HET GASTHUIS VIERT FEEST by Het Gasthuis

HET GASTHUIS VIERT FEEST EN GEEFT JE EEN CADEAU

BEN JE BENIEUWD WAT HET GASTHUIS IN SEIZOEN '16-'17 TE BIEDEN HEEFT? KOM DAN OP DINSDAG 24 MEI NAAR ONS PRESENTATIEMOMENT. WWW.HETGASTHUIS.BE

Interviews en foto's Jozefien Wouters

TWEE

Ontwerp Willem Kissembeek

VU Steven Omblets, Gasthuisstraat 22, 3200 Aarschot

Beste cultuurminnaar, Op 24 mei 2016 blaast CC Het Gasthuis officieel twintig kaarsjes uit. Deze heugelijke gebeurtenis verdient extra aandacht. Daarom, naar aanleiding van ons porseleinen jubileum, brengen wij dit krantje uit. Naast alle informatie over ons feestweekend biedt dit krantje je in woord en beeld de meest relevante weetjes en activiteiten van Het Gasthuis. Al bladerend en lezend zal je je een beeld kunnen vormen van de belangrijkste ontwikkelingen in het programma van Het Gasthuis. Maar wat dit krantje zo uniek maakt, is het kunstwerk ‘De Lach’ van Roland Rens. Naar aanleiding van twintig jaar CC Het Gasthuis schenken wij je deze prachtige tekening. Wij zijn Lieve De Bruyn zeer dankbaar dat we dit uitzonderlijke werk mogen gebruiken. Ook willen we Jozefien Wouters (een Aarschotse studente journalistiek) van harte bedanken voor haar inzet. Zij pende de vele boeiende interviews voor deze publicatie neer. Tot slot zijn we vereerd dat de meermaals gelauwerde auteur Els Beerten speciaal voor ons het gedicht ‘Veiligste plek’ schreef. Dit pareltje krijg je extra cadeau. We wensen je alvast veel leesplezier en kijken ernaar uit om je binnenkort in Het Gasthuis te mogen verwelkomen!

Steven Omblets Schepen van Cultuur

André Peeters Burgemeester

DRIE

BEN JE BENIEUWD WAT HET GASTHUIS IN SEIZOEN '16-'17 TE BIEDEN HEEFT? KOM DAN OP DINSDAG 24 MEI NAAR ONS PRESENTATIEMOMENT. WWW.HETGASTHUIS.BE

Interviews en foto's Jozefien Wouters

TWEE

Ontwerp Willem Kissembeek

VU Steven Omblets, Gasthuisstraat 22, 3200 Aarschot

Steven Omblets Schepen van Cultuur

André Peeters Burgemeester

DRIE

BEN JE BENIEUWD WAT HET GASTHUIS IN SEIZOEN '16-'17 TE BIEDEN HEEFT? KOM DAN OP DINSDAG 24 MEI NAAR ONS PRESENTATIEMOMENT. WWW.HETGASTHUIS.BE

Interviews en foto's Jozefien Wouters

TWEE

Ontwerp Willem Kissembeek

VU Steven Omblets, Gasthuisstraat 22, 3200 Aarschot

Steven Omblets Schepen van Cultuur

André Peeters Burgemeester

DRIE

INTERVIEW ANABEL SCHELLEKENS — HUISKAMERFESTIVAL

Choreografe en danseres Anabel Schellekens brengt binnenkort de voorstelling Marcella in een Aarschotse huiskamer, dit keer in gezelschap van Natascha Pire. ‘Je ziel blootgeven in de huiskamer: het heeft iets voyeuristisch’ Ze is constant op zoek naar interactie en heeft weinig voeling met de theaterplanken. ‘Ik dans niet graag voor een zwart gat’. ? Je dansparcours lijkt wel een constante zoektocht naar interactie. ‘Nu je het zegt… Ik zoek dat zowel bij het publiek als bij mijn danspartners. Ik heb nog nooit alleen gedanst en ik denk niet dat ik het zou kunnen. Het lijkt me zo eenzaam. Ik kan niet zonder interactie en feedback, zonder pingpongen met ideeën. Ik ben een kuddedier, denk ik.’ ? De locatiekeuze is altijd van essentieel belang in jouw werk. ‘Absoluut. Ook dat heeft weer te maken met die interactie. Als ik gewoon op een podium sta, heb ik het gevoel dat ik voor een zwart gat dans. Ik heb daar weinig voeling mee. De spots zijn op mij gericht en dat zorgt voor een zekere afstand. Als ik bijvoorbeeld in een huiskamer dans, zie ik het publiek en dat doet iets met me. De locatie versterkt mijn dansbewegingen. Het wordt dynamischer.’

