Workshop Hoedje van Papier in de Wijk - Kloosterkids - November 2009
Kinderpersbureau van de Kloosterbuurt in het Oude Noorden
Even voorstellen… de ‘kidswriters’ van het kinderpersbureau Op bezoek bij de redactie van De Echo
Interview met de baas van Hoedje van Papier Fotoreportages En nog veel meer!
Van de redactie van Kloosterkids Voor jullie ligt de allereerste editie van Kloosterkids. Een uitgave die is gemaakt door ons: jonge verslaggevers en fotografen van het kinderpersbureau van de Kloosterbuurt in het Oude Noorden. We laten jullie zien waaraan we hebben gewerkt op de redactie van het kinderpersbureau van Stichting Hoedje van Papier. We hebben heel veel mensen geïnterviewd, spannende uitstapjes gemaakt en zijn op onderzoek uit geweest in de buurt. Jullie kunnen onder meer lezen over ons bezoek aan de redactie van weekblad De Echo. En over Liesbeth Kerstens. Zij is de baas van Hoedje van Papier. Ook hebben we de portefeuillehouder van de deelgemeente die zich bezighoudt met jongeren geïnterviewd. Alle informatie en foto’s die we tijdens het werken op het kinderpersbureau hebben verzameld en de stukjes die we hebben geschreven, presenteren we met trots in Kloosterkids.
Juf Angelique van Tilburg
Juf Renate Ekelhoff
Van de redactie van Stichting Hoedje van Papier Met gepaste trots presenteren we de resultaten van het kinderpersbureau in Rotterdam Noord, dat door de inzet van velen, maar vooral door de kinderen van verschillende basisscholen in de Kloosterbuurt in het Oude Noorden, tot stand is gekomen. We hopen dat alle kinderen die op het kinderpersbureau hebben meegewerkt het leuk en leerzaam hebben gevonden. Stichting Hoedje van Papier gaat uit van kennis, talenten, creativiteit en verantwoordelijkheidsgevoel van kinderen en wil dit samen met hen verder ontwikkelen. Op deze manier proberen we een steentje bij te dragen aan de ontwikkeling van kinderen en te werken aan hun zelfbeeld en zelfvertrouwen. Met de medewerking van veel enthousiaste en goede vakkrachten is het gelukt dit project tot een succes te maken. Door hen hebben we de mogelijkheid gekregen met de kinderen reportages te maken van spannende plekken in en buiten de wijk en interviews te houden met belangrijke en beroemde mensen uit de wijk en de stad. Er is voor veel kinderen een nieuwe wereld opengegaan. Stichting Hoedje van Papier is oorspronkelijk opgezet om een project voor werkende (straat)kinderen in de stad Cusco in Peru te ondersteunen. Liesbeth Kerstens is de initiatiefneemster. Ook in Peru geldt dat Stichting Hoedje van Papier zich inzet om kinderen een stem te geven en hen in zichzelf wil laten geloven. We doen dit alles door samen te werken met heel veel kinderorganisaties en vakmensen die verstand van zaken hebben en goed met kinderen kunnen werken. Met hen hebben we onder meer een kinderstraatkrant, een televisieprogramma en een kindermuseum ontwikkeld. Sinds 2005 hebben in Peru inmiddels al meer dan zevenhonderd kinderen deelgenomen aan de activiteiten. Hierover is meer te lezen via www.pasalavoz.nl. We gaan ervoor om de mediaworkshops in de verschillende wijken van Rotterdam verder te ontwikkelen en om zoveel mogelijk kinderen de kans te geven hun stem te laten horen. We wensen je heel veel leesplezier! Het team van Hoedje van Papier.
