Het Vergeten Kind
Talks
Made by The Unforgettables
de jongerenraad van Het Vergeten Kind
VOORWOORD HET VERGETEN KIND TALKS Voor u ligt het tweede magazine Talks, een tijdschrift gemaakt door de jongerenraad van Het Vergeten Kind; The Unforgettables. Deze raad bestaat uit vijftig bijzondere jongeren die vaak in sobere opvangcentra of onprettige thuissituaties leven. Zoals een Unforgettable het zelf aan mij verwoordde tijdens ons trainingsweekend: “We zijn heel normale jongeren, maar onze omstandig-heden zijn dat niet.� Beter had ik het zelf niet kunnen zeggen. En een betere groep jongeren die zich inzet voor de kinderen die weer na hen komen, hadden we niet kunnen wensen.
2 TALKS
Onze Unforgettables weten hoe het is om in kwetsbare gezinnen op
kind zich kind voelt, waarin het kansen krijgt om zich te ontwikke-
te groeien. Vaak spelen er meerdere problemen binnen het gezin
len en waarin het volwaardig mee mag en kan doen. U kunt helpen
een rol, zoals armoede, verslaving of andersoortige problemen.
door vrijwilliger te worden bij onze stichting, door donateur te zijn of
Jaarlijks zijn 120.000 kinderen het slachtoffer van geweld van
door ons op politiek niveau te ondersteunen. Deze jongeren en de
fysieke, emotionele of seksuele aard. Door deze onveilige of
kinderen die ze vertegenwoordigen, hebben uw steun keihard nodig.
instabiele thuissituatie kunnen 48.000 van hen niet meer thuis wonen.
Ik wens u veel leesplezier!
The Unforgettables geven met veel liefde, inzet en enthousiasme
Joep Verboeket
een stem aan al deze kinderen die door de maatschappij vaak
Algemeen Directeur
‘vergeten’ worden. Het zijn jongeren die veel hebben meegemaakt, zo vaak teleurgesteld zijn, maar die steeds opnieuw ergens de kracht vinden om positief te blijven, om verder te gaan. Wij zijn heel dankbaar als stichting dat deze jongeren ons advies geven over hoe wij met deze kwetsbare doelgroep om moeten gaan. Dit magazine is een van de vele manieren waarop The Unforgettables van zich laten horen. Ze laten u, mij en de politiek weten wat er anders kan. Ze delen hun mooiste wensen, ze interviewen ambassadeurs, ze geven u een kijkje in hun leven. Ik hoop dat wanneer u hun verhalen gelezen heeft, u mee wilt helpen om onze droom waar te maken. Onze droom is een Nederland waarin elk TALKS 3
VOORWOORD HET VERGETEN KIND TALKS Ik ben Noortje, ik ben 19 jaar en ik ben een Unforgettable! Ik woon in een jeugdhulpinstelling en mijn leven is nu al 11 jaar een rollercoaster die nog steeds niet stilstaat. En helaas ben ik niet het enige kind of jongere die een rollercoasterleven heeft... Ik moest snel volwassen worden en dat wens ik geen ander kind toe!
4 TALKS
Wie zijn The Unforgettables? The Unforgettables zijn 50 jonge
problemen voor kinderen in de jeugdzorg of in azc’s op te lossen,
ervaringsdeskundigen die weten hoe het is om in de jeugdzorg of
dan had ik van dat toverstokje gebruikgemaakt. Helaas kan ik het
in een asielzoekerscentrum te wonen. Wij zijn de jongerenraad van
niet in mijn eentje veranderen!
stichting Het Vergeten Kind en zetten ons in voor alle kinderen en jongeren die zich niet zelf kunnen laten horen.
Voor dit magazine heb ik ook een aantal artikelen geschreven, zoals een verhaal over mijn toekomst, maar ook een gedicht en
Dit magazine staat vol met verhalen geschreven door The Unfor-
een brief aan de politiek. En er staan nog veel meer artikelen in dit
gettables. Doordat The Unforgettables zich zo kwetsbaar op durven
magazine, geschreven door alle Unforgettables!
stellen, hoop ik dat jullie door onze verhalen geraakt worden. Ik hoop iedereen te laten inzien dat er teveel kinderen zijn die hulp,
Ik wens iedereen veel leesplezier!
steun en liefde in het leven kunnen gebruiken, maar deze helaas niet kunnen of mogen ontvangen! Om dit te veranderen, hebben
Noortje Beukeboom
wij van alle kanten steun nodig. Als ik een toverstokje had om de
Een trotse Unforgettable! TALKS 5
6 TALKS
Inhoudsopgave 02 Voorwoord Joep Verboeket 04 Voorwoord Noortje Beukeboom 08 The Unforgettables tot nu toe 16 Agenda Week van Het Vergeten Kind 20 Achter de schermen bij The Unforgettables 28 Mijn wens voor de kinderen die na mij komen 32 Interview met Unforgettable Nuno en zijn moeder 38 Interview met Mariska Vervloet 42 Brieven aan de politiek 48 Een rondleiding op de kamertraining van Unforgettable Wesley 50 De toekomst van mijn dromen 60 Een gejuich uit duizend kelen: Unforgettables in de kuip 62 Fotoreportage het Unforgettable-weekend 64 Unforgettable Narek: van talkshowgast tot sidekick van Johnny 66 Wat het betekent om een Unforgettable te zijn‌ 70 Een rondleiding door het dushihuis van Richard, Mary en Jamilla 72 Interview met Sigrid van Aken, directeur van de VriendenLoterij 76 Werkende helden aan het woord 84 De mooiste gedichten 86 Onvergetelijke vragen aan ambassadeurs 102 Slotwoord 103 Colofon 7 TALKS
TALKS 7
TheUnforgettablestotnutoe
We worden de meest daadkrachtige jongerenraad voor kwetsbare kinderen in Nederland The Unforgettables is een fantastische groep van 50 jongeren die een stem geeft aan de duizenden kinderen die in opvanglocaties of onveilige thuissituaties leven. Onze jongerenraad komt op voor die ‘vergeten kinderen’. Maar hoe is The Unforgettables eigenlijk ontstaan? Daphne Schreuder (Het Vergeten Kind) en Patrick van de Westelaken (Hoedje van Papier) vertellen het samen.
8 TALKS
9 TALKS
TALKS 9
10 TALKS
TheUnforgettablestotnutoe
The Unforgettables geven een stem aan duizenden kinderen Patrick drinkt deze ochtend een dubbele espresso, Daphne een
inhoudelijk bij de voor hen belangrijke thema’s kunnen betrekken.
theetje. Beiden zijn mega-enthousiast over The Unforgettables en
De uitkomst werd een talkshow, Het Vergeten Kind Talks, die we
Daphne begint meteen te vertellen. “In 2011 en 2012 organiseerde
opnamen in de studio van RTL Late Night. Acht jongeren hadden
Het Vergeten Kind leuke uitjes voor kinderen uit de opvang tijdens
zich voorbereid op wat zij wilden zeggen, politici kwamen aan tafel
de Dag van het Vergeten Kind. Dit deden we door bijvoorbeeld met
en Johnny de Mol presenteerde het. Wat mij van die dag het meest
500 kinderen naar Safaripark Beekse Bergen te gaan. De kinderen
is bijgebleven, is het optreden van Narek. Hij had feilloos door dat
hadden plezier, de pers kwam eropaf en filmde een trommelende
dit de plek was waar hij gehoord kon worden en hij greep die kans
Johnny de Mol en een Dinand Woesthoff die met kinderen speelde.
met beide handen aan. Op een directe, maar respectvolle manier
Hoewel dat te gek was, begon er toen ook iets te knagen. We
kwam hij op voor zichzelf en andere kinderen die veel te vaak
organiseren een leuke dag, krijgen media-aandacht, maar de
moeten verhuizen in azc’s. Het was een mooie eerste uitzending.”
situatie van deze kinderen verandert feitelijk niet. Elk jaar groeide
Hierna wist Daphne het zeker: deze jongeren moeten we nu niet
de stichting, de activiteiten werden uitgebreid en grootser opgezet,
meer loslaten! “We moesten een doorlopend programma voor
telkens ging er meer aandacht naar de kinderen en het verbeteren
deze jongeren ontwikkelen”, zegt ze. “Zo is de jongerenraad ont-
van hun situatie, maar het echte veranderen bleef uit. Tot in 2014
staan en inmiddels is er ook door Het Vergeten Kind en Hoedje van
het besef indaalde: als we de situatie van de kinderen écht willen
Papier een meerjarenplan gemaakt waarin staat wat we willen
veranderen, moeten we de kinderen zelf aan het woord laten.”
bereiken voor én met The Unforgettables.”
Patrick knikt instemmend. “En zo kwamen we bij Pat!” zegt Daphne. “Hoedje van Papier is een stichting die zich al jaren inzet
Waar willen we naartoe?
voor kinderen; in Nederland en in Peru leren ze kinderen schrijven,
Het Vergeten Kind en Hoedje van Papier hebben met The Unforget-
filmen, debatteren en presenteren, met als inzet om hun eigen
tables twee hoofddoelen voor ogen. Daphne: “The Unforgettables
leven te verbeteren. Dat sloot naadloos aan bij wat wij wilden,
geven met hun verhalen een stem aan duizenden vergeten
kinderen in hun kracht zetten en mondig maken, dus we besloten
kinderen. Met die verhalen hopen we ons eerste doel te bereiken:
samen te werken. Hoedje van Papier en Het Vergeten Kind sloegen
de Nederlandse politiek, burgers en stakeholders in de jeugdzorg
de handen ineen.”
beïnvloeden, zodat alle vergeten kinderen gezien worden en hiermee een eerlijke kans krijgen om veilig op te groeien en zich te
De eerste talkshow
ontwikkelen.” Het tweede doel is: de mogelijkheid voor The
Patrick slurpt nog een slokje van zijn espresso en vertelt. “Medio
Unforgettables om zichzelf te ontwikkelen en mee te doen in de
2014 kwamen we samen om te bedenken hoe we kinderen
maatschappij. Dit doel vloeit voort uit het eerste. Patrick legt uit: TALKS 11
TheUnforgettablestotnutoe
De ambitie straalt er vanaf, bij alle 50 Unforgettables “The Unforgettables laten van zich horen door artikelen te
Parlementaire Jaar waarin verschillende partijen hebben toege-
schrijven, te filmen, te debatteren en te presenteren. Daar geven
zegd om met The Unforgettables rond de tafel te gaan zitten en ga
we workshops in. Belangrijke aspecten in die workshops zijn:
maar door. Het meest recente hoogtepunt is, daar zijn Daphne en
samenwerken, kritisch nadenken, zelfbewust zijn, nadenken over
Patrick het helemaal over eens, het Unforgettable-trainings-
moeilijke situaties en hoe je daarmee om kunt gaan, allemaal
weekend. Daphne: “Op 22 en 23 oktober logeerden alle jongeren
belangrijke levensvaardigheden. Hiermee proberen we The
van de raad in een prachtig kasteel in Gelderland, om elkaar nog
Unforgettables de mogelijkheid te geven om zichzelf te ontwikke-
beter te leren kennen en om te werken aan hun eigen ontwikke-
len, zelfvertrouwen te krijgen, om het heft in eigen hand te nemen
ling. Dit deden we door te oefenen voor de Talkshow, door te schrij-
en zelfstandig een leven op te bouwen.”
ven en te interviewen voor het magazine en door te leren hoe je
We vragen of dat al een beetje lukt en Patrick lacht. “Het lukt
moet filmen en monteren.” Het bleek een fantastisch weekend.
zeker! De ontwikkelingen die tot nu toe doorgemaakt zijn, zijn niet
Patrick: “De jongeren vonden het tof, een weekend was te kort!
mis hoor. Zonder andere Unforgettables tekort te willen doen,
Voor mij was de openheid die ik heb gezien het grootste compli-
noem ik een paar voorbeelden: Nuno en Kelly die in de talkshow
ment. We hebben een gezellige, maar vooral veilige sfeer neergezet
aan tafel hun verhaal hebben gedaan en een half jaar later op het
waardoor The Unforgettables zich openstelden, veel spraken over
Haagse Binnenhof met de staatssecretaris hun handtekeningen
hun levens en wat er verbeterd kan worden.” Daphne beaamt dat.
zetten onder afgesproken actiepunten. Narek, die de eerste talk-
“Zij vertellen ons wat wij voor hen en de vergeten kinderen waar ze
show tafelgast was, daarna de zogenaamde ‘mini-luuk’ werd en dit
voor staan, kunnen doen. We werken op een gelijkwaardige basis
jaar zelfs een ronde meedoet als de kritische sidekick naast
samen. We leren van elkaar, zij adviseren ons.”
Johnny de Mol. Of Mootje, Maaike en Ruandson, die zich in een razend tempo hebben ontwikkeld tot supergoede reporters en de
De toekomst
meest fantastische vragen stellen. En zo kan ik nog wel even door-
Als we naar de toekomst van The Unforgettables vragen, begint
gaan, want de ambitie straalt er vanaf, bij alle 50!”
Daphne meteen te glimlachen. “Het liefste zou ik zien dat The Unforgettables zich op lange termijn vermengen met Het Vergeten
Een onvergetelijk weekend
Kind. Dat ze bij ons stage komen lopen, bij ons komen werken.”
De lijst met hoogtepunten is lang, al is de jongerenraad jong. Het
Patrick vult aan: “Een Unforgettable als toekomstig directeur van
eerste magazine, waarin The Unforgettables aan het woord
Het Vergeten Kind, dat zou toch helemaal geweldig zijn!” Maar dat
kwamen, de Expertmeeting met de SP waarin jongeren de kans
duurt nog even, eerst willen de twee met The Unforgettables
kregen om met politici te praten, de Sportieve Opening van het
werken aan betere jeugd- en vluchtelingenzorg, betere leef-
12 TALKS
13 TALKS
TALKS 13
14 TALKS
TheUnforgettablestotnutoe
iedereen moet van The Unforgettables weten. Dan kunnen we verschil maken omstandigheden in de opvang en betere ontwikkelingsmogelijkheden. “En dat lukt,” zegt Daphne, “als iedereen van The Unforgettables weet. Als iedereen de indringende verhalen van deze ervaringsdeskundigen hoort. Uiteindelijk moet het zo zijn dat elke partij die iets van plan is in de jeugdzorg of het asielbeleid, eerst even met The Unforgettables wil gaan praten. Wat vinden zij ervan? Is dat wat deze kinderen nodig hebben? Patrick: “Precies. The Unforgettables moet een instituut worden waar je rekening mee houdt. Uiteindelijk willen we de meest daadkrachtige jongerenraad worden op het gebied van kwetsbare kinderen in Nederland.”
De hoogtepunten tot nu toe 3 keer de trainingsdagen 3 keer opnames van de talkshow Het Vergeten Kind Talks 2 keer talkshow-workshops op locatie 2 keer een grote persconferentie 2 keer het magazine Het Vergeten Kind Talks 1 keer een Expertmeeting met de SP 1 keer de Sportieve Opening van het Parlementaire Jaar 1 onvergetelijk Unforgettable-weekend Heel veel juniorreporter teamverslagen 15 TALKS
TALKS 15
DeweekvanHetVergetenKind
Agenda 29 januari TOT EN MET 4 februari 2017
De week van Het Vergeten Kind Dé belangrijkste week voor onze stichting is de Week van Het Vergeten Kind. Een wervelwind van activiteiten waarbij kinderen centraal staan. Vergeten kinderen die vaak mishandeld, misbruikt, verwaarloosd, verstoten of gevlucht zijn en opgroeien in een onveilige of instabiele thuissituatie of in sobere instellingen met minimale speelmogelijkheden en specialistische begeleiding. Dit jaar besteden we extra aandacht aan kwetsbare kinderen in de vrouwen- en maatschapplijke opvang.
Tijdens de Week van het Vergeten Kind organiseren we elke dag een activiteit om deze kinderen ‘zichtbaar’ te maken en om ze zelf te laten spreken in plaats van dat er over hen gesproken wordt. De week van Het Vergeten Kind 2017 vindt plaats van 29 januari t/m 4 februari 2017. Benieuwd hoe en waar dat gebeurt? Hieronder zie je de agenda!
Zondag 29 januari Uitreiking Kind Centraal Award We trappen de week af met de uitreiking van de Kind Centraal Award. Deze prijs gaat ieder jaar naar een initiatief, opvanglocatie, gemeente, groep of mens die zich buitengewoon heeft ingezet voor vergeten kinderen. Dit jaar is de prijs extra bijzonder, want de jongerenraad van Het Vergeten Kind – The Unforgettables – is de jury! Zij beslissen samen met de mensen van Het Vergeten Kind welke vrouwenopvang dit jaar in ons land de best presterende is en het meest het kind centraal heeft staan.
Maandag 30 januari Opnames Het Vergeten Kind Talks De derde editie van onze talkshow Het Vergeten Kind Talks wordt in de studio van RTL Late Night opgenomen! Verschillende Unforgettables hebben nagedacht over wat zij vinden dat er veranderd moet worden om de situatie van kinderen te verbeteren en dat gaan ze deze dag vertellen. Ze zitten in de studio aan tafel met politici en deskundigen om te praten over hun problemen en mogelijke oplossingen. Johnny de Mol mag als presentator dit jaar weer op de stoel van Humberto Tan zitten en Dolores Leeuwin en Unforgettable Narek zijn de sidekicks. Op vrijdag 3 februari wordt het programma uitgezonden op RTL4 om 16.05 uur, dus allemaal kijken!
16 TALKS
Dinsdag 31 januari Feestelijke opening Tovertuin in Emmen
Natuurlijk wordt er in deze week ook weer een prachtige Tovertuin onthuld. Een Tovertuin is een mooie speelplek die een vaak zo grauwe opvang weer een beetje vrolijker maakt. Op deze dag is het feest in de vrouwenopvang in Emmen, want daar wordt de nieuwste Tovertuin geopend. Ook wordt er die dag in de tuin geklust door dames uit de buurt. Woensdag 1 februari Voetbalclinics door het hele land Sporten, spelen en ontspannen: daar heeft ieder kind recht op. Daarom organiseren we 17 voetbalclinics door het hele land! In verschillende voetbalstadions verspreid over het hele land zullen kinderen clinics krijgen van selectiespelers uit de Jupiler League. Vrijdag 3 februari Het slotfeest De week is bijna afgelopen, maar niet voordat we een te gek slotfeest geven! Meer dan 750 kinderen in de leeftijd van 3 tot 12 jaar komen spelen, dansen, naar theatervoorstellingen kijken, dj’en en plezier maken. Een feestelijker afsluiting kunnen we ons niet wensen! Uitzending Het Vergeten Kind Talks op RTL4 En dat is nog niet alles voor deze dagen, want als we allemaal uitgefeest zijn, zetten we om 16.05 uur gauw de televisie aan en kijken we naar RTL 4, want dan wordt onze talkshow Het Vergeten Kind Talks uitgezonden! Zaterdag 4 februari première in tuschinski: Het Vergeten Kind Film Festival Meer dan 100 kinderen uit 10 verschillende opvanglocaties hebben de afgelopen weken keihard gewerkt aan hun eigen films. Ze dachten na over hun leven, over wat ze wilden veranderen en over wat hun problemen zijn. Elke opvang heeft hierover een film gemaakt. Deze dag gaan deze films in première op het grote doek in de mooiste bioscoop van ons land: Pathé Tuschinski in Amsterdam. Dat wordt dus genieten van fantastische films met een bak popcorn en kinderchampagne. Het belooft een lastige taak te worden voor het jurypanel, bestaande uit o.a. onze ambassadeurs, die de winnaars moeten bepalen en de Film Awards mogen uitreiken. Junior Reporter Teams Gedurende de hele week zullen kinderen en jongeren als razende reporters in verschillende Junior Reporter Teams alle activiteiten verslaan. Gewapend met camera en microfoon maken zij van alles een videoverslag! Na de week vind je de reportages terug op de Facebookpagina van Het Vergeten Kind.
