Haaglanden Voetbal Magazine 1e jaargang nummer 1 by haaglandenvoetbal

1e jaargang • maart 2014 • Nr. 1 www.haaglandenvoetbal.nl

De eerste helft

Haaglanden

voetbal DSVP

Van dorpscluppie tot megavereniging

Marko van der Knaap

Ik heb mezelf nooit op een voetstuk geplaatst

Forum Sport

De jeugd heeft de toekomst

IndonesiË is geen alledaagse plek

Drie topklassers spreken zich uit

ND A’

AG E

EN EK BO

EK BO

S A’ ND

BO EK EN

KA LE N

E AG

SE NT AT

EN IE

I UB

T AN KR

BI JU

’S DA

BI LE

EN AG

GI ESEN DS TAT EN IE

LE N

N TE

T TA N E

GI EN EK BO UM LE JU

’S DA

S A’

E AG

Bent u geïnteresseerd in (één van) onze producten? Neem dan contact met ons op! Wij lichten onze producten graag toe. Dit kan telefonisch, per mail of op lokatie.

Postbus 1859, 2280 DW Rijswijk | Diepenhorstlaan 13, 2288 EW Rijswijk | T 070-30.777.50 | E info@sportconcepting.nl | www.sportconcepting.nl

1e jaargang • www.haaglan maart 2014 • Nr. 1 denvoetbal.nl

Haagland

De eerste he

lft

voetbaenl

Inhoud

Van dorpscl

DSVp

uppie tot me

Marko Va

Ik heb meze

lf nooit op

gavereniging

N Der kNaa

een voetstuk

De jeugd he

eft de toeko

INDoNes

04 14

Drie topkla sser

mst

IË Is geeN alleDaag

Voorwoord

geplaatst

Forum Spor

se plek

s spreken zich uit

06 DSVP: Van dorpscluppie tot megavereniging en VUC de best voetballende ploegen 12 „inDelft de tweede klasse”

14 Drie topklassers spreken zich uit 20 “Bij Forum Sport heeft de jeugd dus echt de toekomst” 26

22 Een kijkje in de keuken bij REMO en TAC’90 wel stellen dat ik inmiddels 24 „eenJe kunt RKAVV-er ben geworden”

26 Local Heroes 30

30 ‘Ik heb mijzelf nooit op een voetstuk geplaatst’ en kijkje achter de schermen bij 34 E‘Haaglanden Voetbal aan tafel’

37 Willen Is Kunnen 34

is niet een alledaagse plek 40 ‘omIndonesië naar toe te gaan’

44 ‘De ontwikkeling is niet tegen te houden’ in het buitenland 50 „isEeneentrainingskamp toegevoegde waarde”

De eerste helft Haaglanden Voetbal magazine 3

Voorwoord Er zijn redelijk wat besprekingen aan voorafgegaan, voordat dit eerste exemplaar van het Haaglanden Voetbal Magazine kon verschijnen. SportConcepting, bekend van o.a. de fraaie (club)schoolagenda’s en presentatiegidsen van clubs, is ook al enige jaren verantwoordelijk voor het programmablad, dat Haaglanden Voetbal – een onderdeel van TR Media – jaarlijks uitgeeft op de finaledag van haar grote toernooi om de Sir Winston Cup. SportConcepting kwam met het idee een voetbalblad uit te brengen. Geen krant, maar een glossy full colour blad. Een idee is snel geboren, maar het uitvoeren daarvan is vaak een ander verhaal. Zeker de kosten die daarmee gepaard gaan kunnen voor grote hobbels zorgen. Bovendien moest het een blad worden dat gratis verstrekt zou worden bij de clubs. Maar er moest ook een mogelijkheid zijn dat iedere voetballiefhebber het blad kan lezen, als bijvoorbeeld de voorraad bij de club op zou zijn. En die mogelijkheid is er ook! Men kan het blad digitaal lezen via de nieuwe website van Haaglanden Voetbal.

Colofon Uitgave SportConcepting Peter Dejalle Postbus 1859 2280 DW Rijswijk 070-3077750 Hoofdredactie Ton Beije Dave Grondel Redactie Ron Blankenstein Pieter Donath Marlon Kampie Roland van der Linden Nico Mos Jan Wenteler Laurens de Wit

Hoewel de markt voor gedrukte media onder druk staat, wilden zowel SportConcepting als Haaglanden Voetbal - ook altijd in voor nieuwe initiatieven – het ‘avontuur’ wel aangaan. Gelukkig waren de reacties bij verslaggevers en fotografen van Haaglanden Voetbal enthousiast. Haaglanden Voetbal, op de hoogte van het wel en wee van het voetbal in de regio, zou voor de tekstuele inhoud en het fotomateriaal zorgen. SportConcepting is verder verantwoordelijk voor het commerciële gedeelte (de broodnodige advertenties), de lay-out en het verdere proces tot het moment dat de lezer het blad in handen krijgt. Naast al ons werk voor de dagelijkse website en onze wekelijkse TV‑programma’s betekende het een extra uitdaging om het blad bij de voetbalclubs te krijgen. Dankzij die geweldige medewerking van verslaggevers en fotografen en de prima samenwerking tussen SportConcepting en Haaglanden Voetbal, ligt hier nu het eerste exemplaar. Trainers, voetballers individueel, clubs van hoog tot laag, een kijkje in de keuken, een blik in het verleden, een column, reportages over voetbalscholen en trainingskampen en vooral ook fraaie foto’s. Er komt genoeg voorbij in deze eerste uitgave!

Haaglanden Voetbal Magazine | Onafhankelijk Voetbalmagazine Fotografen Samir Beeldsnijder Frans de Best Jan den Breejen Marcel de Kler Aad van der Knaap Peter Looijen Fred Reuling Bert Tielemans Jan Wenteler Vormgeving Mandy Biever Advertentie acquisitie Mary Copier Bert van Oijen

4 Haaglanden Voetbal magazine De eerste helft

Redactie-adres Haaglanden Voetbal Postbus 701, 2280 AS Rijswijk redactie@haaglandenvoetbal.nl www.haaglandenvoetbal.nl Verspreiding: Gratis bij voetbalclubs in Regio Haaglanden (ook te lezen op website: haaglandenvoetbal.nl) Oplage 7.500

Copyright SportConcepting 2014. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie of op welke wijze dan ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.

Een compliment aan alle medewerkers! De grote wens is natuurlijk zo’n blad niet eenmalig uit te geven. De tekst op de voorkant, ‘de eerste helft’, geeft al aan dat er ook een ‘tweede helft’ moet komen. En hopelijk kan het uitgroeien tot een blad, dat ieder kwartaal bij de clubs ligt. Haaglanden Voetbal wil die uitdaging wel aangaan. Maar ook SportConcepting, dat verantwoordelijk is voor het binnenhalen van de advertenties om het mogelijk te maken zo’n blad – gratis – te verstrekken onder de voetballiefhebbers in de regio Haaglanden. Peter Dejalle van SportConcepting hoopt dan ook met zijn medewerkers niet vergeefs een beroep te doen op de bedrijven die het regionale voetbal een warm hart toedragen! Veel leesplezier en u weet het, het actuele voetbalnieuws, dagelijks via de website van Haaglanden Voetbal. Ton Beije Hoofdredacteur Haaglanden Voetbal

Voor meer informatie kunt u contact opnemen via 06-81818100 De eerste helft Haaglanden Voetbal magazine 5

DSVP: V an dorpscluppie tot megavereniging Op 30 juli 1948 wordt in het bovenzaaltje van CJMV-gebouw DSVP opgericht. Na de bescheiden beginjaren is de voetbalclub uit Pijnacker inmiddels uitgegroeid tot een megavereniging. Tekst: Jan Wenteler Foto’s: Jan Wenteler De accommodatie, overgenomen van BEC, wordt in gebruik genomen

Het is 1948, Nederland likt nog de wonden van de Tweede Wereldoorlog. De tijd van ‘Nederland Herrijst’. De vijf donkere oorlogsjaren met de afschuwelijke hongerwinter van 1944-1945 zat nog in het geheugen. Tijdens de oorlog waren alle levensbehoeften alleen verkrijgbaar via distributiebonnen. Levensmiddelen, kleding en brandstof waren ook in 1948 nog schaars. In die tijd werd er op zaterdagochtend, in een 48-urige werkweek, ook nog gewoon gewerkt. Het was in dié tijd dat er in Pijnacker een tweede voetbalclub werd opgericht: een zaterdagclub. Het zaterdagvoetbal hing er toen nog maar een beetje bij. “Boerenkoolvoetbal” noemde men het. “Lange trappen gauw thuis”. Zoiets. In Pijnacker wás er in 1948 al een voetbalvereniging: het in 1930 opgerichte OLIVEO, wat staat voor Onze Leus Is Vooruit En Overwinnen. OLIVEO was echter een vereniging met een Rooms Katholieke signatuur en voetbalde op zondag. Nadat in de beruchte

6 Haaglanden Voetbal magazine De eerste helft

crisisjaren van de jaren dertig de toen bestaande tweede club van Pijnacker, SVP, wegens gemeentelijke uitbreidingsplannen ter ziele was gegaan, bleef er dus nog maar één voetbalclub over. En daar moest maar eens snel verandering in komen, vond men in 1948. Dominee Jongelui van de Christelijke Jonge Mannen Vereniging (CJMV) gooiden een visje uit bij de toenmalige dominee Van Dam. Die zag het wel zitten en verleende zijn medewerking. Uiteindelijk werd op 30 juli 1948, in het bovenzaaltje van het in Pijnacker bekende CJMV-gebouw, voetbalvereniging DSVP opgericht: Door Samenwerking Verkregen Pijnacker. Nog diezelfde avond werd Jan Flinterman tot voorzitter benoemd. Het eerste bestuur bestond uit zeven personen. Drie van hen dienden Nederlands Hervormd en twee Gereformeerd te zijn, terwijl er ook voor twee “andersdenkenden” een plaatsje was ingeruimd. De tijd van de verzuiling. Oliveo heeft jaren geleden het voorvoegsel RK gewist en bij DSVP wordt ook niet naar de favoriete godsdienst gevraagd.

Het thuisfront werd op de hoogte gehouden door postduiven Van het eerste DSVP-bestuur maakte ook veehouder Siem Hofman deel uit. Hij stelde een deel van zijn weidegronden beschikbaar. Met man en macht werd er door de leden een “min of meer” geschikt voetbalveld van gemaakt. Hofman

Op een weiland van veehouder Siem Hofman is het allemaal begonnen

had wél bedongen dat zijn vee op het ‘voetbalveld’ mocht blijven grazen. Dit met alle gevolgen van dien. Op zaterdag moesten eerst de koeienvlaaien geruimd worden, wat slechts gedeeltelijk lukte. Het is ook wel voorgekomen dat tijdens een wedstrijd iemand het varkenshok opende en er een legertje varkens het veld op rende. De wedstrijd werd enige tijd stil gelegd. De meeste Hagenaars van de tegenpartij zagen toen voor het eerst een levend varken. Uiteraard moest er ook kleedruimte voor de spelers komen. Die opstallen werden, door bemiddeling van de Pijnackerse aannemer Cees Lalleman, overgenomen van voetbalvereniging BEC uit Delft. De keet bestond uit twee kleedlokalen en een wasruimte. De scheidsrechters verkleedden zich tussen de spelers. Leidingwater was er niet. Grondwater werd met behulp van een zogenoemde nortonpomp omhoog gepompt. Langs het veld stroomde een smal slootje waarin door een belendend tankwagenbedrijf witte latex (een afvalproduct) werd geloosd. Bij een inworp voor DSVP was het een gewoonte geworden om de blubberige bal “sportief” aan een speler van de tegenpartij aan te bieden. Kortom, het was een moeizame start aan de Boezemweg, waar zich nu een industrieterrein bevindt. Op 30 oktober van hetzelfde jaar speelde DSVP-1 de eerste competitiewedstrijd in zijn bestaan. De uitwedstrijd tegen Naaldwijk 2 eindigde in een 1-1 gelijkspel. Het doelpunt werd gemaakt door Ben Horsthuis. Die had verkering met een protestants meisje en kwam zodoende bij Oliveo niet door de ballotage. In het jaar van de oprichting kwam er ook al een C-Jeugdelftal, een jaar later was er een A-elftal en een tweede seniorenelftal.

De Haarby Boldclub uit Denemarken op bezoek. Van rechts naar links: Sjaak Wenteler, Arie Hoogerdijk, Frits van Barrelo, Kees de Graaf, Jan Kommer, Jilles Lamens, Henk Ton, Boudewijn de Graaf, Piet de Graaf, Theo Smit (tevens trainer), Wim van Herk, Henk Middeldorp, Bert Sonneveld, Frans de Vries, Jaap de Vogel.

Postduiven Ondanks de bepaald niet optimale omstandigheden bleef het eerste elftal goed presteren. Zozeer zelfs dat op 28 mei 1949, door een 2-5 zege op Maasdijk 4, DSVP-1 de kampioenstitel pakte. Het thuisfront werd op de hoogte gehouden door postduiven, die meegenomen waren naar het Westland. Telefoonaansluitingen waren in die tijd nog een zeldzaamheid. Bij terugkeer in het dorp werden de spelers opgewacht door de plaatselijke muziekvereniging Excelsior. In optocht ging de stoet naar restaurant Van Ouds het Raadhuis voor een gezellig feestje.

Onder Dick Advocaat vestigde DSVP een landelijk record door 67 competitiewed strijden ongeslagen te blijven In de daarop volgende jaren maakte DSVP een sterke groei door. Zozeer zelfs dat op een aangrenzend weiland een tweede speelveld aangelegd werd. Het ledenbestand groeide en

groeide. Er kwamen steeds meer jeugdelftallen. In 1950 werd er zelfs een korfbalafdeling opgericht. Dat ging echter niet goed samen. Onder de naam Avanti sloeg de afdeling korfbal een eigen (succesvolle) weg in. In de vijftiger jaren ging DSVP op bezoek bij de Haarby Boldclub in Denemarken, die het jaar daarop een tegenbezoek bij DSVP bracht. Dat was heel bijzonder in die tijd. DSVP bleef groeien, er kwamen steeds meer elftallen - vooral bij de jeugd - terwijl de accommodatie aan de Boezemweg totaal niet meer aan redelijk te stellen eisen voldeed. Het eerste elftal was in de zestiger jaren, stapje voor stapje, doorgegroeid naar de eerste klas van de Haagse Bond. Maar waar het de accommodatie betreft bleef het pappen en nathouden. Halverwege de zestiger jaren ontvouwt de gemeente een plan voor een

gemeentelijk sportpark voor DSVP én OLIVEO, dat aan de Monnikenweg óók uit haar jasje was gegroeid. Er braken moeilijke jaren aan, geld had DSVP (bijna) niet in kas. Er werd een loterij op touw gezet met 1000 loten van 25 gulden. De hoofdprijs was een Volkswagen, die gewonnen werd door Jaap de Jong, de vader van de huidige voorzitter Peter de Jong! Vrijwilligers Op het nieuwe sportpark De Groene Wijdte werden, onder leiding van Piet van Ruitenburg, door vrijwilligers een clubgebouw met bijbehorende kleedlokalen gebouwd. Het eerste seizoen op De Groene Wijdte was voor DSVP-1 overigens weinig succesvol. Na de promotie naar de KNVB van een jaar eerder, zakte het weer terug naar de eerste klas van de Haagse Bond. In de volgende jaren keerde DSVP echter weer terug naar ‘de grote’ KNVB. Na

Dames 1, mei 2013. Achterste rij: Caddy Steenks, Leonie Taal, Natascha de Graaf, Sylvia Hijdra, Laura Turkenburg, Merel Welbedacht, Esmee van der Bulk, Sonja Lakens. Midden: Tamara van der Toolen, Lisianne Vijfhuizen, Hester Bauer, Manon Koemeester, Priscilla Schouten. Voorste rij: trainer John Rohling, Judith Hazeu, Romy Goedhart, Miranda Berkhout, Susan van den Berg, en Kiri Boekwijt

Mei 2012 DSVP is kampioen en wordt (voor een jaar) eersteklasser

een moeizame strijd met de gemeente over een garantstelling verrees er in 1984 ook een eigen sporthal die, onder leiding van Koos de Vries, ook voor een groot deel door de eigen leden is gebouwd. Damesvoetbal Het ledenbestand blééf, mede door het damesvoetbal dat in 1973 haar intrede deed, groeien. Na een kleine dip is het damesvoetbal bij DSVP, met inclusief de jeugd 214 leden (15 teams), ondertussen uitgegroeid tot de grootste damesafdeling van West 2. Het eerste damesteam komt momenteel uit in de tweede klasse en wordt getraind door John Röhling. Het damesvoetbal, dat met Jeanette van Baarle en Daniël de Winter nog

internationals in haar gelederen heeft gehad, is dan ook een belangrijke afdeling bij DSVP. Op redelijk korte termijn hoopt het eerste team te promoveren naar de eerste klas. Eerste klasse Na de succesvolle jaren onder Dick Advocaat (zie kader) wisselden in de daaropvolgende jaren de hoogte- en dieptepunten elkaar in rap tempo op, maar het seizoen 2011-2012, met Peter Klomp als opvolger voor Marcel de Letter als trainer, wist DSVP de eerste klas te bereiken. Dat was echter van korte duur: in het daaropvolgende seizoen duikelde DSVP weer terug naar de tweede klas, waarin het op dit moment een uiterst bescheiden rol vervult.

Accommodatie Twee jaar geleden is er een begin gemaakt met een grondige restauratie van de accommodatie en is er nieuwbouw gepleegd. Er zijn nieuwe kleedlokalen, een ontvangruimte en een bestuurskamer gebouwd. Langs het hoofdveld is er een verhoogd terras aangelegd. Dick Advocaat kwam naar Pijnacker om dit alles officieel te openen. Bij die gelegenheid werd hij benoemd tot erelid.