Ik ben Hicham (11) van basisschool Combinatie ‘70. Mijn hobby’s zijn voetbal, zwemmen en computeren. Mijn lievelingsplek in de buurt is het Hildegardisplein, omdat het aan de overkant van mijn huis is en er zijn vaak feesten. Ik vind het leuk om te schrijven over Europese onderwerpen. Later wil ik advocaat worden. Ik ben Kardelen (12) van de Hildegardisschool. Ik vind slapen en zwemmen leuk. Ik ga graag naar de Zwart Janstraat en de Zaagmolenstraat. Ik vind het leuk om mensen te interviewen en foto’s te maken van de wijk. Interviewen vind ik leuk omdat ik iets van mensen wil leren en wil weten. Ik wil later chirurg worden. Ik wil dingen weten over het leven van mensen. En ik hou van de mooie dingen van de wijk. Ik ben Sedef (10) van basisschool De Fontein. Ik woon in de Tochtstraat. Mijn hobby’s zijn lezen en computeren. Ik hou ook van tv kijken. Ik ga graag naar de bibliotheek. Ik heb een hekel aan rekenen en Engels en ik vind het ook niet leuk om ruzie te hebben met mijn vriendinnen. Een keer heeft een van mijn vriendinnen een geheim doorverteld. Ik ben Seyda (11) van basisschool De Fontein. Ik hou veel van dansen en zingen. Als ik alleen ben verzin ik liedjes. En als ik denk: dit liedje ga ik opschrijven, dan vergeet ik het vaak meteen. Mijn lievelingsvakken op school zijn spelling, crea, gym en zingen. Ik wil later juffrouw worden, want dat lijkt me heel leuk. Ik doe mee met het kinderpersbureau omdat ik het leuk vind en ik doe vaak mee met activiteiten. Mijn lievelingsdieren zijn een konijn, poes, puppy en dolfijn. Mijn lievelingskleuren zijn roze, paars en lichtblauw. Mijn beste vriendin is Sule, maar ik heb haar al een jaar niet gezien. Mijn lievelingsplek is de zee en een plek met veel bloemen. Ik ben vaak verlegen, maar als ik eenmaal iets heb gedaan dat ik eng vind dan ben ik trots op mezelf. Ik vind het ook leuk om mezelf in de krant te zien. Ik hou ook van praten en schrijven, maar lezen haat ik. Mijn zwakste plek is dat ik alles snel vergeet. En mijn goede kant is dat ik voor iedereen open sta en dat ik van alles wil leren.
Even voorstellen… De ‘kidswriters’ Ik ben Kadir (11) van basisschool De Fontein. Mijn hobby is voetballen op het plein en buitenspelen. Ik vind het heel leuk om een krant te maken. Ik zou graag bij de voetbalclub Galatasaray spelen en profvoetballer worden. Ik wil veel merkkleren kopen. Ik kijk graag op tv naar Smack Down. Ik woon in Turkije en heb daar drie honden. Ik ga daar soms heen en dan speel ik daar graag. Ik doe mee met het kinderpersbureau van Hoedje van Papier omdat ik niks te doen heb. Ik zit heel graag op hyves en msn. Op school vind ik het saai. Ik ga graag naar het pretpark en heb veel merkschoenen. Ik ben Laura (10) van basisschool Combinatie ‘70. Ik hou van buitenspelen en dansen. Ik ben graag op mijn kamer in mijn bed of bij mijn vissen. Het lijkt me leuk om een krant te maken. Ik schrijf graag over mensen, hoe ze zijn en of ze een bepaald iets hebben, omdat ik later psychiater of zakenvrouw wil worden. En ik wil graag fotograaf worden want ik hou van foto’s maken. Ik ben Loubna (11) van basisschool Hildegardis. Ik vind het leuk om buiten te spelen en te computeren. Ik vind het ook leuk om op mijn schoolplein te spelen. Ik hou ervan om stukjes te schrijven en foto’s te maken. Het onderwerp waar ik graag over schrijf is sport want ik speel vaak buiten en ik ren en fiets en basketbal veel. Ik weet nog niet wat ik later wil worden. Het is moeilijk om te kiezen omdat ik heel veel beroepen leuk vind. Ik ben Sena (11) van basisschool De Dialoog. Mijn hobby’s zijn sporten, gymmen en koken. Mijn lievelingskleur is babyblauw. Mijn lievelingsdier is een hamster. Op school vind ik gymmen het leukst om te doen. Ik vind het kinderpersbureau heel erg leuk en daarom doe ik eraan mee. Ik lees graag de krant. Later wil ik dokter of juffrouw worden.
Werken met een persbericht… Journalisten werken vaak met persberichten. Die sturen mensen die belangrijk nieuws hebben naar de redactie van een krant. Journalisten die op de redactie werken, kiezen persberichten uit over interessante onderwerpen waar ze over willen schrijven. Wij weten dat er in een persbericht belangrijke informatie staat. In ieder geval de vier w’s: wie, wat, waar en wanneer. Met die informatie kun je een lead schrijven. Dat is de introductietekst van een artikel. Maar als je een artikel gaat schrijven heb je altijd meer informatie nodig. Dat is de vijfde w: waarom. Met die aanvullende informatie maak je een verhaal dat compleet is en leuk om te lezen.
