Een verslag van Stichting Hoedje van Papier
Kinderen houden van spelen en dat doen ze graag op pleintjes bij hen in de buurt. Maar zoals in elke grote stad zijn sommige pleintjes beter uitgerust dan andere. Om er achter te komen wat de kinderen zelf vinden van de speelplekken in hun wijk organiseerde Stichting Welzijn Feijenoord onlangs een jeugdschouw, waaraan bijna twintig kinderen tussen de 10 en 12 jaar deelnamen. Druk aantekeningen makend bezochten ze, onder leiding van jongerenmakelaar Zeno Zevenbergen, achtereenvolgens het plein voor Buurthuis de Dam, sportpark de Koepels met het Cruyff Court, het Helderheidplein, het plein bij de Groen van Prinstererschool, het Stampioenplein en het Rosepark/ Feijenoordse sportcontainer. Jonge journalisten Mirjam en Busenur liepen mee om verslag te doen. Het is koud in Feijenoord. Grijze wolken glijden langs de hemel. Niet de beste dag voor een jeugdschouw. Na een kwariertje buiten wordt het steeds moeilijker om je mening over de pleinen in de wijk op papier te zetten. Onze vingers willen niet meer. Brrrr, wat is het koud! Toch zetten we door. We hebben een drukke middag voor de boeg. Jongerenmakelaar Zeno Zevenbergen heeft ons een stapel formulieren meegegeven met allerlei vragen, zoals ‘Wat vind je van deze plek?’, ‘Speel je hier wel eens?’ en ‘Zou er iets moeten veranderen?’ Zes pleinen moeten we op die manier beoordelen. Op elke plek blijven we zo’n tien minuten. Na afloop worden onze antwoorden verzameld en overhandigd aan de deelgemeente Feijenoord die graag wil weten hoe kindvriendelijk de wijken zijn. De meeste pleintjes kennen we al. We spelen er, omdat ze dichtbij school of ons huis liggen. Andere kennen we niet zo goed, omdat ze verder weg liggen. En van ver lopen om te kunnen spelen, houden we niet. Hoe dichter bij, hoe beter. Sommige pleintjes zijn ook best wel eng, omdat daar vaak oudere jongens rond hangen. Dat is jammer. Speelplaatsen zijn toch juist bedoeld voor kinderen? Eén van de leukste pleintjes is die bij de Rosestraat. Daar kun je bijvoorbeeld tafeltennisbatjes of een voetbal “huren” om te spelen. Je krijgt die dingen mee als je iets van jezelf inlevert. Een jas, tas of een flesje water bijvoorbeeld. Als je klaar bent met spelen en de tafeltennisbatjes weer inlevert, krijg je je eigen spullen weer terug. Zo zorgen ze ervoor dat je het speelgoed niet per ongeluk of expres mee naar huis neemt. Best een slim systeem dus. De Jeugdschouw was de eerste activiteit in het kader van Kindvriendelijke Wijken (KIWI). In de loop van 2009 volgen er meer van dit soort activiteiten. De komende tijd gaat hard gewerkt worden aan het op orde brengen van een aantal basisvoorzieningen zoals de aanleg van kindvriendelijke routes, het opknappen van de buitenruimte bij de Persoonsdam en bestaande speelplekken en meer groen in de wijk.
Kort interview met jongerenmakelaar Zeno Zevenbergen Hoe is het om jongerenmakelaar te zijn? Wat doe je zo al? ‘Het is heel leuk om jongerenmakelaar te zijn. Vooral omdat elke dag verschillend is. Het is mijn taak om leuke dingen voor jongeren te organiseren. Om te weten wat voor dingen ze leuk vinden, knoop ik vaak een praatje aan met kinderen. Vaak loop ik door de buurt en spreek ik jongeren aan wat ze graag zouden willen doen, wat ze missen in de buurt en wat we kunnen doen om daar verandering in te brengen.’ Is dat moeilijk? ‘Soms wel. Niet alle kinderen weten wat ze willen. En hoe ouder het kind, hoe groter hun wensen. Vroeger was het genoeg om bijvoorbeeld een disco-avond te organiseren. De kinderen kwamen vanzelf. Dat is veranderd. Als jongeren een activiteit niet zo leuk vinden, komen ze ook niet. Daarom is het is zo belangrijk om te blijven praten. Alleen dan weten we wat er onder kinderen leeft. Het liefst gaan jongeren naar Duinrell of een ander pretpark, maar daar is niet altijd geld voor. Vandaar dat we ook leuke dingen willen organiseren in de wijk. Dus als kinderen nog ideeën hebben… laat ze maar bij me langskomen!’
Tekst: Mirjam en Busenur Foto’s: Ilja Post