Amenra: metalband in de ban van de stilte Wat is er aan de hand met Belgiës beste metalband? In de Gentse SintJacobskerk draait Amenra de volumeknop lager en de gevoelige snaar strakker. Zanger Colin van Eeckhout belooft voor Ha’fest ‘meer gefluister dan geschreeuw’.
‘Op glad ijs word je alerter’
/ Dirk Steenhaut
7
Waarom voelen jullie de nood om het zachter aan te pakken? ‘Onze gewoonlijke, snoeiharde sets worden vooral gedreven door angst. Maar wie zich niet laat verblinden door het geluidsvolume en het geschreeuw, merkt vanzelf dat er in onze muziek een hart klopt. Door onze nummers uit te kleden, komt dat nog duidelijker aan het licht. In 2009 brachten we al de ep Afterlife uit, die al zo goed als akoestisch was en gericht aan onze kinderen. Daarop boorden we al een ander emotioneel spectrum aan dan op onze andere platen.’ ‘Het beperkte aantal verstilde shows dat we nu in Europa spelen, schetst dus een vollediger beeld van waar we voor staan. Amenra is méér dan een hardcoreband: ons kleurenpalet oogt gevarieerder. Maar los van het aantal decibels dat we voortbrengen, is ons werk altijd al beheerst door melancholie en tristesse. Er zit altijd een desolaat randje aan.’ Ga je vanzelf stiller spelen als je een jaartje ouder wordt? ‘We wisten natuurlijk al dat er ook in stilte heel veel kracht kan schuilen. Maar nu we al vijftien jaar stevig te keer gaan, worden we inderdaad almaar vaker naar het andere uiterste gezogen. We verplichten onszelf ook om buiten onze comfortzone te treden en nieuwe inzichten te verwerven. In april brengen we zelfs een ambient-plaat uit. Op glad ijs word je alerter. Heeft die exploratiedrang met ouder worden te maken? Wellicht. We putten steeds vaker inspiratie uit wat buiten ons normale actieterrein ligt.’ Amenra © Carlo Verfaille
8
‘Een dwingende muzikale ervaring, dat is wat wij nastreven. Een optreden moet een gebeurtenis zijn. Alleen al door hun architectuur dragen kerken en kathedralen bij tot het arti stieke gewicht van een show.’
Amenra © Karen Vandenberghe
Kom uit je nest voor Ha’fest Alleseters en puristen: juicht! Van 13 tot en met 16 mei vindt immers de tweede editie van Ha’fest plaats. Vier dagen lang krijg je in en rond de Handelsbeurs het beste uit de pop-, rock- en wereldmuziek voorgeschoteld. w o 1 3.0 5.1 5 15u00
Kinderen spelen met Binti (vanaf 6 jaar) 20u15
BRNS / Great Mountain Fire / Robbing Millions d o 1 4 .0 5.1 5 20u15
Hildur Gudnadottir / Mugison, Pétur Ben & BOX v r 1 5.0 5.1 5 20u15
Paolo Angeli / Amenra (St. Jacobskerk) z a 1 6.0 5.1 5 15u00
Radio Crochet 20u15
Nils Frahm (uitverkocht) support: Dawn of Midi
9
Amenra speelt graag op bijzondere locaties, zoals grotten, bossen en kapellen. Hoe hebben die plekken invloed op jullie muziek? ‘Het valt moeilijk te voorspellen hoe het de avond van het concert zal uitpakken. We houden eraan om enkele dagen vooraf op die plaatsen rond te hangen en ze helemaal in ons op te nemen. Vaak hebben ze een geschiedenis of zijn er bepaalde ver halen aan verbonden, waardoor je er een andere relatie mee aanknoopt dan met een pas gebouwde concertzaal.’ ‘Bij Amenra gaat het niet om het gezellig samenzijn. Een dwingende muzikale ervaring, dat is wat wij nastreven. Een optreden moet een gebeurtenis zijn. Alleen al door hun architectuur dragen kerken en kathedralen bij tot het artistieke gewicht van een show. Het klopt wel dat veel van die ruimtes eigenlijk ongeschikt zijn voor rockconcerten. Voor onze geluidstechnicus vormen ze een hele uitdaging. Ook daarom bestuderen we zo’n plek enkele dagen op voorhand en zoeken we bijvoorbeeld uit hoe je ze het beste verlicht om er een maximaal effect uit te puren of hoe je iets substantieels aan de concertervaring kunt toevoegen.’
