Grace & Jan: The Golden Issue

17 mei 1967 - 17 mei 2017

Voorwoord Lieve (o)ma en (o)pa,

Heerlen, 17 mei 2017

50 JAAR GETROUWD! Heel hartelijk gefeliciteerd met deze fantastische prestatie. Jullie hebben tijdens jullie huwelijk, samen en met de mensen die jullie dierbaar zijn, vele mooie, leuke en bijzondere momenten meegemaakt. Dat werd dan ook ons bruggetje naar een passend cadeau voor jullie. Want waarmee zouden wij onze (o)ma en (o)pa echt kunnen verrassen?

CARPE DIEM! Natuurlijk, jullie lijfspreuk. Genieten dus. Te beginnen met een klein reisje door Nederland, waar jullie jullie eerste vakanties samen doorbrachten. Vier dagen gezellig in Zeeland en Brabant toeven. En tijdens dit reisje maken wij met jullie een reis door de tijd.

Genieten van een terugblik op jullie leven en vooral op jullie 50 huwelijksjaren samen.

Daarvoor hebben wij de hulp ingeroepen van familie en vrienden, (oud)buren en oud-collega’s.

Zij hebben op ons verzoek met veel energie, enthousiasme en creativiteit meegewerkt aan de totstandkoming van dit prachtige MAGAZINE. Wij zijn ervan overtuigd dat hun namen, verhalen en foto’s bij jullie vele bijzondere herinneringen teweeg zullen brengen. Daarvoor willen wij iedereen op deze plaats hartelijk bedanken. Daarnaast willen wij graag het creatieve brein achter het idee en de productie van dit magazine in de spotlight zetten: Fleur Stiels, bedankt! Alle inspanningen hebben geresulteerd in dit prachtig exemplaar ‘Grace en Jan 50 jaar getrouwd’. Wij weten zeker dat jullie het met plezier zullen lezen, vaak met een (glim)lach, soms met een traan.

Mam en pap, We sluiten af met een spreuk die voor ons gezin een bijzondere waarde heeft om jullie hiermee te laten weten hoe belangrijk juliie altijd voor ons zijn geweest en gelukkig kunnen wij zeggen nog steeds zijn.

“love you to the moon and back” Nicole, Willy, Jesse, Chinouk en een hemelse groet van Yannick

Memories

Family

Er was eens...

Lieve ma en pa,

Zoals vele sprookjes begon dat van jullie als volgt: Er was eens……….

Een Kerkaadse prins Jan en een Kerkraadse prinses Grace.

Ze kwamen met elkaar in contact via de vader van Grace, Koning Don en ze werden op slag verliefd op elkaar. op 17 mei 1967 gingen ze trouwen en ……… op 12 maart 1968 werd ik geboren.

Jullie woonden toen nog in bij oma Ruud en opa Don. Wat ik uit de verhalen van broers en zussen begreep was het een drukke maar gezellige boel in de Dir. Evertsstraat in Kerkrade.

Al snel kregen jullie een eigen stek, een galerijflat in de Ailbertuslaan 359 een paar blokken bij oma en opa vandaan.

Ik heb hele fijne herinneringen aan de tijd dat wij daar gewoond hebben. De leuke buren, tante Nettie en ome Leo, tante Frieda en ome Eed, tante Els en oom Bob en de familie Sallobier. Ik speelde veel met de buurkinderen Monique, Isabelle, Iris en Pascal. Badjes op het balcon, met de fietsen over het balkon racen etc. De wandelingen met jullie in het hertenpark.

Ik weet niet meer precies hoe oud ik was, maar op een gegeven moment kregen wij onze boxer Sasha en Monique kreeg een hondje uit hetzelfde nest Pasha. Wat hebben wij en ook mijn ooms met name Raymond veel plezier beleefd met Sasha. Met hem kon je werkelijk alles doen, verkleden, zonnebril opzetten, heerlijk wandelen in de hei. Dit laatste deden wij dan ook heel vaak in het weekend.

Ik ging achterom naar de kleuterschool bij juffrouw Carla en Trees en al heel vroeg met 4 jaar ging ik op zwemles. Mam wilde dat ik al vroeg leerde zwemmen omdat zij hiervoor zelf bang was. Ik haalde dan ook vrij snel een aantal diploma’s.

Wat ik mij nog goed kan herinneren was dat mam op haar brommer (merk boxer) ging werken (echt hip in die tijd een werkende moeder) eerst bij de ANWB en later bij Europomp en dat ik na school altijd bij oma Ruud mocht blijven, 1 van de eerste oppas oma’s, ondersteund door al mijn ooms en tantes. Ik had dus zogezegd heel veel extra opvoeders, maar ma eerlijk is eerlijk jij was de meest consequente.

De vele kinderfeestjes, mijn communiefeest, de gezellige feestdagen en de uitbundige logeerpartijtjes van oompjes en neven en nichten, onze vele vakanties op de camping en de weekendjes toeren met de auto door België en Duistland kan ik mij nog heel goed voor de geest halen.

Op mijn 8e gingen wij verhuizen naar een “echt huis” een bovenwoning in de Dir. Geurtsstraat nr 8, direct tegenover mijn school de Blijde Boodschap. De tijd op deze school was er 1 van onbezorgd genieten van je hobbies, vrienden/familie, vakanties, eten etc. Lekker voetballen met de kinderen de Mey en Rene Trost, tennissen op het schoolplein, 6 dagen per week naar de zwemclub en in het weekend verbleven jullie lange dagen in het zwembad om Appie, Pascal en mij aan te moedigen bij de wedstrijden. Wat heb ik daar, achteraf als moeder terugkijkend, enorm veel respect voor. De hele week werken en het weekend vrijwel volledig in het teken van mij en anderen. Maar eerst op zaterdagochtend met z’n allen de schouders onder het huishouden zodat we daarna weer gezellig op pad konden gaan. E.e.a. maakt dan ook dat ik vrijwel alle huishoudelijke taken al op jonge leeftijd onder de knie kreeg. Mooi meegenomen dus. Samen wachten op Nico Zoet voor mijn eerste rijles die niet kwam omdat de afspraak op een andere dag was gepland. Op mijn 18e verhuisden wij naar de Heistraat 38 in Landgraaf. Ik studeerde inmiddels in Maastricht, bleef lekker thuis wonen en reed met mijn oranje mini op en neer. De resterende jaren worden door Willy verteld...

Op 20 oktober 1986 maakte ik kennis met een exotisch ogende schoonheid, die zich sinds het nieuwe schooljaar vrolijk en vriendelijk over de rechtenfaculteit in Maastricht bewoog, steevast vergezeld door een grote leren bruine schooltas, een Kerkraads dialect en een stralende lach. Deze prachtige vrouw is natuurlijk jullie bijzondere dochter Nicole, de trots van jullie leven. Vanaf het eerste contact met jullie was mij duidelijk dat alles in jullie leven in het teken stond en staat van Nicole.

Dat eerste contact vond plaats in jullie huis op de Heistraat.

Met enigszins knikkende knieën belde ik aan, een zorgvuldig uitgezochte bos gele anjers voor ma in mijn hand, me van geen kwaad bewust. Nou, die anjers achtervolgen me nog steeds. Inmiddels weet ik wel beter door Nicole: ‘mijn moeder doe je een plezier met rode rozen!’ Maar ma was er blij mee, 3 weken ... nog nooit hield een bos bloemen het zo lang vol in de vaas. Ook met pa klikte het heel vlot. Hij keek uiteraard wel de kat zorgvuldig uit de boom: ‘was die knaap de geschikte partij voor zijn dochter ....?’

Geschikt bevonden!

Inmiddels zijn die knaap en dochterlief alweer ruim 31 bij elkaar en 25 jaar getrouwd, dus dat lijkt goed gekomen ....

En nu staan we aan de vooravond van een unieke verhuisketen: jullie verhuizen naar een appartement in Heerlen centrum en maken de gelijkvloerse bungalow aan de Roggehof 96 vrij voor ons en Chinouk, terwijl wij ons huis aan de Engweide overdragen aan Jesse en Megan. Je zou kunnen zeggen: een duurzaam idee en de ultieme voltooiing van ma’s recycle ideeën. En zo blijven alle in jullie huis gedane investeringen en inspanningen ‘in the family’.

Laten we nu nog even kort terugkijken op een aantal bijzondere momenten die wij samen hebben meegemaakt.

In 1990 studeerde Nicole af en nam ze met baret en bul de felicitaties in ontvangst tijdens een door jullie georganiseerd gezellig feestje in de parochiezaal van de kerk in Schaesberg.

Toen was al duidelijk dat ma over een bijzonder talent voor organiseren beschikt. Dat de organisatie van ‘de dubbel’, onze bruiloft / jullie 25-jarig huwelijksfeest, bij ma in goede handen was leidde dan ook geen twijfel. Zelfs het weer ‘regelde’ ze: met lomboks verdreef ze de regen en toverde ze een warme, zonnige dag tevoorschijn.

Er is te weinig ruimte om uitvoerig in te gaan op alle leuke en bijzondere momenten. Dat wordt een magazine op zich. Ik ga hier dus niets vertellen over jullie steun met raad en daad in onze huizen op de Akkerhof 35 in Heerlen (1991), de James Stewartstraat in de Filmwijk in Almere (1992), de Parkwijklaan 111 in Almere (1995) en de Engweide 22 in Landgraaf (2000). Of over onze gezamenlijke vakanties naar o.a. Kroatië, Indonesië, Slovenië en Spanje.

Natuurlijk willen we wel stil staan bij jullie kleinkinderen Yannick (1995), Jesse (1996) en Chinouk (1999). Helaas moet ik het kort houden van de uitgever. Allereerst willen we niet jullie steun bij het overlijden van Yannick onvermeld laten, en de weekenden van ‘oppas-oma Grace’ in Almere en het van dichtbij meemaken van het opgroeien van Jesse en Chinouk.

Zo zagen jullie Jesse 12 zwemdiploma’s bij zwemschool Rob van Tongeren behalen, de onvergetelijke dansoptredens van Chinouk bij Slide en het hockey bij HCKerkrade, voetbal kijken bij vv Schaesberg naar de teams van Jesse en ‘trainer Wiel’ vanaf de E t/m de C, genietend langs de lijn, en kampioenschappen met pizza en sambuco van Angelo.

Ook de zangcarrière van Chinouk volgden jullie op de voet, en jullie waren bij diverse hoogtepunten zoals het eerste optreden voor de muziekschool in het park in Kerkrade, de popzangacademie van Diana, het optreden met Jerom op Jesse’s 18e verjaardag, het gezamenlijk optreden met opa bij de sponsordag voor haar Nepal reis in Mijn Streek, en de optredens tijdens de opleiding muzikant bij Arcus. En dan nu elke 6 weken een haircut & hot towel shave in Jesse’s barbershop: Barberroad. Colenicole nicole.

De vele marsen (o.a. Kennedy en Swentibold) die opa heeft gelopen samen met o.a. Nicole en andere familieleden.

Jullie vele en langdurige vakanties in Torrevieja waar jullie altijd zichtbaar van genieten.

En alle momenten van praktische en geestelijke ondersteuning.

