Ο Πάρσιφαλ Αποκαλυμμένος

ΠΑΡΣΙΦΑΛ ΑΠΟΚΑΛΥΜΜΕΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ 1970- 1971

ΣΑΜΑΕΛ ΑΟΥΝ ΒΕΟΡ

www.gnosisellas.gr

Τίτλος Πρωτότυπου: El Parsifal Develado – Mensaje de Navidad 1970-1971 Samael Aun Weor Ψηφιοποιήθηκε στις 27/10/2010 (Επίσης έγινε πρόσθετη μετάφραση της εισαγωγής του Δάσκαλου Gargha Kuichines {Γκάργκ̉α Κουϊτσίνες})

www.gnosisellas.gr

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ............................................................................................................................................... 4

www.gnosisellas.gr

ΠΡΟΛΟΓΟΣ Α.Δ. GARGHA KUICHINES

Αυτό

το

Χριστουγεννιάτικο

Μήνυμα

περιέχει

όλες

τις

λεπτομερείς

πληροφορίες σχετικά με τον Αποκαλυμμένο Πάρσιφαλ, καταδεικνύοντας με λεπτό τρόπο τα τεράστια μυστήρια του σεξ και το προς τα πού μας οδηγούν τα οφέλη του πολεμιστή που ξέρει να ξεπερνάει όλους τους πειρασμούς. Οι άνθρωποι ζουν τη ζωή με το γούστο τους και τις προτιμήσεις τους, χωρίς να λογαριάζουν τις διάφορες διδασκαλίες που δίδονται στα ιερά βιβλία όλων των θρησκειών που χρησιμεύουν για την καθοδήγηση και την προάσπιση των ομοθρήσκων τους· έτσι η εορταστική και έκφυλος ζωή τους χαμογελά και στη συνέχεια σε ένα από αυτά τα πανηγύρια ή γιορτές γνωρίζονται με μια ελκυστική γυναίκα που τους σαγηνεύει και τους σέρνει. Χωρίς να ζητείται η συγκατάθεση του Αγαπημένου τους Πατέρα, συχνά χωρίς τη συγκατάθεση των γονέων του ή αυτών της γυναίκας, καθορίζουν μεταξύ τους την ένωση σε γάμο, κολακευμένοι αποκλειστικά λόγω των ελαττωματικών τους αισθήσεων. Στη συνέχεια έρχεται η ανάγνωση αμέτρητων περιοδικών που αφθονούν στα βιβλιοπωλεία και στους πάγκους των βιβλιοπωλών που χρησιμεύουν ως διδασκαλία σε όλους τους τομείς της καθημερινής ζωής. Και αφού περάσει ο χρόνος

των

χαρών

και

των

παραληφθέντων

πληρωμών

αυτών

των

αποπροσανατολισμένων της ζωής, έρχονται ο επακόλουθος πόνος και η πικρία για όλα τα λάθη, φτάνοντας πολλοί εξ αυτών λόγω αυτών των συνθηκών σε αναζήτηση ανακούφισης, ακόμη και στα βιβλία των Γνωστικών διδασκαλιών. Διαπράττουν το σοβαρό λάθος να εξετάσουν αυτά τα βιβλία ο άνδρας ή η γυναίκα μόνοι τους, χωρίς να πληροφορήσουν ο ένας τον άλλο, όπως είναι το χρήσιμο· εάν ο άντρας δεν μεταφέρει τίποτα στη σύζυγό του για τη νέα συμπεριφορά που έχει αποφασίσει να λάβει και εάν (όπως είναι φυσικό) ο Σατανάς της συζύγου του λαμβάνει επίσης προληπτικά μέτρα ή και το αντίστροφο, στη συνέχεια έρχονται οι μεγάλες αντιθέσεις. Για να αποφευχθεί

www.gnosisellas.gr αυτό είναι καλύτερα οποιαδήποτε διδασκαλία φτάνει στο ζευγάρι να τη μοιράζουν μεταξύ τους, χωρίς φόβο ή δισταγμό· ο άνδρας θα επιτρέψει στην γυναίκα να γνωρίσει τα βιβλία που έχουν περιέλθει στην κατοχή του και η γυναίκα θα κάνει το ίδιο με τον σύζυγό της, ώστε οι δυσκολίες τους να είναι λιγότερο επώδυνες. Όλοι αυτοί οι άντρες που λαμβάνουν το φως της θεϊκής σοφίας, θα πρέπει να το καταστήσουν γνωστό στις συντρόφους τους, ώστε να μην τους διατυπώσουν αντιρρήσεις αργότερα συμβουλευόμενες από τις σατανικές τους λεγεώνες που πάντα είναι πρόθυμες να σταματήσουν τη διαδρομή του φωτός. Υπάρχει κάτι που πρέπει να σκεφτούμε πολύ σοβαρά: ο άντρας μπορεί να είναι μέθυσος, τζογαδόρος, βιτσιόζος, λαθρέμπορος, ακόμη και κλέφτης και η αγαπητή του γυναικούλα, συνεργάζεται σε όλα και είναι πάντα στη διάθεσή του, αλλά εάν ο άνδρας ακολουθεί το μονοπάτι της απελευθέρωσης τότε αυτή είναι έτοιμη ακόμα και να εγκαταλείψει το σπίτι με κάθε κόστος. Το ίδιο πράγμα συμβαίνει όταν η γυναίκα δέχεται το μονοπάτι της απελευθέρωσης. Τα παιδιά ακολουθούν τα ίδια ελαττώματα των γονέων, τις ίδιες τάσεις στην πολιτική, στα κοινωνικά και οικονομικά, αλλά σε αυτή την πορεία της αγνότητας, είναι δύσκολο να κάνουν και το ίδιο. Πολύ σωστά στους καιρούς του ο Χριστός είπε: Από τους χιλίους που με αναζητούν ένας με βρίσκει, από χιλιάδες που με βρίσκουν ένας με ακολουθεί και από τους χίλιους που με ακολουθούν ένας είναι δικός μου ... Οι ανύπαντροι γνωστικοί άντρες ή γυναίκες, είναι προτιμότερο να ψάξουν μέσα στις τάξεις των γνωστικών για το ταίρι τους, προκειμένου να αποφευχθεί η πίκρα της ένωσης σε γάμο με ανθρώπους που αγνοούν εντελώς αυτή τη σοφία της Επιστημονικής Αγνότητας, εκείνων που ζουν για να ευχαριστήσουν τις αισθήσεις τους. Όταν το ζευγάρι περπατά στον δρόμο της αγνότητας και ξέρουν πως να τη χρησιμοποιούν, όταν πάνε στο κρεβάτι αμόλυντοι, μετατρέπονται σε κολώνες του ζώντος ναού και χειρίζονται τους προθαλάμους τους, όπως είχε υποσχεθεί ο Κύριος Ιεχωβάς σύμφωνα με την βιβλική σοφία. Τα ζευγάρια που ακολουθούν το δρόμο της αγνότητας και των καθαρμών, είναι θριαμβευτές, η επιτυχία τους περιτριγυρίζει, η χαρά και η αγνή αγάπη τους επιτρέπουν να γνωρίζουν ανώτερους παράγοντες για να ξέρουν να ζουν ανάμεσα στον πόνο 6

www.gnosisellas.gr και στη δυστυχία που βρίσκεται γύρω τους, αυτές οι χάρες είναι εντελώς άγνωστες για τα κοινά ζευγάρια, τους ανίερους του εσωτερικού ναού. Όταν υπάρχει εσωτερική κάθαρση, όταν ο μαθητής αποφασίζει να τελειώνει με τα ελαττώματα του, να καθαρίσει τον ζωντανό ναό, διώχνοντας τους εμπόρους που εμπορεύονται μέσα τα πάθη, τις επιθυμίες, τις ζήλιες, τους εγωισμούς, τις μοχθηρίες, κλπ., μάθει να παίρνει αποφάσεις μόνος του, αποκτήσει θέληση και σταματήσει να λαθεύει μόνιμα, κατανοήσει καλύτερα τις διδασκαλίες και αρχίσει να διαμορφώνεται ως τον μελλοντικό πρωταθλητή, δεν αποτελεί πλέον μόνιμο φορτίο για τους Δασκάλους και τότε λαμβάνει τις εσωτερικές του δυνάμεις. Ο ανάξιος άνθρωπος, που δεν έχει κουράγιο, μοιάζει να είναι σαν μια ξεδιάντροπη γυναίκα ή μερικά κιλά κρέας που τα περιβάλλει μια φούστα, τον ενδιαφέρει μόνο η εύκολη ζωή, οι άλλοι να εργάζονται γι 'αυτόν, αλλάζει αδιάφορα τους άντρες ή τις γυναίκες σαν να αλλάζει καινούρια ρούχα και ποτέ δεν γνωρίζει την αγνή αγάπη που προέρχεται από τα βάθη της ψυχής. Ο πιο σύντομος δρόμος για να σωθεί η ψυχή τον διακήρυξε ο Χριστός σε αυτές τις τρεις αλήθειες: Εγκατέλειψε αυτά που έχεις, σήκωσε τον σταυρό σου και ακολούθησε με, δηλαδή εγκατέλειψε τα ελαττώματα σου, τις λεγεώνες σου, ένωσε το Lingam με το Yoni (τα φύλα) και Θυσιάσου όπως εγώ για την ανθρωπότητα. Ο Δάσκαλος Samael Aun Weor , Αβατάρας της σύνθεσης μας λέει επίσης για αυτές τις τρεις αλήθειες: Πρέπει να πεθάνουμε, πρέπει να γεννηθούμε, πρέπει να θυσιαστούμε, που σημαίνει: Να παθαίνουμε από στιγμή σε στιγμή είναι να σκοτώνουμε τα ελαττώματα μας, δηλαδή να απελάσουμε τους εμπόρους από το ζώντα ναό. Γέννηση είναι η καλή χρήση που κάνουμε στη συνουσία, μετατρέποντας τα νερά της ζωής για τη γέννηση των ηλιακών σωμάτων και η θυσία για τα φτωχά ορφανά, την φτωχή ανθρωπότητα που υποφέρει· έτσι ξέρουμε τα φοβερά μυστήρια του σεξ για να επιστρέψουμε στο χαμένο παράδεισο απ' τον οποίο εκδιωχθήκαμε επειδή φάγαμε από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού.

www.gnosisellas.gr

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Πυκνά δάση σκέπαζαν το ιερό βουνό (το Μονσαλβάτ) στα βόρεια της βησιγοτθικής Ισπανίας. Εκεί υψωνόταν το κάστρο του Γκριάλ, ένα κάστρο που ήταν επίσης και ναός. Το θαύμα είχε πραγματοποιηθεί πριν από πολλά χρόνια, όταν οι μουσουλμάνοι άπιστοι κυριαρχούσαν στην γη. Ήταν τότε που συνέβη εκείνο. Μια λεγεώνα αγγέλων κατέβηκε από τον Ουρανό και ενέπνευσε τον Τιτουρέλ, τον ευσεβή ήρωα. Οι άγγελοι έφεραν το ιερό δισκοπότηρο, την σεβάσμια Άγια Κούπα στην οποία ο ίδιος ο Θεός εναπόθεσε το ίδιο του το αίμα, και έφεραν (επιπλέον) την λόγχη που είχε διαπεράσει το πλευρό Του. Αυτές οι μαρτυρίες του σεβάσμιου θαύματος παραδόθηκαν στον Τιτουρέλ, ο οποίος έχτισε έναν ναό για να τα φυλάξει: τον ναό του Γκριάλ. Όλοι οι ιππότες που παρουσιάζονταν εκεί ελεύθεροι από αμαρτίες γίνονταν δεκτοί για να χρησιμεύσουν σαν φύλακες των θεϊκών θησαυρών.

Και

αυτοί

που

αφιερώνονταν

σε

αυτήν

την

αποστολή

ενδυναμώνονταν από το Γκριάλ. Στην κοιλάδα όπου απλωνόταν η ηδονική και γόνιμη γη των μουσουλμάνων, ζούσε ο Κλίνγκσορ ο οποίος (αφού διέπραξε ένα τρομερό αμάρτημα) αποφάσισε να εξαγνιστεί. Βλέποντας ότι δεν είχε δυνάμεις για να πολεμήσει το κακό, κατευθύνθηκε προς τον ιερό ναό ζητώντας να πάρει μέρος στους άγιους ιππότες που φύλαγαν τα θεϊκά κειμήλια. Πλην όμως ο Τιτουρέλ απέρριψε την αίτησή του περιφρονητικά. Μόνο όσοι έφταναν στο Γκριάλ χωρίς να γνωρίζουν αμαρτία ήταν άξιοι να ενωθούν με τους ιππότες που φύλαγαν τον θεϊκό θησαυρό. Τότε ο θυμός κυρίευσε το πνεύμα του Κλίνγκσορ και τον οδήγησε στον δρόμο της μαγείας. Επικαλέστηκε τις δαιμονικές δυνάμεις και κατάφερε να μετατρέψει τους άγονους κάμπους σε έναν ηδονικό κήπο, όπου διαβολικές και όμορφες γυναίκες περίμεναν τους ιππότες του Γκριάλ για να τους βάλουν σε

www.gnosisellas.gr πειρασμό με άγριες απολαύσεις. Όποιος υπέκυπτε, τον εγκατέλειπε η χάρη του Γκριάλ και έμενε στην κυριαρχία του Κλίνγκσορ. Στο τέλος ο Τιτουρέλ μια μέρα, κουρασμένος πια από το βάρος των χρόνων, παραχώρησε την κυριότητα του Γκριάλ στον γιο του Αμφόρτα. Ο θαρραλέος Αμφόρτας επεδίωκε να ελευθερώσει, με οποιονδήποτε τρόπο, το Γκριάλ από την διαβολική γοητεία του Κλίνγκσορ, στον οποίο τόσοι ιππότες είχαν υποκύψει. Ο Αμφόρτας ήταν ατρόμητος. Κάποια μέρα πήρε την θαυμάσια λόγχη, το όπλο του Θεού, και βγήκε στον δρόμο. Πίστευε ότι μπορούσε να εμποδίσει την εξουσία του μάγου, αλλά η καταστροφή του δεν άργησε να τον βρει. Στα περίχωρα του κάστρου έπεσε στην γοητεία μιας διαβολικής γυναίκας. Μέθυσε ανάμεσα στα μπράτσα της και ανοίγοντας το χέρι η ιερή λόγχη έπεσε στο πάτωμα. Μια θανάσιμη κραυγή ακούστηκε στο δάσος. Την ιερή λόγχη, το όπλο του Θεού, την κρατούσε ένα ανάξιο και αχρείο χέρι: το χέρι του Κλίνγκσορ. Με την άγια λόγχη ο μάγος πλήγωσε στο στήθος τον Αμφόρτα. Όταν οι ιππότες του Γκριάλ τον έπαιρναν ακουγόταν ακόμα ανάμεσα στα δέντρα του δάσους το γέλιο του Κλίνγκσορ, που είχε αρπάξει το άγιο όπλο και είχε αφήσει στο στήθος του Αμφόρτα μια τρομερή πληγή που δεν επουλωνόταν. Από τότε η λόγχη ήταν πάντα στην κατοχή του Κλίνγκσορ, που ήλπιζε να αποκτήσει κάποια μέρα το Γκριάλ.. Εν τω μεταξύ, στον ναό, ο Αμφόρτας ξαπλωμένος μπροστά στο Θεϊκό δισκοπότηρο και περιτριγυρισμένος από τους ιππότες ικέτευε με διακαείς επικλήσεις για ένα ελπιδοφόρο σημάδι. Συχνά ένα θεϊκό φως ξεπετιόταν από το Γκριάλ και σε ένα ουράνιο όραμα προφέρονταν αυτές οι λέξεις σαν ένα γλυκό προμήνυμα:

«Η προσευχή επιστρέφει δίκαια στο αγνό και απλό πνεύμα. Να περιμένετε εκείνον που εγώ έχω επιλέξει».

*** Μόνο ένα πράγμα αλάφραινε τον πόνο της πληγής που δεν έκλεινε ποτέ: το μπάνιο στα ιερά νερά της λίμνης που υπήρχε κοντά στα τείχη του κάστρου του Γκριάλ. 6

www.gnosisellas.gr Μία από τις τόσες μέρες πήγαιναν με ένα φορείο τον Αμφόρτα στην όχθη της λίμνης. Ξημέρωνε. Ο Γκουρνεμάνζ, ένας από τους ιππότες του Γκριάλ, μαζί με τους υπηρέτες, είχε αναλάβει την φρούρηση όλη την νύχτα στην όχθη του ποταμού. Βλέποντας να πλησιάζει το φορείο, προχώρησε ένα βήμα προς αυτούς που έρχονταν και είπε:

-Γεια! Πως είναι ο Αμφόρτας σήμερα; Μήπως τα βότανα που τον έφεραν μαλάκωσαν το κακό; Ένα από τους ιππότες της ακολουθίας απάντησε:

-Πως μπορείς να υποθέτεις κάτι τέτοιο, εσύ που όλα τα ξέρεις; Ο πόνος τον έχει γίνει ακόμα πιο σκληρός και δυνατός. Ωχρός από την συνεχή αϋπνία διέταξε σήμερα το πρωί να τον πάμε στην λίμνη για μπάνιο. Ο Γκουρνεμάνζ αναστέναξε θλιμμένα.

-Είμαστε τρελοί αν νομίζουμε ότι μπορούμε να τον ανακουφίσουμε. Ανακουφίζεται μόνο όποιος γιατρεύεται Τίποτε δεν αξίζουν τα βότανα ούτε τα αφεψήματα, τίποτε δεν μπορεί να τον καταπραΰνει. Αλλά ο Γκουρνεμάνζ πρόσθεσε για τον εαυτό του:

-Νομίζω ότι υπάρχει ένα φάρμακο... Και είναι το μόνο... -Μπορείς να μας πεις ποιο είναι; ρώτησε ένας από τους ιππότες της ακολουθίας που είχε ακούσει τα τελευταία λόγια του.

-Γρήγορα! Στο νερό! είπε ο Γκουρνεμάνζ αποφεύγοντας να δώσει απάντηση. Εκείνη την στιγμή ένας από τους υπηρέτες έδειξε ένα μέρος του δάσους και φώναξε:

-Κοιτάξτε! Μια παράξενη φιγούρα είχε μόλις εμφανιστεί ανάμεσα στα δέντρα: μια γυναίκα με άγρια εμφάνιση, ντυμένη με δέρματα ζώων. Τα μακριά μαύρα μαλλιά της ήταν αχτένιστα και μια ζώνη από φίδι ήταν γύρω στην μέση της. Στο αναψοκοκκινισμένο της πρόσωπο έλαμπαν δυο μαύρα και διεισδυτικά μάτια, που την μια στιγμή εξαπέλυαν κεραυνούς και την άλλη φαίνονταν ακίνητα και ξέπνοα.

-Α, είναι η Κούντρι, αναφώνησε ο Γκουρνεμάνζ μόλις την αναγνώρισε. -Μας φέρνει καλά νέα; ρώτησε ένας από τους υπηρέτες. Η Κούντρι πλησίασε τον Γκουρνεμάνζ και του έδωσε ένα κλειστό μπουκάλι.

-Πάρτο, ψιθύρισε, βάλσαμο... 5

www.gnosisellas.gr -Από πού προέρχεται αυτό το φάρμακο; ρώτησε ο Γκουρνεμάνζ. -Από μια χώρα που βρίσκεται πολύ πιο μακριά από ότι μπορείς να φανταστείς. Αν δεν έχει αποτελέσματα αυτό, η Αραβία δεν έχει πιο. τίποτε άλλο για την ανακούφιση του. Αλλά μην με ρωτάς άλλο... Είμαι κουρασμένη! Η Κούντρι έπεσε στο χώμα σαν πληγωμένο ζώο και ο Γκουρνεμάνζ προχώρησε μέχρι το φορείο που ξεκουραζόταν ο δυστυχισμένος Αμφόρτας.

-Θέλεις να δοκιμάσεις το φάρμακο που σου προσφέρω; -Από πού προέρχεται αυτό το παράξενο μπουκάλι; ρώτησε ο πληγωμένος. -Το έχουν φέρει από την Αραβία ειδικά για σένα. -Και ποιος το έφερε; ρώτησε πάλι ο Αμφόρτας. -Εκείνη η γυναίκα που είναι πεσμένη στην γη , είπε ο Γκουρνεμάνζ, Έ Κούντρι! θέλεις να έλθεις·, Η Κούντρι συνέχιζε να μένει ξαπλωμένη στα χορτάρια. Έμοιαζε να μην καταλαβαίνει ότι την φώναζαν. Τότε, ακούγοντας το όνομα της γυναίκας, ο Αμφόρτας ανασηκώθηκε ελαφρά στο φορείο του υποβασταζόμενος από έναν από τους υπηρέτες.

-Εσύ είσαι Κούντρι: είπε. Σε εσένα χρωστάω πάλι αυτές τις φροντίδες; Τότε καλά; θα το δοκιμάσω αυτό το βάλσαμο, ακόμη και αν είναι μόνο για να σε ευχαριστήσω για την πίστη σου. Ακούγοντας αυτά τα λόγια, η Κούντρι άρχισε να φωνάζει, στριφογυρίζοντας στο έδαφος μέσα σε τρομερούς σπασμούς.

-Όχι, όχι! Σε τίποτα δεν χρησιμεύει! Αυτό έλειπε! Πήγαινε! Πήγαινε στο νερό! Ο Αμφόρτας την κοίταξε ευχαριστημένος και έδωσε διαταγή να ξεκινήσουν. Οι υπηρέτες ξανασήκωσαν το φορείο και κατευθύνθηκαν προς την λίμνη, συνοδευόμενοι από την ακολουθία των ιπποτών. Ο Γκουρνεμάνζ τους ακολούθησε με το βλέμμα και αναστέναξε λυπημένος. Ένας από τους υπηρέτες είχε μείνει με τον Γκουρνεμάνζ. Παρατηρούσε, έκπληκτος, τους παράξενους σπασμούς της Κούντρι και βλέποντας ότι έμεινε ακίνητη της είπε:

-Έ! Τι κάνεις; Γιατί σέρνεσαι; Η Κούντρι δεν απαντούσε. Έμοιαζε να μην ακούει τίποτε. Ο άλλος υπηρέτης γύρισε προς τον σύντροφο του και είπε: 6

www.gnosisellas.gr -Φοβάμαι, ότι με τις μαγείες της, αυτή η γυναίκα θα καταφέρει να χαθεί ο Αμφόρτας για πάντα. Ο Γκουρνεμάνζ, που κρατούσε σιωπή, σήκωσε το κεφάλι και κάρφωσε τους δύο άνδρες με το λυπημένο του βλέμμα.

-Μήπως σας έβλαψε ποτέ; ρώτησε, είναι ή δεν είναι αυτή που φέρνει νέα από μακρινές χώρες, όπου μάχονται οι δικοί μας, από τόσο απόμακρες χώρες που αγνοούμε ακόμα και που βρίσκονται; Μήπως δεν είναι αυτή που με αιώνια πίστη-και συνεχή τύχη μας φέρνει κάθε είδους μηνύματα; Της έχετε ζητήσει ποτέ ψωμί ή σας έχει ζητήσει εκείνη; Τίποτα δεν την δένει μαζί μας. Παρ' όλα αυτά, όταν βρισκόμαστε σε κίνδυνο, πηγαίνει και έρχεται όλο λαχτάρα, χωρίς ποτέ να περιμένει τις ευχαριστίες μας. Νομίζω ότι αν η συμπεριφορά της μας προσβάλλει, μας προσφέρει, παρ' όλα αυτά, μεγάλα κέρδη. -Ναι αλλά μας μισεί, είπε ένας από τους υπηρέτες, κοίτα πως μας κοιτάζει με μάτια γεμάτα περιφρόνηση. -Νομίζω ότι είναι ειδωλολάτρισσα και ίσως επιπλέον να είναι μάγισσα, είπε ο άλλος υπηρέτης.

Ο Γκουρνεμάνζ κούνησε το κεφάλι.

-Ναι, ίσως να είναι καταραμένη. Τώρα ζει εδώ, αλλά ποιος ξέρει αν εξιλεώνεται για εγκλήματα που έχει κάνει σε άλλη ζωή; Και γυρνώντας το βλέμμα προς την γυναίκα, που συνέχιζε να είναι πεσμένη στο χώμα, πρόσθεσε:

-Την γνωρίζω εδώ και καιρό. Και ο Τιτουρέλ την ήξερε πριν να έρθω εδώ. Όταν κτιζόταν το κάστρο για να φυλαχτούν οι θεϊκοί θησαυροί, την βρήκε μέσα σε μερικούς θάμνους. Όπως μου είχε πει ήταν ακίνητη σαν νεκρή. Εγώ ο ίδιος την βρήκα κατά τον ίδιο τρόπο όπως τώρα την καταραμένη μέρα που ο Κλίνγκσορ απόκτησε την ιερή λόγχη με την οποία πλήγωσε τον Αμφόρτα. Έ! Με ακούς; φώναξε απευθυνόμενος στην Κούντρι. Πες μου, που ήσουν όταν ο Αμφόρτας έχασε το ιερό όπλο; Γιατί δεν θέλησες να μας βοηθήσεις σε εκείνες τις περιστάσεις; Η Κούντρι συνέχιζε να μένει σιωπηλή και ξέπνοη, σαν να μην είχε ακούσει την ερώτηση. Ξαφνικά πετάχτηκε πάνω με ένα πήδημα και φώναξε μπροστά στο πρόσωπο του Γκουρνεμάνζ:

-Ποτέ δεν σας έχω βοηθήσει! 5

www.gnosisellas.gr Ακούγοντας την φωνή της Κούντρι, ένας από τους υπηρέτες εκτόξευσε ένα στεντόρειο γέλιο και με σαρκαστικό τόνο είπε:

-Αφού είναι τόσο γενναία και τόσο πιστή, γιατί δεν την στέλνεις να βρει την λόγχη; Ο Γκουρνεμάνζ κούνησε το σεβάσμιο κεφάλι του που είχε γκριζάρει από τα χρόνια και ψιθύρισε:

-Όχι, δεν είναι δυνατόν! Ω θαυμάσια λόγχη, όπλο του Θεού! Σε έχω δει να σε κραδαίνει ανάξιο χέρι και τώρα δεν μας μένει άλλη ελπίδα από το γλυκό προμήνυμα που δόθηκε στον Αμφόρτα μετά την συμφορά:

«Η προσευχή επιστρέφει δίκαια στο αγνό και απλό πνεύμα. Να περιμένετε εκείνον τον οποίο εγώ έχω επιλέξει».

-Η προσευχή επιστρέφει δίκαια στο αγνό και απλό πνεύμα... επανέλαβε σαν ηχώ ένας από τους υπηρέτες. Εκείνη την στιγμή ακούστηκαν φωνές που έρχονταν από την λίμνη που είχαν πάει τον Αμφόρτα. Ο Γκουρνεμάνζ και οι σύντροφοι του κοιτάχτηκαν γεμάτοι αγωνία. Ένας άγριος κύκνος, με ένα βέλος βυθισμένο στο στήθος, έπεσε στα πόδια του Γκουρνεμάνζ. Στις επιθανάτιες στιγμές της αγωνίας του τίναζε με απελπισία τα κατακόκκινα από το αίμα φτερά του. Από την λίμνη έφτασαν τρέχοντας οι ιππότες της ακολουθίας του Αμφόρτα. Ένας από αυτούς γονάτισε και τράβηξε το βέλος από το στήθος του κύκνου. Τα φτερά είχαν πάψει να τινάζονται, ο κύκνος ήταν νεκρός.

-Ποιος τον πλήγωσε; ρώτησε ο Γκουρνεμάνζ. Όλα είχαν εξελιχθεί με μια τρομερή ταχύτητα. Αλλά σε εκείνα τα σύντομα λεπτά, ο θάνατος του κύκνου είχε εξαφανίσει την μεγαλειώδη ειρήνη που βασίλευε στο δάσος. Μια ατμόσφαιρα έντασης και αγωνίας κυριαρχούσε στο περιβάλλον. Ένας από τους ιππότες που ήρθαν από την λίμνη απάντησε στις ερωτήσεις του Γκουρνεμάνζ:

-Κοιτούσαμε τον κύκνο να πετά πάνω από τα νερά της λίμνης, ήταν ένα ωραιότατο θέαμα Ο Αμφόρτας το χαρακτήρισε σαν ένα ευνοϊκό προμήνυμα ελπίδας. Αλλά, ξαφνικά, ένα βέλος... Αυτός που μιλούσε διακόπηκε από την άφιξη των άλλων ιπποτών που είχαν συλλάβει έναν όμορφο νέο ντυμένο με ένα τομάρι αρκούδας, με ένα τόξο στο 6

www.gnosisellas.gr χέρι και μια φαρέτρα γεμάτη βέλη, κρεμασμένη στο πλευρό του, ίδια με αυτό που είχε πληγώσει τον κύκνο.

-Αυτός ήταν! φώναξαν μερικοί από αυτούς που ήταν μαζεμένοι εκεί -Το ότι ήταν αυτός, είπε ένας από τους ιππότες, το αποδεικνύουν αυτό το τόξο και αυτό το βέλος, που πλήγωσε τον κύκνο, το οποίο είναι ίδιο με τα δικά του. -Εσύ είσαι αυτός που σκότωσε τον κύκνο; ρώτησε ο Γκουρνεμάνζ. Ο νέος έμοιαζε αδιάφορος για όλα όσα συνέβαιναν γύρω του. Τα μάτια του, διάφανα σαν το νερό, δεν έδειχναν την παραμικρή ενοχή και έλαμψαν στο άκουσμα της ερώτησης του Γκουρνεμάνζ.

-Ναι, εγώ ήμουν! απάντησε, όλα τα χτυπώ στο πέταγμα. -Εσύ ήσουν; Δεν ανησυχείς για την κακή σου πράξη; είπε ο Γκουρνεμάνζ. Πως τόλμησες να τον σκοτώσεις σε αυτό το ιερό δάσος όπου γύρω σου υπάρχει μόνο ειρήνη; Μήπως δεν ήταν ήμερα τα ζώα μαζί σου Δεν ήταν πειθήνια μαζί σου; Δεν κελαηδούσαν ευτυχισμένα τα πουλιά πάνω στα κλαδιά; Και ο πιστός κύκνος τι ζημιά σου έκανε; Πετούσε πάνω από την λίμνη ψάχνοντας το ταίρι του για να καθαγιάσει με αυτόν τον τρόπο το μπάνιο του βασιλιά μας. Μήπως σε ευχαριστεί να ρίχνεις αδέσποτα βέλη με το τόξο σου; Ήταν ένα πουλί ευχάριστο σε όλους. Μήπως δεν ήταν σε σένα; Κοίταξε, το πλήγωσες στο στήθος, το αίμα του βάφει τα χόρτα, τα φτερά κρέμονται άψυχα, το λευκό του φτέρωμα έχει αρχίσει να μαυρίζει και τα μάτια του θόλωσαν. Κοίταξε αυτό το βλέμμα... Ο νέος, που άκουγε συγκινημένος τα λυπημένα λόγια του Γκουρνεμάνζ, έσπασε το τόξο και πέταξε τα βέλη. Ο Γκουρνεμάνζ συνέχισε:

-Είσαι ικανός να νοιώσεις μετάνοια και να καταλάβεις την κακή σου πράξη; Αναγνωρίζεις την αμαρτία σου; Αχ! πως μπόρεσες να το κάνεις παιδί μου; -Δεν σκέφτηκα τίποτε από αυτά, απάντησε ο κρατούμενος, σκεπάζοντας τα μάτια του με τα χέρια και πολύ συγκινημένος.

-Από πού έρχεσαι; τον ρώτησε ο Γκουρνεμάνζ. -Δεν ξέρω. -Ποιος είναι ο πατέρας σου; -Δεν ξέρω. -Ποιος σου έδειξε αυτόν τον δρόμο; -Δεν ξέρω. 5

www.gnosisellas.gr -Πως σε λένε; -Λεν ξέρω. Έχω πολλά ονόματα αλλά τώρα δεν θυμάμαι κανένα.. -Ώστε λοιπόν, επέμεινε ο Γκουρνεμάνζ, δεν ξέρεις απολύτως τίποτα. Και μετά, γυρνώντας προς τους υπηρέτες, φώναξε:

-Γυρίστε στην λίμνη! Να προσέχετε το μπάνιο του κυρίου μας. Γρήγορα! Εκτελώντας την διαταγή οι υπηρέτες γύρισαν στην λίμνη. Ένας από αυτούς πήρε το σώμα του κύκνου. Στην ησυχία του δάσους έμειναν ο ένας μπροστά στον άλλο ο Γκουρνεμάνζ και ο νεοφερμένος. Ξεχασμένη από όλους η Κούντρι συνέχιζε να είναι πεσμένη στην γη σαν θηρίο. Μια υπερφυσική ειρήνη βασίλευε στο περιβάλλον όταν ο Γκουρνεμάνζ είπε:

-Για να δούμε, αφού δεν ξέρεις τίποτα για όλα όσα σε ρωτάω, πες μου τι ξέρεις, γιατί χωρίς αμφιβολία κάτι πρέπει να ξέρεις. -Έχω μητέρα, την λένε Χερζελέϊντε. Το δάσος και τα πράσινα λιβάδια ήταν το σπίτι μας. -Ποιος σου έδωσε το τόξο; ρώτησε ο Γκουρνεμάνζ. -Το έφτιαξα εγώ ο ίδιος για να τρομάζω τους αετούς. Ο Γκουρνεμάνζ παρατήρησε καλά καλά τον νέο που μιλούσε με τόσο παράξενο τρόπο.

-Παρ ' όλα αυτά, είπε, φαίνεσαι ευγενικής καταγωγής. Γιατί η μητέρα σου δεν σου έμαθε καλύτερα όπλα; Η Κούντρι είχε σηκωθεί και πλησίασε τους δύο άνδρες Βλέποντας ότι ο νεοφερμένος έμενε σιωπηλός και δεν απαντούσε στην ερώτηση του Γκουρνεμάνζ, απάντησε αντί για αυτόν.

-Τον λένε Πάρσιφαλ. Όταν τον γέννησε η μητέρα του, ο πατέρας τον, ο Γκαμουρέτ, είχε πεθάνει στην μάχη. Η Χερζελέϊντε, θέλοντας να σώσει τον γιο της από τέτοιο θάνατο, τον πήρε μακριά,, χωρίς όπλα, σε ένα έρημο δάσος. Η τρελή! αποτελείωσε με ένα τρομερό γέλιο. -Ναι, απάντησε ο Πάρσιφαλ. Και μια μέρα πέρασαν κοντά από εκείνο το δάσος, καβαλώντας όμορφα άλογα, μερικοί άνθρωποι που θάμπωναν με τις λαμπερές πανοπλίες τους και τα άσπρα πανωφόρια. Ήθελα να τους ακολουθήσω και αυτοί γελούσαν, καθώς συνέχιζαν τον δρόμο τους, και έλεγαν ότι πηγαίνουν στο κάστρο του Γκριάλ. Εγώ τους ακολούθησα αλλά δεν θα μπορούσα ποτέ να τους φτάσω. Πέρασα κοιλάδες και βουνά, έρημους και πυκνά δάση. 6

www.gnosisellas.gr Περπατούσα χωρίς να σταματώ, είτε ήταν μέρα είτε ήταν νύχτα, και χρειαζόταν να καταφεύγω στο τόξο μου για να σωθώ από θηρία και από ανθρώπους. Ακούγοντας αυτά τα λόγια η Κούντρι πλησίασε τον Γκουρνεμάνζ και του φώναξε:

-Αλήθεια είναι. Νίκησε γίγαντες και κακούργους. Όλοι έτρεμαν αυτό το γενναίο παιδί. Ο Γκουρνεμάνζ γέλασε και βάζοντας το χέρι του πάνω στον ώμο του Πάρσιφαλ, τον ρώτησε με φιλικό τόνο:

-Που βρίσκεται η μητέρα σου; Την εγκατέλειψες και θα κλαίει λυπημένη για σένα -Δεν κλαίει πιο., τον διέκοψε η Κούντρι, η μητέρα του είναι νεκρή. -Τι είπες; φώναξε ο Πάρσιφαλ. Πέθανε; Πως το ξέρεις; -Ήμουν δίπλα της όταν πέθανε, σε θυμόταν με τρυφερότητα. Ο Πάρσιφαλ, τρομερά αναστατωμένος, πήδηξε πάνω στην Κούντρι και την ταρακούνησε βίαια. Φαινόταν να μην μπορεί να πιστέψει αυτό που μόλις άκουσε. Ο Γκουρνεμάνζ προχώρησε για να τους χωρίσει.

-Σταμάτα, φώναξε. Τι κακό σου έκανε αυτή η γυναίκα; Πρέπει να είναι αλήθεια αυτό που λέει, γιατί η Κούντρι δεν λέει ποτέ ψέματα. Ο Πάρσιφαλ ήταν ακίνητος, με το πρόσωπο κάτωχρο, σαν πετρωμένος. Η Κούντρι έτρεξε σε μια κοντινή πηγή, γέμισε ένα κέρατο με νερό και ξαναγύρισε να δώσει στον Πάρσιφαλ να πιει. Αυτός πήρε ασυνείδητα το νερό που του πρόσφεραν.

-Ποτέ δεν κάνω καλό, είπε η Κούντρι. θα ήθελα ειρήνη, ανάπαυση, αλλά βρίσκω μόνο κούραση. Θέλω να κοιμηθώ, να κοιμηθώ... Όχι! Ποτέ να μην κοιμηθώ! Φοβάμαι. Και βγάζοντας μια τρομερή κραυγή, εξαφανίστηκε ανάμεσα στα δέντρα του δάσους.

-Βλέπω ότι ο βασιλιάς γυρίζει από το μπάνιο, είπε α Γκουρνεμάνζ. -Πρέπει να είναι μεσημέρι. Έλα αγόρι μου, θέλω να σε πάω στο ιερό Συμπόσιο. Αν είσαι αγνός το Γκριάλ θα σε θρέψει με ψωμί και κρασί. -Ποιο είναι το Γκριάλ;

www.gnosisellas.gr Ο Γκουρνεμάνζ έβαλε το χέρι του γύρω από τους ώμους του παιδιού. Του έδειξε τον δρόμο και απάντησε:

-Δεν μπορεί να ειπωθεί, αλλά αν ήσουν εσύ ο εκλεκτός του Γκριάλ ποτέ δεν θα έχανες την Χάρη. Και θα σου πω και κάτι άλλο, δεδομένου πως σε έχω ξεχωρίσει: δεν υπάρχει δρόμος που να οδηγεί στο Γκριάλ, είναι ο ίδιος κάποιος που γίνεται οδηγός. Όταν ο Γκουρνεμάνζ και ο Πάρσιφαλ μπήκαν στον ναό του Γκριάλ, μια εντυπωσιακή σιωπή βασίλευε κάτω από τους πέτρινους θόλους και μέσα στο μεγαλειώδες δάσος από κολώνες. Οι υπηρέτες άρχιζαν να ανάβουν τις λάμπες της ιερής περιοχής. Σύντομα θα άρχιζε η τελετουργία. Ο Γκουρνεμάνζ κάρφωσε την διεισδυτική ματιά του στα μάτια του νεαρού και του είπε:

-Βάλε προσοχή και απόδειξέ μου ξεκάθαρα αν είσαι εσύ το αγνό και απλό πνεύμα που έχει εκλεγεί για τον θρόνο της γνώσης. Οι ιππότες του Γκριάλ άρχισαν να μπαίνουν στο εσωτερικό του Ναού. Πίσω από αυτούς μπήκαν οι υπηρέτες. Οι ψηλοί θόλοι επαναλάμβαναν την ηχώ των μεγαλόπρεπων ψαλμών της τελετουργίας. Οι ιππότες προχώρησαν γύρω από το τραπέζι. Τέλος, μπήκαν οι υπηρέτες που έφερναν την θήκη που περιείχε το ιερό Γκριάλ και οι υπηρέτες που μετέφεραν το φορείο στο οποίο ήταν ξαπλωμένος ο δυστυχισμένος Αμφόρτας. Ο γέρο Τιτουρέλ ήταν ο πρώτος που μίλησε στην συνέλευση. Απευθύνθηκε στον Αμφόρτα:

-Γιε μου, του είπε, σκέφτεσαι να ιερουργήσεις; Θα μπορέσεις να δεις το ιερό Γκριάλ και να ζήσεις; Ή πρέπει να πεθάνω χωρίς να με ευνοήσει ο Κύριος; -Αχ! Δυστυχής εγώ! είπε λυπημένος ο Αμφόρτας. Ω πατέρα μου, ιερούργησε πάλι εσύ, σε παρακαλώ. Ζήσε εσύ και άφησε με να πεθάνω! -Ζω ακόμα από θέλημα τον Θεού, απάντησε ο Τιτουρέλ, όμως είμαι πια αδύναμος για να τον υπηρετήσω. Κάνε το εσύ και καθάρισε την αμαρτία σου. Και απευθυνόμενος στους υπηρέτες διέταξε:

-Εμφανίστε τώρα το Γκριάλ! -Όχι, μην το εμφανίζετε ακόμα! φώναξε ο Αμφόρτας. Αχ! Κανένας άνθρωπος, κανένας, δεν μπορεί να καταλάβει το μαρτύριο μου όταν βλέπω την πηγή όλων των καλιών. Γιατί, τι είναι η πληγή και οι ανυπόφοροι πόνοι της, αν 6

www.gnosisellas.gr συγκριθούν με το κολασμένο μαρτύριο του να είσαι καταδικασμένος να ιερουργείς; Είμαι αναγκασμένος να ικετεύω την Ιερή Χάρη για εύνοια των αγνών, εγώ που είμαι ο ένοχος. Έλεος! Στηριγμένος στους υπηρέτες, ο Αμφόρτας σηκώθηκε από το κρεβάτι και γονάτισε μπροστά στο μαρμάρινο τραπέζι στο οποίο είχε τοποθετηθεί το Γκριάλ. Όταν ξανασηκώθηκε, πήρε το δισκοπότηρο στα χέρια του και το σήκωσε ψηλά, δείχνοντάς το σε άλλους. Μετά, μαζεύοντας ης τελευταίες του δυνάμεις, ο Αμφόρτας έκανε το σημείο του Σταυρού και καθαγίασε το ψωμί και το κρασί. Ο Πάρσιφαλ παρέμενε σιωπηλός και παρατηρούσε εκστασιασμένος την σκηνή που εκτυλισσόταν μπροστά στα μάτια του. Οι υπηρέτες είχαν αρχίσει να μοιράζουν το ψωμί και το κρασί ανάμεσα στους ιππότες. Ο Γκουρνεμάνζ έκανε ένα νεύμα στον Πάρσιφαλ να πλησιάσει μαζί του στο τραπέζι, αλλά ο Πάρσιφαλ δεν φάνηκε να το κατάλαβε. Βρισκόταν βυθισμένος σε μια βαθιά έκσταση και δεν φαινόταν να καταλαβαίνει τι συνέβαινε γύρω του. Ξαφνικά, ο Αμφόρτας αισθάνθηκε ότι του άνοιγε πάλι η πληγή. Οι υπηρέτες τον ξάπλωσαν στο φορείο και σηκώνοντας τον από το πάτωμα, ξεκίνησαν για την έξοδο του ναού. Πίσω από αυτούς και με το ίδιο τελετουργικό που χρησιμοποίησαν για να μπουν, έβγαιναν όλοι οι παρευρισκόμενοι. Ο Γκουρνεμάνζ ετοιμαζόταν να βγει όταν παρατήρησε ότι ο Πάρσιφαλ βρισκόταν ακίνητος στο ίδιο σημείο που τον είχε αφήσει. Τον πλησίασε και του είπε:

-Ακόμα εδώ είσαι; Ξέρεις τι είναι αυτό που είδες; Ο Πάρσιφαλ έκανε μια αρνητική κίνηση με το κεφάλι.

-Τότε, συνέχισε ο Γκουρνεμάνζ, συνεχίζεις να είσαι μόνο ένας τρελός. Φύγε τώρα αμέσως! Συνέχισε τον δρόμο σον και να θυμάσαι μόνο αυτό: άφησε ήσυχους τους κύκνους και σκότωνε θηρία, αν μπορείς.

*** Στις νότιες πλαγιές του Μονσαλβάτ, στην γη που κυριαρχούσαν οι μουσουλμάνοι, τριγυρισμένο από έναν ηδονικό κήπο, βρισκόταν το κάστρο του Κλίνγκσορ. Ψηλά σε έναν από τους πύργους βρισκόταν το εργαστήριο του

www.gnosisellas.gr μάγου. Εργαλεία της μαγείας φαίνονταν σωριασμένα σε όλες τις γωνιές. Πάνω σε ένα τεράστιο τραπέζι, μπροστά στο οποίο καθόταν ο Κλίνγκσορ, βρίσκονταν μερικά φιαλίδια που περιείχαν φίλτρα που κάπνιζαν. Ο Κλίνγκσορ κρατούσε στο χέρι έναν μεταλλικό καθρέπτη στον οποίο μπορούσε να παρατηρεί τι συνέβαινε σε άλλα μέρη. Ξαφνικά, πάνω στην αστραφτερή επιφάνεια του μετάλλου εμφανίζεται η μορφή του Πάρσιφαλ, που κατευθυνόταν προς το κάστρο, Ο Κλίνγκσορ κοίταξε εξοργισμένος αυτή την εικόνα, και αφήνοντας τον καθρέπτη, στην μέση

ενός μαγικού εξορκισμού, κάλεσε την Κούντρι να εμφανιστεί.

Υπακούοντας στην διαβολική διαταγή του αφέντη της, η Κούντρι εμφανίστηκε στο κέντρο του εργαστηρίου, αφήνοντας μια ανατριχιαστική κραυγή.

-Που ήσουν; ρώτησε ο Κλίνγκσορ. Με τους ανθρώπους του Γκριάλ πάλι; Σου συμπεριφέρονται σαν σε θηρίο και εσύ συνεχίζεις να πηγαίνεις σε αυτούς. Δεν προτιμάς να μείνεις στο πλάι μου; Γιατί ξανάφυγες αφού μου είχες προδώσει τον Αμφόρτα, τον πιο αγνό φύλακα του Γκριάλ; Η Κούντρι δεν ήταν ικανή να απαντήσει στον αφέντη της. Το σώμα της διέτρεχαν σύντομα ρίγη και από τα χείλη της έβγαιναν μόνο βογκητά, Ο Κλίνγκσορ συνέχισε:

-Θέλεις να βοηθήσεις τους αγνούς άντρες, έτσι; θέλεις να επανορθώσεις για την προδοσία που τους έκανες έ; Λοιπόν μην περιμένεις βοήθεια από αυτούς. Όλοι θα πουλιόνταν και εγώ θα μπορούσα να τους καταστρέψω με το όπλο που πήρα από τον ίδιο τους τον βασιλιά. Και αλλάζοντας τόνο πρόσθεσε:

-Αλλά σήμερα πρέπει να νικήσουμε έναν άνδρα πιο επικίνδυνο. Η ασπίδα του είναι η απλότητα του πνεύματος. -Εγώ,.. ψιθύρισε η Κούντρι, δεν θέλω. -Θα θελήσεις μια και πρέπει να με υπακούσεις. Είμαι ο αφέντης και ο γητευτής σου. Τίποτε δεν μπορείς να κάνεις εναντίον μου. από την άλλη μεριά πρέπει να θυμάσαι ότι όποιος μπορέσει να σε νικήσει θα σε ελευθερώσει. Έτσι λοιπόν αυτή είναι η ευκαιρία σου. Δοκίμασε με τον ήρωα που πλησιάζει! -Εγώ... ψιθύρισε ξανά η Κούντρι, δεν θέλω. -Θα θελήσεις! είπε ο Κλίνγκσορ,

www.gnosisellas.gr

*** Ο Πάρσιφαλ έφτασε στον μαγεμένο κήπο. Μπαίνοντας στον περίβολο έπρεπε να πολεμήσει με τους πολεμιστές που είχαν φτάσει μέχρι εκεί, τραβηγμένοι από τις διαβολικές γυναίκες που ήταν στην υπηρεσία του Κλίνγκσορ. Όταν νίκησε και τον τελευταίο από τους εχθρούς του ο Πάρσιφαλ μπήκε στον μαγεμένο κήπο. Ήρθαν τότε να τον συναντήσουν τα «κορίτσια λουλούδια», ντυμένα με πέπλα ωχρού χρώματος. Αυτά ήταν τα κολασμένα όργανα του άπιστου Κλίνγκσορ,

-Σου αρέσουν τα λουλούδια; ρώτησε μια από αυτές. -Δεν θέλεις να μας σκοτώσεις και εμάς; ρώτησε μία άλλη. -Δεν θα το έκανα ποτέ! απάντησε ο Πάρσιφαλ. Μια άλλη από τα «κορίτσια λουλούδια» τον πλησίασε και χαμογελώντας του είπε:

-Παρ' όλα αυτά, μας έκανες ένα μεγάλο κακό. Σκότωσες τους συντρόφους μας στα παιχνίδια Με ποιόν θα παίζουμε τώρα; -Να παίζετε; Με μένα! Ακούγοντας την απάντηση του Πάρσιφαλ τα «κορίτσια λουλούδια» γέλασαν χαρούμενα. Μια από αυτές πλησιάζοντας τον ήρωα, του έβαλε μια κορώνα από

λουλούδια στο κεφάλι και του είπε:

-Μας αρέσεις. Μην μας αφήσεις πια. Μείνε μαζί μας! Άλλες πρόσθεσαν:

-Έλα, έλα! θέλουμε να ζήσουμε μαζί σου. Θα σου δώσουμε χαρά και έρωτα! Ο Πάρσιφαλ δίσταζε. Κάτι παράξενο προειδοποιούσε τον αφελή χαρακτήρα του ότι είχε αφεθεί να τον τυλίξουν τα δίχτυα του πειρασμού του Κλίνγκσορ. Τα «κορίτσια λουλούδια» τον περικύκλωναν και επέμεναν:

-Γιατί θέλεις να φύγεις; Είσαι δειλός με τις γυναίκες; Δεν τολμάς να. γίνεις φίλος τους; -Είσαι ψυχρός και σκληρός. Κακός και δειλός. Είσαι ψυχρός' Ο Πάρσιφαλ συνέχιζε να προχωρά προς την είσοδο του μαγικού κήπου. Αλλά ξαφνικά σταμάτησε. Είχε αντηχήσει αυταρχικά μία φωνή:

-Πάρσιφαλ, περίμενε!

www.gnosisellas.gr Ήταν η φωνή της Κούντρι. Πάρσιφαλ! Αυτό ήταν το όνομα που τον φώναζε η μητέρα του. Η φωνή της Κούντρι συνέχισε να ακούγεται, ήταν πειρασμός:

-Περίμενε Πάρσιφαλ! Σου χαμογελάνε η σωτηρία και ο έρωτας. Και πρόσθεσε απευθυνόμενη στα «κορίτσια λουλούδια»:

-Ευκίνητες ερωμένες φύγετε. Είστε μόνο λουλούδια και πολύ γρήγορα θα μαραθείτε. Αυτός ο ήρωας δεν είναι σύντροφος που ταιριάζει στα παιχνίδια σας. Ο Πάρσιφαλ παρέμενε ακίνητος. Τα «κορίτσια λουλούδια» εξαφανίστηκαν, γελώντας,

ανάμεσα στα δέντρα.

Τότε

εμφανίστηκε

Κούντρι.

Είχε

μεταμορφωθεί σε μία γυναίκα ασυνήθιστης ομορφιάς. Ήταν σχεδόν αδύνατον να γνωρίσεις σε αυτήν το θηρίο που σερνόταν στο δάσος. Βλέποντάς την ο Πάρσιφαλ αναφώνησε:

-Μήπως είναι ένα όνειρο αυτό που βλέπω; Ποτέ δεν έχω δει, ούτε έχω ονειρευτεί αυτό που βλέπω τώρα. Είσαι και εσύ ένα λουλούδι αυτού του μεγαλόπρεπου κήπου; -Όχι Πάρσιφαλ, απάντησε η Κούντρι. Μακριά, πολύ μακριά βρίσκεται η πατρίδα μου. έχω δει την μητέρα σου την Χερζελέϊντε να ξαγρυπνά στα όνειρά σου όταν, αφού είχε πεθάνει ο πατέρας σου και ήθελε να σε γλιτώσει από ένα παρόμοιο τέλος, σε έφερε μαζί της στο δάσος. Ήμουν μάρτυρας του πόνου της, της τρομερής της θλίψης, όταν, στο τέλος σε έχασε. Σε περίμενε μέρα και νύχτα, μέχρι που το σιωπηλό της παράπονο και ο πόνος κομμάτιασαν την καρδιά της, και ... η Χερζελέϊντε ... πέθανε. Ο Πάρσιφαλ είχε ακούσει με μεγάλη συγκίνηση την διήγηση της Κούντρι και ακούγοντας τα τελευταία της λόγια έπεσε στα γόνατα.

-Μητέρα, γλυκιά και τρυφερή μητέρα! φώναξε. Ο γιος σου ήταν αυτός που σε πλήγωσε πιο βαθιά. Πως μπόρεσα να σε ξεχάσω; -Παρηγορήσου, είπε η Κούντρι. Το λάθος σου έχει συγχωρεθεί. Η αγάπη, πρέπει να καταλάβεις (και προφέροντας αυτές τις λέξεις αγκάλιασε τον Πάρσιφαλ), η αγάπη που ένιωσε ο πατέρας σου ο Γκαμουρέτ για την Χερζελέϊντε όταν άναψε η φλόγα του πάθους στο στήθος τον, η φωτιά που σου έδωσε ζωή, αυτή που νικά την τρέλα και τον θάνατο, σου φέρνει σήμερα (σαν ανάμνηση της μητέρας σου) το πρώτο φιλί

www.gnosisellas.gr Και σηκώνοντας το κεφάλι του Πάρσιφαλ η Κούντρι φίλησε τα χείλη του. Ο Πάρσιφαλ σηκώθηκε με ένα πήδημα. Ήταν ωχρός και έφερε το χέρι στην καρδιά. Τότε φώναξε:

-Αμφόρτα! Η πληγή! Η πληγή σου καίει! Ω! Ω τρελός που είμαι! Είδα την πληγή σου να ματώνει... και τώρα την νιώθω στο στήθος μου... Ακούω το παράπονο του Ουρανού γιατί ο άγιος ναός βεβηλώνεται. Και εγώ, ο τρελός, ο δειλός, σπαταλώ τον χρόνο μου σε παιχνίδια για παιδιά. Θεέ μου! Η Κούντρι πλησίασε τον Πάρσιφαλ και προσπάθησε να στρέψει το πρόσωπο του προς το μέρος της, όμως ο Πάρσιφαλ την έσπρωξε δυνατά.

-Απομακρύνσου από εμένα, πνεύμα του κακού! -Είσαι σκληρός! του φώναξε η Κούντρι Αν νιώθεις λύπη δεν είναι μόνο δική σου, θα έπρεπε να νιώσεις και την δική μου. Αν είσαι λυτρωτής γιατί δεν ενώνεσαι μαζί μου για να με σώσεις; Είσαι αυτός που περίμενα, πεθαίνοντας από αγωνία. Ο ουρανός και η γη είναι εναντίον μου και μόνο σε σένα μπορώ να βρω την σωτηρία. -Θα καταδικαστείς αιώνια μαζί μου, απάντησε ο Πάρσιφαλ, αν για ένα μόνο λεπτό ξεχάσω την αποστολή μου, χαμένος μέσα στα. μπράτσα σου. Αντίθετα θα έχεις αγάπη και σωτηρία αν μου δείξεις τον δρόμο που θα με οδηγήσει στον Αμφόρτα. -Λοιπόν δεν θα τον βρεις, φώναξε αγριεμένη η Κούντρι. Άσε να χαθεί εκείνος ο αδύναμος άνθρωπος, εκείνος που πληγώθηκε από το ίδιο του το όπλο. Ευσπλαχνίσου με! Το μόνο που επιθυμώ είναι να γίνεις δικός μου για μια ώρα! Θα είμαι δική σου μόνο για μια ώρα και μετά θα σε πάω μέχρι τον δρόμο. Αφού είπε αυτά τα λόγια η Κούντρι πλησίασε τον ήρωα θέλοντας να τον αγκαλιάσει. Αλλά ο Πάρσιφαλ την έσπρωξε σταθερά.

- Φύγε πια κολασμένη γυναίκα! φώναξε. Τότε η Κούντρι άφησε τις ικεσίες και κοίταξε τον Πάρσιφαλ με τρόπο τρομερό.

-Γρήγορα! Σταματήστε τον! Δρόμοι κλείστε μπροστά του! Μακάρι να βρεις όλους τους δρόμους αυτού του κόσμου, εκτός από αυτόν που ψάχνεις! Η Κούντρι, ξαφνικά, διέκοψε τις κατάρες της. Ο Κλίνγκσορ μόλις είχε παρουσιαστεί πάνω στα τείχη του μαγεμένου κάστρου. Η τρομερή του

www.gnosisellas.gr σιλουέτα φαινόταν να διαγράφεται στον ουρανό, έχοντας χουφτώσει την ιερή λόγχη, το όπλο του θεού.

-Φτάνει πια! φώναξε ο Κλίνγκσορ. Θα σταματήσω αυτόν τον τρελό με την λόγχη του Κυρίου του. Και έριξε το όπλο εναντίον του Πάρσιφαλ. Πλην όμως, η ιερή λόγχη έμεινε να αιωρείται στον αέρα πάνω από το κεφάλι του ήρωα. Ο Κλίνγκσορ τρομοκρατήθηκε. Μια εντυπωσιακή σιωπή έμοιαζε να κάνει πιο εξωπραγματικό το μαγεμένο δάσος. Ο Πάρσιφαλ έπιασε την λόγχη και αργά έκανε με αυτήν το σημείο του Σταυρού.

-Mε αυτό το σημείο καταστρέφω την μαγεία σου, είπε. Θα κλείσει επίσης η πληγή που έκανες με αυτήν και θα μετατραπεί σε σκόνη και ερείπια όλη αυτή η ψεύτικη μεγαλοπρέπεια. Μόλις τελείωσε τα λόγια του ένας τρομερός σεισμός γκρέμισε το κάστρο. Τα δέντρα του μαγεμένου δάσους περιστράφηκαν γύρω από τον εαυτό τους και κρύφτηκε ο ήλιος. Σιγά σιγά ξαναφάνηκε το φως. Ο μαγεμένος κήπος είχε μετατραπεί σε μια τρομακτική έρημο. Η Κούντρι ήταν ξαπλωμένη κάτω και ο Πάρσιφαλ στράφηκε προς το μέρος της.

-Ξέρεις που μπορείς να με βρεις, της είπε.

*** Ήταν το πρωινό της Μεγάλης Παρασκευής Λίγο μετά την ανατολή ο Γκουρνεμάνζ άκουσε ένα βογκητό ανάμεσα από μερικά δέντρα, κοντά στην καλύβα του ερημητηρίου που ζούσε. Πέρασε το ρυάκι που έτρεχε από την πηγή στο λιβάδι, που ήταν σκεπασμένο με λουλούδια της άνοιξης, και κατευθύνθηκε προς μερικούς αγκαθωτούς θάμνους. Εκεί βρισκόταν το αναίσθητο σώμα της Κούντρι.

-Ξύπνα! Ξύπνα! φώναξε προσπαθώντας να την συνεφέρει. Ο χειμώνας έφυγε και πλησιάζει η καλοκαιρία.. Η Κούντρι συνέχιζε να είναι ασυνείδητη. Τότε ο Γκουρνεμάνζ την έσυρε μέχρι την πηγή. Το σώμα της ήταν κρύο. Αν και έμοιαζε με νεκρή δεν μπορούσε να είναι, γιατί είχε βγάλει το βογκητό που άκουσε ο Γκουρνεμάνζ.

www.gnosisellas.gr Και πράγματι, μόλις ένιωσε το νερό της πηγής, άρχισε να ανακτά τις αισθήσεις της λίγο λίγο. Άνοιξε τα μάτια και κοίταξε τον Γκουρνεμάνζ προσεκτικά. Μόλις τον αναγνώρισε σηκώθηκε όρθια, τακτοποίησε τα φορέματα και τα μαλλιά της και άρχισε να τακτοποιεί τα αντικείμενα που υπήρχαν τριγύρω στην καλύβα του Γκουρνεμάνζ. Ο ιππότης του Γκριάλ χαμογέλασε.

-Είσαι τρελή/ Δεν έχεις τίποτα να μου πεις; Ούτε να με ευχαριστήσεις που σε απελευθέρωσα από τον ύπνο που θα σε είχε οδηγήσει στον θάνατο; -Να υπηρετήσω'· Επιθυμώ μόνο να σε υπηρετήσω. - Τότε λοιπόν θα έχεις λίγη δουλειά. Στέλνουμε μηνύματα και κάθε ένας ψάχνει τα βότανα που του χρειάζονται. Η Κούντρι μπήκε στη καλύβα, πήρε έναν αμφορέα και ξαναβγήκε πηγαίνοντας στην πηγή. Ξαφνικά σήκωσε το κεφάλι και είδε την φιγούρα ενός παράξενου επισκέπτη. Στράφηκε στον Γκουρνεμάνζ λέγοντας:

-Κάποιος έρχεται... Ο νεοφερμένος φορούσε μια πανοπλία τελείως μαύρη, η προσωπίδα του κράνους του έκρυβε το πρόσωπο και κρατούσε μια λόγχη με την μύτη προς τα κάτω. Πλησίασε την πηγή και κάθισε ήσυχα δίπλα της.

-Γεια σου ταξιδιώτη, είπε ο Γκουρνεμάνζ. Αν έχεις χαθεί μπορώ να οδηγήσω τα βήματα σον; Ο ιππότης με την μαύρη πανοπλία έμεινε σιωπηλός. -Αν κάποιος όρκος σε αναγκάζει να κρατάς σιωπή, συνέχισε ο Γκουρνεμάνζ, εγώ αντιθέτως είμαι αναγκασμένος να σου πω κάτι: βρίσκεσαι σε έναν ιερό τόπο και κανένας δεν μπορεί να έρθει εδώ οπλισμένος με λόγχη, σπαθί και κλειστό κράνος. Και ακόμα λιγότερο σήμερα. μήπως δεν ξέρεις ότι είναι ιερή ημέρα; Ο παράξενος επισκέπτης παρέμενε τελείως ακίνητος, χωρίς να δώσει σημάδι ότι καταλάβαινε τα λόγια του Γκουρνεμάνζ.

-Με ποιους ειδωλολάτρες ήσουν και δεν ξέρεις ότι σήμερα είναι η πιο ιερή μέρα.; Μεγάλη Παρασκευή Για αυτό λοιπόν, άσε τα. όπλα και μην προσβάλλεις τον Θεό αυτή την ημέρα. Ο ιππότης με την μαύρη πανοπλία σηκώθηκε όρθιος, κάρφωσε την λόγχη του στην γη και έριξε στα πόδια του Γκουρνεμάνζ την ασπίδα και το σπαθί. Μετά γονάτισε και σήκωσε την προσωπίδα του κράνους του. Ο Γκουρνεμάνζ παρατήρησε με προσοχή το ευγενικό του πρόσωπο. Ξαφνικά τον αναγνώρισε, 5

www.gnosisellas.gr ήταν ο Πάρσιφαλ. Έκπληκτος οπισθοχώρησε μερικά βήματα μέχρι το σημείο που βρισκόταν η Κούντρι και την ρώτησε:

-Τον θυμάσαι; Είναι αυτός που σκότωσε τον κύκνο. Μετά τα μάτια του πρόσεξαν την λόγχη.

-Είναι αυτός που έδιωξα, είπε. Γνωρίζω καλά την ιερή λόγχη. Ευλογημένη να είναι αυτή η μέρα. -Ευλογημένη να είναι, απάντησε ο Πάρσιφαλ, γιατί σήμερα σε ξανασυνάντησα. -Με αναγνώρισες και εσύ; φώναξε ο Γκουρνεμάνζ συγκινημένος. Με αναγνώρισες παρ' όλες τις δυστυχίες που έχουν πέσει επάνω μου; πες μου από πού έρχεσαι; Τότε ο Πάρσιφαλ απάντησε ότι, για αρκετό χρόνο, περιφερόταν στους δρόμους του κόσμου, χωρίς να βρίσκει το μονοπάτι του καλού. Είπε πως είχε υπομείνει ατελείωτες ταλαιπωρίες και είχε λάβει μέρος σε τρομερές μάχες. Εξήγησε ότι είχε φτάσει στο σημείο να χάσει κάθε ελπίδα να επιστρέψει στο Γκριάλ την ιερή λόγχη και πως άφηνε να πληγωθεί από τα όπλα των άλλων, χωρίς να αμύνεται, για να την επιστρέψει αγνή στον ναό της. Ο Γκουρνεμάνζ, με την σειρά του, διηγήθηκε τις δυστυχίες που είχαν πέσει πάνω

στον

ναό

του

Γκριάλ.

