GLAMCULT // ISSUE 5 // JUNI / JULI 2013

FREE Issue 5, juni/juli 2013 Jaargang 10

Glamcult Independent Style Paper

“Bite it, crunch it, chew it.”

Issue 5 Update

Festival

Cult 4 Glamcult loves M˚BA 13 10 Platform

Bescherm mij!

Pitch 30 Julidans 46 Visual Essays

Give me the...

34 The high yellow... 40

9

Interviews

Update

Kenzo 16 Mat Maitland 22 Bernhard Willhelm 26 Bleached 31 inc.

32

Film 47 Albums 48 Special

M˚BA 13

50

Plus

Stuff 63 Colofon Uitgever Hoofdredacteur Rogier Vlaming rogier@glamcult.com Chef- en Eindredactie Joline Platje joline@glamcult.com Redactie Mode Antoinette Degens antoinette@glamcult.com Redactie Film Maricke Nieuwdorp maricke@glamcult.com Redactie Leendert Sonnevelt Stage Daniëlle van Dongen

Creative Director Rogier Vlaming Art Director Marline Bakker marline@glamcultstudio.com Grafisch Ontwerp Glamcult Studio: Beau Bertens Suzie Wempe Sales Sarah Johanna Eskens sarah@glamcult.com Aan deze editie werkten mee: Anna Nita, Anouk Griffioen, Diederick van den Ende, Dorothy Vrielink, Emma van Meijeren, Gregory Mensinga, Hanka van der Voet, Jorieke Abbing, Lisa den Oudendammer, Marjolein Stormezand, Natasja Admiraal, Niels Wiese, Sander van Dalsum, Tara Vierbergen, Vanessa Groenewegen

Fotografen Anja Beutler, Ari Versluis, Duy Vo, Edel Verzijl, Jeroen W. Mantel, Marie Taillefer, Ruud van der Peijl, Sharon Mor Yosef, Stof en Ruis, Vrederick, Sanja Marusic Cover Fotografie: Duy Vo Styling: Antoinette Degens Haar: Daan Kneppers —NCL Representation Make-up: Suzanne Verberk voor MAC —NCL Representation Assistent styling: Daniëlle van Dongen Model: Sophie —Wilma Wakker Model Management Trui: BZR Bite it, crunch it, chew it—Lion Uitgever Glamcult Studio B.V. Postbus 14535, 1001 LA Amsterdam T 020 419 41 32, F 020 419 66 54 info@glamcult.com www.glamcult.com

3

Distributie JAM Pers en Communicatie Cream PR Opgave en vragen over abonnementen Abonnementenland Postbus 20, 1910 AA Uitgeest Tel. 0900 - A BOLAND of 0900 - 2 26 52 63 (€ 0,10 per minuut) Fax 0251 31 04 05 www.bladenbox.nl voor abonneren of www.aboland.nl voor adreswijzigingen en opzeggingen.

Abonnementsprijs bedraagt € 37 per jaar (10 nummers).

Abonnementen binnen Europa € 59,50, buiten Europa € 79,50 per jaar.

Een abonnement kan bij iedere editie in­g aan; het wordt afgesloten voor minimaal een jaar en wordt stilzwij­ gend verlengd tot wederopzegging.

Opzeggingen dienen schriftelijk uiterlijk 6 weken voor het aflopen van de abonnementsperiode in bezit van Abonnementenland te zijn.

Adreswijzigingen uiterlijk drie weken vooraf schriftelijk doorgeven aan Abonnementenland.

Prijswijzigingen voorbehouden. © Copyright: Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen en/of vermenigvuldigd zonder de schriftelijke toestemming van de uitgever en de andere auteursrechthebbenden.

De uitgever is niet verantwoordelijk voor schade opgelopen door onjuiste verwerking in het blad.

Glamcult, ISSN 1874 - 1 932

Cult 1 3

Ofei, Foto: Debbie Scanlan

2

Façade 3, 2010

Best Kept Secret Festival

4

Margot van de Stolpe, Green Shield 2

5 Emma Sofie Møller, Foto: Nana Francisca Schottländer

S/S 13 collectie Les Fleurs du Mal, Foto: Stefan Milev

Wouter Stelwagen

Fotosynthese

Augustin Teboul Henrys Dream 1

Nachtenlange herrie, facilitaire voorzieningen op afstand, modderpoelen en geen comfortabele manier om je katers uit te slapen. Wie in de zomer naar de festivals trekt heeft met deze perikelen vast al meer dan eens te maken gehad. Op 21, 22 en 23 juni vindt in Hilvarenbeek het Best Kept Secret Festival plaats. Een bungalowpark met een strand en meer dan 50 acts die hier spelen, wat wil je nog meer?

Op de line-up staan gevestigde namen als Alt-J, No Age en Surfer Blood, maar ook onbekendere artiesten als Autre Ne Veut, Doldrums en Fuck Buttons.

Overigens, wie de bovenbeschreven campingconflicten wél romantisch vindt, kan er natuurlijk ook voor kiezen om gewoon zijn tentje op te zetten.

21, 22 en 23 jun, Hilvarenbeek www.bestkeptsecret.nl

2

Wie altijd al heeft willen weten hoe vogels en insecten de wereld ervaren kan deze zomer terecht in de Hortus Botanicus Amsterdam, die dit jaar al 375 jaar bestaat. In de Palmenkas van de tuin—die oorspronkelijk werd opgericht als medicinale plantentuin om de stad te behoeden voor een nieuwe pestepidemie—is de tentoonstelling Fotosynthese te zien. De Amsterdamse kunstenaarsbeweging Tropisme zet de plantenwereld in een nieuw licht.

De tentoonstelling bestaat uit fotografie, muziek en film, vaak gemaakt met wetenschappelijke technieken. Zoals Flora Sonora van Robin Noorda, de initiatiefnemer van de tentoonstelling, waarin de aanraking van een plant met behulp van een EEG-apparaat is omgezet in geluid. Margot van de Stolpe maakt grafische collages van patronen en structuren die gevonden zijn in planten. En tropist Arie van ’t Riet maakt stillevens van planten en dieren met behulp van röntgenstralen. Ook bijzonder is het werk van Karl Blossfeldt (1865-1932), die met een zelfgemaakte houten camera planten fotografeerde.

Zijn werk is memorabel en voor vele botanici en Tropisten een inspiratie. t/m 16 sep, Hortus Botanicus Amsterdam www.dehortus.nl

3

Een gebergte waarin prompt een torenhoog flatgebouw opdoemt, het lijkt een inbreuk op de serene groene omgeving. Fotograaf Wouter Stelwagen legt dit echter op zo’n manier vast dat het lijkt alsof de architectuur altijd al deel uitmaakte van die omgeving. In de urban jungles die Stelwagen portretteert, is geen mens te bekennen. De betonnen woningen, bruggen en tunnels lijken daardoor op zichzelf te staan en een eigen identiteit te hebben. Stelwagens werk kenmerkt zich door symmetrie die tot stand komt door de combinatie van geometrische en organische vormen. Hoewel de gebouwen een statisch karakter hebben, zijn de beelden—dankzij hun warme kleuren— niet kil. Wanneer je als kijker door twee gebouwen heen spiekt, wordt duidelijk hoe Stelwagen met perspectief en compositie speelt, doordat er zich op de mistige achtergrond een ander betonnen panorama ontwaart. Zijn composities kunnen een nietig of juist een on top of the world-gevoel ontketenen. t/m 23 jun, FotoFestival Naarden 2013, verschillende locaties in Naarden 14 t/m 22 jun, CityScapes, groepsexpositie voor Seelevel in GUP Gallery, Amsterdam. www.wouterstelwagen.com www.fotofestivalnaarden.nl www.seelevel.nl

4

4

Achter het label Augustin Teboul schuilen twee modeontwerpers met nogal verschillende karakters. De twee tegenpolen zijn de Duitse Annelie Augustin, die van subtiele en cleane vormen houdt, en de Franse Odély Teboul, een chaoot met een sterke hang naar het verleden en een grote liefde voor ambacht. Beiden studeerden in 2006 cum laude af aan het internationale mode-instituut Esmod Paris. Hierna deed Annelie ervaring op bij Yohji Yamamoto for Adidas, en Odély bij Jean Paul Gaultier. Maar hoe cliché het ook mag klinken: opposites attract. Dus in 2009 vonden de twee elkaar terug en wisten drie modeprijzen in Frankrijk en Duitsland binnen te slepen met hun project Cadavre ­E xquis. Deze collectie, die letterlijk vertaald ‘voortreffelijk lijk’ betekent, is genoemd naar de techniek waarmee surrealistische gedichten door meerdere dichters worden geschreven. De twee besluiten daarna samen een label te beginnen. Augustin Teboul bestaat uit vrouwelijke ontwerpen gemaakt van romantische en luxe materialen. |De draagbare haute couture-stukken zijn allemaal uitgevoerd in het zwart, een kleur die zowel aansluit bij de minimalistische Annelie als bij de nostal­ gische Odély. www.augustin-teboul.com

5

Terwijl de meeste festivals zich nog steeds concentreren op het vermaken van massa’s mensen met catchy muziek, drank en vet eten, gooit Henrys Dream het over een compleet andere boeg.

De doelstelling van dit 3-daagse feest in Kopenhagen is het creëren van parallelle universums en het verzamelen van dromen met behulp van muziek en bijpassende installaties. Ouwe bekende en grote namen zul je hier niet aantreffen op het podium. In plaats daarvan nodigt dit Deense collectief kleinere beloftes uit die de blogs al een tijdje bezig­ houden. Denk aan de punky synthpop van Holograms, de abstracte singersongwriter-liedjes van Molly Nilsson, en de duistere, maar dansbare pop van No Ceremony.

18 t/m 20 jul, Kopenhagen www.henrysdream.dk

Cult 6

WOLVON, Foto: Julia Hendriks

The Tree of Monkeys, 1984, ter beschikking gesteld door Fondazione Orsi

7

Woot!Woot!Woolf

Keith Haring

9

8

Collectie Botanical Layers, Foto: Synchrodogs

Heart of the Matter, 2011

S/S 13 collectie, Foto: Jonathan Daniel Pryce

10

Piet Paris Dent de Man

Masha Reva x SNDCT 6

Er zijn van die kunstenaars die voort blijven leven. Keith Haring (1958-1990) is er zo een. Hij wilde kunst weghalen bij de elite en als het ware teruggeven aan het volk. Zijn werk kenmerkt zich door abstracte patronen en in elkaar gehaakte figuren met vaak knallend kleurgebruik—hoewel hij het liefst zwart, wit en rood gebruikte. In al zijn werk liet Haring zich duidelijk uit over racisme, homofobie, politiek, seks, drugs, kernwapens, kapitalisme en het milieu.

De tentoonstelling Keith Haring: The Political Line focust op de politieke boodschappen die alom aanwezig zijn in Harings werk en toont hoe deze van grote invloed zijn (geweest) op de maatschappij en andere kunstenaars.

In het Musée d’Art Moderne zijn zo’n 250 foto’s van zijn werk op canvas, ­dekzeil en muren van metrostations te zien. In Le CENTQUATRE is zijn serie The Ten Commandments uit 1985 tentoongesteld, tien enorme panelen van ­zeven meter hoog die zijn interpretatie van de tien geboden uitbeelden. t/m 18 aug, Musée d’Art Moderne en Le CENTQUATRE (Parijs) www.mam.paris.fr www.104.fr

7

Net buiten Utrecht, in de bossen van Bunnik, bevindt zich de oudste jeugdherberg van Nederland, Rhijnauwen.

Dit statige landhuis turned hostel, huisvest op 13 en 14 juli de artiesten en festivalgangers van Woot!Woot!Woolf.

Na een ijskoude wintereditie keert het minifestival deze zomer terug met optredens van—naamtechnisch enigszins voorspelbare—namen als Wolf in Loveland en Soldier’s Heart. Vergis je niet, de line-up van Woot!Woot!Woolf is niet alleen intiem (om nog maar zo’n voorspelbare term te gebruiken). Ook de noiserockers van Wolvon treden op, en na de concerten kan er worden gedanst op H-SIK. De prachtige omgeving van Rhijnauwen zal worden belicht met Landschapslumen, de surrealistische videoprojecties die je eerder tegenkwam op Into The Great Wide Open en Oerol.

13 en 14 jul, Stayokay Hostel Utrecht-Bunnik www.facebook.com/wootwootwoolf

8

De collectie Botanical Layers van Masha Reva x SNDCT wordt op Reva’s website omschreven als een “metaforische botanische tuin”. De tegenstelling tussen het snelle tempo van het hedendaagse leven, gadgets en sociale netwerken, en het verlangen naar onze natuurlijke omgeving was hiervoor het uitgangspunt. Dit is vertaald naar digitale prints, bestaande uit verschillende lagen van uitsneden van bloemenfoto’s en grijs-wit geblokte Photoshop-patronen.

Op twee truien zie je een dialoog­ venster van dezelfde fotosoftware, ­w aarop staat “Progress / Reading Photoshop Format / Cancel”. Na haar master aan de Kiev National University of Technology and Design kon de jonge Oekraïense ontwerper dankzij een prijs voor haar afstudeercollectie stage ­l open bij Thakoon in New York. Met een tweede prijs won ze een cursus aan Central Saint Martins, gevolgd door een stage bij Walter Van Beirendonck.

Nu werkt Reva vanuit Kiev aan modeprojecten waarmee ze onder andere de confrontatie tussen het artificiële en het natuurlijke onderzoekt.

9

Het zilveren huwelijk tussen illustrator Piet Paris en de modewereld wordt ‘binnenskamers’ gevierd in het Museum voor Moderne Kunst Arnhem. De ten­ toonstelling De Kamers van Piet Paris wordt georganiseerd door Modekern, instituut voor mode-erfgoed, en legt de nadruk op zijn werkwijze en ontwerp­ proces. Naast illustraties ontwerpt Paris displays en etalages voor maga­ zines en bedrijven wereldwijd. Ook is hij medeoprichter van het Fashion Institute Arnhem en was hij drie keer curator van de Mode Biënnale Arnhem.

Niet iemand die stilzit, dus het ontwerp van de tentoonstelling is dan ook in handen van the man himself. Hij opende de expo op 10 mei door het geven van een virtuele rondleiding. De Kamers van Piet Paris toont samen met meer dan 75 werken uit zijn archief nieuw werk. Ontwerpers zoals Thom Browne en Viktor & Rolf (voor wie Paris de decors van de spring/summer 2011 show ontwierp) nemen ook deel aan de tentoonstelling.

10

Een compleet pak in dezelfde print kan fantastisch zijn, maar lijkt soms al gauw op een pyjama. Dent de Man weet daar wel raad mee. Voor de spring/summer 2013 collectie haalt het label inspiratie uit een selectie vintage Afrikaanse prints uit de jaren 70. De stoffen zijn nauwkeurig uit­g ekozen en dragen elk hun eigen verhaal en betekenis. De combinatie van de traditionele prints en een slank silhouet is vernieuwend en zorgt ervoor dat je je ogen uitkijkt. Een lichtgrijs pak met een felrood polka dot-achtige print? Zeer geschikt voor de moderne man die graag zijn persoonlijkheid uit met behulp van zijn manier van kleden, minder voor de gewone man uit de provincie. Zelfverzekerd, maar zonder enige arrogantie—lijkt de boodschap te zijn. www.dentdeman.com

t/m 4 aug, Museum voor Moderne Kunst Arnhem www.mmkarnhem.nl

www.mashareva.com

5

Gc Update

Cult

Zonder titel uit de serie Mythologies, 2009

Door Jorieke Abbing

Zonder titel uit de serie Mythologies, 2010

11

Esther Teichmann 11

Fotograaf Esther Teichmann groeide op in het Rijndal in Zuid-Duitsland, naast het Zwarte Woud. Aldaar maakte ze op jonge leeftijd kennis met de donkere, religieuze werken van kunstenaars als Lucas Cranach en Matthias Grünewald.

De erotiek, geweld en fabelachtige landschappen in hun schilderijen hadden een enorme impact op de jonge Teichmann, en zijn haar altijd bijgebleven. Haar eigen werk wordt vergeleken met dat van de realistische schilder Gustave Courbet. Ook postimpressionist Henri Rousseau wordt vaak genoemd, omdat net als in zijn schilderijen het beeld van een vrouw in een desolate omgeving als een moeras of een open plek in de jungle telkens terugkeert.

Teichmann is fotograaf. Toch is de link met de schilderkunst niet helemaal uit de lucht gegrepen, omdat de kleuren van haar foto’s vaak zijn aangezet met olieverf. “Mijn werk is erg breed; ik werk met stilstaand beeld, film, en collage- en schildertechnieken”, vertelt ze.

Centraal in Teichmanns werk staat het creëren van een andere ­w ereld. “De woorden fantasie, verlangen, symboliek en verlies duiken telkens weer op in mijn werk. Symboliek is voor mij de tegenhanger van fantasie, en verlangen is onlosmakelijk verbonden met verlies, met de dood.” In haar mooiste werken portretteert ze de belangrijkste persoon uit haar kindertijd: haar moeder. Die werken zijn erg intiem, zo fotografeerde ze haar naakt in bad, kwetsbaar met zachtroze kimono in een fauteuil of haar naakte lichaam in een dreigend oerwoud. Ook haar ­ex-man was voor lange tijd een thema. “Mijn werk gaat over de mensen waar ik van houd en die ik onmogelijk kan missen, maar die op een dag toch zullen sterven. Na het veelvuldig portretteren van mijn moeder, ben ik nu bezig met nieuwe ideeën rond het thema moederschap. Zo zijn mijn zussen pas moeder geworden.”

Een ander groot thema is het verhaal van Eva, die uit het paradijs werd ­verdreven. De mythe van de gevallen

kwaadaardige vrouw als verleidelijk en hongerig monster is een horrorbeeld dat Teichmann blijft inspireren.

De titels die Teichmann haar werk geeft, zoals Silently Mirrored en Drinking Air, roepen een magisch beeld op. “Die ontstaan wanneer ik prozafragmenten​ bij mijn fotografische werk schrijf. Deze teksten maken ook deel uit van het werk. Zo maak ik bijvoorbeeld voice-overs voor mijn films.

De titels leid ik vervolgens weer af uit deze verhalen, zodat ik het gevoel dat ik probeer over te brengen precies verwoord. Ik wil het visuele met het literaire verbinden, iets wat weinig fotografen doen. Ik experimenteer voortdurend met nieuwe vormen en laat me beïnvloeden door de hedendaagse kunst en filosofie.” De man die haar tot schrijven aanzette was de Franse Maurice Blanchot die L’Espace littéraire schreef, een essay over de dood in ­relatie tot taal. “Je kunt wel zeggen dat Blanchot het meeste invloed op mij en mijn werk heeft gehad. Na tien jaar

7

herlees ik het werk nog vaak. Het is een ingewikkeld stuk, maar het spreekt me aan als geen ander, omdat het ­zowel over literatuur als over de dood gaat.”

Teichmann, die al tien jaar deel uitmaakt van de fotografie-afdeling op de University of the Arts London, is momenteel op sabbatical in San Francisco als kunstenaar en gastprofessor aan het California College of the Arts. “Een prachtige school met een inspirerende kunstafdeling. Ik houd van lesgeven en leer erg veel van mijn studenten. Erg prettig, er bestaat geen hiërarchie tussen docent en leerling. Het onderwijs op deze academie is meer als een dialoog, een uitwisseling tussen kun­ stenaars.” Zo snijdt het mes aan twee ­kanten voor Teichmann; het onderzoek in haar eigen werk heeft invloed op haar lessen en de ideeën van haar studenten weerklinken als ze in haar studio bezig is.

Teichmann werkt nu aan een nieuw boek en laat zich hiervoor

i­ nspireren door haar collega’s. “Op dit moment is er een leuke ontwikkeling gaande. Fotografen leggen hun focus op het publiceren van eigen werk, waardoor er steeds meer interessante indie fotoboeken uitkomen. Iemand die dit idee ondersteunt is Bruno Ceschel, de oprichter van Self-Publish, Be Happy, een uitgeverij die de meest gedurfde en prachtige boeken publiceert.” ­O nlangs had ze het voorrecht een kijkje te nemen in de boekbinderij van John DeMerritt in Berkeley. Hij werkt met de meest ongelooflijke kunstenaars en creëert op maat gemaakte bin­d ingen en limited editions. “Zo’n studio heeft een magische uitwerking op mij, ik kan heel erg genieten van het vakmanschap en de precisie.”

Esther Teichmanns werk is later dit jaar, vanaf 28 november, te zien in de gedeelde expositie met Mona Kuhn, The Salt On My Skin in Flowers Gallery (Londen). www.estherteichmann.com

Gc Update

Cult 12

12

Door Leendert Sonnevelt Fotografie: Anja Beutler

“Wanneer de lichten in de zaal uitgaan, is het alsof je even sterft. Ik zie een concert graag als ritueel; in het donker ontvang je iets nieuws, je ontdekt jezelf.”

Rustig, met korte denkpauzes, vertelt pianist Tomoko Mukaiyama over Shirokuro, het “dansconcert” waarmee ze aanstaande zomer op het Holland Festival in de Stadsschouwburg Amsterdam staat. Shirokuro, letterlijk wit-zwart in het Japans, is een mix van verschillende disciplines. Samen met choreograaf Nicole Beutler en licht- en decorontwerper Jean Kalman creëerde Mukaiyama in korte tijd een voorstelling van ex­ tremen. “Het is geen entertainment!”, waarschuwt ze. “Shirokuro haalt gevoelens naar boven die je in het dagelijks leven zo diep mogelijk ­w egstopt.”