TALKS 17
18 TALKS
19 TALKS
TALKS 19
Achter de schermen bij The Unforgettables Als we het leven van kinderen in opvanglocaties willen verbeteren, moeten we niet óver hen praten, maar mét hen. Daarom kwamen in oktober 44 jongeren bij elkaar om te leren hoe zij hun verhaal kunnen vertellen als journalist, schrijver, talkshowgast of in een adviesraad. Samen vormen zij The Unforgettables.
Een groep jongeren in zwart-witte baseballjacks wandelt op een zonnige herfstdag in oktober richting een adellijk kasteel. Het is de crew van The Unforgettables, op weg naar een weekend gevuld met workshops en feestmomenten. Een weekend waarin zij leren namens alle kinderen en jongeren, die om welke reden dan ook niet thuis kunnen wonen, hun verhaal te vertellen. Een belangrijke taak, zo heeft Joep Verboeket, algemeen directeur van Het Vergeten Kind, hen net op het hart gedrukt: “Als jullie je eigen verhaal vertellen, komt het veel duidelijker over. Door jullie verhalen mogen we nu al met veel politieke partijen komen praten over hoe we jullie situatie kunnen verbeteren. Jullie verhaal moet gehoord worden.” De komende twee dagen is Kasteel de Essenburgh de plek waar The Unforgettables leren hun eigen verhaal en dat van anderen vast te leggen. Geholpen door vakkrachten, ervaringsdeskundigen als oud-Jeugdjournaal-correspondent Tako Rietveld, oud-Klokhuis-presentatrice Dolores Leeuwin en Het Vergeten Kindambassadeurs Johnny de Mol, Jamai Loman, Angela Schijf en Babette van Veen.
20 TALKS
Junior reporteR Team Interviewen, camerawerk en regie: alle aspecten van de journalistiek komen samen in de workshop van het Junior Reporter-team. En dan ook meteen voor het ‘echie’, want na een korte introductie gaan de negen reporters meteen op pad, op zoek naar de verhalen van hun mede-Unforgettables.
Wat vonden de deelnemers? Roza celia: “Dit weekend zou van mij een hele week mogen duren. Het is zo gezellig met alle anderen. We hebben zes interviews gedaan, onder andere met Jamai, die dit weekend ook langskwam. Ik interviewde, Elyse filmde. Wat ik heb geleerd? Dat Jamai vroeger
“Doorvragen”, roept deelnemer Jory over de chique houten tafel
vrachtwagenchauffeur wilde worden.”
waar The Unforgettables de fijne kneepjes van het reportersvak leren van oud-Jeugdjournaal-presentator Tako Rietveld en vakkrachten Zahra en Tim. Mede-Unforgettable Rosa heeft zojuist
Tako Rietveld:
verteld dat ze acteert en ook wel eens meedoet aan series. “Welke
Oud-presentator Jeugdjournaal, tegenwoordig eerste kinder-
series?”, wordt er meteen gevraagd. Zo ontdekt de groep dat Rosa
correspondent ter wereld: “Overal in de wereld wordt standaard
binnenkort te zien is in de serie SpangaS.
over kinderen gepraat in plaats van met hen. Kinderen worden
Wie een goed interview wil afnemen, moet inderdaad goed
vaak gezien als grappig of zielig, terwijl ze echt iets te vertellen
luisteren, op het juiste moment doorvragen en interesse tonen in
hebben.
wat er wordt verteld. “Het is belangrijk dat je luistert naar wat
Nederland loopt wereldwijd wel voorop met het betrekken van
iemand écht vertelt”, benadrukt Tako.
kinderen. De journalistiek blijft daar alleen in achter. Daarom
Daar heeft het Junior Reporter-team geen problemen mee. “Ik
probeer ik, sinds ik gestopt ben bij het Jeugdjournaal, als kinder-
ben Mo en ik ben in 2008 gevlucht uit Irak”, vertelt Mohammed als
correspondent kinderen een podium te geven en hen te laten
het zijn beurt is om zijn verhaal te vertellen. Over vragen hoeven
weten dat hun verhaal ertoe doet. Kinderen zijn vaak omringd door
The Unforgettables niet lang na te denken. “Hoe oud was je toen je
psychologen en therapeuten, maar krijgen niet de kans hun
moest vluchten?”, “Wat weet je nog van je tijd in Irak?”. “Ben je
verhaal te vertellen. Terwijl het heel simpel is: neem een kind
alleen met je ouders gevlucht?”, vraagt Luca. “Dus je hebt hier
serieus. Het is een kwestie van beschaving om naar kinderen te
helemaal niemand?”, realiseert hij zich ineens licht geschrokken,
luisteren, hen niet als tweederangsburgers te behandelen en te
om daarna tot een geruststellende conclusie te komen: “Nou ja,
beseffen dat we ongelofelijk veel van hen kunnen leren.
niemand. We hebben natuurlijk elkaar. We zitten samen in een
Kinderen zijn specialisten in het begrijpen van de grotemensen-
WhatsApp-groep.”
wereld.”
TALKS 21 TALKS 21
schrijftijgers Waar begin je als je je eigen verhaal wilt vertellen? Moet het lang zijn of kort? Of kun je je verhalen, dromen en ervaringen ook in een gedicht vangen? De Schrijftijgers gingen met vakkrachten Lianne en Esther aan de slag en schreven vele mooie verhalen voor dit magazine. “Wat ik over tien jaar doe? Ik denk niet te veel na over de toekomst.
Wat vonden de deelnemers?
Ik heb geleerd dat je bij de dag moet leven, want wanneer je dingen
Nathaniel:
plant, gebeuren ze nooit zoals je het wilt”, zegt een deelneemster
“The Unforgettables is een goede manier voor mij om ervaring op
van de Schrijftijgers-workshop. “Inderdaad, ‘Today’, daar draait
te doen voor mijn opleiding. Ik wil SPH gaan doen en later werken
het om”, zegt haar buurvrouw Noortje, terwijl ze haar pols laat zien
op de plek waar ik nu woon. Tijdens dit weekend ontmoet ik veel
met daarop een tatoeage met het woord Today.
jongeren en hoor ook hun verhalen, wat handig is voor mijn oplei-
De eerste schrijfopdracht van The Unforgettables is er meteen een
ding. Daarnaast vind ik het belangrijk om bij The Unforgettables
die de Schrijftijgers aan het denken zet. “Hoe wil je dat je leven
mijn mening te kunnen geven over de situatie waar ik nu in zit.”
eruitziet over vijf of tien jaar?” De vraag is niet voor iedereen makkelijk te beantwoorden.
Amman:
Vakkracht Esther maakt het makkelijker: “Je hoeft hier ook niets te
“Wat er beter kan in de jeugdzorg? Ik wil kunnen zeggen dat ik naar
plannen. We gaan vooral dromen. Dromen mag altijd. Het leven
huis ga in plaats van naar ‘de groep’. Het thuisgevoel ontbreekt.
zou saai zijn zonder dromen.”
Onder andere doordat we lang moeten wachten op toestemming.
Mooie dromen heeft iedereen gelukkig nog. Van een Audi A8, een
Thuis krijg je meteen ja of nee als antwoord van je ouders. Wij
hond uit het asiel, een jaar au pair-werk in Amerika tot trouwen
moeten soms wel vijf maanden wachten op een antwoord. En veel
met een lieve vrouw.
van ons weten ook niet welke rechten we hebben. Doordat ik SPH
“Over vijf jaar heb ik een eigen huis”, zegt een deelneemster. “Hoe
doe, kan ik mijn huisgenoten daarmee helpen.”
ik het ga doen, weet ik nog niet, maar ik wil een plek voor mezelf. En ik wil graag bij slachtofferhulp werken, omdat ik zelf ook veel
Jana:
heb meegemaakt en misschien wel meer weet dan de mensen die
“Ik ben gevraagd om mee te doen aan The Unforgettables. Het leek
ervoor geleerd hebben.”
me wel wat, want ik heb een duidelijke mening. Van mij hoeft er op dit moment niets aan mijn situatie te veranderen. Ik heb een goede jeugd gehad en alles wat ik heb meegemaakt heeft me gevormd tot wie ik nu ben.”
22 TALKS
Jullie kunnen je eigen verhaal het beste vertellen
23 TALKS
TALKS 23
Journalistieke Toppers Het Vergeten Kind wordt gesteund door veel bekende Nederlanders. Waarom doen ze dat eigenlijk? De Journalistieke Toppers vroegen het hen voor een verhaal in dit magazine, maar leerden ook elkaar beter kennen aan de hand van een interview.
terug”, weet Nicolai. Van interview- of presentatieangst is geen spoor te bekennen bij deze Unforgettables. “Hebben jullie elkaar eigenlijk geïnterviewd?”, vraagt Fahima aan vakkrachten Ilja en Suna als alle presentaties zijn geweest. “Uh, nee”, bedenkt Ilja zich ineens. Maar dat is geen probleem voor de Journalistieke Toppers. Fahima
Het is zaterdagmiddag en de workshops van The Unforgettables
zet een grote glimlach op: “Dan interviewen wij jullie wel even.”
zijn al even aan de gang als de deelnemers van de Journalistieke Toppers zich door middel van een kort interview aan elkaar voor-
Wat vonden de deelnemers?
stellen. Daar was vanochtend geen tijd voor. De Journalistieke
Nikita:
Toppers zijn niet voor niets toppers. Ambassadeurs Babette van
“Ik had bij Nederlands een 8 voor interviewen. Vandaag heb ik weer
Veen en Angela Schijf hadden tijd voor een interview, dus sprongen
zoveel geleerd dat ik de volgende keer misschien een 9 haal. We
de journalisten meteen in het diepe en namen hun eerste interview
interviewden Angela Schijf, Babette van Veen en Jamai. De leukste
af. Niet als oefening, maar om meteen een heus artikel af te
vraag aan Jamai? Waar zie je jezelf over tien jaar? Dat wist hij niet.
leveren. De interviews komen namelijk in het magazine van The
‘Het leven is vandaag’, zei hij.”
Unforgettables. Maar nu, na de lunch, heerst er weer rust aan de redactietafel.
Suna Floret journalist en mbo-docent:
Alleen het tikken van de antieke klok is te horen. De Journalistieke
“Het was meteen een pittige workshop vandaag: de deelnemers
Toppers hebben zojuist het interview met hun mede-Unforgettable
mochten als eerste Babette van Veen en Angela Schijf interviewen.
uitgewerkt om straks voor te lezen aan de rest van de groep. “Nog
Dat ging goed en dat is fijn, want een doel van de workshop is de
een minuut”, kondigt vakkracht Ilja de naderende deadline aan. De
deelnemers meer zelfvertrouwen geven. Dat lukt niet in een week-
pennen gaan neer en al snel blijkt dat de verhalen van The
end, maar het is een begin. Het belangrijkste tijdens dit weekend is
Unforgettables net zo interessant zijn als die van Babette en
dat de deelnemers vooral lol hebben.
Angela vanochtend.
Dat is wel gelukt denk ik, voor ons ook. Dat maakt het zo leuk om te
“Nicolai weet alles van de nieuwste mode”, vertelt Jordi over zijn
werken voor Het Vergeten Kind. We werken met enthousiaste
buurman. Fahima is meteen wakker. “O ja? Wat wordt de mode?”,
kinderen. Voor mij de ideale manier om mijn twee werkzaamheden te
vraagt ze nieuwsgierig. “Bomberjacks. En de Uggs komen weer
combineren: ik geef les op een mbo en ik ben columnist voor het AD.”
24 TALKS
de talkshow redactie “Wanneer zit jij op het puntje van je stoel?”, vraagt vakkracht Peter aan de Talkshow-redactie. Tijdens de WVHVK werken zij mee aan de talkshow Het Vergeten Kind Talks, met presentator Johnny de Mol. “Nu”, antwoordt een van de deelnemers. Waarom? “Omdat u zo enthousiast vertelt.”
door de hoge prijs en dat daardoor banen verloren gaan, heeft Richard even geen tegenargumenten meer. “Ik weet niks meer”, laat hij debatleider Peter weten met enige verontschuldiging in zijn stem. De debatleider is tevreden. “Goed zo. Je kunt het beter eerlijk zeggen dan iets uit je duim te zuigen.” Wat vonden de deelnemers?
In rap tempo noemt de groep vervolgens de meest uiteenlopende
Richard:
redenen om op het puntje van je stoel te gaan zitten: “Als een
“Ik wilde meedoen met Team Talkshow omdat ik graag praat en
onderwerp leuk is”, “Als ik het niet eens ben met iemand”, “Als het
mijn zin doordrijf. De groep is gezellig. Ik kende maar één iemand,
verhaal me raakt”, “Als iemand niet eentonig praat”.
maar na de kennismakingsronde ken je iedereen. Mijn boodschap
“Als iemand echt is”, voegt Dolores Leeuwin aan de opsomming
voor de talkshow is dat alle kinderen een plek zouden moeten heb-
toe. De oud-Klokhuis-presentatrice is Johnny’s sidekick tijdens de
ben waar ze zich thuis voelen.”
talkshow en vat met haar aanvulling meteen samen waar The Unforgettables voor staan: echte verhalen van echte mensen. De
Dolores Leeuwin Oud-presentator van onder andere Het Klokhuis en side-
mensen die direct te maken krijgen met regelgeving vanuit de
kick van Johnny de Mol tijdens Talkshow Het Vergeten Kind talks:
politiek en daar dus ook iets over willen zeggen.
“Ik hoop dat de talkshow dit jaar weer iets minder braaf wordt dan vorig jaar. We mogen er best wat meer bovenop zitten bij de
In Kasteel de Essenburgh wordt daar het hele weekend mee geoe-
tafelgasten. Zij kunnen misschien niet toezeggen dat ze iets aan de
fend. “Zorg dat je weet wat je wilt zeggen, blijf bij je boodschap en
situatie van de kinderen gaan doen, maar door feller te zijn, hoop ik
durf ook anderen bij het onderwerp te houden als ze afdwalen”, zal
juist ook dat we het publiek aanspreken. Bijvoorbeeld door de kijker
Peter de deelnemers later nog op het hart drukken.
te laten beseffen dat er gewone mensen schuilgaan achter de term
Maar eerst is het tijd voor een oefening in de praktijk: een heus
asielzoeker of een kind in de opvang.
debat over de stelling “De prijs van chips, chocola en pizza’s moet
Het is aan ons de taak om de jongeren te steunen bij het vertellen
worden vertienvoudigd om het eten van vet tegen te gaan”. Deba-
van hun verhaal en hen duidelijk te maken dat het belangrijk is dat
ters Richard en Daan gaan van start met sterke argumenten. Maar
hun verhaal wordt verteld. Kinderen kunnen beter aangeven wat zij
als Daan benadrukt dat de productie van chips achteruit zal gaan
nodig hebben en wat juist niet.” TALKS 25
Hier zijn we allemaal gelijk
26 TALKS
The Unforgettables Adviesraad Welk advies heb je voor Het Vergeten Kind? Langer/meer tijd
Minder lang stilzitten
Natuurlijk hopen we bij Het Vergeten Kind dat we kinderen en jongeren blij maken met wat we doen, maar uiteindelijk is er maar één groep die daar echt
Meer en nog betere feesten Iets meer structuur Werken in kleine groepen Minder extreme reclames Behandel jongeren naar hun leeftijd (bedtijd weekend) Meer evenementen Meer leeftijdsevenementen Meer bekendheid in de groepen
over kan oordelen: de kinderen en jongeren zelf. Daarom wilde directeur Joep Verboeket tijdens het Unforgettablesweekend hun ongezouten mening horen, wat een tafelkleed vol lijstjes opleverde.
Wat vonden we van het Unfotgettables-weekend? “Fijn, iedereen is gelijk en je kunt je verhaal kwijt. Dat kan op school niet.” “Fijn dat er naar elkaar wordt geluisterd, fijn om je persoonlijke verhaal te kunnen vertellen.” “Ik kende de groep niet, nu wel en ik ben een stuk wijzer geworden.” “Chaotisch, maar interessant.” “Leuk, we hadden ‘s avonds veel lol en de gesprekken aan tafel waren interessant.”
Waar heeft Het Vergeten Kind je mee geholpen?
“Geweldig. We hadden diepgang.”
Durf
“Leuk, we kunnen elkaar vertrouwen.”
Plezier
“Het mooiste wat ik tot nu toe heb meegemaakt, mooier dan
Begrepen voelen
de talkshow.”
Nuttig voelen Nieuwe ervaringen opdoen Beter formuleren en discussiëren
Wat vonden de deelnemers?
Zelfvertrouwen, over angst heen komen
Janaika: “Dit is de tweede keer dat ik meedoe aan een activiteit
Voor jezelf opkomen
van Het Vergeten Kind. Ik merk dat je elkaar leert respecteren. Ik
Kind mogen zijn
vond het vandaag mooi om ieders verhaal te horen en te zien hoe
Geen beslissingen voor volwassenen nemen
daar respectvol mee om werd gegaan. Daardoor werd ik ook heel
Niet bang meer voor onbekende mensen
open, terwijl ik normaal nooit zo ben.”
Vrienden maken Leren presenteren
Marit: “Tijdens een schrijfopdracht vandaag konden we vertel-
Hier zijn we gelijk aan elkaar. Op school ben je ‘anders’
len wat we hebben geleerd van Het Vergeten Kind. Ik heb vooral
Leren samenwerken
geleerd voor mezelf en anderen op te komen. Ik heb hier de kans
Luisteren naar anderen
gekregen mijn verhaal te vertellen en gevoeld dat ik ook echt het
Podium om mijn verhaal te vertellen aan Nederland
recht heb mijn verhaal te vertellen. Ik ben belangrijk. Ik kon mijn verhaal nu eens vertellen zonder afgekapt te worden.” TALKS 27
mijnwens
mijn wens voor kinderen die na mij komen‌
perlo Niet zo lang in een vrouwenopvang Wij kwamen ergens in maart aan in de vrouwenopvang. We werden rondgeleid door een mevrouw en de opvang was best wel klein. Het gebouw was groot, maar de kamers waren klein. Op zich had ik het daar de tijd dat we er woonden wel naar mijn zin, maar het was heel anders dan thuis. Mijn moeder, mijn zusje, mijn broer en ik bleven 1,5 jaar in die opvang. Op vrijdag de 13e kregen we een huis aangeboden, grappig he? Nu wonen we in een fijn huisje. Mijn wens voor de kinderen die na mij komen gaat over de kinderen die in de vrouwenopvang terechtkomen. Ik hoop dat zij niet zo lang als ik in de vrouwenopvang moeten blijven en ik hoop dat ze grotere kamers krijgen.