τελευταία

φορά

που

Αμφόρτας

πραγματοποίησε την ιερή τελετουργία ήταν εκείνη στην οποία ήταν παρών και ο Πάρσιφαλ, χωρίς να καταλαβαίνει την σημασία της ιεροτελεστία που διαδικαζόταν μπροστά στα μάτια του. Βασανισμένος από τις θλίψεις της ψυχής και τους τρομερούς πόνους της πληγής που δεν έκλεινε ποτέ, ο Αμφόρτας επιθυμούσε μόνο τον θάνατο. Οι ιππότες του Γκριάλ δεν λάμβαναν πια κανένα μήνυμα για ιερό πόλεμο και περιπλανιόνταν στα δάση, μοναχικοί και άθλιοι, χωρίς να έχουν έναν αρχηγό. Ο Τιτουρέλ, ο γέρο ήρωας, χωρίς να μπορεί να

παρηγορηθεί με την θέα του Γκριάλ, είχε πεθάνει όπως πεθαίνουν όλοι οι άνθρωποι. Όταν τελείωσε η διήγηση ο Πάρσιφαλ τον ρώτησε:

-Μπορείς να με συνοδεύσεις μέχρι εκεί που βρίσκεται ο Αμφόρτας; -Ναι, βέβαια, απάντησε ο γέρο Γκουρνεμάνζ. Μας περιμένει στον ιερό ναό και μας έχει υποσχεθεί ότι θα μας ξαναδείξει το Γκριάλ και θα ξαναπραγματοποιήσει την ξεχασμένη πια τελετουργία, σε ανάμνηση της ψυχής του πατέρα του. Στο μεταξύ η Κούντρι είχε γυρίσει από τη πηγή και ερχόταν με τον αμφορέα γεμάτο νερό και ένα μπουκάλι άρωμα, έτοιμη να πλύνει τα πόδια του

www.gnosisellas.gr Πάρσιφαλ, εκπληρώνοντας τον αρχαίο νόμο της φιλοξενίας. Ο Πάρσιφαλ τη κοίταξε με θαυμασμό.

-Θέλεις να μου πλύνεις τα πόδια, ψιθύρισε, και εγώ επίσης θέλω να ρίξει αυτός ο φίλος το νερό πάνω στο κεφάλι μου. -Ευλογημένος να είσαι, είπε ο Γκουρνεμάνζ καθώς τον βάφτιζε, και εξαγνίζεσαι από κάθε αμάρτημα με το ευλογημένο νερό. Είθε η στεναχώρια να απομακρυνθεί από σένα. -Θέλεις να μου μυρώσεις τα πόδια, είπε ο Πάρσιφαλ, και εγώ επίσης επιθυμώ να μου μυρώσει το κεφάλι ο φίλος του Τιτουρέλ, που σήμερα κιόλας με καλωσόρισε όπως καλωσορίζουν έναν βασιλιά. Ακούγοντας αυτά τα λόγια ο Γκουρνεμάνζ πήρε το μπουκάλι με το άρωμα από τα χέρια της Κούντρι και γέρνοντάς το πάνω στο κεφάλι του ήρωα είπε:

-Καθαγιάζω το κεφάλι σου και σε καλωσορίζω σαν βασιλιά. Εσύ είσαι ο πιο αγνός. Ο Πάρσιφαλ σηκώθηκε. Ένα υπερφυσικό φως έλαμπε στο βλέμμα του. Έκανε ένα νόημα στην Κούντρι, η οποία γονάτισε, και παίρνοντας νερό στα χέρια του το έριξε πάνω στο κεφάλι της γυναίκας λέγοντας:

-Σήμερα αρχίζει η αποστολή σου. Λάβε το βάπτισμα και πίστεψε στον θεό ο οποίος θα σε σώσει Η μαγεία της Μεγάλης Παρασκευής βασίλευε πάνω στην ειρήνη εκείνου του δάσους. Κλαδιά, λουλούδια και μπουμπούκια έμοιαζαν να μεταδίδουν μιαν αλήθεια γλυκιά και μυστική, τόσο αγνή όσο και η ίδια η Φύση. Η αθωότητα της μέρας της Λύτρωσης απλωνόταν πάνω στην τρυφερή χλόη και τα λουλούδια των λιβαδιών χαμογελούσαν. Ο γέρο Γκουρνεμάνζ μίλησε ως εξής.

-Είναι μεσημέρι. Είναι πια ώρα. Επιτρέψτε κύριε να σας συνοδεύσει ο υπηρέτης σας. Και βγάζοντας από τους ώμους του το ίδιο του το πανωφόρι, το έριξε στους ώμους του Πάρσιφαλ.

***

www.gnosisellas.gr Άνοιξαν οι πόρτες του ναού του Γκριάλ. Από μια από αυτές μπήκαν οι ιππότες με τους λευκούς μανδύες και κάθισαν στις θέσεις τους στο τραπέζι. Τέσσερις από αυτούς κουβαλούσαν το σιδερένιο φέρετρο με το σώμα του Τιτουρέλ. Από μια άλλη πόρτα μπήκαν οι υπηρέτες που μετέφεραν την θήκη με το ιερό Γκριάλ. Όλοι έψαλλαν θρησκευτικούς ύμνους, που υψώνονταν μέχρι τους θόλους και εξαπλώνονταν με μεγαλοπρέπεια στο εσωτερικό του ναού. Τέσσερις από αυτούς μετέφεραν το φορείο στο οποίο ξεκουραζόταν ο Αμφόρτας. Υποβασταζόμενος από δύο υπηρέτες ο Αμφόρτας προχώρησε, διστακτικά, προς το σιδερένιο κιβώτιο στο οποίο κειτόταν το σώμα του πατέρα του. Οι δυο πιo ηλικιωμένοι ιππότες σήκωσαν το καπάκι και άφησαν ξεσκέπαστο το πτώμα του Τιτουρέλ.

-Πατέρα μου! φώναξε ο Αμφόρτας. Εσύ ο πιο αγνός, στον οποίο παρέδωσαν κάποια μέρα οι άγγελοι τον θεϊκό θησαυρό. Σε σένα, ιερέ ήρωα, φέρνω τον θάνατο. Πατέρα μου, σε ικετεύω, μετέφερε στον θεό αυτές τις λέξεις: «Ευσπλαχνίσου! Παραχώρησε στον γιο μου την ειρήνη». Εκείνη την στιγμή εμφανίστηκε ο Πάρσιφαλ, συνοδευόμενος από τον Γκουρνεμάνζ και την Κούντρι. Όλοι άνοιξαν δρόμο για να περάσει. Μια παράξενη μεγαλοπρέπεια ανάβλυζε από πάνω του. Ο φωτισμένος αέρας έμοιαζε να περικυκλώνει τον ήρωα, όταν άγγιζε το στήθος του Αμφόρτα με την μύτη της λόγχης που κρατούσε.

-Μόνο ένα όπλο μπορεί να κάνει το θαύμα, είπε. Η λόγχη επουλώνει την πληγή που άνοιξε η ίδια. Έχεις θεραπευθεί και η σωτηρία έχει έρθει σε σένα. Και γυρνώντας στους υπόλοιπούς σήκωσε την λόγχη.

-Η ιερή λόγχη. Αυτόν τον θεϊκό θησαυρό σας τον επιστρέφω. Όλοι οι ιππότες σηκώθηκαν και ο Πάρσιφαλ διέταξε τους υπηρέτες:

-Ανοίξτε το Ιερό Γκριάλ. Δείξτε το σε όλους. Τότε γονάτισε μπροστά στο δισκοπότηρο και το Πνεύμα σε μορφή λευκού περιστεριού, κατέβηκε μέσα σε μια ακτίνα φωτός και στάθηκε πάνω στο κεφάλι του Πάρσιφαλ. Μια ουράνια ψαλμωδία ανέβηκε ανάμεσα στις κολώνες του ναού προς τους περίλαμπρους θόλους. Και στο μεταξύ η Κούντρι, λυτρωμένη, έπεφτε γλυκά στα πόδια του ήρωα. Ο Πάρσιφαλ πήρε το Γκριάλ και πρόσφερε την θεϊκή ευλογία στους ιερούς ιππότες.. 6

www.gnosisellas.gr

www.gnosisellas.gr .

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 Ο ΠΑΡΣΙΦΑΛ Πολλά έχουν γραφτεί στην ζωή, όμως είναι αναγκαίο να εμβαθύνουμε... Ας ξεκινήσουμε να αποκαλύπτουμε τώρα (εύστοχα και με επιτυχία) τον Πάρσιφαλ, το κορυφαίο έργο του Βάγκνερ. Είθε να μας βοηθήσουν οι θεοί!... Ξέρουν καλά οι Μούσες ότι αυτό το αδαμάντινο έργο αυτού του Μεγάλου Δάσκαλου, είναι κάτι ξεχωριστό καθώς και εξαιρετικό στο Βαγκνερικό δράμα. Ο Λόγος του Δάσκαλου ρέει ηδονικά εδώ σαν ένα χρυσό ποτάμι κάτω από το πυκνό δάσος του ήλιου.

Για τον Πάρσιφαλ θα μπορούσε να ειπωθεί με έμφαση αυτό που έλεγε ο Γκαίτε για τον δεύτερο του Φάουστ: «Έχω συσσωρεύσει σε αυτόν μεγάλα

μυστήρια και δύσκολα προβλήματα, που οι μέλλουσες γενεές θα απασχοληθούν να επιλύσουν». Βεβαίως, και στο όνομα της αλήθειας, πρέπει να εξομολογηθώ ότι δεν είμαι ο πρώτος ούτε καν ο τελευταίος που ασχολείται με τον Πάρσιφαλ... Πλην όμως, είναι φανερό ότι είμαι ο πρώτος που ξεγυμνώνει την κρυμμένη αλήθεια μέσα στα σεβάσμια Μυστήρια του Πάρσιφαλ. Ο Δον Μάριο Ρόσο ντε Λούνα, ο αξιόλογος θεόσοφος συγγραφέας είπε:

-«Στον Πάρσιφαλ, η σκέψη του Βάγκνερ μοιάζει καλυμμένη με σκοπό. Πράγματι, και για να βγει το νόημα συγκεκριμένων φιλοσοφικών υπαινιγμών, όταν επιτυγχάνεται, πρέπει να γίνει μεγάλη

μαντική

προσπάθεια

και

προσπάθεια

διανοητικής

συγκέντρωσης, γιατί σε αυτό το έργο, όπως σε έναν εφιάλτη βρίσκουμε φιλοσοφικά

μπερδεμένα ζητήματα,

τα

πιο

διαφορετικά

βιβλικές

και

στοιχεία:

ανατολίτικες

υψηλά

αναμνήσεις,

μυστικισμό, ορθοδοξία, ίχνη καθολικής λατρείας, παγανιστικές τελετουργίες, νεκρομαντεία, υπνοβασία και υπνωτισμό, πρακτικές του μεσαιωνικού ιπποτισμού, έκσταση, ασκητισμό, ελεημοσύνη,

www.gnosisellas.gr απολύτρωση, συγγένεια της μητρικής φύσης με την ανθρώπινη ψυχή, αγάπη με την πιο αγνή της έννοια...». Ξεπηδά κατάφωτο και με μεσημβρινή σαφήνεια, ότι ο Βάγκνερ ήταν ένας μεγάλος Μυημένος, ένας βαθύς εσωτεριστής, ένας αυθεντικός φωτισμένος... Στον Πάρσιφαλ του Βάγκνερ υπάρχει επιστήμη, φιλοσοφία, τέχνη και θρησκεία.., Νέος Δόκτωρ Φάουστ, αυτός ο μεγάλος μουσικός μοιάζει να έχει ξεψαχνίσει αρχαιότατε θρησκευτικές γραφές... Αυτό που με εκπλήσσει περισσότερο είναι κάτι τρομερό... αναφέρομαι με έμφαση στην Έμφυτη Μαγεία: Από πού την έβγαλε; Ποιος του την δίδαξε; Σε ποια σχολή την έμαθε; Μετά έρχεται η ανάπτυξη του Δράματος με μια βαθιά Παραδοσιακή Μαγεία... ανώτερα μυστήρια που ο όχλος δεν καταλαβαίνει. Το να εισχωρήσουμε σε αυτόν τον αρχαϊκό αποκρυφισμό, να εμβαθύνουμε στα Χριστικά Μυστήρια, να εξετάσουμε τον Εσωτερικό Βουδισμό που περιέχεται σε αυτό το Βαγκνερικό ευαγγέλιο, είναι ακριβώς αυτό που επιδιώκουμε σε αυτό το βιβλίο. Είναι φανερό ότι πολλοί ψευτοεσωτεριστές θα σκανδαλιστούν με τις αποκαλύψεις μας. Είναι αναντίρρητο ότι πολλοί ειλικρινείς εσφαλμένοι και γεμάτοι με καλές προθέσεις, αγανακτισμένη, θα σχίσουν τα ρούχα τους λέγοντας τρομερά πράγματα ενάντια σε εμάς τους Γνωστικούς... Και συμβαίνει ότι ο Πάρσιφαλ προκαλεί πάντα τρομερές αντιρρήσεις. Είναι προφανές ότι οι γιοι του σκότους αποστρέφονται το φως. Ας θυμηθούμε ότι ο Πάρσιφαλ παρουσιάστηκε στα καλύτερα θέατρα της Ευρώπης, ακριβώς την πρώτη Ιανουαρίου του 1914 και αυτό μας προσκαλεί στον συλλογισμό.

«Μόνο για την έναρξη του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου και την ταυτόχρονη πρεμιέρα του Πάρσιφαλ σε όλον τον καλλιεργημένο κόσμο, θα είναι αξιομνημόνευτο στα χρονικά της ανθρωπότητας το έτος 1914». Αν δεν είχε απαγορεύσει ο Βάγκνερ την σκηνογράφηση του Magnus Opus του έξω από την Μπαϊρότ, είναι αναμφίβολο ότι ο κόσμος θα το είχε γνωρίσει νωρίτερα. 5

www.gnosisellas.gr Ευτυχώς, και για το καλό του Μεγάλου Έργου του Πατέρα, η θέληση του μεγάλου μουσικού δεν μπόρεσε να εκπληρωθεί, γιατί πάνω από αυτήν βρίσκονται οι παγκόσμιες συνθήκες που σχετίζονται με την πνευματική ιδιοκτησία. Είναι φανερό ότι στην Γερμανία η νομική προστασία των έργων ολοκληρώνεται στα τριάντα χρόνια από τον θάνατο του συγγραφέα. Μια και την πρώτη Ιανουαρίου του 1914 ολοκληρώθηκαν τα προρρηθέντα τριάντα χρόνια, η πνευματική ιδιοκτησία του Πάρσιφαλ παραγράφηκε και τότε ο κόσμος μπόρεσε να γνωρίσει αυτό το εξαιρετικό έργο. 1914 μυστηριώδες πάντρεμα... ο Πάρσιφαλ και ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Είναι αναμφίβολο ότι το Βαγκνερικό ευαγγέλιο αντηχεί στα πεδία των μαχών, είναι καταστροφικό, τρομερό, λάμπει ένδοξα μέσα από την θύελλα όλων των εμμονών...

www.gnosisellas.gr

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 ΟΙ ΙΠΠΟΤΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΚΡΑΑΛ

Ας μπούμε στην σκηνή: Τον τόπο της δράσης μπορούμε και πρέπει να τον εντοπίσουμε στα ανέκφραστα γαλαζωπά βουνά προς βορρά. Στην Γοτθική Ισπανία... Καταλήγει αναντίρρητο ότι ακριβώς εκεί και όχι σε κάποιο άλλο μέρος, βλέπει ο Βάγκνερ την επικράτεια και το κράτος του Μονσαλβάτ, κατοικημένο από τους υψηλόφρονες ναΐτες ιππότες, τρομερούς φύλακες του Ιερού Γκριάλ. Γραμμένος είναι με φλογερά γράμματα στο μεγάλο βιβλίο της φύσης, ο νόμος των αντιθέτων. Είναι προφανές ότι το σύνορο του φωτός είναι τα σκοτάδια, Η σκιά κάθε δοξασμένου Ιερού είναι πάντα ένα σκοτεινό σπήλαιο. Δεν είναι λοιπόν κατά κανέναν τρόπο παράξενο το ότι ακριβώς στην νότια πλαγιά του ίδιου βουνού, κοιτάζοντας προς την αραβική Ισπανία βρίσκεται επίσης και το μαγεμένο κάστρο του νεκρομάντη Κλίνγκσορ...

Ο Δον Μάριο Ρόσο ντε Λούνα, ο αξιοσημείωτος θεόσοφος συγγραφέας, λέει: «Τα ενδύματα των ιπποτών του Γκριάλ και των ιπποκόμων τους είναι τουνίκες και λευκά πανωφόρια, όμοια με αυτά των ναϊτών, αλλά αντί για το κόκκινο TAU τους επιδεικνύουν ένα περιστέρι σε πτήση αποτυπωμένο στα όπλα και κεντημένο στα πανωφόρια». Εκείνο το σημείο της σκηνής, περισσότερο από σκοτεινό καταλήγει οπωσδήποτε αρκετά αυστηρό και μυστηριώδες... Το αυστηρό έδαφος, απαραιτήτως πετρώδες, σύμφωνα με τις μυητικές παραδόσεις λάμπει στο κέντρο με ένα κενό πολύ σαφές. Οποιοσδήποτε φωτισμένος μπορεί να δει προς τα αριστερά, το οδυνηρό μονοπάτι που φτάνει μέχρι το κάστρο του ιερού Γκριάλ.

www.gnosisellas.gr Στο βάθος γέρνει το έδαφος θαυμάσια προς μια ιερή πλαγιά του βουνού... Η ιερή πισίνα, η μυητική λίμνη που αντιπροσωπεύει τα μυστήρια, αιώνια σκηνή κάθε ναού, όπως φαίνεται ακόμα στα τωρινά Ινδοστανικά ιερά, δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτά τα μέρη του Ιερού Γκριάλ.

«Μετά τον Ήλιο και την φωτιά του δηλαδή τις γόνιμες δονήσεις του που ξυπνάνε την ζωή σε όλες τις περιοχές του πλανήτη, το νερό, το θηλυκό γήινο στοιχείο, η μεγάλη Μητέρα ή τροφός Αγελάδα, είναι η ίδια η βάση της ζωής που συμβολίζεται σε όλες τις θεογονίες με χίλια σεληνιακά

ονόματα: ΙΩ,

Μάγια, Ίσις, Ντιάνα, Λουσίνα,

Αταετζίνα, Εαλκουϊμπουΐτλ1, και τόσα άλλα»... Είναι φανερό, και όλος ο κόσμος το ξέρει, ότι σε αυτόν τον κόσμο, το κρυστάλλινο υγρό στοιχείο παρουσιάζεται πάντα κάτω από δύο αντιτιθέμενες όψεις. Αναφέρομαι στο στατικό και το δυναμικό. Δεν είναι περιττό να θυμηθούμε την βαθιά και υπέροχη λίμνη την πάντα ήρεμη και τον θυελλώδη ποταμό... Η κατάσταση της λιμνώδους ηρεμίας μας καλεί πάντοτε στον συλλογισμό... στην πραγματικότητα ποτέ δεν είναι πιο δραστήριο το νερό από όταν μας εμφανίζεται στην ήσυχη πηγή. Μπαίνοντας λοιπόν, σε αυτό το θέμα του βαθύ διαλογισμού, προειδοποιούμε για την επιπολαιότητα, ότι η γνήσια αντίληψη της «Λίμνης» μπορεί και μέχρι που πρέπει να διευρυνθεί φιλοσοφικά με εσωτερικό τρόπο σε βάθος. Συμφέρει να ξέρουμε με πλήρη σαφήνεια ότι από αυτά τα στατικά, σπερματικά νερά, τα γενεσιουργά ή λιμνώδη, προέρχεται το λαμπρό ιερογλυφικό του αιώνιου μηδέν... Είναι επείγον να καταλάβουμε ότι από τα δυναμικά ή γονιμοποιά νερά του θυελλώδους ποταμού, αναβλύζει σαν από μαγεία η διπλή γραμμή του Υδροχόου, αρχικό ιερογλυφικό του γράμματος Μ με το οποίο ονομάζεται παντού το αιώνιο θηλυκό στοιχείο: Μητέρα, Mater, Mama, Maria, Maya, Mar. Η ευθεία γραμμή του κελαρυστού ρυακιού, που διαπερνά τολμηρά την ήρεμη λίμνη, έρχεται να διαμορφώσει το αρχικό ιερογλυφικό της ΙΟ, δηλαδή το άγιο ΙΟ, τρομερή βάση του δεκαδικού μας συστήματος.

ΙΟ, Maya, Isis, Diana, Lucina, Ataecina, Ealquibuitl.

www.gnosisellas.gr Αυτό έρχεται να μας θυμίσει τα τρομερά Θεϊκά σύμβολα του Siva, του Αγίου Πνεύματος: Το μαύρο Λίνγκαμ βουτηγμένο στο Γιόνι. Καταλήγει γεμάτο με βαθιά σημασία στο χριστιανικό ευαγγέλιο, το συγκεκριμένο γεγονός ότι στις πω εξαιρετικές στιγμές του κηρύγματος του μεγάλου Καμπίρ Ιησού, η Λίμνη και η Θάλασσα παίζουν έναν ρόλο καταπληκτικό και μυστηριώδη... Το ευαγγέλιο μιλάει καθαρά και μας λέει ότι όταν άρχισε ο Ιησούς την αποστολή του ήταν στην Καπερναούμ, παραθαλάσσια πόλη της Γαλιλαίας, για την οποία ο προφήτης Ησαΐας είχε πει με σοφία: «Ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φως μέγα, και εις τους καθήμενους εν το πω και σκιά θανάτου, φως ανέτειλε εις αυτούς».

(Ματθαίος κεφ. 4, παρ 16).

Πηγαίνοντας τότε ο μεγάλος Καμπίρ στις όχθες της θάλασσας της Γαλιλαίας, πήρε σαν πρώτους μαθητές τους ψαράδες Πέτρο και Ανδρέα, «για να τους κάνει ψαράδες ανθρώπων». Όταν ο Βαπτιστής αποκεφαλίστηκε, ο μεγάλος Καμπίρ αποσύρεται με μια βάρκα σε έναν έρημο και μακρινό τόπο, δηλαδή στην γη των Χίνας, όπου πραγματοποιεί το ασυνήθιστο και εκπληκτικό θαύμα με τα πεινασμένα πλήθη και τα πέντε ψωμιά και τα δύο ψάρια, από τα οποία έφαγαν όχι λιγότεροι από πέντε χιλιάδες άνδρες, χωρίς να υπολογίσουμε γυναίκες και παιδιά, και περίσσεψαν δώδεκα κοφίνια γεμάτα με κομμάτια. (Ματθαίος κεφ14, παρ 1521). Θα ήταν λοιπόν κάτι περισσότερο από αδύνατον να λείπει η ιερή λίμνη των μεγάλων αρχαϊκών μυστηρίων από την επικράτεια του κάστρου του Μονσαλβάτ. Το εσωτερικό νερό στον εαυτό του είναι το Ενς Σέμινις των παλαιών Αλχημιστών του Μεσαίωνα μέσα στο οποίο βρίσκεται το Ενς Βιρτούτις της φωτιάς.

www.gnosisellas.gr

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 ΤΟ ΔΙΣΚΟΠΟΤΗΡΟ ΚΑΙ Η ΛΟΓΧΗ

Εν μέσω των ευτυχισμένων κελαηδημάτων των πουλιών, έχει χαράξει η ηδονική αυγή που πορφυρίζει τα πάντα. Ο

γέρο

σοφός

Γκουρνεμάνζ

συντροφευμένους

από

δυο

νεαρούς

ιπποκόμους, κοιμάται βαθιά κάτω από την τερπνή σκιά ενός φουντωτού και σιωπηλού δέντρου. . Από την πανάρχαια και ηλιόλουστη μεριά του κάστρου του Γκριάλ, αντηχεί παντοδύναμο το επίσημο εγερτήριο των τρομπετών που με τις τρομερές τους νότες χαιρετούν νικηφόρα το ευχάριστο ξημέρωμα... Ακούγοντας τον δοξασμένο και νικηφόρο ύμνο, ο γέρο Γκουρνεμάνζ και οι δύο ιπποκόμοι του γεμάτοι με ατελείωτο σεβασμό, γονατίζουν ταπεινά και προσεύχονται με βαθιά ευλάβεια. Φτάνοντας σε αυτό το υψηλό μέρος του παρόντος κεφαλαίου συμφέρει να θυμηθούμε εκείνο το όμορφο ποίημα του Don Ramon del Valle Inclan: ΑΣΤΡΙΚΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ Αιώνιες Αυτοκρατορίες! Χρυσά Ιερά! Καρφιά του μεγάλου Παντός! Προσευχή στα λαούτα σας! Θελήσεις ήρεμες! Επίσημες αρετές! Είσοδοι του κόσμου! Φλογερά ωάρια! Φλεγόμενες ιεροτελεστίες ουράνιων θεών! Σφραγισμένα πεπρωμένα της ανθρώπινης χορωδίας! Ήλιοι που τους κανόνες φυλάνε του Θησαυρού! Δημιουργία! Μυστηριώδη αστρικά τριαντάφυλλα! Ουράνιο μυστήριο! Γνωστικό μυστήριο

Όπου τα αινίγματα σήκωσε ο Τρισμέγιστος: Θέλοντας να σε διαβάσει άνοιξε ο Ιουλιανός στην αυτοκρατορία του το σχίσμα, και έγινε αντίχριστος, εξηγητής, Γνωστικός του παγανιστικού ουρανού. Μια ηλιακή μεταμόρφωση στον Χριστό. Με μεγαλειώδες βήμα έρχονται από το Γκριάλ δύο ιππότες που, σαν εμπροσθοφυλακή, εξερευνούν προσεκτικά το τραχύ μονοπάτι που θα ακολουθήσει ο Αμφόρτας, ο βασιλιάς του τόσο πολύτιμου κοσμήματος. Είναι φανερό ότι ο μεγάλος ιερέας της ιερής φλόγας, υποφέρει ανείπωτα από εκείνη την μοιραία ημέρα κατά την οποία για δυστυχία ταυ, ο Κλίνγκσορ, ο μαύρος μάγος, τον πλήγωσε με το ολέθριο χτύπημα. Ο πολυσέβαστος διάδοχος του βασιλιά Τιτουρέλ έρχεται πιο νωρίς από ότι συνήθως να πάρει το μπάνιο του στην ιερή πισίνα της λίμνης. Ο αξιοσέβαστος κύριος χρειάζεται υπερεπειγόντως να ανακουφιστεί από τους τρομερούς πόνους που τον θλίβουν από τότε που για δυστυχία του, δέχθηκε το μοιραίο χτύπημα... Ξέρουν καλά οι θεοί και οι άνθρωποι για τον Κλίνγκσορ και τις δυσοίωνες, σκοτεινές του τέχνες. Η φαύλη προσωπικότητα της σκιάς, όχι μόνο άρπαξε την αγία λόγχη από τα χέρια του Αμφόρτα, του βασιλιά του Γκριάλ, αλλά επιπλέον τον πλήγωσε με αυτήν στο πλευρό. Αχ!... αν οι άνθρωποι καταλάβαιναν όλα αυτά... αν καταλάβαιναν την βαθιά σημασία της λόγχης... Σε όλα αυτά είναι φανερό ότι υπάρχει αγνή σεξουαλικότητα, βαρυσήμαντος φαλλισμός ερωτισμός. Είναι αναντίρρητο ότι η Γνωστική Εσωτερική λόγχη του Γκριάλ και εκείνη η άλλη, αυτή των μαγικών συνθηκών που κρατούσε ο Βοτάν, είναι στο βάθος ένα και το αυτό, το έμβλημα της ανδρικής σεξουαλικής δύναμης, ο Φαλλός...

Ένας μεγάλος σοφός είπε: «Μέχρι ένα συγκεκριμένο σημείο, τα κομμάτια ή τάβλες τον νόμου, όπου ο Μωϋσής έγραψε με διαταγή του Ιεχωβά τους κανόνες του δεκάλογου, δεν είναι παρά μια διπλή

λόγχη των Ρούνας, με την φαλλική σημασία των οποίων δεν μπορούμε να ασχοληθούμε, αλλά τουλάχιστον

μπορεί να το

μελετήσει κανείς στον δεύτερο τόμο του ΙΣΙΣ ΑΠΟΚΑΛΥΜΜΕΝΗ». Γραμμένη είναι με χρυσά γράμματα στο βιβλίο της κοσμικής σοφίας η διπλή χρήση της ιερής λόγχης. Είναι αναντίρρητο ότι πλήγωσε τρομερά το πλευρό του Κυρίου και ότι από την πληγή του ανάβλυσε αίμα και νερό. Είναι φανερό ότι γιάτρεψε την πληγή στο πλευρό του Αμφόρτα. Εξηγήσεις,... υπομονή αγαπητέ αναγνώστη, τώρα εγκαθιστούμε μόνο αρχές. Σε επόμενα κεφάλαια θα προχωρήσουμε μέχρι το βάθος... Αινίγματα, Ναι! και μάλιστα πολλά... τόσο σοβαρά όσο αυτά του Αγίου Γκριάλ, του θηλυκού Γιόνι, της κούπας, των σεξουαλικών οργάνων της γυναίκας... Είναι τόσες οι παραδόσεις του Αγίου Γκριάλ... κάπου εκεί ανάμεσα στα παλιά, μεσαιωνικά βιβλία υπάρχει μια λυρική στροφή που λέει:

«Πατέρα, πατέρα της ζωής μου, από την του Αγίου Γκριάλ, δώσε μου την άδειά σου για να πάει ο Κόμης να ψάξει». Μας έχει ειπωθεί ότι το μεγάλο δισκοπότηρο βρισκόταν στην κατοχή του Αβραάμ. Μας έχουν πληροφορήσει ότι ο Μελχισεδέκ, η μεγαλοφυΐα της γης ή Τσάνγκαμ (όπως λέγεται επίσης), το έφερε από την χώρα της Σεμίραμις στην γόνιμη γη Χαναάν. Αυτό συνέβη σε εκείνη την εποχή κατά την οποία ο πλανητικός

μας

αντιβασιλέας

ξεκίνησε

ορισμένες

θεμελιώσεις,

στον

ευλογημένο τόπο που αργότερα υπήρξε η Ιερουσαλήμ η αγαπημένη πόλη των Προφητών. Αρχαίες παραδόσεις που χάνονται στην νύχτα των αιώνων, βεβαιώνουν ότι ο Μελχισεδέκ το χρησιμοποίησε τελετουργικά όταν γιόρτασε την θυσία κατά την οποία πρόσφερε το ψωμί και το κρασί της μετουσίωσης στον Αβραάμ και το έδωσε σε αυτόν τον Πατριάρχη.

Κάποιοι παλαιότατοι μύθοι βεβαιώνουν με έμφαση ότι αυτό το Θεϊκό ποτήρι βρισκόταν επίσης και στην κιβωτό του Νώε. Δεν είναι περιττό να βεβαιώσουμε ότι αυτή η σεβαστή αντίκα μεταφέρθηκε στην Αίγυπτο και ότι την κατείχε ο Μωϋσής. Φτιάχτηκε από ένα μοναδικό υλικό, συμπαγές όπως μια καμπάνα και ειλικρινά δεν είχε την εμφάνιση ότι είχε υποστεί κατεργασία όπως τα μέταλλα. Πιο καλά φαινόταν να είναι το αποτέλεσμα κάποιου είδους βλάστησης. Η βασίλισσα του Σαββά υπέταξε τον βασιλιά Σολομώντα σε πολλές δοκιμασίες πριν τον κάνει θεματοφύλακα αυτής της τόσο υψηλής αντίκας. Ο μεγάλος Καμπίρ Ιησούς ο Χριστός, την είχε στην κατοχή του όταν γιόρτασε το μυστικό δείπνο και σε αυτό το ποτήρι ήπιε το κρασί της Αγίας Ευχαριστίας. Ο ρωμαίος συγκλητικός Ιωσήφ της Αριμαθαίας, στην βάση του σταυρού στον Γολγοθά, μάζεψε σε αυτήν την κούπα τις πορφυρένιες σταγόνες του αίματος που ανάβλυζαν απ’ τις πληγές του λατρευτού... Λένε οι παραδόσεις ότι ο αναφερθείς συγκλητικός, έξυπνος και σοφός όσο κανείς, κράτησε μυστικό αυτόν τον πολύτιμο θησαυρό... Την τιμή του ιερού του ζήλου κατέληξε να πληρώσει πολύ ακριβά, γιατί επειδή αρνήθηκε εκείνος ο άνδρας να παραδώσει στην ρωμαϊκή αστυνομία το ιερότατο ποτήρι και το δόρυ του Λονγκίνους, φυλακίστηκε... Μετά από πολλά χρόνια, ο Ιωσήφ της Αριμαθαίας, ελεύθερος πια, έφυγε για την Ρώμη παίρνοντας μαζί του τις ιερές αντίκες και ψάχνοντας για χριστιανούς, όμως βλέποντας τους διωγμούς που γίνονταν εκεί, συνέχισε τον δρόμο του προς τις περιοχές της Μεσογείου...

Λένε οι γραφές, ότι ένα βρ άδυ επισκέφθηκε τον γέρο συγκλητικό στον ύπνο του ένας άγγελος και του είπε: «Αυτό το ποτήρι έχει μια πολύ μεγάλη

μαγνητική δύναμη, επειδή σε αυτό περιέχεται το αίμα του λυτρωτή του κόσμου, θάψε το εκεί». «Τότε εκείνος ο γέρος είδε το ναό τον Μονσεράτ στην Καταλονία, στην Ισπανία...» Ο Ιωσήφ της Αριμαθαίας ολοκλήρωσε την τρομερή του αποστολή φυλάγοντας σε αυτόν τον ναό αυτές τις αρχαίες αντίκες...

Αυτό που συνέβη μετά... οι Μυημένοι το ξέρουν. Σήμερα το κάστρο του Μονσαλβάτ, στο οποίο βρίσκεται ο ναός, και ένα τμήμα του βουνού του Μονσεράτ μπήκαν σε κατάσταση Χίνας, κρύφτηκαν από τα μάτια των βέβηλων. Αναίτια οι σταυροφόροι ιππότες έψαχναν στην ιερή γη το Άγιο Γκριάλ. Σαν ανάμνηση αυτού του ζήλου υπάρχει ακόμη το ασημένιο κύπελλο που δίνεται στους ολυμπιακούς πρωταθλητές.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 ΚΛΙΝΓΚΣΟΡ Ο ΜΑΥΡΟΣ ΜΑΓΟΣ

Στην εξωτική γωνιά της φιλόξενης κοιλάδας, πολύ κοντά στην ιερή γη των μουσουλμάνων, λένε οι παραδόσεις ότι ζούσε ο Κλίνγκσορ, ο κακός μάγος σε τρομερή μοναξιά... Αγνοώ βέβαια -λέει ο γέρο Τιτουρέλ-. ποια ήταν τα αμαρτήματα του, αλλά ήθελε να γίνει εκεί μετανοών και άγιος. Ειλικρινής λανθασμένος και γεμάτος με καλές προθέσεις, ανίκανος να γλιτώσει από την λαγνεία, χούφτωσε το δολοφονικό μαχαίρι και ευνουχίστηκε τρομακτικά. Διηγείται ο ευσεβής ήρωας Τιτουρέλ, ο οποίος γνώριζε πολύ καλά τον Κλίνγκσορ και τις σκοτεινές του τέχνες, ότι ο δυστυχής μετανοών του κακού άπλωσε μετά τα ματωμένα χέρια του ικετευτικά προς το Γκριάλ. Αλλά είναι φανερό ότι απορρίφθηκε με αγανάκτηση τότε από τον φύλακα. Να απορριφθείς από τους ιππότες του Αγίου Γκριάλ, Και μάλιστα αφού έχεις ευνουχισθεί με την «υγιή» πρόθεση να εξαλείψεις τα ζωικά πάθη; Τι τρόμος! Θεέ μου!... Στην οργή του τρομερού και επίπονου μίσους του, αδύνατον να περιγραφεί με λέξεις, έψαξε ο ευνούχος των σκοταδιών να βρει το όπλο της εκδίκησης και είναι αναντίρρητο ο τι το βρήκε. Ο Τιτουρέλ, η φωνή του παρελθόντος, λέει ότι ο σκοτεινός μεταμόρφωσε τότε εκείνο το άγονο μέρος των μάταια μετανοούντων, σε ένα μαγεμένο κήπο φιλήδονων σεξουαλικών απολαύσεων και σε αυτόν ζούσαν όμορφες γυναίκες εκλεκτικά κακοήθεις.

Εκεί στα κρυφά, στο πανδοχείο των απολαύσεων, λέει ο γέρο βασιλιάς Τιτουρέλ, παραφύλαγε ο κακός μάγος τους ιππότες του Γκριάλ για να τους οδηγήσει με λεπτότητα στην λαγνεία και τους ζωικούς πόνους... Εκείνος που αφηνόταν να αποπλανηθεί, ήταν θύμα του, λέει ο γέρο μονάρχης, και πολλούς δικούς μας κατάφερε να τους οδηγήσει στον δρόμο του χαμού. Φτάνοντας σε αυτό το μέρος του παρόντος κεφαλαίου μας, έρχεται στην μνήμη μου εκείνο το όμορφο ποίημα του Don Ramon del Valle Ιnclan:

ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ Ο γάτος που γουργουρίζει! Η πόρτα που τρίζει! Η σταγόνα γκλό-γκλό-γκλό! Μόνοι στο σπίτι: στην πόρτα μουγκρίζει το κτήνος που αποβλήθηκε όταν γεννήθηκα εγώ. Η νύχτα του Οκτώβρη! Λένε ότι με Φεγγάρι, μ' έναν άνεμο ανδρείο και θαλασσινά κύματα: κάτω απ’ τα αστέρια της γράφτηκε η τύχη μου, θάλασσα και ανδρείοι άνεμοι με είδαν να έρχομαι. Η νύχτα του Οκτώβρη! Η αναγγελία του θανάτου μου! Νύχτα μου, ανοιχτή ανάμεσα σε γη και ήλιο! Ντύθηκε ο μάγος το αστρικό ρούχο, γυμνός ένας γίγαντας, φύσηξε το σαλιγκάρι. Το κτήνος στην πόρτα βρυχιέται τρέμοντας, στα μάτια του μένει η φθινοπωρινή και μακρινή νύχτα, εκείνη η νύχτα της ζωής μου,

με τους δύο δρόμους της. Και ακολούθησα αυτόν του κακού! Με κάλεσε η σάρκα σου, τριαντάφυλλο της αμαρτίας! Μόνοι στο σπίτι, ξάγρυπνος εγώ, η Νύχτα του Οκτώβρη, η θάλασσα σηκωμένη... Η σταγόνα γκλό-γκλό-γκλό!

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5 Ο ΑΜΦΟΡΤΑΣ, Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΓΚΡΙΑΛ

Γυναίκα πολύτιμη για το καλύτερο γεννημένη, γυναίκα Διαβολική για να βρίσκεσαι στην άβυσσο, μαργαριτάρι του θρόνου του Κυρίου πεσμένο, ανέκφραστο τριαντάφυλλο της φωτιάς στην Εδέμ μεγαλωμένο και από κολασμένα χέρια μαδημένο, θελκτικέ κύκνε με αλαβάστρινο λαιμό σε άσεμνο βακχικό τραγούδι... Τόσα καλά έχεις κάνει! και... τόσα κακά: ω, Θεέ μου! Αλλά... και είναι το καλύτερο, ας μιλήσουμε τώρα λίγο για τον βασιλιά Αμφόρτας, διάδοχο του γέρου Τιτουρέλ, ο οποίος κορόιδεψε με τόση επιτυχία τις πανουργίες του Δαιμονίου... Λέει η παράδοση των αιώνων κι αυτό το ξέρουν οι παππούδες μας, ότι ο καλός βασιλιάς έπρεπε να υποφέρει το ανείπωτο... Και βοήθα με Θεέ μου! όλα γι αυτές ή γι αυτήν, την αρχική Διαβόλισσα, το πρωτότυπο της απώλειας και της πτώσης, αυτήν που ούτε ο ίδιος ο Αμφόρτας, ο Κύριος του Γκριάλ, δεν μπόρεσε να αντισταθεί... Και λένε αυτοί που γυρίζουν από δω κι από κει, ότι ο καλός κύριος έπεσε επίσης στα μπράτσα μιας μοιραίας ξανθιάς που λεγόταν Ηρωδιάδα, Κούντρι, Γκουντρίγια και δεν ξέρω πως αλλιώς... Ο Κυρίαρχος θέλησε να βάλει ένα όριο στις μαγικές γητειές του Κλίνγκσορ του κακού μάγου και βλέπετε τι συνέβη... Ο κακεντρεχής, που σίγουρα δεν ήταν ποτέ ήμερο πρόβατο, θέλησε να κερδίσει την παρτίδα με αυτήν την θαυμάσια ευκαιρία και πλησιάζοντας σιωπηλά το λάγνο ζευγάρι που κυλιόταν στο κρεβάτι των απολαύσεων, άρπαξε την ιερή λόγχη και με αυτήν πλήγωσε τρομερά το πλευρό του Αμφόρτα, μετά απομακρύνθηκε γελώντας.

-Ω, εσύ Θεϊκή λόγχη, θαυμάσια στις πληγές σου που σε όλους είναι απαγορευμένο να ψάξουν! συνεχίζει να λέει ο γέρο Γκουρνεμάνζ,

ήταν τα μάτια μου, τα ίδια μου τα μάτια, αυτά που σε είδαν να σε κρατάνε τα πιο ιερόσυλα χέρια!... Ο βασιλιάς κατά την αποχώρησή του συνοδευόταν από τον γέρο Γκουρνεμάνζ, όμως έκαιγε μια πληγή στο πλευρό του: Είναι η πληγή της τύψης που ποτέ δεν θα γιατρευτεί!... Ας αναφέρουμε τώρα ένα ωραίο ποίημα του Don Ramon del Valle Inclan:

ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ

Έχει στο περπάτημα το βήμα του αιλουροειδούς, παντού γεμάτη από βαθιά ηχώ, εκμαυλίζει με μαγευτικούς μαυριτανούς το σκούρο στόμα της ιστορίες του Αλαντίν. Τα μάτια μαύρα, ζεστά, πονηρά, λυπημένο σαν αρχαία επιστήμη το χαμόγελο, και η φούστα από λουλούδια μια αύρα ινδικών και άγιων εκπαιδευτηρίων. Έκοψε το χέρι της σε έναν κήπο της Ανατολής το μήλο του απαγορευμένου δένδρου, και κουλουριασμένο ήταν στα στήθη της, το Φίδι. Διακοσμεί τη λαγνεία με ένα νόημα άγιο. Στην διάφανη ομίχλη των ματιών της, το φως είναι ένα σφύριγμα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6 Η ΑΓΡΙΑ ΑΜΑΖΟΝΑ

Στο μοναχικό μονοπάτι, όμοιοι με περιπλανώμενα φαντάσματα, κατσούφικα, διστακτικά, σκυθρωπά, ρακένδυτα προχωρούν αργά οι νικημένοι προς την λίμνη και κοιτώντας τον μακρινό πύργο του ναού, κάτω από ένα οπάλινο φως που ανατέλλει στον ουρανό, κάνουν το βήμα πιο αργό, σαν να φοβούνται να φτάσουν. Παραδομένη η Κούντρι από την κούραση και από τις φοβερές και τρομερές τύψεις πέφτει στην αρωματισμένη γη... Σε εκείνες τις στιγμές φτάνει από το κάστρο του Γκριάλ, ο δυστυχής συνοδός που οδηγεί τον Βασιλιά στο άγιο μπάνιο. Ο μακρόθυμος μονάρχης δεν κρατά μνησικακίες στην πονεμένη του καρδιά, καταλαβαίνει πλήρως τα ίδια του τα λάθη, αναγνωρίζει την ενοχή του και ταπεινά ευχαριστεί την υπηρέτριά του, την γυναίκα! το αιώνιο θηλυκό, την μνημειώδη Εύα της Εβραϊκής Μυθολογίας, αιώνιο παιχνίδι του καλού και του κακού στην γη, σύμφωνα με την χρήση που της κάνουν οι άνδρες. Η Βαγκνερική Μαγδαληνή μετατρεμμένη με αχρείο τρόπο σε παιχνίδι του πονηρού, επιθυμεί να βοηθήσει τα θεϊκά ιδεώδη του Γκριάλ αλλά πάντα πέφτει νικημένη... Γυναίκα! αναφωνεί ο Αμφόρτας... Είσαι μήπως Δαιμόνιο που ξέρασε η κόλαση για να μου ανοίξει αυτή την πληγή;... Είσαι μήπως άγγελος που κατέβηκε από τον Ουρανό για να προσευχηθεί για την δύσμοιρη ύπαρξή μου;... Η άγρια αμαζόνα, η γυναίκα σύμβολο της Βαγκνερικής δραματουργίας, μεγαλοπρεπές πρωτότυπο όσων πιο ταπεινωτικών υπάρχουν και ταυτόχρονα ότι πιο ύψιστου στον κόσμο, είναι σίγουρα τρομερή...

Το ένδυμά της είναι πρωτόγονο και τραχύ, μαζεμένο ψηλά με μία ζώνη από την οποία κρέμονται μακριά δέρματα από φίδια, Τα

μαύρα

της

μαλλιά

κυματίζουν

θαυμάσια

σαν

λυτή

χαίτη

με

σκουροκόκκινη απόχρωση. Στο θαυμάσιο θηλυκό της πρόσωπο λάμπουν δύο γοητευτικά μάτια με μαύρο χρώμα που μερικές φορές αστράφτουν άγρια και σπανίως μένουν ακίνητα με μια τρομακτική ακαμψία θανάτου... Η Κούντρι φέρει όπως και η Ιουδαία Μαγδαληνή, ένα κρυστάλλινο βάζο από την εξωτική Αραβία. Ο βασιλιάς του Γκριάλ χρειάζεται βεβαίως ένα πολύτιμο βάλσαμο για να γιατρέψει την πονεμένη του καρδιά. . Ευλογημένη να είναι η γυναίκα! ευλογημένα τα όντα που λατρεύουν!...

Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος είπε: «Σου δίνω αγάπη στην οποία περιέχεται όλο το Σύνολο της Σοφίας». Να αγαπάς; Πόσο όμορφο είναι να αγαπάς!... Μόνο οι μεγάλες ψυχές μπορούν και ξέρουν να αγαπούν.., Ο έρωτας αρχίζει με ένα λαμπύρισμα συμπάθειας, ουσιαστικοποιείται με την δύναμη της στοργής και συντίθεται σε θαυμασμό... Ο τέλειος γάμος είναι η ένωση δύο όντων, ενός που αγαπάει περισσότερο, κι ενός άλλου που αγαπά καλύτερα... Η αγάπη είναι η πιo προσιτή θρησκεία...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7 Ο ΑΓΝΟΣ ΑΘΩΟΣ

Ο Γκουρνεμάνζ, η φωνή του παρελθόντος, ο αξιοσέβαστος γέρος, αφού έχει διηγηθεί επίσημα, όλα όσα έχουν συμβεί πριν σε αυτές τις μυστηριώδεις περιοχές του κάστρου του Μονσαλβάτ, το τρομερό χάσιμο της άγιας λόγχης, συνεχίζει λέγοντας τα εξής.

-Μπροστά στο ορφανό από την υψηλή αντίκα ιερό, είναι ξαπλωμένος

Αμφόρτας

σε

ένθερμη

προσευχή,

ικετεύοντας

ανήσυχος ένα σινιάλο σωτηρίας. Μια εντονότατη, μια εκθαμβωτική θεϊκή λάμψη ανάβλυσε τότε από το Γκριάλ ενώ ένα όραμα, ένα ουράνιο όνειρο του είπε, με έντονο τόνο, αυτές τις λέξεις: «Ο σοφός, ο φωτισμένος από την συμπόνια, ο αγνός αθώος, περίμενε τον, Α ΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΚΛΕΚΤΟΣ ΜΟΥ». Τότε, Ω θεοί!, λέει ο θρύλος των αιώνων ότι, δημιουργήθηκε ένα μεγάλο σκάνδαλο μεταξύ των ανθρώπων του Άγιου Γκριάλ, γιατί από την πλευρά της ιερής λίμνης, στο βάθος του μοναχικού δάσους, έγινε αντιληπτό ένα παιδί αγνοών που, περιπλανώμενο σε εκείνες τις όχθες πλήγωσε βαριά με το τόξο του, έναν πολύ όμορφο κύκνο, τέλειο σύμβολο του Αγίου Πνεύματος. Αλλά… Και γιατί τόση αναστάτωση, αναταραχή, αταξία; Ποιός δεν έχει πληγώσει μέχρι θανάτου τον κύκνο Κάλα- Χάμσα. Ποιος δεν έχει παραβιάσει την έκτη εντολή του νόμου του Θεού που λέει: Ου μοιχεύσεις;

«Εκείνος που αισθάνεται ελεύθερος από αμαρτία να ρίξει την πρώτη πέτρα...» Ω ευλογημένε, θαυμαστέ Χάμσα, σεξουαλική δύναμη του Τρίτου Λόγου, αθάνατε IBIS, λευκό περιστέρι του Γκριάλ...

Η κατάκτηση της Ούλτρα Μάρε Βίτε 1, του κόσμου Σούπερ Λίμιναλ2 και Ούλτρα Τερέστρε3, είναι δυνατή μόνο με την μυητική πέτρα (το σεξ), στο οποίο

περιέχεται

θρησκεία-σύνθεση,

που

ήταν

πρωτόγονη

της

ανθρωπότητας, η μυστική σοφία του Ιανού ή των Χίνας. Να εξαλείψεις το σεξ; Ω! Όχι! Όχι! Όχι!... Να το υπερνικήσεις; Αυτό είναι φανερό... να αγαπάς είναι το καλύτερο. Ας απαγγείλουμε τώρα εκείνο το όμορφο ποίημα του Αμάντο Νέρβο που έχει τίτλο: ΤΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕ ΑΓΑΠΑΣ Τη μέρα που θα με αγαπάς θά 'χει περισσότερο φως από τον Ιούνιο, τη νύχτα που θα με αγαπάς θα είναι πανσέληνος, με νότες του Μπετόβεν να δονούν κάθε ακτίνα τα ανέκφραστά τους πράγματα, και θα υπάρχουν μαζεμένα περισσότερα τριαντάφυλλα απ' όλο τον μήνα Μάιο. —Χίλιες κρυστάλλινες πηγές θα τραβηχτούν προς τις πλαγιές πηδώντας κελαριστές. —Την μέρα που θα με αγαπάς, οι κρυμμένες λόχμες θα αντηχούν ακόρντα που ποτέ δεν ξανακούστηκαν. —Έκσταση των ματιών σου, όλες οι Άνοιξες που υπήρξαν και θα υπάρξουν στον κόσμο, θα είναι όταν θα με αγαπάς. —Σοδειές στο χέρι όμοιες με ξανθιές αδελφούλες φωτίζοντας απλές σταγόνες, θα φτάσουν οι μαργαρίτες σε βουνά και λιβάδια μπροστά από τα βήματά σου τη μέρα που θα με αγαπάς... Και αν μαδήσεις μία, θα σου πει το αθώο της έσχατο λευκό πέταλο. Παθιασμένα! —Θα έχουν όλα τα τριφύλλια τέσσερα μαντικά φύλλα όταν θα ξημερώσει η αυγή την μέρα που θα με αγαπάς, και στην λιμνούλα, φωλιές αγνώστων μικροβίων, 1

Ultra Mare Vite

Υπερσυνείδητο

Το Υπεργήινο, ο ανώτερος κόσμος

θα ανθήσουν τα μυστικά σέπαλα των λωτών. -Τη μέρα που θα με αγαπάς θα είναι κάθε φεγγίτης θαυμάσιο φτερό. Κάθε πορφυρό σύννεφο, βάλσαμο από τις Χίλιες και Μία Νύχτες, κάθε αύρα ένα τραγούδι, κάθε δέντρο μια λύρα, κάθε βουνό ένας βωμός. —Τη μέρα που θα με αγαπάς, για μας τους δύο θα χωρέσει σε ένα μόνο φιλί η μακαριότητα του Θεού.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8 Ο ΓΙΟΣ ΤΗΣ ΧΕΡΖΕΛΕΪΝΤΕ

Ο Πάρσιφαλ, ο αγνός αθώος, είναι φανερό ότι σε κάποιο μακρινό παρελθόν είχε πληγώσει κι αυτός επίσης με το βέλος του τον κύκνο της άσπιλης λευκότητας, τον θαυμαστό Χάμσα... Μπροστά στις τόσες ερωτήσεις που με τόση έμφαση του κάνουν, κρατάει σιωπή, είναι προφανές ότι τα αγνοεί όλα, έχει εξαλείψει το Εγώ, ούτε καν θυμάται το όνομα του φυσικού του γονιού, έχει ξανακατακτήσει την εδεμική αθωότητα... Ξέρει μόνο ότι την μητέρα του την έλεγαν Χερζελέϊντε και ότι το πιο βαθύ δάσος ήταν η κατοικία της. Η φτωχή μητερούλα του με την καρδιά πονεμένη τον έφερε στον κόσμο ορφανό από πατέρα, όταν αυτός που λεγόταν Γκαμουρέτ έπεφτε ένδοξα ανάμεσα σε κράνη και ασπίδες στο πεδίο της μάχης. Η λατρευτή μητέρα, για να προστατεύσει τον γιο της ενάντια στο πρώιμο σημάδι των ηρώων, τον γέννησε με άπειρη τρυφερότητα σε μια ερημιά, ξένη προς τα όπλα και στο μέσον της πιο μεγάλης άγνοιας. Πλην όμως... μια κάποια μέρα, εκείνος ο νεαρός από ηρωική γενιά, είδε φλόγες από φωτιά που είχαν ανάψει άνθρωποι στο δάσος... Ήταν τόση η λάμψη των καβαλάρηδων με τις λαμπρές φορεσιές (οι ιππότες του Γκριάλ), που έτυχε να περνούν από εκείνες τις μοναχικές δασώδεις περιοχές, που ο νεαρός σπρωγμένος από το ηρωικό του ένστικτο αποφάσισε να τους ακολουθήσει δια μέσου των βουνών. Προστατευμένος με τα όπλα του Ηφαίστου, πολέμησε τα θηρία της αβύσσου, αχρείες αντιπροσωπίες των αρχαίων λαθών του και τα ελάττωσε σε κοσμική σκόνη. Έτσι προχώρησε το αγόρι μέχρι την επικράτεια του Γκριάλ... (Έτσι πρέπει να προχωρήσουμε και εμείς...).

Η Κούντρι, η Ηρωδιάδα, τον πληροφορεί ότι η λατρευτή του μητέρα έχει πεθάνει. Σκληρή πληροφορία που τον βυθίζει σε ατελείωτη πίκρα αδύνατον να περιγραφεί με λέξεις;.. Τρομερή στιγμή αυτή, πέφτει πάνω στην εταίρα σαν τρελός, μετά πέφτει λιπόθυμος και αυτή τον βοηθά αμέσως με το ηδονικό νερό της πηγής... Μετά έρχεται η τρομερή ώρα. Η Γκουντρίγια λέει πράγματα τρομερά, για όλα υπάρχει η ώρα τους και η μέρα τους. Συμφέρει να θυμηθούμε τώρα εκείνο το όμορφο ποίημα του Δον Ραμόν ντε Βάλε Ινκλάν, με τίτλο: ΤΟ ΡΟΔΟ ΤΟΥ ΡΟΛΟΓΙΟΥ Είναι η ώρα των αινιγμάτων, όταν το απόγευμα του καλοκαιριού, από τα σύννεφα έστειλε ένα γεράκι πάνω στα αγαθά περιστέρια. Είναι η ώρα των αινιγμάτων! Είναι η ώρα του περιστεριού: ακολουθεί το πέταγμα η ματιά ενός κοριτσιού. Ρόδινο απόγευμα, μουσικός και θεϊκός λήθαργος. Είναι η ώρα του περιστεριού! Είναι η ώρα του φιδιού: ο διάβολος ξεριζώνει μια λευκή τρίχα, πέφτει από το δέντρο το μήλο και το κρύσταλλο ενός ονείρου σπάει. Είναι η ώρα του φιδιού! Είναι η ώρα της κότας: το νεκροταφείο έχει φώτα, ευλογούν μπροστά στους σταυρούς

οι ευσεβείς, ο άνεμος αγωνιά, Είναι η ώρα της κότας! Είναι η ώρα της δεσποινίδας: δάκρυα, γράμματα και τραγούδια, ο αέρας γεμάτος με άνθη λεμονιάς, τα ο απόγευμα γαλάζιο, μόνο ένα άστρο. Είναι η ώρα της δεσποινίδας! Είναι η ώρα της κουκουβάγιας: αποκρυπτογραφεί γραφές ο γέρος, σπάει ξάφνου ο καθρέπτης, βγαίνει η γριά με το λαδικό. Είναι η ώρα της κουκουβάγιας! Είναι η ώρα της αλεπούς: παίζει στον δρόμο μια κιθάρα, φέρνει η γριά στην υπηρέτρια ένα δαχτυλίδι με ένα ρόδο. Είναι η ώρα της αλεπούς! Είναι η ώρα της ψυχής σε θλίψη: μια μάγισσα στο σταυροδρόμι, με μια προσευχή αφορισμού ζητάει από τον νεκρό την αλυσίδα του. Είναι η ώρα της ψυχής σε θλίψη! Είναι η ώρα του λυκόφωτος: στήνει ενέδρα η κουκουβάγια στο πεύκο, ο ληστής στον δρόμο, και στο πορνείο ο Σατανάς. Είναι η ώρα του λυκόφωτος.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9 ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΚΟΥΝΤΡΙ

Η Κούντρι, η θαυμάσια Εύα της Εβραϊκής μυθολογίας, ασυνείδητο θύμα του κακού μάγου, μπροστά στον Βαγκνερικό Πάρσιφαλ, αναφωνεί με άπειρο πόνο:

-Εγώ ποτέ δεν κάνω το καλό, το μόνο που θέλω είναι ξεκούραση... Μόνο ξεκούραση για αυτή την άθλια κούραση! Να κοιμηθώ και μακάρι να μην ξύπναγα ποτέ! Εκείνη την στιγμή αρχίζει να αισθάνεται την υπνωτιστική επιρροή του μάγου από μακριά, και τρέμοντας από φόβο αναφωνεί:

-Όχι! Να κοιμηθώ! Όχι! Μου προκαλεί τρόμο αυτό!. Μετά αφήνει μια υπόκωφη κραυγή, ολόκληρο το κορμί της τρέμει σαν χορτάρι που το χτυπάει η θύελλα, μέχρι που, ανίκανη μπροστά στην μαγεία, αφήνει να πέσουν αδύναμα τα χέρια, γέρνει το κεφάλι κάνοντας μερικά διστακτικά βήματα, πέφτει υπνωτισμένη στα αγριόχορτα βογκώντας:

-Άχρηστη αντίσταση. Έφτασε η ώρα. Να κοιμηθώ... Να κοιμηθώ... Είναι απαραίτητο... Είναι απαραίτητο να κοιμηθώ. Η γυναίκα σαν ιδέα, η γυναίκα σύμβολο, η προκλητική διαβόλισσα, το πρωτότυπο του χαμού και της πτώσης, στην οποία ούτε ο Αμφόρτας, ο υπέροχος Βασιλιάς του Αγίου Γκριάλ, δεν μπόρεσε να αντισταθεί, κοιμάται τώρα κάτω από την υπνωτική δύναμη του κακού μάγου... Κάτι παραπάνω από όμορφη σε βρίσκουμε, Κούντρι! Γεννήθηκες σαν ένα θαύμα στην Εδέμ όλων των θαυμάτων! Είσαι η πιο όμορφη σκέψη του Δημιουργού γινόμενη σάρκα, αίμα και ζωή...! Το ηδονικό κορμί σου μοιάζει να έχει ζυμωθεί με τα λεπτά ρόδα της όχθης του κάμπου που κάνει το Ουάντ Αλ Κεμπίρ γόνιμο...! Οι σιωπηλές φτέρες ασημωμένες από το χλωμό φεγγάρι, δίνουν γλυκιά σκιά στις βλεφαρίδες σου...

Τα βλέφαρά σου με την εξωτική τους γοητεία δημιουργήθηκαν με θεϊκά άνθη λεμονιάς. Ουσία από ύψιστους κρίνους κρύβεται μέσα σου... Οι σαγηνευτικές κοτσίδες σου μοιάζουν περισσότερο με καταρράκτες τη νύκτα που πέφτουν πάνω στους κοριτσίστικους ώμους σου... Πόσο όμορφη είσαι! Με ακούς; Το γοητευτικό σου στόμα χαμογελά: Η γλώσσα σου παλεύει μες τον ύπνο να σχηματίσει λέξεις... Ο αστροσκέπαστος ουρανός ανοίγει σαν ρόδο: Εσύ κοιμάσαι, Κούντρι, δηλητηριασμένη από ένα εξωτικό μυστήριο που κανείς δεν καταλαβαίνει...! Κοιμάσαι Ναι!... Το ξέρω... Το δάσος από τις Χίλιες και Μία Νύχτες δίνει τα φυλλώματά του που φωλιάζουν τα πουλιά και κελαηδούν γλυκά, ψιθυρίζουν απαλά τα άνθη, μουρμουρίζει το ποτάμι μέσα στο πέτρινο κρεβάτι του: Όλα νανουρίζουν και εσύ κοιμάσαι; Εύα, Κούντρι, Γκουντρίγια, Ηρωδιάδα... Κοιμήσου μέσα στα λυπηρά μυστικά σου: Είσαι το ασυνείδητο θύμα μιας μοιραίας μαγείας... Όμως Ω, Θεέ μου!... Τι φοβερή ιδέα στον ύπνο σε ενοχλεί; Τι είναι εκείνο που μη θέλοντας να το κάνεις, το κάνεις;

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10 Ο ΥΜΝΟΣ ΤΟΥ ΓΚΡΙΑΛ

Κατά την επιστροφή πια από το τόσο εμφανίζεται να περνά το φορείο του

Βασιλιά

ευχάριστο

και ηδονικό μπάνιο,

με κατεύθυνση το κάστρο του

Μονσαλβάτ. Ο σεβάσμιος γέρος Γκουρνεμάνζ μπαίνει στην συνοδεία καλώντας καλοσυνάτα, στην ιερή γιορτή, τον νεαρό. Είναι αναγκαίο και το αγόρι να λάβει τα οφέλη του Γκριάλ...

-Μόλις που ξεκινήσαμε και αισθάνομαι, παρ' όλα, αυτά ότι έχω φτάσει κιόλας μακριά, λέει ο Πάρσιφαλ. Ο γέρος διαποτισμένος με σοφία του απαντά με μεγάλη ευστοχία: Βλέπεις, γιε μου: ο χρόνος εδώ είναι διάστημα-·

Ο χρόνος στον εαυτό του είναι η τέταρτη διάσταση, αυτό είναι φανερό... Η τέταρτη κάθετος αποτελείται από δύο όψεις τέλεια ορισμένες: Την προσωρινότητα και το διάστημα Είναι αναντίρρητο ότι η χρονομετρική όψη της τέταρτης διάστασης καταλήγει να είναι μόνο η επιφάνεια. Είναι αναμφίβολο ότι η διαστημική όψη της τέταρτης καθέτου βρίσκεται στο βάθος... Μέσα στον τρισδιάστατο κόσμο στον οποίο ζούμε υπάρχει πα ντα μια τέταρτη κάθετος και αυτή στον εαυτό της είναι ο χρόνος. Στην αιωνιότητα δεν υπάρχει χρόνος... Είναι σαφές ότι η αιωνιότητα καταλήγει να είναι η πέμπτη διάσταση, εσύ το ξέρεις... Στην αιωνιότητα όλα διαδικάζονται μόνο μέσα στο αιώνιο τώρα... Έχετε ακούσει να μιλούν για αυτό που

βρίσκεται

πιο πέρα από τον χρόνο και

την αιωνιότητα; Είναι σαφές ότι υπάρχει η έκτη διάσταση... Και τι να πούμε για την άγνωστη διάσταση μηδέν; Άγιο Πνεύμα; Ναι! Ναι! Ναι!

Ο γέρο Γκουρνεμάνζ με αυτή την σοφία την ασπρισμένη από το χρόνο, τα καταλάβαινε όλα και με σοφία

οδηγούσε

τον γιο της Χερζελέϊντε μέχρι το Άγιο

Γκριάλ... Η σκηνή μεταμορφώνεται αργά-αργά καθώς ο γέρος Δάσκαλος και ο νεαρός μαθητής του προχωρούν. Αφήνουν πια κάτω το μοναχικό δάσος και σκαρφαλώνουν υπομονετικά και οι δύο τον τεράστιο όγκο του γρανίτη. Λίγο-λίγο ακούν κάθε φορά καλύτερα τον απαλό ήχο των τρομπετών και το μεγαλοπρεπές χτύπημα των καμπάνων του ναού... Τελικά φτάνουν Δάσκαλος και μαθητής σε ένα υπέροχο σαλόνι, του οποίου ο μεγαλειώδης τρούλος χάνεται στα ύψη... Ο Πάρσιφαλ μένει άφωνος από έκσταση μπροστά σε τέτοια θεϊκή μεγαλοπρέπεια αδύνατον να περιγραφεί με λέξεις... Στο βάθος ανοίγουν δύο φαρδιές πόρτες γεμάτες δόξα απ' όπου μπαίνουν οι ιππότες του Γκριάλ... Οι άνδρες του φωτός κάθονται με την σειρά μπροστά σε δυο μακριά τραπέζια στρωμένα, και παράλληλα, στο μέσον των οποίων υπάρχει ένα ελεύθερο κενό. Στα τραπέζια αυτά υπάρχουν δισκοπότηρα ή κούπες, αλλά όχι ηδονικοί μεζέδες. Από το άλλο μέρος εμφανίζονται θαρραλέοι ιπποκόμοι και αδελφοί ταπεινών υπηρεσιών που φέρνουν τον βασιλιά Αμφόρτα με το φορείο του και μπροστά από αυτόν, μερικά παιδιά αγνά σαν άγγελοι με γελαστά πρόσωπα. Αυτά τα πλάσματα φέρνουν μια κιβωτό σκεπασμένη με πορφυρό ύφασμα, μέσα στην οποία κρύβονται τα μυστήρια του σεξ. Η υψηλή ακολουθία τοποθετεί τον βασιλιά Αμφόρτα σε ένα κρεβάτι στο βάθος, κάτω από μια εξέδρα και πάνω στο μαρμάρινο τραπέζι που βρίσκεται μπροστά από την ιερή κιβωτό... Το εκκλησίασμα του φωτός ψάλλει έτσι... ευτυχισμένο, από τα διάφορα σημεία του ναού, τον ύμνο του Γκριάλ, που λέει:

«Μέρα με την μέρα, πρόθυμο για τον μυστικό δείπνο της Θεϊκής Αγάπης, το φαγητό και το ποτό θα ανανεώνεται, όμοια σαν να έπρεπε

σήμερα για τελευταία φορά να παρηγορήσει όποιον ευχαριστιέται με τα καλά έργα. Ας πλησιάσουμε στην αγάπη για να λάβουμε τα μεγαλοπρεπή χαρίσματα. Έτσι όπως ανάμεσα σε ατελείωτους πόνους έτρεξε μια μέρα το αίμα που λύτρωσε τον κόσμο, να χυθεί το αίμα μου με καρδιά χαρούμενη για χάρη του Ήρωα Σωτήρα. Μέσα μας ζει, από τον θάνατο τον, το σώμα που πρόσφερε για την Σωτηρία μας... Να ζει για πάντα η πίστη μας, γιατί πάνω μας σκύβει το περιστέρι, ευμενής αγγελιοφόρος του Λυτρωτή. Φάτε από το ψωμί της ζωής και πιείτε από το κρασί που για μας ανάβλυσε...»

