Reviews
Ολοκληρωμένος Ενισχυτής
Πως τα καταφέρνουν, μου λέτε; Με την προσθήκη των τελευταίας γενιάς λυχνιών ισχύος ΚΤ120 ο ολοκληρωμένος ενισχυτής Aeolos Plus Super απλά δεν έχει αντίπαλο...
38
High Fidelity
Tsakiridis Devices Aeolos Plus Super
High Fidelity - του Θ. Μωραΐτη -
39
Reviews
Προενισχυτής-streamer & τελικός ενισχυτής
46
Organic state... Η σειρά XS της Naim απέκτησε πρόσφατα ένα νέο μέλος, τον προενισχυτή «172», ο οποίος παίζει εξίσου καλά το ρόλο της ψηφιακής προενίσχυσης και του network player/streamer, αποτελώντας έτσι το σημείο όπου ενώνονται ο παραδοσιακός με τον καινούργιο κόσμο της υψηλής πιστότητας. Παρέα με τον τελικό «155», συναποτελούν ένα στιβαρό σημείο αναφοράς στην κατηγορία των προσιτών hi-end ενισχυτικών.
High Fidelity
Naim Audio NAC-Ν 172 XS & NAP 155 XS
- του Κωτσή HighΠ.Fidelity
47
Reviews
Ηχεία βάσης
«Κλασσικά» καλό...
Το SP2/3R2, αν και νέο μοντέλο, ανήκει στη σειρά Classic της Spendor στην οποία κυριαρχεί η «κλασσική» προσέγγιση σε όλους(;) τους τομείς. Τι αποτέλεσμα έχει αυτή η σχετικά μεγάλη σε όγκο υλοποίηση ηχείου βάσης και πως συγκρίνεται με τον πιο μοντέρνο (σε εμφάνιση τουλάχιστον) ανταγωνισμό; - του Θ. Μωραΐτη -
52
Spendor SP2/3R2
High Fidelity
H
Spendor έχει πολύ μεγάλη ιστορία στο χώρο του ηχείου. Αποκλειστικά βρετανική έχει αποφύγει να δημιουργήσει ηχεία με κάτι λιγότερο από κλασσική αισθητική, ενώ παράλληλα οι τεχνολογίες που έχει εξελίξει εδώ και χρόνια στην κατασκευή των μεγαφώνων της αλλά και των κουτιών των ηχείων της απλά ραφινάρονται χωρίς εντυπωσιακές επαναστατικές λύσεις (άραγε υπάρχουν τέτοιες σε άλλα ηχεία ή είναι όλα ένα κόλπο εντυπωσιασμού για αναθέρμανση ανά τακτά διαστήματα των πωλήσεων;). Πιο συγκεκριμένα η Spendor κατασκευάζει ηχεία από το 1971 (δηλαδή εδώ και πάνω από 40 χρόνια) όταν ο μηχανικός του BBC Spencer Hughes (1924-1983) και η σύζυγός του Dorothy (εξ ου και το όνομα Spen-dor) δημιούργησαν την εταιρία για να σχεδιάσουν και να κατασκευάσουν μια νέα γενιά ηχείων μόνιτορ για το BBC. Το 1975 o Terry Miles ήρθε στην εταιρία ως εκπαιδευόμενος τεχνικός και σήμερα είναι επικεφαλής του τμήματος σχεδιασμού της Spendor. Εκείνα τα χρόνια γνωρίστηκαν ο Spencer Hughes με τον ιδρυτή της Audiolab, Philip Swift, και στα χρόνια που ακολούθησαν αντάλλαξαν απόψεις για τη σχεδίαση και κατασκευή των ηχείων. Ο κ.Swift ήταν από τους πρώτους που κατείχε τα κλασσικά BC1 και BC3 και στα χρόνια που ακολούθησαν «έμαθε» καλά τη φιλοσοφία της εταιρίας μέσα από την παρέα του με τον ιδρυτή της. Το 2001 ο κ.Swift αγόρασε τη Spendor και σήμερα είναι ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρίας. Η σειρά Classic της Spendor αντιπροσωπεύει τον πυρήνα της φιλοσοφίας της εταιρίας καθώς με τον ένα ή τον άλλο τρόπο διατηρεί αναλλοίωτη την ηχητική κατεύθυνση που είχε δώσει ο ιδρυτής της από την αρχή της. Και μπορεί να διατηρεί μια πιο ρετρό εμφάνιση (που για μένα είναι τελικά καλοδεχούμενη) αλλά στον τομέα των εξαρτημάτων που απαρτίζουν τα μοντέλα της βρίσκουμε πολλά τελευταίας γενιάς υλικά και μεγάφωνα (εκεί που η εταιρία θεωρεί ότι πρέπει να υπάρχουν) ώστε ναι μεν να διατηρηθεί από τη μια η κατεύθυνση που ακολουθείται εδώ και χρόνια στο χαρακτήρα του ήχου τους αλλά και να συμβαδίζει με τις νέες πιο μοντέρνες απόψεις περί «καθαρότητας», απόδοσης της λεπτομέρειας αλλά και των δυναμικών της μουσικής.