Op 30 oktober 1948 speelde DSVP-1 de eerste competitiewed strijd in zijn bestaan Wat de eigen accommodatie betreft is DSVP klaar voor de toekomst. Maar er zijn ook zorgen. Nadat DSVP de buren van de Hockey Club Pijnacker de helpende hand had gereikt door een speelveld af te staan, kampt de club met een groot gebrek aan speelruimte. Het door de gemeente toegezegde speelveld zal pas het komende seizoen speelklaar zijn. Met de medewerking van buur Oliveo, met wie DSVP een goede bestuurlijke band heeft, lukt het met moeite om trainingen en wedstrijden in te plannen.

In 1984 was DSVP sparringpartner voor het Nederlands elftal. Vierde van links vooraan toenmalige trainer Berry Janse, tweede van rechts Rinus Michels

8 Haaglanden Voetbal magazine De eerste helft

Een ander zorgpunt is het parkeermanifestatieterrein. Dat is vaak overvol, en bij feestelijkheden zelfs bijna niet bereikbaar. Dat leidt regelmatig tot gevaarlijke situaties op de Sportlaan, de toegangsweg naar de sportvelden. De club is nu in overleg met de gemeente om het hoofdveld een kwart slag te draaien, waardoor

er méér ruimte op de parkeerplaats komt. Met de komst van dit (kunst) grasveld zouden twee vliegen in één klap gevangen kunnen worden: Meer speel- en trainingsruimte en uitbreiding van het aantal parkeerplaatsen. Het wachten is nu op de gemeente. Met in totaal ruim 800 spelende leden, verdeeld over 60 teams én een trimafdeling met 40 leden, is DSVP uit haar jasje gegroeid. Begonnen als klein dorpscluppie in 1948 is DSVP, dankzij de inzet van veel vrijwilligers, 65 jaar later uitgegroeid tot een gezonde megavereniging met een open oog voor normen en waarden. Dick Advocaat erelid DSVP In de tachtiger jaren kreeg DSVP landelijke bekendheid doordat Dick Advocaat trainer van de selectie werd. Hij voetbalde toen nog bij Sparta en later bij FC Utrecht. In die tijd vestigde DSVP een landelijk record door 67 competitiewedstrijden ongeslagen te blijven. Een record dat nog steeds stand houdt. Met, later, Berry Janse als trainer rukte DSVP, door drie kampioenschappen op rij, op naar de eerste klas. Destijds de hoogste afdeling in het zaterdagvoetbal. Spakenburg, Quick Boys, IJsselmeervogels, Heerjansdam, Roda Boys. Alle topploegen uit die tijd kwamen naar Pijnacker. Bovendien fungeerde DSVP tweemaal als sparringpartner voor het Nederlands elftal, dat toen onder leiding stond van Rinus Michels.

DSVP 1 werd in 1949 voor de eerste maal kampioen. Achterste rij: Cor de Roos, Ben Horsthuis, Kees Stalman, Dick Kaptein, Piet van Ruitenburg, Bert Sonneveld. Gebukt: Henk Middeldorp, Theo Lalleman, Aad Notenboom. Vooraan: Piet Vermeer, Izaäc Mieremet (reserve doelman), en Piet Bos.

Dick Advocaat ziet DSVP weer een scoren

De eerste helft Haaglanden Voetbal magazine 9

Shirley is genezen van kanker.

KiKa heeft als doel om de genezingskans in 2025 naar 95% te vergroten. Om dit te realiseren, is er nog veel kostbaar onderzoek noodzakelijk.

Uw steun is dus hard nodig! www.kika.nl - Giro 8118 De opbrengsten komen ten goede aan de centra voor kinderoncologie: Emma Kinderziekenhuis AMC Amsterdam | UMC Groningen Koningin Beatrix Kinderkliniek | Willem-Alexander Kinder- en | UMC St. 10 Haaglanden Voetbal magazine De eerste helft Nijmegen | Erasmus MC - Sophia Kinderziekenhuis Rotterdam | VU Medisch Centrum Amsterdam | Wilhelmina Kinderziekenhuis Utrecht Jeugdcentrum Leiden Radboud Kinderziekenhuis

Advertentie

We zijn er. Altijd. Univé is er Altijd voor haar leden. Bereikbaar en dichtbij. Zoals u dat prettig vindt. Met onze adviezen, producten en diensten. Voor meer grip op de onzekerheden van het leven.

Advieswinkels in Capelle a/d IJssel – Delft Roelofarendsveen - Gouda - Naaldwijk - Zoetermeer Tel.: (015) 274 24 24 E-mail: zuidholland@unive.nl www.unive.nl

Daar plukt ú de vruchten van! De eerste helft Haaglanden Voetbal magazine 11

VUC-trainer Mark Moen:

„Delft en VUC de best voetballende ploegen in de tweede klasse”

Na actief te zijn geweest als assistent trainer bij Toon Brakus, staat Mark Moen sinds dit seizoen als technisch verantwoordelijke voor de selectie van zondagtweedeklasser VUC. Een titel zit er voor de pinguïns dit seizoen niet in. Toch noemt Moen zijn ploeg als één van de best voetballende teams in die tweede klasse C. Hij wil de komende jaren iets bereiken met VUC. Tekst: Rob Blankenstein Foto’s: Fred Reuling

Mark Moen is nu bijna een seizoen werkzaam als hoofdtrainer van VUC en dat bevalt hem uitstekend. „Ik ben een aantal jaren trainer geweest van het tweede elftal en heb ook als assistent gewerkt (onder Toon Brakus – red.) en dan kijk je uit naar het moment om zelf een keer op eigen benen te staan. Als dat dan bij de club is waar je vroeger zelf zeven jaar in de jeugd hebt gespeeld en zes jaar gehonkbald hebt en ook nog heel veel mensen kent, dan is het voor mij een heerlijke stap en ook voor de club om een eigen jongen voor de groep te hebben. Dus een mooi moment om te beginnen, ondanks dat ze nu al jaren geen 12 Haaglanden Voetbal magazine De eerste helft

hoofdklasse meer spelen, maar toch nog wel op een redelijk niveau.” Moen kan als geen ander het verschil aangeven tussen het werken als verantwoordelijke voor het tweede team en de hoofdmacht. „Er is een wezenlijk verschil zeker qua beleving bij de spelers. Bij een tweede elftal ben je ook als trainer toch afhankelijk van de hoofdtrainer en van de spelers die je terug krijgt of niet. Je hebt te maken met een stukje mentaliteit of teleurstelling bij jongens die terugvallen en die je weer klaar moet stomen voor het eerste elftal. Dat zie je toch – moet ik eerlijk zeggen – de

laatste jaren steeds lastiger worden. Sowieso bij tweede elftallen in het algemeen wordt het steeds lastiger om dat in stand te houden, maar ook om jongens die teleurgesteld zijn toch nog aan het voetballen te houden, want als ze het niet redden, leveren ze hun tas in en dat wordt wel steeds erger, moet ik helaas constateren.” Hoe zou Mark Moen zichzelf typeren als trainer? Hij: „Als een rustige trainer, maar wel met een heel duidelijke visie, speelwijze en een trainer met duidelijke afspraken. Je zult mij ook niet zo snel horen schreeuwen tegen spelers. Vooraf

probeer ik alles goed af te kaderen en goede afspraken te maken, zodat iedereen weet waar hij aan toe is. Alleen mocht iemand buiten de boot vallen daarin en of niet mee willen in de afspraken, dan heb je als speler wel een groot probleem.” Mark Moen speelde zelf altijd bij de amateurs op topniveau. Nu werkt hij – als trainer – op een lager niveau. „Ook al zijn wij bij VUC een tweedeklasser, wij hebben wel spelers in de selectie zitten van hoofdklasseen eerste klasse niveau en daar ben ik ook blij. Die spelers denken ook echt na over het spelletje. Maar ik mis toch wel wat. Bij Tonegido, op het moment dat ik dertig werd, werd mij aangegeven, dat ik in plaats van drie keer in de week nog maar twee keer hoefde te trainen, ben ik in dat seizoen maar één keer niet drie keer op de training geweest. Als ik nu de keuze zou neerleggen rond oktober/ november, van we gaan van drie keer naar twee keer trainen omdat dat een beetje de regel is, dan is dat ook voor de meeste spelers het sein om gelijk twee keer te trainen en komt er niemand meer de derde keer. En als het even kan, dan willen ze van die twee keer nog wel eens een snottebelletje hebben. Dat mis ik wel eens, maar nogmaals, er is een kern die dat totaal niet heeft, die is er altijd en die leeft er ook echt voor, maar een bepaald gedeelte gaat er toch te gemakkelijk mee om in mijn optiek.”

Moen speelde zowel in de top op zaterdag (Scheveningen, Noordwijk) als op zondag (Tonegido). De trend is dat het zondagvoetbal steeds minder populair lijkt te worden. „Het is natuurlijk een verhaal dat al langer speelt”, erkent Moen, „een logische ontwikkeling wordt vaak geroepen, omdat de jeugd in deze regio gewend is om op zaterdag te voetballen en dat is dan de voetbaldag. Soms van oudsher vanuit het geloof, maar daar geloof ik niet in. Toch zie je dat het een trend is, dat het steeds meer gebeurt die overstap. Ik kijk er zelf niet op zo’n manier tegenaan.” Bij aanvang van het seizoen gaf Moen, als startend hoofdtrainer, aan dat VUC mee zou gaan doen op de titel. Dat zit er dit seizoen niet meer in. „Wij hebben zo’n acht duels voor het einde niet gebracht wat we moesten brengen. Vaak wel qua veldspel, maar

de resultaten zijn te wisselvallig geweest. Dan moet je in de laatste periode alles eruit halen wat er nog inzit en als je ergens voor wilt spelen dan moet je een beetje pit in je donder hebben zoals ik het noem. Probeer die derde periode in de wacht te slepen, dus nog een prijs binnen te halen.” Clubs met een sterke eindsprint, die een derde periodetitel binnen halen, zitten vaak in een flow en presteren ook vaak goed in de nacompetitie. „Dat klopt en dat is ook wat ik probeer over te dragen aan de groep en dat is ook wat je als ervaring als speler hebt meegenomen bij de clubs waar ik gevoetbald heb”, kijkt Moen terug. „Ook ik heb nacompetitie gespeeld, zowel voor promotie als voor behoud, maar zo kun je spelers wel duidelijk maken dat je ook een seizoen in stukjes kunt hakken en dan kun je wel aangeven dat het de laatste serie wedstrijden erop en erover kan betekenen.” Delft ziet Mark Moen als de grootste kanshebber voor de titel in 2C. „Omdat ze een aantal slimme volwassen jongens erbij hebben lopen. Delft en VUC vind ik de best voetballende ploegen. Een aantal clubs hangt er tegenaan en er zit een aantal matige ploegen tussen.” Moen is met VUC een bepaald traject ingegaan als hoofdtrainer voor een aantal seizoen. „VUC is mijn club en altijd gebleven, ondanks dat ik langere perioden ergens anders heb gevoetbald. Wij hebben nu een beleid uitgestippeld om in meerdere jaren iets te gaan bereiken en dat zal ik ook gewoon, totdat bepaalde doelstellingen zijn behaald, vol blijven houden. Dus mijn vleugels uitslaan bij een andere vereniging is wat mij betreft voorlopig niet aan de orde.” De eerste helft Haaglanden Voetbal magazine 13

Drie topklassers spreken zich uit Drie voetballers, drie carrières één overeenkomst. Ze spelen voor het tweede seizoen in de topklasse. Wesley Goeman (Scheveningen), Jessie van der Burg (Haaglandia) en Niels van Pelt (HBS) leggen hun ervaringen over voetballen op het allerhoogste amateurvoetbalniveau bloot. Tekst: Dave Grondel Foto’s: Bert Tielemans

Niels van Pelt komt het horecaetablissement De Halve Maan binnen gewandeld met een glimlach om zijn mondhoeken. „Schrijf je wel even op dat HBS als eerste aanwezig is, ”lacht hij. Vijf minuten later stappen ook Wesley Goeman en Jessie van der Burg binnen. De drie voetballers zijn begin twintig, bezig aan hun tweede seizoen in de topklasse en bij hun clubs praktisch niet meer weg te denken uit de basis. Een gesprek aan de hand van zes trefwoorden. De start Jessie van der Burg: „Toen ik vorig seizoen van VELO kwam hoopte ik er natuurlijk op om zo snel mogelijk in de basis te staan. Ik was niet naar Haaglandia gekomen om op de bank te gaan zitten. Ik had zeker genoeg vertrouwen in mijn eigen kwaliteiten maar realiseerde mij ook dat de overstap van de eerste klasse naar de topklasse niet zonder 14 Haaglanden Voetbal magazine De eerste helft

aanpassingsperiode zou kunnen verlopen. In de eerste maanden raakte ik geblesseerd, daardoor kreeg ik wat extra gewenningstijd. Maar toen ik weer fit raakte pakte ik het snel op. Sindsdien gaat het voor mijn gevoel wel lekker. Tactisch wordt er zeker meer van je gevraagd in vergelijking met wat ik bij VELO was gewend. Het verschil is overigens niet zo groot als dat ik van te voren had gedacht. In de zondag topklasse steken er vijf ploegen bovenuit. De overige ploegen zijn redelijk gelijkwaardig aan elkaar. Ik had eigenlijk wel verwacht dat het niveau hoger zou liggen. Wat dat betreft valt het wel tegen.” Wesley Goeman: „Na de overstap van DHC naar Scheveningen had ik mezelf ten doel gesteld om na een wedstrijd of zeven wel in de basis te komen staan. Ik wilde deze periode gebruiken om mij aan te passen aan het niveau. Uiteindelijk werden dat

tien wedstrijden. Maar toen was ik er wel klaar voor. Ik heb sindsdien nauwelijks meer een wedstrijd gemist. Ik had die tijd inderdaad nodig om mij aan te passen. Mijn handelingssnelheid moest omhoog. En tactisch moest ik kijken hoe ik mij het beste kon opstellen. Bij DHC stond ik laatste man. Ik ben naar Scheveningen gehaald of voor die positie of als middenvelder wat het uiteindelijk is geworden. Dat zorgde er voor dat ik mij moest aanpassen en even zoekende was. Maar toen ik er eenmaal in stond begon ik mij moeiteloos op te trekken aan het niveau. Dat gaat ook wel vanzelf. ”

‘De zaterdagtopklasse blijft het walhalla van het zaterdagvoetbal’ Niels van Pelt: „Toen ik naar HBS kwam had ik het seizoen daarvoor in de Verenigde Staten gespeeld. Qua basistechniek kon ik wel direct goed meekomen. Dat had ik overgehouden van mijn jaren in de jeugdopleiding van ADO Den Haag. Toen ik bij HBS kwam had ik het geluk dat Arthur van der Kaaij met een knieblessure kampte. Wat voor hem natuurlijk supervervelend was. De rechtsbackpositie was compleet nieuw voor mij. In het verleden was ik gewend altijd in

de as van het veld te spelen. Daar had ik nooit eerder gespeeld. Een rechtervleugelverdediger heeft veel minder invloed op het spel. Maar de aanpassing verliep vrij soepel. Ik had daarbij ook het geluk dat we in de beginfase van de competitie drie wedstrijden in de week moesten spelen tegen goede ploegen. Dat maakte dat ik zelf vertrouwd raakte op die positie. Al moet ik bekennen dat het spelen tegen een snelle technische linksbuiten nog altijd niet tot mijn favoriete bezigheden hoort. In mijn geval heeft mijn ervaring bij een betaald voetbalclub er zeker toe bijgedragen dat ik mij snel wist aan te passen aan de nieuwe omstandigheden.”

‘Complex Chabab is niet topklasse waardig’ Financiën Van Pelt: „In de topklasse speelt tactiek een grote rol. Je kunt je op dit niveau veel minder fouten veroorloven. De tegenstanders zijn veel meer volwassen. Al denk ik wel dat de zaterdag topklasse sterker is dan de zondag topklasse. Daar spelen veel meer ploegen die bij ons makkelijk bovenin mee zouden draaien. De financiële mogelijkheden bij clubs als Rijnsburgse Boys, Katwijk, de beide Spakenburg clubs en die in het oosten spelen zijn veel ruimer. Daar heerst ook veel meer binding met de eigen regio.

Goeman: „Spakenburg koopt ieder jaar een nieuw team bij elkaar. Die richten zich echt op de beste spelers die er in de topklasse op zaterdag en zondag voetballen. Dat is niet normaal meer. Bij ons gaat Joel Tillema er volgend seizoen heen. Met zo’n club kan Scheveningen eenvoudigweg niet concurreren. Scheveningen zou bijna nooit voor het kampioenschap kunnen spelen. Maar een positie bij de top vijf moet zeker wel mogelijk zijn met de mogelijkheden die de club heeft. De club heeft simpelweg niet het budget om een brede selectie van gelijkwaardige spelers bijeen te halen. Dat hebben de grote clubs in de topklasse wel en dat is het grote verschil.” Ambiance Van der Burg: „Ik zou graag in de zaterdagtopklasse willen voetballen. Dat blijft toch het walhalla van het amateurvoetbal. In mijn beleving staat

de zondagtopklasse in de schaduw van de zaterdag. Niet alleen als het gaat om de budgetten en de kwaliteiten van de spelers maar helemaal qua publieke belangstelling. De ambiance is toch heel anders. Het blijft vreselijk jammer dat er zo weinig mensen op de thuiswedstrijden van Haaglandia afkomen. In het tweede seizoen ben ik nu wel aan gewend maar vorig seizoen keek ik er echt vreemd van op. Ik kwam van VELO en daar was het iedere thuiswedstrijd stervensdruk. Dat is veel leuker voetballen. Er zijn een paar uitwedstrijden in het oosten van het land waar nog wel behoorlijk wat mensen op afkomen. Maar dat zijn er niet erg veel.”

