belgië–Belgique p.B–P.P.
Handelsbeurs magazine N° 7 / SEP–DEC / 2014
9099 gent x 3/136
Handelsbeurs Concertzaal, Kouter 29, 9000 Gent / 09 265 91 65 | www.handelsbeurs.be. / v.u.: S. D’haeze, Kouter 29, 9000 Gent / foto: Karen Willems © Koen Keppens
‘Iedereen zou even migrant moeten zijn’ Istanbul Ekspres
An Pierlé op kerktournee
Omgekeerd seksisme in fado
Zielsverwanten Marc Copland & Robin Verheyen
Jukebox voor de ziel
column Thomas Vanderveken
Thomas Vanderveken is presentator. In het interviewprogramma ‘Alleen Elvis blijft bestaan’ op Canvas spreekt hij met boeiende mensen over bewegend beeld, passies en herinneringen.
De gastvrouw, zijn vrouw, tranen in de ogen. ‘Wil je alsjeblieft iets anders opzetten? Alsjeblieft?’ Ik ren naar de iPad, die met een kabeltje verbonden is met de state-of-theartversterker. Een te duur ding, maar ze hadden het zichzelf gegund, omdat ze zulke muziekfreaks zijn. Nu keerde die liefde voor muziek zich plots tegen hen. ‘Alsjeblieft?’ Ik sta aan de tablet, op Youtube speelt ‘Mir ist die Ehre widerfahren’ uit Der Rosenkavalier van Richard Strauss. Mijn brein sprint door de muziekgeschiedenis. ‘Iets vrolijks, snel, nu!’ RE W I N D We zitten aan tafel voor een feestje. Een van mijn allerbeste vrienden heeft kanker. We vieren dat de chemokuren succes hebben gehad, dat hij niet langer beroerd op de zetel hoeft te liggen. Stilaan kan hij weer beginnen dromen van een kapsel en een toekomst met vrouw en kind. Maar hoezeer de zon ook al begint te dagen aan de horizon, toch is de herinnering aan de afgelopen aardedonkere maanden nog vers. Strauss sneed te diep in de nog open wonden.
de 5 muziektips van Gerrit Valckenaers muzieksamensteller op Klara en maker bij Braakland/ZheBilding
1. Harry Partch
PA UZE Ranzendsnel probeer ik andere muziek te bedenken. In één seconde scant mijn brein wel vijf titels. Iets super vrolijks? ‘Happy’ van Pharell Williams? Hm, te contrasterend. Stromae dan, euhm, ‘Papaoutai’? Oei, dat zou pas een blunder zijn. ‘Moon River’? Te melancholisch. Ja! Ik heb het!
P L AY Uit de luidsprekers: ‘The trolley song’ van het Dave Brubeck Quartet. Eerst zalft de zachte saxofoon van Paul Desmond de smart en dan keert het tij met die plotse swingende inval van drummer Joe Morello. Het werkt, de sfeer is subtiel weer omgeslagen.
2. Dawn of Midi: ‘Dysnomia’
FA S T F O R WA RD ‘Soms wil je diep roeren in de krochten van je ziel,’ zegt mijn vriend, ‘en dan ga je voor iets als de “Vier letzte Lieder” van Mahler. Als alles goed gaat, is het heerlijk om je daar eens flink in te wentelen. Maar de laatste maanden heeft Mahler zich hier niet laten horen. Elke muziek, elke stijl heeft zijn momenten.’
‘Partch is een van de meest eigenzinnige figuren uit de Amerikaanse muziek geschiedenis. Hij bouwde een indrukwekkend en ook visueel adembenemend arsenaal aan nieuwe instru menten uit. Recent ging het Duitse ensemble Musik fabrik aan de slag met nagebouwde versies. Ook voor fans van Tom Waits.’
‘Als radiomaker krijg je heel veel nieuwe muziek te verwerken, maar gelukkig is er af een toe een plaat die je van je stoel doet vallen. Vanaf de eerste seconden zuigt Dysnomia van Dawn of midi je mee in een hypno tiserend spel met timbres en ritmes. Leve de pianotrio’s!’
3. Jon Birdsong
SHUFFLE Die avond: nog stevig gedanst. Ook op ‘Papaoutai’ van Stromae. Wat een topschijf ook.
‘Er zijn muzikanten die je na één noot al kunnen ont roeren. De trompetklank van Jon Birdsong doet dat meteen. En hij heeft die magie ook op zijn kink hoornschelpen (Spiral consort) of op cornet.’
4. Jos Steen
colofon Handelsbeurs Magazine is een uitgave van Noordstarfonds vzw, de culturele stichting van Baloise Insurance. Contact: magazine@handelsbeurs.be
Schreven mee aan dit nummer
Liesbeth De Voogdt, Antoine Légat, Dirk Steenhaut, Jeroen Struys, Rudy Tambuyser, Gerrit Valckenaers, Thomas Vander veken, Claire Van Trimpont, Wim Wabbes
Eindredactie
Jeroen Struys Claire Van Trimpont Charlotte Huyghe
Vormgeving
Pascal Van Hoorebeke
Druk
Stevens Print Met de steun van de Vlaamse Overheid, Provincie Oost-Vlaan deren, Stad Gent, Port of Ghent, Radio 1, Cobra.be, De Standaard, Knack(Focus) en Acht.
V.U.: Stefaan D’haeze, Kouter 29, 9000 Gent Disclaimer: Dit magazine werd afgesloten voor druk op 2.09.2014. De uitgever is niet aansprakelijk voor foute, onvolledige of gedateerde informatie. Privacy: Ontvang je dit magazine via de post, dan bewaren we gegevens in onze database om onze service te optimaliseren en je op de hoogte te brengen van eventuele wijzigingen in het programma. Het beheer van deze gege vens gebeurt conform de wet van 8.12.1992 inzake de bescherming van de persoonlijke levenssfeer en de wet van 11.12.1998 inzake de verwerking van persoonsgegevens. Voor inzage, verwijdering of verbetering van je persoonlijke gegevens, kan u ons contac teren op privacy@handelsbeurs.be.
‘Al twee jaar heen, maar heel vaak in mijn gedachten. Bluesman, maar dan op de planeet waar John Cage en Morton Feldman wonen. Geen gemakkelijke collega, maar heerlijk eigenzinnig.’
