Goodtimes Mag-Issue 14 by Alkistis Deligianni

#14

Infos_Boardsports Ltd_tel: 210 9859685

-1-

Infos_Boardsports Ltd_tel: 210 9859685

-2-

-3-

-4-

Infos_Boardsports Ltd_tel: 210 9859685 -5-

-Index-12- Los Vilas Locas -19- War of the Crews -32- Volcom wild in the parks -34- eS Game of skate -36- Skate in Euroland -38- Interview: RTG -42- Πάρνηθηθα Whiplash -46- The Verdict

ΠΩΣ ΤΟ ΒΛEΠΕΙΣ ΘΑ ΧΙΟΝIΣΕΙ ΦΕΤΟΣ

-50- Μαδαγασκάρη -60- Roxy Jam -62- Greets from portugal -64- Interview: MIKE ESCAMILLA -66- Rebel Jam -68- Moments -88- Local Times -90- How To: SHIT IN A PUBLIC TOILET -92- Profile: ΓΙΩΡΓΟΣ ΟΥΖΟΥΝΗΣ -94- What the f*$& to wear? -104- WOW -106- Music -116- The Experts? -116- Profile: THE SPOT -117- Art: PEIO -120- Shop review

-IntroducingΕκδότης Σταμάτης Αρσενικός

“You know I had my share...”

Διευθυντής Έκδοσης Σταύρος Αρσενικός

“Beneath the underdog“

Αρχισυντάκτρια Κατερίνα Καραγιάννη “Pigs in Zen”

Creative Art Δημήτρης Καρτέρης

“I was a skater, I was a surfer...”

Photographers Παντελής Μεσσαρόπουλος, Λεωνίδας Γερμανόπουλος, Contributing Photographers Ηλίας Μερτής, Charlie Makkos, Σπύρος Τζομάκας, Yannick Le Toquin, Dicky Bury. Team Writers Ντίνα Λαφαζάνη, Μαρία Ζαχαροπούλου, Βασίλης Καραγεωργίου, Γιώργος Πίκουλας, Θάνος Πάνου, Λία Σινούρη, Κωστής Μεγαλοοικονόμος, Δημήτρης Μανιάτης, Χάρης Πετροπουλάκης, Λάρα Καπετανάκη, Ορέστης Λαγκαδινός, Δημήτρης Αναγνώστου, Κωνσταντίνος Βασιλειάδης, Νικόλας Δερβενούλας, Peio Υπεύθυνος από τον Νόμο Αντώνιος Αρσενικός

Φωτογραφίες Εξωφύλλου Surf: Glen Le Toquin, Πάργα Photo: Yannick Le Toquin Skate: Θάνος Πάνου / 5-0, Μαρούσι Photo: Παντελής Μεσσαρόπουλος

Εκδότρια Εταιρία Boardsports Ltd Κόρης 6, Άλιμος 174 55 Τηλ. 210 9858094 Fax 210 9855128 email: info@goodtimesmag.gr

myspace.com/gtmag

Το περιοδικό Goodtimes εκδίδεται από την Αρσενικός Αντώνιος ΕΠΕ. Οι απόψεις που εκφράζονται στην ύλη του περιοδικού δεν είναι ταυτόσημες με τις απόψεις της εκδότριας εταιρίας. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή η μετάδοση με οποιοδήποτε οπτικοακουστικό μέσο όλου ή μέρους του περιοδικού χωρίς την έγγραφη άδεια της εκδότριας εταιρίας.

-6-

Infos_Boardsports Ltd tel: 210 9859685 -7-

- uditorial A

Did you mean:

Editorial?

self!

Think for your

be “How can you demn n So quick to co or By word or rum iend? Heard from a fr ve One can’t belie rs ea h e n All that o n io It’s your decis eers And not your p elf! Think for yours meone else...” Don’t rely on so DRI, Four of a

Kind, 1988

Bonus track: «Κάτι δεν πάει καλά κάτι σας πνίγει;» (όπως λέγανε οι αθάνατοι TXC). Mοιραστείτε το μαζί μας. Όλο και κάποιον θα ενδιαφέρει... Το πρώτο email που θα φτάσει στην διεύθυνση (info@goodtimesmag.com) θα μπορούσε να κερδίζει ένα ταξίδι για δυο άτομα στην μαγευτική Βαρκελώνη ή στο πανέμορφο Des Alpes, αλλά τελικά θα κερδίσει μια δημοσίευση στο επόμενο τεύχος και ένα σανίδι Powell.

-8-

-9-

-FYIΕντός

Ο Παντελής Μεσσαρόπουλος μπήκε στο team της Analog clothing και της Vestal watches εγκαινιάζοντας και στις δύο εταιρίες τo ελληνικό skate team. Ο Νίκος Μολοχτός μαζί με τον Δημήτρη Πατίλη είναι τα 2 νέα μέλη της propaganda skateboards και κάποιος από τους δύο λέγεται ότι σύντομα θα αποκτήσει το δικό του pro model (guess who?). Ο Τόμυ Χήτος που αυτό το διάστημα μένει στην Χίο, μπήκε στην Flip, ο John Σκοτίδας μπήκε στην Krew clothing ενώ ο Γιάννης Γκουβόπουλος στην Altamont clothing. O Γιώργος Παπαδημητρίου ερχόμενος στην Αθήνα μπήκε στην Emerica footwear και ο Νίκος Τριανταφυλλίδης (aka Βελγιότης) από Πάτρα μπήκε στο team της Fallen footwear. Ο Κώστας Τριμπόνιας είναι το νέο μέλλος της Adio footwear και ο Θοδωρής Μαχαίρας της Session clothing. Ο Giorgio Ζάβος αποχαιρέτησε την Element και μπήκε στην Plan-b Skateboards. Νέο αθλητή απέκτησε και η Circa, τον πατρινό Γιάννη Μητρόπουλο, ενώ η Osiris κάνει refresh με πρώτο team rider τον Κο Βαγγέλη Μαρκογιαννάκη. Την χώρα μας θα επισκεφτούν τέλη Νοεμβρίου pro riders της Emerica για shooting, βόλτα στην Κύπτρο και την Πάτρα, stay tuned. Βγήκε το DVD «4ever kids» αφιερωμένο στο skateboarding scene της Πάτρας, με parts από τους: Νίκο «Βελγιότη» Τριανταφυλλίδη, Δημήτρη «Rodrigo» Βαλσαμή, Δημήτρη «Dickie» Μπάρυ, Θεοχάρη «τρελό» Μαρίνο, Γιάννη «Lizard» Μητρόπουλο, Θωμά Βουκελάτο και πολλούς άλλους. Η πρεμιέρα έγινε πριν μερικές εβδομάδες

Snowboardς

Τα χιονοδρομικά Tignes (Γαλλία) και Hintertux, Molltal, Neustift/Stubaital, Pitztal και Soelden (Αυστρία) άνοιξαν. Στην Ζυρίχη έγινε το frestyle.ch actionsports show, ένα από τα μεγαλύτερα city events στην Ευρώπη. Μεγάλα ονόματα του χώρου πήραν μέρος (Gigi Ruf, Andreas Wiig, Mason Aguirre, Kevin Pearce κλπ) αλλά «freestyle champ» στέφθηκε ο Stephan Maurer του Burton European team με ένα stylish backside 540 rocket air και ένα super clean switch backside seven as tech jump και εξώφυλλο στο Kestenholz. Δεύτερη θέση πήρε ο Kestenholz (Quiksilver) και τρίτος ο Wiig (Vans). Βγήκε το 2ο full length snowboarding video της DC «Mtn.Lab 1.5», περιέχει footage όλου του pro DC team αλλά και τον international AM team από το περίφημο Mtn. Lab που βρίσκεται στην Utah και ένα tour που έκαναν στον κόσμο (Χιλή, Φινλανδία, Νέα Ζηλανδία, Καναδά, Κολοράντο κλπ) προς αναζήτηση χιονιού, μιας και το 2007 ήταν μια από τις χειρότερες snow season. Στο Pro team της Gravis Footwear μπήκε ο 17χρόνος Mikkel Bang (ο οποίος πέρυσι κέρδισε το AM division στο Air and Style). -10-

στην Πάτρα σε συνεργασία με το FIfty-Fifty και απ’ ό,τι μάθαμε το πάρτυ τα έσπασε. Το DVD είναι full collector’s item με φοβερό εικαστικό (Elvis rules!) μέσα και έξω. Βρείτε το και δείτε το. Το πολυαναμενόμενο Τέκμωρ skate video είναι έτοιμο! Οι: ΝτίνοςΟρφεύς Σωτηρίου, Χρήστος-Κρατερός Οικονόμου, Έντριντ Ντούρο, Σάμι Γκουλούντ και Χρήστος Σέλευκος Βασιούρης συγκέντρωσαν το υλικό τους σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα (το οποίο αν εξαιρέσει κανείς το κομμάτι του Ορφέως, διήρκησε σχεδόν 14 μήνες). Είναι εντελώς δωρεάν και θα μπορείτε σύντομα να το κατεβάζετε από την διεύθυνση www. pstratos.gr. Περιμένουμε επίσης με αγωνία το DVD με το υλικό από το Red Bull Pirates που έγινε στο Σαρακήνικο της Μύλου τον Οκτωμβρίο. 12 έλληνες skaters χωρισμένοι σε 6 ομάδες των δύο, διαγωνίστηκαν κάτω από τον καυτό ήλιο και πάνω στην ζεστή άμμο σε ένα παιχνίδι χωρίς κανόνες... Τα υπόλοιπα στην οθώνη σας. Νικητές του contest ήταν ο Γιώτης Κούρτσογλου και ο Βασίλης Τόσκας μετά από σκληρή μάχη με τους Κους Βασίλη Γρυπάρη και Χάρη Καζαντζίδη.

νέους riders (Stefan Janoski, Omar Salazar και Arto Saari) και έναν νέο Team Manager (Marc Oblow). Η νέα διαφημιστική καμπάνια της Analog είναι βασισμένη σε φωτογραφίες των εν λόγω κυρίων από το ταξίδι τους στην χώρα μας φέτος το καλοκαίρι. Refresh κάνει και η μαμά Osiris παίρνοντας τον James Graig και η Split με τον JT Aulthz. O Mike York φεύγοντας από την Chocolate skateboards δημιούργησε την δική του TURF skateboards ξεκινώντας με team τους Sammy Bptista, Jason Wakuzawa και Jason Wussler. Ο JJ. Rousseau είναι το νέο μέλος του ευρωπαϊκού skateboarding team της Insight clothing. Ο Dylan Rieder είναι ο νέος pro στην Αlien Workshop skateboards, ενώ ο Kenny Hoyle είναι το νέο αίμα της DVS footwear.

Badtimes:

Δυστυχώς με την αλλαγή του καιρού είχαμε και μερικούς τραυματισμούς… Ο Κώστας Μάνδυλας (ο γνωστός Filmer!) έβγαλε και έβαλε το γόνατό του (!), ο Giorgio Ζάβος χτύπησε τον αστράγαλο του, ο Γιάννης Γόρδιος έσπασε το χέρι του σε πολύ κακό σημείο και ο Νέστορας μπήκε χειρουργείο… Περαστικά σε όλους σας και ελπίζουμε να μην έχουμε άλλα τέτοια…

Εκτός

O Jason Adams επιστρέφει στο Black label team αφήνοντας πίσω την Enjoi, ενώ ο Bruno “Pini” Aballay είναι πλέον στην Habitat International. O Zach Wagner είναι το νέο μέλλος της Stereo ενώ ο Ronnie Creager από δω και πέρα θα παίρνει Bones Wheels. Η Silver απέχτησε τον Lem Villemin και τον Alex Mizurov στο amateur team της. Η εταιρία Analog clothing μπήκε δυναμικά στο skateboarding παίρνοντας 3

Το 3ο Burton Am TOUR ξεκίνησε. Το πρόγραμμα έχει ως εξής: 10.11.2007 Castleford (GBR) 01.12.2007 Madrid (SPA) 12.01.2008 Bispingen b.H. (GER) 20.01.2008 Madonna di Campiglio (ITA) 26.01.2008 Adelboden-Lenk (SUI) 02.02.2008 Grandvalira (AND) 09.02.2008 Damüls (AUT) 16.02.2008 Bansko (BUL) 23.02.2008 Les Crosets (SUI) 01.03.2008 Heubach b.M. (GER) 08.03.2008 Bialka Tatrzanska (POL) 15.03.2008 Milzkalns (LAT) 22.03.2008 Zolotaya Dolina (RUS) 29.03.2008 Talma (FIN) 05.04.2008 Kläppen (SWE) 11.04.2008 Are (SWE) 26.04.2008 Val Senales (ITA) Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στο www.burtonamtour.com. O’Neill και Swatch ανακοινώσανε ότι για δεύτερη χρονιά θα διοργανώσουνε το Swatch O’Neill Big Mountain Pro 2008. 26 από τους καλύτερους freeriders στο κόσμο θα συναγωνιστούνε για το έπαθλο των 80.000$. Jeremy Jones, Stefan Gimpl, David Benedek είναι μερικά από τα ονόματα που θα διαγωνιστούν στο snowboard.

Σαύρας & Βελγιότης με τρέλλα... ph. Red Bull Hellas

Οι riders θα ξεκινήσουν από το Chamonix της Γαλλίας μια οκταήμερη περιπέτεια στης Άλπεις περνώντας από Ιταλία, Ελβετία, Γερμανία και Αυστρία. Όποιος θέλει μπορεί να παρακολουθήσει την εξέλιξη του contest με καθημερινά webcasts από το Freecaster. Στη χώρα μας πέσανε οι πρώτες νιφάδες χιονιού… Όπως κάθε χρόνο ακούγονται φήμες για snowparks παντού… το ένα και σίγουρο είναι το πάρκο στην Βασιλίτσα από την Ζωή και το team της. Η περίοδος που διανύουμε είναι καθοριστική και για το μέλλον των υπολοίπων χιονοδρομικών. Στο επόμενο τεύχος θα έχουμε τα final d€als.

Για BMX news επισκευθείτε το www.slipapedal.com και surf ... Περιμένετε το επόμενο τεύχος!!!

Infos_Boardsports Ltd_tel: 210 9859685

-11-

Photos: Charlie Makkos, Portraits: Παντελής Μεσσαρόπουλος Κείμενο: Θάνος Πάνου -12-

Γιάννης Γόρδιος 360 flip

Αλέξης Βλάσσης fakie flip

Ήταν πλέον 10:00 το πρωί όταν συγκεντρώθηκε όλο το team στις Στήλες Ολυμπίου Διός, όπου το van (και ο Κος Βασίλης Αράμβογλου) περίμεναν για αναχώρηση. Όταν τελικά επιβιβαστήκαμε στα αυτοκίνητα συνειδητοποίησα ότι θα περνούσα τις επόμενες πέντε μέρες με την «αφρόκρεμα» της ελληνικής skateboarding σκηνής. Το crew λοιπόν απαρτιζόταν από τις εξής φιγούρες: Βασίλης Γρυπάρης, Γιάννης Γόρδιος aka Ποντίφικας, Χρήστος Οικονόμου, Κώστας Μάνδυλας aka Troopie, Sami Gulud, Άμπικ Αρζουμανιάν, Μεμέτ Ντεμίρ (ο οποίος κανονικά λέγεται Μεχμέτ), Θωμάς Κολούσης

aka γαμπρός, Tommy Χύτος aka DJ Mojito, Αλέξης Βλάσης, Παντελής Μεσσαρόπουλος, Θάνος Πάνου και ο φωτογράφος Charlie Μάκος. Οι δώδεκα ώρες στο van κύλησαν πολύ αρμονικά και με πολύ γέλιο, αλλά οι άλλες δώδεκα (στο αμάξι του Κου Αράμβογλου) πέρασαν μάλλον αγχοτικά, αφού ο οδηγός έτρεχε λες και τον κυνηγούσε ο διάβολος… Όταν επιτέλους φτάσαμε στην Κέρκυρα, περίπου στις 8 μμ παρόλη την κούραση του ταξιδιού, πήγαμε κατευθείαν στο διασημότερο spot του νησιού, τη Νομαρχία (με το μεγάλο gap).

Το session ξεκίνησε κατευθείαν και αμέσως πολλά κόλπα άρχισαν να προσγειώνονται όπως b/s flips του Tommy, γιγαντιαία fakie flips του Αλέξη αλλά στο τέλος της ημέρας ο Θωμάς έβγαλε ένα τελειοποιημένο f/s pop shuv it και ο πατέρας Γιάννης παρόλο που δεν είχε συνηθίσει το καινούριο του σανίδι τίναξε ένα 360 flip και έκλεισε την ημέρα. Το βράδυ μας περίμενε μια έκπληξη. Μισή ώρα έξω από την πόλη βρισκόταν μια τεράστια Βίλλα (VILLA ESTER… την προτείνουμε ανεπιφύλακτα..) με πισίνα και θέα όλο το Ιόνιο. Ήταν ό,τι καλύτερο για να ξεκουραστούμε και να πάρουμε δυνάμεις για την επόμενη μέρα. -13-

Αν και κύλισε πιο χαλαρά δεν έλειψε τίποτα.Το πρωί ξυπνήσαμε και κάναμε ομαδικές βουτιές στην πισίνα. Τα σπρωξίματα και οι πατητές δεν είχαν τελειωμό. Αφού επιβίωσα αρκετά λεπτά κάτω από το νερό, φάγαμε κάτι πρόχειρο και ξεκινήσαμε κατευθείαν για την χώρα όπου θα συνεχίζαμε την skate περιπλάνηση μας στο τέλειο κόκκινο bank. Ύστερα από σύντομο ζέσταμα (μιας και ο ήλιος προσπαθούσε να μας τηγανίσει) τα κόλπα άρχισαν να βγαίνουν το ένα μετά το άλλο. Έχουμε και λέμε, Αλέξης με hardflips στο θεό, Μεμέτ με shuv-it double flip, Θάνος με switch flip και switch f/s flip, Γιάννης με b/s heel, Μάνδυλας με half cab heel, Billy G με f/s pop shuv-it και inward heel και τέλος ο «δεκαοχτάχρωνος»

Βασίλης Αράμβογλου με b/s big spin revert και ένα απολαυστικό switch double flip. Το παρόν βέβαια στο spot το έδωσαν και κάποιοι locals, οι οποίοι παρόλο που ήταν μικροί σε ηλικία, έχωναν κανονικά μαζί μας. Ο Charlie ήταν όπως πάντα σε μια γωνία και τράβαγε πυρετωδώς φωτογραφίες, κάτω από τον διαβολεμένο ήλιο… Αργότερα κινήσαμε προς την βίλλα δήθεν για να ετοιμαστούμε για βραδινή έξοδο, αλλά με το που φτάσαμε και αράξαμε δε λέγαμε να σηκωθούμε. Εξάλλου η vodka πορτοκάλι (το αγαπημένο μου) έρεε άφθονη, η πισίνα είχε φωτισμό και ο dj Mojito ήταν στα decks παίζοντας όλο το βράδυ trance, drum n’ bass και techno. Από τότε έχω γίνει fan αυτών των ειδών μουσικής…

while you were skating!

-14-

Παρόλη τη σκουδίαση της προηγούμενης νύχτας, ξυπνήσαμε σχετικά νωρίς για τις καθιερωμένες πλέον βουτιές (η πισίνα αποτελεί καλό κίνητρο!!!). Πριν το μεσημέρι βρισκόμασταν κιόλας στο τοπικό skate shop, το Void. Περίμεναν ήδη καμιά τριανταριά άτομα να μας γνωρίσουν και αφού αράξαμε λίγο φύγαμε για την πλατεία, όπου υπήρχε ένα flat rail. Ύστερα από 100 διαφορετικά κόλπα στο rail και πολλά lines, εγκαταλείψαμε το spot για μια βραδινή περιήγηση στη χώρα, η οποία ήταν πολύ ζωντανή (και άπληστη!). Καθώς η πείνα δεν μας άφηνε να προχωρήσουμε άλλο, καθίσαμε και φάγαμε πίτσες- ενός μέτρου, με το συμπάθιο! Αργότερα γυρίσαμε στην “ταπεινή” κατοικία μας, αλλά ήμασταν

σίγουροι ότι σήμερα θα βγαίναμε. Έτσι λοιπόν καταλήξαμε σε ένα club με τρελή μουσική στο οποίο ύστερα από πέντε ποτήρια Vodka πορτοκάλι και δύο σφηνάκια έγινα επαγγελματίας χορευτής Trance & Techno. Στην αρχή όλο το team ήταν ψημένο αλλά μετά από τρεις ώρες σχεδόν όλοι βγήκαν έξω και κοιμόντουσαν. Τελικά κατά τις 04:00 το club άδειασε τελείως όμως τη φάση τη συνέχισαν ο dj, ο barman,ο Sami, ο Άμπιk, ο Χρήστος και φυσικά εγώ που δεν σταμάτησα ούτε λεπτό. Κατά τις 07:00 με έσυραν έξω γιατί δεν ήθελα να φύγω και επιστρέψαμε στην πολυτελέστατη βίλλα μας κάτω από τις ακτίνες του πρωινού ήλιου.