‘De omschakeling van prof- naar amateur voetbal was een be hoorlijk gewennings proces’ Van Pelt: „Van het voetballen bij Chabab wordt je op voorhand al niet vrolijk. Vorig seizoen speelden wij tegen hen en toen speelden zij op een complex dat er uitzag als een weiland met twee containers. Van enige ambiance was geen enkele sprake. Als er een bal over de omheining vloog dan duurde het minuten voor die weer terug was. Dit seizoen delen ze het complex met Blauw Wit maar het ziet er nog steeds niet uit. Ik speel aan de zijkant en dan hoor je de reacties van de mensen veel luider. Ik weet niet hoe het komt maar vaak vinden de mensen mij niet zo aardig. Dat roept nog wel eens reacties op. (lachend) Ik heb geen idee hoe dat komt. Ik vind het wel motiverend wanneer er lekker veel mensen aanwezig zijn. Bij HBS hebben wij in ieder geval geen klagen over publieke belangstelling.” De eerste helft Haaglanden Voetbal magazine 15

Ontwikkeling Goeman: „Ik ben bij Scheveningen zeker beter geworden. Zowel technisch als tactisch. Wij als jongere spelers leren elke training en wedstrijd weer van de ervaren spelers. Wanneer iemand als John Nieuwenburg iets zegt dan moet je dat oppakken en er mee aan de gang gaan.”

Van der Burg: „Vorig seizoen keek ik nog weleens op van de grote verschillen. Bij de ene club is alles tiptop geregeld terwijl andere clubs totaal niet de uistraling van een topklasser hebben. De Treffers heeft bijvoorbeeld een prachtcomplex. Daar lopen mensen met clubsjaals om de nek die echt heel fanatiek kunnen zijn. Prachtig vind ik dat. Ik denk dat Wesley dat veel meer meemaakt dan Niels en ik.”

‘De rommelige eerste seizoenshelft was best frustrerend’

competitie en een keer voor de beker tegen hun gespeeld. Beide wedstrijden hadden we niets te vertellen. Zij zijn zeker een titelkandidaat.” Van Pelt: „Leonidas heeft dat dus totaal niet. Dat vind ik dit seizoen een van de betere tegenstanders in de zondagtopklasse. Ze hebben twee geweldige buitenspelers en een nummer tien op het middenveld lopen die uitstekend kan opbouwen en spel verplaatsen.”

Van Pelt: „Ik vind het ook logisch om iets aan te nemen van oudere spelers, zo ben ik ook opgevoed. Wanneer je nieuw binnenstapt bij een eerste elftal moet je niet direct een grote mond opzetten. Dat accepteren de oudere jongens ook niet. Bij HBS heerst ook echt de sfeer van het met elkaar moeten doen. Dat is anders dan in de ADO opleiding. Daar was iedereen puur voor zichzelf bezig. De omschakeling van prof- naar amateurvoetbal was een behoorlijk gewenningsproces. Ik was gewend, zeker tijdens mijn Amerikaanse periode, om zeven tot acht maal in de week te trainen de week en dat ging nu opeens naar twee maal. Daarnaast heb ik echt moeten leren omgaan met verliezen. Ik kan mij nog herinneren dat we van WKE hadden verloren en ik doodziek was. Tjeerd Westdijk kwam toen naast me staan en die zei toen, „Niels je speelt

Goeman: „Spakenburg en IJsselmeervogels hebben een fanatiek publiek. Bij Katwijk staan de fanatiekelingen achter het doel, dat levert nog wel eens reacties op. Bij de clubs in het oosten van het land gaat het er veel gemoedelijker aan toe. Bij Scheveningen komen er ook steeds meer initiatieven los vanuit de supportersvereniging. Zo gaat er iedere uitwedstrijd een bus vol fans mee. Wat ik wel jammer blijf vinden is dat de publieke belangstelling niet zo groot is tijdens onze thuiswedstrijden. Zelfs toen we aan het begin van het seizoen bovenaan stonden bleef de belangstelling vanuit de regio achter.” Tegenstanders Goeman: „Clubs uit de Rotterdamse regio zoals Capelle en Barendrecht zakken vaak in en loeren dan op de counter. Daar speel ik zelf minder graag tegen. Kozakken Boys heeft op mij tot dusverre de meeste indruk gemaakt. Wij hebben een keer in de

16 Haaglanden Voetbal magazine De eerste helft

Van der Burg: „Wij speelden vlak voor de winterstop tegen Leonidas en toen vond ik ze tegenvallen. Wij verloren die wedstrijd erg ongelukkig maar waren wel beter. Nu moet ik er wel bij zeggen dat die nummer tien waar Niels het over had tegen ons geblesseerd uitviel.”

nu bij HBS. Ik ga nu een biertje halen en daarmee is het klaar. Ik begrijp nu dat veel jongens om mij heen anders met hun sport omgaan.” Van der Burg: „Ik kwam bij Haaglandia een seizoen nadat de ploeg tweede was geworden. Dat schepte natuurlijk verwachtingen maar die zijn er helaas

niet uitgekomen. De prestaties zijn er flink op achteruit gegaan. Dat is balen maar meer dan mijn best kan ik ook niet blijven doen. Ik moet zorgen dat ik zelf goed blijf spelen. In het eerste seizoen was ik voornamelijk bezig om zo snel mogelijk in de basis te staan. Toen was ik nog niet in staat om de rest van de spelers aan te coachen. Dit seizoen verwacht de trainer wel dat ik daartoe meer het initiatief neem. Zeker de eerste competitiehelft verliep het binnen en buiten het veld allemaal erg moeizaam. Zo was de selectie pas laat op de gewenste sterkte en ondanks dat we best aardig speelden verloren we toch veel. Dat was best frustrerend. We hebben inmiddels wel wat versterking gekregen in de aanval en daarmee hoop ik dat we ons kunnen handhaven.”

‘Ik zal zeker niet zo snel kiezen voor een club uit de onderste regionen van de eer ste divisie’ Ambities Van der Burg: „Het betaald voetbal speelt in mijn achterhoofd zeker nog mee. Of dit nu reëel is of niet. Ik zal graag in de zaterdagtopklasse willen voetballen. Dat is een mooiere competitie dan op zondag. Vorig seizoen heb ik een keer gesproken met Scheveningen maar hield ik om privéredenen zelf de boot af. Mocht er zich opnieuw een club uit de zaterdagtopklasse komen melden dan sta ik er nu in ieder geval veel meer open voor.” Goeman: „Ik sta er zeker voor open om in de toekomst naar een club te gaan die structureel in de top van de topklasse speelt. Ambities houden je scherp. Ik zal zeker niet zo snel kiezen voor een club uit de onderste regionen van de eerste divisie. Daar geef ik mijn maatschappelijke carrière niet voor op.” Van Pelt: „Ik heb altijd het hoogste nagestreefd maar voor mij ligt het nu iets anders. Ik heb onlangs mijn master behaald op de Erasmus Universiteit en dat maakt dat er zich maatschappelijk vele mogelijkheden voor doen. In combinatie met HBS is dat ideaal. Ik blijf weliswaar ambitieus maar het moet wel erg vreemd lopen wil ik de club verlaten.” De eerste helft Haaglanden Voetbal magazine 17

Ruim 35 jaar ervaring in schoonmaakonderhoud

Bedrijfsbeveiliging · Winkel- en Objectbeveiliging · Alarmopvolging Mobiele Surveillance · Portiers- en Receptiediensten · Branden Sluitronden

Uw specialist voor bedrijfskleding en meer

Schoonmaakmaterialen, -machines en facilitaire benodigdheden

Uw partner in Total Facility. www.mastergroup.nl

Master Cleaners + Master Security Schakelstraat 10 · 1014 AW Amsterdam · T (020) 684 88 01 Demco Schakelstraat 10 · 1014 AW Amsterdam · T (020) 614 32 93 · www.demcobedrijfskleding.nl Dem Schakelstraat 14 · 1014 AW Amsterdam · T (020) 486 06 10 · www.demcocleaningproducts.nl Haaglanden Voetbal magazine De eerste helft

Advertentie

Touringcar bestellen? BOVO TOURS bellen!

BOVO TOURS beschikt over een zeer moderne vloot van goed onderhouden touringcars.Voor elke vervoerswens heeft BOVO TOURS de juiste touringcar in huis. Hierdoor kunnen wij u altijd de scherpste prijs aanbieden. De chauffeurs van BOVO TOURS brengen u snel, veilig en comfor tabel naar de leukste plaatsen in binnen- en buitenland. Ons vervoersgebied strekt zicht uit over geheel Europa. In feite is er nauwelijks een plaats te bedenken waar nog nooit een touringcar van ons is geweest!

De eerste helft Haaglanden Voetbal magazine 19

20 Haaglanden Voetbal magazine De eerste helft

Johan de Vries en Pierre Schultz:

“Bij Forum Sport heeft de jeugd dus echt de toekomst” Forum Sport bestond vorig jaar 15 jaar. De fusie tussen Devjo en SV Voorburg heeft de club geen windeieren gelegd. Integendeel, de Voorburgse voetbalvereniging bloeit, bijna 1300 leden rijk, als nooit tevoren. Manager technische zaken Johan de Vries en hoofd jeugdopleidingen Pierre Schultz, die zijn contract met een seizoen heeft verlengd, zijn trots. Tekst: Nico Mos Foto’s: Samir Beeldsnijder

„Het is misschien een cliché dat de jeugd de toekomst heeft, maar die vlieger gaat dus echt op bij Forum Sport”, bijt Johan de Vries de spits af. De oud-doelman vervolgt: “Na de verhuizing in 2005 van TONEGIDO naar sportpark ’t Loo groeide het aantal jeugdleden enorm. Sindsdien kwam er ook een duidelijke structuur in het jeugdbeleid. Gaandeweg de jaren hebben we dit meer geperfectioneerd”, legt Pierre Schulz uit. Het hoofd opleidingen vervolgt: „Bij Forum Sport werken we per leeftijdsgroep met jeugdcoördinatoren. Die rol wordt wel eens onderschat, maar een coördinator neemt een hoofd jeugdopleiding veel werk uit handen.

“Spelen in de 1e klas spreekt aan” Hij bekommert zich om de randzaken en heeft gesprekken met ouders, terwijl mijn taak meer op het technische en tactische vlak ligt. Veel clubs werken in de jeugd volgens een piramidevorm zoals één A 1, twee B teams enzovoorts. Maar bij Forum Sport hebben we een A5, een B6, een C6, een D7 en een E12”, legt De Vries uit. „Ieder jaar sluizen we wel twee of drie elftallen richting de senioren. Zowel prestatief als recreatief wordt het bij Forum Sport zodoende aantrekkelijker om te komen voetballen”. Schultz: „Op elk jeugdteam staat een gediplomeerde trainer, dat gaat zich op den duur uitbetalen. Bijvoorbeeld in de

uitwedstrijd tegen koploper FC Rijnvogels stonden er zes spelers van 23 jaar en jonger in het veld. Forum Sport betaalt spelers niet waardoor er extra aandacht kan worden gegeven aan de jeugdopleiding.” Bestaan er dan helemaal geen wensen betreffende de jeugd? Schultz: ,Jazeker, wij zouden graag zien dat de A jeugd naar de 3e divisie promoveert en dat de D jeugd vanuit de hoofdklasse naar de 4e divisie promoveert.” De aantrekkingskracht van het spelen in de eerste klasse spreekt aan. De Vries en Schultz zien tot hun genoegen dat de thuiswedstrijden van het eerste elftal steeds beter worden bezocht. „Dat is de kracht van het voetballen in de eerste klasse”, meent De Vries. „Er wordt aantrekkelijker voetbal gespeeld en de tegenstanders zijn van een hoger niveau. Daarbij spreekt het elftal de supporters ook aan, doordat er veel ‘eigen’ jeugd in speelt.” Schultz: „Veel selectiespelers trainen een jeugdteam, die op hun beurt dan ‘s middags naar het eerste team komen kijken. En die jonge gasten zoals Scott Drabbe, Nychel l’Ami en Jeroen Beule blijven tweemaal drie kwartier gaan. Ook omdat dit is ingegeven door trainer André Lourens. Hij is een type trainer die van eigen kracht uitgaat en zeer zeker thuis altijd het spel wil maken.”

Het is opvallend dat jullie thuis weinig punten verspelen. De Vries: „Dat klopt, toevallig heb ik mij daar eens in verdiept en wat bleek? In het jaar 2012 zijn wij thuis ongeslagen gebleven en in het jaar 2013 hebben wij thuis eenmaal verloren. Die gegevens spreken toch voor zich zou ik zo denken.” (glimlacht) Jullie zijn rijk bedeeld met drie kunstgrasvelden, twee gewone grasvelden en drie pupillenveldjes, toch? Schultz: „Toch zouden wij graag zien dat het veld achter de kantine ook kunstgras gaat worden. De verlichting staat er al. Op de woensdag en de donderdag, de clubdagen, moeten door ruimtegebrek, kinderen dikwijls worden teleurgesteld. Toch denken wij niet aan een ledenstop. Forum Sport is een redelijk stabiele club, die nog niet uit haar jasje groeit.” De Vries: „Verhoudingsgewijs gaan er niet veel spelers weg en komen er ook niet zoveel spelers bij, al geef ik toe dat dit een momentopname is.” Zijn jullie verder tevreden over het complex? De Vries: „De ligging van ons complex is top. Sportpark ’t Loo ligt behoorlijk centraal zeker wanneer ik dat vergelijk met SEV, RKAVV en Wilhelmus. In deze tijd van economische crisis hoeven we niet bij de gemeente aan te kloppen, maar een facelift van de kantine (die stamt uit de jaren zestig, red.) is geen overbodige luxe. De staantribune hebben we wel overgeheveld naar de zonzijde waardoor het veld in een U-vorm wordt omgeven door supporters.” De eerste helft Haaglanden Voetbal magazine 21

Een kijkje in de keuken bij REMO en TAC’90 De voetbalkantine is van oudsher de ideale plek om een patatje met mayo, een broodje kroket of een broodje bal te scoren. Dat het ook anders kan bewijzen de multiculturele verenigingen elk weekend weer. De redactie van het Haaglanden Voetbal Magazine bezocht de kantines van REMO en TAC’90 en bekeek wat er bij deze verenigingen geserveerd wordt. Tekst: Roland van der Linden Foto’s: Aad van der Knaap

REMO Bij het gastvrije REMO vormt de keuken letterlijk en figuurlijk het hart van het clubgebouw. De open keuken bevindt zich midden in de kantine en je kan dus goed meekijken hoe je broodje of maaltijd bereid wordt. Dit heeft volgens voorzitter Humphrey Alladin als voordeel dat de keuken altijd keurig opgeruimd moet zijn. Het Surinaams-hindoestaanse REMO is een vereniging waar vele culturen samenkomen. In de keuken die geleid wordt door vrijwilligers Jules en Kishore staat dan ook geen varkensof rundvlees op het menu. Al het eten is halal.

Bij SC REMO is al het eten Halal

Hygiëne Beide verenigingen moeten ook voldoen aan de hygiëne-code (HACCP) en krijgen dan ook steekproefsgewijs controle van de Voedsel- en Warenautoriteit. Bij ons bezoek was er weinig op de reinheid in de keukens aan te merken.

22 Haaglanden Voetbal magazine De eerste helft

Wat er geserveerd wordt is afhankelijk van het wedstrijdprogramma. Op het menu staan in ieder geval het bij de ‘Hollandse jongens’ immens populaire broodje kip-kerrie. Daarnaast smulden wij ook van de gefrituurde cassave met bakkeljauw (gezouten en gedroogde kabeljauw). Als REMO 1 thuis speelt staan er ook gerechten als bami, nasi, roti of soto op de kaart. Op een drukke dag vliegen er gemiddeld zo’n 250 broodjes kipkerrie en bakkeljauw (met of zonder peper) over de toonbank. TAC90 Ook bij TAC’90 werden we allerhartelijkst ontvangen in het recent geopende clubgebouw. Ondanks

de drukte nam Ronald Rambaruthsing uitgebreid de tijd om ons te woord te staan terwijl de bestellingen ons om de oren vlogen. Ook hier is het broodje kip-kerrie duidelijk favoriet. Vrijwilliger Ronald, die van beroep kok is, staat over het algemeen al om half negen in de ochtend in de keuken om alles vers voor te bereiden. Ook bij deze Surinaams-hindoestaanse vereniging kan je geen rund- en varkensvlees bestellen, maar naast de nasi geserveerd met ei, kip en sla kan je wel terecht voor exotische gerechten zoals maagjes en hartjes en eend gestoofd in kerrie. Omdat wij in het eerste weekend na de winterstop op bezoek kwamen waren deze gerechten helaas nog niet te proeven. Een goede reden om nog eens terug te komen.

Advertenties

Schilders Delft

Behangers Delft

Valkenlaan 28 • 2623 HP DELFT T: 015-2620470 • F: 015-2627893 • M: 06-51294691 E: cees@vanhoevendelft.nl • W: www.vanhoevendelft.nl

Gedurende meer dan 30 jaar hebben wij ons gespecialiseerd in totale interieurverzorging voor onze klanten. Daarom kunnen wij voor u de verschillende werkzaamheden in en rond uw huis verzorgen Wij kunnen de volgende werkzaamheden voor u verzorgen:  Verwijderen van oude vloerbedekking en behang  Binnen en buiten schilderwerk  Witten van plafonds en wanden  Behangen  Leveren en leggen van vloerbedekking  Op maat maken en ophangen van gordijnen  Schoonmaken

Wij regelen alles voor U. Wij houden alles in één hand en verzorgen de totale begeleiding en coördinatie

U HEEFT WERK OP HOOGTE? Wij hebben het materieel…

Ook levering aan particulieren HOOGWERKERS – ROLSTEIGERS – LADDERLIFTEN – VERHUISLIFTEN – HEFTRUCKS – VERREIKERS HWS Verhuur BV

De Hooge Krocht 106

2201 EZ

Noordwijk

tel: 071 – 5 320 123

mail: info@hws.nl

De eerste helft Haaglanden Voetbal magazine 23

Bas Steffens:

Het volgend seizoen gaat RKAVV-trainer Bas Steffens zijn negende seizoen in bij de Leidschendamse club. Begonnen bij de A-jeugd, waarmee hij kampioen werd, vervolgens twee keer met het tweede team kampioen geworden en in in het seizoen 2010-2011 met RKAVV 1 de titel binnen gehaald en gepromoveerd naar de hoofdklasse. Een cv die er niet om liegt en omdat het nu twee seizoenen wat minder loopt, zocht Haaglanden Voetbal Bas Steffens op om naar de oorzaak te vissen.