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11 ΤΟ ΑΓΙΟ ΛΕΙΨΑΝΟ

Όταν βυθίστηκαν στο μυστήριο οι τελευταίες νότες των λεπτών ψαλμών και όταν όλοι οι μεγαλοπρεπείς ιππότες με τα θεϊκά πρόσωπα κατέλαβαν τις θέσεις τους κοντά στα ιερά τραπέζια, ακολούθησε μια επιβλητική σιωπή... Εκπληκτικό όραμα γυμνής ομορφιάς ολόλευκων κρίνων, ελκυστικό και μοιραίο... Εξωτικό μυστήριο... Από κάπου στο βάθος, σαν να βγαίνει από τον μαύρο τάφο ακούγεται η φωνή του γέρο Τιτουρέλ... Διατάζει τον γιο του επιτακτικά, να αποκαλύψει το Άγιο Γκριάλ για να το αντικρίσει για τελευταία φορά. Ο Αμφόρτας αντιστέκεται και λέει:

-Όχι! Αφήστε το σκεπασμένο! Ω! Ώστε είναι δυνατόν κανείς να μην είναι ικανός να εκτιμήσει το μαρτύριο που υποφέρω αντικρίζοντας αυτό που εσάς σας θέλγει;... Τι νόημα έχει η πληγή μου, τι νόημα έχουν οι δυνατοί μου πόνοι, μπροστά

στην αγωνία,

το κολασμένο βασανιστήριο

να

είμαι

καταδικασμένος σε αυτή την φρικτή αποστολή;... Σκληρή κληρονομιάς που μου ανατέθηκε, μοναδικός εγκληματίας μεταξύ όλων... φύλακας του αγίου λειψάνου... Αναγκασμένος να εκλιπαρώ την ευλογία για τις αγνές ψυχές... Ω τιμωρία, τιμωρία χωρίς προηγούμενο που μου έστειλε ο Παντοδύναμος τον οποίο προσέβαλα τρομερά!... Γι' αυτόν, για τον Κύριο, για τις ευλογίες και τις χάρες του αναστενάζω με παράφορο πάθος... Μόνο με την μετάνοια, μόνο με την πιο βαθιά συντριβή της ψυχής, ίσως φτάσω μέχρι Αυτόν...

Η ώρα πλησιάζει, μια ακτίνα φωτός πλησιάζει για να φωτίσει το Άγιο Θαύμα, το πέπλο πέφτει... Με δυνατή μεγαλοπρέπεια λάμπει το Θεϊκό περιεχόμενο του καθαγιασμένου ποτηριού... Παλλόμενος στον πόνο της ανώτατης ευχαρίστησης, αισθάνομαι να εισβάλλει στην καρδιά μου η πηγή του ουράνιου αίματος... Και ο κοχλασμός του ίδιου μου του αμαρτωλού αίματος θα πρέπει να τρέξει σαν τρελός χείμαρρος και να χυθεί, με φοβερό τρόμο, στον κόσμο του πάθους και της ενοχής... Γκρεμίζει ξανά τη φυλακή του και αναβλύζει άφθονο από αυτή την πληγή, την όμοια με την Δική του, ανοιγμένη από την ίδια λόγχη που εκεί πλήγωσε τον Λυτρωτή, αυτή την πληγή για την οποία έκλaψε με δάκρυα από αίμα, για το αίσχος της ανθρωπότητας στον πόθο της Θεϊκής του ευσπλαχνίας... Και τώρα από αυτή μου την πληγή, στο πιο άγιο σημείο, όντας επιτηρητής εγώ των Θεϊκών Αγαθών, φύλακας του βάλσαμου της λύτρωσης, ξεπετιέται το βραστό αίμα της αμαρτίας, ανανεωμένο πάντα στην πηγή των πόθων μου, που καμιά εξιλέωση δεν μπορεί, αχ!, να σβήσει πια... Οίκτο! Συμπόνια! Εσύ, ο Πανεύσπλαχνος, λυπήσου με! Ελευθέρωσέ με από αυτή την κληρονομιά, κλείσε μου αυτή την πληγή και κάνε με να μπορέσω γιατρεμένος, εξαγνισμένος και εξαγιασμένος να πεθάνω για σένα... Δεν ξέρω ποιος είμαι πραγματικά μέσα σε αυτή την αιματηρή φλόγα της αγωνίας, του πόνου, της απόλαυσης και τον πόνου που γεννιέται το Μυστήριο μιας μαγείας που καταστρέφει την ζωή μου και την τρέφει, φυλακίζοντας όμως κάτι τρομερά Θεϊκό... Δεν ξέρω ποιος είμαι μέσα σε αυτό το μοιραίο δίχτυ της ίδιας μου της ύπαρξης που θαυμάζει με μυστικιστική έκπληξη, ψάρια του αφρού σε ιλίγγους του τρόμου και μια πηγή των αιώνων που σηκώνω για να χορτάσω χωρίς αποτέλεσμα αυτήν την ακόρεστη δίψα μου με βασανίζει...

Σ' αυτόν τον μάταιο κόσμο των σκοταδιών με τις ατελείωτες πίκρες, αναρωτιέμαι με φωνή άγνωστη που μοιάζει ξένη και βαριά... Και μένει η φτωχή μου λογική λιπόθυμη, άθλια σκιά της αμαρτίας!... Ο Αμφόρτας πέφτει λιπόθυμος μετά από αυτά τα λόγια και ξεσκεπάζεται το Άγιο Γκριάλ... Διηγούνται παλιές παραδόσεις που χάνονται στην νύχτα των αμέτρητων αιώνων, ότι όταν εκείνος ο έξοχος άνδρας, έβγαλε το ιερό δισκοπότηρο (σύμβολο του θηλυκού Γιόνι), ένα μαγικό λυκόφως, (η σεξουαλική ομίχλη του Εβραϊκού Ιερού), σκορπίστηκε θαυμάσια σε όλο τον θαυμάσιο χώρο του Ιερού. Αυτό μας θυμίζει το Σαάχα Μαϊτούνα κατά την ανώτατη στιγμή... Τα μυστήρια του Λίνγκαμ-Γιόνι είναι τρομερά Θεϊκά... Από ψηλά, από τον ουρανό, από την Ουρανία, κατεβαίνει μια αγνότατη ακτίνα φωτός που πέφτοντας πάνω στο δισκοπότηρο το κάνει να λάμπει με μια πορφυρή λάμψη ατελείωτη, ανεξάντλητη... Ο Αμφόρτας ξέρει να χρησιμοποιεί τον φαλλικό σταυρό και με το πρόσωπο μεταμορφωμένο σηκώνει το Γκριάλ ψηλά και ευλογεί το ψωμί και το κρασί της μεταστοιχείωσης. Οι χορωδίες αντηχούν ηδονικά αγαπώντας και λατρεύοντας. Ο Αμφόρτας τοποθετεί ξανά στην κιβωτό το ιερό κάρβουνο που σιγά-σιγά σβήνει κατά το μέτρο που διασκορπίζεται ξανά το πυκνό σεξουαλικό λυκόφως...

«Το ψωμί και το κρασί τεμαχίζεται στα τραπέζια, στα οποία κάθονται όλοι, εκτός από τον Πάρσιφαλ που παραμένει όρθιος και σε έκσταση, απ' την οποία βγαίνει στο τέλος από τους θρήνους του Αμφόρτα, λόγω των οποίων ταράσσεται, ο νεαρός, από θανάσιμο σπασμό.

Γκουρνεμάνζ

νομίζοντάς

τον

αποβλακωμένο

και

ασυνείδητο απ' όλα αυτά, τον αρπάζει από το μπράτσο και τον πετά άγρια έξω από τον ιερό χώρο καθώς σβήνουν στο βάθος οι φωνές των νεαρών, των παιδιών και των ιπποτών που τραγουδούν τον καθαγιασμό στην Πίστη και στην θεϊκήj αγάπη».

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12 ΜΠΑΪΡΟΙΤ Πρέπει να ξέρουμε λοιπόν για το καλό της μεγάλης αιτίας, ότι ο Βάγκνερ απαγόρευσε την παρουσίαση του Πάρσιφαλ έξω από εκείνο το θαυμάσιο θέατρο της Μπαϊρόιτ1... Με πολλή σιγουριά είπαμε ότι έχοντας εκπληρωθεί η νομική προθεσμία, έγινε γνωστός ο Πάρσιφαλ σε όλα τα θέατρα της Ευρώπης.,. Όταν πρόκειται για την αλήθεια θα πρέπει να είμαστε πολύ ειλικρινείς, είναι λυπηρό βεβαίως ότι η χήρα και ο γιος του Βάγκνερ μαζί με μερικούς γερμανούς μουσικούς είχαν την πρόθεση να τροποποιήσουν τον νόμο για τα πνευματικά δικαιώματα, με τον φανερό σκοπό να περιορίσουν την παρουσίαση του Πάρσιφαλ αποκλειστικά στο παλιό θέατρο της Μπαϊρόιτ... Είναι προφανές ότι αυτοί οι ειλικρινείς λανθασμένοι δεν κατάφεραν την γνωστή τους πρόθεση. Είναι αναντίρρητο ότι ο πόνος για μερικούς είναι η χαρά για άλλους. Η αποτυχία αυτών των ανθρώπων με τις τόσο καλές προθέσεις, είχε τρομερό παγκόσμιο αντίκτυπο μεταξύ των λαών της Ευρώπης που έτσι δεν αποκλείστηκαν από το να γνωρίσουν το μεγάλο έργο.

Τα μεγάλα έργα δεν μπορούν να περιοριστούν στον χώρο ούτε στον χρόνο... Καταλήγει ανόητο να θέλεις να κρύψεις τον ήλιο με ένα δάκτυλο... Διηγούνται διάφοροι άνθρωποι, ότι αυτό το ευτυχές έργο παρουσιάσθηκε πριν το 1914 στο Μητροπολιτικό Θέατρο της Νέας Υόρκης υπερπηδώντας για να το καταφέρει, κάθε είδους νομικά εμπόδια. Καταλήγει συγκινητικό, σαφές και οριστικό, ότι η επιχείρηση πλήρωσε το πρόστιμο με μεγάλη ευχαρίστηση, επειδή είναι προφανές ότι της έμειναν άφθονα κέρδη. Πλην όμως ... Βοήθα με Θεέ! Μήπως δεν έγινε το ίδιο στο Μόντε Κάρλο; Όλος ο κόσμος ξέρει ότι ήθελαν να παρουσιάσουν το ιερό ποίημα, δυστυχώς 1

Μπαϊρόιτ είναι πόλη της βόρειας Βαυαρίας (στα γερμανικά Bayreuth), όπου διέμενε ο Βάγκνερ

λόγω των απειλών της χήρας και του γιου του Βάγκνερ, το έργο τραγουδήθηκε μόνο κατά την διάρκεια συμποσίου. Θα μεταφέρουμε τώρα με μεγάλη προσοχή ένα άρθρο εφημερίδας σίγουρα πολύ ενδιαφέρον: «Το θέμα του Πάρσιφαλ ανάβλυσε στο νου του Βάγκνερ το 1854, αλλά δεν άρχισε να δουλεύει το ποίημα μέχρι την άνοιξη του 1857, σταματώντας το πολλές φορές, μέχρι που στο τέλος, το τελείωσε στις 23 Φεβρουαρίου του 1877. Πολύ πριν ολοκληρωθεί το βιβλίο συνέθεσε μερικά μουσικά κομμάτια, τα πρώτα το 1857, αλλά στην πραγματικότητα, δεν άρχισε να δουλεύει σοβαρά την παρτιτούρα μέχρι το φθινόπωρο του 1877, δηλαδή τον ίδιο χρόνο που έγραψε την τελευταία φράση του ποιήματος». Το έργο τελείωσε οριστικά στις 13 Ιανουαρίου του 1882. λίγο μετά άρχισαν οι προετοιμασίες για την πρεμιέρα και αφού προετοιμάστηκε καλά, η πρεμιέρα του Πάρσιφαλ έγινε στις 26 Ιουλίου του 1882 στο θέατρο της Μπαϊρόιτ. Ο Πάρσιφαλ είχε τεράστια επιτυχία και έκανε να αναβλύσουν δάκρυα σε εκείνη την τόσο συνηθισμένη στην μάχη μεγαλοφυΐα. Ο Βάγκνερ συγκινημένος, αγκάλιασε με ενθουσιασμό την Materna και τον Scaria, που παρουσίασαν τους ρόλους της Κούντρι και του Γκουρνεμάνζ αντίστοιχα, καθώς και τον μεγάλο δάσκαλο Hermann Levi, που διεύθυνε την ορχήστρα, τον οποίο γνωρίσαμε και υποδεχτήκαμε εδώ και 12 ή 14 χρόνια στην Μαδρίτη, σε εκείνα τα φημισμένα κοντσέρτα του Πρίγκιπα Αλφόνσου, στα οποία υπήρξαν τόσο έξοχοι γερμανοί μαέστροι. Είναι δίκαιο να αφιερώσουμε, μιλώντας για αυτά, μια ανάμνηση θαυμασμού και συμπάθειας στον μεγάλο μαέστρο Mancielli, που ήταν αυτός που στην πραγματικότητα «έφερε τα νέα», δηλαδή, αυτός που μας γνώρισε σχεδόν όλον τον Βάγκνερ και ο πρώτος που οργάνωσε μεγάλα κοντσέρτα. Εκείνο το διάστημα των ακροάσεων κάτω από την διεύθυνση του Mancielli αποτελεί μια εποχή αξιομνημόνευτη για την ιστορία της ανάπτυξης της λυρικής τέχνης στην Ισπανία. Ο Βάγκνερ επέζησε μόνο σχεδόν έξι μήνες του μεγάλου θριάμβου του Πάρσιφαλ. Λίγο μετά την πρεμιέρα, ο Δάσκαλος πήγε να περάσει τον χειμώνα στην Βενετία, όπως συνήθιζε από το 1879 και εκεί, αιφνιδιαστικά, πέθανε στις 13

Φεβρουαρίου του 1883, στο πλάι της συζύγου του, Cosima Liszt (κόρης του φημισμένου μουσικού με το ίδιο επίθετο) και του φίλου του Joukowsky. Δυο μέρες μετά, τα λείψανα του φημισμένου δημιουργού του λυρικού δράματος μεταφέρθηκαν στη Μπαϊρόιτ όπου ξεκουράζονται στον κήπο του σπιτιού του WahnFried, κάτω από μια μαρμάρινη πλάκα χωρίς στόλισμα ούτε καμιά επιγραφή.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 13 Ο ΥΔΡΑΡΓΥΡΟΣ ΤΗΣ ΜΥΣΤΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ

Σε αυτές τις στιγμές της μυστηριώδους ευτυχίας, δεν είναι περιττό να θυμηθούμε εκείνο το θειο ποίημα του Οράτιου, του συγγραφέα των Επωδών και των Σατύρων, που εμφανίστηκαν μεταξύ του 35 και του 30 πριν τον Ιησού Χριστό... Mercurio Mercuri, Facunte nepos Atlantis, Qui Feros cultus hominum recentum Voce Formasti catus et decorae More palaestrae. Te canam, magni Iovis et deorum Nuntium curvaeque lyrae parentem, allidum, quiquid placuit, iocoso Contere Funto. Te, boves olira nisi reddidisses Per dolum amotas, querum minaci Voce dum terret, vidduus phareta Rissit Apollo. Quien et atridas duce tesuperbos Ilio dives Priamus relicto Thessalosque ignes et iniqua Troiae Castra fefelit, Tu pias laetis animas reponis Sedibus,virgaque levem coerces Aurea turbam, superis deorum Gratus et imis. Ερμής

Ερμή, εγγονέ του Άτλαντα, η ετυμολογία σου του αρχέγονου ανθρώπου ήταν μαστορική: η εκλεπτυσμένη σου ωμότητα στην ομιλία και η λεπτή χρήση της παλαίστρας. Αγγελιαφόρε του υψηλού Δία και των θεών, δόξα σου ήταν η εφεύρεση της κυρτής λύρας, και είναι η χάρη σου να φέρεσαι στα ευφυολογήματα, όταν η τολμηρή σου μεγαλοφυΐα καπρίτσιο εμπνέει. Παιδί ακόμα έκλεψες το κοπάδι του Φοίβου, κι αυτός με οργισμένες φωνές σε επιτιμούσε. Αλλά τον έπιασαν τα γέλια όταν είδε, εμβρόντητος, ότι του είχες κλέψει μέχρι και την φαρέτρα. Από το Ίλιο βγήκε με βασιλικά δώρα ο Πρίαμος, όταν ο ελληνικός στρατός το περικύκλωσε: ο Ατρείδης χωρίς ευσπλαχνία, Θεσσαλικές φωτιές, έβαλε σε όλα ξεγελώντας με τις οδηγίες σου. Τις ευσεβείς ψυχές, σκιές ελαφρές, φέρει η χρυσή σου ράβδος στην αιώνια απόλαυση, ευχάριστη θεότητα για τους θεούς όλους, γοητεία του Ολύμπου και του Άδη! Στο τόσο υψηλό αυτό τραγουδισμένο ποίημα της λυρικότητας του Οράτιου, συμφέρει τώρα να ξέρουμε τι είναι ο Ερμής... Είναι αναντίρρητο και οποιοσδήποτε γνωστικός μπορεί να το καταλάβει., ότι σαν αστρολογικός πλανήτης, είναι προφανώς πολύ πιο μυστηριώδεις από την ίδια την Αφροδίτη και ταυτισμένος με τον Μαζδεϊκό Μίθρα. Ο Βούδας, η Μεγαλοφυΐα ή Θεός, ο εκπληκτικά εγκατεστημένος ανάμεσα στον Ήλιο και τη Σελήνη, υψηλός αιώνιος σύντροφος του ηλιακού δίσκου της Θεϊκής Σοφίας... Ο Παυσανίας στο 5° του βιβλίο, μας διδάσκει σοφά ότι έχει ένα βωμό από κοινού με τον βροντερό Δία, τον Πατέρα Θεών και Ανθρώπων.. Λένε οι αρχαίες παραδόσεις ότι είχε λαμπρά φτερά από φωτιά, σαν για να δείξουν ότι βοηθούσε τον ΧΡΙΣΤΟ-ΗΛΙΟ στο αιώνιο του ταξίδι. Δίκαια ονομαζόταν σε άλλους καιρούς Αγγελιαφόρος και Λύκος το Ήλιου: Σολάρις Λούμινις Πάρτισεπτς. Σαν συνέπεια και συμπέρασμα μπορούμε να βεβαιώσουμε ότι ήταν ο Αρχηγός και ο επικλητής των ψυχών, ο Αρχιμάγος και ο Ιεροφάντης. Ο Βιργίλιος, ο διακεκριμένος ποιητής της Μάντοβας, τον περιγράφει έξυπνα, να παίρνει το σφυρήλατο του ή κηρύκειο με τα δύο φίδια, για να καλέσει ξανά

στην ζωή τις δυστυχισμένες ψυχές που ρίχτηκαν στον Όρχο (Λίμπο): «Tu Virgam capit, hac animas ille evocat Orco», με τον φανερό σκοπό να τις κάνει να εισέλθουν στη ουράνια φρουρά όπως μας διδάσκει στην Vendidad... Ο Ερμής είναι ο χρυσός εσωτερικός πλανήτης, ο ανέκφραστος, τον οποίο οι αυστηροί και υψηλοί Ιεροφάντες απαγόρευαν να ονομάζεται, και μελετώντας χιλιόχρονα σκονισμένα χειρόγραφα, θα μπορούσαμε να επιβεβαιώσουμε ότι στην Ελληνική Μυθολογία συναντάται να συμβολίζεται από εκείνους τους σκύλους ή τα λαγωνικά φύλακες των ουράνιων κοπαδιών, που ποτίζονται πάντα στους κρυστάλλινους νερόλακκους της απόκρυφης Σοφίας, γι' αυτό είναι επίσης γνωστός σαν Ερμής-Ανούβις όπως επίσης και σαν ο καλός εμπνευστής ή Αγαθοδαίμων. Θυμηθείτε ότι ο αυτοκράτορας Ιουλιανός προσευχόταν κάθε βράδυ στο Απόκρυφο Ήλιο, με την μεσολάβηση του Ερμή... Δίκαια λέει ο Βόσσιος: «Όλοι οι θεολόγοι βεβαιώνουν ότι ο Ερμής και ο Ήλιος είναι ένα... ». Για κάποιον λόγο χαρακτηρίζεται αυτός ο πλανήτης σαν ο πιο εύγλωττος και σοφός από τους Θεούς, πράγμα το οποίο δεν πρέπει να μας ξενίζει, επειδή, ο Ερμής βρίσκεται τόσο κοντά στην Σοφία και την λέξη (ή τον ΛΟΓΟ), που και με τα δυο συγχέεται.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14 Η ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΣΒΑΣΤΙΚΑ

Η ιερή πισίνα, η μυητική λίμνη που αντιπροσωπεύει τα Θεϊκά Μυστήρια στις περιοχές του Αγίου Γκριάλ, είναι, πέρα από κάθε αμφιβολία, ο Ερμής της μυστικής φιλοσοφίας, αυτό το υγρό γυαλί, το εύκαμπτο, το ευέλικτο, που περιέχεται στους σεξουαλικούς μας αδένες. Ο Φελίπε Θεόφρατος Μπομπάστο ντε Χόνχενχάϊμ (Αουρεόλα Παράκελσο) λέει ότι μέσα στο Ενς Σέμινις βρίσκεται όλο το Ενς Βιρτούτις της φωτιάς. Μετά από τον ακτινοβόλο Ήλιο και τις γλώσσες της φλογερής φωτιάς του που σπινθηροβολούν μέσα στην ανέκφραστη ενορχήστρωση των σφαιρών, είναι ο Ερμής της μυστικής φιλοσοφίας, το Ενς Σέμινις, το χαοτικό νερό της πρώτης στιγμής, το αιώνιο θηλυκό στοιχείο, η Μεγάλη Μητέρα η τροφός Αγελάδα, η ίδια η βάση κάθε κοσμικής ζωής. Το να μετατρέψουμε έξυπνα αυτά τα νερά της ελεύθερης ζωής στην κίνηση της, αυτόν τον Σόφικο Ερμή των σοφών, σημαίνει έντονη εργασία στο Εργαστήριο-Προσευχητήριο του Τρίτου Λόγου. Γραμμένο είναι και με φλογερά γράμματα στο μεγάλο βιβλίο της ζωής, ότι στον σταυρό Χάινα ή Χίνα κρύβεται θαυμαστά το ανομολόγητο μυστικό του μεγάλου Αρκάνο, το θαυμάσιο κλειδί τις σεξουαλικής μετατροπής. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε ότι αυτός ο μαγικός σταυρός είναι η ίδια η Σβάστικα των Μεγάλων Μυστηρίων... Μέσα από την θαυμάσια έκσταση της ψυχής που επιθυμεί, μπορούμε και μέχρι που πρέπει να έρθουμε σε μυστική επαφή με τον Ιανό, τον αυστηρό και υψηλό Ιεροφάντη των Χίνας που σε άλλους καιρούς δίδαξε στον κόσμο μας την επιστήμη των Χίνας.

Στο μυστικό Θιβέτ υπάρχουν δύο σχολές που μάχονται μεταξύ τους: Αναφέρομαι σαφώς στα Ιδρύματα Μαχαγιάνα και Χιναγιάνα. Στενή η πόρτα και δύσκολος ο δρόμος που οδηγεί στο φως και πολύ λίγοι είναι αυτοί που την βρίσκουν... Ο δρόμος Χιναγιάνα είναι πέρα από κάθε αμφιβολία Βουδικός και Χριστικός, αναφέρεται στα ιερά βιβλία, μνημονεύεται στα Τέσσερα Ευαγγέλια. Οι αγνές ψυχές σε κατάσταση τέλειας μακαριότητας, μπορούν να πειραματιστούν σε απ' ευθείας μορφή την εσώτατη σχέση που υπάρχει μεταξύ της Σβάστικας και του μονοπατιού Χιναγιάνα. Είχε δίκιο αυτή η μεγάλη μάρτυρας του περασμένου αιώνα Η.Ρ Β., που μας έλεγε ότι η Σβάστικα είναι το πιο ιερό σύμβολο και το πιο μυστικιστικό: Λάμπει, πραγματικά, πάνω από το κεφάλι του μεγάλου φιδιού του Βισνού. Το Σάστα Ανάντα με τα χίλια κεφάλια που κατοικεί στην Πατάλα ή κατώτερη περιοχή. Προχωρώντας

με

τον

σταυρό

στην

πλαγιά

προς

το

Βουνό

των

Νεκροκεφαλών, μπορούμε να επαληθεύσουμε ότι στους αρχαίους καιρούς, τα έθνη έβαλαν την Σβάστικα επικεφαλής όλων των ιερών τους συμβόλων. Η πλήρης διαύγεια του πνεύματος μας επιτρέπει να καταλάβουμε ότι η Σβάστικα είναι το σφυρί του Θώρ, το μαγικό όπλο που σφυρηλατήθηκε από τους Πυγμαίους ενάντια στους Γίγαντες ή Τιτάνιες προκοσμικές δυνάμεις, αντίθετες με οριστικό τρόπο στον νόμο της παγκόσμιας αρμονίας, το σφυρί που δημιουργεί τις καταιγίδες που χρησιμοποιούν οι Ases ή Ουράνιοι Κύριοι. Στον Μακρόκοσμο της άπειρης μεγαλοπρέπειας, τα λυγισμένα σε ορθή γωνία μπράτσα τους εκφράζουν με πληρότητα την πάντα ακούραστη γήινη περιστροφή και την ακούραστη ανανεωτική κίνηση του κοσμικού κήπου... Στον Μικρόκοσμο η Σβάστικα αντιπροσωπεύει τον άνθρωπο να δείχνει με το δεξί τον ουρανό, ενώ το αριστερό σαν μοιραία σκιά της κόλασης κατευθύνεται προς τα κάτω σαν να δείχνει με άπειρο πόνο τον λυπηρό μας κόσμο. Είναι επίσης η Σβάστικα ένα κοσμογονικό και ανθρωπογονικό αλχημιστικό σημάδι, που παρουσιάζεται κάτω από επτά διαφορετικά κλειδιά. Είναι τέλος σαν ζωντανό σύμβολο του υπερφυσικού ηλεκτρισμού, το Άλφα και το Ωμέγα της παγκόσμιας σεξουαλικής δύναμης, που κατεβαίνει από τα χρυσά σκαλιά του πνεύματος μέχρι τον υλικό κόσμο και γι' αυτό καταλήγει

φανερό ότι εκείνος που θα φτάσει να εναγκαλιστεί με ολοκληρωτικό τρόπο όλο το μυστικό της νόημα, μένει ελεύθερος από κάθε MAYA (ψευδαίσθηση). Η Σβάστικα είναι ο ηλεκτρικός μύλος των φυσικών, σε αυτήν κρύβονται τα μυστήρια του Λίνγκαμ-Γιόνι. Η εξωτική και Ινδοστανική Σεξο-Γιόγκα με όλα της τα ανατολίτικα αρώματα, ο μυστηριώδης ερωτισμός του Κάμα Κόλπα, το Σαάχα Μαϊτούνα με τις σεξουαλικές του στάσεις φλογερές σαν την φωτιά, είναι φανερό ότι είναι σφραγισμένα με τον σταυρό της Σβάστικας, Ο κάθετος φαλλός του Άγιου Σταυρού είναι αρσενικός, ανδρικός, δυνατός. Η οριζόντια γραμμή είναι θηλυκή, θαυμάσια. Στον σταυρό αυτών των δύο αιώνιων βλαστών βρίσκεται το κλειδί όλων των δυνάμεων. Η Σβάστικα είναι ο σταυρός σε κίνηση, το σεξ σε πλήρη κίνηση, σεξουαλική μετατροπή σε δράση. Καλότυχος ο σοφός που αγαπώντας μια γυναίκα βυθίζεται ευτυχισμένος μέσα στα ιερά ερωτικά Μυστήρια της Μίννα. Τα τρομακτικά σκοτάδια ενός αληθινού έρωτα που είναι του θανάτου αδελφός, θα του επιτρέψουν να ανεβάσει και να μετατρέψει τον Ερμή της μυστικής φιλοσοφίας. Η γοητευτική νύχτα του έρωτα συμβολίζει τόσο το χυδαίο Παρα-Σκότος της άγνοιας και της κακής μαγείας, όσο και το Υπερ-Σκότος της σιωπής και το μεγαλοπρεπές

μυστήριο

των

σοφών

(των

Γιάκσα

και

Ράκσας

του

Μαχαμπαράτα). Με Διαμαντένιες λέξεις είναι γραμμένο στο βιβλίο όλων των δημιουργιών: «Όποιος θέλει να ανέβει πρέπει πρώτα να κατέβει».

Η κατάκτηση της Υπέρ Ζωτικής Θάλασσας ή Υπέρ Κατωφλιού και Υπέρ Γήινου κόσμου, θα ήταν απολύτως αδύνατη χωρίς την σοφή μετατροπή του Σόφικο Ερμή. Οι κοπέλες της παντρειάς και οι σοφοί άνδρες του Amen-Smen, του Αιγυπτιακού Παραδείσου, υπέφεραν πολύ στον Άδη ζώντας στις όχθες της λίμνης Στυγός, εσύ το ξέρεις. Να μετατρέψεις το νερό σε κρασί έτσι όπως το δίδαξε ο μεγάλος Καμπίρ Ιησούς στους Γάμους της Κανά: αυτό είναι πιο πικρό και από την χολή. Το λευκό περιστέρι του Αγίου Πνεύματος χαραγμένο στα όπλα και κεντημένο στα πανωφόρια των ιπποτών του Γκριάλ, ο Ιερός Κύκνος, το

θαυμάσιο Χάμσα, το Πουλί Φοίνικας του παραδείσου, ο αθάνατος Ίβις, λάμπουν θαυμάσια πάνω στα βαθιά νερά της ζωής. Μέσα από τα απύθμενα βάθη της Λίμνης Στυγός, στα τρομερά βάθη του Άδη, αναβλύζουν Θεοί και χάνονται μέσα στο απόλυτο αφηρημένο διάστημα. Το φως βγαίνει από τα σκοτάδια και ο κόσμος βλασταίνει από το Χάος...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15 Η ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ

Πρέπει λοιπόν να ξέρουμε ότι αυτός ο υπερευτυχής και θαυμάσιος μύθος του Αγίου Γκριάλ είναι βεβαίως πολύ γνωστός στην Γαλλία. Αν με επιμονή κληρικού στο κελί εξετάσουμε εξονυχιστικά με άπειρο πόθο όλα αυτά τα σκονισμένα χειρόγραφα του μεσαιωνικού ιπποτισμού, θα μπορέσουμε να φανερώσουμε τότε πολλές παραδόσεις σχετικές με το Άγιο Γκριάλ. Διάσημα καταλήγουν στ' αλήθεια αρχαιότατα έργα όπως η Βάρκα του Μέρλιν και η αναζήτηση του Άγιου Γκριάλ. Εκείνοι οι μακρυμάλληδες βάρδοι της βοημικής Γερμανίας που σε άλλους καιρούς

χαροποιούσαν

όλη

την

Ευρώπη,

το

έλεγαν

πάντα

GRAAL

χρησιμοποιώντας το διπλό Α. Αυτά έκαναν αυτοί με τα πασίγνωστα τραγούδια τους! Οι Βρεττόνοι που σίγουρα έχουν μεγάλη φήμη με τους Κέλτικους μύθους, ονόμαζαν πάντα Γκράαλ το ιερό κύπελλο. Ολόφωτα καταλήγει πολύ εύκολο να καταλάβουμε ότι το ριζικό ξέχασμα των εσωτεριστικών αρχών, θα μας έφερνε στο λαβυρινθώδες μπέρδεμα τόσων ασυνάρτητων ετυμολογιών που στην πραγματικότητα τίποτα δεν έχουν να κάνουν με το θαυμάσιο φιλντισένιο κύπελλο των αρχαϊκών μυστηρίων. Δεν είναι περιττό να θυμηθούμε εκείνη την στροφή του Αρχιπρεσβύτερου της Χίτα, που περιγράφει κάποια συγκεκριμένη κουζίνα της εποχής του: «Γαβάθες, τηγάνια, πιθάρια και χύτρες, μεζούρες και βαρέλια, όλα σπιτικά πράγματα, όλα πλυμένα στις πλύστρες τους, σούβλες, σουβλάκια, κατσαρόλες και καπάκια». Στο αναζωογονητικό Ποτήρι ή σεξουαλικό θηλυκό Yoni, πρέπει να πιούμε το μυητικό νέκταρ των Άγιων Θεών... Το Άγιο Γκριάλ είναι το θαυμάσιο Δισκοπότηρο του ανώτατου κόσμου, το μυητικό κύπελλο των και Σούκρα και των Μάντι...

Στο Άγιο Ποτήρι του γοητευτικού θηλυκού περιέχεται το εκλεκτό κρασί της υπερφυσικής πνευματικότητας. Η κατάκτηση της Ούλτρα Μάρε Βίτε ή του Σούπερ Λίμιναλ και Ούλτρα Τερέστρε Κόσμου, θα ήταν κάτι περισσότερο από αδύνατη αν διαπράτταμε το λάθος να υποτιμούμε την γυναίκα. Ο θαυμάσιος Λόγος της Ίσιδος αναβλύζει μέσα από το βαθύ στήθος όλων των ηλικιών περιμένοντας την στιγμή που θα πραγματοποιηθεί. Οι Ανέκφραστες λέξεις της Θεάς Νεΐθ είναι χαραγμένες με χρυσά γράμματα στους αστραφτερούς τοίχους του ναού της Σοφίας: «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΗΤΑΝ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ, ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΘΝΗΤΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΚΩΣΕΙ ΤΟ ΠΕΠΛΟ ΜΟΥ» Η πρωτόγονη θρησκεία του Ιανού ή Χάινο, δηλαδή, η χρυσαφένια, ηλιακή, ρωμαϊκή

και

υπερανθρώπινη

διδασκαλία

των

Χίνας,

είναι

απολύτως

σεξουαλική... εσύ το ξέρεις. Γραμμένο είναι με αναμμένα κάρβουνα στο βιβλίο της ζωής ότι κατά την διάρκεια της Χρυσής Εποχής του Πάτιου και της Λιγούρια, ο Θεϊκός Βασιλιάς Ιανός ή Κρόνος, (ΙΑΩ, Βάκχος, Ιεχωβά) κυριαρχούσε σοφά πάνω σε εκείνους τους άγιους ανθρώπους, όλες Άριες φυλές, αν και πολύ διαφορετικών εποχών και καταγωγών. Τότε, Ω Θεέ μου!... όπως σε παρόμοιες εποχές άλλων λαών της αρχαίας Αρκαδίας, μπορεί να ειπωθεί ότι συμβίωναν ευτυχισμένοι Χίνας και άνθρωποι. Μέσα από το άφατο μυστικιστικό ειδύλλιο το κοινώς ονομαζόμενο «οι Γοητείες της Αγίας Παρασκευής», αισθανόμαστε στο βάθος της καρδιάς μας ότι στα σεξουαλικά μας όργανα υπάρχει μια τρομερά θεϊκή δύναμη που κατά τον ίδιο τρόπο μπορεί να ελευθερώσει και να σκλαβώσει τον άνθρωπο. Η σεξουαλική ενέργεια περιέχει στον ίδιο της τον εαυτό το ζωντανό πρωτότυπο του νόμιμου Ηλιακού Ανθρώπου, που μας μεταμορφώνει ριζικά όταν αποκρυσταλλωθεί μέσα μας. Πολλές ψυχές που υποφέρουν θα ήθελαν να εισέλθουν στο υπερβατικό Μονσαλβάτ, δυστυχώς όμως αυτό είναι κάτι περισσότερο από αδύνατον λόγω του Πέπλου της Ίσιδος, ή αδαμικού σεξουαλικού Πέπλου. Μέσα στην άρρητη καλοτυχία των παραδείσων Χίνας υπάρχει βεβαίως μια θεϊκή ανθρωπότητα που είναι αόρατη στους θνητούς λόγω των αμαρτιών τους

και

των

περιορισμών

τους,

που

δημιουργούνται

από

το

κακώς

χρησιμοποιούμενο σεξ. Είναι φανερό ότι η λευκή αδελφότητα κατέχει μεγαλοπρεπείς θησαυρούς, όπως το τόσο ανεκτίμητο Άγιο Γκριάλ. Ο Λόγος των Άγιων Θεών που αντηχεί στο βάθος της νύχτας των αιώνων, κάθε στιγμή έρχεται να μας θυμίσει την πρώτη αγάπη και την ανάγκη να μάθουμε να ανυψώνουμε και να μετατρέπουμε την σεξουαλική ενέργεια. Βεβαίως είναι «αδύνατον, όσο δεν υπερβαίνουμε το σεξ, όπως οι Μαχάτμας, να έρθουμε σε απ' ευθείας επαφή με την ιερή υπερανθρωπότητα, για την οποία μιλά πάντα, παρ' όλα αυτά, κάθε παγκόσμιος μύθος... Αυτοί οι Δάσκαλοι της συμπόνιας είναι οι πιστοί ακόλουθοι του Άγιου Γκριάλ, ή της Μυητικής Πέτρας, δηλαδή, της; Ανώτατης θρησκείας-σύνδεσης, που ήταν η πρωτόγονη της ανθρωπότητας. Ας μιλήσουμε σαφώς και χωρίς υπεκφυγές: με κανένα τρόπο δεν υπερβάλλουμε σε έννοιες αν δώσουμε έμφαση στην βασική ιδέα ότι το σεξ ε ναι το κέντρο βαρύτητας όλων των ανθρώπινων δραστηριοτήτων. Σαν συνέπεια και πόρισμα βεβαιώνουμε: Όταν ο άνδρας συναντήσει την σεξουαλική του σύντροφο η κοινωνία έχει αρχίσει. Η Μηχανικότητα είναι διαφορετική: Εμείς οι γνωστικοί απορρίπτουμε τον ασυνείδητο αυτοματισμό... Η μηχανικότητα του σεξ καταλήγει σαφώς υπανθρώπινη, θέλουμε συνειδητή δράση... Σαν κανόνα, οδηγό, καθοδήγηση, συμφέρει να ξέρουμε ότι το κοινό και συνηθισμένο είναι η ροή της σεξουαλικής ενέργειας από πάνω προς τα κάτω... από μέσα προς τα έξω. Το να κάνουμε να επιστρέφει η δημιουργική ενέργεια του Τρίτου Λόγου προς Τα μέσα και προς τα πάνω, σημαίνει εκ των πραγμάτων να μπούμε στον ευλογημένο δρόμο της Αναγέννησης αυτός ακριβώς είναι ο καλός Νόμος του Άγιου Γκριάλ. Η λόγχη εκείνη, με την οποία ο Ρωμαίος εκατόνταρχος που λεγόταν Λονγκίνους, πλήγωσε σκληρά το πλευρό του λατρευτού στο βουνό των Κρανίων, είναι φανερό ότι παίζει μεγάλο ρόλο επίσης σε αναρίθμητες

παραδόσεις του ασιατικού κόσμου, είτε με τον άνωθεν εκτεθειμένο γραπτό συμβολισμό, είτε σαν απόκρυφο όργανο σωτηρίας και απελευθέρωσης. Ο αξιοσέβαστος Αμφόρτας, μεγάλος κύριος, Βασιλιάς του Γκριάλ, διάδοχος του γέρο Τιτουρέλ, πληγωμένος παλαιότερα από το σεξ, τον Φαλλό ή την λόγχη, όταν έπεσε θύμα της σεξουαλικής αποπλάνησης, μπόρεσε να γιατρευτεί μόνο με την ίδια Ράβδο που τον πλήγωσε. Σαν λογική συνέπεια μπορούμε να συμπεράνουμε ότι εκείνος ο καλός κύριος με τις τόσες πίκρες έπρεπε να δουλέψει έντονα στο Αναμμένο Καμίνι του Ηφαίστου... Το να μετατρέπουμε είναι το καλύτερο και αυτό ποτέ δεν το αγνοούσαν οι Ρωμαίες Μαμές που αναπτύχθηκαν και ξεδιπλώθηκαν κάτω από την προστασία της Θεάς JUNO... Μέσα στον βαθύ λήθαργο της νύχτας των αιώνων κοιμάται εκείνη η μυθική πόλη των Σαβίνων που ιδρύθηκε σε καλή ώρα από τον Μέντιο Φίντιο και την Χιμέλλα, λένε αρχαίες Άριες παραδόσεις ότι τότε αυτοί οι καλοί άνθρωποι γνώριζαν σε μεγάλο βάθος τα σεξουαλικά μυστήρια της λόγχης. Τώρα με αυτές τις ασυνήθιστες βεβαιώσεις θα μπορέσουν οι πολυαγαπημένοι μας γνωστικοί αναγνώστες να καταλάβουν, τον λόγο για τον οποίο οι ήρωες βραβεύονταν με ένα μικρό ραβδί ή λόγχη από σίδερο. Χασταπούρα ήταν το όνομα αυτού του ραβδιού: Αυτό μας θυμίζει την ιερή πόλη Χαστιναπούρα ζωντανό σύμβολο της Ουράνιας Ιερουσαλήμ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 16 Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΛΙΘΟΣ

Ένα

Ι Τ πάνω σε θαυμάσια λίθο. Ποια είναι η βαθιά σημασία αυτού του

τρομερού Μυστηρίου;

Ω! αγνέ κληρικέ, τραγουδούσαν οι βάρδοι (που επικαλούνταν τις μνήμες του Γκεντχίλ ή της προϊστορικής Ιρλανδικής Γαλικίας), όταν μιλούσαν για τις δοξασμένες χιλιόχρονες παραδόσεις τους στους καθολικούς ιερείς που πήγαιναν να τους εκχριστιανίσουν. Την βαθιά και μεγαλοπρεπή σημασία της... Ποιος να μπορέσει να την αποκαλύψει και να την ξεδιαλύνει; Κανείς παρά μόνο Αυτός, ο Εκλεκτός μπορεί να αποκρυπτογραφήσει το Μυστήριο της Λίθου και του Ι Τ της .. Όσον αφορά αυτά τα ιερά θαύματα που εκπλήσσουν τον μυστικιστή, δεν είναι αταίριαστο στ' αλήθεια, εκείνο το ότι η προαναφερόμενη Λίθος μετατρέπεται σε κρατήρα, Ερμητικό ποτήρι ή Δισκοπότηρο ατελείωτων λαμπροτήτων... Από πού προέρχεται λοιπόν τόση σύγχυση, τόση αμφιταλάντευση και τόση αβεβαιότητα, στο ποίημα εκείνο του Χρεθιέν ντε Τρόβς (12 ος Αιών). Αν το Άγιο Γκριάλ είναι μια πολύτιμη Λίθος φερμένη στην γη από τους αγγέλους ή άφατους Ντέβας και βαλμένη κάτω από την γεμάτη ζήλο φροντίδα μιας μυστικής αδελφότητας, αυτό δεν είναι πρόσκομμα για να αναλάβει αυτή η ουράνια Πολύτιμη Λίθος την μεγαλοπρεπή μορφή του Ποτηριού του Ερμή. Να ‘μαστε εδώ πια, λοιπόν, με την κυβική λίθο του Γιεσόντ τοποθετημένη από τους εβραίους καβαλιστές στα ίδια μας τα σεξουαλικά όργανα. Αυτή είναι η ευλογημένη Λίθος που ο πατριάρχης Ιακώβ, ζωντανότατη επανενσάρκωση του αγγέλου Ισραήλ, έχριζε σε περασμένα χρόνια με ιερό λάδι...

Petera μυητική των Εσωτεριστικών Κολεγίων... φιλοσοφική Λίθος των παλαιών Μεσαιωνικών Αλχημιστών... Λίθος ολισθήματος και πέτρα σκανδάλου, όπως σε άλλους καιρούς έλεγε ο Ιεροφάντης Πέτρος ή PATAR... Δεν περιττεύει σε αυτό το κεφάλαιο να αντιγράψουμε με άπειρη υπομονή και βαθιά γαλήνη, το αυθεντικό κείμενο του Βόλφραμ Έσενμπαχ που σχετίζεται με την προρρηθείσα Λίθο και την Μυστηριώδη Αδελφότητα που την φροντίζει:

Εκείνοι οι ήρωες εμψυχώνονται από μία Λίθο. Δεν γνωρίζετε την μεγαλοπρεπή και αγνή της ουσία; Λέγεται μόλυβδος-ηλεκτρικός (Magnet). Με αυτήν μπορεί να πραγματοποιηθεί κάθε θαύμα (Μαγεία). Αυτή, σαν τον Φοίνικα που ρίχνεται στις φλόγες, ξαναγεννιέται από τις ίδιες του τις στάχτες, επειδή στις ίδιες τις φλόγες ανανεώνει το φτέρωμά του και λάμπει ξανανιωμένη πιο όμορφη από πριν. Η δύναμη της είναι τέτοια, που οποιοσδήποτε άνθρωπος, όσο δυστυχής και αν είναι η κατάσταση στην οποία βρίσκεται, αν ατενίσει αυτή την Λίθο, αντί να πεθάνει όπως οι υπόλοιποι δεν γνωρίζει πια ηλικία, ούτε από το χρώμα ούτε από το πρόσωπο. Και είτε είναι άνδρας είτε γυναίκα θα απολαύσει την ανέκφραστη ευτυχία του να ατενίζει την Λίθο για περισσότερα από διακόσια χρόνια. Ο Ιησούς ο Μεγάλος Καμπίρ είπε: «Η Πέτρα (το σεξ) που απέρριψαν οι οικοδόμοι (θρήσκοι) ,έγινε ακρογωνιαία λίθος». «Ο Κύριος το έκανε αυτό και είναι θαυμάσιο πράγμα στα μάτια μας». Στην άλλη πλευρά του χρόνου και του χώρου, ο Κλίνγκσορ κακός μάγος την αμφισβήτησε και την πήρε για Ταμπού ή Αμαρτία... Γραμμένο είναι και με φλογερά γράμματα στο Βαγκνερικό Δράμα, ότι το ατσάλινο μαχαίρι απέρριψε βίαια την ευλογημένη Πέτρα. Αλλά, ο Δάσκαλος Κλίνγκσορ, με προσποιήσεις και με κλάματα όπως κανένας, μετά από τόσο τρομερή χαζομάρα, άπλωσε ικετευτικά τα ματωμένα χέρια του προς το Γκριάλ.

Είναι φανερό ότι ο Φύλακας αγανακτισμένος τον απέρριψε με την τρομερή μύτη του σπαθιού του... Διηγούνται άνθρωποι άλλων καιρών ότι εκεί, πολύ μακριά, όπου αρχίζει η ηδονική γη των Παγάνων, ο Κλίνγκσορ, ο Κύριος των σκοταδιών έμαθε να μισεί το Σεξ... Είναι εμφανής η βιβλιοφαγική του ευρυμάθεια μέσα στην στείρα μετάνοια και την πειθαρχία... Πίστεψε ο δυστυχής μοναχός σε μια πιθανή αποφασιστική μετατροπή, μέσω της εξάλειψης του σεξουαλικού ενστίκτου ... Δόλωμα αδύνατον, εξαπάτηση άχρηστη, μαύλισμα ανόητο αυτού του εξωτικού αναχωρητή... Διάσημος άνδρας που ήρθε από μακρινούς τόπους, αξιοσημείωτος ιππότης, διακεκριμένος κύριος παράξενος και αντιφατικός... Παράδοξος ερημίτης, υπονοώντας αγιότητα, ανόητος πουριτανός με αλαζονεία φωτισμένου... Λάτρευε τον Σίβα, τον Τρίτο Λόγο, το Άγιο Πνεύμα και παρ' όλα αυτά έφτυνε την δυσφημιστική του βλέννα στην Ένατη Σφαίρα (το Σεξ).... Δούλευε έντονα με πολλαπλές ψευτοεσωτερικές ασκήσεις και μαστιγωνόταν τρομερά μέχρι την εξουθένωση... Ντυνόταν με απόκοσμα κουρέλια ζητιάνου, έριχνε στάχτες πάνω στο κεφάλι του, φορούσε τρίχινο πουκάμισο μετανοίας πάνω στο απονεκρωμένο του σώμα... Ανυπόφορος χορτοφάγος, ήταν ο δημιουργός μιας θρησκείας της κουζίνας, λένε όσοι τον είδαν ότι ποτέ δεν ήπιε κρασί... Καθοδηγούσε άλλους, όταν είχε μεγαλύτερη ανάγκη να τον καθοδηγήσουν και ποτέ δεν ανησύχησε να εξολοθρεύσει τον εσωτερικό Φαρισαίο... Πλην όμως, όλα ήταν μάταια, αφού απέρριψε την Μυητική Πέτρα, έκλεισαν μπροστά στον ανάξιο οι θαυμάσιες πόρτες του εσωτερικού Μονσαλβάτ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17 ΛΟΥΣΙΦΕΡ

Ο Προμηθέας, ο Έλληνας Θεός είναι ο Μάχα Ασούρα, ο ινδοστανός Λούσιφερ που επαναστάτησε εναντίον του Μπράχμα, ο κύριος λόγος για τον οποίο ο Σίβα, ο Τρίτος Λόγος, τον κατακρήμνισε αγανακτισμένος στο κατώτερο Πατάλα. Ο

Φλωρεντινός

Δάντης,

διάσημος

μαθητής

του

διακεκριμένου

στεφανωμένου βάρδου της Μάντουας, σε καλή ώρα συναντά τον Dite, Προμηθέα-Λούσιφερ στην Ενάτη Σφαίρα, προφανώς στο κέντρο της γης, στο βαθύ πηγάδι του σύμπαντος, «στην περιοχή όπου οι σκιές βρίσκονται τελείως σκεπασμένες με πάγο και διαφαίνονταν σαν άχυρα από γυαλί».

Ο Μάχα Ασούρα, αλυσοδεμένος μοιραία στην τραχιά πέτρα του σεξ, περνάει σκληρά από ανείπωτες πίκρες. Οι θηριώδεις φλόγες της λαγνείας τον βασανίζουν τρομερά. Ο ακόρεστος γύπας του άχρηστου συλλογισμού του τραγανίζει τα σωθικά. Ο Προμηθέας, ο Λούσιφερ, είναι μια μυστηριώδης φωτιά αποσπασμένη από τον Ηλιακό Λόγο και προσαρτημένη σοφά στο κέντρο της γης από την δύναμη της βαρύτητας και το βάρος της ατμόσφαιρας.

Γραμμένο είναι με χρυσά γράμματα στο βιβλίο της ζωής: «Το υπερβατικό συστατικό της Κοσμικής ψυχής είναι ο Λουσιφερικός Φωσφόρος». Σαν συνέπεια και πόρισμα ταιριάζει εδώ να βεβαιώσουμε με πολλή έμφαση, το εξής: Η άγονη δουλειά του Mimo στο σιδηρουργείο του, η κατηγορηματική αποτυχία των δημιουργικών δυνάμεων επέρχεται όταν σβήνει η φωτιά. Το φλογερό σπινθήρισμα της στοιχειώδους φωτιάς των σοφών κάτω από την αλχημιστική υψικάμινο, είναι ένα αξίωμα της Ερμητικής Φιλοσοφίας.

INRI: (Ignis Natura Renovatur Integram). Η φωτιά ανανεώνει ακατάπαυστα όλη την φύση. Εσύ το ξέρεις... Εξαιρέστε τον Λούσιφερ, τον Μάχα-Ασούρα από την Σεξο-Γιόγκα και παρατηρήστε μετά τι συμβαίνει... ατενίστε την αποτυχία. Στην απαστράπτουσα αυγή του Μαχαμβαντάρα, όταν ο άνθρωπος και η γήινη αλυσίδα επρόκειτο να εμφανισθούν, δημιουργήθηκε ως δια μαγείας της παρουσίας του Λόγου, ένας Άγγελος (η σκιά του Κυρίου), γεμάτος από επιθυμία προόδου, και είναι εμφανές ότι ο Θεϊκός Αρχιτέκτονας του σύμπαντος του έδωσε την κυριαρχία των Κατώτερων Κόσμων. Έτσι λοιπόν, είναι αναντίρρητο ότι ο ανώτερος σπορέας αυτού του ποταπού σκουληκιού που διαπερνά την καρδιά του κόσμου είναι ο Joan, Swan, Choan, Juan, ο Λόγος, ο Στρατός του Λόγου, Ο Προμηθέας-Λούσιφερ που κατεβαίνει μέχρι το βάθος του Averno για να ελευθερώσει από τα βάσανά τους τα θύματα, μας θυμίζει τον Ηρακλή, τον Ηλιακό Θεό, που κατεβαίνει στον Άδη ή την Σπηλιά της Μύησης για να σώσει τις χαμένες ψυχές. Ο Λούσιφερ είναι η φυγόκεντρος και δραστική ενέργεια του σύμπαντος, φωτιά, ζωή, αυτοανεξαρτησία, ψυχολογική επανάσταση. Η κόλαση της επαναστατικής του (οστικής δύναμης, είναι η ζωτική εξάπλωση του νεφελώματος για να μετατραπεί σε νέες πλανητικές ενότητες. Ο Προμηθέας-Λούσιφερ κλέβει θαρραλέα την Θεϊκή φωτιά για να μας βοηθήσει στο μονοπάτι της πνευματικής εξέγερσης. Ο Λούσιφερ είναι ο φύλακας της πόρτας με τα μυστηριώδη κλειδιά του Αγιαστηρίου για να μην εισχωρούν σε αυτό, παρά οι εκλεκτοί που κατέχουν το τρομερό μυστικό του Ερμή. Ο περίλαμπρος Κύριος των επτά δοξασμένων μεγάρων που είναι γνωστά με τα ιερά ονόματα Λούσιφερ, Προμηθέας, Μάχα-Ασούρα κλπ. είναι βεβαίως ο μεγαλοπρεπής Υπουργός του Ηλιακού Λόγου. Ξέρουν καλά οι Επτά Κύριοι του Χρόνου, (οι επτά Κρονίδαι), ότι στον Λούσιφερ-Σαβαώθ έχουν αναθέσει το σπαθί και την ζυγαριά της Κοσμικής Δικαιοσύνης, είναι ο κανόνας του βάρους, το μέτρο και ο αριθμός, ο Ώρος, ο Άχουρα Μάζντα κλπ, κλπ.

Ο Προμηθέας-Λούσιφερ βάζοντας τον Λόγο του στο στόμα του πληγωμένου Τιτάνα, αναφερόμενος στους άθλιους θνητούς, αναφωνεί με όλες τις δυνάμεις της ψυχής του:

-Για να μην αρπαχτούν και βυθιστούν στον σκοτεινό Άδη, γι' αυτό, τρομερά βάσανα με δυναστεύουν, σκληρή θυσία, που έγινε κρίμα, εγώ που τους θνητούς συμπόνεσα... Η χορωδία παρατηρεί κατάλληλα:

·'

-Μεγάλο όφελος ήταν αυτό που στους θνητούς πρόσφερες/ Ο Λούσιφερ-Προμηθέας απαντά:

-Ναι και επιπλέον τους έδωσα την φωτιά. Χορωδία: -Ώστε την φλογερή φωτιά αυτά τα εφήμερα όντα κατέχουν; Προμηθέας:

-Ναι, και λόγω αυτής, πολλές τέχνες με τελειότητα θα μάθαιναν. Πλην όμως είναι εύκολο να καταλάβουμε ότι με τις τέχνες που αυτοεγκωμιάζουν και εξυψώνουν τον άνθρωπο, η ληφθείσα λουσιφερική φωτιά έχει μετατραπεί στην χειρότερη κατάρα Το ζωικό στοιχείο και η συνείδηση της κατοχής του έχουν αλλάξει το περιοδικό ένστικτο σε ζωώδες και χρονική αισθητικότητα. Αυτό είναι που απειλεί την ανθρωπότητα σαν βαρύς νεκρικός μανδύας. Έτσι αναβλύζει η υπευθυνότητα της ελεύθερης θέλησης, τα τιτανικά πάθη που αντιπροσωπεύουν την ανθρωπότητα στην πιο ζοφερή της άποψη. Και μια και στα περασμένα μας χριστουγεννιάτικα Μηνύματα μιλήσαμε για τις σκοτεινές απόψεις της Λουσιφερικής Φωτιάς, μας μένει τώρα να πούμε μόνο ότι αυτή η Φωτιά δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή, όλα εξαρτώνται από την χρήση που της κάνουμε. Σε αυτό ακριβώς βρίσκεται η βάση του αμαρτήματος και της απολύτρωσης ταυτόχρονα. Αχ!... Αν ο Αμφόρτας ο Βασιλιάς του Γκριάλ, ο διακεκριμένος διάδοχος του γέρο Τιτουρέλ, είχε επωφεληθεί από την μεγαλειώδη στιγμή, το τρομερό λεπτό του σεξουαλικού πάθους, αν σε αυτά τα λεπτά της ανώτερης φιληδονίας είχε χουφτώσει την ιερή του λόγχη με σταθερότητα, ο Κακός Μάγος δεν θα είχε μπορέσει να του αποσπάσει το Άγιο Δόρυ.

Πλην όμως, εκείνος ο διακεκριμένος κύριος, παρόλο που γνώριζε το μυστικό των Ελοΐμ, το Μυστήριο της Δημιουργικής Φωτιάς, έπεσε νικημένος στα μπράτσα της Κούντρι, της Ηρωδιάδας.,.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 18 ΑΓΓΕΛΟΙ ΚΑΙ ΔΙΑΒΟΛΟΙ

Ο Υπέρ-Μοντέρνος Λούσιφερ-Προμηθέας, υποεξελισσόμενος τρομακτικά στον χρόνο, έχει μετατραπεί τώρα στον Επιμηθέα: «Αυτός που βλέπει μόνο μετά το συμβάν» γιατί η δοξασμένη παγκόσμια φιλανθρωπία του πρώτου έχει εκφυλιστεί

εδώ

και

πολλούς

αιώνες

σε

προσωπικό

ενδιαφέρον

και

αυτοθαυμασμό. Ω, Άγιοι Θεοί! Πότε θα μπορέσουμε να σπάσουμε αυτές τις αλυσίδες που μας δένουν στην άβυσσο του μυστηρίου; Σε ποια εποχή της ιστορίας του κόσμου θα αναβλύσει ξανά ο λαμπρός Τιτάνας ελεύθερος από τα περασμένα στην καρδιά κάθε ανθρώπου; Το να πεθάνουμε στον εαυτό μας είναι ριζικό, αν στ αλήθεια επιθυμούμε με όλες τις δυνάμεις της ψυχής να εναρμονίσουμε τις δύο φύσεις, Θεϊκή και Ανθρώπινη σε κάθε έναν μας. Το να είμαστε άτρωτοι μπροστά στις κατώτερες τιτανικές δυνάμεις, αδιαπέραστοι

σε

μεγάλο

βαθμό,

είναι

δυνατόν

μόνο

εξαλείφοντας

ολοκληρωτικά τα ψυχολογικά μας ελαττώματα, αυτούς τους φοβερούς Κόκκινους Διαβόλους που αναφέρονται στο βιβλίο της Απόκρυφης Μονάδας... Ο Σέθ, το ζωικό Εγώ, με όλα τα αριστερά ψυχικά πρόσθετα, καταλήγει στ' αλήθεια να είναι τρομερά μοχθηρός. Γραμμένο είναι με αναμμένα κάρβουνα στο τρομερό βιβλίο του Μυστηρίου, ότι το Λουσιφερικό Χάρισμα, τρομερό όσο κανένα, μετατράπηκε αργότερα και για δική μας δυστυχία και όλου αυτού του θλιμμένου κόσμου, σε τίποτα άλλο από την πρωταρχική αιτία, στην μοναδική καταγωγή του κακού...

Ο θυελλώδης Ζευς, ο νεφελοστιβαχτής, αντιπροσωπεύει σαφώς τον στρατό των πρωταρχικών προγεννητόρων, τους Πίτρις, τους Πατεράδες που δημιούργησαν τον άνθρωπο κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση... Δεν αγνοούν οι λίγοι σοφοί που έχουν υπάρξει στον κόσμο, ότι ο ΛούσιφερΠρομηθέας,

Μάχα-Ασούρα,

«Δότης

της

φωτιάς

και

του

φωτός»

αλυσοδεμένος φοβερά στο βουνό Καύκασο και καταδικασμένος στην ποινή να ζει, αντιπροσωπεύει επίσης τους επαναστάτες Ντέβας που έπεσαν στην ζωϊκή γέννηση κατά το ξημέρωμα της ζωής... Δεν περιττεύει να αναφέρουμε σε αυτό το βιβλίο μερικούς από αυτούς τους πεσμένους από το χάραγμα της αυγής τιτάνες... Ας θυμηθούμε πρώτα τον Μολώχ, άλλοτε φωτεινό άγγελο, τρομερό βασιλιά λεκιασμένο με το αίμα των ανθρωποθυσιών και με τα δάκρυα των πατεράδων και των απελπισμένων μανάδων, καθώς, εξ αιτίας των ήχων των ταμπούρλων και των τύμπανων, μόλις που ακούγονταν τα κλάματα των γιων όταν, πετιόνταν στην φωτιά, και σφαγιάζονταν ανελέητα σε εκείνο το απεχθές τέρας, όμορφο Θεό άλλων καιρών... Οι Αμονίτες τον λάτρευαν στην Ραμπά και στον υγρό της κάμπο, στην Αργκόμπ και την Μπασάμ μέχρι τα πιο μακρινά ρεύματα του Αρνό... Διηγείται ο μύθος των αιώνων ότι ο Σολομώντας ο γιος του Δαυίδ, ο Βασιλιάς της Σιών, σήκωσε έναν ναό στον Μολώχ στο όρος της καταισχύνης. Λένε οι επτά κύριοι του χρόνου ότι μεταγενέστερα ο γέρο σοφός αφιέρωσε σε αυτόν τον πεσμένο άγγελο ένα ιερό δάσος στη γλυκιά κοιλάδα της Χινόμ... Γόνιμη αρωματισμένη γη που γι' αυτό τον λόγο τον τόσο μοιραίο, θα αλλάξει από τότε το όνομά της με του Tofet και της μαύρης Gehena, πραγματικό τύπο κόλασης... Μετά τον Μολώχ, άνθρωπο-Άγγελο της αρχαίας ηφαιστειογενούς Λεμουρίας, όπου τα ποτάμια με τα αγνά νερά της ζωής ανάβλυζαν μέλι και γάλα, έρχεται στην συνέχεια ο Βάαλ Πεχόρ ο πρόστυχος τρόμος των γιων της Μοάβ, που κατοικούσαν από την Αροέρ μέχρι τη Νεμπό και ακόμη πιο πέρα από το νότιο μέρος της ερήμου Αμπαρίμ... Άνθρωποι από την Εσεβών και την Χεροναΐμ στο βασίλειο της Σιών και πιο πέρα από τις ανθισμένες κοιλάδες της Σίμπμα τις διακοσμημένες με αμπέλια και την Ελεάλ, μέχρι την λίμνη Ασφαλτίτιδα.

Τρομακτικός, αριστερός, σκοτεινός ο Βάαλ Πεχόρ: Στη Σιτίμ προέτρεπε τους Ισραηλίτες κατά την διάρκεια της πορείας τους από τον Νείλο να του κάνουν λιπαντικές προσφορές, που τόσα κακά τους προκάλεσαν... Από εκεί, αυτός ο πεσμένος Ελοχίμ μέσα στις κόκκινες Λουσιφερικές φωτιές, επέκτεινε έξυπνα τα σκοτεινά λάγνα του όργια μέχρι το ίδιο το όρος του

σκανδάλου, πολύ κοντά στο δάσος του δολοφόνου Μολώχ... Είναι προφανές ότι έτσι έμεινε εγκατεστημένη η απεχθής λαγνεία δίπλα στο μίσος, μέχρι που ο ευλαβής Ιωσίας τους έριξε στην κόλαση...