Verkleedpartij “sultans of swing�

Roggehof 96

Als gezegd, al schrijvende merken we dat we een boek kunnen volschrijven (en misschien moeten we dat nog maar doen). Toch moeten we een punt zetten en dat doen we dan hier, een punt komma want we gaan voorlopig nog gewoon door met leuke, gezellige momenten beleven, met elkaar!

Liefs Nicole & Willy

Doe de wave met oma

Oostenrijk 2006

Rab 2006

Oostenrijk 2006

Kennedy Mars Sittard

Vertrek Torrevieja

Aankoop 1e en enige huisdier

Chateau D ‘olonne Frankrijk 2016

Calella Spanje 1999

Herfstvakantie Torrevieja

Middagje Aken

Lieve opa en oma, Hartelijk gefeliciteerd met jullie 50 jarige huwelijk <3 Ik kan nu twee dingen doen, of ik kies een van de leukste momenten van ons samen of we kunnen samen even terug in de tijd gaan met een tijdmachine. Aangezien ik geen moment kan kiezen als het leukste moment van ons samen omdat er daar een heleboel van zijn, gaan we voor het laatste.

We beginnen bij: Samen lekker een dagje naar Maastricht en met het heerlijke weer een heerlijk boottochtje maken naar Luik.

Dit is trouwens iets waar ik nog iedere week aan denk als ik weer in Maastricht kom om te werken.

Als ik dan boven op de 1e verdieping naar buiten kijk naar de plek waar we toendertijd opgestapt zijn op de boot, moet ik iedere keer terug denken aan die leuke en dus ook onvergetelijke dag!

Samen op vakantie was toen al en blijft een van mijn favoriete uitsapjes met jullie! Onderweg maakte oma en mama altijd lekkere lunches klaar voor ons allemaal, en dat doen ze zelfs nu nog!

Mijn grote broer Jesse bewonderen als hij weer eens de sterren van de hemel speelde en de winnende goals maakte bij een voetbalwedstrijd met jullie!

Dan maken we nu even een sprongetje in de tijd, want als ik alle herinneringen hier op deze blaadjes moet schrjiven, dat zal zelfs deze computer niet aan kunnen!

Alle gezelligheid die jullie mij iedere keer weer geven!

De mooie momenten die wij samen met jullie hebben mogen meemaken in jullie heerlijke appartementje in Spanje!

Speciaal voor jou! lieve opa, ik wil je nogmaals bedanken voor hetgene waar ik al heel lang van droomde. Mijn droom was altijd om een keer samen met mijn opa te zingen, en nee niet alleen zingen zoals samen zingen in de woonkamer op de keuken, als er muziek op staat. Nee, echt zingen zoals: samen liedjes in studeren en het daarna samen zingen voor een publiek.

Lieve opa, ik wil je bij deze dus nogmaals bedanken voor het waarmaken van deze droom.

Het was en blijft het mooiste wat ik ooit in mijn muziek carriere heb mogen doen!

Al met al, lieve opa en oma bedankt dat jullie al 18 jaar iedere dag voor ons klaar staan, ons zoveel liefde en plezier geven! Ik hou van jullie, en ik hoop dat jullie elkaar vandaag en de volgende 50 jaar net zoveel liefde en plezier geven als dat jullie de afgelopen 50 jaar en langer hebben gedaan!

Liefs Chinouk

Jubileum Interview Omdat Jesse en Megan liever praten dan schrijven zijn zij geĂŻnterviewd door onze razende reporter Nicole voor deze speciale uitgave Grace en Jan 50 jaar getrouwd. Het was niet gemakkelijk om een afspraak voor elkaar te krijgen met de druk bezette jonge barber en zijn lieftallige Meegje. Maar op de valreep is het alsnog gelukt.

Nicole werd gastvrij ontvangen in de a.s. woning van dit duo, gelegen aan de Engweide 22 te Landgraaf en eerlijk is eerlijk. de koffie en de vlaai die klaar stond was volgens Nicole overheerlijk. Dat biedt perspectief voor toekomstige bezoekers.

Sinds wanneer ken je oma/opa?

Jesse: overbodige vraag mam Megan: Sinds mijn eerste tuinbezoek aan de Engweide, ik denk dat het juni 2012 was.

Als ik aan oma/opa denk dan...

Jesse: denk ik aan oma: kleine indo, lekker koken, indisch eten en met de hand eten. opa: muziek (drumstel/accordeon/zingen), klussen en samen snoepen.

Megan; denk ik aan oma: kleine handjes, praktische cadeautjes opa: mensen immiteren en muziekinstrumenten bespelen

Wat voor werk heeft oma/opa vroeger gedaan?

Jesse: oma: telefoneren/administratie voor inzet gele betonpompauto’s europomp. opa: monteur van verwarmingen en geijsers en later op kantoor bij Volta waar ik ook wel eens mee mocht.

Megan: oma: geen flauw idee. Toe ik oma leerde kennen werkte ze niet meer opa: technisch monteur

Welke eigenschap vind je het leukst aan oma Grace/opa Jan? Jesse: oma heeft voor alles een oplossing opa’s humor Megan: oma denkt altijd praktisch opa’s grappen en grollen

Wat is je mooiste herinnering aan oma Grace/opa Jan? Jesse; dat zijn er heel veel, maar de vakantieherinneringen, de enthousiaste aanmoedigingen langs de lijn bij VV Scheaesberg en de steun bij het opzetten van Barberroad zullen mij altijd bijblijven.

Megan; bezoek met Quando aan de Roggehof.

Oma en opa haalden enthousiast alle spullen van Sacha tevoorschijn. Quando was welkom.

Wat eet oma Grace/opa Jan het liefst ?

Jesse: oma rijst en spek. opa pizza/pasta Megan: oma rijst, maar eigenlijk alles. Opa italiaans Vertel iets over je mooiste vakantieherinnering met oma Grace/opa Jan. Jesse: Slovenië vliegvissen in de rivier Megan: meivakantie 2016 in Frankrijk, heerlijk met z’n allen genoten van privé villa met zwembad, zon en rust.

Noem een positieve eigenschap van oma Grace/Opa Jan. Jesse: dat zijn er meer, maar oma denkt altijd eerst aan anderen en zorgt altijd heel goed voor ons Opa doet altijd gezellig met de jeugd mee, baard laten staan, doe de box met je kleinkinderen en lekker gek doen Megan; cadeautjes die oma uitzoekt komen altijd van pas, soms krijg je ze wel dubbel.

Wat vond je het moeilijkste om aan oma/opa te vertellen?

Jesse: dat ik een tattoo had laten zetten in Indonesië, viel achteraf overigens best wel mee Megan: nog niet meegemaakt

Op wie lijk ik (Nicole) het meest op oma Grace of opa Jan? Jesse: je ben echt een mix tussen oma en opa.

Je bent een milkshake Grace/Jan. Megan: qua uiterlijk op je moeder, qua karakte ben je een mengsel van beiden.

Wat heb je van oma Grace/opa Jan geleerd?

Jesse: van oma heb ik geleerd dat eerlijkheid het langst duurt en van opa dat je niet kunt leven op 1 chocotof maar altijd 2 moet pakken.

Megan: zuinig zijn en eerst denken en dan pas doen.

Wat vond je de mooiste auto die oma en opa hebben gehad?

Jesse: de triumph spitfire natuurlijk!

Megan: de Saab Cabrio, lekker met de haren in de wind!

Als je voor oma en opa iets zou mogen wensen, wat zou dat dan zijn?

Jesse: een vakantie naar IndonesiĂŤ.

Megan: goede gezondheid en 100 jaar worden zodat we weer een feestje hebben.

Wat maakt oma Grace/opa Jan bijzonder voor jou?

Jesse: omdat oma nog wijzer is dan een uil en altijd goede raad geeft en opa mij allerlei tips geeft wat ik niet moet doen waarvan ik weet dat die het zelf ook gedaan heeft. Dus Proost opa en oma!

Megan: gewoon omdat ze heel lief zijn voor Jesse en mij.

Van harte gefeliciteerd oma en opa met jullie 50e huwelijksdag,

Liefs Megan en Jesse

Lieve (oma) Grace & (opa) Jan Ik ben nu iets langer dan een jaar in de familie. Vanaf het begin had ik al in de gaten dat jullie super hartelijke en lieve mensen zijn.

Ik heb nog niet veel met jullie meegemaakt, maar dat wat ik heb meegemaakt was erg leuk.

Toen ik Chinouk net kende en verkering met haar had, kwam ik gelijk de dag na ons allereerste afspraakje bij Chinouk thuis. Ik dacht dat het een hele rustige kennismaking zou zijn, met alléén “de ouders” van Chinouk. Nadat ik een tijdje door het donker had rondgefietst, kwam ik eindelijk bij het goede huis aan. Ik belde aan en het duurde erg lang voordat er open werd gedaan. Uit verhalen heb ik gehoord dat Willy en opa Jan, Chinouk een beetje aan het plagen waren, en haar extra zenuwachtig aan het maken waren om mijn komst. Na 3 minuten te hebben gewacht aan de voordeur, werd ik binnengelaten. Verrassend genoeg voor mij, zat de hele familie bij elkaar. Ook opa Jan en oma Grace.

Ik had de eer om, na Chinouk begroet te hebben met een kus, opa Jan als eerste een hand te geven.

De rest van het gezin volgde, en ook ome Passie (Pascal) was erbij. Het was voor mij op het moment erg spannend, maar achteraf vond ik het leuk dat het zo is gelopen.

Dit is het eerste wat ik met jullie heb meegemaakt en dit vind ik zelf een erg leuke herinnering.

Van harte gefeliciteerd met jullie 50-jarig huwelijk en maak er een fijne dag van.

Liefs Bas

Lieve, lieve Grace en Jan Met ontzettend veel plezier en liefde stelde ik dit magazine voor jullie samen.

Wat heerlijk om te zien hoe geliefd jullie zijn; hoe jullie familie en vrienden (al jaren) om jullie geven en dit ieder op hun eigen manier weten te uiten.

Prachtig om te zien dat jullie al 50 jaar voor anderen, maar ook voor elkaar, klaarstaan. Hoe jullie al 50 jaar mensen gelukkig maken, een glimlach op andermans gezicht kunnen toveren, dingen ondernemen en het leven LEVEN. Ik heb het idee dat ik jullie (en jullie vrienden en familie) allemaal wat beter heb leren kennen door het samenstellen van dit magazine.

Jullie kunnen je echt gelukkig prijzen met zulke liefdevolle, fijne mensen om jullie heen.

Ik zie jullie niet vaak, maar als ik jullie op verjaardagen wel eens tegenkom, word ik altijd ontvangen met een lach en een kus. Prachtig vind ik dat, dat jullie zo gemakkelijk anderen geluk kunnen schenken!

Graag feliciteer ik jullie van harte met een fenomenaal gouden huwelijk, wat een mijlpaal! Ik hoop jullie binnenkort weer eens te zien, ik weet zeker dat ik dan weer met een warme glimlach ontvangen zal worden. p.s. Jan, wat zie je er door Jesse toch altijd hip uit, fantastisch!!

Liefs Fleur Stiels

(dochter van Nicole en Henri)

Als jong meisje, was Carmen al reislustig en dat uitte zich in de toen populaire “Tienertoer” treinkaartjes.