5. Michael Gordon: ‘Timber’
‘Een instant klassieker. Zes percussionisten op zes stuk ken hout die een magistraal web weven. Heel benieuwd hoe dat gaat klinken in han den van Ictus op 29 mei 2015 in de Handelsbeurs.’
in dit nummer o.a. © Koen Keppens
wie is Karen Willems? Vlaamse vrouwelijke drumsters zijn op één hand te tellen, maar ze slaan zelf geen tel op hun handen. Ooit zwaaide Karen Willems nog met stokjes als majorette, nu laat ze de vellen trillen bij de legendarische Zita Swoon Group, het coole Inwolves en bij Yuko, volgens Humo de meest onderschatte band van België. De percussioniste trekt deze herfst voor de Handelsbeurs naar Istanbul. Lees meer over Istanbul Ekspres op blz. 6.
Karen gaat in de Handelsbeurs naar: 3 0.0 9. 2 0 1 4
Black Flower
‘Ik ben helemaal wild van Ethio-Jazz, zoals die van Mulatu Astatke. Black Flower brengt Ethiopische muziek in een groovende mix met jazz en funk.’ 1 7.1 0. 2 0 1 4
The Necks
‘Dit is een eigenzinnige band met hypnotiserende improvisa ties. Ik zou alleen al gaan om de drummer Tony Buck te zien!’ 6.1 2. 2 0 1 4
Quatuor Modigliani & Jean-Frédéric Neuburger ‘Naar een klassiek concert ga ik zelden of nooit, en dat is zonde. Dit is muziek die je bij de keel grijpt, zo mooi en zo puur.’
4
6
12
An Pierlé gaat niet Heen en terug Minimal is overal voor het zingen Gent-Istanbul met de kerk uit niets dan muziek
14
16
Een Belgische jonkie met een Amerikaanse legende
Echte mannen zingen fado
op weg naar een concert? neem je tijd.
dit magazine thuis ontvangen?
Door verschillende wegenwerken wordt het de laatste maanden steeds uitdagender om Gent te bereiken. Kom je met de auto naar de Handelsbeurs? Informeer je dan goed en vertrek tijdig. Een gouden tip: neem het openbare vervoer of de fiets. Meer info vind je op onze website bij bereikbaarheid.
Het Handelsbeurs Magazine brengt je interviews, concerttips en muzieknieuws. Dit tijdschrift verschijnt twee keer per jaar: in februari en in september. Wil je het graag thuis ontvangen? Mail dan je naam en adres naar: magazine@handelsbeurs.be
Š Caroline De Meyer
An Pierlé gaat niet voor het zingen de kerk uit Tijdens haar twee jaar als stadscomponiste van Gent, com poneerde An Pierlé beiaard muziek, werkte ze mee aan een circusvoorstel ling en leerde ze orkestrale arran gementen te schrijven.
Momenteel sleutelt ze aan de soundtrack voor Le tout nouveau testament, de nieuwe film van Jaco Van Dormael, en in oktober treedt ze weer op in de Sint-Jacobskerk.
Je tournee trekt langs verschillende kerken. Niet de makkelijkste setting voor iemand die clubs gewoon is. ‘Eigenlijk willen we proberen twee versies van de set te maken, zodat we ook in kleine, donkere clubs kunnen spelen. Maar iedere kerk heeft zo haar eigen akoestiek en dat zorgt voor een extra uitdaging. Voor de klank maakt het een wereld van verschil of er vijfhonderd, dan wel achthonderd toe schouwers komen opdagen. Als een kerk helemaal vol is, krijg je nauwelijks nog reverb en wordt het moeilijk syn chroon met het orgel te zingen. Op iedere plek waar je speelt dien je dus rekening te houden met wisselende omstandig heden. Dat is niet erg: doordat de sound avond na avond ver schilt, bouw je ook een andere relatie met de nummers op.’
hoe klein kan een kerkorgel klinken?
/ Dirk Steenhaut
Je brengt je nieuwe songs ‘op maat van kerkorgels’, instrumenten die doorgaans nogal zwaar en monumentaal klinken. Vergt dat een andere manier van schrijven dan gewoonlijk? ‘Uiteraard hou je rekening met de grootsheid van het instru ment en de ruimte waarin je speelt. In een kerk heb je trou wens niet veel nodig: vaak zijn het orgel en één of meerdere stemmen al genoeg. Wanneer Koen (Gisen, haar echtgenoot en producer, red) gitaar speelt, zal hij zich dit keer beperken tot soundscapes of tot het leg gen van accenten.’ ‘Maar ik wil de mogelijkheden van het kerkorgel zeker nog verder onderzoeken; uitvissen of je het, bijvoorbeeld in com binatie met een ritmebox, ook ‘klein’ kunt doen klinken. Want inderdaad, het risico bestaat dat het alle andere instrumenten overstemt. Precies daarom nemen we, zeker voor de wat ritmischere nummers, ook een elektro nisch orgel mee op tournee. In sommige kathedralen staat
het orgel in een zijbeuk of tegen over het altaar, wat voor aller lei technische complicaties kan zorgen.’
Passen je oudere nummers daar nog in? ‘Ja, zeker zoiets als ‘The house of sleep’, uit mijn vorige cd. We gaan zeker ook songs spelen die het publiek vertrouwd in de oren klinken, maar het concert steunt overwegend op nieuw materiaal. Momenteel beschik ik over zeventien nieuwe num mers, waarvan we er minstens twaalf zullen brengen. En er komen er nog dagelijks bij.’ Krijg je steun van andere muzikanten? ‘Karel De Wilde, een jonge organist, heeft zijn eigen barokensemble, maar vindt het leuk met mij in zee te gaan, omdat het hem volledig weg rukt uit zijn normale denk wereld. We zullen ook drie stemmig kunnen zingen, met naast Loesje Maieu nu ook Kaat Hellings, die wellicht ook een synthesizer zal bespelen.
De songs bestrijken een breed terrein: er zitten zowel bom bastische als kleine, romanti sche dingetjes bij en de invloe den gaan dit keer van Meredith Monk en klassiek tot Lana del Rey en Portishead. Maar wees gerust, het klinkt allemaal even organisch.’ V R 1 0.1 0. 2 0 1 4
An Pierlé (met in het voorprogramma: Strand) in de Sint-Jacobskerk
5
muziek heeft nooit grenzen gehad / Jeroen Struys
6
heen en terug GentIstanbul met niets dan muziek Deze herfst reizen filmmaakster Ilknur Cengiz en violist Wouter Vandenabeele met de Istanbul Expres. Voor de een is Turkije vaderland, voor de ander vriend schap, maar voor allebei klinkt het land als muziek in de oren. Een dubbel interview net voor ze hun valiezen pakken. ‘Ieder een zou tenminste even een migrant moeten zijn.’
