Faroese - 1st Maccabees

CHAPTER 1 1 Og tað hendi, eftir at Alexander son son of Philip, Macedonian, sum kom út úr landinum av Chettiim, hevði forelskað Darius kongur í pers og Medes, at hann var í sínum støðu, tann fyrsta yvir Grikkaland, sum kom út úr landinum.

2 And gjørdi nógv kríggj, og vann nógvar sterkar holdar, og slew kongarnir í jørðini, 3 Og fór ígjøgnum til endan á jørðini, og tók oyðileggur nógvar tjóðir, ísomuch, at jørðin var friðarlig áðrenn hann; hvar hann var upplagt, og hjarta hansara var lyfti.

4 Og hann savnaði ein kanska sterkan host og stýrdi yvir londum, og tjóðir, og kongar, sum gjørdust tributar unto hann.

5 Og eftir hesum, sum hann gjørdist sjúkur, og varnaðist, at hann skuldi doyggja.

6 Hvar hann ringdi til sín tænastufólk, so sum vóru før fyri, og hevði verið uppaldur við honum frá sínum ungdómi, og partur av sínum kongsríki millum tey, meðan hann enn var á lívi.

7 Soander sýgur tólv ár, og síðani doyði.

8 Og hansara tænastufólk eru í hansara stað.

9 Og eftir deyða hansara, løgdu tey øll krúnur á seg sjálvan; So gjørdi synir teirra eftir teimum nógv ár: og óndskap vóru multiplir í jørðini.

10 Og har kom út úr teimum einum óndum, sum vardi í 10, son av Antiochus kongur, sum hevði verið ein fangi í Rom, og hann var í hundrað og tretivu og sjeynda ár av kongsríkinum.

11 í teimum døgum fóru vit hagar úr Ísrael, sum yvirtalaði nógvar, siga, lat okkum fara og gera eitt covenant við hita, sum eru rundir um okkum: tí vit fóru frá teimum, vit hava havt nógva sorg.

12 so hendan skipan fegin tey væl.

13 Then vísur í, at fólk vóru so frameftir her, at tey fóru til kongin, sum gav teimum licence at gera eftir ordinances av hitahen: 14 Hvarupon tey bygdu eitt stað av venjing í Jerusalem eftir tollinum av hitanum: 15 And gjørdi seg sjálvan uncircumcised, og forsook holy covenant, og fór upp í seg sjálvan til hitahen, og vóru seldir til at gera mischief.

16 nú, tá kongsríkin var sett áðrenn Antiochus, helt hann, at hann kundi havt dominion av tveimum veruligum.

17 Hvarfore hann kom inn í Egyptalandi við einum stórum multitude, við vognum, og fílar, og rossmen, og ein stórur herflotan, 18 And gjørdi kríggj ímóti Ptolemee kongur í Egyptalandi: men Ptolemee var bangin fyri honum, og flýddi; og nógv vóru særd til deyða.

19 soleiðis fingu teir/tær/tey sterku býir í Egyptalandi, og hann tók oyðileggur har.

20 And eftir, at Antiochus hevði forelskað í Egyptalandi, kom hann aftur í hundrað fjøruti og triðja ár, og fór upp ímóti Ísrael og Jerusalem við einum stórum multitude, 21 And kom errin inn í tað, og tók gull altar, og ljósið av ljósi, og alt vesels harof, 22 Og borðið á borðinum, og tað, sum hon hevur gjørt, og tað, sum hon hevur gjørt, og vials. og tað, sum hann tók sær av gulli, og veil, og krúnuna, og gull sløg, sum vóru áðrenn templið, alt tað, sum hann tók sær av.

23 hann tók eisini silvur og gullið, og tann dýra vesels: hann tók eisini krógvaða dýrgripir, sum hann fann.

24 Og tá ið hann hevði tikið øll burtur, fór hann inn í sítt egna land, og tosaði sera errin.

25 Tí var ein stórur syrgdi í Ísrael, har tey vóru; 26 So, at prinsurin og eldri syrgdi, virgins og ungir menn vóru gjørd til at fáa fatur á kvinnum, og vakurleikin av kvinnum var broytt.

27 hvønn brúður tóku upp, og hon sat í hjúnabandinum, og hon sat í hjúnabandinum, var í tynum, og hon sat í hjúnabandinum.

28 landið var eisini flutt til íbúgvarnar harof, og øll húsini hjá Jacob var fjaldur av ørkymlandi.

29 And eftir tveimum árum, sum vóru púra útgongd, sendi kongur hansara, sum kom til býirnar, sum komu til Jerusalem við einum stórum multitude, 30 And spake friðiable orð til teirra, men øll vóru deceit: til tá ið tey høvdu givið honum credence, hann datt knappliga á býnum, og smote tað sera eymur, og oyðilegði nógv fólk í Ísrael.

31 Og tá ið hann hevði tikið oyðileggur í býnum, setti hann hann eld, og hálaði húsini niður og veggir harof á hvørjum síðu.

32 men kvinnur og børn tóku tey fangi, og plágaðu neyt.

33, sum teir/tær/tey bygdu býin í David við einum stórum og sterkum múri, og við kanska tornið, og gjørdi tað eitt sterkt hold fyri teir/tær/tey.

34 Og teir/tær/tey løgdu har ein synd, óndur menn, og fortified seg harin.

35 teir/tær/tey gjørdu tað eisini við armour og victuals, og tá ið teir/tær/tey høvdu savnað saman við Jerusalem, teir/tær/tey løgdu teir/tær/tey har, og so teir/tær/tey gjørdust ein eymur snare: 36 For tað var eitt stað at lúgva í bíða ímóti tí, og eitt óndt til Ísrael.

37 Soleiðis fella teir/tær/tey ósek blóð á hvørjum síðu av tí, og defiled tað: 38 Insomuch, at íbúgvarnir í Jerusalem flýddi orsakað av teimum: harupon býin var gjørd til ein habitation av fremmandum, og gjørdist løgin fyri teimum, sum vóru fødd í hennara; og hennara egnu børn fóru frá henni.

39 Her var lagt spilla sum ein týtur, hennara veitslur vóru til at syrgda, hennara sabbatar til reproach hennara.

40 As hevði verið hennara æru, so var hennara dishonour økt, og hennara framúrskarandi var vorðið til at syrgda.

41 meiraover kongur Antiochus skrivaði til alt kongsríkið, sum øll skuldu verið eitt fólk, 42 og hvør skuldi latið lógir hansara: so øll hitan samdust um at hava verið samdur/samd av konginum.

43 ja, nógv eisini av Ísraelunum samtykti hansara trúgv, og ofra unto fyrimynd, og profaned.

44 For kongur hevði sent brøv við boð um Jerusalem og býir í juda, at tey skuldu fylgja tí løgna lógir í landinum, 45 And forða brendi bjóðar, og ofra, og drekka bjóðar, í templið; og at teir/tær/tey skuldu profane sabbats og festivalar dagar: 46 And dálkandi og holy fólk: 47 Set up altars, og groves, og kapellur av fyrimyndum, og ofra svín, og morbróðir/farbróðir/gubbian beasts: 48, at tey eisini skuldu latið børn síni vera óbrúki, og gera sál teirra við øllum slag av morbróðir/farbróðir og profanation: 49 til endan, tey kunnu gloyma lógina, og broyta allar ordinances.

50 Og hvør, sum ikki vildi gera eftir, at kongurin, segði hann, at hann skuldi doyggja.

51 In sjálvsame hátt skrivaði hann til alt sítt kongsríki, og útnevndur yvirseers yvir øll fólkið, commanding býir í býnum til ofra, býin við býnum.

52 So nógv av fólkinum vóru savnaðir til teirra, fyri at wit hvønn, sum forsook lógina; og so tey framdu óndskap í landinum; 53 Og koyrdi Ísrael í loyndum, sjálvt har tey kundu rýma fyri succour.

54 nú var fimtan dagur í mánaðinum Casleu, í hundrað fjøruti og fimta ár, tey settu upp á eittbomination av desolation á altar, og bygdi altars gjøgnum býirnar í hvørjum síðu; 55 Og brendi í hurðini á húsunum, og í gøtunum.

56 Og tá ið teir/tær/tey høvdu leigu í petti av lógini, sum teir/tær/tey funnu, brendi teir/tær/tey við eld.

57 Og hvør, sum varð funnin við nøkrum bókini av testament, ella um nakar framt til lógina, var kongurin hjá konginum, sum tey skuldu lagt hann til deyða.

58 Thus gjørdu teir/tær/tey av sínum myndugleika, sum vóru funnin í býunum, sum vóru funnin í býunum.

59 nú fimm og tjúgu dag í mánaðinum, sum tey gjørdu ofra á fyrimynd altar, sum var á altar av Guði.

60 Á hvørjum tíð eftir boðunum, sum tey løgdu til deyða ávísar kvinnur, sum høvdu verið atvoldin til at vera um.

61 Og teir/tær/tey hongdu barnið um hálsin, og riflu teirra, og slew tey, sum høvdu um teir/tær/tey.

62 Hvussubeit nógv í Ísrael vóru fult loyst og váttaði í sær sjálvum ikki at eta nakað morbróðir/farbróðir.

63 Hvarfore heldur at doyggja, at tey kanska ikki eru defiled við kjøt, og at tey kanska ikki eru profane holy covenant: so tey doyðu.

64 Og har var sera stórt wrath á Ísrael.

CHAPTER 2 1 í teimum døgum, sum eru í Modin, sonur John, sonur sonin av Simeon, ein prestur av synirunum í Joarib, frá Jerusalem, og dwelt í Modin.

2 Og hann hevði fimm synir, Joannan, ringdi Caddis: 3 Simon; ringdi Thassi: 4 Judas, sum varð kallað Maccabeus: 5 Eleazar, ringdi Avaran: og t.

6 And tá hann sá blasphemies, sum vóru framt í Juda og Jerusalem, 7 hann segði, Woe er eg! Hvar var eg føddur/fødd at síggja hetta ólukku av mínum fólkum, og av holy býi, og til at halda har, tá ið tað var borið inn í hondina á fíggindanum, og tað var tað, sum eg var føddur/fødd í hondina á fremmandum?

8 hennara templið er vorðin sum ein maður uttan heiður.

9 Hennara glor ymisk vesels eru borið burtur í fangi, hennara barn eru slain í gøtunum, hennara ungir menn við svørðinum av fíggindanum.

10 Hvat tjóð hevur ikki havt ein part í hennara kongsríki og fekk hana at oyðileggja?

11 all hennara smyrslur eru tikin burtur; av eini ókeypis kvinnu, sum hon er vorðin bond.

12 And, hygg, okkara vakurleika, sjálvt okkara vakurleika og okkara vakurleika, er lagt spilla, og Gentiles hava profaned tað.

13 Til hvat enda, skulu vit liva longur?

14 Then Mattathias og synir hansara leiga klæðini, og lat seg í sekkin, og syrgdi sera eymur.

15 Í óreinur, meðan kongurin er, so sum noyddi fólkið at gera uppreistur, kom inn í býin Modin, fyri at gera tey ofra.

16 Og tá nógv av Ísrael komu til teirra, Mattathias eisini og synir hansara komu saman.

17 Then svaraði herloyðunum hjá konginum, og segði við Mattathias á hesum vísum, tú list a ruler, og ein stórur maður í hesum býnum, og styrkiened við synir og sæn: 18 nú, tí tú/kemur/koma fyrst, og at tú//tygum hevur/hava gjørt tað, sum tú//tygum hevur/hava gjørt, og so at tú//tygum hevur/hava/hava verið í Jerusalem: so skalt/skulu tú//tygum vera í tí, sum tú//tygum hevur/hava gjørt, og tú//tygum skalt/skulu vera saman við silvur og gull, og tú//tygum skalt/skulu vera saman við silvur og gull, og tú//tygum

skalt/skulu vera saman við silvur og gull, og tú//tygum skalt/skulu vera saman við silvur og gull, og tú//tygum skalt/skulu vera saman við silvur og gull, og tú//tygum skalt/skulu vera saman við silvur og gull, og tú//tygum skalt/skulu vera saman við silvur og gull, og tú//tygum skalt/skulu vera saman við silvur og gulli, og tú//tygum skalt/skulu vera saman við silvur og gulli, og tú/ og nógvar lønir.

19 Then Mattathias svaraði og spake við eini hart rødd, hóast allir tjóðir, sum eru undir konginum hjá konginum, og fall burtur frá hvørjum av trúgvunum hjá pápa sínum, og geva samtykki til hansara boð: 20 enn fari eg og synir mínir og mín, sum ganga í covenant av pápa okkara.

21 Gud forðaði, at vit skuldu forsake lógina og ordinances.

22 vit fara ikki at hoyraken til orðini hjá konginum, fyri at fara úr okkara trúgv, heldur á høgru hond, ella vinstra.

23 nú, tá ið hann hevði lagt hesi orðini, kom ein av teimum, sum var í eygsjón av øllum at ofra á altar, sum var í Modin, sambært kongur.

24, sum tað var, tá Mattathias sá, var hann íflamed við eldhuga, og hansara reins skelkaði, hvørki kundi hann forbear til honw hansara øði eftir at døma: harfore hann rann, og slew hann á altar.

25 Also kongurin hjá konginum, sum noyddi menn at ofra, drap hann tá, og altar hann tók niður.

26 Thus dealt hann eldhugaður fyri lógina hjá Gudi sum Phinees gjørdi unto Zambri sonin í Salom.

27 And Mattathias græt gjøgnum allan býin við eini hart rødd, sigur, sum er eldhugaður av lógini, og varðveita hann.

28 so hann og synir hansara flýddi inn í fjøllini, og fór alt, sum tey nakrantíð høvdu í býnum.

29 Then nógv, sum leitaði eftir rættvísi og avgerð fór niður í ørviti, fyri at halda har: 30 bæði tey, og børn teirra, og konur teirra; og neyt teirra; tí at einflictions økti eymur á teimum.

31 nú, tá ið tað var sagt, at kongurin var farin niður í loyndarmálið, og host, sum var í Jerusalem, í býnum av David, sum hevði brotið kongin, sum hevði brotið kongin, sum var farin niður í loyndarmálið, sum var farin niður í loyndarmálið, og tað var farið niður í loyndarmál 32 teir/tær/tey hildu fram eftir teimum eitt stórt nummar, og at hava tikið teir/tær/tey ímóti teimum, og gjørdu kríggj ímóti teimum á sabbath dag.

33 Og tey søgdu, at tey søgdu, at tú/hevur/hava gjørt tað, sum tú/hevur/hava gjørt hitherto suffice; Kom/komið fram, og ger/gerið eftir, at kongurin, og tú/skalt/skulu liva.

34 men teir/tær/tey søgdu, at vit fara ikki at koma fram, fara vit hvørki at gera kongin hjá konginum.

35 so, at teir/tær/tey góvu teimum bardaganum við øllum ferð.

36 Hvussubeit teir/tær/tey svaraðu teimum ikki, hvørki kastaði teir/tær/tey ein stein á teimum, ella steðgaði støðum, har teir/tær/tey lá í krógva; 37 men segði, lat okkum doyggja øll í okkara innocency: himmal og jørðin fer at vitna fyri okkum, at tú/hevur/hava sett okkum til deyða.

38 so tey reistist upp ímóti teimum í bardaganum, og tey slew tey, við konum og børnum og teirra neyt, til talið av túsund fólkum.

39 nú, tá Mattathias og vinir hansara skiltu herof, tey syrgdu fyri teimum rætta eymur.

40 Og ein av teimum segði við ein annan, um vit øll gera, sum vit øll hava gjørt, og berjast ikki fyri okkara lív og lógir ímóti hitanum, tey fara nú skjótt at gera okkum út úr jørðini.

41 Tá ið tíðin, tey decreed, siga, hvørsoever skal koma til bardaga við okkum á sabbath dag, fara vit at berjast ímóti

honum; Hvørki fara vit at doyggja øll, sum okkara breyð, sum vóru dripin í loyndum.

42 kom hagar til hansara fyritøku, sum vóru kanska menn í Ísrael, sjálvt øll so sum vóru sjálvboðin.

43 Also øll, sum flýddi fyri at vera saman við sær sjálvum, og vóru verandi til teirra.

44 So teir/tær/tey fóru upp í herlið, og smote syndir menn í teirra øði, og ónd menn í teirra wrath: men restin flýddi til hitahen for succour.

45 Then Mattathias og vinir hansara fóru runt um, og hálaði altars: 46 Og tað, sum børn so, sum tey funnu við strondini í Ísrael, sum tey vóru, sum tey, sum vóru, sum tey, sum vóru 47 teir/tær/tey hildu eisini fram eftir errinum monnum, og arbeiðið var í hondini.

48 so teir/tær/tey komu fyri seg aftur úr hondini á Gentiles, og út úr hondini á kongum, hvørki leið teir/tær/tey syndari at sigra.

49 nú, tá ið tíðin teknaði nær við, at Mattathias skuldi doyggja, segði hann unto synir sínar, nú er tað, og rebuke gotten styrki, og tíðin av tí, og tað, sum hann hevði gjørt, og tað, sum hann hevði gjørt: 50 nú, synir mínir, vera tú eldhugaður fyri lógina, og gev/gevið tær/tykkum/tygum lív tín/tykkara/tygara lív.

51 Ring til remembrance tað, sum ber pápa okkara í tíðini; So tú/skalt/skulu fáa stóra heiðurliga og eitt nakrantíð navn.

52 var ikki Abraham funnin trúgvur í freistingini, og tað var imputed unto hann fyri rættvíst?

53 Joseph í tíðini, tá ið hann var gjørdur, og varð gjørdur úr Egyptalandi.

54 Phinees pápi okkara í at vera eldhugaður og fervent útvegaði covenant av einum nakrantíðlasting priest.

55 Jesus fyri at fremja orðið var gjørt ein dómaran í Ísrael.

56 Caleb for bearing vitni áðrenn congregation fekk hanaitage av landinum.

57 David fyri at vera mercifult av einum nakrantíðlatum kongsríki.

58 Elias for at vera eldhugaður og fervent fyri lógina var tikin upp í himmal.

59 Ananias, Azarias, og Misael, við at trúgva, at tað var bjargað úr eldinum.

60 Daniel for hansara innocency var borið úr munninum av leyvum.

61 Og soleiðis hugsa um, at tú/heldur/halda, at eingin, sum hevur álit á honum, skal vera basar.

62 Fear ikki so orðini hjá einum syndi: til hansara æru skal vera dung og ormar.

63 Til dagin skal hann lyfta upp og í morgin, at hann ikki verður funnin, tí hann er komin aftur í støvið, og hansara hugsan er komin til einki.

64 Hvarfore, ye synir mínir, vera valiant og honwed tínar menn í tí, sum er lógina; fyri tað skal tú røkka heiður.

65 And behold, eg veit, at beiggi tín Simon er ein maður av counsel, gev honum altíð: hann skal vera ein pápi, sum tú/skalt/skulu vera ein pápi.

66 As for Judas Maccabeus, hann hevur kanska verið og sterkur, sjálvt frá sínum ungdómi: lat hann vera tín skipari, og berjast í bardaganum hjá fólkinum.

67 tak/takið teg/tykkum eisini til øll tey, sum eygleiða lógina, og hevna teg/tykkum skeivur/skeiv av tínum/tykkara fólkum.

68 Recompense fult hita, og tak hann til boð um lógina.

69 so hann signi tey, og var savnaður við pápa sín.

70 Og hann doyði í hundrað fjøruti og seks ár, og synir hansara jarðaðu hann í sepulchres av pápa sínum í Modin, og alt Ísrael gjørdi stóra lamentation fyri hann.