Deze kocht ze samen met Audrey en een paar vriendinnen enkele jaren, om daarmee Nederland te doorkruizen.

Het zuiden werd steevast aangedaan en dan werd er altijd bij oom Don-tante Ruud of Jan-Grace overnacht. Die waren ook nog jong en net getrouwd én een eigen woning, vlakbij oom Don en tante Ruud.

Op een gegeven moment, jaar 1977, kwam zij met een vriendje aanzetten.

Een “indo......boelé”......

Vanaf dat jaar kwam hij samen met Carmen richting zuiden op regelmatige basis om bij te praten en plezier te maken.

Door de jaren heen bleef het contact in stand, Jan en Grace werden verblijd met de geboorte van Nicole.....Carmen en Wim trouwden en kregen ook een woning in Zoetermeer. Eerst een huurwoning(flat) en later een koopwoning.

En zie wat er gebeurt? Nicole op haar beurt kwam regelmatig bij Carmen en Wim op bezoek in haar teenager jaren, later met Willy..........Er werd wel even overleg gepleegd, zowel met Jan en Grace als Nicole om “je weet wel waarom” !?

En ook hier herhaalde de “geschiedenis” zich weer: de kleinkinderen Jesse en Chinouk vinden het ook heel fijn om bij ome Wim en tante Carmen te logeren.

Jan en Grace, gefeliciteerd met deze mijlpaal! Fantastisch, chapeau!

We hopen dat we nog vele jaren van elkaar mogen “genieten” en kunnen blijven logeren bij elkaar.

Liefs, Carmen en Wim

Beste Grace en Jan We hebben de eer om een bijdrage te leveren voor de speciale jubileumuitgave Grace & Jan 50 jaar getrouwd. Ik ben gelijk in de archieven gedoken. Hier vond ik nog de uitnodiging van 25 jaar geleden, jullie 25 jarige bruiloft en de trouwdag van Willy en Nicole. Wat een mooie dag was dat voor jullie en de gasten.

Jullie werden trotse opa en oma van Yannick (1995), Jesse (1996) en Chinouk (1997) Lang voor die tijd kwamen jullie ons wel eens bezoeken in de Westerwald samen met Len & Frits.

De huwelijksnacht van Jan & Grace Jan: Eindelijk, hier heb ik zolang op gewacht!

Grace: Wil je dat ik ooit wegga?

Jan: NEE. Ik durf er niet eens aan te denken...

Grace: Hou je van me?

Jan: Natuurlijk. Heel veel!

Grace: Heb je me ooit bedrogen?

Jan: NEE. Waarom vraag je me dat?

Grace: Wil je liefde met me hebben?

Jan: Elke keer als ik de kans krijg!

Grace: Zul je me ooit slaan?

Jan: Ben je gek? Zo iemand ben ik niet!

Grace: Kan ik je vertrouwen?

Jan: Ja lieverd....

Grace: Lieve schat! ....en nu na 50 jaar huwelijk lees je dit hier van beneden naar boven.

Van harte gefeliciteerd met jullie 50 jarig huwelijk wensen jullie

Piet, Isolde, de kinderen & Hannah

Indianenverhaal

Normaal zijn indianenverhalen verzonnen om bij anderen indruk te maken maar dit verhaal berust op waarheid.

Tussen 1972 en 1978 werkte ik met Jan bij de Fa. Hansen een verwarmingsfirma in Aken.

We werkten steeds in een groep van 6 man drie Duitsers en drie Nederlanders.

Een van die Duitsers was Hein Cremer of zoals de Duitsers hem noemden Heino, hij was de zoon van de Chef monteur. Hij was al jaren lid van een indianenclub die tijdens hun clubdagen zo probeerden te leven als de oorspronkelijke indianen. Ook de kleding die ze droegen werd op de originele manier gemaakt zoals de indianen dat vroeger ook deden. En Jan zou Jan niet zijn als hij hier niet wat meer van wilde weten, maar Heino liet amper iets los over de indianenactiviteiten bang als hij was om ermee voor de gek te worden gehouden.

Maar Jan kon mensen zover krijgen dat ze het toch wel deden.

En ja hoor, op een dag, we waren aan het werk in het ketelhuis van de Industrie und Handelskammer in Aken, de Duitse kamer van Koophandel, en het gesprek ging opeens weer over de indianenclub van Heino.

Hein” zei Jan opeens, jij zit toch in een indianenclub wat doen jullie zoal als jullie op weekend zijn.

“Nou” zei Hein van alles b.v. wigwam bouwen kleding in orde maken eten koken op open vuur en oefenen met de tomahawk.

O ja” zei Jan kun je dan eens laten zien hoe dat gaat met die tomahawk? “nee dat kan hier niet” zei Hein.

“O jawel dat kan hier heel goed in deze kelder, hier ziet je niemand dus wat houd je tegen” zei Jan weer, en na nog wat op Hein ingepraat te hebben wilde hij wel demonstreren hoe het gooien met de tomahawk in zijn werk ging.

Er werd een houten balk tegen de muur

geplaatst, Hein nam het handbijl dat we gebruikten om de oude isolatie van de leidingen te slopen, stapte heel parmantig op de balk af, liep een paar meter terug en maakte tegelijk een aantal omwentelingen met het bijl om te kijken hoeveel omwentelingen het zou maken op deze afstand.

Hein sloot een oog, mikte en gooide het bijl richting de houten balk.

Het bijl vloog door de lucht richting de muur waar de balk stond maar miste de balk op meer dan een halve meter, en laat daar nou precies een rioleringsbuis lopen. Het bijl kwam midden in deze buis terecht Het afvalwater gutste eruit en Hein stond als aan de grond genageld. We keken elkaar aan en wisten niet of we nou moesten brullen van het lachen of dat we medelijden moesten hebben met Hein.

Maar voordat we daar een antwoord op hadden ging de deur van het ketelhuis open en klonk het “was ist hier los”. De vader van Hein kwam binnen en Hein stond nog steeds naar het kapotte riool te kijken.” Was habt ihr gemacht”.

Hein probeerde zijn vader uit te leggen wat er gebeurt was en die kon er uiteindelijk ook wel mee lachen.

De reparatie van de riolering werd opgevoerd als een “bedrijfsongevalletje” maar Hein heeft zich nooit meer laten overhalen tot het demonstreren van indianen trucs.

Jan & Grace, van harte gefeliciteerd met deze mijlpaal wensen jullie Roos & Harm

Grace Gracieus, hoe ze met haar lichaam beweegt.

Gracieus, hoe ze hoffelijk reageert.

Gracieus, hoe vrijgevig ze is.

Grace staat voor â&#x20AC;&#x153; goddelijke genade , denk aan Amazing grace.

En het staat voor dankzegging zoals in Saying grace.

Grace staat voor dankbaarheid, mededogen, aandachtigheid.

Eigenlijk zou Grace de kern kunnen zijn hoe we met elkaar omgaan.

Jan Hoe het ooit kwam weten we niet meer. Maar wij dachten dat zijn naam Piet was.

Maar Piet dat is hij niet.

Naar Piet luistert hij niet.

Als je Piet roept kijkt hij niet.

Als Piet zie je hem ook niet.

Maar voor ons blijft hij Piet, Net zoals je tegen hem zegt Jan. Een allemans vriend, een klusjesman, een papa, een schoonpapa en een opa, Kortom een geweldige man, die JAN.

Super proficiat met deze mijlpaal in jullie leven.

Super bedankt dat wij daar deel van mogen zijn.

Wij houden van jullie.

Henri, Nicole, Fleur en Viola Stiels

Lieve Grace en Jan, Bij deze voor jullie zo bijzondere dag waarop jullie 50 jaar getrouwd zijn staan wij graag even stil.

Geluk gezondheid en blijdschap is wat wat wij jullie willen wensen!

Ciel & Orest

Grace, Ciel en vriendinnen

Feestje bij Ciel & Orest

Vakantie Spanje met Ciel & Orest

Daar alleen kan liefde wonen Daar alleen is leven zoet Waar men vrij en het ongedwongen alles voor elkander doet Voor jullie, lieve mensen Al 50 jaar bij elkaar Kunnen wij niet anders wensen Dan geluk en voorspoed, jaar naar jaar.

Liefs xxx

De Baasjes

Jan Offermans en Grace Offermans-Smit

Een halve eeuw getrouwd en nog veel langer samen.

Enige tijd geleden vroeg Nicole mij of ik geen anekdotes wist uit het verleden over haar vader en haar moeder. Nou wat weet ik daar nog van, Nicole; dacht ik bij mezelf. Zoveel jaren schelen wij niet en veel wat ik heb meegemaakt heb jij ook meegemaakt. Daarnaast is je vader langer in de familie dan ik, want hij heeft me nog naar het tabernakel gebracht om mij te dopen. Zij zullen zich meer van mij kunnen herinneren dan ik van hun.

Maar toch maar eens gaan graven in mijn geheugen. Wat ik me uit het verre verleden kan herinneren voordat je ouders gingen verhuizen naar de Ailbertuslaan 359, is dat ze samen met jou nog even bij ons allen op de Directeur Evertsstraat 24 hebben gewoond. Het was er een drukke maar gezellige boel. Absoluut geen huishouden van Jan Steen. De oudere kinderen hadden er allemaal een taak en de kleintje “Sjokkelde” (Echt Kerkraads woord) er maar wat rond. Je moeder zorgde vooral voor de orde.

Op een dag had ik iets uitgespookt en je moeder rende achter mij aan door het huis. Ik ben toen zo snel als ik kon naar boven gerend en probeerde mij te verstoppen ergens onder het bed. Je moeder natuurlijk niet gek, wist gelijk waar ik was. Ze riep mijn naam, maar ik hield me gedeisd en verroerde me niet. “Kom onder dat bed vandaan!” Schreeuwde ze.

Maar nog ik hield me muisje stil. Daar ze niet onder het bed kon komen en omdat haar armen niet zo ver reikte, kon ze mij niet pakken. Ze deed toen haar schoen uit en sloeg met haar schoen lukraak onder het bed, niet wetende dat ze met de hak op mijn broze

bolletje sloeg. Huilend kwam ik onder dat bed vandaan, maar wel met een bebloede haardos. Ze had met de hak een gat in mijn kop geslagen. Ik moest toen naar het ziekenhuis en het gat werd gedicht met een “klammer”. De herinnering aan dit voorval voel ik nog altijd boven op mijn kop. Als je met je hand over mijn hoofd wrijft voel je een deuk midden erop. Maar “No hard feelings” ik heb er van geleerd dat als je iets uitspookt je beter direct je straf kunt ondergaan, want als je probeert er tussenuit te knijpen maak je het alleen maar erger.

Een ander moment dat ik me kan herinneren is van een tijdje later. Op 27 september 1972 werd ik namelijk opgenomen in sanatorium “De Klokkenberg” te Breda. Mijn moeder, jouw Oma, bracht me met de taxi vanaf het Weverziekenhuis te Heerlen naar Breda. Niet wetende dat er thuis ´s morgen iets ernstig was gebeurd met mijn vader, jou Opa. Hij had namelijk een hersenbloeding gekregen en werd verzorgd door je moeder, wachtend op medische hulp die lang op zich liet wachten.