Μαζί με αυτές τις τρομερά κακές Θεότητες που στην παλιά ήπειρο Μου ήταν στ' αλήθεια παραδειγματικοί άνθρωποι, ανθρωπιστές άγγελοι, εμφανίστηκαν κι εκείνες που, από τις μαγευτικές παραλίες που βρέχουν τα θυελλώδη ύδατα του αρχαίου Ευφράτη μέχρι τον χείμαρρο που χωρίζει την Αίγυπτο από την γη της Συρίας, φέρουν τα ανεπιθύμητα ονόματα του Baal και του Ασταρώθ... Συνεχίζοντας μετά με διαδοχική τάξη εμφανίζεται ο Μπελιάλ: Από τον Έμπειρο βεβαίως δεν έχει πέσει ένα πνεύμα πιο ακάθαρτο ούτε πιο χυδαία κεκλιμένο προς το βίτσιο από αυτό το πλάσμα που στους αρχαίους λεμούριους καιρούς ήταν αληθινά ένας Δάσκαλος ή αγγελικός Γκουρού με ανείπωτες ακτινοβολίες .. Αυτό το Δαιμόνιο-Θεότητα σε άλλους καιρούς-, δεν είχε ναούς ούτε του προσέφεραν θυσίες σε κανένα βωμό και παρόλα αυτά, κανείς δεν βρίσκεται πιο συχνά στους ναούς και στους βωμούς. Όταν ο ιερέας γίνεται άθεος, όπως οι γιοι του Ελί, που δυστυχώς γέμισαν με πορνείες και με βία τον οίκο του Κυρίου, μετατρέπεται εκ των πραγμάτων σε σκλάβο του Μπελιάλ... Μεγαλειώδης Ιεροφάντης των αρχαϊκών εποχών του κόσμου μας, θαυμάσιος άγγελος, τώρα κάκιστο Λουσιφερικό Δαιμόνιο: Βασιλεύει επίσης στα παλάτια και στις πολυτελείς αυλές και στις ακόλαστες πόλεις, όπου ο θόρυβος του σκανδάλου, της λαγνείας και η προσβολή ανεβαίνει πάνω και από του πιο ψηλούς πύργους.., Και όταν η νύχτα σκοτεινιάζει τους δρόμους, τότε περιπλανιούνται οι γιοι του Μπελιάλ γεμάτη αυθάδεια και κρασί.

Μάρτυρες από αυτό είναι οι δρόμοι των Σοδόμων και εκείνη η τρομερή νύχτα κατά την οποία σε μια πόρτα της Gaaba εκτέθηκε μια μαμή για να αποφευχθεί μια αηδιαστική απαγωγή. Εμπνεύστε με Μούσες! Μιλήστε μου Θεοί!, ώστε το ύφος μου να μην ξεφύγει από την φύση του θέματος... Και τι να πούμε για τον Αζαζήλ το δοξασμένο Χερουβείμ, τον εξαιρετικό άνθρωπο της αρχαίας γης; Αχ! Αχ! Αχ! Πόσος πόνος... Αυτό το τόσο, έξοχο πλάσμα έπεσε επίσης στην ζωική αναπαραγωγή... Τι τρομερή είναι η δίψα της σεξουαλικής λαγνείας! Ξεδιπλώνεται η πτώση του λαμπρού κονταριού, του αυτοκρατορικού εμβλήματος, που προωθημένο, τεντωμένο και κυματιστό στον άνεμο, λάμπει σαν μετέωρο, με τα μαργαριτάρια και την πλούσια λάμψη του χρυσού που χαράζει πάνω του τα όπλα των σεραφείμ και τα τρόπαια... Και έρχεται μετά ο Μαμμωνάς, ο λιγότερο υψηλός από τους ΑνθρώπουςΑγγέλους της αρχαίας Αρκαδίας, επίσης πεσμένος στην ζωική γέννηση... Αυτός ήταν ο πρώτος που δίδαξε στους ανθρώπους της γης να λεηλατούν το κέντρο του κόσμου, και έτσι το έκαναν εξορύσσοντας από τα σωθικά της μητέρας τους μερικούς θησαυρούς που θα άξιζε περισσότερο να έμεναν κρυμμένοι για πάντα... Η άπληστη συμμορία του Μαμμωνά άνοιξε ταχύτατα μια βαθιά πληγή στο βουνό και εξόρυξε από το στήθος του μεγάλες ράβδους χρυσού... Και όσο για τον άγγελο Μουλσιμπέρ, τι να πούμε τώρα; Δεν ήταν στην πραγματικότητα λιγότερο γνωστός, ούτε του έλειψαν ποτέ οι φανατικοί θαυμαστές στην αρχαία Ελλάδα. Αυτό το ξέρουν οι Θεοί και οι άνθρωποι... Ο κλασσικός μύθος αναφέρει πως κατακρημνίστηκε από τον Όλυμπο, εκσφενδονισμένος

από

τον

θυμωμένο

Δία

πάνω

από

τους

θεϊκούς

κρυστάλλινους τοίχους. Σε τίποτε δεν του χρησίμευσε τότε που είχε σηκώσει ψηλούς πύργους στον ουρανό... Έξοχος άνθρωπος της πορφυρής ράτσας στην ήπειρο Μου, που έπεσε στις αβύσσους του σεξουαλικού πάθους... Και για να ολοκληρώσουμε αυτόν τον κατάλογο με τις κεραυνοβολημένες Θεότητας από τον κεραυνό της Κοσμικής Δικαιοσύνης, είναι αναγκαίο να πούμε ότι δεν λείπουν με κανένα τρόπο από το Πανδαιμόνιο, το μεγάλο κεφάλαιο του

Σατανά και των Ομοίων του, ο Αντραμέλεκ, για τον οποίο τόσο έχουμε μιλήσει στα περασμένα μας Γνωστικά βιβλία και ο Ασμοδαίος ο αδελφός του... Δύο ολόλαμπροι Θρόνοι του αστροσκέπαστου ουρανού της Ουράνιας επίσης πεσμένοι στην ζωική γέννηση... Παραδειγματικοί Άνθρωποι, Θεοί με ανθρώπινα σώματα στην γη της Μου, που στριφογυρνούν ταπεινωμένοι στο κρεβάτι του Προκρούστη... Ο Λουσιφερικός Χριστικός στρατός που ενσαρκώθηκε στην αρχαία Λεμουρία, παρακινούμενος από εκείνη την Νέμεση ή Ανώτερο Κάρμα (που ελέγχει τους άφατους και είναι γνωστό σα νόμος της Κατάνθιας), διέπραξε το λάθος να πέσει στην ζωική γέννηση. Δυσοίωνη ήταν για το ανθρώπινο γένος η σεξουαλική πτώση των Θεϊκών Τιτάνων που δεν ήξεραν να χρησιμοποιήσουν το Χάρισμα του Προμηθέα και κύλησαν στην άβυσσο. Οι Σωτήρες μας οι Αγκνισβάτα, οι ανώτεροι Τιτάνες της Λουσιφερικής φωτιάς, δεν μπορούν ποτέ να εξαπατηθούν: Αυτοί, οι λαμπροί γιοι της αυγής, ξέρουν να διακρίνουν πολύ καλά το τι είναι μια πτώση από το τι είναι μια κάθοδος. Μερικοί ειλικρινείς λανθασμένοι θα μπλεχτούν τώρα στο να κρίνουν την αγγελική πτώση. Ο Λούσιφερ είναι, μεταφορικά, ο σοφός οδηγός που βοηθάει τον άνθρωπο να βρει την ρότα του ανάμεσα στις υφαλοκρηπίδες και τις ξέρες της ζωής... Ο Λούσιφερ είναι ο Λόγος στην πιο εξυψωμένη του άποψη και ο αντίποδας στην κατώτερή του άποψη, αντικατοπτρίζοντας και τα δύο μέσα σε κάθε έναν μας. Ο Lactancio, μιλώντας για την φύση του Χριστού, κάνει από τον Λόγο, το Ρήμα, τον Πρωτογέννητο αδελφό του Σατανά και το πρώτο από όλα τα πλάσματα. Μέσα στην μεγάλη θύελλα της Λουσιφερικής φωτιάς μάχονται αμοιβαία στρατιές Αγγέλων και Δαιμονίων (Πρωτότυπα και Αντίτυπα). Αν εκείνος ο καλός Κύριος Αμφόρτας, ο Βασιλιάς του Αγίου Γκριάλ, ήξερε να χρησιμοποιήσει σοφά το Λουσιφερικό Χάρισμα κατά την ανώτατη στιγμή του σεξουαλικού πειρασμού, είναι εμφανές ότι θα είχε περάσει τότε από μια ριζική μετατροπή. .

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 19 ΤΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΒΑΛΣΑΜΟ

Η Κούντρι-Ηρωδιάς όμοια με την εβραϊκή Μαγδαληνή άλλων καιρών φέρνει ένα πολύτιμο φιαλίδιο της εξωτικής Αραβίας... Ο Αμφόρτας, ο διάσημος άνδρας του Άγιου Γκριάλ, ζητάει επειγόντως ένα πολύτιμο βάλσαμο για να γιατρέψει την πονεμένη του καρδιά... Θαυμάσιο κομμάτι του Βαγκνερικού Δράματος που θα έπρεπε να λαξευτεί δοξασμένα σε μεγαλοπρεπή μάρμαρα με χρυσά γράμματα... Κρυστάλλινο συνακόλουθο σε αυτή την περίπτωση είναι αυτή του μεγάλου Καμπίρ Ιησού μυρωμένου από την ωραία του παλατιού της Μαγδάλας...

-Καλό έργο μου έχει κάνει, είπε ο λατρευτός, πάντα θα έχετε τους φτωχούς μαζί σας και όποτε θέλετε θα μπορείτε να τους κάνετε καλό, αλλά εμένα δεν θα με έχετε για πάντα. Αυτή έκανε ότι μπορούσε, γιατί έχει προετοιμάσει με μύρο το σώμα μου για τον τάφο. Γυναίκα ακατανίκητης γοητείας που έσπασε το αλαβάστρινο βάζο για να σκορπίσει το μύρο πάνω στο κεφάλι του γλυκού Ραβί της Γαλιλαίας... Γραμμένο είναι με λέξεις μυστηρίου ότι μόνο η γυναίκα-σύμβολο, η πρωταρχική Διαβόλισσα, πρωτότυπο όσων πιο μεγαλόπρεπων και ταυτόχρονα όσων πιο ταπεινωτικών υπάρχουν στην γη, είναι η μόνη που πραγματικά έχει την δύναμη να μας μυρώσει για τον θάνατο... Κατανόηση και εξάλειψη είναι ριζικά αν στ' αλήθεια θέλουμε να πεθάνουμε μέσα μας... Το να απορρίψουμε τα διάφορα Ψυχικά επιπρόσθετα (ή ελαττώματα) που στο τρομακτικό τους σύνολο αποτελούν το Ζωϊκό Εγώ, δεν αποτελεί στ' αλήθεια αρκετά εύκολη δουλειά, εσύ το ξέρεις... Καλύτερα είναι να πίνεις θηλυκό λικέρ παρά λικέρ από μανδραγόρα, αν το πίνεις δεν θα κάνεις λάθος ποτέ στον δρόμο...

Ο σεξουαλικός ερωτισμός είναι απαραίτητος, το να αγαπάς είναι βεβαίως ο πιο αγνός και θαυμάσιος πόθος... Ελάττωμα που κατανοείται με πλήρη τρόπο, πρέπει να κατασταλεί, να βγει, να διαχωριστεί κάτω από τις γοητείες του Έρωτα... Μην ξεχνάς την Θεϊκή σου Μητέρα Κουνταλίνη: Ίσις, Ρέα, Κυβέλη, Τοναντζίν, Μαρία, Αδωνία, Ινσομπέρτα... Το σεξ είναι άγιο ποτήρι, βάζετε σε αυτό μόνο μια αγνή σκέψη... πίσω από κάθε φιλί πρέπει να υπάρχει μια προσευχή, πίσω από κάθε αγκάλιασμα μια τελετουργία μυστηρίου... κατά την ιερή συνουσία ζητήστε και θα σας δοθεί, κτυπήστε και θα σας ανοίξουν Εκείνη της οποίας κανείς θνητός δεν έχει σηκώσει το πέπλο, θα εξαλείψει τότε το ανεπιθύμητο, το απεχθές και έτσι θα πεθαίνεις από στιγμή σε στιγμή... Σηκώστε καλά την κούπα σας στην πανδαισία του έρωτα και προσέξτε να μην χυθεί ούτε μία σταγόνα από το πολύτιμο κρασί... Μη χύνεις το Ποτήρι του Ερμή, μέθυσε με φιλιά και τρυφερότητες κάτω από την σκιά του δέντρου της γνώσης, αλλά μην καταβροχθίσεις τα χρυσά μήλα του κήπου των Εσπερίδων...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 20 ΠΑΡΑΛΟΓΗ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ

Εξαιρετικό παραλήρημα ανώτατης πίκρας είναι εκείνο κατά το οποίο ο Λούσιφερ-Προμηθέας φωνάζει:

-Ω Θεϊκέ αιθέρα, ιπτάμενοι άνεμοι... Κοιτάξτε αυτό που εγώ, ένας Θεός, από άλλους Θεούς υποφέρω. Αλλά, τι λέω; Ξεκάθαρα προλέγω αυτό που πρόκειται να συμβεί... Συμφωνώ τώρα... Αυτή τη μοιραία τύχη να υποφέρω συνεχώς Αφού ο Νόμος του Πεπρωμένου είναι ανίκητος... Με πόσο πόνο ω Θεοί! διάβασα κάπου σε ένα συγκεκριμένο βιβλίο που δεν θα αναφέρω, μια παράγραφο που κατά γράμμα λέει:

-.Η στρατιά που ενσαρκώθηκε σε ένα μέρος της ανθρωπότητας, αν και σπρώχτηκε σε αυτό από το Κάρμα ή Νέμεση, προτίμησε την ελεύθερη βούληση από την παθητική σκλαβιά, τον πόνο και μέχρι το συνειδητό διανοητικό βασανιστήριο, κατά την διάρκεια, μυριάδων χρόνων, από την ηλίθια και κενή ενστικτώδη μακαριότητα. Και συνεχίζει ο αναφερθείς συγγραφέας λέγοντας με έμφαση:

-Ξέροντας ότι παρόμοια ενσάρκωση ήταν πρόωρη και δεν βρισκόταν στο πρόγραμμα της φύσης, η ουράνια στρατιά, ο Προμηθέας θυσιάστηκε, πλην όμως,

για

να

ωφελήσει

με

αυτό

ένα

ποσοστό,

τουλάχιστον,

της

ανθρωπότητας. Αυτό μας φέρνει προφανώς στον εξαιρετικό μύθο όλων των αρχαίων Θεογονιών, της ουράνιας επανάστασης ή των πεσμένων Αγγέλων, αυτούς τους Τιτάνες που τολμούν να πολεμήσουν μέχρι και τους Άγιους Θεούς... Άφατοι, τρομερά Θεϊκοί που μετατράπηκαν σε ανθρώπους, Θεότητες που επανενσαρκώθηκαν σε ανθρώπινα σώματα...

Μάταιο πράγμα είναι να μπερδεύουμε μία πτώση με μία κάθοδο! Αυτές οι Θεότητες δεν κατέβηκαν, έπεσαν! Και αυτό είναι διαφορετικό... Γι' αυτό και με δίκαιο λόγο οι θεογονίες ζωγραφίζουν σαν τιμωρημένους αυτούς τους Θεϊκούς Λόγους... Ο Παγκόσμιος Μύθος τους χαρακτηρίζει γι' αυτό σαν αποτυχημένους, τιμωρημένους και πεσμένους καθώς βρίσκονται αναγκασμένοι να ζουν με ης σκοτεινές τους λεγεώνες σε αυτή την κατώτερη περιοχή, την κόλαση, όπως ονομάζεται το εσωτερικό του πλανητικού μας οργανισμού, της γης. (Κοιτάξτε το κεφάλαιο 18 του παρόντος βιβλίου). Γραμμένο είναι και με απαίσιους χαρακτήρες στο Βιβλίο του Νόμου, ότι ένα τρίτο της στρατιάς των ονομαζόμενων Ντιάνις ή Αρούπα, καταδικάστηκε απλά από τον Νόμο του Κάρμα ή Νέμεση να ενσαρκώνεται ασταμάτητα στον θλιβερό μας κόσμο... Δισεκατομμύρια από αύρες, Ανάσες ή τρομακτικά Φυσήματα, υπεξελίσσονται τώρα στους κόσμους κολάσεις μέσα στο κλάμα, τα σκοτάδια και το τρίξιμο των δοντιών... Δυστυχισμένα πλάσματα του Αβέρνο έπεσαν σε κόσμους με συνεχώς αυξανόμενη πυκνότητα, επιστρέφοντας προς το πρωτογενές χάος... Χαμένες ψυχές που ποθούν ανυπόμονα τον δεύτερο θάνατο για να δραπετεύσουν από τον θαμμένο κόσμο... Ανεκτίμητες ουσίες μποτιλιαρισμένες ανάμεσα σε όλα αυτά τα αβυσσαλέα Εγώ, Θεϊκές φλόγες που υποφέρουν... Μπουδάτας πεσμένων αγγέλων που επιθυμούν να ξαναμπούν στους στοιχειώδεις παραδείσους της φύσης...

Αύρες, φυσήματα, που θα ξαναρχίσουν μετά την εξελικτική πορεία που πρέπει να τις οδηγήσει ξανά από την πέτρα μέχρι τον άνθρωπο... Ξέρουν καλά οι Θεοί και οι άνθρωποι ότι τίποτε δεν κέρδισε το ανθρώπινο είδος από την πτώση αυτών των Τιτάνων της φωτιάς. Τι απέμεινε από τον Μολώχ; Τι από τον Αντραμέλεκ και τον αδελφό του Ασμοδαίο; Τι από τον Μπελιάλ; Τι από τον Βάαλ Πεχόρ; Τι από τον Γιαχβέ;... Φωτισμένοι των αρχαίων καιρών, σήμερα τρομακτικά Δαιμόνια... Και ο χρυσός του νου, τότε τι έγινε; Τα συλλογιστικά ανθρωποειδή ποτέ δεν προικίστηκαν με το Μάνας (Νοητικό σώμα).

Το

Ηλιακό

Σώμα,

το

Σώμα

Χρυσού

του

Ηλιακού

Ανθρώπου,

τα

υπερευαίσθητα οχήματα της ψυχής, πρέπει να δημιουργηθούν στο Αναμμένο Σιδηρουργείο του Ηφαίστου εσύ το ξέρεις... Στο συμβολικό μήλο του Παραδείσου, των Εσπερίδων ή της Αππάλα, το γλυκό απαγορευμένο φρούτο του σεξ, βρίσκεται το κλειδί κάθε δύναμης... Αντί για τα παραδεισιακά οχήματα που το διανοητικό ζώο νομίζει ότι έχει, μέσα σε κάθε συλλογιστικό πλάσμα υπάρχει μόνο το Εγώ, το Εγώ ο Ίδιος, ο Μεφιστοφελής...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 21 Ο ΠΑΠΑΠΟΥΡΟΥΣΑ

Στο όνομα των εκατό χιλιάδων παρθένων του άφατου μυστηρίου που κρύβεται στο βάθος όλων των ηλικιών, συμφέρει τώρα να μιλήσουμε λίγο γύρω από τον διάσημο Ινδοστανό Παπαπουρούσα, (το Εγώ). Οι παλιοί ερημίτες της ιερής γης του Γάγγη έχουν την συνήθεια να τον οραματίζονται στην αριστερή πλευρά της κοιλότητας του στομαχιού και στο μέγεθος του αντίχειρα. Τον φαντάζονται με άγριο πρόσωπο, μάτια και γενειάδα σε κόκκινο χρώμα και κρατώντας σπαθί και ασπίδα με δυσαρεστημένο συνοφρύωμα, συμβολική φιγούρα όλων των Ψυχολογικών μας ελαττωμάτων... Αξέχαστο μυστικιστικό λεπτό εξωτικής ανατολίτικης ευδαιμονίας είναι εκείνο κατά το οποίο οι γέροι αναχωρητές τραγουδούν τα Ιερά τους Μάντραμς και συγκεντρώνονται εκστατικοί στην περιοχή του αφαλού... Σε αυτές τις μαγευτικές στιγμές ανυποψίαστης ευτυχίας, ο Γιόγκι πρέπει να σκέπτεται τον Παπαπουρούσα φανταζόμενος ότι γίνεται στάχτη ανάμεσα σε φωτιά που τσιτσιρίζει. Δάκρυα βαθιάς μετάνοιας για τα λάθη που έχει διαπράξει από τους αρχαίους καιρούς, πέφτουν από τα μάτια του μετανοούντος ο οποίος στη άγια σιωπή ικετεύει την Θεϊκή του Μητέρα Κουνταλίνη να εξαλείψει από το εσωτερικό του αυτό ή εκείνο το Ψυχολογικό ελάττωμα. Έτσι είναι το πώς ο Σαντχάκα προχωρά πεθαίνοντας από στιγμή σε στιγμή, μόνο με τον θάνατο επέρχεται το καινούριο. Ο Παπαπουρούσα είναι το Σεληνιακό Εγώ, ο Μεφιστοφελής του Γκαίτε, ο τρομερός Κλίνγκσορ του Βαγκνερικού Δράματος... Σε όλα τα φώτα αναβλύζει με πλήρη μεσημβρινή καθαρότητα το τρομερό γεγονός ότι ο Παπαπουρούσα δεν έχει νόμιμη ατομικότητα, δεν είναι ένα μοναδικό κέντρο αποφάσεων, δεν είναι μια ιδιαίτερη ακτίνα.

Κάθε ιδέα, οποιοδήποτε συναίσθημα, μιά και μιά άλλη αίσθηση, «Εγώ αγαπώ», «Εγώ δεν αγαπώ», είναι πέρα από κάθε αμφιβολία ένα διαφορετικό, διάφορο Εγώ. Αυτά τα πολλαπλά Εγώ δεν είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους, ούτε συντονισμένα με οποιονδήποτε τρόπο. Κάθε ένα τους εξαρτάται πραγματικά από τις διάφορες εξωτερικές αλλαγές. Αυτό το «Εγώ» ακολουθεί μοιραία αυτό το άλλο και μερικά μέχρι που έχουν την πολυτέλεια να εμφανίζονται συνοδευμένα από άλλα. αλλά είναι φανερό ότι δεν υπάρχει σε αυτό ούτε τάξη ούτε σύστημα. Μερικές ομάδες πεισματάρικών «Εγώ», φιλόνικων και φωνακλάδικων, έχουν μεταξύ τους συγκεκριμένες Ψυχικές σχέσεις που σχηματίζονται από φυσικές συνεργασίες τελείως ατυχηματικού τύπου: συμπτωματικές αναμνήσεις ή ειδικές ομοιότητες. Είναι εμφανές ότι κάθε ένα από αυτά τα κομμάτια του τρομακτικού Παπαπουρούσα, κάθε ένα από αυτά τα ψυχικά επιπρόσθετα ή Εγώ, δεν αντιπροσωπεύει, σε μία δεδομένη στιγμή, τίποτε περισσότερο από ένα χαμηλότατο τμήμα από όλες μας τις Ψυχολογικές λειτουργίες, πλην όμως, είναι αναντίρρητο ότι ο ιδιαίτερος τύπος οποιουδήποτε «Εγώ» νομίζει πολύ ειλικρινά ότι αντιπροσωπεύει το σύνολο... Όταν το φτωχό διανοητικό ζώο που λανθασμένα ονομάζεται «Άνθρωπος» λέει «Εγώ», έχει την λανθασμένη εντύπωση ότι μιλάει για τον εαυτό του από την συνολική άποψη, την πλήρη, όμως στ' αλήθεια είναι ένα οποιοδήποτε από τα αναρίθμητα υποκειμενικά κομμάτια του Παπαπουρούσα αυτό που φλυαρεί. Λίγα λεπτά μετά, μπορεί να το έχει ξεχάσει τελείως και να εκφράζει με πανομοιότυπη πεποίθηση οποιαδήποτε αντίθετη ιδέα, απλή εκδήλωση άλλου «Εγώ». Οι πολλαπλές αντιθέσεις Ψυχολογικού τύπου έχουν σαν βάση το Πολλαπλό Εγώ, τις διάφορες φάσεις του Παπαπουρούσα. Η σοβαρή άποψη όλων αυτών των Ψυχικών διαδικασιών είναι ότι στ' αλήθεια το φτωχό συλλογιστικό Ανθρωποειδές δεν θυμάται τίποτε από αυτά, στις περισσότερες των περιπτώσεων πιστεύει το τελευταίο «Εγώ» που έχει μιλήσει, ενόσω αυτό διαρκεί, δηλαδή, ενόσω ένα καινούριο «Εγώ» μερικές

φορές χωρίς καμιά σχέση με το προηγούμενο, δεν έχει εκφράσει ακόμα την πιο δυνατή γνώμη του. Η Συνείδηση εμφιαλωμένη ανάμεσα σε όλα αυτά τα υποκειμενικά κομμάτια του Παπαπουρούσα, είναι αναμφισβήτητο ότι κοιμάται βαθιά, καταλήγει υποσυνείδητο... Εμείς χρειάζεται να μετατρέψουμε το Υποσυνείδητο σε Συνειδητό και αυτό είναι δυνατόν μόνο εξαλείφοντας τον Παπαπουρούσα. Για να τελειώσουμε με το παρόν κεφάλαιο συμφέρει να αναλύσουμε μερικές πολύ ενδιαφέρουσες λέξεις από τα Σανσκριτικά, ας δούμε: Ahamkrita Bhava: To νόημα αυτών των δύο ινδοστανικών όρων είναι: Εγωική κατάσταση της ίδιας μας της Συνείδησης. Είναι φανερό ότι η Συνείδηση βουτηγμένη μέσα σε όλα αυτά τα Ψυχικά πρόσθετα που αποτελούν τον Παπαπουρούσα, διαδικάζεται μοιραία σε σχέση με το ίδιο της το μποτιλιάρισμα. Atmavidya: Μυστηριώδης λέξη, σανσκριτικός όρος γεμάτος με βαθιά σημασία, μεταφράστε τον σαν Συνείδηση ξύπνια, ελευθερωμένη από τον Παπαπουρούσα μέσω της πλήρους εκμηδένισης του τελευταίου. Η μποτιλιαρισμένη Συνείδηση μέσα σε όλα τα υποκειμενικά στοιχεία του Παπαπουρούσα, είναι πασίγνωστο ότι δεν απολαμβάνει από την αυθεντική φώτιση, βρίσκεται σε κατάσταση χιλιόχρονης νάρκης, κοιμάται, είναι πάντοτε θύμα της Μάγια (οι παραισθήσεις). Ατμασάκτι: Θεϊκός Σανσκριτικός όρος, με αυτή την χρυσή λέξη δείχνουμε, επιδεικνύουμε την απόλυτα πνευματική δύναμη. Σαν συνέπεια, αποτέλεσμα, συμπέρασμα, μπορούμε και μέχρι που πρέπει να υπογραμμίσουμε την κλασσική ιδέα ότι η Συνείδηση δεν μπορεί να απολαύσει την νόμιμη πνευματική δύναμη όσο δεν έχει απελευθερωθεί τελείως από την Εγωική της κατάσταση. Ο Βαγκνερικός Πάρσιφαλ προστατευμένος από τα όπλα του Ηφαίστου ελάττωσε σε κοσμική σκόνη το τέρας με τα χίλια πρόσωπα, το διάσημο Παπαπουρούσα, μόνο έτσι, μπόρεσε να ξανακατακτήσει την Αγνότητα στο νου και την καρδιά. Αν σωστά είναι σίγουρο ότι σε ένα μακρινό παρελθόν ο γιος της Χερζελέϊντε είχε

πληγώσει

θανάσιμα

τον

κύκνο

Καλαχάμσα,

είναι

προφανές

και

οποιοσδήποτε το καταλαβαίνει ότι μπαίνοντας στα χωράφια του Μoνσαλβάτ

δεν υπήρχε πια λαγνεία πάνω του, ήταν αγνός, είχε μετατραπεί σε άγιο, είχε καταφέρει το Άτμα Βιντία...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 22 ΞΥΠΝΗΣΤΕ

Ω φτωχά διανοητικά Ανθρωποειδή! Ξυπνήστε από τον τρομερό σας ύπνο της AJNANA! (Άγνοια). Ανοίξτε τα μάτια και αποκτήστε την πλήρη και απόλυτη γνώση του Άτμαν! (το Είναι). Στεφανωμένοι με την ευλογημένη δάφνη της ποίησης, συμφέρει να σερβίρουμε από τον χρυσό αμφορέα της σοφίας το γλυκό κρασί... Στο όνομα του IOD-HEVE, ο Πατέρας που βρίσκεται εν κρυπτώ και η Θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνη, πρέπει να κουβεντιάσουμε εσύ και εγώ αγαπητέ αναγνώστη... Αχ! Αν καταλάβαινες το τι είναι να είσαι ξύπνιος... Άκουσε σου λέω! Το Νταρμαπάντα, το άγιο έργο του Βούδα Σιντάρτα Γκαουτάμα...

-Ο ξύπνιος έχει για ανώτατη μετάνοια να είναι υπομονετικός, για το ανώτατο Νιρβάνα, το να υπομένει, γιατί αυτός δεν είναι ένας αναχωρητής που χτυπάει τους άλλους, δεν είναι ένας ασκητής που βρίζει τους άλλους. -Μέχρι και οι θεοί ζηλεύουν εκείνους που είναι ξύπνιοι, δεν είναι ξεχασιάρηδες, αφιερώνονται στον διαλογισμό, είναι σοφοί, και απολαμβάνουν την ηρεμία της απομάκρυνσης από τον κόσμο. -Μην διαπράττετε καμία αμαρτία, να κάνετε ο καλό και να εξαγνίζετε το νου σας, αυτή είναι η διδασκαλία όλων όσων είναι ξύπνιοι.

-Όποιος σέβεται εκείνον που είναι άξιος σεβασμού, εκείνον που έχει ξυπνήσει τους Μαθητές του, εκείνους που έχουν υποτάξει τον κακό επισκέπτη (το Ζωϊκό Εγώ) και έχουν διασχίσει τον χείμαρρο της λύπης, όποιος σέβεται όλους όσους έχουν βρει την απελευθέρωση και δεν γνωρίζουν φόβους, αποκτά αξίες που δεν μπορεί να μετρήσει. -Στ' αλήθεια θα ζούσαμε ευτυχείς αν δεν μισούσαμε όσους μας μισούν, αν ανάμεσα σε ανθρώπους που μας μισούν κατοικούμε ελεύθεροι από μνησικακία. -Στ’ αλήθεια θα ζούσαμε ευτυχείς, αν ήμασταν ελεύθεροι από απληστία ανάμεσα σε άπληστους, θα πεθαίναμε ελεύθεροι από απληστία ανάμεσα σε ανθρώπους που είναι άπληστοι. -Στr αλήθεια θα. ζούσαμε ευτυχείς αν δεν ονομάζουμε δικό μας κανένα πράγμα. Θα είμαστε όμοιοι με τους ολόλαμπρους Θεούς που τρέφονται με ευτυχία. -Τέσσερα πράγματα κερδίζει ο ριψοκίνδυνος που επιθυμεί την γυναίκα του πλησίον του: Απαξίωση, στενόχωρο κρεβάτι (καθώς και βρώμικο), τρίτον τιμωρία και τέλος κόλαση. -Οι σώφρονες άνθρωποι που κανένα δεν βρίζουν και που ελέγχουν συνεχώς το ίδιο τους το σώμα, θα πάνε στον τόπο που δεν υπάρχει αλλαγή (Νιρβάνα), όπου, άπαξ και φτάσουν, ποτέ δεν θα υποφέρουν πια. -Εκείνοι που παραμένουν πάντα επάγρυπνοι, που μελετούν νύχτα και μέρα, που προσπαθούν να φτάσουν στο Νιρβάνα, θα καταφέρουν να εξαλείψουν τα ίδια τους τα πάθη. Αυτό το να εξαλείψουμε, απορρίψουμε ή αποβάλλουμε Ψυχολογικά ελαττώματα είναι ριζικό για να ξυπνήσουμε συνείδηση. Πολλαπλά επιπρόσθετα υποκειμενικού τύπου -ας τα ονομάσουμε Εγώ-, συγκεκριμενοποιούν και δίνουν το χαρακτηριστικό γνώρισμα στα πάθη μας. Κατανόηση και εξάλειψη είναι απαραίτητα για να αποβάλουμε όλη αυτή την ποικιλία υποκειμενικών στοιχείων που αποτελούν το Εγώ, το Εγώ ο Ίδιος, το Εσύ ο Ίδιος. Η κατανόηση δεν είναι το παν: Θα μπορούσε κανείς να καταλάβει με ολοκληρωτικό τρόπο αυτό που είναι οι τρεις κλασσικές μορφές του θυμού:

«Σωματικός θυμός», θυμός της ψυχής και θυμός της γλώσσας και παρόλα αυτά να συνεχίζει με αυτές. Θα μπορούσαμε να έχουμε την πολυτέλεια μέχρι να ελέγχουμε το σώμα, την ψυχή και το νου, όμως είναι εμφανές ότι αυτό δεν σημαίνει εξάλειψη. Όταν κάποιος θέλει να ξεριζώσει πάθη πρέπει να προσφύγει σε κάποια ανώτερη δύναμη, θέλω να αναφερθώ στην σεξουαλική ηλιακή οφιοειδή δύναμη που αναπτύσσεται στο σώμα του ασκητή. Η μυστηριώδης λέξη που ορίζει αυτή την δύναμη είναι Κουνταλίνη, το φλογερό φίδι των μαγικών μας δυνάμεων, η Θεϊκή Μητέρα. Είναι αναντίρρητο ότι αυτή η δημιουργική ενέργεια ατομικοποιείται σε κάθε πλάσμα. Σαν συνέπεια και συμπέρασμα μπορούμε και μέχρι που πρέπει να υπογραμμίσουμε την υπερφυσική ιδέα μιας ιδιαίτερης Κοσμικής Μητέρας σε κάθε άνθρωπο. Η Κούντρι, η Ηρωδιάς, η Γκουντρίγια, η κατ' εξοχήν γυναίκα που κοιμάται στην γη του Μονσαλβάτ, πρέπει να ξυπνήσει από τον χιλιόχρονο ύπνο της.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 23 Η ΟΦΙΟΕΙΔΗΣ ΔΥΝΑΜΗ

Όταν κουβεντιάζουμε γλυκά στον αγνότατο όρθρο της Θεϊκής Γλώσσας, που σαν ένα ποτάμι από χρυσό ρέει κάτω από το πυκνό δάσος του ήλιου, καταλήγει αδύνατον για μας να ξεχάσουμε το μαγικό «S» που αντηχεί μέσα στις σκιές σαν ένα γλυκό και ήρεμο σφύριγμα... Αυτή είναι η λεπτή φωνή, εκείνη που άκουγε ο Ηλίας στην έρημο, ο Απολλώνιος ο Τυανέας τυλιγόταν στο διάσημο πανωφόρι του από μαλλί για να ικετεύσει τους Άγιους Θεούς ζητώντας τον αινιγματικό ήχο... Η μυστική νότα, το μαγικό «S», απένειμε στον γέρο Ιεροφάντη την δύναμη να βγαίνει συνειδητά με αστρικό σώμα. Το «S» έχει στ' αλήθεια κάποια ομοιότητα με το Εβραϊκό γράμμα «TSAD» ενώ το τριπλό Ελληνικό σίγμα, σχετίζεται με το πρώτο και με το SHIN και το SAMEK, αυτό το τελευταίο σημαίνει «στήριγμα» και έχει την Καβαλιστική αξία του 60. Μας έχει ειπωθεί (και αυτό το ξέρει οποιοσδήποτε Καβαλιστής), ότι το SHIN έχει την αξία του 300 και σημαίνει «Δόντι». Η πρόσθεση αυτών των δύο γραμμάτων ισούται σαν συνέπεια, με τις 360° του κύκλου και τις αστρικές μέρες του ηλιακού χρόνου. Πλην όμως, εμείς οι Γνωστικοί πρέπει να πηγαίνουμε πιο μακριά, να ερευνούμε, να επαληθεύουμε, να ψάχνουμε, να ανακαλύπτουμε την εσώτατη σχέση που υπάρχει μεταξύ του φιδιού και του σταυρού. Το «S» (φίδι) και το «Τ» (σταυρός), είναι δύο σύμβολα εσωτεριστικά που συμπληρώνονται βαθιά. Το «S» είναι μια Ιεχωβική και Βεδική αλήθεια ταυτόχρονα, η φιδίσια δύναμη η μυστικιστική φωτιά, η πρωταρχική φωτιά ή εν δυνάμει Σάκτι που κείται κοιμισμένη στο μαγνητικό κέντρο του Κοκκυγικού οστού. Μουλαντάρα είναι το Σανσκριτικό όνομα αυτού του μαγικού κέντρου, αυτή είναι η εκκλησία της Εφέσου.

Η Κουνταλίνη είναι η πρωταρχική φωτιά του σύμπαντος, η απόκρυφη, η ηλεκτρική δύναμη που κρύβεται πίσω από κάθε οργανική και ανόργανη ύλη. Η σεξουαλική ένωση του Φαλού και της Μήτρας διαμορφώνει Σταυρό, η Κουνταλίνη, το μαγικό «S», το φίδι, βρίσκεται εσώτατα συσχετισμένη με αυτόν τον Σταυρό ή Ταυ. Η οφιοειδής φωτιά ξυπνά με την δύναμη του Άγιου Σταυρού, αυτό είναι εμφανές. Το εβραϊκό «TAU» έχει ακριβώς το θαυμάσιο νόημα του «Σταυρού», τελειώνοντας σαν εικοστό δεύτερο γράμμα του αλφαβήτου και με αριθμητική αξία 400. Καταλήγει εύκολο να καταλάβουμε ότι το φωνήεν «U» είναι μοντέρνο γράμμα προερχόμενο από το «V», όπως το «G» από το «C», λόγω της επείγουσας ανάγκης για σαφή διάκριση ανάμεσα στους δύο ήχους, αποκτώντας φυσικά μια πρακτική μορφή ταυτόσημη με την ελληνική. Παρατηρήστε πολύ προσεκτικά αυτήν την θαυμάσια καμπύλη που κατεβαίνει και ανεβαίνει: η ταπείνωση ή κάθοδος στους Κολάσιμους κόσμους, στην Ένατη σφαίρα, (το Σεξ), αναγκαία προϋπόθεση της εξύψωσης ή εξάχνωσης... Όποιος θέλει να ανέβει πρέπει πρώτα να κατέβει, αυτός είναι ο Νόμος. Κάθε εξύψωσης προηγείται πάντα μία ταπείνωση. Η κάθοδος στην Ένατη Σφαίρα (το Σεξ), ήταν από τα αρχαία χρόνια η ανώτατη δοκιμασία για την ύπατη αξιοπρέπεια του Ιεροφάντη. Ο Ερμής, ο Βούδας, ο Ιησούς, ο Δάντης, ο Ζωροάστρης κλπ, έπρεπε να περάσουν από την τρομερή αυτή διαδικασία. Εκεί κατεβαίνει ο Άρης για να ξαναακονίσει το σπαθί και να κατακτήσει την καρδιά της Αφροδίτης, ο Ηρακλής για να καθαρίσει τους στάβλους του Αυγεία και ο Περσέας για να κόψει το κεφάλι της Μέδουσας με το πυρογενές σπαθί του. Ο τέλειος κύκλος με το μαγικό σημείο, Ερμητικό και αστρικό σύμβολο του άστρου-βασιλιά και της ουσιαστικής αρχής της Ζωής, του φωτός και της κοσμικής συνείδησης, είναι πέρα από κάθε αμφιβολία ένα Φαλλικό σύμβολο θαυμάσιο Αυτό το σύμβολο εκφράζει σαφώς τις αρχές ανδρικό και θηλυκό της Ένατης σφαίρας...

Είναι αναντίρρητο ότι η ενεργητική αρχή της ακτινοβολίας και της διείσδυσης συμπληρώνεται στον Ένατο κύκλο με την παθητική αρχή της υποδοχής και απορρόφησης.. Το Βιβλικό Φίδι μας παρουσιάζει την εικόνα του Λόγου Δημιουργού ή σεξουαλικής δύναμης που ξεκινάει να εμφανίζεται από την κατάσταση της υποβόσκουσας δύναμης. Η Φιδίσια φωτιά, το ιερό Ερπετό, κοιμάται τυλιγμένο τρεις και μισή φορές μέσα στην κοκκυγική εκκλησία. Αν συλλογιστούμε πολύ σοβαρά αυτήν την υπάρχουσα εσώτατη σχέση ανάμεσα στο «S» και στο TAU, τον Σταυρό ή «Τ», φτάνουμε στο λογικό συμπέρασμα ότι μόνο μέσω του Σαάχα Μαϊτούνα (Σεξουαλική Μαγεία), μπορούμε να ξυπνήσουμε το δημιουργικό φίδι. Το «Κλειδί», το «Μυστικό», το έχω δημοσιεύσει σχεδόν σε όλα μου τα προηγούμενα βιβλία και συνίσταται στο να μην ξεχειλίζουμε ποτέ το «Ποτήρι του Ερμή» κατά την διάρκεια της σεξουαλικής κρίσιμης στιγμής.

Ένωση του Λίνγκαμ-Γιόνι (Φαλλός- Μήτρα), χωρίς να εκσπερματώνουμε ποτέ το Ενς-Σέμινις, (την οντότητα του σπέρματος), γιατί σε αυτήν την προαναφερθείσα ουσία βρίσκεται σε λανθάνουσα κατάσταση όλο το «Ένς Βιρτούτις» της φωτιάς.

Το Ι.Α.Ο. είναι το βασικό μάντραμ ταυ Σαάχα Μαϊτούνα. Τραγουδήστε κάθε γράμμα χωριστά στο Εργαστήριο-Προσευχητήριο του Τρίτου Λόγου... (κατά την διάρκεια της άγιας συνουσίας). Η σεξουαλική Μετατροπή του Ενς Σέμινις σε δημιουργική ενέργεια, είναι ένα νόμιμο αξίωμα της ερμητικής σοφίας. Η πολοποίηση αυτού του τύπου της κοσμικής ενέργειας στον ανθρώπινο οργανισμό, είχε αναλυθεί από τους αρχαίους καιρούς στα Μυητικά Κολέγια της Αιγύπτου, Μεξικού, Ελλάδος, Ινδίας κλπ. Η άνοδος της σπερματικής ενέργειας είναι δυνατή χάρη σε ένα συγκεκριμένο ζευγάρι νευρικών κορδονιών, που σε μορφή οκτώ ξετυλίγονται λαμπρά στα δεξιά και στα αριστερά της σπονδυλικής στήλης. Έχουμε φτάσει, λοιπόν, στο Κηρύκειο του Ερμή με τα φτερά του πνεύματος πάντα ανοιχτά.

Το αναφερθέν ζεύγος νευρικών κορδονιών δεν θα μπορούσε ποτέ να βρεθεί με το νυστέρι, επειδή είναι περισσότερο αιθερικής φύσης, Τετραδιάστατης. Αυτοί είναι οι δύο μάρτυρες της Αποκάλυψης, οι δύο ελιές και τα δύο κηροπήγια που βρίσκονται μπροστά από τον Θεό της γης και αν κάποιος ήθελε να τους βλάψει, βγαίνει φωτιά από το στόμα τους και κατατρώγει τους εχθρούς τους. Στην ιερή γη των Βέδας αυτό το ζεύγος των νεύρων είναι γνωστά με τα ονόματα Ιδά και Πιγκαλά, το πρώτο σχετίζεται με την αριστερή ρινική κοιλότητα και το δεύτερο με την δεξιά. Είναι φανερό ότι το πρώτο από αυτά τα φημισμένα Νάντις είναι σεληνιακής φύσης, είναι προφανές ότι το δεύτερο είναι ηλιακού τύπου. Πολλούς γνωστικούς μαθητές μπορεί να τους εκπλήξει λίγο ότι όντας το Ιδά κρύας και σεληνιακής φύσης έχει τις ρίζες του στον δεξιό όρχη. Σε πολλούς μαθητές της γνωστικής μας Κίνησης θα μπορούσε να ακουστεί σαν κάτι ασυνήθιστο και σπάνιο η είδηση ότι ενώ το Πιγκαλά είναι αυστηρά ηλιακού τύπου, στην πραγματικότητα ξεκινά από τον αριστερό όρχη. Πλην όμως δεν πρέπει να εκπλησσόμαστε γιατί όλα στην φύση βασίζονται στον νόμο των πολικοτήτων. Ο δεξής όρχις συναντά στον ακριβή του αντίπολο στην αριστερή ρινική κοιλότητα. Ο αριστερός όρχις συναντά τον τέλειο αντίπολό του στην δεξιά ρινική κοιλότητα. Η εσωτερική φυσιολογία διδάσκει ότι στο θηλυκό φύλο οι δύο μάρτυρες ξεκινούν από τις ωοθήκες. Είναι αναντίρρητο ότι στις γυναίκες η τάξη αυτού του ζευγαριού των ελαιών του ναού αναστρέφεται αρμονικά. Αρχαίες παραδόσεις που αναβλύζουν από την βαθιά νύχτα όλων των ηλικιών λένε ότι όταν τα ηλιακά και σεληνιακά άτομα του σπερματικού συστήματος κάνουν επαφή στο Τριμπένι κοντά στον κόκκυγα, τότε από ηλεκτρική επαγωγή ξυπνά μια τρίτη μαγική δύναμη, θέλω να αναφερθώ στην Κουνταλίνη, την μυστικιστική φωτιά του Αχράτ Γνωστικού. Γραμμένο είναι στα παλιά κείμενα της αρχαίας σοφίας, ότι η κατώτερη οπή του σπονδυλικού καναλιού στα κοινά και συνηθισμένα άτομα είναι ερμητικά

κλειστή, οι σπερματικοί ατμοί την ανοίγουν ώστε το ιερό φίδι να εισχωρήσει από εκεί. Κατά μήκος του σπονδυλικού καναλιού διαδικάζεται ένα θαυμάσιο σύνολο από διαφορετικά κανάλια, ας θυμηθούμε το Σουσούμνα, το Βάϊρα, το Τσίτρα, το Σεντράλις, και το Μπραχμανάντι: από αυτό το τελευταίο ανεβαίνει η Κουνταλίνη. Είναι ένα τρομερό ψέμα να βεβαιώνουμε ότι μετά την ενσάρκωση στο Χιβάτμα μέσα στην καρδιά το ιερό φίδι ξεκινά το ταξίδι της επιστροφής μέχρι να ξανακλειστεί στο τσάκρα Μουλαντάρα. Είναι μια φοβερή απάτη να βεβαιώνουμε ότι το φλογερό φίδι των μαγικών μας δυνάμεων αφού έχει απολαύσει την ένωσή του με τον Παραμασίβα, χωρίζεται ξεκινώντας το ταξίδι της επιστροφής από το αρχικό μονοπάτι. Μια τέτοια μοιραία επιστροφή, μια τέτοια κάθοδο μέχρι τον κόκκυγα, είναι δυνατή

μόνο

όταν

μυημένος

ξεχειλίζει

το

σπέρμα,

τότε

πέφτει

κεραυνοβολημένος κάτω από τον τρομερό κεραυνό της Θεϊκής Δικαιοσύνης. Η άνοδος της Κουνταλίνης κατά μήκος του σπονδυλικού της καναλιού πραγματοποιείται πολύ αργά σύμφωνά με τις αξίες της καρδιάς. Οι φωτιές της Καρδιάς ελέγχουν την θαυμάσια άνοδο του ιερού φιδιού. Η Ντέβι Κουνταλίνη δεν είναι κάτι τόσο μηχανικό όπως πολλοί υποθέτουν, το ιερό φίδι ξυπνά με την αληθινή αγάπη μεταξύ άνδρα και γυναίκας και ποτέ δεν ανεβαίνει από την σπονδυλική στήλη των μοιχών και διεστραμμένων. Είναι καλό να ξέρουμε ότι όταν η Χαδίτ, το φτερωτό φίδι του φωτός ξυπνά για να αρχίζει την πορεία της κατά μήκος του καναλιού του νωτιαίου μυελού, εκπέμπει έναν μυστηριώδη ήχο πολύ όμοιο με οποιουδήποτε φιδιού που το έχουμε ενοχλήσει με ένα ξύλο. Αυτό έρχεται να μας θυμίσει το μαγικό «S»... Η Κουνταλίνη αναπτύσσεται, επαναστατεί και ανεβαίνει μέσα στην θαυμάσια αύρα του Μάχα Τσόαν... Δεν είναι περιττό να καταλάβουμε ότι όταν φτάνει η φιδίσια φωτιά στο ύψος της καρδιάς ανοίγουν τα φτερά φωτιάς του κηρυκείου του Ερμή, τότε μπορούμε να εισχωρούμε σε οποιοδήποτε διαμέρισμα του Βασιλείου στην στιγμή. Η άνοδος της ιερής φωτιάς κατά μήκος του σπονδυλικού καναλιού από σπόνδυλο σε σπόνδυλο -από βαθμό σε βαθμό- καταλήγει τρομερά αργή...

Είναι φανερό ότι οι τριάντα τρεις βαθμοί της απόκρυφης μασονίας ενός Ραγκόν ή ενός Λεντμπέτερ αντιστοιχούν με αυτό το πλήρες σύνολο των σπονδύλων ... Όταν

αλχημιστής

χύνει

το

ποτήρι

του

Ερμή,

αναφέρομαι

σε

εκσπερμάτωση του Ενς Σέμινις..., είναι αναντίρρητο ότι τότε υπάρχει χάσιμο εσωτερικών βαθμών, γιατί η Κουνταλίνη κατεβαίνει, υποβιβάζεται έναν ή περισσότερους σπονδύλους σύμφωνα με το μέγεθος του λάθους. Ο Αμφόρτας ο Αξιοσέβαστος Κύριος του Άγιου Γκριάλ, μέσα στα άσεμνα μπράτσα της Κούντρι, Γκουντρίγια, Ηρωδιάδας, της Εύας του πειρασμού της Εβραϊκής Μυθολογίας, χύνει τον Υδράργυρο της μυστικής Φιλοσοφίας, τότε πέφτει κεραυνοβολημένος από το Αρκάνο Δεκαέξι της Καβάλας. Η πτώση των επαναστατών αγγέλων κανέναν δεν ωφέλησε και έβλαψε όλον τον κόσμο δυστυχώς... Αν αυτοί δεν είχαν χύσει το Ιερό Κρασί θα ήταν πολύ διαφορετική η Νέμεσίς τους. Τότε η λύρα του Ορφέα δεν θα είχε πέσει ποτέ στο δάπεδο του ναού για να γίνει κομμάτια... Η κάθοδος στην Ένατη Σφαίρα δεν απαγορεύεται και μέχρι που είναι απαραίτητη για κάθε εξύψωση, αλλά η πτώση είναι διαφορετική και ο Αμφόρτας έπεσε, εσύ το ξέρεις... Όταν η Κουνταλίνη φτάνει στο Σαχασράρα, ο λωτός των χιλίων πετάλων που βρίσκεται στο ανώτερο μέρος του εγκεφάλου, τότε παντρεύεται με τον Κύριο Σίβα, τον Τρίτο Λόγο, το Άγιο Πνεύμα. Γραμμένο είναι με χρυσά γράμματα στο βιβλίο του απόκρυφου μυστηρίου, ότι το διάσημο Τάτουα Σίβα-Σάκτι κυβερνά το Σαχασράρα (την Εκκλησία της Λαοδίκειας). Στο Μαγιστήριο της Φωτιάς βοηθούμαστε πάντα από τους Ελοχίμ, αυτοί μας συμβουλεύουν και μας βοηθούν. Το

Πανεπιστήμιο

Αντιατμίκα

των

σοφών

εξετάζει

περιοδικά

τους

υποψήφιους. Στο μεδούλι και στο σπέρμα βρίσκεται το κλειδί της ανθρώπινης σωτηρίας και οτιδήποτε δεν προέρχεται από αυτά είναι άχρηστο χάσιμο χρόνου... Η Κουνταλίνη είναι η Θεά της λέξης που λατρεύουν οι σοφοί, μόνο αυτή μπορεί να μας απονείμει την φώτιση.

Ανάλογα με την ταχύτητα που η Κουνταλίνη ξυπνά και αρχίζει την μεγαλοπρεπή της άνοδο προς τα μέσα και προς τα πάνω, ο αλχημιστής κατακτά έξι υπερβατικές εμπειρίες, για να ξέρουμε: Ανάντα, κάποια συγκεκριμένη πνευματική ευτυχία, Καμπάν, Ηλεκτρική και Ψυχική Υπερευαισθησία, Ουτθάν, αύξηση του ποσοστού της Αντικειμενικής Συνείδησης, Γκούρνι, έντονοι μυστικιστικοί πόθοι, Μούρχα, καταστάσεις φιληδονίας ή σποραδικά χαλαρώματα κατά την διάρκεια των εσωτερικών ασκήσεων, Νίντρα, κάποιος ειδικός τρόπος ύπνου που συνδυασμένος με τον διαλογισμό μετατρέπεται σε Σαμαντί (Έκσταση). Το να δίνουμε μαρτυρία για την αλήθεια δεν μπορεί ποτέ να είναι έγκλημα: Με την ιδιότητά μου του Κάλκι Αβατάρα ή SOSIOSH της νέας υδροχοϊκής εποχής, δηλώνω με έμφαση το εξής: Με όλες αυτές τις πολλαπλές ψευδοεσωτεριστικές διαδικασίες που είναι της μόδας και διδάσκονται σε διάφορες σχολές, δεν είναι δυνατόν το

ξύπνημα

της

Κουνταλίνης. Το σύστημα αναπνοής με όλα τα διάφορα Πραναγιάμας του, οι διάφορες Ασάνας και μορφές της Χάθα Γιόγκα, τα Μούδρας, Μπάκτις, Μπάντας κλπ, ποτέ δεν θα μπορέσουν να δραστηριοποιήσουν την φιδική φωτιά. Τα φλογερά μόρια που συμβαίνει να δραπετεύουν από την ιερή φλόγα κατά την διάρκεια συγκεκριμένων γιογκικών πρακτικών δεν σημαίνουν το ξύπνημα της Κουνταλίνης, δυστυχώς πολλοί ειλικρινείς λανθασμένοι και γεμάτοι με μεγαλοπρεπείς προθέσεις συγχέουν την σπίθα με την φλόγα. Η Φιδίσια φωτιά μπορεί να ξυπνήσει και να αναπτυχθεί αποκλειστικά και μόνο με την Σεξουαλική Μαγεία (Σαάχα Μαϊτούνα). Η έλευση της φωτιάς είναι το πιο εξαιρετικό κοσμικό γεγονός, το στοιχείο της φωτιάς έρχεται να μας μεταμορφώσει ριζικά. Κατά τις στιγμές που γράφω αυτές τις φλογερές γραμμές, έρχεται στην μνήμη μου μια συγκεκριμένη υπερβατική ανάμνηση.

Κάποια φορά κατά την διάρκεια ενός εξωσωματικού ταξιδιού, σε κατάσταση έκστασης ή Σαμαντί, τόλμησα να ρωτήσω την Θεϊκή μου Μητέρα Κουνταλίνη με τον εξής τρόπο: Είναι δυνατόν κάποιος στον φυσικό κόσμο να μπορέσει να Αυτοπραγματοποιηθεί χωρίς την ανάγκη της Σεξουαλικής Μαγείας; Η απάντηση ήταν τρομερή: «Αδύνατον γιε μου! Αυτό δεν είναι δυνατόν». Και το είπε με τόση ορμητικότητα... που ειλικρινά συγκινήθηκα. Η φιδίσια φωτιά είναι η μυστικιστική Δυάδα, το ξεδίπλωμα της ενότητας, της Μονάδας, το αιώνιο θηλυκό πρόσωπο του Μπραάμα, ο «Θεός Μητέρα». Το φίδι φωτιάς μας απονέμει άπειρες δυνάμεις, ανάμεσα σε άλλες το Μούκτι της τελικής ευδαιμονίας και το Χνάνα της απελευθέρωσης...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 24 ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΜΕΤΟΥΣΙΩΣΗΣ

Ας επιστρέψουμε στον λυρισμό του Οράτιου και ας τραγουδήσουμε λίγο: Σ' ΕΝΑΝ ΑΜΦΟΡΕΑ ΜΕ ΚΡΑΣΙ Γεννημένος μαζί μου κάτω από τον Χειροποίητο πρόξενο μια εμπνέεις κατηγορίες, μια παιχνίδια κι αστεία, μια φιλονικίες φίλων ή τρελούς έρωτες, μια ήσυχα όνειρα, αμφορέα ευσπλαχνικέ. Το άξιο και αγνό κρασί μιας μεγάλης μέρας, που πιστά έχεις φυλάξει -Γιατί; Δεν έχει σημασίαπρόσφερέ το και χαμήλωσε -Κορακιανό σε ονομάζουντη νωθρή ροή σου, τσιγγουνιά, μην σακατεύεις. Δεν πρέπει να σε κάνει έξω φρενών, περισσότερο που στα βάθη Σωκρατικών βιβλίων κατά προτίμηση αρμενίζουμε, ότι ακόμη και ο Κάτωνας ο γέρος συνήθιζε -λένενα ζεσταίνει με κρασί την κατσουφιασμένη αρετή του. Λιμάνι καλόγουστου βάσανου, κάνεις να μιλάει αυτός που με αργοπόρα εφευρετικότητα, λέξεις δεν καταφέρνει, εσύ την γλώσσα λύνεις του σοφού που αποκρύπτει τα μυστικά του σχέδια και τις βαθιές του ανησυχίες. Την ελπίδα επιστρέφεις στο στήθος που αμφιβάλλει, στον φτωχό δίνεις ζωντάνια, κι αυτός, μετά από λίγα ποτήρια, υπογράφει τα διαβήματα θυμωμένων βασιλιάδων

και των ακολούθων τους τα όπλα αντιμετωπίζει.

Αν ο Βάκχος, αν η Αφροδίτη προστρέχουν χαμογελαστοί, αν έρχονται οι Χάρες που μαζί λοξοκοιτάζονται θα αμφιβάλλεις στην λάμψη πιστών φώτων μέχρι και τα αστέρια σβήνει η αυγή. Στην γνωστική τελετουργία βρίσκομε ένα πολύτιμο διήγημα που κατά λέξη λέει τα εξής:

-Και ο Ιησούς ο Μεγάλος Θειος Γνωστικός Ιερέας, μελοποίησε έναν γλυκό ύμνο επαινώντας το Μεγάλο Όνομα και είπε στους Μαθητές του: Ελάτε σε μένα και αυτοί έτσι έκαναν. Τότε κατευθύνθηκε στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, επέκτεινε το ήσυχο βλέμμα του και πρόφερε το βαθιά ιερό όνομα IEOY, τους ευλόγησε και φύσηξε στα μάτια τους. Κοιτάξτε προς τα πάνω, φώναξε: Είσαστε κιόλας διορατικοί. Αυτοί τότε, σήκωσαν το βλέμμα τους προς το σημείο που ο Ιησούς τους έδειξε και είδαν ένα μεγάλο Φως που κανένα ανθρώπινο ον δεν θα μπορούσε να περιγράψει. Και ο Μεγάλος Ιερέας είπε: Τραβήξτε το βλέμμα από αυτό το μεγάλο φως και κοιτάξτε προς την άλλη μεριά. Τότε είδαν μια μεγάλη φωτιά και νερό κρασί και αίμα. (Εδώ είναι η ευλογία του ψωμιού και του κρασιού).

Και συνέχισε: Στ' αλήθεια σας λέγω ότι δεν έχω φέρει τίποτα στον κόσμο παρά την φωτιά, το νερό, το κρασί και το αίμα της απολύτρωσης. Έχω φέρει την φωτιά και το νερό απ’ το μέρος του φωτός, από την αποθήκη του φωτός, από εκεί που βρίσκεται το φως. Και έχω φέρει το Κρασί και το αίμα από την κατοικία του Βαρβέλου. Μετά την πάροδο κάποιου χρόνου, ο Πατέρας μου έχει έστειλε το Άγιο Πνεύμα με μορφή λευκής περιστεράς, αλλά ακούστε: Η φωτιά, το νερό και το κρασί, είναι για την εξάγνιση και τηv συγχώρεση των αμαρτιών.

Το ευαγγέλιο του Τασιάνο δίνει μαρτυρία του σώματος και του αίματος λέγοντας:

-Και ο Ιησούς πήρε το Ψωμί και το ευλόγησε. Και το έδωσε στους Μαθητές του λέγοντας: Πάρτε και φάτε. Γιατί αυτό είναι το σώμα μου που σας δίνω. Και παίρνοντας το δισκοπότηρο, ευχαρίστησε, και το πρόσφερε στους μαθητές του. Και είπε: Πάρτε και πιέστε. Γιατί αυτό είναι το αίμα μου, που θα προσφερθεί στην συγχώρεση των αμαρτημάτων. Και από τώρα δεν θα πιω πια από τον καρπό της αμπέλου, μέχρι την ημέρα που θα το πιω μαζί σας στο βασίλειο του Πατρός μου. Να το κάνετε αυτό σε ανάμνηση μου. Ο Λουκάς αποκαλύπτει έξυπνα την βαθιά σημασία αυτής της μαγικής μυστικής τελετουργίας λέγοντας:

-Έφτασε η μέρα των άζυμων άρτων, κατά την οποία ήταν αναγκαίο να θυσιαστεί ο Πασχαλινός αμνός. Και ο Ιησούς έστειλε τον Πέτρο, (του οποίου το ευαγγέλιο είναι το σεξ), και τον Ιωάννη, (του οποίου το ευαγγέλιο είναι ο Λόγος), λέγοντας: Πηγαίνετε να ετοιμάσετε το Πάσχα για να φάμε. Το μυστικό όνομα του Πέτρου είναι «PATAR» με τα τρία του σύμφωνα που στον υψηλό εσωτερισμό είναι βασικά: Ρ. Μας θυμίζει τον Πατέρα που βρίσκεται εν κρυπτώ, τον γέρο των ημερών της Εβραϊκής Καβάλα. Τα ή TAU. Γράμμα σταυρός που μελετήσαμε στο προηγούμενο μας κεφάλαιο, διάσημο στην Σεξο-Γιόγκα. RA, Ιερή Φωτιά, Θεότητα, Λόγος. Ο Ιωάννης αναλύεται στα πέντε φωνήεντα I. Ε. Ο. Ο Υ. Α. (EEOUAN, SWAN, CHOAN, ΙΟΑΝ), ο Λόγος, η λέξη... Ο Πέτρος πεθαίνει θυσιαζόμενος σε έναν ανεστραμμένο σταυρό, με το κεφάλι προς τα κάτω και τα πόδια προς τα πάνω σαν να μας προσκαλεί να κατεβούμε στο Σιδηρουργείο των Κυκλώπων, στην Ένατη Σφαίρα, για να δουλέψουμε με το νερό και την φωτιά, καταγωγή κόσμων, κτηνών, ανθρώπων και θεών. Κάθε αυθεντική Λευκή Μύηση αρχίζει από εκεί. Ο άφατος Ιωάννης ξεκουράζει το κεφάλι του στην καρδιά του μεγάλου Καμπίρ Ιησού σαν να διακηρύσσει: Η αγάπη τρέφεται με αγάπη...

Καταλήγει ολοφώτιστο και πολύ εύκολο να καταλάβουμε ότι ο δημιουργικός Λόγος σε μυστικό καρτέρι περιμένει, συσπειρωμένος στο βάθος της κιβωτού, την ακριβή στιγμή που θα αυτοπραγματοποιηθεί. Σε αυτόν που ξέρει, η λέξη δίνει δύναμη, κανείς δεν την πρόφερε, κανείς δεν θα την προφέρει παρά μόνο εκείνος που την έχει Ενσαρκώσει.

