Tajik - 1st Maccabees

БОБИ 1 1Ва чунин воқеъ шу д, ки Искандари писари Филиппуси Мақдунӣ, ки аз замини Хеттим берун омад, Доро подшо ҳи Форсҳо ва Мидиёнро торумор кард, ва ӯ ба ҷои ӯ подшоҳи аввал бар Юнон шуд, 2 Ҷангҳои бисьёре кар д, ва забти бисёр ба даст овар д, ва подшоҳони заминро кушт.

3 Ва то ақсои замин тай карда, ғанимати халқҳои бисьёреро гирифт, ба тавре ки замин пеши ӯ ором буд; аз ин ру баланд шуд ва дилаш баланд шуд.

4 Ва ӯ лашкари пурзӯре ҷамъ овард, ва бар кишвар ҳо ва халқҳо ва по дшо ҳон ҳукмронӣ кар д, ки ба ӯ хизматгорон шуданд.

5 Пас аз ин ӯ бемор шуд ва фаҳмид, ки бояд бимирад.

6 Бинобар ин ӯ хизматгорони худро, ки обрӯманд буданд ва аз ҷавонӣ бо ӯ тарбия ёф та буданд, даъват кард, ва подшо ҳии ху дро дар миёни онҳо тақсим кар д, дар ҳо ле ки ҳанӯз зинда буд.

7 Пас, Искандар дувоздаҳ сол подшоҳӣ кард ва баъд мурд.

8Ва навкарони ӯ ҳар яке ба ҷои худ ҳукмронӣ мекарданд.

9 Ва баъд аз марги ӯ ҳама бар худ тоҷ ҳо гузоштанд; Писаронашон баъд аз онҳо солҳои зиё д чунин раф тор карданд, ва бадиҳо дар рӯи замин зиёд шуд.

10 Ва аз байни онҳо як решаи шарир Антио хус, ки лақаби Эпифанӣ буд, писари Антио хус, по дшо ҳ, ки дар Рум гаравгон бу д, баромад ва ӯ дар со ли саду сию ҳаф туми салтанати юнониён подшоҳӣ кард.

11 Дар он айём аз Исроил одамони бадкир дор ба он ҷо рафтанд, ки бисьёр касонро барангехта, мегуфтанд: «Биёед, биравем ва бо халқҳои гирду атрофамон аҳд бандем, зеро ки аз замони аз онҳо дур шу данамон мо ғаму андӯҳи бисьёре доштем».

12 Ҳамин тавр, ин дастгоҳ ба онҳо писанд омад.

13Ва баъзе аз мардум дар ин ҷо чунон пеш рафтанд, ки назди подшо ҳ рафтанд, ва ӯ ба онҳо иҷозат до д, ки мувофиқи аҳкоми халқҳо амал кунанд; 14Ва бар тиб қи урфу одатҳои халқҳо дар Ерусалим макони машқ сохтанд.

15 Ва ху дро номахтун карданд, ва а ҳди муқаддасро тарк карданд, ва ба халқҳо пайвастанд, ва ба фасод фурӯхта шуданд.

16 Ва ҳангоме ки подшо ҳӣ дар пеши Антио хус барпо шу д, ӯ фикр мекард, ки бар Миср по дшо ҳӣ кунад, то ки ду мулкро соҳиб шавад.

17Бинобар ин ӯ бо издиҳоми зиёде, бо аробаҳо ва ф илҳо, ва саворон ва лашкари бузурге вориди Миср шуд, 18 Ва бар зидди Птоломей, по дшо ҳи Миср, ҷанг кар д, вале Птӯлимӣ аз ӯ тарсид ва гурехт; ва бисьёрихо ярадор шуданд.

19 Ҳамин тавр онҳо шаҳр ҳои пурқувватро дар замини Миср гирифтанд, ва ӯ ғаниматҳои онҳоро гирифт.

20 Ва баъд аз он ки Антио хус Мисрро торумор кард, вай дар соли чилу сеюм боз баргашт ва бо шумораи зиёди мардуми Исроил ва Ерусалим баромад.

21Ва бо ғурур ба маъбад даромада, қурбонго ҳи тилло ва чароғдони рӯшноӣ ва тамоми зарфҳои онро гирифт, 22 Ва суфраи нонпазӣ, ва зарф ҳои рехтагарӣ ва зарф ҳо. ва маҷмарҳои тилло, ва парда, ва тоҷ ва зебу зинатҳои тиллоие, ки дар пеши маъбад буд, ҳамаи онҳоро аз танаш кашида гирифт.

23 Ва ну қра ва тилло ва зарф ҳои қиматбаҳоро низ гирифт; ганҷҳои ниҳонеро, ки ёфта буд, гирифт.

24 Ва ҳама чизро гирифта, ба замини ху д рафт ва куштори азиме карда, бағоят ғурур гуфт.

25 Бинобар ин дар Исроил, дар ҳар ҷое ки онҳо бу данд, мотами азиме буд; 26 Ба тавре ки мирон ва пирон мотам гирифтанд, бокираҳо ва ҷавонон но тавон шуданд, ва зебоии занон дигар шуд.

27Ҳар домод гиря мекард, ва зане ки дар хонаи нико ҳ нишаста буд, ғамгин буд, 28Замин низ барои сокинони он кӯчонида шуд, ва тамоми хонаи Яъқуб ошуфта шуд.

29Ва пас аз ду соли тамом шудани мӯҳлат подшо ҳ сардори боҷгирандаи ху дро ба шаҳр ҳои Я ҳу до фиристод, ки онҳо бо издиҳоми зиёде ба Ерусалим омаданд, 30 Ва ба онҳо су ханони осоишта гуфт, лекин ҳамааш макр буд, зеро ки онҳо ба ӯ бовар карданд, ӯ ногаҳон бар шаҳр афтод ва онро ба сахтӣ зарба зад, ва мардуми бисьёре аз Исроилро несту нобуд кард.

31 Ва ғанимати шаҳрро гирифта, онро оташ зад, ва хо наҳо ва деворҳои онро аз ҳар тараф вайрон кард.

32 Аммо занон ва кӯ дакон онҳоро ба асирӣ бурда, чорпоёнро тасарруф карданд.

33Ва шаҳр и Довудро бо девори азим ва мустаҳкам ва бо бурҷҳои пурқувват бино карда, онро барои онҳо қалъаи мустаҳкам сохтанд.

34 Ва дар он ҷо халқи фосиқ ва фосиқеро ҷой доданд ва дар он қувват гирифтанд.

35 Онро низ бо зиреҳ ва хӯрок захира карданд, ва ғанимати Ерусалимро ҷамъ карда, дар он ҷо гузоштанд, ва ба доми дардовар табдил ёфтанд.

36Зеро ки он ҷое буд, ки дар муқобили маъбад камин гирифта, душмани бад барои Исроил буд.

37 Ҳамин тавр, хуни бегуно ҳонро дар ҳар тарафи муқаддас рехта, палид карданд; 38 Ба тавре ки сокинони Ерусалим аз сабаби онҳо гурехтанд; ба ин сабаб шаҳр ба маскани бегонагон табдил ёфт, ва барои зодагони вай бегона гашт; ва фарзандони худаш ӯро тарк карданд.

39Макони вай мисли биёбон валангор шуд, идҳо и вай ба мотам, шанбеҳои вай ба таҳқири шаъни вай ба таҳқир табдил ёфт.

40 Чӣ тавре ки ҷалоли вай бу д, нангу номусаш зиёд шуд, ва ҷалолаш ба мотам мубаддал гашт.

41 Ва подшо ҳ Антио хус ба тамоми салтанати ху д навишт, ки ҳама як қавм бошанд, 42 Ва ҳар кас бояд қонунҳои ху дро тарк кунад, бинобар ин тамоми халқҳо мувофиқи амри подшоҳ розӣ шуданд.

43 Бале, бисьёре аз банӣ -Исроил низ ба дини ӯ розӣ шуданд, ва барои бу тҳо қурбонӣ кар данд ва рӯзи шанберо палид карданд.

44Зеро ки по дшо ҳ ба воситаи қосидон ба Ерусалим ва шаҳр ҳои Я ҳу до мактуб фиристода бу д, ки онҳо қонунҳои аҷиби ин заминро риоя кунанд, 45 Ва қурбониҳои сӯ хтанӣ, заб ҳ кардан ва қурбониҳои нӯшокиро дар маъбад манъ кунед; ва шанбеҳо ва рӯзҳои идро палид кунанд; 46 Ва маъбад ва муқаддасонро палид кунед; 47 Қурбонго ҳҳо ва боғҳо ва калисо ҳои бутҳо барпо кунед, ва гӯшти хук ва ҳайвоноти нопокро қурбонӣ кунед; 48 То ки онҳо низ фарзандони ху дро номахтун гузоранд ва ҷони ху дро бо ҳар гуна нопокӣ ва иф лосӣ зишт гардонанд; 49 То о хир онҳо шариатро фаромӯш карда, тамоми фароизҳоро иваз кунанд.

50 Ва ҳар кӣ нахо ҳад бар тиб қи фармони подшо ҳ, гуфт: Бимирад.

51 Ҳамин тавр, ӯ ба тамоми салтанати ху д навишт, ва нозиронро бар тамоми қавм таъин намуда, ба шаҳр ҳои Яҳудо амр фармуд, ки шаҳр ба шаҳр қурбонӣ кунанд.

52 Он го ҳ мардуми бисьёре назди онҳо ҷамъ шуданд, то ҳар як нафареро, ки шариатро тарк кунанд, таъқиб кунанд; Ва дар он сарзамин корҳои зишт карданд.

53Ва банӣ-Исроилро ба маконҳои пинҳон ӣ пеш кар данд, ҳатто ба ҳар ҷое ки онҳо барои кӯмак гурезанд.

54Ва дар рӯзи понздаҳуми мо ҳи Каслеу, дар соли саду чилу панҷум, онҳо бар қурбонго ҳ кори зишти харобиро бино карданд, ва дар тамоми шаҳр ҳои Я ҳу до аз ҳар тараф қурбонгоҳҳои бутҳо бино карданд; 55 Ва дар дари хонаҳо ва дар кӯчаҳо бухур сӯзонданд.

56 Ва китоб ҳои шариатро, ки ёф та бу данд, пора-пора карда, дар оташ сӯзонданд.

57 Ва ҳар кӣ китоби васиятро ёфт, ё касе ки ба шариат содиқ бошад, фармони подшо ҳ ин буд, ки вайро ба қатл расонанд.

58 Ва онҳо ҳар моҳ ба банӣ-Исроил, ки дар шаҳр ҳо ёфт шуданд, мувофиқи қу драти ху д ҳамин тавр раф тор мекарданд.

59Ва дар рӯзи бисту панҷуми моҳ онҳо бар қурбонго ҳи бут, ки бар қурбонгоҳи Худо буд, қурбонӣ меоварданд.

60 Дар он вақт бар тибқи ҳу км, баъзе занонеро, ки фарзандони худро хатна карда буданд, куштанд.

61 Ва тифлонро ба гарданашон овехта, хонаҳояшонро тирборон карданд ва онҳоеро, ки хатна карда бу данд, куштанд.

62 Аммо бисьёр касон дар Исроил азми нопок хӯр дан ва дар худ устувор буданд, ки чизе нахӯранд.

63 Бинобар ин мурдан беҳтар аст, то ки бо хӯрок палид нашаванд ва аҳди муқаддасро вайрон накунанд; бинобар ин мурданд.

64 Ва бар Исроил ғазаби сахте ба амал омад. БОБИ 2 1Дар он айём Маттатьё ибни Юҳанно ибни Шимъӯн, ко ҳин аз банӣ‐Юориб аз Ерусалим бар хост ва дар Модин сукунат дошт.

2Ва ӯ панҷ писар дошт, ки Юаннон, Каддис ном дошт; 3 Шимъӯн; Тасси номида мешавад: 4 Яҳудо, ки Маккабе ном дошт: 5 Элъозор, ки Аварон ном дошт; ва Йӯно тон, ки насабаш Апфус буд.

6 Ва ҳангоме ки куфрҳои дар Я ҳу до ва Ерусалим содиршударо дид, 7 Гуфт: « Вой бар ман! Чаро ман таваллуд шудаам, ки ин бадбахтии халқи Худ ва шаҳри муқаддасро бубинам ва дар он сокин шавам, вақте ки он ба дасти душманон ва маъбад ба дасти бегонагон супурда шуд?

8 Маъбади вай ба одами беҷалол табдил ёфт.

9 Зарфҳои пурҷалоли вай ба асирӣ бурда мешаванд, тифлонаш дар кӯчаҳо кушта мешаванд, ҷавононаш бо шамшери душман.

10 Кадом халқе дар салтанати вай ҳиссае надоштааст ва аз ғаниматҳои вай ба даст наомадааст?

11 Ҳама зебу зинатҳои вай гириф та шудаанд; аз зани озод вай ғулом мегардад.

12 Ва инак, маъбади мо, ҳатто зебоӣ ва ҷало ли мо, хароб шудааст, ва халқҳо онро палид кардаанд.

13 Пас, мо дигар ба кадом мақсад зиндагӣ хоҳем кард?

14 Он го ҳ Маттатьё ва писаронаш ҷомаҳои ху дро дарронда, палос пӯшиданд ва сахт мотам гирифтанд.

15 Дар ҳамин ҳо л афсарони подшо ҳ, ки мардумро ба исён маҷбур карданд, ба шаҳри Модин омаданд, то ки онҳоро қурбонӣ кунанд.

16 Ва ҳангоме ки бисьёре аз исроилиён назди онҳо омаданд, Маттатьё ва писаронаш низ ҷамъ омаданд.

17 Он го ҳ нозирони подшо ҳ ҷавоб до да, ба Матто тюс дар бораи ин ҳикмат гуфтанд: «Ту дар ин шаҳр ҳо ким ва марди бонуфуз ва бузург ҳастӣ, ва бо писарон ва бародаронаш қавӣ ҳастӣ; 18 Пас, алҳол ту аввал биё ва амри подшо ҳро ба ҷо овар , чунон ки тамоми халқҳо ба ҷо овардаанд, оре, ва мардуми Я ҳудо низ, ва онҳое ки дар Ерусалим боқӣ мондаанд; дустон, ва ту ва фарзандонат бо нукраю тилло ва мукофотхои бисьёр сарфароз хохед шуд.

19 Он го ҳ Маттотьё дар ҷавоби вай бо овози баланд гуфт: «Гарчанде ки ҳамаи халқҳое ки зери ҳукмронии подшо ҳ ҳастанд, ба ӯ итоат мекунанд ва ҳар яке аз дини падарони худ дур мешаванд ва ба аҳкоми ӯ розӣ мешаванд; 20 Аммо ман ва писаронам ва бародаронам мувофиқи аҳди падарони худ рафтор хоҳем кард.

21 Худо манъ кунад, ки мо шариат ва фароизҳоро тарк кунем.

22 Ба су ханони по дшо ҳ гӯш намедиҳем, то аз дини ху д равем, на аз дасти рост ва на аз тарафи чап.

23 Ва ҳангоме ки ӯ аз гуф тани ин су ханон баромада буд, яке аз яҳу диён ба назари ҳама омад, то бар қурбонгоҳе ки дар Модин буд, мувофиқи амри подшоҳ қурбонӣ кунад.

24 Вақте ки Маттатьё дид, аз ҷаҳду ҷаҳду ҷаҳд ба ларза даромад ва ҷилавҳояш ба ларза даромад, ва тоқат карда натавонист, ки хашми ху дро мувофиқи ҳукм баён кунад; бинобар ин давида, ӯро бар қурбонгоҳ кушт.

25Ва нозири подшо ҳ, ки мардумро ба қурбонӣ маҷбур мекард, дар он вақт кушт ва қурбонгоҳро вайрон кард.

26 Ҳамин тавр вай барои шариати Ху до бо ҷидду ҷаҳд рафтор кард, чунон ки Финӣ ба Замбри ибни Салом.

27 Ва Маттатьё дар тамоми шаҳр бо овози баланд фарьёд зада, гуфт: « Ҳар кӣ ғаюри шариат бошад ва аҳдро риоят кунад, бигзор Маро пайравӣ кунад».