Licht en donker, blijdschap en verdriet, hemel en hel—het zijn de ­a lom bekende tegenstellingen die Mukaiyama inspireerden. De tegenstellingen die ook terugkomen in het werk van de Russische componist ­G alina Oestvolskaja, het “kloppende hart” van de voorstelling. Haar composities worden omschreven als screams into space. “Je kunt je bijna niet voorstellen dat muziek zo gewelddadig kan zijn”, stelt Mukaiyama. “Maar ook de andere elementen worden tot het uiterste gedreven, van de dansbewegingen tot de technische capaciteit van mijn instrument. Het podium wordt gedomineerd door contrasten. En in het midden staat een enorm zwart monster, de grootste piano ooit gemaakt.”

Amsterdam is niet de eerste plaats waar Shirokuro zal worden opgevoerd.

“Vorig jaar speelden we de première in Tokio”, vertelt Mukaiyama. “Toen bleek dat sommige mensen geschokt waren.” Of de respons in ­A msterdam dezelfde zal zijn, betwijfelt ze. “Ik denk dat ieder mens, waar dan ook, van binnen iets gemeenschappelijks heeft.

Tegelijkertijd is perceptie duidelijk gebonden aan sociale con­text. Minder dan twee jaar voor de première vond in Tokio een tsunami plaats. Ik weet dat het publiek daarmee worstelde tijdens Shirokuro. De ramp die hen overkwam, werd verbonden aan de vragen waar de voorstelling mee confronteert.”

Bijna onmerkbaar vermelden de credits van Shirokuro een opvallende naam. “Yohji Yamamoto!”, lacht ­M ukaiyama enthousiast. “Voor de kostuums kregen we toegang tot zijn atelier.”

Ze heeft een speciale band met het werk van de modeontwerper. “Tijdens zijn meest succesvolle periode woonde ik in Tokio. Degenen die zijn ontwerpen droegen, werden blackbirds genoemd;

Shirokuro

8

jarenlang maakte Yamamoto enkel zwar­te ontwerpen. Prachtig! Ik heb items van bijna 30 jaar geleden, die ik af en toe nog draag. Ooit werden ze gemaakt als statement tegen de ontwikkelingen in Parijs, en als poging om een plek te krijgen op hetzelfde podium. Die geest van het Verre Oosten maakt een ontwerp van Yamamoto tot een soort gevechtskleding. Wearing it makes you strong somehow.” Behalve een kostuum van de Japanse grootmeester, draagt Mukaiyama ook een hair sculpture. “Ik kwam in Londen uit een boetiek, toen mijn aandacht op straat werd getrokken door een hele vreemde hoed. Hij bleek gemaakt te zijn van echt mensenhaar! Ik vroeg de ontwerper, Karen Bergeon, om voor Shirokuro een pruik te ontwerpen. De mix van mensen- en paardenhaar die ze daarvoor gebruikte, zorgt voor iets dierlijks.

Dat past heel goed in de voorstelling, zeker in combinatie met het ontwerp van Yamamoto.”

Donkerte lijkt Shirokuro vooral te kenmerken. Toch is het licht even belangrijk, aldus Mukaiyama. “Als er alleen ­kuro was, zou er geen progressie zijn.

Oestvolskaja’s stuk bevat een prachtig wit gedeelte, waarin alles licht is. Stel je eens een uitgestrekt Russisch landschap voor, bedekt met een laagje sneeuw.

Daar grijpt ze je, en sleurt ze je terug naar de duisternis.” De verwijzing naar Rusland, Oestvolskaja’s land van herkomst, is niet toevallig. “Russische kunstenaars lijken altijd gefascineerd door de dood. Dat vind ik bijzonder”, vertelt Mukaiyama. “Ik weet niet of het nodig is om Oestvolskaja’s muziek te begrijpen”, vervolgt ze. “Ik weet zelfs niet wat dat betekent: muziek begrijpen. We hebben Mozart zo vaak gehoord dat we denken zijn werk te begrijpen. Maar is dat echt zo? Muziek komt op je af, het creëert geluid met iets van jezelf.

Dat is volgens mij het belangrijkste.”

18 juni, Holland Festival, Stadsschouwburg Amsterdam www.hollandfestival.nl www.tomoko.nl

Gc Update

Zeeuws Museum, collectie Zeeuws Genootschap Foto: Ivo Wennekes

Bescherm mij! is van 8 juni tot en met 8 december te zien in het Zeeuws Museum (Middelburg). www.zeeuwsmuseum.nl

“Hier zien we Zeeuwse rouwkleding voor de man en de vrouw. De zwarte kostuums werden destijds gedragen om te voorkomen dat het aardse ­b estaan er voor de overledene te aantrekkelijk

S­ umatra is geweest. Op de papierrol staan teksten uit de Koran.”

“Op deze foto zien we drie soorten regenkleding. De voorste kleurrijke jas is typerend voor de Zeeuwse klederdracht uit de eerste helft van de 19 e eeuw. De textielvezels

van het damast werden door middel van verwarmde stenen in elkaar geperst, waardoor de jas water- en vuilafstotend werd.”

Collectie: MAS, Antwerpen, inv.nr. AE.2004.0045.0003, Foto: Collectiebeleid Musea en Erfgoed Antwerpen (Bart Huysmans)

“Dit masker is afkomstig van Kalimantan en werd door een Dajak-danser tijdens oogstfeesten gedragen. Het doel van de dans was het verjagen van kwade geesten en het bevorderen van de groei van gewassen. Het masker wordt in de tentoonstelling getoond in combinatie met een danskostuum van bananenbladeren.”

uit zou zien; de ziel zou dan weleens op aarde kunnen blijven ronddolen.”

9

Collectie: MAS, Antwerpen, inv.nr. AE.2001.0037.0001 1/1 Foto: Collectiebeleid Musea en Erfgoed Antwerpen (Bart Huysmans)

Collectie: Zeeuws Museum & Zeeuws Genootschap, Foto: Eveline Vroonland

“Het 18 e -eeuwse kokertje is een amulet dat waarschijnlijk van een vorst op

mogelijkheden, structuren, patronen en kleuren, komt hij tot zeer uiteenlopende producten— die hij zelf omhulsels noemt.”

Collectie: Zeeuws Museum & Zeeuws Genootschap, Foto: Joris Luyten

“Deze overalls zijn van de veelzijdige designer Bertjan Pot. Door zijn grondige materiaalstudies, waarvoor hij graag experimenteert met technische

In Bescherm mij! Kleding en accessoires voor lichaam en ziel zijn items uit alle windstreken te zien die de mens beschermen op fysiek, spiritueel of sociaal vlak. Dit kunnen alledaagse dingen zijn zoals regenjassen en zonnehoeden, maar ook minder voor de hand liggende stuks zoals amuletten en maskerkostuums. Juist door op het oog heel verschillende stukken met elkaar te combineren, laat het Zeeuws Museum zien dat het zoeken van bescherming iets van overal en van alle tijden is.

Collectie en foto: Studio Bertjan Pot

Door Lisa den Oudendammer Portret: Eveline Vroonland

Ze liepen al langer met het idee rond om een gezamenlijke tentoonstelling te organiseren, de curatoren mode en etnografica van het Zeeuws Museum in Middelburg. “Naast een grote collectie streekdrachten, beschikken we namelijk ook over een collectie etnografica”, vertellen ze aan Glamcult.

In het thema bescherming vonden Leijnse en Van Santen de gemeenschappelijke deler die de Zeeuwse mode en de bijzondere uitheemse items bij elkaar bracht. “Etnografische stukken hebben op het eerste gezicht misschien weinig met Zeeland te maken, maar vergeet niet dat er vanuit Zeeland veel schepen van de VOC en WIC vertrokken naar verre oorden om handel te drijven. Wanneer de schepen na de lange reis terugkwamen, brachten ze naast handelswaar ook allerlei exotische spullen mee. Een deel hiervan is via het Koninklijk Zeeuws Genootschap der Wetenschappen bij ons in de collectie terechtgekomen.”

Bescherm mij!

Onder het universele thema bescherming wisten Karina Leijnse en Caroline van Santen, curatoren van het Zeeuws Museum, de collecties Zeeuwse streekdrachten en etnografica bij elkaar te brengen. Bescherm mij! Kleding en accessoires voor lichaam en ziel is een tentoonstelling waarin spirituele, sociale en fysieke bescherming samenkomen.

“Deze mantel van boombasten werd ­g edragen door een sjamaan van de Shuar, een volk uit het Amazonegebied van Zuid-Amerika. Hij bevat allerlei symbolen, zoals de magische toekanvogel.”

Gc Platform

Wanneer wist je dat je modeontwerper wilde worden?

Al op de lagere school, toen ik zelf kleren maakte voor mijn Action Man.

Pieter Eliens Wanneer wist je dat je modeontwerper wilde worden?

Mijn eerste woord was ‘lippenstift’. Ik was altijd bezig met het imago van een vrouw. Niet omdat ik dat zelf wilde zijn, maar om me te kunnen inleven.

Mijn moeder had één jurk die zij, als cadeau, op mijn verjaardag aantrok.

Ik vond dat toen al machtig.

Heb je een materiaal waar je het liefst mee werkt?

Lycra en jersey. Het zijn stevige stoffen waar je lekker mee kan ‘bouwen’. Bovendien zijn het een beetje tacky stoffen die ik op een goede manier kan gebruiken en combineren.

Hoe zou je een ontwerp van jouw hand omschrijven?

Vrouwelijk, los, hangend, ruim, organisch, bewerkelijk en beweeglijk. De draagster moet het volume kunnen waar­ nemen wanneer ze loopt.

Collectie Toile-de-Luxe, Foto: Louise te Poele

Wie of wat zijn jouw inspiratiebronnen geweest bij het maken van deze collectie?

De Bacchanten uit het werk van Euripides.

Zij waren wild, bedwelmd, in extase en hadden daarom mijn muzen kunnen zijn. Deze ongedwongen weelderigheid wilde ik in het nu plaatsen. Daardoor koppel ik mijn in extase verkerende vrouw aan de hooligan van tegenwoordig.

Hoe ben je begonnen aan je afstudeercollectie?

Ik heb met een danseres gewerkt om het gevoel van beweeglijkheid in de kleding te krijgen. Ik zocht naar bepaalde zwaartepunten in het silhouet, om een beschonken gevoel te creëren.

Hoe omschrijf je jouw afstudeercollectie?

De collectie bevat verschillende volumes; soms uitvergroot, soms juist te kort en te klein. Ik heb veel sportieve stoffen gebruikt, zoals mesh en jersey badstof. Voor de jasjes en broeken gebruikte ik een dikke katoenen keperstof en voor de shirts en nachthemden biologische batist.

Collectie Toile-de-Luxe, Foto: Luka Karssenberg

Wat zijn jouw inspiratiebronnen geweest bij het maken van deze collectie?

Hoe de mens de organische wereld van de natuur verandert door daarin geometrische vormen aan te leggen.

Zoals op de foto van Andreas Gursky, waarop een raceparcours dat een woestijn doorklieft te zien is. Dit lijkt op hoe wij met mode ons eigen lichaam manipuleren.

Hoe beschrijf je jouw afstudeercollectie?

Brooke Candy meets Sap de Aardwortel.

Het is een clash tussen een plastic, ­s ynthetische wereld van blote vrouwen die alles vrijgeven, en een bedekte aardse met rijke gegronde materialen.

Welke stoffen/materialen heb je gebruikt?

Ik probeer zoveel mogelijk met duurzame of gerecyclede materialen te werken: ecologisch bamboe, katoen en hennep, maar ook hergebruikt plastic.

10

Wat zijn jouw inspiratiebronnen geweest bij het maken van deze collectie?

Legerkleding, onze hond Prins (een Barsoi), wansmaak en het clichébeeld van de homoscene.

Collectie Toile-de-Luxe, Foto: Pim Top en Mathijs Labadie

Tessa de Boer

Welke technieken heb je gebruikt?

Voor de prints heb ik een airbrushtechniek gebruikt. Met de snijplotter heb ik vormen gemaakt die opstrijkbaar zijn en daarmee heb ik T-shirts gecustomized.

Christian van den Herik

Wanneer wist je dat je modeontwerper wilde worden?

Ik heb niet zoals veel modeontwerpers op m’n 5 e al een hele garderobe voor mijn Barbie lopen stikken. Sinds de middelbare school heb ik mij onlos­ makelijk verbonden gevoeld met mode.

Het is voor mij een kunst die als het ware met je meeleeft. Ik zie het daarom als een van de krachtigste en persoonlijkste uitingsvormen.

Heeft je collectie een naam?

One should love Dionysus.

Door Daniëlle van Dongen

Hans Hutting

Collectie Toile-de-Luxe, Foto: Louise te Poele

Glamcult loves M˚BA 13 M˚BA 13 gaat van start! De vierdejaars mode­studenten van ArtEZ showen tijdens de expo hun afstudeercollecties —en het ontstaan hiervan—tijdens deze 5e editie van de Mode Biënnale Arnhem. Glamcult is mediapartner van M˚BA 13 en laat je kennismaken met deze aanstormende talenten.

Hoe zou je jouw afstudeer­ collectie beschrijven?

Als het resultaat van mijn nieuwsgierigheid, interesse en verlangen naar spanning. Het is een experiment met volume, vorm en gelaagdheid dat voortkwam uit mijn Toile-de-Luxe collectie. Daarnaast haal ik technieken en elementen uit het voor mij fascinerende, traditionele kleermaken. Een skinhead die nonchalant een sigaret opsteekt is een beeld dat de sfeer van de collectie weergeeft. Maar ook de krachtige uitstraling van de uniformen van de gendarmerie in Frankrijk.

Welke stoffen heb je gebruikt?

Ik heb bij de keuze van mijn materialen erg gelet op de uitstraling; een combinatie van klassiek en stoer. Verder heb

ik met het gebruik van textiel gespeeld door ­b ijvoorbeeld een voeringachtige stof te gebruiken voor de buitenkant.

Welke technieken heb je gebruikt?

Veel handwerktechnieken. Ik heb de knoopsgaten, zomen en naden bijna allemaal met de hand gemaakt.

Dit ambachtelijke aspect geeft de kleding meer persoonlijkheid.

Hoe hebben deze afgelopen vier jaar jou gevormd als ontwerper?

Ik heb ontdekt dat er geen grenzen of regels zijn in het ontwerpen, behalve die je voor jezelf maakt.

Glamcult loves M˚BA 13

Cherish Brouwer

Liselore Frowijn

Collectie Toile-de-Luxe, Foto: David Jagersma

Hoe omschrijf je jouw afstudeercollectie?

Als een dikke clash van sferen die samenkomen in kleuren, stijlen, materialen en silhouetten. Mijn collectie is ambachtelijk en eclectisch; ik beschilder en ­b ewerk mijn stoffen zelf, en combineer deze met stoffen die ik in heb gevonden, zoals geweven jacquards. Dit brengt leven in de brouwerij.

Wat zijn jouw inspiratiebronnen geweest bij het maken van deze collectie?

Mijn inspiratiebronnen zijn continu aanwezig en variëren van mijn vriendenkring, films zoals The Skin I Live In van Pedro Almodóvar en het kleurgebruik van de moderne kunstenaar Cy Twombly tot de legerdump in de Achterhoek.

Hoe ben je begonnen aan je afstudeercollectie?

Tijdens een reis door Amerika werd ik in alle musea overladen met het werk van Henri Matisse. De beroemde ‘uitsneden’, zoals Nu Bleu, vormden het uitgangspunt voor mijn silhouet.

Collectie Toile-de-Luxe, Foto: Arash Fakhim

Wanneer wist je dat je modeontwerper wilde worden?

Op mijn 11 e realiseerde ik me dat. Mijn ouders dachten dat het een bevlieging was—eerder had ik een acteerdroom— maar ik wist het zeker en ik ben er tot op de dag van vandaag niet van afgestapt.

Hoe zou je een ontwerp van jouw hand omschrijven?

Mijn ontwerpen balanceren op de rand van experimenteel en draagbaar.

De items zijn geconstrueerd, maar blijven ondanks dat hun nonchalante en vrouwelijke look behouden.

Wat zijn jouw inspiratiebronnen geweest bij het maken van deze collectie?

Orde en wanorde, twee werelden die lijnrecht tegenover elkaar staan. Door contrasterende elementen samen te voegen, gaan deze een strijd aan met elkaar. Hierdoor ontstaat een gestructureerde chaos.

Sarah Knüpfer

Wanneer wist je dat je modeontwerper wilde worden?

Dat moment kan ik mij niet exact herinneren. Ik was wel altijd bezig met kleding, met het gevoel dat je uit kunt dragen en met het feit dat je je kunt onderscheiden van de massa. Gek genoeg is de behoefte om uniek te zijn niet meer zo groot als vroeger.

Collectie Toile-de-Luxe, Foto: Daniel Zakharov

Sofie Hijdra

Is je collectie gemaakt met een specifiek type in gedachte?

Een positieve vrouw die veel lol heeft.

Soms zou ik wensen dat mensen optimistischer door het leven gingen.

Wat zijn jouw inspiratiebronnen geweest bij het maken van deze collectie?

Voor deze collectie heb ik vooral naar de oude decadentie van Marlene Dietrich gekeken. Ik houd van haar manier van doen en ik wilde dat ironische plaatje in mijn collectie zichtbaar maken.

Hoe omschrijf je jouw afstudeercollectie?

Mijn collectie heet I Am a Genius!.

Ik wil hierin een combinatie laten zien

Hoe zou je een ontwerp van jouw hand omschrijven?

Heel vrouwelijk, en ik wil een jong en fris beeld met een tacky knipoog neerzetten.

Collectie Toile-de-Luxe, Foto: Michel Zoeter

van la madame chanel-chic—die niet zonder mantelpak de straat op gaat—en de overenthousiaste funny sporty-girl, die nooit genoeg kan krijgen van vorm en kleur. De collectie bestaat uit humor­i stische en optimistische kleding. Ik gebruik daarvoor onder andere mijn zelfgemaakte vilt.

Wat is je kijk op de modewereld en zou je iets veranderd willen zien?

Ik denk dat we toekomstgerichter moeten gaan werken. De designwereld kan dit doen door krachten te bundelen, te innoveren en stil te staan bij alle keuzes die we maken.

Hoe zou je jouw afstudeercollectie omschrijven?

Contrastrijk, nonchalant, oversized en transparant. Ik speel met verschillende

Glam cult loves M ˚ BA 13

Hoe zou je een ontwerp van jouw hand omschrijven?

Ik gebruik graag prints en kleur, en ik leg de nadruk op vorm en materiaal.

Verder zoek ik de grens op tussen lelijkheid en schoonheid en vorm ik met verschillende ingrediënten een nieuwe, sophisticated stijl.

structuren die ik met elkaar combineer; stugge stoffen tegenover soepele, en fijn geweven structuren tegenover opengewerkte. Daarnaast maak ik gebruik van prints, breisels, gaasstructuren en machinaal kant.

11

Welke technieken heb je gebruikt?

Ik ben veel bezig met het zeefdrukken van prints. Bovendien ben ik bezig met het opensnijden van vormen en het draaien van stoffen.

Hoe beschrijf je jouw afstudeercollectie?

Ik wil graag weten wanneer iets tacky is en wanneer niet. De outfits zijn kleurrijk, en ontstaan vanuit een samensmelting van nieuw en vintage. Met de collectie wil ik laten zien dat het beeld dat je van iets hebt niet altijd hoeft te kloppen.

Gc Update

The city is our canvas Wereldwijd betreedt Palladium onbekend terrein. Ze verkenden de straten van Detroit met Johnny Knoxville, bezochten London Battersea met Eliza Doolittle en gingen op pad met Pharrell Williams in Tokio. Deze lente werkt Palladium samen met vier jonge kunstenaars uit Utrecht, Arnhem, Groningen en Antwerpen, die hun eigen werk projecteren op onverwachte plekken in de stad. Naast deze nieuwe urban exploration maakten zij ieder een ontwerp voor Palladium boots . Deze zijn nu exclusief te koop bij Men at Work in de vier betrokken steden. The city is their canvas... Deze maand leer je de eerste twee deelnemers kennen in Glamcult en kun je hun exploration bekijken via Palladium, Men at Work en Glamcult.

Afstudeerproject Namwar

Fotografie: Duy Vo

www.palladiumboots.com www.facebook.com/PalladiumBoots

Lennard Kok Lennard Kok (25) studeerde vorig jaar af aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht. Sindsdien werkt de illustrator voor zichzelf, en maakt hij onderdeel uit van een groeiende creatieve scene.

“Ik heb het idee dat Utrecht steeds meer gaat ­l even. Waar voorheen ­c reatieve talenten naar een stad als Amsterdam gingen, blijven grote ­n amen nu ook hangen.”

Hoe zou je jouw werk typeren?

Ik maak comics, iconisch en simpel.

Deze stijl en manier van werken ontstond tijdens mijn afstudeerproject.

Voor die tijd had ik geen ervaring met het tekenen van strips, en toch besloot ik om er twee te maken. Zo leerde ik dit op mijn eigen wijze, zonder al teveel invloeden van de huidige of voormalige scene.

Je studeerde Grafisch Ontwerp en Illustratie. Hoe verhouden deze disciplines zich volgens

jou tot elkaar? En is je signature een combinatie van beide?

Ja, dat geloof ik wel! Na het ­G rafisch Lyceum liet ik alles los wat ik kon en op dat moment deed, vooral het tekenen van street art-achtige ­taferelen. Op de kunstacademie belandde ik in een klas met veel talenten, een groep die soms tegen het autonome aanhing. Hierdoor ben ik anders gaan kijken naar illustratie. Tijdens mijn hele studie werkte ik abstract, zo maakte ik bijvoorbeeld veel collages.

Toen ik moest nadenken over mijn afstudeerproject, waarvoor je een vrij toegepast onderwerp moest kiezen, heb ik opnieuw alles losge­l aten en ben ik juist weer heel grafisch te werk gegaan. Ditmaal in combinatie met ­a lles wat ik in vier jaar op de academie had geleerd.

