GLAMCULT // ISSUE 09 // AUGUST 2011

ISSUE 06 JUERGEN TELLER MILES KANE KREAYSHAWN JULIE EILENBERGER DOM AND BEYOND

jaargang 8 issue 06 augustus 2011

CONVERSE COMPOUND @ LOWLANDS 2011 DIT JAAR STAAT DE CONVERSE COMPOUND ALWEER VOOR DE VIERDE KEER OP LOWLANDS. OP EEN NIEUWE – MAAR NIET TE MISSEN – PLEK OP HET FESTIVAL. UITERAARD KUN JE JE ALL STARS WEER MEENEMEN. HET CUSTOMIZEN VAN CONVERSE SNEAKERS, T-SHIRTS EN TASSEN ZAL OPNIEUW PLAATSVINDEN IN DE DIVERSE CHUCK-O-MATIC CONTAINERS WAAR DE GASTEN VAN LEYP, DE DAMES VAN BRAVOURE EN SASKIA ROCKS IN HUN EIGEN STIJL JOUW GYMPEN PIMPEN. THEATRAAL, OLDSCHOOL GRAFFITI OF INGEKLEURD MET STIFT, HET KAN ALLEMAAL.

Voor mensen die hun vintage All Stars graag zo willen laten, is er ook een Converse Shop aanwezig. Daar kun je naast basic modellen de speciale Limited Edition Lowlands All Star kopen.

Hiernaast zullen een aantal kunstenaars foto’s gaan bewerken.

Een van hen is DOOR LIZE. Met haar humoristische stijl creëert ze door middel van illustraties op iedere foto een geheel ander verhaal. Er zullen op het terrein een aantal Converse fotografen rondlopen, maar je kunt ook je favoriete festivalfoto inleveren en laten bewerken. De leukste foto’s worden afgedrukt in de plaatselijke doka op het festival – de Photo Hacking container – en zijn later online terug te vinden op de site van Converse. Geen camera bij de hand, maar wel in een fotogenieke bui? Geen nood. Er worden leen camera’s uitgedeeld en er is een heuze Photo Booth op de Compound waar je je eigen pasfoto’s in ‘festival style’ kunt maken.

Wie ook weer van de partij is, is de Converse Piccollow. Wellicht heb je hem vorig jaar zien sjouwen met de bagage van de gelukkige prijswinnaar. Dit jaar zijn er meerdere Piccollows aanwezig en als je ze op de Converse Compound tegenkomt, schroom dan niet om ze te vragen een lekker koel drankje voor je te gaan halen, of een bak popcorn voor tijdens het filmprogramma in de kleinste cinema ooit. Op de Converse Compound kun je hier – zonder nerdig brilletje – films en docu’s in 3D bekijken.

WWW.CONVERSE.NL / WWW.LOWLANDS.NL

DOOR LIZE De 25-jarige Lize begon – net als de meeste kinderen – op jonge leeftijd met tekenen. Na een ‘tekensabbatical’ van een aantal jaar, begon ze op haar 23e weer met illustreren. Ditmaal door digitaal in foto’s te tekenen op de website Dailybooth. Naar eigen zeggen “een narcistisch platform waar mensen elke dag een foto van hun kop plaatsen in de hoop op een hele berg bevestiging en oppervlakkig contact.” Lize: “Voor een meisje dat zei dat ze een bananen milkshake op had, tekende ik bijvoorbeeld een banaan huilend bij het graf van een andere banaan. Om te oefenen, maar heel eerlijk ook om te zien hoe anderen er op reageerden.” Het belangrijkste project in haar tekenloopbaan tot nog toe was Help Lize aan een laptop. “Ik stopte met school en had keihard een laptop nodig. Omdat ik niet over genoeg financiële middelen beschikte, bedacht ik een manier om geld in te zamelen.

Ik vroeg mensen om mij een foto toe te sturen en wat geld te doneren om een illustratie aan hun beeld toe te voegen. Hoe meer geld mensen doneerde hoe meer tijd ik in de illustratie stak. In een maand tijd haalde ik 2360 euro op om de laptop te kopen en in twee maanden maakte ik meer dan 250 tekeningen af.”

Overdonderd door het succes van het laptop project, besefte ze dat ze haar passie had gevonden. "Als ik op deze manier iets van de grond kan krijgen, dan kan ik alles, zo voelde het. Ik ben gaan opschrijven wat ik wou, en al deze wensen, dan wel doelen ben ik op het moment aan het nastreven. Het werken op een festival stond al een tijdje op de lijst.” Lize omschrijft haar stijl als lullig maar doordacht, met als doel de kijker een glimlach te bezorgen.

“Voordat ik het laptop project deed, durfde ik mensen niet eens te laten zien wat ik maakte, omdat het allemaal zo lullig was. Nu word ik ervoor ingehuurd om juist dat te doen.

Dat is onbeschrijflijk te gek.”

WWW.DOORLIZE.NL

PHOTO HACKING COMPETITION In samenwerking met Converse is Glamcult op zoek naar jonge talentvolle kunstenaars, illustratoren, grafisch ontwerpers en photoshop wonders om tijdens Lowlands samen met DOOR LIZE in de Photo Hacking container de foto’s van festivalgangers te customizen. Alles kan en mag, maar laat de kant-en-klare photoshop filters liever achterwege.

Als je wordt uitgekozen verzorgt Converse je overnachting op Lowlands, en krijg je alle vrijheid om jouw ideeën tot leven te brengen.

Meedoen? Stuur dan je werk uiterlijk maandag 8 augustus naar converse@glamcult.com.

ISSUE 06

P10. DOM

UITGEVER HOOFDREDACTEUR ROGIER VLAMING rogier@glamcult.com HOOFD REDACTIE VANESSA GROENEWEGEN vanessa@glamcult.com REDACTIE MODE STEFFIE HENDERSON steffie@glamcult.com REDACTIE FILM MARICKE NIEUWDORP maricke@glamcult.com

De mannen van DOM weten wat ze willen: beroemd worden. Hoe? Dat maakt hen niet uit. Of het nou als prof skaters lukt, als stripfiguren of als ‘De Madonna van de garage rock’. Ze zijn ervan overtuigd het wereldwijd te gaan maken.

P12. THE AND BEYOND SERIES Midden op de Wallen, verscholen tussen hordes hoeren en toeristen, bevindt zich het atelier van ontwerpersduo AND BEYOND. Na een jaar radiostilte laat het duo weer van zich horen IN de mode ether. Een ochtendgesprek – inclusief percolator koffie – over conceptuele benaderingen, hun laatste project The And Beyond Series en het begin van een vernieuwd modelabel zonder de ”...”

CREATIVE DIRECTOR ROGIER VLAMING ART DIRECTOR MARLINE BAKKER marline@glamcult.com GRAFISCH ONTWERP ERIK VAN DER BLOM ISABEL VAN DER VELDEN MARLINE BAKKER SUZIE WEMPE AAN DEZE EDITIE WERKTEN MEE: ANNA NITA CARLIJN POTMA DOROTHY VRIELINK JOLINE PLATJE JORGE PENICHE MARTINO BIDOTTI MATTHIJS VAN BURG NIELS WIESE SANDRA VALCK SANDY HAYES SARAH JOHANNA ESKENS SHARDA FÄHMEL TARA VIERBERGEN FOTOGRAFEN JORGE PENICHE MARC DEURLOO MARCO VAN RIJT MEINKE KLEIN PHILIPPE VOGELENZANG ROBIN DE PUY SABRINE BONGIOVANNIE & BARRIE HULLEGIE STELLA SCHWENDNER COVER Fotografie JUERGEN TELLER ANDREJ, No.2, London 2011 UITGEVER GLAMCULT Postbus 14535 1001 LA Amsterdam T 020 419 41 32 F 020 419 66 54 info@glamcult.com www.glamcult.com SALES sales@glamcult.com DISTRIBUTIE JAM PERS EN COMMUNICATIE CREAM PR OPGAVE EN VRAGEN OVER ABONNEMENTEN ABONNEMENTENLAND Postbus 20 1910 AA Uitgeest Tel. 0900-ABOLAND of 0900-226 52 63 (€0,10 per minuut) Fax 0251-31 04 05 www.bladenbox.nl voor abonneren of www.aboland.nl voor adreswijzigingen en opzeggingen.

Foto JUERGEN TELLER, Kristen McMenamy 032c Casa Mollino No.5, Turin 2011

P14. JUERGEN TELLER What you see is what you get. De foto's van de beroemde Duitse fotograaf JUERGEN TELLER liegen er niet om. Zijn realistische, snapshot-achtige werk siert al ruim twee decennia lang de toonaangevende modebladen. "Eenvoud en ongedwongenheid, alsof er geen enkele moeite voor gedaan is – dat is wat een beeld sterk maakt", vertelt hij ons.

P20. JULIE EILENBERGER De Deense JULIE EILENBERGER is een van de zestien deelnemers aan het Cutting Edge platform op Modefabriek. Voor haar afstudeercollectie Naked As We Came liet de ontwerper zich inspireren door de naïeve, geïsoleerde en fantasievolle wereld van zowel kinderen als ouderen.

P22. KREAYSHAWN KREAYSHAWN ziet eruit als een combinatie van AMY WINEHOUSE en DIE ANTWOORD’s Yo-landi Vi$$er, heeft een KATRIEN DUCK tattoo op haar arm en gebruikt “like”, “you know” en “just” in plaats van interpunctie. In haar Gucci Gucci video zien we haar met dikke gouden kettingen en bijpassende ghetto gebaren. Ze lijkt een typetje te spelen, maar blijkt behoorlijk oprecht.

P26. MILES KANE MILES KANE is nog niet zo’n bekende naam. Hij heeft wel een bekende beste vriend: ALEX TURNER van ARCTIC MONKEYS. Samen vormen zij THE LAST SHADOW PUPPETS. Als soloartiest bracht Kane vorige maand zijn debuutalbum Colour of the Trap uit.

De kritieken lopen uiteen van mild tot wild enthousiast. Ik ontmoet hem ’s middags in Bitterzoet in Amsterdam, waar hij die avond zal optreden.

Abonnementsprijs bedraagt €37 per jaar (10 nummers).

Abonnementen binnen Europa €59,50, buiten Europa €79,50 per jaar.

Een abonnement kan bij iedere editie ingaan; het wordt afgesloten voor minimaal een jaar en wordt stilzwijgend verlengd tot wederopzegging.

Opzeggingen dienen schriftelijk uiterlijk 6 weken voor het aflopen van de abonnementsperiode in bezit van Abonnementenland te zijn.

Adreswijzigingen uiterlijk drie weken vooraf schriftelijk doorgeven aan Abonnementenland.

P06. CULT & FASHION P28. JOYCE TIMEWARP P34. PORTRAITS P40.PARIS FASHION WEEK P42.VALTIFEST P43. FILMS P45. ALBUMS P46. STUFF

Prijswijzigingen voorbehouden.

© Copyright: Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen en /of vermenigvuldigd zonder de schriftelijke toestemming van de uitgever en de andere auteursrechthebbenden. De uitgever is niet verantwoordelijk voor schade opgelopen door onjuiste verwerking in het blad.

GLAMCULT, ISSN 1874-1932

inhoud & colofon 4

Geniet, maar drink met mate

JAN-JAN VAN ESSCHE

ZANDER BLOM The Travels of Bad, het meest recente werk van Zander Blom (1982), met in de hoofdrol een idealistische Machiavellische held, werd begeleid door een pseudo rock-opera type symphonic drone trash metal rock album. Een aantal jaren daarvoor publiceerde hij The Drain of Progress – A Catalogue Raisonné (een catalogue raisonné is een compleet en systematisch overzicht van de werken van een kunstenaar). Zijn catalogus was echter incompleet, niet gestructureerd, en gevuld met later vernietigde werken. Ironie en sarcasme zijn Bloms middelen; installaties, schilderijen en de foto’s daarvan zijn media. De catalogus is gevuld met installaties die de Zuid-Afrikaanse artiest maakte naar aanleiding van zijn studie van de westerse avant-garde en het modernisme. De abstracte taal van deze kunstbewegingen leende zich perfect om zijn zogenaamd nihilistische houding te communiceren en tegelijk elke sociaal-politieke lading aan het werk te onthouden. Altijd mild spottend, maar, zo benadrukt Blom, tegelijk geheel oprecht.

SERIE 0001

Foto PIËTRO CELESTINA

In 2010 lanceerde de Belgische menswear designer Jan-Jan van Essche zijn eerste collectieYukkuri, Japans voor ‘het rustig aan doen’. Ook de tweede collectie heeft een eigenzinnige naam: Satta Amassagana, wat ‘dank’ betekent in het Amhaars, een taal die gesproken wordt in Ethiopië.Van Essche (1980) is geboren in Antwerpen, waar hij nog steeds gevestigd is. Hij studeerde er in 2003 af aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten en sleepte daarna verschillende prijzen in de wacht, waaronder de prestigieuze Dries van Noten Award.

Van Essche heeft als uitgangspunt het ontwikkelen van contemporary fashion. De tweede collectie is een voortzetting van zijn eerdere werk.

