ПОГЛАВЈЕ 1 1 И се случи, откако Александар, синот на Филип, Македонецот, ко ј излезе од земјата Хетиим, го порази Дариј, царо т на Персијците и Медијците, и то ј застана наместо него, првиот над Грција, 2 И направи многу во јни, и освои многу тврдини, и ги уби земните цареви, 3 И отиде до краиштата на земјата и зеде плен о д многу народи, така што земјата беше тивка пред него; при што тој беше возвишен и неговото срце се воздигна. 4 И собра силна силна војс ка и владееше со земји, и народи и цареви, кои му беа притоки. 5 И после тоа се разболе и сфати дека треба да умре. 6 Затоа ги повика своите слуги, кои беа чесни и беа воспитани со него о д неговата м ладост, и го раздели своето царство меѓу нив, додека тој беше жив. 7 Така А лександар царуваше дванаесет го дини, а потоа умре. 8 Неговите слуги владееја секој на своето место. 9 И по неговата смрт сите си поставија круни на себе; така и нивните синови по нив многу го дини: и злата се намножија на земјата. 10 И од нив излезе злио т корен Антио х, по име Епифан, син на царот Антио х, ко ј беше заложник во Рим, и царуваше во сто и триесет и седмата година о д царството на Грците. 11 Во тие денови излегоа од Израел зли луѓе, кои убедуваа мнозина, велејќи: „Да одиме и да склучиме завет со незнабошците што се околу нас; 12 Така, овој уред добро ги задоволи. 13То гаш некои о д народо т беа то лку напредни овде, што отидоа кај царот, кој им даде дозво ла да прават по наредбите на незнабошците. 14 Тогаш изградија место за вежбање во Ерусалим според обичаите на незнабошците. 15 И се направија необрезани, го оставија светиот завет и се придружија на незнабошците и беа продадени да прават зло. 16 А ко га царството беше воспоставено пред Антио х, тој мислеше да владее над Египет за да може да владее со две царства. 17 Затоа влезе во Египет со големо мноштво, со коли, и слонови, и коњаници и голема морнарица, 18. И војуваше против египетскио т цар Птоломеј, но Пто ломеј се исплаши од него и избега; а многумина беа ранети до смрт. 19 Така ги добија силните градови во египетската земја и тој го зеде пленот. 20 А откако Антио х го порази Египет, се врати повторно во сто четириесет и третата го дина и излезе против Израел и Ерусалим со големо мноштво. 21 И влезе гордо во светилиштето и го зеде златнио т жртвеник и светилнико т на светлината и сите негови садови, 22 И трпезата со лебот за презентација, садовите за леење и ампулите. и златните кадилници, и превезо т, и круната и златните украси што беа пред храмот, сè што ги извади. 23 Ги зеде и среброто и злато то и скапоцените садови, ги зеде и скриените богатства што ги најде. 24 А кога одзеде сè, о тиде во својата земја, правејќи го лем масакр и зборуваше многу гордо. 25 Затоа во Израел настана го лема тага, на секое место каде што беа тие;
26 Така кнезовите и старешините тагуваа, девиците и младите луѓе беа изнемоштени, а убавината на жените се промени. 27 Секој младоженец тагуваше, а таа што седеше во венчаницата беше во тешка болка. 28 И земјата беше преместена за нејзините жители, и целиот дом на Јаков беше покриен со збрка. 29 И по две години целосно истече, царот го испрати својот главен собирач на данок во градовите на Ју да, ко ј дојде во Ерусалим со големо мноштво, 30 И им зборуваше мирољубиви зборови, но сè беше измама: зашто, о ткако му дадоа доверба, то ј ненадејно падна врз градот и го удри многу тешко и уништи многу народ на Израел. 31 И кога го зеде плено т на градот, го запали и ги урна куќите и неговите ѕидови од секоја страна. 32 Но жените и децата ги заробија и го зазедоа добитокот. 33 Тогаш го изградија Давидовиот град со голем и цврст ѕид и со силни кули и го направија за нивна тврдина. 34 И во него ставија грешен народ, зли луѓе и се зацврстија во него. 35 Го складираа и со оружје и храна, и кога го собраа пленот на Ерусалим, го положија таму, и така станаа болна замка. 36 Зашто тоа беше место за заседа про тив светилиштето и злобен противник на Израел. 37 Така пролеаја невина крв на секо ја страна од светилиштето и ја осквернија. 38 Така што жителите на Ерусалим побегнаа поради нив; а нејзините деца ја оставија. 39 Нејзино то светилиште беше опустошено како пустина, нејзините празници беа претворени во жалост, нејзините саботи во срам нејзината чест во презир. 40 Како што беше нејзината слава, така и срамот ѝ се зголеми, а нејзината возвишеност се претвори во жалост. 41 А царот Антио х му напиша на цело то свое царство, сите да бидат еден народ, 42 И секој нека ги остави своите закони: така сите незнабошци се согласија според заповедта на царот. 43 Да, и многумина од Израелците се со гласија со неговата религија и принесуваа жртви на идо лите и ја осквернуваат саботата. 44 Зашто царот испрати писма преку гласници до Ерусалим и до градовите на Ју да за да ги следат чудните закони на земјата, 45 И забранете ги жртвите паленици, жртвите и пијалоците во храмот; и да ги осквернат саботите и празничните денови: 46 И извалкајте го светилиштето и светите луѓе; 47 Поставете жртвеници, шумички и капели на идоли, и жртвувајте свинско месо и нечисти животни. 48 И тие да ги остават своите деца необрежани и да ги направат своите души о двратни со секаква нечистотија и сквернавење. 49 До крајо т тие би можеле да го заборават законо т и да ги променат сите прописи. 50 А ко ј не сакаше да постапи според заповедта на царот, тој рече: нека умре. 51 На ист начин тој му напиша на целото свое царство и постави надгледници над сиот народ, заповедајќи им на градовите на Јуда да принесуваат жртви, град по град. 52 Тогаш мнозина од народо т се собраа ка ј нив, за да го видат секо ј што го напушташе законот; и така направија зла во земјата; 53 И ги истера Израелците на тајни места, дури и каде што можеа да побегнат за помош.
54 А на петнаесеттиот ден о д месецот Каслеу, во сто четириесет и петтата година, на жртвенико т подигнаа гнасотија на пустошот и изградија жртвеници за идоли по градовите Јуда од секоја страна; 55 И кадил пред вратите на нивните куќи и по улиците. 56 И кога ги раскинаа книгите на законот што ги најдоа, ги запалија со оган. 57. И на ко ј ќе им се најде книга на заветот, или ако некој е посветен на законо т, заповедта на царот беше да го убијат. 58 Така им правеа со својата власт на Израелците секој месец, на сите што се наоѓаа во градовите. 59 А на дваесет и петтио т ден о д месецот принесуваа жртви на идолскиот жр твеник, што беше на Божјио т жртвеник. 60 Во тоа време, според заповедта, убиваа некои жени, кои ги натераа нивните деца да бидат обрежани. 61 И ги обесија младенчињата на нивните вратови, ги пукаа по куќите и ги убиваа оние што ги обрежаа. 62 Но, многумина во Израел беа целосно решени и потврдија во себе да не јадат ништо нечисто. 63 Затоа, попрво да умрат, за да не се осквернат со јадења и да не го осквернат светиот завет; 64 И имаше многу голем гнев врз Израел. ПОГЛАВЈЕ 2 1 Во тие денови стана Мататија, сино т на Јован, сино т на Симеон, свештеник на синовите на Јоарим, од Ерусалим, и се насели во Модин. 2И имаше пет сина, Јоанан, наречен Кадис: 3 Симон; наречен Таси: 4 Јуда, кој се викаше Макавеј: 5 Елеазар, наречен Аваран, и Јонатан, чие презиме беше Афус. 6 И кога ги виде ху лата што беа извршени во Јуда и во Ерусалим, 7 Тој рече: „Тешко мене! зошто се родив да ја видам оваа беда на мојот народ и на светиот град и да живеам таму, кога беше предадена во рацете на непријатело т, а светилиштето во рацете на туѓинците? 8 Нејзиниот храм стана како човек без слава. 9 Нејзините славни садови се о днесени во заробеништво, нејзините бебиња се убиени на улиците, нејзините младинци со меч на непријателот. 10 Кој народ не учествувал во нејзино то царство и не добил од нејзиниот плен? 11 Сите украси ѝ се о дземени; од слободна жена таа станува робинка. 12 И, ете, нашето светилиште, дури и нашата убавина и нашата слава, се опустошени, а незнабошците го осквернија. 13 Тогаш, со која цел ќе живееме уште? 14 Тогаш Мататија и неговите синови ја раскинаа својата облека, се облекоа во вреќиште и тагуваа многу. 15 Во меѓувреме, до дека царските службеници, како што го принудуваа народо т на бунт, дојдоа во градот Модин за да го принесат жртви. 16 И кога многумина Израелци дојдоа кај нив, се собраа и Мататија и неговите синови. 17 То гаш одговорија царските службеници и вака му рекоа на Мататија: „Ти си владетел, чесен и великан во овој град и зајакнат со синови и браќа. 18 Затоа, сега дојди ти прв и исполни ја заповедта на царот, како што направија сите незнабошци, да, и луѓето од Ју да, и оние што остануваат во Ерусалим: така и ти и
тво јот дом ќе бидеш според бројот на царот. пријатели, а вие и вашите деца ќе бидете почестени со сребро и злато и со многу награди. 19То гаш Мататија о дговори и рече со силен глас: „Иако сите народи што се по д царската власт му се покоруваат и секој отстапува од религијата на своите татковци и се согласува со неговите заповеди. 20 Сепак, јас и моите синови и моите браќа ќе одиме според заветот на нашите татковци. 21 Не дај Боже да ги оставиме законите и прописите. 22 Нема да ги слушаме зборовите на царот, да одиме од нашата религија, ниту од десната, ниту од левата страна. 23 А кога ги остави овие зборови, дојде еден о д Јудејците пред очите на сите да принесе жртва на жр твеникот што беше во Модин, според заповедта на царот. 24 Што , кога го виде Мататија, се разгоре од ревност, и му затреперија уздите, и не можеше да издржи да го покаже сво јот гнев според судо т; затоа истрча и го уби на жртвеникот. 25 Во тоа време го уби и царскиот намесник, ко ј ги принудуваше луѓето да принесуваат жртви, а жртвенико т го сруши. 26 Така ревносно постапуваше за Божјиот закон, како што Фенес му правеше на Замбри, синот Саломов. 27 А Мататија викаше низ градо т со силен глас, велејќи: „Кој е ревносен за законо т и го држи завето т, нека оди по мене. 28 Така тој и неговите синови побегнаа во планините и оставија сѐ што имаа во градот. 29То гаш мнозина што бараа правда и суд слегоа во пустината за да живеат таму. 30 И тие и нивните деца и нивните жени; и нивнио т добиток; зашто неволјите ги разболеле. 31 А ко га им беше кажано на царските слуги и на во јската што беше во Ерусалим, во Давидовио т град, дека некои луѓе, кои ја прекршиле царската заповед, слегле во тајните места во пустината, 32 Тие гонеа по нив многу, и о ткако ги стигнаа, се логорија против нив и војуваа против нив во сабота. 33 А тие им рекоа: „Доволно нека биде она што го направивте досега; излезете и постапете според заповедта на царот и ќе живеете. 34 Но тие рекоа: „Нема да излеземе, ниту ќе ја извршиме царската заповед за да ја оскверниме саботата. 35 Тогаш тие со голема брзина им ја дадоа битката. 36 Но тие не им одговорија, ниту фрлија камен врз нив, ниту ги запреа местата каде што се криеја; 37 Но рече: Да умреме сите во нашата невиност; 38 И тие станаа против нив во битка во сабота, и ги убиваа со своите жени и деца и добитокот нивни до илјада луѓе. 39 А кога Мататија и неговите пријатели го разбраа тоа, силно тагуваа по нив. 40 А еден од нив му рече на другио т: „Ако сите правиме како што направија нашите браќа и не се бориме за нашите живо ти и закони против незнабошците, тие сега брзо ќе нè искорнат од земјата. 41 Во тоа време тие заклучија, велејќи: „Ко ј ќе дојде да се бори со нас во сабота, ние ќе се бориме против него; ниту ќе умреме сите како наши браќа што беа убиени во тајните места. 42 То гаш дојде кај него чета о д Асиѓани, кои беа моќни луѓе на Израел, дури и сите оние што доброволно му беа предадени на законот. 43 И сите што побегнаа поради прогонство им се придружија и им беа дом.
44 Така тие ги здружија силите свои и ги поразија грешниците во гнево т, а злите луѓе во гневот, а останатите побегнаа кај незнабошците за помош. 45То гаш Мататија и неговите пријатели отидоа наоколу и ги срушија жртвениците. 46 И она што децата ги најдоа на брегот на Израел необрежани, тие храбро ги обрежаа. 47 И тие ги гонеа гордите луѓе, а работата напредуваше во нивните раце. 48 Така тие го извлекоа законот од рацете на незнабошците и од рацете на царевите, и не дозволија грешникот да победи. 49 А ко га се приближи времето да умре Мататија, им рече на своите синови: „Сега се зајакна гор доста и укорот, и времето на уништување и гневот на гневот. 50 Сега, синови мои, бидете ревносни за законот и давајте ги своите животи за заветот на вашите татковци. 51 Повикај да се потсетиме на она што ги правеле нашите татковци во своето време; така ќе добиете голема чест и вечно име. 52 Зарем Авраам не беше верен во искушението, и тоа нему му се припишува за праведност? 53 Јосиф во времето на својата неволја ја држеше заповедта и стана господар на Египет. 54 Финес, нашиот татко, со тоа што беше ревносен и ревносен, го доби заветот за вечно свештенство. 55 Исус, бидејќи го исполни словото, беше поставен за судија во Израел. 56 Халев за сведочење пред собранието го прими наследството на земјата. 57 Давид, бидејќи беше милостив, го поседуваше престолот на вечното царство. 58 Илија беше вознесен на небото затоа што беше ревносен и горлив за законот. 59 Ананија, Азарија и Мисаил, со тоа што веруваа, беа спасени од пламенот. 60 Даниел поради неговата невиност беше избавен о д устата на лавовите. 61 И така, сметајте во сите векови, дека нема да биде победен ниту еден што се надева на него. 62 Тогаш не плашете се од зборовите на грешниот човек, зашто неговата слава ќе биде измет и црви. 63 Денес ќе биде по дигнат, а утре нема да се најде, зашто е вратен во својот прав, и неговата мисла е уништена. 64 Затоа, вие синови мои, бидете храбри и по кажете се себеси мажи во корист на законо т; зашто преку него ќе добиете слава. 65 И ете, знам дека вашиот брат Симон е советник, слушајте го секогаш: тој ќе ви биде татко. 66 Што се о днесува до Ју да Макавеј, тој беше силен и силен уште од својата младост. 67 Земете ги при себе сите што го почитуваат законо т и одмаздете се за неправдата на вашиот народ. 68 Наполнете ги незнабошците и в нимавајте на заповедите на законот. 69 И ги благослови и се собра кај татковците свои. 70. То ј умре во сто четириесет и шестата го дина, а синовите негови го по гребаа во гробовите на неговите татковци во Модин, и сиот Израил го оплакуваше за него. ПОГЛАВЈЕ 3 1 То гаш наместо него стана неговиот син Ју да, наречен Макавеј. 2 И сите негови браќа му помогнаа, како и сите што се држаа со татко му, и весело водеа во битката на Израел.