… en artikelen schrijven Op de redactie van het kinderpersbureau hebben we iedere week een persbericht gekregen. Vervolgens hebben we als aanvulling op het persbericht zelf meer informatie verzameld om een goed artikel te kunnen schrijven. Bijvoorbeeld door ergens een bezoek aan te brengen, iemand te interviewen of door een fotoreportage te maken. Een reportage is ergens naartoe gaan, kijken wat er gebeurt, aan mensen vragen stellen en daar dan een stukje over schrijven. Voorbeelden van reportages zijn het bezoek aan Kinderparadijs Meidoorn en het uitstapje naar de redactie van huis-aan-huisblad De Echo. Interviewen houdt in dat je vragen aan iemand stelt. Op basis van de antwoorden die iemand geeft, schrijf je een artikel. Dat kan in de vorm van een verhaaltje of door de vragen en de antwoorden op te schrijven. We hebben de baas van Stichting Hoedje van Papier Liesbeth Kerstens en portefeuillehouder Jeugd, Zorg en Welzijn van de deelgemeente Noord Richard Scalzo geïnterviewd. Ook met foto’s kun je een verhaal vertellen. Dan bepaal je wat belangrijk is en daar maak je dan foto’s van. We hebben fotoreportages gemaakt van dingen die gebeuren in de wijk.
Interview met Stanley MacDonald Projectmedewerker bij het Klooster Door Sena en Laura Waarom werkt u hier? Ik vind het leuk om met kinderen te werken. Ik heb zelf een zoon en een dochter en ik herken veel van hen in de kinderen waar ik hier in het Klooster mee werk. Wat vindt u de leukste activiteit? Knutselen vind ik erg leuk, omdat je dan ziet dat kinderen mooie dingen maken. Hoe oud bent u? Ik ben 43 jaar. Wilde u dit werk altijd al doen? Nee, ik wilde eerst profvoetballer worden en een eigen sportwinkel hebben. Die dromen heb ik ook waargemaakt. En nu doe ik dit werk. Voor welke clubs heeft u gevoetbald? Ik ben profvoetballer geweest voor onder meer Telstar en Heerenveen. Heeft u huisdieren? Ja, een chocolate labrador. Ze heet Babs en ik kreeg haar in 2000 toen ze nog een puppy was.
Interview met Liesbeth Kerstens de directrice van Stichting Hoedje van Papier Door Sedef OUDE NOORDEN - De kinderjournalisten van kinderpersbureau Kloosterkids hebben donderdag 1 oktober in het Klooster een interview gehouden met mevrouw Liesbeth Kerstens, de baas van Stichting Hoedje van Papier.
geluiden uit bloemhof
Door Kardelen Liesbeth Kerstens was in Zuid-Amerika op reis met een vriendin. Toen kwam ze in Peru en daar wilde ze blijven. Ze werkte eerst op een talenschool en richtte later Pasa la Voz op, dat is de Peruaanse Hoedje van Papier. Ze was vijf jaar in Peru en heeft met ruim driehonderd kinderen een kinderstraatkrant gemaakt. In Nederland is het in de deelgemeente Feijenoord begonnen en nu geeft Hoedje van Papier mediaworkshops in twintig Rotterdamse wijken. Ze werkt nu voornamelijk in Nederland, maar gaat ook nog wel eens terug naar Peru. Geld krijgt Hoedje van Papier vooral van de gemeente Rotterdam, want de gemeente vindt de activiteiten belangrijk. Ze woont in de Oude Haven. Zijn de mensen in Peru anders dan in Nederland? Ja, ze hebben andere kleding. Heel traditioneel. En aan de hoed die mensen dragen kun je zien uit welke stad ze komen. In Peru zijn de mensen ook heel vrolijk en ze zijn veel buiten. Is er veel armoede? Ja, wel in de sloppenwijken. Daar komen veel kinderen vandaan die meewerken aan de workshops in Peru.