Mannelijk en geraffineerd, maar daarnaast ongedwongen door de losse, natuurlijke vormen. Dat de ontwerper ‘het rustig aan doet’ blijkt wel uit het feit dat hij elk jaar één collectie lanceert. Maar het wachten is zeker de moeite waard. WWW.JANJANVANESSCHE.COM

NIKITA PIROGOV

Foto JAN BIJL

Foto ZANDER BLOM / the Rooke Gallery

DAYS OF YI De 54e Biënnale van Venetië is sinds juni in full swing. Mocht je plannen hebben die kant op te gaan, vergeet dan niet de expositie van de Chinese multimediakunstenaar Yi Zhou aan te doen. Glamcult sprak haar een paar maanden terug nog over onder andere haar visueel verbluffende videofilms The Ear en The Greatness, met Pharrell Williams in de hoofdrol. In de expositie Days of Yi – gesponsord door Clarins, de eerste keer dat een beautymerk zich lieert aan een show op de biënnale – is een overzicht te zien van haar werk van 2003 tot nu. Van jeugdige dromen over een apocalyptische wereld, tot meer recentere interpretaties van oorlog en vrede.Yi Zhou incorporeert in haar werk complexe technologieën om surreële werelden vol literaire en filmische verwijzigen te creëren. De tentoonstelling bevat naast acht video-installaties een met rijst gevulde fles en een levende pauw! T/M 27 NOV /

De stijl van de collectie is minimalistisch en tegelijkertijd opvallend en tijdloos. Serie 0001 van de in Rotterdam gevestigde ontwerper Susan Bijl – bekend van ‘The New Shoppingbag’ – en modecreator Maria Jobse, bestaat uit verschillende leren tassen en accessoires. Door de specifieke details en materiaalkeuzes heeft de collectie een herkenbare stijl gekregen. Bijl en Jobse werken al langere tijd samen en vullen elkaar goed aan door hun verschillende achtergrond. Susan Bijl vanuit een ontwerpers-hoek, waar productontwikkeling en praktische toepasbaarheid belangrijk zijn, Maria Jobse vanuit de mode door het ontwikkelen vanuit vorm en patroon. Serie 0001 bevat onder andere een klassieke shoppingbag in leer, een oversized supershopper en twee gevlochten ceinturen, allen op een ambachtelijke manier ontwikkeld en geproduceerd. Daarnaast zorgen de twee er met hun OVchipkaarthouder voor dat je vanaf nu de veelbesproken chip met liefde zal gebruiken. WWW.SUSANBIJL.NL

LUKASZ WIERZBOWSKI

WWW.LABIENNALE.ORG / WWW.YI-YO.NET

Voor zijn laatste project – The Other Shore – nam de 22-jarige Russische fotograaf Nikita Pirogov drie jaar de tijd zijn geliefde thuisland te documenteren. Naast zo’n honderd foto’s heeft hij de serie aangevuld met korte films, geluid en objecten. De fotograaf ziet het project als een poëtisch dagboek, waarin hij een samenvatting laat zien van zijn leven en de reizen die hij maakt. Pirogov werd geboren in St. Petersburg, maar groeide op bij zijn grootouders in Kuban, een regio in het zuiden van het land waar hij zijn tijd het liefst doorbracht in het wilde landschap vol rivieren, bergen en ravijnen. Zijn fascinatie voor het verlaten Russische landschap combineert hij in de serie met intieme portretten van zowel vrienden als onbekenden en stillevens van verschillende situaties. De filmische beelden hebben een melancholische ondertoon en laten je stilstaan bij de schoonheid van kleine dingen. WWW.NIKITAPIROGOV.ORG

“I’m trying to capture the state of in-between, where everything is like an unfinished sentence.” Lukasz Wierzbowski (1983), op dit moment woonachtig in het Poolse Wroclaw, heeft zich het fotograferen zelf aangeleerd.Wierzbowski begon met het maken van surrealistische muziekvideo’s maar besloot na een tijd te switchen naar fotografie.

Nu houdt hij zich bezig met het maken van portretten en alles wat daar mee te maken heeft, in zowel kleur als zwart-wit. De jonge fotograaf werkt het liefst op locatie en wordt geïnspireerd door de mensen om hem heen. Naast verschillende publicaties in o.a. Frankie, Tokion Factory, Neon magazine en een solo-expositie, lanceerde hij afgelopen jaar zijn eerste boek Lukasz Wierzbowski. De soms technische onvolmaaktheid van de foto’s – korrelig en overbelicht – maakt, volgens Wierzbowski, het plaatje onbedoeld uniek. “Het is een bewuste keuze, aangezien de digitale wereld soms een beetje overweldigend kan zijn.”

PEACOCK PERFORMANCE

cult 6

WWW.LUKASZWIERZBOWSKI.COM

POLAROID (IM)POSSIBLE

ROSA RENDL De delicate melancholie van jonge mooie mensen is voor Rosa Rendl een dankbaar onderwerp. Met haar foto’s wil ze geen denkbeeldige werelden oproepen, maar juist tonen wat er al is: verdriet, agitatie, ontreddering. Emoties en gevoelens die ze graag vastlegt met het medium fotografie, omdat ze zo de kijker kan dwingen zich te focussen op dat ene beeld. In 2008 verhuisde Rosa van Wenen naar Londen, waar ze een master in fotografie volgde aan de University of the Arts. Tijdens haar studie assisteerde ze fotograaf Tung Walsh, nu werkt ze zelf als freelance fotograaf voor tijdschriften als Metal Magazine en Dazed&Confused. Ze werkt graag met mode, omdat ze dan moet balanceren tussen het heden en de toekomst. In die sfeer, van realiteit en belofte, lijkt haar persoonlijke visie inderdaad goed tot zijn recht te komen.

SHOWROOM GIRLS Twee tienermeisjes maken in een klein uur tijd meer dan 200 foto’s.

Ze uploaden de foto’s op een openbare computer, verwijderen de helft, maar laten een deel van de opnames bewust op de computer staan.

Op de foto’s is te zien dat één van de meisjes een kettinkje draagt met haar naam erop. Fotograaf Willem Popelier – die tijdens het maken van zijn project Showroom speurt naar webcamfoto’s die mensen achterlaten op openbare computers – ontdekt de foto’s van de meisjes.

Hij gaat online op zoek naar de twee en ontdekt ze op diverse social media zoals Hyves, Facebook en Twitter. Hij achterhaalt het huisadres van één van de meisjes en zelfs haar schoolrapport. Het resultaat van het onderzoek is de tentoonstelling Showroom Girls, een intiem portret van één van de meisjes, in de vorm van foto’s en teksten die de fotograaf online vond. 1 JUL T/M 31 AUG / FOAM AMSTERDAM / WWW.FOAM.ORG

WWW.ROSARENDL.COM

Foto HELMUT NEWTON / UNTITLED / 1976, Polaroid SX-70, © Helmut Newton Estate

MISO De meeste mensen in Melbourne zijn het werk van Miso waarschijnlijk – bewust of onbewust – wel eens tegengekomen op straat. Door middel van illustratie en het werken met sjablonen, creëert de jonge kunstenaar levensgrote portretten op muren, deuren en portalen. Miso is het pseudoniem van Stanislava Pinchuk. De 21-jarige is oorspronkelijk afkomstig uit Oekraïne. Oost-Europese folklore is dan ook een belangrijke inspiratiebron voor haar werk. Miso ziet straatkunst als een bindende factor voor de samenleving; het brengt maker en toeschouwer samen en laat mensen telkens nieuwe dingen in een stad ontdekken. Het vertellen van verhalen en het delen van beelden is haar voornaamste missie. Nu haar solo-expositie in Brisbane net ten einde is, neemt Pinchuk de komende tijd vrij om te reizen en overal in Europa straatkunst te maken. WWW.CITYOFREUBENS.COM

In samenwerking met Impossible – het bedrijf dat vorig jaar zorgde voor een doorstart van het failliete Polaroid – heeft het Westlicht Museum in Wenen de International Polaroid Collection kunnen aanschaffen. Het gaat om ruim 4400 werken van zo’n 800 kunstenaars waaronder Andy Warhol en Robert Mapplethorpe. De omvangrijke collectie – samengesteld door Polaroid tussen 1972 en 1990 – verdween twintig jaar lang in het archief van het Zwitserse Musée de l’Elysée. Dankzij de aankoop door het Westlicht Museum blijft de historische collectie bestaan en is deze nu voor het eerst ook zichtbaar voor een breed publiek. Blikvanger van de collectie is de verzameling van 1400 groot formaat Polaroids (50x60 cm). Deze zijn gemaakt met een speciale op maat gemaakte camera en met filmmateriaal dat niet vrij verkrijgbaar was. De iconische beelden uit de verzameling worden voor de tentoonstelling aangevuld met een aantal hedendaagse werken van onder andere Nobuyoshi Araki en Stefanie Schneider. T/M 21 AUG / WESTLICHT MUSEUM WENEN/ WWW.WESTLICHT.COM

YOHJI VAN DER AA

PHOTO-143.JPG 11-08-09 14:49 / 2011 © WILLEM POPELIER

THE MUYBRIDGE INSTALLATION Paarden zweven even, wanneer ze in galop zijn. Dit werd bewezen door de beroemde fotoserie van Eadweard Muybridge uit 1878, waarmee hij beweging wist te vangen in stilstaand 2D beeld. In The Muybridge Installation is dit idee naar een nieuw level getild. De beweging van een vogel – in de lucht – is op verschillende momenten in de tijd bevroren en via polygonen (wiskundige figuren die van belang zijn in computer graphics) vertaald naar een 3D beeld van zacht T-shirt materiaal. The T-shirt Issue, het Berlijnse collectief achter deze installatie, probeert op een nieuwe manier naar het maken van kleding te kijken door te werken met digitale technologieën. Niet het lichaam, maar de polygoon bepaalt de vorm van de kledingstukken. Het resultaat is een T-shirt met hoekige vormen en een fractale structuur, waarmee onmiskenbaar het slaan van vogelvleugels wordt verbeeld.

WWW.THE-T-SHIRT-ISSUE.COM

Foto ISOLDE WOUDSTRA

VON HAUS

Na de zomer begint Yohji van der Aa aan zijn laatste jaar van de ArtEZ Fashion master, maar al voor zijn afstuderen is zijn naam buiten de academie te horen. En terecht. Zijn ontwerpen zijn scherp, maar de kledingstukken zien er nooit stijf uit. Cleane lijnen, weinig felle kleuren; niets dringt zich op in je visuele veld, maar wie goed kijkt ziet hoe doordacht alles gemaakt is. Klassieke kledingstukken als de trenchcoat, of archetypische stukken met een culturele geschiedenis zoals de bomber dienen ter uitgangspunt. Deze worden uit elkaar gehaald en krijgen opnieuw vorm en betekenis, waarbij veel aandacht uitgaat naar de constructie van de stoffen. Noodzaak wordt gescheiden van wat overbodig is, voering en belijning worden heroverwogen. Een eigen label is Yohji’s droom, wij kijken uit naar het moment dat we front row verslag mogen doen van zijn eerste show.

YOHJIVANDERAA.BLOGSPOT.COM

cult 7

ITS#TEN Deze zomer viert ITS (International Talent Support) alweer haar tiende editie. Het doel van de modecompetitie is duidelijk: jong talent van over de hele wereld de mogelijkheid bieden hun werk te presenteren aan een toonaangevende internationale jury. Onder andere Viktor&Rolf, Gareth Pugh, Raf Simons en Ari Marcopoulos namen de afgelopen jaren plaats achter de jurytafel. Daarnaast biedt ITS ook support door middel van geldprijzen en zijn er verschillende beurzen en stageplekken bij onder meer Maison Martin Margiela en Diesel te bemachtigen.

Als aanvulling op de inmiddels gevestigde categorieën ITS#Fashion, ITS#Accessories en ITS#Photo, wordt er tijdens deze tiende editie een nieuw onderdeel toegevoegd. ITS#Jewelry speelt in op de toenemende invloed van sieraden binnen de grote modehuizen. Een van de finalisten in deze categorie is de Chinese Hanwen Shen. Na haar bachelor jewelry te hebben behaald besloot ze haar kennis nog verder uit te breiden met een master toegepaste kunst aan het London College of Fashion. Met haar sculpturale stukken wil Shen de discussie aangaan over de draagbaarheid van sieraden. In haar werk focust ze zich niet op de voorkant van het lichaam maar juist op de achterkant, omdat daar naar eigen zeggen op ontwerpgebied nog genoeg te ontdekken valt. De ontwerper liet zich vooral inspireren door het gedeelte net onder de haargrens waar de schedel overgaat in de nek. In Oosterse culturen een van de meest verleidelijke plekken van het vrouwelijk lichaam. De vorm van orchideeën vormde een andere bron van inspiratie voor de uiteindelijke collectie, die de grenzen tussen mode, accessoires en beeldende kunst doet vervagen.

structuren lijken uit de silhouetten te groeien. Schwamborn speelt met volume en voegt dit toe op onverwachte plaatsen. Ze liet zich hiervoor inspireren door het natuurlijke verdedigingsmechanisme van dieren in de natuur, die in bedreigende situaties hun lichaam vergroten om zo sterker over te komen. De collectie is opgebouwd uit harde en zachte materialen, om zo een skeletachtige structuur te vormen in combinatie met het zachte leer.

ITS begon tien jaar geleden in samenwerking met Diesel – die nog steeds hoofdsponsor is – als modecompetitie en mode is altijd de kern van het event gebleven. Door de jaren heen is ITS een opstap geweest voor een hele reeks jonge internationale ontwerpers waaronder Peter Pilotto, Heikki Salonen en James Long. Maar ook vanuit Nederland hebben ontwerpers als Erik Frenken, Mada van Gaans en Joline Jolink deelgenomen. Een

Naast ITS#Jewelry is er ook de categorie ITS#Accessories, de enige competitie wereldwijd die gewijd is aan alle type accessoires.

Naast schoenen, brillen en tassen zijn er een aantal ontwerpers die kledingstukken in hun collectie verwerken. Zo is er de Duitse Anna Schwamborn. Haar collectie The Urban Savage is gebaseerd op de traditionele jachtkleding van stammen. Asymmetrische dierlijke

YIJUN LIAO (ITS#PHOTOGRAPHY)

van de finalisten dit jaar is de uit Californië afkomstige Shaun Samson.

Zijn voorkeur voor moderne streetwear ontwikkelde hij onder de vleugels van Jeremy Scott, bij wie hij stage liep tijdens zijn studie menswear aan het Central Saint Martins in Londen. Hij omschrijft zijn collectie als een combinatie tussen Latijns-Amerikaanse straatcultuur en traditionele Amerikaanse werkkleding. Dezelfde soort geruite overhemden die mannen dragen naar hun werk, worden door tieners op straat gebruikt om zich te associëren met een bepaalde gang. In zijn uiteindelijke collectie combineert Shaun traditionele knitwear met uitgesproken ruiten en verschillende materialen. Het oversized silhouet leidde hij af van de Amerikaanse gevangenisuniformen.

SOL AHN (ITS#FASHION)

Waar vorig jaar Hanna Ter Meulen ons land vertegenwoordigde, is het dit jaar de beurt aan Jantine van Peski. De ontwerper studeerde aan AMFI en ArtEZ voordat ze zowel haar bachelor als master aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen behaalde.

Ze deed ervaring op bij onder andere Haider Ackermann en A.F. Vandevorst. Vakmanschap, aandacht voor materiaal en techniek zijn voor Peski van groot belang in het ontwerpproces.Voor haar collectie Wires 10.0 liet ze zich sterk beïnvloeden door verschillende technieken uit de jaren ’70. In het bijzonder door macramé; een handwerktechniek waarbij door middel van allerlei soorten knopen een patroon wordt gecreëerd. Met deze techniek als uitgangspunt ontwikkelde de ontwerper haar twaalf complexe en arbeidsintensieve stukken waarvan sommige geheel zijn opgebouwd uit knopen en waarbij bij andere de macramé is geïntegreerd in het ontwerp. De uitdaging voor Peski is om een spannende wisselwerking te vinden tussen het handwerk en de minimalistische vormen van de kledingstukken. Het resultaat: een rijke, verfijnde en fragiele, maar sterke collectie.

WWW.ITSWEB.ORG

ANNA SCHWAMBORN (ITS#ACCESSOIRES)

SHAUN SAMSON (ITS#FASHION)

cult 8

DOM DE MANNEN VAN DOM WETEN WAT ZE WILLEN: BEROEMD WORDEN. HOE? DAT MAAKT HEN NIET UIT. OF HET NOU ALS PROF SKATERS LUKT, ALS STRIPFIGUREN OF ALS ‘DE MADONNA VAN DE GARAGE ROCK’. ZE ZIJN ERVAN OVERTUIGD HET WERELDWIJD TE GAAN MAKEN.

