Pleidooi voor rust en stilte
8
Je kent haar van de cd Troops en de moderne opera Weighing of the Heart, maar Liesa Van der Aa heeft nog meer ijzers in het vuur. Onlangs richtte ze het kunstplatform One Trick Pony op, waarvan twee producties tijdens Ha’fest halt houden in de Handelsbeurs. Toiletmuziek, iemand? Liesa Van der Aa zat de voorbije maanden niet stil. Ze schreef de soundtrack voor Cargo, de eerste langspeelfilm van regisseur Gilles Coulier (van o.a. Bevergem), en wil dit jaar nog een nieuwe plaat opnemen. En dan is er nog zoiets als One Trick Pony. LIESA: ‘In mijn hoofd heb ik een opsplitsing gemaakt tussen mijn werk binnen de popcultuur en mijn wat meer
Illumine © Elodion
/ Dirk Steenhaut
Ha’fest op de Kouter en in de toiletten abstracte, hedendaags klassieke projecten. Bij dat laatste probeer ik livemuziek te linken aan podiumkunsten onder een nieuw alter ego: One Trick Pony. Een ‘one trick pony’ is iemand die slechts één kunstje beheerst. Dus staat onze naam haaks op wat we zullen gaan doen.’ ‘Vanuit akoestische composities wil ik aansluiting zoeken bij muziektheater, performance, film en beeldende
kunst. Op dit moment ben ik volop bezig muziek te bedenken. Anders dan vroeger, wil ik uit mijn instrument weer de essentie halen: datgene waar het oorspronkelijk voor is gebouwd.’
Lange tijd speelde je viool met behulp van een loop station en elektronische effectapparatuur. Was die omweg nodig om nu terug te kunnen keren naar een puur akoestische klank?
Yodok
LIESA: ‘Toen ik achttien was, wilde ik weg van het louter academische. Twaalf jaar later heb ik er behoefte aan de dingen weer wat uit te zuiveren. Al ben ik beslist niet van plan de elektronica los te laten. Alleen was ik vroeger geneigd ieder theatraal idee dat in mij opkwam in mijn platen te stoppen, omdat ik niet kon kiezen. Vandaag voel ik me weer aangetrokken tot de eenvoud van de barok- en renaissancemuziek waarmee ik ben opgegroeid. Back to basics? Ja. Al gaat het natuurlijk nog altijd om muziek. En muziek is heilig voor mij.’
Maar blijkbaar nog niet heilig genoeg. Je wil voortdurend met andere expressievormen aan de slag.
LIESA: ‘Net omdat muziek
‘De muziek zich zal vermengen met de stadsdrukte, de voetstappen en het gebabbel van voorbijgangers, het geratel van langsrijdende trams.’
voor mij bovenaan staat, vind ik dat ze gevisualiseerd moet worden. In theater of film is ze vooral functioneel, dus nu wil ik de rollen omkeren. Daarbij streef ik met One Trick Pony naar een vorm van muziek theater die eerder vertrekt uit de taal van de muziek dan die van het woord. Waar muzikanten acteurs worden zonder dat ze hoeven te acteren. Zowel in de compositie als in het beeld wil ik de muzikant centraal stellen, zodat die een locatie letterlijk kan ‘inpalmen’. ‘Tegenwoordig wordt muziek gemaakt om snel te beluisteren en even snel weer te vergeten. Daar hoop ik met One Trick Pony tegenin te gaan, door ruimte voor verstilling te creëren. Wat ik maak, hoeft niet in your face te zijn. Het moet rust brengen. Daarbij wil ik ook de geschiedenis niet negeren; als maker heb je iets nodig waar je je mee kunt verhouden. Dat werkt soms verlammend, want sommige componisten zijn zo belangrijk dat je hen haast niet meer kunt overstijgen. Maar hun oeuvre kan net zo goed een bron van inspiratie zijn.’
In en rond de Handelsbeurs breng je tijdens Ha’fest twee soundtracks, zonder veel theatrale omkadering. Je gaat zelfs muziek maken in de toiletten. LIESA: ‘Op sommige plaatsen hoor je in toiletten Céline Dion. Elders houden ze het bij licht klassieke muziek. Daardoor ben ik gaan nadenken over de ideale soundtrack bij een wc-bezoek. Met Loo Tunes wil ik ook de waarde en betekenis onderzoeken van locaties die door mensen al dan niet bewust zijn gecreëerd. Bovendien beschikt de Handels beurs over chique wc’s. Ik ga ‘toiletmuziek’ schrijven voor strijkkwartet, gericht op mensen die gehoor geven aan de roep van de natuur (lacht).’