28 Ва ӯ бо писаронаш ба кӯ ҳистон гурехт ва ҳар он чи дошт, дар шаҳр монд.

29 Он го ҳ бисёре аз толибони адолат ва доварӣ ба биёбон рафтанд, то ки дар он ҷо сокин шаванд; 30 Ҳам онҳо, ҳам фарзандонашон ва ҳам занонашон; ва чорпоёнашон; зеро азобу уқубат ба онҳо бештар шуд.

31Ва ҳангоме ки ба навкарони по дшо ҳ ва ба лашкароне ки дар Ерусалим, дар шаҳр и Довуд буданд, хабар доданд, ки баъзе одамон, ки амри подшо ҳро вайрон карда буданд, ба ҷойҳои пинҳонӣ дар биёбон фуромадаанд, 32 Шумораи зиёди онҳоро таъқиб кар данд ва ба онҳо расида, бар зидди онҳо ӯрду заданд ва дар рӯзи шанбе бо онҳо ҷанг карданд.

33 Ба онҳо гуфтанд: «Бигзор он чи то ҳо л кардаед, бас кунед; берун омада, мувофиқи амри подшо ҳ амал кунед, ва шумо зинда хоҳед монд.

34 Аммо онҳо гуф танд: «Мо берун намеравем ва амри подшо ҳро ба ҷо намеоварем, то рӯзи шанберо палид кунем».

35 Пас, онҳо бо тамоми суръат ҷанг карданд.

36 Аммо онҳо ба онҳо ҷавоб надоданд, ба сӯи онҳо санг напартофтанд ва ҷойҳоеро, ки пинҳон шу да бу данд, боздоштанд; 37 Аммо гуфт: "Ҳама дар бегуно ҳии ху д бимирем; осмон ва замин бар мо шаҳодат хо ҳанд дод, ки шумо моро ба ноҳақ куштаед".

38 Ва онҳо дар рӯзи шанбе ба муқобили онҳо бар хоста, онҳоро бо занону кӯ дакон ва чорпоёнашон то ҳазор нафар куштанд.

39 Вақте ки Маттатия ва дӯстонаш инро фаҳмиданд, барои онҳо мотам гирифтанд.

40 Яке аз онҳо ба дигаре гуфт: «Агар ҳамаи мо мисли бародарони худ рафтор кунем ва барои ҳаёт ва қонунҳои ху д бар зидди халқҳо мубориза набарем, онҳо акнун моро зуд аз замин решакан мекунанд».

41 Дар он вақт онҳо фармон дода, гуфтанд: «Ҳар кӣ дар рӯзи шанбе барои ҷанг бо мо ояд, мо бо вай ҷанг хо ҳем кард; ва мо ҳам мисли бародарони мо, ки дар пинҳонӣ кушта шудаанд, намемирем.

42 Он го ҳ як гурӯ ҳи ассидиён, ки мардони тавонои Исроил буданд, ва ҳамаи онҳое ки ихтиёран ба шариат содиқ буданд, назди ӯ омаданд.

43 Ва ҳамаи онҳое ки аз таъқибо т гурехта бу данд, ба онҳо пайваст ва дар назди онҳо монданд.

44 Ва онҳо лашкари ху дро муттаҳид карда, о дамони гунаҳкорро дар ғазаби ху д, ва одамони шарирро дар ғазаби ху д торумор карданд, вале дигарон барои кӯмак ба халқҳо гурехтанд.

45 Он го ҳ Маттатия ва дӯстонаш гир ду атроф гашта, қурбонгоҳҳоро вайрон карданд.

46 Ва он кӯдаконеро, ки дар со ҳили Исроил номахтун ёфтанд, далерона хатна карданд.

47 Онҳо низ аз паси мардони мағрур рафтанд, ва кор дар дасти онҳо пеш рафт.

48 Ва онҳо шариатро аз дасти халқҳо ва аз дасти подшо ҳон гирифтанд, ва нагузошт, ки гунаҳкор ғалаба кунад.

49 Вақте ки вақти марги Маттатьё наздик шуд, ӯ ба писарони худ гуфт: «Акнун ғурур ва сарзаниш қувват гирифт, ва замони ҳалокат ва ғазаби хашм.

50 Пас, алҳол, эй писарони ман, барои шариат ғаюр бошед, ва ҷони ху дро барои аҳди падарони ху д фидо кунед.

51 Ба ёд оред, ки падарони мо дар замони ху д чӣ кор ҳое карда буданд; ҳамин тавр шумо шӯҳрати бузург ва номи абадӣ хоҳед ёфт.

52 Оё Ибро ҳим дар озмоиш со диқ наёф т ва ин барои ӯ адолат ҳисоб карда нашуд?

53 Юсуф дар вақти тангии ху д фармонро риоя кард ва оғои Миср шуд.

54 Падари мо Финнес бо ҷидду ҷаҳд ва ҷидду ҷаҳд аҳди коҳинияти абадӣ ба даст овард.

55 Исо барои иҷрои калом дар Исроил довар таъин карда шуд.

56 Колеб барои он шаҳо дат до д, ки пеш аз он ки ҷамоат мероси заминро гирифт.

57 Довуд барои раҳмдилӣ со ҳиби тахти салтанати абадӣ гардид.

58 Илёс барои ҷидду ҷаҳд ва ғайрати шариат ба осмон бурда шуд.

59 Ҳанониё, Азариё ва Мисаил бо имон аз оташ наҷот ёфтанд.

60 Дониёл барои бегуно ҳии ху д аз даҳони шер ҳо халос шуд.

61 Ва ҳамин тавр шумо дар тамоми асрҳо фикр кунед, ки ҳар кӣ ба Ӯ таваккал мекунад, мағлуб нахоҳад шуд.

62 Пас, аз су ханони одами гунаҳкор натарс, зеро ки ҷалоли вай пору ва кирмҳо хоҳад буд.

63 Имрӯз бар хоста хо ҳад шуд, ва фардо нахо ҳанд ёф т, зеро ки ба хоки ху д баргар донида мешавад, ва андешааш барбод меравад.

64 Пас, шумо, эй писарони ман, далер бошед ва худро дар роҳи шариат мардон нишон диҳед; зеро ки ба воситаи он ҷалол хоҳед ёфт.

65 « Ва ина к, ман медонам, ки бародари ту Шимъӯн одами машваратист; ҳамеша ба ӯ гӯш деҳ: вай падари ту хо ҳад буд».

66 Дар бораи Я ҳу дои Маккабей бошад, вай ҳанӯз аз овони ҷавониаш тавоно ва тавоно буд; бигзор ӯ сардори шумо бошад, ва дар ҷанги қавм биҷангад.

67 Ҳамчунин ҳамаи риоякунандагони шариатро назди ху д бигиред ва барои зулми қавми худ қасос гиред.

68 Ба халқҳо пурра ҷазо диҳед, ва ба аҳкоми шариат гӯш диҳед.

69 Пас онҳоро баракат дод ва назди падарони худ ҷамъ шуд.

70Ва ӯ дар соли чилу шашум мурд, ва писаронаш ӯро дар қабри падаронаш дар Модин дафн карданд, ва тамоми Исроил барои ӯ навҳаи бузурге карданд. БОБИ 3 1 Он го ҳ ба ҷои ӯ писараш Я ҳу до, ки Маккабе ном дошт, бархост.

2Ва ҳамаи бародаронаш ба ӯ кӯмак карданд, ва ҳамаи онҳое ки бо падараш ҳамроҳ буданд, ва бо шодмонӣ дар ҷанги Исроил меҷангиданд.

3 Пас аз он қавми ху д со ҳиби иззати бузург, ва синабанд чун бузургҷусса, ва камарбанди худ бар ӯ, ва ӯ ҷанг кард, ва лашкарро бо шамшер муҳофизат.

4 Дар кир дори ху д ӯ чун шер буд, ва мисли шер наъра барои сайди худ.

5 Зеро ки Ӯ шариронро таъқиб мекар д, ва онҳоро меҷуст, ва онҳоеро, ки қавми Ӯро ба хашм меоварданд, сӯзонд.

6 Бинобар ин шарирон аз тарси Ӯ суст шу данд, ва тамоми ситамкорон ба изтироб афтоданд, зеро ки наҷот дар дасти Ӯ комёб мешуд.

7Ва по дшо ҳони бисёреро ғамгин кард, ва Яъқубро бо аъмоли худ шод кард, ва ёдгории ӯ то абад муборак аст.

8Ва ӯ дар шаҳр ҳои Я ҳу до гашта, осиёнонро аз онҳо несту нобуд карда, ғазаби Исроилро дур кард; 9 Ба тавре ки вай дар тамоми рун замин машхур буд, ва ба вай касонеро кабул кард, ки тайё-ри нобудшавй буданд.

10 Он го ҳ Апӯ ллониюс ғайрияҳу диён ва як лашкари бузургро аз Сомария ҷамъ кард, то бо Исроил ҷанг кунанд.

11 Вақте ки Я ҳудо фаҳмид, ба пешвози ӯ баромад ва ӯро зад ва кушт; бисьёр касон низ кушта шу данд, вале дигарон гурехтанд.

12 Бинобар ин Я ҳудо ғанимати онҳо ва шамшери Апӯллониюсро гирифта, тамоми умр бо он ҷангид.

13 Вақте ки Серӯн, мири лашкари Сурия, шунид, ки ин хабарро шунид, ки Я ҳу до издиҳом ва гурӯ ҳи мӯъминонро назди ӯ ҷамъ кардааст, то ки бо ӯ ба ҷанг бираванд; 14 Гуфт: «Ман дар салтанат ба ху д ном ва иззат хо ҳам до д; зеро ки ман бо Я ҳу до ва ҳамроҳонаш, ки фармони подшоҳро рад мекунанд, меравам, меравам».

15Ва ӯро барои баромадан тайёр кар д, ва лашкари пурзӯри осиён бо ӯ мерафтанд, то ки ба ӯ мадад расонанд ва аз банӣ-Исроил интиқом гиранд.

16 Ва ҳангоме ки Ӯ ба сӯи Байт-Ҳӯрӯн наздик шуд, Я ҳу до бо як гурӯҳи хурде ба пешвози ӯ баромад.

17 Кӣ, вақте диданд, ки лашкар ба истиқболи онҳо меояд, ба Яҳу до гуфт: « Чӣ гуна метавонем, ки мо дар ҳоле ки ин қадар кам ҳастем, бо ин қадар анбӯ ҳи зиёд ва ин қадар қавӣ ҷанг кунем, дар сурате ки тамоми ин рӯз тайёрем, ки аз рӯзадорӣ бемадор шавем?

18 Я ҳудо ба ӯ ҷавоб до д: «Барои бисёриҳо кори душвор нест, ки дар дасти кам маҳкам бошанд; ва бо Ху дои осмон ҳама як аст, то ки бо шумораи зиёди мардум ё гурӯ ҳи хурд таслим карда шавад.

19 Зеро ки ғалабаи ҷанг аз шумораи зиёди лашкар нест; балки қувват аз осмон меояд.

20Онҳо бо ғурур ва шарорати зиёд ба муқобили мо меоянд, то ки мо ва занону фарзандони моро нобуд созанд ва моро ғорат кунанд; 21 Аммо мо барои ҳаёти ху д ва қонунҳо и ху д мубориза мебарем.

22 Бинобар ин Худи Худованд онҳоро пеши назари мо несту нобуд хоҳад кард, ва шумо аз онҳо натарсед.

23 Ҳамин ки су ханашро тамом кард, ногаҳо н ба сӯи онҳо ҷаст, ва Серун ва лашкараш дар пеши назари ӯ сарнагун шуданд.

24 Ва онҳоро аз поёни Байт-Ҳӯрӯн то дашт таъқиб карданд, ки дар он ҷо тақрибан ҳаштсад нафари онҳо кушта шуданд; ва бақия ба замини фалиштиён гурехт.

25 Он го ҳ тарси Я ҳудо ва бародаронаш ва ваҳми азиме сар шуд, ки халқҳои гирду атрофро фаро гирифт.

26 Ба тавре ки шӯ ҳрати ӯ ба подшо ҳ расид, ва ҳамаи халқҳо дар бораи ҷангҳои Яҳудо сухан мегуфтанд.

27 Подшо ҳ Антио хус ин су ханонро шунида, ба хашм омад, бинобар ин ӯ фиристо да, тамоми лашкари мулки худ, ҳатто лашкари хеле пурқувватро ҷамъ овард.

28 Ӯ ганҷинаи ху дро низ кушода, ба сарбозонаш барои як сол музд дод ва фармуд, ки ҳар вақте ки ба ӯ лозим шавад, омода бошанд.

29 Бо вуҷуди ин, чун дид, ки пули ганҷ ҳои ӯ барбод рафтааст ва хироҷ ҳо дар кишвар кам аст, аз сабаби ихтилофот ва вабое ки вай бар замин овар да буд, ки қонунҳои қадимиро аз байн бурданд; 30Вай метарсид, ки дигар ба ин айб ҳо тоб наоварад ва инъомҳое дошта бошад, ки мисли пештара ин қадар саховатмандона бидиҳад, зеро ки вай аз по дшо ҳони пеш аз ӯ зиёдтар буд.

31Бинобар ин, дар дили ху д бағоят дар ҳайрат афто да, тасмим гирифт, ки ба Форс биравад ва дар он ҷо хироҷ ҳои кишварҳоро бигирад ва пули зиёд ҷамъ кунад.

32Ва ӯ Лисиёро, ки бузургвор ва яке аз ху нини шо ҳона буд, гузошт, то ки кор ҳои по дшо ҳро аз дарёи Фурот то сарҳади Миср назорат кунад; 33 Ва писари ху д Антио хусро ба воя расонид, то даме ки ӯ боз омад.

34 Ва нисфи лашкари ху д ва филҳоро ба ӯ супурд, ва ба ӯ супориш дод, ки ҳар он чи мехост, ба ҷо оварад, инчунин дар бораи сокинони Яҳудо ва Ерусалим; 35 Барои он ки Ӯ лашкареро бар зидди онҳо фиристад, то ки қувваҳо и Исроил ва бақияи Ерусалимро несту нобуд созад ва ёдгории онҳоро аз он макон барад; 36 Ва ғарибонро дар тамоми маҳаллаҳояшон ҷойгир кунад, ва замини онҳоро бо қуръа тақсим кунад.

37 Ва подшо ҳ нисфи аскарони боқимондаро гирифта, дар солисаду чилу ҳафтум аз шаҳри подшо ҳии ху д Антиёхия равона шуд; ва аз дарёи Фурот гузашта, аз баландӣ гузашт.

38Он го ҳ Лисиёс Птоломей ибни Дорименес, Никанор ва Горҷиёро, ки мардони тавонои дӯстони по дшо ҳ бу данд, баргузид.

39Ва бо онҳо чил ҳазор пиёда ва ҳаф т ҳазор савора фиристод, то ки ба сарзамини Я ҳу до бираванд ва онро вайрон кунанд, чунон ки подшоҳ фармуда буд.

40 Ва онҳо бо тамоми қувваи худ берун рафтанд, ва омада, назди Эммоус дар дашт ӯрду заданд.

41Ва тоҷирони ин кишвар, ки овозаи онҳоро шуниданд, бо хизматгорон нуқра ва тилло ба қадри кофӣ гирифта, ба

ӯрдуго ҳ омаданд, то банӣ-Исроилро ба ғуломӣ бихаранд: як қу драти Сурия ва замини фалиштиён ба онхо хамро х шуданд.

42 Ва ҳангоме ки Я ҳу до ва бародаронаш диданд, ки мусибатҳо зиёд шуда, лашкар ҳо дар ҳу дуди онҳо ӯрду заданд, зеро онҳо медонистанд, ки чӣ гуна подшо ҳ фармон додааст, ки қавмро несту нобуд кунад ва онҳоро тамоман нест кунад; 43 Ба якдигар мегуфтанд: «Биёед, бахти пусидаи халқи ху дро барқарор кунем ва барои халқи худ ва муқаддасо т мубориза барем.