CHAPTER 3 1 Then sonur hansara, ringdi Maccabeus, reistist í hansara støðu.

2 Og allir hansara hjálpti honum, og so gjørdu tey alt, sum helt á pápa sínum, og tey bardust við góðum bardaganum í Ísrael.

3 So hann gati sítt fólk stóra heiðurliga, og setti seg á ein bróstplate sum ein risa, og girt hansara kríggjlike harness um hann, og hann gjørdi bardaga, verja host við svørði sínum.

4 í sínum ber hann sum ein leyvu, og sum ein leyva, sum var ein leyva, sum var í sínum týtum.

5 For hann helt fram við óndum, og leitaði eftir teimum, og brendi tey, sum vexed hansara fólk.

6 Hvarfore tann ónda shrunk fyri ótta fyri honum, og allir arbeiðsfólkini í hansara hond vóru stúrin, tí salvation í hondini.

7 hann syrgdi eisini nógvar kongar, og gjørdi Jacob glaður við sínum pørtum, og hansara mær er signað fyri nakrantíð.

8 meiraover hann fór ígjøgnum býirnar í Juda, oyðileggja ungodly úr teimum, og vendi sær burtur úr Ísrael: 9 So, at hann var til reiðar at gera tað, og hann fekk hann at gera tað, sum hann var til reiðar at gera.

10 Thenius savnaðiSt Gentiles saman, og ein stórur host úr Samaria, fyri at berjast ímóti Ísrael.

11, sum varnaðist, tá ið hann varnaðist, fór hann fram at hitta hann, og so hann smote hann, og slew hann: nógv eisini datt niður slain, men restin flýddi.

12 Hvarfore Judas tóku teirra oyðileggur, og tað var eisini svørð, og har við honum bardist alt sítt lív.

13 nú, tá Seron, ein prinsur í herinum í Syria, hoyrdi, at judas hevði savnað seg til hansara ein multitude og fyritøku av trúgv at fara út við honum til kríggj; 14 hann segði, eg fari at fáa mær eitt navn og heiðurligt í kongsríkinum; fyri at eg fari at berjast við Judas og tey, sum eru saman við honum, sum vanvirða kongin hjá konginum.

15 So hann gjørdi hann til reiðar at fara upp, og har fór við honum ein kanska host av tí, sum hann hevði gjørt, og fyri at vera hevnd av børnunum í Ísrael.

16 Og tá ið hann kom nær við at fara upp í Bethhoron, fór hann fram at hitta hann við eini lítlari fyritøku: 17 Hvør, tá ið teir/tær/tey sóu host koma at hitta teir/tær/tey, segði/søgdu vit, hvussu vit skulu vera før fyri at berjast ímóti so stórum og so sterkum, at vit eru til reiðar at svíma við skjótting allan dagin?

18 Unto, sum Judas svaraði, er tað ikki trupult hjá nógvum at vera afturlatin í hondunum á nøkrum fáum; og við Gud í himni er alt ein, fyri at bera fram við eini stórari fyritøku, ella eina lítla fyritøku: 19 For sigur, at bardagin ikki er í multitude av einum host; men styrki kemur úr himni.

20 teir/tær/tey koma ímóti okkum í nógvum errinum og íquity at oyðileggja okkum, og okkara konur og børn, og at oyðileggja okkum: 21 men vit berjast fyri okkara lív og okkara lógir.

22 Hvar fyri Harrin fer at gera tey áðrenn andlitið: og sum fyri teg, vera tú ikki bangin fyri teimum.

23 nú, so skjótt sum hann hevði lagt seg at tosa, leyp hann knappliga á tey, og so Seron og hansara host var sett áðrenn hann.

24 og teir/tær/tey hildu teir/tær/tey frá at fara niður í Bethhoron unto fløt, har vóru slain um átta hundrað menn av teimum; og restina av tí, sum er flýddur inn í landið.

25 Then byrjaði ótta fyri Judas og hansara breyð, og ein ógvuliga stórur dread, fyri at detta á tjóðir um tey: 26 Insomuch, sum hansara kendur kom til kongin, og allir tjóðir tosaðu um bardaganum.

27 nú, tá kongur Antiochus hoyrdi hesi tingini, var hann fullur av ídignation: harfore hann sendi og savnaðist saman allar herlið í sínum veruligam, sjálvt ein sera sterkur her.

28 hann læt eisini sín skatt upp, og gav hermenn sínar fyri eitt ár, meðan hann skuldi verið til reiðar, tá ið hann skuldi havt brúk fyri teimum.

29 ongantíð kortini, tá ið hann sá, at pengarnir hjá honum vóru ikki før fyri, og at tað var lítið, tí hann hevði tikið við sær, tí hann hevði tikið við sær, tí hann hevði tikið burtur úr landinum, sum hevði verið av gomlum tíð; 30 hann var bangin fyri, at hann ikki skuldi verið førur fyri at bera charges longur, ella at hava so nógvar gávur at geva so liberal, sum hann gjørdi, áðrenn hann hevði verið fyri, at hann ikki skuldi verið førur fyri at bera fram.

31 Hvarfore, at vera sera perplex í sínum sinni, hann gjørdi av at fara inn í tað, har hann skuldi taka nógvan pening, og fyri at savna nógvan pening.

32 So hann fór úr Lysias, ein hásinnaðurman, og ein av blóði, til at yvirsee viðurskiftinar hjá konginum frá ánni Euphrates unto markið í Egyptalandi: 33 And fyri at taka son sín upp, til hann kom aftur.

34 meiraover hann kom fram við honum helvtina av herlunum, og fílar, og gav honum ábyrgdina av øllum, sum hann hevði gjørt, sum hann eisini hevði gjørt, sum hann hevði gjørt, sum hann hevði gjørt, sum hann hevði gjørt, og tað var tað, sum hann hevði gjørt.

35 To wit, at hann skuldi sent ein her ímóti teimum, fyri at oyðileggja og róta styrkina av Ísrael, og remnant av Jerusalem, og fyri at taka burtur frá hasum stað; 36 Og at hann skuldi staðið fremmandafólk í øllum sínum kamari, og býta teirra jørð við nógvum.

37 So kongurin tók helvtina av herlunum, sum varð verandi, og fór avstað úr Antioch, hansara bý, hundrað fjøruti og sjeynda ár; og av tí at hann hevði staðið ánna, fór hann ígjøgnum høga lond.

38 Then Lysias valdi Ptolemee son of Dorymenes, Nicanor, og Gorgias, kanskay men of kongur's vinir: 39 Og við teimum, sum hann sendi fjøruti túsund fótmen, og sjey túsund rossmenn, fyri at fara inn í landið, og fyri at oyðileggja tað, sum kongur gav.

40 so teir/tær/tey fóru fram við øllum sínum valdi, og kom og kastaði av Emmaus í fløtum landi.

41 Og handilsmennini í landinum, hoyrdi tey kendur av teimum, tóku silvur og gull sera nógv, við tænastufólkum, og kom inn í camp til at keypa børnini í Ísrael fyri trælur: eitt vald eisini av Syria og av landinum.

42 nú, tá ið Judas og hansara breyð sá, at miseries vóru multiplied, og at herlið gjørdi encamp seg sjálvi í teirra mark: tí tey vistu, hvussu kongurin hevði givið sær far um at oyðileggja fólkið, og fullkomiliga abolish tey; 43 tey søgdu ein við ein annan, lat okkum hvíla okkum, og lat okkum berjast fyri okkara fólk og lat okkum berjast fyri okkara fólk og tað, sum vit søgdu.

44 var congregation savnaðir saman, at tey kundu verið til reiðar til bardaga, og at tey kundu biðja, og spyrja náði og samhuga.

45 nú Jerusalem lá void sum ein ør, har var eingin av hennara børnum, sum fór inn ella út: tað var eisini trodden niður, og rúmdarverur hildu á sterkum holdi; heathen hevði teirra habitation í hasum staðinum; og gleði varð tikin úr Jacob, og rørið við harpinum.

46 Hvarfore Ísraels setti seg saman, og kom til Maspha, over ímóti Jerusalem; fyri í Maspha var staðið, har tey bóðu um í Ísrael.

47 So fastaðu teir/tær/tey tann dagin, og setti seg í sekkin, og kastaði seg upp á høvdið, og leiga klæðini, og leiga klæðini, og leiga klæðini.

48 Og legði bókina upp í lógina, har hann hevði leitað eftir at mála tað, sum tey høvdu leitað eftir.

49 teir/tær/tey tóku eisini priests, og fyrstafruits, og tithes: og Nazarites teir/tær/tey rørdu seg upp, sum høvdu framt teirra dagar.

50 tá græt teir/tær/tey við eini hart rødd móti himni, siga, hvat skulu vit gera við hesar, og whither skulu vit bera teir/tær/tey burtur?

51 For tín/tykkara/tygara týtu er trotið niður og profaned, og tín/tykkara/tygara priest eru í tum, og kom við lágum.

52 And lo, hitahen eru sett saman ímóti okkum at oyðileggja okkum: hvat tey ímynda sær ímóti okkum, tú veitst.

53 Hvussu skulu vit vera før fyri at standa ímóti teimum, uttan tú, Gud, vera okkara hjálp?

54 ljóðaði teir/tær/tey við trompetum, og græt við eini hart rødd.

55 And eftir hesum Judas ordained skipar yvir fólkið, sjálvt skipar yvir túsund, og yvir hundraðtals, og yvir fimmtiár, og yvir tíggju.

56 men sum fyri so sum vóru bygningurin, ella høvdu betrothed konur, ella vóru settar, ella vóru bangin fyri, at tey skuldu koma aftur, hvønn mann til sítt egna hús, sambært til lógina.

57 So campin tók, og kastaði seg sunnan fyri Emmaus.

58 And Judas segði, arm tín sjálvur, og vera valiant menn, og síggja, at tú/kanst/kunnu berjast við hesum tjóðunum, sum eru sett saman ímóti okkum at oyðileggja okkum og okkara týtu: 59 For tað er betri hjá okkum at doyggja í bardaganum, enn at hyggja at calamities av okkara fólkum og okkara.

60 kortini, sum Gud er í himni, so lat hann gera.

CHAPTER 4 1 Then tók Gorgias fimm túsund fótmen, og túsund av teimum bestu rossmen, og tók út úr camp um náttina; 2 til endan, sum hann kanska skunda sær í leguna, og smite tey knappliga. Og menn í fyritøkuni vóru hansara guide.

3 nú, tá ið Judas hoyrdi harof hann seg sjálvan, og valiant menn við honum, at hann kundi smite kongin hjá konginum, sum var í Emmaus, 4 Meðan herlið enn vóru dist úr leguna.

5 Í óreinurtime kom Gorgias um náttina inn í camp: og tá hann fann ongan mann har, hann leitaði eftir teimum í fjøllunum: for segði hann, These fellows rýma frá okkum.

6 men so skjótt sum tað var dagur, so var hon í fløtinum við trimum túsund monnum, sum ongantíð høvdu hvørki armour ella svørð til teirra sinni.

7 Og teir/tær/tey sóu campin av hitanum, at tað var sterkt og væl harness, og kompassed runt við rossmen; og hesi vóru serfrøðingar í kríggi.

8 Segði, at menn vóru saman við honum, Óttast ye ikki teirra multitude, hvørki vera bangin fyri teirra harðskap.

9 minnist, hvussu pápi okkara vóru send í Reyða sjónum, tá ið teir/tær/tey vóru saman við einum heri.

10 nú, tí at vit gráta óto himmalin, um peradventure Harrin fer at hava náði á okkum, og minnist covenant av pápa okkara, og oyðileggja hetta host áðrenn okkara andlit henda dagin: 11 hatta so alt, sum er, kann vita, at har er ein, sum ber til, og bjarga Ísrael.

12, so lyfti fremmandafólkini eyguni upp, og sá tey koma yvir ímóti teimum.

13 Hvar fyri at teir/tær/tey fóru út úr leguna til bardaga; men teir/tær/tey vóru saman við Judas ljóðaði trompetirnar.

14 So teir/tær/tey fóru upp í bardaga, og hitan var discour í fløtinum.

15 Hvussubeit all hindmost av teimum vóru slain við svørði: tí tey hildu tey fram við at gera tað, og ikki so, at tað var ein av teimum, og tað var tað, at tað var ein av teimum, sum vóru í trý túsund monnum.

16 Hetta gjørdi, Judas kom aftur við host frá at stremba eftir teimum, 17 And segði við fólkið, Be ikki gráhuga av oyðileggja íasmuch sum har er eitt bardaga áðrenn okkum, 18 And Gorgias og hansara host eru her við okkum í fjallinum: men standa ye nú ímóti okkara fíggindum, og basa tey, og eftir hesum ye kann dirvi taka oyðileggur.

19 As Judas var enn at tosa hesi orðini, kom ein partur av teimum at hyggja út úr fjallinum: 20, tá ið teir/tær/tey skiltu, at jødini høvdu lagt teirra host til flogfarið og brennandi tjaldið; fyri at roykja, sum varð sæddur lýst, hvat var gjørt: 21 tá ið teir/tær/tey skiltu hesi tingini, vóru teir/tær/tey eisini bangin fyri at síggja host av judas í fløtunum til reiðar at berjast, 22 teir/tær/tey flýddi hvønn/hvørja/hvørt inn í landið hjá fremmandum.

23 Then judas kom aftur til at oyðileggja tjaldið, har tey fingu nógv gull, og silvur, og blátt silki, og korkalitt av sjónum, og stór ríkidømi.

24 Eftir hetta fóru tey heim, og sang ein sang av takk, og rósti Harrin í himlinum: tí tað er gott, tí hansara náði er í allar ævir.

25 Soleiðis hevði Ísrael eina stóra útflýggja tann dagin.

26 nú vóru allir fremmandafólk, sum vóru flýddur, og segði Lysias, hvat var hent: 27, tá ið hann hoyrdi harof, var ørkymlaður og mist, tí hvørki slíkt, sum hann hevði gjørt, ella sovorðið, sum kongur hevði gjørt, ella sovorðið, sum kongur hevði gjørt, var hann komin at standa.

28 næsta ár, tí hann var savnaður saman við trimum túsundum monnum, og fimm túsund rossmenn, sum hann kundi subdue tey.

29 So teir/tær/tey komu inn í Idumea, og setti tjaldið hjá teimum í Bethsura, og Judas møtti teimum við tíggju túsund monnum.

30 Og tá ið hann sá, at kanska herurin, bað hann og segði, signi list, tú, O Saviour of Ísrael, sum gjørdist quell harðskapin av tí, sum kundi verið, og gav tær/tykkum/tygum, og gav/góvu tær/tykkum/tygum, at tú//tygum hevur/hava fingið fatur á, og hansara armourbearer; 31 Halt/Haldið hendan herin í hondini á tínum/tykkara fólkum, og lat tey vera ørkymlaður/ørkymlað í teirra valdi og rossmenn: 32 fáa teir/tær/tey at vera av ongum dirvi, og elva til teirra styrki at detta burtur, og lat teir/tær/tey quake í teirra týtu: 33 Cast teir/tær/tey niður við svørðinum hjá teimum, sum elska teg/tykkum, og lat/latið øll tey, sum vita, at tú/eitur/eiga teg/tykkum/tygum við takk.

34 So teir/tær/tey fóru upp í bardaga; og har vóru slain av hostunum í Lysias um fimm túsund menn, sjálvt áðrenn tey vóru slain.

35 nú, tá ið Lysias sá herin, og maðurin, sum var gjørdur, og hvussu tey vóru til reiðar at liva ella doyggja valiantly, hann fór inn í Antiochia, og savnaði saman eina fyritøku av fremmandum, og at hava gjørt herin aftur, enn tað var, hann endamáld at koma aftur til Judea.

36 Then segði, at hann og hansara breyð, Behold, okkara fíggindar eru discomfited: lat okkum fara upp at rudda og halga.

37 Upon hetta øll host setti seg saman, og fór upp í Sion.

38 And tá ið teir/tær/tey sóu, og altar profaned, og portrið brendi upp, og shrubs vaks í rættinum sum í einum skógi, ella í einum av fjøllunum, ja, og priests's.

39 teir/tær/tey leiga klæðini, og gjørdi stór lament, og kastaði á høvdinum, og kastaði seg upp á høvdið, og kastaði seg upp á høvdið.

40 Og datt niður á jørðina á andlitunum, og blásti ein vekjara við trompetunum, og græt móti himlinum.

41, sum vóru útnevndur ávísar menn at berjast ímóti teimum, sum vóru í fyrimynd, til hann hevði ruddað.

42 So hann valdi priests av skyldina, so sum hevði gleði í lógini: 43, sum ruddaði, og bare út úr defiled steinar í eitt morbróðir/farbróðir.

44 And tá ið teir/tær/tey leitaðu sær ráð, hvat teir/tær/tey skuldu gera við altar av brendi, sum var profaned; 45 teir/tær/tey hildu, at tað var best at taka tað niður, so at tað skuldi verið ein reproach fyri teimum, tí tað var tað, at tey høvdu gjørt tað: harfore tey tóku tað niður, 46 Og legði steinar upp í fjallið í templið í einum hent stað, til tað skuldi komið til ein profetur, sum skuldi verið gjørt við teimum.

47, tóku teir/tær/tey allar steinar eftir lógini, og bygdi ein nýggjan altar eftir fyrrverandi; 48 Og gjørdi tað, sum var gjørt, og tað, sum vóru við í templið, og hal í rættinum.

49 teir/tær/tey gjørdu eisini nýggjar holy vesels, og inn í templið, sum teir/tær/tey tóku ljósið, og altar av brendi, og av ícense, og borðið.

50 Og á altar, sum teir/tær/tey brendi, og lampurnar, sum vóru á ljósinum, sum teir/tær/tey kundu geva ljós í templið.

51 Further longur settu teir/tær/tey breyðið á borðið, og breiddi seg út úr veilunum, og var liðugur/liðug við alt arbeiðið, sum teir/tær/tey vóru byrjað at gera.

52 nú á fimm og tjúgu dag í ninth mánað, sum verður kallað mánaðin Casleu, í hundrað fjøruti og áttanda ár, teir/tær/tey komu upp í morgun, og tjúgu dagar í morgun, sum eitur mánaðin.

53 Og bjóðaði ofra eftir lógini á tí nýggja altar av brendi, sum tey høvdu gjørt.

54 Hygg, tá ið tíðin og tað, sum dagin hevði gjørt, hevði profaned tað, sjálvt í hasum var tað halgað við sangum, og citherns, og harps, og cymbals.

55 So vóru øll fólkið á andlitunum, til at tilbiðja og praising Gud í himlinum, sum hevði givið teimum góða framgongd.

56 Og so teir/tær/tey hildu á, at altar átta dagar og bjóðaði brendi við glaðum, og ofra ofra ofra og rós.

57 teir/tær/tey settu eisini forefront í templið við krúnuni av gulli, og við skjaldum; og portrið og portrið, sum teir/tær/tey varandi, og hongdi hurðarnar á teir/tær/tey.

58 Thus var sera glaður millum fólkið, tí at reproach av hitanum var sett burtur.

59 meiraover Judas og hansara breyð við øllum congregation av Ísrael, sum eru í teimum, sum eru í teimum, sum eru í teimum, sum eru í ár, og hansara tíð, sum eru í átta dagar, frá teimum fimm og tjúgu dagar í mánaðinum Casleu, við mirth og glaðurness.

60 í løtuni bygdu teir/tær/tey eisini upp á fjallið við høgum veggir og sterkum tornið um, so at teir/tær/tey skuldu komið og ganga niður, sum teir/tær/tey høvdu gjørt fyrr.

61 Og teir/tær/tey settu har ein garrison at halda tað, og fortified Bethsura to varðveita tað; Tað, sum fólkið kann hava eitt verju ímóti Idumea.

