Gijs en Renée 70* Magazine

Nog altijd even stralend ʻDansen houd je jong!ʼ Met Gijs op Reis Ultieme Frankijk Tips Oma Klap & Opa Fiets Exclusief interview met Yana en Nika

*Alle verjaardagen sinds 2020 zijn in deze editie teogevoegd

70*

EDITIORIAL Lieve Gijs en Renée, Good things come to those who

wait. En jullie geduld is inderdaad flink op de proef gesteld de afgelopen twee jaar.

Zonder onnodig stil te staan bij de welbekende reden waardoor jullie dit feest meermaals hebben moeten uitstellen, kunnen we ook concluderen dat het cliché ‘elk voordeel heb z’n nadeel’ klopt als een bus. Het voordeel van een uitgesteld feestje is namelijk dat je ineens nog heel veel meer redenen ontdekt om een feestje te vieren.

Niet alleen zijn jullie 70+ geworden in de afgelopen twee jaar, maar inmiddels kunnen we ook vieren dat jullie 12,5 jaar getrouwd zijn!

Dubbel reden om het glas te heffen dus en na zo lang te hebben gewacht, zal dit feestje extra goed smaken! Bijkomend voordeel van al dit uitstelwerk is dat de redactie lekker veel voorbereidingstijd had voor deze speciale editie.

Betekent dit dat deze uitgave al twee jaar op de plank ligt? Welnee, we hebben weer een blad vol gloednieuwe content voor jullie samengesteld.

Maar wacht eens even, nu denken jullie natuurlijk, een tijdschrift... Lijkt dat niet verdacht veel op een cadeau? Dat absoluut, ontzettend, hartstikke, ‘straks zwaait er wat’ verboden cadeau? De redactie heeft deze vraag zeer serieus genomen.

Er is een speciale 12-koppige commissie in het leven geroepen die de agenda’s heeft leeggemaakt om zich fulltime over de kwestie te kunnen buigen. Er is vergaderd, vergaderd en nog eens vergaderd. Drie vuistdikke rapporten zijn verschenen, die met veel bombarie tijdens

een persconferentie zijn gepresenteerd en vervolgens diep in een la zijn verdwenen. En toen niemand meer puf had en het er even op leek dat de redactie opgedoekt moest worden, was er plotseling iemand (waarschijnlijk met de naam Overbeek, maar dat kunnen we niet ontkennen of bevestigen), die, zoals het een Overbeek betaamt (hypothetisch gezien natuurlijk), met zijn of haar vuist op tafel heeft geslagen en heeft gezegd: “zolang we het gewoon niet inpakken, is het géén cadeau”. En zo geschiedde. Vandaar dat jullie het tijdschrift vandaag in digitale versie ontvangen, om er zeker van te zijn dat we binnen de grenzen van de wet opereren.

Maar op de vraag waarom de redactie de handdoek niet al veel eerder in de ring heeft gegooid, willen we nog wel even ingaan. Waarom al die moeite doen? Waarom proberen om tegen beter weten in, die ene maas in de wet te vinden, waardoor we toch iets moois voor jullie konden maken. De reden is natuurlijk simpel. Als er twee mensen zijn die altijd alles uit de kast trekken om voor anderen iets te betekenen, dan zijn jullie het.

Allebei met pensioen, maar drukker dan ooit met vrijwilligerswerk. Jullie dragen je steentje meer dan bij. Daarnaast racen jullie van hot naar her met kleinkids en fietsclubs en sportclubs en digitale pub quizzen en ga zo maar door. Als er iemand jarig is, wordt er door jullie diep nagedacht en hard gezocht naar het perfecte cadeau. Fotoboeken worden met veel zorg door jullie gemaakt voor allerlei gelegenheden van vrienden en familie. Ook voor de nodige morele support zijn jullie altijd bereikbaar. Indische maaltijden van de toko worden zo nodig helemaal naar Brussel verscheept. We willen maar zeggen, jullie staan altijd voor iedereen klaar en aarzelen nooit om anderen in het zonnetje te zetten. En dus kon de redactie niet anders dan te besluiten om jullie in deze editie in het middelpunt van de aandacht te plaatsen. Deze, editie met terugblikken, anekdotes, foto’s en ander moois, is tot stand gekomen met de hulp van heel veel familieleden en vrienden.

Veel leesplezier en hieperdepiep hoera!

TOEN IK NOG KLEIN WAS..

Verhalen uit de oude ton

vv

MARIA OVERBEEK

Jij bent voor mij een kanjer. Ik ben blij met jou als broer. Renée Wij zijn als kinderen samen en jij stralen veel liefde uit. Jullie opgegroeid en speelden heel kunnen samen de hele wereld veel met elkaar. We hadden een aan. tafeltje en twee stoeltjes. Daar speelden we eindeloos mee. Ik kijk regelmatig naar alle leuke Dat was fijn voor mama. Want zij cadeautjes die ik van jullie lag veel op bed. Het was heel gekregen heb; de vaasjes, de rode knuffel, de olifantjes voor leuk! het raam, de houten olifant, Ik heb een fijne band met jou enz.enz. En....ik word ook heel kunnen opbouwen. Ik heb je lief. blij van al jullie gezelligheid en tijdens de In het verleden heb ik regelmatig autoritjes bij jou gelogeerd. Je vrienden familieweekenden. Met name waren top. Je hebt toen ook veel die naar Turnhout......!!!!!! feest gevierd. Je was echt een student die het leven vierde. Net Ik wens jullie oneindig veel geluk! als papa destijds.

ANGELA WAP Paps en mams gingen nooit op vakantie, hebben ook nooit een auto gehad, sterker nog: kunnen fietsen was al een “no go” voor hun, met name voor mams, dus wij zijn als kinderen niet samen op vakantie geweest. Wel is sissie met Gijs natuurlijk vaak naar Frankrijk gekomen sinds onze emigraties.

ENGELIEN OVERBEEK Grote broer Gerrit-Jan, met ruim 7 jaar leeftijdsverschil. Ik keek tegen hem op, het was mijn grote broer. Toen ik 10 of 11 was, ging hij het huis al uit.

Studeren in Utrecht.

Gerrit-Jan werd Gijs, en bracht een zweem van het studentenleven mee naar huis wanneer hij in het weekend thuiskwam: zat vol verhalen, we aten vreemde gerechten zoals macaroni a la Gerrit Jan, ’s avonds languit op de grond voor de tv, zondag ochtend uitslapen.

Zondag avond vertrok hij weer met volle koffers schone was, met de trein naar Utrecht.

vv

Op een gegeven moment had Gijs een auto, een prachtig oude Peugeot, overgenomen van Ome Jan Nieuwenhuizen. De auto paste hem als een schoen.

Sfeervol, een Franse auto die aansloot bij zijn Bourgondische leefstijl. En niets was heerlijker dan met hem meerijden.

Hoewel?

ook mijn tentamens heb ik gehaald.

Niet veel later vernam ik dat de Peugeot het begeven had. Zijn eerste Peugeot was hem dierbaar.

Hij informeerde natuurlijk ook ome Jan Nieuwenhuizen, over het afscheid wat hij had moeten nemen van zijn geliefde eerste Een barre toch herinner ik me, ik auto. studeerde inmiddels in Groningen, en na oud en nieuw Een dag later bracht de begon mijn tentamenweek. postbode een kaart mee voor Ondanks vrieskou en sneeuw Gijs, met daarop de tekst stormen vertrokken wij, Gerrit “Le roi est mort, vive le roi”, ….

Jan en ik, met zijn auto naar Was getekend, Ome Jan Utrecht alwaar hij me op de trein Nieuwenhuizen. zou zetten. Het sneeuwde, sneeuwde, en sneeuwde. Inmiddels zijn heel veel jaren Daarbij een snijdende ijskoude verstreken, en heb ik al heel lang wind. Elke 5 minuten moesten niet meer bij hem in de auto we stoppen om de sneeuw van gezeten. Wel samen gefietst, de voorruit te halen, de zijn nieuwere passie. Maar zijn ruitenwissers hadden het grootste passie nu is Renée, en begeven. Van een verwarming in zoals ik het beleef zijn jullie de auto herinner ik me niet veel, elkaars lot in de loterij. hoewel dit ook te maken kan En wat we ook doen samen, het hebben gehad met het feit dat is altijd gezellig bij en samen met we er elke 5 minuten uit jullie te zijn. Vanuit een zonnig moesten om de voorruit schoon Linde wens ik jullie nog heel veel te maken. De autorit die we mooie jaren samen, geniet het normaalgesproken in minder leven. En voor vandaag,15 mei dan een uur deden, duurde nu 2022, een prachtige dag. uren. “De brug bij Vianen, een brug te ver”, leek werkelijkheid Ook namens Roel, veel lieve te worden. Maar uiteindelijk groeten vanuit een zonnig Linde. hebben we Utrecht gehaald, en

ANKY VANGEUNS We kennen elkaar vanaf ons 14e/15e, toen jij naar de Dalton in Den Haag ging, en we in dezelfde klas terecht kwamen.

Vanaf de start deelden we lief & leed samen. Jaren 60, tijd van de Beatles, eerste vriendjes, verliefdheden, liefdesverdriet, alles werd uitentreuren besproken, vooral in jouw kamertje op de Laan van Eik en

Toen ontmoette en trouwde je met Möl, raakte je zwanger van Jorick en Nils; we hadden even een heel ander leven. Ik verhuisde naar Amsterdam, jij ging scheiden van Möl. In die tijd vonden we elkaar weer, in lief en in, vooral voor jou leed.

De kinderen groeiden op, jij en ik bouwden op onze eigen manier een carriere op. Vaak druk, de frequentie van elkaar zien werd ook wat minder in die tijd. Wel was er Sevilla, waar jij was op mijn 40e verjaardag, heel belangrijk voor mij op een

Duinen, met de muziek van de Beatles, en veel hele sentimentele liedjes. Liften naar Spanje met een veel te grote koffer, niets was onmogelijk in die tijd. Heel veel uitgaan, heel veel gedeeld.

Die tijd is de basis geworden van een hechte vriendschap, die nog steeds voortduurt.

Na de Dalton ging jij naar het conservatorium om danseres te worden, jouw droom, ik ging

keerpunt van mijn leven.

Vele jaren gingen voorbij, maar we vonden elkaar altijd weer – in lief en in leed.

Ik ging naar Singapore, naar Indonesie, en uiteindelijk settelde ik in Frankrijk, samen met Arjen.

naar Leiden. Jij volgde mij na een paar jaar naar Leiden, nadat een echte danscarriere voor jou niet weggelegd was vanwege een ernstige blessure aan je enkel.

We woonden daar samen in de meest bizarre omstandigheden, en ook daar werd heel veel lief en veel leed gedeeld. Zelfs (soms) onze slipjes. Ongelooflijk veel gelachen en ook veel gehuild.

Wat was ik blij voor je, een man die van je houdt om wie jij bent, een prachtig mens. En met wie je nu al jaren samen bent, jullie horen gewoon bij elkaar!

We zijn bijna familie van elkaar geworden, we hebben zo veel gedeeld in dit leven. Altijd goed En toen werd het september om elkaar te zien, vertrouwd en 2007: jij en ik gingen een aantal dierbaar. dagen naar italie, eindigden in Laiguiglia, een vakantie die voor Lieve Renee, ik hoop dat het jou een einde van een tijdperk nog lang zo mag blijven, je zult betekende. Want vlak daarop er altijd voor mij zjn, en ik altijd ontmoette je Gijs. voor jou – in lief en in leed…..

JAN KEES OVERBEEK

dokter brengen.

Na een lange zoektocht eenmaal bij de dokter aangekomen vertelde hij dat ik de komende weken niet in de zon of in het water mocht komen! Dus de vakantie werd opeens heel saai voor een klein Op een mooie zomeravond zijn jochie. Niet zwemmen! wij met het gezin aangekomen in Frankrijk, na een lange rit Wat mijn vader toen heeft zitten we lekker uit te puffen in gedaan staat me dus nog een restaurantje. Er waren steeds bij. We zijn naar een geitjes naast het restaurant en ik viswinkel gegaan de volgende ging erheen om ze blaadjes te dag om een hengel uit te voeren. Toen kreeg ik het voor zoeken. Hier kochten we een elkaar om mijn neus te breken veel te grote zee werphengel op de avond van aankomst! Ik waarmee we beide in geen verre struikelde over een boomstronk of wegen verstand van hadden. en kwam terecht op een stenen Met hengel in de hand zijn we bankje. Geen goede start van de naar de zeepier gegaan, waar vakantie want het bloed spoot allemaal oude Franse mannetjes eruit en mijn vader en moeder stonden te vissen met zelfde mochten me naar een Franse soort hengels.

Een van mijn oudste jeugd herinneringen die ik me bij kan staan is de vakantie in Frankrijk toen ik ongeveer 9 of 10 jaar oud was. En dit wil ik als kleine anekdote vertellen.

Vol goede moed hebben we de hengel in elkaar gezet. We hebben hem welgeteld 3 a 4 keer uitgeworpen! Geen groots succes want mijn geduld (en die van mijn pa denk ik ook) was al snel op. Voordat we beet kregen was ik al aan het kijken bij de oude fransjes die van zwaardvis tot inktvis uit het water haalden.

Na een lange middag op de pier hebben we het vissen voor altijd opgegeven en zijn we de rest van de vakantie op pad geweest om er toch het beste van te maken.

