η Πανελλαδική Συνομοσπονδία Ελλήνων Ρομά, είχε καταγγείλει πως στην εκπομπή Αυτοψίες του δημοσιογράφου Α. Σρόιτερ στο κανάλι του Alpha, παρουσιάστηκε στις 10/11 μια παραμορφωτική εικόνα για τους Ρομά, με στόχο «την αναπαραγωγή στερεοτύπων και τη διαιώνιση της περιθωριοποίησης». Οι Ρομά είδαν στο πρόσωπο του άδικα δολοφονημένου Κ. Φραγκούλη τον εαυτό τους και την απάνθρωπη μεταχείριση τους σαν πολίτες β’ κατηγορίας από τις αρχές. Γιʹ αυτό και ξεσηκώθηκαν στις γειτονιές τους, από τον Δενδροπόταμο της Θεσσαλονίκης μέχρι το Μενίδι και το Αγρίνιο, αντιμετωπίζοντας και πάλι αστυνομικές επιχειρήσεις καταστολής και τα ΜΜΕ σε ρόλο υποστηρικτή. Όπως εκτιμά το ΝΑΡ στην ανακοίνωσή του, το γεγονός αυτό «αποδεικνύει ότι τα φτωχά και καταπιεσμένα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας βράζουν και δεν μπορούν να υπομένουν άλλο την υποτίμηση των ζωών τους». Δεν όπλισαν λοιπόν το χέρι του αστυνομικού τα 20 ευρώ, το κόστος της βενζίνης που δεν πλήρωσε ο Φραγκούλης, αλλά ο ρατσισμός για τους Ρομά, που συμπληρώνει την καθήλωση στη φτώχεια και την περιθωριοποίηση. Ενάντια σε όλα αυτά πραγματοποιήθηκαν την περασμένη Τρίτη 13 Δεκέμβρη μαζικές διαδηλώσεις στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και σε 10 άλλες πόλεις της χώρας, με δυναμική τη συμμετοχή
Η νέα κατασταλτική επίθεση στις κινητοποιήσεις αυτές, τα ΜΑΤ, τα δακρυγόνα, οι ξυλοδαρμοί και προσαγωγές, είναι αποτέλεσμα του φόβου της κοινωνικής έκρηξης που διακατέχει την κυβέρνηση που τα συμφέροντα που υπηρετεί. Δεν είναι μόνο, ούτε κυρίως προεκλογική τακτική προσεταιρισμού της ακροδεξιάς εκλογικής πελατείας
με τα συνθήματα για «νόμο και τάξη». Εξού και η διακομματική στήριξη της κυβερνητικής πρωτοβουλίας για εφάπαξ επίδομα 600 ευρώ στους ένστολους από ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Βελόπουλο, αλλά και ΚΚΕ, που ξέχασε τις αναλύσεις για το αστικό κράτος για να μην χάσει την ευκαιρία να αθροιστεί προεκλογικά με όσους θέλουν «ησυχία». Αυτές οι κινητοποιήσεις έχουν ισχυρό το στοιχείο της αλληλεγγύης στους Ρομά, που είναι καινούργια πλευρά στην δράση του λαϊκού κινήματος –τουλάχιστον σε αυτό το βαθμό– και εξαιρετικά ελπιδοφόρα. Εξίσου έντονα σφραγίζει αυτές τις διαδηλώσεις και η αντικατασταλτική διάσταση. Τις τροφοδοτεί ακόμα η αίσθηση της κοινωνικής ασφυξίας που γεννιέται από την κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική της ΝΔ και του πολιτικού συστήματος, ειδικά για τη νέα γενιά. Ότι καλείται να ζήσει χειρότερα από τους γονείς της δεν είναι πια ούτε είδηση ούτε συμπέρασμα κάποιας εύστοχης ανάλυσης. Αυτό που ξεσηκώνει είναι η συνεχής διαβεβαίωση πως αυτό θα κρατήσει για πάντα, ότι είναι «κανονικότητα», ότι το μέλλον υπόσχεται μόνο χειρότερες μέρες, έναν ατέλειωτο «χειμώνα