„Je kunt wel stellen dat ik inmiddels een RKAVV-er ben geworden”

Tekst: Nico Mos Foto’s: Peter Looijen

„Kijk, RKAVV is een warme sociale familieclub, waar het zeer goed werken is, omdat ook de randvoorwaarden prima zijn ingevuld”, steekt Bas Steffens van wal. „Ik ben hier begonnen als hoofdtrainer van de A-jeugd en daar zag ik al veel mogelijkheden om op topniveau te kunnen presteren”. Steffens promoveerde met die A-jeugd naar de landelijke 4e divisie. „Het is wel leuk spelers als bijvoorbeeld Richard van Brecht en Nicky Piekhaar nu in de selectie van RKAVV te zien voetballen”. Daarna werd Bas Steffens tweemaal kampioen met het tweede elftal om, na twee seizoenen GDA, terug te keren op de Kastelenring, maar dan als trainer van de hoofdmacht van RKAVV. Hoofdtrainer „In de jeugd had ik al gezien dat RKAVV een club is van ‘doe maar gewoon’, maar ook een club met veel potentie om daar te kunnen slagen. Voor mij was daarom RKAVV de uitdaging om daar als hoofdtrainer aan de slag te gaan in het seizoen 24 Haaglanden Voetbal magazine De eerste helft

2009-2010”, vervolgt Steffens. „De samenwerking tussen de verschillende onderdelen als technische en medische staf, organisatie en bestuur sluiten nauw op elkaar aan. Dat aspect bevalt mij wel, dan kun je je werk zo optimaal doen”. In zijn eerste jaar als hoofdtrainer eindigt Seffens met RKAVV als achtste, maar in het tweede seizoen is de promotie naar de hoofdklasse een feit. „In dat jaar klopte nagenoeg alles”, herinnert Steffens zich. Jongere spelers uit de A1 (zoals neef Robin Steffens - red.) debuteerden onder Steffens. „De wedstrijd uit tegen Wilhelmus moest nog wel even gewonnen worden, maar dat werd een dubbeltje op zijn kant. Daar was destijds sprake van een echte derby. Wilhelmus nam brutaal een 2-0 voorsprong. Nooit zal ik de knal van Michael Drosten in de bovenhoek vergeten (3-2). Hij schoot ons in blessuretijd naar de hoofdklasse, terwijl er bij – naaste concurrent - SJC al feest werd gevierd. Die hadden de blessuretijd even niet

meegerekend haha. Dat was wel een happening,want nagenoeg alle RKAVV supporters gingen op de fiets naar sportpark Westvliet om RKAVV aan te moedigen”. In het debuutjaar in de hoofdklasse eindigt RKAVV keurig op een vijfde plaats. Nu speelt Steffens met zijn ploeg voor het derde seizoen in de hoofdklasse. De club kreeg het in het tweede seizoen moeilijk en ook nu verkeert de club in de bibberzone. Steffens: „In het tweede jaar op hoofdklasseniveau kreeg ik te maken met (vervelende) blessures. Ik houd niet van een spelersgroep van twintig man, want dan moet ik iedere week weer (te) veel spelers teleurstellen, vandaar mijn voorkeur voor een man of veertien met daarnaast aankomende A-junioren. Twee jaar geleden kregen twee van mijn spelers een kruisbandblessure en ging er eentje midden in het seizoen op wereldreis. Ik was dus in één keer behoorlijk gehandicapt.” Doordat derde elftalspelers Jan Willem van der Lubbe en Erik Fluitman bij het eerste

team werden gehaald, kon RKAVV zich vorig seizoen veilig spelen en op de tiende plaats eindigen. Vervolgens krijgt RKAVV dan de gewenste spits – Rowendy Schoop - maar loopt het toch niet echt naar wens. Sterker RKAVV moet vol aan de bak om zich te handhaven. „Klopt, Rowendy begon sterk, maar wordt ook niet altijd goed gevoed vanaf de zijkanten”, neem Steffens zijn aanvaller in bescherming. „Verklaarbaar, omdat de snelle man op de vleugels, Frank Raaijmakers, op het laatst de club verliet. Daarbij is (wederom) eerste doelman Kevin Jansen lang geblesseerd geweest en viel Michael Drosten wegens een blessure langdurig weg. Uiteindelijk een soortgelijk verhaal als het seizoen ervoor en dat zie je terug op de ranglijst. We lopen vanaf de eerste speeldag al achter de feiten aan”. Doorselecteren De vraag is hoe Bas Steffens er volgend seizoen weer een winnend elftal van kan maken, nog even los

op welk niveau dat gaat gebeuren, hoofd- of eerste klasse. „Ik zal moeten doorselecteren. Als je, zoals sommige spelers, al een aantal seizoenen bij elkaar bent, ontbreekt de echte wil en ambitie. Fris bloed heeft dit team zeer zeker nodig. Mooi is dan ook – met name voor de club – dat er zes A-junioren doorstromen, van wie er twee of drie de potentie hebben RKAVV 1 te halen. Zij hebben ook aangegeven te blijven bij RKAVV. Als zij conditioneel goed aan de start verschijnen, kan dat alleen maar positief uitpakken”. Kortom, voor de RKAVV-trainer genoeg uitdagingen om de kar ook volgend seizoen weer te trekken op de Kastelenring. „Ik ben geen type die bij de pakken neer gaat zitten als het even minder loopt. Het zit nu even tegen, dat komt ook bij de beste clubs voor, zie kampioen Katwijk, dat nu ook slecht draait in Topklasse. Ik hoop volgend jaar, met een vernieuwd team, dat RKAVV weer van zich doet spreken en weer met veel elan te werk zal gaan. Mocht dat – onverhoopt - in

de eerste klas zijn, dan gaan wij er met frisse moed alles aan doen om zo spoedig mogelijk terug te keren in de hoofdklasse”, sluit Bas Steffens strijdvaardig af.

De eerste helft Haaglanden Voetbal magazine 25

Local Heroes

KSD-Marine springlevend en gezond na fusie ‘Ons doel is om een stabiele club te worden’

Halverwege het eerste jaar na de fusie tussen de v.v. KSD en de v.v. Marine spelend in ‘de Kuil’ vlakbij de Waalsdorpervlakte is voorzitter Leo Hauser erg trots op de stappen die de vereniging heeft gezet. De soepel verlopen samenvoeging van de twee verenigingen, de realisatie van een nieuwe lichtinstallatie, het plaatsen van nieuwe dug-outs en het vastleggen van een nieuwe hoofdsponsor geven aan dat het bestuur en de vele vrijwilligers hard hebben gewerkt aan de professionalisering van de club. Tekst: Pieter Donath Foto’s: Bert Tielemans

Ook op sportief gebied wil de vereniging omhoog. Voorlopig draait het eerste elftal mee in de top van de vierde klasse zaterdag. De ‘strijders’ van trainer Fred van de Luijtgaarden presteren dus naar behoren met de kans om dit seizoen al te promoveren. Voor de nieuwe fusieclub zou dit een spectaculair resultaat zijn. Beide bloedgroepen speelden nooit eerder op derde klasse KNVB niveau. De v.v. KSD (Koninklijke Stal Departement) werd in 1931 opgericht door mannen die voornamelijk in de paardenstallen van het Koninklijk Huis werkzaam waren. De v.v. Marine werd in 1946 opgericht als MVM zijnde de personeelsvereniging van het Ministerie van Marine (nu Defensie). Vanaf 1962 delen de clubs het terrein dat nog steeds eigendom van Defensie is. Alleen de kazerne die achter één van de doelen lag, is afgebroken.

26 Haaglanden Voetbal magazine De eerste helft

‘Ons doel is om een stabiele club te worden met een goed presterende selectie’ Maximaal gepresteerd Terugblikkend memoreert de laatste voorzitter van de v.v. Marine, Ron Koene: „Wij hebben sportief gezien maximaal gepresteerd door ooit twee seizoenen in de hoofdklasse HVB te spelen en bijzonder is dat Rob Baan (o.a. oud-trainer van ADO, Sparta, FC Twente, Roda JC en interim bondscoach van het Nederlands elftal) van 1968-1970 trainer was.” De laatste voorzitter van de v.v. KSD was Leo Hauser: „KSD heeft in het verleden Joop Jochems als trainer gehad. In de jaren 1990 tot en met 1994 trainde ik zelf nog onder leiding van de voormalig profvoetballer”. Joop Jochems De nu 71-jarige Jochems begon met voetballen bij Velox in Utrecht en na acht jaren ADO (trainer Ernst Happel) moest hij vanwege een knieblessure op 32-jarige leeftijd stoppen als

speler van DWS Amsterdam. Maar als amateur ‘versleet’ hij nog enkele clubs in de Haagse regio. Hij speelde bij RVC met o.a. Carol Schuurman en Gerrie Hup en stopte bij NLS Bremah toen hij 37 jaar was. Ook dit seizoen is hij nog regelmatig ‘op de club’. Jochems: „Nadat ik gestopt was als speler combineerde ik mijn baan bij het Europees Octrooibureau in Rijswijk met het trainen van clubs als Archipel, Kranenburg, Maasstraat, De Postduiven en de jeugd van Olympia in Gouda met onder meer Ed de Goey en Harry van der Laan”. In de vier jaar dat hij trainer was van KSD speelde hij vaak mee in de partijtjes op de training, herinnert Leo Hauser zich. „Als hij achter stond bleef hij net zo lang doorgaan tot het gelijk was en daarna stopte hij met de ‘winnende goal’ in zijn voordeel. Joop was iemand die altijd wilde winnen.”

niet ons streven, want daarvoor ligt ons complex te ver van de wijken waar jeugd woont. Logistiek dus niet haalbaar”.

‘Joop Jochems was iemand die altijd wilde winnen’ Stabiliteit Financieel is de stabiliteit er al door de komst van enkele sponsoren. Recent werden de handtekeningen gezet onder een tweejarige sponsorovereenkomst met Cera Capelli. Eerder was Sylvio Mansveld al als sponsor binnengehaald. De oud-speler van o.a. ADO, Excelsior en Wilhelmus is naast leverancier (Print4ever) van het nieuwe clubtenue ook leider van het veteranenteam. Volgens zowel Leo Hauser als Ron Koene is de fusie nu al, na ruim zes maanden, geslaagd te noemen. De voormalige kantine van de v.v. Marine wordt verbouwd tot een grote kleedkamer en de omzet in de voormalige kleine, maar gezellige kantine van KSD stijgt. „Als de resultaten van het eerste elftal ook goed blijven, dan sluiten wij straks het eerste seizoen als v.v. KSD-Marine goed af en zien een mooie toekomst voor onze fusieclub”, aldus de voorzitter en vicevoorzitter. Markante leden De v.v. Marine had in Siem Muller één van de markantste leden. Naast het feit dat hij tot circa zes jaar geleden ruim 45 jaar secretaris was, keepte hij een paar jaar geleden als 70-jarige nog steeds zijn wedstrijdjes. Pas toen hij een pols brak stopte hij met voetballen. KSD-er en “Ere-bestuurslid” van de fusieclub, Jan Schoneveld (65),

‘Rob Baan is nog twee jaar trainer van Marine geweest’ is het enig overgebleven actieve lid dat nog gewerkt heeft (als beveiliger) in de stallen van het Koninklijk Huis. Voorzitter Hauser: „Wij hebben nu zes seniorenteams en twee velden. Ons doel is om een stabiele club te worden met een goed presterende selectie. Wij hopen in de toekomst enkele damesteams te kunnen begroeten en mogelijk een A-jeugdteam. Een jeugdafdeling is

De eerste helft Haaglanden Voetbal magazine 27

28 Haaglanden Voetbal magazine De eerste helft

De eerste helft Haaglanden Voetbal magazine 29

15 vragen aan: Marko van der Knaap (Westlandia)

‘Ik heb mijzelf nooit op een voetstuk geplaatst’ Marko van der Knaap, 35 inmiddels, maar nog altijd een belangrijke pion in het elftal van zondaghoofdklasser Westlandia. Maakte ook vele jaren deel uit van het Westlandse elftal. Haaglanden Voetbal Magazine legde hem vijftien vragen voor. Tekst: Rob Blankenstein Foto’s: Frans de Best

voor je plezier. Ik heb mijzelf nooit op een voetstuk geplaatst, als boegbeeld zeg maar. Ik speel nu weer voor het tiende seizoen bij Westlandia, dan ben je een ‘oudje’ en dan hoort het er een beetje bij, denk ik.” Hoe zou jij jezelf willen typeren als voetballer? „Vooral nu moet ik het van inzicht hebben en het team neerzetten. Van laatste man ben ik naar het middenveld gegaan en ik ben ook niet echt een technicus, maar door het fysieke en het lichaam dat ik heb, kan ik altijd veel duels winnen en in balbezit blijven.”

Marko, al jaren spelend voor Westlandia, maar je begon ooit als klein jochie ergens anders in het Westland. „Klopt, ik ben bij Quintus begonnen. Daar heb ik vier jaar gespeeld, daarna ben ik gescout door SVV wat toen nog een BVO was. Daar heb ik zes jaar gespeeld, maar SVV ging failliet en toen ben ik naar Westlandia gegaan, waar ik twee jaar in de jeugd heb gespeeld en vervolgens door naar de selectie. Toen ben ik gescout door ADO en FC Utrecht, waar ik twee jaar heb gespeeld en vervolgens nog drie seizoenen bij Omniworld (voorloper van Almere City). En uiteindelijk teruggekeerd naar Westlandia.” Jij wordt gezien als het boegbeeld van Westlandia. Hoe zie jij dat zelf? „Ik ben er zelf nooit mee bezig geweest en je wilt gewoon voetballen 30 Haaglanden Voetbal magazine De eerste helft

Is er de laatste tien jaar veel veranderd, kijkend naar het voetbal in het Westland? „Zeker binnen Westlandia en dan met name bij de jeugd, want de jeugd verandert. Toen ik uit de jeugd kwam, werd er waarschijnlijk hetzelfde gezegd. Op het moment dat ik bij de senioren kwam, waren het vrijwel allemaal spelers, die al van jongs af aan bij de club speelden. Misschien één of twee die van buitenaf kwamen. Nu zie je toch wel dat er ook spelers van buitenaf gescout worden bij de jeugd en dat geldt ook bij ons voor het eerste elftal.” Heb jij in algemene zin het voetbal zien veranderen? „Natuurlijk het spel verandert, het is sneller en dat heeft ook te maken met het kunstgras. Het is niet meer het bikkelvoetbal en er wordt nu wel echt geprobeerd goed en mooi voetbal te spelen.”

Hoe zou jij de voetbal vereniging Westlandia willen omschrijven? „Als een mooie volksvereniging. Als je op zondag langs de kant kijkt, dan staan er toch nog steeds duizend supporters die ook voor de gezelligheid komen, want dat is Westlandia ook. Gekscherend zeggen we wel eens, dat ze meer met de rug naar het veld staan, omdat ze gezellig met elkaar aan het praten zijn dan dat ze naar het voetbal kijken. Maar het overgrote deel kijkt wel degelijk. Daarnaast zijn er elke ochtend altijd veel vrijwilligers, die een kaartje leggen en dat soort dingen. Dus het leeft altijd wel bij de club en dat is mooi om te zien.” Wat zijn voor jou tot nu toe de hoogtepunten bij de club? „Het kampioenschap in de A1. En in de senioren werd ik ook voor de eerste keer kampioen en toen ik weer terugkwam na te zijn weggeweest, natuurlijk het kampioenschap in de Hoofdklasse in 2010.”

Wordt de invloed van trainers overdreven? „Ik weet niet of het overdreven wordt, maar ik heb af en toe wel het gevoel dat als een hoofdtrainer komt, hij zijn eigen ding wil doen en als er weer een ander komt, dan kan het wel eens voorkomen dat hij de hele boel weer omgooit, als je het als club niet goed bewaakt. Dan merk je dat een invloed van een trainer toch wel groot kan zijn.”

‘Westlandia is een mooie volksvereniging‘ Aan welke trainer bewaar jij de beste herinneringen? „Toch wel aan Wilfred van Leeuwen. Wij waren gedegradeerd en toen kwam hij en werden wij gelijk weer kampioen. Daarna kampioen in de Hoofdklasse en het is ook de trainer die ik het langste (vier jaar) meegemaakt heb. Wij hadden toen ook een echt vriendenteam en dat was ook wel de basis van het kampioenschap destijds.”

Trainingskampen in de winterstop horen er helemaal bij en dan nog liefst in het zuiden van Europa. Noodzakelijk, overdreven of... hoe kijk jij daar tegenaan? „Ik vind het noodzakelijk omdat je merkt dat als je een week op pad bent, je toch een betere band met elkaar krijgt. Je praat meer met elkaar over voetbal en je maakt daardoor een extra stapje. Als je niet zou gaan, dan mis je dat soort extra zaken.”

Jij hebt al meer trainingskampen mee gemaakt, levert het in spor tief opzicht ook nog wat op? „Ik denk uiteindelijk dat je als team beter gaat presteren. Alleen het gevaar is natuurlijk altijd dat als je de eerste wedstrijd na de winterstop verliest, dan zullen er mensen zeggen ‘moest dat nou zo nodig op trainingskamp gaan?’. Maar het is natuurlijk nooit een garantie van te voren, maar ik vind wel dat het erbij hoort.”