Als kleine jongen die niet mocht zwemmen op vakantie heeft mijn vader toch de vakantie weer goed gemaakt! Dat vind ik een mooie en belangrijke eigenschap die ik graag overneem in mijn eigen leven.

door Willem Urlings Denkend aan onze studenten Het zilveren huwelijksjubileum tijd zie ik Gerrit Jan, die Gijs van overbuurman Ad Bredero werd. was aanleiding om de handen in de grote keuken uit de mouwen Terugdenkend zie ik voor mijn te steken en voor zo ongeveer geestesoog het pand aan de 50 mensen te koken en te Grote Ham, zijn vader, moeder, bedienen. broers en zussen. Een groot huis en een grote tuin waar wij Ik herinner mij nog dat wij een moesten maaien en schoffelen. keer daar waren en Gijs’ moeder Een gastvrij huis. Een gestreng ernstig ziek was en haar huis. Een huis vol van de oude afscheid nabij. katholieke moraal en gewoontes.

Vader volhardde in de oude moraal en prees Jos en Gijs bij Zijn vader deed nog praktijk aan hun huwelijksfeest in Laren huis. Met z’n allen in de grote moeder Maria aan, terwijl we keuken en zijn moeder die alom verkeerden in een redelijk bestierde. Zij was volgens de traditioneel reformatorische heersende morele en zedelijke omgeving. opvattingen van die tijd vooral moeder en deed steeds een Hij bleef onweerstaanbaar zijn stap terug. Zij had geneeskunde eigen weg volgen. We zouden gestudeerd, maar legde zich nu best wel mogen zeggen dat neer bij het aanrecht. hij eigenlijk ouderwets Twents koppig en eigenwijs bleef, Ik herinner mij dat wij op weg zingend en moraliserend. naar Parijs in Breda probeerden de zilvervlootrekening te Gerrit Jan werd voor velen Gijs plunderen. Het was niet en schudde de toch wat enge aangebracht en vaders was regels en principes van zich af, terwijl hij anderzijds diep in het “not amused”.

hart de oude nestgeur nooit achter zich kon laten. Zijn broers en zussen gingen weliswaar ieder huns weegs, maar het gezinsverband bleef hem immer nabij en dierbaar.

Hij kreeg drie kinderen. Zij waren en zijn zijn oogappels.

Hij vond gelukkig op latere leeftijd Renée en rust in zijn werk voor de provincie.

Kortom een man die zijn levensmotto : “ Zie om in dankbaarheid en vooruit in vertrouwen “ nooit heeft verloochend en zijn vrienden bijna hondstrouw is gebleven.

Gijs en Renéé geniet van het uitgestelde huwelijksfeestje in de duinen van Noordwijkerhout en blijf vooral genieten van een levensavond vol bittere en zoete herinneringen, maar met een open blik op de toekomst.

Dikke kus van Ingrid, Willem Urlings

door Mélise van der Ven Jullie feestelijke avontuur begon al vele jaren terug. Hoe bijzonder dat wij daar nu deel van mogen uitmaken.

aanmelden. Renée zei: ‘Wat heb je gedaan?’, ‘O ik heb mij ondertussen al aangemeld, Ik spring in het diepe’. Achteraf maar goed ook, er kwam meer Mijn avontuur met jullie begon bij kijken dan ik dacht. via Insights Benelux, War Child, de Kilimanjaro en dus Renée.

Zo wil het dat ik, dankzij Renée, na veel voorbereiding, in 2016 Zal het nooit vergeten. Met de Kilimanjaro beklom. zweet in mijn handen en een kloppend hart belde ik naar Er waren eens …… 10 Insights Insights en kreeg ik Renée aan collega's die het een top idee de lijn. Na het lezen van de vonden om voor War Child de nieuwsbrief van Insights wilde ik Kilimanjaro te beklimmen, maar namelijk graag iets meer plots viel er een collega af, informatie over de Kili-challenge omdat er voor zijn dochter voor War Child. Met de site van gezorgd moest worden. Toen War Child voor mijn neus en een waren er nog maar 9. totaal ontspannen Renée in mijn 9 kleine Insights collega's oor, kreeg ik geduldig en vol zouden de Kilimanjaro gaan passie uitleg over wat mij te beklimmen, maar plots wachten stond. realiseerde er eentje zich dat haar nieren niet helemaal Mijn hart ging alleen maar nog optimaal functioneerden. Toen snelle kloppen en een klein waren er nog maar 8. stemmetje in mij zei: ‘Maakt 8 kleine Insights collega's eigenlijk niet uit wat er verder gingen de voorbereiding aan de nog gezegd wordt mop, Kilimanjaro te beklimmen, maar gewoon doen’. Na een snelle o jee, er gebeurden een vreselijk check bij Merijn, drukte ik op ongeluk, gelukkig is diegene niet

een rolstoel beland. Toen waren er nog maar 7.

7 kleine Insights collega's gingen vol goede moed en met heel veel zin naar Schiphol om richting Afrika te vliegen. Maar ach nee, ID-bewijs is toch echt iets anders dan een paspoort, toen waren er nog maar 6 collega’s over.

Deze 6 collega's stapte uiteindelijk In het vliegtuig naar Arusha om daar te beginnen met de Kili-challenge.

Op 28 januari gingen wij met zijn 6en naar Afrika om de challenge te volbrengen, jeetje wat een happening en wat een mooi avontuur hebben we meegemaakt. Dankzij jou lieve Renée. Jouw engeltje in ieders rugzak heeft ons de hele reis vergezeld.

31 januari 2016 na een aantal dagen in een hotel, om te acclimatiseren, gaat het nu echt los, we gaan de bus in.

Op naar de voet van de Kilimanjaro. In de bus merk je dat iedereen toch een beetje gespannen is. Na ons te hebben ingeschreven bij de gate, gaan we al wandelend met onze gids.

Het eerste stuk gaat door de jungle en lopen we al snel te soppen in onze schoenen, want wij krijgen meteen de eerste regelbui voor onze kiezen. Vol goede moed door naar de gate naar Macho kamp op 2890 meter hoogte.

en lopen pollen, pollen, gedurende 6 uur verder de berg op. Pollen, pollen….de kracht van vertragen. In mijn dagelijkse leven nog steeds van toepassing.

In de middag komen we aan op een hoogte van 3837 Shira kamp. De eerste symptomen van hoogtevrees overvallen mij.

Toch herstel ik en na vele avonturen halen uiteindelijk de 6 kleine Insights collega’s de top.

Wat een pracht, wat een 1 februari 2016 kan je vertellen innerlijke kracht, wijsheid en dat ik heerlijk geslapen heb. De liefde. avond begon hectisch. Judith en ik deelde een tentje en Dit hele avontuur, een ervaring konden meteen op teken-jacht. voor het leven en twee goeie Hilarisch. Tijd geleden dat ik vriendinnen rijker. Want na de zoveel heb gelachen. Om 6 uur Kilimanjaro besluiten wij samen, worden we gewekt ‘Good Renée, jij en ik, bij War Child te Morning, would you like to have gaan trainen. Wat was dat a cup of coffee or tea? and How gezellig, inspirerend en did you sleep your first night on leerzaam. Wij zetten samen our Mountain? Did you sleep training op en evalueren tijdens like a little baby? Om 7 uur uit je menig. Wandeling of lunch. nest en meteen washie washie. Samen danste wij, met veel Voordat we aan de wandel plezier, voor diverse groepen. gingen werden we toegezongen, wat ons kippenvel Later dansten wij op het Insights bezorgde. We verlaten de jungle feest met ‘Oud en Nieuw’.

Lachen nog om onze benefiet wijnproeverij, waar ik Gijs beter leer kennen. Wandelen en lunchen samen gewoon door en bespreken heerlijk, allerlei facetten van het leven.

Door Carona, net als vele, elkaar weinig gezien. Toch heb ik, door ons app-contact niet het idee dat jullie nou zo’n saai bestaan hebben. Een plekje in jullie agenda moet je veroveren, elkaars hart hebben wij al.

Hoe fijn om samen nog steeds dansen door het leven te gaan.

Hoe dierbaar dat er iemand is die zonder oordeel kan luisteren en het beste met je voort heeft.

Hoe bijzonder om samen te kunnen zeuren, lachen en genieten, ook van de kleine dingen. Dank je wel dat jij, jij bent en dank dat ik ook Gijs heb leren kennen via jou. Jullie zijn een pracht paar. Door dik en dun. Met heel mijn hart gefeliciteerd.

Gefeliciteerd namens ons allemaal.

Heel veel liefs, Merijn, Mélise, Maurits en Mees.

En… blijf je hart volgen, want dat klopt.

door Margot Overbeek De beste les die ik tot nu toe van je heb geleerd pap, is de kracht van een mooi verhaal vertellen.

Niet alleen omdat een verhaal mooi vertellen ervoor zorgt dat mensen er soms meer dan één keer naar willen luisteren, maar ook omdat je kunt zorgen voor een stukje magie - vooral bij je kinderen.

Zo kun je je kinderen er perfect van overtuigen dat de ‘kok’ altijd om het hoekje staat te gluren om te kijken of je wel zoet bent, ook als je gewoon op het strand zit of in de auto. Of je vertelt ze dat het kinderdagverblijf Alfred Jodokus Kwak heet - om het leuker te maken? - terwijl dat helemaal niet zo was, maar tientallen jaren later wél is blijven plakken. Of, je vertelt je dochter en haar klas dat ze tegen alle regels in, in het diepste geheim, een kijkje mogen nemen in de Koninklijke Wachtkamer van de Koningin. Nie-mand mocht ervan weten, en je had de sleutel stiekem meegenomen. Nog nooit heb ik zo’n leuke

spreekbeurt mogen geven. Met de hele klas in de tram naar Hollands Spoor. Een echt uitje en ik kreeg natuurlijk een dikke 9 voor mijn spreekbeurt.

Pas veel later hoorde ik dat het helemaal niet zo stiekem en tegen de regels was, maar juist dat verhaal maakte het hele avontuur net dat stukje spannender.

om vrienden of familie verlegen zat, maar ik vond het een fijn idee dat hij weer heel erg gelukkig was met iemand.

12,5 jaar later sta ik natuurlijk nog steeds achter die gedachte, maar besef ik me dat het een veel te smalle benadering was.

Want je bent zoveel meer dan alleen de vrouw van mijn vader.

Wij zijn namelijk ook familie Van harte pap met je 70+ en ik geworden en daar ben ik hoop dat je Oscar ook een boel superblij mee. mooie verhalen gaat vertellen!

Ondanks onze jullie drukke En Renée, toen jullie gingen levens zijn we altijd welkom, je trouwen had ik een speech hebt altijd tijd voor wat wijze geschreven, maar durfde ik na raad of een luisterend oor en het Jorick's mooie verhaal destijds is altijd gezellig als we bij jullie niet meer op te staan. Iets met zijn met een hapje en een spreekangst en een beetje een drankje en gewoon een heleboel angsthaas zijn. Maar ook omdat gezelligheid. Ik ben super ik niet zeker wist of mijn verhaal dankbaar met zo'n super wel on point was. bonus/plus mam en Oscar met zijn Oma! Wat ik namelijk toen had willen zeggen was dat ik zo blij was Van harte gefeliciteerd en dikke toen jullie gingen trouwen, dat er kus xxx iemand was die er voor mijn vader zou zijn. Niet dat hij nou

vv

gemaakt door Leon Harting

door Joep Rottier

getekend door Hélène Rottier Deze foto, beste heer Gijs, is een metafoor voor zowel de schoonheid en als de betrekkelijkheid van onze levens.

Hier in dit café Moen, verkeerden we nog in studentikoze sferen, de buiken strak, schedels zonder grijze haren, sigaren in de hand, de grote lach, ware zorgen waren uiterst beperkt.

Veldhuizen, ieder met een hand op onze schouders. Zij en wij hadden geen idee over hun veel te vroeg afscheid van het leven.

De toekomst lag nog zorgeloos open.

en je lach, ondanks de kronkels die zo nu en dan je weg bepaalden. Dat is wat we nu wèl weten.

Renée en jij zijn aan elkaar gewaagd: een mooie instelling van leven, niet bij de pakken neer zitten, inzet en ontspanning. Gelukkig zijn er ook verschillen. Laat ik er eentje noemen dan: ah … dans en ritme, maar ja, dat is dan ook een gracieuze specialiteit van Renée.

Inmiddels zijn we een halve eeuw verder. We weten nu wat een part van die toekomst heeft gebracht.

Studie, werk, echtelijke belevenissen, kinderen en kleinkinderen, vriendschappen, verlies en We blikten naar buiten, in de voorspoed op diverse fronten … camera, naar de toekomst, een een machtige ontwikkeling staat Beste vriend en lieve Renée, ik idee over hoe dat zou gaan hier zomaar in een regel. wens jullie nog vele mooie jaren, worden hadden we niet.

Tegelijkertijd is de Mijn waardering voor onze een toekomst die nog lang niet betrekkelijkheid, het vriendschap is groot, Gijs. Ik leer voorbij mag zijn. meedogenloze, zichtbaar. Guus van je immer aanwezige de Vries en Henk van positiviteit, je groot sociaal hart Joep

Enjoying the journey door Jo Krill

Ik heb Renée leren kennen via onze gezamenlijke harts vriendin Elma. En voor mij grappig om te vermelden dat ik Jorick al eerder kende (als de jonge pianist van Elma). Er was meteen een klik. Renée heeft een heerlijk gevoel voor humor, een enorm aanstekelijke lach en weet met taal de mooiste dingen te doen. Daarnaast is ze niet bang om haar kwetsbaarheid te tonen en het was dan ook niet raar dat ik er snel een goede vriendin bij had gekregen. En die wilde ik ook wel bij ons bedrijf Insights hebben. Want ze was ook nog eens een vakvrouw die als trainer haar vrouwtje stond.