3 Така, му донесе голема чест на својо т наро д, го облече оклопот како џин, и го опфати својот воинствен појас околу себе, и во деше битки, заштитувајќи ја во јската со својот меч. 4 Во своите дела то ј беше како лав, и како лавовски младенче што рика за својот плен. 5 Зашто ги гонеше злите, ги бараше и ги запали оние што го вознемируваа неговиот народ. 6 Затоа злите се намалија од страв о д него, и сите работници на беззаконието беа вознемирени, бидејќи спасението напредуваше во неговата рака. 7 Нажали и многу цареви и го израдува Јаков со неговите дела, и неговиот спомен е благословен засекогаш. 8 Помина и низ градовите на Јуда, уништувајќи ги безбожните од нив и оттргнувајќи го гневот од Израел. 9 Така што тој беше познат до крајот на земјата и ги прими кај него оние што беа подготвени да загинат. 10 Тогаш Апо лониј ги собра незнабошците и го лема војска од Самарија за да се борат против Израел. 11 Што, ко га го разбра Јуда, излезе да го пречека, и го удри и го уби; и многумина паднаа убиени, а останатите избегаа. 12 Затоа Јуда им го зеде пленот, а и м ечот на Аполониј, и со него се бореше цел живот. 13 А кога Серон, кнезот на сириската во јска, слушна дека Јуда собрал кај себе мноштво и чета верни да одат со него во војна; 14 То ј рече: „Ќе добијам име и чест во царство то; зашто ќе одам да се борам со Јуда и со оние што се со него, кои ја презираат заповедта на царот. 15 Така тој го подготви да оди, и со него отиде го лема војска безбожници да му помогне и да им се одмазди на синовите Израилеви. 16 И кога се приближи до искачувањето на Веторон, Јуда излезе да го пречека со мала чета. 17 Кој, кога ја видоа војската како доаѓа да ги пречека, му рече на Јуда: „Како ќе можеме ние, што сме толку малку, да се бориме против толку го лемо мноштво и толку силни, бидејќи сме готови да се онесвестиме со постот целио т ден? 18 На кого Ју да му одговори: „За многумина не е тешко да бидат затворени во рацете на неко лкумина; и со небесниот Бог се е едно, да се избави со големо мноштво или мала група: 19 Зашто победата во битката не стои во мноштвото војска; но силата доаѓа од небото. 20 Тие доаѓаат про тив нас со го лема гордост и беззаконие за да нè уништат нас, нашите жени и деца, и да нè ограбат. 21 Но, ние се бориме за нашите животи и нашите закони. 22 Затоа Самиот Господ ќе ги собори пред нас, а вие, не плашете се од нив. 23 А штом престана да зборува, ненадејно скокна врз нив, и Серон и неговата војска беа соборени пред него. 24 И ги гонеа од спуштањето на Веторон до рамнината, каде беа убиени околу осумстотини луѓе о д нив; а остатокот побегна во земјата на Филистејците. 25 Тогаш почна стравот о д Ју да и неговите браќа и преголем страв да ги зафати народите околу нив. 26 Така што неговата слава дојде до царот, и сите народи зборуваа за битките на Јуда. 27 А кога царот Антио х го слушна ова, се налу ти, затоа испрати и ги собра сите сили на своето царство, дури и многу силна војска. 28 Го отвори и своето богатство и им даде на своите војници плата за една го дина, заповедајќи им да бидат подготвени кога и да му требаат.
29 Сепак, кога виде дека парите од неговите богатства пропаднале и дека даноко т во земјата е мал, поради несогласувањето и чумата што ги нанел на зем јата со одземање на законите што биле од минатото; 30 Тој се плашеше да не може повеќе да ги поднесува обвиненијата, ниту да има такви дарови да дава то лку обилно како што правеше порано, зашто изобилуваше над царевите што беа пред него. 31 Затоа, многу збунет во својо т ум, реши да о ди во Персија, таму да ги земе даноците на земјите и да собере многу пари. 32Така го остави Лисиј, благородник и еден од царските крв, да ги надгледува работите на царот од реката Еуфрат до границите на Египет. 33 И да го воспитува сво јот син Антио х, додека тој повторно не дојде. 34 И му ги предаде половината од неговите сили и слоновите, и му заповеда за сè што сакаше да направи, како и за оние што живееја во Јуда и во Ерусалим. 35 Да испрати војска против нив, за да ја уништи и искорени силата на Израел и остатоко т од Ерусалим, и да им го одземе споменикот од тоа место; 36 И да постави странци во сите нивни места и да ја подели нивната земја со ждрепка. 37 То гаш царот ја зеде половината од преостанатите сили и замина о д Антио хија, неговиот царски град, сто четириесет и седмата година; и откако ја помина реката Еуфрат, помина низ високите земји. 38То гаш Лисија ги избра Птоломеј, сино т на Доримен, Никанор и Горгија, моќници од пријателите на царот. 39 И со нив испрати четириесет илјади пешаци и седум илјади ко њаници да отидат во Јудината земја и да ја уништат, како што заповеда царот. 40Така излегоа со сета сво ја сила и до јдоа и се сместија кај Емаус во рамничарската област. 41 А трговците од земјата, кога ја слушнаа нивната слава, зедоа многу сребро и злато, заедно со слугите, и дојдоа во логорот да ги купат синовите Израилеви за робови: сила и на Сирија и на Филистејската земја. се придружија кон нив. 42 Ко га Јуда и неговите браќа видоа дека неволјите се намножија, и дека силите се уло горија во нивните граници, зашто знаеја како царот заповеда да се уништи народот и целосно да го укине; 43 Тие си рекоа еден на друг: „Да му ја вратиме распаднатата среќа на нашиот народ и да се бориме за нашиот народ и за светилиштето. 44 То гаш собранието се собра за да бидат подготвени за битка и да се молат и да бараат милост и сочувство. 45 А Ерусалим беше празен како пустина, немаше ниту еден од нејзините деца што влегуваше или излегуваше; незнабошците имаа свое живеалиште на тоа место; а радоста му беше одземена на Јаков и престана лулето со харфата. 46 Затоа Израелците се собраа и дојдоа во Масфа, спроти Ерусалим; зашто во Масфа беше место то каде што порано се молеа во Израел. 47 По тоа постеа то ј ден, се облекоа во вреќиште, фрлаа пепел на главите нивни и ја раскинаа облеката своја. 48 И ја отворија книгата на Законот, во која незнабошците се обидуваа да ги насликаат нивните ликови. 49 Тие ги донесоа и свештеничките облеки, првите плодови и десетокот; 50 То гаш тие извикаа со силен глас кон небото, велејќи: „Што да правиме со овие и каде да ги однесеме?
51 Зашто твоето светилиште е изгазено и осквернето, а твоите свештеници се во неволја и спуштени. 52 И ете, незнабошците се собраа против нас за да нè уништат; 53 Како ќе можеме да им се спро тивставиме, ако не ни бидеш ти, Боже, помош? 54Тогаш затрубаа и извикаа со силен глас. 55 И после тоа Јуда нареди заповедници над народот, војводи над илјадници, и над сто тици, и над педесет и над десетици. 56 Но, оние што градеа куќи, или беа свршени, или садеа лозја или се плашеа, тој им заповеда да се вратат секо ј во својата куќа, според законот. 57 Така логорот тргна и се смести на јужната страна на Емаус. 58 А Ју да рече: вооружете се и бидете храбри луѓе и гледајте да бидете спремни о д у трото, за да се борите со овие народи, кои се собрани против нас за да нè уништат нас и нашето светилиште. 59 Зашто е подобро за нас да умреме во битка, отколку да ги гледаме неволјите на нашио т народ и нашето светилиште. 60 Сепак, како што волјата Божја е на небото, така нека прави и тој. ПОГЛАВЈЕ 4 1 Потоа зеде Горгија пет илјади пешаци и илјада најдобри коњаници и ноќе тргна од логорот; 2 До крајо т то ј би можел да се втурне во логорот на Евреите и ненадејно да ги у дри. А луѓето о д твр дината беа негови водичи. 3 Ко га Јуда чу за тоа, тој самиот тргна и храбрите луѓе со него, за да ја порази војската на царот што беше во Емаус, 4 Додека силите сѐ уште беа растерани од логорот. 5 Во средно време, Горгија до јде ноќе во логорот на Ју да, и кога таму не најде никој, ги бараше по планините, зашто рече: „Овие луѓе бегаат од нас. 6 Но, штом се раздени, Ју да се појави во рамнината со три илјади луѓе, кои сепак немаа ниту оклоп ниту мечови на ум. 7 И го видоа логорот на незнабошците, дека е силен и добро запрегнат и опко лен со ко њаници; и овие беа експерти за војна. 8 Тогаш Ју да им рече на луѓето што беа со него : „Не плашете се о д нивно то мноштво и не плашете се о д нивниот напад. 9 Сетете се како нашите татковци беа избавени во Црвеното Море, кога фараонот ги гонеше со војска. 10 Затоа, сега да викаме до небото, ако можеби Господ нè помилува, и сети се на заветот на нашите татковци и ќе ја уништи оваа војска пред нашето лице денес. 11 За да знаат сите незнабошци дека има некој што го спасува и спасува Израел. 12 Тогаш странците ги по дигнаа очите и ги видоа како доаѓаат против нив. 13 Затоа излегоа о д логорот да се борат; но оние што беа со Јуда затрубаа. 14 Така тие се вклучија во битка, а незнабошците, вознемирени, избегаа во рамнината. 15 Но, сите задни од нив беа убиени со меч, зашто ги гонеа до Газера и до рамнините на Идумеја, Азо т и Јамнија, така што од нив беа убиени три илјади луѓе. 16 Така, Ју да повторно се врати со својата во јска о д да ги гони,
17 И му рече на народот: „Немојте да бидете алчни за пленот зашто има битка пред нас, 18. А Горгија и неговата војска се тука кај нас на планината; но вие сега застанете против нашите непријатели и победете ги, а потоа смело ќе го земете пленот. 19 До дека Ју да уште ги кажуваше овие зборови, се појави дел од нив што гледаше од планината: 20 Кои, кога разбраа дека Евреите го побегнале својо т домаќин и ги палеле шаторите; за чадо т што се гледаше го објави она што е направено: 21 И кога го разбраа тоа, многу се уплашија и ја видоа војската на Јуда во рамнината подготвена за борба, 22 Сите побегнаа во земјата на туѓите. 23 То гаш Јуда се врати за да ги расипе шаторите, каде што добија многу злато, сребро, сина свила и виолетова боја на морето и големо богатство. 24Потоа отидоа дома, пееја б лаго дарствена песна и Го славеа Господа на небото, зашто е добро, зашто милоста Негова е вечна. 25 Така Израел имаше големо ослободување тој ден. 26 А сите странци што избегаа дојдоа и му кажаа на Лисија што се случило: 27 Кој, ко га чу за тоа, се засрами и се обесхрабри, зашто не му се направија на Израилот такви работи како што тој сакаше, ниту се случија такви работи како што му заповеда царот. 28 Следната го дина, по Лисија, собра шеесет илјади избрани пешаци и пет илјади коњаници за да ги покори. 29 Така до јдоа во Идумеја и ги поставија своите шатори во Ветсура, а Јуда ги пречека со десет илјади луѓе. 30 А кога ја виде таа моќна војска, се помоли и рече: „Благословен си, Спасителу Израилев, ко ј го задуши насилството на моќниот човек со раката на твојо т слуга Давид и ја предаде туѓинската во јска во рацете на Јонатан, синот на Саул, и неговиот оружар; 31. 32 Направете ги да бидат без храброст и отфрлете ја смелоста на нивната сила и нека се потресат од нивната пропаст. 33 Собори ги со мечот на оние што те љубат, и нека те фалат со благодарност сите што го знаат твоето име. 34 Така тие се вклучија во битка; и од војската на Лисија беа убиени околу пет илјади лу ѓе, дури и пред нив беа убиени. 35 А кога Лисија виде дека неговата во јска бега, и мажественоста на во јниците на Јуда, и како тие се подго твени или да живеат или да умрат храбро, о тиде во Антио хија и собра група странци и ја зголеми својата војска. отколку што беше, тој имаше намера повторно да дојде во Јудеја. 36 То гаш Јуда и неговите браќа рекоа: „Еве, нашите непријатели се згрозени; да одиме да го очистиме и да го посветиме светилиштето. 37Потоа се собра целата во јска и се искачи на гората Сион. 38 И кога го видоа светилиштето пусто, и жртвенико т осквернет, портите изгорени, и грмушките што растат по дворовите како во шума, или во една од планините, да, и свештеничките одаи срушени; 39 Тие ги раскинаа своите алишта, плачеа многу и фрлаа пепел врз нивните глави, 40 И паднаа на земја со лицата нивни, и запалија со трубите и извикаа кон небото.