Ik mocht normaal gesproken ieder weekend naar huis toe, maar omdat de afstand en de reistijd van Breda naar Kerkrade ver en lang was, werd mij verteld ik om de 14 dagen naar huis kon. De eerste zaterdag dat ik naar huis mocht en familie mij vroeg kon op halen, moest ik al langer wachten dan alle andere kinderen. Je ouders zouden mij op komen halen. Ze kwamen me pas laat na 12.00 uur ophalen, want ze moesten uit Apeldoorn komen. Er was namelijk nog een ramp gebeurd voor jou Oma. Haar vader, mijn opa was overleden. Ik wist dat op dat moment niet, want ja, ik was pas 6 jaar oud en dan denk je nog dat het leven bestaat uit Rozengeur en Maneschijn.

Maar je ouders waren mij niet vergeten. We reden in een klein maar super snel autootje, ik dacht of een echte Mini Cooper of witzwarte Simca Rally Sport samen met Roy en Ellis naar huis terug en ik als kleine jongen was ik me van geen kwaad bewust.

Als laatste anekdote wil ik een verhaal vertellen over een vakantie op de Veluwe die ik me nog kan herinneren als de dag van gisteren. Ik zat toen nog in het Astmacentrum in Breda, dus het moet tussen 1972 en 1977 geweest zijn. Ik denk juli 1976. Ik was uitgenodigd om een weekje mee op camping vakantie te gaan naar Lunteren, Camping “De Schatberg” . Jij en je ouders waren er al een week en jullie waren terug naar Kerkrade gereden met een mooie Grijze Mazda 929. Een super mooie auto. Je ouders reden altijd fantastische auto´s zover ik me kan herinneren. Het was een grote 4 deurs sedan uitvoering, met het als ik me niet vergis het kenteken 00-FZ-29. Een licht blauw vierkant nummerbord van achter. Maar precies weet ik het niet meer, want details kan ik me niet zo goed herinneren. Mijn vader, jou Opa, had destijds een gele coupé uitvoering van die Mazda 929. Ook een plaatje van een auto.

Om in Lunteren te komen moesten we heel wat uren rijden. Er waren toen nog geen snelwegen van het Zuiden naar Gelderland. We moesten bij wijze van spreken over karresporen rijden. Van Kerkrade naar Brunssum en dan over de Duitse weg naar Koningsbosch door naar Posterholt, dan naar Roermond. Hier vandaan over 2 baansweg via Swalmen naar Reuver, Tegelen en dan naar Venlo. Daar we reden we over de enige 2 echte rotondes van Nederland.

In de rest van Nederland waren het verkeerspleinen. Omdat we wel meer dan 1,5 uur gereden hadden stopte we bij “De Gruyter” een hele grote Supermarkt. Een winkel van deze omvang kenden we in het Zuiden niet. Ik keek er mijn ogen uit. Na gelijk inkopen gedaan te hebben en uitgerust te zijn, reden we weer verder. Het duurde nog uren voordat we op de plaats van bestemming waren. Een voor mij toch wel bekende route, daar Lunteren in dezelfde regio ligt als Apeldoorn. De stad waar mijn Opa en Oma woonden.

Camping “De Schatberg” was een schitterde Camping.

Gelegen midden in de bossen op de Veluwe. Onze bungalow tent was opgezet onder hoge Sparren en om ons heen stonden tenten van mensen die elkaar zeer goed kenden. Wij waren de vreemde eend in de bijt. Maar omdat je ouders zeer open en gastvrij waren werden we snel opgenomen in het kringetje. Aan de overkant van ons stond de bungalowtent van een gezin uit, ik dacht, Rotterdam. Zij hadden 2 kinderen een jongen en een meisje. Ze waren vaak bij ons te vinden omdat er bij ons altijd wel wat te eten en te drinken was. Op onze tafel stond altijd een grote kom met fruit. Met boven erop een grote tros druiven. De jongen vond de druiven zo lekker en vroeg aan je vader iedere keer om een paar druiven. Die hij natuurlijk kreeg. Maar je vader moest altijd met ieder een dolletje maken. Ook met deze kleine Rotterdammer. Hij zei tegen de jongen: “Pas op, als je te veel eet krijg je de broekhoest!”

Broekhoest?”, zei de jongen: “Wat is dat dan?”

Je vader zei: “Dat is dit!” en liet meteen een dikke scheet.

De jongen liep gelijk naar de overkant en je vader lachte zich rot.

Ik eet heel graag druiven, maar iedere keer als ik ze eet, denk ik terug aan dit moment.

Als is het nog zolang geleden, ik herinner me dit als de dag van gisteren.

Pascal

Hallo Grace

Herken je mij nog op deze foto? Very Young and sweet sixteen.

Via deze weg wil Ik jou en je man van harte feliciteren met jullie 50 jarig huwelijksfeest.

Veel geluk, Liefde, Gezondheid en een stralende dag!

Liefs Joke Nagel-van der Horst

Lieve tante Grace en ome Jan Jullie zijn alweer 50 jaar getrouwd en dat is echt een hele lange tijd.

Ons is gevraagd om een bijdrage te leveren in dit prachtige boek wat terug kijkt op deze 50 prachtige jaren.

Gezellig naar de camping (hitjesvijver), tafel tennissen op jullie zolder en een beetje aanmodderen op het drumstel in de kelder van de Heistraat. Het leuke verjaardagsfeest van oma bij jullie thuis. Lekker een kopje thee drinken in de middag. Zo maar enkele herinneringen die naar boven komen.

Wat het meeste eruit springt zijn mijn herinneringen aan de tijd dat onze opa helaas is overleden. Dat was natuurlijk geen leuke tijd, maar ik weet nog goed dat wij een tijdje bij jullie in de Dir Geurtsstraat hebben vertoefd (of gedeeltelijk bij oma) . Jullie en pap en mam waren natuurlijk druk bezig met het voorbereiden van de uitvaart en wij kleintjes moesten toch bezig gehouden worden. Het besef van wat er speelde was er nog niet zo erg. Het voelde toch aan als een heel warm nest.

Leuke herinneringen hebben wij ook aan jullie feest ter ere van jullie 25 jarige huwelijk gevierd hebben, samen met het trouwfeest van Nicole en Willy. Een fantastische dag was dat.

Gouden bruidspaar, hopelijk mogen jullie nog heel lang van elkaar genieten, samen met al jullie naasten die zo veel van jullie houden.

De hartelijke felicitaties voor jullie 50 jarige huwelijk van

Diana, Budhy, Don en Ben

Kerkrade, 17 mei 2017

Grace en Jan, Ik heb veel mooie en goede herinneringen aan jullie. Hieronder een korte opsomming van de fijnste herinneringen.

Jullie hebben mij altijd gesteund en doen dat nu nog steeds in deze voor mij moeilijke periode.

Bedankt alvast daarvoor lieve zus en zwager.

Onze vakanties in Nederland, Spanje en Frankrijk samen met mama, Appie, Piet, Mirre, Mireille, Nicole & jullie waren fantastisch.

• Samen shandy (goedkoop bier dat Grace op de kop had kunnen tikken) drinken • Samen surfen en gered worden dor de reddingsdienst omdat ik met mijn surfplank te ver van de kust was gedreven • De autorit naar Frankrijk waar wij de spatborden van de aanhangwagen moesten openzagen für die entluftung des bandes • De keer dat we in een deuk lagen omdat ik de trui verkeerd om aan had en mama verweet dat zij hem dan ook goed moest aangeven • De keren dat wij in de vuilniszakken moesten graaien op zoek naar verdwenen paspoorten, medicatie etc.

• De voetbalpartijen op de campings in nederland • En last but not least de heerlijke barbecue avonden Hulde aan jullie, 50 jarig bruidspaar!

Groetjes, Frank

Felicitati

oude vrienden Grace en Ja

Lieve Grace en Jan, Na vijftig jaren nog steeds gelukkig met elkaar, Geniet van elkaar bij het vieren van deze mijlpaal !!!

Liefs Wies & Bart

Lieve Grace & Jan, Al 50 jaar een happy couple, keep on rocking!

Groetjes, Roy Ginsel en familie

Een foto van vijftig jaar geleden zijn zo snel voorbij gegleden.

Voor jullie Grace en Jan is de tijd ook snel gegaan maar de liefde blijft bestaan. Ik wens jullie nog veel geluk en liefde de komende vijftig jaar samen Liefs Conny

ie Wall

an met dank aan Els Ginsel

Al 50 jaar Lief en Leed gedeeld!!!!!!!!!!!!

Wij wensen jullie lieve Grace en Jan nog vele jaren samen met het hele gezin. Veel Geluk, Gezondheid en Liefde, Magda & Mat Habets-Ginsel

Van harte gefeliciteerd lieve Grace en Jan met deze bijzondere mijlpaal. 50 jaar getrouwd een ongelofelijke prestatie. Ik vond het een eer om mee te mogen werken aan deze special jubileum uitgave en ik hoop dat jullie mogen genieten van een supermooie dag.

Knuffels van Els & Herbert

Hallo lieve Grace en Jan, Allereerst willen jullie natuurlijk feliciteren met jullie gouden huwelijk: 50 jaar getrouwd, fantastisch! In zoâ&#x20AC;&#x2122;n periode deel je bijzonder veel met elkaar. De periode dat je elkaar leerde kennen, voor jullie midden in de 60-er jaren.

Toen nog helemaal in de ban van Elvis Presley, Cliff Richard, de Beatles en de Stones. En uiteraard de geboorte en het opgroeien van jullie geweldige dochter Nicole. Je bouwde relaties op, en vriendschappen. Je broers en zussen groeiden mee. Werk speelde ook een grote rol in je leven. Je maakte mooie vakanties mee met elkaar. En ook de moeilijke momenten zijn jullie niet bespaard gebleven, het verlies van je dierbare ouders, familieleden, goede vrienden ... dat deel je allemaal met elkaar, vele mooie, bijzondere en soms verdrietige herinneringen, die je samen hebt meegemaakt. Dat maakt jullie huwelijk heel bijzonder.

En nu willen wij jullie ook graag bedanken. Voor het feit dat met jullie dochter een geweldige vrouw in ons leven is gekomen.

Nicole is een fantastische schoondochter. En via onze kinderen hebben wij met jullie altijd een goed en fijn contact gehad.

Alles is altijd goed verlopen. Wij hebben ervaren dat jullie altijd voor Nicole en Willy en hun gezin klaar hebben gestaan. De kinderen en kleinkinderen zijn jullie alles.

Wij delen dat met elkaar en dat wij al zoveel jaren van deze prachtige kinderen en kleinkinderen mogen genieten.

En wat hebben we samen wat afgelachen op de verjaardagen van onze (klein)kinderen, gezamenlijke uitjes en etentjes. Met leuke anekdotes. Zoals die keer dat Jan en Ger niet meer uit de slappe lach kwamen na het zoveelste flesje wijn en het zoveelste gesneuvelde glas.

Ter voorkoming van meerdere schade heeft Willy heeft toen de soeppan op tafel gezet als vangnet voor de glazen.

Ook diep verdriet hebben we samen gedeeld.

We zullen nooit de nacht en dag van de geboorte en het overlijden van onze kleine ster aan de hemel Yannick vergeten. Toen wij met jullie in Almere waren. Elke dag denken we nog aan hem, net als jullie.

