Zibatarin sorude ye hasti

‫ﺰﯾﺒﺎﺗﺮﯾ ﻦ ﺳﺮ ودهﻫﺴﺘ ﯽ‬

‫‪١‬‬

‫ﯿﻢ‬ ‫ﺑﺴ ﻢا ﷲاﻟ ﺮ ﺣ ﻤ ﻦاﻟ ﺮ ﺣ‬ ‫ﻧﻤﻲداﻧﻢ‪ ،‬ﭼ ﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲﺗﻮا ن از ﻋﻠﻲ ﺳﺨ ﻦ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺷﺎﯾﺴﺘﺔ ﺣﻖ ا و‬ ‫أت دارد ﻛﻪ از ﺑﺰرﮔﻲ ا و ﻧﯿﺰ‬ ‫ﻟ ﻲ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺟﺮ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻋﻠﻲ ﺑﺰر گ اﺳﺖ؛ و‬ ‫ﺑﺎﺷ‬ ‫؟ ﻋﻠﻲازﻫﺮ ﭼﻪﺑ ﮕﻮﯾﯿﻢ وﺑﻨﻮﯾﺴﯿﻢﺑﺎزﻫﻢﺑﺰرﮔﺘﺮاﺳﺖ‪.‬ا و در‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺳﺨ ﻦﺑ ﮕﻮﯾ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﭼﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﻛﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎ ن راه ﻋﻠ ﻲ و ﺷﯿﻔﺘ ﮕﺎ ن و‬ ‫ﻓﻬﻢ و وﻫﻢ ﻣﺎ ﻧﻤﻲﮔﻨﺠ‬ ‫ﺪ و راﯾﺤﻪا ي از ﻋﻄﺮ و‬ ‫ﺪا‪ -‬ﻛﻪ رﻧ ﮕﻲ از ا و دارﻧ‬ ‫ﻣ ﺸﺘﺎﻗﺎ ن راﺳﺘﯿ ﻦ ا و‪ ،‬ﺷﻬ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﻗﻄﻌﺎً ﺳﺨﻨﺎﻧ ﺸﺎ ن ﺻﺎ فﺗﺮ و‬ ‫ﺪ‪-‬از ﻋﻠﻲﺑ ﮕﻮﯾﻨ‬ ‫هاﻧ‬ ‫ﺷﻤﯿﻢ وﻻﯾﺖا وﺑﻮ ﻛﺮد‬ ‫ﺑﻪﺑﺰرﮔﻲ ﻋﻠﻲﻧﺰدﯾ ﻚﺗﺮاﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺪ و‬ ‫ﺪ دﻛﺘﺮ ﻣ ﺼﻄﻔﻲ ﭼ ﻤ ﺮا ن‪ ،‬ﻋﺎرﻓﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﻲ ﻋ ﺸﻖ ﻣﻲ ورزﯾ‬ ‫ﺷﻬﯿ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻫﻤﯿ ﺸﻪ ا و را در ﺑﻲﻧﻬﺎﯾﺖ ﻣﻲﺟﺴﺖ‪ ،‬ﻋﻠﻲ را در ا و ج ﻛﻤﺎ ل اﻧﺴﺎﻧﻲ ﻣﻲدﯾ‬ ‫ﺋﯿ ﻦ‪ ،‬ﻛﻪ‬ ‫ﺪر ﭘﺎ‬ ‫ه اﺳﺖ و ﺧﻮد را آ نﻗ‬ ‫ﻟﻬﻲ اﯾﺴﺘﺎد‬ ‫ها‬ ‫ﻛﻪ در ﻣﻌﺮا ج در ﭘﯿ ﺸ ﮕﺎ‬ ‫ه ﻋﻠ ﻲ‬ ‫ﺪ و اﯾ ﻦ را ﺟﺴﺎرﺗﻲ در ﭘﯿ ﺸ ﮕﺎ‬ ‫ﺷﺮم ﻣﻲﻛﺮد از ﻋﻠﻲ ﺳﺨ ﻦ ﺑ ﮕﻮﯾ‬ ‫ﺪاﯾ ﻲ‬ ‫ﻣﻲداﻧﺴﺖ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﻣﻈﺎﻫﺮ زﯾﺒﺎ ي ﻛﻤﺎ ل ﻋﻠﻲ را ﺗﺠﻠّﻲ ﺻﻔﺎت ﺧ‬ ‫ﺪ و‬ ‫ﻣﻲداﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﻲﻧﻬﺎﯾﺖ ﻣﺘ ﺼﻞ اﺳﺖ‪.‬ﻓﺮﯾﻔﺘﻪ ﻋﻠﻢ ا و‪ ،‬ﺣﻠﻢ ا و‪ ،‬زﻫ‬ ‫ﻟﺖﺑﻲﻧﻈﯿﺮ ا و‪ ،‬ﻗ ﻀﺎ وت ا و‪،‬‬ ‫ﺪا‬ ‫ﺗﻘﻮا ي ا و‪ ،‬اﯾﻤﺎ ن واﻋﺘﻘﺎد ا و‪ ،‬ﺷﺠﺎﻋﺖ ا و‪ ،‬ﻋ‬ ‫ﺪرتﺑﯿﺎ نا و‪،‬ﻧﯿﺰﻫﻮﺷﻲ و زﻛﺎ وتا و‪ ،‬ﻋﻄﻮﻓﺖ و ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲا و‪ ،‬ﺧﻠﻮ ص و‬ ‫ﻗ‬ ‫ﻋﺮﻓﺎ ن ا و‪ ،‬ﻋ ﺸﻖ ﺳﻮزا ن ا و و ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺗﻨﻬﺎﯾﻲ ﺗﻨﻬﺎ ي ا و ﺑﻮد وﻫﻤﻪ اﯾ ﻦ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ و ﻣﻲﮔﻔﺖ ﻛﻪﺑﺎﯾ‬ ‫ه ي ﺧﻮد ﻣﻲدﯾ‬ ‫ﻟ ﮕﻮ و اﺳﻮ‬ ‫ﻓ ﻀﺎﯾﻞ را در ﻋﻠﻲ‪،‬ﻧﻤﻮﻧﻪ و ا‬ ‫ﺳﻌﻲ ﻛﻨﺴﻢ ﺑﻪ ﺳﻮ ي اﯾ ﻦ اﻗﯿﺎﻧﻮ س ﺑﻲﻛﺮا نﻓ ﻀﺎﯾﻞ و ﻛﻤﺎ ل ﺑ ﺸﺘﺎﺑﯿﻢ‪ ،‬ﮔﺮ ﭼﻪ‬ ‫ﻟﻲ اﮔﺮ در اﯾ ﻦ ﻣﺴﯿﺮ ﻃ ﻲّ ﻃﺮﯾﻖ ﻛﻨﯿﻢ ﺧﻮد‬ ‫ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﯿﻢ ﺑﻪآ ن دﺳﺖ ﯾﺎﺑﯿﻢ؛ و‬ ‫ﻧﻌﻤﺖ وﭘﯿﺮ وز يﺑﺰرﮔﻲاﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺪ دﻛﺘﺮ ﻣ ﺼﻄﻔﻲ‬ ‫ﺪ دﺳﺖﻧ ﮕﺎﺷﺘﺔ ﺷﻬﯿ‬ ‫در اﯾ ﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻛﻪ از ﭼﻨ‬ ‫ه ﻋﻠﻲ) ع( ﯾﺎ راز وﻧﯿﺎزﺑﺎ ﻋﻠﻲ و ﺳﻪ ﺳﺨﻨﺮاﻧﻲ ﺗ ﺸﻜﯿﻞ ﯾﺎﻓﺘﻪ‬ ‫ﭼ ﻤ ﺮا ن درﺑﺎر‬ ‫‪٢‬‬

‫ﺪ اﺧﺘ ﺼﺎر از ﻧ ﮕﺎﻫﻲ دﯾ ﮕﺮ ﺑﻪ ﻋﻠﻲ) ع(‬ ‫ه اﺳﺖ درﺣ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺎﺳﺖ‪ ،‬ﺳﻌﻲ ﺷ‬ ‫ﺪ ي از ﻋﺎﺷﻘﺎ ن د لﺳﻮﺧﺘﺔﻋﻠ ﻲ اﺳﺖ ﻛﻪﻫﻤﺔ‬ ‫ه ﺷﻬﯿ‬ ‫ﻧ ﮕﺮﯾﺴﺘﻪ ﺷﻮد‪ ،‬وآ ن ﻧ ﮕﺎ‬ ‫ﻋﻤﺮﻧﺎم ﻋﻠﻲ و ﯾﺎد ﻋﻠ ﻲ‪ ،‬ر وﺣﯿﻪﺑﺨ ﺶ دردﻫﺎ و رﻧﺞﻫﺎ و ﻏﻢﻫﺎ وﺗﻨﻬﺎﯾﻲا و‬ ‫ه ﻣﻲزد و‬ ‫ﺑﻮد وﻫﻤﻪ اﯾﻨﻬﺎ را ﺑﻪ درد و رﻧﺞ و ﻏﻢ و ﺗﻨﻬﺎﯾﻲ ﻋﻠ ﻲ ﮔﺮ‬ ‫ﺪ ﻋ ﺸﻖ و ﻣﺤﺒﺖ‬ ‫ﺑﻲﭘﺮ واﺑﻪ ﻣ ﺼﺎ ف ﮔﺮدا بﻫﺎ ي ﻣﻬﯿﺐ ﺧﻄﺮ ﻣﻲرﻓﺖ ﺗﺎ ﺷﺎﯾ‬ ‫ﻟﻲ را‪ -‬ﻛﻪ از ﻋﻠﻲ اﻣﻮﺧﺘﻪﺑﻮد‪ -‬ا و راﺑﻪ و ﺻﺎ ل ﻣﻌ ﺸﻮق وﻟﻘﺎء‬ ‫ﺑﻪ ذات از‬ ‫ﺪ‪ .‬ا و در ﻣﻌﺮا ج ﻣﺤﺒﻮﺑﯿﺖ ﺑﺎ ﺷﻬﺎدت ﺧﻮد ﺑﻪ ﺳﻮ ي ﻣﻌﺒﻮد ﭘﺮ‬ ‫ﺣﻖ ﺑﺮﺳﺎﻧ‬ ‫ﺪﯾﻢ ﺣﻖ‬ ‫ﺪ و ﺳﯿﻨﻪ ﭘﺮدرد و ﻋ ﺸﻖ ﺳﻮزا ن و ﻗﻠﺐ ﻣﺠﺮ و ح ﺧﻮد را ﺗﻘ‬ ‫ﻛ ﺸﯿ‬ ‫ﻛﺮد‪.‬‬ ‫ه ﻋﻠﻲ وﻧﺎم ﻋﻠﻲ و ﯾﺎد ﻋﻠﻲ ﭼﻮ ن ﭼﺮاﻏﻲﻓﺮ وزا ن‪،‬‬ ‫ﺪ ﻛﻪ را‬ ‫ﺪا ن اﻣﯿ‬ ‫ﺑ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪاﯾﺖ واﻧﺴﺎﻧﯿﺖ راﺑﻪﻫﻤﺔ ﻣﺎﺑﻨﻤﺎﯾﺎﻧ‬ ‫هﻫ‬ ‫را‬ ‫ﻣﻬﺪ ي ﭼ ﻤ ﺮا ن‬ ‫‪٧٩/١١ /٢١‬‬

‫ﺪم‪.‬‬ ‫ﺪا ﻣﺠﺎزﺑﻮد‪ ،‬ﻋﻠﻲ را ﻣﻲﭘﺮﺳﺘﯿ‬ ‫اﮔﺮ ﭘﺮﺳﺘ ﺶ ﻏﯿﺮاز ﺧ‬ ‫هﻧﻤﻲدﻫﻢ ﻛﻪﺑﺮا ي ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻋﻠﻲ ﻛﻠﻤﻪا يﺑﺮ زﺑﺎ نﺑﺮاﻧﻢ‬ ‫ﺑﻪ ﺧﻮداﺟﺎز‬ ‫ﺪﮔﻲ ﭘﺮﻣﺎﺟﺮاﯾ ﺶ را ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻛﻨﻢ‪.‬‬ ‫ﺪرت ﻋﻘﻞ ﺷﺨ ﺼﯿﺖا و و زﻧ‬ ‫وﺑﺎ ﻗ‬ ‫ﺪرت ﻋ ﺸﻖ ﻣﯿﺴﺮ اﺳﺖ وﻓﻘﻂ ﻋ ﺸﻖ اﺟﺎزه‬ ‫ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻋﻠﻲﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻗ‬ ‫داردﺑﻪ ﺣﺮﯾﻢ ﻋﻠﻲﻧﺰدﯾ ﻚ ﺷﻮد‪.‬‬ ‫ه ﻣﻲدﻫﻢ ﻛﻪ از ﻋﻠﻲ ﺳﺨ ﻦ‬ ‫ﻣ ﻦﻫﻢﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻗﻠﺐ ﺳﻮﺧﺘﻪ ي ﺧﻮد اﺟﺎز‬ ‫أت ﻣﻲﻛﻨﻢ ﺑﻪ ﻋﻠﻲ ﻧﺰدﯾ ﻚ ﺷﻮ ك‪ .‬اﮔﺮ‬ ‫ﺪ وﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺣﺮﻣﺖ ﻋ ﺸﻖ ﺟﺮ‬ ‫ﺑ ﮕﻮﯾ‬ ‫ﺪاًﺑﻪ ﺳﺎﺣﺘ ﺶ ﺟﺴﺎرتﻧﻤﻲﻛﺮدم‬ ‫ﺪ‪،‬اﺑ‬ ‫ﻟﻢ زﺑﺎﻧﻪﻧﻤﻲﻛ ﺸﯿ‬ ‫ﺷﻌﻠﻪ ي ﻋ ﺸﻖا و در د‬ ‫ﺪم‪.‬‬ ‫وﻧﺎﻣ ﺶﺑﻪ زﺑﺎ نﻧﻤﻲراﻧ‬ ‫ﻟﻲ ﭼﻪ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺳﺮﺗﺎﭘﺎ ي وﺟﻮدم در آﺗ ﺶ ﻋ ﺸﻖ ا و ﻣﻲﺳﻮزد‪.‬ﻫﺮ‬ ‫و‬ ‫ﻟﺮزم‪،‬‬ ‫ﺪ‪،‬ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﻲ‬ ‫ﻟﻢ ﻣﻲاﻓﺘ‬ ‫وﻗﺖ ﻛﻪﻧﺎم ا وﺑﺮ زﺑﺎ ن ﻣﻲراﻧﻢ ﯾﺎ ﯾﺎد ا وﺑﺮ د‬ ‫ﺪ‪ ،‬آﺗ ﺶ دردﻧﺎ ك وﻟﺬتﺑﺨ ﺸﻲ وﺟﻮدم راﻓﺮا‬ ‫اﺷ ﻚ از ﭼ ﺸﻤﺎﻧﻢﻓﺮ و ﻣﻲ ﭼﻜ‬ ‫ﻣﻲﮔﯿﺮد‪ ،‬در ا و ﻣﺤﻮ ﻣﻲﺷﻮم‪ ،‬ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺑﺎ ا و راز و ﻧﯿﺎز ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ ،‬و ر وﺣﻢ‬ ‫ﺪ…‬ ‫آﺷﻔﺘﻪ وار ﻋﻠﻲﻋﻠﻲ ﻣﻲﮔﻮﯾ‬ ‫‪٣‬‬

‫؟‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ وﺑﻪ ﻋﻠﻲ ﻋﺎﺷﻖﻧ ﺸ‬ ‫ﺪا يﺑﺰر گ را ﭘﺮﺳﺘﯿ‬ ‫ﺂﺧﺮ ﭼ ﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲﺗﻮا ن ﺧ‬ ‫ﻟﻲ ﻛﻤﺎ ل‬ ‫ﺪا ﻛﻪ ﻛﻤﺎ ل ﻣﻄﻠﻖ اﺳﺖ ﭼ ﺸﻢ د وﺧﺖ و‬ ‫ﭼ ﮕﻮﻧﻪ ﻣﻤﻜ ﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ ﺧ‬ ‫ﺪاﺳﺖ‪.‬‬ ‫؟ ﻋ ﺸﻖﺑﻪ ﻋﻠﻲ ﺟﺰ و ياز ﭘﺮﺳﺘ ﺶ ﺧ‬ ‫ه ﮔﺮﻓﺖ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪﯾ‬ ‫ﻟﻲ ﻋﻠﻲ راﻧ‬ ‫ﻣﺘﻌﺎ‬ ‫ﺪ‪ ،‬زﯾﺒﺎﯾ ﻲ‬ ‫ﻟﺮزاﻧ‬ ‫ﻗﻠﺒﻲ ﺣﺴﺎ س دارم ﻛﻪ ﻧﻮاز ش ﻧﺴﯿﻢ ﺣﯿﺎتآ ن را ﻣﻲ‬ ‫ه ﻣﺴﺘ ﺶ‬ ‫ﺪ ﭘﺮﺳﺘﺎر‬ ‫ﺪ‪ ،‬آﺳﻤﺎ ن ﺑﻠﻨ‬ ‫ﻏﺮ و ب و ﻃﻠﻮع آﻓﺘﺎ ب دﯾﻮاﻧﻪا ش ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪ‪،‬اﻓﻖ‬ ‫هﻫﺎ يﺑﻠﻨ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻛﻮ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻣﺮ غﻫﺎ يﻫﻮا و ﻣﺎﻫﻲﻫﺎ ي درﯾﺎ ﺟﺬﺑ ﺶ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﻣﻲﻧﻤﺎﯾ‬ ‫ﺪﯾﺘ ﺶ ﻣﻲﺑﺮد‪.‬‬ ‫ﺑﻲﭘﺎﯾﺎ ن واﻗﯿﺎﻧﻮ سﺑﻲﻛﺮا نﺑﻪاﺑ‬ ‫ﻟﻢ ﺧﻠﻘﺖ‬ ‫اﯾ ﻦ اﺣﺴﺎ س ﻣﺮﻣﻮز ﻗﻠﺒ ﻲ‪ ،‬ﻣﺴﺤﻮر ﻋﻈﻤﺖ و زﯾﺒﺎﯾﻲ ﻋﺎ‬ ‫ﺪ …ﻫﻤﺎ ن اﺣﺴﺎ س‬ ‫ه ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻟﻖآ ن وادار ﺑﻪ ﺳﺠ‬ ‫ﻣﻲﺷﻮد و ﻣﺮا در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﺎ‬ ‫ﺪازد و ﻣﺮا اﯾ ﻦ ﭼﻨﯿ ﻦ‬ ‫ه ﻣﻲاﻧ‬ ‫ﻧﯿﺰ ﺗﺎر و ﭘﻮد ﻗﻠﺒﻢ را ﺑﻪ ﻋ ﺸﻖ ﻋﻠﻲ ﺑﻪﻟﺮز‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪا يا و ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺷﯿﻔﺘﻪ و ﺷﯿ‬ ‫ﺪ و زﯾﺒﺎﯾﻲ و ﻋ ﺸﻖ و‬ ‫ﻋﺠﺐ دارم اﮔﺮ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻗﻠﺐ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨ‬ ‫ﻟ ﻲ در ﻣﻘﺎﺑﻞآ نﻫﻤﻪﻟﻄ ﻒ و ﻛﻤﺎ ل و ﻋ ﺸﻖ و‬ ‫ﺪ‪ ،‬و‬ ‫اﻧﺴﺎﻧﯿﺖ درآﻧﻬﺎ اﺛﺮ ﻛﻨ‬ ‫ﺪ … ﻣ ﮕﺮ ﻣﻤﻜ ﻦ اﺳﺖ اﯾ ﻦﻫﻤﻪﻟﻄ ﻒ و ﻋ ﺸﻖ را‬ ‫اﻧﺴﺎﻧﯿﺖ ﻋﻠﻲ ﺷﯿﻔﺘﻪﻧ ﮕﺮدﻧ‬ ‫؟ آ ن اﺣﺴﺎ س ﻣﺮﻣﻮز ﻗﻠﺒﻲ را ﻛﻪ در وﺟﻮد‬ ‫ها ي ﻣﺎد ي داﻧﺴﺖ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪﯾ‬ ‫ﻓﻘﻂ ﭘ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﭼ ﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲﺗﻮا ن ﺑﺎﻓﺮﻣﻮ لﻫﺎ ي ﺧ ﺸ ﻚ و ﺑﻲر و ح‬ ‫اﻧﺴﺎ نﻫﺎ ﻣﻮ ج ﻣﻲزﻧ‬ ‫ﺪ و آ نﻫﻤﻪ ﻋ ﺸﻖ و‬ ‫ه ﻧﻤﻲﮔﻨﺠ‬ ‫ﻟﺐ ﻣﺎد‬ ‫؟ ر و ح ﻋﻠ ﻲ در ﻗﺎ‬ ‫ﻣﺎد ي ﺗﻮﺟﯿﻪ ﻛﺮد‬ ‫ه ي ﺳﺮد وﺑﻲﺟﺎ نﺑﺘﺮا ود‪.‬‬ ‫ﺪاز ﻣﺎد‬ ‫ﻛﻤﺎ لﻧﻤﻲﺗﻮاﻧ‬ ‫هام‪ ،‬ﻋﻠﻲ را د وﺳﺖ ﻣﻲدارد و در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻋﻈﻤﺖ و‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ را دﯾ‬ ‫ﺋﯿﻢ و دﻧﺒﺎ ل ا و‬ ‫ﺪر ﻋﻠﻲﻋﻠﻲ ﻣﻲﮔﻮ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﭼﺮا اﯾ ﻦﻗ‬ ‫اﻧﺴﺎﻧﯿﺖ ا و ﺗﻌﻈﯿﻢ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪر در ﻋ ﺸﻖ ا و‬ ‫؟ ﭼﺮا اﯾ ﻦﻗ‬ ‫ﺪر ﺷﯿﻔﺘﻪ ﻋﻠﻲ ﻫﺴﺘﯿﻢ‬ ‫؟ ﭼﺮا اﯾ ﻦﻗ‬ ‫ﻣﻲر وﯾﻢ‬ ‫؟ زﯾﺮاﻫﻤﻪ ي ﻣﺎ ﻣﻲﺧﻮاﻫﯿﻢ ﻣﺜﻞ ﻋﻠﻲ ﺑﺎﺷﯿﻢ‪ ،‬د وﺳﺖ دارﯾﻢ در‬ ‫ﻣﻲﺳﻮزﯾﻢ‬ ‫ﻋ ﺸﻖ و ﻛﻤﺎ ل ﺑﻪ درﺟﻪ ي ا و ﺑﺮﺳﯿﻢ‪ ،‬ﺧﻮ ش دارﯾﻢ در ﺷﺠﺎﻋﺖ‪ ،‬در ﺻﺒﺮ‪،‬‬ ‫ﻟﻲ‬ ‫در ﻋﻠﻢ و ﺗﻘﻮا‪ ،‬در ﺳﺨﻨﻮر ي‪ ،‬درﻫﻤﺔﻓ ﻀﺎﯾﻞ اﺧ ﻼﻗﻲ ﻣﺜﻞ ا و ﺑﺎﺷﯿﻢ؛ و‬ ‫ﺪﻋﻠﻲ ﻣﺎﻓﻮق ﻃﺎﻗﺖﺑ ﺸﺮ ياﺳﺖ وﺑﺮا ي ﻣﺎﺑﻪﻫﯿ ﭻ وﺟﻪ ﻣﯿﺴﺮ‬ ‫ﻣﻲداﻧﯿﻢ ﻛﻪ ﺣ‬ ‫ﺪﻋﻠﻲﺑﺮﺳﯿﻢ‪.‬ﻟﺬا ﻋﻠﻲ ﺗﺒﻠﻮرآرز وﻫﺎ ياﻧﺴﺎ نﻫﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻻاﻗﻞ‬ ‫ﻧﯿﺴﺖ ﻛﻪﺑﻪ ﺣ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﺻﻮرتآرز و‪ ،‬ﻋﻈ ﺶ در وﻧﻲ و ﻗﻠﺒﻲ ﻣﺎ را ﺗﺴﻜﯿ ﻦ ﻣﻲﺑﺨ ﺸ‬ ‫ﻟﻲﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ‬ ‫ﺪ ورﯾﻢ‪ ،‬و‬ ‫ه ﻣﻲﻛﻨﯿﻢ و از ﻛﻤﺎ لﺑﻲﻧﻬﺎﯾﺖﺑ‬ ‫ﻣﺎﻫﺰار ﮔﻨﺎ‬ ‫ﺗﻤﻮ ج ر و ح ﻣﺎ ﺑﺮ ﺷﻬﻮات و ﺧﻮاﺳﺘﻪﻫﺎ ي ﻣﺎد ي ﻣﺴﻠﻂ ﻣﻲﮔﺮدد‪ ،‬ﯾﻜﺒﺎره ﺑﻪ‬ ‫ﺪه ﺧﻮد‬ ‫هﻧ ﺸ‬ ‫ﺳﺮا غ ﻋﻠﻲ ﻣﻲر وﯾﻢ و ﺗﻤﺎماﺣﺴﺎﺳﺎت ﻗﻠﺒﻲ وآرز وﻫﺎ يﺑﺮآ ورد‬ ‫را درا و ﻣﺠﺴﻢ ﻣﻲﻛﻨﯿﻢ وﺑﺎ ذﻛﺮ ﻋﻠﻲﻋﻠﻲ ﻋ ﺸﻖ ﺧﻮد راﺑﻪ ﻛﻤﺎ ل و ﺣﻖ و‬ ‫ه ﺑﺎ ﺟﻬﻞ وﻓﺴﺎد ﺑﯿﺎ ن ﻣﻲﻛﻨﯿﻢ‪ .‬ﻋﻠﻲ ﻣﻈﻬﺮ‬ ‫ﺧﻮاﺳﺘﻪ ي ﺧﻮد را ﺑﺮا ي ﻣﺒﺎرز‬ ‫ﻟﻲاﻧﺴﺎ ناﺳﺖ وﺑﺎ ذﻛﺮﻧﺎم‬ ‫ﺪاﻛﺎر ي و ﻋ ﺸﻖ و ﺗﻤﺎمارز شﻫﺎ ي ﻋﺎ‬ ‫ﻛﻤﺎ ل وﻓ‬ ‫‪٤‬‬

‫ﺪا ﻧﺰدﯾ ﻚ ﻣﻲﺷﻮﯾﻢ و از ﮔﻨﺎﻫﺎ ن اﺳﺘ ﻐﻔﺎر ﻣﻲﻛﻨﯿﻢ و ﺑﻪ ﺳﻮ ي ﻛﻤﺎ ل‬ ‫ﺎ و ﺑﻪ ﺧ‬ ‫رﻫﺴﭙﺎر ﻣﻲﺷﻮﯾﻢ‪.‬‬

‫‪٥‬‬

‫در ﭘﻬﻨﻪ ي زﻣﺎ ن و ﻣﻜﺎ ن اﮔﺮ ﺑﺨﻮاﻫﻢ ﺑ ﮕﺮدم‪ ،‬ﻛﺴﻲ را ﺑﯿﺎﺑﻢ ﻛﻪ‬ ‫ﺪ‪،‬ﻧﻪﻓﻘﻂاﻻ ن‪،‬ﻧﻪﻓﻘﻂ در ﯾ ﻚﻧﻘﻄﻪ‪ ،‬درﻫﻤﻪﺟﺎ‬ ‫راﺑﻄﻪ ي ﻣ ﻦ وا و ﻋ ﺸﻖﺑﺎﺷ‬ ‫و ﻫﻤﻪ وﻗﺖ …ﻓﻘﻂ ﻋﻠﻲ را ﻣﻲﯾﺎﺑﻢ ﻛﻪ اﯾ ﻦ ﭼﻨﯿ ﻦ ﺑﻪ ا و ﻋ ﺸﻖ ﺑﻮرزم و‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫راﺑﻄﻪ ي ﻣ ﻦ وا وﺑﺮ ﭘﺎﯾﺔ ﻋ ﺸﻖ ﭘﺎ كﺑﺎﺷ‬ ‫ﻋ ﺸﻘﻲاز ﺗﺎر وﭘﻮد وﺟﻮدم‪،‬ازاﻋﻤﺎق ر وﺣﻢ‪،‬از ﻣﻌﺮاﺟﻢ‪،‬از ﻣﺮﮔﻢ‪،‬‬ ‫ه ﻣﻲﺑﺮم‪.‬‬ ‫ّ ر وﺣﻢ‪،‬ﺑﺮا ي ﻃﯿﺮا نﺑﻪآﺳﻤﺎ نﻫﺎ‪،‬ﺑﻪ ﻋﻠﻲﭘﻨﺎ‬ ‫از ﺣﯿﺎﺗﻢ‪،‬ﺑﺮا ي ﻋﻠﻮ‬ ‫ﻫﻨ ﮕﺎم ﺗﻨﻬﺎﯾﻲ‪ ،‬درد‪ ،‬ﻏﻢ و ﺷﻜﺴﺖ و ﻣﻈﻠﻮﻣﯿﺖ ﺑﻪ ﻋﻠﻲ ﻧﺰدﯾ ﻚ‬ ‫هﻣ ﻦ‬ ‫ّﻲ ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ .‬اﻧﯿ ﺲ ﺷﺐﻫﺎ ي ﺗﺎر ﻣ ﻦﻫﻨ ﮕﺎم ﻣﻨﺎﺟﺎت‪،‬ﻫﻤﺮا‬ ‫ﻣﻲﺷﻮم و ﺗ ﺸﻔ‬ ‫ﺪدﻛﺎر ﻣ ﻦ در ﻧﺒﺮدﻫﺎ ي ﻣﺮ گ و‬ ‫در ﻛﻮ ﭼﻪﻫﺎ ي ﭘﺮ ﭘﯿ ﭻ و ﺧﻢ و ﺗﺎرﯾﺦ‪ ،‬ﻣ‬ ‫ﯿﻔﻪا ﷲ ﻋﻠﻲاﻻ ر ض‬ ‫ﻟﻲﺗﺮﯾ ﻦ ﺗﺠﻠﯿﺎت ر و ح ﻣ ﻦ‪ ،‬ﺑﺮا ي ﺧﻠ‬ ‫ه ﻋﺎ‬ ‫ﺣﯿﺎت‪،‬آرز وﮔﺎ‬ ‫ﺪ ن‪.‬‬ ‫ﺷ‬ ‫اﻧﯿ ﺲ ﺗﻨﻬﺎﯾﻲ ﻣ ﻦ‪ ،‬ﻏﻤﺨﻮار ﻣ ﻦ ﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻛﻮﻫﻲ از ﻏﻢ ﻣﺮا‬ ‫ﻣﻲﺷﻤﺮد‪ ،‬ﺗﺴﻠﻲﺑﺨ ﺶ ﻗﻠﺐ ﻣﺠﺮ وﺣﻢﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ در آﺗ ﺶ درد ﻣﻲﺳﻮزم‪،‬‬ ‫در ﻃﻮﻓﺎ نﻫﺎ ي ﺣﻮاد ث‪ ،‬در ﮔﺮدا بﻫﺎ ي ﺧﻄﺮ و ﻧﺎﺑﻮد ي‪ ،‬ﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ‬ ‫ﺪ‪،‬‬ ‫ﻛ ﺸﺘﻲ ﺷﻜﺴﺘﻪ ي وﺟﻮدم ﺑﺮ ﺗﺨﺘﻪ ﺳﻨ ﮓﻫﺎ ي ﻛﯿﻨﻪ و ﻧﻔﺮت ﺑﺮﺧﻮرد ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫و ﺑﺎرا ن ﺗﻬﻤﺖ و اﻓﺘﺮا ﺑﺮ ﻣ ﻦ ﻣﻲﺑﺎرد‪ ،‬در ﺗﺎرﯾﻜﻲ ﻇﻠﻤﺖ‪ ،‬ﻛﻪ دﯾ ﮕﺮﻫﯿ ﭻ‬ ‫هام وﻓﻘﻂ‬ ‫ه اﺳﺖ و د ل ﺑﻪ ﻧﯿﺴﺘﻲ ﻧﻬﺎد‬ ‫ﺪ‬ ‫هﻫﺎ ﻛﻮر ﺷ‬ ‫ﺪارم وﻫﻤﻪ ي را‬ ‫ﺪ يﻧ‬ ‫اﻣﯿ‬ ‫ه اﺳﺖ‪ ،‬آ نﺟﺎ ﻋﻠﻲ ﻛ ﺸﺘﯿﺒﺎ ن ﻛ ﺸﺘ ﻲ‬ ‫ﺗﻮﻛﻞ ﻋﻠﻲا ﷲ ﻗﻠﺒﻢ را ر وﺷ ﻦ ﻛﺮد‬ ‫ﺷﻜﺴﺘﻪ ي وﺟﻮد ﻣ ﻦاﺳﺖ‪.‬‬ ‫؟ ﭼﻪﻃﻮرﻧﺎم ﺗﻮ را ﻛﻪ‬ ‫؟ ﭼ ﮕﻮﻧﻪﺑ ﮕﻮﯾﻢ‬ ‫ﻋﻠﻲ‪ ،‬ﻋﻠ ﻲ‪ ،‬ﻋﻠ ﻲ‪ ،‬ﭼﻪ ﺑ ﮕﻮﯾﻢ‬ ‫ﻟﻲام راﺑﻪ ﺗﻮ ﻛﻪ‬ ‫؟ ﭼ ﮕﻮﻧﻪ ﻋ ﺸﻖاز‬ ‫ه ﺧﻮردهاﺳﺖ‪،‬ﺑﺮ زﺑﺎ نآ ورم‬ ‫ﺑﺮ ﻗﻠﺒﻢ ﮔﺮ‬ ‫ه اﺳﺖ و ﮔﻮ شﻧﺎﻣﺤﺮم را ﺟﺎ ي ﭘﯿ ﻐﺎم ﻣﻠﻜﻮﺗﻲ ا و‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻟﻢﻧﻬﺎ ن ﺷ‬ ‫در ﺳﺮا ﭼﻪ ي د‬ ‫؟ ﻛﻪ ﻣﺮا ﻣﻤﻜ ﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ ﺷﺮ ك ﻣﺘﻬﻢ‬ ‫؟ ﻋﻠﻲ ﭼﻪ ﺑ ﮕﻮﯾﻢ‬ ‫ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﺑﺎزﮔﻮ ﻛﻨﻢ‬ ‫؟‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪم‪.‬‬ ‫ﺪ و ن ﺷ ﻚ ﺗﻮ را ﻣﻲﭘﺮﺳﺘﯿ‬ ‫ﺪا ﻣﺠﺎز ﺑﻮد‪ ،‬ﺑ‬ ‫اﮔﺮ ﭘﺮﺳﺘ ﺶ ﺟﺰ ذات ﺧ‬ ‫ﺪاﯾﻲ‪ ،‬ﺗﻮ ﺧﻠﯿﻔﻪا ﷲ‬ ‫ﺪا و ﻣﻌﯿﺎرﻫﺎ ي ﺧ‬ ‫ﺪاﯾﻲ‪ ،‬ﺗﻮ ﺗﺠﺴﻢ ﺻﻔﺎت ﺧ‬ ‫ﺗﻮ ﺗﺠﻠﻲ ﺧ‬ ‫‪٦‬‬

‫ﺪا‬ ‫ﻟﻲ وﺟﻮد ﺗﻮ را ﺟﺰ ﺧ‬ ‫ﺪاﻧﯿﺴﺘﻲ؛ و‬ ‫ﺪ فاﻧﺴﺎﻧﯿﺘﻲ‪ ،‬ﺗﻮ ﺧ‬ ‫ﻋﻠﻲاﻻر ﺿﻲ‪ ،‬ﺗﻮﻫ‬ ‫هاﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻧﻜﺮد‬

‫‪٧‬‬

‫هﻫﺎ ي ﺳﻮزا ن‬ ‫ه راز و ﻧﯿﺎزﻫﺎ ي ﺷﺒﺎﻧﻪ ي ﻣ ﻦ‪ ،‬آ‬ ‫ﻋﻠﻲ آرز وﮔﺎ‬ ‫ﻟﻮد ﻣ ﻦ زﯾﺮ ﺷﻜﻨﺠﻪ ي ﻇﻠﻢ‪،‬ﻓﺮﯾﺎدﻫﺎ ي ﭘﺮ‬ ‫ﻟﻪﻫﺎ ي دردآ‬ ‫ﺻﺒﺤ ﮕﺎﻫﻲ ﻣ ﻦ‪ ،‬ﻧﺎ‬ ‫ه ي ﺟﻬﺎ ن …‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺧﺮ و ش ﻗﻠﺐ ﺳﻮزاﻧﻢ در ﻇﻠﻤﺖﻛ‬ ‫هﮔﺎﻫﻲ ﻛﻪ در ﻣﺤ ﻚ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻗﺮار ﻣﻲﮔﯿﺮم‪ ،‬درآﺗ ﺶ درد ﻣﻲﺳﻮزم‪،‬‬ ‫ﮔﺎ‬ ‫ﺧﻮدﺧﻮاﻫﻲ‪ ،‬و ﻣ ﺼﻠﺤﺖﻃﻠﺒﻲﻫﺎﯾﻢ ذ و ب ﻣﻲﺷﻮد و ﻓﺮ و ﻣﻲرﯾﺰد‪ ،‬در‬ ‫ﺪا ﭘﯿﺮ وز ﻣﻲﺷﻮم و‬ ‫ﺳﺨﺖﺗﺮﯾ ﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪﻫﺎ ﻗﺮار ﻣﻲﮔﯿﺮم‪ ،‬و ﺑﻪ ﻛﻤ ﻚ ﺧ‬ ‫ه ﻣﻲﺧﻮاﻫﻢ ﻋﻠﻲ ﺧﻮد را ﺑﺒﯿﻨﻢ‪ .‬ﯾﻜﺒﺎره‬ ‫ﺟﻬ ﺸﻲ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺑﺮﻣﻲدارم‪ ،‬آ نﮔﺎ‬ ‫ﺪر ﺟﻠﻮﺳﺖ‪،‬آ نﺑﻲﻧﻬﺎﯾﺖ ﻛﻪ از ﺧﻮد و از ﭘﯿﺮ وز ي‬ ‫هآ نﻗ‬ ‫ﻣﻲﺑﯿﻨﻢ در اﯾ ﻦ را‬ ‫ﻟﺘﻲ ﻛﻪ زاﻧﻮﻫﺎﯾﻢ را در آﻏﻮ ش ﻣﻲﻛ ﺸﻢ‪ ،‬و‬ ‫ه ﻣﻲﺷﻮم‪ .‬در ﺣﺎ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺧﻮد ﺷﺮﻣﻨ‬ ‫ﺳﺮم را ﺑﺮ ﺳﯿﻨﻪام ﺧﻢ ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ ،‬و ﺳﯿ ﻼ ب اﺷ ﻚ از ﭼ ﺸﻤﺎﻧﻢ ﺳﺮازﯾﺮ ﻣﻲﺷﻮد‬ ‫ﺪﺗﺮﯾ ﻦ ﺗﻮا ﺿ ﻊ اﺣﺴﺎ س ﺷﻮم و ﺧﺠﻠﺖ ﻣﻲﻛﻨﻢ و از ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ ﻋﻠ ﻲ‬ ‫ﺪﯾ‬ ‫ﺑﺎ ﺷ‬ ‫ﻣﻲﮔﺮﯾﺰم‪.‬‬ ‫آر ي ﭼﻨﯿ ﻦ ﺑﻮد ﭘﺎﻧﺰده ﺳﺎ ل ﭘﯿ ﺶ ﻛﻪ ﺑﻪ زﯾﺎرﺗ ﺶ رﻓﺘﻢ؛ اﻣﺎ از‬ ‫ﺪم ﻛﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﻪ ا و ﻧﺰدﯾ ﻚ ﺷﻮم‪ .‬ﻣﻲﺳﻮﺧﺘﻢ‪،‬‬ ‫ﺪر ﺧﺠﻞ ﺷ‬ ‫ﻛﻮ ﭼﻜﻲ ﺧﻮدآ نﻗ‬ ‫ﻟﻤﻲ دﯾ ﮕﺮ ﺳﯿﺮ‬ ‫ه ﺑﻮدم و در ﻋﺎ‬ ‫اﺷ ﻚ ﻣﻲرﯾﺨﺘﻢ‪ .‬ﺑﺮ دﯾﻮار ﺻﺤ ﻦ ﺗﻜﯿﻪ داد‬ ‫ﻟﻲﻧﻤﻲﺧﻮاﺳﺘﻢ وﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﻛﻪازآ نﺑﻪا وﻧﺰدﯾ ﻚﺗﺮ ﺷﻮم‪.‬ﺑﻪ‬ ‫ﻣﻲﻛﺮدم؛ و‬ ‫ﻟﻲ ﻛﻪ ا و در ﻗﻠﺒﻢﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﺪم‪ ،‬درﺣﺎ‬ ‫ﺪم‪،‬ﺑﻪ ﻗﺒﺮ ش دﺳﺖﻧﺴﺎﯾﯿ‬ ‫ﺿﺮﯾﺤ ﺶ واردﻧ ﺸ‬ ‫ﻟﻲ‬ ‫ه ﺑﻮد‪ ،‬و‬ ‫ﺪ‬ ‫در وﺟﻮدم ﺑﻮد‪ ،‬و ﻋ ﺸﻖ ا و ﺑﺎ ﺗﺎر وﭘﻮد وﺟﻮدم‪ ،‬ﺳﺮﺷﺘﻪ ﺷ‬ ‫اﺣﺴﺎ س ﻣﻲﻛﺮدم ﻛﻪ ﻧﻤﻲﺧﻮاﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﺤ ﻀﺮ ش ﺣﺎ ﺿﺮ ﺷﻮم‪ .‬ﮔﻮﯾﺎﻓﻜﺮ‬ ‫ﺪ و ﻧﻮر وﺟﻮد ش‬ ‫ﺪ ﻣﻲدرﺧ ﺸ‬ ‫ﻣﻲﻛﺮدم آ نﺟﺎ ﻧ ﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﺧﻮرﺷﯿ‬ ‫ﻟﻲ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﻧﺰدﯾﻜ ﺶ ﺑﺮ وم و از وﺟﻮد ش اﺳﺘﻔﺎ ﺿﻪ‬ ‫ﺪ؛ و‬ ‫ﻓﯿ ﻀﺎ ن ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﻨﻢ …‬ ‫ﻛ‬ ‫ﻋﻠﻲ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ در ا و ج اد ب و ﺳﺨﻨﻮر ي‪ ،‬ﺑﺎ ﺳﻜﻮت ﺧﻮد ﺳﺨ ﻦ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﻲﮔﻮﯾ‬ ‫ﻟﻌﻠﻢ و ﻋﻠﻲﺑﺎﺑﻬﺎ – اﺳﺖ‪،‬‬ ‫ﺪﯾﻨﻪا‬ ‫ﻋﻠﻲ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ در ذر وة ﻋﻠﻢ – اﻧﺎ ﻣ‬ ‫ﻟﻢ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻋﻠﻲ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻧﻈﯿﺮ ش را ﻋﺎ‬ ‫ﺪ و اﺷﺮاق ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﻟﻲ ﺑﺎ ﻗﻠﺐ ﻣﻲﻓﻬﻤ‬ ‫و‬ ‫هاﺳﺖ‪ ،‬رﻫﺒﺮ ي ﻛﻪ در ﻣﻈﻠﻮﻣﯿﺖا ش ﻣﻲﺗﻮا ن ﺣﻘﺎﻧﯿﺖا ش را ﺷﻨﺎﺧﺖ‪.‬‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪﯾ‬ ‫ﻧ‬

‫‪٨‬‬

‫ﻟﻪﻫﺎ ي‬ ‫ﭼ ﺸﻤﻪ ي ﺟﻮﺷﺎ ن ﻋ ﺸﻖ و ﻣ ﺤﺒﺖ و ﻋﺮﻓﺎ ن ﻛﻪ در ﻧﺎ‬ ‫ﺻﺒﺤ ﮕﺎﻫ ﺶ‪ ،‬در ﻓﺮﯾﺎدﻫﺎ ي ﻧﯿﻤﻪﺷﺒ ﺶ‪ ،‬در ﻣﯿﺎ ن ﻧﺨﻠﺴﺘﺎ نﻫﺎ ي ﺧﻠﻮت‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﻲﺗﻮا نازا و ﻣﺴﺘﻔﯿ ﺾ ﺷ‬ ‫آر ياﯾ ﻦ ﻋﻠﻲاﺳﺖ!‬ ‫ه ﺧﻮد‬ ‫ﻣ ﻦ در ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﻗﻠﺐ ﺧﻮد ﻣ ﻐﺮ ور ﺑﻮدم‪ ،‬ﺑﺰر گﺗﺮﯾ ﻦ ﭘﻨﺎﻫ ﮕﺎ‬ ‫ﺪا در‬ ‫ﻟﻢ ﻗﻠﺒﻢ ﻣﻲداﻧﺴﺘﻢ‪ ،‬وﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﺮدم ﻛﻪ اﮔﺮ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧ‬ ‫را در ﻋﺎ‬ ‫ﺻﺤﺮا ي ﻣﺤ ﺸﺮ ﻣﻮرد ﻋﺘﺎ ب ﻗﺮارﺑ ﮕﯿﺮم‪،‬ﻓﻘﻂ ﻗﻠﺐ ﺧﻮد را ﻋﺮ ﺿﻪ ﻣﻲﻛﻨﻢ‬ ‫ﺪ؛ اﻣﺎ وا ي ﺑﺮ ﻣ ﻦ‪ ،‬ﭼﻪ‬ ‫ﺪه ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫و زﻣﯿ ﻦ و آﺳﻤﺎ ن وﻓﺮﺷﺘ ﮕﺎ ن ﻣﺮا ﺳﺠ‬ ‫ﻟﻢ وﺟﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﻠﺐ ﺧﻮد‬ ‫ورﺷﻜﺴﺘﻪام‪ ،‬ﭼﻪ ﻧﺎ ﭼﯿﺰ و ﻧﺎﺗﻮاﻧﻢ‪ ،‬ﭘﺮﻛﺎﻫﻲ در ﻋﺎ‬ ‫ه ﻣﻲآ ورم‪ ،‬ﻗﻠﺐ ﺧﻮد‬ ‫؟!ﻫﯿﻬﺎت …ﻫﯿﻬﺎت …ا ي ﻋﻠﻲﺑﻪ ﺗﻮ ﭘﻨﺎ‬ ‫ﺪرﺑﻨﺎزد‬ ‫اﯾ ﻦﻗ‬ ‫ﺪا يﺑﺰر گ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﻛ ﻦ‪.‬‬ ‫راﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﻲدﻫﻢ‪ ،‬ﺗﻮ ﻣﺮا در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧ‬

‫‪٩‬‬

‫ﺪاﯾﺎ‪ ،‬در دﻧﯿﺎ ي اﻧﺴﺎ نﻫﺎ‪ ،‬آدﻣﻲ ﺑﺰر گﺗﺮ و ﻛﺎﻣﻞﺗﺮ و ﺑﻬﺘﺮ از‬ ‫ﺧ‬ ‫ﺪي‬ ‫ﻟﻲ ﺣﺘﻲ ا و را در ﻣﺒﺎرزات ﺣﯿﺎت ﭘﯿﺮ وز يﻧﺒﺨ ﺸﯿ‬ ‫ﻋﻠﻲ) ع(ﻧﻤﻲﺷﻨﺎﺳﻢ؛ و‬ ‫ﺪ ل و داد ش را زﯾﺮ ﺗﺎزﯾﺎﻧﻪﻫﺎ ي ﻇﻠﻢ و ﺳﺘﻢ وﻓﺴﺎد ﻣﻌﺎ وﯾﻪ‬ ‫و ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻋ‬ ‫ﺪ و‬ ‫ﺪ ل و آزاد ي و اﻧﺴﺎﻧﯿﺖ ﺑ ﺸﻜﻔ‬ ‫ﺪاد ي ﻛﻪ ﻧﻬﺎ ل ﻋ‬ ‫هﻧ‬ ‫ﺧﺮد ﻛﺮد ي‪ ،‬و اﺟﺰا‬ ‫ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺣﻖ ﻻاﻗﻞ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻋﻠﻲ‪ ،‬ﺑﺮ ﻇﻠﻤﺖ و ﻛﻔﺮ و ﺟﻬﻞ و ﻇﻠﻢ ﭘﯿﺮ وز‬ ‫؟ ﭼﻪآرز وﻫﺎ ي‬ ‫؟ ﭼﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﺑﻲﺟﺎﯾﻲ دارم‬ ‫ﮔﺮدد …ﻫﯿﻬﺎت ﻣ ﻦ ﭼﻪ ﻣﻲﮔﻮﯾﻢ‬ ‫ﺷ ﮕﻔﺖ‪ ،‬ﭼﻪا دﻋﺎﻫﺎﯾﻲ ﻋﺠﯿﺐ!‬ ‫هﻫﺎ ي‬ ‫ﺪاﯾﺎآرز و داﺷﺘﻢ ﻛﻪ ﭘﺮ ﭼﻢ ﻋﻠﻲ راﺑﺮﻓﺮق زﻣﯿ ﻦﺑﻜﻮﺑﻢ‪ ،‬ﭘﺮد‬ ‫ﺧ‬ ‫ﺪ و در و غ و ﻛﯿﻨﻪ و ﺗﺰ وﯾﺮ را ﻛﻪ‬ ‫ﺪ و ﺣﻘ‬ ‫ﭼﺮﻛﯿ ﻦ و ﺳﯿﺎه ﺗﻬﻤﺖ و ﺣﺴ‬ ‫ه ﻛﻨﻢ و وﺟﻮد ﭘﺎ ك و‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﭘﺎر‬ ‫هاﻧ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺳﺘﻤ ﮕﺮا ن ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﺮ ر و ي ﻋﻠﻲ ﻛ ﺸﯿ‬ ‫ﻟﺖ ﺑﻨﻤﺎﯾﺎﻧﻢ و‬ ‫ﺪا‬ ‫درﺧ ﺸﺎﻧ ﺶ را ﺑﺎ اﻓﺘﺨﺎر و ﻋ ﺸﻖ ﺑﻪ ﺗ ﺸﻨ ﮕﺎ ن ﺣﻘﯿﻘﺖ و ﻋ‬ ‫ه ﻛﻤﺎ لﺑﻪ د ور ﺷﻤ ﻊ وﺟﻮد ش ﺟﻤ ﻊ ﻛﻨﻢ‪.‬‬ ‫اﻧﺴﺎﻧﯿﺖ را در را‬

‫‪١٠‬‬

‫ﻋﻠﻲﻧﻤﻮﻧﻪا يﻧ ﺸﺎ ن داد ﻛﻪ‪:‬‬ ‫هﻫﺎ و‬ ‫ﺪر ﻣﻮارد ﺗﻨﻬﺎﯾﻲ‪ ،‬از ورا ي ﻗﺮ نﻫﺎ و ﻛﺮ‬ ‫‪.١‬‬ ‫ﻟﻢ ﺗﻨﻬﺎﯾﻲ ﺧﻮد را در‬ ‫ﺪ درﻋﺎ‬ ‫ّﻞ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫درﯾﺎﻫﺎ‪ ،‬ﻣﺎ راﺑﻪ ﻋﻠﻲ ﻣﺘ ﺼ‬ ‫ﺪ ﻣﻲرﺳﯿﻢ‪.‬‬ ‫ﻟﻢﺗﻨﻬﺎﯾﻲﺑﺎا وﺑﻪ وﺟ‬ ‫ا و ﻣﻲﯾﺎﺑﯿﻢ‪ ،‬در ﻋﺎ‬ ‫ﺪر ﻣﻮارد درد و ﻏﻢ و ﺷﻜﻨﺠﻪ ر وﺣﻲ ا و را ﺑﻪ ﯾﺎد‬ ‫‪.٢‬‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﻲآ ورﯾﻢ و ﺗﺤﻤﻞ دردﻫﺎ راﺑﺮ ﻣﺎآﺳﺎ ن ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪر ﻣﻮارد ﻣﻈﻠﻮﻣﯿﺖ‪ ،‬ﺗﻬﻤﺖﻫﺎ‪،‬اﻓﺘﺮا‪ ،‬ﺷﺎﯾﻌﻪ‪،‬ا و را‬ ‫‪.٣‬‬ ‫ﺑﻪ ﯾﺎد ﻣﻲآ ورﯾﻢ وآراﻣ ﺶ ﻣﻲﯾﺎﺑﯿﻢ‪.‬‬ ‫ﺪر ﻋ ﺸﻖ و اﯾﻤﺎ نﺑﻪا و ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻲﻛﻨﯿﻢ و ازا و ر و ح‬ ‫‪.٤‬‬ ‫ﻣﻲﮔﯿﺮﯾﻢ و ﻃﻠﺐﻫﻤﺖ ﻣﻲﻛﻨﯿﻢ‪.‬‬ ‫ﺪا ﻗﺮار‬ ‫ﺪاﻛﺎر ي و ﺟﻬﺎد و ﺷﺠﺎﻋﺖ ا و را ﻣﻘﺘ‬ ‫ﺪرﻓ‬ ‫‪.٥‬‬ ‫ﺪ ﻣﻲﮔﯿﺮﯾﻢ‪ ،‬و ﯾﺎازا و ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﻲآﻣﻮزﯾﻢ‪.‬‬ ‫ﻣﻲدﻫﯿﻢ وازا وﭘﻨ‬ ‫ه ا و را‬ ‫ﻟﺖ را‬ ‫ﺪا‬ ‫ه ﺑﺎ ﻇﻠﻢ و اﺳﺘﻘﺮار ﻋ‬ ‫ﺪر ﻣﺒﺎرز‬ ‫‪.٦‬‬ ‫ﺪﮔﻲ ﺑﺮا ي‬ ‫ﺪر ﻣﻘﺎم ﺷﻬﺎدت‪،‬ﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ دﯾ ﮕﺮ زﻧ‬ ‫‪ .٧‬دﻧﺒﺎ ل ﻣﻲﻛﻨﯿﻢ‪.‬‬ ‫ﺪﮔﻲ ﻧﻨ ﮕﯿ ﻦ‬ ‫ﺪاﻧﻪ ﺑﺮ زﻧ‬ ‫زﯾﺴﺘ ﻦ ﺗﻨ ﮓ ﻣﻲﺷﻮد و ﻣﺮ گ ﺷﺮاﻓﺘﻤﻨ‬ ‫ﻫﺰارﺑﺎر ارﺟﺢ اﺳﺖ‪ ،‬ا و را ﺑﻪ ﯾﺎد ﻣﻲآ ورﯾﻢ و از ا و ﻃﻠﺐ‬ ‫ها ش ﺑﺮا ي ﻣﺎ‬ ‫ﺪﮔﻲا ش‪ ،‬ﺷﻬﺎدﺗ ﺶ‪ ،‬ﻣﻜﺘﺒ ﺶ و ﺧﺎﻃﺮ‬ ‫ﯿ‪،‬ﻢ‪.‬زﻧ‬ ‫ﻠﻲ‬ ‫ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﻫﻤﺖ ﻋ‬ ‫ﺪا‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺧ‬ ‫ﻣﻨﺒ ﻊ ﺧﯿﺮ و ﺑﺮﻛﺖ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺎ ر و ح ﻣﻲدﻫ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻣﺎ را ﺑﻪ ﻣﻌﺮا ج ﻣﻲﺑﺮد و از ا و ﻃﻠﺐﻫﻤﺖ‬ ‫ﻧﺰدﯾ ﻚ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﯿﻢ‪.‬‬

‫‪١١‬‬

‫ﻋﻠﻲﺑﺎ ﻋ ﺸﻖ ﺗﻤﺎم ﻋﺒﺎدت ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬ﻋﺒﺎدتا و رﻓ ﻊ ﺗﻜﻠﯿ ﻒﻧﺒﻮد‪،‬ﺑﻠﻜﻪ‬ ‫ﻋﺎﺷﻖ ﺣﻘﯿﻘﻲ ﺑﻮد‪ .‬در ﯾﻜﻲ از ﺟﻨ ﮓﻫﺎ ﺗﯿﺮ ي ﺑﻪ ﭘﺎﯾ ﺶﻓﺮ و رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪،‬‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪ و ا و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧ ﺸ‬ ‫ﺪ‪ ،‬در ﻧﻤﺎز ﭼﻨﯿ ﻦ ﻛﺮدﻧ‬ ‫ﺪ ﺑﯿﺮ و ن ﺑﯿﺎ ورﻧ‬ ‫ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻨ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻫﻨ ﮕﺎم‬ ‫هﮔﺎﻫ ﺶ از اﺷ ﻚ ﻣﺮﻃﻮ ب ﻣﻲﺷ‬ ‫ﺪ‬ ‫هﻫﺎ ي ﻃﻮﻻﻧﻲ ﻛﻪ ﺳﺠ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺳﺠ‬ ‫ﺪ‪،‬ﻟﺮز ش ﺣﻘﯿﻘﻲ وﺟﻮد ش راﻓﺮا ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬ ‫ﻟﺮزﯾ‬ ‫و ﺿﻮﮔﺮﻓﺘ ﻦ ﻣﻲ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺑﺮا ي‬ ‫ﺪا ي ﺧﻮد راز و ﻧﯿﺎز ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪار اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎ ﺧ‬ ‫ﻋﻠﻲﻫﺮ ﺷﺐ ﺑﯿ‬ ‫ﻋﻠﻲ رﻣ ﻀﺎ ن و ﺷﻮا ل ﯾﻜﺴﺎ ن اﺳﺖ‪ .‬ﻋﻠﻲ ﯾﻜﻪ و ﺗﻨﻬﺎ در ﻣﯿﺎ ن ﺗﺨﻠﺴﺘﺎ نﻫﺎ ي‬ ‫ﺪ‪:‬‬ ‫ﻓﺮات درﻧﯿﻤﻪﻫﺎ ي ﺷﺐ در ﻣﻨﺎﺟﺎت ﻣﻲﮔﻮﯾ‬ ‫ﺪارم‪ ،‬از د وزخ ﺗﻮ‬ ‫ﺪا ي ﺑﺰر گ ﺑﻪ ﺑﻬ ﺸﺖ ﺗﻮ ﻃﻤﻌﻲ ﻧ‬ ‫»ا ي ﺧ‬ ‫‪١‬‬ ‫ﻧﻤﻲﻫﺮاﺳﻢ‪ ،‬ﻣ ﻦ ﺗﻮ را ﻣﻲﭘﺮﺳﺘﻢ‪ ،‬زﯾﺮا ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ي ﭘﺮﺳﺘ ﺶ‪ ،‬اﮔﺮ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻲ‬ ‫ﻟﻲ ﯾ ﻚ‬ ‫ﻣﺮاﺑﺴﻮزا ن‪ ،‬و ﺧﺎﻛﺴﺘﺮم را ﺑﻪﺑﺎد ﺑﺴﭙﺎر‪،‬ﻫﻤﻪ را ﺗﺤﻤﻞ ﻣﻲﻛﻨﻢ؛ و‬ ‫ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺮا از ﺧﻮد د ور ﻣﻜ ﻦ ﻛﻪﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻢ ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﻣ ﻦﺑﻪ ﺗﻮ ﻋﺎﺷﻘﻢ‪ ،‬ﻣ ﻦ‬ ‫ﺗﺎﺟﺮﭘﯿ ﺸﻪﻧﯿﺴﺘﻢ ﻛﻪ درازا ي ﻋﺒﺎدت ﺗﻮ ﭘﺎدا شﺑﺨﻮاﻫﻢ‪« .‬‬ ‫ﺪ و اﯾ ﻦ ﻋﻤﻞ‬ ‫ﺪا را ﻋﺒﺎدت ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ ﺑﻬ ﺸﺖ ﺧ‬ ‫ها ي از ﻣﺮدم ﺑﻪ اﻣﯿ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻋ‬ ‫ﺪ و‬ ‫ﺗﺎﺟﺮا ن اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺮﺧﻲﻫﻢ از ﺗﺮ س ﻋﻘﻮﺑﺖ د وزخ ا و را ﭘﺮﺳﺘ ﺶ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪا را ﺑﺮا ي ادا ي ﺷﻜﺮ ﻋﺒﺎدت‬ ‫اﯾ ﻦ ﻋﺒﺎدتﺑﺮدﮔﺎ ن اﺳﺖ – و ﮔﺮ وﻫﻲﻧﯿﺰ ﺧ‬ ‫‪٢‬‬ ‫ﺪ واﯾ ﻦ ﻋﺒﺎدتآزادﮔﺎ ناﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻣ ﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺎ‬ ‫ً‬ ‫َﺤﻘ‬ ‫ﱠ‬ ‫َ ﻣُﺴﺘ‬ ‫ًﻚ‬ ‫َﺪﺗ‬ ‫َﺟ‬ ‫َﻞو‬ ‫ﺎرﺑ‬ ‫ِ ﻦاﻟﻨّ‬ ‫ً ﻣ‬ ‫ﺎ‬ ‫َﻮﻓ‬ ‫َﻻ ﺧ‬ ‫ﱠﻪ و‬ ‫َﻨ‬ ‫ِﻠﺠ‬ ‫ًﻟ‬ ‫ﺎ‬ ‫َﻨ‬ ‫ﻌ‬ ‫َﻃ‬ ‫َ‬ ‫َﺪْﺗُﻚ‬ ‫َﺒ‬ ‫ﺎﻋ‬ ‫ِﻟﻬﻲ ﻣ‬ ‫ﺎ‬ ‫‪١‬‬ ‫ﺎدة‪.‬‬ ‫ِﺒ‬ ‫ﻌ‬ ‫ِﻠ‬ ‫ﻟ‬ ‫‪٢‬‬ ‫ًه‬ ‫ﻌﺪ‬ ‫َﺑ‬ ‫َ‬ ‫َﻪُو‬ ‫ﻌ‬ ‫َﻣ‬ ‫َ‬ ‫َا ﷲُو‬ ‫ﯾﺖ‬ ‫َأ‬ ‫ّ‬ ‫ّر‬ ‫ِﻻ‬ ‫ًا‬ ‫ﺎ‬ ‫ﯿْﺌ‬ ‫ﯾ ﺖُ ﺷ‬ ‫َ‬ ‫ّأ‬ ‫َ‬ ‫ﺎر‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪا را ﻣﻲﺑﯿﻨ‬ ‫ﺎ و درﻫﻤﻪ ي ﻣﻈﺎﻫﺮ وﺟﻮد ﺧ‬ ‫هﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬ﻋﺒﺎدتﻧﻤﻲﻛﻨﻢ‪.‬‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪﯾ‬ ‫ﺪاﯾﻲ را ﻛﻪﻧ‬ ‫َه ‪ ٣‬ﺧ‬ ‫َر‬ ‫َ ﻢا‬ ‫ًﻟ‬ ‫ﺎ‬ ‫َﺑ‬ ‫ّ‬ ‫َﻋﺒُﺪُ ر‬ ‫َ ﻢا‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺪﻧﻲاﺳﺖ‬ ‫ﺪﯾ‬ ‫ﺪ ﺣﻘﯿﻘﺖﻧ‬ ‫آﻧﺎ ن ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻨ‬ ‫‪٤‬‬ ‫ﺪ‬ ‫هاﻧ‬ ‫ﺪ‬ ‫در ﺣﯿﺮﺗﻢ ﻛﻪ ﻏﯿﺮ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﭼﻪ دﯾ‬

‫‪١٢‬‬

‫ﻟﺮﺣﯿﻢ‬ ‫ﻟﺮﺣﻤ ﻦا‬ ‫ﺑﺴﻢا ﷲا‬ ‫ﺎﻟ ﺐ) ع( رﻫﺒﺮ ﺑﺰرﮔﻮار‬ ‫‪ ١٣‬ﻗﺮ ن از ﺷﻬﺎدت ﺣ ﻀﺮت ﻋﻠﻲاﺑ ﻦاﺑﻲﻃ‬ ‫ﺪارا ن‬ ‫ﺑ ﺸﺮﯾﺖ ﻣﻲﮔﺬرد‪ .‬ﻧﺎم ا و ذﻛﺮ زﺑﺎ نﻫﺎ و ﯾﺎد ا و ﺻﻔﺎ ي ﻗﻠﺐﻫﺎ ي د وﺳﺘ‬ ‫ا وﺳﺖ‪ .‬ﻃﻮ ل زﻣﺎ ن و ﮔﺮد ش ر وزﮔﺎر ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ ا و را ﻣﺤﻮ ﻧﻜﺮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ‬ ‫ﺪرت و ﻋﻈﻤﺖﺑﻲﻧﻈﯿﺮا واﻓﺰ ود‪.‬‬ ‫ر وزﺑﻪر وزﺑﺮ ﻗ‬ ‫ﺪ‪ .‬در‬ ‫ﺷﻤ ﻊﻓﺮ وزاﻧﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺳﺮﺗﺎ ﭘﺎ ﺑﺴﻮﺧﺖ ﺗﺎ ﺟﻬﺎﻧﻲ را ﻣﻨﻮّر ﻛﻨ‬ ‫ﺪا ي ﻋ ﺸﻖ و‬ ‫ﻟﯿ ﻦ ﻧ‬ ‫ﺪ) ص( ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺑﺰرﮔﻮار ﻣﺎ ﭘﺮ وز ش ﯾﺎﻓﺖ و ا و‬ ‫داﻣﺎ ن ﻣﺤﻤ‬ ‫ﻟﻲﺗﺮﯾ ﻦ‬ ‫ﺪ و در ﻗﻠﺐ ﭘﺎ ك ﺧﻮد ﺟﺎ ي داد‪ ،‬در ﻋﺎ‬ ‫ﭘﺮﺳﺘ ﺶ را از زﺑﺎ ن ا و ﺷﻨﯿ‬ ‫ﻟﯿ ﻦ ﻛﺴﻲﺑﻮد ﻛﻪﺑﻪ دﻋﻮت‬ ‫ﺪا ﻛﺮد‪،‬ا و‬ ‫ﺪﭘﯿ‬ ‫ﻟﻬﺎم درآﻏﻮ ش وﺣﻲ رﺷ‬ ‫ﻣﺮﺣﻠﻪ يا‬ ‫ه‬ ‫ﻟﻲ ﻛﻪﻫﻨﻮز د‬ ‫ﺪا ي ﯾ ﮕﺎﻧﻪ‪،‬ﻟﺒﯿ ﻚ ﮔﻔﺖ درﺣﺎ‬ ‫ﺪ) ص( –ﻣﺒﻨﻲ ﺑﺮ ﭘﺮﺳﺘ ﺶ ﺧ‬ ‫ﻣﺤﻤ‬ ‫ﻟﻲ از ﻋﻤﺮ ا و ﻧ ﮕﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻛ ﺸﻤﻜ ﺶﻫﺎ و ﺟﻨ ﮓﻫﺎ يﻓﺮا وا ن ﺑﯿ ﻦ‬ ‫ﺪ ﺳﺎ‬ ‫و ﭼﻨ‬ ‫ﺪ و ﻋﻠﻲﻫﻤﻪﺟﺎ وﻫﻤﯿ ﺸﻪ‬ ‫ﻟﺖ ﺷﺮ وع ﺷ‬ ‫ﺪاﭘﺮﺳﺘﺎ ن و ﭘﯿﺮ وا ن ﻛﻔﺮ و ﺟﻬﺎ‬ ‫ﺧ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺳﭙﺮﺑ ﻼ ﺑﻮد‪ .‬در اﻗﯿﺎﻧﻮ س ﻣﺮ گﻓﺮ و ﻣﻲرﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﺎﺣﻞ ﻧﺠﺎت ﺑﺮﺳ‬ ‫ﺪا نﺑﻮد و وﺟﻮدا و ﺳﭙﺮ ي‬ ‫ﺷﻤ ﺸﯿﺮا و ﺣﺠﺘﻲ ﻗﺎﻃ ﻊ ﻋﻠﯿﻪ ﺳﺘﻤ ﮕﺮا ن و ز ورﻣﻨ‬ ‫آﻫﻨﯿ ﻦ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻇﻠﻢ وﻓﺴﺎدﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲرﻓﺖ‪.‬‬ ‫هﺗﺮﯾ ﻦ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪاﻛﺎر يا و راﻫﻨﻤﺎ ي زﺑ‬ ‫ّﺎد وﻓ‬ ‫ﭘﺎﻛﻲ و ﻃﻬﺎرتا و ﺳﺮﻣ ﺸﻖ زﻫ‬ ‫ﺪرا و لاﺳ ﻼمﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﺳﺮﺑﺎزا ن ﺻ‬ ‫ﺪا ي‬ ‫ﺪ ف ﭘﺮﺳﺘ ﺶ را ﺧ‬ ‫ﺪا ي آزاد ي و ﻣﺴﺎ وات در داد وﻫ‬ ‫اﺳ ﻼم ﻧ‬ ‫ﺪاﯾﺎ ن ﺳﺎﺧﺘ ﮕﻲ را درﻫﻢ‬ ‫ﯾ ﮕﺎﻧﻪ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﺑﺖﻫﺎ ي ﻣ ﺼﻨﻮﻋﻲ و ﺧ‬ ‫ه ﻛﺮد و‬ ‫ﺪا ن و ﺳﺘﻤ ﮕﺮا ن را از داﻣ ﻦ اﺟﺘﻤﺎع ﻛﻮﺗﺎ‬ ‫ﺷﻜﺴﺖ‪ ،‬دﺳﺖ ز ورﻣﻨ‬ ‫ﺋﻪ‬ ‫ﺪﻻ ل ارا‬ ‫ارز شﻫﺮﻓﺮد را در ﻋﻠﻢ و ﺗﻘﻮا ي ا و ﻗﺮا ر داد‪ .‬ﻣﻨﻄﻖ و اﺳﺘ‬ ‫داﺷﺖ و ﺗﺎآ نﺟﺎ ﻛﻪ ﻣﻤﻜ ﻦﺑﻮد‪،‬ﺑﺎ ر وﺷﻲ ﻣﺘﯿ ﻦ ﭘﯿ ﺶ رﻓﺖ و ﺻﺎﺣﺒﺎ ن ﻋﻘﻞ‬ ‫ﻟﻲ در ﻣﻘﺎﺑﻞﺑﺎ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻋﻘﻞ ﺧﻮد‬ ‫ه راﺳﺖ دﻋﻮت ﻛﺮد‪ .‬و‬ ‫وﻓﻬﻢ راﺑﻪ را‬ ‫ه‪ ،‬ﻗﻠﺐ ﺧﻮد را ﻏﺮق ﻛﻔﺮ و ﻇﻠﻤﺖ ﻛﺮده‬ ‫ّﺐ ﺧ ﺸ ﻚ ﻛﺮد‬ ‫را ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﺗﻌ ﺼ‬ ‫ﺪاﻧﻲ ﻛﻪ اﺟﺘﻤﺎع را وﺳﯿﻠﻪ ي ار ﺿﺎ يﻫﻮا وﻫﻮ س‬ ‫ﺪ‪ ،‬در ﻣﻘﺎﺑﻞ ز ورﻣﻨ‬ ‫ﺑﻮدﻧ‬ ‫ﺪﻻ ل ﻋﺮ ﺿﻪ‬ ‫ﺪﺑﻪ ﻣﻘﺎ وﻣﺖﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‪،‬ﺑﻪاﻧﺴﺎﻧﯿﺖ ﻣﻨﻄﻖ واﺳﺘ‬ ‫ﺧﻮد ﻣﻲداﻧﺴﺘﻨ‬ ‫ﺋﻪ داﺷﺖ و دﺷﻤﻨﺎ ن را‬ ‫ﻛﺮد و در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﮔﺮدﻧﻜ ﺸﺎ ن و ﺳﺘﻤ ﮕﺮا ن ﺷﻤ ﺸﯿﺮ ارا‬ ‫ﯾﻜﻲ ﭘ ﺲاز دﯾ ﮕﺮ ي ﻣﻨﻜﻮ ب ﻛﺮد‪.‬‬ ‫‪١٣‬‬

‫ﺪﯾﻨﻪ يﻓﺎ ﺿﻠﻪا ي ﺑﻪ وﺟﻮد‬ ‫ﺪاﭘﺮﺳﺘﻲ اﺳ ﻼم ﺗﻮﺳﻌﻪ ﯾﺎﻓﺖ و ﻣ‬ ‫ﻣﻜﺘﺐ ﺧ‬ ‫آ ورد ﻛﻪآرز و وآرﻣﺎ ن اﻧﺴﺎ نﻫﺎ و ﻣﺘﻔﻜﺮا ن ﺑﻮد‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﺮدم ﻋﺎد يآ ن‬ ‫ﺪ و ﻣﻌﻨﻮﯾﺖ ﻋﻠﻮﯾّﺖ اﺟﺘﻤﺎع آ نﻫﺎ‪،‬‬ ‫ﺪاﺷﺘﻨ‬ ‫ر وز ﻇﺮﻓﯿﺖ ﭼﻨﯿ ﻦ ﺳﯿﺴﺘﻤﻲ را ﻧ‬ ‫ﺋﻲﺗﺮﯾ ﻦ‬ ‫ه از ﻃ ﻼ‬ ‫ه ي ﻛﻮﺗﺎ‬ ‫ﻟﻲ ﻫﻤﯿ ﻦ ﯾ ﻚ د ور‬ ‫ﺪ؛ و‬ ‫ﺋﯿ‬ ‫ﺑﯿ ﺶ از رﺑ ﻊ ﻗﺮ ن ﻧﭙﺎ‬ ‫هﻫﺎ ي ﺗﺮﻗﻲ و آزاد ي و ﻣﺴﺎ وات ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲر ود‪ .‬ﻋﻠﻲ رﻫﺒﺮ‬ ‫د ور‬ ‫ﺑﺰرﮔﻮار ي ﻛﻪ ﺑﻪ وﺟﻮد ا و اﻓﺘﺨﺎر ﻣﻲﻛﻨﯿﻢ – در اﯾﺠﺎد اﯾ ﻦ اﺟﺘﻤﺎع‬ ‫ﻟﻲ و اﺳﺎﺳﻲ آ ن ﺑﻪ ﺷﻤﺎر‬ ‫ﻣﺆﺛﺮﺗﺮﯾ ﻦ ﻧﻘ ﺶ را داﺷﺖ و از ﭘﺎﯾﻪﻫﺎ ي ا ﺻﻮ‬ ‫ﻣﻲرﻓﺖ واز ﻃﺮ ف ﻣﺤ ﻤﺪ–ﺑﺎﻧﻲﺑﺰر گاﯾ ﻦ ﻣﻜﺘﺐ –ﺑﻪ ﻋﻨﻮا ن ﺳﺮﻣ ﺸﻖ و‬ ‫هﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪﯾﻨﻪ يﻓﺎ ﺿﻠﻪ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﺷ‬ ‫ﺳﻤﺒﻞاﻧﺴﺎﻧﻲاﯾ ﻦ ﻣ‬ ‫ﻟﺖ ﻣﺤ ﻤﺪ‪ ،‬ﺑﺎ وﻓﺎت ا و ﭘﺎﯾﺎ ن ﯾﺎﻓﺖ و وﻇﯿﻔﻪ ي ﻋﻠﻲ ﺳﻨ ﮕﯿ ﻦﺗﺮ‬ ‫رﺳﺎ‬ ‫ﺪاﺷﺖ ﺑﻪ ﻛﺎرﻫﺎ ي ﻋﻤﺮاﻧﻲ و‬ ‫ﻟﯿﺖ ﺧ ﻼﻓﺖ ﻧ‬ ‫ﺪﺗﻲ ﻛﻪ رﺳﻤﺎً ﻣﺴﺌﻮ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺗﺎ ﻣ‬ ‫ﺷ‬ ‫آﺑﺎداﻧﻲ ﭘﺮداﺧﺖ و ﺛﺮ وتﻫﺎ ي ﺑﺰر گ ﮔﺮدآ ورد وﻫﻤﻪ را وﻗ ﻒ اﺟﺘﻤﺎع‬ ‫ﻟﻲ و‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﯾ ﻚ ﻧﻤﻮﻧﻪ ي ﻋﺎ‬ ‫ﻛﺮد‪ ،‬وﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﺮﻓ ﺸﺎر ﻣﺮدم رﺳﻤﺎً ﺧﻠﯿﻔﻪ ﺷ‬ ‫ﻟﻲ ﻛﻪ‬ ‫ﺪ ﯾﺎﻓﺖ‪ .‬درﺣﺎ‬ ‫ﻟﻲﺑﻪ ﺟﻬﺎﻧﯿﺎ ن ﻧ ﺸﺎ ن داد ﻛﻪ در ﺗﺎرﯾﺦ ﻧﻈﯿﺮﻧﺨﻮاﻫ‬ ‫هآ‬ ‫ﺪ‬ ‫اﯾ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪﺗﺮﯾ ﻦ و ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾ ﻦ اﻣﭙﺮاﻃﻮر يﻫﺎ ﺣﻜﻮﻣﺖ داﺷﺖ ﻣﺎﻧﻨ‬ ‫ﺑﺮ ﺛﺮ وﺗﻤﻨ‬ ‫ﺪﮔﻲ ﻣﻲﻛﺮد‪.‬ﻫﻤﻪ‪ ،‬و‬ ‫ﻛﻮ ﭼ ﻚﺗﺮﯾ ﻦ وﻓﻘﯿﺮﺗﺮﯾ ﻦ ﻣﺮدم ﻗﻠﻤﺮ و ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺧﻮد زﻧ‬ ‫ﺣﺘﻲ ﺑﺰر گﺗﺮﯾ ﻦ ﺑﺴﺘ ﮕﺎ ن ﺧﻮد را ﯾﻜﺴﺎ ن ﻣ ﺸﻤﻮ ل ﻗﺎﻧﻮ ن ﻗﺮار ﻣﻲداد‪.‬‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺑﺎآ ن‬ ‫ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﺻﺎدر ﻧﻤﻲﻛﺮد ﻣ ﮕﺮآ ن ﻛﻪ ﺷﺨ ﺼﺎًآ ن را ﺑﻪﻫﻤﻪ ﻧ ﺸﺎ ن دﻫ‬ ‫ﻛﻪ ﺷ ﺼﺖﺳﺎ ل از ﻋﻤﺮ ا و ﻣﻲﮔﺬﺷﺖ‪ ،‬در ﭘﯿ ﺸﺎﭘﯿ ﺶﻫﻤﻪ يﻟ ﺸﻜﺮﯾﺎ ن ﻣﺒﺎرزه‬ ‫ﻣﻲﻛﺮد و ﯾﻜﻪ و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺻﻔﻮ ف دﺷﻤ ﻦ ﻣﻲزد و از ﻫﯿ ﭻ ﺧﻄﺮ ي‬ ‫ﺪ و ﻣﺮ گ در ﻧﻈﺮ ش ﻧﺎ ﭼﯿﺰ ﻣﻲﻧﻤﻮد‪ .‬ﺷﺒﺎﻧ ﮕﺎه ﻛﻪ ﺳﻜﻮت و‬ ‫ﻧﻤﻲﻫﺮاﺳﯿ‬ ‫ﺪ‪ ،‬در ﻣﯿﺎ ن ﻧﺨﻠﺴﺘﺎ نﻫﺎ ي ﻛﻨﺎرﻓﺮات ﺑﻪ‬ ‫ﻇﻠﻤﺖ ﺑﺮﻫﻤﻪﺟﺎ داﻣ ﻦ ﻣﻲﮔﺴﺘﺮاﻧ‬ ‫ﺪ‪،‬‬ ‫ه ﻧﻤﻲﺷ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻟﻪ ي ﻋﻠ ﻲ ﺷﻨﯿ‬ ‫ﻣﻨﺎﺟﺎت ﻣﻲﭘﺮداﺧﺖ و ﺟﺰر و زﻣﺰﻣﻪ يآ ب و ﻧﺎ‬ ‫ﺪا ي ﺧﻮد‬ ‫ﺪاﺷﺖ‪ ،‬وﺑﺎ ﺧ‬ ‫ﺪار ي وﺟﻮدﻧ‬ ‫ﺪﮔﺎ ن ﻋﻠﻲ‪،‬ﺑﯿ‬ ‫ﺟﺰ ﺳﺘﺎرﮔﺎ نآﺳﻤﺎ ن و دﯾ‬ ‫راز وﻧﯿﺎز ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬راز ﻋ ﺸﻖ ﻣﻲﮔﻔﺖ و ﻣﻲﺷﻨﻮد‪ ،‬ﻣﻲﮔﻔﺖ‪:‬‬ ‫ﺪارم‪ ،‬از د وزخ ﺗﻮ ﻧﯿﺰ‬ ‫ﺪا ي ﺑﺰر گ ﺑﻪ ﺑﻬ ﺸﺖ ﺗﻮ ﻃﻤﻌﻲ ﻧ‬ ‫»ﺧ‬ ‫ﻧﻤﻲﻫﺮاﺳﻢ و در راﻫﻲ ﻛﻪ ﻣﻲر ومﻓﻘﻂ ﻋ ﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﺤﺮ ك ﻣ ﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺮا‬ ‫ﻟﻲ ﻣﺮاﻟﺤﻈﻪا ي از‬ ‫ﺪاز؛ و‬ ‫ﺑﺴﻮزا ن و اﺳﺘﺨﻮا نﻫﺎﯾﻢ را در آﺗ ﺶ ﻋﺬا ب ﺑ ﮕ‬ ‫ﺧﻮد د ور ﻣﺴﺎز‪« .‬‬ ‫هﺑﻮد واﯾ ﻦ را وﻇﯿﻔﻪ ي‬ ‫ﺪا يﺑﺰر گ ﻛﺮد‬ ‫ﻟ ﺼﺎﻧﻪ وﻗ ﻒ ﺧ‬ ‫ا و ﺧﻮد را ﺧﺎ‬ ‫ﺪاﻛﺎر ي‪،‬‬ ‫ّ ﻃﺒ ﻊ‪ ،‬ﺑﺨ ﺸ ﺶ و ﻣﺤﺒﺖ ﻋ ﺸﻖ و ﻓ‬ ‫ﺧﻮد ﻣﻲداﻧﺴﺖ‪ .‬در ﻋﻠﻮ‬ ‫ﺪرت و ﺷﺠﺎﻋﺖ‪ ،‬ﺟﻨ ﮓ و ﺳﺘﯿﺰ‪ ،‬ﻋﻠﻢ و ﺗﻘﻮاﺑﺮﺗﺮ‬ ‫ﺪﮔﻲ و ﺳﺨﻨﻮر ي‪ ،‬ﻗ‬ ‫ﻧﻮﯾﺴﻨ‬ ‫‪١٤‬‬