41 Тогаш Јуда назначи неколку луѓе да се борат против оние што беа во тврдината додека не го исчисти светилиштето. 42 Така тој избра свештеници за беспрекорен разговор, како што уживаа во законот. 43 Кој го исчисти светилиштето и ги извади осквернетите камења на нечисто место. 44 А кога се советуваа што да прават со жр твеникот за жртви паленици, кој беше осквернет; 45 Тие мислеа дека е најдобро да го урнат, за да не им биде срам, зашто незнабошците го осквернија; 46 И ги положија камењата на п ланината на храмот на пригодно место, до дека не до јде пророк да покаже што треба да се прави со нив. 47 По тоа зедоа цели камења според законот и изградија нов жртвеник според првиот; 48 И го направија светилиштето и работите што беа во храмот и ги осветија дворовите. 49 Направија и нови свети садови, а во храмот ги донесоа свеќникот и жртвеникот за паленици, темјанот и трпезата. 50. На жртвенико т палеа темјан и ги запалија кандилата што беа на свеќникот за да го осветлат храмот. 51 Понатаму ги поставија лебовите на трпезата, ги раширија превезите и ги завршија сите дела што почнаа да ги прават. 52 А на дваесет и петтио т ден од деветтиот месец, наречен месец Каслеу, во сто четириесет и осмата година, станаа пред утрото, 53 И принесоа жртва според законот на новио т жр твеник паленици, што го направија. 54 Г ледајте, во кое време и во кој ден го осквернавија незнабошците, дури и во тоа беше посветено со песни, жерни, харфи и кимвали. 55 Тогаш сиот народ падна ничкум, поклонувајќи се и фалејќи го небесниот Бог, Кој им даде добар успех. 56 И така го чуваа осветувањето на жр твеникот осум дена и принесоа паленици со радост и принесоа жр тва на избавување и пофалба. 57 Тие го украсија и преднио т дел на храмот со златни круни и штитови; и ги обновиле портите и о даите и ги закачиле вратите на нив. 58 Така настана многу голема радост меѓу народо т, зашто беше отстранет срамот на незнабошците. 59 А Ју да и неговите браќа со целото собрание на Израел наредиле деновите на посветувањето на жр твеникот да се чуваат во своето време од го дина во година во период о д осум дена, од дваесет и петтио т ден о д месецот Каслеу. , со веселба и радост. 60 Во тоа време ја подигнаа и планината Сион со високи ѕидови и цврсти ку ли наоколу, за да не дојдат незнабошците и да ја згазат како што правеа порано. 61 И поставија таму гарнизон да го чува, и ја зацврстија Бетсура за да го зачува; за народо т да има о дбрана од Идумеја. ПОГЛАВЈЕ 5 1 А кога околните наро ди чуја дека жртвенико т е изграден и светилиштето се обновува како порано, тоа многу им се налути. 2 Затоа мислеа да го уништат родот на Јаков што беше меѓу нив, и по тоа почнаа да го убиваат и уништуваат народот. 3 Тогаш Ју да се бореше против синовите на Исав во Идумеја кај Арабатин, зашто го опседнаа Гаел;
4 Исто така, се сети на повредите на синовите на Бин, кои беа замка и навреда за народот, бидејќи тие ги чекаа по патиштата. 5 Затоа ги затвори во кулите, се у логоруваше против нив, ги уништи целосно и ги изгоре во оган кулите о д тоа место и сè што беше во него. 6 Потоа премина кај Амоновите синови, каде што најде моќна сила и многу народ, со Тимотеј, нивнио т заповедник. 7 Така то ј во деше многу борби со нив, до дека на крајо т тие не беа вознемирени пред него; и ги удрил. 8 А кога го зеде Јазар и неговите градови, се врати во Јудеја. 9 Тогаш народите што беа во Галад се собраа против Израелците што беа во нивните живеалишта за да ги уништат; но побегнале во тврдината Датема. 10 И испрати писма до Јуда и неговите браќа: „Незнабошците што се о колу нас се собрани против нас за да нè уништат. 11 И тие се подготвуваат да дојдат и да ја заземат твр дината каде што побегнавме, а Тимотеј беше капетан на нивната војска. 12 Дојдете сега и избави не од нивните раце, зашто многумина од нас се убиени. 13 Да, сите наши браќа што беа во местата на Тоби се убивани; и таму уништија околу илјада луѓе. 14 До дека уште се читаа овие писма, ете, до јдоа други гласници о д Галилеја со раскинати алишта, кои го кажаа ова мудро, 15 И рекоа: „Пто лемаиди, Тир, Сидонски и цела Галилеја од незнабошците се собраа против нас за да нè истребат. 16 А кога Ју да и народо т ги слушнаа овие зборови, се собраа голема заедница за да се посоветуваат што да направат за своите браќа, кои беа во неволја и ги напаѓаа. 17 Тогаш Јуда му рече на својот брат Симон: „Избери луѓе и оди и избави ги браќата твои што се во Галилеја, зашто јас и мојот брат Јонатан ќе одиме во Галадската земја. 18 И ги остави Јосиф, синот на Захарија, и Азарија, народни началници, кај остатокот о д војската во Јудеја да го чуваат. 19 На кого им заповеда, велејќи: „Преземете ја управата на овој народ и внимавајте да не војувате против незнабошците додека не дојдеме повторно. 20 А на Симон му беа дадени три илјади луѓе да о дат во Галилеја, а на Јуда осум илјади луѓе за Галадската земја. 21 Тогаш Симон отиде во Галилеја, каде што во деше многу битки со незнабошците, така што незнабошците беа вознемирени од него. 22 И ги гонеше до портата на Пто лемаида; и таму беа убиени од незнабошците око лу три илјади луѓе, чиј плен го зеде. 23 А оние што беа во Галилеја и во Арбатис, со своите жени и со децата нивни и со се што имаа, ги зеде со себе и со голема радост ги доведе во Јудеја. 24 И Јуда Макавеј и неговиот брат Јонатан о тидоа преку Јордан и патуваа три дена во пустината. 25 Каде што се сретнаа со Наватејците, кои дојдоа кај нив на мирен начин и им кажаа сè што им се случило на нивните браќа во земјата Галад. 26 И како многумина од нив беа затворени во Босора, Босор, Алема, Касфор, Макед и Карнаим; сите овие градови се силни и големи: 27 И дека беа затворени во останатите градови на земјата Галад, и дека у тре наредиле да ја доведат својата во јска
против твр дините, да ги заземат и да ги уништат сите во еден ден. 28 Тогаш Ју да и неговата војска ненадејно се свр теа по патот на пустината кон Босора; и кога го освои градот, ги уби сите мажјаци со острица на меч, и им го зеде целио т плен и го изгоре градот со оган, 29 Оттаму тргна ноќе и отиде додека дојде до тврдината. 30. И кога нау тро тие го подигнаа погледот, и ете, имаше безброј народ кој носеше скали и други воени машини за да ја заземе тврдината, зашто тие ги нападнаа. 31 Кога Јуда виде дека започна битката и дека градскио т плач се искачи на небото со труби и силен звук, 32 Тој му рече на својо т домаќин: „Борете се денес за своите браќа. 33 И отиде зад нив во три чета, кои трубија и плачеа со молитва. 34 То гаш војската на Тимотеј, знаејќи дека тоа е Макавеј, побегна од него; така што то ј ден беа убиени околу осум илјади луѓе. 35 Така, Ју да се сврте кон Масфа; и откако го нападна, ги зеде и ги уби сите мажјаци во него, и го прими неговио т плен и го запали со оган. 36 Оттаму отиде и ги зеде Касфон, Магед, Босор и другите градови на Галадската земја. 37По ова, Тимотеј собра друга војска и се улогоруваше против Рафон отаде потокот. 38 Тогаш Јуда испрати луѓе да ја извидат војската, кои му јавија, велејќи: „Сите незнабошци што се око лу нас се собраа кај нив, многу голема војска. 39 Тој ги ангажираше и Арапите да им помагаат и тие ги подигнаа своите шатори отаде потоко т, подготвени да дојдат и да се борат против тебе. Тогаш Ју да о тиде да ги пречека. 40 Тогаш Тимотеј им рече на началниците на својата војска: „Кога Јуда и неговата војска се приближат до потокот, ако прво помине кај нас, нема да можеме да му се спротивставиме; зашто тој силно ќе победи над нас: 41 Но, ако се исплаши и се логори отаде реката, ќе отидеме кај него и ќе го победиме. 42 А кога Јуда дојде до потоко т, ги остави книжниците на народот да останат покрај по токот, на кои им заповеда, велејќи: „Не дозволувајте никој да остане во ло горот, туку сите нека дојдат во битка. 43 И тој отиде најнапред кај нив, а потоа сио т народ по него; то гаш сите незнабошци, вознемирени пред него, го фрлија своето оружје и побегнаа во храмот во Карнаим. 44 Но тие го зазедоа градо т и го запалија храмот со се што беше во него. Така Карнаим бил покорен, ниту можеле повеќе да издржат пред Јуда. 45 Тогаш Ју да ги собра сите Израелци што беа во Галадската земја, од најмал до најголем, дури и нивните жени и нивни те деца и нивните работи, многу го лема војска, за да можат да дојдат во земјата на крајот. Јудеја. 46 А кога дојдоа до Ефрон, (ова беше го лем град на пато т како што требаше да о дат, многу добро утврден), не можеа да се о ттргнат о д него, ниту од десната, ни ту о д левата страна, туку мораа да поминат низ средината на тоа. 47 Тогаш тие о д градот ги затворија и ги затворија портите со камења. 48. Тогаш Јуда им испрати мирно, велејќи: „Да поминеме низ вашата земја за да одиме во нашата земја, и нико ј нема да ви наштети; ќе поминеме само пешки, но тие не сакаа да му отворат. 49 Затоа Јуда заповеда да се об јави по целата во јска, секо ј да го постави својот шатор на местото каде што е.
50 Така војниците се клавија и го напаѓаа градот цел тој ден и цела таа ноќ, до дека градот не му беше предаден во рацете. 51 Кој тогаш ги уби сите мажјаци со острицата на мечот, и го по дигна градот и го зеде плено т о д него и помина низ градот над оние што беа убиени. 52 По ова отидоа преку Јор дан во го лемата рамнина пред Витсан. 53 А Ју да ги собра оние што дојдоа и го поттикнуваше народот низ целиот пат додека не дојде во Јудејската Земја. 54 Така со радост и веселба се искачија на планината Сион, каде принесоа паленици, зашто ниту еден о д нив не беше убиен додека не се вратија во мир. 55 Во времето кога Јуда и Јонатан беа во Галадската земја, а неговиот брат Симон во Галилеја пред Птолемаида, 56 Јосиф, сино т на Захарија, и Азарија, заповедници на гарнизоните, слушнаа за храбрите дела и за воинствените дела што ги правеа. 57 Затоа рекоа: „И ние да ни земеме име и да одиме да се бориме против незнабошците што се околу нас. 58 И кога му заповедаа на гарнизонот што беше со нив, отидоа накај Јамнија. 59 Тогаш Горгија и неговите луѓе излегоа од градо т за да се борат против нив. 60 Така, Јосиф и Азарас беа бегани и гонеа до границите на Јудеја; 61 Така дојде до голем пораз меѓу синовите Израилеви, бидејќи тие не беа послушни на Ју да и неговите браќа, туку мислеа да направат некоја храбра акција. 62 Освен тоа, тие луѓе не до јдоа о д по томството на оние, со чија рака беше дадено избавувањето на Израел. 63 Но, човеко т Јуда и неговите браќа беа многу познати пред очите на сио т Израел и на сите незнабошци, каде и да се слушаше нивното име; 64 Ко лку што луѓето се собраа кај нив со радосни акламации. 65 По тоа излезе Ју да со своите браќа и се бореше против синовите на Исав во земјата на југ, каде што го порази Хеврон и неговите градови, и ја сруши неговата тврдина и ги запали нејзините кули наоколу. 66 Оттаму тргна да оди во Филистејската Земја и помина низ Самарија. 67 Во тоа време некои свештеници, сакајќи да ја покажат својата храброст, беа убиени во битка, затоа што излегоа да се борат ненамерно. 68. Тогаш Јуда се свр те кон Азо т во Филистејската Земја, и откако ги урна нивните жртвеници, ги запали со оган нивните резбани идо ли и ги опустоши нивните градови, се врати во земјата Јудеја. ПОГЛАВЈЕ 6 1 Во тоа време царот Антио х, патувајќи низ високите земји, слушнал дека Елимаис во земјата Персија бил град многу познат по богатство, сребро и злато; 2 И дека во него имаше многу богат храм, во кој имаше златни прекривки, оклопи и штитови, што ги остави таму Александар, сино т на Филип, македонскио т цар, кој владееше прв меѓу Грците. 3 Затоа то ј дојде и бараше да го заземе градот и да го ограби; но то ј не можеше, зашто тие о д градо т беа опомени за тоа, 4 Се дигна против него во битка, па то ј побегна, си замина оттаму со голема мака и се врати во Вавилон.
5 Дојде и еден, кој му ја пренесе вест во Персија, дека војските што тргнаа против земјата Јудеја беа бегани. 6 И Лисија, кој прв излезе со го лема сила, беше прогонет од Јудејците; и дека тие беа зајакнати со оклопот и моќта и складиштето на пленот што го добија о д во јските што ги уништија. 7 И дека го урнаа гнасотијата, што тој го постави на олтарот во Ерусалим, и што го опколија светилиштето со високи ѕидови, како порано, и неговиот град Бетсура. 8 Кога царот ги слушна овие зборови, се зачуди и се вознемири, па го легна на кревето т и се разболе од тага, зашто не го снајде како што бараше. 9 И остана таму многу денови, зашто неговата тага беше сè поголема, и тој даде сметка дека треба да умре. 10 Затоа ги повика сите свои пријатели и им рече: „Сонот ми исчезна од моите очи и моето срце слабее поради грижата. 11 И си помислив сам со себе: во каква неволја дојдов, и колку е таа голема поплава на беда, во ко ја се наоѓам сега! зашто бев богат и сакан во мојата моќ. 12 Но сега се сеќавам на злата што ги направив во Ерусалим, и што ги зедов сите златни и сребрени садови што беа во него и испратив да ги уништам жите лите на Јудеја без причина. 13 Затоа сфаќам дека поради оваа причина овие неволји дојдоа врз мене, и ете, јас пропаѓам од го лема тага во туѓа земја. 14То гаш го повика Филип, еден од своите пријатели, кого го постави за владетел над целото свое царство, 15 И му ја даде круната, облеката и печатот негов, за на крај да го воспитува синот сво ј Антио х и да го нахрани за царството. 16 Така умре таму царот Антио х во сто четириесет и деветтата година. 17 Кога Лисија дозна дека царот е мртов, го постави својот син Антио х, ко го го воспита како млад, да царува на негово место, и го нарече Евпатор. 18 Во тоа време, оние што беа во кулата, ги затворија Израелците околу светилиштето, и секогаш бараа нивна штета и зајакнување на незнабошците. 19 Затоа Ју да, сакајќи да ги уништи, го повика сио т народ да ги опседи. 20Така се собраа и ги опседнаа во сто и педесеттата година, а тој им направи куршуми и други мотори. 21 Но излегоа некои о д опко лените, на кои им се придружија некои безбожни луѓе од Израел. 22 И о тидоа кај царот и рекоа: „До кога ќе извршиш суд и ќе се одмаздиш за нашите браќа? 23 Ние бевме спремни да му служиме на татко ти, да правиме како што тој сака нас, и да ги слушаме неговите заповеди; 24 Затоа тие од нашиот народ ја опседнаа кулата и се отуѓени од нас; 25 Ниту ја испружија сво јата рака само против нас, туку и против нивните граници. 26 И ете, денес ја опсадуваат ку лата во Ерусалим за да ја заземат; 27 Затоа, ако не ги спречиш брзо, тие ќе прават поголеми работи од овие, ниту ќе можеш да владееш со нив. 28 Кога го чу тоа царот, се налу ти и ги собра сите свои пријатели, началниците на неговата војска и началниците на коњот. 29 При него до јдоа и о д други царства и од морските острови чети наемни војници.
30 Така, бројот на неговата војска беше сто илјади пешаци, дваесет илјади ко њаници и триесет и два слона се бореа. 31 Овие минаа низ Идумеја и се упатија против Бетсура, која ја напаѓаа многу денови, правејќи воени мотори; но тие од Ветсура излегоа и ги изгореа со оган и храбро се бореа. 32. Тогаш Ју да тргна о д кулата и се смести во Батзахарија, спроти царскиот логор. 33 То гаш царот стана многу рано, жестоко маршираше со својата војска кон Батзахарија, каде што неговите војски ги подготвија за борба, и затруби. 34 И до крај можеа да ги по ттикнат слоновите да се борат, им покажаа крв од грозје и дудинки. 35 И ги по делија ѕверовите меѓу војските, и за секој слон назначија илјада луѓе, вооружени со пошта и со шлемови од бронза на главите; и по крај ова, за секој ѕвер беа поставени петстотини коњаници од најдобрите. 36 Тие беа подготвени во секоја прилика: каде и да беше ѕверот и каде и да одеше ѕверот, одеа и тие, ниту се оддалечуваа од него. 37 А на ѕверовите имаше силни дрвени ку ли, кои го покриваа секо ј о д нив и беа врзани за нив со намери: исто така имаше на секо го по двајца и триесет силни луѓе, кои се бореа против нив, покрај Индиецот што владееше него. 38 Што се о днесува до останатите коњаници, тие ги поставија на оваа и на онаа страна на двата дела на домаќинот, давајќи им знаци што да прават, и беа впрегнати насекаде меѓу редовите. 39 Сега, кога сонцето блескаше врз штитовите о д злато и месинг, планините блескаа со нив и светкаа како огнени светилки. 40 Така, дел од војската на царот, распослана по високите планини, а дел по до лините долу, тргнаа на безбедно и со ред. 41 Затоа, сите што го слушаа шумот на нивно то мноштво, маршот на четата и штракањето на запрегата, се потресеа, зашто војската беше многу голема и моќна. 42 Тогаш Ју да и неговата во јска се приб лижи ја и влегоа во битка, и таму беа убиени шесто тини од војската на царот. 43 И Елеазар, по име Саваран, знаејќи дека еден о д ѕверовите, вооружен со царски тела, е повисок о д сите останати, и мислејќи дека царот е врз него, 44. 45 Затоа то ј храбро трчаше по него среде битката, убивајќи од десната и о д левата страна, така што тие беа поделени од него од двете страни. 46 Што направи, то ј навлезе по д слонот, го турна под и го уби; при што слонот падна врз него и таму умре. 47 Но, останатите Евреи, кога ја видоа силата на царот и насилството на неговите сили, се оддалечија од нив. 48 Тогаш војската на царо т отиде во Ерусалим да ги пречека, а царот ги постави шаторите против Јудеја и против планината Сион. 49 Но склучи мир со оние што беа во Бетсура, зашто излегоа од градо т, бидејќи таму немаа храна за да ја издржат опсадата, бидејќи таа беше година на о дмор на земјата. 50 То гаш царот ја зеде Бетсура и постави гарнизон таму да го чува. 51 Што се однесува до светилиштето, то ј го опседна многу денови, и постави ар тилерија со мотори и орудија за фрлање оган и камења и парчиња за фрлање стрели и краци.