De eerste helft Haaglanden Voetbal magazine 31

Wat is jouw top vijf van de beste spelers ooit uit het Westland? „Ik denk dat Johan Voskamp (nu Sparta BVO) erbij zit, Edgar Leerdam, Jasper van Dijk, Marcel Jansen één van de mooiste personen waar ik mee gespeeld heb, een superpersoon, ook binnen de club en Michel Duivestein, die ook voor mij toch wel een voorbeeld is. Dan blijft het dus wel vrijwel binnen Westlandia.” Vooralsnog geen fusie tussen Westlandia en Naaldwijk. Verstandig? „Dat zal de toekomst uitwijzen. Ik denk dat wij er toch wel positief in stonden om te fuseren en het is alleen nog niet zover gekomen, maar ik kan er zelf niet zoveel over zeggen.”

32 Haaglanden Voetbal magazine De eerste helft

Wat denk jij over het argument van het bestuur van Westlandia om de fusie af te blazen? „Dat de afstand te ver zou zijn tussen de kleedkamers van Naaldwijk en het clubgebouw van Westlandia? Misschien is dat uiteindelijk de reden geweest, maar zelf denk ik ook dat een ander struikelblok het financiële gebeuren is. Ik ben wel bang dat als je gaat fuseren, dan moet alles ook op één complex zitten en dat was niet haalbaar. Dan vind ik het ook geen goede zaak om te fuseren, je moet als club gewoon in één gebouw zitten en daar waren denk ik ook nog niet de financiële middelen voor om dat te realiseren.”

Wat is jouw prognose voor de bovenste drie aan het einde van de competitie in de Hoofdklasse A? „De trainer vraagt het ook altijd bij het begin van het seizoen en dan zeg ik ‘wij eindigen bovenaan’. Ik wil winnen en ik wil elke wedstrijd winnen en daar ga ik ook vanuit en als wij alles winnen, dan staan wij aan het eind bovenaan. Ik weet niet of dat realistisch is. Verder zie ik de Kon. HFC er wel bij zitten en ik denk dat Quick ook erbij zit.”

Advertentie

DOE MEE MET WAR CHILD SAMEN HALEN WE DE OORLOG UIT EEN KIND Misbruikt. Opgejaagd. Uitgebuit. Honderdduizenden oorlogskinderen worstelen dagelijks met de gevolgen van gewapend conflict. Een kind hoort niet thuis in oorlog. Nooit. War Child biedt hen de kracht van vriendschap in een tijd waarin ze alleen maar vijanden kennen. We geven ze de kans om hun ervaringen te verwerken. Op een veilige plek weer naar school te gaan en samen met hun gemeenschap een vreedzame toekomst op te bouwen. Doe mee met War Child. Samen halen we de oorlog uit een kind.

WORD FRIEND OP WARCHILD.NL De eerste helft Haaglanden Voetbal magazine 33

Een kijkje achter de schermen bij ‘Haaglanden Voetbal aan tafel’ Iedere twee weken neemt het team van Haaglanden Voetbal in de Sir Winston Entertainment Club in Rijswijk een aflevering van Haaglanden Voetbal aan tafel op. In dit artikel krijgt u een uniek kijkje achter de schermen van hét praatprogramma over het amateurvoetbal in de regio Haaglanden. Tekst: Laurens de Wit Foto’s: Aad van der Knaap

13.00 uur opbouw van de studio Zo’n zeven uur voordat de opnames beginnen, arriveren regisseur Pim Markering, geluidsman Marco Vredenbergt en cameramannen Fred Wolters, Roy Wolters en Maikel Verbree in de dan nog lege feestzaal op de eerste etage van het Sir Winston Leisure Centre. In de loop van de middag zal deze ruimte transformeren tot een ware televisiestudio. Lampen en camera’s worden afgesteld, de stoelen voor het publiek worden op een rij gezet en ook de roemruchte tafel waar ’s avonds de gasten aan plaats nemen wordt met precisie op de juiste plek klaar gezet. Al dit opbouwen duurt enkele uren. „Vervolgens gaan we testen of alles

Tijdens de pauze tijd voor de bitterballen

34 Haaglanden Voetbal magazine De eerste helft

Presentator Ton Beije en sidekick Rob Blankenstein in gesprek met Henk de Haas (Haaglandia) en Nick Schavemaker (HBS)

ook daadwerkelijk werkt, van geluid tot beeld. Dat blijft elke aflevering weer een verrassing,” licht regisseur Pim Markering glimlachend toe. In de loop van de middag arriveert ook presentator Ton Beije en gaat zich in het kantoor van Haaglanden Voetbal – eveneens gevestigd in het gebouw van Sir Winston in Rijswijk – voorbereiden op het programma van die avond. 18.15 uur – soundcheck en saté De huisband De mannen van het strand (zie kader) komt de studio binnengewandeld. Samen met de geluidsman gaan ze soundchecken, wat inhoudt dat verschillende uitvoeringen van de leadsong ‘Don’t you worry baby’ ten gehore worden gebracht. Nadat alle instrumenten en microfoons perfect op elkaar zijn afgestemd, leggen de mannen onder het genot van een sateetje uit waarom de band geen vrouwen in de gelederen heeft. „Met vrouwen in een band krijg je sowieso gezeik, net als binnen een relatie,” vertelt voorman Eelko van Groen met een knipoog. Good old Jan van der Veer, virtuoos op de accordeon valt hem bij. „We hadden wel eventjes een zangeres, maar die ging aan The Voice meedoen en keek toen niet meer naar ons om. Toen hebben we gezegd: „We gaan alleen met mannen verder. Dan kun je ook gewoon bier drinken en boeren laten.” De overige bandleden lachen instemmend.

Huisband: De mannen van het strand Het verhaal van De mannen van het strand begint enkele jaren geleden in de jutterskeet van ome Jan in de duinen bij Kijkduin. Daar speelde Jan van der Veer zeemansliederen op zijn accordeon. Op warme zomeravonden sloten zich daar steeds meer muzikanten bij aan. Omdat mensen enthousiast waren over de muziek, werd besloten om in clubs en op feesten en partijen te gaan spelen. Zo ontstond in augustus 2012 de band De mannen van het strand. De stijl van de band is het best te beschrijven als beach folk. De mannen schrijven de teksten en muziek zelf en in bijna elk nummer komen de zee, het strand en de duinen terug. Voor de band is plezier de belangrijkste drijfveer: ‘Het plezier dat wij hebben in het maken van onze muziek, willen we graag overbrengen op ons publiek,’ aldus voorman Eelko van Groen. Hoewel de band in verschillende samenstellingen speelt, bestaat de ‘harde kern’ uit Matthijs Ros, Gert van der Slikke, Michiel Biever, Jan van der Veer en Eelko van Groen. Alle mannen verzorgen de zang en spelen verschillende instrumenten. Naast de (bas)gitaar, drum en accordeon wordt hierbij geëxperimenteerd met allerlei fluiten, viool, mandoline, charango en quena.

20.00 uur – klapvee en kapper Opnameleider Roland van der Linden leidt het publiek naar de zitplaatsen. Hij is verantwoordelijk voor de afstemming tussen regisseur, presentator, gasten en publiek. „Mijn taak is er voor te zorgen dat alles volgens het draaiboek verloopt.” Een kwartier eerder was hij nog driftig op zoek naar de laatste versie van dat, met notities vol gekrabbelde, draaiboek. Want zoals dat bij een actueel programma hoort, worden tot op het laatste moment nog wijzigingen aangebracht. Belangrijk is ook het contact met het publiek. Van der Linden: „Aan het publiek vertel ik wat er gaat gebeuren en als ze lang moeten wachten vertel ik een grap om de spanning weg te nemen.” Ook presentator Ton Beije zit niet om een grap verlegen. Als de start van de opnames even op zich laten wachten, vraagt hij aan het publiek of ze de eerste twee gasten aan tafel, Henk de Haas (voorzitter Haaglandia en Nick Schavemaker (voorzitter voetbal HBS), een beetje uit elkaar kunnen houden, want “ze hebben namelijk dezelfde kapper”. Aan tafel lachen de kale(nde) mannen het uit. Even daarvoor had de presentator nog snel de laatste teksten doorgenomen. Behoefte aan een autocue heeft hij niet: „Nee hoor, het gaat prima zo. En uiteindelijk komt het er toch altijd anders uit dan ik van te voren had bedacht, maar dat is prima,” aldus de anchorman. Vaste gast aan tafel is sidekick Rob Blankenstein. Hij bereidt zich altijd gedegen voor op de gesprekken aan tafel. „Ik kijk hoe de

Regisseur Pim Markering en geluidsman Marco Vredenbregt

ploegen van de tafelgasten het in het weekend hebben gedaan en duik in hun verleden. Aan tafel is de interactie met Ton belangrijk. Zo stoten wij elkaar onder tafel aan als de één wat wil vragen.” Het eerste gesprek over de Topklasse, met daarin ook een kort intermezzo waarbij Huib van Oostrom Soede wordt geïnterviewd, vliegt voorbij, waarbij opnameleider Van der Linden de tijd strak in de gaten houdt. Vervolgens is er een korte pauze waarin de band ‘De mannen van het strand’ enkele nummers van hun oeuvre spelen. Ondertussen vindt er druk overleg plaats tussen regisseur, opnameleider, geluidsman en cameramannen om de juiste shots te krijgen en worden de microfoons bij de nieuwe gasten opgespeld. 21.53 uur – einde opnames Als ook het tweede gesprek aan tafel met Henk Baggerman (trainer Full Speed) en Chris Treling (trainer De huisband, ‘De mannen van het strand’ zijn ook te boeken, Info? Bel 06-18511810

FC Zoetermeer) is afgerond, bedankt Ton Beije alle aanwezigen. De mannen van het strand spelen nog een laatste keer ‘Don’t you worry baby’, waarbij opnameleider Roland van der Linden al swingend het publiek naar de bar en uitgang dirigeert. Onder het genot van een drankje en een schaal bittergarnituur gaan de tijdens de opnames gestarte discussies nog lange tijd verder. Ondertussen begint de crew van Haaglanden Voetbal aan tafel met afbouwen. Camera’s verdwijnen in koffers, snoertjes worden opgerold en lampen worden ingeklapt. Om half twaalf is de studio weer helemaal afgebroken en is de zaal weer in zijn oorspronkelijke staat teruggekeerd. Over twee weken zal het hele ritueel zich weer van voor af aan gaan herhalen. Iedere veertien dagen wordt op maandag een uitzending van Haaglanden Voetbal aan tafel opgenomen in de Sir Winston Entertainment Club in Rijswijk. Het programma wordt uitgezonden op de regionale zender RegioTV/Infothuis. Wil jij met jouw team een keer bij de opnames zijn? Stuur dan een e-mail naar: redactie@ haaglandenvoetbal.nl, of bel naar 0626152916 om een contactpersoon met telefoonnummer op te geven. We komen dan ook het weekend voor de uitzending bij jouw team op het veld opnamen maken, die dan terug te zien zijn in het tv-programma. Bovendien verwachten wij het team dan in de studio bij de opname, zodat er ook nog kort het een en ander over het team toegelicht kan worden. De eerste helft Haaglanden Voetbal magazine 35

Meer dan alleen een traditie

Vitesse Delft is een moderne voetbalclub met 700 leden: • Opgericht in 1933, rijk aan traditie, speelt op zaterdag • Opleiden en spelplezier gaan vanaf de jeugd hand in hand • Kwaliteit van de trainingen is hoog • 75% zelf opgeleide jeugd speelt in de selectie • Selectiespelers of oud-spelers zijn jeugdtrainer • Voetbalschool verzorgt aparte trainingen • Amateurpartner van Feyenoord Speelt op Sportpark Tanthof-Zuid • Zes velden, waarvan drie kunstgras • Eigen sporthal en zes zaalvoetbalteams (ook veteranen) • Jeugd- en meisjesvoetbal vanaf 4 jaar (mini-F) Actief binnen en buiten het voetbal • Jeugd- en trainingskampen • Vrijwilligersactiviteiten en feestavonden • Jeugdmiddagen en activiteiten • Gameavonden, darten, bowlen, kaarten, ladies night • Toernooien met aandacht voor elke leeftijdsgroep • Maatschappelijke activiteiten met de wijk en met ondernemers • Businessclub en sponsoractiviteiten

c.s. Vitesse Delft (Sportpark Tanthof Zuid) Henk van Riessenlaan 2 2626 AB Delft (Tanthof) www.vitessedelft.nl

Wil je meer informatie? Stuur even een mailtje naar: info@vitessedelft.nl

Vitesse Delft is amateur-partner van Feyenoord

Willen Is Kunnen Het was, enige jaren geleden alweer, een druilerige zondagochtend in november. Er stond een harde wind die, naar ik vermoedde, afkomstig was vanuit IJsland. Juist op die dag oordeelde “Sportsignaal”, waar ik regelmatig in weer en wind voor in de weer was, het gewenst dat ik bij WIK een voetbaradioreportage zou gaan maken. WIK, wat staat voor Willen Is Kunnen, moest de strijd aanbinden tegen het voornamelijk uit Surinaamse spelers bestaande RVA. Achter die letters schuilt de naam Respect Voor Allen. Even terug naar het begin. Een radioverslag verzorgen betekent vooraf controleren of alle apparatuur wel in De Grote Radiotas zit: koptelefoon, microfoon, telereporter, extra plugjes en stekkertjes en de administratieve rompslomp. Vooral ook de haspel met 115 meter telefoonsnoer niet vergeten. Anders kan je die reportage bij voorbaat wel vergeten. Het terrein van WIK, in het Haagse Zuiderpark, is moeilijk te bereiken. Via een vrij smal pad is het nog een hele tippel. Vooraan bij dat pad staat een bord: verboden voor auto’s. “Je ken wel doorrije,” riep een tandloze dame vanuit een aangrenzend koffietentje, “doene ze allemaal.”

“Waarom staat dat bord daar dan?” wilde ik als welopgevoede Pijnackenaar weten. “K-wee nie”, riep ze terug, “rije maar.”

twee mannen. Een van de twee stak een duim omhoog in mijn richting. “Lekker bezig, dat mannetje”, scheen hij te denken. Toch leuk van die vent...

De opstellingen verzamelen, in de tijd dat wedstrijdformulieren nog handmatig ingevuld werden, was weer een hele klus. Maar uiteindelijk kreeg ik, in potlood geschreven, wat moeilijk te lezen moeilijke namen door. Na enige informatie kwam ik er vervolgens achter dat de telefoonaansluiting ergens achter de bar te vinden was. Op zoek naar het stopcontact stiet ik op een van de bardames. “Zo, jochie, kom íe ‘m d’r effe insteke,” zei ze met zwoele stem. Een klusje waarmee ze me bereidwillig hielp. Ze leek weggeplukt te zijn van een schilderij van Rubens. Wat een boezem! Een soort Vanessa in haar glorietijd, maar dan anders.

Gelukkig, ik had contact met de studio. Dat is altijd spannend. Om onverklaarbare reden lukt dit soms niet. Snel even de paraplu en een stoel halen en klaar is Kees.

Het uitrollen van de kabel naar het terrein waar de mannen al aan hun warming-up bezig waren, verliep voorspoedig. Miezeren deed het trouwens niet meer: het goot nu. De wind, zo kort bij de kust, had de stormkracht bereikt. Vanuit mijn ooghoeken zag ik dat vanachter de beslagen kantineramen mijn geworstel met snoertjes en plugjes geamuseerd gade werd geslagen door

De verhuizing naar het andere voetbalveld kostte enige tijd. Vooral omdat ik óók nog tweemaal over mijn snoeren struikelde. Toen ik eindelijk op de juiste plek gearriveerd was, waren er al drie doelpunten gemaakt.

Juist toen ik aan mijn inleiding wilde beginnen kwamen de heren voetballers het veld op. Helaas niet op het terrein waar ik zat, maar een veld verderop. Het terrein, met daarlangs mijn apparatuur, was slechts gebruikt voor de warming-up merkte ik. Welbeschouwd zat ik dus als jandinges langs een leeg voetbalveld. Achter de beslagen kantineramen zag ik de twee kerels breeduit staan lachen...