‫ﺪم ﺑﻪ ﻋﺮ ﺻﻪ ي وﺟﻮد ﮔﺬاﺷﺖ و در‬ ‫ﺪا –ﻛﻌﺒﻪ‪ -‬ﻗ‬ ‫ﺎزﻫﻤﻪ ﺑﻮد‪ .‬در ﺧﺎﻧﻪ ي ﺧ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪﻛﻮﻓﻪ‪-‬ﻫﻨ ﮕﺎم ﻋﺒﺎدتﺑﻪ ﺷﻬﺎدت رﺳﯿ‬ ‫ﺪا –ﻣﺴﺠ‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ ي ﺧ‬ ‫اﻧﺠﻤ ﻦ اﺳ ﻼﻣﻲ داﻧ ﺸﺠﻮﯾﺎ ن ﺷﻬﺎدت اﯾ ﻦ رادﻣﺮدﺑﺰر گ را ﺑﻪﻫﻤﻪ ي‬ ‫ﺪ وﻫﻤﻪ راﺑﻪ‬ ‫ﺪارا نﺑﻲرﯾﺎ ي ا و ﺗﺴﻠﯿﺖ ﻣﻲﮔﻮﯾ‬ ‫ﺟﻬﺎﻧﯿﺎ ن و ﻣﺨ ﺼﻮ ﺻﺎً د وﺳﺘ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﯿﺮ و ياﯾ ﻦ رﻫﺒﺮﺑﺰر گ ﺗ ﺸﻮﯾﻖ ﻣﻲﻧﻤﺎﯾ‬

‫‪١٥‬‬

‫‪١‬‬

‫ﻟﺮﺣﯿﻢ‬ ‫ﻟﺮﺣﻤ ﻦا‬ ‫ﺑﺴﻢا ﷲا‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻣﺮا ﻣﺤﻜﻮم‬ ‫ا ي ﻋﻠﻲ‪ ،‬ا ي ﻋﻠﻲ‪ ،‬ا ي ﻋﻠﻲ ﺑﻪ ﻣ ﻦ ﺗﻬﻤﺖ زدﻧ‬ ‫ﺪ‪ .‬زﯾﺮا ﺗﻮ را د وﺳﺖ ﻣﻲدارم‪.‬‬ ‫ﺪ‪.‬ﺑﻪ ﻣ ﻦﻓﺤ ﺶ ﻣﻲدادﻧ‬ ‫ﻣﻲﻛﺮدﻧ‬ ‫ﺪ يﻫﺎ‪،‬‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﻇﻠﻢﻫﺎ‪ ،‬ﭼﻪ ﺑ‬ ‫ا ي ﻋﻠﻲ‪ ،‬ﻧﻤﻲداﻧﻲ ﻛﻪ ﭼﻪ ﺟﻨﺎﯾﺖﻫﺎ ﻛﺮدﻧ‬ ‫ﺪي‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑ‬ ‫ﺪاﻛﺎر ي ﻣﻲﻛﺮدم‪ ،‬ﺑﺎزﻫﻢﻓﺤ ﺸﻢ ﻣﻲدادﻧ‬ ‫ﻛﻪﻫﻤﻪ را ﺗﺤﻤﻞ ﻛﺮدم‪.‬ﻓ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﻲﻛﺮدﻧ‬ ‫ﺪ‪،‬‬ ‫ﺪ ﻣﻲﮔﻮﯾﻨ‬ ‫ﺪم ﻛﻪ در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ اﯾﺮا نﺑﻪ ﻣ ﻦﺑ‬ ‫ﺪم‪ ،‬دﯾ‬ ‫هﺑﻪ ﺧﻮدآﻣ‬ ‫ﯾﻜﺒﺎر‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻣﺮا ﺟﻨﺎﯾﺘﻜﺎر‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻣ ﺸﻜﻮ كاﻧ‬ ‫ﺪاﻧﺴﺒﺖﺑﻪ ﻣ ﻦاﻫﺎﻧﺖ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺣﺘﻲ ﻣﺆﻣﻨﯿ ﻦﺑﻪ ﺧ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻣ ﮕﺮ ﻧﻪ اﯾ ﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪﻓﺮﻣﺎ ن اﻣﺎم‬ ‫ﺪ‪،‬ﻓﺤ ﺶ ﻣﻲدﻫﻨ‬ ‫ّ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫َﺐ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺳ‬ ‫ﻣﻲداﻧﻨ‬ ‫ﺪاﻛﺎر يﻫﺎ و‬ ‫ﺪم و دﺷﻤﻨﺎ ن را ﻗﻠ ﻊ و ﻗﻤ ﻊ ﻛﺮدم‪ .‬در ﻣﻘﺎﺑﻞﻓ‬ ‫در ﻛﺮدﺳﺘﺎ ن ﺟﻨ ﮕﯿ‬ ‫ﺪار ي از اﻧﻘ ﻼ ب‪ ،‬ﭼ ﮕﻮﻧﻪ ﻣﻤﻜ ﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ اﯾﺮا ن را‬ ‫ﺟﺎﻧﺒﺎز يﻫﺎ‪ ،‬در راه ﭘﺎﺳ‬ ‫ﺪ‪،‬‬ ‫ﺪ‪ ،‬و از زﻣﯿ ﻦ و آﺳﻤﺎ ن ﺗﻬﻤﺖ و ﺷﺎﯾﻌﻪ ﺑﺴﺎزﻧ‬ ‫ازﻓﺤ ﺶ و ﻧﺎﺳﺰا ﭘﺮ ﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ و ﺣﺘﻲ ﯾ ﻚ ﻧﻔﺮ در اﯾﺮا ن از‬ ‫َﻋﺘﺮ‪ ،٢‬ﺟ ﻼد ﻛﺮدﺳﺘﺎ ن ﺑﺨﻮاﻧﻨ‬ ‫ّز‬ ‫َﻞ‬ ‫ﻣﺮا ﺟ ﻼد ﺗ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﮔﻮﯾﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺳﻜﻮت ﺧﻮد‪ ،‬ﺗﻬﻤﺖ و‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﺳﻜﻮت ﻛﻨﻨ‬ ‫ﻣ ﻦ دﻓﺎع ﻧﻜﻨ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪﯾﻖ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺷﺎﯾﻌﻪ ي در و غ را ﺗ ﺼ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ي‬ ‫ﺪم ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﺮ ﻗﺘﻞ ﻣ ﻦ ﻛﻤﺮ ﺑﺴﺘﻪاﻧ‬ ‫ﺪم‪ .‬دﯾ‬ ‫ﺑﻪ ﺧﻮد آﻣ‬ ‫ه د وﺳﺘﺎ ن ﻣﺮاﺑﻪ ﺧﺎ ك‬ ‫ﺪ‪،‬ﻫﻤﻪر وز‬ ‫ﺪ ﻣﺮاﺑﻜ ﺸﻨ‬ ‫ﺳﺎزﻣﺎ نﻫﺎ واﺣﺰا ب ﻣﻲﺧﻮاﻫﻨ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‪،‬ﻫﺮ ﯾ ﻚاز د وﺳﺘﺎﻧﻢ راﺑﯿﺎﺑﻨ‬ ‫ﺪ‪،‬ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪﻫﺎ يآ نﻫﺎ ﻣﻲرﯾﺰﻧ‬ ‫و ﺧﻮ ن ﻣﻲﻛ ﺸﻨ‬ ‫؟ زﯾﺮا ﻣ ﻦ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﭼﺮا اﯾ ﻦﻃﻮر اﺳﺖ‬ ‫ﺪ ﯾﺎ اﺳﯿﺮ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ ﯾﺎ ﻣﻲزﻧﻨ‬ ‫ﯾﺎ ﻣﻲﻛ ﺸﻨ‬ ‫ه ﻛﻨﻢ‪ ،‬ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪام ﻛﻪ ﺑﺎ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﯾﺎرا ن‬ ‫ﺧﻮاﺳﺘﻪام ﻛﻪ ﻣﻌﯿﺎرﻫﺎ ي ﺗﻮ را ﭘﯿﺎد‬ ‫ﺪاﻧﻲ ﺧﻮد را‬ ‫ﻟﯿﺖ وﺟ‬ ‫ﺪ و ﻣﺴﻮ‬ ‫ه ﺑﺎز ي ﻛﻨﻢ‪ ،‬ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪام ﻛﻪ اﺣﺴﺎ س ﺗﻌﻬ‬ ‫ﺑﻲﮔﻨﺎ‬ ‫ﺑﻜ ﺸﻢ و در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻇﻠﻢﻫﺎ‪ ،‬و ﺟﻨﺎﯾﺖﻫﺎ ﺳﻜﻮت ﻛﻨﻢ‪.‬‬ ‫ﺪاﯾ ﻲ ﺧﻮد را در‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻣﻌﯿﺎرﻫﺎ ي ﺧ‬ ‫ﺷﯿﻌﻪ ي ﻋﻠ ﻲ از ﻣﺮ گ ﻧﻤﻲﺗﺮﺳ‬ ‫ﺪاﺷﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﺪﮔﻲارزﺷﻲﻧ‬ ‫ﺪ‪ ،‬وﺑﺮا ي ﻣ ﻦ زﻧ‬ ‫ﺪارا ن ﻗﺮﺑﺎﻧﻲﻧﻤﻲﻛﻨ‬ ‫ﻣﺬﺑﺤﻪ ﺳﺎﺳﺘﻤ‬ ‫ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ آ ن اﺳﺎرتﻓﺮﯾﺒﻜﺎرا ن و دﻏﻠﻜﺎرا ن را ﺑﭙﺬﯾﺮم و ر و ح ﺧﻮد را‬ ‫ﺑﻜ ﺸﻢ‪،‬ﺑﺮا يآ ن ﻛﻪ ﺟﺴﻢ ﺧﻮد را ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻛﻨﻢ‪.‬‬ ‫ﺪﮔﻲﻧﻨ ﮕﯿ ﻦ‬ ‫ﺪاﻧﻪ‪،‬ﻫﺰارﺑﺎرﺑﺮ زﻧ‬ ‫ا ي ﻋﻠﻲ‪ ،‬ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﺮ گ ﺷﺮاﻓﺘﻤﻨ‬ ‫ه ي ﻗﺮﺑﺎﻧ ﻲ‬ ‫ﺪ س‪،‬ﻫﻤﻪ ي وﺟﻮدم آﻣﺎد‬ ‫ﺗﺮﺟﯿﺢ دارد‪ ،‬و ﻣ ﻦ ﻧﯿﺰ اﯾ ﻦ اﻋﺘﻘﺎد ﻣﻘ‬ ‫ﺪﮔﻲﻧﻨ ﮕﯿ ﻦﻧ ﺸﻮم‪.‬‬ ‫ﺪ ن ﻛﺮدم ﺗﺎ ﺗﺴﻠﯿﻢ زﻧ‬ ‫ﺷ‬ ‫‪١٦‬‬

‫ﻟﻢﻟﺬت ﻣﻲﺑﺮدم‪،‬‬ ‫ﺎ ي ﻋﻠﻲﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺟﻮا ن ﺑﻮدم از ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎ ن ﻋﺎ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪق ﻣﺮاﺑﻪ وﺟ‬ ‫ﺪ و ﺧﻨ‬ ‫ﺪر و اﺣ‬ ‫ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﻲﻫﺎ ي ﺗﻮ ﻣﺮاﻓﺮﯾﻔﺘﻪﺑﻮد‪ .‬ﻧﺒﺮدﻫﺎ ي ﺑ‬ ‫ﺪ ي‪ ،‬دﯾ ﮕﺮ از‬ ‫ﻣﻲآ ورد‪ .‬ﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ در ﺧﯿﺒﺮ را ﺑﺎ ﯾ ﻚ دﺳﺖ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪم‪.‬‬ ‫ﻟﻲ در ﭘﻮﺳﺖﻧﻤﻲﮔﻨﺠﯿ‬ ‫ﺧﻮﺷﺤﺎ‬ ‫ﺪم‪،‬ﺑﻪ ﻋﻠﻢ و اد ب ﭘﺮداﺧﺘﻢ‪ ،‬ﻋﻠﻢ ﺗﻮ و اد ب ﺗﻮ‬ ‫ا ي ﻋﻠﻲ‪،‬ﺑﺰر گﺗﺮ ﺷ‬ ‫ﻣﺮاﻓﺮﯾﻔﺖ‪.‬‬ ‫ﺪم‪،‬اﯾﻤﺎ ن ﺗﻮ و ﻋﺮﻓﺎ ن ﺗﻮ ﻣﺮا ﻣﺒﻬﻮت ﻛﺮد …‬ ‫ا ي ﻋﻠﻲﺑﺰر گﺗﺮ ﺷ‬ ‫ه اﺳﺖ‪ .‬درد و‬ ‫ا ي ﻋﻠﻲ اﻛﻨﻮ ن دردﻫﺎ و ﻏﻢﻫﺎ ي ﺗﻮ ﻣﺮا ﻣﺴﺤﻮر ﻛﺮد‬ ‫ه اﺳﺖ ﻛﻪ درﻫﺮ ﺿﺮﺑﺎ ن‬ ‫ﺪ ي ﻋﻤﯿﻖ ﺑﯿ ﻦ ﻣ ﻦ و ﺗﻮ ﺑﻪ وﺟﻮد آ ورد‬ ‫ﻏﻢ ﭘﯿﻮﻧ‬ ‫ها ي‪ .‬درد ي ﻛﻪ ﺗﺎ ﻣ ﻐﺰ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻗﻠﺒﻢ درد ﺗﻮ را اﺣﺴﺎ س ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ ،‬ﭼﻪ دردﻫﺎ ي ﻛ ﺸﻨ‬ ‫ه ﻛﻨ ﻲ‬ ‫ﺪاﻧﻲ وﺑﺘﻮاﻧﻲ ﭘﯿﺎد‬ ‫ﺪ‪ ،‬درد ي ﻛﻪ ﺗﻮ اﺳ ﻼم راﺑ‬ ‫اﺳﺘﺨﻮا ن ﻣﺮا ﻣﻲﺳﻮزاﻧ‬ ‫هﺑﺒﯿﻨﻲ ﻛﻪﺑﻪ دﺳﺖﻓﺮ ﺻﺖﻃﻠﺒﺎ نﺑﻪ‬ ‫و ﺳﻌﺎدتاﻧﺴﺎ نﻫﺎ را ﺗﺄﻣﯿ ﻦ ﻛﻨﻲ‪.‬آ نﮔﺎ‬ ‫ه ﻣﻲﺷﻮد و ﺗﻮ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ ﺳﻜﻮت ﺑﺎﺷﻲ‪ ،‬اﻣﺎ ﻗﺘﻞﻋﺎمﻫﺎ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﮔﻤﺮاﻫﻲ ﻛ ﺸﯿ‬ ‫ﺟﻨﺎﯾﺖﻫﺎ‪ ،‬ﺧﯿﺎﻧﺖﻫﺎ‪ ،‬ﻇﻠﻢ وﻓﺴﺎدﻫﺎ را در ﻃﻮ ل ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﺒﯿﻨﻲ و ﺷﻜﺴﺖ‬ ‫ﺪ ﺑﺒﯿﻨ ﻲ‪ ،‬اﻧﺤﺮا ف‬ ‫اﺳ ﻼم را ﺑﻪ دﺳﺖ ﺧﻠﻔﺎﯾﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم اﺳ ﻼم ﺧ ﻼﻓﺖ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ و ﺗﻮ‬ ‫ﺪاﻧﻲ و در ﺣ ﻀﻮر ﺗﻮ اﺳ ﻼم را ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﻛﻨﻨ‬ ‫ه ﺣﻞ را ﺑ‬ ‫را ﺑﺒﯿﻨ ﻲ‪ ،‬را‬ ‫ﺪ‪،‬‬ ‫ﺪ‪ .‬وﺟﻮدت را ﻗﻄﻌﻪﻗﻄﻌﻪ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺑﺒﯿﻨﻲ ﻛﻪ ر گ و ﭘﻮﺳﺘﺖ را ﻣﻲﺳﻮزاﻧﻨ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻃﺎﻏﻮتﻫﺎ و ﻓﺮﻋﻮ نﻫﺎ ﺑﻪ وﺟﻮد‬ ‫ﺪاﻧﺖ را ﻗﺘﻞﻋﺎم ﻣﻲﻧﻤﺎﯾﻨ‬ ‫ﻓﺮزﻧ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻌﻢﺑﺎﻋﻮرﻫﺎ‪ ،‬ﻣﺮدم‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻗﺎر و نﻫﺎ‪ ،‬ﮔﻨﺞﻫﺎ از ﺧﻮ ن ﻣﻠﺖ ﻣﻲد وﺷﻨ‬ ‫ﻣﻲآ ورﻧ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ در ﻣﺴﺎﺟ‬ ‫ﺪ و آ ن ﭼﻨﺎ ن اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﻲآ ورﻧ‬ ‫راﻓﺮﯾﺐ ﻣﻲدﻫﻨ‬ ‫ﺪ‪،‬‬ ‫ﺪا ن ﺗﻮﻓﺤ ﺶ ﻣﻲدﻫﻨ‬ ‫ﺪ وﺑﻪ ﺗﻮ و ﺧﺎﻧ‬ ‫آ نﻫﺎﺑﺮا ي ﻗﺮ نﻫﺎ ﺗﻮ راﻟﻌﻨﺖ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫آ نﻫﻢ در ﻣﻨﺎﺑﺮ و ﻧﻤﺎز ﺟﻤﻌﻪﻫﺎ‪ .‬ا ي ﻋﻠﻲ ﭼﻪ درد ﺑﺰرﮔﻲ اﺳﺖ ﻛﻪﻫﻨﻮز‬ ‫ﺪ‪،‬‬ ‫ﺪ‪ ،‬ارز ش ﺗﻮ را ﻧﻤﻲﻓﻬﻤﻨ‬ ‫ﻫﻢ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ي اﺳ ﻼﻣﻲ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ اﻫﺎﻧﺖ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﭼﻪ درد ﺑﺰرﮔﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺷﺎﻫ‬ ‫ﺪاد در ك ﺗﻮ را ﻧﯿﺎﻓﺘﻪاﻧ‬ ‫وﻫﻨﻮز اﺳﺘﻌ‬ ‫ﺳﻘﻮ طاﺳ ﻼمﺑﺎﺷﻲ وﻧﺘﻮاﻧﻲ ﻋﻤﻠﻲاﻧﺠﺎم دﻫﻲ‪.‬‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﺷﯿﻌﯿﺎ ن ﺗﻮ ﻫﻢ ﺗﻮ را‬ ‫ا ي ﻋﻠﻲ اﻣﺮ وز ﻫﻢ ﺗﻮ را ﻣﻲﻛﻮﺑﻨ‬ ‫ﺪه‬ ‫ﺪر ﺷ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﮔﻮﯾﺎ ﻣﻘ‬ ‫ﺪ‪،‬ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ راه ﺗﻮ را در ﭘﯿ ﺶﺑ ﮕﯿﺮد ﻣﻲﻛﻮﺑﻨ‬ ‫ﻣﻲﻛﻮﺑﻨ‬ ‫ﺪ‪،‬‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺗﻜﻔﺮ ﺷﻮﻧ‬ ‫ﺪ ﻣﺜﻞ ﺗﻮﻟﻌ ﻦ و ﻧﻔﺮﯾ ﻦ ﺷﻮﻧ‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﯿﺮ وا ن راﺳﺘﯿ ﻦ ﺗﻮ ﺑﺎﯾ‬ ‫ﺪ و در زﺟﺮ و ﺷﻜﻨﺠﻪ‪ ،‬در دﻧﯿﺎﯾﻲ از ﻏﻢ و درد ﺑﻪ ﻣ ﻼﻗﺎت‬ ‫ه ﺷﻮﻧ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻛﻮﺑﯿ‬ ‫ﺪ‪» :‬ﻓﺰت‬ ‫ﺪ ﻛﻪﻫﻨ ﮕﺎم ﺷﻬﺎدتﻓﺮﯾﺎد ﺑﺮآ ورﻧ‬ ‫ﺪر ﺷﻜﻨﺠﻪ ﺑﺒﯿﻨ‬ ‫ﺪ‪ ،‬وآ نﻗ‬ ‫ﺪاﺑﺮ وﻧ‬ ‫ﺧ‬ ‫ﺪم‪.‬‬ ‫ﺪا ي ﻛﻌﺒﻪآزاد ﺷ‬ ‫ﻟﻜﻌﺒﻪ «‪،‬ﺑﻪ ﺧ‬ ‫و ر با‬ ‫؟ ﻧﻤﻲداﻧﻲ از ﻇﻠﻢ و ﺳﺘﻢ –ﻛﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﻟﺘﻢ‪ .‬ﺗﻮ ﻛﺠﺎﯾﻲ‬ ‫ﺪا‬ ‫ا ي ﻋﻠﻲ ﺗ ﺸﻨﻪ ي ﻋ‬ ‫؟ ﺧﻮ ش داﺷﺘﻢﻟﺤﻈﻪا ي در ﻛﻨﺎر‬ ‫ﺪ‪ -‬ﭼﻪ رﻧﺠﻲ ﻣﻲﺑﺮم‬ ‫ﻧﺎم اﺳ ﻼم ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫‪١٧‬‬

‫ﺪ ﺧﻮد راﺑﺮ ﺗﻮﺑ ﮕ ﺸﺎﯾﻢ و ﺗﻮﺑﯿ ﻦ ﻣ ﻦ و اﯾ ﻦﻫﻤﻪ‬ ‫ﻟﺖﺑﻨ ﺸﯿﻨﻢ و د ل دردﻣﻨ‬ ‫ﺪا‬ ‫ﻋ‬ ‫ﺪ ي‪.‬‬ ‫ﺪﻋﯿﺎ ناﺳ ﻼم و ﻣﻜﺘﺐ ﺣﻜﻢ ﻣﻲﻛﺮد ي و داد ﻣﺮا ﻣﻲﺳﺘﺎﻧ‬ ‫ﻣ‬ ‫ه اﺳﺖ‪،‬‬ ‫ﺪاﻛﺎر ي از وﺟﻮدم ﺗﺮا و ش ﻧﻜﺮد‬ ‫ا ي ﻋﻠ ﻲ‪ ،‬ﺟﺰ ﻋ ﺸﻖ وﻓ‬ ‫ﺪ ﻧﻘﻄﻪ ﺿﻌﻔ ﻲ‬ ‫ﺣﺴﻮدا ن و ﺗﻮﻃﺌﻪ ﭼﯿﻨﺎ ن ﻛﻪ از اﻋﻤﺎ ل ﮔﺬﺷﺘﻪ ي ﻣ ﻦ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻨ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ا وآدم ﺗﺒﻬﻜﺎر ي اﺳﺖ ﻣﻲﮔﻮﯾﻨ‬ ‫ﺪ دﯾ‬ ‫ه ﺧﻮاﻫﯿ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ درآﯾﻨ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻣﻲﮔﻮﯾﻨ‬ ‫ﺪا ﻛﻨﻨ‬ ‫ﭘﯿ‬ ‫ﺪ داد ﻛﻪا و ﺟﻨﺎﯾﺘﻜﺎراﺳﺖ!‬ ‫ﻧ ﺸﺎ ن ﺧﻮاﻫ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺟﺰ رﯾﺎ و ﺗﺰ وﯾﺮ و ﺗﻬﻤﺖ‬ ‫ﺪاﺷﺘﻪاﻧ‬ ‫ﺪم ﻣﺜﺒﺖﺑﺮﻧ‬ ‫ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺧﻮد ﯾ ﻚﻗ‬ ‫ﻟﺢ ﺑﻪ ﭼﻨﯿ ﻦﻓﺮﯾﺒﻲ دﺳﺖ‬ ‫ﺪ ن ﻋﻤﻞ ﺻﺎ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑﺮا ي ﻛﻮﺑﯿ‬ ‫هاﻧ‬ ‫و ﺗﻮﻃﺌﻪ ﻛﺎر ي ﻧﻜﺮد‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪﯾ ﻦ وﺳﯿﻠﻪ ﻣﻲﻓﺮﯾﺒﻨ‬ ‫ﺪ و ﻣﺮدم ﻋﺎد ي راﺑ‬ ‫ﻣﻲزﻧﻨ‬ ‫ا ي ﻋﻠﻲ‪ ،‬ﻣ ﻦ ﻧﺎراﺣﺖ ﻇﻠﻢ و ﺳﺘﻤﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻣ ﻦ رﻓﺘﻪ و ﻣﻲر ود‬ ‫ﻟﻢ ﻛﻪﻫﻢدرد ﺗﻮام واﯾ ﻦ ﺧﻮدﻧﻌﻤﺘﻲاﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻧﯿﺴﺘﻢ‪ ،‬ﻣ ﻦ ﺧﻮﺷﺤﺎ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑﻪ‬ ‫اﻣﺎ ﻧﺎراﺣﺘﻢ ﻛﻪ ﭼﻨﯿ ﻦ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺑﺮ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﻠﺖ ﻣ ﻦ ﺣﺎﻛﻢ ﺷﻮﻧ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‪ .‬وﺑﺎﯾ‬ ‫ﺪ واﺳ ﻼم را ﺿﺎﯾ ﻊ ﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺧﻮد را ﻣﻜﺘﺒﻲﺑﻨﺎﻣﻨ‬ ‫ﻧﺎماﺳ ﻼم ﺣﺮ فﺑﺰﻧﻨ‬ ‫ﺪ اﻧﻘ ﻼ ب دﯾ ﮕﺮ ي ﺑﻪ وﺟﻮد‬ ‫ﺪ ﺳﺎ ل دﯾ ﮕﺮ ﺻﺒﺮ ﻛﺮد ﺗﺎ ﺷﺎﯾ‬ ‫ﻫﺰار و ﭼﻬﺎر ﺻ‬ ‫ﺪ و دﯾ ﮕﺮ ﻧ ﮕﺮا ن دﺳﯿﺴﻪ و در و غ و‬ ‫ﻟ ﺼﻲﻫﺎ ﭘﺎ ك ﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ از اﯾ ﻦ ﻧﺎﺧﺎ‬ ‫ﺑﯿﺎﯾ‬ ‫ﺳﯿﺎﺳﺖﺑﺎز يﻧﺒﺎﺷﯿﻢ‪.‬‬ ‫ﺪ ﺳﺎ ل اﻧﻘ ﻼ ب‬ ‫ﺪ ازﻫﺰار و ﭼﻬﺎر ﺻ‬ ‫ا ي ﻋﻠ ﻲ‪ ،‬آرز و ﻣﻲﻛﺮدم ﻛﻪ ﺑﻌ‬ ‫ﺪ ل ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺷﻮد‪ ،‬ﺣﻜﻮﻣﺘ ﻲ ﻧﻈﯿﺮ ﺣﻜﻮﻣﺖ‬ ‫اﺳ ﻼﻣﻲ ﻣﺎ ﭘﯿﺮ وز ﺷﻮد‪ ،‬ﺣﻖ و ﻋ‬ ‫ﺪ‪،‬اﯾﻤﺎ ن و ﻋﺮﻓﺎ ن‬ ‫ﺪا ﻛﻨ‬ ‫ﺗﻮﺑﺮﻗﺮار ﮔﺮدد‪ ،‬ﻋ ﺸﻖ و ﻣﺤﺒﺖﺑﯿ ﻦ ﻣﺮدماﻧﺘ ﺸﺎرﭘﯿ‬ ‫ﺪ‪ ،‬اﻧﺴﺎ نﻫﺎ از‬ ‫در ﻗﻠﻮ ب ﻣﺮدم ﺟﺎﯾ ﮕﺰﯾ ﻦ ﺷﻮد‪ ،‬ﻃﺎﻏﻮتﻫﺎ از ﺑﯿ ﻦ ﺑﺮ وﻧ‬ ‫ﺪ‪،‬ﻓﻘﻂ در ﻣﻘﺎﺑﻞ‬ ‫ﺪﻫﺎ ي ﻣﺎد ي و ﺳﯿﺎﺳﻲ و اﺟﺘﻤﺎﻋﻲآزاد ﺷﻮﻧ‬ ‫ﺪ وﺑﻨ‬ ‫ﻫﻤﻪ ي ﻗﯿ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ دﯾ ﮕﺮ اﺳﺘﺜﻤﺎر و‬ ‫ﺪﯾﻨﻪ ي ﻓﺎ ﺿﻠﻪا ي ﺑﻪ وﺟﻮد آﯾ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻣ‬ ‫ه ﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪا ﺳﺠ‬ ‫ﺧ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻫﻤﻪﺟﺎ ﻧﻮر ﺣﻖ را‬ ‫اﺳﺘﻌﻤﺎر ودﯾﻜﺘﺎﺗﻮر ي و ﻇﻠﻢ وﻓﺴﺎد در آ ن ﻧﺒﺎﺷ‬ ‫ﺎ نا ﷲ و ﻓﺮﯾﺎدﺎ ﷲاﻛﺒ ﺮ ﺑ ﺸﻨﻮﯾﻢ‪ ،‬ﻫﻤﻪ‬ ‫ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ‪ ،‬از ﻫﻤﻪﺟﺎ زﻣﺰﻣﻪ ي ﺳﺒﺤ‬ ‫ﺪ‪،‬ﺑﺎﻫﻤﻪ ي ﺗﻮا ن‪،‬ﺑﺎ اﺧ ﻼ ص و اﯾﺜﺎرﺑﺮا ي ﺧﻮدﺳﺎز ي‬ ‫ﺪادﻫﺎ ي ﻣﺎﺑ ﺸﻜﻔ‬ ‫اﺳﺘﻌ‬ ‫ﺪﮔﻲ ﺟﺎﻣﻌﻪﺑﻜﻮﺷﯿﻢ‪.‬‬ ‫و ﺳﺎزﻧ‬ ‫ﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ دﺷﻤﻨﻲ ﺣﻤﻠﻪ ﻛﺮد‪ ،‬ﺑﻲﻣﺤﺎﺑﺎ ﺑﻪ ﺟﻨ ﮓ ا و ﺑﺮ وﯾﻢ و ﺑﻪ‬ ‫ﺪﻏﻪ ﺧﺎﻃﺮ و وﺳﻮﺳﻪا ي‬ ‫آﺳﺎﻧﻲ ﺧﻮد را ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ اﯾ ﻦ ﻣﻜﺘﺐ ﻛﻨﯿﻢ‪ ،‬و دﯾ ﮕﺮ دﻏ‬ ‫ﺪا‪،‬ﺑﺎ ﻛﻤﺎ ل ﺗﻌﺠﺐ ﻣﻲﺑﯿﻨﻢ ﻛﻪ ﻇﻠﻢ و ﺳﺘﻢﺑﻪﻧﺎﻣﻲ دﯾ ﮕﺮ رخ‬ ‫ﺪ اﻣﺎ ا ي ﺧ‬ ‫ﻧﻤﺎﻧ‬ ‫ﺪ ﺗﺎ‬ ‫ﺪ و ﺗﻘﻮا ﺧﻮد را ﻣﻲآراﯾ‬ ‫ﺪ‪ ،‬رﯾﺎ وﻓﺮﯾﺐ و در و غ درﻟﺒﺎ س زﻫ‬ ‫ﻣﻲﻧﻤﺎﯾﺎﻧ‬ ‫ﺪ‪ .‬اﻓﺮاد ي ﻧﺎ ﭼﯿﺰ و ﺑﻲﺗﻘﻮا ﺑﺎ ﺗﻬﻤﺖ و ﺷﺎﯾﻌﻪ‪ ،‬ﺷﯿﻌﯿﺎ ن‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﺗﺴﺨﯿﺮ ﻛﻨ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪ ﺗﺎاز ﺻﺤﻨﻪ ﺧﺎر ج ﻛﻨﻨ‬ ‫راﺳﺘﯿ ﻦ ﻋﻠﻲ را ﻣﻲﻛﻮﺑﻨ‬ ‫‪١٨‬‬

‫ﺎ ي ﻋﻠﻲ‪ ،‬ﺑﻪﻟﺒﻨﺎ ن رﻓﺘﻢ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻣﺤﺮ وﻣﯿ ﻦ و ﻣﺴﺘ ﻀﻌﻔﯿ ﻦآ نﺟﺎ اﻧﯿ ﺲ و‬ ‫ﺪ‪،‬‬ ‫ﺪ ﻣﺮا دﺷﻤ ﻦ ﻣﻲداﺷﺘﻨ‬ ‫هﺑﻮدﻧ‬ ‫ها ي ﻛﻪﻟﺒﺎ س دﯾ ﻦﺑﻪ ﺗ ﻦ ﻛﺮد‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻫﻢدرد ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬ﻋ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻣﺮا ﻣﺘﻬﻢ‬ ‫ﺪادﻫﺎ ي ﻣ ﻦ وﺣ ﺸﺖ داﺷﺘﻨ‬ ‫ﺪاﻛﺎر ي و اﺳﺘﻌ‬ ‫از ﻋﻠﻢ و ﺗﻮا ﺿ ﻊ وﻓ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﯾﺎ ﺟﺎﺳﻮﺳﻢ ﯾﺎ ﺑﻬﺎﯾﻲ؛ زﯾﺮا ﻣﻤﻜ ﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﻛﻪ ﻛﺴﻲ ﺑﺎ اﯾ ﻦﻫﻤﻪ‬ ‫ﻣﻲﻛﺮدﻧ‬ ‫ﺪ و ﺑﺎ‬ ‫ﺪﮔﻲ ﺧﻮ ب اﻣﺮﯾﻜﺎ را رﻫﺎ ﻛﻨ‬ ‫ﻋﻠﻢ و اﯾ ﻦﻫﻤﻪ اﻣﻜﺎﻧﺎت و ﻣﻘﺎم و زﻧ‬ ‫ﺪ و نﻫﯿ ﭻ ﭘﺎداﺷ ﻲ‪ ،‬در داﻣﺎ ن ﺧﻄﺮ در ﺟﻨﻮ ب‬ ‫ﻛﻤﺎ ل ﺗﻮا ﺿ ﻊ‪ ،‬در ﻛﻤﺎ لﻓﻘﺮ‪،‬ﺑ‬ ‫ﻟﯿﻞ دﯾ ﮕﺮ وﺟﻮد‬ ‫ﺪد‬ ‫ﺪ‪ .‬از ﻧﻈﺮآ نﻫﺎ ﺑﺎﯾ‬ ‫ﻟﺒﻨﺎ ن ﺑﺎﻓﻘﺮاﻫﻢﻧ ﺸﯿ ﻦ وﻫﻢدرد ﺑﺎﺷ‬ ‫؟ ﭼ ﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺪاﯾﺎ ﭼﻪ ﺑ ﮕﻮﯾﻢ‬ ‫ﺪ زﯾﺮ ﻛﺎﺳﻪ ﻧﯿﻢﻛﺎﺳﻪا ي اﺳﺖ! ﺧ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻻﺑ‬ ‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷ‬ ‫ﻟﻲ‬ ‫ﺪ‪ .‬درﺣﺎ‬ ‫ها ي ﻣﺮا اﯾ ﻦ ﭼﻨﯿ ﻦﻟﻌ ﻦ وﻧﻔﺮﯾ ﻦ ﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ‬ ‫؟ ﻛﻪ ﻋ‬ ‫ه ﺗﻮ اﺳﺘ ﻐﺎﺛﻪ ﻛﻨﻢ‬ ‫درﮔﺎ‬ ‫ﺪﮔﻲ وﻫﻤﻪ ﻣﺰاﯾﺎ‬ ‫هام و از زﻧ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻛﻪ ﺑﺎﻫﻤﻪ ي وﺟﻮد ﺑﺮا ي ﻛﻤ ﻚ ﺑﻪ آ نﻫﺎ آﻣ‬ ‫هام‪ ،‬در ﮔﻮﺷﻪﻓﻘﺮ و‬ ‫ﺪا ﻛﺮد‬ ‫ﺪ راﻓ‬ ‫ﺷﯿﺮﯾ ﻦ آ ن‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪام‪ ،‬و ز ن وﻓﺮزﻧ‬ ‫ﮔﻤﻨﺎﻣﻲ در داﻣﺎ ن ﺧ ﻄﺮ‪ ،‬در ﻣﯿﺎ ن ﻃﻮﻓﺎ نﻫﺎ ي ﺗﻬﻤﺖ و ﻧﺎﺳﺰا ﻣﻲﺧﻮاﻫﻢ‬ ‫ﺪ‪،‬‬ ‫ﺪﻣﺘﻲﺑﻪ ﺷﯿﻌﯿﺎ ن ﻣﺤﺮ وم ﺗﻮ ﻛﻨﻢ‪.‬آ نﺟﺎ ﻧﯿﺰ اﯾ ﻦ ﭼﻨﯿ ﻦ ﻣﺮا اﺳﺘﻘﺒﺎ ل ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺧ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪمﻧﻤ ﻚ ﻣﻲﭘﺎﺷﻨ‬ ‫وﺑﺮ د ل دردﻣﻨ‬ ‫ﺪم ﻛﻪﺑﺎ اﺧ ﻼ ص و اﯾﺜﺎرﺑﺮا ي‬ ‫ا ي ﻋﻠﻲ‪ ،‬درﻟﺒﻨﺎ ن ﻣﻮ ﺳﻲ ﺻﺪ ر را دﯾ‬ ‫ﺪم ﻛﻪ‬ ‫ﺪﮔﺎ ن ﻣﻮ ج ﻣﻲزد‪ ،‬دﯾ‬ ‫ﻟ ﺶ درد زﺟﺮدﯾ‬ ‫ﻣﺤﺮ وﻣﯿ ﻦ ﻛﺎر ﻣﻲﻛﺮد و در د‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑﻪ آ نﻫﺎ ﺷﺨ ﺼﯿﺖ‬ ‫ﺪرت ﻣﻲدﻫ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑﻪ آ نﻫﺎ ﻗ‬ ‫ﺪ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺷﯿﻌﯿﺎ ن ﺗﻮ را ﻣﺘﺤ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺗ ﺸﯿ ﻊ را ﻛﻪ ﺑﺮا ي آ نﻫﺎ‬ ‫ه ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻫﻮﯾﺖ ﺗﺎرﯾﺨﻲ آ نﻫﺎ را زﻧ‬ ‫ﻣﻲدﻫ‬ ‫ﺪ و ﻣﻜﺘﺐ ﺳﺮخ ﺗ ﺸﯿ ﻊ را‬ ‫هاﻧﻘ ﻼﺑﻲ ﺧﻮدﺑﺮﻣﻲﮔﺮداﻧ‬ ‫ه ي ﺣﻘﺎرتﺑﻪ ﺟﺎﯾ ﮕﺎ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻋﻘ‬ ‫ﺪاﻛﺎر ي ارز ش وﻫﻮﯾﺖ ﺗﺎرﯾﺨ ﻲ‬ ‫ﺪ‪ ،‬و در ﺳﺎﯾﻪ ي ﺷﻬﺎدت وﻓ‬ ‫ر وا ج ﻣﻲﺑﺨ ﺸ‬ ‫ﺪا را‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺧ‬ ‫ه ﺑﻮدﻧ‬ ‫ﺷﯿﻌﻪ ﺑﻪ ا و ﺑﺎز ﻣﻲﮔﺮدد‪ .‬ﺟﻮاﻧﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻏﺮ بزد‬ ‫ﺪه‬ ‫ه زﻧ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﯾﻜﺒﺎر‬ ‫ه ﺑﻮدﻧ‬ ‫ﺪ‪،‬ﻫﻤﻪ ي وﺟﻮد ﺧﻮد را ﺗﺴﻠﯿﻢ دﺷﻤﻨﺎ ن ﻛﺮد‬ ‫ﻧﻤﻲﺷﻨﺎﺧﺘﻨ‬ ‫ﺪ و‬ ‫ه ﻣﻲﮔﯿﺮﻧ‬ ‫ه ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﺟﺎﻧﻲ ﺗﺎز‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺻﻮراﺳﺮﻓﯿﻞ در آ نﻫﺎ دﻣﯿ‬ ‫ﻣﻲﺷﻮﻧ‬ ‫ﺪ‪ .‬اﻧﻘ ﻼﺑﻲ ﺑﺰر گ‬ ‫ﻓﺮﯾﺎد اﻋﺘﺮا ض ﻋﻠﯿﻪ رژﯾﻢ ﻃﺎﻏﻮﺗﻲ ﺑﺮﻣﻲدارﻧ‬ ‫ﺪو‬ ‫درﻣﻲﮔﯿﺮد‪ ،‬ﺟﻮاﻧﺎ نﺑﺎ ﻋ ﺸﻖ و ﺷﻮر و ﺷﻮقﺑﻪاﺳﺘﻘﺒﺎ ل ﺷﻬﺎدت ﻣﻲر وﻧ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺣﺮﻛﺘﻲ ﻋﻈﯿﻢ‬ ‫ﺪم در ﻣﺮﺣﻠﻪ ي ﺣﯿﺎت ﻣﻲﮔﺬارﻧ‬ ‫ه و ﻣﺘﺤﺮ ك ﻗ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻣﺮدﻣﻲ زﻧ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻣﻲﺑﯿﻨﻢ ﻛﻪ ﻣﻮ ﺳﻲ ﺻﺪ ر ﭼ ﮕﻮﻧﻪ‬ ‫واﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و ﺗﺎرﯾﺨﻲ را ﭘﻲرﯾﺰ ي ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ه اﺳﺖ‪ ،‬و ﺑﺎ ﭼﻪ‬ ‫ﺣﯿﺎت وﻫﺴﺘﻲ ﺧﻮدرا وﻗ ﻒ ﺷﯿﻌﯿﺎ ن و ﻣﺤﺮ وﻣﺎ ن ﻛﺮد‬ ‫ﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﺎ ﻛﻤﺎ ل‬ ‫ﺪاﯾﺖ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪاداد ي اﯾ ﻦ ﺣﺮﻛﺖ ﻋﻈﯿﻢ ﺗﺎرﯾﺨﻲ راﻫ‬ ‫ﻧﯿﺮ و ي ﺧ‬ ‫ﺪﯾﻢ ﻛﻪ ﺑﺎرا ن ﺗﻬﻤﺖ و اﻓﺘﺮا ازﻫﻤﻪ اﻃﺮا ف ﺑﺮ ا و ﻣﻲﺑﺎرد‪ .‬و‬ ‫ﺗﺄﺳ ﻒ ﺷﺎﻫ‬ ‫ﺪ‪ ،‬وﺑﺰرﮔﺘﺮﯾ ﻦ ﮔﻨﺎﻫﻲ ﻛﻪ‬ ‫ﺪ‪،‬ﻟﻌ ﻦ وﻧﻔﺮﯾ ﻦ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ه ي ﺗﻮ را ﻣﻲﻛﻮﺑﻨ‬ ‫اﯾ ﻦﻧﻮاد‬ ‫ﺪاﯾ ﻦاﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﺮاازا و ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﻲﻛﻨﻢ!‬ ‫ﺑﺮ ﻣ ﻦ ﻣﻲﺷﻤﺮﻧ‬ ‫‪١٩‬‬

‫ﺪ‬ ‫ﺪا ن ﺗﯿﺰ ﻛﺮدﻧ‬ ‫ﺪﮔﺎ ن دﻧ‬ ‫ﺪ‪،‬ﻫﻤﻪ درﻧ‬ ‫ﺎ ي ﻋﻠ ﻲ‪ ،‬و ﺿ ﻊ ﺑﺮ ﻣ ﻦ ﺳﺨﺖ ﺷ‬ ‫ﺪ‪،‬‬ ‫ﺪازﻧ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ دام ﺑﯿﺎﻧ‬ ‫ﺪاﺧﺘﻨ‬ ‫ﺪ‪،‬ﻫﻤﻪ ي ﺻﯿﺎدا ن اﺟﺘﻤﺎع دام اﻧ‬ ‫ﺪرﻧ‬ ‫ﻛﻪ ﻣﺮا ﺑ‬ ‫ﺪ‪،‬‬ ‫ﻟﯿﺖ ﻛﺮدﻧ‬ ‫ﺪ ﺑﺮا ي ﻧﺎﺑﻮد ي ﻣ ﻦ ﺷﺮ وع ﺑﻪ ﻏﻌﺎ‬ ‫ﻫﻤﻪ ي ﺗﻮﻃﺌﻪﮔﺮا ن ﻓﺎﺳ‬ ‫ﺪ‪ .‬و ﻣ ﻦ‪،‬ﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺧﻮد را ﻛ ﺸﺘﻪ‬ ‫ﺪ‪ ،‬دﺳﯿﺴﻪﻫﺎ ﻃﺮ ح ﻛﺮدﻧ‬ ‫ﻧﻘ ﺸﻪﻫﺎ رﯾﺨﺘﻨ‬ ‫ﯾﺎﻓﺘﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﯿﻢ آﺧﺮ زدم‪ ،‬ﺗ ﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻛﻪ ﻋﻠﻲ وار در ﺑﺮاﺑﺮ ﺟﺒّﺎرا ن ﺑﺎ‬ ‫ﺪاﻧﭙﺮﺳﺘﻢ‪ .‬در‬ ‫هامآزاد ﺑﺎﺷﻢ و ﺟﺰ ﺧ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪاز ﻛﻨﻢ و ﺗﺎ زﻧ‬ ‫ﻓﺮﯾﺎد ي ﺳﺨﺖ ﻃﻨﯿ ﻦاﻧ‬ ‫ﺪا ي ﻣ ﺼﻠﺤﺖ ﻧﻨﻤﺎﯾﻢ و‬ ‫ﺪرﺗﻲ ﺗﻌﻈﯿﻢ ﻧﻜﻨﻢ و ﻫﯿ ﭻ ﺣﻘﻲ راﻓ‬ ‫ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻫﯿ ﭻ ﻗ‬ ‫ﺪﮔﻲﻧﻔﺮ وﺷﻢ‪ .‬اﯾ ﻦ ﭼﻨﯿ ﻦ ﻛﺮدم‪ .‬ﺑﻪ ﮔﺮدا بﻫﺎ ي‬ ‫آزاد ي و ﺷﺮ ف ﺧﻮد را ﺑﻪ رﻧ‬ ‫ﺧﻄﺮﻓﺮ و رﻓﺘﻢ‪ ،‬ﻃﻮﻓﺎ نﻫﺎ ي ﺳﺨﺖ ﻣﺮا ﺑﻪﻫﺮ ﻃﺮ ف ﭘﺮت ﻛﺮد‪ .‬در ﻣﯿﺎ ن‬ ‫ﺪم‪ ،‬ﮔﺎﻫﻲ ﺑﺎﻻ‬ ‫اﻣﻮا ج ﻣﺮ گ ﻏﻮﻃﻪ ﻣﻲﺧﻮردم‪ .‬ﮔﺎﻫﻲ زﯾﺮ اﻣﻮا ج دﻓ ﻦ ﻣﻲﺷ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪم و ﭼ ﺸﻤﺎﻧﻢ ﺑﻪ آﺳﻤﺎ ن و ﺳﺘﺎرﮔﺎ ن ﻣﻲاﻓﺘﺎد ﻛﻪﻫﻨﻮز ﻣﻲدرﺧ ﺸﻨ‬ ‫ﻣﻲآﻣ‬ ‫ﺑﺎزﻫﻢ ﻣﻲﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬ ‫ﺪا ي ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﻤﻲﺧﻮاﻫﻢ‪ ،‬ﺟﺰ ﺗﻮ ﺑﻪ راﻫﻲ ﻧﻤﻲر وم‪ ،‬ﺟﺰ ﺗﻮ‬ ‫»ا ي ﺧ‬ ‫هام و از راه ﺧﻮد ﺑﺮﻧﻤﻲﮔﺮدم‪ ،‬دﺳﺖ از‬ ‫ﻧﻤﻲﮔﻮﯾﻢ‪ ،‬دﻧﯿﺎ را ﺳﻪﻃ ﻼﻗﻪ ﻛﺮد‬ ‫ﺪم‪« .‬‬ ‫ﺣﻖﺑﺮﻧﻤﻲدارم‪.‬ا ﷲ‪،‬ا ﷲ ﻣ ﻦﺑﻪ ﻣﻜﺘﺐ ﺧﻮد ﭘﺎ يﺑﻨ‬ ‫ﺪم‬ ‫ها ي را ﻧﻤﻲدﯾ‬ ‫ﺋﯿ ﻦ ﻣﻲﺑﺮد‪ .‬دﯾ ﮕﺮ ﭼ ﺸﻤ ﻚ ﺳﺘﺎر‬ ‫ﻣﻮﺟﻲ دﯾ ﮕﺮ ﻣﺮا ﭘﺎ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪر اداﻣﻪ ﻣﻲﯾﺎﺑ‬ ‫و اﻣﻮا ج ﺧﺮ وﺷﺎ ن ﻣﺮا ﻣﻲرﺑﻮد و اﯾ ﻦ رﻗ ﺺ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪآ نﻗ‬ ‫ﺪا ي ﺧﻮد‬ ‫ﺪﻓﻮ ن ﺷﻮم و ﺑﻪ ﺳﻮ ي ﺧ‬ ‫ﺗﺎ ر وز ي در زﯾﺮ اﻣﻮا ج ﺳﻬﻤ ﮕﯿ ﻦ ﻣ‬ ‫‪١‬‬ ‫ﺑﺎزﮔﺮدم‪.‬‬

‫‪٢٠‬‬

‫ﻟﺮﺣﯿﻢ‬ ‫ﻟﺮﺣﻤ ﻦا‬ ‫ﺑﺴﻢا ﷲا‬ ‫ﱠﺪ‬ ‫َﻤ‬ ‫ًﺤ‬ ‫ِ ﻣ‬ ‫ِﻢ‬ ‫ﺎﺳ‬ ‫ِﻲاﻟﻘ‬ ‫َﺑ‬ ‫ﯿ ﻦا‬ ‫َﻠ‬ ‫َاﻟ ﻤُ ﺮ ﺳ‬ ‫ِو‬ ‫ﺎء‬ ‫ﯿ‬ ‫َﻧﺒ‬ ‫ِﺪاﻻ‬ ‫ﯿ‬ ‫َﻠﻲ ﺳ‬ ‫َ‬ ‫ﱠﻼم ﻋ‬ ‫َاﻟ ﺴ‬ ‫َﻼهُ و‬ ‫َﻟ ﺼ‬ ‫ﺎ‬ ‫ﯾﻦ‬ ‫ِ‬ ‫ِﺮ‬ ‫ﺎﻫ‬ ‫َاﻟﻄ‬ ‫ﯿﻦ‬ ‫ِﺒ‬ ‫ﯿ‬ ‫ِﻪاﻟﱠﻄ‬ ‫َآﻟ‬ ‫ِو‬ ‫ﯿﻪ‬ ‫َﻠ‬ ‫َ‬ ‫ﱠ ﷲُ ﻋ‬ ‫َﻞ‬ ‫ﺻ‬ ‫ﺪاﺳﺖ و ﻣﺎه ذﻛﺮ‪ .‬از اﯾ ﻦ ﻧﻈﺮ‬ ‫هﺧ‬ ‫ه ﻣﺒﺎر ك رﻣ ﻀﺎ ن اﺳﺖ و ﻣﺎ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ه ي ذﻛﺮ ﺑ ﮕﻮﯾﻢ‪ ،‬ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺪ ﻛﻠﻤﻪا ي درﺑﺎر‬ ‫ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻛﻪ در ﻣﻄﻠ ﻊ ﺳﺨﻨﻢ ﭼﻨ‬ ‫هﺑﺮآ ن ﻛﻪ اﻧﺴﺎ ن را ازﻧﻈﺮﻧﻈﺮ ي‬ ‫ﺪ س ﻣﺎ‪ ،‬ﻋ ﻼ و‬ ‫ﺪ ﻛﻪ در ﻣﻜﺘﺐ ﻣﻘ‬ ‫ﻣﻲداﻧﯿ‬ ‫ﺪ‪ ،‬از ﻧﻈﺮ ﺗﺮﺑﯿﺘﻲ‪ ،‬ﺗﺮﺑﯿﺘﻲ ﻧﯿﺰ را ﺑﻪ ا و ﻧ ﺸﺎ ن‬ ‫و ﺗﺌﻮر ي ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪ‪ .‬اﺳ ﻼم ﻣﺎ ﻣﻜﺘﺒﻲ ﻧﯿﺴﺖ ﻛﻪﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﯾ ﻚ ﻣ ﺸﺖﻓﺮﻣﻮ ل و ﻛﺘﺎ ب و‬ ‫ﻣﻲدﻫ‬ ‫هﻫﺎ ي ﻋﻠﻤﻲ و‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎ اﻗﺴﺎم را‬ ‫ﺪ اﻧﺴﺎ نﻫﺎ را راﻫﻨﻤﺎﯾﻲ ﻛﻨ‬ ‫ﺗﺌﻮر ي ﺑﺨﻮاﻫ‬ ‫ه ﻣﺒﺎر ك‪،‬‬ ‫ه ي ﻣﺎ در اﯾ ﻦ ﻣﺎ‬ ‫ﺗﺮﺑﯿﺘﻲ اﯾ ﻦ اﻧﺴﺎ ن را ﻣﻲﺳﺎزد‪ .‬ﻧﻤﺎز ﻣﺎ و ر وز‬ ‫ﻧﻤﻮﻧﻪا يﺑﺴﯿﺎر ﻣﺆﺛﺮ و ﻋﻤﯿﻖﺑﺮا يﻫﻤﯿ ﻦ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻋﻤﻠﻲاﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻟﻜﻞ آﮔﺎﻫﻲ ﻛﺎﻣﻞ دارد‪ .‬ﻋﻠﻢ‬ ‫ّﺎر ا‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﯾ ﻚ ﭘﺰﺷ ﻚ ﺑﻪ ﻣ ﻀ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﻣﻲداﻧﯿ‬ ‫ﺪ ﺑﺮا ي ﺳ ﻼﻣﺖ ا و ﻣ ﻀّﺮ‬ ‫ﺪ‪،‬ﺑﺎآ ن ﻛﻪ ﻣﻲداﻧ‬ ‫ﻟﻜﻞ ﻣﻲﻧﻮﺷ‬ ‫دارد؛ اﻣﺎ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ا‬ ‫ﺪ ﻧﻔ ﺲ ﺧﻮد را ﺑﻪ زﯾﺮ‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬ﻋﻠﺖ آ ن اﺳﺖ ﻛﻪ از ﻧﻈﺮ ﺗﺮﺑﯿﺘﻲ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧ‬ ‫ه ي ﺧﻮد درآ ورد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ ﻣﻲﺑﯿﻨﯿﻢ ﻛﻪ ﻋﻠﻢ و آﮔﺎﻫﻲ ﻧﻈﺮ ي‬ ‫ﻛﻨﺘﺮ ل و اراد‬ ‫ﺪ‪.‬آ ن ﻋﻠﻮﻣﻲ را ﻛﻪ‬ ‫ﺪ ﯾ ﻚ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻧﻔﺴﻲﻫﻢ وﺟﻮد داﺷﺘﻪﺑﺎﺷ‬ ‫ﻛﺎﻓﻲﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﺑﺎﯾ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑﺮا ي ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ اﻧﺴﺎ نﻫﺎ ﻛﺎﻓﻲ ﺑﻪ‬ ‫ﺪ و ﯾﺎد ﻣﻲﮔﯿﺮﻧ‬ ‫در ﻛﺘﺐ ﻣﻲﺧﻮاﻧﻨ‬ ‫ﺪ –ﺑﻪ ﺧ ﺼﻮ ص ﺑﺮا ي‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺑﯿ ﻦ ﻣﺜﺎ لﻫﺎ ي ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﻛﻪ ﻣﻲزﻧﻨ‬ ‫ﺣﺴﺎ ب ﻧﻤﻲآﯾ‬ ‫ﺟﻮاﻧﺎ ن‪ -‬ﻣﺜﺎ لﻓﻮﺗﺒﺎ ل اﺳﺖ‪ .‬ﯾﻜﺒﺎر ﻣﻤﻜ ﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ در ﻛﻨﺎر زﻣﯿ ﻦ‬ ‫ﺪ ﻛﻪﻫﺮ ﯾ ﻚ از ﺑﺎزﯾﻜﻨﺎ ن ﭼﻪ‬ ‫ﺪاﻧﯿ‬ ‫ﺪ وﺑ‬ ‫ه ﻛﻨﯿ‬ ‫ﺪ و ﺑﻪ ﺑﺎز ي دﯾ ﮕﺮا ن ﻧ ﮕﺎ‬ ‫ﺑﻨ ﺸﯿﻨﯿ‬ ‫ﺪ ﺳﺎ لﻫﺎ ي‬ ‫ﺪ؛اﻣﺎاﮔﺮ ﻛﺴﻲﺑﺨﻮاﻫ‬ ‫ﺪه دارد و ﭼ ﮕﻮﻧﻪﺑﺎز ي ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﻧﻘ ﺸﻲﺑﻪ ﻋﻬ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺧﻮد ا و‬ ‫ﺪ و ﺑﺎز ي دﯾ ﮕﺮا ن را ﻧﻈﺎره ﻛﻨ‬ ‫دراز در ﻛﻨﺎر زﻣﯿ ﻦ ﺑﻨ ﺸﯿﻨ‬ ‫ﻟﯿﺴﺖ ﻧﻤﻲﺷﻮد‪ ،‬ﻣ ﮕﺮآ ن ﻛﻪ ﺧﻮد ش وارد ﺑﺎز ي ﺷﻮد‪ ،‬ﺑﺎز ي‬ ‫ﻫﯿ ﭻ وﻗﺖﻓﻮﺗﺒﺎ‬ ‫‪٢١‬‬

‫ﺪ‪ ،‬ﺑﻪ زﻣﯿ ﻦﺑﺨﻮرد و در ﺧ ﻼ ل ﺗﺠﺮﺑﻪ ي ﻋﻠﻤ ﻲ اﯾ ﻦﺑﺎز ي را‬ ‫ﺪ‪ ،‬درﯾﺒﻞ ﻛﻨ‬ ‫ﻛﻨ‬ ‫ﻣﻲآﻣﻮزد‪.‬‬ ‫ﺪ در ﺧ ﻼ ل ﺗﻌﻠﯿﻢ و‬ ‫ﺧﯿﻠ ﻲ ﭼﯿﺰﻫﺎ در ﻃﺒﯿﻌﺖ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ اﻧﺴﺎ ن ﺑﺎﯾ‬ ‫ﺪرﺳﻪ‬ ‫ﺗﺮﺑﯿﺖ آ ن را ﺑﯿﺎﻣﻮزد‪ .‬از ر و ي ﻛﺘﺎ ب‪ ،‬از ر و ي ﻧﻮﺳﺘﻪ در داﺧﻞ ﻣ‬ ‫ﻛﺎﻓﻲ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎ ي ﺑﺰر گ دﯾ ﮕﺮ ي اﺳﺖ ﻛﻪ اﯾ ﻦ ﭼﻨﯿ ﻦ اﺳﺖ و ﻃﺒﯿﻌﺖ‬ ‫ه ﻣﻲﺳﺎزد‪.‬‬ ‫ه اﺳﺖ ﻛﻪ اﻧﺴﺎ ن را ﺑﺮا ي ﺗﺮﺑﯿﺖآﻣﺎد‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺑ ﺸﺮ ي ﻃﻮر ي ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ آ ن را‬ ‫ﺪ ﺑ ﻚﻧﻮع ﻋﺎدت ﺑﺮا ي اﻧﺴﺎ ن ﺑﻪ وﺟﻮد ﺑﯿﺎﯾ‬ ‫ﺑﺮا ي اﯾ ﻦ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﺑﺎﯾ‬ ‫ﻟﻲ ﻣﻲزﻧﻢ‪:‬‬ ‫ﺪ‪.‬ﺑﺮا ي ﺷﻤﺎ ﻣﺜﺎ‬ ‫ﻃﺒﯿﻌﺖﺛﺎﻧﻮ ي ﻣﻲﮔﻮﯾﻨ‬ ‫ﺪ ﯾ ﻚ ﻃﻔﻞ ﻛﻮ ﭼ ﻚ ﻛﻪ ﻃﺒﯿﻌﺘ ﺶﻫﻤﺎ نﻓﻄﺮت و ﻃﺒﯿﻌﺖ‬ ‫ﻓﺮ ض ﻛﻨﯿ‬ ‫اﺳ ﻼﻣﻲ اﺳﺖ‪ ،‬ازﻓﺴﺎد و ﻇﻠﻢ و در و غ ﺑﻪ د ور اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ ﻣﻲﺑﯿﻨﯿﻢ ﻛﻪ‬ ‫ﺪ‪ ،‬اﯾ ﻦ ﻃﻔﻞ ﻗﺎدرﻧﯿﺴﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﺪ در و غﺑ ﮕﻮﯾ‬ ‫در ا وا ن ﻛﻮ ﭼﻜﻲ اﯾ ﻦ ﻃﻔﻞﻧﻤﻲﺗﻮاﻧ‬ ‫ﺪ و‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﻣﺜ ﻼً ﻃﻠﺒﻜﺎر ي ﺑﻪ در ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻲآﯾ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻣﻲﺑﯿﻨﯿ‬ ‫ﻛﺴﻲ را اذﯾﺖ و اﯾﺬا ﻛﻨ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺑﭽﻪ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻃﻠﺒﻜﺎر در ﻣﻲزﻧ‬ ‫ﺪﻫ‬ ‫ﺪارد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﻠﺒﻜﺎر ﺧﻮد ﺑ‬ ‫ﺻﺎﺣﺐ ﺧﺎﻧﻪ ﭘﻮ ل ﻧ‬ ‫ﺪر ش ﺧﺒﺮ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭘ‬ ‫ﺪ و ﻃﻠﺒﻜﺎر از ﺑﭽﻪ درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫در را ﺑﺎز ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ه اﺳﺖ‪ .‬اﯾ ﻦ ﺑﭽﻪ ﻛﻮ ﭼ ﻚ ﻧﯿﺰ ﻛﻪﻓﻄﺮﺗ ﺶﻫﻤﺎ نﻓﻄﺮت‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﻃﻠﺒﻜﺎر آﻣ‬ ‫دﻫ‬ ‫ﺪ ﻃﻠﺒﻜﺎر ي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ در ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫ﺪ و ﻣﻲﮔﻮﯾ‬ ‫ﺪر ﻣﻲآﯾ‬ ‫اﺳ ﻼﻣﻲ اﺳﺖ ﭘﯿ ﺶ ﭘ‬ ‫ﺪ از دﺳﺖ ﻃﻠﺒﻜﺎرﺑ ﮕﺮﯾﺰد‪،‬ﺑﻪاﯾ ﻦ ﻃﻔﻞ ﻛﻮ ﭼ ﻚ‬ ‫ﺪر ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫ‬ ‫ه اﺳﺖ‪ .‬ﭘ‬ ‫ﺪ‬ ‫آﻣ‬ ‫ﻟﯿ ﻦ در و غ را ﺑﺮ‬ ‫ﺪرم ﻧﯿﺴﺖ «‪ ،‬ﯾﻌﻨﻲ ا و‬ ‫ﺪ‪» :‬ﺑﺮ و ﺑﻪ ﻃﻠﺒﻜﺎر ﺑ ﮕﻮ ﻛﻪ ﭘ‬ ‫ﻣﻲﮔﻮﯾ‬ ‫دﻫﺎ ن اﯾ ﻦ ﻃﻔﻞ ﻣﻲﮔﺬارد؛ اﻣﺎ اﯾ ﻦ ﻃﻔﻞ ﻛﻪﻫﻨﻮز ﻃﺒﯿﻌﺘ ﺶ ﺑﺎ در و غ آﺷﻨﺎ‬ ‫ﺪ ﻛﻪﺑ ﮕﻮﻧﯿﺴﺖ «‪،‬‬ ‫ﺪر ﻣﻲﮔﻮﯾ‬ ‫ﺪ‪» :‬ﭘ‬ ‫هاﺳﺖ‪،‬ﺑﻪ در ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻲر ود و ﻣﻲﮔﻮﯾ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻧﺸ‬ ‫ﺪر از اﯾ ﻦ ﻃﻔﻞ ﻋ ﺼﺒﺎﻧ ﻲ‬ ‫هﭘ‬ ‫ﺪ‪ .‬آ نﮔﺎ‬ ‫ﺪ در و غ ﺑ ﮕﻮﯾ‬ ‫ﯾﻌﻨﻲ ﻛﻪﻫﺴﺖ‪ .‬ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧ‬ ‫ﺪ وﺑﺎ ز ور اﯾ ﻦ ﺻﻔﺖ ﻛﺬ ب را ﺑﺮ ﻗﻠﺐ‬ ‫ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ا و را ﻣﻤﻜ ﻦ اﺳﺖ ﺗﻨﺒﯿﻪ ﻛﻨ‬ ‫ﺪ وآرامآرام اﯾ ﻦ ﻛﻮد ك ﭘﺎ ك ﺑﺎ در و غ وﻓﺴﺎد اﻧ ﺲ‬ ‫ﭘﺎ ك ﻛﻮد ك ﺗﺤﻤﯿﻞ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ه ﻧﯿﺴﺖ ﻛﻪﺑﺘﻮا نﻓﻄﺮتآدﻣﻲ را‬ ‫ﻣ ﻲﮔﯿﺮد‪ ،‬ﯾﺎ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻣﻲﺷﻮد‪.‬آ ن ﭼﻨﺎ ن ﺳﺎد‬ ‫ﺪ ﺗﺮﺑﯿﺖا ش ﻛﺮد‪،‬‬ ‫ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﻲ از اﯾ ﻦ ﻃﺮ ف ﯾﺎ ﺑﻪ آ ن ﻃﺮ ف ﺳﻮق داد‪ .‬ﺑﺎﯾ‬ ‫ه ﺻﺤﯿﺢ‪.‬‬ ‫ﺪ ﯾﺎاز را‬ ‫ه ﻏﻠﻂﺑﺎﺷ‬ ‫ﻣﻤﻜ ﻦاﺳﺖاز را‬ ‫ه ﺻﺤﯿﺢ آ ن ﭼﻨﺎ ن‬ ‫ﺪد اﺳﺖ ﻛﻪ اﯾ ﻦ اﻧﺴﺎ ن را ﺑﻪ را‬ ‫اﺳ ﻼم ﻣﺎ در ﺻ‬ ‫ﺪازد‪ ،‬ﺣﻖ دﯾ ﮕﺮ ي‬ ‫ه ﻧﯿﺎﻧ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻇﻠﻢ ﺑﻪ را‬ ‫ﺪ‪،‬ﻓﺴﺎد ﻧﻜﻨ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ در و غ ﻧ ﮕﻮﯾ‬ ‫ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻛﻨ‬ ‫را ﻧﺨﻮرد‪ .‬و ﺑﺮا ي اﯾ ﻦ ﻛﺎر ﻋﺒﺎدات در اﺳ ﻼم ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾ ﻦ ﻧﻘ ﺶ را ﺑﺎز ي‬ ‫ه ﻣﺒﺎر ك رﻣ ﻀﺎ نازﺑﻬﺘﺮﯾ ﻦ‬ ‫ه در ﻣﺎ‬ ‫ﺪ ﻛﻪﻫﻢ ﭼﻨﺎ ن ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻢ‪،‬ﻫﻤﯿ ﻦ ر وز‬ ‫ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪ و‬ ‫ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎ ي اﯾ ﻦ ﻧﺮﺑﯿﺖ ﻧﻔﺴﺎﻧﻲ اﺳﺖ‪ .‬اﯾ ﻦ اﻧﺴﺎ ن را آ ن ﭼﻨﺎ ن ﻗﻮ ي ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﺧ ﻼ فﻫﻮا وﻫﻮ س ﺧﻮد‪ ،‬ﺑﺮﺧ ﻼ ف ﺧﻮاﺳﺘﻪﻫﺎ ي ﺧﻮد‪،‬‬ ‫ﻣﻲﭘﺮ وراﻧ‬ ‫ّ ذات را و ﺷﻜﻢ را و اﺣﺴﺎﺳﺎت و‬ ‫ه ا و ﻗﻮ ي ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﺣﺐ‬ ‫آ ن ﭼﻨﺎ ن اراد‬ ‫‪٢٢‬‬

‫ه ي ر وﺣﺎﻧﻲ ﺧﻮد را ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ي‬ ‫ﺷﻬﻮات را ﺑﻪ زﯾﺮ ﭘﺎ ﻣﻲﮔﺬارد و اراد‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ اﯾ ﻦ ر وزه ﻛﻪ در اﯾ ﻦ ﻣﺎه‬ ‫ﺧﻮاﺳﺘﻪﻫﺎ ي ﻧﻔﺴﺎﻧﻲ ﻣﺴﻠﻂ ﻣﻲﻧﻤﺎﯾ‬ ‫هﻫﺎ ي ﺗﺮﺑﯿﺘ ﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﯾﻜﻲ از را‬ ‫ﻣﺒﺎر ك د وﺳﺘﺎ ن ﻣﺎ ﺑﺎ آ ن اﻧ ﺲ ﻣﻲﮔﯿﺮﻧ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪ ﻣﻘﺎ وﻣﺖ ﻛﻨ‬ ‫اﯾ ﻦاﻧﺴﺎ ن را ﻣﻲﺳﺎزد ﺗﺎ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣ ﺸﻜ ﻼتﺑﺘﻮاﻧ‬ ‫ﻣﻘﺎ وﻣﺖ ﻛﺎر ﺳﺨﺘﻲ اﺳﺖ‪ .‬آ ن ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ زﯾﺮ ﺷﻜﻨﺠﻪ در‬ ‫ﺪ‪،‬آ نﻫﺎ‬ ‫هاﻧ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪتﻫﺎ ي دراز زﺟﺮ و ﺷﻜﻨﺠﻪ دﯾ‬ ‫ﺪا نﻫﺎ ي ﻃﺎﻏﻮت ﯾﺎ ﺑﺮا ي ﻣ‬ ‫زﻧ‬ ‫هي‬ ‫ﺪ ﻛﻪ اراد‬ ‫ﺪ ﻣﻘﺎ وﻣﺖ ﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨ‬ ‫ﻣﻲداﻧﻨ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﯾﻜﻲ از‬ ‫ﺪ ﺑﺮ ﺧﻮاﺳﺘﻪﻫﺎ ي ﺧﻮد ﻣﺴﻠﻂ ﺷﻮﻧ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑﺘﻮاﻧﻨ‬ ‫ﻗﻮ ي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨ‬ ‫ﺪاﻧﻲ را‬ ‫ﺪا و ل ﺑﻮد زﻧ‬ ‫هﺗﺮﯾ ﻦ ﻃﺮﻗﻲ ﻛﻪ در ﺷﻜﻨﺠﻪﻫﺎ ي ﺳﺎ لﻫﺎ ي ﭘﯿ ﺶ ﻣﺘ‬ ‫ﺳﺎد‬ ‫ﺪ ﺗﺎ آ نﺟﺎ ﻛﻪ ﻃﺎﻗﺘ ﺶ ﺑﻪ‬ ‫ﺑﺮا ي ر وزﻫﺎ ي ﻣﺘﻤﺎد ي ﺗ ﺸﻨﻪ و ﮔﺮﺳﻨﻪ ﻣﻲداﺷﺘﻨﻨ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ازﻫﻤﻪ‬ ‫ه رﻧ ﮕﯿ ﻦ وارد ﻣﻲﻛﺮدﻧ‬ ‫ه ا و را ﺑﺮ ﺳﺮ ﺳﻔﺮ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﯾﻜﺒﺎر‬ ‫ﺳﺮ ﻣﻲآﯾ‬ ‫ﺪاﻧﻲ اﮔﺮ اﺳﯿﺮ ﺷﻜﻢ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ‬ ‫ه ﺣﺎ ﺿﺮ ﺑﻮد‪ .‬اﯾ ﻦ زﻧ‬ ‫ﻧﻮع ﻃﻌﺎم ﺑﺮ ﺳﺮ ﺳﻔﺮ‬ ‫ﺪ ﻣﻲﮔﻔﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﻛﺴﺎﻧﻲ‬ ‫ﺪ وآ ن ﭼﻪ را ﻛﻪ از ا و ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻨ‬ ‫ﺳﺮﻋﺖ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻣﻲﺷ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ دارا ي ﺳﺎﺑﻘﻪ و‬ ‫ﺪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ اﯾ ﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ي ﺷﻜﻢ ﻣﻘﺎ وﻣﺖ ﻛﻨﻨ‬ ‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻨ‬ ‫ﺪ و اﯾ ﻦ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻧﻔﺴ ﻲ را ﺗﺠﺮﺑﻪ‬ ‫ه ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻛﺴﺎﻧ ﻲ ﻛﻪ ر وز‬ ‫ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺑﻮدﻧ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪ و ﻣﻘﺎ وﻣﺖ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﻲ در ﻣﻘﺎﺑﻞ دﺷﻤ ﻦ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻧﻤﻲﺷﻮﻧ‬ ‫هاﻧ‬ ‫ﻛﺮد‬ ‫ﺪ ﻣﺆﻣﻨﯿ ﻦ وآ ن ﻛﺴﺎﻧ ﻲ‬ ‫ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎ يآ نﺑﺴﯿﺎر زﯾﺎد اﺳﺖ‪.‬ﺑﻪ ﻃﻮر ي ﻛﻪ ﻣﻲﺑﯿﻨﯿ‬ ‫ﺪ‪ ،‬در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﻮاﺳﺘﻪﻫﺎ ي ﺷﯿﻄﺎﻧﻲ اﯾ ﻦ‬ ‫هاﻧ‬ ‫ﻛﻪ ﻧﻔ ﺲ ﺧﻮد را ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻛﺮد‬ ‫ه ي ﺧﻮد راﺑﻪ ﺣﺐّ ذات‬ ‫ﺪ واراد‬ ‫هاﻧ‬ ‫ﺪاﻧﯿﺎ ن ﭼﻪ ﻣﻘﺎ وﻣﺖﻫﺎاز ﺧﻮدﺑﺮ وز داد‬ ‫زﻧ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫هاﻧ‬ ‫و ﻣﻨﺎﻓ ﻊ ﺷﺨ ﺼﻲ ﺗﺮﺟﯿﺢ داد‬ ‫ﯾﻜﻲ از ا ﺻﻮ ل ﺗﺮﺑﯿﺘﻲ در اﺳ ﻼم ذﻛﺮ اﺳﺖ‪ .‬ذﻛﺮ‪ ،‬ﺗﺴﺒﯿﺤﻲ را ﻛﻪﺑﻪ‬ ‫ﺎ نا ﷲ ﻮ ذﻛﺮﻫﺎ ي‬ ‫ه ﻻاﻟﻪاﻻا ﷲ ‪ ،‬اﻟﺤ ﻤﺪا ﷲ ‪ ،‬ﺳﺒﺤ‬ ‫ﺪ وﻫﻤﻪر وز‬ ‫دﺳﺖ دارﯾ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﯾ ﻚ ﻣﻈﻬﺮ و ﻧﻤﻮﻧﻪا ي اﺳﺖ ﻛﻪ از ﯾ ﻚ ذﻛﺮ‪ .‬اﯾ ﻦ ذﻛﺮ‬ ‫دﯾ ﮕﺮ ي را ﻣﻲﮔﻮﯾﯿ‬ ‫ﺪ ﻗﻠﺐ اﯾ ﻦ اﻧﺴﺎ ن را‪ ،‬ر و ح اﻧﺴﺎ ن‬ ‫ﯾﻜﻲ از ا ﺻﻮ ل ﺗﺮﺑﯿﺘﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫ‬ ‫ﺪ و ا و را‬ ‫ﺪﻫ‬ ‫ﺪاﯾﻲ ﻗﺮار ﺑ‬ ‫ﺪ و اﯾ ﻦ اﻧﺴﺎ ن را ﻣﺤﻞ ﺗﺠﻠﻲ ﺻﻔﺎت ﺧ‬ ‫را ﭘﺎ ك ﻛﻨ‬ ‫ﺪا ﺑﺮ زﻣ ﻦ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺟﺎﻧ ﺸﯿ ﻦ ﺧ‬ ‫ﯿﻔﻪا ﷲ ﻋﻠﻲاﻻ ر ض ﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺧﻠ‬ ‫ﭼﻨﺎ ن ﺗﺮﺑﯿﺖ ﮔﻨ‬ ‫‪١‬‬ ‫ه اﺳﺖ‪ .‬ﯾﻜﻲ ازاﯾ ﻦآﯾﻪﻫﺎ را‬ ‫ﺪ‬ ‫ﮔﺮدد‪.‬آﯾﻪﻫﺎ ي زﯾﺎد ي در ﻗﺮآ نﺑﺮا ي ذﻛﺮآﻣ‬ ‫ﺪ‪:‬‬ ‫ﺑﺮا ي ﺷﻤﺎ ﻣﻲﺧﻮاﻧﻢ‪ .‬در ﯾ ﻚﺟﺎ ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﯾ‬ ‫ِﺤﻮ ن‪ ٢‬ﻮ در ﺟﺎ ي دﯾ ﮕﺮ‪:‬‬ ‫ﱠﻜُ ﻢْﺗُﻔْﻠ‬ ‫َﻠ‬ ‫ﻌ‬ ‫ًﻟ‬ ‫ِ‬ ‫ﯿ ﺮا‬ ‫َﺜ‬ ‫َﻛ‬ ‫َاذْﻛُ ﺮوا ﷲ‬ ‫ﻮ‬ ‫‪٣‬‬ ‫ً‪.‬‬ ‫َﺜ ﺮا‬ ‫ًﻛ‬ ‫ِﻛْ ﺮا‬ ‫َذ‬ ‫َﻨﻮااذﻛُ ﺮُا ﷲ‬ ‫َآ ﻣ‬ ‫ﯾﻦ‬ ‫ﱠﺬ‬ ‫ﺎاﻟ‬ ‫ﱡﻬ‬ ‫ﯾ‬ ‫ﺎا‬ ‫َ‬ ‫ﯾ‬

