KAPITEL 1
De Benjamin, den zwieleften Jong vum Jacob a Rachel, de Puppelchen vun der Famill, gëtt Philosoph a Philanthrop.
1 D’Kopie vun de Wierder vum Benjamin, déi hie senge Jongen befaasst huet ze beobachten, nodeems hien honnert an zwanzeg-fënnef Joer gelieft hat.
2 An hien huet hinnen Kuss a gesot: Wéi den Isaac dem Abraham a sengem Alter gebuer gouf, sou sinn ech och dem Jakob.
3 A well meng Mamm d'Rachel gestuerwen ass, wéi ech mir gebuer ginn, hat ech keng Mëllech; duerfir gouf ech vun der Bilhah hir Déngschtmeedchen gesuckelt.
4 Fir d'Rachel blouf zwielef Joer onfruchtbar, nodeems si de Joseph gebuer hat; a si huet den HÄR gebiet mat zwielef Deeg Fasten, a si ass schwanger ginn an huet mech gebuer.
5 Fir mäi Papp hat d'Rachel ganz gär, an huet gebiet, datt hien zwee Jongen aus hir gebuer gesinn.
6 Dofir gouf ech Benjamin genannt, dat ass, e Jong vun Deeg.
7 A wéi ech an Ägypten gaangen sinn, bei de Joseph, a mäi Brudder mech erkannt huet, sot hien zu mir: Wat hunn si mäi Papp gesot, wéi se mech verkaf hunn?
8 An ech sot zu him: Si hunn däi Mantel mat Blutt gedréckt an et geschéckt, a gesot: Weess, ob dëst däi Jong säi Mantel ass.
9 An hie sot zu mir: Wéi och ëmmer, Brudder, wéi se mech vu mengem Mantel ofgerappt hunn, hunn si mir den Ismaeliten ginn, a si hunn mir e Ländchenduch ginn, a si hunn mech gestesselt, an hu mir gesot ze lafen.
10 A wat ee vun deenen ugeet, dee mech mat enger Staang geschloe hat, e Léiw huet him begéint an hien ëmbruecht.
11 An dofir ware seng Matbierger erschreckt.
12 Also, meng Kanner, gär den Här Gott vum Himmel an Äerd, an haalt seng Geboter, no dem Beispill vum gudden an hellege Mann Joseph.
13 A loosst Äre Geescht op gutt sinn, sou wéi Dir mech kennt; well deen, dee säi Geescht richteg bascht, gesäit alles richteg.
14 Fäert den HÄR, a gär Ären Noper; an och wann d'Geeschter vu Beliar behaapten datt Dir dech mat all Béisen betraff hutt, awer solle se net iwwer dech dominéieren, sou wéi se net iwwer de Joseph mäi Brudder haten.,
15 Wéi vill Männer wollten hien ëmbréngen, a Gott huet hie geschützt!
16 Fir deen, dee Gott Angscht huet a säin Noper gär huet, kann net vum Geescht vu Beliar geschloe ginn, a geschützt vun der Angscht vu Gott.
17 Och kann hien net duerch den Apparat vu Mënschen oder Béischt regéiert ginn, well hie gëtt vum Här gehollef duerch d'Léift, déi hien zu sengem Noper huet.
18 Fir de Joseph huet och eise Papp gefrot, datt hie fir seng Bridder géif bieden, datt den Här hinnen net als Sënn zourechnen, wat och ëmmer Béisen si him gemaach hunn.
19 An esou huet de Jakob geruff: Mäi gutt Kand, du hues iwwer d'Darm vun dengem Papp Jakob gewonnen.
20 An hien huet hien ëmklammen, an him zwou Stonne Kuss gemaach, a gesot:
21 An dir wäert d'Prophezeiung vum Himmel iwwer d'Lämmche vu Gott, an de Retter vun der Welt erfëllt ginn, an datt e blamless eent gëtt fir Gesetzlos Männer ausgeliwwert, an e Sënnlosen stierft fir ongott Leit am Blutt vum Bund , fir d'Erléisung vun den Heiden a vun Israel, a wäert de Beliar a seng Dénger zerstéieren.
22 Gesitt dir also, meng Kanner, d’Enn vum gudde Mann?
23 Gitt Unhänger vu senger Matgefill, also mat engem gudde Verstand, fir datt Dir och Kroune vun der Herrlechkeet droe kënnt.
24 Fir de gudde Mann huet keen donkel Aen; well hien all Mënsch Barmhäerzegkeet weist, och wann se Sënner sinn.
25 An och wa si mat béisen Absicht entscheeden. betreffend him, duerch Gutt ze maachen, iwwerwannt hien dat Béist, vu Gott geschützt; an hien huet déi Gerecht gär wéi seng eege Séil.
26 Wann iergendeen verherrlecht ass, beneidt hien him net; wann een beräichert ass, ass hien net jalous; wann een dapere ass, lueft hien; deen deugenden Mann, deen hie lueft; op den aarme Mann huet hien Barmhäerzegkeet; op déi schwaach huet hien Matgefill; Gott séngt hie Lob.