Voor je afstudeerproject Schokkende Beelden onderzocht je iconische beelden en gaf je ze

een comic-karakter. Waarom wilde je deze beelden opnieuw aandacht geven? En wat is het effect van je herinterpretatie?

Ik heb twee beelden uitgekozen die iedereen kent: het verbrande napalmmeisje in Vietnam en het tweede vliegtuig dat op 11 september het WTC invloog. Naar mijn idee zijn dit twee ­foto’s die iedereen zo vaak heeft gezien, dat het shock­e ffect is veranderd. Of zelfs verdwenen. Met mijn afstudeerproject wilde ik deze beelden, zonder er mijn eigen mening over te geven, opnieuw onder de aandacht brengen.

Je ziet ze alleen van een grote afstand, of wanneer er een foto van wordt gemaakt. Om het verhaal achter de foto te lezen, moet je letterlijk inzoomen door ernaartoe te lopen en het verhaal van dichtbij te lezen. Zo hoop ik dat mensen opnieuw over het achter­ liggende verhaal zullen nadenken.

12

Hoe zou jij de creatieve wereld in Utrecht omschrijven, en hoe sta jij daarin? Op welke manier inspireert het leven in de stad jouw werk?

Ik heb het idee dat de scene in Utrecht steeds meer gaat leven. Waar voorheen creatieve talenten naar een stad als Amsterdam trokken, omdat daar meer gebeurde, blijven grote namen nu ook hangen. Daarnaast wordt er steeds meer georganiseerd op het gebied van exposities, en zijn er meer creatieve ‘hangplekken’. Zo is laatst Kapitaal geopend. Dit is een plek waar bijvoorbeeld maan­d elijkse vrijdagavonden worden georganiseerd waar creatieven elkaar kunnen ontmoeten en met een drankje een potje kunnen pingpongen. Je kunt bij Kapitaal ook gebruik maken van flexplekken en een zeefdrukwerkplaats. In de winkel is werk te koop van Utrechtse illustratoren, ontwerpers, grafisch vormgevers en andere ­kunstenaars. Een hele goede

ontwikkeling, want er loopt in de stad heel veel talent rond!

Zijn er plaatsen in de stad die je het liefst bezoekt?

Ik kom graag in de oude binnenstad om een kop koffie te drinken bij Blackbird. Deze koffiebar, waar ook vintage fietsen worden verkocht, wordt gerund door een super vriendelijk stel.

Er worden sinds kort ook exposities georganiseerd door de Coffin Boys en bovendien schenken ze erg goede koffie. Op vrijdagavond, na een week lang te hebben gewerkt, luid ik graag, onder het genot van een biertje, het weekend in met mijn vrienden. Een van hen heeft een kamer aan het Domplein, met uitzicht op de Dom. Dat is voor mij het ultieme Utrechtse gevoel! www.lennardkok.com

The city is our canvas

Collectie SYNC, Foto: Isolde Woudstra

Collectie SYNC, Foto: Isolde Woudstra

Hij groeide op in Vught, studeerde in Utrecht, liep stage in Berlijn en behaalde zijn mastertitel in Arnhem.

Modeontwerper Yohji van der Aa (26) laat zijn liefde voor het stadsleven niet beperken tot één plaats.

“Momenteel bevind ik me op een T-splitsing in mijn leven”, vertelt hij.

“Moet ik nu voor mezelf beginnen of ik een baan zoeken?”

Wanneer raakte je geïnteresseerd in mode?

Eigenlijk kan ik geen duidelijke gebeurtenis noemen. Ik was vroeger altijd al kleding aan het tekenen, dat zit er ‘gewoon’ in. Tot mijn 19 e woonde ik in Vught. Geografisch gezien was Antwerpen even dichtbij als Amsterdam. Mijn vader haalde zijn pakken bij Houben, waar ze onder andere Yohji Yamamoto en Comme des Garçons verkopen. Mijn moeder droeg ook altijd mooie kleding, bijvoorbeeld van Dries Van Noten. Ik denk dat mijn interesse voor mode groeide door op jonge leeftijd in aanraking te komen met deze designer­s tukken.

Je biografie meldt: “He is an observer of the interactions of groups versus individuals, personal style, and the sign system of fashion.” Kun je dit toelichten?

Mode is identiteit. Als ontwerper ben ik een vormgever van de identiteit van de drager; door middel

Collectie SYNC, Foto: Isolde Woudstra

Yohji van der Aa

van kleding tonen we onze persoonlijkheid. Met uiterlijke verschijning geven we signalen af over wie we zijn. Mode is ook een middel van zelfexpressie. Visuele communicatie is directer en krachtiger dan ver­ bale taal. Zo heeft iedere (sub)cultuur eigen tekenen om uit te drukken waar deze voor staat. Daarnaast heeft ieder individu weer zijn eigen beeldtaal. Anders zou iedereen in een specifieke (sub)cultuur er hetzelfde uitzien. Maar hoe verhoudt dit individu zich tot de groep? Hoe kun je een zo individueel mogelijke beeldtaal hanteren die niet uitsluit dat je bij een groep hoort? Die wisselwerking vind ik ontzettend interessant! Ik vind het heel nuttig om bewust om te gaan met dit systeem dat aan de mode ten grondslag ligt. De modewereld leunt nog te vaak op het modernistische gedachtegoed uit de jaren 50 en 60, waarin couturehuizen de lijnen uitzetten voor de confectie en de trends voor het seizoen bepaalden. In het huidige tijdperk worden regels continu doorbroken. We mixen sportkleding met werkkleding, doorkruisen traditionele man-vrouw-verdelingen, mengen oud met nieuw en maken sprongen tussen elitair en proletarisch. Zo sturen we verwarrende, tegenstrijdige signalen de wereld in om onze individualiteit te benadrukken. Deze vrijheden zouden we als ontwerpers meer moeten benutten.

13

Je woont in Utrecht, studeerde in Arnhem, liep stage bij Lala Berlin in Berlijn en werkte voor Viktor & Rolf in Amsterdam. Heb je een bijzondere connectie met een van deze steden?

Sinds ik in Berlijn heb gewoond, heb ik een speciale band met deze stad. Ik zou er vaker naartoe willen, het voelt als een tweede thuis. Veel meer dan Amsterdam bijvoorbeeld.

Er hangt iets in Berlijn dat mij, en velen met mij, aanspreekt. Iets dat ik niet zozeer kan benoemen. Bijna het ­g evoel dat alles mogelijk is, wat natuurlijk niet écht zo is.

In hoeverre heeft de architectuur en sfeer van een stad invloed op jou en je werk?

Mijn eerste reactie is ‘geen’, maar dat is misschien te kort door de bocht. Ik woon in de stad en het leven dat daarbij hoort heeft invloed op mijn werk. Al zijn het alleen de snapshots die ik neem van mensen die ik er interessant uit vind zien. Ik laat me door het urbane leven inspireren, maar dat is geen start- of uitgangspunt van mijn werk. De dingen die ik zelf onderneem, bijvoorbeeld het bezoeken van musea, kunnen leiden tot inspiraties voor kleurgebruik of nieuwe dessins. Architectuur staat daar los van. Ik ben geen ontwerper die architectonische stukken maakt. Ik blijf in de buurt van het ‘traditionele’ silhouet. Wel heb ik het altijd over het ‘bouwen’ van

jassen, maar dat gaat meer over het proces hoe ik tot een ontwerp kom— niet over het doel. Ik vind het interessant om te onderzoeken hoe een kledingstuk is opgebouwd, hoe de constructie in elkaar zit. Dit heeft geen architec­tonische uitwerking; als ontwerper richt ik me op kleding.

Is er een plek in Arnhem waar je een spe­c iale band mee hebt?

Voor mij is de academie in Arnhem een belangrijke plek. Ik heb niet gestudeerd in het Rietveldgebouw, maar dat is toch wel de plek waar ‘het’ gebeurt. Het is een prachtig transparante locatie waar alle disciplines samenkomen. Ik vind het fijn om in een omgeving te zijn waar meer gaande is dan louter mode. www.yohjivanderaa.com

WDKA Op woensdag 12 juni 2013 tonen onze getalenteerde laatstejaars modestudenten op de RDM Campus in Rotterdam vol trots hun afstudeercollecties tijdens de jaarlijkse Fashion Show. Naast deze exclusieve vertoning presenteert de academie een selectie van het beste werk van studenten uit de eerste drie studiejaren en eindexamenwerk van één student Arts and Crafts.

Voor u een unieke kans om het werk van een nieuwe lichting creating pioneers te bezichtigen, voordat zij de mode-industrie bestormen.

Maartje van Hooij

Meer informatie over de kaartverkoop vind je op onze website: at.wdka.nl/graduates. Hier zie je ook het gehele programma van de eindexamenrichtingen Media, Art, Design, Leisure en Education.

Model: Mike de Jong, Foto: KoersvonCreemer

Model: Randell Harrevelt, Foto: Mart Tebbens, www.maartjevanhooij.com

Anila Daniëlle Mistry

“Deze mannencollectie MAN_AM I THAT NAME? draait om het spanningsveld tussen de aantrekkingskracht van wat verborgen is en de opwinding die een onbedekt lichaamsdeel oproept. Jonge mannelijkheid blootgesteld. Spelend met het idee dat de man zich op zijn gemak voelt in de kleding van de andere sekse. Niet zoals een transseksueel,

maar net als een vrouw haar kleding draagt en haar lichaam weet te accentueren, voelt de man zich op zijn gemak in mijn ontwerpen. Hij stelt geen vragen en er is geen twijfel.” —Anila Daniëlle Mistry

“Accessoires zijn als de nieuwe it-girls; heel de wereld is er tegenwoordig mee bezig. Kijk maar naar Instagram, Facebook en Twitter. De wereld bestaat uit beelden en het draait om de manier waarop jij uit de massa en in het

oog springt. Art direction is key! Met mijn afstudeercollectie wil ik zeggen: ‘Niet kleding, maar accessoires maken de man.’” —Maartje van Hooij www.maartjevanhooij.com

Fashion Show 2013 Willem de Kooning Academie Hogeschool Rotterdam 12 juni 2013 RDM Campus Heijplaatstraat 23 3089 JB Rotterdam

www.anilamistry.com

14

Interviews

16 s r e p r e w t n o Jonge mode en Carol Lim n o e L o t r e b m Hu n a v p l u h e schakelen d recies de p m o n i n e d vrien n e g n a v e t t s e e g d j i t e g i huid voor Kenzo.

22 M at M a i t l a nd was als klein mann d r u k i n d e et j e a l w h et s a m e n e e r m et s collages v tellen van oor fictiev e albumhoe zen.

26 : m l e h l l i W 3 d 1 r a h n r e B , l a e r n B u l e t ached: i p e e “K ” ! s “ a F t e estjes, feest n o h o n o c j es , Po feestjes!”

32 De broertjes inc . onderzochten v oor hun d e b u u ta l b u m d creatieve werk e ing van psychedelische ‘medicijnen’.

Door Hanka van der Voet Fotografie: Jeroen W. Mantel

Styling: Antoinette Degens Haar & make-up: Sandra Govers voor Ellis Faas Cosmetics —Angelique Hoorn Management Model: Sophie—A Models Assistent fotografie: Martijn Maiwald Assistent styling: Emily van Ravels Alle kleding: Kenzo spring/summer 2013

Dankzij de frisse aanpak van de nieuwe creative directors Humberto Leon en Carol Lim is de kleding van het Franse/Japanse modehuis Kenzo sinds de zomer van 2012 weer volop in het straatbeeld aanwezig. Een gesprek met dit duo over inspiratie, vriendschap, het belang van een betaalbare collectie en de toekomstvisie voor Kenzo.

17

Gc Interview

Kenzo

Het Franse/Japanse modehuis Kenzo kent een rijke geschiedenis. Het werd opgericht door Kenzo Takada (Himeji, 1939).

Hij was een van de eerste Japanse modeontwerpers die in de jaren 70 de oversteek naar Parijs maakten, waarna Issey Miyake, Rei ­Kawakubo en haar ­l abel Comme des Garçons en Yohji Yamamoto volgden. Al in 1964 verhuisde Takada naar Parijs en in 1970 opende hij er zijn eerste winkel, Jungle Jap genaamd, waar hij zijn kleurrijke ontwerpen verkocht. Zijn stoffen haalde Takada in eerste instantie van de Parijse vlooienmarkten, omdat dat de enige waren die hij zich op dat moment kon veroorloven.

In de jaren daarna kocht hij zijn textiel tijdens de vele exotische reizen—onder andere naar Mexico, Egypte en India— die hij maakte, en die altijd voor veel inspiratie zorgden. Het leverde een kleurrijk signatuur op; naast een helder kleurenpalet, dat vaak bonte bloemenprints bevatte, bestond dit uit het herinterpreteren van het klassieke Japanse silhouet.

In 1999 besloot Takada met pensioen te gaan en zijn modelabel—dat inmiddels onderdeel was geworden van het luxe conglomeraat LVMH—over te laten aan zijn assistenten. In 2008 werd de Italiaanse ontwerper Antonio Marras ingehuurd als hoofd van het Kenzo-ontwerpteam.

Zijn ontwerpen vielen in de smaak bij de internationale modepers, maar echt goed verkopen deden ze niet. De grote omslag kwam in de zomer van 2011, toen LVMH het duo Humberto Leon en Carol Lim benoemde tot creative directors. Hun eerste collectie voor Kenzo was die voor spring/summer 2012. Een energieke, jeugdige en kleurrijke collectie die zowel bij de pers als het publiek bijzonder goed werd ontvangen. De twee omschrijven hun benoeming als volgt: “Na tien jaar geleden te zijn begonnen met de winkel en het bijbehorende modelabel Opening Ceremony was dit een natuurlijke evolutie in onze carrière.”

Leon en Lim ontmoetten elkaar in 1993 op UC Berkeley in San Francisco.

Beiden groeiden op in Californië en komen uit creatieve families. Lim: “Op jonge leeftijd kwamen we al in aanraking met mode. Humberto’s moeder was kleermaker en mijn moeder had haar eigen sieradenwinkel.” Hun liefde voor mode kwam vooral tot uiting tijdens gezamenlijke shopping trips naar vintage boetieks, die in die tijd nog voor een nette prijs Chanel, Louis Vuitton en Yves Saint Laurent verkochten. Op die manier, en dankzij het verslinden van Europese modetijdschriften, kwam het duo ook voor het eerst in aanraking met het label Kenzo. Lim: “Het silhouet, de materialen, en de uitbundige prints en kleuren maakten grote indruk op ons. Het voelde alsof de ontwerpen van Kenzo een geheel eigen, unieke persoonlijkheid hadden.”

In 2002 startte Leon en Lim hun ­e igen modelabel en winkel Opening Ceremony. Het concept van de winkel was gebaseerd op de vele reizen die het duo maakte (en nog steeds maakt).

In de beginperiode werd er voor de

18

winkel elke paar maanden ingekocht van jonge modelabels uit andere landen, zoals Argentinië, Brazilië, Duitsland, Frankrijk, Japan, Zuid-Korea en Zweden.

Inmiddels is Opening Ceremony meer dan een winkel en modelabel alleen; het is een community, of beter nog, een familie. Het hart van de Opening Ceremonyfamilie is de website (www.opening cremony.us) waar je naast de nieuwste collecties ook eetsuggesties, muziektips en een boekenclub kan vinden.

Daarnaast komen op de blog regel­ matig beroemde vrienden van het label aan het woord, zoals acteur James Franco en zangeres Solange. Lim: “We willen graag laten zien dat Opening Ceremony het resultaat is van een conversatie tussen vrienden. Alle tips die we geven zijn oprecht, het zijn restaurants waar we zelf ook eten en muziek waar we graag naar luisteren.”

Een soort­g elijke aanpak hanteert het duo voor Kenzo. Voor hun eerste modeshow (voor S/S 12) werd de hulp

Kenzo

19

Gc Interview

Kenzo

20

Kenzo ingeroepen van ­d iverse beroemde vrienden: muzikant (en acteur) Jason Schwartzman verzorgde de soundtrack, actrice Chloë Sevigny liep mee als model en regisseur Spike Jonze legde de gebeurtenis vast op film—om er later een documentaire van te maken. Ook voor de collecties die volgden vroeg het duo verschillende vrienden en kennissen hen te helpen, zoals zangeres M.I.A., sieradenmaker Delfina Delettrez Fendi en de kunstenaar Kenzo Digital.

Vrijwel tegelijkertijd met de show werd bekend gemaakt dat Kenzo zou gaan samenwerken met skateboardschoenenmerk Vans. Een slimme zet, want met een prijs van slechts €90 zijn de schoenen goed betaalbaar. Deze betaalbaarheid is een speerpunt van de aanpak van de twee bij Kenzo. Lim: “We streven ernaar kleding te maken voor echte mensen. Daarbij staat betaalbaarheid en draagbaarheid centraal.

We willen de kleding een jeugdige uitstraling meegeven, maar we willen ons niet beperken tot bepaalde leeftijds-

categorieën. De ontwerpen van Kenzo zijn te dragen door verschillende generaties, uit verscheidene demografieën: een student uit Seoul, een zakenvrouw uit New York of een chique Parijse dame.

Dat was het fundament van het modehuis toen Kenzo net begon, en dat is ook onze mantra voor elke nieuwe collectie.”

Leon en Lim zien daarin dan ook gelijkenissen met de aanpak van Takada.

“Net als hij zijn we altijd op zoek naar een look die fresh en modern is.” Daarbij houdt het duo ook rekening met het erfgoed van het modehuis. “We bezoeken Japan een aantal keer per jaar, om onze vrienden en collaborators te bezoeken, maar ook om op de hoogte te blijven.

De honger naar en interesse in mode in Japan is ongeëvenaard. Deze bijzondere energie waarderen we zeer en inspireert ons elke keer weer als we het land bezoeken.”

Voor de spring/summer 2013 collectie, Jungle Jap, vonden Leon en Lim ­i nspiratie in de diverse oerwoudprints die door de jaren heen gebruikt werden

door Takada in zijn archief. Daarnaast keek het duo ook naar de bijzondere vacht van de nevelpanter, een katachtige die alleen gevonden wordt in de bossen van Zuid-Oost Azië, en de schilderijen van Peter Doig. De Schotse ­s childer is een van de best verdienende kunstenaars van het moment. Hij woont al jaren op Trinidad waar hij voornamelijk landschappen schildert. De resul­ terende collectie is wederom een kleurrijke en vrolijke, en bevat naast jungle-­ invloeden ook militaire. Deze zien we terug in de safari-jacks die zijn om­ getoverd tot jumpsuits, het stevige poplin dat gebruikt is voor de jurken en de rubberen knielaarzen.

De vliegende start van Humberto Leon en Carol Lim maakt nieuwsgierig naar de mening van Kenzo Takada zelf.

Heeft het duo hem eigenlijk weleens ontmoet? “We zijn hem een keer tegengekomen in ons favoriete Japanse restaurant in Parijs. Hij glimlachte naar ons en stak twee duimen in de lucht. In een interview heeft hij onlangs gezegd dat

21

hij enorm waardeerde wat Humberto en ik doen”, vertelt Lim. Met de goedkeuring van de meester zelf en de stijgende verkoopcijfers zitten de twee dus voorlopig goed bij Kenzo. Hun droom: “We willen van Kenzo een household name maken, een modehuis als Louis Vuitton, waarbij we niet alleen kleding ontwerpen, maar ook uitbreiden naar andere producten.” Met het talent dat dit duo bezit om de tijdgeest te vangen in zeer draagbare en betaalbare kleding, en een groot netwerk van creatievelingen om zich heen moet dat zeker lukken. www.kenzo.com

Gc Interview

Door Tara Vierbergen

Een schokkend kleurenpalet, een voorliefde voor surrealisme en de jaren 90. Illustrator en beeldend kunstenaar Mat Maitland hanteert een stijl die volstrekt eigen en onvergetelijk is. EĂŠn die is terug te vinden op een behoorlijk aantal albumhoezen van opwindende namen in de muziekindustrie. En sinds kort ook in de modewereld, en niet bij de minste labels!

Leopard Tree Dream, 2011

23

Gc Interview

Mat Maitland

Stills uit de campagnefilm Electric Jungle voor Kenzo

Maitland groeide op in St.-Albans, een stad niet ver bij Londen vandaan. Daar ontwikkelde hij zijn liefde voor albumhoezen. Als klein kereltje was hij al druk in de weer met het samenstellen van collages voor fictieve platen. Het was zijn droom er op een dag zijn werk van te maken. Omdat hij naar eigen zeggen alleen floreerde tijdens tekenles, liet Maitland op zijn 16 e de schoolbanken achter zich en schreef zich in voor de kunstacademie in St.-Albans. Een succes.

Binnen twee jaar had de jonge ontwerper zijn diploma op zak, waarop hij naar Londen vertrok voor een tweede studie.

Op het Croydon College specialiseerde hij zich in grafisch ontwerp.

In 1990 was hij een afgestudeerd grafisch ontwerper op zoek naar een baan die hem zou welgevallen—ware het niet dat hij, samen met de rest van het Verenigd Koninkrijk, stuitte op een serieuze recessie. Vrienden van Maitland besloten daarop de wereld te gaan bereizen, wachtend op economisch betere tijden. Hijzelf bleef thuis. Zijn vader had kanker en nog maar zes maanden te leven. Hoe tragisch de reden ook was voor het thuisblijven van Maitland, volgens de ontwerper kreeg hij daardoor

Stills uit de campagnefilm Electric Jungle voor Kenzo

In de korte film voor Kenzo zien we model Gana Bayarsaikhan in de meest kleurrijke outfits wandelen en rennen door zijn Electric Jungle—compleet met slangen, luipaarden en papegaaien in evenzo bonte kleuren. “Ik wilde een verhaal creëren dat een wilde kat zou kunnen dromen. Daarbij wilde ik gebruikmaken van heldere beelden, die de neon jungle vormen, die alleen logisch lijken in dromenland”, vertelt Maitland over zijn film.