52 Тогаш тие исто така направија мотори против нивните мотори и им одржаа долга борба. 53 Но, најпосле, нивните садови останаа без намирници (зашто беше седма година, а тие во Ју деја, кои беа избавени од незнабошците, го изедоа остатокот о д продавницата;) 54 Останаа само малкумина во светилиштето, зашто гладот толку ги завладеа, што не можеа да се разотидат, секој на своето место. 55 Во тоа време Лисија слушна како велат дека Филип, кого царот Антио х, до дека беше жив, го постави да го воспитува својот син Антиох за да биде цар. 56 Беше вратен о д Персија и од Медија, а и царската војска што одеше со него, и тој бараше да му ја земе управата на работите. 57 Затоа, тој отиде набрзина и им рече на царот и на началниците на во јската и на четата: „Ние се распаѓаме секој ден, а нашите намирници се само мали, а местото каде што го опсадуваме е силно, а работите на царството лежи врз нас: 58 Затоа сега да бидеме пријатели со овие луѓе и да склучиме мир со нив и со целата нивна нација; 59 И заветете со нив дека ќе живеат според нивните закони, како што правеа порано; 60 Така царот и кнезовите беа задоволни, затоа то ј испрати кај нив да склучат мир; и тие го прифатија тоа. 61 И царот и кнезовите им се заколнаа, па тие излегоа од тврдината. 62 Тогаш царот влезе во планината Сион; но кога ја виде силата на место то, ја прекрши својата заклетва што ја даде и заповеда да го урнат ѕидот наоколу. 63 Потоа си о тиде набрзина и се врати во Антио хија, каде го најде Филип како господар на градот; ПОГЛАВЈЕ 7 1 Во сто и педесеттата година Димитриј, сино т на Селевк, замина од Рим, и до јде со неколку луѓе во градо т на морскиот брег и таму царуваше. 2 И кога влезе во дворецот на своите предци, неговите сили ги зедоа Антиох и Лисија за да ги доведат кај него. 3 Затоа, кога го дозна тоа, рече: „Да не им ги гледам лицата“. 4 Така неговиот домаќин ги уби. Сега кога Димитриј седна на престолот на своето царство, 5. 6 И го обвинија народо т пред царо т, велејќи: „Ју да и неговите браќа ги убија сите твои пријатели и нè избркаа од нашата земја. 7 Затоа, испрати некој човек на кого имаш доверба, и нека оди да види каков пустош направи меѓу нас и во царската земја, и нека ги казни со сите што им помагаат. 8 Тогаш царо т го избра Бакид, пријател на царо т, ко ј владееше надвор од по топот, и беше голем човек во царството и верен на царот, 9 И го испрати со злобниот Алким, кого го постави првосвештеник, и заповеда да им се о дм азди на синовите Израилеви. 10Така отидоа и до јдоа со голема сила во земјата Ју деја, каде што испратија гласници кај Ју да и на неговите браќа со измамнички зборови со мирољубиви зборови. 11 Но тие не обрнуваа внимание на нивните зборови; зашто видоа дека дојдоа со голема сила. 12 Тогаш се собраа кај Алким и Вакид група книжници за да бараат правда.
13 А Асиѓаните беа првите меѓу синовите Израилеви што бараа мир од нив. 14 Зашто, тие рекоа: „До јде со оваа војска еден свештеник од семето на Арон, и нема да ни направи зло. 15 И тој им зборуваше мирно и им се заколна, велејќи: „Ние нема да ви направиме штета ниту на вас, ниту на вашите пријатели. 16 И тие му поверуваа, но то ј зеде о д нив шеесет луѓе и ги уби во еден ден, според зборовите што ги напиша: 17 Тело то на твоите светци го исфрлија, и нивната крв ја пролеаја околу Ерусалим, и немаше кој да ги погреба. 18 Затоа страво т и страво т од нив го зафати сиот народ, кој велеше: „Во нив нема ни вистина ни праведност; зашто тие го прекршија заветот и заклетвата што ја дадоа. 19Потоа, го отстрани Бакид од Ерусалим и ги постави своите шатори во Безет, каде што испрати и зеде многумина од луѓето што го напуштија, а и некои од народот, и откако ги уби, ги фрли во големиот јама. 20 Потоа му ја предаде земјата на Алким и му остави моќ да му помага; така што Вакид отиде кај царот. 21 Но Алким се бореше за првосвештенство. 22 И кај него прибегнаа сите вознемирени луѓе, кои, откако ја зазедоа земјата Ју да под своја власт, направија многу зло во Израел. 23 А кога Јуда ги виде си те зла што ги направија Алким и неговата група меѓу Израелците, дури и над незнабошците, 24 Излезе по сите краишта на Јудеја наоколу и им се одмазди на оние што се побунија о д него, така што тие повеќе не се осмелија да излезат во земјата. 25 Од другата страна, кога Алким виде дека Јуда и неговата дружина имаат надминати раце, и знаејќи дека не може да ја издржи нивната сила, повторно отиде кај царот и му кажа сè што е најлошо од нив. 26То гаш царо т го испрати Никанор, еден од неговите чесни кнезови, човек кој имаше смртоносна омраза кон Израел, со заповед да го уништи народот. 27 Така Никанор дојде во Ерусалим со голема сила; и испрати до Ју да и неговите браќа со измама со пријателски зборови, велејќи: 28 Нека нема битка меѓу мене и тебе; Ќе дојдам со неколку мажи, за да те видам во мир. 29 И дојде кај Јуда и мирно се поздравија еден со друг. Но, непријателите беа подготвени да го о дведат Јуда со насилство. 30 Што, о ткако му беше познато на Јуда, дека до јде кај него со измама, то ј многу се плашеше од него и повеќе не сакаше да го види неговото лице. 31 И Никанор, кога виде дека се откри неговио т совет, излезе да се бори против Јуда покрај Кафарсалама. 32 Каде што беа убиени о д страна на Никанор око лу пет илјади луѓе, а останатите побегнаа во градот Давид. 33 По ова Никанор се искачи на планината Сион, и излегоа од светилиштето некои свештеници и старешини на народо т, за да го поздрават мирно и да му ја покажат жртвата паленица што беше принесена за царот. 34 Но, то ј се по тсмеваше со нив, им се по тсмеваше, ги малтретираше срамно и зборуваше гордо, 35 И се зако лна во својо т гнев, велејќи: „А ко сега Јуда и неговата војска не бидат предадени во моите раце, ако пак дојдам безбеден, ќе ја запалам оваа куќа; 36 Тогаш влегоа свештениците и застанаа пред олтарот и пред храмот, плачејќи и говорејќи: 37.
38Одмаздете се на овој човек и на неговата во јска, и нека паднат од меч; запомнете ги нивните бого хули и оставете ги да не продолжат повеќе. 39 Тогаш Никанор излезе о д Ерусалим и ги постави своите шатори во Веторон, каде што го пречека војска о д Сирија. 40 Но Ју да се смести во Адаса со три илјади луѓе, и таму се молеше, велејќи: 41. Господи, кога оние што беа испратени о д асирскио т цар хулеле, Твојо т ангел излезе и у дри сто и осумдесет и пет илјади од нив. 42 Така уништи ја оваа во јска пред нас денес, за да дознаат другите дека ху лно зборувал против твоето светилиште и да му судиш според неговата злоба. 43 Така, во тринаесеттио т ден о д месецот Адар, во јските се вклучија во битка; 44 А кога домаќино т на Никанор виде дека е убиен, го фрлија оружјето и избегаа. 45 По тоа тргнаа по нив по еднодневно патување, од Адаса до Газера, тревожејќи по нив со своите труби. 46 Тогаш излегоа од сите градови на Ју деја наоколу и ги затворија; така што тие, враќајќи се на оние што ги гонеа, сите беа убиени со меч, а ниту еден од нив не остана. 47 По тоа го зедоа плено т и пленот и му ги отсекоа главата на Никанор и десната рака, што тој то лку гордо ги испружи, и ги одведе и ги обеси кон Ерусалим . 48 Затоа народот многу се радуваше и го празнуваше то ј ден ден на голема радост. 49 И наредија да се празнува годишно овој ден, тринаесетти Адар. 50 Така, земјата Јуда за кратко време мируваше. ПОГЛАВЈЕ 8 1 Сега Ју да слушнал за Римјаните, дека тие биле моќни и храбри луѓе, и дека со љубов би ги прифатиле сите што им се придружиле и би направиле сојуз на пријателство со сè што доаѓа кај нив; 2 И дека тие беа лу ѓе со голема храброст. Му беше кажано и за нивните војни и благородни дела што ги направија меѓу Галатјаните, и како ги победија и им оддадоа данок; 3 И она што го направија во земјата Шпанија, за освојување на рудниците за сребро и злато што е таму; 4 И дека со својата по литика и трпение го освоија сето место, иако беше многу далеку од нив; и царевите, кои дојдоа против нив о д крајо т на земјата, до дека не ги вознемирија и им дадоа голем пораз, така што останатите им даваа данок секоја година. 5 Освен тоа, како се вознемируваа во битка Филип и Персеј, царот на Китими, со другите што се кренаа против нив и ги победија; 6 Како и Антио х, го лемиот азиски цар, кој дојде против нив во битка, со сто и дваесет слонови, со коњаници и коли и многу голема војска, беше вознемирен од нив; 7 И како го зедоа жив и се заветија дека тој и оние што царуваа после него ќе плаќаат голем данок и ќе дадат заложници и она што беше договорено, 8 И земјата на Индија, и Медија, Лидија и на најубавите земји, што му ги зедоа и му ги дадоа на царот Евмен. 9 Освен тоа, како Грците решија да дојдат и да ги уништат; 10 И што тие, знаејќи за тоа, испратија против нив еден капетан и борејќи се со нив, убија многу о д нив, ги заробија нивните жени и нивните деца, ги ограбија и ги
зазедоа нивните земји и ги урнаа нивните силни држи, и ги доведе да им бидат слуги до денешен ден: 11 Освен тоа, му беше кажано како ги уништиле и ги ставиле под сво ја власт сите други царства и острови што во секое време им се спротивставувале; 12 Но, со своите пријатели и со оние што се по тпираа на нив, тие се дружеа, и дека освоија царства и далечни и блиски, така што сите што слушнаа за нивното име се плашеа од нив. 13 Исто така, оние на кои сакаат да им помогнат во царството, да царуваат; и кого пак сакаат, го преместуваат: конечно, дека беа многу возвишени. 14 Но, за сето тоа, ниту еден о д нив не носеше круна, ниту се облекуваше во пурпурна облека, за да се велича со тоа. 15 Освен тоа, како направија за себе дом на сенатот, во кој триста и дваесет луѓе седеа на совето т секој ден, и постојано се советуваа за народо т, за на крај да им биде наредено. 16 И дека секоја го дина ја предале својата влада на еден човек, кој владеел со целата нивна земја, и дека сите му биле послушни на то ј, и дека меѓу нив немало ниту завист, ниту угледување. 17Поради тоа, Јуда ги избра Еуполем, сино т на Јован, синот на Акос, и Јасон, сино т на Елеазар, и ги испрати во Рим, за да склучат сојуз на пријателство и сојуз со нив. 18 И да ги молат да им го земат јаремот; зашто видоа дека царството на Грците го угнетуваше Израел со ропство. 19 Затоа отидоа во Рим, што беше многу големо патување, и дојдоа во Сенатот, каде што зборуваа и рекоа. 20 Ју да Макавеј со браќата негови и јудејскио т народ нè испрати кај вас за да склучиме сојуз и мир со вас, и да бидеме запишани ваши сојузници и пријатели. 21 Така таа работа им се допадна на Римјаните. 22 А ова е примерокот од посланието што сенато т го напиша повторно во бакарни табли и го испрати во Ерусалим, за да имаат по крај себе споменик на мирот и сојузот. 23 Добар успех на Римјаните и на јудејскио т народ, по море и по копно засекогаш: и мечот и непријатело т нека бидат далеку од нив. 24Ако најпрво дојде до некаква војна против Римјаните или некој о д нивните со јузници низ целото нивно владеење, 25 Народот на Евреите ќе им помогне, како што ќе биде одредено време, со сето свое срце. 26 Нема да им дадат ништо на оние што војуваат против нив, или да им помагаат со намирници, оружје, пари или бродови, како што им се чинеше добро на Римјаните; но тие ќе ги држат своите завети без да преземат ништо затоа. 27 Исто така, ако во јната најпрво до јде врз нацијата на Евреите, Римјаните ќе им помогнат со сето свое срце, како што ќе им биде одредено време. 28 Нема да им се дава храна на оние што учествуваат против нив, ниту оружје, ни пари, ни бродови, како што им изгледало добро на Римјаните; но тие ќе ги запазат своите завети и тоа без измама. 29 Според овие написи, Рим јаните склучиле завет со народот на Евреите. 30 Меѓутоа, ако по тоа едната или другата страна размислуваат да се состанат за да додадат или намалат нешто, тие можат да го направат тоа по нивно задоволство, и што и да додадат или одземат ќе биде ратификувано. 31 А што се однесува до злата што Димитриј им ги прави на Евреите, ние му пишавме, велејќи: „Зошто го натера својот јарем врз нашите пријатели и ги собра Евреите?