CHAPTER 5 1 nú, tá ið tjóðirnir hoyrdu um, at altar var bygt og tað, sum var gjørt, sum áðrenn tað var sera nógv.

2 Hvar tey hildu, at tey hildu, at tey skuldu oyðileggja ættarliðið av Jacob, sum var millum tey, og harupon tey fóru at slay og oyðileggja fólkið.

3 Then Judas bardist ímóti børnunum í Esau í Idumea at Arabattine, tí tey besieged Gael: og hann gav teimum eitt stórt hugskot, og abated teirra dirvi, og tóku teirra oyðileggur.

4 Also hann mintist skaðan hjá børnunum í Bean, sum hevði verið ein snare og ein av teimum, sum tey lá í, at tey lá í at bíða eftir teimum á vegnum.

5 hann læt teir/tær/tey aftur í tornið, og encamped ímóti teimum, og oyðilegði teir/tær/tey fullkomiliga, og brendi tornið av hasum staðið við eldinum, og alt, sum vóru har.

6 eftirward fór hann yvir til børnini hjá Ammon, har hann fann ein kanska vald, og nógv fólk, við Timotheus teirra skipari.

7 So hann bardist nógv bardaga við teimum, til tey vóru long, áðrenn tey vóru discomfit áðrenn hann; og hann s skrivaði teir/tær/tey.

8 Og tá ið hann hevði tikið Jazar, við býunum hoyrir harto, kom hann aftur til Judea.

9 Then hitaen, sum vóru í Galaad setti seg saman ímóti Ísraelunum, sum vóru í sínum kamari, fyri at oyðileggja tey; men teir/tær/tey flýddi til fyri at vera fyri Dathema.

10 Og sendi brøv til at oyðileggja og hansara breyð, sum eru rundir um okkum, sum eru saman ímóti okkum at oyðileggja okkum: 11 og teir/tær/tey fyrireika seg at koma og taka fyri, hvar vit eru flýddur, Timotheus at vera skipari í teirra host.

12 kom nú tí, og bera okkum úr hondum teirra, tí nógv av okkum eru slain: 13 ja, øll okkara breyð, sum vóru í støðum av Tobie eru sett til deyða: teirra konur og børn teirra hava eisini borið seg burtur, og fødd burtur frá sínum tingum; og teir/tær/tey hava oyðilagt har umleið túsund menn.

14 Meðan hesi brøvini enn lósu, hygg, har komu aðrar boð frá Galileu við sínum klæðum, sum meldaði seg á hesum klóku, 15 And segði, teir/tær/tey av Ptolemais, og av Tyrus, og Sidon, og allir/allar/øll eru saman ímóti okkum at brúka okkum.

16 nú, tá ið Judas og fólk hoyrdu hesi orðini, har setti eitt stórt congregation saman, til at leita sær tað, sum tey skuldu gera fyri teirra týtu, sum vóru í trupulleikum, og harðskap av teimum.

17 Then segði, at simon beiggja hansara, vel teg út, og far/farið og bera teg/tykkum/tygum, sum eru í Galileu, tí eg og beiggi mín fara inn í landið hjá Galaad.

18 So hann fór frá Joseph soninum í Zacharias, og Azarias, skipar av fólkinum, við remnant of host í Judea fyri at halda tað.

19 Unto, sum hann gav boð um, at tú/sigur/siga, at tú/ikki hevur/hava ábyrgdina av hesum fólkinum, og vita, at tú/ikki gert/gera kríggj ímóti hitanum, fyrr enn vit koma aftur.

20 nú til Simon fekk trý túsund menn at fara inn í Galileu, og unto Judas átta túsund menn til landið í Galaad.

21 Then fór Simon í Galileu, har hann bardist nógvar bardagar við hita, so at hitaen vóru discomfited av honum.

22 Og hann helt fram við teimum til portrið í Ptolemais; og har vóru slain av hitanum um trý túsund menn, hvørs oyðileggur hann.

23 Og tey, sum vóru í Galileu, og í Arbattis, við konu og børnum teirra, og alt, sum tey høvdu, tóku hann burtur við honum, og kom við teimum til at gera tað, sum vóru í stórari gleði.

24 Judas Maccabeus eisini og beiggi hansara fór yvir Jordan, og ferðaðist tríggjar dagar í ferðini, og ferðaðist tríggjar dagar í ferðini, og fór yvir tríggjar dagar.

25 hvar teir/tær/tey møttust við Nabathites, sum kom til teirra í einum friði, og segði teimum alt, sum var hent teimum, sum var hent í landinum: 26 And hvussu nógv av teimum vóru afturlatin í Bosora, og Bosor, og Alema, Casphor, Maked, og Carnaim; allir hesar býir eru sterkir og frálík: 27 Og at teir/tær/tey vóru afturlatin í restina av býunum í landinum, og tað var ímóti í morgin, at teir/tær/tey høvdu sett teir/tær/tey, og fyri at oyðileggja teir/tær/tey øll í ein dag.

28 herupon Judas og hansara host vendi knappliga av vegnum. og tá ið hann hevði vunnið býin, slew allar mans við edgeunum av svørðinum, og tók allar teirra oyðileggur, og brendi býin við eldinum, og brendi býin við eldinum.

29 From tá hann tók av nátt, og fór til hann kom til fyri.

30 Og veratimes um morgunin, tey hugdu upp, og tað var ein óteljandi fólk, sum vóru í kríggi, og aðrar motorar av kríggi, fyri at taka tað, sum tey vóru álopin: fyri tey.

31 tá ið Judas tí sá, at bardagin var byrjað, og at gráta av býnum fór upp til himmals, við trompetum, og eitt stórt ljóð, og eitt gott ljóð, sum var byrjað, og tað var farið at gráta í býnum.

32 hann segði, at hann var í ferð við at berjast hendan dagin fyri tín/tykkara/tygara.

33 So hann fór fram aftan fyri tey í trimum fyritøkur, sum ljóðaði trompet, og græt við bønum.

34 Then hostin av Timotheus, visti, at tað var Maccabeus, flýddi frá honum: harfore hann smote tey við einum stórum slátra; so at har vórðu dripin av teimum tann dagin um átta túsund menn.

35 Hetta gjørdi, Judas vendi til Maspha; og eftir at hann hevði harðskap á tí, sum hann tók og slew allar mans harin, og fekk oyðileggur harof og brendi hann við eldinum.

36 Fromnce fór hann, og tók Casphon, Maged, Bosor, og hinar býir í landinum í Galaad.

37 Eftir hesi tingini savnaðuSt Timotheus eina aðra host og encamped ímóti Raphon handan brook.

38 So Judas sendi menn til espy host, sum kom við honum, segði alt tað, sum er um okkum, at vit eru saman við okkum, sjálvt ein sera stórur host.

39 hann hevur eisini sett Arabian í starv fyri at hjálpa teimum, og tey hava sett tjaldið yvir um, at tey eru til reiðar at koma og berjast ímóti tær. Á hesum Judas fór at hitta teir/tær/tey.

40 Then Timotheus segði unto skiparin hjá honum, tá ið hann er komin nær við tað, um hann fer framvið fyrstu ferð, um hann ikki skal vera førur fyri at standa ímóti honum; fyri hann fer kanska at sigra ímóti okkum: 41 men um hann er bangin, og camp yvir ánna, skulu vit fara yvir til hansara, og sigra ímóti honum.

42 nú, tá ið Judas kom nær við brook, var hann atvoldin til at verða verandi av tí, sum hann gav, segði, at hann ikki var noyddur at vera verandi í camp, men lat øll koma til bardaganum.

43 So hann fór fyrst yvir til teirra, og øll fólk eftir honum: so vóru øll hita, sum vóru disco, áðrenn hann, kastaði seg burtur, og flýddi frá templið, sum var í Carnaim.

44 men teir/tær/tey tóku býin, og brendi templið við øllum, sum vóru har. Soleiðis var Carnaim subdu, hvørki kundu tey tola longur áðrenn Judas.

45 Then judas savnaðist saman allar Ísrael, sum vóru í landinum av Galaad, frá minsta lagi til tað størsta, sjálvt teirra konur, og teirra børn, og teirra ting, eitt sera gott host, til endan, sum tey kundu koma inn í landið.

46 nú, tá ið teir/tær/tey komu til Ephron, (this var ein stórur býur á veg, sum teir/tær/tey skuldu fara, sera væl fyri at fara frá tí, heldur á høgru hond ella vinstra, men má fara ígjøgnum tað.

47, teir/tær/tey í býnum hildu teir/tær/tey aftur, og steðgaði portrið við steinum.

48 Hvarupon Judas sendi teimum í friði, sig, lat okkum fara ígjøgnum land tín/tykkara at fara inn í okkara egna land, og eingin skal gera tær/tykkum/tygum nakran skaða; vit fara bara at klára seg ígjøgnum fótin: hvussu tey ikki høvdu latið hann upp.

49 Hvarfore Judas bað um at vera gjørdur gjøgnum host, at hvønn mann skuldi sett sítt tjaldið í staðin, har hann var.

50 So hermenn settu seg, og harðskapaði býin allan dagin og alt ta náttina, til tað var farið fram í býin: 51, sum síðani slew allar mans við edgeunum av svørðinum, og rased býin, og tóku býin harof, og fór ígjøgnum býin yvir tey, sum vóru slain.

52 Eftir hetta fór tey yvir Jordan í tað stóra greitt, áðrenn Bethsan.

53 And Judas savnaðist saman tey, sum komu aftan fyri, og exhorted fólkið allan vegin ígjøgnum, til tey komu inn í landið.

54 So teir/tær/tey fóru upp til at fara upp í frið og glað, har teir/tær/tey bjóðaðu sær, tí teir/tær/tey vóru komin aftur í friði, fyrr enn teir/tær/tey vóru komin aftur í friði.

55 nú, hvat tíðin var, og tað var í landinum hjá Galaad, og Simon beiggja hansara í Galileu áðrenn Ptolemais, 56 Joseph sonin av Zacharias, og Azarias, skipar of garrisons, hoyrdi um valiant ber seg og kríggjlike ger, sum tey høvdu gjørt.

57 Hvar tey søgdu, lat okkum eisini fáa okkum eitt navn, og fara at berjast ímóti hitanum, sum eru rundir um okkum.

58 So tá ið teir/tær/tey høvdu givið upp á garrison, sum var saman við teimum, fóru teir/tær/tey ímóti Jamnia.

59 kom Gorgias og menn hansara út úr býnum at berjast ímóti teimum.

60 Og so var tað, at Joseph og Azaras vóru sett til flogfarið, og framdi seg til markið av Juda: og har vóru slain, sum vóru slain, sum vóru í Ísrael um tvey túsund menn.

61 Thus var har ein stórur, sum var millum børnini í Ísrael, tí tey vóru ikki obedient unto judas og hansara týtu, men helt at gera nakrar valiant act.

62 meiraover hesir menninir komu ikki av teimum, sum vóru í hondini, sum vóru givið í Ísrael.

63 Hvussubeit maðurin, og hansara breyð vóru sera væl fyri í eygsjón av øllum Ísrael, og av øllum hitanum, har tey hoyrdu, har tey hoyrdu um; 64 Insomuch sum fólkið setti seg saman við gleði.

65 Afterward fór fram við sínum breyð, og bardist ímóti børnunum hjá Esau í landinum móti suður, har hann smote Hebron, og býir harof, og hálaði seg niður í tað, og brendi tornið harof rund um.

66 Fromnce hann tók seg inn í landið, og fór ígjøgnum Samaria.

67 At tá ið tíðin var vísur í priestum, desirous to honw teirra valour, vóru slain í bardaganum, tí tey fóru út at berjast unadvisedly.

68 So Judas vendi sær til Azotus í landinum, og tá ið hann hevði tikið niður í alt, og brendi teirra bilved myndir við eld, og spilti teirra býir, hann kom aftur í landið.

CHAPTER 6 1 Um ta tíðina, sum kongur Antiochus ferðast gjøgnum høga lond, sum Elymais í landinum av Persia var ein býur, sum var ein býur, silvur og gull;

2 Og tað var í einum sera ríkum templið, harin vóru dekkar av gulli, og bróstplates, og týtar, sum vóru settar, sonur, sum vardi í einum sera ríkum, sum vardi í einum sera ríkum, sum vardi har.

3 Hvarfore hann kom og leitaði eftir at taka býin, og fyri at oyðileggja tað; men hann var ikki førur fyri, tí tey í býnum, høvdu ávaring harof, 4 Rose upp ímóti honum í bardaganum: so hann flýddi, og fór avstað við stórum tum, og fór aftur til Babylon.

5 meiraover har kom ein, sum kom við honum tidings í Persia, sum armies, sum fór ímóti landinum av Judea, vóru sett til flogfarið: 6 Og hatta Lysias, sum fór fram fyrst við einum stórum valdi, sum koyrdi burtur úr jødum; og at teir/tær/tey vóru sterkir/sterkar/sterk av arminum, og vald, og handil, sum teir/tær/tey høvdu fingið av armies, sum teir/tær/tey høvdu oyðilagt: 7 Also, at teir/tær/tey høvdu tikið niður í býin, sum hann hevði sett upp á altar í Jerusalem, og at teir/tær/tey høvdu sett seg upp í býin, sum áðrenn, og hansara býur var sett í býin.

8 nú, tá kongurin hoyrdi hesi orðini, var hann ovfarin og eymur: hvarupon hann legði hann niður á songina, og datt sjúkur fyri sorg, tí hann hevði ikki veriðfallen hann, sum hann leitaði eftir.

9 Og har helt hann fram fleiri dagar: tí sorgin var nakrantíð meira og meira, og hann gjørdi kontu, at hann skuldi doyggja.

10 Hvar hann ringdi til allar vinir sínar, og segði, at tey sova, sova úr mínum eygum, og mítt hjarta miseydnast.

11 Og eg hugsaði við meg sjálvan/sjálva, Into tað, sum tribulation eri eg, og hvussu stórur vatnflóðin er tað, har eg eri! fyri at eg var bountifult og væl dámdur í mínum valdi.

12 men nú minnist eg óndskapin, sum eg gjørdi í Jerusalem, og at eg tók allar vesels av gulli og silvur, sum vóru har, og sendi til at oyðileggja íbúgvarnar í Juda uttan eina orsøk.

13 eg skilji, at hetta orsøkin til, at hesar trupulleikar eru komin á meg, og eg eri í einum løginum landi.

14 Then ringdi hann til Philip, ein av vinum sínum, sum hann gjørdi, sum hann gjørdi, sum hann gjørdi.

15 Og gav honum krúnuna, og hansara klæði, og hansara tekin um, at hann skuldi havt við sær, at hann skuldi havt við sær, og nourish hann upp til kongsríkið.

16 So kongur Antiochus doyði har í hundrað fjøruti og ninth ár.

17 nú, tá ið Lysias visti, at kongurin var deyður, setti hann upp Antiochus son sín, sum hann hevði vaks upp, til at vera ungur, og hansara navn, sum hann rópti Eupator.

18 Um hesa tíðina vóru teir/tær/tey í tornið, sum vóru í tornið, og leitaði altíð eftir, og tað, sum vóru settar, og tað, sum vóru settar av hita.

19 Hvarfore Judas, purposing at oyðileggja tey, ringdi øll fólkið saman til at verasiege tey.

20 So teir/tær/tey komu saman, og besieged teir/tær/tey í hundrað og fimmti ár, og hann gjørdi tað, sum hann hevði skotið ímóti teimum, og aðrar motorar.

21 Hvussubeit certain av teimum, sum vóru besieged kom fram, unto, sum nakrar óodly menn í Ísrael við sær sjálvum: 22 Og teir/tær/tey fóru til kongin, og segði, hvussu leingi verður tað, at tú/fert/fara at gera tað, og hevnd okkara?

23 Vit hava verið fúsur at tæna pápa tínum, og at gera, sum hann hevði havt okkum, og at fylgja sínum boð; 24 For, sum elva til, at teir/tær/tey vóru í okkara tjóð, og eru fremmandamál frá okkum: meiraover sum nógv av okkum, sum teir/tær/tey kundu ljós á, og spilti okkara tjóð.

25 hava teir/tær/tey hvørki strekkja hond ímóti okkum, men eisini ímóti teirra mark.

26 And, hygg, hendan dagin eru tey, sum eru í Jerusalem, fyri at taka tað: 26 og Bethsura hava tey fortified.

27 Hvarfore, um tú ikki forðar teimum skjótt, fara tey at gera tað stóra enn hesar, hvørki skalt tú vera førur/før fyri at stýra teimum.

28 nú, tá kongurin hoyrdi hetta, var hann illur, og savnaðir saman allar vinir sínar, og skiparin hjá honum, og tey, sum høvdu ábyrgdina av hestinum.

29 kom eisini til hansara frá øðrum kongsríkim, og frá erles av sjónum, bandum av settum hermenn.

30 So, at talið av herinum var hundrað túsund fótmenn, og tjúgu túsund rossmenn, og tveir og tretivu fílar venja í bardaganum.

31 These fór ígjøgnum Idumea, og kastaði ímóti Bethsura, sum tey harðskapaði fleiri dagar, og gjørdu motorar av kríggi; men teir/tær/tey komu út, og brendi teir/tær/tey við eld, og bardist valiantly.

32 Upon hetta Judas tók úr tornið, og kastaði í Bathzacharias, over ímóti konginum hjá konginum.

33 Then kongurin hækkar sera tíðliga, tá ið hann var í Bathzacharias, har hansara armies gjørdi tey til reiðar at berjast, og ljóðaði trompet.

34 Og til endans, at teir/tær/tey kundu elva til fílar at berjast, teir/tær/tey tóku blóðið av drúvum og mulber.

35 meiraover teir/tær/tey býttu beasts millum armies, og til hvønn fíl, sum teir/tær/tey útnevndur/brúka túsund menn, vápnaðir við frakkum av postum, og við hjálmum av týtum á høvdinum; og við síðuna av hesum, tí øll vóru fimmhundrað rossmenn av teimum bestu.

36 Hetta vóru til reiðar til hvørt høvi: har tað var, og whithersoever var, at tey fóru eisini, hvørki fóru tey frá honum.

37 Og á beastunum vóru har sterkir tornið av træ, sum fjaldi hvønn av teimum, og vóru girt skjótt til teirra við at gera tað, sum vóru eisini á hvørjum øðrum og tretivu sterkum monnum, sum bardist á teimum, við síðuna av indiska, sum stýrdi honum.

38 As for remnant of rossmen, settu tey á hesa síðuna og tað, sum eru í teimum báðum pørtum av hostunum, sum skulu gera, og at vera harnessur allastaðni.

39 nú, tá sólin sólar á gulli og gulli, fjøllini glistered harwith, og skína sum lampur av eldinum.

40 So partur av herinum hjá konginum verður breiddi seg á høgum fjøllunum, og partur av dalinum undir, tey gingu í øllum góðum og í stand.

41 Hvarfore alt, sum hoyrdi larmið av teirra multitude, og marching av fyritøkuni, og tað, sum vóru flutt: til herin var sera stórt og kanska.

42 Then Judas og hansara host teknaði nær, og kom inn í bardaga, og har vóru slain av konginum hjá konginum seks hundrað menn.

43 Eleazar eisini, surnamed Savaran, varnaðist, at ein av teimum, sum var í einum av teimum, sum var hægri enn alt tað, og supposing, at kongurin var á honum, og supposing, at kongurin var á honum, og supposing, at kongurin var á honum, og supposing, at kongurin var á honum, og supposing, at kongurin var á honum, og supposing, at kongurin var á honum, og supposing, at kongurin var á honum, og supposing, at kongurin var á honum, og supposing, at kongurin var á 44 Legg seg í jeopardy, til endan, hann kundi bera sítt fólk, og fáa hann eitt perpetual navn: 45 Hvarfore hann rann á hann djarvur gjøgnum bardaganum, slaying á høgru hond og á vinstru hond, so at tey vóru býtt frá honum á báðum síðum.

