Brisbane Februari 2024
Aan mijn lezers in Nederland en België, Jullie steun en liefde voor mijn romans neem ik niet voor lief. Jullie waren het eerste land dat De tatoeëerder van Auschwitz uitbracht, oké, slechts een dag of twee eerder dan de originele versie, maar nog steeds het eerste. Ik vond het geweldig om jullie landen te bezoeken en ik hoop dat ik mag blijven terugkeren om zoveel mogelijk van jullie te ontmoeten. Toen ik onderzoek deed naar De vrouwen van het kamp, dacht ik dat ik het verhaal van de Australische verpleegsters zou vertellen. Dit was tenslotte 'mijn' geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog; dit verhaal speelde zich af in wat wij in Australië en Nieuw-Zeeland 'ons' oorlogstoneel noemen, onze achtertuin. Al vroeg in mijn onderzoek ontdekte ik echter de prachtige verhalen van de vele Nederlandse vrouwen en de Nederlandse nonnen onder leiding van moeder Laurentia en de dynamische, levendige novice zuster Catherina. De cruciale rol die deze vrouwen speelden bij het overleven van de vele vrouwen en kinderen in het kamp mag niet worden onderschat. Ik vind het zeer indrukwekkend dat ze alle andere vrouwen het Nederlandse volkslied hebben geleerd, wat maandenlang elke zaterdagavond en tijdens het wekelijkse concert werd gezongen door alle vrouwen, ongeacht hun nationaliteit. De vrouwen van het kamp is een verhaal over de ongelooflijke veerkracht en moed van deze vrouwen. Ze creëerden een zusterschap om het overleven van zoveel mogelijk vrouwen te garanderen. Ik dank jullie uit de grond van mijn hart voor het omarmen van mijn verhalen en het verwelkomen van Nesta, Norah, Margaret, Ena, Audrey, Catherina en moeder Laurentia. Veel liefs,