ROZDZIAŁ 1
Zebulon, szósty syn Jakuba i Lei. Wynalazca i filantrop. Czego dowiedział się w wyniku spisku przeciwko Józefowi.
1 Kopia słów Zabulona, które nakazał swoim synom przed śmiercią, w stu czternastym roku jego życia, dwa lata po śmierci Józefa.
2 I rzekł do nich: Słuchajcie mnie, synowie Zabulona, zważajciena słowa waszego ojca.
3 Ja, Zebulon, urodziłem się jako dobry dar dla moich rodziców.
4 Bo gdy się urodziłem, mój ojciec bardzo się rozmnożył, zarówno w trzodach, jak i w stadach, gdy otrzymał swój dział dzięki laskom karbowanym.
5 Nie jestem świadomy, że grzeszyłem przez wszystkie moje dni, chyba że w myślach.
6 Nie pamiętam jeszcze, żebym popełnił jakąkolwiek niegodziwość, z wyjątkiem grzechu niewiedzy, który popełniłem przeciwko Józefowi; bo zawarłem przymierze z moimi braćmi, że nie powiem mojemu ojcu, co sięstało.
7 Ale przez wiele dni płakałem w tajemnicy z powodu Józefa, bo bałem się moich braci, ponieważ wszyscy byli zgodni, że jeśli ktoś wyjawi tajemnicę, powinien zostać zabity.
8 A gdy chcieli go zabić, zaklinałem ich ze łzami, aby niebyli winni tego grzechu.
9 Gdyż Symeon i Gad przyszli przeciwko Józefowi, aby go zabić, a on rzekł do nich ze łzami: „Ulitujcie się nade mną, bracia moi, zlitujcie się nad wnętrznościami Jakuba, naszego ojca; nie wkładajcie na mnie rąk, aby przelać niewinną krew, bo nie zgrzeszył przeciwko tobie.
10 A jeśli rzeczywiście zgrzeszyłem, karzcie mnie, bracia moi, ale nie nakładajcie na mnie swojej ręki ze względu na Jakuba, naszego ojca,
11 A gdy mówił te słowa, lamentując, nie mogłem znieść jego lamentów i zacząłem
płakać, a moja wątroba została wylana i cała treść moich wnętrzności się rozluźniła.
12 I płakałem z Józefem, i serce moje biło, i stawy mojego ciała drżały, i nie mogłem stać.
13 A kiedy Józef zobaczył mnie płaczącego z nim i tych, którzy nadchodzili przeciwko niemu, aby go zabić, uciekł za mną, prosząc ich.
14 Tymczasem Ruben wstał i rzekł: Chodźcie, bracia moi, nie zabijajmy go, ale wrzućmy go do jednego z tych suchych dołów, które wykopali nasi ojcowie i nie znaleźli wody.
15 Z tego powodu Pan zabronił, aby podnosiła się w nich woda, aby Józef mógł zachowaćsię.
16 I tak uczynili, aż sprzedali go Izmaelitom.
17 Bo w jego cenie nie miałem udziału, moje dzieci.
18 Ale Symeon, Gad i sześciu innych naszych braci przyjęło cenę Józefa i kupiło sandały sobie, swoim żonom i swoim dzieciom, mówiąc:
19 Nie będziemy z tego jeść, bo to cena za krew naszego brata, ale z pewnością zdepczemy ją, bo powiedział, że będzie nad nami królem, więc zobaczmy, co stanie się z jego marzeniami.
20 Dlatego w piśmie Prawa Mojżeszowego napisano, że każdemu, kto nie wzbudzi potomstwa swojemu bratu, rozwiążą się jego sandały i pluną mu w twarz.
21 A bracia Józefa nie chcieli, aby ich brat żył, i Pan zdjął im sandał, który nosili przeciwko swemu bratu Józefowi.
22 Gdy bowiem weszli do Egiptu, zostali uwolnieni przez sługi Józefa za bramą i tak złożyli pokłon Józefowi na wzór króla faraona.
23 I nie tylko oddawali mu pokłon, ale także zostali opluwani i natychmiast padali przed nim, i dlatego wcześniej zostali zawstydzeni. Egipcjanie.