Door Seyda We hebben Liesbeth Kerstens geïnterviewd. Zij is de baas van Hoedje van Papier. Zij heeft het ook verzonnen. Waar is Hoedje van Papier ontstaan? In Peru. Hoe is het ontstaan? Ik was aan het reizen in Zuid-Amerika en had geen geld meer. Ik was toen in Peru. Toen had ik dus een baan nodig. Ik heb eerst op een talenschool gewerkt en later heb ik een stichting opgezet. De voorloper van Hoedje van Papier: Pasa la Voz. Waarom heet het Hoedje van Papier? Wij zaten eerst grappen te maken en toen we een naam moesten verzinnen dachten we: kom we gaan het Hoedje van Papier noemen. Dat was omdat we iets met een krant wilden en toen kwamen we op het liedje ‘Hoedje van Papier’. En we vroegen of iedereen het ermee eens was en dat waren ze. Met hoeveel mensen werk je in Peru? Twintig collega’s en ongeveer driehonderd kinderen.
Door Loubna Hallo, ik ben Liesbeth Kerstens en ik ben 34 jaar. Mijn lievelingskleur is geel. Mijn lievelingsdieren zijn katten. Ik heb zelf ook katten gehad. Hoedje van Papier is ontstaan omdat ik begon te reizen. Toen kwam ik in Peru. Ik heb daar vijf jaar gewoond. Ik heb leuke collega’s. Ik kan best goed Spaans praten. Door Laura Bent u getrouwd? Nee, ik ben niet getrouwd. Welke popster zou u willen zijn? Shakira, omdat ze mooi kan zingen en dansen en ze heeft mooie kleren. Ze is zelf mooi en haar vriendje ook. Wat zou u willen veranderen aan Hoedje van Papier? Wat kan er beter? Nou, ik zou wel in meer steden willen werken. Niet alleen in Rotterdam. En ik wil proberen of we meer op televisie kunnen komen. Waarmee heeft u in Peru gereisd? Want ik neem aan dat u niet alles lopend heeft gedaan. Met de boot, de bus, het vliegtuig en de trein. Is reizen daar duur? Nee, vooral de bus is heel goedkoop. Door Hicham Wat vindt u leuk aan Hoedje van Papier? Dat kinderen zelf allemaal dingen maken: kranten, filmpjes en radio-uitzendingen. Wat vindt u leuk aan Peru? De bergen, de muziek en dat het er altijd lekker weer is.
Door Kadir Hoe oud was u toen u naar Peru ging? 28 jaar Wat is uw lievelingseten in Peru? Lechon, dat is varkensvlees met kruiden uit de oven. En wat vindt u niet lekker in Peru? Cavia, dat is daar een lekkernij, maar ik vind het niet zo lekker. Heeft u broers en zussen? Ik heb een broer, Jasper. Is uw broer aardig? Ja, heel aardig.
Op bezoek bij Kinderparadijs Meidoorn OUDE NOORDEN - De kinderjournalisten van kinderpersbureau Kloosterkids brachten donderdag 24 september een bezoek aan Kinderparadijs Meidoorn.
Aron en Esther Door Sedef en Kadir We hebben Esther geïnterviewd en Aron en een meisje dat daar aan het spelen was. Over Esther: ze werkt daar. Ze let op kinderen. Ze is trouwens 31 jaar. Ze heeft het daar erg naar haar zin. En wat we over Aron weten is dat hij daar werkt als stagiair. We hebben ook foto’s gemaakt.
Interview met Esther
Interview met Aron
Wat vindt u het leukst om te doen op het Kinderparadijs? Ik hou ervan om met collega’s plannen te bedenken en ik vind het leuk om met kinderen om te gaan. Hoe voelt u zich in de speeltuin? Het is hier echt leuk. Ik vind het vooral leuk als kinderen zelf spelletjes verzinnen. Ze worden hier geprikkeld om zelf dingen te ontdekken. Ik vind het fijn om te zien dat kinderen genieten.
Door Seyda Wat is je lievelingskleur? Wit. Ben je ergens allergisch voor? Ja, voor bloemen. Waarom heb je voor deze baan gekozen? Omdat ik van kinderen houd.
Interview met Sofia (6) Sofia is aan het spelen op het plein. Wat is je lievelingskleur? Geel. Maar toch heb ik weinig gele dingen. Wat is je lievelingsdier? Een olifant. Daar ben ik niet eens bang voor.
Welk televisieprogramma vind je leuk? Jetix. Wat vind je op het speelplein het leukst om te doen? Glijden van de glijbaan.
