WAT ER TOEN ALLEMAAL GEBEURDE LAAT ZICH HET BESTE VERTALEN ALS DE NIEUWSTE JAWS FILM

dag gebeurde het. De slip liet zich heel voorzichtig horen. Even wachten, lijn strak draaien, haak zetten en toen ging dit monster ervandoor. Wat er toen allemaal gebeurde laat zich het beste vertalen als de nieuwste Jaws-film. El Tigre was boos, erg boos en heeft onze armen en ruggen gesloopt. Twee keer kregen we hem (of was het gezien het temperament misschien wel een haar?) naast de boot. Maar Teigetje liet zich niet zo makkelijk vangen en besloot een hap uit de boot te nemen. Bij de derde keer vond Super Mike het genoeg en hij ging het gevecht aan, sleurend van links naar rechts op het achterdek, waarbij Michael uiteindelijk als overwinnaar uit de strijd kwam. De vis werd gemeten en het gewicht geschat. Maar liefst 430 centimeter en 1050lbs/475 kilo! Onwerkelijk gewoon.

Na een stuk of honderd foto’s en filmpjes werd Jaws vrij gelaten en een beetje beduusd zwom deze prachtige vis weg, een met een betonschaar doormidden geknipte en verwijderde haak als stille getuige achterlatend. Oja, we hebben vandaag onze verzameling voetbalplaatjes ook weer flink uitgebreid. Een stuk of twaalf nieuwe vissoorten en circa 50 stuks ‘gewone’ vissen.

Visdag 5: Erwin kon het gevecht beginnen met een enorme wahoo

Erwin had nog geen wahoo gevangen en wilde er dolgraag eentje haken. Vandaag kregen we een lesje wahoo vangen en jiggen op de Michael van Stein Academy. Al trollend en hopend op nog een mooie marlijn tuften we richting de visgronden. En ja hoor, het was het al snel bingo en Erwin kon het gevecht beginnen met een enorme wahoo. Na een slopende dril kwam onze acanthocybium solandri in zicht. Wauw, wat een bakbeest, de grootste zilverpijl die we deze week hebben gevangen. Werkelijk een pracht exemplaar! We wisten met elkaar nog een flink aantal wahoos te foppen, waarna het nog een klein stukje varen was naar de volgende visstek.

Topsport

Na een grondige warming-up in opdracht van Michael, was het jiggen geblazen op amber jack. Man, man wat een topsport is dit. Nadat we ruim in de dubbele cijfers waren beland en de armen en schouders het niet meer trokken, mochten we stoppen van onze sergeant-majoor. Onderweg hebben we nog een paar lokale vissers, die al een paar dagen op zee dobberden, voorzien van water, broodjes, bier, sigaretten en een aantal amber jacks. Vol trots lieten ze ons nog hun zojuist gevangen zeilvis zien. De beelden hiervan zijn prachtig en hartverwarmend. Tien jaar geleden was er ooit een visser met motorpech na twee weken in Argentinië belandt, zichzelf in leven houdend met vis en opgevangen regenwater. Poeh hé.

Dag van vertrek en terugreis: het sprookje was voorbij

Na een waanzinnige week vissen, was het tijd om ons voor te bereiden op een lange terugreis naar Nederland. De ferry naar Praia had (waarschijnlijk) panne en dus zou Michael ons overvaren. Werkelijk niets is een probleem voor hem. Denken in oplossingen Gerard, anders word je hier gek!

Hij heeft gelijk. Hierdoor hadden we wat extra tijd over om nog een paar uurtjes op het strand door te brengen. Nog even lekker relaxen en kijken bij de aankomende vissersbotjes. Hapje eten, douchen, omkleden en vamos....... richting Praia.

Onvergetelijke ervaring

Uiteraard kon Michael het niet laten om onderweg nog enkele Marlijn-hengels en teasers uit te zetten. Wat een man, een visser in hart en nieren. Nadat Andrew zijn flessenpost op de (water)bus had gedaan, was het Maio Big Game sprookjesboek gesloten en meerden we aan in Praia. Na afscheid te hebben genomen van Michael en o capitão (kapitein), hebben we nog een paar uurtjes doorgebracht in een prima hotel, waarna we door de taxi, met de lokale Max Verstappen achter het

ONZE SPECIALE DANK

GAAT UIT NAAR: stuur, vol gas richting het vliegveld werden gereden. Na een reis van ruim 20 uur, zijn we nu weer thuis in ons koude kikkerlandje. Home sweet home, ook wel weer fijn. Alles bij elkaar was het een onvergetelijke ervaring die we nooit zullen vergeten en waar heel veel over nagepraat gaat worden. Een jongensdroom die uit is gekomen.

Michael van Stein, voor zijn ongelofelijke fishing skills, zijn tomeloze energie, zijn mooie verhalen en gastheerschap.

Kirme Bermudes, onze kapitein, voor zijn ongeëvenaarde stuurmanskunsten en alle verhalen, waarvan we de meeste niet begrepen, haha.

Sjakie, onze deckhand, voor al het harde werken aan boord.

Isa, de vrouw van Michael voor de heerlijke ontbijtjes en diners.

Marcella, voor haar prachtige accommodatie Casa Djarmai.

En als laatste de lokale bevolking, wat een vriendelijke en gastvrije mensen!

Muito Obrigado!