Maar vooral vreugdevolle momenten met als hoogtepunten: het huwelijk van Nicole en Willy en de geboorte en het opgroeien van Jesse, onze barber, en Chinouk, onze zangeres.

Wij wensen jullie nog vele gelukkige jaren samen met elkaar, en dat jullie nog veel mogen genieten van de kinderen en de kleinkinderen.

Jullie hebben het meer dan verdiend.

Liefs, Ger en Wiel Grond

Lieve Nicole, Wat kan ik over je vader vertellen.

We hebben ons 1971 in Duitsland bij de firma Hansen kennen geleerd.

Samen hebben we daar tot 1975 gewerkt ,niet alleen overdag maar ook enkele jaren in de avond.

Daar is een vriendschap door ontstaan die tot heden nog in stand is.

Het was een mooie tijd samen en ook de vakanties die we in Kroatien hadden.

Daar hebben we het surfen geleerd en voor mij het vakantie gevoel met de caravan, dat ik tot heden nog altijd doe.

Weet nog dat als we na een lange week samen gewerkt hadden ook wel eens een biertje dronken.

En als ik Pap dan thuis afzette dat Mam mij dan de schuld gaf als Pap een biertje teveel gedronken had.

Nu is het genieten van de pensioen en onze kleinkinderen.

Jan & Grace, van harte gefeliciteerd met jullie 50 jarig huwelijk!

Groetjes, Wim en Ute

Lieve Grace en Jan, Wat leuk dat ik iets mag vertellen over jullie in deze speciale uitgave. Mijn herinneringen betreffen Grace als kleine meid.

Toen jij nog heel klein was wilde je heel graag zo’n ding (BH) hebben als tante Toet en mij en je bleef er maar steeds naar vragen.

Uiteindelijk heb ik zelf een heel klein BH-tje voor jou gemaakt waar je apentrots op was.

Mijn volgende anekdote betreft een uitspraak op onze huwelijksdag.

Jij was met Roy samen bruidsmeisje en bruidsjonker. Toen je je moest aankleden zag je dat je een broek met allemaal rushes aan moest en eigenwijs als je was zei je :

“Ik wil die broek niet aan” We hebben heel wat toeren uit moeten halen om je uiteindelijk over te halen de broek toch aan te doen.

Grace en Jan, ik wil jullie van harte feliciteren en jullie een hele geweldige huwelijksdag en nog vele gelukkige jaren samen toewensen.

Liefs, Tante Dot

Grace en Jan, Volgens velen een rariteit, maar voor jullie een feit.

Na 50 jaar een geweldig gouden paar!

Van harte gefeliciteerd met jullie 50 jarig huwelijk en een hele fijne dag wensen jullie

Zo vader zo dochter; party animals

De oudere generatie Smitjes hadden vaak veel lol met elkaar

Communie Albert in Dir Evertsstraat 24

Roy en Elles

Oud & Nieuw Echt

EĂŠn van de vele verjaardagsfeestjes in Stein

Lieve Grace en Jan, Hartelijk gefeliciteerd met jullie 50 jarig huwelijk.

Ik kan me niet meer heel veel herinneren van de tijd in de Ailbertuslaan maar weet wel dat we een hele gezellige galerij hadden.

Ik weet ook nog heel goed dat jullie ook een boxer hadden , Sacha en wij hadden er ook een Pascha. Ze lagen bij mooi weer altijd gezellig samen buiten.

Ik wens jullie een hele mooie dag!

Liefs Monique en de kinderen (Anouk, Danny & Lynn)

Naast zus/schoonbroer ook mede opvoeders Exact kan ik het niet meer herinneren maar toen wij klein waren heeft Grace ons jongeren mede opgevoed. En met zekerheid ook mijn luiers verschoond.

Toen ik me meer bewust ervan werd, woonde Grace niet meer thuis (maar in de Ailbertuslaan 359) en was Nicole geboren.

Daarnaast zag ik toen ook het beeld van het tweeverdieners huishouden: Jan werkte als verwarmingsinstallateur in Duitsland (later via Hajnadi bij Limagas ), Grace bij de ANWB en later bij Europomp.

Overdag was Nicole bij ons en ging van ons uit naar de basisschool. Ikzelf zorgde toentertijd overdag voor Sacha hun lieve boxer: ging ermee wandelen etc.

Op die manier zagen wij elkaar och wel regelmatig en waren we dus behoorlijk met elkaar verbonden. Maar goed, zelfs toen ze niet meer bij ons woonden waren Grace en Jan toch nog mede opvoeders van ons. Ik heb dan ook heel veel geleerd van beiden.

Hieronder een opsomming van de herinneringen, belevenissen, typische eigenschappen etc. die mij bijblijven en waarmee Jan en Grace dus invloed op mij hebben gehad en mij daardoor mede hebben gevormd.

Systematisch, structuur Grace heeft allerlei systeempjes: als je met twee mensen werkt moet je met structuur werken om je tijd efficiënt te besteden. Het weekmenu is zo’n voorbeeld. In het weekend opstellen zodat je weet wat je moet inkopen en zodat je niet ieder dag eens gaat bedenken wat je gaat eten. Dat doen wij nu dus ook zo.

IP Dat is geen Internet Protocol of IP adres maar dat is voor Grace de afkorting voor In Principe.

Heeft ze namelijk eens in een van haar vluchtige memo’s gebruikt en ik begreep het toen niet.

Techniek Jan heeft (maar ook niet te vergeten Pap, Piet, Harvey en Roy)/hebben mij mede gemaakt tot de techneut die ik nu ben. Bij alle verbouwingen thuis en bij hen mocht ik altijd meekijken en helpen. Verder heb ik van Jan ook bij mijn eigen woning altijd hulp gehad en niet alleen in de vorm van “domme kracht” maar juist v.w.b. tips en tricks.

Verder dachten Jan en ook Grace ook altijd al vooruit voor mij en regelde dus al dingen waar ik verder nog niet aan gedacht had (verwarmingsketel etc.).

Zorgzaam Toen ik in 1995 uit elkaar ging met Karin heeft Grace mij (nadrukkelijk!) uitgenodigd om iedere woensdag bij hun te komen eten. Zo zou ik niet altijd alleen zijn en ik hield wat structuur in mijn leven. En misschien konden beiden een beetje een oogje in het zeil houden opdat ik niet helemaal ontspoorde. Ik heb dat toen en nog steeds erg gewaardeerd.

Cadeautjes / giften/ bedankje(s) Ik heb ook best veel gekregen van Grace en Jan maar onderstaand zijn typische voorbeelden die ik niet vergeet.

- Verbouwing Geurtsstraat, waarbij ik nadat ik geholpen had van Grace een bromfiets (Vespa Boxer) kreeg omdat ze dacht dat ik binnenkort 16 jaar zou worden.

Was echter een vergissinkje , ik werd binnenkort 15.

Maar goed, vanaf dat moment bezat ik een brommer.

- Ik heb de Surfplank van Jan gekregen omdat ik het in Joegoslavië op hun plank het geleerd had en er best wel schik in had.

Ik ben verscheidene keren met Jan en Grace op vakantie(tjes) geweest - Ik ben eens van het voetbalkamp in Griendsveen afgehaald om daarna in Klein vink (Arcen) bij hun te verblijven. Volgens mij hadden ze toen die grijze Mazda 929 (kenteken iets met FZ. Daarvoor reden ze een (beige?)

Opel Rekord met BF in het kenteken).

- Met Karin Jan Grace Nicole in de Roompot op vakantie geweest.

Wij met die groene Renault 5, Jan had volgens mij met de Blauwe BMW 315. We hebben toen nog zomerkleding meegenomen voor Jan, Grace en Nicole omdat zij alleen winterkleding bij zich hadden en het plotsklaps ontzettend warm was.

- Verscheidene weekenden in huisjes waar we bij aankomst moesten inruimen en de mannen gingen “Fris of zoiets” gingen halen.

- We zijn in Joegoslavië op vakantie geweest met Harvey, Carin, Karin, Jan, Grace, Nicole op camping Funtana. Bij de voorbereiding op de vakantie waren er natuurlijk de nodige tips van Grace wat wij allemaal nodig zouden hebben: Van Dinarcheques via handwasmiddel tot kleine voorraad van bepaalde levensmiddelen.

Typisch was dat Grace ook de zakken gedroogde wortelstamppot van het merk Summer Season meenam. Ik dacht toen: Je gaat naar Joegoslavië op vakantie en dan neem je toch geen Hollandse kost mee! Je gaat daar toch lekker maximaal van het Joegoslavisch eten genieten. Maar goed, als je 2 weken lang Joegoslavisch eten nuttigt kan dat uiteindelijk ook vervelen en die dag dat ik wist dat Grace de wortelstamppot op het menu had, kreeg ik midden in Joegoslavië er opeens heel veel zin in. We hebben op die vakantie ook eens iets onvergetelijks meegemaakt. We waren in al een tijdje op die vakantie en kwamen op een avond in Vrsar Nederlanders tegen die ons kenden van de camping, Daar hebben we een paar Pivo’s mee gedronken en het werd steeds gezelliger.

Vervolgens gaven zij aan dat ze nog een krat bier op de camping hadden en die moest op voordat zij naar huis vertrokken. Daarbij kwam het idee op om naar het strand te gaan naakt zwemmen. We hadden al wat op en al snel werd de daad bij het woord gevoegd, snel naar de camping en voordat we het wisten sprongen we naakt in het water en zwommen een stukje. Door de drank waren we echter snel doodop dus wilden we ons op een voor anker liggende rubbersloep met buitenboordmotor hijsen. Dit ging echter niet erg goed omdat we dat met z’n allen aan dezelfde zijde probeerden sloeg de boot om.

We wisten dat daardoor de buitenboordmotor onder water lag en probeerden de boot weer om te keren. Dit deden we totdat we vanaf de kade zaklampen op ons gericht zagen en er naar ons gescholden werd. Er werd gevraagd wat wij daar aan het doen waren. We hebben toen geprobeerd uit het water te vluchten maar werden uiteindelijk toch gepakt.

De campingleiding is er natuurlijk aan te pas gekomen en ’s morgens zelfs de lokale politie in Zastava 500 (Joegoslavische fiat 500). Er werd besloten dat wij verantwoordelijk waren voor de schade en dat wij uiteindelijk deze camping zouden moeten verlaten. De (Duitse) eigenaar die razend was hebben we, nadat we ons heel nederig verontschuldigd hadden, toch wat vertrouwen gegeven dat hij ons liet helpen de verzopen buitenboord motor uiteindelijk weer aan de gang te krijgen.

Toen dat gelukt was hebben we bij de campingleiding nogmaals een gesprek gehad en uiteindelijk mochten we toch blijven. De dagen daarna hebben we wel altijd met dichtgeknepen billen gezeten als die Duitser met zijn boot ging varen natuurlijk bang ervoor dat de motor zou afslaan.

Grace, de Organisator, Koopjesjager en…. De vlees eter - Grace was altijd de grote organisator achter familie activiteiten. Deed de voorstellen voor activiteiten. Zorgde voor de administratie etc. Voor zo’n activiteiten werd natuurlijk door haar ook gelet op de financiële aspecten:

“Hoe komen we daar met zijn allen het gunstigst uit?”