Ξεκίνησε κατά το μεσημέρι με ένα καυτό αγώνα μπάσκετ μεταξύ Χρήστου, Μεμέτ, Μάνδυλα και Sami και μετά οι κλασικές βουτιές στην πισίνα. Κατά το απόγευμα όλοι σχεδόν ήταν κουρασμένοι από το προηγούμενο βράδυ αλλά επιλέχθηκαν κάποιοι riders για το τελευταίο skate στη χώρα του νησιού. Η τελευταία αποστολή αποτελούνταν από τους Θωμά, Billy, Μάνδυλα κι εμένα, η οποία αρχικά χτύπησε το curb to drop στις κερκίδες, όπου έγινε nosegrind από τον Billy, nosegrind 180 out, nollie 5-0 από τον Θάνο και flip b/s 5-0 από τον Θωμά. Ύστερα τσουλίσαμε μέχρι το gap στην Νομαρχία όπου μερικά tries

αργότερα ο «Γαμπρός» τίναξε ένα στιλάτο shuv it flip για να κλείσει την μέρα και να τελειώσουμε με την Κέρκυρα όσον αφορά το skate. Όταν γυρίσαμε στην Βίλλα, βράδυ πια, ο Βασιλάκης (δεν ξέρω γιατί τον λέω έτσι αφού είμαι μικρότερος…) μας υποδέχτηκε στο barbeque party που είχε στήσει. Έψηνε μπριζόλες και λουκάνικα για δυο ώρες συνεχόμενα, μαζί με τον Tommy και τον Trooper αλλά στο τέλος οι κόποι τους ανταμείφθηκαν και φυσικά και οι υπόλοιποι για την υπομονή μας. Αφού φάγαμε και κολυμπήσαμε ήρθε η ώρα για Vodka πορτοκάλι και DJ Mojito. Έτσι πέρασε και το τελευταίο βράδυ με πολύ τρέλα και γέλιο.

Όπως είναι λογικό ύστερα από τόσες εμπειρίες κανείς δεν ήθελε να φύγει την πέμπτη ημέρα αλλά με κάποια προσπάθεια μαζέψαμε τα πράγματά μας (και το σπίτι- όσο μπορούσαμε-) και αποχωρήσαμε από την «Βασιλική μας κατοικία». Αποχαιρετήσαμε τους ντόπιους και πήραμε τον δρόμο προς την συνηθισμένη Αθήνα. Παρόλα αυτά το ταξίδι ήταν πολύ ευχάριστο με το Χρηστόνι να κάνει freestyle, τον Θωμά να τραγουδάει Βήτα Πεις και να χαίρεται, τον Tommy Χύτο όπως πάντα στα decks, τον Μεμέτ να τον παίζει,

τον Billy να εκθέτει τις απόψεις του, τον Άμπικ να αράζει, τον trooper στον τιμόνι και εμένα στην μέση. Το tour αν και δεν είχε πολύ skate αλλά ήταν περισσότερο διακοπές-φάση, είχε μεγάλη επιτυχία αφού στο τέλος ήταν όλοι παραπάνω από ευχαριστημένοι. Το μόνο μειονέκτημα είναι ότι όλες τις μέρες στο σπίτι υπήρχε μόνο τεστοστερόνη και η μοναδική γυναικεία παρουσία ήταν η φουσκωτή κούκλα του Βασιλάκη!!! Bye’ till next time… Καθίστε καλά βρε λούτερα…

Αλέξης Βλάσσης hard flip

Ευχαριστούμε το κατάστημα Void για την πρόσκληση και το πρακτορείο Agni Travel για την υπέροχη βίλα τους. See you next time! -15-

-16-

INFOS_BOARDSPORTS LTD_TEL: 210 9859685

Infos_Boardsports Ltd_tel: 210 9859685

-18-

Φωτογραφίες & interviews: Παντελής Μεσσαρόπουλος

-19-

«Το Mad Box Sox δημιουργήθηκε πριν από περίπου τρία χρόνια. Ήμουνα μέσα στην τάξη με τον φίλο μου τον John (Σκοτίδας), στο ίδιο θρανίο και σκεφτόμασταν όλη μέρα για ένα όνομα για την παρέα μας που κάνουμε skate, που μπορείς να πεις και «crew». Είχαμε βρει πάρα πολλά ονόματα και μετά από πολύ ώρα σκεφτήκαμε «Mad Box Sox». Δεν σημαίνει τίποτα και γι’ αυτό μας άρεσε κιόλας. Απλά ακούγεται ωραίο. Το logo το βρήκαμε με ένα περίεργο τρόπο. Πάνω σε μια καρέκλα στην τάξη μας, είχε ένα σχεδιάκι με μπλάνκο που δεν σήμαινε τίποτα. Ήταν ένα βρόμικο τετράγωνο με κάτι μάτια, το ζωγραφίσαμε κι εμείς και το αλλάξαμε. Μας άρεσε και το κρατήσαμε. Το team αν θυμάμαι καλά, στην αρχή ήταν: ο John Σκοτίδας, o Βασίλης (cine), ο Alex (Γάλλος) κι εγώ. Μπορεί να ήταν κι άλλοι αλλά δεν θυμάμαι πολύ καλά. Τώρα που έχουν περάσει τα χρόνια, το team είναι: John Σκοτίδας, Νίκος Μολοχτός, Παντελής Μεσσαρόπουλος, Κωνσταντίνος Γεωργίου, εγώ και άλλοι. Ακόμα αλλάζει… περιμένουμε να ξαναμπούνε οι άλλοι που ήταν στην αρχή και όποιος άλλος γουστάρει. Δεν κάνουμε τίποτα σοβαρό με το crew αυτό, όπως άλλοι, απλά είμαστε στον δρόμο και κάνουμε skate! MBS Forever!» Giorgio Ζάβος

-21-

Giorgio Ζάβος: Οllie to fakie -22-

Νίκος Μολοχτός: crooked pop-out

-23-

-24-

Saint Friday crew «Οι SF είναι μια ομάδα «πατινιέρων» και κυρίως φίλων από Αγία Παρασκευή. Απαρτίζεται από τους εξής: Νίκο Καλλιστσουνάκη (aka Μουργόσκυλο), Στέφανο Πρωτόπαπα, Γιάννη Γκεκόπουλο, Χρήστο Τσακίρογλου, Μαρούλιακα, Νίκο Γαλγαδά, Οδυσσέα Ράλλη, Θάνο Δούρο, Nicola (Βέλγος), Brian Βελέτζα, Sergio και φυσικά εμένα και το άτομο που έδωσε το όνομα στο team Ντίνο Χατζή (ελπίζω να μην έχει παγώσει το π$#%& σου στην Αλάσκα!). Καθώς έχουμε ένα video εν εξελίξει, βρισκόμαστε κάθε μέρα σε διάφορα spot, οπότε αν συναντήσετε κάποιον από τους παραπάνω ενημερώστε τον για τυχόν Parties. Μέχρι τότε STAY FRESH…» Θάνος Πάνου

-25-

-26-

Θάνος Πάνου: fs Noseslide

-27-

«To S.O.S crew ξεκίνησε ως μια ιδέα του Θοδωρή Μαχαίρα. Στην συνέχεια σιγά-σιγά το crew μεγάλωνε και όλο και πιο πολλά παιδιά έμπαιναν σ’ αυτό. Φτάσαμε στο σημείο να είμαστε 14 άτομα. Είμαστε όλοι μια παρέα και σχεδόν καθημερινά είμαστε όλοι μαζί για skate. Φιλμάρουμε όσο πιο συχνά μπορούμε και μαζεύουμε υλικό με την βοήθεια του Θάνου. Μερικοί τα crew τα θεωρούν πολύ προσωπικό θέμα, αλλά το S.O.S crew λειτουργεί με τελείως διαφορετικές απόψεις. Οι φίλοι μας δεν μόνο αυτοί που ανήκουν στο crew αλλά όσοι κάνουν skate. Με λίγα λόγια κάνουμε με όλα τα παιδιά παρέα και αφήνουμε μακριά τις διχόνοιες. Στο S.O.S crew δεν υπάρχει ηγετική πυραμίδα π.χ αρχηγός κλπ αλλά όλοι είμαστε ίσοι. Για μας είναι ένα νέο ξεκίνημα για την ελληνική skate σκηνή. Κάνουμε skate γιατί το γουστάρουμε και όχι αυτό που λένε κάποιοι ότι το κάνουμε μόνο για τους σπόνσορες και για τα λεφτά. We just do it for love. Αυτό είναι το S.O.S crew!!!!» Εντ Ριντ

-29-

-30-

Edrid Duro: nollie fs heel

Γιάννης Γκουβόπουλος: flip fs boar

-31-

30 Ιουλίου Skatepark Χαλκίδας

photos: Ηλίας Μερτής

Ανανεωμένο πάρκο, skateboarders με πίστη από όλη την Ελλάδα, απίστευτη ζέστη, hot dogs, μπύρες και μουσική όλα μαζί συντελέσαν σε ένα από τα καλύτερα event του καλοκαιριού… και του χρόνου Eυχαριστούμε κ. Δήμαρχε. Είστε σπαθί!

Νίκος Μολοχτός blunt finger flip out

Dicky Μπάρυ mellon grab

-32-

Nικητές: Κατηγορία κάτω από 16 1.Νώτης Αγγελής(12) 2. Αλέξης Τηνιακός (15) Κατηγορία πάνω από 16 1. Γιώργος Παπαδημητρίου(18) 2.Δημήτρης Μπάρυ(21) 3. Νϊκος Μολοχτός (16) best trick Νίκος Μολοχτός

“Μιχάμστερ” wall ride

-33-

(1)

9 Ιουνίου

Clinic Skateshop Το γνωστό και ως «poser» έγινε ένα από τα πολύ ζεστά σαββατοκύριακα του Ιουνίου στην Αθήνα.

(2)

Οι συμμετοχές ήταν πολλές και το spot (garage του Village Park Ρέντη) πολύ ευρηματικό... Ο speaker, Θάνος έδωσε άλλη πνοή στο event και οι μουσικές των Συμεών και Ανάπηρου έκαναν την ζέστη πιο ανεκτή. Νικητής βγήκε ο Κος Θωμάς Κολούσης από την Θεσσαλονίκη. Ο Θωμάς κέρδισε ένα trip στο Μιλάνο (ταξίδι που του έμεινε αξέχαστο!) στους επίσημους ευρωπαϊκούς τελικούς, όπου νικητής Ευρώπης βγήκε ο Alex Mizurov.

(3)

Photos: Παντελής Μ. and the winner is: Θωμάς Κολούσης

(1) Βασίλης Αράμβογλου & Θάνος Πάνου (2) ΓΙάννης Γόρδιος (3) Βαγγέλης Μαρκογιαννάκης

-34-

Infos_Boardsports Ltd_tel: 210 9859685

-35-

Photos: Karin M. & Kat kar

o 13χρονος, ind Alex Cruysberghs, nosegr Photo: Jelle Keppens

υπάρχουν αρκετά πολύ μεγαλύτερα events Εκτός από τα event που γίνονται στην χώρα μας που εμείς πάμε στα νησιά, δηλαδή Ιούλιο μήνες τους ς που γίνονται σε όλη την Ευρώπη κυρίω υς φαίνεται waste of time, όσοι θέλουν και Αύγουστο. Παρόλο που στους περισσότερο θα ήταν να επισκεφτούν ένα European καλό g oardin skateb το με να ασχοληθούν “σοβαρά” ότι τα ταλέντα εκεί έξω είναι πολλά, άβουν Contest γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουν να καταλ (το sponsoring δεν είναι απλό θέμα, ο ανταγωνισμός μεγάλος και το επίπεδο πολύ υψηλό από τα τέσσερα. ύτερα μεγαλ 2 στα όπως στο Ellada). Φέτος βρεθήκαμε ία (Θ. Πάνου, Β. Γρυπάρης Βασιλε στη μόνο είχαμε τοχές συμμε ικές Ελλην υ να έχουμε περισσότερες. και Θ. Κολούσης). Στο «πόδι» σας είναι του χρόνο

Mystic cup / Πράγα WSR / Ροτερνταμ Damn- am / Άμστερνταμ ία European skateboarding contest / Βασιλεία, Ελβετ

-36-

K.K

-37-

-InterviewΡάμπες made in Greece Τα skateparks είναι το κατεξοχήν αδύνατο σημείο της χώρας μας. Οι λόγοι ποικίλουν από πόλη σε πόλη αλλά η ανάγκη παραμένει. Η πρώτη ελληνική εταιρία που κατασκευάζει ράμπες, πάρκα, bowl και ό,τι άλλο ridάρεται είναι εδώ για να κάνει τα όνειρα μας πραγματικότητα (αρχίστε να μαζεύετε λεφτά!). Ramp the Greek το όνομα αυτής και ιδιοκτήτες της ο Βασίλης Αράμβογλου και ο Κώστας Αγριγιάννης. O Κος Αράμβογλου πριν θέσει υποψηφιότητα για Δήμαρχος, απάντησε μερικές ερωτήσεις μας: Πες μας μερικά πράγματα για την RTG. Πώς ξεκίνησε η ιδέα; Βασικά δεν είναι κάτι καινούργιο. Φτιάχνουμε skateparks και ράμπες πάνω από τουλάχιστον 10 χρόνια. Απλά κάποια στιγμή που είχα αρκετό ελεύθερο χρόνο (βλέπε «στρατός») σκέφτηκα ότι πρέπει να το συμμαζέψω κάπως. Συμφώνησα με τον συνέταιρο μου τον Κώστα, βγάλαμε τα σχέδια βρήκαμε και ένα χαζο όνομα και… βουαλά! Street skateboarding Vs skateparks. Η αλήθεια είναι ότι το πραγματικό περιβάλλον του skate είναι οι πόλεις και τα φυσικά spot. Το να χρησιμοποιείς μέρη που είναι φτιαγμένα για κάτι τελείως διαφορετικό με την δική σου φαντασία για να κάνεις skate είναι και η μαγεία αυτού του αθλήματος. Παρ’ όλα αυτά όμως τα skateparks είναι απαραίτητα και πολύ σημαντικά για 2 λόγους: 1. Είναι χώροι «προπόνησης» όπου ανενόχλητος και σε ιδανικές συνθήκες μπορείς να πας ό,τι ώρα θες και να μάθεις καινούργια κόλπα τα οποία θα τα κάνεις μετά σε πραγματικά spots- που τις περισσότερες φορές είναι και πιο επικίδυνα. 2. Απευθύνονται πρωτίστως στις μικρές ηλικίες. Τα πάρκα είναι φυτώρια νέων ταλέντων και δίνουν την ευκαιρία στα μικρά παιδιά να μάθουν το άθλημα σωστά και με ασφάλεια.

Πώς εξηγείς το φαινόμενο ότι στην επαρχεία

-38-

γίνονται περισσότερα πάρκα από ό,τι στην Αθήνα;

βοηθήσουνε την ανάπτυξη του skate στην Ελλάδα ;

Φαινεται περίεργο αλλά πιστεύω καταλαβαίνω γιατί γίνεται αυτό. Πρώτον, στην Αθήνα η γη είναι ακριβή… ακόμα και για τους δήμους. Και ειδικά στους δήμους που ένα πάρκο θα ήταν επιτυχημένο τα οικόπεδα είναι «φιλετάκια» και αυτά δυστυχώς είναι για τα δόντια άλλων. Δύσκολα θα τα δίνανε για ένα εναλλακτικό άθλημα. Στην επαρχία υπάρχει περισσότερη γη για τέτοιου είδους χρήσεις. Δεύτερον, στην επαρχία φαίνεται πιο πολύ η δράση και οι ζημιες που γίνονται στις πλατείες από το skate/bmx. Ακούγεται πιο πολύ και φτάνει στα αυτιά του Δημάρχου πολύ πιο εύκολα. Και παράλληλα και οι απαιτήσεις των πολιτών ακούγονται περισότερο. Άσε που στις επαρχιακές πόλεις ένα στανταρ spot είναι οι πλατείες Δημαρχείου… Βαριέται να τους ακούει μπαμ μπουμ απ’ το γραφείο του ο Δήμαρχος και φτιάχνει skatepark. Μπορεί να το κάνει γι’ αυτόν αλλά δεν μας χαλάει καθόλου. Στο χάος της Αθήνας το τι κάνεις ή τι ανάγκες έχεις σαν πολίτης περνάει απαρατήρητο. Εδώ δεν γίνεται κάτι τυχαία… πρέπει να το κυνηγήσεις... και είμαστε διατεθειμένοι να το κάνουμε αυτό. Και όλοι μαζί πρέπει να συνεισφέρουμε σε αυτήν την προσπάθεια.

Όπως είπα και πριν βασικός στόχος των skateparks είναι οι πιτσιρικάδες. Τα skateparks μειώνουν το ποσοστό των παιδιών που τα παρατάνε κυρίως γιατί οι γονείς αρχίζουν πλέον και το βλέπουν σαν άθλημα και όχι σαν αλήτικο χόμπι. Νιώθουν πιο άνετα όταν το παιδί είναι σε έναν ασφαλή και ελεγχόμενο χώρο και κάνει αυτό που του αρέσει. Μπορείς να πεις ότι τα skateparks είναι κάτι σαν τα 5Χ5 για το ποδόσφαιρο. Και τα φυτώρια είναι πολύ σημαντικά για την εξέλιξη όλων των αθλημάτων.Παράλληλα ανεβαίνει κατακόρυφα και το επίπεδο. Οι skaters που έχουν μάθει σε πάρκα μαθαίνουν πιο σωστά skate. Αυτό το επιβεβαιώνεις και από την παράδοση των καλών skaters που έχει η Χαλκίδα. Έχετε δει τον Γιωργάκη να κάνει skate; ουαου!

Οι Έλληνες skaters ανταποκρίνονται στα πάρκα; Πιστεύω πως ναι. Από τα πάρκα που φτιάξαμε και λειτούργησαν για αρκετό καιρό είδα πως υπήρχε ανταπόκριση κυρίως από μικρές ηλικίες και αυτό είναι ευχάριστο. Τι πιστεύεις για τα bowl; ΧΑ! Αυτή είναι ερώτηση για τον φίλο μου τον Λιόση. Πιστεύω είναι γαμάτη φάση και είναι κάτι που λείπει από την Ελλάδα και για αυτό το επίπεδο μας δεν είναι καλό. Σίγουρα πρέπει να γίνει...ΑΛΛΑ... η γνώμη μου είναι ότι πρώτα πρέπει να καλυφθούν οι ανάγκες για το street skate που κάνει και η συντριπτική πλειοψηφία των skaters. Είναι σαν να θες να φτιάξεις στην Ελλάδα μια πίστα F1 όταν δεν έχεις ακόμα μια μικρή πίστα kart. Το καλό με τα bowls είναι βέβαια ότι είναι ιδιαίτερα δημοφιλή και για τους bmxers (και για τους surfers...). Μακάρι να μας δοθεί η ευκαιρεία να φτιάξουμε κάποια στιγμή ένα πάρκο που να έχει και street και bowls. Πώς μπορούνε τα skate parks να

Υπάρχει μεγάλη ζήτηση για κατασκευές skate park στην Ελλάδα; Εντάξει δεν χτυπάνε και τα τηλέφωνα όλη μέρα... Αλλά πιστεύω ότι αυτό θα αλλάξει. Και πρέπει όλοι ξαναλέω να βοηθήσουμε σε αυτό. Εδώ θέλω να πω ότι η RTG δεν φτιάχνει μόνο skateparks… Φτιάχνουμε και μικρά obstacles (curbs, rails, mini ramps) που μπορεί να τα αγοράσει ο καθένας... ποιος δεν θέλει ένα τέλειο curb έξω απ το σπίτι του; Πιστεύεις ότι ένα καλό πάρκο θα έπρεπε να είναι δωρεάν ή να υπάρχει κάποιο minimum fee; Καλό θα ήταν να ήταν όλα δωρεάν αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι για να γίνουν κάποια πράγματα χρειάζονται λεφτά, και λεφτά δεν χαρίζει κανείς. Με ενοχλεί όταν τόσα χρόνια γκρινιάζουμε όλοι ότι δεν υπάρχουν skateparks και όταν κάποιος επιχειρηματίας κάνει μια κίνηση και λογικά βάζει μια μικρή είσοδο όλοι κράζουν… Πόσοι από εμάς έχουν βάλει λεφτά να φτιάξουν κάτι ποτέ; Λίγοι... Άρα νομίζω στα ιδιωτικά πάρκα είναι λογικό να υπάρχει είσοδος… (εξ ίσου λογική βέβαια). Κάποιο project για το μέλλον; Να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε... μπορεί και bowls… αλλιώς κατεβαίνουμε για Δήμαρχοι… ΨΗΦΙΣΤΕ ΜΑΣ!