44 Он го ҳ ҷамоат ҷамъ омаданд, то ки ба ҷанг омода бошанд, ва дуо гӯянд ва мар ҳамат ва раҳмдилӣ талаб кунанд.

45 Ерусалим мисли биёбон холӣ буд, ва ҳеҷ яке аз фарзандони вай ба дарун ё берун намерафт; маъбад низ поймол шуда буд, ва ғарибон қалъаро ниго ҳ медоштанд; Дар он ҷо халқҳо маскан доштанд; ва шо дӣ аз Яъқуб гирифта шуд, ва най бо арфа қатъ шуд.

46 Бинобар ин банӣ -Исроил ҷамъ шуда, ба Масфо, дар муқобили Ерусалим омаданд; зеро ки дар Масфо ҷое буд, ки пештар дар Исроил дуо мегуфтанд.

47Ва он рӯз рӯза гириф та, палос пӯшиданд, ва бар сари худ хокистар рехтанд, ва либосҳои худро дариданд, 48 Ва китоби шариатро, ки дар он халқҳо мехостанд тасвири суратҳои худро тасвир кунанд, кушоданд.

49 Онҳо ҳамчунин либосҳои ко ҳинон, ва нахуства ва даҳьякро оварданд, ва носириёнро, ки рӯзҳо и ху дро анҷом дода буданд, барангехт.

50 Он го ҳ онҳо бо овози баланд ба сӯи осмон фарьёд зада, гуфтанд: «Инҳоро чӣ кор кунем ва ба куҷо бардорем?

51 Зеро ки маъбади ту поймол ва палид шу дааст, ва коҳинонат дар ғазаб ва паст қарор доранд.

52 Ва инак, халқҳо бар зидди мо ҷамъ шудаанд, то ки моро нобуд кунанд; 53 Чӣ гуна метавонем бар онҳо истодагарӣ кунем, магар ин ки Ту, эй Худо, мададгори мо бошӣ?

54 Он го ҳ онҳо бо карнай наво хта, бо овози баланд фарьёд заданд.

55 Ва баъд аз ин Я ҳу до сардорони қавмро таъин кард, ҳатто мириҳазор ҳо, садҳо, ва панҷо ҳҳо ва даҳҳо нафаронро.

56 Аммо онҳое ки хона месозанд, ё занони арӯсӣ доранд, ё токзор мешинонанд, ё метарсиданд, ба онҳое ки Ӯ амр фармудааст, ки мувофиқи шариат ҳар кас ба хонаи ху д баргарданд.

57 Ва ӯрдуго ҳ кӯчонида, дар тарафи ҷанубии Эммоус ӯрду заданд.

58 Ва Я ҳу до гуфт: «Мусаллах шавед ва мардони далер бошед, ва бо диққат бошед, ки ба саҳар омода бошед, то ки бо ин халқҳое ки бар зидди мо ҷамъ омадаанд, барои несту нобуд кардани мо ва маъбадамон ҷанг кунед; 59 Зеро барои мо беҳтар аст, ки дар ҷанг бимирем, аз дидани мусибатҳои мардуми худ ва муқаддасоти худ.

60 Аммо, чунон ки иродаи Худо дар осмон аст, бигзор вай бикунад. БОБИ 4 1 Ва Горгияро панҷ ҳазор пиёда ва ҳазор нафар беҳтарин саворонро гирифта, шабона аз ӯрдугоҳ берун карданд; 2 То о хир вай метавонад ба ӯрдуго ҳи яҳу диён шитофт ва ба ногаҳон зарба занад. Ва мардони қалъа раҳнамои ӯ буданд.

3Ва чун Я ҳу до инро шунид, ху даш ва мардони далерро бо ӯ дур карданд, то ки лашкари по дшо ҳро, ки дар Эммоус буд, зарба занад, 4 Ҳанӯз лашкар аз лагер пароканда шуда буданд.

5 Дар ин миён Горҷиё шабона ба ӯрдуго ҳи Я ҳу до омад, ва чун дар он ҷо касе наёфт, онҳоро дар кӯ ҳҳо ҷустуҷӯ кард, зеро ки гуфта буд: «Ин рафиқон аз мо мегурезанд.

6 Аммо ҳамин ки рӯз шу д, Я ҳу до бо се ҳазор нафар ху дро дар саҳро нишон до д, ки бо вуҷуди ин на зиреҳ ва на шамшер дар хотир доштанд.

7 Ва онҳо ӯрдуго ҳи халқҳоро диданд, ки он қавӣ ва хуб ҷиҳозонидашу да буд ва бо савораҳо гирду атрофро иҳо та кардааст; ва инҳо мутахассиси ҷанг буданд.

8 Он го ҳ Я ҳудо ба одамони ҳамро ҳаш гуфт: «Аз мардуми онҳо натарсед ва аз ҳамлаи онҳо натарсед».

9 Ба ёд оред, ки чӣ гуна падарони моро дар баҳри Сур х раҳо карда буданд, вақте ки фиръавн бо лашкар онҳоро таъқиб кард.

10 Пас, акнун биёед сӯи осмон фарьёд занем, ки агар шояд Ху дованд ба мо марҳамат кунад, ва аҳди падарони моро ба ёд оварад, ва имрӯз ин лашкарро пеши назари мо нобуд созем.

11 То ки тамоми халқҳо бидонанд, ки Ӯст, ки Исроилро наҷот медиҳад ва наҷот медиҳад.

12 Он го ҳ бегонагон чашмони ху дро боло карда, диданд, ки онҳо ба муқобили онҳо меоянд.

13 Бинобар ин онҳо аз ӯрдуго ҳ ба ҷанг рафтанд; вале онҳое ки бо Яҳудо буданд, карнайҳои худро навохтанд.

14 Пас, онҳо ба ҷанг ҳамроҳ шуданд, ва халқҳо норо ҳат шуда, ба дашт гурехтанд.

15 Аммо ҳамаи ақибмондаи онҳо аз шамшер кушта шуданд, зеро ки онҳоро то Ҷазира ва то даштҳои Идумия ва Азотус ва Ямния таъқиб карданд, ба тавре ки аз онҳо се ҳазор нафар кушта шуданд.

16 Ҳамин тавр, Я ҳу до бо лашкари ху д аз таъқиби онҳо боз баргашт.

17 Ва ба мардум гуфт: «Ба ғанимат ҳарис нашавед, зеро ки пеши мо ҷанг аст, 18 Ва Горгия ва лашкари ӯ дар ин ҷо, дар кӯ ҳ дар назди мо қарор доранд; лекин акнун бар зидди душманони мо истода, онҳоро мағлуб кунед, ва баъд аз ин далерона ғаниматҳо ба даст оред.

19 Ҳанӯз Я ҳу до ин су ханонро мегуфт, як қисми онҳо пайдо шуд, ки ба кӯҳ менигарист: 20 Онҳо чун диданд, ки яҳу диён лашкари ху дро ба гурез андо хта, хаймаҳоро сӯзонданд; зеро ду ди дидашуда хабар дод, ки чӣ кор карда шуд: 21 Чун инро дарк кар данд, сахт тарсиданд ва лашкари Яҳудоро дар дашт ба ҷанг омода диданд, 22 Ҳама ба сарзамини бегонагон гурехтанд.

23 Он го ҳ Я ҳудо баргашт, то хаймаҳоро ғорат кунад, ки аз он ҷо тилло, нуқра ва абрешими кабуд ва арғувони баҳр ва сарвати зиёд ба даст оварданд.

24 Пас аз ин онҳо ба хона баргашта, суруди шукргузорӣ хонданд ва Худовандро дар осмон ҳамду сано хонданд, зеро ин хуб аст, зеро ки марҳамати Ӯ то абад пойдор аст.

25 Ҳамин тавр, Исроил дар он рӯз наҷоти бузурге дошт.

26Ва ҳамаи бегонагон, ки гурехта буданд, омада, воқеаро ба Лисиёс нақл карданд: 27 Ва чун шунид, дар ҳайрат афто д ва рӯ ҳафто да шу д, зеро на он чи мехост, ки ба Исроил рӯй дод, ва он чи подшоҳ ба ӯ амр фармуда буд, воқеъ нашуд.

28 Со ли оянда, пас аз Лисиёс ҳаштсад ҳазор мардони барҷаста ва панҷ ҳазор савора ҷамъ овард, то ки онҳоро тобеъ созад.

29 Ва онҳо ба Идуме омаданд, ва дар Байт-Сура хаймаҳои ху дро барафрохтанд, ва Я ҳу до бо да ҳ ҳазор нафар онҳоро пешвоз гирифт.

30 Ва ҳангоме ки ӯ он лашкари пурқувватро дид, дуо карда, гуфт: «Хушо ту, эй Наҷо тдиҳандаи Исроил, ки зӯроварии марди зӯроварро бо дасти бандаи Ху д Дову д хомӯш кардӣ ва лашкари бегонагонро ба дасти Йӯнотон ибни Шоул ва силоҳбардори ӯ; 31Ин лашкарро ба дасти қавми ху д Исроил маҳкам кун, ва бигзор онҳо дар қувват ва саворони худ хиҷил шаванд; 32Онҳоро далер насозед, ва ҷасорати қуввати онҳоро водор созед, ва бигзор онҳо аз ҳалокати худ ларзонанд; 33 Онҳоро бо шамшери дӯстдорони Ту пар то, ва бигзор ҳамаи онҳое ки исми Туро медонанд, Туро бо шукргузорӣ ҳамду сано гӯянд.

34 Ва онҳо ба ҷанг ҳамроҳ шуданд; ва аз лашкари Лисиё тақрибан панҷ ҳазор нафар кушта шуданд, ҳатто пеш аз онҳо кушта шуданд.

35 Чун Лисиёс дид, ки лашкари ху д гурехта, мардонагии сарбозони Яҳу доро ва чӣ гуна онҳо барои зиндагонӣ ё марги далерона омодаанд, ба Антио хия рафт ва як гурӯ ҳи бегонагонро ҷамъ кард ва лашкари ху дро афзун намуд. аз ин пеш ӯ ният дошт, ки боз ба Яҳудо биёяд.

36 Он го ҳ Я ҳудо ва бародаронаш гуф танд: «Инак, душманони мо ғамгин шудаанд; биёед биравем, то маъбадро пок кунем ва бахшем».

37 Бар ин ҳама лашкар ҷамъ шу да, ба кӯ ҳи Сион баромаданд.

38 Ва ҳангоме ки маъбадро хароб ва қурбонго ҳ палид, ва дарвозаҳо сӯзонданд, ва буттаҳо дар саҳни ҳавлӣ, чунон ки дар ҷангал ё дар яке аз кӯ ҳҳо мерӯянд, диданд, ҳа, ва утоқҳои коҳинон хароб шуданд; 39Онҳо ҷомаҳои ху дро дарронда, гиряи азиме кар данд, ва бар сари худ хокистар партофтанд, 40 Ва бар рӯйи онҳо ба замин афтода, бо карнайҳо бонг зада, сӯи осмон нидо карданд.

41 Он го ҳ Я ҳу до баъзе одамонро таъин кар д, ки бо онҳое ки дар қалъа бу данд, то он даме ки маъбадро пок накунанд, ҷанг кунанд.

42 Пас, ӯ ко ҳинони су хангӯи беайбро, ки аз шариат лаззат мебурданд, баргузид; 43 Он ки маъбадро пок кар д ва сангҳо и палидро ба ҷои наҷис берун кард.

44 Ва ҳангоме ки онҳо машварат кар данд, ки бо қурбонгоҳи қурбониҳои сӯ хтанӣ, ки наҷис буд, чӣ кор кунанд; 45 Онҳо фикр кар данд, ки беҳтараш онро фуроваранд, мабодо ин барои онҳо мазаммат нашавад, зеро ки халқҳо онро палид карда буданд; 46 Ва сангҳоро дар кӯ ҳи маъбад дар ҷои муносиб гузоред, то даме ки набие биёяд, ки бо онҳо чӣ кор карданро нишон диҳад.

47 Он го ҳ онҳо мувофиқи шариат сангҳои пурра гирифта, қурбонгоҳи наве сохтанд, ки мувофиқи он пештара буд; 48 Ва маъбад ва он чи дар до хили маъбад бу д, бино кар да, саҳниҳоро муқаддас гардонид.

49 Инчунин зарф ҳои муқаддаси нав со хта, шамъдон, ва қурбонгоҳи қурбониҳои сӯ хтанӣ, ва бу хур ва дастар хонро ба маъбад оварданд.

50 Ва бар қурбонго ҳ бу хур мемесохтанд, ва чароғҳои бар шамъдонро даргиронда буданд, то ки дар маъбад равшанӣ бахшанд.

51 Ва нонҳоро болои дастар хон гузошта, пардаҳоро густурда, тамоми кор ҳоеро, ки ба со хтани сар карда буданд, анҷом доданд.

52Ва дар рӯзи бисту панҷуми моҳи нӯ ҳум, ки мо ҳи Каслеу номида мешавад, дар соли сад чилу ҳаштум, онҳо саҳар бархостанд, 53 Ва бар қурбонго ҳи нави қурбониҳои сӯ хтанӣ, ки онҳо сохта буданд, мувофиқи шариат қурбонӣ меоварданд.

54 Бубинед, дар кадом соат ва дар кадом рӯз халқҳо онро палид карданд, ҳатто дар он вақт он бо сурудҳо, ва синаҳо, ва арфаҳо ва санҷҳо бахшида шудааст.

55 Он го ҳ тамоми мардум рӯй ба замин афтода, ба Худои Осмон, ки ба онҳо комёбӣ бахшидааст, саҷ да ва ҳамду сано хонданд.

56 Ҳамин тавр, онҳо ҳашт рӯз бахшидани қурбонго ҳро риоя карданд ва бо шодӣ қурбониҳои сӯ хтанӣ овар данд, ва қурбонии наҷот ва ҳамду сано оварданд.

57 Ва пеши маъбадро бо тоҷ ҳои тилло ва сипар ҳо оро доданд; ва дарвозаҳо ва ҳуҷраҳоро нав кар да, дар ҳоро ба рӯи онҳо овезон карданд.

58 Ҳамин тавр дар байни мардум шодии бузурге пайдо шуд, ки дашномҳои халқҳо бартараф карда шуданд.

59Ва Я ҳу до ва бародаронаш бо тамоми ҷамоати Исроил муқаррар карданд, ки рӯзҳои бахшидани қурбонго ҳ сол аз сол ба ҳашт рӯз, аз рӯзи панҷу бистуми моҳи Каслей, дар мавсими худ нигоҳ дошта шаванд. , бо шодию хурсандй.

60 Дар он вақт онҳо кӯ ҳи Сионро бо девор ҳои баланд ва бурҷҳои мустаҳкаме дар гирду атроф бино карданд, то ки халқҳо омада, онро мисли пештара поймол накунанд.

61 Ва дар он ҷо посбоне гузоштанд, то ки онро ниго ҳ дорад, ва Байт-Сураро мустаҳкам карданд, то ки онро ниго ҳ дорад; ки халк ба мукобили Идумеа мудофиае дошта бошад. БОБИ 5 1Ва чун халқҳои гирду атроф шуниданд, ки қурбонго ҳ сохта шу дааст ва маъбад мисли пештара нав карда шудааст, ин ба онҳо хеле ба ғазаб омад.

2 Бинобар ин онҳо гумон карданд, ки насли Яъқубро, ки дар миёни онҳо буд, несту нобуд кунанд, ва аз ин рӯ ба куштан ва нобуд кардани қавм шурӯъ карданд.

3 Ва Я ҳудо бар зидди банӣ-Эсов дар Идумея дар Аробатин ҷангид, зеро ки Ҷоилро муҳосира карда буданд; 4 Ҳамчунин ӯ осеби банӣ-Бинро, ки дом ва васвасае барои мардум буданд, ба хо тир овар д, ки онҳо дар ро ҳҳо камин гирифтанд.

5 Пас, онҳоро дар бурҷҳо маҳкам кар д, ва бар зидди онҳо ӯрду заданд, ва онҳоро тамоман несту нобуд кард, ва бурҷҳои он макон ва ҳар он чи дар он буд, ба оташ сӯзонд.