Door DOROTHY VRIELINK Fotografie ROBIN DE PUY

Waarschijnlijk gaat er bij de naam Dom niet meteen een belletje rinkelen. De jongens zitten nog in de fase van het maar-af-en-toe-herkendworden. Maar ze hebben hun prioriteiten wel degelijk op een rijtje. Waar vele bands jaren over doen, lijkt Dom meteen te lukken. Gestart in januari 2010, ontstond er tijdens de laatste editie van het beroemde SXSW-festival gelijk een buzz rondom het viertal. En waarom zou je dan ook bescheiden blijven?

De tweeëntwintigjarige zanger en gitarist Dom, een afkorting van Dominic, heeft een behoorlijk problematische jeugd achter de rug. Omdat zijn moeder hem als enige roodharige van haar zes kinderen niet uit kon staan, groeide hij op bij verschillende pleeggezinnen, waarna hij later de drugshandel in ging. Desondanks is hij niet verbitterd volwassen geworden.Van zijn drugsgeld kocht hij zijn eerste akoestische gitaar en liet, hoe cliché, de muziek hem erdoorheen slepen. Glamcult spreekt hem in Paradiso waar Dom later op de avond nog zal spelen. De overige bandleden zijn nauwelijks aanspreekbaar vanwege hun vorige avond vol rock ‘n roll in Parijs (lees: veel te weinig slaap en een hele ochtend bij de EHBO vanwege hun wilde bestaan).

Dom, die zijn achternaam nooit prijs geeft in verband met schulden uit het verleden, vertelt: “Ik begon erg jong met het luisteren naar muziek. Eerst vooral naar ROY ORBISON en country. Toen ik mijn jeugd doorbracht in pleeggezinnen had ik niet veel mogelijkheden om met muziek in aanraking te komen. Maar ik kocht af en toe cassettebandjes, die waren erg goedkoop. Mijn eerste was AQUA’s Barbie Girl, daarna The Sign van ACE OF BASE en ik luisterde natuurlijk naar de top-40 en MTV. Later begon mijn smaak zich meer te ontwikkelen in de richting van hiphop. Ik luisterde veel naar JAY-Z en CASSIDY, voordat ik bezeten raakte van indierock. Op mijn achttiende kocht ik mijn akoestische gitaar, maar die kon ik niet goed bespelen omdat ik nooit lessen heb gehad. Ik begon muziek te mixen op mijn computer.”

Daarna is het in sneltreinvaart gegaan. Hij ontmoette Bobby (drummer) in december 2009. Ze besloten samen electronische muziek te maken en dj’s te worden. Ze schreven het nummer Jesus, dat gaat over Dom’s ex-vriendin, en niet veel later ontmoetten ze Erik (bassist) en Cosmo (gitarist). “We begonnen met het bespelen van echte instrumenten en vanaf januari 2010 waren we opeens een band. We stonden gelijk enorm onder druk. Iedereen dacht immers dat we een echte band waren, dus moesten we heel snel gaan oefenen.” Om Dom als bandnaam aan te houden was geen bewuste keus. “Dat was mijn naam op mijn MySpace-account toen ik mijn electronische muziek wilde verpreiden op internet. We begonnen meer te posten en blogs te schrijven onder mijn naam en toen hielden we hem maar.” Op de vraag of de andere bandleden dat wel goed vinden, grapt hij: “Nee, Bobby wil de naam veranderen in Bobby.”

Hun muziek wordt getypeerd als garage rock, neo chill en surfpop en ze worden ook wel omschreven als de nieuwe BLACK KIDS. “O nee, dat betekent slechte recensies”, vervolgt Dom. “Ik zou het omschrijven als glam garage. En lichtelijk beïnvloed door THE VENTURES, toch ook wel surfrock.” Eerste EP Sun Bronzed Greek Gods maakten ze gewoon thuis. Hij werd opgenomen in de slaapkamer. En inderdaad, dat hoor je aan het ongenuanceerde geluid. Maar dit is bewust. “Het hoeft allemaal niet te gelikt. Single Living in America maakte ik in drie weken op de computer. Daarna hoefden we er alleen nog de vocals aan toe te voegen.” Nuchter: “We drukten op record en toen gebeurde het gewoon.” Maar het catchy nummer was bijna niet op de EP beland. “Het was maart 2010 en een vriend van ons besloot het uit te brengen op zijn label Burning Mill Records.

Vooral Erik vond dat we iets met het leuke deuntje moesten doen, dus nu is het een grappig, sociaal-politiek statement over Amerika.

Helaas werd het ons meest populaire nummer.”

Een ander opvallend detail is de meisjes-achtige stem die in veel nummers terugkomt, maar schijn bedriegt, dat is Dom’s falsetto stem. “Die maakt het gewoon mooier. Maar op onze nieuwe EP gebruiken we die veel minder, alleen als achtergrondgeluid.” Met zeer lage stem: “Ja, we worden een witch house band. Daar oefen ik al heel lang voor.” Als ik Dom mag geloven, wordt het volgende werk sowieso weer totaal anders. “Alles wat er om ons heen gebeurt, inspireert ons.

Maar Massachusetts, waar we vandaan komen, geeft niet langer voldoening. Het is te klein geworden voor ons, er gebeurt niet genoeg.

We hebben constante stimulatie nodig van onze omgeving en die is te stil en vredig.”

De mannen kennen geen grootheidswaanzin. “Het is fantastisch om herkend te worden. Het gebeurt alleen niet vaak genoeg. Hopelijk gebeurt dat na dit interview wel.” Op internet werd hun eerste EP al getypeerd als ‘greatest hits’.

Wat kunnen we nog meer verwachten? “We hebben een vijf nummers tellende EP opgenomen met NICHOLAS BURNS, daarop hebben we ANIMAL COLLECTIVE’s Water Curses, en nummers van BJÖRK en DEERHUNTER bewerkt, die EP komt uit in augustus. En we hebben ook nog een andere EP geproduceerd, die komt hopelijk kort daarna uit. Maar een volledig album zit er voorlopig niet in.”

En mocht het uiteindelijk met de muziek toch niet lukken, heeft Dom nog wat andere opties achter de hand. Zo willen ze pornofilm Jersey Whores maken, gebaseerd op de MTV-serie Jersey Shore. ‘Het is begonnen als grap. We hebben het idee op internet gezet met ons emailadres en we krijgen de meest hilarische reacties.” Hij pakt z’n telefoon en laat berichtjes zien van pornosterren die zich ‘met liefde’ aanmelden. Daarnaast is Dom bezig met een iPhone app, komt er wellicht een strip over de band en hun inmiddels even beroemde kat Bochicha en willen ze scoren met horrorfilms.

“We denken allemaal over een acteercarrière. En we willen leren skateboarden. We moeten toch ergens goed in worden.

Dan zetten we de muziek aan de kant en worden we prof skaters. Ja, als we maar beroemd worden.”

WWW.MYSPACE.COM/DOM/MUSIC

interview 10

ŠAirWair International Ltd. 2011. All Rights Reserved.

THE AND BEYOND SERIES Door MARTINO BIDOTTI Fotografie SABRINA BONGIOVANNI & BARRIE HULLEGIE

MIDDEN OP DE WALLEN, VERSCHOLEN TUSSEN HORDES HOEREN EN TOERISTEN, BEVINDT ZICH HET ATELIER VAN ONTWERPERSDUO AND BEYOND. NA EEN JAAR RADIOSTILTE LAAT HET DUO WEER VAN ZICH HOREN IN DE MODE ETHER. EEN OCHTENDGESPREK – INCLUSIEF PERCOLATOR KOFFIE – OVER CONCEPTUELE BENADERINGEN, HUN LAATSTE PROJECT THE AND BEYOND SERIES EN HET BEGIN VAN EEN VERNIEUWD MODELABEL ZONDER DE ”...”

Na hun afstuderen in 2005 aan de modeafdeling van de Gerrit Rietveld Academie, sloegen Jolanda van den Broek (1977) en Brigitte Hendrix (1978) de handen ineen onder de noemer ...And Beyond. Door het succes van hun beider afstudeercollecties en de daaruit voortkomende exposities in binnen- en buitenland ontwikkelde het modelabel zich op organische wijze. Na een tweetal autonome exposities in galerieën, een show tijdens de Arnhem Mode Biënnale, het project Redlight Fashion District en het commerciële succes van de 3D collectie Spectacle bleef het succes van ...And Beyond stijgende. "We hebben nooit de ambitie gehad om alleen modeontwerper te worden”, aldus de twee.

Maar het meedraaien in de ‘modecarrousel’ inclusief de bijkomende stress, tijdsdruk, verwachtingen en verplichtingen om ieder halfjaar een collectie te produceren, deed de ontwerpers geen goed. Door gebrek aan tijd voor artistiek inhoudelijke groei, verzwakte naar eigen zeggen de kwaliteit van de ontwerpen. “Ons kunstenaarshart kwam in het gedrang”, zegt Van den Broek. Het duo besloot te stoppen en de tijd te nemen om uit te vinden wat ze nu echt wilden.

Met hun autumn winter 2010/2011 collectie Smoke werd er tijdens de Amsterdam International Fashion Week ‘afscheid’ genomen – uiteraard op conceptuele wijze. Door hun collectie te showen op poppen die in rokerige cabines stonden, en door stukken te presenteren waarbij de prints vervlogen, ging het modelabel letterlijk en figuurlijk in rook op.

But great artists don’t just disappear. Na een zoektocht van een jaar, herrees het Amsterdamse duo als een feniks uit zijn as.

De Grieken geloven dat de goddelijke vogel door de geur van kruiden opnieuw geboren wordt. Van den Broek en Hendrix geloven slechts in rust en een doordachte analyse van hun bedrijfsstructuur. “We hebben een time-out genomen om ondermeer onze backoffice goed te organiseren. Nu is het mogelijk om direct te produceren of te leveren wanneer er vraag naar is. Zo kunnen we ons ook met alle andere zaken bezighouden.” Deze professionalisering betekende tevens het einde van het beletselteken, oftewel de drie puntjes. Vanuit het overkoepelende And Beyond Studios vaart het modeschip verder onder de vlag And Beyond.

Hun rentree in de modewereld maken de ontwerpers momenteel met The And Beyond Series; een reeks mode items waarin de focus telkens op een specifiek product wordt gelegd. Op zoek naar een fundering voor hun vernieuwde label werd inspiratie gevonden in de iconic pieces waar veel modehuizen over beschikken. Met het uitkomen van het boek over het Franse modehuis HERMÈS viel hun keuze voor het eerste item uit The And Beyond Series op de sjaal. “Wat het tweed jasje is voor CHANEL of de rode schoenzool voor LOUBOUTIN, dat is de sjaal voor Hermès. De hele geschiedenis van het modehuis is gebouwd rondom het verhaal van de sjaal. We hadden het gevoel dat het voor ons een juist startpunt zou zijn. Voornamelijk omdat we zelf vanuit prints en verhalen denken. Een groot vierkant vlak leent zich bovendien uitstekend voor print.”

Tijdens mijn bezoek aan het atelier mag ik al vast een kijkje nemen.Vijf doosjes met in elk een zijden sjaal van 1.30 bij 1.30 meter. “De uitdaging lag voor ons in de printopbouw”, legt Van den Broek uit. “We zijn gestart met de vraag: wat is een sjaal in de conventionele zin des woords?” Typisch voor Nederlandse modeontwerpers is een zekere conceptuele aanpak van het ontwerp. And Beyond is geen uitzondering op de regel en zoekt de verdieping op met het symbolische Droste-effect; een visueel effect waarbij een afbeelding een verkleinde versie van zichzelf bevat.Voor de verkleinde afbeelding geldt weer hetzelfde, tot in het oneindige. “Een sjaal in een sjaal in een sjaal. Het staat voor ons voor het eeuwige verwijzen naar jezelf. Het verdwijnen en weer terugkomen. Het hervinden van jezelf.” Het verhaal van de sjaals komt voort uit de affiniteit die Van den Broek en Hendrix voelen voor een bepaalde mate van innovatie. “Bij het Droste-effect fascineert het verdwijnpunt ons omdat het meteen een nieuw begin betekent. Het is belangrijk voor ons om mensen iets te laten zien wat ze nog niet eerder hebben gezien.”

Uitgangspunt voor de prints van de sjaals zijn iconische modedessins zoals het boerenbont en de marine streepjes.Voor het mooiste zijde en katoen zijn de twee een samenwerking aangegaan met een kleine maar goede Italiaanse producent uit Como. Zoals het een echte Italiaan betaamd, komen zijn geheimen niet vanzelfsprekend op tafel. “We gaan regelmatig bij hem op bezoek waarbij we lang tafelen en werken aan de zakelijke relatie.

Langzaam maar zeker komen de schatten met bijzondere bewerkingen boven tafel.” Een garantie voor een nog specialere vervolgserie.

And Beyond is betrokken bij het gehele creatieve proces. Van de presentatie en verpakking tot stofgebruik en print.

De missie en ambitie voor komende seizoenen is om naar het buitenland te gaan, van waaruit al zeer positieve geluiden te horen zijn. Een ding is zeker: het herboren ontwerpersduo zal in de toekomst hoge ogen gooien met hun conceptuele manier van mode maken.

Inmiddels ligt de collectie sjaals in kleine oplage in een select aantal high-end winkels en conceptstores in Nederland.

WWW.ANDBEYONDSTUDIOS.COM

interview 12

Door CARLIJN POTMA

WHAT YOU SEE IS WHAT YOU GET. DE FOTO'S VAN DE BEROEMDE DUITSE FOTOGRAAF JUERGEN TELLER LIEGEN ER NIET OM. ZIJN REALISTISCHE, SNAPSHOTACHTIGE WERK SIERT AL RUIM TWEE DECENNIA LANG DE TOONAANGEVENDE MODEBLADEN. "EENVOUD EN ONGEDWONGENHEID, ALSOF ER GEEN ENKELE MOEITE VOOR GEDAAN IS – DAT IS WAT EEN BEELD STERK MAAKT", VERTELT HIJ ONS.

Campagnes voor ’s werelds grootste modehuizen?

Check. Vele topmodellen – KATE MOSS, KRISTEN MCMENAMY, LARA STONE – en celebrities – VICTORIA BECKHAM, BJÖRK, CHARLOTTE RAMPLING – voor de camera?

Check. Exposities in de bekendste musea en galleries? Check. De inmiddels 47-jarige fotograaf heeft niets te klagen. Alhoewel, hij lijkt het wel érg druk te hebben. Juergen Teller werkt het liefst aan tien projecten tegelijk en weet daarnaast ook nog een gezin te onderhouden. Over de bron van zijn succes kan de fotograaf kort zijn: “Hard werken en vooral veel plezier hebben.”

De passie waarmee Teller over zijn vak spreekt, maakt het feit dat fotografie nooit zijn jongensdroom is geweest een vreemd gegeven.