Het is niet de eerste keer dat de ontwerper zich naast albumhoezen ­b ezighoudt met de modewereld, eerder werkte hij voor Lovecat Magazine en Volt.

Maar Electric Jungle was voor Maitland wél de eerste keer waarop hij zijn surrealistische popwereld transformeerde tot bewegend beeld. En dat is hem bijzonder goed bevallen. Naast zijn liefde voor albumhoezen, die hij op zijn blog Leopard Tree Dream graag openbaart, heeft hij er een nieuwe, grote liefde bij: mode. “Ik zou graag weer met Kenzo willen werken, omdat ik voel dat mijn werk een verwantschap heeft met het merk.

Het draait uiteindelijk allemaal om het vinden van de juiste pasvorm, en in dit label heb ik die gevonden”, aldus Mat.

wel een kans die anders aan hem voorbij was gegaan. Warner Music in Londen was nog op zoek naar een grafisch ontwerper op de designafdeling voor platenhoezen. Maitland mocht op ­g esprek komen. Vrijwel meteen werd hij aangenomen. “Het was bizar. Ik was amper twintig en leefde mijn droom”, vertelt hij.

“Het was een geweldige periode waarin ik met veel artiesten heb samengewerkt: van Madonna tot The Smiths en Brian Eno. Ik leerde er veel over het overbrengen van de juiste visuele toon voor een album en de artiest”, zegt Maitland. Na zes jaar verruilde hij Warner Music voor ontwerpbureau Big Active nadat hij bevriend raakte met oprichter Gerard Saint. Deze stap betekende een keerpunt in zijn professionele carrière.

“De perfecte vooruitgang”, noemt hij het zelf. “Big Active heeft een breder scala aan mogelijkheden doordat het muziek, mode, illustratie en film samenbrengt”, vertelde Maitland eerder aan Topshop.

Het illustratieve werk waar hij nu bekend om staat, ontwikkelde hij daar, waar hij naast ontwerper nu ook artdirector is.

Zoals gezegd siert zijn werk inmiddels vele albumhoezen van gerenommeerde artiesten. Enkele daarvan zijn Michael Jackson (ahum!), Mark Ronson, Basement Jaxx, Goldfrapp en Beck.

“Met name de samenwerking met Goldfrapp en Beck vond ik fantastisch.

Ze hebben beiden alles wat je zoekt in een artiest: geweldige muziek, geloofwaardigheid en goede smaak”, vertelt Maitland. Voor het album The Information (van Beck) werkte hij met een blanke hoes en stickers, zodat ­i edereen zijn eigen albumhoes zou kunnen ontwerpen. “Waar veel platenmaatschappijen en artiesten zouden opmerken dat het werken met stickers

24

wel érg kostbaar zou worden, was Beck razend enthousiast en gaf hij mij en mijn collega’s vrijwel direct groen licht”, vertelt hij aan het Franse Wow Magazine.

“De artiest die het album heeft gemaakt, vormt vaak de uitdaging van het ontwerpen van albumhoezen. Elke muzikant is anders, dus een vaste manier van werken heb ik niet. In bepaalde opzichten houd ik op die manier het werk dat ik doe interessant en verfrissend.

Elk project heeft namelijk niet alleen een ander creatief proces, maar ook een andere dynamiek”, aldus Maitland.

“Soms is er een hechte samenwerking met de artiest zelf, maar sommige artiesten zijn nauwelijks betrokken bij het proces”, vertelt hij. “Voor het album Record Collection van Mark Ronson leverde ik een pitch in bij zijn platenmaatschappij, samen met een aantal andere ontwerpbureaus. Uiteindelijk werd mijn ontwerp gekozen, zonder dat ik Ronson ook maar één keer heb ontmoet.”

Naast albumhoezen focust ­M aitland zich nu dus ook op film. Zijn zondagmiddag spendeert hij tegenwoordig in de studio. Vlak voor dit ­i nterview was hij er nog druk in de weer met de montage van een video voor Basement Jaxx’s nieuwe single Back 2 The Wild. Daarnaast is Maitland een samenwerking met Elton John aan­g e­ gaan en werkt hij aan meerdere illustra­ ties voor het tijdschrift Hero. “Ja, ik kan wel zeggen dat ik het redelijk druk heb!”, besluit de kunstenaar zijn verhaal. www.matmaitland.com

Quincy, 2012

Mat Maitland

25

Gc Interview

26

Door: Marjolein Stormezand Fotografie: Ari Versluis

Styling: Sico Carlier Haar: Karin Bigler Make-up: Make Up For Ever Alle kleding: Bernhard Willhelm spring/summer 2013 Modellen: Norman, Pape, Shaun—AMCK Models, Tarek en Yamadou

In de wereld van Bernhard Willhelm discussiëren vrouwen van tekenaars met elkaar over een bepaalde atmosfeer, over een bewolkte lucht, over het kleine stukje goud dat in de horizon zweeft, terwijl zwangere jongens minigolf spelen met tarotkaarten. Ze ontmoetten elkaar bij de Hourglass Hill en converseren over geld en tijd. Een van hen zegt: “Het wordt tijd dat we ons realiseren dat we uitgedrukt in geld arm zijn, maar dat we van muziek houden.” Het is een utopie, even eclectisch en bewust onsamenhangend als de ontwerpen van de designer.

Grotesk, maar kinderlijk. Verwarrend en kritisch.

27

Gc Interview

Bernhard Willhelm

Glamcult sprak de grensverleggende ontwerper Bernhard Willhelm over zijn spring/summer 2013 collectie via de mail. Zijn antwoorden kwamen in dikgedrukte kapitalen, met kreten in verschillende talen en mysterieuze boodschappen. Op de vraag waar de zomercollectie op geïnspireerd is, schrijft Willhelm: “Collapslooza! Time is running! ...it’s about time!” Het zijn de samenvattende woorden van zijn boodschap over tijd en geld. Soms letterlijk, zoals in de jurk met verschillende munteenheden ‘The Euro Yen Dollar Collapses’, soms iets minder. Zijn creaties zijn altijd extreem, en gevuld met exotische ­i nvloeden, een zweem jeugdcultuur, (pop)muziek en een snufje politiek.

Bernhard Willhelm is het mode­ merk van de van origine Duitse Bernhard Willhelm en Jutta Kraus, inmiddels gevestigd in Parijs. Hij studeerde mode aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen, zij deed dat aan de University of Westminster in Londen. Hij is de “multi million decorator” en zij maakt “mehr Platz für Waffen”. De keuze voor de naam Bernhard Willhelm in plaats van Jutta Kraus was een simpele: “Because of the holy cyber shiza.”

En de keus voor Parijs laat zich door Willhelm ook makkelijk uitleggen. “In 1998 alleen al werden 25 miljoen ganzen en eenden in legboerderijen gedwongen gevoederd om er foie gras van te maken, een 20 euro kostend voorgerecht.”

Met dit soort antwoorden, moge het duidelijk zijn dat Willhelm graag de draak steekt met… van alles. Bernhard en Jutta worden ook wel omschreven als de hofnarren van de Parijse mode-

wereld. De ontwerper reageert daar raadselachtig op: “Jij slaapt nu, terwijl ik speel in de morgen. Terwijl ik slaap, werk jij. Dit is de manier om tot de kern van het mysterie te komen.” Met hun ­a utonome en subversieve manier van werken, houden ze het modehof een spiegel voor. “Weg met alle regels!”, ­v inden zij. En zo geschiedt. Bernhard Willhelm speelt met traditie en culturele codes. “Keep it unreal”, is de opvatting over het huidige modesysteem. De magie van mode zit volgens hen nog steeds in het verkleden—het rollenspel, de zelftransformatie, net zoals in de partijtjes van vroeger.

Creativiteit is in Willhelms wereld het combineren van kunst en ambacht.

Het gaat om het ontwikkelen van ideeën door hart en oog. Het denkproces gaat niet over oude of nieuwe mode, kleding blijft immers vaak van stof en is meestal in elkaar gestikt of gelijmd. In zoverre is er weinig ‘vernieuwing’ mogelijk. Het gaat juist om de uitwerking van het concept, om de nuance in de afwerking. Iedere collectie vraagt om eigen criteria wat betreft kleur, print en stof. Die stoffen kiest Willhelm overigens niet zelf uit; zij kiezen hem. “Zo hebben we bijvoorbeeld voor dit seizoen een materiaal gebruikt dat op een verkreukeld stuk papier lijkt, een beetje zoals een plissé met geometrische vormen. Opgevouwen moet het in een kleine handtas passen. We kwamen uit bij een nylon/polyester, wat een uitgevouwen prop het best benaderde.” Er zijn geen regels, het is een gedetailleerde vorm van denken.

De wereld ligt helemaal open, want tussen zwart en wit zit juist het avontuur.

Willhelm is vooral geïnteresseerd in

hoe de kleuren binnen een collectie op elkaar reageren. “Een monochrome kleur interesseert me niet zoveel. Mijn werk heeft camouflage moments waarin alles voor het oog samensmelt. Het licht verandert alles. Het verbaast me altijd hoe verschillend ieder ontwerpproces is. Toch heb je altijd een bepaalde openheid en kalmte nodig om ‘het’ te kunnen laten gebeuren.”

Bernhard Willhelm schuwt samenwerkingen niet. Hij (en Jutta) staan juist open voor allerlei vormen van kruisbestuiven. Met andere kunstenaars, maar ook met gevestigde merken. “Juist in een samenwerking kan iets moois ontstaan.” In deze tijd waarin dit soort ­coöperaties eerder regel dan uitzondering lijken, is er geen favoriet op het lijstje van Bernhard en voelt hij geen druk om zich bij een bepaald merk aan te sluiten. “You think if I won’t collaborate, I will miss the lifetime Lack of Achievement Award?”, merkt hij raak op. Samen met Uslu Airlines ontwikkelden de twee een nagellaklijn, die onder andere te koop is bij Colette in Parijs. Binnenkort wordt daar de make-up-lijn The Look Stole My Bitch! aan toegevoegd. Eerder ontwierp hij voor Camper een sportschoen.

In een perstekst over de S/S 13 collectie stond: “You ever had the feeling that you can carry your own image in a glass jar? After all there’s a before and after… We will be dead soon…”

Bernhard meldt op de vraag of hij een ultiem eindproject heeft het volgende: “Voor de dood heb je stalen zenuwen nodig. Nooit in paniek raken, niet in een waas van angst blijven leven, anders eindig je in saggers. Het eerste dat ge-

28

detineerden moeten doen als ze vast komen te zitten, is het afstaan van hun riemen. Zo kunnen ze andere gedetineerden niet verwonden en kunnen ze zichzelf niet ophangen. De broeken die zij ontvangen zijn simpelweg te groot en zakken daarom af. Enkelen beweren dat de afgezakte broeken seksueel contact met medegevangenen stimuleren.

Daarnaast zijn in sommige gemeenschappen families zo arm dat de jongere generatie de hand-me-downs van die voor hen krijgen. Deze broeken zijn natuurlijk ook te groot, waardoor ze van de billen afzakken.”

Het is een typische verwoording van een evenzo typisch eindresultaat.

Verwarrend, zoals de interne en externe belevingswereld van Bernhard Willhelm.

Het is rauw absurdistisch, zonder dat je het echt kan grijpen. Het gaat misschien wel over jezelf overleveren aan het ongrijpbare, precies zoals kinderen dat ook kunnen. En precies op het moment dat Glamcult zich daarbij wil neerleggen, sluit Bernhard af met het abrupte aber optimistische: “Hello Jockzzz Hello! Good Morning! Paperclips Nickel Plated!” www.bernhard-willhelm.com

Bernhard Willhelm

29

Gc Interview

Pitch Op 5 en 6 juli 2013 vindt de 3e editie van PITCH plaats op het terrein van Cultuurpark Westergas­fabriek.

De line-up is weer een mooie mix van namen die er op dit moment toe doen in de elektronische muziek, en veelbelovende acts die volgend jaar de head­ liners op andere festivals zijn. Glamcult gaat in ieder geval kijken bij de volgende concerten!

Flume Wat goed is, komt altijd bovendrijven—een stelling waarover nog steeds wordt gediscussieerd.

Voorstanders hebben met Flume nieuw bewijs in handen. De Australiër Harley Streten heeft op zijn afgelegen continent een heel eigen stijl ontwikkeld, waar elektronica, soul, hiphop en chillwave haasjeover spelen. Zijn debuutalbum bracht hij in november vorig jaar in eigen land uit, in februari was ’ie hier te koop en nu heeft hij met Holdin’ On een megahit op 3FM. Het is goed, heel goed. En de zingende gasten maken zijn debuutalbum nog specialer.

Na zonder noemenswaardige promotie te zijn bovengedreven, gaat Flume nu op raketsnelheid de lucht in.

Darkstar

Le1f Nu Das Racist verleden tijd is, hebben we gelukkig nog wel de man die de beat maakte voor hun doorbraaknummer Combination Pizza Hut and Taco Bell. Le1f heet hij. Een rapper die begon als balletdanser en zijn seksuele geaardheid niet onder stoelen of banken steekt. Maar dat is bijzaak, want zijn raps zijn erg sterk en zijn beats (waar ook Nguzunguzu en Matt Shadetek aan hebben gewerkt) hoor je nergens anders. Hiphop op het snijvlak van dance en toekomstmuziek. Le1f is de future.

Of je het nu leuk vindt of niet—hoewel niet leuk vinden lastig zal worden.

Ergens tijdens de opnames van debuut North rond 2010 besloot Darkstar het roer drastisch om te gooien. Het Britse duo James Young en Aiden Whalley parkeerde de vertrouwde dubstep even op zolder. De twee haalden zanger James Buttery erbij en verlegden hun aandacht naar melodielijnen. Die richting is op het nieuwe album News From Nowhere nog verder uitgewerkt. Dat er vergelijkingen worden getrokken met Animal Collective, James Blake en Radiohead is niet raar.

Dat er werd geschreven dat het album voelt alsof je van een wolkenkrabber wordt geduwd om te ontdekken dat je vleugels hebt, is treffend.

Dus zweef mee op de prachtige, gestapelde melodieën van Darkstar.

Disclosure (Live)

Roosevelt

Dat het Zuid-Londense duo Disclosure ooit iets met muziek zou doen, stond thuis al in de sterren geschreven. Hun vader, moeder, oom én grootouders speelden in diverse bands en orkesten, en de jonge broeders Guy en Howard Lawrence trekken hun muzikale bloedlijn sinds twee jaar ­g ewoon door. Als Disclosure maken ze kraakhelder geproduceerde UK garage en bass, doortrokken van slimme future house en dikke soul die hun leeftijd en ervaring ver voorbij is. Net als golfgenoten AlunaGeorge—met wie ze de onweerstaanbare single White Noise maakten—is de debuutplaat van Disclosure dan ook een van dé hete schijven die je dit voorjaar gehoord moet hebben.

De oren van Joe Goddard (Hot Chip, 2 Bears) zijn als de benen van Messi. Daarom moet je altijd goed opletten als hij iets tekent op zijn eigen Greco-­ Roman label. Roosevelt bijvoorbeeld. Die mengt de rijke elektronische geschiedenis van zijn woonplaats Keulen met pop, Italo en chillwave.

EP Sea laat horen hoe dat klinkt. Warm is misschien wel de beste omschrijving. Daarom kan de zomer pas echt goed beginnen als Roosevelt binnenkort zijn tweede plaatje uitbrengt. Rokjes en slippers kunnen dan weer uit de kast en er zal worden gedanst en geproost!

SOHN S O H N—klinkt als: goede muziek. En verder? Ja, zie dat maar eens te omschrijven. Er zitten klikritmes in zijn muziek, er zit soul in, een tikje chillwave en verder is de in Wenen werkende Britse zanger opgehemeld op de blogs. In januari, toen hij met een trio verscheen op Eurosonic, schreef 3voor12 over zijn debuutshow: “Vreemde, ingewikkelde muziek, waarop je lekker wegdroomt, maar die toch ook dansbaar is.” Dat hij sindsdien bij label 4AD is getekend, zijn muziek inmiddels een miljoen keer beluisterd is op Soundcloud en het gerucht gonst dat zijn muziek hem uit de duisternis tilde, belooft Glamcult nog veel meer dan dat!

Cyril Hahn Producer Cyril Hahn verraste vorig jaar vriend en vijand met zijn adembenemende remix van Destiny’s Childs Say My Name en Mariah Careys Touch My Body. Juist ja: de Vancouver-based Zwitser maakte van twee van de commercieelste megasellers ooit indringend atmosferische pareltjes, die zowel in de club als thuis achter natgeregende ramen precies op hun plek vallen. En dat niet alleen, want in hun kielzog volgden al snel Solange, Jessie Ware en knuffeltalent Gabrielle Aplin. Hahn fileert zijn tracks met een blinkende scalpel en bouwt ze ­p itchend en glitchend laag voor laag weer op: classic r&b verandert in bumpy house, vrouwen krijgen mannenstemmen, terwijl oorspronkelijke upbeat ritmes en hooks onder gloedvolle synths wa-wa-weg-echoën in de nacht.

PITCH vindt plaats op de fijnste festivallocatie van Amsterdam: Cultuurpark Westergasfabriek. De Gashouder, de Westerunie, het Transformatorhuis en het Westergasterras met het

­ ijbehorende plein horen al vanaf de b eerste editie bij PITCH. Op het grote grasveld staan dit jaar twee tenten, waarvan de grootste— de Westertent —het nieuwe hoofdpodium van PITCH is.

Een dagticket kost € 45,- en een weekendticket € 80,-. Kijk voor meer informatie op www.pitchfestival.nl

30

Line-up Vrijdag 5 juli: Akkachar, Antenna (live), Azealia Banks, Baauer, Bondax, Breach, Cinnaman & Tom Trago, Cyril Hahn, Darkstar, Dizzee Rascal, DJ+, Django Django, Fat Freddy’s Drop, Filosofische­ Stilte, Flume, FS Green, Full Crate, Full Crate x Mar (live), How To Dress Well, Hudson Mohawke, James Blake (live), JETS, Job Jobse, Jon Hopkins, Jorn Liefdeshuis, Kaytranada, Le1f, Maxim Lany, Mulatu Astatke, Mykki Blanco, Palmbomen (djset), Posij, Quadron, Roosevelt, Rustie (live), San Proper, Shangaan Electro, Thelonious & Lucky Dubz (Strange Fruit)

Zaterdag 6 juli: AlunaGeorge, Antal & KC the Funkaholic, Bicep, Bonobo, Brandt Brauer Frick Ensemble, Cashmere Cat, Casper Tielrooij, CHVRCHES, ­D aedelus, Dekmantel Soundsystem, Disclosure (live), Eaglemen, Elias Mazian, Gallowstreet Brass Band, Ghostpoet, Happa, Jameszoo (dj-set), Jamie Lidell, Juju & Jordash, Julio Bashmore, Jungle

by Night Soundsystem, Junip, Lapalux, Last Night In Paris, Lukid, Mattheis, MØ, Mr. Wix, Objekt, Omar Souleyman, Palmbomen (live), Roger Brouwn, S O H N, Trentemøller (live), Tungg, Weval

Gc Festival

Door Leendert Sonnevelt Fotografie: Vrederick

Bleached Rechtstreeks uit de befaamde punkscene van L.A. komt Bleached, het bandje van de zussen Jessica en Jennifer Clavin. Punkers, maar dan wel de zonnige, all-American variant. Vuige feestjes, nachtelijke stick and pokes en bliksembezoekjes aan kerkhoven houden de zussen in het dagelijks leven bezig. Vergis je echter niet: voor Bleached is de glamour van Hollywood just around the corner.

Los Angeles, zo’n 12 jaar geleden. “Dead Banana Ladies!”, schreeuwen twee pubers op straat. Ze zwaaien met een bord van DBL Real Estate, dat ze even daarvoor uit de tuin van een luxe villa hebben geplukt. “Ik was toen 14!”, lacht Jessie (26), die eigenlijk Jessica heet.

“Dead Banana Ladies was onze eerste band.” Haar zus Jennifer (28) valt haar bij: “We zaten nog op de middelbare school en dachten dat we met hardcore beroemd zouden worden.”

Met het verstrijken van de jaren werden de dead banana ladies uit ­d eze droom geholpen. Samen met drie vrienden vormden ze daarom Mika Miko. Een als microfoon functionerende telefoon werd het symbool van de nieuwe band. Mika Miko’s succes bleef helaas beperkt tot hun ruige live-reputatie. “Onze eigen schuld”, vertelt Jessie.

“We waren jong, de groep was één grote chaos.” Op de website van Bleached prijkt het bewijs hiervan in de vorm van een e-mail. “Heysoos de Christo!”, vloekt de journalist van een groot magazine.

“We kunnen Tom Waits, Chris Martin, Kanye West en Gwen Stefani aan de telefoon krijgen, zelfs al praten deze artiesten normaal met niemand. Maar van Mika Miko is niemand bereid om een e-mail te beantwoorden, laat staan

om tien minuten een telefoongesprek te voeren.” Jessie lacht: “Dat interview ging helaas aan ons voorbij. Maar dat is het verhaal van Mika Miko, niet van Bleached!”

In april brachten Jessica en Jennifer hun eerste album uit, Ride Your Heart genaamd. Nog steeds voert punk de boventoon, ditmaal met een luchtig vleugje pop en rock-’n-roll. The Gun Club en Ramones, maar ook Merle Haggard en Blondie beïnvloedden de muzikanten.

Niet de minste namen dus. “Dat is me eigenlijk nog nooit opgevallen”, reageert Jennifer verrast. “Van iedere artiest vinden we een bepaald aspect interessant. De catchiness van Blondie, maar ook de intrigerende gitaren van The Gun Club.” Jessie vervolgt: “Volgens mij moet een band altijd een totaalpakket zijn. Als tieners hadden we geen internet.