-39-

-40-

-41-

Όταν άκουσα πριν από 6-7 χρόνια (Iron maiden) για ένα underground secret spot κάπου στην Πάρνηθα νόμιζα ότι ήταν απλά ένα αστείο και ότι ένα τέτοιο μέρος τόσο κοντά στο κέντρο της Αθήνας δεν γινότανε να υπάρχει (ή μήπως υπήρχε; Δεν ξέρω). Όμως λίγο αργότερα όταν έπεσε στα χέρια μου ένα τεύχος το Drop-in (3 κενό 3 κενό 3 κ.τ.λ) με άρθρο για την Πάρνηθα με φωτογραφίες από kickers, picnic tables και rails από τέρματα ποδοσφαίρου συνειδητοποίησα ότι αυτό το spot όντως υπήρχε. Οι Ζυγομήτροι ήταν οι locals και τότε μόνο αυτοί και λίγα ακόμη άτομα (face -ο καλύτερος) ήξεραν για το spot. Μετά από αρκετό καιρό πείσαμε τον Λιόση να μας πάει στο spot. Όταν φτάσαμε αρχίσαμε κατευθείαν να σκάβουμε σαν σκυλιά και στήσαμε 2 picnic tables για ένα session που κράτησε μέχρι το σούρουπο (α, μέχρι το τσιούρουπο). Το μόνο που ήταν στο μυαλό μου για την επόμενη χρονιά ήταν να φτιάξουμε ένα εξάμετρο flatbar rail (bs lip για ζέσταμα (sorry) ) και να το ανεβάσουμε στην Πάρνηθα. Μοιραστήκαμε τα έξοδα του σιδερά με τον Christian (πλάτη στα δικαστικά ατόφια) και με την βοήθεια του Γιώργου (Ζυγομήτρου) που έβαλε το αυτοκίνητο το ανεβάσαμε στο spot. Όσο περνούσε ο καιρός (και το soirée αυξανόταν) όλο και περισσότερα άτομα ρωτάγανε για το secret spot στην Πάρνηθα και όλο και περισσότερα μυρμηγκάκια κάνανε την εμφάνιση τους στην πλαγιά του Βασιλιά. Κινήσεις από μεγάλους αντιπροσώπους (λεφτά, λεφτά, λεφτά) της snow σκηνής αρχίσανε να γίνονται και συνεχώς καινούργια rails ξεφύτρωναν και το μέρος γινόταν όλο και πιο γνωστό (μιλάμε για ολοκαύτωμα).

Είναι γεγονός πως ακόμα και αυτοί που δεν ξέρανε να τσουλάνε ευθεία μετά από μια εβδομάδα session μπορούσαν πλέον να νιώσουν την τρέλα (δηλαδή να προσγειώσουν τα πρώτα τους jibs) Όσο υπήρχε χιόνι στην Πάρνηθα δεν υπήρχε περίπτωση να πάμε κάπου αλλού (κλασικοί μικροί jibbers που δεν έχουν ακόμα καταλάβει τι εστί snowboard). Φέτος το χιόνι στην Αθήνα ήταν σχεδόν ανύπαρκτο (πούδρα κυρίως) αλλά παρόλα αυτά είχαμε ένα από τα καλύτερα setups που είχαμε δει στο βουνό. 2 ολοκαίνουργια down rails (λάμα) και ένα flat box που δυστυχώς δεν τα ευχαριστηθήκαμε πολύ γιατί ο παλιατζής που τα πήρε τα θεωρούσε παλιοσίδερα. Στα μέσα του Φεβρουαρίου μέτρησα στην Πάρνηθα 42 snowboarders να έχουν έρθει να κάνουνε στα rails (ο noseslide και η παρέα του, ο nobly (fs board fs lip) Αθανατόπουλος με βαζελο κτλ). Αυτοκίνητα παντού και άτομα να σκάβουν kickers και να ξεθάβουν rails όπου και να γυρνούσες το μάτι σου (άμα μπορούσε να γυρίσει από την τσιορίλα). Όλοι μιλάγανε για την Πάρνηθα. Μπορεί το χιόνι σπανίως να ξεπερνά τους 10 με 15 πόντους, να χαλάνε τα σανίδια μας, να γεμίζουμε τα ρούχα μας με λάσπες, να πρέπει να περπατάμε σαν τα κουτάβια πάνω κάτω όλη την ημέρα και να γλιστράμε -42-

Alex Πιτούλης bs tailslide Photo: Dicky Bury

πάνω σε σιδεροκατασκευές (για όσους δεν το πιάσανε… rail) και όλα αυτά σε μία απόσταση 50 μέτρων αλλά αυτό είναι που μας ευχαριστεί περισσότερο απ’ όλα. Είμαστε όλοι μία παρέα πέρα από κάθε καραγκιόζη που πάει να μοστράρει το σανίδι του στον Παρνασσό και να κράζει που δεν έχει snowpark. Γελάμε ο ένας με τον άλλον (από το λιώσιμο) τραγουδάμε για τον βάζελο, μιλάμε για την ζωή, και γενικά spiritualιζώμαστε (βρε παιδί μου) μόνο 20’ μακριά από το σπίτι μας χωρίς κάρτες των 30 ευρώ (ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ), χωρίς να φεύγουμε το μεσημέρι και να πηγαίνουμε για καφέ στην Αράχοβα, μόνο με ένα φτυάρι και ένα βρώμικο ο καθένας.

ερτής Mike Αυγέρ ης boardslide 180 Photo: Ηλί ας Μ

Δημήτρης Μανιάτης fs boardslide 180 Photo: Ηλίας Μερτής

Κείμενο: Δημήτρης Μανιάτης (συμπληρωματικές παρενθέσεις Πάντσος Βίλας)

-43-

Δημήτρης Μανιάτης bs lipslide Photo: Dicky Bury

“The Crew” Photo: Dicky Bury

-44-

-45-

Κων/νος Βασιλειάδης aka Face fs boardslide Photo: Dicky Bury

-The Verdic

«Πώς το βλέπεις, θα χιονίσει φέτος;» Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ της επιστημονικής ομάδας του Goodtimes Είναι καλοκαίρι ακόμα, είμαστε στην παράλια, σε μπαράκι στο νησί, σε κανά πάρτι στην Αθήνα. Έχω να σε δω από το βουνό, μετά τα προκαταρκτικά «Τι κα; Καλά;» πέφτει η μπόμπα:«Πώς το βλέπεις, θα χιονίσει φέτος;» Ρητορική ερώτηση, αφορμή για κουβεντούλα αλλά και πραγματική ανησυχία. Στερητικό σύνδρομο της άσπρης ουσίας με περιβαλλοντολογικές προεκτάσεις και Νοστραδαμικές τάσεις. Μια ερώτηση που απασχολεί απανταχού snowboarders, skiers, elkithrades, και κατασκευαστές χιονάνθρωπων (καθώς και τους ίδιους τους χιονάνθρωπους). Ε, λοιπόν σε λίγους μήνες θα μάθεις αλλά πριν από αυτό δεν μπορώ να αντισταθώ να κάνω την πρόβλεψη μου. Οι προβλέψεις στην εποχή μας είναι πολύ της μόδας. Η ενέργειά μας καταναλώνετε στο να είμαστε προετοιμασμένοι για το αύριο εξετάζοντας το χθες και ξεχνάμε το σήμερα. Κάτι σαν το αντίθετο του carpe diem. Και βέβαια δε θέλουμε να χάσουμε την ευκαιρία να πούμε «εγωτόπα» (μια λέξη - συνώνυμη του «δετοπαγώ;» που όμως υποδηλώνει ότι δεν θα ησυχάσω αν δεν το παραδεχτείς). Στατιστικές υπηρεσίες, πιθανότητες, bookies, χρηματιστήριο από τη επιστημονική πλευρά αλλά και τα άστρα ο καφές τα χαρτιά και η διαίσθηση επιστρατεύονται στη προσπάθεια να καταρρίψουμε τη θεωρεία του χάους και να νικήσουμε το απρόβλεπτο. Το Goodtimes, είναι το πρώτο περιοδικό του χώρου έτοιμο να ακολουθήσει τη νέα τάση στη δημοσιογραφία, την «Μη Τεκμηριωμένη Πρόβλεψη». Αρχικά θα κάνουμε μια προσπάθεια να προσεγγίσουμε το θέμα επιστημονικά εξετάζοντας τα γεγονότα. Επιστροφή στο σήμερα. Μιλάνο, μέσα Οκτώβρη… 25 βαθμοί, ο ήλιος καίει. Μέσα στο καταπράσινο πάρκο, το skatepark σαν όαση είναι γεμάτο κόσμο, άλλοι με κοντομάνικα άλλοι χωρίς μπλούζα, τα ιδρωμένα κορμιά τους γυαλίζουν κάτω από τον ήλιο… κοριτσάκια παρακολουθούν γλύφοντας προκλητικά τις γρανίτες τους που λιώνουν και στάζουν πάνω στα ξαναμμένα στήθη τους, φαντάζομαι τον ιδρώτα και τις γρανίτες να γίνονται ένα… αλλά μου χαλάει τη φαντασίωση ένα παλικάρι στο pool που το έχει κλείσει και κλειδώσει με 18αψίφιο κωδικό που δεν σπάει ούτε ο Neo από το Matrix… Με λίγα λόγια summer time and the weather is easy αλλά οι καιροί δεν είναι easy για τους snowpeople. Στις αρχές του Οκτώβρη το θερμόμετρο στο βόρειο πόλο έδειξε 22 βαθμούς Κέλσιου! Μέσα στο igloo! Πάλι καλά που οι πιγκουΐνοι ζουν στο νότιο πόλο.

-46-

Κάποιος μπορεί να αντικρούσει βέβαια ισχυριζόμενος ότι ο καιρός τα τελευταία χρόνια μας έχει συνηθίσει σε απότομες εναλλαγές. Άρα και 40 βαθμούς να είχε και να κάνανε γυμνοί skate μέσα σε μια pool από λιωμένες γρανίτες αυτό δε λέει τίποτε για τη σεζόν. Λίγο πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι στις Ελβετικές Άλπεις έκλεισε το πρώτο χιονοδρομικό που όμως βρισκόταν σε χαμηλό υψόμετρο. Το ελβετικό χωριό μετά την άθλια περσινή σεζόν αποφάσισε να προσανατολιστεί σε διαφορετικό είδος τουρισμού θεωρώντας βάσιμες τις προβλέψεις περί global waring. Κάπως βιαστικό αν αναλογιστεί κανείς ότι πρόπερσι πολλά χιονοδρομικά των Άλπεων σημείωσαν ρεκόρ χιονόπτωσης. Στον αντίποδα στα πάμπλουτα χωριά των μεγάλων χιονοδρομικών των Άλπεων που η επιστροφή από την χλύδα και τους πλούσιους τουρίστες στα γελάδια και την αιμομιξία δεν υφίσταται ως επιλογή οποιαδήποτε αναφορά σε global warming θεωρείται βλασφημία. Η τιμωρία ακολουθεί τα πρότυπα του κυνηγιού μαγισσών στο μεσαίωνα. Όπως οι μάγισσες που ρίχνονταν στη φωτιά και το ότι δεν μπορούσαν να επιβιώσουν από τη δοκιμασία αποδείκνυε ότι ο διάβολος δεν μπορούσε να τις σώσει έτσι και οι σημερινοί βλάσφημοι θάβονται στο χιόνι μέχρι το λαιμό και όταν τους βρίσκουν παγωμένους το πρωί αποδεικνύουν ότι κάνει κρύο και κανένα global warming δε μπόρεσε να τους σώσει. Τέλος κάτι που ενισχύει τις θεωρίες περί υπερθέρμανσης του πλανήτη είναι το λιώσιμο των παγετώνων στις κορυφές των βουνών. Αυτό είναι φανερό αν συγκρίνει κανείς φωτογραφίες των παγετώνων πριν από 50 χρόνια και σήμερα. Ακόμα και αυτό έχει αμφισβητηθεί από τους σκεπτικιστές με τη θεωρεία ότι οι πάγοι δεν λιώνουν, απλώς αλλάζουν χρώμα. Έτσι από άσπροι γίνονται πράσινοι ή παίρνουν το χρώμα τις πέτρας και του χώματος. Όποια και να είναι η αλήθεια εδώ στην Ελλάδα δεν έχουμε παγετώνες. Κάθε καλοκαίρι τα χιόνια λιώνουν και αρχίζουμε πάλι από τ ην αρχή άρα το όλο θέμα απλά δεν μας αγγίζει. Είναι φανερό ότι δεν υπάρχει εύκολη απάντηση στο καυτό ερώτημα «Πως το βλέπεις, θα χιονίσει φέτος;» Ύστερα από αυτή την εμπεριστατωμένη έρευνα η επιστημονική ομάδα του Goodtimes είναι ακόμα διχασμένη. Επόμενο βήμα ήταν να αλλάξουμε κατεύθυνση προς μια έρευνα λιγότερο κουραστική που θα δώσει επιτέλους και μια απάντηση. Καταφύγαμε λοιπόν σε μια λιγότερο επιστημονική αλλά εξίσου αξιόπιστη προσέγγιση. Αρχικά επισκεφτήκαμε χαρτορίχτρα που όμως επέμενε να την πληρώσουμε για να συμμετέχει στην ερευνά πράμα που είναι αντίθετο με την πολιτική του περιοδικού και την επιστημονική δεοντολογία.

Τα άστρα δυστυχώς ενώ είχαν τόσα πολλά και σωστά να πουν για τον χαρακτήρα μου, τις σχέσεις μου και τις καταστάσεις που αντιμετωπίζω (αξίζει ένα μεγάλο μπράβο σε αυτούς τους λαμπρούς επιστήμονες που τα μελετούν) δεν εξειδικεύονται σε καιρικά φαινόμενα.Επίσης καφέ δυστυχώς δεν πίνω (και δεν διαβάζουν milkaffe) Η επόμενη ιδέα ήταν να πάμε σε ετεωρολόγο... δεν ξέρω αλλά αυτή η «επιστήμη» δεν μου γεμίζει το μάτι. Αρνήθηκα αμφισβητώντας την σοβαρότητά της. Έτσι η τελευταία μας ελπίδα ήταν η μια και μόνη δύναμη στον πλανήτη που μπορεί να δαμάσει το Απρόβλεπτο. Το πέταμα του Ζαριού. Μένει απλώς να ορίσουμε 6 πιθανά σενάρια και το ζάρι θα δώσει την απάντηση: 1. Tο χιονοδρομικό θα ανοίξει στις 12 Δεκεμβρίου ύστερα από πρωτοφανή χιονόπτωση ενάμιση μέτρο στη βάση και δυο μέτρα στην κορυφή. Θα μείνει ανοιχτό μέχρι το Μάιο με συνεχείς χιονοπτώσεις και πολύ φρέσκο χιόνι πάνω από το ήδη καλό υπόβαθρο. Το καλοκαίρι θα έχει summer camp. 2. Tο χιονοδρομικό θα ανοίξει μόνο για Χριστούγεννα και Πάσχα για επισκέπτες με κοντομάνικα. Οποιαδήποτε σχόλιο περί καφέ-στο-σαλέ και μάζεμα λουλουδιών/ χόρτων παραλείπεται. 3. Tο χιονοδρομικό ανοίγει στις 29 Νοέμβριου με 3 μέτρα φρέσκο πράμα (They are approaching... with them they bring fear and cold, the frozen giant with his breath freezes everything in his path)... το χιονοδρομικό κλείνει λόγω έλλειψης χιονιού στις 20 Δεκεμβρίου ενώ το θερμόμετρο δείχνει 38. Ανοίγει θριαμβευτικά 11 Ιανουαρίου και κλείνει πάλι 30. Μετά προσαρμόζεται στο σύστημα του δακτυλίου, μόνες χιόνι/ ζυγές καύσωνα. 4. Tο χιονοδρομικό δεν ανοίγει ποτέ… γιατί έχει καλυφθεί όλο με χιόνι. Και ανοιχτό να ήταν δεν υπάρχει περίπτωση να φτάσεις εκεί γιατί όλοι οι δρόμοι είναι αποκλεισμένοι. Το χιόνι δεν θα λιώσει ποτέ μέχρι να πεθάνεις. (ακόμα και εσύ πιτσιρίκο) 5. Το χιονοδρομικό θα ανοίξει αλλά τα λιφτ και τα άλλα μηχανήματα θα απεργήσουν απαιτώντας απόσυρση στα 50 χρόνια λειτουργίας (με εξαίρεση το διπλό στο Πισοδέρι.) Hiking 4ever. 6. Το χιονοδρομικό δεν έχει καμία σημασία γιατί άμα έρθει 6 η Γη θα καταστραφεί στις 9/12/2007 (9/12-3=9/2+0+0+7=9) x 9/9/9 τώρα γυρνά το περιοδικό ανάποδα… και η απάντηση είνα... 3. Το πέταγμα του ζαριού πραγματοποιήθηκε μια και μόνο φορά και βιντεοσκοπήθηκε.

-47-

-48-

-49-

Infos_Boardsports Ltd_tel: 210 9859685

Κείμενο: Βασίλης Καραγεωργίου

Μαδαγασκάρη 2007 Τα τελευταία 4 χρόνια έχει δημιουργηθεί μια μικρή ομάδα φίλων- surfάδων που ακολουθεί πιστά ένα πρόγραμμα πωρωμένου surf. Δηλαδή 10-15 ημι-απασχολούμενοι νέοι, ηλικίας 20 έως 40 ετών οι οποίοι παρατάνε ανά πάσα στιγμή τα πάντα και οδηγούν, πετάνε με αεροπλάνα, καβαλάνε άλογα προκειμένου να surfάρουν κάθε κύμα από 20cm έως 4 μέτρα (παραπάνω δεν πάνε λόγω κουταμάρας). Απώτερος σκοπός των surftrips αυτής της ομάδας είναι να συνδυάζει το τέλειο κύμα και τα un-crowded spots. Με βάση αυτά επιλέχθηκε η Μαδαγασκάρη, ένα νησί της Αφρικής στα Νοτιοδυτικά του Ινδικού Ωκεανού, με μέγεθος μεγαλύτερο από την Γαλλία και πληθυσμό μόλις 17 εκατομμύρια ανθρώπους. Επίσης, είναι από τα πιο απόμερα μέρη του πλανήτη και surf wise η πληροφόρηση ελάχιστη. Δεν ξέραμε πού πάμε και πώς πραγματικά είναι το surf εκεί.

-50-

Σήμος Ph. Grant Raphel

4 Αυγούστου, 18:30 El. Vel. Το crew περιλάμβανε 9 surfers, 24 σανίδια, 6 κιλά παρθένο ελαιόλαδο, 4 κιλά Κρητικό μέλι και 5 κιλά σοκολάτες- απαραίτητα «αξεσουάρ» για ένα πετυχημένο surf trip. Το αεροπορικό ταξίδι διήρκησε δυόμισι μέρες και φτάσαμε στο Tulear – τον τελικό μας προορισμό μέσω Ντουμπάι, Μαυρίκιο και Aνταναβαρίνο (που είναι και η πρωτεύουσα της Μαδαγασκάρης). Στο άθλιο αεροδρόμιο, μας περίμεναν ο Grant και ο Gus, ιδιοκτήτες του εξερευνητικού σκάφους Zanj Explorer που θα γινότανε το σπίτι μας για 15 ημέρες. Το Zanj εκτός από surf charters, τα τελευταία 8 χρόνια έκανε ερευνητικές αποστολές σε ναυάγια για λογαριασμό μιας γερμανικής εταιρίας που κυνηγά χαμένους θησαυρούς. Έτσι συμμετείχαν σε 27 έρευνες και 3 εξορύξεις ναυαγίων στο στενό της Μοζαμβίκης. Τρόπαιο μιας από τις αποστολές αυτές ήταν 20,000 ασημένια νομίσματα.