‘In een huiskamer dans je op een klein oppervlak, ik vind die beperking net interessant’ ? De voorbije tien jaar bracht je verschillende choreografieën in huiskamers. Hoe ben je daarmee begonnen? ‘Eigenlijk heel toevallig. Zo’n tien jaar geleden repeteerde ik een stuk in de Warande in Turnhout. Zij bestonden toen dertig jaar en om dat te vieren, gaven ze een huiskamervoorstelling cadeau aan enkele mensen die dat jaar dertig werden. Ze hebben mij toen gevraagd en ik vond het meteen heel leuk. Die eerste keer was wel wennen, zowel voor mij als voor het publiek. In een huiskamer dansen is zo intens: ik zie de reacties van het publiek van dichtbij en zij die van mij.’ ? Werkt zo’n huiskamer niet beperkend? Je danst tenslotte op een klein oppervlak. ‘Die beperking is net interessant. Vaak denken programmatoren dat een bepaalde kamer te klein is, maar onze dansvoorstellingen zijn daarvoor gemaakt. Ik hoor achteraf vaak van het publiek: ‘wauw, ik vergat helemaal dat je op zo’n klein oppervlak danste’. Dat vind ik mooi, dat het overeind blijft als dansvoorstelling.’ ? Krijg je achteraf meer reacties van het publiek omdat je zo dichtbij danst? ‘Ja, de mensen komen na een voorstelling sneller naar ons toe. Ze blijven wat langer plakken en zijn niet gegeneerd om iets te vragen. Die intieme setting maakt ons toegankelijker. We zorgen voor een drankje achteraf, soms maakt het gastgezin nog een hapje. Dat hoort bij een huiskamervoorstelling. Dat contact en die directe feedback maken het ook zo leuk.’ Marcella is een heel persoonlijke dans geworden.

VIER

‘Marcella gaat over het dilemma, over de innerlijke worsteling die je voelt wanneer je een keuze moet maken. Dat gevoel nestelt zich steeds meer naarmate je ouder wordt. Iets kan zo harmonieus zijn en het volgende moment plots niet meer. Dat kan van alles zijn: een relatie, maar evengoed iets heel banaal. Dan moet je weer op zoek naar die harmonie door knopen door te hakken.’ ? Is het moeilijk om zulke emoties te brengen in een intieme huiskamersetting? ‘De intimiteit is inderdaad extreem, maar daar heb ik weinig moeite mee. Je geeft jezelf een beetje bloot. Voor de kijker heeft dat iets voyeuristisch, maar het mag niet ongemakkelijk worden. Marcella is een toegankelijke voorstelling. De danstaal is vrij abstract, maar heel visueel. Dat maakt het makkelijker om er als toeschouwer een eigen verhaal aan te koppelen. Dat is heel belangrijk, zeker bij een huiskamervoorstelling. Anders wordt de figuurlijke afstand te groot.’ Je werk is inderdaad heel visueel. Je gebruikt vaak video- en geluidsmateriaal als ondersteuning. ‘Ook dat is een manier om speciale ruimtes te creeren. Via projecties vol kleuren en structuren kan je een omgevingssfeer bepalen. Bij Marcella speelt geluid een heel expliciete rol. Daarvoor werkte ik samen met Anton Van Haver, die een fantastische klankband in elkaar heeft gestoken. Met opnames van onze gesprekken en gedachtes wou ik het gevoel van de voorstelling in geluid weergeven. Ik wil dat je die innerlijke worsteling niet alleen ziet, maar ook hoort.’ ? Je werkt ook vaak met teksten. ‘Ja, daar vertrek ik vaak uit. Dat gebeurt heel associatief. Ik gebruik de inhoud en het ritme van de tekst om bewegingen aan te koppelen. Peter Verhelst schrijft bijvoorbeeld heel lichamelijk. Dan zie ik de bewegingen al tijdens het lezen.’ ? Waar haal je nog inspiratie? ‘Meestal vertrek ik vanuit een gevoel of emotie. Vervolgens zoek ik teksten en beelden die datzelfde gevoel uitdrukken, die ik gebruik tijdens het repetitieproces. Voor Marcella liet ik mij inspireren door The Titanic Days, een schilderij van Margritte. Het zat al jaren in mijn kaft en nu paste het eindelijk bij het stuk dat ik wou maken. Op het schilderij zie je een vrouw die zich uit de omhelzing van een man wringt. Voor mij staat dat symbool voor de innerlijke worsteling. Vaak verwerk ik zo’n beeld impliciet in een dans, maar bij Marcella is het schilderij net heel concreet aanwezig. Ik pak mijn danspartner vast op precies dezelfde manier als de man dat doet in het schilderij.’ ? Je dans voor het eerst samen met Natascha Pire. Hoe verliep de samenwerking? ‘Ik volg Natascha al lang van op afstand. Toen ik op zoek was naar een danspartner, zag ik haar dansen in een video en wist ik meteen: dit is ze. Het onderwerp van Marcella brengt ons samen. Ik beschreef het gevoel en ze wist meteen wat ik bedoelde. Veel mensen denken dat we al lang samen dansen, net omdat we zo complementair zijn. We komen heel goed overeen en amuseren ons rot. Dat zie je.’