32 Затоа, ако веќе се жалат против тебе, ние ќе ги правдаме и ќе се бориме со тебе по море и по копно. ПОГЛАВЈЕ 9 1 Понатаму, кога Димитриј слушна дека Никанор и неговата војска се убиени во битка, ги испрати Бакид и Алким во земјата Јудеја по втор пат, а со нив и главната сила на неговата војска. 2 Кои излегоа по пато т што води кон Галгала и ги поставија шаторите пред Масалот, кој е во Арбела, и откако го освоија, убија многу луѓе. 3 И првио т месец од сто педесет и втората го дина се улогорија пред Ерусалим. 4 Оттаму тргнаа и о тидоа во Верија со дваесет илјади пешаци и две илјади коњаници. 5 А Ју да ги постави своите шатори во Елеаса и со него три илјади избрани луѓе. 6 Кој, гледајќи го мноштво то на другата војска кон него толку голема, многу се исплаши; при што мнозина се префрлија надвор од домаќинот, така што останаа само осумстотини луѓе. 7 Затоа Јуда, кога виде дека неговата војска се одлепи и дека битката го притиска, беше многу вознемирен и многу потресен, бидејќи немаше време да ги собере. 8 Но, на оние што останаа, тој им рече: „Да станеме и да излеземе про тив нашите непријатели, ако можеби можеме да се бориме со нив. 9 Но тие го обесхрабрија, велејќи: „Никогаш нема да можеме; ајде сега да си ги спасиме животите, а о тсега ќе се вратиме со нашите браќа и ќе се бориме против нив, зашто малку сме. 10 То гаш Јуда рече: „Не дај Боже да го направам тоа и да бегам од нив; 11 По тоа, војската на Бакиди излезе од своите шатори и застана наспроти нив, нивните коњаници беа поделени на два трупи, а нивните праќачи и стрелци о деа пред војската и оние што маршираа напред беа сите моќни луѓе. 12 Што се однесува до Бакид, тој беше во десното крило, па домаќинот се приближи на двата дела и затруби. 13 И тие од страната на Јуда, исто така, трубеа со своите труби, така што земјата се затресе од вревата на војските, и битката траеше од утро до вечер. 14 А Ју да, ко га сфати дека Бакид и си лата на неговата војска се на десната страна, ги зеде со себе сите цврсти луѓе, 15 Ко ј го згрози десното крило и ги гонеше до планината Азот. 16 Но, ко га тие о д лево то крило видоа дека тие од десното крило се вознемирени, тргнаа по Јуда и оние што беа со него тешко по петиците одзади. 17 Тогаш се во деше болна битка, така што многумина беа убиени од двете страни. 18 И Јуда беше убиен, а остатокот побегна. 19 Тогаш Јонатан и Симон го зедоа својо т брат Ју да и го погребаа во гробот на неговите татковци во Модин. 20 Понатаму, тие го оплакуваа, и сиот Израил го оплакуваше многу и тагуваше многу денови, велејќи: 21 Како падна храбриот човек, кој го избави Израел! 22 Што се однесува до другите работи за Јуда и за неговите во јни, за б лагородните дела што ги правеше и за неговата величина, не се напишани, зашто беа многу. 23 А, по смртта на Ју да, злите почнаа да ги креваат главите свои по сите брегови на Израел, и се по јавија сите оние што правеа беззаконија.
24 Во тие денови имаше и многу голем глад, поради што земјата се побуни и отиде со нив. 25 Тогаш Вакид ги избра злите луѓе и ги направи господари на земјата. 26. И ги прашаа и бараа пријателите на Јуда, и ги доведоа кај Бакид, кој им се одмазди и ги навредуваше. 27 Така имаше голема неволја во Израел, таква каква што немаше од времето кога меѓу нив не се виде пророк. 28Затоа се собраа сите пријатели на Ју да и му рекоа на Јонатан: 29 Откако умре твојот брат Јуда, ние немаме човек како него да излезе против нашите непријатели и Бакиди и против оние од нашиот народ, кои ни се противници. 30 Затоа, сега те избравме денес да бидеш наш кнез и капетан наместо него, за да можеш да ги водиш нашите битки. 31 Тогаш Јонатан ја презеде власта над него и стана наместо својот брат Јуда. 32 Но, кога Бакид дозна за тоа, се обиде да го убие 33 Тогаш Јонатан и неговиот брат Симон и сите што беа со него, кога го увидоа тоа, побегнаа во пустината Текоја и ги поставија своите шатори покрај водата на базено т Асфар. 34 Кога го разбра Вакид, то ј се приближи до Јор дан со сета своја војска во сабота. 35 А Јонатан го испрати сво јот брат Јован, началник на народот, да ги моли своите пријатели Наватејци, да ја остават со нив својата кочија, која беше многу. 36 Но синовите на Јамбри излегоа од Медава, го зедоа Јован и сè што имаше и тргнаа со него. 37Потоа им се јави на Јонатан и на неговиот брат Симон дека синовите на Јамври склучија голем брак и дека ја доведоа невестата од Надабата со голем воз, како ќерка на еден од големите кнезови на Ханаа. 38 Затоа се сетија на сво јот брат Јован, и отидоа и се сокриа под закрилата на планината. 39 Каде што ги по дигнаа очите и погледнаа, и ете, имаше многу врева и голема кочија; 40 Тогаш Јонатан и оние што беа со него станаа против нив о д местото каде што лежеа во заседа, и ги заклаа на таков начин, бидејќи многумина паднаа мртви, а остатоко т побегна во планината, и ги зедоа сите нивнио т плен. 41 Така брако т се претвори во жалост, а вревата на нивната мелодија во оплакување. 42 И кога целосно се о дмаздија за крвта на својо т брат, се свртеа пак кон мочуриштето Јордан. 43 Кога Бакид го слушна тоа, во сабота до јде на брегот на Јордан со голема сила. 44То гаш Јонатан ѝ рече на сво јата група: „Да одиме сега и да се бориме за нашите животи, зашто денес не ни стои како во минатото. 45 Зашто, ете, битката е пред нас и зад нас, и водата на Јордан о д оваа и онаа страна, мочуриштето и дрвото, и нема место каде да се оттргнеме. 46 Затоа, викајте сега кон небото, за да бидете избавени од рацете на вашите непријатели. 47 Тогаш тие се вклучија во битка, и Јонатан ја испружи раката за да го порази Бакид, но тој се врати од него. 48. Тогаш Јонатан и оние што беа со него скокнаа во Јордан и препливаа на другио т брег, но другио т не помина кај нив преку Јордан. 49 Така, тој ден беа убиени околу илјада лу ѓе од страна на Бакид. 50 По тоа го врати Бакид во Ерусалим и ги поправи силните градови во Ју деја; тврдината во Ерихо н, Емаус,
Веторон, Бетел, Тамната, Фаратон и Тафон, ги зацврсти со високи ѕидови, со порти и со решетки. 51 И во нив постави гарнизон за да направат злоба врз Израел. 52 Ги зацврсти и градот Бетсура, Газера и кулата, и стави сили во нив и обезбеди храна. 53 Освен тоа, ги зеде како заложници синовите на главните луѓе во земјата и ги стави во кулата во Ерусалим за да ги чуваат. 54 Во сто педесет и третата година, во вториот месец, Алким заповеда да се урне ѕидот на внатрешниот двор на светилиштето; ги урнал и делата на пророците 55 И кога почна да се спушта, уште во тоа време Алким го измачуваше, и му беа оневозможени активностите, зашто устата му беше запрена и беше фатен со парализа, така што повеќе не можеше ништо да зборува, ниту да наредува негова куќа. 56 Така Алким умре во тоа време со големи маки. 57 А Вакид, кога виде дека Алким е мртов, се врати кај царот, а земјата Јудеја беше во мирување две години. 58 Тогаш сите безбожни луѓе одржаа совет, велејќи: „Еве, Јонатан и неговата дружина се споко јни и живеат без грижа; 59 И отидоа и се посоветуваа со него. 60 Потоа го тргна и дојде со го лема војска и испрати писма скришум до своите приврзаници во Јудеја, да го земат Јонатан и оние што беа со него, но не можеа, зашто им беше познат нивниот совет. 61 Затоа тие зедоа о д луѓето од село, кои беа автори на таа зло, околу педесет луѓе и ги убија. 62 По тоа Јонатан и Симон и оние што беа со него, ги одведоа во Витваси, што е во пустината, и ги поправаа неговите распаѓања и го зацврстија. 63 Тоа, кога го дозна Бакид, ја собра целата своја во јска и им порача на оние од Јудеја. 64 По тоа отиде и ја опсади Витваси; и тие се бореа против тоа долга сезона и направија мотори на војна. 65 Но Јонатан го остави својо т брат Симон во градот, и самиот излезе во селата, и со одреден број излезе. 66 И ги у дри Одонаркес и неговите браќа и синовите на Фасирон во нивниот шатор. 67 И кога почна да ги удира и дојде со своите сили, Симон и неговата чета излегоа од градот и ги изгореа воените машини. 68 И се бореше против Бакид, ко ј беше вознемирен од нив, и го измачуваа многу, зашто неговио т совет и мака беа залудни. 69 Затоа, тој беше многу лут на злите луѓе кои му дадоа совет да дојде во земјата, бидејќи то ј уби многу од нив и имаше намера да се врати во својата земја. 70 Штом Џонатан дозна, испрати пратеници кај него, за да склучи мир со него и да им ги избави затворениците. 71 Што тој го прифати, и го направи според неговите барања, и му се заколна дека никогаш нема да му наштети во сите денови на неговиот живот. 72 Затоа, кога ги врати кај него затворениците што ги зеде порано од земјата Јудеја, тој се врати и о тиде во својата земја, ниту пак дојде повеќе во нивните граници. 73 Така мечот му престана на Израел, а Јонатан се насели во Махмас и почна да управува со народот; и ги уништи безбожните луѓе од Израел.
ПОГЛАВЈЕ 10 1 Во сто и шеесеттата го дина Александар, синот на Антио х, по име Епифан, о тиде и го зеде Птолемаида, зашто народот го прими, со што тој царуваше таму, 2 Кога го слушна тоа, царот Димитриј собра многу го лема војска и излезе против него да се бори. 3 Освен тоа, Димитриј му испрати писма на Јонатан со љубовни зборови, така што тој го величеше. 4 Зашто рече: „Прво да склучиме мир со него, пред тој да се придружи со Александар против нас. 5 Во спротивно ќе се сети на сите зла што ги направивме против него и против неговите браќа и неговиот народ. 6 Затоа му даде овластување да собере војска и да обезбеди оружје, за да му помогне во битката; 7 Тогаш Јонатан до јде во Ерусалим и ги прочита писмата пред присутните на целиот народ и на оние што беа во кулата. 8 Кои многу се исплашија кога слушнаа дека царот му дал власт да собере војска. 9 Тогаш тие од кулата ги предадоа своите заложници на Јонатан, а тој им ги предаде на нивните родители. 10 Така, Јонатан се насели во Ерусалим и почна да го гради и поправа градот. 11 И им заповеда на работниците да ги изградат ѕидовите и планината Сион и наоколу со квадратни камења за утврдување; и тие го направија тоа. 12 Тогаш странците, што беа во твр дините што ги изгради Бакид, избегаа; 13 Така што секој го напушти своето место и отиде во својата земја. 14 Само во Бетсура некои о д оние што го оставија законот и заповедите останаа мирни, зашто тоа беше нивното засолниште. 15 А кога царот Александар слушна какви ветувања му испрати Димитриј на Јонатан; 16 Тој рече: „Дали ќе најдеме таков друг човек? сега затоа ќе го направиме наш пријател и сојузник. 17Потоа напиша писмо и му го испрати, според овие зборови, велејќи: 18 Царот Александар на својо т брат Јонатан го поздравува: 19 Слушнавме за тебе дека си човек со го лема моќ и дека треба да бидеш наш пријател. 20 Затоа, денес те заповедаме да бидеш првосвештеник на тво јот народ и да се нарекуваш пријател на царот; (а со тоа му испрати пурпурна облека и златна круна:) и бара од тебе да земеш дел од нас и да се дружиш со нас. 21 Така, во седмиот месец од сто и шеесеттата година, на празникот на скинијата, Јонатан ја облече светата облека, собра сили и обезбеди многу оружје. 22 Кога го слушна Димитриј, многу се зажали и рече: 23 Што направивме, што Александар нè спречи да се дружиме со Евреите за да се зајакне? 24 Исто така, ќе им напишам зборови на о храбрување и ќе им ветам достоинства и подароци, за да имам нивна помош. 25 Затоа, то ј им испрати: Царот Димитриј до јудејскио т народ испраќа поздрав: 26 Додека вие ги запазивте заветите со нас и го продолживте нашето пријателство, не соединувајќи се со нашите непријатели, ние слушнавме за тоа и се радуваме. 27Затоа, вие и понатаму бидете верни на нас, и ние добро ќе ви возвратиме за работите што ги правите за нас, 28 И ќе ви даде многу имунитети и ќе ви даде награди.
29 А сега те ослободувам и заради тебе ги ослободувам сите Евреи, од даноци, о д обичаите на со л и о д крунските такси, 30 И од она што ми прилега да го добијам третио т дел или семето и половината о д пло дот на дрвјата, го ослободувам од овој ден па натаму, така што нема да бидат земени о д земјата Јудеја, ниту од трите влади кои се додадени во неа од земјата на Самарија и Галилеја, од денес па натаму, засекогаш. 31 Нека биде свет и слободен и Ерусалим, со неговите граници, од десетти и од давачки. 32 А за кулата што е во Ерусалим, давам власт над неа и му давам на првосвештенико т, да постави во неа лу ѓе што ќе избере да ја чуваат. 33 Освен тоа, слободно ги ослободив сите Евреи, кои беа заробени од земјата Јудеја во ко ј било дел од моето царство, и сакам сите мои старешини да им ги отстапат давачките дури и на нивниот добиток. 34 Понатаму, сакам сите празници и саботи, и младешки месечини, и свечени денови, и трите дена пред празнико т и трите дена по празнико т да бидат сите о д имунитет и слобода за сите Евреи во моето царство. 35 Исто така, никој нема да има овластување да се меша или да малтретира некој од нив во која било работа. 36 Понатаму, ќе бидат запишани меѓу царските сили околу триесет илјади Евреи, на кои ќе им се даде плата, како што им припаѓа на сите царски сили. 37 А некои о д нив ќе бидат поставени во твр дините на царот, од кои, исто така, некои ќе бидат поставени над работите на царството, кои се о д доверба; нивните сопствени закони, како што заповеда царот во земјата Јудеја. 38 А што се однесува до трите влади што и се додадоа на Јудеја о д земјата Самарија, нека се придружат на Ју деја, за да се сметаат за по д една, ниту обврзани да се покоруваат на друга власт освен на првосвештеникот. 39 Што се однесува до Птолемаида и земјата што се однесува на неа, јас ја давам како бесплатен по дарок на светилиштето во Ерусалим за потребните трошоци на светилиштето. 40 И секоја година давам петнаесет илјади шекели сребро од царските сметки од местата што ги има. 41. 42 А покрај ова, петте илјади сребрени сикли, што ги земаа од сметководство то на храмот од година во година, дури и тие работи ќе се ослободуваат, бидејќи им припаѓаат на свештениците што служат. 43 И кој и да е тој што бега во храмот во Ерусалим или е во рамките на неговите слободи, до лжни на царо т или за која било друга работа, нека биде на слобода и сè што имаат во моето царство. 44 За изградба и поправка на работите на светилиштето, трошоците ќе бидат дадени од царските сметки. 45 Да, и за изградбата на ѕидовите на Ерусалим и за негово утврдување наоко лу, трошоците ќе се дадат о д царевите сметки, како и за изградбата на ѕидовите во Јудеја. 46 Кога Јонатан и народо т ги слушнаа овие зборови, не им признаа ниту ги примија, зашто се сетија на големото зло што го направи во Израел; зашто многу ги мачеше. 47 Но, тие беа многу задоволни о д Александар, зашто то ј беше првиот што молеше за вистински мир со нив, и тие секогаш беа во сојуз со него. 48 Тогаш ги собра царот Александар големи сили и се логоруваше против Димитриј.