Nieuwe speeltuin Door Kardelen en Loubna Er is bij het Kinderparadijs een nieuwe speeltuin gebouwd, omdat de oude was afgekeurd. De speeltuin bestaat voor een deel uit een windmolen en heet Wikado, omdat het grote speeltoestel uit wieken bestaat en ze het cadeau hebben gekregen. Normaal worden de wieken van windmolens weggegooid. Deze zijn schoongemaakt en er zijn gaten in gemaakt zodat kinderen er nu mee kunnen spelen. Het is bedacht door een architect. Esther is 31 jaar en werkt al elf jaar bij het Kinderparadijs. Ze heeft vrijetijdskunde gestudeerd. Er worden ook activiteiten gehouden bij het Kinderparadijs, zoals kookles. Die heet ‘Kokkies’. We hebben Ashit geïnterviewd. Hij is 9 jaar en kookt al zes weken. Hij vindt het heel leuk om pizza en groentesoep te maken. Hugo is de meester. Hij werkt al zeven jaar bij het Kinderparadijs.
Niet leuk en wel leuk Door Hicham Ik heb een jongetje ontmoet die heet Anouar. Hij vindt het Wikado-plein niet leuk. En ik heb juf Esther geïnterviewd. Zij werkt bij Kinderparadijs Meidoorn en vindt rode kaarten uitdelen niet leuk. Dat zijn strafkaarten. Als je die krijgt dan mag je drie dagen niet naar het plein komen. Ik heb ook een meisje geïnterviewd en zij vindt de watertoren het leukst.
Interview met Anouar Door Laura Wie ben jij? Anouar Wat vind je van het Kinderparadijs? Er valt altijd wat te beleven. Wat zou je willen veranderen? De watertoren en een ondergrondse tunnel. Wat vind je het leukst? De bandschommel. In welk land zou je willen zijn? In Marokko, omdat het er lekker warm is en omdat er veel stranden zijn.
Fotoreportages over wat ons bezighoudt Veilig oversteken Door Sedef en Seyda La, la, la, la, la...
Stop!
Steek hier over, dat is veiliger.
Oeps, sorry...
Einde.
Geen ruzie maken Door Sedef, Seyda, Sena en Laura Aaah! Help mij!
Grrrr...
Stop daarmee!
Wij maken je af!
Ze schudden elkaar de hand.
Dat is heel gemeen, niet meer doen!
Alles is opgelost.
Einde.
Vuil op straat Door Laura en Sena Laura gooit vuil op straat.
Wat een troep!
Laat ik het maar in de prullenbak gooien.
Dat moet je niet meer doen!
Vandalisme Door Sedef, Seyda, Sena en Laura Hmmmm, wat doen zij nou?
Verniel het!
We zullen het niet meer doen.
Dat moeten jullie niet doen!
Laten we maar nooit meer wat vernielen.
Einde.
Elkaar helpen Door Loubna, Mirjam en mevrouw Rosalinda Hallo mevrouw, kunnen we u ergens mee helpen?
Wat zijn die boodschappen toch zwaar...
Ja, heel graag. Willen jullie mijn tassen ophalen?
De tassen zitten helemaal vol. Dank jullie wel!
Pfoe, die tassen wegen wel duizend kilo!
Nu nog naar die mevrouw brengen.
Hier heeft u uw tassen.
Respect voor elkaar Door Hicham en Kadir Kijk, al die vissen!
Ik ga hem in het water duwen!
Kom, we gaan ze voeren!
Ik ga heel erg goed kijken. Dat mag je niet doen. Je moet respect hebben voor elkaar. Je moet je schamen!
Haha! Dat is echt grappig!
We hebben respect voor elkaar.
Op bezoek bij de redactie van weekblad De Echo De redactie van Kloosterkids is donderdag 15 oktober op bezoek geweest bij hun collega’s van weekblad De Echo.
Meneer Peter Vos is de chef van de redactie. Hij let op of iedereen mooie kranten maakt zonder fouten en met goede onderwerpen. Hij vertelt dat er verschillende soorten kranten zijn. Landelijke dagbladen die in heel Nederland verschijnen, zoals NRC Handelsblad en het AD. Regionale dagbladen, zoals het Rotterdams Dagblad en de Barneveldse Courant. En weekbladen, die bij de meeste mensen in Nederland gratis worden bezorgd. De Echo is zo’n weekblad. Er zijn in Rotterdam verschillende deelgemeenten en die krijgen allemaal een andere krant.