Sterk in de facilitatie van teams in moeilijk vaarwater. En ze slaagde er al gauw in de stoere mannen in MT’s tranen te laten wegpinken. Moet er gehuild worden in een team… Renée vragen te faciliteren . De tijd bij Insights kende pieken en dalen, maar de samenwerking was altijd prima en heeft de vriendschap nooit geschaad.

Zeker toen Elma ook nog eens een prominente rol binnen ons

bedrijf ging spelen, zagen we elkaar vaak in de zakelijke en sociale context. Een paar foto’s getuigen daarvan.

Al vanaf het begin gingen we met zijn drieën op stap. Meestal een Nederlandse stedentrip.

Renée, Elma en ik. Een zwaar programma altijd. Eerst terras pikken of desnoods binnen in een bar of kroeg aan de cocktails. Dan een korte (mini) verkenning van de stad in kwestie om af te sluiten met een eenvoudig etentje. Dat alles met enorm veel bijpraten en veel lachen. Dan lekker uitslapen, ontbijten en klaar voor de cultuur- en shopdag. Maximaal 1 kerk, 1 stadswandeling met goede gids, die dan ook door ons het vuur aan de schenen gelegd krijgt, een uitgebreide lunch en shoppen. De dames maakten er een sport van om mij weer netjes te kleden. Tja en als afsluiting dan een decadent etentje (niet zelden een sterretje gepikt). Meestal hadden we dan de zondag nodig om bij te komen en hoopten op een stad met water, zodat een vaartocht ons gelegenheid gaf om weer bij de les te komen. En die trips dus bijna elk jaar… wat een feest.

Ook hier een paar nette foto’s als impressie.

bestuur van Nederland. En hoe… alles tot in de puntjes geregeld, veel aandacht, veel contact, veel mooie evenementen. Toen ze afscheid nam maakte ze een prachtig overdrachtsdocument en was bereid om haar opvolger in te werken ook na haar vertrek. Hoe zuur en onbegrijpelijk voor haar dat die opvolger (die inmiddels weer weg is) daar helemaal niet op zat te wachten. Renée’s mate van betrokkenheid oversteeg dat wat gebruikelijk was en daarom is haar waarde voor zo’n organisatie ongekend groot.

Mensen-mens Renée was en is een heerlijke vriendin, was een heerlijke collega bij Insights en medebestuurslid van ShelterBox en ik verheug me nu al op de borrels in haar tuin, samen met Gijs, de jaarlijkse weekendjes weg met haar en Elma, de telefoongesprekken die schaars zijn, maar dan wel meer dan een uur duren (erg lang voor een man) en ik hoop dat we daar nog jaren van mogen genieten.

Renée weet wat commitment is en werkt keihard voor de goede doelen waar ze zich aan committeert. Zo ook jarenlang aan ShelterBox de organisatie die miljoenen mensen van onderdak heeft voorzien na een natuurramp of een vluchtelingencrisis na een Big Hug, Jo oorlog.

Renée was de vrijwilligerscoördinator in het

RECEPT

HEB HET LEVEN LIEF MET ASPERGES EN GAMBA’S

In de kookrubriek vandaag een mondstrelende en aangename verrassing, eenvoudig te bereiden, verwennerij voor de inwendige mens, op slag verliefd op weg naar hoger sferen: wie wil dat nou niet proeven!

door Ewald Overbeek

INGREDIENTEN: Per persoon

3-5 asperges per persoon (afhankelijk van de dikte), iedere asperges in 3 stukken gesneden 5 gamba’s, maat 16/20, gepeld, darmkanaal verwijderd Roomboter Suiker Sweet chilisaus Koksroom Bieslook Verse pasta Zout/peper

BEREIDING:

1. Smelt roomboter in de pan, voeg de asperges en de suiker toe. Lekker laten sudderen tot na 5 minuten de asperges gaan karamelliseren (bruin worden).

garen. Voeg aan het einde het geheel evt gelardeerd met enkele stengels verse bieslook. gesnipperde bieslook toe

2. Tegelijkertijd in een andere pan roomboter smelten, hierin de gamba’s bakken en een flinke scheut chilisaus toevoegen met de koksroom, ook deze 5 minuten laten

4. Haal de voorverwarmde borden uit de oven. Doe een dot pasta midden op het bord, daarover de asperges en aansluitend de gamba’s.

Drapeer tenslotte de saus over

3. Ondertussen de verse pasta 5. Sluit nu je ogen en proef: koken en afgieten. oooooh!!

6. Serveer daarbij een elzasser pinot noir, gewurztraminer of sylvaner en beleef het stralend gevoel dat je voelt opkomen!

En ook Marius, Derek, Maas en Tessy natuurlijk! door Inge de Jong

Het was september 1971.We hadden geen idee waaraan we begonnen, maar spannend was het wel. Ik doel op het begin van onze studie Spaanse Taal-enLetterkunde aan de Universiteit van Leiden. De meesten van ons hadden zich zo vers van de middelbare school ingeschreven voor de studie Spaans, zo niet het mooie blonde meisje met haar interessante uitstraling!

Daar was ze dan Renée Wap, later zou ze ons Wapje worden.

Renée had al een bijzondere studie achter de rug, ze had op de balletacademie gezeten en voor ons, eenvoudige eerstejaars, was ze een vrouw van de wereld! Die eerste maanden op de Breestraat werden we onderworpen aan een heel intensieve methode om het Spaans zo snel mogelijk, op een zo “natuurlijk” mogelijke manier onder de knie te krijgen met behulp van Mister Short.

Elke dag 5 uur in het talenpracticum! Omdat het zo intensief was, werden we al gauw een hechte groep en in die hechte groep ontstonden er ook vriendschappen voor het leven.

verder reikte dan een studievriendschap. We zouden elkaar nooit meer uit het oog verliezen.

Door onze partners werden we zelfs een soort familie, een band waar op een gegeven moment feitelijk een eind aan kwam, maar gevoelsmatig nooit ophield te bestaan. In 1978 besloten Marius en ik te trouwen en wie anders dan mijn zusje Carol en Wapje konden mijn getuigen zijn. Renée maakte met de rest van het bruidspersoneel van onze bruiloft een geweldig feest met een hilarisch cabaret, waar nog lang over gesproken werd.

Zoals het gezegde luidt, het leven gaat niet altijd over rozen en ook in het leven van Wapje en mij ontbraken de moeilijke en verdrietige momenten niet, vanzelfsprekend bleven we elkaar ook dan tot steun. Op mijn netvlies staan zo ontzettend veel ogenblikken, evenementen die we gedeeld hebben! Ik kan ze niet allemaal aanhalen, maar ik ben ze absoluut niet vergeten. Zo denk ik aan het de periode dat we samen in het toneelstuk “Tango Zo ontstond ook de y Dragún” speelden, de vriendschap tussen Wapje en verschillende vakanties die we mij. Een vriendschap die veel samen doorbrachten, het

krijgen en opvoeden van onze kinderen en zo maar door.

Het is onmogelijk om alle wederwaardigheden van onze 51-jarige vriendschap te beschrijven.

Toen Gijs in het leven van Renée kwam, was dat niet alleen voor haar een groot geluk, maar het maakte Marius en mij ook heel erg blij.

Gijs bleek een fantastische man, warm en met zo veel leuke interesses, het voelde helemaal goed. Het is heerlijk om te weten dat Wapje en Gijs het samen zo fijn hebben.

We wensen hen een heerlijk leven samen met al het geluk van de wereld.

Veel liefs en dank voor de liefde en vriendschap voor ons hele gezin, Marius, Inge, Derek, Maas en Tessy

door Pieter van Thiel

De Heer van Jericho van Edmond Nicolas was het lijfboek van Gijs waarvoor hij mij graag mede enthousiast maakte. Een onmiskenbaar prachtig boek, doorspekt met fijne humor dat je in één ruk uitlas. En deze Bourgondische heer schreef naar later bleek ook een serieus kookboek met de meest smakelijke en bijzondere recepten (o.a. namaak schildpadsoep).

Ik ben een paar keer met Gijs op vakantie naar Frankrijk geweest en wat is er mooier dan een levende reisgids naast je te koesteren die ook nog eens iedere dag met de beste ideeën kwam aanzetten. En ook nog eens een heuse planoloog die

uitgebreide 3 of 4 gangen lunch die iedere dag begon met tenminste 12 verse escargots.

En zo’n lunch werd in de avond weer sappig gevolgd door een Samen in de donkergroene 404 uitgebreid diner van minimaal 5 van mijn moeder naar de gangen.

Bourgogne waar we ons de vreugden van niet alleen Dyon Na zo’n week rondtoeren en Beaune, maar ook Aloxe pakten we toch met gemak zo’n 5 kilo extra Corton, Vosne Romanée, Vitry slordige en Meursault uitbundig lieten lichaamsgewicht mee richting welgevallen. Wij logeerden en het thuisfront. dineerden in Meursault, in La Mère Daughier en de witte Vermeldenswaard is zeker nog Meursault, een van ’s werelds de volgende ervaring. Op de top witte Bourgognes, vloeide terugweg besloten we te dagelijks rijkelijk. Gijs en ik overnachten in La Patrice aan ontbeten doorgaans rond de Loire waar nog één 10.00u en zo rond 12.00u werd tweepersoonskamer met één er al weer rondgetuurd naar een gammel tweepersoonsbed op geschikt restaurant voor de ons wachtte. Je kent dat wel; alle routes kende. En iedere dag werd er voor het slapen gaan door Gijs voorgelezen uit De Heer van Jericho.

door snurken.

Gijs was bij ons in Maastricht kind aan huis en mijn beide ouders waren dol op hem.

Mogelijk dat ze hem in stilte als (meer dan) geschikte huwelijks kandidaat toebedachten voor mijn oudste zusje, maar gelukkig voor hem is het nooit zo ver gekomen. Mijn Belgische moeder noemde Gijs al na de eerste ontmoeting “Gaizeke” en deze benaming werd ook door onze dispuutsgenoten Nu had Gijs de neiging om gevleugeld overgenomen. Ook tijdens de lezing in slaap te nu staat de naam Gaizeke nog sukkelen en dat gebeurde ook steeds fier overeind. nu deze keer. Maar hij hield zijn net bijgevulde en nagenoeg Ieder jaar met Carnaval was Gijs volle wijnglas zo krampachtig in hun speciale gast en bij ons de knuist geklemd dat ik thuis feitelijk niet meer weg te ongeveer een kwartier bezig ben denken tijdens de Maastrichtse geweest om zijn verkrampte carnaval. Als bijzonder detail vingers één voor één los te moet zeker nog worden vermeld trekken. En Gijs maar gelukzalig dat Gijs ruim van te voren de met zo’n uitgelebberde spiraal waardoor je onvermijdelijk naar elkaar toe rolde en gegarandeerd 's ochtends met rugpijn in elkaars armen wakker werd. Zo ook nu, maar we waren zo langzamer hand in die goedkope hotelletjes wel wat gewend. En ook nu weer vóór het slapengaan naar bed met een goed glas Bourgogne en voorlezen wat Edmund Nicolas voor ons geschreven had.

teksten van de nieuwe carnavalsliedjes (in Maastrichts dialect!) uit zijn hoofd leerde en waardoor hij aanzienlijk tekstvaster was dan de meeste Maastrichtenaren om hem heen.

Prachtig en zeker ook mijn ouders konden dat bij hun “adoptiekind” goed waarderen.

Aldus naar waarheid!

door Cora en Laurens Voordat Gijs het leven van Renée binnenkwam hadden Renée en Cora er al een heel traject opzitten: de Dalton, Spaans in Leiden en inmiddels beiden alleen, de tuinen aan de Juf (denk alleen al aan aarde en wit wasgoed van de buren…) en de van Cuijck.

Het was aan de Juf dat de Renée en Cora begonnen ‘een zalmpje te leggen’. Beider ijs kasten werden samengevoegd en het leven dat bestond uit grote hoogten en diepe dieptes werd met een goede slok doorgenomen.

Een groot lichtpunt en steun en toeverlaat bleek in deze tijden het boek WAT TE DOEN. Aangeschaft door Renee om de vele crises in een eenzaam leven het hoofd te bieden bleek dit boek van onschatbare waarde door volslagen waanzinnige oplossingen te bieden, of geen vooral, zodat alleen maar huilend van het lachen de zalm

werd volbracht. Inmiddels heeft dit boek voortzetting gevonden in een geheel nieuwe voortreffelijke serie uitgebracht door Renée, waardoor wij al jaren in staat zijn onze ingewikkelde problemen adequaat op te lossen.

Gevieren gingen we naar Gent (alles weer zorgvuldig door Gijs voorbereid al was het boek WAT TE DOEN handig geweest inzake het bezoeken van de Slegte) en een paar jaar later brachten we een hoogst plezierig bezoek aan hotel Bakker, waar Gijs en Laurens fietsten en Renée en Cora wonderlijke boodschapjes deden als wijn halen bij een Nederlandse wijnboer waarover de mening zeer uiteenliep . De heren vonden het de trouvaille van de eeuw ,de dames begrepen er helemaal niets van doch moesten wel erg hard lachen.

Blazers-ensemble, Matthaeus, nog steeds zalmen, allemaal mooie , super gezellige en dierbare momenten.

Een paar jaar later deed Laurens zijn entree en nog wat later konden we Gijs begroeten op een concert van Musica waar Laurens zijn Z@Psody gespeeld werd. Gijs bleef en met z’n vieren traden we een heel nieuwe periode in. Laurens en Gijs raakten snel bevriend en na korte tijd mocht Laurens tot zijn grote plezier mee met de RKVvdF. Met groot plezier fietst hij met de mannen de door Gijs zorgvuldig uitgezette routes.