6 Пас аз он вай назди банӣ-Аммӯн гузашт, ва дар он ҷо як қувваи пурзӯр ва мардуми зиёдеро бо сардори онҳо Тимотиюс ёфт.

7 Пас бо онҳо ҷанги бисьёре кар д, то ки онҳо дар пеши назари ӯ нороҳат шуданд. ва онҳоро зад.

8 Ва чун Ҷазорро бо шаҳр ҳои ба он тааллуқдошта гирифта, ба Яҳудия баргашт.

9Ва халқҳое ки дар Ҷало л буданд, ба муқобили банӣ Исроил, ки дар маҳаллаи онҳо буданд, ҷамъ омаданд, то ки онҳоро несту нобуд кунанд; вале онхо ба калъаи Датема гурехта.

10 Ва ба Я ҳу до ва бародаронаш мактуб фиристод: «Халқҳое ки дар гирду атрофи мо ҳастанд, бар зидди мо ҷамъ омадаанд, то ки моро нобуд кунанд; 11 Ва онҳо тайёрӣ мебинанд, ки омада қалъаеро, ки мо ба он ҷо гурехтаем, бигиранд, зеро Тимотиюс сардори лашкари онҳост.

12 Пас, биёед ва моро аз дасти онҳо раҳоӣ деҳ, зеро ки бисёре аз мо кушта шудаанд;

13 Бале, ҳамаи бародарони мо, ки дар маҳалҳои Тӯби буданд, кушта мешаванд: занон ва фарзандони онҳо низ асиронро бурда, чизҳои онҳоро бардошта бурданд; ва дар он ҷо тақрибан ҳазор нафарро несту нобуд карданд.

14 Ҳанӯз ки ин номаҳо хонда мешуданд, инак, аз Ҷалил фариштагони дигар омаданд, ки либосҳои худро дарида буданд ва дар бораи ин ҳикмат хабар доданд: 15 Ва гуфт: «Онҳо аҳли Пто лемей, Тирус ва Сидӯн ва тамоми Ҷалилаи ғайрияҳудиён бар зидди мо ҷамъ омадаанд, то ки моро бихӯранд».

16 Вақте ки Я ҳудо ва қавм ин су ханонро шуниданд, ҷамоати бузурге ҷамъ омаданд, то машварат кунанд, ки барои бародарони ху д, ки дар изтироб буданд ва онҳоро таҳқир мекарданд, чӣ кор кунанд.

17 Он го ҳ Я ҳу до ба бародараш Шимъӯн гуфт: «Мардумро интихоб кун ва рафта, бародарони худро, ки дар Ҷалил ҳастанд, раҳо кун, зеро ки ман ва бародарам Йӯнотон ба сарзамини Ҷалол меравем».

18 Ва Юсуф ибни Закарьё ва Озариёро, ки сардорони қавм буданд, бо бақияи лашкар дар Я ҳу до гузошт, то ки онро нигоҳ доранд.

19 Ва ба вай фармуда, гуфт: « Ин қавмро ба ӯҳда гиред ва бохабар бошед, ки то вақти омадани мо бо халқҳо ҷанг накунед».

20 Ба Шимъӯн се ҳазор нафар барои рафтан ба Ҷалил ва ба Я ҳудо ҳашт ҳазор мард барои сарзамини Ҷалол до да шуда буданд.

21 Он го ҳ Шимъӯн ба Ҷалил раф т ва дар он ҷо бо халқҳо ҷанги зиёд кар д, ба тавре ки халқҳо аз ӯ ба ташвиш афтоданд.

22 Ва онҳоро то дарвозаи Птоломай таъқиб кар д; ва тақрибан се ҳазор нафар аз халқҳо кушта шу данд, ки ғанимати онҳоро гирифт.

23 Ва онҳое ки дар Ҷалил ва Арбаттис бу данд, бо занону фарзандонашон ва ҳар он чи доштанд, бо ху д бурд ва бо шодии бузург онҳоро ба Яҳудо овард.

24Я ҳудо Маккабей ва бародараш Йӯнотон аз Урдун гузашта, дар биёбон се рӯз роҳ тай карданд, 25 Дар он ҷо онҳо бо наботиён во хӯрданд, ки ба таври осоишта назди онҳо омада, ҳар он чиро, ки бо бародарони худ дар замини Ҷалол рӯй дода буд, ба онҳо нақл карданд.

26 Ва чӣ гуна ки бисёре аз онҳо дар Босора ва Босор ва Алема, Косфор, Макед ва Карнаим маҳкам шу данд; ҳамаи ин шаҳрҳо қавӣ ва бузурганд: 27 Ва онҳо дар шаҳр ҳои боқимондаи сарзамини Ҷалол баста буданд, ва фардо таъин кар да буданд, ки лашкари ху дро ба муқобили қалъаҳо оваранд, ва онҳоро забт кунанд ва ҳамаро дар як рӯз нобуд кунанд.

28 Ва Я ҳу до ва лашкари ӯ ногаҳон аз ро ҳи биёбон сӯи Босора баргаштанд; ва ҳангоме ки шаҳрро заб т кард, ҳамаи мардонро бо дами шамшер кушт, ва тамоми ғанимати онҳоро гирифт, ва шаҳрро дар оташ сӯзонд.

29 Вай шабона аз он ҷо баромада, рафт ва то ба қалъа расид.

30 Ва саҳарго ҳон онҳо ба боло нигаристанд, ва инак, мардуми бешуморе буданд, ки нар дбонҳо ва дигар мошинҳои ҷангиро бардошта, қалъаро гирифтанд, зеро ки онҳо ба онҳо ҳамла карданд.

31 Ва чун Я ҳу до дид, ки ҷанг сар шуда, фарёди шаҳр бо карнайҳо ва садои баланд ба осмон боло рафт, 32 Ба лашкари ху д гуфт: «Имрӯз барои бародарони ху д ҷанг кун».

33 Пас ӯ се гурӯ ҳ аз паси онҳо берун рафт, ки карнайҳои худро навохтанд ва бо дуо нидо мекарданд.

34 Он го ҳ лашкари Тимотиюс, чун донист, ки ин Маккабе аст, аз вай гурехт; ба тавре ки он рӯз аз онҳо тақрибан ҳашт ҳазор нафар кушта шуданд.

35 Ҳамин тавр, Я ҳу до сӯи Масфо равона шуд; ва баъд аз он ки ба он ҳамла кар д, ҳамаи наринаҳоро дар он ҷо гирифта кушта, ғанимати онро гирифта, дар оташ сӯзонд.

36 Аз он ҷо рафта, Касфӯн, Маҷед, Босор ва дигар шаҳрҳои сарзамини Ҷалолро гирифт.

37 Пас аз ин Тимотиюс лашкари дигаре ҷамъ карда, дар назди Рафон, дар он тарафи ҷӯй ӯрду заданд.

38 Я ҳу до одамонро фиристод, то ки лашкарро ҷосусӣ кунанд, ва онҳо ба ӯ хабар до да, гуфтанд: «Тамоми халқҳое ки дар гирду атрофи мо ҳастанд, ҳатто як лашкари хеле бузург назди онҳо ҷамъ омадаанд».

39 Ва араб ҳоро низ киро кард, то ба онҳо ёрӣ расонанд, ва онҳо дар он тарафи ҷӯй хаймаҳои ху дро барафрохтаанд ва омодаанд омада, бо ту ҷанг кунанд. Ҳамин тавр Я ҳудо ба пешвози онҳо рафт.

40 Он го ҳ Тимотиюс ба сардорони лашкари ху д гуфт: «Вақте ки Я ҳу до ва лашкараш ба ҷӯй наздик шаванд, агар ӯ аввал аз сӯи мо убур кунад, мо ба ӯ тоб оварда наметавонем; зеро ки Ӯ бар мо ғолиб хоҳад омад; 41 «Аммо агар вай тарсад ва дар он тарафи дарё ӯрду заданд, мо назди вай меравем ва бар вай ғалаба хо ҳем кард.

42 Вақте ки Я ҳу до ба ҷӯй наздик омад, китобдонони қавмро дар назди ҷӯй ниго ҳ дошт, ва ба онҳо амр фармуда, гуфт: «Ҳеҷ кас нагузоред, ки дар ӯрдуго ҳ бимонад, балки ҳама ба ҷанг биёянд».

43 Ва Ӯ аввал назди онҳо рафт, ва тамоми қавми баъд аз ӯ; он го ҳ тамоми халқҳо, ки дар пеши ӯ ба ташвиш аф тоданд, силоҳҳои худро партофта, ба маъбади Карнаим гурехтанд.

44 Аммо онҳо шаҳрро забт карда, маъбадро бо тамоми он чи дар он бу д, сӯзонданд. Ҳамин тавр Карнаим тобеъ шу д ва онҳо дигар дар пеши Яҳудо истода натавонистанд.

45 Он го ҳ Я ҳу до тамоми исроилиёнро, ки дар сарзамини Ҷало л буданд, аз хур д то калон, ҳатто занон ва фарзандонашон ва молу мулки онҳо, лашкари хеле бузургро ҷамъ овард, то ки онҳо ба замини Ҷалол бирасанд. Яҳудия.

46 Ва ҳангоме ки ба Эфрӯн расиданд, (ин шаҳри бузурге буд, ки дар ро ҳ мерафтанд ва хеле мустаҳкам буд), на аз тарафи рост ва на аз тарафи чап аз он баргашта натавонистанд, балки бояд аз миёни Эфрӯн гузаранд. он.

47 Он го ҳ аҳли шаҳр онҳоро бастанд ва дарвозаҳоро бо сангҳо маҳкам карданд.

48 Ва Я ҳу до ба таври осоишта назди онҳо фиристо да, гуфт: «Биёед, аз замини шумо гузашта, ба кишвари ху дамон биравем, ва ҳеҷ кас ба шумо зараре нарасонад; мо аз он ҷо танҳо пиёда мегузарем, лекин онҳо ба рӯяш кушода нашуданд.

49 Бинобар ин Я ҳу до амр фармуд, ки дар тамоми лашкар мавъиза кунанд, ки ҳар кас дар ҷое ки буд, хаймаи ху дро барпо кунад.

50Ва сарбозон ӯрду заданд ва тамоми он рӯз ва тамоми шаб ба шаҳр ҳамла карданд, то даме ки шаҳр ба дасти ӯ таслим шуд; 51 Он го ҳ Ӯ ҳамаи мардонро ба дами шамшер кушта, шаҳрро хароб кард, ва ғанимати онро гирифт, ва аз болои кушташудагон аз шаҳр гузашт.

52 Пас аз он онҳо аз Ур дун ба дашти бузурги назди Байтсон рафтанд.

53 Ва Я ҳу до онҳоеро, ки аз паси ху д омада буданд, ҷамъ карда, дар тамоми роҳ мардумро насиҳат до д, то даме ки ба сарзамини Яҳудо омаданд.

54 Ва онҳо бо шодмонӣ ва шо дмонӣ ба кӯ ҳи Сио н баромаданд ва дар он ҷо қурбониҳои сӯ хтанӣ овар данд, зеро ҳеҷ яке аз онҳо кушта нашу д, то даме ки ба саломатӣ баргарданд.

55 Ва замоне ки Я ҳу до ва Йӯнотон дар замини Ҷало л ва бародараш Шимъӯн дар Ҷалил пеш аз Птоломай буданд, 56 Юсуф ибни Закарьё ва Озариё, ки сар дорони лашкар ҳо буданд, аз корзорҳои мардонагӣ ва ҷанговаронаи онҳо шуниданд.

57 Бинобар ин гуф танд: «Бигзор мо низ ном гирем ва ба муқобили халқҳое ки гирду атрофамонанд, ҷанг кунем».

58 Ва чун ба посбононе, ки бо онҳо буд, супориш дода, ба сӯи Ямния рафтанд.

59 Он го ҳ Горгия ва одамонаш аз шаҳр берун омаданд, то бо онҳо ҷанг кунанд.

60 Ва ҳамин тавр шуд, ки Юсуф ва Азаро гурехта, то сарҳади Я ҳу дия таъқиб кар данд, ва дар он рӯз аз банӣИсроил тақрибан ду ҳазор нафар кушта шуданд.

61 Ҳамин тавр, дар байни банӣ -Исроил сарнагунии азиме рӯй дод, зеро онҳо ба Я ҳудо ва бародаронаш итоат накарданд, балки фикр мекарданд, ки ягон кори далерона кунанд.

62 Илова бар ин, ин о дамон аз насли касоне набуданд, ки бо дасти онҳо ба Исроил раҳоӣ дода шудааст.

63 Аммо ин шахс Я ҳу до ва бародаронаш дар назари тамоми Исроил ва дар тамоми халқҳо, дар ҳар ҷое ки номи онҳо шунида мешуд, шӯҳрати бузурге доштанд; 64 Ба тавре ки мардум бо шодмонӣ назди онҳо ҷамъ омаданд.

65 Баъд аз он, Я ҳу до бо бародарони ху д берун рафт, ва дар замини ҷанубӣ бар зидди банӣ‐Эсов ҷанг кард, ва дар он ҷо Ҳебрӯн ва шаҳр ҳои онро торумор кард, ва қалъаи онро вайрон кар д, ва бурҷ ҳои онро дар гирду атроф сӯзонд.

66 Аз он ҷо вай барои рафтан ба замини фалиштиён рафт ва аз Сомария гузашт.

67 Дар он вақт баъзе ко ҳинон, ки мехостанд шуҷоати ху дро нишон диҳанд, дар ҷанг кушта шу данд, зеро онҳо беихтиёрона ба ҷанг баромаданд.

68 Ва Я ҳу до ба Азотус дар замини фалиштиён рӯ овард, ва чун қурбонгоҳҳои онҳоро вайрон карда, ҳайкалҳои кандакориро дар о таш сӯзонд ва шаҳр ҳои онҳоро хароб кард, ба замини Яҳудо баргашт. БОБИ 6 1 Дар он вақт подшо ҳ Антио хус, ки дар баландкӯ ҳҳо сайр карда, шунид, ки Элимай дар кишвари Форс шаҳре буд, ки бо сарвату нуқра ва тилло машҳур буд; 2 Ва дар он маъбади хеле бойе буд, ки дар он ҷомаҳои тилло, ва синабандҳо ва сипар ҳо буданд, ки Искандар ибни Филиппус, по дшо ҳи Мақдуния, ки дар миёни юнониён ҳукмронии аввал буд, дар он ҷо гузошта буд.

3 Бинобар ин вай омада, хост, ки шаҳрро заб т кунад ва онро ғорат кунад; вале ӯ натавонист, зеро аҳли шаҳр, ки аз он огоҳ шуда буданд, 4 Бар зидди ӯ дар ҷанг бар хост, ва ӯ гурехт ва бо ғам аз он ҷо рафт ва ба Бобил баргашт.

5 Ва касе омад, ки ба Форс хабар дод, ки лашкар ҳое ки ба муқобили замини Яҳудо меомаданд, гурехта шудаанд; 6 Ва Лисиёс, ки аввалин шуда бо қудрати азим баромад, аз миёни яҳудиён ронда шу д; Ва онҳо аз зиреҳ ва қувват ва захираи ғанимате, ки аз лашкар ҳо ба даст оварда буданд, ва онҳоро несту нобуд карда бу данд, қавӣ гардиданд.

7 Ҳамчунин он зиштеро, ки Ӯ бар қурбонго ҳ дар Ерусалим гузошта буд, шикастанд, ва маъбадро бо девор ҳои баланд мисли пештара ва шаҳри вай Байт-Шӯра иҳота карданд.

8 Подшо ҳ, вақте ки ин су ханонро шунид, дар ҳайрат афтод ва дардно к шу д, ва ӯро бар бистари ху д хобонд ва аз андӯ ҳ бемор шуд, зеро ки он тавре ки меҷуст, ба сари ӯ нарасидааст.

9 Ва дар он ҷо рӯзҳои зиёде монд, зеро ғаму ғуссааш рӯз то рӯз бештар мешуд ва ӯ ҳисоб мекард, ки бояд бимирад.

