2 पञ्चमे वर्षे सप्तमे नदिे च यदा कल्दीयाः
आदायअनििादग्धवन्तः।
3 बारुकः यहूदािाजस्य योआकीमपुत्रस्य यकोनियासस्य श्रवणे
इनत कािणतः वयं अधः पानतताः , िचउन्ताः अभवम।
6 अस्माकं पिमेश् विस् य पिमेश् विस् य धम्य यम् अस् नत, अस् माकं नपतिौ च अद् यर्ा दृश्यते तर्ा लज्जा प्रकियनत।
7 यतो भगवता अस्माकम् उपरि उक्ाः सवेऽनप व्ानधः
8 तर्ानप वयं भगवतः समक्षं
अध्याय 1 1
, मानसयासपुत्रः , सेदेनकयासपुत्रः , असनदयासपुत्रः ,
, बानबलोिे नलल्कितवाि्।
एतानि पुस्तकस्य वचिानि यत् बरुकः िेरियासपुत्रः
केल्कियासपुत्रः
यरुशलेमम्
, पुस्तकं श्रोतुं आगतािां सवेर्षां जिािां कणेर्षु च अस्यपुस्तकस्यवचिं पनितवाि्। 4 आययजिािाम्, िाज्ञः पुत्राणां च श्रवणे, वृद्धािां, सवेर्षां जिािां च श्रवणे, अधमतः उच्चतमपययन्तं, सुदिद्ाः समीपे बानबलोिे निवसतां सवेर्षां अनप। 5 ततः ते िोनदतवन्तः , उपवासं कुवयन्तः , भगवतः पुितः प्रार्ययल्कन्तस्म। 6 ते प्रत्येकस्यसामर्थ्ायिुसािं धिसङ्ग्रहं कृतवन्तः। 7 तेि यरुशलेमिगिं प्रनत सलोमपुत्रस्य केल्कियासपुत्रस्य महायाजकस्य योआनचमस्य, याजकािाम्, यरुशलेमिगिे तस्यसहदृश्यमािािां सवेर्षां जिािां कृते प्रेनर्षतम्। 8 तल्कस्मि् एव काले यदा सः भगवतः गृहस्य पात्रानण, ये मल्कििात् बनहः िीतानि, तानि यहूदादेशे प्रत्यागन्तुं, नसविमासस्य दशमनदिे, िजतपात्रानण, ये सेदेनकयसः योनशयासस्यपुत्रः जादािाजः कृतवाि् आसीत्, 9 तदिन्तिं बेनबलोििाजा िबूकोदोिोसोिः यरूशलेमतः यकोनियां, िाजपुत्राि्, बद्धाि्, वीिाि्, देशस्य जिाि् च यरुशलेमतः िीत्वाबेनबलोििगिं िीतवाि्। 10 ते अवदि्, पश्यत, वयं युष्माि् होमबनलदािं पापबनलं धूपं च क्रीत्वा मन्ां सज्जीकृत्य अस्माकं पिमेश् विस् य वेदीयाम् अपयनयतुं धिं प्रेनर्षतवन्तः। 11 बेनबलोििाजस्य िबूचोदोिोसोिस्य प्राणाय तस्य पुत्रस्य बाल्थासिस्य च प्राणाय प्रार्ययन्तु, येि तेर्षां नदवसाः पृनर्व्ां स्वगयस्यनदवसाः इवस्युः। 12 प्रभुः अस्माि् बलं दास्यनत, अस्माकं िेत्रानण च लघु करिष्यनत, ततः वयं बेनबलोििाजस्य िबूकोदोिोसोिस्य