‘Vijftig jaar Turkse migratie’, glimlacht Ilknur, ‘en nog altijd moet ik me bewijzen.’ Ten onrechte: Ilknur woont misschien nog maar sinds haar 15 jaar in België, maar spreekt mooier Nederlands dan u en ik. Ze zetelt in de Gentse gemeenteraad voor de Sp.a, geeft les aan de Kunsthumaniora in Brussel en maakt documentaires, vaak over migratie. Haar vader kwam als leer kracht naar België: hij kon in Gent aan de slag om kinderen van Turkse migranten Turks te leren. ‘Wie goed zijn moedertaal kan, leert makkelijker nieuwe talen aan.’ Het is niet de enige keer in het gesprek dat taal aan bod komt. Violist Wouter Vanden abeele beschrijft muziek als taal: ‘Waarom leren wij mensen eerst notenleer aan voor ze muziek mogen spelen? Je leert een kind toch ook niet spreken door het eerst het alfabet te laten uit het hoofd leren, maar wel door er gewoon veel tegen te babbelen. Net zo ga ik om met muziek uit een andere cultuur: onbevangen als een kind, gewoon meespelen, op gevoel. En op den duur heb ik het vanzelf in de vingers.’ En als iemand weet hoe dat moet, dan wel Wouter. De aanvoerder van folkgroep Olla Vogala speelde met muzikanten uit de vier windstreken. Deze herfst vertrekt hij samen met de muzikanten Emre Gültekin en Ertan Tekin en zangeres Özlem Taner naar Istanbul. Ze zullen samen terugkeren met de trein om het resultaat van die bevruch
ting voor te stellen op het Istanbul Ekspres Festival (zie kader). Cengiz zal niet hun trip filmen, maar die van een van de andere drie teams die meedoen aan het project. Gültekin en Tekin zijn internationaal de absolute top in hun instrument: de eerste speelt ‘baglama’ en ‘divan saz’, twee Turkse luiten; de andere ‘duduk’, een hou ten blaasinstrument. En het zijn al jaren goede vrienden van Vandenabeele die, als we hem zo bezig horen, in elk werelddeel goede vrienden heeft wonen. Het moge duidelijk zijn: zowel Ilknur als Wouter zijn migranten, ontheemden die niet één stad als hun thuis willen kiezen. ‘Of het moet Gent zijn’, vinden ze allebei.
Istanbul Ekspres 50 jaar geleden kwamen honderden Turken op uitnodiging van de Belgische Staat naar hier en werd Gent een multiculturele smeltkroes vergelijkbaar met die van Istanbul. Istanbul Ekspres geeft gedurende 10 dagen een beeld van wat er in die broeihaard muzikaal gaande is. Turkse pop en rock, oriëntaalse jazz, feestelijke balkan, Otto maanse en Anatolische muziek. Kortom, een rijkdom aan ervaringen. 7-16.11.14
Gรถkรงe (15.11.14 in de Handelsbeurs)
Wouter Vandenabeele
Ilknur Cengiz
“Vroeger had muziek geen “Muziek nationaliteit: bepaalt het muzikanten leven van veel reisden gewoon Turken. Als ze verliefd zijn, rond en zo ver sturen ze liedjes spreidden deun tjes zich.” naar elkaar.” Ilknur Cengiz
Wouter Vandenabeele
stijl aan de hunne aan; met name de tek sten en het gebruik van de toonladders blijft heel Turks.’
hij dan uitnodigde. Vaak is het improvisa tie op oudere liedjes. Ik ben echt opge groeid met die traditionele liederen. Ik heb zelf wel wat ud gespeeld en darboeka, een slaginstrument. Mijn vader speelde saz, en had zowat alle instrumenten in huis die gangbaar zijn in Turkse muziek.’
© Geert Vandepoele
8
Ilknur, herinner je je nog de tijd dat je voor het eerst in Gent kwam? Ilknur : ‘Het is begonnen met een valse start. Ik was twaalf toen ik voor het eerst met mijn ouders naar België kwam, maar een jaar later nam ik samen met mijn zusje alweer het vliegtuig naar Turkije. Ik wou hier absoluut weg, ik vond het hier vrese lijk. Een jaar hebben we bij mijn tante in Ankara gewoond, maar uiteindelijk miste ik mijn ouders toch te hard. Toen heb ik de klik gemaakt: ik woon voortaan in België, dus ik moet er maar het beste van maken. En dus wou ik meteen zo goed mogelijk de taal leren, ook al vond ik die helemaal niet mooi. Niet poëtisch genoeg. Onze eerste cd met Nederlandstalige muziek was van Luc De Vos. Dat is de enige waar ik emoties bij voelde.’ Hoe werd een folkie met een Vlaamse naam als Wouter Vandenabeele verliefd op Turkse muziek? Wouter : ‘Heel toevallig: ik was 20 en op vakantie in Turkije toen ik in aanraking kwam met de zware emotionele lading van muziek in de mediterraanse cultuur. We belandden in een café waar een bende mannen heel macho zat mee te zingen met de muziek. Tot er een heel triestig nummer werd ingezet, en die stoere mannen alle maal begonnen uit te huilen op de schou ders van hun vrouwen. Dat had ik in België nog nooit gezien.’ Leeft muziek meer in Turkije? Ilknur : ‘Oh ja, muziek bepaalt het leven van veel Turken. Als ze verliefd zijn, sturen ze liedjes naar elkaar.’ Wouter : ‘Hun muziek is ook nog veel minder overspoeld door de Angelsaksische cultuur dan de onze. De invloed van westerse muziek blijft vooral beperkt tot instrumen ten: de gitaar, drums en synthesizer heb ben er natuurlijk ook hun intrede gedaan. Maar zelfs hun popmuziek past de westerse
Wat is het verschil in de teksten? Wouter : ‘Veel van de Turkse muziek is pure poëzie, veel meer dan zomaar “Je ogen zijn zo blauw en ik hou van jou”. De teksten gaan terug van generatie op generatie. Het is zo’n rijke, oude cultuur. Veel Turkse intellectuelen zijn intens bezig met muziek, en nodigen bijvoorbeeld muzikanten uit om bij hen thuis samen muziek te maken. Niks formeel, gewoon samen eten en muziek maken.’ Ilknur : ‘Dat hebben mijn ouders ook heel vaak gedaan, vaak bij het ramadanfeest. Eerst aten we, en bij het dessert nam ieder een zijn instrument vast. Mijn vader had verschillende bevriende muzikanten die Kolektif Istanbul (15.11.14 in de Handelsbeurs)
Hoe moeilijk is het om met je viool samen te spelen met traditionele Turkse muziek? Wouter : ‘Sommige toonaarden vallen samen met de onze, maar soms werken ze ook met kwarttonen. Alsof je tussen een witte toets op de piano en een zwarte nog een extra kleur toets zou hebben. Met een viool kun je dat gelukkig wel. Het maakt hun muziek natuurlijk veel rijker. In het begin vind je dat heel raar klinken, maar op den duur zie je er de schoonheid van in. > Lees verder op p.11
Onderweg / Yolda / En Route In het reisproject ‘Onderweg/Yolda/En Route’ trekken zes Belgische muzikanten naar het Turkse Istanbul en Izmir. Daar ontmoeten ze plaatselijke muzikanten die hen onderdompelen in de Turkse cultuur. De hele groep reist daarna in drie teams terug naar België. Dit doen ze via de historische migratieroutes van 50 jaar geleden: sommigen met de trein, anderen met de auto. Onderweg houden ze afhankelijk van hun traject halt in Ljubljana, Boekarest of Boedapest. Daar krijgen ze van een lokale migratiemuzikant een lied cadeau, dat ze meenemen op hun reis. Een filmcrew legt het hele traject vast op beeld. Deze video’s worden permanent getoond tussen en na de concerten. De geselecteerde Belgische muzikanten komen zoals hun Turkse collega’s uit alle hoeken van het muzikale spectrum. Het gaat om drumster Karen Willems – die op de cover prijkt - uit het rockmilieu, gambist Dirk Moelants met klassieke roots, klarinettist en saxofonist Mattias Laga uit de jazzwereld, violist Wouter Vandenabeele en Emre Gültekin komen beiden uit de traditionele muziek.