49 А откако двајцата цареви се вклучија во битка, во јската на Димитриј побегна, но Александар тргна по него и ги победи. 50 И ја продолжи битката многу жестока до дека не зајде сонцето: и тој ден беше убиен Димитриј. 51 По тоа Александар му испрати амбасадори на египетскиот цар Птоломеј со порака во врска со тоа: 52 Зашто повторно до јдов во моето царство и се сместив на престолот на моите предци и ја добив власта и го соборив Димитриј и ја вратив нашата земја; 53 Зашто, откако се вклучив во битка со него, и тој и неговата во јска се вознемирија о д нас, па седнавме на престолот на неговото царство. 54 А јде сега да склопиме пријателски сојуз и дај ми ја сега твојата ќерка за жена. 55 Тогаш царот Пто ломеј одговори, велејќи: „Нека е среќен дено т кога се врати во земјата на твоите татковци и седна на престолот на нивното царство. 56 А сега ќе ти направам, како што си напишал: пресрет ме во Птолемаида, за да се видиме; зашто ќе ја омажам ќерка ми за тебе според твојата желба. 57 Така Пто ломеј излезе о д Египет со својата ќерка Клеопатра и до јдоа во Пто лемаида во сто шеесет и втората година. 58 Каде што го сретнуваше кралот Александар, му ја даде својата ќерка Клеопатра и ја прослави нејзината венчавка во Пто лемаида со голема слава, како што е начинот на кралевите. 59 А царот Александар му напиша на Јонатан да дојде да го пречека. 60. Кој потоа чесно отиде во Птолемаида, каде што ги сретна двајцата кралеви, и им даде на нив и на нивните пријатели сребро и злато и многу подароци и најде милост во нивните очи. 61 Во тоа време се собраа против него некои израелски злосторници, луѓе со лукав живот, за да го обвинат, но царот не сакаше да ги чуе. 62 Да, повеќе од тоа, царот заповеда да му ја соблечат облеката и да го облечат во пурпурна боја; и тие го направија тоа. 63 И го натера да седне сам, и им рече на своите кнезови: „Одете со него во средината на градо т и објавете се дека никој не се жали про тив него за ништо и да не го вознемирува од која било причина. . 64 А кога неговите обвините ли видоа дека е почестен според објавата и облечен во пурпурна облека, сите избегаа. 65 Така царот го у достои и го запиша меѓу неговите главни пријатели и го постави за војвода и учесник во неговото владеење. 66 Потоа Јонатан се врати во Ерусалим со мир и радост. 67 Понатаму во; сто шеесет и петта година дојде Димитриј, синот на Димитриј, о д Крит во земјата на своите татковци. 68 Кога царот Александар слушна за тоа, се зажали и се врати во Антиохија. 69 Тогаш Димитриј го постави Аполониј за управител на Селосирија за свој војсково дец, кој собра голема војска и се смести во Јамнија и испрати кај првосвештенико т Јонатан, велејќи: 70 Само ти се креваш против нас, а мене ме потсмеваат заради тебе и ме прекоруваат; и зошто се фалиш со својата сила против нас во планините? 71 Сега, ако имаш доверба во својата сила, слези кај нас во полето, и таму да ја испитаме работата заедно, зашто со мене е моќта на градовите.
72 Прашај и дознај кој сум јас, и останатите што учествуваат на нас, и ќе ти кажат дека твојата нога не може да бега во нивната земја. 73 Затоа сега нема да можеш да ги пребиваш ко њаниците и толку голема сила во рамнината, каде што нема ниту камен, ниту кремен, ниту место каде да побегнеш. 74 Кога Јонатан ги слушна овие зборови на Аполониј, се вознемири и избра десет илјади луѓе, излезе од Ерусалим, каде што го пречека брат му Симон за да му помогне. 75 И ги постави своите шатори против Јопа; тие од Јопа го затворија надвор од градот, зашто таму Аполониј имаше гарнизон. 76 То гаш Јонатан ја опсади, па од страв го пуштија од градот, и така Јонатан ја освои Јопа. 77 Кога Аполониј го слушна тоа, зеде три илјади коњаници, со голема војска пешаци, и отиде во Азот како патник, и со тоа го извлече во рамнината. бидејќи имал голем број коњаници, на кои полагал доверба. 78 По тоа Јонатан тргна по него во Азо т, каде што во јските се вклучија во битка. 79 А Аполониј остави илјада коњаници во заседа. 80 А Џонатан знаеше дека зад него има заседа; зашто тие беа опкружени со неговата во јска и фрлаа стрели врз народот од утро до вечер. 81 Но народо т застана, како што им заповеда Јонатан, и затоа коњите на непријателите беа уморни. 82 Тогаш го изведе Симон својата во јска и ги постави против пешаците (зашто коњаниците беа потрошени), кои беа вознемирени од него и избегаа. 83 И ко њаниците, распрснати по полето, побегнаа во Азо т и отидоа во Бетдагон, нивнио т идо лски храм, за да се спасат. 84 Но Јонатан го запали Азо т и градовите око лу него и им го зеде пленот; и храмот Дагон, заедно со оние што побегнаа во него, изгоре во оган. 85 Така беа изгорени и убиени со меч б лизу осум илјади луѓе. 86 И оттаму Јонатан ја тргна војската своја и се логори против Аскалон, каде што излегоа луѓето од градо т и го пречекаа со голема раскошност. 87 После тоа, Јонатан и неговата во јска ги вратија во Ерусалим, со плен. 88 А кога го слушна тоа царот Александар, уште повеќе го почести Јонатан. 89 И му испрати златна тока, за да им се даде на оние што се од царската крв; ПОГЛАВЈЕ 11 1 И египетскиот цар собра голема војска, како песоко т што лежи на брего т на морето, и многу бродови, и о деше низ измама за да го добие царството на А лександар и да го придружи на своето. 2 Тогаш то ј мирно о тпатува во Шпанија, како што му се отворија градовите и го пресретнаа, зашто така им заповеда царот Александар, зашто тој му беше зет. 3 А кога Птоломеј влегуваше во градовите, во секој о д нив постави гарнизон војници да го чуваат. 4 И кога се приближи до Азо т, му го покажаа опожарениот храм на Дагон, уништените Азот и неговите предградија, и телата што беа фрлени надвор и оние што ги изгоре во битката; зашто направија купишта од нив по патот каде што требаше да помине. 5 И му кажаа на царот што направил Јонатан, за да може да го обвини, но царот молчи.
6 Тогаш Јонатан го пречека царот со голема раскошност во Јопа, каде што се поздравија еден со друг и се преселија. 7 Потоа, Јонатан, кога о тиде со царот до реката наречена Елеутер, се врати повторно во Ерусалим. 8 Затоа, кралот Птоломеј, откако ја презеде власта над градовите покрај морето до Селевкија на морскиот брег, замисли злобни совети против Александар. 9 Тогаш тој испрати пратеници кај царот Димитриј, велејќи: „До јди, да направиме сојуз меѓу нас, и ќе ти ја дадам ќерка ми, што ја има Александар, и ти ќе завладееш во царството на татко ти. 10 Зашто се каам што му ја да дов ќерка ми, зашто тој сакаше да ме убие. 11 Така го наклевети, зашто го сакаше своето царство. 12 Затоа ја зеде ќерка си од него, му ја даде на Димитриј, а го остави Александар, така што нивната омраза беше отворено позната. 13 Тогаш Пто ломеј влезе во Ан тио хија, каде постави две круни на главата, азиската и египетската круна. 14 Во средно то време беше цар А лександар во Киликија, зашто оние што живееја во тие краишта се побунија о д него. 15 Но, кога Александар го слушна тоа, тргна во во јна против него, па царот Птоломеј ја изведе сво јата војска и го пречека со моќна сила и го бега. 16 Така Александар побегна во Арабија таму за да се брани; но царот Птоломеј беше возвишен: 17 Зашто Арапинот Забдиил ја симна главата на Александар и ја испрати кај Птоломеј. 18 И царот Птоломеј умре третиот ден потоа, а оние што беа во тврдините беа убиени еден од друг. 19 Така Деметриј царуваше во сто шеесет и седмата година. 20 Во исто време Јонатан ги собра оние што беа во Јудеја за да ја заземе кулата што беше во Ерусалим, и направи многу бојни машини против неа. 21 Тогаш дојдоа безбожници, кои го мразеа својот народ, отидоа кај царот и му кажаа дека Јонатан ја опседнал кулата. 22 Штом го слушна тоа, се налу ти и веднаш тргна, дојде кај Птолемаида и му напиша на Јонатан да не ја опсадува кулата, туку да до јде и да разговара со него во Птолемаида со голема брзина. 23 Но, Јонатан, кога го чу тоа, заповеда уште да се опсадува; 24. И зеде сребро и злато, облека и нуркачки по дароци, и отиде во Птолемаида кај царот, каде што најде милост пред неговите очи. 25 И иако некои безбожни луѓе од народот се жалеа против него, 26 Сепак, царот го молеше како што правеа неговите претхо дници порано, и го унапреди пред очите на сите негови пријатели. 27 И го по тврди во првосвештенство то и во сите почести што ги имаше претхо дно, и му даде предност меѓу неговите главни пријатели. 28 Тогаш Јонатан го посака царот да ја ослободи Јудеја о д данок, како и трите влади, со земјата Самарија; а то ј му вети триста таланти. 29 Така царот се согласи и му напиша писма на Јонатан за сето тоа вака: 30 Царот Димитриј му испраќа поздрав на сво јот брат Јонатан и на јудејскиот народ:
31 Ви испраќаме овде примерок од писмото што му го напишавме на нашиот братучед Ластен за вас, за да го видите. 32 Царот Димитриј му поздравува на својот татко Ластен: 33 Ние сме решени да му правиме добро на народот на Евреите, кои се наши пријатели и ги држат заветите со нас, поради нивната добра волја кон нас. 34 Затоа, им ги по твр дивме границите на Јудеја, со трите влади на Аферема, Лида и Раматем, кои ѝ се до дадени на Јудеја од земјата Самарија, и сè што им припаѓа, за сите што принесуваат жртви во Ерусалим, наместо исплатите што царот ги добиваше од нив годишно од плодовите на земјата и од дрвјата. 35 А што се о днесува до другите работи што ни припаѓаат, од десетоците и обичаите што се о днесуваат на нас, како и за со лените јами и таксите за круна, што ни се до лжат, ние ги ослободуваме од сите нив за нивно олеснување. 36 И ништо од ова нема да биде отповикано о тсега засекогаш. 37 Затоа, сега гледај да направиш примерок од ова, и нека му биде предаден на Јонатан и нека го постави на Светата Гора на видно место. 38 По ова, кога царот Димитриј виде дека земјата е тивка пред него и дека не му се спротивставува, ги испрати сите свои сили, секој на своето место, освен некои странци, кои ги собра од островите на незнабошците: затоа сите сили на неговите татковци го мразеа. 39 А имаше и еден Трифун, кој претхо дно беше о д дело т на Александар, кој, гледајќи дека целата во јска мрмори против Димитриј, отиде кај Арапинот Сималкуе, кој го воспита Антиох, малиот син на Александар. 40 И го огорчи да му го предаде ово ј млад Антио х, за да може да царува на местото на својот татко; затоа му кажа сè што направил Димитриј и како неговите воени луѓе биле во непријателство со него, и то ј останал таму долго. сезона. 41 Во меѓувреме Јонатан испрати кај царот Димитриј да ги истера оние од кулата од Ерусалим, а и оние во тврдините, зашто се бореа против Израел. 42. Тогаш Димитриј испрати кај Јонатан, велејќи: „Не само што ќе го направам тоа за тебе и твојо т народ, туку многу ќе те почитувам тебе и твојо т народ, ако има прилика. 43 Затоа сега ќе постапиш добро, ако ми испратиш луѓе да ми помогнат; зашто сите мои сили исчезнаа од мене. 44. Тогаш Јонатан му испрати три илјади силни лу ѓе во Антиохија. 45 Но, оние што беа о д градот се собраа среде градот, на број од сто и дваесет илјади луѓе, и сакаа да го убијат царот. 46 Затоа царот побегна во дворот, но тие о д градот ги чуваа градските премини и почнаа да се борат. 47То гаш царот ги повика на помош Евреите, кои веднаш дојдоа кај него, и се разотидоа низ градот, убија тој ден во градот до бројката од сто илјади. 48 И то ј ден го запалија градо т и добија многу плен, и го избавија царот. 49 И кога видоа дека Евреите го добија градо т како што сакаа, нивната храброст се намали; 50 Дај ни мир, и нека Евреите престанат да не напаѓаат нас и градот. 51 Со тоа го фрлија своето оружје и склучија мир; и Евреите беа почестени пред царот и пред сите што беа во неговото царство; и се вратија во Ерусалим, имајќи голем плен.
52 Така царот Димитриј седна на престоло т на своето царство, а земјата беше тивка пред него. 53 Сепак, тој се разбрануваше во сето она што го зборуваше, и се отуѓи од Јонатан, ниту го награди според благодетите што ги имаше од него, туку многу го вознемири. 54 По ова се врати Трифун, а со него и мало то дете Антиох, кој царуваше и беше крунисан. 55 Тогаш се собраа кај него сите борци, кои Димитриј ги отфрли, и се бореа против Димитриј, ко ј го свр те грбот и побегна. 56 А Трифун ги зеде слоновите и ја освои Антиохија. 57 Во тоа време младиот Антио х му напиша на Јонатан, велејќи: „Те по твр дувам како првосвештеник и те поставувам за владетел над четирите влади и да бидеш еден од пријателите на царот. 58 По тоа му испрати златни садови за да му служат, и му даде да пие злато, да се облече пурпурно и да носи златна тока. 59 И својот брат Симон го постави за капетан од местото наречено Тирско скалило до границите на Египет. 60 Тогаш Јонатан излезе и помина низ градовите отаде водата, и сите сили сириски се собраа кај него за да му помогнат. 61 Оттаму тој о тиде во Газа, а тие од Газа го затворија; затоа ја опсади и ги запали со оган неговите предградија и ги разграби. 62 По тоа, кога тие од Газа му се помолија на Јонатан, тој склучи мир со нив, ги зеде синовите на нивните поглавари како заложници, и ги испрати во Ерусалим, и помина низ земјата во Дамаск. 63 А кога Јонатан чу дека кнезовите на Димитриј дошле во Кадес, во Галилеја, со голема сила, за да го отселат о д земјата, 64 То ј отиде да ги пречека и го остави брато т Симон во селата. 65То гаш Симон се улогоруваше против Ветсура и се бореше против неа долго време и го затвори. 66 Но тие сакаа да имаат мир со него, што то ј им го даде, а потоа ги истера оттаму, го зазедоа градо т и поставија гарнизон во него. 67 А Јонатан и неговата војска се сместија кај Генесарската вода, о ттаму најрано наутро ги однесоа до рамнината Насор. 68 И ете, во рамнината ги пресретна туѓинците, кои, откако му поставија луѓе во заседа во планините, до јдоа против него. 69 Така, кога оние што лежеа во заседа станаа од своите места и се вклучија во битка, сите што беа од страната на Јонатан избегаа; 70 Зашто не остана ниту еден од нив, освен Мататија, синот на Авесалом, и Ју да, синот на Калфи, заповедници на војската. 71 Тогаш Јонатан ја раскина својата облека, фрли земја на главата негова и се помоли. 72 Потоа, пак, се сврте во битка, ги бега и тие побегнаа. 73 Кога го видоа тоа неговите луѓе што избегаа, повторно се свртеа кон него и со него ги гонеа до Кадес, дури до нивните шатори, и таму се улогорија. 74 Така, тој ден беа убиени о колу три илјади луѓе о д незнабошците, а Јонатан се врати во Ерусалим.