Anabel danst in de voorstelling Marcella tijdens het Huiskamerfestival. ZA 20 feb — 17u & 20u.

Huiskamerfestival 20 FEB Inti vzw - Marcella (dans) Clara Evens (klassiek) Koen Deca & Band (Muziek) Zip-Productions - Toe Koer (theater) 21 FEB Jelle Marteel - Huis (familie) Maud Vanhauwaert - Het is de Moeite (literatuur) Zip-Productions - Toe Koer (theater)

VIJF

NIEUWS UIT HET STEDELIJK MUSEUM

Krokuskriebels Met Tuur op Avontuur! Nieuw aanbod voor kleuters van 3 tot 6 jaar vanaf de Krokusvakantie 2016: Bezoek het museum aan de hand van het nieuwe doe- en zoek- boekje, voor kleuters en hun (groot)ouders.

Wist je dat... ... Aarschot de enige Vlaamse stad is met een eigen Stadsbrouwerij. Hier worden vier eigen bieren gebrouwen naar aloude traditie.

(Dit aanbod blijft ook geldig na de krokusvakantie)

... het museum meer dan 10 000 stukken in haar collectie heeft en dit bijna allemaal schenkingen zijn.

Workshop 'Vergeten Spelen'

... er ook een cafe in het museum is waar je meer dan 20 streekbieren kan drinken.

Ma 08 feb - vr 12 feb

Alle kinderen van 6 tot 12 jaar worden uitgenodigd om in het museum onder begeleiding kennis te maken met het tafelkegelspel, het tonspel, tafelvoetbalspel en andere spelen uit ver vervlogen tijden. Di 09 feb 10u - 12u & 14u - 16u do 11 feb 10u - 12u & 14u - 16u Reserveren via 016/568451 of museum@aarschot.be

Vijandige vergezichten. De Groote Oorlog op kleine schaal Tientallen potloodschetsen, uiterst minutieuze plattegronden, ingekleurde panoramische zichten en nauwkeurige beschrijvingen van de vijandelijke stellingen onthullen een bijzonder spannend facet van de Eerste Wereldoorlog. Zeker als blijkt dat een pater dat alles tekende en noteerde. De scheutist Joseph Raskin was aan het IJzerfront actief als brancardier, maar trok met zijn tekentalent de aandacht van de militaire inlichtingendienst. Gewapend met potlood, papier en een uitstekend visueel geheugen verschool hij zich in observatieposten en bracht hij de Duitse stellingen in kaart. Honderd jaar later resten ons zijn tekeningen, vaak haast kunstwerkjes. Maar wat bleef er bewaard van de landschappen die Raskin observeerde? Fotograaf Patrick Lagrou trad in de sporen van de pater-spion. Ingewikkelde berekeningen met gps-coördinaten brachten hem naar de exacte plaatsen. Zijn foto’s tonen de “Vijandige vergezichten” van toen als vredige landschappen. 21 feb — 01 mei Wil je erbij zijn op de opening met gratis optreden 'Ijzerklanken' op 20 feb om 19u? Reserveer dan via 016/568451 of museum@aarschot.be

Het Bleiterke Jarenlang was Haute Couture Harry een vaste waarde in Aarschot. 'Het Bleiterke' vormde een ankerpunt in de Martelarenstraat voor elke voorbijganger. Na meer dan 80 jaar in de zaak van de familie Heylen te hebben gestaan, is 'Het Bleiterke' verhuisd naar het Stedelijk Museum.

ZES

... een groot deel van de museumcollectie terug te vinden is op www.erfgoedplus.be

ZEVEN

PORTRET MAARTEN VAN AERSCHOT — BOZE WOLF FESTIVAL

Maarten Van Aerschot maakt met zijn gezelschap Tal en Thee figurentheater waarin beeld en sfeer centraal staan. Binnenkort brengt hij BOOM, zijn laatste worp, op het Boze Wolf figurentheaterfestival. ‘Ik wil het publiek omver blazen’. Maarten is naar eigen zeggen niet zo’n verhalenverteller. ‘Eigenlijk is het verhaal ondergeschikt aan de sfeer. Als ik finaal moet kiezen tussen een beeld of het verhaal, dan wint het beeld. In BOOM zit een scene die iedereen op een dwaalspoor zet. Misschien zou het beter zijn als ik die weglaat, maar ik krijg dat niet over mijn hart. Er hangt zo’n mooie, melancholische sfeer rond.’ Eigenlijk droomde Maarten lang van een toekomst als acteur. Als kind maakte hij voortdurend toneeltjes en zijn vrije tijd bracht hij door bij verschillende toneelacademies. Tot hij zich, met een diploma Sociale readaptatiewetenschappen op zak, inschreef voor een acteursopleiding aan de Kleine Academie in Brussel. Een privéschool waar je zonder ingangsexamen binnen mag. ‘Ik werd in elke school geweigerd. Achteraf bekeken snap ik waarom. Ik stond graag op de planken, maar niet per se als acteur.’