10 Бинобар ин ӯ ҳамаи дӯстони ху дро ҷеғ зада, ба онҳо гуфт: «Хоб аз чашмонам рафт, ва дилам сахт ғамгин шуд».

11 Ва ман бо худ фикр мекардам: "Ба чӣ мусибате омадаам, ва чӣ гуна тӯфони сахти бадбахтӣ аст, ки ҳоло дар он ҳастам"! зеро ки ман дар қу драти ху д фаровон ва маҳбуб будам.

12 Аммо ҳоло ман бадиҳоеро, ки дар Ерусалим кардаам, ба хо тир овардам ва тамоми зарфҳои тилло ва нуқраи дар он бударо гирифта, фиристо дам, то сокинони Я ҳу дияро бесабаб несту нобуд созам.

13 « Бинобар ин ман мефаҳмам, ки аз ҳамин сабаб ин мусибатҳо ба сари ман омадаанд, ва инак, ман аз ғаму андӯҳи азиме дар замини бегона ҳалок мешавам.

14 Он го ҳ Филиппусро, ки яке аз дӯстони ху д буд, даъват кард, ки ӯро бар тамоми мулки худ ҳоким таъин кард.

15 Ва тоҷ ва ҷома ва мӯ ҳри ху дро ба ӯ дод, то ки ӯ писари ху д Антио хусро ба воя расонид, ва ӯро барои салтанат тарбия кунад.

16 Ва подшо ҳ Антио хус дар соли чилу нӯ ҳум дар он ҷо мурд.

17 Чун Лисиё донист, ки по дшо ҳ мурдааст, писари ху д Антио хусро, ки аз овони ҷавонӣ тарбият кар да буд, ба ҷои ӯ подшоҳ таъин кард ва номи ӯро Евпатор хонд.

18 Дар ҳамин вақт онҳое ки дар бурҷ буданд, банӣ Исроилро дар гир ди маъбад маҳкам карда, ҳамеша дар пайи озори худ ва таҳкими халқҳо буданд.

19 Бинобар ин Я ҳу до бо мақсади несту нобуд кар дани онҳо тамоми мардумро даъват кард, то онҳоро муҳосира кунанд.

20 Ва онҳо ҷамъ омада, дар соли саду панҷоҳ онҳоро муҳосира карданд, ва ӯ барои тирандозӣ бар зидди онҳо кӯҳҳо ва муҳаррикҳои дигар сохт.

21 Аммо баъзе аз онҳое ки дар му ҳосирашуда бу данд, берун баромаданд, ки баъзе одамони осири Исроил бо онҳо ҳамроҳ шуданд; 22 Ва назди по дшо ҳ рафта, гуфтанд: «То ба кай доварӣ хоҳӣ кард, ва интиқоми бародарони моро бигирӣ?

23 Мо тайёр будем, ки ба падарат хизмат кунем ва ончунон ки Ӯ мехо ҳад, ба ҷо оварем ва аҳкоми Ӯро иҷро кунем; 24 Ба ин сабаб онҳо аз қавми мо бурҷро муҳосира кар да, аз мо бегона шудаанд; зиёда аз он, ба қадри ки тавонистанд, бар мо равшанӣ андо хтанд, онҳо кушта, мероси моро ғорат карданд.

25 Онҳо дасти ху дро на танҳо бар зидди мо, балки бар зидди марзҳои худ дароз кардаанд.

26 Ва инак, имрӯз бурҷи Ерусалимро муҳосира мекунанд, то ки онро бигиранд; маъбад ва Байт-Сураро низ мустаҳкам кардаанд.

27 Бинобар ин, агар ба зу дӣ ба онҳо монеъ нашав, онҳо корҳои бузургтар аз инҳоро хо ҳанд кард, ва ту ба онҳо ҳукмронӣ карда наметавонед.

28 Подшо ҳ ин су ханро шунид, ба хашм омад, ва ҳамаи дӯстони ху д, ва сар дорони лашкари ху д ва сар дорони аспро ҷамъ овард.

29 Ҳамчунин аз дигар салтанатҳо ва аз ҷазираҳои баҳр дастаҳои аскарони муздур назди Ӯ меомаданд.

30 Ба тавре ки шумори лашкараш сад ҳазор пиёда, ва бист ҳазор савора ва ду ва сӣ фил дар ҷанг буданд.

31 Онҳо аз Идумия гузашта, дар муқобили Байт-Шӯра ӯрду заданд, ва чандин рӯз ба он ҳамла карда, мошинҳои ҷангӣ со хтанд; вале аҳли Байт-Сура берун омада, онҳоро дар оташ сӯзонданд ва далерона ҷангиданд.

32 Пас аз ин Я ҳудо аз бурҷ баромада, дар Батсакарьё, дар муқобили ӯрдугоҳи подшоҳ ӯрду зад.

33Ва подшо ҳ барвақт бар хоста, бо лашкари ху д ба сӯи Батсакарьё шитобон равон шуд, ва дар он ҷо лашкар ҳо яш онҳоро ба ҷанг омода карда, карнайҳо навохтанд.

34 Ва то о хир онҳо филҳоро ба ҷанг барангезанд, ба онҳо хуни ангур ва тутро нишон доданд.

35Ва ҳайвонҳоро дар байни лашкар ҳо тақсим карданд, ва барои ҳар фил ҳазор нафар таъин карданд, ки бо ҷилдҳо ва куло ҳҳои мисин бар сарашон; ва бар замми ин, барои ҳар ҳайвони ваҳшӣ панҷсад савораи беҳтарин таъин карда шудааст.

36 Инҳо дар ҳар маврид омода буданд: ба ҳар ҷое ки ҳайвони ваҳшӣ бу д, ва ба ҳар куҷое ки ҳайвони ваҳшӣ мерафт, онҳо низ мерафтанд ва аз пеши ӯ дур нашуданд.

37 Ва бар ҳайвоноти ваҳшӣ манораҳои мустаҳками чӯбин буданд, ки ҳар яки онҳоро мепӯшиданд ва бо асбобҳо бар онҳо маҳкам баста буданд; инчунин бар ҳар як дуву сӣ марди пурқуввате, ки бар онҳо меҷангиданд, ба ғайр аз ҳиндустон, ки ҳукмронӣ мекард. вай.

38 Бақияи савораҳо бошад, онҳоро аз он тараф ва он тараф ба ду қисми лашкар гузошта, ба онҳо нишонаҳое медоданд, ки чӣ кор кунанд, ва дар миёни саф ҳо савор шуда буданд.

39 Ва ҳангоме ки офтоб бар сипарҳои тилло ва мис медурахшид, кӯ ҳҳо бо онҳо дурахшиданд ва мисли чароғҳои оташ дурахшиданд.

40 Пас, бахше аз лашкар бар кӯ ҳҳои баланд ва қисме бар водиҳои поён, Сипаҳдор ва бо тартиб равон шуданд.

41 Аз ин рӯ, ҳамаи онҳое ки садои анбӯ ҳи онҳо , ва раҳпаймоии лашкар ҳо ва садои камарҳоро шуниданд, ба ҷунбиш омаданд, зеро ки лашкар хеле бузург ва тавоно буд.

42 Ва Я ҳу до ва лашкараш наздик омада, ба ҷанг даромаданд, ва аз лашкари подшо ҳ шашсад нафар кушта шуданд.

43Ва Элъозор, ки лақаби Саварон бу д, чун дид, ки яке аз ҳайвоноти ваҳшӣ, ки бо камарбанди шо ҳона мусаллаҳ аст, аз ҳама болотар аст ва гумон кард, ки подшоҳ бар вай аст, 44 Худро дар хатар гузоред, то ки халқи ху дро наҷот диҳад ва ба ӯ исми ҷовидона диҳад; 45 Бинобар ин ӯ дар миёни ҷанг далерона ба сӯи ӯ давида, аз дасти росту чап кушта шуд, ба тавре ки онҳо аз ҳар ду ҷониб аз ӯ ҷудо шуданд.

46 Ҳамин тавр, ӯ ба зери фил даромада, ӯро зер кард ва кушт; фил бар вай афтод ва дар он ҷо мурд.

47 Аммо боқимондаи яҳу диён қувваи подшо ҳ ва зӯроварии лашкари ӯро дида, аз онҳо рӯй гардонданд.

48 Он го ҳ лашкари подшо ҳ ба Ерусалим ба пешвози онҳо баромаданд, ва подшо ҳ хаймаҳои ху дро бар зидди Я ҳу до ва бар зидди кӯҳи Сион барпо кард.

49 Аммо бо онҳое ки дар Байт-Сура буданд, су лҳ баст, зеро ки онҳо аз шаҳр берун омада буданд, зеро дар он ҷо барои тоб овардан ба муҳосира чизе надоштанд, зеро он соли оромӣ барои замин буд.

50Ва по дшо ҳ Байт-Сураро гирифт, ва дар он ҷо посбоне гузошт, то ки онро нигоҳ дорад.

51 Дар бораи маъбад, вай рӯзҳои зиёде онро му ҳосира кард ва дар он ҷо тӯпҳоро бо муҳаррикҳо ва асбоб ҳо гузошт, то оташ ва санг пар тояд, ва пораҳо барои партофтани тиру фалаҳор.

52 Пас, онҳо низ бар зидди му ҳаррикҳои ху д му ҳаррикҳо сохтанд ва бо онҳо муддати тӯлонӣ ҷанг карданд.

53 Аммо, дар о хир, зарф ҳои онҳо бе нон набуд, (зеро соли ҳафтум буд, ва онҳо дар Я ҳу до, ки аз дасти халқҳо раҳо шуда буданд, пасмондаи анборро хӯрда буданд;) 54 Дар маъбад шумораи ками одамон боқӣ монданд, зеро қаҳтӣ бар онҳо ончунон ғолиб омад, ва онҳо мехостанд пароканда шаванд, ҳар кас ба ҷои худ.

55 Дар он вақт Лисиё шунид, ки Филиппус, ки подшо ҳ Антио хус, дар замони зисташ, таъин кар да буд, ки писараш Антиохусро тарбия кунад, то ки подшоҳ шавад.

56 Ва аз Форс ва Мидиён баргардонида шу данд, ва лашкари по дшо ҳ низ бо ӯ мерафтанд, ва ӯ мехост, ки ҳукмронии корҳоро ба ӯ бигирад.

57 Бинобар ин вай саросемавор рафта, ба подшо ҳ ва сардорони лашкар ва лашкар гуфт: «Ҳар рӯз фано мешавем, ва ризқу рӯзии мо кам аст, ва маконе, ки мо онро муҳосира кардаем, қавӣ аст, ва кор ҳои салтанат бар мо дурӯғ гӯед: 58 Пас, биёед бо ин о дамон дӯст бошем, ва бо онҳо ва бо тамоми қавми онҳо сулҳ кунем; 59 Ва бо онҳо аҳд кунед, ки мувофиқи шариатҳои ху д зиндагӣ хо ҳанд кард, чунон ки пештар рафтор карда буданд, зеро ки онҳо норозӣ шуданд ва ҳамаи ин кор ҳоро карданд, ки қонунҳои онҳоро бекор кардаем.

60 Подшо ҳ ва мирон қаноатманд шу данд, бинобар ин ӯ назди онҳо фиристо д, то сулҳ кунанд; ва онро пазируфтанд.

61 Ва подшо ҳ ва мирон ба онҳо қасам хӯр данд, ва онҳо аз қалъа берун рафтанд.

62 Ва по дшо ҳ ба кӯ ҳи Сион даромад; вале чун дид, ки тавоноии ин мавзеъро дид, савганди бастаашро шикаст ва фармон дод, ки девори гирду атрофро вайрон кунад.

63 Пас аз он вай саросемавор рафта, ба Антиёхия баргашт ва дар он ҷо Филиппусро со ҳиби шаҳр ёф т, ва бо ӯ ҷангид ва шаҳрро ба зӯрӣ забт кард. БОБИ 7 1Дар соли саду яку панҷо ҳум Димитриус ибни Селевкӣ аз Рум баромада, бо чанд нафар ба шаҳри со ҳили баҳр омад ва дар он ҷо подшоҳӣ кард.

2 Ва ҳангоме ки ӯ ба қасри аҷ додони ху д даромад, лашкари ӯ Антио хус ва Лисияро гирифта, онҳоро назди ӯ оварданд.

3 Пас, чун донист, гуфт: «Рӯи онҳоро набинам.

4Ва лашкараш онҳоро куштанд. Ва ҳангоме ки Димитриус бар тахти салтанати худ нишаст, 5 Ҳама одамони шарир ва осори Исроил назди Ӯ омаданд, ки Алкимӯс, ки мехост сарко ҳин шавад, сардори онҳо бошад; 6 Ва мардумро ба подшоҳ айб дор карда, гуфтанд: «Я ҳудо ва бародаронаш ҳамаи дӯстони туро кушта, моро аз замини худ ронданд».

7 Пас, алҳо л касеро, ки ба ӯ эътимод дорӣ, бифирист, ва бигзор вай биравад ва бубинад, ки вай дар байни мо ва дар замини по дшо ҳ чӣ харобие кардааст, ва бигзор онҳоро бо ҳамаи ёрирасони худ ҷазо диҳад.

8Ва по дшо ҳ Баккидесро, ки дӯсти подшо ҳ буд, баргузид, ки берун аз тӯфон ҳукмронӣ мекард ва дар подшо ҳӣ бузургвор ва вафодор ба подшоҳ буд,

9Ва ӯро бо Алкимуси шарир фиристод, ки ӯро сарко ҳин таъин намуда, амр фармуд, ки аз банӣ-Исроил интиқом бигирад.

10 Ва онҳо рафта, бо қу драти азим ба сарзамини Я ҳу до омаданд, ва ба он ҷо қосидонро ба сӯи Яҳу до ва бародарони ӯ бо суханони осоишта фиристоданд.

11 Аммо онҳо ба су ханони онҳо гӯш надо данд; зеро диданд, ки бо кувваи бузург омадаанд.

12 Он го ҳ дар он ҷо як гурӯҳи китобдононро назди Алкимӯс ва Баккид ҷамъ карданд, то ки адолатро талаб кунанд.

13Ассидиён дар байни банӣ-Исроил аввалин касе бу данд, ки аз онҳо сулҳ хостанд; 14 Зеро ки онҳо гуфтанд: « Касе ки ко ҳини насли Ҳорун аст, бо ин лашкар меояд, ва ба мо ҳеҷ бадӣ намекунад».

15 Ва ба онҳо осоиштагӣ су хан ронда, қасам хӯрда, гуфт: «На ба шумо ва на ба дӯстонатон зараре намерасонем».

16 Дар ин сурат онҳо ба Ӯ имон оварданд, вале ӯ аз онҳо се ҳашт нафарро гирифта, дар як рӯз, мувофиқи су ханони навиштааш, кушт.

17 Гӯшти муқаддасони Туро бадар ронданд, ва хуни онҳоро дар гир ду атрофи Ерусалим рехтанд, ва касе набуд, ки онҳоро дафн кунад.

18 Бинобар ин тарсу ваҳми онҳо ба сари тамоми қавм афтод, ки мегуфтанд: «Дар онҳо на ростӣ ҳасту на адолат; зеро ки аҳду савганде, ки баста буданд, шикастанд.

19Баъд аз ин, Баккидсро аз Ерусалим кӯчонда, дар Безет хаймаҳои ху дро бино кар д, ва дар он ҷо фиристо да, бисёре аз одамонеро, ки Ӯро тарк кар да буданд, ва баъзе аз мардумро низ гирифт, ва ҳангоме ки онҳоро кушт, ба даруни калон андохт. чоҳ.

20 Он го ҳ ӯ кишварро ба Алқимӯс супурд ва бо ӯ қудрате гузошт, ки ба ӯ кӯмак кунад; 21 Аммо Алкимус барои саркоҳинӣ мубориза бурд.

22Ва ҳамаи онҳоеро, ки ба изтироб афтода буданд, ба назди ӯ муроҷиат карданд, ки қавме ки баъд аз тасарруфи замини Яҳудо ба Исроил зарари зиёд расонданд.

