Portret

Als ik wat rust nodig heb, ga ik ’s ochtends vroeg met mijn camera op pad in de polder rond Tienhoven aan de Lek. Best wel vaak heb ik dan een geluksmomentje, dat is het voordeel van zo vroeg opstaan. Zo zag ik eens een hertje. Dan stroomt de adrenaline door mijn lijf, je krijgt er veel energie voor terug.

Gyselle Blokland - www.bellefotografie.nl

de slager van de 21e eeuw

Anton & Marnie Molenaar

Om een ambacht uit te kunnen blijven voeren, moet je met je tijd meegaan. En dat doet het slagersechtpaar Anton en Marnie Molenaar uit Lexmond al jaren. Het zorgt ervoor dat Slagerij Molenaar in het dorp zelf en in de wijde omtrek klanten trekt.

Meerkerk gebeurt, bereiden we het vlees nog

Al 127 jaar is de familie Molenaar als slager actief in Lexmond. Anton is de vierde generatie. “Als jochie van zes ging ik mee het vlees uitventen en naar de boeren om koeien en varkens te kopen voor de slacht. Als kind sta je dan in het middelpunt, krijg je snoepjes en bij een goede deal soms wel 5 gulden. Zo groeide ik er eigenlijk vanzelfsprekend in.”

Zijn vader zei ooit tegen hem: je vrouw kan je winkel maken of breken. Het eerste en enige bezoek van Marnie aan discotheek Ponderosa klanten die er regelmatig gebruik van maken.”

in Hoornaar zorgde ervoor dat Anton een echtgenote kreeg die voor honderd procent in de categorie ‘maken’ viel en valt. “Een opleiding heb ik nooit gehad; ik was schoonheidsspecialiste en ben in de loop van de jaren in de zaak gegroeid”, vertelt Marnie. “We runnen de slagerij echt samen.” In de loop van het gesprek bewijzen ze het: een man loopt binnen en vraagt naar de bereidingswijze van een hele kip. Als een twee-eenheid voorzien ze hem van de meest smakelijke tips. “De kip op een blikje bier zetten in de BBQ, dat is heerlijk. Het bier verdampt en geeft de kip veel meer smaak.”

van de ambachtelijke slager hier nog in ere wordt gehouden. “Daar genieten we van: onze klanten advies geven over welk vlees ze het beste kunnen nemen en hoe ze het moeten bereiden. Zo mooi als je dan terug hoort: ‘Het was zó lekker.’”

Waar vroeger elk dorp wel één of meerdere slagers had, is dat sterk teruggelopen. Een deel van het ambacht is ook bij Slagerij Molenaar verdwenen. “Zelf slachten doen we al een jaar of vijftien niet meer. Zoveel regels, zoveel extra kosten; we moesten die beslissing wel nemen. Ik was bang dat je een stukje cultuur, het imago van de ambachtelijke slager kwijt zou raken. Dat is in de praktijk heel erg meegevallen. Afgezien van het slachten, wat trouwens in voor honderd procent zelf en ziet iedereen ons gewoon nog als een ambachtelijke slager.”

Want ambachtelijk werken is niet iets dat tot het verleden behoort; het is springlevend bij Slagerij Molenaar. Marnie: “Wat we van de vorige generaties hebben overgenomen, blijft deels overeind staan. Het recept van onze leverworst is al zestig jaar hetzelfde. Maar je moet wel met de tijd meegaan. Stilstand is achteruitgang. Zo zijn we ons veel meer gaan richten op catering en het bereiden van maaltijden.” En Anton: “Neem Meat&Meals; dat zijn kant en klare maaltijden. Drie jaar geleden had ik gezegd: ‘Daar zie ik niets in’. Nu hebben we tot in de wijde omgeving Het laat meteen ook zien dat het kleinschalige

Die ontwikkeling moet wel samengaan met het leveren van kwaliteit om klanten binnen te halen en te houden. Anton: “We zijn steeds bezig om onze producten nóg beter en lekkerder te maken. Het is echt een vorm van topsport. Mensen moeten het de moeite waard vinden om naar je winkel te komen. En gelukkig lukt dat ons; uit de hele regio rijden ze naar Lexmond voor onze producten.” 

Als jochie van zes ging ik mee naar de boeren om koeien en varkens te kopen voor de slacht