ΕΠΑΝΑΧΡΗΣΗ του ΠΛΟΙΟΥ IONIAN QUEEN
Το παραλιακό μέτωπο της Πάτρας έχει συσσωρεύσει αντιθετικούς όρους. Από τη μια, ολοένα και αποκόπτεται από τον κύριο ιστό της πόλης. Ενώ από την άλλη, αποτελεί μια από τις ζώνες συγκέντρωσης πλήθους εγκαταλελημενων κελυφών σε όλο το μήκος του. Στην παρακάτω μελέτη προτείνουμε μία οπτική για την ενεργοποίηση μέρους της παράκτοιας ζώνης. Κατά την μελέτη του μετώπου καταγράφηκαν και αποτυπώθηκαν βασικά κελύφη, κυρίως βιομηχανικά, τα οποία κρίνονται θετικά προς αξιοποίηση λόγω του κτιριακού τους όγκου, της κατάστασής τους, της αισθητικής τους και του συμβολισμού τους. H ποιοτική ταξινόμηση των άδειων κελυφών, επιτρέπουν την εξαγωγή κάποιων βασικών συμπερασμάτων, για τις τάσεις που κυριαρχούν στο σύγχρονο κέντρο της πόλης. Θεωρούμε ότι η επανάχρηση των άδειων κελυφών θα έπρεπε να αποτελέσει κύριο άξονα μίας σύγχρονης στρατηγικής ανάπλασης τόσο του κέντρου όσο και του παραλιακού τμήματος της Πάτρας. Ως αντικείμενο μελετής μας επιλέξαμε το πλοίο IONIAN QUEEN, διότι αποτελεί ένα κέλυφος που ανταποκρίνεται στους παραπάνω όρους.
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΦΟΙΤΗΤΙΚΩΝ ΚΑΤΟΙΚΙΩΝ
Το πολεοδομικό συγκρότημα της Πάτρας αποτελεί το τρίτο μεγαλύτερο της Ελλάδας με πληθυσμό 213.984 κατοίκους. Η Πάτρα είναι μια πόλη η οποία κατοικείται κατά ένα μεγάλο ποσοστό από φοιτητές. Στο “Πανεπιστήμιο Πατρών” φοιτούν περίπου 30.400 φοιτητές ενώ αντίστοιχα πολλοί φοιτούν και στο “ΤΕΙ Πατρών”. Οι φοιτητές λοιπόν αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι της Πατρινής κοινωνίας αφήνοντας ένα έντονο στίγμα στα οικονομικά, πολιτιστικά και κοινωνικά δρώμενα της πόλης. Από την εκκλησία του Αγ. Ανδρέα μέχρι και τον παλιό τερματικό σταθμό του τρένου, σε μια έκταση νότιο - δυτικά του κέντρου της πόλης, επιλέγουμε να εγκαταστήσουμε ένα σύγχρονο συγκρότημα φοιτητικών κατοικιών το οποίο θα προσπαθήσει να απαντήσει στις ανάγκες στέγασης, αλλά και όχι μόνο, των φοιτητών της Πάτρας. Το “project” σε επίπεδο “masterplan”αναμετριέται με την αναλογία ελεύθερου και δομημένου χώρου καθώς και με την ένταξη των κτιριακών όγκων στις πολεοδομικές αναλογίες της πόλης. Επίσης μελετά τη σχέση των κτιριακών όγκων με τη δημόσια κίνηση των κατοίκων της Πάτρας. Σε επίπεδο προγράμματος το “project” αφορά φοιτητικές κατοικίες, βιβλιοθήκη, καφετέρια, εστιατόριο, χώρους άθλησης, ανοιχτό κήπο περιβαλλόμενο από τις φοιτητικές κατοικίες και τέλος πάρκο στην περιοχή του Αγ. Ανδρέα.