23 Ва ҳангоме ки Я ҳу до тамоми фасодеро, ки Алкимӯс ва ҳамроҳаш дар байни исроилиён, ҳатто болотар аз халқҳо карда буданд, дид, 24 Ӯ ба тамоми ҳуду ди Я ҳу дия баромада, аз онҳое ки аз ӯ исён бардошта бу данд, интиқом гирифт, ба тавре ки онҳо дигар ҷуръат надоштанд, ки ба деҳа берун раванд.

25 Аз тарафи дигар, Алкимус дид, ки Я ҳу до ва ҳамроҳонаш ғо либ омадаанд ва донист, ки вай ба қувваи онҳо тоб оварда наметавонад, боз назди по дшо ҳ рафта, ҳар чизи бадтаринро дар бораи онҳо гуфт.

26Ва подшо ҳ Никанорро, ки яке аз ҳо кимони мӯ ҳтарамаш буд, фиристод, то ки ба Исроил нафрати марговаре дошт ва фармон дод, ки қавмро несту нобуд кунад.

27 Ва Никанор бо як қувваи бузург ба Ерусалим омад; ва ба Яҳу до ва бародаронаш бо макр бо суханони нек фиристода, гуфт: 28 Миёни ману ту ҷанг набошад; Ман бо чанд нафар меоям, то туро дар осоиштагӣ бубинам.

29 Ӯ ба назди Я ҳу до омад, ва онҳо ба якдигар салом доданд. Аммо душманон тайёр буданд, ки Я ҳудоро бо зӯроварӣ бибаранд.

30 Пас аз он ки Я ҳу до фаҳмид, ки ӯ бо макр назди вай омадааст, аз вай сахт тарсид ва дигар чеҳраи ӯро намебинад.

31 Никанор низ чун дид, ки маслиҳаташ ошкор шу дааст, ба назди Кафарсалама ба муқобили Яҳудо баромад.

32 Дар он ҷое ки аз ҷониби Никанӯр тақрибан панҷ ҳазор нафар кушта шу данд, ва дигарон ба шаҳр и Дову д гурехтанд.

33 Пас аз он Никанор ба кӯ ҳи Сион баромад, ва баъзе аз ко ҳинон ва баъзе аз пирони қавм аз маъбад берун омаданд, то ки ба ӯ салом расонанд ва қурбонии сӯ хтаниро, ки барои подшоҳ оварда шуда буд, ба ӯ нишон диҳанд.

34 Аммо Ӯ онҳоро масхара карда, хандид ва онҳоро дашном дод ва бо ғурур гуфт: 35 Ва дар ғазаби Ӯ қасам хӯрда, гуфт: «Агар Я ҳудо ва лашкари вай ҳоло ба дасти ман таслим нашаванд, агар ман боз ба саломатӣ боз омадаам, ин хонаро сӯзонам; ва ӯ бо хашми азиме берун рафт».

36 Он го ҳ ко ҳинон даромада, дар назди қурбонгоҳ ва маъбад истода, гирякунон гуфтанд: 37Ту, эй Ху дованд, ин хонаро баргузидаӣ, то ки бо номи Ту хонда шавад, ва хонаи дуо ва илтиҷо барои қавми Ту бошад; 38 Аз ин одам ва лашкари ӯ қасос гиред, ва бигзор онҳо ба шамшер афтанд; куфр ҳои онҳоро ба ёд оваред ва дигар онҳоро давом надиҳед.

39Ва Никанор аз Ерусалим берун шуда, дар Байт-Ҳӯрӯн хаймаҳо барпо кар д, ва дар он ҷо лашкаре аз Сурия бо ӯ пешвоз гирифт.

40 Аммо Яҳудо бо се ҳазор нафар дар А даса ӯрду заданд ва дар он ҷо дуо карда, гуфт: 41 Эй Худованд, ҳангоме ки фиристодагони подшо ҳи Ашшур куфр мегуфтанд, фариштаи Ту берун омада, ба сад ҳаштоду панҷ ҳазор нафари онҳо зарба зад.

42 Ҳамин тавр, ин лашкарро имрӯз пеши мо нест кун, то ки дигарон бидонанд, ки вай бар зидди маъбади ту куфр гуфтааст, ва ӯро мувофиқи шарораташ доварӣ кун.

43 Ва дар рӯзи сездаҳуми мо ҳ лашкари Адар ба ҷанг ҳамроҳ шу данд, вале лашкари Никанӯр ноумед шуд, ва худи ӯ аввал дар ҷанг кушта шуд.

44 Ва чун лашкари Никанор диданд, ки ӯ кушта шудааст, силоҳҳои худро партофта, гурехтанд.

45 Он го ҳ онҳо аз А даса то Ғазера як рӯз ро ҳро таъқиб карданд ва аз паси онҳо бо карнайҳои худ бонг заданд.

46 Ва онҳо аз тамоми шаҳр ҳои Я ҳудия берун омада, дар он ҷо маҳкам карданд; Ба тавре ки онҳо ба таъқиб кунандагони ху д баргаштанд, ҳама аз шамшер кушта шуданд, ва ҳеҷ яке аз онҳо намонд.

47 Пас аз он онҳо ғанимат ва сайдро гириф та, сари Никанор ва дасти росташро, ки бо ғурур дароз карда бу д, заданд ва бурданд ва ба сӯи Ерусалим овезон карданд.

48 Аз ин сабаб мардум бағоят шодӣ карданд ва он рӯзро рӯзи шодии бузург нигоҳ доштанд.

49 Илова бар ин, онҳо муқаррар карданд, ки ин рӯзро ҳар сол, яъне сездаҳуми моҳи Адар, ҷашн гиранд.

50 Ҳамин тавр, замини Яҳудо андаке ором буд. БОБИ 8 1 Я ҳу до дар бораи румиён шунида буд, ки онҳо мардони тавоно ва ҷасур ҳастанд ва ҳама касонеро, ки ба онҳо мепайванданд, бо муҳаббат қабул мекунанд ва бо ҳар кӣ ба наздашон меомаданд, дӯстӣ мебанданд; 2 Ва онҳо мардони шуҷоъ буданд. Ба ӯ низ дар бораи ҷангҳо ва кор ҳои неки онҳо , ки дар байни Ғалотиён карда буданд, ва чӣ гуна онҳо онҳоро мағлуб кар да, ба хироҷ гирифтаанд, нақл карда шуд; 3 Ва он чи ки онҳо дар кишвари Испания карда бу данд, барои ба даст овардани конҳои нуқра ва тиллои он ҷо; 4 Ва бо сиёсату сабри ху д ҳама ҷоро фатҳ кар данд, гарчанде ки аз онҳо хеле дур буд; ва подшо ҳоне ки аз ақсои замин ба муқобили онҳо омада буданд, то даме ки онҳоро ба ташвиш андо хтанд, ва ба онҳо зарбаи азим

доданд, ба тавре ки дигарон ҳар со л ба онҳо хироҷ медоданд.

5 Ғайр аз ин, чӣ гуна онҳо дар ҷанг Филиппус ва Персей, подшо ҳи Қитмиён ва дигаронро, ки бар онҳо қиём кар да, бар онҳо ғолиб омада буданд, ба ташвиш оварда буданд: 6 Чӣ гуна Антио хус, по дшо ҳи бузурги Осиё, ки дар ҷанг ба муқобили онҳо омад, ва дорои саду бист фил, бо савораҳо ва аробаҳо ва лашкари бисьёре аз онҳо ба ташвиш афтод; 7 Ва чӣ гуна онҳо ӯро зинда бурданд, ва аҳд карданд, ки ӯ ва онҳое ки баъд аз ӯ по дшо ҳӣ мекарданд, хироҷ ҳои бузурге бидиҳанд, ва гаравгон диҳанд, ва он чи дар мувофиқа шуда буд, 8Ва сарзамини Ҳиндустон, Мидия ва Лидия ва нектарин кишварҳоро, ки аз ӯ гирифта, ба подшоҳ Евменес доданд; 9 Ва чӣ гуна юнониён қасд доштанд, ки омада, онҳоро нобуд кунанд; 10 Ва онҳо чун медонистанд, ки мириҳазореро бар зидди онҳо фиристо данд, ва бо онҳо ҷангида, бисёре аз онҳоро куштанд, ва занону фарзандони онҳоро асирӣ бурданд, ва онҳоро ғорат карданд, ва заминҳои онҳоро тасарруф карданд, ва қувваташонро забт кар данд. ниго ҳ дошта, онҳоро то имрӯз ғуломи онҳо гардонидааст; 11 Ғайр аз ин ба ӯ гуфта шуд, ки чӣ гуна онҳо тамоми салтанатҳо ва ҷазираҳои дигарро, ки ҳар вақт ба онҳо муқобилат мекарданд, хароб кар да, зери тасарруфи ху д гирифтанд; 12 Аммо бо дӯстони ху д ва онҳое, ки ба онҳо такя мекарданд, дӯстӣ доштанд, ва салтанатҳои дур ва наздикро заб т карданд, ба та вре ки ҳамаи онҳое ки номи онҳоро шуниданд, аз онҳо метарсиданд.

13 Ҳамчунин онҳое ки ба по дшо ҳӣ кӯмак кар дан мехо ҳанд, по дшо ҳӣ мекунанд; ва ҳар киро, ки боз мехостанд, кӯч медиҳанд; ниҳоят, ки онҳо хеле сарбаланд шуданд; 14 Бо вуҷуди ин, ҳеҷ яке аз онҳо тоҷ дар тан надошт ё либоси арғувонӣ надошт, то ки бо он бузургтар шавад; 15 Илова бар ин, чӣ гуна онҳо барои худ хонаи сенат сохта буданд, ки дар он сесаду бист нафар ҳар рӯз дар шӯрои шӯро нишаста, ҳамеша бо мардум машварат мекарданд, то ки ба онҳо амр дода шавад: 16 Ва онҳо ҳар сол ҳу кумати ху дро ба як шахс месупориданд, ки вай бар тамоми мамлакати онҳо ҳу кмронӣ мекард, ва ҳама ба он кас итоат мекарданд, ва дар байни онҳо на ҳасад ва на тақлид набуд.

17 Бо назардошти ин, Я ҳу до Евполемус ибни Юҳанно ибни Аккос ва Ёсӯн ибни Элъозорро баргузида, ба Рум фиристод, то ки бо онҳо иттиҳо ди дӯстӣ ва иттиҳо д банданд.

18 Ва аз онҳо илтимос кунед, ки юғро аз онҳо бигиранд; зеро онҳо диданд, ки подшо ҳии Юнониён Исроилро бо ғуломӣ ситам мекунад.

19 Онҳо ба Рум рафтанд, ки ин сафари хеле бузург буд ва ба сенат омаданд ва дар он ҷо сухан ронданд.

20 Я ҳу дои Маккабей бо бародарони ху д ва қавми яҳу диён моро назди шумо фиристоданд, то ки бо шумо иттиҳо д ва сулҳ бандем, то ки шарикон ва дӯстони шумо номнавис шавем.

21 Ҳамин тавр, ин ба румиён писанд омад.

22 Ва ин аст нусхаи номае, ки сенат боз дар лавҳаҳои мисин навишт ва ба Ерусалим фиристод, то ки дар он ҷо ёдгории сулҳ ва иттиҳод дошта бошанд.

23 Бар румиён ва ба қавми яҳу диён дар баҳр ва ху шкӣ то абад муваффақият бод: шамшер ва душман аз онҳо дур бошад,

24Агар пеш аз ҳама бар зидди румиён ё касе аз шарикони онҳо дар тамоми салтанати онҳо ҷанг ба амал ояд, 25 Қавми яҳу диён ба онҳо, чунон ки вақташ муқаррар шудааст, бо тамоми дили худ ба онҳо кӯмак хоҳад кард; 26 Ва ба онҳое ки бо онҳо ҷанг мекунанд, чизе надиҳад ва ба онҳо бо хӯрок, сило ҳ, пул ё киштӣ ёрӣ надиҳанд, чунон ки ба назари румиён писанд омад; балки аҳди ху дро риоя хоҳанд кард, аз ин рӯ, чизе нагиранд.

27 Ба ҳамин тариқ, агар пеш аз ҳама ҷанг бар сари халқи яҳудиён ояд, румиён, мувофиқи вақти таъиншу да, ба онҳо аз таҳти дил кӯмак хоҳанд кард; 28 Ба онҳое, ки бар зидди онҳо шариканд, чизе дода намешавад, ё аслиҳа, ё пу л, ё киштӣ, чунон ки ба назари румиён писанд омад; балки ба аҳди ху д вафо хо ҳанд кар д, ва он бе макр.

29 Мувофиқи ин мақолаҳо румиён бо қавми яҳу диён аҳд бастанд.

30 Аммо, агар баъд аз ин як тараф ё тарафи дигар фикр кунанд, ки барои илова кардан ё кам кардани чизе во хӯранд, онҳо метавонанд онро мувофиқи хо ҳиши ху д анҷом диҳанд ва ҳар он чизе, ки илова ё г ирифтаанд, тасдиқ карда мешавад.

31 Дар бораи бадиҳое ки Димитриюс ба яҳу диён мекунад, мо ба ӯ навишта, гуфтаем: "Чаро юғи худро бар дӯстони мо вазнин кардӣ ва бо яҳудиён муттаҳид шудӣ?"

32 «Пас, агар боз аз ту шикоят кунанд, мо онҳоро адолат хоҳем кард ва бо ту дар баҳр ва хушкӣ меҷангем. БОБИ 9 1 Илова бар ин, Димитриус чун шунид, ки Никанор ва лашкари ӯ дар ҷанг кушта шу даанд, ӯ бори дуюм Бакхид ва Алкимусро ба сарзамини Я ҳудо фиристод ва бо онҳо қувваҳои асосии лашкари худро фиристод.

2 Онҳо бо роҳе ки сӯи Ҷалғала мебарад, баромада, дар пеши Масалӯ т, ки дар Арбало аст, хаймаҳои ху дро барпо карданд, ва баъд аз он ки онро ба даст оварданд, мардуми бисьёреро куштанд.

3Ва дар мо ҳи аввали соли панҷо ҳу дуюм дар пеши Ерусалим ӯрду заданд: 4 Аз он ҷо кӯч карда, бо бист ҳазор пиёда ва ду ҳазор савора ба Бирия рафтанд.

5 Я ҳу до ва се ҳазор нафар баргузидагон бо ӯ дар назди Элъосо хаймаҳо барпо карда буданд; 6 Он ки анбӯ ҳи лашкари дигарро диданд, ба ҳарос афтоданд. Пас аз он бисёриҳо аз лашкар берун шу данд, ки манзили онҳо ҷуз ҳаштсад нафар набуд.

7 Ва чун Я ҳу до дид, ки лашкараш аз он ҷо гурехта ва ҷанг бар вай фишор меовард, вай бағоят изтироб ва ғамгин шуд, зеро вақт надошт, ки онҳоро ҷамъ кунад.

8 Аммо ба онҳое ки боқимонда буданд, гуфт: « Биёед, бархоста, бар зидди душманони ху д биравем, то ки бо онҳо ҷанг карда тавонем».

9 Аммо онҳо Ӯро ваҳй карда, гуфтанд: «Мо ҳаргиз наметавонем; беҳтар аст, ки ҷони худро наҷот диҳем, ва минбаъд бо бародарони ху д бармегардем ва бо онҳо меҷангем, зеро ки мо кам ҳастем».

10 Он го ҳ Я ҳудо гуфт: «Худо накунад, ки ман ин корро кунам ва аз онҳо гурезам; 11Ва лашкари Баккидиён аз хаймаҳои ху д баромада, ба муқобили онҳо исто данд, ва саворони онҳо ба ду сипо ҳ тақсим шуда буданд, ва фалакон ва камонварони онҳо аз пеши лашкар мерафтанд, ва онҳое ки дар пеш мерафтанд, ҳама мардони тавоно буданд.

12 Аммо Баккидс, вай дар ҷино ҳи рост буд, ва лашкар ба ду қисм наздик шуда, карнайҳои онҳоро навохт.

13 Онҳо аз ҷониби Я ҳудо низ карнайҳо и ху дро наво хтанд, ба тавре ки замин аз садои лашкар ҳо меларзид, ва ҷанг аз субҳ то шом давом мекард.