του ‘42», όπως θα έλεγε ο κονφερανσιέ της κοινωνικής καταβύθισης, Α. Γεωργιάδης. Και παράλληλα το γεγονός ότι η αστυνομική βία είναι η απάντηση σε κάθε κοινωνικό αίτημα και διεκδίκηση, όπως έγινε και προχτές με τους απεργούς εκπαιδευτικούς στην Αθήνα. Σε αυτές τις συνθήκες, βαραίνει το οξύτατο δημοκρατικό ζήτημα της εποχής, αλλά και το κουρέλιασμα των θεσμικών διασφαλίσεων που ανέδειξαν οι αποκαλύψεις για τις τηλεφωνικές παρακολουθήσεις, μαζί τα αποκαλυπτήρια για το πολιτικό σκηνικό και την ΕΕ από το σκάνδαλο Καϊλή, η οποία έγινε ζάπλουτη προπαγανδίζοντας την εκμετάλλευση και λοιδορώντας τους φτωχούς. Δεν είναι καιρός για αναλύσεις, εκλογικά συμπεράσματα και διλήμματα για «το λιγότερο κακό». Είναι κοινωνική ανάγκη η μάχη, εδώ
και τώρα, ενάντια στη φτωχοποίηση, τον ρατσισμό και την περιθωριοποίηση, που δεν μπορεί να γίνει παρά με τον αγώ-
Φουντούλη, με μεγάλη συμμετοχή της κοινότητας των Ρομά και όχι μόνο. Ο θάνατος του Κ. Φουντούλη ανακοινώθηκε την Τρίτη το πρωί, οκτώ μέρες περίπου μετά τον δολοφονικό πυροβολισμό στο κεφάλι του από αστυνομικό της ομάδας ΔΙΑΣ. Σύμφωνα με καταγγελίες, οι εντολές στις αστυνομικές αρχές για να τεθούν σε κατάσταση επιφυλακής είχαν φτάσει από το βράδυ της Δευτέρας, ενισχύοντας τα ερωτηματικά για το εάν υπήρξε κάποια παράταση της ανακοίνωσης του θανάτου, έτσι ώστε να καταλαγιάσουν οι αντιδράσεις. Παρʹ όλα αυτά, το απόγευμα της Τρίτης σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και σε αρκετές ακόμα πόλεις πραγματοποιήθηκαν πολύ μαζικές διαδηλώσεις καταγγελίας της αστυνομικής βίας που οδήγησε σε έναν ακόμα νεκρό. Πάνω από 5.000 ήταν ο κόσμος που κινητοποιήθηκε μέσα σε λίγες ώρες στην Αθήνα, ακόμα περισσότερος στη Θεσσαλονίκη, ενώ αντίστοιχη ευαισθητοποίηση
υπήρξε σε πολλές πόλεις. Στην Αθήνα απηύθυναν κάλεσμα αριστερές οργανώσεις και μαζικοί φορείς, με τους φοιτητικούς συλλόγους να διαμορφώνουν δυναμικό μπλοκ. Μαζικό και μαχητικό ήταν και το μπλοκ του ΝΑΡ και της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση. Από τη μεριά της η κυβέρνηση απάντησε με πανκινητοποίηση των δυνάμεων καταστολής, με ΜΑΤ, Δράση, ΔΙΑΣ και ΟΠΚΕ να περικυκλώνουν καταυλισμούς Ρομά και να καταλαμβάνουν προκλητικά το κέντρο της Αθήνας και της Θεσ-
σαλονίκης. Όταν ξεκίνησαν οι πορείες, οι αστυνομικές δυνάμεις επιχείρησαν να δημιουργήσουν κλοιό και από πολύ νωρίς, χωρίς καν τα αστεία προσχήματα που επιστρατεύουν τις περισσότερες φορές, άρχισαν να επιτίθενται κατά κύματα στη διαδήλωση, προσπαθώντας να την διαλύσουν. Δεν δίστασαν μάλιστα να ρίχνουν χημικά και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης μέσα στους διαδηλωτές. Ο φωτογραφικός φακός και τα βίντεο κατέγραψαν τις διμοιρίες των ΜΑΤ να επιτίθενται από πλάγια και πίσω στο μαζικό μπλοκ του ΝΑΡ, με τους διαδηλωτές να αντιστέκονται και να παραμένουν στον δρόμο. Παρά τις συνεχείς επιθέσεις, η πορεία ολοκληρώθηκε και το κυβερνητικό-αστυνομικό έγκλημα καταγγέλθηκε. Η αστυνομική επιχείρηση τρομοκράτησης συνεχίστηκε, με νέα επίθεση στον κόσμο που διαλυόταν στην Ομόνοια. Εκεί έγιναν και πολλές από τις 35 περίπου προσαγωγές εκείνης της ημέρας, μεταξύ των οποίων και μέλους της νΚΑ και του ΔΣ του ΣΕΤΗΠ, καθώς και φοιτητών μελών της ΕΑΑΚ. Οι περισσότεροι από τους προσαχθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι, ενώ στη ΓΑΔΑ είχε συγκεντρωθεί κόσμος, μαζί με δικηγόρους και συγγενείς. Υπήρξαν όμως