‘Iedereen kan in poppen geloven’ De toneelschool bleek niet zijn ding. Zijn medestudenten bloeiden open, terwijl hij worstelde met bizarre opdrachten zoals twee uur per dag een tijger nadoen. Pas toen hij op het einde van het jaar een solo moest brengen, zag hij het licht. ‘Ik heb die voorstelling uit een soort agressie gemaakt. Zo van: foert, ik doe niets van wat ik hier geleerd heb. Ik heb een donkere hoek gevraagd en ben daar met licht en poppen beginnen spelen. Tot mijn verbazing was iedereen onder de indruk. Toen begon het te dagen: poppentheater, dat bestaat. Dat mag. Ik kan mijn goesting doen.’ Tal en Thee Hij gaf zichzelf een jaar om ‘zijn goesting’ te vinden. ‘Ik ben alles beginnen uitzoeken, maakte een website...Tal en Thee was geboren. Ik heb het hele jaar aan mijn eerste voorstelling gewerkt. Er moest en zou iets gaan gebeuren. Nu, dat eerste jaar was financieel gezien geen succes. Ik verkocht weinig voorstellingen.’ Maar Tal en Thee groeide al snel uit tot een gesmaakt gezelschap met een eigen stijl. ‘Het was een zoekproces. Bijna al mijn voorstellingen zijn woordloos. Dat was geen bewuste keuze, maar het werkt. Ik hou ervan als de muziek stuurt. Voor BOOM werk ik samen met twee muzikanten. De muziek dicteert het verhaal en bepaalt het ritme.’ Na vier jaar staat Tal en Thee definitief op de kaart. ‘Het figurentheater is een kleine, gezellige wereld. Veel mannen met baarden. (lacht) Je kent iedereen en maakt sneller het verschil.’ Toch houdt Maarten niet zo van de stempel ‘figurentheater’. ‘Eigenlijk maak ik gewoon jeugdtheater. In het begin droeg ik de naam ‘Figurentheater Tal en Thee’, maar ik heb die specifieke term achterwegen gelaten. Mensen associëren dat al snel met poppenkast. Dat zorgt een zekere drempel.’ Boze Wolf slaagt erin om een stukje van die drem-

ACHT

‘Het figurentheater is een kleine, gezellige wereld. Veel mannen met baarden’ pel te verlagen. ‘Voor gezelschappen is Boze Wolf een cadeau. Een keer per jaar lopen we elkaar hier tegen het lijf. Ik heb zelf bijna nooit tijd om naar voorstellingen te gaan kijken, maar voor Boze Wolf maak ik altijd tijd. Vorig jaar ging ik naar Ultima Thule kijken. Dat was zo schoon. Ik heb zelfs geweend en dat overkomt me niet vaak.’ Zelf staat hij op het Boze Wolf festival met BOOM, zijn laatste worp. Die gaat over een vogeltje dat zijn vleugel breekt en daardoor de vlucht naar het Zuiden mist. Maarten hoopt de mensen omver te blazen. ‘Ik denk dat iedereen in poppen kan geloven, maar de reactie van het publiek is moeilijk in te schatten. Als ik een voorstelling maak, bedenk ik die reactie erbij. Als die dan anders is dan verwacht, ben ik teleurgesteld. Eigenlijk wil ik gewoon dat de mensen van hun stoel vallen.’ U bent gewaarschuwd.

Maarten speelt BOOM tijdens Boze Wolf, het Internationaal Figurentheaterfestival. Di 15 maart — 9u30, 11u, 13u, 14u15 Wo 16 maart — 9u, 10u30, 14u, 16u Ontdek het volledige programma op www.bozewolffestival.be

NEGEN

INTERVIEW ULTIMA THULE — BOZE WOLF FESTIVAL

Voor ruim vier uur figurentheater van de bovenste plank moet je bij Ultima Thule zijn. Het Gentse gezelschap loodst je in de GOMAARtrilogie op poëtische wijze door het levensverhaal van een eenvoudige boerenzoon. Regisseur Wim De Wulf en acteurs Sven Ronsijn en Kurt Defrancq vertellen waarom hun poppen zo ontroeren. ‘Figurentheater is een ambacht’. ? De GOMAARtrilogie werd voor het eerst gespeeld in 2007, maar staat pas dit jaar op het Boze Wolf figurentheaterfestival. Het festival werd speciaal opgericht om het stuk te kunnen programmeren. Waarom heeft het dan toch zo lang geduurd? Wim De Wulf: ‘Bart Ackx van CC Het Gasthuis wou de voorstelling al een tijdje programmeren, maar het kwam er nooit van. Figurentheater is niet zo populair bij het grote publiek. Zo’n festival verlaagt de drempel een beetje.’ Sven Ronsijn: ‘Mensen zijn in het begin wat terughoudend. Maar eens ze een voorstelling hebben gezien, komen ze altijd terug.’