ΕΝΑ «ΚΛΑΣΣΙΚΟ» ΒΡΕΤΑΝΙΚΟ ΗΧΕΙΟ ΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΛΕΞΗΣ ΑΦΟΥ ΑΠΕΔΩΣΕ ΜΕ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΑ ΟΜΑΛΟ, ΦΥΣΙΚΟ, ΕΥΠΕΠΤΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΓΡΑΦΙΚΟ ΤΡΟΠΟ.
Κλασσικo και στην κατασκευh; Η Spendor ακολουθεί μια ξεχωριστή τακτική όσον αφορά την κατασκευή της καμπίνας των ηχείων της. Πιο συγκεκριμένα ενώ οι τεράστια πλειονότητα των κατασκευαστών πιστεύει ότι με την αύξηση της μάζας των τοιχωμάτων μιας πολύ στιβαρής καμπίνας μειώνονται οι χρωματισμοί της (και πολύ σωστά) η Spendor υποστηρίζει ότι με αυτό τον τρόπο οι (μειωμένοι μεν σε ένταση) χρωματισμοί ταυτόχρονα μετατίθενται σε πιο υψηλό μέρος του ηχητικού φάσματος με αποτέλεσμα να παρεισφρέουν στην περιοχή των μεσαίων και να «τραυματίζουν» το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα πιο πολύ απ’ ότι αν ήταν μεγαλύτεροι σε ένταση αλλά χαμηλότεροι σε συχνότητα. Για το λόγο αυτό η εταιρία κατασκευάζει τα ηχεία της με πιο λεπτά τοιχώματα (ώστε να ταλαντώνονται σχετικά εύκολα με τη μουσική) ενώ ταυτόχρονα χρησιμοποιεί αποσβεστικό υλικό (πισόχαρτο βαρέως τύπου) για την μερική εξασθένιση αυτών, ώστε οι χρωματισμοί να παραμένουν στην περιοχή των χαμηλών συχνοτήτων όπου το αυτί μας τους «ανέχεται» περισσότερο. Αν και ακούγεται σχετικά απλό αυτού του είδους η κατασκευή είναι πιο δύσκολη από την συνήθη αφού λεπτό και στιβαρό είναι δύο πράγματα που δεν συμβαδίζουν από τη φύση τους. Τέλος πάντων, η Spendor φτιάχνει τις καμπίνες της εξ αρχής έτσι και απ’ ότι φαίνεται εκ του αποτελέσματος (δείτε τις High Fidelity
53
Reviews
Ολοκληρωμένος ενισχυτής
56
The Experience...
High Fidelity
Trafomatic Audio Experience One Σπουδαίο σχεδιαστικό ταλέντο, αλάθητο μουσικό αισθητήριο και ολοκληρωμένη οπτική απέναντι στην σωστή αναπαραγωγή των ηχογραφήσεων. Και το βασικότερο όλων: πραγματικά χαμηλές παραμορφώσεις, ησυχία και μεγάλο συχνοτικό εύρος. Αυτά είναι τα συστατικά που καθιστούν τον μικρό Trafomatic ό,τι πιο καλό έχω ακούσει σε SET με 2Α3.