Niet minder plezier hebben Renée en Cora wanneer de We hopen nog heel lang in jullie heren in identieke kleding leven mee te reizen!! vertrekken: helmpje op, korte broek, zelfde schoenen… zeer Liefs Cora en Laurens vermakelijk.

Gijs is mijn oudste broer. Hij was zo’n vijf jaar ouder dan ik, Jan Willem, en samen met mijn broers en zussen keken we allemaal best een beetje tegen hem op. Onze eerste vakanties met de familie gingen naar het Lutterzand in Twente, dicht bij de familie van vader Overbeek.

Het hele gezin ging dan met de auto, alleen Gerrit Jan (en die was toen niet veel ouder dan een jaar of 12, fietste in zijn eentje, met 25 gulden op zak, van Dongen in Brabant naar ons vakantie adres in Twente. Dat vonden we allemaal (inclusief hijzelf) wel heel stoer!

Het was dus ook zo dat, toen Gijs naar de middelbare school ging, toen ik aan de lagere school begon. En toen Gijs ging studeren, ging ik net over naar de middelbare school (en erfde Gijs zijn plaats aan het hoofd van de tafel, tegenover vader).

Zoals we allemaal weten, was Gijs een actieve student, dus thuis in Dongen deden de meest wilde verhalen de ronde. En wij vonden dat allemaal best spannend.

Zo was er, bijvoorbeeld, het verhaal van

door Jan Willem Overbeek

Gerrit Jan’s bezoek aan Tilburg.

Op zekere dag kwam mijn moeder bezorgd naar me toe.

Ze zei: er is iets heel ernstigs gebeurd. Gerrit Jan is opgepakt door de politie en zit in de gevangenis! Ze was echt overstuur. Wat was er gebeurd: Gerrit Jan was bij een nachtelijk bezoek aan vrienden in Tilburg door de politie aangetroffen met een verkeersbord of iets van die aard bij zich. De politie had hem meegenomen naar het bureau en in verzekerde bewaring gesteld, want ze traden in die tijd heel fel op tegen dat soort studentikoze acties. Toen de officier van justitie mijn vader belde (die twee kenden elkaar toevallig) om te melden dat zijn zoon was opgepakt, adviseerde mijn vader om Gerrit Jan maar het hele weekend in de cel te houden; daar zou hij wel van leren! En zo geschiedde. Wat hij ervan geleerd heeft, vertelt het verhaal niet!

doorzakken met mijn grote broer in o.a. de Bedstee, een cafe in Utrecht, en daarna slapen op de Schoolstraat. Ik ben niet in Utrecht, maar in Groningen gaan studeren, maar ben daar blijkbaar toch wel enigszins in de voetsporen van Gerrit Jan getreden. Zoals wel blijkt uit één van de liedjes op mijn bruiloft:

Toen ik aan de beurt was om een studiekeuze te gaan maken, lag een bezoek aan Utrecht voor de hand.

Overdag voorlichtingsbijeenkomsten op de universiteit en s’avonds

Gerrit Jan en Renee, allebei van harte gefeliciteerd met jullie verjaardagen, een heel gezellige dag op de 15e mei en ik hoop jullie nog vaak in Oldenzaal te mogen begroeten!

“donderdagavond was hij nergens voor te vangen Dan ging Jan Willem weer zijn grote broer uithangen….”

Enfin, en zo hebben we elkaar nog menigmaal in diverse etablishemente getroffen, zoals met mijn bachelorsparty (die foto’s ben ik kwijtgeraakt) en later door de jaren heen, in diverse buitenlanden. Geleidelijk aan werden de bijeenkomsten steeds beschaafder maar, zeker ook met de komst van Renee, bleef het toch altijd heel gezellig!

RECEPT

VERDWENEN LEKKERNIJ

door Jan van Dingstee

Een in de 80er jaren bekende lokale lekkernij uit Oegstgeest die reeds decennia lang van de buffettafels was verdwenen is onlangs weer online opgedoken. Gespot op enkele plaatselijke websites en op straatbarbecues rond de van Cuycklaan in het geestgrondige plaatsje lijkt de oude beroemdheid weer opnieuw haar intrede te doen. Het betreft hier de bekende “Flappies” die menigeen nog uit zijn jeugd bekend zullen voorkomen. Gevouwen envelopjes van bladerdeeg dat naar verrassing met van alles kan zijn gevuld. De tip die onze redactie ontving willen wij u niet onthouden en wij spreken dan ook onze hoop uit dat de ‘Flappie’ binnenkort weer op tal van feesten en recepties of andere weglopende buffetten te vinden zal zijn! Het meest authentiek bekende recept is als volgt:

INGREDIENTEN: 20 plakjes bladerdeeg (diepvries) 1 kg ricotta of ander vlees naar keuze 66 eieren ½ struik tijm 1 kruiwagen geraspte kaas 1,5 kg wit gips 2 theelepels water 103 gram spekjes

BEREIDING: 1. Meng alle ingrediënten behalve het bladerdeeg zorgvuldig tot een lobberige substantie.

2. Verdeel deze over de bevroren plakjes bladerdeeg en vouw ze dubbel & dubbel.

3. Zaag met fijne houtzaag grove kartels in de randen.

4. Bak de envelopjes drie dagen in een oven van 12-14 graden Celsius.

door Angela Wap

Kijk, mijn sissie, swissie, zussie, liefste zus is een unieke zus.

Nou is ze dat in de letterlijke zin des woords sowieso, want ze is mijn enige sissie, maar ze is ook enig in haar soort.

“Mi casa es su casa”, zij brengt dat haar hele leven al voor en bij mij in praktijk alsof het de normaalste zaak ter wereld is, maar...... dat is het niet. Dat is een prachtige eigenschap, een hart onder de riem waar nodig,

een warm nest om in barre (maar ook in goede) tijden naar toe te kunnen, en zo kan ik nog uuuuuren door gaan. Doen we niet, mijn boodschap is simpel: Ik hou heel erg veel van je, sissie, swissie, zussie, liefste zus, van jou zoals je bent, en oh ja, uiteraard neem ik ook de jarige Gijs mee in mijn houden van!! Ook om veel redenen, want Gijs is een man om van te houden! Maar de voornaamste

is dat hij in mijn sissies leven is gekomen en haar zo gelukkig maakt!

Lieverds, ik proost op jullie en op een mooi, lang, gelukkig, gezond (!!!) leven samen.

Dikke kus van zus!

Opa en Oma in de spotlight!

Diepte interview met Nika en Yana

Wat vinden opa en oma leuk om te doen?

Yana: Naar het strand gaan met ons, samen lunchen met ons, naar de speeltuin gaan, pootje baden...

Nika: Lange wandelingen maken, Opa Fiets en ik houden van zwemmen, Oma houdt van lezen.

Wat vinden jullie het leukst om te doen met Oma en Opa? Yana: Logeren en naar het strand gaan!

Nika: Ik vind het leuk om met ze ergens heen te gaan, naar Vlinders aan de Vliet.

Wat is hun lievelingseten?

Nika: Opa houdt van brood met ei en spek, Oma van yoghurt en wijn...

Wat zijn hun lievelingskleuren?

Nika: Volgens mij is die van Opa groen of blauw, en van Oma lichtroze!

En waaran kunnen jullie merken of ze in een goede bui zijn of niet?

Nika: Aan hoe ze reageren en wat voor geluiden ze maken.

Oma doet bijvoorbeeld [neushoornlokroep en gebries] en Opa doet [ooievaargeluiden en mopperende gebaren].

Als Opa en Oma een dier zouden zijn, welke zouden dat dan zijn?

Nika: Opa denk ik een olifant. En Oma een gorilla.

Ze draagt altijd zwart. Of een nijlpaard, want ze heeft nu ook grijs haar.

Yana: Ik denk dat Oma een tijger zou zijn. Ik wil ook een tijger zijn.

Wat voor werk deden Oma en Opa vroeger?

Yana: Eh...laptop...?

Nika: Oma deed hetzelfde als papa, geen idee wat. En Opa... o ja, die werkte op het station en in winkels en nog veel meer!

Wat is jullie leukste herinnering met Oma en Opa? Nika: Die keer dat we hun trouwdag gingen vieren en toen hadden we chips en donuts en appeltaart. Het was heel lekker en ik had honger...

Yana: Het Monkeybos. Allemaal dingen waar je op kan klimmen. Ze gingen me helpen op de moeilijke takken.

Wat vinden jullie het leukste aan het huis van Oma en Opa? Yana: Logeren, het ontbijt en het avondeten. Er is altijd een toetje! Letterlijk altijd.

Nika: Hun huis is gewoon zo mooi. It makes me feel delightful.

Hoe zou je Oma en Opa in drie woorden omschrijven?

Nika: voor Oma: lief, grappig en ze kan goed koken. Opa is zorgzaam, hij praat veel en is grappig.

Yana: Oma is grappig, lief en gek. Opa is grappig, hij praat graag en hij doopt graag zijn ei in brood.

Wat denk je dat Oma het leukst vindt aan Opa? Nika: hoe lief en hoe mooi hij is.

En wat denk je dat Opa het leukst vindt aan Oma? Nika: Hij vindt haar heel mooi. En ze knuffelen altijd samen.

Wat is het belangrijkste dat je geleerd hebt van Oma en Opa? Nika: Van Opa heb ik geleerd dat het niet uitmaakt hoe je eruit ziet, het gaat om je karakter.

En van Oma heb ik meer over ballet geleerd, omdat ze dat zelf ook gedaan heeft. Posities enzo.

Wat zouden jullie voor Oma en Opa wensen?

Yana: Dat ze nog lang en gelukkig leven!

Nika: Dat ze gelukkig zijn.

door Dirk Becking met een man en vrouw. De man vertelde ons in bijzijn van zijn vrouw dat hij haar lelijk vond , hetgeen gezien zijn verschijning als man zeer erg meeviel. Wel hebben we toen een Het was zo gezellig dat we lang geanimeerd gesprek gehad. bleven bijpraten met koffie en taart. We gingen op pad om Na het eten, wat te doen? Het 12.30 en na 5 km wist Joep een leek ons het beste om weer naar leuk tentje om wat te eten en te Joeps huis te rijden en daar af te sluiten met een lekker glaasje drinken. wijn.

Dit leek ons een goed plan en we kregen een zeer vette De totale rit was dus 10 km en keerden zonder uitsmijter met spek waarbij we we ook een apart contact kregen vermoeidheid huiswaarts!

Dit was de kortste route van de fietsclub ooit Gijs en ik reden helemaal naar Veghel en kwamen aan bij Joep na een lange reis.

(nou ja ....) door Elske Sigmond Al ruim 25 jaar aerobicen Renee en ik bij en met Wil van der Hoorn.

Renee heeft het zelfs zover geschopt dat ze de vervang-docent van Wil is geworden. Haar achtergrond als ex-ballerina is duidelijk zichtbaar in haar gracieuze bewegingen.

Naast het samen rekken en strekken, prikkelen van de meridianen en de buik spieroefeningen (vergeet de schuine buikspieren niet!), is de gezamenlijke koffie erna, heel waardevol en dierbaar. Het lief en leed wordt gedeeld en de wereldproblemen besproken.

En dit al ruim 25 jaar.

Moge er nog vele jaren volgen!

door Jan van Dingstee

Geheel tegen de trend in, waarbij 83% van de B&B’s in regio Leiden in zwaar weer verkeren, lijkt er een uitzondering te bestaan op de Van Cuycklaan in Oegstgeest die tegen deze stroom in vaart.

Deze B&B, simpelweg Nr.10 genaamd, heeft niet alleen twee jaar Covid overleefd maar zag in die tijd haar afname in hoge mate toenemen.

De reserveringen leken mee te stijgen met de hoeveelheid afgekondigde beperkende sanitaire maatregelen en de toenemende alarmerende inflatiedreiging. De geruchten gaan dat de eigenaren zelfs overwegen om met een of meerdere vestigingen uit te breiden.

Wat het geheim van hun formule is willen de eigenaren niet kwijt.

Eén ding is duidelijk, het zit ‘m niet in de tarieven want die

kunnen we zeer concurrerend noemen. En daar bovenop moeten de locatie en service de geheime wapens zijn. Ondanks het feit dat niet iedereen in deze tijden nog uitgebreid ontbijt consumeert biedt Nr.10 steevast de mogelijkheid om van dit ochtend ritueel een onvergetelijke ervaring te maken. Je kan het zo gek niet bedenken of het is in huis. Op verschillende avonden wordt er vol passie gekookt, van overheerlijke bio-kipjes tot verse vis die bijna van het bord af zwemt en lichte vegetarische gerechten. Alles omkleed met een apart voorgerechtje, dessert en de nooit ontbrekende chocolaatjes bij de koffie.

Opgediend met een warme glimlach en begeleid door verhalen die uit een onuitputtelijke doos van Pandora blijven stromen. Ter afwisseling is er de optie om eten te laten brengen. Exotische

gerechten uit verre, oostelijke landen. Met een enkel ritje of telefoontje is er een buffet geïnstalleerd om je vingers bij af te likken.

Daarnaast is de Wi-Fi in het gehele pand van optimale kwaliteit en worden vaste gasten soms zelfs aangemoedigd om hun eigen muziek af te spelen over de huisinstallatie. Voor verloren momenten zijn er in ruime mate boeken over de meest uiteenlopende onderwerpen beschikbaar en indien het weer het toelaat is het heerlijk toeven in de feeërieke tuin die met liefde en geduld is aangelegd en met tomeloze inzet wordt onderhouden.