De Wulf: ‘Dat was al zo in de eerste voorstelling en het bleek goed te werken.’ Defrancq: ‘Die wisselwerking zorgt voor een dubbele verbeelding. Het publiek leeft mee met de acteur én met de pop.’ De Wulf: ‘Figurentheater ligt heel dicht bij de wortels van het theater. De manier van vertellen kan je vergelijken met commedia dell’arte of Bertolt Brecht. Toen werd ook gewerkt met verschillende technieken en hulpmiddelen.’ Ronsijn: ‘Bij figurentheater is het visuele, wat je met de poppen doet, enorm belangrijk. Net als de muziek. Voor de GOMAARtrilogie werkten we samen met Mauro Pawlowski. Toen die voor het eerst de muziek liet horen, bracht dat een heel nieuw gevoel bij de voorstelling. Dat was echt bepalend.’ ? Je leeft als publiek echt mee met de poppen. Vaak vergeet je dat het geen echte mensen zijn. Hoe brengen jullie zo veel leven in levenloze objecten? Defrancq: ‘Door er je hand in te steken.’ (Hilariteit)

? De GOMAARtrilogie duurt ruim vier uur. Dat kan inderdaad mensen afschrikken.

De Wulf: ‘Dat is effectief het begin. Als een pop daar maar wat ligt, is ze dood.’

De Wulf: ‘Pure foltering is het! (Lacht)’ Ik heb de voorstelling gezien toen ik twaalf was en zelfs op die leeftijd heb ik me geen seconde verveeld.

Ronsijn: ‘Een danser gebruikt zijn lichaam om iets te vertellen. Wij gebruiken een materiaal. Zodra er beweging is, leeft de pop.’

De Wulf: ‘Een man uit het publiek zei me: ‘Weet je wat ik er zo schoon aan vind? Dat het zo lang duurt!’ Dat is een prachtig compliment. Het klopt ook. Je wordt meegenomen in een trip. Je volgt het personage doorheen zijn kindertijd, puberjaren, je maakt kennis met zijn vrouw… Het wordt nooit saai.’

? Is het echt zo simpel?

? Hoe is de GOMAARtrilogie tot stand gekomen? De Wulf: ‘Eigenlijk wilden we een voorstelling over Koning Blauwbaard maken. Maar Bronks bleek dezelfde plannen te hebben. Dus ik dacht: wat is het omgekeerde van een koning? Een boer! Verdomme ja, een boerendrama! Dat is zo onhip dat het toch weer hip kan worden. (Lacht)’ ? Was het meteen duidelijk dat het een trilogie zou worden? De Wulf: ‘Neen, oorspronkelijk was het gewoon één voorstelling. Maar de mensen wilden weten wat er nog met de jonge Gomaar zou gebeuren. Dus hebben we er drie voorstellingen van gemaakt: stekezotvanu, wiedatterieris en 'tisaltijdiet, die we in één stuk samenbrengen.’ ? De GOMAARtrilogie was de grote doorbraak voor Ultima Thule. Hoe verklaren jullie het succes? Kurt Defrancq: ‘Dat is simpel: er was geen concurrentie.’ (Algemene hilariteit) De Wulf: ‘Eerlijk gezegd kwam dat succes totaal onverwacht. De namiddag voor de première dacht ik: nu gaan we finaal de mist in. Dit redden we nooit. Maar tijdens de voorstelling gebeurde er iets speciaals. Je voelde dat het publiek mee was.’ Ronsijn: ‘De voorstelling is ook zo genereus. Zowel visueel als qua tekst is het heel rijk.’ De Wulf: ‘Er gebeurt altijd iets, zelfs tijdens de pauze. De mensen krijgen iets te eten, op de achtergrond speelt een orkestje…’ ? Ultima Thule creëert steeds een wisselwerking tussen acteur en pop. Het ene moment vormen ze een geheel, het andere moment komt de acteur los van de pop.