-Εν αρχή ην ο Λόγος και ο Λόγος ήταν με τον Θεό, και ο Λόγος ήταν Θεός. Γραμμένο είναι με φλογερές λέξεις στο μεγάλο βιβλίο της κοσμικής ύπαρξης, ότι πρώτα πρέπει να διατρέξουμε με πλήρη σταθερότητα τον δρόμο του Πέτρου... Ο Λόγος που είναι κρυμμένος στο μυστηριώδες βάθος όλων των ηλικιών, διδάσκει σαφώς ότι μετά είναι αναγκαίο να περπατήσουμε το μονοπάτι του Ιωάννη... Πλην όμως είναι αναντίρρητο ότι μεταξύ αυτών των δύο τρομερά Θεϊκών μονοπατιών, μεσολαβεί μια άβυσσος... Είναι επείγον, είναι απαραίτητο, να απλώσουμε μια γέφυρα με σημεία και θαύματα ανάμεσα στους δύο δρόμους... και μετά να πεθαίνουμε από λεπτό σε λεπτό. Να μεταλλαχθούμε για να μιλάμε στον αγνότατο όρθρο της Θεϊκής γλώσσας, είναι σίγουρα η βαθιά μυστικιστική σημασία του Γνωστικού χρίσματος.,. Το ψωμί και το κρασί, ο σπόρος του σιταριού και ο καρπός της Αμπέλου, πρέπει να μετατραπούν μεγαλειωδώς στην σάρκα και το αίμα του εσώτερου Χριστού... Ο Ηλιακός Λόγος με την δυνατή και δραστήρια ζωή του κάνει τον σπόρο να καρπίζει για να μεγαλώνει το στάχυ χιλιοστόμετρο το χιλιοστόμετρο και μετά μένει κλεισμένος, σαν σε μια πολύτιμη κοσμηματοθήκη, μέσα στο σφιχτό εσωτερικό του σπόρου... Οι ηλιακές ακτίνες εισχωρώντας εντυπωσιακά στο κούτσουρο της αμπέλου, αναπτύσσονται και ξεδιπλώνονται με μυστικότητα μέχρι να ωριμάσουν στον άγιο καρπό... Ο Γνωστικός Ιερέας σε κατάσταση έκστασης αντιλαμβάνεται αυτήν την κοσμική ουσία του Χριστού-Ήλιου που είναι κλεισμένη στο Ψωμί και στο Κρασί

και δρα απελευθερώνοντάς την από τα φυσικά της στοιχεία για να εισχωρήσουν

τα

Χριστικά

άτομα

νικηφόρα μέσα

στους ανθρώπινους

οργανισμούς. Αυτά τα ηλιακά άτομα, αυτές οι φλογερές ζωές, αυτοί οι μυστικοί πράκτορες του λατρευτού, δουλεύουν σιωπηλά μέσα στον Ναό-Καρδιά προσκαλώντας μας ξανά και ξανά να πατήσουμε το μονοπάτι που πρέπει να μας οδηγήσει στο Νιρβάνα. Αναπηδά ολόφωτη η μυστηριώδης βοήθεια των Χριστικών ατόμων... Και αστράφτει το φως στα σκοτάδια και εμφανίζονται πάνω στον Βωμό οι δώδεκα άρτοι της πρόθεσης, προφανής υπαινιγμός στα ζωδιακά σύμβολα ή τις ευδιάκριτες ποικιλίες της κοσμικής ουσίας... Αυτό μας θυμίζει την δωδέκατη κάρτα του Ταρώ, την Αποστολή, το Μεγάλο Έργο, το δέσιμο του σταυρού με το τρίγωνο... Όσο για το Κρασί που προέρχεται από τον ώριμο καρπό της Αμπέλου, είναι το θαυμάσιο σύμβολο της φωτιάς, του αίματος και της Ζωής που φανερώνεται στην ουσία... Είναι αναντίρρητο ότι αν και οι λέξεις Βίνο, Βίντα, Βίντ έχουν διαφορετική καταγωγή, δεν παύουν για αυτό να έχουν συγκεκριμένες συμβολικές συγγένειες... Κατ' αυτόν τον τρόπο σχετίζεται το Βίνο με το Βίς «Δύναμη» και Βίρτους «Ηθική Δύναμη», καθώς επίσης με το Virgo «Παρθένος» (το φλογερό Φίδι των μαγικών μας δυνάμεων).

Το Σαάχα Μαϊτούνα, (η Σεξουαλική Μαγεία) μεταξύ Αρσενικού και Θηλυκού, Αδάμ-Εύα, στο θαυμάσιο λίκνο του αυθεντικού έρωτα, διατηρεί μεγαλοπρεπείς ρυθμικές συμφωνίες με την μυστικιστική αγάπη του μεγάλου Καμπίρ Ιησού... Ο γητευτής Σπόρος του ιερού σταχυού έχει τον εσώτατο εκφραστή του στον ανθρώπινο σπόρο... Ο πανίερος καρπός της Αμπέλου είναι πραγματικά το φυσικό έμβλημα της Ζωής που φανερώνεται με όλη την λάμψη της στην ουσία. Το να μεταμορφώνει το Ψωμί (Σπόρος), σε Ηλιακή σάρκα και το θαυμάσιο Κρασί σε Χριστικό Αίμα και άγια φωτιά, είναι το πιο εξαιρετικό θαύμα της ΣεξοΓιόγκα.

Το Χρυσό Σώμα του Ηλιακού Ανθρώπου, το διάσημο «ΗΛΙΑΚΟ ΣΩΜΑ» (πλήρης σύνθεση των Χριστικών Οχημάτων), είναι σάρκα, αίμα και ζωή του δημιουργικού Λόγου ή Δημιουργού. Η μυστική ζωντανή αποκρυστάλλωση της σεξουαλικής ενέργειας στην ολόλαμπρη μορφή αυτού του δοξασμένου σώματος, είναι δυνατή μόνο με την Ερωτική Μαγεία... Ο Αϊνστάιν μία από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της διάνοιας, έγραψε ένα σοφό αξίωμα που κατά λέξη λέει: «Η μάζα μετατρέπεται σε ενέργεια. Η ενέργεια μετατρέπεται σε μάζα». Είναι

προφανές

ότι

μέσω

του

Σαάχα

Μαϊτούνα

μπορούμε

να

μεταμορφώσουμε το Ενς Σέμινις σε ενέργεια. Είναι αναντίρρητο ότι ο «Σεξουαλικός Τρόπος Λειτουργίας» μας, μας επιτρέπει να μεταμορφώσουμε την δημιουργική ενέργεια στην δοξασμένη σάρκα του σώματος από χρυσό του Ανθρώπου- Χριστού. Το να μεταμορφώσουμε το Ψωμί σε Σάρκα και το Κρασί (Ζωή) σε Βασιλικό Αίμα, σε ζωντανή και Φιλοσοφική Φωτιά, είναι το να πραγματοποιήσουμε το τρομερό θαύμα της Μεταστοιχείωσης. Ο Βαγκνερικός Πάρσιφαλ, μετά από πολλές πίκρες, οδηγείται σοφά από τον Γκουρού του Γκουρνεμάνζ μέχρι το Ιερό Τέμενος του Αγίου Γκριάλ, με τον φανερό σκοπό να του διδάξει τα Μυστήρια της Μεταστοιχείωσης, Από ψηλά, από τον ουρανό, την Ουρανία, κατεβαίνει σαν από μαγεία μια αγνότατη ακτίνα φωτός που όταν πέφτει πάνω στην Θεϊκή κούπα, την κάνει να απαστράπτει με ένα πορφυρό χρώμα... Ο

Αμφόρτας

με

το

πρόσωπο

μεταμορφωμένο,

σηκώνει

ψηλά

το

Δισκοπότηρο (Ζωντανό σύμβολο του θηλυκού Γιόνι) και πολύ αργά το κινεί προς όλες τις κατευθύνσεις ευλογώντας με αυτό, το Ψωμί και το Κρασί για τα τραπέζια, καθώς οι ευτυχισμένες χορωδίες τραγουδούν τον Ύμνο της Ευχαριστίας...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 25 ΨΑΞΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ

Οι ιερές γραφές λένε: «Ψάξτε και θα βρείτε, ζητιέστε και θα σας δοθεί, κτυπήστε και θα σας ανοίξουν». Γραμμένο είναι, με αναμμένα κάρβουνα στο βιβλίο όλων των μυστηρίων, ότι ο Λανού ή μαθητής πρέπει να ρωτάει αν στην πραγματικότητα επιθυμεί με όλες τις δυνάμεις της ψυχής του την Εσώτατη Αυτοπραγματοποίηση. Ξέρουν καλά οι Θεοί και οι Άνθρωποι ότι ο Πάρσιφαλ, σαν Τσέλα ή Μαθητής, δεν έφτασε να γίνει βασιλιάς του Γκριάλ επειδή δεν ρώτησε την αιτία των πόνων του Αμφόρτα. Το ψωμί και το Κρασί της μεταστοιχείωσης είναι μοιρασμένο στα άγια τραπέζια, στα οποία όλοι οι αδελφοί κάθονται, εκτός από τον Πάρσιφαλ ο οποίος παραμένει όρθιος και σε κατάσταση μυστικιστικής έκστασης, θαυμάσια και ανέκφραστη από την οποία βγαίνει στο τέλος μόνο από τους σπαρακτικούς θρήνους του καλού Κυρίου Αμφόρτα. Ο Γκουρνεμάνζ ο γέρο Ιεροφάντης, νομίζοντάς τον αναίσθητο, μέχρι και άκαρδο μπροστά σε όλα αυτά, υιοθετεί εκ των πραγμάτων μια αυστηρή συμπεριφορά και τον βγάζει αγανακτισμένος από τον Ιερό χώρο... Αναλύοντας πολύ σοβαρά την λαμπρή θεματική αυτού του μεγαλειώδους Βαγκνερικού Δράματος, δοξασμένου όσο κανένα, μπορούμε να ανακαλύψουμε, όχι χωρίς κάποια μυστικιστική έκπληξη, τους τρεις εσωτερικούς κλασσικούς βαθμούς: Μαθητευόμενοι, Σύντροφοι και Δάσκαλοι. Εκείνος ο έφηβος του πρώτου μέρους του Δράματος, τίποτα δεν ξέρει ακόμα για το μέγαρο των απολαύσεων και την γωνιά του έρωτα με τις «γυναίκες λουλούδια» του, τις επικίνδυνα όμορφες, ούτε για την Κούντρι, Ηρωδιάδα, Γκουντρίγια, την εξαιρετικά αμαρτωλή, είναι ακόμα ο μαθητευόμενος της Απόκρυφης Μασονίας...

Ο Πάρσιφαλ του δεύτερου μέρους είναι ο άνδρας που κατεβαίνει θαρραλέα στον Ένατο Δαντικό Κύκλο, ο υποψήφιος που δουλεύει στο Αναμμένο Καμίνι Του Ηφαίστου, ο Σύντροφος. Ο Ήρωας του πρώτου μέρους του Δράματος ούτε καν έχει ξυπνήσει συνείδηση, είναι μόνο άλλος ένας μέσα στους τόσους περιπλανώμενους που ταξιδεύουν πολύ μυστικά μέσω των σκοτεινών δασών της ζωής ψάχνοντας έναν συμπονετικό ταξιδιώτη που να έχει ανάμεσα στους θησαυρούς του ένα πολύτιμο βάλσαμο για να γιατρέψει την πονεμένη τους καρδιά... Η ευτυχία είναι πολύ μεγάλη όταν συναντά στον πονεμένο του δρόμο τον γέρο ερημίτη Γκουρνεμάνζ, ο οποίος γίνεται τότε ο οδηγός του ή γκουρού... Ο Πάρσιφαλ του δεύτερου μέρους είναι ο ασκητής που κατεβαίνει συνειδητά στους Κολάσιμους Κόσμους, ο άνδρας που δουλεύει στο Σιδηρουργείο Των Κυκλώπων, ο μυστικιστής που νικάει τις επτά ιέρειες του πειρασμού... Ο υποψήφιος του τρίτου μέρους είναι ο Μυημένος ντυμένος με το φόρεμα των γάμων της ψυχής (θαυμάσια σύνθεση των ηλιακών σωμάτων) στο οποίο περιέχονται η ανώτερη συγκίνηση, ο αυθεντικός νους και η συνειδητή θέληση, Η θριαμβευτική επιστροφή στον ναό του Γκριάλ, είναι το κυριότερο χαρακτηριστικό του Πάρσιφαλ του τρίτου μέρους. Ο αναχωρητής επιστρέφει στον άγιο χώρο χουφτώνοντας στην τρομερή δεξιά του το Άγιο Ακόντιο, το ευλογημένο δόρυ...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 26 ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΚΟΥΝΤΡΙ

Στην δεύτερη πράξη του Βαγκνερικού Δράματος εμφανίζεται με πλήρη αριστερή σαφήνεια, το εσωτερικό και η τρομερή φυλακή ενός παμπάλαιου μισοερειπωμένου πύργου. Μια στοά από ζωντανή πέτρα οδηγεί αναπόφευκτα στις επάλξεις του Δαντικού τείχους. Βασιλεύει τρομερό σκοτάδι, στον μυστηριώδη πάτο εκείνης της μαύρης σπηλιάς, πάνω σε αυτόν που κατεβαίνει από το τρομερό αντέρεισμα του τείχους. Διάφορα όργανα της Μαύρης Μαγείας και συσκευές της Νεκρομαντείας εμφανίζονται διάσπαρτα εδώ, εκεί και πιο πέρα... Στο τρομακτικό αντέρεισμα του πεσμένου τείχους της απέχθειας, σε μιαν άκρη, βρίσκεται ο τρομερός Κλίνγκσορ καθισμένος μοιραία μπροστά στον φημισμένο μεταλλικό καθρέπτη της Μαγείας... Στο ύπουλο υπόδειγμα βλέπει, η αριστερή προσωπικότητα των σκιών, να παρελαύνουν αστρικά όλα τα ασυνήθιστα συμβάντα που συνέβησαν στην προηγούμενη πράξη στις Περιοχές του Αγίου Γκριάλ. Υπάρχουν ανώτατες στιγμές της ανθρωπότητας και, αυτή είναι ακριβώς μία από αυτές, έχει φτάσει η τρομερή στιγμή, η ώρα των μεγάλων αποφάσεων. Ο θλιβερός Μάγος των σκοταδιών έχει καταφέρει να έλξει προς την σπηλιά του, όπως και τόσους άλλους άτυχους ιππότες, το αφελές αγόρι, τον Πάρσιφαλ, με τον φανερό Μακιαβελικό σκοπό να τον κάνει να πέσει τρομερά μέσα σης γοητείες των ακατανίκητων «γυναικών λουλουδιών», των τρομερά όμορφων. Εκείνο το Υπνωτικό γοητευτικό και τρομερό όνειρο, στο οποίο λίγα λεπτά πριν είδαμε ότι είχε βυθίσει την Κούντρι (την γυναίκα χωρίς όνομα, την αυθεντική Διαβόλισσα, την αιμοδιψή Ηρωδιάδα, την άρπϋια Γκουντρίγια), δίνει τώρα όλα του τα αποτρόπαια αποτελέσματα.

Ο Κύριος των σκοταδιών κραυγάζει με δυνατή φωνή από το βάθος της αβύσσου, επικαλείται και καλεί... Εμφανίζεται το φάντασμα της Κούντρι ανάμεσα στις αναθυμιάσεις των γαλαζωπών ατμών της ατίμωσης, στο λιβανιστήρι καίγονται το μύρο, η ζαφορά, το λιβάνι και πολλά άλλα αρώματα επίκλησης.

-Αχ!...Αχ!...Νύχτα σκοτεινή! Μυστήριο, τρέλα, μανία!... Όνειρο, όνειρο του πόνου και της κακοτυχίας.. , όνειρο βαθύ, Θάνατε! κραυγάζει σπαρακτικά η αρχική και γοητευτική διαβόλισσα των διαβολισσών.

Η αριστερή σκοτεινή προσωπικότητα δίνει επιτακτικές διαταγές, η Κούντρι μάταια διαμαρτύρεται διότι στο τέλος αναγκάζεται να υπακούσει. Υποτάσσεται να χρησιμεύσει πάλι σαν όργανο του χαμού... Τι τρόμος!... να τυλίξει στις μαγείες της τον Πάρσιφαλ, να τον κάνει να πέσει όπως τον καλό βασιλιά Αμφόρτα, αυτή είναι η διαταγή και η δύστυχη, η δύσμοιρη, είναι μόνο μια σκλάβα στην υπηρεσία του διεστραμμένου. Όταν ολοκληρώθηκε η υποβλητική διαταγή του μοχθηρού, αυτός βούλιαξε γρήγορα μαζί με όλο τον πύργο και σαν από την τέχνη της μαγείας ανάβλυσε τότε ένας θαυμάσιος κήπος που κάλυψε όλη την σκηνή. Μια μεγαλοπρεπής, τροπική και λάγνα βλάστηση εκτείνεται ακόλαστα σαν να παραφυλάει άπληστα την πλήρη ικανοποίηση των κτηνωδών απολαύσεων... Με βασιλική ενδυμασία μεταξένιων χρωμάτων και στεφανωμένο με δέντρα κοκκινωπά ανασηκώνεται στα δάκτυλα των ποδιών το φάντασμα της Κούντρι για να κοιτάξει από μακριά το μεγαλοπρεπές και ευρύχωρο πανόραμα. Ακούει μουγκή, σαστισμένη το λευκό ποτάμι που ανάμεσα στα βράχια μουγκρίζει χωριζόμενο σε ρυάκια και λάμπει αντικατοπτρίζοντας στους καθρέπτες του την παντοδύναμη φλόγα του χρυσού Ήλιου. Τα αστέρια, σε θρόνο από αμάραντο στο παρθένο διάστημα πιτσιλάνε με κρυστάλλινες σταγόνες τα μαύρα φύλλα του κοιμισμένου ακάνθου.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 27 ΟΙ ΝΥΜΦΕΣ

Στο σπηλαιώδες βάθος του εξωτικού μυστηρίου, φαίνονται οι μοιραίες επάλξεις του παμπάλαιου τείχους, στις οποίες στηρίζονται πλευρικά οι παράξενες προεξοχές του χιλιόχρονου κτιρίου του κάστρου του Κλίνγκσορ και οι μεγαλοπρεπείς του ταράτσες σε αραβικό στυλ... Μέσα από τον ιερό τρόμο αυτών των παράξενων επάλξεων του αινίγματος, εμφανίζεται

σαν

από

θαύμα

Βαγκνερικός

Πάρσιφαλ

παρατηρώντας

γοητευμένος τους μαγεμένους κήπους... Οι θηλυκές ομορφιές του Άγιου πεπρωμένου, διεστραμμένες δυστυχώς από το πνεύμα του κακού, εμφανίζονται από παντού. Από όλα τα μέρη, τόσο από τους κήπους όσο και από το μεγαλόπρεπο παλάτι, εμφανίζονται σαν από μαγεία, πολλές νεαρές Νύμφες επικίνδυνα ωραίες. Μερικές έρχονται σε παρέες, άλλες μόνες τους, ο αριθμός τους μεγαλώνει συνέχεια, ημίγυμνες, όμορφες, τρομερά προκλητικές. Αυτές που κοιμόντουσαν ευτυχισμένες με τους αγαπητικούς τους (τους άτυχους ιππότες του Γκριάλ που έπεσαν στα δίχτυα της αγάπης τους), σαν να ξυπνούν από ένα ερωτικό όνειρο, εγκαταλείπουν τώρα το λίκνο των απολαύσεών τους... Είναι η ώρα του πειρασμού κι έχουν ξαναγυρίσει όλες στις παλιές τους περιπέτειες σε αναζήτηση νέου θύματος... Έχουν έλθει από όλα τα μονοπάτια της νύχτας: Δες τις εκεί! Υπάρχουν κεφάλια χρυσαφένια στον ήλιο σαν ώριμα. Υπάρχουν κεφάλια σαν να τα έχει αγγίξει η σκιά και το μυστήριο. Κεφάλια στεφανωμένα με δάφνες. Κεφάλια που θα ήθελαν να ξεκουραστούν στον ουρανό. Μερικά που δεν προφταίνουν να μυρίσουν την άνοιξη και πολλά άλλα που εκπέμπουν μυρωδιά από λουλούδια της κόλασης.

Τι σκληρή ταλαιπωρία κυματίζει μέσα σε κάθε Νύμφη όταν βλέπει να φεύγει το πλοίο που κεντάει πάνω στο νερό τα φευγαλέα του απόνερα!... Αυτές, οι μαγικές ομορφιές, προσπαθούν τώρα να αποπλανήσουν με τις γοητείες τους τον νεαρό Βαγκνεριανό, αλλά αυτός τις διώχνει αγανακτισμένος με το Ηράκλειο μπράτσο του!...

-Μοναδικέ έρωτα, τόσο δικέ μου πια, που θα περνά ο καιρός μέσα σε σκέψεις. Γιατί με περιφρονείς; φωνάζει μια απελπισμένη. -Τα χέρια μου σε έχουν ξεχάσει, αλλά τα μάτια μου σε είδαν και όταν είναι πικρός ο κόσμος για να σε δω τα κλείνω. Φωνάζει μια άλλη. -Δεν θέλω να σε συναντήσω ποτέ, να βρίσκεσαι μαζί μου και δεν θέλω να κομματιάσω την ζωή σου που φτιάχνει τα όνειρα μου. Έτσι λέει μια ονειροπόλα. -Όπως μια μέρα μου την έδωσες, ζωντανή την εικόνα σου κατέχω, και καθημερινά πλένουν τα μάτια μου με δάκρια την ανάμνηση του. Έτσι μουρμουρίζει στο αυτί του αγοριού, η πιο προκλητική...

Οι θηλυκές, ευμετάβλητες Νύμφες όλων των καιρών, ανησυχούν τώρα... υποφέρουν για τον Πάρσιφαλ, κάνουν τα απίστευτα... Το μουσικό κομμάτι που υπογραμμίζει αυτή την σκηνή έχει γοητεύσει ολοκληρωτικά τους πιο απαιτητικούς λαούς ολόκληρου του κόσμου... Σε αυτό το πύρινο κομμάτι του κολοσσού, υπάρχει χρώμα, έρωτας, άρωμα, ανείπωτη σαγήνη, όλα όσα μπορούν στ' αλήθεια να αποπλανήσουν τις ανθρώπινες αισθήσεις. Πλην όμως είναι προφανές ότι ο Ήρωας δεν υποκύπτει στη μάχη των πειρασμών... Παρ' όλα αυτά αυτό δεν είναι όλο, λείπει το πιο τρομερό, η συνάντηση με την Κούντρι, την γυναίκα σαν αντονομασία, την γυναίκα-σύμβολο, την θαυμάσια Εύα της Εβραϊκής Μυθολογίας.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 28 Η ΠΡΩΤΟΓΕΝΗΣ ΔΙΑΒΟΛΙΣΣΑ

Μέσα από το γοητευτικό όνειρο μερικών μαγικών λουλουδιών, βγαίνει η μαγική φωνή της Κούντρι, της πρωτογενούς διαβόλισσας, του πρωτοτύπου του χαμού και της πτώσης, στην οποία ούτε ο ίδιος ο Αμφόρτας, ο θαυμαστός βασιλιάς του Αγίου Γκριάλ, δεν μπόρεσε προηγουμένως να αντισταθεί. Κραυγάζει παθιασμένα το μυστηριώδες θηλυκό φωνάζοντας τον ήρωα με το ίδιο του το όνομα. Εκείνο με το οποίο, σε άλλους καιρούς, τον φώναζε τρυφερά η αγαπημένη του μητέρα.

-Πάρσιφαλ, σταμάτα! του φωνάζει η γλυκιά φωνή. Σε προσκαλούν η απόλαυση και η ευτυχία έγκαιρα... Απομακρυνθείτε από αυτόν χυδαίες γυναίκες, ερωτευμένες και επιπόλαιες παιδούλες, σαγηνευτικά λουλούδια λίγων ωρών που πολύ γρήγορα θα φύγετε! Μπροστά σε εκείνα τα λόγια, οι ευμετάβλητες, μεταβλητές και ασταθείς Νύμφες, θλίβονται βαθιά. Γραμμένο είναι (και αυτό το ξέρει πολύς κόσμος), ότι εκείνες οι κάκιστες ομορφιές μετά απομακρύνθηκαν γελώντας για να επιστρέψουν στο σκοτεινό κάστρο του Κλίνγκσορ. Ο Πάρσιφαλ ρίχνει μια φοβισμένη ματιά σε εκείνο τον χώρο των ερώτων απ' όπου είχε βγει η φωνή... Και τότε ατενίζει εκείνο το όραμα της νεανικότητας και της μεγαλοπρεπούς ομορφιάς Η προκλητική Κούντρι ξαπλωμένη σε ένα μπουκέτο εξαίσιων λουλουδιών και στολισμένη με το πιο φανταστικό και πειρακτικό φόρεμα που η ραφιναρισμένη Αραβία θα μπορούσε ποτέ να ονειρευτεί.

-Μήπως ήσουν εσύ, ευγενής θηλυκή ομορφιά, εκείνη που με φώναξε; Εμένα που ποτέ δεν είχα όνομα; Μήπως επίσης, Ω Θεοί!, γεννήθηκες και μεγάλωσες από τα αρωματισμένα λουλούδια;

-Ναι, απάντα η Κούντρι, εκείνη η θυελλώδης ξανθιά που λεγόταν Ηρωδιάς και τα λόγια της τα τόσο τρυφερά αντηχούν με συγκινητικούς τόνους μιας γλυκύτατης λύρας...

-Εσένα αθώε και αγνέ φώναξα ΦΑΛ-ΠΑΡΣΙ... Ετοιμοθάνατος στην εξωτική γη Χαλίφηδων και Σουλτάνων, έτσι ονόμασε και χαιρέτησε απολαυστικά ο θαρραλέος σου Πατέρας Γκαμουρέτ το γιο που είχε γεννήσει. Ακριβώς για να σου αποκαλύψω αυτό περίμενα εδώ. Βεβαίως εγώ δεν γεννήθηκα μέσα απ' αυτόν τον κήπο των θαυμάτων όπως οι άλλες όμορφες... Πολύ μακριά απ' όλες αυτές τις γοητείες βρίσκεται η αγαπημένη μου Πατρίδα, βρισκόμουν σ' αυτή την γωνιά των παθιασμένων απολαύσεων μόνο για να με συναντήσεις. Από πολύ μακρινά μέρη ήλθα και πολλά πράγματα ασυνήθιστα είδα: Ελπίζω να με ακούσεις... Είναι καλό να ξέρεις ότι είχα την απέραντη ευτυχία να γνωρίσω την μητέρα σου την Χερζελέϊντε... Μόνο να κλαίει ήξερε εκείνη η εξαιρετική γυναίκα υποτάσσοντας τον πόνο για την αγάπη και τον θάνατο του πατέρα σου, από του οποίου την κακοτυχία ήθελε να σε προφυλάξει, συνοψίζοντας σε αυτό τα πιο υψηλά και επείγοντα καθήκοντά της, διαχωρίζοντας σε από την εξάσκηση των όπλων για να σε προφυλάξει και να σε σώσει από την μανία των ανθρώπων. Όμορφη μητερούλα, καλή μητερούλα, που είχες μια μέρα ρόδινα χείλη, δόντια από ελεφαντοστούν, μπούκλες που κατρακυλούσαν σαν καταρράκτης πάνω σε αυτήν την αρωματισμένη και λεπτή σου πλάτη, σ' αυτό το σώμα σου το σμιλεμένο με σκαρπέλο... Μητερούλα άγια που είχες μια μέρα, όλες τις γοητείες ενός όμορφου ουρί, τρυφερή, λευκή και αρωματισμένη μητερούλα σαν κρίνος που όταν άνοιγε τον κάλυκά του γινόταν μια κούνια για να σε νανουρίζει. Αυτό μόνο υπήρχε γι' αυτήν σκιές και φόβοι, που ποτέ εσύ, δεν έπρεπε να γνωρίζεις. Μήπως δεν ακούς τις αγωνιώδεις της φωνές, τις ίδιες όσο μακριά κι αν πηγαίνεις; Μητερούλα όμορφη, μητερούλα. καλή, που εκείνες τις νύχτες με Πανσέληνο, έβαζες την αιώρα στο μεγάλο δέντρο του κήπου σου...

Εκεί σου έφερνε το γλυκό και το ευωδιαστό δείπνο με βρύα, γαρύφαλλο και βερβένα και με τριαντάφυλλα, ροδάκινο και γιασεμί... Όμως εσύ ποτέ δεν γνώριζες τις λύπες της, ούτε το ντελίριο των πόνων της, έφυγες μια μέρα για να μην ξαναγυρίσεις ποτέ... Ανήσυχη σε περίμενε πολλές μέρες, μέχρι που την έκαναν να σωπάσει οι ίδιες της οι λύπες και πέθανε...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 29 ΤΟ ΤΡΟΜΕΡΟ ΦΙΛΙ

Τρομερά απορροφημένος από την θαυμάσια διήγηση της Κούντρι της πρωτογενούς διαβόλισσας, πέφτει ο Πάρσιφαλ στα πόδια της όμορφης, αιφνιδιασμένος και καταπιεσμένος από τον έντονο πόνο.

-Άγνωστος σαν ήταν μέχρι τώρα ο πόνος, προσθέτει, ούτε μπορούσες μέχρι τώρα να αισθανθείς στην καρδιά σου τις γλύκες της απόλαυσης, του λέει η Κούντρι. Ικανοποίησε τώρα με ας παρηγοριές, που είναι φυσικά

λάφυρα του έρωτα, την λύπη και την απελπισία των δακρύων σου!... Το Ξέρω θα μετατρέψει σε γνώση την ασυνειδησία. Προσπάθησε να γνωρίζεις, επειδή, εκείνος ο έρωτας που αγκάλιασε μια μέρα τηv καρδιά του Γκαμουρέτ όταν την πλημμύρησε με το φλογερό πάθος για την Χερζελέϊντε· Εκείνος ο έρωτας σου έδωσε μια μέρα σώμα και ζωή, εκείνος ο έρωτας, θα διώξει το θάνατο, θα διώξει την αδεξιότητά σου, και σήμερα θα σου προσφέρει... σαν τελευταίο χαιρετισμό και ευλογία της μητέρας σου... το πρώτο φιλί του πάθους. Ενώ μιλάει τόσο εξαίσια και με αυτήν την τόσο συγκινητική γλώσσα, η Κούντρι η πιo τρομερή ομορφιά, έχει γείρει τελείως το γοητευτικό κεφάλι της πάνω στο κεφάλι του Πάρσιφαλ, ενώνοντας τελικά τα σαν κάκιστη πορφύρα χείλη της με τα δικά του σε ένα μακρύ και φλογερό φιλί... Πλην όμως, για όλα υπάρχει μια στιγμή, η φλογερή επαφή ενός τόσο τρομερού σεξουαλικού πάθους, προκαλεί στον ήρωα του Βαγκνερικού Δράματος, έντονο τρόμο... Σπαραγμένος από την αγωνία φωνάζει με όλες τις δυνάμεις της ψυχής του:

-Αμφόρτα! Η πληγή! Η πληγή!... Στην καρδιά μου καίει τώρα πια! Οι θρήνοι σου σπαράζουν την ψυχή μου! είδα εκείνη την πληγή να ματώνει... και τώρα ματώνει μέσα μου... εδώ, εδώ ακριβώς...

Όχι, όχι! Δεν είναι η πληγή! Ακόμη δεν έχουν τρέξει οι χείμαρροι αυτού του αίματος! Είναι η πυρκαγιά εδώ, εδώ στο σώμα μου!. Είναι η τρομερή ανησυχία, που με αρπάζει και υποτάσσει με την βία τις αισθήσεις! Ω, βασανιστήριο του έρωτα!...Όλο μου το είναι πάλλεται, καίγεται και τρέμει και τραντάζεται από αμαρτωλούς πόθους! Μετά έρχεται το καλύτερο: ο ήρωας επικαλείται την ανάμνηση του Ιερού Ποτηριού και του Θεϊκού αίματος που σκόρπισε την αμαρτία, απωθεί ηρωικά την Κούντρι, την Βαγκνερική Μαγδαληνή που στριφογυρίζει τρομακτικά στο λίκνο της των λουλουδιών αναστατωμένη από την πιο τρομερή λαγνεία... Μάταια ανατρέχει τότε η Κούντρι σε όλες τις γοητείες, τις απάτες και τα τεχνάσματα που της προτείνει η πονηριά της. Ο Ήρωας της ξεφεύγει.,, Η αμαρτωλή εξοργισμένη και νικημένη, αλλά μη θέλοντας να παραιτηθεί απ' αυτόν που νόμιζε εύκολο θύμα της, φωνάζει σε βοήθειά της τον μάγο, που εμφανίζεται στο τείχος κραδαίνοντας το δόρυ του Κυρίου... Δόρυ που ρίχνει στον Πάρσιφαλ με την επιθυμία να τον τραυματίσει όπως τον Αμφόρτα. Αλλά ο ήρωας είναι αγνός και γι' αυτό είναι άτρωτος, το δόρυ μένει να αιωρείται πάνω από το κεφάλι του, και αυτός το παίρνει και με μια εκστατική χειρονομία, κάνει με αυτό το σημείο του σταυρού... Μπροστά σε αυτόν τον εξορκισμό, το σκοτεινό κάστρο του Κλίνγκσορ πέφτει στον τρομερό γκρεμό μετατρεμμένο σε κοσμική σκόνη... Ο κήπος των απολαύσεων μετατρέπεται σε μια απλή έρημο μετανοίας και οι «γυναίκες λουλούδια» φεύγουν και κατρακυλούν στο πάτωμα παρασυρμένες από τρομερούς τυφώνες... Τρομερή στιγμή είναι εκείνη κατά την οποία η Κούντρι, η κάκιστη ομορφιά, βγάζει μια κραυγή και καταρρέει σαν θανάσιμα πληγωμένη... Ο Πάρσιφαλ νικητής απομακρύνεται και εξαφανίζεται...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 30 ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ

Η αυθεντική μαγεία, η Μεταφυσική πρακτική του Μπέικον, είναι η μυστηριώδης επιστήμη που μας επιτρέπει να ελέγχουμε τις ευαίσθητες δυνάμεις της φύσης. Η πρακτική Μαγεία, σύμφωνα με τον Νοβάλη, είναι η θαυμάσια τέχνη που μας επιτρέπει να επηρεάζουμε συνειδητά τις εσωτερικές απόψεις του ανθρώπου και της φύσης. Ο έρωτας είναι, πέρα από κάθε αμφιβολία, το εσώτατο συστατικό της μαγείας. Είναι προφανές ότι η θαυμάσια ουσία του έρωτα δρα μαγικά. Και ο Γκαίτε επίσης, ο μεγάλος γερμανός μυημένος, μιλούσε για την μαγική ύπαρξη του δημιουργικού είναι, για μια ψυχική Μαγεία που δρα πάνω στα σώματα. Ο βασικός Νόμος κάθε Μαγικής επιρροής βασίζεται στην πολικότητα:

«Όλα τα ανθρώπινα όντα χωρίς εξαίρεση έχουμε κάτι από ηλεκτρικές και μαγνητικές και εξασκούμε όπως ένας Μαγνήτης μια δύναμη έλξης και μια άλλη απώθησης... ανάμεσα στους άνδρες και τις γυναίκες που λατρεύονται είναι ιδιαίτερα δυνατή αυτή η μαγνητική δύναμη και είναι αναντίρρητο ότι η δράση της πηγαίνει πολύ μακριά». «Η λέξη ΜΑΓΕΙΑ προέρχεται από την άρια ρίζα ΜΑΒ και από αυτήν, στα περσικά MAGA, στα σανσκριτικά MAHAS, στα λατινικά MAGIS, στα γερμανικά MEBR δηλαδή MAS1, εννοώντας κατ' αυτήν την έννοια ένα ξέρω και γνωρίζω περισσότερο από το συνηθισμένο μέτρο». Στο όνομα της αλήθειας πρέπει να πούμε το εξής: Δεν είναι Ορμόνες ή Βιταμίνες ευρεσιτεχνίας αυτό που χρειάζεται η ανθρωπότητα για να ζήσει, παρά πλήρη γνώση του Εσύ και Εγώ και σαν ύπαρξη η έξυπνη ανταλλαγή των πιo εκλεκτών συναισθηματικών ικανοτήτων μεταξύ άνδρα και γυναίκας. 1

Σ.Μ. MAS(ισπανική): Περισσότερο.

Η Σεξουαλική Μαγεία, το Μαϊτούνα, βασίζεται στις πολικές ιδιότητες του άνδρα και της γυναίκας που πέρα από κάθε αμφιβολία έχουν την στοιχειώδη τους δύναμη στον Φαλλό και την Μήτρα. Ο σεξουαλικός τρόπος λειτουργίας στερημένος από κάθε πνευματικότητα και κάθε έρωτα, είναι μόνο ένας πόλος της ζωής. Σεξουαλική λαχτάρα και πνευματικός πόθος σε πλήρη μυστικιστική λειτουργία αποτελούν, στον εαυτό τους, τους δύο πρωταρχικούς πόλους κάθε υγιούς και δημιουργικού ερωτισμού. Για μας τους Γνωστικούς το φυσικό σώμα είναι κάτι σαν υλοποιημένη συμπυκνωμένη ψυχή και όχι ένα ακάθαρτο στοιχείο, αμαρτωλό όπως υποθέτουν οι συγγραφείς της απόλυτης ασκητικής του μεσαιωνικού τύπου. Σε αντίθεση με την απόλυτη ασκητική και με τον αρνητικό προς την ζωή χαρακτήρα της αναβλύζει σαν από μαγεία η επαναστατική ασκητική της νέας υδροχοϊκής εποχής: Έξυπνη ανάμιξη του σεξουαλικού και του πνευματικού. Ολόφωτο αναπηδά με πλήρη μεσημβρινή λαμπρότητα ότι η Σεξουαλική Μαγεία, η Σεξο-Γιόγκα, οδηγεί έξυπνα στην μυστικιστική ένωση της ψυχής και του αισθησιασμού, δηλαδή της ζωογονημένης σεξουαλικότητας: Το σεξουαλικό παύει να είναι λόγος ντροπής, προσποίησης ή ταμπού και γίνεται βαθιά θρησκευτικό. Από την πλήρη λειτουργία ολόκληρου του πνευματικού ενθουσιασμού με την σεξουαλική λαχτάρα προέρχεται η μαγική Συνείδηση. Είναι επείγον, αναντικατάστατο, απαραίτητο να χειραφετηθούμε από τον φαύλο κύκλο του χυδαίου ζευγαρώματος και να εισχωρήσουμε συνειδητά στην δοξασμένη σφαίρα της μαγνητικής ισορροπίας. Πρέπει να ανακαλυφθούμε ξανά στο αγαπημένο ον και να βρούμε σε αυτό το μονοπάτι της κόψης του ξυραφιού. Η Σεξουαλική Μαγεία προετοιμάζει, ταξινομεί, συνδέει, δένει και λύνει ξανά. εκ νέου με αρμονικό ρυθμό αυτούς τους χιλιάδες χιλιάδων φυσικούς και ψυχικούς μηχανισμούς που αποτελούν το ίδιο μας το ιδιαίτερο εσωτερικό σύμπαν. Αναγνωρίζουμε τις δυσκολίες, είναι αναντίρρητο το διπλό πρόβλημα που παρουσιάζουν τα νευρικά ρεύματα και οι ευαίσθητες επιρροές που με συνειδητό ή ασυνείδητο τρόπο δρουν απάνω στον ψυχισμό μας.

Το να κυβερνάμε σοφά τόσο λεπτούς μηχανισμούς, ρεύματα και επιρροές, κατά την διάρκεια της ύστατης στιγμής στο σεξ, είναι δυνατόν μόνο μέσω της προσωπικής πείρας του καθενός. Αυτό το συγκεκριμένο είδος γνώσης είναι τελικά αμετάδοτο, είναι το αποτέλεσμα του ατομικού πειραματισμού, δεν είναι κάτι που μπορεί να το δείξει κανείς σαν κάτι που το μαθαίνουμε ή το βλέπουμε.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 31 TO ΣΥΜΠΑΘΗΤΙΚΟ ΝΕΥΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ1

To Συμπαθητικό Νευρικό Σύστημα είναι βασικό σε όλα τα τελετουργικά της Υψηλής Μαγείας, επειδή πέρα από κάθε αμφιβολία, αυτό στον εαυτό του, είναι εκείνος ο παντοδύναμος συμπυκνωτής του συναισθήματος που εναλλάσσει και συγκεντρώνει όλο το θαυμάσιο κύκλωμα των ψυχικών μας ικανοτήτων και μέσω του οποίου κυβερνώνται σκέψεις, συλλήψεις, επιθυμίες, ιδέες, πόθοι κλπ, κλπ, κλπ. Η πυρηνική φυσική έχει φτάσει να αποδείξει με πειστικό, σαφή και οριστικό τρόπο ότι κάθε ύλη είναι άυλη. Καταλήγει αναντίρρητο ότι όλοι οι κυτταρικοί εσωτερικοί ρυθμοί, είναι ψυχικοί. Η ενότητα του σώματος και της ουσίας συμβαίνει να φανερώνεται με την μορφή δονήσεων ηλεκτρικού τύπου μέσω του κόσμου των εξωτερικών και των εσωτερικών αισθήσεων. Μόνο μέσω της βαθύτατης εσωτερικής λαχτάρας προς την κατεύθυνση του όλου, του αναπόφευκτου, του ανυπέρβλητου μπορούν οι άνδρες και οι γυναίκες που λατρεύονται να φτάσουν να γίνουν πραγματικά πλήρεις, ολοκληρωμένοι, ενιαίοι. Γραμμένο είναι με χρυσά γράμματα στο μεγάλο βιβλίο της κοσμικής ύπαρξης, ότι μόνο σε αυτήν την αρσενική-θηλυκή πληρότητα μπορούν να βρουν τα αντίθετα φύλα την τέλεια αμοιβαία ισορροπία. Με την ταυτόχρονη παράδοση στον Πατέρα που βρίσκεται εν κρυπτώ και στην Θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνη, έχουν στο χέρι ο άνδρας και η γυναίκα τον Μίτο της Αριάδνης της μυστικιστικής ανόδου, τον χρυσαφένιο σπάγκο που θα τους οδηγήσει από τα σκοτάδια στο φως, από τον θάνατο στην αθανασία.

Σ.Μ. στο πρωτότυπο NERVUS SYMPATHICUS.

Είναι αναμφίβολο, και κάθε ηδονικός εσωτεριστής το ξέρει, ότι οι αυθεντικές τεκνοποιητικές δυνάμεις, οι ψυχικές και πνευματικές, βρίσκονται στο ζωτικό βάθος ή Λίνγκαμ Σαρίρα του οργανισμού μας. Το Συμπαθητικό ή δευτερεύον νευρικό σύστημα με όλο το δίχτυ των ευαίσθητων γαγγλίων του, είναι ο μεσάζων και ο οδηγός στην εσωτερική πραγματικότητα που όχι μόνον επηρεάζει αποφασιστικά τα όργανα της ψυχής, αλλά επίσης κυβερνά, κατευθύνει και ελέγχει το, πω σημαντικά κέντρα στο εσωτερικό του οργανισμού μας. Καταλήγει προφανές, σαφές και φανερό ότι το Συμπαθητικό οδηγεί με τρόπο παρομοίως μυστηριώδη, τα θαύματα της εμβρυακής σύλληψης και τις δραστηριότητες της καρδιάς, των νεφρών, των επινεφριδίων, των σεξουαλικών αδένων κλπ, κλπ, κλπ. Μέσω της διεύθυνσης του κυτταρικού ρευστού και της αποκρυστάλλωσης των κοσμικών ακτίνων, το Συμπαθητικό ισορροπεί μέσα στους ρυθμούς της παγκόσμιας φωτιάς όλα τα ψυχικά και φυσικά στοιχεία που βρίσκονται κάτω από την επιρροή του. Το Νεύρο-Συμπαθητικό είναι επίσης ένα Νεύρο-Ιδεοπλαστικό, θαυμάσιο, εξαιρετικό, τρομερό. Πρέπει να δώσουμε έμφαση στην ιδέα ότι το δευτερεύον σύστημα δρα σαν ενδιάμεσος μεταξύ της υποκειμενικής τρισδιάστατης ζωής και τον εσωτερικό κόσμο της αντικειμενικής πνευματικότητας. Το Συμπαθητικό Νευρικό Σύστημα είναι ο μεγάλος ισορροπιστής, το μέσον που κατευνάζει και συμφιλιώνει τα ζεύγη των αντιθέτων της φιλοσοφίας στο ζωντανό βάθος της συνείδησής μας. Η Επαναστατική Γνωστική Κίνηση βεβαιώνει ότι η μεσαιωνική χριστιανική ασκητική καταλήγει να είναι τώρα εκτός εποχής, απαρχαιωμένη, αντιδραστική. Είναι φανερό ότι αυτούς τους καιρούς του Υδροχόου, θα έλθουν εκ νέου στην ζωή πολλές αρχαίες σεξουαλικές λατρείες, οι πιο πολλές ασιατικής καταγωγής.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 32 ΑΔΑΜ ΚΑΔΜΟΝ Ο πρωτογενής άνθρωπος, ο σεξουαλικός Ανδρόγυνος, ο Αδάμ-Καδμόν, αναπαραγόταν μέσω της δύναμης της φαντασίας και της θέλησης ενωμένων σε δονητική αρμονία. Γραμμένο είναι με αναμμένα κάρβουνα, στο βιβλίο όλων των μυστηρίων, ότι στην ένωση αυτών των δύο μαγικών πόλων βρίσκεται το κλειδί όλων των δυνάμεων. Διηγούνται παλιές Καβαλιστικές παραδόσεις ότι ο άνθρωπος έχασε αυτήν την φαντασιακή και δημιουργική δύναμη λόγω της πτώσης στο αμάρτημα... λένε ότι γι' αυτόν τον λόγο διώχτηκε από την Εδέμ. Ολόφωτο ξεπηδά με πλήρη μεσημβρινή σαφήνεια ότι αυτή η Καβαλιστική σύλληψη έχει στέρεες βάσεις. Το να ξαναεγκαταστήσουμε εκείνη την αρχική ενότητα του πρωταρχικού ανδρογύνου, είναι ακριβώς το κυριότερο αντικείμενο της Σεξουαλικής Μαγείας. Μέσω της Σεξο-Γιόγκας με το διάσημο της Σαάχα Μαϊτούνα γινόμαστε πλήρεις, ενιαίοι, ολοκληρωμένοι. Είναι αναντίρρητο το βαρυσήμαντο κοσμικό βάθος της σεξουαλικότητος. Η εσωτεριστική

Σεξολογία

μας

επιτρέπει

να

πραγματοποιήσουμε

μια

ηλεκτροβιολογική σχέση μεταξύ εκείνων των βαρυσήμαντων μυστηριωδών ζωνών, του Ψυχικού και του Φυσιολογικού, για να μετατραπούμε σε αυθεντικούς Μεταλλαγμένους. Ο έρωτας για τον σύντροφο ή την σύντροφο συνδέει μυστικά με μεγαλειώδεις αντιπροσωπείες που έχουν την καταγωγή τους στον κόσμο του αγνού πνεύματος. Έχει έρθει η ώρα να δούμε τις σεξουαλικές λειτουργίες όχι σαν λόγο ντροπής ταμπού ή αμαρτίας αλλά σαν κάτι απείρως ανεβασμένο, μεγαλοπρεπές και τρομερά Θεϊκό.

Έτσι λοιπόν ενεργεί η Σεξο Γιόγκα, το Μαϊτούνα, μεταμορφώνοντας μας ριζικά και δίνοντας σαφώς μια ιδεώδη έμφαση της σεξουαλικότητας στην ψυχή καθενός μας. Είναι ικανά για Σεξουαλική Μαγεία εκείνα τα έξυπνα και με κατανόηση άτομα που προσπαθούν να προεκτείνουν εκείνο τον δυαδισμό που διαχωρίζει τον ψυχικό κόσμο από τον φυσικό κόσμο. Η δημιουργική κατανόηση είναι ο θαυμάσιος πράκτορας της σεξουαλικής ζωής και κατέχει στον εαυτό της μια Θεϊκή κοσμική ποιότητα. Είναι μόνο ο μαγικός καθρέπτης της Φαντασίας αυτός που υποδέχεται στον εαυτό του την Θέληση του Πατέρα μας που βρίσκεται εν κρυπτώ. Η Θέληση και η Φαντασία δύο αγαπημένων που λατρεύονται μεταξύ τους, άνδρα και γυναίκας, συνίσταται στο ότι μέσω του κοινού σεξουαλικού πάθους δίνουν μορφή στο εσώτατο σύμπαν τους. Σε όλα τα παλιά βιβλία της αρχαίας γνώσης μιλάνε πάντα για το Ιερό Νησί και για τους Άγιους Θεούς. Τέτοιο ευλογημένο και άφθαρτο νησί ποτέ, ουδέποτε στην ιστορία των αμέτρητων αιώνων δεν συμμετείχε στην Νέμεση των άλλων ηπείρων, επειδή είναι σίγουρα η μόνη της οποίας η μοίρα είναι να υπάρχει από την αρχή μέχρι το τέλος του Μαχαμβαντάρα περνώντας από κάθε Γύρο. Αυτό είναι, πέρα από κάθε αμφιβολία, το αρχαϊκό παραδεισιακό λίκνο του Αδάμ-Καδμόν, της πρώτης ανθρώπινης ράτσας, άνθρωποι ανδρόγυνοι, πρωτοπλασματικοί, ικανοί να αναπαράγονται, όπως ήδη είπαμε, μέσω της δύναμης της θέλησης και της φαντασίας ενωμένων σε δονητική αρμονία. Σεβάσμιο νησί, εξωτική κατοικία του τελευταίου θνητού Θεού, διαλεγμένου τότε σαν Σίστα, σαν σπόρος γι' αυτήν την πυγμαία ανθρωπότητα. Χιλιόχρονη γη των παραδείσων ΧΙΝΑΣ στις βόρειες περιοχές του κόσμου.

«Το πολικό αστέρι του βορρά στυλώνει σε αυτήν την άγρυπνη ματιά του, από την αυγή μέχρι το τέλος του σούρουπου μιας μέρας της Μεγάλης Ανάσας». Ευλογημένο νησί που πρέπει να ψάξουμε στο ίδιο το βάθος της εσώτατης συνείδησής μας. Ο Αδάμ-Καδμόν πρέπει να γεννηθεί μέσα σε καθέναν μας μέσω της θαυμάσιας δύναμης της Σεξουαλικής Μαγείας.

Έτσι θα γεμίσεις εκατό δοχεία δακρύων με το αλάτι των ματιών σου, έτσι θα αναστενάζεις τρομερά μέχρι να πολεμήσεις με ορμή με τον επώδυνο άνεμο που περνά θρυμματίζοντας σκληρά τα αρωματισμένα πέταλα των λουλουδιών του κήπου σου, έτσι θα κλαις πικρά μέχρι να πληγώσεις θανάσιμα τα σωθικά της αστροσκεπούς νύχτας, σας ορκίζομαι στον αιώνιο ζωντανό Θεό, ότι με κανέναν τρόπο δεν θα ήταν δυνατή η Εσώτατη Αυτοπραγμάτωση, αν απομακρύνεις από την ζωή σου την ευτυχία του έρωτα, την Σεξουαλική Μαγεία.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 33 ΤΟ ΘΕΪΚΟ ΖΕΥΓΑΡΙ

Είναι η τρομερή στιγμή κατά την οποία πρέπει να μπουν στο παιχνίδι τα ερωτικά όπλα του κυρίαρχου ερωτικού πάθους, πολύ ιδιαίτερη κληρονομιά της Κούντρι, της ανώτερης γυναίκας, του πιο γοητευτικού και ολέθριου από όλα τα πλάσματα στην αιώνια νίκη της. Το τραχύ ρούχο της μετανοούσας, της απλησίαστης γης, της παστής αγγελιαφόρου του Αγίου Γκριάλ, έχει εξαφανιστεί. Η Κούντρι, η Ηρωδιάς, η Γκουντρίγια είναι τώρα η ώριμη θηλυκή ομορφιά, με όλη την θαυμάσια δύναμη της ακατανίκητης μαγικής της σαγήνης. Μέσα στο μαγευτικό ημίφως του κήπου καταλαβαίνει ότι ο μαγικός εξορκισμός του κακού μάγου την έχει τυλίξει τρομερά στα μοιραία μάγια του. Η σκλαβωτική αβυσσαλέα επιθυμία είναι ειλικρινά αδύνατον να εξαγοραστεί πια και όπως είναι φυσικό, υποφέρει η όμορφη δυστυχισμένη στα ανεξερεύνητα βάθη της εσώτατης συνείδησης της. Η ωραιότατη και τρομερή σκηνή του σεξουαλικού πειρασμού έχει αρχίσει μέσα στους σαγηνευτικούς καθρέπτες της ζωής... Και αυτό που συμβαίνει μέσα στο ψυχικό βάθος εκείνης της προκλητικής γυναίκας, μόνον ο Θεός το ξέρει. Είναι αναντίρρητο ότι μέσα σε αυτήν την τόσο λατρεμένη γυναίκα, υπάρχει μάχη γυναίκας εναντίον γυναίκας, της πλανεύτρας εναντίον της σωτήριας, του έρωτα εναντίον της σκληρής προδοσίας που όλα τα δηλητηριάζει. Είναι φανερό ότι αγωνίζονται θανάσιμα οι δύο χιλιόχρονες Κούντρις στην θαυματουργή ψυχή της όμορφης.

Είναι εμφανές ότι αυτό το γλυκό, σαγηνευτικό πλάσμα καταλήγει να είναι, στο βάθος του μυστηρίου, ένα ακόμη θύμα των φυσικών διεστραμμένων ωθήσεων. Σκλάβα του σεξουαλικού πάθους, που εξασκεί πάνω στον ίδιο τον εαυτό της το έγκλημα της υποβολής του ανθρώπου, υποχρεωμένη από την μαγική δύναμη του εξορκισμού, προστρέχει τότε στην γυναικεία εφευρετικότητα για να υποτάξει τον νεαρό στους πειρασμούς της. Μπαίνοντας σε αυτό το μέρος του Βαγκνερικού Δράματος, συμφέρει να θυμηθούμε ότι οι Πέρσες έβλεπαν στην γυναίκα την άποψη της ψευδαίσθησης, το στοιχείο της απόλυτης αποπλάνησης. Πολύ σαφείς, πάνω στην φύση της ιδεολογίας τους, είναι εκείνες οι ιστορίες που υιοθετούνται από το Κοράνι, ειδικά αυτή του Ιωσήφ και της γυναίκας του Πετεφρή, όπου δείχνεται το πρόσωπο της γυναίκας σαν παγκόσμιος κίνδυνος. Έτσι στο Φιρντούσι, η γυναίκα του Πετεφρή μεταμφιεσμένη σε Λουέϊκα όχι μόνο προτρέπει σε πειρασμό τον Ιωσήφ με τις φυσικές γοητείες της, όχι, αλλά η πρόθεσή της ήταν να πιάσει τον ενάρετο με μαγικό τρόπο στο παραισθησιακό δίχτυ της λαγνείας της. Έτσι δέχτηκε τον Ιωσήφ σε ένα δωμάτιο με καθρέπτες. Τα κόκκινα μαλλιά, τα χείλη της καταραμένης πορφύρας, οι ρόδινες θηλές των σεντεφένιων στητών στηθών, όλο το σώμα μυρωμένο και κυματιστό τον τύφλωνε εδώ, εκεί και πιo πέρα οπουδήποτε έστρεφε την ματιά του. Σύμφωνα με την Περσική παρουσίαση, ο Πατριάρχης Ιωσήφ δεν μπόρεσε να αντισταθεί και υπέκυψε στο τέχνασμα. Σε αυτήν την θαυμάσια παρουσίαση των μαγικών καθρεπτών βρίσκεται κρυμμένο όλο το μυστήριο της σεξουαλικής σαγήνης. Η φύση προδιατεθειμένη στην παθιασμένη φιληδονία είναι πέρα από κάθε αμφιβολία μια μοναδική ξελογιάστρα και δρα πάνω σε όλα τα ζωντανά πλάσματα με υπνωτικό τρόπο. Ο τρισδιάστατος κόσμος των μάταιων φαινομένων μας φυλακίζει έτσι τρομερά, λόγω του ότι χωρίς μεταβολή υποκύπτουμε στην γοητεία του σεξουαλικού αντίπολου. Η Κούντρι, η Γκουντρίγια, η Ηρωδιάς, η μυστικιστική Μαγδαληνή του Βαγκνερικού Πάρσιφαλ, δεν αγνοεί το ζωντανό μυστικό της ίδιας της της

ύπαρξης και ξέρει πολύ καλά από την φύση και από ένστικτο, ότι θα μπορέσει να απελευθερωθεί από την αριστερή και σκοτεινή δύναμη του Κλίνγκσορ, μόνο αν συναντήσει στον πικρό της δρόμο έναν άνδρα δυνατό και ικανό να νικήσει τον ίδιο του τον εαυτό και να την απορρίψει.

-Αδύνατοι όλοι... όλοι πέφτουν μαζί μου, παρασυρμένοι από την κατάρα μου... φωνάζει η πλάνα. Ο πειρασμός είναι φωτιά, ο θρίαμβος πάνω στον πειρασμό είναι φως. Ευλογημένη να είναι η γυναίκα, ευλογημένος ο έρωτας, ευλογημένα τα όντα που λατρεύονται. Είναι αναντίρρητο ότι οι παλιές θρησκευτικές λατρείες στην Ελλάδα, Χαλδαία, Αίγυπτο, Περσία, Μεξικό, Περού κλπ ήταν 100% σεξουαλικής φύσης. Χωρίς αμφιβολία, η αναγνώριση της σεξουαλικής δύναμης σαν υπερκόσμια, αναπαραγωγική και δημιουργική δύναμη είναι βασικά πιο εξυψωτική και αξιοπρεπής από την μεσαιωνική στάση που υποβιβάζει το σεξ χαρακτηρίζοντάς το σαν κάτι χαμηλό, αμαρτωλό, βρώμικο και εχθρικό προς την ψυχή. Στην σεξουαλική λατρεία των αρχαίων Ελλήνων, το θνητό ζευγάρι επεδίωκε με όλες τις δυνάμεις της ψυχής του να αντικατοπτρίσει στον εαυτό του την ευτυχία του θεϊκού ζευγαριού. Διηγείται ο μύθος των αιώνων ότι, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ρώμη, βρισκόταν σε χρήση ο εορτασμός της γαμήλιας τελετής. Ο άνδρας και η γυναίκα (Αδάμ και Εύα) μυρωμένοι, ντυμένοι όμορφα και στεφανωμένοι με μεγαλοπρεπή λουλούδια, κατευθύνονταν, μετά από μια τελετή στον ναό, προς μιαν αμοιβαία συνάντηση σαν Θεός και Θεά για να συμμετάσχουν με τελετουργικό αγκάλιασμα σε εκείνη την ευτυχία του υπέρτατου ζευγαριού που κυβερνούσε ουρανό και γη. Αντιπροσωπεύοντας κάθε άνδρας τον Δία και κάθε γυναίκα την Ήρα στην ερωτική σεξουαλική πράξη, πραγματοποιείτο μια μεγαλειώδης ένωση του Λίνγκαμ-Γιόνι. Είναι προφανές ότι το ευτυχές ζευγάρι αποσυρόταν από την πράξη χωρίς να χύσει το Ποτήρι του Ερμή. Το σεξουαλικό ζήτημα ήταν τότε το ακριβές αντίγραφο ενός καταπληκτικού κοσμικού γεγονότος που έκανε ολόκληρο το Σύμπαν να τρέμει.

Φυσικά, και αυτό είναι κάτι που ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε, μια τόσο μεγαλοπρεπή ταυτοποίηση με την Θεϊκότητα μπορούσαν να φτάσουν μόνο πραγματικά ξύπνια, ατομικοποιημένα και φωτισμένα ζευγάρια. Ιερή εμπειρία, αλχημικοί γάμοι, τελετουργικό αγκάλιασμα, ευτυχία χωρίς όρια του ανώτατου ζευγαριού, προσβάσιμη μόνο στους Μυημένους της Λευκής Αδελφότητας. Ο Όμηρος, ο μεγάλος Έλληνας ποιητής επαληθεύει μια μεγαλοπρεπή και μαγική περιγραφή του θεϊκού ζευγαριού Δία Ήρας: «Κάτω απ' αυτούς η φυτρωμένη γη γεννούσε ανθισμένη πρασινάδα, λωτούς, παιχνιδιάρικα τριφύλλια, υάκινθους και ζαφορά που σφριγηλά, διογκωμένα και τρυφερά υψώνονταν από το χώμα, κι αυτοί κείτονταν εκεί και σέρνονταν ψηλά τα χρυσαφένια σύννεφα τρεμοπαίζοντας και η αστραφτερή δροσοσταλίδα έπεφτε στην γη».

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 34 ΦΑΛ-ΠΑΡΣΙ

Στο μεγαλειώδες έργο ΠΑΡΣΙΦΑΛ, του Ριχάρδου Βάγκνερ, βρίσκεται το Ευαγγέλιο της Νέας Υδροχοϊκής Εποχής. Αυτή είναι η Διδασκαλία της σύνθεσης, η πρωτόγονη θρησκεία της ανθρωπότητας, απόκρυφη από τις θλιβερές μέρες κατά τις οποίες η αρχαϊκή σοφία, ο συμβολικός ναός, θάφτηκε κάτω από τα ερείπια των Μυητικών Μυστηρίων με τον σκοτεινό ερχομό του Κάλι Γιούγκα. Η Κούντρι, με όλο το εξαίσιο τέχνασμα της γοητείας της, ξεπηδώντας μέσα από το αρωματισμένο δάσος για να βάλει τον ΦΑΛ- ΠΑΡΣΙ σε πειρασμό, είναι η ομορφιά του άγιου προορισμού διεστραμμένου από το πνεύμα του κακού. Στην αντίσταση, στην αγνότητα του νεαρού βρίσκεται η σωτηρία της Κούντρι (της γυναίκας), όμως αυτή δυσπιστεί, ο δυνατός άνδρας δεν υπάρχει γι’ αυτήν, τα διανοητικά ζώα είναι πολύ αδύνατα. Καταλαβαίνει το πολύτιμο θηλυκό ότι θα μπορέσει να απελευθερωθεί από τις αλυσίδες της σκλαβιάς μόνο όταν θα συναντήσει στον δρόμο της έναν άνδρα αρκετά δυνατό ώστε να την απορρίψει κατά την διάρκεια πλήρους σεξουαλικού ζευγαρώματος. Γνωρίζει τον ΦΑΛ-ΠΑΡΣΙ τον νεαρό, προβλέπει την αποστολή του και αντιστέκεται να τον αποχωριστεί, φοβούμενη μήπως τον νικήσει, πολύ σίγουρη για την δύναμη της μαγείας. Η αξέχαστη ομορφιά ντυμένη με το ραφιναρισμένο αραβικό ένδυμα, αρχίζει έξυπνα φωνάζοντάς τον με το οικείο όνομά του ΦΑΛ-ΠΑΡΣΙ και μετά συνεχίζει με τον νόμο των εσωτερικών αναλογιών φέρνοντάς τον τελικά από τον δρόμο του συναισθήματος μέχρι την ίδια σεξουαλική καταγωγή της ύπαρξής του. Θέλει

εξωτική

ιέρεια,

του

χιλιόχρονου

εξαίσιου

πειρασμού,

να

εγκαταστήσει μια παθιασμένη δόνηση στο σεξουαλικό κέντρο του νεαρού, με

την φανερή πρόθεση να τον κάνει να πέσει αδύναμος ανάμεσα στα άσεμνα μπράτσα της... Η προηγούμενη αποπλάνηση των «γυναικών λουλουδιών» του Κλίνγκσορ, του Μαύρου Μάγου, είναι επίσης Παραδοσιακή ανάμεσα στους ασιάτες. Δεν υπάρχει ιερός ήρωας που να μην έχει περάσει από αυτήν. Ο Κρίσνα, ο οδηγός του κάρου, διαπερνώντας με τα φλογερά του μάτια την Νισούμπα, την ανατολίτισσα Κούντρι και τις επτά ιέρειες του πειρασμού μεταξύ των Δρούσων της Συρίας που προσπαθούν να αποπλανήσουν τους Μυημένους, αποτελούν στον εαυτό τους την βασική ρίζα των εσωτεριστικών σπουδών. Ο Μεγάλος Καμπίρ Ιησούς πειραζόμενος από την Κούντρι των Αιγυπτιακών μυστηρίων, ήταν βεβαίως ο Πάρσιφαλ της ηλιοκαμένης χώρας του Κεμ. Και τι να πούμε για τις «γυναίκες λουλούδια» που επιτέθηκαν τόσο στον Μεγάλο Δάσκαλο στην ιερή γη των Φαραώ; Ο ακρογωνιαίος λίθος, η Ψυχή-Μητέρα του Μεγάλου Έργου βρίσκεται στην Κούντρι, την γυναίκα σαν αντονομασία, την Γυναίκα-Σύμβολο χωρίς την παρουσία της οποίας είμαστε καταδικασμένοι αναπόφευκτα στην άβυσσο και στον δεύτερο θάνατο. Λατρευτή Γυναίκα!... εσύ είσαι το μονοπάτι της κόψης του ξυραφιού, ο πετρώδης δρόμος που οδηγεί στο Νιρβάνα... Ποιος θα μου έδινε να πάρω τα λευκά σου χέρια για να μου σφίξεις την καρδιά με αυτά, και να τα φιλήσω φλογερά ακούγοντας πολύ προσεκτικά του έρωτά σου τα γλυκύτατα, γοητευτικά λόγια...! Ποιος θα μου έδινε να αισθανθώ γερμένο πάνω στο στήθος μου το κουρασμένο σου κεφάλι και να ακούσω τις θεϊκές σου αναπνοές του έρωτα και της ποίησης...! Ποιος θα μου έδινε να εναποθέσω αγνά και απαλά τα στοργικά μου χείλη στα μαλλιά σου και να αισθάνεσαι να κλαίει με λυγμούς η ψυχή μου σε κάθε φιλί που θα τους έδινα! Ποιος θα μου έδινε να κλέψω μια μόνο θαυμάσια ακτίνα από εκείνο το φως της ήρεμης ματιάς σου για να έχω μετά με τι να φωτίσω την μοναξιά της ψυχής...!