28 TALKS
mijnwens
Limaya Durf om hulp te vragen
Ik wens voor jullie allemaal dat het goed gaat, maar eigenlijk ligt dat aan je eigen gedrag. Want weet je, een ander gaat je niet veranderen! Als je het moeilijk hebt, vraag om hulp. Ik weet dat het soms lastig is, maar als je geen hulp vraagt, ga je er echt niet komen. Je moet geloven in jezelf en je moet de hulp die je wordt aangeboden, accepteren. Want hulp zoals je nu krijgt, ga je nooit meer krijgen. Ik hield zelf altijd mijn mond, maar uiteindelijk dacht ik: ik moet hulp vragen en die ook accepteren; alleen dan zal het beter met mij gaan. Dus vraag hulp, met hulp kun je het echt gaan halen!
29 TALKS
TALKS 29
mijnwens
elke
Een leuk pleeggezin voor alle kinderen die het moeilijk hebben Ik ben Elke, ik ben 16 jaar en ik ben op 6 december 2010 bij mijn pleegouders komen wonen. Ik woon hier nu dus bijna 6 jaar en ik vind het een heel fijn gezinshuis. Het is ook lekker dichtbij mijn vader. Ik vind het fijn in het pleeggezin, omdat ik me er prettig voel en omdat ik mezelf kan zijn. Ik vind het ook fijn dat elk kind een eigen kamer heeft. Ik heb mijn kamer leuk ingericht met mijn eigen spulletjes en zelfgemaakte schilderijtjes; hier voel ik me echt thuis. Verder hebben we in het gezinshuis ook een leuke hond; die heet Bozz en hij is heel lief en druk. Mijn pleegouders zijn bezig met het bouwen van een friettent. Dit vind ik heel leuk en daar wil ik ook gaan werken. Dat lijkt me leuk om te doen en te helpen. Ik wens voor alle kinderen die het moeilijk hebben dat ze zo’n leuk gezin krijgen als ik.
30 TALKS
mijnwens
noortje
Een lach op elk gezicht van een kind, jongere en ‘adolescent’! Mijn wens voor de jongeren die na mij komen, is voor de 18+ jongeren. Jongeren in de jeugdzorg zijn vaak kwetsbaar, velen hebben al heel wat meegemaakt en als je 18 bent geworden, word je naar mijn mening vaak aan je lot overgelaten. Je hebt weinig tot geen ondersteuning of begeleiding. Ik wens de jongeren van boven de 18 jaar daarom gelijkwaardigheid toe; ik hoop dat ze dezelfde hulp en begeleiding krijgen als kinderen onder de 18 jaar. Het zou fijn zijn als in de toekomst iedereen gelijk behandeld wordt, ook wanneer je volgens de wet adolescent bent. Niet alle 18-plussers kunnen opeens op hun eigen benen staan. Gelijkwaardigheid en gehoord worden, daar heeft elk mens behoefte aan, dus ook de 18-plussers! Tot slot, ik wens alle kinderen, jongeren en ‘adolescenten’ een fijne, gelijkwaardige, leerzame en op de toekomst gerichte behandeling toe. Ik streef ernaar dat de kinderen die na mij komen allemaal een lach op hun gezicht hebben! Iedereen verdient een lach, ook al is dat soms met een traan. Iedereen hoort gelukkig te zijn!
TALKS 31
INTERVIEW
Bij de kredietbank ontdekten we dat mijn stiefvader veel verzwegen had 32 TALKS
INTERVIEW
Eigenlijk was ik niet welkom Leven in een vrouwenopvang Dat het een moeilijke tijd zou worden, wisten Nuno en zijn moeder toen ze anderhalf jaar geleden besloten weg te gaan bij zijn stiefvader. Gelukkig bood de crisisopvang onderdak en een kans om opnieuw te beginnen. “Maar eigenlijk was ik er niet welkom. De meeste plekken voor crisisopvang zijn bedoeld voor moeders met kinderen tot twaalf jaar. Ik was al vijftien.”
Het is gezellig in de huiskamer van Vanda, Nuno en zijn halfzusje Raquel. Buiten kleurt de ondergaande zon de winterlucht rood en roze. Nuno’s vijfjarige halfzusje speelt geduldig met haar speelgoed terwijl haar moeder en Nuno op de foto gaan. De gezellige huiselijkheid waar Nuno en zijn moeder Vanda zo lang naar uitkeken, is gelukkig alweer een jaar werkelijkheid. “Toen we in de vrouwenopvang zaten, wisten we dat we na dit proces weer gelukkig konden leven”, zegt Nuno, terwijl hij zijn moeder veelbetekenend aankijkt en haar broederlijk een boks geeft. “Je moet altijd vooruitkijken.” Nuno en Vanda. Ze zijn een sterk team samen. Door altijd open en eerlijk naar elkaar te blijven, wisten ze samen een heftige periode door te komen. Zes jaar geleden besloot de Portugese Vanda haar toen tienjarige zoon Nuno mee te nemen naar Nederland. Ze had in Portugal haar nieuwe liefde ontmoet, maar haar Portugese man woonde in Nederland. Hier zouden ze een nieuw leven beginnen. Nuno kreeg een zusje en even leek het een gelukkig gezin. “Maar het liep steeds meer uit de hand”, zegt Nuno. “Voordat mijn moeder zwanger raakte, was mijn vader al eens agressief geweest en moesten we de politie bellen. Sinds die tijd sloot mijn stiefvader mij buiten. Toen zijn winkel ook nog eens failliet ging, liep het helemaal uit de hand. De ruzies werden erger en bij de kredietbank ontdekten we dat mijn stiefvader veel voor ons verzwegen had. Hij had schulden en was verslaafd. We hebben hem nog kansen gegeven. Ik werkte zelfs stiekem zwart. Kun je nagaan: een jongen van veertien die toiletten schoonmaakt op een festival. Al het geld dat we verdienden verdween meteen weer naar mijn stiefvader.” TALKS 33
34 TALKS
Mijn stiefvader vertelde altijd zijn verhaal, mijn moeder sprak toch geen Nederlands
TALKS 35
INTERVIEW Na vier jaar was de koek op. De zorgen om geld en de ruzies had-
opvang zat waar niets voor iemand van mijn leeftijd was geregeld.
den Nuno en zijn moeder opgebroken. Zonder dat zijn stiefvader
Ik werd als volwassene behandeld: ze zetten me zelfs op de
het wist, trokken ze aan de bel bij hun maatschappelijk werkster.
corveelijst, terwijl daar geen kinderen op mochten.”
“Die geloofde ons in het begin niet. Mijn moeder is gestopt met haar Nederlandse taalles, omdat ze mij niet alleen durfde te laten
Voetbal en zijn vrienden hielpen hem er doorheen. “Ik had het
bij mijn stiefvader. Daardoor sprak ze de taal niet en kon mijn
‘geluk’ dat we in mei naar de vrouwenopvang verhuisden. Zo had
stiefvader altijd het woord doen en zijn verhaal vertellen.”
de verhuizing niet al te veel invloed op dat schooljaar. En het voor-
Zodra de ernst van de situatie ook tot de maatschappelijk werkster
deel was dat ik kon douchen op de voetbal. In de opvang was het zo
doordrong, was er maar één oplossing: een plek zoeken in een
slecht gesteld met de hygiëne. Toen we binnenkwamen, woonden
vrouwenopvang. Vanda had in haar jaren in Nederland nog geen
we al met 22 gezinnen op drie verdiepingen. Per verdieping deelde
eigen netwerk van vrienden kunnen opbouwen en haar familie zat
je een badkamer met zeven gezinnen. Toen we weggingen,
ver weg in Portugal.
woonden er 26 gezinnen. Zelfs de sportzaal was in gebruik als tijdelijke slaapkamer.”
Zeventien Terwijl Vanda in vlot Portugees haar verhaal vertelt, luistert Nuno
Portugal
geduldig om daarna een samenvatting te geven van haar verhaal.
Wat als ze nooit waren weggegaan uit Portugal? Nuno mijmert er
Hij is net zeventien geworden, maar in een gesprek met Nuno
wel eens over. Zijn moeder had er een baan in de administratie. Hij
vergeet je al snel dat hij nog ‘maar’ een tiener is. Nuno komt vol-
speelde voetbal op hoog niveau. “Wat als? Ik kan er geen antwoord
wassen en stabiel over. Heeft hij zich de afgelopen jaren eigenlijk
op geven, dus ik denk er meestal niet te lang over na. Diep in haar
wel kind kunnen voelen? Hoe ernstig de vraag ook klinkt, Nuno en
hart zou mijn moeder ook terug willen, maar het is niet te doen
Vanda schieten ervan in de lach. “Weet je nog, onze eerste dag in
met twee kinderen als je geen werk hebt. Ik heb hier ook betere
de vrouwenopvang?”, zegt ze. “In de eetzaal ging iedereen heel ver
kansen. Ik heb pas mijn debuut in het tweede team van Leonidas
van ons vandaan zitten en vrouwen schoten weg als ze je zagen.
Rotterdam gemaakt en mocht vorig weekend zelfs op de bank
Pas later ontdekten we dat mensen dachten dat je de vader van
zitten bij het eerste. Sinds kort heb ik me aangesloten bij Jong010
mijn dochter was. Ze hadden je veel ouder ingeschat.”
en The Unforgettables biedt me ook kansen. Het staat sowieso
Ze kunnen er inmiddels om lachen, maar met de herinneringen
mooi op mijn cv.”
aan de vrouwenopvang, komen ook de frustraties bovendrijven. “Begrijp het niet verkeerd”, zegt Vanda “Het is heel mooi dat je in
Zijn school afmaken, is nu zijn eerste zorg. “Ik doe de vierde klas
Nederland de kans krijgt om als moeder een nieuwe start te
over. Vorig jaar waren we net van de crisisopvang naar een
maken met je kinderen, maar ik had zeker in de vrouwenopvang
vrouwenopvang verhuisd, toen ik een ongeluk kreeg. Ik viel flauw
meer warmte, begrip en solidariteit verwacht. In plaats daarvan
bovenaan de trap. Daardoor had ik een zwaar hersentrauma. Het
waren er veel ruzies. Als het onze wasmachinetijd was, zaten de
kostte me een half jaar om te herstellen. Op school had ik zoveel
wasmachines vol en als we bij wijze van uitzondering voor onszelf
uren uitval dat ik het met geen mogelijkheid meer kon inhalen.”
mochten koken, werd ons eten gepikt.” Uiteindelijk zal het hem lukken om dat diploma te halen. Wat hij Hoe Nuno de opvang heeft ervaren? “Een plek waar je op je
ermee wil doen, weet hij nog niet. Of stiekem wel? “Mijn ultieme
slippers moet douchen, omdat het er te vies is, waar je altijd ge-
droom is om ooit, als ik de middelen heb, een vrouwenopvang te
luid om je heen hoort en waar je ruim zevenhonderd euro betaalt
beginnen zoals ik hem zelf graag had willen hebben. We weten dat
voor je onderdak, daar voel je je niet echt thuis. Sterker nog: ik was
iedereen zijn best deed, maar wat we misten was warmte,
ook eigenlijk niet welkom”, zegt Nuno. “De meeste plekken met
activiteiten voor kinderen en betere naleving van de regels, want
vrouwenopvang zijn bedoeld voor moeders met kinderen tot twaalf
juist dat zorgde voor veel ruzies. Terwijl mensen daar juist voor
jaar. Er zijn maar een paar plekken waar je met oudere kinderen
weg waren gegaan.”
terechtkunt. Daarom is daar ook een langere wachttijd voor. Onze maatschappelijk werkster heeft een goed woordje voor me gedaan, zodat we hier terechtkonden. Het betekende wel dat ik in een 36 TALKS
INTERVIEW
Als je op slippers moet douchen omdat het te vies is, voel je je niet thuis 37 TALKS
TALKS 37
38 TALKS
INTERVIEW
Zestig sollicitatiebrieven had Mariska Vervloet (21) de deur al uitgedaan. Zonder resultaat. Tot ze besloot de stoute schoenen aan te trekken. Toen Het Vergeten Kind partner Nationale Nederlanden haar oude gezinshuis bezocht, meldde ze meteen dat ze een baan zocht.
Als je gelukkig wilt leven, moet je zelf stappen zetten “…en ik ben net afgestudeerd en zoek een baan”, voegde Mariska
hebben een baan voor je, vind je het wat? Solliciteren hoefde niet,
Vervloet nog even toe aan haar verhaal toen ze afgelopen zomer
want ik had tijdens hun bezoek een goede indruk achtergelaten
een delegatie van Nationale Nederlanden toesprak. De ver-
met mijn presentatie.”
zekeringsmaatschappij is partner van Het Vergeten Kind en kwam daarom op bezoek bij TriviumLindenhof in Dordrecht. “Mij was
Sollicitatiebrieven
gevraagd om te vertellen welke invloed jeugdzorg had gehad op
Zestig sollicitatiebrieven waren voor die tijd al de deur uit gegaan.
mijn keuzes voor school en carrière. Ik was op dat moment bijna
“Ik ben afgestudeerd hbo-pedagoog. Een opleiding die ik op mijn
afgestudeerd, dus ik dacht: weet je wat? Ik meld het even.”
vijftiende had gekozen, omdat ik in een gezinshuis zat en dacht dat ik daar misschien iets mee wilde doen. Tijdens mijn stages
Het is typisch Mariska. “There’s no chance, unless you take one”
ontdekte ik dat dit juist niet was wat ik wilde. Het was nog te
staat er op haar arm getatoeëerd. “Als je gelukkig wilt leven, moet
persoonlijk. Ik koos in veel situaties voor het kind, terwijl ik moest
je daar zelf stappen in zetten”, zegt ze. Die instelling legde haar
leren dat niet alle kinderen zoals ik de drive hebben er het beste
geen windeieren. “Een paar dagen na het bezoek van Nationale
van te maken. Ook sommige lesstof kwam te dicht bij de zaken
Nederlanden kreeg ik een telefoontje van TriviumLindenhof. Een
waar ik zelf nog mee moest leren omgaan. En daarbij: ik heb jaren
van de heren van Nationale Nederlanden had gebeld. Hij wilde met
mijn problemen zelf moeten oplossen, waarom zou ik er dan
me in gesprek, want er was een positie vrijgekomen in zijn team.
vrijwillig voor kiezen om in mijn werk weer problemen van anderen
Drie dagen later zat ik bij hem op kantoor en was de boodschap: we
op te lossen? Ik besefte dat het tijd was om voor mezelf te kiezen.” TALKS 39
INTERVIEW
We hebben een baan voor je, vind je het wat? Tijdens haar werk al ‘Expex’ voor TriviumLindenhof, ervarings-
Mariska was dertien toen ze zelf bij jeugdzorg aanklopte, omdat
deskundige met een informerende en adviserende functie, ontdek-
het thuis niet meer ging tussen haar en haar ouders. Verschillende
te Mariska al dat juist de zakelijke kant van dat werk haar meer
pleeggezinnen volgden, tot ze op haar vijftiende haar plek vond in
trok dan de pedagogische kant. “Praten met beleidsmakers bij-
het gezinshuis van TriviumLindenhof.
voorbeeld, zaken organiseren. Ik heb dus op heel uiteenlopende
Op haar achttiende was het tijd voor de volgende stap: een eigen
functies gesolliciteerd, maar het leverde niets op. Meestal werd ik
huis. “Een logische volgende stap. Op je achttiende mag je urgen-
niet uitgenodigd, de keer dat ik op gesprek mocht komen, werd ik
tie aanvragen en kun je gebruikmaken van verschillende toe-
afgewezen, omdat ik te ver weg woonde. Terwijl dat nu ook geen
slagen, waardoor het ook financieel mogelijk wordt om op jezelf te
probleem is. De wekker gaat om kwart over vijf, zodat ik kan
gaan. Het was wel krap. Ik studeerde nog, maar ik ging samen-
carpoolen met mijn zwager. Ik ben om zeven uur al op kantoor.”
wonen met mijn vriend die al werkte.” De toekomst leek rooskleurig. Mariska trouwde en was vastbera-
Voor de zekerheid haalde Mariska haar werkervaring als Expex van
den haar studie af te maken. “Ook al wist ik al dat ik niets met deze
haar cv af. “Terwijl ik wel veel heb geleerd van die functie, maar het
opleiding wilde doen. Ik kon met mijn diploma in ieder geval hbo-
was niet praktisch om het op mijn cv te laten staan. Aan de ene
denkniveau aantonen.”
kant omdat ik ook geen baan meer zocht in de pedagogiek. Aan de andere kant omdat mensen vaak niet verder kijken als ze het
Het huwelijkssprookje eindigde helaas vroegtijdig. “Het is nog te
woord jeugdzorg zien. Tijdens sollicitaties ben ik er altijd open over
vroeg om te beoordelen wat er mis ging, maar we hebben deze
geweest, maar het staat niet in mijn cv. Mijn verleden in de
zomer besloten definitief uit elkaar te gaan”, zegt Mariska. Dat
jeugdzorg heeft bijgedragen aan wie ik ben, maar het ís niet wie ik
betekende in één klap geen huis meer én geen geld door een
ben. Op mijn werk was ik in het begin ook nog terughoudend in het
eindigende studiefinanciering. “Maar vreemd genoeg voelde het
vertellen over mijn verleden in een pleeggezin. Ik wil niet ‘dat
wel vertrouwd. Alles ging altijd fout in mijn leven, dus als het goed
pleegkind’ zijn. Ze moeten me eerst leren kennen zoals ik ben,
gaat, wacht ik altijd onbewust op het moment dat het weer fout
zonder dat etiket.”
gaat. En juist als het slecht met me gaat, vind ik weer de energie
40 TALKS
INTERVIEW
De wekker gaat om kwart over vijf Ik ben om zeven uur al op kantoor om eruit te komen. Ik heb geleerd om me te focussen op de dingen
ben ik schadebehandelaar voor de wga-verzekeringen, een werk-
die moeten gebeuren. Zo lukte het me om in die tijd nog af te
geversverzekering voor arbeidsongeschiktheid. Het gaat goed.
studeren. Gelukkig stond de deur bij mijn pleeggezin nog voor
Mijn manager vroeg me zelfs al wat mijn plannen voor volgend jaar
me open.
zijn. Dat is nieuw voor me. Zoveel keuze hebben. Ik vind het nu
Het klinkt vreemd, maar als dit niet was gebeurd, had ik niet mijn
vooral fijn dát ik een baan heb. Ooit lijkt me een functie als
verhaal kunnen doen voor Nationale Nederlanden en had ik deze
manager leuk. Ik wil wel carrière maken. De hang naar een goed
baan niet gehad. Maar eerlijk gezegd vind ik het wel heel fijn dat
leven heeft er altijd al in gezeten bij me. Mensen hebben misschien
het nu gewoon weer goed gaat. Niet alleen op het gebied van werk.
het beeld dat kinderen in de jeugdzorg zielig zijn, terwijl we met
Ook privé. Ik heb een nieuwe vriend met wie ik me heel gelukkig
onze ervaring juist heel veel te bieden hebben. Die boodschap had
voel. Onze relatie is erg bijzonder, omdat wij allebei veel hebben
ik al als Expex en ik ben blij dat ik het nu in mijn werk ook kan
meegemaakt. En naast het werk haal ik nu mijn energie uit voet-
laten zien.”
ballen en motorrijden.” Volwassen De eerste dag binnenlopen in de imponerende ontvangsthal van haar nieuwe werkplek, voelde heel volwassen. “Terwijl ik al heel volwassen ben door de dingen die ik heb meegemaakt. Maar ik denk dat iedere afgestudeerde herkent wat ik bedoel. Als ik om me heen kijk en ik zie al die collega’s, dan denk ik: ik hoor hier nu ook bij.” Het eerste diploma is inmiddels binnen: ‘Wet Financieel Toezicht’. “Juist omdat ik een heel andere opleiding heb gedaan, vind ik het belangrijk om papieren te halen op dit vakgebied. Op dit moment TALKS 41
Eenbriefaan… Wij als Unforgettables kunnen vertellen wat we meemaken, hoe wij denken dat het beter kan, maar uiteindelijk zijn het de mensen die in de politiek zitten die beleid bepalen. Zij bepalen de wetten en regels die van invloed zijn op onze levens. En daarom schrijven we brieven aan de politiek.