Op de terugweg zullen jullie in enkele steden halthouden en met plaatselijke muzikanten optreden. Kun je zeggen dat muziekcultuur geleidelijk aan met jullie
terugreis opschuift, van oosters klinkende naar westers klinkende muziek? Wouter : ‘Absoluut, dat is een glijdende schaal. Het kruispunt moet Bulgarije en Roemenië zijn, waar de muziek modaal is als in Turkije, maar ook de eerste akkoor den binnensijpelen. Je voelt dat de versie
ringen almaar minder en minder worden naarmate je naar het westen opschuift. Vroeger had muziek geen nationaliteit: muzikanten reisden gewoon rond en zo verspreidden deuntjes zich. Maar met de opkomst van het nationalisme is dat alle maal veranderd. Hier in Vlaanderen is dat ook heel triestig. Ik krijg vaak te maken met Vlaams-nationalisten omdat die vinden dat ik ouderwetse volksmuziek moet maken. Wat een onzin. Muziek heeft geen grenzen, nooit gehad.’ Ilknur : ‘Ik heb enkele Belgische vrienden die vaak bij me thuis op bezoek komen, en de eerste keren excuseerde ik me altijd dat ik Turkse muziek had opstaan. Vroeger zette ik dan soms zelfs de radio op, maar dat ver pest voor mij het hele moment, omdat Turkse muziek en vrienden ontvangen voor mij bij elkaar hoort. Hoe meer ze naar mij kwamen en me leerden kennen, hoe meer ze de muziek ook begonnen appreci ëren. Door hun reactie heb ik ook mezelf en mijn muziek beter leren kennen.’ Wouter : ‘Het is net zoals ik soms vrienden uit het buitenland rondleid in Gent en zo plots mijn eigen stad ontdek.’ Ilknur : ‘Iedereen zou tenminste even migrant moeten zijn in zijn leven. Vanaf het moment dat ik me een Gentse begon te voelen, slaagde ik erin om het Turkse in mij meer los te laten. Afstand maakte het mogelijk om anders naar mijn geboorte land te kijken. Als ik aan Turkije denk, voel ik een soort nostalgie, een zachte tristesse.’
Yasemin Mori (13.11.14 in de Handelsbeurs)
Dilek Türkan (9.11.14 in de Centrale)
Serkan Cagri (14.11.14 in de Handelsbeurs)
Cem Adrian (8.11.14 in de Centrale)
Vergelijk het met de blue note, die we kennen van de blues: een noot die een tikje vals klinkt, maar toch juist en sfeerbepalend is.’ Ilknur : ‘Denk je dat mensen die niets van de taal begrijpen toch iets kunnen hebben aan de muziek? Ontgaat je dan niet te veel? Om de muziek echt in je onderbuik te voelen, moet je toch ook wat van de taal en cultuur kennen?’ Wouter : ‘Dat helpt, maar het hoeft niet. Veel Belgen begrijpen geen woord Portu gees maar zijn wel diep geraakt door fado muziek. Als muziek heel straf gebracht wordt, dan kun je daar toch door mee gesleept worden.’
V R 7.11. 2 0 1 4 – ZO 1 6.11. 2 0 1 4
Istanbul Ekspres Een samenwerking tussen De Centrale en de Handelsbeurs, met medewerking van de Turkse verenigingen. Het volledige pro gramma vind je op www.handelsbeurs.be.
11
U heeft ongetwij feld al uren naar minimal music geluisterd. Ook als u denkt van niet. Wat begon als rebelse avantgarde waaierde uit tot in pop, klassiek en filmmuziek.
minimal is overal / Jeroen Struys
12 Duo Ttukunak © Iousu Onandia
‘Gevaarlijk verleidelijke propa ganda, vergelijkbaar met Hitlers toespraken en reclames’: het is maar een van de vele geschokte reacties op minimal music die de musicoloog Robert Fink wist te verzamelen – ‘de kids van tegenwoordig willen alleen maar stoned geraken’ is nog een andere. Om maar te zeggen: minimal was zeker in den beginne rebels en tegendraads genoeg om recensenten en com ponisten te choqueren. Minimal is rock-‘n-roll in zijn puurste vorm. Het genre ontsnapt echter elke definitie. ‘Minimal is een verwarrende term’, zegt ook musicoloog Maarten Beirens. ‘Veel mensen denken aan vluch tige muziek of zo minimaal mogelijke muziek. Dat klopt voor een deel van het genre, maar een van de sleutelwerken, “Einstein on the beach”, duurt onafgebroken vijf uur lang. Ook de band tussen de grote vier van de minimal – La Monte Young, Terry Riley,
Steve Reich en Philip Glass – is vooral biografisch. Ze werden beïnvloed door elkaar of speel den een korte tijd samen. Maar hun muziek is heel verschillend, en er is bovendien nog veel meer minimal buiten hen.’