, तेर्षां दृष्टौअिुरहं प्राप्नुमः . 13 अस्माकं कृते अनप अस्माकं पिमेश् विं प्रार्ययन्तु, यतः वयं प्रभुः पिमेश् विस् य नवरुद्धं पापं कृतवन्तः। अद्पययन्तं च भगवतः क्रोधः तस्य क्रोधः च अस्मात् ि निवतयते। 14 पिमेश् विस् य गृहे पवेर्षु नदिेर्षु च स्वीकािं कतुयम् अस्मानभः युर्ष् माकं समीपं प्रेनर्षतम् एतत् पुस्तकं यूयं पनिष्यल्कन्त। 15 यूयं वक्ष्यर्, ‘अस्माकं पिमेश् विस् य पिमेश् विस् य धमयः अस् नत, अस् माकं तु यहूदायास् य यरुशलेमनिवानसिां चमुिस् यभ्रमः अद्त्वे भनवर्ष् यनत। 16 अस्माकं िाजाभ्ां, अस्माकम् िाजपुत्रेभ्ः , अस्माकं याजकेभ्ः , अस्माकं भनवष्यद्वानदभ्ः , अस्माकं पूवयजेभ्ः च। 17 वयं भगवतः सम्मुिे पापं कृतवन्तः। 18 अस्माकं पिमेश् विस् य आज्ञां प्रस् य आज्ञां चरितुं अस् माकं पिमेश् विस् यवाणींिशृण् तः। 19 यस्मात् नदिेि प्रभुिा अस्माकं पूवयजाि् नमस्रदेशात् बनहः आियत्, ततः अद्पययन्तं वयं भगवतः पिमेश् विस्य आज्ञां िकुवयन्तः , तस्यवाणींिश्रुत्वाप्रमादं कृतवन्तः। 20 अतः अस्माकं नपतृभ्ः नमस्रदेशात् बनहः आियमाणे समये प्रभुः स्वसेवकेि मूशेि यत् शापं दत्तवाि्, तत् अस्माि् दुग्धमधुप्रवाहं भूनमं दातुं शपं च अस्मासु लसत् अस्यनदवसस्यदशयिार्यम् अल्कस्त। 21 तर्ानप वयं भगवतः पिमेश् विस् य वाणीं ि शृणोमः , यर्ा सः अस् माकं समीपं प्रेनर्षतािां भनवष्यद्वानदिां सवेर्षां वचिं िशृणोमः। 22 नकन्तु प्रत्येकं मिुष्यः स्वस्य दुष्टहृदयस्य कल्पिां अिुसृत्य पिदेशीयदेवतािां सेवां कतुुं, अस्माकं पिमेश्विस्य प्रभुिादृष्टौदुष्कृतं कतुुं चप्रवृत्तः। अध्याय 2 1 अतः पिमेश् विः अस् माकं , अस् माकं इस्राएलस्य न्यायाधीशािां, अस् माकं िाजि्, अस् माकं िाजपुत्राणां, इस्राएल-यहूदा-पुरुर्षाणां च नवरुद्धं यत् वचिं कृतवाि्, तत् शुभं कृतवाि्। 2 अस्मासु महतीः नवपत्तयः आिेतुम्, यर्ा यरुशलेमिगिे यर्ा मूसाया नियमे नलल्कितम्, तर्ैव सम्पूणयस्वगयस्य अधः कदानपिघनितम्।
छायायां तस्य पुत्रस्य बाल्थासिस्य च छायायां जीनवष्यामः , तेर्षां बहुनदिानिसेनवष्यामः
मांसं चभक्षयेत्। 4 अस्माकं परितः सर्व्वेर्षु िाज्येर्षु वशीकृत्य सर्व्वेर्षु जिासु यत्र भगवता ताि् नवकीणुं कृतं तत्र निििीयं नविाशं च कतुुं सः ताि् प्रदत्तवाि्। 5 एवं वयं पिमेश् विस् य पिमेश् विस् य नवरुद्धं पापं कृतवन्तः , तस्य वाणीं ि आज्ञानपताः
3 यत् पुरुर्षः स्वपुत्रस्यमांसं स्वकन्यायाः
उपरिआगताः