Beste minister-presid ent, Mijn vraag aan u is: waarom beschermt de jeugdzorg alleen de jeugd? Ik vind dat als jullie kinderen willen helpen, jullie de ouders ook moeten helpen met het opnieu w opbouwen van hun levens. Als jullie hiermee helpen, kun nen de kinderen ook sneller naar huis. Dat scheelt weer begeleide rs en ruimte voor kinderen die het ech t nodig hebben. Zij krijgen dan meer aan dacht. Ik vind dat jul lie moeten helpen met een huis zoeken en werk voor diegenen die alles kwijt zijn ger aakt zonder reden. Ik heb dit meegemaak t met mijn moeder: ze is alles kwijtgeraakt omdat ze ‘ve rdacht’ was van iets. Dit was acht jaar geleden en nog steeds heeft ze geen werk of een normale woning, ze woont in een hui s waar het gevaarlij k is. Ik voel me ongerust, elke dag maa k ik me zorgen om haa r, elke dag wacht ik op een telefoontje dat haar huis in de brand staat of nog erger; dat zij verbra nd is. Ze heeft gee n uitkering, geen werk, hoe moet zij voo r zichzelf zorgen en voor mijn familie? Hier moet snel iets aan gedaan worden. XOXO Jana Zelesnova
42 TALKS
Eenbriefaan…
Geachte politici,
g moeten ook in de vrouwenopvan s vallen: kinderen hui in r deu de met Ik zal maar meteen n. net als de vrouwe n, jge kri p hul meteen in voor kindereen aantal jaar r. Ik zet mij al jaa 15 en die in ben ik i en vallen ook kinder Ik ben Fahima Elm deren’. Daaronder kin e bar g geleefd. ets van ‘kw amd in een vrouwenop rechten en zogena r anderhalf jaar voo ook heb elf Ikz opvangcentra wonen. r oud. jaa 10 ik was ds Destij n moeder, mijn terlaten. Ik, mij enden moeten ach vri en n lle en het eerste spu n omen bij de opvang Ik heb toen al mij in de nacht aangek den mid n ik, mijn zus zij zus d in een kamer en broertje en mijn der gesproken wer moe n mij met er dat wat er gebeurde was hten… de gang moesten wac op je ert bro n en mij mijn moeder. altijd gericht op vang was de hulp nop uwe vro de kken werden in pre jf met wie er ges Tijdens mijn verbli zij was degene eg, kre sen degene die sus was die cur gd werd en zij Zij was degene r problemen gevraa haa r naa die ene deg gehouden, zij was geboden. aan eg kre en ing oploss ere kinderen ook vanuit vele and uit mezelf, maar van een all t l kinderen nie vee l brief Ik hoor van hee Ik praat met deze ebben verbleven. n/h jve in mijn bli ver ben g nopvan dat ik behandeld die in een vrouwe worden/werden als eld and beh ier de man dat zij op dezelf . ang opv de in tijd Hulpverleners n mening gevraagd. één keer naar mij t nie er is heeft iemand ang it opv niet zo diep. Noo In mijn tijd in de g, maar dat ging gin me wilde ik met ool het sch gd hoe ke middelbare hebben mij gevraa st zag: ‘Naar wel kom toe gemaakt n mee mij ik ik hoe ig had om alles wat aan mij gevraagd gd of ik hulp nod raa onden gev gev n mij fij and l iem ik zou het hee gaan?’ Nooit heeft behoefte aan, en wel steun ik ht, had dac r aan . Daa ook individueel heb te verwerken r kinderen om hen voo Die f. was t zel d jec kin tra een hebben voor het hebben als er ook een begeleider te r en doo len eld wil rbe zij voo . Bij praat over wat en hulp te bieden met de kinderen die en pt hel en praat met de kinderen . ben heb nodig 7 ingrijpende, blijven gemiddeld in een opvang ver die en der kin t. aak ek dat hebben meegem Uit onderzoek ble che gebeurtenissen tis uma tra el) tie ten stressvolle en (po worden gezien n als individuen angcentra verblijve opv in die en der kin Het wordt tijd dat uwen. ‘bagage’ van de vro de als van ats in pla wordt ook wel de dader worden. Dit slachtoffers vaak dat en lek geb ook Uit onderzoek is ’ genoemd. eld Gew van l rke ‘Ci zal dit een te verwerken, dan n hun ervaringen jge kri s hebben. kan ing de t nele ontwikkel Als kinderen nie uele en de emotio ect ell int de op ect uiterst nadelig eff 3000 in de vrouwenopvang en 0 kinderen in de 430 eld te bieden. idd p gem hul jks kinderen meteen Er zitten jaarli 7300 redenen om die n zij dat , ang opv maatschappelijke erd wordt! de toekomst verbet Ik hoop dat dit in Hoogachtend, Fahima Elmi
TALKS 43
Eenbriefaan‌
Geachte mevrouw Schippers,
Mijn naam is Sanne van Tuil en ik woon nu op een behandelgroep in Nijme gen. In totaal zit ik al zeven jaar in de jeugdzorg. Wat wil ik jullie nou duidelijk maken ? Iets wat ik heel vaak tegenkom op woongroepe n en dat is dat de groepsleiding veel te weinig tijd heeft voor de jongeren, omdat ze veel te veel werk op kantoor moete n doen. En hoe komt dat nou? Dat zal ik u vertellen; wegens bezuinigingen en een tekor t aan geld zijn bijna al onze vaste groepsleiders ontslagen waardoor we nu heel veel invallers hebben die ons eigenlijk helemaal nerge ns bij kunnen helpen en zelf ook niks kunnen doen terwijl wij wel behandeling nodig hebben. Hoe kunnen wij behandelin g krijgen als er geen tijd is voor ons? We hebben die tijd en die begeleiders gewoon hard nodig! Ik ben van mijzelf erg zelfstandig, maar veel jongeren hebben die aandacht nodig. De een harder dan de ander, maar het is heel belangrijk. Wat kan hieraan gedaan worden? Zorgen dat er meer vaste groep sleiding komt en bezuinigen op invallers. Ziet er heel simpel uit, maar dat zal wel wat ingewikkelder zijn, ook al vind ik dat dit probl eem zo opgelost kan worden. Ik hoop voor mij en alle andere jongeren in de zorg dat hier iets aan gedaan kan worden. Alvas t bedankt, Met vriendelijke groet,
Sanne van Tuil
44 TALKS
Eenbriefaan…
Geachte Minister Schippers, Ik ben Noortje Beukeboom, 19,5 jaar en sta op het punt om op mijzelf te gaan wonen. Om precies te zijn, val ik tussen wal en schip en ik zal hieronder uitleggen waarom dat is. Ik heb één jaar en twee maanden op het fasehuis gewoond. Toen ik op het fasehuis kwam, was ik al zelfstandig genoeg in de praktische zaken. Destijds had ik psychische problemen, ik kreeg een behandeling daarvoor en daarna ben ik gelijk losgelaten. Ik denk dat dit voor heel veel meer jongeren geldt in Nederland. Het traject op het Fasehuis is normaal 9 maanden lang maar ik heb er veel langer gezeten, namelijk een jaar en twee maanden. Toen ik klaar was met de behandeling ging ik direct verhuizen naar een ander woonadres van Entrea; dat houdt in dat ik zonder begeleiding woon die er 24 uur per dag aanwezig is en een huisbaas heb die geen pedagogische achtergrond heeft. Ik heb nu ambulante begeleiding van het fasehuis. Sindsdien ben ik verhuisd naar het andere pand van Entrea, de laatste stap voor het volledig zelfstandig wonen. Ik merk dat de hulp veel minder is geworden. Het hoort bij mijn traject, ik hoor dingen zelf op te lossen. Ik zal dat ook moeten doen wanneer ik op kamers woon, maar ik kan een goed voorbeeld geven wanneer ik de hulp nodig had die er niet was: Op een dag zat ik er helemaal doorheen, er waren heel veel dingen gebeurd; ik zakte letterlijk en figuurlijk in elkaar. Ik had het nodig om even te praten met de begeleiding van het fasehuis. Ik belde hen op en kreeg te horen: “ga lekker een serie kijken en probeer jezelf af te leiden”. Hierdoor voelde ik me niet gehoord en geholpen sinds ik ben verhuisd naar de laatste stap van de jeugdhulp. Ik had de behoefte om te praten en advies te krijgen, maar die kreeg ik niet. Ik heb zulke situaties vaker meegemaakt, maar ik vind wanneer er echt iets dringends aan de hand is, dat ik geholpen zou moeten worden. Ik hoor namelijk nog steeds de begeleiding te hebben van het fasehuis. Dat is een vaste regel, dat bedenk ik er niet bij. Het zou heel fijn zijn als ik ook nog naar mijn behoeftes geholpen word en daardoor nog grotere stappen kan zetten. Het zou fijn zijn, ondanks dat ik al 19 jaar ben, dat ik steun krijg van de begeleiding die mij hoort te steunen! Op je 18e levensjaar ben je misschien wel officieel volwassen, maar niet alle jongeren kunnen gelijk losgelaten worden en alles zelf doen. Sommige adolescenten hebben ook nog hulp nodig vanuit de zorg die zij nu hebben, of de zorg waar zij nog in zitten. Een student van 18 die op kamers is gegaan krijgt doorgaans ook nog emotionele en eventueel zelfs financiële steun van zijn of haar ouders. Ik ben al vrij zelfstandig, maar heb toch zo nu en dan nog steun nodig. Helaas zwakt dat af, en ik hoop dat daar weer verbetering in komt! Hoogachtend, Noortje Beukeboom
TALKS 45
Eenbriefaan…
Geachte politici,
Ik vind dat de voogdij geen voogd ij is, dit omdat de voogd (jeugdbesc herming) in zijn eentje geen beslissingen mag maken. Hierdoor heeft hij eigenlijk niks te zeggen. Als ik bijvoorbeeld iets vraag aan mijn voogd, moet hij dat eerst aan andere mensen vragen en controlere n en pas na twee weken hoor ik wat terug. Zo vroeg ik begin 2015 een sportvergo eding aan en dat werd zes maanden later pas geregeld, ik vind dat schandalig! Als voogdij betekent ’het ouderschap overn emen’, dan verwacht ik dat beslissingen dan ook zo worden gemaakt, snel, meteen, zoals dat bij ouders ook gaat. Bij de jeugdbescherming zijn er veel te lange wachtrijen en moet alles via via worde n geregeld. Ik vind dat vervelend en dat wil ik graag zien veranderen. De zogen oemde ‘visie’ van de jeugdbeschermin g is dat een kind een thuisgevoel moet krijg en en dat hij zich op zijn gemak moet voelen. Ik heb zelf een hele vriendelijke voogd en hij doet zijn best voor mij, maar soms lijkt het net alsof beslissingen worden gemaakt als in een fabriek, doordat het steeds overl egd moet worden met iemand ander s. In een gezin wordt een beslissing emotioneel genomen. Bij de jeugdbescherming ‘volgens het boekje’ en dat vind ik jammer. Met vriendelijke groet, Amman Lalta
46 TALKS
Eenbriefaan…
Beste politici, Mijn naam is Daan Schoenmakers, ik ben achttien jaar oud en ik studeer Pedagogisch Medewerker Jeugdzorg op het ROC Nijmegen. Ik heb een aantal hobby’s, zoals: gamen, lezen, presenteren, schrijven, discussiëren en voetballen. Een van de dingen die ik het liefst doe, is het opkomen voor mijn belangen en voor die van anderen, door middel van bijvoorbeeld een presentatie, discussie of een brief. Dat is ook de insteek van deze brief. Ik woon sinds september 2014 in de jeugdzorg en heb op vier verschillende groepen gezeten en meer dan 100 hulpverleners gezien in de afgelopen twee jaar. En dit zal de komende tijd alleen nog maar meer worden, want ik moet nog minstens één groep. Vaak moeten jongeren door naar een volgende groep vanwege hun leeftijd, maar ook omdat er een doorstroom van jongeren moet blijven. De verblijfsduur waar jeugdzorginstellingen vaak dan ook naar streven, is meestal niet langer van een jaar. Ik heb het altijd lastig gevonden om te moeten verhuizen en andere mensen te moeten vertrouwen en ik weet dat ik hier niet alleen in ben. Veel jongeren in de jeugdzorg verhuizen van groep naar groep, omdat er nergens een langdurige plek is. Dit betekent dat deze jongeren op iedere groep een team van zeven andere pedagogisch medewerkers voor zich krijgen én van ze verwacht wordt dat ze een band opbouwen met deze mensen en ze in vertrouwen nemen. Na een jaar moet een jongere dan weer weg, omdat hij of zij door moet naar de volgende groep. Afscheid nemen kan dan heel moeilijk zijn. Je moet opnieuw beginnen met het hele riedeltje en je staat er weer alleen voor. Dit heb ik nu drie keer meegemaakt en ik ben er nu ook heel bewust mee bezig dat ik binnenkort weer moet verhuizen. Ik houd nu de pedagogisch medewerkers van mijn huidige groep op een afstand, zodat ik zodra ik weg moet niet te afhankelijk van ze ben, ook al is dit helemaal niet goed voor mijn behandeling. Op het moment zijn er wel plekken in de jeugdzorg waarbij dit probleem niet speelt, zoals in een pleeggezin, een gezinshuis of op woongroepen. Helaas zijn deze plekken er maar beperkt en zijn dit vaak ook plekken waarbij jongeren niet behandeld worden, maar er alleen woning is, waardoor jongeren met te heftige problematiek hier niet kunnen verblijven. Voor veel jongeren is dit een probleem. Een passende oplossing voor dit probleem lijkt mij duidelijk: er moeten meer langdurige (behandel)plekken komen in de jeugdzorg. Meer plekken waar jongeren voor lange tijd kunnen verblijven, zodat zij niet om de een à twee jaar moeten verhuizen, zoals pleeggezinnen, gezinshuizen en woongroepen. Ik hoop dat u begrijpt waarom dit zo belangrijk voor mij is en bedankt voor uw tijd.
Met Vriendelijke Groet, Daan Schoenmakers
TALKS 47
Fotoreportage
Een rondleiding van Wesley op zijn kamertraining Wesley woonde eerst in een leefgroep, maar sinds een paar maanden heeft hij zijn eigen kamer. Samen met drie andere jongeren woont hij in een huis in Rotterdam en zijn begeleider woont ernaast. Een rondleiding op zijn kamertraining.
01
02 03
05 48 TALKS
04
Fotoreportage 01 Dit is mijn mentor Cecil. Hij is een toffe peer en ik kan altijd bij hem terecht. Cecil doet ook aan fitness, net als ik en dat is ook wel flex. 02 Op dit bord kun je aangeven of je thuis bent of niet en of je bezoek hebt of niet. Nu heb ik dus bezoek! 03 Dit is mijn kamer met op die grote witte muur; BOEM, de Unforgettables-poster.
06
Die heb ik gevraagd op het trainingsweekend. Ik kan in The Unforgettables echt mijn ei kwijt, ik leer veel, ik word gehoord en ik heb veel leuke jongeren ontmoet die ook veel hebben meegemaakt. 04 Mijn kledingkast is best wel vol, te vol, maar eigenlijk draag ik nu vooral trainingspakken. Ik zit in mijn trainingspak-
07
kenfase. 05 Dit zijn de boeken voor mijn opleiding Sociaal Pedagogisch Werk. Later wil ik graag ook met jongeren werken die op een leefgroep leven. 06 Mijn lievelingsserie is Flikken Maastricht en niet omdat ik Angela Schijf ken hoor!
09
08
Ik keek al vanaf het begin. De liefde tussen Eva en Floris vind ik heel mooi. 07 Bassie & Adriaan zijn mijn grote voorbeelden! Vanaf mijn tweede keek ik er samen naar met mijn tweelingbroertje. Hun motto is ‘Altijd blijven lachen’ en dat doe ik ook. Ik lach met iedereen, maar huilen doe ik alleen. 08 Ik sta nu in de keuken, maar eigenlijk kook ik nooit. Ik eet bij vrienden of bij
10
mijn moeder, maar ik moet het van Cecil binnenkort wel gaan leren. 09 Het takenbord… booooe! We moeten klusjes doen in huis, elke week op zondag. Je moet afwisselend de keuken, de douche, de hal/wc of de trap/ overloop schoonmaken. 10 Voetballen vind ik tof, ik train twee keer per week. Het is een spel van fouten en dat wordt opgelost als je praat met elkaar. 11 En dan nog even de sportschool! Die zit niet in mijn huis, maar wel vlakbij.
11
Hier ben ik heel vaak, om te sporten, maar het is ook gezellig hier met de andere gasten.
11 TALKS 49
De toekomst van mijn
dromen the Unforgettables zijn krachtige jongeren en het
zijn stuk voor stuk doorzetters. Je snapt: ze hebben een goede toekomst voor ogen. Negen Unforgettables vertellen hoe hun leven er over vijf of tien jaar uitziet!