“Voetballer worden, dat was mijn toekomstdroom. Ik was me eigenlijk niet zo bewust van wat er speelde op het culturele vlak.” Die interesse kwam op latere leeftijd, toen de destijds negentienjarige fotograaf met zijn neef ging kamperen. “Ik werkte een tijd in het familiebedrijf, als maker van strijkstokken en bruggen voor violen. Na een jaar ontwikkelde ik echter een heftige allergie voor het houtzaagsel, waarop de dokter besloot dat ik er even tussenuit moest. Het werd een vakantie naar Toscane met mijn neef Helmut, die helemaal verknocht was aan zijn camera. Uren was hij bezig de perfecte zonsondergang vast te leggen. Ik vond het maar saai en begreep niet waar die jongen zo druk mee was. Tót ik zelf uit nieuwsgierigheid op een zekere avond door het kleine vierkantje keek.Vanaf dat moment was ik verkocht - de fotografie, daar lag dus mijn toekomst.”

VENETIA SCOTT ontwikkelde hij zijn kenmerkende, rauwe stijl – sterk contrasterend met de destijds overheersende ‘glossy’ fotografie – en maakte hij zijn debuut in de modewereld.

De rest is geschiedenis: Tellers ongekunstelde foto’s deden menig hart sneller kloppen en de grote reclamecampagnes, magazine editorials en exposities lieten niet lang meer op zich wachten. Maar het zijn de no-nonsense portretfoto’s waar we hem misschien wel het best van kennen: wie kan zich niet de foto van een banaan-etende VIVIENNE WESTWOOD voor de geest halen, of het ietwat vunzige portret van shockrocker MARILYN MANSON en zijn ex-liefje DITA VON TEESE? Het genre blijkt voor hem te zijn weggelegd. “Het was voor mij een ‘natuurlijk iets’ om als portretfotograaf te gaan werken. Ik vind mensen nou eenmaal heel interessant; wat ze doen en wat jij met ze kán doen.

Ieder portret is weer een uitdaging.Vooral met celebrities is het soms een hele klus de altijd draaiende ‘PR-machine’ uit te schakelen. Maar ik laat het me niet in de weg zitten en probeer iedereen gelijk te behandelen.”

Omdat zijn astma een carrière in het familiebedrijf onmogelijk maakte, begon Teller aan een opleiding fotografie in München. Niet lang daarna maakte hij de overstap naar Londen, de metropool die hij tot op de dag van vandaag zijn thuis mag noemen. Zijn geboortedorp Bubenreuth liet hij niet zomaar achter zich; reden voor vertrek was de Duitse dienstplicht, waar hij met man en macht aan probeerde te ontsnappen. Na een moeizame start in de Britse hoofdstad kreeg zijn carrière als fotograaf toch stukje bij beetje vorm. Teller begon met het schieten van album covers, ging op tournee met grunge band NIRVANA en kreeg al snel opdrachten van invloedrijke magazines als i-D en The Face. Samen met stylist en toenmalige liefde

OCTOPUSSY, Rome, 2008

LOUIS XV, No.14, Paris, 2004

interview 15

Ondanks alle ontwikkelingen op digitaal gebied schiet Teller zijn portretten, series en campagnes nog altijd analoog. Het 35mm formaat waar hij jaren terug zijn eerste foto’s mee produceerde blijft favoriet. “Ik heb onlangs voor het eerst een digitale camera moeten gebruiken, omdat ik de foto’s analoog niet scherp genoeg kreeg. Dat project was echt een uitzondering. Photoshop gebruik ik ook niet en retoucheren is uit den boze, al kan ik wel heel veel tijd kwijt zijn aan het editen van een foto.” De ongekunstelde beelden waar de fotograaf naam en faam mee wist te verwerven lijken net snapshots – spontaan en direct – maar de schijn bedriegt: ‘Tijdens shoots is alles opgezet, voorbereid en doordacht. Van snapshots of toeval is dus eigenlijk geen sprake; ik plan zo veel mogelijk.

Al is er binnen dat stramien wel ruimte om te manoeuvreren. Het doel is zo dicht mogelijk bij de realiteit te blijven en het resultaat ‘moeiteloos’ te laten lijken, iets dat heel lastig te creëren is. Naar mijn mening hebben de beste kunstwerken die schijn van gemak over zich heen.”

De laatste jaren lijkt Teller zich meer en meer te focussen op zijn persoonlijke werk, waarin (auto)biografische elementen niet uitzonderlijk zijn.

De fotograaf zelf zien we ook met regelmaat vóór de camera verschijnen, in plaats van erachter. En die foto’s zijn niet altijd even flatteus. “Op een bepaald moment had ik het gevoel dat ik vast zat in de modefotografie. Daarnaast is het maken van iemand anders’ portretfoto fysiek en psychologisch veeleisend. Je moet het vertrouwen van een persoon zien te winnen en kunnen omgaan met zijn of haar neuroses; al met al een hele uitdaging. Op een dag had ik daar genoeg van. Ik wilde even niet meer met andere mensen opgescheept zitten en was ook nieuwsgierig naar hoe dat zou zijn, alleen met mezelf te werken. Ik vond het heel exciting; geen regels, geen grenzen, geen angst meer om iemands foto te verpesten. Door de zelfportretten zijn mensen ook anders naar mij en mijn werk gaan kijken. Het heeft mijn creatief proces veel goeds gedaan en het werkt tevens als een stimulans voor de personen die voor mijn camera staan – ze durven net een stapje verder te gaan.”

Ook Tellers familieleden zijn regelmatig het subject van zijn foto’s, evenals jeugdherinneringen en geboortestreek Bavaria. Series als Märchenstüberl, Nürnberg en Ed in Japan blijken – bewust of onbewust – een manier om met zijn verleden om te gaan. Een verleden dat niet al te rooskleurig is: zijn alcoholverslaafde vader bedierf alle vreugde en pleegde uiteindelijk zelfmoord. “Ik vertrok uit Duitsland op mijn tweeëntwintigste, zonder een woord Engels te kunnen spreken. In Londen stond ik er helemaal alleen voor. De eerste jaren waren erg intens en ik was volledig gefocust op mijn nieuwe leven en thuisland. De heimwee en behoefte om te reflecteren op mijn afkomst kwamen pas later, toen ik meer comfortable was en zelf vader werd. Daarnaast fotografeer ik eigenlijk alles wat mij raakt, dus waarom ook niet mijn kinderen en geboortedorp?”

Wie zijn gehele oeuvre erop naslaat zal al snel bevestigen dat de man een zwak heeft voor het naakte lichaam. Charlotte Rampling, LILY COLE en HELEN MIRREN: ze poseerden alle in evakostuum voor de lens van Teller. Evenals de fotograaf zelf. “Ik vind dat het wel meevalt, die hoeveelheid naakt in mijn werk. Als je al mijn boeken naast elkaar legt komen er genoeg andere genres aan bod! Maar ik moet toegeven, ik vind het naakte lichaam een mooi gegeven. Ik houd van de kleur van de huid, het golven van spieren en de manier waarop man en vrouw zijn gevormd. Als je op straat om je heen kijkt en mensen in al die vreemde kleren ziet rondlopen – het is iets waar ik als modefotograaf mee om moet kunnen gaan, maar ik zie iemand liever naakt.”

Ook de reclamecampagnes voor gevierd modeontwerper MARC JACOBS zijn een hot topic. De samenwerking tussen Teller en de New Yorkse designer loopt inmiddels al ruim dertien jaar en is nog altijd volop in bloei. Naast grote opdrachten voor onder meer Missoni, Celine, Helmut Lang,Yves Saint Laurent en Comme des Garçons blijven de Marc Jacobs adds een vaste prik voor de fotograaf. “Ik weet niet beter!”, geeft Teller lachend toe. “We zijn gewoon erg op elkaar gesteld – hij begrijpt mij en ik begrijp hem – en we weten elkaar goed te stimuleren. Onze samenwerking is mooi in balans: de ene keer komt Marc met een briljant idee, de andere keer komt het van mijn kant. Plezier is van groot belang en daarnaast zijn we niet bang om risico’s te nemen. Dat is het fijne aan deze samenwerking: Marc is creatief, flexibel, legt mij weinig regels voor en staat open voor het werken met soms wat ongewone modellen. De shoots met Charlotte Rampling en CINDY SHERMAN zijn mijn favorieten.”

Commerciële opdrachten als deze probeert Teller te combineren met zijn persoonlijke werk, al is het vinden van een goede verhouding knap lastig. “Het is iets waar ik nog altijd mee worstel en vaak over nadenk.

De commerciële opdrachten zijn nodig om mij en mijn gezin bij wijze van spreken in leven te houden én om mijn persoonlijke werk te kunnen financieren. Ik word het liefst zo min mogelijk begrensd bij het maken van eigen werk, bijvoorbeeld door de druk die foto’s te moeten verkopen. Maar de opdrachten die ik krijg zijn zeker niet onaangenaam!

Het opent vele deuren; ik ontmoet inspirerende mensen en kom op

JULIEN, Suffolk, 2011

plekken waar ik anders nooit geweest zou zijn. Bovendien beschouw ik álles als mijn werk, of het nu in opdracht is gemaakt of niet. De scheiding is eigenlijk niet zo sterk.”

dig. Maar voedsel fotograferen was geen eenvoudige taak; ik heb voor het eerst een digitale camera moeten gebruiken om goede close-ups te kunnen maken. En dat beviel eigenlijk best goed.”

Zijn meest memorabele opdracht? Teller lijkt even diep na te denken.

“Oh God, daar vraag je me wat.” Toch klinkt hij overtuigd van zijn keuze: “Dat was de shoot met O.J. SIMPSON in Miami, in het jaar 2000 dacht ik. Een hele vreemde, ongemakkelijke situatie. Hij zit nu in de gevangenis, maar was destijds vrij en ik had de opdracht gekregen hem te portretteren. We waren alleen, O.J. en ik, toen hij mij op een gegeven moment vroeg: ‘Juergen, wat denk jij dat er gebeurd is?’ Ik antwoordde hem dat ik het niet wist, want ik was er zelf niet bij geweest. Hij gooide zijn armen in de lucht, sloot zijn ogen en zei: ‘Only God knows.’ Een heel vreemde ervaring.”

Het lijkt een tijdrovende klus, maar Teller houdt het niet bij dit enkele project. Gewerkt zal er worden! Wat houdt hem nog meer bezig? “Het kookboek is maar een kleine opdracht”, vertelt de fotograaf, terwijl zijn assistent hem de lijst met lopende projecten doorgeeft. “Daarnaast ben ik druk met het afronden van enkele campagnes en heb ik onlangs een nieuw boek gepubliceerd: The Keys to the House, met foto’s gemaakt in en rondom mijn landhuis in Suffolk. Een belangrijk project voor mij persoonlijk. Dat geldt ook voor mijn samenwerking met Vivienne Westwood en de VN; daar ben ik onlangs voor naar Nairobi geweest. Westwood laat daar een deel van haar tassenlijn produceren door vrouwen die ooit verkracht zijn en daarom uit hun stam zijn verbannen. Het is een prachtig project: er wordt eerlijke werkgelegenheid gecreëerd en de tassen worden zelfs op de catwalk geshowd. Ik kwam heel energiek en vol inspiratie terug van die reis.”

Misschien ook een tikkeltje vreemd is het project waar de fotograaf ten tijde van dit interview druk mee was: een kookboek. “Onlangs heb ik meegewerkt aan een publicatie over Il Pellicano, een chique hotel in Toscane dat al bijna vijf decennia meedraait en een waar fenomeen is.

De fotografen JOHN SWOPE en SLIM AARONS hadden het hotel en haar gasten tussen de jaren zestig en negentig vastgelegd; aan mij de eer om een contemporaine versie van hun werk te maken. Deze samenwerking verliep zo goed, dat ze mij gevraagd hebben de foto’s te verzorgen voor een Il Pellicano kookboek. Dagen heb ik met de chef – bekroond met twee Michelin sterren – in de keuken doorgebracht. Het was gewel-

Over zijn eigen inspiratiebronnen is de fotograaf kort, maar krachtig: “Het leven zelf.” De stilte die volgt weet hij krachtig te doorbreken: “Je moet je realiseren dat de tijd ontzettend snel gaat, dat je zelf de controle moet nemen. Haal eruit wat erin zit, wees avontuurlijk, niet bang en wees open.

Je leeft tenslotte maar één keer.”

WWW.JUERGENTELLER.COM

CERITH, Suffolk, 2011

interview 16

TEENAGER, Suffolk, 2010

KRISTEN MCMENAMY 032C CASA MOLLINO No.5, Turin, 2011

interview 18

Door STEFFIE HENDERSON Fotografie STELLA SCHWENDNER

DE DEENSE JULIE EILENBERGER IS EEN VAN DE ZESTIEN DEELNEMERS AAN HET CUTTING EDGE PLATFORM OP MODEFABRIEK. VOOR HAAR AFSTUDEERCOLLECTIE NAKED AS WE CAME LIET DE ONTWERPER ZICH INSPIREREN DOOR DE NAÏEVE, GEÏSOLEERDE EN FANTASIEVOLLE WERELD VAN ZOWEL KINDEREN ALS OUDEREN.

Ze excuseert zich voor het feit dat ze haar stem kwijt is; het resultaat van nachtenlang doorwerken aan haar afstudeercollectie die over een week af moet zijn.

Gelukkig is ze nog net verstaanbaar. “Het is gekkenwerk op dit moment. Ik heb een klein atelier waar ik met vrienden, familie en stagiaires dag en nacht doorwerk. Ik gebruik veel handwerk in de collectie dus iedere hulp is welkom.” De jonge ontwerper Julie Eilenberger studeert mode aan de Universität der Künste Berlin (UdK). “Het belangrijkste dat ik hier heb geleerd is om mezelf af te sluiten van de wereld en mijn gevoel te volgen. Het analyseren komt naderhand”, vertelt ze. Op de UdK ligt de nadruk op de persoonlijke ontwikkeling van de studenten. Invloeden van buitenaf worden zoveel mogelijk vermeden.

“We krijgen niet veel informatie over de mode industrie en wat andere ontwerpers doen. Er wordt een soort afgeschermde wereld gecreëerd. Het maakt je een stuk creatiever.” Bang om de vertrouwde cocon te verlaten en de echte modewereld onder ogen te zien is ze niet. “Ik ben opgegroeid met hardwerkende ouders die beiden een eigen bedrijf hadden. Ik ben niet naïef. Gedurende het creatieve proces vind ik het fijn om me af te sluiten van de wereld, naderhand vind ik het juist interessant om te zien hoe mensen op mijn werk reageren.”

Terwijl haar moeder als grafisch ontwerper werkte en haar vader als fotograaf, was het al op jonge leeftijd duidelijk dat Julie haar eigen weg zou gaan. “Ik was altijd een beetje het buitenbeentje, ‘de hippie’ als je het zo wilt noemen. Het werk van mijn ouders was heel commercieel. Mode zag ik als iets experimenteels en grenzeloos.” Het opvolgen van een van haar ouders is nooit aan de orde geweest. “Geen enkel kind wil toch net als zijn ouders worden”, zegt ze lachend. Een stijlicoon of favoriete ontwerper had Eilenberger vroeger niet. De fascinatie voor mode kwam puur voort uit eigen interesse. “Toen ik opgroeide kon ik niet wachten tot ik oud genoeg was om vrouwenkleding te dragen. Ik was heel klein en smal en keek uit naar de dag dat ik mijn moeders kleding zou passen.” Herinneringen uit het verleden hebben een belangrijke invloed op het werk van de ontwerper.

