Mooi Herwijnen

FOTOGRAFEREN IS M’N PASSIE DE SCHEPPING MIJN INSPIRATIE

Al jong kwam ik in contact met fotografie. Magisch vond ik het als mijn vader in zijn donkere kamer foto’s ontwikkelde en je van een negatief een beeld zag ontstaan op papier. Ondertussen heb ik al aardig wat camera’s ‘versleten’. Het liefst fotografeer ik het hele jaar door in de natuur, spelen met druppels, weerspiegeling, het licht van zon, maan en sterren en dan de kick als je een gave foto hebt gemaakt.

Herwijnen -waar ik al mijn hele leven woon- heeft dan ook tal van prachtige plekken om vast te leggen. Je hoeft niet ver om wat moois te zien, als je maar goed kijkt, soms net van de weg af, dan kun je vol verwondering de schepping ervaren in alles wat ons wordt gegeven. Daar word ik blij van!

Benieuwd naar meer foto’s? Volg dan op facebook en/of instagram de fotopagina: Made with love by A‘da

Amanda de Bruin -s van der Vliet

Eenzame fietser op de Waaldijk

PRIKBORD

Een foto genomen vanaf ons huis aan de rivier de Waal - in de nabijheid van de molen – toen er net een fietser langs reed op de dijk. Er zijn in alle jaargetijden mensen die het mooie uitzicht bewonderen: wandelend, vaak met hond, of op de (race)fiets, e-bike, bromfiets, scooter, motor, of (open) auto. Het klompenpad en kampeerveld leveren ook wandelaars, het is soms druk - vooral tegenwoordig - maar dat is geen bezwaar. Als men het zo mooi vindt hier dan waarderen wij het dat wij er mogen wonen. Overigens al 30 jaar en we blijven zo lang mogelijk van deze mooie omgeving genieten. De dijk gaat (weer) verbeterd worden, dus dan wordt het weer een poos heel anders. We hebben dat in 1995 al eens meegemaakt maar uiteindelijk werd het toch wel weer mooi, en veilig.

Piet Bal

Skeeleren bij IJsclub D’n Ouwe Wiel

De ijsclub is het afgelopen jaar gestart met het verzorgen van skeelertrainingen. De animo en het enthousiasme zijn boven verwachting groot. We hopen dat we dit ook in het nieuwe seizoen door kunnen zetten. Voor ons als vereniging is dit echt iets nieuws om op te zetten, we zijn dus echt afhankelijk van mensen die de jeugd trainingen kunnen en willen geven. Heb je interesse of wil je meer informatie, dan kun je altijd contact opnemen met het bestuur (bestuur@dnouwewiel.nl). Een leuk weetje over onze asfaltbaan: afgelopen september is de finale van de skeelercompetitie van Afd. Zuid van de KNSB bij ons verreden en ’s zomers traint een aantal schaatsselecties van de KNSB op onze baan. Ons terrein met asfaltbaan en een binnenbaan van gras wordt ook gebruikt voor andere activiteiten, zoals de zeskampen van Jong Gelre en de Vakantie Bijbelweek. Wil je met je familie of vrienden bijvoorbeeld een sportgerelateerde activiteit organiseren (zeskamp, jeu de boules of iets anders), dan zou je ook gebruik kunnen maken van ons clubgebouw. Stuur een mail naar bestuur@ dnouwewiel.nl als je meer informatie zou willen.

Hervormde Gemeente

Ook in de Hervormde Gemeente is na de lockdown meer mogelijk. We hopen bijvoorbeeld dat de Kerstdiensten dit jaar volledig door kunnen gaan. Wellicht heeft u na de afgelopen periode extra behoefte daarbij aanwezig te zijn. Daarom de kerkdiensten rond Kerst in de Hervormde Kerk, Waaldijk 139, voor u op een rijtje: • 18 december om 18:30: Kerstfeestviering van de Zondagsschool • 24 december om 21:30: Kerstzang m.m.v.

Muziekvereniging Wilhelmina • 25 december om 10:00: Kerstdienst Eerste Kerstdag • 26 december om 10:00 en 18:30: Kerstdiensten

Tweede Kerstdag

Van harte welkom in deze vieringen!