ПОГЛАВЈЕ 12 1 А Јонатан, кога виде дека му служи времето, избра неколку луѓе и ги испрати во Рим, за да го потврдат и обноват пријателството што го имаа со нив. 2 Испрати писма и до Лакедемонците и до други места за истата цел. 3Така отидоа во Рим, влегоа во сенато т и рекоа: „Јонатан, првосвештеникот и наро дот на Евреите, не испратија кај вас, за на крајот да го обновите пријателство то што го имавте со нив и сојузот. , како порано. 4По тоа Римјаните им дадоа писма до управителите од секое место да ги доведат во земјата Јудеја на мирен начин. 5 А ова е примерокот од писмата што Јонатан им ги напиша на Лакедемонците: 6 Првосвештеникот Јонатан, и старешините на народот, и свештениците и другите Евреи, им испраќаат поздрав на Лакедемонците, нивните браќа. 7 Во минато то беа испратени писма до првосвештенико т Онија о д Дариј, ко ј тогаш владееше меѓу вас, за да означи дека сте наши браќа, како што е наведено во копијата што е напишана овде. 8 Тогаш Ониас го молеше чесно испратениот амбасадо р и ги прими писмата, во кои беше дадена изјава за сојузот и пријателството. 9 Затоа и ние, иако ништо од ова не ни треба, да ги имаме светите книги на Писмото во наши раце за да не утешат, 10 Сепак, се обидов да испратам кај вас за обновување на братство то и пријателство то, за да не ви станеме туѓинци, зашто помина долго време откако сте пратиле кај нас. 11 Затоа, ние секогаш, без престан, и во нашите празници и во други пого дни денови, ве паметиме во жртвите што ги принесуваме и во нашите молитви, како што е разумот, и како што ни прилега да размислуваме за нашите браќа. 12 И ние се радуваме на вашата чест. 13 Што се о днесува до нас, имавме големи неволји и војни на секоја страна, зашто царевите околу нас се бореа против нас. 14 Но, ние нема да ви бидеме вознемирувачки ниту за вас, ниту за другите наши сојузници и пријатели во овие во јни. 15 Зашто, ние имаме помош од небото што нè помага, како што сме избавени о д нашите непријатели, а нашите непријатели се подигнати. 16 Заради тоа ги избравме Нумениј, синот на Антио х, и Антипатар, сино т на Јасон, и ги испративме кај Римјаните, за да го обновиме пријателство то што го имавме со нив и поранешната заедница. 17 И нив им заповедавме да одат кај вас, да ви поздрават и да ви ги предадат нашите писма за обновувањето на нашето братство. 18 Затоа, сега ќе ви биде добро да ни дадете одговор на тоа. 19 А ова е примерокот од писмата што ги испрати Ониар. 20 Лакедемонескио т цар Ареј му поздравува на првосвештеникот Онија: 21 Напишано е дека Лакедемонците и Евреите се браќа и дека се од родот Авраам; 22 Затоа, сега, бидејќи дојдовме до сознание, добро е да ни пишете за вашата благосостојба. 23 Повторно ви пишуваме дека вашиот добито к и добра се наши, а наши се ваши. 24 А ко га Јонатан чу дека кнезовите на Демевиј дошле да се борат против него со поголема војска од порано, 25 То ј о тиде о д Ерусалим и ги пречека во земјата Аматис, зашто не им даде време да влезат во неговата земја.
26И испрати шпиони во нивните шатори, кои пак до јдоа и му рекоа дека се назначени да ги нападнат во ноќно време. 27 Затоа штом зајде сонцето, Јонатан им заповеда на своите луѓе да бдеат и да бидат во оружје, за да бидат подготвени да се борат цела ноќ; 28 Но, кога противниците слушнаа дека Јонатан и неговите луѓе се по дго твени за битка, се уплашија и се тресеа во срцата свои и запалија оган во својот логор. 29 Но Јонатан и неговата дружина не го знаеја тоа до утрото, зашто видоа како горат светлата. 30 Тогаш Јонатан ги гонеше, но не ги стигна, зашто поминаа преку реката Елеутер. 31 Затоа Јонатан се сврте кон Арапите, наречени Забадејци, и ги удри и им го зеде пленот. 32 И отиде о ттаму, до јде во Дамаск и така помина низ целата земја, 33 И Симон излезе и помина низ земјата до Аскалон и до тамошните огради, оттаму се сврте кон Јопа и ја освои. 34 Зашто имаше чуено дека ќе им го предадат држачот на оние што го зазедоа дело т на Димитриј; затоа постави гарнизон таму да го чува. 35По ова, Јонатан пак до јде дома и ги повика старешините на народот и се посоветува со нив за изградба на тврдини во Јудеја. 36 И ги направи ѕидините на Ерусалим повисоки и подигна голема планина меѓу кулата и градо т, за да се одвои од градо т, за да биде сам, ни да продаваат, ниту да купуваат во него. 37Потоа се собраа да го изградат градот, бидејќи беше урнат дел од ѕидот кон по токот од источната страна, и го поправаа она што се вика Кафената. 38 И Симон ја постави Адида во Сефела и ја зацврсти со порти и решетки. 39 А Трифун о тиде да го освои азиското царство и да го убие царот Антио х, за да ја постави круната на својата глава. 40 Но, то ј се плашеше дека Јонатан нема да го измачи и дека ќе се бори против него; затоа бараше начин да го земе Џонатан за да го убие. Така тој тргна и до јде во Витсан. 41 Тогаш Јонатан излезе да го пречека со четириесет илјади луѓе избрани за битка, и дојде во Витсан. 42 Кога Трифун виде дека Џонатан доаѓа со то лку го лема сила, не се осмели да ја испружи раката врз него; 43 Но, чесно го прими, и го пофали на сите негови пријатели, и му даде по дароци, и им заповеда на своите воени луѓе да му бидат послушни нему, како и самиот себе. 44 И на Јонатан му рече: „Зошто го доведе сио т овој народ во толку го лема неволја, бидејќи нема во јна меѓу нас? 45 Затоа, прати ги сега пак дома и избери неко лку луѓе да те чекаат и до јди со мене во Птолемаида, зашто ќе ти го дадам тоа, и останатите твр дини и сили, и сите што имаат некаква одговорност. што се однесува до мене, ќе се вратам и ќе заминам: зашто тоа е причината за моето доаѓање. 46 И Јонатан, поверувајќи му, направи како што му заповеда, и ја испрати сво јата војска, ко ја отиде во јудејската земја. 47 И со себе задржа само три илјади луѓе, од кои испрати две илјади во Галилеја, а илјада отидоа со него. 48 А штом Јонатан влезе во Птолемаида, Птолемајците ги затворија портите и го фатија, а сите што дојдоа со него ги убија со меч.
49То гаш испрати Трифун во Галилеја и во го лемата рамнина војска пешаци и коњаници за да ја уништат целата чета на Јонатан. 50 Но, кога дознаа дека Јонатан и оние што беа со него беа фатени и убиени, се о храбрија еден со друг; и отидоа блиску заедно, подготвени да се борат. 51 Затоа, оние што ги следеа, гледајќи дека се подготвени да се борат за своите животи, се вратија назад. 52. Тогаш сите мирно дојдоа во земјата Ју деја, и таму плачеа Јонатан и оние што беа со него, и многу се уплашија; затоа сиот Израил се оплакуваше. 53 Тогаш сите незнабошци, што беа наоколу, бараа да ги уништат, зашто рекоа: „Немаат капетан, ниту кој да им помогне; сега да во јуваме против нив и да им го о дземеме споменот од луѓето“. ПОГЛАВЈЕ 13 1 Кога Симон чу дека Трифун собрал го лема војска да ја нападне земјата Јудеја и да ја уништи, 2И виде дека народо т е во голем трепет и страв, о тиде во Ерусалим и го собра народот. 3 И ги по ттикна, велејќи: „Вие самите знаете какви големи работи направивме јас, моите браќа и домот на татко ми, за законите и светилиштето, за битките и за неволјите што ги видовме. 4 Поради тоа сите мои браќа се убиени заради Израел, а јас останав сам. 5 Затоа, далеку о д мене, да го поштедам својот живот во секое време на нево лја, зашто не сум подобар од моите браќа. 6 Несомнено ќе се одмаздам на мојо т народ, и светилиштето, и нашите жени и нашите деца, зашто сите незнабошци се собрани да нè уништат од многу злоба. 7 А штом народот ги слушна овие зборови, нивнио т ду х оживеа. 8 А тие одговорија со силен глас, велејќи: „Ти ќе ни бидеш водач наместо Јуда и брат твој Јонатан. 9 Водете ги нашите битки, и што и да ни заповедате, ќе правиме. 10 Тогаш ги собра сите во јници и побрза да ги заврши ѕидовите на Ерусалим и го зацврсти наоколу. 11 Во Јопа го испрати и Јонатан, сино т Авесолом, и со него голема сила, ко ј ги истера оние што беа таму, остана таму во неа. 12Така Трифун тргна од Пто лемај со голема сила за да ја нападне земјата Јудеја, а Јонатан беше со него во чело. 13 Но Симон ги постави своите шатори во Адида, спроти рамнината. 14 А кога Трифун дозна дека Симон станал наместо својот брат Јонатан и дека сакал да се бори со него, испрати гласници кај него, велејќи: 15 До дека го имаме братот Јонатан во чување, тоа е за пари што ги должи на царско то богатство, во врска со работата што му беше доделена. 16 Затоа, испрати сега сто таланти сребро и двајца негови синови за заложници, за да не се побуни од нас, ко га ќе биде слободен, и ние ќе го пуштиме. 17 То гаш Симон, иако разбра дека му зборуваат со измама, ги испрати парите и децата, за да не дојде до голема омраза кон себе кон луѓето. 18 Ко ј би рекол: „Затоа што не му ги испратив парите и децата, затоа Јонатан умре. 19 И им ги испрати децата и сто те таланти, но Трифун се разбрануваше и не го пушти Јонатан.
20. По ова дојде Трифун да ја нападне земјата и да ја уништи, обиколувајќи го патот што води до Адора; 21 А оние што беа во кулата испратија гласници кај Трифун, за да го забрза своето доаѓање кај нив по крај пустината и да им испрати храна. 22 Затоа Трифун ги подготви сите свои коњаници да дојдат таа ноќ, но падна многу голем снег, поради што тој не дојде. Така тој замина и дојде во Галадската земја. 23 И кога се приближи до Баскама, го уби Јонатан, кој беше погребан таму. 24 Потоа Трифун се врати и отиде во својата земја. 25. 26. И сиот Израил го оплакуваше многу и го плачеше многу денови. 27 Симон, исто така, изгради споменик на гробот на својот татко и на браќата свои, и го по дигна до пред очите, со делкан камен зад и пред. 28 И постави седум пирамиди, една против друга, за татко му, мајка му и четворицата браќа. 29 И со нив направи лукави средства, за кои постави големи сто лбови, и на сто лбовите го направи целио т нивен оклоп за вечен спомен, и со оклопните бродови издлабени, за да можат да се видат о д сето тоа што плови по морето . 30 Ова е гробот што го направи во Модин, и стои до денес. 31 А Трифун го измами младиот цар Антиох и го уби. 32 И тој застана наместо него, и се круниса за цар на Азија, и донесе голема несреќа на земјата. 33 Тогаш Симон ги изгради тврдините во Ју деја, и ги огради со високи кули и големи ѕидови, и порти и решетки, и во нив наложи храна. 34 Освен тоа, Симон избра луѓе и испрати кај царот Димитриј, за да ѝ даде на земјата имунитет до крај, зашто Трифун сè што направи беше да ја расипе. 35 Кому царот Димитриј му одговори и напиша вака: 36 Царот Димитриј до првосвештеникот Симон и пријател на царевите, како и до старешините и јудејскио т народ, упатува поздрав: 37 Златната круна и црвената наметка, што ни ги испративте, ги добивме; 38 И сите завети што ги склучивме со вас, ќе останат; и тврдите што ги изградивте ќе бидат ваши. 39 Што се однесува до сите превиди или грешки направени до денешен ден, ние му простуваме, а исто така и данокот на круната, што ни го должите; 40 И погледнете кои меѓу вас се среќаваат за да бидат во нашиот двор, тогаш нека бидат запишани и нека има мир меѓу нас. 41 Така, јаремот на незнабошците беше отстранет о д Израел во сто и седумдесеттата година. 42 Тогаш народо т Израилев почна да пишува во своите орудија и до говори: „Во првата година на првосвештеникот Симон, управител и водач на Евреите. 43 Во тие денови Симон се логоруваше против Газа и ја опседна наоко лу; направи и воен мотор, го постави по крај градот, и разби една кула и ја зеде. 44 И оние што беа во моторот скокнаа во градо т; при што се крена голема врева во градот: 45 Така што жителите на градо т ја раскинаа својата облека и се качуваа по ѕидовите со своите жени и деца, и плачеа со силен глас, молејќи го Симон да им даде мир. 46 А тие рекоа: „Не постапувај со нас според нашата злоба, туку според својата милост. 47 Така Симон се смири со нив и повеќе не се бореше против нив, ту ку ги истера надвор од градот и ги исчисти
куќите во кои беа идо лите, па влезе во него со песни и благодарност. 48 Да, тој ја отстрани сета нечистотија о д него, и ги постави таму луѓето што сакаат да го држат законот, и го направи посилен о д порано, и си изгради во него живеалиште. 49 И тие од кулата во Ерусалим беа толку тесно што не можеа ниту да излезат, ниту да о дат во село, ниту да купуваат, ниту да продаваат; затоа беа во го лема неволја поради недостаток на храна, и голем број од нив загинаа преку глад. 50 Тогаш тие извикаа кон Симон, молејќи го да биде едно со нив; и о ткако ги извади о д таму, ја исчисти кулата о д нечистотии. 51 И влезе во него во дваесет и триесеттио т ден о д вториот месец во сто седумдесет и првата година, со благодарност и гранки палми, и со харфи, и кимвали, и со виоли, и химни и песни; беше уништен голем непријател од Израел. 52 Тој нареди и тој ден да се празнува секо ја го дина со радост. Освен тоа, ридот на храмот, кој беше по крај кулата, го зацврсти од она што беше, и таму се насели со својата дружина. 53 А Симон, кога виде дека неговио т син Јован е храбар човек, го постави за началник на сите војски; и се насели во Газера. ПОГЛАВЈЕ 14 1 Сега во сто шеесет и дванаесеттата година, царот Димитриј ги собра своите сили и о тиде во Медија за да му помогне да се бори против Трифон. 2 Но, кога Арсакиј, царот на Персија и Медија, чу дека Димитриј е влезен во неговите граници, испрати еден о д своите кнезови да го земе жив. 3 Ко ј отиде и ја удри војската на Димитриј, го зеде и го одведе во Арсак, каде што беше затворен. 4 Што се однесува до земјата Јудеја, ко ја беше мирна во сите денови на Симон; зашто тој го бараше доброто на својата нација на таков начин, така што неговата власт и чест секогаш им угодуваа. 5 И како што беше чест во сите свои дела, така и во ова, што ја зеде Јопа за засолниште и влезе во морските острови, 6 И ги прошири границите на сво јот народ и ја обнови земјата, 7 И собра голем број заробеници, и владееше со Газера, Бетсура и кулата, о д кои ја зеде секаква нечисто тија, и немаше некој што му се спротивстави. 8 То гаш тие ја обработуваа сво јата земја во мир, и земјата ја зголеми својата, а дрвјата на полињата свој плод. 9 Древните луѓе седеа сите по у лиците и се соопштуваа за добри работи, а младите об лекоа славна и воинствена облека. 10 Тој обезбеди храна за градовите и постави во нив секаква муниција, така што негово то чесно име беше познато до крајот на светот. 11 То ј склучи мир во земјата, и Израел се радуваше со голема радост. 12 Зашто секој седеше под својата лоза и својата смоква, и немаше кој да ги искине. 13 Ниту во земјата остана никој да се бори против нив; да, и самите цареви беа соборени во тие денови. 14 Освен тоа, ги зацврсти сите о д сво јот народ што беа понижени: го испита законот; и секој непочитувач на законот и безбожник го зеде.