ि प्रानर्यतवन्तः यत् वयं प्रत्येकस्यदुष्टहृदयस्यकल्पिाभ्ः नवमुिाः भवेम। 9 अतः पिमेश् विः अस् माकं दुर्ष् िं िक्षनत, प्रभुः अस् माकं उपरि तत् आियत्, यतः प्रभुः अस्माि् आज्ञानपतेर्षु सवेर्षु कायेर्षु धानमयकः अल्कस्त। 10 तर्ानप वयं तस्य वाणींि शृणोमः यत् भगवतः अस्माकं पुितः स्र्ानपतािां आज्ञािुसािं चरितुं।
अस्माकं
कृतवन्तः , तवसवेर्षु नियमेर्षु अधमुं कृतवन्तः।
13 तव क्रोधः अस्मात् निवतययतु
6 त्वं नह प्रभुः अस्माकं पिमेश्विः , त्वां प्रभो, वयं स्तुनवष्यामः।
7 अत एव त्वया अस्माकं हृदयेर्षु भयं स्र्ानपतं यत् वयं तव िाम आह्वयेम, बन्धिे त्वां स्तुवामः , यतः वयं भवतः पुितः पापं कृतवन्तः पूवयजािां सवायि् अधमायि् स्मिणं
11 हे इस्राएलस्य पिमेश्वि, यः प्रबलहस्तेि, उच्चबाहुिा, नचह्ैः , आश्चययः , महता सामर्थ्ेि चनमस्रदेशात् स्वजिं बनहः आियनस, िामचप्राप्तवाि्।यर्ाअद्दृश्यते। 12 हे अस्माकं पिमेश्वि, वयं पापं कृतवन्तः , अधमुं
, यतो त्वया अस्माि् नवकीणुं कृतं तत्रवयं कनतचिएवअवनशष्टाः। 14 हे प्रभो अस्माकं प्रार्यिां याचिां च शृणुत, स्वकािणात् अस्माि् मोचय, ये अस्माि् दूिं कृतवन्तः तेर्षां दृष्टौ अस्माि् अिुरहं कुरु। 15 सर्व्वयपृनर्व्ाः ज्ञास्यल्कन्त यत् त्वं अस्माकं पिमेश् विः अस् नत, यतः इस्राएलः तस्य वंशजः च तव िाम्ना आहूताः सल्कन्त। 16 हे भगवि्, तव पनवत्रगृहात् अधः पश्य, अस्माि् नवचािय, हे भगवि्, अस्माि् श्रोतुं कणुं िमस्कृत्य। 17 िेत्रानण उद्घाट्य पश्य; ये मृताः नचतासु सल्कन्त, तेर्षां शिीिात् प्राणाः अपहृताः , ते भगवतः स्तुनतं ि धमुं ि दास्यल्कन्त। 18 पिन्तु यः प्रत्याक्तः , यः प्रल्कणतः दुबयलः च गच्छनत, क्षीणिेत्राः , क्षुधातायः प्राणाः , ते त्वां स्तुनतं धमुं च प्रभो दास्यल्कन्त। 19 अतः वयं प्रभो अस्माकं पिमेश्वि, अस्माकं नपतृणां िाजािां च धानमयकतायाः कृते भवतः समक्षं नवियशीलं याचिां िकुमयः। 20 त्वया अस्माकं उपरि तव क्रोधः क्रोधः च प्रेनर्षतः , यर्ा त्वं तवदासैः भनवष्यद्वानदनभः उक्वाि्। 21 प्रभुः एवं वदनत, “बानबलोििाजस्य सेवां कतुुं स्कन्धौ प्रणमयन्तु। 22 नकन्तु यनद यूयं बानबलोििाजस्य सेवां कतुुं भगवतः वाणींिश्रोष्यल्कन्त। 