24 Potem bowiem Egipcjanie usłyszeli o całym złu, jakiewyrządzili Józefowi.
25 A gdy został sprzedany, moi bracia zasiedli do jedzenia i picia.
26 Ja zaś, litując się nad Józefem, nie jadłem, ale czuwałem nad studnią, gdyż Juda obawiał się, aby Symeon, Dan i Gad nie pobiegli i go nie zabili.
27 Ale gdy zobaczyli, że nie jem, kazali mi go pilnować, dopóki nie został sprzedany Izmaelitom.
28 A kiedy Ruben przyszedł i usłyszał, że Józef został sprzedany podczas jego nieobecności, rozdarł swoje szaty i pogrążony w żałobiepowiedział:
29 Jak będę wyglądał na obliczu mojego ojca Jakuba? Wziął więc pieniądze i pobiegł za kupcami, ale ponieważ ich nie znalazł, wrócił zasmucony.
30 Ale kupcy zeszli z szerokiej drogi i maszerowali skrótem przez Troglodytów.
31 Ale Ruben zasmucił się i tego dnia nie jadł nic.
32 Wtedy Dan przyszedł do niego i powiedział: Nie płacz ani nie smuć się; bo znaleźliśmy to, co możemy powiedzieć naszemu ojcu Jakubowi.
33 Zabijmy koźlęta i zanurzmy w nim płaszcz Józefa; i wyślijmy to do Jakuba, mówiąc: Wiesz, czy to jest płaszcz twojego syna?
34 I tak uczynili. Gdy go sprzedawali, zdjęli z Józefa płaszcz i włożyli na niego szatę niewolnika.
35 A Symeon wziął płaszcz i nie chciał go oddać, bo chciał go rozerwać mieczem, rozgniewał się, że Józef przeżył i że go nie zabił.
36 Wtedy powstaliśmy wszyscy i powiedzieliśmy mu: Jeśli nie oddasz płaszcza, powiemy naszemu ojcu, że ty sam dopuściłeś się tej niegodziwości w Izraelu.
37 I tak im to dał, i uczynili tak, jak powiedział Dan.
ROZDZIAŁ 2
Nawołuje do ludzkiego współczucia i zrozumieniadlabliźnich.
1 A teraz, dzieci, ja was, abyście przestrzegali przykazań Pana i okazywali miłosierdzie bliźnim, i litowali się nad wszystkimi, nie tylko nad ludźmi, ale i nad zwierzętami.
2 Przez wzgląd na to wszystko Pan mi błogosławił, a gdy wszyscy moi bracia byli chorzy, ja wyszedłem bez choroby, bo Pan zna zamysły każdego.
3 Miejcie więc litość w sercach swoich, dzieci moje, bo jak człowiek czyni bliźniemu,tak też Pan mu uczyni.
4 Bo synowie moich braci chorowali i umierali z powodu Józefa, bo nie okazali miłosierdzia w swoich sercach; ale moi synowie, jak wiecie, zachowali się bez chorób.
5 A kiedy byłem w ziemi Kanaan, nad brzegiem morza, łowiłem ryby dla mojego ojca, Jakuba; a kiedy wielu udusiło się w morzu, jakontynuowałembezszwanku.
6 Ja pierwszy zbudowałem łódź do pływania po morzu, bo Pan dał mi w niej zrozumieniei mądrość.
7 I puściłem za nim ster, i rozpostarłem żagiel na innym pionowym kawałku drewna pośrodku.
8 I popłynąłem tam wzdłuż brzegów, łowiąc ryby dla domu mojego ojca, aż dotarliśmy do Egiptu.
9 I przez współczucie dzieliłem się swoim połowem z każdymobcym.
10 A jeśli jakiś człowiek był przybyszem, chorym lub starym, gotowałem rybę, dobrze ją przyrządzałem i podawałem wszystkim ludziom, według potrzeby, smucąc się i litującsię nad nimi.
11 Dlatego i Pan nasycił mnie obfitością ryb podczas łowienia ryb; kto bowiem dzieli się z bliźnim, o wiele więcej otrzymuje od Pana.