Hoe kan het dat De Echo gratis is? Dat kan omdat we geld verdienen aan advertenties die in de krant worden geplaatst. Bakkers en andere bedrijven adverteren bijvoorbeeld. Dat geld wordt besteed aan het maken van de krant. Want de drukker moet worden betaald, net als de bezorgers, de fotograaf en de verslaggevers. En er werken zeven journalisten op de redactie in Rotterdam. Zij zoeken uit wat er gebeurt in de buurt waarvoor zij de krant maken, bijvoorbeeld in Crooswijk of in Noord. In totaal maken we wel twintig kranten.
Hoe kunnen zeven journalisten in een week zoveel kranten maken? Ze werken heel hard. Sommigen maken zelfs meerdere kranten. En ze krijgen heel veel hulp van mensen die artikelen schrijven en foto’s naar de redactie sturen. Zo hoeven ze niet alles zelf te doen. Waar gaan de meeste verhalen over? Over sport en dingen die gebeuren in de wijk. Heeft een redacteur wel eens iets fout gedaan? Ja. Het gebeurt wel eens dat iemand iets opschrijft dat niet waar is. Daarom moet je bij belangrijke berichten altijd controleren of iets echt zo is. Dat heet ‘hoor en wederhoor’. Hoeveel bomen worden er omgehakt om De Echo te kunnen drukken? Geen idee, maar wel heel veel. Wel drukken we onze kranten op papier dat we kopen bij mensen die voor elke boom die wordt omgehakt, ook weer een boom terugplanten. Zo blijft de schade beperkt.
Wat vindt u ervan als mensen de krant in de prullenbak gooien? Als ze de krant niet hebben gelezen vind ik het erg, want er staan zoveel leuke verhalen in. Maar als ze het gelezen hebben en ze het daarna weggooien is het minder erg, dat gebeurt nu eenmaal. Hoe lang bestaat De Echo al? In Amsterdam dertig jaar. In Rotterdam is De Echo anderhalf jaar geleden begonnen. Meneer Peter zet de computer aan en laat zien hoe het opmaakprogramma werkt waarmee de redacteuren de krant maken en hoeveel e-mails met berichten, artikelen en foto’s er binnenkomen op een dag. En er is een website waar meldingen op staan over dingen die er in Rotterdam gebeuren. Er staat bijvoorbeeld op dat er om kwart over vier een meisje is aangereden in het Oude Noorden, vlakbij waar wij wonen.
Interview met Richard Scalzo
portefeuillehouder Jeugd, Zorg en Welzijn van de deelgemeente Noord Door Loubna We hebben Richard Scalzo geïnterviewd. Hij is wethouder, maar dan niet voor heel Rotterdam maar alleen voor Rotterdam Noord. Dan ben je portefeuillehouder. Hij zet zich bijvoorbeeld in voor minder ongezonde kinderen en minder baby’s die doodgaan. Voordat hij portefeuillehouder werd, werkte hij voor een universiteit. Hij is vijftien jaar geleden in Rotterdam Noord gaan wonen. Hij werkt 3,5 jaar als portefeuillehouder. In maart zijn er verkiezingen. Hij weet niet of hij na de verkiezingen nog mag blijven. Hij hoopt dat de PvdA de grootste partij wordt en dat hij zijn baan mag houden, want hij vindt het werk erg leuk. Hij werkt bijna iedere dag, ook ’s avonds. Behalve vrijdagmiddag, want dan haalt hij zijn zoon uit school. Toen hij klein was wilde hij huisarts worden. Door Sena Hoe oud bent u? Ik ben 41 jaar. Heeft u een vrouw? Ja, zij is 31 jaar. Heeft u kinderen? Ja, een zoon van 5 jaar. Waarom doet u dit werk? Ik vind Rotterdam Noord heel erg leuk, maar de buurt komt vaak slecht in het nieuws. Daar wil ik wat aan doen, want er zijn ook heel veel mensen positief. Heeft u huisdieren? Ik niet, maar mijn zoon wel. Die heeft vier wandelende takken. Dat waren er vijf, maar er is er een doodgegaan. Wat vindt u het leukst? Dat ik veel met mensen uit de buurt praat. Bijvoorbeeld als ik een bos bloemen ga brengen bij mensen die zestig jaar getrouwd zijn of honderd jaar worden. Heeft u wel eens een vrije dag? Ik probeer soms vrij te nemen, maar meestal