23 अहं यहूदािगिेभ्ः बनहः यरुशलेमदेशात् च हर्षयस्य वाणीं, आििस्य वाणीं, विस्य वधूस्य च वाणीं निवतयनयष्यानम, सवयदेशः निजयिः भनवष्यनतनिवानसिः । 24 नकन्तु वयं तव वाणीं बानबलोििाजस्य सेवां कतुुं ि शृणोमः , अतः भवता तव सेवकैः भनवष्यद्वानदनभः यत् वचिं उक्ं तत् भवता कृतं यत् अस्माकं िाजािां अस्र्ीिाम् अस्माकं नपतृणां अस्र्ीिाश्च भवेयुः तेर्षां स्र्ािात् बनहः गृहीताः भवेयुः। 25 पश्यत, ते नदवसस्य तापे, िात्रौ नहमस्य च कृते बनहः नक्षप्ताः , दुनभयक्षेण, िड्गेि, व्ानधिा च महता दुःिेि मृताः। 26 इस्राएलवंशस्य यहूदावंशस्य च दुष्टतायाः कािणात् त्वयाभवल्कभः गृहं यर्ाअद्दृश्यते तर्ानवध्वस्तं कृतम्। 27 हे अस्माकं पिमेश्वि, त्वया सर्व्वयसभावेि, तव महती दयायाः अिुसन्धािेिचअस्मानभः सहव्वहािः कृतः। 28 यर्ा त्वया तव सेवकेि मूसाद्वािा उक्ं यल्कस्मि् नदिे त्वं तस्मै इस्राएलसन्तनतर्षु व्वस्र्ां नलल्कितुं आज्ञापयनस। 29 यनद यूयं मम वाणीं ि श्रोष्यल्कन्त, तनहय अवश्यमेव अयं बहुजिः िाष्टर्ष अल्पसंख्यायां परिणमनत, यत्र अहं ताि् नवकीणुं करिष्यानम। 30 अहं जािानम यत् ते मां ि शृण्वल्कन्त, यतः एर्षः किोिकण्ठः जिः अल्कस्त, नकन्तु तेर्षां बन्धिदेशे ते स्वस्मिणं करिष्यल्कन्त। 31 अहं तेर्षां पिमेश्विः प्रभुः इनत ज्ञास्यनत, यतः अहं तेभ्ः श्रोतुं हृदयं कणुं चदास्यानम। 32 ते मां बन्धिदेशे स्तुवल्कन्त, ममिामचनचन्तनयष्यल्कन्त। 33 तेर्षां किोिकण्ठात् दुष्कृतेभ्ः च प्रत्यागच्छन्तु, यतः ते स्वनपतृणां मागुं स्मरिष्यल्कन्त ये भगवतः समक्षं पापं कृतवन्तः। 34 अहं ताि् पुिः तल्कस्मि् देशे आिनयष्यानम यत् मया तेर्षां नपतृभ्ः अब्राहम-इसहाक-याकूबयोः शपर्ेि प्रनतज्ञातं, ते च तस्य स्वामी भनवष्यल्कन्त, अहं ताि् वधयनयष्यानम, तेर्षां क्षयः िभनवष्यनत 35 अहं तेर्षां सह तेर्षां पिमेश् विः भनवतुम् अिन्तं सल्कन्धं करिर्ष् यानम, ते च मम प्रजाः भनवष्यल्कन्त, अहं च मम इस्राएल-जिं मयादत्तदेशात् पुिः िनिष्कासनयष्यानम। अध्याय 3 1 हे सवयशल्कक्माि् प्रभो, इस्राएलस्य पिमेश् वि, दुःल्कितः आत्मात्वां क्रिनत। 2 शृणु भगवि् दयां कुरु; यतः त्वं दयालुः अनस, अस्माि् प्रनतदयां कुरुयतः वयं तव पुितः पापं कृतवन्तः। 3 त्वं नहसदास्र्ास्यनस, वयं च सवयर्ानविश्यामः। 4 हे सवयशल्कक्माि्, हे इस्राएलस्य पिमेश्वि, मृतािां इस्राएलीयािां तेर्षां सन्तािािां च प्रार्यिां शृणु, ये भवतः पुितः पापं कृतवन्तः , तेर्षां पिमेश्विस्य वाणीं ि श्रुतवन्तः , यतोनहएताः व्ानधः अस्माि्