‫‪٢٣‬‬

‫ﺪار‬ ‫ﺪا ي ﺑﺰر گ را ﺑﻪ ﻣﻘ‬ ‫ﺪﺧ‬ ‫ﺪ و رﺳﺘ ﮕﺎر ﺷﻮﯾ‬ ‫ﺑﺮا ي آ ن ﻛﻪ ﺳﻌﺎدﺗﻤﻨ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪا ي راﻓﺮاﻣﻮ ش ﻣﻜﻨﯿ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺧ‬ ‫ﺋﯿ‬ ‫ﺧﯿﻠﻲ زﯾﺎد ذﻛﺮﺑ ﮕﻮ‬ ‫ه يآ لﻋﻤﺮا ن ﻛﻪﺑﯿ ﺸﺘﺮ ﺗﻜﯿﻪ ﻛ ﻼم ﻣ ﻦﺑﺮ‬ ‫آﯾﻪ ي دﯾ ﮕﺮ ياﺳﺖ در ﺳﻮر‬ ‫آ ناﺳﺖ‪:‬‬ ‫ﺎ تٍ‬ ‫ﯾ‬ ‫َﺂ‬ ‫ِ ﻟ‬ ‫ﺎر‬ ‫ﱠﻬ‬ ‫ِ واﻟﻨ‬ ‫ﯿْﻞ‬ ‫ِاﻟّ‬ ‫ِﻼ ف‬ ‫َاﺧﺘ‬ ‫ِو‬ ‫َر ض‬ ‫َاﻻ‬ ‫ِو‬ ‫ﺎوا ت‬ ‫ﱠﻤ‬ ‫ِاﻟ ﺴ‬ ‫َﻠ ﻖ‬ ‫ﱠ ﻓﻲ ﺧ‬ ‫ِن‬ ‫ﺎ‬ ‫َﻓﻲ‬ ‫ﱠ ﺮو ن‬ ‫َﻜ‬ ‫َﻔ‬ ‫َﺘ‬ ‫َﯾ‬ ‫ِ ﻢو‬ ‫ِﻬ‬ ‫َﻠﻲ ﺟُﻨُﻮﺑ‬ ‫َﻋ‬ ‫ًو‬ ‫ﻌﻮدا‬ ‫َ ﻗُ‬ ‫ًو‬ ‫ﺎ‬ ‫ﺎﻣ‬ ‫ﯿ‬ ‫َﻗ‬ ‫َا ﷲ‬ ‫َﺬﻛُ ﺮو ن‬ ‫َﯾ‬ ‫ﯿﻦ‬ ‫َاﻟ‬ ‫ّ‬ ‫ِا‬ ‫ﺎب‬ ‫َﻟﺒ‬ ‫ﺎ‬ ‫ِاﻟْ‬ ‫ﺎوْﻟ ﻲ‬ ‫ﻟ‬ ‫ِ‬ ‫‪١‬‬ ‫ﺎ ر‪.‬‬ ‫َﺬا بّاﻟﻨّ‬ ‫ﺎﻋ‬ ‫ِﻨ‬ ‫َﻘ‬ ‫َﻓ‬ ‫ِﻚ‬ ‫ﺎﻧ‬ ‫ً ﺳُﺒْﺤ‬ ‫ﺎﻃﻼ‬ ‫َﻘْ ﺖُ ﻫﺬاﺑ‬ ‫َﻠ‬ ‫ﺎﺧ‬ ‫ﺎﻣ‬ ‫ﱠﻨ‬ ‫َﺑ‬ ‫ِر‬ ‫َاﻻ ر ض‬ ‫ِو‬ ‫ﱠ ﻤﻮا ت‬ ‫ِاﻟ ﺴ‬ ‫َﻠ ﻖ‬ ‫ﺧ‬ ‫ﺪا ي را‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻛﻪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺧ‬ ‫در اﯾ ﻦآﯾﻪﻧﻜﺘﻪ ي ﻣﻬﻤﻲ راﺑﯿﺎ ن ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﯾ‬ ‫ﺪ‪ ،‬و‬ ‫هاﻧ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ و ﯾﺎ ﺣﺘ ﻲ ﺧﻮاﺑﯿ‬ ‫ﺪ ﯾﺎ ﻧ ﺸﺴﺘﻪاﻧ‬ ‫هاﻧ‬ ‫ﻟﻲ ﻛﻪ اﯾﺴﺘﺎد‬ ‫ﺪ‪ ،‬درﺣﺎ‬ ‫ذﻛﺮ ﻣﻲﮔﻮﯾﻨ‬ ‫هي‬ ‫ﺪ‪ .‬ا ﺻﻮ ﻻًﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ درﺑﺎر‬ ‫ﺪ ﻛﻪ اﯾﻨﺎ ن ﭼﻪ ﻛﺴﺎﻧﻲﻫﺴﺘﻨ‬ ‫ﺪ ﺷﺮ ح ﻣﻲدﻫ‬ ‫ﺑﻌ‬ ‫ﺪا و لاﺳﺖ‪،‬ﺑﻪ ﻃﻮر‬ ‫ذﻛﺮ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲﻛﻨﯿﻢ وﺑﺮا ياﻛﺜﺮ د وﺳﺘﺎ ن ﻣﺎ ﻛﺎر ي ﻣﺘ‬ ‫ﺧ ﻼ ﺻﻪ و ﻣﺨﺘ ﺼﺮ ﻣﻲﺗﻮاﻧﯿﻢ ﺳﻪﻧﻮع ذﻛﺮ را درﻧﻈﺮﺑ ﮕﯿﺮﯾﻢ‪:‬‬ ‫ﺪ‬ ‫ﯾ ﻚﻧﻮع ذﻛﺮ‪ ،‬ذﻛﺮ زﺑﺎﻧ ﻲاﺳﺖ‪ ،‬ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﺴﺒﯿﺢﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻲﮔﯿﺮﻧ‬ ‫ﺎ نا ﷲ‬ ‫ﺪ از ﻧﻤﺎز ﺳﺒﺤ‬ ‫ﺪﺑﺎر ﺑﻌ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺳﻲ وﺳﻪﺑﺎر‪ ،‬ﯾﺎ ﺻ‬ ‫ﺪا را ذﻛﺮ ﻣﻲﮔﻮﯾﻨ‬ ‫وﺧ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﯾﻌﻨﻲﻓﻜﺮ آﻧﻬﺎ و د ل‬ ‫ﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﻤﻜ ﻦ اﺳﺖ در د ل ﺧﻮد ﻏﺎﻓﻞ ﺑﺎﺷﻨ‬ ‫ﻣﻲﮔﻮﯾﻨ‬ ‫ﺪ‪ .‬اﯾ ﻦ ﯾ ﻚﻧﻮع‬ ‫ﻟﻲ زﺑﺎ نآ نﻫﺎ ذﻛﺮ ﻣﻲﮔﻮﯾ‬ ‫آ نﻫﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺟﺎ ي دﯾ ﮕﺮ ي اﺳﺖ؛ و‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ذﻛﺮاﺳﺖ ﻛﻪآ ن را ﻣﻲﺗﻮا ن ذﻛﺮ زﺑﺎﻧﻲﻧﺎﻣﯿ‬ ‫ﺪ ﺑﻠﻜﻪ‬ ‫ﺪا ﻣﻲﮔﻮﯾ‬ ‫ﻧﻮع د وم ذﻛﺮ‪ ،‬ذﻛﺮ ي اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻪﻓﻘﻂ زﺑﺎ ن ذﻛﺮ ﺧ‬ ‫ﺪ ﻗﻠﺐ ا و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬ ‫ﺎ نا ﷲ ﻣﻲﮔﻮﯾ‬ ‫ﺪاﺳﺖ‪.‬ﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺳﺒﺤ‬ ‫ﻗﻠﺐ ﻧﯿﺰ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺧ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪا ي را ﺗﺴﺒﯿﺢ ﻣﻲﮔﻮﯾﻨ‬ ‫ﺪا ي ﺑﺰر گ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻲﺷﻮد و ﺑﺎ ﺗﻤﺎم وﺟﻮد ﺧ‬ ‫ﺧ‬ ‫اﯾ ﻦ ذﻛﺮ‪ ،‬ذﻛﺮﺑﺴﯿﺎر ﻗﻮ يﺗﺮ ياﺳﺖازﻧﻮعا و ل ﻛﻪ ذﻛﺮ زﺑﺎﻧﻲﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﻗﺴﻤﺖ ﺳﻮم از ذﻛﺮ ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻢآ ن را ﺑﯿ ﺸﺘﺮ ﺗ ﺸﺮﯾﺢ ﻛﻨﻢ‪ ،‬ذﻛﺮ ي‬ ‫ﺋﯿﻨﻪ ي‬ ‫ﺪا ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬اﯾ ﻦ اﻧﺴﺎ ن آ‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ي وﺟﻮد اﻧﺴﺎ ن ﺗﺴﺒﯿﺢ ﺧ‬ ‫ﺪ ﺣﺘ ﻲ‬ ‫ﺪ‪،‬ﻫﺮ ﻋﻤﻠﻲ را ﻛﻪاﻧﺠﺎم ﻣﻲدﻫ‬ ‫ﺪا ﻣﻲﺷﻮد وﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺗﻤﺎمﻧﻤﺎ ي ﺧ‬ ‫ها ش‪ ،‬ﺣﺘﻲ اﺳﺘﺮاﺣﺘ ﺶ و‬ ‫ه رﻓﺘﻨ ﺶ‪ ،‬ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻣﺒﺎرز‬ ‫ﺧﻮاﺑ ﺶ‪ ،‬ﻧﻪ ﻓﻘﻂ را‬ ‫ﺪ‪ .‬آﯾﻪا ي را‬ ‫ﺪا ي ﺑﺰر گ ﺑﻪ ﺣﺴﺎ ب ﻣﻲآﯾ‬ ‫هﺧ‬ ‫ﺧﻮاﺑ ﺶ‪ ،‬ﻧﻮﻋﻲ ﺗﺴﺒﯿﺢ ﺑﻪ درﮔﺎ‬ ‫ﺪا يﺑﺰر گ را‬ ‫ﯾ ﻦﯾﺬﻛ ﺮو نا ﷲ ‪ ،‬ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺧ‬ ‫ﻛﻪﺑﺮا ي ﺷﻤﺎ ﺗ ﻼ وت ﻛﺮدمﺎﻟﺬ‬ ‫ه و ﭼﻪ در‬ ‫ً ﻮ ﻋﻠﻲ ﺟﻨﻮﺑﻬ ﻢ‪ ،‬ﭼﻪ در ﺣﺎ لاﯾﺴﺘﺎد‬ ‫ﻌﻮدا‬ ‫ًو ﻗ‬ ‫ﺎ‬ ‫ﺎﻣ‬ ‫ﯿ‬ ‫ﺪﻗ‬ ‫ذﻛﺮ ﻣﻲﮔﻮﯾﻨ‬ ‫ﺣﺎ ل ﻧ ﺸﺴﺘﻪ و اﺳﺘﺮاﺣﺖ و ﭼﻪ در ﺣﺎ ل ﺧﻮا ب‪ ،‬ﮔﻮﯾﺎ يﻫﻤﯿ ﻦ ﻧﻮع ذﻛﺮ‬ ‫ﺪ ﺑﺎ‬ ‫ﺪ‪ ،‬اﮔﺮ ﻣﻔﻬﻮم از ذﻛﺮ ذﻛﺮ زﺑﺎﻧﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻧﺴﺎ ن ﺑﺎﯾ‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬ﺗﻮﺟﻪ ﻛﻨﯿ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻣﺴﻠﻤﺎً در ﺧﻮا ب ﻋﻤﻠﻲ‬ ‫ﺪا ي را ﺑ ﮕﻮﯾ‬ ‫ﺎ نا ﷲ و ﻻاﻟﻪاﻻا ﷲ ذﻛﺮ ﺧ‬ ‫ﺳﺒﺤ‬ ‫‪٢٤‬‬

‫ﺪ؛ زﯾﺮا در ﺧﻮا ب ﺷﻌﻮر آدﻣﻲ ﺧﻔﺘﻪ اﺳﺖ و ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ اﯾ ﻦ آدم‬ ‫ﻧﻤﻲﺷ‬ ‫ﺪﺑﺮا ياﯾ ﻦ‬ ‫ﺪ‪.‬اﻣﺎآﯾﻪ ي ﻗﺮآﻧﻲ ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﯾ‬ ‫ﺪا ي را ذﻛﺮ ﻛﻨ‬ ‫ﺪ در ﺧﻮا ب ﺧ‬ ‫ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧ‬ ‫ﻟﺖ ﺧﻮا ب‬ ‫ﺪاﺳﺖ؛ ﯾﻌﻨﻲ ﺣﺘﻲ در ﺣﺎ‬ ‫ﻧﻮع از اﻧﺴﺎ نﻫﺎ ﺣﺘﻲ ﺧﻮاﺑ ﺸﺎ ن ذﻛﺮ ﺧ‬ ‫ﺪ؛ اﻣﺎ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﮔﻮاﯾ ﻦ ﻛﻪ زﺑﺎﻧ ﺶ ﺧﻔﺘﻪ اﺳﺖ و ذﻛﺮﻧﻤﻲﮔﻮﯾ‬ ‫ﺪا ي را ذﻛﺮ ﻣﻲﮔﻮﯾﻨ‬ ‫ﺧ‬ ‫ﺪا يﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪاﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻫﻤﻪ ي وﺟﻮدﺷﺎ ن را ذﻛﺮ ﺧ‬ ‫ازاﯾ ﻦﻧﻈﺮ ﻣﻲﺑﯿﻨﯿﻢ ﻛﻪ ﻣﺴﺌﻠﻪا يﺑﺴﯿﺎر ﻋﻤﯿﻖ اﺳﺖ وﻓﻘﻂﺑﻪ ﻣﺴﺌﻠﻪ‬ ‫ﺪ‬ ‫ه زﺑﺎ ن ﻣﻨﺤ ﺼﺮﻧﻤﻲﺷﻮد‪،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻤﻜ ﻦاﺳﺖﺑﻪ ﺟﺎﯾﻲﺑﺮﺳ‬ ‫اداءﻟ ﻐﺖ وﺑﻪ را‬ ‫ﺪ وآ ن‬ ‫ﺪا ي ﺑﺎﺷ‬ ‫ﻛﻪ ﯾ ﻚ اﻧﺴﺎ ن ﻫﻤﻪ ي وﺟﻮد ش‪ ،‬ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺣﯿﺎﺗ ﺶ ذﻛﺮ ﺧ‬ ‫ﺪ؛‬ ‫ﺪ س اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ اﯾ ﻦ درﺟﻪ ي ﺳﻮم ﺑﺮﺳ‬ ‫ﺪ ف اﺳﺖ و ﻣﻘ‬ ‫ﭼﯿﺰ ي ﺑﺮا ي ﻣﺎﻫ‬ ‫ﺪ‪،‬آ ن ﭼﻪ را‬ ‫ﺪ ﻛﻪ دﯾ ﮕﺮ ﺧﻮد را اﺣﺴﺎ س ﻧﻤﻲﻛﻨ‬ ‫ﯾﻌﻨﻲ اﻧﺴﺎ ن ﺑﻪ ﺟﺎﯾﻲ ﻣﻲرﺳ‬ ‫ﺪاﯾ ﻲ‬ ‫ﺪا ﺟ‬ ‫ﺪا ي ﺑﺰر گ اﺳﺖ‪ .‬دﯾ ﮕﺮ ﺑﯿ ﻦ ا و و ﺧ‬ ‫ﺪﻓﻘﻂ ﺧ‬ ‫ﻛﻪ اﺣﺴﺎ س ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪا را و اﺧﺘ ﻼ فﺑﯿ ﻦ ﺧﻮد‬ ‫ﺪ ﺧﻮد را و ﺧ‬ ‫ﺪاﯾﻲﺑﺎﯾ‬ ‫ﻧﯿﺴﺖ؛ زﯾﺮا در ﻣﺴﺌﻠﻪ ي ﺟ‬ ‫ﯿﻔﺔا ﷲ ﻋﻠﻲاﻻ ر ض‬ ‫ﺪ؛ اﻣﺎ اﻧﺴﺎ ن‪ ،‬آ ن اﻧﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺧﻠ‬ ‫ﺪا را ﺗ ﺸﺨﯿ ﺺ دﻫ‬ ‫وﺧ‬ ‫ﺪ‪ ،‬دﯾ ﮕﺮ ﺧﻮد را‬ ‫ﺪا ي ﺑﺰر گ ﭘﺮ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﻣﻲﺷﻮد و ﻫﻤﻪ ي وﺟﻮد ش را ﺧ‬ ‫ﺪارد‪ .‬ﭼﻨﯿ ﻦ اﻧﺴﺎﻧ ﻲ‬ ‫ﺪ‪ ،‬دﯾ ﮕﺮ ﺧﻮد ي وﺟﻮدﻧ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺧﻮد راﻓﺮاﻣﻮ ش ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﻧﻤﻲﺑﯿﻨ‬ ‫ﺪا يﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﺧﻮاﺑ ﺶ ذﻛﺮ ﺑﻪ‬ ‫ﻛﻪ ﺳﺮﺗﺎﭘﺎ ي وﺟﻮد ش را ﺧ‬ ‫ﺪاﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻲاﺳﺘﺮاﺣﺘ ﺶ ذﻛﺮ ﺧ‬ ‫ﺣﺴﺎ ب ﻣﻲآﯾ‬ ‫ﻟﺖ اﺳ ﻼﻣﻲ ﻣﺎ ﺗﺎ‬ ‫ﺪاﻧﯿﻢ ﻛﻪ ﭼﺮا ﻗﺮآ ن ﻛﺮﯾﻢ و رﺳﺎ‬ ‫ﺪﺑ‬ ‫ا ﺻﻮ ﻻً ﺑﺎﯾ‬ ‫؟ ذﻛﺮﺑﻪ‬ ‫ﺪ‪ .‬ذﻛﺮ ﭼﻪ ﻣﻔﻬﻮﻣﻲ دارد‬ ‫ﺪ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪا يﺑﺰر گ ﺗﺄﻛﯿ‬ ‫ﺪر ﺑﻪ ذﻛﺮ ﺧ‬ ‫اﯾ ﻦﻗ‬ ‫ﺪا ﭼﻪ ﺻﻔﺎﺗﻲ‬ ‫ﺪا را ﺗﺴﺒﯿﺢ ﻛﻨﯿﻢ‪ .‬ﺻﻔﺎت ﺧ‬ ‫ﻟﯿﻪ ي ﺧ‬ ‫اﯾ ﻦ ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺻﻔﺎت ﻋﺎ‬ ‫ﻟﺖ‪ ،‬ﺣﻖ و ﺣﻘﯿﻘﺖ‪ ،‬ﺟ ﻼ ل‪ ،‬ﺟﻤﺎ ل‪ ،‬رﺣﻤﺎ ن‪ ،‬رﺣﯿﻢ‪،‬‬ ‫ﺪا‬ ‫ﺪل وﻋ‬ ‫؟ﻋ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻫﺴﺘﻨ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻛﻪ اﯾ ﻦ اﻧﺴﺎ ن ﻣﻲﮔﻮﯾ‬ ‫ﺪا يﺑﺰر گﻫﺴﺘﻨ‬ ‫ﺧ ﻼﻗﯿﺖ و … اﯾﻨﻬﺎ ﺻﻔﺎت ﺧ‬ ‫ﺪا يﺑﺰر گ رﺣﻤﺎ ن اﺳﺖ‪ ،‬رﺣﯿﻢ اﺳﺖ‪ ،‬اﯾ ﻦ‬ ‫ه اﺳﺖ‪ ،‬ﭘﺎ ك اﺳﺖ‪ ،‬ﺧ‬ ‫ﺪا ي ﻣﻨّﺰ‬ ‫ﺧ‬ ‫ﺪﺑﻪ اﯾ ﻦ‬ ‫؟ زﯾﺮا ﻣﻲﺧﻮاﻫ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﭼﺮاﺑﺎزﮔﻮ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪاﯾﻲ راﺑﺎزﮔﻮ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺻﻔﺎت ﺧ‬ ‫ﺋﯿﺴﺖ ﺗﺎ‬ ‫ﺪا‬ ‫ﺋﻨﺎت ﭼﻨﯿ ﻦ ﺧ‬ ‫ﻟﻖ ﻛﺎ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺧﺎ‬ ‫ﺪ و ﺑﻔﻬﻤﺎﻧ‬ ‫دﻧﯿﺎ و ﺑﻪ اﯾ ﻦ ﺧﻠﻘﺖ ﺑ ﮕﻮﯾ‬ ‫ﺪ و در ﻣﻘﺎﺑﻞﻫﯿ ﭻ ﭼﯿﺰ وﻫﯿ ﭻﻛ ﺲ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺷﯿﻄﺎ نﻫﺎ را رﻫﺎ ﻛﻨ‬ ‫ﻃﺎﻏﻮت را ﻧﭙﺮﺳ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ه ﻛﻨ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪا يﺑﺰر گ ﺳﺠ‬ ‫ﺳﺮ ﺗﺴﻠﯿﻢﻓﺮ ودﻧﯿﺎ ورد وﻓﻘﻂ وﻓﻘﻂ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧ‬ ‫ﺪا ي‬ ‫ﻟﻢ‪ ،‬ﺗﺴﺒﯿﺢ ﺧ‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ ذﻛﺮ ﯾ ﻚ ﺷﻌﺎر اﺳﺖ ﻛﻪﻫﻤﻪ ي ﺧﻠﻘﺖ و ﻋﺎ‬ ‫ه اﺳﺖ‪ ،‬رﺣﻤﺎ ن اﺳﺖ‪ ،‬رﺣﯿﻢ اﺳﺖ و‬ ‫ﺪا ي ﻣﻨّﺰ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ اﯾ ﻦ ﺧ‬ ‫ﺑﺰر گ ﻣﻲﮔﻮﯾﻨ‬ ‫دارا ي ﯾ ﻚ ﭼﻨﯿ ﻦ ﺻﻔﺎﺗﻲ اﺳﺖ‪ .‬اﯾ ﻦ ﺷﻌﺎرﻫﺎ اﻧﺴﺎ ن را ﺑﻪ و ي اﯾ ﻦ ﺣﻘﺎﯾﻖ‬ ‫ﺪﮔﻲ‬ ‫ﺪا ي را ﺑﻪ ﻋﻨﻮا ن ﻣﻌﯿﺎر ﺑﺰرﮔﻲ ﺑﺮا ي زﻧ‬ ‫ﺪ و اﯾ ﻦ ﺻﻔﺎت ﺧ‬ ‫ﻣﻲراﻧ‬ ‫ﺪ ﻛﻪﺑﻪ ﭼﻪ راﻫﻲ‬ ‫ﺪاﻧ‬ ‫ﺪﮔﻲ ﺧﻮﯾ ﺶ ﺑ‬ ‫ﺪ ﺗﺎﻫﺮ ﻛﺴﻲ در زﻧ‬ ‫اﻧﺴﺎ نﻫﺎ ﻣﻌﯿ ﻦ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪﺑﺮ ود‪.‬‬ ‫ﺑﺎﯾ‬ ‫‪٢٥‬‬

‫ﺪا ي ﺑﺰر گ اﺳﺖ ﺗﺎ آ نﺟﺎ ﻛﻪ اﯾ ﻦ‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ ﻣﻔﻬﻮم از ذﻛﺮ ﺗﺴﺒﯿﺢ ﺧ‬ ‫ﺪاﯾﻲ ﺑﺮ وﺟﻮد اﯾ ﻦ اﻧﺴﺎ ن ﻣﻨﻌﻜ ﺲ ﺷﻮد و دﺳﺖ و ﭘﺎ ي آدﻣﻲ و‬ ‫ﺻﻔﺎت ﺧ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺧ ﻼ ﺻﻪ اﯾ ﻦ‬ ‫ه ﻛﻨ‬ ‫ﺪاﯾ ﻲ را در ﻣﺮﺣﻠﻪ ي ﻋﻤﻞ ﭘﯿﺎد‬ ‫وﺟﻮدآدﻣﻲاﯾ ﻦ ﺻﻔﺎت ﺧ‬ ‫ﺪ‪،‬‬ ‫ﺪ ل ﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪﻋ‬ ‫ﺪ وآ ن ﭼﻪ را ﻛﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﻲدﻫ‬ ‫ﺪا ي ﺑﺎﺷ‬ ‫ﺋﯿﻨﻪ ﺗﻤﺎمﻧﻤﺎ ي ﺧ‬ ‫اﻧﺴﺎ ن آ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪ‪ ،‬رﺣﻤﺖﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﺖﺑﺎﺷ‬ ‫ﺣﻖﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪاﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺰر گ داﺷﺘ ﻦ‬ ‫ﺪ ف از ذﻛﺮ ﺷﻨﺎﺧﺘ ﻦ ﺧ‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ ﻣﻲﺑﯿﻨﯿﻢ ﻛﻪﻫ‬ ‫ﺪ‪،‬‬ ‫ﺪا ي ﺑﺰر گ ﺳﺨ ﻦ ﻣﻲﮔﻮﯾ‬ ‫هي ﺧ‬ ‫ﺪاﺳﺖ‪ .‬ﻗﺮآﻧﻲ ﻛﻪ د و ﺳﻮم آ ن درﺑﺎر‬ ‫ﺧ‬ ‫ﺪ ﻛﻪﻫﻤﻪ ي وﺟﻮد ش از‬ ‫ﺪ ﻛﻪ اﯾ ﻦ اﻧﺴﺎ ن را ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﻲ ﺑﺮﺳﺎﻧ‬ ‫ﺳﻌﻲ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪاﯾﻲ‪ ،‬ﺑﺮ‬ ‫ﺪاﯾ ﻲ‪ ،‬اﯾ ﻦ ﻣﻌﯿﺎرﻫﺎ ي ﺧ‬ ‫ﺪاﯾﻲ ﭘﺮ ﺷﻮد و اﯾ ﻦ ﺻﻔﺎت ﺧ‬ ‫ﭼﻨﯿ ﻦ ﺧ‬ ‫ﺪ در و غ‬ ‫ﻫﻤﻪ ي اﻋﻤﺎ ل اﯾ ﻦ اﻧﺴﺎ ن ﻣﻨﻌﻜ ﺲ ﺷﻮد آ نﺟﺎ ﻛﻪ اﯾ ﻦ اﻧﺴﺎ ن ﻧﺘﻮاﻧ‬ ‫ﺪارد‪،‬ﻫﻤﻪ‬ ‫ﺪ ﺑﺮ ﻛﺴﻲ ﻇﻠﻢ ر وا ﺑ‬ ‫ﺪازد‪ ،‬ﻧﺘﻮاﻧ‬ ‫ه ﺑﯿﺎﻧ‬ ‫ﺪﻓﺴﺎد ﺑﻪ را‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻧﺘﻮاﻧ‬ ‫ﺑ ﮕﻮﯾ‬ ‫ﺪا ﺑﻪ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺟﺰ ﺧ‬ ‫ﺪا ﻧﺨﻮاﻫ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺟﺰ ﺧ‬ ‫ﺪاﯾﻲ ﭘﺮ ﻛﻨ‬ ‫ﺪا و ﺻﻔﺎت ﺧ‬ ‫وﺟﻮد ش را ﺧ‬ ‫ﺪ ف ﺧﻠﻘﺖ‬ ‫ﺪ‪ ،‬اﯾ ﻦ ﻫ‬ ‫ﯿﻞا ﷲ ﺑﺎﺷ‬ ‫دﻧﺒﺎ ل ﻛﺴﻲ ﻧﺮ ود‪ ،‬ﻫﻤﻪ ي وﺟﻮد ش ﻓﻲ ﺳﺒ‬ ‫ﺪ ف اﯾ ﻦ ذﻛﺮ ﻛﻪ اﯾ ﻦ ﺻﻔﺎت‬ ‫ﻟﺖ اﺳ ﻼﻣﻲ اﺳﺖ‪ ،‬ﻫ‬ ‫ﺪ ف رﺳﺎ‬ ‫اﺳﺖ‪ ،‬اﯾ ﻦ ﻫ‬ ‫ﺪ ﺗﺎ اﯾ ﻦ اﻧﺴﺎ ن‪ ،‬اﯾ ﻦ‬ ‫ه ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪاﯾﻲ را در ذﻫ ﻦ آدﻣﻲ و در ﻗﻠﺐ آدﻣﻲ زﻧ‬ ‫ﺧ‬ ‫ﺪ و ﺑﻪ دﻧﺒﺎ ل آ ن ﺑﺮ ود و ﺧﻮد را ﺑﺮا ي اﯾ ﻦ ﺻﻔﺖﻫﺎ‬ ‫ﺷﻌﺎرﻫﺎ را ﺟﺬ ب ﻛﻨ‬ ‫ﺪ‪ .‬و اﯾ ﻦ‬ ‫ﺪاﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺳﺮاﭘﺎ ي وﺟﻮد ش ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺧ‬ ‫ﺪ و ﺑﻪ ﺟﺎﯾﻲ ﺑﺮﺳ‬ ‫ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻛﻨ‬ ‫ﺪا ي ﺑﺰر گ ﺑﺮ زﻣﯿ ﻦ‬ ‫هيﺧ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﯿﻔﺔا ﷲ ﻋﻠﻲاﻻ ر ض ﯾﺎ ﻧﻤﺎﯾﻨ‬ ‫ﭼﻨﯿ ﻦ اﻧﺴﺎﻧﻲ را ﺧﻠ‬ ‫ﺪ ساﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻣﻲﮔﻮﯾﯿﻢ‪ ،‬واﯾ ﻦاﻧﺴﺎ نﺑﺮا ي ﻣﺎ ﻣﻘ‬ ‫ﺑﺮا ي ﺷﻤﺎ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻢ ﻧﻤﻮﻧﻪا ي ذﻛﺮ ﻛﻨﻢ؛ ﻧﻤﻮﻧﻪ از اﻧﺴﺎ نﻫﺎﯾﻲ ﻛﻪ‬ ‫ه اﺳﺖ‪،‬ﻫﺮ ﭼﻪﺑﺮآ نﻫﺎﺑ ﮕﺬرد‪،‬‬ ‫ﺪا يﺑﺰر گ ﭘﺮ ﻛﺮد‬ ‫ﻫﻤﻪ ي وﺟﻮدﺷﺎ ن را ﺧ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺻﺤﻨﻪ ي‬ ‫ﺪا ي ﺑﺮ آ نﻫﺎ ﺑﭙﺬﯾﺮد ﺑﺎ ﻣﯿﻞ و رﻏﺒﺖ آ ن را ﻗﺒﻮ ل ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫وﺧ‬ ‫) ع(‬ ‫ﺪ‪،‬ﺣﺴﯿ ﻦ را درآﺧﺮﯾ ﻦ‬ ‫ﺪ‪.‬ﻧ ﺼﻮر ﻛﻨﯿ‬ ‫ﻛﺮﺑ ﻼ و ر وز ﻋﺎﺷﻮرا را ﺗ ﺼﻮر ﻛﻨﯿ‬ ‫ه اﺳﺖ و‬ ‫ﻟﺤﻈﺎت ﺣﯿﺎت‪،‬ﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺧﺎ ك دا غ ﻛﺮﺑ ﻼ ﺑﺮ زﻣﯿ ﻦ اﻓﺘﺎد‬ ‫ﺪارد ﻛﻪ از‬ ‫ﺪﻧ ﺶ ﺟﺎر ي اﺳﺖ و دﯾ ﮕﺮ ﻃﺎﻗﺖ ﻧ‬ ‫ﺳﯿ ﻼ ب ﺧﻮ ن از ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺑ‬ ‫ها ش‬ ‫ﺪ‪ ،‬ازﻫﻤﻪ ﺣﻠﻘﻪﻫﺎ ي زر‬ ‫زﻣﯿ ﻦ ﺑﺮﺧﯿﺰد و ﺑﺎ دﺷﻤﻨﺎ ن ﺧﻮﯾ ﺶ ﻣﺒﺎرزه ﻛﻨ‬ ‫ﺪ ن ا و وﺟﻮد دارد ﻛﻠﻤﺎﺗﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺪرﺗﻲ ﻛﻪ در ﺑ‬ ‫ﺧﻮ ن ﺟﺎرﯾﺴﺖ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﻗ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺷﻬ ﺮ ﺟ ﻼد و‬ ‫هاﻧ‬ ‫ه ﻛﺮد‬ ‫آراﻣﻲ ﺑﺮﻟﺒﺎ ن ﻣﺒﺎرﻛ ﺶ ﻣﻲﮔﺬرد‪ .‬ا و را ﻣﺤﺎ ﺻﺮ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﯾﻜﻲ از اﻋﺮا ب ﻣﻲﺑﯿﻨ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ا و را ﺑﻪ ﺷﻬﺎدت ﺑﺮﺳﺎﻧﻨ‬ ‫هﻫﺴﺘﻨ‬ ‫دﯾ ﮕﺮا نآﻣﺎد‬ ‫ّ ﻛﻨﺠﻜﺎ و ي ا و ﺗﺤﺮﯾ ﻚ ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺣ ﺲ‬ ‫ﻛﻪﻟﺒﺎ ن ﻣﺒﺎرﻛ ﺶ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺧﻮد راﺑﻪ ا و‬ ‫ﺪ اﯾ ﻦ ﻣﺮدﺑﺰر گ درآﺧﺮﯾ ﻦﻟﺤﻈﻪ ي ﺣﯿﺎت ﭼﻪ ﻣﻲﮔﻮﯾ‬ ‫ﺑﺒﯿﻨ‬ ‫ﺪ ﺗﺎ ﺳﺨﻨﺎ ن آﺧﺮﯾ ﻦ را ﺑ ﺸﻨﻮد‪ .‬اﻣﺎمﺣﺴﯿ ﻦ در آﺧﺮﯾ ﻦﻟﺤﻈﺎت‬ ‫ﻧﺰدﯾ ﻚ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪا ي ﺧﻮد ﻣﻨﺎﺟﺎت ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬ذﻛﺮ ﻣﻲﮔﻔﺖ‪:‬‬ ‫ﺣﯿﺎتﺑﺎ ﺧ‬ ‫‪٢٦‬‬

‫ﻌﺒُﻮد‬ ‫َ‬ ‫ِك ‪ ،‬ﻻ ﻣ‬ ‫َ‬ ‫َ ﻣْ ﺮ‬ ‫ﺄ‬ ‫ًﻟ‬ ‫ِ‬ ‫ﺎ‬ ‫ﯿﻤ‬ ‫َﺴﻠ‬ ‫ِﻚ ‪،‬ﺗ‬ ‫َﻼﺋ‬ ‫َﻠﻲ ﺑ‬ ‫ًﻋ‬ ‫َﺒ ﺮا‬ ‫ِﻚ ‪ ،‬ﺻ‬ ‫ﺎﺋ‬ ‫َ ﻀ‬ ‫ِﻘ‬ ‫ًﺑ‬ ‫ﺎ‬ ‫ِﻟﻬﻲ ر ﺿ‬ ‫ا‬ ‫ﯿﻦ‬ ‫ﯿﺜ‬ ‫َﻐ‬ ‫َاﻟْ ﻤُﺴﺘ‬ ‫ﺎث‬ ‫ﯿ‬ ‫ﺎﻏ‬ ‫ِﻮاكﯾ‬ ‫ﺳ‬ ‫ه اﺳﺖ‪،‬ﻫﻔﺘﺎد و د و ﻧﻔﺮ از‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻣﺮد ي ﻛﻪ اﯾ ﻦﻫﻤﻪ زﺟﺮ و ﺷﻜﻨﺠﻪ دﯾ‬ ‫ﺪﮔﺎﻧ ﺶ ﺑﻪ ﺧﺎ ك و ﺧﻮ ن در‬ ‫ﺑﻬﺘﺮﯾ ﻦ ﯾﺎرا ن و ا ﺻﺤﺎﺑ ﺶ در ﻣﻘﺎﺑﻞ دﯾ‬ ‫ﺪﮔﺎﻧ ﺶ ﻣﻮردﻫﺠﻮم دﺷﻤ ﻦ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺧﯿﻤﻪﻫﺎﯾ ﺶ در ﻣﻘﺎﺑﻞ دﯾ‬ ‫هاﻧ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻏﻠﻄﯿ‬ ‫ه اﺳﺖ وﻫﻤﻪ را‬ ‫ه‪ ،‬ﺗﻤﺎم اﯾ ﻦ ﻣ ﺼﯿﺒﺖﻫﺎ را ﺗﺤﻤﻞ ﻛﺮد‬ ‫ﺪ‬ ‫هﺷ‬ ‫ﺪ‬ ‫و ﺑﻪآﺗ ﺶ ﻛ ﺸﯿ‬ ‫ﺪ‪:‬‬ ‫ﺪا ي ﺧﻮﯾ ﺶ راز وﻧﯿﺎز ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ه واﯾ ﻦ ﭼﻨﯿ ﻦﺑﺎ ﺧ‬ ‫ﺪ‬ ‫دﯾ‬ ‫ﺪا ي ﺑﺰر گ‪ ،‬آ ن ﭼﻪ را ﻛﻪ ﺗﻮ ﺑﺮ ﻣ ﻦ ﺑﭙﺬﯾﺮ ي ﻣ ﻦ ﺑﻪ آ ن‬ ‫»ﻛﻪ ا ي ﺧ‬ ‫ﺪر‬ ‫ﺪا ي را ﺷﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﻢآ ن ﭼﯿﺰ ي را ﻛﻪ در ﻗ ﻀﺎ و ﻗ‬ ‫را ﺿﻲ و ﺧﻮﺷﻨﻮدم ﺧ‬ ‫ه ﺗﻮ ﭼﯿﺰ ي‬ ‫ه ي ﺗﻮﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﻣ ﻦ ﺟﺰ اراد‬ ‫ﺗﻮﺑﺮ ﻣ ﻦ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﻣ ﻦ ﺗﺴﻠﯿﻢ اراد‬ ‫ﺪارم ﺗﻮ را ﻣﻲﭘﺮﺳﺘﻢ و ﺗﻮ ﻣﻌﺒﻮد ﻣﻨﻲ و ﺑﻪ‬ ‫ﻧﻤﻲﺧﻮاﻫﻢ و ﺟﺰ ﺗﻮ ﻣﻌﺒﻮد ي ﻧ‬ ‫ﻫﯿ ﭻﻛ ﺲ ﺟﺰ ﺗﻮ ر و يﻧﻤﻲآ ورم «‬ ‫در آﺧﺮﯾ ﻦﻟﺤﻈﺎت ﺣﯿﺎت اﯾ ﻦ ﭼﯿﻨ ﻦ ﻣﻨﺎﺟﺎت و اﯾ ﻦ ﭼﻨﯿ ﻦ ذﻛﺮ ي از‬ ‫ﺪ ﻛﻪ اﯾ ﻦ اﻧﺴﺎ ن ﺳﺮﺗﺎﭘﺎ ي‬ ‫زﺑﺎ ن ﻣﺒﺎرﻛ ﺶ ﺧﺎر ج ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬ﻧ ﺸﺎ ن ﻣﻲدﻫ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪاﻧﻤﻲﺧﻮاﻫ‬ ‫ﺪ و ﺟﺮ ﺧ‬ ‫ﺪا راﻧﻤﻲﺑﯿﻨ‬ ‫ﺪا ﭘﺮ ﻛﺮده اﺳﺖ‪ ،‬ﺟﺰ ﺧ‬ ‫وﺟﻮد ش را ﺧ‬ ‫ﺪاﺳﺖ؛ زﯾﺮا‬ ‫ﺪاﺳﺖ‪ ،‬ذﻛﺮ ﺧ‬ ‫اﯾ ﻦ ﭼﻨﯿ ﻦاﻧﺴﺎﻧ ﻲاﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺘ ﻲ ﺧﻮاﺑ ﺶ ﻋﺒﺎدت ﺧ‬ ‫ﺪاﯾﻲ در وﺟﻮد ا و‬ ‫ﺪاﺳﺖ و ﺻﻔﺎت ﺧ‬ ‫ﺋﯿﻨﻪ ي ﺗﻤﺎمﻧﻤﺎ ي ﺧ‬ ‫ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ وﺟﻮد شآ‬ ‫ﺪ و‬ ‫ﺪ و آ ن ﭼﻪ را ﻛﻪ ﻣﻲﮔﻮﯾ‬ ‫ه اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ آ ن ﭼﻪ را ﻛﻪ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺗﺠﻠﻲ ﻛﺮد‬ ‫ﺪاﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺪ‪،‬ﻫﻤﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ي ﺧ‬ ‫ﺪﮔﻲ ﻋﻤﻞ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫آ ن ﭼﻪ را ﻛﻪ در زﻧ‬ ‫) ع(‬ ‫ﺪ‬ ‫اﻣﺎم ﺟﻌﻔﺮ ﺻﺎدق ﻧﯿﺰﺑﯿﺎﻧﻲ داردﺑﺴﯿﺎر ﺷﯿﻮا درﻫﻤﯿ ﻦ زﻣﯿﻨﻪ ﺷﺎﯾ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ در ﻣﺤ ﻀﺮ اﻣﺎم ﺟﻌﻔﺮ ﺻﺎدق) ع( ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾ ﻦ ﻛ ﻼ سﻫﺎ ي در س‬ ‫ﺪاﻧﯿ‬ ‫ﺑ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ازﺑﺰرﮔﺘﺮﯾ ﻦ‬ ‫ﺪﻧ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺷ ﺶﻫﺰار داﻧ ﺸﺠﻮ درآ ن ﺟﻤ ﻊ ﻣﻲﺷ‬ ‫ﺗ ﺸﻜﯿﻞ ﻣﻲﺷ‬ ‫ﺎن‬ ‫ﯿ‬ ‫ﺎﺑ ﺮاﺑ ﻦ ﺣ‬ ‫ﺎ ن ﺑﻮد و ﺟ‬ ‫ﯿ‬ ‫ﺎﺑ ﺮاﺑ ﻦ ﺣ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﯾﻜﻲ از آﻧﻬﺎ ﺟ‬ ‫ﺪا ن زﻣﺎ ن ﺑﻮدﻧ‬ ‫داﻧ ﺸﻤﻨ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻛﺴﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾ ﻦ ﺷﯿﻤﻲدا ن زﻣﺎ ن ﺧﻮد ﺑﻪ ﺣﺴﺎ ب ﻣﻲآﻣ‬ ‫ﺪر‬ ‫ه اﺳﺖ و ا و را ﭘ‬ ‫ﺪﻧﯿﺘﺮﯾ ﻚ و ﺑﻌ ﻀﻲ از اد وﯾﻪ ﺷﯿﻤﯿﺎﯾﻲ را ﻛ ﺸ ﻒ ﻛﺮد‬ ‫اﺳﯿ‬ ‫ﺪ‪.‬اﯾ ﻦ ﻣﺮدﺑﺰر گ در ﻋﯿ ﻦ ﺗﺴﻠﻂﺑﻪ ﻋﻠﻮم و ﺷﯿﻤﻲ و‬ ‫ﻋﻠﻢ ﺷﯿﻤﻲ دﻧﯿﺎ ﻣﻲﻧﺎﻣﻨ‬ ‫ه ﺑﻮد‪ .‬ﯾ ﻚ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻓﯿﺰﯾ ﻚ از ﻧﻈﺮ ر وﺣﺎﻧﻲ و ﻣﻌﻨﻮ ي ﻧﯿﺰ ﺑﻪ درﺟﺎت اﻋ ﻼﯾﻲ رﺳﯿ‬ ‫ﺪ‪:‬‬ ‫ﺎد ق)ع( ﺟﺎﺑﺮاﺑ ﻦﺣﯿﺎ ن ﻣﻲﮔﻮﯾ‬ ‫ﻌﻔ ﺮ ﺻ‬ ‫ر وزﺑﻪ ﻣﺤ ﻀﺮاﻣﺎم ﺟ‬ ‫ﺪا ي ﺑﺰر گ ﻣﻲﻃﻠﺒﻢ و آرز و ﻣ ﻲﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﻣﺮا‬ ‫»ا ي اﻣﺎ ﻣ ﻦ از ﺧ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﭼﺮا ﭼﻨﯿ ﻦ آرز وﯾ ﻲ‬ ‫ﺪﻧ‬ ‫ﻫﻤﯿ ﺸﻪ ﻓﻘﯿﺮ و ﻣﺮﯾ ﺾ ﻧ ﮕﺎه دارد‪ « .‬ﭘﺮﺳﯿ‬ ‫؟‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﻲ‬ ‫‪٢٧‬‬

‫ﺪا‬ ‫ﺪ‪» :‬زﯾﺮاﻓﻘﯿﺮ و ﻣﺮﯾ ﺾﻫﻤﯿ ﺸﻪ ﺑﻪﻓﻜﺮ ﺧ‬ ‫ﺟﺎﺑﺮاﺑ ﻦﺣﯿﺎ ن ﻣﻲﮔﻮﯾ‬ ‫ﺪ و ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ ﻗﻠﺐ آ نﻫﺎ و ر و ح آ نﻫﺎ‬ ‫ﺪا را ﻣﻲﮔﻮﯾﻨ‬ ‫ﺪ‪،‬ﻫﻤﯿ ﺸﻪ ذﻛﺮ ﺧ‬ ‫ﻫﺴﺘﻨ‬ ‫ﺪا ﻣﻲﺧﻮاﻫﻢ ﻛﻪ ﻣﺮا‬ ‫ه اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ از ﺧ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪا اﻧﺒﺎﺷﺘﻪ ﺷ‬ ‫ﻫﻤﯿ ﺸﻪ از ذﻛﺮ ﺧ‬ ‫ﺪ‪« .‬‬ ‫ﺪاﺑﺮ زﺑﺎﻧﻢﺑﺎﺷ‬ ‫ه دارد ﻛﻪﻫﻤﯿ ﺸﻪ ذﻛﺮ ﺧ‬ ‫ﻓﻘﯿﺮ و ﻣﺮﯾ ﺾﻧ ﮕﺎ‬ ‫) ع(‬ ‫در ﻣﻘﺎﺑﻞ اﯾ ﻦ ﻣﺮد ر وﺣﺎ ي ﺑﺰر گ‪،‬‬ ‫اﻣﺎم ﺟﻌﻔﺮ ﺻﺎدق‬ ‫ﺪا ي ﺑﺰر گ ﻧﻤﻲﺧﻮاﻫﻢ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ‬ ‫ﺪ ا ي ﺟﺎﺑﺮ ﻣ ﻦ از ﺧ‬ ‫ﺟﺎﺑﺮاﺑ ﻦﺣﯿﺎ ن ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﯾ‬ ‫هي‬ ‫آرز وﯾﻲاﯾ ﻦ ﭼﻨﯿ ﻦ ﻛﻨﻢ‪ ،‬ﯾﻌﻨﻲﻧﻤﻲﺧﻮاﻫﻢ ﻛﻪآرز وﯾﻲاﯾ ﻦ ﭼﻨﯿ ﻦ راﺑﺮاراد‬ ‫ﺪد‪ ،‬ﻣ ﻦ را ﺿﻲ و‬ ‫ﺪا ي ﺑﺰر گ ﺑﺮ ﻣ ﻦ ﺑﭙﺴﻨ‬ ‫ﺪا ﺗﺤﻤﯿﻞ ﻛﻨﻢ‪.‬ﻫﺮ ﭼﻪ را ﻛﻪ ﺧ‬ ‫ﺧ‬ ‫ﺪ‪ ،‬را ﺿﻲ و‬ ‫ﺪ ﻣﺮا ﻣﺮﯾ ﺾ و ﻓﻘﯿﺮ ﻛﻨ‬ ‫ﺧﻮﺷﻨﻮد ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﻣﻲﺧﻮاﻫ‬ ‫ﻟﺖ دﯾ ﮕﺮ ي درآ ورد‪ ،‬ﺑﺎزﻫﻢ را ﺿﻲ و‬ ‫ﺪ ﺑﻪ ﺣﺎ‬ ‫ﺧﻮﺷﻨﻮدم‪ .‬اﮔﺮ ﻣﻲﺧﻮاﻫ‬ ‫ﺪا يﺑﺰر گ ﺗﺤﻤﯿﻞ‬ ‫هيﺧ‬ ‫ه ي ﺧﻮد راﺑﺮ اراد‬ ‫ﺧﻮﺷﻨﻮدم وﻧﻤﻲﺧﻮاﻫﻢ ﻛﻪاراد‬ ‫ﺪاﺳﺖ‪« .‬‬ ‫ﻛﻨﻢ‪ .‬ﻣ ﻦ ﺗﺴﻠﯿﻢا وﻫﺴﺘﻢ‪ ،‬ﺳﺮﺗﺎﭘﺎ ي وﺟﻮدم ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺧ‬ ‫ﺪا ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺪا و ﻋﺒﺎدت ﺧ‬ ‫ﭼﻨﯿ ﻦ ﻛﺴﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ ﺧﻮاﺑ ﺶ ذﻛﺮ ﺧ‬ ‫ﺪ ﻛﻪﺑﺮ ﺟﻬﺎ ن وﺑﺮ وﺟﻮد ﺧﻮد ﺗﺴﻠﻂ ﻛﺎﻓ ﻲ‬ ‫ﺪ واﯾ ﻦاﻓﺮاد ﻛﺴﺎﻧﻲﻫﺴﺘﻨ‬ ‫رﻣﻲآﯾ‬ ‫ه يآ نﻫﺎ‬ ‫ﺪ؛ زﯾﺮا اراد‬ ‫ﺪ ﻛﻪ اﻧﺠﺎم دﻫﻨ‬ ‫ﺪ ﻗﺎدرﻧ‬ ‫ه ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ‪.‬آ ن ﭼﻪ را ﻛﻪ اراد‬ ‫دارﻧ‬ ‫ﺪ؛‬ ‫ﺪارﻧ‬ ‫ﺪ؛ ﺧﻮاﺳﺘﻪا ي ﻧ‬ ‫ها ي ﻧﻤﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪا اراد‬ ‫هي ﺧ‬ ‫ﺪاﺳﺖ‪ .‬ﺟﺰ اراد‬ ‫هي ﺧ‬ ‫اراد‬ ‫ﺪه‬ ‫ﺪا ي ﺑﺰر گﻫﻤﺎﻫﻨ ﮕﻲ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣ‬ ‫هي ﺧ‬ ‫ه ي آ نﻫﺎ و اراد‬ ‫ﯾﻌﻨﻲ ﺑﯿ ﻦ اراد‬ ‫ﺪا يﺑﺰر گﻧﯿﺰ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺧ‬ ‫ﺪهاﺳﺖ‪.‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦآ نﺟﺎ ﻛﻪاراده ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫اﺳﺖ‪ ،‬ﯾﻜﺴﺎ ن ﺷ‬ ‫ﺪ واﻣﺮآ نﻫﺎ ﻋﻤﻠﻲ ﻣﻲﮔﺮدد‪.‬‬ ‫ه يآ نﻫﺎ را ﻗﺒﻮ ل ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫اراد‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﻋﻄﺎر‬ ‫ه اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻲﮔﻮﯾﻨ‬ ‫ﺪ‬ ‫داﺳﺘﺎﻧﻲ اﯾ ﻦ ﺑﯿ ﻦ ﻋﺮﻓﺎ ي ﻣﺎ ﻛﻪ آﻣﻮزﻧ‬ ‫–ﻋﺎر ف ﺑﺰر گ اﯾﺮا ن ﻣﺎ‪ -‬ﺷ ﻐﻠ ﺶ ﻋﻄﺎر ي ﺑﻮد؛ ﯾﻌﻨﻲ د وا و اد وﯾﻪ‬ ‫ﻣﻲﻓﺮ وﺧﺖ و ﻣﺘﺨ ﺼ ﺺ ﺷﯿﻤﻲ و اد وﯾﻪ ﺑﻮد‪ ،‬و دﻛﺎ ن ﺑﺰرﮔﻲ داﺷﺖ و‬ ‫ﺳﺨﺖ ﺑﻪ اﯾ ﻦ اد وﯾﻪﻓﺮ وﺷﻲ ﻋ ﻼﻗﻪ داﺷﺖ و دﻛﺎ ن ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺑﺴﯿﺎر‬ ‫ﻟﺒﻲ آراﺳﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﯾ ﻚ ر وز در وﯾ ﺸﻲ در ﺟﻠﻮ ي دﻛﺎ ن ا و ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻲﺷﻮد‪.‬‬ ‫ﺟﺎ‬ ‫ﺪاد ي ﺑﺰر گ را ﺣ ﺲ‬ ‫ﺪ‪ ،‬در وﺟﻮد ﻋﻄﺎر اﺳﺘﻌ‬ ‫ﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻋﻄﺎر را ﻣﻲﺑﯿﻨ‬ ‫ه ﺑﻪ اﯾ ﻦ ﻋﻄﺎر‬ ‫هﺧﯿﺮ‬ ‫ﺪ و ﺧﯿﺮ‬ ‫ه در ﺑﯿﺮ و ن دﻛﺎ ن ﻣﻲاﯾﺴﺘ‬ ‫ﺪ‪ ،‬آ نﮔﺎ‬ ‫ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪ‪ .‬اﯾ ﻦ در وﯾ ﺶ‬ ‫هﮔﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﺑﯿﺮ و ن دﻛﺎﻧ ﺶ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻲﺷ‬ ‫ﻣﻲﻧ ﮕﺮد‪ .‬ﻋﻄﺎر ﻛﻪ ﮔﺎ‬ ‫ه ﺑﻪ ا و ﻣﻲﻧ ﮕﺮد‪ .‬ﭘ ﺲ از ﭼﻨﺮﺑﺎر ﻛﻪ ﺑﻪ ا و ﻣﺘﻮﺟﻪ‬ ‫هﺧﯿﺮ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺧﯿﺮ‬ ‫را ﻣﻲﺑﯿﻨ‬ ‫ﺪ و ﺑﺎ‬ ‫ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﻋﻄﺎر ﻋ ﺼﺒﺎﻧﻲ ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬اﻋ ﺼﺎ ب ﺧﻮد را از دﺳﺖ ﻣﻲدﻫ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ از ﺣﺎ ل ﻣ ﻦ ﭼﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻲ ﻛﻪ‬ ‫ﻋ ﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﺑﻪ اﯾ ﻦ در وﯾ ﺶ ﻣﻲﮔﻮﯾ‬ ‫ﺪ‪:‬‬ ‫؟ در وﯾ ﺶ ﻣﻲﮔﻮﯾ‬ ‫ه ﻣﻲﻛﻨﻲ‬ ‫هﺑﻪﻧ ﮕﺎ‬ ‫هﺧﯿﺮ‬ ‫اﯾ ﻦ ﭼﻨﯿ ﻦ ﺧﯿﺮ‬ ‫ﺪﻧﺖ ﺧﺎر ج‬ ‫ﺪ از ﺑ‬ ‫»ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﻢ ﻛﻪﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ر و ح ﺗﻮ ﻣﻲﺧﻮاﻫ‬ ‫ﺷﻮد ﺑﺎ اﯾ ﻦ ﻋ ﺸﻖ و ﻋ ﻼﻗﻪا ي ﻛﻪ ﺑﻪ اﯾ ﻦ د واﺧﺎﻧﻪ و ﺑﻪ اﯾ ﻦ دار وﻫﺎ دار ي‪،‬‬ ‫‪٢٨‬‬

‫؟‬ ‫ﺪار ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻛﻨﻲ‬ ‫؟ ﭼ ﮕﻮﻧﻪ ﻗﺎدر ي ﻛﻪ ﺟﺎ ن ﺑﻪ ﺟﺎﻧ‬ ‫ﭼ ﮕﻮﻧﻪ ﻗﺎدر ي ﻛﻪ ﺑﻤﯿﺮ ي‬ ‫ﺪ‪،‬‬ ‫ﺪﺗﺮ ﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪﯾ‬ ‫ﺪﺗﺮ و ﺷ‬ ‫ﺪر ﻛﻪ ﻋ ﻼﻗﻪ ي اﻧﺴﺎ ن ﺑﻪ اﯾ ﻦ دﻧﯿﺎ زاﯾ‬ ‫زﯾﺮاﻫﺮ ﭼﻪ ﻗ‬ ‫ﺳﺨﺖﺗﺮ ﻣﻲﻣﯿﺮد‪« .‬‬ ‫ﻋﻄﺎر در ﻣﻘﺎﺑﻞاﯾ ﻦ ﺳﺆا ل ﻋ ﺼﺒﺎﻧ ﻲ ﻣﻲﺷﻮد وﺑﻪاﯾ ﻦ در وﯾ ﺶﻓﺮﯾﺎد‬ ‫ﺑﺮﻣﻲآ ورد ﻛﻪ ﻣ ﻦﻫﻤﺎ نﻃﻮر ﻣﻲﻣﯿﺮم ﻛﻪ ﺗﻮ ﻣﻲﻣﯿﺮ ي‪.‬‬ ‫ﺪ ﻣﺤﺎ ل اﺳﺖ‪ ،‬ﺗﻮﺑﻪﻫﯿ ﭻ وﺟﻪ ﻗﺎدر‬ ‫ﺪ و ﻣﻲﮔﻮﯾ‬ ‫ﺪ ي ﻣﻲزﻧ‬ ‫در وﯾ ﺶﻟﺒﺨﻨ‬ ‫ﻧﯿﺴﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﺜﻞ ﻣ ﻦﺑﻤﯿﺮ ي!‬ ‫ﺪ ﻛﻪﻧﺨﯿﺮ‪،‬ﻫﻤﭽﻨﺎ ن ﻣﻲﻣﯿﺮم ﻛﻪ ﺗﻮ ﻣﻲﻣﯿﺮ ي‪.‬‬ ‫ﺪ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﻋﻄﺎر ﺗﺄﻛﯿ‬ ‫ﻟﻪﭘ ﺸﺘﻲ ﺧﻮد را ﻛﻪ ﺑﺮ ﭘ ﺸﺖ داﺷﺖ در ﻛﻨﺎر ﺧﯿﺎﺑﺎ ن‬ ‫اﯾ ﻦ در وﯾ ﺶ ﻛﻮ‬ ‫ﺪو‬ ‫ﺪ و ﻣﻲﺧﻮاﺑ‬ ‫ﻟﻪﭘ ﺸﺘﻲ ﻣﻲﻧﻬ‬ ‫ﺑﺮ زﻣﯿ ﻦ ﻣﻲﮔﺬارد و ﺳﺮ ﺧﻮد راﺑﺮ ر و ي ﻛﻮ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻋﻄﺎر ا و لﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﺮد ﻛﻪ‬ ‫ﺪار ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﻓﻮراً ﻣﻲﻣﯿﺮد‪ ،‬ﺟﺎ ن ﺑﻪ ﺣﺎﻧ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﻧﻪ راﺳﺖ‬ ‫ﻟﻲ ﻛﻢﻛﻢ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷ‬ ‫ﺪ‪ ،‬و‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑﺎز ي ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫اﯾ ﻦ ﻣﺮد ﺷﻮﺧﻲ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﻧﻪ‪ ،‬ﺟﺎ ن ﺑﻪ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑﯿﺮ و ن رﻓﺖ و اﯾ ﻦ در وﯾ ﺶ را ﺗﻜﺎ ن داد و دﯾ‬ ‫ﻣﻲﮔﻮﯾ‬ ‫ه اﺳﺖ‪ .‬اﻧﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﺎ اﯾ ﻦ درﺟﻪ ﺣﯿﺎت ﺧﻮد و ﺟﺴﻢ و‬ ‫ﺪار ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻛﺮد‬ ‫ﺟﺎﻧ‬ ‫ﺪ ﯾ ﻚﻟﺤﻈﻪ ﺗ ﺼﻤﯿﻢ ﺑ ﮕﯿﺮد و‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧ‬ ‫ر و ح ﺧﻮد را در ﻛﻨﺘﺮ ل داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻋﻄﺎر ﻣﻨﻘﻠﺐ ﻣﻲﺷﻮد و دﻛﺎ ن ﺧﻮد را و اد وﯾﻪ‬ ‫ﺪار ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺑﻜﻨ‬ ‫ﺟﺎ ن ﺑﻪ ﺟﺎﻧ‬ ‫ﺪت ﺳﻲ وﺳﺎ ل اﯾ ﻦ‬ ‫ﺪ وﻣ‬ ‫ﺪ و ﺳﺮﺑﻪﺑﯿﺎﺑﺎ ن ﻣﻲزﻧ‬ ‫را وﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ را رﻫﺎ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪ‪ .‬و ﻧﺘﯿﺠﻪ آ ن ﻛﻪ ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾ ﻦ‬ ‫ﻃﺮ ف و آ ن ﻃﺮ ف ﻛﺴﺐ ﻋﻠﻢ وﻓﯿ ﺾ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﻋﺎر ف وﻓﯿﻠﺴﻮ ف زﻣﺎ ن ﺧﻮﯾ ﺶ ﻣﻲﮔﺮدد‪ ،‬ﻛﻪ ﺗﻤﺎم اﯾ ﻦﻫﺎ ازﻧﻔ ﺲ در وﯾ ﺸ ﻲ‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪ اﯾ ﻦ ﭼﻨﯿ ﻦ ﺧﻮدﺑﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ و اﯾ ﻦ ﭼﻨﯿ ﻦ ﺑﺮ وﺟﻮد ﺧﻮد و ﺑﺮ ﺣﯿﺎت‬ ‫ه دارد‪.‬‬ ‫ﺧﻮد ﺳﯿﻄﺮ‬ ‫ﺪ اﯾ ﻦ اﻧﺴﺎ نﻫﺎﯾﻲ ﻛﻪ ﻧﻪﻓﻘﻂ ﺷﻜﻢ ﺧﻮد را ﺑﻠﻜﻪ ﺣﯿﺎت ﺧﻮد را‪،‬‬ ‫ﻫﺴﺘﻨ‬ ‫هام ﻛﺴﺎﻧﻲ را ﻛﻪ ﺣﺘﻲ ﻗﻠﺐ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻣ ﻦ دﯾ‬ ‫ﻫﻤﻪ ي وﺟﻮد ﺧﻮد را ﺗﺤﺖ ﻛﻨﺘﺮ ل دارﻧ‬ ‫ﺪ و‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻣﻲﺧﻮاﺑ‬ ‫ه ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺗ ﺼﻤﯿﻢ ﻣﻲﮔﯿﺮد‪ ،‬اراد‬ ‫ﺪازﻧ‬ ‫ﺧﻮد را از ﻛﺎر ﻣﻲاﻧ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﯾﻜﻲ از اﯾ ﻦ د وﺳﺘﺎ ن ﻣﺎ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺮا ي‬ ‫ﺪﺗﻲ از ﻛﺎر ﻣﻲاﻓﺘ‬ ‫ﻗﻠﺒ ﺶ ﺑﺮا ي ﻣ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ و ﻣﻲدﯾ‬ ‫ﭘﺰﺷﻜﺎ ن اﻣﺘﺤﺎ ن ﻣﻲﻛﺮد و اﯾ ﻦ ﭘﺰﺷﻜﺎ ن ﮔﻮﺷ ﻲ ﻣﻲﮔﺬاﺷﺘﻨ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ اﯾ ﻦ‬ ‫ﺪهﺑﻮدﻧ‬ ‫… … …‪ ..‬ﻗﻠﺐ ا و ﺗﻜﺎ نﻧﻤﻲﺧﻮرد و راﺳﺘﻲ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﻲ رﺳﯿ‬ ‫ﺪازد‪.‬‬ ‫هﺑﻪ ﻛﺎر ﻣﻲاﻧ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻗﻠﺐ ﺧﻮد را د وﺑﺎر‬ ‫ه ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪاراد‬ ‫ﻣﺮد ﻣﺮدهاﺳﺖ‪ .‬وﺑﻌ‬ ‫ه ي ﺧﻮد‪،‬‬ ‫ﺪ ﭼﻨﯿ ﻦ ﻛﺴﺎﻧﻲ در ﺣﯿﺎتﺑﺮ ﻗﻠﺐ ﺧﻮد‪،‬ﺑﺮ ﺷﻜﻢ ﺧﻮد‪،‬ﺑﺮاراد‬ ‫ﻫﺴﺘﻨ‬ ‫ﺪ‪ ،‬اﺳﯿﺮ ﺟﺴﻢ ﺧﻮد‬ ‫ه دارﻧ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺳﯿﻄﺮ‬ ‫ﺑﺮ ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ وﺟﻮد ﺧﻮد ﻛﻨﺘﺮ ل دارﻧ‬ ‫هآ نﻫﺎﺳﺖ‪،‬‬ ‫ه يآ نﻫﺎﺳﺖ‪ ،‬در دﺳﺖ اراد‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺟﺴﻢآ نﻫﺎ اﺳﯿﺮ اراد‬ ‫ﻧﯿﺴﺘﻨ‬ ‫ﺪا يﺑﺰر گ‬ ‫هيﺧ‬ ‫ه ي ﭼﻨﯿ ﻦ اﻧﺴﺎ نﻫﺎﯾﻲﺑﺎ اراد‬ ‫ه يآ نﻫﺎﺳﺖ و اراد‬ ‫ﺗﺴﻠﯿﻢ اراد‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪارﻧ‬ ‫هاﺳﺖ‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺘﻪ ي دﯾ ﮕﺮ يﻧ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻫﻤﺎﻫﻨ ﮓ ﺷ‬ ‫‪٢٩‬‬

‫ﯾﺎدمﻫﺴﺖ ر وزﮔﺎر ي ﻛﻪ ﺑﭽﻪ ﺑﻮدم و درﻓﻠﺴﻔﻪ ﺗﻌﻤﻖ ﻣﻲﻛﺮدم‪ ،‬ﺑﺎ‬ ‫ﺪر ﻛﻪ دﻋﺎﯾ ﺶ ﻧﺰد‬ ‫ﻟﻲﻗ‬ ‫ﺧﻮد ﻣﻲﮔﻔﺘﻢ ﻛﻪ اﯾ ﻦ ﻣﺮد ﺑﺰر گ‪ ،‬اﯾ ﻦ ر وﺣﺎﻧﻲ ﻋﺎ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ اﯾ ﻦ ﻃﺎﻏﻮت ﺳﺮﻧ ﮕﻮ ن‬ ‫ﺪا ي ﺑﺰر گ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﺮا دﻋﺎ ﻧﻤﻲﻛﻨ‬ ‫ﺧ‬ ‫ﺷﻮد‪ ،‬ﯾﺎﻓ ﻼ ن ﻣﺮد ﻛﺜﯿ ﻒ ﺑﻤﯿﺮد‪ ،‬ﯾﺎ ﺧﻮاﺳﺘﻪﻫﺎ ي دﯾ ﮕﺮ ي از اﯾ ﻦ ﻗﺒﯿﻞ‪ .‬آ ن‬ ‫ﺪرت ر وﺣﻲ‬ ‫ر وزﮔﺎرﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﺮدم ﻛﻪ اﮔﺮ اﯾ ﻦ ﻣﺮد ﺑﺰر گ دارا ي ﭼﻨﯿ ﻦ ﻗ‬ ‫ﺪازد ﺗﺎﻫﻤﻪ ي ﻃﺎﻏﻮتﻫﺎ‬ ‫ﺪرت ر وﺣ ﻲ ﺧﻮد راﺑﻪ ﻛﺎرﺑﯿﺎﻧ‬ ‫ﺪﻫﻤﻪ ي ﻗ‬ ‫ﺪﺑﺎﯾ‬ ‫ﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪم ﻛﻪ‬ ‫ﺪ و ﻧﻤﻲﻓﻬﻤﯿ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻧﺎﺑﻮد ﻛﻨ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑﻜ ﺸ‬ ‫و ﺷﯿﻄﺎ نﻫﺎ و اﻓﺮادﻧﺎﺑﺎ ب را ﺳﻘﻂ ﻛﻨ‬ ‫ﺪ‪.‬ﭘﯿ ﺶ ﺧﻮدم ﻣﻲﮔﻔﺘﻢ ﻛﻪاﯾ ﻦ ﻣﺮدﺑﺰر گ‬ ‫ﭼﺮا ﭼﻨﯿ ﻦآر وزﻫﺎ و دﻋﺎﻫﺎﻧﻤﻲﻛﻨ‬ ‫ه ﻫﻤﻪ ي‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﯾﻜﺒﺎر‬ ‫ه ﻧﻤﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪرت دارد‪ ،‬ﭼﺮا اراد‬ ‫ه و ﻗ‬ ‫ﺪر اراد‬ ‫ﻛﻪ اﯾ ﻦﻗ‬ ‫ﺪ‪ .‬اﯾﻨﻬﺎ‬ ‫ﺪ و اﯾ ﻦ ﭘﻮ لﻫﺎ را ﺑﯿ ﻦﻓﻘﺮا ﺗﻘﺴﯿﻢ ﻛﻨ‬ ‫ﭘﻮ لﻫﺎ ي ﺑﺎﻧ ﻚ ﭘﯿ ﺶ ا و ﺑﯿﺎﯾ‬ ‫ﺪ ﺑﻪ‬ ‫ﺧﻮاﺳﺘﻪﻫﺎ و ﺗﻔﻜﺮاﺗﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ در ﺑﭽ ﮕﻲ ﺑﺮا ي ﻣ ﻦ رخ ﻣﻲداد‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻌ‬ ‫ﺧﻮﺑﻲ درﯾﺎﻓﺘﻢ ﻛﻪ ﭼﻨﯿ ﻦ اﻧﺴﺎ نﻫﺎﯾﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ اﯾ ﻦ درﺟﻪ ي ر وﺣﻲ و اراده‬ ‫ﺪا ي ﺑﺰر گﻫﻤﺎﻫﻨ ﮓ ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬آ نﻫﺎ‬ ‫هي ﺧ‬ ‫ه ي آ نﻫﺎ ﺑﺎ اراد‬ ‫ﺪ‪ ،‬اراد‬ ‫هاﻧ‬ ‫ﺪ‬ ‫رﺳﯿ‬ ‫ﺪ‪.‬آ نﻫﺎ‬ ‫دﯾ ﮕﺮ ر و يﻫﻮا وﻫﻮ س و ر و ي ﺧﻮاﺳﺘﻪﻫﺎ ي ﺑﭽ ﮕﺎﻧﻪ ﻋﻤﻞﻧﻤﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪا ي‬ ‫ﺪا يﺑﺰر گ وﺑﺮاﺳﺎ س ﻗﻮاﻧﯿ ﻦ ﺧﻠﻘﺖ وآ ن ﭼﻪ را ﻛﻪ ﺧ‬ ‫ﺑﺮاﺳﺎ س ﺳﻨﺖ ﺧ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪ وﺑﻪآ ن ﺧﻮﺷﻨﻮد ﻣﻲﺷﻮﻧ‬ ‫ﺑﺰر گ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪاﺳﺖ‪ ،‬ﺧﻮد راﻫﻤﺎﻫﻨ ﮓ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺎد را در‬ ‫ﯾ‬ ‫ﻌﺪ وﺎﺑ ﻦ ﺰ‬ ‫ﺪ وﺎﺑ ﻦ ﺳ‬ ‫ﯿ ﻦ) ع( ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ دﻋﺎ ﻛﻨ‬ ‫اﻣﺎم ﺣﺴ‬ ‫) ع(‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ؛ اﻣﺎ ﺣﺴﯿ ﻦ ﻧﻤﻲﺧﻮاﻫ‬ ‫ﻫﻔﺘﺎدﻫﺰارﻟ ﺸﻜﺮ ش را در ﯾ ﻚﻟﺤﻈﻪ ﺳﻘﻂ ﻛﻨ‬ ‫ﺪ و‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻣﻲﺗﻮاﻧ‬ ‫ﺪا ي ﺑﺰر گ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷ‬ ‫هي ﺧ‬ ‫ها ي ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از اراد‬ ‫اراد‬ ‫ﺪ‪،‬ﻫﻤﻪ ي وﺟﻮد ش‬ ‫ﺪاﯾ ﻲ داﺷﺘﻪﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪ ﺧﻮاﺳﺖﻫﺎ يﺑﺮﺧ ﻼ ف ﺳﻨﺖ ﺧ‬ ‫ﻧﻤﻲﺧﻮاﻫ‬ ‫ﺪاﯾ ﻲ‬ ‫هي ﺧ‬ ‫ﺋﯿﻨﻪ ي ﺗﻤﺎمﻧﻤﺎ ي اراد‬ ‫ﺪاﺳﺖ‪،‬ﻫﻤﻪ يﻓﻄﺮت ﻃﺒﯿﻌﺘ ﺶ آ‬ ‫هي ﺧ‬ ‫اراد‬ ‫ﺪا ي ﺑﺮ اﯾ ﻦ اﻧﺴﺎ ن‬ ‫ﺪا ي ﯾﺰر گ و ﺳﻨﺖ ﺧ‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ ﺧ‬ ‫ﺪا ي‬ ‫هيﺧ‬ ‫ه ي ا و ﺟﺰ اراد‬ ‫ﻣﻲﭘﺬﯾﺮد‪ ،‬ا و ﻧﯿﺰ را ﺿﻲ و ﺧﻮﺷﻨﻮد اﺳﺖ و اراد‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪ‪ ،‬درﺧﻮاﺳﺖﻧﻤﻲﻛﻨ‬ ‫ﺑﺰر گ ﭼﯿﺰ ي ﻃﻠﺐﻧﻤﻲﻛﻨ‬ ‫ﯾﻜﻲ از ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾ ﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎ ي اﯾ ﻦ اﻧﺴﺎ نﻫﺎ ﻛﻪ ﺑﺮا ي ﻣﺎ ﻣﻈﻬﺮ‬ ‫) ع(‬ ‫ﺪ ل ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲر ود ﺣ ﻀﺮت ﻋﻠﻲ‬ ‫اﻧﺴﺎﻧﯿﺖ‪ ،‬ﻣﻈﻬﺮ اﻻم‪ ،‬رﻣﺰ ﺣﻖ و ﻋ‬ ‫ﺪﻛﻮﻓﻪ ﺿﺮﺑﺖ ﻣﻲﺧﻮرد‪.‬‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪ در ﭼﻨﯿ ﻦ ر وزﻫﺎﯾﻲ ‪ ١‬در ﻣﺤﺮا ب ﻣﺴﺠ‬ ‫ﺪا ي ﺑﺰر گ‬ ‫اﯾ ﻦ ﻣﺮد ﺑﺰر گ ﺑﻬﺘﺮﯾ ﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪا ي اﺳﺖ ﻛﻪﻫﻤﻪ وﺟﻮد ش را ﺧ‬ ‫ﺪ ﻛﻪﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺪارد‪ .‬ﺷﻤﺎ ﻣﻲداﻧﯿ‬ ‫ﺪا آرز وﯾﻲ ﻧ‬ ‫ه اﺳﺖ ﺟﺰ ﺧ‬ ‫ﭘﺮ ﻛﺮد‬ ‫ﺪتﻫﺎ ﻗﺒﻞ ﺑﻪ ا و ﺧﺒﺮ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺣﺘﻲ از ﻗﺒﻞ‪ ،‬ﻣ‬ ‫ﺪ ﻣﻲرﻓﺖﺎﺑ ﻦ ﻣﻠﺠ ﻢ را ﻣﻲﺑﯿﻨ‬ ‫ﻣﺴﺠ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺗﻮ ﻛﺴﻲﻫﺴﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﺮاﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻣﻲرﺳﺎﻧﻲ و ﺣﺘﻲﻫﻤﺎ ن ﺻﺒﺢ ﻛﻪ‬ ‫ﻣﻲدﻫ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪار ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ه ﺑﻮد‪ ،‬ا و را ﺑﯿ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺑﻪ ﺳﻮ ي ﻣﺤﺮا ب ﻣﻲرﻓﺖ اﺑ ﻦﻣﻠﺠﻢ ﺧﻮاﺑﯿ‬ ‫هي‬ ‫ﺪ؛اﻣﺎاراد‬ ‫ﻋﻠﻲ) ع( ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻗﺎﺗﻞ ﺧﻮد راﺑﺎ ﯾ ﻚ ﺿﺮ بﺑﻪ د وﻧﯿﻢ ﻛﻨ‬ ‫‪٣٠‬‬

‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪ ﻋﻤﻠﻲ اﻧﺠﺎم دﻫ‬ ‫ﺪاﯾﻲ ﻧﻤﻲﺧﻮاﻫ‬ ‫ﺪاﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮﺧ ﻼ ف ﺳﻨﺖ ﺧ‬ ‫هي ﺧ‬ ‫ﺎ و اراد‬ ‫ه اﺳﺖ‪ .‬در ﺑﯿ ﻦ دﻋﺎﻫﺎ ي ﺑﺰرﮔﻲ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪا ي ﺑﺰر گ ﭘﺮ ﺷ‬ ‫هيﺧ‬ ‫وﺟﻮد ش از اراد‬ ‫ﻛﻪ اﯾ ﻦ ﻣ ﻈﻬﺮ اﻧﺴﺎﻧﯿﺖ و اﺳ ﻼم از ﺧﻮد ﺑﻪ ﯾﺎدﮔﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﺳﺖ؛ دﻋﺎ ي‬ ‫ﺪ‪ .‬دﻋﺎﯾﻲ ﻛﻪ‬ ‫ه ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﻛﻤﯿﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ د وﺳﺘﺎ ن ﻣﺎ در اﯾ ﻦ ﺷﺐﻫﺎ ازآ ن اﺳﺘﻔﺎد‬ ‫ﺪارد؛ دﻋﺎﻫﺎ يﺑﺰرﮔﻲازاﯾ ﻦ ﻣﺮدﺑﻪ ﻣﺎ‬ ‫ﺪ ي وﻧﻬﺎﯾﺘﻲﻧ‬ ‫ازﻧﻈﺮ ﻋﻤﻖﻫﯿ ﭻ ﺣ‬ ‫ﺪرت ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ و‬ ‫ﺪ ﻣﺮد ي را ﻛﻪ از ﻧﻈﺮ ﻗ‬ ‫ه اﺳﺖ‪ .‬ﺗ ﺼﻮر ﻛﻨﯿ‬ ‫ﺪ‬ ‫رﺳﯿ‬ ‫رزمآ ور ي در دﻧﯿﺎ ﺑﻲﻧﻈﯿﺮ اﺳﺖ؛ ﭼﻨﯿ ﻦ ﻣﺮد ي در د ل ﺷﺐ اﺷ ﻚ ﻣﻲرﯾﺰد‪،‬‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ‬ ‫هﻓﺮ و ﻣﻲﺑﺮد و ﺿﺠﻪ ﻣﻲﻧﻤﺎﯾ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺳﺮ ﺧﻮد راﺑﻪ داﺧﻞ ﭼﺎ‬ ‫ﻓﺮﯾﺎد ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪ و ﭼﻨﯿ ﻦ ﺳﺨﻨﺎﻧﻲ‬ ‫ﺪ ﻛﻪاﮔﺮﭘﯿﺮﻣﺮد ي ﯾﺎ ﭘﯿﺮزﻧﻲ دﺳﺖﺑﻪ دﻋﺎﺑﺮدارﻧ‬ ‫ﻣﻲداﻧﯿ‬ ‫ﺪ و‬ ‫ﺪرﺗﻤﻨ‬ ‫ﺪ‪ ،‬اﻣﺮ ي اﺳﺖ ﻃﺒﯿﻌﻲ؛ اﻣﺎ ﻣﺮد ي ﻗ‬ ‫را ﺑﺮ زﺑﺎ ن ﺧﻮﯾ ﺶ ﺟﺎر ي ﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪﻫﺎ ن ﻋﺮ ب ﺑﻪ ﺧﺎ ك‬ ‫ﺑﻲﻧﻈﯿﺮ ﻛﻪ از ﺿﺮﺑﺖ ﺷﻤ ﺸﯿﺮ ش ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾ ﻦﻓﺮﻣﺎﻧ‬ ‫ﺪا يﺑﺰر گ ﺧﻮﯾ ﺶ‬ ‫ﺪرت و ﯾﺎ ﭼﻨﯿ ﻦ ﺟﺒﺮ وت در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧ‬ ‫ﺪ‪،‬ﺑﺎ ﭼﻨﯿ ﻦ ﻗ‬ ‫هاﻧ‬ ‫اﻓﺘﺎد‬ ‫ﺪ‪ ،‬اﺷ ﻚ ﻣﻲرﯾﺰد و‬ ‫ﺪ‪ ،‬دﻋﺎ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫اﯾ ﻦ ﭼﻨﯿ ﻦ ﺧﺎ ﺿﻌﺎﻧﻪ و ﺧﺎﺷﻌﺎﻧﻪ ذﻛﺮ ﻣﻲﮔﻮﯾ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻣ ﻦ ﯾ ﻚ ﺟﻤﻠﻪ از دﻋﺎﻫﺎ ي ا و را ﺗﺮﺟﻤﻪ ﯾ ﻚ ﺟﻤﻠﻪ ي ا و را‬ ‫ﺪ ﻣﻲﻧﻤﺎﯾ‬ ‫ﻻﺑ‬ ‫ﺑﺮا ي ﺷﻤﺎ ﻣﻲﮔﻮﯾﻢ ﻛﻪ در دﻧﯿﺎ ي ﻋﺮﻓﺎ ن‪ ،‬در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺗﺎرﯾﺦﺑﻲﻧﻈﯿﺮاﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺪارم‪ ،‬ﯾﻌﻨ ﻲ‬ ‫ﺪا ي ﺑﺰر گ ﻣ ﻦ ﺑﻪ ﺑﻬ ﺸﺖ ﺗﻮ ﻃﻤﻌﻲ ﻧ‬ ‫ﺪ‪» :‬ا ي ﺧ‬ ‫ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﯾ‬ ‫ﻛﺎرﻫﺎﯾﻲ ﻛﻪ ﻣﻲﻛﻨﻢ ﺑﻪ ﻃﻤ ﻊ ﺑﻬ ﺸﺖ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬و از د وزخ ﺗﻮ ﻧﯿﺰ‬ ‫ﺪﮔﻲ ﻋ ﺸﻖﺑﻪ ﺗﻮﺳﺖ‪« .‬‬ ‫ﻧﻤﻲﻫﺮاﺳﻢ‪ ،‬ﻣﺤﺮ ك ﻣ ﻦ دراﯾ ﻦ زﻧ‬ ‫ه اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺪا يﺑﺰر گ ﭘﺮ ﻛﺮد‬ ‫ﻫﻤﻪ ي وﺟﻮد ا و را و ﻗﻠﺐا و را ﻋ ﺸﻖ ﺧ‬ ‫ه ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬اﮔﺮ ﺑﻪ ﻛﺎم اژدﻫﺎ ي ﻣﺮ گﻓﺮو ﻣﻲرﻓﺖ‪ ،‬ﻫﻤﻪ و‬ ‫اﮔﺮ ﻣﺒﺎرز‬ ‫ﺪ‪:‬‬ ‫ﺪا يﺑﺰر گﺑﻮد‪ .‬ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﯾ‬ ‫ﻫﻤﻪ ي ﻣﺤﺮ كا و ﻋ ﺸﻖ ﺧ‬ ‫ﺪا ي ﺑﺰر گ ﺗﻮ ﻣﺮا ﺑﺴﻮزا ن‪ ،‬ﺗﻮ ﺧﺎﻛﺴﺘﺮم را ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﺎد‬ ‫»ا ي ﺧ‬ ‫ﺪار؛ اﻣﺎ‬ ‫ﺑﺴﭙﺎر؛ ﯾﻌﻨﻲﻫﺮ ﺷﻜﻨﺠﻪا ي وﻫﺮ ﻋﺬاﺑﻲ ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻲﺑﺮ ﻣ ﻦ ر وﺑ‬ ‫ﻣﺮا ﯾ ﻚﻟﺤﻈﻪ از ﺧﻮد د ور ﻣﻜ ﻦ‪ ،‬زﯾﺮا د ور ي ﺗﻮ راﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻢ ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨﻢ‪« .‬‬ ‫ﺪ‪:‬‬ ‫ه در ﺟﺎ ي دﯾ ﮕﺮ ي ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﯾ‬ ‫آ نﮔﺎ‬ ‫»ﻣ ﻦ ﺗﺎﺟﺮﭘﯿ ﺸﻪ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﺠﺎرت ﺗﻮ را ﻋﺒﺎدت ﻛﻨﻢ‪ ،‬ﻣ ﻦ‬ ‫هﻫﺎ و اﯾ ﻦ‬ ‫ﻋﺎﺷﻖ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ و ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋ ﺸﻖ ﺑﻪ ﺗﻮﺳﺖ ﻛﻪ اﯾ ﻦ ﻣﺒﺎرز‬ ‫ﺪﮔﻲاﻧﺠﺎم ﻣﻲدﻫﻢ‪« .‬‬ ‫ﻟﯿﺖﻫﺎ را در زﻧ‬ ‫ﻓﻌﺎ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ وﺟﻮد آ نﻫﺎ و ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺣﯿﺎت آ نﻫﺎ‬ ‫اﯾ ﻦ ﭼﻨﯿ ﻦ اﻧﺴﺎ نﻫﺎﯾﻲﻫﺴﺘﻨ‬ ‫ه دﯾ ﮕﺮ ي‬ ‫ﺪا ﺑﻪ را‬ ‫ﺪ و ﺟﺰ ﺧ‬ ‫ﺪا ﻧﻤﻲﺧﻮاﻫﻨ‬ ‫ه اﺳﺖ‪ ،‬ﺟﺰ ﺧ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪا ﭘﺮ ﺷ‬ ‫از ﺧ‬ ‫ﺪ س ﻣﺎ ﭼﻨﯿ ﻦ ﻣﺮد ياﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻟﺖ ﻣﻘ‬ ‫ﺪ‪ ،‬وﺑﻪ راﺳﺘﻲ ﻣﻈﻬﺮاﺳ ﻼم و رﺳﺎ‬ ‫ﻧﻤﻲر وﻧ‬ ‫ﺪ ف ﻧﻬﺎﯾﻲ‬ ‫ﺪ ﻛﻪﻫ‬ ‫ﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ اﻧﺴﺎ نﻫﺎ ﺑ ﮕﻮﯾ‬ ‫اﺳ ﻼم ﻋﻠﻲ) ع( را ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻗﺮار ﻣﻲدﻫ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻟﻲﺑﺎﯾ‬ ‫ﺪ‪ ،‬و‬ ‫ها وﻧﻤﯿﺮﺳﯿ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﭼﻨﯿ ﻦ ﺷﺨ ﺼﯿﺘﻲاﺳﺖ‪ ،‬درﺳﺖاﺳﺖ ﻛﻪﺑﻪ ﭘﺎﯾ ﮕﺎ‬ ‫‪٣١‬‬

‫ﺪ‪ .‬ﺳﻌﻲ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ا و رﻫﺴﭙﺎر ﺷﻮﯾ‬ ‫ﺪ و ﺳﻌﻲ ﻛﻨﯿ‬ ‫ﺪ ف ﻗﺮار دﻫﯿ‬ ‫ﺎ و راﻫ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻠ ﻲ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ وﺟﻮد ﺧﻮد را و ﻗﻠﺐ ﺧﻮد را آ ن ﭼﻨﺎ ن ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻛﻨﯿ‬ ‫ﻛﻨﯿ‬ ‫ﻟ ﮕﻮ ي ﺷﻤﺎﺳﺖ‪ .‬رﻣﺰ وﻧﻤﻮﻧﻪ ي ﺷﻤﺎﺳﺖ‪ .‬از ر وز ي ﻛﻪ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻋﻠﻲ ا‬ ‫ﻧﺰدﯾ ﻚ ﺷﻮﯾ‬ ‫ﺪ‪،‬‬ ‫ﺪا ﺑﻪ ﺷﻬﺎدت ﻣ ﻲرﺳ‬ ‫ﺪ ﻣﻲﺷﻮد و در ﺧﺎﻧﻪ ي ﺧ‬ ‫ﻟ‬ ‫در ﺧﺎﻧﻪ ي ﻛﻌﺒﻪ ﻣﺘﻮ‬ ‫ها ش ﺣﺘﻲ اﺳﺘﺮاﺣﺘ ﺶ و‬ ‫ﺪﮔﻲا ش ﻋﺒﺎدت اﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻪﻓﻘﻂ ﻣﺒﺎرز‬ ‫ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ زﻧ‬ ‫ﺪاﺳﺖ؛ زﯾﺮا ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ وﺟﻮد ش را اﯾ ﻦ‬ ‫ﺪاﺳﺖ‪ .‬ﻋﺒﺎدت ﺧ‬ ‫ﺧﻮاﺑ ﺶ ذﻛﺮ ﺧ‬ ‫ﺪاﺳﺖ‪،‬‬ ‫ﺪ اﻣﺮ ﺧ‬ ‫ه اﺳﺖ و آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﻲدﻫ‬ ‫ﺪاﯾﻲ ﭘﺮ ﻛﺮد‬ ‫ﺻﻔﺎت ﺧ‬ ‫ﺪ ف ﻣﺎﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺪاﺳﺖ و ﭼﻨﯿ ﻦ اﻧﺴﺎﻧﻲ رﻣﺰ ﻣﺎﺳﺖ‪ ،‬ﺳﻤﺒﻞ ﻣﺎﺳﺖ‪،‬ﻫ‬ ‫هي ﺧ‬ ‫اراد‬ ‫ﺪﺳ ﻲ ﻛﻪ آ ن را اﺳ ﻼم ﻣﻲﻧﺎﻣﯿﻢ‪ ،‬ﻣﺎ ﻣﻲﺧﻮاﻫﯿﻢ ﻛﻪ ﭼﻨﯿ ﻦ‬ ‫در اﯾ ﻦ ﻣﻜﺘﺐ ﻣﻘ‬ ‫ها ي اﺳﺖ‪ ،‬ﺟﻬ ﺶﻫﺎﯾ ﻲ‬ ‫ﺪ‪ ،‬و ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺗﺎرﯾﺦ ﻣﺒﺎرز‬ ‫اﻧﺴﺎ نﻫﺎﯾﻲ ﺑﻪ وﺟﻮد ﺑﯿﺎﯾﻨ‬ ‫ﺪ‪،‬‬ ‫ﺪم ﺑﻪ ﻋﺮ ﺻﻪ ي وﺟﻮد ﺑﻨﻬﻨ‬ ‫اﺳﺖ در ﭘﻲ ﺗﻜﺎﻣﻞ ﻛﻪ ﯾ ﻚ ﭼﻨﯿ ﻦ اﻧﺴﺎ نﻫﺎﯾﻲ ﻗ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ر وزﮔﺎر ي‬ ‫ﺪ ي)ﻋﺞ( ﻇﻬﻮر ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﯾﻨ‬ ‫و آ ن ر وزﮔﺎر ي اﺳﺖ ﻛﻪ اﻣﺎم ﻣﻬ‬ ‫ﺪ‪ .‬اﻧﺴﺎ نﻫﺎﯾﻲ ﻛﻪ‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻨﯿ ﻦ اﻧﺴﺎ نﻫﺎ اﺟﺘﻤﺎع آ ن ر وز را ﭘﺮ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫هاﺳﺖ‪ .‬در ﭼﻨﯿ ﻦاﺟﺘﻤﺎﻋﺎﺗﻲاﺳﺖ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪا يﺑﺰر گ ﭘﺮ ﺷ‬ ‫وﺟﻮدﺷﺎ ناز ﺻﻔﺎت ﺧ‬ ‫ﻛﻪ ﻇﻠﻢ و ﺳﺘﻢ رﯾ ﺸﻪﻛ ﻦ ﻣﻲﮔﺮدد وﻫﯿ ﭻ اﺛﺮ ي از ﻇﻠﻢ وﻓﺴﺎد و ﻃﺎﻏﻮت‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺎﻗﻲﻧﻤﻲﻣﺎﻧ‬ ‫ه‬ ‫ﻋﻠﻲ در ر وزﮔﺎر ﺧﻮد ﺑﻲﻧﻈﯿﺮ ﺑﻮد‪ ،‬ﯾﻜﺘﺎ ﺑﻮد‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﮔﺮ و‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﻋﻠﻲ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ از اﻧ ﮕ ﺸﺘﺎ ن دﺳﺖ ﺗﺠﺎ وزﻧﻤﻲﻛﺮدﻧ‬ ‫اﻧ ﮕ ﺸﺖﺷﻤﺎر يﺑﻮدﻧ‬ ‫ﺪ و‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻋﻠﻲ را واﻗﻌﺎً د وﺳﺖ ﻣﻲداﺷﺘﻨ‬ ‫ﺪﻧ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻋﻠﻲ را ﻣﻲﻓﻬﻤﯿ‬ ‫را در ك ﻣﻲﻛﺮدﻧ‬ ‫ه ي آﻧﻬﺎ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺴﯿﺎر ﻗﻠﯿﻞ ﺑﻮد‪ .‬ﻋﻠﻲ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮد و‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ؛ اﻣﺎ ﻋ‬ ‫ﭘﯿﺮ و ي ﻣﻲﻛﺮدﻧ‬ ‫ﻧﻤﻮﻧﻪ يﺗﻨﻬﺎﯾﻲا وﻫﻤﺎ نﺑﻮد ﻛﻪ در ﻣﯿﺎ نﻧﺨﻠﺴﺘﺎ نﻫﺎ ي ﻛﻨﺎرﻓﺮات ﺳﺮ ﺧﻮد‬ ‫هﻓﺮ و ﻣﻲﺑﺮد و از اﻋﻤﺎق ﻗﻠﺐ ﺧﻮد ﺿﺠﻪ ﻣﻲﻛﺮد‪،‬ﻓﺮﯾﺎد‬ ‫را ﺑﻪ داﺧﻞ ﭼﺎ‬ ‫ﺑﺮﻣﻲآ ورد‪ .‬اﯾ ﻦ ﻧ ﺸﺎﻧﻲ از ﺗﻨﻬﺎﯾﻲ ا و ﺑﻮد ﻛﻪ در دﻧﯿﺎﯾﻲ ﻛﺴﻲ ا و را در ك‬ ‫ﺪ و ﺣﺘﻲ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﺣﻖ و ﺣﻘﯿﻘﺘﻲ ﻛﻪ‬ ‫ﻟﺖ ا و را ﻧﻤﻲﻓﻬﻤﯿ‬ ‫ﺪا‬ ‫ﻧﻤﻲﻛﺮد‪ ،‬ﻋ‬ ‫ﯿﺮ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﻃﻠﺤﻪ و ﺰﺑ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﻣﻲداﻧﯿ‬ ‫ﺪﮔﻲ ﻛﻨ‬ ‫ﻋﻠﻲ ﻧﻤﻮﻧﻪ ي آ ن اﺳﺖ زﻧ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﭘ ﺲ از‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻃﻠﺤﻪ و زﺑﯿﺮ ﻛﺴﺎﻧﻲﺑﻮدﻧ‬ ‫ﺪر ا و ل اﺳ ﻼم ﺑﻮدﻧ‬ ‫ﺪارا ن ﺻ‬ ‫ﭘﺮ ﭼﻤ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ و ا و را ﻣﺠﺒﻮر ﻛﺮدﻧ‬ ‫ﺎ ن‪ ،‬ﻋﻠﻲ را ﺑﻪ ز ور ﺑﺮ ﻣﻨﺒﺮ ﺑﺮدﻧ‬ ‫ﺪ ن ﻋﺜ ﻤ‬ ‫ﻛ ﺸﺘﻪ ﺷ‬ ‫ﻟﻲ ﺧ ﻼﻓﺖ از‬ ‫ﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﭘ ﺲ از ﻗﺒﻮ‬ ‫ﻛﻪ ﺧ ﻼﻓﺖ را ﺑﭙﺬﯾﺮد؛ اﻣﺎ درﺳﺖ ﭼﻨ‬ ‫ها ي دﯾ ﮕﺮ د ور ا و ﺣﻠﻘﻪ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻃﺮ ف ﻋﻠﻲ) ع(ﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻃﻠﺤﻪ و زﺑﯿﺮ و ﻋ‬ ‫ه ﺷﻤﻌﻲ را‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻋﻠﻲ) ع( ﯾﻜﺒﺎر‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑﺮا ي ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﻣ ﺸﻮرت ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﻣﻲزﻧﻨ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻃﻠﺤﻪ و زﺑﯿﺮ‬ ‫ﻛﻪ در وﺳﻂ اﯾ ﻦ ﻣﺠﻠ ﺲ ر وﺷ ﻦ ﺑﻮد ﺧﺎﻣﻮ ش ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪ‪:‬‬ ‫ﻣﻲﮔﻮﯾﻨ‬ ‫‪٣٢‬‬

‫ﺪ‪» :‬ﺗﺎ ﺟﺎﯾﻲ ﻛﻪ‬ ‫؟ « ﻣﻲﮔﻮﯾ‬ ‫»ا ي ﻋﻠﻲ ﭼﺮا ﺷﻤ ﻊ را ﺧﺎﻣﻮ ش ﻛﺮد ي‬ ‫ﻟﻤﺎ ل‬ ‫ﺑﺮا ي ﻣ ﺼﻠﺤﺖ ﻣﺴﻠﻤﯿ ﻦ ﺳﺨ ﻦ ﻣﻲﮔﻔﺘﻢ ﺣﻖ داﺷﺘﯿﻢ ﻛﻪ از ﺷﻤ ﻊ ﺑﯿﺖا‬ ‫ه ﻛﻨﯿﻢ؛ اﻣﺎأﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻣﺴﺌﻠﻪا ي ﺧ ﺼﻮ ﺻ ﻲ وﻓﺮد ي ﻣﻄﺮ ح ﻣﻲﺷﻮد‪،‬ﺑﻪ‬ ‫اﺳﺘﻔﺎد‬ ‫ﻟﺢ‬ ‫ﻟﻤﺎ لﺑﺮا ي ﻣ ﺼﺎ‬ ‫هﻧﻤﻲدﻫﻢ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ ﯾ ﻚﻟﺤﻈﻪاز ﺷﻤ ﻊﺑﯿﺖا‬ ‫ﻫﯿ ﭻ وﺟﻪاﺟﺎز‬ ‫ﺧ ﺼﻮ ﺻﻲ ﺻﺮ ف ﮔﺮدد‪ « .‬اﯾ ﻦ ﺑﺰر گﺗﺮﯾ ﻦ ﺿﺮﺑﺘﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺮ ﻃﻠﺤﻪ و‬ ‫ﺪ ل ﻋﻠﻲ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻋ‬ ‫ﺪارا ن اﺳ ﻼم ﻣﻲﻓﻬﻤﻨ‬ ‫ﯿ ﺮ وارد ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬اﯾ ﻦ ﭘﺮ ﭼﻤ‬ ‫ﺰﺑ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪﮔﻲ ﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪﺑﺎا و زﻧ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻋﻠﻲﺑﺎﻻﺗﺮازآ ناﺳﺖ ﻛﻪﺑﺘﻮاﻧﻨ‬ ‫ﺪﮔﻲ ﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ زﻧ‬ ‫ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻨ‬ ‫ﺪو‬ ‫َﻢ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫َﻠ‬ ‫ﯾ ﺸﻪ را ﻋ‬ ‫ﺎ‬ ‫ﺪوﻋ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻣﻲر وﻧ‬ ‫وﺑﻪﻫﻤﯿ ﻦ ﻋﻠﺖ ﻋﻠﻲ را ﺗﺮ ك ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ وأ ن ﺧﻮﻧﺮﯾﺰ يﻫﺎ ي ﺑﺰر گ ﻛﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ ي‬ ‫ﺪازﻧ‬ ‫ه ﻣﻲاﻧ‬ ‫َﻞ را ﺑﻪ را‬ ‫َﻤ‬ ‫ﺟﻨ ﮓ ﺟ‬ ‫ﺧﻮدﺧﻮاﻫﻲﻫﺎ و ﺧﻮدﭘﺮﺳﺘﻲﻫﺎ ي ﯾ ﻚ ﭼﻨﯿ ﻦ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﺧﯿﻠﻲ ﺳﺨﺖ اﺳﺖ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻣﺮدمآ ن ر وزﮔﺎر‬ ‫ﺪﮔﻲ ﻛﻨ‬ ‫ﺪ ل ﻋﻠ ﻲﺑﺎ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻋﻠ ﻲ‪ ،‬زﻧ‬ ‫ﺪﺑﺎ ﻋ‬ ‫ﻛﻪ ﻛﺴﻲﺑﺘﻮاﻧ‬ ‫ﯿﻞ ‪ ،‬ﻋﻘﯿﻞ ﺑﺮادر‬ ‫ﺪ‪ ،‬ازآ ن ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺑﺮادر ش ﻋﻘ‬ ‫ﺪ ا و را ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨﻨ‬ ‫ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻨ‬ ‫ه ي اﻣﺎمﺣﺴﯿ ﻦ) ع(ﺪر داﺳﺘﺎ ن ﻛﺮﺑ ﻼﺳﺖ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﯿﻞ ﻧﻤﺎﯾﻨ‬ ‫ﻋﻠﻲ) ع( ﺑﻮد‪ ،‬ﻛﻪ ﻣﺴﻠ ﻢﺑ ﻦ ﻋﻘ‬ ‫ه ي ﺑﺰرﮔﻲ داﺷﺖ و ﺧﻮد ا و‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻋﻘﯿﻞ ﺧﺎﻧﻮاد‬ ‫ﻛﻪ در ﻛﻮﻓﻪ ﺑﻪ ﺷﻬﺎدت ﻣﻲرﺳ‬ ‫هﺑﻮد‪ ،‬ﺗﻜﺎﻓﻮ ي‬ ‫ﻟﺖﺑﺮا ي ا و ﺗﻌﯿﯿ ﻦ ﻛﺮد‬ ‫ﻧﺎﺑﯿﻨﺎﺑﻮد و ﻣﻘﺮر ي ﻣﺎﻫﯿﺎﻧﻪا ي ﻛﻪ د و‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺑﺮادرم ﺧﻠﯿﻔﻪ ي ﻣﺴﻠﻤﯿ ﻦ اﺳﺖ‪،‬‬ ‫ﺑﭽﻪﻫﺎ ي ا و را ﻧﻤﻲداد‪ .‬ا و ﻣﻲﮔﻮﯾ‬ ‫ﺪ ﻣﻘﺮر ي ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺑﭽﻪﻫﺎ ي‬ ‫ﺪرت دارد‪ ،‬ﭘﯿ ﺶ ا و ﻣﻲر وم و ﺷﺎﯾ‬ ‫ﻗ‬ ‫) ع(‬ ‫ﺪ و داﺳﺘﺎ نﻓﻘﺮ وﻓﺎﻗﻪ ي ﺧﻮد را‬ ‫زﯾﺎد‪ ،‬ﻛﻤﻲ زﯾﺎد ﻛﻨﻢ‪ .‬ﭘﯿ ﺶ ﻋﻠﻲ ﻣﻲآﯾ‬ ‫) ع(‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻋﻠﻲ ﺳﻜﻪا ي را درآﺗ ﺶ دا غ‬ ‫ﺪ واز ﺧﻮﯾ ﺶﺑﯿ ﺸﺘﺮ ﻣﻲﺧﻮاﻫ‬ ‫ﺑﺎزﮔﻮ ﻣﯿﻜﻨ‬ ‫ﺪتاﯾ ﻦآﺗ ﺶ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻋﻘﯿﻞاز ﺷ‬ ‫ﺪ واﯾ ﻦ ﺳﻜﻪ راﺑﻪ دﺳﺖ ﻋﻘﯿﻞﻧﺰدﯾ ﻚ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫؟ ﺣ ﻀﺮت ﻋﻠﻲ) ع( ﺑﻪ‬ ‫ﺿﺠﻪ ﺑﺮﻣﻲآ ورد ﻛﻪ ا ي ﻋﻠﻲ ﺑﺎ ﻣ ﻦ ﻛﻮر ﭼﻪ ﻣﻲﻛﻨﻲ‬ ‫ﺪ‪:‬‬ ‫ﺑﺮادر ش ﻋﻘﯿﻞ ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﯾ‬ ‫»اﮔﺮ ﺗﻮ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻲ ﻛﻪ ﮔﺮﻣﻲ اﯾ ﻦ ﺳﻜﻪ را ﻛﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑ ﺸﺮ ي‬ ‫هاﺳﺖ ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨﻲ‪ ،‬ﭼ ﮕﻮﻧﻪاﻧﺘﻈﺎر دار ي ﻛﻪ ﻣ ﻦ در‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺿﻌﯿ ﻒ ﻣﺜﻞ ﻣ ﻦ دا غ ﺷ‬ ‫ه‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪا ي ﺑﺰر گ ﺑﺮاﻓﺮ وﺧﺘﻪ ﺷ‬ ‫ر وز ﻗﯿﺎﻣﺖ آﺗ ﺶ ﺟﻬﻨﻢ را ﻛﻪ ﺑﻪﻓﺮﻣﺎ ن ﺧ‬ ‫؟«‬ ‫اﺳﺖ‪ ،‬ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨﻢ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻟﻲﻧﻤﻲﺗﻮاﻧ‬ ‫واﯾ ﻦ ﻋﻘﯿﻞ‪،‬اﯾ ﻦﺑﺮادر ي ﻛﻪﺑﻪ ﻋﻠﻲ ﻋ ﺸﻖ ﻣﻲ ورزد‪ ،‬و‬ ‫ﯾﻪ ﻣﻲر ود‬ ‫ﺎو‬ ‫ﻌ‬ ‫ﺪ و ﺑﻪ ﺳﺮا غ ﻣ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻋﻠ ﻲ را ﺗﺮ ك ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪﮔﻲ ﻛﻨ‬ ‫ﺪ ل ﻋﻠﻲ زﻧ‬ ‫ﺑﺎ ﻋ‬ ‫ﺪ و از‬ ‫ﺪ وﻫﻤ ﮕﺎ ن اﺷ ﻚ ﻣﻲرﯾﺰﻧ‬ ‫و اﯾ ﻦ داﺳﺘﺎ ن را ﺑﺮا ي ﻣﻌﺎ وﯾﻪ ذﻛﺮ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪ‪ .‬اﻣﺎ‬ ‫ﺑﺰرﮔﻲ ﻋﻠﻲ و ﺗﻘﻮا ي ﻋﻠﻲ‪ ،‬از ﻋﻈﻤﺖ ر و ح ﻋﻠﻲ ﺳﺨ ﻦ ﻣﻲﮔﻮﯾﻨ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻋﻠﻲ ﺑﺰرﮔﺘﺮ‬ ‫ﺪﮔﻲ ﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ زﻧ‬ ‫ﺪ ل ﻋﻠﻲ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻨ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻋ‬ ‫ﻫﻤﻪ يآﻧﻬﺎ ﻣﻲداﻧﻨ‬ ‫ﺪ و ﺑﻪ‬ ‫ﺪ وﺟﻮد ﺷﺮﯾ ﻒ ا و را ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨ‬ ‫ازآ ن اﺳﺖ ﻛﻪ اﺟﺘﻤﺎعآ ن ر وز ﺑﺘﻮاﻧ‬ ‫ﺪا ل و‬ ‫ﺪ ود ﭘﻨﺞ ﺳﺎ ل ﺟﻨ ﮓ و ﺟ‬ ‫ﻫﻤﯿ ﻦ ﻋﻠﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲﺑﯿﻨﯿﻢ ﭘ ﺲ از ﺣ‬ ‫‪٣٣‬‬

‫ﺪ اﺟﺘﻤﺎعآﺷﻔﺘﻪ ي‬ ‫ﺪ و نآ ن ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑ‬ ‫ﻟﻪ ﺑﺎ دﺷﻤﻨﺎ ن ﺑﻪ ﺷﻬﺎدت ﻣﻲرﺳ‬ ‫ﻣﺠﺎد‬ ‫ﯾﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺎو‬ ‫ﻌ‬ ‫ﺪ‪ .‬در ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻣ‬ ‫ﺪﻫ‬ ‫ﺪ ﺳﺮ وﺳﺎﻣﺎﻧﻲ ﺑ‬ ‫آ ن ر وز را آ نﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫ‬ ‫ﺪ و‬ ‫ﯿ ﺼ ﺮ وﻛﺴ ﺮ ي را ﻧﺎﺑﻮد ﻛﻨ‬ ‫ه ﺑﻮد ﻛﻪ ﻗ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‪ .‬اﺳ ﻼﻣﻲ آﻣ‬ ‫ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻲرﺳ‬ ‫ﯾﻪ و‬ ‫ﺎو‬ ‫ﻌ‬ ‫ﺪ ﻣ‬ ‫ه ﻣﻲﺑﯿﻨﯿ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﯾﻜﺒﺎر‬ ‫ﺪاﯾﻲ را ﺑﺮ اﯾ ﻦ ﺟﻬﺎ ن ﻣﺴﺘﻘﺮ ﮔﺮداﻧ‬ ‫ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺧ‬ ‫ﺪ وﻫﻤﺎ ن ﺣﻜﻮﻣﺖﻫﺎ ي اﻣﭙﺮاﺗﻮر ي راﺑﻪ‬ ‫ﯾﺪ وﺑﻨﻲاﻣﯿﻪ وﺑﻨﻲﻋﺒﺎ س ﻣﻲآﯾﻨ‬ ‫ﯾﺰ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪ وﺑﻪﻧﺎم اﺳ ﻼم و از ﻣﻨﺒﺮﻧﺒﻲاﻛﺮمﺑﺮ دﻧﯿﺎ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪازﻧ‬ ‫ه ﻣﻲاﻧ‬ ‫را‬ ‫و ﭼﻪ ﻇﻠﻢ و ﺟﻨﺎﯾﺖﺑﺰرﮔﻲاﺳﺖ‪ ،‬وﻫﻤﻪ ياﯾ ﻦ ﺟﻨﺎﯾﺎتازاﯾ ﻦﺟﺎ ﺳﺮ ﭼ ﺸﻤﻪ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ وﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻨ‬ ‫ﻣﻲﮔﯿﺮد ﻛﻪآ ناﻧﺴﺎ نﻫﺎاﯾ ﻦ ﻋﻠﻲﺑﺰر گ را در كﻧﻤﻲﻛﺮدﻧ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺧﯿﻠﻲ ﺳﺨﺖ اﺳﺖ‪ .‬در‬ ‫ﺪﮔﻲ ﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ ل ا و‪ ،‬ﺑﺎ ﺣﻘﯿﻘﺖ ا و‪ ،‬ﺑﺎ ﻋ ﺸﻖ ا و‪ ،‬زﻧ‬ ‫ﺑﺎ ﻋ‬ ‫ﺪ ﺑﻪ راﺳﺘﻲ ﻣﻈﻬﺮ ﺣﻖ و‬ ‫ﺪا ﺷﻮد ﻛﻪ ﺑﺨﻮاﻫ‬ ‫ر وزﮔﺎر ﻣﺎ ﻧﯿﺰ اﮔﺮ ﻛﺴﻲ ﭘﯿ‬ ‫ﺪ‪،‬‬ ‫ﺪ‪ ،‬ا و را ﺗﻜﻔﯿﺮ ﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﻛﻪ اﻛﺜﺮ ﻣﺮدم از ا وﻧﺎرا ﺿﻲ ﺷﻮﻧ‬ ‫ﺪ لﺑﺎﺷ‬ ‫ﻋ‬ ‫ﺪ ﻛﻪاﻓﺮادﺑﺮاﺳﺎ س ﻣ ﺼﻠﺤﺖ‬ ‫ﺪ‪.‬ﺑﯿ ﺸﺘﺮ ﻣﺮدماﻧﺘﻈﺎر دارﻧ‬ ‫ا و رااز ﺧﻮدﺑﺮاﻧﻨ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺟﺰ‬ ‫ﺪ؛ اﻣﺎ اﮔﺮ ﻛﺴﻲ ﺑﯿﺎﯾ‬ ‫ﺪ و ﺳﺨ ﻦ ﺑ ﮕﻮﯾﻨ‬ ‫ﻟﺢآﻧﻬﺎ ﻋﻤﻞ ﺑﻜﻨﻨ‬ ‫آﻧﻬﺎ و ﻣ ﺼﺎ‬ ‫ﻟﺢﻫﻤﻪ‬ ‫ﺪ و ﻣ ﺼﺎ‬ ‫ﺪاﺷﺘﻪﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪ لﻫﯿ ﭻﺑﺮﻧﺎﻣﻪا يﻧ‬ ‫ﺪا يﺑﺰر گ و ﺟﺰ ﺣﻖ و ﻋ‬ ‫ﺧ‬ ‫ﺪ ﻛﺴﺎﻧ ﻲ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺧﯿﻠ ﻲ ﻛﻢاﻧ‬ ‫ه ﻣﯿ ﺸﻮﻧ‬ ‫ﺪ‪ ،‬زد‬ ‫ﺪ ﻣﺮدم از ا و ﻣﻲرﻧﺠﻨ‬ ‫را زﯾﺮ ﭘﺎ ﺑ ﮕﺬارﻧ‬ ‫ﺪﮔﻲ‬ ‫ﺪ زﻧ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺧﯿﻠﻲ ﺳﺨﺖ اﺳﺖ ﻛﻪﺑﺎ ﻋﻠﻲﺑﺘﻮاﻧﻨ‬ ‫ﻟﺖﺑﺎﺷﻨ‬ ‫ﺪا‬ ‫ﺪ ل وﻋ‬ ‫ﻛﻪ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻋ‬ ‫ها ي ﻛﻪ در ﻃﻮ ل ﺗﺎرﯾﺦ درﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪،‬ﺑﺮا ي اﯾ ﻦ‬ ‫ﺪ‪.‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ ﺗﻤﺎم ﻣﺒﺎرز‬ ‫ﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ اﯾ ﻦ اﻧﺴﺎ ن را ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻛﻨﻨ‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪ اﯾ ﻦ اﻧﺴﺎ ن را ﻣﻮردآزﻣﺎﯾ ﺶ ﻗﺮار دﻫﻨ‬ ‫ه و ﺑﺎ اﻧﻮاع و اﻗﺴﺎم اﻣﻮرﺗﺮﺑﯿﺘﻲ ﺗﺎ‬ ‫ﺑﺎ ذﻛﺮ ﺑﺎ ﻋﺒﺎدات‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﻤﺎز‪ ،‬ﺑﺎ ر وز‬ ‫ﺪ ل راﺑﭙﺬﯾﺮد‪ ،‬اﯾ ﻦ اﻧﺴﺎ نآ ن ﭼﻨﺎ ن ﺗﺮﺑﯿﺖ ﺷﻮد ﻛﻪ‬ ‫ﺪ اﯾ ﻦ ﺣﻖ را واﯾ ﻦ ﻋ‬ ‫ﺑﺘﻮاﻧ‬ ‫ﺪﮔﻲ‬ ‫ه ﺷﻮد ﻛﻪ ﻋﻠﻲ وار زﻧ‬ ‫ﺪ وآﻣﺎد‬ ‫ﺪاﯾﻲ ﭘﺮ ﻛﻨ‬ ‫ﻫﻤﻪ ي وﺟﻮد ش را ﺻﻔﺎت ﺧ‬ ‫ﺪ ل ﻋﻠﻲ ﺷﻮد و آ ن‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻋ‬ ‫ه ﺷﻮد ﻛﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻋﻠﻲ را ﺑﻔﻬﻤ‬ ‫ﺪ‪ ،‬آﻣﺎد‬ ‫ﻛﻨ‬ ‫)ﻋﺞ(‬ ‫ﺪ و ر وزﮔﺎر ي‬ ‫ﻇﻬﻮر ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﯾ‬ ‫ر وزﮔﺎر ي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺣ ﻀﺮت ﺣﺠﺖ‬ ‫ﺪاﯾ ﻲ‬ ‫ﺪ و اﯾ ﻦ ﺻﻔﺎت ﺧ‬ ‫هاﻧ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ رﺳﯿ‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪ اﯾ ﻦ اﻧﺴﺎ نﻫﺎ ﺑﻪ درﺟﻪا ي از رﺷ‬ ‫ﻟﺖ‬ ‫ﺪا‬ ‫ﺪل وﻋ‬ ‫ه اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻋ‬ ‫ﺪ‬ ‫آ ن ﭼﻨﺎ ن در وﺟﻮد آﻧﻬﺎ ﺷﻌﻠﻪ اﻓﻜﻨ‬ ‫ﺪ ل و ﺣﻖ‬ ‫ﺪ‪ .‬اﮔﺮ رﻫﺒﺮ ي ﻣﺜﻞ اﻣﺎم ﻇﻬﻮر ﻛﺮد ﻛﻪ ﻣﻈﻬﺮ ﻋ‬ ‫ﻫﻤﺎﻫﻨ ﮓ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ‪ .‬و ﺗﻤﺎم‬ ‫ﺪ‪ ،‬از ا و اﻃﺎﻋﺖ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﻟ ﺶ ﻣﻲر وﻧ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑﻪ دﻧﺒﺎ‬ ‫ﺑﻮد ا و را ﻣﻲﭘﺬﯾﺮﻧ‬ ‫ﺪا ن‬ ‫ﺪ نﻫﻤﯿ ﻦ ﻧﻔ ﺲ ﻣﺎ و وﺟ‬ ‫ه ي ﻣﺎ ﺑﺮا ي ﭘﺮ وراﻧ‬ ‫ذﻛﺮ ﻣﺎ‪ ،‬ﻋﺒﺎدات ﻣﺎ و ر وز‬ ‫ﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻛﻪ ﻣﺎ راآ ن ﭼﻨﺎ ن ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻛﻨ‬ ‫ﻣﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ راﺑﺮا يآ ن ر وز ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻛﻨ‬ ‫ﻟ ﺶ ﺑﺮ وﯾﻢ‪ ،‬از ا و‬ ‫اﮔﺮ اﻣﺎم ﻣﻬﺪ ي)ﻋﺞ( در ﻣﯿﺎ ن ﻣﺎ ﻇﻬﻮرﻓﺮﻣﻮد ﺑﻪ دﻧﺒﺎ‬ ‫اﻃﺎﻋﺖ ﻛﻨﯿﻢ‪ ،‬در رﻛﺎﺑ ﺶ ﺑﺠﻨ ﮕﯿﻢ و ﻃﺎﻏﻮتﻫﺎ را ﺑﺮ زﻣﯿ ﻦ ﺑﺮﯾﺰﯾﻢ‪ .‬اﯾﻨﺠﺎ‬ ‫ه و ﻧﻤﺎز ﺑﺮا ي ﻣﺎ ر وﺷ ﻦ‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪ ارز ش ذﻛﺮ‪ ،‬ارز ش ﻋﺒﺎدات ر وز‬ ‫ﺪ س اﺳ ﻼﻣﻲ ﻣﺎ ﺑﺎ اﯾ ﻦ ﻋﺒﺎدات ﺧﻮﯾ ﺶ‪ ،‬اﯾ ﻦ اﻧﺴﺎ ن را‬ ‫ﻟﺖ ﻣﻘ‬ ‫ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬رﺳﺎ‬ ‫‪٣٤‬‬

‫ﻟﻲ وﺑﺰرﮔﻮار ي ﻛﻪ ﻋﻠﻲ) ع(اﺳﺖﻧﺰدﯾ ﻚ‬ ‫ﺪ ﺗﺎﺑﻪآ نﻧﻤﻮﻧﻪ ي ﻋﺎ‬ ‫ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪا ي ﺑﺰر گﻫﻤﻪ ي وﺟﻮد را ﺑﻪ‬ ‫ﺷﻮد ﻛﻪ ﻛﻤﺎ ل ﻣﻄﻠﻮ ب ﺧﻠﻘﺖ اﺳﺖ و ﺧ‬ ‫هاﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺧﺎﻃﺮ ﯾ ﻚ ﭼﻨﯿ ﻦاﻧﺴﺎﻧﻲ ﺧﻠﻖ ﻛﺮد‬ ‫ﺪا ي ﺑﺰر گ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻢ ﻛﻪ در اﯾ ﻦ ﻣﺎه ﻣﺒﺎر ك رﻣ ﻀﺎ ن‪،‬‬ ‫ﻣ ﻦ از ﺧ‬ ‫ﺪا را‪،‬‬ ‫ﺪاﻫﺴﺘﯿﻢ ذﻛﺮ ﺧ‬ ‫ﺪاﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺎﻫﻲ ﻛﻪ ﻣﺎﻫﻤﻪ ﻣﯿﻬﻤﺎ ن ﺧ‬ ‫هﺧ‬ ‫ﻣﺎﻫﻲ ﻛﻪ ﻣﺎ‬ ‫ﺪا راﺑﺮ ﻗﻠﻮ بﻫﻤﻪ ي ﻣﺎ ﭘﺮﺗﻮاﻓﻜ ﻦ ﺳﺎزد‪.‬‬ ‫ﺪا را‪ ،‬ﻋﺮﻓﺎ ن ﺧ‬ ‫ﻋﺒﺎدت ﺧ‬ ‫ه ﻣﺒﺎر ك در ﻣﯿﺎ ن‬ ‫ﺪا ي ﺑﺰر گ ﻣﻲﺧﻮاﻫﯿﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﯾﻤ ﻦ اﯾ ﻦ ﻣﺎ‬ ‫ﻣﺎ از ﺧ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪاﯾﺖﺑﻔﺮﻣﺎﯾ‬ ‫اﯾ ﻦ ﻃﻮﻓﺎ نﻫﺎ ي ﺣﻮاد ث‪ ،‬ﻣﺎ راﻫ‬ ‫ﺪ ﺗﺎ‬ ‫ﺪ ﻛﻨ‬ ‫ﺪا يﺑﺰر گ ﻣﻲﺧﻮاﻫﯿﻢ ﻛﻪ ﻣﺎ راﻫﺮ ﭼﻪﺑﯿ ﺸﺘﺮ ﻣﺴﺘﻌ‬ ‫ﻣﺎ از ﺧ‬ ‫ﺣﻜﻮﻣﺖاﻣﺎم زﻣﺎ ن راﺑﭙﺬﯾﺮﯾﻢ‪.‬‬ ‫ﺪ س ﻣﺎ را ﻛﻪ ﯾ ﻚ ﺟﻬ ﺸﻲ در‬ ‫ﺪا يﺑﺰر گ ﻣﻲﻃﻠﺒﯿﻢ ﻛﻪ اﻧﻘ ﻼ ب ﻣﻘ‬ ‫از ﺧ‬ ‫هاﺳﺖ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪﺳ ﻲ ﻛﻪآﻣ‬ ‫ﺪﯾﻨﻪ يﻓﺎ ﺿﻠﻪاﺳﺖ‪،‬اﯾ ﻦاﻧﻘ ﻼ ب ﻣﻘ‬ ‫ﺪ نﺑﻪﻫﻤﺎ ن ﻣ‬ ‫ه رﺳﯿ‬ ‫را‬ ‫ﺪ‪ ،‬اﯾ ﻦ اﻧﻘ ﻼ ب را‬ ‫ﻣﺎ راﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﯿ ﺸﺘﺮ و ز ودﺗﺮ ﺑﺮا ي آ ن ر وز ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻛﻨ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﯿﺮ وز ﮔﺮداﻧ‬ ‫ﺪرﺗﻬﺎ را‪ ،‬دﺷﻤﻨﺎ ن داﺧﻠ ﻲ‬ ‫ﺪا يﺑﺰر گ ﻣﻲﻃﻠﺒﻢ ﻛﻪ ﻛﻔﺎر را‪ ،‬اﺑﺮﻗ‬ ‫از ﺧ‬ ‫و ﺧﺎرﺟﻲاﯾ ﻦاﻧﻘ ﻼ ب رااز ﻣﯿﺎ نﺑﺮدارد‪.‬‬ ‫ﺪا يﺑﺰر گ ﻣﻲﻃﻠﺒﻢ ﻛﻪ دﺷﻤﻨﺎ ن ﻣﺎ و ﻣﻨﺎﻓﻘﯿ ﻦ را ﻛﻪ در ﻣﯿﺎ ن ﻣﺎ‬ ‫از ﺧ‬ ‫ﺪا ي‬ ‫ﺪ‪،‬ﻫﻤﻪ را رﺳﻮا ﺳﺎزد‪ ،‬و از ﺧ‬ ‫ﺪ‪،‬أﺗ ﺶاﻓﺮ وز ي ﻣﻲﻧﻤﺎﯾﻨ‬ ‫ﺗﻮﻃﺌﻪ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺰر گ ﻣﻲﻃﻠﺒﻢ ﻛﻪاﻣﺎماﻣﺖ ﻣﺎ را ﺳ ﻼﻣﺘﻲ و ﻃﻮ ل ﻋﻤﺮاﻋﻄﺎﻓﺮﻣﺎﯾ‬ ‫ﺎﺗﻪ‬ ‫ﯿﻜ ﻢو ر ﺣ ﻤﻪا ﷲوﺑﺮﻛ‬ ‫ﻮاﻟﺴﻼم ﻋﻠ‬

‫‪٣٥‬‬

‫ﻟﺮﺣﯿﻢ‬ ‫ﻟﺮﺣﻤ ﻦا‬ ‫ﺑﺴﻢا ﷲا‬ ‫ﺎ ﺳ ﻢ ﻣﺤ ﻤﺪ ﺻﻞا ﷲ‬ ‫ﯿ ﻦاﺑﻲاﻟﻘ‬ ‫ﺎواﻟ ﻤﺮ ﺳﻠ‬ ‫ﯿ‬ ‫ﯿﺪاﻻﻧﺒ‬ ‫ﺎﻟ ﺼﻼهواﻟﺴﻼم ﻋﻠﻲ ﺳ‬ ‫ﯾﻦ‬ ‫ﺎﻫﺮ‬ ‫ﯿ ﻦاﻟﻄ‬ ‫ﯿﺒ‬ ‫ﯿﻪواﻟﻪاﻟﻄ‬ ‫ﻋﻠ‬

‫ﺳﺨ ﻦازاﻧﻘ ﻼ بﺑﻮد و ﻗﺒﻞاز دﺧﻮ لﺑﻪ ﺳﺨ ﻦ ﺧﻮ ش دارمﺑﻌ ﻀﻲاز‬ ‫ﺪ س اﺳ ﻼﻣﻲ اﯾﺮا ن را ﺑﺮا ي د وﺳﺘﺎ ن ﺗﻮ ﺿﯿﺢ دﻫﻢ ﺗﺎ‬ ‫ﺎﻣﺘﯿﺎزات اﻧﻘ ﻼ ب ﻣﻘ‬ ‫ﺪه اﺳﺖ ﺑﯿ ﺸﺘﺮ ر وﺷ ﻦ‬ ‫ه يﻫﻤ ﮕﺎ ن ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪﺳﻲ را ﻛﻪ ﺑﺮ ﻋﻬ‬ ‫ﻟﺖ ﻣﻘ‬ ‫رﺳﺎ‬ ‫ﺪ ﯾﻚ‬ ‫ﮔﺮدد‪ .‬اﻧﻘ ﻼ باﺳ ﻼﻣﻲ ﻣﺎاﻣﺘﯿﺎزاتﻓﺮا واﻧﻲ دارد ﻛﻪ ﻣ ﻦﺑﺮا ي ﺷﻤﺎ ﭼﻨ‬ ‫ازاﯾ ﻦاﻣﺘﯿﺎزات را ذﻛﺮ ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ .‬ﻣﺎ دراﻧﻘ ﻼ بﻫﺎ ي ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﻛﻪ در ﻋ ﺼﺮ ﻣﺎ‬ ‫ﺪ ﺗﺎ ﻛﻮﺑﺎ و‬ ‫ﻟﺠﺰاﯾﺮ ﺑ ﮕﯿﺮﯾ‬ ‫و در ﻣﻨﻄﻘﻪ ي ﻣﺎ ﺑﻪ ﻇﻬﻮر ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ اﺳﺖ‪ ،‬از ا‬ ‫ﺪ ﻛﻪ اﯾ ﻦ‬ ‫هاﯾ‬ ‫ﺪ ﺑﻮد‬ ‫ر وﺳﯿﻪ و وﯾﺘﻨﺎم و ﭼﯿ ﻦ و ﻛ ﺸﻮرﻫﺎ ي دﯾ ﮕﺮﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺷﺎﻫ‬ ‫ﺪ‪،‬‬ ‫هاﻧ‬ ‫هﻫﺎ ﻛﺮد‬ ‫ه اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺒﺎرز‬ ‫ﺪ‬ ‫اﻧﻘ ﻼ بﻫﺎ ﺑﺎ ﺟﻨ ﮓ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﭘﯿﺮ وز ي رﺳﯿ‬ ‫ه ﻃﺎﻏﻮت ﺧﻮد را‬ ‫هاﺳﺖ ﺗﺎﺑﺎﻻﺧﺮ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ و ﺳﺎ لﻫﺎﺑﻪ ﻃﻮ لاﻧﺠﺎﻣﯿ‬ ‫هاﻧ‬ ‫ﻛ ﺸﺘﻪﻫﺎ داد‬ ‫ﻟﺠﺰاﯾﺮ –ﻛﻪ‬ ‫ﺪ‪ .‬در ا‬ ‫هاﻧ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ وﺑﻪ ﭘﯿﺮ وز ي رﺳﯿ‬ ‫هاﻧ‬ ‫وﻧﻈﺎم ﺧﻮد را واژﮔﻮ ن ﻛﺮد‬ ‫ﺪ ﺗﺎ‬ ‫ﺪﻧ‬ ‫ﺪت ﻧﻪ ﺳﺎ ل ﺟﻨ ﮕﯿ‬ ‫ﺪ وﻣ‬ ‫ﺪ دادﻧ‬ ‫ﺪ ود ﯾ ﻚ ﻣﯿﻠﯿﻮ ن وﻧﯿﻢ ﺷﻬﯿ‬ ‫ذﻛﺮ ش رﻓﺖ‪ -‬ﺣ‬ ‫ﺪ‪ .‬درﻟﺒﻨﺎ ن –ﻛ ﺸﻮر ﻛﻮ ﭼﻜﻲ ﻛﻪﻓﻘﻂ ﺳﻪ ﻣﯿﻠﯿﻮ ن ﺟﻤﻌﯿﺖ‬ ‫ﺪﻧ‬ ‫ﺑﻪ ﭘﯿﺮ وز ي رﺳﯿ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑﯿ ﺶ از‬ ‫هاﻧ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪﻫﺰار ﻧﻔﺮ ﻛ ﺸﺘﻪ ﺷ‬ ‫ﺪ ﺳﺎ ل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﯿ ﺶ از ﺻ‬ ‫دارد‪ -‬در ﭼﻨ‬ ‫ﻟ ﻲﻫﻨﻮزﻫﻢ ﺑﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ‬ ‫ﺪ؛ و‬ ‫هاﻧ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪﻫﺰار ﻧﻔﺮ ﻣﺠﺮ و ح و ﻣﻌﻠﻮ ل ﺷ‬ ‫ﭼﻬﺎر ﺻ‬ ‫ﺋﯿﻞﻫﺮ ر وز ﻗﻄﻌﻪ زﻣﯿﻨﻲ را‬ ‫ﺋﯿﻞ و ﻧﻮﻛﺮا ن داﺧﻠﻲ اﺳﺮا‬ ‫ﺪ و اﺳﺮا‬ ‫هاﻧ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻧﺮﺳﯿ‬ ‫‪١‬‬ ‫ﺪ‪ .‬در ﻣﯿﺎ ن‬ ‫ه ي ﺧﻮﯾ ﺶ درﻣﻲآ ورﻧ‬ ‫از ﺷﯿﻌﯿﺎ ن ﯾﺎ از ﻣﺴﻠﯿﻤ ﻦ ﺑﻪ زﯾﺮ ﺳﯿﻄﺮ‬ ‫ﺗﻤﺎم اﯾ ﻦ اﻧﻘ ﻼ بﻫﺎ ﻛﻪﻫﻤﻪ ي آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺟﻨ ﮓ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ و ﻛ ﺸﺖ و ﻛ ﺸﺘﺎرﻫﺎ ي‬ ‫ه اﺳﺖ‪ ،‬اﻧﻘ ﻼ ب ﻣﺎ ﺑﻲﻧﻈﯿﺮ اﺳﺖ؛ اﻧﻘ ﻼﺑ ﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻠﺘﻲ‬ ‫ه ﺑﻮد‬ ‫زﯾﺎدﻫﻤﺮا‬ ‫ﻟﻲ در ﻣﻘﺎﺑﻞ دﺷﻤﻨﻲ ﺑﺰر گ ﻗﯿﺎم ﻛﺮده اﺳﺖ و در‬ ‫ﺪ و ن اﺳﻠﺤﻪ ﺑﺎ دﺳﺖ ﺧﺎ‬ ‫ﺑ‬ ‫ﺪرت‬ ‫ﺪ ود ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻋﻈﻤﺖ اﻧﻘ ﻼ ب و ﻗ‬ ‫ﺪاﯾﻲ ﻣﻌ‬ ‫ه ﺷﻬ‬ ‫ﺪ‬ ‫ه و ﺑﺎ ﻋ‬ ‫ﻓﺮ ﺻﺘﻲ ﻛﻮﺗﺎ‬ ‫ﺪا در ﻃﻮ ل ‪ ١٥‬ﺳﺎ ل ﺑﻪ ﻃﻮر ﺗﻘﺮﯾﺐ ﺑﯿ ﻦ ﺷ ﺼﺖﻫﺰار ﺗﺎ‬ ‫ﺪاد ﺷﻬ‬ ‫دﺷﻤ ﻦ )ﺗﻌ‬ ‫ﻫﻔﺘﺎدﻫﺰار ﻧﻔﺮ ذﻛﺮ ﻣﻲﺷﻮد( ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾ ﻦ ﭘﯿﺮ وز يﻫﺎ را ﻋﻠﯿﻪ ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾ ﻦ‬ ‫‪٣٦‬‬

‫ه اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺪ‬ ‫هآﺳﺎ ﺑﻪ اﻧﺠﺎم رﺳﺎﻧﯿ‬ ‫ﺪرتﻫﺎ و ﻗﻮ يﺗﺮﯾ ﻦ ﻃﺎﻏﻮتﻫﺎ و ﻣﻌﺠﺰ‬ ‫ﺎﺑﺮﻗ‬ ‫هﻫﺎ ي ﺑﺰر گ اﻧﻘ ﻼ ب اﺳ ﻼﻣﻲ ﻣﺎﺳﺖ ﻛﻪ در ﻫﯿ ﭻ‬ ‫اﯾ ﻦ ﯾﻜﻲ از ﻣﻌﺠﺰ‬ ‫ﺪ‪ .‬اﯾ ﻦ اﻣﺘﯿﺎز ﺑﺰرﮔ ﻦ‬ ‫ﺪا ﻧﻤﻲﻛﻨﯿ‬ ‫ﻛ ﺸﻮر ي‪ ،‬درﻫﯿ ﭻ ﻧﻈﺎم دﯾ ﮕﺮ ي آ ن را ﭘﯿ‬ ‫ﻧﺘﯿﺠﻪ ي ﻗﻄﻌﻲ و ﻣﻨﻄﻘﻲ ﯾ ﻚ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺑﺰر گ اﺳﺖ وآ ن اﯾ ﻦ ﻛﻪ در اﻧﻘ ﻼ ب‬ ‫ﺪ س اﺳ ﻼﻣﻲ ﻣﺎ اﯾﻤﺎ ن و ﺷﻬﺎدت ﺑﺰر گﺗﺮﯾ ﻦ ﻋﺎﻣﻞ ﭘﯿﺮ وز ي ﺑﻪ ﺷﻤﺎر‬ ‫ﻣﻘ‬ ‫ﺪ‪ ،‬و‬ ‫ﺪ‪ ،‬و ﺻﯿﺖﻧﺎﻣﻪ ﻣﻲﻧﻮﺷﺘﻨ‬ ‫رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎ نﻫﺎ ﻣﻲرﯾﺨﺘﻨ‬ ‫ﺪ وآ ن ﺗﻈﺎﻫﺮات ﭘﺮﻫﯿﺠﺎ ن را‬ ‫ﻣﯿﻠﯿﻮ ن ﻣﯿﻠﯿﻮ ن ﺳﯿﻨﻪ ﺧﻮد را ﺳﭙﺮﺑ ﻼ ﻣﻲﻛﺮدﻧ‬ ‫ه اﺳﺖ‪ .‬اﯾﻨﺎ ن ﺑﺎ‬ ‫ﺪ‬ ‫هﻧ ﺸ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‪ ،‬درﻫﯿ ﭻ ﻛﺠﺎ ي دﻧﯿﺎ ﻧﻈﯿﺮآ ن دﯾ‬ ‫ﺪاﺧﺘﻨ‬ ‫ﺑﻪ راه ﻣﻲاﻧ‬ ‫ﺪرت اﯾﻤﺎ ن و اﺳﻠﺤﻪ ي ﺷﻬﺎدت‪ ،‬ﺑﺰر گﺗﺮﯾ ﻦ و ﻗﻮ يﺗﺮﯾ ﻦ‬ ‫ﻟﻲ ﺑﻪ ﻗ‬ ‫دﺳﺖ ﺧﺎ‬ ‫ﺪد ي اﺳﺖ ﻛﻪ در اﻧﻘ ﻼ ب ﻣﺎﺑﻪ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎ ي ﻣﺘﻌ‬ ‫دﺷﻤﻨﺎ ن راﺑﻪ زاﻧﻮ درآ ورﻧ‬ ‫ﻇﻬﺮﭘﯿﻮﺳﺘﻪاﺳﺖ ﻛﻪ در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪﺑﺎاﻧﻘ ﻼ بﻫﺎ ي دﯾ ﮕﺮ‪،‬ﻫﯿ ﭻ ﻛﺠﺎﻧﻈﯿﺮ ش را‬ ‫ﺪس‬ ‫ﻧﻤﻲﺗﻮا ن ﺳﺮا غ ﮔﺮﻓﺖ و ﻣ ﻦ ﯾ ﻚ ﻧﻤﻮﻧﻪ ي ﻛﻮ ﭼ ﻚ و ﻛﻮﺗﺎه از اﻧﻘ ﻼ ب ﻣﻘ‬ ‫اﯾﺮا ن را در ر وزﻫﺎ ي ا و ج اﻧﻘ ﻼ ب ﺑﺮا ي ﺷﻤﺎ ذﻛﺮ ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ .‬واﻗﻌﻪا ي اﺳﺖ‬ ‫ﺪﮔﺎ ن ﭘﯿ ﺶ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺻﻔﻮ ف ﺗﻈﺎﻫﺮﻛﻨﻨ‬ ‫ﻛﻪ در ﺗﺒﺮﯾﺰ اﺗﻔﺎق ﻣﻲاﻓﺘ‬ ‫ه را ﺑﺮ‬ ‫ها ي ﺳﺮﺑﺎز را‬ ‫ﺪ‬ ‫ه ﺑﺎ ﻋ‬ ‫ه ﺗﺎﻧ ﻚ ارﺗ ﺸﻲ ﻫﻤﺮا‬ ‫ﺪ و د وازد‬ ‫ﻣﻲرﻓﺘﻨ‬ ‫ﻟﻢ دﯾ ﻦ‬ ‫ﺪﮔﺎ ن ﯾ ﻚ ﻋﺎ‬ ‫ﺪد در ﺟﻠﻮ ي ﺻﻔﻮ ف ﺗﻈﺎﻫﺮﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪﮔﺎ ن ﻣﻲﺑﻨ‬ ‫ﺗﻈﺎﻫﺮﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ و دو‬ ‫ﻟﻪ را ﻣﻲﮔ ﺸﺎﯾﻨ‬ ‫ﺣﺮﻛﺖ ﻣﯿﻜﺮد‪ .‬ﺳﺮﺑﺎزا ن از ر و ي ﺗﺎﻧ ﻚﻫﺎ رﮔﺒﺎر ﮔﻠﻮ‬ ‫ﻟﻢ دﯾﻨﻲ ﻛﻪ در ﺟﻠﻮ ي‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻋﺎ‬ ‫ﺪازﻧ‬ ‫ﻧﻔﺮ از ﺟﻮاﻧﺎ ن را ﺑﻪ ﺧﺎ ك ﺷﻬﺎدت ﻣﻲاﻧ‬ ‫ﺻﻔﻮ ف ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬ﻋﻤﺎﻣﻪ را از ﺳﺮ ﺑﺮﻣﻲدارد وﺳﯿﻨﻪ ي ﺧﻮد را‬ ‫ﺪ اﯾ ﻦ ﺟﻮاﻧﺎ ن‬ ‫ﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ ﻣﻲﺧﻮاﻫﯿ‬ ‫ﺪا ﻣﻲدﻫ‬ ‫ﺪ و ﺑﻪآ ن ﺳﺮﺑﺎزا ن ﻧ‬ ‫ﭼﺎ ك ﻣﻲزﻧ‬ ‫ﻟﻪ‬ ‫ﺪ ف ﮔﻠﻮ‬ ‫ﺪ‪ ،‬از ﺷﻤﺎ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻢ ﻛﻪ ا و ل ﺳﯿﻨﻪ ي ﻣﺮاﻫ‬ ‫ﺪازﯾ‬ ‫راﺑﻪ ﺧﺎ ك ﺑﯿﺎﻧ‬ ‫ﻟﻢ ر وﺣﺎﻧﻲ اﯾ ﻦ ﺳﺨﻨﺎ ن را از ﺗﻪ‬ ‫ﺪ اﯾ ﻦ ﺟﻮاﻧﺎ ن را‪ .‬و اﯾ ﻦ ﻋﺎ‬ ‫ﺪ وﺑﻌ‬ ‫ﻗﺮار دﻫﯿ‬ ‫ﺪ و آ ن ﭼﻨﺎ ن ﺑﺮ د ل ﺳﺮﺑﺎزا ن‬ ‫د ل‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻤﺎﻧﻲ ﻛﺎﻓﻲ و ﺑﺎ ﺳﻮز ﻗﻠﺐ ادا ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ دﺳﺖ آﻧﻬﺎ دﯾ ﮕﺮ ﺑﻪ ﻣﺎﺷﻪ ي ﻣﺴﻠﺴﻞ ﻧﺰدﯾ ﻚ ﻧﻤﻲﺷﻮد‪ ،‬ﻣﻨﻘﻠﺐ‬ ‫ﻣﻲﻧ ﺸﯿﻨ‬ ‫ﺪ‪،‬‬ ‫ﺋﯿ ﻦ ﻣﻲآﯾﻨ‬ ‫ﺪ‪ ،‬از ر و ي ﺗﺎﻧ ﻚﻫﺎ ﭘﺎ‬ ‫ﻟﺖ دﯾ ﮕﺮ ي ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﻲﮔﯿﺮﻧ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺣﺎ‬ ‫ﻣﻲﺷﻮﻧ‬ ‫ﺪ و در‬ ‫ﺪ و در ﺻﻔﻮ ف ﻣﺮدم ﻣﺤﻮ ﻣﻲﺷﻮﻧ‬ ‫ﻟﺒﺎ س ﺧﻮد را ﻋﻮ ض ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻣﻲﺑﯿﻨﯿ‬ ‫ه ﺗﺎﻧ ﻚ ﺑﻪ ﺗ ﺼﺮ ف ﻣﻠﺖ ﻣﺎ درﻣ ﻲآﯾ‬ ‫ﻋﺮ ض ﭘﻨﺞ دﻗﯿﻘﻪ د وازد‬ ‫ﺪا ﻛﺮد ن د و‬ ‫ه ي زﯾﺎد ي ﺳﺮﺑﺎز در ﻋﺮ ض ﭘﻨﺞ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﺎﻓ‬ ‫ﺪ‬ ‫ه ﺗﺎﻧ ﻚ‪ ،‬ﻋ‬ ‫د وازد‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ ﻛﻪاﮔﺮ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻨ‬ ‫ﺪهاﺳﺖ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺧﻮ ب ﻣﻲداﻧﯿ‬ ‫ﺪﺑﻪ ﺗ ﺼﺮ ف ﻣﻠﺖ درآﻣ‬ ‫ﺷﻬﯿ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻻاﻗﻞ‬ ‫ﺪرت ﺳ ﻼ ح و در ﻃﻲﻧﺒﺮد ﺧﻮﻧﯿ ﻦﺑﻪ دﺳﺖآ ورﻧ‬ ‫اﯾ ﻦ ﺗﺎﻧ ﻚﻫﺎ راﺑﻪ ﻗ‬ ‫ﺪ‪ ،‬اﺳﻠﺤﻪ يآﻧﻬﺎ ﻣﻲﺑﺎﯾﺴﺖ ﻗﻮ يﺗﺮ وآﺗ ﺶآﻧﻬﺎ‬ ‫ﺪ ﻣﻲدادﻧ‬ ‫ﺪ ﻣﻲﺑﺎﯾ‬ ‫ﻫﺰارﻫﺎ ﺷﻬﯿ‬ ‫ﺪ‪ .‬و ﻧﻤﻮﻧﻪ ي اﯾ ﻦ را در ﻧﺒﺮدﻫﺎ ي دﯾ ﮕﺮ درﻫﺮ‬ ‫ﺪﺗﺮ ازآﺗ ﺶ ﺗﺎﻧ ﻚﻫﺎ ﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪﯾ‬ ‫ﺷ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﻛﺠﺎ ي دﻧﯿﺎ ﻣﻲﺗﻮا ن ﺳﺮا غ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬ﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺳﺮﺑﺎزا ناﺣﺴﺎ س ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫‪٣٧‬‬

‫ﻟﻪ ﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪،‬آﻧﻬﺎ ﻧﯿﺰ ﺑﺮا ي‬ ‫در ﻣﻘﺎﺑﻞآﻧﻬﺎ ﻧﯿﺮ وﯾﻲ اﺳﺖ ﻛﻪآﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﮔﻠﻮ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ و ﺗﺎآﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨ‬ ‫ّ ذات ﻣﺴﻠﻤﺎً ﻣﻲﺟﻨ ﮕﻨ‬ ‫ﺣﻔﺎﻇﺖاز ﺟﺎ ن ﺧﻮدﺑﺮا ي ﺣﺐ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ ﻣﻲدﻫﻨ‬ ‫ﺪ ﻛﻪﻓﻘﻂ د و ﺷﻬﯿ‬ ‫ﺪ؛ اﻣﺎ اﯾ ﻦﺟﺎ ﻣﻲﺑﯿﻨﯿ‬ ‫از رﻗﯿﺐ ﺑﺮ زﻣﯿ ﻦ ﻣﻲرﯾﺰﻧ‬ ‫ﺪﻫﺎ ﻧﻔﺮ ﺳﺮﺑﺎز را زﯾﺮ ﺳﻠﻄﻪ ي‬ ‫ه ﺗﺎﻧ ﻚ و ﺻ‬ ‫و در ﻋﺮ ض ﭘﻨﺞ دﻗﯿﻘﻪ د وازد‬ ‫ﺪرت ﺳ ﻼ ح و ز ور ﻣﺎد ي و‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻣﺴﻠﻤﺎً ﭘﯿﺮ وز ي اﯾﻨﺎ نﻧﺘﯿﺠﻪ ﻗ‬ ‫ﺧﻮد درﻣﻲآ ورﻧ‬ ‫ه اﺳﺖ و اﯾﻨﺎ ن ﺑﻪ‬ ‫ﺪرت آﻧﻬﺎ ﻣﻌﻨﻮﯾﺖ و اﯾﻤﺎ ن ﺑﻮد‬ ‫ه اﺳﺖ؛ ﻗ‬ ‫ﻓﯿﺰﯾﻜﻲ ﻧﺒﻮد‬ ‫ﺪرت اﯾﻤﺎ ن ﺧﻮد و ﻣﻌﻨﻮﯾﺖ ﺧﻮﯾ ﺶ ر و ح ﺳﺮﺑﺎزا ن را ﺑﻪ زﯾﺮ ﺳﻠﻄﻪ‬ ‫ﻗ‬ ‫ﺪ‪،‬‬ ‫ﺪرت اﺳﻠﺤﻪ ﺑﺮ ﺗﺎﻧ ﻚﻫﺎ ﭘﯿﺮ وز ﺷﻮﻧ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺳﻌﻲ ﻧﻤﻲﻛﻨﻨ‬ ‫درﻣﻲآ ورﻧ‬ ‫ﺪ و آ نﺟﺎ ﻛﻪ‬ ‫ﺪرت اﯾﻤﺎ ن ﺧﻮﯾ ﺶ ﻗﻠﺐ ﺳﺮﺑﺎزا ن را ﺗﺴﺨﯿﺮ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎ ﻗ‬ ‫ﺪ‪،‬اﺳﻠﺤﻪآﻧﻬﺎ و ﺗﺎﻧ ﻚآﻧﻬﺎ و‬ ‫ﻗﻠﺐ ﺳﺮﺑﺎزا ن و ر و ح ﺳﺮﺑﺎزا ن را ﺗﺴﺨﯿﺮ ﻛﺮدﯾ‬ ‫ﺪ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬در اﯾ ﻦ ﺷﻜﻲ‬ ‫ﻧﯿﺮ و ي ﻣﺎد ي آﻧﻬﺎ ﻧﯿﺰ در اﺧﯿﺘﺎر ﺷﻤﺎ ﻗﺮار ﺧﻮاﻫﻨ‬ ‫ﺪه اﺳﺖ وآ ن‬ ‫ﺪ ي وارد ﺷ‬ ‫ﺪﯾ‬ ‫هﺟ‬ ‫ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ ﻣﻲﺑﯿﻨﯿﻢ ﻛﻪ اﻧﻘ ﻼ ب ﻣﺎ از را‬ ‫ﺪرت اﯾﻤﺎ ن و ﻣﻌﻨﻮﯾﺖ‬ ‫ﻣﺴﺌﻠﻪ ي اﯾﻤﺎ ن اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺴﺌﻠﻪ ي ﻣﻌﻨﻮﯾﺖ اﺳﺖ‪ .‬و اﯾ ﻦ ﻗ‬ ‫ﺪﺑﻠﻜﻪﺑﺮ ﻗﻠﺐ دﺷﻤ ﻦ‪،‬ﺑﺮ ر و ح ﻃﺮ ف ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺗﺎﺛﯿﺮ‬ ‫ﺑﺮ ﺟﺴﻢ دﺷﻤ ﻦاﺛﺮﻧﻤﻲﻛﻨ‬ ‫هي‬ ‫ﻣﻲﮔﺬارد و ا و را ﺑﻪ زﯾﺮ ﺳﻠﻄﻪ ي ﻣﻠﺖ درﻣﻲآ ورد و ﭼﻨﯿ ﻦ ﻣﻌﺠﺰ‬ ‫ﺪ ك ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﻲآ ورد‪.‬‬ ‫ﺪا ي ﻧﺴﺒﺘﺎً اﻧ‬ ‫ها ي ﺷﻬ‬ ‫ﺪ‬ ‫ه ﺑﺎ ﻋ‬ ‫ﺪﺗﻲ ﻛﻮﺗﺎ‬ ‫ﺑﺰرﮔﻲ را در ﻣ‬ ‫ﺪ ﻛﺴﺎﻧﻲ از‬ ‫اﯾ ﻦ ﯾﻜﻲ از اﻣﯿﺘﺎزاتﺑﺰر گ اﻧﻘ ﻼ ب اﺳ ﻼﻣﻲ ﻣﺎﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮﻫﺴﺘﻨ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ‬ ‫هﻫﺎ و ﺳﺎزﻣﺎ نﻫﺎ ي دﯾ ﮕﺮ ي ﻛﻪ ادﻋﺎﻫﺎ ي ﮔﺰا ف ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﭼﺮﯾ ﻚﻫﺎ ﻮ ﮔﺮ و‬ ‫ﺪ‪،‬‬ ‫ه ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ اﺷﺘﺒﺎ‬ ‫ﻟﺖ ﻃﺎﻏﻮت راﺑﻪ زﯾﺮﺑﻜ ﺸﻨ‬ ‫ﺪ دو‬ ‫ﺪﻧ‬ ‫ﺑﺎﻧﺒﺮد ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ﻗﺎدر ﺷ‬ ‫ﺪ‪.‬آ ن ﺳﺎزﻣﺎ نﻫﺎ ي ﭼﭙﻲﺑﺮا ي ﭘﯿﺮ وز ي ﺧﻮﯾ ﺶ اﻗ ﻼً ﭘﻨﺠﺎه‬ ‫آﻧﻬﺎ در ﺧﻄﺎﻫﺴﺘﻨ‬ ‫ه ﺳﺎ ل‬ ‫ﺪت ﭘﻨﺠﺎ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ در ﺧ ﻼ ل ﻣﺒﺎرزات ﭼﺮﯾﻜﻲ‪ ،‬در ﻣ‬ ‫ﺳﺎ ل وﻗﺖ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻨ‬ ‫ﺪ ﺗﺎ در ﻣﻘﺎﺑﻞ رﻗﯿﺐ‬ ‫ﺪرﺗ ﻲ و ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ ﺑﻪ وﺟﻮد آ ورﻧ‬ ‫ﺪﻗ‬ ‫آرام آرام ﺑﺘﻮاﻧﻨ‬ ‫هآﺳﺎ ﺑﻪ ﻛﻠﻲ ﺧﺎر ج از ﺣﯿﻄﻪ ي‬ ‫ﺪ‪ .‬اﯾ ﻦ اﻧﻘ ﻼ ب و اﯾ ﻦ ﭘﯿﺮ وز ي ﻣﻌﺠﺰ‬ ‫ﺑﺎﯾﺴﺘﻨ‬ ‫ﺪرت آﻧﻬﺎ و ﻃﺮزﻓﻜﺮ آﻧﻬﺎ ﺑﻮد و ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ آﻧﻬﺎ ﺑﻠﻜﻪ ﻫﯿ ﭻﻛ ﺲ در دﻧﯿﺎ‬ ‫ﻗ‬ ‫ﺪ؛ ﺣﺘﻲ ﺧﻮد اﻣﺮﯾﻜﺎﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ‪.‬‬ ‫ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭼﻨﯿ ﻦ ﭘﯿﺮ وز ي راﺑﺮآ ورد ﻛﻨ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﭼﻨﯿ ﻦ اﻧﻘ ﻼﺑﻲ در اﯾﺮا ن ﺑﻪ‬ ‫ر وﺳﯿﻪ ﺷﻮر و ي ﻧﻤ ﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗ ﺼﻮر ﻛﻨ‬ ‫ﺪ در زﯾﺮ ﻣﺤ ﻚ ﺗﺠﺮﺑﻪ‬ ‫ﺪ؛ زﯾﺮاﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ راآﻧﻬﺎ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻨ‬ ‫ﭘﯿﺮ وز ي ﻣﻲرﺳ‬ ‫ﺪ ﺟﺰ اﯾﻤﺎ ن و ﺷﻬﺎدت را؛ زﯾﺮا اﯾﻤﺎ ن و ﺷﻬﺎدت از‬ ‫و اﻣﺘﺤﺎ ن ﺧﻮد درآ ورﻧ‬ ‫ﺪ ﺟﺰ ﭘﺎراﻣﺘﺮﻫﺎ و ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺎد ي و‬ ‫ها ي ﻣﺎد ي ﻧﯿﺴﺖ ﻛﻪأﻧﻬﺎ ﺑﺘﻮاﻧ‬ ‫ه‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪﯾ‬ ‫ﭘ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ ﭘﯿ ﺶﺑﯿﻨﻲﻫﺎ ي آﻧﻬﺎ ﻏﻠﻂ از‬ ‫ﻓﯿﺰﯾﻜﻲ ﺧﻮﯾ ﺶ ﺑﻪ ﻣ ﺤﺎﺳﺒﻪ درآ ورﻧ‬ ‫ﺪ‪ .‬اﯾ ﻦ ﯾﻜﻲ از اﻣﺘﯿﺎزات‬ ‫ﺪ و اﻧﻘ ﻼ ب ﻣﺎ ﺑﻪ ﭘﯿﺮ وز ي ﻣﻲرﺳ‬ ‫ﻛﺎر درﻣﻲآﯾ‬ ‫ﺪ ساﺳ ﻼﻣﻲ ﻣﺎﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺑﺰر گاﻧﻘ ﻼ ب ﻣﻘ‬ ‫‪٣٨‬‬