50 TALKS
toekomstdromen
Limaya
Over tien jaar heb ik sowieso mijn eigen huis. Ik woon dan in Den Haag in het centrum in een flat. Op mijn balkon moet een ligstoel passen en er moet een stopcontact zijn om mijn telefoon op te laden. En er staat een grote kan met appellimonade. Terwijl de zon op mijn gezicht schijnt, hoor ik Lily, mijn hond, het balkon op trippelen. Ze drinkt eerst water en gaat daarna in haar mandje liggen. Na een tijdje ga ik naar binnen, want ik moet naar mijn werk. Ik werk in een beautysalon in de stad. Ik moet nu wel echt opschieten want… Beyonce needs me! Zij vliegt speciaal naar Nederland om door mij te worden opgemaakt. Ik doe haar nagels en haar gezicht. “Thanks boo!”, zegt ze als ik klaar ben. Na het werk ga ik naar huis en daar kook ik bami voor mijn zus. Daarna gaan we uit: naar Club Vie in Rotterdam. We komen heel laat thuis en mijn zus logeert gezellig bij mij. Maar eerst gaan we nog even een broodje kip-kerrie eten! Slaap lekker!
51 TALKS
TALKS 51
toekomstdromen
Elke
Op een maandagavond over tien jaar word ik wakker in Den Bosch door het huilen van de baby. Ik haal haar uit bed en haal mijn zoon van 2 ook uit zijn bedje. Dan eet ik samen met mijn man en kinderen en daarna gaat mijn man naar zijn werk. Ik breng eerst de kinderen naar mijn vader en stiefmoeder en ga dan naar mijn werk. In de middag ben ik lekker in de weer en om vier uur kunnen de kinderen naar huis. Ik haal de kinderen op bij mijn vader en ga naar huis. Dan ga ik eten koken, mijn man komt thuis en dekt de tafel. We eten gezellig samen. Daarna ruim ik samen met mijn man op en geef ik de hond eten. ‘s Avonds doe ik de kinderen in bad, breng ik ze naar bed en lees een verhaaltje voor. Daarna kijk ik nog tv met mijn man en dan kruipen we samen in bed en gaan we slapen. (O ja, en ik heb dan ook een Audi Q5.)
52 TALKS
toekomstdromen
jana
Ik kijk niet te ver vooruit; vijf jaar is genoeg. Over vijf jaar ben ik 21 jaar oud. Dan heb ik mijn rijbewijs, een eigen auto en een eigen appartement. Ik hoop dat ik al een Audi R8 heb of bezig ben om hem te krijgen. Verder ben ik bezig met mijn tweede opleiding op het hbo. Waarschijnlijk heb ik een hond. Mijn dagelijkse bezigheden zijn mijn studie, mijn werk en vrienden en familie zien. Over vijf jaar ben ik sowieso nog steeds beste vriendinnen met Ledy en dan vieren we ons 15-jarig jubileum.
TALKS 53
toekomstdromen
Sanne
Over tien jaar word ik wakker om zeven uur, omdat er twee blaffende honden naast mijn bed staan te kwispelen. Ik sta op en geef alle dieren te eten. Vervolgens ga ik mezelf klaarmaken voor werk. Mijn werk is dichtbij huis in Tiel en ik werk bij Slachtofferhulp. Vandaag heb ik een afspraak met een van mijn cliĂŤnten. Ik help haar met het voorbereiden van een rechtszaak, we zijn lang in gesprek. Uiteindelijk zijn we om vier uur klaar. Daarna typ ik nog een verslag over vandaag. Als ik om zes uur thuiskom, ga ik eerst de honden uitlaten. Als ik terug ben, geef ik iedereen te eten en ga ik koken voor mijzelf. Ik ben moe dus ik maak gewoon een pan pasta, lekker makkelijk. Na het eten ga ik een uurtje bankhangen en tv-kijken. Daarna ga ik wat drinken bij vrienden en om tien uur kom ik thuis. Ik ga douchen en trek mijn pyjama aan. Vervolgens ga ik in bed liggen en slapen.
54 TALKS
toekomstdromen
Perlo
Over tien jaar ben ik 22. Ik word wakker in een studentenkamer in Rotterdam. Ik ontbijt met pannenkoeken en tosti’s. Daarna ga ik naar de campus en daar ga ik studeren. Ik studeer dan geschiedenis en er zitten veel vrienden in mijn klas. Ik zal goed studeren en later ook kinderen krijgen (ik hoop dat ze goed zullen luisteren, net als ik). Ook heb ik een leuke vrouw die goed kan koken en afwassen. Misschien zal ik een huisdier hebben, een kat of zo, maar honden zijn ook leuk. Later zal ik ook een goede baan hebben, ik weet niet precies wat, maar wel iets waar ik goed mee verdien. 55 TALKS
TALKS 55
toekomstdromen
Amman
Over tien jaar word ik wakker in een warm, groot bed naast de liefde van mijn leven. Ik word wakker gemaakt door mijn kinderen om te komen spelen. Mijn vriendin blijft lekker slapen terwijl wij spelen. Als we aan het ontbijten zijn, komt ze naar ons toe. De kinderen en ik hebben pannenkoeken gebakken en koffie gemaakt. Na het ontbijt gaan we met onze hond naar het bos en dan gaan de kinderen bladeren zoeken. In de middag gaan we lekker naar de stad, wat maximaal tien minuten van mijn huis is. We gaan wat halen voor de kinderen en voor mijn vrouw, want daar houdt ze van. In de avond zitten we lekker aan tafel te eten en praten we over de volgende dag. Wat ik voor werk ga doen? Ik wil de beste pedagogische medewerker worden die er is, en mentor zijn van een persoon die het moeilijk heeft. Zij kunnen goed hulp gebruiken, want in de jeugdzorg hebben veel jongens en meisjes het gevoel dat niemand hen begrijpt. Ik wil iemand zijn die hen wel begrijpt en die hen kan helpen. Na het eten en kletsen gaan we lekker met z’n allen op de bank zitten en een film kijken, totdat de kinderen moeten gaan slapen. Vervolgens leg ik ze in bed om daarna zelf lekker naar bed te gaan en in slaap te vallen met mijn wederhelft in mijn armen. 56 TALKS
toekomstdromen
Daniëlle
Langzaam word ik wakker… Het is tien jaar later. Als ik op de klok kijk, is het kwart over acht. Shit! Om kwart voor negen begint mijn college! Snel kleed ik me aan en smeer ik een broodje. Voor lenzen en eten is er geen tijd, dus ik poets snel mijn tanden en houd mijn bril op. Ik kijk op de klok, inmiddels is het zeven voor half negen dus ik heb nog zeven minuten om de bus te halen. Snel loop ik naar beneden. Ik bots tegen de buurman op. “Sorry!”, roep ik. “Ik heb haast!” Ik pak mijn fiets en race naar de bushalte. Ik heb nog twee minuten dus eet mijn broodje op. Maar… waar is mijn tas? Vergeten! Ik slaak een zucht, ik vergeet altijd alles. Dan besef ik dat m’n ov-chipkaart ook nog in mijn tas zit. Geërgerd loop ik terug naar mijn fiets en fiets naar huis. Snel ren ik de trap op en weer bots ik tegen de buurman op. “Weer wat vergeten?”, vraagt hij lachend. “Ja!”, roep ik terug. Als ik binnenkom, pak ik mijn tas en ren ik de trap weer af. Snel pak ik mijn fiets en fiets op mijn allerhardst weer naar de bushalte. Shit, nu kom ik waarschijnlijk tien minuten te laat… als de bus NU zou komen. Natuurlijk zit het niet mee en komt de bus pas over drie minuten. Eindelijk is de bus er. Ik stap in en groet de buschauffeur. Bij de universiteit is het twee voor negen. Ik ren de gangen door en hijgend kom ik de zaal in. Net op tijd.
57 TALKS
TALKS 57
toekomstdromen
Nathaniel
Over twintig jaar word ik wakker in een normaal huis, met twee kinderen en een heel gelukkige familie. In de middag werk ik bij TriviumLindenhof, waar ik met jongeren omga en praatjes maak. Ik wil met jongeren omgaan, omdat ik kan helpen omdat ik ook veel heb meegemaakt in de Filippijnen. In de avond kom ik terug van mijn werk, daarna ga ik eten met familie en spelen met mijn kinderen. Later op de avond kijk ik een film met mijn vrouw. Ik wil eerst een normaal leven, dus en een huis en werk, dan pas een familie. Ik denk dat ik eerst over de wereld zal reizen. Ik wil een partner die lief is, een beetje gek en zorgzaam. Als ik oud ben, ik wil terug naar de Filippijnen en daar doodgaan, omdat ik er ben geboren en ik wil doodgaan in mijn eigen land.
58 TALKS
toekomstdromen
Noortje
Over tien jaar word ik op een ochtend wakker nadat ik gewekt ben door mijn vriend, met een kopje koffie. Hij brengt de kinderen naar de opvang en ik breng de kinderen naar school. Ik ben gelukkig door hoe de ochtend verloopt en ga naar mijn baan waar ik werk als ambulant hulpverlener bij een gezin. Ik kan hen op een effectieve manier helpen door mijn eigen levenservaring. Ik voel me voldaan. Thuis los ik de oppas af en begin aan mijn avondritueel: koken, eten, kinderen in bad en bed. Samen met mijn vriend plof ik op de bank en naast hem schrijf ik een blog op mijn laptop. ‘s Avonds laat geven mijn vriend en ik elkaar een liefdevolle kus en gaan we slapen. Welterusten!
TALKS 59
reportage
Een gejuich uit duizend kelen “Ga je mee naar het stadion?” vroegen de Rotterdamse stichting Bevordering van Volkskracht en stichting Hoedje van Papier aan een groep jongeren van TriviumLindenhof. Zo zagen zij op donderdag 8 december in de Kuip Feyenoord spelen tegen Fenerbahçe.
60 TALKS
reportage Wesley: “Ik kwam precies in beeld toen ik stond te klappen voor Robin van Persie. Je wil niet weten hoeveel appjes ik heb gehad van mensen die me hebben gezien.”
Nathaniël (17)
Via alle activiteiten van The Unforgettables heb ik ook veel nieuwe
“Toen ik vier jaar geleden vanuit de Filippijnen naar Nederland
mensen leren kennen. Met sommige ben ik echt maatjes
kwam, ben ik op voetbal gegaan. Ik zag hier overal voetbal, dat was
geworden. Het is leuk om ze bij zo’n wedstrijd weer te zien. Maar
ik niet gewend vanuit de Filippijnen. Daarom wilde ik het juist pro-
als ik per se moet kiezen, ga ik liever naar een Unforgettables-
beren. Inmiddels weet ik dat basketbal meer mijn sport is, maar
weekend, daar leer je veel… en ik heb volgend jaar toch zelf een
om een goede basketbalwedstrijd te zien, moet je naar Amerika.
seizoenskaart. Maar tot die tijd mogen ze me altijd bellen voor een
Daarom vind ik het ook leuk om een goede voetbalwedstrijd te
wedstrijd.”
kijken. De wedstrijd tegen Fenerbahçe was mijn tweede keer in de Kuip. Ik snap de liefde voor voetbal wel. Er is een geweldige sfeer.
Ruandson (18)
Als er bij Feyenoord een doelpunt wordt gescoord, voel je het hele
“Ik zat in het begin echt vol bewondering naar iedereen te kijken in
stadion bewegen.
het stadion. Ik heb niet veel met voetbal, maar Feyenoord is wel
En het is leuk om weer bekenden te zien. We wonen niet allemaal
mijn club. Het was voor mij dus geweldig om te zien hoe Feyenoord
bij elkaar, maar kennen elkaar wel van The Unforgettables en
zijn best deed, maar vooral ook hoe mensen hun team kunnen
Triple F.”
aanmoedigen. Wat ze allemaal roepen joh, ik ging helemaal stuk af en toe van de uitspraken van supporters. Op een gegeven moment
Wesley (17)
pikte ik de spanning zelf ook op. Ik zat op het puntje van mijn stoel
“Ik heb na mijn bezoek aan de Kuip besloten te gaan sparen voor
en lette niet meer op het publek, maar reageerde zelf voordat ik er
een seizoenskaart. Ik dacht er wel eens over na, doordat een vriend
erg in had.
van mij er al acht jaar een heeft. Nu ik een baantje heb, kan ik mooi
Wel jammer van de tweede helft. Laat ik het zo zeggen: ik heb wel
gaan sparen voor een seizoenskaart voor volgend seizoen. De rest
eens meer spanning gevoeld toen ik naar een muur zat te kijken
van mijn geld zet ik opzij voor mijn uitzet en een vakantie naar
waar verf droogde. En toch blijf je zitten, in de hoop dat er in de
Spanje.
89ste minuut nog gescoord wordt.
Ik voetbal zelf in een vriendenteam. Gelukkig kon ik op
Het was gewoon een leuke avond. Ik heb nieuwe mensen ontmoet
kamertraining in mijn eigen oude buurt, zodat ik ook kan blijven
en Feyenoord zien spelen.”
voetballen.
TALKS 61
fotoreportage
Fotoreportage van‌ Het Unforgettable weekend
Op 22 en 23 oktober vond het trainingsweekend van The Unforgettables plaats. Er werd veel geleerd, maar er was ook genoeg tijd om samen te zijn. Om met elkaar te praten, te lachen, te schaken en‌ tijd om te draaien achter een dj-tafel en lekker ongegeneerd uit je dak te gaan! 62 TALKS
fotoreportage
TALKS 63
64 TALKS
sidekickNAREK
Van talkshowgast tot sidekick van Johnny Drie jaar geleden vertelde Narek voor het eerst zijn verhaal in de talkshow van Het Vergeten Kind. Vorig jaar presenteerde hij in die talkshow het entertainmentnieuws. Dit jaar promoveert de inmiddels veertienjarige Narek tot sidekick van Johnny de Mol. Tijdens het trainingsweekend krijgt hij persoonlijke training van presentatrice Dolores Leeuwin, vriend van Het Vergeten Kind en Johnny’s vaste tafeldame tijdens de talkshow. Vijf azc’s zag Narek sinds hij zes jaar
gasten aan tafel altijd dat ze het helemaal
De rol van sidekick is voor Narek een
geleden met zijn moeder, zusjes en oma
met ons eens waren, maar dat zij ook met
logische volgende stap. “Twee jaar geleden
naar Nederland vluchtte nadat zijn vader in
tegenstanders te maken hadden. Die wil ik
vertelde ik mijn verhaal en was ik afhanke-
zijn geboorteland was vermoord. Nog
wel eens spreken.”
lijk van de vragen van anderen. Vorig jaar
steeds woont Narek in een azc en is het
De regelgeving rond het kinderpardon
zorgde ik vooral voor het entertainment
niet duidelijk of hij in Nederland mag
raakt Narek direct. Al in 2012 werd in het
tijdens de talkshow. Dit jaar combineer ik
blijven. Twee jaar geleden vertelde Narek
regeerakkoord vastgelegd dat kinderen die
die twee rollen min of meer. Ik ben blij dat
al in talkshow Het Vergeten Kind Talks hoe
ten minste vijf jaar voor hun achttiende
ik nu in deze rol ook invloed heb op waar
het is om steeds te moeten verhuizen en
verjaardag een asielaanvraag hebben inge-
het gesprek heen gaat. Ik wil antwoord op
een onzekere toekomst te hebben. Tijdens
diend en van wie de ouders hebben mee-
de vraag over het kinderpardon. Als daar
de komende editie van de jaarlijkse talk-
gewerkt aan alle procedures, recht hebben
omheen wordt gepraat, zal ik de tafel-
show zal Narek naast Dolores Leeuwin
op het kinderpardon. Toch kreeg Narek, die
gasten weer terugbrengen naar het onder-
zitten als sidekick van Johnny de Mol. In die
hier al zes jaar woont, nog geen kinder-
werp. Ik weet namelijk nog steeds niet wat
rol wil hij aansturen op het antwoord op de
pardon. “Mag ik ook gewoon vragen aan de
ik, na alles wat we hebben gedaan,
vraag: waarom wordt het kinderpardon nog
tafelgasten waarom mijn kinderpardon nog
nog moet doen om te voldoen aan het
zo weinig doorgevoerd?
niet is goedgekeurd?”, vraagt Narek aan
kinderpardon en ik spreek voor veel meer
“Ik zou zo graag willen dat er eens tegen-
Dolores. “Dat mag je zeker doen”, zegt
kinderen.”
standers van het kinderpardon aan tafel
Dolores. “Kleed je vraag wel in met goede
kwamen zitten”, mijmert Narek terwijl hij
argumenten. Leg uit wat je er al voor hebt
zich samen met Dolores Leeuwin voor-
gedaan. En blijf bij de feiten. Dan krijg je
bereidt op zijn taak. “Tot nu toe zeiden de
een goed gesprek.” TALKS 65
Unforgettable
Wij krijgen de kans om onze stem te laten horen Wat het betekent om een Unforgettable te zijn… voor Fahima Hey! Ik ben Fahima en ik ben 15 jaar. Ik ben al sinds de eerste talkshow, twee jaar geleden, een Unforgettable. Eigenlijk bestond de jongerenraad toen nog niet. Samen met een paar andere jongeren zijn we bij elkaar gekomen en we hebben toen de talkshow voorbereid. In de talkshow hadden we het over onderwerpen die wij belangrijk vonden. Dat is wat we bij The Unforgettables nu ook doen. We komen op voor wat wij belangrijk vinden. Dat vind ik het mooie aan deze jongerenraad, we krijgen een kans om onze stem te laten horen. Afgelopen trainingsweekend was voor mij de eerste keer na de talkshow dat ik weer deel uitmaakte The Unforgettables. En wow! Wat heb ik veel gezien en geleerd! Ik heb in het groepje schrijvende journalistiek gezeten en daar hebben we geleerd hoe we moeten interviewen en hoe we die interviews dan moeten uitwerken. Het was voor mij spannend in het begin, omdat ik nieuw was en lang niet iedereen kende, maar het weekend was zó gezellig! Er hing ook zo’n sfeer van verbondenheid. Iedereen heeft ontzettend zijn best gedaan en ik hoop samen met The Unforgettables nog mooie dingen te bereiken! 66 TALKS
Unforgettable Wat het betekent om een Unforgettable te zijn‌ voor Mo Ik ben Mo, ik ben 12 jaar en de jongste Unforgettable! Ik vind het cool om een Unforgettable te zijn! Er zijn best wel veel kinderen die in de opvang zitten en het is heel tof om hun stem te zijn. De eerste keer dat ik een Unforgettable was, was bij de talkshow. Je praat voor al die kinderen, maar ook voor jezelf. Mijn stelling was dat kinderen zich altijd veilig moesten voelen in een azc, zelfs als er ruzie is. Dat is nu niet zo. Ik had wel het gevoel dat er naar me is geluisterd, want ik kwam op televisie en daar kijken heel veel mensen naar. Wat ik ook heel tof vond, was het Unforgettable-weekend. Dat was leuk, leerzaam en gezellig. We hebben superveel dingen geleerd, ook van elkaar. Je kent niet iedereen, maar met van die trainingen, leer je ook van elkaar. Ik heb echt van alles geleerd en dat is echt heel goed. Ik hoop dat we met The Unforgettables nog lang kunnen doorgaan, zodat we nog veel kunnen verbeteren, zodat alle kinderen in Nederland een fijn leven kunnen opbouwen.