12 Przez pięć lat łowiłem ryby i dałem je każdemu, kogo widziałem, i wystarczyło to całemu domowi mojego ojca.
13 Latem łowiłem ryby, a zimą pasłem owce u moich braci.
14 Teraz oznajmię wam, co uczyniłem.
15 Widziałem w zimie człowieka cierpiącego z powodu nagości i zlitowałem się nad nim, i ukradłem potajemnie szatę z domu mego ojca,i dałem ją cierpiącemu.
16 Czy więc wy, moje dzieci, z tego, co wam Bóg daje, bez wahania okazujcie wszystkim ludziom współczucie i miłosierdzie i dawajcie każdemu z dobrego serca.
17 A jeśli nie macie, co dać potrzebującemu, zlitujciesięnad nimw głębi miłosierdzia.
18 Wiem, że moja ręka nie znalazła środków, by dać mu potrzebującego, i szedłem z nim, płacząc przez siedem stadiów, a moje wnętrzności tęskniły do niego zewspółczucia.
19 Miejcie więc i wy, dzieci moje, litość dla każdego człowieka okazującego miłosierdzie, aby i Pan okazał miłosierdzie i miłosierdzienad wami.
20 Bo i w ostatecznych dniach Bóg ześle swoje miłosierdzie na ziemię, a gdziekolwiek znajdzie wnętrzności miłosierdzia,tam mieszka w nim.
21 W miarę bowiem, w jakim człowiek lituje się nad bliźnimi, w takim stopniu Pan nad nim.
22 A kiedy zeszliśmy do Egiptu, Józef nie żywił do nas żadnej złośliwości.
23 Na kogo i wy, dzieci moje, zwracajcie uwagę, bez złośliwości i miłujcie się wzajemnie; i nie zapisujcie sobie, każdy z was, złana swego brata.
24 Bo to burzy jedność i dzieli wszystkich, i niepokoi duszę, i niszczy oblicze.
25 Obserwujcie więc wody i wiedzcie, że gdy się zlewają, zmiatają kamienie, drzewa, ziemię i inne rzeczy.
26 A jeśli rozdzielą się na wiele strumieni, ziemia je pochłoniei znikną.
27 Tak i wy będziecie, jeśli się podzielicie. Nie bądźcie więc podzieleni na dwie głowy ze względu na wszystko, co stworzył Pan. Tylko jedną głowę i dwa ramiona, dwie ręce, dwienogi i wszystkie pozostałe członki.
28 Bo dowiedziałem się z pism moich przodków, że zostaniecie podzieleni w
Izraelu, i pójdziecie za dwoma królami, i będziecie dopuszczać się wszelkiej obrzydliwości.
29 A wasi wrogowie poprowadzą was do niewoli i będziecie złorzeczeni wśród pogan, z wielomasłabościami i uciskami.
30 A po tym będziecie wspominać Pana i pokutować, a On zlituje się nad wami, bo jest miłosierny i litościwy.
31 I nie zapisuje zła synom ludzkim, bo są ciałem i dadzą się zwieść przez swoje niegodziwe uczynki.
32 A po tym wzejdzie wam sam Pan, światło sprawiedliwości, i powrócicie do waszej ziemi.
33 I ujrzycie go w Jerozolimie przez wzgląd na jego imię.
34 I znowu przez niegodziwość waszych uczynków będziecie go prowokować do gniewu,
35 I będziecie przez Niego odrzuceni aż do czasu spełnienia.
36 A teraz, moje dzieci, nie smućcie się, że umieram, ani nie załamujcie się, że dochodzę do końca.
37 Bo powstanę ponownie pośród was, jako władca pośród jego synów; i będę się radował w pośrodku mojego pokolenia, tylu, którzy będą przestrzegać prawa Pańskiego i przykazań Zabulona,ich ojca.
38 Ale na bezbożnych Pan sprowadzi ogień wieczny i zniszczy ich przez wszystkie pokolenia.
39 Ale teraz spieszę do odpoczynku, podobnie jak i moi ojcowie.
40 Ale wy bójcie się Pana, Boga naszego, z całej siły, po wszystkie dni waszego życia.
41 A gdy to powiedział, zasnął w sędziwym wieku.
42 A jego synowie złożyli go w drewnianej trumnie. A potem zanieśli go i pochowali w Hebronie wraz z jego ojcami.