46, sum gjørdi, hann krýttu undir fílinum, og stakk hann undir, og slew hann: harupon fílin datt niður á hann, og har doyði hann.

47 Hvussubeit restina av jødum síggja styrkina hjá konginum, og harðskapurin hjá honum, vendi sær burtur frá teimum.

48, so fór herurin upp til Jerusalem at hitta tey, og kongur setti tjaldið ímóti svuni, og ímóti Sion.

49 men við teimum, sum vóru í Bethsura, hann gjørdi frið: tí tey komu út úr býnum, tí tey høvdu ongar victuals har til at tola siege, tað var eitt ár av hvíld til jørðina.

50 So kongur tók Bethsura, og setti ein garrison har fyri at halda tað.

51 As for thea, hann besieged tað fleiri dagar: og setti har list við motorum og instrumentum til at kasta eld og steinar, og petti til at kasta pílar og slings.

52 Hvarupon tey gjørdu eisini motorar ímóti motorinum, og helt teimum bardaga eina langa tíð.

53 enn í seinasta lagi, teirra veselsels at vera uttan victuals, (for, at tað var sjeynda árið, og tey í Judea, sum vóru send frá Gentiles, hevði etið upp í handlinum;) 54 har vóru men nøkur fá eftir í svøðunum, tí famine gjørdi so vunnið ímóti teimum, at tey vóru fain til at disperse seg sjálvan, hvønn mann til hansara egnu stað.

55 At tá Lysias hoyrdi siga, at Philip, sum Antiochus kongur, meðan hann búði, hevði útnevndur at taka son sín upp Antiochus, at hann kundi verið kongur, sum hann kundi verið kongur, sum hann kundi verið kongur, meðan hann búði.

56 var aftur úr Persia og Media, og kongurin hjá kongi fór eisini við honum, og at hann leitaði eftir honum.

57 Hvarfore hann fór í øllum skundi, og segði við kongin og skiparin hjá host og fyritøkuni, vit eru í ferð við at gera tað, og okkara victuals eru men lítil, og tað, sum vit lá siege unto er sterk, og tað, sum vit hava gjørt, og tað, sum vit hava gjørt, er tað, sum vit hava: 58 nú, tí at vit eru vinir við hesum monnunum, og fáa frið við teimum, og við øllum teirra tjóð; 59 And covenant við teimum, at tey skulu liva eftir teirra lógir, sum tey gjørdu áðrenn: til tey eru tí, og hava gjørt alt hetta, tí vit hava gjørt alt hetta, tí vit hava gjørt alt hetta, tí vit hava gjørt alt hetta.

60 So kongur og prinsurin vóru nøgd: harfore hann sendi teimum til frið; og teir/tær/tey góðtók harof.

61 Also kongur og prinsurin gjørdi ein eið til teirra: harupon tey fóru út úr sterkum holdinum.

62 Then kongur kom inn í Sion; men tá ið hann sá styrkina á staðnum, breyt hann eið, at hann hevði gjørt, og gav boð um at taka veggin niður um veggin.

63 eftirward fór hann í øllum skundi, og fór aftur til Antiochia, har hann fann Philip til at vera harri í býnum: so hann bardist ímóti honum, og tók býin við at noyða.

CHAPTER 7 1 í hundrað og einum og fimmti ára gomul Demetrius sonin av Seleucus fór úr Rom, og kom upp við nøkrum fáum monnum, sum vóru í einum býi av sjónum, og sýgur har.

2 Og sum hann kom inn í slottið hjá forfedrar sínum, so tað var, at hansara herl hevði tikið Antiochus og Lysias, fyri at hava teir/tær/tey til hansara.

3 Hvarfore, tá ið hann visti tað, segði hann, lat meg ikki síggja andlit teirra.

4 so hansara host slew tey. Nú tá ið Demetrius var sett á hásætinum hjá honum, 5 har kom til hansara øll ónd og ungodly menn í Ísrael, sum hevði Alcimus, sum var desirous at vera høgur prestur, tí teirra skipari: 6 Og tey ákærdu fólkið til kongin, siga, at hann og hansara vinir hava slain allar vinir tínar, og koyrdi okkum út úr okkara egnu landi.

7 nú, tí tú/hevur/hava álit á, og lat/latið hann fara at vita, hvat havock hann hevur gjørt millum okkum, og í konginum hjá konginum, og lat hann revsa tey við øllum teimum, sum hjálpa teimum.

8 Then kongur valdi Bacchides, ein vinur hjá konginum, sum stýrdi yvir vatnflóðini, og var ein stórur maður í kongsríkinum, og trúgvur til kongin, og trúgvur til kongin, og var ein stórur maður í kongsríkinum, og trúgvur til kongin, og 9 Og hann sendi honum við hasum óndu Alcimus, sum hann gjørdi høgan prestur, og bað um, at hann skuldi taka hevnd av børnunum í Ísrael.

10 So teir/tær/tey fóru avstað, og komu við einum stórum valdi inn í landið, har teir/tær/tey sendu boð til at gera tað, har teir/tær/tey vóru før fyri friði.

11 men tey góvu onga orð, sum hann hevði orð; fyri at teir/tær/tey sóu, at teir/tær/tey komu við einum stórum valdi.

12 Then gjørdi har saman við Alcimus og Bacchides a company of scribes, to krevja rættvísi.

13 nú vóru Assideans vóru fyrstu millum børnini í Ísrael, sum leitaði eftir teimum: 14 For segði, at tey, ein, sum er prestur, sum er komin við hesum herinum, og hann fer at gera okkum ikki skeivt.

15 so hann spake til teirra, friði og sware til teirra, siga vit, at vit fara at fáa skaða hvørki av tær ella vinir tínar.

16 Hvarupon tey hildu hann: hvussubeit hann tók av teimum trimumscore menn, og slew tey í ein dag, sambært orðini, sum hann skrivaði, 17 Av tínum/tykkara halgimenni hava teir/tær/tey latið vera við at gera, og blóð teirra hava, at teir/tær/tey skuldu jarða teir/tær/tey.

18 Hvarfore ótta og dread av teimum datt á øll fólkið, sum segði, er hvørki sannleikin ella rættvíst í teimum; Fyri at teir/tær/tey hava brotið covenant og eið, sum teir/tær/tey gjørdu.

19 Eftir hetta, tók Bacchides úr Jerusalem, og setti tjaldið í Bezeth, har hann sendi og tók nógvar av monnunum, sum hevði forsaken hann, og certain av fólkinum eisini, og tá ið hann hevði slain tey, hann kastaði tey inn í tað stóra pit.

20 Síðani framdi hann landið til Alcimus, og fór avstað við honum ein vald til at hjálpa honum: so Bacchides fór til kongin.

21 men Alcimus contended for høga priest.

22 og til hansara brúkti øll so nógv, sum stúrin um fólkið, sum, eftir at tey høvdu fingið jørðina í Ísrael, gjørdi nógv skaða í Ísrael.

23 nú, tá ið Judas sá allar mischief, sum Alcimus og hansara fyritøku høvdu gjørt millum Ísrael, sjálvt omanfyri hitahen, sjálvt omanfyri hitahen, 24 hann fór út í allar strondina á strondini, og tóku hevnd av teimum, sum høvdu gjørt av honum, so at tey høvdu ikki meira at fara út í landið.

25 On hin síðuna, tá Alcimus sá, at Judas og hansara fyritøku høvdu fingið upper hond, og visti, at hann var ikki førur fyri at halda teirra noyða, hann fór aftur til kongin, og segði alt tað ringasta av teimum, sum hann kundi.

26 Then kongur sendi Nicanor, ein av sínum heiðurligum prinsessur, ein maður, sum bare deyði hata unto Ísrael, við commandment til at oyðileggja fólkið.

27 So Nicanor kom til Jerusalem við einum stórum forcei; og sendi unto Judas og hansara breyð við vinarligum orðum, segði, segði, 28 Lat/Latið vera einki bardaga millum meg og teg/tykkum; Eg komi við nøkrum fáum monnum, sum eg síggi teg í friði.

29 hann kom tí til Judas, og tey saluted ein annan frið.

Hvussubeit fíggindarnir vóru fyrireikað at taka burtur av harðskapi.

30, sum eftir, at tað var kent fyri at vera kendur, fyri at vit komu til hansara við deceit, hann var eymur av honum, og fór ikki at síggja andlitið á honum.

31 Nicanor eisini, tá ið hann sá, at hansara counsel var funnin, fór út at berjast ímóti jødum við síðuna av Capharsalama: 32 Hvar vóru slain av Nicanor's side um fimm túsund menn, og restin flýddi inn í býin av David.

33 Eftir, at hetta fór At vera, og har kom út úr tí, sum var bjóðað, og tað var tað, at tey eldru, og tað, sum vóru settar, og tað, sum hon hevði bjóðað honum, og tað var bjóðað honum, at hon var bjóðaður til kongin.

34 men hann spottaði teir/tær/tey, og flenti at teimum, og misnýtti teir/tær/tey skammiliga, og spake errin, 35 And sware í hansara wrath, segði, uttan so at hann var í einum stórum øði, og hansara host verður nú komin aftur í mínar hendur, um eg nakrantíð komi aftur í trygd, fari eg at brenna hetta húsið: og við tí, at hann fór út í eina stóra øði.

36 Then priests kom inn í, og stóð áðrenn altar og templið, gráti og segði, 37 Tú, O Lord, valdi hetta húsið at verða kallað av tínum navn, og at vera eitt hús av bønum og sættum til tín fólk: 38 Be hevnd av hesum manninum og hansara host, og lat tey detta við svørði: minnist teirra blasphemies, og líða tey ikki longur.

39 So Nicanor fór út úr Jerusalem, og setti tjaldið í Bethhoron, har ein host úr Syria hitti hann.

40 men Judas kastaði í Adasa við trimum túsund monnum, og har bað hann, segði, segði, 41 O Lord, tá ið teir/tær/tey vóru sendar frá konginum í Assyrians blasphemed, tunn eingil fór út, og smote eitt hundrað fýrascore og fimm túsund av teimum.

42 Even so oyðileggja teg/tykkum/tygum hetta host áðrenn okkum hendan dagin, at restin kann vita, at hann hevur tosað við teg/tykkum/tygum, og døma teg/tykkum/tygum eftir hansara óreina.

43 So trettan dagin í mánaðinum Adar hosts join bardaganum: men Nicanor's host var discomfited, og hann var fyrstur slain í bardaganum.

44 nú, tá Nicanor's host sá, at hann var slain, tey løgdu teirra vápn, og flýddi.

45, teir/tær/tey hildu fram eftir, at teir/tær/tey vóru á ferð, frá Adasa unto Gazera, ljóða ein vekjara eftir teimum við trompetunum.

46 Hvarupon teir/tær/tey komu út úr øllum býunum, og lat teir/tær/tey aftur í; so at teir/tær/tey sløkkja teir/tær/tey aftur, sum hildu teir/tær/tey, vóru øll slain við svørðinum, og ikki ein av teimum var eftir.

47 aftaná, at teir/tær/tey tóku oyðileggur, og tað, sum hann hevði gjørt, og hansara høgra hond, sum hann strekti seg út so errin, og tóku teir/tær/tey burtur, og hongdi teir/tær/tey upp ímóti Jerusalem.

48 Fyri hetta orsøkin til, at fólk gleðiðust nógv, og tey hildu, at ein dag var sera glaður.

49 meiraover teir/tær/tey ordined at halda ár í dag, at teir/tær/tey vóru trettan av Adar.

50 Soleiðis var landið í hvíld eina lítla tíð.

CHAPTER 8 1 nú hevði hoyrt um rómar, at tey vóru kanska og valiant menn, og so sum høvdu elskað at góðtaka alt, sum var við sær sjálvum, og gjørdi eina liga av amity við øllum, sum komu til teirra; 2 Og at teir/tær/tey vóru menn av stórum valour. Tað var sagt honum eisini, at kríggj teirra og hásinnaður ber til, sum tey

høvdu gjørt millum Galatians, og hvussu tey høvdu vunnið tey, og kom við teimum undir.

3 Og tað, sum tey høvdu gjørt í landinum í Spania, tí at tey vunnu av silvur og gulli, sum er har; 4 Og tað við sínum politikki og tol, sum tey høvdu vunnið øll staðið, hóast tað var sera langt frá teimum; og kongarnir komu eisini ímóti teimum frá fullkomiligamost part av jørðini, til tey høvdu discomfit tey, og fekk tey eitt gott hugskot, so at restin gav teimum hvørt ár: 5 Beside hetta, hvussu tey høvdu discomfited í bardaganum, og Perseus, kongur í Citims, við øðrum, sum lyfti seg upp ímóti teimum, og høvdu basa tey: 6 Hvussu eisini Antiochus tann stóri kongur í Asia, sum kom ímóti teimum í bardaganum, og tjúgu fílar, við rossmen, og ein sera stórur herur, var discomfited av teimum; 7 Og hvussu teir/tær/tey tóku hann á lívi, og covenanted, at hann og so sum vardi eftir honum, skuldi gjalda eina stóra týtu, og tað, sum var samdur/samd, og tað var samdur/samd, og tað var tað, sum var samdur/samd, og tað var tað, sum var samdur/samd, og tað var tað, sum var samdur/samd, og tað var tað, sum var samdur/samd, og tað var tað, sum var samdur/samd, og tað var tað, sum var samdur/samd, og tað var tað, sum var samdur/samd, 8 Og landið í India, og Media og Lydia og av teimum góðu londunum, sum tey tóku av honum, og gav honum til kongur Eumenes: 9 meiraover, hvussu Greciaarnir høvdu avgjørdur um at koma og oyðileggja tey; 10 Og at teir/tær/tey, sum teir/tær/tey høvdu vitan, og tóku teir/tær/tey til at vera ein ávísur/vís í teimum, og tóku teir/tær/tey til at vera teirra sterku, og tóku teir/tær/tey til at vera teirra tænastufólk, og tóku teir/tær/tey til at vera teirra tænastufólk, og tóku teir/tær/tey til at vera teirra tænastufólk, og tóku teir/tær/tey til at vera teirra tænastufólk, og tóku teir/tær/tey til at vera teirra sterku, og tóku teir/tær/tey til at vera teirra sterku, og tóku teir/tær/tey til at vera teirra sterku, og tóku teir/tær/tey til at vera teirra sterku, og tóku teir/tær/tey til at vera teirra sterku, og tóku teir/tær/tey til at vera teirra 11 tað var sagt honum við síðuna av, hvussu tey oyðiløgdu og tóku undir teirra dominion all aðrar kongsríki og erles, sum í hvørja tíð stóð ímóti teimum; 12 men við vinum sínum og so sum líta á tey, at tey hildu á, at tey høvdu vunnið á teimum, og at tey høvdu vunnið á teimum, sum vóru bangin fyri teimum: 13 Also hatta, sum tey høvdu hjálpt einum kongsríki, tey høvdu hjálpt við einum kongsríki; og hvør aftur høvdu teir/tær/tey, at teir/tær/tey endiliga vóru sera upptikin: 14 enn fyri alt hetta, sum eingin av teimum var í einum krútum ella var í korkalittum, fyri at vera til staðar harby: 15 meiraover, hvussu tey høvdu gjørt fyri seg sjálvan eitt senate hús, harin trýhundrað og tjúgu menn sótu í ráðgevinum, consulting altíð fyri fólkið, til endan, at tey kundu verið væl biðin: 16 Og at teir/tær/tey framdu teirra stjórn til ein mann hvørt ár, sum stýrdi øllum sínum landi, og tað vóru øll obedient til hatta, og tað var hvørki envy ella emmulation millum tey.

17 In um hesi tingini, sum eru valdir, valdi Eupolemus sonin hjá John, son son of Accos, og Jason son son of Eleazar, og sendi teimum til Rom, fyri at gera eina liga av amity og confederacy við teimum, 18 And to intreat tey, at tey fóru at taka yoke frá teimum; tí at teir/tær/tey sóu, at kongsríkin í Grecianum gjørdi Ísrael við servitude.

19 teir/tær/tey fóru til Rom, sum var ein sera stór ferð, og kom inn í senate, har teir/tær/tey søgdu.

20 Judas Maccabeus við hansara breyð, og fólkið í teimum, hava sent okkum til tess at gera teg/tykkum/tygum, og tað er kanska ein, sum vit kunnu vera registerur/settar/setar/seta teg/tykkum/tygum og vinir.

21 So, at málið er nøgdur við róma.

22 Og hetta er avritið av epistle, sum senate skrivaði aftur í borðinum av týtum, og sendi til Jerusalem, at har tey kundu havt við sær ein memorial av friði og confederacy: 23 góð framgongd er til róma, og til fólkið í sjónum, við sjónum og við jørð til nakrantíð: svørðið eisini og fíggindi vera langt frá teimum, og fíggindi eru 24 If har koma fyrst nakað kríggj á róma ella nakað av teirra confederates gjøgnumout all teirra dominion, 25 fólk í jødum skulu hjálpa teimum, sum tíðin skal verða útnevndur, við øllum sínum hjarta: 26 hvørki skulu teir/tær/tey geva nakað gott, sum gera kríggj á teimum, ella hjálpa teimum við victuals, vápn, pengar, ella skip, sum tað var gott, sum tað var gott, sum tað var gott, ella skip, sum tað var gott, ella skip, sum tað var gott, ella skip, sum tað tyktist gott, ella skip, sum tað tyktist gott men teir/tær/tey skulu halda teirra covenant uttan at taka nakað av tí.

27 á sama hátt, um kríggj kemur fyrst á tjóðini hjá teimum, sum eru til at hjálpa teimum við øllum sínum hjarta, sambært sum tíðin skal verða útnevndur: 28 hvørki skal victuals verða givið teimum, sum taka lut ímóti teimum, ella vápn, ella skip, ella skip, sum tað tyktist gott at gera. men teir/tær/tey skulu halda teirra covenants, og tað uttan at snýta.

29 Sambært hesum greinunum gjørdi rómar við fólkið í jødum.

30 Hvussubeit, um herafter tann veitsluna ella hin skal hugsa um at hittast ella diminish nakað, tey kunnu gera tað við teirra gleði, og tað er tað, sum tey skulu leggja ella taka burtur.

31 And as nerta við óndskapin, sum Demetrius doeth to the jødis, vit hava skrivað til hansara, segði, hvarfore tú/hevur/hava gjørt tín/tykkara/tygara vinir og confederates?

32 um teir/tær/tey gremja seg meira ímóti tær/tykkum, fara vit at gera teir/tær/tey rættvísi, og berjast við tær/tykkum/tygum við sjónum og við jørð.

CHAPTER 9 1 Furthermore, tá Demetrius hoyrdi Nicanor og hansara host vóru slain í bardaganum, hann sendi Bacchides og Alcimus inn í landið av Judea aðru ferð, og við teimum, sum vóru settar av sínum host: 2, sum fór fram við vegnum, sum føra til Galgala, og setti tjaldið áðrenn Masaloth, sum er í Arbela, og eftir, at tey høvdu vunnið tað, tey slew nógv fólk.

3 Also fyrsta mánaðin í hundrað hálvtrýss og næsta ár, sum tey encamped áðrenn Jerusalem: 4 From tá ið teir/tær/tey tóku, og fóru til Berea, við tjúgu túsund fótum og tvey túsund rossmenn.