High Fidelity
57
- του Π. Κωτσή -
Reviews
Ολοκληρωμένος ενισχυτής
Hegel H300
Black velvet Ο νέος κορυφαίος ολοκληρωμένος της Hegel αποτελεί μια ουσιαστική μετεξέλιξη του Η200 τον οποίο και αντικαθιστά. Οι Σκανδιναβοί προχώρησαν σε διακριτικές αλλαγές που καθιστούν τον ενισχυτή πιο πλήρη, όπως την ελαφρά μεγαλύτερη ισχύ και τον καλύτερο ενσωματωμένο μετατροπέα που, επιπλέον, παρέχει και μια ψηφιακή έξοδο για μελλοντικές αναβαθμίσεις.
62
High Fidelity
- του Π. Κωτσή -
Ο
Η200 ήταν αυτό που λέμε «επιτυχημένο μοντέλο». Κέρδισε πολλές διακρίσεις ανά τον κόσμο, απέκτησε σπουδαία φήμη και συγκέντρωσε πολύ περιορισμένα παράπονα, με βασικότερο αυτό της όχι ιδεώδους οδήγησης κάποιων ιδιαίτερα αδυσώπητων-δύστροπων φορτίων. Η εταιρία από τη Νορβηγία διαθέτει εδώ και λίγο καιρό στην αγορά τον αντικαταστάτη του, τον Η300, ο οποίος πέραν της μεγαλύτερης ισχύος επωφελείται ουσιαστικά από το τεχνολογικό προφίλ του κορυφαίου σετ προενισχυτή και τελικού της εταιρίας. Η Hegel αναφέρει ισχύ 250W στα 8Ω και, παρότι δεν δίνει συγκεκριμένες τιμές, έχει συμπεριλάβει στα τεχνικά του χαρακτηριστικά την δυνατότητα οδήγησης εμπεδήσεων που βουτάνε στα 2Ω. Πέραν κάποιων ηλεκτροστατικών ηχείων που εμφανίζουν αντιστάσεις χαμηλότερες του 1Ω στην περιοχή των υψηλών συχνοτήτων, δεν έχω υπόψιν μου κάποιο ηλεκτροδυναμικό ηχείο με αντίσταση κάτω των 2Ω. Ρώτησα τον Έλληνα αντιπρόσωπο αν θεωρεί τον Η300 καλό ταίρι π.χ για μεγάλα B&W και μου απάντησε «όχι απαραίτητα», συμπληρώνοντας ωστόσο πως ταιριάζει γάντι με μεγάλα Focal. Τον ενημέρωσα εξάλλου ότι προτίθεμαι να τον συνδυάσω με ηχεία ευκολοδήγητα και υψηλής ευαισθησίας αλλά δεν ίδρωσε το αυτί του, θεωρώντας ότι θα τα καταφέρει εξίσου καλά. Από την δική μου πλευρά, εισπράττω μόνο απογοητεύσεις όταν βάζω δυνατούς ενισχυτές στα μονόδρομα και τις χοάνες μου αλλά δεν θεωρώ ότι κάνω κάποιο λάθος στη διαδικασία της δοκιμής - αυτοί μάλλον κάνουν λάθη κάτω του 1W τα οποία όμως δεν είναι τυποποιημένα και μετρήσιμα (κι έτσι είναι πιο εύκολο αυτά να αποδοθούν ελαφρά τη καρδία στους «χρωματισμούς» του ηχείου, κυρίως από ανθρώπους που η μόνη τους επαφή με τα mW είναι μέσω ακουστικών). Λάθος, κατά τη γνώμη μου, είναι το ανάποδο, το να βάζεις δηλαδή ολιγόβατους ενισχυτές να οδηγήσουν «αναίσθητα» ηχεία καθώς τότε ξεκάθαρα δεν υπάρχει σωστή διέγερση του φάσματος-αντίθετα ένα εύκολο ηχείο οδηγείται άνετα έτσι κι αλλιώς και από εκεί και πέρα μιλάμε για θέματα «χημείας». Εν πάσει περιπτώσει, μπορώ να σας πω από τώρα πως ο Η300 είναι σαφώς πιο «οδηγικός» από τον προκάτοχό του ενώ – οποία έκπληξη!