15 Тој го разубави светилиштето и ги умножи садовите на храмот. 16 А кога се слушна во Рим и до Спар та дека Јонатан е мртов, многу се жалеа. 17 Но, штом чуја дека наместо него, неговио т брат Симон беше поставен за првосвештеник и владееше со земјата и со градовите во неа. 18 Му напишаа во бакарни табли за да го обноват пријателство то и сојузо т што го направија со Ју да и неговите браќа Јонатан. 19 Кои списи беа прочитани пред собранието во Ерусалим. 20 А ова е примерокот од писмата што ги испратија Лакедемонците; Началниците на Лакедемонците, со градот, на првосвештенико т Симон, и на старешините и на свештениците и на остатоко т од еврејскио т народ, нашите браќа, му испраќаат поздрав: 21 Пратениците што беа испратени кај нашио т народ ни ја потврдија вашата слава и чест; затоа се радувавме за нивното доаѓање, 22 И ги запишаа работите што ги зборуваа во народнио т совет на овој начин; Нумениј, сино т на Антио х, и Антипатар, синот на Јасон, еврејските амбасадори, до јдоа кај нас за да го обноват пријателство то што го имаа со нас. 23 И на народот му беше пријатно да ги забавуваат луѓето чесно и да ја стават копијата на нивната амбасадорка во јавните записи, за на крајот народо т од Лакедемонците да има негов спомен: дополнително му напишавме примерок на првосвештеникот Симон . 24 По ова Симон го испрати Нумениј во Рим со голем златен штит од илјада фунти за да ја по тврди врската со нив. 25 Кога народо т чу, рече: „Каква благо дарност ќе им благодариме на Симон и неговите синови? 26 Зашто то ј и неговите браќа и домот на неговио т татко го основаа Израилот и ги избркаа во борба нивните непријатели од нив и ја потврдија нивната слобода. 27 По тоа го напишаа на бакарни плочи, што ги поставија на сто лбови на планината Сион. Осумнаесеттио т ден о д месецот Елул, во сто шеесет и дванаесеттата година, третата година на првосвештеникот Симон, 28 Во Сарамел, во големото собрание на свештениците, народот, началниците на народо т и старешините на земјата, ни беа известени овие работи. 29 Бидејќи честопати имало војни во земјата, во кои за одржување на нивното светилиште и законот, Симон, синот на Мататија, од потомство то на Јариб, заедно со неговите браќа, се ставале во опасност и им се спротивставувале на непријателите од нивната нација и дадоа голема чест на нивниот народ: 30 (Зашто потоа, Јонатан, о ткако го собра својот народ и беше нивен првосвештеник, му се придружи на својот народ, 31 Нивните непријатели се подго твија да ја нападнат нивната земја за да ја уништат и да положат раце на светилиштето. 32 Во тоа време Симон стана и се бореше за својата нација, и потроши многу од својо т имот, ги вооружи храбрите луѓе од својот народ и им даде плата, 33 И ги зацврсти градовите на Јудеја, заедно со Бетсура, што се наоѓа на границите на Јудеја, каде што претхо дно беше оклопот на непријателите; но тој постави гарнизон од Евреи таму: 34 Освен тоа, ја зацврсти Јопа, ко ја лежи на морето, и Газера, која се граничи со Азот, каде што порано живееле непријателите; но таму ги сместил Евреите и им дал сè што е погодно за негова поправка.
35 Затоа народо т ги пееше делата на Симон, и на каква слава тој мислеше да ја донесе сво јата нација, го направи свој управител и првосвештеник, зашто го правеше сето тоа, и поради правдата и верата што ги чуваше за својо т народ, и за тоа настојувал со сите средства да го воздигне својот народ. 36 Зашто во негово време работите напредуваа во неговите раце, така што незнабошците беа однесени о д нивната земја, а и тие што беа во градо т Давид во Ерусалим, кои се направија кула, о д ко ја излегоа и извалкаа сè за светилиштето и многу повредуваше во светото место: 37 Но тој ги смести Евреите во него. и го зацврсти за безбедност на земјата и градо т, и ги подигна ѕидините на Ерусалим. 38 И цар Димитриј го потврди во првосвештенството според тоа, 39 И го направи еден од своите пријатели и го почести со голема чест. 40 Зашто слушнал дека Римјаните ги нарекле Евреите свои пријатели и соборци и браќа; и дека чесно ги угостиле амбасадорите на Симон; 41 Исто така, на Евреите и на свештениците им беше мило што Симон ќе биде нивен управител и првосвештеник засекогаш, додека не се по јави верен пророк; 42 Освен тоа, тој треба да биде нивни капетан и да го преземе светилиштето, да ги постави над нивните дела и над земјата, и над оклопо т и над твр дините, за, велам, то ј да ја преземе контролата над светилиште; 43 Освен тоа, секо ј човек да го слуша и сите списи во земјата да бидат напишани во негово име, да се облече пурпурно и да носи злато. 44 Исто така, да не биде дозволено ниту еден о д народо т или свештениците да крши нешто о д овие работи, или да ги кажува не говите зборови, или да собира собир во земјата без него, или да биде облечен во пурпурна облека или да носи тока од злато; 45 А кој ќе направи поинаку или ќе прекрши нешто о д овие работи, треба да биде казнет. 46 Така сакаше сиот народ да постапува со Симон и да прави како што е кажано. 47То гаш Симон го прифати тоа и му беше мило да биде првосвештеник, капетан и управител на Евреите и свештениците, и да ги брани сите. 48 Така тие заповеда да се стави ова писмо на бакарни маси и да се постават во обвивката на светилиштето на видно место; 49 Исто така, примероците од нив треба да се стават во ризницата, за да ги добијат Симон и неговите синови. ПОГЛАВЈЕ 15 1 Уште Антио х, сино т на царот Димитриј, испрати писма од морските острови до свештенико т Симон и јудејскио т кнез, и до сиот народ; 2 Со држината беше следна: Царот Антио х до Симон, првосвештеникот и кнезот на неговиот народ, и до народот на Евреите, поздрав: 3 Затоа што одредени луѓе заразени го узурпираа царството на нашите татковци, и мојата цел е повторно да го оспорам, за да можам да го вратам на стариот имот, и за таа цел собрав мноштво странски војници и подготвив бродови за војна;
4 Мислам, исто така, да поминам низ земјата, за да им се одмаздам на оние што ја уништија и пустошија многу градови во царството. 5 Затоа сега ти ги по твр дувам сите дарови што ти ги дадоа царевите пред мене, и сите дарови освен што ти ги дадоа. 6 Ти давам дозво ла и да вадиш пари за сво јата земја со свој печат. 7 А што се о днесува до Ерусалим и светилиштето, нека бидат слободни; и сиот оклоп што си го направил и твр дините што си ги изградил и ги чуваш во твои раце, нека ти останат. 8 И ако има или ќе има нешто поради царот, нека ти се простува отсега засекогаш. 9 Понатаму, кога ќе го добиеме нашето царство, ќе те почитуваме тебе и твојо т народ и твојо т храм со го лема чест, така што тво јата чест ќе биде позната по целиот свет. 10 Во сто шеесет и четиринаесеттата година, Антио х отиде во земјата на своите татковци; во тоа време сите сили се собраа кај него, така што малкумина останаа со Трифун. 11 Затоа, прогонуван од царот Антио х, тој побегна во Дора, која лежи покрај морето. 12 Зашто виде дека неволјите го снашле одеднаш и дека неговите сили го напуштиле. 13То гаш се логорираше Антио х про тив Дора, имајќи со себе сто и дваесет илјади војници и осум илјади коњаници. 14 А кога го обиколи градот наоколу и им се придружи на корабите б лиску до градо т од морската страна, го вознемири градот по копно и по море, и не дозволи никого да излезе или да влезе. 15 Во средното време до јдоа Нумениј и неговата чета о д Рим, носејќи писма до кралевите и земјите; каде што беа напишани овие работи: 16 Луциј, римскиот конзу л кај царот Пто ломеј, поздравува: 17 Амбасадорите на Евреите, нашите пријатели и сојузници, дојдоа кај нас за да го обноват старото пријателство и сојуз, испратени о д првосвештенико т Симон и од народот на Евреите. 18 И донесоа златен штит од илјада фунти. 19 Затоа, сметавме дека е добро да им пишеме на кралевите и на земјите, да не им нанесуваат зло, ниту да се борат против нив, нивните градови или земји, ниту пак да им помагаат на нивните непријатели против нив. 20 Исто така ни се чинеше добро да го примиме нивнио т штит. 21. Затоа, ако има некои луѓе со чума, кои избегале од својата земја кај вас, предадете ги на првосвештенико т Симон, за да ги казни според нивниот сопствен закон. 22 Исто то им го напиша и на царот Димитриј и на Атал, на Ариарат и на Арсак, 23 И до сите земји и до Сампсам, и Лакедемонците, и до Делус, и Минд, и Сикион, и Карија, и Самос, и Памфилија, и Ликија, и Халикарнас, и Родос, и Арад, и Кос и Сиде и Арад, и Гортина, и Книд, и Кипар и Кирина. 24 А овој примерок му го напишаа на првосвештенико т Симон. 25 Така, царот Антио х логоруваше про тив Дора на вториот ден, постојано ја напаѓаше и правеше мотори, со што го затвори Трифун, за да не може ниту да излезе ниту да влезе. 26 Во тоа време Симон му испрати две илјади избрани луѓе да му помогнат; и сребро, и злато и многу оклопи. 27 Сепак, тој не сакаше да ги прими, туку ги прекрши сите завети што претходно ги имаше склучено со него и му стана туѓ.
28 Понатаму, тој го испрати кај него А тенобиј, еден о д неговите пријатели, да се почести со него и да му каже: „Ја задржувате Јопа и Газера; со кулата што е во Ерусалим, кои се градови на моето царство. 29 Неговите граници ги опустошивте и нанесовте го лема штета во земјата и завладеавте на многу места во моето царство. 30 Затоа, сега избави ги градовите што ги зазедовте и даноците на местата на кои владеевте без границите на Јудеја. 31 Или дај ми за нив петстотини таланти сребро; и за штетата што ја направивте и за даноко т на градовите, други петстотини таланти; ако не, ќе дојдеме и ќе се бориме против вас 32 Така, прија телот на царот Атенобиј до јде во Ерусалим, и кога ја виде славата на Симон и шкафот со златна и сребрена чинија и негово то големо присуство, се зачуди и му ја кажа царската порака. 33 Тогаш Симон одговори и му рече: „Ниту зедовме туѓа земја, ниту им припаѓаме на другите, туку наследството на нашите татковци, што нашите непријатели неправедно го поседуваа одредено време. 34 Затоа ние, имајќи можност, го држиме наследството на нашите татковци. 35 И до дека ги бараш Јопа и Газера, иако тие му нанесоа голема ште та на народо т во нашата земја, сепак ќе ти дадеме сто таланти за нив. А тенобиј не му одговори ниту збор; 36 Но се врати во бес кај царо т и му кажа за овие говори и за славата на Симон и за сето она што то ј го виде, на што царот се разгневи многу. 37 Во меѓувреме, Трифун побегна со брод во Ортосија. 38 Тогаш царот го постави Кендевеј за капетан на морскиот брег и му даде војска пешаци и коњаници, 39 И му заповеда да ја тргне својата војска кон Ју деја; исто така му заповеда да го изгради Кедрон, да ги зацврсти пор тите и да во јува против народот; но што се однесува до самиот крал, тој го гонеше Трифун. 40 Така Кендевеј до јде во Јамнија и почна да го разгорува народот и да ја нападне Јудеја, да го фаќа народо т заробеник и да го убива. 41 А кога го изгради Кедро, постави таму коњаници и мноштво пешаци, за да се пробијат по патиштата на Јудеја, како што му заповеда царот. ПОГЛАВЈЕ 16 1Тогаш до јде Јован о д Газера и му кажа на татка си Симон што направил Кендевеј. 2 Затоа Симон ги повика своите два најстари синови, Ју да и Јован, и им рече: „Јас и моите браќа и домот на мојот татко, о д мојата младост до денес, се боревме против непријателите на Израел; и работите толку добро напредуваа во нашите раце, што честопати го избавувавме Израел. 3 Но, сега сум стар, а вие, по Божја милост, сте дово лна возраст: бидете наместо мене и мојот брат, и о дете и борете се за нашио т наро д, а помошта од небото нека биде со вас. 4И тој избра од земјата дваесет илјади војници со коњаници, кои излегоа против Кендебеј и се одморија таа ноќ во Модин. 5 А кога станаа изу трината и отидоа во рамнината, ете, против нив до јде го лема голема во јска пешаци и коњаници, но меѓу нив имаше воден поток. 6 И тој и неговиот народ се урнаа против нив;
7 Така ги по дели своите луѓе и ги постави ко њаниците среде пешаците, зашто коњаниците на непријателите беа многу. 8 То гаш тие затрубија со светите труби, при што Кендевеј и неговата војска беа побегнати, така што многумина од нив беа убиени, а остатокот ги однесе до тврдината. 9 Во тоа време братот на Јуда Јован беше ранет; но Јован сепак следеше по нив, до дека не дојде во Кедрон, ко ј го изгради Кендевеј. 10 Така побегнаа до ку лите во по лињата Азот; затоа го изгоре со оган, така што од нив загинаа околу две илјади луѓе. Потоа се врати во мир во земјата Јудеја. 11 Во Ерихонската рамнина стана капетан Пто лемеј, синот на Авбус, и имаше многу сребро и злато. 12 Зашто тој беше зет на првосвештеникот. 13 Затоа, неговото срце се подигна, то ј помисли да ја придобие земјата за себе, и потоа се посоветува со измама против Симон и неговите синови за да ги уништи. 14 А Симон ги посетуваше градовите во селата и се грижеше за нивно уредување; во тоа време тој слезе во Ерихон со своите синови, Мататија и Јуда, во сто шеесет и седумнаесеттата го дина, во единаесеттиот месец, наречен Сабат. 15 Каде што сино т на Авбус ги прими со измама во малото место, наречено Докус, кое то ј го изгради, им приреди голема гозба, но таму криеше луѓе. 16 И кога Симон и неговите синови многу се напија, Пто ломеј и неговите лу ѓе станаа, го зедоа оружјето и дојдоа на Симон во гозбата и го убија него и неговите два сина и некои негови слуги. 17 Со тоа изврши го лемо предавство, а злото возврати за добро. 18 Тогаш Пто ломеј го напиша ова и испрати до царо т да му испрати војска да му помогне и да му ги предаде земјата и градовите. 19 Испрати и други во Газера за да го убијат Јован, а на трибините им испрати писма да дојдат кај него за да им даде сребро, злато и награди. 20 А други испрати да го заземат Ерусалим и планината на храмот. 21 Сега еден трчаше напред во Газера и му кажа на Јован дека татко му и браќата му се убиени, па затоа Птоломеј испрати да те убие и тебе. 22 Кога го чу тоа, се зачуди многу; зашто знаеше дека тие се обидуваат да го оддалечат. 23 Што се однесува до останатите дела на Јован, и неговите во јни, и досто јните дела што ги правеше, и градењето на ѕидовите што ги направи и неговите дела, 24 Ете, ова се запишани во летописите на неговото свештенство, о д времето кога беше прогласен за првосвештеник по татко му.