Om nieuwe punkbandjes te ontdekken, gingen we naar de platenzaak om album­hoezen te bekijken. Natuurlijk gaat het om muziek, but image sells!”

De thuisbasis in L.A. is van groot belang voor de band. “We komen uit een grote groep vrienden die samen spelen en shows organiseren”, vertelt Jennifer. “Bizarre avonden”, vervolgt haar zus. “Het is een hele hechte scene.

In Europa zijn we al een paar keer bands

uit L.A. tegengekomen waar we nog nooit van hadden gehoord.” Lachend: “Misschien moeten we thuis eens naar wat anders gaan luisteren!” Het leven back home, daar werd ook de video voor Next Stop op gebaseerd. “Feestjes, feestjes, feestjes”, aldus Jennifer. “Op de een of andere manier komen we altijd terecht op plekken waar spontaan stick and pokes worden uitgedeeld.” Jessie grijnst. “Dat zijn de plekken waar je ineens verliefd wordt. Ook al moet ik eerlijk toegeven dat de video er een stuk mooier uitziet dan de realiteit.”

Behalve in hun vriendengroep blijkt Bleached ook in modekringen een succes. Zo speelde het duo tijdens de lancering van Chloë Sevigny’s samenwerking met Opening Ceremony.

“Ze vroeg ons persoonlijk om op te ­t reden”, vertelt Jessica. “Op zo’n moment denk je alleen maar: ‘fuck yeah!’” De presentatie was een hoogtepunt, in het bijzonder voor Jennifer. “Ik heb mijn hele leven al tijdens een modeshow of in een kerk willen spelen. De show van Chloë vond plaats in een kerk, dus dat maakte het een dubbel zo mooi moment.” Jessie: “Na High School volgde ik een modeopleiding. Als ik niet in een band speelde, was ik nu misschien wel ontwerper geweest.”

31

“Griezelig en tegelijkertijd romantisch”, het had een beschrijving van Bleached kunnen zijn. Het zijn echter de woorden die Jessica gebruikt om haar voorliefde voor begraafplaatsen te omschrijven.

“Toen we nog kinderen waren, nam mijn vader ons regelmatig mee om grafzuilen van bekende en onbekende mensen te bekijken. Die van Marilyn Monroe kan ik me het beste herinneren.” Jennifer vertelt verder. “Op de een of andere manier zijn we ooit begonnen met het foto­ graferen van graven, nu is het bijna een obsessie. Een kerkhof heeft iets weg van een museum; het is er kalm en je kunt je fantasie de vrije loop laten.” Jessie glundert: “Volgens mij zijn we hier op de goede plek. Vanuit de trein naar Amsterdam zag ik een hele mooie begraafplaats!” En ook al zijn de zussen dan ver van de Californian glamour én underground, van Nederland krijgen ze—in ieder geval in dit opzicht—niet genoeg. www.hellobleached.tumblr.com

Gc Interview

Door Emma van Meijeren Fotografie: Natasha Ghosn

inc.

De broers Daniel en Andrew Aged vormen sinds 2010 het duo inc.

Na jaren gespeeld te hebben in de bands van grote artiesten als Elton John en Pharrell Williams was het tijd om een eigen weg in te slaan. Glamcult sprak met de broers over de zoektocht die hen debuutplaat No World opleverde.

inc. wordt vergeleken met artiesten als Frank Ocean, Miguel en Usher. Inderdaad, Daniel en Andrew Aged maken r&b die je het beste in de slaapkamer kunt luisteren. Toch lijkt deze noemer de muziek niet compleet te omvatten; met invloeden die doen denken aan Prince en Sade brengt inc. je naar een andere wereld. Na Fountains/Friends of the Night, de eerste EP die de broers in 2010 als Teen inc. uitbrachten, verkortten ze in de zoektocht naar eenvoud hun naam. De winter van 2011 besteedden zij aan het opnemen van debuutalbum No World in hun studio in Los Angeles. Als we de drummer en toetsenist die de broers meenamen op tour mogen geloven, is het daar een in- en uitlopen van artiesten.

Zo is aanstormend talent Kelela er vaak te vinden.

Voor Daniel en Andrew was No World het begin van een zoektocht die niet eindigde bij de release van het album. Grote inspirator was theoreticus Terence McKenna, wiens woorden en

ideeën heel belangrijk waren in het proces waar inc. doorheen ging. McKenna deed onderzoek naar het gebruik van psychedelische drugs om tot De Waarheid te komen. Voor Daniel en Andrew waren psychedelica al langer een ­m iddel om te leren en te groeien, maar ­M cKenna gaf het voor hen een context.

Ze kwamen per toeval in contact met zijn toespraken, doordat iemand hen er op wees—precies op een punt in hun leven waarin ze een nieuwe koers wilden gaan varen, nog voor het begin van inc.. “Obviously we started tripping”, zeggen ze lachend. En dit leidde er ­u iteindelijk toe dat het duo zelf muziek ging maken.

Andrew beschrijft deze ontwikkeling als volgt: “Er was een punt waarop alles zich kristalliseerde tot een ervaring die me deed realiseren: oké, je bent een artiest. Daarvoor wist ik niet dat ik een creatief persoon was. Ik had geen idee. Maar die ervaring was heel krachtig.” McKenna nam een steeds

belangrijkere rol aan in het leven van de broers en dit verbreedde hun vriendenkring. “De mensen die we leerden kennen gingen veel dieper in de psychedelische theorie. Er gingen daardoor veel poorten open.” Maar No World is alles behalve het eindpunt van deze zoektocht en ontwikkeling; het is een doorlopend proces. Dit betekent niet dat Daniel en Andrew heel diepzinnig over hun muziek denken. “We doen maar gewoon wat.

We weten het niet echt”, stellen ze nuchter. Andrew geeft aan dat hij wel probeert om minder over dingen na te denken. Hij vergelijkt zichzelf met de denker van Auguste Rodin. Voor Daniel is het anders: “Ik denk over niks lang na.”

Veel van de nummers op No World, zoals Angel en Trust (Hell Below), hebben titels die verwijzen naar religie. Voor inc. is het vooral de symbolische waarde van deze woorden die van belang is.

“Ze dragen een betekenis die ons kan vertellen hoe te leven.” Het is de poëzie van deze woorden en de lading die

32

daarbij hoort die inc. interessant vindt.

De religieuze connotatie moeten we niet te letterlijk opvatten. De broers houden zich wel veel bezig met het sjamanisme. Deze eeuwenoude praktijken kennen ook tegenwoordig blijkbaar nog genoeg aanhangers over de wereld. Daniel en Andrew vinden het fantastisch om een andere staat van bewustzijn te bereiken, in trance te raken, door middel van psychologische technieken en het gebruik van ‘medicijnen’.

“Na het meemaken van zo’n uitwisseling, verandert er iets wezenlijks.” De broers zien artiesten als de laatste sjamanen in de moderne ­s amenleving.

“Wij zijn nu het soort mensen waar anderen naartoe gaan voor ‘openheid’.

Very powerful!” www.official-inc.com

Gc Interview

Visual Essays

Fo

o V y u D : e t o g ra f i

F oto g Yose rafie: Shar f en K o fir Be n Mor nisho

Links Bomberjack 55DSL Gezicht—basis Laura Mercier Secret Camouflage No 2, witte verf Fardel Color Cream 101. Haar—salt mist Keune, modulation gel Keune So Pure

Rechts Top American Apparel, bomberjack Virginie Castaway Gezicht—basis Mac Beauty Powder, rode verf Mac Basic Red Chromacake. Haar—salt mist Keune, the catcher Doop, wax Keune Blend, argan oil Keune So Pure, modulation gel Keune So Pure

Links Trui MTWTFSS Weekday Gezicht—basis Laura Mercier Secret Camouflage No 2, zwarte verf MAC Black Black Chromacake, aqua verf Kryolan, shaping Laura Mercier Matte Bronze Light. Ogen—mascara Clinique High Impact Mascara. Haar—straight and smooth spray GHD, salt mist Keune

Rechts Trui Nike Gezicht—basis MAC Beauty Powder, rode verf MAC Basic Red Chromacake, roze verf MAC Process Magenta Chromacake en MAC Neo-Orange Pigment Colour Powder, gele verf MAC Primary Yellow Acrylic Paint. Haar—salt mist Keune, the catcher Doop, wax Keune Blend, argan oil Keune So Pure, modulation gel Keune So Pure

Links Shirt American Retro Gezicht—basis Mac Beauty Powder, rode verf Mac Basic Red Chromacake, roze verf Mac Process Magenta Chromacake en Mac NeoOrange Pigment Colour Powder. Haar—salt mist Keune, the catcher Doop, wax Keune Blend, argan oil Keune So Pure, modulation gel Keune So Pure

Rechts Bomberjack Avelon, top COS Gezicht—basis Laura Mercier Secret Camouflage No 2, zwarte verf Mac Black Black Chromacake, shaping Laura Mercier Matte Bronze Light.

Ogen—mascara Clinique High Impact Mascara.

Haar—salt mist Keune, the catcher Doop, wax Keune Blend, argan oil Keune So Pure, modulation gel Keune So Pure

Fotografie: Duy Vo Styling: Antoinette Degens Haar: Daan Kneppers—NCL Representation Make-up: Suzanne Verberk voor MAC—NCL Representation Model: Sophie—Wilma Wakker Model Management Assistent styling: Daniëlle van Dongen

Links Overhemd MTWTFSS WEEKDAY, korte broek Scotch & Soda, jas the People of the Labyrinths, onderbroek Calvin Klein, pouch Acne

Rechts Pet St端ssy, T-shirt YouAsMe, jeans en sjaal Marius Petrus, sokken Happy Socks, bril SUPER by RETROSUPERFUTURE, schoenen Nike

Links T-shirt Marc by Marc Jacobs, overhemd om heup Sjaak Hullekes, broek Topshop, pet Beyond Retro, sjaal om hoofd Marius Petrus, Rechts Bomberjack en overhemd Marius Petrus

Links Jas en shorts Won Hundred, overhemd LibertineLibertine via Frisco Store, zwembroek Bjรถrn Borg, sokken Happy Socks, schoenen Nike, bril Oakley

Rechts Jas Nike, overhemd Libertine-Libertine via Frisco Store, zwembroek Calvin Klein, pet Obey,

Fotografie: Sharon Mor Yosef en Kfir Benisho—House of Orange Styling: Pascal-Joël Weber Illustraties: Ikram El Messaoudi—Angelique Hoorn Management Haar en make-up: Stef Ralbovsky—Blossom Management Model: Nick—IAmELK Agency Assistent fotografie: Steve Bakhuis Met dank aan: Studio 13 en Frisco Store in Arnhem

Julidans

Double Points: Verdi

Foto: Alwin Poiana

Deze zomer wordt er veel gedanst! Van 2 t/m 13 juli vindt in Amsterdam Julidans plaats, een inter­ nationaal festival voor hedendaagse dans. Op het programma staan grote meesters en de enfant terribles uit de danswereld. De organisatie licht in Glamcult zes voorstellingen uit.

Alaska

Foto: Malin Arnesson

Emio Greco & Pieter C. Scholten / ICKamsterdam (NL) Double Points: VERDI geeft een vrouwelijke, lichamelijke stem aan drie heldinnen uit de Italiaanse opera: Violetta uit La Traviata, Giovanni uit Giovanna d’Arco en Desdemona uit Othello. In deze ‘dansopera’ werpen de drie heldhaftige vrouwen alle sociale verwachtingen overboord. Onvervulde verlangens, onbeantwoorde liefdes en een onverwacht lot—Double Points: VERDI vertaalt deze typische operathema’s naar een hedendaags spektakel dat voorbij de grenzen van dans en opera gaat. Het kunstencentrum van danser/choreograaf Emio Greco en choreograaf/ regisseur Pieter C. Scholten, ICKamsterdam, werd vorig jaar benoemd tot Stadsgezelschap Dans in Amsterdam. Zo 7 & ma 8 juli, Theater Bellevue

Usually Beauty Fails Solo Francis Ducharme, Foto: Denis Farley

Gunilla Heilborn / GöteborgsOperans Danskompani (SE) Geïnspireerd door Jon Krakauers boek Into the Wild maakte choreograaf en filmmaker Gunilla Heilborn Alaska—een collage van mooie, treurige en grappige verhalen van mensen die heimwee hebben naar een ander leven. Elf dansers/acteurs spelen een groep mensen die naar Alaska willen emigreren. Ze komen samen in een ‘praatgroep voor individualisten’. Ze zoeken een beter leven, zeggen ze, en vrijheid.

Of zijn ze op de vlucht voor iets? Alaska legt de persoonlijke worstelingen bloot van elf mensen, die ieders buurman of buurvrouw hadden kunnen zijn. De bijzondere manier waarop Heilborn film, dans, zang en absurd-komische dialogen met elkaar verbindt is alom geprezen en maakte haar tot een van de interessantste kunstenaars in Zweden en ver daarbuiten. Di 2 & wo 3 juli, 20.30, Stadsschouwburg Amsterdam

YOU

Foto: Tom Sachs

Frédérick Gravel / Gravel Art Group (CA) Usually Beauty Fails ontrolt zich als een popconcert met drie live musici en zes dansers, die ons van song tot song, van dansscène tot dansscène, door de avond leiden. Een zoet concert met een hartig randje over de strubbelingen van het leven, onze moeizame omgang met schoonheid en de uitdagingen waarvoor de liefde ons steeds weer stelt. Gravel putte gulzig uit de pop- en videocultuur, waar het verlangen te pleasen zo sterk is dat alles al snel quasipornografisch wordt. In een surrealistisch en humoristisch danspopconcert rekent hij af met alle clichés over schoonheid en liefde. Za 13 juli, Stadsschouwburg Amsterdam

Dance of the Magnetic Ballerina

Foto: Jan Komárek

Kim Hiorthøy and Lisa Östberg (NO/SE) Ze delen hun gevoel voor muziek en verhalen en hun kritische, maar humoristische kijk op de wereld. Lisa Östberg en Kim Hiorthøy ontmoetten elkaar in 2007 en richtten samen de band Drivan op, waarmee ze in 2010 de plaat Disko uitbrachten. YOU is hun eerste gezamenlijke podiumproject. Onder het motto ‘You do it, we don’t have time’ presenteren ze ons met een knipoog enkele projecten die we mogen uitvoeren, omdat ze er zelf het geld en de middelen niet voor hebben. Hiermee houden ze onze gewoonte om overal maar een project van te maken onder de loep, zelfs van de dingen die we voor ons plezier doen. Alles lijkt in onze maatschappij een af te vinken hokje op een checklist. Maar is dat wel de juiste lifestyle? Di 2 & wo 3 juli, 19.00, Melkweg

Mathematics of Enclosure

Federica Dauri (IT) Mathematics of Enclosure is een performance van de Italiaanse danser Federica Dauri en is geïnspireerd door het werk de kooi van de Nederlandse beeldhouwer Egon Schrama. De performance gaat over het thema ‘vrijheid’ en verkent de confrontatie tussen de fragiliteit van het vlees en de kracht van ijzer. Het lichaam in zijn primordiale eerlijkheid verhoudt zicht tot koude materie als een dier met de omringende ruimte, met de kooi, met zijn toestand. De performance is een schreeuw tegen de verplichte vrijheid en overgave aan uniformiteit, tegen eerbied, tegen denken en doen in overeenstemming met het systeem en zijn behoeften. Onderdeel van I Like To Watch Too—veertien korte op­t redens in alle hoeken van Paradiso. Za 6 juli, 21.00 & zo 7 juli, 15.00, Paradiso

Andrea Miltnerová (UK/CZ) In Dance of the Magnetic Ballerina wordt een persoonlijke ontboezeming over een hardnekkige obsessie met beweging gedeeld, door opeenvolgende intense bewegingen te versmelten met een collage van geluid en een uniek, interactief licht­ ontwerp. Bij tijden irritant en bij tijden kwetsbaar. De Britse danseres en choreograaf van Tsjechische afkomst Andrea Miltnerová komt nauwelijks van haar plek af, en toch weet ze een verheffende ervaring te creëren door de perfectie van haar bewegingen. De obsessieve discipline en symmetrie resulteren in een beeldschone en opwindende zelfdestructie door beweging. Onderdeel van I Like To Watch Too— veertien korte op­t redens in alle hoeken van Paradiso. Za 6 juli, 21.00 & zo 7 juli, 15.00, Paradiso

Julidans­—Internationaal festival voor hedendaagse dans Julidans is een festival met ballen; de makers zijn avontuurlijke choreografen die de grenzen van de dans verkennen. Julidans 2013 toont de hartenpijn van haar gasten. Danstheater met persoonlijke verhalen als vertrekpunt, gemaakt vanuit zorg over actuele maatschappelijke ontwikkelingen. Ze duwen ons met de neus op de pijnlijke werkelijkheid, maar zijn daarom niet minder fraai. ­J ulidans vindt plaats van 2 t/m 13 juli 2013 en speelt zich af op

46

zeven locaties in Amsterdam. Ga voor het volledige programma en kaartverkoop naar www.julidans.nl.

Tickets vanaf € 9,-

Gc Festival

Film Before Midnight

Foxfire

Er komt nog veel meer moois uit tijdens deze zomermaanden.

Stuk voor stuk films waar we naar uitkijken—ook al is het eigenlijk strandweer...

Vanaf 30 mei, Después de Lucía Mexicaans drama waarin pesten de rode draad vormt, en dat vorig jaar in Cannes de hoofdprijs in het programmaonderdeel Un Certain Regard won. Nadat Alejandra’s moeder bij een auto-ongeluk gestorven is, beginnen zij en haar vader een nieuw leven in de stad. Hoewel het eerst lijkt of ze haar draai gevonden heeft, blijkt de tiener al snel het mikpunt van pesterijen die er niet om liegen.

Vanaf 13 juni, Only God Forgives Na de release van Drive, die op alle fronten in de roos schoot, konden we niet wachten op de volgende titel van maker Nicolas Winding Refn. Gelukkig koos hij ook dit keer weer voor de coolste man van Hollywood: Ryan Gosling. In deze thriller runt Julian, het personage van Gosling, samen met zijn broer Billy een boksclub in Bangkok—de perfecte dekmantel voor een grote drugsoperatie. Als Billy wordt vermoord zinnen Julian en zijn moeder (Kristin Scott Thomas) op wraak.

Door Maricke Nieuwdorp

Vanaf 18 juli, Grand Central Omdat we dol zijn op zowel Tahar Rahim als Léa Seydoux, alvast een aankondiging van het Franse drama Grand Central, waarin een jongeman een baan krijgt bij een kerncentrale.

Als zogenaamde jumper dient hij gevaarlijk dicht bij de kernreactor in de buurt te komen. Niet alleen een liefdesverhaal met twee interessante acteurs, maar eveneens op een locatie die niet zo vanzelfsprekend is voor een Frans drama.

Frances Ha

Vanaf 20 juni Regie: Noah Baumbach Acteurs: Greta Gerwig, Mickey Sumner, e.a.

Wie dol is op de HBO-serie Girls zal ook Frances Ha kunnen waarderen.

Deze nieuwste film van Noah Baumbach (The Squid and the Whale, Greenberg) heeft namelijk vrijwel diezelfde toon te pakken die Girls zo leuk maakt. In de lowbudgetfilm Frances Ha volgen we de dagelijkse perikelen van een jongedame die het als danseres wil maken in New York. Alleen kan ze eigenlijk niet zo goed dansen. Ze staat al snel op straat, heeft geen cent te makken en is zodoende behoorlijk afhankelijk van haar vrienden. Aan teruggeven komt ze echter amper toe. Mevrouw is vooral met zichzelf en haar belangrijke leventje bezig. De realiteit vaak uit het oog

verliezend, fantaseert ze over een Groots en Meeslepend leven. En omdat mensen in haar omgeving er niet alleen over nadenken, maar er ook daadwerkelijk naar handelen, wordt Frances (Gerwig) uiteindelijk gedwongen toch wat scherper naar zichzelf te kijken.

In bepaalde zin lijkt het personage Frances qua gedoe op dat van Hannah Horvath uit Girls (gespeeld en geschreven door Lena Dunham). Toen Baumbach deze film met behulp van actrice Greta Gerwig schreef, werd Girls nog niet uitgezonden, dus van ‘afkijken’ was geen sprake. Ook de casting van hetzelfde type acteur (of zelfs letterlijk dezelfde: Adam Driver) is toevallig. Het lijkt er daarom op dat de genoemde makers iets van een soortgelijke ‘zeitgeist’ te pakken hebben, met thema’s als dolende hipstertwintigers die beweren wereldwijze

idealen te hebben, maar die in feite beschermd zijn opgevoed en zich weinig aantrekken van andermans ellende. Zij zijn het middelpunt in hun eigen Super Belangrijke universum.

Als je maar hard genoeg gelooft in je eigen persoontje, dan komt de rest vanzelf. Enfin, op lichtvoetige wijze dartelt Frances dus door het stadse leven, terwijl ze weinig lijkt te leren van haar fouten. Toch is ze sympathiek en aandoenlijk genoeg om met haar mee te kunnen voelen. Frances Ha is een kleine film met issues op de vierkante centimeter, maar in z’n genre verrukkelijk—en bovendien prima uitgevoerd.

Het zwart-witte beeld maakt dit komische drama tijdloos en cool tegelijk.

Komedie

47

Vanaf 6 juni Regie: Richard Linklater Acteurs: Ethan Hawke, Julie Delpy, e.a.

Vanaf 27 juni Regie: Laurent Cantet Acteurs: Raven Adamson, Ali Liebert, e.a.