“Waar zat je?” vroeg men vanuit de studio, “we hebben je een hele tijd niet gehoord.” Tja, waar zat ik... Op dat moment klapte mijn paraplu uit elkaar en gingen mijn aantekeningen met de opstellingen, gedragen door de wind, over het zompige veld. Achter me liet iemand een enorme boer en informeerde “wanneer ik eindelijk eens ging lullen.” Ik had het koud en moest ook nog vreselijk plassen. Dat krijg je, als je al een paar jaar de zeven kruisjes gepasseerd ben. Thuisgekomen werd me gevraagd hoe het was. “Leuk,” zei ik, “ze hebben gewonnen...” Jan Wenteler

De eerste helft Haaglanden Voetbal magazine 37

Advertorial

VV Naaldwijk: Op naar het honderdjarig jubileum De beoogde fusie van VV Naaldwijk met RKVV Westlandia werd in oktober afgeblazen. In plaats van de koppen te laten hangen, werden de handen ineen geslagen. Het startsein om als eensgezinde club naar het honderdjarig bestaan te gaan, is gegeven. Tim Reedijk

Geslaagden KNVB junioren cursus VV Naaldwijk Van links naar rechts staand: Eric Treling (KNVB docent), Chris van den Berg, Kees van der Gaag, Henri Kraan, Anand Manraj (TJC en begeleider) Zittend: Thomas van Dalen, Faissal Akkab en Mattie van Weeren

Op 3 oktober 2013 trok het bestuur van RKVV Westlandia onverwachts de stekker uit het fusieproces, dat sinds november 2011 liep. Het bestuur van VV Naaldwijk laste een algemene ledenvergadering in, waarmee het hoofdstuk ‘fusie’ werd afgesloten. Maar bovenal werd vanaf dit moment afgetrapt voor een nieuwe fase. Een fase waarin alle handen ineen worden geslagen om VV Naaldwijk als een stabiele club naar het honderdjarig bestaan te leiden. De uitgangspunten zijn goed. Sportpark De Hoge Bomen ligt er prachtig bij, de kleedkamers zijn als nieuw en het clubgebouw is enkele jaren geleden gerenoveerd. Alle gebouwen zijn eigendom van de vereniging en bevatten nauwelijks meer schuld. VV Naaldwijk is een familievereniging waarbij de kernwaarden sportiviteit, wederzijds respect en betrokkenheid met de

38 Haaglanden Voetbal magazine De eerste helft

voetbaluitgangspunten plezier en prestatie centraal staan. Er is echter meer nodig. Iedereen moet zijn steentje bijdragen. Na de algemene ledenvergadering hebben diverse nieuwe vrijwilligers zich spontaan gemeld om de club te helpen op diverse vlakken. Een speerpunt daarbij is om de kwaliteit van de jeugdopleiding in hoog tempo verder te verbeteren. Beginnen bij de basis en dat is de jeugd. Doel is om de aansluiting vanuit de jeugd richting de senioren weer te realiseren. Momenteel beschikt VV Naaldwijk niet over een A-jeugdteam en is de uitdaging om met de selectie in de tweede klasse te blijven spelen. De aanwas bij de jongere jeugdteams groeit. Onder leiding van een groot scala aan voornamelijk zelfopgeleide trainers wordt de jeugdopleiding stabieler en beter. Deze trainers

worden sinds 2010 jaarlijks opgeleid en meer dan de helft speelt of speelde in een seniorenselectie. Dit alles wordt begeleid door een ervaren Technisch Jeugd Coördinator, die voor langere tijd aan de club is verbonden. Dit proces kost tijd. Echter, hier zal niet alleen de zaterdagselectie op den duur haar vruchten van gaan plukken, maar de vereniging als geheel. De focus ligt op de jeugd, maar komend seizoen is ook ruimte voor een beperkt aantal ambitieuze spelers van buitenaf, waardoor de selectie van goed niveau blijft en de identiteit van VV Naaldwijk eveneens behouden blijft. Na de afgeblazen fusie is de club dus allesbehalve op sterven na dood. De pijlen zijn gericht op het honderdjarig bestaan en de jeugdopleiding. En élke witkiel draagt zijn steentje bij.

Advertenties

Gebruik Den Haag als code op de Sport Creations webshop en betaal GEEN verzendkosten.

  

 

                                                        

 

 

 



   

De eerste helft Haaglanden Voetbal magazine 39

Djamel Leeflang op zoek naar voetbalgeluk

‘Indonesië is niet een alledaagse plek om naar toe te gaan’ Voordat Djamel Leeflang (21) in januari bij Haaglandia neerstreek, zocht hij in Indonesië naar het voetbalgeluk. Het kostte hem de nodige moeite maar uiteindelijk wist hij een contract te verdienen bij Deltras FC en kijkt hij terug op een mooi avontuur. Tekst: Dave Grondel Foto’s: Bert Tielemans & Fred Reuling

„In december 2012 ben ik naar Indonesië vertrokken. Het contact kwam via Rico Kogeldans tot stand. Die voetbalde op dat moment in Bahrein. Op dat moment circuleerden er ook een paar filmpjes op YouTube, waar een paar doelpunten van mij waren te zien van wedstrijden van Hoekpolder en DUNO. Rico had via een zaakwaarnemer vernomen dat Deltras FC, een club in Indonesië, op zoek was naar een spits. Hij liet mijn naam vallen. De trainer is research over mij gaan doen. Daar vloeide een uitnodiging uit. Ik heb direct mijn schoenen aangedaan, mijn koffer gepakt en ben op het vliegtuig gestapt. Ik had niets te verliezen. Ik dacht bij mijzelf, mocht het niet

40 Haaglanden Voetbal magazine De eerste helft

lukken dan kan ik altijd nog zeggen dat ik aan de andere kant van de wereld ben geweest. Indonesië is niet een alledaagse plek om naar toe te gaan. Ja, op vakantie. Maar niet met de gedachte om een droom te kunnen verwezenlijken.”

‘Ik wil toch liever in Europa voetballen’ Vier spitsen „Het selectiesysteem in Indonesië is anders dan in Europa. Hier heeft een club een speler op het oog die op proef komt. Bevalt hij, dan krijgt hij een contract. Bevalt hij niet, dan zoekt de club verder.

Toen ik bij Deltras FC binnenkwam maakte ik kennis met vier spitsen die ook op proef waren. Een jongen uit Kameroen, een Braziliaan, een Fransman en nog een Afrikaanse jongen die al snel afhaakte. Onderling moesten wij maar uitvechten wie uiteindelijk een contract ging verdienen. Een club mag maar drie buitenlandse voetballers contracteren. De coach sprak gelukkig goed Engels, dat maakte het communiceren een stuk eenvoudiger. Hij vertelde dat de beste van ons vier zou worden gecontracteerd. Dat verbaasde mij wel. Iedere training moest ik dus alles laten zien wat ik in huis had. Voor mij waren die trainingen als grote finales waarin ik alles moest geven om te winnen. Ik woonde in een hotel van de club waar alle spelers verbleven en deelde een kamer met een ploeggenoot. Alles was perfect geregeld. De kleding werd gewassen en ’s ochtends om half zeven naar de kamers gebracht. Op de kleding stond meteen mijn naam. Vanaf het hotel gingen we met de bus naar het stadion. Daar kom je ’s ochtends om zeven uur aan, omdat het door de hitte overdag niet gezond is om te trainen. Tussen twaalf en drie zag je sowieso niet veel mensen buiten omdat het veel te heet was. Tijdens die selectietrainingen was het heel droog partijtjes spelen van elf tegen elf. Soms voorafgegaan door een afwerkingsoefening. In Nederland was ik juist hersteld van een enkelblessure. Ik was net uit het gips. Toen mijn zaakwaarnemer vroeg of ik fit was zei ik gewoon ja. Vier dagen voor vertrek naar Indonesië ben ik als een gek loopoefeningen gaan doen in een sportschool. Was ik twee uur op een loopband bezig. Conditioneel had ik het wel lastig, maar voetballend ging het direct goed. Die andere jongens met wie ik moest concurreren werden door de trainer ‘gebouwen’ genoemd. Dat waren grote brede gasten. Ik was eerlijk gezegd wel verbaasd over het niveau. Eerlijk gezegd was ik met een beetje geringschattende

instelling op het vliegtuig gestapt. Ik dacht die voetballers daar zullen wel zo groot als kabouters zijn. Daar heb ik mij zeker in vergist. Het spelniveau lag opvallend hoog. Ik ben daar lichte kleine, snelle, behendige en ongelooflijke technische vleugelspelers tegengekomen die hier in Nederland zeker op niveau mee kunnen. Het zijn jongens die de hele dag op straat voetballen op een slechte ondergrond, die worden daar vanzelf wel technisch van. De meeste buitenlandse jongens komen om af te bouwen en om snel wat centen op te strijken. Die Franse jongen waar ik mee moest concurreren had een jaar eerder nog bij Saint Etienne onder contract gestaan. Ik heb mij op het veld tijdens die proefperiode heel zakelijk opgesteld. Gewoon rechttoe afmaken en niet eerst nog een trucje doen zoals ik in Nederland nog wel eens wilde doen. De Afrikanen en de Braziliaan vielen al vroeg af, waardoor

ik samen met die Franse jongen overbleef. De club wilde ons beiden ook nog een keer bekijken tijdens een oefenwedstrijd. We wonnen met 2-1 en ik gaf twee beslissende assists. Na de wedstrijd dacht ik wel dat ik het contract op zak had.” Vier kilo kwijt „Totdat ik twee dagen later ’s nachts wakker werd. Er was een onweer gaande in mijn buik. Ik denk iets met voedselvergiftiging. Ik heb zoveel moeten overgeven dat ik razendsnel vier kilo aan gewicht verloor. Ik ben naar het ziekenhuis gebracht en daar

heb ik vier dagen aan het infuus gelegen. Na zes dagen kwam ik weer op de club. We zaten inmiddels een week voor de competitie en het kostte teveel tijd om weer helemaal op lichaamsgewicht te komen en fit te raken. Daarom kreeg die Fransman de voorkeur. Ik was op een toeristenvisum naar Indonesië gereisd, wat slechts een maand geldig was. Maar dat visum liep juist af op de laatste dag dat ik in het ziekenhuis lag. Ik moest dus eigenlijk terug naar Nederland. Ik besloot echter om te blijven. Zonder geldig toeristenvisum ben ik op de bonnefooi

Soccerproof „Toen ik terug kwam in Nederland heb ik mij aangesloten bij Soccerproof. Een bemiddelingsbureau voor spelers die op zoek zijn naar een club in het betaald voetbal. Ik train vier- tot vijfmaal in de week samen met een groep jongens onder leiding van Ferry Bodde. Cindy van Laar die er ook werkt heeft mij enorm geholpen met een aantal privézaken. Dankzij haar kon ik mij helemaal op het voetbal richten. Daar ben ik haar bijzonder dankbaar voor.”

De eerste helft Haaglanden Voetbal magazine 41

Djamel Leeflang is pas op zijn zeventiende bij Hoekpolder met voetballen begonnen. Al snel werden zijn kwaliteiten ontdekt door Manuel Vissers. De trainer haalde hem naar DUNO. Toen Vissers naar Vitesse Delft overstapte vroeg hij Leeflang mee. Na een goede voorbereidingsperiode raakte Leeflang geblesseerd aan zijn enkel. Zijn vertrek naar Indonesië viel niet in goede aarde bij Vissers. „Hij vroeg zich af wat ik in dat land had te zoeken,” aldus Leeflang. Bij zijn terugkomst in Nederland duurde het een aantal weken voordat Haaglandia over de aanvaller kon beschikken omdat de overschrijving met Vitesse Delft op zich liet wachten. „Uiteindelijk is Vitesse Delft zo aardig geweest om toch mee te werken aan mijn overgang. Daar ben ik de club erg dankbaar voor.”

42 Haaglanden Voetbal magazine De eerste helft

naar Jakarta gegaan. Ik kende via mijn zaakwaarnemer een contactpersoon. Hij regelde voor mij de vliegtickets. In Jakarta kon ik in een appartement blijven logeren. Daar ben ik voor mezelf gaan trainen volgens een zelf bedacht schema. Ik ging hardlopen door de buurt, terwijl de mensen voor hun huisjes bezig waren met de was of voor hun deur zaten. Dat had wel iets. Iedere ochtend passeerde ik een stinkende vuilnisbelt. Dan kneep ik mijn neus dicht en maakte een kort sprintje.

Die proefperiode bij Deltras FC had mij ervan overtuigd, dat ik voor mijn kansen moest blijven gaan. Wat wel mee ging spelen was mijn financiële situatie. Mijn geld raakte stilaan op. Ik was met geld van mijn spaarrekening uit Nederland vertrokken. Maar dat was niet bijzonder veel. Voor mij was het vertrek naar Indonesië een soort van alles of niets poging om een contract bij een buitenlandse club te verdienen. Met mijn zaakwaarnemer had ik geen contact meer, dus ik was helemaal op mezelf aangewezen.”

Financiële zorgen „Ik ontdekte een klein stadionnetje waar een universiteitsteam voetbalde en trainde. Daar mocht ik meedoen. Ik was natuurlijk wel illegaal omdat mijn verblijfsvisum was verlopen. Toch heb ik er nooit aan gedacht om terug te gaan naar Nederland. Ik bleef er vertrouwen in houden dat ik een contract ergens kon afdwingen.

‘Op de tribune stond een vuurspuwer’ Politietoernooi „In het stadionnetje waar ik trainde werd op een dag een toernooi van de politie gespeeld. Ik kon mij aansluiten bij een team waarmee we de finale met 9-1 wonnen. Ik scoorde

zeven keer. Na dat toernooi werd ik benaderd door een persoon die contacten had met een tweede divisie club. Op het veld regelde hij dat ik de volgende dag langs kon komen voor een proeftraining. Dus ik ’s morgens in alle vroegte de bus gepakt voor een reis van negen uur. Ik maakte kennis met wat mensen en stond dezelfde dag al op het trainingsveld. Die avond komt de teammanager naar mijn kamer. ‘Tomorrow there is a big friendly game. And you must play.’ Het bleek om een zeer beladen derby te gaan tegen een tegenstander waarvan die gasten al dertien jaar niet meer hadden gewonnen. Het verbaasde mij wel dat ik meteen in zo’n wedstrijd mocht meedoen. De sfeer in het stadion was zo bijzonder dat ik er kippenvel van kreeg. De supporters waren aan beide kanten ongelooflijk fel en hartstochtelijk. Een bijzondere ervaring. We wonnen met 2-1 en ik scoorde beide doelpunten. Iets beters kon ik niet doen. Mijn kostje bleek gekocht. De volgende dag stond mijn foto met grote koppen in de krant. ,Nederlandse speler debuteert met twee goals’. Na de wedstrijd kon ik gelijk een contract tekenen.”

‘In het vliegtuig besefte ik dat ik iets had bereikt’ Niet voetballen „Er stak echter weer een probleem de kop op. Een week voor de competitiestart bleek dat ik niet mocht spelen. Mijn laatste club in Nederland was Vitesse Delft en dat was geen topklasser of betaald voetbalclub. Ik moest wachten tot de tweede seizoenshelft in juni begon. De club wilde dat ik bleef en regelde een huis, een motor, voedsel en een kleine onkostenvergoeding. Ik trainde wel mee, maar tijdens de wedstrijden zat ik op de tribune. Dat was moeilijk. Op een avond zat ik te pingen met de coach van Deltras. Die Fransman voldeed niet. Hij was verrast dat ik nog in Indonesië was en vroeg of ik weer een selectietraining wilde volgen. Deltras speelde voor een andere bond bij wie de eerste competitiehelft was afgelopen. Maar dan moest ik wel de volgende dag bij de club zijn, want de selectieweek was bijna afgelopen. Na een busreis van twaalf uur trainde ik weer met Deltras mee. Er werd een grote partij gespeeld

van elf tegen elf waarin ik driemaal scoorde. De volgende ochtend kon ik eindelijk een profcontract tekenen. Ik was inmiddels al vier maanden in het land zonder geldige papieren. Deltras regelde het visum en een werkvergunning.” Uitwedstrijd in Papoea „De eerste competitiewedstrijd was in Papoea. Dat was een uur vliegen. In het vliegtuig zag ik iedereen in hetzelfde trainingspak zitten. Ik keek naar beneden waar we een rits aan eilanden passeerde. Toen besefte ik dat ik iets had bereikt waar ik veel voor heb gelaten. Ik zei tegen mezelf nu moet je het ook laten zien. Tactisch is het voetbal in Indonesië van het niveau topklasse in Nederland. Maar fysiek zijn vooral de jongens uit het buitenland beresterk. Technisch is het helemaal smullen. Ik heb tijdens wedstrijden en trainingen staan te genieten. Ik heb uiteindelijk zeventien wedstrijden gespeeld. Thuis speelden we een keer gelijk en wonnen we verder alles. Uit verloren we drie wedstrijden. Uiteindelijk waren we in de tweede seizoenshelft opgeklommen van de elfde naar de vierde plaats. Met elf doelpunten eindigde ik als zesde op de topscorerslijst.” Vuurspuwer op de tribune „Een voetbalwedstrijd in Indonesië is vaak een strijd tussen twee rivaliserende steden. Op de tribunes gebeurt van alles. Bij een wedstrijd keek ik tijdens een blessurebehandeling eens om mij heen en zag ik opeens een vuurspuwer voor het publiek staan. Of iemand die spontaan begint te dansen waardoor er meteen meer mensen mee gaan doen. Er heerst echt een enorme fanatieke clubcultuur. Ik heb gespeeld in stadions met een capaciteit van dertigduizend toeschouwers, maar er waren er misschien wel veertig- tot vijftigduizend. De mensen staan als in een sardineblikje tegen elkaar aan.”

mensen in aanraking ben gekomen die netjes hun afspraken zijn nagekomen. Ik ken een Nederlandse jongen die daar andere ervaringen mee heeft. Na de competitie heb ik nog twee maanden als een toerist geleefd. Ik voetbalde veel mee in parken waar toernooitjes werden georganiseerd. In een supermarkt liep ik op een dag een leuk meisje tegen het lijf met wie ik nog even heb samengewoond. Een leuke moderne meid die werkzaam was bij een bank. Dede heette zij.” Haaglandia „Ik ben terug naar Nederland gegaan omdat ik niet opnieuw wilde wachten op de selectietrainingen. Dat duurde namelijk nog een behoorlijke tijd. Het is wel fijn om terug in Nederland te zijn en mijn vrienden weer te zien. Maar er zijn best nog wel momenten dat ik het leven daar mis. Ik spreek inmiddels vrij goed Indonesisch, maar in het begin was het best heel lastig toen ik de taal nog niet machtig was. Dit avontuur is goed voor mijn cv geweest. Ik heb lang nagedacht hoe ik mijn voetbalcarrière verder wil invullen. Ik wil toch liever in Europa voetballen. Bijvoorbeeld bij een derde divisie club in Engeland. Dan is de kans groter dat ik door kan groeien naar een groter podium. Haaglandia biedt mij de kans om de interesse van andere clubs op te wekken. Ik trek mij veel op aan Ali Boussaboun. Edwin Grünholz is een goede trainer bij wie ik veel vertrouwen voel. Hij houdt van technische korte partijen. Van hem kan ik veel leren. Op advies van Ali Boussaboun bezoek ik nu ook een aantal keer in de week een sportschool. Zo bouw ik kracht op. Ik heb geen idee waar ik volgend seizoen speel. Het laatste jaar heb ik wel geleerd dat het met mijn carrière alle kanten op kan gaan.”

