Faroese - Obadiah

Obadiah CHAPTER 1 1 sjónin av Obadiah. Soleiðis saith Harrin GOD um Edom; Vit hava hoyrt eitt slatur frá LORD, og ein sendiharri er sendur millum hitahen, Arise ye, og lat okkum fara upp ímóti henni í bardaganum.

2 Behold, eg havi gjørt teg/tykkum/tygum lítla millum hita: tú/hevur/hava gjørt tað, sum tú/hevur/hava gjørt.

3 errin av tunnum hjarta, tú/hevur/hava gjørt tað, sum er í cleftunum av steininum, sumse habitation er høgt; Handan saith í hjarta hansara, hvør skal taka meg niður á jørðina?

4 hóast tú//tygum fert/fara at gera teg/tykkum sjálvan/sjálva sum ørnin, og hóast tú//tygum fert/fara at taka tær/tykkum/tygum niður, saith LORD. 5 Um tjóvar komu til tín, um tjóvar um náttina, (how list tú/hevði/høvdu ikki stolið, fyrr enn teir/tær/tey høvdu nóg mikið? Um víndrúvið kom til tín, høvdu tey ikki farið frá nøkrum víndrúvum?

6 Hvussu er tað, sum esau leitaði eftir! hvussu er hansara krógvaða ting, sum eru eftir!

7 allir menn í tínum/tykkara confederacy hava tikið teg/tykkum/tygum við til markið: menn, sum vóru í friði við tær/tykkum/tygum, og vunnu ímóti tær/tykkum;. teir/tær/tey, sum eta breyðið hjá tær/tykkum/tygum, hava lagt eitt sár undir tær/tykkum: har er eingin skilur í honum.

8 skal eg ikki í hasum degi, saith LORD, sjálvt oyðileggja tey vísu menn úr Edom, og skilja út av tí, sum er í Esau?

9 Og tín/tykkara/tygara menn, O Teman, skal vera ørkymlaður, til endan av hvørjum av esau kann verða skorin av.

10 Fyri harðskap ímóti beiggja tínum/tykkara, skalt/skulu tú//tygum dekka teg/tykkum/tygum, og tú/skalt/skulu skera teg/tykkum/tygum.

11 í dag, sum tú stóð á hinari síðuni, um dagin, sum fremmandafólk bar seg burtur, og útlendingar komu inn í portrið hjá honum, og útlendingar komu inn í portrið, og tað var nógv, sum tú/vart/vóru, hóast tú/vart/vóru ein av teimum.

12 men tú/skuldi/skuldu ikki havt hugt at beiggja tínum/tykkara um dagin, at hann gjørdist ein fremmandur; Hvørki tú/skuldi/skuldu havt gleðið teg/tykkum/tygum um børnini í dag. Hvørki átti tú at tosað errin av degnum.

13 Tú/skuldi/skuldu ikki verið komin inn í portrið hjá mær um dagin. Áh, tú/skuldi/skuldu ikki havt hugt at teirra einffliction í dag, ella hava lagt hendur á teirra evni í dag.

14 hvørki átti tú at havt staðið í krossway, fyri at skera tey av teimum, sum slapp undan; Hvørki átti tú at havt borið tey, sum vóru verandi í dag.

15 For dagin í LORD er nær við alt hita: sum tú/hevur/hava gjørt, skal tað vera gjørt, at tú/skalt/skulu koma aftur á tín/tykkara egna høvdi.

16 For as ye hava drukkið á mínum holy fjall, so skal øll hitaen drekka continua, ja, tey skulu drekka, og tey skulu svølgja niður, og tey skulu vera, sum um tey ikki høvdu verið.

17 men á mount Zion skal bera út, og har skal vera holiness; og húsini hjá Jacob skal hava sínar ognir.

18 Og húsini hjá Jacob skal vera ein eldur, og húsini hjá Joseph ein eld, og húsini hjá Esau for stubble, og tey skulu vera eitt sindur í teimum, og tað er tað, at tey skulu vera ein eldur, og tey skulu vera ein eldur, og har skal ikki vera verandi í húsinum hjá Esau; fyri LORD hevur tosað tað.

19 Og teir/tær/tey í suður skulu fáa fatur á Esau; og teir/tær/tey av fløtunum: og teir/tær/tey skulu gera av við at gera tað, og teir/tær/tey skulu gera.

20 Og 20 av hesum hostunum hjá Ísrael skal gera hatta av Tí, sjálvt um Zarephath; og í Jerusalem, sum er í Sepharad, skal hava býirnar í suður.

21 And saviours skal koma upp á Zion fyri at døma um Esau; og kongsríkið skal vera LORD'S.