Linklater sluit met dit dialoogdrama een succesvolle arthousetrilogie af, jaren die zijn personages mét en zonder elkaar doorbrachten. In 1995 ontmoetten Jesse (Hawke) en Celine (Delpy) elkaar in een Europese trein.

We volgen hen in Before Sunrise zo’n 24 uur waarin ze elkaar waanzinnig veel te vertellen hebben en de liefde opbloeit. In 2004 ontmoet het duo ­e lkaar in Before Sunset, na jarenlange radiostilte, opnieuw. Weer brengen we enkele uren met hen door in Parijs.

Ze hebben nu een ‘geschiedenis’ met elkaar, wat de gesprekken anders maakt. Anno 2013, in Before Midnight, hebben ze al jaren een relatie. Hoe verhouden ze zich nu tot elkaar? Het is uitzonderlijk dat zowel de filmmaker als de acteurs, hun personages en het publiek samen met elkaar konden ‘opgroeien’. De chemie tussen de hoofdrolspelers is zo vanzelfsprekend dat de bijna voyeuristische kijkervaring geloofwaardig aanvoelt. Hun zowel intelligente als banale gesprekken— die men nu eenmaal heeft in een relatie—­ vormen een prachtige spiegel.

Drama

Laurent Cantet maakte in 2008 diepe indruk met Entre les murs, over de lot­ gevallen van een zwarte middelbare schoolklas en hun jonge leraar. Deze film kan daar helaas niet helemaal aan tippen. Opnieuw kiest de Fransman voor de jeugd, in deze boekverfilming over een Amerikaanse meidenbende die in de jaren 50 van de vorige eeuw op illegale wijze in hun levensonderhoud voorzag. Foxfire werd in 1996 al eens verfilmd met Angelina Jolie in een van de hoofdrollen. Het bleek geen hoogvlieger. Cantet pakt het in zijn versie minder formulefilm-achtig aan; ­zonder teveel achtergrond over hun leven, familieomstandigheden of plaatsaanduiding, leren we de gang, de leiders en volgers langzaam kennen.

Maar wat hen werkelijk beweegt wordt nauwelijks duidelijk. Hoewel het verhaal sec gezien vol drama zou moeten zitten, blijft de film net iets te afstandelijk.

Best jammer, want qua acteerwerk, het feministische thema en de nuchtere, maar rake aankleding, zit ’t best wel goed. Historisch drama

Bellas mariposas

Trance

Vanaf 13 juni Regie: Salvatore Mereu Acteurs: Sara Podda, Maya Mulas, e.a.

Vanaf 6 juni Regie: Danny Boyle Acteurs: James McAvoy, Vincent Cassel, e.a.

Wie Gomorrah van Matteo Garrone uit 2008 gezien heeft, herkent direct een verpauperd Italië dat weinig goeds belooft. In een trieste wijk in Sardinië groeit de 11-jarige Caterina op, in een bomvol appartement met schreeuwende gezinsleden. Buitenshuis geldt het recht van de sterkste. Terwijl de vrouwen er ploeteren, werken de mannen niet.

Of ze vallen al vroeg in de handen van criminelen. Daar maakt de jonge ­C aterina zich geen illusies over. Maar háár gedroomde toekomst, als beroemde zangeres, zal anders verlopen.

De film werpt een blik op een dag uit Caterina’s leven, waarin ze met haar vriendinnetje, al ijsetend, de stad afschuimt. Ondertussen vertelt ze aan de camera over haar leven, familie en haar fantasieën. Net iets te wereldwijs voor een 11-jarige. Toch giechelt ze wat af met haar vriendin zoals alleen meisjes van hun leeftijd dat kunnen. Een bijzonder drama dat afwisselend tragisch, hard en op z’n Italiaans overdreven komisch is. Maar dat geldt slechts voor enkele bijrollen; de meiden zelf zijn heel geloofwaardig. Drama

Simon (McAvoy) werkt als vooraanstaand veilingmeester in Londen. Omdat hij door gokproblemen financieel in de knel zit, gaat hij banden aan met een criminele groep die bij zijn baas een peperduur schilderij wil stelen. De operatie, met Cassel aan de leiding, verloopt soepel. Totdat Simon tijdens de roof een klap op zijn hoofd krijgt en vergeten is waar hij het schilderij gelaten heeft. Zelfs het uittrekken van Simons vingernagels levert geen antwoorden op; de arme jongen weet het écht niet meer. De bende schakelt ten einde raad een hypnotherapeut (Rosario Dawson) in. Maar hoe langer er in het onderbewustzijn van Simon gespit wordt, hoe verder realiteit, herinnering en droom door elkaar beginnen te lopen. Zoals we van Boyle (Trainspotting, 127 Hours, Slumdog Millionaire) gewend zijn, is ook deze film razendsnel, mooi gefilmd, en voorzien van een prima montage en een vette score. Het enige minpunt is dat het verhaal dermate vertakt is, dat de spanningsboog niet de hele tijd gespannen blijft. Thriller

Gc Update

Albums

Disclosure

Dungeonesse

Daft Punk Classixx GRMLN

Dungeonesse

Settle

Empire

Random Access Memories

Hanging Gardens

Secretly Canadian / Konkurrent

Universal Records

Carpark Records

Sony Music

Innovative Leisure / Bertus

De berichtgeving dat Wye Oaks zangeres Jess Wassner zich onder de noemer Dungeonesse aan ’90s flavoured r&b waagt, maakt ons naast extreem nieuws­g ierig toch (vooral) ook licht tot zeer huiverig. We zijn tenslotte hopeloos verliefd op Wye Oaks donkere, noisy indierock met mega emo-impact. Is dit niet nogal out of character?! Bovendien zijn we al die indie-gasten met hun verantwoorde r&b-geflirt alweer behoorlijk zat. Maar, oh boy, wat verrast ze ons. Als compagnon voor dit zij­ project koos de veelzijdige Wassner de eveneens uit Baltimore afkomstige producer Jon Ehrens. De samenwerking levert fantastisch gelikte, in triphop ­g esmeerde Mariah Carey-verheerlijking op (godzijdank, we mogen het weer gewoon draaien!). Dungeonesse luidt hiermee officieel de zomer in. Voor wie er toch nog niet helemaal in gelooft…

Gooi Private Party en This Could Be Home onmiddellijk op de playlist. Het is tijd om de skihandschoenen definitief naar zolder te verbannen en met onze gettoblasters op het strand te gaan zitten.

Of met onze Cadillac door de projects te cruisen. It’s such a sweet, sweet fantasy, baby… Door Vanessa Groenewegen

Zo af en toe ontmoet je in het leven iemand waarmee het direct klikt. En ook al bewijst de tijd het tegendeel, het gevoel dat je elkaar al jaren kent overheerst. Dit is ook het geval bij Disclosure; debuutplaat Settle klinkt direct vertrouwd in de oren. Zonder enige bedenking, de muziek zit slim en naturel in elkaar. De future garage van de broertjes Lawrence lijkt niet per se vernieuwend of uniek, maar toch is Disclosure, zij het echter zeer subtiel, dit wel. Stiekem, bijna ongemerkt, hebben de twee een eigen en volwassen sound. De kracht van Settle bevindt zich in nuances. Door verder te denken en zeer pienter genres als garage, postdubstep en house te combineren weten ze je flink te imponeren. Niet gek dus dat Disclosure in Engeland (en ver daar buiten), in een hele korte tijd, uitgegroeid is tot een regelrechte hype. Deze eerste plaat bewijst gelukkig dat ze meer zijn dan dat. De UK kan weer opgelucht adem halen; de troonopvolgers van de dance zijn opgestaan! Door Niels Wiese

Wie dacht dat de verwassen surfrock sound á la Beach Fossils en Real Estate alleen was weggelegd voor bevoorrechte rich white boys kan nu zijn mening enigszins bijstellen. De slacker-esthetiek (nonchalant op gitaartjes pingelen, terwijl er gezongen wordt over te lui zijn om een pizza te halen, dus dat de peperonipunten maar moeten worden bezorgd) wordt ook best aardig geëmuleerd door de in Japan geboren / uit Californië afkomstige Yoodoo Park.

Net zo zorgeloos als zijn genregenoten bezingt hij als GRMLN negen nummers lang onderwerpen waar alleen tieners zich druk om maken. Naja, lang… De liedjes passeren amper de tweeënhalve minuut, en voorkomen daarmee eventuele ‘diepere’ lagen die ervoor kunnen zorgen dat je een album nog eens aanzet. Een geslaagde kopie van een stroming die ooit relevant was.

Maar het is te vroeg voor een revival, en een plens water over je laptop gooien resulteert ook niet in een monsterlijk goede transformatie. Door Sander van Dalsum

April, 2013. In het diepste geheim komt een twintigtal gespannen muziekjournalisten samen om één keer naar de nieuwe van Daft Punk te mogen luisteren.

Thomas (Bangalter) en Guy-Manuel (de Homem-Christo) sloten zich drie jaar op om aan deze plaat te werken, en nu is het moment dan eindelijk daar. Digitale dance is vervangen door analoge pop. Geen house, electro of zelfs disco, maar random access tot de muzikale memories van de robots. Samenwerkende artiesten als Panda Bear en Nile Rodgers worden geen deel van het aloude Daft Punk-trucje, maar creëren daadwerkelijk iets nieuws. Of ouds.

Van Giorgio by Moroder zijn de verwachtingen hoog. “Wow!” en “Fantastisch!”, verzuchten de journalisten. Om elkaar vervolgens verward aan te kijken wanneer Touch wordt ingezet. De plaat werd bombastisch aangekondigd, waardoor we bijna een Amerikaanse danceknaller verwachtten. Daft Punk blijft echter Frans, al legt het duo zich erbij neer dat Parijs is gestopt met raven. Ze putten uit het verleden, met een aantal grootse popnummers als resultaat. Of, zoals Todd Edwards het verwoordt: “Two androids are bringing soul back to music.” Door Diederick van den Ende

Men neme een flinke scheut house op een stevige bodem van electronica, een swingende discosaus, een vleugje funk, en mixen maar! Er hoeft dan alleen nog een zonnetje door te breken voor een instant geluksgevoel. Heerlijk om naar te luisteren, maar eigenlijk wil je deze debuutplaat gewoon beleven— live, op een festival. Toen het Amerikaanse dj-duo (uit L.A.) Tyler Blake en Michael David in 2009 doorbrak met single I’ll Get You en met remixen voor onder andere Phoenix, Holy Ghost, Passion Pit, Groove Armada en Major Lazer zijn ze dan ook bijna non-stop gaan touren.

Gelukkig vonden ze toch ergens de tijd voor het album Hanging Gardens, en om (wederom) samen te werken met Jeppe (Junior Senior) en artiesten als Active Child voor de vocalen. De kwaliteit zit ’m in de scherpe beats en bass, hoewel ze ook een aantal instrumenten ten gehore brengen. Vooral Rhythm Santa Clara en Dominoes lopen naadloos in elkaar over. Heerlijk. Verslavend.

Door Dorothy Vrielink

Sean Nicholas Savage

Marques Toliver

The-Drum

Solar Year

Jesse Ruins

A Film

Other Life

Land Of CanAan

Waverly

Contact

Lefse Records

Arbutus Records / N.E.W.S. Records

V2 Records

Splendour

Audraglint

Qua presentatie is er vrijwel niets op nieuwkomer Jesse Ruins aan te merken.

Een prachtige albumhoes, persfoto’s die tegelijkertijd sereen en een beetje spooky aandoen, en een mysterieuze trailer als aankondiging van debuutplaat A Film. Alles, tenminste, bíjna alles klopt! We hebben het namelijk niet over het zoveelste Britse popsterretje, zoals de naam misschien doet vermoeden, maar over een chillwavemeets-shoegaze-trio uit Tokio. En dat maakt Jesse Ruins wellicht nog interessanter. A Film is ondanks de spacende vocalen vooral elektronisch georiënteerd. Het drietal compenseert een dikke laag wervelende synthesizers en het androgyne stemgeluid van de zangeres met warme, gedempte beats.

Songtitels als Valentine at 2am en Sleepless In Tokyo laten er geen twijfel over bestaan: Jesse Ruins gaat voor duistere slaapkamerpop. Maar dan wel met de euforische kwaliteiten van M83 en de meeslepende abstractie van Tamaryn. Door Leendert Sonnevelt

Na de oprichting van Arbutus Records in 2009 kwam deze Canadese platenmaatschappij vooral bekend te staan als thuisbasis van de muzikale duizendpoot better known as Grimes. Logisch en tegelijkertijd spijtig, want het DIY-label bracht veel meer bijzondere acts bijeen.

Zo ook Sean Nicholas Savage, de crooner die in 2011 maar liefst drie albums uitbracht en toch (met hierbij onze oprechte excuses aan dhr. Savage) geheel onopgemerkt aan Glamcult voorbij ging. Other Life, zijn nieuwe plaat, is een verzameling van melancholische popballades. Vaak te zoet en vaak een beetje fout, maar altijd met de oprechte, meeslepende stem van de quirky zanger. Zelf noemt Savage zich de hedendaagse reïncarnatie van Madonna en Elvis. Wij denken meer aan Cyndi Lauper met een vette snor, platgedraaid in de schaars verlichte lift van een smoezelig hotel. Op en neer, op en neer, en nog maar eens op en neer. Totdat de deuren opengaan en je verdwaasd naar buiten stapt. Back to the other life. Door Leendert Sonnevelt

Wie talentvol is, wordt vroeg of laat ontdekt. Dat geldt in ieder geval voor Marques Toliver die als straatmuzikant op aanbeveling van Adele in de show van Later... with Jools Holland terecht komt. Daarna gaat zijn naam, zoals vaak, rond als een lopend vuurtje. Ook bands blijven niet ongeroerd door de muzikant en nemen hem mee naar de studio (TV On The Radio, Grizzly Bear, Lianne La Havas). Wie Toliver al kent, zal direct denken aan de viool waarmee hij onlosmakelijk verbonden is. Maar de artiest runt ook zijn eigen Love is the Law Magazine en staat regelmatig als model voor de camera. Deze veelzijdigheid zorgt voor een conceptueel creatieproces in zijn werk. Haar, styling, alles moet kloppen in het plaatje dat Toliver voor ogen heeft bij de muziek en het conceptuele raamwerk. Op zijn debuut Land Of CanAan wordt r&b en soul gemixt met een prachtige klassieke omlijsting waarin de strijkers natuurlijk domineren. John Legend meets Bach.

Door Anna Nita

De ondoorgrondelijke meditatieve elektronische sound van Solar Year vraagt om inwerkingstijd. Deze klinkt in het begin namelijk net zo obscuur als de kaft van debuut Waverly al doet vermoeden. Solar Year is onderdeel van de nieuwe stroming jong talent die in Montreal opduikt. Het duo, bestaande uit producer Ben Borden en zanger David Ertel, brengt een eigenzinnige plaat die volledig binnen deze beweging past. Het lijkt een trend te worden om een release op passende wijze tentoon te stellen. Waverly werd voor het eerst ten gehore gebracht in een zwembad, onder water. Do try this at home, want zo komen de klanken immers het best tot hun recht. Ben Borden is verantwoordelijk voor de productie van de prachtig in elkaar gezette samplecollages waaraan zanger David Ertel kalmerende koortjes toevoegde. Op het veel besproken nummer Brotherhood brengt een mix van geluiden en vocalen je volledig onder hypnose. Oh ja, daarin zingt Grimes ook mee—al zijn het slechts een minuscuul aantal seconden.

Een album voor je tripafdeling.

Door Anna Nita

Contact is een internet 2.0-pretpark.

Contact is technologie. Contact is een meme. Contact is buitenaards. Contact is een hoop dingen, maar het is vooral niet oninteressant. Het duo uit Chicago genaamd The-Drum maakt al enige tijd elektronische muziek die totaal niet te plaatsen is. Hiphop, juke, house— deze stromingen worden vaagjes zichtbaar wanneer je het materiaal van deze genre benders voorzichtig ontleedt. Twee EP’s en een hoop remixes verder, en het is alweer tijd voor een debuutalbum. Met Contact doet TheDrum wat elke scifi-nerd zou verwachten bij het zien van deze titel. Er wordt tussen de nummers namelijk meerdere malen door middel van geluidseffecten gerefereerd aan een epische ruimtereis.

Deed Space Dimension Controller dat ook al dit jaar? Ja, maar duidelijk met minder risico’s. Elke track is een bezoek aan een onontdekte planeet, met flora en fauna die geen film of videogame zou kunnen vertolken. Door Sander van Dalsum

48

Gc Update

ROYAL ACADEMY OF ART

ROYAL ACADEMY OF ART

GRADUATION SHOW

GRADUATION SHOW

BLOOD SWEAT TEARS DIPLOMA

BLOOD SWEAT TEARS DIPLOMA

PRINSESSEGRACHT 4, THE HAGUE

PRINSESSEGRACHT 4, THE HAGUE

www.kabk.nl

6–13 JULY 2013

6–13 JULY 2013

Verkoopinfo 55DSL www.55dsl.com

COS www.cosstores.com

Maarten van der Horst www.maartenvanderhorst.com

Topshop www.topshop.com

Acne www.acnestudios.com

Doop www.doopproducts.com

MAC www.maccosmetics.nl

Virginie Castaway www.virginiecastaway.com

American Apparel www.americanapparel.net

Fardel www.fardel.com

Marc by Marc Jacobs www.marcjacobs.com

MTWTFSS WEEKDAY www.weekday.com

American Retro www.americanretro.fr

Frisco Store www.friscostore.nl

Marius Petrus www.mariusopteynde.com

Won Hundred www.wonhundred.com

Avelon www.avelon.me

GHD www.ghdhair.com

Nike www.nike.com

YouAsMe www.youasme.com

Beyond Retro www.beyondretro.com

Happy Socks www.happysocks.com

Oakley www.oakley.com

Björn Borg www.bjornborg.nl

H&M www.hm.com

Obey www.obeyclothing.com

BZR www.bruunsbazaar.com

Hugo Boss www.hugoboss.com

Palladium www.palladiumboots.com

Calvin Klein www.calvinklein.com

Kenzo www.kenzo.com

SUPER by RETROSUPERFUTURE www.retrosuperfuture.com

Cartier www.cartier.com

Keune www.keune.com

Scotch & Soda www.scotch-soda.com

Chanel www.chanel.com

the People of the Labyrinths www.labyrinths.nl

Sjaak Hullekes www.sjaakhullekes.com

Clinique www.clinique.nl

Laura Mercier www.lauramercier.com

Stüssy www.stussy.com

Converse www.converse.nl

Libertine-Libertine www.libertine-libertine.com

Superdry www.superdry.nl

49

www.kabk.nl

M°BA 13

Glam cult loves M ˚ BA 13

50

M°BA 13 De 5e editie van de Mode Biënnale Arnhem stelt, onder toeziend oog van trend forecaster Lidewij Edelkoort, fetishism in fashion aan de orde. Niet alleen de hoofdexpositie, waarin dertien grote fetisjen worden onderzocht, maar ook tentoonstellingen als Elevation en Fascination doorgronden een rijk van fantasie en fascinatie. Als mediapartner van M°BA 13 nam Glamcult een duik in de wereld van achterkamers, obsessie, schoonheid en spiritualiteit. Een wereld die vanaf onze geboorte bindt, en daarna niet meer loslaat.

51

Philip Fimmano

Door Natasja Admiraal Fotografie: Sanja Marusic

Philip Fimmano Arnhem ademt deze maanden mode. Van tevoren dachten de curatoren een redelijk idee te hebben wat ze konden aantreffen, maar de inhoud overtreft hun stoutste verwachtingen. De hoofdexpositie van alweer de 5e editie van de Mode Biënnale Arnhem, Fetishism in Fashion, bestaat uit dertien ruimtes waarin de fascinerende en wonderlijke wereld van het fetisjisme wordt blootgelegd. Glamcult sprak met Philip Fimmano, co-curator van M°BA 13 en rechterhand van trend forecaster Lidewij Edelkoort, over het bijzondere en prikkelende programma.

Fetisjisme, het lijkt op het eerste gezicht niet het meest toegankelijke thema. Toch ben je ervan overtuigd dat het onderwerp zelf genoeg bezoekers zal trekken en is het vooral jong, internationaal talent dat de dienst uitmaakt tijdens M°BA 13. Hoe ben je hiertoe gekomen?

“De Arnhemse modebiënnale heeft als doel de actuele sociologische en antropologische ontwikkelingen in de mode in kaart te brengen. Lidewij en ik realiseerden ons vrij snel dat de hedendaagse mode die we wilden laten zien—vaak zeer bizar, sculpturaal en gewaagd—in feite allemaal verschillende vormen van fetisjisme zijn.

Tijdens ons onderzoek het afgelopen jaar hebben we veel gelezen over de psychologische aspecten van het verschijnsel fetisjisme en kwamen tot de conclusie dat dit vaak al wordt gevormd in de kindertijd, of zelfs al bij de geboorte. Ga maar na: we worden allemaal geboren in bondage, met een streng om ons babylijfje. Daarna zijn we verbonden aan de moederborst, later aan een flesje en vervolgens draag je een slabbetje dat weer om de nek wordt geknoopt. Hetzelfde geldt voor de materialen die je als kind ervaart, of dat nu een badstoffen dekentje of het pluche van een bepaalde pop is, ze blijven hoogstwaarschijnlijk je hele leven een belangrijke rol spelen.”

Sjamanisme, infantilisme, nomadisme en nudisme. Als fetisjisme een soort ‘oergevoel’ is dat gaat over onze meest primitieve instincten, waarom is het dan toch vaak een taboe?

“Veel mensen denken bij fetisjisme in mode gelijk aan de seksuele aspecten. Hoewel dit inderdaad een van de dertien onderdelen is, en zeker geen onbelangrijke, is fetisjisme overal. Je kunt ook een obsessie hebben voor eten, voor een bepaald product of een specifiek materiaal. Die thema’s zijn veel bespreekbaarder dan de seksuele.