‫ﯾﻜﻲ دﯾ ﮕﺮ از اﻣﯿﺘﺎزات ﺑﺰرﮔﻲ ﻛﻪ د ل اﻧﺴﺎ نﻫﺎ را ﺑﻪ درد ﻣﻲآ ورد‬ ‫وآ ن ﯾﻜﻲ ﻛﻪ در اﯾ ﻦ دﻧﯿﺎ ﻣﻲﺑﯿﻨﯿﻢ ﻛﻪ ﻣﺮدم از ﻇﻠﻢ و ﺳﺘﻢ ﺟﺎﻧ ﺸﺎ ن ﺑﻪﻟﺐ‬ ‫ﺪ ﺗﺎ ﯾ ﻚ ﻧﻈﺎم‬ ‫ﺪاﻛﺎر يﻫﺎ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻓ‬ ‫ﺪ ﻛ ﺸﺘﻪﻫﺎ ﻣﻲدﻫﻨ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻗﯿﺎم ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﻣﻲآﯾ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪ و ﯾ ﻚﻧﻈﺎم اﻧﺴﺎﻧﻲﺑﺎآزاد يﺑﻪ وﺟﻮدﺑﯿﺎ ورﻧ‬ ‫ﻃﺎﻏﻮﺗﻲ راﺑﻪ زﯾﺮﺑﯿﺎ ورﻧ‬ ‫ﺪ؛ اﻣﺎ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺪﮔﻲ ﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ در اﯾ ﻦ ﻣﺤﯿﻂ ﺑﺎآزاد يﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ و ﺧﻮﺷﻲ زﻧ‬ ‫ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻨ‬ ‫ﺗﻤﺎماﻧﻘ ﻼ بﻫﺎﯾﻲ را ﻛﻪ در دﻧﯿﺎ و در ﻋ ﺼﺮ ﻣﺎﺑﻪ ﻇﻬﻮرﭘﯿﻮﺳﺘﻪاﺳﺖ و در‬ ‫ﺪ ﺗﻤﺎم اﯾ ﻦ اﻧﻘ ﻼ بﻫﺎ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﻪ دﯾﻜﺘﺎﺗﻮر ي و ﯾ ﻚ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻣﻲﺑﯿﻨﯿ‬ ‫ﻧﻈﺮ ﺑﯿﺎ ورﯾ‬ ‫ﺪام ﺳﻔﺎ ك را‬ ‫ه اﺳﺖ‪ .‬از ﻛ ﺸﻮرﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ي ﻣﺎ‪ ،‬ﺻ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺣﻜﻮﻣﺖﻓﺎﺷﯿﺴﺘﻲ اﻧﺠﺎﻣﯿ‬ ‫ﺪ از اﯾ ﻦ اﻧﻘ ﻼ بﻫﺎ ﯾ ﻚ ﺣﻜﻮﻣﺖ‬ ‫ﺑ ﮕﯿﺮد ﺗﺎ ﻛ ﺸﻮرﻫﺎ ي د وردﺳﺖ‪ .‬ﺑﻌ‬ ‫هاﺳﺖ‪ .‬دراﯾ ﻦ ﻋﺮاق –ﻛﻪ ذﻛﺮ ش رﻓﺖ‪ -‬در‬ ‫ﺪ‬ ‫دﯾﻜﺘﺎﺗﻮر ي ﻣﻄﻠﻖﺑﻪ وﺟﻮدآﻣ‬ ‫د ورا ن ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﻃﺎﻏﻮت آﻧﻬﺎ ز ور و دﯾﻜﺘﺎﺗﻮر ي ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ز ور و‬ ‫دﯾﻜﺘﺎﺗﻮر ي ﻛﻪ درﺣﺎ ل ﺣﺎ ﺿﺮ درﻫﻤﯿ ﻦ ﻋﺮاق ﺟﺮﯾﺎ ن دارد‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ‬ ‫ﺪﺗﺮ از ز ور دﯾﻜﺘﺎﺗﻮر ي وﻓﺴﺎد ي اﺳﺖ ﻛﻪ در ﻧﻈﺎمﻫﺎ ي ﮔﺬﺷﺘﻪ وﺟﻮد‬ ‫ﺪﯾ‬ ‫ﺷ‬ ‫ﺪ‪،‬ﻫﻤﻪ‬ ‫داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻛ ﺸﻮرﻫﺎ ي دﯾ ﮕﺮ و ﻧﻘﺎ ط دﯾ ﮕﺮ ﺳﯿﺮ و ﺳﯿﺎﺣﺘﻲ ﻛﻨﯿ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﭘ ﺲ از اﻧﻘ ﻼ بﻫﺎ ﯾ ﻚ ﺣﻜﻮﻣﺖ ز ور و دﯾﻜﺘﺎﺗﻮر ي ﺑﻪ وﺟﻮد‬ ‫ﺟﺎ ﻣﻲﺑﻨﯿ‬ ‫ﺪﻋﻲ اﻧﻘ ﻼ ب‬ ‫ه اﺳﺖ‪ .‬ا ﺻ ﻼً آ ن ﻧﻈﺎمﻫﺎ ي ﻣﺎرﻛﺴﯿﺴﺘﻲ ﻛﻪ در دﻧﯿﺎ ﻣ‬ ‫ﺪ‬ ‫آﻣ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ دﯾﻜﺘﺎﺗﻮر ي‬ ‫ﺪ‪ ،‬در ﺗﺌﻮر يﻫﺎ ي ﻧﻈﺮ ي ﺧﻮﯾ ﺶ ﭘﯿ ﺶﺑﯿﻨﻲ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﻫﺴﺘﻨ‬ ‫ﺪو‬ ‫ه ﻛﻨ‬ ‫ﺪ و اﺟﺘﻤﺎع را ادار‬ ‫ﺪﺑﯿﺎﯾ‬ ‫ﭘﻠﻮرﺗﺎرﯾﺎ‪ ،‬ﯾﻌﻨﻲ دﯾﻜﺘﺎﺗﻮر ي ﻃﺒﻘﻪ ي ﻛﺎرﺑﺎﯾ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﭘ ﺲ از اﻧﻘ ﻼ ب در‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺻﺮاﺣﺘﺎً ﻣﻲﮔﻮﯾﻨ‬ ‫ﺪارﻧ‬ ‫ازﻫﯿ ﭻﻛ ﺲ واﻫﻤﻪا ي ﻧﯿﺰ ﻧ‬ ‫ﺪ‪.‬آ نﻫﻢ ﻃﺒﻘﻪ ي‬ ‫ﺪآﻣ‬ ‫ﻧﻈﺎمآﻧﻬﺎ ﯾ ﻚ دﯾﻜﺘﺎﺗﻮر ي ﻃﺒﻘﻪ ي ﻛﺎرﮔﺮﺑﻪ وﺟﻮد ﺧﻮاﻫ‬ ‫ﻛﺎرﮔﺮ‪ .‬ﭼﻪ ﺑ ﮕﻮﯾﻤ! ﭼﯿﺰ ي را ﻛﻪ ﻧﻤﻲﺗﻮا ن ﻧﺎﻣ ﺶ را ﻃﺒﻘﻪ ي ﻛﺎرﮔﺮ ﮔﻔﺖ‬ ‫ﺪرت‬ ‫ﺪ وﺑﺎ ﻗ‬ ‫واﻗﻌﺎً ﻃﺒﻘﻪ ﻛﺎرﮔﺮ اﺳﺘ!ﻫﯿﺌﺘ ﻲ‪» ،‬ﭘﻠﯿﺖ ﺑﻮر ي « ‪ ١‬ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﻲآﯾ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﻧﻈﯿﺮآ ن‬ ‫ه ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪ ي را در اﺟﺘﻤﺎع ﭘﯿﺎد‬ ‫ﺪﯾ‬ ‫ﻛﺎﻣﻞ دﯾﻜﺘﺎﺗﻮر يﻓﺎﺷﯿﺴﺘﻲ ﺷ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ ﻣﻲﺑﯿﻨﯿ‬ ‫هاﯾ‬ ‫ﺪ‬ ‫را در ر وﺳﯿﻪ ي ﺷﻮر و ي ﯾﺎ ﻛ ﺸﻮرﻫﺎ ي دﯾ ﮕﺮ دﯾ‬ ‫ﺪ و ن ﭘﺮ وا ﻧﺘﯿﺠﻪ ي اﻧﻘ ﻼ ب را‬ ‫ﺪ ﻛﻪ در ﻧﻈﺮﯾﺎت ﺧﻮﯾ ﺶ ﺑ‬ ‫ه ي زﯾﺎد يﻫﺴﺘﻨ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻋ‬ ‫ﺪ از‬ ‫ﺪﻫﺴﺘﯿ‬ ‫ﺪ و در ﺗﺎرﯾﺦ ﻧﯿﺰ ﺷﺎﻫ‬ ‫ﯾ ﻚ ﻧﻈﺎم دﯾﻜﺘﺎﺗﻮر ي ﺑﻪ ﺣﺴﺎ ب ﻣﻲآ ورﻧ‬ ‫ﻟﺠﺰاﯾﺮﺑ ﮕﯿﺮ ي –ﻛﻪ ﯾ ﻚﻧﻈﺎم ﯾ ﻚ ﺣﺰﺑﻲ وﺟﻮد دارد و ﯾ ﻚﻧﻮع دﯾﻜﺘﺎﺗﻮر ي‪-‬‬ ‫ا‬ ‫ﺪه‬ ‫ﺪﻟﯿﺒﻲ‪ ،‬ﻣ ﺼﺮ‪ ،‬ﺳﻮرﯾﻪ وﻫﺮ ﻛ ﺸﻮر دﯾ ﮕﺮ ي ﻛﻪ درآ نﺟﺎ اﻧﻘ ﻼ ب ﺷ‬ ‫و ﺑﻌ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺟﺰ اﻧﻘ ﻼ ب اﺳ ﻼﻣﻲ‬ ‫اﺳﺖ اﯾ ﻦ ز ور‪ ،‬و دﯾﻜﺘﺎﺗﻮر ي را در آ نﺟﺎ ﻣﻲﯾﺎﺑﯿ‬ ‫ﺪر آزاد ي‬ ‫ه اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ آ نﻗ‬ ‫اﯾﺮا ن‪ ،‬ﻛﻪ ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ دﯾﻜﺘﺎﺗﻮر ي ﺑﻪ وﺟﻮد ﻧﯿﺎ ورد‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺷﺎﻫ‬ ‫ﺪ‪ ،‬اﻧﺘﻘﺎد دارﻧ‬ ‫ﺪتآزاد ي ﮔﻠﻪ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ه اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻠﺖ ﻣﺎ از ﺷ‬ ‫داد‬ ‫ﺪ ﻛﻪ دﺷﻤﻨﺎ ن اﻧﻘ ﻼ ب و دﺷﻤﻨﺎ ن اﺳ ﻼم ﺣﺘﻲ ﺑﻪ‬ ‫ﺪ ﻫﺴﺘﯿ‬ ‫ﺪ و ﺷﺎﻫ‬ ‫هاﯾ‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫ها ي از آ نﻫﺎ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺣﺘﻲ ﻋ‬ ‫ﺪازﻧ‬ ‫ه ﻣﻲاﻧ‬ ‫ﺪ و ﺗﻈﺎﻫﺮات را‬ ‫ﺧﯿﺎﺑﺎ نﻫﺎ ﻣﻲرﯾﺰﻧ‬ ‫‪٣٩‬‬

‫ﺪ‬ ‫ﺪ و در ﻛﺮدﺳﺘﺎ ن و ﺧﻮزﺳﺘﺎ ن و ﮔﻨﺒ‬ ‫ﻟﺖ ﻣﻲر وﻧ‬ ‫ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺟﻨ ﮓ د و‬ ‫ﺪ‪ .‬ﯾﻌﻨﻲ در ﻣﻮرد اﻧﻘ ﻼ ب ﻣﺎ ﻧﻪﻓﻘﻂ دﯾﻜﺘﺎﺗﻮر ي‬ ‫ﻛﺎ و سآﺗ ﺶاﻓﺮ وز ي ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺷﻤﺎ‬ ‫هﻫﺮ ج و ﻣﺮ ج ازآ ن ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺷ‬ ‫ﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ ﯾ ﻚ ﻧﻮ‬ ‫ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ و ﺣ ﺼﺮ ﮔﻠﻪ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ اﻛﺜﺮﯾﺖ ﻣﻠﺖ ﻣﺎ از اﯾ ﻦآزاد ي ﺑﻲﺣ‬ ‫ﺪﻫﺴﺘﯿ‬ ‫ﺷﺎﻫ‬ ‫ﺪ ﺟﻠﻮ ي ﺗﻮﻃﺌﻪﮔﺮا ن و‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑﺎﯾ‬ ‫ه آزاد ي ﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪاز‬ ‫ﺪ ﺗﺎ اﯾ ﻦ اﻧ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﻧﺒﺎﯾ‬ ‫ﺪﻧ‬ ‫و ﻣﻌﺘﻘ‬ ‫ه داد ﻛﻪ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ﻋﻠﯿﻪ اﻧﻘ ﻼ ب اﺳ ﻼﻣﻲ‬ ‫ﺪﺑﻪآﻧﻬﺎ اﺟﺎز‬ ‫ﻣﻨﺎﻓﻘﯿ ﻦ را ﮔﺮﻓﺖ‪.‬ﻧﺒﺎﯾ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪ و ﻣﻲزﻧﻨ‬ ‫هاﻧ‬ ‫ه زد‬ ‫ﺪ‪،‬ﻫﻢ ﭼﻨﺎ ن ﻛﻪﻫﻤﻪ ر وز‬ ‫ﻣﺎ دﺳﺖﺑﻪ ﺗﻮﻃﺌﻪﺑﺰﻧﻨ‬ ‫ﺪ س ذﻛﺮ ﻛﺮدم و‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ اﻣﺘﯿﺎز د وﻣﻲ را ﻛﻪ ﺑﺮا ي اﯾ ﻦ اﻧﻘ ﻼ ب ﻣﻘ‬ ‫ﺪر ك اﺳﺖ‪ ،‬ﻗ ﻀﯿﻪ ي آزاد ي اﺳﺖ ﻛﻪ در ﺗﻤﺎم‬ ‫ﺑﺮا ي ﺗﻤﺎم ﺷﻤﺎ ﻣﻔﻬﻮم و ﻣ‬ ‫ﺪ و درﻧﻈﺎماﺳ ﻼﻣﻲ ﻣﺎ‬ ‫اﻧﻘ ﻼ بﻫﺎ ي دﯾ ﮕﺮ ز ور و دﯾﻜﺘﺎﺗﻮر يﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﻲآﯾ‬ ‫ﺪﻋﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ در اﯾ ﻦ‬ ‫ﺪﻣ‬ ‫ﺪازه‪.‬ﻫﯿ ﭻﻛ ﺲ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧ‬ ‫آزاد ي‪ ،‬آ نﻫﻢ ﺑﯿ ﺶ از اﻧ‬ ‫ها ي از ﭼﭙﻲﻫﺎ و ﭼﺮﯾ ﻚﻫﺎ ي‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪارد‪ .‬ﻣﻲداﻧﻢ ﻋ‬ ‫ﻛ ﺸﻮر آزاد ي وﺟﻮد ﻧ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺟﻠﻮ ي‬ ‫ﻟﺖ را ﻣﺘﻬﻢ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ و ﺣﺘﻲ د و‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﮔﻠﻪ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪاﯾﻲﺧﻠﻖﻫﺴﺘﻨ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﺪ ود د وﯾﺴﺖ‬ ‫آ نﻫﺎ را ﻣﻲﮔﯿﺮد؛ اﻣﺎﻓﻘﻂ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻢ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑ ﮕﻮﯾﻢ ﻛﻪ از ﺣ‬ ‫ﺪد از اﯾ ﻦ‬ ‫ﺪﻋ‬ ‫ر وزﻧﺎﻣﻪ و ﻣﺠﻠﻪا ي ﻛﻪ در اﯾ ﻦ ﻛ ﺸﻮر ﻣﻨﺘ ﺸﺮ ﻣﻲﺷﻮدﻓﻘﻂ ﭼﻨ‬ ‫ر وزﻧﺎﻣﻪ و ﻣﺠ ﻼت ﺟﻨﺒﻪ ي اﺳ ﻼﻣﻲ دارد‪ .‬ﺑﯿ ﺶ از ‪ ١٩٠‬ر وزﻧﺎﻣﻪ و ﻣﺠﻠﻪ‬ ‫ﻟﺖ ﺣﺘﻲ ﺑﻪ‬ ‫ﺪ و ﺑﻪ د و‬ ‫ﭼﭙﻲ اﺳﺖ ﻛﻪآزاد ي ﻛﺎﻣﻞ ﺣﺮ فﻫﺎ ي ﺧﻮد را ﻣﻲزﻧﻨ‬ ‫ﺪ وﻫﯿ ﭻﻛ ﺲ ﺟﻠﻮ يآ نﻫﺎ راﻧﻤﻲﮔﯿﺮد‪.‬‬ ‫ﺪر اﻧﻘ ﻼ ب اﻫﺎﻧﺖ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﻟﻲﻗ‬ ‫رﻫﺒﺮ ﻋﺎ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻟﺖ ﺟﻠﻮ ي آزاد ي آ نﻫﺎ را ﺳ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ د و‬ ‫ﺪ اﮔﺮ ﺑ ﮕﻮﯾﻨ‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ ﭘﻮچ ﻣﻲﮔﻮﯾﻨ‬ ‫ه اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ ﻣﻲﺑﯿﻨﯿﻢ اﯾ ﻦ اﻧﻘ ﻼ ب‪ ،‬اﻧﻘ ﻼﺑﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﺧ ﻼ ف‬ ‫ﻛﺮد‬ ‫ﺪ و ﺣ ﺼﺮ‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﻪ‬ ‫ه اﺳﺖ‪ ،‬ﺣﺘﻲآزاد ي ﺑﻲﺣ‬ ‫اﻧﻘ ﻼ بﻫﺎ ي دﯾ ﮕﺮ دﻧﯿﺎآزاد ي داد‬ ‫ﺪاﯾ ﻦآزاد ي را ﻣﻄﺎﺑﻖﻧﻈﻢ و ﺗﺮﺗﯿﺒﻲﺑﻪ درآ ورد‬ ‫ﺟﺎﯾﻲ ﻛﻪ ﻣﻠﺖ ﻣﺎ ﻣﻲﺧﻮاﻫ‬ ‫ﺪ‪ .‬اﯾ ﻦ‬ ‫ه ﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ ﺳﻮءاﺳﺘﻔﺎد‬ ‫ﺪاﻧﻘ ﻼ ب ﻧﺘﻮاﻧﻨ‬ ‫ﻛﻪ دﺷﻤﻨﺎ ن اﯾ ﻦ آ ب و ﺧﺎ ك و ﺿ‬ ‫ﺪ س ﻣﺎ را ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ي‬ ‫ﻗ ﻀﯿﻪ ي د وم اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺘﯿﺎز د وﻣﻲ ﻛﻪ اﻧﻘ ﻼ ب ﻣﻘ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫اﻧﻘ ﻼ بﻫﺎ ي دﯾ ﮕﺮاﻣﺘﯿﺎز ﻣﻲﺑﺨ ﺸ‬ ‫ﯾ ﻚ اﻣﺘﯿﺎز دﯾ ﮕﺮ ي را ﻧﯿﺰ ذﻛﺮ ﻣﻲﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺳﺨﻨﻢ ﺑﯿ ﺸﺘﺮ در اﯾ ﻦﺑﺎره‬ ‫اﺳﺖ و آ ن در ﻧﻔ ﺲ اﻧﻘ ﻼ ب اﺳﺖ‪ .‬ا ﺻﻮ ﻻً در ﻛ ﺸﻮرﻫﺎ ي ﻣﺨﺘﻠ ﻒﻫﺮ ﻛ ﺲ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﻃﺒﻘﻪ ي ﺳﺮﻣﺎﯾﻪدار را از ﺑﯿ ﻦ‬ ‫ﺪﻓﻲ دارد‪ ،‬ﻣﺎرﻛﺴﯿﺴﺖﻫﺎ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻨ‬ ‫ﻫ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ اﻧﻘ ﻼ ب ﺑﻪ‬ ‫ﺪ و ﻃﺒﻘﻪ ي ﻛﺎرﮔﺮ را ﺑﻪ ﺟﺎ ي آ ن ﺟﺎﯾ ﮕﺰﯾ ﻦ ﻛﻨﻨ‬ ‫ﺑﺒﺮﻧ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺑﺮا ي‬ ‫هﻫﺎ ي دﯾ ﮕﺮ‪ ،‬ﻛ ﺸﻮرﻫﺎ ي دﯾ ﮕﺮ ﻛﺴﺎﻧﻲﻫﺴﺘﻨ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﮔﺮ و‬ ‫ﺪازﻧ‬ ‫ه ﻣﻲاﻧ‬ ‫را‬ ‫ﺪ و ﺧﻮد‬ ‫ه دﯾ ﮕﺮ ي را از ﺑﯿ ﻦ ﺑﺒﺮﻧ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ ﺗﺎ ﻋ‬ ‫ه ﻣﻲﺷﻮﻧ‬ ‫ﺪرت وارد ﻣﺒﺎرز‬ ‫ﻛﺴﺐ ﻗ‬ ‫ﺪ‪،‬‬ ‫ﺪازﻧ‬ ‫ه ﻣﻲاﻧ‬ ‫ﺪا لﻫﺎ ﻛﻪآ نﻫﺎ ﺑﻪ را‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺗﻤﺎم اﯾ ﻦ ﺟﻨ ﮓ و ﺟ‬ ‫ﺪرت ﺷﻮﻧ‬ ‫ﺪر ﻗ‬ ‫ﻣ ﺼ‬ ‫ﺪ‪،‬‬ ‫ﻟﺢ ﻣﺎد ي و ﺷﺨ ﺼﻲ و ﺣﺰﺑﻲ آﻧﻬﺎﺳﺖ‪ .‬آ نﻫﺎ ﻣﻲﺟﻨ ﮕﻨ‬ ‫ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣ ﺼﺎ‬ ‫‪٤٠‬‬

‫هﻫﺎﯾ ﻲ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺧﺎﻧﻮاد‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﻃﺒﻘﻪا ي را ﺑﺮ ﻃﺒﻘﻪ ي دﯾ ﮕﺮ ﻣﺴﻠﻂ ﻛﻨﻨ‬ ‫ه ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﻣﺒﺎرز‬ ‫ﺪرت را ﺑﻪ دﺳﺖ‬ ‫ﺪ وﻗ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﯾﺎﻓﺮد ي ﺑﯿﺎﯾ‬ ‫ه ي دﯾ ﮕﺮ ﻣﺴﻠﻂ ﻛﻨﻨ‬ ‫را ﺑﺮ ﺧﺎﻧﻮاد‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ در ﺗﻤﺎم اﯾ ﻦ ﺟﻨ ﮓﻫﺎ و‬ ‫ﺪرﻫﻤﻪ ي اﻣﻮر ﮔﺮدﻧ‬ ‫ﺑ ﮕﯿﺮد و ﺧﻮد ﻣ ﺼ‬ ‫ﺪا لﻫﺎ و ﻣﻨﺎزﻋﺎﺗﻲ ﻛﻪ در ﺟﻬﺎ ن ﺻﻮرت ﻣﻲﮔﯿﺮد‪ ،‬ﻣﻨﻔﻌﺖ ﻃﺒﻘﻪ ﯾﺎ ﻣﻨﻔﻌﺖ‬ ‫ﺟ‬ ‫ه وﻓﺮد ﻣﻄﺮ ح ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﺟﺰ در اﻧﻘ ﻼ ب‬ ‫ﺣﺰ ب‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﻨﻔﻌﺖ دﺳﺘﻪ و ﮔﺮ و‬ ‫ﺪ در اﯾ ﻦ اﻧﻘ ﻼ ب ﻫﯿ ﭻ ﺣﺰﺑﻲ ﻧﯿﺴﺖ ﻛﻪ اﻧﻘ ﻼ ب را‬ ‫اﺳ ﻼﻣﻲ ﻣﺎ‪ .‬ﻣﻲﺑﯿﻨﯿ‬ ‫ﺪرﺗﻲ ﺑﺮا ي ﺧﻮﯾ ﺶ‬ ‫ﺪﻗ‬ ‫ﺪ‪،‬ﻫﯿ ﭻ دﺳﺘﻪ و ﮔﺮ وﻫﻲ ﻧﯿﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧ‬ ‫رﻫﺒﺮ ي ﻛﻨ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺳﯿﻨﻪ ي ﺧﻮد‬ ‫ه ﻣﻲآﯾﻨ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪﺑﻪ ﺻﺤﻨﻪ ي ﻣﺒﺎرز‬ ‫ﻛﺴﺐﻧﻤﺎﯾ‬ ‫ﺪ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ‬ ‫ه ﻣﻲﺷﻮﻧ‬ ‫ﺪا وارد ﻣﺒﺎرز‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧ‬ ‫را ﺳﭙﺮﺑ ﻼ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﻣ ﺼﻠﺤﺖ ﺷﺨ ﺼﻲ ﺧﻮد‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣ ﺼﻠﺤﺖ ﺷﺨ ﺼﻲ ﻃﺒﻘﻪا ي ﻣﻌﯿ ﻦ‪ ،‬ﻧﻪ‬ ‫ﺪ و ن آ نﻛﻪ از‬ ‫ﺪا ي ﺑﺰر گ ﺑ‬ ‫ﻟﺢ ﺣﺰﺑﻲ ﺧﺎ ص؛ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧ‬ ‫ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣ ﺼﺎ‬ ‫ﺪ و‬ ‫ﺪ ﺳﯿﻨﻪ ي ﺧﻮد را ﺳﭙﺮﺑ ﻼ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﻛﺴﻲ و از ﭼﯿﺰ ي اﻧﺘﻈﺎر ي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ در ر وزﻫﺎ ي ا و ج اﻧﻘ ﻼ ب اﺳ ﻼﻣﻲ ﻣﺎ ﺷﺎﻫ‬ ‫ه ي ﺷﻬﺎدت ﻣﻲﺷﻮﻧ‬ ‫آﻣﺎد‬ ‫ﺪ‪ ،‬واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺣﺰ ب و دﺳﺘﻪا ي‬ ‫ﺪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎ نﻫﺎ ﻣﻲرﯾﺨﺘﻨ‬ ‫هاﯾ‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫ﺪ‪ ،‬از ﻫﻤﻪ ي ﻃﺒﻘﺎت‪ ،‬از ﻫﻤﻪ ي‬ ‫ﺪ‪ ،‬واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪ ي ﺧﺎ ﺻﻲ ﻧﺒﻮدﻧ‬ ‫ﻧﺒﻮدﻧ‬ ‫ﻗ ﺸﺮﻫﺎ و از ﻫﻤﻪ ي اﻃﺮا ف از ﻛﻮ ﭼ ﻚ و ﺑﺰر گ و از ز ن و ﻣﺮد ﺑﻪ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ اﯾﻨﺎ ن از ﻛﺴﻲ ﯾﺎ از‬ ‫ﺪﻓﻜﺮ ﻛﻨﯿ‬ ‫ﺪ‪ ١ .‬آﯾﺎ ﻣﻲﺗﻮاﻧﯿ‬ ‫ﺪﻧ‬ ‫ﺻﺤﻨﻪ ي ﻧﺒﺮد ﻣﻲآﻣ‬ ‫ﺪا در ﺧﯿﺎﺑﺎ ن‬ ‫ﺪا ن ﺷﻬ‬ ‫؟ ﺑﻪ ﻫﯿ ﭻ وﺟﻪ‪ .‬در ﻫﻤﯿ ﻦ ﻣﯿ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﭼﯿﺰ ي اﻧﺘﻈﺎر ي داﺷﺘﻨ‬ ‫ﻟﻪ ﺳﺎﺑﻖ( ﻛﻪﻓﺎﺟﻌﻪ ي ﺧﻮﻧﯿ ﻦﺑﻪﺑﺎر ﻣﻲآ ورد وﻫﺰارا ن‬ ‫ﺪﻫﻢ ﺷﻬﺮﯾﻮر )ﮋا‬ ‫ﻫﻔ‬ ‫ﺪ از ﺟﻨﻮ ب ﺷﻬﺮ ﻛﻪ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻣﺮد ي را ﻣﻲﺑﯿﻨﯿ‬ ‫ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﺧﺎ ك ﺷﻬﺎدت ﻣﻲاﻓﺘﻨ‬ ‫د وا ند وا ن ﺑﻪ ﺳﻮ ي ﺷﻤﺎ ل رﻫﺴﭙﺎر اﺳﺖ و در ﻣﺴﯿﺮ ﺧﻮد ازﻫﺮ ﻛﺴﻲ‬ ‫ﺪر‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ا ي ﻣﺮد ﭼﺮا اﯾ ﻦﻗ‬ ‫ﻟﻪ ﻛﺠﺎﺳﺖ‪ .‬از ا و ﻣﻲﭘﺮﺳﻨ‬ ‫ﺪا ن ژا‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﻣﯿ‬ ‫ﻣﻲﭘﺮﺳ‬ ‫ﺪﺑﻪ‬ ‫؟ ﻣﻲﮔﻮﯾ‬ ‫؟ ﭼﺮا ﻣﻲر و ي‬ ‫ﺪر ﻋﺠﻠﻪ دار ي‬ ‫؟ ﭼﺮا اﯾ ﻦﻗ‬ ‫ﻣ ﻀﻄﺮ ب وﻧ ﮕﺮاﻧﻲ‬ ‫هام و اﻧﺘﻈﺎر دارم‬ ‫ه ﻛﺮد‬ ‫ﺳﻮ ي ﺷﻬﺎدت ﻣﻲر وم‪ ،‬ﺧﻮد را ﺑﺮا ي ﺷﻬﺎدتآﻣﺎد‬ ‫ﺋﻞ آﯾﻢ‪.‬‬ ‫ﺪ س ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ و ﺑﻪ اﻓﺘﺨﺎر ﺷﻬﺎدت ﻧﺎ‬ ‫ﻛﻪ ﺧﻮد را ﺑﻪ اﯾ ﻦ ﺻﺤﻨﻪ ي ﻣﻘ‬ ‫ﺪاﺷﺖ‪،‬از ﻃﺒﻘﻪا ياز ﺣﺰﺑﻲ وازﻓﺮد ي و‬ ‫ﭼﻨﯿ ﻦ ﻣﺮد ي از ﻛﺴﻲاﻧﺘﻈﺎر يﻧ‬ ‫ﺪا ي ﺧﻮدﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﺮد و اﮔﺮ‬ ‫ﺪاﺷﺖ‪،‬ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧ‬ ‫از رﻫﺒﺮ ي اﻧﺘﻈﺎر ي ﻧ‬ ‫ﺪا ي ﺑﺰر گ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬ازﻫﯿ ﭻﻛ ﺲ‬ ‫اﻧﺘﻈﺎر ي داﺷﺖ اﺟﺮ ﺧﻮد را از ﺧ‬ ‫ﺪا ي را درﻧﻈﺮ‬ ‫ﺪ‪،‬ﻓﻘﻂ ﺧ‬ ‫ﺪاﺷﺘﻨ‬ ‫ﺪر اﻧﻘ ﻼ ب اﻧﺘﻈﺎر ي ﻧ‬ ‫ﻟﻲﻗ‬ ‫ﺣﺘﻲ از رﻫﺒﺮ ﻋﺎ‬ ‫ﺪف‬ ‫ﺪا( ﻛﻪ ذﻛﺮ ش ﮔﺬﺷﺖ ﺟﻮاﻧﻲﻫ‬ ‫ﻟﻪ )ﺷﻬ‬ ‫ﺪا ن ژا‬ ‫ﺪ‪ .‬درﻫﻤﯿ ﻦ ﻣﯿ‬ ‫ﻣﻲﮔﺮﻓﺘﻨ‬ ‫ه اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺪ‪.‬ﻫﻨﻮزﻧﯿﻤﻪ ﺟﺎﻧ ﻲ در ا وﺑﻮد‬ ‫ﻟﻪ ﻗﺮار ﻣﻲﮔﯿﺮد وﺑﺮ ﺧﺎ ك ﻣﻲاﻓﺘ‬ ‫ﮔﻠﻮ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺗﺎ آﺧﺮﯾ ﻦﻟﺤﻈﺎت‬ ‫ﺪ و ﺑﺮ ﭘﺎ ي ﻣﻲاﯾﺴﺘ‬ ‫ﺗﻤﺎم ﻗﻮا ي ﺧﻮد را ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺻ ﻼت ﺷﻬﺎدتﺑﻪ ﺟﺎ ي‬ ‫ﺣﯿﺎت ﺧﻮد را درﻧﻤﺎزﺑﻪ ﺳﺮآ ورد‪ .‬ﻣﻲﺧﻮاﻫ‬ ‫‪٤١‬‬

‫ﺪﻧ ﺶ‬ ‫ﺪ و ﺑﺎ آ ن ﺧﻠﻮ ص و اﺧ ﻼ ص ﻛﻪ ﺧﻮ ن از ﺑ‬ ‫ﺂ ورد ﺑﻪ ﻧﻤﺎز ﻣﻲاﯾﺴﺘ‬ ‫ﻟﻪ ا و را‬ ‫ﺳﺮازﯾﺮ اﺳﺖ و ﻧﻤﺎز ﺷﻬﺎدت ﺷﻬﺎدت ﺑﻪ ﺟﺎ ي مآ ورد‪ ،‬رﮔﺒﺎر ﮔﻠﻮ‬ ‫ﻟﻲ ﻛﻪﺑﺮ زﺑﺎﻧ ﺶ و‬ ‫ﺪ؛ درﺣﺎ‬ ‫ﺪ وﺑﻪ ﺧﺎ ك ﺷﻬﺎدت درﻣﻲ ﻏﻠﺘ‬ ‫ﺪ ف ﻗﺮار ﻣﻲدﻫ‬ ‫ﻫ‬ ‫ه اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻨﯿ ﻦ ﻛﺴﻲاز ﻃﺒﻘﻪا ي ﺧﺎ ص‪،‬از‬ ‫ﻟﺒﺎﻧ ﺶ ﺻ ﻼت ﺷﻬﺎدت ﺟﺎر يﺑﻮد‬ ‫ﺪ ﯾﺎ ﻛﺎرﻓﺮﻣﺎ‪ ،‬ﯾﺎ ﮔﺮ وﻫﻲ ﻣﻌﯿ ﻦ‪ ،‬ﯾﺎ رﻫﺒﺮ يﺑﻪ ﺧ ﺼﻮ ص‬ ‫ﻃﺒﻘﻪ ي ﻛﺎرﮔﺮﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪا ي ﺑﺰر گ وارد ﺻﺤﻨﻪ ي‬ ‫ﺪاﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪،‬ﻓﻘﻂ وﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧ‬ ‫اﻧﺘﻈﺎر ي ﻧ‬ ‫ه اﺳﺖ‪ .‬آ ن ﺷ ﺼﺖ‬ ‫ﺪا ﻛﺮد‬ ‫ه اﺳﺖ و ﺟﺎ ن ﺧﻮد را اﯾ ﻦ ﭼﻨﯿ ﻦﻓ‬ ‫ﺪ‬ ‫هﺷ‬ ‫ﻣﺒﺎرز‬ ‫ﻫﺰار‪ ،‬ﻫﻔﺘﺎد ﻫﺰار ﻧﻔﺮ ي ﻛﻪ در ﻃﻮ ل اﻧﻘ ﻼ ب اﺳ ﻼﻣﻲ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﻬﺎدت‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻫﯿ ﭻﯾ ﻚ ﻧﻈﺮ ي ﺧﺎ ص و اﻧﺘﻈﺎر ي‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺗﻤﺎم آ نﻫﺎ اﯾ ﻦ ﭼﻨﯿ ﻦ ﺑﻮدﻧ‬ ‫ﺪﻧ‬ ‫رﺳﯿ‬ ‫ﺪ‪ ،‬و‬ ‫ﺪاﺷﺘﻨ‬ ‫ﻟﺖ ﻣﻌﯿﻨﻲﻧ‬ ‫ﻣﺨ ﺼﻮ ص ازﻓﺮد ﻣﻌﯿﻨﻲ ﯾﺎ از ﺣﺰ ب ﻣﻌﯿﻨﻲ ﯾﺎ از د و‬ ‫ﻫﻤﯿ ﻦاﻣﺮ ي را ﻛﻪﺑﯿﺎ ن ﻣﻲﻛﻨﻢ در دﻧﯿﺎﺑﻲﻧﻈﯿﺮاﺳﺖ‪.‬اﯾ ﻦ ﺳﺒﺐ ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ‬ ‫ﺑﺰر گﺗﺮﯾ ﻦ ﺗ ﻐﯿﯿﺮ و ﺗﺤﻮ ل ﻧﻔﺴﻲ را در در و ن اﯾ ﻦ اﻧﺴﺎ نﻫﺎ ﺑﻪ وﺟﻮد‬ ‫ﺑﯿﺎ ورد‪ ،‬اﻧﺴﺎ نﻫﺎﯾﻲ ﺑﺴﺎزد ﻛﻪ اﯾ ﻦ اﻧﺴﺎ نﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻨﺎﻓ ﻊ ﻣﺎ ي ﺧﻮد ﯾﺎ‬ ‫ﺪ فآ نﻫﺎﻓﻘﻂ‬ ‫ﺪ‪،‬ﻫ‬ ‫ه ﻧ ﺸﻮﻧ‬ ‫ﻣﻨﺎﻓ ﻊ ﻃﺒﻘﻪ ي ﺧﺎ ص و ﻣﻌﯿﻨﻲ وارد ﺻﺤﻨﻪ ﻣﺒﺎرز‬ ‫ﺪس‬ ‫ﺪ ف ﻣﻘ‬ ‫ﺪ وﺑ ﺲ‪ .‬واﯾ ﻦ ﺗ ﻐﯿﯿﺮﻧﻔ ﺲآ ن ﭼﻨﺎ ن ﻣﻬﻢاﺳﺖ ﻛﻪﻫ‬ ‫ﺪاﺑﺎﺷ‬ ‫وﻓﻘﻂ ﺧ‬ ‫ﺪ‪:‬‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻗﺮآ ن ﻛﺮﯾﻢ ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﯾ‬ ‫اﻧﺒﯿﺎ را ﺗ ﺸﻜﯿﻞ ﻣﻲدﻫ‬ ‫ِ ﻢ«‬ ‫ِﻬ‬ ‫َﻧﻔُ ﺴ‬ ‫ﺎ‬ ‫ﺎﺑ‬ ‫ِ‬ ‫ﱠ ﺮوا ﻣ‬ ‫ﯿ‬ ‫ّﻲﯾُﻐ‬ ‫َ‬ ‫ﺎﺑﻘﻮمٍ ﺣﺘ‬ ‫ﱠ ﺮوا ﻣ‬ ‫ﯿ‬ ‫َ ﻻﯾُﻐ‬ ‫َ‬ ‫ﱠا ﷲ‬ ‫ِن‬ ‫»ا‬ ‫ﻟﻲ را‪،‬ﻫﯿ ﭻ ﻗﻮﻣﻲ را ﻣﺘﺤﻮ ل و‬ ‫ﺪا ي ﺑﺰر گﻫﯿ ﭻ ﺗ ﻐﯿﯿﺮ و ﺗﺤﻮ‬ ‫»ﺧ‬ ‫ﺪا ي‬ ‫هﺧ‬ ‫ﺪ ﻣ ﮕﺮ آ نﺟﺎ ﻛﻪ ﻧﻔﻮ س ﻣﺮدم ﻣﺘ ﻐﯿﺮ ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬آ نﮔﺎ‬ ‫ﻣﺘ ﻐﯿﺮ ﻧﻤﻲﻛﻨ‬ ‫ﺑﺰر گﭘﯿﺮ وز ي واﻧﻘ ﻼ ب راﺑﺮا يآ نﻫﺎارزاﻧﻲ ﻣﻲدارد‪« .‬‬ ‫ه اﺳﺖ و‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ س ﻣﺎ ﺑﻮﺟﻮد آﻣ‬ ‫اﯾ ﻦ ﺧ ﺼﻮ ﺻﯿﺖ ﺑﺰز گ در اﻧﻘ ﻼ ب ﻣﻘ‬ ‫ه‬ ‫ﺪ و ﻣﯿﻠﯿﻮ نﻫﺎﻧﻔﺮ ي ﻛﻪآﻣﺎد‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﻣﺮدﻣﻲ ﻛﻪﺑﻪ ﺳﻮ ي ﺷﻬﺎدت رﻓﺘﻨ‬ ‫ﺪﯾ‬ ‫ﺷﻤﺎ دﯾ‬ ‫ﺪ‪ ،‬وآ ن اﻧﻘ ﻼﺑﻲ وآ ن ﺣﺮﻛﺘﻲ‬ ‫ﺪاﺷﺘﻨ‬ ‫ﺪﻓﻲ ﻧ‬ ‫ﺪا ي ﺑﺰر گﻫ‬ ‫ﺪ ﺟﺰ ﺧ‬ ‫ﺪﻧ‬ ‫ﺷﻬﺎدت ﺷ‬ ‫ﺪ‪،‬‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺣﺐّ ذات را زﯾﺮﭘﺎﺑ ﮕﺬارﻧ‬ ‫ﺪﺑﺮﺳﺎﻧ‬ ‫ﻛﻪ ﻣﺮدﻣﻲ راﺑﻪاﯾ ﻦ درﺟﻪ ي رﺷ‬ ‫ﺪ وﻓﻘﻂﺑﻪ‬ ‫ﺪ‪،‬ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ دﻧﯿﻮ ي را زﯾﺮﭘﺎﺑﻨﻬﻨ‬ ‫ﺪا ﻛﻨﻨ‬ ‫ﻟﺢ ﺷﺨ ﺼﻲ ﺧﻮد راﻓ‬ ‫ﻣ ﺼﺎ‬ ‫ﺪ‪ ،‬اﯾ ﻦ ﺗ ﻐﯿﯿﺮ و ﺗﺤﻮ لﻧﻔﺴﻲﺑﻲﻧﻈﯿﺮ‬ ‫ه ﺷﻮﻧ‬ ‫ﺪا ي ﺑﺰر گ وارد ﻣﺒﺎرز‬ ‫ﺧﺎﻃﺮ ﺧ‬ ‫ﺪ‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬اﯾ ﻦ ﺑﺰر گﺗﺮﯾ ﻦ ﺟﻬ ﺸ ﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﯾ ﻚ ﺣﺮﻛﺖ و ﯾ ﻚ اﻧﻘ ﻼ ب ﻣﻲﺗﻮاﻧ‬ ‫ه‬ ‫در ﻣﺮدمﺑﻪ وﺟﻮدﺑﯿﺎ ورد‪.‬اﮔﺮ ﺷﻤﺎﺑﻪ ﺳﯿﺮ ﺗﺤﻮ لاﻧﺒﯿﺎ در وﻃﻞ ﺗﺎرﯾﺦﻧ ﮕﺎ‬ ‫ه اﺳﺖ ﻛﻪ اﯾ ﻦ اﻧﺴﺎ نﻫﺎ را ﺗ ﻐﯿﯿﺮ و‬ ‫ﺪ س اﻧﺒﯿﺎﻫﻤﯿ ﻦﺑﻮد‬ ‫ﺪ ف ﻣﻘ‬ ‫ﺪﻫ‬ ‫ﺪ ﻣﻲﺑﯿﻨﯿ‬ ‫ﻛﻨﯿ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﻟ ﺶ ﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪاﮔﻮﻧﻪ ﻣﺒ‬ ‫ﻟﺖ ﻣﺎد ي وﻟﺠﻨﻲ‪ ،‬ﺑﻪ اﻧﺴﺎﻧﻲ ﺧ‬ ‫ﺪ و از ﺣﺎ‬ ‫ﺗﺤﻮ ل دﻫﻨ‬ ‫‪٤٢‬‬

‫دراﯾ ﻦ ﻣﺴﯿﺮ ﺗﻜﺎﻣﻠﻲ ﻛﻪ ازﻟﺠ ﻦ ﺑﻪ ﻣﻌﺮا ج اﻧﺴﺎ ن در ﺣﺮﻛﺖ اﺳﺖ‪ ،‬اﻧﺒﯿﺎ‬ ‫ﺪ و اﯾ ﻦ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ اﯾ ﻦ ﺗ ﻐﯿﯿﺮ و ﺗﺤﻮ ل را در اﻧﺴﺎ نﻫﺎ ﺑﻪ وﺟﻮد ﺑﯿﺎ ورﻧ‬ ‫هاﻧ‬ ‫ﺪ‬ ‫آﻣ‬ ‫ﺪ س ﻣﺎ‬ ‫ﺪ و اﻧﻘ ﻼ ب ﻣﻘ‬ ‫ﺟﻬ ﺶﻫﺎ را در ﺗﺎرﯾﺦ ﺗﻜﺎﻣﻠﻲ اﯾ ﻦ اﻧﺴﺎ نﻫﺎ اﯾﺠﺎد ﻛﻨﻨ‬ ‫ﻣﻔﺘﺨﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ ﯾ ﻚ ﭼﻨﯿ ﻦ ﺟﻬ ﺶ ﺑﺰرﮔﻲ را ﺑﻪ وﺟﻮدآ ورده اﺳﺖ‪ ،‬ﯾ ﻚ ﭼﻨﯿ ﻦ‬ ‫ﺪﻓﻲ اﺳﺖ‬ ‫ه اﺳﺖ‪ ،‬و اﯾ ﻦﻫ‬ ‫ﻟﻲ را در ﻧﻔﻮ س اﻧﺴﺎ نﻫﺎ اﯾﺠﺎد ﻛﺮد‬ ‫ﺗ ﻐﯿﯿﺮ و ﺗﺤﻮ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫هاﻧ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻛﻪاﻧﺒﯿﺎﺑﺰر گﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮآ ن ﻣﺒﻌﻮ ث ﺷ‬ ‫ﺪس‬ ‫اﻛﻨﻮ ن ﻛﻪ ﺳﺨ ﻦ از اﻧﻘ ﻼ ب ﮔﻔﺘﻢ و ﺑﻪ ﺧ ﺼﻮ ص اﻧﻘ ﻼ ب ﻣﻘ‬ ‫اﺳ ﻼﻣﻲ ﻣﺎ ﻣﻄﺮ ح ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ا ﺿﺎﻓﻪ ﻣﻲﻛﻨﻢ ﺳﻪ ﺟﻨﺒﻪ ي ﻣﺨﺘﻠ ﻒ ﺑﺮا ي ﯾ ﻚ‬ ‫ﺪﯾﻞﻓﯿﺰﯾﻜﻲ ﺳﻠﻄﻪ و‬ ‫ﺪﻧﻈﺮ ﻗﺮار ﺑ ﮕﯿﺮد‪ .‬ا و ل ﺗ ﻐﯿﯿﺮ و ﺗﺒ‬ ‫ﺪ در ﻣ‬ ‫اﻧﻘ ﻼ ب ﺑﺎﯾ‬ ‫ﺪرت؛ ﯾﻌﻨﻲ در ﯾ ﻚ ﻛ ﺸﻮر ي ﺳﻠﻄﻪا ي وﺟﻮد دارد ﻛﻪ در ﻛ ﺸﻮر ﻣﺎ‬ ‫ﻗ‬ ‫ﻟﯿ ﻦ ﺗ ﻐﯿﯿﺮ و ﺗﺤﻮ ل اﻧﻘ ﻼﺑﻲ ﺗ ﻐﯿﯿﺮ‬ ‫ه اﺳﺖ‪ .‬ا و‬ ‫ﻃﺎﻏﻮت و رژﯾﻢ ﺷﺎﻫﻨ ﺸﺎﻫﻲﺑﻮد‬ ‫ه ﻛﺮد و‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻣﻲﺗﻮا نآ ن را ﻣ ﺸﺎﻫ‬ ‫ﺳﻠﻄﻪاﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺎد ياﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻲﺗﻮا نآ ن را دﯾ‬ ‫ﺪ و‬ ‫در ﺗﻤﺎم اﻧﻘ ﻼ بﻫﺎ ي دﻧﯿﺎ ﻧﯿﺰ اﯾ ﻦ ﺗ ﻐﯿﯿﺮ و ﺗﺤﻮ لﻓﯿﺰﯾﻜﻲ ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﻲآﯾ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ‬ ‫ﺪ ﺑﺒﯿﻨﻨ‬ ‫ﺑﺮا ي ﻫﻤ ﮕﺎ ن ﻣﻠﻤﻮ س اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﻪ آ ن را ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨ‬ ‫ﺪ‪،‬ﻫﺮ‬ ‫ﻟﻨﺎ ﺻﺮﺑﻪ ﺟﺎ يا و ﻣﻲﻧ ﺸﯿﻨ‬ ‫ﺪا‬ ‫ﺪ و ﻋﺒ‬ ‫ﻣﻠ ﻚﻓﺎر وق‪ ،‬در ﻣ ﺼﺮ ﺳﻘﻮ ط ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪل‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﯾ ﻚ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺳﻠﻄﻨﺘﻲ و ﺷﺎﻫﻲﺑﻪ ﯾ ﻚ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺟﻤﻬﻮر ي ﻣﺒ‬ ‫ﻛﺴﻲ ﻣﻲﺑﯿﻨ‬ ‫ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮا يﻫﻤ ﮕﺎ ن ﻣﻠﻤﻮ س اﺳﺖ‪ .‬ﻗﺴﻤﺖ د وم از ﯾ ﻚ‬ ‫اﻧﻘ ﻼ ب ﺗ ﻐﯿﯿﺮ و ﺗﺤﻮ لﻧﻈﺎم‪ ،‬ﯾﻌﻨﻲ ر واﺑﻂ و ﺿﻮاﺑﻂ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲاﺟﺘﻤﺎﻋﻲاﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺪ ﻛﻪﻫﺮ ﺳﯿﺴﺘﻤﻲ وﻫﺮ ﺣﻜﻮﻣﺘﻲ ﺑﺮا ي ﺧﻮد ر واﺑﻄﻲ دارد‪،‬‬ ‫ﺷﻤﺎ ﻣﻲداﻧﯿ‬ ‫ﻗﻮاﻧﯿﻨﻲ دارد‪ ،‬ﺳﯿﺴﺘﻤﻲ دارد‪ ،‬ﻧﻈﺎﻣﻲ دارد‪ ،‬ﻧﻈﺎم اﻗﺘ ﺼﺎد ي ﺧﺎ ص دارد‪،‬‬ ‫ﻧﻈﺎم ﺣﻜﻮﻣﺘﻲ ﻣﺨ ﺼﻮ ص ﺑﻪ ﺧﻮد دارد‪.‬ﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ اﻧﻘ ﻼ ب ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬اﯾ ﻦ‬ ‫ﻧﻈﺎم واژﮔﻮ ن ﻣﻲﮔﺮدد‪ .‬ﻣﺜ ﻼً ﻣﻲﺑﯿﻨﯿﻢ در ر وﺳﯿﻪ ﺷﻮر و ي‪ ،‬ﯾ ﻚ ﻧﻈﺎم‬ ‫ﻟﯿﺴﺘﻲ ﺟﺎﯾ ﮕﺰﯾ ﻦ‬ ‫ﺪ از اﻧﻘ ﻼ ب ﺳﻮﺳﯿﺎ‬ ‫ه اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻌ‬ ‫ﻟﻲ ﺑﺮﻗﺮار ﺑﻮد‬ ‫ﻓﺌﻮدا‬ ‫ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬در ﻛﻮﺑﺎ وﻫﻤﯿ ﻦﻃﻮر درﻫﺮ ﻛﺠﺎ ي دﯾ ﮕﺮ ي ﻣﻲﺗﻮا ن ﻧﻤﻮﻧﻪا ي را‬ ‫ﺳﺮا غ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻗﺴﻤﺖ د وم ﺗ ﻐﯿﯿﺮ ﻧﻈﺎم اﺳﺖ و ﺗ ﻐﯿﯿﺮ ﻗﻮاﻧﯿ ﻦ و ر واﺑﻂ و‬ ‫ﻟﻲ ﺑﺎ ﻣﺎدﯾﺎت ﺳﺮ وﻛﺎر‬ ‫ﺿﻮاﺑﻂ اﺳﺖ ﻛﻪ درﺳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎد ي ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬و‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻧﻈﺎم‬ ‫دارد‪ .‬ﻗﻮاﻧﯿﺖ و ﺿﻮاﺑﻄ ﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ا ﺻﻮ ل ﻣﺎد ي را ﻣﻌﯿ ﻦ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﻟﺒﺘﻪ در‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻗﻮاﻧﯿ ﻦاﺳﺖ‪ ،‬ﺿﻮاﺑﻂاﺳﺖ‪.‬ا‬ ‫ﻣﺎد ي واﻗﺘ ﺼﺎد ي را ﻣ ﺸﺨ ﺺ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪرﻛﺎر آ ن‬ ‫ﺋﯿﻢ ﻛﻪ ﻫﻢاﻛﻨﻮ ن دﺳﺖاﻧ‬ ‫ﺪ ﺑ ﮕﻮ‬ ‫راﺑﻄﻪ ﺑﺎ اﻧﻘ ﻼ ب اﺳ ﻼﻣﻲ ﻣﺎ ﺑﺎﯾ‬ ‫ه اﺳﺖ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎ ن‬ ‫ﻗﺴﻤﺖ د ومﻫﺴﺘﯿﻢ؛ ﯾﻌﻨﻲ ﻗﺴﻤﺖ ا و ل ﻛﻪ ﺗ ﻐﯿﯿﺮ ﺳﻠﻄﻪ ﺑﻮد‬ ‫ﺪ ﺟﻤﻬﻮر ي اﺳ ﻼﻣﻲ ﺑﻪ‬ ‫ﺪﯾ‬ ‫ه و ﻧﻈﺎم ﺟ‬ ‫ﺪ‬ ‫هﺷ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪه‪ ،‬ﻃﺎﻏﻮت ﺑﻪ زﯾﺮ ﻛ ﺸﯿ‬ ‫رﺳﯿ‬ ‫هاﺳﺖ؛اﻣﺎ ﻗﺴﻤﺖ د وم ﻛﻪ ﺗ ﻐﯿﯿﯿﺮﻧﻈﺎماﺳﺖ‪،‬ﻫﻢ ﭼﻨﺎ ن‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺟﺎ يآ ن ﺟﺎﯾ ﮕﺰﯾ ﻦ ﺷ‬ ‫ﺪﯾﻢ در‬ ‫ه اﺳﺖ‪،‬ﻫﻤﺎ نﻧﻈﺎم ﻗ‬ ‫ﺑﺎﻗﻲ و ﭘﺎﺑﺮﺟﺎﺳﺖ‪.‬ﻧﻈﺎم ﻣﺎﻫﻢ ﭼﻨﺎ ن ﺗ ﻐﯿﯿﺮﻧﻜﺮد‬ ‫‪٤٣‬‬

‫ﺎدارات ﻣﺎ و در ارﺗ ﺶ ﻣﺎ و در ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺎ وﺟﻮد دارد و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ي ﻣﺎ از‬ ‫ﺪﮔﺎ ن ﻣﻠﺖﺑﺘﻮاﻧﯿﻢ اﯾ ﻦﻧﻈﺎم ادار ي‬ ‫اﯾ ﻦ ﻗﺮار اﺳﺖ ﻛﻪﺑﺎ ﻛﻤ ﻚ ﻣﺠﻠ ﺲ وﻧﻤﺎﯾﻨ‬ ‫ﺪي‬ ‫ﺪ ﻛﻪاﯾ ﻦﻧﻈﺎمادار يﻧﻈﺎم ﻛﺎرآﻣ‬ ‫را زﯾﺮ ور و ﻛﻨﯿﻢ؛ ‪ ١‬زﯾﺮاﻫﻤ ﮕﺎ ن ﻣﻲداﻧﻨ‬ ‫ﺪ ﭘﺎﺑﻪ‬ ‫ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﻧﻈﺎﻣﻲ اﺳﺖ ﻛﻪﺑﻪ دردﻧﻤﻲﺧﻮرد‪،‬ﻧﻈﺎﻣﻲ اﺳﺖ ﻛﻪﻧﻤ ﻲﺗﻮاﻧ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺟﻮا بﮔﻮ ياﺣﺘﯿﺎ ج ﻋ ﺼﺮ ﻣﺎﻧﯿﺴﺖ‪ .‬درﺳﺖاﺳﺖ‬ ‫ﭘﺎ ياﻧﻘ ﻼ بﺑﻪﭘﯿ ﺶﺑﯿﺎﯾ‬ ‫ﻛﻪ در ادارات ﻣﺎ وزﯾﺮ آدم ﻣﺆﻣﻨﻲ اﺳﺖ و ﻣﻌﺎ و ن ا و و ﻣﻌﺎ وﻧﯿ ﻦ ا و ﻧﯿﺰ‬ ‫ﺪ؛اﻣﺎﺑﺎ ﯾ ﻚ وزﯾﺮ و ﻣﻌﺎ وﻧﯿ ﻦا و ﻗ ﻀﯿﻪ ﺗﻤﺎمﻧﻤﻲﺷﻮد‪.‬‬ ‫ﻟﺤﻲﻫﺴﺘﻨ‬ ‫آدمﻫﺎ ي ﺻﺎ‬ ‫ﺪ ﻧﻈﺎم را‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑﺎﯾ‬ ‫درﻣﺎ ن دردﻫﺎ را ﻧﻤﻲﺗﻮا ن ﺑﺎ ﯾﻜﻲ د و ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎ ن رﺳﺎﻧﯿ‬ ‫واژﮔﻮ ن ﻛﺮد وﺑﺮا ي ﺗ ﻐﯿﯿﺮ ﯾ ﻚﻧﻈﺎم‪،‬ﻧﻈﺎماﻗﺘ ﺼﺎد ي‪،‬ﻧﻈﺎم ﺣﻜﻮﻣﺘﻲ‪،‬ﻧﻈﺎم‬ ‫ﻟﻌﻪ و ﺗﺤﻘﯿﻖﺑﻪ ﺧﻮد‬ ‫ﺪ درﺧ ﻼ ل دراﺳﺖ و ﻣﻄﺎ‬ ‫ﻓﺮﻫﻨ ﮕﻲ‪ ،‬ﺗﻤﺎماﯾ ﻦﻧﻈﺎمﻫﺎﺑﺎﯾ‬ ‫ﻟﺒﺘﻪ وﻗﺖ ﻣﻲﮔﯿﺮد؛ زﯾﺮا ﻧﻈﺎﻣﻲ را ﻛﻪ ﻣﺎ‬ ‫ﺪ‪ .‬و ا‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﻪ ي ﻋﻤﻞ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﻨ‬ ‫ﺪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ‬ ‫ﻟ ﮕﻮﯾﻲ ﺑﺮا ي اﺳ ﻼم ﺧﻮاﻫ‬ ‫ﻣﻲﺧﻮاﻫﯿﻢ ﺑﺮﻗﺮار ﻛﻨﯿﻢ‪ ،‬ا‬ ‫ﺪ از ر و يﻫﻮا وﻫﻮ س ﻣﻌﯿ ﻦ ﺷﻮد‪ ،‬ﻧﻤﻲﺗﻮا نﻫﺮ ﭼﻪ را ﻛﻪ ﺧﻮد‬ ‫ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧ‬ ‫ﺪس‬ ‫ﻟﺖ ﻣﻘ‬ ‫ه آﺑﺮ و ي اﺳ ﻼم را و رﺳﺎ‬ ‫ﺪا ي ﻧﺎﻛﺮد‬ ‫ﺑﺨﻮاﻫﯿﻢ ﺑﺮﻗﺮار ﻛﻨﯿﻢ و ﺧ‬ ‫ﺪ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﻛﺮد وﺑﻪﻧﻈﺎﻣ ﻲ‬ ‫ﻟﻌﻪ ﻛﺮد‪،‬ﺑﺎﯾ‬ ‫ﺪ ﻣﻄﺎ‬ ‫ﺧﻮﯾ ﺶ را ﺑﺮﯾﺰﯾﻢ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦﺑﺎﯾ‬ ‫ﻣﺘﺮﻗﻲ دﺳﺖ ﯾﺎﻓﺖ‪.‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ ﻗﺴﻤﺖ د وم از اﻧﻘ ﻼ ب ﯾ ﻚ ﻛ ﺸﻮر ﺗ ﻐﯿﯿﺮﻧﻈﺎم و‬ ‫ﺗ ﻐﯿﯿﺮ ﺳﯿﺴﺘﻢ آ ن ﻛ ﺸﻮر اﺳﺖ‪ ،‬ﻛﻪ وﻗﺖ ﻣﻲﮔﯿﺮد و ﻫﻢاﻛﻨﻮ ن ﻣﻠﺖ ﻣﺎ‬ ‫ﺪﻛﺎراﯾ ﻦاﻧﻘ ﻼ ب د وماﺳﺖ‪.‬‬ ‫دﺳﺖاﻧ‬ ‫ﺪ ﺳﺨﻨﻢ در ﻗﺴﻤﺖ ﺳﻮماﺳﺖ‪،‬اﻧﻘ ﻼ ب در وﻧ ﻲ‬ ‫اﻣﺎ ﻗﺴﻤﺖ ﺳﻮم ﻛﻪ ﺗﺄﻛﯿ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺗﺎ‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬اﻧﻘ ﻼ ب ﻧﻔﺴﺎﻧﻲ‪ ،‬اﻧﻘ ﻼ ب ﻣﻌﻨﻮ ي ﻛﻪ در اﻧﺴﺎ نﻫﺎ ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﻲآﯾ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻣﺎآ ن‬ ‫آ نﺟﺎ ﻛﻪ اﻧﻘ ﻼ ب ﺟﻨﺒﻪ ي ﻣﺎد ي دارد وﻓﻘﻂ ﻇﻮاﻫﺮ را ﺗ ﻐﯿﯿﺮ ﻣﻲدﻫ‬ ‫را اﻧﻘ ﻼ ب ﻧﻤﻲداﻧﯿﻢ وﻫﻢ ﭼﻨﺎ ن ﻛﻪ ﻧﻈﯿﺮ ش را در ﻛ ﺸﻮرﻫﺎ ي دﯾ ﮕﺮ ﻣﺜﺎ ل‬ ‫ﺪ و ﺑﻪ ﻏﺮ ض‬ ‫زدﯾﻢ‪ .‬ﺑﻪﻓﺮ ض اﯾ ﻦ ﻛﻪ ﭼﻨﯿ ﻦ اﻧﻘ ﻼ بﻫﺎﯾﻲ ﺑﻪ ﭘﯿﺮ وز ي ﺑﺮﺳﻨ‬ ‫ﺪ و ﺳﻠﻄﻪ ي دﯾ ﮕﺮ ي ﺟﺎﯾ ﮕﺮﯾ ﻦ آ ن ﺷﻮد‪ ،‬ﻧﺘﯿﺠﻪ ي‬ ‫آ ن ﻛﻪ ﺳﻠﻄﻪا ي ﺳﻘﻮ ط ﻛﻨ‬ ‫ﺪ‪ .‬اﻧﻘ ﻼ ب راﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻣﺎ ﯾ ﻚ اﻧﻘ ﻼ ب ا ﺻﯿﻞ‬ ‫ﺪﺷ‬ ‫ﺪ ﻧﺨﻮاﻫ‬ ‫ﻣﻠﻤﻮﺳﻲ از ا ن ﻋﺎﯾ‬ ‫ﻣﻲﻧﺎﻣﯿﻢ ﻛﻪاﻧﻘ ﻼ ب در وﻧﻲ و ﻣﻌﻨﻮ يﻧﯿﺰﺑﺮا ياﻧﺴﺎ نﻫﺎﺑﻪ وﺟﻮدﺑﯿﺎ ورد‪ .‬و‬ ‫ﺪ س اﺳ ﻼﻣﻲ ﻣﺎ‪ ،‬اﻧﻘ ﻼﺑﻲ اﺳﺖ‬ ‫ﺪﻣﻪ ذﻛﺮ ﻛﺮدﯾﻢ اﻧﻘ ﻼ ب ﻣﻘ‬ ‫ﻫﻢ ﭼﻨﺎ ن ﻛﻪ در ﻣﻘ‬ ‫ﻛﻪ اﯾ ﻦ ﺗ ﻐﯿﯿﺮ و ﺗﺤﻮ ل ﻧﻔﺴﺎﻧﻲ را ﭘﯿ ﺶ از ﭘﯿﺮ وز ي اﻧﻘ ﻼ ب ﺑﻪ ا و ج ﺧﻮد‬ ‫ه اﺳﺖ‪ .‬و ﻣﺎ اﯾ ﻦ را اﻧﻘ ﻼ ب ﻣﻲﮔﻮﯾﯿﻢ؛ زﯾﺮا اﯾ ﻦ ﺗ ﻐﯿﯿﺮ و ﺗﺤﻮ ل در‬ ‫ﺪ‬ ‫رﺳﺎﻧ‬ ‫هاﺳﺖ‪،‬‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻧﻔﻮ ساﻧﺴﺎ نﻫﺎ ي ﻣﺎﺳﺖ‪ ،‬درﻧﻔﻮ س ﻣﯿﻠﯿﻮ نﻫﺎاﻧﺴﺎ ن ﻣﺎﺑﻪ وﺟﻮدآﻣ‬ ‫واﯾ ﻦاﻧﻘ ﻼ ب در وﻧﻲ و ﻣﻌﻨﻮ يﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﻣﻬﻢﺗﺮازاﻧﻘ ﻼ ب ﻣﺎد ي وﻓﯿﺰﯾﻜ ﻲ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪ در ﻗﺴﻤﺖا و ل و د ومﺑﻪ ﻇﻬﻮر ﻣﻲرﺳ‬ ‫‪٤٤‬‬

‫ﺪ اﯾ ﻦ‬ ‫ﺪ ﻛﺴﺎﻧﻲ و رﻫﺒﺮاﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨ‬ ‫ﺪر ﻧﻘﺎ ط ﻣﺨﺘﻠ ﻒ دﻧﯿﺎﻫﺴﺘﻨ‬ ‫ﺪ‪ ،‬در ﻛﻮﺑﺎ‬ ‫ﺪ‪.‬ﻫﻢ ﭼﻨﺎ ن ﻛﻪ در ر وﺳﯿﻪ ﻛﺮدﻧ‬ ‫اﻧﻘ ﻼ بﻓﯿﺰﯾﻜﻲ را رﻫﺒﺮ ي ﻛﻨﻨ‬ ‫ه اﺳﺖ؛ اﻣﺎ اﻧﻘ ﻼ ب ا ﺻﯿﻞ‬ ‫ﺪ‪ ،‬در ﻛ ﺸﻮرﻫﺎ ي دﯾ ﮕﺮ ي ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻧ ﺸﺎ ن داد‬ ‫ﻛﺮدﻧ‬ ‫ﺪ ي ﻋﻤﯿﻖﺗﺮ و‬ ‫ﺪ اﯾ ﻦ اﻧﻘ ﻼ ب در وﻧﻲ و ﻣﻌﻨﻮ ي را در ﺑﻌ‬ ‫اﺳ ﻼﻣﻲ ﻣﺎ ﺑﺎﯾ‬ ‫ﺪ‪ .‬در اﯾ ﻦ ﻣﻮﻗ ﻊ‬ ‫ﺪ ﻣﺎد ي وﻓﯿﺰﯾﻜﻲ ﺧﻮد در اﻧﺴﺎ نﻫﺎ اﯾﺠﺎد ﻛﻨ‬ ‫وﺳﯿ ﻊﺗﺮ از ﺑﻌ‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎآ ن رااﻧﻘ ﻼ ب ﻣﻲﻧﺎﻣﯿﻢ‪ ،‬دراﯾ ﻦ ﻣﻮﻗ ﻊاﺳﺖ ﻛﻪﺑﻪآ ن ﻣﻔﺘﺨﺮﯾﻢ و‬ ‫ه ﺗﻜﺎﻣﻠ ﻲ‬ ‫آ ن را اﻣﺘﯿﺎز ي ﺑﺮا ي ﺧﻮد ﻣﻲﺷﻤﺎرﯾﻢ‪ ،‬و آ ن را ﺟﻬ ﺸﻲ در را‬ ‫ﺪﯾﻨﻪ ي ﻓﺎ ﺿﻠﻪ و ﻇﻬﻮر اﻣﺎ ﻣﻬﺪ ي)ﻋﺞ( ﺑﻪ ﺣﺴﺎ ب‬ ‫ه ﻣ‬ ‫اﻧﺴﺎ نﻫﺎ‪ ،‬در را‬ ‫ﺪ‪ ،‬در ﺳﯿﺮ ﺗﻜﺎﻣﻠﻲ‬ ‫ه اﻧﻘ ﻼ ب ﻣﺎ ﻧﺒﺎﺷ‬ ‫ﻣﻲآ ورﯾﻢ‪ .‬اﮔﺮ اﻧﻘ ﻼ ب در وﻧ ﻲ ﺑﻪﻫﻤﺮا‬ ‫ﺪ ﻣﺎ را در‬ ‫ﺪ‪ .‬آ ن ﻗﺴﻤﺖ ﻣﻬﻢ اﺳﺖ و ﻣﻲﺗﻮاﻧ‬ ‫ﺑﻪﻫﯿ ﭻ وﺟﻪ ﻣﺜﻤﺮ ﺛﻤﺮ ﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪ ﻛﻪاﯾ ﻦ ﺗ ﻐﯿﯿﺮ و ﺗﺤﻮ ل در وﻧﻲ را دراﻧﺴﺎ نﻫﺎ ي‬ ‫ﺟﻬ ﺶ ﺗﻜﺎﻣﻠﻲ ﺧﻮد ﻛﻤ ﻚ ﻛﻨ‬ ‫ﺪ س ﺗﻜﯿﻪ ﻣﻲﻛﻨﯿﻢ و اﯾ ﻦ‬ ‫ﺪ‪ .‬اﯾﻨﺠﺎ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ اﯾ ﻦ اﻧﻘ ﻼ ب ﻣﻘ‬ ‫ﻣﺎ اﯾﺠﺎد ﻛﻨ‬ ‫ه ﻇﻬﻮر ﺑﺰر گﺗﺮﯾ ﻦ ﻣﻈﻬﺮ اﻧﺴﺎﻧﯿﺖ‪،‬‬ ‫ﺪﻣﻲﺑﺰر گ در را‬ ‫ﺪ س را ﻗ‬ ‫اﻧﻘ ﻼ ب ﻣﻘ‬ ‫ﺪل‬ ‫ﻟﻢ را از ﻋ‬ ‫ﻟﻲﻗﺌﺮ ي ﻛﻪ ﻋﺎ‬ ‫ﺑﺰر گﺗﺮﯾ ﻦ رﻣﺰ اﺳ ﻼم‪،‬ﺑﺰر گﺗﺮﯾ ﻦ رﻫﺒﺮ ﻋﺎ‬ ‫ﺪ ﻛﺮدﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲآ ورﯾﻢ‪.‬‬ ‫و داد ﭘﺮ ﺧﻮاﻫ‬ ‫ﻣﺎ ﺷﯿﻌﯿﺎ ن ﺟﻬﺎ نﺑﻪ د و ﭼﯿﺰ ﻣﻔﺘﺨﺮﯾﻢ ﻛﻪ ﻣﺴﯿﺮ ﺣﯿﺎت و ﺳﯿﺮ ﺗﻜﺎﻣﻠﻲ‬ ‫ﺪ‪ :‬ﯾﻜﻲ ﺣ ﻀﺮت ﻋﻠﻲ) ع( اﺳﺖ‪ ،‬ﻋﻠﻲ ) ع( در ﻧﻈﺮ ﻣﺎ‬ ‫ﻣﺎ را ﻣ ﺸﺨ ﺺ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪا ي ﺑﺮ گ‬ ‫رﻣﺰ اﺳ ﻼم‪ ،‬ﻣﻈﻬﺮ اﻧﺴﺎﻧﯿﺖ و ﺑﺰر گﺗﺮﯾ ﻦ ﺗﺠﻠﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧ‬ ‫ﺪ ل و داد‬ ‫ه اﺳﺖ‪ .‬و ﭼﻨﯿ ﻦ ﺷﺨ ﺼﯿﺘﻲ ﻛﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ي ﻋ‬ ‫ﺋﻪ داد‬ ‫ﺑﺮا ي اﻧﺴﺎ نﻫﺎ ارا‬ ‫ﺪ ل و ﻗﺴﻂ‬ ‫ه ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻜﻮﻣﺘﻲ را ﺑﺮاﺳﺎ س ﻋ‬ ‫ﺪﺗﻲ ﻛﻮﺗﺎ‬ ‫اﺳﺖ‪ ،‬در ﻣ‬ ‫اﺳ ﻼﻣﻲ ﺑﻪ وﺟﻮد ﺑﯿﺎ ورد و در ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﻪ ﯾﺎدﮔﺎر ﺑ ﮕﺬارد‪ .‬و ﺑﻪﻫﻤﯿ ﻦ ﺳﺒﺐ‬ ‫در ﻣﻜﺘﺐﻓﻠﺴﻔﻲ ﻣﺎ اﯾ ﻦ ﺣﻜﻮﻣﺖ را ﯾ ﻚﻓﻠﺴﻔﻪ ي ﺗﺤﻘﻘﻲ ﻣﻲﮔﻮﯾﯿﻢ؛ ﯾﻌﻨﻲ‬ ‫ﺣﻘﯿﻘﺘﻲ ﻛﻪ ﺟﻨﺒﻪ ي ﺗﺤﻘﻖ ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ ،‬ذﻫﻨﻲ ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﻧﻈﺮ ي ﻧﯿﺴﺖ‪،‬‬ ‫ﺪ ﺑﻪ زﻣﺎ ن اﯾ ﻦ‬ ‫ﺪ ﻣﻲﺗﻮاﻧ‬ ‫ﻋﯿﻨﯿﺖ دارد‪ ،‬ﺗﺤﻘﻘﻲ اﺳﺖ وﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﺨﻮاﻫ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ‬ ‫ﺪ ل و داد ا و را ﺑﺒﯿﻨ‬ ‫ﺪ و ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻋ‬ ‫ﻣﺮد ﺑﺰر گ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻛﻨ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪﮔﺎ ن ﻣﺎ ﻗﺮار دارد و ﺑﻌ‬ ‫ﻧﻤﻮﻧﻪ ي ﺑﺰر گ و دﺳﺘﺮ س ﺗﺎرﯾﺦ‪ ،‬در ﺑﺮاﺑﺮ دﯾ‬ ‫ﻧﻤﻮﻧﻪ ي دﯾ ﮕﺮ ي ﻣﺘﻌﻠﻖﺑﻪ ﻣﺎ واﻋﺘﻘﺎد ﻣﺎ ﺷﯿﻌﯿﺎ ن ﺟﻬﺎ ناﺳﺖ وآ ن ﺣﻜﻮﻣﺘ ﻲ‬ ‫ﺪ‬ ‫ه ﺧﻮاﻫ‬ ‫ﺪﯾﻨﻪ يﻓﺎ ﺿﻠﻪ در اﯾ ﻦ ﺟﻬﺎ ن ﭘﯿﺎد‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪ اﻣﺎم ﻣﻬﺪ ي)ﻋﺞ( ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣ‬ ‫ﺪﮔﻲ ﻣﺎ اﻧﺴﺎ نﻫﺎ ﺑﯿ ﻦ د و ﻣﺴﯿﺮ‪ ،‬ﺑﯿ ﻦ د و ﻧﻤﻮﻧﻪ‪ ،‬ﺑﯿ ﻦ د و‬ ‫ﻛﺮد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ زﻧ‬ ‫) ع(‬ ‫رﻣﺰ در ﺣﺮﻛﺖ اﺳﺖ؛ ﯾﻜﻲ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻋﻠﻲ و دﯾ ﮕﺮ ي ﺣﻜﻮﻣﺖ اﻣﺎم زﻣﺎ ن‬ ‫ﺪل و‬ ‫ﺪ وﻋ‬ ‫ﺪﺷ‬ ‫ﻛﻪ درآ ن ر وزﮔﺎر ﻇﻠﻢ و ﺳﺘﻢ از اﯾ ﻦ ﺟﻬﺎ ن رﯾ ﺸﻪﻛ ﻦ ﺧﻮاﻫ‬ ‫ﺪ ﮔﺴﺘﺮد‪ .‬ﻣﺎ ﺳﻌﻲ ﻣﻲﻛﻨﯿﻢ ﻛﻪ از اﯾ ﻦ‬ ‫داد در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﮔﯿﺘﻲ داﻣ ﻦ ﺧﻮاﻫ‬ ‫ه اﺳﺖ‪ ،‬ﺧﻮد را ﺑﻪ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻧﻤﻮﻧﻪ ي ﻋﻠﻲ) ع( ﻛﻪ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﻣﻨﺤﺮ ف ﺷ‬ ‫‪٤٥‬‬