Κατάρ-γκέιτ. Ο λόγος που η σύνοδος ήταν τόσο σύντομη ήταν η γενική απεργία στο Βέλγιο την Παρασκευή, που οδήγησε στην επίσπευση των εργασιών, ώστε να προλάβουν οι αξιωματούχοι τις πτήσεις της επιστροφής. Οι ηγέτες των «27» έκαναν ό,τι μπορούσαν για να αποφύγουν να μιλήσουν επισήμως και να υποβαθμί-
σουν τον «ελέφαντα στο δωμάτιο», δηλαδή τις αποκαλύψεις για το μεγάλο σκάνδαλο διαφθοράς στο Ευρωκοινοβούλιο. Πίσω από «κλειστές πόρτες», βέβαια, το θέμα επισκίασε κάθε άλλο. Ο γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς ισχυρίστηκε πως το σκάνδαλο «μπορεί»(!) να κλονίσει την εμπιστοσύνη στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, όταν στην πραγματικότητα ήδη το έχει κάνει. Όσον αφορά το θέμα του «φρένου» στην τιμή του φυσικού αερίου, ο Σολτς έκανε λόγο για ένα «περίπλοκο και τεχνικό ζήτημα». Οι αποφάσεις μετατέθηκαν για τη σύσκεψη
και απαγγελίες, τελείως ανυπόστατων, κατηγοριών σε διαδηλωτές, σε ορισμένες περιπτώσεις ακριβώς γιατί ήταν νέοι και νέες που χτυπήθηκαν από την αστυνομία. Ανάλογα σκηνικά πραγματοποιήθηκαν και στη Θεσσαλονίκη. Τις επόμενες μέρες στο κέντρο της Αθήνας επικρατούσε μεγάλη αστυνομοκρατία, με αρκετές αναίτιες και τρομοκρατικές προσαγωγές νέων να λαμβάνουν χώρα. Σε κάθε περίπτωση, οι μεγάλες κινητοποιήσεις που
Τρίτη κρατούν το κόκκινο νήμα του αγώνα από την πανεργατική απεργία της 9ης Νοέμβρη, την πορεία του Πολυτεχνείου, τις διαδηλώσεις για την 6η Δεκέμβρη και αναδεικνύουν μια τάση νεολαίας και εργαζομένων για επίμονο και μαχητικό αγώνα. Αυτή η δυναμική δεν μπορεί να βολευτεί με την ξέπνοη λογική κυβερνητικής εναλλαγής αλά ΣΥΡΙΖΑ, ούτε με ρεφορμιστικές επιλογές, αναζητά μια ανατρεπτική αντικαπιταλιστική απάντηση.
ενέργειας στις 19 Δεκεμβρίου.
αποτέλεσμα είναι ήδη ναρκοθετημένο, με τη Γερμανία να κάνει λόγο για ένα πλαφόν «τόσο υψηλό, ώστε μακάρι να μην ενεργοποιηθεί ποτέ». Στο κείμενο συμπερασμάτων γίνεται λόγος για τη δημιουργία μηχανισμού που, αφενός, θα παρακολουθεί την ενεργειακή αγορά και, αφετέρου, θα έχει, όπου κρίνεται απαραίτητο, παρεμβατικό χαρακτήρα, με το βλέμμα στραμμένο στον επόμενο χειμώνα, χωρίς καμία ανακούφιση να προβλέπεται για
Σύμφωνα με τις βελγικές αρχές, πρόκειται για μια ομάδα ατόμων με πολιτικέςστρατηγικές θέσεις εντός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στα οποία πληρώθηκαν μεγάλα χρηματικά ποσά
ή τους προσφέρθηκαν σημαντικά δώρα για να επηρεάσουν τις αποφάσεις του Ευρωκοινοβουλίου υπέρ του Κατάρ, κυρίως, και άλλων αραβικών χωρών. Και ενώ όλα δείχνουν ότι οι ρίζες της διαφθοράς απλώνονται σε όλες τις Βρυξέλλες και τους θεσμούς της ΕΕ, μένει να δούμε αν οι
αποκαλύψεις θα πάρουν μορφή