ga ik dan toch nog even werken omdat ik mijn werk zo leuk vind. Door Laura, Hicham en Kardelen U wilt ervoor zorgen dat er minder baby’s doodgaan. Ligt het aan de ouders als er een baby sterft? Ouders doen niet expres dingen verkeerd zodat hun baby doodgaat. Soms weten ze gewoon niet dat iets niet goed is. Als we ouders goed voorlichten kunnen we ervoor zorgen dat er minder baby’s doodgaan. Wat vindt u leuk aan uw werk? Dat er heel veel verschillende mensen in de wijk wonen. Is uw werk zwaar? Soms wel. Door bezuinigingen is er minder geld. Dan moet je kiezen waaraan je wel geld gaat besteden en waaraan niet. Dat is wel eens moeilijk. Wat gaat er nog veranderen in de buurt? Het Kloostergebied wordt aangepakt. En er zijn veel mensen in Rotterdam Noord die geen werk hebben. Ik wil ervoor zorgen dat die allemaal aan het werk gaan. Wilt u de baas worden in de Tweede Kamer? Nee, want ik wil dicht bij de mensen staan en dat kan daar niet. Zou u als u heel veel geld kreeg in Groningen willen werken? Nee, ik vind Rotterdam veel te leuk. Ik ga hier niet zomaar weg. Wat gebeurt er met u als u niet meer gekozen wordt in maart? Dan ben ik mijn baan kwijt. Wat gaat u doen als u uw baan kwijtraakt? Dat weet ik nog niet. Stel, uw blinde buurvrouw vraagt aan u om te stemmen als er verkiezingen zijn. Ze wil op de VVD stemmen. Stemt u dan voor haar op de VVD of kruist u stiekem het vakje van de PvdA aan als u in het stemhokje staat? Ik heb natuurlijk liever dat ze op de PvdA stemt, maar als ze op de VVD wil stemmen dan doe ik dat voor haar. Stel dat u een magische steen had, wat zou u dan doen in Rotterdam Noord? Dan zou ik ervoor zorgen dat alle kinderen die hier wonen later kunnen worden wat ze willen.
Op bezoek bij de educatieve wijktuinen aan de Gordelweg NOORD - De journalisten van kinderpersbureau Kloosterkids gingen donderdag 19 november op bezoek bij de educatieve wijktuinen aan de Gordelweg. Ze liepen een rondje door de tuin, namen een kijkje bij de dieren en interviewden beheerder Leo Brand. Bij de educatieve wijktuinen aan de Gordelweg zijn heel veel tuintjes waar scholen uit de buurt groenten verbouwen. Kinderen krijgen er ook les. Er zijn heel veel soorten bomen, planten en paddenstoelen. En een egelhuisje, een insectenkast en een vijver met moerasgrond. Binnen in het huisje dat bij de tuinen hoort zijn er aquaria met vissen, padden en slangen.
Door Kardelen Bij de educatieve wijktuinen wordt lesgegeven over alles wat met natuur en milieu te maken heeft. Bomen zijn erg belangrijk, want zonder hout gaat het fout. Meneer Leo is 62 jaar en werkt al 23 jaar bij de educatieve wijktuinen. Daarvoor werkte hij 16,5 jaar in Diergaarde Blijdorp. Hij heeft nog helemaal geen zin om met pensioen te gaan. Door Loubna Bij de schooltuinen krijgen kinderen van groep 6 en 7 van basisscholen uit de buurt les. Die lessen zijn van februari tot november, omdat er in de winter niet veel groeit. Eerst krijgen kinderen les op school uit een boek en daarna gaan ze naar de tuin. Er zijn alleen vlinders in de tuin als het warmer is dan zeventien graden, dus ongeveer van half april tot half september. Door Laura Wat is het eerste dat u hier heeft geplant? Toen ik hier 23 jaar geleden kwam was er nog helemaal niets. Alleen kale grond en wat bomen. Ik weet niet meer wat ik als eerste heb geplant, maar met een aantal tuinmannen heb ik alles opgebouwd. Wat wilde u vroeger toen u klein was worden? Toen wilde ik bioloog worden en dat ben ik ook geworden. Hoe vond uw moeder dat? Die vond het heel leuk. Mijn ouders waren ook gek op dieren en op de natuur. Ik woonde vroeger vlakbij het Kralingse bos en ik ging daar vaak naartoe. Ik was altijd met planten en dieren in de weer.