ΣΧΟΛΗ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΩΝ ΤΕΧΝΩΝ
Η Πάτρα είναι μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της Ελλάδας. Σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού της είναι φοιτητές από όλες τις μεριές της χώρας. Το Πανεπιστήμιο της Πάτρας, πέραν της εκπαιδευτικής διαδικασίας, αποτελεί ένας χώρος διακίνησης ιδεών, πολιτισμού. Η πανεπιστημιούπολη βρίσκετε έξω από το ιστορικό κέντρο της Πάτρας, στην περιοχή του Ρίου με αποτέλεσμα όλη αυτή η πλούσια δραστηριότητα του Πανεπιστημίου να μην έχει άμεση σχέση με την πατρινή κοινωνία και με τα δρώμενα του κέντρου της πόλης. Μελετάμε την κατασκευή μιας “Σχολής Εφαρμοσμένων Τεχνών” στο οικοδομικό τετράγωνο που περικλείεται από τις οδούς Αράτου, Μαιζώνος, Ραδινού και Ρίγα Φεραίου. Στόχος της Σχολής, η εδραίωση μιας άλλης σχέσης της Πανεπιστημιακής κοινότητας με την πόλη. Το κτίριο εκμεταλλεύεται πολεοδομικά τους δυο πεζόδρομους (Ρίγα Φεραίου – Ραδινού) δημιουργώντας μια μεγάλη τριγωνική πλατεία η οποία φιλοδοξεί να αποτελέσει κόμβο για την σχέση της κοινωνίας με την σχολή. Το πρόγραμμα της Σχολής περιλαμβάνει χώρους διδασκαλίας, γραφεία καθηγητών και διοίκησης, μεγάλων διαστάσεων εργαστήριο, ημιδημόσιο γυάλινο όγκο στον πυρήνα του κτιρίου ο οποίος διανέμει τις κινήσεις εντός και εκτός του κτιρίου.
ΜΟΥΣΕΙΟ ΨΗΦΙΔΩΤΩΝ στην ΠΑΤΡΑ
Το σημείο στο οποίο σήμερα βρίσκετε η πόλη της Πάτρας κατοικείται πάνω από 2.000 χρόνια. Η ανθρώπινη δραστηριότητα όλων αυτών των χρόνων έχει κληροδοτήσει μεγάλο αριθμό κτιρίων, κτισμάτων και γενικότερα ευρημάτων από διάφορες περιόδους της ιστορίας. Συνεπώς δημιουργείται η ανάγκη ανάδειξης αυτής της κληρονομιάς είτε αυτή εντάσσεται στον πολεοδομικό ιστό είτε χρειάζεται ένα περισσότερο προστατευμένο περιβάλλον. Μελετάμε την κατασκευή ενός “Μουσείου Ψηφιδωτών” στην συμβολή των οδών “Μιαούλη και Ιωάννου Βλάχου”. Το Μουσείο εφάπτεται στα Αρχαία Ρωμαϊκά Τοίχοι στο ύψος των “Υψηλών Αλωνίων” και αποτελεί έναν κόμβο κίνησης που συνδέει την “Τριών Ναυάρχων” με την “πλ. Υψηλών Αλωνίων”. Το πρόγραμμα του Μουσείου περιλαμβάνει τους χώρους εκθέσεων, καφετέρια, αίθουσα προβολών, διάδρομο – αίθριο στην πλευρά στην οποία το οικόπεδο εφάπτεται με το διπλανό κτίριο, υπαίθριο χώρο προβολών στο τελευταίο επίπεδο στο οποίο γίνεται και η είσοδος από την “πλ. Υψηλών Αλωνίων”.
ΚΑΤΟΙΚΙΑ με ΧΩΡΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Ένας κοινωνικός, ένας αντικοινωνικός και μία φυσιολάτρης, αποτελούν έναν εκρηκτικό συνδυασμό συγκατοίκων. Τους συνδέουν σχέσεις φιλίας καθώς και η έρευνα για τα φίδια. Μια κατοικία λοιπόν η οποία αποστρέφεται την πόλη αγαπά την φύση και σέβεται την ιδιωτικότητα του ύπνου. Ένα μικρό άνοιγμα για είσοδο, τυφλές όψεις, ένα αίθριο στην καρδιά του κτιρίου, μεγάλα υαλοστάσια προς τον κήπο, μεγάλοι και ‘’ελεύθεροι’’ χώροι, άμεσος διαχωρισμός των υπνοδωματίων από το υπόλοιπο πρόγραμμα έρχονται να υλοποιήσουν την ιδέα του κτηρίου.