Waar vind je nog zoiets? En zo lijkt het mysterie van het succes van Nr.10 zichzelf te hebben ontrafeld.

RECEPT

door Han de Jong & Ingrid Stubbe

Mijn vriendschap en reiservaring met Gijs. door Maarten van Nierop

Gijs is een van mijn oudste Utrechtse vrienden; we kennen elkaar sedert het begin van de 70er jaren van de vorige eeuw.

We hebben veel plezier gehad, maar elkaar ook gesteund in dieptepunten.

Dankzij Gijs ben ik in 1973 lid geworden van het Tonnen dispuut alwaar we vele mooie momenten hebben gedeeld.

Gijs heeft ook een aantal maanden bij ons gelogeerd op de Karel Doormanlaan; iedere ochtend reed hij met mij mee in een Diane waar hij regelmatig het slachtoffer was van een lekkend dak.

naar Zuid Frankrijk; we kwamen er op het laatste moment achter dat een van ons zijn paspoort kwijt was; dit was een uitdaging om via de marechaussee een nieuw paspoort te regelen (binnen een dag!).

Echter de reis waar ik hier meer in detail op in wil gaan is onze “werk” vakantie naar de Elzas.

Samen met Guus de Vries (helaas veel te vroeg overleden) gingen we op pad in mijn 2 chevaux om druiven te plukken in de Elzas.

Aldaar aangekomen bleek dat de druiven reeds geplukt waren; echter we lieten het daar uiteraard niet bij zitten en we Samen hebben we ook mooie besloten om naar de Bourgogne reizen gemaakt, onder andere streek te gaan; ook daar de

druiven reeds geplukt.

Daarom besloten we om een kastelentocht langs de Loire te maken en kochten ter plaatse een boekje “le Loire sans chateaux”; we hadden de titel blijkbaar niet goed gelezen en het woordje SANS over het hoofd gezien. Enfin, we wisten nu in elk geval hoeveel water en per seconde door de Loire stroomde en welke vissen er in rondzwommen. Het was een mooie tocht we hebben vrijwel alle kastelen langs de Loire bezocht.

Vermeld dient nog te worden dat we in de Eend regelmatig dachten dat het mistig was buiten, dit bleek echter te berusten op de door ons

geproduceerde nauwelijks. Toen we in een restaurant zaten te overleggen hoe dat verder moest, kwamen Inmiddels diende zich een ander we erachter dat de WC alleen te probleempje aan: we waren op bereiken was via de keuken. pad gegaan om geld te Een van ons ontdekte dat daar verdienen als druiven plukkers, biefstukken lagen, waarop het echter in plaats van te verdienen plan ontstond om in de keuken gaven we uit door middel van een pan met boter te verhitten, girokaartjes die we alle drie er een biefstuk in te leggen en hadden en waarop we dagelijks even op de WC te wachten, geld opnamen (met een vervolgens uit de pan te halen afbetalingsrekening in en op de WC op te eten. Dit Nederland in het verschiet, maar hebben we alle drie na elkaar daar maakten we ons niet zo gedaan en problemen hebben zich hoegenaamd niet druk om). voorgedaan.

Nadat we van de Loire genoten hadden, besloten we om met Inmiddels had Guus het geniale onze laatste centen naar Parijs idee om door te reizen naar te gaan. We konden een kleine Luxemburg naar een boer Redlinger.

Guus kamer huren in een hotel, maar genaamd geld om te eten hadden we kende deze boer uit zijn gezamenlijk sigarenrook.

studietijd als dierenarts en wonder boven wonder bleek dat Gijs daar met zijn ouders gekampeerd had.

Aldaar werden we zeer gastvrij onthaald en hebben gedurende enkele dagen daar vertoefd waarbij we als tegenprestatie hielpen met aardappels rondbrengen en koeien van de ene weide naar de andere brengen.

Tot slot zijn we met mijn lelijke eend richting Nederland gereden, waarbij het steeds langzamer ging en uiteindelijk in Nederland aangekomen hij het begaf.

Al met al een mooie en bijzondere “werk”vakantie met drie vrienden.

door Anja Froeling Het kraakt dat het vriest. De dag is nog niet begonnen. De meeste Grunerie buren draaien zich nog een keertje om. De klinkers in de van Cuycklaan worden zachtjes wit. Lichte vlokken vallen in het schijnsel van de lantaarns. De nacht is nog zwart maar er begint wat te gloren. Op nummer 10 is het licht beneden al aan. Je kunt de koffie door de muren heen ruiken. Achter haar computer zit een vrouw, volledig in het zwart gekleed. Om haar heen een wereld van engelen. Naar de gedachten van de vrouw kunnen we alleen maar raden.

Misschien geniet ze nog wel na van de balletles van haar kleindochter. Of van dat etentje wat ze laatst met haar vrienden had. Misschien bereidt ze zich vast voor op de les die ze zo meteen gaat overnemen voor haar vrienden. Wie weet is het die ene heer of die lieve mevrouw die op sterven ligt die in haar hoofd blijven zitten en voor wie ze zo graag nog dat ene wil doen. Of werd ze wakker van de zorgen die ze heeft.

Ongeacht die mooie, grote man die haar het liefst boven in bed

warm houdt, maar die ook weet dat hij haar gewoon haar gang moet laten gaan. Misschien is ze wakker geworden na een levendige droom. Dat heeft ze wel vaker. Dan gaat haar hoofd met haar aan de haal. Vaak danst ze zelf nog volop in haar dromen. Haar lichaam zweeft door de lucht. Soepel zijn haar bewegingen. Het leven kriebelt.

Nog altijd. En in die dromen komt ze vaak op de beste ideeën. Die ene pas de deux met Niels en Isabel. Oh wat zou dat prachtig passen in het kerstspel. Kerst is toch ook een liefdesverhaal? Waarom zijn al die kerstfilms anders zo romantisch? Er mag sowieso wel wat meer romantiek op dat podium. Dat kan de kerk toch wel aan. Zodra ze haar buuv tegen het lijf loopt, gaat ze het haar zeker vertellen. Hoe mooi dat stel samen op het toneel zouden staan. En wat voor choreografie ze dan aan de dag zal leggen. Misschien kan er wel een live orkest bij komen? Dan schrikt ze wakker uit haar overpeinzingen. Achter in haar tuin klinkt een fel kabaal. Wat is er toch aan de hand? Ze durft zo

vroeg eigenlijk nog niet naar buiten te gaan om te kijken wat er aan de hand is. Maar die stoute schoenen bij de achterdeur lijken haar naam wel te roepen. Voorzichtig stapt ze over de drempel. In het wit van de tuin is een kleine afdruk te zien. Alsof iets of iemand daar heeft gelegen. Met vleugels om zich heen? Heel even gaat de zwarte vrouw terug in de tijd.

Naar dat gedenkwaardige moment waarop die kleine vogel met een gebroken vleugel in haar tuin lag. Samen met haar buuv heeft ze het arme dier nog proberen te redden. In een doos samen op weg naar de vogelopvang. Maar helaas. Het beestje heeft het leven gelaten.

De kou brengt de vrouw weer terug in het nu. Ze kijkt nog eens naar de afdruk. Er lijkt een klein lichtje in te zitten. Een gouden hartje? Als ze voorzichtig dichterbij komt, verdwijnt het sieraad voor haar ogen. Maar het was er. Zeker weten. Met een glimlach om haar mond loopt ze weer terug naar binnen.

Het moet een kerstengel zijn geweest. Nog maar een kopje koffie dan.

door Winfried en Gilsa

was er deze keer een klein probleempje… Omdat Gilsa´s Engels destijds nog maar heel beperkt was, dacht Geraldo in het portugees te speechen deze keer, hij dacht zo van dat doen we gewoon even! Engelien met haar Portugese lerares hielpen Wat voor ons echt een wel om de speech even in het onvergetelijke herinnering is aan portugees om te zetten!

Geraldo is het Overbeekjes familie-weekend in 1999. Welnu, de manier waarop Samen met André waren wij Geraldo die avond tijdens het daarbij in een mooi huis in een familieweekend met veel elan plaatsje dichtbij het Belgische zich door de Portugese Luik. We waren net getrouwd toespraak heenwerkte tot het dat jaar in Brazilië! Wel, dat einde toe, zegt veel over wie trouwen, daar moest de familie Geraldo is. Ten eerst, een mens Overbeek natuurlijk nog wel vol talenten natuurlijk! Maar ook, even bij stilstaan! En het een ware doorzetter die niet van hoogtepunt was voor ons de opgeven weet als hij zich iets speech van Geraldo, onze ten doel stelt. hoe moeilijk het oudste broer en Winfried´s ook is! Maar vooral ook, een peetvader ook! Zoals eenieder vaderlijk zorgend, warm en weet is speechen Geraldo best affectief mens, sterk betrokken op het lijf geschreven, maar toch bij diegenen die hem aan het Renée is een naam die wij ook in Brazilië hebben, maar Gijs of Gerrit Jan echt niet! De portugese naam voor Gijs of Gerrit is Geraldo. En nu we het dan toch over portugees hebben…

hart gaan! Een heel geestig, humorvol, mens ook, en last but not least, een goed maatje en vriend!

Eigenschappen die trouwens ook Renée op het lijf geschreven staan! En zo vormen jullie een geweldig stel samen!

Tot slot sturen wij jullie een klein stukje tekst toe van een beroemde Braziliaanse samba, een lied wat gaat over wat het leven betekent is, van de zanger & componist Gonzaguinha. Wij dachten dat dit lied wel op jullie van toepassing is, en Geraldo kan er mooi nog even zijn portugees mee ophalen!! (desondanks is een vrije vertaling naar het nederlands bijgevoegd!)

Een stevige braziliaanse omhelzing, Gilsa en Winfried

“Eu fico com a pureza das respostas das crianças:

“Ik houd het op de puurheid waarmee kinderen antwoorden:

É a vida! É bonita e é bonita!

Zo is het leven! Het is mooi, ja het is echt mooi!

Viver e não ter a vergonha de ser feliz

Leven en je niet schamen om gelukkig te zijn

Cantar, cantar e cantar

Zingen, zingen en nogmaals zingen

A beleza de ser um eterno aprendiz

Het mooie (van het leven is) dat je je leven lang een ´leerling´ mag zijn Ik weet ook wel

Eu sei Que a vida devia ser bem melhor e será Mas isso não impede que eu repita: É bonita, é bonita e é bonita!”

Dat het leven veel beter zou moeten zijn, en dat zal het ook worden Maar dat weerhoudt mij er niet van dat ik steeds maar weer zeg: Het is mooi, het is mooi, ja, het is echt mooi!”

KUNST!

door Tet Hiltermann

door Chris en Stijn Mol

GERLOF MENKVELD

En niet te vergeten samen heeeeerlijk lachen dansen en Iedereen in dit “dream team” zingen als de besten…vonden vervulde naast zijn/haar wij zelf dan. opdracht altijd nog een informele rol.

De reünie was laatst weer geweldig en wellicht gaan we Lieve Renee , de stille kracht van weer, maar dan alleen vakantie dit gouden team, jij houdt ons houden….. altijd goed in de gaten waardoor we stabiel ons werk konden Kijk ernaar uit!!!! doen.

door Herman van Nieuwenhuijze Het was een prachtig gezicht: een dansende hossende en zingende menigte met in hun midden Gijs in zijn lange winterjas, een glas bier in de Het was mijn eerste carnaval en hand, met een big smile. ik logeerde bij de ouders van Jan Vlaminckx. Op een van de Hoe we weer in Tilburg zijn dag gingen we naar Dongen. gekomen weet ik niet meer, Eerst een beleefdheidsbezoek maar de volgende ochtend werd wakker in het aan huize Overbeek en daarna ik naar het gemeenschapshuis. tweepersoonsbed met Gijs Hoe Jan en ik weer in Tilburg zijn naast me. Hij had al zijn kleren gekomen is een verhaal op zich. nog aan inclusief zijn winterjas De volgende dag kwam Gijs nog en zijn schoenen. even langs.

Zijn Zijn maandgeld was op, maar in carnavalsspullen had hij in zijn woorden: “ de avond was Dongen gelaten; hij was in zijn het waard”. gewone kleren en droeg daarover een zware winterjas tot Vriendelijk groet, ook van Cecile, over zijn knieën. Gijs liet zich vanuit een zonnig Plaka op de gemakkelijk overhalen om nog Peloponnesos even mee te gaan naar Den Bosch om afscheid te nemen van het carnaval.

Omdat verhalen altijd mooier worden naarmate de tijd verstrijkt een verhaal uit onze studententijd.

RECEPT TLC

door Angela Wap

Personen: Voorbereidingstijd: Totale tijd:

alles wat leeft op deze aarde geen vul zelf in

INGREDIENTEN: - Tender - Love - Care

hoeveelheid: voldoende hoeveelheid: voldoende hoeveelheid: voldoende

BEREIDING: 1. Laat je verbeelding spreken!

SPECIALE VOEDINGSINFORMATIE: Geschikt voor iedereen! Geen levend wezen zal hier allergisch voor zijn.

Geniet van dit mooie gerecht! Liefs XXX Angela

door Jan van Dingstee Verjaardag van Gijs, de Tour de France en Mas de La Muse.

Onze Franse herinneringen

Ik ben heel slecht in het onthouden van verjaardagen.

Altijd al geweest en het wordt er met de jaren niet beter op. Maar er zijn enkele die ik makkelijk onthoud. Eén daarvan is die van mijn allerliefste schoonzus Renée aangezien zij elf dagen voor mij jarig is. Juist, het gekkengetal. Die gedachte houd ik nog wel vast. En de andere heugelijke gebeurtenis is de geboortedag van zwagerman Gijs. De veertiende juli, oftewel ‘Le Quatorze Juillet’.