Ω! ποιος θα μου έδινε να είμαι η ίδια σου η σκιά, το ίδιο το γλυκύτατο περιβάλλον που το πρόσωπο σου περικλείει και να φιλήσω τα ουράνια μάτια σου, το δάκρυ που τρέμει στην βλεφαρίδα σου. Και να είμαι μια καρδιά γεμάτη χαρά, φωλιά φωτός και θεϊκών λουλουδιών, στην οποία να κοιμάται η περιστερένια καρδιά σου τον παρθενικό ύπνο των ερώτων σου... Γκουντρίγια, Ηρωδιάς, Κούντρι, να θυμάσαι ότι εσύ είσαι το μυστικό μονοπάτι του Μυστηρίου...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 35 ΤΟ ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΚΛΕΙΔΙ

Όταν ο κόσμος, αυτός ο Τάνταλος που φιλοδοξεί μάταια το ιδεώδες, διπλώνεται από το βάρος το» βράχου του Σίσυφου και εκπνέει καμένος από τον χιτώνα του Νέσσου... Όταν από το ζεύγος του σκοτεινού και του ακτινοβόλου μιμείται τον Βαραββά και απεχθάνεται το Δίκαιο και ο Πυγμαίος με πόθους γίγαντα συστρέφεται στο κρεβάτι του Προκρούστη... Όταν βογκά μέσα σε τρομερές αναταραχές για να εξιλεωθεί από τα τρομερά του σφάλματα, δαγκωμένος από τα λάβρα πάθη του όπως ο Ακταίωνας από τους αδηφάγους σκύλους του... Όταν υποκείμενος στην μοιραία αλυσίδα σέρνει τις δυστυχίες του στις λάσπες και κάθε ένας στην εγωιστική του τιμωρία γυρίζει την πλάτη στην θλίψη όλων, τότε γεννιούνται οι μεγάλοι Αβατάρες που διδάσκουν τον μυστικό δρόμο... Ιερή Λαμπάδα που στο αυστηρό παρεκκλήσι καίει χωρίς ανάπαυλα σαν καθαρή προσφορά και καταναλώνει το φυτίλι και το κερί της για να διαλύσει την ζοφερότητα του βωμού, δοξασμένο ποτήρι όπου ο Θεός συνοψίζει όλα όσα είναι ο έρωτας ... Μεγαλοπρεπής Πάρσιφαλ που φιλοδοξεί να πληγώσει τον Σατανά μέσα στον ορυμαγδό της αστραπής και τον τρόμο της βροντής... Πτηνό Φοίνικας που με λαμπρές προσπάθειες ζωντανεύει την φωτιά της σκληρής του πυρκαγιάς και πεθαίνει μετατρεπόμενο σε στάχτες από τις οποίες ξαναγεννιέται νικηφόρο και αγνό... Αυτό είναι ο Μυημένος στην μοιραία του εξορία'.... να τραγουδά στην Λατρευτή για το γλυκό της όνομα και μετά... Να αγαπάμε είναι το καλύτερο... Να φιλάμε; Ναι, κατά την ανώτατη στιγμή!...

Αμφόρτα! Η πληγή!... Η πληγή!... αναφωνεί ο ήρωας του Βαγκνερικού Δράματος... Να μην εκσπερματώνεις το σπέρμα... πόνος για το ζώο, απόλαυση για το πνεύμα, βασανιστήριο για το κτήνος... Παράξενη συμβίωση έρωτα και επανάστασης, επαναστατικός μυστικισμός του Υδροχόου, νέα ασκητική... Υπάρχει ένας ουρανός, γυναίκα, στα μπράτσα σου, αισθάνεται ευτυχία η καταπιεσμένη καρδιά... Ω! Στήριξε με στην ζωή με τις αγκαλιές σου για να μην με σκοτώσεις με το φιλί σου. Μάταια ανατρέχει τότε η ερωτική ομορφιά σε όλες τις γοητείες, ο ΦαλΠάρσι δεν χύνει το ποτήρι του Ερμή και αποσύρεται... Η αμαρτωλή, εξοργισμένη και νικημένη, αλλά χωρίς να θέλει να παραιτηθεί από αυτόν που νόμιζε εύκολη λεία της, χρησιμοποιεί όλα τα σεξουαλικά μέσα του εσωτερικού της Κλίνγκσορ, του ζωικού Εγώ, του Μεφιστοφελή, ρίχνει εναντίον του νεαρού το δόρυ του Κυρίου... Το ευλογημένο δόρυ, έμβλημα της σεξουαλικής δύναμης, αιωρούμενο τότε επιπλέει πάνω από το κεφάλι του Μυημένου. Αυτός το χουφτώνει με την δεξιά του και κάνει με αυτό το σημείο του σταυρού... μπροστά σε αυτόν τον εξορκισμό, το κάστρο των κακοηθειών που ο Αδάμ της αμαρτίας φέρνει μέσα του, πέφτει στον τρόμο του φοβερού βαράθρου μετατρεπόμενο σε κοσμική σκόνη. Εκείνη, τρομερά ωραία, τρομακτικά απολαυστική, αφήνει να ξεφύγει από το λαρύγγι της μια λάγνα κραυγή και μετά λιποθυμά στο λίκνο των απολαύσεων της... Ο ήρωας κρατώντας νικηφόρος στην μεγαλοπρεπή δεξιά του το δόρυ του Λονγκίνου, απομακρύνεται από το καταφύγιο του ποταμού περπατώντας αργά αργά μέσα στον ντελικάτο εσωτερικό κήπο... κάτω από ένα διάχυτο χρυσαφί και βιολετί φως.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 36 ΧΑΘΑ ΓΙΟΓΚΑ ΠPΑΝΤΙΠΙΚΑ

Χάθα

Γιόγκα

Πραντίπικα

των

Μεγάλων

Ινδοστανών

Μυημένων,

υπογραμμίζει την υπερφυσική ιδέα ότι μια συνουσία, που πραγματοποιείται με μια

καθαγιασμένη

γυναίκα, είναι στην πραγματικότητα μια αληθινή πανάκεια για

την επίτευξη υψηλών μυστικιστικών καταστάσεων. Η σεξουαλική πράξη είναι μια νόμιμη απόλαυση του ανθρώπου, η μετουσίωση του έρωτα στον ψυχοφυσιολογικό ρεαλισμό της φύσης μας. Κάποιος μεγάλος σοφός, του οποίου το όνομα δεν αναφέρω, σχολιάζοντας κάτι πάνω στον ινδοστανικό ταντρισμό είπε:

Μια αίρεση του Σίβα στην Βομβάη, στην Ινδία, πραγματοποιεί σήμερα τους ιερούς αρραβώνες σύμφωνα με τους κανόνες του Βατσιαγιάνα του συγγραφέα του Κάμα Σούτρα. Τοποθετείται μια επιλεγμένη Σάκτι, γυμνή πάνω σε ένα βωμό, ο μέγιστος Ιερέας καταναλώνει μαζί της την προσφορά της κατά την διάρκεια της συνουσίας. Η γιγάντια εικόνα του θεού Σίβα, φωτισμένη από αναρίθμητες λάμπες λαδιού, παρατηρεί τηv σαρκική συνουσία από ψηλά Σε ένα καθορισμένο σινιάλο του μέγιστου Ιερέας πρέπει να πραγματοποιηθεί μια γενική συνεύρεση, κατά την οποία πρέπει κάθε ζευγάρι να αντιπροσωπεύει τον Σίβα και τη Σάκτι (ή σύζυγο). Οι μυημένοι της αίρεσης πιστεύουν ότι δοξάζουν με την σεξουαλική τους προσφορά το σύμπαν το οποίο διατηρείται μόνο με την αιώνια αυθόρμητη τεκνοποίηση της Θεϊκότητας και ότι φτάνουν ακριβώς με την πράξη στην ρυθμική αρμονία της αιωνιότητας. Εβδομάδες πριν από το ξεκίνημα των «ιερών αρραβώνων» ο συμμετέχων καθοδηγείται επίμονα από τους ιερείς: Αλίμονο σε εκείνον που σε αυτή την πράξη θα αφήσει χώρο για τις πιο μικρές

σκέψεις, η καλύτερα που ψάχνει την απόλαυση των αισθήσεών του. Θα πέσει πάνω του χωρίς έλεος ο θυμός της Θεότητας. Όταν στους ναούς της Ασσυρίας, Αιγύπτου, Περσίας, Ινδίας, Ελλάδος κλπ, κλπ, κλπ, ενώνονταν ιερείς και ιέρειες σε σεξουαλική πράξη μπροστά στους πιστούς, ή καλύτερα όταν για παράδειγμα στους ναούς του Σίβα συνουσιάζονταν ταυτόχρονα εκατό ζευγάρια σε καθορισμένους εορτασμούς του Θεού, βαθύτερα από τις ορατές μαζικές συνευρεύσεις υπήρχε ένα νόημα ακόμα πιο απόκρυφο και βαθύ. Δια μέσου της Σαάχα Μαϊτούνα, η σεξουαλική πράξη των θαυμάτων απελευθερώνει μια υγρή ουσία, έναν εξαιρετικό μαγνητισμό, θαυμάσιο και παντοδύναμο, που όταν ξεφορτώνεται επανειλημμένα στο ίδιο σημείο, μετατρέπεται εκ των πραγμάτων στο Τζίνιους Λούσις όλων των μαγικών γοητειών.

Μια αρχαία γιαπωνέζικη παροιμία λέει: «Μέσο του σεβασμού μπορούμε να κάνουμε να λάμψει το δόντι του σκύλου». «Τα δόντια του είναι πιο άσπρα από τα μαργαριτάρια που βγαίνουν από τις θάλασσες» είπε ο μεγάλος Καμπίρ Ιησούς αναφερόμενος στο πτώμα ενός σκύλου σε αποσύνθεση.

Ολόφωτο αναπηδά με πλήρη μεσημβρινή λαμπρότητα ότι αυτή είναι η παραδοσιακή Μαγεία, η διάσημη Γκούπτα Βιντία της ανατολής, εκείνη η μυστηριώδης επιστήμη μέσω της οποίας είναι προφανές ότι μπορούμε να φτάσουμε με οριστικό τρόπο στην τελική απελευθέρωση. Ο Πάρσιφαλ, ο μυστικιστικός ήρωας, συγκρατώντας την σεξουαλική ορμή, αποτραβιέται τολμηρά από εκείνη την μεθυστική ξανθιά που λεγόταν Ηρωδιάς, χωρίς να χύσει το ποτήρι του Ερμή (το Ενς Σέμινις), είναι αναντίρρητο ότι εκ των πραγμάτων χουφτώνει στην παντοδύναμη και τρομερά Θεϊκή δεξιά του εκείνο το δόρυ του Λονγκίνου, το εξαιρετικό έμβλημα του Τζίνιους Λούσις, το Οντικό ή μαγνητικό σύμβολο με το οποίο κάνει το σημείο του σταυρού για να μετατρέψει σε κοσμική σκόνη το Ζωικό Εγώ. Σε αυτήν την καινούρια εποχή του Υδροχόου, η συλλογική συνουσία των περασμένων καιρών καταντά εκτός τόπου, εκτός εποχής, απαρχαιωμένη,

καθυστερημένη. Αυτή είναι η αστρική στιγμή κατά την οποία όλοι μας πρέπει να περπατήσουμε το ερωτικό μονοπάτι του Τέλειου Γάμου. Το να χουφτώνουμε με ζωτικότητα το σεβάσμιο δόρυ στο ΕργαστήριοΠροσευχητήριο του Τρίτου Λόγου, είναι πέρα από κάθε αμφιβολία κάτι βασικό, ριζικό αν στ' αλήθεια θέλουμε να ελαττώσουμε σε στάχτες το αριστερό και σκοτεινό κάστρο του Κλίνγκσορ ή μυστικού Μεφιστοφελή που καθένας μας φορτώνεται μέσα του. Κατανόηση και Εξάλειψη, βασικοί παράγοντες, αποφασιστικοί, θεμελιώδεις. Είναι αναντίρρητο ότι κάθε ψυχολογικό ελάττωμα πρέπει απαραιτήτως να έχει γίνει κατανοητό με πλήρη τρόπο πριν την εξάλειψή του. Χρειάζεται μια διδακτική, αυτό είναι προφανές. Ευτυχώς την έχουμε και είναι σίγουρα πολύ απλή και δυνατή . Το να προσευχόμαστε στον θάλαμο του κήπου των απολαύσεων, στο γαμήλιο λίκνο των ερωτικών θαυμάτων, να ικετεύουμε κατά την στιγμή των απολαύσεων, κατά την αξέχαστη στιγμή της συνουσίας, να ζητάμε από την Θεϊκή μας και λατρευτή Μητέρα Κουνταλίνη, να χουφτώσει μεγαλειωδώς, κατά τις στιγμές αυτές των φιλιών και των τρυφεροτήτων, το μαγικό δόρυ για να εξαλείφει εκείνο το ελάττωμα που έχουμε καταλάβει σε όλα τα διαμερίσματα του νου και μετά να αποτραβιόμαστε χωρίς να χύσουμε το ιερό Κρασί, το Ενς Σέμινις, σημαίνει θάνατο, ευτυχία, μεθύσι, απόλαυση, ευχαρίστηση...

Η Κατανόηση αποκλειστικά δεν είναι το παν, η ριζική και απόλυτη εξάλειψη είναι επείγουσα, αναντικατάστατη, απαραίτητη. Οποιοδήποτε συλλογιστικό ομοίωμα θα μπορούσε να καταλάβει καθαρά το απεχθές ελάττωμα του θυμού και παρ’ όλα αυτά, σαν άκρο άωτο του κακού, να συνεχίζει με αυτό ακόμη και αν του καίει τα σωθικά. Αυτός ο φτωχός, ζωικός, διανοητικός νους δεν μπορεί να αλλάξει ριζικά τίποτα, χρειαζόμαστε μια δύναμη ανώτερη, μια ζωντανή δικαιοδοσία ικανή να εξαλείψει ή να απορρίψει τελείως εκείνη την αριστερή οντότητα που προσωποποιεί ψυχολογικά το ελάττωμα που έχουμε καταλάβει, αυτή η εξουσία είναι πέρα από κάθε αμφιβολία, η Θεϊκή μας και λατρευτή Θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνη, η μεγαλοπρεπής σύζυγος του Αγίου Πνεύματος, το φλογερό φίδι των μαγικών μας δυνάμεων, αυτή η ηλιακή ηλεκτρονική φωτιά που με

μεγαλειώδη τρόπο ξετυλίγεται και αναπτύσσεται στην σπονδυλική στήλη του ασκητή. Είναι μάταιο πράγμα να ξιπαζόμαστε για τον ζωώδη και σεξουαλικό νου!... αυτός από μόνος του μπορεί να μας οδηγήσει μόνο στο λάθος... Το διανοητικό μπορεί να δώσει την πολυτέλεια να κρύβουμε ελαττώματα, να τα αποκηρύξουμε, να τα καταδικάσουμε, να τα δικαιολογήσουμε, να τα τιτλοφορήσουμε με διάφορα ονόματα, να τα αποκρύψουμε, να τα κρύψουμε από την ξένη ματιά, να τα περάσουμε από ένα διαμέρισμα σε άλλο κλπ αλλά ποτέ να τα εξαλείψουμε. Το Εσωτεριστικό-Χριστικό δόρυ του Αγίου Γκριάλ και το ειδωλολατρικό δόρυ των ειρηνευτικών συνθηκών που επιδείκνυε ο Βοτάν είναι ένα ίδιο και μοναδικό δόρυ, κοντάρι ή Άγιο Ακόντιο που το είχαν για ιερό όλοι οι λαοί από την πιο μακρινή αρχαιότητα. Είναι αναντίρρητο ότι μόνο με αυτό το όπλο του Έρωτα που χουφτώνει η Θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνη κατά την διάρκεια της ιερής συνουσίας, μπορούμε στ' αλήθεια να εξαλείψουμε ριζικά μία προς μία όλες αυτές τις σκοτεινές οντότητες που προσωποποιούν τα ψυχολογικά μας ελαττώματα κατ, που στο σύνολο τους χαρακτηρίζουν το Ζωικό Εγώ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 37 Η ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΗ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

Αφού είχα δημιουργήσει το Ηλιακό Σώμα στο Σιδηρουργείο ων Κυκλώπων (το σεξ) έπρεπε να περάσω ένα διάστημα σε βαθείς στοχασμούς. Ταιριάζει με την ευκαιρία να ξεκαθαρίσουμε ότι μέσα στο χρυσό σώμα του ηλιακού ανθρώπου, σαν σε άγιο ποτήρι, περιέχονται η ανώτερη συγκίνηση, ο

νους του Γνωστικού ασκητή και η συνειδητή θέληση. Δεν είναι περιττό να υπογραμμίσουμε το υπερφυσικό γεγονός της δεύτερης γέννησης αφού είχα ντυθεί με το φόρεμα των γάμων της ψυχής στον ένατο

Δαντικό κύκλο, Στην κατοικία του έρωτα συνάντησα και άλλους αδελφούς και αδελφές που επίσης είχαν δουλέψει έντονα στο Αναμμένο Καμίνι του Ηφαίστου (το σεξ). Όλοι αυτοί άστραφταν δοξασμένα ανάμ εσα στις απερίγραπτες Θεϊκές μαγείες της Μεγάλης Παρασκευής, Ολόφωτο αναπηδά με πλήρη μεσημβρινή λαμπρότητα ότι μιλάω μυστικιστικά για τον ναό των «Δύο φορές γεννημένων». Θεϊκή

ανθρωπότητα,

εξαιρετικοί

άνθρωποι

διαφόρων

λαών,

χωρών,

γλωσσών! Σε εκείνο το ΑΟΥΛΑ ΛΟΥΣΙΣ κατάλαβα με πλήρη τρόπο την υπερφυσική ιδέα ότι ο άνθρωπος πρέπει να είναι και σαρκικά επίσης ένα με τον Θεό. Είναι αναντίρρητο ότι το ανθρώπινο πλάσμα μπορεί να Αυτοπραγματοποιηθεί εσώτατα μόνο παραδίδοντας το σώμα του στον Θεό. Αν και φαίνεται παράδοξο, είναι προφανές ότι, οι «δύο φορές γεννημένου: δεν έχουν όλοι διαλύσει το Εγώ.

Μετά την δεύτερη γέννηση με δίδαξαν έντονα στον ναό, τότε κατάλαβα ότι χρειαζόταν να πεθαίνω από στιγμή σε στιγμή αν δεν ήθελα να μετατραπώ σε έναν Χανασμούσεν με διπλό κέντρο βαρύτητος. Εξήγησα ήδη σε περασμένα μου βιβλία ότι οι Χανασμούσεν είναι κοσμικές αποτυχίες, αποβολές της Θεϊκής Μητέρας Κουνταλίνης, χαμένες περιπτώσεις. Είναι απαραίτητο, είναι επείγον να πεθάνουμε ριζικά στον ίδιο μας τον εαυτό, στην σάρκα, στο Εγώ με την σταθερή πρόθεση να ενσαρκώσουμε την δύναμη του Θεού μέσα μας. Χρειάζεται να συμφιλιωθούμε με τον υπέρτατο Δημιουργό κατά τρόπον ώστε Αυτός να μπορεί να αναγνωρίσει στην σάρκα την ίδια του την δημιουργία. Το φως και η σκόνη πρέπει να γιορτάσουν τους αρραβώνες τους και ο ουρανός και η γη να απελευθερωθούν μαζί στον έρωτα. Ένας νέος ουρανός διατίθεται πια και κατά τον ίδιον τρόπο πρέπει επίσης να δημιουργήσουμε μια νέα γη όμοια με αυτόν σε ομορφιά και μεγαλοπρέπεια. Το εξωτερικό δεν είναι παρά μόνο η προβολή του εσωτερικού. Όποιος είναι πλέον για τα καλά νεκρός, και έχει τον Θεό μέσα του, προβάλλει έναν παράδεισο. Βαθιοί συλλογισμοί δόνησαν την ψυχή μου... κατάλαβα σε βάθος και με πλήρη τρόπο κάθε ένα από τα ίδια μου τα ψυχολογικά ελαττώματα. Ω Μάχα Λάκσμι, Μάχα Σαρασβάτι, Ίσις, Αδωνία, Ινσομπέρτα, Τονανζίν, Θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνη! ΟΜ... Σάντι... Σάντι... Χωρίς εσένα Θεϊκή μου Μητέρα, δεν θα μπορούσα ποτέ να εξαλείψω τα κόκκινα Δαιμόνια του Σέθ, αυτές τις οντότητες των σκοταδιών που προσωποποιούν τα ελαττώματά μας. Μια οποιαδήποτε μέρα, δεν έχει σημασία η ημερομηνία, ούτε η ημέρα, ούτε η ώρα, με επισκέφθηκε ο Κέτερ της Εβραϊκής Καμπάλα, ο Γέρος των Ημερών, «ο Πατέρας μου που βρίσκεται εν κρυπτώ», «το απόκρυφο του απόκρυφου», «η καλοσύνη των καλοσυνών», «η συμπόνια της συμπόνιας».

Ο Κύριος κάθισε στον θρόνο του και είπε: Έτσι όπως δουλεύεις πηγαίνεις πολύ καλά, πρέπει να συνεχίσεις την εργασία σου... Περνούσε ο καιρός και εγώ πέθαινα από στιγμή σε στιγμή... η εργασία μου ήταν να καταλαβαίνω και να εξαλείφω.

Γραμμένο

είναι

με

αναμμένα

κάρβουνα

στο

μεγάλο

βιβλίο

των

μεγαλειοτήτων, ότι εκείνοι που έχουν πεθάνει στον εαυτό τους θα γίνουν δεκτοί στον κόσμο των νεκρών... Η περίπτωση μου δεν ήταν εξαίρεση στον νεκρικό κανόνα. Ντυμένος με αυτά τα νεκρικά ρούχα που συνηθίζω πάντα να χρησιμοποιώ μετά από κάθε αποσάρκωση έζησα τότε ευτυχής στην απόκρυφη κατοικία. Θέλω να τελειώσω το παρόν κεφάλαιο αντιγράφοντας και μέχρι και σχολιάζοντας συνοπτικά κάθε εδάφιο της Αιγυπτιακής εξομολόγησης.

Πάπυρος ΝΕΜΠΣΕΝΙ

-1, Ω εσύ, Πνεύμα που φεύγεις με μεγάλα βήματα και που αναδύεσαι στην Ηλιούπολη, άκουσε με! Εγώ δεν έχω διαπράξει διεστραμμένες πράξεις. Είναι φανερό ότι εκείνος που ήταν στην πραγματικότητα ικανός για κακοπροαίρετες πράξεις έπαψε να υπάρχει. Μόνο το Εγώ διαπράττει τέτοιες δράσεις, το Είναι του νεκρού ακόμα και με το σώμα ζωντανό, δεν θα πραγματοποιούσε τίποτε κακό.

-2. Ω εσύ, Πνεύμα, που εμφανίζεσαι στο Κέρ Αχά και που τα μπράτσα σου περιβάλλονται από μια φωτιά που καίει! Εγώ δεν έχω δράσει με βία. Ολόφωτο αναπηδά με πλήρη μεσημβρινή λαμπρότητα ότι η βία είναι πολύπλευρη. Το Εγώ παραβιάζει νόμους, βλάπτει υπολήψεις, βεβηλώνει, παραβιάζει ξένους νόες, σπάζει, τσαλακώνει, θαμπώνει, τρομοκρατεί τον πλησίον κλπ. Το Είναι σέβεται την ελεύθερη θέληση των ομοίων μας, είναι πάντα ειρηνικό και ευγενικό.

-3. Ω εσύ, Πνεύμα, που εμφανίζεσαι στην Ερμούπολη και που αναπνέεις την Θεϊκή ανάσα! Η καρδιά μου απεχθάνεται την βαναυσότητα. Το Εγώ βεβαίως είναι χονδροκομμένο, αδέξιο, ανίκανο, φίλος της ελαφρότητας, κτηνώδες από την φύση του και από το ζωικό ένστικτο. Το Είναι είναι διαφορετικό, εκλεπτυσμένο, σοφό, ικανό, θεϊκό, γλυκό, αυστηρό κλπ.

-4. Ω εσύ, Πνεύμα, που εμφανίζεσαι στις σκιές του Νείλου και που τρέφεσαι πάνω από τις σκιές των νεκρών! Εγώ δεν έχω κλέψει. Το Εγώ το ευχαριστεί η κλοπή, η αρπαγή, η λεηλασία, το πλιάτσικο, η απαγωγή, η κατάσχεση, η ατιμία, η εξαπάτηση, να αφαιρεί, να ζητά δανεικά και να μην τα επιστρέφει, να καταχράται την εμπιστοσύνη των άλλων και να παρακρατεί το ξένο πράγμα, να εκμεταλλεύεται τον πλησίον, να αφιερώνεται σε καταπατήσεις κλπ. Το Είναι απολαμβάνει να δίνει μέχρι και να απαρνείται τους καρπούς της δράσης, είναι χρήσιμο, ανιδιοτελές, ελεήμον, φιλάνθρωπο, αλτρουιστικό κλπ.

-5. Ω εσύ, Πνεύμα, που εμφανίζεσαι στο Ρέ Στάου και που τα μέλη σου σαπίζουν και μολύνονται! Εγώ δεν έχω σκοτώσει τους ομοίους μου. Η δολοφονία είναι πέρα από κάθε αμφιβολία η πιο μεγάλη διεφθαρμένη πράξη που υπάρχει στον κόσμο. Δεν εξοντώνουμε ή σβήνουμε την ζωή των άλλων μόνο με πιστόλια, αέρια, μαχαίρια, δηλητήρια, πέτρες, ξύλα, κρεμάλες κλπ, αλλά επίσης καταστρέφουμε την ζωή των ομοίων μας, με σκληρές λέξεις, βίαιες ματιές, πράξεις αχαριστίας, απιστίας, προδοσίας, καγχασμού κλπ. Πολλοί πατέρες και μητέρες θα ζούσαν ακόμα αν τα παιδιά τους δεν τους είχαν αφαιρέσει την ζωή με τις κακές τους πράξεις. Πολλοί θα ανάπνεαν ακόμα κάτω από το φως του ήλιου αν ο σύντροφος ή η σύντροφος τους το είχαν επιτρέψει. Ας θυμόμαστε ότι το ανθρώπινο ον σκοτώνει αυτό που αγαπά περισσότερο. Οποιαδήποτε ηθική ταλαιπωρία μπορεί να μας αρρωστήσει και να μας πάει στον τάφο. Κάθε αρρώστια έχει Ψυχολογικές αιτίες.

-6. Ω εσύ, Πνεύμα, που εμφανίζεσαι στον ουρανό με την διπλή μορφή του λιονταριού! Εγώ δεν έχω αφαιρέσει από το ζύγισμα του σταριού. Το Εγώ παραποιεί αυθαίρετα το βάρος των τροφίμων.

-7. Ω εσύ, Πνεύμα, που εμφανίζεσαι στην Λητόπολη και που τα δυο σου μάτια πληγώνουν σαν στιλέτα! Εγώ δεν έχω διαπράξει ατιμία. Το Είναι ποτέ δεν θα διέπραττε τέτοιο έγκλημα.

-8. Ω εσύ, Πνεύμα, με την εκθαμβωτική μάσκα που προχωράς αργά και προς τα πίσω! Εγώ δεν έχω αφαιρέσει αυτό που ανήκε στους Θεούς.

Το Εγώ το ευχαριστεί να λεηλατεί τους τάφους των Μεγάλων Μυημένων, να βεβηλώνει τους ιερούς τάφους, να κλέβει τα αξιοσέβαστα λείψανα, να βγάζει τις μούμιες από τις κατοικίες τους, να ψάχνει στο εσωτερικό της γης τα άγια πράγματα για να τα βεβηλώνει.

-9. Ω εσύ, Πνεύμα, που εμφανίζεσαι στην Ηρακλειούπολη και που συνθλίβεις και βασανίζεις τα κόκαλα! Εγώ δεν είπα ψέματα. Το Εγώ το ευχαριστεί η απάτη, η εξαπάτηση, η πλαστογραφία, η ζαβολιά, η ματαιότητα, το λάθος, ο μύθος, το φαινομενικό κλπ. Το Είναι είναι διαφορετικό, ποτέ δεν ψεύδεται, λέει πάντα την αλήθεια όσο και αν κοστίσει.

-10. Ω εσύ, Πνεύμα, που εμφανίζεσαι στην Μέμφιδα και που κάνεις να ξεπροβάλλουν και να μεγαλώνουν οι φλόγες! Εγώ δεν έχω αφαιρέσει την τροφή από τους ομοίους μου. Το Εγώ το ευχαριστεί να αφαιρεί το φαγητό από τους ομοίους του, να εμπορεύεται αθέμιτα με την ξένη τροφή, να την μειώνει, να την αφαιρεί, ακόμη και αν είναι πράγματα που δεν του ανήκουν, να πεινάνε οι λαοί ή διάφορες ομάδες ανθρώπων, να μονοπωλεί τρόφιμα, να τα ακριβαίνει, να βγάζει απ' αυτό ανόητες υπεραξίες, να παίρνει, να κλέβει, να ιδιοποιείται, να αρνείται ένα κομμάτι ψωμί στον πεινασμένο κλπ.

-11. Ω εσύ, Πνεύμα, που εμφανίζεσαι στο Αμέντι, Θεότητα των δύο πηγών του Νείλου! Εγώ δεν έχω δυσφημήσει. Το Εγώ το ευχαριστεί η συκοφαντία, η δολιότητα, το μουρμουρητό, η κακολογία, να υποτιμά τους άλλους, να δυσφημεί, να βρίζει κλπ. Το Είναι προτιμά να σιωπά αντί να βεβηλώνει τον Λόγο.

-12. Ω εσύ, Πνεύμα, που εμφανίζεσαι στην περιοχή των λιμνών και που τα δόντια σου λάμπουν σαν τον ήλιο! Εγώ δεν ήμουν επιθετικός. Το Εγώ είναι από την φύση του προκλητικό, καυστικό, ειρωνικό, δηκτικό, προσβλητικό, οξύ, του αρέσει η επίθεση, η έφοδος, η εφόρμηση, πληγώνει με το λεπτό χαμόγελο του Σωκράτη και σκοτώνει με το θορυβώδες γέλιο του Αριστοφάνη. Στο πάντα ειρηνικό Είναι ισορροπούν σοφά η γλυκύτητα και η γαλήνη.

-13 Ω εσύ, Πνεύμα, που ξεπροβάλλεις κοντά στην αγχόνη και που αδηφάγο ρίχνεσαι πάνω στο αίμα των θυμάτων! Να το ξέρεις: Εγώ δεν έχω δώσει θάνατο στα ζώα των ναών.

Τα καθαγιασμένα ζώα της Θεϊκότητας. Πλην όμως το Εγώ πληγώνει και δολοφονεί τα πλάσματα που είναι αφιερωμένα στον Αιώνιο. Το Είναι ξέρει μόνο να ευλογεί και να αγαπά και να κάνει τέλεια όλα τα πράγματα.

-14. Ω εσύ, Πνεύμα, που εμφανίζεσαι στην αχανή αίθουσα των τριάντα δικαστών και που τρέφεσαι με τα σωθικά των αμαρτωλών! Εγώ δεν έχω υπεξαιρέσει. Το Εγώ το ευχαριστεί να σφετερίζεται, να παίρνει, να καταχράται, να κλέβει, να ματαιώνει, να διαταράσσει, να κάνει άνω κάτω κλπ.

-15. Ω εσύ, Κύριε της παγκόσμιας τάξης που εμφανίζεσαι στην Αίθουσα της Αλήθειας-Δικαιοσύνης, μάθε! Εγώ δεν έχω μονοπωλήσει ποτέ τα καλλιεργήσιμα χωράφια. Η γη είναι όποιου την καλλιεργεί, ο εργάτης δουλεύει, καλλιεργεί, ιδρώνει. Πλην όμως οι δυνατοί, οι γαιοκτήμονες παρακρατούν, απορροφούν τα καλλιεργήσιμα χωράφια. Έτσι είναι το Εγώ.

-16. Ω εσύ, Πνεύμα, που εμφανίζεσαι στο Μπουμπάστις και που προχωράς οπισθοχωρώντας, μάθε! Εγώ δεν έχω κρυφακούσει πίσω από τις πόρτες. Το Εγώ είναι περίεργο .και διεστραμμένο από την φύση του και από ένστικτο. Λένε ότι οι καλύβες ή οι τοίχοι έχουν αυτιά και είναι φανερό ότι και οι πόρτες έχουν επίσης. Το Εγώ το γοητεύει να ανακατεύεται στα διάφορα πράγματα του πλησίον. Ο Μεφιστοφελής ή Σατανάς είναι πάντα αδιάκριτος, μικροπρεπής, ωτακουστής.

-17. Ω εσύ, Πνεύμα, Άστι, που εμφανίζεσαι στην Ηλιούπολη! Εγώ δεν έχω αμαρτήσει ποτέ υπερβάλλοντας με τον λόγο. Το εγώ συνηθίζει να είναι τσαρλατάνος, συνομιλητής, ομιλητής, πολυλογάς, φλύαρος, ομιλητικός, πάρλας, μπλαμπλάς, γλωσσάς, ανοιχτόστομος κλπ. Το Είναι λέει τα αυστηρώς απαραίτητα, δεν παίζει ποτέ με τον λόγο.

-18. Ω εσύ, Πνεύμα, Τάτουφ που εμφανίζεσαι στο Άτι! Εγώ δεν έχω προφέρει ποτέ κατάρες όταν κάποιος μου έχει κάνει ζημιά. Στο Εγώ αρέσει να καταριέται, να εξευτελίζει, να απεχθάνεται, να υποτιμά κλπ. Το Είναι ξέρει μόνο να αγαπά, να ευλογεί, να συγχωρεί.

-19. Ω εσύ, Πνεύμα Ουαμέντι, που εμφανίζεσαι στις σπηλιές του μαρτυρίου! Εγώ δεν έχω διαπράξει ποτέ μοιχεία.

Το

εγώ

είναι

διεφθαρμένος,

απατεώνας,

διεστραμμένος,

ψεύτης,

απολαμβάνει δικαιολογώντας την μοιχεία, εξυψώνοντάς την, δίνοντάς της άφατες πινελιές, λεπτές, δίνει την πολυτέλεια να την καλύπτει, να την κρύβει από τον ίδιο του τον εαυτό και από τους υπόλοιπους, να την διακοσμεί, να την στολίζει με νόμιμους κανόνες και γράμματα διαζυγίου, να την νομιμοποιεί με καινούριες τελετές αρραβώνων. Εκείνος που ζηλεύει την ξένη γυναίκα είναι εκ των πραγμάτων μοιχός ακόμα και αν δεν συνουσιάστηκε ποτέ μαζί της, στ' αλήθεια σας λέγω ότι η μοιχεία στα υποσυνείδητα υπερβάθη των πιο αγνών ανθρώπων συνηθίζει να έχει πολλαπλές πλευρές.

-20. Ω εσύ, Πνεύμα, που εμφανίζεσαι στον ναό του Ανσού και που κοιτάζει προσεκτικά τις προσφορές που σου φέρνουν! Ξέρε: ότι δεν έχω πάψει ποτέ να είμαι αγνός στην κοινωνία. Η απόλυτη αγνότητα είναι δυνατή μόνο όταν το Εγώ είναι τελείως νεκρό. Πολλοί αναχωρητές που εδώ στον φυσικό κόσμο πέτυχαν την αγνότητα, την παρθενικότητα της ψυχής, την εντιμότητα, την αθωότητα κλπ, όταν τους υπέταξαν σε δοκιμασίες στους υπερευαίσθητους κόσμους απέτυχαν, αδίκησαν, έπεσαν σαν τον Αμφόρτα, τον Βασιλιά του Γκριάλ, ανάμεσα στα απρεπή μπράτσα της Κούντρι, της Γκουντρίγια, εκείνης της μεθυστικής ξανθιάς που λεγόταν Ηρωδιάδα.

-21. Ω εσύ, Πνεύμα, που εμφανίζεσαι στο Χεχάτου, εσύ Αρχηγέ των αρχαίων Θεών! Εγώ δεν έχω φοβίσει ποτέ τους ανθρώπους. Στο Εγώ αρέσει να τρομοκρατεί, να τρομάζει, να σκιάζει, να εκφοβίζει τους άλλους, να απειλεί, να κατεδαφίζει ηθικά τον πλησίον, να τον συντρίβει, να τον καταπιέζει, να τον φοβίζει κλπ. Οι εμπορικοί οίκοι συνηθίζουν να στέλνουν στους κακοπληρωτές πελάτες τους υπενθυμίσεις μερικές φορές πολύ κομψές, αλλά πάντα απειλητικές.

-22. Ω εσύ, Πνεύμα καταστροφικό που εμφανίζεσαι στο Καονίλ! Εγώ δεν έχω παραβιάσει ποτέ την τάξη του χρόνου. Το Εγώ αλλάζει αυθαίρετα τα ωράρια και μεταβάλλει το ημερολόγιο. Είναι χρήσιμο να θυμηθούμε την αυθεντική τάξη των επτά ημερών της εβδομάδας: Δευτέρα, Τετάρτη, Παρασκευή, Κυριακή, Τρίτη, Πέμπτη, Σάββατο. Οι ψευτοσοφοί μετέβαλλαν αυτήν την τάξη.

-23. Ω εσύ, Πνεύμα, που εμφανίζεσαι στο Ουρίτ, και του οποίου την φωνή ακούω να ψάλλει! Εγώ ποτέ δεν έχω παραδοθεί στον θυμό. Το Εγώ είναι πάντα διατεθειμένο να αφεθεί στον θυμό, στην οργή, στην παρενόχληση, στην ενόχληση, στον εκνευρισμό, στην μανία, στην εξόργιση, στην λύσσα κλπ.

-24. Ω εσύ, Πνεύμα που εμφανίζεσαι στην περιοχή της λίμνης Χεκάτ με την μορφή ενός μωρού! Εγώ ποτέ δεν ήμουν κουφός στα λόγια της Δικαιοσύνης. Το Είναι αγαπά πάντοτε την ισότητα, το δικαίωμα, είναι αμερόληπτο, ευθύ, δίκαιο. Θέλει την νομιμότητα, αυτό που είναι θεμιτό, καλλιεργεί την αρετή και την αγιότητα, είναι ακριβές σε όλα του τα πράγματα, τέλειο, πλήρες, ποθεί την ακρίβεια, την ακριβή τήρηση. Αντίθετα το Εγώ προσπαθεί πάντα να δικαιολογεί και να συγχωρεί τα ίδια του τα. παραπτώματα, ποτέ δεν είναι ακριβές, επιθυμεί την εξαγορά, είναι παραδομένο στο να δωροδοκεί και να διαφθείρει τα δικαστήρια της ανθρώπινης δικαιοσύνης.

-25. Ω εσύ, Πνεύμα, που εμφανίζεσαι στο Ουνές και που η φωνή σου είναι τόσο διεισδυτική! Εγώ ποτέ δεν έχω ξεκινήσει μηνύσεις. Το Εγώ το ευχαριστεί το παράπονο, η διαφωνία, η φιλονικία, ο καυγάς, η διαμάχη, ο τσακωμός, είναι φίλος των χτυπημάτων, της πάλης, της εριστικότητας, της δικαστικής αγωγής, της προσφυγής, των διαπληκτισμών, των απαιτήσεων, των πολέμων κλπ. Αντίθετα θα λέγαμε ότι το Είναι είναι διαφορετικό: Αγαπά την ειρήνη, την ηρεμία, είναι εχθρός των σκληρών λόγων, απεχθάνεται τις λογομαχίες, τους καυγάδες. Λέει αυτό που έχει να πει, και μετά κρατάει σιωπή και αποσύρεται, αφήνοντας στους συνομιλητές του πλήρη ελευθερία να σκεφτούν, να δεχτούν ή να απορρίψουν.

-26. Ω εσύ, Πνεύμα Μπάστι, που εμφανίζεσαι στα Μυστήρια! Εγώ δεν έχω κάνει ποτέ τους ομοίους μου να χύσουν δάκρυα. Το κλάμα των καταπιεσμένων πέφτει πάνω στους ισχυρούς όπως ένας κεραυνός εκδίκησης. Το εγώ υποκινεί θρήνους και αθλιότητες παντού. Ο εντελώς νεκρός Μυημένος, αν και έχει ακόμα το σώμα του ζωντανό, απ' οπουδήποτε και αν περνά αφήνει σπίθες φωτός και χαράς.

-27. Ω εσύ, Πνεύμα, του οποίου το πρόσωπο βρίσκεται στο πίσω μέρος του κεφαλιού και που βγαίνεις από την απόκρυφη κατοικία

σου! Εγώ δεν έχω ποτέ αμαρτήσει εναντίον της φύσης με τους ανθρώπους. Οι

υποσεξουαλικοί

της

Λιλίτ,

ομοφυλόφιλοι,

παιδεραστές,

λεσβίες,

θηλυπρεπείς κλπ. είναι εκφυλισμένοι σπόροι, χαμένες περιπτώσεις, υποκείμενα που με κανέναν τρόπο δεν μπορούν να Αυτοπραγματοποιηθούν. Για αυτούς θα είναι τα εξώτερα σκοτάδια όπου ακούγεται μόνο το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών.

-28. Ω εσύ, Πνεύμα, με την γάμπα τυλιγμένη από φωτιά και που βγαίνεις από το Ακχεκχού! Εγώ ποτέ δεν έχω αμαρτήσει από ανυπομονησία. Η ανησυχία, η ανυπομονησία, η έλλειψη υπομονής και ειρηνικότητας είναι πρόσκομμα, εμπόδιο, κώλυμα για την εσωτεριστική δουλειά και την Εσώτερη Αυτοπραγμάτωση του Είναι. Το Εγώ είναι από την φύση του ανυπόμονο, ανήσυχο, έχει πάντα την τάση να αλλάζει, να εξοργίζεται, να λυσσάει, να γίνεται έξαλλο, να βράζει από θυμό, να ενοχλείται. Δεν ξέρει να περιμένει και είναι αναντίρρητο ότι αποτυγχάνει.

-29. Ω εσύ, Πνεύμα, που βγαίνεις από το Κενεμέτ και τον οποίον το όνομα είναι Κενεμτί! Εγώ δεν έχω βρίσει ποτέ κανέναν. Είναι φανερό ότι ο εντελώς νεκρός Μυημένος, επειδή εξάλειψε το Εγώ, έχει μέσα στον εαυτό του μόνο το Eίναι και είναι προφανές ότι αυτό είναι Θεϊκής φύσεως και για αυτό θα ήταν ανίκανος να βρίσει τον πλησίον. Το Είναι δεν προσβάλλει κανέναν, είναι τέλειο στην σκέψη, τον λόγο και τα έργα. Το Εγώ πληγώνει, κακομεταχειρίζεται, βλάπτει, προσβάλλει, βρίζει, αδικεί κλπ.

-30. Ω εσύ, Πνεύμα, που βγαίνεις από την Σαΐδα και που έχεις στα χέρια σου την προσφορά σου! Εγώ δεν έχω γίνει ποτέ μηνυτής. Το Εγώ το ευχαριστούν οι φασαρίες, οι ενοχλήσεις, ο σάλος, οι καυγάδες, οι σαματάδες, τα ξεφαντώματα, οι αναμπουμπούλες, οι μηνύσεις κλπ.

-31 Ω εσύ, Πνεύμα, που εμφανίζεσαι στην πόλη του Ντζεφίτ και τον οποίου τα πρόσωπα είναι πολλαπλά! Εγώ δεν έχω πράξει ποτέ απερίσκεπτα. Το Εγώ έχει πάντα την σημειούμενη τάση να κατακρημνιστεί, παρασύρεται, είναι αστόχαστο, σαστίζει, είναι απερίσκεπτο, παράτολμο, επιπόλαιο, επιθυμεί να

τρέξει, να κινηθεί βιαστικά, δεν έχει σύνεση. Το Είναι είναι πολύ διαφορετικό, βαθύ, στοχαστικό, σώφρον, υπομονετικό, γαλήνιο κλπ.

-32. Ω εσύ, Πνεύμα που εμφανίζεσαι στην Ούνθ και που είσαι γεμάτο οξυδέρκεια! Εμένα δεν μου έλειψε ποτέ ο σεβασμός προς τους Θεούς. Κατά την διάρκεια του παρόντος σκοτεινού κύκλου του Κάλι Γιούγκα οι άνθρωποι κοροϊδεύουν τους Άγιους Θεούς, τους Prajapatis ή Βιβλικούς Ελοχίμ. Τα πλήθη της μελλοντικής έκτης μεγάλης ράτσας θα επιστρέψουν στον σεβασμό των άφατων.

-33. Ω εσύ, Πνεύμα, στολισμένο με κέρατα και που βγαίνεις από το Σαντιού! Στις ομιλίες μου δεν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ υπερβολικές λέξεις. Παρατηρήστε τους φλύαρους των διαφόρων συχνοτήτων του ραδιοφώνου. Έτσι είναι το Εγώ, πάντα πολυλογάς.

-34. Ω εσύ, Νεφέρ Τούμ που βγαίνεις από την Μέμφιδα! Εγώ δεν έχω εξαπατήσει ποτέ, ούτε έχω δράσει με διαστροφή. Η απάτη έχει πολλές αποχρώσεις ψυχολογικού τύπου. Αισθάνονται εξαπατημένες οι παραπλανημένες αρραβωνιαστικιές, οι προδομένοι σύζυγοι, οι πατέρες και μητέρες που εγκαταλείφθηκαν ή πληγώθηκαν ηθικά από τα παιδιά τους, ο εργάτης που απολύθηκε άδικα από την δουλειά του, το παιδί που δεν πήρε το βραβείο που του υποσχέθηκαν, η εσωτεριστική ομάδα που εγκαταλείφθηκε από τον οδηγό της κλπ. Στο Εγώ αρέσει να εξαπατά, να διαφθείρει, να σαπίζει, να μολύνει όσα αγγίζει.

-35. Ω εσύ, Τούμ Σέπ που βγαίνεις από το Ντζεντού! Εγώ δεν έχω καταραστεί ποτέ τον Βασιλιά. Οι αρχηγοί της Πολιτείας είναι τα οχήματα του Κάρμα, γι' αυτό δεν πρέπει να τους καταριόμαστε.

-36. Ω εσύ, Πνεύμα, που η καρδιά σου είναι ζωντανή και που βγαίνεις από το Ντέπτ! Εγώ ποτέ δεν έχω βρωμίσει τα νερά. Θα ήταν το άκρον άωτον του παραλόγου ένας Μυημένος, με το εγώ τελείως νεκρό, να διέπραττε το έγκλημα να ρίχνει σκουπίδια ή βρωμιές στις λίμνες ή τα ποτάμια. Πλην όμως είναι φανερό ότι το Εγώ το γοητεύουν τέτοια εγκλήματα, απολαμβάνει να κάνει το κακό, δεν αισθάνεται συμπόνια για τα διάφορα

πλάσματα, δεν θέλει να καταλάβει ότι μολύνοντας το υγρό στοιχείο βλάπτει εκ των πραγμάτων όλα όσα έχουν ζωή.

-37. Ω εσύ, Χί, που εμφανίζεσαι στον ουρανό! Να το ξέρεις: τα λόγια μου ποτέ δεν ήταν υπεροπτικά. Το Εγώ είναι από την φύση του υπεροπτικό, υπερήφανο, αλαζονικό, αυταρχικό, περιφρονητικό, ακατάδεκτο. Συνηθίζει παρ' όλα αυτά να κρύβει την υπερηφάνεια του κάτω από τον χιτώνα του Αρίστιππου (ρούχο γεμάτο τρύπες και μπαλώματα) και μέχρι που έχει την πολυτέλεια να μιλάει με ψεύτικη πραότητα και ευλαβικές στάσεις, αλλά μέσα από τις τρύπες του ενδύματος του φαίνεται η ματαιότητά του.

-38. Ω εσύ, Πνεύμα, που δίνεις διαταγές στους Μυημένους! Εγώ δεν έχω καταραστεί ποτέ τους Θεούς. Οι διεστραμμένοι άνθρωποι απεχθάνονται και προσβάλλουν τους Θεούς, τους Αγγέλους ή Ντέβας.

-39. Ω εσύ, Νεχέμπ Νεφέρτ που βγαίνεις από την λίμνη! Εγώ ποτέ δεν ήμουν αναιδής ούτε αυθάδης. Η αναίδεια και η αυθάδεια βασίζονται στην έλλειψη ανθρωπιάς και υπομονής. Το Εγώ συνηθίζει να είναι βαρύ, ασεβές, άκαιρο, παράλογο, χονδροκομμένο, βιαστικό, αδέξιο.

-40. Ω εσύ, Νεχέμπ Κάου, που βγαίνεις από την πόλη! Εγώ δεν έχω ραδιουργήσει ποτέ, ούτε έχω βοηθήσει άλλους. Το Εγώ θέλει να ανάβει, να αναρριχηθεί στην κορυφή της κλίμακας, να γίνει αισθητό, να είναι κάποιος στην ζωή κλπ. Το εγώ είναι φαρσέρ, ταραχοποιός, ραδιούργος, μηχανορράφος, σκευωρός, φίλος της ίντριγκας, της συνομωσίας, δύσκολος, σκοτεινός, επικίνδυνος.

-41. Ω εσύ, Πνεύμα, του οποίου το κεφάλι είναι αγιασμένο και που ξάφνου βγαίνεις από τον κρυψώνα σου! Να το ξέρεις: εγώ δεν έχω πλουτίσει με παράνομο τρόπο. Το Εγώ ζει σε σχέση με το «περισσότερο», η συσσωρευτική διαδικασία του Εγώ είναι σίγουρα τρομακτική: περισσότερα χρήματα, δεν έχουν σημασία τα μέσα,

ακόμα

και

αν

εξαπατήσει,

υπεξαιρέσει,

κλέψει,

παγιδεύσει.

Μεφιστοφελής είναι εκρηκτικός, διεστραμμένος, κακοποιός. Έτσι ήταν πάντα ο Σατανάς, το «Εγώ ο Ίδιος».

-42. Ω εσύ, Πνεύμα, που βγαίνεις από τον κατώτερο κόσμο και έχεις μπροστά σου το κομμένο σου χέρι! Εγώ ποτέ δεν έχω περιφρονήσει τους Θεούς της πόλης μου. Αυτές οι άφατες θεότητες, οι προστάτες άγγελοι του πλήθους, τα οικογενειακά πνεύματα κλπ αξίζουν τον θαυμασμό και τον σεβασμό μας. Αυτά είναι οι Θεοί Τιμωροί των αρχαίων χρόνων. Κάθε οίκημα, λαός, μητρόπολη ή χωριουδάκι έχει τον πνευματικό του οδηγό, τον Πραγιαπάτι του. δεν υπάρχει οικογένεια που να μην έχει τον δικό της πνευματικό διευθύνοντα. Το εγώ περιφρονεί τέτοιους ποιμένες της ψυχής.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 38 ΤΟ ΒΡΥΧΩΜΕΝΟ ΚΤΗΝΟΣ

Πριν από την δεύτερη Τρανσαλπαλνιάνα καταστροφή που μετάλλαξε εκ βάθρων την εμφάνιση του γήινου φλοιού, υπήρχε μια παλιά ήπειρος που τώρα είναι βυθισμένη στα νερά του Ατλαντικού. Θέλω να αναφερθώ με έμφαση στην Ατλαντίδα, γύρω από την οποία είναι προφανές ότι υπάρχουν παντού αναρίθμητες παραδόσεις. Κοιτάξτε ονόματα ξένων Ατλάντων ή βάρβαρων γλωσσών, όπως συνήθιζαν να λένε οι κρετίνοι εκείνοι Έλληνες που ήθελαν να σκοτώσουν τον Αναξαγόρα όταν τόλμησε να υποπτευθεί ότι ο ήλιος ήταν λίγο μεγαλύτερος από την μισή Πελοπόννησο. Ονόματα, λέω, μεταφρασμένα στα αιγυπτιακά από τους ιερείς της Σαΐδος και τυλιγμένα με την αρχική τους σημασία από τον θεϊκό Πλάτωνα για να τα αδειάσει μετά θαυμαστά στην διάλεκτο της Αττικής. Κοιτάξτε την διαμαντένια κλωστή της χιλιόχρονης παράδοσης από τα χρόνια του Σόλωνα, συνεχίζοντας μετά με τους δύο Κριτίες και τον Δάσκαλο Πλάτωνα... Κοιτάξτε, σας λέω, εξαιρετικές περιγραφές βοτανολογίας, γεωγραφίας, γεωλογίας, πολιτικής, θρησκείας, εθιμολογίας κλπ των Ατλάντων. Κοιτάξτε επίσης, με μάτια αντάρτη αετού, καλυμμένους υπαινιγμούς για τους πρώτους Θεϊκούς Βασιλιάδες εκείνης της παλιάς προκατακλυσμιαίας χώρας για τους; Οποίους έχουν τόσες αναφορές ο μεσογειακός Παγανισμός και τα ιερά κείμενα του ανατολικού κόσμου. Μεγαλοπρεπείς Βασιλιάδες για τους οποίους αναφέρουν οι εκπληκτικές σημειώσεις του Διόδωρου του Σικελιώτη που ακόμα χρειάζεται να μελετηθούν, με λεπτομερείς υπολογισμούς.

Κοιτάξτε, τελικά, και αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον, την ίδια την θυσία της Ιερής Αγελάδας, χαρακτηριστική των Βραχμάνων, των Εβραίων, των Μωαμεθανών, των ευγενών ευρωπαίων και χιλιάδων άλλων λαών... Είναι αναντίρρητο ότι το διασημότατο και άφθαρτο μας Ταυρομαχικό αμφιθέατρο κατά βάθος δεν είναι παρά μια αρχαιότατη προγονική επιβίωση εκείνης της γιορτής της Ατλαντικής θυσίας της οποίας περιγραφές βρίσκουμε ακόμα σε πολλά μυστικά βιβλία. Στην πραγματικότητα είναι πολλοί οι μύθοι που υπάρχουν στον κόσμο, γύρω από αυτούς τους λυτούς ταύρους στον ναό του Ποσειδώνα, ζώα που δεν τα υπέτασσαν κτηνωδώς όπως σήμερα, με βούκεντρα και σπαθιά, παρά με δεσμά και άλλες τέχνες της κλασσικής ταυρομαχίας. Νικημένο

πλέον

στον ιερό κύκλο το συμβολικό κτήνος σφαζόταν προς τιμήν

των Αγίων θεών της Ατλαντίδος οι οποίοι, όπως και ο ίδιος ο Ποσειδώνας, είχαν υπεξελιχθεί από την πρωταρχική Ηλιακή κατάσταση μέχρι που μετετράπησαν σε ανθρώπους Σεληνιακού τύπου. Η κλασσικά ταυρομαχική τέχνη είναι βέβαια κάτι μυητικό και (σχετισμένο με την μυστηριακή λατρεία της Ιερής Αγελάδας. Κοιτάξτε τον Ατλάντιο κύκλο του ναού του Ποσειδώνα, και τον τωρινό, βεβαίως δεν είναι παρά ένας ζωντανός ζωδιακός, στον το οποίο έναστρο κάθεται το αξιότιμο κοινό. Ο Πρωτοπόρος ή Ιεροφάντης είναι ο Δάσκαλος, οι πεζοί μπαντιγιέρος 1 είναι οι σύντροφοι. Οι πικαδόρες2 με την σειρά τους είναι οι μαθητευόμενοι. Για αυτό αυτοί οι τελευταίοι είναι πάνω σε άλογα, δηλαδή με όλο το φορτίο πάνω στο όχι δαμασμένο σώμα τους, το οποίο συνήθως πέφτει νεκρό στον αγώνα 3. Οι σύντροφοι, όταν βάλουν τις μπαντερίγιας ή τα μπαστούνια αρχίζουν πια να αισθάνονται ανώτεροι από το θηρίο, από το ζωϊκό εγώ. Δηλαδή είναι, όπως ο Αρτζούνα της Μπαγκαβάντ Γκιτά, οι διώκτες του μυστικού εχθρού, ενώ ο Δάσκαλος με τον μανδύα της ιεραρχίας του, δηλαδή με την κυριαρχία της Μάγια και χουφτώνοντας με την δεξιά του το πυρογενές σπαθί της θέλησης, γίνεται, όπως ο θεός Κρίσνα του παλιού εκείνου ποιήματος, όχι ο διώκτης αλλά ο φονιάς του Εγώ, του κτήνους, του τρομακτικού βρυχώμενου τέρατος που 1

Μπαντιγιέρος: οι πεζοί ταυρομάχοι που περισπούν τον ταύρο

Πικαδόρες: είναι έφιπποι που έχουν σκοπό να καρφώσουν τον ταύρο για να τον αποδυναμώσουν

Στα παλιά χρόνια τα άλογα δεν έφεραν προστασία και πολλές φορές σκοτώνονταν στην προσπάθεια

έβλεπε επίσης στο Κάμελοτ ή Καμαλόκα ο ίδιος ο βασιλιάς Αρθούρος, ανώτατος αρχηγός των διακεκριμένων ιπποτών της στρογγυλής τραπέζης. Είναι λοιπόν, η λαμπρή Ατλάντεια ταυρομαχία, μια βασιλική τέχνη βαθιά σημασιολογική για όσα μας διδάσκει μέσω του λαμπρού συμβολισμού της, του σκληρού αγώνα που πρέπει να μας οδηγήσει μέχρι την διάλυση του Εγώ. Οποιαδήποτε αναδρομική ματιά σχετικά με τον ταυρομαχικό εσωτερισμό, είναι αναμφίβολο ότι μπορεί να μας οδηγήσει σε εσωτεριστικές ανακαλύψεις σπουδαιότατης μορφής. Σαν γεγονός άμεσης επικαιρότητας δεν είναι περιττό να αναφέρουμε την βαθιά αγάπη που αισθάνεται ο ταυρομάχος για την παρθένο του. Είναι φανερό ότι παραδίδεται σε αυτήν τελείως πριν εμφανιστεί με το φωτεινό του κοστούμι στο αμφιθέατρο. Αυτό έρχεται να μας θυμίσει τα Μυητικά Μυστήρια, την τρομερή θυσία της ιερής αγελάδας και τις αρχαϊκές λατρείες της Ιούς, οι καταγωγές των οποίων προέρχονται επισήμως από την χαραυγή της ζωής στον πλανήτη μας γη. Είναι συγκινητικό, σαφές και οριστικό, ότι μόνο η Ιώ, η Ντέβι Κουνταλίνη, η Ιερή Αγελάδα, η Θεϊκή Μητέρα κατέχει στ' αλήθεια αυτήν την μαγική φιδίσια φωτιά που μας επιτρέπει να κάνουμε κοσμική σκόνη το ζωικό Εγώ, τον τρομερό ταύρο, το βρυχώμενο κτήνος του κύκλου της ύπαρξης. Ο Πάρσιφαλ, ο τορέρο του αστρικού, μετά τον σκληρό αγώνα στον θαυμάσιο κύκλο της ζωής, μετατράπηκε, εκ των πραγμάτων και δικαιωματικά, σε αυτόν τον αγνό αθώο του Βαγκνερικού δράματος που παρουσιάστηκε από την φωνή της σιωπής ανάμεσα στις εξαίσιες λαμπρότητες του Αγίου Γκριάλ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 39 ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΡΟΔΟΊΈΣ

-Και είδα. να βγαίνουν από το στόμα του Δράκοντα και από το στόμα του Θηρίου και από το στόμα τον ψεύτικου προφήτη τρία βρώμικα πνεύματα με μορφή βατράχου. Επειδή είναι πνεύματα δαιμονίων που κάνουν τερατουργίες και στέλνονται στους Βασιλείς της γης σε όλον τον κόσμο για να τους συγκεντρώσουν στην μάχη εκείνης της μεγάλης μέρας του Θεού του Παντοδύναμου.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ.

Γραμμένο είναι με αναμμένα κάρβουνα στο θαυμάσιο βιβλίο όλων των λάμψεων ότι αυτοί είναι οι τρεις προδότες που δολοφόνησαν τον Χιράμ, ή καλύτερα θα λέγαμε τον Χιράμ-Όσιρι, τον Εσώτερο Θεό κάθε ανθρώπου που έρχεται στον κόσμο. Πρέπει να ψάξουμε με άπειρη λαχτάρα, μέσα σε εμάς τους ίδιους, τους τρεις δολοφόνους του μυστικού Δάσκαλου, μέχρι που στο τέλος, μια οποιαδήποτε μέρα (δεν έχει σημασία η ημερομηνία, ούτε η μέρα, ούτε η ώρα) να μπορέσουμε να αναφωνήσουμε με όλες τις δυνάμεις της ψυχής μας: ο Βασιλιάς πέθανε. Ζήτω ο Βασιλιάς! Είναι φανερό ότι ο πρώτος προδότης είναι βέβαια το αηδιαστικό δαιμόνιο της επιθυμίας. Είναι αναντίρρητο ότι ο δεύτερος άπιστος είναι το τρομακτικό δαιμόνιο του νου. Καταλήγει παθιασμένος, σαφής και οριστικός ο τρίτος προδότης, το αχρείο δαιμόνιο της κακής θέλησης. Ο Ιούδας είναι ο πρώτος, εκείνος που πουλάει τον μυστικό Χριστό για τριάντα αργύρια.

Ο Πιλάτος είναι ο δεύτερος, πάντοτε πλένει τα χέρια του και διακηρύσσεται αθώος, ποτέ δεν αναγνωρίζεται λανθασμένος. Ο Καϊάφας είναι ο τρίτος, ποτέ δεν κάνει την θέληση του Πατέρα, μίσησε τον Κύριο και ακόμα συνεχίζει να τον μισεί Η καταγωγή αυτών των τριών κακοποιών είναι βέβαια υπερβολικά σκοτεινή. Είναι αναμφίβολο ότι εξελίσσονται από την τρομερή διαστροφή των τριών Γκούνας:

Σάττβα είναι η Γκούνα της παγκόσμιας αρμονίας. Ράτζας είναι η Γκούνα της συγκίνησης. Τάμας είναι η Γκούνα της ενέργειας. Οποιοσδήποτε φωτισμένος Ιεροφάντης θα μπορέσει να επαληθεύσει από μόνος του με σαφή τρόπο, μελετώντας τα Ακασικά αρχεία της φύσης, το βαρυσήμαντο γεγονός της απόλυτης ισορροπίας των τριών Γκούνας του μυστηρίου στην διάρκεια της βαθιάς νύχτας της μεγάλης Πραλάγια. Όταν αυτές οι τρεις Γκούνας ανισορροπούν στους δίσκους της κοσμικής ζυγαριάς τότε ξεκινά η χαραυγή της νέας μέρας. Ο Κρίσνα, εκείνος ο επιφανής άνδρας που άλλοτε εκπλήρωσε μια γιγάντια αποστολή στην ιερή γη των Βέδας, αναφερόμενος με έμφαση στις τρεις Γκούνας της Αρχαίας σοφίας είπε:

-Αν το ενσαρκωμένο ον πεθάνει όταν κυριαρχεί η Σάττβα, τότε πηγαίνει στην σφαίρα των ευσεβών που λατρεύουν το πιο υψηλό. Αν την στιγμή του θανάτου κυριαρχεί η Ράτζας γεννιέται κανείς ανάμεσα σε ανθρώπους αφοσιωμένους στην δράση και αν κυριαρχεί η Τάμας γεννιέται ανάμεσα σε όντα που δεν συλλογίζονται. Όσοι

έχουν

Σαττβική

ιδιοσυγκρασία

πηγαίνουν

ψηλά

(στις

ανώτερες σφαίρες τον σύμπαντος). Οι Ρατζασικοί μένουν στο μέσον. Ξαναγεννιούνται με ανθρώπινο σώμα με άμεσο ή έμμεσο τρόπο χωρίς να τους έχει δοθεί η πολυτέλεια κάποιων διακοπών στις ανέκφραστες περιοχές. Οι Ταμασικοί πηγαίνουν κάτω. Βυθίζονται στο εσωτερικό της γης, εισέρχονται στο βυθισμένο ορυκτό βασίλειο, για να οπισθοχωρήσουν εξελισσόμενοι καθοδικά στον χρόνο, κατεβαίνοντας τα σκαλιά: ζωικό, φυτικό και ορυκτό. Μετά βγαίνουν πάλι στο φως του ήλιου και

ξαναρχίζουν μια νέα ανάβαση εξελικτικού τύπου που πρέπει να ξαναρχίσει από την σκληρή πέτρα. Και εκείνος ο διάσημος Κύριος ξαναπήρε τον λόγο για να πει τα εξής:

-Όταν η γνώση λάμπει μέσω των αισθήσεων, πρέπει να ληφθεί υπ' όψιν ότι κυριαρχεί η Σάττβα. Όταν επικρατούν η απληστία, η δράση, η σύλληψη νέων επιχειρήσεων, η ανησυχία και η επιθυμία τότε, ώ Μπαράτα! κυριαρχεί η Ράτζας. Και όταν κυριαρχεί η Τάμας, ώ Καουντέγια! επικρατεί το νοητικό σκοτάδι, η αδράνεια, η αμέλεια και η ψευδαίσθηση. Εξατμίζοντας τις τρεις Γκούνας, που προκαλούν αυτό το σώμα, το ενσαρκωμένο Είναι απελευθερώνεται από την γέννηση, τον θάνατο, τα γηρατειά και τα βάσανα και γίνεται αθάνατο. Η Κουνταλίνη Γιόγκα διδάσκει με λαμπρό τρόπο ότι η Bhujangini ή φιδίσια δύναμη βρίσκεται κουλουριασμένη τρεισήμισι φορές μέσα στο Κοκκυγικό Τσάκρα. Οι τρεις κύκλοι αντιπροσωπεύουν τις τρεις Γκούνας της Πρακρίτι: Σάττβα, Ράτζας και Τάμας, Είναι ένα αξίωμα της απόκρυφης σοφίας ότι η υπόλοιπη μισή ουρά αντιπροσωπεύει την Βιρκρίτις, την μετατροπή της Πρακρίτι του αιώνιου θηλυκού. Το ευαγγέλιο του Κυρίου Βούδα λέει:

-Οι τρεις κόρες του Μαρά (οι τρεις διεστραμμένες Γκούνας) πείραξαν τον Μποδισάτβα, αλλά δεν τις έλαβε υπ' όψιν και όταν είδε ο Μαρά ότι δεν μπορούσε να ανάψει καμία επιθυμία στην καρδιά του νικηφόρου Σράμανα, διέταξε όλα τα κάκιστα πνεύματα που υπάκουαν στις διαταγές του, επιτέθηκαν και εκφόβισαν τον μεγάλο Μούνι, αλλά ο καλότυχος τα παρατήρησε όπως κάποιος κοιτάζει τα αθώα παιχνίδια των παιδιών και το φλογερό μίσος των κακών πνευμάτων έμεινε

χωρίς

αρωματισμένες

αποτέλεσμα. υγιεινές

Οι

αύρες

φλόγες και

οι

της

κόλασης

μαινόμενες

έγιναν ακτίνες

μετατράπηκαν σε άνθη του λωτού. Μπροστά σε αυτά ο Μαρά (ο δράκος των σκοταδιών) και ο στρατός του κρύφτηκαν. Εν τω μεταξύ, από τα ουράνια ύψη, έπεφτε μια

βροχή από λουλούδια και ακούγονταν οι φωνές των καλών πνευμάτων: Κοιτάξτε τον μεγάλο Μούνι! Το μίσος δεν κινεί το πνεύμα του! οι λεγεώνες του κακού (αυτοί οι κόκκινοι διάβολοι που αποτελούν το φημισμένο Εγώ) δεν τον φοβίζουν. Είναι αγνός και σοφός, είναι γεμάτος με αγάπη και συμπόνια. Όπως οι ακτίνες του ήλιου σαρώνουν τα σκοτάδια του κόσμου έτσι και αυτός που επιμένει στο ψάξιμο του, θα βρει την αλήθεια και η αλήθεια θα τον φωτίσει. Μέχρι εδώ μερικά ιερά εδάφια του ευαγγελίου του Κυρίου μας Βούδα. Πολλούς αιώνες μετά, ο Θεϊκός Ραβί της Γαλιλαίας φώναζε με όλες τις δυνάμεις της ψυχής του:

Γνωρίστε τη αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει. Ο Θεός είναι Πνεύμα, λέει το χριστιανικό ευαγγέλιο, και αυτοί που τον λατρεύουν, στο Πνεύμα και στην Αλήθεια πρέπει να τον λατρεύουν. Όταν, μ' όλα ταύτα, έρθει το Πνεύμα της Αλήθειας, Αυτό θα σας διδάξει όλες τις αλήθειες, επειδή δεν θα μιλάει για τα δικά του, παρά θα λέει όλα τα πράγματα που θα έχει ακούσει, και θα σας μιλήσει για τα μελλούμενα.