27 An deen, deen d'Gnod vun engem gudde Geescht huet, huet hien gär wéi seng eege Séil.
28Wann dir also och e gudde Verstand hutt, da wäerten déi zwee Béis Männer friddlech mat dir sinn, an déi profligate wäerten dech respektéieren an zum Gutt ginn; an déi Begeeschterten wäerten net nëmmen aus hirem ongewéinleche Wonsch ophalen, awer souguer d'Objete vun hirer Begeeschterung un deenen, déi betraff sinn.
29 Wann dir gutt maacht, da flüchten och déi onrein Séilen vun iech; an d'Béischte wäerten Iech fäerten.
30 Well wou et Respekt fir gutt Wierker a Liicht am Geescht ass, flücht och d'Däischtert vun him ewech.
31 Well wann iergendeen engem hellege Mann Gewalt mécht, mécht hien sech ëm; well den hellege Mann ass Barmhäerzegkeet fir seng Reviler, an hält säi Fridden.
32 A wann iergendeen e gerechte Mann verréit, de Gerechte biet: obwuel hie fir e bëssen benodeelegt gëtt, awer net laang duerno ass hien vill méi herrlech erschéngen, wéi de Joseph mäi Brudder war.
33 D'Neigung vum gudde Mann ass net an der Kraaft vum Bedruch vum Geescht vu Beliar, well den Engel vum Fridden féiert seng Séil.
34 An hien kuckt net passionéiert op korruptabel Saachen, a sammelt kee Räichtum duerch e Wonsch vu Genoss.
35 Hie freet sech net an de Genoss, hien trauert säin Noper net, hie setzt sech net mat Luxus, hie mécht sech net an der Erhiewung vun den Aen, well den Här ass säin Deel.
36 Déi gutt Neigung kritt keng Herrlechkeet nach Onéier vu de Mënschen, an et weess keng Schëlleg, oder Ligen, oder Kämpf oder Schold; well den Här wunnt an him a beliicht seng Séil, an hie freet sech ëmmer géint all Mënsch.
37 De gudde Geescht huet keng zwou Sproochen, vu Segen a Fluch, vu Contume an vun Éier, vu Trauer a vu Freed, vu Rou a vun Duercherneen, vun Hypokrisie a vu Wourecht, vun Aarmut a vu Räichtum; awer et huet eng Dispositioun, onkorrupt a reng, fir all Mënsch.
38 Et huet keng duebel Siicht, nach duebel héieren; well an allem wat hien mécht, oder schwätzt oder gesäit, weess hien datt den Här op seng Séil kuckt.
39 An hie botzt säi Geescht, fir datt hien net vu Männer wéi vu Gott veruerteelt gëtt.
40 An ähnlech sinn d'Wierker vum Beliar zweefach, an et gëtt keng Eenheet an hinnen.
41 Dofir, meng Kanner, ech soen iech, flücht der Béis vu Beliar; well hien gëtt e Schwäert deenen, déi him nolauschteren.
42 An d'Schwäert ass d'Mamm vu siwe Béisen. Als éischt gëtt de Geescht duerch Beliar empfänkt, an als éischt gëtt et Bluttvergießen; zweetens Ruin; drëttens, Tribulatioun; véierten,
Exil; fënneften, Mangel; sechstens, Panik; siwenten, Zerstéierung.
43 Dofir gouf de Kain och vu Gott u siwe Rache geliwwert, well an all honnert Joer huet den Här eng Plo iwwer hien bruecht.
44 A wéi hien zweehonnert Joer al war, huet hien ugefaang ze leiden, an am nénghonnert Joer gouf hien zerstéiert.
45 Well op Grond vum Abel, sengem Brudder, mat all de Béise gouf hie beuerteelt, awer de Lamech mat siwwenzeg Mol siwen.
46 Well fir ëmmer déi, déi wéi de Kain am Näid an Haass vu Bridder sinn, mat deemselwechte Uerteel bestrooft ginn.
KAPITEL 2
Vers 3 enthält e markant Beispill vun der Heemlechkeet - awer d'Vividitéit vun de Riedsfiguren vun dësen antike Patriarchen.
1 A flücht dir, meng Kanner, vu Béisen, Näid an Haass vu Bridder, a klëmmt un Guttheet a Léift.
2 Wien e pure Geescht an der Léift huet, kuckt net no enger Fra mat der Sicht op Zucht; well hien huet keng Verschmotzung a sengem Häerz, well de Geescht vu Gott op him riicht.
3 Well d'Sonn net beschiedegt gëtt, andeems se op Dung a Mier schéngt, awer éischter dréchent béid an de béise Geroch verdreift; sou och de reng Geescht, obwuel vun der Defilementer vun der Äerd ëmfaassend ass, rengt se éischter an ass net selwer beschiedegt.
4 An ech gleewen, datt et och Béisen ënner Iech wäerte sinn, aus de Wierder vum Enoch de Gerechten: datt Dir mat der Zucht vu Sodom zougeet, a wäert stierwen, all ausser e puer, a wäerten onerwaart Handlunge mat Fraen erneieren. ; an d'Kinnekräich vum Här wäert net ënnert Iech sinn, well direkt wäert hien et ewechhuelen.