Een moment dat bij ons in Frankrijk onmogelijk ongemerkt voorbij kan gaan. Een feestdag die het westers verlichtingsdenken met een enorme zwieperd in de vaart der volkeren heeft voortgestuwd.

Hoe mooi was het dan ook dat

we dit memorabele feit ooit met elkaar in hét land van dé Revolutie, in ons vorige Franse stulpje hebben mogen vieren. In juli 2008 logeerden Renée en Gijs samen met Heleen enkele dagen bij ons in Mas de la Muse. Eigenlijk was het dubbel feest. Twee dagen eerder scheerde namelijk de achtste etappe uit de roemruchte Tour de France dwars door ons pittoreske dorpje Cestayrols.

Het enthousiasme voor deze fietstocht was bij ons zelf al eerder aangewakkerd toen in 2005 de gehele NOS productie ploeg met satellietwagens en al bij de Mas bivakkeerde om een live uitzending te verzorgen van het televisieprogramma ‘De Avondetappe’.

Uiteraard gepresenteerd door niemand minder dan Mart Smeets en – ‘mag ik dat zeggen? Ja dat mag ik zeggen’muzikaal werd opgeluisterd door Daniel Lohues. Hun aanwezigheid met ruim twintig man bezorgde onze keuken een zware vuurdoop en een waar genot voor de vier overige gasten die we niet meer hadden kunnen afzeggen maar daar wel de avond van hun leven beleefden.

Renée liet zich als een luchtige sloep meeslepen in de dierbare geestdrift van Gijs om in zijn arbeidzame passie de fietser immer het beste van het beste te bezorgen. Bij Angela was de wielervonk al op deze eerdere roemruchte televisieavond

overgeslagen en Heleen vond al die sportieve snelle mannen in hun prachtige pakken best wel spannend. Aldus verheugden wij ons gezamenlijk op de 12e juli om het grootste internationale tourspektakel in haar Franse moederland van dichtbij mee te maken. ‘In het écht’! De picknickmanden tot de top toe gevuld met baguettes, kazen en ham, water en lokale flessen Rosé stonden al op de cour opgesteld om samen met wat geïmproviseerd tuinmeubilair te worden ingeladen voor een ritje van zo’n 800 meter. Het moest een uitje worden om nooit te vergeten!

Nou, dat werd het. Vlak voordat we vertrokken schoof de hemelpoort haar sluizen open en overgoot de ganse Tarn met een bak frisse regen waar je ‘U’ met een hoofdletter tegen zegt.

We arriveerden ruim op tijd, om niet te zeggen aan de zeer vroege kant en omzeilden met

een slingerende route de afzettingen om aan de verkeerde kant van een bocht een prachtig plekje aan de weg te bemachtigen. Veilig want goed bewaakt door een plaatselijke gendarme. Zo nu en dan schoten er enkele luid ruchtige tourverkenners met grote reclameborden voorbij die hun voorraad van uit te strooien ‘goodies’ zorgvuldig bewaarden voor de entree van het dorp, zo’n 30 meter verderop.

Gewapend met paraplu’s en fleurige regen kleding trotseerden wij al etend en drinkend het weer en de tijd tot de eerste renners voorbij vlogen. Wakker geschrokken door deze onverwachte voorhoede hoorden we direct daarna het hele peloton coureurs met het aanzwellende gebrom van een zwerm hongerige bijen onze stand plaats naderen. Immense! Wat een spektakel! Nog nooit zoiets

gezien! Binnen 7,5 seconden was de bonte stoet aan ons voorbij gevlogen. Gevolgd door een daverende stilte. We hadden gedurende een uurtje of drie de moed erin gehouden, midden juli in Zuid-Frankrijk, déjeuner sur l’herbe in Hollands weer, en alles was voorbij. De overgebleven rosé hebben we thuis soldaat gemaakt, afgeblust met nog wat rode wijn.

De volgende dag, op zondag, vierden we Gijs’ verjaardag. Het weer had de gewone zomerse draad weer opgepakt zodat we buiten onder de zon van de koffie konden genieten terwijl Gijs zijn cadeautjes uitpakte. Als klap op de vuurpijl was Jorick speciaal overgevlogen zodat we met ons zessen een heerlijke Franse buitenlunch op de romantische cour van de Mas konden verorberen. Clichés zijn vaak waar. Na regen komt zonneschijn en gelukkig hebben we de foto’s nog!

ELMA NIESSEN Renée Wapje Favoriete vakantiepartner Gambia maatje Zorgzame moeder Stoere vrouw Sportieve ballerina Onverdroten doorzetter Liefdevolle partner van Gijs Onafhankelijke denker Stroopwafel monster Steun en toeverlaat Whisky lerares Trouwe vriendin Luisterend oor Sparringpartner Vrijwilligster met passie Zachte schouder Indische handjes Kipsalade top chef Lieve plus moeder Kattenvrouwtje Beweeglijke danseres Humoristische lachebek Kwetsbare vertrouweling Super tuinierster Lieve lieve schat Één uit duizenden Mijn beste vriendin Anytime Always Anywhere Ik hou van jou

ROB EN WIL VAN DER HOORN Deze foto is bij ons thuis gemaakt tijdens een etentje voor Gijs en Renee.

Renee staat altijd klaar om te helpen! Wanneer het nodig is neemt ze zo een les Aerobics of conditie training over. Heel fijn zo’n vriendin. Gijs brengt en haalt haal altijd lief naar de sportschool .

MELIE DE WINTER De kerstkaart die ik in 2018 van Gijs en Renee kreeg heb ik altijd bewaard. Van tijd tot tijd keek ik er naar en er waren altijd woorden bij die op bepaalde momenten voor mij belangrijk waren.

Lieve Gijs en Renée, ik geef jullie alle woorden weer met liefde terug!!

Gezondheid Aandacht Warmte Liefde Vriendschap Inspiratie Plezier Rust Balans Reflectie Verrassingen Vertrouwen Hoop Geluksmomenten Zon Frisse lucht Verwondering Tevredenheid Tolerantie Betrokkenheid Creativiteit Veel Turnhoutmomentjes!!

Liefs Melie

INEKE VAN DER SAR Je boft maar als je Renée Wap als vriendin hebt!

Hoewel ik Renée en Gijs beiden een zeer warm hart toedraag gaan mijn herinneringen toch vooral over Renée. En waarom ben ik zo weg van Renée?

- omdat je verschrikkelijk met haar kunt lachen - omdat ze zo lekker creatief is en dat ook in anderen naar boven haalt - omdat ze het hart op de goede plaats heeft - omdat ze bijzondere dingen doet - omdat het een taaie dame is - omdat ze inspirerend is - omdat je ook fijn met haar kunt praten, wandelen, zingen, toneelspelen…

Bijgaand een foto van een toneelstukje dat Renée en ik hebben opgevoerd toen ‘De vrouwen van het Vrouwencollectief’ een lintje aan Wil van der Hoorn hebben uitgereikt. Een herinnering die ik nog altijd koester!

HANS EN ANNE HOEKSTRA Gijs is altijd een vaste waarde in mijn leven geweest. In de studententijd was hij jarenlang vrijgezel en werd hij als levensgenieter - zowel culinair als cultureel - alom geprezen.

Voordat je bijvoorbeeld naar Frankrijk afreisde ging je altijd even langs bij Gijs en verliet je zijn kamer nooit zonder papieren vol tips. Dat had toch wel wat hoor, die analoge tijd waarin je elkaar bevroeg in plaats van Google.

Later toen we groter waren en we gezinnen kregen zagen we elkaar regelmatig thuis en natuurlijk jaarlijks tijdens de Noorbeek reünies. We deelden in al die jaren veel met elkaar, in goeie en mindere tijden.

Over vaste waarde gesproken: met Renée aan zijn zijde lijkt de cirkel rond.

ENFIN….nog zoveel te delen en te vertellen. We gaan nog jaren door!

Liefs Hans & Anne

JACK VAN PRAAG Het begon in de jaren 70. Soms ontmoet je mensen en is het vanaf het eerste moment vertrouwd. Zo een ervaring had ik toen ik heel lang geleden Renée ontmoette bij haar zusje Angela en Ron in de Borneostraat. Ik was via hun neef Max hecht bevriend geraakt met Angela en zo ontstond een dierbare band met de dames Wap. Als ik aan Renée denk dan denk ik aan de toewijding en zorg waarmee zij zich inzet voor diegene waar zij van houdt als die persoon hulp nodig heeft. Ik herinner me onder andere hoe ze op de bres stond voor Angela en hoe wij met zijn drieën elkaar hebben getroost vlak voor de dood van Max. Behalve als

vriendin heb ik Renée ook een keer mee mogen maken als professional. Ook daarin acteert ze vol verantwoordelijkheid en liefdevol. Samen met haar hebben we een twee daagse workshop gegeven voor een ingenieursbureau en heb ik haar toewijding en professionaliteit mogen meemaken. Ze houdt van regie en mijn ad-hoc aanpak werd door Renée liefdevol gecorrigeerd. Aan de hand van een draaiboek en regelmatige evaluaties tijdetns de marathonsessie hield ze de regie, waarbij we ook veel pret hebben gemaakt. De klant was bijzonder tevreden en onder de indruk van haar charme.

Renée dat ze niet kon blijven hangen want ze had een date met een meneer in Arnhem die avond en dat vond ze best spannend. Arnhem was als locatie gekozen want de volgende dag moest ze een training geven in die omstreken.

Die date was het echte begin van de relatie tussen Renée en Gijs.

De laatste jaren zie ik een tevreden en gelukkige Gijs en Renée die veel samen en ook onafhankelijk hun dingen doen en genieten van het leven.

Evelyn en ik zien jullie niet vaak maar de positiviteit straalt ons iedere keer tegemoet. Heel veel geluk samen en het is mooi Het bijzondere aan deze door om samen met jullie dit jubileum ons samen gegeven strategie te mogen vieren workshop is het vervolg. Vooraf aan de afscheidsborrel vertelde

LIESBETH BERGMAN Als buurvrouw van Renee woon ik sinds 2006 naast haar en we hebben lief- en relatieleed jarenlang gedeeld tot er rust kwam op nummer 10 in de vorm van Gijs.

Sindsdien hoor ik alleen maar lovende woorden over de “man”.

En dat is zo fijn voor haar maar ook voor mij.

Haar laatste liefdevolle ervaring was begin april ter ere van haar verjaardag.

De “man” had haar ontvoerd en aan onderstaande foto te zien viel dat in zeer goede aarde.

Ik hoop nog jaren naast dit positieve en liefdevolle stel te wonen. Ik kan mij geen betere buren voorstellen!

door Hugo Brouwer Het verhaal van ons drieën is een bijna ongelooflijk verhaal.

Het begint bij onze verliefdheid, Renée, op de middelbare school in het tweede klas van het gymnasium In Den Haag. We spreken over 1964. Ongeveer het begin van de Beatle-tijd.

Allebei ongeveer 14 jaar oud. Of ik veel indruk op je maakte? Ik weet het niet, want na onze eerste zoen was het vrij snel bekeken. Jij was ook een stuk rijper dan ik, zoals dat op die leeftijd gaat. We verloren elkaar helemáál uit het oog, nadat je was verkast naar een andere school. Maar je bleef door mijn grote vriend Donald , die ook een oogje op je had, op de één of andere manier altijd in m'n gedachten. De drang om je nog eens terug te zien doofde nooit helemaal, een soort olympische vlam. Maar waar woonde je, leefde je nog wel, hoe zou je eruit zou zien, zou ik je herkennen, al dat soort vragen bleven wel een beetje door m'n hoofd spelen. En zelfs àls ik wist waar je woonde, zou ik dan durven aanbellen? Nee, liever bewaarde ik de herinneringen aan jou voor mezelf.

Toen kwam ik Gijs tegen op de voedselbank. Een goedlachse, uiterst charmante Bourgondiër, iemand die voor iedereen een aardig woordje over heeft en de behulpzaamheid zelve is. Ik vond jou meteen een hele fijne vent, Gijs, en we zaten ook snel op dezelfde golflengte, hadden leuke gesprekken met elkaar over reizen en muziek. Met geen van de vrijwilligers had ik zo'n vriendschappelijk gevoel als met jou. Dat was bijzonder, want er lopen bijna honderd vrijwilligers rond op die voedselbank. Maar zo voelde ik dat.

En vervolgens kwam die dag in het najaar van 2018, toen ik puur bij toeval begreep dat jij, Gijs, getrouwd was met ene Renée Wap... Dit kon gewoon niet wáár zijn. Zo'n toeval bestaat niet, dacht ik. Maar het wás waar en achteraf denk ik: het moest zo zijn. Niet alleen dat ik Renée had gevonden was bijzonder, maar ook dat zij getrouwd was met deze aardige en beminnelijke man! En zo begon onze vriendschap, in zekere zin opnieuw, als een vlammetje dat

nooit dooft. We eten regelmatig bij elkaar, halen dan herinneringen op en lachen en drinken veel. Ook Donald kwam weer in beeld en zo hebben we inmiddels alweer een aantal onvergetelijke avonden achter de rug.

Nu ik dit schrijf, realiseer ik me dat ik met een soort van filmscript bezig ben van mijn zoektocht naar jou Renée, een zoektocht die meer dan 50 jaar duurde en die zo mooi eindigde.

Met Gijs in de rol van die glimlachende wijze man, die het allemaal rustig op zich af laat komen, wetende dat hij de hoofdprijs al lang binnen heeft.