“Toen ik klein was leefde ik in mijn eigen wereld. Mijn persoonlijke ervaringen en de mensen om mij heen geven mij de meeste inspiratie.” Het benoemen van haar favoriete ontwerper is onmogelijk voor Eilenberger. “Ik wil mezelf niet beperken.

Ik bewonder ontwerpers die ieder seizoen iets anders neerzetten en zichzelf blijven vernieuwen zonder hun eigen waarden uit het oog te verliezen. Een goed voorbeeld is PRADA, ieder seizoen verrassend maar altijd trouw aan zichzelf.”

kindertijd, opnieuw afgesloten worden van de buitenwereld en hun eigen wereld creëren.” Eilenberger combineert in de collectie oud met nieuw.

Zo maakt ze bijvoorbeeld gebruik van de ouderwetse zigzag lijn, maar laat ze deze digitaal printen. Ook traditionele knitwear technieken worden op een nieuwe manier gebruikt door met katoen in plaats van wol te werken. “Ik ben op zoek gegaan naar de juiste balans tussen ouderwets en kinderlijk. Ik was altijd al gefascineerd door oude mensen. Ik heb een jaar in Italië gewoond en ik vond het geweldig om te zien hoe de oudere vrouwen zich daar uitdossen en er traditioneel maar tegelijkertijd wel cool en excentriek uitzien.” Met de collectie hoopt Eilenberger door te breken. “Er hangt veel van af. Als er interesse is, kan de collectie in productie en uiteindelijk worden verkocht.” Nadenken over de commerciële kant van het vak is niet favoriet bij de ontwerper. “Een groot modehuis worden is niet mijn ambitie. Ik werk heel hard om te kunnen blijven doen wat ik nu doe, zonder mezelf te verbinden aan een commercieel label.”

Ondanks dat ze zich prima vermaakt in Berlijn, kan Eilenberger niet wachten na haar afstuderen terug te keren naar Londen. Haar favoriete stad sinds ze er tijdens een stage werkte bij CHRISTOPHER KANE. “Hard work but fun. Ik was er het hele seizoen dus ik heb een goed beeld gekregen van hoe het er echt aan toegaat.” Het is vooral de mentaliteit van de ontwerpers en de modescene in de stad die haar aanspreken. “Mensen zijn niet bang om een risico te nemen. In Denemarken is de mode een stuk veiliger en commerciëler.” Toch keert ze regelmatig terug naar haar thuisland. “Ik ben voortdurend onderweg en voel me het meest thuis bij de combinatie van de verschillende plekken. Ik ben dol op grote steden; er is altijd iets te doen, er zijn veel mensen en je verveelt je nooit. Maar ik vind het ook heerlijk om thuis te komen en aan zee te zitten. Ik voel me daar een stuk kalmer en gezonder.” Een toekomst in Parijs zit er waarschijnlijk niet in. “Ik ben dol op Parijs maar qua mode is het een stuk traditioneler en conservatiever. Geef mij maar de vrijheid van Londen.”

Een Julie Eilenberger ontwerp is moeilijk te typeren volgens de ontwerper zelf. “De inspiratie voor mijn afgelopen collecties was telkens verschillend en heel specifiek.” Waar ze zich voor My Inner Outer Space liet beïnvloeden door haar favoriete sciencefictionfilm Barbarella, keek ze voor de collectie Marry Me Nature naar de abstracte landschappen uit natuurfilms. “Mijn inspiratie verandert met de tijd. Ik vind het heerlijk me ergens op te storten en een paar maanden in die wereld te leven.” Toch zijn het gebruik van handwerk, nostalgische invloeden en het spelen met kleur terugkerende elementen in iedere collectie. “It’s always a mix between yesterday and tomorrow.”

WWW.JULIEEILENBERGER.COM / WWW.MODEFABRIEK.NL

Modefabriek vindt plaats op 17 en 18 juli in Amsterdam.

Naast de ruim 600 labels die hun collecties tonen, worden er iedere editie ook zestien jonge designers uit binnen- en buitenland geselecteerd om hun werk te presenteren op het speciale platform voor jong talent: NEXT & CUTTING EDGE.

Haar afstudeercollectie Naked As We Came is geïnspireerd op de overeenkomstige wereld van kinderen en ouderen. “De naïeve maar excentrieke wereld waarin ze beiden leven vind ik fascinerend. Het feit dat oude mensen in principe teruggaan naar hun

interview 21

Door JORGE PENICHE Fotografie JORGE PENICHE Vertaald door SARAH JOHANNA ESKENS

Kreayshawn werd geboren als Natassia Zolot in San Francisco (1989) en verhuisde op haar tiende met haar moeder naar Oakland, Bay Area in Californië. Ze begon de middelbare school, kapte ermee, studeerde een tijdje met een beurs aan de Berkeley Film School, maar maakte ook dat niet af. Ze stopte echter niet met wat ze altijd al graag deed: filmpjes regisseren voor hiphop vrienden als LIL B, en zelf muziek maken in de vorm van freestyles en mixtapes.

KREAYSHAWN ZIET ERUIT ALS EEN COMBINATIE VAN AMY WINEHOUSE EN DIE ANTWOORD’S YO-LANDI VI$$ER, HEEFT EEN KATRIEN DUCK TATTOO OP HAAR ARM EN GEBRUIKT “LIKE”, “YOU KNOW” EN “JUST” IN PLAATS VAN INTERPUNCTIE. IN HAAR GUCCI GUCCI VIDEO ZIEN WE HAAR MET DIKKE GOUDEN KETTINGEN EN BIJPASSENDE GHETTO GEBAREN. ZE LIJKT EEN TYPETJE TE SPELEN, MAAR BLIJKT BEHOORLIJK OPRECHT.

In de Bay lopen volgens Kreayshawn veel undercats rond, mensen die wel over talent en creativiteit beschikken, maar uiteindelijk te lui zijn om er echt wat van te maken in het leven. Zelf behoort ze ook tot deze groep, vindt ze, maar ze verhuisde naar L.A. in de hoop het beter aan te pakken. In de City of Angels vond ze de inspiratie voor haar Gucci Gucci video: basic bitches die rondparaderen in designerlabels en daarom denken dat ze iets voorstellen. Binnen een week had de bijbehorende videoclip 900.000 views op Youtube en belde SNOOP DOGG met de vraag of ze langs wilde komen. Ze wachtte niet lang met tekenen bij een groot platenlabel en in de herfst van dit jaar staat inmiddels ook een tour gepland.

Met de uit LA afkomstige fotograaf JORGE PENICHE sprak Kreayshawn over haar voorkeur voor fusion, haar moeder en de commotie rond haar plotselinge roem. Peniche, die geregeld hiphop grootheden als BLACK EYED PEAS voor zijn camera heeft en al eerder een reportage maakte voor Glamcult, verzorgde ook de foto’s.

WIE IS KREAYSHAWN? Kreayshawn is wie ik ben. Ik kom uit Oakland, ben rapster, regisseur, design artiest en undercat.

WANNEER REALISEERDE JE DAT HET JE ROEPING WAS OM MUZIKANT TE WORDEN? Sommige nummers heb ik al heel lang geleden gemaakt.

Ik heb zelfs songs van toen ik pas een jaar of vijf was. Ik was er mee bezig, maar nooit met het idee om muzikant te worden. Ik deed het voor de lol, het was een manier om tijd door te brengen met mijn vrienden. Ik ontmoette mijn manager doordat ik video’s regisseerde voor een andere artiest waar hij mee samenwerkte, en hij stelde voor het serieus aan te pakken. We zijn samen de studio in gegaan en gewoon begonnen.

WIE ZIJN JE MUZIKALE EN ARTISTIEKE INVLOEDEN? Muzikaal heb ik veel invloeden. Ik zou niet willen zeggen dat alles mijn geluid beïnvloedt, maar er zijn veel mensen die dingen gedaan hebben die me inspireren.

De SPICE GIRLS bijvoorbeeld en hun hele Spice Girl beweging, of iemand als AALIYAH. Ik vind inspiratie in willekeurige dingen, bijvoorbeeld bij andere undercats.Veel van mijn vrienden maken muziek en gaan daar eindeloos mee door. Dat zijn de mensen die mij inspireren, waarmee ik wil samenwerken.

HOE WAS HET OM IN OAKLAND OP TE GROEIEN? Het was bijzonder, omdat je er allemaal aparte mensen hebt, die toch samenleven. We werkten allemaal met elkaar, zonder invloeden van buitenaf. Oakland en de Bay Area hebben echt een eigen cultuur. Dat maakt het opvallend, daarom denken mensen echt “what the fuck, wat doen die lui? Zijn ze gek ofzo?” Maar dat is hoe wij zijn opgegroeid. Wij beschouwden het niet als afwijkend. De Bay is gewoon zichzelf en dat is waarom alles dat uit de Bay komt zo anders klinkt en zo anders is. Van E-40 tot Lil B, het is allemaal anders en het komt uit de Bay.

HOE ZOU JE JOUW STIJL OMSCHRIJVEN? Qua muziek houd ik van fusion genres. Ik wil muziek maken met verschillende lagen van muzieksoorten. Qua kleding kan ik alles aantrekken en dragen, want het maakt me niet echt iets uit. Mensen zeggen vaak: “Oh, draag je dat? Ik zou zoiets nooit kunnen dragen en het er goed uit laten zien.” Trek het gewoon aan, weet je.

JE MOEDER WAS ONDERDEEL VAN PUNK ROCK TRIO THE TRASHWOMEN. WAT VOOR EFFECT HAD DIT OP JE? Opgroeien met een moeder als muzikant is niet leuk. Ik herinner me vooral dat ze altijd weg was. Ik had mijn moeder nodig! Nu zie ik zelf hoe druk het artiestenleven is. Positief was dat ik als vanzelf met muziek in aanraking kwam. Zo speelde ik bijvoorbeeld viool. Het was volkomen natuurlijk voor mij om met muziek bezig te zijn, eerst voor de lol en nu serieus.

WAT IS DE RELATIE MET JE MOEDER OP DIT MOMENT? Mijn moeder is grappig. Ze belt me best vaak nu. Sinds ik serieus met muziek bezig ben, is ze altijd bezorgd. Ze probeert me telkens advies te geven. Dan zeg ik: “Mam, houd je kop, je weet niet waar je het over hebt, jij hebt in geen twintig jaar muziek gemaakt.” Maar dat vindt ze niet erg. Ik vind dat ze zelf ook weer muziek moet gaan maken; mocht ik MTV unplugged gaan doen dan kan ze mijn live gitaar begeleiding verzorgen.

KUN JE WAT MEER VERTELLEN OVER HET NUMMER GUCCI GUCCI? Dat nummer is niet gewoon een freestyle. Er zit echt een betekenis achter. Je moet die labels niet laten definiëren wie je bent. Je kan best een Gucci of Louis dragen en geen basic bitch zijn. Het gaat erom hoe je het draagt en dat het niet bepalend is voor wie je bent. Ren niet rond alsof je beter bent dan de rest, alleen omdat je een Louis draagt.

EN NU HEB JE GETEKEND BIJ COLUMBIA RECORDS (HET LABEL VAN O.A. NAS, CYPRESS HILL EN BOW WOW, RED.) EN BEN JE BINNEN. HIERVOOR WAS JE ALTIJD BLUT. HOE VOELDE HET OM DAAR DE DEUR UIT TE LOPEN MET EEN VETTE CHEQUE? Het is lastig, want iedereen wil nu zijn deel van het geld. Ik ben vrijgevig, ik wil iedereen geld geven, maar op dit moment is dat een drama. Ik leef nog steeds in dezelfde stoffige, vieze studio zonder keuken. Ik denk niet dat ik gewend zal raken aan het geld. Het voelt alsof dit al het geld is dat ik voor de rest van mijn leven zal hebben, ook al ga ik vast meer verdienen.

WAAROM HEB JE ZO SNEL ERGENS GETEKEND? Alles gebeurde gewoon op het juiste moment. Ik heb al een tijd hard gewerkt, ik moest er iets voor terugkrijgen. Toen ik jonger was verkocht ik drugs en maakte ik kunst, maar dat ging vervelen.Vervolgens ben ik bij mijn opa gaan wonen. Hij zei eerst dat ik geen huur hoefde te betalen, maar vroeg toen toch 300 dollar per maand. Ik ben weggegaan en realiseerde me dat er iets moest veranderen, dat ik werk moest vinden. Dus ik dacht: “Goed, ik ga een contract tekenen, dit is mijn nieuwe baan.” Het is gewoon alsof ik een nieuwe baan heb gevonden.

interview 23

GUCCI GUCCI HEEFT JE IN EEN KEER IN DE SPOTLIGHTS GEZET. VOOR IEDEREEN DIE JE MUZIEK DAARVOOR NOG NIET KENDE LIJKT HET EEN HYPE. NATUURLIJK HEB JIJ HIER EEN ANDERE MENING OVER… Bekijk de video’s die ik gemaakt heb. Ik heb nergens betaald voor gekregen, ik heb dit altijd gedaan omdat ik het leuk vond. Ik heb nooit muziek gemaakt met de intentie een contract aangeboden te krijgen. Ik heb nooit een nummer gemaakt om als demo naar een label te sturen. Dit is me gewoon in mijn schoot geworpen. Wat moet ik dan, zeggen dat het te snel gaat en dat ik niet wil dat iedereen denkt dat ik een eendagsvlieg ben? Het enige wat ik nu kan doen is meer muziek maken en dit zo snel mogelijk voor ieders voeten werpen.Toen ik die gesprekken met Columbia voerde, had ik al een heleboel nummers. Mensen zijn gewoon dom.

Ze zijn vast boos omdat ze zelf geen contract aangeboden krijgen.

WAT IS JE ULTIEME DOEL ALS ARTIEST EN ALS MENS? Gewoon dingen maken en iedereen laten weten wie ik ben en wat mijn verhaal is. Alles wat mensen me vragen is zo oppervlakkig ten opzichte van wie ik echt ben. Ik vind het prima, ik hoef niet alles te vertellen, weet je. Er is veel. Ik ben een complex persoon, met een complex verleden. Het zal geweldig zijn om op een dag alles eruit te kunnen gooien.

WAT MAAKT JOU GELUKKIG? Wat mij nu gelukkig maakt is te hangen met mijn vrienden. Ik heb vreemde lui om me heen gehad de laatste tijd. Als ik met mijn vrienden ben, kan ik tenminste met normale mensen praten, over normale dingen.

Zelfs wanneer ik met mijn moeder bel, wil ze alleen maar praten over wat er allemaal gaande is.