‫ﺪ‬ ‫ﺪﺑﺮﻗﺮار ﺧﻮاﻫ‬ ‫ﻟﻲاﻻﺑ‬ ‫ﺣﻜﻮﻣﺖاﻣﺎم ﻣﻬﺪ ي)ﻋﺞ(ﺑﺮﺳﺎﻧﯿﻢ‪ ،‬ﻣﻨﺘﻬﺎ ﺣﻜﻮﻣﺘﻲ ﻛﻪا‬ ‫ﺪ‪،‬ﻫﺮ‬ ‫ﺪاﯾﺖ ﻛﻨ‬ ‫ﺪ‪ .‬وﻫﺮ ﺣﺮﻛﺘﻲ وﻫﺮ ﺟﻬﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﻠﻮﻫ‬ ‫ﺷ‬ ‫ﺪ –ﻛﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺟﻬﺘﻲ ﻛﻪ اﯾ ﻦ ﺗﻜﺎﻣﻞ ﻧﻔﺴﺎﻧﻲ را در اﻧﺴﺎ نﻫﺎ ي ﻣﺎ اﯾﺠﺎد ﻧﻤﺎﯾ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪﺷ‬ ‫ﺪ‪-‬ﻓﺮ ج اﻣﺎم زﻣﺎ ن ﺗﺴﺮﯾ ﻊ ﺧﻮاﻫ‬ ‫ﺪ ي ﻧﺰدﯾ ﻚﺗﺮ ﺷﻮﻧ‬ ‫ﺣﻜﻮﻣﺖ اﻣﺎم ﻣﻬ‬ ‫اﯾ ﻦﺟﺎﺳﺖ ﻛﻪ وﻇﯿﻔﻪا ي ﺑﺰرﮔﻲ ﺑﺮ د و ش ﯾﻜﺎ ن ﯾﻜﺎ ن ﻣﺎ ﻗﺮار ﻣﻲﮔﯿﺮد ﻛﻪ‬ ‫ﺪ اﯾ ﻦ ﺟﻬ ﺶ ﺗﻜﺎﻣﻠﻲ را در ﻗﻠﻮ ب‬ ‫ﺑﺮا ي ﺗﺴﺮﯾ ﻊ درﻓﺮ ج و ﻇﻬﻮر اﻣﺎم ﺑﺎﯾ‬ ‫ﺪس‬ ‫اﻧﺴﺎ نﻫﺎ ﺗﺴﺮﯾ ﻊ ﻛﺮد‪ ،‬و اﯾ ﻦ وﻇﯿﻔﻪ يﻫﻤﻪ ي اﻧﺴﺎ نﻫﺎﺳﺖ‪ .‬اﻧﻘ ﻼ ب ﻣﻘ‬ ‫ﺪ‪-‬‬ ‫هاﯾ‬ ‫ﺪ ﺑﻮد‬ ‫اﺳ ﻼﻣﻲ ﻣﺎ –ﻫﻢ ﭼﻨﺎ ن ﻛﻪ ﺷﺮ ح دادم و ﻫﻢ ﭼﻨﺎ ن ﻛﻪ ﺷﺎﻫ‬ ‫ﺑﺰر گﺗﺮﯾ ﻦ ﺟﻬ ﺶ را در اﯾ ﻦ ﻣﺴﯿﺮ ﺑﻪ وﺟﻮد آ ورده اﺳﺖ و از اﯾ ﻦ ﻧﻈﺮ‬ ‫ه اﺳﺖ؛ زﯾﺮا ﺗ ﻐﯿﯿﺮ‬ ‫ﺪار زﯾﺎدﻓﺮ ج اﻣﺎم را ﺗﺴﺮﯾ ﻊ ﻛﺮد‬ ‫ﺪ س اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻘ‬ ‫ﻣﻘ‬ ‫ه اﺳﺖ ﻛﻪﻫﯿ ﭻ اﻧﻘ ﻼ ب دﯾ ﮕﺮ ي و‬ ‫ﻟﻲ را در و ن اﻧﺴﺎ نﻫﺎ اﯾﺠﺎد ﻧﻤﻮد‬ ‫و ﺗﺤﻮ‬ ‫ه اﺳﺖ‬ ‫ﻫﯿ ﭻ ﺣﺮﻛﺖ و ﻧﻬ ﻀﺖ دﯾ ﮕﺮ ي وﻫﯿ ﭻ ﺷﺨ ﺼﯿﺖ دﯾ ﮕﺮ ي ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد‬ ‫ﻛﻪ ﯾ ﻚ ﭼﻨﯿ ﻦ ﺗ ﻐﯿﯿﺮ و ﺗﺤﻮ ل ﺑﻨﯿﺎد ي را در ﻗﻠﻮ ب ﻣﺮدم و در ﻧﻔﻮ س ﻣﺮدم ﺑﻪ‬ ‫) ع(‬ ‫ﺎﻟ ﺐ‬ ‫ﯿﻄ‬ ‫ﺎﺑ‬ ‫وﺟﻮد ﺑﯿﺎ ورد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ ﻣﺎ از ﯾ ﻚ ﻧﻘﻄﻪ ﻛﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ اﻣﺎم ﻋﻠﻲﺑ ﻦ‬ ‫ﺪس‬ ‫ﺪﯾﻨﻪ يﻓﺎ ﺿﻠﻪ ي ﻣﻘ‬ ‫هاﯾﻢ و ﻣﻲﺧﻮاﻫﯿﻢ ﺧﻮد راﺑﻪآ ن ﻣ‬ ‫اﺳﺖ‪ ،‬ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮد‬ ‫ﺪﺗﺮﻫﺮ ﭼﻪ ﺳﺮﯾ ﻊﺗﺮ اﯾ ﻦ ﺗ ﻐﯿﯿﺮ و ﺗﺤﻮ ل‬ ‫ﺪﯾ‬ ‫ﺑﺮﺳﺎﻧﯿﻢ و ﺳﻌﻲ ﻣﻲﻛﻨﯿﻢﻫﺮ ﭼﻪ ﺷ‬ ‫ﺪ؛ زﯾﺮا‬ ‫ﻧﻔﺴﻲ را در در و ن ﺧﻮد اﯾﺠﺎد ﻛﻨﯿﻢ ﺗﺎ اﻣﺎم ز ودﺗﺮ ﻇﻬﻮر ﻛﻨ‬ ‫ﺪ‪.‬ﻫﻤﻪ آرزو‬ ‫ﺪﮔﻲ ﻛﻨ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ در ﯾ ﻚ ﻣﺤﯿﻂ ﻇﻠﻢ وﻓﺴﺎد زﻧ‬ ‫ﻫﯿ ﭻﻛ ﺲ ﻧﻤﻲﺧﻮاﻫ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺳﺘﻢ‬ ‫ﺪ‪ ،‬در ﺟﺎﯾﻲ ﻛﻪ ز ور ﻧﺒﺎﺷ‬ ‫ﺪﮔﻲ ﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪﯾﻨﻪ يﻓﺎ ﺿﻠﻪ زﻧ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ در ﻣ‬ ‫دارﻧ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‪،‬آزادﺑﺎﺷﻨ‬ ‫ﺪر اﻣﻜﺎ نﺑﻪ ﻛﺎرﺑﯿﻔﺘ‬ ‫ﺪاد اﻧﺴﺎ نﻫﺎﺑﻪ ﻗ‬ ‫ﺪ‪ ،‬اﺳﺘﻌ‬ ‫ﺪ‪،‬ﻓﺴﺎدﻧﺒﺎﺷ‬ ‫ﻧﺒﺎﺷ‬ ‫ﺪﺑﻪآزاد يا و جﺑ ﮕﯿﺮد وﺑﻪ ﻣ ﻌﺮا جﺑﺮ ود‪.‬‬ ‫و ﺗﻤﺎم ﻛﻤﺎﻻتﻧﻔﺴﺎﻧﻲآ نﻫﺎﺑﺘﻮاﻧ‬ ‫اﯾ ﻦآرز و يﻫﻤﻪ ي اﻧﺴﺎ نﻫﺎﺳﺖ‪ .‬و ﺧﻮد اﻣﺎم زﻣﺎ ن ﻧﯿﺰ ﻧﺎراﺣﺖ اﺳﺖ‪ ،‬از‬ ‫ﻇﻠﻢ و ﺳﺘﻤﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻣﺮدم ﻣﺎ ﻣﻲﮔﺬارد‪ ،‬از اﯾ ﻦ ﺟﻨﺎﯾﺖﻫﺎ و ﺧﯿﺎﻧﺖﻫﺎ و‬ ‫ﻇﻠﻢﻫﺎ و ﺧﻮﻧﺮﯾﺰ يﻫﺎ ﻛﻪ در دﻧﯿﺎ ي ﻣﺎ ﺟﺮﯾﺎ ن دارد‪ .‬اﻣﺎم زﻣﺎ ن رﻧﺞ‬ ‫ﺪ‪،‬ﻫﺮ ﭼﻪ ز ودﺗﺮ‬ ‫ﺪ ﻛﻪﻫﺮ ﭼﻪ ز ودﺗﺮ ﻇﻬﻮر ﺑﻔﺮﻣﺎﯾ‬ ‫ﻣﻲﺑﺮد‪ .‬ا و آرز و ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ اﯾ ﻦ‬ ‫ﺪه ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪازد؛ اﻣﺎ ا و ﻣ ﺸﺎﻫ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ رﯾ ﺸﻪ ي ﻇﻠﻢ وﻓﺴﺎد را ﺑﺮاﻧ‬ ‫ﺑﺘﻮاﻧ‬ ‫ﺪ‪.‬ﻫﻨﻮز ﺗ ﻐﯿﯿﺮ و ﺗﺤﻮ ل ﻛﺎﻓﻲ درﻧﻔﻮ س‬ ‫ﺪارﻧ‬ ‫اﻧﺴﺎ نﻫﺎآﻣﺎدﮔﻲ ﭘﺬﯾﺮ ش ا و راﻧ‬ ‫ﺪ‪ .‬ا و ﻣﻨﺘﻈﺮ‬ ‫ه اﺳﺖ ﻛﻪ ﻇﻬﺮ ا و را اﯾﺠﺎ ب ﻛﻨ‬ ‫ﺪ‬ ‫آ نﻫﺎ ﺑﻪ درﺟﻪ ي ﺗﻜﺎﻣﻞ ﻧﺮﺳﯿ‬ ‫ﺪ ل و داد را در‬ ‫ﺪ‪ ،‬ا و ﺑﻲﻗﺮار اﺳﺖ ﻛﻪﻫﺮ ﭼﻪ ز ودﺗﺮ ﻋ‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﻇﻬﻮر ﻛﻨ‬ ‫ﺪ‪ .‬و اﯾ ﻦ وﻇﯿﻔﻪ ي ﻣﺎﺳﺖ ﻛﻪ اﯾ ﻦ ﺗ ﻐﯿﯿﺮ و ﺗﺤﻮ ل راﻫﺮ ﭼﻪ‬ ‫اﯾ ﻦ دﻧﯿﺎ ﺑ ﮕﺴﺘﺮاﻧ‬ ‫ﺳﺮﯾ ﻊﺗﺮاﻧﺠﺎم دﻫﯿﻢ ﺗﺎ در ﻇﻬﻮرا و ﺗﺴﺮﯾ ﻊ ﺷﻮد‪.‬‬ ‫ﺪﮔﻲ اﻣﺎم‬ ‫هﮔﺎﻫﻲ ﺑﺮا ي د وﺳﺘﺎ ن ذﻛﺮ ﻣﻲﻛﻨﯿﻢ‪ ،‬زﻧ‬ ‫ﻧﻤﻮﻧﻪا ي را ﻛﻪ ﮔﺎ‬ ‫)ﻋﺞ(‬ ‫) ع(‬ ‫ﻋﻠﻲ) ع( اﺳﺖ ﻛﻪ از آ نﺟﺎ ﻛﻪ ﻋﻠﻲ را ﺑﺎ اﻣﺎم ﻣﻬﺪ ي ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﻛﺮدﯾﻢ‪،‬‬ ‫‪٤٦‬‬

‫ﺪﮔﻲ ﻋﻠﻲ) ع(ﻧﯿﺰ ﻣﻲﺑﯿﻨﯿﻢ ﻛﻪاﯾ ﻦ ﻣﺮدﺑﺰر گ ﺳﻲ وﭘﻨﺞ ﺳﺎ ل ﺧﺎﻧﻪﻧ ﺸﯿ ﻦ‬ ‫ﺪر زﻧ‬ ‫ﺪت ﺑﯿﺴﺖ وﭘﻨﺞ ﺳﺎ ل‬ ‫ﺪ‪ ،‬در ﻛﻨﺞ اﻧﺰ وا ﻣﻲﺧﺰد‪ ،‬در ﻣ‬ ‫ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﺳﻜﻮت ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﻟﺨﻮ ش ﻧﺒﻮد‪ ،‬را ﺿ ﻲ ﻧﺒﻮد‪ ،‬از ﻇﻠﻢ وﻓﺴﺎد ي ﻛﻪ در اﺟﺘﻤﺎع آ ن‬ ‫ﻋﻠﻲ) ع( د‬ ‫ﺪ‪ ،‬در ﻧﯿﻤﻪﻫﺎ ي ﺷﺐ ﺑﻪ ﻣﯿﺎ ن‬ ‫ر وز ﻣﻲﮔﺬﺷﺖ رﻧﺞ ﻣﻲﺑﺮد‪ ،‬ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻣﻲدﯾ‬ ‫هﻓﺮ و ﻣﻲﺑﺮد وآ ن ﭼﻨﺎ ن ﺿﺠﻪ‬ ‫ﺻﺤﺮا ﻣﻲرﻓﺖ و ﺳﺮ ﺧﻮد را در داﺧﻞ ﭼﺎ‬ ‫ﺪ‪.‬ا وﻧﺎراﺣﺖﺑﻮد‪،‬ﻧﺎرا ﺿﻲﺑﻮد؛اﻣﺎ‬ ‫ﻣﻲﻛﺮد ﻛﻪ ﺣﺘﻲ د ل ﺳﻨ ﮓﻫﻢآ ب ﻣﻲﺷ‬ ‫ﺪ ل ﻋﻠﻲ راﺑﭙﺬﯾﺮد‪ ،‬وﺟﻮد ﻋﻠﻲ را ﺗﺤﻤﻞ‬ ‫ﻣﺤﯿﻂآ ن زﻣﺎ نﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻋ‬ ‫ها ي از ﻣﺴﻠﻤﯿ ﻦ‪ ،‬ﺑﺰرﮔﺎ ن از ﻣﻬﺎﺟﺮ و‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻧﻤﻲﻛﺮد؛ ﺣﺘﻲ درﻟﺤﻈﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﻋ‬ ‫ﺪ وﺎﺑﻮﺑﻜ ﺮ را ﻣﻌﯿ ﻦ‬ ‫ﺪ ﺗﺎ ﺧﻠﯿﻔﻪا ي ﻣﻌﯿ ﻦ ﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪﻧ‬ ‫اﻧ ﺼﺎر در ﺳﻘﯿﻔﻪ ﺟﻤ ﻊ ﺷ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﭼﺮا ﻗﯿﺎم‬ ‫ه ﻣﻲﮔﺮﻓﺘﻨ‬ ‫ﺪارا ن ﻋﻠﻲ) ع( ﺑﺮ ا و ﺧﺮد‬ ‫ها ي از ﻃﺮﻓ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻋ‬ ‫ﻛﺮدﻧ‬ ‫) ع(‬ ‫ﺪ‬ ‫؟ و ﻋﻠﻲ در ﺟﻮا بآ نﻫﺎ ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﯾ‬ ‫؟ ﭼﺮا ﺣﻖ ﺧﻮد راﻧﻤﻲﮔﯿﺮد‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻧﻤﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪار داﺷﺖ‪ ،‬ﻣﺴﻠﻤﺎً ﻗﯿﺎم ﻣﻲﻛﺮد؛ اﻣﺎ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ‬ ‫ﻛﻪ اﮔﺮ ﺑﯿﺴﺖ وﭘﻨﺞ ﻧﻔﺮ ﻃﺮﻓ‬ ‫ﺎن و‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻧﻈﯿﺮ ﺳﻠ ﻤ‬ ‫ﺪارا ن ﻋﻠﻲ) ع( از اﻧ ﮕ ﺸﺘﺎ ن دﺳﺖ ﺗﺠﺎ وز ﻧﻤﻲﻛﺮدﻧ‬ ‫ﻃﺮﻓ‬ ‫ﺪ‬ ‫؟ ﺣﺘﻲ ﺷﺎﻫ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﻋﻠﻲ را ﺗﺤﻤﻞ ﻣﻲﻛﺮدﻧ‬ ‫ﺪﻧﻔﺮ ﺑﻮدﻧ‬ ‫ﺎ ﺳ ﺮ ﭼﻨ‬ ‫ﯾ‬ ‫ﺎر‬ ‫ﺎذ ر و ﻋ ﻤ‬ ‫ﺎﺑ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﯿ ﺮ د و ﺻﺤﺎﺑﻲ ﺑﺮز گ ﻛﻪ ﻋﻠﻲ را ﺑﺮ ﺑﺎﻻ ي ﻣﻨﺒﺮ ﻛﺮدﻧ‬ ‫ﺪ ﻃﻠﺤﻪ وﺰﺑ‬ ‫ﺑﻮدﯾ‬ ‫ﺗﺎ ﺧ ﻼﻓﺖ ﻣﺴﻠﻤﯿ ﻦ را ﺑﭙﺬﯾﺮد –ﻫﻤﯿ ﻦ ﻃﻠﺤﻪ و زﺑﯿﺮ‪ ،‬آ نﺟﺎ ﻛﻪ ﻣﻨﺎﻓ ﻊ و‬ ‫) ع(‬ ‫ﺪ آ نﻫﺎ ﻋﻠﯿﻪ ﻋﻠﻲ‬ ‫ﻟﺢ آ نﻫﺎ ﺑﺎ ﺧﻂ ﻣﻜﺘﺒﻲ ﻋﻠﻲ) ع( ﻣﻄﺎﺑﻘﺖ ﻧﻤﻲﻛﻨ‬ ‫ﻣ ﺼﺎ‬ ‫ﺪ؛ ﭼﻪ ﺧﻮﻧﺮﯾﺰ يﻫﺎ‪ ،‬ﭼﻪ ﺟﻨﺎﯾﺖﻫﺎ و ﭼﻪ‬ ‫ﺪازﻧ‬ ‫ه ﻣﻲاﻧ‬ ‫ﺟﻨ ﮓ ﺟﻤﻞ را را‬ ‫) ع(‬ ‫ﺧﯿﺎﻧﺖﻫﺎ؛ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ اﮔﺮ ﻋﻠﻲ ﺑﯿﺴﺖ وﭘﻨﺞ ﺳﺎ ل ﺧﺎﻧﻪﻧ ﺸﯿ ﻦ ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ازآ ن‬ ‫ﻟ ﺶ ﻣﻲﺳﻮﺧﺖ‪ ،‬ﺷﻜﻨﺠﻪ‬ ‫ﻧﻈﺮﻧﺒﻮد ﻛﻪﺑﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﺴﻠﻤﯿ ﻦاﻋﺘﻨﺎﻧﻤﻲﻛﺮد‪ .‬د‬ ‫ﺪل‬ ‫ه ي ﭘﺬﯾﺮا ي ﻋ‬ ‫ﺪ‪،‬آﻣﺎد‬ ‫ﺪاﺷﺘﻨ‬ ‫ﺪ؛اﻣﺎ ﻣﺮدم ر وزﮔﺎر ش ﺷﺎﯾﺴﺘ ﮕﻲا و راﻧ‬ ‫ﻣﻲدﯾ‬ ‫ﻟﯿﻞآ نﻧﯿﺴﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﺪ‪ ،‬د‬ ‫ﺪ‪ .‬در زﻣﺎ ن ﻣﺎﻧﯿﺰاﮔﺮاﻣﺎ زﻣﺎ ن ﻇﻬﻮرﻧﻤﻲﻛﻨ‬ ‫ا وﻧﺒﻮدﻧ‬ ‫ﺑﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﺴﻠﻤﯿ ﻦ ﺑﻲاﻋﺘﻨﺎ اﺳﺖ‪ .‬ا و ﻣﺮاﻗﺐ ﻣﺴﻠﻤﯿ ﻦ اﺳﺖ‪ .‬ا و از درد و‬ ‫ﺷﻜﻨﺠﻪ ي ﻣﺴﻠﻤﯿ ﻦ رﻧﺞ ﻣﻲﺑﺮد و ﺣﺘﻲ ﻣﻄﺎﺑﻖﺑﺎ اﺣﺎدﯾﺚ ﻣﺎ و ﻃﺮزﻓﻜﺮ ﻣﺎ‬ ‫ﺪﻓﻘﯿﻪ‪ ،‬د ﭼﺎر ﺧﻄﺎﯾ ﻲ‬ ‫ﺪ رﻫﺒﺮ اﺳ ﻼﻣﻲ‪ ،‬ﻣﺠﺘﻬ‬ ‫و اﻋﺘﻘﺎدات ﻣﺎﻫﺮ ﻛﺠﺎ ﻛﻪ ﺑﺒﯿﻨ‬ ‫ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ در اﺛﺮ ﺧﻄﺎ ي ا و ﺑﻪ ﻣﺴﻠﻤﯿ ﻦ و ﺑﻪ اﺳ ﻼم ﺿﺮر ي و ﺧﺴﺎرﺗ ﻲ‬ ‫ه ي ﻣﺎ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‪ .‬اﯾ ﻦ ﻋﻘﯿ‬ ‫ﺪاﯾﺖ ﻣﻲﻧﻤﺎﯾ‬ ‫وارد ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬اﻣﺎمﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺒﻲآ ن رﻫﺒﺮ راﻫ‬ ‫ﺪاﻋﻤﺎ ل ﻣﺎﺳﺖ واز‬ ‫ﺷﯿﻌﯿﺎ ناﺳﺖ‪.‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦاﻣﺎم زﻣﺎ ن‪ ،‬ﻣﺮاﻗﺐ ﻣﺎﺳﺖ‪ ،‬ﺷﺎﻫ‬ ‫ﺪ‪.‬ﻓﻘﻂ ﻣﻨﺘﻈﺮ‬ ‫ﻓﺴﺎدﻫﺎ و ﺳﻘﻮ ط و ﻧﺎراﺣﺘﻲﻫﺎ رﻧﺞ ﻣﻲﺑﺮد و ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻣﻲﺑﯿﻨ‬ ‫ﺪس‬ ‫ﺪ و ﻣﻜﺘﺐ ﻣﻘ‬ ‫ﺪ ﻇﻬﻮر ﻛﻨ‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎآﻣﺎﮔﻲآ ن را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫هﻧﻤﺎﯾ‬ ‫ﺧﻮد را دراﯾ ﻦ ﺟﻬﺎ نﭘﯿﺎد‬ ‫ﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاﺳﺎ س اﺣﺎدﯾﺚ ﻣﺎﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻇﻬﻮر ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﯾ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﻣﻲداﻧﯿ‬ ‫ﺪ وﺳﯿﺰده‬ ‫ﺪ‪،‬ﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺳﯿ ﺼ‬ ‫ﺪا ي ا وﻟﺒﯿ ﻚ ﻣﻲﮔﻮﯾﻨ‬ ‫ه ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﻧ‬ ‫ﺪ وﺳﯿﺰد‬ ‫ﺳﯿ ﺼ‬ ‫‪٤٧‬‬

‫ﺪ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑﺘﻮاﻧﻨ‬ ‫ﺪ ا و را در ك ﻛﻨﻨ‬ ‫ه ﻧﻔﺮ ي ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻨ‬ ‫ﺪ وﺳﯿﺰد‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺳﯿ ﺼ‬ ‫ﺪا ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﻛﺎدر ﭘﯿ‬ ‫ﺪ وﺳﯿﺰده‬ ‫ﺪ‪.‬اﺣﺘﯿﺎ جﺑﻪ ﺳﯿ ﺼ‬ ‫ﺪ‪،‬آ نﮔﺎه ﻇﻬﻮر ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﯾﻨ‬ ‫ا واﻣﺮا و راﭘﯿﺎدهﻧﻤﺎﯾﻨ‬ ‫ﺪ‬ ‫؟ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ از ﯾ ﻚﻃﺮ فﻓﻘﯿﻪاﻧ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻛﺎدر دارد‪ .‬ﻛﺎدرﻫﺎ ي ا و ﭼﻪ ﻛﺴﺎﻧﻲﻫﺴﺘﻨ‬ ‫ه ﻧﻔﺮﻓﻘﯿﻪ و‬ ‫ﺪ وﺳﯿﺰد‬ ‫ﺪ ﺑﯿ ﺶ از ﺳﯿ ﺼ‬ ‫ﺪ‪ .‬در اﺟﺘﻤﺎع ﻣﺎ ﺷﺎﯾ‬ ‫و ﻣﺘﻘﻲ ﻫﺴﺘﻨ‬ ‫ﺪ؛ اﻣﺎ ﺑﺮا ي اﻣﺎم زﻣﺎ ن ﻛﺎﻓﻲ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬اﻣﺎم‬ ‫ﺪ و ﻣﺘﻘﻲ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷ‬ ‫ﻣﺠﺘﻬ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻛﺴ ﻲ‬ ‫ﺪارﻫﻢ ﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺳﯿﺎﺳﺘﻤ‬ ‫ﺪﯾﺮﻫﻢ ﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﻣ‬ ‫ﺪ ي ﻣﻲﺧﻮاﻫ‬ ‫زﻣﺎ ن ﻣﺠﺘﻬ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻛﺴﻲ ﺑﺎﺷ‬ ‫ه ﻛﻨ‬ ‫ﺪ ﻣﻨﻈﻘﻪا ي از اﯾ ﻦ زﻣﯿ ﻦ را ادار‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧ‬ ‫ﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪ‪،‬‬ ‫ﻟﺖﻣﺮدا ن ﻓﺮا وا ناﻧ‬ ‫ﺣﻜﻮﻣﺘﻲ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﯿﺮد‪ .‬در زﻣﺎ ن ﻣﺎ د و‬ ‫ﺪ‪،‬‬ ‫ﺪارﻧ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺗﻘﻮا ﻧ‬ ‫ﺪ؛ اﻣﺎ اﯾﻨﺎ ن ﻛﺴﺎﻧﻲﻫﺴﺘﻨ‬ ‫هاﻧ‬ ‫ﺪارا ن دﻧﯿﺎ را ﭘﺮ ﻛﺮد‬ ‫ﺳﯿﺎﺳﺘﻤ‬ ‫ﺪ از ﭼﻨﯿ ﻦ ﻛﺴﺎﻧﻲ اﺳﺘﻔﺎده‬ ‫ﺪ و اﻣﺎم زﻣﺎ ن ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧ‬ ‫ﺪ‪،‬ﻓﻘﯿﻪ ﻧﯿﺴﺘﻨ‬ ‫ﺪ ﻧﯿﺴﺘﻨ‬ ‫ﻣﺠﺘﻬ‬ ‫ﺪ‪.‬آ نﻫﺎ‬ ‫ﻟﺖ و ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻧﯿﺴﺘﻨ‬ ‫ﺪ‪ ،‬اﻫﻞ د و‬ ‫ﺪﯾﺮ ﻧﯿﺴﺘﻨ‬ ‫ﺪ؛ اﻣﺎ ﻣ‬ ‫ﺪ‪.‬ﻓﻘﻬﺎ ﻧﯿﺰ زﯾﺎدﻧ‬ ‫ﻛﻨ‬ ‫ﻟﺖﻣﺮداﻧﻲ ﺑﻪ وﺟﻮد‬ ‫ﺪ دو‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺑﺎﯾ‬ ‫ه ﻧﯿﺴﺘﻨ‬ ‫ﺪﯾﺮﯾﺖ آﻣﺎد‬ ‫ﻧﯿﺰ ﺑﺮا ي ﺣﻜﻮﻣﺖ و ﻣ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑﻪ آ ن‬ ‫ﺪ؛ ﯾﻌﻨﻲ اﺟﺘﻤﺎع ﻣﺎ ﺑﻪ درﺟﻪا ي ﺑﺮﺳ‬ ‫ﺪ ﺑﺎﺷﻨ‬ ‫ﺪ ﻛﻪﻓﻘﯿﻪ و ﻣﺠﺘﻬ‬ ‫ﺑﯿﺎﯾﻨ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪ ﺑﺎﺷ‬ ‫ﻟﺘﻤﺮدﻓﻘﯿﻪ و ﻣﺠﺘﻬ‬ ‫ﻟﺘﻤﺮد‪ ،‬و د و‬ ‫ﺪ ﻛﻪﻓﻘﯿﻪ د و‬ ‫درﺟﻪا ي از ﺗﻜﺎﻣﻞ ﺑﺮﺳ‬ ‫ﺪﺑﻮد ﻛﻪ ﻛ ﺸﻮر ي را‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻗﺎدر ﺧﻮاﻫﻨ‬ ‫و از اﯾ ﻦاﻓﺮادﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﯾﻜﻲ راﺑﯿﺎﺑﯿ‬ ‫ه ﻧﻔﺮ ي اﯾ ﻦ ﭼﻨﯿ ﻦ در دﻧﯿﺎ‬ ‫ﺪ وﺳﯿﺰد‬ ‫ﺪ و وا ﺿﺢ اﺳﺖ ﻛﻪ اﮔﺮ ﺳﯿ ﺼ‬ ‫ه ﻛﻨﻨ‬ ‫ادار‬ ‫ﺪل‬ ‫ﺪ ﺑﻮد ﻛﻪﻫﻤﻪ ي ﻛ ﺸﻮرﻫﺎ ي دﻧﯿﺎ را ﺑﺎ ﻋ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻗﺎدر ﺧﻮاﻫﻨ‬ ‫وﺟﻮد دﺷﺎﺗﻪ ﺑﺎﺷﻨ‬ ‫ه اﺳﺖ‪،‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮآ ن‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ اﮔﺮ اﻣﺎم زﻣﺎ ن ﻇﻬﻮرﻧﻜﺮد‬ ‫ه ﻛﻨﻨ‬ ‫و داد ادار‬ ‫ﻟﯿﻞ ﺑﺰر گﺗﺮآ ن‬ ‫ﺪه اﺳﺖ‪ .‬د‬ ‫ه ﻛﺎرد ﺑﻪ وﺟﻮد ﻧﯿﺎﻣ‬ ‫ﺪ وﺳﯿﺰد‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪ اﯾ ﻦ ﺳﯿ ﺼ‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪﻫﻨﻮز ﺗ ﻐﯿﯿﺮ و ﺗﺤﻮ ل ﻧﻔﺴﻲ در ﻗﻠﻮ ب و ﻧﻔﻮ س ﻣﺮدم ﺟﻬﺎ ن ﺑﻪ‬ ‫ﺪ ل و داد‬ ‫ﺪ ﻋﻤﻮﻣﻲ و ﺗﻜﺎﻣﻞ اﻧﺴﺎﻧﻲﺑﺮا ي ﭘﺬﯾﺮ ش ﻋ‬ ‫ه اﺳﺖ‪ ،‬رﺷ‬ ‫ﺪ‬ ‫وﺟﻮدﻧﯿﺎﻣ‬ ‫ﻟﺒﺘﻪاﯾ ﻦﺟﺎﺑﻪ‬ ‫ﺪهاﺳﺖ‪.‬ا‬ ‫و رﻫﺒﺮ ي ﻋﺎد ل ﺟﻬﺎﻧﻲ وآﻣﺎدﮔﻲ ر وﺣﻲ ﺣﺎ ﺻﻞﻧ ﺸ‬ ‫ﺪﯾ ﻦﺗﺮﺗﯿﺐ ﻗﺎﺑﻞ ﺣﻞ اﺳﺖ‪،‬‬ ‫ﯾ ﻚ ﺗﻨﺎﻗ ﺾ ﺑﺰر گ ﺑﺮﻣﻲﺧﻮرﯾﻢ ﻛﻪ اﯾ ﻦ ﺗﻨﺎﻗ ﺾ ﺑ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻛﻪ از ﯾ ﻚﻃﺮ ف ﻇﻠﻢ وﻓﺴﺎد دﻧﯿﺎ راﻓﺮا ﻣﻲﮔﯿﺮد و از ﻃﺮ ف دﯾ ﮕﺮ رﺷ‬ ‫ﻣﺮدﻣﻲ در اﻧﺴﺎ نﻫﺎ زﯾﺎد ﻣﻲﺷﻮد و ﺗ ﻐﯿﯿﺮ ﺗﻜﺎﻣﻞ ﻧﻔﺴﻲ در اﻧﺴﺎ نﻫﺎ اﯾﺠﺎد‬ ‫ﻣﻲﮔﺮدد‪ .‬اﯾ ﻦ ﯾ ﻚ ﭘﺎرادﻛ ﺲ اﺳﺖ‪ ،‬ﯾ ﻚ ﺗﻨﺎﻗ ﺾ اﺳﺖ ﻛﻪ از ﯾ ﻚ ﻃﺮ ف ﻇﻠﻢ و‬ ‫ﻓﺴﺎد زﯾﺎد ﻣﻲﺷﻮد و از ﯾ ﻚ دﯾ ﮕﺮ ﺗﻜﺎﻣﻞ ﻧﻔﺴﻲ در در و ن اﻧﺴﺎ نﻫﺎ ﺑﻪ ا و ج‬ ‫ﺪ و‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻣﻌﻨﻲ آ ن اﯾ ﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ اﯾ ﻦ ﻧﻈﺎمﻫﺎﯾﻲ ﻛﻪ در دﻧﯿﺎ وﺟﻮد دارﻧ‬ ‫ﻣﻲرﺳ‬ ‫ﺪ‪.‬ﻫﻤﻪ‬ ‫ﺪ اﯾ ﻦ ﻧﻈﺎمﻫﺎ ﺑﻄ ﻼ ن ﺧﻮد را ﺑﻪ اﺛﺒﺎت ﻣﻲرﺳﺎﻧﻨ‬ ‫ﺪ و ﻣﻲر وﻧ‬ ‫هاﻧ‬ ‫ﺪ‬ ‫آﻣ‬ ‫ﺪ و در‬ ‫ﺪﺷ‬ ‫ﺪ ﻧﺨﻮاﻫ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺟﺰ ﻇﻠﻢ وﻓﺴﺎد ﻧﺘﯿﺠﻪا ي ازآ نﻫﺎ ﻋﺎﯾ‬ ‫ﺛﺎﺑﺖ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ ﻛﻪﺑﻄ ﻼ ن اﯾ ﻦ‬ ‫ﺪ وآﮔﺎﻫﻲ ﻣﻲرﺳﻨ‬ ‫ﺿﻤ ﻦﻫﻤﻪ ي ﻣﺮدم دﻧﯿﺎﺑﻪآ ن درﺟﻪ رﺷ‬ ‫هآﻣﺎده‬ ‫ﺪ‪.‬آ نﮔﺎ‬ ‫ﺪ‪،‬ﺑﻪ ﻇﻠﻢ و ﺳﺘﻢ ﻃﺎﻏﻮتﻫﺎ ﭘﻲ ﻣﻲﺑﺮﻧ‬ ‫ﻧﻈﺎمﻫﺎ را در ك ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫)ﻋﺞ(‬ ‫ﻇﻬﻮر‬ ‫ﺪي‬ ‫ﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ اﺟﻠﻲ‪ ،‬رﻫﺒﺮ ي‪ ،‬ﻣﺮد ﺑﺰرﮔﻲ ﻣﺜﻞ اﻣﺎم ﻣﻬ‬ ‫ﻣﻲﺷﻮﻧ‬ ‫‪٤٨‬‬

‫ﺪ‪ .‬اﻣﺎم‬ ‫ﺪ و اﯾ ﻦﻧﻈﺎمﻫﺎ ي ﻃﺎﻏﻮﺗﻲ را رﻫﺎ ﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ‪،‬ﺑﻪ د ور ا و ﺟﻤ ﻊ ﺷﻮﻧ‬ ‫ﺑﻔﺮﻣﺎﯾ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ اﻧﺴﺎ نﻫﺎ را از دم ﺗﯿﻎ ﺑ ﮕﺬراﻧ‬ ‫زﻣﺎ ن ﻇﻬﻮر ﻧﻤﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪ و آﮔﺎﻫﻲ ﺧﻮﯾ ﺶ ﭘﺬﯾﺮا ي‬ ‫ﺪ ﻛﻪ اﻛﺜﺮﯾﺖ اﻧﺴﺎ نﻫﺎ ﺑﺎ رﺷ‬ ‫ﻇﻬﻮر ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﯾ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺗ ﺸﻨﻪ ي ﺣﻜﻮﻣﺖا وﻫﺴﺘﻨ‬ ‫ﺣﻜﻮﻣﺖا وﻫﺴﺘﻨ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻇﻬﻮر‬ ‫از ﻧﻈﺮ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻋﺎدﺗﺎً اﻧﻘ ﻼ ب ﻣﻮﻗﻌﻲ ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﻲآﯾ‬ ‫ﺪ‪ :‬ا و ل ﺗ ﺸﻨ ﮕﻲ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺪه وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪﯾ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ د و ﭘ‬ ‫اﻣﺎم ﻣﻮﻗﻌﻲ رخ ﻣﻲدﻫ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﻇﻬﻮر‬ ‫ه ﺑﺎﺷﻨ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺑﻪ آ ن درﺟﻪ از ﺗ ﺸﻨ ﮕﻲ رﺳﯿ‬ ‫ﺪ ﺗ ﺸﻨﻪ ﺑﺎﺷﻨ‬ ‫اﻧﺴﺎ نﻫﺎ ﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪ‪ .‬در‬ ‫ﺪ ﻛﻪا وﻫﺮﻟﺤﻈﻪ ﻇﻬﻮر ﻛﻨ‬ ‫ﺪ‪،‬ﺑﺨﻮاﻫﻨ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻋﺎﺷﻖا وﺑﺎﺷﻨ‬ ‫َﻪﺑﺰﻧﻨ‬ ‫ﻟ‬ ‫َﻪ‬ ‫ا و راﻟ‬ ‫ﻟﺘ ﻲ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﻣﺮدمآ ن زﻣﺎ ن ﺗ ﺸﻨﻪ ي ﭼﻨﯿ ﻦ رﺳﺎ‬ ‫هاﯾ‬ ‫ﺪ ﺑﻮد‬ ‫زﻣﺎ ن ﻧﺒﻲاﻛﺮم ﺷﻤﺎ ﺷﺎﻫ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺗﻮا ن‬ ‫هﺑﻮدﻧ‬ ‫ﺪ‬ ‫هﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺮدم ﺧﺴﺘﻪ ﺷ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻇﻠﻢ وﻓﺴﺎدﺑﻪآ ن درﺟﻪ رﺳﯿ‬ ‫ﺑﻮدﻧ‬ ‫ﯿ ﺼ ﺮ و ﻛﺴ ﺮا ﻣﺮدم را‬ ‫ه ﺑﻮد‪ .‬ﺣﻜﻮﻣﺖﻫﺎﯾﻲ ﻣﺜﻞ ﻗ‬ ‫ﺪ‬ ‫آ نﻫﺎ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎ ن رﺳﯿ‬ ‫ﺪس‬ ‫ﻟﺖ ﻣﻘ‬ ‫ﺪ وﻫﻤﻪ ﻣﺮدم دﻧﯿﺎ ﺗ ﺸﻨﻪ ي اﯾ ﻦ رﺳﺎ‬ ‫ه ﺑﻮدﻧ‬ ‫ﺪﺑﺨﺖ و ﺑﻲﻧﻮا ﻛﺮد‬ ‫ﺑ‬ ‫ﺪ و ﺧﻮد را از ﻃﺎﻏﻮتﻫﺎ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ د ور ا و ﺟﻤ ﻊ ﺷﻮﻧ‬ ‫ﺪ و ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻨ‬ ‫ﺑﻮدﻧ‬ ‫ﺪرت ﺷﻤ ﺸﯿﺮ‬ ‫ﺪ اﺳ ﻼم ﺑﺎ ﻗ‬ ‫ها ي ﻣﻲﮔﻮﯾﻨ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‪ .‬اﯾ ﻦ ﻏﻠﻂ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋ‬ ‫ﻧﺠﺎت دﻫﻨ‬ ‫ﻟﺖ ﺧﻮﯾ ﺶ ﭘﯿ ﺸﺮ و ي ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺰر گﺗﺮﯾ ﻦ‬ ‫ﺪرت رﺳﺎ‬ ‫ﭘﯿ ﺸﺮ و ي ﻛﺮد‪ ،‬اﺳ ﻼم ﺑﺎ ﻗ‬ ‫ﭘﯿ ﺸﺮﻓﺖﻫﺎﯾﻲ ﻛﻪ اﺳ ﻼم در ﺳﺮزﻣﯿ ﻦﻫﺎ ي ﻣﺨﺘﻠ ﻒ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪،‬ﻓﻘﻂ وﻓﻘﻂ‬ ‫ه اﺳﺖ ﻧﻪ ﺑﺎ ز ور ﺳ ﻼ ح‪ .‬ﻣﺮدم ﺗ ﺸﻨﻪ‬ ‫ﺪ س ﺧﻮد ﺑﻮد‬ ‫ﻟﺖ ﻣﻘ‬ ‫در ﺳﺎﯾﻪ ي رﺳﺎ‬ ‫ﺪ س را‬ ‫ﻟﺖ ﻣﻘ‬ ‫ﺪ و اﯾ ﻦ رﺳﺎ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺗ ﺸﻨﻪ ﺑﻮدﻧ‬ ‫ﺪ و ﺑﻪ دﻧﺒﺎ ل ا و ﻣﻲرﻓﺘﻨ‬ ‫ﺑﻮدﻧ‬ ‫ﺪ و ارز ش‬ ‫ﺪ ﻣﺮدم ﻣﺎ ﺗ ﺸﻨﻪ ﺷﻮﻧ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ ا و ل ﺗ ﺸﻨ ﮕﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎﯾ‬ ‫ﻣﻲﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻨ‬ ‫ﻟ ﮕﻮ‬ ‫ﺪ‪ .‬د وم ا‬ ‫ﺪ ﺗﺎ اﻣﺎم ﻇﻬﻮر ﺑﻔﺮﻣﺎﯾ‬ ‫ﻟﺘﻲ را در ك ﻛﻨﻨ‬ ‫و اﻫﻤﯿﺖ ﭼﻨﯿ ﻦ رﺳﺎ‬ ‫ﺪ‪ ،‬اﻧﻘ ﻼﺑﻲ را ﭘﺬﯾﺮا‬ ‫اﺳﺖ؛ ﻗﺒﻞ از آ ن ﻛﻪ ﻣﺮدم ﺟﻬﺎ ن ﺑﻪ ﻧﻈﺎﻣﻲ ﺑ ﮕﺮ وﻧ‬ ‫ﺪ‪.‬ﻫﻨ ﮕﺎﻣ ﻲ‬ ‫ﻟ ﮕﻮﯾﻲﺑﺮا يآ نﻫﺎﺑﻪ وﺟﻮد ﺑﯿﺎ ورﯾ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻻزم اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻤﺎت ا‬ ‫ﺷﻮﻧ‬ ‫ﻟ ﮕﻮﯾﻲ را ﻛﻪﺑﻪ وﺟﻮدآ ورد راﺑﺮرﺳ ﻲ‬ ‫ﻛﻪازﻧﺒﻲاﻛﺮم ﻣﺜﺎ ل ﻣ ﻲزﻧﯿﻢ‪ ،‬اﯾ ﻦا‬ ‫ﺪﯾﻨﻪ ي‬ ‫ﻟ ﮕﻮﯾﻲ ﻛﻮ ﭼ ﻚ ﺑﻮد در ﻣ‬ ‫ﻟ ﮕﻮﯾﻲ ﺑﻪ وﺟﻮد آ ورد‪ ،‬ا‬ ‫ﻛﻨﯿﻢ‪ .‬ﻧﺒﻲاﻛﺮم ا‬ ‫ﻟ ﮕﻮﯾﻲ اﺳ ﻼﻣﻲﺑﻪ وﺟﻮدآ ورد ﻛﻪﻫﻤﻪ ي ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎ ناز ﻣﻬﺎﺟﺮﯾ ﻦ و‬ ‫ﻛﻮ ﭼ ﻚ‪ ،‬ا‬ ‫ﺪ‪ ،‬در‬ ‫ﺪﯾ ﮕﺮ را د وﺳﺖ ﻣﻲداﺷﺘﻨ‬ ‫ﺪ‪،‬ﻫﻤ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﻮدﻧ‬ ‫اﻧ ﺼﺎر ﺑﺎﻫﻢ ﺑﺮادر ﺑﻮدﻧ‬ ‫ﺪ‪.‬ﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺳﻔﺮا ي ﻛ ﺸﻮرﻫﺎ ي‬ ‫ﺪﮔﻲ ﻣﻲﻛﺮدﻧ‬ ‫آ ن ﻣﺤﯿﻂاﺧ ﻼ ص و ﺻﻔﺎ زﻧ‬ ‫ﺪ‪ ،‬اﺧﺘ ﻼ ف ﻧﺒﻲاﻛﺮم و دﯾ ﮕﺮا ن را در ك‬ ‫ﺪﻧ‬ ‫ﺪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎ ن ﻣﻲآﻣ‬ ‫ﺧﺎر ج ﺑﻪ ﻣﺴﺠ‬ ‫ﺪ ﺑﺎ اﯾ ﻦ ﺧﻠﻮ ص‬ ‫ﺪﻫﻤ ﮕﺎ ن ﺑﺮ زﻣﯿ ﻦ ﻧ ﺸﺘﻪاﻧ‬ ‫ﺪﻧ‬ ‫ﺪ وﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﻲدﯾ‬ ‫ﻧﻤﻲﻛﺮدﻧ‬ ‫ﺪ و ﺑﺎ ﻛ ﺸﻮر ﺧﻮد‬ ‫ﻟ ﮕﻮ در ذﻫ ﻦ آ نﻫﺎ ﻣﻲﻣﺎﻧ‬ ‫ﺪ‪،‬اﯾ ﻦ ا‬ ‫ﺪﮔﻲ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫و ﺻﻔﺎ زﻧ‬ ‫ﺪس‬ ‫ﻟ ﮕﻮ ي ﻣﻘ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ اﯾ ﻦ ا‬ ‫ﺪﻧ‬ ‫ﺪ و ﺑﻪ اﯾ ﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻣﻲرﺳﯿ‬ ‫ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﻣﻲﻛﺮدﻧ‬ ‫ﺟﻮا بﮔﻮ ي ﻣ ﺸﻜ ﻼت اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ آﻧﺎ ن اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ ﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﺎ‬ ‫ﻟ ﮕﻮ ﻧ ﺸﺎ ن دﻫﯿﻢ‪ .‬آ ن‬ ‫ﺪا‬ ‫ﻟﻮژ ي ﺧﻮد را ﺑﻪ ﭘﯿ ﺶ ﺑﺒﺮﯾﻢ‪ ،‬ﺑﺎﯾ‬ ‫ﺋﻮ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻣﻲﺧﻮاﻫﯿﻢ اﯾ‬ ‫‪٤٩‬‬

‫ﺪ‬ ‫ﺪﺑﺎﻧﻈﺮﯾﺎت ﺻﺮ ف‪،‬ﺑﺎ ﺗﺌﻮر ي ﺗﻨﻬﺎ دﺷﻤﻨﺎ ن را ﻣﺘﻘﺎﻋ‬ ‫ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻨ‬ ‫ﻟ ﮕﻮ ﻧ ﺸﺎ ن‬ ‫ﺪا‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑﺎﯾ‬ ‫هاﻧ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺳﺨﺖ در اﺷﺘﺒﺎ‬ ‫ﻟﻮژ ي اﺳ ﻼم ﺑ ﮕﺮ وﻧ‬ ‫ﺋﻮ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ اﯾ‬ ‫ﻛﻨﻨ‬ ‫ه اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺋﻪ داد‬ ‫ﻟ ﮕﻮﯾﻲ ﺑﻪ دﻧﯿﺎ ارا‬ ‫ﺪ س اﺳ ﻼﻣﻲ ﻣﺎ ﻧﻈﺎﻣﻲ و ا‬ ‫داد‪ .‬و اﻧﻘ ﻼ ب ﻣﻘ‬ ‫ه اﺳﺖ ‪ /‬اﻧﻘ ﻼ ب‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ ﻣﺜﺎ لﻫﺎﯾﻲ ﺑﺮا ي ﺷﻤﺎ ﻣﻲزﻧﻢ ﻛﻪ آﻣﻮزﻧ‬ ‫ﻓﺮاﻣﻮ ش ﻧﻜﻨﯿ‬ ‫ﺪ‪:‬‬ ‫ﻟ ﮕﻮﯾﻲﺑﻪ ﺟﻬﺎ ن ﻋﺮ ﺿﻪ ﻣﻲدارد‪ ،‬ﻣﻲﮔﻮﯾ‬ ‫ﺪ وا‬ ‫اﺳ ﻼﻣﻲ ﻣﺎ ﻣﻲآﯾ‬ ‫ﻟﻲ ﻗﺒﻞ از اﻧﻘ ﻼ ب‬ ‫»ﻧﻪ ﺷﺮﻗﻲ ﻧﻪ ﻏﺮﺑ ﻲ «‪ ،‬ﺣﺮ ف ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ اﺳﺖ‪ ،‬و‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺋﻪ دﻫ‬ ‫ﻟ ﮕﻮﯾ ﻲ را ارا‬ ‫ﺪاﺷﺖ ﻛﻪ ﭼﻨﯿ ﻦ ا‬ ‫ﺪرت ﻧ‬ ‫ﺪ س ﻣﺎﻫﯿ ﭻﻛ ﺲ در ﺟﻬﺎ ن ﻗ‬ ‫ﻣﻘ‬ ‫ه اﺳﺖ‪ ،‬اﮔﺮ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ ﺗﻤﺎم اﻧﻘ ﻼ بﻫﺎﯾﻲ ﻛﻪ در دﻧﯿﺎ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣ‬ ‫ﺪﻫﺴﺘﯿ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﺷﺎﻫ‬ ‫ﺪ‪ .‬اﻧﻘ ﻼ بﻓﻠﺴﻄﯿ ﻦ‬ ‫هاﻧ‬ ‫ﺪ ﺑﻪ ر وﺳﯿﻪ ﺗﻜﯿﻪ ﻛﺮد‬ ‫ﺪ ﻋﻠﯿﻪ اﻣﺮﯾﻜﺎ ﺑﺠﻨ ﮕﻨ‬ ‫ﺧﻮاﺳﺘﻪاﻧ‬ ‫ﯾﻜﻲ از اﯾ ﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮا ي آ ن ﻛﻪ ﻋﻠﯿﻪ اﻣﺮﯾﻜﺎ ﯾﺎ ﻋﻠﯿﻪ ﺻﻬﯿﻮﻧﯿﺴﻢ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿ ﻦ ﻋﻠﺖ‬ ‫هاﯾ‬ ‫ﺪ ﺑﻮد‬ ‫ﺪ و ﺷﻤﺎ ﺷﺎﻫ‬ ‫ﺪ ﺑﻪ ر وﺳﯿﻪ ﺗﻜﯿﻪ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺑﺠﻨ ﮕﻨ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺑﺮا ي ﻣﻠﺖ ﻣﺎ و اﻧﻘ ﻼ ب ﻣﺎ‬ ‫ﺪ ﻣﻮ ﺿ ﻊﮔﯿﺮ يﻫﺎﯾﻲ ﺑﻜﻨﻨ‬ ‫ﻣﺠﺒﻮر ﻣﻲﺷﻮﻧ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ از ر وﺳﯿﻪ ﺷﻮر و ي‬ ‫ه ﻣﻲﺑﯿﻨﯿ‬ ‫ﻣﺴﺨﺮه اﺳﺖ‪ .‬در ﻣﻮرد اﻓﻌﺎﻧﺴﺘﺎ ن ﯾ ﻚﺑﺎر‬ ‫ه‬ ‫ﺪ و اﻧﻘ ﻼﺑﯿﻮ ن ﻣﺴﻠﻤﺎ ن را ﻛﻪ ﻫﻤﻪر وز‬ ‫ﺪار ي ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪار و ﺳﻔﺎ ك ﻃﺮﻓ‬ ‫ﻏ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﭼﺮا‬ ‫ﺪ‪،‬ﻓﺮاﻣﻮ ش ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ‪،‬آ نﻫﺎ راﺑﻪ زﯾﺮﭘﺎ ﻣﻲﮔﺬارﻧ‬ ‫ﺪ ﻣﻲدﻫﻨ‬ ‫ﺪﻫﺎ ﺷﻬﯿ‬ ‫ﺻ‬ ‫هﻓﻠﺴﻔﻲ ﻣﺎ ﺗﻔﺎ وت دارد‪.‬‬ ‫ﺪﮔﺎ‬ ‫هﻓﻠﺴﻔﻲ آ نﻫﺎ ﺑﺎ دﯾ‬ ‫ﺪﮔﺎ‬ ‫؟ زﯾﺮا دﯾ‬ ‫اﯾ ﻦ ﭼﻨﯿ ﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺪ‪ .‬از ر وﺳﯿﻪ ﺷﻮر و ي ﭘﻮ ل‬ ‫هاﻧ‬ ‫آ نﻫﺎ ﺑﻪ ر وﺳﯿﻪ ﺷﻮر و ي ﻛﻤﻮﻧﯿﺴﺘﻲ ﺗﻜﯿﻪ ﻛﺮد‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ ﺧﻂﻣ ﺸﻲ ر وﺳﯿﻪ ﺷﻮر و ي را ﻧﯿﺰ ﺑﭙﺬﯾﺮﻧ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ ﺑﺎﯾ‬ ‫و اﺳﻠﺤﻪ ﻣﻲﮔﯿﺮﻧ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺷﺠﺎﻋﺖ دارد‬ ‫أت ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪ س اﺳ ﻼﻣﻲ ﻣﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺮ‬ ‫و اﯾ ﻦﻓﻘﻂ اﻧﻘ ﻼ ب ﻣﻘ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﺪ دﯾ‬ ‫ﺪارد و ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻫﯿ‬ ‫ﺪ ي راﺑﻪ ﺟﻬﺎ ن ﻋﺮ ﺿﻪﺑ‬ ‫ﺪﯾ‬ ‫ﻟ ﮕﻮ ي ﺟ‬ ‫ﻛﻪ ﯾ ﻚ ﭼﻨﯿ ﻦا‬ ‫ﺪ‬ ‫ﭘ ﺲ از ﭘﯿﺮ وز ي اﻧﻘ ﻼ ب اﺳ ﻼﻣﻲ‪ ،‬ﻣﺎ اﻧﻘ ﻼ بﻫﺎ ي دﯾ ﮕﺮ ي ﺑﻪ وﺟﻮد ﺧﻮاﻫ‬ ‫ﺪ داد‪.‬‬ ‫ﻟ ﮕﻮ راﻧﻤﻮﻧﻪ ﻗﺮار ﺧﻮاﻫ‬ ‫ﺪ ﻛﻪاﯾ ﻦا‬ ‫آﻣ‬ ‫ﺪ س اﺳ ﻼﻣﻲ‬ ‫ﺪﻣﻪ ﺳﺨﻨﻢ اﻣﺘﯿﺎزات ﺑﺰرﮔﻲ را ﺑﺮا ي اﻧﻘ ﻼ ب ﻣﻘ‬ ‫در ﻣﻘ‬ ‫ﺪ ي اﺳﺖ ﻛﻪ اﯾ ﻦ اﻧﻘ ﻼ ب‬ ‫ﺪﯾ‬ ‫ﻟ ﮕﻮﻫﺎ ي ﺟ‬ ‫اﯾﺮا ن ذﻛﺮ ﻛﺮدم‪ .‬ﺗﻤﺎم اﯾ ﻦ اﻣﺘﯿﺎزات ا‬ ‫ﻟ ﮕﻮﻫﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺰر گﺗﺮﯾ ﻦ ﺟﻬ ﺶ‬ ‫ﺪ س ﺑﻪ ﺟﻬﺎ ن ﻋﺮ ﺿﻪ ﻣﻲدارد‪ ،‬و اﯾ ﻦ ا‬ ‫ﻣﻘ‬ ‫)ﻋﺞ(‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪﯾﻨﻪ يﻓﺎ ﺿﻠﻪ اﻣﺎم ﻣﻬﺪ ي ﻣﻬﯿﺎ ﻣ ﻲﻧﻤﺎﯾ‬ ‫ﺗﻜﺎﻣﻠﻲ اﻧﺴﺎ نﻫﺎ را ﺑﻪ ﺳﻮ ي ﻣ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ ﺗ ﺸﻨﻪ ي ﻇﻬﻮر ا و ﺷﻮﯾﻢ و از ﻃﺮ ف دﯾ ﮕﺮﺑﺎﯾ‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ از ﯾ ﻚﻃﺮ ف ﻣﺎﺑﺎﯾ‬ ‫ﻟ ﮕﻮﻫﺎ ﻇﻬﻮرا و را‪،‬ﻓﺮ جا و را ﺗﺴﺮﯾ ﻊ‬ ‫ﻟ ﮕﻮﻫﺎﯾﻲﺑﻪ وﺟﻮدﺑﯿﺎ ورﯾﻢ ﻛﻪاﯾ ﻦ ا‬ ‫ا‬ ‫ﺪ ساﺳ ﻼﻣﻲ ﻣﺎ ﯾ ﻚﻧﻤﻮﻧﻪ يآ ناﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺪ‪ .‬واﯾ ﻦاﻧﻘ ﻼ ب ﻣﻘ‬ ‫ﺑﻜﻨ‬ ‫ﺪ ذﻛﺮ ﻛﻨﻢ اﯾ ﻦ ﻛﻪ ﻣﺎ در ﭼﻨﯿ ﻦ‬ ‫ﻧﻜﺘﻪا ي را ﻛﻪ در آﺧﺮ ﺳﺨﻨﻢ ﺑﺎﯾ‬ ‫) ع(‬ ‫ﺪل‬ ‫ﻟﻪ ي ﻋ‬ ‫ﻟ ﮕﻮ ي ﭘﻨﺞﺳﺎ‬ ‫ﺷﺮاﯾ ﻄ ﻲ ﻗﺮار دارﯾﻢ؛ ﺑﯿ ﻦ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻋﻠﻲ ﯾﻌﻨﻲ ا‬ ‫ﺪﯾﻨﻪ يﻓﺎ ﺿﻠﻪا ي ﻛﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ آ نﻫﺴﺘﯿﻢ‪ .‬ﻣﻲداﻧﯿﻢ ﻛﻪ اﻣﺎم‬ ‫اﻣﺎم ﻋﻠﻲ) ع( و ﻣ‬ ‫ﺪ و ﻣﺮاﻗﺐ‬ ‫ﺪﮔﻲ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫زﻣﺎ ن)ﻋﺞ(ﺪر ﻣﯿﺎ ن ﻣﺎ وﺟﻮد دارد‪ ،‬ﺣ ﻀﻮر دارد‪ ،‬زﻧ‬ ‫‪٥٠‬‬

‫اﻋﻤﺎ ل و رﻓﺘﺎر ﻣﺎﺳﺖ وﻫﺮ ﻛﺠﺎ ﻛﻪ رﻫﺒﺮ ي ﻣﺎ اﺷﺘﺒﺎﻫﻲ ﻛﺮد‪،‬ﺑﻪ ﻃﺮﯾﻘﻲ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺷﺎﻫ‬ ‫ﺪ و ﺧﻄﺎ ي رﻫﺒﺮ را ﺟﺒﺮا ن ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺧﻮﯾ ﺸﺘ ﻦ را ﻣﻲﻧﻤﺎﯾﺎﻧ‬ ‫هﻫﺎ ي ﮔﺬﺷﺘﻪ در ﻛ ﺸﻮر‬ ‫ﺪ ﻛﻪ در ﻃﻮ ل اﻧﻘ ﻼ ب ﺣﺘﻲ در ﻣﺎ‬ ‫هاﯾ‬ ‫هﻫﺎﯾﻲﺑﻮد‬ ‫ﻣﻌﺠﺰ‬ ‫ﻟﯿﻞ و‬ ‫ﺪو ن د‬ ‫هﻫﺎ ﺑ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ اﯾ ﻦ ﻣﻌﺠﺰ‬ ‫ﻣﺎ ﺑﻪ وﻗﻮع ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ اﺳﺖ آﯾﺎﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﯿ‬ ‫ﺪو ن‬ ‫ﺪ ﻛﻪﻫﯿ ﭻ ﭼﯿﺰ ﺑ‬ ‫ﻟﻢ اﺛﺒﺎت ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫؟ ﻋﻠﻢ و ﻗﻮاﻧﯿ ﻦ ﻋﺎ‬ ‫ه اﺳﺖ‬ ‫ﺪ و ن ﺳﺒﺐﺑﻮد‬ ‫ﺑ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻣﻤﻜ ﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻋﻠﺖآ ن را‬ ‫ﺪ ﺑﻪ وﺟﻮد ﺑﯿﺎﯾ‬ ‫ﻟﯿﻞ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧ‬ ‫ﺪو ن د‬ ‫ﻋﻠﺖ و ﺑ‬ ‫ﻟ ﻲ ﻋﻠﺘ ﻲ دارد و ﻋﻠﺖ ﺑﺰر گ آ ن‪ ،‬آ ن اﺳﺖ ﻛﻪ اﻣﺎم زﻣﺎ ن ﻣﺎ ﺑﺎ‬ ‫ﺪاﻧﯿﻢ؛ و‬ ‫ﻧ‬ ‫ﺪ و ﺧﻄﺎﻫﺎ ي‬ ‫ﺪاﯾﺖ ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﯾ‬ ‫اﺷﺮاﻓ ﻲ ﻛﻪﺑﺮ رﻫﺒﺮ ي ﻣﺎ دارد‪،‬اﯾ ﻦ رﻫﺒﺮ راﻫ‬ ‫ﺪ ﺗﺎ اﯾ ﻦ‬ ‫هﻫﺎ ﺑﻪ وﺟﻮد ﺑﯿﺎﯾ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺳﺒﺐ ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ اﯾ ﻦ ﻣﻌﺠﺰ‬ ‫ا و را ﺟﺒﺮا ن ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪ و اﯾ ﻦ ﺟﻬ ﺶ ﺗﻜﺎﻣﻠﻲ‬ ‫ﺪ س‪ ،‬اﯾ ﻦ اﻧﻘ ﻼ ب ﺑﺰر گ ﺑﻪ ﭘﯿﺮ وز ي ﺑﺮﺳ‬ ‫ﻟﺖ ﻣﻘ‬ ‫رﺳﺎ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪﯾﻨﻪ يﻓﺎ ﺿﻠﻪا شﺑﻪ وﺟﻮدﺑﯿﺎﯾ‬ ‫ه ﻛﺮد ن ﻣ‬ ‫ه ﻇﻬﻮرا و وﭘﯿﺎد‬ ‫در را‬ ‫)ﻋﺞ(‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺣ ﻀﻮر دارد‪ ،‬وﺟﻮد‬ ‫ﺪﮔﻲ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫در ﻣﯿﺎ ن ﻣﺎ زﻧ‬ ‫اﻣﺎم زﻣﺎ ن‬ ‫ﻟﻲ اﻛﺜﺮﯾﺖ ﻣﺎ ﻧﻤﻲﻓﻬﻤﯿﻢ‪ ،‬وﺟﻮد ا و راﻟﻤ ﺲ ﻧﻤﻲﻛﻨﯿﻢ و اﯾ ﻦ‬ ‫دارد؛ و‬ ‫ﺑﺰر گﺗﺮﯾ ﻦﻧﻘ ﺺ‪،‬ﺑﺰر گﺗﺮﯾ ﻦ ﻛﻤﺒﻮد در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﯿﻌﯿﺎ ن ﻣﺎﺳﺖ‪ .‬ﺳﯿﻌﯿﺎ ن ﻣﺎ‬ ‫ﺪ‪ .‬اﻣﺎم زﻣﺎ ن را‬ ‫ه ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪاﻧ‬ ‫ﻋﺎدﺗﺎً اﻣﺎم زﻣﺎ ن)ﻋﺞ( را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﯾ ﻚ اﺳﻄﻮر‬ ‫ه ي ﺣ ﻀﺮت‬ ‫ﺪ‪.‬ﻫﻢ ﭼﻨﺎ ن ﻛﻪ درﺑﺎر‬ ‫ﺷﺨ ﺼﯿﺘﻲ در ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﻪ ﺣﺴﺎ ب ﻣﻲآ ورﻧ‬ ‫ﺪ‪ ،‬اﻣﺎم زﻣﺎ ن را ﻧﯿﺰ آ ن ﭼﻨﺎ ن ﺑﻪ ﻧﻈﺮ‬ ‫ﻋﻠﻲ) ع( و اﻣﺎم ﺣﺴﯿ ﻦ) ع( ﺗﻔﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫هﻓﻠﺴﻔ ﻲ‬ ‫ﺪﮔﺎ‬ ‫ﺪ و اﯾ ﻦ ﺧﻄﺎ يﺑﺰرﮔﻲاﺳﺖ‪،‬ﻧﻘ ﺺﺑﺰرﮔﻲاﺳﺖ‪ .‬از دﯾ‬ ‫ﻣﻲآ ورﻧ‬ ‫ﺪا ي‬ ‫ﺪ و ن راﺑﻄﻪ ي ﻗﻠﺒﻲ و اﺷﺮاﻗﻲﺑﻪ ﺧ‬ ‫ﺪ اﯾ ﻦ اﻧﺴﺎ نﺑ‬ ‫ﻣﺎ در اﯾ ﻦ دﻧﯿﺎﻧﻤﻲﺗﻮاﻧ‬ ‫ﺪ‪ ،‬اﯾ ﻦ‬ ‫هاﻧ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‪ ،‬در ر وزﮔﺎر ي ﻛﻪ اﻧﺒﯿﺎ ﻣﺒﻌﻮ ث ﺷ‬ ‫ﺑﺰر گ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪ از‬ ‫ﺪ و ﺑﻌ‬ ‫ﺪا را ﺑﻪ وﺟﻮد آ ورﻧ‬ ‫ﻟﻬﺎﻣﻲ ﺑﯿ ﻦ اﻧﺴﺎ ن و ﺧ‬ ‫راﺑﻄﻪ اﺷﺮاﻗﻲ و ا‬ ‫ﻟﯿﺖ اﻣﺎﻣﺎ ن‪ ،‬اﻣﺎم‬ ‫ﺪاد ﻣﺴﺌﻮ‬ ‫ﺪﯾﻢ ﻛﻪ در اﻣﺘ‬ ‫ﺪ و ﻣﺎ ﻣﻌﺘﻘ‬ ‫هاﻧ‬ ‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮا ن‪ ،‬اﻣﺎﻣﺎ نﺑﻮد‬ ‫ﺪا راﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﻲآ ورد و ﻣﺤﺎ ل‬ ‫ﻏﺎﯾﺐﻧﯿﺰاﯾ ﻦ راﺑﻄﻪ ي ﻗﻠﺒﻲﺑﯿ ﻦاﻧﺴﺎ ن و ﺧ‬ ‫ﻟﻬﺎﻣﻲﺑﯿ ﻦ‬ ‫ﻟﻢﺑ ﮕﺬرد واﯾ ﻦ راﺑﻄﻪ ياﺷﺮاﻗ ﻲ وا‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪﻟﺤﻈﻪا يﺑﺮ اﯾ ﻦ ﻋﺎ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪاﺷﺘﻪﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪا وﺟﻮدﻧ‬ ‫اﻧﺴﺎ ن و ﺧ‬ ‫)ﻋﺞ(‬ ‫اﯾ ﻦﺑﺰر گﺗﺮﯾ ﻦﻧﻘ ﺸﻲاﺳﺖ ﻛﻪاﻣﺎم زﻣﺎ ن در ﺣﺎ ل ﺣﺎ ﺿﺮﺑﺎز ي‬ ‫ﺪ‪ .‬و در‬ ‫ﺪه ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪ و ﻣﺮاﻗﺐ اﻋﻤﺎ ل ﻣﺎﺳﺖ و ﺗﻤﺎم ﺣﺮﻛﺎت ﻣﺎ را ﻣ ﺸﺎﻫ‬ ‫ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺣﺎ ل ﺣﺎ ﺿﺮ وﺟﻮد دارد‪ ،‬ﺣ ﻀﻮر دارد؛ اﻣﺎ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﻣﺎ در ﻏﻔﻠﺖ ﺑﻪ ﺳﺮ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻣﻲﺑﺮﯾﻢ ﻣﺎ در ﻏﯿﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻲﺑﺮﯾﻢ‪ .‬ا و ﻏﺎﯾﺐ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ا و ﻣﺜﻞ ﺧﻮرﺷﯿ‬ ‫ﺪ‪ .‬در ﻛﻮ ﭼ ﻚﺗﺮﯾ ﻦ ز واﯾﺎ ي‬ ‫ﺗﺎﺑﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻮر ﻣﺒﺎرﻛ ﺶ ﺑﺮﻫﻤﻪﺟﺎ ﻣﻲﺗﺎﺑ‬ ‫ﺪ‪ .‬اﯾ ﻦ ﻣﺎ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﻛﻪ ﭼ ﺸﻤﺎ ن ﺧﻮد را ﺑﺴﺘﻪاﯾﻢ‪.‬‬ ‫ﻟﻢ وﺟﻮد ﺗ ﺸﻌ ﺸ ﻊ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﻋﺎ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ‬ ‫ه ي دﯾ ﮕﺮ يﻫﺴﺘﻨ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻋ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻧﻤﻲﺑﯿﻨﻨ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻛﻮرﻧ‬ ‫ﺪارﻧ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﭼ ﺸﻢ ﻧ‬ ‫ﻛﺴﺎﻧﻲﻫﺴﺘﻨ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﺪارﻧ‬ ‫ﺪرت ﻧ‬ ‫ﺪ و ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ ﻗ‬ ‫ﻟﻲ ﭼ ﺸﻤﺎ ن ﺧﻮﯾ ﺶ را ﺑﺴﺘﻪاﻧ‬ ‫ﺪ؛ و‬ ‫ﭼ ﺸﻢ دارﻧ‬ ‫‪٥١‬‬

‫َﻠﻲ‬ ‫َ ﻋ‬ ‫ِ ﻢو‬ ‫ِﻬ‬ ‫ﻌ‬ ‫َ ﻤْ‬ ‫َﻠﻲ ﺳ‬ ‫َ ﻋ‬ ‫ِﻬ ﻢ و‬ ‫َﻠﻲ ﻗُﻠُﻮﺑ‬ ‫َا ﷲُ ﻋ‬ ‫َﻢ‬ ‫َﺘ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺧ‬ ‫ﺎﯾ ﻦ ﻧﻮر را ﻣ ﻼﺣﻈﻪ ﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﻗﻠﻮ ب آ نﻫﺎ و ﮔﻮ ش آ نﻫﺎ و ﭼ ﺸﻢ‬ ‫َة ‪ ،١‬ﻛﺴﺎﻧﻲﻫﺴﺘﻨ‬ ‫ﺎو‬ ‫ِﺸ‬ ‫ِﻢ ﻏ‬ ‫ِﻫ‬ ‫ﺎر‬ ‫َﺑْ ﺼ‬ ‫ا‬ ‫ه اﺳﺖ و ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ ﭼﻨﯿ ﻦ ﺗ ﺸﻌ ﺸﻌﻲ را‬ ‫ﺪ‬ ‫ه ي ﺿﺨﯿﻤﻲ ﭘﻮﺷﺎﻧ‬ ‫آ نﻫﺎ را ﭘﺮد‬ ‫ﺪ ﺗﺎﺑﺎ ن وﺟﻮد دارد‪ ،‬ﺣ ﻀﻮر دارد و‬ ‫ﻟﻲ اﯾ ﻦ ﺧﻮرﺷﯿ‬ ‫ﺪ؛ و‬ ‫ه ﻧﻤﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻣ ﺸﺎﻫ‬ ‫ﺪ ﺗﺎ اﯾ ﻦﻫﺴﺘﻲ ﺑﻘﺎ‬ ‫ﺪ در ﻛﻨﺞﻫﺮ زا وﯾﻪ ي اﯾ ﻦﻫﺴﺘﻲ ﺑﺘﺎﺑ‬ ‫ﺗ ﺸﻌ ﺸ ﻊ وﺟﻮد شﺑﺎﯾ‬ ‫ﻟﻬﺎﻣﻲ و اﺷﺮاﻗ ﻲ‬ ‫ﺪ‪ .‬اﮔﺮ اﯾ ﻦ وﺟﻮد‪ ،‬اﮔﺮ اﯾ ﻦ راﺑﻄﻪ ا‬ ‫اﺳﺘﻤﺮار داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪ‪ .‬اﯾ ﻦ‬ ‫ﺑﺮا يﻟﺤﻈﻪا ي ﻗﻄ ﻊ ﺷﻮد‪ ،‬اﯾ ﻦ دﻧﯿﺎ ﺑﻘﺎ ي ﺧﻮد را از دﺳﺖ ﻣﻲدﻫ‬ ‫ﺪا ي ﺑﺰر گ از ﺑﯿ ﻦ ﻣﻲﺑﺮد‪،‬‬ ‫اﻧﺴﺎ ن راﺑﻄﻪ ي ﻗﻠﺒﻲ و اﺷﺮاﻗﻲ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﺧ‬ ‫ﺪ و وﺟﻮد دارد‪.‬‬ ‫ﺪ وﺟﻮد داﺷﺘﻪﺑﺎﺷ‬ ‫ﺑﺎﯾ‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ اﮔﺮ اﻣﺎم ﻏﯿﺒﺖ ﻛﺮده اﺳﺖ‪ ،‬اﯾ ﻦ ﻏﯿﺒﺖ‪ ،‬ﻏﯿﺒﺖ ﻣﺎﺳﺖ ﻧﻪ‬ ‫ﺪو‬ ‫ﺪ ﻛﻪﻫﺮﻟﺤﻈﻪ‪،‬ﻫﺮ ﭼﻪ ز ودﺗﺮ ﻇﻬﻮرﺑﻔﺮﻣﺎﯾ‬ ‫ﻏﯿﺒﺖ ا و‪ .‬و ا وآرز و ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪف و‬ ‫ﺪﯾﻨﻪ يﻓﺎ ﺿﻠﻪا ي را ﻛﻪ ﻫ‬ ‫ﺪ وﻣ‬ ‫ﺪ ل و داد ﭘﺮ ﻛﻨ‬ ‫اﯾ ﻦ دﻧﯿﺎ را از ﻋ‬ ‫ﺪ‪ .‬اﯾ ﻦ ﻣﺎﻫﺴﺘﯿﻢ ﻛﻪ ﭼ ﺸﻤﺎ ن‬ ‫ه ﻧﻤﺎﯾ‬ ‫ﻟﻢ ﭘﯿﺎد‬ ‫آرز و ي اﻧﺴﺎ نﻫﺎﺳﺖ‪ ،‬در اﯾ ﻦ ﻋﺎ‬ ‫ﺪارﯾﻢ‪.‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ ﻣﻨﻄﻘﻲ ﻛﻪ ازآ ن‬ ‫ﺧﻮد راﺑﺴﺘﻪاﯾﻢ‪ .‬اﯾ ﻦ ﻣﺎﻫﺴﺘﯿﻢ ﻛﻪآﻣﺎدﮔﻲﻧ‬ ‫ه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮدآ ن ﻛﻪ ﻣﺎﺑﺘﻮاﻧﯿﻢﺑﻪ ﺧ ﺼﻮ ص ﭘ ﺲازاﻧﻘ ﻼ بﺑﺎ ﺷﻜﻮه‬ ‫ﻣﻌﺠﺰ‬ ‫هآﺳﺎ ي اﺳ ﻼﻣﻲ‪ ،‬اﯾ ﻦ ﺗ ﻐﯿﯿﺮ و ﺗﺤﻮ لﻧﻔﺴﻲ را در در و ن ﺧﻮدﺑﻪ وﺟﻮد‬ ‫ﻣﻌﺠﺰ‬ ‫ﺪ س ﻣﺴﺘﻔﯿ ﺾ‬ ‫ﺑﯿﺎ ورﯾﻢ‪ .‬ﺑﺘﻮاﻧﯿﻢ ﭼ ﺸﻤﺎ ن ﺧﻮد را ﺑﺎز ﻛﻨﯿﻢ و از اﯾ ﻦ ﻧﻮر ﻣﻘ‬ ‫ﺪا‬ ‫ﺪﺧ‬ ‫ه ي ﭘﺬﯾﺮا ي وﺟﻮد ا و و ﻇﻬﻮر ا و ﮔﺮدﯾﻢ ﺗﺎ ﺑﻪ اﻣﯿ‬ ‫ﺷﻮﯾﻢ‪ .‬ﺑﺘﻮاﻧﯿﻢ آﻣﺎد‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪ ل و داد ﭘﺮ ﻛﻨ‬ ‫ﺪ و دﻧﯿﺎ رااز ﻋ‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ ز ودﺗﺮ ﻇﻬﻮرﺑﻔﺮﻣﺎﯾ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ وﺟﻮدا و را و‬ ‫ﺪا يﺑﺰر گ ﻣﻲﻃﻠﺒﻢ ﻛﻪﺑﻪ ﻣﺎ ﻋﺮﻓﺎ ن دﻫ‬ ‫ﻣ ﻦاز ﺧ‬ ‫ﺪﺑﺎﺷﯿﻢ‪.‬‬ ‫ﻇﻬﻮرا و راﻫﺮ ﭼﻪ ز ودﺗﺮ ﺷﺎﻫ‬ ‫ﺪا ي ﺑﺰر گ ﻣﻲﻃﻠﺒﻢ ﻛﻪ اﻣﺮﻓﺮ ج اﻣﺎم زﻣﺎ ن راﻫﺮ ﭼﻪ‬ ‫ﻣ ﻦ از ﺧ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ز ودﺗﺮ ﺗﺴﺮﯾ ﻊﺑﻔﺮﻣﺎﯾ‬ ‫ﺪﮔﺎ ن ﻇﻠﻢ و ز ور‬ ‫ﺪرتﻫﺎﻧﻤﺎﯾﻨ‬ ‫ﺪا يﺑﺮ گ ﻣﻲﺧﻮاﻫﯿﻢ ﻛﻪاﯾ ﻦاﺑﺮﻗ‬ ‫از ﺧ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫وﻓﺴﺎد و ﻃﺎﻏﻮت راﻧﺎﺑﻮد ﮔﺮداﻧ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪا يﺑﺰر گ ﻣﻲﻃﻠﺒﻢ ﻛﻪ دﺷﻤﻨﺎ ن و ﻣﻨﺎﻓﻘﯿ ﻦ را رﺳﻮا ﮔﺮداﻧ‬ ‫از ﺧ‬ ‫ﺪر ﻣﺎ را‬ ‫ﻟﻲﻗ‬ ‫ﺪا ي ﺑﺰر گ ﻣﻲﻃﻠﺒﻢ ﻛﻪ رﻫﺒﺮ ﻋﺎ‬ ‫ه از ﺧ‬ ‫و ﺑﺎﻻﺧﺮ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺳ ﻼﻣﺘﻲ و ﻃﻮ ل ﻋﻤﺮاﻋﻄﺎﺑﻔﺮﻣﺎﯾ‬ ‫ﺎﺗﻪ‬ ‫ﯿﻜ ﻢو ر ﺣ ﻤﺔا ﷲو ﺑﺮﻛ‬ ‫ﻮاﻟ ﺴﻼم ﻋﻠ‬

‫‪٥٢‬‬

‫ﻟﺮﺣﯿﻢ‬ ‫ﻟﺮﺣﻤ ﻦا‬ ‫ﺑﺴﻢا ﷲا‬ ‫ﺎ ﺳ ﻢ ﻣﺤ ﻤﺪ ﺻﻞا ﷲ‬ ‫ﯿ ﻦاﺑﻲاﻟﻘ‬ ‫ﺎواﻟ ﻤﺮ ﺳﻠ‬ ‫ﯿ‬ ‫ﯿﺪاﻻﻧﺒ‬ ‫ﺎﻟ ﺼﻼهواﻟﺴﻼم ﻋﻠﻲ ﺳ‬ ‫ﯾﻦ‬ ‫ﺎﻫﺮ‬ ‫ﯿ ﻦاﻟﻄ‬ ‫ﯿﺒ‬ ‫ﯿﻪواﻟﻪاﻟﻄ‬ ‫ﻋﻠ‬