5 nú hevði sett tjaldið hjá honum í Eleasa, og trý túsund valdi menn við honum: 6, sum sá multitude av hinum herinum, so hann var so stórur, at hann var bangin; harupon nógvar convey seg úr host, ísomuch sum einbode av teimum ikki meira enn átta hundrað menn.

7 tá ið hann sá, at hansara host slipt burtur, og at bardagin trýsti á hann, var hann eymur í huga, og nógv distressed, tí hann hevði onga tíð at savna tey saman.

8 kortini, sum vóru verandi, segði hann, lat okkum vera einrise og fara upp ímóti okkara fíggindum, um peradventure vit kunnu vera før fyri at berjast við teimum.

9 men teir/tær/tey fóru at siga honum, at vit skulu ongantíð vera før fyri: latið okkum nú heldur bjarga okkara lívi, og herafter vit koma aftur við okkara týtum, og berjast ímóti teimum: fyri vit eru men fá.

10 Then judas segði, Gud forðaði, at eg skuldi gjørt hetta, og flýggja burtur frá teimum: um okkara tíð er komin, lat okkum doyggja, og lat okkum ikki doyggja.

11 við, at hostin av Bacchides tóku úr tjaldinum, og stóðu yvir ímóti teimum, teirra rossmenn verða býtt í tveir hermenn, og teirra slingar og einchers fara áðrenn host og tey, sum gingu í foreward vóru øll kanska menn.

12 As for Bacchides, var hann í høgru wing: so host teknaði nær við teir báðar partar, og ljóðaði teirra trompet.

13 teir/tær/tey hildu eisini á við síðuna av, sjálvt teir/tær/tey ljóða eisini, so at jørðin tók í larminum av arminum, og bardagin helt fram frá morgun til náttina.

14 nú, tá ið Judas varnaðist, at Bacchides og styrkin hjá herinum vóru á høgru síðu, hann tók við honum øll tey torføru menn, 15, sum discomfited tann rætta wing, og helt tey ikki til at gera tað, sum vardi.

16 men tá ið teir/tær/tey vóru saman við vinstra wing, at teir/tær/tey vóru saman við honum, og teir/tær/tey vóru saman við honum, tá ið teir/tær/tey vóru saman við honum: 17 Hvarupon har var ein eymur bardaga, ísomuch sum nógv vóru slain á báðum pørtum.

18 Judas varð eisini dripin, og remnant flýddi.

19 Thenthan og Simon tóku beiggja teirra, og jarðaði hann í sepulchre av pápa sínum í Modin.

20 meiraover teir/tær/tey bewailed hann, og allir Ísrael gjørdu stóra lamentation fyri hann, og syrgdi fleiri dagar, segði, 21 Hvussu er valiant maðurin, sum kom fram við Ísrael!

22 As for hini tingini um Judas og hansara kríggj, og tað, sum hann gjørdi, og hansara stóru, eru tey ikki skrivað: til tey vóru sera nógv.

23 nú eftir deyða judas byrjaði at seta seg fram í allar strondina í Ísrael, og har var einrose upp á alt so sum at gera.

24 í teimum døgum var eisini ein sera stórur famine, av orsøk til, hvarof landið var, og fór við teimum.

25 Then Bacchides valdi óndu menn, og gjørdi tey til landið.

26 Og teir/tær/tey gjørdu enquiry og leita eftir vinum sínum, og tóku teir/tær/tey til at gera tað, sum tóku teir/tær/tey, og brúkti teir/tær/tey hóasttefult.

27 So var har ein stórur affliction í Ísrael, sum harof var ikki síðani tíðin, at ein profetur var ikki sæddur millum tey.

28 For hetta orsøkin til, at allir vinir komu saman, og segði untothan, 29 av beiggja tínum/tykkara doyði, hava vit ongan mann sum hann at fara fram ímóti okkara fíggindum, og Bacchides, og ímóti teimum av okkara tjóðum, sum eru ímóti okkum.

30 nú, tí vit hava valt teg/tykkum/tygum hendan dagin at vera okkara prinsur og skipari í hansara støðu, sum tú/kanst/kunnu berjast okkara bardaga.

31 Upon hetta, sum tók governance á honum tá, og reistist í staðin fyri beiggja hansara.

32 men tá Bacchides gat vitan harof, leitaði hann eftir at slay hann.

33 Thenthan, og Simon beiggja hansara, og alt, sum vóru saman við honum, og alt, sum vóru saman við honum, og setti seg inn í tjaldið hjá teimum, og setti teirra tjaldið av vatninum í hylinum Asphar.

34, tá bacchides skilti, kom hann nær við Jordan við øllum sínum hosti á sabbatinum.

35 nú var tað, sum hevði sent beiggja sínum, ein skipari av fólkinum, fyri at biðja vinir sínar, sum tey kundu fara frá teimum, sum tey kundu fara frá teimum, sum var nógv.

36 men børnini í Jambri kom út úr Medaba, og tók John, og alt, sum hann hevði, og fór á veg við tí.

37 Eftir hetta kom orðið til at seta og Simon beiggja hansara, at børnini hjá Jambri gjørdi eitt gott hjúnalag, og tóku brúðurin frá Nadabatha við einum stórum toki, sum var dóttirin hjá einum av teimum stóru prinsessunum í Chanaan.

38 tí mintist tey John beiggja sín, og fór upp, og fjaldi seg undir dekkanum av fjallinum: 39 Hvar teir/tær/tey lyfti eyguni upp, og hugdu, og tað var nógv, at tað var nógv, og tað var nógv, at teir/tær/tey komu fram, og vinir hansara og vinir hansara, fyri at hitta teir/tær/tey við trummur, og ljóðføri av tónleiki, og nógv vápn.

40 Thenthan og tey, sum vóru saman við honum, og tey tóku øll teirra burtur úr stað, har tey lá í einum slíkum slag, og gjørdi eitt sindur av teimum í slíkum slag, sum nógv datt niður, og tey tóku øll teirra oyðileggur.

41 Thus var hjúnalagið til at syrgda, og larmurin av teirra lagið til lament.

42 So tá ið teir/tær/tey høvdu hevið blóðið hjá beiggja sínum, vendi teir/tær/tey aftur til Jordan.

43 nú, tá Bacchides hoyrdi herof, kom hann á sabbatin dag, sum hann var í Jordan við einum stórum valdi.

44 Thenthan segði við hansara fyritøku, lat okkum fara upp nú og berjast fyri okkara lív, tí tað stendur ikki saman við okkum til dag, sum í tíð: 45 For, hygg, bardagin er áðrenn okkum og aftan fyri okkum, og vatnið í Jordan á hesum síðuni og tað, sum er tað, sum er, at vit skulu gera, er tað, sum vit skulu gera.

46 Hvarfore gráta ye nú til himna, at tú kanst verða send úr hondini á tínum fíggindum.

47 uttan, at teir/tær/tey fóru upp í bardaga, og hann vendi sær fram í hondina á honum, men hann vendi sær aftur frá honum.

48 Thenthan og tey, sum vóru saman við honum, og svam yvir til hin bankan: hvussubeit hin fór ikki yvir Jordan.

49 So har vóru slain av Bacchides' side tann dagin um túsund menn.

50 Aftanáward kom aftur til Jerusalem og umvælt tann sterka cites í Judea; fort fort í Jericho, og Emmaus, og Bethhoron, og Bethel, og Thamnatha, Pharathoni, og Taphon, hesar gjørdi hann styrkien við høgum veggir, við gates og við rimar.

51 Og í teimum setti hann ein garrison, at tey kundu arbeiða illvilja á Ísrael.

52 He fortified eisini býin Bethsura, og Gazera, og tornið, og setti her í teir, og provision av victuals.

53 Umframt, tók hann synir menn í landinum fyri fangi, og setti tey inn í tornið í Jerusalem fyri at vera hildið.

54 meiraover í hundrað hálvtrýss og triðja ár, í aðru mánað, Alcimus command, at veggurin í innvortis rættinum av tí, sum skuldi verið tikin niður; hann tók eisini arbeiðið niður.

55 And sum hann byrjaði at taka seg niður, sjálvt tá ið hann var Alcimus plágaður, og hansara innprizes hindered: for munnin var steðgað, og hann var tikin við einum palsy, so at hann ikki kundi tosa meira, ella geva boð um húsini hjá sær.

56 So Alcimus doyði tá við stórum píning.

57 nú, tá Bacchides sá, at Alcimus var deyður, fór hann aftur til kongin: harupon landið í Judea var í hvíld tvey ár.

58 Then all ungodly menn hildu ein ráðgevi, segði, Behold, og hansara fyritøku eru væl fyri, og tað er ikki neyðugt hjá okkum at taka okkum av løttum, sum skulu taka tey øll í eina nátt.

59 so tey fóru og leitaðu sær ráð hjá honum.

60, sum vóru tikin av honum, og kom við einum stórum host, og sendi brøv privily til hansara, sum tey skuldu taka við sær, og tey, sum vóru saman við honum: hvussubeit tey ikki kundu, tí teirra counsel var kendur fyri teimum.

61 Hvar fyri teir/tær/tey tóku av monnunum í landinum, sum vóru rithøvundar av hasum mischief, um hálvtrýss fólk, og slew teir/tær/tey.

62 eftirwardthan, og Simon, og tey vóru saman við honum, fekk tey burtur til Bethbasi, sum er í tí, og tey umvælaðu tað, og tey gjørdu tað sterkt.

63, sum var, tá ið Bacchides visti, savnaði hann saman allar sínar host, og sendi orð til teirra, sum vóru av Judea.

64 Then fór hann og legði siege ímóti Bethbasi; og teir/tær/tey bardust ímóti tí langa tíð og gjørdi motorin av kríggi.

65 menthan fór frá beiggja sínum Simon í býnum, og fór fram í landið, og við einum ávísum nummari fór hann fram.

66 Og hann smote Odonarkes og hansara breyð, og børnini í Phasiron í sínum tjaldi.

67 And tá hann byrjaði at smite tey, og kom upp við sínum herlunum, Simon og hansara fyritøku fór út úr býnum, og brendi motorin upp í kríggj, og brendi motorin í kríggi, og brendi upp í krígnum, og brendi upp í kríggið, og brendi upp í býin, og brendi upp í kríggið, og brendi upp í krígnum, og brendi upp í krígnum, og 68 And bardist ímóti Bacchides, sum var discomfited av teimum, og tey afflicted hann eymur: for hansara counsel og travail var til fánýtis.

69 Hvarfore hann var sera wroth í óndum monnum, sum gav honum counsel at koma inn í landið, íasmuch sum hann slew nógvar av teimum, og endamáld at koma aftur í sítt egna land.

70 Hvarof, tá ið hann hevði vitan, sendi hann sendi sendiharrar til endans, til endans skuldi hann gjørt frið við honum, og bera tey fanga.

71, sum hann góðtók, og gjørdi eftir sínum krøvum, og sware til hansara, at hann ongantíð fór at gera honum skaða allar dagarnar í lívinum.

72 tá ið hann hevði sett seg aftur til hansara, at hann hevði tikið eina tíð út úr landinum, sum hann hevði tikið aftur og fór aftur í sítt egna land, kom hann hvørki meira inn í teirra mark.

73 Thus svørðið fór úr Ísrael: menthan dwelt at Machmas, og byrjaði at govern fólkið; og hann oyðilegði tey ungu menn úr Ísrael.

CHAPTER 10 1 In hundrað og trýss ár, sonur sonin av Antiochus surnamed Epiphanes, fór upp og tók Ptolemais: for fólkið hevði fingið hann, við at siga, hvarof hann var har, 2 nú, tá kongur Demetrius hoyrdi harof, savnaði hann saman eitt stórt host, og fór fram ímóti honum at berjast.

3 meiraover Demetrius sendi brøv untothan við elska orð, so sum hann gjørdi hann.

4 For segði, at hann, lat okkum fyrst gera frið við honum, áðrenn hann kom við okkum: 5 Else hann fer at minnast allar óndskapin, sum vit hava gjørt ímóti honum, og ímóti hansara fólkum og hansara fólk.

6 Hvar hann gav honum myndugleika at savna saman eitt host, og fyri at útvega vápn, at hann kundi hjálpa honum í bardaganum: hann gav honum eisini boð um, at hann skuldi verið í tornið, skuldi verið borið hann.

7 Then kom til Jerusalem, og las brøvini í áskoðararunum hjá øllum fólkinum, og av teimum, sum vóru í tornið: 8, sum vóru eymur, tá ið tey hoyrdu, at kongur hevði givið honum myndugleika at savna saman.

9 Hvarupon teir/tær/tey í tornið, og hann kom við teimum, og hann kom við foreldrunum.

10 Hetta gjørdi, at hann setti seg í Jerusalem, og byrjaði at byggja og umvæla býin.

11 Og hann gav arbeiðið til at byggja veggirnar og á Sion og um við square steinar til fortification; og tey gjørdu tað.

12 Then fremmandafólk, sum vóru í fyri at vera í fyri, sum Bacchides var bygd, flýddi burtur; 13 Insomuch sum hvønn mann fór frá sínum egna landi, og fór inn í sítt egna land.

14 bara á Bethsura certain av teimum, sum høvdu forsaken lógina og commandments varð verandi enn: til tað var teirra stað.

15 nú, tá kongur hevði hoyrt, hvat lyfti Demetrius hevði sent untothan: tá ið tað eisini var sagt honum, at hann og hansara, sum hann hevði gjørt, og av tí, sum tey høvdu gjørt, og av tí, at tey høvdu gjørt, og tað var tað, at tey høvdu gjørt, og tað var tað, sum hann hevði gjørt, og tað var tað, sum hann hevði gjørt, og tað var tað, sum hann hevði gjørt, og tað var tað, sum hann hevði gjørt, og tað var tað, sum hann hevði gjørt, og tað var tað, sum hann hevði gjørt, og tað var tað, sum hann hevði gjørt, og tað var tað, sum hann hevði gjørt, og tað var tað, sum hann hevði gjørt, og tað var tað, sum hann hevði gjørt, 16 hann segði, skulu vit finna ein slíkan mann? Nú fara vit at gera hann vin okkara og confederate.

17 Upon hetta skrivaði hann eitt bræv, og sendi honum tað til hansara, eftir hesum orðum, segði, at hann segði, at hann skrivaði eitt bræv, og sendi honum eitt bræv, og sendi honum eitt bræv.

18 Kingander to beiggja hansara, sum er sendeth heilsaði: 19 Vit hava hoyrt um teg, at tú/hevur/hava ein stóran mann, og hittast at vera vinur okkara.

20 Hvarfore nú hendan dagin, vit ordain teg til at vera tann høgi presturin hjá tínum tjóði, og at verða kallaður vinur tín; (and harwithal hann sendi honum ein korkalittu og ein krúnuna av gulli:) og krevja teg at taka okkara part, og halda vinalag við okkum.

21 So í sjeynda mánaðinum í hundrað og trýss ár, í veitsluni av tabernacles, og savnaðist saman, og savnaðist saman, og savnaðust saman, og útvegaði nógv armour.

22 Hvarof tá Demetrius hoyrdi, var hann sera keddur, og segði, 23 Hvat hava vit gjørt, at Alexander hevur forðaði okkum í at gera amity við jødum til styrkien seg sjálvan?

24 eg fari eisini at skriva teimum orð, og lova teimum dignities og gávur, sum eg kann hava teirra hjálp.

25 Hann sendi teimum til hetta effect: King Demetrius unto fólkið í jødum.

26 Hvaras ye hava hildið covenants við okkum, og helt fram í okkara vinalag, ikki við at vera saman við okkara fíggindum, vit hava hoyrt herof, og eru glað.

27 Hvarfore nú halda fram at vera trúgvur/trúgv, og vit fara væl at gera tað, sum tú/gert/gera í okkara vegna, og vit fara væl at vera trúgvur/trúgv/trúgvir/trúgvir/trúgv, og vit fara væl at vera trúgv fyri okkum.

28 Og fer at veita tær nógvar immunities, og gev tær løn.

29 Og nú geri eg teg/tykkum/tygum, og til tín/tykkara/tygara sake, sum eg sleppi øllum, frá tum, og frá salti, og frá krúnuni, 30 Og frá hasum, sum einppertaineth unto me to fáa fyri triðja part ella síggja, og helvtina av fruktunum av trøunum, eg sleppi frá hesum degi, so at tey ikki skulu verða tikin av landinum, ella av teimum trimum stjórnum, sum eru settar har, sum eru settar úr landinum av Samaria og Galileu, so at tey ikki skulu verða tikin av landinum, ella av teimum trimum stjórnum, sum eru settar av landinum í Samaria og Galileu, so at tey ikki skulu verða tikin av landinum, ella av teimum trimum stjórnum, sum eru settar av landinum, og tað eru tey, sum ikki skulu verða tikin úr landinum, og tað eru tey, sum ikki skulu verða tikin av landinum, ella av teimum trimum stjórnum, sum eru settar av landinum, og tað eru settar av landinum, sum eru settar úr landinum, og tað eru settar, so at tey ikki skulu verða tikin av landinum, ella av teimum trimum stjórnum, sum eru settar av landinum, og tað eru settar av

teimum, sum eru settar úr landinum, og tað eru settar av frá hesum degi fram til nakrantíð longur.

31 Lat/Latið Jerusalem eisini vera heila og ókeypis, við markunum harof, bæði frá tíggjunda og t.

32 Og sum fyri tornið, sum er í Jerusalem, eg gevi upp myndugleika yvir tað, og gev/gevið teimum høga priest, at hann kann seta seg í tað, sum hann skal velja at halda tað.

33 meiraover eg setti meg frítt á frælsi hvønn av teimum, sum vóru framd úr landinum, og eg fari at gera alt, sum eg havi gjørt, og eg fari at gera alt tað, sum eg havi gjørt, og eg fari at gera alt tað, sum eg havi gjørt.

34 Further longur fari eg at vera øll veitslur, og sabbatar, og nýggj mánar, og solemn dagar, og tríggjar dagar áðrenn veitsluna, og tríggjar dagar eftir veitsluna, og tríggjar dagar eftir, at øll í mínum veruligam.

35 Also no man skal hava myndugleika at blanda seg upp í nakað av teimum í nøkrum máli.

36 eg fari at longri, at har verður sett ímillum kongin hjá konginum um tretivu túsund menn, sum eru settar, sum eru settar, sum hoyra til øll kongur.

37 Og av teimum skulu verða sett í konginum hjá konginum, sum eisini eru settar, av teimum, sum eisini skulu vera sett yvir, sum eru settar: og eg fari at hava álit á sær sjálvum, og at tey búgva eftir sínum egnu lógir, sjálvt sum kongurin hevur sett í landinum.

38 And um tríggjar stjórnir, sum eru sett í samband við landið hjá Samaria, lat tey vera saman við einum, sum tey kunnu vera saman við einum, ella bundin at fylgja øðrum myndugleika enn tann høga presturin.

39 As for Ptolemais, og landið pertaining harto, eg gevi tí sum eina ókeypis gávu til at seta seg í Jerusalem fyri neyðugt.

40 meiraover eg gevi hvørt ár fimtan túsund honkels av silvur úr konginum hjá konginum.

41 Og allir/allar/øll yvirplus, sum hermaðurin rindaði ikki í fyrrverandi tíð, frá honum, sum hann skal fáa ímóti arbeiðinum í templið.

42 Og við síðuna av hesum, fimm túsund honkels av silvur, sum tey tóku úr templið, sum tey tóku úr templið, hóast tey skulu vera leyslatin, tí tey eru leyslatin, tí tey eru leyslatin, tí tey vóru leyslatin.