TIEN

Ronsijn: ‘Natuurlijk zijn er ook technische aspecten. Pas als je die onder de knie hebt, kan je volledig opgaan in het spel.’ De Wulf: ‘Er zijn bepaalde regels. Acteurs hebben bijvoorbeeld de neiging om veel handgebaren te gebruiken, terwijl bij poppen het gezicht net meer moet bewegen.’ Defrancq: ‘Je leert zulke dingen niet op een toneelschool. Je moet dat al doende leren. Figurentheater is een ambacht.’ Ronsijn: ‘Ik leer veel door mensen te observeren. Dan analyseer ik hoe iemand eet of stapt en doe ik dat na met een pop. De bewegingen moeten realistisch en geloofwaardig zijn.’ ? Jullie werken als acteur ook met ‘gewone’ theatergezelschappen. Hoe anders is het om te acteren met poppen? Ronsijn: ‘Ik had ooit een discussie met een collega-acteur. Die begreep niet waarom je acteur wordt om je achter een pop te verschuilen. Hij wou dat de ogen op hém gericht waren. Maar de mensen komen niet voor de acteur, maar voor het verhaal. Dat is het grootste verschil. Je etaleert niets van jezelf, je staat volledig ten dienste van het verhaal.’ ? Je mag dus geen al te groot ego hebben? De Wulf: ‘Dat heb ik niet gezegd! (Lacht)’ Ronsijn: ‘Weet je wat het is? Als de mensen lachen dan is die lach niet voor mij, maar voor de pop.’ De Wulf: ‘Maar jij bent er wel in geslaagd die reactie uit te lokken. Uiteindelijk applaudisseert het publiek ook wel voor jou.’

Ultima Thule speelt De GOMAARtrilogie, een figurentheatermarathon van 4u met eten en drinken tijdens Boze Wolf. Za 19 maart — 19u www.bozewolffestival.be

â&#x20AC;&#x2DC;Een danser gebruikt zijn lichaam om iets te vertellen, wij gebruiken een materiaalâ&#x20AC;&#x2122;

ELF

NIEUWS UIT DE BIBLIOTHEEK

Vertelmomenten in de bib Elke eerste zaterdag en elke derde woensdag van de maand lezen onze verteljuffen voor aan peuters, kleuters en kinderen van de lagere school. Natuurlijk zijn ook mama’s, papa’s, grote zussen, grote broers, oma’s en opa’s welkom! Om 15u beginnen de vertelfeeën met voorlezen. Telkens worden één of meerdere verhaaltjes verteld. Voor iedereen die van spanning, avontuur en mooie verhalen houdt! WEG VAN DE STAD Jeugdboekenweek 2016 De bib viert Jeugdboekenweek 2016 van zaterdag 5 tot en met zaterdag 19 maart 2016. Deze keer luidt de slogan 'Weg van de stad'. Waar ben jij het liefst ? Blijf je ver weg van de stad of bén je weg van de stad? Waar woon jij? In een drukke stad of op een rustig plekje op het platteland? Aan de rand van de stad? Hier of aan de andere kant van de wereld? Allemaal vragen die draaien rond steden, dorpen en landen, woonmogelijkheden, duurzaamheid, de stad in transitie, interculturaliteit en superdiversiteit. En dat alles in boeken. Uiteraard. Meer weten ? Surf naar www.jeugdboekenweek.be en volg de berichten in de pers en via de info die de bib verspreidt.

TWAALF

Wist je dat... ... de bib 133 295 boeken en 26 287 cd’s en dvd’s in haar collectie heeft. ... de bib 5668 leners telt en in vorig jaar 766 nieuwe leners verwelkomde. ... de bib vorig jaar 52 654 bezoekers over de vloer kreeg en meer dan 120 000 uitleningen realiseerde ... het boek 'Allemaal willen we de hemel' van Aarschotse schrijfster Els Beerten meer dan 230 keer werd ontleend. ... alle bezoekers tijdens de Jeugdboekenweek verwend worden met een gratis draagtas.

DERTIEN

PORTRET DRIES WOUTERS — FEESTWEEKEND

Dries Wouters dankt zijn job als technieker bij Het Gasthuis aan een lichtjes beschonken caféavond. Zeventien jaar later heeft hij daar nog geen spijt van gehad. ‘Technieker, dat word je niet, dat ben je’. ‘Ik was net mijn werk als personenchauffeur kwijt en probeerde het leed te verzachten met een pintje. Toen sloeg Bart Ackx (hoofdtechnieker en programmatie theater) plots een arm om me heen: ‘Gij zijt toch met muziek bezig hé? En theater, interesseert u dat?’ Voor ik het goed en wel besefte, had ik een nieuwe job. Ik ben er zonder enige ervaring in gesmeten en heb alles al doende geleerd. In het begin waren het enkel Bart en ik in de stadsfeestzaal en het was allemaal niet zo professioneel. Nu werken we hier met drie fulltime en één parttime technieker.’

is dat ik niet zo groot ben. Dus als de acteur in kwestie groter is, zeggen wij: ‘doe eens van ’t konijntje’. Dan steek ik mijn armen in de lucht en wapper ik ermee, zoals de oren van een konijn. Een stagiair dacht ooit dat dat een echte theaterterm was. Nu werkt hij in andere theaters en vraagt daar ‘doe eens van het konijntje’. Je hoort het: de humor van theatertechniekers is nog erger dan die van mensen in de bouw. (lacht)’

Dries werkt al bijna sinds de start in CC Het Gasthuis als theatertechnieker. Dit jaar viert het cultuurcentrum zijn 20e verjaardag. Het programma van het feestweekend vind je op de volgende pagina's.