Het is zo stressvol nu, en dat ik zo snel tekenende maakt het niet makkelijker.Vooral met al dat drama eromheen heb ik geluk dat ik me er doorheen kan slaan en door kan gaan met wat ik doe.

WAT IS JE GROOTSTE ANGST? Mijn grootste angst is waarschijnlijk te falen, maar zelfs als ik faal weet ik dat ik iets anders kan gaan doen. Ik kan er vandoor gaan en in een trailer park gaan leven en zes kinderen nemen en gewoon gelukkig zijn.

WWW.KREAYSHAWN.TUMBLR.COM

interview 24

Door SANDY HAYES Fotografie MARC DEURLOO

Voordat ik Miles Kane ontmoet, vertelt het internet me een aantal wetenswaardigheden over de Brit. De jongeman is geboren op St. Patrick’s Day en zal dus nooit verlegen zitten om een feestje op zijn verjaardag. Hij is opgegroeid in de buurt van Liverpool.

Ik zie rijen van kleine arbeidershuisjes en modderige straatschoffies voor me. En natuurlijk THE BEATLES. Verder lees ik voornamelijk over zijn samenwerking met Alex Turner en zijn soloalbum, maar dat moet ik maar van hem zelf horen. Het album is erg aanstekelijk. Het lijkt, zoals alles, op veel andere dingen. In Kane’s geval op THE RASCALS (zijn eigen band), Arctic Monkeys, THE CORAL, OASIS en THE KOOKS. Op de laatste na heeft hij met al deze bands een link, dus de invloed is te verwachten. Colour of the Trap is doordrenkt met sixties invloeden. Niet enkel die Britse popmuziek van toen, maar ook garage rock, psychedelische rock en surfgitaren zijn terug te horen.

En toch is het een kloppend geheel.

MILES KANE IS NOG NIET ZO’N BEKENDE NAAM. HIJ HEEFT WEL EEN BEKENDE BESTE VRIEND: ALEX TURNER VAN ARCTIC MONKEYS. SAMEN VORMEN ZIJ THE LAST SHADOW PUPPETS. ALS SOLOARTIEST BRACHT KANE VORIGE MAAND ZIJN DEBUUTALBUM COLOUR OF THE TRAP UIT. DE KRITIEKEN LOPEN UITEEN VAN MILD TOT WILD ENTHOUSIAST. IK ONTMOET HEM ’S MIDDAGS IN BITTERZOET IN AMSTERDAM, WAAR HIJ ’S AVONDS ZAL OPTREDEN.

Kane’s muzikale loopbaan begon toen hij achttien was en hij gevraagd werd gitaar te spelen bij THE LITTLE FLAMES. Niet lang daarna vormde en frontte hij de band The Rascals. Vervolgens begon hij The Last Shadow Puppets en nu is hij dus Miles Kane, zichzelf, soloartiest. Hij is trots op het album waar hij jaren naartoe heeft gewerkt. “Ik wil niet cheesy klinken maar het is nogal een reis geweest. Ik heb ups en downs gehad en ik ben er sterker door geworden. Nu heb ik het album gemaakt wat ik altijd al wilde maken en ben ik blij.” De helft van de nummers op Colour of the Trap heeft hij samen met Turner geschreven. Daarnaast zingen NOEL GALLAGHER en CLÉMENCE POÉSY een nummertje mee.

Het album is geproduceerd door DAN CAREY (THE KILLS, M.I.A., FRANZ FERDINAND) en DAN THE AUTOMATOR (GORILLAZ, KASABIAN). Genoeg ammunitie dus om Kane’s dromen waar te maken.

En dromen heeft hij, al zijn het voor hem meer toekomstplannen, want hij beschikt over een flinke dosis ambitie en zelfverzekerdheid. Gezien wat hij met zijn 25 jaar al bereikt heeft en zijn live optreden later op de avond, kan ik die houding begrijpen.

Ik word warm ontvangen in de rookruimte van Bitterzoet. Kane ziet eruit als de liefdesbaby van PAUL MCCARTNEY en PAUL WELLER. En zo klinkt hij ook. Strak gekleed en zijn donkere haardos goed gekapt á la McCartney circa 1964, begroet hij me hartelijk met drie kussen.

Zijn enorme bruine ogen, smalle gezicht en dikke Liverpool accent maken hem een aangename interviewee. Zelf houdt hij er duidelijk ook van geïnterviewd te worden, want hij vertelt graag. Over de sixties, de Fransen, zijn collega’s en zijn eindeloze ambitie de wereld te veroveren met zijn muziek.

Mijn beeld van zijn jeugd lacht hij weg. “Ik had een gelukkige standaard working class jeugd. Ik was alleen met mijn mum en we hadden het eigenlijk simpelweg heel leuk met zijn tweeën.” Zijn moeder draaide veel Motown. Haar favoriete band was THE FOUR TOPS. “Ik luister de laatste tijd weer veel naar ze. Het nummer Rooms of Gloom is echt fantastisch, dat moet je gaan horen. Het is grappig, nu ik het weer heb ontdekt, merk ik hoe het me beïnvloed heeft.” Het was zijn neef JAMES SKELLY, frontman van The Coral, die een jonge Kane inspireerde de muziek in te gaan.

“Kijk, natuurlijk, je luistert Oasis en je denkt wel dat wil ik ook, maar toen ik The Coral tijdens een klein optreden totaal uit hun dak zag gaan dacht ik echt fuck yeah, dít is wat ik wil doen. Ik ben gitaar gaan spelen maar merkte al gauw dat de jongens op school nooit echt zin hadden om te oefenen.Toen kreeg ik de kans om bij The Little Flames te spelen. Ik weet nog dat ik voor het eerst in de oefenruimte stond. Iedereen was er en wilde muziek maken. Vanaf dat moment begon alles te lopen.”

De band ging uit elkaar en Kane begon met een paar little Flames zijn eigen band, The Rascals. Hoewel ze wel wat succes hadden, bracht het niet de enorme doorbraak waar ze op hoopten. Ze gingen op tour met Arctic Monkeys en Kane en Turner vonden elkaar als in een Hollywood bromance. Samen maakten ze als The Last Shadow Puppets het fantastische album The Age of the Understatement. Het album kwam binnen op nummer 1 in Engeland en won verschillende prijzen. Dit grote succes smaakte uiteraard naar meer. “Na van het succes geproefd te hebben, vond ik het moeilijk om nog verder te gaan met The Rascals. Dat voelde als een stap terug. Ik had niet het geduld om te wachten tot Alex en ik het volgende Puppets album zouden maken, dus ging ik om de tafel met mijn manager en heb besloten het solo te doen.”

De periode waarin hij aan het album werkte, moest hij inkorten op interviews en foto’s.Veel artiesten zouden dat niet echt een gemis vinden. Kane wel. Hij houdt van alle facetten van het artiestendom. “I luv it all: de pers, de foto’s, uiteraard de optredens. Ik wil alles zo goed mogelijk doen. Ik ga er niet over liegen, ik wil de beste zijn die ik kan zijn.” Dat lijkt me inderdaad een vereiste om het te maken in deze industrie, zeg ik aanmoedigend. Hij knikt met grote ogen. “Ja! Serieus. Waarom zou je het anders doen? Sinds het album af is, ben ik al bezig het volgende te schrijven. Ik kan niet thuis zitten te niksen, dan word ik gek. Ik moet ergens naartoe werken.”

interview 27

Zijn soloalbum krijgt de aandacht die The Rascals niet kregen. Het staat vol catchy nummers, met een paar duidelijke potentiële hits als Come Closer met ooh-aah meezingkwaliteit, en het Britpoppy Rearrange. Het debuut bevat daarnaast het nummer Happenstance, een ode aan SERGE GAINSBOURG en BRIGITTE BARDOT. Hierop zingt de Francaise Poésy mee. Ik vertel hem dat ik dat nummer erg leuk vind. “Het is sexy he? Ik luister veel naar Gainsbourg en wilde ook graag zoiets op het album hebben.Via iemand van mijn label kwam ik bij Clémence.” De zangeres is in eerste instantie actrice. Ze speelde in In Bruges en een van de Harry Potter films, sommigen zullen haar ook herkennen uit Gossip Girl. Uit Kane’s reactie op mijn enthousiasme hierover wordt duidelijk dat hij nog nooit van de serie gehoord heeft. Dat zou ook niet echt bij hem passen. Hij hoort in een sixties vacuüm te leven.

Ik denk dat Kane de eerste Brit is die ik zo enthousiast hoor doorgaan over hoe cool de Fransen zijn. Zoals Nederlanders vaak de Belgen, of de Duitsers dissen, zijn Engelsen over het algemeen niet bijzonder gecharmeerd van het Franse volk. Een restant van verloren veldslagen en het contrast der culturen. Kane is dus nogal een uitzondering. Hij houdt van de Franse muziek en mode. “De Fransen zien er altijd sharp uit. Dat inspireert me. En vooral mode uit de jaren zestig: meisjes met eyeliner en mannen die er elke dag verzorgd uitzien. Daar streef ik naar, goede muziek maken en er altijd goed uitzien.” Muziek is misschien zijn grote liefde, maar hij wil duidelijk meer worden dan een groot muzikant. ’s Avonds kom ik terug om hem live te zien. Bitterzoet is uitverkocht. Het publiek bestaat grotendeels uit jongens en zo te merken heeft Kane al aardig wat fans in Nederland. Kanes optreden is indrukwekkend. Hij speelt vol overgave en het publiek gaat los. Tussendoor houdt Kane af en toe zijn armen gespreid in de lucht en vraagt om meer gejuich. Hij krijgt het. De nummers Come Closer en Rearrange zijn duidelijk favorieten bij het publiek en iedereen zingt uit volle borst de oohs en ahs mee. Na het optreden ontmoet Kane boven wat fans en deelt enthousiast handtekeningen uit. Of hij echt zo groot wordt als Oasis of Arctic Monkeys valt te bezien. Aan Kane’s starquality en stijl zal het in ieder geval niet liggen.

WWW.MILESKANE.COM

JOYCE TIMEWARP Fotografie MEINKE KLEIN @ UNIT C.M.A. Styling THOMAS VERMEER @ UNIT C.M.A. Haar en make-up MAAIKE BEIJER voor M.A.C. @ Angelique Hoorn Management Model JOSS @ Paparazzi Assistent fotografie LATHIFA LESTELUHU

Links Jas HUGO BY HUGO BOSS Jurk CONNY GROENEWEGEN Oorbellen VAN STYLIST

Rechts Blazer en rok SOPHIE#1 Blouse LAURA DOLS

Links Blouse LAURA DOLS Vest SURFACE TO AIR

Boven Catsuit MAISON PORTIER Broek H&M Schoenen INVITO Hoed LAURA DOLS

Onder Jurk DIMITRY FRENKO KRUL

Links Jurk PAULE KA

Rechts Jas TOM NIJHUIS Jurk CONNY GROENEWEGEN

EVELINA DOMNITCH, Optofonica LAB, 23/06/11 Ringen RAVEN via SPRMRKT

PORTRAITS Fotografie PHILIPPE VOGELENZANG @ Unit C.M.A. Styling MAJID KARROUCH @ Cake x MANJA OTTEN

WING MEI MAN, Stoofsteeg, 23/06/2011 Trui MISSONI Schoenen CHLOÉ

AGA URBANOWICZ, 'Wizazystka', 27/06/2011 Top HUGO BOSS

ELLA MAPLE, Prinsen Island, 22/06/2011

SONIA BATOVRINA, 05/07/2011

SUNNA BEN, Vondelpark, 24/06/2011 Jurk IRIS VAN HERPEN

PARIS FASHION WEEK Eind juni werden in Parijs de mannencollecties voor volgende zomer gepresenteerd. Het was de eer aan NICOLA FORMICHETTI en ROMAIN KREMER om op de eerste dag hun tweede menswear collectie voor MUGLER te showen. Gespierde figuren met een vleugje punk en futuristisch aandoende trekken kwamen met gigantische bronzen Iron Man armen over de catwalk. Italiaanse cinema, Japanse comics, Griekse mythologie en de heldhaftige, mannelijke modellen in de fotografie van BRUCE WEBER en HERB RITTS vormden de inspiratie voor de collectie. Het Koreaanse ontwerpersduo WOOYOUNGMI staat bekend om hun technische skills en hun subtiele maar functionele ontwerpen vol doordachte details.

Een man die zijn zomervakantie in een resort doorbrengt en de film The Talented Mr. Ripley waren het uitgangspunt voor de kleurrijke collectie vol prints en luchtige materialen. Bij GIVENCHY hebben de doorgaans donkere Goth-achtige invloeden van RICCARDO TISCI plaatsgemaakt voor tropische bloemenprints, zachte pasteltinten, legergroen en veel wit.

Fotografie MARCO VAN RIJT

ACNE

JULIUS

JUUN. J

GIVENCHY

reportage 40

MUGLER

RAF SIMONS

MAISON MARTIN MARGIELA

WOOYOUNGMI

THOM BROWNE

reportage 41

VALTIFEST Door SARAH JOHANNA ESKENS

OP ZATERDAG 3 SEPTEMBER KUN JE DE ZOMER AFSLUITEN MET EEN FEEST WAARNA JE LIEVER NOG EEN WEEKJE VAKANTIE HAD GEHAD. VALTIFEST 2011 VINDT WEDEROM PLAATS OP DE WERVEN VAN DE NDSM IN AMSTERDAM NOORD, IN DE SETTING VAN CHARMANT VERWOEST BETON EN OUDE SCHEEPVAART ATTRIBUTEN.

CARTE BLANCHE (DJ MEHDI & RITON) Riton klinkt bijna als Ritalin, maar beter slik je als ADHD’er je medicijntje voor deze keer lekker niet, want Mehdi & Riton hebben zich er juist op toegelegd om je niet te doen kalmeren. Beiden werkten afzonderlijk al als dj en producer, maar twee jaar terug zijn ze samen hun Carte Blanche project begonnen bij Ed Banger Records. Afzonderlijk hebben ze allebei normaliter een electro/hiphop sound; Carte Blanche levert meer echte house, zonder constant electro geloei of gebeuk. “No bangers, strictly house music”, aldus Busy P, de vader van de Ed Banger familie waar CARTE BLANCHE ook Justice, SebastiAn en Mr. Oizo familielid van zijn. Op hun tweede House Party mix The Pyjama Jam horen we Chromeo, Moody Man en Robyn naast wat eigen nummers van hun White Man on the Moon EP. In het kader van hun tweede tour staat het Brits-Franse duo als live-act op de Rauw stage achter hun Roland TR-909, verwacht dus vooral hun eigen tunes.

Vorig jaar was het thema religieus geïnspireerd; alle zondaars van toen zijn vrij hun zondige gedrag op deze editie gewoon fijntjes te herhalen, nu in het heiligdom van de kerk die familie heet. Het thema dit jaar is “All in the family”, maar alles wat je normaal gesproken miste op familiebijeenkomsten is hier juist wél vertegenwoordigd. Dj’s, kunstenaars en bezoekers in hun mooiste verkleedkist-creaties, plus de mogelijkheid om je juist niet van je braafste kant te laten zien. Acht podia en een line-up met namen als Disco 3000 by Erol Alkan, Joost van Bellen, Glimmers, Boef & de Gelogeerde Aap, Aux Raus, Nuno dos Santos, the Opposites,Tom Trago en FM Belfast. Glamcult licht op deze pagina een paar favorieten uit.