लसनत
अधमुं
,
इदािींतव
5 अस्माकं पूवयजािां
मा स्मययताम्
नकन्तु
सामर्थ्ुं तविामचनचन्तय।
कृतवन्तः। 8 पश्य, वयम् अद् अनप अस्माकं बन्धिे स्मः , यत्र त्वया अस्माि् नवकीणुं कृतम्, अपमािार्ुं शापार्ुं च, अस्माकं पूवयजािां सवेर्षां अधमायिाम् अिुसािं, ये अस्माकं पिमेश्विात् पिमेश् विात् नविक्ाः। 9 हे इस्राएल, जीविस्यआज्ञां शृणु, प्रज्ञां ज्ञातुं श्रोत। 10 कर्ं इस्राएलः स्वशत्रुदेशे अनस, पिदेशे वृद्धः अनस, मृतैः सहदूनर्षतः अनस। 11 यत् त्वं नचताम् अवतिन्तैः सहगनणतः अनस? 12 त्वं प्रज्ञास्रोतः त्यक्वाि्।
19 ते अन्तधायिं कृत्वा नचताम् अवतिल्कन्त, अन्ये च तेर्षां स्र्ािे
नवशालम् अल्कस्त! 25 महाि्, तस्यअन्तः िाल्कस्त; उच्चं, अप्रमेयम् च। 26 आदौ प्रख्याताः
एकाकीनिजयितां त्यक्वन्तः।
17 नकन्तु अहं भवतः नकं साहाय्यं कतुुं शक्नोनम
13 यतो यनद त्वं पिमेश् विस् य मागेण चिनस , तनहय त्वं शाल्कन्तपूवयकं सदावनसतुं शक्नोनर्ष। 14 ज्ञातव्ं कुत्र प्रज्ञा कुत्र बलं कुत्र बोधः ; यर्ा त्वं ज्ञास्यनस कुत्रनदवसदीघयता, आयुः , कुत्रिेत्रप्रकाशः , शाल्कन्तः च। 15 तस्याः स्र्ािं केिज्ञातम्? तस्याः निनधर्षु कः आगतः ? 16 पृनर्व्ां पशूिां शासिं कुवयन्तः कुत्रजातः। 17 ये वायुपनक्षनभः सह क्रीडल्कन्त स्म, ये च िजतं सुवणुं च सञ्चयल्कन्त स्म, येर्षु मिुष्याः नवश्वसल्कन्त, तेर्षां लाभस्य अन्त्यं िकृतवन्तः ? 18 ये िजतकायुं कुवयल्कन्त स्म, सावधािाः च आसि्, तेर्षां कायायनणअनववेचिीयानि।
उपरिआगच्छल्कन्त। 20 युवकाः प्रकाशं दृष्ट्वा पृनर्व्ां निवसल्कन्त, नकन्तु ज्ञािमागुं िज्ञातवन्तः। 21 ि च तद्मागायि् अवगता, ि च धाियल्कन्त स्म, तेर्षां बालकाः तस्मात् मागायत् दूिं आसि्। 22 चिाििगिे िश्रुतं, र्ेमिे चिदृष्टम्। 23 पृनर्व्ां प्रज्ञां अल्किष्यमाणाः अगािेिाः , मेििस्य र्ेमिस्य च वनणक् , दन्तकर्ालेिकाः , अबोध अिेर्षकाः च। एतेर्षु कश्चि अनप प्रज्ञामागुं ि ज्ञातवाि्, तस्याः मागुं वा िस्मिनत। 24 हे इस्राएल, ईश्विस्य गृहं नकयत् महत् अल्कस्त! तस्य च स्वानमत्वस्र्ािं नकयत्