- έπαιξε πολύ καλά και τα ευαίσθητα ηχεία, άρα είχε δίκιο ο κ. Χατζηκωνσταντής της Stepcom. Τώρα, το αν είναι ικανός να παίξει «σωστά» το τάδε ή το δείνα υπερβολικά δύσκολο πολύδρομο ηχείο, όπως φαντάζεται τέλος πάντων ο ιδιοκτήτης του ότι μπορεί να ερμηνεύεται αυτό το «σωστά», αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να το διαπιστώσει με δικά του μέσα και δεν το απαντάει η συγκεκριμένη δοκιμή. Και τότε, θα μου πείτε, γιατί επέλεξα τον Hegel για δοκιμή και δεν τον άφηνα για κάποιο συνάδελφο; Μα, διότι είναι τόσο καθαρός και γεμάτος σε επίπεδο low level, που είναι σε θέση να αναδείξει τα πιο αποκαλυπτικά και φινετσάτα ηχεία της αγοράς, στα οποία συμπεριλαμβάνονται σαφώς και κάποια προσεγμένα ηχεία υψηλής ευαισθησίας. Ήθελα, με άλλα λόγια, να διαπιστώσω πόσο «βαθειά» έχει φτάσει τις περιγραφές της η σκανδιναβική εταιρία με τον κορυφαίο της ολοκληρωμένο.
ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΚΑΘΑΡΟΣ ΚΑΙ ΓΕΜΑΤΟΣ ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ LOW LEVEL, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΑΝΑΔΕΙΞΕΙ ΤΑ ΠΙΟ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ ΚΑΙ ΦΙΝΕΤΣΑΤΑ ΗΧΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ.
Απο κοντα Ο Η300 δεν διαφοροποιείται εμφανισιακά σε σχέση με τα γνωστά αισθητικά στάνταρντ της Hegel. Το σχέδιο της πρόσοψης είναι απλό και πειστικό και η κατασκευή του σασί είναι άψογη, περιλαμβάνοντας αρκετό αλουμίνιο και υψηλή ακαμψία. Ο κεντρικός διακόπτης έναυσης είναι ένας από τους μεγαλύτερους στην αγορά και η λειτουργία του συνδυάζεται με κύκλωμα χρονοκαθυστέρησης διάρκειας πέντε δευτερολέπτων. Η εταιρία αναφέρει πως δεν επιτρέπεται να τον χρησιμοποιήσουμε δύο φορές σε διάστημα μικρότερο των 30 δλ. (π.χ σε γρήγορες αλλαγές καλωδίων) και ομολογώ πως πήρα τα γραφόμενα των Σκανδιναβών τοις μετρητοίς και δεν πειραματίστηκα σε αυτό το σημείο. Στο αριστερό τμήμα της πρόσοψης συναντούμε το μεγάλο περιστροφικό επιλογέα της πηγής προς ακρόαση. Επιλέγοντας μια πηγή, εμφανίζεται στην οθόνη το όνομά της με τρεις χαρακτήρες (π.χ AN1, AN2 κ.ο.κ) και η απεικόνιση είναι ξεκάθαρη και ευανάγνωστη ακόμη και από μακριά. Το ίδιο ισχύει και με την απεικόνιση της στάθμης που γίνεται με αριθμούς από High Fidelity
63
Reviews
CD player
Bonnec Evo
» ς ά ρ ο φ α ν α ή γ η ! π « ώ δ Η ε ι α είν
Δεν αποτελεί καθημερινό φαινόμενο η ακρόαση με ψηφιακές πηγές πενταψήφιου ποσού απόκτησης! Όπως και να έχει προκαλεί δέος.