Door Hicham Heeft u groene vingers? Dat zou je wel kunnen zeggen ja, als je zoveel in de tuin werkt. Heeft u wel eens vissen bij elkaar gezet in een aquarium waarvan eentje een vleeseter was, zodat die vis de andere vissen ging opeten? Dat is wel eens gebeurd ja. Toen zat er per ongeluk een snoek bij de andere vissen. Wat krijgen de vissen die vlees eten normaal voor voer? Die krijgen diepvriesvisjes. Door Sena Meneer Leo heeft ook thuis heel veel huisdieren. De meeste zijn reptielen, maar hij heeft ook hamsters en muizen. Die muizen voert hij niet aan zijn slangen. De slangen en andere reptielen krijgen muizen uit de diepvriezer. De meeste dieren bij de educatieve wijktuinen zijn ook van hem. We hebben de kleine koningspython die bij de tuinen woont aangeraakt en toen rolde hij zich helemaal op om zichzelf te beschermen. Meneer Leo voert de vissen van de educatieve wijktuinen iedere dag. De slangen krijgen een keer per week of een keer in de drie weken te eten. Dat is bij elke slangensoort anders.
Griezelpagina Journalisten volgen vaak de actualiteit. Omdat het zondag 31 oktober Halloween was en 13 november vrijdag de dertiende, zijn de laatste pagina’s griezelpagina’s!
Dansgeest Hoofdenella en koningin Chula Griezelverhaal door Loubna
Op een duistere volle maan nacht zat de dansgeest Hoofdenella te dansen tot er bloed kwam. De volgende dag ging ze naar koningin Chula, die eigenlijk Chulalaboubou heette. De geest ging in haar koelkast dansen. Chula was boven lekker aan het dansen tussen haar koninklijke kleren. Haar butler Ansjovis liet zijn boek vallen. Chula riep: ‘Ansjovis, wat was dat?’ ‘Mijn boek viel, uwe majesteit’, zei Ansjovis. ‘Oke, nu je het zegt’, zei Chula. ‘Ik heb zin in ansjovis. Ik zal het zelf wel even halen.’ Ze liep naar de koelkast. En toen… poef! Daar was de dansgeest Hoofdenella. De koningin gilde aaahhh. Toen kwam Ansjovis er aan. Hoofdenella zei tegen Ansjovis: ‘Ik onthoofd je niet en verander je ook niet in een pukkel voor op een gezicht als je de hoela danst. Maar het liefst onthoofd ik je wel, want dan heb ik lekker bloed om te drinken.’ Na tien seconden had ze Ansjovis onthoofd en ging Hoofdenella in het lichaam van de koningin. ‘Hahaha,’ dacht Hoofdenella. ‘Hé, ik blijf in het huis van de koningin dat nu van mij is.’ Hoofdenella aaide over de koelkast: ‘Ik verover de wereld met jou’, zei ze tegen de koelkast. ‘Go everybody, dance, dance, dance!’ De volgende dag zat Hoofdenella nog steeds in koningin Chula haar lijf en huis. En de politie was in het paleis van koningin Chula voor de onthoofding van Ansjovis. Chula, die eigenlijk Hoofdenella was, dacht weer aan bloed drinken en ging de straat op met een kettingzaag. Na tien minuten was ze op straat en zag ze allemaal mensen. Iedereen sprak haar aan met majesteit. Hoofdenella onthoofdde al die mensen en ze at hen op en dronk hun bloed. Daarna ging ze weer naar het paleis en naar de koelkast. Ze deed vergif in het lichaam van de koningin. ‘De wereld gaat versteld staan’, riep Hoofdenella. Geloof je dit verhaal niet? Ga dan maar eens kijken in je koelkast…
Bos met spoken Een enge droom door Sena
Vorige keer in mijn droom was ik in een bos. Maar ik wist niet dat het vol met spoken was, dus ik ben er helemaal in gegaan. Ik was niet alleen, maar met mijn broer en zus. Er was ook een levende pop die Chuckie heette en een hele enge boeman. Mijn broer en zus werden onthoofd. Ik rende voor mijn leven tot ik bij mijn huis aankwam. Toen was heel de wereld weg. Iedereen behalve ik. En toen werd ik wakker.
STICHTING BOSHUYSEN