Dansmuziek
De term minimal music werd, zoals de meeste vergissingen, gemunt door critici, die de vreemdste nieuwe muziek hoorden opborrelen in New Yorkse kunstgaleries, tussen performancekunst en minimal art van Donald Judd, Carl Andre, Sol Lewitt en Richard Serra. ‘Philip Glass is zelfs nog even assistant geweest van Serra’, zegt Beirens. Zo werd de band tussen kunst en muziek snel gelegd. Sindsdien heeft het genre een lange en opzienbarende weg afgelegd, wars van conventies en over alle genres heen. De Handelsbeurs wil meer dan ooit de schotten openbreken tussen klassiek, jazz en rock en ziet dan ook de perfecte brug over alles heen in een nieuw concept: het abonnement minimal music. Highbrow, zucht je? Allesbehalve. Minimal is net overal in onze samenleving doorgedrongen. Dat zegt ook Maarten Beirens, musicoloog aan de KULeuven: ‘Minimal music is sociologisch een heel vreemd fenomeen. Oorspron kelijk was het absolute avant-
The Necks © Holimages
garde, maar het heeft een grote invloed gehad op zowel klas sieke muziek als popmuziek. Minimal werd al snel opgepikt door moderne dans, opera en film, en zo leerde het grote publiek het genre kennen. Het eerste publiek voor minimal is altijd meer een kunstpubliek geweest, dat ook naar jazz en pop luisterde. En zo waaierde het uit naar die andere genres.’
Minirok
Een van de eerste bands die met de repetitieve muziek aan de slag ging, was The Velvet Underground – La Monte Young beïnvloedde John Cale. Maar je kunt je ook geen techno inbeelden zonder minimal. De aanzwellende intensiteit die vaak in minimal zit, doet onver mijdelijk aan de dansvloer denken. Aphex Twin werkte samen met Philip Glass; Ken Ishii remixte Steve Reich. Terwijl de minimal uitwaai erde naar popmuziek en klas sieke muziek, veranderde die ook zelf van vorm. De compo nisten gingen onder meer bij etnische muziek op zoek naar een alternatief voor de wes terse dominante traditie en haalden inspiratie bij Indiase muziek, gamelan, Afrikaanse ritmes. En minimal werd als maar bekender bij het grote publiek. ‘Halfweg de jaren 70 haalden de minimalcomponis ten de scherpe kantjes er wat af’, zegt Beirens. ‘De minimal
soundtrack bij Koyaanisqatsi in 1982 is al lang niet meer de radicale Philip Glass van tien jaar eerder.’ Intussen is er geen filmmuziek meer denkbaar zonder invloed van minimal, en maakte Glass ook muziek voor reclames. Verwatering, broek op de enkels? Eerder een natuurlijke evolutie. Ooit moest De Stijl vechten voor abstracte kunst, nu vinden we hun ideeën in verwaterde vorm terug in elke huiskamer. Maar de Mondriaans vergeelden er niet van. Net zo werd minimal mainstream, maar behield het altijd zijn radicale kern. Wat eens zo cho querend was – of het nu gaat om de minirok, vrije liefde, abstracte kunst of een repe titieve dreun – werd door de jaren heen onvermijdelijk algemeen en zelfs cultureel erfgoed. Carl Andre, Donald Judd, Dan Flavin belandden in musea die elk jaar miljoenen bezoekers over de vloer krij gen. Maar echte minimal – misschien meer een houding dan een compositie – kan nog altijd even choquerend zijn. Wie durft?
“Highbrow, zucht je? Allesbehalve. Minimal is net overal in onze samen leving door gedrongen.” Maarten Beirens
nieuw: abonnement minimal music De Handelsbeurs bood al abonnementen aan voor bijvoorbeeld klassieke muziek en jazz, maar vanaf dit jaar kan je ook een abonnement minimal music nemen. Je kan dan met stevige korting naar drie concerten die de minimal music van Steve Reich en Amerikaanse tijdgenoten over de grenzen van de genres heen nemen. De improvisatie van de legendarische band The Necks leunt bijvoorbeeld aan bij jazz; de Baskische zusjes van Duo Ttukunak tonen dan weer dat hun oude, tradi tionele instrument txalaparta in dialoog kan gaan met de muziek van Steve Reich, uitgevoerd door een slagwerk sextet van de Schot Colin Currie. En voor wie in trance wil gaan zonder drugs is er Ictus Minimal, met onder andere een elektronische trip van de goeroe Terry Riley. Gegarandeerd geestverruimend. V R 1 7.1 0. 2 0 1 4
The Necks / Heleen Van Haegenborgh W O 2 1.0 1. 2 0 15
Colin Currie Group & Duo Ttukunak V R 2 9.0 5. 2 0 15
Ictus Minimal
13
we hebben altijd vrijheid / Karel Van Keymeulen
een Belgische jonkie met een Amerikaanse legende
Marc Copland © OhWeh
Saxofonist Robin Verheyen vond een muzi kale en persoon lijke zielsverwant in de Amerikaanse pianist Marc Cop land. Samen zet ten ze standards uit het grote Ame rikaanse songbook naar hun hand, aangevuld met eigen werk. Liefde op het eerste gezicht? De Belg Robin Verheyen woont al een hele tijd in Amerika en is met een Amerikaanse gehuwd. Na een concert ontmoette hij Marc Copland en er sloeg een vonk over. Wat volgde, was het verlangen: de drang om samen te spelen. Marc Copland is een echte musician’s musician. Aanvan kelijk begon hij als saxofonist, maar hij schakelde over op piano en groeide uit tot een
van de grote lyrische pianisten. Subtiele schakeringen en een heel persoonlijke expressie: Copland is een muzikant voor fijnproevers. ‘Ik ging hem thuis opzoeken, waar we samen geregeld muziek speelden’, zegt Verheyen. ‘We zijn ook vrienden geworden. Oudere musici in New York staan open voor jongere, zolang je maar in hetzelfde vaarwater zit.’
Waarin zijn jullie gelijkgestemde geesten? ‘We kennen allebei veel stan dards. Aanvankelijk waren we daar veel mee bezig, op een intuïtieve manier. Zo ga je als vanzelf samenspelen, eigen stukken en standards. We meten die klassiekers wel een eigen jasje aan. We kiezen een andere toonaard, zoeken een andere klankkleur, vermijden al te herkenbare licks. De muziek kan altijd een andere richting uitgaan, die vrijheid is er altijd.’ Wat intrigeert je in een oudere muzikant als Marc Copland? ‘Zijn enorm harmonisch inzicht en hoe hij op een heel diep niveau luistert, waardoor er interactie ontstaat. Hij heeft veel ervaring in duo’s, een enorme kennis en zulke goede oren, zodat hij alle richtingen uit kan. Het verrast mij dat hij geen grotere naam heeft. Dat heeft veel met toeval te maken. Hij heeft zopas met Gary Peacock en Joey Baron een cd opgenomen voor het beroemde ECM-label. Dat zal hem ongetwijfeld meer uit straling geven.’