66
- του Γ. ΚαμαρινούHigh Fidelity
Π
ροσπαθώ να θυμηθώ πόσα CD players με τιμή άνω των 10.000 ευρώ έχουν περάσει από το περιοδικό, και δυσκολεύομαι να απαριθμήσω ένα σεβαστό νούμερο (emmLabs CDSA SE, τ.23, Chord Red Reference, τ.21). Εντάξει, αυτές οι υλοποιήσεις δεν αποτελούν ακριβώς «είδος λαϊκής κατανάλωσης», χώρια ότι εγείρουν και απαιτήσεις ως προς το υπόλοιπο σύστημα. Συνεπώς, όταν από την αρχισυνταξία μού ανακοινώθηκε ότι για αυτό το τεύχος έχω να δοκιμάσω το Bonnec Evo, ένιωσα περίεργα. Από τη μία, η ακρόαση ήταν σίγουρο ότι θα αποτελούσε εμπειρία από την άλλη όμως ήταν βέβαιο ότι στο προσωπικό μου σύστημα (όσο καλά και να το γνωρίζω και όσο και να έχει συμπράξει επιτυχώς με συσκευές πολύ ανώτερης κατηγορίας τιμής) θα έθετε περιορισμούς. Το ζήτημα δεν ήταν να ανακαλύψω τα όρια του συνδυασμού αλλά να σας μεταφέρω τις εντυπώσεις από τις ακροάσεις με το Evo. Ευτυχώς, η εγχώρια αντιπροσωπεία έδωσε τη λύση, παραχωρώντας το ζεύγος προ-τελικού της Norma. Τον τελικό Revo τον έχουμε παρουσιάσει στο τεύχος 28 και τον συμπεριλάβαμε στο έκτακτο τεύχος “Best of 2012” ενώ ο προενισχυτής Revo SC-2 θα παρουσιαστεί αναλυτικά σε επόμενο τεύχος. Για τα περί τιμής απόκτησης εν καιρώ κρίσης και για το αν θα άξιζε να επενδυθεί ένα τέτοιο ποσό για μια συσκευή αναπαραγωγής δίσκων CD, τα έχουμε πει και θα τα ξαναπούμε σε επόμενη ευκαιρία… Τώρα, ας προχωρήσουμε στην ουσία, δηλαδή στο κορυφαίο επίτευγμα του ολιγομίλητου καθηγητή Dittmar Bonne, που με δύναμη από το Αμβούργο, έχει προσφέρει στην audiophile κοινότητα λίγες αλλά αξιοσημείωτες υλοποιήσεις (παλαίοτερη συνέντευξη μαζί του φιλοξενούμε στο τεύχος 9). Πλέον γνωστή αυτή του τελικού Alto, με τη κάθετη διάταξη και τις χαρακτηριστικές κυλινδρικές ψύκτρες. Αλλά και ο προενισχυτής φωνογραφικής κεφαλής Fono προκάλεσε πολλές συζητήσεις όταν κυκλοφόρησε. To cd player Evo αποτελεί εκ των κορυφαίων υλοποιήσεων της εταιρίας και αν και έχει διανύσει κάποια χρόνια ζωής, εξακολουθεί να διεκδικεί τον τίτλο ενός εκ των πλέων αξιόπιστων επιλογών του είδους, ανεξαρτήτου κόστους! Ας δούμε το γιατί…
Η ΦΟΡΤΩΣΗ ΤΟΥ ΔΙΣΚΟΥ ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΕΤΑΙ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΠΑΝΩ ΠΛΕΥΡΑΣ, ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ TOP-LOAD ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ.