‫ﺪر ﺷﺒﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ اﻧﺴﺎ نﻫﺎ در‬ ‫ﻟﻘ‬ ‫ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ر واﯾﺘﻲ اﻣ ﺸﺐﻟﯿﻠﻪا‬ ‫ﺎ ﺣﻲ اﺳﺖ‬ ‫ﯾ‬ ‫آ ن ﻣﻌﯿ ﻦ ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬در اﯾ ﻦ ﺷﺐﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺣﺮّ ر‬ ‫ﺪﻟﺤﻈﺎت ﺑﺎرﯾ ﻚ و ﺣﺴﺎﺳﻲ در‬ ‫ﺪ‪.‬ﻫﻢ ﭼﻨﺎ ن ﻛﻪ ﻣﻲداﻧﯿ‬ ‫و ﭼﻪ ﻛﺴﻲ اﺑ ﻦ ﺳﻌ‬ ‫ه ﺧﻮد را‬ ‫ه را‬ ‫ﺪﮔﻲ اﻧﺴﺎ نﻫﺎ وﺟﻮد دارد ﻛﻪ ﺑﺎ ﯾ ﻚ ﺗ ﺼﻤﯿﻢ‪ ،‬ﺑﺎ ﯾ ﻚ اراد‬ ‫زﻧ‬ ‫ﺪ ﯾﺎﺑﻬ ﺸﺘﻲ‪ .‬و اﯾ ﻦ از ﺳﺨﺖﺗﺮﯾ ﻦﻟﺤﻈﺎﺗﻲ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺟﻬﻨﻤﻲﻫﺴﺘﻨ‬ ‫ﻣ ﺸﺨ ﺺ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫هﮔﺎﻫﻲ ﻣﻤﻜ ﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﮔﺎ‬ ‫ﺪﮔﻲ ا و دﺳﺖ ﻣﻲدﻫ‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪﺑﺮا ي ﯾ ﻚ اﻧﺴﺎ ن در زﻧ‬ ‫ﺪ‪،‬‬ ‫ﺪﻫ‬ ‫ﺪر در وﺳﻂ ﺻﺤﻨﻪ ي ﻣﻌﺮﻛﻪ ﺑﺮا ي اﻧﺴﺎﻧﻲ دﺳﺖ ﺑ‬ ‫ﻟﻘ‬ ‫اﯾ ﻦ ﺷﺐﻟﯿﻠﻪا‬ ‫ﺪ‪ ،‬در ﺳﺮ ﻛﺎر ﺧﻮد‬ ‫ﺪ‪ ،‬در ﭘﺎدﮔﺎ ن ﺑﺎﺷ‬ ‫ﻣﻤﻜ ﻦ اﺳﺖ ﺷﺨ ﺺ در ﺑﺎزار ﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪ‪ ،‬اﯾ ﻦ‬ ‫ه ﻛﻨ‬ ‫ه ﺧﻮد را ﯾﻜﺴﺮ‬ ‫ﺪ ﺗ ﺼﻤﯿﻢﺑ ﮕﯿﺮد و را‬ ‫ﺪ‪.‬آ نﺟﺎﯾﻲ ﻛﻪﺑﺎﯾ‬ ‫ﺣﺎ ﺿﺮﺑﺎﺷ‬ ‫ه ﻣﺒﺎر ك‬ ‫ﺪر ا وﺳﺖ‪ .‬و ﻗﺮآ ن ﻛﺮﯾﻢ و ﻣﺎ‬ ‫ﻟﻘ‬ ‫ﻃﺮ ف ﯾﺎ آ نﻃﺮ ف‪ ،‬آ نﺟﺎﻟﯿﻠﻪا‬ ‫ه ﺧﯿﺮ و ﺷﺮ را ﺑﺮا ي‬ ‫ﺪ س رﻣ ﻀﺎ ن ﺑﺮ ﻧﺒﻲاﻛﺮم ﻧﺎز ل ﻣﻲﺷﻮد و را‬ ‫ﻣﻘ‬ ‫ﺪر ﺑﻪ‬ ‫ﻟﻘ‬ ‫ﺪ و ﺑﻪ ﻃﻮرﻛﻠﻲﺑﺮا يﻫﻤﻪ ي اﻧﺴﺎ نﻫﺎ‪،‬ﻟﯿﻠﻪا‬ ‫اﻧﺴﺎ نﻫﺎ ﻣ ﺸﺨ ﺺ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪر ﺑﻪ‬ ‫ﻟﻘ‬ ‫ﺪﺳﻲ ﻗﺮار دارﯾﻢ‪.‬ﻟﯿﻠﻪا‬ ‫ﺷﻤﺎر ﻣﻲر ود‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ ﻣﺎ در ﺷﺐ ﻣﻘ‬ ‫ﺎﻟ ﺐ) ع( ﻣﻈﻬﺮ اﻧﺴﺎﻧﯿﺖ و‬ ‫ﯿﻄ‬ ‫ﺧ ﺼﻮ ص ﺷﺒﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺣ ﻀﺮت ﻋﻠﻲاﺑ ﻦاﺑ‬ ‫ﺪ س اﺳ ﻼﻣﻲ ﻣﺎ در ﺻﺒﺤ ﮕﺎﻫﺎ ن ﭼﻨﯿ ﻦ ﺷﺒ ﻲ ﺿﺮﺑﺖ‬ ‫ﻟﺖ ﻣﻘ‬ ‫رﻣﺰ واﻻ ي رﺳﺎ‬ ‫ﺪ و اﯾ ﻦ‬ ‫ﺪﻛﻮﻓﻪﺑﻪ ﺧﺎ ك و ﺧﻮ ن ﺧﻮﯾ ﺶ ﻣﻲ ﻏﻠﻄ‬ ‫ﻣﻲﺧﻮرد و در ﻣﺤﺮا ب ﻣﺴﺠ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺷﺐ ﻋﻠﻲ‬ ‫ﻓﺎﺟﻌﻪ ي ﺑﺰر گ ﺗﺎرﯾﺦ‪ ،‬اﯾ ﻦ ﺷﺐ را ﺑﺮا ي ﻣﺎ اﺳﺘﺜﻨﺎﯾﻲ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪاﻛﺎر ي و ﻋ ﺸﻖ و ﻣﺤﺒﺖ و اﯾﻤﺎ ن و ﺗﻘﻮا و‬ ‫اﺳﺖ‪ ،‬رﻣﺰ اﻧﺴﺎﻧﯿﺖ‪ ،‬ﻣﻈﻬﺮﻓ‬ ‫هي‬ ‫ﺪ‪ ،‬در اﯾ ﻦ ﺷﺐ و درﺑﺎر‬ ‫ه ي ﯾ ﻚاﻧﺴﺎ نﺑ ﮕﻮﯾﯿ‬ ‫ﺪ درﺑﺎر‬ ‫ﺷﺠﺎﻋﺖ‪ .‬وآ ن ﭼﻪﺑﺎﯾ‬ ‫ﺪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮد‪.‬‬ ‫ﻋﻠﻲ) ع(ﺑﺎﯾ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ا ﺻﻮ ﻻً ﺧﻠﻘﺖ اﯾ ﻦ دﻧﯿﺎ ﺑﺎ وﺟﻮد ﻋﻠﻲ) ع( ﺑﻪ درﺟﻪ ي ﻛﻤﺎ ل ﻣﻲرﺳ‬ ‫ﺪ ﯾ ﻚ ﻣﻈﻬﺮ ﺑﺮا ي اﯾ ﻦ اﻧﺴﺎ ن‬ ‫ﺪ س اﺳ ﻼﻣﻲ ﻣﺎ ﻣﻲﺧﻮاﻫ‬ ‫ﻟﺖ ﻣﻘ‬ ‫آ نﺟﺎ ﻛﻪ رﺳﺎ‬ ‫‪٥٣‬‬

‫ﺪ‪ .‬ﻋﻠ ﻲ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻋﻠﻲ را ﻧ ﺸﺎ ن ﻣﻲدﻫ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﯾ ﻚ ﻧﻤﻮﻧﻪ ي ﺑﺎرز ﻧ ﺸﺎ ن دﻫ‬ ‫ﻧ ﺸﺎ ن دﻫ‬ ‫ﺪ ﺑﻪ اﯾ ﻦ دﻧﯿﺎ و اﯾ ﻦ اﻧﺴﺎ ن‬ ‫ﺪ س ﻣﻲﺧﻮاﻫ‬ ‫ﻟﺖ ﻣﻘ‬ ‫ﻧﻤﻮﻧﻪا ي اﺳﺖ ﻛﻪ اﯾ ﻦ رﺳﺎ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﺪﻫﻤﻪ ي اﻧﺴﺎ نﻫﺎ ﺳﻌﻲ ﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺑﺎﯾ‬ ‫ﺪ ف ﺣﯿﺎت ﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪﻫ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﯾ‬ ‫ﺪﻫ‬ ‫ﻧ ﺸﺎ ن ﺑ‬ ‫) ع(‬ ‫ﺪ س ﻣﺎﺑﺎ اﻣﺎﻣﺖ ﻋﻠﻲ ﺑﻪ ا و ج‬ ‫ﻟﺖ ﻣﻘ‬ ‫ﺪ‪ .‬رﺳﺎ‬ ‫ﺧﻮد راﺑﻪ درﺟﻪ ي ا وﺑﺮﺳﺎﻧﻨ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﺪ و ﺷﻤﺎ ﻣﻲداﻧﯿ‬ ‫ﺪا ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪ‪ .‬اﻧﺴﺎﻧﯿﺖﺑﺎ وﺟﻮد ﻋﻠﻲ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﭘﯿ‬ ‫ﺧﻮد ﻣﻲرﺳ‬ ‫ﻣﺎ اﯾﺮاﻧﻲﻫﺎ ﺑﺎ اﯾ ﻦ ر و حﻟﻄﯿ ﻒ و اﺣﺴﺎﺳﺎت ﭘﺮﺷﻮر ﭼﻪ ﻋ ﺸﻖ و ﭼﻪ‬ ‫ﻋ ﻼﻗﻪا ي ﺑﻪ ﻋﻠﻲ دارﯾﻢ‪ .‬اﯾ ﻦ ﻧﻤﻮدار آ ن اﺳﺖ ﻛﻪ در ﺗﺎر وﭘﻮد وﺟﻮد ﻣﺎ‬ ‫ﻋ ﺸﻖ ﺣﻘﯿﻘﺖ‪ ،‬ﻋ ﺸﻖ زﯾﺒﺎﯾﻲ‪ ،‬ﺑﻪ درﺟﻪ ي ﻛﻤﺎ ل وﺟﻮد دارد و اﯾ ﻦ اﻧﺴﺎ نﻫﺎ‬ ‫ﺪ در وﺟﻮد‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻣﻲﺧﻮاﻫﻨ‬ ‫ﺪا ﻧﻜﻨﻨ‬ ‫ﺪ ل و ﺣﻘﯿﻘﺖ را در وﺟﻮد ﺧﻮد ﭘﯿ‬ ‫اﮔﺮ اﯾ ﻦ ﻋ‬ ‫ه ﻛﻪ‬ ‫ﺪ وا و ﻋﻠﻲاﺳﺖ‪ .‬ﯾﻌﻨﻲآ نﮔﺎ‬ ‫ﺪ وا و را رﻣﺰ ﺧﻮد ﻗﺮار دﻫﻨ‬ ‫دﯾ ﮕﺮ يﺑﯿﺎﺑﻨ‬ ‫ﺪ‬ ‫درآرز وﻫﺎ و در ﺗﺨﯿ ﻼت ﻣﻠﺖ ﻣﺎ ﯾ ﻚآرز وﻫﺎﯾﻲ وﺟﻮد دارد ﻛﻪﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻨ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ اﯾ ﻦ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺳﻌﻲ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫اﯾ ﻦ آرز وﻫﺎ را در وﺟﻮد ﺧﻮد ﺗﺤﻘﻖ ﺑﺒﺨ ﺸﻨ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ا و ﻋﻠﻲ) ع( اﺳﺖ‬ ‫ﺧﻮاﺳﺘﻪﻫﺎ وآرز وﻫﺎ را در وﺟﻮد ﻛﺎﻣﻞ دﯾ ﮕﺮ ي ﺑﯿﺎﺑﻨ‬ ‫و از اﯾﻨﺠﺎ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲﺑﯿﻨﯿﻢ ﻋﻠﻲ) ع( ﺑﺮا ي ﻣﺎ اﯾﺮاﻧﻲﻫﺎ رﻣﺰ ﻣﻲﺷﻮد‪،‬‬ ‫ﺪ ﺳﺨ ﻦاز ﻋﻠﻲاﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺪ‪،‬ﻫﺮ ﻛﺠﺎ ﻣﻲر وﯾ‬ ‫ﻣﻈﻬﺮ ﻣﻲﺷﻮد ﻋﻠﻲ ﻋﻠﻲ ﻣﻲﮔﻮﯾﻨ‬ ‫ه ﺗﻬﺮا ن داﻧ ﺸﺠﻮ ﺑﻮدم‪،‬‬ ‫ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ دارم ﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ در داﻧ ﺸ ﮕﺎ‬ ‫ﻟﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدم ﻛﻪ اﮔﺮ ﭘﺮﺳﺘ ﺶ ذات‬ ‫ﺪﻣﻪ ي ﻣﻘﺎ‬ ‫ﻟﻪا ي ﻧﻮﺷﺘﻢ ﻛﻪ در ﻣﻘ‬ ‫ﻣﻘﺎ‬ ‫ﺪم‪ .‬ﻋﻠﻲ ﻛﺴﻲ اﺳﺖ ﻛﻪﺑﺎ‬ ‫ﺪا ي ﻣﺠﺎز ﻣﻲﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺴﻠﻤﺎً ﻋﻠﻲ را ﻣﻲﭘﺮﺳﺘﯿ‬ ‫ﻏﯿﺮﺧ‬ ‫ﺪ؛ ﯾﻌﻨﻲ از ر و ي وﺟﻮد ﻋﻠ ﻲ‬ ‫ﺪا ي را اﺛﺒﺎت ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫وﺟﻮد ﺧﻮد‪ ،‬وﺟﻮد ﺧ‬ ‫ﺪل‬ ‫ﺪاﺳﺖ‪ ،‬ﻋ‬ ‫ﺪاﯾﻲ وﺟﻮد دارد؛ ﭼﻮ ن ﺗﺠﻠﻲ ﺻﻔﺎت ﺧ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺧ‬ ‫ﻣﻲﺗﻮا نﻓﻬﻤﯿ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻛﻢ ﮔﻔﺘﻪاﯾ‬ ‫ﺋﯿ‬ ‫ه ي ﻋﻠﻲﺑ ﮕﻮ‬ ‫ﻣﻄﻠﻖاﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻈﻬﺮ ﺣﻘﯿﻘﺖاﺳﺖ‪.‬ﻫﺮ ﭼﻪ درﺑﺎر‬ ‫ه‪،‬ﺑﻪاﯾ ﻦ‬ ‫ﺪ ﻛﻪﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪاﻧﺴﺎ نﻫﺎﯾﻲﺑﻪاﯾ ﻦ درﺟﻪ‪،‬ﺑﻪاﯾ ﻦ ﺷﻜﻮ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﻣﻲداﻧﯿ‬ ‫ﺪ ﺑﻪ ﺷﻬﺎدت‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑﺎﯾ‬ ‫ﺪ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﺷﻮﻧ‬ ‫ﺪ‪ ،‬اﯾ ﻦ اﻧﺴﺎ نﻫﺎ ﺑﺎﯾ‬ ‫ﻋﻈﻤﺖ وﺟﻮد دارﻧ‬ ‫هﻫﺎ ي‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻲ در اﺳﻄﻮر‬ ‫ه ﻛﻨﯿ‬ ‫هﻫﺎ ي ﺗﺎرﯾﺨﻲﻧﯿﺰﻧ ﮕﺎ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ در اﺳﻄﻮر‬ ‫ﺑﺮﺳﻨ‬ ‫هﻫﺎ ﺮ ﺳﺘ ﻢ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﯾﻜﻲ از اﯾ ﻦ اﺳﻄﻮر‬ ‫ﺗﺎرﯾﺦ ﺧﻮدﻣﺎ ن در اﯾﺮا ن ﻧ ﮕﺎه ﻛﻨﯿ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ رﺳﺘﻢ از ﻧﻈﺮ دﻻ ور ي و ﺟﻨ ﮕﺎ ور ي در زﻣﺎ ن ﺑﻲﻧﻈﯿﺮ ﺑﻮد و‬ ‫ﻣﻲداﻧﯿ‬ ‫ه را ﺑﻪ‬ ‫ﺪ ﯾ ﻚ اﺳﻄﻮر‬ ‫ﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻓ ﺮدو ﺳﻲ –ﺎﯾ ﻦ ﺷﺎﻋﺮ ﺑﺰر گ‪ -‬ﻣﻲﺧﻮاﻫ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪ‪ ،‬ا و را ﺑﻪ ﺷﻬﺎدت ﻣﻲرﺳﺎﻧ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ا و را ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ا و ج ﻋﻈﻤﺖ ﺑﺮﺳﺎﻧ‬ ‫هﻫﺎ ي ﺗﺎرﯾﺦ‬ ‫ه ي اﻣﺎمﺣﺴﯿ ﻦ) ع( ﻧﯿﺰ اﯾ ﻦ ﭼﻨﯿ ﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﺗﻤﺎم اﺳﻄﻮر‬ ‫درﺑﺎر‬ ‫ﺪ ﻛﻪ از ﻧﻈﺮ‬ ‫ﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ از ﻣﺮدا ن ﺑﺰر گ ﯾﺎد ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻫﺴﺘﻨ‬ ‫ﺪ و در‬ ‫دﻻ ور ي و ﺷﺠﺎﻋﺖ وﻓ ﻀﺎﯾﻞ و ﻛﻤﺎﻻت ﺑﻪ اﻋ ﻼ درﺟﻪ ﻣﻲرﺳﻨ‬ ‫ﺪا‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻓ‬ ‫ﺪا ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫آﺧﺮﯾ ﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ي ا و ج‪ ،‬ﻫﻤﻪ وﺟﻮد ﺧﻮد را ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﺧ‬ ‫ﺪ‪ .‬و اﯾﻨﺠﺎ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻈﻤﺖ آ نﻫﺎ و ﺑﺰرﮔﻲ آ نﻫﺎ ﺑﯿ ﺶ از ﭘﯿ ﺶ ﺑﻪ‬ ‫ﻣﻲﺷﻮﻧ‬ ‫‪٥٤‬‬

‫ﺪ‪ .‬ﭼﻨﯿ ﻦ ﺷﺨ ﺼﯿﺘ ﻲ‪،‬‬ ‫ﺪق ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ه ي ﻋﻠﻲ) ع( ﺻ‬ ‫ﺪ واﯾ ﻦﻧﯿﺰ درﺑﺎر‬ ‫ﻇﻬﻮر ﻣﻲرﺳ‬ ‫ه اﺳﺖ در‬ ‫ﺪ‬ ‫ﭼﻨﯿ ﻦ ﺷﺨ ﺼﯿﺖ واﻻﯾﻲ ﻛﻪ ازﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﻪ درﺟﻪ ي ﻛﻤﺎ ل رﺳﯿ‬ ‫ﺪﺑﯿﺮ‪ ،‬درﻓﻠﺴﻔﻪ‪ ،‬درﻫﺮ ﭼﻪ‬ ‫ﻧﺒﺮد‪ ،‬در ﻋﻠﻢ‪ ،‬در ﺗﻘﻮا‪ ،‬دراد ب وﺑ ﻼﻏﺖ‪ ،‬در ﺗ‬ ‫ه اﺳﺖ و ﭼﻨﯿ ﻦ اﻧﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻛﺎﻣﻞ ﻣﻄﻠﻖ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ ﺑﻪ درﺟﻪ ي ﻛﻤﺎ ل رﺳﯿ‬ ‫ﺋﯿ‬ ‫ﺑ ﮕﻮ‬ ‫ﺪا ﻧﯿﺰ ﻗﺮﺑﺎ ن ﯾ ﮕﺮدد ﺗﺎ ﻋﻈﻤﺖ ا و ﺑﻪ درﺟﻪ ي ا و ج‬ ‫هﺧ‬ ‫ﺪ در را‬ ‫ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﺑﺎﯾ‬ ‫ﺪﻛﻮﻓﻪﺑﻪ‬ ‫ه ﭼﻨﯿ ﻦ ﺷﺒﻲ در ﻣﺴﺠ‬ ‫ﺪ و ﻋﻠﻲ) ع(ﻧﯿﺰ در ﭼﻨﯿ ﻦ ﺷﺒﻲ ﯾﺎ ﺻﺒﺤ ﮕﺎ‬ ‫ﺑﺮﺳ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻣ ﻦ‬ ‫دﺳﺖاﺑ ﻦﻣﻠﺠﻢ ﺿﺮﺑﺖ ﻣﻲﺧﻮرد وﺑﻪ ﺧﺎ ك و ﺧﻮ ن ﺧﻮﯾ ﺶ درﻣﻲ ﻏﻠﻄ‬ ‫هام و ﯾ ﻚ ﺷﺐ را ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾ ﻲ در داﺧﻞ اﯾ ﻦ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪﻛﻮﻓﻪ را دﯾ‬ ‫ﺧﻮد ﻣﺴﺠ‬ ‫) ع(‬ ‫ﺋﯿ ﻦ ﻣﻨﺒﺮ ي ﻛﻪ ﻋﻠﻲ ﺑﺮ آ ن ﻣﻲرﻓﺖ و آ ن‬ ‫ﺪ ﺑﻪ ﺳﺮآ وردم‪ .‬در ﭘﺎ‬ ‫ﻣﺴﺠ‬ ‫ﺪ‪ ،‬درآ ن ﻣﺤﺮاﺑﻲ ﻛﻪ ﺿﺮﺑﺖ ﻣﻲﺧﻮرد و‬ ‫ﺧﻄﺒﻪﻫﺎ ي ﺷﻮراﻧ ﮕﯿﺰ را ﻣﻲﺧﻮاﻧ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ر وﺣﻲ دارد‪ ،‬اﺣﺴﺎﺳﻲ دارد‪ ،‬ﺣﺎﻻﺗ ﻲ‬ ‫ﺑﻪ ﺧﺎ ك و ﺧﻮ ن ﺧﻮﯾ ﺶ ﻣﻲ ﻏﻠﻄ‬ ‫دارد ﻛﻪ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻢ ﺑﺮا ي ﺷﻤﺎ ﺷﺮ ح دﻫﻢ‪ .‬و ﻣ ﻦ ﺧﻮد ﺣﺎﻻﺗﻲ داﺷﺘﻢ در آ ن‬ ‫ﺷﺐ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺻﺒﺢ در ﻛﻨﺎر آ ن ﻣﻨﺒﺮ و در ﻛﻨﺎر آ ن ﻣﺤﺮا ب‪.‬ﻫﻤﻪ ي ﺗﺎرﯾﺦ‬ ‫ﺪم و‬ ‫ﺪ‪.‬ﻫﻤﻪ را ﻣﻲدﯾ‬ ‫ه ﻣﻲرﻓﺘﻨ‬ ‫ﺪﮔﺎﻧﻢ رژ‬ ‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻋﻠﻲ) ع( وآ ن ﺷﺐازﺑﺮاﺑﺮ دﯾ‬ ‫ﺪﻛﻮﻓﻪ و ﻣﺤﺮا ب ﺣ ﻀﺮت ﻋﻠﻲ ﻛﻪ در‬ ‫ﭼﻪ ﺣﺎﻻﺗﻲ ﺑﻮد و ﭼﻪ ﺷﺒﻲ‪ .‬ﻣﺴﺠ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫آ نﺟﺎ ﺑﻪ ﺷﻬﺎدت ﻣﻲرﺳ‬ ‫ﻟﻢ‬ ‫ﺪ س اﺳ ﻼﻣﻲ ﺑﻪ ﻋﺎ‬ ‫ﻟﺖ ﻣﻘ‬ ‫ﻟﻲﺗﺮﯾ ﻦﻧﻤﻮﻧﻪا ي اﺳﺖ ﻛﻪ رﺳﺎ‬ ‫ﻋﻠﻲ) ع( ﻋﺎ‬ ‫ﻟﺖ‪،‬‬ ‫ﺪا‬ ‫ﺪ ل وﻋ‬ ‫ﺪ ل اﺳﺖ‪ ،‬ﻋ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﯾﻜﻲ از ﺑﺰر گﺗﺮﯾ ﻦ ﺻﻔﺎت ا و ﻋ‬ ‫ﺋﻪ ﻣﻲدﻫ‬ ‫ارا‬ ‫ﻟﺖ ﻋﻠﻲ ﺷﻤﻪا يﺑﺮا ي ﺷﻤﺎﺑﺎزﮔﻮ‬ ‫ﺪا‬ ‫ﺪ ل وﻋ‬ ‫ه يﻋ‬ ‫ﻛﻪاﻣ ﺸﺐ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻢ درﺑﺎر‬ ‫ﺪ سﺗﺮﯾ ﻦ ﺻﻔﺎت‬ ‫ﻟﺖ از ﺑﺰر گﺗﺮﯾ ﻦ و ﻣﻘ‬ ‫ﺪا‬ ‫ﺪ ل وﻋ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﻋ‬ ‫ﻛﻨﻢ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﻣﻲداﻧﯿ‬ ‫ﻟﻬﻲ‪ ،‬ﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺻﻔﺎت را‬ ‫ﺪ وﯾ ﻚ ﺻﻔﺖ ا‬ ‫ﺪاﯾﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﯿ ﻦ ﺻ‬ ‫ﺧ‬ ‫ﻟﺖ از ﻣﻬﻢﺗﺮﯾ ﻦ اﯾ ﻦ ﺻﻔﺎت اﺳﺖ‪ .‬اﯾ ﻦ ﺻﻔﺖ‬ ‫ﺪا‬ ‫ﺪ ل وﻋ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻋ‬ ‫ﺑﺮﻣﻲﺷﻤﺎرﻧ‬ ‫ﺪا را ﯾﻜﻲ از ا ﺻﻮ ل‬ ‫ﺪلﺧ‬ ‫ﺪر ﻣﻬﻢ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﻣﻜﺘﺐ ﺗ ﺸﯿ ﻊ ﻣﺎ ﻋ‬ ‫ﺪاﯾﻲآ نﻗ‬ ‫ﺧ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺑﺮادرا ن ﺳﻨﻲ ﻣﺎ در ا ﺻﻮ ل دﯾ ﻦ ﺳﻪ ﺗﺎ‬ ‫هاﻧ‬ ‫ﭘﻨﺞﮔﺎﻧﻪ ي دﯾ ﻦ ﻗﺮار داد‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻧﺒﻮت‪ ،‬ﻣﻌﺎد‪ .‬اﻣﺎ ﻣﻜﺘﺐ ﺗ ﺸﯿ ﻊ د و ا ﺻﻞ دﯾ ﮕﺮ را ا ﺿﺎﻓﻪ‬ ‫ﺪ ﺗﻮﺣﯿ‬ ‫ﻣﻲﺷﻤﺎرﻧ‬ ‫ﺪا ﻋﺎد لاﺳﺖ و د وماﻣﺎﻣﺖ‪.‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ‬ ‫ﺪاﺳﺖ؛ ﯾﻌﻨﻲ ﺧ‬ ‫ﺪلﺧ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﯾﻜﻲ ﻋ‬ ‫ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪ ل و اﻣﺎﻣﺖ ﻣﺨﺘ ﺺ ﺑﻪ ﺷﯿﻌﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ا ﺻﻮ ل ﭘﻨﺞﮔﺎﻧﻪ ﺗ ﺸﯿ ﻊ را ﺗﺴﻜﯿﻞ‬ ‫ﻋ‬ ‫ﻟﺖ آ ن ﭼﻨﺎ ن ﻧﯿﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺮادرا ن ﺳﻨﻲ ﻣﺎ آ ن را‬ ‫ﺪا‬ ‫ﺪل وﻋ‬ ‫ﻟﺒﺘﻪ ﻋ‬ ‫ﺪ‪ .‬ا‬ ‫ﻣﻲدﻫ‬ ‫ﺪل‬ ‫ﺪ ي ﺑﺮ ﻋ‬ ‫ﺪﯾ‬ ‫ﺪ؛ اﻣﺎ در ﻣﻜﺘﺐ ﺗ ﺸﯿ ﻊ ﺣﺴﺎﺳﯿﺖ ﺷ‬ ‫ﺪ ل را ﻣﻲﭘﺬﯾﺮﻧ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻋ‬ ‫ﻧﭙﺬﯾﺮﻧ‬ ‫ﺪل و‬ ‫ﺪاﺳﺖ ﻛﻪاﮔﺮ دراﺟﺘﻤﺎع ﻣﺎ ﻋ‬ ‫ﻟﺖ وﺟﻮد دارد‪ .‬ﻣﻜﺘﺐ ﺗ ﺸﯿ ﻊ ﻣﻌﺘﻘ‬ ‫ﺪا‬ ‫وﻋ‬ ‫ﺪاﯾﻲ ﺗﺤﻘﻖ ﻧﻤﻲﭘﺬﯾﺮد‪ .‬از‬ ‫ﺪ‪،‬ﻫﯿ ﭻ ﺻﻔﺖ دﯾ ﮕﺮ ﺧ‬ ‫ﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷ‬ ‫ﻟﺖ وﺟﻮد ﻧ‬ ‫ﺪا‬ ‫ﻋ‬ ‫رﺣﻤﺎ ن‪ ،‬رﺣﯿﻢ‪ ،‬ﻛﻤﺎ ل‪ ،‬ﺟﻤﺎ ل‪ ،‬ﺟ ﻼ ل‪ ،‬ﺧ ﻼﻗﯿﺖ و ﻋﻠﻢ‪ ،‬از ﺻﻔﺎت دﯾ ﮕﺮﻫﯿ ﭻ‬ ‫ﻟﺖ در اﺟﺘﻤﺎع‬ ‫ﺪا‬ ‫ﺪل وﻋ‬ ‫ﺪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣ ﮕﺮ اﯾ ﻦ ﻛﻪ ﻋ‬ ‫ها ي ﻣﺜﻤﺮ ﺛﻤﺮ ﻧﺨﻮاﻫ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻓﺎﯾ‬ ‫‪٥٥‬‬

‫ﺑﺮﻗﺮار ﮔﺮدد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ اﺧﺘ ﻼﻓﻲ ﻛﻪ ﺑﯿ ﻦ ﻣﻜﺘﺐ ﺗ ﺸﯿ ﻊ و ﺗﺴﻨ ﻦ وﺟﻮد دارد‪،‬‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮا ن ﻧﻤﻮﻧﻪ‬ ‫ﻟﺖ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪا‬ ‫ﺪل وﻋ‬ ‫ﺪ ي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﯿﻌﯿﺎ ن ﺑﺮ ﻋ‬ ‫ﺗﺄﻛﯿ‬ ‫ﺪ‪،‬ﻫﺮ‬ ‫ﺪ ﻣﻲﺷﻮﻧ‬ ‫ها ي وارد ﻣﺴﺠ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ در ﻣﻜﺘﺐ ﺗﺴﻨ ﻦﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻋ‬ ‫ﻣﻲداﻧﯿ‬ ‫ﺪ‪،‬‬ ‫ﺪا ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ دﯾ ﮕﺮا نﺑﻪ ا واﻗﺘ‬ ‫ه اﺳﺖ وﻧﻤﺎز ﻣﻲﺧﻮاﻧ‬ ‫ﻛ ﺲ ﻛﻪ در ﺟﻠﻮ اﯾﺴﺘﺎد‬ ‫ﺪ ل اﻣﺎم ﺷﺮ ط اﺳﺖ؛ ﯾﻌﻨ ﻲ‬ ‫ﺪ؛ اﻣﺎ در ﻣﻜﺘﺐ ﺗ ﺸﯿ ﻊ ﻋ‬ ‫ا و را اﻣﺎم ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﻨ‬ ‫ﺪ ل ا و اﻋﺘﻤﺎد داﺷﺘﻪ‬ ‫ﺪ ﺑﻪ ﻋ‬ ‫ﺪ ﺑﺎﯾ‬ ‫ﺪا ﻛﻨ‬ ‫ﺪ ﺑﻪ اﯾ ﻦ اﻣﺎم اﻗﺘ‬ ‫ﻫﺮ ﻛ ﺲ ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺑﺰرﮔﺎ ن‬ ‫ﺪ‪ .‬در ر وزﮔﺎر ﻣﻲﺑﯿﻨﯿ‬ ‫ﺪا ﻧﻤﺎﯾ‬ ‫ﺪ ﺑﻪ ا و اﻗﺘ‬ ‫ﺪ‪ ،‬وﮔﺮﻧﻪ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧ‬ ‫ﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪ‪ ،‬آ نﻫﺎ را‬ ‫هاﻧ‬ ‫ﺪا ﻛﺮد‬ ‫ﺪارا ن اﻗﺘ‬ ‫اﻫﻞ ﻧﺴﻨ ﻦ ﺑﻪ ﺧﻠﻔﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎ ن‪ ،‬ﺑﻪ زﻣﺎﻣ‬ ‫ﻟﻲ ﻛﻪ در ﻣﻜﺘﺐ ﺗ ﺸﯿ ﻊ‪ ،‬ﺑﺰرﮔﺎ ن ﻣﻜﺘﺐ ﺗ ﺸﯿ ﻊﻫﯿ ﭻﮔﺎه در‬ ‫ﺪ؛ درﺣﺎ‬ ‫ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪاﻧ‬ ‫ﺪ‪ .‬در‬ ‫هاﻧ‬ ‫ه ﻛﺮد‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎ آ نﻫﺎ ﻣﺒﺎرز‬ ‫هاﻧ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪارا ن و ﺧﻠﻔﺎ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻧ ﺸ‬ ‫ﻣﻘﺎﺑﻞ زﻣﺎﻣ‬ ‫ﺪ‪،‬‬ ‫ﺪ ﭘﺎ ك ﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑﺎﯾ‬ ‫ﺪ ﻣﻌ ﺼﻮم ﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑﺎﯾ‬ ‫ﺪ ﻣﺘﻘﻲ ﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪار ﺑﺎﯾ‬ ‫ﻣﻜﺘﺐ ﺗ ﺸﯿ ﻊ زﻣﺎﻣ‬ ‫ﺪ؛اﻣﺎﻧﺰدﺑﺮادرا ن ﺳﻨﻲ ﻣﺎاﯾ ﻦ ﻣﻄﺮ حﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﺷﻤﺎ در ﻣ ﺼﺮ‬ ‫ﺪ ﻋﺎد لﺑﺎﺷ‬ ‫ﺑﺎﯾ‬ ‫ﺎ رو ق ﺟﺎﻣ ﻌﻪاﻻزﻫﺮ )ﺟﺎﻣﻌﻪاﻻزﻫﺮ ﻣﺜﻞ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ در زﻣﺎ ن ﻣﻠﻚ ﻓ‬ ‫ﻣﻲﺑﯿﻨﯿ‬ ‫ﺪرﺳﯿ ﻦ و ﻋﻠﻤﺎ ي دﯾ ﻦ در‬ ‫ه ي ﻋﻠﻤﯿﻪ ﻗﻢ ﻣﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺰر گﺗﺮﯾ ﻦ ﻣ‬ ‫ﺣﻮز‬ ‫ﺪ وﺑﺰر گﺗﺮﯾ ﻦ ﻣﻔﺘﻲآ نﻫﺎﺑﻪﻧﺎم ﺷﯿﺦ ﺷﻠﺘﻮ ت‬ ‫ﺪرﯾ ﺲ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﻪاﻻزﻫﺮ ﺗ‬ ‫ﺎل‬ ‫ﺪ از آ ن ﻛﻪ ﺟ ﻤ‬ ‫ﻣﻌﺮ و ف ﺑﻮد(‪ .‬از ﻣﻠ ﻚﻓﺎر وق اﻃﺎﻋﺖ ﻣﻲﻛﺮد و ﺑﻌ‬ ‫ﺪاﺧﺖ‪،‬ﻫﻤﯿ ﻦ‬ ‫ﺎ رو ق را از ﻣ ﺼﺮ ﺑﯿﺮ و ن اﻧ‬ ‫ﺎ ﺻ ﺮ ﻛﻮدﺗﺎ ﻛﺮد و ﻣﻠﻚ ﻓ‬ ‫ﻋﺒﺪاﻟﻨ‬ ‫ﺪار ي ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ و از ا و‬ ‫ﺎ ﺻ ﺮ را ﺑﻪ رﻫﺒﺮ ي و زﻣﺎﻣ‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﻪاﻻزﻫﺮ ﺑﺎز ﻋﺒﺪاﻟﻨ‬ ‫ﺎ ﺻ ﺮ ﺑﻪ رﺣﻤﺖ اﯾﺰد ي‬ ‫اﻃﺎﻋﺖ ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬و ﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺟﻤﺎ ل ﻋﺒﺪاﻟﻨ‬ ‫ﺪ ﻫﻤﯿ ﻦ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑﺎزﻫﻢ ﻣﻲﺑﯿﻨﯿ‬ ‫ﺋ ﻦ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻛﺎر ﻣﻲآﯾ‬ ‫ﺪد و ﺳﺎدات ﺧﺎ‬ ‫ﻣﻲﭘﯿﻮﻧ‬ ‫ﻟﻪر وﻫﻤﯿ ﻦ ﺳﺎدات ﻣﻲﺷﻮد و‬ ‫ﺪ و دﻧﺒﺎ‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﻪاﻻزﻫﺮ از ﺳﺎدات دﻓﺎع ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ّﻪ ﻣﻲﮔﺬارد و ﺣﺘﻲﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺳﺎدات در‬ ‫ﺑﺮ اﻋﻤﺎ ل ﺧﯿﺎﻧﺖﺑﺎر ﺳﺎدات ﺻ ﺤ‬ ‫ﺎ ن و ﺑﺰر گﺗﺮﯾ ﻦ‬ ‫ﯾ‬ ‫ﺪ س دﺳﺖ د وﺳﺘ ﻲ و ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻮﺷﻪ ﺪا‬ ‫ﻟﻤﻘ‬ ‫ﺑﯿﺖا‬ ‫ﺪ ﻛﻪاﻋﻤﺎ ل ﺳﺎدات‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺟﺎﻣﻌﻪاﻻزﻫﺮ ﺳﻌﻲ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺳﺘﻤ ﮕﺮا ن ﺻﻬﯿﻮﻧﯿﺴﻢ ﻣﻲدﻫ‬ ‫ﺪ‪ .‬اﯾ ﻦ اﺧﺘ ﻼ ف ﺑﺰرﮔﻲ اﺳﺖ‬ ‫ﺪ و ﺑﻪآ ن وﺟﻪ ي ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﻣﻲﺑﺨ ﺸ‬ ‫را ﺗﻮﺟﯿﻪ ﻛﻨ‬ ‫ﺪر ﻣﻬﻢ اﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﻟﺖ آ نﻗ‬ ‫ﺪا‬ ‫ﺪ ل وﻋ‬ ‫ﺑﯿ ﻦ ﺗﺴﻨ ﻦ و ﺗ ﺸﯿ ﻊ ﻛﻪ در ﻣﻜﺘﺐ ﺗﺴﯿ ﻊ‪،‬ﻋ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﯾﺎ اﻣﺎﻣﺖ ﻛﺴﻲ را‬ ‫ﺪ از ﻛﺴﻲ اﻃﺎﻋﺖ ﻛﻨ‬ ‫ﻫﺮﻓﻘﯿﻬﻲ‪،‬ﻫﺮ ﺷﯿﻌﻪا يﻧﻤﻲﺗﻮاﻧ‬ ‫ﺪل‬ ‫ﺪ‪ .‬و اﯾ ﻦ ﻋ‬ ‫ﻟﺖ ا و اﻋﺘﻤﺎد و اﻃﻤﯿﻨﺎ ن داﺷﺘﻪﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪا‬ ‫ﺪ ل وﻋ‬ ‫ّﺑﻪ ﻋ‬ ‫ﺑﭙﺬﯾﺮد‪ ،‬ا ﻻ‬ ‫ﺪر ﻣﻬﻢ اﺳﺖ ﻛﻪ ﯾﻜﻲ از ارﻛﺎ ن ﭘﻨﺠ ﮕﺎﻧﻪ ي ا ﺻﻮ ل دﯾ ﻦ ﺑﻪ‬ ‫ﻟﺖ آ نﻗ‬ ‫ﺪا‬ ‫وﻋ‬ ‫ﺪ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑ ﺸﺮﯾﺖ‬ ‫ﺪ ل ﺑﺎﯾ‬ ‫ﺪا ﻋﺎد ل اﺳﺖ‪ ،‬و اﯾ ﻦ ﻋ‬ ‫ﺷﻤﺎر ﻣﻲر ود‪ ،‬ﻛﻪ ﺧ‬ ‫ﺪاﺳﺖ در ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻣﺎم‪ ،‬اﻣﺎم ﻣﻌ ﺼﻮم‪،‬‬ ‫ﺪلﺧ‬ ‫ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺷﻮد‪ .‬اﻣﺎﻣﺖﻧﯿﺰ ﺗﺠﻠﻲ ﻋ‬ ‫ﺪاﺳﺖ در‬ ‫ﺪلﺧ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻣﻈﻬﺮ ﻋ‬ ‫ه ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪاﯾﻲ را ﭘﯿﺎد‬ ‫ﺪلﺧ‬ ‫ﻛﺴﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ اﯾ ﻦ ﻋ‬ ‫‪٥٦‬‬

‫ﺪ ل و اﻣﺎﻣﺖ راﺑﻄﻪ ي ﺑﺴﯿﺎر ﻧﺰدﯾﻜﻲ‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﯿ ﻦ ﻣﺮدم‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ ﺑﯿ ﻦ ﻋ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﯾ ﻚ ﺣﻘﯿﻘﺖاﻧ‬ ‫وﺟﻮد دارد و در ﺣﻘﯿﻘﺖاﯾ ﻦ د وا ﺻﻞ ﯾ ﻚ واﻗﻌﯿﺖاﻧ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ه ﻛﻨ‬ ‫ﺪ اﯾ ﻦ ﺻﻔﺖ را در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﭘﯿﺎد‬ ‫د وم رﻫﺒﺮ ي اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫ‬ ‫ﻟﺖ اﺳﺖ و‬ ‫ﺪا‬ ‫ﺪل وﻋ‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ ﯾﻜﻲ از ﺑﺮز گﺗﺮﯾ ﻦ ﺧ ﺼﻮ ﺻﯿﺎت ﺗ ﺸﯿ ﻊ‪ ،‬ﻋ‬ ‫ﺪ‪،‬ﺑﺰر گﺗﺮﯾ ﻦ‬ ‫ﻟﺖﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪا‬ ‫ﺪ ل وﻋ‬ ‫ﺪ ﻣﻈﻬﺮ ﻋ‬ ‫ﻣﻈﻬﺮ اﯾ ﻦ ﻣﻜﺘﺐ‪ ،‬ﻋﻠﻲ) ع(ﻧﯿﺰﺑﺎﯾ‬ ‫ﺪ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ي اﻧﺴﺎ نﻫﺎﻧﻪﻓﻘﻂ‬ ‫ﻟﺖ راﺑﺘﻮاﻧ‬ ‫ﺪا‬ ‫ﺪ ل وﻋ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ اﯾ ﻦ ﻋ‬ ‫ﻧﻤﻮﻧﻪا يﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺳﻤﺒﻞ‬ ‫ﺪ‪،‬ﻧﻤﻮﻧﻪﻧ ﺸﺎ ن دﻫ‬ ‫ﺪﯾﺖﺑﻪﺛﺒﻮتﺑﺮﺳﺎﻧ‬ ‫در زﻣﺎ ن ﺧﻮد‪،‬ﺑﻠﻜﻪﺑﺮا ي اﺑ‬ ‫) ع(‬ ‫ﺪ‪ .‬و ﻋﻠﻲ ﯾ ﻚ ﭼﻨﯿ ﻦ ﺷﺨ ﺼﯿﺘ ﻲ‬ ‫ﻟﺖ ﺑﺮا ي ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪا‬ ‫ﺪل وﻋ‬ ‫ﻋ‬ ‫اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺋﯿﻢ‪ ،‬آ ن را ﺑﻪ ﺳﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ‬ ‫ﺪ ل ﻫﻢاﻛﻨﻮ ن ﺳﺨ ﻦ ﻣﻲﮔﻮ‬ ‫هي ﻋ‬ ‫درﺑﺎر‬ ‫ﺪ ل ﺷﺨ ﺼﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ از‬ ‫ﺪ ل در ﻣﺮﺗﺒﻪ ي ا و ل‪ ،‬ﻋ‬ ‫ﻣﺨﺘﻠ ﻒ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﻣﻲﻛﻨﯿﻢ‪ .‬ﻋ‬ ‫ﺪ و‬ ‫ﺪ ل ﺑﺎﺷ‬ ‫ﻫﺮ اﻧﺴﺎﻧﻲ در ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲر ود ﻛﻪ ﺗﺎ اﯾ ﻦ درﺟﻪ دارا ي ﻋ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮا ن ﻣﺜﺎ لﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ در ﯾ ﻚ ﻧﻤﺎز ﺟﻤﺎﻋﺖ اﻣﺎم‬ ‫ﻟﺖ را ﭘﯿ ﺸﻪ ﻛﻨ‬ ‫ﺪا‬ ‫ﻋ‬ ‫ﺪ ل اﻣﺎم‬ ‫ﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﯾ ﻦ ﻋ‬ ‫را درﻧﻈﺮ ﻣﻲﮔﯿﺮد ﻣﻲﺧﻮاﻫﯿﻢ ﻛﻪ اﻣﺎم ﻋﺎد ل ﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪ ل اﯾ ﻦ اﻣﺎ درﻧﻈﺮ‬ ‫ﺪ ل اﺳﺖ‪ .‬در ﺷﺮ وﻃﻲ ﻛﻪ ﺑﺮا ي ﻋ‬ ‫ﺋﯿﻨﻲ از ﻋ‬ ‫ﯾ ﻚﻣﺮﺗﺒﻪ ﭘﺎ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑﻪ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻇﻠﻢ ﻧﻜﻨ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ اﯾ ﻦ اﻣﺎم ﻣ ﺸﻬﻮر ﺑﻪﻓﺴﺎد ﻧﺒﺎﺷ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻣﻲﺧﻮاﻫﻨ‬ ‫ﻣﻲﮔﯿﺮﻧ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑﺮا ي اﻣﺎﻣﺖ‬ ‫ﺪ ل داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪر ﻋ‬ ‫ه د ﭼﺎر ﻧ ﮕﺮدد‪ .‬اﮔﺮﻫﻤﯿ ﻦﻗ‬ ‫ﮔﻨﺎﻫﺎ ن ﻛﺒﯿﺮ‬ ‫ﺪار‬ ‫ﻟﻲﻫﻤﯿ ﻦ ﻣﻘ‬ ‫ﺪﺑﻬﺘﺮاﺳﺖ؛ و‬ ‫ﻧﻤﺎزﺟﻤﺎﻋﺖ ﻛﺎﻓﻲاﺳﺖ‪.‬ﺑﯿ ﺶازآ ناﮔﺮﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪا ﻛﺮد ﻛﻪ راﺳﺘﻲ ﻣﺜﻞ ﻋﻠﻲ ﺑﺎﺷ‬ ‫ﻛﺎﻓﻲ اﺳﺖ‪ ،‬واﻻ ﻧﻤﻲﺗﻮا ن اﻣﺎﻣﻲ را ﭘﯿ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‪ ،‬در ﺟﻬﺎ ن ﺳﺨﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻈﯿﺮ ا و را ﺑﺘﻮاﻧ‬ ‫ﺪ ﻣﺜﻞ ﻋﻠﻲ ﺑﺎﺷ‬ ‫اﮔﺮ ﺑﺨﻮاﻫﻨ‬ ‫ﺪ در اﺟﺘﻤﺎع ﻣﺜﻞ ﻋﻠﻲ‬ ‫ﺪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪﺑﺘﻮاﻧﻨ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑﺴﯿﺎر ﻛﻢاﻧ‬ ‫ﺪ ودﻧ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻌ‬ ‫ﺑﯿﺎﺑﻨ‬ ‫ﺪا ﻧﻤﻲﺷﻮد‪.‬‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻛﺴﻲ ﭘﯿ‬ ‫ﺪ ﺑﺮ اﯾ ﻦ ﻣﯿﺰا ن ﺑﺴﻨﺠﻨ‬ ‫ﺪ و اﮔﺮ ﺑﺨﻮاﻫﻨ‬ ‫ﻋﻤﻞ ﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪل‬ ‫ﺋﯿ ﻦ از ﻋ‬ ‫ﺪ ل‪ ،‬ﯾ ﻚ درﺟﻪ ﭘﺎ‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ ﺑﺮا ي اﻣﺎم ﺟﻤﺎﻋﺖ ﯾ ﻚ درﺟﻪ از ﻋ‬ ‫ﺪ ل ﺷﺨ ﺼﻲاﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻛﺎﻓﻲاﺳﺖ‪ ،‬واﯾ ﻦ ﻋ‬ ‫ﻣﺮﺣﻠﻪ ي د وم ﻛﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪا ي ﺑﺎﻻﺗﺮ اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻗ ﻀﺎ وت اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺪﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ‬ ‫ﺪ و ﻣﻲداﻧﯿ‬ ‫ﺪ ﺑﯿ ﻦ اﻧﺴﺎ نﻫﺎ ﺣﻜﻢ ﻛﻨ‬ ‫ﻗﺎ ﺿﻲ ﯾﻌﻨ ﻲ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫ‬ ‫ﺪ و ﺑﯿ ﻦ ﺣﻖ و ﺑﺎﻃﻞ‬ ‫ﺪ اﻓﺮاد را در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﻮد ﻗﺮار دﻫ‬ ‫ﻛﻪ ﻛﺴﻲ ﻣﻲﺧﻮاﻫ‬ ‫ﺋﻞ ﺷﻮد‪ ،‬ﻣﻤﻜ ﻦ اﺳﺖ د ﭼﺎر اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺧﻮد ﺷﻮد‪ ،‬د ﭼﺎر ﻣﻨﺎﻓ ﻊ و‬ ‫ﺗﻤﯿﺰ ﻗﺎ‬ ‫ﻟﺢ ﮔﺮ وﻫﻲ ﻗﺮار ﺑ ﮕﯿﺮد و ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ ﺣﻖ را زﯾﺮ ﭘﺎ ﺑ ﮕﺬارد ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ‬ ‫ﻣ ﺼﺎ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ در‬ ‫ﺪ ﻗﺎدر ﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪ ل ﻧﯿﺎز اﺳﺖ‪ .‬اﯾ ﻦ اﻧﺴﺎ ن ﺑﺎﯾ‬ ‫ﯾ ﻚدرﺟﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮ از ﻋ‬ ‫ﻟﺢ‬ ‫ﻗ ﻀﺎ وت ﺧﻮﯾ ﺶﺑﯿ ﻦ اﻧﺴﺎ نﻫﺎ‪ ،‬ﺗﺴﻠﯿﻢﻫﻮا وﻫﻮ سﻧ ﮕﺮدد و ﻣﻨﺎﻓ ﻊ و ﻣ ﺼﺎ‬ ‫ﺪ‪ ،‬و اﯾ ﻦ ﻧﯿﺰ ﯾ ﻚ‬ ‫ﺪﻫ‬ ‫ﮔﺮ وﻫﻲ و ﻗﻮﻣﻲ و ﺣﺰﺑﻲ ا و را ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻗﺮار ﻧ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺑﺴﯿﺎر ي از ﺑﺰرﮔﺎ ن‬ ‫ﺪ ل اﺳﺖ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﻣﻲداﻧﯿ‬ ‫ﻣﺮﺣﻠﻪ ي ﺑﺎﻻﺗﺮ ي از ﻋ‬ ‫‪٥٧‬‬

‫ﺪ؛ ﭼﻮ ن ﻣﺴﺌﻠﻪ ي ﻗ ﻀﺎ وت ﺑﺴﯿﺎر ﻣ ﺸﻜﻞ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﻗﺎ ﺿﻲ ﻧ ﺸﻮﯾ‬ ‫ﺗﻮ ﺻﯿﻪ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ ﻣﺮاﻋﺎت ﻛﻨ‬ ‫ﺪ و ﺷﺎﯾ‬ ‫ﺪ ل راآ ن ﭼﻨﺎ ن ﻛﻪﺑﺎﯾ‬ ‫ﺪ ﺣﻖ را و ﻋ‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﺴﻲﺑﺘﻮاﻧ‬ ‫ﺪ ل اﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫و ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻫﻮا و ﻫﻮ س ﺧﻮﯾ ﺶ ﻧ ﮕﺮدد‪ .‬اﯾ ﻦ ﻣﺮﺗﺒﻪ ي د وم ﻋ‬ ‫ﺪار ي و در‬ ‫ﺪ ل در زﻣﺎﻣ‬ ‫ﻣﺮﺗﺒﻪ ي ﻗ ﻀﺎ وت اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺰر گﺗﺮﯾ ﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ي ﻋ‬ ‫ﺪ ل ﻛﺴﻲ ﻛﻪ‬ ‫ﺪ ل اﻣﺎم‪ ،‬ﻋ‬ ‫ﺪ ل ﺣﺎﻛﻢ‪ ،‬ﻋ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻋ‬ ‫ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﺮ ض ﻇﻬﻮر ﻣﻲرﺳ‬ ‫ﺪ ل در اﻋ ﻼﺗﺮﯾ ﻦ‬ ‫ﺪ از ﻧﻈﺮ ﻋ‬ ‫ﺪ‪ .‬اﯾ ﻦ اﻧﺴﺎ ن ﺑﺎﯾ‬ ‫ﺑﺮ ﯾ ﻚ اﺟﺘﻤﺎع ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪ‪ .‬زﯾﺮا ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ اﻧﺴﺎ نﻫﺎ و ﺟﺎﻣﻌﻪﺑﻪ دﺳﺖ ا وﺳﺖ‬ ‫درﺟﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫و ر واﺑﻂ ﺑﯿ ﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ي اﺳ ﻼﻣﻲ و د و ل دﯾ ﮕﺮ را ا وﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻌﯿ ﻦ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪ درﺑﺎﻻﺗﺮﯾ ﻦ درﺟﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪﺑﺎﺷ‬ ‫ﻟﺖﺑﺎﯾ‬ ‫ﺪا‬ ‫ﺪ ل وﻋ‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦازﻧﻈﺮ ﻋ‬ ‫ﺪ لﺑﺮا ي اﻣﺎم ﺟﻤﺎﻋﺖ‪،‬‬ ‫ﺪ ل ﺳﻪ درﺟﻪﺑﺮﺷﻤﺮدﯾﻢ‪ .‬ﻋ‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦﺑﺮا ي ﻋ‬ ‫ﺪ ل ا و ﺑﻪ‬ ‫ﺪار –ﻛﻪ ﻋ‬ ‫ﺪ ل ﺑﺮا ي ﺣﺎﻛﻢ و زﻣﺎﻧ‬ ‫ﺪ ل ﺑﺮا ي ﻗﺎ ﺿﻲ‪ ،‬و ﺳﻮم ﻋ‬ ‫ﻋ‬ ‫ﺪت ﻗﺮار‬ ‫ﺪ‪ -‬در اﻋ ﻼﺗﺮﯾ ﻦ درﺟﻪ ي دﻗﺖ و ﺷ‬ ‫ﺪ ﻣﺜﻞ ﻋﻠﻲ ﺑﺎﺷ‬ ‫راﺳﺘﻲ ﺑﺎﯾ‬ ‫ه ﻣﻲﻛﻨﯿﻢاﯾ ﻦ ﻣﺮاﺗﺐ‬ ‫ه ي ﻋﻠﻲ) ع(ﻧ ﮕﺎ‬ ‫ﺪ‪.‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ درﺑﺎر‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻪﺑﺎﺷ‬ ‫هي‬ ‫ﺪر زﯾﺒﺎﺳﺖ درﺑﺎر‬ ‫ه ا و ﻣﻲﺑﯿﻨﯿﻢ‪ ،‬ﺣ ﺲ ﻣﻲﻛﻨﯿﻢ‪ .‬ﭼﻘ‬ ‫ﻣﺨﺘﻠ ﻒ را درﺑﺎر‬ ‫ﺪ س و ﻣﺒﺎر ك ﻛﻪ ﺳﺨ ﻦ از ﻋﻠﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻲﺧﻮاﻫﻢ‬ ‫ﻋﻠﻲ) ع( در اﯾ ﻦ ﺷﺐ ﻣﻘ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑﺎزﮔﻮ‬ ‫هاﯾ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪﻫﻤ ﮕﺎ ن ﺷﻨﯿ‬ ‫ﺪﮔﻲ اﯾ ﻦ ﻣﺮد ﺑﺰر گ را ﻛﻪ ﺷﺎﯾ‬ ‫ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎﯾﻲ از زﻧ‬ ‫ﻟﺖ ا و ﺑﻪ ﭼﻪ‬ ‫ﺪا‬ ‫ﺪل وﻋ‬ ‫ﻛﻨﻢ‪ .‬ﭼﻪ ﺷﺨ ﺼﯿﺘﻲ اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻪ وﺟﻮد ي اﺳﺖ و ﻋ‬ ‫ﺪازه اﺳﺖ ﻛﻪاﯾ ﻦ ﭼﻨﯿ ﻦ ﻣﻈﻬﺮ و رﻣﺰ ﻗﺮار ﻣﻲﮔﯿﺮد وﺑﺮا يﻫﻤﻪ ي ﺗﺎرﯾﺦ‬ ‫اﻧ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺣﺎﻛﻢﻫﺎﯾ ﻲ‬ ‫ﺪ س اﺳ ﻼﻣﻲ ﻣﺎ ﻣﻲﺧﻮاﻫ‬ ‫ﻟﺖ ﻣﻘ‬ ‫ﺪا ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬و رﺳﺎ‬ ‫ﻣﻘﺘ‬ ‫ﺪ ل ﻋﻠﻲ را‪.‬‬ ‫ﺪﻋ‬ ‫ﺪ‪ .‬از ﻧﻈﺮ ﺷﺨ ﺼﻲ ﺑﺴﻨﺠﯿ‬ ‫ﺪاراﻧﻲ ﻣﺜﻞ ا و را ﺑﺮﮔﺰﯾﻨ‬ ‫زﻣﺎﻣ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ در ﻗﻠﻤﺮ و‬ ‫ﺪ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺑﺨﻮاﺑﻢ‪ .‬ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺑﺨﻮاﺑﻢ ﺗﺎ ﺷﺎﯾ‬ ‫ﺪﻫﻤﻪ ﺷﺐ ﺑﺎﯾ‬ ‫ﻣﻲﮔﻮﯾ‬ ‫ﺪ و از آ نﺟﺎ ﻛﻪ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻢ ﺑﻪ‬ ‫ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣ ﻦ ﮔﺮﺳﻨ ﮕﺎﻧﻲ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨ‬ ‫ﺪ ﺧﻮد ﻣ ﻦ ﺑﺎ آ نﻫﺎ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬ﺑﺎ آ نﻫﺎ‬ ‫ﺪا ﻛﻨﻢ‪ ،‬ﺑﺎﯾ‬ ‫ﻫﻤﻪ ي آﻧﻬﺎ دﺳﺘﺮﺳﻲ ﭘﯿ‬ ‫ﯾﻜﺴﺎ نﺑﺎﺷﻢ‪.‬‬ ‫ﺪ‪،‬ﻧﺎ ن و‬ ‫ﺪﮔﻲ ﺧﻮدﺑﻪ ﯾ ﻚ ﻗﺮ صﻧﺎ ن ﺟﻮ اﻛﺘﻔﺎ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﻣﺮد ي ﻛﻪ در زﻧ‬ ‫ﻧﻤ ﻚ ﻏﺬا ي ا وﺳﺖ‪ .‬ﻣﺮد ي ﻛﻪ در ﺻﺤﻨﻪﻫﺎ ي ﻧﺒﺮد در ﺧﯿﺒﺮ را ﺑﺎ ﯾ ﻚ‬ ‫ﺪﮔﺎ ن ﻋﺮ ب را ﺑﺎ ﯾ ﻚ ﺿﺮﺑﺖ ﺑﺮ ﺧﺎ ك‬ ‫ﺪ و ﺑﺰر گﺗﺮﯾ ﻦ رزﻣﻨ‬ ‫ﺿﺮﺑﺖ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﻟﯿﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﯾ ﻚ‬ ‫ﺪازد‪ ،‬ﻏﺬا ي ا و ﯾ ﻚ ﻗﺮ ص ﻧﺎ ن ﺟﻮﯾ ﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺮد ي ﻛﻪ ﺳﺎ‬ ‫ﻣﻲاﻧ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻣﺮد ي ﻛﻪﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻧﻌﻠﯿﻨ ﺶ ﭘﺎره‬ ‫ﻟﺒﺎ س ﯾﺎ د وﻟﺒﺎ س ﻛﺮﺑﺎ س اﻛﺘﻔﺎ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪ و ﺑﺎ دﺳﺖ ﻣﺒﺎر ك‬ ‫ﺋﯿ ﻦ ﻣﻲآﯾ‬ ‫ه ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﺧﻮد در وﺳﻂ ﺻﺤﻨﻪ ﻣﻌﺮﻛﻪ ﭘﺎ‬ ‫ﭘﺎر‬ ‫ﺧﻮد ﻧﻌﻠﯿ ﻦ ﺧﻮﯾ ﺶ را ﻣﻲد وزد وﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﯾﻜﻲ ازﺑﺰر گﺗﺮﯾ ﻦ رﻫﺒﺮا ن‬ ‫ﺪا ن‬ ‫ﺪ ﻛﻪا ي ﻋﻠﻲ ﺗﻮ ﭼﻪ ﻣﻲﻛﻨﻲ در وﺳﻂ ﻣﯿ‬ ‫ﺪ و ﻣﻲﭘﺮﺳ‬ ‫ﻋﺮ بﺑﻪا و ﻣﻲرﺳ‬ ‫؟‬ ‫ﻧﺒﺮد‪،‬اﯾ ﻦﻧﻌﻠﯿ ﻦ ﺗﻜﻪ ﺗﻜﻪ را ﻣﻲد وز ي و و ﺻﻠﻪ ﻣﻲﻛﻨﻲ‬ ‫‪٥٨‬‬

‫ﺪ‪:‬‬ ‫ﺪازد و ﻣﻲﮔﻮﯾ‬ ‫ﺣ ﻀﺮت ﻋﻠﻲاﯾ ﻦﻧﻌﻠﯿ ﻦ را ﺟﻠﻮ يا و ﻣﻲاﻧ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ اﯾ ﻦ ﺧ ﻼﻓﺖ و اﯾ ﻦ ﺣﻜﻮﻣﺖﺑﺮ ﺷﻤﺎ‪ ،‬درﻧﻈﺮ ﻣ ﻦ‬ ‫ﺪا ﺳﻮﮔﻨ‬ ‫»ﺑﻪ ﺧ‬ ‫ازاﯾ ﻦﻧﻌﻠﯿ ﻦ ﻛﻢارز شﺗﺮاﺳﺖ‪،‬ﺑﻲاﻫﻤﯿﺖﺗﺮاﺳﺖ «‪.‬‬ ‫ﺪ‪:‬‬ ‫و در ﺟﺎ ي دﯾ ﮕﺮ ياﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﯾ‬ ‫اﯾ ﻦ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ و اﯾ ﻦ ﺧ ﻼﻓﺖ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ازآ ب دﻫﺎ ن ﺑُﺰﮔﺮ‪ ،‬در‬ ‫ﻧﻈﺮ ﻣ ﻦاﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺋﯿ ﺲﺟﻤﻬﻮر ﯾﺎ دﯾ ﮕﺮا ن ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺳﺆا ل‬ ‫ه ي ﺷﺮاﯾﻂ ر‬ ‫ﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ درﺑﺎر‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺧﻮد ﻣ ﻦ ﯾﻜﻲ از ﺷﺮاﯾﻂ راﻫﻤﯿ ﻦ ﺷﺮ ط ذﻛﺮ ﻣﻲﻛﺮدم‪ .‬ﻛﺴﻲ‬ ‫ﻣﻲﻛﺮدﻧ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻛﺴﻲ ﺑﺨﻮاﻫ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ اﯾ ﻦ ﻣﻘﺎم ا و را ﻧ ﮕﯿﺮد‪ ،‬ا و را ﻣﻨﺤﺮ ف ﻧﻜﻨ‬ ‫ﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪ‪ ،‬اﯾ ﻦ ﻣﻘﺎمﻫﺎ‪ ،‬اﯾ ﻦ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻋﻠﻲ وار ﻋﻤﻞﻧﻤﺎﯾ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻋﻠﻲ وار ﺣ ﺲ ﻛﻨ‬ ‫ﻋﻠﻲ وارﻓﻜﺮ ﻛﻨ‬ ‫ه ﺑﺮا ي ا و‬ ‫ﺪ‬ ‫ه ﭘﺎره ﺷ‬ ‫ﺪ از اﯾ ﻦﻟﻨ ﮕﻪ ﻛﻔ ﺶ ﭘﺎر‬ ‫ﺪرتﻫﺎ‪ ،‬اﯾ ﻦ ﺣﻜﻮﻣﺖﻫﺎ ﺑﺎﯾ‬ ‫ﻗ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑﻪ‬ ‫ﺪ؛ اﻣﺎ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻘﺎم ﺳﻨ ﮓ ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ ﻣﻲزﻧﻨ‬ ‫ﻛﻢارز شﺗﺮ ﺑﺎﺷ‬ ‫ﻟﻤﻲ را‬ ‫ﺪ و ﻋﺎ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺗﻮﻃﺌﻪﻫﺎ ﺑﻪ ﭘﺎ ﻛﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺗﻬﻤﺖ ﻣﻲزﻧﻨ‬ ‫دﯾ ﮕﺮا ن ﺣﻤﻠﻪ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ‪ ،‬اﺳﯿﺮ ﺧﻮدﺧﻮاﻫﻲ و‬ ‫ﺪ‪ ،‬آ نﻫﺎ ﻛﻪ اﺳﯿﺮ دﻧﯿﺎ ﻫﺴﺘﻨ‬ ‫ﺑﻪ آﺗ ﺶ ﻣﻲﺷﻜﻨ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ و دﯾ‬ ‫ﺪﮔﻲ ﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ ﻋﻠﻲ وار زﻧ‬ ‫ﺪ ﺑﻪﻫﯿ ﭻ وﺟﻪ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻨ‬ ‫ﻣ ﺼﻠﺤﺖﻃﻠﺒﻲﻫﺴﺘﻨ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﻋﻠﻲ را داﺷﺘﻪﺑﺎﺷﻨ‬ ‫ﺪﮔﻲ ﺷﺨ ﺼﻲ ﺧﻮد‬ ‫ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎ ل ﻋﻠﻲ ﭼﻨﯿ ﻦ ﻛﺴ ﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ در زﻧ‬ ‫ﺪﮔﻲ‬ ‫ﺪﮔﻲ ﺧﺎﻧﻮادﮔﻲ ا و رﺳﯿ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ زﻧ‬ ‫اﯾ ﻦ ﭼﻨﯿ ﻦ ﻋﻤﻞ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﯿﻞ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺑﺮادر ش ﻋﻘ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺑﺒﯿﻨﯿ‬ ‫ﻟﺖ را ﻣﻲﺑﯿﻨﯿ‬ ‫ﺪا‬ ‫ﺪ ل وﻋ‬ ‫ﺪ‪،‬ﻫﻤﯿ ﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻋ‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﯿ‬ ‫ه اﺳﺖ‪ ،‬و‬ ‫ﻛﻪ از ا و ﻣﺴ ﻦﺗﺮ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﯿﻨﺎﯾﻲ و ﭼ ﺸﻤﺎ ن ﺧﻮد را از دﺳﺖ داد‬ ‫ﻟﺖ ﺑﻪ‬ ‫ها ي را ﻛﻪ د و‬ ‫ﺪا ن زﯾﺎد ي دارد و ﺟﯿﺮ‬ ‫ﻋﻘﯿﻞ ﻣﺮد ي ﻣﻌﯿﻞ اﺳﺖ‪.‬ﻓﺮزﻧ‬ ‫) ع(‬ ‫ﺪاﻧ ﺶ ﻛﺎﻓﻲ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﺑﺮادر ش ﻋﻠﻲ ﺧﻠﯿﻔﻪ ي‬ ‫ا و ﻣﻲﭘﺮدازد‪ ،‬ﺑﺮا يﻓﺮزﻧ‬ ‫‪١‬‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﭘﯿ ﺶ ﺑﺮادر ﻣﻲر وم و ﺑﺮ ﺣ ﺼﱠﻪ ي‬ ‫ﻣﺴﻠﻤﯿ ﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮدﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪ وﻓﻘﺮ وﻓﺎﻗﻪ ي ﺧﺎﻧﻮادﮔﻲ ﺧﻮﯾ ﺶ را‬ ‫ﺧﻮد ﻛﻤﻲ ﻣﻲاﻓﺰاﯾﻢ‪ .‬ﭘﯿ ﺶ ﻋﻠﻲ ﻣﻲآﯾ‬ ‫ه ي ﻣﺎﻫﯿﺎﻧﻪ ا و‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﯿﺮ‬ ‫ﺪ و از ﻋﻠﻲ ﻣﻲﺧﻮاﻫ‬ ‫ﺑﺮا ي ﻋﻠﻲ ﺑﺎزﮔﻮ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪو‬ ‫ﺪ و درآﺗ ﺶ اﻓﺮ وﺧﺘﻪ ﮔﺮم ﻣﻲﻧﻤﺎﯾ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻋﻠﻲ) ع( ﺳﻜﻪا ي را دا غ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺑﯿﻔﺰاﯾ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻋﻘﯿﻞ‬ ‫اﯾ ﻦ ﺳﻜﻪ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﻋﻘﯿﻞ ﻣﻲﮔﺬارد‪ ،‬ﯾﺎ ﺑﻪ دﺳﺖ ا و ﻧﺰدﯾ ﻚ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ّﻪﺑﺮﻣﻲآ ورد‪:‬‬ ‫ﺪتآﺗ ﺶ ﺿﺠ‬ ‫از ﺷ‬ ‫) ع(‬ ‫؟ ﻋﻠﻲ‬ ‫؟ ﭼﺮا ﻣﺮا ﻣﻲﺳﻮزاﻧﻲ‬ ‫ﻛﻪ اﯾ ﻦ ﺑﺮادر ﺑﺎ ﻣ ﻦ ﭼﻪ ﻣﻲﻛﻨﻲ‬ ‫ﺪ؛‬ ‫ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﯾ‬ ‫ا ي ﻋﻘﯿﻞ ﺗﻮﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻲ ﻛﻪﺑﻪ ﺳﻜﻪ دا غ را ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨﻲ‪ ،‬ﺳﻜﻪا ي را‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﭼ ﮕﻮﻧﻪ اﻧﺘﻈﺎر دار ي ﻛﻪ ﻣ ﻦ در‬ ‫ﺪه ﺑﺎﺷ‬ ‫ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ اﻧﺴﺎﻧﻲ ﺿﻌﯿ ﻒ ﮔﺮم ﺷ‬ ‫ﺪا ي را ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨﻢ‪.‬‬ ‫ر وز ﻗﯿﺎﻣﺖآﺗ ﺶ ﻋﺬا ب ﺧ‬ ‫‪٥٩‬‬

‫ﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺳﺮا غ‬ ‫ﺪﮔﻲ ﻛﻨ‬ ‫ﺪ ﺑﺎ ﻋﻠﻲ زﻧ‬ ‫ﯿﻞ‪،‬ﻫﻤﯿ ﻦ ﻛﺴﻲ ﻛﻪﻧﻤﻲﺗﻮاﻧ‬ ‫ﻫﻤﯿ ﻦ ﻋﻘ‬ ‫ﯾﻪ ﻣﻲر ود وﻫﻤﯿ ﻦ داﺳﺘﺎ ن را ﺑﺮا ي ﻣﻌﺎ وﯾﻪ در ﺟﻠﺴﻪ ي ا و ﺷﺮ ح‬ ‫ﺎو‬ ‫ﻌ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ‬ ‫ﺪ‪،‬ﻫﻤﻪ ﻣﺘﺄﺛﺮ ﻣﻲﺷﻮﻧ‬ ‫ﺪ و درآ نﺟﺎﻫﻤﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﻣﻲدﻫ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪﺑﻪا و‬ ‫ﺪﻧ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪﺑﺎا و ﻣﻲﺟﻨ ﮕﯿ‬ ‫دﺷﻤ ﻦ ﻋﻠﻲﻫﺴﺘﻨ‬ ‫ﺪ‪،‬‬ ‫ﻟﺮزﻧ‬ ‫ﺪ ل در ﻣﻘﺎﺑﻞ اﯾ ﻦ ﺗﻘﻮا ﺑﺮ ﺧﻮد ﻣﻲ‬ ‫ﺪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ اﯾ ﻦ ﻋ‬ ‫ﺗﻬﻤﺖ ﻣﻲزﻧﻨ‬ ‫ﺪ‪،‬اﯾ ﻦاﺳﺖ ﻋﻠﻲ!‪.‬‬ ‫ﻣﺘﺄﺛﺮ ﻣﻲﺷﻮﻧ‬ ‫ﺪر ا و ل اﺳ ﻼم‬ ‫ﺪارا ن ﺻ‬ ‫ﯾﺎ ﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻃﻠﺤﻪ و زﺑﯿﺮ از ﭘﺮ ﭼﻤ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺧ ﻼﻓﺖ را ﺑﭙﺬﯾﺮد‪،‬‬ ‫ﺪ و ﺑﺮ ا وﻓ ﺸﺎر ﻣﻲآ ورﻧ‬ ‫ﻋﻠﻲ) ع( را ﺑﺮ ﻧﻤﺒﺮ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ‪ ،‬اﯾ ﻦ ﻣﻘﺎم را ﺑﻪ‬ ‫ﻋﻠﻲ) ع( ﺑﻪ آ نﻫﺎ ا ﺻﺮار ﻣﻲ ورزد ﻛﻪ ﻣﺮا ﺧﻠﯿﻔﻪ ﻧﻜﻨﯿ‬ ‫ﺪ و‬ ‫ﺪ و ﺑﻪ ا وﻓ ﺸﺎر ﻣﻲآ ورﻧ‬ ‫ﻟﻲ ﺑﻪ ا و ا ﺻﺮار ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ‪ ،‬و‬ ‫دﯾ ﮕﺮ ي ﺑﺴﭙﺎرﯾ‬ ‫ﺪ‪،‬‬ ‫ﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻣﻨﺒﺮ ﺑﺎﻻ ﻣﻲر ود وﻫﻤﻪ ي ﻣﺴﻠﻤﯿ ﻦ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ا و ﻣﻲﻧ ﺸﯿﻨﻨ‬ ‫ا و ل ﻛﻠﻤﻪا ي ﻛﻪاز زﺑﺎ ن ﻣﺒﺎرﻛ ﺶ ﺧﺎر ج ﻣﻲﺷﻮد‪،‬اﯾ ﻦاﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻌﺎ وﯾﻪﺑﯿ ﺶ‬ ‫از ﺑﯿﺴﺖ ﺳﺎ ل در ﺷﺎم ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻛﺮده اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻣﻨﺒﺮ ﺧ ﻼﻓﺖ ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻪ‬ ‫ﺪه اﺳﺖ‪ ،‬ﭼ ﮕﻮﻧﻪ ﻗﺎدر اﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫اﺳﺖ‪،‬ﻫﻨﻮز ﭘﺎﯾﻪﻫﺎ ي ﺣﻜﻮﻣﺘ ﺶ ﻣﺤﻜﻢ ﻧ ﺸ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﭘﺴﺮﻋﻤﻮﯾﻲ داردﺑﻪﻧﺎماﺑ ﻦﻋﺒﺎ س ﻛﻪ‬ ‫ﻣﻌﺎ وﯾﻪ رااز ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺷﺎم ﺧﻠ ﻒﺑﻜﻨ‬ ‫ﺪارا ن‬ ‫ﺪر ا و ل اﺳ ﻼم اﺳﺖ و از ﺑﻬﺘﺮﯾ ﻦ ﺳﯿﺎﺳﺘﻤ‬ ‫از ﺑﺰر گﺗﺮﯾ ﻦ ﻣﺘﻔﻜﺮﯾ ﻦ ﺻ‬ ‫ر وز ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲر ود‪ .‬اﺑ ﻦﻋﺒﺎ س ﻛﻪ در وﺳﻂ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﻧ ﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد اﻧ ﮕ ﺸﺖ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ اﯾ ﻦ ﺗ ﺼﻤﯿﻢ ﺗ ﺼﻤﯿﻤﻲ‬ ‫ﺪا ن ﻣﻲﮔﯿﺮد و ﺑﻪ ﻋﻠﻲ) ع( ﻧ ﺸﺎ ن ﻣﻲدﻫ‬ ‫ﺧﻮد ﺑﻪ دﻧ‬ ‫) ع(‬ ‫ﺪ و از‬ ‫اﺳﺖ ﻏﯿﺮﻋﺎﻗ ﻼﻧﻪ ا ﺳﺖ‪ .‬ﻋﻠﻲ ﻧ ﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ اﺑ ﻦﻋﺒﺎ س ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪ‪:‬‬ ‫ﺪ وﺑﻪا و ﻣﻲﮔﻮﯾ‬ ‫ﺪﺑ ﮕﻮﯾ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫ‬ ‫ا ﺿﻄﺮا با و درﻣﻲﯾﺎﺑ‬ ‫ّ‪ ،‬ﻣ ﻦ ﻣﻲداﻧﻢ ﻛﻪ ﺗﻮ ﭼﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻲ ﺑ ﮕﻮﯾﻲ‪،‬‬ ‫ا ي ﻋﺒﺎ س‪ ،‬ا ي ﭘﺴﺮ ﻋﻢ‬ ‫ه اﺳﺖ و ﭼ ﮕﻮﻧﻪ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺗﻮ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻲ ﺑ ﮕﻮﯾﻲ ﻛﻪﻫﻨﻮز ﺧ ﻼﻓﺖ ﻣ ﻦ ﻣﺴﺘﺤﻜﻢ ﻧ ﺸ‬ ‫ه اﺳﺖ ﺧﻠ ﻊ ﻛﻨﻢ و‬ ‫ﻣﻲﺧﻮاﻫﻢ ﻣﻌﺎ وﯾﻪ را ﻛﻪﺑﯿﺴﺖ ﺳﺎ لﺑﺮ ﺷﺎم ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻛﺮد‬ ‫ﺪﺗﻲ ﺻﺒﺮ ﻛﻨﻢ ﺗﺎ ﭘﺎﯾﻪﻫﺎ ي ﺣﻜﻮﻣﺘﻢ ﻣﺴﺘﺤﻜﻢ ﺷﻮد‪،‬‬ ‫ﺗﻮ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻲ ﻛﻪ ﻣ ﻦ ﻣ‬ ‫ﺪا ﻛﻪ اﮔﺮ از ﺷﺐ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺻﺒﺢ‬ ‫ه ﻣﻌﺎ وﯾﻪ را ﺧﻠ ﻊ ﻛﻨﻢ؛ اﻣﺎ ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺧ‬ ‫آ نﮔﺎ‬ ‫ﺪ و ﻣﺮا ﻋﺮﯾﺎ ن‬ ‫ﺪازﻧ‬ ‫ﺪ و ﺑﺮ ﮔﺮدﻧﻢ ﺑﯿﻨ‬ ‫ﺪاﺧﺘﻪ ﻛﻨﻨ‬ ‫ه يآﻫﻨﯿ ﻦ را درآﺗ ﺶ ﮔ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻗﺎﻋ‬ ‫ﺪ‪،‬ﻫﻤﻪ يآ نﻫﺎ را ﺗﺤﻤﻞ‬ ‫از ﺷﺐ ﺗﺎﺑﻪ ﺻﺒﺢﺑﻪ ﺻﺒﺢﺑﺮ ﺧﺎر ﻣ ﻐﯿ ﻼ نﺑﻜ ﺸﺎﻧﻨ‬ ‫ها ي ﻇﻠﻢ از ﻃﺮ ف اﯾ ﻦ‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﻢ؛ اﻣﺎ ﻣﺘﺤﻤﻞ ﻧﻤﻲﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺑﺮا ي ﯾ ﻚﻟﺤﻈﻪ ذر‬ ‫ﺣﺎﻛﻤﺎ ن ﺳﺘﻤ ﮕﺮ ﺑﺮ ﻣﺮدم ﺑﯿﻨﻮا وارد ﺷﻮد‪ .‬ﻫﻤﻪ ي اﯾ ﻦ ﻋﺬا ب را ﺗﺤﻤﻞ‬ ‫ﻟﻲﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻢﺑﭙﺬﯾﺮم ﻛﻪ داﻧﻪا ي راﺑﻪ ﻇﻠﻢاز دﻫﺎ ن ﻣﻮر يﺑﺴﺘﺎﻧﻢ‪،‬‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﻢ؛ و‬ ‫آ ن را ﺗﺤﻤﻞﻧﻤﻲﻛﻨﻢ‪.‬‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻧﻈﺮ ا و‬ ‫ﺪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻧ ﺸﺎ ن دﻫ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﻋﻠﻲ ﻣﻲﺧﻮاﻫ‬ ‫در ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻣﻲﺑﯿﻨﯿ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪرتﻧﯿﺴﺖ‪،‬ا و ﻣﻲﺧﻮاﻫ‬ ‫ﺣﻜﻮﻣﺖﻧﯿﺴﺖ‪،‬ﻧﻈﺮا و ﺧ ﻼﻓﺖﻧﯿﺴﺖ‪،‬ﻧﻈﺮا و ﻗ‬ ‫‪٦٠‬‬