THE MAGICIAN Stephan Fassano, a.k.a. The Magician, draagt witte handschoenen en een tuxedo en heeft een toverstokje in zijn hand. Daarmee tovert hij magische klanken uit de boxen, met het doel mensen blij en aan het dansen te maken. Hij liet zijn kunsten eerder los op Lykke Li’s I Follow Rivers en The Red Kiss van The Aikiu, nu zal de Belgische dj op het Discotheque podium klaar staan om deze familiebijeenkomst muzikaal te begeleiden met zijn magische muziek. Vorig jaar stond hij trouwens ook al op Valtifest, toen nog als onderdeel van Aeroplane.

Fassano moest te veel concessies doen naar zijn idee. Besloten werd dat hij Aeroplane zou verlaten, en onder een andere naam verder zou gaan. Fassano stuurt zijn muzikale alias The Magician nog wel steeds in dezelfde richting als hij Aeroplane liet vliegen: spacende Italo disco met eighties en electro invloeden, zonder pogingen tot geforceerde retro gezelligheid.

KAP BAMBINO Denk Crystal Castles, maar dan harder, ruiger en meer bits. Hoewel Kap Bambino die vergelijking zelf haat, want zij maakten al lawaai toen Crystal Castles nog lieflijk tetris op een gameboy speelde. Schreeuwende vocalen van Caroline Martial, de Courtney Love van de electroscene, over de punkerige synths van Orion Bouvier. Dit koppel voor het leven treedt al zo’n tien jaar op in underground clubs, maar speelt elke keer weer alsof het hun laatste avond is. In oktober staat de release van hun vierde album gepland, de single Obsess is in juli dit jaar al uitgekomen en geregisseerd door Carl Burgess (deed eerder video’s voor Slayer en Ratatat). De Kap Bambino live shows zijn doordrenkt van agressieve energie, waarbij Martial zelfs je verlegen neefje, die normaal met treintjes speelt, zal laten springen in de pit. Op Valtifest zullen ze het Beukplein 666 trashen.

TRIPPPLE NIPPPLES Arty podiumkunsten van twee gefreakte meisjes uit Tokyo, die naam maakten door hun publiek Baileys te serveren uit neppe rubber borsten.Want ja, gewoon uit de fles is natuurlijk wel wat saai. Ze droegen eerder kostuums van gekookte pasta, maakten helmen van rijst en smeten met modder. Qrea en Yuka zingen, dansen en rollen over het podium, terwijl een paar muzikanten op keyboards en drums hier muziek bij verzorgen.

Op het Beukplein 666 podium brengen ze een electro-punk performance, waarbij het niet gegarandeerd is dat het publiek keurig schoon zal blijven.

C.S.S. Cansei der Ser Sexy betekent zo iets als ‘moe van sexy zijn’ maar dat betekent niet dat de Braziliaanse schonen in deze band vormeloze zakken dragen of hun okselhaar laten staan. Ze hebben juist iets ongecompliceerd sexies, en hun muziek heeft net zo’n ongekunstelde aantrekkelijkheid. Ze werden bekend met een new rave geluid, op het moment dat iedereen in gekleurde leggings en lycra American Apparel pakjes rondliep. Die kleren zijn gelukkig weer de normale garderobes uit en de verkleedkist in; zo ook heeft het geluid van C.S.S. zich ontwikkeld. Hun derde plaat La Liberacion – uit in augustus – zal nog steeds electropoppy klinken, maar nu ook met Spaanse gitaar, reggae invloeden en een bijdrage van Primal Screams Bobby Gillepie. Verwacht een uitbundig favela feest, op en vóór het podium.

YELLE In het april nummer dit jaar spraken we nog met dit Franse trio over hun tweede album Safari Disco Club, de opYELLE / Foto MAGGIE WEST. volger van hun debuut Pop Up. Hoewel de kleurtjes manie van Pop Up is ingeruild voor een meer volwassen teint, is de muziek nog steeds springerig en voorzien van cheeky Franse teksten. Lichtvoetige electropop, met daaroverheen het vermeend onschuldige stemmetje van frontvrouw Julie Budet.Yelle heeft net een tijdje getoerd met Kate Perry, maar is nu weer met recht zelf de hoofdact. Clubavond Rauw host het podium waar Yelle te zien zal zijn en gezien de “Yelle rocking Coachella 2011” video op hun website zal het trio, hoewel opgegroeid, nog steeds in staat zijn de tent met kinderlijk enthousiasme volledig af te breken.

C.S.S

Kaartverkoop en meer info over de gehele line-up op www.valtifest.nl Tickets zijn ook verkrijgbaar bij Free Record Shop.

VALTIFEST Vindt plaats op zaterdag 3 september van 12.00 tot 23.00 uur op het NDSM-terrein in Amsterdam Noord.

festival 42

Door MARICKE NIEUWDORP

BUITENAARDSE GASTEN

MELANCHOLIA

Deze zomer verschijnen er veel buitenaardse, of anderszins onmenselijke types in de bioscoop. De meesten hebben het uiteraard voorzien op onze aarde. Aliens rule the world.

Regie: Lars von Trier.

Met: Kirsten Dunst, Charlotte Gainsbourg, e.a.

Te zien vanaf 25 augustus.

TRANSFORMERS: DARK OF THE MOON 3D De tekenfilmserie Transformers vormt voor menigeen jeugdsentiment. De bombastische verfilmingen van Michael Bay waren wisselend succesvol, met de laatste film als historisch dieptepunt. Maar deze derde Transformersfilm mag er wezen! Bay heeft geweldig gebruik gemaakt van 3D.Vet smullen dus – zelfs al geloof je niet in buitenaardse robots. (vanaf 29 juni) ATTACK THE BLOCK Deze Britse sciencefiction komt uit de koker van de producenten van het van de pot gerukte Shaun of the Dead (2004). We hadden iets onaangepasters verwacht, maar evengoed is de opzet van Attack the Block geinig. Ook dit keer met mafkees Nick Frost in een van de hoofdrollen. In een ongure achterbuurt in Londen wordt een groepje straatrovers lastig gevallen door bloeddorstige, buitenaardse wezens.Voor het eerst hebben deze schoffies een natuurlijke vijand. (vanaf 21 juli) SUPER 8 J.J. Abrams (Star Trek, 2009) en producent Steven Spielberg sloegen de handen ineen voor een eighties-achtig alienavonATTACK THE BLOCK tuur met kids in de hoofdrollen. Klinkt cheesy en dat is het ook wel een beetje. In a good way. Een stel nerdy tieners besluit een horrorfilm te maken (vóór het digitale tijdperk), maar ze stuiten per abuis op een buitenaards geheim van de overheid. Met fantastische effecten en belachelijk leuke kindacteurs. Alleen jammer van het suikerzoete einde; tegenwoordig kunnen we echt wel wat meer hebben. (vanaf 11 augustus) RISE OF THE PLANET OF THE APES Ondanks ietwat magere remakes van de SF-klassieker uit 1968, doet Hollywood toch nog maar eens een poging, met de eigenaardige apen in de hoofdrollen. Anno nu zijn deze apen onvervalste proefkonijnen. En dat heeft uiteraard gruwelijke gevolgen. Pluspunt: James Franco speelt de hoofdrol. Bovendien zijn de special effects, aan de trailer te zien, waanzinnig en krijgt het verhaal wat meer diepgang. Deze apekool krijgt van ons een nieuwe kans. (vanaf 18 augustus) COWBOYS & ALIENS Leuk idee uit de koker van Iron Man-regisseur Jon Favreau: deze sciencefictionfilm is een frisse mix tussen de klassieke western en de jacht op buitenaardse wezens. Een lonesome cowboy (Daniel Craig) wordt pas geaccepteerd door de inwoners van een afgelegen woestijnstadje als hij hen helpt te jagen op ongewenst bezoek van buitenaf. Ook met Harrison Ford en z’n hoed. (vanaf 25 augustus)

PULSAR Regie: Alex Stockman.

Met: Matthias Schoenaerts, Tine Van den Wyngaert, e.a.

Te zien vanaf 11 augustus.

Als Mireille, de vriendin van de in Brussel wonende Samuel (Schoenaerts) stage gaat lopen in New York, mist Samuel haar verschrikkelijk. Ieder vrij uurtje kruipt hij achter zijn computer om met haar te skypen, chatten of mailen. Toch brengt deze communicatiestroom niet die intimiteit die hij hoopte te behouden. Mireille is steeds afstandelijker en bovendien breekt een hacker in op zijn computer. Deze geheimzinnige derde stuurt Mireille, zo blijkt, berichtjes uit Samuels naam. Een virusscanner of moeilijk te kraken codes helpen niet. En daarbij verstoort een opeens aanwezige straling zijn internetconnectie. Zijn toch al zo broze band met Mireille valt steeds moeilijker aan te halen.Vrienden ziet hij steeds minder en de inmiddels flink paranoïde Samuel verdenkt zijn buren van de vreemdste dingen. In Pulsar speelt Schoenaerts een ander soort rol als in het indrukwekkende Rundskop, dat enkele maanden geleden in première ging. Hoewel het idee achter Pulsar zeker aardig is, blijft de uitwerking mat. Pulsar lijkt een intrigerende trip te worden, maar de tweede helft is bij vlagen helaas un petit peu saai vanwege een kwakkelende spanningsboog. Drama

Iedere filmfan weet dat Lars von Trier (Breaking the Waves, Dogville) weinig op heeft met de lichtheid van het bestaan. Zijn recente titel Antichrist kon onmogelijk als enigszins vrolijk betiteld worden, maar Melancholia is Von Triers overtreffende trap: dit drama is onwaarschijnlijk neerslachtig.Von Trier, die zelf kampt met depressies, verwerkte zijn gemoedstoestand duidelijk in z’n nieuwste filmkind en dat is te voelen. Tot in de tenen. Justine (Dunst) en Michael (Alexander Skarsgård), een pas getrouwd stel, arriveert dolgelukkig op hun feest in een prachtig landhuis. Zorgelijke zus Claire (Gainsbourg) staat ze handenwrijvend op te wachten.Vanaf dat moment daalt het humeur van Justine tot een historisch dieptepunt. Het verplichte geluk en de catastrofale mix van gasten doen de manisch depressieve bruid de das om. Tegelijkertijd dreigt de planeet Melancholia te botsen met de aarde. Is het einde nabij? Terwijl Justine zich al snel bij alle ellende neerlegt, vecht Claire nog tegen het naderende einde. Hoewel in vooral het camerawerk van de feestscènes nog wel iets te herkennen valt van Von Triers ooit zo omarmde Dogma 95-regels, kiest de Deen nu juist voor de hypertechnische ingrepen die hij eerder verachtte. Het levert dromerige plaatjes op, kleurrijk en vol licht. De bijna stilstaande beelden van de bruid in de modder zijn prachtig. Het verschrikkelijke trouwfeest doet uiteraard denken aan Festen van Thomas Vinterberg, maar gaat helaas niet zo diep in op familierelaties. Melancholia laat ons met gemixte gevoelens achter: het gebrek aan lucht doet ons persoonlijk bijna bezwijken. Von Trier, altijd goed voor een relletje of twee, werd tijdens het afgelopen filmfestival te Cannes zelfs even ‘persona non grata’ verklaard, vanwege z’n uitspraken tijdens zijn persconferentie over Hitler en de nazi’s. Evengoed kreeg Dunst aan het einde van de rit de prijs voor de beste actrice uitgereikt. Drama

A FAMILY

IL GRANDE SOGNO

Regie: Pernille Fisher Christensen.

Met: Jesper Christensen, Lene Maria Christensen, e.a. Te zien vanaf 4 augustus.

Regie: Michele Placido.

Met: Riccardo Scamarcio, Jasmine Trinca, e.a.

Te zien vanaf 14 juli.

Ditte Rheinwald staat op het punt om met haar vriend Denemarken te verruilen voor het bruisende New York, waar ze een fantastische baan aangeboden heeft gekregen. Haar vader, eigenaar van een generaties lang bestaande bakkerij, hoopt echter al jaren dat zijn lievelingsdochter de familiebakkerij zal overnemen. Wanneer hij plotseling ernstig ziek wordt, moet Ditte door de zure appel heen bijten: ze zal hem nu echt moeten vertellen dat zij de dromen van haar vader niet waar kan maken. In een korte periode maakt deze jonge vrouw diverse keuzes die haar niet in de koude kleren gaan zitten. Het moeten voortzetten van een familiebedrijf lijkt wellicht iets van vroeger, maar de Deense Fisher Christensen (A Soap) zorgt voor een eigentijds familiedrama. Op de vierkante millimeter soms, maar dat is juist de kracht van dit verhaal.Vooral de beginscènes zijn mooi opgezet, met oude foto’s en filmpjes die de lange familiegeschiedenis van de Rheinwalds uit de doeken doen. Ook prettig zijn de gevoelige singer-songwriterachtige liedjes op de achtergrond en het sterke spel van hoofdrolspeelster Lene Maria Christensen, die eerder in het alom geroemde Brødre te zien was.

Drama

In het rebelse jaar 1968 vinden in Rome diverse linkse studentenopstanden plaats. De universitaire revolutionairen strijden zij aan zij met de arbeiders en worden door de overheid bestreden. Politieman Nicola, die liever acteur zou zijn, wordt ingezet om als student te infiltreren in de protestbeweging. Hij wordt al snel afgeleid door Laura, een studente van goeden huize die strijdt voor vrede. Laura valt voor Nicola, maar heeft ook een oogje op Libero, de charismatische studentenleider. Wanneer Nicola door hen ontmaskerd wordt als infiltrant – de vijand – lijkt het doek te vallen voor de opbloeiende relatie tussen hem en Laura. Libero heeft vrij spel. Italianen houden ontegenzeggelijk van een mooi plaatje. De acteurs (en zelfs de figuranten!) zijn een lust voor het oog en ieder shot is tot in de puntjes gestileerd, met historisch kloppende kleding en aantrekkelijke locaties. Helaas zorgt het overacteren van sommige acteurs voor irritatie. Alsof toneelacteurs vergeten zijn dat ze niet voor een volle zaal, maar voor een camera aan het werk zijn. Maar erger nog is de vreemde muziekkeuze; de steeds terugkerende score klinkt als een oervervelend jaren ’80-deuntje. Drama

film 43

STEAM OF LIFE Regie: Joonas Berghäll, Mika Hotakainen.

Te zien vanaf 18 augustus.