χιονοστιβάδας ή θα επιχειρηθεί να θυσιαστούν μερικά «σάπια μήλα», (οι πέντε ευρωβουλευτές με τους οποίους είχε επαφές ο Παντσέρι), για να σώσουν το βαρέλι. Είναι χαρακτηριστική η προσπάθεια στη Σύνοδο Κορυφής των «27» της Πέμπτης να δείξουν ότι «δεν είναι δικό τους πρόβλημα» και το θέμα αφορά μόνο το Ευρωκοινοβούλιο και όχι συνολικά τη λειτουργία της ΕΕ! Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε αξιωματούχος στο Politico, «θα μας ενημερώσει η πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Ρομπέρτα Μέτσολα, αλλά δεν θα ασχοληθούμε παραπάνω με το θέμα». Ίσως να μην είχαμε φτάσει καν ως εδώ, αν η Εύα Καϊλή δεν είχε πανικοβληθεί την
διακινητών ναρκωτικών», τόνισε χαρακτηριστικά στην εφημερίδα Le Soir μέλος της ομά-
δας έρευνας. «Πολεμώντας την ατιμωρησία» (Fighting Impunity) είναι η βαρύγδουπη ονομασία της ΜΚΟ που ίδρυσε ο Αντόνιο Παντσέρι, ο «εγκέφαλος», όπως όλα δείχνουν, του κυκλώματος διαφθοράς στο οποίο επιτελικό ρόλο φαίνεται να είχαν η Εύα Καϊλή, ο σύντροφός της Φραντζέσκο Τζιόρτζι και άγνωστος ακόμα αριθμός ευρωβουλευτών, υπαλλήλων και αξιωματούχων. Η ίδια η Εύα Καϊλή εμφανίζεται διατεθειμένη να πουλήσει ακριβά το τομάρι της, δηλώνοντας μέσω του δικηγόρου της πως «δεν θα επιτρέψει να γίνει Ιφιγένεια» και ρίχνοντας την ευθύνη για τα χρήματα στον σύντροφό της. Σημειώνει ότι η ανάπτυξη ειδικών σχέσεων με το Κατάρ, το Κουβέιτ και το Ομάν αποτέλεσε κεντρική πολιτική γραμμή της ΕΕ. «Είμαστε συγκλονισμένοι», τονίζει η ανακοίνωση
της ευρωομάδας των Σοσιαλδημοκρατών. «Έχω σοκαριστεί. Δεν έχω εκπλαγεί απλώς. Έπεσα από τα σύννεφα», δήλωσε και ο πολιτικός φίλος της Ε. Καϊλή στο ΠΑΣΟΚ Ανδρέας Λοβέρδος. Είναι όμως έτσι; Αν δεν την είχαν συλλάβει «επ’ αυτοφώρω» με το δάχτυλο μέσα στο βάζο με το μέλι, πιθανότατα τα ίδια πρόσωπα θα μιλούσαν για «σκευωρία» πολιτικά υποκινούμενη, όπως έκαναν στο σκάνδαλο Novartis. Ο Νίκος Ανδρουλάκης έσπευσε να διαγράψει από το κόμμα του την Εύα Καϊλή, χαρακτηρίζοντας την «δούρειο ίππο της ΝΔ», ωστόσο δεν έδειξε την ίδια ευαισθησία μετά τις προκλητικές αναφορές της δεύτερης υπέρ του Κατάρ σε ομιλία της στην Ευρωβουλή ως «χώρας πρωτοπόρας στα εργατικά δικαιώματα», ενώ χιλιάδες εργάτες έχασαν τη ζωή τους τα τελευταία χρόνια κάτω από απάνθρωπες
συνθήκες. Οι αναφορές και οι ενέργειες αυτές είχαν ήδη προκαλέσει ερωτήματα και υποψίες για «πόσο βαθιά» φτάνουν οι σχέσεις της με το αραβικό εμιράτο. Όσο και αν ο Νίκος Ανδρουλάκης χαρακτηρίζει τη μέχρι χθες ευρωβουλευτή του «ξένο σώμα», ο διασυρμός της διαλύει τον μύθο της «αυτοκάθαρσης» που δήθεν είχε κάνει το κόμμα της Χαριλάου Τρικούπη. Αποτελεί καίριο πλήγμα και αποδυναμώνει το «όλο» ΠΑΣΟΚ και όχι μόνο την ακροκεντρώα συνιστώσα. Όπως τονίζεται, ωστόσο, δεν είναι η μοναδική ευρωβουλευτής που έκανε υπερβολικά εγκωμιαστικές αναφορές στο Κατάρ. Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι όλοι οι υπόλοιποι ευρωβουλευτές ήταν «χρήσιμοι ηλίθιοι» και στήριζαν το Κατάρ άνευ ανταλλάγματος. Αυτό το «σάπιο βαρέλι» δεν έχει πάτο.