Η πόλη του Tulear ήταν πολύ φτωχή. Ό,τι πιο υποβαθμισμένο είχαμε συναντήσει. Π.χ το τοπικό ταξί ήταν το “pus-pus”, ένα αμαξίδιο που έσερνε ένας ταλαίπωρος local. Αφού πήραμε προμήθειες απο την τοπική αγορά επιβιβαστήκαμε όλοι στο Ζanj, ένα σιδερένιο δικάταρτο ιστιοπλοϊκό 20 μέτρων, που είχε αρχικά σχεδιαστεί για cargo boat. Έτσι και οι ανέσεις στο σκάφος δεν ήταν και τόσο ΄΄χλύδα΄΄ όσο θα περίμενε κανείς. Οκτώ από εμάς σε κουκέτες για 15 ημέρες στο σαλόνι – κουζίνα – τραπεζαρία – playroom. Μόλις βολευτήκαμε σηκώσαμε άγκυρα και κατευθυνθήκαμε προς το πρώτο reef brake 1,5 μίλι από το λιμάνι. Το κύμα ήταν γύρω στα 3 πόδια αλλά λόγω αέρα δεν είχε τέλειο shape. Την υπόλοιπη μέρα γνωριστήκαμε καλύτερα με το crew του Zanj. Ο Grant από τη Νότια Αφρική, ο Gus από την Αργεντινή, ο Stefano από την Γαλλία, η Martin από την Ολλανδία, η Tamara από το Μαυροβούνιο, οκτώ Ελληνάρες και δύο Ελληνίδες έκαναν μια ομάδα άπειρου χαβαλέ. Έτσι όλες

οι ημέρες στο Zanj πέρασαν με πολύ γέλιο, μουσική κάθε είδους, πωρωμένα surf DVD`s, φρέσκο ψάρι, αστακομακαρονάδες, κέικ και κρέπες σοκολάτα, local ρούμι 52 βαθμών, πάρτι, κτλ, κτλ. Πίσω στο surf. Την επόμενη ημέρα ταξιδέψαμε στο Titi’s 15 μίλια νότια του Tulear. To spot ονομάζετε Titi’s ή Tony’s Tavarua, από έναν local ονόματι Tony, ο οποίος είναι ο πρώτος που surfare στην Μαδαγασκάρη πριν 20 χρόνια. Από το ένα δεξί και δύο αριστερά brake, που εκτεινόταν σε απόσταση 2-3 μιλίων, επιλέξαμε το πιο εκτεθειμένο στο swell, τέσσερα πόδια τοίχος και κάτω από το νερό coral reef, που στο low type γινόταν αρκετά επικίνδυνο. Σερφάραμε στο Titi’s για δύο ημέρες με τέλειο κύμα μόνοι μας. Το ταξίδι είχε σίγουρα ξεκινήσει καλά. Το βράδυ τσεκάραμε το forecast από το satellite internet ( ουαουυυ ) και καθώς έδινε πτώση του swell αποφασίσαμε να ταξιδέψουμε σε ένα πιο εκτεθειμένο spot, το Ifaty.

-51-

Το 6ωρο ταξίδι μας επιφύλαξε πολλές εκπλήξεις. Σε όλο το ταξίδι το Ζanj συνοδευόταν από κοπάδια φαλαινών μεγάλου μεγέθους που έπαιζαν μεταξύ τους, έκαναν άλματα στον αέρα και διάφορα τέτοια συνηθισμένα. Η φωτογραφική μηχανή πήρε φωτιά. Το καλύτερο όμως ήρθε στο τέλος. Προκειμένου να αγκυροβο-λήσουμε με ασφάλεια έπρεπε να βρούμε ένα πέρασμα ανάμεσα στον ύφαλο που κτεινόταν για χιλιόμετρα μπροστά από της ακτές. Παρεμπίπτοντος δεν υπήρχε καν στο χάρτη και το zanj δεν είχε ξανάπαει ποτέ στο Ifaty. Αφού ιδρώσαμε για να το βρούμε, με 5 πόδια κύμα να σπάει παντού μπροστά μας, τελικά αγκυροβολήσαμε πίσω από το reef . Πάνω: Σήμος Ph. Βασίλης Καραγεωργίου Αριστερά: Βασίλης Κ. Ph. Grant -52-

-52-

Το κύμα στο Ifaty έσπαγε δεξιά και αριστερά από το στενό πέρασμα και είχε τρομερό potential. Ο αέρας όμως μας τη χάλασε λίγο και οι συνθήκες δεν ήταν οι καλύτερες. Το επόμενο απόγευμα αποφασίσαμε να ξανάπαμε στο Titi’s (ανεγκέφαλοι). Αυτή τη φορά το πέρασμα από το στενό ήταν τρομερά δύσκολο. Η θάλασσα «έβραζε» από το κύμα και το δυνατό ρεύμα, ώστε το σκάφος μας με βία ταξίδευε με 1,5 μίλι, με όλα τα γκάζια. Ο κίνδυνος να πέσουμε στα βράχια ήταν τεράστιος. Ιδρώτας και πάλι ιδρώτας αλλά το Ζanj δεν μας πρόδωσε και το ταξίδι τελείωσε χαλαρά.

Για δύο ημέρες σερφάραμε στο Titi’s με 3 πόδια κύμα και πιο fun συνθήκες, μόνοι μας φυσικά. Ένα από τα highlights ήταν η επίσκεψη στο μικρό χωριό στη παραλία. Είπαμε και εμείς να κάνουμε μια καλή πράξη και να μοιράσουνε στα παιδάκια του χωριού γλυκά και σοκολάτες. Βγήκαμε λοιπόν στη στεριά και προσεγγίσαμε τα πρώτα «σπίτια». Η εξαθλίωση και η εγκατάλειψη αυτών τον ανθρώπων ήταν πρωτόγνωρη. Τα βασικά αγαθά διαβίωσης όπως στέγη, φαγητό, φάρμακα, επικοινωνία, ένδυση, εκπαίδευση που εμείς θεωρούμε δεδομένα, εκεί ήταν είδη πολυτελείας. Τα παιδία μαζεύτηκαν από περιέργεια γύρω μας και ξαφνικά όταν έκανε την εμφάνιση

του το πρώτο γλυκό έγινε party. Μέσα σε 5 λεπτά είχαν τελειώσει δύο σακούλες.Φεύγοντας είχαμε πάθει ένα μικρό σοκ, αφού διαπιστώσαμε πόσο τυχερή είμαστε όλοι εμείς που ζούμε στο δυτικό κόσμο, αφού το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της γης ζει κάτω από άθλιες συνθήκες. Καλό θα ήταν για όλους όσους γκρινιάζουν και μιζεριάζουν για ανούσια πράγματα ( όπως π.χ για το ότι ο γείτονας έχει καλύτερο αυτοκίνητο ) να κάνουν ένα ταξιδάκι στην Αφρική, την Ασία, την Λατινική Αμερική για να καταλάβουν ποία είναι τα αληθινά προβλήματα.

-53-

-54-

Παύλος Ph. Grant Raphel

Το κύμα έπεσε και άλλο και έτσι κατευθυνθήκαμε προς το Anakao, 10 μίλια νότια του Titi’s. Εκεί βρισκόταν το surf camp που θα μας φιλοξενούσε στο τελευταίο μέρος του ταξιδιού. Στο Anakao είχε brakes για όλα τα γούστα και επίπεδα. Ένα δεξί και ένα αριστερό brake ονόματι jelly babies βρισκόταν κοντά στην ακτή και ήταν το πιο smooth και friendly reef brake που έχουμε σερφάρι.

-56-

Λίγο πιο έξω ένα γρήγορο αριστερό ονόματι pus – pus και τέλος 1,5 μίλι μακριά στη μέση του πουθενά το flame balls ένα world class επικό brake. Τις δύο ημέρες που αγκυροβολήσαμε στο Anakao αναγκαστήκαμε να σερφάρουμε με άλλα 8 άτομα που έμεναν στο surf camp. Μας κακοφάνηκε αρκετά, αλλά να σκεφτεί κανείς 15 surfers στο line-up για ένα Καλιφορνέζο θεωρείτε uncrowded surf !!! Με το forecast να δίνει 4 – 5 πόδια το σκάφος πήγε ξανά στο Titi’s για τελευταία φορά. Σερφάραμε για 5 ώρες τέλειο wall.

Τα late drop ερχόντουσαν το ένα μετά το άλλο, off the lips, 3ray στον αέρα, τυράκια. Απ’ όλα είχε ο μπαξές. Σε αυτό το session ο Grant μας έβγαλε όλους τις καλύτερες action photos ever. Με αυτόν το τέλειο τρόπο η παραμονή μας στο σκάφος έφτασε στο τέλος. Κανείς από εμάς δεν ήθελε να τελειώσει εκεί το boat-trip και νομίζω ότι το ίδιο ίσχυε και για το crew του Ζanj. Η παρέα μας με αυτούς τους τύπους έκανε ένα perfect match. Ήταν το μόνο boat-trip που εμείς οι ίδιοι ταξιδέψαμε το σκάφος, κάναμε

τις κινήσεις με τα πανιά, τα αγκυροβόλια. Συγχρόνως νιώσαμε σαν το σπίτι μας λες και κάποιος από εμάς ήταν ο ιδιοκτήτης του Ζanj. Ο Grant, ο Gus και τα άλλα παιδιά έδωσαν το καλύτερο τους εαυτό για να μην μας λείψει τίποτα, σε όλα τα επίπεδα. Φεύγοντας δώσαμε ραντεβού με το crew του Ζanj στο surf camp οπού θα ερχόντουσαν σε 4 ημέρες για σερφάρουμε όλοι μαζί πιο ανέμελα και χαλαρά.

Στο Anakao μείναμε σε ένα μικρό ξενοδοχείο πάνω στη θάλασσα. Αν εξαιρέσεις το ότι τα δωμάτια δεν είχαν ρεύμα και νερό η φάση έμοιαζε πολύ με rooms to let στην Αγία Άννα στην Νάξο. Εκεί μας υποδέχτηκε ο surf guide του camp. O Dunkin ήταν ένας Νοτιοαφρικάνος «Zen» τύπος, 55 χρονών που έκανε surf από το 1960. Ήταν από τους πρώτους που σέρφαρε τα καλύτερα μέρη του πλανήτη στα 60’ και τα 70’. Ινδονησία, Χαβάη, Περού, Χιλή, Νέα Ζηλανδία, Φίτζι ήταν μερικά από αυτά.

Η εμπειρία του ήταν τεράστια και οι κουβέντες μας έκαναν όλους να αισθανόμαστε πολύ «μικροί» w στο χώρο του surf, σαν να έχουμε ακόμα πολλά να ζήσουμε. Πάντως, το ότι στα 55 του χρόνια ridarize πωρωμένα τα κύματα δίνει σε κάτι τύπους σαν και εμάς στα 30’s, να έχουν ελπίδες για το μέλλον. Πάνω: Σήμος Ph. Βασίλης Κ.

Αριστερά: Παύλος Χ. Ph. Βασίλης Κ. -57-

Dunkan Ph. Βαγκέλης

Οι επόμενες ημέρες πέρασαν πιο χαλαρά και με λιγότερο suspense. Στο Anakao σερφάραμε αρκετά κάθε μέρα. Το jelly babies έσπαγε στο low type ενώ το pus-pus και το flame-balls στο mid to high tide. Το καλύτερο session του ταξιδιού έγινε στο flame balls. Είχαμε ακούσει ότι το κύμα τα έσπαγε αλλά δεν είχαμε πετύχει ποτέ της καλύτερες συνθήκες. Ένα απόγευμα λοιπόν είχε 6-8 πόδια swell, cross shore νότιο άνεμο και high tide!! Εκρηκτικός συνδυασμός για ένα γρήγορο και δυνατό κύμα με χοντρό lip, που έκανε burrel σε δύο η τρία διαφορετικά section ή γιατί όχι σε όλο το ride. Μετά από ένα δύο κύματα όλοι

-58-

ξεψαρώσαμε (όσο μπορούσαμε βέβαια) και tubarame επικά μία δύο φορές ο καθένας. Ήταν τόση η έκταση που νοιώθαμε οπού μετά το ride φιλιόμασταν και αγκαλιαζόμασταν μεταξύ μας (πολύ gay κατάσταση), πάντως όλοι μαζί ο Grant και ο Gus)βιώσαμε το πιο πωρωμένο session της ζωής μας. Αφήνοντας πίσω τους φίλους μας στο αεροδρόμιο προσπαθούσαμε να σκεφτούμε πως θα κλέψουμε 2-3 χρονάκια απ’ τη ζωή στην Ελλάδα, για να μπαρκάρουμε μούτσοι στο Ζanj. Ποιος ξέρει μια μέρα ίσως....

More infos (σκάφος) Grant Ruffel, info@zanjexplorer.com (camp) True blue travel Jacques Croenewald, jacques@truebluetravel.co.za

Infos_Boardsports Ltd_tel: 210 9859685

-59-

Biarritz 11-16-07-2007

ROXY JAM Παγκόσμιο πρωτάθλημα γυναικείου longboard, pro junior contest, οι πιο stylish riders να χώνουν, art exhibitions, συναυλίες, djs… ένα τεράστιο beach party, στη Mέκκα του surf της Ευρώπης, το Biarritz. Βρεθήκαμε εκεί 5 Έλληνες, απεσταλμένοι από την Roxy Ελλάδας για να παρακολουθήσουμε και να καλύψουμε το event. Ο αγώνας είχε πολύ ενδιαφέρον για έναν επιπλέον λόγο, ότι τις περισσότερες ημέρες είχε πολύ καλές συνθήκες. Glassy ή με λίγο off shore, με κάποιο size και μεγάλες διαδρομές. Είδαμε την Kassia Meador, την γαλλίδα Claire Karabatsos και άλλα 46 κορίτσια από όλες τις Ηπείρους, να κάνουν noseridings θανάτου. Οι μάχες ήταν σκληρές και απρόβλεπτες, όπως συχνά συμβαίνει στους αγώνες surf. Eμείς πάντως «αλληθωρίσαμε», μια κοιτάζαμε στον ωκεανό, μια στη γιγαντοοθόνη που τα έδειχνε όλα σε γκρο πλαν, μη τυχόν και χάσουμε κάτι. Ενδιάμεσα στους γύρους υπήρχαν ένα σωρό side events, πώς να βαρεθείς... Εκθέσεις ζωγραφικής πάνω σε καμβάδες, πάνω σε σανίδια, στους διάσημους γύψινους κορσέδες, οι οποίοι βγήκαν και σε δημοπρασία. Σε μια από τις τέντες, υπήρχε ενημερωτικό υλικό του Surf Rider Foundation, που σου θύμιζε πόσο απαράδεκτοι είμαστε που καταστρέφουμε τον πλανήτη μας και σε λίγο δε θα μπορούμε ούτε βουνά ούτε κύματα να χαιρόμαστε… αγοράσαμε από εκεί οικολογικά τασάκια για την παραλία να τα δώσουμε στους φίλους μας, να αποφύγουμε και το «γόπινγκ». Πέρα από αυτά μπορούσες αν ήθελες να δηλώσεις συμμετοχή για να κάνεις tandem surfing, ή surf με το τεράστιο χαβανέζικο κανό, που στο τέλος διαλύθηκε από ένα μεγαλούτσικο κύμα και ένα όχι και τόσο έμπειρο πλήρωμα.... από αυτό δεν πήραμε, ευτυχώς. Πρωτού φύγουμε από την Grande Plage, δοκιμάζαμε τις υπέροχες γαλικές μπαγκέτες, κρέπες, παγωτά και ομελέτες και πηγαίναμε να κάνουμε surf! Ήμασταν τυχεροί αφού τα spots μας τα έδειξε local surfer (Thank you Rainout). Πολλά χιλιόμετρα παραλίας, beach breaks με πολλαπλά peaks, που με λίγο swell και τον σωστό αέρα, έδιναν tubes για πλάκα. O κόσμος βέβαια μπορεί να αποτελέσει πρόβλημα όταν είναι τόσο καλά, καθώς και το επίπεδο των γάλλων είναι πολύ ανεβασμένο. Από τη μία βλέπεις παντού καλό surf, από την άλλη άντε να πιάσεις κύμα. Αξίζει σίγουρα όμως να τα σερφάρεις, πριν το Biarritz και μέχρι το Hossegor κάναμε σε πανέμορφα τοπία με τεράστιους αμμόλοφους και πιο πίσω πολύ πράσινο. Σημαντική λεπτομέρια, η θερμοκρασία του νερού, τον Ιούλιο είναι ζεστό, βλέπε κοντή στολή ή μαγιό.

OXYJAM

Τα βράδυα, προσπαθούσαμε να ξεπεράσουμε την επιθυμία να ταβλιαστούμε στα κρεβάτια μας κατευθείαν και κρασάραμε τα πάρτυ και τις συναυλίες! Γενικά υπήρχε και μια ατμόσφαιρα πολύ γιορτινή γιατί το Βiarritz. Εκτός από την ημέρα της πτώσης της Βαστίλης στις 14, γιόρταζε φέτος και τα 50 χρόνια surf. Στο μουσείο του υπήρχε έκθεση αφιερωμένη σε αυτό. Όλη η ιστορία, πώς ξεκίνησε, τα πρώτα σανίδια, οι πρώτοι surfers,φωτογραφίες, βιβλία, αφίσες από αγώνες, όλη η εξέλιξη μέχρι και σήμερα. Μια γερή δόση σερφοκουλτούρας ήταν ότι έπρεπε για να επιστρέψουμε στην Ελλάδα (εγώ στην Πορτογαλία) με γεμάτες τις μπαταρίες.Αποφασίσαμε πως πρέπει ξαναεπισκεφτοούμε το Biarritz όπωσδήποτε και μάλιστα να φέρουμε μαζί και φίλους μας αγόρια! Τους φανταζόμασταν να παραληρούν ανάμεσα στα πανέμορφα κορίτσια με τα μικροσκοπικά μαγίο στις παραλίες της ακτής των Βάσκων και βάζαμε τα γέλια... Αποτελέσματα 1η Jennifer Smith (USA) 2η Justine Dupont (FR) 3η Chelsea Williams (USA)

-60-

Κείμενο Μαρία Ζαχαροπούλου Φωτογραφίες Παραχώρηση της Quiksilver

-61-

γραφίες Κείμενα Φωτο πούλου Μαρία Ζαχαρο

ους ει slick δρόμ To χωριό έχ ίσεις, με ωραίες κλ ates, με τα longsk για cruising s go la ο στ arks plus 2 skatep χιλιόμετρα. 27 ς λι μό ει που απέχ χώρησε που μας παρα ιά, Και τα skate υλ σκ αν ηκ είχτ η Etnies αποδ … es iv ά test dr άντεξαν πολλ

λευταίοι ισε και οι τε στον λε έκ p m το ca υλάχι για φέτος, ίζοντας το λείωσε και τά μας, ελπ με τη υ ό ιν γο ύ ερ φ μ Η σεζόν τε ου να ξανα στην καθη π ε σ μ α ώ ι ... έψ να τα τρ επισ κύμα υς και έμαθαν ας θα εί θουν ν την τύχη το ώνα γεμάτο το μυαλό μ σα τε μα κί τό ι δο ρ s, έχ ε μήνες να μά σε ένα χειμ er τους έπαιρν ο ταξίδι. Μ ι; λοί νέοι surf θα ολ εν άς Π τι μ ό ό, ορ ή ιφ επ ολ για το ς συμπερ λόγο ς στη σχ γαλία... Oι σε λίγες μέρε Plus στοιχειώδεις κανόνε λάδα στην Πορτο ι τους. στην Ελ από μόνο χρήσιμο πράγμα πολύ στο line up…

ο προνομιούχ ίσκεται στο κή Το Sagres βρ νονται δύο ακτές, η δυτι με ενώ υ ου πο έχ ίο αν με ότ ι ση ει ότ Αυτό σημαίν είναι λη άλ και η νότια. ην στ ογα η μια ακτή οn shore στ ίρναμε ανάλ λέγαμε και πα το μέγεθος ια Δ e. or sh off και ες του αέρα στερα με τις συνθήκ α 20 πλησιέ στ α εσ άμ ... ές ογ ιλ του swell, αν εις επ ωραίο να έχ spots. Είναι σαμε Κυκλοφορού όλη νύχτα ι κα ρα όλη μέ α άρ με τη σαγιον ς μα ες ίβ τζ ς και τι ol co ν τα και ήμασ

ας Ο προτζέκτορ εψε δούλ στο σαλόνι ι οι υπερωρίες κα pizza και προβολές με θιερώθηκαν! popcorn κα

Κάναμε surf κάθε μέρα!