aan geven en er kracht uit putten. Voor ons hangt aan ieder symbool een persoonlijke betekenis vast. Het vertelt iets over onze kijk op het leven en de morele waarden die we uitdragen.’ ‘Ook rituelen zijn voor ons cruciaal, maar dat zijn ze voor elk volk ter wereld altijd geweest. Het is jammer dat ze in onze materialistische samenleving dreigen te verdwijnen. Ze markeren bepaalde fases uit ons leven, helpen ons lichamelijke en geestelijke beperkingen te overstijgen. Ook onze shows hebben doorgaans een ritueel karakter. Het zijn overweldigende, louterende gebeurtenissen.’
De Sint-Jacobskerk in Gent moet voor jullie een gedroomd decor zijn. Jullie platen, van ‘Mass I’ tot ‘Mass V’, zijn telkens opgevat als een mis en jullie visuele projecten zijn ondergebracht in The Church of Ra. ‘We reiken symbolen aan in de hoop dat mensen er een eigen bestemming
Jullie songs zijn erg persoonlijk, maar de optredens stralen iets afstandelijks uit. Jullie zitten in een kring op het podium, met de rug naar het publiek en jullie gezichten verbogen in het duister. Willen jullie een personencultus vermijden? ‘We proberen ons zeker niet bewust van de aanwezigen af te scheiden. Maar we voelen
Amenra © Carlo Verfaille
ons pas een deel van het publiek wanneer we dezelfde kant op kijken. Onze concerten zijn geen gesprek tussen de muzikanten en het publiek, ze zijn een gesprek tussen ons en iets anders, iets gróters. De toeschouwers zijn meer dan welkom en we hopen dat ze er iets aan zullen hebben, maar ze zijn slechts getuigen. Van een uitwisseling van energieën is geen sprake. Wij putten niet uit andere mensen, wij putten uit onszelf. Of er nu tien of duizend man staat te kijken, het maakt niet uit. Onze halfakoestische shows zijn sowieso introspectief van aard en naarmate de toeschouwer meer impulsen krijgt, komt ook zijn beleving van de muziek in het gedrang. Het laatste wat we willen is de aandacht afleiden van wat écht belangrijk is.’
Waarom spelen jullie maar drie kwartier? ‘We willen vermijden om tijdens onze shows een verzadigingspunt te bereiken. Dan zou de live-ervaring aan kracht inboeten. Dat zowel de band als het
Radio Crochet Samenzingen moét! De hele Gentse Kouter zingt immers mee met‘Radio Crochet’. Muziekliefhebbers, muzikanten, douchezangers en toevallige passanten spelen en zingen liedjes uit het collectieve geheugen. Vorig jaar was onder meer‘De fanfare van honger en dorst’ de voltreffer. In maart maken we bekend wat de muziek van deze tweede editie zal zijn, maar deze zoetgevooisde gasten doen alvast mee uit volle borst: Roland Van Campen hout, Melike Tarhan, Peter Vermeersch en De Propere Fanfare van de Vieze Gasten. En half Gent natuurlijk. z a 1 6.0 5.15
Ha’fest: Radio Crochet Amenra © Stefano Marotta
publiek met een hongergevoel achterblijft, is dus prima. Het gaat hoe dan ook om work-in-progress. Wellicht ziet een ingetogen show van Amenra er over tien jaar helemaal anders uit.”