Γραμμένο είναι, με χαρακτήρες φλογερής φωτιάς, ότι μόνο πεθαίνοντας στον εαυτό μας μπορούμε να ενσαρκώσουμε το Πνεύμα της Αλήθειας, σε αυτόν που ξέρει ο Λόγος δίνει δύναμη. Κανείς δεν τον πρόφερε, κανείς δεν θα τον προφέρει παρά μόνο εκείνος που τον έχει Ενσαρκώσει. Ο Σιντάρτα, ο Βούδας, αυτός που εκπληρώνει αυτό που έχει σκοπό, όπως ο Πάρσιφαλ του Βαγκνερικού Δράματος, χουφτώνει θαρραλέα το δόρυ του Έρωτα για να εξοντώσει πρώτα τα Δαιμόνια του Σέθ (το Εγώ) και μετά τις τρεις Μαινάδες που κατοικούν στις τρομερές αβύσσους του Αχέροντα. Ο Γκαουτάμα ήταν σίγουρα ένας μάγος της Ταντρικής Μύησης, εφάρμοσε το Σαάχα Μαϊτούνα έντονα και χειρίστηκε το δόρυ με μοναδική μαεστρία

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 40 ΓΑΛΗΝΗ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗ

Κάθε ένας από Εμάς ξέρει πολύ καλά ότι η διάλυση του Εγώ αντιστοιχεί με την εσωτεριστική δουλειά στις αριστερές αβύσσους του Αχέροντα. Είναι εμφανές ότι εμείς οι Αδελφοί του Μυστικού Τάγματος, ήμασταν τελείως νεκροί, πλην όμως θέλαμε να εισχωρήσουμε σε μια ανώτερη δουλειά. Όλοι υποφέραμε γεμάτοι από εσωτερικούς πόθους, θέλαμε να ελαττώσουμε σε κοσμική σκόνη αυτές τις τρεις κλασσικές Μαινάδες που ο Δάντης έβλεπε στις κολάσιες αβύσσους. Μας ειπώθηκε στον Ναό ότι έπρεπε να περιμένουμε με άπειρη υπομονή του Αββά του Μοναστηριού, όμως είναι φανερό ότι οι ώρες μας φαίνονταν μακριές και ενοχλητικές... ο Αξιοσέβαστος δεν φαινόταν να βιάζεται καθόλου. Κατέληξε να είναι κάτι μοναδικό και ασυνήθιστο να βλέπεις αυτούς τους Μυημένους της Λ.Α., πολύ κουρασμένους, ενοχλημένους και κακοδιάθετους. Μερικοί αδελφοί, πολύ σεβάσμιοι, περιφέρονταν παντού, εδώ, εκεί και παραπέρα διαμαρτυρόμενοι για την ιδιαίτερη αργοπορία του Ηγούμενου. Υπάρχουν περιπτώσεις που σε εκπλήσσουν πολύ στην ζωή και μια από αυτές ήταν η ξαφνική είσοδος του Αββά στον ναό. Όλοι οι αδελφοί του τάγματος μας έμειναν άναυδοι, εμβρόντητοι, επειδή είχαν πλέον χάσει την ελπίδα να δουν τον Δάσκαλο. Μπροστά στην ιερή αδελφότητα, μίλησε ο Αξιοσέβαστος λέγοντας: «Από εσάς, αδελφοί, λείπουν δυο αρετές που έχει αυτός ο αδελφός». Αυτά είπε δείχνοντας με με το δάχτυλο... Μετά με γλυκό και επιβλητικό τρόπο ταυτόχρονα μου είπε: «Πέστε τους αδελφέ ποιες είναι αυτές οι δύο αρετές!». «Πρέπει να ξέρουμε να είμαστε υπομονετικοί, πρέπει να ξέρουμε να είμαστε γαλήνιοι». Έτσι μίλησα με αργή και καθαρή φωνή... «Βλέπετε τώρα; Πειστήκατε;» αναφώνησε ο Αββάς. Τρομαγμένοι και έκθαμβοι ταυτόχρονα όλοι επέλεξαν να κρατήσουν μια τρομερή σιωπή...

Είναι αναμφίβολο ότι όλοι οι αδελφοί έπρεπε να επανεξεταστούν για την ανώτερη δουλειά αφού μόνο το ασήμαντο μου άτομο βγήκε νικητής από την δύσκολη δοκιμασία. Πού αργότερα στον χρόνο έπρεπε να εμφανιστώ μπροστά στην αδελφότητα ενός άλλου μοναστηριού της Λ Α. για να λάβω συγκεκριμένες οδηγίες και να υπογράψω κάποια σημαντικά έγγραφα. Θα δούλευα εντατικά στις σεληνιακές ατομικές κολάσεις εκμηδενίζοντας τις τρεις Κόρες του Μαρά και είναι φανερό ότι γι’ αυτόν τον λόγο έπρεπε πρώτα να λάβω οδηγίες και νουθεσίες. Δεν περιττεύει να τονίσω το υπερβατικό γεγονός μιας ολοκληρωμένης εργασίας στο βυθισμένο ορυκτό βασίλειο του πλανήτη Γη, επειδή είναι φανερό ότι στα Τάρταρα είχα ελαττώσει σε κοσμική σκόνη το ζωικό Εγώ. Πλην όμως, είναι αναντίρρητο ότι η ανώτερη δουλειά στις σεληνιακές αβύσσους, για να εξαλείψω τους τρεις προδότες του Χιράμ-Όσιρι, έπρεπε να είναι αναμφίβολα πολύ πιο δύσκολη. Με προειδοποίησαν και με συμβούλεψαν με τα εξής λόγια.

-Πρέπει να προσέξεις πολύ το σεληνιακό κρύο (σαν να μου έλεγαν να μην εγκαταλείπεις την σεξουαλική μαγεία). Έχετε το εγώ τελείως νεκρό, όμως αν

διαπράττατε το λάθος να πέσετε εκ νέον στην ζωική γέννηση, τότε το εγώ θα αναβίωνε σιγά σιγά. Σε κατάσταση Νιρβικάλπα Σαμαντί με πήγε ο Θεϊκός μου ΑΥΓΟΕΙΔΕΣ1 στον Σεληνιακό Κόσμο, τότε με συμβούλεψε σοφά. Η ψυχή μου συγκινήθηκε στα πιο εσώτερα βάθη της όταν συνάντησε εκεί τον Αρχαίο του ναού των δύο φορές γεννημένων, τον αγαπημένο μας πρύτανη. Ο ιερός γέρος φαίνεται να έχει όλα τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά του λεμονιού, όμως είναι εμφανές ότι ακτινοβολούσε άπειρη αγάπη... Κατάλαβα ότι για να έχω δικαίωμα στην άνοδο στον σεληνιακό ουρανό, έπρεπε

προηγουμένως

να

κατέβω

στις

σεληνιακές

κολάσεις

και

να

αντιμετωπίσω θαρραλέα τις τρεις Μαινάδες.

-Έλα Μέδουσα να σε κάνουμε πέτρα (φωνάζουν οι διεστραμμένες) κάναμε άσχημα που δεν εκδικηθήκαμε την θρασεία είσοδο του Θησέα.

Ασαφής νεοπλατωνικός όρος, που σημαίνει «φωτεινό σώμα», αναφερόμενος στον Εσώτερο. Στο

πρωτότυπο AUGOEIDES.

Όταν θέλησα να ανέβω την συμβολική σκάλα του Ιακώβ, ο Ιερός γέρος του ναού έκοψε από το δέντρο της γνώσης ένα θαυμάσιο κλαδί και μου το έδωσε να το μυρίσω. Εκείνο το άρωμα ήταν Νιρβανικό, παραδεισιακό.

-Να μυρίζεις πάντα αυτό το κλαδί για να. μπορείς να ανεβαίνεις. Αυτά ήταν τα λόγια του Μυημένου.

Πρέπει να τρεφόμαστε με το θαυμάσιο άρωμα του δέντρου της επιστήμης του καλού και του κακού, όμως να μην το τρώμε... αυτός είναι ο Νόμος. Στις αβύσσους της σελήνης άρχισα την δουλειά μου με τον Ιούδα, το δαιμόνιο της επιθυμίας, τον θεοσοφικό Κάμα Ρούπα, Είναι πολύ λυπηρό ότι πολλοί αγνοούντες άνθρωποι μπερδεύουν αυτόν τον πρώτo προδότη με το άστρινο ή αστρικό σώμα που οι δυο φορές γεννημένοι έχουν κατασκευάσει στο Αναμμένο Καμίνι του Ηφαίστου. Η Θεά με το Κεφάλι του Σκορπιού, η τρίτη άποψη της Θεϊκής μου Μητέρας Κουνταλίνης, περπατώντας μέσα στο τερατώδες πάθος μεταμφιεσμένη σε μυστηριώδη σκορπιό, έκανε να βρέξει πάνω του το κύπελλο της καταστροφής Να εδώ που οι Θεοί, που με βοηθούσαν, ξέσκισαν το στήθος της πρώτης Μαινάδας χωρίς καμία συμπόνια. Η Θεά με το Κεφάλι του Λιονταριού, τρομερά Θεϊκή, ακινητοποίησε τα μέλη του και του απέσπασε όλη την κτηνώδη δύναμη που κατείχε. Περιττεύει να πούμε με πλήρη επιτυχία και μεγάλη έμφαση ότι σε καλή ώρα και χάρις στην βοήθεια της Θεϊκής μου Μητέρας Κουνταλίνης, έγινε στάχτες το τρομακτικό δαιμόνιο της επιθυμίας, ο μοχθηρός Ιούδας. Λίγο αργότερα έπρεπε να συνεχίσω την δουλειά μου με το ανήσυχο δαιμόνιο του νου που τόση πίκρα μας φέρνει, τον βδελυρό Πιλάτο όλων των καιρών. Αυτή η ποταπή κλασσική Μαινάδα προφανώς έχει προκαλέσει αρκετή σύγχυση στο διανοητικό αξιοσημείωτων απόκρυφων ερευνητών... Είναι φανερό ότι μερικοί πολύ σοβαροί συγγραφείς μπέρδεψαν τον εσωτερικό Πιλάτο του καθενός με το αυθεντικό και νόμιμο νοητικό σώμα που οι δυο φορές γεννημένοι κατασκεύασαν υπομονετικά στο Σιδηρουργείο των Κυκλώπων.

-Πίσω, ω νοητικό δαιμόνιο, εσύ, για το οποίο ο Όσιρις (το εσώτερο Είναι κάθε ανθρώπινου όντος) αισθάνεται τρόμο! Απομακρύνσου από την βάρκα μου που

την σπρώχνουν ευμενείς άνεμοι.

Και κραύγασα με δυνατή φωνή, όπως βρυχάται ένα λιοντάρι, καλώντας με όλες τις δυνάμεις της ψυχής μου την Θεϊκή μου Μητέρα Κουνταλίνη καθώς επτά βροντές επανέλαβαν τις κραυγές μου...

-Οι Θεοί της απέραντης γης είναι δεμένοι. Φύγε αηδιαστικέ Πιλάτε, ο Θεός, ο Κύριος της περιοχής των νεκρών, σε απεχθάνεται! Αυτή η τρομακτική Μαινάδα στο τρομακτικό της λυκόφως, έφτασε να πάρει την μορφή ενός μωρού... Μάταιη σκιά που ελαττώνεται αργά το σχήμα της, τέρας που ομορφαίνει, χάνει το αρχικό της μέγεθος, ελαττώνεται σε ένα σημείο και εξαφανίζεται για πάντα. Εξόντωση... τρομερή λέξη... αυτό ήταν το τέλος του τρομερού Πιλάτου μου με βασάνιζε... Μετά συνέχισα την δουλειά μου επιτιθέμενος στον Καϊάφα, τον τρίτο προδότη, την πιο απεχθή από όλες τις Μαινάδες. Είδα το δαιμόνιο της κακής θέλησης να ανεβαίνει τα σκαλιά της κατοικίας μου, είχε ένα Καισάρειο πρόσωπο. Δυστυχώς το δυστυχισμένο δεν έφταιγε. Εγώ ο ίδιος το είχα δημιουργήσει και σαν άκρο άωτο μέχρι που διέπραξα το σφάλμα να το ενδυναμώσω με τυραννικά άτομα όταν στην Ρώμη ονομαζόμουν Ιούλιος Καίσαρας. Δοξασμένες εποχές του ρωμαϊκού αετού: σε εκείνη την εποχή εγκατέστησα την σκηνή για τους ανθρώπους της τέταρτης Αρείας υποφυλής και δολοφονήθηκα από τον μοχθηρό Βρούτο και τους οπαδούς του... Τι βαθιοί διαλογισμοί... Θεέ μου...!

-Αχ! είπα στον εαυτό μου πρέπει να εξαλείψω από την εσώτατη φύση μου αυτόν τον διεστραμμένο απείθαρχο που ποτέ δεν θέλησε να υπακούσει στον Πατέρα... Οι Θεοί μου παραχωρούν τον θρόνο σου! Ω Ρά!, όπως και το δοξασμένο σου σώμα. Την διαδρομή σου εγώ την διατρέχω και την αυγή απορρίπτω το δαιμόνιο της κακής θέλησης που έρχεται ύπουλα πίσω από μια κουρτίνα από παθιασμένες φλόγες, και στον στενό και μακρύ διάδρομο των εσωτεριστικών δοκιμασιών, μου επιτίθεται απροσδόκητα. Αχ! Αχ! Αχ! Τι θα είχα απογίνει χωρίς την κοσμική βοήθεια της Θεϊκής μου Μητέρας Κουνταλίνης;

Η Αφροδίτη, η Αδωνία, η Ινσομπέρτα, η Ρέα, η Ίσιδα χουφτώνοντας με την δεξιά της το δόρυ του Έρωτα πάλεψε εναντίον του τρομερού κτήνους... Ούτε η αμαζόνα Καμίλα, με τα μαλλιά λυτά στον άνεμο και ξανθά σαν το χρυσάφι, όμοια με την Άρτεμη, προχωρώντας σε συνάντηση των εχθρών της, δεν θα μπορούσε ποτέ να συναγωνιστεί ; την Μητέρα μου σε ομορφιά... Πέθανε βέβαια η τρίτη Μαινάδα αφού δέχτηκε αρκετά χτυπήματα στο σώμα. με το δόρυ... καμιά δεν της έμοιαζε στην τρομερή εμφάνιση, καμιά δεν είχε στα μαλλιά της τέτοια φίδια, οι ίδιες οι αδελφές της την έτρεμαν, είχε η δυστυχισμένη στα χέρια της όλα τα Γοργονικά δηλητήρια της Κόλασης. Μπόρεσα να επαληθεύσω, με πλήρη σαφήνεια που εκπλήσσει, όλη την διαδικασία του θανάτου των τριών Μαινάδων. Είναι αναντίρρητο ότι πέρασαν από όλες τις μαγικές μεταμορφώσεις που τραγούδησε ο Οβίδιος. Αν και στην αρχή ήταν γιγάντιες και τρομαχτικές όπως το τέρας Πολύφημος της καταραμένης γης, που καταβρόχθιζε αδυσώπητα τους συντρόφους του Οδυσσέα, μετά (λίγα λεπτά πριν φτάσει ο θάνατος) είχαν πια την εμφάνιση μωρών που μόλις γεννήθηκαν... Εκείνες οι σκιές πέθαναν, απελευθερώνοντας μέσα μου το άρωμα της ζωής, κάποιο συγκεκριμένο ποσοστό της συνείδησής μου που ήταν εγκλωβισμένο μέσα τους...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 41 Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΩΝ ΧΙΝΑΣ

Η λόγχη επί σκοπόν, στο στήθος η δυνατή ασπίδα, πάνω στην σέλα το απειλητικό σώμα, τον ήρωα τον απειλεί η βάρβαρη μανία, καρφωμένα τα μάτια, χλωμό το πρόσωπο, γαλήνια έκφραση, κινήσεις απότομες, κραδαίνει ο ιππότης τον σπινθηροβόλο σίδηρο και, σκεπασμένη από την σκόνη που σηκώνουν, τρομάζουν την γύρω γη καθώς επιτίθενται. Περιτριγυρισμένη με σύγχυση είναι η μάχη, πολεμά ο ιππότης για την Κυρία του, όλοι οι γιοι του Σατανά φλεγόμενοι από θυμό εξαγριώνονται, πετά κομματιασμένο το σχισμένο δίχτυ, σκληρά κτυπήματα τα σώματα μαρτυρούν, δεν

υπάρχει

σταματημός,

δεν

υπάρχει

ηρεμία,

αμετακίνητο

εμπόδιο,

διασταυρούμενα σίδερα χίλιες φορές σηκώνουν τις τρίχες όρθιες, πληγώνονται και επιστρέφουν τις πληγές και περιφρονούν τον θάνατο, βράζοντας από θυμό που δυναμώνει. Η αιώνια Κυρία, η Ψυχή Πνεύμα, το Μπούδι, απαιτεί πάντοτε από τον ιππότη της, κάθε είδους ανήκουστα θαύματα θάρρους και θυσίας. Αυτή, η Τέλεια Θεϊκή Σύζυγος, είναι η Γκουίνεβιρ 1, η βασίλισσα των Χίνας, εκείνη που στο Λάνσελοτ σέρβιρε το κρασί. Θαυμάσιο κρασί της διάχυτης πνευματικότητας στα μυητικά ποτήρια των Σούκρα και των Μάντι... Ποτήρια που δεν είναι σε τελική ανάλυση παρά το Άγιο Γκριάλ, στην έννοια του Δισκοπότηρου του ανώτατου ποτού ή μυητικού νέκταρ των Άγιων Θεών. Ευτυχώς ο σκύλος Κέρβερος (το σεξουαλικό ένστικτο) σέρνει το λουρί που βοηθάει τον ιππότη στην ασυνήθιστη περιπέτειά του. Ο Ηρακλής πήρε τον Κέρβερο, τον σκύλο με τα τρία κεφάλια, και παρ’ όλα τα γαυγίσματά του τον έβγαλε έξω από τον Τάρταρο δεμένο από το περιλαίμιο... 1

Η ελληνική ονομασία της ηρωίδας αυτής είναι ενδιαφέρον ότι στην ισπανική είναι Ginebra που κυριολεκτικά

μεταφράζετε Γενεύη.

Τρομερή σπηλιά όπου ουρλιάζει ο Κέρβερος, θαύμα τρόμου που με τα γαυγίσματά του, τα τρία τεράστια πλακουτσωτά κεφάλια του και τον λαιμό του περιτριγυρισμένο από φίδια γεμίζει με τρόμο όλους τους αποθανόντες... Ο Κέρβερος, ο Σκύλος Οδηγός, οδηγεί ευγνώμων από το μονοπάτι της κόψης του ξυραφιού τον ιππότη που είναι ικανός να τον βγάλει από τα βάσανα της κόλασης. Ο Κέρβερος, βυθισμένος μέσα στις ατομικές κολάσεις του ανθρώπου, όταν απελευθερώνεται μετατρέπεται στον καλύτερο οδηγό του Μυημένου. Ο Θαυμάσιος Σκύλος (σεξουαλικό ένστικτο) τραβώντας την αλυσίδα προσανατολίζει τον Μαθητευόμενο που ψάχνει την Πολυαγαπημένη του... Ευτυχής ο ιππότης που μετά από τον σκληρό αγώνα γιορτάζει τους αρραβώνες του με την Βασίλισσα των Χίνας ...! Γραμμένο είναι με χρυσά γράμματα στο βιβλίο της ζωής, ότι μέσα από το Μπούδι, σαν μέσα από αγνό και διάφανο κρυστάλλινο ποτήρι, φωτίζει θαυμάσια η φλόγα του Πράνα (το Είναι). Πολύτιμη Κυρία Πνεύμα, λατρευτή αιώνια σύζυγος, ιδεατή γυναίκα, Βουδική γοητεία του έρωτα. Να με δεχτείς, τι ευχάριστη τιμή, σαν υπηρέτη και σκλάβο (που είμαι) για σένα. Ξέρω αγαπημένη μου ότι δεν είμαι άξιος για σένα... Όμως, ευγενική Θεϊκή Κυρία, δεν σας ζητώ παρά να επιτρέψετε να προσφέρω τις υπηρεσίες μου. Όσον αφορά εμένα θα σας υπηρετήσω σαν πιστός υποτελής. Κοιτάξτε... υποταγμένος σε εσάς, με όλο μου τον ενθουσιασμό και τον ζήλο, παραδίδομαι στην θέλησή σας αιώνια...! Ξέρουν καλά οι Θεοί και οι άνθρωποι ότι ο Κύριος της Τελειότητας (ο θεοσοφικός Άτμαν) έχει δύο ψυχές, εσύ και εγώ...(το Μπούδι και το ανώτερο Μάνας ή Αιτιατό). Δεν αγνοούν οι λίγοι σοφοί που έχουν υπάρξει στον κόσμο, ότι εσύ είσαι η λατρευτή μου και εγώ είμαι ο λάτρης σου... Είναι το φως της ημέρας που με φωτίζει ή είναι η ανάμνηση της παρουσίας σου; Όπου κι αν στρέψω το βλέμμα μου ο κόσμος φαίνεται γεμάτος από την εικόνα σου. Στην ακτίνα του ήλιου που τρεμοπαίζει στο νερό και παιχνιδίζει

ανάμεσα στα φύλλα, δεν βλέπω τίποτε περισσότερο από την ομοιότητα με τα μάτια σου... Σε τί συνίσταται αυτή η αλλαγή που έχει αλλάξει το είναι μου και που έχει διαφοροποιήσει την εμφάνιση του σύμπαντος; Δεν θα ψάξω καμιά ανακούφιση για τις δοκιμασίες σου. Σε όλες όσες με υποβάλλεις υποτάσσομαι. Είμαι ο υποτελής σου... και εσύ η βασίλισσά μου. Το διακηρύττω με δυνατή φωνή και καυχιέμαι γι αυτό. Στ’ αλήθεια το να πεθάνω για σένα θα είναι η μεγαλύτερη ευτυχία. Μια νύχτα ανείπωτων απολαύσεων είχα την ευτυχία να συναντήσω την πολυαγαπημένη μου στον μυστικό τόπο ενός βουνού. Στο μοναχικό μονοπάτι προχωρούσε αργά η άμαξα της αρραβωνιαστικιάς μου... Λέει ο μύθος των αιώνων ότι η Μαρκησία του Μπωπρέ περνούσε με ένα αμάξι μοναδικής ομορφιάς, γιατί ήταν φτιαγμένο από αγνή πορσελάνη, αλλά η νικηφόρα άμαξα της λατρευτής μου Βαλκυρίας έμοιαζε πιο πολύ με εκείνο το αμάξι που τους καιρούς του Ροκοκό χρησιμοποιούσε η γυναίκα του Δούκα του Κλερμόντ· μεγαλοπρεπής άμαξα με έξι άλογα, τα οποία είχαν ασημένια πέταλα και οι ρόδες της άμαξας, τροχοί από το ίδιο μέταλλο.

-Μας αιχμαλώτισες, αδελφή μου, νύμφη, μας αιχμαλώτισες με μια ματιά σου, με ένα περιδέραιο του λαιμού σου. Γιατί είναι τόσο ωραία τα στήθη σου, αδελφή μου νύμφη; Γιατί είναι τόσο καλύτερα τα στήθη σου από το κρασί, και η οσμή των ιματίων σου (καλύτερη) από όλα τα αρώματα; Κηρήθρα αποστάζουν τα χείλη σου (και τρέχουν μέλι), νύμφη. Μέλι και γάλα (υπάρχει) κάτω από την γλώσσα σου και η οσμή των ιματίων σου (είναι) σαν την μυρωδιά του Λιβάνου. Κλεισμένος κήπος (είσαι) αδελφή μου νύμφη, κλεισμένος κήπος (και) πηγή σφραγισμένη. Τα

δώρα

σου

(είναι)

παράδεισος

από

ροδιές,

με

καρπούς

στα

ακροβλάσταρα, μυρτιές και νάρδους. Νάρδος και κρόκος (είναι τα δώρα σου), κάλαμος και κανέλλα με όλα τα δέντρα του Λιβάνου, σμύρνα αλώθ 1 μαζί με

Εβραϊκή λέξη για την αλόη

όλα τα καλύτερα μύρα. Πηγή κήπου (είναι τα δώρα σου), πηγάδι ζώντων υδάτων που πηγάζει από τον Λίβανο. Βίβλος, Παλαιά Διαθήκη, Άσμα Ασμάτων Κεφ. Δ, παρ. 9-15 Η νικηφόρα άμαξα της λατρευτής μου σταματάει μπροστά σε ένα φρούριο λαμπερού πορφυρίτη, με τα πλούτη και την λάμψη της ανατολής, με τείχη και περίχωρα λαμπερά... Το μεγαλοπρεπές όχημα σταθμεύει μπροστά στις πόρτες από αστραφτερό μπρούτζο που με τόση μεγαλοπρέπεια τρομάζουν... Αμέσως εμφανίζεται εκεί να πλησιάζει την άμαξα ευγενές πλήθος, διακεκριμένοι

ιππότες,

πρίγκιπες

και

ευγενείς,

όμορφες

κυρίες

και

λεπτοκαμωμένα παιδιά,.. Κάποιος δίνει ένα σινιάλο και εγώ υπακούω, προχωρώ προς την άμαξα του έρωτα, βλέπω μέσω των κρυστάλλων της ευτυχίας την Βαλκύρια μου

-Πόσο όμορφα είναι τα βήματα σου με τα σανδάλια, κόρη Ναδάβ. Οι μηροί σου σαν κοσμήματα, έργο τεχνίτη. Ο ομφαλός σου (είναι σαν) τορνευτός κρατήρας που δεν του λείπει μίγμα κρασιού. Η κοιλιά σου (είναι σαν θημωνιά σταριού φραγμένη με κρίνους. Τα δυο σου στήθια (είναι) σαν δίδυμα ελαφάκια γαζέλας Ο λαιμός σου (είναι) σαν πύργος από ελεφαντοστούν, τα μάτια σου σαν λίμνες της Εσεβών, που έχει πολλούς κατοίκους. Η μύτη σου (είναι) σαν τον πύργο του Λιβάνου που κοιτάζει προς την Δαμασκό. Η κεφαλή σου επάνω σου (είναι) σαν το (όρος) Κάρμηλο, και η πλεξούδα του κεφαλιού σου (που είναι) σαν την πορφύρα παγιδεύει τον Βασιλιά όταν περνά. Βίβλος, Παλαιά Διαθήκη, Άσμα Ασμάτων Κεφ. Ζ, παρ 2-6 Ντυμένη με το νυφικό φόρεμα, το κοστούμι των γάμων της ψυχής, έχει φτάσει η αρραβωνιαστικιά μου με το αστραφτερό αμάξι της για τους αρραβώνες. Το να αρραβωνιαστώ μπροστά στον Άγιο Βωμό με την Δίδυμη Ψυχή μου, το Θεοσοφικό Μπούδι, τι ευτυχία Θεέ μου!.., πλην όμως μου ειπώθηκε ότι έπρεπε να περιμένω λίγο ακόμα... Η αρρενωπός προμηθεύτρια της δύναμης από ψηλά, ανέβαλε κι εγώ υπέφερα με ατελείωτη υπομονή...

Έπρεπε τότε να βυθιστώ σε βάθος στα ιερά μυστήρια της Μίννα, τα τρομακτικά σκοτάδια μιας αγάπης που είναι δίδυμη αδελφή του θανάτου... Δούλεψα εντατικά στο Υπερσκότος της σιωπής και το μεγαλοπρεπές μυστικό των σοφών... Έπρεπε να περιμένω για έναν χρόνο και χρόνους και μισό... ωστόσο εγώ αναστέναζα για την Γκουίνεβιρ, την Βασίλισσα των Χίνας... Κάποια νύχτα.., τα αστέρια που έλαμπαν στο διάστημα που τα πάντα περιέχει, έμοιαζαν να έχουν μια καινούρια εμφάνιση... Μακριά από τον κοσμικό ορυμαγδό βρισκόμουν σε Σαμαντί, η πόρτα του θαλάμου μου παρέμενε ερμητικά κλειστή... Τότε μπόρεσα να γιορτάσω τους Αλχημικούς Γάμους. Αυτή μπήκε μέσα σε μένα και εγώ χάθηκα σε αυτήν... Σε εκείνες τις στιγμές καλοτυχίας έλαμψε έντονα ο Ήλιος του Μεσονυχτίου, ο Ηλιακός Λόγος... Ένιωσα μεταμορφωμένος σε πλήρη μορφή. Η Εκκλησία της Λαοδίκειας, το διάσημο τσάκρα Σαχασράρα, ο Λωτός των Χιλίων Πετάλων, η κορώνα των Αγίων λάμποντας στον Κωνοειδή Αδένα, μου έφερε νόμιμη ευτυχία... (Παράμ Ανάντα), Σε εκείνα τα λεπτά ανώτατης ευδαιμονίας μετατράπηκα πραγματικά σε έναν αυθεντικό και νόμιμο Μπραχμαβιντβαρίστα. Τα χίλια γιογκικά κανάλια του Σαχασράρα μου απένειμαν εκ των πραγμάτων δύναμη πάνω σε συγκεκριμένες δυνάμεις της φύσης. Το Μπούδι, η Γκουίνεβιρ μου, εκτός του ότι έφερε το Σίβα-Σάκτι-Τάττβα στο ανώτατο σημείο της δονητικής δραστηριότητας του, είχε τοποθετήσει το στεφανιαίο

Πάντμα

σε

μια

συγκεκριμένη

κατάσταση

σφοδρότατων

μυστικιστικών λειτουργιών... Τότε είδα τον εαυτό μου μετατρεμμένο στον Αγγελιοφόρο της Νέας Υδροχοϊκής Εποχής, διδάσκοντας την ανθρωπότητα μια διδασκαλία τόσο νέα και τόσο επαναστατική... και ωστόσο τόσο αρχαία. Όταν άνοιξα την πόρτα του θαλάμου μου, το Μάτι του Διαμαντιού (ο κωνοειδής) μου επέτρεψε να δω αναρίθμητους εχθρούς. Είναι φανερό ότι η διάδοση της Γνώσης με την επαναστατική της μορφή θα αυξήσει κάθε φορά και περισσότερο τον αριθμό των αντιπάλων μου.

Δεν είναι περιττό να πούμε ότι, μετά από αυτό το μεγάλο κοσμικό γεγονός, έπρεπε να πραγματοποιηθεί η νυφική εθιμοτυπία στον ναό... πολύς κόσμος παρευρέθηκε σε αυτήν την μεγάλη γιορτή της αγάπης...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 42 Ο ΔΡΑΚΟΝΤΑΣ ΤΩΝ ΣΚΟΤΑΔΙΩΝ

Μετά από τους Αλχημιστικούς Γάμους με αυτήν την άφατη γυναίκα που λέγεται Γκουίνεβιρ, την Βασίλισσα των Χίνας, έπρεπε τώρα να αντιμετωπίσω θαρραλέα τον Δράκοντα των Σκοταδιών. Είπα ήδη στο περασμένο κεφάλαιο ότι η θαυμάσια Βαλκυρία απαιτεί πάντοτε από τον λατρευτό της ιππότη κάθε είδους ανήκουστα θαύματα θάρρους και θυσίας. Ανάμεσα στην εναγκαλιστική φωτιά του σύμπαντος δεν υπάρχουν βέβαια εξαιρέσεις: Μέχρι και οι Κυρίες-Μύστες πρέπει να πολεμήσουν σε πολλές μάχες,

όμοιες

με

επικές

αμαζόνες,

αν

επιθυμούν

πραγματικά

να

αρραβωνιαστούν με τον Καλότυχο (το Μπούδι). Εγώ σκεπτόμουν ότι, μετά τους Αλχημιστικούς Γάμους με την λατρευτή μου, θα έμπαινα για τα καλά σε έναν παραδεισιακό μήνα του μέλιτος. Ούτε στο ελάχιστο δεν υποπτευόμουν ότι ανάμεσα στις βυθισμένες κρυψώνες του Υποσυνείδητου κρυβόταν ο αριστερός και σκοτεινός Μαρά, ο πατέρας των τριών κλασσικών Μαινάδων. Γιγάντιο τέρας με επτά υπανθρώπινα κεφάλια που προσωποποιούν πικρά τα επτά βασικά αμαρτήματα... Εγώ του Εγώ, φρικιαστικό τερατούργημα της αβύσσου μέσα στο οποίο βρισκόταν μποτιλιαρισμένο ένα μεγάλο ποσοστό της συνείδησης μου. Γράφοντας αυτές τις γραμμές δεν μπορώ να μην θυμηθώ εκείνο τον στίχο της Αποκάλυψης που λέει κατά λέξη:

-Και ρίχτηκε έξω ο Μέγας Δράκων, το αρχαίο φίδι που λέγεται διάβολος και σατανάς, ο οποίος εξαπατά ολάκερο τον κόσμο, ρίχτηκε στην γη και οι άγγελοι τον (τα Εγώ που αποτελούν το Εγώ) ρίχτηκαν μαζί του.

Αν ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, και οι φωτεινοί του άγγελοι του Θεϊκού Φωτός, έδωσαν ηρωικές μάχες εναντίον του Δράκοντα γιατί θα έπρεπε ακριβώς εγώ να είμαι μια εξαίρεση από τον γενικό κανόνα; Βοήθα με Θεέ και Αγία Μαρία! επειδή μέχρι και ο Βούδας Γκαουτάμα Σιντάρτα έπρεπε να ξεκινήσει τρομερούς πολέμους ενάντια στον τρομαχτικό Δράκοντα Μαρά και τις τρεις αηδιαστικές Μαινάδες του. Δεν περιττεύει να μεταγράψουμε εδώ, με κατάλληλη μορφή, ένα εδάφιο του Βουδικού ευαγγελίου που κατά γράμμα λέει:

-Ο Μαρά (ο Δράκοντας των Σκοταδιών) πρόφερε τις απειλές που εμπνέουν τρόμο και ξεσήκωσε τέτοιον τυφώνα, που οι ουρανοί σκοτείνιασαν και η Θάλασσα βρυχήθηκε και σπαρτάρισε. Αλλά κάτω από το δέντρο του Μπούδι (την Συκιά, σύμβολο του σεξ) ο Καλότυχος παρέμενε ήρεμος χωρίς να φοβάται τίποτα. Ο φωτισμένος ήξερε ότι κανένα κακό δεν μπορούσε να του συμβεί. Αχ! Αν ο Μυημένος μπορούσε να φωνάξει: Εγώ δεν είμαι ο Δράκοντας... , αν μπορούσε να πει: Αυτό το τέρας δεν έχει να κάνει τίποτε με μένα...

Πλην όμως είναι γραμμένο ξεκάθαρα, στο βιβλίο όλων των αινιγμάτων, ότι ο Μαρά είναι το Εγώ ο Ίδιος, το Εσύ ο Ίδιος, στις πιο βαθιές καταστάσεις της υποσυνείδησής του. Ο Δίας από τον Όλυμπο κυβερνά τον κόσμο και πολλές φορές οι Θεοί κάνουν αυτό που δεν περιμένουμε και αυτό που περιμένουμε δεν συμβαίνει και ο ουρανός δίνει στις ανθρώπινες συναλλαγές απρόσμενο τέλος. Έτσι συνέβη και τώρα. Να πολεμάς ενάντια στον Δράκοντα μετά από τον γάμο; Τι έκπληξη Θεέ μου! τι παράξενο αυτό που συμβαίνει... Εύκολο είναι να κατέβεις στους Κόσμους Κολάσεις αλλά δεν είναι και τόσο να γυρίσεις. Εκεί βρίσκεται η σκληρή δουλειά! Εκεί βρίσκεται η δύσκολη δοκιμασία. Μερικοί μεγαλοπρεπείς ήρωες, λίγοι στ' αλήθεια, έχουν πετύχει την νικηφόρα επιστροφή. Αδιαπέραστα δάση διαχωρίζουν την κόλαση από τον κόσμο του φωτός και τα νερά του χλωμού ποταμού, του Κωκύτου, σχηματίζουν λαβύρινθους με τις καμπύλες τους σε εκείνο το ημίφως, του οποίου η εικόνα και μόνο τρομοκρατεί.

Και βρυχόταν το μεγάλο κτήνος τρομακτικά όπως όταν ένας λέων βρυχάται και τραντάζονταν από τρόμο οι δυνάμεις του σκότους. Όταν

στο

τεράστιο

σιωπηλό

δάσος,

στην

μεγαλοπρεπή

σκιά

του

Ταμπούρνο, δύο ταύροι με ακονισμένα κέρατα τρέχουν εξαγριωμένοι ο ένας εναντίον του άλλου για να χτυπηθούν, οι ταπεινοί ποιμένες αποτραβιούνται τρομαγμένοι και, όπως είναι απόλυτα φυσικό, όλο το κοπάδι μένει εκεί ακίνητο και μουγκό από τρόμο. Αυτοί με όλες τους τις δυνάμεις γεμίζουν με τρομερές πληγές και, με όλο τους το βάρος, βυθίζουν τα ακονισμένα κέρατά τους στην σάρκα. Οι λαιμοί τους και οι πλάτες αναβλύζουν κόκκινο πορφυρό αίμα και όλο το βαθύ δάσος αντηχεί από τα μουγκρητά τους. Παρομοίως ο Δράκοντας των σκοταδιών και η επιθυμούσα ψυχή μου έτρεχαν ο ένας εναντίον του άλλου, προστατευμένοι με τις ασπίδες τους, και η άβυσσος γέμιζε με ορυμαγδό. Ο

Δίας,

αξιοσέβαστος

Πατέρας

των

θεών

και

των

ανθρώπων,

παρατηρώντας τον σκληρό αγώνα, έχει σε ισορροπία τα δυο θαυμάσια πιατάκια της ζυγαριάς της κοσμικής δικαιοσύνης και βάζει πάνω σε κάθε ένα από αυτά τα πεπρωμένα των δύο μαχητών, ποιος θα υποταχθεί; Σε ποιο μέρος θα βαρύνει ο θάνατος; Ο δόλιος Μαρά αισθάνεται άτρωτος με το θράσος του. η ελπίδα και η υπερβολή του μίσους τον ωθούν. Το τέρας χουφτώνει με το αριστερό του χέρι την τρομερή λόγχη του Λονγκίνους. Τρεις φορές προσπαθεί να με πληγώσει αλλά μάταια, απελπισμένο ρίχνει εναντίον μου το Άγιο Δόρυ, αποφεύγω το κτύπημα της σκληρής αιχμής και σε εκείνες τις συγκεκριμένες στιγμές η Θεϊκή μου Μητέρα Κουνταλίνη αρπάζει την μοναδική αντίκα και πληγώνει θανάσιμα με αυτήν το απαίσιο τερατάκι της κόλασης. Ο Κόκκινος Δράκοντας χάνει λίγο λίγο το γιγάντιο παράστημά ου, συρρικνώνεται τρομερά, ελαττώνεται σε ένα μαθηματικό σημείο και χάνεται για πάντα στο σκοτεινό σπήλαιο... Τρομερά είναι τα μυστικά της παλιάς αβύσσου, του σκιερού ωκεανού του χωρίς όρια, όπου η πρωτογέννητη Νύχτα και το Χάος παππούδες της φύσης, διατηρούν

διηνεκή

αναρχία

εν

μέσω

φημών,

υποστηριζόμενων με την βοήθεια της σύγχυσης.

αιώνιων

πολέμων,

Η ζέστη, το κρύο, η υγρασία, η ξηρασία (τέσσερις τρομεροί πρωταθλητές) διεκδικούν εκεί την ανωτερότητα και οδηγούν στην μάχη τα έμβρυα των ατόμων τους τα οποία ομαδοποιούμενα γύρω από το έμβλημα των λεγεώνων τους και μαζεμένα σε διάφορες φυλές, οπλισμένα ελαφρά ή βαριά, ακριβή, στρογγυλεμένα, γρήγορα ή αργά, μυρμηγκιάζουν αναρίθμητα (όπως η άμμος της Μπάρκα ή η άμμος της φλογισμένης ακτής της Κυρηναίας) παρασυρμένα να πάρουν μέρος στην μάχη των ανέμων και χρησιμεύουν σαν έρμα στα ταχύτατα φτερά τους, Το άτομο που επάνω του προσκολλάται ο μεγαλύτερος αριθμός ατόμων κυριαρχεί για μια στιγμή. Το Χάος κυβερνά σαν διαιτητής και οι αποφάσεις του έρχονται να αυξήσουν κάθε φορά και περισσότερο την αταξία, χάρη σε όποιον κυβερνά. Μετά από αυτόν, είναι προφανές ότι σε εκείνες τις βυθισμένες υποσεληνιακές περιοχές η τύχη τα διευθύνει όλα. Μπρος σε εκείνη την άγρια άβυσσο λίκνο και τάφο της φύσης, μπρος σε εκείνο το σπήλαιο που δεν είναι ούτε θάλασσα, ούτε γη, ούτε αέρας, ούτε φωτιά, παρά είναι διαμορφωμένο από όλα αυτά τα στοιχεία, που συγκεχυμένα, ανάμικτα στις γόνιμες αιτίες τους, πρέπει να πολεμούν με τον ίδιο τρόπο πάντα εκτός και αν ο δημιουργικός ΛΟΓΟΣ διατάξει την μαύρη τους ύλη για να διαμορφώσει καινούριους κόσμους, μπροστά σε εκείνον τον βάρβαρο Τάρταρο, το τρομακτικό τερατούργημα της αβύσσου έβγαλε την τελευταία του πνοή. Τότε συνέβη κάτι μοναδικό, θαυμάσιο, εξαιρετικό. Εκείνο το κλάσμα της συνείδησής μου, που προηγουμένως ήταν βουτηγμένο μέσα στο τεράστιο σώμα του απαίσιου τέρατος, επέστρεψε στο βάθος της ψυχής μου...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 43 ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΕΛΗΝΙΑΚΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ

Αφού είχα ελαττώσει σε κοσμική σκόνη τον Μαρά, τον πατέρα των τριών κλασσικών

Μαινάδων,

έπρεπε

τότε

να

αντιμετωπίσω

θαρραλέα

τα

δευτερεύοντα κτήνη της αβύσσου. Η μέρα τελείωνε αργά, ο θαυμάσιος αέρας της νύχτας προσκαλούσε σε ξεκούραση από τις κακουχίες, τα ζωντανά όντα που κατοικούν στο πρόσωπο της γης και εγώ ανησυχούσα μόνο για να υποστηρίξω τις μάχες του δρόμου και για τα πράγματα τα άξια συμπόνιας που η μνήμη μου θα γράψει χωρίς να κάνει λάθος. Ω άφατες Μούσες! Ω υψηλή Θεϊκή εφευρετικότητα! Ελάτε προς βοήθεια μου. Δία, αξιοσέβαστε Πατέρα των Θεών και των ανθρώπων! Ενέπνευσε με ώστε το ύφος μου να μην ξεφύγει από την λύση του θέματος. Διέκοψε τον βαθύ μου ύπνο μια βροντή τόσο δυνατή που τραντάχτηκα σαν άνθρωπος που ξυπνάει βίαια, σηκώθηκα και, στρέφοντάς το βλέμμα τριγύρω μου, κοίταξα να αναγνωρίσω τον τόπο που βρισκόμουν. Ήμουν σε ένα μοναχικό σπίτι δίπλα στον σκοτεινό δρόμο. Καθισμένος σε μια τραχιά πολυθρόνα, κοντά στο παράθυρο από τo οποίο μπορούσα να παρατηρώ καλά το απόκρημνο μονοπάτι, αναπόλησα τους περασμένους καιρούς... Σίγουρα, σε άλλες εποχές βρέθηκα εκεί στο αρχοντικό της αβύσσου και μπροστά στον ίδιο δρόμο. . Τίποτε από αυτά δεν μου φάνηκε καινούριο, κατάλαβα ότι ανακεφαλαίωνα μυστήρια, σηκώθηκα από την καρέκλα, άνοιξα την παλιά πόρτα εκείνης της κατοικίας και βγήκα περπατώντας αργά... αργά... στον μοναχικό δρόμο... Με μια μοναδική ματιά, και διαπερνώντας με το βλέμμα μια απόσταση τόσο μεγάλη όσο είναι εφικτό στην διείσδυση της πνευματικής όρασης, είδα εκείνον τον θλιμμένο, καταστροφικό και σκιερό τόπο...

Το δάπεδο ήταν υγρό και εγώ έπρεπε να σταματήσω έγκαιρα μπροστά σε ένα συγκεκριμένο ηλεκτρικό καλώδιο που κειτόταν απλωμένο στο πάτωμα... Ένα χάλκινο καλώδιο φορτωμένο με υψηλή τάση; Τι τρόμος! και μόλις που θα το πατούσα...

-Είναι προτιμότερο να πεθάνεις ελεύθερος παρά να ζεις φυλακισμένος. Έτσι φώναξε η φωνή της σιωπής στην νύχτα του μυστηρίου... Και εγώ, που ανήσυχος ήθελα εκείνη την στιγμή να οπισθοχωρήσω, αισθάνθηκα δυναμωμένος. Προχώρησα αποφασιστικά σε εκείνα τα Υποσεληνιακά μέρη κατά μήκος του στριφογυριστού αβυσσαλέου μονοπατιού... Απαίσια οδός μέσα στα τρομακτικά σωθικά της χλωμής

Σελήνης,

μυστηριώδες μονοπάτι της περασμένης μεγάλης κοσμικής ημέρας... πόσες αναμνήσεις μου φέρνεις!... Αχ ναι! Εγώ ήμουν δραστήριος στον προηγούμενο Μαχαμβαντάρα και έζησα τότε μεταξύ των κατοίκων του Σεληνιακού Κόσμου... Τώρα αυτός ο παλιός Σεληνιακός Κόσμος είναι ένα πτώμα και από τους Σελήνιους δεν έμειναν ούτε τα κόκαλα... Βαθιοί συλλογισμοί συγκίνησαν τρομερά τις πιο εσώτερες ίνες της ψυχής μου καθώς περπατούσα σιωπηλός σε εκείνο το βυθισμένο μονοπάτι... Εν των μεταξύ το πλανητικό μου, σώμα εδώ στην γη, κειτόταν σε βαθιά ανάπαυση... Είναι μήπως παράξενο το ότι η ψυχή δραπετεύει από το φυσικό σώμα κατά την διάρκεια του διαλογισμού; Να ονειρεύομαι; Όχι! Εδώ και πολύ καιρό έπαψα να ονειρεύομαι. .. όποιοι ξυπνούν συνείδηση δεν ονειρεύονται πια...

Αυτοσυνείδηση; Αυτή είναι μια διαφορετική ικανότητα και εγώ την έχω γιατί είμαι τελείως νεκρός...

Αντικειμενική Συνείδηση; Είναι σαφές ότι αν δεν την είχα δεν θα μπορούσα να πληροφορήσω τους αγαπητούς μου αναγνώστες γύρω από την ζωή στους ανώτερους κόσμους. . Μελέτες; Ναι, και τις κάνω έξω από το φυσικό μου σώμα κατά την διάρκεια του Σαμάντι.

Πλην όμως ας γυρίσουμε στην διήγηση μας αγαπητέ αναγνώστη και συγχωρήστε αυτήν την μικρή, αλλά σημαντική, παραδρομή. Το απόκρημνο σεληνιακό μονοπάτι στρίβοντας απρόσμενα προς τα αριστερά εισχώρησε μέσα σε κάποιους πολύ γραφικούς λόφους... Εκεί είδα κάτι σαν ένα εθνικό πάρκο την Κυριακή, ένα πολύχρωμο σύνολο από ανθρώπινα πλάσματα έμοιαζε να απολαμβάνει θαυμάσια το μεγάλο λιβάδι... Για αναψυχή και προπόνηση πολλών κάποιοι περιοδεύοντες πωλητές πήγαιναν και έρχονταν εδώ, εκεί και παρά πέρα πουλώντας πολύχρωμες σφαίρες... Ζωντανό σύμβολο της βέβηλης ζωής, έτσι το κατάλαβα, πλην όμως είναι προφανές ότι θέλησα να το ζήσω όλο αυτό με ένταση. . Ήμουν πολύ απορροφημένος από όλα αυτά, παρατηρώντας την παντοτινή κοσμοσυρροή, όταν ξαφνικά, να εδώ που κάτι ασυνήθιστο και σπάνια συμβαίνει, μου φάνηκε σαν ο χρόνος να σταμάτησε για ένα λεπτό.., Σε εκείνες τις στιγμές τρόμου πηδά μέσα από τα αγριόχορτα ένας αιμοδιψής λύκος που άγριος και με διεστραμμένο βλέμμα προσπαθεί μάταια να αρπάξει την λεία του. μπροστά από αυτόν τρέχουν να ξεφύγουν από την αιλουροειδή ανηλεή Μοίρα μερικές κότες που κακαρίζουν... Ασυνήθιστη απόκρυφη συμβολολογία: πτηνό κοτετσιού, μικρόψυχο, δειλό, άτολμο. Αιμοδιψής λύκος, σκληρός, ανηλεής... Τρόμος! Φόβος! Τρομάρα!... υποσεληνιακές καταστάσεις της ανθρώπινης υποσυνείδησης και εγώ που είχα πεθάνει στον εαυτό μου… αγνοούσα την ύπαρξη αυτών των ζώων μέσα στις ίδιες μου τις ατομικές κολάσεις... Ευτυχώς ποτέ, κατά την διάρκεια της σκληρής μάχης, δεν πέταξα την Αγία Λόγχη. Χάρη στην Θεϊκή μου Μητέρα Κουνταλίνη μπόρεσα να ξεπεράσω πολλούς σε δύναμη και ικανότητα με το δόρυ... Έχοντας συντρίψει πλέον τα κυριότερα αβυσσαλέα δαιμόνια, αχρείες αντιπροσωπεύσεις των υπανθρώπινων ελαττωμάτων μου, ολοκληρώθηκαν με επικό τρόπο οι σεληνιακές εργασίες μου θανατώνοντας με την άγια λόγχη πολλά άλλα κολάσια θηρία. Δεν περιττεύει να πούμε ότι μάζεψα πολύ πλούσια λάφυρα πολέμου μετά από πολλές αιματηρές μάχες,..

Θέλω να αναφερθώ με μεγάλη έμφαση σε εκείνες τις πολλαπλά ανεκτίμητες πολύτιμες λίθους της ίδιας μου της συνείδησης, τις βουτηγμένες μέσα στα παραμορφωμένα αβυσσαλέα σώματα. Το τελευταίο μέρος της δουλειάς ήταν τελείως ατομικού χαρακτήρα. Δεν είναι καθόλου εύκολο να αποβάλλεις τις μοχθηρές ευφυΐες μέσα από τους ατομικούς τόπους σου. Αυτό είναι βέβαια που είναι κατανοητό σαν μετατροπή των μαύρων υδάτων σε λευκά. Τώρα

αυτά

τα

άτομα

έχουν

μετατραπεί

σε

θαυμάσια

οχήματα

συγκεκριμένων φωτεινών ευφυϊών. Μεγαλοπρεπείς σπίθες ικανές να μας πληροφορούν σχετικά με τις δραστηριότητες του μυστικού εχθρού... Μια δοξασμένη νύχτα είχα την πιο μεγάλη τιμή που μπορεί να αποδοθεί σε ανθρώπινο ον: με επισκέφτηκε ο Κοσμικός Χριστός. Ο Λατρευτός είχε ένα μεγάλο βιβλίο στο δεξί του χέρι σαν να μου έλεγε: Θα μπείτε τώρα στην σφαίρα του Ερμή.

Βλέποντας τον Δάσκαλο δεν μπόρεσα παρά να φωνάξω λέγοντας: Κύριε, έχετε έρθει πιο γρήγορα από ότι νόμιζα. Δεν σας περίμενα ακόμα. Ο Ζωντανός Χριστός απάντησε γλυκά: Μερικές φορές καθυστερώ να φτάσω όταν είναι να έρθω τον μήνα Μάρτιο. Εσύ πρέπει να συνεχίσεις ακόμα να πεθαίνεις. -Πως; Να συνεχίσω ακόμα να πεθαίνω; -Ναι! απάντησε ο Λατρευτός. Πρέπει να συνεχίσετε να πεθαίνετε, επανέλαβε...

Αυτό που συνέβη μετά ήταν καταπληκτικό. Ο Δάσκαλος ανέβηκε αργά προς τον ήλιο του μεσονυχτίου, αποσπώντας μετά λίγο από το άστρο Βασιλιά σαν για να με ευλογήσει και να συγχωρήσει τα αρχαία λάθη μου.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 44 ΑΙΝΙΓΜΑΤΑ

Ο Τιέχ Σάν έγραψε: -Γνώρισα τον Βουδισμό από τα δεκατρία μου χρόνια. Στα δεκαοκτώ μπήκα στην ιεροσύνη. Μετά, κάποια μέρα, διάβασα μια διατριβή -που έφερε ένας καλόγερος του Χσουέν Γιέν1, η οποία λεγόταν «Προχωρημένοι Διαλογισμοί». Αυτό με έκανε να καταλάβω ότι δεν είχα φτάσει σε εκείνο το σημείο. Τότε πήγα να δω τον Χσουέν Γιέν και ακολούθησα τις οδηγίες του γυρω από τον τρόπο να διαλογίζομαι πάνω στην λέξη Wu2. Κατά την τέταρτη νύχτα ο ιδρώτας ανάβλυσε από όλο μου το σώμα και ένοιωσα άνετος και ελαφρύς. Παρέμεινα στην Αίθουσα του Διαλογισμού συγκεντρωμένος χωρίς να απευθύνω σε κανένα τον λόγο. Μετά είδα τον Μιάο Κάο Φένγκ ο οποίος μου είπε να συνεχίσω να διαλογίζομαι πάνω στην λέξη Wu χωρίς σταματημό, μέρα και νύχτα. Όταν σηκώθηκα, πριν την αυγή, ο Χούα Τόου (το νόημα της λέξης η ουσία του ρητού) εμφανίστηκε μπροστά μου. Κάθε φορά που νύσταζα λίγο άφηνα την θέση μου και σηκωνόμουν. Ο Χούα Τόου (δηλαδή η λέξη Wu) με συνόδευε καθώς περπατούσα, ετοίμαζα το κρεβάτι ή το φαγητό, όταν έπιανα το κουτάλι ή όταν άφηνα κάτω τα ξυλάκια. Ήταν μαζί μου όλο το διάστημα, σε όλες μου τις δραστηριότητες, μέρα και νύχτα.

«Αν κάποιος καταφέρει να συγχωνεύσει τον νου του σε ένα συνεχές και ομοιογενές σύνολο, η φώτιση είναι σίγουρη». Σαν αποτέλεσμα αυτής της συμβουλής πείστηκα εντελώς ότι είχα κατορθώσει αυτό το στάδιο.

Στις είκοσι Μαρτίου ο Δάσκαλος Γιέν απευθύνθηκε στην συνάθροιση: Καθίστε όρθιοι, φρεσκάρετε τους νόες σας όπως αν βρισκόσασταν στο χείλος ενός βαράθρου δέκα χιλιάδων ποδιών και συγκεντρωθείτε στον Χούα Τόου σας 1

Hsu Yun

Προφέρεται γου

(την μαγική λέξη Wu). Αν δουλέψετε με αυτόν τον τρόπο κατά την διάρκεια έξι

ημερών (χωρίς να ξεκουραστείτε ούτε ένα μόνο δευτερόλεπτο) χωρίς αμφιβολία θα φτάσετε στην πραγμάτωση. Εγώ πραγματοποίησα μια παρόμοια προσπάθεια εδώ και σαράντα χρόνια. Άρχισα να καλυτερεύω καθώς ακολουθούσα αυτές τις οδηγίες. Κατά την τρίτη ημέρα αισθάνθηκα ότι το σώμα μου επέπλεε στον αέρα, την τέταρτη μέρα έγινα τελείως αναίσθητος από όλα όσα συνέβαιναν σε αυτόν τον κόσμο. Εκείνη την νύχτα παρέμεινα ακουμπισμένος για λίγο σε ένα κάγκελο. Ο νους μου ήταν τόσο γαλήνιος σαν να μην ήμουν συνειδητός. Διατηρούσα συνεχώς μπροστά μου το Χουά Ότου (την λέξη Wu) και μετά γυρνούσα στο κάθισμά μου. την στιγμή που πήγαινα να καθίσω, αιφνιδίως, είχα την αίσθηση ότι όλο μου το σώμα (από την κορφή μέχρι τα νύχια) ήταν διαιρεμένο. Είχα την αίσθηση ότι μου έσπαζαν το κρανίο ή ότι με σήκωναν μέχρι τους ουρανούς από ένα πηγάδι βάθους δέκα χιλιάδων ποδιών. Τότε διηγήθηκα στον Δάσκαλο Γιέν αυτήν την απερίγραπτη έκσταση και την αναδυόμενη χαρά που είχα πειραματισθεί. Αλλά ο Δάσκαλος Γιέν είπε: Όχι, δεν είναι αυτό! Πρέπει να συνεχίσεις να δουλεύεις στον διαλογισμό σου.

Αφού του το ζήτησα ανέφερε τότε μερικές λέξεις του Ντάρμα από τις οποίες οι τελευταίοι στίχοι ήταν:

-Για να αναπαράγεις και να δοξάσεις τους ευγενείς άθλους των Βουδών και των Πατριαρχών σου λείπει να λάβεις μια καλή σφυριά στον σβέρκο. Εγώ αναρωτιόμουν: γιατί χρειάζομαι μια σφυριά στον σβέρκο; Εμφανώς, είχα ακόμη στο νου μου μια ελαφριά αμφιβολία, κάτι για το οποίο δεν ήμουν σίγουρος. Έτσι, συνέχιζα να διαλογίζομαι ένα μακρύ διάστημα κάθε ημέρα για μισό χρόνο. Μετά, σε κάποια περίπτωση που ετοίμαζα ένα φάρμακο με βότανα για έναν κεφαλόπονο θυμήθηκα έναν Κοάν (αινιγματική φράση) στον οποίο η Κόκκινη Μύτη έκανε μία ερώτηση στο Naja: Αν επιστρέψεις τα κόκαλα σου στον πατέρα σου και την σάρκα σου στην μητέρα σου, τότε, πού θα βρίσκεσαι εσύ;.

Θυμήθηκα τότε ότι όταν ο καλόγερος που με υποδέχτηκε μου έκανε για πρώτη φορά αυτήν την ερώτηση, εγώ δεν ήξερα να του απαντήσω, αλλά τώρα, ξάφνου, η αμφιβολία μου είχε εξαφανιστεί.

Μετά πήγα να δω τον Μένγκ Σάμ. Ο Δάσκαλος Μένγκ Σάμ με ρώτησε: Πότε και που μπορούμε να πούμε ότι έχει τελειώσει η Ζεν δουλειά μας;.

Εκ νέου δεν ήξερα να απαντήσω, ο Δάσκαλος Μένγκ Σάμ επέμεινε ότι έπρεπε να δουλέψω με μεγαλύτερη επιμονή στον διαλογισμό (Dhyana) και ότι έπρεπε να αφήσω στην άκρη τις συνηθισμένες ανθρώπινες σκέψεις.

Κάθε φορά που έμπαινα στο δωμάτιο του και έδινα μιαν απάντηση στην ερώτηση ταυ, αυτός έλεγε ότι δεν είχα καταλάβει το πράγμα. Μια μέρα διαλογίστηκα από το απόγευμα μέχρι το επόμενο πρωί, χρησιμοποιώντας την δύναμη του Dhyana για να στηριχτώ και να προχωρήσω. μέχρι που κατόρθωσα απ' ευθείας το στάδιο της βαθιάς λεπτότητας. Αφήνοντας το Dhyana κατευθύνθηκα τότε εκεί που βρισκόταν ο Δάσκαλος και του διηγήθηκα την εμπειρία μου. Αυτός ρώτησε: Ποιο είναι το πρωταρχικό σου πρόσωπο;.

Καθώς πήγαινα να απαντήσω ο Δάσκαλος με πέταξε έξω και έκλεισε τη πόρτα. Από εκείνη την στιγμή κατάφερνα κάθε μέρα μια λεπτή βελτίωση. Αργότερα κατάλαβα ότι όλη αυτή η δυσκολία εμφανίστηκε γιατί δεν είχα παραμείνει αρκετό χρόνο με τον Δάσκαλο Χσούεν Γιέν για να δουλέψω τις λεπτές και ευαίσθητες απόψεις της δουλειάς. Όμως πόσο τυχερός ήμουν που συνάντησα έναν Δάσκαλο του Ζεν τόσο έξοχο! Χάρη σε αυτόν και μόνο μπόρεσα να φτάσω σε αυτό το στάδιο. Δεν είχα καταλάβει ότι αν κάποιος εξασκείται ασταμάτητα και επίμονα, πάντα θα πρέπει να πετυχαίνει κάτι από καιρό σε καιρό και η άγνοιά του θα μειώνεται σε κάθε βήμα στον δρόμο.

Ο Δάσκαλος Μένγκ Σάμ μου είπε: Αυτό είναι το ίδιο με το να γυαλίζεις ένα μαργαριτάρι. Όσο περισσότερο το γυαλίζεις τόσο πιο γυαλιστερό, καθαρό και αγνό γίνεται. Ένα γυάλισμα τέτοιου είδους είναι ανώτερο από μια ολόκληρη δουλειά ενσάρκωσης. Ωστόσο, όταν ήθελα να απαντήσω στην ερώτηση του Δάσκαλου μου, αυτός μου έλεγε ότι μου λείπει κάτι. Μια μέρα στην μέση του διαλογισμού η λέξη «λείπει» παρουσιάστηκε στο νου μου και ξαφνικά ένιωσα ότι το σώμα μου και ο νους μου άνοιγαν από την μια άκρη ως την άλλη μέχρι το μεδούλι των κοκάλων μου με ολοκληρωτικό τρόπο.

