6 minute read
Frédérique Malefason
Frédérique Malefason
Advertisement
Frédérique Malefason
Ze is er eigenlijk altijd, niet zozeer op de voorgrond, maar toch merkbaar aanwezig. Frédérique Malefason is een van de sturende factoren van Pinoké Dames 1. Een vrouw met karakter, rechtvaardig, met een gezonde dosis zelfspot, een slimme speelster maar absoluut ook de grande dame van haar team. Haar snelle spel en observaties maken haar een onmisbare schakel. Maar aan al het goede komt ook ooit een eind. Laten we echter starten bij het begin.
Hoe is alles voor jou gestart qua hockey? Waar en wanneer ben je begonnen? Ik ben begonnen toen ik 5 of 6 jaar was, op Hockeyclub Barendrecht. Daar heb ik gehockeyd tot ik 12 jaar oud was. Daarna ben ik naar de C1 van Hockeyclub Rotterdam (HCR) gegaan. Ik was één van de weinigen in mijn leeftijdscategorie die kon scoopen, slepen en een strafbal kon nemen. Daardoor kwam ik ook in de Nederlandse jeugdselecties terecht. Op mijn 16e kwam ik bij de selectie van HCR Dames 1. Hier heb ik 5 hele leuke seizoenen in de hoofdklasse gehad en heb ik nog samengespeeld met onder andere Fatima Moreira de Melo, Sarah Thomas en Claire Verhage, allemaal waanzinnig goede hockeysters. Daarna heb ik 3 jaar bij Victoria Dames 1 in de overgangsklasse gespeeld, waarna ik weer graag hoofdklasse wilde spelen. Zodoende kwam ik bij Pinoké terecht en hier speel ik alweer 6 seizoenen. Ik ben dus al een hele tijd bezig haha.
Je staat linksachter als verdediger in je team, maar je bent tevens de ruggengraat van het team. Is dat een prettige positie en heb je hiervoor gekozen of is het zo ontstaan? Ik ben niet degene die de tactiek bepaalt of altijd meteen weet waar het mis gaat en hoe het anders moet. Ik ben wel iemand die een taak uitvoert en anderen beter kan laten spelen. Ik durf niet te stellen dat ik de ruggengraat van het team ben. Onze coach Daan Sabel noemt mij wel eens ‘het geweten van het team’ omdat ik meestal wel aardig 9
op de hoogte ben van wat er speelt. Dat ligt mij ook wel. Ik ben nogal nieuwsgierig van aard en vind het fijn als andere mensen op hun gemak zijn en de sfeer goed is. Hierdoor ben ik ook veel bezig met mijn teamgenoten.
Je draait dus al aardig wat jaren mee en heel veel regels zijn veranderd in de loop der jaren. De 4 kwarten, de zelfpass en nu weer de uitspeelcorner. Ten goede of ten kwade? Sowieso ten goede, vooral de zelfpass. Deze regel heeft het spel zoveel sneller gemaakt. De 5-meter bij vrije slagen vind ik wel een moeilijke regel, deze is voor interpretatie vatbaar. Hetzelfde geldt voor het aannemen van de scoop, die regel is dit jaar veranderd. Daar zijn scheidsrechters ook anders en niet consequent in en ik merk dat er veel onduidelijkheid ontstaat door deze regel. Ik ben in ieder geval voor nieuwe regels die het spel versnellen.
Je gaf aan dat dit je afscheidsjaar is. Wat wil je dit jaar met je team nog bereiken? Ja, het wordt nu wel echt een keer tijd voor andere dingen. Op mijn 25e besloot ik, na het afronden van mijn studie Criminologie, een tweede studie, Rechten met specialisatie Strafrecht, te gaan volgen. Ik ben afgelopen jaar wederom afgestudeerd en ben nu sinds oktober fulltime aan het werk. Op dit moment werk ik als trainee bij het Openbaar Ministerie. Nu is dit nog net te combineren met hockey, maar vanaf volgend jaar juni moet ik ook diensten gaan draaien. Dan is het simpelweg niet meer mogelijk om zo vaak te blijven trainen. Ik hoop dat er na dit seizoen gezegd kan worden dat Pinoké een stabiele hoofdklasser is. Vorig jaar hebben we als promovendus een goed jaar gedraaid. Dit jaar zijn de talenten weer een stap verder en hebben we er goede nieuwe speelsters bij gekregen. Tevens staat er een jonge, maar gedreven en ambitieuze, coach voor de groep. Het zou mooi zijn als we structureel voor plek 6 zouden spelen met uitschieters naar boven. Het zou mooi zijn om dit jaar serieus mee te doen voor een plek in het linkerrijtje.