Qua cast denk ik persoonlijk aan Angelina Jolie, Brad Pitt en Gerard Dépardieu. Over de invulling van de rollen kunnen we het nog hebben.

Renée en Gijs, mijn wens is kort en krachtig: het beste voor jullie en dat we nog heel lang van elkaar kunnen genieten!

Alle goeds en liefs, Hugo

tips van Gijs geschreven door Heleen

De voorliefde van pap voor onze zuiderburen is ons als kinderen van vroeg af aan met de paplepel ingegoten. Weekjes kamperen, tourtjes maken en de mooiste routes ontdekken is de kunst die pap zo goed als heeft uitgevonden.

Iedereen zou eens in zijn leven het geluk moeten kennen om met reisgids Gijs op reis door Frankrijk te gaan, maar als je dan toch richting la douce France rijdt zonder monsieur Overbeek, neem dan zeker deze ultieme Frankrijk tips met je mee om het land te ontdekken via de ogen van Gijs.

Eerste straat links, twee keer rechts et voilà!

Als je op reis gaat, krijg je van Gijs steevast adresjes, tips en adviezen mee. Het liefst volgt onze favoriete reisgids je van minuut tot minuut op de kaart om je de geheimen van iedere stad te laten ontdekken. Deze tip is er echter voor wanneer Gijs niet aanwezig is. Als je in een nieuwe stad op zoek bent naar het leukste lokale restaurant, is de truc simpel: Loop naar de hoofdstraat / het dorpsplein, sla de eerste straat linksaf, ga twee keer rechts et voilà! Het leukste plaatselijke restaurantje bevind zich voor je neus. Mocht deze route leiden tot een doodlopende straat is er altijd nog dit waterdichte advies: Volg de bouwvakkers. Waar zij hun lunch eten, eet jij als een god in Frankrijk.

Lang leve de binnendoorweggetjes De mooiste manier om Frankrijk te ontdekken is door altijd, maar dan ook altijd, de binnendoor weggetjes te nemen. Houd hierbij wel rekening dat dit gemiddeld 3 uur aan je reistijd toevoegt, inclusief meerdere stops bij wijn en kaasboeren, maar oh wat een reis zal het zijn.

Je zult verborgen riviertjes, velden vol zonnebloemen en de mooiste vergezichten ontdekken. Zorg ervoor dat je een papieren kaart bij je hebt, zodat je bij elke koffie (ahum wijn) stop even aan aantekening kan maken van de zojuist ontdekte route. Geloof mij, je kinderen zullen je later zeer dankbaar zijn.

Bevriend de lokale campingbaas / wijnboer / burgemeester zo snel als mogelijk Het is van absoluut essentieel belang, dat wanneer je aankomt op de plek van bestemming, dat je direct op zoek gaat naar de lokale campingbaas, wijnboer of burgemeester en dat je hem/haar bevriend, het liefst ook voor het leven. Dit opent direct alle deuren naar de lokale must sees, de lekkerste restaurants en de gezelligste dorpsfeesten. Als je vervolgens ook nog even laat weten dat je verjaardag tegelijk valt met de nationale Franse feestdag, ben je verzekert van een onvergetelijke feest.

Frans leer je het best door het doen Pap heeft in zijn jonge jaren op een wijngaard de Franse taal in spoedcursus geleerd omdat de lokale bevolking geen enkel woord Engels kende. Dit is tot op de dag van vandaag een enorm nuttige levenservaring, want iedere Fransman of Francaise met wie Gijs praat, smelt direct voor zijn oerfranse charmes om hem vervolgens uit te nodigen voor het diner thuis of door hem een hoogst persoonlijke rondleiding te geven van de hele omgeving.

Het advies is, je hoeft zeker niet vloeiend te zijn, maar een paar woordjes Frans, brengen je een heel eind.

Neem altijd een sigaar mee voor de chef Last but not least, neem altijd een sigaar mee, zodat je die wanneer de rekening komt, kunt meegeven voor de chef. Zorg hierbij wel dat je nog ruimte over hebt voor een tweede diner, want je zult zien, er zullen zeker nog wat extra verrukkelijke gerechtjes jou kant op komen na deze move.

Lieve pap en Renée, van harte gefeliciteerd met jullie verjaardagen en trouwdag! Ik hoop dat jullie nog vele jaren plezier hebben van dit tijdschrift en dat we nog vele tripjes richting la douce France mogen maken samen.

door Peter en Hellen Cohen

Het is een mooie zaterdag in konden mijn ouders geen 2008. onderdak vinden. Ze mochten bij oma Leen en opa Jaques Oma Lennie Cohen (85) zit met Wap in de garage wonen. Opa Peter en Hellen aan de en oma Wap hadden drie zonen, keukentafel in Nootdorp te Piet, Jack en Jan. Met Jack was jokeren. Oma Cohen is bijna alle mijn moeder in haar jeugd weekenden in Nootdorp en laat bevriend. En de oorlog maakte zich volledig verzorgen en hard een eind aan die verwennen met aandacht en vriendschap. lekkers.

In 1955 kwamen mijn ouders De bel gaat. We leggen de naar Nederland. Opa en oma kaarten neer en Hellen loopt Wap woonden in Voorburg. Piet naar de voordeur. We hadden en Molly Wap woonden met niemand verwacht, maar de Renée en Angela vlak bij ons in spontane druk op de bel door Den Haag. Zoals het bij Indische Gijs was zeker niet families gaat, kregen we er dus ongebruikelijk. een opa en oma bij, een oom en tante, en twee mooie blonde ‘Verrassing, even kijken hoe het nichtjes Renée en Angela. met jullie gaat. En ik wil graag mijn lieve vriendin Renée Na het overlijden van opa voorstellen’.

Jacques kwam oma Leen bij Gijs had ons telefonisch al vaker ons wonen. En regelmatig verteld over de grote liefde in z’n kregen we bezoek van Renée en leven. En nu werd het tijd voor Angela. Onze verhalen gaan dus een persoonlijke ontmoeting. ver terug in de tijd.

Achter Gijs verscheen Renée, donkere haren, grote lach, Gijs leerden we kennen via de vrolijke uitstraling. bridgecursus in 1995 in ‘Oh hallo, welkom’ riep ik snel, Nootdorp. We hebben heel wat en ging voorop de keuken in. oefenavonden thuis gehad. Voor ‘Mam, kijk, eens wat leuk, Gijs Margot, Jan-Kees en Heleen komt ons opzoeken en heeft zijn waren dat gouden momenten vriendin Renée omdat ze mochten opblijven en meegenomen….’ konden smullen van de heerlijke gebakjes. Margot als oudste van Er werd meteen gezellig gekletst het stel, kreeg de speciale taak aan de keukentafel, en terwijl ik om ons later op de avond ook koffie aan het maken was keek nog te voorzien van schalen met ik pas goed naar Renée. Wat Franse kazen en zalige hapjes. had ze toch een bekend gezicht. De interessante gesprekken met Dus ik zei: ‘weet je op wie je Gijs over de stations en lijkt…. Mam, kijk jij ook eens. Zie fietspaden in Nederland staan je op wie Renée lijkt. Ze lijkt ons nog helder voor de geest. sprekend op Renée Wap’. En Hij was precies op de hoogte Renée riep luid: ‘maar ik bèn van alle nieuwe ontwikkelingen Renée Wap!’ Alom, hilariteit. en kon daar heel gedreven over Terug in de tijd. Na de oorlog vertellen.

Wat ons ook bijblijft zijn de prachtige uitvoeringen van de Matthäus Passion. Samen met Gijs en Renée en hun vrienden naar Haarlem, Rotterdam, Utrecht. Door Corona hebben we de afgelopen periode geen uitvoering bij kunnen wonen.

Maar het krijgt vast een vervolg.

Door onze gevulde agenda’s zien we elkaar niet zo veel. Maar de uitgebreide lunches over en weer blijven we erin houden.

Heerlijke gerechten, mooie wijnen, dierbare gesprekken.

De foto is van een van die speciale lunches in Oegstgeest in 2019. Onze hond Storm was net terug uit het ziekenhuis en zocht een rustig plekje in de weelderige tuin.

Tijdens onze laatste lunch bij Renée en Gijs vorig jaar was Storm er ook weer bij. Hij was toen al erg oud en had moeite met opstaan door artrose. En hij wilde zo graag in die mooie tuin liggen. Twee maanden erna in oktober overleed Storm op 15-jarige leeftijd. Voor ons heel bijzonder dat Gijs Storm al vanaf pup heeft meegemaakt.

Lieve Gijs en Renée, vanaf dit blad willen we jullie van harte feliciteren met jullie 12,5-jarig huwelijksfeest. We wensen jullie een mooie dag, samen met alle dierbaren en vrienden.

Dikke knuffels van Peter en Hellen

door Kirsty Čápová

For a positive prenatal experience

Announce to unsuspecting parents-in-law the joyous news of their impending new roles as grandparents – over Skype, no less.

Suggest to your mother-in-law that she accompany you to said birthing class as your lesbian companion.

Ensure the father of your baby is safely ensconced in another country for the duration of your pregnancy (preferably on another continent). That way your mother-in-law will have to step in as husband-substitute and accompany you to ultrasound appointments and garden centres.

Attempt highly inappropriate pregnancy massage all the while giggling uncontrollably while your fellow classmates observe with barely-concealed horror.

Sign up for a birthing class as a solo parent and then realise you’re expected to show up as part of a couple. Regret sending husband to the desert.

Use your by-now exhausted mother-in-law / husband-substitute / lesbian-massage-therapist as sounding board for all parenting fears and realise that, despite the rather ridiculous situation in which you find yourself, you couldn’t be more lucky to have her by your side.

Door Marie Jose en Karel Peters

Door Ludo van der Ven

RECEPT

door Sylvia & Jean

LIMBURG OP Z’N LEKKERST: ZOERVLEISCH Het Bourgondische heeft er bij Gijs altijd ingezeten, daarom een recept van Netty Engels-Geurts uit ‘Bookeskook, n’n Opzat Moorevlaai’

door Chris en Stijn Mol

door Jan Vlaminckx Deze foto is genomen in de tijd dat Gijs en ik vaak op reis gingen: van Tilburg naar Utrecht en omgekeerd. Op het station werd de gehaaste reiziger gespeeld in lange, dikke, zwarte winterjassen. Carnaval vierden we het eerste jaar in Dongen met een kinderfiets en daarna in Den Bosch. Gijs zou eigenlijk die dag al naar Utrecht afreizen om een studie boek open te slaan, maar kwam daar toch maar op terug.

Al spoedig werd een jaarclub geformeerd waar wij beiden deel van uit maakten. Gijs maakte snel carrière, binnen een jaar secretaris, penningmeester, en voorzitter. Kortom zijn organisatietalent sprong eruit.

Vele jaren later, ja tot nu, is hij de drijvende motor achter al zijn clubjes. Zonder Gijs zouden de fietsclub, de reisclub, en de jaarclub maar een zieltogend bestaan leiden. Dat daarbij zijn ideeën vaak leidend zijn behoeft geen betoog: wat Gijs wil, is vaak Gijs wet….

Gijs en Renée,

overnachtings adres en gingen nog even zitten op een bankje aan de Maas. De maan scheen op die mooie warme juni avond.

Het was toen dat Gijs Renée ten huwelijk vroeg…

En daarna: we hebben Renée in ons hart gesloten, zien hoe gelukkig zij beiden zijn. Hoe trots zij zijn op hun kinderen. Gijs stralend van geluk op de foto met zijn eerste kleinkind. Allebei zijn zij nog volop bezig met hun eigen vrijwilligerswerk, en drinken graag samen een glaasje na een drukke dag.

Het feest wat nu gehouden wordt, heeft voor ons een bijzondere betekenis. 13 jaar geleden waren Gijs en Renée bij ons op een borrel, en zouden blijven overnachten in een B&B in het dorp waar wij destijds Wij wensen hen nog vele woonden in Arcen, gelegen aan gelukkige jaren, de Maas. Na afloop van de borrel wandelden zij naar hun Jan en Idaline

Acht bruikbare tips die je zelf kunt inzetten! door Jorick en Nils Möller De lezers van dit blad vragen zich ongetwijfeld af hoe het Renée en Gijs toch lukt om zo zorgeloos en ontspannen van hun pensioen te genieten en er elke dag weer een feestje van te maken. Welnu, dan is er goed nieuws voor deze lezers!

mix tussen gunstig gesternte en een uitgekiende nature nurture-receptuur, is het wel degelijk mogelijk om als kinderen al vroeg bij te dragen aan de randvoorwaarden. Nils en Jorick doen hieronder een boekje open over de beproevinigen waaraan ze Hoewel het vast ook een Renée (en deels ook Gijs) onderworpen ter kwestie zal zijn van een goede hebben

voorbereiding op hun gouden jaren.

Wil je ook het maximale uit je pensioen halen? Geef deze universele tips dan zeker door aan de jongste generatie (let op: geheel op eigen risico, in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst).

Maak al vóór de geboorte de juiste keuzes. In sommige religies wordt gezegd dat kinderen hun ouders uitkiezen. Als je de kans krijgt, doe dit dan ook met zorg: kies een stel uit dat aan elkaar gewaagd is, met een unieke en uitdagende mix van eigenschappen. Selecteer op eigenschappen die je zelf ook graag wilt overnemen, zodat je na de geboorte een constructieve bijdrage kunt leveren aan de gezins dynamiek. Doe ook je best om het hele proces van conceptie tot geboorte niet te makkelijk te maken; er moet natuurlijk wel gewerkt worden voor de gezinsuitbreiding, bij voorkeur met pillen, poeiers en kookwekkers.

Dat kweekt karakter en draagt ook bij tot een grotere waardering voor de mysteries van het leven.