Παρουσιαση Εμφανισιακά, η επιχρωμιωμένη πρόσοψη, στην ασημί έκδοση που είχαμε στη διάθεσή μας, φέρνει λίγο προς Burmester, στο πιο λιτό. Τα τέσσερα πλήκτρα χειρισμού τοποθετούνται ανά δύο ένθεν και ένθεν της ευμεγέθους οθόνης, η οποία φέρει κόκκινα led στοιχεία, σε μαύρο φόντο. Λειτουργικό σχήμα, συμπαθητικό στην όψη. Στη μαύρη έκδοση σίγουρα θα δείχνει καλύτερο. Η φόρτωση τού δίσκου επιτυγχάνεται μέσω της πάνω πλευράς, μιας και χρησιμοποιείται top-load μηχανισμός, ο αγαπημένος των συνεπών κατασκευαστών, Philips CD Pro2. Στην επικαιροποιημένη, ελέω της οδηγίας της ΕΕ του 2006, έκδοση LF. Στο κέντρο της πρόσοψης, κάτω από την οθόνη, ένα επίσης κόκκινο led χρησιμεύει σαν ενδεικτικό για την ύπαρξη αναπαραγόμενου δίσκου εντός του οδηγού. Στην οπίσθια όψη, το σκηνικό παραμένει λιτό. Ένα ζεύγος ποιοτικών RCA αναλογικών εξόδων, ένα αντίστοιχο για ομοαξονική σύνδεση και το τριπολικό φις για τη σύνδεση του ρεύματος, μαζί με τον διακόπτη έναρξης/παύσης. Το σκηνικό συμπληρώνουν High Fidelity
67
Reviews
Μετατροπέας a/d, προενισχυτής phono
M2Tech Joplin
Βινύλια, Ψηφία, Αρχεία! Δοκιμάζουμε μια από τις πλέον ενδιαφέρουσες συσκευές του Ιταλού κατασκευαστή, η οποία επιχειρεί να αποτελέσει μια γέφυρα μεταξύ των αναλογικών πηγών και της ψηφιακής επεξεργασίας σήματος σε οικιακό περιβάλλον και ομολογούμε -εκ προοιμίου- ότι ξεπέρασε τις προσδοκίες μας!
72
High Fidelity
- του Δ. Σταματάκου -
T
ο αν μια συσκευή όπως το Joplin σας ενδιαφέρει εξαρτάται από δύο, κατά βάσιν, συνθήκες: Πρώτον, το αν έχετε μια σημαντική (από την πλευρά του όγκου και της αξίας) συλλογή αναλογικών μέσων αποθήκευσης δηλαδή δίσκους βινυλίου ή/και μαγνητικές ταινίες και ανάλογης αξίας συσκευές αναπαραγωγής τους που δικαιολογούν το εγχείρημα της δημιουργίας ενός ψηφιακού αρχείου. Δεύτερον, το αν ανήκετε σε αυτούς που θεωρούν ότι η ισοστάθμιση κάθε είδους, συμπεριλαμβανόμενων των ισοσταθμίσεων των φωνογραφικών κεφαλών και των κεφαλών των μαγνητοφώνων γίνεται καλύτερα στο ψηφιακό πεδίο. Αν μια ή και οι δύο αυτές συνθήκες ικανοποιούνται, έστω εν μέρει, έστω και λίγο ή -για να είμαστε ειλικρινείς- αν δεν έχετε σοβαρά επιχειρήματα για να τις απορρίψετε και τις δύο, τότε το Joplin είναι μια από τις λίγες συσκευές του είδους που είναι σχεδιασμένη με το νου στον audiophile και όχι στον επαγγελματία, τόσο από πλευράς δυνατοτήτων όσο και από πλευράς τιμής και καλά θα κάνετε να συνεχίσετε το διάβασμα... Η M2Tech έχει αποδείξει κατ΄ επανάληψιν ότι γνωρίζει τους κανόνες του παιχνιδιού και με τον Joplin το αποδεικνύει για μια ακόμη φορά καθώς, όπως θα δούμε, δεν παραμένει -αβασάνιστα- στην επιφάνεια των πραγμάτων. Η συσκευή είναι σχεδιασμένη για να χρησιμοποιηθεί εύκολα και αποτελεσματικά, να “βγάλει δουλειά”, δηλαδή, στα χέρια όποιου θέλει να μεταφέρει το αναλογικό του υλικό σε ψηφιακή μορφή και όχι για να αποτελέσει ένα ακραίο αξεσουάρ σε κάποιο σύστημα. Οι Ιταλοί χρησιμοποίησαν στο έπακρο τις δυνατότητες που προσφέρει η πλατφόρμα που επέλεξαν και τις συνδύασαν με πολύ καλή ποιότητα κατασκευής σε ένα πακέτο που χαίρεσαι να χρησιμοποιείς.