We leren superveel, ook van elkaar TALKS 67
Unforgettables Wat het betekent om een Unforgettable te zijn‌ Voor Sanne Hallo! Mijn naam is Sanne, ik ben 16 jaar en woon op een behandelgroep van Entrea. Ik ben een Unforgettable omdat ik het belangrijk vind dat ik gehoord word en dat ik verandering kan brengen in de jeugdzorg. Het Vergeten Kind heeft mij de kans gegeven om mijn stem te laten horen. Samen met andere jongeren zijn wij de stem voor honderden, zelfs duizenden kinderen, in woongroepen, gezinshuizen en asielzoekerscentra. Jongeren die het niet altijd even goed hebben en allemaal een rugzakje met zich meedragen. Zij verdienen de beste zorg en wie kunnen daar beter over meepraten dan ervaringsdeskundigen zelf? Wij schrijven brieven aan ministers, wij praten mee in de talkshow Het Vergeten Kind Talks. Die wordt opgenomen in de studio van RTL Late Night. Ook krijgen wij workshops schrijven, filmen en debatteren om onze talenten te ontwikkelen. Wij krijgen trainingsweekenden, waar we hard werken, maar ook heel veel lol maken, en daar hoort natuurlijk een feestje bij. Ik ben iemand die veel geeft om anderen, omdat ik weet hoe lastig wonen in de zorg kan zijn. Dankzij Het Vergeten Kind heb ik de kans om mezelf, maar ook heel veel andere jongeren in de zorg te helpen, kan ik mijn verhaal kwijt en mijn ervaringen delen om op die manier de zorg voor andere jongeren beter te maken. Wat ik vooral wil zeggen, is hoe trots ik ben op wat The Unforgettables allemaal al hebben bereikt en wat we nog gaan bereiken!
Ik kan jongeren in de jeugdzorg helpen 68 TALKS
Unforgettables
Ik heb geleerd dat mijn mening belangrijk is
Wat het betekent om een Unforgettable te zijn… voor Nathaniel Het begon allemaal toen een jongere van Trivium niet mee wilde
schrijven en veel mensen heb ik beter leren kennen, ook heb ik
naar het weekend en mijn begeleider Elise mij vroeg of ik wel mee
gehoord wat voor situaties zij hebben meegemaakt. Ik heb geleerd
wilde. Eerst zat ik nog te twijfelen, omdat ik het eng vind om
om open te zijn en ik heb geleerd hoe ik mijn mening moet geven en
geïnterviewd te worden en dat hoorde misschien wel bij het
waarom je mening belangrijk is. Een Unforgettable zijn vind ik echt
Unforgettable-weekend. Ik word dan snel nerveus.
heel gaaf, maar ook belangrijk. Het is belangrijk om te laten zien dat kinderen niet alleen zijn. Ook wil ik iedereen laten horen
Merel, een andere begeleider, belde mij en zei dat het niet alleen
waarom het belangrijk is dat we aandacht hebben voor het leven in
om interviewen ging, maar dat ik ook zou gaan schrijven en andere
de opvang. Dit is wat ik wil met The Unforgettables. Eigenlijk zou ik
dingen zou gaan doen. Toen dacht ik, ik ga gewoon mee. En ik vond
door heel Nederland willen gaan, om leefgroepen te bezoeken. Met
het leuk!
jongeren praten en ze tips geven zoals hoe je om moet gaan met nachtmerries bijvoorbeeld. En ja, ik wil dat we met The Unforget-
Ik zou het top vinden als het volgende weekend een week is. Dit
tables andere kinderen blij kunnen maken, zodat het leven voor
zodat ik iedereen beter leer kennen, want ik vond twee dagen te
hen ook ‘unforgettable’ wordt!
snel gaan. Ik heb tijdens het weekend geleerd dat ik goed kan TALKS 69
Fotoreportage
Het is geen gezinshuis, geen leefgroep, maar een‌ dushihuis! Drie van onze Unforgettables wonen in
01
een Dushihuis. Een bijzonder huis, eigenlijk is het een beetje een Pippi Langkous-huis, waar het fijn wonen en gezellig is. Jamilla, Richard en Mary leiden ons rond, vlak voor het avondeten. 02
04 03
05 70 TALKS
Fotoreportage 01 & 02 Er zijn in Nederland vier Dushihuizen en een Dushihuis is niet te vergelijken met een andere opvanglocatie. Het is hier heel warm en gezellig, overal zijn kleuren, er staan planten, het is echt een thuis. 03 Er zijn twee huizen op dit terrein en in dit huis wonen wij: Mary en Richard,
06
maar ook Jamilla woont hier, alleen moest zij nog lang opruimen op school. 04 & 05 In het Dushihuis zijn er altijd huisdieren. We hebben kippen, goudvissen, er is een paard; zij heet Judy (alleen die staat niet hier vanwege ruimtegebrek), we hebben een poedel en we hebben deze hond: Bokxie!
07
Samen zorgen we voor haar, ze is een hele lieve, gezellige hond die goed luistert. Een echte knuffelbeer. 06 In Dushihuizen heb je geen ‘begeleiders’, maar gewoon volwassenen. Dit is Louise en zij leeft hier ook. We leven samen als een gezin en nu wordt er gekookt.
09
08
07 En we eten… andijviestamppot met spekjes. 08 Twee keer per week hebben we DAFT: dat staat voor Dushi Afternoon. Dan doen we na schooltijd samen leuke activiteiten. Dit is het resultaat van een DAFT. We hebben allerlei puddingbakjes geverfd en op de muur geplakt. 09 Op dit podium loungen we. Het is een van onze lievelingsplekken. We deden
10
11
er vroeger ook toneelstukjes. 10 Dit is het hondje Dushi! Hier zijn de Dushihuizen naar vernoemd. 11
Dit is de kamer van mij, Mary.
12
En dit is mijn douche!
13 Ja hoor, daar is Jamilla, even samen een kopje thee drinken. En daarna
11
gaan we eten. De hoogste tijd. Doei!
11 12
13 TALKS 71
INTERVIEW
Bijzondere ontmoeting op de Essenburgh
72 TALKS
INTERVIEW
Tijdens het trainingsweekend van The Unforgettables op kasteel de Essenburgh vond een bijzondere ontmoeting plaats met een van de sponsors van stichting Het Vergeten Kind. Sigrid van Aken, directeur van de VriendenLoterij en haar zoon Samuel kregen een inkijkje in de activiteiten van The Unforgettables. Nuno en Kelly gingen met hen in gesprek.
Kunt u iets over uzelf vertellen? “Ik ben moeder van twee kinderen, zoon Samuel van 11 en dochter Vera van 9. Met mijn man en kinderen woon ik in Amsterdam en daar werk ik ook. In mijn jeugd ben ik opgegroeid op allerlei plekken in Nederland en ben ik best vaak verhuisd met mijn ouders, maar nu speelt mijn leven zich vooral af in Amsterdam.” Wat doet u precies als directeur van de VriendenLoterij? “We bestaan, omdat we vinden dat het werk van goede doelen heel belangrijk is. De overheid regelt allerlei zaken en daarnaast zijn er bedrijven die een rol spelen in de samenleving. Wij denken dat het werk van goede doelen heel belangrijk is, zo kan er extra aandacht worden gegeven aan onderwerpen als kinderrechten, de bescherming van de natuur, onderzoek naar bepaalde ziektes of steun aan mensen met een beperking. We ondersteunen de organisaties die zich hiermee bezighouden, zodat zij hun werk goed kunnen doen. We halen geld op met een loterij en dankzij de mensen die meespelen, kunnen we geld geven aan goede doelen. Mijn werk is
Door Nuno en Kelly
heel divers. Ik houd me bezig met het organiseren van de loterij, maar ook met het samenwerken met de goede doelen die we geld geven.” Waarom koos u ervoor om Het Vergeten Kind te steunen? “Stichting Het Vergeten Kind is een mooi voorbeeld van een organisatie die zich inzet voor kinderrechten. Wij vinden dat heel belangrijk en, dankzij de deelnemers aan de VriendenLoterij, steunen we ze daarom graag.” Hoe bent u in aanraking gekomen met Het Vergeten Kind? “Ikzelf leerde de stichting kennen via mijn collega’s. Maar het contact met Het Vergeten Kind begon al in 2012. Organisaties kloppen bij ons aan voor ondersteuning en zo is het ook gegaan met stichting Het Vergeten Kind.” Wat vindt u van het programma van onze jongerenraad, The Unforgettables? “Het is heel goed dat door middel van dit programma kinderen uit de opvang hun stem kunnen laten horen richting volwassenen. Juist jullie weten het beste wat er speelt in jullie leven en wat er anders en beter moet. Zo kunnen leefomstandigheden verbeteren TALKS 73
INTERVIEW
en krijgen jullie net zulke grote kansen om je te ontwikkelen als
maar dat de kinderen wat minder aandacht krijgen. Als ik de baas
andere kinderen. Hoe dat moet, kunnen jullie het beste verwoor-
van Nederland was, zou ik veel geld geven aan de opvang, vooral
den. Maar ook voor andere kinderen die niet bij The Unforgettables
voor de kinderen. Zodat ze leuke dingen kunnen blijven doen, ze
zitten, zal het heel inspirerend zijn wat jullie doen. Het kan ze
meer begeleiding krijgen van psychologen, er meer medische hulp
sterken en kracht geven, omdat jullie uit dezelfde situatie komen.
komt en er genoeg geld is voor bijvoorbeeld het kopen van luiers
Jullie kunnen voor hen verwoorden hoe het leven is. Dat is
voor kleine kinderen. Ik zou daar dus meer geld in de zorg
misschien wel net zo belangrijk als het gesprek met volwassenen.
stoppen.”
Dat je andere kinderen meegeeft: kom op, je kan het. Ook al is het niet altijd gemakkelijk.”
Sigrid: In hoeverre vinden jullie het moeilijk om zo je stem te laten horen?
Wat hoopt u dat wij als Unforgettables nog meer kunnen leren? “Dat wat ik eigenlijk ieder kind gun, namelijk dat jullie je eigen
Nuno: “Wat ik vaak denk, is dat ik veel geluk heb gehad. Ik heb
talenten ontdekken. Ieder mens heeft talenten en het is een
vergeleken met andere kinderen een snel proces gehad. Toch
persoonlijke zoektocht om erachter te komen wat je in het leven
duurde het wel zeven maanden. Met mij, mijn moeder en mijn
boeit, waar je blij van wordt en waar je energie van krijgt. Dat kan
zusje gaat het gelukkig al veel beter nu. Maar ik probeer er altijd
van alles zijn, misschien muziek, dans, of werken met dieren. Het
aan te denken dat er nog duizenden kinderen zijn, die mijn proces
is fijn als er iets is waarin je je kan verliezen. Ik hoop dat wat je hier
nog moeten meemaken. Voor hen zijn we hier en willen we wat
allemaal leert, helpt om daarachter te komen. Dus zo’n weekend
betekenen. En daar doe ik het graag voor, niet om in de media te
als jullie nu hebben, lijkt me fantastisch. Misschien ontdek je wel
komen en bekend te worden. Natuurlijk gaan er veel deuren open
iets waar je meer van wilt weten, over wilt lezen of nog een keer
en het staat mooi op je cv, maar ik doe het echt omdat ik weet dat
wilt doen.”
ik iets kan betekenen.”
De rollen worden omgedraaid. Sigrid en haar zoon
Kelly: “Voor mij geldt een beetje hetzelfde. Ik vind het belangrijk
Samuel zijn ook erg nieuwsgierig naar wat Kelly en
voor kinderen die minder durven te praten, dat hun stem gehoord
Nuno te vertellen hebben.
wordt. Toen we bij The Unforgettables kwamen, was in een talkshow zitten bijvoorbeeld echt heel eng. Maar je leert steeds
Samuel: Stel, jullie waren de baas van Nederland, wat zouden
beter je eigen verhaal te vertellen door dit soort weekenden. Dit
jullie dan willen veranderen in de opvang?
weekend is ook een uitlaatklep. In onze groep vertelde iedereen ineens zijn verhaal.”
Kelly: “Per opvangplek is dat weer anders. Je hebt pleeggezinnen, een leefgroep en zo heb je nog wel meer soorten. Er is telkens
Sigrid: Ik geef jullie een groot compliment, dat jullie je zo open
weer wat anders nodig. Maar het grootste probleem is dat er te
kunnen stellen. Kunnen jullie iets vertellen over wat jullie eigen
weinig geld is om leuke dingen te doen. Zoals gamen bijvoorbeeld.
droom is?
Ik ben langs allemaal leefgroepen gegaan en vier van de vijf groepen vertelden dat ze geld nodig hadden om leuke dingen te kunnen
Nuno: “Ik heb niet echt als doelstelling om een dure auto of villa
doen. Dus dat zou ik doen als ik de baas was: Er veel geld in
te hebben, dat wil ik niet bereiken. Ik wil mijn leven leiden, gelukkig
stoppen.”
worden en een gezinnetje krijgen waarmee ik het geweldig heb. Natuurlijk wil ik ook graag een baan, en dan iets doen wat ik heel
Nuno: “Toen ik zelf als kind een tijdje in de vrouwenopvang
leuk vind en waar ik goed in ben. Daar wil ik voor kiezen, maar wat
woonde, merkte ik dat er veel aandacht naar de moeder gaat,
dat precies is, dat weet ik nog niet. Ik ga kijken wat het leven brengt.”
74 TALKS
INTERVIEW
Kelly: ‘Ik wil mijn school afmaken en uiteindelijk naar de univer-
De VriendenLoterij en stichting Het Vergeten Kind
siteit. Maar daarnaast worden er hier ook deuren geopend. Als je graag wilt acteren kan dat, als je wilt voetballen ook. Al die kleine
De VriendenLoterij steunt maatschappelijke initia-
dingen kunnen iets worden. Ik ben blij dat ik verschillende mogelijkheden heb. Het is heel leuk om buiten school ook aan-
tieven die mensen met onvoldoende middelen of
dacht te geven aan iets waar je goed in bent en dat doe ik dus ook.”
mogelijkheden een steuntje in de rug geven, zodat zij Sigrid: Ik vind het heel bijzonder dat je deze rol kan oppakken. Want het is ook een verantwoordelijkheid. We voelen ons bevoor-
voluit kunnen meedoen in de samenleving. Deel-
recht dat we een inkijkje krijgen in jullie groep. Wat nemen jullie mee van dit weekend?
nemers steunen met hun deelname goede doelen die
Kelly: “Sommigen hebben er een week voor nodig om alles te
zich richten op gezondheid en welzijn van mensen.
verwerken. Ik verlaat dit kasteeltje blij en uitgeput en met een heleboel ervaring. Ik heb nieuwe verhalen gehoord. Daar ga ik nog
Afgelopen jaar kon de Loterij dankzij haar deel-
wel over nadenken en over praten. Ik ga nadenkend weg.”
nemers ruim 52,9 miljoen euro aan goede doelen Nuno: “Ik vind het altijd heel spannend om terug naar huis te gaan. Ik kan de sfeer hier niet goed beschrijven. Het is betrouw-
schenken. Stichting Het Vergeten Kind wordt sinds
baar, vriendelijk, warm. Thuis is dat nu ook wel zo, maar hier ben je met leeftijdsgenoten. En je hoeft niet te denken aan wat je
2012 door de VriendenLoterij gesteund. Sinds de start
allemaal moet. Dat vind ik het mooie hieraan. Het is hier een soort familie.”
van de samenwerking heeft Het Vergeten Kind een
Sigrid: “Wij gaan jullie nu in elk geval extra volgen. Dit soort
bijdrage van ruim 1,5 miljoen euro ontvangen. Met
ontmoetingen, die vergeten wij natuurlijk niet meer en we zullen andere mensen over jullie belangrijke werk als Unforgettables
deze bijdrage organiseert de stichting onder meer het
vertellen!”
jaarlijkse Triple F Festival; een minivakantie voor jongeren uit opvanglocaties, het Unforgettablesprogramma en Heroes & Champions; een groot tweedaags sportkamp voor kinderen.
TALKS 75
werkendehelden
Werkende helden The Unforgettables worden op verschillende opvanglocaties geholpen en bijgestaan door hun begeleiders. Lieve, vrolijke, betrokken mensen die hard werken om voor hun jongeren het leven een beetje beter te maken. Daarom zetten we in ons magazine zeven Werkende Helden in het zonnetje.
76 TALKS
werkendehelden
Jongeren zien ontwikkelen door mijn inbreng is een kick Ricardo Overman (49) werkt met veel plezier met jongeren. Hij heeft jarenlang in een compleet ander wereldje gezeten, maar haalt nu volop voldoening uit zijn werk als coach. “Ik heb bijna twintig jaar gedanst. Ik was zeventien toen ik daarmee begon en dat vond ik te gek. Ik was goed in wat ik deed en heb met grote sterren gedanst. Rond mijn dertigste ben ik gestopt met mijn danscarrière en ging ik met jongeren werken bij de Mutsaersstichting. Ik ben vooral actief bezig binnen de – de pas een jaar geleden opgezette - dagbesteding die jongeren motiveert en activeert. Denk hierbij aan jongeren die niet naar school willen, die een time-out van school nodig hebben, die nergens zin in hebben of op hun kamer blijven. Het ultieme doel van de dagbesteding, waar ook een school bij zit, is om de jongeren te activeren om weer naar school te gaan en dat lukt erg goed! De afgelopen jaren heb ik bij de jongeren een enorme groeispurt gezien dankzij de dagbesteding: doelen worden behaald, er is meer zelfvertrouwen, betere communicatie, anderen worden gerespecteerd. Het meest bijzondere aan mijn werk is dat ik mezelf kan zijn. Jongeren hebben voelsprieten en voelen feilloos aan of je interesse oprecht is of niet. Van de meeste jongeren ken ik hun achtergrond niet waardoor de kennismaking puur is. Ik respecteer iedere jongere en doe echt alles vanuit mijn intuïtie en krijg daardoor een bijzondere verbinding. De grootste kick van mijn werk is de ontwikkeling en groei die een jongere doormaakt, het zelfvertrouwen dat hij of zij opbouwt en dat ik daar een bijdrage aan kan en mag leveren.”