Rechtvaardig maar met zelfspot, past dit ook bij jou als privé persoon en bij je maatschappelijke carrière die ook Vrouwe Justitia hoog heeft zitten? Ja, de woorden ‘rechtvaardig’ en ‘zelfspot’ passen wel bij mij. Ik ben niet voor niets Criminologie en Strafrecht gaan studeren. Bij het Openbaar Ministerie ben ik strafzaken aan het beoordelen en ik haal er veel voldoening uit om de meest passende oplossing voor slachtoffer,
10
maatschappij én verdachte te zoeken. Wat betreft zelfspot; ik ben de eerste om dingen die misgaan in mijn leven te benoemen en er een grapje van te maken. Ik houd wel van een beetje dramatisch doen en vind dat ook leuk om bijvoorbeeld op Instagram te laten zien. In mijn werk ben ik serieus, maar op zijn tijd moet een grapje wel kunnen.
Homoseksualiteit is een ja en nee in hockey, althans zo komt het over. Waar het voor vrouwen wel algemeen geaccepteerd is, is het voor mannen veel moeilijker om in deze sport uit de kast te komen. Equally amazing is een thema wat door de Europese hockeybond in het leven is geroepen met het oog op gelijkheid binnen de hockeysport. Hoe ervaar jij dat? Het trots zijn op wie je bent en wat je bent, is dat een ding binnen jouw club? Het is goed dat er aandacht aan wordt besteed. Tegelijkertijd moet ik zeggen dat ik er niet echt mee bezig ben. Ik ben niet de hele tijd bezig met het feit dat ik een relatie heb met een vrouw. Op Pinoké, maar ook daarbuiten, heb ik eigenlijk nog nooit een nare reactie gehad. Het is lastig om te zeggen of het specifiek in hockey lastiger is voor mannen dan voor vrouwen. Dat zou in ieder geval niet zo moeten zijn en daarom is het belangrijk dat er, ondanks dat het soms lijkt alsof de acceptatie vergevorderd is, wel aandacht aan besteed blijft worden.
Wij vinden jou ook enorm amazing, maar wie is eigenlijk jouw held in de sport en waarom – en als je geen sportheld nastreeft wie dan wel? Haha, dank. Een echte held in de sport heb ik niet, maar ik heb wel bewondering voor mensen met een groot doorzettingsvermogen. Bijvoorbeeld voor mijn oud-huisgenoot Claire Verhage, die jarenlang vanuit Rotterdam naar SCHC op en neer reed, met het Nederlands Elftal trainde en ondertussen een pittig promotietraject afrondde. Zij is nu doctor. Ook voor Ireen (van den Assem) heb ik respect. Het Nederlands Elftal leek op een gegeven moment niet te lukken, maar zij besloot dat ze nog een keer alles op alles wilde zetten. Dat is haar toch maar mooi gelukt.
Tot slot, wat is jouw toptip voor aanstormend jeugdtalent? Plezier maken en genieten! Soms vergeet je hoe leuk het is om een spelletje op hoog niveau te spelen met vriendjes/vriendinnetjes. Het kan vanzelfsprekend worden, terwijl het zo mooi kan zijn. Mensen vragen mij wel eens waarom ik al zo lang hockey en er andere dingen voor laat. Dat is eigenlijk heel simpel; ik vind het echt onwijs tof om met een kleine groep vriendinnen ergens naar toe te werken. Natuurlijk sta je wel eens op dinsdagavond in de regen op een donker veld, maar eigenlijk lach ik nog steeds elke training. Daar doe je het voor.