Copland gaat heel diep? ‘Hij heeft heel veel klassieke muziek gestudeerd. De strijk kwartetten van Sjostakovitsch kent hij door en door. Dat keert terug in zijn muziek. De jongste decennia heb je meer pianisten in de jazz met een klassieke vorming, zoals Bill Carrothers, die vooral van Charles Ives houdt.’ Copland is saxofonist geweest. Is dat een voordeel om met jou samen te spelen? ‘Oh ja, hij weet heel goed wat mijn instrument aankan. Daarom is hij een van de beste begeleiders van een solist. Bassist Drew Gress vertelde me net: ‘Als ik met Marc speel, voel ik me 100 procent com fortabel.’ Dat is belangrijk.’ Hoe is Copland persoonlijk? ‘Heel aimabel en rustig, open en vriendelijk. Hij heeft veel meegemaakt, overwon ziektes en zorgt goed voor zijn gezond heid. Hij vertelt over zijn ervaringen, persoonlijke en muzikale. Hij geeft mij advies over muziek en de business, en dat kan ik best gebruiken, als jonge Belg die het probeert te maken in de Big Apple.’ D i 1 6.1 2. 2 0 1 4
Robin Verheyen & Marc Copland Support: Augusto Pirodda Quartet
15
Robin Verheyen Š Guy Van de Poel
Antonio Zambujo Š Rita Carmo
Vaak krijgen vrouwen – vol strekt onterecht – minder aandacht dan mannen, maar in de wereld van fado en flamenco lijkt er wel omge keerd seksisme mee gemoeid. Een pleidooi voor mannen met saudade in het bloed. Is fado zingen iets voor vrouwen? Kunnen mannen flamenco dansen? Als een genre meer een manier van leven is dan ‘enkel’ muziek, steken er wel vaker onredelijke vooroordelen de kop op. Dat enkel vrouwen fado zingen en dansen in de flamenco is een misvatting die zo goed als uitgeroeid lijkt, bij ons mede dankzij cantaores als José Ligero. Het hardnekkige misverstand dat fado zingen voor vrouwen weggelegd zou zijn, is wel te verklaren: de sleutelfiguur van de fado is de jong gestorven, flamboyante Maria Severa Onofriana (1820-1846) uit Lissabon. Haar faam groeide via een populaire roman, waar uit de eerste Portugese lang speelfilm (1931) voortkwam. Naar verluidt dragen vrouwe lijke fadistas de bekende zwarte sjaaltjes zelfs als eerbetoon aan ‘A Severa’. De fado kent bovendien de figuur van Amália Rodrigues (1920-1999), veruit de invloedrijkste fadista ooit. Zij is meer dan een rolmodel: waar ook ter wereld beschouwt men haar als ‘gelijk aan de fado’, even superieur door haar perfecte techniek en intensiteit als in andere genres Billie Holiday of Edith Piaf. Maar voor de ontwikkeling van de fado zijn heren als Alfredo Duarte Marceneiro, José Alfonso (alias Zeca) en Jorge Fernando net zo goed sleutel figuren. En bovendien zijn er pakweg evenveel mannelijke als vrouwelijke fadista’s. Maar de rauwe emotie van de vrouwelijke fadista geniet in België blijkbaar nog altijd de voorkeur.
echte mannen zingen fado / Antoine Légat
De Handelsbeurs wil dit voor oordeel de wereld uit helpen. Zo komt de immens populaire António Zambujo langs. De man verrijkt zijn fado met invloeden uit de aloude cante alentejano uit zijn jeugd. In 2006 was hij laureaat van de Amalia Rodri gues Prijs voor beste manne lijke fadista. Komen we toch weer bij een vrouw uit. En de flamenco? Jesús Méndez, in december in de Handels beurs, is goed op weg om zich een plaatsje aan het firmament te verzekeren.
Het abonnement fado en flamenco biedt een reeks concerten vol passie, sen sualiteit, ontroering en virtuositeit. Het zijn dan ook twee muziekgenres die zielenroerselen als middelpunt hebben – duende bij Flamenco en saudade bij Fado. Een reeks grote namen uit Spanje en Portugal die je in één ruk meevoeren naar mediterrane sferen.
Adela Campallo © Annemiek Rooymans
1 8.1 0. 2 0 1 4
António Zambujo (fado) 4.1 2. 2 0 1 4
Jesús Méndez (flamenco) 6.0 2. 2 0 15
Adela Campallo (flamenco) 6.0 3. 2 0 1 5
Gisela João (fado) 2 4.0 4. 2 0 15
Pedro Cordoba (flamenco)
Jesus Mendez © Fran Villena
“Heren als Alfredo Duarte Marceneiro, José Alfonso en Jorge Fernando zijn sleutel figuren.”
17
een trio dat kli(n)kt
/ Rudy Tambuyser
18
Voor klassieke muziek liefhebbers die niet piep jong meer zijn – zeker als ze niet vies zijn van hedendaagse muziek – is altvioliste Kim Kash kashian allicht geen onbekende. De Handels beurs verwelkomt haar met haar gelegenheids trio Tre Voce.