MacGyver ‘Je kon nog niet voor technieker studeren in die tijd. Maar het zit wel in mijn bloed. Als kind noemden ze mij thuis MacGyver. Op mijn vier jaar schroefde ik een radio uit elkaar. Ik kreeg hem wel niet meer in elkaar, maar toch. Ooit zei een collega-technieker: ‘technieker dat word je niet, dat ben je’. Daar ga ik volledig mee akkoord.’ ‘Ik ben enorm geïnteresseerd in geluid. Mijn huis staat vol versterkers, platen, boxen… Ik ga vaak naar concerten. Voor de muziek, maar ook om bij te leren. Ik ga altijd aan de regie staan, daar waar de controle gebeurt. Als het optreden goed is, vergeet ik die technische kant en geniet ik. Maar als het slecht is, dan let ik op wat er verkeerd gaat. Ik steek daar veel van op.’

‘De humor van theatertechniekers is nog erger dan die van in de bouw’ ‘Een goede technieker doet meer dan aan knopjes draaien. Hij is een meerwaarde voor wat er op het podium gebeurt. Ik ben trots op wat ik doe en haal er veel voldoening uit. Als ik midden in de nacht thuiskom, wil ik mijn vriendin wakker maken om te vertellen over mijn avond. Al blijkt dat niet zo’n goed idee (lacht).’ ‘Elke werkdag is anders. Er zijn zo veel factoren: decor, lichtplan,… Soms beginnen we ’s morgens om negen uur en eindigen we om drie uur ’s nachts. Dat zijn zware dagen. Dan merk ik dat ik ouder word. Ik ben begonnen toen ik in de twintig was, nu ben ik 41. Ik zucht al eens als ik door mijn knieën ga. Er zijn ook gevolgen voor je sociale leven. Ik ben weinig thuis, heb veel familiefeesten gemist. Ik heb zelfs al een lief verloren aan de techniek. Nu maak ik daar allemaal meer tijd voor, al pas ik voor babyborrels. Dan werk ik liever.’ Konijntje ‘De sfeer is meestal gemoedelijk achter de schermen. Er mag al eens gelachen worden. Een van de mooiste anekdotes is die van het konijntje. Bart Ackx staat in voor het licht en laat mij af en toe poseren. Dan ga ik in de spot staan om te kijken of de acteur volledig belicht zal zijn. Het probleem

VEERTIEN

‘Ik heb al een lief verloren aan de techniek’

VIJFTIEN

FEESTWEEKEND 20 JAAR HET GASTHUIS

Al vieren we 20 jaar Het Gasthuis een heel seizoen, dit verlengd weekend gaan we er extra stevig tegen aan. VR 20 mei — Feestconcert We starten met een feestconcert met de Aarschotse créme de la créme. Initiatiefnemer Georgieboy heeft een spetterend programma samengesteld met Kirri, Flor Colebunders, Peter Van den Driessche, Aleydis Heye, Wim Vermunicht, Marc Van Puyenbroek, Dave Elli en Jan Cuyvers. ZA 21 mei — Elvis Fever Radio Modern Om u in gang te trappen leren we u Elvis’ dansmoves aan in een dansles gewijd aan de capriolen van mister Presley. Dit gaat door in de holy chapel en wordt uitgevoerd door dansschool Lado. Be ready at 19h sharp! Wie zich thuis helemaal mooi maakt en zich presenteert in de sfeer van deze gouden jaren krijgt een 'My Way' om helemaal in de mood te raken. Natuurlijk helpen we je een handje en kan je je een echt jaren vijftig – zestig kapsel aanmeten: voor dames en heren! 20u Concert Elvis Fever Radio Modern, retro feestspecialist, stript Elvis tot zijn essentie in een 100 % puur rock-‘n-roll concert. Black Elvis, door Het Nieuwsblad gedoopt tot ‘de sensatie van de Genste Feesten’, neemt het op tegen zijn blanke evenbeeld Benvis in een battle of the Kings. Benvis, de bezieler van Radio Modern, was jarenlang frontman van bands als Benvis and His Rockets en The Mighty Quiffs. Hij is een geboren performer met de blues in het bloed. Black Elvis zong voor zijn Britse koningin en verlaat Buckingham Palace om de danspassen en medleys van zijn idool alle eer aan te doen. Elvis’ grootste hits van de jaren worden geherinterpreteerd door een schare aan stijlvolle performers en een knallende zevenkoppige band. The Retronettes laten u de vrouwelijke kant van The King ontdekken, van langbenige danseressen tot showgirls in pluimen. Viva Las Vegas! 22u Let's Rock 'n Roll We starten met de Elvis imitatiewedstrijd op de binnenkoer. Nog later op de avond komt de Rock'n-Roll uit het vinyl, voelen we het ritme uit het bekken, beledigen we de suburbane huisvrouwen op de dansvloer.