-62-

1,5 υ Sagres με ες στα bar το ύρ μπ ε αμ ίν Π 5. ipirinha με 4, ευρώ και ca ε πάλι !!! αμ άλ βγ τη Στη φτήνια ην άλλη άκρη Ήμασταν στ με ς αλλά νιώθα πη της Ευρώ ς σα το σπίτι μα

Είδαμε τους pros στα events της O’neill και της Volcom να τα σπάνε στο νερό, ενώ εμείς τα σπάγαμε μετά στα πάρτι που ακολουθούσαν. Τα τελευταία χρόνια γίνεται ένα music fest που όλο μεγαλώνει. Φέτος ήταν το καλύτερο μέχρι στιγμής με ονόματα όπως Gentleman, Thievery Coorporation, Capleton, Mad Caddies και άλλοι. Δε χάσαμε ευκαιρία φυσικααα, το είδαμε και αυτό!

να Οι ημέρες μπορεί αλλά α ορ ήγ γρ ν σα ρα πέ ίνουν με θα ις σε οι αναμνή για πάντα (χαχα...)

mp είναι Το πρωινό στο Ca ό ιακ γε ερ εν r supe είς και θρεπτικό και εμ μού... ασ σκ υ το ε αμ ώγ τρ

-63-

Συνέντευξη & photos: Λεωνίδας Γερμανόπουλος

Όνομα, ηλικία και επάγγελμα. Mike Escamilla, πριν λίγο καιρό έγινα 30 και είμαι επαγγελματίας ποδηλάτης και κασκαντέρ. Τι κάνεις εδώ; Ο Aaron Nardi και εγώ βαρεθήκαμε λίγο σπίτι και αποφασίσαμε να κάνουμε ένα μικρό ταξιδάκι οπότε σκεφτήκαμε την Ιταλία. Είδαμε και μερικές φορές την ταινία The “bourne ultimatum” και πωρωθήκαμε, ε και μετά είπαμε γιατί να μην πάμε και στην Ελλάδα. Πριν μιάμισι εβδομάδα το σκεφτήκαμε και να’ μαστε. Πώς νιώθεις με όλες τις μόδες που ξεπετάγονται στο bmx? Εσύ κρατάς ακόμα το μπροστινό φρένο και 4 pegs. Δεν πιστεύω ότι οι αλλαγές είναι κακό πράμα και πάντα για να προοδεύσεις πρέπει να μπορείς αλλάζεις. Δεν έχω κάτι εναντίον της όλης φάσης, ότι δεν ειναι του στυλ μου απλά δεν είναι. Έχω μπροστινό φρένο επειδή υπάρχουν τόσα κόλπα που μπορείς να κάνεις και που μου φαίνονται «ελκυστικά», και τα pegs τα έχω επειδή δεν μπορώ να φανταστώ να κωνω σε ενα miniramp ή να κάνω street και να έχω μόνο στην μια πλευρά, είναι απλά πολύ περιοριστικό. Εγώ έτσι νιώθω άνετα.Το μόνο που με ενοχλεί είναι όταν αναβάτες κρίνουν άλλους αναβάτες σύμφωνα με το πως είναι στημένο το ποδήλατο τους. Προσωπικά είμαι σε μια φάση της ζωής μου που κάνω επειδή γουστάρω και δεν με νοιάζει τι λένε οι άλλοι. Κάνεις «κασκαντεριλίικια» για ταινίες και την τηλεόραση…Πώς προέκυψε αυτό; Εδώ και καιρό έκανα από δω και από κει ακροβατικά με ΒΜΧ ή Mountain bike για σειρές στην τηλεόραση και πέρυσι έκανα για μια ταινία της Disney.

-64-

Τα πήγα καλά με τον υπεύθυνο εκεί και τελικά εγώ και ο Eddie Fiola μαζί με τον οποίο έκανα το stunt προταθήκαμε για ένα βραβείο,νομίζω ήταν για το «σκληρότερο χτύπημα» του 2006 ή 7, δεν νικήσαμε αλλά μόνο που προταθήκαμε ήταν φοβερό. Οπότε ναι, απλά έγινα φίλος με τους σωστούς ανθρώπους οι οποίοι με πρότειναν σε διάφορες δουλειές. Είναι ένας χώρος από τον οποίο δεν πρέπει να λείπεις πολύ και εγώ έχω να δουλέψω καιρό οπότε μόλις γυρίσω πρέπει να κάνω μια επανασύνδεση. Θα πάω λίγο πίσω στον χρόνο και θα χρησιμοποιήσω κάτι που είχες πει εσύ ο ίδιος. ΟΚ, αν το θυμάμαι… Είχες πει ότι το ΒΜΧ σου φαίνεται λίγο «γκούφικο», το θυμάσαι; Όχι, αλλά θα συμφωνήσω μαζί σου.. Ρωτάω επειδή και εμένα μου φαίνεται κάπως έτσι, ειδικά συγκρίνοντας το με το skateboarding. Ναι, μερικές φορές πιστεύω πως στις φωτογραφίες το skate φαίνεται πολύ πιο όμορφο, και αυτό λόγω του μεγέθους του ποδηλάτου, μαζί με τον αναβάτη πιάνει τόσο χώρο στην φωτό που ένα απλό ollie σε ενα gap φαίνεται ωραίο και classic ενώ κάτι ίδιο με το ποδήλατο απλά μου φαίνεται περιέργο. Απλά δεν έχει το ίδιο εφέ. Ναι οπτικά δεν κολλάει... Ακριβώς, πρέπει να κάνεις κάτι αρκετά μεγάλο για να του δώσεις την ίδια αίσθηση δηλαδή ένα 360 tabletop στο big air... Το ποδήλατο στην φωτογραφία φαίνεται τόσο μικρό που έχει περίπου την ίδια προοπτική.

Τι θα κάνεις αύριο; Αύριο θα οδηγήσουμε μέχρι την κεντρική Ελλάδα, δεν θυμάμαι το όνομα του μέρους… θα πάμε στα fullpipes και σε ενα ξύλινο παάρκο εκεί και μετά θα πάμε σε κάτι Μοναστήρια που είναι πάνω σε κάτι γκρεμούς (Μετέωρα). Θα μείνουμε εκεί και μετά θα πάμε στην εεεμμ… Σαχίκι; Σονικι; Θεσσαλονίκη… Αι γειάσου, να κάνουμε λίγο street και

να επισκεφτούμε κάτι ράμπες και σε κανα δυο μέρες θα γυρίσουμε πάλι εδώ. Ωραία, νομίζω αυτά ήθελα να σε ρωτήσω. Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου. Ευχαριστώ κι εγώ, geia sou! Sponsors: Etnies, Demolition, Hurley, NIxon, O-matic

-65-

Photos: Hλίας Μερτής

ς (επειδή ο Δήμος θέλει να χτίσει εστίε Ήταν το τελευταίο Jam στο μέρος αυτό διάθεση στην dirt και t stree , mini εί αλλού) έχοντας και πιθανόν το πάρκο θα μεταφερθ . τους ς τητέ των riders να επιδείξουν τις ικανό ν Brian Foster και ο Chris Doyle και ο 35χρονος πλέο Αρκετοί Αμερικάνοι, ανάμεσά τους Nycwist Ryan ο και o Osat style στο BMX. Ο Dave δίδαξαν με τον καλύτερο τρόπο το στο cliché και s” hine mac g killin , trick n, μπορούν να χαρακτηριστούν ως “mea κόλπα άτες να εφαρμόζουν τα δυσκολότερα οι ευρωπαίοι και οι αυστραλοί αναβ κ.α). hip tailw to in barsp ins, barsp στο ΒΜΧ (double flipwhips, 120 ha) γιώτης Μανάρας (Carhartt, Vans, Piran Την Ελλάδα αντιπροσώπευσαι ο Πανα τα άλματα, χώνοντας ερο σσότ περι θηκε ριστή ευχα ος οποί στο dirt και στο street, ο flip s ενώ δοκιμάζοντας ένα transfer back tailwhips, look downs και no hands360 κατηγορία στην ακά) ηλικι ος ότερ άτες (όντας ο μικρ εντυπωσίασε τους υπόλοιπους αναβ ανία Γερμ στην est καλύτερα και ομορφότερα cont των Pro. To Rebel jam, είναι από τα ίτε… εφτε επισκ ι να το (Βερολίνο). «Με άφθονη μπύρα», αξίζε

-66-

-67-

-68-

-69-

Geoffroy Henno Πάργα Photo: Yannick Le Toquin

Geoffroy Henno Πάργα Photo: Yannick Le Toquin -70-

-71-

Mαρία Ζαχαροπούλου Πορτογαλία Photo: Νίκος Ζ.

-72-

Νίκος Τσιτσιμελής Κρήτη Photo: Δέσποινα Αυγουστιανάκη

J. T. Λαγκούβαρδος Photo: Σπύρος Τζομάκας

Μανώλης Αγγελάκης Κρήτη Photo: Δέσποινα Αυγουστιανάκη

-73-

-74-

Γιώργος Σκούρτης bs 180 / Photo: Αιμίλιος Καλαμπόγιας -75-

Γιώργος Ουζούνης bs air / Photo: Λεωνίδας Γερμανόπουλος -76-

-77-

Χρήστος Μαρτάτος tabletop Photo: Λεωνίδας Γερμανάκης

-78-

δεξιά

Γιώργος Φελέκης carve στενό Photo: Λεωνίδας Γερμανάκης

-79-

Mεμέτ Ντεμίρ suski / Photo: Charlie Μakkos -80-

Παντελής Μεσσαρόπουλος fs blunt / Photo: Charlie Μakkos -81-

-82-

Νίκος Μολοχτός bs flip / Photo: Παντελής Μεσσαρόπουλος

-83-

John Σκοτίδας varial flip / Photo: Παντελής Μεσσαρόπουλος

-84-

-85-

Γιάννης Γόρδιος hardflip tube / Photo: Charlie Makkos -86-

-87-

21 Ιουνίου XRTC - Ξάνθη

Σε συνεργασία με τα skate shop τηςπόλης σαςμπορείτε να στέλνετε τις φωτογραφίες σας προς δημοσίευση. Αν δεν υπάρχει skate shop κοντά σας, μπορείτε να στείλετε υλικό στην διεύθυνση του περιοδικού Goodtimes, αναγρά-φοντας στον φάκελο την φράση «LOCAL TIMES».

-88-

Θωμάς Βακελάτος boneless 12 stairs Fifty Fifty - Πάτρα

Παντελής Σαλελιάδης mellon grab Zero Gravity - Θεσ/νικη

S W E N L LOCA

Γιάννης Μητρόπουλος Smith Fifty-Fifty - Πάτρα

ς Σπύρος Μπάνζιο Pimp - Κοζάνη

-89-

-How ToShit on a Public Toilet. Από τον Dr. Savoir Vivre

Έχει συμβεί σε όλους μας. Δέχεσαι σήματα που δεν μπορείς να αγνοήσεις σε καταστάσεις πολύ μακριά από την άνεση μιας καθαρής τουαλέτας. Και αν δεν θες να σου χαλάσει όλη τη διασκέδαση, να μοιάζεις με δυσκοίλιο πυθίκι, και να σκέφτεσαι ότι κάθε κλάσιμο μπορεί να αποβεί μοιραίο πρέπει να δράσεις. Πολλοί άνθρωποι έχουν φοβία και μόνο στην ιδέα ότι θα βρεθούνε up close and personal με το δημόσιο καμπινέ. Με την βοήθεια όμως αυτού του οδηγού και εξάσκηση θα γίνει παιχνιδάκι. Πριν καν επιχειρήσεις ένα shit on a public toilet (sopt) πρέπει να μάθεις καλά το shit outdoors (so) που είναι πολύ πιο εύκολο και ευχάριστο, ειδικά αν πληρεί τις παρακάτω προϋποθέσεις.

-90-

Βήμα 1ο

Πρέπει να βρίσκεσαι σε ετοιμότητα και να μπεις στην τουαλέτα δυναμικά αλλά όχι τρέχοντας. Αν καθυστερήσεις δημιουργούνται επιπλοκές και παίζει να καταλήξεις στο νεροχύτη (καρτούν Φώτο τύπο να τρέχει προς τουαλέτα με σκατό στο μπατζάκι? Να χέζει στο νεροχύτη?)

Βήμα 2ο

Επιλογή τουαλέτας. /λεκάνης; (αν δεν είναι όλες πιασμένες.) Πάντα πριν ξεκινήσουμε τσεκάρουμε ότι υπάρχει χαρτί. Από εκεί και πέρα η επιλογή τουαλέτας είναι σημαντική αφού η κατάσταση της θα ορίσει εν μέρει το στυλ με το οποίο θα εκτελέσεις το sopt σου. Απέφυγε όμως να τις τσεκάρεις όλες γιατί πολλές φορές απλά κάνεις σαφάρι κουράδων χωρίς λόγο. Στη πρώτη που δε σου προκαλεί εμετό μπαίνεις.

1. Να υπάρχει κωλόχαρτο ή κάτι που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν κωλόχαρτο. Εδώ πρέπει να είσαι δημιουργικός. Ένας γνωστός βετεράνος χιονοδρομίας ισχυρίζεται ότι το καλύτερο κωλόχαρτο φτιάχνεται από χιόνι. Τα πράγματα είναι πολύ πιο εύκολα στη θάλασσα αφού ανοίγονται καινούργιες προοπτικές καθώς και το μεγαλύτερο μπιντέ του κόσμου. 2. Καλή επιλογή spot. (καλό landing, το θέμα κόσμου κτλ.) ο καθένας βέβαια έχει διαφορετική ερμηνεία στο τι σημαίνει απόμακρο αλλά το Savoir Vivre προβλέπει: Αν φαίνεσαι αυτό να είναι από τη μέση και πάνω και να βρίσκεσαι σε απόσταση τουλάχιστον 10 μέτρων από το πλήθος.

Hint: μια έρευνα είχε δείξει ότι η τουαλέτα πο υ βρίσκεται πιο κοντά στην είσοδο είναι συνήθως η καθαρότερη

Δυστυχώς σε πολλές περιπτώσεις το shit outdoors δε μπορεί να εφαρμοστεί, π.χ... Το πρωί άργησες να ξυπνήσεις, οι φίλοι σου περίμεναν ήδη στο αμάξι και έτσι δεν πρόλαβες να να πεις την προσευχή σου. Στο δρόμο το ψιλο-στούμπωσες. Αλλά τώρα πια, και μετά την τυροπιτά & πορτοκαλάδα στο σαλέ ή ακόμα χειρότερα τον καφέ & τσιγάρο είσαι έτοιμος να χώσεις ένα shit on a public toilet.

Το Χειροποίητο κάλυμμα. Βαθμός δυσκολίας: 3 Σε εύκολες περιπτώσεις καθαρής τουαλέτας απλώνεις άφθονο χαρτί πάνω στη λεκάνη και αράζεις. Intermediate-advanced

Βήμα 3ο

Αφού κλείσεις την πόρτα και εξοικειωθείς με το περιβάλλον, είσαι έτοιμος για sopt. Υπάρχουν διαφορετικά στυλ με διαφορετικό βαθμό δυσκολίας.

Beginners

Η καλή καθαρίστρια. Βαθμός δυσκολίας: Σφουγγαρίζεις το πάτωμα, απολυμαίνεις την λεκάνη, βάζεις αρωματικό, μια και είσαι εκεί κάνεις και τους νεροχύτες...

Ο βάτραχος Βαθμός δυσκολίας: 6 (με μπότες 8) Ανεβαίνεις με τα ποδιά πάνω στη λεκάνη και χαμηλώνεις. Μπορείς επίσης να στηριχτείς με τα χέρια στους τοίχους. Σημαντικό το καλό πάτημα, απαραίτητο το σημάδι. Και προσοχή στο κατούρημα.

Η αόρατη καρεκλά ή Snipper Βαθμός δυσκολίας: 8 Λυγίζεις τα γόνατα μέχρι να έρθεις σε θέση βολής κρατώντας όμως απόσταση ασφαλείας. Δεν είναι άνετο αλλά είναι γρήγορο, καθαρό, κατάλληλο και για τις πιο δύσκολες καταστάσεις και δουλεύει και τους τετρακέφαλους.

Experts

Ο απαγορευμένος βρομύλος. Δεν είναι δύσκολο είναι άρρωστο. Βάζεις την πλάτη σου στην πόρτα, κατεβάζεις το παντελόνι (αν φοράς), λυγίζεις τα γόνατα και ξεκινάς… και στη διάρκεια κατουράς και όλη τη λεκάνη. (Για να το κλήσεις τελείως μπορείς μετά να τα πασαλείψεις). Spiderman Βαθμός δυσκολίας: 10 (προσοχή κίνδυνος τραυματισμού) Σκαρφαλώνεις με ποδιά και χέρια κρατώντας κόντρα στους πλαϊνούς τοίχους, σημαδεύεις και απελευθερώνεις τις βόμβες. Μπορείς να τσεκάρεις και τι γίνεται γύρω σου…

Βήμα 4ο: όταν τελειώσεις σηκώνεσαι και βγαίνεις από τις τουαλέτες με ένα μεγάλο χαμόγελο ικανοποίησης. Συγχαρητήρια! Mόλις ξελάφρωσες.

-Profilephotos: Λεωνίδας Γ.