Veel doordeweekse activiteiten zijn eveneens weer opgestart. Ben je als twintiger of dertiger op zoek naar extra verdieping? Dan is Ik geloof, geloof ik (?) echt iets voor jou! We gaan een aantal keer per jaar in gesprek over thema’s als geluk, hoop en doel. Wil je deelnemen of meer informatie? Neem gerust contact op met ds. Wilhelm Roseboom, 06-14600988.

VAN KLOMPEN, KIKKERS EN KASTELEN

Wat hebben een klompenpad, kikkerpoel en voormalige kastelen met elkaar te maken? Ze zijn allemaal onderdeel van Levend Landschap. Tientallen inwoners zetten zich ervoor in, zo merken kartrekkers Peter van Noord en Carin Vos tot hun blijdschap.

Je kúnt natuurlijk je vrije tijd thuis voor de tv doorbrengen, maar dan moet je niet bij Carin of bij Peter zijn. Toen Stichting Landschapsbeheer Gelderland (SLG) een aantal jaren geleden mensen zocht om – met financiële hulp van de gemeente – hun dorp nog mooier te maken, bezochten ze allebei een informatieavond. “Na een tijdje vroeg SLG mij of ik iemand wist om Levend Landschap in Herwijnen te coördineren. Ik belde Peter”, vertelt Carin. “… want die kan geen ‘nee’ zeggen”, vult Peter lachend aan. Vanuit zijn achtergrond als agrariër en zijn activiteiten bij de VANL (Vereniging Agrarisch Natuurbeheer en Landschap) wilde hij graag meedenken, “maar alleen als Carin ook mee zou doen. Zij is namelijk heel goed in communicatie en organisatie.”

Zo gezegd, zo gedaan. Zo’n twee keer per jaar komen vertegenwoordigers van alle projecten van Levend Landschap bij elkaar. “We hebben inmiddels een klompenpad, een zwerfafvalbrigade, kikkerputten, patrijzenranden, natuureducatie voor de kinderen”, somt Carin op. “Vaak is er een link met andere initiatieven in het dorp, zoals het dorpsplatform en de historische vereniging. Ik hou ervan om die verbanden te leggen. En ik hoor zelf ook altijd weer nieuwe dingen “, zegt ze enthousiast. Peter vult aan: “Het leuke is dat de plannen van onderaf komen. Er zit energie in van de gemeenschap. Dan lukt er veel.”

Onbekend terrein Van het één komt het ander, zo werd bij de aanleg van het klompenpad het voor veel inwoners onbekende terrein van Kasteel Engelenburg zichtbaar. Carin: “Nu hebben we een werkgroep die zorgt dat dit stuk van de route toegankelijk blijft. Om de zoveel tijd doen we een oproep voor een werkochtend. Dan komen er altijd wel vijftien tot twintig mensen.” Behalve Engelenburg stonden in Herwijnen ooit ook de kastelen Frissestein en Wadestein. Een wens is om de geschiedenis van alle drie de kastelen te laten herleven. “Daarvoor is onderzoek |en dus geld nodig. Gelukkig is er ook weer een dorpsgenoot die dáárbij kan helpen”, aldus Carin.

Peter: “De afgelopen anderhalf jaar kon niet alles doorgaan, maar nu we corona hopelijk achter de rug hebben, willen we graag kijken of er nog meer onderwerpen zijn die via Levend Landschap opgepakt kunnen worden.” Daarom is er woensdag 24 november om 20:00 uur een bijeenkomst in dorpshuis De Poort. Iedereen die een idee heeft of wil helpen bij de bestaande activiteiten, is van harte welkom.

NOG ALTIJD STIL VAN DE OOIEVAAR

Geen vogel is zo fascinerend als de ooievaar, vinden Piet van Andel en Kees Vos. Deze twee vrijwilligers zijn het kloppend hart van de ooievaaropvang in Herwijnen.

“Het Ciconia-ciconia-virus pakt je en laat je nooit meer los”, zegt Piet met een glimlach. Hij zit in een leunstoel en kijkt door het raam naar één van de vele ooievaarsnesten rond zijn huis. “Ik heb een ontzettende behoefte om met dat beestje om te gaan. De ooievaar is toegankelijk, benaderbaar en heeft een hele intelligente blik. En heb je gezien hoe statig ze lopen? Er is echt niets mooier dan een kuiken van twee dagen oud te horen klepperen.”