43 Og hvør, sum tey eru, sum flýggja, og alt, sum tey hava í mínum veruligam.

44 For bygningin eisini og umvæla arbeiðið hjá konginum.

45 ja, og til bygningin í Jerusalem, og fortifying harof rund um, expences skal fáast út úr konginum hjá konginum, sum eisini er til bygningin í veggirnar.

46 nú, tá ið hann hevði gjørt, og fólk hoyrdu hesi orðini, góvu tey onga borg, ella fingu tey, tí tey mintst tað stóra ónda, sum hann hevði gjørt í Ísrael; Tí at hann hevði tikið teir/tær/tey sera eyma.

47 men við Alexander vóru tey væl nøgd, tí hann var tann fyrsti, sum vardi av sonnum friði við teimum, og tey vóru altíð saman við honum.

48 Then savnaði kongurander great her, og camped over ímóti Demetrius.

49 And eftir teimum báðum kongunum vóru við í bardaga, Demetrius' host flýddi: men Alexander fylgdi eftir honum, og vann ímóti teimum.

50 Og hann helt fram við bardaganum, til sólin fór niður: og tann dagin var Demetrius slain.

51 Afterward Alexander sendi sendiharrir til Ptolemee kongur í Egyptalandi við eini boð til hetta effect: 52 Forasmuch as I come aftur til mín veruligam, og eri sett í mínum progenitors, og hava fingið dominion, og kom aftur til okkara land;

53 For eftir, at eg var komin upp í bardaga við hann, bæði hann og hansara host var discomfit av okkum, so at vit sita í hansara kongsríki: 54 nú, tí lat okkum gera eina ligaliga saman, og gev mær nú dóttur tína til konu: og eg fari at vera sonur tín í lóg, og eg fari at geva tær/tykkum/tygum bæði/tygum og hana sum sambært.

55 Then Ptolemee kongurin gav svar, segði, glaður/glað, har tú/kom/komu aftur í landið hjá pápa tínum/tykkara, og satest í tí, sum tú//tygum hevur/hava fingið svar.

56 Og nú fari eg at gera tær/tykkum/tygum, sum tú/hevur/hava skrivað: hitt meg tí, at vit kunnu síggja ein/eina/eitt annan/aðra/annað; tí eg fari at giftast við dóttur míni til tær/tykkum/tygum.

57 So Ptolemee fór út úr Egyptalandi við dóttur síni Cleopatra, og tey komu unto Ptolemais in hundrað trýscore og annað ár: 58 Hvar kongurander fundin hann, gav hann honum dóttur sína Cleopatra, og hátíðarheld hennara hjúnalag í Ptolemais við stórum heiður, sum tann mátin av kongum er.

59 nú kongur hevði skrivað til at hava skrivað til, at hann skuldi komið og hitta hann.

60, sum harupon fór at vera ein, har hann hitti tveir kongar, og gav teimum og vinir teirra silvur og gull, og nógvar gávur, og fann tænastu í eygsjón.

61 At tá ið tíðin var vísur í Ísrael, menn í einum óndum lívi, setti seg ímóti honum, fyri at ákæra hann: men kongurin hevði ikki hoyrt tey.

62 ja meira enn hatta, kongur gav boð um at taka sær av løttum, og klæði hann í korkalittum: og tey gjørdu tað.

63 Og hann fekk hann at sita einsamallur, og segði inn í prinsessur, Far við honum inn í býin, og ger tað, at eingin maður gremja seg ímóti honum, og tað er eingin maður, sum ikki hevur við sær at gera.

64 nú, tá ið hann sá, at hann var ein æra eftir proclamation, og lat seg í korkalittu, flýddi tey øll burtur.

65 So kongurin gjørdi hann, og skrivaði hann millum sínar vinir, og gjørdi hann ein duke, og partaker av hansara dominion.

66 aftanáward kom aftur til Jerusalem við friði og glaður.

67 Further longur í; hundrað trýscore og fimta ár kom Demetrius son of Demetrius úr Crete inn í landið hjá pápa sínum: 68 Hvarof, tá kongur hoyrdi, at hann hevði rætt, og fór aftur í Antioch.

69 Then Demetrius gjørdi Phoenionus the av Celosyria hansara general, sum savnaðist saman við einum stórum host, og camped í Jamnia, og sendi untothan tann høga priest, segði, segði, 70 tú/ert/eru einsamallur/einsamøll ímóti okkum, og eg flenti at gera tað, og hví gera tú//tygum, og hví gert/gera tú//tygum, at tú//tygum hevur/hava/hava fingið teg/tykkum/tygum í fjøllunum?

71 nú er tað, um tú/hevur/hava álit á tær/tykkum sjálvum/sjálvum, kom/komið niður til okkara/tað, og har lat/latið okkum royna málið saman: til mín er valdin í býunum.

72 spyr og læra, hvør eg eri, og restin av tí, sum tekur okkara part, og tey skulu siga tær, at fóturin hjá tær er ikki førur fyri at flogferð í sínum egna landi.

73 Hvarfore nú skalt tú ikki vera førur/før fyri at halda rossmenn og so stórt vald í fløtinum, har er hvørki steinur ella flint, ella stað at rýma frá.

74 So tá ið hann hoyrdi hesi orðini, var hann fluttur í sínum sinni, og valdi tíggju túsund menn, sum hann fór út úr Jerusalem, har Simon beiggja hansara hitti hann fyri at hjálpa honum.

75 Og hann setti tjaldið ímóti Joppa: men; Teir/tær/tey av Joppa lat hann út úr býnum, tí at hann hevði ein garrison har.

76 Thenthan legði siege unto tað: harupon tey í býnum lata hann í ótta: og so at hann vann Joppa.

77 Hvarof, tá ið hann hoyrdi, tók hann trý túsund rossmenn, við einum stórum hosti av fótum, og fór til Azotus sum ein, sum ferð, og harwithal teknaði hann fram í fløt. tí hann hevði eitt gott rossmenn, sum hann hevði álit á.

78 Thenthan fylgdi eftir honum til Azotus, har armies fór upp í bardaga.

79 nú var tað túsund rossmenn í túsund rossmenn.

80 Andthan visti, at har var ein sæntur aftan fyri hann; tí at teir/tær/tey høvdu kompass í hansara host, og kastaði pílar á fólki, frá morgun til kvøld.

81 men fólkið stóð enn, sum var biðin um tey: og so fíggindarnir vóru troytt.

82 Then kom við Simon fram við sínum host, og setti tey ímóti fótinmen, (for rossmenn vóru brúkt), sum vóru discomfited av honum, og flýddi.

83 The rossmenn eisini, at vera spjatt á vøllinum, flýddi til Azotus, og fór inn í Bethdagon, teirra fyrimynd's templið, til tryggleika.

84 menthan setti eld á Azotus, og býir rundan um tað, og tóku teirra oyðileggur; og templið í Dagon, við teimum, sum vóru flýddur inn í tað, brendi hann við eld.

85 Soleiðis vóru brendir og slain við svørðinum væl nigh átta túsund menn.

86 And frá tí, sum hann hevði tikið við sær, og campi ímóti Ascalon, har menn í býnum komu fram, og hitti hann við stórum pomp.

87 Eftir, at hetta kom aftur og hansara host til Jerusalem, hava nakað oyðileggur.

88 nú, tá kongur hoyrdi hesi tingini, hann heiðurligur enn meira.

89 Og sendi honum eitt gull av gulli, sum brúkar, er at fáa so nógv at gera, sum er av konginum hjá konginum: hann gav honum eisini Accaron við markunum harof í at eiga.

CHAPTER 11 1 Og kongur í Egyptalandi savnaðist saman við einum stórum host, sum sandin, sum liggur á sjónum, og nógv skip, og fór ígjøgnum deceit fyri at fáa fatur á honum, og fór upp í tað til sín egna.

2 Hvarupon hann tók ferð sína inn í Spania í friði, so sum tey vóru í býunum, og hitti hann: til kongur, og hitti hann: til kongur, sum hann hevði biðið tey so at gera, tí hann var beiggi hansara í lóg.

3 nú sum Ptolemee kom inn í býirnar, setti hann seg í hvørjum av teimum ein garrison av hermonnum at halda tað.

4 Og tá ið hann kom nær við Azotus, vóru tey, sum hon hevði brendi hann í templið, sum var brendi, og Azotus og forstaðin harof, sum vóru oyðilagt, og líkini, sum vóru settar uttanlands og tey, sum hann hevði brendi í bardaganum; Fyri at teir/tær/tey høvdu gjørt nógv av teimum, har hann skuldi klára seg.

5 Also tey søgdu konginum, sum hann hevði gjørt, til intent hann kundi geva honum: men kongur helt frið.

6 Thenthan hitti kongin við stórum pompi í Joppa, har tey saluted ein annan, og inn.

7 eftirwardthan, tá ið hann var farin við konginum til ánna, sum eitur Eleutherus, kom aftur til Jerusalem.

8 King Ptolemee tí, at hava fingið dominion av býunum við sjónum unto Seleucia á sjónum, ímyndaði sær órein counsels ímóti Alexander.

9 Hvarupon hann sendi ambasadors unto kongur Demetrius, sig, Come, lat okkum gera eina liga betwixt us, og eg fari at

geva tær/tykkum/tygum, sum tú/skalt/skulu gera, og tú/skalt/skulu gera tað, sum tú/skalt/skulu gera.

10 Fyri at eg iðrast, at eg gav dóttur míni til rættis, tí hann leitaði eftir mær.

11 Thus gjørdi hann háða hann, tí hann var desirous av sínum kongsríki.

12 Hvarfore hann tók dóttur sína frá honum, og gav henni til Demetrius, og forsookander, so at teirra hatur var opin.

13 Then Ptolemee kom inn í Antioch, har hann setti tveir krúnur á høvdið, krúnuna í Asia, og í Egyptalandi.

14 í óreinurtime var kongur í Cilicia, tí tey, sum vóru í teimum, sum vóru settar frá honum.

15 men tá ið Alexander hoyrdi um hetta, kom hann til kríggj ímóti honum: harupon kongur Ptolemee kom fram við sínum host, og hitti hann við einum kanska valdi, og setti hann til flogfarið.

16 Soander flýddi til Arabia har fyri at verja seg; men kongur Ptolemee var upptikin: 17 For Zabdiel Arabian tók seg úr høvdinum, og sendi tað til Ptolemee.

18 King Ptolemee eisini doyði triðja dagin eftir, og tey vóru í sterkum holdum.

19 By hetta merkir Demetrius í hundrað og sjeynda ár.

20 í somu tíð, sum vóru savnaðir saman við teimum, sum vóru í Jerusalem: og hann gjørdi nógvar motorar av kríggi ímóti tí.

21 Then kom ungodly persons, sum hataði teirra egnu fólk, fór til kongin, og segði honum, at tað var í tornið, og segði honum, at tað var í tornið, og segði honum, at tað var í tornið, og segði honum, at tað var í tornið, og segði honum, at tað var í tornið, og segði honum, at tað var í tornið, og segði honum, at tað var í tornið, og segði honum, at tað var í tornið, og 22 Hvarof tá hann hoyrdi, var hann illur, og beinanvegin tók hann av løttum, og skrivaði hann ikki til Ptolemais, og skrivaði untothan, at hann skuldi ikki leggja siege til tornið, men kom og tosa við hann í Ptolemais í stórum skundi.

23 ongantíð kortini, tá ið hann hoyrdi hetta, bað um at verasiege tað enn: og hann valdi ávísar av teimum eldru í Ísrael og priestunum, og setti seg í peril; 24 And tók silvur og gull, og raiment, og divers gávur við síðuna av, og fór til Ptolemais unto kongur, har hann fann tænastu í síni eygnabrá.

25 And hóast vísur/vís í, at fólk høvdu gjørt klagur ímóti honum, 26 enn kongurin entreated hann, sum hansara predecessors hevði gjørt áðrenn, og flutti hann fram í eygsjón av øllum vinum sínum, 27 Og váttaði hann í høgum priestinum, og í øllum tí, sum hann hevði áðrenn, og gav honum preeminence millum sínar vinir.

28 Thenthan ynskti kongin, at hann fór at gera tað ókeypis frá teimum trimum stjórnum, sum eisini trý stjórnir, við landinum í Samaria; og hann lovaði honum trýhundrað evni.

29 So kongur samtykti, og skrivaði brøv til alt hetta, sum er eftir hesum hátt: 30 King Demetrius unto beiggja sín, og unto tjóðin av tjóðunum, sendeth heilsaði: 31 Vit senda tær/tykkum/tygum eitt avrit av brævinum, sum vit skrivaðu til okkara systkinabarn, sum tú/kanska sært/síggja tað.

32 King Demetrius unto pápa sín Lasthenes sendeth heilsaði: 33 Vit eru avgjørd um at gera gott við fólkið hjá teimum, sum eru vinir okkara, og halda covenants við okkum, tí tey eru góð við okkum.

34 Hvarfore vit hava ratified unto tey markið av Juda, við trimum stjórnum av Apherema og Lydda og Ramathem, sum eru settar úr landinum í Samaria, og alt tað, sum er, at tey,

sum gera, í staðin fyri at gera tað, sum kongur fekk av teimum í ár.

35 Og sum fyri onnur ting, sum hoyra til okkara, av tithes og toll pertaining unto okkum, sum eisini saltpits, og krúnuna, sum eru orsakað av okkum, vit eru av teimum øllum fyri teirra lætta.

36 Og einki herof skal verða tikin av hesi tíð fram til nakrantíð.

37 nú síggja tú, at tú/gert/gera eitt avrit av hesum, og lat/latið tað verða borið fram í eitt stað.

38 Eftir hesum, tá kongur Demetrius sá, at jørðin var friðarlig áðrenn hann, og at eingin var gjørdur ímóti honum, hann sendi alt sítt egna stað, uttan at hann hevði savnað seg frá tí, sum hann hevði savnað seg frá, har hann hevði savnað seg.

39 meiraover har var ein Tryphon, sum hevði verið av Alexander's part afore, sum, síggja, at øll hostið var ímóti Demetrius, fór til Simalcue Arabian, sum vaks upp Antiochus tann unga sonin av Alexander, 40 Og lá eymur á honum at bera hann til hetta unga Antiochus, at hann kundi verið í pápa sínum, og tað var hann, sum hann segði honum, at hann hevði gjørt, og hvussu menn hansara vóru í kríggi, og har var hann verandi ein langan árstíð.

41 In merkir tíðina, at hann fór at senda til kong Demetrius, at hann fór at kasta tey úr tornið úr Jerusalem, og tey eisini í teimum, sum vóru í Ísrael: fyri tey bardust ímóti Ísrael.

42 So Demetrius sendi untothan, sig, eg fari ikki bara at gera hetta fyri teg og tín fólk, men eg fari at gera tað, men eg fari at gera tað, um tú//tygum fert/fara at gera hetta.

43 nú, tí tú skalt gera tað væl, um tú sendir mær menn at hjálpa mær; fyri allar mínar herlið eru farin frá mær.

44 Upon hetta, sum var sent honum trý túsund sterk menn, og tá ið tey komu til kongin, var kongurin sera glaður fyri, at tey komu.

45 Hvussubeit teir/tær/tey, sum vóru savnaðir í býnum, sum vóru savnaðir saman í býnum, til talið av hundrað og tjúgu túsund menn, og høvdu slain kongin.

46 Hvarfore kongurin flýddi inn í rættinum, men tey í býnum hildu brot á býnum, og byrjaði at berjast.

47 Then kongurin ringdi til jødini fyri hjálp, sum kom til hansara alt í senn, og dispersing seg gjøgnum býin slew, sum dagin í býnum til talið av hundrað túsund.

48 Also teir/tær/tey settu eld á býin, og gat nógvar oyðileggur tann dagin, og kom við konginum.

49 So tá ið teir/tær/tey sóu, at jødini høvdu fingið býin, sum teir/tær/tey høvdu gjørt, har teir/tær/tey gjørdu, og græt, segði, at teir/tær/tey høvdu gjørt tað, sum teir/tær/tey høvdu gjørt, og græt, segði, at teir/tær/tey høvdu gjørt tað, sum teir/tær/tey høvdu gjørt, og græt, at teir/tær/tey høvdu gjørt, og græt, at teir/tær/tey høvdu gjørt, og græt, at teir/tær/tey høvdu sagt, at teir/tær/tey høvdu sagt, at teir/tær/tey høvdu sagt 50 Grant okkum frið, og lat jødini sleppa undan harðskapi og býin.

51 uttan, at teir/tær/tey løgdu vápnini burtur, og gjørdi frið; og jødini vóru heiðurlig í eygsjón av konginum, og í eygsjón av øllum, sum vóru í hansara veruligam; og teir/tær/tey komu aftur til Jerusalem, og teir/tær/tey høvdu stórar oyðileggur.

52 So kongur Demetrius sat á hásætinum í sínum kongsríki, og jørðin var friðarlig áðrenn hann.

53 ongantíð, sum hann hevði fingið í øllum, sum nakrantíð hann hevði gjørt, og estranged seg frá at gera tað, hvørki løn hann eftir, at hann hevði fingið hann, men stúrin hann sera eymur.

54 Eftir, at hetta kom aftur til at royna, og við honum unga barnið Antiochus, sum vardi, og var krýndur.

55 Then har savnaðist til hansara øll menn í kríggi, sum Demetrius hevði lagt burtur, og tey bardust ímóti Demetrius, sum vendi sær aftur og flýddi.

56 meiraover Tryphon tók fílar, og vann Antioch.

57 At tá ið ungur Antiochus skrivaði untothan, segði eg, at eg vátta teg í høgum priest, og útnevndur teg/tykkum yvir fýra stjórnum, og til at vera ein av konginum hjá konginum.

58 Upon hetta, hann sendi honum gull vesels til at verða borðreiddur í, og gav honum at drekka í gulli, og til at vera í korkalittum, og til at vera í einum gulli.

59 beiggi hansara Simon eisini gjørdi hann skipari frá staðnum, sum eitur stigan í Egyptalandi.

60, tá ið hann kom fram, og fór ígjøgnum býirnar yvir vatnið, og alt herlið av Syria savnaði seg sjálvan til at hjálpa honum: og tá ið hann kom til Ascalon, tey í býnum møttu honum.

61 From tá hann fór til Gaza, men tey í Gaza hildu hann aftur; har hann legði siege unto tað, og brendi forstaðin harof við eld, og spilti tey.

62 eftirward, tá ið teir/tær/tey gjørdu supplication untothan, hann gjørdi frið við teimum, og tóku synir teirra av teirra týtum, og sendi teimum til Jerusalem, og fór ígjøgnum landið unto Damascus.

63 nú, tá ið hann hoyrdi, at Demetrius' prinsur vóru komin til Cades, sum er í Galileu, við einum stórum valdi, purposing fyri at taka hann út úr landinum, 64 hann fór at hitta teir/tær/tey, og fór frá Simon beiggja sínum í landinum.

65 Then Simon encamped ímóti Bethsura og bardist ímóti tí eina langa árstíð, og lat tað aftur: 66 men teir/tær/tey ynsktu at hava frið við honum, sum hann gav teimum, og síðani setti teir/tær/tey út úr býnum, og setti ein garrison í tað.

67 As forthan og hansara host, settu tey seg upp á vatnið av Gennesar, frá tá iðce betimes í morgun, tey gat tey til fløt av Nasor.

68 And, hygg, host av fremmandum hitti tey í fløtinum, sum hava lagt menn í fjøllunum, kom seg yvir ímóti honum.

69 So tá ið teir/tær/tey lá í týtum, sum vóru í støðum og fóru upp í bardaga, øll, sum vóru av teimum, sum vóru við síðuna av teimum, sum vóru við.

70 Insomuch, sum har var ikki ein av teimum eftir, uttan Mattathias sonin av Absalom, og judas sonin av Calphi, skiparin í host.