Γιώργος Ουζούνης

Favorite snowboard video; Technical Difficulties

Πόσα χρόνια κάνεις snowboard; 10

Favorite snowboarders; Terje Haakonsen, Jamie Lynn

Σπόνσορες; Forum, Vans, Sessions, Electric, Nixon

Όταν δεν παίζει χιόνι; Παίζει surf, ποδήλατο και πού και πού skate

Καλύτερο snowboarding moment; Τα παλιά χρόνια, με όλη την καλή παρέα (Φασόλια, Φελέκη, Μπουκαούρη, Λιόση, Mike, Ζυγομήτρους κλπ) που πηγαίναμε συνέχεια βουνό και φτιάχναμε άλματα και περνάγαμε super…

Jumpin or Jibbing; Τι ερώτηση είναι αυτή;;; Jumping

Αγαπημένο χιονοδρομικό στην Ελλάδα; Βασιλίτσα

-92-

Best Trick; Bs air Τι κάνεις σε real time; Δουλεύω λίγο στον πατέρα μου και ανάλογα με τον καιρό πάω για surf ή ποδήλατο…

-93-

M. = Men’s

M. Fa ll

ho o

d fl ee

W. = Women’s

ket

M. Volcom pullover

rha

rtt

jac

M. Fallen hooded fleece

M. Fallen

fle e

M. O’neill hooded fleece

M. Altamont hooded fleece

od ho DC

ie tn

.E e

ec fle

-94-

fle

M. Analog hooded fleece

shirt

rt rha Ca W. et ck t ja

M. Analog longsleeve

W. Carh

artt vest

fle

ec e

M. Volcom longsleeve

ed fleece

W. DC hood

W. Volcom hooded fleece

W. Ezekiel longsleeve

W. RVCA pullover

W. Carhartt hooded fleece

W. Oâ&#x20AC;&#x2122;neill hooded fleece W. Carhartt hooded fleece

-95-

W. Volco

m jeans

c ja

-96-

W. Volcom jea

rtt ha

ar .C

jeans W. DC

W. Etnies jeans

M. Emerica jeans

M. Carha rtt jacke t

M. Flip jacket

M. Analog jacket

M. Carhart jeans

M. Altamont jeans

M. Carhartt jeans

M. Volcom

Hooded Su

M. eS new Era hat

Etn

ies

ie Eastpak Stalefishbackpack

Eastpak Resistan

ce backpack

M. eS be

anie

W. Volcom wallet

M. DC new Era hat

rse

W. Volcom pu Eastpak Re

sistance ba

M. Oâ&#x20AC;&#x2122;neill wet-suit

ckpack

W. Vestal Grace watch

tch

M. Vestal Rosewood watch

ic er

t ke

W. DC wallet

-97-

-98-

ie M. Etn

s long

sleeve

M. Ezekiel t-shirt

M. Carhartt t-shirt

M. eS t-shirt

M. Altamont t-shirt

W. Etn eece

oded fl

ies ho

W. Split t-shi

W. RVCA

shirt

M. RYCA t-

t-shirt

ess

W. Volcom Pullover

W. Volcom dr

W. Carhartt t-shirt

W. Etnies myra

M. Gravis low do

M. Volcom slip-ons

W. Gravis low down M. Etnies sheckler

M. Fallen rising sun

M. eS

sheor

M. Fallen bandit

C rob

M. D

dyrd

M. eS

pj lad

W. DC c

helsea

M. Emeri

ca leo

M. D

M. Emerica

M. Emeric

francis

a ridgem

ont -99-

W. Burt

snowsuit

M. Burton fullface beanie

on glo

M. Analog vellum

ves

W. Burton bean

eanie

rton b

W. Bu M. Burton

W. Eastpak resistance backpack

on bin

ding

M. Burt

snowboo

on sno

-100-

wboot

W. Burt

on bind

M. Burto

ing

n snowb

oot

M. Burton vapor snowboard

W. Burton

bindin

M. Burton twin snowboard

rton

M. Burton Jeremy Jones snowboard

M. Bu

W. Burton twin snowboard

W. Burt

gloves

W. Burton jacket

W. O’neill jacket

M. O’neill jacket

M. Burton jacket

M. O’neill pants

s M. Burton pant

W. Burton pants

M. O’neill pants

M. Burton jacket

-101-

Bones bearing

Ali en

Flip

Wo rk

sho p

decks

joi

En ker

Pla

Plan B

Powell

at Flip

bit

Enjoi

Tensor Trucks

-102-

Γι’ αυτούς που κατάλαβαν τον τίτλο δεν χρειάζονται περαιτέρω εξηγήσεις. Το αντικείμενο είναι ήδη γνωστό. Για τους υπόλοιπους που αναρωτιούνται, αυτά τα μέρη είναι τοποθεσίες του πιο συζητημένου online παιχνιδιού του κόσμου: World of Warcraft, για την ακρίβεια, WoW. Είναι ανθρωπίνως αδύνατον να εξηγήσω όλη η φιλοσοφία του παιχνιδιού. Όποιος παίζει φανατικά (όλοι δηλαδή) δεν έχει χρόνο ούτε να σου εξηγήσει τι γίνεται εκεί μέσα κι αν σου εξηγήσει, έκτος από το γεγονός ότι δεν θα καταλάβεις τίποτα, μπορεί και να ξενερώσεις λίγο. Πάνω κάτω για τους τελείως ανίδεους (ναι, υπάρχει κόσμος που ασχολείται και με άλλα πράγματα), το παιχνίδι έχει ως έξης: τα παιδιά από τη Blizzard (η εταιρία που δημιούργησε το WoW) έχουν φτιάξει ένα φανταστικό μαγικό κόσμο όπου όλα είναι πιθανά. Αγοράζοντας λοιπόν το παιχνίδι, πρώτη κίνηση είναι να μπεις online και να διαλέξεις ένα realm (ένα server δηλαδή, που μπορείς να μπαίνεις για να παίζεις). Αφού το κάνεις αυτό, δεύτερη κίνηση είναι να φτιάξεις ένα character (τον παίκτη σου με λίγα λόγια). Διαλέγεις στρατόπεδο, Alliance ή Horde (aka καλούς ή κακούς), το race (elf, undead, human, tauren, gnome κτλ.) και το class (hunter, warlock, rogue, warrior κτλ.) του character σου, καθώς και άλλα μικροπραγματάκια, όπως χρώμα μαλλιών, μούρη, γένια κτλ. Αφού το κάνεις αυτό, η τρίτη κίνηση είναι να μπεις επιτέλους μέσα (στον κόσμο). Ξεκινάς από το μηδέν, δηλαδή το level 1 και δουλεύεις προς τα πάνω. Βασική λεπτομέρεια: το παιχνίδι είναι μόνο online, πράγμα το οποίο σημαίνει πως την παραπάνω διαδικασία την κάνουν όλοι όσοι παίζουν στο ίδιο realm. Οπότε όταν δεις ένα blood elf να περνάει από μπροστά σου, οφείλεις να ξέρεις πως υπάρχει ένας άλλος τύπος στην Ευρώπη κάπου, καθισμένος πίσω από μια οθόνη που κάνει το ίδιο ακριβώς πράγμα με σένα –παίζει-. Ανατριχιαστικό έτσι; Και όχι μόνο αυτό: μπορείς αν θέλεις να κάνεις interact με αυτόν τον τύπο, μιλώντας, χορεύοντας, μπορείς να ανταλλάξεις πράγματα μαζί του ή να του ζητήσεις λεφτά, να μπείτε στο ίδιο group και να κάνετε quests, μπορείτε να μονομαχήσετε ή ακόμα και να τον σκοτώσεις άμα είναι στο αντίπαλο στρατόπεδο (ναι υπάρχει beef ανάμεσα στους horde και τους allies). Αν δεν έχεις διάθεση να είσαι κοινωνικός, μπορείς απλά να γυροφέρνεις από μέρος σε μέρος σκοτώνοντας τα τέρατα του παιχνιδιού (έχει πολλά για όλους) και να κάνεις quests (αποστολές που σου δίνει το παιχνίδι εάν ακόμα δεν έχεις καταλάβει), να σπουδάσεις και να δουλέψεις (!!!!!), ακολουθώντας διάφορα professions που μπορείς να μάθεις, ή άμα σου τη δώσει τελείως, να πας για ψάρεμα! (δεν κάνω πλάκα). Οι πιθανότητες είναι πραγματικά άπειρες, αλλά τελικά ο ύστατος σκοπός είναι ένας: να φτάσεις level 70 (και προς το Μάρτιο 80) και να τρως τους αντίπαλους παίχτες. Δεν έχω φτάσει ακόμα εκεί, δεν ξέρω πως είναι, αλλά η περιέργεια όσο προχωράς εντείνεται. Μοναδικό μειονέκτημα: η μέρα δυστυχώς έχει μόνο 24 ώρες, μέσα στις οποίες αυτές ώρες πρέπει να κάνεις πράγματα και στον έξω κόσμο (τη γη, θυμάσαι;) Αν μη τι άλλο, το ρεύμα, ο λογαριασμός του internet και η κάρτα ανανέωσης πρέπει με κάποιο τρόπο να πληρωθεί, οι γονείς σου πρέπει να σταματήσουν να φωνάζουν και να σε αφήνουν ήσυχο να διαβάζεις (-παίζεις), η κοπέλα/ αγόρι σου πρέπει να είναι ικανοποιημένoι για να χωράς να περάσεις κάτω από τις πόρτες και όπως και να το κάνουμε, πρέπει να κάνεις και κανένα μπάνιο πού και πού. Γι’ αυτούς που ΑΚΟΜΑ δεν έχουν καταλάβει τίποτα, αλλά ενδιαφέρονται, μπείτε στο www.worldofwarcraft.com , έχει μέσα τα πάντα, ακόμα και όλη την ιστορία των Horde και των Alliance σε παραμυθάκι. Γι’ αυτούς που δεν ενδιαφέρονται, τι κάνετε ακόμα εδώ, πηγαίνετε για skate... Σημάδια ανησυχίας ότι έχεις αρχίσει να καις τον εγκέφαλο σου: -Νομίζεις πως ακόμα είναι Ιούλιος και κάνουμε διακοπές -Αντί να γελάσεις λες lol (αυτό ισχύει και για άλλες ασχολίες του internet) -Ακυρώνεις μαθήματα και ραντεβού επειδή έχεις guild meeting -Όταν σε εκνευρίζει κάποιος θέλεις να του ρίξεις shadow spell/ να τον κάνεις sap κτλ. -Αγοράζεις τόξο και βέλη -Κάνεις log out βάζοντας τον χαρακτήρα σου να κοιμηθεί (ναι, είναι καμένο το κάνω κι εγώ όμως) -Σου κόβουνε το ρεύμα και αγοράζεις γεννήτρια για να συνεχίσεις να παίζεις ή πας σε internet cafe -Αλλάζεις το όνομα σου σε «Dragon Shadow» ή κάτι παρόμοιο και απαιτείς από τους άλλους να σε φωνάζουν έτσι -Βιάζεσαι να τελειώσει αυτή η λίστα για να συνεχίσεις να παίζεις. Κείμενο: Λάρα Καπετανάκη

-104-

-105-

Οι Z-Boys ήταν μια παρέα σερφάδων που άραζαν στη νότια Καλιφόρνια σε ένα μικρό σερφομάγαζο που λεγότανε Zephyr. Γνωστοί ως «αποτυχημένοι», «αλήτες» και από διαλυμμένα σπίτια είχανε κάνει το μαγαζί αυτό σπίτι τους. Όταν έκαναν sk8 στο δρόμο και στα contests το στυλ τους ήτανε πολύ διαφορετικό και πολύ πιο επιθετικό από των υπολοίπων. Πήδαγαν στις αυλές των σπιτιών για να κάνουνε sk8 μέσα στις άδειες πισίνες και τους κηνυγούσανε παντού. Η παρέα αυτή δεν ήτανε παρά 10-12 άτομα και σύντομα θα άλλαζε τον κόσμο του skate για πάντα. Στα 70’s οι μεγάλες ξηρασίες στην περιοχή του Λος Αντζελες οδήγησε στο να γεμίσει ο τόπος εγκαταλελειμένες άδειες πισίνες. Η παρέα των Ζ Boys γρήγορα κατέλαβε τις πισίνες αυτές και άρχισε να σερφάρει με σανίδια του sk8. Δεν υπολόγιζαν τίποτα και δεν υπήρχανε κανόνες, κάθε μέρα εφευρίσκονταν και καινούρια κόλπα. Το πρώτο slide, το πρώτο grind, και μια μέρα κάποιος βγήκε στον αέρα και ξαναμπήκε στο pool. Το πρώτο aerial γεννήθηκε. Αυτή η παρέα δημιουργούσε ιστορία αλλά δεν είχε σημασία γιατί όλα αυτά ήταν απλά η καθημερινότητά τους και τρόπος ζωής. Οι Ζ Boys πήγαιναν αντίθετα σε ότι συνέβαινε και ζούσαν σε ένα τεράστιο πάρτυ. Συνεχή μπλεξίματα, το πρωί surf, την υπόλοιπη μέρα skate, κυνηγητά και καυγάδες και το βράδυ διάλυση. Σύντομα κατέκτησαν όμως όλα τα skate περιοδικά αλλά και τον ίδιο τον κόσμο με τον τρόπο που έκαναν skate και τον ακραίο τρόπο που ζούσαν. Ένας από τους Ζ Boys ήτανε και ο Stacey Peralta. Ο Peralta στα 80s μαζί με τον George Powell δημιούργησαν την εταιρεία Powell Peralta, μάζεψαν τους καλύτερους skaters και έφτιαξαν ένα από τα θρυλικότερα teams. Το Bones Brigade. Tony Hawk, Lance Mountain, Steve Caballero, Mike McGill, Rodney Mullen, Bucky Lasek και μπορώ να γράφω για πολύ ώρα..! Αυτή η ομάδα με τον Peralta σκηνοθέτη έβγαλε μερικές από τις πιο θρυλικές βιντεοκασσέτες γεμάτες μουσική από local μπάντες που φτιάχνανε μουσική όσο πιο γρήγορη, απλή αλλά και ανατρεπτική γινότανε. Η punk rock μουσική και το sk8 ήτανε ένα. Σε κάθε γειτονιά έπαιζαν συνεχεια παρτυ. Αν έκανες sk8 ητανε σίγουρο ότι έπαιζες σε κάποια μπάντα ή τουλάχιστον έπαιζε κάποιος φίλος σου. Όλα τα παιδιά από τις γειτονιές μαζεύονταν μετά τα skate sessions σε σπίτια που παίζανε party τα οποία ήτανε πάντα μαζί με συναυλίες από local μπάντες. Οι JFA γράφανε ολόκληρα album ενάντια στην αστυνομία και τα τρεξίματα που είχανε με τον νόμο οι sk8αδες. Οι Faction (σε αυτούς έπαιζε και ο Caballero) την ίδια εποχή οδηγούσαν μια ολόκληρη γενιά με το κομμάτι «Skate & Destroy». Το «Skate & Destroy» έμεινε κι ας μην τους ξέρουν πολλοί αυτούς.

Πολλές από τις σκεϊτάδικες εταιρείες ρούχων λειτουργούσαν και μικρές δισκογραφικές εταιρείες. Στο mailorder τους θα έβλεπες σανίδια, ρόδες, μπλούζες, βερμούδες αλλά και VHS, soundtracks αλλά και κανονικά full lengths συγκροτημάτων. Οι σκεϊτάδες έντυναν τα Videos που γυρνούσαν με δική τους μουσική ή με τη μουσική των φίλων τους και ο κόσμος που έβλεπε τις κασέτες άρχισε απεγνωσμένα να ψάχνει αυτή τη μουσική. Σύντομα άρχισαν να κυκλοφορούν οι κασέτες από χέρι σε χέρι ενώ οι μπάντες άρχισαν να περιοδεύουν σε όλη τη χώρα. Δε χρειαζότανε να κλείσουνε κάποιο κλαμπ ή οτιδήποτε άλλο, νοίκιαζαν ένα βαν, σκάγανε στα skate spots κάθε πόλης και παίζανε την ώρα που οι locals χώνανε κόλπα. Το βράδυ όλο και κάποιο πάρτυ θα έπαιζε και κάποιος θα τους καλούσε να παίξουνε ή απλά να αράξουνε. Σύντομα τα συγκροτήματα αυτά που ήτανε ένα με τη skate σκηνή άρχισαν να ακούγονται παντού. Το skate punk είχε γεννηθεί. Οι μπάντες αυτές δεν έπαιζαν με σκοπό να γίνουν γνωστές ούτε να βγάλουν λεφτά. Όπως οι Ζ boys έκαναν surf στις πισίνες και άλλαζαν το skate για πάντα χωρίς να το γνωρίζουν έτσι και αυτές οι μπάντες έπαιζαν μόνο και μόνο για να διασκεδάζουν αυτοί και οι φίλοι τους. Διάβαζα τις προάλλες μια μικρή ιστορία μιας από τις αγαπημένες μου μπάντες... Δεν εχει σημασία ποια είναι αυτή αλλά περιέγραφε την πρώτη τους ηχογράφηση. Είχανε μαζευτεί στο studio το οποίο είχανε κλείσει μονο για 1-2

Κείμενο: Max Photos: Από το βιβλίο του Glen E. Friedman ‘‘Dogtown the Legend of the Ζ-boys’’, 2000

-106-

ώρες. Περιμένοντας τους υπόλοιπους που είχανε αργήσει, ο drummer έχωνε sk8 έξω απο το studio. Τρελλά κόλπα που άλλα παιδιά ούτε καν ονειρεύονταν αλλά ξαφνικά έπεσε και του γύρισε το χέρι. Στο μεταξύ ήρθαν και οι υπόλοιποι από τη μπάντα και χωρίς δευτερη σκεψη ο drummer έπιασε μια κολλητική ταινία, έδεσε το χέρι του με πολλή δύναμη και κόλλησε τις μπαγκέτες στις παλάμες του. Έγραψε όλο το δίσκο σε ένα take γιατί δεν παίζανε λεφτά για να ακυρώσουνε την ηχογράφηση. Ο δίσκος αυτός έγινε κλασικός και λίγο μετά την ηχογράφησηστο νοσοκομείο- μάθανε ότι το χέρι ήτανε καθ’ όλη τη διάρκεια της ηχογράφησης σπασμένο! Η skatepunk σκηνή δεν έψαξε να βρει τη μουσική που της ταίριαζε την έφτιαξε μόνη της. Με τον ίδιο τρόπο δεν περίμενε να ασχοληθούνε τα media και τα περιοδικά μαζί της αλλά αντιθέτως δημιούργησε τα δικά της. Γέμισε ο τόπος παντού fanzines. Μικρά περιοδικά, συνήθως φωτοτυπίες, με φωτογραφίες από local skaters, συναυλίες, reviews δίσκων από τοπικά συγκροτήματα και συνεντεύξεις. Μέσα θα έβρισκες τα πάντα από photos από καινούρια spots μέχρι σχέδια για ράμπες για να φτιάξεις μόνο σου ράμπες και ό,τι μπορεί να φανταστεί το μυαλό σου. Ένα από τα πρώτα fanzines ήταν και το «Skatepunk» του Caballero. Όλα αυτά τα έφτιαχναν στο χέρι (μιας και Photoshop δεν υπήρχε). Ίσως η ανάγκη να κάνουνε τις φωτοτυπίες αυτές ενδιαφέρουσες ή η έλλειψη εντυπωσιακών εφέ που κάνουνε οι υπολογιστές δημιούργησε ένα ολόκληρο κίνημα underground τέχνης που επηρεάστηκε αρχικά από το σερφάδικο αλλά σύντομα εξελίχθηκε σε κάτι πολύ πιο ανατρεπτικό και επιθετικό. Τα σχέδια εμφανίζονταν στα σανίδια, σε graffiti, σε εξώφυλλα δίσκων, σε αφίσες συναυλιών σε tattoos και στα ρούχα τους. Ήταν ένας συνδυασμός surf, punk και graffiti. Πολλά έντονα χρώματα από τη surf κουλτούρα, σχέδια όπως νεκροκεφαλές και σκελετοί από την Punk σκηνή και περίπλοκες τεχνοτροπίες από τα graffiti των Λατίνων του LA στις αρχές των 80s. Παρόλο που εγώ δεν έχω κάποια σχέση με το skate τώρα πια παρά μόνο σα θεατής ακούω συνέχεια μια γκρίνια για ράμπες, πάρκα, δήμους που μας έχουν γραμμένους, ότι οι εταιρείες δεν υποστηρίζουν αρκετά και ουσιαστικά κτλ... Όμως τα θέλουμε αλήθεια όλα αυτά; Αν γίνουν όλα αυτά τα παιδιά θα κλειστούνε στα πάρκα το skate θα γίνει άθλημα και όχι έκφραση ελευθερίας… όπως έγινε ήδη στο εξωτερικό! Θα γίνει άλλο ένα trend και όχι τρόπος ζωής μιας υπόγειας σκηνής, το skate θα είναι επίδειξη δεξιοτεχνίας από λίγους αντί για μορφή αντίδρασης. Ό,τι έγινε στην Αμερική αρχικά ήταν αληθινό και ανιδιοτελές γεμάτο συναίσθημα, δημιουργηκότητα, αντίδραση και μακριά απο συμφέροντα. Ωραίο είναι να θαυμάζεις ή να βλέπεις το παρελθόν με νοσταλγία άλλα σημασία έχει τι θα κάνουμε εμείς. Καιρός να βγούμε έξω στους δρόμους, όχι για να γκρινιάξουμε αλλά για να φτιάξουμε μουσική και ράμπες μόνοι μας, να βρεθούμε σε πλατείες και να πάμε για skate, να κανονίσουμε κανένα party, να βάψουμε κανένα τοίχο και να ξεκινήσουμε κάτι καινούριο. Κι αν ένα βράδυ πάμε στο τμήμα δεν έγινε και τίποτα. Δεν θέλω πάρκα με ελεγχόμενη είσοδο, δε θέλω να γλείψω κανένα δήμαρχο για τίποτα, δε θέλω τελειωμένες μπάντες που τραγουδάνε για μαλακίες και θα πουλάγανε τη μάνα τους για να παίξουνε με τον επόμενο σταρ του MTV ή για 10 friends παραπάνω στο MySpace και δε θέλω μουσικές που ακολουθούν τις μόδες και έχουνε λιγότερο συναίσθημα από όσο βγάζω στη τουαλέτα. Δε θέλω να πηγαίνω σε τελειωμένα events που στηθηκαν σε 5 λεπτά από άσχετους και τέλος δεν πουλάω τη ψυχή μου για 2 τζάμπα σανίδια. Όποιος θέλει να δώσει ας δώσει… Δεν θέλω, και είμαι σίγουρος ούτε και εσείς, να έχω καμία σχέση με τη μεγαλύτερο μέρος του κόσμου που αρέσκεται στη μετριότητα, ζει στη μιζέρια, ακολουθεί τυφλά ό,τι του λένε και λέει και ευχαριστώ. Πάμε να ξεκινήσουμε κάτι καινούριο μόνοι μας. Κατά τη γνώμη μου δεν έχεις πάει σε αληθινή συναυλία αν δεν έχεις ματώσει και δεν έχεις κάνει ακόμα skate αν δε σε έχει κυνηγήσει κανείς. Το skate δεν είναι άθλημα… ανήκει στους δρόμους και πρέπει να επιστρέψει εκεί μαζί με όλες της μορφές τέχνης που το συνοδεύουν. Ελπίζω να τα πούμε εκεί! Τέλος