Tre Voce © Hannah Shields
Haar naam is catchy genoeg om na één keer horen nooit meer te vergeten, en ook de dame zelf laat op haar publiek een verpletterende indruk na. Het is al even geleden dat ze haar thuis front nog eens verliet, maar voor dit con cert met het trio Tre Voce komt ze speciaal van Amerika overgevlogen. Kashkashian is een ware artieste van het alternatieve platenlabel ECM: technisch zonder noemenswaardige grenzen en een verfijnd timbre. Muziek kent voor haar geen geheimen meer, wat niet wil zeggen dat ze het mysterie errond niet in stand kan houden. Een perfect klankbord dus. De schare componisten die voor haar schreven, spreken wat dat betreft voor zich: Kancheli, Penderecki, Mansurian, Kurtág, Eötvös, … Ondanks haar capaciteiten als concert violiste beschouwt Kashkashian lesgeven als haar belangrijkste bezigheid. Haar
Kim Kashkashian & Marina Piccinini © Claire Stefani
professorenplaats in Berlijn en Freiburg ruilde ze intussen al even in voor een plaats aan het New England Conservatory of Music in Boston. Ook haar concertleven speelt zich voor het leeuwendeel op het Ameri kaanse continent af. Het is ook daar, op het Amerikaanse Marlboro Music Festival in Vermont, dat ze haar medespeelsters uit Tre Voce ontmoette: de jonge, Israëlitische harpspeler Sivan Magen en de Amerikaanse fluitiste Maria Piccinini – ook wel de ‘Heifetz van de fluit’ genoemd. De Franse componist Claude Debussy was de eerste die de betoverende combinatie van fluit, altviool en harp ontdekte. Het is dan ook niet verwonderlijk dat deze drie topmusici bij zijn werk terecht kwamen. Geïnspireerd en begeesterd door zijn laatste sonate, besloten ze een gelegenheidstrio te vormen. Die samenwerking smaakte naar meer en Tre Voce was geboren. Voor hun komst naar de Handelsbeurs keren ze terug naar dat aller begin. Naast die wondermooie laatste sonate van Debussy staan ook twee werken die er rechtstreeks door geïnspireerd werden op het programma. ‘And then I knew ’t was wind’ is een werk van de Japanse compo nist Toru Takemitsu. Als bewonderaar van Olivier Messiaen liet hij zich graag inspireren door allerhande Franse muziek. ‘Garden of joys and sorrows’ is van de hand van Sofia Goebajdoelina, een opmerkelijke Russische componiste met een zeker gevoel voor hys terie. Verder kunnen bij de bezetting fluit, altviool en harp ook de klavecimbelstukken van Rameau en een sonatine van Ravel niet ontbreken. Het is niet makkelijk te duiden wat dit trio nu net zo bijzonder maakt. Komt het door het natuurlijke tedere geluid van de dwarsfluit? De warmte van de altviool die plots aanzet? Of is het de harp die alles zo sprookjesachtig maakt? In elk geval, met deze even virtuoze als sensitieve muzi kanten zijn alle troeven in huis voor een schitterende concertavond. za 2 2.11.1 4
Kim Kashkashian, Marina Piccinini & Sivan Magen: Tre Voce
terugblik op het voorjaar
Ha’Fest © Caroline De Meyer
Liesa Van der Aa © Geert Vandepoele
Blind Date Mini
De Piepkes
Foyer Matinee: Philippe Thuriot © Geert Vandepoele
Lady Linn © Koen Kempeneers
de nieuwe lichting Z a 11.1 0. 2 0 1 4
Lydmor
Heel wat artiesten stonden al op het podium in de Handelsbeurs vlak voor ze de internationale concertpodia veroverden: singer-songwriter Trixie Whitley, violiste Amandine Beyer, pianiste Eliso Wirssaladze… Dit voorjaar zijn er opnieuw enkele ‘grote namen van de toekomst’.
(DK)
Stijl tussen singer-songwriter en elektropop In een notendop krachtige présence en prachtige stem Wie Jenny Rossander Thuis Kopenhagen Warm aanbevolen door de verzamelde Belgische rockjournalisten. Jongste album A pile of empty tapes. Niet te missen, want wie wordt niet graag verleid door een stem die je omzwachtelt en wegvoert? En dit tijdens Kraakpand! V r 1 7.1 0. 2 0 1 4
20
ontdek hen nog voor het grote succes
Moskus
Heleen Van Haegenborgh
D i 3 0.0 9. 2 0 1 4
Moskus
(no)
Stijl jazz / pianotrio In een notendop Noors pianotrio met de
energie van de jeugd en zonder vooroordelen.
Wie Anja Lauvdal (piano), Fredrik Luhr
Dietrichson (contrabas), Hans Hulbaekmo (drums) Thuis Oslo (en een beetje in Trondheim) Warm aanbevolen door Jan Ole Otnaes (Noorse Jazz Scene – Oslo) Jongste album ‘Mestertyven’ (Hubro) Niet te missen, want drie Noren doen goed aan de oren.
(BE)
Stijl hedendaags, maar laat dat je vooral niet afschrikken. In een notendop jonge pianiste die intri gerende muziek maakt met een scheeps hoornorgel en een Steinway. Wie euhm, Heleen Van Haegenborgh natuurlijk, in double bill met The Necks. Thuis Gent Warm aanbevolen door iedereen die zich graag laat verrassen Jongste album ‘Signaux’, dat ze dan voor het eerst aan ons voorstelt. Niet te missen, want hoe vaak hoor je anders een concertvleugel in dialoog gaan met een scheepshoornorgel?
Lydmor
Z a 15.11. 2 0 1 4
Kolektif Istanbul
(TR)
Stijl Turkse Balkanmuziek In een notendop zotte bende fantastische
muzikanten die je alle hoeken van de Balkan laten zien. Wie Aslı Doğan (zang, trompet), Richard Laniepce (saxofoon, gayda, kaval, dvoy anka, mey), Ediz Hafızoğlu (drum), Tamer Karaoğlu (accordeon), Ertan Şahin (tuba, backing vocals), Talat Karaoğlu (klarinet). Thuis Istanbul. Warm aanbevolen door Murat Ertel (BaBa ZuLa) . Jongste album Kerevet Niet te missen, want een stevig feest is de beste remedie tegen winterblues. Boven dien kadert het concert in het muziekfesti val Istanbul Ekspres (7-16.11.2014).
Kelemen Quartet © Tamás Dobos
Zo 1 9.1 0. 2 0 1 4
Taurus Quartet
D i 4.11. 2 0 1 4 (BE)
Foyer Matinee Stijl klassiek
In een notendop een nieuw, enorm gedre
ven men only strijkkwartet.
Wie Wietse Beels (viool), Wibert Aerts
(viool), Vincent Hepp (altviool), Martijn Vink (cello) Thuis Brussel en Antwerpen Warm aanbevolen door de Duitse violiste Antje Weithaas, van wie ze les kregen. Jongste album voorlopig is het kwartet enkel live te horen. Niet te missen, want na twintig jaar erva ring in diverse ensembles (zoals Oxalys en Het Collectief ) zijn deze jongens klaar om de heilige graal van de kamermuziek aan te pakken: het strijkkwartet. Na hun interpre tatie van het aangrijpende tweede strijk kwartet van Benjamin Britten zal geen enkele zondagochtend nog dezelfde zijn.