नदग्गजाः आसि्, ये एतावन्तः कदम्ाः , एतावन्तः युद्धे निपुणाः चआसि्। 27 ताि् प्रभुः िनचिोनतस्म, ज्ञािमागुं चिदत्तवाि्। 28 नकन्तु तेर्षां बुल्कद्धः िासीत् इनत कािणतः तेर्षां नविाशः अभवत्, स्वमूियतायाः कािणात् तेर्षां नविाशः अभवत्। 29 कः स्वगुं गत्वातां गृहीत्वामेघाद् अवतारितवाि्? 30 कः समुद्रं अनतक्रम्य तां प्राप्य शुद्धसुवणायर्ुं तां आिनयष्यनत? 31 ि कनश्चत् तस्याः मागुं जािानत, तस्याः मागुं ि नचन्तयनत। 32 नकन्तु यः सर्व्वुं जािानत सः तां जािानत स्वबुद्ध्या च तां लब्धवाि्। 33 यः प्रकाशं प्रेर्षयनत, तत् च गच्छनत, सः पुिः तत् आह्वयनत, तत् चभयेितस्यआज्ञापालिं किोनत। 34 तेर्षां प्रहिणेर्षु तािकाः प्रकाशन्ते स्म, आिल्किताः च अभवि्, यदासः ताि् आह्वयनततदाते वदल्कन्त, “अत्रवयम्” इनत।तर्ाते हर्षेणताि् निमायतािं प्रकाशं प्रदशययल्कन्तस्म। 35 एर्षः अस्माकं पिमेश्विः , तस्य तुल्यः अन्यः कोऽनप ि गण्यते 36 सः सर्व्वुं ज्ञािमागुं ज्ञात्वा स्वदासाय याकूबाय स्वनप्रयाय इस्राएलायचदत्तवाि्। 37 तदिन्तिं सः पृनर्व्ां प्रदश्यय मिुष्यैः सह वातायलापं कृतवाि्। अध्याय 4 1 एतत् पिमेश् विस् य आज्ञारन्थः , नियमः च यः अिन्तकालं यावत् स्र्ास्यनत।ये तु तत् त्यजल्कन्तते नियन्ते। 2 हे याकूब त्वां व्ावृत्त्य तत् गृहाण, तस्य प्रकाशस्य सम्मुिं चि, येित्वं प्रकानशतः भवनस। 3 पिेर्षां गौिवं मा ददातु, ि च पिदेशाय तव लाभप्रदानि वस्तूनिददातु। 4 हे इस्राएल, वयं सुल्कििः स्मः यतः पिमेश् विस् य नप्रयं वस्तूनिअस् माकं ज्ञायन्ते। 5 हे ममप्रजाः , इस्राएलस्य स्मिनणकाः , प्रसन्ाः भवन्तु। 6 यूयं िाष्टर्ष नवक्रीताः , ि तु युष्माकं नविाशार्ुं, नकन्तु यूयं पिमेश् विं क्रुद्धं कृतवस् तु शत्रुभ् यः समनपयताः। 7 यतो यूयं युष्माकं सृनष्टं नपशाचािां कृते बनलदािं कृत्वा क्रुद्धवन्तः , ितु ईश्विस्यकृते। 8 युष्माकं पालिं कृत्वा अिन्तपिमेश्विं नवस्मृतवाि्। यरुशलेमं युष्माि् पोर्षयनत स्म, तत् यूयं दुःल्कितवन्तः। 9 यतो सा युष्माकं उपरि ईश्विस्य क्रोधं आगच्छन्तं दृष्ट्वा अवदत्, हे नसयोि-िगिस्य निवसन्तः , शृणुत, पिमेश् विः ममउपरि महत् शोकं कृतवाि्। 10 अहं मम पुत्रकन्याणां बन्धिं दृष्टवाि्, यत् अिानदिा तेर्षां उपरिआियत्। 