TALKS 77
werkendehelden
Ik geniet van mijn werk Als behandelaar in de kinder- en jeugdpsychiatrie werkt Mike Gerrits (44) bij de Mutsaersstichting. Hij wil iedereen helpen om – ondanks zijn of haar rugzak – te genieten van het hier en nu. “We mogen er samen zijn, van mens tot mens, jong en oud hebben we recht op ‘unforgettable moments’.” “Op jonge leeftijd merkte ik al dat de omgang met mensen en contact met anderen bij me paste, maar ik wist niet goed hoe ik er vorm aan moest geven. Spelenderwijs ontdekte ik wat ik leuk vond; eerst als verpleegkundige, later als begeleider van mensen met een verstandelijke beperking. Ik ben nu behandelaar in de kinderen jeugdpsychiatrie. Moeilijke woorden die voor mij betekenen om iedereen, ondanks alle ervaringen in de rugzak, proberen te laten genieten in het hier en nu. Dat doe je door elkaars krachten te ontdekken en aanvullend te zijn, zonder te oordelen. Ik geniet van mijn werk; ik vind het prachtig om samen met kinderen of jongeren avonturen te beleven in het bos, op een berg of in het water. Een voorbeeld hiervan is dat ik met een groep ging kanoën en door een onbezonnen actie bijna verdronk. Ik dacht met een kano vanaf een steiger wel het water in te plonzen. Ik kwam niet meer overeind, tot een jongere die normaal altijd de confrontatie opzoekt, zijn ware emotie toonde: hij kwam me helpen en durfde zich kwetsbaar te tonen. Een stoere vent van 1.80 met tranen in zijn ogen die oprecht en behulpzaam was. Samen voelden we verbondenheid en waren we even klein.”
78 TALKS
werkendehelden
Ik vind het mooi dat ik iets positiefs kan bijdragen
Fatiha Beukering (42) werkt bij Juzt, een organisatie die in West-Brabant ouders, kinderen en jongeren helpt als het thuis niet meer goed gaat. Op dit moment is Fatiha onder meer coördinator van een woonproject en ondersteunt ze de Juzt Jongerenraad. Al 16 jaar werkt ze in de jeugdzorg en ze zou niks anders willen doen. “Ik ben nog lang niet uitgekeken op deze groep!” “Ik wilde toen ik klein was altijd journalist worden, maar na jaren werken als verslaggever was ik er toch op uitgekeken. Op een ochtend las ik een advertentie in de krant: ‘Gezocht: pittig, pedagogisch persoon.’ Ik was benieuwd, las door en heb gesolliciteerd! Ik vind het mooi dat ik iets positiefs bij kan dragen in het leven van een ander. Ik werk met jongvolwassenen die heel goed aan kunnen geven wat ze willen of juist niet willen. En door daarover met elkaar in gesprek te gaan, kun je iemand op weg helpen om die dromen waar te maken. Dat hoeven niet meteen hele grote dromen te zijn, maar vaak juist heel klein, zoals: ik wil terug naar school. En als dat lukt, dan krijg ik daar ontzettend veel energie van. The Unforgettables zijn supersterke jongeren die me trots maken, al ken ik ze lang niet allemaal persoonlijk. Op het trainingsweekend heb ik ze aan het werk gezien: het zijn allemaal kanjers die nog veel kunnen bereiken. Zij hebben ook mij weer geïnspireerd om nóg meer te doen. Jongeren nog meer te betrekken, nog meer een stem en een podium te geven, want het kan altijd beter. Uiteindelijk doen we ons werk voor hen.”
79 TALKS
TALKS 79
werkendehelden
Alle kinderen waren als Sinterklaas verkleed!
Entrea is een organisatie voor specialistische gezinsbehandeling en opvoedingsondersteuning. Henk van Tilburg (60) is er actief als ambulant crisismedewerker. Hij is getrouwd en heeft drie kinderen.
als Zwarte Piet. Maar toen ik de woonkamer in kwam, zag ik dat alle kinderen óók als Sinterklaas verkleed waren. Ik merk aan mijn jongeren dat ze het erg leuk vinden bij Het Vergeten Kind. Ze voelen zich er begrepen en staan open om leuke
“Ik werk al vanaf mijn 23ste in de zorg met kinderen met een
dingen te leren. Ik vind Het Vergeten Kind dan ook erg belangrijk.
beperking. De laatste twaalf jaar doe ik dat als ambulant crisis-
Het is goed dat er mensen voor hen zijn en dat er naar hun stem
medewerker. Ook ben ik al twaalf jaar begeleider van de jongeren-
wordt geluisterd.
raad. Ik ben daarvoor gevraagd door mijn baas. Ik vind het erg goed om met de jongeren in gesprek te gaan. Ik zorg er bij de
Hoe ik met dit werk begonnen ben? Een broertje van een
jongerenvergaderingen voor dat ze een plek hebben en ik zorg
vriendinnetje dat ik toen had, had een beperking. Toen ik zag wat er
eventueel voor wat drinken en wat lekkers.
allemaal voor hem werd georganiseerd, vond ik dat zo leuk dat ik besloot ook op een groep met jongeren met een beperking te gaan
Het grappigste wat ik ooit op een groep heb meegemaakt, was met
werken. Ik heb daarvoor een hbo-opleiding gevolgd en vele
Sinterklaas. Ik zou verkleed gaan als Sinterklaas en twee collega’s
trainingen.”
80 TALKS
werkendehelden
Eigenlijk wilde ik politieagent worden Merel Fonteijn (37) werkt al tien jaar bij TriviumLindenhof. Eerst werkte ze op groepen en bij gezinnen thuis als pedagogisch medewerker en gezinscoach. Sinds een half jaar is ze er accountmanager. “Ik begon in een ziekenhuis en ben daarna doorgestroomd naar het pedagogisch werk. Ik ben in 2006 begonnen als medewerker op een groep met kinderen van 4 tot 12 jaar. Mijn mooiste herinnering vanuit dat werk is dat ik kinderen heb kunnen helpen bij het slapengaan, als ze moeilijk in slaap konden komen. Wanneer kinderen uit deze kwetsbare doelgroep gaan slapen, komen er vaak herinneringen op, omdat je lichaam en geest alles loslaat. Vanuit mijn eigen jeugd herken ik dit zelf ook. Ik piekerde veel en dacht aan angstige momenten toen ik klein was. Mijn moeder hielp mij dan met een ontspanningsoefening om te gaan slapen. Dit heb ik meegenomen in mijn werk en ik vind het mooi dat ik dat heb door kunnen geven. Het allerbelangrijkste van mijn werk vind ik dat kinderen en jongeren gezien en gehoord worden. The Unforgettables is een geweldig initiatief waarin dat ook echt gebeurt. Wanneer jongeren in opvanglocaties of in de thuissituatie begeleid worden, is er namelijk vaak sprake van stigmatisatie vanuit de omgeving. Die stigmatisatie wil ik omzetten, samen met de jongeren, maatschappelijke organisaties en bedrijfsleven, naar een beeld van kansrijke jongeren met veel talent. Het normaliseren en het versterken van de mogelijkheden wat de jongeren wel kunnen, moet hierbij leidend zijn voor de omgeving. Ik sta ervoor dat deze beweging wordt voortgezet door samenwerkingen te vinden om dit vorm te geven. Samen sta je sterk.�
81 TALKS
TALKS 81
werkendehelden
Mijn hoop: nooit meer huiselijk geweld Vrouwenopvang Rosa Manus in Leiden biedt 24-uursopvang en begeleiding aan vrouwen en kinderen die slachtoffer zijn van geweld binnen een relatie of familie. Joke van Veen (62) werkt er al negen jaar als woonbegeleider. Zelf heeft ze thuis een boerderij met paarden en schapen en een groentetuin. “Voor ik bij Rosa Manus terechtkwam, werkte ik als verpleegkundige in een ziekenhuis. Het mooie aan mijn huidige baan is dat ik iets voor kinderen en moeders kan betekenen. Je kunt ze met dit werk ondersteunen. Ik hoop dat kinderen en moeders, nadat ze in een opvang hebben gezeten, naar een plek gaan waar ze verder kunnen gaan. Soms zie ik dat moeders teruggaan naar de plek waar ze juist vandaan zijn gevlucht. Dan hoop ik maar dat alles goed gaat. Via mijn werk ben ik met Het Vergeten Kind in aanraking gekomen. Ik hoop heel erg dat kinderen geen huiselijk geweld meer meemaken.�
82 TALKS
werkendehelden
Ik doe mijn werk met passie Mike Broos (48) is werkzaam op een aantal groepen bij TriviumLindenhof. Dat is een organisatie die jongeren hulp biedt. Hij heeft met pubers en vluchtelingenkinderen gewerkt. “Voor ik bij TriviumLindenhof terechtkwam, was ik planner bij een taxibedrijf. Ook leuk, maar ik wilde graag iets meer voor anderen betekenen. Zo vind ik het van jongs af aan al leuk om met baby’s en kleuters te werken. Toen ik in de zorg terechtkwam, heb ik de eerste vier jaar met gehandicapten gewerkt. Daarna heb ik met volwassenen in de psychiatrie gewerkt. Sinds 2008 werk ik met kinderen. Voor mij is dat echt een droombaan! Wel vind ik het jammer dat er zoveel wordt bezuinigd in de zorg en dat groepswerkers vaak met andere dingen bezig moeten zijn (zoals verslagen schrijven) dan met de kinderen. Desondanks ben ik er trots op dat ik deel kan uitmaken van het proces van een kind. Ook al is het maar een klein deel. Ik doe mijn werk met passie en vind dat je dit werk ook vanuit je hart moet doen. Mijn wens is dat kinderen die op groepen of nog thuis in een slechte situatie zitten niet met deze problemen belast worden.”
83 TALKS
TALKS 83
Demooistegedichten Acht Unforgettables dachten na over het leven en hebben daarover geschreven. Mijn zusje Door Daniëlle
Mijn zusje lijkt op het eerste gezic ht Een normaal meisje En ik zeg niet dat ze abnorma al is Maar ze is gewoon anders Zij kan zich niet aanpassen Dus moeten wij dat doen
Haar ogen Door Amman
et kon Haar ogen, als h ontstaan Zouden er vonken ar ik voor sta Oogcontact is wa e me geeft Het gevoel dat z als we staren man op aarde e st ig k uk el g e d Maakt mij
Papa Door Elke
Ik mis mijn vader Met zijn leuke haar En grappige lach Ik zie hem niet elke dag Maar toch is hij er
84 TALKS
Hij Door Sanne
Huilen, schreeuwen, trillen Ik zag jou staan, zo kwetsbaar Vol verdriet en vol pijn Zo bang dat je was De tijd stond stil, heel even stil
Louis Door Perlo
Daar staat hij dan voor de poo rt Laatste kus en knuffel En hij gaat voor zo lang weg Hij is de beste broer van de wereld Ik zal altijd van hem houden
Panda’s Door Jana
attig Panda’s zijn sch el fanta’s En ze drinken ve wit Ze zijn zwart en
Panda
Door Nathaniel
Be like a panda hite He’s black and w And he’s asian the Unforgettables Like the colours of
Mijn nieuwe hoop
Door Nathaniel
Mijn verleden tijd was slecht En vroeger was ik zwak En nu ben ik sterk omdat ik he b Mijn begeleiders Zij hebben mij veranderd Geven me nieuwe hoop En een nieuwe toekomst
ezicht De lach op mijn g
Unforgettable Door Jana
De mensen die belangrijk Voor je zijn Stellen je het meest teleur Dit is voor mij Unforgettable
Ons hart Door Amman
De telefoon ging en ik nam op Mijn broer ligt in het ziekenhuis Mijn hart dat stopt De gedachte alleen al dat het zijn einde is Geeft mij nog steeds dezelfde ril
Door Noortje
Het leven
Jou verloren je me horen Maar nog altijd kun Tranen laten hopen Maar altijd blijven en Mijn sterretje verlor e me horen Maar altijd kan z
Nathaniel
Fouten zijn het bewijs Dat je het probeert Het leven wordt niet makkelijker Je wordt alleen maar sterker
TALKS 85
onvergetelijkevragenaan
Onvergetelijke vragen aan‌ Onze ambassadeurs The Unforgettables zijn multi-talenten! In het trainingsweekend leerden ze niet alleen filmen, schrijven en debatteren, maar ook hoe ze een goed interview moeten afnemen. Wat zijn goede vragen? Hoe vraag je door? Hoe schrijf je een goed interview? Dat kregen ze in een journalistieke masterclass haarfijn uitgelegd door vakkrachten Suna en Ilja. Hierna gingen ze zelf op pad en interviewden ze de ambassadeurs van Het Vergeten Kind.
86 TALKS
TALKS 87
onvergetelijkevragenaan
88 TALKS
onvergetelijkevragenaan
Juvat Westendorp
een onbezorgde jeugd met veel liefde Juvat Westendorp (27) is bekend geworden met zijn deelname aan het dansprogramma So You Think You Can Dance, maar inmiddels weten we dat Juvat veel meer kan dan dansen alleen. Acteren, presenteren, doceren en sinds vorig jaar is hij ook nog eens ambassadeur van Het Vergeten Kind. Wat wilde je altijd worden toen je klein was?
Wat is jouw wens voor alle kinderen van Nederland?
“Ik had als kind altijd het idee dat ik voor Greenpeace zou gaan
“Ik wens elk kind in Nederland een onbezorgde jeugd toe met veel
werken en tegen walvistankers vechten. Niet omdat ik zo super-
liefde van de mensen om hem of haar heen. Ik geloof dat liefde en
begaan was met de walvissen (ook wel een beetje natuurlijk) maar
oprechte individuele aandacht de fundering zijn waarop een kind
stiekem was de reden dat het mij superstoer leek en ik ook het
zijn leven kan bouwen. Ik zou natuurlijk willen dat de opvang in
idee had dat ik dan het juiste zou doen.”
Nederland niet meer nodig zou zijn. Helaas is dit probleem niet zo 1-2-3 op te lossen, maar wat wel direct te verbeteren is, is de
Hoe ben je ambassadeur van Het Vergeten Kind geworden?
manier waarop kinderen worden opgevangen.”
“Vorig jaar ben ik als gastambassadeur binnengekomen bij Triple-F; het toffe Vergeten Kind-festival voor tieners. Rond 18:00
Heb je nog een tip of mooi advies voor ons?
uur zat voor mij het programma erop, maar ik had het zo ontzettend
“Jullie zijn mooie mensen met het hart op de juiste plek. Als jullie
naar mijn zin dat ik tot sluitingstijd ben gebleven... ik zag hoe de
mij in beweging weten te krijgen, dan kunnen jullie heel Nederland
tieners het naar hun zin hadden en ik voelde gewoon dat ik daar
in beweging krijgen. Het zal niet altijd makkelijk zijn, maar laat je
moest zijn.”
niet kisten door kleine hobbels op de weg en blijf doorgaan op het pad dat jullie volgen. Jullie zijn geweldig bezig en Nederland heeft
Als je als kind met je moeder mee moet naar de vrouwenopvang,
jullie nodig!”
is er vaak heel veel hulp voor de moeder, maar niet voor het kind. Wat vind jij daarvan? “Dit is een van de pijlers waar wij ons als organisatie op richten. Ieder kind in de opvang heeft wat mij betreft recht op individuele aandacht. Het is natuurlijk te zot voor woorden dat er in de vrouwenopvang weinig tot geen faciliteiten zijn voor kinderen. Tenslotte vang je niet alleen de vrouw op, maar vaak ook haar kind.”
TALKS 89
onvergetelijkevragenaan
90 TALKS
onvergetelijkevragenaan
Jamai Loman
Jullie kunnen jezelf overstijgen Duizendpoot Jamai Loman (30) vertelt ons hoe belangrijk het is om altijd je hart te volgen en je best te doen om je dromen waar te maken. Zijn droom kwam onverwachts uit, met een klein beetje hulp van zijn moeder.
Hoe heb je je jeugd ervaren?
vader is een grote, lange, stoere bodybuilder met tatoeages en zo.
“Ik kom uit een warm nest: ik heb twee liefdevolle, hardwerkende
Ik wist dat hij het niet erg zou vinden, maar toch voelde ik me niet
ouders en ik heb twee zussen. Mijn moeder is Indonesisch, dus we
helemaal comfortabel om het te vertellen. Maar gelukkig heeft ook
aten elke dag rijst en bami. Dat eet ik nu nog maar zelden omdat ik
mijn vader mij altijd gesteund. Daar heb ik heel erg veel geluk mee
het zat ben, maar toen vond ik het geweldig. Het eten stond bij ons
gehad.”
centraal. Iedere zondag kwam mijn familie bij elkaar en dan was het een gezellige boel. Dat is het trouwens nog steeds, iedere
Hoe kwam je bij Idols terecht?
zondag.”
“Ik ging van het vwo naar de havo en van de havo naar vmbo-kader. En dat kwam omdat ik alleen maar bezig was met muziek maken.
Was je een gelukkig kind?
Ik vond school gewoon helemaal niks en als ik nu een school zie,
‘Ik werd gepest en dat was naar. Ik vond voetballen niet leuk, ik was
krijg ik nog steeds spontaan een beroerte, bij wijze van spreken.
bezig met culturele activiteiten en dat vonden andere kinderen
Toen mijn ma een reclame van Idols op de televisie zag, schreef ze
stom. Ik ging met de mooiste vrouwen van de school om, maar toch
me stiekem in. Ze zag dat al die jongeren werden afgebrand,
had ik het gevoel dat ik werd buitengesloten en dat deed mij af en
hoopte dat ze dat bij mij ook zouden doen en dat ik dan weer beter
toe wel pijn. Als kind was ik heel introvert.”
mijn best zou doen op school. Maar haar plan pakte dus heel anders uit.”
Zou je zelf ooit kinderen willen? “Ja, die zou ik heel graag willen.”
Wat is je doel met Het Vergeten Kind? “Ik hoop uiteindelijk dat er geen vergeten kinderen meer zijn. En
Hoe oud was je toen je uit de kast kwam? Vond je dat moeilijk?
dat iedereen een goede start kan maken. Ieder kind moet het
“Ik was een jaar of twaalf toen ik het vertelde en ook al zijn we erg
gevoel hebben dat je jezelf kunt overstijgen. Want dat kunnen jullie
open bij ons thuis, ik vond het toch moeilijk. Natuurlijk reageerden
allemaal.”
mijn ouders goed. Mijn moeder was denk ik flauwgevallen als ik ooit met een meisje was thuisgekomen; zij wist het al lang. En mijn TALKS 91
onvergetelijkevragenaan
92 TALKS
onvergetelijkevragenaan
Babette van Veen
Ieder kind een eigen clubhuis met zwembad Zangeres en GTST-actrice Babette van Veen (48) heeft een wens voor elk kind in Nederland: iedereen een eigen clubhuis mét zwembad. En als dat niet kan, dan in ieder geval dat alle kinderen goede hulp en gelijke kansen krijgen.
Hoe heb je je jeugd ervaren?
Wat vind je van het kinderpardon?