-107-

Ηφαίστου 1-3, Τ.Κ. 105 55, Μοναστηράκι, Αθήνα τηλ: 210 32 50 915, fax: 210 32 43 409, e-mail: stratig@ath.forthnet.gr

-108-

-109-

-Music ConcertsΚείμενο, φωτογραφίες: Δημήτρης Αναγνώστου

Για τρίτη συνεχόμενη χρόνια συνεχίστηκε και φέτος το πανευρωπαϊκό μουσικό Antidote Τour της Eastpak και μιας και η Ελλάδα δεν περιλαμβάνεται σχεδόν ποτέ σε κάτι τόσο μεγάλο για τους γνωστούς τοπογραφικούς λόγους που κάνουν αυτήν την συμμετοχή τόσο δύσκολη. ταξιδέψαμε (άλλο που δεν θέλαμε ) ως το Μιλάνο για να το παρακολουθήσουμε. Το φετινό line up του Antidote Tour δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από αυτό ενός μεγάλου Metal Festival μιας και συμμετέχουνε κάποια από τα μεγαλύτερα και κάποια από τα ποιο ανερχόμενα ονόματα της ευρωπαϊκής metal σκηνής. To show ξεκίνησε με τους Sonic Syndicate, το Σουηδικό metalcore συγκρότημα που έγινε ευρέως γνωστό όταν κέρδισε τον διαγωνισμό της Νuclear Blast υπογράφοντας έτσι συμβόλαιο μαζί της. Mπορώ να πω ότι εάν και το παρουσιαστικό του συγκροτήματος (αρκετά ΕΜΟ) δεν είναι και από τα αγαπημένα μου ο ήχος και ο συνδυασμός της καθαρής και της βρόμικης φωνής τους με κέρδισε από την πρώτη στιγμή και με έκανε να παρακολουθήσω το live τους με μεγάλη ευχαρίστηση. Εν συνεχεία την δράση ανέλαβαν οι αρκετά δημοφιλείς στο ελληνικό κοινό Caliban, οι οποίοι φορώντας λευκά πουκαμίσα γεμάτα αίματα θυμίζαν σε πολλούς το πρόσφατο video clip τους. Ήταν η δεύτερη φορά που παρακολουθούσα live εμφάνιση τους και μπορώ να πω ότι ήταν αρκετά καλύτεροι, μιαs και φαινόντουσαν αρκετά πιο δεμένοι και τα καινούργια τους τραγούδια είναι ένα επίπεδο πιο πάνω σε σχέση με τα παλιά. Τρίτοι στην σκήνη ανέβηκαν οι επίσης Σουηδοί Soilwork. Πραγματικά φοβεροί πάνω στην σκήνη ιδιαίτερα ο αρκετά δραστήριος μπασίστας τους, που δεν σταμάτησε ούτε λεπτό να κάνει τα δικά του και ο αρκετά θηριώδης τραγουδιστής που πραγματικά τα έσπαγε και έδινε τον καλύτερο του εαυτό σε κάθε τραγούδι δικαιώνοντας έτσι αυτούς που του έχουν δώσει το ψευδώνυμο speed. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η καθαρή φωνή του τραγουδιστή που πιστεύω πρέπει να την χρησιμοποιεί ακόμα περισσότερο. Τελευταίοι ανέβηκαν οι Dark Tranquility - το τρίτο σουηδικό συγκρότημα της βραδιάς- και ένα από τα ιστορικότερα Metal συγκροτήματα της Ευρώπης. Με το που ανέβηκαν στην σκήνη έγινε χαμός... Ο κόσμος τους αποθέωνε σε κάθε αλλαγή και τραγουδούσε μαζί τους. Το playlist τους περιείχε όλα τα γνωστά επικά τραγούδια τους από όλα τους τα album άλλα και από Finction που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό. Πραγματικά ό,τι καλύτερο για κλείσει αυτή η συναυλία. Στο επόμενο Αntidote κανείς δεν ξέρει ποια συγκροτήματα θα παίξουν, αφού κάθε χρόνο το concept είναι τελείως διαφορετικό, αλλά μακάρι όποιο και να είναι το line up να έρθει και από Βαλκάνια μεριά γιατί είναι κάτι που αξίζει να δείτε όλοι.

-Διαγωνισμός-

Σε ποια πόλη έκλεισε το Antidote tour του 2005; Ο πρώτος που θα στείλει την σωστή απάντηση στο email info@goodtimesmag.gr θα κερδίσει ένα super duper συλλεκτικό back pack Eastpak.

-110-

-111-

-Long live the Queen-

-THE DONNASΔεν είναι μια, δεν είναι δυο, δεν είναι τρεις (μα πόσες είναι πια;;;) είναι τέσσερις οργισμένες δεσποινίδες που το μόνο που θέλουν είναι να παρτάρουν rockάρωντας σκληρά... Οι επονομαζόμενες THE DONNAS, από την Καλιφόρνια, που σε προηγούμενες τους κυκλοφορίες υπέγραφαν με τα ψευδώνυμα Donna A, Donna B, Donna C και Donna D είναι οι κατά κόσμων Brett Anderson vocals, Torry Castellano drums, Maya Ford bass και η Allison Robertson guitars με 7 παρακαλώ albums στο ενεργητικό τους.

To να είσαι “Frontman” σε μια μπάντα είναι μόνο αντρικό προνόμιο; Μπα, δεν νομίζω... Πολλές γυναικείες παρουσίες έχουν αφήσει ανεξήτιλο το στίγμα τους στην πορεία της μουσικής με τις φωνές τους, τις ιδιαίτερες προσωπικότητές τους, την ακμή και την παρακμή τους.... Καλά, επειδή πέφτει λίγο βαρύ το πεπόνι, το αλλάζω για να ρίξουμε γρήγορη ματιά σε μερικές από τις groupleaders του σήμερα...

-PARAMOREΟι PARAMORE είναι μια τετραμελής παρέα από το Tennessee (long live Jack Daniels), με ηλικίες από 17 ως 22 (!) που αποτελείται από 3 κυρίους και την μικροσκοπική δεσποινίδα ονόματι Hayley Williams που τους αντιπροσωπεύει χαρακτηριστικά με τα καροτί χρώματος μαλλιά της, την σίγουρα ιδιαίτερη και δυνατή φωνή της καθώς και την σκηνική της παρουσία…

Το 2007, μας φέρνει τον καινούριο τους δίσκο με τίτλο «Bitchin» (ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του). Πολύ καλή παραγωγή, δυνατά hard rock tracks και εξώφυλλο που παραπέμπει σε sleaze hard rock eightίλα, όπως και η εμφάνιση των εν λόγω δεσποινίδων, μιας και οι μουσικές προτιμήσεις των κοριτσιών παίζουν από KISS, Guns ‘n’ Roses, L7 και πάει λέγοντας...

Έχοντας άλλον ένα δίσκο στο μουσικό τους background, στο σύνολο 2, oι Paramore φαίνεται πως με την κυκλοφορία του καινούριου τους δίσκου έκαναν το breakthrough τους, όπως μαρτυρούν τα charts καθώς επίσης και τα μέρη που παίζουν που σιγά - σιγά γίνονται sold out... Μην ξεχάσω να αναφέρω ότι φέτος η δις Williams ψηφίστηκε #2 «Sexiest Female» από τους αναγνώστες του ΚERRANG. (Μήπως αυτά τα charts είναι σαν τα exit poll τελικά;) «RIOT!» λοιπόν ο τίτλος της νέας κυκλοφορίας των Paramore, σε pop punk ύφος με την δεκαεννιάχρονη καροτομαλλούσα Hayley Williams να δίνει τα ρέστα της... Για να δούμε, πόσο θα κρατήσει το RIOT που ξεκίνησαν τα παιδιά που μετά βίας γνωρίζουν τον Michael Jordan;;;

Must have: Τhe Donnas-Spend the night Check them out at www.myspace.com/thedonnas

-THE SOUNDSΣτη δική μας πλευρά, προς Σουηδία μεριά, οι SOUNDS με την Maja Ivarsson μπροστά παραμένουν σταθεροί σε κάποιες αξίες της εποχής του ‘80 με πιο new wave pop/ electronica στυλ που περιέχει κάπου και ορισμένα στοιχεία punk...

Check them out at www.myspace.com/paramore

-JULIETTE AND THE LICKS-

ΟΚ... Για την συγκεκριμένη front woman τι μπορεί να πει κανείς; Τα λόγια είναι περιττά... αλλά θα τα πω!!! @#$%*&!!! Τελικά τι είναι η Juliette Lewis; Eίναι movie star; Είναι rock star; Αll the above? Ε, ναι λοιπόν!!! Για να μην αδικούμε και τους υπόλοιπους όμως, JULIETTE AND THE LICKS είναι το πλήρες όνομα της 4μελούς Αμερικάνικης garage rock μπάντας που ηγείται από την κυρία(?) Lewis και οι τυπάδες που παίζουν μαζί της είναι πραγματικά άψογοι... Τις 3 φορές που είχα την τύχη να παραβρεθώ σε live τους, έφυγα με ανοιχτό το στόμα καθώς η 34χρονη JL (όχι J-Lo) μετά από πάρα πολλές εμφανίσεις στο cinema και την τηλεόραση, κυριολεκτικά ξέρει να κατακτά όλες τις σκηνές που πατάει το πόδι της!!! Μεγάλο ατού της πάντως είναι ότι σε σχεδόν σε κάθε εμφάνισή της, η Juliette ρίχνει κι από ένα stagedive... Τυχεροί οι από κάτω… χααχχαχαχαχχχα Στον πρόσφατο και τρίτο κατά συρροή τους δίσκο, «Four on the floor (2006)», η JL, με πολύ theatrical τρόπο έχει δώσει αυτό το κάτι παραπάνω στην ήδη πολύ καλή αυτή δουλειά... Στα highlights του δίσκου το γεγονός ότι τα drums έπαιξε ο Dave Grohl... Όλα τα λεφτά... Must have: ΟΛΑ. ...Like a Bolt of Lightning - ΕΡ 2004, You’re Speaking My Language – 2005, Four on the Floor - 2006 Check them out at: www.myspace.com/julietteandthelicks

Η 28χρονη Maja, voted από το Αμερικάνικο περιοδικό Blender ως μια από τις «Hottest Women of... Rock» έχει δηλώσει ότι θέλει να γίνει η καλύτερη τραγουδίστρια που υπάρχει αυτή τη στιγμή… ή έστω αυτού του αιώνα... Μεγάλη κουβέντα... Απ’ ό,τι φαίνεται τα καταφέρνει μια χαρά αφού έχει μελετήσει καλά την Blondie και έχει φέρει το θέμα στα δικά της μέτρα με την ιδιαίτερη φωνή της και διατηρώντας εκρηκτικό on stage attitude συν ότι «γράφει πολύ ωραία στο γυαλί»... Όσο για το συγκρότημά της, το πάνε λίγο αργά δισκογραφικά μεν, χοντας 2 κυκλοφορίες, «Living in America» του 2002 και το πιο πρόσφατο «Dying to say this to you» του 2006 αλλά με πολλές εμφανίσεις δε, αναφέροντας το 2004 Warped Tour και σαν guest σε tour με τους Foo Fighters, The Strokes και άλλα καλά παιδιά της Rock σκηνής... Check them out at: www.myspace.com/thesounds http://www.myspace.com/paramore

Τώρα σαν επίλογο ό,τι άλλο κι αν πούμε είναι λίγο γιατί η λίστα με τις γυναικείες φωνές είναι τεράστια!!! Από την Janis Joplin μέχρι την Joan Jett, την Courtney Love, την PJ Harvey και την Shirley Μanson είναι μακρύς ο δρόμος και δεν φαίνεται να τελειώνει... Τα κορίτσια τα καταφέρνουν και πολύ καλά μάλιστα... Χάρης Πετροπουλάκης

-112-

-113-

-Music ReviewsKonstantinos Vassiliadis

Τα χρώματα της Ίριδας

Δεν ξέρω κατά πόσο είμαι το κατάλληλο αυτί να εκφράσει τη γνώμη του για την, λίγο ή πολύ, αξιοθαύμαστη προσπάθεια και καινούργια δουλειά του Κωνσταντίνου Βασιλειάδη. Αφ’ ενός δεν διαθέτω μεγάλη γκάμα γνώσεων και δίσκων ηλεκτρονικής μουσικής, και αφ’ εταίρου είμαι αρκετά επιπόλαια και συγκεκριμένη στο τι μ’ αρέσει και πώς μου κάθεται. Παρά ταύτα, οι μουσικές μας συνδιαλέξεις με τον face πάνε αρκετά πίσω στο χρόνο (από τότε που ένα τραγούδι-ορόσημο των Brainwash στιγμάτισε την εφηβική μου έξαρση) και είναι συγκινητικό (σνιφκλαψ) ν’αρχίζω το οδικό μου σάγκα προς τη δουλειά τα πρωινά ακούγοντας το μουσικό project που έχει φτιάξει ο Κων/νος με τόσο μεράκι! Βέβαια, ενώ μπαίνω στο αμάξι με μεγάλο ζήλο και όρεξη να προσφέρω τις κοινωνικές μου υπηρεσίες σαν καλός εργατικός μέρμηγκας, μετά από 56,08 λεπτά ακατάπαυστης ακρόασης βγαίνω με το ηθικόν μου λίγο λιγότερο από ακμαιότατον… Ο δίσκος αυτός δεν σε προτρέπει σε ξέφρενη παρτάλα με σκληρά beats και ανατριχιαστικά basslines (εξάλλου προειδοποιούμαστε γι’ αυτό απ’ την αρχή), αλλά χαρακτηρίζεται από μια εσωστρέφεια και γλυκιά θλίψη που, χωρίς να το αντιλαμβάνεται ο ακροατής, χειρίζεται και πλάθει το συναίσθημά του αναλόγως. Με μελωδικές νοσταλγικές αρμονίες εμπνευσμένες από τις πιασίδικες συνταγές του chicane, τα «χρώματα της Ίριδας» –ένας πάνω απ’όλα break up δίσκος- δεν είναι κάτι ριζοσπαστικά καινούργιο που θα σου τινάξει τα μυαλά στον αέρα (βλ. Exodus όταν πρωτοεμφανίστηκαν). Είναι όμως μια δουλειά με σαφήνεια και απλότητα, χωρίς επιτηδευμένο αέρα, με πάμπολλα «σημεία» που δημιουργούν ονειρικές εικόνες (κυρίως καλοκαιρινές) και που προσφέρουν λίγη ώρα εσωτερικής ανασκόπησης. Δεν πεθαίνω για τον Ελληνικό στίχο (τις πιο πολλές φορές δεν βγάζει και νόημα) αλλά όπως πληροφορούμαστε και στο booklet είναι μια αξιότιμη προσπάθεια να εδραιωθεί η τοπική γλώσσα στη dance -electronica μουσική και εξάλλου τα φωνητικά είναι τόσο καλά που και κινέζικα να τραγουδούσαν πάλι δεν θα΄χε καμία σημασία. Bonus το εξαίρετο «Κάποιες Μέρες» και το πολύ catchy και πρωτότυπο «Νομίζω πως ήρθε Καλοκαίρι» καθώς και το hitάκι «Δεν έφυγες λεπτό». Όχι bonus το «Άπνοια», όνομα και πράγμα. Επίσης, γλαφυρότατες φωτογραφίες και ατμοσφαιρικά γραφιστικά στο εξώφυλλο του δίσκου. Όσοι βρίσκεστε σε chillout φάση και με την προσμονή του φθινοπωρινού καιρού που δεν λέει να’ ρθει, είναι πιθανόν να λιώσετε το cd στους υπολογιστές σας. Στηρίζουμε όλοι σκληροπυρηνικά τούτη δω τη δουλειά κι ευχόμαστε στον face καλή αρχή… ή όπως λένε και στην Αγγλικανική break a leg!! (Προς Θεού όχι κυριολεκτικά, ο τύπος τσουλάει κιόλας…) Λία

Enemy Alliance/

The Indecision Alarm The New Wind and the Second Wave Αυτά είναι! Σε μια εξαιρετικά αμφίρροπη, μουσικά, περίοδο όπου το MySpace λιμπίζεται την επόμενη εκκεντρική μουσική προσωπικότητα, τον πιο «ψαγμένο» πειραματικά ήχο και την έμπνευση για άκρως γελοία και περίεργα ονόματα καλλιτεχνών και συγκροτημάτων, η γενιά που γαλουχήθηκε με το ευλογημένο μελωδικό πανκ (ή αλλιώς και melodic sk8-core όπως το’χει πάρει το μάτι μου) στα μέσα της δεκαετίας του ‘90 θα βρει το φάρμακό της στο split των Enemy Alliance με τους Indecision Alarm. Όσοι, επίσης, κάποτε ορκιζόμασταν στο όνομα των Satanic Surfers χαρήκαμε πολύ να μάθουμε ότι ο Rodrigo αποτελεί την ψυχή των πρώτων (μαζί με κάποια μέλη των Venerea), ενώ οι δεύτεροι, σύμφωνα με τις πληροφορίες μου, είναι κατά τα ¾ οι ίδιοι και απαράλλαχτοι Adhesive (μεγάλα παλικάρια και αυτοί!) με άλλο πιο ηλίθιο, ομολογώ, όνομα. Σκανδιναβική επίθεση, λοιπόν, και καθαρά Ευρωπαϊκό release (στην Ελλάδα το χρωστάμε στην Cannonball Records) το cd αυτό αποτελεί τον καλύτερο τρόπο εκτόνωσης και διασκέδασης χωρίς πολλές εκπλήξεις αλλά με τις σταθερές αξίες που απογειώνουν ένα συγκρότημα: πολύ γρήγορα ντραμς, τρομερές κιθαριστικές εκλάμψεις και μελωδικά φωνητικά με φονικά back-up. Για να είμαι ειλικρινής στην αρχή δεν πολυπρόσεξα την ύπαρξη δύο διαφορετικών μουσικών σχημάτων. Η μετάβαση των τραγουδιών είναι μια χαρά ομαλή και ενώ ο δίσκος μπαίνει μπούνιες με τους enemy, προσωπικά θα προτιμήσω μια τρίχα πιο πάνω τους indecision μόνο και μόνο επειδή τους ανήκει το ‘New Brooms’, το οποίο δεν έχω ιδέα περί τίνος πρόκειται αλλά ούτε και με απασχολεί καθότι είναι άρρωστο τραγούδι. Το ‘Making Bets’ είναι ανάλογα ένα επικό, απλό, κομμάτι που φτιάχνει τη διάθεση και εμψυχώνει οπαδούς με τυχόν emo ανησυχίες. Η επιρροή των Propagandhi στη μουσική διαπαιδαγώγηση των συμμετεχόντων καλλιτεχνών είναι εμφανέστατη όχι με κουραστικό ή φτηνό τρόπο αλλά περισσότερο ως μια ωδή και φόρο τιμής στους Καναδούς (ιδιαίτερα στους δύο τελευταίους δίσκους τους). Αισθητικά, το layout έχει ένα ελαφρύ B movie-splatter feel με πολλές νεκροκεφαλές και ταφόπλακες αλλά και με αναφορές σε αγώνες Μεξικάνικης πυγμαχίας (νομίζω), μια πνοή φρέσκου αέρα από τις Άλπεις σε σχέση με τα κουλτουριάρικα και αντι-αισθητικά γραφιστικά που χρησιμοποιούνε οι too-cool-for-school μπάντες τύπου, εμ, Kaiser Chiefs και Klaxons. Εγώ λέω να πρήξουμε τον Κωστή απ’τους Vodkes (www.cballrec.com) και να του στέλνουμε 300 mail την μέρα μπας και τον πείσουμε να μας τους φέρει να τους απολαύσουμε σ’ένα τριπλό live (εννοείται οι Vodkes θα φιλοξενήσουν τα παιδιά επί σκηνής). Ασχοληθείτε γιατί αξίζει