Jong Indonesië „De eigenaar van Deltras nodigde mij uit om mee te spelen met een derde divisieclubje dat hij had gekocht tegen Jong Indonesië. We wonnen met 2-1 doordat ik in de 88e minuut het winnende doelpunt binnen schoot. Die goal werd later op nationale televisie een paar keer vertoond. Ik kijk terug op een fantastisch avontuur. Mijn geluk is ook geweest dat ik met

De eerste helft Haaglanden Voetbal magazine 43

Aan Voetbalscholen geen gebrek in de regio

‘De ontwikkeling is niet tegen te houden’ Zoals overal in voetballand reizen ook in onze regio Haaglanden de voetbalscholen/ academies, alsook de keepersscholen als paddenstoelen uit de grond. Onze regio Den Haag, Delfland, Westland, en net daarbuiten (Bollenstreek) kent na een summier onderzoekje ongeveer vijftien commerciële voetbalscholen, die zichzelf vaak via een eigen website, en regiomedia promoten. Daarnaast kunnen ook ruim acht aparte en zelfstandig opererende keepersscholen worden bijgeschreven. Tekst: Marlon Kampie Foto’s: Aad van der Knaap

De vraag die velen stellen is: Hebben deze commerciële voetbalscholen/ academies wel zin en nut. Navraag bij meer dan de helft van de eigenaren van bestaande scholen is iedereen unaniem van mening: Ja. Wij maken spelers beter en dan is daarop aansluitend ook het peil en niveau van het voetballen in de regio in het bijzonder en dat van Nederland in het algemeen op te krikken, was een veel gehoorde kreet, al dan niet in min of meer dezelfde bewoording. Van de huidige voetbalscholen is de Voetbal Academie Delft de oudste in de regio. Oorspronkelijk opgericht rond de eeuwwisseling door Ed van Lingen en ging van start bij BVO Sparta. In

44 Haaglanden Voetbal magazine De eerste helft

2001 namen Chris Kronshorst, Bram Rontberg en Ton Jenner de Sparta Academie voor een symbolisch bedrag van 1 euro over en verhuisden naar Delft. In april van dat jaar werd voor het eerst gestart met geven van trainingen op het complex van DVC aan de Brasserskade. In mijn geheugen ligt nog gegrift de periode na deze overname eind jaren negentig. Chris Kronshorst was vaker met een groep jongens op het complex van voetbalvereniging Delfia, of op één van de vele grasveldjes bij het Delftse Hout met techniektrainingen geven bezig. Kronshorst wisselde het trainen met de bal vaak ook af en ging met de jongens op het duurloopparcours van Delftse Hout aan de gang. En dat waren altijd pittige looptrainingen. Het maakte voor “Ome” Chris niet uit wie er kwamen, als je maar wilde leren. Later kwam Ton Jenner erbij en vonden zij tijdelijk in Schipluiden bij de plaatselijke voetbalvereniging een vrij veldje waar de trainingstechniek activiteiten konden worden voortgezet, tot zij konden beschikken over het DVC complex aan de Brasserskade.

Wiel Coerver methode Voetbal Academie Delft floreerde en bloeide in de beginperiode op tot één van de grootste voetbalscholen in Nederland. In de hele regio waren er nog geen andere voetbaltechniekscholen. Elke trainingsdag was heel levendig, het bruiste van voetbaltrainingen, en het was bij DVC een drukte van jewelste. Behalve Chris Kronshorst en Ton Jenner had je ook Coen van der Hoeven, Corné en Marco Sloos, Dion van Velzen, Don Vermeer, Richard Verschelden, allemaal keien in de Wiel Coerver methode die de techniektrainers waren. Met Hans Suiker, die de keepers voor zijn rekening nam, was het plaatje die tijd bij Voetbal Academie Delft compleet. Niet alleen uit de regio, maar ook van ver buiten de regio, zoals onder meer de Bollenstreek, Brabant, Zeeland, Noord-Holland en zelfs uit Gelderland en Utrecht kwamen niet alleen jeugdige spelertjes, maar ook gelouterde profs, om techniektrainingen te volgen. Ryan Babel, Julian Jenner, Dwight Tiendallie, Nordin Boukhari, Luigi Bruins, Eljero Elia, Ferry Bodde, Ard

van Peppen, Gianni Zuiverloon, Edwin de Graaf, om er zomaar enkelen van te noemen en vele andere profvoetballers kwamen techniektrainingen volgen bij Voetbal Academie Delft. Interne machtsstrijd Door een interne machtsstrijd en intriges begon na bijkans een jaar of vier het Delfts voetbaltechniek trainingsbolwerk af te kalven. Hans Suiker was de eerste die de Voetbal Academie verliet en zijn eigen keepersschool begon.

Door imitatie van de voetbalacademie zijn er heel veel verkeerde scholen ontstaan Marco Sloos gaf er ook de brui aan en ging zich meer toeleggen op de training van DHC C1 en later de B1, die in de landelijke KNVB tweede divisie actief waren. Achtereenvolgens verlieten ook Corné Sloos, Don Vermeer en Coen van der Hoeven de Voetbal Academie Delft om ook een eigen voetbalschool te beginnen. Komt ook nog bij kijken dat Kronshorst in die periode vaker voor langere periodes in het kielzog van Co Adriaanse te vinden was als techniektrainer bij diverse Europese Topclubs. Van de techniektrainers van toen zijn thans Ton Jenner, Dion van Velzen en Richard Verschelden overgebleven.

Goed opgeleide trainers Volgens Ton Jenner is de Voetbal Academie Delft een voorloper geweest van alle voetbalscholen in de Randstad in met name de Wiel Coerver trainingsmethode. „De basis van de academie was altijd, en is momenteel nog steeds, de goed opgeleide trainers die de techniektraining gaven en nu ook nog steeds verzorgen. Enkele andere voetbalscholen in de regio hebben ook nog steeds heden ten dage wel een historie in de vorm van een trainer of een ex-cursist van de Voetbal Academie Delft. De Voetbal Academie staat nog steeds voor techniektraining aan alle jongens en meisjes, kinderen met een rugzakje of een lichte beperking” aldus Jenner. Hij vervolgt: „Andere scholen proberen het op hun manier te doen. Door imitatie van de Voetbal Academie zijn er heel veel verkeerde scholen ontstaan, die net zo snel weer gingen als zij kwamen. Vaak kregen cursisten een verkeerd beeld en besloten geen deel meer te nemen aan het begrip voetbalscholen. En bovendien is kwaadsprekerij binnen de voetbalscholen schering en inslag. Mensen die eerst samenwerkten en in de leer met elkaar waren, staan elkaar nu naar het leven. Laat iedereen in zijn waarde is mijn motto en respecteer elkaar. Je kunt allemaal van elkaar leren. Voetbal is onze passie en breng het over op de jeugd.”

Zes nieuwe scholen in twee jaar Alleen de voorbije twee jaar al zagen maar liefst zes scholen in de regio het levenslicht. Moves & Control Football Academy (Kwintsheul), Voetbalschoolcoenvanderhoeven (Delft Den Haag), Voetbalschoolchriskronshorst.nl (Delft), Lex Immers Voetbalschool (Voorburg bij Wilhelmus), Voetbalschool De Nieuwe Burcht onder leiding van Piet Gelauf (Rijswijk bij Vredenburg) en kort geleden zag ook de voetbalschool van Remco Innemee op het complex van Laakkwartier het levenslicht. Corné Sloos, die al zeven jaar techniektraining bij Honselersdijk als aanvulling op de wekelijkse training verzorgt, startte in februari 2013 met Moves & Control Football Academy. Over de groei van Moves & Controle Footbalacademy, met als thuisbasis Quintus in Kwintsheul was en is Corné Sloos positief. Vorig jaar begon Rick Hoogendoorn, samen met Jim Charité (twee oud betaald voetbalprofs) zijn voetbalschool met als thuisbasis SVV Scheveningen. Hoogendoorn is momenteel als trainer ook verbonden aan de Jeugdopleiding van ADO Den Haag. „We zijn een vrij jonge voetbalschool, die begonnen is met een pilot van zes trainingen om uit te vinden hoe onze aanpak overkomt bij jonge spelers. Eigenlijk vanaf dag één kwamen we erachter dat er heel enthousiast op gereageerd werd. Dit was voor ons de

De eerste helft Haaglanden Voetbal magazine 45

in Rijswijk bij Semper Altius als in Den Haag op De Aftrap. Nog iets verder van huis, maar ook nog in het gezichtsveld van onze regio bestaat in de Bollenstreek baltechniek van Erwin Breugem in Noordwijkerhout bij VVSB. Ook Soccerskills is in Noordwijk en Lisse een begrip op het gebied van techniektrainingen. In Alphen aan den Rijn bestaan ‘Scorende Jongens’ en ‘De Complete Techniek”, die ook een dependance in Gouda heeft.

bevestiging dat het een meerwaarde kan betekenen in de ontwikkeling van jeugdige voetballers. Het bieden van een leerzaam programma willen wij hand in hand laten gaan met plezier. Wij zelf zijn overtuigd van de noodzaak van dat plezier, maar ervaren het als bijzonder prettig dat er goed gereageerd wordt op deze aanpak door de jeugd,” verklaart Jim Charité.

Kwaadsprekerij binnen de voetbalscholen is schering en inslag Behoefte aan voetbalscholen Ook over het ontstaan en de abnormale groei van op techniektraining geschoeide commerciële voetbalscholen heeft Jim Charité een mening. „De ontwikkeling van voetbalscholen in deze vorm is niet tegen te houden om de doodeenvoudige reden dat er behoefte aan is. Al moet ik bekennen dat wij ons in tegenstelling tot de meeste voetbalscholen niet richten op de Wiel Coerver-methode. Dit omdat wij van mening zijn, dat er een voortraject is aan de ontwikkeling van deze techniek. Men slaat een heel stuk over, want voordat je met deze oefeningen aan het werk gaat zou je eerst de basis (de functionele techniek, denk daarbij aan het passen en trappen, de balaanname, het opendraaien etc) moeten verbeteren. Een Voetbalschool vult een gedeelte van voetbaltrainingen in waar bij de teamtrainingen bij de clubs vaak niet aan toe wordt gekomen, plus dat men er, zeker bij onze voetbalschool, een heel individuele benadering op na houdt.” 46 Haaglanden Voetbal magazine De eerste helft

Scholen verdwijnen Verder zijn er nog – los van de eerder genoemde voetbalscholen in de regio – Voetbalschool ‘Het Verschil’ in Rijswijk bij Semper Altius, Voetbalschool ‘De Geer’ van Boudewijn de Geer bij VELO in Wateringen, Voetbalschool ‘Coen van der Hoeven’ in Delft en Den Haag, ‘Movella’ van Arthur van Straaten (Rijswijk en Delft), Voetbalschool Westland bij FC ‘s-Gravenzande onder leiding van Ron van Meerten. ‘STIP voetbalopleiding” van Don Vermeer, die ook een verleden als techniektrainer heeft bij Voetbal Academie Delft verzorgt zijn trainingen op het terrein van DSVP in Pijnacker. Iets verder in de regio timmert het voetbalcollege van Wim Sjaardema in Leiden en Voorhout ook sedert september 2005 aan de ‘techniektraining’ weg. Volgens Sjaardema wordt het aanbod van voetbalscholen en de daarbij behorende technische trainingen in Leiden en omgeving (Bollenstreek) in tegenstelling tot Den Haag en omstreken juist minder. „Een aantal scholen verdwijnt uit de regio en voetbalverenigingen leiden steeds meer zelf trainers op om technische trainingen te verzorgen. Wel is het zo dat er voor voetbalscholen met kwalitatief goed verzorgde trainingen nog steeds veel animo is,” meent Sjaardema. De voetbalschool van ex-ADO Den Haag- en huidig Feyenoord-speler Lex Immers opereert onder de naam ‘Lex Immers voetbalschool’ ook sedert het afgelopen jaar. De clinics worden gegeven op het sportcomplex van Wilhelmus in Voorburg. Voetbalschool ‘Het Verschil’ van Kees van Hattem en Hans Kooijenga opereert zowel

Gerichte aanpak Voetbalschool De Nieuwe Burcht van Piet Gelauf verzorgt individuele technische bijscholing, ook in groepsverband als aanvulling op de voetbaltrainingen onder leiding van bekwame ervaren trainers voor voetballers van 5 t/m 18 jaar. De voetbalschool verdiept zich in de sterke en zwakke punten van de speler(s). Met een gerichte aanpak is het mogelijk de vaardigheden te verbeteren. Creativiteit op het veld wordt bevorderd en gestimuleerd. De oefenstof is afgeleid van de ‘Wiel Coerver methode’, met aanvulling vanuit de ‘Zeister Visie’ en het zogeheten straatvoetbalspel. Er wordt gestreefd naar een doorgaande lijn binnen de opleiding van de voetbalschool. De trainers vormen de spil in de organisatie. Zij hebben kennis van jeugdvoetbal. In navolging van veel ex-voetballers startte ook Remco Innemee begin maart dit jaar een voetbalschool op het terrein van Laakwartier. Innemee, die in het verleden ook trainer was

bij de Voetbal Academie Delft, was jarenlang een begaafde buitenspeler met een fluwelen trap en onnavolgbare passeeracties, de grootste technicus die Laakkwartier heeft voortgebracht. Niet commercieel ‘Scorende Jongens’ onder leiding van Evon Zevenbergen en Sebastiaan Bredenbeek in Alphen aan den Rijn is de enige van alle in dit artikel genoemde voetbalscholen die niet commercieel werkt. Evon Zevenbergen: „Wij zijn een gratis voetbalinitiatief, vijf jaar geleden opgericht en hebben dit jaar de ambitie uitgesproken om een landelijke voetbalschool te worden. Wij zijn eigenlijk niet te vergelijken zijn met een commerciële Voetbal Academie of voetbalschool. Onze sponsors houden ons in stand. Jongens en meisjes alsook volwassenen hoeven bij ons niets te betalen voor de techniektrainingen die wij verzorgen. Andere voetbalscholen worden tekortgedaan door ze met ons te vergelijken.” Ook over de abnormale groei van voetbalscholen hebben ze bij Scorende Jongens hun mening. „Wij zijn daar absoluut niet bevreesd voor mededinging en zouden zeggen, hoe meer hoe beter. Wij zien nergens concurrentie in en willen graag de samenwerking aangaan met diverse partners. Echter ben ik ervan overtuigd dat Scorende Jongens de grootst groeiende voetbalschool van Zuid Holland zal worden in 2014. Wij gaan dit jaar onze ambitie

verwezenlijken en in acht gemeenten een trainingslocatie beginnen. Dit is een eerste stap naar ons uiteindelijke doel: heel Nederland,” aldus Evon Zevenbergen.

De KNVB heeft een andere visie op leren voetballen Maatschappelijke ontwikkeling De stichting Haagse Voetbal Academie (H.V.A.) is een organisatie die opgericht is in oktober 2007 en staat onder leiding van Wim de Jong, trainer/coach van Die Haghe en Hans Honders, voormalig coach van V.C.S. Wim de Jong kende ook veel successen met topklasser HBS. Enerzijds richt de H.V.A. zich op het vergroten van de voetbalvaardigheden van een speler, anderzijds biedt zij de mogelijkheid de betreffende speler zich maatschappelijk te ontwikkelen. Dit komt in het bijzonder naar voren door een nauwe samenwerking met de Richard Krajicek Foundation. Kinderen uit aandachtswijken, die geselecteerd zijn op de Richard Krajicek Playgrounds, worden in de gelegenheid gesteld voetbaltrainingen te volgen. Ook geeft de H.V.A. in het kader van maatschappelijke betrokkenheid clinics bij clubs en organisaties. Na het volgen van een cursus verricht de H.V.A. inspanningen om de desbetreffende speler lid te maken van een voetbalvereniging. De talentjes van de straat krijgen hierdoor mogelijk een mooie voetbaltoekomst. De H.V.A. werft sponsors om dit project te bekostigen.

Kwaliteit waarborgen Voetbalschool De Geer van oudvoetbalprof Boudewijn de Geer is met haar techniektrainingen vanaf april 2010 actief op het Sportcomplex van VELO te Wateringen. Volgens De Geer liep het vanaf dag één heel goed. „De Voetbalschool ontwikkelt zich niet qua “aantal” spelers, daar wij per uur maximaal 14-16 spelers aannemen om de kwaliteit te waarborgen.” Boudewijn de Geer, de hoofdtrainer van voetbalschool De Geer die ook techniektraining verzorgt bij de voetbalvereniging VELO in Wateringen, waar hij werkzaam is als Technisch Jeugdcoördinator en jeugdtrainer, heeft ook zijn mening over het ondersteunen en stimuleren van de KNVB met geven van techniektrainingen in clubverband. „Ik vraag mij dan ook ten zeerste af of de KNVB-trainers die dat moeten gaan uitvoeren ook zelf op een behoorlijk niveau hebben gevoetbald en de “speciale voetbaleigen-zaken” kunnen overbrengen op de spelers. Ik ben bang van niet, want zolang de KNVB haar ‘scoutingapparaat’ nog steeds verre van op orde heeft, dan weet ik eigenlijk alles!,” aldus Boudewijn de Geer. Het gaat om kwaliteit In september 2007 startte ‘s-Gravenzandse SV met een eigen voetbalschool, genaamd Voetbalschool Westland. „Het belangrijkste doel van de voetbalschool was het aanbieden van extra techniektrainingen voor de jeugd om zo een betere aansluiting te krijgen naar het niveau van de seniorenselecties,” vertelt Ron van Meerten. Voetbalschool Westland is geheel geïntegreerd in de opleiding van FC ’s-Gravenzande. Daarnaast De eerste helft Haaglanden Voetbal magazine 47

biedt Voetbalschool Westland ondersteuning bij jeugdopleidingen aan, ook met een cursus ‘train de trainers’. De afgelopen seizoenen zijn er trainers geschoold bij SC Monster, MVV’27, MSV’71. Bij MVV’27 is ook ondersteuning aan de jeugdopleiding gegeven. Dit seizoen is voetbalschool Westland actief bij vv Naaldwijk waar F-, E- en D-spelers worden getraind volgens de filosofie van de voetbalschool. Van Meerten: „Voetbalschool Westland concentreert zich meer in de regio Westland en richt voornamelijk op FC ’s-Gravenzande. Het gaat altijd om de kwaliteit en de stof die geboden wordt. Kwaliteit komt altijd bovendrijven. Veel verenigingen in het Westland hebben inmiddels ook hun eigen interne voetbalschool opgericht”.

van scholen. Naast het aanbieden van voetbaltechniektrainingen is Movella ook bezig met geven van techniektrainingen bij hockey- en korfbalverenigingen.