LiesaFaust Van der Aa © Rudy Carlier Maria
Daarnaast spelen jullie ook een concert op het Kouterplein, evengoed ‘situatie muziek’? LIESA: ‘Villeclopedy is een uitloper van Rappel, een kort werk dat ik schreef voor het Canvasprogramma Pop-Orama. Het werd uitgevoerd aan de rand van de autosnelweg. Ik woon vlakbij één van de drukste verkeersaders van het land. Aangezien ik ben opgegroeid te midden van velden en bossen,
9
Carate Urio Orchestra
STUFF. © Rudy Carlier
voel ik me naast de Antwerpse ring niet echt op mijn plaats. Rappel was een extreem zacht werk voor strijkkwartet, dat bij de uitvoering een dialoog aanging met de geluiden van de omgeving. Omdat het zinloos is strijd te voeren tegen het lawaai van de autosnelweg, deden we precies het tegenovergestelde: we gaven er ons aan over.’ ‘Voor Villeclopedy vertrek ik van een gelijkaardig idee, maar op maat van het Kouterplein. De muziek zich zal vermengen met de stadsdrukte, de voetstappen en het gebabbel van voorbijgangers, het geratel van langsrijdende trams. Net omdat we door het stadslawaai
Mattias De Craene
Ha’fest #4
Ha’fest dag 1
Ha’fest dag 2
V R 28 T/M Z A 2 9.0 4
@D E C O N C ER T Z A A L
@D E C O N C ER T Z A A L , H E T T ERR A S,
V R 28.0 4 - VA N A F 2 0 U 1 5
D E KO U T ER, D E T O I L E T T EN,...
Ha’fest maakt dit jaar schoon schip. De vier traditionele festival avonden maken plaats voor twee intens gevulde dagen. Op vrijdagavond brengt de Gentse outer space band STUFF. een nieuwe plaat, terwijl zaterdag een spervuur van verschillende ensembles brengt. En dat op locaties in en rond het gebouw.
Van hun maandelijkse jams in de Gentse White Cat tot grote podia te lande: STUFF. legde op een zestal jaar tijd een grote weg af. Overal waar ze komen regent het bejubelingen, en via de MIA’s drongen ze in 2015 met hun instrumentale jazztronica zelfs door tot het grote publiek. Hoewel de muziek op jazzfundamenten gebouwd is, stroomt er veel meer hiphop en elektronica door. Daar hun vorige plaat een groot succes was, is het uitkijken naar hun opvolger, die ze op de eerste avond van Ha’fest voorstellen. Trek je dansschoenen maar al aan.
Z A 2 9.0 4 - VA N A F 1 5 U 0 0
Naast Liesa Van der Aa herbergt het zaterdag programma o.a. het avontuurlijke doch melodische Carate Urio Orchestra van rietblazer Joachim Badenhorst, de Leuvense ambient van Illuminine, de drony sound van Yodok en een soloproject van saxofonist Mattias De Craene als deel van zijn reeks MDC IIIIIIIV. Van bands op het grote podium tot eenmansprojecten aan de bar of op het terras; er valt vast en zeker iets te beleven tijdens deze vierde editie van het Handelsbeurs festival!
dreigen te worden overstemd, moet het publiek nadrukkelijker de oren spitsen. Het is een pleidooi voor rust, stilte en een vleugje melancholie. Tijdens De Kortste Nacht van 2018 spelen we een zes uur durende concertversie in de Handelsbeurs zelf. Bij die gelegenheid mogen de toeschouwers zelfs hun slaapzak meebrengen.’
Wat brengt de toekomst nog? LIESA: ‘De eerste grootschalige muziektheatervoorstelling van One Trick Pony is voorzien tegen de lente van 2019 en wordt er één rond het thema ‘tijd’. Daarin voer ik de goden Chronos, Kronos en Kairos op als levende portretten. De ideeën zijn nog even ambitieus als ten tijde van WOTH, maar ze zijn nu meer uitgepuurd.’ ‘Voorts wil ik graag een funkplaat maken. Ik ben altijd al een fan geweest van artiesten als Prince, The Last Poets of Gil Scott-Heron en heb al een hoop materiaal bedacht waar ik snel mee aan de slag wil. Het moet in relatie staan tot funk, maar ik gebruik ook viool en industriële ingrediënten. Ach, de kans is groot dat het project onderweg nog wel één of andere wending krijgt, zodat de uitkomst zich niet laat voorspellen. Maar op dit moment verkeer ik helemaal in de ban van de groove.’
11