Luxe Nederlandse saunagiganten als de Veluwse Bron zijn nauwelijks te vergelijken met hoe Finnen hun saunabad beleven. Het kleinste, armoedigste hokje kan wat hen betreft dienst doen als ontspannend zweethok. In deze bijzondere documentaire worden heren gefilmd tijdens hun moment van ontspanning. In een stadse sauna, in een omgebouwde sleurhut, een gestrande auto en – echt waar – in een aangepaste telefooncel. Terwijl een divers pluimage aan mannen zweet en pijpjes pils wegtikt, komen de heftigste gesprekken naar boven. Over plotselinge sterfgevallen, nare scheidingen en tragische levens. Gelukkig gelardeerd met verhalen van luchtiger toon: liefde op oude leeftijd, een man en ‘zijn’ beer en – ook al zo onwerkelijk – een groepje kerstmannen die elkaars werkervaringen aanhoren. Steam of Life kenmerkt zich door een prettig ritme, prachtige shots van het ruige, Finse landschap en gesprekken tussen mannen die zich zelden zo openbaren. Ondanks hun adamskostuum en de intieme verhalen, blijft hun levenscontext – waar zitten ze, wat voor werk doen ze en waarom zitten ze daar samen? – under wraps. Het vleugje verrassing en absurdisme van de locaties is een aangename extra. Documentaire

PATRICK WOLF Lupercalia Mercury/Universal

HANDSOME FURS

MEMORY TAPES

Sound Kapital

Player Piano

Sub Pop/Konkurrent

Carpark Records/NEWS

Door ANNA NITA Sound Kapital en de bijpassende albumcover zijn niets onthullend en intrigerend tegelijkertijd. Het kinky lovekoppel Alexei Perry en Wolf Parade-frontman Dan Boeckner haalde voor het album inspiratie uit de nachtclubs van Oost-Europa, de cultuur van de post-Sovjet Unie en hun wilde reisavonturen in Azië. De louche clubs hebben ervoor gezorgd dat Sound Kapital veel up-tempo electro en catchy refreinen bevat, de Sovjet-cultuur leidde tot de feel van de nummers.

Dit alles resulteert in een rauw spannend album. In Damage zijn zelfs met de telefoon opgenomen geluiden te horen van een schietpartij die het duo live meemaakte terwijl ze in een taxi door Manila reden! Perfecte plaat als je leven even een totale chaos is.

Door ANNA NITA Wanneer Patrick Wolf al eens eerder een plekje in je hart heeft veroverd, zal je ook dit keer zeker geraakt worden. Wat de albums van Wolf bijzonder maakt is niet alleen de genieuze combinatie van klassiek en pop. De albums vormen een wegwijzer door zijn leven, een leven wat nogal wat dynamiek kent. Zijn vijfde album staat, door een geplande bruiloft met zijn grote liefde, vol extatische lovesongs die de schoonheid van het leven aanprijzen. Een gevaarlijke poging? Best wel. Lupercalia is compleet anders dan vorig album The Bachelor, dat gezien kan worden als het donkere duivelse broertje. De extremiteit en zwaarte zal door sommige fans, die de heftige oude Wolf-nummers als Tristan en A Boy Like Me koesteren, gemist worden. De gemoedsrust van Wolf maakt het album toegankelijker; de nummers zijn lichter, gemakkelijker in het oor en daarom af en toe iets minder spannend. Maar dat maakt Lupercalia absoluut geen slecht album, de nummers zijn nog steeds kleine juweeltjes. Wolf schreeuwt van de daken dat hij gelukkig is, en sleurt de luisteraar daarin mee. Single The City is daar een goed voorbeeld van, met opzwepende drums, vrolijke saxsolo’s en de boodschap “Won’t let the city destroy our love”. Een boodschap die we best mogen aannemen van deze muzikale koning!

WASHED OUT Within and Without

THE HORRORS

Sub Pop/Munich

Skying

Door MATTHIJS VAN BURG Memory Tapes is Davye Hawk, een bijzonder huis, tuin en keuken producerstalent uit New Jersey. Debuutplaat Seek Magic kwam officieel al in 2009 uit op een klein Amerikaans undergroundlabel, maar geraakte pas vorig voorjaar in Europa. Nu is daar opvolger Player Piano, yes! Een verrukkelijk album vol buitengewone electropop: melodieus, catchy en toegankelijk maar met een twist. Niks geen sequencingprogramma: songs zijn soms net uit de maat of ietwat vals gespeeld op echte instrumenten. Briljant dus. En dan zijn er de lyrics. Ook daarin disharmonie, want hoe zonnig en fris de songs ook klinken, opgewekt zijn de teksten niet. Een zomer plaat voor liefhebbers van de herfst.

JUNIOR BOYS It’s All True Domino/Munich

XL Recordings/V2

Door NIELS WIESE

Door DOROTHY VRIELINK

Voor het gemak beginnen we eens met het einde. Laatste nummer A Dedication van het debuut van Washed Out valt namelijk in positieve zin op. Hier laat Ernest Greene, oftewel Washed Out, de met synths gelaagde chillwave wat los. Dat bevalt. Niet dat de andere nummers op Within and Without niet bevallen, maar hoe meer uitgekleed de songs van Greene zijn, hoe interessanter en misschien wel beter ze klinken. In tegenstelling tot de EP Life Of Leisure (2009) heeft deze plaat een wat droevige, minder vrolijke sfeer. Soms worden daardoor de meer uptempo beats van Life Of Leisure gemist. Daarentegen is Washed Out op Within and Without nog steeds aangenaam, dromerig en beheerst zweverig.

Het Canadese electropop-duo Junior Boys is terug met hun vierde album It’s All True vol frisse deuntjes. Vooral geïnspireerd door F For Fake van filmlegende Orson Welles, vanwege overeenkomstige ergernissen aan commercie, in plaats van aandacht voor waar het echt om draait: kunst. Maar ook door hun twee maanden durende verblijf in Shanghai, dat de stemming enigszins verlicht heeft: “De druk verdwijnt als je geconfronteerd wordt met een samenleving die jouw wereld niet kent.”Vanaf eerste track Itchy Fingers hoor je dit terug in Chinese harpen. In Kick The Can herken je een stukje van techno thuisstad Berlijn. Een fijn album: serieus (het treurige Second Chance) en toch heerlijk luchtig (Banana Ripple).

SHABAZZ PALACES Black Up Sub Pop/Konkurrent

Door MATTHIJS VAN BURG The Horrors maakte met Primary Colours uit 2009 één van de beste platen van de laatste tien jaar. Zo, dat moet nog een keer gezegd worden. Op Skying gaan de altijd strak geschoende, gehaarde en gejaste heren een stap voorwaarts.Waar Strange House (2007) een niets ontziende garagerockplaat was, komt Skying in de buurt van uitgedachte, uiterst donker rockende wavepop. Primary Colours zit daar in retrospectief tussenin. Dus is Skying dan ook zo goed of nog beter, beter? Ja. De plaat biedt gedoseerd goeds. Changin the Rain en You Said zijn behoorlijk laid back (meer Echo & the Bunnymen dan Birthday Party) terwijl I Can See Through You weer ouderwets doorstampen is. Endless Blue zet je compleet op het verkeerde been met een soft-porno soundtrack prelude, opgewacht door een dosis riffende garagegrunge. In zowel Dive In als Still Life (hoor hoor, Simple Minds, inderdaad Simple Minds!) klinkt zanger Faris Badwan mooi kwetsbaar tegen een onrustige achtergrond. Moving Further Away, met een lengte van 8:39, doet krautrockharten sneller kloppen (ja, Neu!) en met het al even uitgesponnen Oceans Burning laat The Horrors horen dat een lief liedje (Suede, anyone?) zomaar kan omslaan in een onheilspellend onweer van gitaar en synth. Skying van The Horrors is eng goed hoor.

CASHIER NO. 9

YACHT Shangri-La DFA/V2

AZARI & III

To The Death Of Fun

Azari & III

Bella Union/V2

Turbo Recordings/V2

Door NIELS WIESE

Door JOLINE PLATJE

Zodra je de fantastische hoes van Shabazz Palaces in handen krijgt is de nieuwsgierigheid gewekt. De zwarte, vilten hoes met subtiele gouden glitters blijkt net zo mysterieus als de hiphop die de heren uit Seattle maken. Palaceer Lazaro, a.k.a.

Ishmael "Butterfly" Butler is de grote man achter Shabazz Palaces en kan met recht een veteraan genoemd worden. Met Digable Planets maakte hij al enige furore begin jaren negentig. Nu worden de grenzen van de hiphop verkend en met succes opgerekt. Met slepende, tegendraadse, trekkende beats, experimenteel met jazzy invloeden, Afrikaanse percussie, dubstep-achtige bassen en goed flowende raps. Het zijn vijfendertig prachtige, moeilijke en trippy minuten op een plaat die absoluut in je collectie hoort.

YACHTs vijfde album draait om concepten als droomwerelden, dystopieën, het hiernamaals en het einde der tijden.

Het indiedisco-duo introduceert in tien nummers hun intelligente visie op het paradijs. En oh, wat zou het heerlijk zijn als we in een wereld zouden leven die zo zonnig klinkt als de gelijknamige afsluiter van het album Shangri-La. De andere nummers denderen lekker door, maar toch vinden écht avontuurlijke muziekliefhebbers dit album in zijn geheel misschien een beetje truttig. Mocht je je niet tot die groep scharen; deze plaat is bij vlagen deadpan cool en bubblegum genoeg om (thuis) een dansje op te wagen!

Door MATTHIJS VAN BURG

Door DOROTHY VRIELINK

Cashier No. 9 is een band uit Noord-Ierland, een deel van het Verenigd Koninkrijk dat doorgaans wat onderbelicht blijft op de UK muziekradar. Zonde, zo blijkt wanneer Cashier No. 9 door de boxen klinkt. Een onbeschreven blad met een bijna bescheiden, maar buitengewoon aangenaam geluid. Deze Belfast boys spelen onbekommerd en wars van ‘the sound of ’… Ja, wat voor sound hebben ze eigenlijk? Misschien iets tussen the Byrds, Mercury Rev en Crosby, Stills, Nash & Young in. Licht psychedelische luisterpop met folky bellen en country toeters. Nooit gedacht dat dit ergens op deze eilandengroep samengebracht zou kunnen worden op een uitstekende debuutplaat.

Heerlijk! De revival of the nineties goes on. Met de Hercules & Love Affair-achtige disco house van het Canadese Azari & III. Het gelijknamige debuutalbum van het viertal belooft een zomer vol eindeloze broeierige clubavonden. Eerste single Hungry For The Power – inclusief clip over naar succes hongerige yuppen, die eigenlijk niet weten wat ze doen – is reeds uitgebracht en beschikt over fans van Grizzly Bear tot Boys Noize. Nogal uiteenlopend dus. Maar wie wordt er niet blij van klassieke, funky Chicago house in een modern jasje?

Ook tweede single Reckless is een verslavend herhaalbare techno soul knaller en de track Indigo doet je verlangen naar het wagen van wilde moves.

albums 45

STUFF

GLAMSTUFF WINNEN? STUUR EEN MAILTJE MET JE NAAM, ADRES EN TELEFOONNUMMER NAAR GLAMSTUFF@GLAMCULT.COM. LAAT OOK DUIDELIJK WETEN IN HET ONDERWERP WELKE PRIJS JIJ GRAAG ZOU WILLEN WINNEN! WINNAARS KRIJGEN PER MAIL BERICHT.

MILES KANE Colour of the Trap 5 CD’s

AZARI & III Azari & III 3 CD’s

JUNIOR BOYS It’s All True 3 CD’s

WASHED OUT Within and Without 3 CD’s

THE HORRORS Skying 3 CD’s

PATRICK WOLF Lupercalia 3 CD’s

VOORPREMIÈRE THE FUTURE 15 September gaat The Future, de nieuwste film van Miranda July (Me and You and Everyone We Know) officieel in première, maar Glamcult biedt je in samenwerking met Cinemien de mogelijkheid om deze film al voor die datum in de bioscoop te zien.

VERKOOPINFORMATIE AMERICAN APPAREL CALVIN KLEIN CHLOÉ CONNY GROENEWEGEN CONVERSE DIMITRY FRENKO KRUL DR.MARTENS H&M HUGO BY HUGO BOSS IRIS VAN HERPEN LAURA DOLS LHANA MARLET MAISON PORTIER MISSONI ONITSUKA TIGER PAULE KA SOPHIE#1 SURFACE TO AIR TOM NIJHUIS

www.americanapparel.net www.calvinklein.com www.chloe.com www.connygroenewegen.nl www.converse.nl www.dutchfashionfoundation.com www.drmartens.com www.hm.com www.hugoboss.com www.irisvanherpen.com www.lauradols.nl www.lhanamarlet.com www.maisonportier.com www.missoni.com www.onitsukatiger.com www.pauleka.com www.sophie-amsterdam.com www.surfacetoair.com www.tomnijhuis.com

CONVERSE X DOOR LIZE Met haar humoristische stijl creëert DOOR LIZE illustraties, animaties en video’s. Speciaal voor Converse illustreerde Lize deze limited editie.

Glamcult verloot drie paar. Winnen? Vergeet niet je maat mee te sturen in je mail!

In The Future speelt schrijver, filmmaker en kunstenaar Miranda July zelf danslerares Sophie, die met haar vriend Jason in Los Angeles woont. Het stel adopteert een gewond, ziek katje en brengt hem eerst naar de dierenarts om hem na zijn genezing in huis te kunnen nemen. Wanneer Sophie en Jason beseffen dat ze dan misschien voor jaren gebonden zullen zijn aan een hulpbehoevend wezentje, is dat reden voor reflectie op hun huidige leven. Dit zorgt bij beiden voor een existentieel dertigersdilemma: wát willen ze nu eigenlijk bereiken? Wat is er terecht gekomen van hun dromen? In een paniekerige poging een nieuwe richting te geven aan hun leven, zeggen ze beiden hun baan op en sluiten zich af van het internet. Hun leven verandert in een prettige chaos, waarin ambities en geheimen aan het licht komen. In ons septembernummer een uitgebreid interview met de regisseur!

WORD ABONNEE MET IEDERE MAAND DE BESTE INTERVIEWS OP HET GEBIED VAN MUZIEK, LIFESTYLE EN FASHION KAN HET ZIJN DAT JE, ONDANKS DE OPLAGE VAN 40.000, WEL EENS MISGRIJPT. WIL JE NOOIT MEER EEN EDITIE MISSEN, WORD DAN ABONNEE EN ONTVANG GLAMCULT OP JE DEURMAT. VOOR €37 ONTVANG JE GLAMCULT EEN JAAR LANG (10 NUMMERS). DAT IS NIET VOOR NIKS, ZOALS JE GEWEND BENT, MAAR WEL LEKKER MAKKELIJK!

VOORPREMIÈRE THE FUTURE Zaterdag 10 september, 11.00 uur Kriterion, Amsterdam Opgeven doe je door te bellen naar Kriterion: 020 623 17 08

GA NAAR WWW.GLAMCULT.COM

stuff 46

Do not enter the Netherlands Cultural meltdown in progress Dutch government decimating support for the arts.

Severe damage will be done. Dutch arts can no longer Disgruntled Dutch Artists dutchartists2011@gmail.com