Δευτέρα Ακροβασίες | Βασίλης Παπαγεωργίου Με ένα ... κλικ
(19/12) στις 8.30 μ.μ. στο θέατρο «Στοά» (Μπίσκινη 55) θα γίνει η παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Γιώργου Ζιόβα Η συνέχεια του κόσμου
μπορεί
κατατεθεί στο λογαριασμό
Σουβατζή
μπύρα και καλή παρέα!
πρωταγωνιστούν σε ένα προκλητικό κερδοσκοπικό παιχνίδι, αξιοποιώντας τη νέα λεηλασία του λαϊκού εισοδήματος μέσω του πληθωρισμού και της ακρίβειας. Η απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) να προχωρήσει και σε νέα (την τρίτη συνεχόμενη) αύξηση του βασικού επιτοκίου του ευρώ (0,5%) και συνολικά κατά 1,75% για να ελέγξει τον πληθωρισμό, και η εκτίμηση ότι τελικά το επιτόκιο στην ευρωζώνη θα εκτιναχθεί στο 2,75%, έχει ήδη επιφέρει μια ιδιαίτερα μεγάλη και απότομη αύξηση στο κόστος δανεισμού των νοικοκυριών (και των επιχειρήσεων), απειλώντας με τη δημιουργία μιας νέας γενιάς υπερχρεωμένων δανειοληπτών και «κόκκινων» δανείων, με τραγικές κοινωνικές συνέπειες. Να σημειωθεί ότι η αύξηση των επιτοκίων στα νοικοκυριά περνά αυτόματα καθώς η μεγάλη πλειονότητα των δανείων (το 90%) στη χώρα μας είναι κυμαινόμενου επιτοκίου, συνδεδεμένου με το euribor. Έτσι, κάθε μεταβολή του βασικού επιτοκίου της ΕΚΤ περνάει αμέσως στα δάνεια. Από την αρχή του ράλι αυξήσεων των επιτοκίων, οι δόσεις των στεγαστικών δανείων έχουν σημειώσει πέντε φορές άνοδο. Η αύξηση στη μηνιαία δόση θα προσεγγίσει το 30% μετά την ολοκλήρωση των αυξήσεων από την ΕΚΤ, επιβαρύνοντας δραστικά τον οικογενειακό προϋπολογισμό, σε μια συγκυρία που η ενεργειακή κρίση και ο πληθωρισμός αδειάζουν τις τσέπες μισθωτών και συνταξιούχων. Το προκλητικό είναι ότι για τις επιχειρήσεις, η αύξηση του επιτοκίου δανεισμού θα είναι περιορισμένη, καθώς μέρος μόνο της ανόδου θα περάσει στα επιχειρηματικά δάνεια, ενώ μεγάλο μέρος θα απορροφηθεί από τις τράπεζες! Αυτή η ξέφρενη πορεία των επιτοκίων
Το 2010 η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας εισήλθε σε οικονομική ύφεση με συνακόλουθα –ενδεικτικά– αποτελέσματα την απώλεια συνολικά 180.000 θέσεων εργασίας, την αύξηση της ανεργίας σε ποσοστό 14,2%, τη μείωση της εγχώριας ζήτησης, την υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας του Δημοσίου και τέλος, σε χρηματοπιστωτικό επίπεδο, τη μείωση του συνολικού ενεχύρου των τραπεζών. Η χώρα οδηγήθηκε στη χρεοκοπία. Τα κυβερνώντα κόμματα που ευθύνονταν για την πτώχευση της χώρας και του λαού, φοβούμενα τη λαϊκή αντίδραση, η οποία πιθανά να οδηγούσε και στο τέλος της πολιτικής τους ύπαρξης, προσπάθησαν να εφαρμόσουν προστατευτικές δημοσιονομικές πολιτικές, τουλάχιστον στους αδύναμους οικονομικά δανειολήπτες,
οι οποίοι λόγω της μείωσης των εισοδημάτων τους ήταν αδύνατο να εξυπηρετούν το δάνειό τους, κινδυνεύοντας να απωλέσουν την πρώτη κατοικία τους. Συγκεκριμένα, το 2010, ο ν. 3869 (γνωστός ως νόμος Κατσέλη) έδωσε τη δυνατότητα, μόνο σε φυσικά πρόσωπα, να προσφύγουν στα κατά τόπους ειρηνοδικεία αιτούμενα τη ρύθμιση των οφειλών τους προς πιστωτικά ιδρύματα και μόνο, επιδιώκοντας τουλάχιστον την προστασία της πρώτης κατοικίας τους. Το 2015, ο ν. 4336/2015 (γνωστός ως νόμος Κατσέλη-Σταθάκη) έδωσε τη δυνατότητα υπό προϋποθέσεις πλέον σε φυσικά πρόσωπα και σε ελεύθερους επαγγελματίες να αιτηθούν στα κατά τόπους ειρηνοδικεία τη ρύθμιση των οφειλών τους, όχι μόνο προς τα πιστωτικά ιδρύματα αλλά και προς το Δημόσιο, τα Ασφαλιστικά Ταμεία, λοιπούς ιδιώτες πιστωτές και τα χρέη τους
προς τους ΟΤΑ. Σημαντικό στοιχείο του νομοθετήματος αυτού ήταν ότι με την κατάθεση της αίτησης ο αιτών οφειλέτης προστάτευε τα περιουσιακά του στοιχεία από κατασχέσεις και πλειστηριασμούς, προστασία η οποία είχε λήξει με την ανοχή της Πολιτείας από τον Δεκέμβριο του 2014.