14 Ва чун Я ҳу до фаҳмид, ки Баккид ва қувваи лашкараш дар тарафи рост ҳастанд, ҳама мардони дуруштро бо ху д бурд.

15 Он ки каноти ростро ба изтироб овард, ва онҳоро то кӯҳи Азотус таъқиб кард.

16 Аммо чун ҷино ҳи чап диданд, ки ҷино ҳи рост ба изтироб афто даанд, аз паси Я ҳудо ва онҳое ки бо ӯ буданд, аз ақиб сахт қафо шуданд; 17 Дар он ҷо ҷанги шадиде ба амал омад, ки ба қадри он ки аз ҳарду қисмат бисьёр одамон кушта шуданд.

18 Яҳудо низ кушта шуд, ва бақияи онҳо гурехт.

19Ва Йӯнотон ва Шимъӯн бародари худ Я ҳу доро гирифта, дар қабри падаронаш дар Модин дафн карданд.

20Ва бар ӯ навҳа мекарданд, ва тамоми Исроил барои ӯ навҳаи сахт бардошта, рӯзҳои бисьёр мотам гириф та, мегуфтанд: 21 Чӣ гуна кушта шуд марди далер, ки Исроилро наҷот дод!

22 Дар бораи чизҳои дигар дар бораи Яҳу до ва ҷангҳои ӯ, ва аъмоли неки ӯ ва бузургии ӯ, навишта нашудааст, зеро ки онҳо хеле зиёд буданд.

23 Пас аз марги Я ҳу до шарирон дар тамоми сарзаминҳои Исроил сар ҳои ху дро ба пеш гузоштанд, ва ҳама гунаҳкорон бархостанд.

24 Дар он айём низ қаҳтии хеле азиме буд, ки ба сабаби он кишвар исён бардошта, бо онҳо рафт.

25Ва Баккид бадкоронро баргузида, онҳоро сарварони кишвар гардонид.

26 Ва онҳо тафтиш карда, дӯстони Я ҳу доро ҷустуҷӯ карда, ба назди Баккид оварданд, ки онҳо аз онҳо интиқом гирифта, бо онҳо истифода бурданд.

27 Ҳамин тавр, дар Исроил мусибати бузурге рӯй до д, ки аз замоне ки дар миёни онҳо пайғамбаре дида нашуд, монанди он набуд.

28 Барои ҳамин ҳамаи дӯстони Я ҳудо ҷамъ омада, ба Йӯнотон гуфтанд: 29 Азбаски бародарат Я ҳу до мурд, мо касе надорем, ки мисли ӯ бар зидди душманони мо, Баккид ва бар зидди халқи мо, ки ба мо душманӣ мекунанд, берун ояд.

30 Бинобар ин мо имрӯз туро баргузидем, то ки ба ҷои вай мириҳазор ва мириҳари худ шавӣ, то ки дар ҷангҳо и мо биҷангӣ.

31 Дар он вақт Йӯно тон ҳокими ӯро ба ӯҳда гирифт ва ба ҷои бародараш Яҳудо бархост.

32 Аммо, вақте ки Баккидис аз ин ого ҳ шу д, хост ӯро бикушад 33 Йӯно тон ва бародараш Шимъӯн ва ҳамаи онҳое ки бо ӯ буданд, инро фаҳмида, ба биёбони Теко гурехтанд ва дар канори оби ҳавзи Асфар хаймаҳои худро барпо карданд.

34 Вақте ки Баккидис инро фаҳмид, дар рӯзи шанбе бо тамоми лашкари худ ба Урдун наздик омад.

35 Ва Йӯно тон бародари ху д Юҳанноро, ки мири қавм буд, фиристод, то ки бо дӯстони ху д — наботиён дуо гӯяд, то ки аробаи худро бо худ бимонанд, ки ин хеле зиёд буд.

36 Аммо банӣ-Ҷамбрӣ аз Мадоба берун омада, Яҳёро ва ҳар он чи дошт, гирифта, бо он равона шуданд.

37 Баъд аз ин ба Йӯнотон ва бародараш Шимъӯн хабар расид, ки писарони Ҷамбрӣ издивоҷи бузурге кар да, арӯсро аз Надобато бо қатораи бузурге меоранд, ки духтари яке аз мирони бузурги Канъон аст.

38 Бинобар ин онҳо бародари худ Я ҳёро ба ёд овар да, баромада, дар зери пардаи кӯҳ пинҳон шуданд.

39 Дар он ҷое ки онҳо чашмони худро боло карда, диданд, ва инак, ароба ва аробаи бузурге буд, ва домод бо дӯстон ва бародаронаш берун омаданд, то ки онҳоро бо наброн, асбобҳои мусиқӣ ва силоҳҳои зиёде пешвоз гиранд.

40Ва Йӯнотон ва ҳамроҳонаш аз ҷойе, ки дар камин буданд, ба муқобили онҳо баромаданд ва онҳоро чунон куштанд, ки бисьёре ба замин афтоданд, ва бақия ба кӯ ҳ гурехт, ва ҳама ғаниматҳои онҳо.

41 Ҳамин тавр нико ҳ ба мотам, ва садои навои онҳо ба нола мубаддал гашт.

42 Пас, чун интиқоми хуни бародари ху дро пурра гирифтанд, боз ба ботлоқи Урдун баргаштанд.

43 Баккидис, чун шунид, дар рӯзи шанбе бо қудрати азим ба соҳили Урдун омад.

44 Ва Йӯно тон ба ҳамро ҳи ху д гуфт: « Биёед, ҳозир биравем ва барои ҷони худ ҷанг кунем, зеро ки имрӯз, мисли пештара, бо мо нест.

45Зеро ки инак, ҷанг дар пеши мо ва пушти мост, ва оби Урдун аз ин тараф ва он тараф аст, инчунин ботлоқ ва ҳезум, ва ҷои он нест, ки мо канорагирӣ кунем.

46 «Бинобар ин ҳо ло сӯи осмон фарьёд кунед, то ки аз дасти душманони худ раҳо ёбед.

47 Ва онҳо ба ҷанг ҳамро ҳ шуданд, ва Йӯнотон дасти ху дро дароз кард, то ки Баккидро зарба занад, вале ӯ аз ӯ рӯй гардонд.

48 Ва Йӯнотон ва ҳамро ҳонаш ба Ӯрдун ҷаҳиш кар да, ба соҳили дигар шино карданд, вале со ҳили дигар аз Ӯрдун ба сӯи онҳо нагузаштааст.

49 Ҳамин тавр, дар он рӯз аз ҷониби Баккидос тақрибан ҳазор нафар кушта шуданд.

50Баъд аз он Баккидро ба Ерусалим баргардонд ва шаҳр ҳои мустаҳками Я ҳу дияро таъмир кар д; қалъа дар Ериҳӯ , ва Эммоус, ва Байт-Ҳӯрӯн ва Байт-Ил, ва Тамнато, Фортонӣ ва Тафӯн, онҳоро бо деворҳои баланд, бо дарвозаҳо ва панҷараҳо мустаҳкам кард.

51 Ва дар онҳо ӯ посбонҳо гузошт, то ки бар Исроил бадкорӣ кунанд.

52 Вай инчунин шаҳр Байт-Шӯра ва Ҷазира ва бурҷро мустаҳкам кар д, ва дар онҳо лашкар гузошт, ва бо ғизо таъмин намуд.

53 Илова бар ин, ӯ писарони сар дорони кишварро ба гаравгон гирифта, ба бурҷи Ерусалим гузошт, то ки ниго ҳ дошта шаванд.

54 Илова бар ин, дар соли саду панҷоҳу сеюм, дар мо ҳи дуюм, Алкимус амр фармуд, ки девори саҳни до хилии маъбадро канда партоянд; корҳои анбиёро низ барҳам дод 55 Ва ҳангоме ки ӯ ба поён до дан шурӯъ кард, ҳатто дар он вақт Алкимус гирифтор шу д ва кор ҳояш монеъ мешуд, зеро даҳонаш баста шу да, фалаҷ шу да буд, ба тавре ки дигар чизе гуфта наметавонист ва дар бораи хонаи вай.

56 Ҳамин тавр, Алкимус дар он вақт бо азоби азим мурд.

57 Ва ҳангоме ки Баккид дид, ки Алкимус мурдааст, ба назди подшо ҳ баргашт, ва дар он вақт сарзамини Я ҳу до ду сол ором буд.

58 Он го ҳ ҳамаи осиён шӯро барпо карда, гуфтанд: «Инак, Йӯнотон ва ҳамро ҳаш осуда ва бепарво зиндагӣ мекунанд; бинобар ин мо Баккидро ба ин ҷо меорем, ки вай ҳамаро дар як шаб хоҳад бурд».

59 Онҳо рафта, бо ӯ машварат карданд.

60 Он го ҳ вай берун карда, бо лашкари бузург омад ва ба пайравони ху д дар Я ҳу до пинҳонӣ мактуб фиристод, то Йӯнотон ва онҳоеро, ки бо ӯ буданд, бигиранд, вале онҳо натавонистанд, зеро маслиҳати онҳо ба онҳо маълум буд.

61 Бинобар ин онҳо аз мардуми ин кишвар, ки муаллифони ин фасод бу данд, тақрибан панҷо ҳ нафарро гирифта, куштанд.

62 Пас аз он Йӯно тон, Шимъӯн ва ҳамро ҳонаш онҳоро ба Байт-Басӣ, ки дар биёбон аст, бурданд, ва пӯсидаҳои онро таъмир карда, мустаҳкам карданд.

63 Бақкидис чун фаҳмид, тамоми лашкари ху дро ҷамъ карда, ба аҳли Яҳудо хабар фиристод.

64 Ва рафта, Байт-Баширо му ҳосира кар д; ва ба мукобили он муддати дароз мубориза бурда, двигательхои чангй сохтанд.

65 Аммо Йӯнотон бародари ху д Шимъӯнро дар шаҳр гузошта, ба деҳа рафт ва бо шумораи муайяне берун рафт.

66Ва Ӯ Одонаркес ва бародаронаш ва банӣ‐Фасир онро дар хаймаи онҳо зарба зад.

67 Ва ҳангоме ки Ӯ ба зарба задани онҳо шурӯъ кард ва бо лашкари ху д омад, Шимъӯн ва ҷамоати ӯ аз шаҳр берун рафта, муҳаррикҳои ҷангиро сӯзонданд.

68 Ва бар зидди Баккидос, ки аз онҳо ғамгин шуда буд, ҷанг кар данд, ва ӯро ба ғазаб овар данд, зеро ки маслиҳат ва заҳмати ӯ бар абас буд.

69 Бинобар ин вай ба бадкир дороне, ки ба ӯ маслиҳат доданд, ки ба кишвар биёянд, бағоят хашмгин шуд, зеро ки бисёре аз онҳоро кушта, қасд дошт ба кишвари ху д баргардад.

70 Чун Йӯнотон дар бораи он огоҳ шу д, сафиронро назди ӯ фиристод, то ки бо ӯ сулҳ баста, асиронро ба онҳо раҳо кунад.

71 Он чизеро, ки ӯ қабул кар д ва мувофиқи хости ху д ба ҷо овард ва ба ӯ қасам хӯрд, ки дар тӯ ли умраш ҳеҷ го ҳ ба ӯ зиёне намерасонад.

72 Пас, ҳангоме ки асиронеро, ки пештар аз замини Я ҳу до гирифта буд, ба ӯ баргардонд, баргашт ва ба замини ху д рафт, ва дигар ба ҳудуди онҳо наомад.

73 Ҳамин тавр шамшер аз Исроил қатъ шуд, вале Йӯнотон дар Маҳмос сукунат дошт ва ба ҳукмронии қавм шурӯъ кард; ва ӯ золимонро аз Исроил нест кард. БОБИ 10 1Дар соли саду шастум Искандар, писари Антио хус, ки лақабаш Эпифан бу д, рафта, Пто лемейро гирифт, зеро ки мардум ӯро қабул кар да буданд, ки вай дар он ҷо подшоҳӣ мекард, 2 Вақте ки подшо ҳ Димитриюс инро шунид, лашкари азиме ҷамъ овард ва бар зидди ӯ барои ҷанг баромад.

3 Илова бар ин, Димитриус ба Йӯнотон бо суханони пурмуҳаббат номаҳо фиристод, то ки ӯро бузургтар кард.

4 Зеро гуф т: «Биёед, аввал бо ӯ сулҳ кунем, то ки бо Искандар бар зидди мо бипайвандад.

5 Вагарна вай тамоми бадиҳоеро, ки мо бар зидди ӯ ва бар бародаронаш ва қавмаш кардаем, ба ёд хоҳад овард.

6 Бинобар ин ба ӯ қудрат дод, ки лашкар ҷамъ кунад ва сило ҳ диҳад, то ки дар ҷанг ба ӯ мадад расонад; ҳамчунин амр фармуд, ки гаравгононе ки дар бурҷ буданд, ӯро таслим кунанд.

7Он го ҳ Йӯнотон ба Ерусалим омада, номаҳоро дар миёни шунавандагони тамоми қавм ва аҳли бурҷ хонд: 8 Онҳо сахт тарсиданд, чун шуниданд, ки подшо ҳ ба ӯ қудрат додааст, ки лашкар ҷамъ кунад.

9 Пас аз он онҳо аз бурҷ гаравгонҳои ху дро ба Йӯнотон супурданд, ва ӯ онҳоро ба волидонашон супурд.

10 Ҳамин тавр, Йӯно тон дар Ерусалим маскан гирифт ва ба сохтмон ва таъмири шаҳр шурӯъ кард.

11Ва ба коргарон амр фармуд, ки девор ҳо ва кӯ ҳи Сион ва гирду атрофи онро бо сангҳои чоркунҷа барои қалъа бино кунанд; ва чунин карданд.

12 Он го ҳ аҷнабиёне ки дар қалъаҳое ки Баккидис со хта буданд, гурехта рафтанд;

13 Ба тавре ки ҳар кас ҷои ху дро тарк карда, ба кишвари худ рафт.

14 Танҳо дар Байт-Сура баъзе аз онҳое ки шариат ва аҳкомро тарк карда буданд, ором монданд, зеро ки он ҷо паноҳгоҳи онҳо буд.

15 Ва подшо ҳ Искандар шунид, ки чӣ ваъдаҳоеро, ки Димитриюс ба Йӯнотон фиристодааст, ва ба ӯ дар бораи ҷангҳо ва аъмоли нек, ки ӯ ва бародаронаш карда буд ва дар бораи азобҳое, ки аз сар гузаронидаанд, нақл карда шуд, 16 Гуфт: «Оё чунин одами дигарро пайдо кунем? акнун мо ӯро дӯст ва шарики худ хоҳем кард.

17 Дар ин бора вай нома навишт ва мувофиқи ин су ханон ба вай фиристод ва гуфт: 18 Шо ҳ Искандар ба бародараш Йӯно тон салом мефиристад: 19 Шунидем, ки ту марди тавоно ҳастӣ ва во хӯрӣ, то дӯсти мо бошӣ.

20Бинобар ин имрӯз мо туро таъин мекунем, ки саркоҳини қавми ту бошӣ ва дӯсти по дшо ҳ номида шавӣ; (ва бо ин ҷомае бунафш ва тоҷе аз тилло ба ӯ фиристо д:) ва аз ту талаб кун, ки мо иштирок кун ва бо мо дӯстӣ дорӣ.

21Ва дар мо ҳи ҳафтуми соли саду шастум, дар иди хаймаҳо, Йӯнотон ҷомаи муқаддасро ба бар кар д, ва лашкар ҷамъ кард ва зиреҳи бисьёре дод.

22 Вақте ки Димитриюс инро шунид, хеле пушаймон шу д ва гуфт: 23 Мо чӣ кор кардаем, ки Искандар моро манъ кард, ки бо яҳудиён дӯстӣ кунем, то худро мустаҳкам кунем?

24 Ман низ ба онҳо су ханони рӯ ҳбаландкунанда хо ҳам навишт, ва ба онҳо ҷало л ва инъом ҳо ваъда хо ҳам дод, то ки ёриашон ёбам.