71 Thenan leiga klæðini hjá honum, og kastaði jørðina á høvdið og bað.

72 aftaná at venda aftur til bardaga, setti hann tey til flogfarið, og so runnu tey avstað.

73 nú, tá ið hansara egnu menn, sum vóru flýddur, sóu tey aftur til hansara, og við honum helt tey til Cades, sjálvt til teirra egnu tjaldið, og har vóru tey camp.

74 So har vóru slain av hitanum, sum dagin var um trý túsund menn: men t.

CHAPTER 12 1 nú, tá ið teir/tær/tey sóu, at tíðin var í ferð við honum, og sendi teimum til Rom, tí at teir/tær/tey høvdu við teimum.

2 hann sendi brøv eisini til Lacedemonians, og til onnur støð, til sama endamál.

3 So teir/tær/tey fóru til Rom, og kom inn í senate, og segði, at teir/tær/tey fóru at gera tað, sum tú//tygum skuldi/skuldu gera, sum tú//tygum skuldi/skuldu endurnýggja vinalagið, sum tú//tygum hevði/høvdu við teimum, og tað var í fyrrverandi tíð.

4 Á hesum rómaunum gav teimum brøvini til hvørt stað, sum tey skuldu havt tey inn í landið.

5 Og hetta er avritið av brøvunum, sum skrivaði til Lacedemonians:

6than tann høgi presturin, og tey eldru í tjóðini, og priests, og hin av teimum, sum eru, unto Lacedemonians teirra, sum senda heilsaði: 7 har vóru brøv send í tíðum, sum vóru settar úr Darius, sum sýgur teg millum teg, til tess at skriva undir, at tú/ert/eru okkara/tær/tey, sum eru her, sum eru skrivað her.

8 Á hvørja ferð Onias entreated sendiharran, sum varð sendur, og fekk brøvini, harin var gjørd úr t.

9 tí, vit eisini, albeit vit hava brúk fyri ongum av hesum, sum vit hava holy bøkur av scripture í okkara hondum fyri at ugga okkum, 10 hava ongantíð roynt at senda tær/tykkum/tygum til at senda tær/tykkum/tygum til at endurnýggja beiggja og vinalag, so at vit skuldu verið fremmandafólk, sum tú//tygum hevur/hava fingið okkum/tykkum/tygum.

11 vit eru í øllum tíðum uttan at halda, bæði í okkara veitslu, og aðrar hent dagar, minnist tú í ofrum, sum vit bjóða, og í okkara bønir, sum er orsøkin til, og sum tað verður, at vit skulu hugsa um okkara.

12 Og vit eru rætt til tín/tykkara/tygara heiðurliga.

13 As fyri okkum sjálvum, hava vit havt stórar trupulleikar og kríggj á hvørjum síðu, tí at kongarnir, sum eru rundir um okkum, hava bardist ímóti okkum.

14 Hvussubeit vit høvdu ikki verið trupult við teg, ella til onnur av okkara confederates og vinir, í hesum krígnum: 15 For vit hava hjálp frá himni, sum succoureth okkum, so sum vit eru send frá okkara fíggindum, og okkara fíggindar eru við til gongu.

16 For hetta orsøkin til, at vit valdu Numenius sonin av Antiochus, og Antipater son son of Jason, og sendi teimum unto the róma, til at endurnýggja amity, sum vit høvdu við teimum, og fyrrverandi liga.

17 Vit boð um at fara til tín/tykkara/tygara, og at salute og at bera tær/tykkum/tygum okkara brøv um okkara beiggja.

18 Hvarfore nú skalt tú gera okkum væl fyri at geva okkum eitt svar harto.

19 Og hetta er avritið av brøvunum, sum Oniares sendi.

20 eruus kongur í Lacedemonians to Onias tann høga prestur, heilsaði: 21 tað er funnið í at skriva, at Lacedemonians og jødir eru, og at tey eru av stockunum av Abraham: 22 nú, tí hetta er komið til okkara vitan, skalt tú gera tað gott at skriva okkum til tín/tykkara/tygara ríkidømi.

23 Vit skriva aftur til tín, at neyt og góðir eru okkara, og okkara er, at vit gera tað, sum vit gera, er at gera frágreiðingina hjá tær/tykkum/tygum.

24 nú, tá ið hann hoyrdi, at Demebius' prinsur vóru komin at berjast ímóti honum við einum stórum host enn einfore, 25 hann tók úr Jerusalem, og hitti tey í landinum av Amathis: tí hann gav teimum einki respite at koma inn í land sítt.

26 hann sendi njósnar eisini til tjaldið, sum kom aftur, og segði honum, at tey vóru útnevndur at koma á tey um náttina.

27 Hvarfore so skjótt sum sólin var niður, og tað var tað, at menn hansara skuldu hyggja at, og at vera í ørmum, at alt kvøldið var, at tey kundu verið til reiðar at berjast: hann sendi eisini fram.

28 men tá ið mótstøðufólkini hoyrdu, at hann og hansara menn vóru til reiðar til bardaga, vóru tey bangin fyri, og skelkaði í hjarta sínum, og tey vóru eitt sindur av eldum í sínum campi.

29 Hvussubeitthan og hansara fyritøku visti, at tað ikki fyrr enn um morgunin: tí tey sóu ljósið brennandi.

30 Thenthan helt fram eftir teimum, men yvirtook tey ikki: tí tey vóru farin yvir ánna Eleutherus.

31 Hvarforethan vendi sær til Arabians, sum vórðu kallað Zabadeans, og smote tey, og tóku teirra oyðileggur.

32 Og tók haðina, kom hann til Damascus, og so fór ígjøgnum alt landið, 33 Simon fór eisini fram, og fór ígjøgnum landið unto Ascalon, og holdar har adjoining, frá tá ið hann vendi sær til Joppa, og vann tað.

34 For hann hevði hoyrt, at tey fóru at bera fram við teimum, sum tóku demetrius' part; har hann setti ein garrison har fyri at halda tað.

35 Eftir, at hetta kom heim aftur, og ringdi til tey gomlu av fólkinum saman, hann leitaði sær saman við teimum um bygningin.

36 Og ger veggirnar í Jerusalem hægri, og útvega eitt stórt fjall millum tornið og býin, til at skilja tað frá býnum, so tað kann vera einsamallur, at menn kunnu hvørki selja ella keypa í tí.

37 Upon hetta komu tey saman at byggja býin, tí at tey vóru partur av vegginum móti vegginum, og tey vóru komin niður, og tey umvældu, at tað var kallað Caphenatha.

38 Simon setti eisini upp Adida í Sephela, og gjørdi tað sterkt við gates og bars.

39 nú royndi at fáa kongsríkið í Asia, og fyri at drepa Antiochus kongur, sum hann kundi sett krúnuna á sín egna høvdi.

40 Hvussubeit hann var bangin fyri, at hann ikki fór at líða hann, og at hann fór at berjast ímóti honum; har hann leitaði eftir einum hátt, hvussu hann skuldi taka hann, so hann kundi drepa hann. So hann tók, og kom til Bethsan.

41 Thenthan fór út at hitta hann við fjøruti túsund monnum, sum vóru vald til bardaganum, og kom til Bethsan.

42 nú, tá ið Tryphon sá, kom við so stórum forcei, hann durst ikki strekkja hond ímóti honum; 43 men fekk hann at gera tað, og commend hann til allar sínar vinir, og gav honum gávur, og gav honum gávur, og gav honum menn av kríggi at vera sum obedient unto hann, sum fyri seg sjálvan.

44 Untothan eisini segði hann, hví hevur tú ikki tikið øll hesi fólkini við sær so stórum trupulleikum, síggja har er eingin kríggj betwixt us?

45 tí, sum eg fari at senda teimum heim aftur, og velja nakrar fáar menn at bíða á tær, og kom við mær til Ptolemais, tí eg fari at geva tær/tykkum/tygum tað, og tað er tað, sum eg havi ábyrgdina av, og alt tað er, at eg fari aftur og fara avstað: til hetta er orsøkin til, at eg komi aftur.

46 Sothan trúði honum, sum hann gjørdi, og sendi hann burtur, sum fór inn í landið.

47 Og við sær sjálvum, at hann fekk aftur, men trý túsund menn, sum hann sendi tvey túsund í Galileu, og eitt túsund fór við honum.

48 nú, so skjótt sum hann kom inn í Ptolemais, tey av Ptolemais lat portrið aftur og tóku hann, og allir tey, sum komu við honum, sum komu við honum.

49 Then sendi Tryphon an host av fótmen og rossmen í Galileu, og inn í tað stóra greitt, fyri at oyðileggja allar t.

50 men tá ið teir/tær/tey vistu, at teir/tær/tey vóru saman við honum, og teir/tær/tey eggjaði einum øðrum; og fór tætt saman, fyrireikað at berjast.

51 teir/tær/tey, sum fylgdu teimum, varnaðist, at teir/tær/tey vóru til reiðar at berjast fyri lívið, vendi aftur.

52 Hvarupon tey øll komu inn í landið av Juda friði, og har vóru tey, sum vóru saman við honum, og tey vóru saman við honum, og tey vóru eymur; harfore øll Ísrael gjørdu stóra lament.

53 Then all hitahen, sum vóru rundir um, at tey vóru noydd at oyðileggja tey: til at siga, at tey hava einki liðskipari, ella nakað at hjálpa teimum: nú er tað, at vit skulu gera kríggj á teimum, og taka burtur frá teimum.

CHAPTER 13 1 nú, tá Simon hoyrdi, at Tryphon hevði savnað saman eitt stórt host at leypa inn í landið av Judea, og oyðileggja tað, 2 Og sá, at fólkið var í stórum skelka og ótta, fór hann upp til Jerusalem, og savnaði fólkið saman, og savnaði fólkið saman, og savnaði fólkið saman.

3 Og gav teimum exhortation, sig, Ye tín sjálvur vita, hvat gott eg, og pápi mín, og pápi mín hevur gjørt, og pápi mín hevur gjørt fyri lógir og tað, sum vit hava sæð, og trupulleikar, sum vit hava sæð.

4 Av orsøk til, hvarof øll míni eru slain fyri Ísrael hjá Ísrael, og eg eri farin einsamallur/einsamøll.

5 nú er tað langt frá mær, at eg átti at gjørt mítt egna lív í hvørja tíð: til eg eri ikki betri enn mín.

6 Doubtless eg fari at hevna mín tjóð, og tað, sum vit hava, og okkara børn: til øll, sum eru savnaðir at oyðileggja okkum.

7 nú, so skjótt sum fólk hoyrdu hesi orðini, teirra anda.

8 Og teir/tær/tey svaraðu við eini hart rødd, segði/søgdu tú/, at tú/skalt/skulu vera okkara leiðari í staðin fyri at vera ein hart rødd.

9 stríðast fyri tær okkara bardaga, og tað er tað, tú/fert/fara at gera.

10 So tá hann savnaði seg saman allar menn í kríggi, og gjørdi skund at gera veggirnar liðug í Jerusalem, og hann fortified tað rund um.

11 Also hann sendi sonin av Absolom, og við honum eina stóra vald, til Joppa: sum kastaði tey, sum vóru har, sum vóru har í tí.

12 So Tryphon tók úr Ptolemaus við einum stórum valdi at leypa inn í landið av Judea, og tað var saman við honum í klædna.

13 men Simon setti tjaldið hjá honum í Adida, yvir ímóti fløtinum.

14 nú, tá ið Tryphon visti, at Simon var risen upp í staðin fyri beiggja sín, og ætlaði at fara upp í bardaga við honum, segði hann, at hann var í ferð við honum, segði hann, at Simon var uppi í staðin fyri beiggja sín.

15 Hvaras vit hava gjørt beiggja tín í holdi, er tað fyri pengar, at hann er til staðar, at hann ikki hevur gjørt tað, sum var framt fyri hann.

16 Hvarfore nú senda hundrað evni av silvur, og tveir av synir hansara til fangi, tá ið hann er í frælsi, og vit fara ikki at lata hann fara.

17 herupon Simon, albeit hann varnaðist, at tey spake deceitfully unto hann enn sendi honum pengarnar og børnini, so at hann skuldi fingið sær sjálvum, at hann skuldi fingið sær sjálvum av fólki: 18, sum kundi havt sagt, tí eg sendi honum ikki pengarnar og børnini, tí er tað, at eg ikki havi sagt.

19 So hann sendi teimum børnini og hundrað evni: hvussubeit Tryphon dissembled hvørki hevði hann latið seg fara.

20 Og eftir, at hetta kom til at leypa inn á jørðina, og oyðileggja tað, fara runt á veg, sum føra seg, men Simon og hansara host gekk ímóti honum í hvørjum stað, har hann fór.

21 nú vóru teir/tær/tey í tornið, sum vóru send boð um, at hann skuldi skunda sær, at hann skuldi skunda sær, og sendi teimum victuals.

22 Hvarfore Tryphon gjørdi alt sítt rossmen at koma ta náttina: men har datt ein sera stóran kava, av orsøk til, hvar hann ikki kom. So hann fór avstað, og kom inn í landið í Galaad.

23 Og tá ið hann kom nær við Bascama he slewthan, sum var grivin har.

24 aftanáward Tryphon kom aftur og fór inn í sítt egna land.

25 Síðani sendi Simon, og tók beinini hjá beiggja sínum, og jarðaði tey í Modin, býin av pápa sínum.

26 Og allir Ísrael gjørdu stóra lament fyri hann, og bewailed hann fleiri dagar.

27 Simon bygdi eisini eitt stórfingin á sepulchre av pápa sínum og hansara, og lyfti hann einloft til at síggja, við hewn stein aftan fyri og áðrenn.

28 meiraover hann setti sjey pyramidur, ein ímóti einum øðrum, til pápa sín, og mamma hansara, og fýra.

29 Og í hesum, sum hann gjørdi, um tað, sum hann setti seg væl, og á tí, sum hann gjørdi alt, sum hann hevði sæð, og við at gera alt tað, sum hann hevði sæð, og við at gera alt tað, sum hann hevði sæð, og á sjónum.

30 Hetta er sepulchre, sum hann gjørdi í Modin, og tað stendur enn í dag.

31 nú Tryphon dealt deceitfully við unga kongin Antiochus, og slew hann.

32 Og hann sýgur í sínum støðu, og krúnuna seg sjálvan kongur í Asia, og kom við einum stórum calamity á jørðini.

33 Then Simon bygdi upp tann sterka holdar í Judea, og girðingini tey um við høgum tornið, og stór veggir, og gates, og bars, og legði upp victuals harin.

34 meiraover Simon valdi menn, og sendi til kongur Demetrius, til endans, hann skuldi geva jørðina eitt ótýtt, tí alt tað, sum royndi at oyðileggja.

35 Unto hvønn kongur Demetrius svaraði og skrivaði eftir henda hátt: 36 King Demetrius unto Simon tann høga priest, og vinur kongur, sum eisini er til tey eldru og tjóðin av teimum, sendeth heilsaði: 37 The gull krúnuna, og scarlet robe, sum tú/hevur/hava fingið okkum, vit hava fingið: og vit eru til reiðar at gera ein stedfast frið við tær/tykkum, ja, og til at skriva til okkara her, fyri at vátta, at vit hava givið okkum.

38 Og tað, sum vit hava gjørt, við tær/tykkum/tygum, skalt/skulu tú//tygum standa; og tann sterkasti holdar, sum tú hevur bygt, skal vera tín egna.

39 As for nakað yvirsight ella skyld framdi unto henda dagin, vit fyrigeva tí, og krúnuna eisini, sum ye skyldar okkum: og um tað vóru nakrar aðrar, sum vóru í Jerusalem, skal tað ikki vera meira løn.

40 Og hyggja, sum hittast millum teg/tykkum at vera í okkara rættinum, lat/latið teg/tykkum vera í okkara rættinum, og lat/latið okkum vera frið.

41 Thus yokein av hitanum varð tikin burtur úr Ísrael í hundrað og sjey.

42, so fóru fólkið í Ísrael at skriva í sínum ljóðføri og sáttmálan, í fyrsta ári av Simon tann høga priest, og leiðarin í Ísrael.

43 In hasar dagarnar Simon camped ímóti Gaza og besieged tað rund um; Hann gjørdi eisini ein motor av kríggi, og setti hann í býin, og sló eitt ávíst torn, og tók tað.

44 Og tey, sum vóru í motorinum, leyp inn í býin; harupon har var ein stórur upploar í býnum: 45 Insomuch sum fólkið í býnum leiga klæðini, og klintraði upp á veggirnar við konum og børnum, og græt við eini hart rødd, beseeching Simon til at veita teimum frið.

46 Og tey søgdu, Deal ikki við okkum eftir okkara ónd, men eftir tínum náði.

47 So Simon var sissaður móti teimum, og bardist ikki meira ímóti teimum, men setti tey út úr býnum, og ruddaðu húsini, har tað var, og so kom inn í tað við sangum og takk.

48 ja, hann setti øll morbróðir/farbróðir út úr tí, og setti so nógv menn har, sum fór at halda lógina, og gjørdi tað sterkari enn tað var áðrenn, og bygdi harin.

49 teir/tær/tey vóru eisini í Jerusalem, vóru so nógv, at teir/tær/tey kundu hvørki koma fram, ella fara inn í landið, ella keypa, ella selja: harfore teir/tær/tey vóru í stórum distress

fyri at vilja hava victuals, og eitt stórt nummar av teimum, sum vóru ígjøgnum famine.

50 so græt tey til Simon, beseeching hann at vera saman við teimum: sum hann gav teimum; og tá ið hann hevði lagt teir/tær/tey út úr haðani, ruddaði hann tornið frá dálking: 51 Og kom inn í tað trý og tjúgu dag í aðru mánað í hundrað og fyrsta ár, við takk, og greinar av lógva trøum, og við harps, og við harps, og við viols, og hymns, og sangir: tí at har var oyðilagt ein stórur fíggindi úr Ísrael.

52 hann ordained eisini, at tann dagin skuldi verið hildið hvørt ár við glaður. Meiraover á heygnum í templið, sum var av tornið, sum hann gjørdi sterkari enn tað var, og har var hann í fyritøkuni.

53 And tá Simon sá, at john var ein valiant maður, hann gjørdi hann skipari av øllum hostunum; og hann búði í Gazera.

CHAPTER 14 1 nú í hundrað trýscore og tólv ár, sum kongur Demetrius savnaðist hansara her saman, og fór inn í Media fyri at fáa hann at berjast ímóti Tryphone.

2 men tá Arsaces, kongur í Persia og Media, hoyrdi, at Demetrius var komin inn við sínum mark, hann sendi ein av sínum prinsur til at taka hann á lívi: 3, sum fór og smote host av Demetrius, og tók hann, og kom við honum til Arsaces, av hvørjum hann var settur í klædna.

4 As for landið í Judea, tað var friðarligt allan dagin í Simon; Fyri at hann leitaði eftir tí góða tjóðini í so vísur, sum nakrantíð longur hevur gjørt, og tað er væl fyri tey.

5 Og sum hann var heiðurligur í øllum sínum pørtum, so í hesum, at hann tók Joppa til eitt hava, og gjørdi ein inngongd til erles av sjónum, 6 Og økti um tjóðin hjá tjóðini, og kom fyri seg aftur í landinum, 7 Og savnaðist saman eitt stórt nummar av fangi, og hevði dominion av Gazera, og Bethsura, og tornið, út úr tí, sum hann tók øll, sum hann tók ímóti honum.

8, sum teir/tær/tey gjørdu, til teir/tær/tey vóru í friði, og jørðin gav henni vøkstur, og trøini á vøllinum.