Το 2017 ακολούθησε ο νόμος 4469/17, που χαρακτηρίστηκε ως εξωδικαστικός μηχανισμός ρύθμισης οφειλών, διότι ο δικαιούχος οφειλέτης (επιχειρηματίας, ελεύθερος επαγγελματίας ή αγρότης) αιτούνταν προς τους πιστωτές του, μέσω μιας ηλεκτρονικής πλατφόρμας, τη ρύθμιση των οφειλών του. Μόνο οι εμπλεκόμενοι πιστωτές αποφάσιζαν την κατάθεση πρότασης και μόνο με το κριτήριο της οικονομικής του βιωσιμότητας. Αυτό επέτρεψε στους πιστωτές να αποφασίζουν με αμφισβητήσιμα οικονομικά κριτήρια και εξαιτίας αυ-
και
το όφελος στα
έσοδα από τις δύο αυξήσεις που έχουν πραγματοποιηθεί θα ανέλθει σε περίπου 100-150 εκατ. ευρώ ανά τράπεζα, δηλαδή περίπου 400 έως 600 εκατ. ευρώ για το εγχώριο τραπεζικό σύστημα. Δημήτρης Σταμούλης
Με
τον Γιάννη Ρίτσο εξόριστοι στον Άη Στράτη
1922. Μεγάλωσε
Μεταξουργείο και το 1940 γράφτηκε στη Νομική Σχολή Αθήνας, αλλά δεν ολοκλήρωσε
τα τρία μεγάλα του έργα Μάχη στην άκρη της νύχτας (1952), Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας (1952) και Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου (1953), το οποίο κατασχέθηκε και για το οποίο φυλακίστηκε και δικάστηκε για εσχάτη προδοσία, καθώς ενόχλησε ιδιαίτερα τη μετεμφυλιακή κυβέρνηση. Δημιουργείται διεθνές κίνημα υπεράσπισής του και τελικά ο Τάσος Λειβαδίτης αθωώνεται το 1955. Τα τρία πρώτα έργα θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι ωδή στον αγώνα, την επανάσταση, τη συντροφικότητα και την ειρήνη. Το 1956 εκδίδεται Ο άνθρωπος με το ταμπούρλο. Τα ιστορικά γεγονότα από το 1956 και μετά δεν αφήνουν ανεπηρέαστο τον ποιητή και αυτό φαίνεται και στη γραφή του. Περνάει σε μια περίοδο πιο ηττοπαθή. Παρόλα
γενιές. Ο Τάσος
Από γεννήθηκε
κλείνουν το 2022 παρουσιάζοντας μια παράσταση-αφιέρωμα στον μεγάλο ποιητή, Τάσο
Λειβαδίτη, με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννησή
ση 1952-1963. Από το 1966 και μετά ο Λειβαδίτης περνάει σε μια πιο υπαρξιακή περίοδο. Τα έργα που ακολούθησαν ήταν Οι τελευταίοι και Το εκκρεμές (1966). Την περίοδο της δικτατορίας ο Τάσος Λειβαδίτης σταματά να εκδίδει. Για βιοποριστικούς λόγους μεταφράζει με ψευδώνυμο. Το 1972 εκδίδει το βιβλίο Νυχτερινός Επισκέπτης. Το 1976 εκδίδεται το Βιολί για μονόχειρα, για το οποίο του τιμάται με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης. Ακολουθούν οι συλλογές Ανακάλυψη, Ποιήματα, Εγχειρίδιο Ευθανασίας (για το οποίο πάλι βραβεύεται), Ο Τυφλός με το λύχνο, Βιολέτες για μια εποχή, Μικρό Βιβλίο για Μεγάλα Όνειρα. Πέθανε στην Αθήνα στις 30 Οκτωβρίου 1988. Ο Τάσος Λειβαδίτης, μέσα από τα ποιήματά του, έδωσε δύναμη και αυτοπεποίθηση