τον κόπο. Δεν έχω ιδέα πού μπορείτε να βρείτε το cd, εγώ το βρήκα τυχαία στ’αμάξι μου. Πρήξτε τον Κωστή και γι’ αυτό. Λία

-114-

e.s.t. Tuesday wonderland Δεν έχω εντρυφήσει στα άδυτα της τζαζ μουσικής αλλά αυτό το σμαραγδάκι που ανακάλυψα εντελώς αναπάντεχα πριν από καιρό (ένα κομμάτι τους παίζει σαν σήμα σε μια ραδιοφωνική εκπομπή) αποτέλεσε για μένα την έκπληξη της χρονιάς καθώς και το εκτυφλωτικό φως στο μουσικό αδιέξοδο που είχα μπει από τότε που οι Horace pinker βγάλανε το pop culture failure. Βέβαια, να περιορίσω τις μουσικές αυτές διάνοιες στιγματίζοντάς τους ως, απλά, τζαζίστες είναι ύβρις. Έχουν κατά καιρούς παρομοιαστεί με τους Radiohead και τον Schubert αλλά και με πιανίστες και fusionίστες τιτανίων μεγεθών όπως ο Jarett και ο Metheny. Είναι επίσης το μοναδικό Ευρωπαϊκό τζαζ συγκρότημα του οποίου οι μούρες έχουν περήφανα διακοσμήσει το εξώφυλλο του επιλεκτικότατου Αμερικανικού Downbeat σε ολόκληρη την ιστορία των 72 χρόνων κυκλοφορίας του, και που έχει τη φήμη της μπάντας με τα πιο ατμοσφαιρικά και συναρπαστικά live της τελευταίας δεκαετίας (τέτοιο pointer-λαγωνικό που είμαι τους «μυρίστηκα» 3 μήνες αφού είχαν τιμήσει το ολοδικό μας Παλλάς.). Ο συγκεκριμένος δίσκος, σκοτώνει. Μιλάμε για ένα δαιμονισμένο instrumental τρίο από τη Σουηδία (μπάσο-πιάνο-ντραμς) του οποίου η μουσικά εγκυκλοπαιδική του τεχνογνωσία αγγίζει την παράνοια μεγαλείου του Hendrix και του Bach, ενώ παράλληλα, το συναίσθημα και η μελαγχολία που αναβλύζουν άφθονα ακούγοντας τις συνθέσεις αυτές είναι αρκετά για να λυγίσουν και τους πιο σκληρούς ορκισμένους thrash-o’-μεταλλάδες. Πάνω απ’όλα όμως, αυτές οι συμπαθέστατες στρογγυλές Σκανδιναβικές φάτσες παίζουν μουσική που είναι με-λω-δι-κή. Το goldwrap δεν υπάρχει ως τραγούδι. Απ’ το πρώτο κλάσμα δευτερολέπτου σε παραπέμπει σε παλιά Talk Talk και σε λατρεμένα 80ς πιανάκια που σου σουβλίζουν την καρδιά με την εξαιρετική αναλογία μελωδίας, ταχύτητας και ρυθμού. Ολόκληρος ο δίσκος είναι πασπαλισμένος με μια αύρα πειραματικού ροκ και ποπ, παραμένοντας, όμως σε κατά κόρων τζαζ πλαίσια χωρίς να απογοητεύει τον τυχερό ακροατή με προβλέψιμους και επαναλαμβανόμενους τόνους. Είναι ένας πάρα -πάρα μα πάρα πολύ καλός δίσκος απευθυνόμενος σε οποιονδήποτε ή οτιδήποτε με αυτιά. Και είναι και ό,τι πρέπει για τις φθινοπωρινές υπαρξιακές ανησυχίες που μας μαστίζουν όλους τούτη την περίοδο… Α, έχει και ωραιότατο layout. Λία

Foo Fighters

Echoes, Silence, Patience & Grace Ο Grohl διαλύεται… Πέρασε σε διάστημα ενός δίσκου στην τρίτη ηλικία. Πρώτον και κυριότερο: όταν μπαίνει ένας δίσκος στο cd player και η χρονική διάρκεια παιξίματος δείχνει πάνω από 50 λεπτά, έχω ήδη σπάσει το κεφάλι μου να βρω έναν καλό λόγο για να μην βγάλω το cd όπως είναι και να πάω να τρέξω το τετράγωνο (εκτός βέβαια εάν πρόκειται για τους A Perfect Circle. Ή τον Κωνσταντίνο Βασιλειάδη). Ακόμα χειρότερα, φαντάσου ο δίσκος αυτός να έχει μάπα τίτλο όπως ο παραπάνω (ηχώ, ησυχία, υπομονή και κοντός ψαλμός αλληλούια) και μάπα εξώφυλλο. Γνωρίζω ότι τα εγκυρότατα αυτά επιχειρήματα δεν πείθουν ακριβώς γιατί η νέα κυκλοφορία των Foo Fighters είναι τόσο κολοσσιαία μπούρδα, αλλά οι πρώτες εντυπώσεις δύσκολα αλλάζουν. Πού είναι οι παλιές καλές σύντομες δισκογραφικές δουλειές (όχι αναγκαστικά των Foo) που κρατάνε κανά μισάωρο maximum και που στα πρώτα δευτερόλεπτα το power και η μελωδία στα τραγούδια τους σου έχει ανακατατάξει όλα τα ζωτικά όργανα και που η πώρωση έχει κάνει γκελ στον αγύριστο 8 φορές?! Γιατί κάπως έτσι είχα νιώσει όταν άκουσα το Everlong για πρώτη φορά... Παρόλα αυτά, δεν υπάρχει ίχνος τέτοιου power σε όλο τον δίσκο και ενώ είχα τρελό respect για τα παιδιά, αν όχι για τίποτα άλλο τότε για τα τρομερά fun βιντεοκλιπ τους και την τρομερή ενέργεια που μεταδίδανε στον κόσμο όταν παίζανε live και τα σπάγανε, τώρα μου ερχόταν να σπάσω τα δόντια μου μ’ ένα σφυρί απ’ την βαρεμάρα. Ούτε ένα ωραίο τραγούδι. Ψέμματα, ένα. Μια μπαλάντα για τους ανθρακωρύχους που καλύτερα να την έπαιζε ο Woodie Guthrie το 1845. Τον δίσκο αυτόν δεν τον ακούς ούτε για να κάνεις τις δουλειές του σπιτιού σου μπας και περάσει η ώρα. Μπαίνει στην κατηγορία του σόλο project που είχε κάνει ο Graffin από τους Bad πριν αρκετά χρόνια με παραδοσιακό λαγούτο και μπάντζο (αλήθεια). Ή μάλλον αυτός ήταν καλύτερος. Με το echoes ένιωθα σαν να άκουγα ένα ξαναζεσταμένο, τελείως flat, μείγμα από Hootie & the Blowfish με McCartney και Everlast (φρίκη). Είμαι λίγο ακραία μπορεί, αλλά οι καιροί δεν σηκώνουν μετριότητες… (Σκέψου να το’χα πληρώσει κιόλας) Λία

Year Long Disaster - Year long disaster Είναι φορές που θες να ακούσεις κάτι καινούριο και ξενερώνεις την ζωή σου στην προσπάθεια να βρεις κάτι εξίσου γαμάτο με τα all time classic bands (τουλάχιστον αυτό συμβαίνει σε κολλημένα άτομα σαν εμένα). Το πρώτο άλμπουμ των Year Long Disaster στην Volcom entertainment ήρθε να καλύψει το κενό. Μία απίστευτη rock μπάντα που αποτελείται από 3 απίστευτους τύπους, φωνητικά και κιθάρα ο Daniel Davies (γιος του κιθαρίστα των Kinks, Dave Davies), ο Rich Mullins μπάσο (παλιότερα μέλλος των Karma to Burn) και ο θεός Brad Hargreaves πρώην ντράμερ των Third Eye Blind («How’s it going to be», «Semi-Charmed Life» και λοιπές κομματάρες 90s). Το CD ακούγεται ολόκληρο από αρχή έως τέλος χωρίς διακοπές. Δικό μου top 5 τα Leda Atomica, It Ain’t Luck, Swan on Black Lake, Names of God και Cold me Down. Το πού θα το βρείτε είναι ένα θεματάκι, μιας και ενώ στην Αμερική έχει ήδη βγει στην Ευρώπη θα έρθει την Άνοιξη του 2008 (?!). Ευτυχώς που το myspace είναι universal και δεν υπάρχει American & European version. Όσο για το εικαστικό του CD… όλα τα λεφτά. KK

Infos_Boardsports Ltd_tel: 210 9859685 -115-

-The Experts?-

es, Οι experts (?) του goodtim δοκιμάζουν τα πάντα (?) και ενημερώνουν:

Kirin Ichiban beer

Cobra extra smooth

Asahi super dry

Από Ιαπωνία μεριά. Ο Κος William (ιδρυτής) απ’ότι φαίνεται δεν την «πάλεψε» και πολύ... αφού ήπιε όλα τα μπυρόνια χρεοκόπησε.

H μπύρα αυτή, ταιριάζει πολύ με spicy food και τα spicy cashews που τρώγαμε συνάμα... Το μόνο σίγουρο... εάν έχετε πρόβλημα δυσκοιλιότητας, ΜΟΛΙΣ ΛΥΘΗΚΕ!!!

Έπος... απλά έπος! Asahi Super Dry από το Τόκιο. Η γεύση της είναι τόσο διακριτική που γίνεσαι... “τσιρότο” χωρίς να καταλάβεις χριστό!

5% alcohol , ξανθιά, κάπου πάνω στο μπουκάλι γράφει... “Parasta ennen: katso pullon kaulaa”... τα συμπεράσματα δικά σας!

5% alcohol, ξανθιά δεν υπάρχουν λόγια να την περιγράψω...

5%, Ξανθιά και όντως... πολύ smooth

Desperados

Hoegaarden

Murphy’s Irish Red

Miller Genuine Draft

Γαλλική στην προέλευση και ΟΧΙ Μεξικάνικη όπως νομίζαμε, περιέχει tequila από τη μάνα της... ΔΗΛΑΔΗ , συνδυασμός που μας κάνει ΤΙΙΙΙΙΙΙ;;;;;;;;; ΥΠΟΒΡΥΧΙΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ!!!

Θολό χρώμα, ειδικά μελετημένη για φοιτητές του Λονδίνου που συχνάζουν Covent Garden πηγαίνουν σε ακουστικές συναυλίες στο Notinghill Arts Club... Η μπύρα δεν είναι κακή αλλά ψάχναμε έναν ένα τρόπο να εκφράσουμε την αηδία μας για ένα συγκεκριμένο τύπο ανθρώπων... (συγνώμη Παναγιώτη Υπονομόπουλε) 4,9% βελγική

Εκ πρώτης όψεως, μπορεί να φαίνεται βαριά αλλά μην γελιέστε. Καθώς ξεχειλίζει ο αφρός από το ποτήρι, το κόκκινο της χρώμα σε παραπέμπει σε χειμερινά σκηνικά, χαμηλές θερμοκρασίες και αναμμένα τζάκια.

Η αμερικανιά σε όλο της το μεγαλείο. Νομίζουν οι Αμερικάνοι ότι με το twistoff καπάκι θα μας ψαρώσουν. America’s quality beer brewed from the finest malted blah….blah…blah... και τα α@@@@@α μας κουνιούνται!!!

5% κόκκινη, ό,τι πρέπει για «μπυρογνώστες»

4,7% ξανθιά, νερουλή μόνο για ξενέρωτους αμερικανόφιλους και φλούφληδες.

5,9% alcohol, ξανθιά που με περισσότερες από 3, γελάει κάθε πικραμένος.

ανοιχτή ξανθιά θολή. Ότι πρέπει για Barbeque.

Guinness Extra Stout Αυτό είναι μπύρα! Η γεύση της είναι πολύ δυνατή και ας έχει μόνο 5% alcohol. Το μόνο ελάττωμα είναι ότι εάν κάνεις δίαιτα την πάτησες αφού ένα ποτήρι Guinness ισοδυναμεί με 5 μπριζόλες...;;; 5% μαύρη γευστικότατη με τέλειο αφρό σερβίρεται extra cold -116-

Νewcastle Brown Ale

(the one and only)

ΣΠΟΚ!!! Μπύρα Νο9. Διαφανές μπουκάλι 550 ml. Φαίνεται βαριά.. είναι όμως; Χμμ.. Ιδιαίτερη γεύση... ΕΘΙΣΤΙΚΗ θα έλεγα... δεν κάνει πολύ αφρό... μμμ... θετικό! 4,7% alcohol, άλλη μια παρακαλωωωωώ

Samichlaus Bier Η «πιο βαριά μπύρα του κόσμου». Με το άνοιγμα σκάει μία περίεργη και δυνατή μυρωδιά. Πρώτη εντύπωση... ΚΑΚΗ!!! Γευόμαστε!!! Δεύτερη εντύπωση...ΑΝΑΓΟΥΛΑ!!! 14% alcohol, κόκκινη παρασκευάζεται στην Αυστρία μόνο μια φορά το χρόνο στις 6 Δεκεμβρίου...

αμε Η αλήθεια είναι ότι πήρ ρες μπύ 10 από νω απά παρ πεπεισμένοι ότι θα τις η μπεκροπιούμε. Μια άλλ ιδή αλήθεια;;; Πολύ απλά επε τα βόλ ω κάτ η ει πάρ ι μας έχε δεν τα καταφέραμε.

-Profile-

νέα πράγματα που θα δείτε σύντομα online. Ασχολείστε με κάποιο από τα action sport: Πότε και πώς προέκυψε το www.thespot.gr Η πρώτη ιδέα για το www.thespot.gr μας έσκασε ένα απόγευμα στην παραλίμνη Υλίκης στη Θήβα. Είχαμε πάει για wake και στην επιστροφή συζητούσαμε ότι δεν υπάρχει ένα site στο internet το οποίο να έχει νέα, βιντεάκια, φωτογραφίες και να καλύπτει την ελληνική σκηνή του skate, snow, wake... Το πιο σημαντικό ίσως... ότι δεν μπορείς εύκολα να μάθεις, οποιαδήποτε στιγμή σου έρθει, για το αν υπάρχει κάποιο event, για το πού μπορείς να τσουλήσεις και γενικώς να πληροφορηθείς για το τι παίζει στην Ελλάδα.. Η ιδέα μας είχε μπριζώσει και από την επόμενη μέρα είχαμε αρχίσει να ψάχνουμε το αρχείο μας και να μαζεύουμε υλικό από διαφόρους φίλους. Υστέρα από 1 μήνα το πρώτο www.thespot.gr ήταν on-line :-)

Ασχολούμαστε και με τα 3 αθλήματα που καλύπτουμε. Ένας από τους λόγους που δεν έχουν συμπεριλάβει το www.thespot.gr μέχρι σήμερα περισσότερα sports είναι γιατί δεν θέλουμε να έχουμε κάτι στο site μας που δεν γνωρίζουμε.

Ποιο είναι το πιο αστείο ή περίεργο email ή request που έχετε λάβει στο site; Χαχα... αυτά είναι απόρρητα αρχεία!... χμμ... το πιο πρόσφατο μια κοπελιά... μας έστελνε κάθε μέρα email για το τηλέφωνο ενός διάσημου Έλληνα skateboarder... (δεν λέμε τίποτα άλλο. μην ρωτάς)

Πόσος κόσμος βλέπει την σελίδα σας καθημερινά;

Πώς βλέπετε το μέλλον των action sport στην χώρα μας;;;;

Έχουμε φτάσει τους 3.900 διαφορετικούς χρήστες τον μήνα και αυτό που έχει μεγάλη σημασία για εμάς είναι ότι προέρχονται από όλη την Ελλάδα. Ειλικρινά ευχαριστούμε όλους εκείνους που μας διαβάζουν καθημερινά και μας στέλνουν υλικό, φωτογραφίες, videakia (και ό,τι τους έρθει) για να μοιραστούν με όλους τους υπόλοιπους επισκέπτες!! Χωρίς αυτούς το thespot .gr δεν θα ήταν αυτό που είναι.

Στην Ελλάδα το πράγματα κυλούν αργά... όπως στο Τενεσί ...χαχααχα Κάτι πάει να γίνει... οι riders γουστάρουν και το επίπεδο έχει ανέβει, κάποια “οργανωμένα” spots ξεπηδούν από εδώ και από εκεί, events, sponsors, tour... κάτι πάμε να δούμε! Θέλει πολύ προσπάθεια και διάθεση από όλους μας.

Τι σχέδια έχετε για το μέλλον – όσον αφορά το site;

Eυχαριστούμε!

Από τότε που ξεκινήσαμε, σχεδιάζουμε το website από την αρχή κάθε χρόνο (ελπίζουμε κάθε φορά και καλύτερα). Για το 2008.. :-) θα γίνει χαμός! Σχεδιάζουμε πολλά και

Photo: Λεωνίδας Γερμανόπουλος

-117-

-Peio-

O Peio γεννήθηκε στην Αθήνα το 1983. Πέρασε Λογιστική Σερρών, όπου και έμεινε 3 χρόνια και 2 εξάμηνα πριν το πτυχίο τα παράτησε γιατί απλά δεν μπορούσε και δεν ήθελε να φανταστεί τον εαυτό μου λογιστή… Έκανε το ΒΑ του σε Graphic Design στη ΒΑΚΑΛΟ, ενώ παράλληλα δούλευε σε γάμους, συναυλίες, θέατρα, catering κτλ… Τελειώνοντας το 2005 και μετά από ένα tour και ένα interail, έφυγε για Λονδίνο, όπου φοίτησε στο Camberwell College of Arts και τελείωσε το course ΜΑ Illustration. Έχει σχεδιάσει διάφορα εξώφυλλα και

-118-

booklets από CD της Cannonball records, αφίσες για punk rock συναυλίες, graphics για skateboard (Propaganda rollin co.), λογότυπα και έπεται συνέχεια…

όλοι περνούνε άδεια τον Αύγουστο, εσύ την κρατάς για Οκτώβρη.

Επιρροές: Eric Drooke r(NY), Kristen Ferrell (NY), Dia de los Muertos, Junkies on Methadone, Skulls, waves, flowers, music, politics, skateboarding, surfing…

Όταν γίνω 50 χρονών… θα είμαι ψαράς μαζί με τον Φουντούκη.

H Σύγχρονη τέχνη… είναι υπερτιμημένη. To surf… είναι ο λόγος που πας δουλειά στις 8 το πρωί με φύκια στα μαλλιά και όταν

H μουσική… είναι το soundtrack της ζωής. Fast, raw and crusty for me.

Digital σχέδιο vs hand: The pen is mightier than the sword. Ατομική έκθεση: hopefully soon… Συνέντευξη: Kat.Kar

Infos_Boardsports Ltd_tel: 210 9859685

-119-

-Shop Review-

ΚΟΖΑΝΗ Όνομα καταστήματος Pimp Διεύθυνση Ξ. Τριανταφυλλίδη 2 Όνομα ιδιοκτήτη Θωμάς Αλεξίου Ένα από τα πιο όμορφα και οργανωμένα skateshop και όχι μόνο, στην Ελλάδα. Πλήρως ενημερωμένο όσον αφορά τo skateboarding, snowboarding και street wear με επικεφαλή τον πολυμήχανο και super ενεργητικό Θωμά. Θα βρείτε τα πάντα από τις εταιρίες Burton, Volcom, Carhartt, DC, Etnies, Fallen, Emerica, eS, Analog, Flip, Baker, Habitat, Silver, Tensor, Speed demons, almost, Anon, Dragon και λοιπά και λοιπά…

-Exit-

es;;;;

επόμενο Goodtim

ονής, ι σε αίθουσες αναμ ες εφημερίδες, όχ τικ κά ρια κυ ις στ ι ικα, όχ όχι στα ψιληκατζίδ Όχι στα περίπτερα, . τές ακ ι ων σας ίσως κα όχι σε θάλασσες τουαλέτα των φίλ α backpack ή στην στ , ανάγκες σας! ου τις πρ ε Κύ υμ ς τη ψο ι αστε εδώ να καλύ s της Ελλάδας κα op είμ sh ετε te ίσκ ska βρ λά το κα ν Ναι, σε όλα τα τά ψάχνετε και δε ση... Αν παρόλα αυ και στην ανακύκλω

Πού θα βρείτε το

210 9859685 Contact us at: tel: timesmag.gr od go o@ inf : email ΤΕΛΟΣ.

-120-

Infos_Boardsports Ltd_tel: 210 9859685