Hockey- en korfbalverenigingen Voetbalschool Movella van Arthur van Straaten is actief in Delft en Rijswijk verzorgt reeds enige jaren voetbalclinics en techniektrainingen bij Wippolder in Delft, SV Den Hoorn, Celeritas (Den Haag) en Oliveo in Pijnacker. Ook maakt Movella tijdens de wintermaanden gebruik van sporthallen en gymnastiekzalen

Einstein van het voetbal Vorig jaar september startte Chris Kronshorst zijn voetbalschool. Met als motto ‘Breng jeugdig talent op de juiste plaats’. Kronshorst, voetbaldier bij uitstek, kan er niet genoeg van krijgen zijn kennis en kunde over te brengen op aankomende voetbaltalenten. „Vanaf mijn zesde jaar ben ik bezig met voetbal. Ik heb grote veranderingen in het

48 Haaglanden Voetbal magazine De eerste helft

Chris Kronshorst

voetbal meegemaakt en het is zo leuk om jonge kinderen in dat proces mee te nemen en techniek bij te brengen.” De methode van Kronshorst is gebaseerd op de visie van Wiel Coerver. Kronshorst kwam op zijn 25ste, als speler van NEC, in contact met de trainingsmethoden van ‘de Einstein van het voetbal’. „Tot die tijd sprongen we tijdens trainingen over hekjes, deden tikkertje en paard en ruiter. Wiel legde zich toe op techniektraining. Bijna iedereen viel over hem heen. Hij introduceerde krachttraining, en maakte duidelijk dat voetbal meer was dan een partijtje spelen.

Toen ik met de trainingsmethoden van Wiel Coerver in contact kwam, overviel me het gevoel dat ik een nog betere voetballer was geworden als ik daarmee in mijn jeugd in contact was gekomen.” Kronshorst spreekt met passie over zijn, op de Coervermethode gebaseerde, werkwijze. „Je moet weten wat je kinderen aanbiedt. Het gaat er om automatismen aan te leren. Van de schijnbewegingen die je de kinderen aanbiedt, zal er vaak één blijven hangen, omdat dat de beweging is die het best bij het kind past. Al die leerprocessen nemen tijd in beslag. Binnen de voetbalschool, waaraan acht trainers meewerken, zijn we constant op zoek naar verbetering van trainingsvormen. Op die manier slagen we erin de trainingen voor de kinderen boeiend te houden. Daarnaast krijgen de kinderen vormen aangeboden die bij hun niveau passen. We differentiëren binnen onze voetbalschool. Er wordt, gedurende de opleiding die drie maanden in beslag neemt, op zes verschillende niveaus gewerkt.”

De ontwikkeling van voetbalscholen in deze vorm is niet te tegen te houden Kinderen moeten, volgens Kronshorst, tussen hun achtste en hun veertiende levensjaar vooral op techniek worden getraind. „Dan ontwikkelen ze zich het snelst en kunnen ze de grootste

stappen maken. Helaas haakt men in verenigingen in die leeftijdscategorie vaak af als het om techniektraining gaat.” Kronshorst heeft de ontwikkeling van de voetbalsport jarenlang op de voet gevolgd en constateert met een gevoel van teleurstelling dat de KNVB Coerver en zijn trainingsmethoden nooit heeft ondersteund. „Binnen de KNVB heeft iedereen een mening en ieder vindt dat zijn of haar haan koning moet kraaien. Wiel en zijn methode heeft men nooit zien zitten. Waarschijnlijk omdat Wiel eigengereid was en zich van niemand iets aantrok. Ik word verdrietig als ik een man als Van Oostveen hardop hoor zeggen dat het tijd wordt om Cruyff en Jansen eens om tafel te zetten om te praten over de jeugdopleiding. Dat had dertig jaar geleden moeten gebeuren. Natuurlijk heeft de voetbalsport zich uitstekend ontwikkeld, maar misschien hadden we nog verder gekomen als we Jansen en Cruyff eerder hadden geraadpleegd en de voetbalscholen beter hadden geïntegreerd in de voetbalopleiding. Bij ons wordt in elk geval keihard gewerkt om talenten op de plaats te brengen waar ze thuishoren. Overigens moeten met name de ouders goed in de gaten houden dat zo’n proces tijd kost. Bij de ene voetballer meer dan bij de andere, maar uiteindelijk komen ze allemaal op de plaats terecht die bij hen past”, aldus Chris Kronshorst.

Voetbalschool binnen de club René van Baren, medewerker bij de KNVB district West II. „De KNVB ondersteunt verenigingen op allerlei gebieden, waaronder ook het organiseren van (extra) activiteiten op de vereniging. Zodra een vereniging een concrete behoeftevraag neerlegt bij de KNVB om ondersteuning te krijgen op dit gebied, kan de KNVB door middel van een zogenoemde KNVB-clubcoach op diverse onderdelen hulp bieden.” Over het ontstaan en de opkomst van commerciële voetbalscholen is Van Baren de mening toegedaan dat de KNVB niets heeft te zeggen over het wel of niet opstarten van een commerciële voetbalschool. „Extra trainingen bij een commerciële voetbalschool zijn ook niet slecht voor de speler. Echter zijn wij een voorstander van verenigingen die zelf activiteiten aanbieden voor eigen leden. Hierdoor blijven de leden voetballen op bekend terrein (binding met de vereniging), vaak ook dichter bij huis en kan er geld worden bespaard door ouders doordat extra trainingen binnen de vereniging vaak goedkoper zijn dan trainingen op een commerciële voetbalschool.” Enkele jaren geleden is de KNVB een pilot gestart wat heet ‘voetbalschool binnen de club’. Aan die pilot hebben twee verenigingen deel genomen te weten v.v. Spirit uit Ouderkerk a/d IJssel en v.v. Hellevoetsluis. Beide verenigingen reageerden enthousiast. v.v. Spirit had zelfs meer dan 120 deelnemers iedere woensdagmiddag in de leeftijdscategorie 6 t/m 11 jaar. Momenteel organiseert de vereniging nog steeds deze trainingen. In het downloadcentrum van de KNVB kunnen verenigingen al enkele jaren draaiboeken en andere documenten downloaden met betrekking tot het organiseren van extra activiteiten binnen de vereniging. De KNVBcoach kan verenigingen, zoals bij een eerdere vraag al toegelicht, ondersteunen tijdens het proces om te komen tot het opzetten van een reeks aan activiteiten.” Op onze vraag waarom de KNVB commerciële voetbalscholen niet openlijk of rechtstreeks ondersteund worden, laat Van Baren weten: „De KNVB heeft een andere visie op voetballen en leren voetballen dan bedrijven die zichzelf omschrijven als voetbalschool waar techniektrainingen worden gegeven. Het vertrekpunt vanwaar voetbal leerbaar wordt gemaakt is over het algemeen iets anders”. De eerste helft Haaglanden Voetbal magazine 49

„Een trainingskamp in het buiten land is een toegevoegde waarde” Veel voetbalclubs uit de regio hebben zich tijdens de winterstop weer voorbereid op de tweede seizoenshelft tijdens een trainingsweekend in eigen land of een trainingskamp van meerdere dagen in het buitenland. Vaak werden daarvoor zonniger oorden opgezocht, zoals Spanje of Turkije. „Een toegevoegde waarde”, zeggen de trainers in koor. Kijkend naar de resultaten van de meeste clubs na de winterstop levert het bewijs! Tekst: Ton Beije Foto’s: Ton Beije & Marcel de Kler

Ook Haaglanden Voetbal heeft diverse clubs gevolgd tijdens hun buitenlands verblijf op trainingskamp. Drie clubs uit de regio hadden gekozen voor het Spaanse eiland Gran Canaria, te weten VELO, GDA en Scheveningen. Andere clubs kozen voor Zuid-Spanje. Zoals SVC’08, HVC’10 en DHC voor Torremolinos en VUC voor Marbella. ADO Den Haag had haar tenten weer opgeslagen in Estepona. Die clubs werden door Haaglanden Voetbal gevolgd, maar er waren natuurlijk veel meer clubs die zich in eigen land, Spanje of Turkije hebben voorbereid. Van de meeste clubs die wij hebben gevolgd en bezocht in het buitenland,

was de trip volledig georganiseerd door Trainingskampen.nl. En dat heeft duidelijk voordelen. Bij aankomst is er altijd een medewerker van die organisatie ter plaatse om de club op te vangen en te begeleiden. Ook op Schiphol of op Rotterdam The Hague Airport is er altijd begeleiding bij het inchecken. Vaak gebeurt dat bij een aparte balie, wat het snel afwikkelen bevordert. Gran Canaria Op Gran Canaria verbleven VELO en Scheveningen in Maspalomas, in Hotel Dunas Mirador. GDA had geboekt voor een hotel in Playa del Ingles. Bij aankomst in Maspalomas trof DHC wandelt in Torremolinos

Haaglanden Voetbal in de lobby van het hotel een oude bekende aan: Frans Peereboom, jarenlang leider bij ODB. Zowel VELO als Scheveningen maakte gebruik van het sportcomplex van Maspalomas, waar een drietal kunstgrasvelden ligt. Natuurlijk werd er ook gevoetbald. VELO speelde – onder prima omstandigheden – tegen de zaterdagamateurs van Ajax. Omdat VELO met zowel de eerste als tweede selectie present was, trainde voordat het eerste zou aantreden tegen de Amsterdammers het tweede team onder leiding van Dennis van der Steen. Ajax – met o.a. oud-prof Yuri Rose – won nipt van VELO. VELO liet zich op het Spaanse vakantie-eiland vervoeren in een luxe touringcar. Maar soms vonden spelers en begeleiding het prettiger om het stukje tussen sportveld en hotel te voet af te leggen. Ook de selectie van Scheveningen koos regelmatig voor de ‘benenwagen’ in de plaats van de beschikbare taxi. Scheveningen oefende op Gran Canaria tegen GDA en Jodan Boys. Michael Ros werkte daar hard om na zijn blessure zo snel mogelijk bij de selectie van trainer John Blok te kunnen aansluiten. Terwijl de spelers in de vrije uren het strand opzochten, aan het zwembad van het hotel verbleven of wat gingen wandelen, werkte Ros nog een extra looptraining af. Scheveningen bracht nog een bezoek aan het grote toernooi op Gran Canaria om de Maspalomas Cup, waaraan ook PSV deelnam. De Eindhovenaren kwamen in de finale. Voor de Scheveningers een mooie gelegenheid nog even de hand te schudden van oud-lid Karim Rekik, inmiddels international en centrale verdediger bij PSV. GDA moest ditmaal uitwijken naar een ander hotel in Playa del Ingles (Escorial), omdat het vertrouwde Hotel Broncemar (waar de Loosduiners al jaren waren neergestreken) in de steigers stond. Spelers en staf klaagden er niet over, want dit

50 Haaglanden Voetbal magazine De eerste helft

VELO met 1e en 2e selectie op Gran Canaria

hotel bood zoveel meer comfort en mogelijkheden tot vertier. De spelers van de diverse clubs troffen elkaar regelmatig in het uitgaansleven van Playa of Maspalomas, want dat is ook het voordeel van dat Spaanse eiland. Niet alleen het weer is (bijna) altijd goed, maar ook de

horecagelegenheden zijn het gehele jaar geopend. Naast trainingen en wedstrijden werd door de leiding van de clubs ook gezorgd voor ontspanning. Een quiz staat vrijwel altijd op het programma, maar bijvoorbeeld ook voetgolf in

de duinen van Maspalomas, waar GDA en Scheveningen gezamenlijk een parcours hadden uitgezet. GDA benutte een vrije dag voor een bezoek aan het prachtige strand van Amadores Playa. Het was daar, met een temperatuur van zo’n 28 à 29 graden, uitstekend toeven. Kortom, VELO, GDA en Scheveningen hebben zich prima kunnen voorbereiden op de tweede seizoenshelft. Turkije Zondaghoofdklasser Quick nam in Turkije deel aan het eerste – ook door Trainingskampen.nl georganiseerde - toernooi om de Corendon Cup. Quick speelde op prima voetbalvelden en bij zo’n 19 graden was het een uitstekend voetbalweertje. Quick deed het uitstekend op dat toernooi en mocht zich na het afwerken van alle wedstrijden zelfs de eerste winnaar noemen van de Corendon Cup. Aanvoerder Sijbren Bartlema mocht de fraaie Cup ontvangen uit handen van Joshua Brard van Trainingskampen. nl. Door het winnen van deze cup kan Quick volgend jaar met een fikse korting terugkeren naar Turkije voor een trainingskamp.

Scheveningen pauzeert even tijdens oefenduel tegen Jodan Boys De eerste helft Haaglanden Voetbal magazine 51

Flink zweten tijdens de training in Turkije met Quick

Zuid-Spanje Diverse clubs hadden – vaak ook om budgettaire redenen – gekozen voor een meerdaags verblijf in ZuidSpanje. Zo verbleven HVC’10, SVC’08 en DHC in Torremolinos. Voor de twee zaterdagtweedeklassers, HVC’10 en SVC’08, betekende het voor de eerste maal een trainingskamp tijdens de winterstop in het buitenland. Alles was weer pico bello verzorgd door Trainingskampen.nl. Het hotel, het vervoer, de trainingen en de wedstrijden. Voor DHC was het een hernieuwde kennismaking met het hotel, want de Delftse zondaghoofdklasser was er een jaar eerder al te gast.

Trainer John Baven (GDA) spreekt zijn selectie toe

In Torremolinos werd op gras getraind en ook waren er interessante oefenduels vastgesteld. Natuurlijk was er ook een recreatief programma. Het spel Hints was bij HVC’10 een groot succes (met o.a. trainer Bert de best in de hoofdrol), terwijl een door twee spelers georganiseerde quiz bij SVC’08 een hoogtepunt betekende. Op de slotdag van het verblijf in ZuidSpanje maakte het gezelschap van SVC’08, naast spelers en begeleiding ook bestaande uit bestuursleden en enkele sponsors, een trip naar het mondaine Marbella, om zich daar te vergapen aan de prachtige jachten in de haven en ‘leuke auto’s’ die er rondrijden. Na het middagje Marbella vertrok het Scheveningse gezelschap vanaf de luchthaven van Malaga richting Schiphol.

Scheveningen poseert met oud-lid en nu PSV-er Karim Rekik

52 Haaglanden Voetbal magazine De eerste helft

Haaglanden Voetbal bezocht ook nog zondagtweedeklasser VUC. Dat had – wederom – haar tenten opgeslagen in Marbella. Daar werd ook getraind op een zeer fraai complex. Ook werkte VUC een oefenduel af en gebruikte het strand voor het spelen van wedstrijdjes voetvolley en wat conditionele oefenvormen. De spelers en begeleiding van de diverse clubs hebben zich uitstekend vermaakt op hun trainingskamp. Naast het sportieve gedeelte, was voor de trainers ook de teambuilding een belangrijk aspect. Nu zo’n twee maanden verder en inmiddels redelijk gevorderd in de competitie, kan gesteld worden, dat zo’n trainingskamp – kijkend naar de ranglijsten – de meeste clubs geen windeieren heeft gelegd. En de equipes van Haaglanden Voetbal zijn de clubs bijzonder dankbaar Rob Blankenstein interviewt DHC-trainer Rob de Lange

Pim Markering maakt zijn beelden voor Haaglanden Voetbal

voor de gastvrijheid en geboden medewerking bij het maken van de verslagen voor de website en het produceren van de TV-reportages, die

op Regio TV/Infothuis getoond zijn en nog te zien zijn op onze website Haaglandenvoetbal.nl.

Toss voor de wedstrijd VELO-Ajax amateurs

Als clubs ook interesse hebben om meer te weten te komen over zo’n trainingskamp in het buitenland, een mailtje naar info@Haaglandenvoetbal.nl is genoeg om u verder op weg te helpen naar onze partner Trainingskampen. nl. Wie weet kunnen wij in januari 2015 ook uw club een keer volgen voor een TV-reportage! De eerste helft Haaglanden Voetbal magazine 53

Hier had

uw advertentie kunnen staan!

Heeft u interesse om in de volgende uitgave te staan? Neem dan contact op met SportConcepting. Vraag naar Peter Dejalle 070 - 3077750 | peter@sportconcepting.nl www.sportconcepting.nl

Advertentie

Wie bepaalt uw liquiditeit?

Cashcontrol Incassodiensten B.V. heeft zich de afgelopen jaren weten te ontwikkelen tot een volwaardige credit management organisatie. Tot onze dienstverlening behoren o.a. incasso | debiteurenbeheer | consultancy & detachering

Cashcontrol Informatiediensten B.V. h.o.d.n. Cashformatie en debiteurenbezoeken is voortgekomen uit Cashcontrol Incasso足 diensten B.V. en heeft als dienstverlening: bedrijfsinformatie | debiteurenbezoeken

www.cashcontrol.nl

www.cashformatie.nl

www.debiteurenbezoeken.nl

De eerste helft Haaglanden Voetbal magazine 55