Η αίσθηση ήταν σαν ένα αρχαίο βουνό από σκόνη να διαλυόταν ξαφνικά κάτω από τον φλογερό ήλιο, ο οποίος ξεπρόβαλε μετά από πολλές σκοτεινές και συννεφιασμένες ημέρες. Δεν μπόρεσα να το σταματήσω και άρχισα να γελάω τρανταχτά. Πήδηξα από το κάθισμά μου, άρπαξα το χέρι του Δασκάλου Μένγκ Σάμ και του είπα: Πες μου, Τι μου λείπει; Τι μου λείπει; Ο Δάσκαλος με χαστούκισε τρεις φορές και εγώ προσκύνησα τρεις φορές μπροστά του. Αυτός είπε: Ω Τιέχ Σάν άργησες πολλά χρόνια να φτάσεις σε αυτό το σημείο.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 45 Η ΤΕΛΙΚΗ ΦΏΤΙΣΗ Η αλήθεια πρέπει να γίνει κατανοητή μέσα από έναν στιγμιαίο φωτισμό, αλλά το γεγονός, η πλήρης Εσώτερη Αυτοπραγμάτωση του Είναι, πρέπει να δουλευτεί έντονα με βαθμιαίο τρόπο. Το μάντραμ Wu αναφέρεται κυρίως στο ξύπνημα της μυστικιστικής εμπειρίας με την άμεση έννοια και το Σαμιασαμπόντι (Χούε στην Κίνα) υποδεικνύει την μόνιμη και πλήρη φώτιση. Αν μέσω μιας αναδρομικής άσκησης γυρίσουμε στο αρχικό σημείο εκκίνησης και θεωρητικά επιστρέψουμε τα κόκαλα στον πατέρα μας και την σάρκα στην μητέρα μας, τότε που θα βρισκόμαστε; Είναι φανερό ότι θα βρισκόμαστε στον σπόρο, στο σπέρμα... Αυτό μας προτρέπει να σκεφτούμε ότι χωρίς το Σαάχα Μαϊτούνα δεν θα μπορούσαμε ποτέ να καταλάβουμε την ουσία του γνωμικού του διάσημου Χούα Τόου, του Wu... Παρατηρήστε τις κάθετες γραμμές του W1, μελετήστε το σύνολο. Η γραφική μορφή των συνδυασμών υπογραμμίζει ξεκάθαρα την βασική ιδέα των διαδοχικών εξυψώσεων που προέρχονται πάντα από τρομερές ταπεινώσεις. Όποιος θέλει να ανέβει πρέπει πρώτα να κατέβει, αυτός είναι ο Νόμος, η Μύηση είναι θάνατος και γάμος ταυτόχρονα. Για μεγαλύτερη κατανόηση του Χούα Τόου, του Wu, δεν περιττεύει να επαναλάβουμε το εξής: Η κάθοδος στην Ενάτη Σφαίρα (το σεξ), ήταν από τους αρχαίους καιρούς η μέγιστη δοκιμασία για την υπέρτατη αξιοπρέπεια του Ιεροφάντη. Ο Ιησούς, ο Βούδας, ο Ερμής, ο Δάντης, ο Ζωροάστρης κλπ, έπρεπε να περάσουν από αυτήν την δύσκολη δοκιμασία. Εκεί κατεβαίνει ο Άρης για να ξαναακονίσει το σπαθί και να κατακτήσει την καρδιά της Αφροδίτης, ο Ηρακλής για να καθαρίσει τους στάβλους του Αυγεία, 1

Το εικοστό τρίτο γράμμα του αγγλικού αλφαβήτου.

και ο Περσέας για να κόψει το κεφάλι της Μέδουσας με το πυρογενές σπαθί του. Πλην όμως, για το καλό της μεγάλης αιτίας, συμφέρει να θυμηθούμε ότι μαζί με το W λάμπει στο Ζεν το ριζικό U1, ζωντανό σύμβολο εκείνης της «Μεγάλης κοιλιάς μέσα από την οποία κυοφορούνται οι κόσμοι». Στην κοσμική γραμματική η Ρούνα UR2 είναι βέβαια η Θεϊκή ΜητέραΔιάστημα, η Άγια Μήτρα όπου κυοφορούνται κτήνη, άνθρωποι και θεοί. Είναι αναντίρρητο ότι χωρίς την εσωτεριστική δύναμη της Ντέβι Κουνταλίνη, θα ήταν αδύνατον να δουλέψουμε στο Αναμμένο Καμίνι του Ηφαίστου (το σεξ). Το Μαγιστήριο της φωτιάς πρέπει να πραγματοποιηθεί σε επτά μέρες ή περιόδους: ας θυμηθούμε την αστρολογική μας φόρμουλα: Σελήνη, Ερμής, Αφροδίτη, Ήλιος, Άρης, Δίας, Κρόνος. Ο έναστρος ουρανός του Ουρανού και ο κλασσικός έμπειρος είναι για εκείνους που έφτασαν πια στο επιθυμητό τέρμα. Εγώ κέρδισα το δικαίωμα να εισέλθω στον ουρανό της Σελήνης μετά από μια προηγούμενη ταπείνωση. Αυτός είναι ο νόμος για όλους τους κόσμους. Κανείς δεν θα μπορούσε να εισδύσει οριστικά στους ουρανούς του Ερμή, της Αφροδίτης κλπ χωρίς προηγουμένως να έχει δουλέψει εσωτερικά στις αντίστοιχες πλανητικές κολάσεις τους. Οι εμπειρίες του Wu είναι μία και πολλές: μία γιατί είναι ταυτόσημες σε ουσία, πολλές γιατί διαφέρουν σε βάθος, σαφήνεια και αποτελεσματικότητα. Αυτό δίνει μια ελαφριά ιδέα για το νόημα και την φύση τουWu.

-Ποιο είναι το πρωταρχικό σου πρόσωπο; ρωτάει τρομερά ο Δάσκαλος Μένγκ Σάμ! Η εβραϊκή Γένεση λέει: Ο άνδρας θα εγκαταλείψει πατέρα και μητέρα για να

ενωθεί με την γυναίκα του και να είναι οι δύο σε μία σάρκα. Ας μιλήσουν οι Θεοί της χαραυγής! Ας με εμπνεύσουν οι Μούσες! Ας βρυχηθεί ο τυφώνας! Γραμμένο είναι, με αναμμένα κάρβουνα στο βιβλίο όλων των μυστηρίων, ότι όλοι οι Αβατάρας του Ισβάρα ικανοποιούν πάντα την απαίτηση του Παντελεήμονος παγκόσμιου πνεύματος της ζωής: να αποκαταστήσουν πάνω στο πρόσωπο της γης το «πρωταρχικό πρόσωπο», την αρχική παραδεισιακή

Το εικοστό πρώτο γράμμα του αγγλικού αλφαβήτου.

Η ρούνα Ούρ

κατάσταση του Αδάμ Καδμόν, την ανδρόγυνη οντότητα που ενσαρκώνεται στο ζεύγος άνδρα και γυναίκας. Αυτή η πολύτιμη αποκατάσταση του κοσμικού Είναι, μέσα σε κάθε έναν από εμάς, πραγματοποιείται ακριβώς κατά τις θαυμάσιες στιγμές εκείνης της ανώτατης έκστασης του έρωτα που δύο όντα, ένα αρσενικό και ένα θηλυκό, σε πλήρη συνουσία, παραχωρούν συνειδητά την ατομική τους ιδιαιτερότητα για να ενωθούν σε ένα. Και δεδομένου ότι αυτή η ενότητα δεν είναι μόνο φυσική αλλά επίσης και τύπου Ψυχικοπνευματικού οι Διδασκαλίες που απορρίπτουν την Σεξουαλική Μαγεία του Έρωτα καταντούν αντιανθρώπινες και αντιθεϊκές. Στο περιβάλλον της ρευματικής καλλιέργειας της τωρινής εποχής και πάνω απ’ όλα στους πιο λεπτούς εσωτεριστικούς κύκλους βρίσκεται η αναγνώριση του ανθρώπου σαν εικόνα και ομοίωση του ζωντανού σύμπαντος και τέλος η κοσμική έννοια της σεξουαλικής του δύναμης. Οι θεολόγοι και οι φυσιοδίφες του μεσαίωνα ήδη γνώριζαν λίγα σχετικά με την συσχέτιση ανάμεσα στην σεξουαλική ενέργεια και τις θαυμαστές δυνάμεις που διαπερνούν το αμετάβλητο άπειρο... Έτσι, ο Άγιος Αλβέρτος ο Μεγαλοπρεπής ήταν βυθισμένος σε βαθιά πίστη σχετικά με την δύναμη των άστρων που εξασκούν αποφασιστική επιρροή πάνω στην σεξουαλική δύναμη του ατόμου. Έχοντας ο Άγιος Αλβέρτος την γνώμη ότι τα αστέρια ήταν διπολικά, δηλαδή Αγγελικής-Ζωικής φύσης, έφτασε στην λογική ακολουθία ότι μπορούσαν να δώσουν στον γάμο μια διπλή ένωση, πνευματική και ζωική,

Ο Άγιος Αυγουστίνος, ο Γνωστικός Πατριάρχης, υπογραμμίζει την ιδέα ότι η σεξουαλική λίμπιντο περιλαμβάνει όχι μόνο όλο το σώμα, αλλά και το εσώτερο ον που στην σαρκική τρικυμία δένεται με το ψυχικό, κατά τρόπον ώστε διαμορφώνεται ένα αίσθημα απόλαυσης που δεν έχει όμοιό του ανάμεσα στους αισθησιασμούς, έτσι κατά την στιγμή στην οποία φτάνει στο ανώτερο σημείο του, είναι αποσυνδεμένη κάθε συνείδηση και κάθε δύναμη κατανόησης. Αυτή η αποσύνδεση μεταξύ συνείδησης και διάνοιας είναι ακριβώς αυτή που θα μεταμορφώσει την θαυμάσια συνουσία σε υπερφυσική, σε πνευματική, σε κάτι τρομερά Θεϊκό.

Είναι το τελευταίο τέρμα των μυστικιστικών πρακτικών, όπως για παράδειγμα αυτό του Ζεν ή αυτό του χριστιανικού ησυχασμού του καλόγερου Μιχαήλ των Μύλων, αυτό που μας φέρνει στην ησυχία και την σιωπή του νου. Όταν ο νους είναι ήσυχος, όταν ο νους βρίσκεται σε σιωπή τότε έρχεται το καινούριο, Σε αυτές τις στιγμές των απερίγραπτων θαυμάτων η συνείδηση δραπετεύει μέσα από τον απονεκρωμένο νου για να πειραματιστεί το πραγματικό..,

Ο δεύτερος Πατριάρχης του Ζεν ρώτησε τον Μπόντι Ντάρμα: -Πως γίνεται να καταφέρουμε το Τάο;

Ο Μπόντι Ντάρμα απάντησε:

-Εξωτερικά κάθε δραστηριότητα σταματά, εσωτερικά ο νους παύει να κυματίζει. Όταν ο νους έχει μετατραπεί σε έναν τοίχο τότε μπορείς να εισέλθεις στο Τάο. Οι βουδιστές Chan στην Κίνα σπάνια μιλάνε για το Σαμπόντι, την τελική φώτιση (το διάσημο Σουέμπ). Καθώς το Wu είναι βασικά η μυστικιστική εμπειρία του ξυπνήματος στην αλήθεια (Prajna) το άτομο που κατορθώνει το βίωμα Wu μπορεί να μην είναι ικανό να το κυριαρχήσει, να το εμβαθύνει και να το ωριμάσει. Χρειάζεται πολύ δουλειά στην Ενάτη Σφαίρα πριν να φτάσουμε στην τελειοποίηση με τον σκοπό να διαχωρίσουμε τις δυαδικές, εγωιστικές και βαθιά εγκατεστημένες σκέψεις που αναβλύζουν από τα πάθη. Το ευαγγέλιο του Τάο λέει:

-Εξάγνισε την καρδιά σου, καθάρισε τις σκέψεις σου, συγκράτησε τις ορέξεις σου και διατήρησε το σπέρμα. Ο συγγραφέας του Ελ Κτάμπ, θαυμάσιου γραπτού πολύ εκτιμητέου από τους άραβες, δεν κουράζεται να δοξάζει την συνουσία η οποία είναι για αυτόν, και δικαίως, ο πιο μεγαλειώδης και ιερός επαινετικός ύμνος, ο πιο ευγενής πόθος του άντρα και της συντρόφου του μετά την πρωταρχική ενότητα και ης παραδεισιακές απολαύσεις. Ο έρωτας είναι το Φίατ Λούξ του βιβλίου του Μωϋσή, η Θεϊκή προσταγή, ο νόμος για όλες τις ηπείρους, θάλασσες, κόσμους και διαστήματα.

Όταν χουφτώνουμε θαρραλέα την λόγχη του Έρωτα με τον φανερό σκοπό να ελαττώσουμε σε κοσμική σκόνη όλα και κάθε ένα από τα υποκειμενικά στοιχεία που φέρνουμε μέσα μας, εκδηλώνεται το φως. Μέσα σε κάθε υποσυνείδητη οντότητα υπάρχει εμφιαλωμένη ουσία, φως σε εν δυνάμει κατάσταση. Όπως το άτομο όταν κομματιαστεί ελευθερώνει ενέργεια, έτσι επίσης η πλήρης καταστροφή οποιουδήποτε από τα κολάσια στοιχεία μας απελευθερώνει φως. Χρειάζεται να φτιάξουμε το φως σε καθέναν από εμάς. Φως, περισσότερο φως, είπε ο Γκαίτε πεθαίνοντας. Η σεξουαλική Μαγεία είναι το αιώνιο θεμέλιο του φωτεινού και σπερματικού Fiat της πρώτης στιγμής. Ο ριζικός θάνατος του Εγώ και των υπολοίπων υπανθρώπινων στοιχείων που έχουμε μέσα μας, μας οδηγεί στην τελική φώτιση (Σαμιασαμπόντι). Έτσι η φώτιση Ζεν, ή Wu, διαφέρει πολύ από την επιφανειακή παρακολούθηση των αρχαρίων πάνω στην νοητική ουσία, μέχρι τον πλήρη Βουδισμό όπως πραγματοποιήθηκε από τον Βούδα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 46 ΛΕΥΚΟΣ ΤΑΝΤΡΙΣΜΟΣ

Οι αυθεντικές ταντρικές διδασκαλίες του Κάμα Σούτρα του Βατσιαγιάνα και του Ανανγκαράνγκα του Καγιαναμάλα συμπληρώνονται με το Βαχρόλι Γιόγκα και το Πανκατάτουα. Το νόμιμο ινδοστανικό Κάμα Σούτρα δεν έχει να κάνει τίποτε με κάποιες εκδόσεις κίβδηλου, μπάσταρδου, νοθευμένου τύπου οι οποίες, επιδεικνύοντας τον ίδιο τίτλο, κυκλοφορούν εν αφθονία παντού σε όλες τις δυτικές χώρες. Αυτό το κλασσικό έργο της ερωτικής τέχνης των Ινδών διαιρείται σε επτά μέρη. Στο πρώτο παρουσιάζονται ταυτόχρονα η ορμή της ζωής και οι τέχνες και επιστήμες που είναι πρακτικής χρησιμότητας στην Σεξουαλική Μαγεία. Λαμβάνονται υπ' όψιν σαν Δασκάλες για τις αρχάριες μόνον εκείνες οι γυναίκες που έχουν εφαρμόσει Σεξουαλική Μαγεία με κάποιον άνδρα. Η μαθήτρια πρέπει να φτάσει να κατέχει εξήντα τέσσερις βασικές τέχνες. Αφού μάθει, ανάμεσα σε άλλες τραγούδι, ορχηστική μουσική, χορό, τατουάζ, προετοιμασία του λίκνου των πετάλων των λουλουδιών, μουσική εκτέλεση με ποτήρια που περιέχουν αγνό νερό, ορυκτολογία, χημική επιστήμη, οργάνωση κοκορομαχιών, ορτυκομαχιών και κριαρομαχιών και τεχνική όλων των λογοτεχνικών εργασιών, η μαθήτρια πρέπει να μάθει υποχρεωτικά μαγικές τέχνες. Όχι μόνο πρέπει να ξέρει να φτιάχνει τα διαγράμματα και τα ερωτικά φίλτρα εσωτεριστικής αποτελεσματικότητας αλλά να καθοδηγηθεί επίσης σε σοφά μάγια και μάντραμς. Στο δεύτερο μέρος του Κάμα Σούτρα ο μεγάλος ινδοστανός Δάσκαλος Βατσιαγιάνα παρουσιάζει με σοφία μια πλούσια εσωτεριστική διδασκαλία, γύρω από την τέχνη της αγάπης, ενασχολούμενος πολύ ειδικά με κάτι ασυνήθιστο, το οποίο είναι στην πραγματικότητα η διαίρεση των τύπων των ανδρών και γυναικών σύμφωνα με το μέγεθος των σεξουαλικών τους οργάνων.

Παρουσιάζει έξυπνα τρεις τάξεις ανδρών που χαρακτηρίζονται σύμφωνα με τον φαλλό τους σαν: Λαγός, Ταύρος και Ελέφαντας (μεγάλο ζώο του Ινδοστάν). Απέναντι από τους άνδρες κατηγοριοποιούνται επίσης και οι γυναίκες σε τρεις τάξεις σύμφωνα με τον σχηματισμό του Γιόνι τους (σεξουαλικό όργανο): Γαζέλα, Φοράδα, Ελεφαντίνα. Αυτή η διαφοροποίηση των δύο φύλων δίνει βασικά εννέα ερωτικούς συνδυασμούς που έρχονται να μας θυμίσουν την ενάτη σφαίρα: 1)

Αυξημένη σεξουαλική ευχαρίστηση: Λαγός με Γαζέλα, Ταύρος με Φοράδα,

Ελέφαντας με Ελεφαντίνα. 2)

Ανόμοιες σεξουαλικές ενώσεις: Λαγός με Φοράδα, Λαγός με Ελεφαντίνα,

Ταύρος με Γαζέλα, Ταύρος με Ελεφαντίνα, Ελέφαντας με Φοράδα, Ελέφαντας με Γαζέλα.., Οι εννέα πιθανότητες σεξουαλικής ένωσης υποδιαιρούνται σε τρεις τάξεις σύμφωνα με το μέγεθος των σεξουαλικών οργάνων: 1)

Η αναλογία του ίδιου μεγέθους που αναμφισβήτητα είναι το καλύτερο.

Η σχέση μεταξύ μεγάλων και μικρών οργάνων, η οποία είναι από το πιο

δυσάρεστο μέχρι την απόλαυση της ευχαρίστησης. 3)

Όλες οι υπόλοιπες ερωτικές σχέσεις που μπορούν να χαρακτηρισθούν απλά

κανονικές. Η ενδεχόμενη ιδιοσυγκρασία των συζύγων, που αναντίρρητα διαδραματίζει ένα μεγάλο ρόλο στην σεξουαλική πράξη, ομαδοποιείται σε τρεις τάξεις: Κρύα, Μεσαία και Φλογερή, έτσι ώστε είναι πιθανά τα εννέα ζευγαρώματα της ενάτης Σφαίρας, για να ξέρουμε: Κρύα με Κρύα, Μεσαία με Μεσαία, Φλογερή με Φλογερή. Ανόμοιες σεξουαλικές ενώσεις: Κρύα με Μεσαία, Κρύα με Φλογερή, Μεσαία με Κρύα, Μεσαία με Φλογερή, Φλογερή με Κρύα, Φλογερή με Μεσαία. Η διάρκεια της σεξουαλικής ευχαρίστησης, δηλαδή η πιθανότητα μιας μακριάς διάρκειας της δεν βασίζεται, για τους Ινδούς, για παράδειγμα, σε μια αισθησιακή δραστηριότητα καθαρά ζωική, αλλά θεωρείται σαν ζωτικό θέμα που εκφράζει στην εκτελούμενη πράξη μια απόδειξη πολύ ανεπτυγμένης καλλιέργειας ιδιαίτερα εξαίρετης. Ένας σύζυγος που δεν είναι πραγματικά προσανατολισμένος

σχετικά με τα πιο

εσώτερα

σεξουαλικά φαινόμενα

χαρακτηρίζεται σαν ανεπαρκής. Σύμφωνα με τον Ρασαμαντζούρι αυτό είναι κάθε άνδρας, που στο παιχνίδι της αγάπης δεν συλλογίζεται σχετικά με το τι πρέπει να κάνει και τι να μην κάνει. Ολοφώτιστο αναπηδά με απόλυτη μεσημβρινή λαμπρότητα ότι και η διάρκεια της σεξουαλικής ευχαρίστησης διαιρείται σε τρεις τάξεις: Γρήγορη, Μεσαία, Αργή. Το μυστικό της ευτυχίας του Θεού συνίσταται στην σχέση του με τον ίδιο του τον εαυτό. Από αυτήν την σχέση προέρχεται, σύμφωνα με τον νόμο των φιλοσοφικών αναλογιών, κάθε κοσμικός δεσμός, κάθε σεξουαλική σχέση. Είναι λοιπόν η σεξουαλική ευχαρίστηση ένα νόμιμο δικαίωμα του ανθρώπου, η ευτυχία του Θεού που εκφράζεται μέσα σε εμάς. Ο Μωάμεθ είπε:

-Η συνουσία είναι μία πράξη μέχρι και ευχάριστη στην θρησκεία, όταν πραγματοποιείται πάντα με την επίκληση του Αλλάχ και με την ίδια γυναίκα για την αναπαραγωγή. Το Κοράνι λέει:

-Κοίτα, πάρε για γυναίκα μια κόρη την οποία θα χαϊδεύεις και θα σε χαϊδεύει. Μην περάσεις σε συνουσία χωρίς να σε έχει διεγείρει προηγουμένως με τα χάδια. Ο Προφήτης υπογραμμίζει:

-Οι σύζυγοι σας είναι για σας ένα χωράφι. Πηγαίνετε σε αυτές όπως σας ευχαριστεί, αλλά πραγματοποιείστε πριν μια πράξη ευσέβειας. Να φοβάστε τον Θεό και να μην ξεχνάτε ότι κάποια μέρα θα βρεθείτε μπροστά του! Σύμφωνα με αυτήν την σύλληψη είναι φανερό ότι η θαυμάσια συνουσία με την λατρευτή γυναίκα είναι βέβαια μια μορφή προσευχής. Σε αυτές τις στιγμές ανώτατης ευτυχίας μετατρεπόμαστε σε συνεργάτες του Λόγου Δημιουργού, συνεχίζουμε από στιγμή σε στιγμή την ακτινοβόλα και αναδημιουργική εργασία της διατήρησης του σύμπαντος μέσα στο μυστηριώδες στήθος της αιώνιας Μητέρας-Διάστημα.

Κάντε όπως ο δημιουργός σας, όπως ένας άνθρωπος δυνατός σε έργα και δύναμη που έχει συνείδηση από αυτό που κάνει και θα έχετε να λάβετε διπλή απόλαυση, αυξανόμενο σπερματικό λικέρ και υγιείς και δυνατούς γιους. Έτσι είπε ο Μωάμεθ:

-Δέκα χάρες δίνει ο Αλλάχ στον άνδρα που προσφέρει την συμπάθειά του στην γυναίκα με χέρια χαϊδευτικά, είκοσι αν την χαϊδεύει αντίθετα από την καρδιά του, αλλά αν η ερωτική αγκαλιά του είναι η αυθεντική αποκτά από τον Θεό τριάντα χάρες για κάθε φιλί. Ο Καλυαναμάλλα υπογραμμίζει την υπερφυσική ιδέα ότι η ακριβής εκπλήρωση του ερωτικού κώδικα είναι πολύ πιο δύσκολη από αυτό που λανθασμένα νομίζει το λογικό ανθρωποειδές:

-Όταν οι προπαρασκευαστικές απολαύσεις έχουν πια πλεχτεί πρέπει τότε να χρησιμοποιηθεί η ακριβής τέχνη, σύμφωνα με τους κανόνες, για να αναζωογονηθεί το πάθος της γυναίκας με τον ίδιο τρόπο που αναζωογονείται μια πυρκαγιά και το Γιόνι της να γίνει πιο μαλακό, ελαστικό και ηδονικό στην ερωτική πράξη. Ένας σοφός συγγραφέας είπε:

-Ο Ανανγκαράνγκα αποδίδει μεγάλη σημασία ώστε και τα δύο μέρη του ζευγαριού να μην αφήσουν να μπει στην κοινή ζωή τους καμία χλιαρότητα,

κούραση

κορεσμός

στις

σχέσεις

τους,

πραγματοποιώντας την ολοκλήρωση του έρωτα με απομόνωση και απόλυτη παράδοση. Η μορφή της σεξουαλικής πράξης, δηλαδή η στάση σε αυτήν; ονομάζεται Ασάνα. Πρέπει να διαφοροποιηθούν τέσσερις ποικιλίες: Ούτανα, Τίριακ, Ουπαβίστα, Ούτθιτα. Καθώς η εσωτεριστική μελέτη αυτών των Ταντρικών Ασάνας είναι περίπλοκου περιεχομένου, με καθαρά παιδαγωγικό σκοπό θα περιοριστούμε στο παρόν βιβλίο να μεταγράφουμε ειδικά εκείνη την σεξουαλική στάση που λέγεται Ουπαβίστα. Πλην όμως είναι σαφές ότι σε μελλοντικές πραγματείες θα συνεχίσουμε την μελέτη των υπολοίπων Ασάνας, Ουπαβίστα θέλει να πει καθιστή θέση, της οποίας υπάρχουν δώδεκα διαφοροποιήσεις: 1.

Η ειδικότερα προτιμητέα Παντμασάνα: Ο άνδρας κάθεται με τα πόδια

σταυρωμένα πάνω στο κρεβάτι ή ένα χαλί, παίρνει την γυναίκα πάνω στα

σταυρωμένα πόδια και αυτή με τα δικά της τυλίγει το σώμα του άνδρα με τέτοιο τρόπο που τα δύο πόδια της έρχονται να κάνουν επαφή πάνω στον αρσενικό κόκκυγα. Έτσι η γυναίκα απορροφά τον Φαλλό. (Δες την εικόνα). 2.

Καθισμένοι και οι δύο, και κατά την διάρκεια της θαυμάσιας πράξης, η

γυναίκα σηκώνει με το ένα χέρι το ένα πόδι της. 3.

Ο άνδρας και η γυναίκα περιπλέκουν τα χέρια πίσω από τους σβέρκους

τους, 4.

Καθώς η γυναίκα παίρνει στα χέρια της τα πόδια του άνδρα, αυτός παίρνει

της γυναίκας. 5.

Ο άνδρας παίρνει στα μπράτσα του τα πόδια της γυναίκας, τα αφήνει να

ακουμπήσουν στην καμάρα του αγκώνα και περιπλέκει τα μπράτσα πίσω από τον σβέρκο της.

Η θέση της χελώνας: Και οι δύο κάθονται με τρόπο ώστε να αγγίζουν

αμοιβαία στόμα, χέρια και πόδια.

Καθισμένος, με τα πόδια ανοιχτά, ο άνδρας εισάγει το μέλος του και πιέζει

ανάμεσα στους μηρούς του τους μηρούς της γυναίκας. Μια θέση που εκτελείται μόνο από έναν πολύ δυνατό άνδρα και μια

γυναίκα πολύ ελαφριά: ο άνδρας στηρίζει την γυναίκα με τους αγκώνες σηκωμένους, εισάγει το μέλος του και μετά την κουνάει από δεξιά προς τα αριστερά. 9.

Η ίδια θέση μόνο που η κίνηση της γυναίκας πραγματοποιείται από

μπροστά προς τα πίσω. Το ανατολικό Ουπαβίστα είναι θαυμάσιο, πλην όμως είναι αναντίρρητο ότι εμείς οι Γνωστικοί δεν είμαστε αποκλειστικοί. Είναι φανερό ότι στον δυτικό κόσμο πολλοί μυστικιστές προτιμούν την εξής Ασάνα: Α) Η γυναίκα ξαπλωμένη ανάσκελα στο κρεβάτι, πόδια ανοιχτά, δηλαδή δεξιά και αριστερά, μαξιλάρι από κάτω ή χωρίς. Β) Ο άνδρας τοποθετείται πάνω στην γυναίκα, μπαίνει μέσα στα πόδια της, το πρόσωπο, στήθος και κοιλιά του άνδρα κάνει επαφή κατευθείαν με το σώμα της γυναίκας. Γ) Μέτωπο με μέτωπο, στήθος με στήθος, ηλιακό πλέγμα με ηλιακό πλέγμα, όλα τα αντίστοιχα αστρικά κέντρα ακουμπάνε για να επιτρέπεται μια ανταλλαγή μαγνητικών ρευμάτων και να εγκαταστήσουν έτσι έναν πλήρη ανδρογυνισμό. Δ) Εισάγετε πολύ απαλά το ανδρικό μέλος στον κόλπο, αποφύγετε βίαιες κινήσεις. Η κίνηση του φαλλού μέσα στην μήτρα πρέπει να είναι αργή και απαλή. Ε) Η συνουσία πρέπει να διαρκέσει τουλάχιστον μια ώρα. Ζ) Αποτραβηχτείτε από την γυναίκα πριν τον σπασμό για να αποφύγετε την εκσπερμάτωση του σπέρματος. Η) Ο Φαλλός πρέπει να βγει μέσα από την Μήτρα πολύ αργά και με κάθε απαλότητα. Ο Πιέρ Χουάρντ Μίνγκ Γουόνγκ μιλώντας σχετικά με την κινέζικη ιατρική λέει:

-Ο Ταοϊσμός έχει άλλες επιρροές στην ιατρική όπως το αποδεικνύει βιβλιογραφία μιας συλλογής Ταοϊστικών πραγματειών το Σίνγκ Μίνγκ Κουέλ Τσέν του 1622 περίπου.

Ξεχωρίζουν τρεις περιοχές στο ανθρώπινο σώμα. Η ανώτερη περιοχή ή κεφαλική είναι η περιοχή των πνευμάτων που κατοικούν στο σώμα. Το μαξιλάρι του Νεφρίτη (Γιου Τσέν) βρίσκεται στο οπίσθιο μέρος του κεφαλιού. Το ονομαζόμενο κόκαλο του μαξιλαριού είναι το ινίο (Τσέν Κού). Το παλάτι του ΝίΧονάν (όρος που προέρχεται από την σανσκριτική λέξη Νιρβάνα), βρίσκεται στον εγκέφαλο ο οποίος ονομάζεται επίσης «θάλασσα του οστέινου μεδουλιού» (Σουέι Χάϊ), και είναι το μέρος παραγωγής των σπερματικών ουσιών. Η μεσαία περιοχή είναι η σπονδυλική στήλη, που χαρακτηρίζεται όχι σαν ένας λειτουργικός άξονας αλλά σαν ένας αγωγός που ενώνει τις εγκεφαλικές κοιλότητες με τα γεννητικά κέντρα, καταλήγει σε ένα σημείο που λέγεται ουράνια κολώνα (Γιέν Τσού) και βρίσκεται πίσω από τον σβέρκο στο σημείο που φυτρώνουν οι τρίχες. Δεν πρέπει να συγχέεται αυτό το σημείο με το σημείο τον βελονισμού που έχει το ίδιο όνομα.

Η κατώτερη περιοχή καταλαμβάνει το πεδίο του κινναβάρεως (Τάν Τιέν).

Σε

αυτό

κείται

γεννητική

δραστηριότητα

που

αντιπροσωπεύεται από τα δύο νεφρά: την φωτιά του Τίγρη (Γιάνγκ) στα αριστερά και την φωτιά του Δράκου (Γίν) στα δεξιά. Η σεξουαλική ένωση συμβολίζεται με ένα ζευγάρι: ένας νέος άνδρας οδηγεί τον λευκό Τίγρη και μια νέα γυναίκα ιππεύει τον πράσινο Δράκο. Ο μόλυβδος (αρσενικό στοιχείο) και ο υδράργυρος (θηλυκό στοιχείο) θα αναμιχθούν. Ενόσω βρίσκονται ενωμένοι οι νέοι πετάνε την ουσία τους σε έναν μπρούτζινο λέβητα, σύμβολο της σεξουαλικής δραστηριότητας. Αλλά τα γεννητικά υγρά, ιδιαίτερα το σπέρμα (Τσίνγκ), δεν αποβάλλονται ούτε χάνονται, αλλά μπορούν να επιστρέψουν στον εγκέφαλο από την σπονδυλική στήλη, χάρη στην οποία ξαναβρίσκουμε την πορεία της ζωής. Η

βάση

αυτών

των

Ταοϊστικών

σεξουαλικών

πρακτικών

είναι

Συγκρατημένη Συνουσία κατά την διαδικασία της οποίας το σπέρμα που έχει κατέβει από τον εγκέφαλο μέχρι την Προστατική περιοχή (αλλά που ΔΕΝ έχει

εκσπερματωθεί) επιστρέφει στην προέλευσή του, είναι αυτό που ονομάζεται: να κάνουμε να επιστρέψει η ουσία (Χουάν Τσίνγκ). Όποιες και αν είναι οι ενστάσεις που διαμορφώνονται απέναντι στην πραγματικότητα αυτής της επιστροφής, δεν είναι λιγότερο βέβαιο ότι οι Ταοϊστές αντελήφθησαν μια εγκεφαλική κυριαρχία των στοιχειωδών ενστίκτων που διατηρούσε τον βαθμό της γενετήσιας διέγερσης χαμηλότερα από το κατώφλι της εκσπερμάτωσης. Έδωσαν έτσι ένα νέο ύφος στην σεξουαλική πράξη και ένα στόχο διαφορετικό από την γονιμοποίηση. Οι σεξουαλικές πρακτικές έχουν παίξει έναν μεγάλο ρόλο στον Ταοϊσμό, οι δημόσιες

και

συλλογικές

πρακτικές,

που

σημάδεψαν

τον

2°

αιώνα,

εξαφανίστηκαν τον 6° αιώνα. Οι ιδιωτικές πρακτικές συνεχίστηκαν τόσον καιρό που ο Τσένγκ Τσάο (12 ος αιώνας) τους αφιέρωσε ένα τμήμα του Τάο Τσού του. Στην πραγματικότητα τόσο οι Ταοϊστές όσο και οι Βουδιστές παρατηρούσαν την εγκράτεια (που έχει την βάση της στην Σεξουαλική Μαγεία) αλλά οι πρώτοι την χαρακτήριζαν σαν μια μορφή απόσπασης που έπρεπε να τους φέρει στην απελευθέρωση, ενώ οι δεύτεροι, εκτός από την επιθυμία τους να κατορθώσουν τα Τάο, διατηρούνταν αγνοί για να συγκεντρώνονται, να διατηρούν την ουσία τους και να ζουν πολύ χρόνο. Είναι πιθανόν ότι, όπως συνέβη με τις αναπνευστικές ασκήσεις τους, οι Ταοϊστές εμπνεύστηκαν από τις Ινδικές Ταντρικές Πραγματείες, μερικοί πήγαν την εποχή των Τάνγκ και γνωρίστηκαν με τον Σουέν Σέου Μιάου. Το Πάο Π’ού Τσέου περιέχει ένα τμήμα με τίτλο «Το υπνοδωμάτιο» (18 κεφάλαια) που τυπώθηκε το 1066 και ανατυπώθηκε το 1307, 1544 και 1604 από τον Κιάο Τσέν Κίνγκ. Αυτά τα δεδομένα πάρθηκαν από κείμενα που περιλαμβάνονται στα Χρονικά των Σουέι από τον Τάμπα Γιασουγιόρι στο Γίν Σίν Φάνγκ (982-984) που τυπώθηκε από τον Τακί Γκενκίν (πέθανε το 1857). Το 1854 αυτή η ιατρική σύνοψη των τριάντα κεφαλαίων περιέχει τα μυστικά του υπνοδωματίου, επανεκδόθηκε από τον Γιέ Το Χουέι (1864-1927) που ανασυγκρότησε τα χαμένα κείμενα και ειδικά το Άρς Αματάρια του Δασκάλου Τόνγκ Χιουάν. Ένας μεγάλος σοφός είπε:

-Μέσω της πρακτικής τον Βαχρόλι Μούδρα ο γιόγκι κάνει να πλημμυρίζει σε αυτόν η Σάκτι, δηλαδή η αποκαλυμμένη παγκόσμια σεξουαλική ενέργεια, κατά τρόπον ώστε δεν θα είναι πια, αυτός μόνο ο συμμέτοχος της αλλά επίσης και ο Κύριος της. Στο Βιπαρίτα Καράνι λέγεται:

-Αυτή η πρακτική είναι η πιο έξοχη, η αιτία της απελευθέρωσης για τον Γιόγκι. Αυτή η πρακτική προσκομίζει υγεία στον Γιόγκι και του παρέχει την τελειοποίηση. Αν ξεγυμνώσουμε το Βαχρόλι Μούδρα, αν σχίσουμε το πέπλο της Ίσιδας, μένει η αλήθεια γυμνή, η Σεξουαλική Μαγεία, το Σαάχα Μαϊτούνα, Η εσωτεριστική Βιπαρίτα Καράνι διδάσκει με σαφή και ακριβή τρόπο πως ο Γιόγκι κάνει να ανέβει αργά το σπέρμα μέσω συγκέντρωσης κατά τρόπον ώστε άνδρας και γυναίκα σε πλήρη συνουσία μπορούν να φτάσουν το Βαχρόλι.

ΟΜ! Υπάκουο στην Θεά, που μοιάζει με ένα φίδι που κοιμάται στο Σβαγιαμπουλίνγκαμ και θαυμάσια στολισμένο, απολαμβάνει από τον αγαπημένο και από άλλες σαγήνες. Είναι πιασμένο από το κρασί και ακτινοβολεί με εκατομμύρια ακτίνες. Θα ξυπνήσει (κατά την διάρκεια της Σεξουαλικής Μαγείας) από τον αέρα και την φωτιά με τα μάντραμς Γιάμ και Ντράμ και το μάντραμ Χούμ. Τραγουδήστε αυτά τα μάντραμς σε αυτές τις ανεκτίμητες στιγμές κατά τις οποίες τα Λίνγκαμ και Γιόνι βρίσκονται συνδεδεμένα στο γαμήλιο λίκνο. Έτσι θα ξυπνήσει η Ντέβι Κουνταλίνη, το φλογερά φίδι των μαγικών μας δυνάμεων.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 47 Η ΤΡΙΤΗ ΠΡΑΞΗ

Ο Δαν Μάριο Ρόζο ντε Λούνα, ο διακεκριμένος Θεοσοφικός συγγραφέας, διηγούμενος το τρίτο μέρος του βαγκνεριανού Πάρσιφαλ γράφει κατά λέξη τα εξής: «Η τρίτη πράξη εκτυλίσσεται εκ νέου στις επικράτειες ταυ Γκριάλ. Είναι άνοιξη. Σε μια χαρωπή εξοχή, της οποίας τα όρια εκτείνονται από την άκρη του δάσους μέχρι τα βουνά του Γκριάλ, φαίνεται ανάμεσα στα δέντρα μια πηγή και απέναντι από αυτήν, στηριγμένη στους βράχους, μια φτωχή καλύβα ερημίτη. Είναι η πρώτη ώρα της Μεγάλης Παρασκευής. Ο Γκουρνεμάνζ, ο ερημίτης, γερασμένος και χωρίς άλλα ρούχα εκτός από τον παλιό χιτώνα των ιπποτών του Γκριάλ που έχει ακόμα, βγαίνει από την καλύβα και ακούει βαθιά βογκητά, σαν κάποιου που, σε βαθύ όνειρο, πολεμάει μέσα σε έναν εφιάλτη. Στρέφεται τότε γρήγορα προς τα βάτα, από όπου βγαίνουν τα βογκητά, και βρίσκει την Κούντρι, παγωμένη και άκαμπτη, κρυμμένη ποιος ξέρει από πότε, στα άγρια βάτα του χειμώνα (η θλιμμένη ηθική νύχτα του αμαρτωλού) χωρίς να ξέρει την άφιξη της λυτρωτικής άνοιξης... Ο γέρος σέρνει έξω την Κούντρι και αρχίζει να την συνεφέρνει με την ανάσα του. Ξυπνάει τελικά βγάζοντας μία φωνή, Με όψη μετανοούσης. Είναι χλωμή. Από το πρόσωπο και τους τρόπους της έχει εξαφανισθεί η απλησίαστη αγριότητα. Κοιτάζει τον Γκουρνεμάνζ με μια επίμονη ματιά, σαν κάποιον που επικαλείται παλιές αναμνήσεις, σηκώνεται και κατευθύνεται προς την καλύβα του ερημίτη όπου ετοιμάζεται για το καθήκον να τον υπηρετήσει, όπως και παλιότερα έκανε με τους άγιους ιππότες.

Παίρνει, λοιπόν, μια κανάτα και την πάει στην πηγή να την γεμίσει. Μετά επιστρέφει στην καλύβα, στην οποία αρχίζει να δουλεύει, ως συνήθως, σαν προσφορά προς τον τελευταίο επιζήσαντα του Γκριάλ. Εν τω μεταξύ βγαίνει από το δάσος ο Πάρσιφαλ με μαύρα ρούχα και πανοπλία, μουσκεμένο καπέλο, κατεβασμένο το δόρυ και το κεφάλι γερμένο κάτω από το βάρος των σκέψεών του. Ο Γκουρνεμάνζ τον πλησιάζει μήπως χρειάζεται καθοδήγηση. Ο Πάρσιφαλ δεν ανταποκρίνεται στις φροντίδες του ασκητή, αλλά αυτός του θυμίζει ότι είναι Μεγάλη Παρασκευή, μέρα της οποίας την αγιότητα δεν πρέπει να παραβιάζουμε με όπλα. Ο Πάρσιφαλ σηκώνεται, ρίχνει τα άρματά του, καρφώνει την λόγχη στην γη, και μπροστά της, πέφτει γονατιστός σε εκστατική προσευχή. Ο Γκουρνεμάνζ τον παρατηρεί τότε συγκινημένος και έκπληκτος, καθώς φωνάζει με νοήματα την Κούντρι. Αναγνωρίζει σε αυτόν τον φονιά του κύκνου παλαιότερα, αμαρτωλό που έχει έρθει, ο ίδιος άνθρωπος, στον Άγιο Περίβολο «από τους δρόμους της ερημιάς και της σύγχυσης, εκατό φορές καταραμένος, από τόπους χωρίς μονοπάτι και αναρίθμητες μάχες...». Ο ερημίτης τον πληροφορεί για την δυστυχή κατάσταση που έχουν πέσει οι ιππότες του Γκριάλ, διασκορπισμένοι ή νεκροί όλοι εκτός από αυτόν. Μέχρι και ο Αμφόρτας, ανίκανος πια να αντισταθεί στην κατάρα της πληγής του αναζητάει τον θάνατο, παραιτούμενος από το να αποκαλύπτει το ιερό Ποτήρι ώστε Αυτός να μην συνεχίζει να μακραίνει την ζωή του με την αθάνατη Πνοή. Ο Πάρσιφαλ μπροστά σε τόσο μεγάλο πόνο πέφτει εκμηδενισμένος δίπλα στην πηγή. Ο Γκουρνεμάνζ τον στηρίζει και τον βοηθάει να καθίσει στο γρασίδι. Η Κούντρι εμφανίζεται με ένα ποτήρι νερό για να ραντίσει το πρόσωπο του Πάρσιφαλ.

Όχι! λέει ο Γκουρνεμάνζ. Το Ποτήρι είναι η ίδια η ιερή Πηγή (το Γιόνι που αναζωογονεί τον περιπλανώμενο).

-Προβλέπω ότι είναι επιλεγμένος να πραγματοποιήσει σήμερα ένα μεγαλοπρεπές έργο, να εξασκήσει μια Θεία Αποστολή. Ας είναι λοιπόν καθαρός από κάθε σημάδι και πλυμένος εδώ από τα μιάσματα της μακρινής του περιπλάνησης.

Οι δυο τους πηγαίνουν τον Πάρσιφαλ μέχρι την άκρη της πηγής. Καθώς η Κούντρι του λύνει τις μπότες της πανοπλίας και του πλένει τα πόδια, ο ερημίτης τον ξεγυμνώνει από τα παλιά μαύρα ρούχα του πόνου και της μάχης, αφήνοντάς τον μόνο με τον λευκό χιτώνα της αγνότητας, περικόπτοντας πια κάθε παλιό ίχνος αμαρτίας, όπως θα έλεγε ο Άγιος Παύλος. Μετά η Κούντρι μυρώνει τα πόδια του εκλεκτού αδειάζοντας απάνω τους το περιεχόμενο ενός χρυσού φιαλιδίου που έκρυβε στο στήθος της. Σαν νέα Μαγδαληνή, τα στεγνώνει με τα ίδια της τα μαλλιά, ενώ ο Γκουρνεμάνζ

του

μυρώνει

και

το

κεφάλι,

σαν

μελλοντικού

βασιλιά,

βαφτίζοντας τον σαν Λυτρωτή του Γκριάλ και σοφό από συμπόνια .. Το ανέκφραστο ειδύλλιο που λέγεται Οι Γοητείες της Μεγάλης Παρασκευής, αντηχεί τότε νικηφόρο στο διάστημα, χαιρετώντας χαρούμενα τον Λυτρωτή, εν μέσω της μεγαλοπρεπούς ευτυχίας του βουνού και των λουλουδιών, όπου όλα χαμογελούν καθώς πλησιάζει η ανώτατη στιγμή της απελευθέρωσης... Οι καμπάνες του Γκριάλ ξανακούγονται όπως και παλαιότερα καλώντας στην άγια τελετή. Ο Γκουρνεμάνζ ξαναντύνει με τα φορέματα και τον μανδύα του ιππότη τον νέο βασιλιά και μαζί του ξεκινάει την άνοδο προς το κάστρο, του οποίου η λαμπρότητα, χάρη στην ιερή σεξουαλική λόγχη, δεν θα αργήσει να επιστρέψει. Το εσωτερικό της μεγάλης Σάλας του Γκριάλ γεμίζει ιππότες και ιπποκόμους που από την μια μεριά μεταφέρουν το φορείο του Αμφόρτα και από την άλλη το πτώμα του Τιτουρέλ, που έρχεται να λάβει την έσχατη ευλογία του Γκριάλ. Ο πονεμένος γιος, που ψάχνει μόνο την ξεκούραση του θανάτου, ασυνείδητα έχει προκαλέσει τον θάνατο του πατέρα του στερώντας του το αθάνατο ατένισμα του Αναγεννητικού Ποτηριού. Όλοι οι ιππότες απαιτούν, από τον Αμφόρτα, για τελευταία φορά!, να εκπληρώσει το καθήκον του! Ο Αμφόρτας προαισθανόμενος πιο κοντά του τα γλυκά σκοτάδια του θανάτου, αντιστέκεται να επιστρέψει στην ζωή, που το αποκαλυμμένο Γκριάλ θα πρέπει να του δώσει, και σκίζει, σε τρομερό παροξυσμό, αγανακτισμένος τα ρούχα του ζητώντας με κραυγές τον θάνατο ... Όλοι απομακρύνονται από αυτόν αιφνιδιασμένοι καθώς αποκαλύπτεται, αναβλύζοντας αίμα, η ολέθρια πληγή.

Ο Πάρσιφαλ, που έχει έρθει, αποχωρίζεται από το πλήθος κραδαίνοντας την λόγχη και αγγίζοντας με την μύτη της το πλευρό του Αμφόρτα, τελικά την κλείνει θαυμαστά. Σηκώνει μετά νικηφόρα το δόρυ και όλοι προσπίπτουν σε έκσταση, ενώ ο Αμφόρτας βγάζοντας από το κιβώτιο την ιερή αντίκα, εμποτίζει όλο το περιβάλλον με την δόξα του Γκριάλ. Ο Πάρσιφαλ ανεβαίνει από εκείνη την στιγμή στο ανώτατο αξίωμα και ευλογείται από τότε και για πάντα μαζί με Αυτόν στην αποκαταστημένη Αγία Συνάθροιση... Ο Τιτουρέλ, επιστρέφοντας για μια στιγμή στην ζωή, ανασηκώνεται στο φέρετρο καθώς, από τον θόλο, η λευκή περιστερά πετά πάνω από το κεφάλι του νέου βασιλιά, του σοφού από συμπόνια! ... καθώς ξεσπούν πιο δυνατά από ποτέ οι ιερές ψαλμωδίες και η Κούντρι, η γυναίκα σύμβολο, πέφτει εξαντλημένη και απελευθερωμένη στο πάτωμα, εν μέσω του παγκόσμιου φόρου τιμής που ουρανοί και γη αποδίδουν δοξασμένα στον Ήρωα που έχει νικήσει τις δυνάμεις του κακού, κατορθώνοντας την Απελευθέρωση μέσω της προσπάθειας και της θυσίας.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 48 ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ ΤΟΥ ΙΩΝΑ

–Αυτή η κακή και μοιχαλίδα γενιά απαιτεί σημάδι, όμως σημάδι δεν θα της δοθεί, παρά το σημάδι τον προφήτη Ιωνά Γιατί όπως ήταν ο Ιωνάς στην κοιλιά της φάλαινας τρεις μέρες και τρεις νύχτες, έτσι θα είναι ο Γιος τον ανθρώπου στην γη τρεις μέρες και τρεις νύχτες. Ματθαίος κεφ. 12, παρ 39-40

Αυτή η εξωτική και κάπως μπερδεμένη εξήγηση του θαυμάσιου βιβλίου τον Ιωνά, έχει σαν εσωτερική βάση μια αρχαιότατη συμβολική τελετή που αποτελείται από το να αφήνεται ο μυημένος για τρεις μέρες και τρεις νύχτες μέσα στο απερίγραπτο μυστήριο μιας σπηλιάς ή μιας τρύπας με μορφή ίδια με ενός ψαριού. Διηγούνται παλιές παραδόσεις, που χάνονται στην τρομακτική νύκτα όλων των αιώνων, ότι κατά την διάρκεια αυτού του διαλείμματος , όσο το σώμα του

μυημένου κειτόταν σαν ένα πτώμα μέσα σε μια σαρκοφάγο, η ψυχή του απούσα από την πυκνή ανθρώπινη μορφή, πειραματιζόταν απ' ευθείας στους ανώτερους κόσμους το τελετουργικό της ζωής και του θανάτου. Τόσο το στοιχειώδες νερό όσο και η αρωματισμένη γη, στοιχεία παθητικά ή απλά αρνητικά πέρα από κάθε αμφιβολία αντιπροσωπεύουν την προκαταρκτική εξάγνιση και την σοβαρή βάση κάθε αναγεννητικής διαδικασίας, η οποία μετά πρέπει να γίνει αποτελεσματική μέσω των ανώτερων και δραστικών στοιχείων, τον αέρα και την φωτιά αντίστοιχα σύμβολα του πνεύματος και της μεγάλης πραγματικότητας. Η ασυνήθιστη και θαυμάσια μορφή του παλιού φέρετρου του Όσιρη φέρνει φυσικά στην μνήμη, λόγω της ομοιότητας και της εσωτεριστικής έννοιας, ένα άλλο ψάρι που αντιπροσωπεύεται θαυμάσια στο σημιτικό αλφάβητο από το

www.gnosisellas.gr γράμμα Σάμεκ, που καταλαμβάνει την δέκατη πέμπτη καβαλιστική θέση, αυτή που αναμφίβολα συμβόλιζε στην αρχή το διάσημο αστερισμό της φάλαινας κάτω από την διεύθυνση του οποίου πρέπει να πραγματοποιήσουμε συγκεκριμένες εργασίες της Ενάτης Σφαίρας. Το καβαλιστικό δεκαπέντε του Τυφώνα Μπαφομέτο, ο Διάβολος, το ζωικό πάθος, αντιπροσωπευτικό του αναφερθέντος αστερισμού, μας προσκαλεί να καταλάβουμε το τι είναι η δουλειά στην Ενάτη Σφαίρα (το σεξ). Ο Μυημένος που χύνει το ποτήρι του Ερμή, θα κεραυνοβοληθεί από το Αρκάνο 16 του αστερισμού του Κριού και θα πέσει από τον πύργο κάτω από τον κεραυνό της παγκόσμιας δικαιοσύνης όπως η αντεστραμμένη πεντάλφα, με το κεφάλι κάτω και τα δυο πόδια προς τα πάνω. Αν προσθέσουμε καβαλιστικά τους δύο αριθμούς του 15 θα έχουμε το εξής αποτέλεσμα: 1+5=6. Έξι στο Ταρώ είναι το Αρκάνο του Ερωτευμένου, ο άνθρωπος ανάμεσα στην αρετή και το πάθος. Μάθετε να πολοποιείστε σωστά στο Αρκάνο 6 και θα έχετε νικήσει το τρομερό 15 του αστερισμού της φάλαινας. Θυμήσου αγαπητέ αναγνώστη ότι στο κέντρο του στήθους έχεις ένα πολύ ειδικό μαγνητικό σημείο που συλλαμβάνει τα κύματα φωτός και δόξας που έρχονται από την ανθρώπινη ψυχή σου. Αυτή είναι ο Τιφερέτ του Αρκάνο 6 του Ταρώ. Άκουσέ την. Υπάκουσε στις διαταγές που πηγάζουν από αυτήν. Δράσε σύμφωνα με αυτές τις εσώτατες ωθήσεις, δούλεψε στο Σιδηρουργείο των Κυκλώπων όταν έτσι απαιτεί αυτή. αν μάθεις να υπακούς δεν θα χαθείς μέσα στην κοιλιά της φάλαινας. Κοίταξε! εσύ έχεις γίνει ένα ψάρι δουλεύοντας ανάμεσα στα χαοτικά νερά της πρώτης στιγμής. Τώρα θα καταλάβεις γιατί το φέρετρο του Όσιρι έχει την μορφή ενός ψαριού. Είναι αναντίρρητο ότι οι επτά ημέρες ή γενεσιουργοί περίοδοι του Μωϋσή συντίθενται σε αυτές τις τρεις ημέρες και νύκτες του Ιωνά μέσα στην κοιλιά της Φάλαινας, μυητική τελετή που επανέλαβε ο μεγάλος Καμπίρ Ιησούς μέσα στον Άγιο Τάφο. Μερικοί πολύ άσκημα πληροφορημένοι άνθρωποι, υποθέτουν λανθασμένα ότι η απλή συμβολική μυητική τελετή του Μεγαλοπρεπούς τάφου με τις

διάσημες τρεις ημέρες της και η καταληψία του φυσικού σώματος είναι όλο και όλο... Αγνοούν λυπηρά οι καλοί αυτοί άνθρωποι ότι η τελετή είναι μόνο ένα σημάδι, ένα σύμβολο ή αλληγορία από κάτι τεράστιο και τρομερό που προβάλλεται στο άγνωστο... Ο Προφήτης Ιωνάς, δουλεύοντας κάτω από την διεύθυνση του αστερισμού της Φάλαινας, βυθισμένος στο βαθύ πηγάδι του σύμπαντος, στην ενάτη Σφαίρα (το σεξ), πραγματοποιεί την δουλειά του σε τρεις μέρες ή περιόδους λίγο ή πολύ μεγάλες. Α. Κατασκευάζει τα κοστούμια των γάμων της ψυχής και εγκαθιστά μέσα στον του τον εαυτό ένα διαρκές κέντρο συνείδησης.

Β. Εξαλείφει ριζικά τους τρεις προδότες του εσώτατου Χριστού και ελαττώνει

σε κοσμική σκόνη τον

Δράκοντα των

σκοταδιών και

τα

δευτερεύοντα κτήνη (υποσεληνιακή δουλειά). Γ. Συνεχίζει να πεθαίνει στις ανώτερες σφαίρες του Ερμή, Αφροδίτης, Ηλίου, Άρη, Δία, Κρόνου κλπ. Η πρώτη περίοδος του χρόνου ολοκληρώνεται με την δεύτερη Γέννηση για την οποία μιλούσε ο μεγάλος Καμπίρ Ιησούς στον ραβίνο Νικόδημο. Η δεύτερη περίοδος τελειώνει με έναν θαυμάσιο γάμο. Τίποτε λιγότερο από την γαμήλια τελετή της ανθρώπινης ψυχής με την Γκουίνεβιρ, την βασίλισσα των Χίνας. Στις γυναίκες θα πούμε ότι τότε παντρεύονται με τον Πολυαγαπημένο... Η τρίτη περίοδος ολοκληρώνεται μεγαλειωδώς με την ανάσταση του μυστικού Χριστού μέσα στην ίδια μας την καρδιά. Τα ινδοστανικά εσωτεριστικά κείμενα αναφέρουν συνεχώς την διάσημη Τριμούρτι: Άτμαν-Μπούδι-Μάνας (αυτή είναι ο Ίντιμο με τις δύο ψυχές του: Μπούδι και Μάνας αντίστοιχα) Από αυτήν την Τριμούρτι, μόνο ένα ασήμαντο κλάσμα της τρίτης άποψης είναι ενσαρκωμένο στο διανοητικό ανθρωποειδές που λανθασμένα ονομάζεται άνθρωπος. Αυτό ίο κλάσμα ονομάζεται Ουσία. Στο γιαπωνέζικο Ζεν ονομάζεται απλά Μπουδάτα.

www.gnosisellas.gr Η Ουσία υπόκειται αξιοθρήνητα σε όνειρα μέσα σε αυτό το πολύχρωμο και αλλόκοτο σύνολο από βυθισμένες και σκοτεινές οντότητες που αποτελούν το εγώ, το εγώ ο ίδιος, το εμένα τον ίδιο. Πλην όμως αυτή η ουσία είναι η πρώτη ύλη για να κατασκευάσουμε ψυχή, σύλληψη που δυστυχώς ακόμα δεν έχει γίνει πολύ καλά κατανοητή από τους γνωστικούς μας σπουδαστές. Το κινέζικο Τάο διδάσκει σαφώς ότι η ουσία εμφιαλωμένη μέσα σε όλο αυτό το σύνολο από Εγώ Διαβόλους που αποτελούν το Εγώ, πρέπει να περάσει στην Ενάτη Σφαίρα από συνεχείς αλχημιστικές μετατροπές πριν μετατραπεί στο Σπερματικό Μαργαριτάρι. Η θαυμάσια άμπωτις της σεξουαλικής ενέργειας σε μορφή φωτεινού σίφουνα, όπως όταν μια ακτίνα φωτός επιστρέφει αφού χτυπήσει ενάντια σε έναν τοίχο, έρχεται να αποκρυσταλλωθεί μέσα μας στο Χρυσό Άνθος, το οποίο όπως είναι γνωστό εγκαθιστά μέσα στον Νεόφυτο ένα διαρκές κέντρο συνείδησης. Το Σπερματικό Μαργαριτάρι αναπτυσσόμενο μέσω της Σεξουαλικής Μαγείας και την τρομερή δουλειά με την λόγχη του Λονγκίνου, πρέπει να περάσει από απερίγραπτες πίκρες προτού μετατραπεί στο Χρυσό Έμβρυο (στο χρυσό άνθος). Η Δεύτερη Γέννηση είναι ένα κοσμικό συμβάν στ' αλήθεια εξαιρετικό, θαυμάσιο, τότε ενσαρκώνουμε την τρίτη άποψη της Τριμούρτι: Άτμαν-ΜπούδιΜάνας. Η Ανθρώπινη Ψυχή (το ανώτερο Μάνας των Ινδοστανών) μπαίνει στο Χρυσό Έμβρυο. Από εκείνη την στιγμή λέγεται ότι είμαστε άνθρωποι με ψυχή, ιερά άτομα, πραγματικά υπεύθυνοι άνθρωποι με την πιο πλήρη έννοια της λέξης. Το Χρυσό Έμβρυο, ντυμένο με το κοστούμι των Γάμων της Ψυχής, πειραματίζεται στ' αλήθεια μια υπέρτατη απόλαυση κατά την στιγμή κατά την οποία λειτουργεί με την ανθρώπινη ψυχή. Στο Χρυσό Έμβρυο βρίσκονται συνοπτικά όλες οι εμπειρίες και για αυτό είναι φανερό ότι προκαλεί μεταβολές σε βάθος στις αθάνατες Πνευματικές Αρχές του ανθρώπου. Έτσι είναι πως μετατρεπόμαστε σε Μυημένους της Λευκής Αδελφότητας.

Ο Γάμος με την Γκουίνεβιρ, την Θεϊκή Αμαζόνα, είναι βέβαια ένα άλλο γεγονός των θαυμάτων που σημαδεύει το αποθεωτικό τέλος της δεύτερης μεγάλης ημέρας ή περιόδου. Τότε είναι αναντίρρητο ότι πειραματιζόμαστε άλλη μια ριζική μετατροπή γιατί μέσα από το Μπούδι, σαν μέσα από ένα ποτήρι από λεπτό και διαφανές αλάβαστρο, καίει η φλόγα του Πράνα. Πλην όμως, είναι αναμφίβολο, ότι η υπέρτατη μετατροπή είναι δυνατή μόνο με την ανάσταση του εσώτατου Χριστού στην καρδιά του ανθρώπου. Αυτό είναι το κορυφαίο στάδιο της τρίτης περιόδου: Η τρομερή στιγμή κατά την οποία ο λαμπρός αστερισμός της Φάλαινας ξερνάει τον Ιωνά τον προφήτη στις ακτές της Νινευί, η ανώτατη στιγμή στην οποία ανασταίνεται ο Ιησούς ο Μεγάλος Καμπίρ, η εξαιρετική στιγμή του θριάμβου του Πάρσιφαλ στον αστραφτερό ναό του Αγίου Γκριάλ.

www.gnosisellas.gr ΚΕΦΑΛΑΙΟ 49 Η ΠΑΡΤΙΤΟΥΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΣΙΦΑΛ Ο Δον Μάριο Ρόσο ντε Λούνα, ο μεγάλος Ισπανός σοφός γράφει: -Η παρτιτούρα του Πάρσιφαλ, λέει ο Ρογέλιο Βιγιάρ, ξαφνιάζει γενικά λόγω του μεγαλείου και της μεγαλοπρέπειας και για την έμπνευση και την ομορφιά της γραφής, για την αγνότητα των γραμμών της και για τους χρωματισμούς και τις αποχρώσεις της σοφής και καλλιτεχνικής, γλυκιάς και απαλής, μεγαλειώδους και επίσημης ενορχήστρωσης. Σημαδεύει την κατάληξη της εξέλιξης που ξεκίνησε στο Τανχάουζερ και Λόενγκριν, αυτά τα εμπνευσμένα έργα στα οποία βρίσκονται σκιτσαρισμένες οι θεωρίες του σχετικά με το λυρικό δράμα, που φτάνουν τα έσχατα όριά τους στην ωραιότατη παρτιτούρα του Πάρσιφαλ. Τα αποσπασματικά μελωδικά κομμάτια (Λάιτμοτίβς), που ακούστηκαν στην παρέλευση του δράματος του Βάγκνερ, στις διάφορες ενότητες, είναι μεγάλης εκφραστικής δύναμης και όσον αφορά τον χαρακτήρα του ποιήματος, πάντα υπαγόμενα στο πνεύμα της λογοτεχνικής φράσης. Το προανάκρουσμα και η καθαγίαση του Αγίου Γκριάλ (Δείπνο των Αποστόλων), θαυμάσια σελίδα και με έντονη συγκίνηση στην πρώτη πράξη, το προανάκρουσμα και ο μαγεμένος Κήπος του Κλίνγκσορ (φιλήδονη σκηνή από τα λουλούδια), και το δραματικό ντουέτο της αποπλάνησης μεταξύ Κούντρι και Πάρσιφαλ στην δεύτερη, το σύντομο και μελαγχολικό προανάκρουσμα, η συγκινητική σκηνή του βαπτισμού (ένα από τα σημεία με την μεγαλύτερη συγκίνηση στον Πάρσιφαλ) και οι Γοητείες της Μεγάλης Παρασκευής, σελίδες μεγαλοπρεπούς ομορφιάς. Στην τρίτη, η πιο ευγενική και ποιητική λόγω της χάρης και για την πλούσια και εύρωστη ενορχήστρωση, όπως όλες οι ενότητες που βγαίνουν από αυτήν την όπερα, γεμάτες με γοητευτική ποίηση και με εξαίσια τρυφερότητα, λεπτές ή γλυκές ζοφερές ή απαισιόδοξες, πάντα στην φύση του ποιήματος. Άλλα ενδιαφέροντα αποσπασματικά επεισόδια για την ορχηστρική εργασία περιγραφικού είδους είναι: η πρωινή προσευχή του Γκουρνεμάνζ, η έξοδος της Κούντρι, η αυλή του Βασιλιά με πολλή εικονογράφηση, καθώς επίσης η ομιλία

του Γκουρνεμάνζ στην σκιά ενός αιωνόβιου δέντρου, στην οποία αναφέρει στους ιπποκόμους του την προέλευση του τάγματος του Γκριάλ, η Κούντρι, οι πόνοι του Αμφόρτα και οι κατάρες του Κλίνγκσορ.

Ξεχωρίζει επίσης στην δεύτερη πράξη ολόκληρη η αριστερή σκηνή του κολασμένου μάγου, στην οποία βοηθάει με τις πονηριές του ώστε η Κούντρι, η Εύα της εβραϊκής μυθολογίας, να αποπλανήσει τον Πάρσιφαλ, και στην τρίτη, η οδυνηρή σκηνή του Αμφόρτα, με βαθιά συγκίνηση και το νεκρικό εμβατήριο. Στην παρτιτούρα του Πάρσιφαλ υπάρχουν συμφωνικά αποσπάσματα αστάθμητης ομορφιάς, θαυμάσια ακούσματα, γεμισμένα και εδραιωμένα με μια τέχνη τόσο νέα, τόσο ταιριαστή με το περιβάλλον στο οποίο διαδραματίζεται η δράση, με τον χαρακτήρα του τοπίου, ποιητικομουσικές εικόνες τόσο εκφραστικές και πραγματικές επιτυχίες παρουσίασης του μύθου του Γκριάλ, που σε κατακτούν. Αναμιγμένες με μια τέχνη χωρίς προηγούμενο ακούγονται τα θέματα: του Δείπνου, Τιτουρέλ, Τάγμα του Γκριάλ, Κούντρι, Αμφόρτας, Πάρσιφαλ που συμβολίζουν την Πίστη, την Συμπόνια, την ταπεινότητα, την μελαγχολία, τον έρωτα, την υποταγή, τον Κύκνο, το δόρυ και άλλα, των οποίων χρειάζεται να ξέρουμε την έννοια για να απολαύσουμε πλήρως την Βαγκνεριακή σύλληψη σε όλο της το μεγαλείο και την μεγαλοπρέπεια, ο Αμφόρτας συμβολίζει την Μετάνοια, ο Τιτουρέλ την φωνή του παρελθόντος, ο Κλίνγκσορ την αμαρτία (το εγώ). Ο Πάρσιφαλ την απολύτρωση, ο Γκουρνεμάνζ (ο Γκουρού) την παράδοση, η Κούντρι την αποπλάνηση.

ΕΙΡΗΝΗ ΥΜΗΝ ΣΑΜΑΕΛ ΑΟΥΝ ΒΕΟΡ