ΈΝΑ PGA2500 ΑΝΑ ΚΑΝΑΛΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΡΥΘΜΙΣΗ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ ΣΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΕΙΣΟΔΟΥ. ΤΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΩΣ ΠΡΟΕΝΙΣΧΥΤΕΣ ΜΙΚΡΟΦΩΝΟΥ. ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΑΥΤΑ, ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Ο DAC ΤΗΣ ESS.
Οι Λεπτομeρειες... Εμφανισιακά, ο Joplin είναι ο δίδυμος αδελφός του μετατροπέα d/a Young της εταιρίας, τόσο σε διαστάσεις όσο και σε θέματα αισθητικής και φινιρίσματος του περιβλήματος. Ο χρήστης βρίσκεται απέναντι από την κλασική πρόσοψη με το χαρακτηριστικό πλέγμα και τις μεγάλες ευανάγνωστες ενδείξεις με κόκκινα LED και το μόνο που δείχνει ότι “κάτι” συμβαίνει είναι το μικρό περιστρεφόμενο dial που βρίσκεται στην δεξιά πλευρά και το οποίο αποτελεί το μοναδικό σημείο επαφής του χρήστη με τις δυνατότητες της συσκευής, εκτός του διακόπτη on-off. Η αλήθεια είναι ότι η συσκευή κρύβει καλά τις δυνατότητές της οι οποίες απέχουν πολύ από το να θεωρηθούν τυπικές. Ο χρήστης έχει στη διάθεσή του μια αναλογική είσοδο στην οποία συνδέεται η πηγή της οποίας το σήμα θα ψηφιοποιηθεί καθώς επίσης και μια ψηφιακή είσοδο (ομοαξονική S/PDIF με δυνατότητα resampling), ενώ το ψηφιακό σήμα εμφανίζεται σε μια κλασική τριάδα εξόδων (ομοαξονική, AES/EBU και οπτική). Η θύρα USB μπορεί να δρομολογήσει προς τον υπολογιστή σήματα τόσο από τον μετατροπέα A/D όσο και από την ψηφιακή είσοδο, δίνοντας στον Joplin την σπάνια (για ADC) δυνατότητα να είναι ένα SPDIF/USB interface. Και οι τρεις ψηφιακές έξοδοι υποστηρίζουν σήματα μέχρι 24bit/192kHz ενώ η μέγιστη δυνατότητα δειγματοληψίας στα 32bit/384kHz (και στα 32bit/352.8kHz) μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο μέσω του USB, καθώς τα συμβατικά πρωτόκολλα δεν επαρκούν. Στην πραγματικότητα, το μόνο που θα μπορούσε να ζητήσει κανείς παραπάνω από την M2Tech θα ήταν μια δεύτερη αναλογική είσοδος καθώς είναι πολύ πιθανόν το σύστημα να έχει και μια δεύτερη αναλογική πηγή, αλλά ο Joplin μπορεί να θεωρηθεί πλήρης από πλευράς δυνατοτήτων σύνδεσης. Το ίδιο ισχύει -με το παραπάνω- και όσον αφορά στις δυνατότητες επεξεργασίας. Οι κατέχοντες συλλογές βινυλίων με δίσκους 78 στροφών ή δίσκους μικρών εταιριών, έχουν πρόσβαση σε μια πλήρη σειρά ισοσταθμίσεων αφού εκτός της κλασικής κατά RIAA, μπορούν να επιλέξουν μεταξύ 23 άλλων καμπυλών (αν μετρήσαμε σωστά) στις οποίες θα πρέπει να προστεθούν και οι τέσσερις διαθέσιμες καμπύλες για συσκευές μαγνητικής εγγραφής καθώς και η επιλογή “Flat” για την περίπτωση που στην είσοδο έχει συνδεθεί μια πηγή της οποίας το σήμα δεν χρειάζεται αποέμφαση. Ο χρήστης μπορεί ακόμη να High Fidelity
73