Jullie werken vaak samen met kunstenaars, zoals Berlinde De Bruyckere of Nicolas Karakatsanis. Laatst deelden jullie nog het podium met dichteres Sofie Verdoodt. ‘Dat heeft met wederzijdse erkenning te maken. Het gevoel dat ieder op zijn manier met dezelfde thema’s bezig is. Zoiets schept een band. Sofie is geen vast onderdeel van de show, maar mocht ze in Sint-Jacobs mee willen doen, zou dat wel fijn zijn. We gaan de twee nummers die we al enkele keren samen brachten trouwens binnenkort op vinyl uitbrengen.’ ‘Met sommige mensen voel je vanaf de eerste ontmoeting een soort “klik”. Die verwantschap leidt vanzelf tot gedeelde projecten. En uiteraard geeft het voldoening dat je gelijkgestemde zielen een duwtje in de rug kunt geven door hen te introduceren bij een publiek dat hen anders waarschijnlijk nooit zou ontdekken.’ v r 1 5.0 5.1 5
Ha’fest: Paolo Angeli / Amenra (St. Jacobskerk)
Ook tijdens Ha’fest
Vive la Wallonie! Waalse bands komen nooit naar Vlaamse contreien, zeg je? Fout gedacht, want de eerste avond van Ha’fest staat volop in het teken van onze Franstalige landgenoten. In samenwerking met Democrazy reizen BRNS, Great Mountain Fire en Robbing Millions naar Gent. Hun schattige tongval tijdens de bindteksten nemen we er met alle plezier bij! Het parcours van BRNS (spreek uit: breejns) is er een van pieken zonder dalen. Na een weinig rumoerige geboorte in 2011 volgde al snel de moker-vaneen-single Mexico en een eerste ep, Wounded. Binnen de kortste keren hing de halve digitale wereld aan hun lippen. De meest recente topper is langspeler Patine – alle bejubelingen meer dan waardig. Onthoud dus BRNS, volgens Humo met de ‘B’ van Belgisch, belofte vol en beregoed. De Brusselaars van de indierockband Great Mountain Fire staan borg voor oververhitte en speelse concerten. Vrolijke synthdeuntjes en psychede lische klankkleuren zorgen voor aanstekelijke muziek die je ook live bij de lurven neemt. Een groep die doet snakken naar meer. En Robbing Millions was vorig seizoen een van dé ontdekkingen tijdens Kraakpand. Denk aan dromerige psychedelische sounds, hoekige gitaren, lo-fi synths, complexe ritmes en een lichtjes ijl stemgeluid. Of aan muziek die herinnert aan Robert Wyatts Soft Machine, Can en The Flaming Lips. Kortom, een revelatie. W o 1 3.0 5.15
Ha’fest: BRNS / Great Mountain Fire / Robbing Millions
The Loom of Mind De IJslandse rockmuzikant Mugison, het Belgische indie barokcollectief BOX en componist Pétur Ben zijn allen uitgesproken muzikanten. Voor Ha’fest slaan ze de handen in elkaar en staan ze samen op het podium. Baroque Orchestration X vertrekt steeds vanuit de oude muziek en gaat de confrontatie aan met een gastmuzikant van een heel ander kaliber. Denk maar aan hun productie ‘Saga’ met Dez Mona. Deze keer zochten ze contacten op IJslandse bodem en belandden ze bij Mugison. Deze muzikant trekt wel vaker de stekker uit zijn laptop om die in te ruilen tegen muzikanten van vlees en bloed. Zijn muzikale landschap lijkt wel een grote, vrolijke en soms zelfs lichtjes schizofrene speeltuin. En dan hebben we nog Pétur Ben, klassiek geschoold arrangeur en componist voor filmmuziek. Maar even goed underground IJslandse rockster. Met zijn gevarieerde muziekkennis past hij perfect tussen de twee andere buitenbeentjes. In ‘The Loom of Mind’ verweven deze creatieve breinen hun krachten. Ze herwerken materiaal van Mugison en experimenteren ook duchtig met nieuw werk. Rock-‘n-roll, blues, folk, trip hop en elektronica, de ideale combinatie voor een grillig en barok klanktapijt. d o 1 4.0 5.15
Ha’fest: Hildur Gudnadottir / The Loom of Mind: Mugison, Pétur Ben & BOX
11