‫ﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺪ و ﻧ ﺸﺎ ن دﻫ‬ ‫ﻟﻤﯿﺎ ن ﻧ ﺸﺎ ن دﻫ‬ ‫ﻟﺖ را ﺑﺮا ي ﻋﺎ‬ ‫ﺪا‬ ‫ﺪل وﻋ‬ ‫ﻧﻤﻮﻧﻪ ي ﻋ‬ ‫ﺪ ﻣ ﺼﻠﺤﺖ ﻇﺎﻫﺮ ي را وﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ را زﯾﺮ ﭘﺎ‬ ‫ﻟﺖ ﺑﺎﯾ‬ ‫ﺪا‬ ‫ﺪل وﻋ‬ ‫ﺧﺎﻃﺮ ﻋ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﻋﻠ ﻲ‬ ‫ها ي ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﮔﺬاﺷﺖ و اﯾ ﻦ ﭼﻨﯿ ﻦ ﻗﺎﻃﻌﺎﻧﻪ ﻋﻤﻞ ﻛﺮد‪ .‬ﻋ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻋﻠﻲ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﺧ ﻼﻓﺘﻲ ﺑﺰر گ ﺑﻪ وﺟﻮد‬ ‫ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻛﻨ‬ ‫ﺪ ﺗﺎ اﻗﯿﺎﻧﻮ س اﻃﻠ ﺲ را ﯾ ﻚ‬ ‫ﺑﯿﺎ ورد‪ ،‬ﻋﻠﻲ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ از اﻗﯿﺎﻧﻮ س ﻫﻨ‬ ‫ﻟﻲ ﻛﻪ ﻋﻠﻲ در اﯾ ﻦ ﺧﯿﺎ ل ﻧﺒﻮد‪.‬‬ ‫ﺪ؛ درﺣﺎ‬ ‫اﻣﭙﺮاﻃﻮر ي ﺑﺰر گ ﺗ ﺸﻜﯿﻞ دﻫ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﻧﻤﻮﻧﻪا ي ﺑﻪ دﻧﯿﺎﻧ ﺸﺎ ن دﻫ‬ ‫ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻌﯿﺎر ﻣ ﺸﺨ ﺺ ﻛﻨ‬ ‫ﺪ و ﺑﻪ‬ ‫ﻟﺖ را ﺑﻔﻬﻤﻨ‬ ‫ﺪ س اﯾ ﻦ رﺳﺎ‬ ‫ه ﻣﻘ‬ ‫ﺪ ﺑﺮاﺳﺎ س آ ن را‬ ‫ﻟﻤﯿﺎ ن ﺑﺘﻮاﻧﻨ‬ ‫اﯾ ﻦ ﻋﺎ‬ ‫) ع(‬ ‫ﺪ ﻋﻠﻲ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﺪ‪.‬اﯾ ﻦ ﻣﻘ ﺼ‬ ‫دﻧﺒﺎ لآ نﺑﺮ وﻧ‬ ‫در ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻢ د و ﻧﻤﻮﻧﻪ را از دﻗﺖ ﻋﻠﻲ) ع( ﺑﺮا ي ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ اﯾ ﻦ ﻣﺮد ﺑﺰر گ ﺗﺎ ﭼﻪ‬ ‫ﺑﺎزﮔﻮ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺒﺎﺳﺖ و ﻧ ﺸﺎ ن ﻣﻲدﻫ‬ ‫ﺪ ﻧﺒﺮد‬ ‫ه اﺳﺖ‪ .‬ﯾﻜﻲ در ﻧﺒﺮد ﺟﻤﻞ‪ .‬ﻣﻲداﻧﯿ‬ ‫ﺪ ل ﺧﻮد دﻗﯿﻖ ﺑﻮد‬ ‫ه در ﻋ‬ ‫ﺪاز‬ ‫اﻧ‬ ‫ﯾ ﺸﻪﻫﻤﺴﺮ ﭘﯿ ﻐﻤﺒﺮ را ﺑﺎ ﺧﻮد‬ ‫ﺎ‬ ‫ﯿﺮ و ﻋ‬ ‫ﺟﻤﻞ ﻧﺒﺮد ي اﺳﺖ ﻛﻪ ﻃﻠﺤﻪ وﺰﺑ‬ ‫ﺪ و ﻋﻠﯿﻪ ﻋﻠﻲ) ع(ﺪر‬ ‫ها ي از ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎ ن راﻓﺮﯾﺐ ﻣﻲدﻫﻨ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ وﻋ‬ ‫ه ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﻫﻤﺮا‬ ‫ﺪﻫﻲ ﺑﺎ‬ ‫ﺪ‪ .‬در اﯾ ﻦ ﻧﺒﺮد ﻛﻪﻓﺮﻣﺎﻧ‬ ‫ﺪازﻧ‬ ‫ه ﻣﻲاﻧ‬ ‫ه‪ ،‬ﺟﻨ ﮕﻲ ﺑﻪ را‬ ‫ﻧﺰدﯾﻜﻲ ﺑ ﺼﺮ‬ ‫ه و ﻃﻠﺤﻪ و زﺑﯿﺮ در اﻃﺮاﻓ ﺶ ﻗﺮار‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻋﺎﯾ ﺸﻪ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺮ ﺷﺘﺮ ي ﺳﻮار ﺷ‬ ‫ﺪ‪ :‬ازﻟ ﺸﻜﺮﯾﺎ ن دﺷﻤ ﻦ اﮔﺮ ﻛﺴﻲ ﺑﺮ ﺧﺎ ك اﻓﺘﺎد؛‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻋﻠﻲ) ع( ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﯾ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧ‬ ‫ﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻛﺴﻲ از ﺻﺤﻨﻪﻧﺒﺮد‬ ‫ﺪ‪ ،‬رﻫﺎﯾ ﺶ ﻛﻨﯿ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻣﺰاﺣﻤ ﺶﻧ ﺸﻮﯾ‬ ‫ﯾﻌﻨﻲ ﻣﺠﻮ ح ﺷ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ از ﺻﺤﻨﻪ يﻧﺒﺮد‬ ‫ﺪ‪.‬آزاد شﺑ ﮕﺬارﯾ‬ ‫ﺪ‪ ،‬رﻫﺎﯾ ﺶ ﻛﻨﯿ‬ ‫ﻟ ﺶﻧﺮ وﯾ‬ ‫ﮔﺮﯾﺨﺖ دﻧﺒﺎ‬ ‫ﺑ ﮕﺮﯾﺰد‪.‬‬ ‫ه درﻧﺒﺮد ﺻﻔﯿ ﻦ‪) ،‬ﻧﺒﺮد يﺑﻮدﺑﯿ ﻦ ﻋﻠﻲ) ع( و ﻣﻌﺎ وﯾﻪ ﻣﻠﻌﻮ ن در‬ ‫آ نﮔﺎ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ‪:‬‬ ‫ﻟﺐ ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﯾ‬ ‫ﻧﺰدﯾﻜﻲ ﺷﺎم( ﺣ ﻀﺮت ﻋﻠﻲاﺑ ﻦاﺑﻲﻃﺎ‬ ‫ﺪ و ﺑﺮ زﻣﯿ ﻦ اﻓﺘﺎد اﺳﯿﺮ‬ ‫اﮔﺮ از ﺳﺮﺑﺎزا ن دﺷﻤ ﻦ ﻛﺴﻲ ﻣﺠﺮ و ح ﺷ‬ ‫ﺪ‪،‬‬ ‫ﻟ ﺶ ﻛﻨﯿ‬ ‫ﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻛﺴ ﻲ از ﺻﺤﻨﻪ ي ﺟﻨ ﮓ ﮔﺮﯾﺨﺖ‪ ،‬دﻧﺒﺎ‬ ‫ﺪ رﻫﺎﯾ ﺶ ﻧﻜﻨﯿ‬ ‫ﻛﻨﯿ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪ و رﻫﺎﯾ ﺶﻧﻨﻤﺎﯾﯿ‬ ‫ﺪ ﯾﺎاﺳﯿﺮ ش ﻛﻨﯿ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﯾﺎا و راﺑﻜ ﺸﯿ‬ ‫ﺗﻌﻘﯿﺒ ﺶ ﻛﻨﯿ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﭼﻮﻧﻪ اﺳﺖ ﻋﻠﻲ) ع( د وﻓﺮﻣﺎ ن ﻣﺘﻨﺎﻗ ﺾ در د و‬ ‫ها ي ﻣﻲﭘﺮﺳﻨ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻋ‬ ‫ﺪ‪.‬آﯾﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﺎ وﯾﻪ ﻛﯿﻨﻪ و ﺑ ﻐ ﺾ ﺧﺎ ص‬ ‫ﺟﻨ ﮓ ﻣﺨﺘﻠ ﻒ ﺻﺎدر ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﯾﻨ‬ ‫؟ اﻣﺎ ﺟﻮا ب اﯾ ﻦ ﭼﻨﯿ ﻦ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬آ ن ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ در ﺗﺎرﯾﺦ دﻗﯿﻖ‬ ‫داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‬ ‫ﻟﺖ ﻋﻠﻲ در‬ ‫ﺪا‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑﻪ دﻗﺖ ﻋ‬ ‫ﺪ و اﯾ ﻦﻟﻄﺎﯾ ﻒ ﺗﺎرﯾﺨﻲ را ﺣ ﺲ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﻣﻲﺷﻮﻧ‬ ‫ﺪ ل ﺧﻮد دﻗﯿﻖ و‬ ‫ها ي در ﻋ‬ ‫ﺪاز‬ ‫ﺪ ﺗﺎ ﭼﻪ اﻧ‬ ‫ﺪار ي ﭘﻲ ﻣﻲﺑﺮﻧ‬ ‫ﺪار ي وﻓﺮﻣﺎﻧ‬ ‫زﻣﺎﻣ‬ ‫ﺪﻫ ﻲ‬ ‫ﻋﻤﯿﻖ اﺳﺖ‪ .‬و ﺟﻮا ب اﯾ ﻦ ﺳﺆا ل اﯾﻨﺠﺎ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﻧﺒﺮد ﺟﻤﻞ‪،‬ﻓﺮﻣﺎﻧ‬ ‫ه ﮔﺮﯾﺰ ي‬ ‫ﺧﻮد در وﺳﻂ ﻣﻌﺮﻛﻪ اﺳﺖ‪ .‬و ا و ﻋﺎﯾ ﺸﻪ اﺳﺖ و دﺷﻤ ﻦ ﭘﺎﯾ ﮕﺎ‬ ‫ﺪارد‪ .‬اﮔﺮ ﻛﺴﻲ ﻣﺠﺮ و ح‬ ‫ﺪارد‪ ،‬ﺷﻬﺮ ي‪ ،‬ﻣﻨﻄﻘﻪا ي‪ ،‬ﻛ ﺸﻮر ي‪ ،‬ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎﻧﻲ ﻧ‬ ‫ﻧ‬ ‫‪٦١‬‬

‫ﺪ‬ ‫ﺪا وا ﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ وﻣ‬ ‫ﺪا و راﺑﻪﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎ ن ﺧﻮدﺑﺒﺮﻧ‬ ‫ﺪ وﺑﺮ زﻣﯿ ﻦاﻓﺘﺎدﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻨ‬ ‫ﺷ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﯾﺎ اﮔﺮ ﻛﺴﻲ از ﺻﺤﻨﻪ ي‬ ‫ﺪارﻧ‬ ‫ه ا و را ﺑﻪ ﺻﺤﻨﻪ ي ﺟﻨ ﮓ ﮔﺴﯿﻞ ﺑ‬ ‫و د وﺑﺎر‬ ‫ه دﺷﻤ ﻦ ﻛﻤ ﻚ‬ ‫ﺪارد ﻛﻪ ﺑﻪ آ نﺟﺎ ﺑﺮ ود و ﺑﻪ ﭘﺎﯾ ﮕﺎ‬ ‫ﺟﻨ ﮓ ﮔﺮﯾﺨﺖ‪ ،‬ﭘﺎﯾ ﮕﺎﻫﻲ ﻧ‬ ‫ﺪﻫﻲ ﺧﻮد ﭘ ﺸﺖ ﻛﺮد و ﮔﺮﯾﺨﺖ‪ ،‬ﯾﻌﻨﻲ از‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧ‬ ‫ﻛﻨ‬ ‫ﺪ ﯾﺎ‬ ‫ه اﺳﺖ و ﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻛﺴﻲ ﻣﺠﺮ و ح ﺷ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺻﺤﻨﻪ ي ﺟﻨ ﮓ ﺧﺎر ج ﺷ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ ا و را ﺗﻌﻘﯿﺐ ﻛﺮد‪ ،‬ﻧﺒﺎﯾ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻧﺒﺎﯾ‬ ‫ﮔﺮﯾﺨﺖ و از ﺻﺤﻨﻪ ي ﺟﻨ ﮓ ﺧﺎر ج ﺷ‬ ‫ﺪ رﻫﺎﯾ ﺶ ﻛﺮد‪ .‬اﻣﺎ‬ ‫ﺪ ا و را ﻛ ﺸﺖ‪ ،‬ا و ﺑﻲﻃﺮ ف اﺳﺖ ﺑﺎﯾ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻧﺒﺎﯾ‬ ‫ﻣﺰاﺣﻢ ا و ﺷ‬ ‫ه دﺷﻤ ﻦ ﺷﺎم اﺳﺖ‪ ،‬دﻣ ﺸﻖ اﺳﺖ‪،‬‬ ‫ه دارد و ﭘﺎﯾ ﮕﺎ‬ ‫در ﻧﺒﺮد ﺻﻔﯿ ﻦ دﺷﻤ ﻦ ﭘﺎﯾ ﮕﺎ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﯾﻪ‪ ،‬اﺳﺖ در آ نﺟﺎ ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎ نﻫﺎ دارﻧ‬ ‫ﺎو‬ ‫ﻌ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﻣ‬ ‫ﺪﻫﻲ دارﻧ‬ ‫در آ نﺟﺎﻓﺮﻣﺎﻧ‬ ‫ﺪ و ﻣﺠﺮ و ح ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﻣﻤﻜ ﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ا و‬ ‫ﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻛﺴﻲ ﺑﺮ زﻣﯿ ﻦ ﻣﻲاﻓﺘ‬ ‫ه ﺑﻪ ﺻﺤﻨﻪ ي ﺟﻨ ﮓ‬ ‫ﺪ و د وﺑﺎر‬ ‫ﺪا وا ﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ وﻣ‬ ‫را ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎ ن ﺑﺮﺳﺎﻧﻨ‬ ‫ه ﺧﻮد‬ ‫ﺑﺎزﮔﺮدد‪ .‬ﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻛﺴﻲ از ﻣﻌﺮﻛﻪ ﻧﺒﺮد ﻣﻲﮔﺮﯾﺰد‪ ،‬ﺑﻪ ﭘﺎﯾ ﮕﺎ‬ ‫ﺪ و‬ ‫ه ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﻣﻲر ود و از ﻫﻤﻪ ي اﺳﺮار ﻣﻌﺮﻛﻪ ي ﻧﺒﺮد‪ ،‬دﺷﻤ ﻦ را آﮔﺎ‬ ‫ﺪ ا و را ﺗﻌﻘﯿﺐ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺧﻄﺮﻧﺎ ك اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ ﺑﺎﯾ‬ ‫اﻃ ﻼﻋﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ دﺷﻤ ﻦ ﻣﻲدﻫ‬ ‫ﻛﺮد‪ ،‬ا و را ﮔﺮﻓﺖ؛ زﯾﺮا ﺣﺘﻲ درﻟﺤﻈﻪا ي ﻛﻪ از ﻣﻌﺮﻛﻪ ي ﻧﺒﺮد د ور‬ ‫) ع(‬ ‫ﺪ‪.‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ ﻋﻠﻲ‬ ‫ه دﺷﻤﻨﻲ و ﺟﻨ ﮓ ﻣﻲﻛﻮﺷ‬ ‫ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬دﺷﻤ ﻦ اﺳﺖ و در را‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‪ .‬و در ﻣﻜﺘﺐ اﺳ ﻼم ﺑﺎﯾ‬ ‫در ﻓﺮاﻣﯿ ﻦ ﺧﻮد ﺑﻲﻧﻬﺎﯾﺖ دﻗﺖ ﻣﻲﻧﻤﺎﯾ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺗﺎاﯾ ﻦ درﺟﻪ دﻗﯿﻖ و ﻋﺎد لﺑﺎﺷﻨ‬ ‫ﺪﻫﺎﻧﻲ‪ ،‬ﻛﺴﺎﻧﻲ وﺟﻮد داﺷﺘﻪﺑﺎﺷﻨ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻧ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﻟﺖ راﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ رﻋﺎﯾﺖﻧﻤﺎﯾﻨ‬ ‫ﺪا‬ ‫وﻋ‬ ‫ﺪل‬ ‫ﺪار‪ ،‬ﻋ‬ ‫ﺪ ل زﻣﺎﻣ‬ ‫ﺪار‪ ،‬ﻋ‬ ‫ﺪ ل زﻣﺎﻣ‬ ‫ﺪ ﻋ‬ ‫اﯾ ﻦﺟﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲﮔﻮﯾﻨ‬ ‫ﺪ؛ زﯾﺮا ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ‬ ‫ﺪ در اﻋ ﻼﺗﺮﯾ ﻦ درﺟﺎت ﺧﻮد ﻗﺮار داﺷﺘﻪﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪه‪،‬ﺑﺎﯾ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻧ‬ ‫ﺪ!‬ ‫ﺪ ل ﻋﻠﻲ! ﻣﻲﺑﯿﻨﯿ‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﻪ واﻧﺴﺎ نﻫﺎ در دﺳﺖا وﺳﺖ‪.‬اﯾ ﻦاﺳﺖ ﻋ‬ ‫اﻣﺎ ﻧﻤﻮﻧﻪ ي د ومﻫﻨ ﮕﺎم ﻗ ﻀﺎ وت و ﺗﺴﺎ و ي در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻗﺎ ﺿ ﻲ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫هﻫﺎ راه ﻣﻲرﻓﺖ و ﯾ ﻚ ﺷﺨ ﺺ ﯾﻬﻮد ي‬ ‫ﻋﻠﻲ) ع( در ﺑﺎزار ﯾﺎ در ﯾﻜﻲ از ﺟﺎد‬ ‫ﻟﻤﺆﻣﻨﯿ ﻦ و ﺧﻠﯿﻔﻪ ي‬ ‫ه اﻣﯿﺮا‬ ‫ﺪ ﻛﻪ اﯾ ﻦ زر‬ ‫ﺪ و ادﻋﺎ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺑﻪ ا و ﺑﺮﺧﻮرد ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪ! ﯾ ﻚ ﯾﻬﻮد ي در ﺷﻬﺮ ﻛﻮﻓﻪ‪ ،‬در‬ ‫ﻣﺴﻠﻤﯿ ﻦ‪ ،‬ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ا وﺳﺖ‪ .‬ﺗ ﺼﻮر ﻛﻨﯿ‬ ‫ه ﺧﻠﯿﻔﻪ ي ﻣﺴﻠﻤﯿ ﻦ و‬ ‫ﺪ ﻛﻪ اﯾ ﻦ زر‬ ‫ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻋﻠﻲ ادﻋﺎ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪ‪ :‬ﻧﺰد‬ ‫ﻟﻤﺆﻣﻨﯿ ﻦ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ا وﺳﺖ‪ .‬ﻋﻠﻲ ﺑﺮآﺷﻔﺘﻪ ﻧﻤﻲﺷﻮد‪ .‬ﻣﻲﮔﻮﯾ‬ ‫اﻣﯿﺮا‬ ‫ﺪ‪:‬‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻗﺎ ﺿﻲ ﺑﻪ ﺣ ﻀﺮت ﻋﻠﻲ ﻣﻲﮔﻮﯾ‬ ‫ﻗﺎ ﺿﻲ ﻣﻲر وﯾﻢ‪ .‬و ﻧﺰد ﻗﺎ ﺿﻲ ﻣﻲر وﻧ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﺎ‬ ‫ﺪا ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪ؛ اﻣﺎ ﺷﺨ ﺺ ﯾﻬﻮد ي را ﺑﻪ اﺳﻤ ﺶ ﺻ‬ ‫ﻟﺤﺴ ﻦ ﺑﻨ ﺸﯿﻨﯿ‬ ‫ﯾﺎ اﺑﻲا‬ ‫) ع(‬ ‫ﺋﻞ ﻣﻲﺷﻮد‪.‬‬ ‫ﻛﻨﯿﻪا ش‪ ،‬ﯾﻌﻨﻲ ﺑﯿ ﻦ ﻋﻠﻲ وآ ن ﯾﻬﻮد ي ﯾ ﻚ اﺧﺘ ﻼ ف ﺟﺰﯾﻲ ﻗﺎ‬ ‫ﺪ و دﯾ ﮕﺮ ي راﺑﺎ اﺳﻢ‪ .‬ﻋﻠﻲ) ع( ﻗﺎ ﺿﻲ را از ﻣﻘﺎم‬ ‫ﺪا ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﯾﻜﻲ راﺑﺎﻟﻘﺐ ﺻ‬ ‫ﺪ ﺗﻮﺑﻪ درد ﻗ ﻀﺎ وتﻧﻤﻲﺧﻮر ي‪.‬ﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻣﻲﮔﻮﯾ‬ ‫ﻗ ﻀﺎ وﺗ ﺶ ﺧﻠ ﻊ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫‪٦٢‬‬

‫ﺪ ﺑﺎ ﻫﺮ د و ﯾﻜﺴﺎ ن ﻋﻤﻞ ﻛﻨﻲ‪.‬‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑﺎﯾ‬ ‫ﺪ و ﻧﻔﺮ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺗﻮ ﻗﺮار ﻣﻲﮔﯿﺮﻧ‬ ‫ﺪازه‬ ‫ﺪ ل وﺑﻲﻧﻈﺮ ي ﺗﺎ ﭼﻪاﻧ‬ ‫ﻟﺖ و ﻋ‬ ‫ﺪا‬ ‫ﺎ ر درﺟﻪ ي ﻋ‬ ‫َﺑ ﺼ‬ ‫ِاﻻ‬ ‫ﺎاوﻟ ﻲ‬ ‫ِ ﺮواﯾ‬ ‫َﺘﺒ‬ ‫ﺎْ ﻋ‬ ‫ﻓ‬ ‫َ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻋﻠﻲ وار‬ ‫ﺪﮔﻲ ﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ ﻋﻠﻲ وار زﻧ‬ ‫ﺪ ﻛﺴﺎﻧﻲ را ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻨ‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﻛﻨﯿ‬ ‫ﺪازه دﻗﯿﻖ‬ ‫ﺪ ل آ نﻫﺎ ﺗﺎ ﭼﻪ اﻧ‬ ‫ﺪﻋ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺑﺎﯾ‬ ‫ﺪ و ﺧﻂ آ نﻫﺎ ﻋﻠﻲ ﺑﺎﺷ‬ ‫ﻗ ﻀﺎ وت ﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺎﺷ‬ ‫ه ي ﻃﻠﺤﻪ و زﺑﯿﺮ ذﻛﺮ ﻛﺮدﯾﻢ ﻛﻪ‬ ‫ﯾﺎﻫﻤﺎ ن داﺳﺘﺎ ن دﯾ ﮕﺮ ي ﻛﻪ درﺑﺎر‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪ وﺑﺎ ا و ﺑﯿﻌﺖ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ و ﻋﻠﻲ راﺑﺮ ﻣﻨﺒﺮ ﻣﻲﻧ ﺸﺎﻧﻨ‬ ‫ﺑﺮ ا وﻓ ﺸﺎر ﻣﻲآ وردﻧ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪ و ﺑﺎ ﻋﻠﻲ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ه ﯾ ﻚ ﺟﻠﺴﻪ ي ﺧ ﺼﻮ ﺻ ﻲ ﺗ ﺸﻜﯿﻞ ﻣﻲدﻫﻨ‬ ‫آ نﮔﺎ‬ ‫ﺪ‪،‬‬ ‫ﻟﺢ ﺷﺨ ﺼﻲ ﻣﻲاﻧﺠﺎﻣ‬ ‫ﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺻﺤﺒﺖ آ نﻫﺎ ﺑﻪ ﺧ ﺼﻮ ﺻﯿﺎت و ﻣ ﺼﺎ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺷﻤ ﻊ را‬ ‫ﻋﻠﻲ) ع( ﺷﻤﻌﻲ را ﻛﻪ در وﺳﻂ ﺟﻠﺴﻪ ﻣﻲﺳﻮﺧﺖﻓﻮت ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ‪:‬ا ي ﻋﻠﻲ ﭼﺮا ﺷﻤ ﻊ را‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻃﻠﺤﻪ و زﺑﯿﺮاﻋﺘﺮا ض ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺧﺎﻣﻮ ش ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫؟‬ ‫ﺧﺎﻣﻮ ش ﻛﺮد ي‬ ‫ﻟﺢ ﻣﺴﻠﻤﯿ ﻦﻓﻜﺮ‬ ‫ﺪ‪ :‬ﺗﺎ آ نﺟﺎ ﻛﻪ ﺑﺮا ي ﻣﻨﺎﻓ ﻊ و ﻣ ﺼﺎ‬ ‫ﻋﻠﻲ ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﯾ‬ ‫ه ﻛﻨﯿﻢ؛ اﻣﺎآ نﺟﺎ ﻛﻪ ﻣﻨﺎﻓ ﻊ و‬ ‫ﻣﻲﻛﺮدﯾﻢ‪ ،‬ﺣﻖ داﺷﺘﯿﻢ ﻛﻪ از اﯾ ﻦ ﺷﻤ ﻊ اﺳﺘﻔﺎد‬ ‫ه ﻧﻤﻲدﻫﻢ ﻛﻪ ﺣﺘ ﻲ ﯾ ﻚﻟﺤﻈﻪ اﯾ ﻦ‬ ‫ﻟﺢ ﺷﺨ ﺼﻲ ﻣﻄﺮ ح ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬اﺟﺎز‬ ‫ﻣ ﺼﺎ‬ ‫ﻟﺢاﺷﺨﺎ ص ﻣ ﺼﺮ ف ﮔﺮدد‪.‬‬ ‫ﻟﻤﺎ لﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻨﺎﻓ ﻊ و ﻣ ﺼﺎ‬ ‫ﺷﻤ ﻊﺑﯿﺖا‬ ‫ﺪﺑﻪ ﻃﻠﺤﻪ و زﺑﯿﺮ‬ ‫ﺪ لا وﺑﻪاﯾ ﻦ درﺟﻪاﺳﺖ‪ .‬ﻋﻠﻲ) ع( ﻣﻲﺧﻮاﻫ‬ ‫دﻗﺖ ﻋ‬ ‫ﻟﻲ ﺣﺘﻲ ﯾ ﻚﻟﺤﻈﻪ از ﯾ ﻚ ﺷﻤ ﻊ‬ ‫ﺪ؛ و‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ اﻧﺘﻈﺎراﺗﻲ از ﻣ ﻦ دارﯾ‬ ‫ﺑﻔﻬﻤﺎﻧ‬ ‫ﺪ ﺑﻪ‬ ‫ﺪ ﺑﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖﻫﺎ‪ ،‬ﺗﺎ ﭼﻪ رﺳ‬ ‫ﻟﻤﺎ ل ﻧﻤﻲﮔﺬرم ﺗﺎ ﭼﻪ رﺳ‬ ‫ﻛﻮ ﭼ ﻚ ﺑﯿﺖا‬ ‫ﺪ ﺑﻪ‬ ‫ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﺮدم‪ .‬و اﯾ ﻦ ﺑﺰر گﺗﺮﯾ ﻦ درﺳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻠﻲ ﻣﻲﺧﻮاﻫ‬ ‫ﺪ وﻫﻤﺎ ن ﺟﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻃﻠﺤﻪ و زﯾﺒﺮ‬ ‫ﺪﻫ‬ ‫ﻃﻠﺤﻪ و زﯾﺒﺮ‪،‬ﺑﻠﻜﻪﺑﻪﻫﻤﻪ ي ﺗﺎرﯾﺦﺑ‬ ‫ﺪ وﺑﻪ‬ ‫ﺪ ا و را ﺗﺮ ك ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪﮔﻲ ﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ زﻧ‬ ‫ﺪ ﻛﻪﺑﺎ ﻋﻠﻲﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻨ‬ ‫اﺣﺴﺎ س ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪازﻧ‬ ‫ه ﻣﻲاﻧ‬ ‫ﺪ و ﺟﻨ ﮓ ﺟﻤﻞ راﺑﻪ را‬ ‫ﺪﻧ‬ ‫دﺷﻤﻨﺎ ن ﻋﻠﻲ ﻣﻲﭘﯿﻮﻧ‬ ‫ﺪ و‬ ‫ﺪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻋﻠﻲ را ﻣﻲﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻨ‬ ‫ﺪ ﺑ ﺸﻤﺮﯾ‬ ‫ﺑﻪ راﺳﺘﻲ اﮔﺮ ﺑﺨﻮاﻫﯿ‬ ‫ﺪدﺷﺎ ن از اﻧ ﺸ ﮕﺘﺎ ن دﺳﺖ ﻛﻤﺘﺮ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻋ‬ ‫ﺪﮔﻲ ﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ ل ﻋﻠﻲ زﻧ‬ ‫ﺪ ﺑﺎ ﻋ‬ ‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻨ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ‬ ‫ﺪاﻧﯿ‬ ‫ﻟﻲ ﻣﺴﻠﻢ ﺑ‬ ‫ﺪ؛ و‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﻋﻠﻲ ﻋﻠﻲ ﻣ ﻲﮔﻮﯾﻨ‬ ‫ها ي از ﻣﺎﻫﺴﺘﻨ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺑﻮد‪ .‬ﻋ‬ ‫ﺪ‪ ،‬اﻛﺜﺮﯾﺖ اﻓﺮاد‬ ‫ﺪﮔﻲ ﻛﻨ‬ ‫ﺪ و ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎ ﻣﺎ زﻧ‬ ‫ﻋﻠﻲ ﺑﻪ ﻣﯿﺎ ن ﻣﺎ ﻣﻲآﻣ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺳﯿﺎر ﺳﺨﺖ اﺳﺖ‬ ‫ﺪ ل ﻋﻠﻲ را ﺑﭙﺬﯾﺮﻧ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻋ‬ ‫ﺪﮔﻲ ﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ ﺑﺎ ﻋﻠﻲ زﻧ‬ ‫ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻨ‬ ‫ﺪ‪ .‬اﯾ ﻦ ﻇﻠﻢﻫﺎ و اﯾ ﻦ ﺳﺘﻢﻫﺎ ﻛﻪ در‬ ‫ﺪﮔﻲ ﻛﻨ‬ ‫ﺪ ل ﻋﻠﻲ زﻧ‬ ‫ﺪ ﺑﺎ ﻋ‬ ‫ﻛﻪ ﻛﺴﻲ ﺑﺘﻮاﻧ‬ ‫ﻟﺘﻲﻫﺎ‪ ،‬ﻣ ﮕﺮ ﻋﻠﻲ ﻗﺎدر ﺑﻮد‬ ‫ﺪا‬ ‫اﺟﺘﻤﺎع ﻣﺎ ﻣﻲﮔﺬرد‪ ،‬اﯾ ﻦ ﻧﺎﺑﺴﺎﻣﺎﻧﻲﻫﺎ و ﺑﻲﻋ‬ ‫ﺪ اﮔﺮ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺗ ﺼﻮر ﻛﻨﯿ‬ ‫ﻛﻪ آ نﻫﺎ را ﺑﭙﺬﯾﺮد‪ ،‬در ﻣﻘﺎﺑﻞ آ نﻫﺎ ﺳﻜﻮت ﻛﻨ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ا و ﭼﻪ ﻣﻲﻛﺮد و‬ ‫ﻋﻠﻲ) ع( ﺎﻣﺮ وز ﻇﻬﻮر ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬در ﻣﯿﺎ ن ﻣﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻲﺷ‬ ‫؟ﺑﻪﻫﺮ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪا و را ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨﻨ‬ ‫؟آﯾﺎ ﻣﺮدم ﻣﺎ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻣﺮدم ﻣﺎﺑﺎا و ﭼﻪ ﻣﻲﻛﺮدﻧ‬ ‫‪٦٣‬‬

‫ه ي اﻧ ﮕ ﺸﺘﺎ ن دﺳﺖ‬ ‫ﺪاز‬ ‫ﺣﺎ ل در ر وزﮔﺎر ﻋﻠﻲ) ع( ﯾﺎرا ن ﻣﺨﻠ ﺺ ا وﻓﻘﻂ ﺑﻪ اﻧ‬ ‫ﺪ‪،‬‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻣﺜﻞ اﺑﺎذرﻫﺎ‪ ،‬ﺳﻠﻤﺎ نﻓﺎرﺳﻲﻫﺎ‪ ،‬ﻋﻤﺎرﻫﺎ ﻛﻪ ﻋﻠﻲ را در ك ﻣﻲﻛﺮدﻧ‬ ‫ﺑﻮدﻧ‬ ‫ﺪ؛‬ ‫ﺪﮔﻲ ﻛﻨﻨ‬ ‫ﻟ ﺶ زﻧ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ در ﺳﺎﯾﻪ ي ﻋ‬ ‫ﺪ و ﺣﺎ ﺿﺮﺑﻮدﻧ‬ ‫ﺪﻧ‬ ‫ﺑﻪا و ﻋ ﺸﻖ ﻣﻲ ورزﯾ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺣﺘﻲ ﻃﻠﺤﻪ و زﺑﯿﺮﻫﺎ‪ ،‬ﺣﺘﻲاﺑﻮﺑﻜﺮﻫﺎ‪.‬‬ ‫اﻣﺎ دﯾ ﮕﺮا نﻧﻤﻲﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻨ‬ ‫) ص(‬ ‫ها ي از‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ و ﻣﺴﻠﻤﯿ ﻦ ﯾﺎ ﻋ‬ ‫ﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻧﺒﻲاﻛﺮم رﺣﻠﺖ ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﯾ‬ ‫ه ي ﺧﻠﯿﻔﻪ‬ ‫ﺪ و درﺑﺎر‬ ‫ﺑﺰرﮔﺎ ن ﻣﺴﻠﻤﯿ ﻦ در ﺳﻘﯿﻔﻪ د ور ﻫﻢ ﺟﻤ ﻊ ﻣﻲﺷﻮﻧ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺗﻘﻮا ي ﻋﻠﻲ را‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻣﺴﻠﻤﺎً آ نﻫﺎ ﻋﻠﻲ را ﻣﻲﺷﻨﺎﺧﺘﻨ‬ ‫ﻣﺴﻠﻤﯿ ﻦﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪاﻛﺎر ي ﻋﻠﻲ‪ ،‬اﯾﻤﺎ ن ﻋﻠﻲ‪ ،‬ﺑ ﻼﻏﺖ ﻋﻠ ﻲ‪،‬‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻋﻠ ﻲ‪ ،‬ﻓ‬ ‫ﻣﻲداﻧﺴﺘﻨ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﺪادﻫﺎ ي ﻋﻠﻲ ﺑﺮا يﻫﻤﻪ يآ نﻫﺎ ر وﺷ ﻦ ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎآ نﻫﺎ ﻧﻤﻲﺧﻮاﺳﺘﻨ‬ ‫اﺳﺘﻌ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﭘﯿﺮﻣﺮد ي ﺑﯿﺎﯾ‬ ‫ﺪ‪ .‬آ نﻫﺎ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﻲدادﻧ‬ ‫ﺪﮔﻲ ﻛﻨﻨ‬ ‫ﺑﺎ ﭼﻨﯿ ﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪا ي زﻧ‬ ‫ﻟﻘﺎﻧﻲﻧﻌﻠﯿﻨ ﺶاز ﺧﻮد ش ﺟﻠﻮﺗﺮﺑﺮ ود‬ ‫ﺿﻌﯿ ﻒ‪ ،‬ﻛﻪﺑﻪ ﻗﻮ ل ﻣﺮﺣﻮمآﯾﺖا ﷲ ﻃﺎ‬ ‫ﺪ‬ ‫هﻫﺎ ي ﻋﺮ ب ﭼﻨ‬ ‫ﺪ‪.‬اﻣﺎ ﻋﻠﻲ ﻛﺴﻲﺑﻮد ﻛﻪاز ﺗﻤﺎم ﺧﺎﻧﻮاد‬ ‫و ﻣﺰاﺣﻢ ﻛﺴﻲﻧﺒﺎﺷ‬ ‫ﺪر ﻗﺎﻃﻌﯿﺖ داﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﯾ ﻚ‬ ‫ﻧﻔﺮ ي را در ﺟﻨ ﮓﻫﺎ ﻛ ﺸﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻋﻠﻲ آ نﻗ‬ ‫ﺪر دﻗﯿﻖ و‬ ‫ﺪ ل ﻋﻠﻲ آ نﻗ‬ ‫ﺿﺮﺑﺖ ﺑﺰر گﺗﺮﯾ ﻦ دﺷﻤﻨﺎ ن را د و ﻧﯿﻢ ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬ﻋ‬ ‫ﺪ و اﯾ ﻦ ﻣﺴﻠﻤﺎ نﻫﺎ‬ ‫ﯿ ﺮ ﺑﺮ ا و ﭘ ﺸﺖ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺳﺨﺖ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺣﺘﻲ ﻃﻠﺤﻪ وﺰﺑ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ اﺑﻮﺑﻜﺮ ي ﺑﯿﺎﯾ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﻲدادﻧ‬ ‫ﺪﮔﻲ ﻛﻨﻨ‬ ‫ﻟﻲ زﻧ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﭼﻨﯿ ﻦ ﻋ‬ ‫ﻧﻤﻲﺧﻮاﺳﺘﻨ‬ ‫ﺪ و‬ ‫ه ﺑﺎﺷﻨ‬ ‫ﭘﯿﺮﻣﺮد‪ ،‬اﻓﺘﺎده‪ ،‬ﻣ ﻼﯾﻢ‪ ،‬ﻧﺎﺗﻮا ن ﻛﻪ در ﺳﺎﯾﻪ ي ا و ﻫﻤ ﮕﺎ ن آﺳﻮد‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺟﻠﻮ ي آ نﻫﺎ را‬ ‫ﺪ و ﺧﻠﯿﻔﻪ ﻧﺘﻮاﻧ‬ ‫ﺑﺮاﺳﺎ سﻫﻮا وﻫﻮ س ﺧﻮد رﻓﺘﺎر ﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ ﻣﻌﻠﻮم ﻧﯿﺴﺖ ر وزﮔﺎر ﺑﻬﺘﺮ ي داﺷﺘﻪ‬ ‫ﺑ ﮕﯿﺮد‪ .‬اﻣﺮ وز ﻧﯿﺰ اﮔﺮ ﻋﻠﻲ) ع( ﺑﯿﺎﯾ‬ ‫ﺪ ﮔﻔﺖ‪ .‬ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺪ ﺧﻮاﻫﻨ‬ ‫ﺪ ﻛﺮد‪ ،‬ا و را ﺑ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﻛﻪ ا و را ﺗﻜﻔﯿﺮ ﺧﻮاﻫﻨ‬ ‫ﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪﻛﻮﻓﻪ ﺿﺮﺑﺖ ﻣﻲﺧﻮرد و ﺑﻪ ﺧﺎ ك و‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﻋﻠﻲ) ع( در ﻣﺤﺮا ب ﻣﺴﺠ‬ ‫ﻣﻲداﻧﯿ‬ ‫؟ و ﺑﺎ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪا ن ﻣﻲﮔﺰﻧ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻣﺮدم ﺷﺎم اﻧ ﮕ ﺸﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪ دﻧ‬ ‫ﺧﻮ ن ﺧﻮﯾ ﺶ ﻣﻲ ﻏﻠﺘ‬ ‫) ع(‬ ‫؟‬ ‫ﺪ‬ ‫؟ ﻣ ﮕﺮ ﻋﻠ ﻲ ﻧﻤﺎز ﻣﻲﺧﻮاﻧ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﻣ ﮕﺮ ﻋﻠ ﻲ ﻣﺴﻠﻤﺎ ن ﺑﻮد‬ ‫ﺗﻌﺠﺐ ﻣﻲﭘﺮﺳﻨ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﻋﻠﻲ ﺑﻪ ﻣﺤﺮا ب رﻓﺖ و در‬ ‫؟ ﭼ ﮕﻮﻧﻪ ﺷ‬ ‫ﺪ ﻣﻲرﻓﺖ‬ ‫ﻣ ﮕﺮ ﻋﻠﻲ ﺑﻪ ﻣﺴﺠ‬ ‫ﺪ وآ ن ﭼﻨﺎ ن دﻧﯿﺎ‬ ‫؟آ ن ﭼﻨﺎ ن دﺷﻤﻨﻲ و ﻛﯿﻨﻪ ﯾﺎ ا و داﺷﺘﻨ‬ ‫ﻣﺤﺮا ب ﺿﺮﺑﺖ ﺧﻮرد‬ ‫ﺪ ﻛﻪﻫﯿ ﭻﻛ ﺲ ﺗ ﺼﻮرﻧﻤﻲﻛﺮد ﻛﻪ ﻋﻠﻲ‬ ‫هﺑﻮدﻧ‬ ‫راﺑﺎ ﺗﺒﻠﯿ ﻐﺎت ﺷﻮم ﺧﻮد ﭘﺮ ﻛﺮد‬ ‫ﺪر ﺗﻮاﻧﺎﺑﻮد ﻛﻪ‬ ‫ه ﺗﺒﻠﯿ ﻐﺎﺗﻲ اﺑﻮﺳﻔﯿﺎ نآ نﻗ‬ ‫ﺪ‪ .‬دﺳﺘ ﮕﺎ‬ ‫ﺪ وﻧﻤﺎزﺑﺨﻮاﻧ‬ ‫ﻣﺴﻠﻤﺎ نﺑﺎﺷ‬ ‫ه ﺑﻮد ﻛﻪ‬ ‫ﺪ‬ ‫ه ﺑﻮد وآ نﻫﺎ را ﺑﻪ اﯾ ﻦ درﺟﻪ رﺳﺎﻧ‬ ‫ﻫﻤﻪ ي ﻣ ﻐﺰﻫﺎ را ﺷﺴﺘ ﺸﻮ داد‬ ‫ﻟﻲﺗﺮﯾ ﻦ‬ ‫ه ﺑﻮد ﻛﻪ ﭼﻨﯿ ﻦ ﻣﺮد ﺑﺰرﮔﻲ را ﻛﻪ ﻣﻈﻬﺮ اﻧﺴﺎﻧﯿﺖ اﺳﺖ‪ ،‬ﻋﺎ‬ ‫ﺪ‬ ‫رﺳﺎﻧ‬ ‫ﺪ و ﭘ ﺲاز ﺷﻬﺎدﺗ ﺶﺑﺮا ي‬ ‫ﻟﻢ ﺧﻠﻘﺖ اﺳﺖ‪ ،‬ا و را ﺗﻜﻔﯿﺮ ﻣﻲﻛﺮدﻧ‬ ‫ﺗﺠﻠﻲ اﯾ ﻦ ﻋﺎ‬ ‫ﺳﺎ لﻫﺎ ي ﺳﺎ ل در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﻛ ﺸﻮرﻫﺎ ي اﺳ ﻼﻣﻲ ﺑﺮ ﻣﻨﺎﺑﺮ و ﺧﻄﺒﻪﻫﺎ ي‬ ‫ﺪ‪ ،‬ا و را ﻧﻔﺮﯾ ﻦ‬ ‫ّ ﻣﻲﮔﻔﺘﻨ‬ ‫ﺪ‪ .‬ا و را ﺳﺐ‬ ‫ﻧﻤﺎزﺟﻤﻌﻪ ﻋﻠﻲ راﻟﻌ ﻦ ﻣﻲﻛﺮدﻧ‬ ‫ه ﺑﺎ ﻋﻠﻲ‬ ‫ﺪاز‬ ‫ﺪ ﭼﻪ دﻧﯿﺎﯾﻲ اﺳﺖ! و ﻃﺎﻏﻮﺗﯿﺎ ن ﺗﺎ ﭼﻪ اﻧ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺗ ﺼﻮر ﻛﻨﯿ‬ ‫ﻣﻲﻛﺮدﻧ‬ ‫‪٦٤‬‬

‫ﺪ وﺑﺮ ا و‬ ‫ﺪ وات داﺷﺘﻪ و ﭼﻪ در و غﻫﺎ و ﭼﻪ ﺗﻬﻤﺖﻫﺎ ﻛﻪ ﻣﻲﺳﺎﺧﺘﻨ‬ ‫ﻛﯿﻨﻪ و ﻋ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ر وا ﻣﻲداﺷﺘﻨ‬ ‫ﺪا ن در ر وز‬ ‫ﯿ ﻦﺑﻲ ﻋﻠﻲ) ع( ﺳﺮ ور ﺷﻬﯿ‬ ‫ﺪر ش ﺣﺴ‬ ‫ﻟﻲﻗ‬ ‫ﺪ ﻋﺎ‬ ‫ﻓﺮزﻧ‬ ‫ﻟﯿ ﻦ‬ ‫ه دﺷﻤ ﻦ ﻗﺮار ﻣﻲﮔﯿﺮد‪ ،‬ا و‬ ‫ﻋﺎﺷﻮرا ﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ در ﺣﻠﻘﻪ ي ﻣﺤﺎ ﺻﺮ‬ ‫ﺪﺗﺮﯾ ﻦ ﺗﭙﻪ ﻛﻪ‬ ‫ﺪ ﺑﺮ اﺳﺐ ﺧﻮد ﺳﻮار ﻣ ﻲﺷﻮد و ﺑﺮ ﺑﺎﻻ ي ﺑﻠﻨ‬ ‫ﻛﺎر ي ﻛﻪ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫وﺳﻂ ﻣﻌﺮﻛﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎﻻ ﻣﻲر ود و ﺧﻮد ﻧﯿﺰ ﺑﺮ ﺑﺎﻻ ي اﺳﺐ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺳﻲﻫﺰار ﯾﺎﻫﻔﺘﺎدﻫﺰارﻟ ﺸﻜﺮﯾﺎ ن دﺷﻤ ﻦ‪،‬‬ ‫ﺪ ﺗﺎﻫﻤ ﮕﺎ ن ا و را ﺑﺒﯿﻨﻨ‬ ‫ﻣﻲاﯾﺴﺘ‬ ‫) ع(‬ ‫ﺪ‪ .‬ﺣﺴﯿ ﻦ ﺷﺮ وع ﺑﻪ ﺳﺨ ﻦ‬ ‫ﺪ و ﺳﺨﻨﺎﻧ ﺶ را ﺑ ﺸﻨﻮﻧ‬ ‫ﻫﻤﻪ ﺣﺴﯿ ﻦ را ﺑﺒﯿﻨﻨ‬ ‫َن‬ ‫ﱠ‬ ‫َﺪُ ا‬ ‫َ ﺷْﻬ‬ ‫َا‬ ‫ِﻻا ﷲُ و‬ ‫َا‬ ‫ِﻟﻪ‬ ‫َ ن ﻻا‬ ‫َﺪُ ا‬ ‫ّ ﺷْﻬ‬ ‫ﻟﯿ ﻦ ﺳﺨﻨ ﺶ ﺷﻬﺎدﺗﯿ ﻦ اﺳﺖ‪،‬ﺎ‬ ‫ﺪ‪ .‬ا و‬ ‫ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧ‬ ‫ه اﻧ‬ ‫ﺪر ﻋﻠﯿﻪ ا و ﺗﺒﻠﯿ ﻐﺎت ﺷﻮم ﺑﻪ را‬ ‫ً ر ﺳﻮلا ﷲ؛ زﯾﺮاآ نﻗ‬ ‫ّﺪا‬ ‫َﻤ‬ ‫ﻣُﺤ‬ ‫ﺪ ﻛﻪاﯾ ﻦ ﭘﺴﺮ ﻋﻠ ﻲ‬ ‫ﺪ‪،‬ﻧﻤﻲداﻧﺴﺘﻨ‬ ‫هﺑﻮدﻧ‬ ‫ه ﻛﺮد‬ ‫ﻛﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻧﻲ ﻛﻪا و را ﻣﺤﺎ ﺻﺮ‬ ‫) س(‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ا و‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ا و ﭘﺴﺮﻓﺎﻃﻤﻪ زﻫﺮا اﺳﺖ‪.‬ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲﻛﺮدﻧ‬ ‫اﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻤﻲداﻧﺴﺘﻨ‬ ‫ﺪه‬ ‫ﺪ ﻛﺎﻓﺮ اﺳﺖ‪ ،‬ﺧﺎرﺟﻲ اﺳﺖ‪ ،‬از دﯾ ﻦ ﺧﺎر ج ﺷ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻣﻲﮔﻔﺘﻨﻨ‬ ‫ﻣﺴﻠﻤﺎ ن ﺑﺎﺷ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ اﯾ ﻦ ﺗﺒﻠﯿ ﻐﺎت ﺷﻮم دﺷﻤ ﻦ را ﺧﻨﺜ ﻲ‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾ ﻦ ا و ﺷﻬﺎدﺗﯿ ﻦ ﻣﻲﮔﻮﯾ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪﯾﻬﯿﺎتﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲآﯾ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﻲ ﻛﻪﺑﺮا ي ﻣﺎﺑ‬ ‫ﻛﻨ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺣﺴﯿ ﻦ ﻣﻈﻬﺮ ﺷﻬﺎدت اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻈﻬﺮاﯾﻤﺎ ناﺳﺖ؛اﻣﺎ‬ ‫ﻫﻤﻪ ﻣﻲداﻧﯿ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ا و ﻣﺴﻠﻤﺎ ن اﺳﺖ‪.‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﺮدﻧ‬ ‫در آ ن ر وزﮔﺎر ﻣﺮدم ﻧﻤﻲداﻧﺴﺘﻨ‬ ‫ه اﺳﺖ و اﻣﺎم ﺣﺴﯿ ﻦ) ع( ﻣﺠﺒﻮر‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻛﺎﻓﺮ اﺳﺖ‪ ،‬اﺟﻨﺒﻲ اﺳﺖ‪ ،‬از دﯾ ﻦ ﺧﺎر ج ﺷ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ‪ :‬ا ي ﻣﺮدم ﻣ ﻦ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻢ‪ ،‬ﻣ ﻦ‬ ‫ﺪﯾﻬﯿﺎت را ﺑﺎزﮔﻮ ﻛﻨ‬ ‫ﺪﯾﻬﻲﺗﺮﯾ ﻦ ﺑ‬ ‫ﺑﻮده ﻛﻪ ﺑ‬ ‫ﺪ‬ ‫ه ﻧﻤﻲدﻫ‬ ‫ﺪ و اﺟﺎز‬ ‫ﺪ ﻛﻪ دﺷﻤ ﻦﻫﻞﻫﻠﻪ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺎم و ﻣﻲﺑﯿﻨﯿ‬ ‫ﺎﻃ ﻤﻪ‬ ‫ﭘﺴﺮ ﻋﻠﻲ وﻓ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪا ي ﺣﻖ ﺣﺴﯿ ﻦﺑﻪ ﮔﻮ ش ﺳﺮﺑﺎزا نﺑﺮﺳ‬ ‫ﻛﻪاﯾ ﻦ ﺻ‬ ‫ﻟﻢ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ‬ ‫ﭼﻨﯿ ﻦ ﻧﻈﺎمﻫﺎ و ﭼﻨﯿ ﻦ ﺳﯿﺴﺘﻢﻫﺎ در ﻋﺎ‬ ‫ﺪاﻛﺎر ي و اﯾﻤﺎ ن و ﺗﻘﻮا و ﺷﻬﺎدت‪،‬‬ ‫ﺑﺰر گﺗﺮﯾ ﻦ ﻣﻈﺎﻫﺮ اﻧﺴﺎﻧﯿﺖ و ﻓ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻣﻮرد ﻇﻠﻢ و‬ ‫هاﻧ‬ ‫ﺪ‬ ‫اﯾ ﻦ ﭼﻨﯿ ﻦ در زﻣﺎ ن ﺧﻮد از ﻃﺮ ف ﻣﺮدم ﺧﻮد ﺗﻜﻔﯿﺮ ﺷ‬ ‫ﺪﮔﻲ و‬ ‫ﺪ ﻛﻪ اﯾ ﻦ ﻛ ﺸﻤﻜ ﺶﻫﺎ ي زﻧ‬ ‫ﺪ و ﺧﯿﻠﻲ وﻗﺖ ﻣﻲﺧﻮاﻫ‬ ‫ﺳﺘﻢ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧ‬ ‫ﺪ‪،‬‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺟﺎﻣﻌﻪﻫﺎ را زﯾﺮ و ر و ﻛﻨ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺣﯿﺎت‪ ،‬آ ن ﭼﻨﺎ ن اﻧﺴﺎ نﻫﺎ را ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﻤﺎ‬ ‫ﺪو‬ ‫ﺪ ﺗﺎ ﻣﺮدمﺑﻪآ ن درﺟﻪ رﺷ‬ ‫اﻧﻘ ﻼ بﻫﺎ‪ ،‬ﻗﯿﺎمﻫﺎ‪ ،‬ﻛ ﺸﺖ و ﻛ ﺸﺘﺎرﻫﺎاﺗﻔﺎقﺑﯿﻔﺘ‬ ‫ﺪو‬ ‫ﻟﺖ راﺑﭙﺬﯾﺮﻧ‬ ‫ﺪا‬ ‫ﺪ ل وﻋ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﻋ‬ ‫ﻟﺖ ﺷﻮﻧ‬ ‫ﺪا‬ ‫ﺪ ل وﻋ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺧﻮاﻫﺎ ن ﻋ‬ ‫آﮔﺎﻫﻲﺑﺮﺳﻨ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪﮔﻲ ﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ زﻧ‬ ‫ﺪﺑﺎ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻋﻠﻲ وارﺑﺎﺷ‬ ‫ﺑﺘﻮاﻧﻨ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ آ ن ر وز‪ ،‬ر وز ي اﺳﺖ ﻛﻪ اﻣﺎم‬ ‫و ﺑﻨﺎﺑﺮﻓﻠﺴﻔﻪ ي ﺗ ﺸﯿ ﻊ ﻣﻲداﻧﯿ‬ ‫ﺪ س را در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﭘﯿﺎده‬ ‫ﻟﺖ ﻣﻘ‬ ‫ﺪ و ﻫﻤﺎ ن رﺳﺎ‬ ‫ﺪ ي)ﻋﺞ( ﻇﻬﻮر ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﯾ‬ ‫ﻣﻬ‬ ‫ﺪ‪ .‬آ ن ر وز‪ ،‬ر وز ي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮاﺳﺎ س اﯾ ﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪﻫﺎ ي ﺗﻠﺦ ﺗﺎرﯾﺦ‪،‬‬ ‫ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪ و در ﯾ ﻚ‬ ‫ﺪ ﺗﺎ ﻋﻠﻲ ﺻﻔﺘﻲ را ﺑﭙﺬﯾﺮﻧ‬ ‫هاﻧ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﭘﺬﯾﺮا ﺷ‬ ‫هاﻧ‬ ‫ﺪ‬ ‫هﺷ‬ ‫اﻧﺴﺎ نﻫﺎ آﻣﺎد‬ ‫‪٦٥‬‬

‫ﺪ ﻛﻪ ﭘﺎﯾﻪﻫﺎ ي ﻇﻠﻢ وﻓﺴﺎدازآ ن‬ ‫ﺪ و را ﺿﻲﺑﺎﺷﻨ‬ ‫ﺪﮔﻲ ﻛﻨﻨ‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﻪ ي ﻣﺘﻌﺎد ل زﻧ‬ ‫ﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺪ ل را آ نﺣﺎﯾﻲ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻨ‬ ‫ه ﺷﻮد‪ .‬اﻛﺜﺮﯾﺖ ﻣﺮدم ﻋ‬ ‫ﺪ‬ ‫اﺟﺘﻤﺎع ﺑﺮﻛﻨ‬ ‫ﻣﻨﻔﻌﺖ آ نﻫﺎﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣ ﺼﻠﺤﺖ آ نﻫﺎﺳﺖ؛ اﻣﺎ آ نﺟﺎ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣ ﺼﻠﺤﺖ آ نﻫﺎ‬ ‫ﺪ‪ .‬اﯾ ﻦ ﭼﻨﯿ ﻦ اﺳﺖ ﻋﻠﻲ‪،‬‬ ‫ﺪ‪ ،‬آ ن را ﻃﺮد ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﻧﯿﺴﺖ آ ن را رد ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪاﮔﻮﻧﻪ‬ ‫ﻌﺘﻲ ﺧ‬ ‫ﯾ‬ ‫ﺑﺰر گﺗﺮﯾ ﻦ رﻣﺰ اﻧﺴﺎﻧﯿﺖ‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﻮ ل د وﺳﺖ ﻣﺎ‪ ،‬دﻛﺘﺮ ﺷ ﺮ‬ ‫ﺪا‬ ‫ﺪر ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺰ ﺧ‬ ‫ﺪﻟﺠﻨﻲ آ نﻗ‬ ‫ه اﺳﺖ‪ ،‬اﻧﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ از ﺣ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺷ‬ ‫ﺪاﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺪ و ﻣﺤﻮ ﺧ‬ ‫ﺪاﻧﻤﻲﺧﻮاﻫ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺟﺰ ﺧ‬ ‫ﺪاﻧﻤﻲﮔﻮﯾ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺟﺰ ﺧ‬ ‫ﻧﻤﻲﺑﯿﻨ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪاﻧﺒﯿﻨ‬ ‫ﺪآدﻣﻲﺑﻪ ﺟﺎﯾﻲ ﻛﻪﺑﻪ ﺟﺰ ﺧ‬ ‫رﺳ‬ ‫ﺪرت و‬ ‫ﺪ اﯾ ﻦ ﺷﺨ ﺼﯿﺖﺑﺰر گ در ﻋﯿ ﻦ اﯾ ﻦ ﻗ‬ ‫اﯾ ﻦ ﻋﻠﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻲداﻧﯿ‬ ‫ﻟﺖ ﺑﺎ آ ن ر وﺣﯿﻪ ي ﻟﻄﯿ ﻒ و آ ن راز و ﻧﯿﺎزﻫﺎ و آ ن‬ ‫ﺪا‬ ‫در ا و ج ﻋ‬ ‫ﺪ اﻧﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ در ﺻﺤﻨﻪ ي ر وزﮔﺎر ﺑﯿ ﺶ از‬ ‫ﻋ ﺸﻖﺑﺎز يﻫﺎ ي ﻋﺎرﻓﺎﻧﻪ ﻛﻪ ﺷﺎﯾ‬ ‫ه اﺳﺖ‪ ،‬ﻋﻠﻲ اﺳﺖ و ﯾﻜﻲ از ﺑﻬﺘﺮﯾ ﻦ‬ ‫ﻫﺮ ﻛ ﺲ ﺗﺠﻠﻲ ﺗﻜﺎﻣﻞ اﻧﺴﺎﻧﯿﺖ ﺑﻮد‬ ‫ه اﺳﺖ‪ ،‬اﯾ ﻦ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻛﻠﻤﺎﺗﻲ ﻛﻪ اﯾ ﻦ ﻣﺮد ﺑﺰر گ در دﻋﺎﻫﺎﯾ ﺶ از زﺑﺎﻧ ﺶ ﺟﺎر ي ﺷ‬ ‫ﺪ‪:‬‬ ‫ﻛ ﻼﻣﻲاﺳﺖ ﻛﻪﻫﻢاﻛﻨﻮ نﺑﺮا ي ﺷﻤﺎﺑﺎزﮔﻮ ﻣﻲﻛﻨﻢ‪.‬اﻣﺎم ﻋﻠﻲ) ع( ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﯾ‬ ‫ﺪارم و از د وزخ ﺗﻮ‬ ‫ﺪا ي ﻣ ﻦ ﺑﻪ ﺑﻬ ﺸﺖ ﺗﻮ ﻃﻤﻌﻲ ﻧ‬ ‫ﻟﻬﻲ ا ي ﺧ‬ ‫»ا‬ ‫ﻟﻢﻓﻘﻂ ﻋ ﺸﻖ ﺗﻮﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺮا ﺑﺴﻮزا ن‪.‬‬ ‫ﻧﻤﻲﻫﺮاﺳﻢ‪ .‬ﻣﺤﺮ ك ﻣ ﻦ در اﯾ ﻦ ﻋﺎ‬ ‫ﺧﺎﻛﺴﺘﺮم را ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﺎد ﺑﺴﭙﺎر؛ اﻣﺎﻟﺤﻈﻪا ي ﻣﺮا از ﺧﻮد د ور ﻣﻜ ﻦ‪ .‬ا ي‬ ‫ﺪا ي ﺑﺰر گ ﻣ ﻦ ﺗﺎﺟﺮﭘﯿ ﺸﻪ ﻧﯿﺴﺘﻢ‪ ،‬ﻣ ﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﺠﺎرت دﻧﺒﺎ ل ﺗﻮ‬ ‫ﺧ‬ ‫هام‪« .‬‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻧﯿﺎﻣ‬ ‫ﺪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮﺛﻮا ب ﯾﺎ ﺗﺮ س از د وزخ اﻋﻤﺎ ل اﻧﺠﺎم‬ ‫ﻣﻲداﻧﯿ‬ ‫ﺪ‪ .‬ﻋﻠﻲ ﻛﺴﻲ اﺳﺖ ﻛﻪﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋ ﺸﻖ‬ ‫ﺪ و ﻋﻠﻲآ نﻫﺎ را ﺗﺠﺎر ﻣﻲﻧﺎﻣ‬ ‫ﻣﻲدﻫﻨ‬ ‫ﻟﻢ وﺟﻮد‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﺑﻬ ﺸﺖ و‬ ‫ه اﺳﺖ ﻛﻪﻫﻤﻪ ي ﻋﺎ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪا ﺷ‬ ‫آ ن ﭼﻨﺎ ن ﻣﺤﻮ وﺟﻮد ﺧ‬ ‫ﺪ‪،‬ﻓﻘﻂ ﯾ ﻚ ﭼﯿﺰ در‬ ‫د وزخ ﺑﺮا ي ﻋﻠﻲ ﻧﺎ ﭼﯿﺰ اﺳﺖﻫﻤﻪ راﻓﺮاﻣﻮ ش ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪه‬ ‫ﺪا ﭘﺮ ﺷ‬ ‫ﺪاﺳﺖ ﻛﻪﻫﻤﻪ وﺟﻮد ش از اﯾ ﻦ ﺧ‬ ‫ﻧﻈﺮ ش ﻣﺠﺴﻢ اﺳﺖ و آ ن ﺧ‬ ‫ﺪاﺳﺖ‪،‬آرز وﯾﻲ ﺟﺰ‬ ‫ﺪاﺳﺖ‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺘﻪا ش ﺧﻮاﺳﺘﻪ ي ﺧ‬ ‫هﺧ‬ ‫ها شاراد‬ ‫اﺳﺖ‪.‬اراد‬ ‫ﺪارد‪.‬اﯾ ﻦ رااﻧﺴﺎ ن ﻛﺎﻣﻠﻲ ﻣﻲﮔﻮﯾﯿﻢ ﻛﻪ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺘﻪا يﻧ‬ ‫ﺪاﯾﻲﻧﻤﻲﻛﻨ‬ ‫آرز و ي ﺧ‬ ‫ﺪ‪ -‬در ا و ج‬ ‫ه اﺳﺖ و اﯾ ﻦ اﻧﺴﺎ ن ﻛﺎﻣﻞ –ﻫﻢ ﭼﻨﺎ ن ﻛﻪ ﻣﻲداﻧﯿ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪاﮔﻮﻧﻪ ﺷ‬ ‫ﺧ‬ ‫ﺪم‬ ‫ﺪرﺗ ﺶ در ﻧﯿﻤﻪﻫﺎ ي ﺷﺐ در ﻛﻨﺎر ﻧﺨﻠﺴﺘﺎ نﻫﺎ يﻓﺮات ﯾﻜﻪ و ﺗﻨﻬﺎ ﻗ‬ ‫ﻗ‬ ‫هﮔﺎﻫﻲ ﻛﻪﻓ ﺸﺎر ﻏﻢ و درد ﺑﺮ ﻗﻠﺐﻟﻄﯿﻔ ﺶﻓ ﺸﺎر ﻣﻲآر ود‪،‬‬ ‫ﺑﺮﻣﻲدارد‪ .‬ﮔﺎ‬ ‫ﺪ‪،‬ﻓﺮﯾﺎد ﺑﺮﻣﻲآر ود‪،‬‬ ‫ّﻪ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫هﻓﺮ و ﻣﻲﺑﺮد و ﺿﺠ‬ ‫ﺳﺮ ﺧﻮد را ﺑﻪ داﺧﻞ ﭼﺎ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫راز وﻧﯿﺎز ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫از ﺑﺰر گﺗﺮﯾ ﻦ و ﻣﻌﺮ و فﺗﺮﯾ ﻦ دﻋﺎﻫﺎ در ﻣﻜﺘﺐ ﺗ ﺸﯿ ﻊ دﻋﺎ ي ﻛﻤﯿﻞ‬ ‫ﺪ دﻋﺎ ﻛﯿﻤﻞ را ﻋﻠﻲ ﺑﺮا ي ﻛﺴﻲ ﻧ ﮕﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻧﻤﻲﺧﻮاﺳﺘﻪ‬ ‫اﺳﺖ و ﻣﻲداﻧﯿ‬ ‫‪٦٦‬‬

‫ﺪ ﻋﻠﻲ ﭼﻪ ﻣﺮد ﺑﺰرﮔﻲ ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﻪ‬ ‫ﺪ و ﺑ ﮕﻮﯾﻨ‬ ‫ﺪ از ا و ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺑﯿﺎﯾﻨ‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻌ‬ ‫دﻋﺎ ي زﯾﺒﺎﯾ ﻲ دارد‪،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻋﻠ ﻲ ﺧﻮد ﯾﻜﻪ و ﺗﻨﻬﺎﺑﻪ ﻣﯿﺎ نﻧﺨﻠﺴﺘﺎ نﻫﺎ ﻣﻲرﻓﺖ‬ ‫ﯿﻞ ﻛﻪ ﯾﻜﻲ از د وﺳﺘﺎ ن‬ ‫هﻛ ﻤ‬ ‫ﺪا ي ﺧﻮﯾ ﺶ راز و ﻧﯿﺎز ﻣﻲﻧﻤﻮد‪ .‬آ نﮔﺎ‬ ‫و ﺑﺎ ﺧ‬ ‫ﺪ ﻋﻠﻲ ﺷﺐﻫﺎ ﯾﻜﻪ و ﺗﻨﻬﺎ از ﺷﻬﺮ ﺧﺎر ج‬ ‫ﻋﻠﻲ ﺑﻮد‪ ،‬ﻫﻨ ﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﻲﺑﯿﻨ‬ ‫ﺪ‪،‬‬ ‫ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﺣ ﺲ ﻛﻨﺠﻜﺎ و يا ش ﺗﺤﺮﯾ ﻚ ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬ﯾ ﻚ ﺷﺐ ا و را دﻧﺒﺎ ل ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺑﻪ ﺳﯿﺎﻫﻲا و ﻣﻲر ود‪ .‬در ﭘ ﺸﺖ درﺧﺘﺎ ن ﻣﺨﻔﻲ ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬ﻋﻠﻲ) ع( راز وﻧﯿﺎز‬ ‫ﺪ و راز وﻧﯿﺎز ا وﻫﻤﯿ ﻦ دﻋﺎﯾﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﻤﯿﻞ از ﻋﻠﻲ) ع( درآ ن ﺷﺐ‬ ‫ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ه اﺳﺖ‪ .‬اﯾ ﻦ راز و ﻧﯿﺎز ﻋﻠﻲ‬ ‫ﺪ‬ ‫ه اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻛﻤﯿﻞ ﻣ ﺸﻬﻮر ﺷ‬ ‫ذﻛﺮ ﻛﺮد‬ ‫ﺪ‪،‬آﯾﺎ ا و را‬ ‫ﺪﯾ ﺸﻨ‬ ‫ﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﻣﻲاﻧ‬ ‫ﺪارد ﻛﻪ دﯾ ﮕﺮا ن ﭼﻪﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬ﺗﻮﺟﻬﻲﻧ‬ ‫ﻟﺴّﻮﯾﻪ اﺳﺖ‪ .‬راز و‬ ‫؟ ﺑﺮا ي ا و ﻋﻠﻲا‬ ‫ﺪ‬ ‫؟ آﯾﺎ ا و را ﻣﻲﭘﺬﯾﺮﻧ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺗﻜﻔﯿﺮ ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﻧﯿﺎز ي اﺳﺖ ﻛﻪ از آﺗ ﺸﻔ ﺸﺎ ن وﺟﻮد ش ﺳﺮ ﭼ ﺸﻤﻪ ﻣﻲﮔﯿﺮد و در آﺳﻤﺎ ن‬ ‫ﻣﻨﺘ ﺸﺮ ﻣﻲﺷﻮد و ﻛﻤﯿﻞاز زﺑﺎ نا و ﻣﻲﺷﻨﻮد وﺑﺮ ﻗﻠﺒ ﺶ ﺟﺎر ي ﻣﻲﺷﻮد‪.‬‬ ‫ﺪ ي از ﺣﯿﺎت ﺑﻪ درﺟﻪ ي ﺗﻜﺎﻣﻞ‬ ‫ﺪ درﻫﺮ ﺑﻌ‬ ‫ﭼﻨﯿ ﻦ ﻣﺮد ي ﻛﻪ ﻣﻲﺑﯿﻨﯿ‬ ‫ﺪ و ﺑﺎ ﺗﻤﺎم اﯾ ﻦﻫﺎ ﻗﻠﺒ ﺶ از ﻏﻢ و درد اﻧﺒﺎﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ ،‬رﻧﺞ ﻣﻲﺑﺮد‬ ‫ﻣﻲرﺳ‬ ‫ﻟﯿ ﻦ‬ ‫ﺪا و‬ ‫ﺪ‪ .‬و ﻣﻲداﻧﯿ‬ ‫ﺪ وﻫﻤﻪ رااﯾ ﻦ ﭼﻨﯿ ﻦ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﻲﻧﻤﺎﯾ‬ ‫اﺣﺴﺎ س ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻛﻠﻤﻪا ي ﻛﻪ ﭘ ﺲ از ﺧﻮرد ن ﺿﺮﺑﺖ ﺷﻤ ﺸﯿﺮ ﺑﺮﻓﺮﻗ ﺶ از زﺑﺎﻧ ﺶ ﺑﻠﻨ‬ ‫ﺪ‪:‬‬ ‫ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﻣﻲﮔﻮﯾ‬ ‫هام‪« .‬‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪا يﺑﺰر گآزاد ﺷ‬ ‫»ا ي ﺧ‬ ‫ﺪم‪ .‬ﻣﺮد ي ﺑﻪ اﯾ ﻦ‬ ‫از اﯾ ﻦ دﻧﯿﺎ و ﻣﺎﻓﻲﻫﺎ و از اﯾ ﻦ ﺗﻌﻠﻘﺎت آزاد ﺷ‬ ‫ﺪ ن‪ .‬ﻣﺎ ﺷﯿﻌﯿﺎ ن ا و اﻓﺘﺨﺎر ﻣﻲﻛﻨﯿﻢ ﻛﻪ ﭼﻨﻨ ﻲ‬ ‫ﺪا ي ﮔﻮﻧﻪ ﺷ‬ ‫درﺟﻪ ﻋﺮﻓﺎ ن و ﺧ‬ ‫ﻟﺖ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪاﯾﻢ و ﺑﻪ ا و‬ ‫ﺷﺨ ﺼﯿﺘﻲ را ﺑﻪ ﻋﻨﻮا ن ﻣﻈﻬﺮ اﻧﺴﺎﻧﯿﺖ و رﻣﺰ رﺳﺎ‬ ‫ﻋ ﺸﻖ ﻣﻲ ورزﯾﻢ و ﺳﻌﻲ ﻣﻲﻛﻨﯿﻢ ﻛﻪﺑﻪ دﻧﺒﺎ لا وﺑﺮ وﯾﻢ‪.‬‬ ‫ﺪ ﺗﺎ‬ ‫و اﯾ ﻦ ﺷﺐ ﺷﺐ ﻣﺒﺎر ك ا وﺳﺖ‪ .‬ﺷﺒﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ دﻧﯿﺎ را ﺗﺮ ك ﻣﻲﻛﻨ‬ ‫ﺪ ي ﮔﺮدد‪ .‬از دﻧﯿﺎ ي ﻣﺎد ي آزاد ﻣﻲﺷﻮد ﺗﺎ در ر و ح ﺟﺎﻣﻌﻪ و اﻧﺴﺎ نﻫﺎ و‬ ‫اﺑ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪﺑﺎﻗﻲﺑﻤﺎﻧ‬ ‫ﺗﺎرﯾﺦﺑﺮا ياﺑ‬ ‫ﺪ س ﻣﺎ را‬ ‫ﺪا ي ﺑﺰر گ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﻖ اﯾ ﻦ ﺷﺐ ﻣﻘ‬ ‫ﻣ ﻦ از ﺧ‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪﺑﯿ ﺸﺘﺮﺑﻪاﯾ ﻦ ﻋﻠﻲﺑﺰر گ و ﺷﻨﺎﺧﺖا وﻧﺰدﯾ ﻚ ﺳﺎزد‪.‬‬ ‫ه و رﺳﻢ ﻋﻠﻲ راﻫﺮ ﭼﻪﺑﯿ ﺸﺘﺮ ﻣﻘﺎﺑﻞ‬ ‫ﺪا يﺑﺰر گ ﻣﻲﻃﻠﺒﻢ ﻛﻪ را‬ ‫از ﺧ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪﮔﺎ ن ﻣﺎ ﻗﺮار دﻫ‬ ‫دﯾ‬ ‫ﺪﯾﻨﻪ يﻓﺎ ﺿﻠﻪا ي را ﻛﻪ‬ ‫ﺪا ي ﺑﺰر گ ﻣﻲﻃﻠﺒﻢ ﻛﻪ ﺗﻮﻓﯿﻖ در ك ﻣ‬ ‫از ﺧ‬ ‫ﻟﺖ ﺑﺮ‬ ‫ﺪا‬ ‫ﺪ ل وﻋ‬ ‫ﺪﯾﻨﻪﻓﺎ ﺿﻠﻪ ي را ﻛﻪ ﻋ‬ ‫ﺪ ﺑﻪ وﺟﻮد ﺑﯿﺎ ورد‪ ،‬ﻣ‬ ‫ﻋﻠﻲ ﻣﻲﺧﻮاﻫ‬ ‫ﺪﯾﻨﻪﻓﺎ ﺿﻠﻪا ي را ﻛﻪ ﻇﻠﻢ و ﺳﺘﻢ ﺑﺮا يﻫﻤﯿ ﺸﻪ رﯾ ﺸﻪﻛ ﻦ‬ ‫آ ن ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺷﻮد‪ ،‬ﻣ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ﺪﺑﻪ ﻣﺎ ﻋﻄﺎﻓﺮﻣﺎﯾ‬ ‫ه ﻛﻨ‬ ‫ﺷﻮد واﻣﺎم زﻣﺎ نآ ن راادار‬ ‫‪٦٧‬‬

‫ﺪ‪ ،‬و ﻣﺎ رااز‬ ‫ﺪاﯾﺖﻓﺮﻣﺎﯾ‬ ‫ﺪا يﺑﺰر گ ﻣﻲﻃﻠﺒﻢ ﻛﻪﻫﻤﻪ ي ﻣﺎ راﻫ‬ ‫ﺎز ﺧ‬ ‫ه راﺳﺖ را‬ ‫ﺪ و را‬ ‫ﻣ ﺼﻠﺤﺖﻃﻠﺒ ﻲ‪ ،‬ﺧﻮدﺧﻮاﻫﻲ‪ ،‬ﻏﺮ ور و ﺗﻜﺒﺮ ﻧﺠﺎت ﺑﺨ ﺸ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺎ ر وﺷ ﻦﺑﻨﻤﺎﯾ‬ ‫ﺪرتﻫﺎ ﻛﻪ در‬ ‫دﺷﻤﻨﺎ ن اﺳ ﻼم و دﺷﻤﻨﺎ ن اﻧﻘ ﻼ ب ﻣﺎ را از اﺑﺮﻗ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫ّﺎ ل داﺧﻠ ﻲ آ نﻫﺎ را ﻧﺎﺑﻮد ﮔﺮداﻧ‬ ‫ﺪ و ﻋﻤ‬ ‫ﺧﻠﯿﺞﻓﺎر س ﻋﻠﯿﻪ ﻣﺎ ﻣﻲﺟﻨ ﮕﻨ‬ ‫ﺪﻫﻤﻪ‬ ‫ﺪ وآﺗ ﺶ ﻣﻲاﻓﺮ وزﻧ‬ ‫ﻣﻨﺎﻓﻘﯿﻨﻲ را ﻛﻪ در ﻣﯿﺎ ن ﻣﺎ ﺗﻮﻃﺌﻪاﻓﺮ وز ي ﻣﻲﻛﻨﻨ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫را رﺳﻮا ﮔﺮداﻧ‬ ‫ﺪه اﻣﺎم زﻣﺎ ن‬ ‫ﺪا ي ﺑﺰر گ ﻣﻲﻃﻠﺒﻢ ﻛﻪ اﻣﺎم اﻣﺖ ﻣﺎ را ﻛﻪ ﻧﻤﺎﯾﻨ‬ ‫از ﺧ‬ ‫ﺪ‪.‬‬ ‫اﺳﺖ‪ ،‬ﺳ ﻼﻣﺘﻲ و ﻃﻮ ل ﻋﻤﺮ ﻋﻄﺎﻓﺮﻣﺎﯾ‬ ‫ﺎﺗﻪ‬ ‫ﯿﻜ ﻢو ر ﺣ ﻤﻪا ﷲو ﺑﺮﻛ‬ ‫ﻮاﻟﺴﻼمو ﻋﻠ‬

‫‪٦٨‬‬