Altijd tot in de puntje doorgedacht en de puzzelstukjes compleet.

- Verder is Grace altijd op zoek naar koopjes: Altijd allerlei advertenties lezen en daar soms onverwachte mogelijkheden uit combineren.

Een gevleugelde kreet van haar is altijd: “Uit de aaaaaaaanbieding” !!!!!!!

- Eten neemt zeker bij Grace ook een speciale plaats in. Ze wil dat ook altijd met andere delen natuurlijk maar ik kan me een moment herinneren waar ze toch een beetje door de mand viel, waarvan hieronder akte.

Toen wij in Zeeland in de Roompot op vakantie waren zijn we een keer in een restaurant gaan eten en bij het bestuderen van de menukaart viel de zogenaamde Duivelsschotel op. Dit was een twee persoonsschotel met vele soorten vlees.

Toen we probeerden duidelijk te krijgen wat/ wie bestelde zocht Grace natuurlijk een partner voor haar Duivelsschotel. Toen ik me aanbood om dat met haar te delen schrok ze ff en reageerde verschrikt met n…n...nee!

Je had dat gezicht moeten zien toen, ze hoopte dat Nicole of Jan met haar zouden willen delen en dan bleef voor haar waarschijnlijk meer vlees over, plotseling bood een andere “Carnivoor” zich aan. Dat gezicht vergeet ik nooit meer!

Maar goed Jan en Grace, eigenlijk vergeet ik alle hierboven genoemde zaken nooit meer.

Dit komt omdat jullie een belangrijke rol in mijn/ ons leven hebben gespeeld.

Dank jullie daarvoor!

Proficiat met jullie 50-jarig huwelijks jubileum.

Ray, Claudia, Carmen, Derek en Victor

Mooie vakantieherinnering met tante Grace en ome Jan Ik heb eens zitten denken en ik kan me nog goed herinneren dat we elkaar ontmoet hebben tijdens een vakantie in Lago di Maggiore. Ik heb de meeste fotoâ&#x20AC;&#x2122;s van mijn verleden in opslag in Nederland maar gelukkig heb ik de fotoâ&#x20AC;&#x2122;s van die vakantie gevonden in dat ene album die ik hier in Singapore heb.

Ik kan me niet alles meer herinneren, maar weet wel dat ik meerdere dagen bij jullie op de camping heb gestaan samen met mijn vrienden Edgar de Meij, Roel, Anniek en Florence. Het mooiste was wel die ene dag dat we een leuke tour om het hele gardameer hebben gemaakt per scooter. Jullie deden gewoon gezellig mee met de jeugd en het was een geweldige dag met zâ&#x20AC;&#x2122;n allen.

Van harte gefeliciteerd met jullie gouden huwelijk en een hele fijne dag!

Patrick, Lala, Alanis & Cleo

Grace onze wekker...

We gingen met een paar familieleden op vakantie onderweg naar het zuiden van Frankrijk en maakten halverwege een tussenstop op een camping om te overnachten. We hadden een tent met luchtbedden opgezet (dat was de beste optie ) als slaapplaats om de volgende dag verder te gaan.

Allemaal waren wij blij dat we zover heel aankwamen om ons te verzorgen, te eten en dan te gaan slapen (rusten) voor het volgende traject, de volgende dag. We zouden rond 8.00 uur opstaan, de tent afbreken, ontbijten ons verzorgen en dan verder reizen.

Na zoâ&#x20AC;&#x2122;n lange dag in de auto met een paar problemen (paspoorten kwijt...botsing onderweg) waren we blij dat we konden gaan slapen.

Maar niet iedereen â&#x20AC;Ś . Want van vermoeidheid en stress kom je vaker niet meteen in slaap.

We sliepen nauwelijks toen onze bedden leeg liepen.

Wat denk je.....onze wekker Grace!

Ze had ze uitgetrokken om ons wakker te maken maar...

Ze had haar horloge verkeerd omgedaan dus was het half 2 in plaats van 8.00 uur.

We waren half duf en slaapdronken toen we erachter kwamen dat ze zich vergist had. Dus goede reis!

Mirre

Als ik aan tante Grace denk...

Herinner ik mij altijd haar koopjes jacht akties Dan kwam ze vaak gezellig bij mijn moeder een bakkie doen waarbij ik mijn moeder dan hoorde vragen “ Grace wat brengt jou hier ?

“Ja er is een aanbieding bij de Edah daar ben ik voor naar de Heksenberg gereden” vertelde tante Grace dan. Waarna mijn moeder en ik dan zeiden wat dacht je van de benzine die je helemaal hierheen hebt verreden.... doegie voordeel!! Tot op de dag van vandaag denk ik hier nog aan als ik een aanbieding zie in een krantje bij een winkel ver ver weg ... Haar prijsbewuste koopjes drang kwam ook naar boven tijdens onze vakantie in Frankrijk waar we met zijn allen op de camping verbleven.

Samen met mijn moeder Mirre probeerde ze voor de heren steeds een aanbieding te scoren bij de inkoop van de bierblikjes. Totdat ze opeens zo goedkoop waren ...dat het helaas geen bier was maar Shandie!! We hebben hier toen met z’n allen smakelijk om gelachen!

Lieve tante Grace en ome Jan, Van harte gefeliciteerd met jullie 50 jarige huwelijksdag en een te gekke dag wensen jullie

Mireille, Guillaume en kids

Ciao Tia y Tio,

Toen jullie 41 jaar getrouwd waren kwamen we elkaar geheel toevallig in een metrostation tegen in de leukste stad van Spanje! Samen met Nicole, Willy, Jess, Chinouk, Ashley en mijn moeder hebben we een paar leuke vakantiedagen gevierd aan de Spaanse costas! Nu zoâ&#x20AC;&#x2122;n ruim 9 jaar later is het weer misschien niet zo goed als toen, maar ik wil jullie een hele fijne, mooie, zonnige 50e huwelijksdag toewensen! Op nog heel veel mooie jaren samen y hasta la proxima!

Saludos, Miguel

Lieve Grace en Jan, We hebben jullie leren kennen als ouders van ons schoonzusje Nicole.

De eerste kennismakingen staat nog goed op ons netvlies. We gingen kijken naar Jan en zijn band Topsound in Scherpenzeel. Goeie ouwe tijd en intussen veel plezier beleefd met elkaar op verjaardagen en andere gezamenlijke aktiviteiten. Wat vliegt de tijd toch. We hopen dat jullie nog lang van alles en van elkaar mogen genieten!

Van harte gefeliciteerd met jullie gouden huwelijk en een hele leuke dag wensen jullie

Karin, Patrick, Kim & Rik en Rick

Lieve Grace en Jan, Proficiat met jullie gouden huwelijk. Heel veel gezonde en gelukkige jaren erbij. Geniet van het leven en elke dag.

Heel veel liefs van Harvey en Emmy

Mijn mooiste herinneringen aan Grace en Jan

Logeerweekendjes Ailbertuslaan Wat ik mij nog heel goed kan herinneren zijn de logeerweekendjes bij Grace en Jan. Op zaterdagmiddag gezellig met zijn allen op de bank, Pommetje horlepiep, ren je rot en klassenwerk.

12,5 getrouwd Een mooi feestje in het zaaltje naast de kerk tegenover de Albert Heijn. Patrick en ikzelf de hele avond drankjes rondbrengen.

Superleuk. Zowat de hele familie was aanwezig.

Vakanties En natuurlijk niet te vergeten de vakanties die ik met Jan, Grace en Nicole heb meegemaakt. Klein Vink in Arcen, waar Jan mij als schoppend tegen mijn poepluier omdoopte tot oompje poepzak, Joegoslavië, Italië, Spanje en Frankrijk, waar Jan mijn naam veranderde in Ollie (iedereen op de camping dacht dan ook dat ik echt zo heette). Waar we samen met mama, Frank, Piet, Mirre en Mireille, te vaak bij het afval gestaan hebben om maar weer eens naar de medicijnen te zoeken van mama. Het geouwehoer met alle mannen aan de afwas.

Helaas kan ik daar geen foto’s van vinden, maar des te leuker zijn de herinneringen hieraan.

En dan helemaal niet te vergeten, de vakantie naar Indonesië, waar Jan, Grace en Nicole eerst naar het Tobameer gingen en waar we in Bandung weer samen kwamen om een rondreis Java – Bali te maken. Geweldig. Ook al heb ik daar een week in het ziekenhuis gelegen met een acute blindedarmontsteking.

Jan en Grace jullie waren als surrogaat ouders voor mij. Ik ben jullie beiden ontzettend dankbaar voor het maken van al deze mooie herinneringen.

Jan en Grace van harte proficiat met deze mijlpaal en nogmaals bedankt!

Veel liefs Albert, Marjanne, Maud en Abbe

Alles Liebe zur Goldenen Hochzeit

unserer lieben Freunde Jan und Grace

Es sind ziemlich acht Jahre vergangen, als die Gloria eines Morgens von einem Strandspaziergang zurück in unser Appartement in Torrevieja kam und sagte: „Ich habe gerade ein nettes Ehepaar aus Holland kennen gelernt. Der Mann ist Holländer und seine Frau kommt aus dem holländischen Teil Indonesiens.“ Ein paar Tage später saßen wir beide wie immer einmal pro Woche morgens auf einer Bank am Strand, genossen den Sonnenaufgang über dem Meer vor uns und warteten auf Einlass in unsere Spanisch-Sprachen-Schule hinter uns. Im Eiltempo rannte ein Jogger an uns vorbei. Die Gloria sagte leise, Du, dass ist der Holländer! Der Sprinter stoppte plötzlich nach ca. 10 m, drehte sich zu uns um, sagte zur Gloria, „Ach, Du bist das, ich habe Dich fast nicht erkannt und zu mir, hallo ich bin der Jan.“ Ein paar Minuten später kam die Grace auch hinzu und wir vier hatten einen unterhaltsamen Small-talk, den wir leider vorerst beenden mussten, weil für uns der Unterricht begann.“ Danach trafen wir uns öfter mal eher zufällig unterwegs in der Stadt, gingen gemeinsam an der Playa spazieren, manchmal in ein Strandcafé, besuchten uns zu Hause und wurden Freunde. Als unser guter Sozial-Hund TIM ( TIMMY ) in unsere Familie kam, freuten sich Eure Eltern mit uns über ihn, brachten ihm verpackte Leckerlies mit, die er geschickt auspackte und mit starkem Schwanzwedeln seine Freude zeigte. Er ging sogar mit Jan und Grace alleine spazieren, was er bei anderen nie tun würde. Wenn wir skypen, flippt er vor Freude aus und Gloria muss ihn zum Monitor hoch halten, damit er Eure Eltern sehen kann.