“Ik heb een hele leuke jeugd gehad. Toen ik twee jaar oud was, zijn
“Iedereen vindt dat kinderen die op hun achttiende langer dan vijf
mijn ouders gescheiden. Daarna kreeg mijn moeder een nieuwe
jaar in Nederland zijn en asiel hebben aangevraagd een ver-
man die al twee kinderen had. Ineens was het best druk in huis.
blijfsvergunning moeten krijgen. Maar vreemd genoeg worden er
Omdat ik zelf een rustig type ben, was dat wel even wennen.”
nog steeds kinderen teruggestuurd. En niemand slaat met zijn vuist op tafel. Voor mij is het simpel: als je als kind geïntegreerd
Hoe ben je met je carrière begonnen?
bent, moet je gewoon een kans krijgen. Er moeten duidelijkere
“Ik zat op een toneelschool, maar daar ben ik vanaf gestuurd. Dat
regels komen waar iedereen zich dan ook echt aan houdt.”
ik later toch actrice ben geworden, is meer toevallig. Ik deed auditie voor een Belgische film genaamd Blueberry Hill. Ik kreeg
Wat vind je van de zorg voor kinderen in vrouwenopvangcentra?
de rol en zo ben ik als het ware in het vak gerold.”
“Je hoort al in het woord vrouwenopvang dat het om vrouwen gaat. Over de kinderen die soms meekomen, wordt wel nagedacht, maar
Hoe ben je met Het Vergeten Kind in aanraking gekomen?
dan zijn er weer problemen zoals geen budget en dergelijke. Ook
“Ik ben vanaf het begin bij de stichting betrokken. Nadat mijn beste
hier vind ik dat we goed naar kinderen moeten luisteren. Ze zeggen
vriendin Guusje Nederhorst, die de kinderboekenserie Woezel &
vaak zinnige dingen. Het is de taak van volwassenen om dat op de
Pip heeft bedacht, overleed, wilden wij iets goeds doen met de
politieke agenda te zetten.”
opbrengst van de boekjes. Dat werd dus Het Vergeten Kind.” Wat is je wens voor alle kinderen in Nederland? Wat heeft Het Vergeten Kind bereikt waar je erg trots op bent?
“Het zou natuurlijk ideaal zijn als kinderen hun eigen clubhuis met
“Toen we begonnen met de stichting zagen we dat veel opvang-
een zwembad kunnen hebben. Dat wilde ik vroeger namelijk zelf
instellingen er somber uitzagen. Daarom ben ik heel erg trots op de
heel graag. Maar het belangrijkste is dat ieder kind een gelijke
Tovertuinen! Kinderen kunnen daar rustig zitten of spelen. Als je als
kans en goede hulp krijgt. Kinderen moeten opgroeien met het
kind uit huis moet, is dat al een klap. Maar als de opvang waar je dan
idee dat ze alles kunnen doen en worden, ongeacht hun situatie.”
naartoe gaat er ook nog eens somber uitziet, is dat een tweede klap.” TALKS 93
onvergetelijkevragenaan
94 TALKS
onvergetelijkevragenaan
Angela Schijf
Het is gewoon moeilijk om 18 te zijn Het Vergeten Kind-ambassadeur en Flikken Maastricht-acteur Angela Schijf (37) vertelt in dit interview met ons openhartig over haar jeugd, haar carrière en over haar grote voorbeeld.
Hoe heb je je jeugd ervaren?
stichting. Ik heb ‘ja’ gezegd en daar ben ik heel erg blij om. Ik kan
“Ik kom uit een liefdevol gezin; een hardwerkende vader en een
slecht tegen oneerlijkheid. Het ene kind leeft in een gouden kooi en
huismoeder die thee zette als ik thuis kwam van school. Maar in
het andere kan nog maar net rondkomen. Er zijn moeders die bijna
mijn tienerjaren had ik het zwaar. Vooral met mezelf. Ik kampte
niets kunnen kopen voor hun kroost en dat gaat mij aan het hart.”
zeker tot mijn 24ste met een minderwaardigheidscomplex en daarom ben ik heel lang ongelukkig geweest.”
Wie is jouw voorbeeld geweest? “Ik heb in mijn omgeving een dame van zeventig en zij is de moe-
Hoe ben je weer gelukkig geworden?
der van de overleden actrice Frédérique Huydts. Frédérique was
“Dat had denk ik voornamelijk te maken met het ouder worden.
een vriendin van mij en haar moeder is een voorbeeld voor hoe
Het is gewoon heel moeilijk om 18 te zijn, een mening te vormen,
flexibel een mens kan zijn. Haar dochter Frédérique is ze verloren
jezelf te leren kennen. Ik vond therapie een geweldige uitkomst. Ik
aan kanker en haar zoon heeft zelfmoord gepleegd. Dus de twee
voelde mij beter, omdat ik mijn problemen kon delen. Vooral ook
kinderen die je van kleins aan hebt verzorgd en grootgebracht, zijn
omdat ik inzag dat ik er niet alleen voor stond. En toen ik kinderen
er dan opeens niet meer. Vervolgens is haar man overleden aan
kreeg, werd ik heel trots op mezelf als moeder en dat heeft mij
ouderdom en bleef ze alleen achter. En als ik nu naar haar kijk, zie
enorm geholpen.”
ik een vrouw die ontzettend veel heeft meegemaakt, maar ze is nog steeds verwonderd als de zon opkomt.”
Hoe ben je met je carrière begonnen? “Het begon met een comedy (Oppassen) en daarna kwam ik
Waar zie je jezelf over tien jaar?
terecht in GTST. Ik zou eigenlijk maar voor drie maanden een rol
“Ik hoop dat ik dan leuke dingen kan doen, omdat mijn kids al groot
krijgen in GTST, maar dat duurde veel langer.”
zijn. Bijvoorbeeld reizen; spontaan een week lang aan yoga doen in New York. Meer voor mezelf kiezen, ik hoop dat ik dat kan over
Hoe ben je in aanraking gekomen met Het Vergeten Kind?
tien jaar.”
“Een beetje door Johnny de Mol en Dinand Woesthoff. Dinand is een goede vriend en ik werd gevraagd als ambassadeur voor de TALKS 95
onvergetelijkevragenaan
96 TALKS
onvergetelijkevragenaan
Johnny de Mol
Mijn tip aan jullie: geef nooit op! Johnny de Mol (37) mag dan beroemde ouders hebben, ook hij moest hard werken om BN’er te worden. Nu hij dat dan eindelijk is, zet hij zijn bekendheid graag in als ambassadeur van Het Vergeten Kind.
Vond u het – in het begin van uw carrière - niet moeilijk om
dan nog steeds voor kinderen inzetten. Stiekem hoop ik dan ook
helemaal onderaan te beginnen? Had u niet liever direct een
zelf kinderen te hebben.”
televisieprogramma gekregen van uw vader John de Mol? “Nee en dat heeft hij ook nooit aangeboden. En ja, dat was soms
Is er ook iets dat u dan bereikt wil hebben met Het Vergeten Kind?
ook moeilijk. Maar dat is ook helemaal niet erg. Dingen moeten
“Het zou heel mooi zijn als alle ouders voortaan bij elkaar zouden
niet te gemakkelijk gaan in het leven. Hard werken is goed voor je en
blijven. En dat kinderen dan niet meer mishandeld of verwaarloosd
de hobbels die je tegenkomt in het leven doen je groeien als mens.”
worden. Die gedachte is misschien nu nog heel ver weg. Maar als je er niet aan begint, kun je er ook geen verandering in aanbrengen.
Wie is of was uw voorbeeld?
Het Vergeten Kind is iets waar ik me het allerliefste voor inzet.”
“Grappig dat je het vraagt. Ik las net dat Gary Lineker, een bekende Engelse oud-voetballer, op livetelevisie iets had gezegd over
Wat is uw wens voor alle kinderen in Nederland?
vluchtelingen. Dat mensen eens normaal moeten doen en niet zo
“Heel cliché, maar mijn wens is dat ieder kind een veilig thuis
moeten oordelen. Vanwege die uitspraken kreeg hij een storm van
heeft. Dat kinderen zonder al te veel problemen naar school kun-
kritiek over zich heen. Maar een week later herhaalde hij precies
nen, kunnen spelen, liefde krijgen en gezien worden.”
hetzelfde. Dan ben je in mijn boek wel een held. Er zouden meer mensen moeten zijn die zo hun nek uitsteken om het saam-
Heeft u nog tips voor kinderen die het nu moeilijk hebben?
horigheidsgevoel terug te krijgen. Om te kijken naar wat ons
“Het belangrijkste dat ik deze kinderen zou willen meegeven, is dat
verbindt in plaats van wat ons verdeelt. Jullie, kinderen bedoel ik
wat er ook gaande is: het is niet jouw schuld. Ook moet je ver-
dan, zijn daarin een geweldig verbindingsmiddel. Want kinderen
velende dingen nooit ‘normaal’ gaan vinden. Want het ís niet
zijn de toekomst en iedereen wenst het beste voor de jeugd.”
normaal dat je mishandeld of verwaarloosd wordt. Maar bovenal, blijf positief en geef nooit op. Ook al voel je je soms behoorlijk
Waar ziet u uzelf over tien jaar?
verloren. Of niet gezien en gehoord, omdat je te vaak in de maling
“Goede vraag! Uhm, qua werk… weet ik dat nog niet. Maar het
bent genomen of teleurgesteld bent. Geloof mij: er lopen hier en
vrijwilligerswerk dat ik nu doe, doe ik dan nog steeds. Ik zal me
daar ook nog een paar goede mensen rond.” TALKS 97
onvergetelijkevragenaan
98 TALKS
onvergetelijkevragenaan
Saar Koningberger
we geven alle vergeten kinderen een stem Presentatrice Saar Koningberger (29) vertelt over mooie momenten, verdrietige herinneringen en over de toekomst! Want Saar wil er samen met The Unforgettables voor zorgen dat alle kinderen die in opvanglocaties wonen het beste van het beste krijgen.
Wat is de mooiste herinnering uit jouw jeugd?
geval geholpen worden, maar de kinderen zijn wat mij betreft
“De herinneringen uit mijn jeugd waar ik nog altijd blij van word
minstens zo belangrijk. Zij zijn ook getraumatiseerd en hebben
zijn de momenten dat we met de hele familie bij elkaar waren. Dus
hele heftige dingen meegemaakt. De kinderen moeten ook echt
samen zingend rond de kerstboom of op vakantie met elkaar… Dat
begeleiding krijgen en geholpen worden, zodat ook zij weer verder
was altijd zo gezellig en leuk!”
kunnen en op een gezonde en goede manier naar de toekomst kunnen kijken.”
Waar werd jij vroeger boos of verdrietig van? “Mijn ouders zijn gescheiden en ik werd altijd wel verdrietig als
Wat zou je graag willen bereiken met The Unforgettables?
mijn ouders ruzie hadden. Ze probeerden nooit ruzie te maken
“Ik hoop dat we samen met The Unforgettables alle kinderen in de
waar wij bij waren, maar als kind merk je toch dat er iets mis is.
opvang een stem kunnen geven. We moeten ervoor zorgen dat
Daar werd ik wel echt verdrietig en soms ook boos van.”
kinderen in de opvang het beste van het beste krijgen, zodat ze een kindvriendelijke, warme en gezonde toekomst tegemoet gaan. Ik
Hoe ben je ambassadeur geworden van Het Vergeten Kind?
denk dat The Unforgettables een ongelooflijk belangrijke rol hierin
“Johnny vroeg me of ik langs wilde komen tijdens het slotfeest van
spelen. Zij zijn die stem!”
de Week van Het Vergeten Kind. Dat heb ik gedaan en ik was gelijk zo onder de indruk van de verhalen van zo veel lieve kinderen die in
Heb je nog een tip voor ons?
hun jonge jaren al zo veel mee hadden gemaakt. Ik wilde gelijk
“Blijf trouw aan jezelf en aan je eigen gevoel en wees niet bang om
helpen en toen mij dus gevraagd werd om ambassadeur te worden
voor jezelf te gaan staan. Jullie zijn kanjers en ik ben gigantisch
heb ik volmondig ja gezegd!”
trots op jullie!”
Als je in een vrouwenopvang woont, krijgt de moeder goede hulp, maar voor het kind is er niet altijd geld om goede hulp te geven. Wat vind je daarvan? “Ik vind dit een hele slechte zaak. Het is goed dat de moeders in dit TALKS 99
onvergetelijkevragenaan
100 TALKS
onvergetelijkevragenaan
Natasja Froger
Twijfel nooit, wees trots op jezelf! Met grote trots presenteert Het Vergeten Kind zijn nieuwste ambassadeur… Natasja Froger (50)! Deze presentatrice van programma’s als Welcome Home, Met open armen en Het is hier geen hotel gaat zich vanaf nu vol inzetten voor kwetsbare kinderen. Tijd voor wat vragen. Wat is de mooiste herinnering uit jouw jeugd en waarom?
voor televisie. Diegene had mij bezig gezien voor en achter de
“Ik heb heel veel mooie herinneringen uit mijn jeugd, maar mijn
schermen en had het idee dat het wel wat voor mij kon zijn. Ik
mooiste herinnering is dat wij op een boerderij gingen wonen. Ik
dacht meteen dat ik in de maling werd genomen. Ik heb meerdere
ben een ontzettend natuurmens en dol op dieren. En dieren kregen
keren meegewerkt aan een complot voor mijn man René voor het
wij toen! Ik kreeg een pony, een geit, kippen en konijnen. Ik was de
programma Bananasplit en ik dacht echt: nu pakt hij me terug, ik
hele dag buiten met die beesten bezig, heerlijk!”
word voor de gek gehouden. Toen het toch serieus bleek te zijn, heb ik eerst gevraagd of we een pilot konden maken. Ik wilde dat
Hoe was jij als kind?
iedereen daar heel kritisch naar keek om te beoordelen of het echt
“Over het algemeen was ik een meegaand kind, maar wanneer er
iets voor me was. Ik vond het zelf meteen heel leuk om te doen. Zo
kinderen gepest werden, werd ik boos. Ik kon daar zo slecht tegen!
is het balletje gaan rollen.”
Ik kon het echt niet laten het op te nemen voor kinderen die werden gepest. En dan kon ik echt wel onaardig zijn.”
Wat zou je tegen kinderen en jongeren willen zeggen die het moeilijk hebben?
Wie is jouw steunpilaar?
“Tegen kinderen en jongeren die het moeilijk hebben, zou ik willen
“Mijn hele gezin: mijn man en onze vier kinderen. Zij zijn absoluut
zeggen: twijfel nooit aan jezelf, wees trots op jezelf! Jij bent uniek
mijn rotsen in de branding. Zij lezen me als geen ander en weten
en je hebt je eigen kwaliteiten. Jullie zijn allemaal hele gewone
precies: ‘we moeten haar nu even met rust laten’ of bijvoorbeeld
kinderen die in ongewone situaties zijn beland, het ligt niet aan
een wandeling met me maken. En nu de kinderen ook allemaal uit
jou.”
huis zijn, merken ze soms aan me dat ik graag wil dat ze langskomen, want ik kan ze niet te lang missen. Al drinken we maar even samen een theetje.” Hoe ben je presentatrice geworden? “Iemand benaderde mij met de vraag of ik iets wilde presenteren TALKS 101
SLOTWOORD
DE TWEEDE EDITIE VAN HET MAGAZINE TALKS!
50 Unforgettables werkten van oktober tot januari mee aan deze tweede editie van hun eigen magazine Talks, dat daardoor natuurlijk meteen een magazine is van alle vergeten kinderen in Nederland. Met veel enthousiasme, plezier en soms een traan is er gepraat, geluisterd, geschreven en gefotografeerd. The Unforgettables gaven in dit magazine een inkijkje in hun leven, soms letterlijk door ons toe te laten op hun plek waar ze wonen. Eerlijk en oprecht vertelden ze wat er voor hen belangrijk is, van wat voor toekomst ze dromen en wat er volgens hen veranderd moet worden. Hun levens zijn niet altijd makkelijk en wij als lezers mogen ons gelukkig prijzen dat we mogen meekijken. Dat we mogen meeleven, op de donkere momenten en tijdens de lichtpuntjes. Het is knap en gedurfd om je kwetsbaar op te stellen, dus dank jullie wel dat jullie dat hebben gedaan, Unforgettables. Voor de lezers en voor al die kinderen die na jullie komen. Dit was pas het tweede magazine en we zijn nog lang niet klaar. Tot volgend jaar, tot het derde magazine Talks!
Joseph Haydnlaan 2A 3533 AE Utrecht 085 065 34 50 info@hetvergetenkind.nl IBAN: NL83RABO0172431484 102 TALKS
COLOFON
Een ‘big thank you’ aan Sigrid van Aken, Mike Broos, Mike Gerrits, Joke van Veen, Merel Fonteijn, Ricardo Overman, Henk van Tilburg, Fatiha Beukering, Vanda Gomes, Dolores Leeuwin, Tako Rietveld, Mariska Vervloet, Johnny de Mol, Jamai Loman, Angela Schijf, Juvat Westendorp, Babette van Veen, Saar Koningsberger, Natasja Froger en aan alle mensen die in opvanglocaties werken, die zich elke dag met hart en ziel inzetten voor de kinderen en jongeren die we nooit mogen vergeten.
Maar bovenal alle ‘props, thumbs up & respect’ voor
The Unforgettables Ruandson Laxana Nuno Kelly Narek Marit Janaika Jamilla Rafaël Angel Mohammed Dylan Elyse Thimo Roza Celia
Jory Luca Richard Fahima Anuar Noortje Elke Perlo Daniëlle Nathaniel Shaye Jana Limaya Amman Nicolay
Sanne Mary Sharana Jordi Nikita Maaike Daan Esmiralda Wesley Illayda Quentin Richard Sandra Brenda Rowina Louis
Valentina Tanja Chenoa Neromy Kimberley Fouzia Lilian Djeneva Justin Gino Jamie Bianca Jen Hawraa Django
Met medewerking van: Media coaches & redactie Esther Porcelijn, Lianne Collignon, Ilja Post, Suna Floret, Ellen Mannens, Peter van Heemst, Elma Jonas, Zahra Karimpour, Tim Slobbe, Annemarie Klok Tekstredactie Marjolijn Heemskerk, Patrick van de Westelaken Producers Barbara de Reede, Lianne Collignon Fotografie Hans Verleur Styling Francis Beukeveld Vormgeving Angeliek Vermonden Druk Artega
Dit magazine is een coproductie van: Mogelijk gemaakt door:
TALKS 103
Help ons mee! In Nederland krijgen vrouwen, die te maken hebben gehad met huiselijk geweld en mishandeling, hulp in de vrouwenopvang. Kinderen die met hun moeder meekomen, komen uit traumatische omstandigheden. Veel van deze kinderen krijgen in de opvang niet de hulp die ze nodig hebben. Ze worden vergeten. Dat vinden wij onacceptabel, jij toch ook?
GEEF ELK KIND EEN VEILIG EN LIEFDEVOL THUIS
Laat je hart spreken! Teken de petitie op hetvergetenkind.nl