στην κραυγή ολόκληρων γενιών που αγωνίστηκαν και μάτωσαν για ελευθερία, ισότητα, κοινωνική δικαιοσύνη και ανεξαρτησία. Προσπάθησε να αναδείξει πως η τέχνη πρέπει να είναι για όλους και όλες, πως δεν είναι για κάποιους «μορφωμένους» και «καλλιεργημένους», πως δεν πρέπει να είναι απρόσιτη για τον λαό και τους εργάτες. Η πορεία του και η δράση του αποδεικνύουν πως η επαφή και η συνάντηση της ριζοσπαστικής τέχνης με τη ριζοσπαστική πολιτική δράση και σκέψη στο σήμερα, αποτελεί προϋπόθεση στον δρόμο για την προσέγγιση μιας απελευθερωμένης σύγχρονης κοινωνίας, στην οποία ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να ανακαλύπτει καθημερινά τον δημιουργικό του εαυτό και να αναπτυχθεί ολόπλευρα σαν προσωπικότητα.
τα
πιο αγωνιστικά
ποιήματα μέχρι τα ερωτικά του, αλλά και τα πιο
ο Τάσος Λειβαδίτης, χωρίς να χάνει ποτέ την Αριστερή του ιδεολογία, πιστεύει βαθιά στον άνθρωπο και τις δυνατότητές του. Η παράσταση των Αναιρέσεων έρχεται σε επαφή με το έργο του καθ’ όλη τη διάρκεια της γραφής του. Από τα πρώτα του έργα, που γεννήθηκαν μέσα από τα βιώματά του στην εξορία και στις φυλακές τα χρόνια του Εμφυλίου, πιο στρατευμένα στο κίνημα. Τα ποιήματά
προσεγγίσει πτυχές του έργου
από την
κοινωνία, τα βάσανα και
Ασύλληπτα πολύ χρήμα κυκλοφορεί στα σαλόνια της αστικής πολιτικής, καθαρό και βρόμικο, νομίμως και υπογείως. Η υπόθεση του Κατάρ-γκέιτ αποτελεί μόνο την κορυφή του παγόβουνου στην ΕΕ, ενώ σε όλες τις χώρες, ειδικά στις πιο πλούσιες, οι πάσης φύσης χρηματοδότες έχουν αποδείξει ότι είναι έτοιμοι και πρόθυμοι να αμείψουν γενναιόδωρα εκείνους που τους υπηρετούν. Ανάμεσά τους είναι, φυσικά, ο τέως πρωθυπουργός της Βρετανίας, Μπόρις Τζόνσον, για τον οποίο μάθαμε ότι πρόλαβε να βγάλει ένα εκατομμύριο στερλίνες από τη στιγμή που εγκατέλειψε το πόστο του. Μέσα σε τρεις μήνες και για μόλις 4 συνέδρια στα οποία συμμετείχε και μίλησε –προφανώς εκθειάζοντας την προσφορά του– κατάφερε να βάλει στην τσέπη όσα δεν καταφέρνει να βγάλει ένας εργαζόμενος από τον μισθό του μέσα σε μια ολόκληρη ζωή!
Εκρηκτική παραμένει η κατάσταση στο βόρειο Κόσοβο, στην περιοχή όπου κατοικεί η σερβική μειονότητα, η οποία δεν αναγνωρίζει τη δικαιοδοσία της Πρίστινα και επιθυμεί ένωση με τη Σερβία. Παρά τους αλλεπάλληλους γύρους διαπραγματεύσεων που έχουν επιβάλει ΗΠΑ και ΕΕ, ο συμβιβασμός είναι εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να επιτευχθεί, ειδικά με βάση την προϊστορία που υπάρχει
μέσο πίεσης, η κυβέρνηση του Κοσόβου φρόντισε να υποβάλει αίτημα ένταξης στην ΕΕ, έστω κι αν γνωρίζει ότι δεν έχει ελπίδα αυτό να γίνει δεκτό όσο δεν λύνεται, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, η διαμάχη με το Βελιγράδι. Είναι γνωστό, εξάλλου, ότι πέντε κράτη-μέλη εξακολουθούν, για τους δικούς τους λόγους, να μην αναγνωρίζουν το Κόσοβο — Ισπανία, Ελλάδα, Σλοβακία, Ρουμανία και Κύπρος.