Het doorbreken van taboes wordt trouwens ook besproken tijdens het seminar door een van de internationale sprekers, de Amerikaanse ontwerper Betony Vernon. Begin jaren 90 was zij de eerste die een op erotiek geïnspireerde sieradenlijn ontwierp. In de loop der jaren heeft zij zich ontwikkeld tot seksueel antropoloog. Haar eerste boek, een toegankelijk handboek voor

het ontdekken van je seksuele verlangens, is pas verschenen bij uitgeverij Rizzoli: The Boudoir Bible: The Uninhibited Sex Guide for Today.”

Regionalisme is een ander thema, met aandacht voor het lokale.

Hoe verhouden fetisjisme en folklore zich tot elkaar?

“In deze expositie wilden we aandacht schenken aan de Europese identiteit en aan folklore—nu handgemaakte producten de afgelopen vijftien jaar steeds meer in de belangstelling staan. We verkennen het idee van nationalisme op twee manieren. Aan de ene kant door het herontdekken van oude, vergeten technieken met een sterke focus op Oost-Europa—denk aan zigeunerkleding, handgemaakte stoffen, kleurrijke combinaties en uitgesproken silhouetten—en aan de andere kant tonen we werk van jonge designers uit Polen, Rusland en Turkije. Het is interessant om te zien hoe zij die traditionele technieken herinterpreteren. Een fenomeen dat leeft op grote schaal, want ook gevestigde ontwerpers, onder wie Karl Lagerfeld, omarmen folklore.

Een andere belangrijke trend die wij constateerden is vaderlandsliefde, ook wel patriottisme. Een jonge generatie ontwerpers vindt inspiratie in uiteen­ lopende thema’s zoals streetwear, punk, Romeinse ­k rijgers-kostuums, Griekse draperieën, Schotse tartanruiten, Hells Angels-­u niformen en heavy metal T-shirtprints. Noem het alternatief, of zelfs een beetje anarchistisch. Op een collageachtige manier creëren zijn een nieuwe Europese identiteit door het mixen van al die stijlen. Zoals ook Lady Gaga haar outfits ­s amenstelt—zeker 80 procent van de deelnemers is door haar be­ invloed of ziet haar als een muze.”

Hoe universeel is fetisjisme eigenlijk? In hoeverre verschillen westerse denkbeelden van bijvoorbeeld Afrikaanse of oosterse?

“Fetisjisme lijkt meer geïntegreerd in landen als China, Japan en India en werelddelen als Afrika en Zuid-Amerika.

Je vindt daar allerlei vormen van animisme, sjamanisme en vruchtbaarheidsrituelen waardoor men dichter in ­contact staat met hun lichaam. Daar kunnen wij nog een hoop van leren!

In onze cultuur zijn die zaken door de eeuwen heen naar de achtergrond verdrongen.”

Fetisjisme gaat over extremen: het schort is het toonbeeld van huiselijkheid en burgerlijkheid en tegelijkertijd het meest fetisjistische kledingstuk. Hoe verklaar je dat?

“Schorten worden van oorsprong gebruikt om iets schoons over je kleding te dragen om fris voor de dag te komen.

Door de open achterkant is het echter ook een bekend voorwerp van fetisjistisch gedrag door zijn seksuele lading en symboliek van dienstbaarheid. Denk maar aan het verpleegstersschort. Bij nadere beschouwing is het een heel eenvoudig kledingstuk; een vierkante vorm met twee linten en een lus voor om de nek. In het Openluchtmuseum hebben we maar liefst 1800 exemplaren bekeken—een bewijs hoe diepgeworteld het schort is in de Nederlandse cultuur. Een selectie van 23 schorten is gereproduceerd met hulp van een zeefdrukker uit Como (Italië). Het groot opblazen van die platte patronen geeft een spectaculair effect! Voor de expositie Het Schort werkten we samen met de Arnhemse kunstenaar Klaas Gubbels, bekend om zijn stil­ levens. Er is ook een ontwerpwedstrijd: door heel Nederland zijn mensen ­m omenteel schorten aan het maken!

En die willen ze natuurlijk graag laten zien, en dragen. Dat kan, de winnende schorten worden in een catwalkshow getoond en 7 juli hebben we uitgeroepen tot Nationale Schortendag.”

Wanneer gaat fascinatie over in obsessie?

“Als je ergens door gefascineerd bent, is het eigenlijk al een obsessie.

Onbewust word je sterk door iets aangetrokken en soms weet je niet eens precies waar dat nou vandaan komt.

Schoenontwerpers Marijke Bruggink & Marlie Witteveen van Lola Pagola zijn de co-curatoren van een expositie rondom het fenomeen van de schoen.

Hierin staat onze obsessie om onszelf letterlijk te ‘verheffen’ door middel van (bizar) hoog schoeisel centraal. Enkele ontwerpen zijn vervaardigd met nieuwe technologieën zoals 3D-printen. Op sommige hakken kun je niet eens lopen.

Draagbaarheid is in elk geval geen thema.”

Behalve bekende clichés over fetisjisme, zijn er ook verschijn­ selen uit onverwachte hoeken.

Neem Japan waar het nu de

53

trend is om zout water onder de hoofdhuid te spuiten om ver­ volgens met de vingers kuiltjes te vormen.

“Het verlangen naar schoonheid kan extreme vormen aannemen. In ­J apan gaat men heel ver in de pogingen het lichaam uniek te maken met behulp van traditionele tatoeages of piercings. Nipponism was het laatste onderdeel dat we toevoegden aan M°BA 13. De tsunami en de aardbeving hebben veel losgemaakt; niet alleen een wereldwijd medeleven, sindsdien zijn we ook extra sentimenteel over alles wat met Japan te maken heeft—van sushi tot plateauschoenen en kimono’s.

Origamipatronen zien we al sinds de jaren 80 terug in collecties van Comme des Garçons en Issey Miyake en de 3D-jurken van Iris van ­H erpen zijn daarvan een soort moderne interpretatie.

Persoonlijk vind ik dit de meest verrassende en misschien wel de mooiste ruimte van allemaal.”

Lidewij Edelkoort voorspelt meer tactiliteit in de mode als reactie op het feit dat we tegenwoordig veel met onze vingers op gladde oppervlakken werken (zoals toets­e nborden en beeld­ schermen). Een interessante gedachtegang.

“Hoe digitaler ons leven wordt, des te tactieler onze behoeften worden.

Sinds midden jaren 90 is technologie een onmisbaar onderdeel van ons dagelijks leven en als gevolg daarvan gaan we alles wat ‘echt’ en ‘authentiek’ is steeds meer waarderen. Dat gaat de komende jaren zeker interessante nieuwe stoffen opleveren! In de toekomst zullen we op zoek moeten gaan naar een balans tussen die twee; bedrijven zullen manieren gaan verzinnen om mensen ook digitaal een ‘fysieke ervaring’ te geven door objecten en producten een emotionele waarde te geven, een ziel.”

Een van de hoogtepunten van M°BA 13 is een 2-daags inter­ nationaal seminar waar nader wordt ingegaan op het fenomeen fetisjisme in de mode. Wat kunnen we hiervan verwachten?

“Creatieve denkers en ontwerpers van over de hele wereld gaan dan met elkaar in gesprek. Lidewij Edelkoort opent het evenement met een lezing, daarna volgen andere internationale

sprekers: Vassilis Zidianakis & Angelos Tsourapas, seksueel antropoloog Betony Vernon, psychologen Dawid Wiener en Iki Freud, de Londense ontwerper Faye Toogood, de Indische hoedenmaakster Little Shilpa en modehistoricus Dominique Fallecker. Trots zijn we ook dat de Japanse ontwerper Kosuke Tsumura van het beroemde label Final Home zal vertellen over zijn werk, over recycling, origami en Japanse fetisjen.

Ook de Nederlandse sjamaan Daan van Kampenhout is aanwezig, die aan het einde van het seminar een ceremonie biedt voor de aanwezigen.

Ter plekke kun je het prachtige boek Fetishism in Fashion laten signeren. Al met al wordt het zeer de moeite waard.”

Tot slot: wat is je eigen modefetisj?

“Goeie vraag! Ik heb een T-shirtfetisj en heb er geloof ik een stuk of 100.

Als kind had ik al een voorliefde voor jersey en breisels. Ik ben een minimalistisch type en houd van de eenvoudige vorm van het T-shirt. Desondanks heb ik ze in alle kleuren, soorten en maten, soms gedecoreerd maar zelden met een print. Indigo is trouwens mijn subfetisj, sommige shirts heb ik speciaal in deze krach­t ige, ­n atuurlijke blauwe verfstof laten kleuren in Japan.”

Section

Fetishism in Fashion De hoofdexpositie van MºBA 13, Fetishism in Fashion, bestaat uit dertien ­kamers waarin de fascinerende, wonderlijke en verstrekkende wereld van het fetisjisme wordt blootgelegd. De ware aard van dit thema wordt tot leven gebracht aan de hand van kleding, accessoires, fotografie, film en een mix van media. Glamcult geeft een overzicht van de fetisjen die aan bod komen.

Absurdism Het absurdisme viert de chaos in ons dagelijks bestaan. De vervreemding die velen onbezield laat berusten in de status quo, krijgt door deze fetisj genadeloos de kop ingedrukt. Het onbesuisde van het moment, het omarmen hiervan, staat centraal. Aangedreven door een groter wordend onderscheid tussen rijk en arm, bevordert het de comeback van politieke satire en een surrealistische maatschappij waarin absurditeit (denk aan vreemde maskers en verwrongen make-up) een belangrijke plaats innemen. Ontevredenheid nodigt uit tot toegeven aan het bizarre, bijvoorbeeld door te spelen met verhoudingen, patronen en proporties.

Travestie en clowneske verkleedpartijen worden onderdeel van de norm, een humoristisch protest tegen het huidige systeem, ontwerpen die de wetten van de zwaartekracht doorbreken en waanzin als drijvende factor van een therapeutische mode.

Consumerism Overconsumptie gaat hand in hand met de uitputting van natuurlijke bronnen, schrijnende werkomstandigheden en de beschadiging van het milieu. De onrustige verbruiker jaagt op zogenaamde must-haves, en maakt zo van mode een achterhaald en verbasterd fenomeen. Tegelijkertijd keert een jonge generatie van ontwerpers zich—met een grillige vorm van humor— tegen dit systeem. Fast fashion en overconsumptie beantwoorden zij met creatief en fetisjistisch werk. Wie niet beter weet, zou denken dat de inhoud van een vuilnisbak over kledingstukken is gesmeten. Afval, fotoprints, collages, nylon en polyester komen tot leven in heldere kleuren. Met elkaar vormen ze een onverschrokken waarschuwing naar de maatschappij. Niet te missen dus!

Infantilism Een nog maar pas ontdekte fetisj, maar één die inmiddels wel veelvuldig terugkomt in de modewereld, is het infantilisme. De huidige generatie, geboren en opgegroeid in moeilijke tijden, heeft besloten voor altijd jong te willen blijven. Het verlengen (of imiteren wegens het ontbreken) van een onbezorgde kindertijd, ontstaat vanuit een behoefte aan verzorging, waarin afhankelijkheid een grote rol speelt. Deze ­fetisjistische behoefte aan verwennerij, waarin de zuigelingentijd wordt nagebootst, vertaalt zich in het gebruik van kinderlijke pastelkleuren en zachte, aaibare stoffen voor babypakjes in grote-mensen-maten, gesmokte overAnouk Griffioen, zonder titel, 2013 Ter beschikking gesteld door Kers Gallery

gooiers, luiers, slabbetjes, rammelaars en reuzenspenen. In de modewereld zijn veel naïeve ontwerpen geïnspireerd op deze extremen.

Legendism Al eeuwenlang hoort het over­ leveren van verhalen bij de mens. ­M ythes over afgunstwekkende vrouwen en heldhaftige mannen, niets is minder interessant. De betekenisvolle, metaforische verwijzingen uit deze vertellingen blijken ook een inspiratiebron voor de modewereld, die klassieke iconen van glamoureuze allure voorziet. Nu de behoefte aan een stabiele maatschappij en groeiende economie groter en groter wordt, hebben we steeds meer de behoefte om onszelf te laten betoveren door deze wonderlijke fantasiewereld. We dromen van dappere overwinningen in dof geworden harnassen en rijk versierde, gouden tooien en kronen. We laten ons inspireren door de epische rolmodellen die de tand des tijds glorieus hebben weten te overwinnen.

Nipponism Japanners hebben een sterke band opgebouwd met hun natuurlijke omgeving. Door hun rivieren door k­ analen te leiden, hun meren af te dammen, hun bonsais te snoeien, hun voeten af te binden en hun geliefden in te snoeren, overheersen ze alles wat leeft.

Misschien houden ze door middel van het beteugelen van het lot het brandende vuur van binnen in toom. De obsessie die Japan heeft met het disci­ plinair uitvoeren van controle wordt gevormd door onderdrukte verlangens; achter alle traditionele, wonderlijke versieringen gaat een seksuele ondertoon schuil. De kimono komt pas echt goed uit de verf wanneer het vrouwenlichaam wordt bedwongen met obi’s en linten. Niet voor niets vormt deze rijke cultuur een inspiratiebron voor veel modeontwerpers.

Nomadism De wereld wordt steeds kleiner.

Mede dankzij onze telefoons zijn we niet meer gebonden aan één plek en kunnen we overal ter wereld doen wat we willen. Onze nieuwverworven mogelijkheden zullen verstrekkende gevolgen hebben voor ons bestaan. De jagerverzamelaars zullen herrijzen in de vorm van stadse nomadenstammen. De mode speelt daarop in door inspiratie te halen uit rondreizende volken. De romantiek van het reizen zorgt ervoor dat er veel aandacht is voor buitenkleding die is ontworpen voor wandelen en fietsen;

materialen zijn wind- en waterproof tegen heftige weersomstandigheden, en hebben net als tenten en baggage veel bandjes en vakjes. En komen bovendien, net als wij verkenners, zowel in de stad als in de natuur volledig tot hun recht.

Nudism Deze aanhoudende trend, die de kleur van de huid gebruikt om te suggereren dat we—believe it or not—wel degelijk naakt door het leven gaan, lijkt anno 2013 volwassen te worden. Ontstaan aan het einde van de vorige eeuw, wordt nu zelfs de structuur van het lichaam onthuld en verkend. Niet alleen door kleding te produceren van huiden, maar ook door middel van protheses en aanpassingen van het lichaam. De transformatie van gezicht en lichaam heeft zich ontwikkeld tot een obsessie.

Organen worden verwijderd, implantaten aangebracht. Het nudisme geeft ontwerpen een rauwe dimensie en heeft de potentie om de manier waarop wij ons kleden radicaal te veranderen.

Huidachtige materialen als rubber, ­o rganza, satijn en leer prikkelen de zintuigen, en worden gebruikt voor lingerie die de anatomie en werking van het ­l ichaam onthult.

Patriotism Nationalistische vlaggen, leer, lokaal geproduceerde stoffen, rubber en gescheurd denim—steeds meer cultontwerpers maken het patriottisme tot hun mantra. Aanslagen, street fights, hooliganisme en andere ontberingen wakkeren groepsgevoelens onder jongeren aan. Toch worden grenzen ook doorbroken; de Schotse ruit wordt gemengd met de Palestina-sjaal, en Chinees borduurwerk mengt schijnbaar moeiteloos met oer-Hollandse folklore.

Vooral binnen de streetwear komen botsende gebruiken in een grote smeltkroes bij elkaar. Referenties aan sport, dikwijls ruw en een tikkeltje arrogant, zijn veelvoorkomend. Maskers en kniebeschermers hebben zich vanuit de underground naar de massa opgewerkt, om zo subculturele conventies te herschikken. Nationalisme, traditie en erfgoed krijgen op straat een nieuwe betekenis.

Regionalism Lokale producten, gekocht bij de buurtwinkel—een trend die zich niet alleen tot ons voedsel beperkt! De liefde voor regionale producten komt voort uit een vurig verlangen naar authenticiteit. We hangen met zijn allen een levens­ stijl aan die voorheen ons eenvoudige

55

leven van alledag domineerde, maar nu een romantisch sentiment oproept voor alles wat echt is. We verruilen de stad voor het platteland als tegen­ reactie op de globalisatie. Onze maatschappij is gefascineerd door alles wat regionaal (lees: oprecht) is: akoestische muziek, ambachtswerk en huisgemaakte recepten. We passen deze hedendaagse folklore ook toe op onze manier van kleden, waarvoor handgemaakte versiersels favoriet zijn. De modewereld reageert hierop met geinige ontwerpen die met geborduurd breiwerk en plaatselijke fournituren in vrolijke kleuren refereren aan traditionele klederdracht.

Romanticism Wanneer we spreken over de romantiek gaat het meestal over kunstenaars en filosofen uit het verleden.

De term is echter evengoed van toepassing op trends die de toekomst koers geven. Nieuwe romantici hechten waarde aan hun vrijheid van meningsuiting en staan voortdurend stil bij verlies.

Nostalgie en verbeelding boven rede, verdriet boven blijdschap. Ze verheffen en idealiseren de ‘goede oude tijd’ en gebruiken het als eindeloos archief om uit te putten voor hun werk. Reflecteren over the past is een pijnlijk, fetisjistisch moment dat resulteert in een ­fascinatie met de donkere kant van het leven. Verdriet wordt gevisualiseerd door middel van tengere lichamen die pijn lijden, porseleinen huiden, rode haren en zwarte, theatrale kledingstukken van delicaat materiaal. Uiteraard ontbreken de details niet; er is sprake van een weelderige fetisj voor fournituren, strikjes, korsetten, handschoenen en kant.

Sado-masochism Sadisme en masochisme creëren een ruimte waarin de invloed van seks en slavernij op mode kan worden onderzocht. De perverse kronkel die pijn, onderdrukking en genot met elkaar verbindt, begeeft zich steeds vaker in de publieke arena. Hedendaagse mode, met een groeiende fascinatie voor ontwerpen uit donkere achter­ kamers en hardcore seksshops, getuigt hiervan. Korsetten, dwangbuizen en harnassen krijgen een fashionable vorm, zij het vaak in een anonieme context van sluiers en maskers. Leer, latex en kant worden verwerkt in korsetten en crinolines, bodysuits worden gemaakt van lycra en spandex. Zelfs de prachtigste stoffen krijgen door studs, spijkers en klemmen een straffend en onderdrukkend karakter. De enorme invloed van

sado-chic laat de grenzen tussen seksshops en luxemerken vervagen. Met wrede riemen, maar ook met verleidelijk kant, weten milde vormen van sm ons steeds vaker aan zich te binden.

Shamanism Direct geïnspireerd door het ­s jamanisme worden hedendaagse ontwerpen regelmatig versierd met borduurwerk, franjes, ornamenten en veren. Kleding functioneert zo als expressie van magische functies en geloofspatronen. Geboren als heilig gezant tussen het zichtbare en de wereld van de geesten, gebruikt de sjamaan trance om in extase te raken en op zoek te gaan naar antwoorden op eeuwenoude vragen. Genezen, waarzeggen en jagen naar verloren zielen, daar houdt de sjamaan zich mee bezig. Dans en muziek geven richting aan zijn band met de natuur. Bovendien bieden ze voor anderen de mogelijkheid om te delen in zijn ervaringen.

Met zijn stem imiteert de sjamaan het geluid van dieren. Met zijn drum, verfraaid met schelpen, botten en twijgjes, onderhoudt hij contact met een andere dimensie.

Spiritualism Alternatieve vormen van bewustzijn lijken steeds belangrijker te worden.

Mensen zoeken naar ruimte om te ­zorgen voor de wereld om hen heen.

Deze ­h olistische neiging, een verlangen naar transcendentie, vertaalt zich in de mode naar een bescheiden fetisj waarin ­g elaagdheid en bedektheid centraal staan. Sluiers en sjaals bieden bescherming. Tegelijkertijd wordt kleding langer, ruimer en vloeiender, met ingezette details en jassen met capuchons, om zo het lichaam te verhullen en de ziel meer openbaarheid te geven.

Minimale variaties op wit worden gebruikt om licht aan te brengen in de zwaarmoedigheid die de minimalistische kleding typeert. Tijd en ruimte voor concentratie bevorderen toewijding aan detail, in een poging om harmonie te creëren voor de veranderende mode die nu nog verborgen ligt. Een mode die stijl en inhoud geeft aan etherische vorm.

In MºBA CENTRAAL (Kenniskluster/­Rozet), Kortestraat 16, Arnhem.

Fetish ABC Voorliefdes voor ingesnoerde lijven, uniformen, rubber, etenswaren of poppen—ze zijn allemaal vastgelegd door de Nederlandse ­fotograaf Ruud van der Peijl in het Fetish ABC. Hij liet zich inspireren door een enorm scala aan fetisjen en creëerde 26 fantastische beelden waarin hij de wereld van het fetisjisme mengt met die van mode en fotografie. Zijn alfabet is van 9 juni tot en met 21 juli te zien in de MOOD ROOM in M°BA CENTRAAL. Het alfabet is te koop in een genummerde en gesigneerde oplage van 25 prints per letter, in de pop-up winkel van Athenaeum Boekhandel in M°BA CENTRAAL of via www.ruudvanderpeijl.com.

Army

Bondage

Corset

Dolls

Exhibitionism

Food

Gloves

High Heels

Idol

Jeans

Kitchen

Little Red Riding Hood

56

Fetish ABC Mask

57

Fetish ABC Nylons

Older

Police

Querelle

Rubber

Strangle

Travesty

Underwear

Voodoo

Watersports

XXX

The Zero You Will Get, If You Don’t Learn This Alphabet

Youth

Fotografie en styling: Ruud van der Peijl Haar en make-up: Eva Copper voor Bobbi Brown, Severine van Donkelaar voor MAC, Jan Fuite—House of Orange Modellen: Troy en Diederik—Tony Jones Model Management, Annemara—Wilma Wakker Model Management, Chiara—Paparazzi Models, Rijntje, Nicolaas, Bas, Jan-Anne en Thor.

