Louis Sclavis Š Luc Jennepin
Melodieën van zijde en zout De Franse klarinettist en saxofonist Louis Sclavis is een van de grootste muzikanten van de Europese jazz. Hij geeft de basklarinet de eer waar dat schuchtere, koppige instrument recht op heeft. Van elegantie kun je hem niet beschuldigen. Daarvoor is hij te lang, ziet hij er te slungelig uit. We hebben het niet over Louis Sclavis, maar wel over zijn favoriete instrument: de basklarinet. Wat een instrument. Zijn klank wordt zelden zo gelauwerd als zijn slankere broertje, maar hij heeft veel meer karakter en een warmere klank dan de gewone klarinet. Bovendien heeft hij het grootste bereik van alle blaasinstrumenten. Enig minpuntje: de basklarinet is aartsmoeilijk om te bespelen. Hoe groter de vaardigheid, hoe breder het bereik. De vorm heeft iets integers, iets schuchters misschien. Net als de alt- en tenorsax maakt de basklarinet immers komaf met de horizontale speelstijl van trompet, trombone, fluit, sopraansax en klarinet. De basklarinet beweegt naar beneden en loopt als een lange lijn parallel met het lichaam, alsof hij helemaal niet zo’n behoefte heeft om zijn geheimen te delen. Maar hij kan ook als geen ander tegendraads reutelen en bokkig klinken. De basklarinet laat zich niet zomaar temmen – een mogelijke reden waarom relatief weinig rietblazers er
Ode aan de basklarinet / Guy Peters
Louis Sclavis © Christophe Charpenel
hun hoofdinstrument van maken. In de jaren 60 was Eric Dolphy de grote gang maker, later werd die rol opgenomen door figuren als David Murray, Rudi Mahall en Louis Sclavis. Vooral bij die laatste levert dat uitzonderlijke resultaten op. De Fransman heeft een geheel eigen stilistische wereld gecreëerd op een resem albums, waarvan er heel wat verschenen bij het ECM-label. Hij combineert de vrijheid van de freejazz met de verfijning van de Europese improvisatie, de joie de vivre van de musette en het warme hart van de mediterrane volksmuziek.
Louis Sclavis © Christopher Tribble
Bij Sclavis is de basklarinet niet zomaar een samenstelling van ebbenhout en metaal, maar een verlengstuk van zijn verbeelding, een muzikaal penseel dat volledig ten dienste staat van zijn fenomenale en poëtische instrumentbeheersing. Of hij nu solo speelt, in kleinere of grotere bezettingen: Sclavis vertelt een verhaal. Soms doet hij dat met obsessief oog voor detail, alsof het een miniatuurtje betreft; soms ook met een verbazend krachtige spanningsboog of impressionistische grandeur. Het is immers dan pas, in de handen van een grootmeester, dat de basklarinet zijn geheimen prijsgeeft. DO 2 3.0 4.15
Louis Sclavis: ‘Silk and Salt Melodies’
5