Louise Moaty speelt schaduwspelletjes met Eric Satie en John Cage
‘Ik teken wat ik droom’
/ Albert Edelman
kan nu horizontaal én verticaal bewegen. En we gebruiken drie piano’s: een gewone, een geprepareerde en een speelgoedpiano.’
Je bent regisseuse, actrice, schrijfster. Hoe past de toverlantaarn in je werk? ‘Ik kan het niet los van elkaar zien. De lantaarn is technisch wel een compleet andere wereld, maar het blijft theater. Ik teken waar ik van droom en die beelden deel ik met het publiek. Als een opera, een toneeltekst of een gedicht, maar dan op monsterschaal. Het kleinste detail wordt uitvergroot, waardoor ik moet blijven bijschaven.’
Louise Moaty
Ze noemt het zelf een ‘concert optique’, al klinkt dat haast te prozaïsch. De wereld van Louise Moaty is er dan ook een van poëzie en kleine, piepkleine wondertjes. Met ‘(This is not) a dream’ brengt de regisseuse haar tweede voorstelling voor toverlantaarn. De Russische pianist Alexei Lubimov begeleidt met muziek van John Cage en Eric Satie.
Waarom grijp je terug naar zoiets primitiefs als de toverlantaarn? ‘Net dat artisanale, de poésie de la mécanique, trekt me aan. Ik heb tientallen handgeschilderde platen, elk met een verhaal en een mechaniekje dat ik zelf in gang moet steken. Zo’n schaduwspel doet een
appel aan ieders kinderlijkheid, ver weg van computers of 3D-cinema. Prachtig!’
In je vorige voorstelling klonk barokmuziek. Waarom ga je nu voor twee 20ste-eeuwers? ‘Als je verbeelding zoekt, zijn Satie en zijn erfgenaam Cage ideaal. De link met de barok zit in de vorm, want net als Couperin schreven zij ludieke, meditatieve, absurde minia turen. Erg kort, dat wel, zodat mijn tekeningen vaak niet meer zijn dan visuele haiku’s.’ ‘De muziek vroeg om andere instrumenten. We vertrokken van de lantaarns waar Marcel Duchamp nog optische trucs mee uithaalde en herdachten ze als een industrieel object. We hebben grenzen verlegd: ik
Voelde de pianist, Alexei Lubimov, zich meteen thuis in jouw wereld? ‘Alexei is iemand die altijd een naïeve blik en een neus voor inspiratie heeft behouden. Ik geniet van zijn openheid en geduld, zijn bewuste omgang met de muziek. Hij is ook niet bang om richting te geven en vast te houden aan voor hem essentiële stukken. Daarom voelt het nu als een wereld van ons beiden.’
De Toverlantaarn
Cinema avant la lettre In de 17de eeuw raakte Europa in de ban van de laterna magica of de toverlantaarn. Deze wonderlijke uitvinding van Christiaan Huygens kon afbeeldingen op glasplaatjes sterk uitvergroot projecteren. In de huiskamers verschenen zo de eerste voorzichtige stappen richting de animatiefilm. Wat begon met lieflijke sprookjes of zedenschetsen evolueerde onder invloed van de Belgische uitvinder Etienne-Gaspard Robert naar de fantasmagorie: een sensationeel spektakel waar geesten, duivels en ander bovennatuurlijk gespuis het publiek de stuipen op het lijf joegen. Vandaag zijn tover lantaarns voer voor verzamelaars, en zijn uitvoeringen zeldzaam geworden. v r 1 3.0 2.15
Alexei Lubimov (piano), Louise Moaty (regie) Dit concert maakt deel uit van het abonnement ‘Ictus & Co’, een reeks met 20ste-eeuwse en hedendaagse muziek en een toonaangevende rol voor het Ictus Ensemble. Z A 0 7.0 2.15
Ictus Strijktrio & Johan Leysen (concert met lezing) V R 1 3.0 2.15
Alexei Lubimov & Louise Moaty Z A 0 7.0 3.15
Blind Date Mini #3 V R 2 9.0 5.15
Ictus Minimal
15