Για τους Σοσιαλδημοκράτες της Δανίας δεν φαίνεται να λέει πολλά η γνωστή θεωρία της «προοδευτικής διακυβέρνησης» την οποία… πιπιλούν καθημερινά ορισμένοι. Αυτός είναι και ο λόγος που οι νικητές των πρόσφατων εκλογών, οι Σοσιαλδημοκράτες της Μέτε Φρέντερικσεν, προχώρησαν στη συγκρότηση μιας κυβέρνησης μεγάλου συνασπισμού με τα κόμματα της Κεντροδεξιάς, παρουσιάζοντας μάλιστα και τις βασικές της προτεραι-
ότητες. Από αυτές ξεχωρίζουν η μείωση της φορολογίας, ο περιορισμός των επίσημων αργιών, η περισσότερη ευελιξία στην αγορά εργασίας, η σημαντική αύξηση των πολεμικών δαπανών όπως απαιτεί το ΝΑΤΟ και αρκετές ακόμη. Βεβαίως, μαζί με αυτά έρχεται και η σκλήρυνση της στάσης απέναντι στους μετανάστες, που κλείνει το μάτι στους πολυπληθείς ψηφοφόρους της ακροδεξιάς. Το αποκαλούμενο «σκανδιναβικό μοντέλο» δεν βρίσκεται στα καλύτερά του, όπως φαίνεται και σε Σουηδία, Φινλανδία, Νορβηγία.
Πέδρο Καστίγιο, ο οποίος έκτοτε κρατείται. Μάλιστα, στις αρχές της εβδομάδας
αρμόδιος εισαγγελέας πρότεινε την παράταση της κράτησης Καστίγιο για ένα 18μηνο. Ωστόσο, οι υποστηρικτές του πρώτου αριστερού προέδρου της χώρας δεν φαίνεται να το βάζουν κάτω, καθώς παρά τα μεγάλα του λάθη και τους διαρκείς συμβιβασμούς του με τις
συνδικάτα,
και οργανώσεις ιθαγενών κάλεσαν σε πανεθνική απεργία την Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου. Η κυβέρνηση της Ντίνα Μπολουάρτε, η οποία ορκίστηκε άρον-άρον μετά την ανατροπή του Καστίγιο, απάντησε με την κήρυξη της χώρας σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης για τριάντα ημέρες. Η απαγόρευση εσωτερικών μετακινήσεων στη χώρα θα ισχύσει και για την περίοδο των γιορτών, όταν πολλοί Περουβιανοί επισκέπτονται συγγενείς ή τους τόπους καταγωγής τους. Στους δρόμους της Λίμα, ο στρατός κι η αστυνομία έκαναν επίδειξη δύναμης παρελαύνοντας σε κεντρικούς δρόμους, ενώ εκτός από την απαγόρευση συγκεντρώσεων συζητείται και η επιβολή απαγόρευσης κυκλοφορίας τη νύχτα. Μέσα σε αυτό το κλίμα τρομοκρατίας, η απεργία προκηρύχθηκε σε αρκετές περιοχές του Περού με τους απεργούς να προχωρούν σε αποφασιστικές κινήσεις. Ανάμεσά
Camisea.
αναφέρθηκαν
εθνικών οδών σε τουλάχιστον τέσσερα σημεία της χώρας, με τη νέα πρόεδρο να επιχειρηματολογεί πως η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης έρχεται να αποκαταστήσει την ομαλή λειτουργία της αγοράς. Η πίεση απέναντι στην Μπολουάρτε είναι μεγάλη. Ως εκ τούτου, αν και αρχικά είχε δηλώσει ότι θα εξαντλήσει τη θητεία Καστίγιο, δηλαδή ως το 2026, αργότερα ανακάλεσε δύο φορές, μεταθέτοντας τελικά την ημερομηνία των εκλογών τον Δεκέμβριο του 2023. Αν στα παραπάνω προστεθούν κάποια περίεργα νέα για ένοπλες αντικυβερνητικές ομάδες στη Βολιβία και τη Βραζιλία, ενδεχομένως ο χειμώνας στη Λατινική Αμερική να είναι ιδιαίτερα καυτός.