9 forn menn sótu allir í gøtunum, communing saman við góðum tingum, og ungir menn settu seg í glor og kríggjlike apparel.

10 hann gav victuals til býirnar, og setti seg í teimum øll slag av munition, so at hansara týtu navn var sett í endanum av heiminum.

11 hann gjørdi frið í landinum, og Ísrael gleðist av stórari gleði: 12 For hvønn mann sat undir vine og hansara fig træ, og har var eingin at fray tey: 13 hvørki var har eftir í landinum at berjast ímóti teimum: ja, kongarnir vóru í teimum døgum.

14 meiraover hann styrki øll tey, sum vóru við lágum: lógina, sum hann leitaði eftir; og hvørt contemner av lógini og óndur persónurin, sum hann tók burtur.

15 Hann gjørdi tað, sum vardi, og multiplied vesels av templið.

16 nú, tá ið tað var hoyrt í Rom, og so langt sum Sparta, at tað var deyð, vóru tey sera kedd.

17 men so skjótt sum tey hoyrdu, at beiggi hansara Simon var gjørdur høgt prestur í hansara heldur, og stýrdi landinum, og býir harin: 18 teir/tær/tey skrivaðu til hansara á borðinum, fyri at endurnýggja vinalagið og liga, sum teir/tær/tey høvdu gjørt við at gera tað, sum teir/tær/tey høvdu gjørt: 19, sum skrivar, vóru at lesa áðrenn congregation í Jerusalem.

20 Og hetta er avritið av brøvunum, sum Lacedemonians sendi; Útsýnið av Lacedemonians, við býnum, unto Simon

tann høga presturin, og tey eldru, og priests, og residue av fólkinum í okkara býi, send heilsaði: 21 sendiharrar, sum vórðu send til okkara fólk, sum vóru send okkum av tínum/tykkara/tygara týtum: harfore vit vóru glað fyri, at teir/tær/tey komu, har teir/tær/tey komu 22 Og gjørdi tað, sum tey spake í ráðgevinum hjá fólkinum á henda hátt; Numenius son of Antiochus, og Antipater son of Jason, tann, sum vardi, kom til okkum at endurnýggja vinalagið, sum tey høvdu við okkum.

23 Og tað fegin um, at fólk hava skrivað eitt avrit av teimum, og at seta avritið av teirra ambassage í publick records, til endan av fólki í Lacedemonians kann hava eitt memorial harof: longur vit hava skrivað eitt avrit harof unto Simon tann høga priest.

24 Eftir, at hetta Simon sendi Numenius til Rom við einum stórum gulli av gulli av túsund pund til at vátta, at teir/tær/tey vóru saman við teimum.

25 Hvarof, tá fólk hoyrdu, søgdu tey, hvat takk skulu vit geva Simon og synir hansara?

26 Fyri hann og hansara breyð og húsini hjá pápa sínum hava sett Ísrael, og jagstraði burtur í bardaganum frá teimum, og váttaði teirra frælsi.

27 So, at teir/tær/tey skrivaðu tað á borðinum, sum teir/tær/tey settu á, og hetta er tað, sum teir/tær/tey skrivaðu, og hetta er tað, sum teir/tær/tey skrivaðu, og hetta er tað, sum teir/tær/tey skrivaðu. Átjan dagin í mánaðinum Elul, í hundrað og tólv ár, sum eru triðja ár, sum eru triðja ár í Simon.

28 At Saramel í tí stóra congregation av priestunum, og fólk, og stýrar av tjóðunum, og eldri av landinum, vóru hesi tingini ikkiified unto okkum.

29 Forasmuch as oftatimes har hava verið kríggj í landinum, harin for maintenance of teirra tjóð, og lógina, Simon son son of Mattathias, of posterity of Jarib, saman við sínum týtu, setti seg í jeopardy, og ímóti fíggindarunum hjá teimum, sum vóru í tjóð teirra.

30 (For eftir, at tað var savnað hansara tjóð saman, og var teirra høgi prestur, var sett í hansara fólk, var sett í hansara fólk, og var sett í hansara fólk, og var sett í hansara tjóð, og var teirra høgi prestur, var sett í hansara fólk, og var sett í hansara fólk, og var sett í hansara tjóð, og var teirra høgi prestur, var sett í hansara fólk, 31 fíggindar teirra fyrireikaðu seg at leypa inn í land teirra, at tey kundu oyðileggja tað, og lá hendur á t.

32 Á hvørja ferð Simon reistist, og bardist fyri hansara tjóð, og brúkti nógv av sínum egnu evni, og vápnaðir menn í sínum tjóði og gav teimum løn, og gav teimum løn, og brúkti nógv av sínum egnu evni, og vápnaðir menn í hansara tjóð og gav teimum løn, og gav teimum løn, og brúkti nógv av sínum egnu evni, og vápnaðu menn hansara.

33 And fortified býirnar í Judea, saman við Bethsura, sum lieth á markið av Judea, har armour av fíggindarunum hevði verið fyrr; men hann setti ein garrison av jødum har: 34 meiraover hann fortified Joppa, sum lieth á sjónum, og Gazera, at bordereth á Azotus, har fíggindar høvdu dwelt áðrenn: men hann setti seg har, og tað var tað, sum hann hevði gjørt.

35 fólk, tí hann hevði gjørt alt hetta, og tað, sum hann helt, at hann helt, at hann hevði gjørt alt hetta, tí hann hevði gjørt alt hetta, og fyri rættvísi og álit á, at hann helt á tjóðini, og fyri at hann hevði gjørt alt tað, sum hann hevði gjørt.

36 For í hansara tíð, sum vóru í hondunum, so at hitahen vóru tikin úr sínum landi, og tey vóru eisini í býnum, sum høvdu gjørt seg sjálvan/sjálva, sum hevði gjørt seg sjálvan/sjálva, og tað var nógv, sum tey høvdu gjørt, og gjørdi nógv skaða í holy stað:

37 men hann legði jødir har. og fortified tað fyri trygdina í landinum og býnum, og lyfti veggirnar upp í Jerusalem.

38 King Demetrius eisini váttaði hann í høgum priestinum eftir hasum, sum er, 39 Og gjørdi hann ein av vinum sínum, og heiðurliga hann við stórum heiðurligum.

40 For hann hevði hoyrt siga, at rómar høvdu ringt til vinir teirra og confederates og breyðs. og at teir/tær/tey høvdu undirhildin sendiharran hjá Simon.

41 Also, at jødir og priests vóru væl nøgd við, at Simon skuldi verið teirra og høgt prestur fyri nakrantíð, inntil har skuldi verið ein trúgvur profetur; 42 meiraover, at hann skuldi verið teirra skipari, og átti at tikið ábyrgd av tí, sum tey arbeiða, og yvir landið, og yvir armour, og yvir armin, og yvir armin, sum eg sigi, at hann skuldi taka ábyrgd av tí, sum hann skuldi taka sær av løttum; 43 við síðuna av hesum, at hann skuldi verið við hvørjum manni, og at øll skriva í landinum, skuldi verið gjørt í sínum navn, og at hann skuldi verið í korkalittum, og í gulli: 44 Also, at tað skuldi verið lóg fyri ongum av fólkinum ella priestum at bróta nakað av hesum, ella at vinna á sínum orðum, ella at savna eitt land, ella at savna seg í korkalittum, ella at vera í korkalittum, ella í einum gulli av gulli; 45 Og hvør skuldi gjørt annað, ella bróta nakað av hesum, átti hann at verið revsaður.

46 Soleiðis dámdi øllum fólkunum at fáast við Simon, og at gera sum hath verið sagt.

47 Then Simon góðtók herof, og var væl fegin um at vera høgur prestur, og skipari og at verja teir/tær/tey øll.

48 So teir/tær/tey boð um, at hetta skrivaði á borð, og at teir/tær/tey skuldu verið sett upp í eitt stað, og at teir/tær/tey skuldu verið sett upp í eitt stað; 49 Also, at eintøkini harof skuldi verið lagt upp í treasury, til endan, sum Simon og synir hansara kundu havt tey.

CHAPTER 15 1 meiraover Antiochus son of Demetrius kongur sendi brøv frá isles of sea unto Simon priest og prinsurin í øllum fólkinum; 2 innihaldið, harof vóru hesar: King Antiochus to Simon tann høga prestur og prinsurin hjá tjóðini, og til fólkið í teimum, heilsaði: 3 Forasmuch as certain pestilent men hava usurped kongsríkin hjá pápa okkara, og mítt endamál er at avbjóðing tað aftur, at eg kann seta tað aftur til ta gomlu ognir, og til at enda hava savnað ein multitude av fremmandum hermenn saman, og fyrireikað skip av kríggi; 4 mín meining er eisini at fara ígjøgnum landið, at eg kann hevna av teimum, sum hava oyðilagt tað, og gjørdi nógvar býir í kongsríkinum desolate: 5 nú, tí eg vátta tær/tykkum/tygum allar/allar/øll, sum kongur, áðrenn eg gav tær/tykkum/tygum, og tað, sum teir/tær/tey givið.

6 eg gevi tær/tykkum/tygum eisini pening til títt/tykkara land við tínum/tykkara egnu frímerki.

7 And sum um Jerusalem og sæn, lat tey vera ókeypis; og allir armarnir, sum tú/hevur/hava gjørt, og fyri, at tú/hevur/hava bygt, og halda teg/tykkum/tygum í tunnum hondum, lat/latið teir/tær/tey vera verandi til tín/tykkara/tygara.

8 Og um nakað er, ella skal vera, tí at kongur, lat tað vera fyrigivið tær frá hesi tíð til nakrantíð longur.

9 Further longur, tá ið vit hava fingið okkara kongsríki, fara vit at gera teg/tykkum/tygum, og tín/tykkara/tygara tjóð, við stórum týtum, so at tú//tygum skalt/skulu vera kendur ígjøgnum allan heimin.

10 In hundrað trýscore og fjørtan ár fór Antiochus inn í landið hjá pápa sínum: í løtuni, sum vóru saman við honum, so at fá vóru eftir við Tryphon.

11 Hvarfore verða framd av kongi Antiochus, hann flýddi unto Dora, sum lieth av sjónum: 12 For hann sá, at trupulleikar komu á hann alt í senn, og at hansara herl hevði forsaken hann.

13 Then camped Antiochus ímóti Dora, at hava við honum hundrað og tjúgu túsund menn av kríggi, og átta túsund rossmenn.

14 Og tá ið hann hevði kompass í býnum um, og fór upp í býin tætt við býin á sjónum, hann vexed býin við land og við sjónum, hvørki leið hann nakað at fara út ella í.

15 In meini árstíðin kom Numenius og hansara fyritøku úr Rom, hava brøv til kongar og lond; hvarin var skrivað hesi tingini: 16 Lucius, consul of rómas unto kongur Ptolemee, heilsaði: 17 The sendiharrin hjá teimum, vinir okkara og confederates, kom til okkum at endurnýggja tað gamla vinalagið og t.

18 Og teir/tær/tey tóku eitt gull av gulli í túsund pund.

19 Vit hildu tað vera gott at skriva til kongar og lond, at tey skuldu gjørt tey ikki skaða, ella berjast ímóti teimum, teirra býir, ella lond, ella enn hjálpa teimum fíggindar ímóti teimum.

20 tað tóktist eisini gott fyri okkum at fáa skjaldin av teimum.

21 um tað er nakað, sum hann kann revsa tey, sum eru flýddur úr sínum landi, sum eru flýddur úr sínum landi, sum hann kann revsa tey, sum hann kann revsa tey eftir teirra egnu lóg.

22 The sama skrivaði honum sum eins og Demetrius kongur, og Attalus, to Ariarathes, og Arsaces, 23 And to all lond og to Sampsames, og Lacedemonians, og to Delus, og Myndus, og Sicyon, og Caria, og Samos, og Pamphylia, og Lycia, og Halicarnassus, og Rhodus, og Aradus, og Cos, og Side, og Aradus, og Gortyna, og Cnidus, og Cyprus, og Cyrene.

24 Og avritið her, sum tey skrivaðu til Simon tann høga priest.

25 So Antiochus kongur camped ímóti Dora næsta dag, harðskaping tað continua, og ger motorar, av tí, sum hann helt aftur, at hann kundi hvørki fara út ella í.

26 Tá Simon sendi honum tvey túsund vald menn at hjálpa honum; silvur eisini, og gull, og nógv armour.

27 ongantíð fór hann ikki at fáa teir/tær/tey, men bremsurnar, sum hann hevði gjørt við honum, og gjørdist løgin fyri hann.

28 Furthermore hann sendi honum Athenobius, ein av vinum sínum, til commune við honum, og sig, Ye viðhold Joppa og Gazera; við tornið, sum er í Jerusalem, sum eru býir í mínum veruligam.

29 markið harof ye hava spilt, og gjørt stóran skaða í landinum, og fekk dominion av nógvum støðum við mínum kongsríki.

30 nú, tí at tú/hevur/hava tikið býirnar, sum tú/hevur/hava tikið, og tað, sum tú/hevur/hava fingið, har tú/hevur/hava fingið.

31 ella annað geva mær fyri tey fimmhundrað evni av silvur; og fyri skaða, sum tú/hevur/hava gjørt, og tað er fimmhundrað evni: um vit ikki koma og berjast ímóti tær/tykkum/tygum.

32 So Athenobius kongurin hjá konginum kom til Jerusalem: og tá hann sá, at Simon, og koppin av gulli og silvur plate, og hansara stóra luttaka, hann var ovfarin, og segði honum, at kongurin var ovfarin.

33 Then svaraði Simon, og segði unto hann, vit hava hvørki tikið aðrar menn, ella halda, at tað, sum einppertaineth til onnur, men tann, sum okkara fíggindar høvdu skeivt, sum okkara fíggindar høvdu skeivt í at hava eina ávísa tíð.

34 Hvarfore vit, hava møguleika, halda pápa okkara.

35 Og haras tú kravdi Joppa og Gazera, albeit tey gjørdu stóran skaða unto fólkið í okkara landi, men vit fara at geva

tær eitt hundrað evni til teirra. Herunto Athenobius svaraði honum ikki eitt orð; 36 men kom aftur í øði til kongin, og gjørdi frágreiðingina til hansara av hesum røður, og av tí, sum hann hevði sæð: harupon kongur var uppi í einum øði.

37 In merkir, at tíðin flýddi, tá ið hann var í skipi.

38 Then kongur gjørdi Cendebeus skipari á sjónum, og gav honum eitt host av fótmen og rossmen, 39 Og gav honum boð um at taka host móti Judea; Hann gav honum eisini boð um at byggja upp, og fyri at forta portrið, og til kríggj ímóti fólkinum; men sum kongurin var, helt hann fram við at royna.

40 So Cendebeus kom til Jamnia og byrjaði at gera fólk og at leypa inn í fólkið, og fyri at taka fólkið, og slay tey.

41 Og tá ið hann hevði bygt upp Cedrou, setti hann rossmenn har, og ein host av fótmen, til endan, sum er at gera, at tey kundu gera tað, sum kongur hevði gjørt, sum kongur hevði biðið hann.

CHAPTER 16 1 Then kom upp frá John frá Gazera, og segði Simon pápa sínum, hvat Cendebeus hevði gjørt.

2 Hvarfore Simon ringdi til tveir eldstu synir, og John, og segði, at eg, og pápi mín, og pápi mín, og pápi mín, hava nakrantíð verið frá mínum ungdómi, sum nakrantíð hevur verið ímóti fíggindarum í Ísrael; og tað er so væl í okkara hondum, at vit hava borið Ísrael ofta.

3 men nú eri eg gamal/gomul, og tú/ert/eru nóg gamal/gomul/ gomul, og tú/ert/eru nóg gamal/gomul, og tú//tygum fert/fara at berjast við tær/tykkum/tygum.

4 So hann valdi út úr landinum tjúgu túsund menn í kríggi við rossmen, sum fór út ímóti Cendebeus, og hvíldi ta náttina í Modin.

5 And tá ið teir/tær/tey reistist um morgunin, og fóru inn í fløt, og fór inn í fløt, eitt kanska stórt host bæði av fótum og rossmenn komu ímóti teimum: hvussubeit har var eitt vatn, sum vardi tey.

6 So hann og fólk hansara settu seg yvir ímóti teimum: og tá hann sá, at fólk vóru bangin fyri at fara yvir vatnið, fór hann fyrst yvir seg sjálvan, og síðani fóru menn at síggja hann ígjøgnum hann.

7 hatta gjørdi, hann býtti menn sínar, og setti rossmenn í miðjuni á fótin: til fíggindarnar hjá fíggindunum vóru sera nógvar.

8 Then ljóðaði teir/tær/tey við holy trompetunum: harupon Cendebeus og hansara host vóru sett til flogfarið, so at nógv av teimum vóru slain, og remnant gat teir/tær/tey til tann sterka hold.

9 tá var beiggi John særdur; men John fylgdi enn eftir teimum, til hann kom til Cedron, sum Cendebeus hevði bygt.

10 So teir/tær/tey flýddi sjálvt um tornið ímarkunum av Azotus; har hann brendi tað við eld: so at har vóru slain av teimum um tvey túsund menn. Eftir at hann kom aftur í landið í friði.

11 meiraover í fløtinum av Jericho var Ptolemeus sonin av Abubus gjørdi skipari, og hann hevði nógv av silvur og gull: 12 For hann var tann høgi sonur presturin í lóg.

13 Hvar fyri at fáa hjartað upp, helt hann, at hann fór at fáa landið fyri seg sjálvan, og harupon ráð ímóti Simon og synir hansara at oyðileggja tey.

14 nú Simon vitjaði býirnar, sum vóru í landinum, og taka sær av tí góða boðunum av teimum; Tá ið hann kom niður til Jericho við synir sínum, Mattathias og Judas, í hundrað trýscore og seytjan ár, í ellivu mánað, ringdi Sabat:

15 Hvar sonur abubus fáa teir/tær/tey at gera eitt sindur av holdi, sum hann hevði bygt, sum hann hevði bygt, gjørdi tey eina stóra veitslu: hvussubeit hann hevði krógvað menn har.

16 So tá Simon og synir hansara høvdu drukkið stórt, Ptolemee og hansara menn reistist, og tóku vápn teirra, og kom á Simon í veitsluna, og slew hann, og hansara tveir synir, og ávísar av hansara tænastufólkum.

17 In sum ger hann framdi eina stóra treachery, og recompensed ónd fyri gott.

18 Then Ptolemee skrivaði hesi tingini, og sendi til kongin, at hann skuldi senda honum eitt host til at hjálpa honum, og hann fór at bera honum landið og býir.

19 hann sendi øðrum eisini til Gazera at drepa John: og unto tribunes hann sendi brøv til at koma til hansara, at hann kundi geva teimum silvur, og gull, og løn.

20 Og onnur, sum hann sendi til Jerusalem, og fjallið í templið.

21 nú var ein, sum hevði runnið ein, sum vardi at Gazera og segði John, at pápi hansara og vóru slain, og, quoth he, Ptolemee hath sent to slay thee eisini.

22 herof, tá ið hann hoyrdi, var hann eymur: so hann legði hendur á tey, sum vóru komin at oyðileggja hann, og slew tey; Fyri hann visti, at tey leitaðu eftir at fáa hann burtur.

23 As um restina av John, og hansara kríggj, og verdur ger, sum hann gjørdi, og bygningurin av veggirnar, sum hann gjørdi, og hansara gjørdi, sum hann gjørdi, og hansara gjørdi, og hansara kríggj, sum hann gjørdi, og tað, sum hann gjørdi, og tað, sum hann gjørdi, og tað, 24 Behold, hesar eru skrivað í varandi av sínum priest, frá tíðini, hann var gjørdur høgt prestur eftir pápa sínum.