11 अहं ताि् आििेि पोनर्षतवाि्; नकन्तु रुदि् शोकेि च ताि् प्रेनर्षतवाि्। 12 मम सन्तािािां पापािां कािणात् निजयिं नवधवा बहूिां परित्यक्ं मनय कनश्चत् ि आिियतु। यतः ते पिमेश् विस् यनियमात् नविक्ाः। 13 ते तस्य नियमाि् ि जािल्कन्त स्म, तस्य आज्ञामागायि् ि चिल्कन्त स्म, तस्य धानमयकतायां अिुशासिमागायि् ि पदानत स्म। 14 नसयोिपरिसिनिवानसिः आगत्य मम पुत्रकन्याणां बन्धिं स्मिन्तु, यत् अिानदिातेर्षां उपरिआिनयतम्। 15 यतः सः दूितः तेर्षां उपरि एकं िाष्ट, निलयज्जं, पिकीभार्षां च आियत्, यत् वृद्धं ि आदिं किोनत, बालकं िदयां किोनत। 16 एते नवधवायाः नप्रयाः सन्तािाि् अपहृत्य कन्याहीिां
? 18 यतो युष्माकं उपरि एतानि नवपत्तयः आियत्, सः युष्माि् शत्रुहस्तात् मोचनयष्यनत। 19 हे ममसन्तािाः गच्छन्तु, अहं निजयिः अवनशष्टः अल्कस्म। 20 अहं शाल्कन्तवस्त्रं नवहाय मम प्रार्यिायाः बोिवस्त्रं धाियानम, अहं स्वनदिेर्षु अिन्तं प्रनतआह्वािं करिष्यानम। 21 हे मम बालकाः प्रसन्ाः भवन्तु, भगवन्तं आह्वयन्तु, सः युष्माि् शत्रुणां सामर्थ्ायत् हस्तात् चमोचनयष्यनत। 22 यतः मम आशा अिन्तकाले अल्कस्त यत् सः युष्माि् उद्धािनयष्यनत। पनवत्रात् च मम आििः आगतः , यतः
कृपणानि सल्कन्त, यातवपुत्राि्
33 यर्ा सा तव नविाशेि आिल्कितवती, तव पतिेि च प्रसन्ा अभवत्, तर्ैव सा स्वस्य नविाशस्य नवर्षये दुःल्किता
34 अहं तस्याः बहुजिस्य आििं हरिष्यानम, तस्याः अनभमािः शोकरूपेणपरिणमनत।
अनचिेण अस्माकं अिन्तत्रातािात् युष्माकं प्रनत आगनमष्यनत। 23 अहं युष्माि् शोकं िोदिं च कृत्वा बनहः प्रेनर्षतवाि्, नकन्तु पिमेश्विः युष्माि् पुिः अिन्तकालं यावत् आििेि आििेि चममसमीपं दास्यनत। 24 यर्ा इदािीं नसयोििगिस्य प्रनतवेनशिः भवतः बन्धिं दृष्टवन्तः , तर्ैव ते शीघ्रमेव अस्माकं पिमेश्विात् भवतः मोक्षं द्रक्ष्यल्कन्त यत् भवतः उपरि महता मनहमािेि अिन्तकाल्कन्तिाचआगनमष्यनत। 25 हे सन्तािाः , पिमेश्विात् युष्माकं उपरि यः क्रोधः आगतवाि्, तत् धैययपूवयकं भोगयतु, यतः तव शत्रुः त्वां उत्पीनडतवाि्; नकन्तु शीघ्रमेव तस्य नविाशं दृष्ट्वा तस्य कण्ठं पदानत। 26 मम सुकुमािाः रूक्षमागुं गताः , शत्रुनभः गृहीताः मेर्षः इवअपहृताः। 