Dann nach ein paar Jahren zogen wir in die 25 km entfernte, unsere heutige Stadt Almoradí, um und feierten zusammen mit Euren Eltern und Großeltern, sowie mit der neuen Nachbarschaft den Einzug auf dem Dach unseres Gebäudes. Es war ein besonders schönes Einweihungsfest und Leute, die von damals noch hier geblieben sind, fragen manchmal, „wann besuchen Euch Eure holländischen Freunde wieder?“ Unsere Tochter und ihr Freund Sebastian sind beeindruckt von Euren Eltern und fragen immer, „sind Grace und Jan auch da wenn wir kommen?“ – Die Partys sind so schön, wenn sie dabei sind! Unsere Kinder kommen jetzt die ersten zwei April-Wochen nach Spanien, zusammen mit unserer lieben, süßen Enkelin Jana.

Abschließend möchten wir noch sagen, dass es sehr schön ist, solche Freunde zu haben und uns wünschen, noch sehr, sehr lange besuchen zu können und Euch alle bald mal wieder zu sehen!

Von uns von der Costa Blanca an das goldene Jubel-Paar Herzliche Glückwünsche

Pedro, Gloria, Sabine mit Familie und Timmy

Eure Freunde

Hee Grace en Jan, Herinneringen van de afgelopen 50 jaar aan jullie Jan & Grace, die ik ondanks mijn Alzheimer nog denk te weten.

Ik kan mij ook herinneren dat ik Nicole naar de Ailbertuslaan terug bracht nadat jij Grace van je werk thuis kwam.

Ik weet niet meer precies hoe Jan bij ons in de Dir. Evertsstraat terecht is gekomen. Ik dacht dat hij via Flip Manuel, een vriend van pap, bij ons thuis kwam.

Van hier uit zijn jullie verhuisd naar de Dir. Geurtsstraat, daarna naar de Heistraat in Landgraaf en van daaruit naar de Roggehof in Heerlen waar jullie nu nog steeds huizen.

Jan zat samen met Flippie in de band The Japs (kan zijn dat ik de naam niet goed heb geschreven) In deze tijd is een vonk over gesprongen bij jullie twee tieners.

In mijn pubertijd dacht ik aan andere dingen dan broers en zusters. Dus weet ik verder niets meer op papier te zetten, dan dat jij Grace een goede zus was en nog steeds is. En dat Jan een fijne zwager was en nog steeds is.

Tieners werden twintigers. Jan moest naar het leger. De dienstplicht was in die tijd 24 maanden . Ik weet niet wat de soldij was in die tijd, ik denk kwartjes werk. Als je getrouwd was kreeg je een redelijke wedde waardoor je dus heel wat kon sparen. Reden genoeg om te trouwen!

En omdat jullie nog geen woning hadden woonde jullie bij ons in. Op het adres directeur Evertsstraat 24.

Jan zit zijn dienst tijd in Vlissingen uit.

En jij Grace werkte in die tijd bij de administratie van de kolenmijn in Kerkrade, gelukkig niet in de mijn zelf. Ik kan mij nog herinneren dat ik jou soms achter op de fiets naar haar werk heb gebracht.

Van ons uit zijn jullie verhuisd naar de Ailbertuslaan, drie blokken achter ons ouderlijke huis. Ik weet niet meer of Nicole geboren is bij ons thuis of op dit nieuwe adres van jullie. Maar wat wel opvallend was is dat jij Grace bent blijven werken na de geboorte van Nicole. Waarschijnlijk was jij een van de eersten moeders die is blijven doorwerken na de geboorte van een kind. En mijn moeder, en Nicole’s oma was 1 van de eerste oppasoma’s in Nederland.

Hiernaast en hieronder wat foto’s uit mijn collectie feestjes Beek en Donk en Uden.

Glenn

Een deel van de Smitjes samen met tante Toet en Scotty

De Smitjes met opa en oma Hasenbalg

Tijdens ĂŠĂŠn van de gezamenlijke vakanties heel wat jaren geleden

Samen op de 50e verjaardag van Glenn

Oud & Nieuw in Echt

Feestje maar van wie en waar???

Kerkrade, 17 mei 2017

Lieve Grace en Jan, Toen ik gevraagd werd een bijdrage te leveren aan een speciale editie van een tijdschrift voor jullie 50-jarig huwelijk was ik gelijk enthousiast.

We hebben heel veel leuke en overgetelijke herinneringen aan de gezamenlijke vakanties met jullie in Nederland, Frankrijk, Spanje en Kroatië. We gingen erop uit, lagen aan het water en de mannen stonden op de surfplank.

Met het hoogte punt van de dag, “ de maaltijd “. Op een dag tijdens 1 van onze vakanties in Frankrijk gingen we gezellig de stad in en zouden daar ook een hapje gaan eten. Maar de keuze was zoooooooo groot, wat moest het worden? Het zag er overal zo lekker en gezellig uit.

Er werden menukaarten gelezen en bij andere mensen stiekem op de borden gekeken of het eten er lekker uitzag.

Alles was verleidelijk, de vis bij de Italiaan en ook het steakhouse. Opeens kreeg Grace een idee, weet je wat we doen de ene helft gaat bij de Italiaan en de andere helft bij het ernaast gelegen steakhouse. We gaan op het terras, dan zitten we toch naast elkaar en als we het bord half leeg hebben delen we, zo kunnen we van alles wat proeven.....

Zo gezegd zo gedaan, mensen keken wel wat vreemd naar ons maar wij hadden lol en het heeft ons erg goed gesmaakt!

Of die keer in Spanje dat we zo ontzettend hebben gelachten. Op een mooie avond liepen we op een pleintje. Don nog in de kinderwagen en Jan erachter. Opeens liet Jan een hele harde scheet, “ bah Don, wat doe je nou” zei hij ... Don boos,” neeeeee ome Jan dat was ik niet dat was jij”. Jan had uiteraard de grootste lol.

In Croatie hebben we ook een mooie tijd gehad. Het land liep nog een beetje achter en had nog een streng regime. Gezellig en mooi was het er wel en de Pivo smaakte goed. Op de camping hadden we leuke mensen

leren kennen die wel van een beetje spanning hielden. Op een avond waren met z’n allen in de de bar van de camping. Zullen we vanavond naakt gaan zwemmen kwam het idee, ja dat doen we...

Eenmaal in het water merkten we al snel, dat zwemmen met een paar bier op niet zo gemakkelijk gaat. Met een paar man gingen we aan een bootje hangen om uit te rusten..... maar het bootje kiepte om, met motor en al onder water.

De eigenaar van de boot zat echter voor zijn tent en zag zijn bootje zinken. Hij was in alle staten, scheen met een lamp op ons en schreeuwde in het duits allerlei verwensingen naar ons.

Wij weer snel uit het water en maken dat we weg komen. De man van de boot achter ons aan. De mannen allemaal verstopt in de struiken. Maar de camping politie was al op zoek naar ons en daar viel niet mee te lachen.

Jan was in zijn adamskostuum er vandoor .

Maar werd verlinkt door een vrouw, hier zit hij... in zijn blootje moest hij mee naar kantoor, de vrienden uit Coevorden waren ook al opgepakt. uiteindelijk kwam Raymond er ook maar vrijwillig bij, hem hadden ze niet, maar hij vond het sneu voor de rest. Er werd gezegd dat we ons boeltje moesten pakken en de dag erna vertrekken. Maar de uiteindelijk liep het met een sisser af.

Grace lag al in bed en schudde later alleen maar met haar hoofd, van wat hebben jullie nu weer gedaan...

Het was een spannende nacht, verstopt in de struiken en later op het kantoor met de politie.

Waar we later nog vaak om gelachen hebben.

Grace en Jan van harte gefeliciteerd met deze fantastische mijlpaal en nog heel veel gelukkige jaren in goede gezondheid!

Carin, Don & Anneke, Leroy & Sanne

Beste Grace en Jan, Leuk dat Nicole ons voor een bijdrage heeft gevraagd voor dit speciale cadeau voor jullie. Ik heb jaren met jou Grace met plezier bij Europomp gewerkt, samen met onze andere collegaâ&#x20AC;&#x2122;s. Jij plande onze werkzaamheden en dat deed jij goed en met veel passie. Jij was onze rots op kantoor. We hebben ook veel bijzondere momenten, feestjes en reisjes meegemaakt. Jammer dat jij op een voor mijn gevoel vervelende manier bij ons weg moest.

Gelukkig kon jij toen lekker gaan genieten met Jan. Hieronder een impressie van heel veel jaren Europomp.

Pompex zo begon het Zo gaat het verder in Nieuwenhagen; Betonpompcombinatie Europomp BV Nieuwenhagen

Brand in Nieuwenhagen. Hierna waren wij gedwongen om te verhuizen naar Treebeek Feestjes bouwen met de collegaâ&#x20AC;&#x2122;s van Europomp is altijd al gelukt, vraag Jan maar ;) Dit was een feestje ergens in Brunssum het eerste feestje.

Na een tijdje moesten wij vanuit Treebeek ook verhuizen hier werden woningen gebouwd. Wij gingen naar een splinter nieuw onderkomen in Nuth met de trotse Cor Koedam directeur van Europomp. De top is bereikt.

Feestdag in Nuth voor het 25-jarig bestaan van Europomp, tevens 25 jarig huwelijk van Jan en Grace en John en Lies. Ereboog van betonpompen ter ere van de jubilea en de camping van fam. Offermans.

Bloemetjes horen erbij!

Cor Koedam 25 jaar bij Europomp.

Feestje gaat verder tot in de late uurtjes.

De dag erna kersenplukken bij dhr.

Koedam

De boot naar Londen i.v.m. 25-jarig bestaan van Europomp. In London gezellig tafelen in een of andere club.

Grace en Lies in Londen

Grace en John ( Grace aan het bier ???) geloof het of niet wel in dit tijdschrift!

In Antwerpen zijn we ook met zâ&#x20AC;&#x2122;n allen geweest en ook daar op de boot.

Van harte gefeliciteerd met jullie jubileum en nog vele gelukkige jaren!

Lies en John

Grace en Jan, Wij hebben onze mooie en memorabele herinneringen samengevat in twee categorieën: jullie mobiele verleden en gezamenlijke reizen.

Het mobiele verleden van Jan en Grace.

In de 50 jaar van jullie huwelijk en ook daarvoor al zijn de meest vreemdsoortige vehikels de revue gepasseerd. Vanaf het prille begin bij Grace weet ik het natuurlijk niet, maar van jou Jan kan ik het me wel zo’n beetje herinneren. Je eerste eigen vervoermiddel was een fiets van het merk Burgers die na enige tijd het veld moest ruimen voor een Cyrus Sax bromfiets die in de verfrissende kleur hemelsblauw werd geverfd. Door ons betiteld als ‘t HIEMELBED. Na zijn diensttijd ben jij nog enige tijd de trotse bezitter geweest van een Batavus Wippet, door mij gekocht in Amsterdam en met de trein naar Limburg geëxporteerd.

Voor dit prachtexemplaar werd 75,00 gulden neer geteld. Weldra kwam de eerste auto op de proppen: een groene Mini Cooper S, die een geweldige bres in het huishoudbudget sloeg, door kosten verslindende reparaties. Gauw weg met die handel. Daarna kan ik me een Opel Kadet van het eerste type herinneren waar een leuke geschiedenis aan is verbonden. Wij hadden die auto opgekrikt, thuis in de Pancaratiusstraat en gingen even een kopje koffie drinken. Na de koffiepauze stond de auto weer gewoon op de vier wielen, want de krik was door de bodem heen gegaan ( DEUTSCHE WERTARBEIT).