Grafisch ontwerp: Vanessa van Dam Assistent fotografie: J.A.N Assistent styling: Pavel B. Spasovski Met dank aan: Umsjatka Studio’s, Fotolab Amsterdam, LINK Modevakblad

58

M°BA 13 Naast de hoofdtentoonstelling FETISHISM IN FASHION valt er nog veel meer te zien tijdens M°BA 13.

Zo gaat Glamcult ook zeker een kijkje nemen bij ASVOFF ARNHEM, FASCINATION, (MAKE) BELIEVE, HET SCHORT en ELEVATION.

ASVOFF Arnhem Het programma van ASVOFF Arnhem bestaat uit drie sessies (ochtend, middag en avond) van 90 minuten waarin korte films worden getoond. In de ­m iddag staat een hommage aan ­O RLAN op het programma. Het oeuvre van de Franse kunstenaar bestaat uit fotografie, video, beeldhouwwerk, tekeningen, installaties, performances en bio-kunst. Ze is bekend vanwege het gebruik van haar eigen lichaam in haar werk. Zo meette ze met haar lichaamslengte hoeveel mensen er in het ­G uggenheim en Centre Pompidou passen, en maakte ze ‘perfomances’ die bestonden uit plastisch chirurgische ingrepen— waarbij poëzie werd voorgelezen en muziek gespeeld , terwijl zij tijdens de operaties bij bewustzijn was. In dit speciale onderdeel van ­A SVOFF Arnhem worden deze gefilmde performances getoond.

ASVOFF Arnhem start op vrijdag 5 juli in het Auditorium MºBA Centraal met de bekendmaking van de winnaar van de filmwedstrijd voor de beste fetisjistische modefilm, met als juryleden Erwin Olaf, Lidewij Edelkoort en Laura Albert. Op zaterdag 6 juli geeft Diana Pernet, na de voorstelling van ORLAN’s werk, een interview.

Diane Pernet

Modecriticus en videojournalist Diane Pernet is een intrigerend figuur. Je kunt haar uittekenen in haar zwarte kleding, sluier, rode lippen en zonnebril op de neus—het ultieme voorbeeld van een persoon met een signature look. Naast haar uitgesproken persoonlijke stijl staat Pernet te boek als een visionair en pionier in de mode-industrie. Ze begon als ontwerper en fotograaf in New York, waarna zij begin jaren 90 naar Parijs verhuisde om als journalist, criticus en filmmaker aan de slag te gaan. Als een van de eerste modejournalisten omarmde zij het internet door een column te schrijven voor de online edities van ELLE en Vogue en ­l ater door haar blog A Shaded View On Fashion.

In 2008 richtte zij het (bijna gelijknamige) ASVOFF (A Shaded View on Fashion Film) op, ’s werelds eerste filmfestival geheel gewijd aan mode, stijl en beauty in film. Hierbij houdt het echter niet op; het festival is een internationaal reizend evenement geworden waar ook documentaires, performances en installaties te zien zijn. ASVOFF brengt namen uit verschillende creatieve ­d isciplines bij elkaar, zoals Chris Cunningham, Róisín Murphy, Nick Knight, Tilda Swinton, Chloë Sevigny, Dita Von Teese, Ryan McGinley, en Yves Saint Laurent, Gucci, Comme des Garçons, Rodarte, Givenchy, Prada, Yohji Yamamoto en Thom Browne.

RAVAGE

Fascination

De heren van Ravage (zeg liever the gentlemen) betrekken tijdens MºBA 13 Huis Zypendaal, een historisch stadskasteel in een van de mooiste parken die Arnhem rijk is. Arnold van Geuns en Clemens Rameckers, de heren achter het illustere kunstenaarsduo, bedachten een fictief personage, een weelderige dandy uit de 19 e eeuw.

De gewone man veranderen in een heer is geen sinecure. Dat moge evident zijn. Ravage: “Een gentleman had er een volledige dagtaak aan om

zijn verschijning optimaal af te stemmen op de gelegenheid en het moment van de dag. We zien zijn ondergoed, zijn schoenen, zijn stropdassen, zijn grote en kleine geheimen, zijn stille verdriet. We ruiken zelfs zijn geuren.” Speciaal voor de gelegenheid ontwikkelde het duo een eigen geurlijn. Bron van ­i nspiratie voor deze geuren zijn de zes mannenportretten die de rode draad vormen door Fascination: de Minnaar van Meneer, het Geheime Leven van Meneer, de Neus van Meneer, de Dromen

van Meneer, de Tranen van Meneer en het Witgoed van Meneer.

Huis Zypendaal is een oude buitenplaats uit 1762. Alle vertrekken, waaronder de rode salon en de herenkamer zijn in oude stijl ingericht. Het was dit decor dat Rameckers en Van Geuns op het idee bracht om Meneer de tijdelijke bewoner te maken van het historische monument. Voor hen gaat het fetisjisme van de man over fascinatie. “Wie in de mannenmode werkt, moet wel over een pure fascinatie voor de man be-

59

schikken. Zo zijn wij er ook van overtuigd dat een jonge moeder het beste babykleding kan ontwerpen. Wij kennen de man van haver tot gort. Wij zijn hem immers zelf. We kennen al zijn tekort­ komingen, zijn kracht en zijn twijfels. En die blijven ons voortdurend fascineren en inspireren.”

Meneer is tijdens Fascination te bezoeken op Huis Zypendaal, Zijpendaalseweg 44, Arnhem. Van 9 juni tot en met 1 september dagelijks geopend

van 11:00 uur tot 18:00 uur. Het afnemen van een rondleiding is verplicht (kosten € 1), toegang op vertoon van een MºBA PASS.

M°BA 13 (Make) Believe

Geert de Rooij ziet dan ook een duidelijke overeenkomst tussen de verbindende werking van religie en mode.

“Denk aan alle subculturen die we hebben. Gothics, punks, kakkers—de manier waarop zij zich kleden vormt hun onderlinge band.” Dit is slechts één aspect. Mode kan ook een religie op zich zijn. De verafgoding van merken en ontwerpers was nog nooit zo groot.

Kijk maar naar de haast hysterische ­taferelen die ontstaan als topdesigners met een modeketen samenwerken, zoals Viktor & Rolf for H&M. (Make) Believe is te beleven in de ­E usebiuskerk, Kerkplein 1, Arnhem. Van 9 juni tot en met 21 juli dagelijks geopend van 11:00 uur—18: 00 uur, op donderdagavonden tot 21:00 uur. Gratis toegang op het vertoon van een MºBA PASS.

the People of the Labyrinths

De expositie (Make) Believe is van de hand van ontwerpersduo Geert de Rooij en Hans Demoed, de mannen achter modemerk the People of the Labyrinths, alumni van ArtEZ, en co-curatoren van MºBA 13. (Make) Believe is, meer nog dan een expositie, een multimediale be­ leving. Een voorstelling noemen de ­h eren het zelf, een belevenis voor alle zintuigen met onder andere muziek en geur. In het hartje van Arnhem toveren zij de Eusebiuskerk om tot het altaar waar de bijzondere link tussen mode en religie wordt getoond aan het publiek. Beiden zien een continue wisselwerking tussen de wereld van wierrook en rozenkransen, en mode-uitingen.

Hans Demoed: “Er bestaat een foto van een meisje met nikab én hanenkam. Haar geloof verplicht haar tot het dragen van een gezichtssluier, maar met die hanenkam geeft ze er een individuele draai aan.” De hanenkam is sowieso een mooi voorbeeld van de invloed van religie op mode en andersom; in de natuurreligie van native ­A mericans speelt deze haardracht een belangrijke functie. Of het nu gaat om het dragen van religieuze symbolen zonder ander doel dan decoratie, of het beschilderen van gezichten (zoals te zien was op de catwalk bij Dior) veel mensen spelen met deze symboliek.

Foto: Jan Houwert

Het schort

Het schort, het is wellicht ons meest archetypische kledingstuk. De vierkante lap die door banden en linten om het lichaam wordt gevouwen is al eeuwenlang een belangrijk onderdeel van onze geschiedenis. In statige rechtszalen, eenvoudige keukens en achterafstraatjes kwam hij veelvuldig voor.

Naast de historische betekenis die het schort heeft, is er, door de seksuele lading en dienstbare uitstraling, een hoofdrol als fetisjistisch icoon voor weggelegd. Denk maar aan de sloof van de busboy, het witte gesteven

schortje van de dienstmeid, het voorschoot van de verpleegster en de leren overgooier van de arbeider.

HET SCHORT toont schorten die geïnspireerd zijn door de bijna 2000 referenties in de uitgebreide archieven van het Nederlands Openluchtmuseum.

Deze zijn, om het twee­d imensionale karakter van schort­o ntwerp extra te benadrukken, op een speciale manier digitaal geprint door Seterie Argenti uit het Italiaanse Como. Dezelfde ­‘ platheid’ zien we terug in de werken van Klaas Gubbels; zijn levenslange

60

onderzoek naar verhouding en proportie vormen een naadloos geheel met de textiele illustraties van schorten.

De geheimen van het schort worden onthuld aan de hand van geruite voorhangjurken, kinderkielen, folkloristisch kant, en het vertrouwde silhouet van de huisvrouw, vergezeld van door op tafels gerangschikte kopjes, kruiken en kannen.

MºBA 13 organiseerde dit voorjaar in samenwerking met NRC Handelsblad en juryvoorzitter Klaas Gubbels een schortontwerpwedstrijd. Het winnende

design is te zien in deze tentoonstelling.

MºBA 13 heeft 7 juli in dat kader uit­ geroepen tot Nationale Schortendag.

HET SCHORT is te beleven in de ­E usebiuskerk, Kerkplein 1, Arnhem. Van 9 juni tot en met 21 juli dagelijks geopend van 11:00 uur—18: 00 uur, op donderdagavonden tot 21:00 uur. Gratis toegang op het vertoon van een MºBA PASS.

De corset-shoe, de combat-clog en de dip-shoe, het zijn klassiekers van het Nederlandse schoenenmerk Lola Pagola.

Met hun extravagante collecties sleepten Marijke Bruggink en Marlie Witteveen van 1985 tot 1998 veel publiciteit en prijzen in de wacht. Voor het eerst werken ze nu weer samen, voor de schoenententoonstelling Elevation, die tijdens M°BA 13 te zien zal zijn. Waar komt toch die wens vandaan om de voetzool boven de grond te verheffen?

De ‘hoge hak’ is een fenomeen waarop men van alles projecteert; zij verleent status, is een object van begeerte en heeft vaak een mooiere sculpturale vorm dan een platte schoen.

Elevation is verdeeld over zes speciaal ontworpen tafels met zes thema’s.

Marijke Bruggink en Marlie Witteveen hebben uit hun grote netwerk ruim 70 schoenen verzameld en trekken daarmee lijnen tussen nieuwe en traditionele vormgeving. “Er zitten statement pieces tussen van onze helden Salvatore Ferragamo en Vivienne Westwood, en heel oude stukken. Houten klompen staan naast kartonnen exemplaren van Winde Rienstra en klomphakken van

Joyce Verhagen

Viktor & Rolf. Het thema Mannen op hoge hakken toont zowel de ‘eerste man op hakken’ Louis XIV als een moderne mannenbroek met ingebouwde pumps.

Het is dus geen chronologisch historisch overzicht, we willen de bezoeker prikkelen en aan het denken zetten.”

Om te vermijden dat het een ‘schoenenwinkel’ zou worden vertellen foto’s en films het verhaal achter de ontwerpen. YouTube-filmpjes laten zien dat platformschoenen al in de jaren 70 bij de discolook hoorden. “We werken al zó lang met schoenen en toch is het verrassend dat sommige dingen helemaal niet zo nieuw zijn als we dachten.”

Hoog schoeisel heeft vaak een functionele oorsprong, blijkt in Stelten en ­k lompen. Cowboys konden ermee in de stijgbeugels blijven hangen, boeren droegen klompen met pootjes om boven de modder uit te steken, herders baanden zich met stelten een weg door ­stekelig struikgewas en in Turkse baden gebruikte men verhoogde klompjes om de tere voetzool te beschermen tegen de hitte van de vloertegels. Later verhieven schoenen de mens niet alleen boven het vuil en ongemak, maar ook

boven de grijze massa; in het 16e-eeuwse Venetië droegen prostituees chopines (steltschoenen) om zich te onderscheiden.

Rijke dames pikten deze trend op en het werd een statussymbool, waarvoor twee assistenten nodig waren ter ondersteuning.

Schoenen zijn, dankzij celebs als David Bowie en Lady Gaga, vaak gekoppeld aan de popcultuur. Creepers zie je nu weer veel, net als de knalroze ‘Spice Girls-schoenen’ uit de jaren 90.

Op internetfilmpjes is te zien hoe jongens hun nieuwe Buffalo’s dolgelukkig uit de doos halen. Het thema Plateauzolen laat daarmee zien dat subculturen minstens zo interessant zijn als couture en dat schoenentrends zich ontwikkelen in een golfbeweging. De rode lakleren korsetschoenen van Lola Pagola die destijds shocking hoog waren, vallen vergeleken met het huidige aanbod wel mee. In Nieuwe hakken ligt de focus op silhouet met architectonische constructies van Iris van Herpen of de eerste schoenen uit de 3D-printer. Lola Pagola: “Als je met schoenen bezig bent, kom je snel op dezelfde vormen uit. Je werkt immers altijd met de voet in gedachten,

61

Simona Vanth Yohji Yamamoto for Adiddas

Chau Har Lee

Atalanta Weller

Noritaka Tatehana

Atalanta Weller

Underground

Winde Rienstra

Door Natasja Admiraal

Salvatore Ferragamo

Joyce Verhagen

Yu Otaku

Elevation

en die wordt omgezet in een leestvorm waar je niet zoveel nieuws mee kunt.

Met 3D-prototyping ontstaan echter totaal nieuwe vormen. Al wil je daar niet in doorslaan; de verhoudingen moeten wel kloppen, een schoen moet sexy zijn. We hebben ontwerpen geselecteerd die wij zelf mooi vinden, veelal draagbaar, want dat was ook een speerpunt voor Lola Pagola.”

In Collage combineren jonge ontwerpers op een anarchistische ­m anier verschillende elementen, en door te knippen en plakken ontstaat een grafische mix. Absurdisme onderzoekt de fascinatie voor hoeven, haren en dierenpootjes aan de hand van de eerste fetisjschoenen, die vrouwen kwetsbaar maken omdat je er niet mee kunt weglopen. Eelko Moorer heeft speciaal voor Elevation extreme schoenen ontworpen (een kruising tussen spitzen en stiletto’s) die tijdens de openingsperformance worden gedragen door een balletdanseres. Marloes ten Bhömer onderzoekt in een prachtige film wat er gebeurt als je op hoge hakken door allerlei substanties loopt. Waarom we zo geobsedeerd zijn door voeten?

“Ze zijn meestal bedekt. Bovendien zijn voetzolen erogene zones,” besluiten de curatoren. “Wist je trouwens dat er internetlijstjes zijn van beroemde voetfetisjisten? Casanova en Quentin Tarantino staan ertussen!”

Hakken zijn langzamerhand steeds verfijnder geworden. Na de ­i ndustriële revolutie ontstonden er nieuwe constructies. Maar sinds de jaren 70 is er nauwelijks meer een schoenenproductie in Nederland. “We hopen dat de industrie die nog over is komt ­k ijken en jonge talenten opmerkt.

Elevation is een feest voor het oog, dus we willen bezoekers inspireren en motiveren om iets met schoenen te gaan doen.” Het sleutelstuk is een fantasievolle hak van Thea Cadabra met regenwolken en een bliksemschicht.

Dit werk zagen Bruggink en Witteveen eind jaren 70 op een expositie in Arnhem.

Het was voor hen de aanleiding om zelf schoenen te gaan ontwerpen.

Plattegrond

Binn ensta d

18 Sonsb

eeksin

gel

men stra

rsstra

o Spo

l

innen

Stee

nstra

at

aat nstr

kstra

at

ensin

t

gel

aa rs t r

gel

Bro

e uw

Spij

rbuit

t

nsin

Eilan

9

t traa

Spijkerstraat

t kers

19

t

at

Nie

12

uw

sta

Beij

10

d

erp

laa

ts

13

d

aat tinckstr

aa str

11

enstra

t B en

5

s kerij Kwe

e Velp

str aa

inne

7

6

aat ijkstr

at

ek

at

aa str

rstraa t

3

16

B eek

at

raat

t

straa

Damst

olstraa

15 tra Pastoors

Spinscho

14

t traa

4

s Kerk

Weverstraat

tra

Be

tra tels

er kk

Kortestraat

gs

uijlw

1e Wij

W al

la

Bakke

A

8

n

t

t

ie

Hemelrijk

lei

erb

raa

Zwan

Vijzelstraat

Ke

erp

Velp

- st

W

1

an

n

Stee

t

ord

Rijnstraat

rtsl

aa str

te O

Rijnstraat

n

C

aat rgstr

t

laats

Gro

aa Varkensstr

oo

rstraa

nbu

Duizelsteeg

Jansp

Marë

D

ze We

raat

erp

ek

Korenmarkt

be

2

Ve lp

ort

oornst

Jansplein

steeg

aat Jansstr

Co e h

Lombard

Janspo

Mo

t lenstraa

Gele Rijders Plein

in

n ve Bo

20

rs Ple Gele Rijde

Koningstraat

Nieuwe Plein Willemsplein

Ve lp

l

Plein Looie

ein

singe

Inge

nM J.P. va ieur

at

Gele Rijders

17

traat

aat gstr

aat egstr

stra

Bastions

rwe

orw

men

Jansb

at

Spo

Bloe

Jansbinnensinge

at

Pate

Jansbuitensingel

Stationspl

ngel

Bloe

Sonsb

Sonsbeeksi

el eeksing

t

Boerenstraat

B Turfs traa t

g Walbur

straat

F Schelm

seweg

Hoofdlocaties

e Pet

r va

n

oo Anr

De olf W

ke Oc

yla

ghe

A MºBA Centraal B Eusebiuskerk C Huis de Mariënburg D Focus Filmtheater E Kasteel Zypendaal F Burgers’ Zoo

an

mla

an

la

Kortestraat 16 Kerkplein 1 Marënburgstraat 12 Korenmarkt 42 Zijpendaalseweg 44 Antoon van Hooffplein 1

an

Locaties Fetishroute 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20

Zijpendaal

Zijp

E

en da als ew eg

e d n e t B u i sta d 62

gsus sindustries Smits Schoenen Humanoid Fred de la Bretoniere 4-D Optiek De Bijenkorf Chasin’ Alexander van den Hoven Minouche en Rune Sieraden Jones

By Maeve Black Point the People of the Labyrinths Sjaak Hullekes Coming Soon Trix en Rees Fuente hair experience Marck & Mo De Kleinvakwinkel Moet Kunsten

Rijnstraat 58 Jansstraat 8B Weverstraat 14 Bakkerstraat 61A Bentinkstraat 36 Ketelstraat 45 Ketelstraat 15 Bentinkstraat 4 Eiland 1 Eiland 6 Koningstraat 15 Nieuwstad 2 Kerkstraat 3 Kerkstraat 34 Kerkstraat 23 Kerkstraat 19 Jansbinnensingel 9 Sonsbeeksingel 107 Spijkerstraat 70 Coehoornstraat 10

t raa

Stuff Glamstuff winnen? Stuur een mailtje met je naam, adres en telefoonnummer naar glamstuff@glamcult.com. Laat ook duidelijk weten in het onderwerp welke prijs jij graag zou willen winnen! Winnaars krijgen per email bericht.

Dungeonesse

Dungeonesse 3 CD’s

Classixx

Hanging Gardens 3 CD’s

10 Days Off

2 x 2 membercards voor 10 Days Off in Kunstencentrum Vooruit in Gent.

Een 10-dagen-pas die van 18 t/m 29 juli geldig is! (Er zijn twee rustavonden…)

PITCH

Disclosure

Settle 3 CD’s

Other Life 3 CD’s

Daft Punk

Random Access Memories 3 CD’s

Dark Horse

Shirokuro

5 x 2 vrijkaarten voor het komische drama Dark Horse van regisseur Todd Solondz. Een hilarisch en ontroerend verhaal over het verstrijken van de tijd en het onontkoombare verlies van de jeugd. Vanaf 27 juni in de bioscoop.

2 x 2 vrijkaarten voor de dansvoorstelling Shirokuro die op dinsdag 18 juni tijdens het Holland Festival in Stadsschouwburg Amsterdam te zien is.

Ghostpoet

2 x 2 vrijkaarten voor het concert van Ghostpoet in BIRD Rotterdam op donderdag 6 juni.

Sean Nicholas Savage

Petite Noir

2 x 2 vrijkaarten voor het concert van Petite Noir in de OT301 Amsterdam op zondag 21 juli.

Fetishism in Fashion Voor de 5 e editie van M°BA (Mode Biënnale Arnhem) heeft curator Lidewij Edelkoort gekozen voor het thema fetisjisme in de mode. De internationaal trend forecaster vergelijkt haar research voor de expositie Fetishism in Fashion met een doos van Pandora; de inhoud overtreft je stoutste verwachtingen. Speciaal rond dit thema heeft zij een boek samengesteld dat bij tijden wellicht choqueert, maar altijd inspireert en ontroert.

2 x 2 vrijkaarten voor het concert van Allah-Las in de Melkweg op donderdag 23 mei.

1 x 2 passe-partouts voor de 3 e editie van PITCH in Cultuurpark Westergasfabriek Amsterdam op 5 en 6 juli.

63

Gc Plus