27 हे मम सन्तािाः सान्त्विाः भूत्वा पिमेश् विं प्रार्ययन्तु, यतः युर्ष् माि् यस् य एतानि युर्ष् माकं उपरि आियत्, तस्यस्मृतौभनवष्यर्। 28 यर्ा युष्माकं मिः पिमेश्विात् नवभ्रष्टः आसीत्, तर्ैव प्रत्यागत्यतं दशगुणानधकं अिेष्ट्िुम्। 29 यतो युष्माकं प्रनत एतानि नवपत्तयः आियत्, सः युष्माकं मोक्षेणसहअिन्ताििं जिनयष्यनत। 30 हे यरुशलेम, सभावं कुरु, यतः यः त्वां तत् िाम दत्तवाि् सः त्वां सान्त्वनयष्यनत। 31 ये त्वां पीडयल्कन्त स्म, तव पतिेि हर्षययल्कन्त स्म, ते कृपणाः सल्कन्त। 32 तव सन्तािाः यानि िगिानण सेवन्ते स्म, तानि
प्रनतगृहीतवतीसाकृपणाः।
भनवष्यनत।
35 अिन्तकालात् तस्याः उपरि अनिः आगनमष्यनत, यः सहिार्यम् आकांक्षनत। नपशाचािां च सा महतीं कालं भनवष्यनत। 36 हे यरुशलेम, पूवयनदनश भवतः परितः पश्य, पिमेश्विात् भवतः कृते यः आििः आगच्छनत। 37 पश्य, तव पुत्राः आगच्छल्कन्त, ये त्वया प्रेनर्षताः , ते पनवत्रस्य वचिेि पूवयतः पनश्चमं यावत् समागताः , पिमेश्विस्यमनहमायां आिल्किताः आगच्छल्कन्त। अध्याय 5 1 हे यरुशलेम, शोक-क्लेश-वस्त्रं परिधाय, पिमेश् विात् यत् मनहमाप्राप् यते, तस्य शोभिं सदा-सदाधािय। 2 पिमेश् विस् य धानमयकतायाः नद्वगुणं वस्त्रं भवतः परितः नक्षपतु।तवनशिनसअिन्तस्यमनहमामुकुिं स्र्ापयतु। 3 यतः पिमेश् विः स् वगायधः सवेर्षु देशेर्षु तव तेजः प्रदशयनयष्यनत। 4 यतः तव िाम सदा पिमेश् विेण धमयशाल्कन्तः , पिमेश् विस् यआिाधिायाः मनहमा च उच्यते। 5 हे यरुशलेम, उनत्तष्ठ, उच्चैः ल्कस्र्त्वा पूवयनदनश पश्य, तव बालकाः पनवत्रस्य वचिेि पनश्चमतः पूवयनदनश समागताः , पिमेश्विस्यस्मिणेिआिल्किताः। 6 यतः ते पदानतनभः त्वां त्यक्त्वा स्वशत्रुनभः दूिं गतवन्तः , नकन्तु पिमेश्विः ताि् िाज्यस्य सन्तािाः इव मनहमािेि उच्चैः भवतः समीपं ियनत। 7 यतः पिमेश् विः नियुक् तवाि् यत्, प्रत् येक उच्चपवयतानि, दीघय-दीघय-तिानि च पानततानि, उपत्यकानि च पूरितानि भवेयुः , येि भूनमं समं किणीयाः , येि इस्राएलः पिमेश् विस् यमनहम् यस् यअशक् नततः गनमर्ष् यनत। 8 अनप च पिमेश् विस् य आज्ञािुसािं काििानि, सुगल्कन्धतानिवृक्षानणचइस्राएलं आच्छादनयष्यल्कन्त। 9 यतः पिमेश् विः इस्राएलस् य मनहमाप्रकाशे हर्षेण िेष्यनत, तस् यदयायाधानमयकताच।