Verder kan ik me uit die periode een Opel Rekord half automaat voor de geest halen, die op zekere dag van de hand gedaan moest worden. Wij zijn op een zaterdagmorgen met dit vehikel naar Heerlen gereden, waar Fiat garage Kolenburg het slachtoffer moest worden. Het verkoop gesprek werd gevoerd met een grote zwaarlijvige mijnheer van Indische afkomst; hij wilde natuurlijk ook even een proefritje maken met de oliemaat ( zo werd dit schakelsysteem genoemd).

Hij installeerde zich uitgebreid achter het stuur en wilde wegrijden maar kieperde achterover en lag opeens naast mij achter in de auto, benen in de lucht en met een blik vol angstige ontzetting. Dan wil je wel de slappe lach krijgen !!!!!!!!!! Het mag duidelijk zijn dat we niet tot zaken zijn gekomen.

Gaandeweg werden de aangeschafte auto’s steeds duurder en van betere kwaliteit, een nieuwe Simca 1000 Rally, een nieuwe Mazda 929, gevolgd door meerdere BMW’s.

Totdat jij Jan erachter kwam dat de afkorting BMW staat voor BLIJF MAAR WERKEN. In de periode op de Heistraat werd jij bevangen door het motor virus, je kocht een Honda Magna. Dit was niet van lange duur, gelukkig maar, misschien was je nog bij de Hells Angels beland.

Een Nissan Pickup Truck werd gekocht om de caravan over Gods wegen te sleuren.

Grace was geruime tijd de trotse eigenaresse van een Daihatsu Cuore, door een oneerbiedig familielid betiteld als: OVERDEKTE BROMMER; dit was een auto van goede kwaliteit.

Via diverse bedrijfswagens belanden jullie in de Scandinavische automobielen, mooie luchtige cabrios, die ertoe dienden om de grijze hoofden (soms verpakt in een leren helm, Triumph Spitfire) koel te houden (zie afbeelding 1) Er werd ook nog zaken gedaan met DAS HAUS MERCEDES waar een A klasse werd gekocht.

Na korte tijd kregen jullie toch weer heimwee naar de Saab Cabrio, die weer het veld moest ruimen voor een prachtige Volvo V70 cabrio, waar jullie tot op heden nog mee rondtuffen en hopelijk nog vele jaren en veilige kilometers.

Reizen Herinnering aan ons gezamenlijke reisdoelen de Ardennen, LUXE stacaravans!

In mei 1988 vertrokken wij met drie auto’s richting Ardennen.

Weekendje geboekt bij Douwe Egberts, waarvan bekend is dat ze betere koffie verkopen dan reizen, maar dat wisten wij toen nog niet. Op de camping gearriveerd kregen wij de schrik van ons leven. Bij nadere controle van de douches en Wc’s zagen we dat de gebruikers de ruimtes verwisselden. Op de muren van de douche zat een substantie, bruin van kleur, die normaal gesproken in de wc-pot hoort te verdwijnen. Het gedeelte van de groep dat zich reeds in de kantine bevond, zag aan het gezicht van Len dat er iets niet in de haak was. De kantine was een verhaal op zich, er hing een bromfiets aan de muur waaronder een mijnheer zat met een gehavend gezicht, vermoedelijk was die brommer ooit naar beneden gevallen. De frituurpan, zeer gedateerd, was door het aangekoekte vuil 5 cm dikker geworden. Maar onder het genot van enkele biertjes, zagen wij de lol er nog wel van in.

De stemming steeg tot grote hoogte in afwachting van de eigenaar van de camping, de mysterieuze Jean-Paul. Naderhand kwam aan het licht dat Jean-Paul de wijk had genomen naar het buitenland, achteraf bekeken heel verstandig van hem.

Na enige tijd melde zich een jonge dame die de stacaravans zou aanwijzen, zij was gewapend met een halve bezem, hetgeen wij toch wel eigenaardig vonden, als ik haar opdracht had moeten uitvoeren had ik een Kalasjnikov meegenomen.

Zij liep met ons in de richting van een stuk of zes aardige stacaravans om vervolgens links af te slaan naar onze accommodaties. Ter plekke aangekomen dachten wij eerst slachtoffer te zijn geworden van een verborgen camera programma. Wij stonden voor drie stokoude smerige aftandse toercaravans, voor de ingang van een zo’n wrak lag een grote mesthoop en bij de tweede lagen buiten beschimmelde kussens te luchten.

Jij Jan vroeg aan de jonge dame of dit een grap was, maar dat was niet het geval, wij moesten hier een gezellig weekend doorbrengen.

Na het maken van foto’s van deze PUINHOOP en het opstellen van een verklaring die door de jonge dame ondertekend werd verlieten wij spoorslags deze helse plek.

Via het plaatselijke VVV kantoor hebben wij twee chaletjes gehuurd waar wij een heel gezellig weekend hebben doorgebracht.

Er werd Jägermeister gedronken uit eierdopjes, uitgebreid en lekker ontbeten (verzorgd door Grace) en er werden vele mooie wandelingen gemaakt. Thuisgekomen ontfermden de huisjuristen zich over de schadeclaim, Douwe Egberts en Holland International zaten in zwaar weer.

De schadeclaims waren van Amerikaanse proporties en werden vlot uitbetaald.

Het was een prachtig weekend waar we met veel plezier op terug kijken.

Torrevieja Daarnaast hebben wij samen met jullie een heerlijke vakantie doorgebracht in Torrevieja.

Mooi om te zien hoe jullie daar jullie weg hebben gevonden en daar regelmatig genieten van jullie welverdiende rust.

Jan en Grace, van harte proficiat met jullie 50-jarig jubileum en nog vele jaren samen!

Frits en Len

Lieve Jan & Grace,

Ik weet nog heel goed de eerste dag dat ik bij Limagas begon, ik dacht in juli 1975, toen nog in een keet in Amstenrade. Ik werd daar op het einde van de eerste dag door Jan gevraagd of ik zin had om mee te doen met zaalvoetballen met collega’s. Al gelijk vanaf die eerste dag was er een klik tussen Jan en mij. We hebben vervolgens jaren samen gewerkt en zaalvoetbal gespeeld in verschillende sporthallen, maar met name in de Varenbeuk. Wat een prachtige zaal was dat en we werden vaak aangemoedigd door onze grootste fans,onze aanhang en kinderen. We werden jaren achtereen kampioen en hebben samen genoten van een geweldige tijd. We hadden toen ook ieder jaar met ons eigen rayon een te gekke feestavond. De leukste herinneringen heb ik aan de ochtenden. We zaten daar vaak samen vroeg in de kantine en over iedereen die daarna van parkeerplaats naar binnen kwam werd even geluld. Hoe die de haren had, wat die aan had etc….. Ook hebben wij wel eens samen (Jan, Henk Schra en ik) gepauzeerd bij mij thuis in Geleen. Aan het einde van de dienst werden altijd even de avonturen en sterke verhalen van de dag met elkaar gedeeld. Jan was altijd goed in het imiteren van de collega’s en met name onze rayonchef de heer Hamers en iedereen (en ik het meest) lag dan altijd in een deuk.

De kerstvieringen op het hoofdkantoor waren ook altijd een feest met als hoogtepunt het ophalen van het kerstpakket aan het einde van de viering.

Ik kan mij nog goed de dag herinnneren dat Jan en ik hadden afgesproken samen te pauzeren in een bos in Geulle. Jan was er eerder en stond daar al op mij te wachten. Ik wilde hem laten schrikken door vlak voor hem te remmen, maar de auto schoot door en ik botste tegen zijn bedrijfsauto. Je had zijn gezicht moeten zien, schitterend. Gelukkig was er alleen maar blikschade.

Na 15 fantastische jaren in Amstenrade werden wij verdeeld over verschillende rayons door de fusie met de Plem en Limagas. We werden Mega Limburg.. We zagen elkaar daardoor niet meer dagelijks. Mar we bleven contact houden vooral toen Jan weer besloten had muziek te gaan maken met zijn oude bandleden in Top Sound. Ik ben veschillende keren naar repetities en optredens gaan kijken.

Toen kwam de volgende fusie en werden wij Volta Limburg waar we weer samen ginngen werken. Jan werd toen teamcoordinator maar was zijn streken nog steeds niet verleerd.

Maar aan alle dingen komt een einde en zo ook aan ons werkzame leven. We gingen samen met een aantal collega’s tegelijk inde VUT. We namen afscheid van een hele leuke tijd samen met collega’s/vrienden waar ik nog vaak met een smile op mijn gezicht aan terug denk.

Prive hadden en hebben wij gelukkig nog steeds contact, bij mij thuis of bij Jan & Grace.

We hebben elkaar dan altijd altijd veel te vertellen.

Jan & Grace van harte gefeliciteerd met jullie 50 jarig huwelijksjubileum en nog heel veel fijne jaren samen!

Martin Frey

Liefste Grace en Jan, We kunnen niet geloven dat jullie zo een lange tijd al lief en leed samen hebben gedeeld.

Maar het is waar, 50 jaar getrouwd, en zoals wij jullie kennen geen jaar berouwd.

Wij zijn blij met jullie als vriendin en vriend.

Samen hebben wij gelachen, maar ook wel eens gegriend.

We hebben ons nooit de deur plat gelopen, maar als het uitkwam gingen we samen naar bandjes en muziek luisteren.

Nu we wat op leeftijd zijn, maakt ons ook een kopje koffie samen drinken blij.

Als wij aan Grace en Jan denken, komen die 50 jaar met veel herinneringen voorbij.

Hopelijk kunnen wij nog wat jaartjes genieten als vrienden.

En wij wensen jullie een onvergetelijke vakantie toe.

Veel liefde, gezondheid en geluk.

Onze vriendschap kan niet meer stuk.

Hartelijk gefeliciteerd met jullie Gouden Huwelijk.

Marian en Henk Meys

Jan en Grace, Als jongere zus mag ik natuurlijk niet ontbreken. Ik ben opgegroeid tussen 3 grote broers, waarvan jij er 1 bent.

Ik kan mij nog goed de tijd herinneren dat we op de Pancratiusstraat 59 in Bleijerheide woonden en ook dat jullie Nicole kregen. In onze grote tuin zijn in de loop der tijd veel foto’s gemaakt en we hebben daar samen menig feestje gevierd. Ik vond in het archief ook nog een foto van de tijd van de hotpants ;) Zelfs Nicole had er één.

Op de feestjes waar wij met z’n allen aanwezig waren genoot mam altijd enorm.

En op onze weekendje weg samen was het vaak lachen, gieren, brullen. Vooral ons weekendje in België bij d’r Jean Pierre mit d’r brommer en de superdeluxe stacaravans zal ik nooit meer vergeten :) Afgelopen maand hebben wij nog een gezellig etentje gehad bij Da Peco in Heerlen. Dat was weer eens ouderwets gezellig. Ik hoop dat wij dit soort avonden nog vaker samen kunnen beleven.

Wij wensen jullie een hele mooie 50e huwelijkdag toe.

Groetjes,

Marléne en Bert (alias Janus van der Vlugt)

17 mei 1967 - 17 mei 2017 Verzameld door Nicole Grond en familie Samengesteld door Fleur Stiels