Kees knikt. “De liefde voor ooievaars gaat nooit over. Als oudgezagvoerder bij de KLM ben ik extra gefascineerd door hoe ze vliegen, hoe ze zweven en landen. Ik ben al van jongs af aan geïnteresseerd in de ooievaar. Ik keek iedere dag naar het nest vlakbij ons huis.”

Toen Kees eind jaren zestig in het magazine van de vogelbescherming een oproep zag om buitenstations voor ooievaars te openen, stond hij direct op. Destijds was de ooievaar nagenoeg verdwenen uit Nederland. Er werd een landelijk reddingsplan opgesteld en in Groot-Ammers startte een fokprogramma in ooievaarsdorp ’t Liesveld. Kees formeerde een werkgroep met daarin de directie van de Herwijnse basisscholen en de Rabobank, Hans Dorrestein en aannemer Jan Bijl, Dick Hak en Piet van Andel. Ze bouwden twee grote kooien in een weiland achter Kees’ huis aan de Schoutensesteeg. Daar opende in maart 1970 het eerste buitenstation van Nederland.

Broedmachine In de beginjaren had fokken de prioriteit. Ze begonnen met tien jonge ooievaars en twee volwassen paren. Kees vergeet nooit hoe de eerste eieren uit het nest waren gegooid en hoe ze deze met de broedmachine uit hebben gebroed. Toen ze het eerste ooievaarspaar vrij lieten, begonnen ze meteen te broeden op het nest op het dak. “Dat was echt fantastisch”, kijkt Kees terug. Tegenwoordig zijn er meer dan 1800 vliegende paren in Nederland. De ooievaar staat sinds 2009 niet meer op de rode lijst en daarom is het fokprogramma gestopt. Ook in Herwijnen zijn de ooievaars in die periode vrijgelaten.

Toevluchtsoord Sindsdien is de opvang een toevluchtsoord voor ooievaars die tijdelijk niet in de vrije natuur kunnen leven. Meestal zijn dat jongen die uit het nest vallen en daardoor door hun ouders verstoten worden. In de opvang worden ze groot gebracht en voorbereid op vrijlating. Wanneer een ooievaar ziek is, schakelen ze de hulp van dierenkliniek De Batavieren in, die dat belangeloos doet.

Inmiddels heeft Piet het stokje van Kees overgenomen. Vanwege Kees zijn verhuizing is de opvang drie jaar geleden verplaatst naar Piet’s achtertuin aan de Waaldijk. Piet bracht de activiteiten onder in een stichting waar Kees voorzitter van is. Samen met een enthousiaste groep vrijwilligers, waaronder diverse familieleden van Piet, zetten ze het werk voort.

Takje voor takje De dierenambulance weet de stichting te vinden als ze een ooievaar in nood tegen komen en mensen uit het hele land bellen Piet met vragen. Bijvoorbeeld als er een jong uit het nest is gevallen of als ze zelf een nest willen bouwen. Dit is een specialiteit van Piet. Hij heeft onder andere basisnesten gemaakt in de bomen bij het ’s Heerenbos. Inmiddels hebben de ooievaars dat voorbeeld gevolgd en nesten gebouwd in de bomen bij de begraafplaats. “Ze hebben er weken over gedaan. Takje voor takje. Dat was zó mooi om te zien. Dit jaar hebben ze er voor het eerst jongen gekregen”, glundert Piet. De avonturen van het stel waren te volgen via de livestream van Omroep Gelderland en op de facebookpagina van de stichting.

Inmiddels zijn bijna alle ooievaars vertrokken. André is er nog; hij was nog niet genoeg aangesterkt voor de grote trek naar het zuiden. Piet doet er alles aan om ervoor te zorgen dat hij volgend jaar wel mee kan. Ondertussen kijken de twee al reikhalzend uit naar februari, wanneer de eerste ooievaars weer terug komen in het land. “Want als de ooievaars komen, dan komt het voorjaar eraan.”

‘DE LIEFDE VOOR OOIEVAARS GAAT NOOIT OVER’