5 Trotzdem wäert den Tempel vu Gott an Ärem Deel sinn, an de leschten Tempel wäert méi herrlech sinn wéi deen Éischten.
6 An déi zwielef Stämme sollen do versammelt ginn, an all d'Gentiles, bis den Allerhéchste seng Erléisung an der Visite vun engem eenzeggebuerene Prophéit schéckt.
7 An hie wäert an den éischten Tempel eragoen, an do wäert den HÄR mat Roserei behandelt ginn, an hien soll op e Bam opgehuewe ginn.
8 An de Schleier vum Tempel wäert zerräissen, an de Geescht vu Gott wäert un d'Neder goen wéi d'Feier ausgaang ass.
9 An hie wäert vun Hades eropgoen a wäert vun der Äerd an den Himmel goen.
10 An ech weess wéi niddereg Hien op der Äerd wäert sinn, a wéi herrlech am Himmel.
11 Elo wéi de Joseph an Ägypten war, hunn ech verlaangt seng Figur an d'Form vu sengem Gesiicht ze gesinn; an duerch d'Gebieder vum Jakob mäi Papp hunn ech hien gesinn, während der Dageszäit waakreg war, souguer seng ganz Figur genau sou wéi hie war.
12 A wéi hien dës Saache gesot huet, sot hien zu hinnen: Wësst dir also, meng Kanner, datt ech stierwen.
13 Gitt dir also jidderengem zu sengem Noper, an haalt d'Gesetz vum Här a seng Geboter.
14 Fir dës Saache loossen ech dech amplaz vun Ierfschaft.
15 Gëff dir also och deng Kanner fir en éiwegt Besëtz; well esou hunn den Abraham, an den Isaac, an de Jakob gemaach.
16 Fir all dës Saache hunn si eis fir eng Ierfschaft ginn, a gesot: Halt d'Geboter vu Gott, bis den Här seng Erléisung un all den Heiden opgedeckt huet.
17 An da solls du den Enoch, den Noah, a Sem, an den Abraham, an den Isaac, an de Jakob gesinn, op der rietser Hand a Freed opstoen,
18 Da wäerte mir och operstoen, jidderee vun eisem Stamm, de Kinnek vum Himmel unzebidden, deen op der Äerd a Form vun engem Mann an Demut erschéngt.
19 A sou vill, déi op Him op der Äerd gleewen, wäerte sech mat him freeën.
20 Da sollen och all d'Mënsche opstoen, e puer fir d'Herrlechkeet an e puer fir ze schummen.
21 An den HÄR soll Israel éischt riichten, fir hir Ongerechtegkeet; well wann hien als Gott am Fleesch opgetaucht ass fir se ze befreien, hunn se Him net gegleeft.
22 An da soll hien all d'Nieden riichten, sou vill wéi Him net gegleeft hunn, wéi hien op der Äerd opgetaucht ass.
23 An hien soll Israel duerch d'Auswiel vun den Heiden iwwerzeegen, sou wéi hien den Esau duerch d'Midianiten bestrooft huet, déi hir Bridder täuscht hunn, sou datt si an d'Zucht an d'Idolatrie gefall sinn; a si ware vu Gott ausernee gaang, ginn also Kanner am Deel vun deenen, déi den Här fäerten.
24 Wann dir also, meng Kanner, an Hellegkeet wandert no de Geboter vum Här, da wäerte dir erëm sécher bei mir wunnen, a ganz Israel soll dem Här gesammelt ginn.
25 An ech wäert net méi e ravening Wollef genannt ginn op Grond vun Ärer ravages, mee en Aarbechter vum Här, déi Liewensmëttel verdeelt un déi, déi schaffen wat gutt ass.
26 An et wäert an de leschten Deeg ee beléifte vum Här opstoen, aus dem Stamm vu Juda a vum Levi, en Täter vu sengem gudde Genoss a sengem Mond, mat neie Wëssen, deen d'Neder erliichtert.
27 Bis zum Ofschloss vum Zäitalter wäert hien an de Synagogen vun den Heiden sinn, an ënner hiren Herrscher, wéi eng Musek am Mond vun allen.
28 An hie soll an den hellege Bicher geschriwwe ginn, souwuel seng Aarbecht a säi
Wuert, an hie wäert e gewielte vu Gott fir ëmmer sinn.
29 An duerch si wäert hien hin an hier goen, wéi mäi Papp de Jakob, a seet: Hie wäert dat opfëllen, wat vun Ärem Stamm feelt.
30 A wéi hien dës Saache gesot huet, huet hien seng Féiss ausgestreckt.
31 A gestuerwen an engem schéinen a gudde Schlof.
32 A seng Jongen hunn gemaach wéi hien hinnen opgefuerdert hat, a si hunn säi Kierper opgeholl an et zu Hebron bei senge Pappen begruewen.
33 An d'Zuel vun den Deeg vu sengem Liewen war honnert an zwanzeg-fënnef Joer.