Elvis imitatiewedstrijd Na het gevecht tussen leven dood tussen Benvis en Black Elvis, gaat de strijd voort op onze binnenkoer. Een nieuwe Elvis imitatiewedstrijd zal uitmaken wie de King of Aarschot wordt. Deze strijd zal gevoerd worden onder toezicht van Geert Craenen en zijn kompanen van de vorige o zo legendarische nacht. Hiervoor zoeken wij nog zo veel mogelijk imitatoren. De enige echte kans om uzelf onsterfelijk te maken. Inschrijven bij maaike@hetgasthuis.be.

ZESTIEN

ZEVENTIEN

FEESTWEEKEND 20 JAAR HET GASTHUIS

Vandaag zijn de kinderen aan de macht in Het Gasthuis: ze spelen 'We doen wat we willen', een voorstelling gecreëerd in eigen huis. We hebben eveneens een voorstelling op een speciale locatie en de hele namiddag lang feestworkshops.

ZO 22 mei — We doen wat we willen ‘de echte krijgers van de schoonheid’ Wanneer aan het strand op hun plek in het dorp de schoonheid aanspoelt zorgt dit voor verwarring. Gelukkig lacht hij. Maar toch vindt iedereen dat ze er gevaarlijk dicht bij waren. Een voorstelling over de echte krijgers van de schoonheid, die instant verwarrende schoonheid sticht. Om het later te kunnen begrijpen. Wij eisen jullie aandacht! Met: Nina, Laure, Pieter, Liese, Bruno, Jef, Lore, Lotte, Emma, Robin, Kamiel, Pepijn, Paulien en Lukas, Corneel, Marie, Marie, Elise, Jolie, Mira, Mirte, Jozefien, Amélie, Jana, Jules, Aiko, Giel, Yuna. Regie: Marijke verbruggen & Bart Ackx 14u — Theaterzaal

De hele dag door zijn er workshops, de familievoorstelling In de lucht en taart!

ZO 22 mei — Rode Boom - In de Lucht Ronny Rocket is een radiomaker. Samen met zijn zus, Kim, stuurt hij de zender Radio Rocket de lucht in. Het publiek wordt uitgenodigd in de studio waar zij actief de wereld achter het medium ‘radio’ ontdekken. Kim heeft het kinderprogramma van Ronny ingeschreven voor de wedstrijd ‘De Gouden Micro’. Om een plaats in de finale van deze wedstrijd te verzekeren, maakt Kim een afspraak met boswachter Ward voor een educatief interview. Op weg naar de Ward wordt Ronny geconfronteerd met zijn jeugdvriendin Isabelle. Isabelle is als een sirène die Ronny naar de klippen van de fantasie lokt. 11u, 13u, 15u, 17u — op locatie Spel Annelien Vanheymbeeck, Philippe Liekens, Caroline Liekens & Peter Michel Regie Kurt Demey Audio Annelien Vanheymbeeck Met steun van Vlaamse Overheid, Oerol, CC Den Blank

ACHTIEN

DI 24 mei — Birthdayparty Een verjaardagsfeest met alles erop en eraan: eten, drinken en muziek. Wij zorgen voor zelfgebrouwen bier, verjaardagstaart en een knaloptreden. Jullie voor het dessert.

Oproep aan alle hobbybakkers: Wie wordt de taartenkoning(in) van het hageland? Op dinsdag 24 mei 2016 wordt Het Gasthuis officieel twintig jaar. Daarom organiseren wij een officiële taartenbakwedstrijd. De winnaar bekronen we voor één jaar lang tot taartenkoning(in) van het hageland? Het reglement is eenvoudig: we verwachten een taart en het thema '20 jaar' moet aanwezig zijn. Iedereen mag meedoen, jong en oud. Maar laat het duidelijk zijn voor diegene die zich al jaren hobbybakkers, hobbykoks of semi professionele culinaire opscheppers beschouwen. Wanneer zij niet aan deze wedstrijd deelnemen, verliezen ze automatisch eender welke status. De taarten worden thuis gemaakt (vals spelen zou dus kunnen, maar weet dat de vakkundige jury dit snel zal doorzien). Ze mogen op de verjaardag binnengebracht worden in de Gasthuiskapel tot 15u. Er mag ter plaatse nog één uur aan de eindafwerking worden gewerkt. De bekroning gebeurt op de avond zelf. De taartenkoning(in) zullen we met prijzen overladen. Nadien volgt er een groot feest met gebak, thee en bier voor iedereen!

NEGENTIEN

VEILIGSTE PLEK Als u niet meer weet van welk hout pijlen of simpelweg: het hout is op en u bent op zoek naar het hol onder de grond de ladder naar boven het verhaal dat het uwe is geweest Maar ook als u niets zoekt uw voeten in de grond genageld zijn u niet eens kunt wankelen ook dan redden wij u Hier. En redt u ons. Els Beerten

Els Beerten schreef deze tekst speciaal voor Het Gasthuis, al 20 jaar een veilige plek.