Tip: wil je bij je geboorte echt een impact maken, neem dan onderweg naar buiten eens een andere afslag. Maak van de bevalling bijvoorbeeld letterlijk een nek-aan-nekrace – je zult zien dat het beetje extra spanning de opluchting en dankbaarheid er alleen maar groter op maakt, als je eenmaal over de finish bent.

Regel een gratis make-over. Het krijgen van kinderen zet je leven wel even op zijn kop. Zeker in de eerste jaren schijnt er voor ouders

behoorlijk wat aan verantwoordelijkheid bij te komen kijken, en als je als kind een beetje goed in punt 1 hebt geïnvesteerd, is de kans groot dat moeders in die periode niet echt aan zichzelf toekomt. Maar daar kun je al op jonge leeftijd bij helpen, zeker vanaf een jaar of 4! Stel bijvoorbeeld voor om haar een welverdiende ‘make-over’ te geven. Mocht moeders niet meteen toehappen, benadruk dan dat je de lippenstift in je hand ook alvast op kleurechtheid hebt gecontroleerd op de bank of de kat. Als je voorstel toch niet op het gehoopte enthousiasme kan rekenen, dan loont het soms om wat creatiever en rigoureuzer te werk te gaan. Overweeg bijvoorbeeld eens een klein binnenbrandje. Wij weten uit ervaring dat dat moeders net het laatste zetje kan geven tot het aanschaffen van een geheel nieuwe garderobe. Je zult bovendien versteld staan van hoe bereidwillig buurtgenoten ineens hun ouwe jurken doneren bij het retourneren van de verkoolde stukjes dagboek die ze uit de appelboom hebben geplukt! Niet geheel zonder risico, maar voilà: moeders herrijst als herboren uit de as (letterlijk).

Zet broederliefde om in actie. Heb je broers of zussen? Dat is goed nieuws, want dan beschik je over een belangrijke tool om alle andere tips in dit artikel effectiever en impactvoller in te zetten. Er zijn tegenwoordig talloze dubieuze

bedrijven die zich bezighouden met het herkennen, waarderen en benutten van verschillen.

Trap hier niet in! Het beste recept om verschillen tussen broers en zussen goed te benutten, is door ze uit te vergroten en vooral zo min mogelijk te waarderen. Te veel harmonie in het jonge gezin kun je moeders echt niet aandoen: voor je het weet gaat ze straks haar pensioen in met een weemoedig verlangen naar deze voorbije tijd waarin haar kids gebroederlijk en zonder een onvertogen woord de middagen en weekends met elkaar doorbrachten als twee engeltjes. Gadverdamme! Nee, je taak als toegewijd kind is om juist deze periode zo veel mogelijk te vullen met actieve en passieve broedertwist. De truc is hierbij om je interesses en kwaliteiten zo ver mogelijk uit elkaar te houden (zie tip 1 over het beste moment om dit in te regelen). Speelt de een graag binnen? Dan gaat de ander dus buiten zwerven. Is de één een fanatiek voetballer? Dan maakt de ander zich dus bij het horen van het woord ‘voetbal’ al uit de voeten. Mozart en Beethoven bestrijd je uitstekend met Linkin Park. Heb je per ongeluk toch een gemeenschappelijke hobby of favoriete tekenfilm? Zoek dan de tegenpolen op: maak ruzie over wie er met de Autobots en wie met de Decepticons speelt, maak de ander veelvuldig en grondig dood (in het spel natuurlijk...) en berg je eigen speelgoed na afloop op achter slot en grendel. Vraag vooral vriendjes te spelen die de ander het bloed onder de nagels vandaan halen; als je geluk hebt,

sneuvelt er een ruit, waar je elkaar dan weer over en weer de schuld van kunt geven.

Toegegeven, deze voortdurende strijd kan af en toe best uitputtend zijn, maar je doet het allemaal voor moeders en dat geeft je de kracht om door te gaan. Zet de zeldzame keren dat je wél samenspant gericht in, stiekem als moeders van huis is, of juist publiekelijk voor een gemeenschappelijk hoger doel (zie bijvoorbeeld tip 4). Tip: ruzies hebben meer impact in de openbare ruimte, vecht deze dus bij voorkeur niet thuis uit maar ook eens in/door/tussen de vitrine van de banketbakker.

Behoed haar voor foute keuzes. Niets is voor eeuwig: inmiddels eindigt 40% van de huwelijken in echtscheiding. Als het je als kind overkomt (het keurig opvolgen van tips 1 t/m 3 is mogelijk van invloed...) zul je dus op enig moment, net als wij, doorstromen naar het volgende level: het Gebroken Gezin, met als nieuw kloppend hart: de Alleenstaande Moeder. Geen zorgen, alle stigma’s ten spijt kan dit verder een bijzonder plezierig hoofdstuk zijn, zolang je je aan de nieuwe spelregels houdt. Alle pijlen zijn er in dit level op gericht om de stroom aanbidders die zich nu gaat aandienen zo lang mogelijk buiten de deur te houden. Een gezonde periode van bezinning is tenslotte essentieel voor toekomstige kansen op geluk in de liefde. De ervaring leert dat in slaap vallen op de bank

uitstekend gaat met slechts een stel viervoetige wolbalen in huis, en ook voor de overige behoeften is een vaste relatie volstrekt overbodig. Het kan voor moeders best een opgave zijn om de vele bewonderaars op gepaste afstand te houden, dus je zult hier echt de handen uit de mouwen moeten steken.

Gebruik overtuigende lichaamstaal om ongewenste casanova’s de deur te wijzen.

Wees alert op Renaults, vitrages en al te blauwe ogen. Als de aanbidder een constante factor wordt in het dagelijks leven, is voorzichtigheid geboden. Bouw gaandeweg een checklist op van al deze alarmbellen.

Wanneer de Prins op de Stalen Ros zich uiteindelijk meldt aan de poort en probleemloos door de sollicitatieprocedure komt, zal zowel hij als moeders maar wat dankbaar zijn voor alle inspanningen die je je als zelf verklaarde ballotagecommissie hebt getroost om deze felbegeerde plek in haar leven zo lang gereserveerd te houden.

Help haar haar angsten te overwinnen. De Alleenstaande Moeder heeft over het algemeen een grote latente behoefte aan een luisterend oor, maar zal in deze hectische jaren zelf wellicht niet zo gauw op pad gaan om een doortastende coach of peut te vinden.

Bij gebrek aan professionele hulp kun je als trouwe doe-het-zelvende kinderen best het een en ander doen om de demonen van de Alleenstaande Moeder te helpen

verjagen. Verdiep je allereerst grondig in haar psyche: in welke situaties staat ze doodsangsten uit? Probeer deze zo veel mogelijk na te bootsen in het echte leven, zodat ze haar angsten met de nodige regelmaat te lijf kan gaan. Met een beetje geluk heb je een makkelijke te pakken, zoals in ons geval: achter het stuur kruipen. Dus meld je je bij voorkeur aan voor de buitenschoolse activiteiten die vragen om het nodige carpoolen. Want wat is er louterender voor de ziel dan op een door herfstbladeren geteisterde Oegstgeesterweg ternauwernood aan de voorbumper van een tegenligger te ontsnappen met een half voetbalelftal op de achterbank? Bonus: jij stijgt zelf ook meteen in de populariteitspoll, want voetbal op zaterdag was nog nooit zo kicken. En zegt moeders vervolgens toch nee tegen die baan waarbij ze als reizend account manager het hele land door zou moeten toeren? Haal haar dan ter compensatie vooral over om met vrienden op vakantie naar Frankrijk te gaan.

Met de auto vanuit Nederland, liefst door onherbergzaam heuvelachtig landschap. Ook in latere levensfases kun je je steentje blijven bijdragen: haal vooral zelf geen rijbewijs of als het echt niet anders kan, doe het dan bij voorkeur ver weg in een of ander oliestaatje, zodat je het in elk geval nergens anders kunt gebruiken. Op die manier blijft moeders’ rol als chauffeur onmisbaar en voorkom je dat ze te veel binnen haar comfortzone blijft. Hoe meer van haar

demonen op deze manier geconfronteerd worden, des te meer gezuiverd en ontspannen gaat ze straks haar pensioen in!

Ga niet zomaar het huis uit zonder gepaste voorzorgsmaatregelen.

Het beruchte empty-nest syndroom kan moeders danig van slag brengen. Met een beetje pech gaat ze zich dan al oriënteren op allerlei activiteiten om ‘wat meer aan zichzelf toe te komen’. En dat is wel het laatste dat je op je geweten wilt hebben. Laat de knapzak dus zo lang mogelijk in de kast hangen, voordat je de wijde wereld in trekt. En als je dan uiteindelijk toch het huis uit gaat (bijvoorbeeld omdat je echt tegen het plafond vliegt of te vaak achter het behang belandt), neem dan je verantwoordelijkheid: zorg ervoor dat je juist tijdens die periode de juiste keuzes maakt zodat moeders zich nog een tijdlang lekker over je kan ontfermen vanaf de zijlijn. Laat geen kans onbenut om te experimenteren met uitdagende leefsituaties, uiteenlopende gemoeds toestanden, allerhande keukengerei en andere geestverruimende middelen. Neem alvast een voorschot op je midlife-crisis en ga voor een vroege burnout, dan heb je die maar gehad.

Reuma op jonge leeftijd doet het ook goed. Wees creatief, als het maar voldoende aanleiding geeft om ook als uithuizig kind nog zo veel mogelijk bij moeders te komen buurten. En

wees vooral niet bang om te blijven hangen – voor tips over hoe je deze TLC-bezoekjes kunt uitrekken tot enkele dagen, weken of zelfs maanden, neem contact op met de redactie. Is de Prins op de Stalen Ros inmiddels in beeld? Hou je dan vooral niet in – geen betere vuurproef voor het kersverse stel dan even goed op elkaars lip zitten. Alleen dan weet je immers waar je voor tekent en kun je de rust en ruimte in de pensioenfase pas écht goed waarderen.

Kondig de volgende fase aan met een big-bang. Oma zijn is natuurlijk het mooiste wat er is, maar oma worden is toch een dingetje.

Zo’n transitie naar een andere levensfase dient zich vaak te vroeg en te plotseling aan, en de dreigende geur van geraniums kan moeders wel eens een heuse identiteitscrisis opleveren. Je kunt de klap echter prima verzachten, door het blijde nieuws in de juiste cocktail te verwerken. Plan je eerste zwangerschap daarom vooral precies rondom je trouwdag en bij voorkeur als je net een andere baan hebt aangenomen in de woestijn en dus zelf niet in de buurt bent om het nodige te doen ter voorbereiding. Dit is een uitgelezen kans voor moeders om zich weer eens nuttig te voelen. Vraag haar bijvoorbeeld je bruiloft te herplannen of de administratieve kant van de emigratie voor haar rekening te

nemen. Ze zal je hier beslist dankbaar voor zijn en dit zien als een ontspannende vakantie, die hernieuwde zingeving en frisse energie brengt. Tip: moeders doet dit soort dingen natuurlijk met twee vingers in de neus.

Mocht het saai dreigen te worden, dan kan het regelen en bijwonen van een pianoverhuizing, bij voorkeur met een hijskraan vanaf het balkon, nét zorgen voor die extra kick.

Draai met geweld de knop om. Wat voor veel dingen geldt, geldt zeker voor het pensioen: hoe langer je het uitstelt, des te meer geniet je ervan wanneer het komt. Maar er zijn natuurlijk grenzen: wat nu als moeders van geen ophouden weet? Als ze er nog graag een paar jaartjes aan vastplakt en alle vrije gaatjes in de agenda liefst vult met legio liefdewerk-oud-papierprojecten (lees: drie banen tegelijk)? Dan zit er maar één ding op: overdoseren. Natuurlijk is je invloed als kind hier beperkt.

Maar wie weet heb je geluk, en beschik je nog over een welhaast onsterfelijke oma die niemand tot last wil zijn maar wel een duit in het zakje doet om de agenda gevuld te houden. In combinatie met tip 6 en 7 (die je overigens gerust meerdere keren kunt inzetten) levert dit een krachtige mantelzorg sandwich op, die moeders’ behoefte aan ‘ont-moeten’ zeker zal aanwakkeren en tevens het uiterste aan

uithoudingsvermogen vraagt van haar Prins op de Stalen Ros. Als je de kans krijgt, bijvoorbeeld wegens jammerlijk mislukte avonturen in de woestijn, wees dan niet ongezellig en ga om de hoek wonen met je pasgeboren kroost. Geen betere stok achter de deur voor moeders om de agenda – en de koelkast – goed gevuld te houden. Als het even kan, ga je zelf werken bij moeders in de zaak, zodat je het werk (al carpoolend, zie tip 5) gezellig mee naar huis kunt nemen. Gebruik tot slot de kracht van het wenkend perspectief: maak gebruik van de nabijheid van inmiddels wel gepensioneerde bevriende stellen, en verbaas je er vooral veelvuldig en hardop over hoe het toch kan dat deze stellen zo’n hoog zen-gehalte uitstralen.

Als je dit allemaal braaf gedaan hebt, zul je zien dat op enig moment het punt aanbreekt waarop moeders dan écht met pensioen gaat. Niet alleen op papier, maar met de innige overtuiging dat het na alle beproevingen hierboven nu écht tijd is om niks meer te hoeven en even lekker te genieten van de gouden jaren, met Prins op Stalen Ros. En dan kun je zelf ook tevreden achterover zitten met de gedachte: we hebben er hard voor gewerkt, maar ze heeft het verdiend.

Mission accomplished!

FEEST!

GEFELIC

CITEERD!