Heleen Van Haegenborgh © Brecht Van Maele
Kelemen Quartet
(HU)
Stijl klassiek/strijkkwartet In een notendop Hongaars ensemble
aangevoerd door de verbluffende violist Barnabás Kelemen. Spelen o.a. Duo’s voor 2 violen en het 5de strijkkwartet van Béla Bartók. Wie Barnabás Kelemen en Oskar Varga (viool), Katalin Kokas (altviool), Dorá Kokas (cello). Thuis Hongarije Warm aanbevolen door de pianist Zoltan Kocsis, hun kamermuziekpartner. Jongste album Bartok nr. 5 & Mozart nr. 19 (2012) Niet te missen, want de kamermuziek van Béla Bartók is bij de Kelemens in uitstekende handen. Ze kregen de liefde voor de zigeunerklanken en hamerende ritmes van hun muziektradities met de paplepel mee.
Z a 2 2.11. 2 0 1 4
Sivan Magen
(IL)
Stijl klassiek In een notendop the next big thing in de
wereld van de klassieke harp speelt met zijn trio muziek van Rameau, Debussy en Gubaidulia. Wie Sivan Magen (harp), samen met Kim Kashkashian (grand dame van de altviool), Marina Piccinini (dwarsfluit), ofte: ‘Tre Voce’. Thuis Amerika Warm aanbevolen door iedereen die van harpmuziek houdt. Jongste album Fantasien (2014) Niet te missen, want de meest virtuoze harpspeler van het moment die samen met de zelden in onze contreien te beluisteren Armeense altvioliste Kim Kashkashian speelt, is een unicum. Pas op, verwar haar niet met Kim Kardashian, die ook beroemd is, maar dan zonder talent.
Sivan Magen
21
sponsorad_radio1-A4.indd 1
14/04/14 16:22
oktobe -r wo 1.1 0.1 4
september do 1 8.0 9.1 4
Sarah Nemtanu (viool) & Romain Descharmes (piano): Gypsic i.s.m. Gent Festival van Vlaanderen klassiek / middagconcert uitverkocht
za 2 0.0 9.1 4
di 4.11
di 2.1 2.1 4
Les Talens Lyriques & Christophe Rousset (klavecimbel) Rameau klassiek / barokke kamermuziek
Kelemen Quartet (strijkkwartet) Bartók, Brahms klassiek / kwartet
Piotr Anderszewski (piano) Bach, Bartók, Schumann klassiek / piano
ma 6.1 0.1 4
wo 5.11.1 4
wo 3.1 2.1 4
Moker / Aki Takase solo: My Ellington i.s.m. JazzLab Series double bill / jazz
Dans Dans jazz
Gautier Capuçon (cello) & Frank Braley (piano) Schumann, Schubert, Debussy, Britten klassiek wo 8.1 0.1 4
An Intimate Night with Trixie Whitley i.s.m. Democrazy / song
zo 9.11.1 4
vr 1 0.1 0.1 4
zo 1 6.11.1 4
An Pierlé in de Sint-Jacobskerk pop/rock za 11.1 0.1 4
Kraakpand met o.a. Yuko muzikale reis in intieme clubsetting
uitverkocht
Grijze cellen: de toekomst van de landbouw gratis debat i.s.m. Eos, deBuren, FWO
do 25.0 9.1 4
do 1 6.1 0.1 4
Romina Lischka (viola da gamba) & Hathor Consort (gamba-consort) i.s.m. Gent Festival van Vlaanderen klassiek / middagconcert
Moskus / Black Flower i.s.m. JazzLab Series jazz/ double bill
Istanbul Ekspres festival i.s.m. De Centrale Big Bang (Oorsmeer) kinderen
ma 1 3.1 0.1 4
di 3 0.0 9.1 4
vr 7 – zo 1 6.11.1 4
uitverkocht
The Recycled Orchestra i.s.m. Gent Festival van Vlaanderen wereld
uitverkocht
nov- decemb emb -er -r
Foyer Matinee: Itrî & Bach aperitiefconcert vr 2 1.11.1 4
Sharon Van Etten i.s.m. Democrazy pop / rock za 2 2.11.1 4
do 4.1 2.1 4
Jesús Méndez flamenco vr 5.1 2.1 4
Autumn Falls: Dawn of Midi / Xylouris White / Jozef Van Wissem i.s.m. Democrazy & Toutpartout za 6.1 2.1 4
Quatuor Modigliani (strijk kwartet) & Jean-Frédéric Neuburger (piano) Schubert, Fauré, Vierne klassiek / kwartet di 9.1 2.1 4
Mintzkov song / rock
Kim Kashkashian (altviool), Marina Piccinini (dwarsfluit) & Sivan Magen (harp) Rameau, Ravel, Debussy, Gubaidulina klassiek
wo 1 0.1 2.1 4
Igor Gehenot Trio / Tutu Puoane Sextet i.s.m. JazzLab Series double bill / jazz
zo 2 3.11.1 4
pop/rock
vr 1 7.1 0.1 4
ma 2 4.11.1 4
The Necks / Heleen Van Haegenborgh double bill / jazz
Grijze Cellen: allemaal beestjes! gratis debat i.s.m. Eos, deBuren, FWO
di 1 8.1 2.1 4
za 1 8.1 0.1 4
di 25.11.1 4
zo 2 1.1 2.1 4
Alexander Lonquich (piano) Stockhausen, Debussy, Schubert klassiek / piano
Foyer Matinee aperitiefconcert
António Zambujo fado zo 1 9.1 0.1 4
Foyer Matinee: Taurus Quartet klassiek / aperitiefconcert za 25.1 0.1 4
Alexander Melnikov (piano) Schubert, Brahms, Sjostakovitsj klassiek / piano wo 2 9.1 0.1 4
Hannelore Bedert song do 3 0.1 0.1 4
Bill Frisell: Guitar in the Space Age jazz
Wallace Vanborn (cd-release) i.s.m. Democrazy rock
Belcea Quartet (strijkkwartet) Beethoven, Turnage, Brahms klassiek / kwartet do 11 – za 1 3.1 2.1 4
glimps festival di 1 6.1 2.1 4
Robin Verheyen & Marc Copland jazz Lieven Tavernier ‘Als Wintergras’ song
wo 2 6.11.1 4
Jef Neve solo jazz do 2 7.11.1 4
Elias String Quartet (strijkkwartet) (in De Bijloke/Concertzaal) i.s.m. Muziekcentrum De Bijloke klassiek / kwartet vr 28.11.1 4
Kraakpand muzikale reis in intieme clubsetting
TICKE TS & INFO
www.handelsbeurs.be 09 265 91 65 Ga naar de website voor de meest up-to-date info of schrijf je in op de nieuwsbrief.