25 Бинобар ин Ӯ назди онҳо фиристо д, то ки по дшо ҳ Димитриюс ба қавми яҳудиён салом мерасонад: 26 Дар сурате ки шумо бо мо аҳд бастаед ва дӯстии моро давом до да, бо душманони мо напайвандед, мо аз ин шунидаем ва шодем.

27 Пас, алҳол ба мо содиқ монданро давом диҳед, ва мо ба шумо барои корҳое, ки барои мо мекунед, подош хо ҳем дод, 28 Ва ба шумо иммунитетҳои зиёде ато хо ҳад кар д ва ба шумо мукофотҳо ато хоҳад кард.

29 Ва алҳо л ман туро озод мекунам ва ба хо тири ту тамоми яҳудиёнро аз хироҷ, ва аз урфу одатҳои намак ва андозҳои тоҷ озод мекунам, 30 Ва аз он чи ба ман тааллу қ дорад, ки барои сеяк ё ту хм ва нисфи меваи дарахтон бигирам, аз имрӯз озод мекунам, то ки онҳо аз замини Я ҳу до гирифта нашаванд ва аз се ҳу кумате, ки аз сарзамини Сомария ва Ҷалил ба онҳо илова карда шудаанд, аз имрӯз то абад.

31 Бигзор Ерусалим низ муқаддас ва озо д бошад, бо ҳудуди он, ҳам аз даҳяк ва ҳам боҷҳо.

32 Ва дар бораи бурҷе ки дар Ерусалим аст, ман қудрати онро бар он месупорам ва ба сарко ҳин медиҳам, то ки дар он шахсонеро, ки ихтиёри онро ниго ҳ доранд, таъин кунад.

33 Ва ман ҳар як яҳу диеро, ки аз замини Я ҳу до асир шуда буданд, ба ҳар гӯшаи салтанати ху д озод кар дам ва мехо ҳам, ки ҳамаи афсарони ман боҷҳоро ҳатто аз чорпоёнашон низ супоранд.

34 Илова бар ин, ман мехо ҳам, ки ҳамаи идҳо, ва шанбеҳо, ва моҳҳои нав, ва рӯзҳои тантанавӣ, ва се рӯзи пеш аз ид ва се рӯзи баъд аз ид барои ҳамаи яҳу диён дар мулки ман дахлнопазирӣ ва озодӣ бошанд.

35 Ҳамчунин ҳеҷ кас ҳақ надорад, ки ба ҳеҷ кадоме аз онҳо дар ягон кор дахолат кунад ё онҳоро таҳқир кунад.

36Ва боз мегӯям, ки дар байни лашкари подшо ҳ тақрибан сӣ ҳазор нафар аз яҳу диён номнавис кар да шаванд, ки ба онҳо музд дода шавад, ки ба тамоми аскарони подшо ҳ тааллуқ дорад.

37 Ва баъзе аз онҳо дар қалъаҳои по дшо ҳ ҷойгир карда хо ҳанд шуд, ва баъзеи онҳо низ бар кор ҳои салтанате, ки эътимод доранд, таъин хо ҳанд шуд; қонунҳои ху дро, чунон ки подшоҳ дар замини Яҳудо фармудааст.

38 Ва дар бораи се ҳукумате, ки аз сарзамини Сомария ба Я ҳудо илова кар да шу даанд, бигзор онҳо бо Я ҳу до пайваст шаванд, то ки онҳо зери як ҳукм ҳисобида шаванд ва ба ҳокимияти дигаре, ки аз саркоҳин аст, итоат кунанд.

39 Дар бораи Птолемей ва замини ба он тааллуқдошта, ман онро ба маъбад дар Ерусалим барои харҷи зарурии маъбад ҳадя медиҳам.

40 Ва ман ҳар сол аз ҳисоб ҳои подшо ҳ аз ҷойҳои наздик понздаҳ ҳазор сиқл нуқра медиҳам.

41 Ва тамоми зиёдатӣ, ки нозирон дар замони пеш напардо хтаанд, аз ин баъд ба кор ҳои маъбад до да хо ҳад шуд.

42 Ва ғайр аз ин, панҷ ҳазор сиқл нуқрае, ки онҳо аз истифодаи маъбад аз ҳисоби ҳисоб ҳо сол ба сол мегирифтанд, он чизҳо низ озод хо ҳанд шуд, зеро ки онҳо ба коҳинони хизматгор тааллуқ доранд.

43 Ва ҳар кӣ бошад, ки ба маъбади Ерусалим гурезад, ё дар доираи озодии ин ҷо бошад, аз по дшо ҳ қарздор аст ё барои ягон кори дигар, бигзор онҳо озод бошанд ва ҳар он чи дар мулки ман доранд, озод бошанд.

44Барои со хтмон ва таъмири кор ҳои маъбад низ аз ҳисоби подшоҳ пардохта мешавад.

45 Бале, ва барои со хтани девор ҳои Ерусалим ва мустаҳкам кар дани гирду атрофи он, аз ҳисоби по дшо ҳ, инчунин барои со хтани девор ҳо дар Я ҳудо харҷ до да мешавад.

46 Ва Йӯно тон ва қавм ин су ханонро шуниданд, онҳоро таъриф накар данд ва қабул накар данд, зеро ки бади азим е ки дар Исроил карда бу д, ба хо тир оварданд; зеро ки Ӯ онҳоро хеле сахт азоб дода буд.

47 Аммо аз Искандар хушну д шуданд, зеро ӯ аввалин шуда бо онҳо сулҳи ҳақиқиро талаб мекард, ва онҳо ҳамеша бо ӯ шарик буданд.

48 Он го ҳ лашкари подшо ҳ Искандари бузургро ҷамъ карда, дар муқобили Димитриус ӯрду заданд.

49 Пас аз он ки ду по дшо ҳ бо ҳам ҷанг карданд, лашкари Димитриюс гурехт, вале Искандар аз ақиби ӯ рафта, бар онҳо ғолиб омад.

50 Ва ӯ ҷангро то ғуруби офтоб идома дод, ва он рӯз Димитриус кушта шуд.

51 Пас аз он Искандар сафирони худро ба назди подшо ҳи Миср Птоломей фиристод, то ки чунин хабар диҳанд: 52 Чунки ман боз ба мулки ху д омадам, ва бар тахти авлоди ху д нишастаам, ва салтанатро ба даст овар дам, ва Димитриусро сарнагун кардам ва кишвари моро барқарор кардам; 53 Зеро ки баъд аз он ки ман бо ӯ ҷанг кардам, ҳам ӯ ва ҳам лашкари ӯ аз мо норо ҳат шуданд, ба тавре ки мо дар тахти салтанати Ӯ нишастаем; 54 «Пас, акнун биёед бо ҳам аҳди дӯстӣ баста, ду хтари туро ба ман ба занӣ диҳем; 55 По дшо ҳ Птоломей ҷавоб дода, гуфт: «Муборак аст рӯзе, ки ба замини падарони ху д баргаштӣ ва дар тахти салтанати онҳо нишастаӣ».

56 «Ва алҳо л бо ту хо ҳам кард, чунон ки ту навиштаӣ: пас, дар Птоломай бо ман во хӯр, то ки якдигарро бубинем; зеро ки ман ду хтарамро мувофиқи хо ҳиши ту ба занӣ хоҳам дод.

57Ва Пто лемей бо ду хтараш Клеопатра аз Миср берун шуд, ва дар саду шаст соли дуюм назди Пто ломай омаданд; 58 Дар ҷое ки по дшо ҳ Искандар бо ӯ во хӯр д, вай ду хтараш Клеопатраро ба ӯ дод ва издивоҷи ӯро дар Пто лемай бо ҷалоли бузурге ҷашн гириф т, чунон ки подшоҳон аст.

59Ва подшо ҳ Искандар ба Йӯно тон навишта буд, ки омада, ӯро пешвоз гирад.

60 Пас, ӯ бо иззату э ҳтиром назди Птоломай рафт, ва дар он ҷо бо ду по дшо ҳ мулоқот кар д, ва ба онҳо ва ба дӯстонашон нуқра ва тилло ва тӯ ҳфаҳои зиёде дод, ва дар назари онҳо илтифот ёфт.

61 Дар он вақт баъзе одамони вабои Исроил, ки о дамони бад зиндагӣ мекарданд, бар зидди ӯ ҷамъ омаданд, то ки Ӯро айбдор кунанд, вале подшоҳ ба онҳо гӯш надод.

62 Бале, бештар аз ин, подшо ҳ амр дод, ки ҷомаҳои ӯро кашад ва ба ӯ либоси арғувон пӯшонад; ва онҳо чунин карданд.

63 Ва ӯро танҳо шинонида, ба раисони ху д гуфт: «Бо ӯ ба миёнаи шаҳр биравед ва эълон кунед, ки ҳеҷ кас аз ӯ шикоят накунад, ва ҳеҷ кас ӯро бо ягон сабаб ба ташвиш наоварад. .

64 Айбдоркунандагони вай чун ди данд, ки ӯ мувофиқи эълон иззату э ҳтиром шудааст ва либоси арғувон дар бар дошт, ҳама гурехтанд.

65 Подшо ҳ ӯро гиромӣ кард, Ба миёни дӯстони бузургонаш нивишт, Бад-ӯро ҳоким ва шарики мулкаш кард.

66 Пас аз он Йӯнотон бо осоиштагӣ ва шо дмонӣ ба Ерусалим баргашт.

67 Илова бар ин дар; Саду шасту панҷум Димитриус ибни Димитриюс аз Крит ба замини падарони худ омад; 68 Вақте ки по дшо ҳ Искандар ин хабарро шунид, пушаймон шуд ва ба Антиёхия баргашт.

69 Он го ҳ Димитриус Апӯллониюсро ҳокими Селосурия сарлашкари ху д таъин кар д, ки ӯ лашкари зиёде ҷамъ карда, дар Ямния ӯрду зад, ва назди Йӯнотони сарко ҳин фиристода, гуфт: 70 Ту танҳо бар зидди мо сар баланд мекунӣ, ва ман ба хо тири ту масхара мекунам ва маломат мекунам, ва чаро дар кӯҳистон қудрати худро бар мо фахр мекунӣ?

71 «Пас, алҳо л, агар ба қувваи ху д таваккал дорӣ, ба саҳрои ҳамвор назди мо фуруд ояд, ва дар он ҷо якҷоя кор кунем, зеро ки қудрати шаҳрҳо бо Ман аст».

72 Бипурс ва биомӯз, ки ман кистам, ва дигарон, ки дар мо иштирок мекунанд, ва онҳо ба ту хо ҳанд гуфт, ки пои ту дар замини худ парвоз карда наметавонад.

73 Аз ин рӯ, алҳо л ба саворон ва он қадар қу драти бузург дар дашт, ки дар он ҷо на санг асту на шаҳир ва на ҷои гурехтан.

74 Вақте ки Йӯно тон ин су ханони Апӯ ллониюсро шунид, ба дилаш афто д ва даҳ ҳазор нафар интихоб кар да, аз Ерусалим берун шуд ва дар он ҷо бародараш Шимъӯн бо ӯ вохӯрд, то ки ба ӯ кӯмак кунад.

75 Ва хаймаҳои ху дро ба муқобили Ёфо барпо кард, вале; аҳли Ёфо ӯро аз шаҳр бастанд, зеро дар он ҷо Апӯллониюс посбонҳо дошт.

76 Ва Йӯнотон онро муҳосира кард, ва мардуми шаҳр ӯро аз тарс ба дарун даромаданд, ва Йӯнотон Ёфоро ба даст овард.

77 Чун Апӯллониюс инро шунид, се ҳазор савораро бо лашкари зиёди пиёда гирифт ва ҳамчун мусоф ир ба Азотус рафт ва бо он ӯро ба дашт кашид. зеро вай саворони бисьёре дошт, ки ба онхо боварй дошт.

78 Ва Йӯнотон аз паи ӯ ба сӯи Азотус рафт, ва лашкар дар он ҷо ба ҷанг омаданд.

79 Апӯллониюс ҳазор савора дар камин монда буд.

80 Ва Йӯно тон донист, ки аз паси ӯ камин аст; зеро ки аз субҳ то шом дар лашкари Ӯ давр зада, ба сӯи мардум тир мепарронданд.

81 Аммо мардум, чунон ки Йӯнотон фармуда буд, истоданд, ва аспҳои душманон хаста шуданд.

82 Он го ҳ Шимъӯн лашкари ху дро берун оварда, онҳоро ба муқобили пиёдагарон гузошт, зеро ки савораҳо аз ӯ ғамгин шуда, гурехтанд.

83 Саворон низ дар саҳро пароканда шуда, ба Азотус гурехтанд ва барои бехатарӣ ба Байт-Дӯн, маъбади бу ти худ, рафтанд.

84 Аммо Йӯнотон Азотус ва шаҳр ҳои гирду атрофи онро оташ зада, ғанимати онҳоро гириф т; ва маъбади Доғунро бо онҳое ки ба он гурехта буданд, дар оташ сӯхт.

85 Сӯ хтанду кушта шу данд ба шамшер наздики ҳашт ҳазор.

86 Ва Йӯно тон аз он ҷо лашкари худро берун карда, дар муқобили Аскалӯн ӯрду зад, ки дар он ҷо мардуми шаҳр берун омада, ӯро бо шукӯҳи азим пешвоз гирифтанд.

87 Пас аз он Йӯнотон ва лашкараш бо ғанимате ба Ерусалим баргаштанд.

88 Ва подшо ҳ Искандар ин су ханонро шунид, Йӯно тонро боз ҳам бештар иззат кард.

89 Ва ба ӯ як банди тилло фиристо д, зеро ба онҳое ки аз хуни подшоҳ истифода мешаванд, ба ӯ дод; БОБИ 11 1Ва по дшо ҳи Миср лашкари бузурге, мисли реги дар соҳили баҳр воқеъшуда ва киштиҳои зиёде ҷамъ кар д, ва бо макри фиреб рафт, то подшо ҳии Искандарро ба даст оварад, ва онро ба мулки худ бипайвандад.

2 Пас аз он ӯ ба таври осоишта ба Испания сафар кард, ба тавре ки аҳли шаҳр ҳо ба рӯяш кушода шуданд ва ӯро пешвоз гирифтанд; 3 Вақте ки Птӯ лимӣ ба шаҳр ҳо даромад, дар ҳар яки онҳо як гарнизон аз сарбозон гузошт, то ки онро нигоҳ доранд.

4 Ва ҳангоме ки Ӯ ба Азо тус наздик шуд, маъбади Доғунро, ки сӯ хта бу д, ва Азо тус ва гирду атрофи он хароб шуда буд, ва ҷасадҳои пар тофташуда ва он чиро, ки дар ҷанг сӯзонда буд, ба ӯ нишон доданд; зеро ки дар сари роҳе, ки Ӯ мегузарад, онҳоро тӯда карда буданд.

5Ва ба по дшо ҳ ҳар кореро, ки Йӯнотон карда буд, нақл карданд, то ки ӯро айбдор кунад, вале по дшо ҳ хомӯш монд.

6Ва Йӯнотон подшо ҳро дар Ёфо бо шу кӯ ҳи азим пешвоз гирифт, ва дар он ҷо ба якдигар салом дода, меҳмондорӣ карданд.

7 Пас аз он Йӯно тон, вақте ки бо подшо ҳ ба дарёи Элевтерус рафт, боз ба Ерусалим баргашт.

8 Подшо ҳ Пто лемей, чун ҳукмронии шаҳр ҳои назди баҳр то Селевкия, ки дар со ҳили баҳр во қеъ аст, ба даст овар да, дар пеши назари Искандар маслиҳатҳои бад кард.

9 Пас аз он ӯ сафиронро назди подшо ҳ Димитриус фиристод ва гуфт: «Биёед, дар миёни мо аҳд бисозем, ва ман ду хтари худро, ки Искандар дорад, ба ту медиҳам, ва ту дар салтанати падари худ подшоҳӣ хоҳӣ кард.

10 Зеро пушаймонам, ки ду хтарамро ба ӯ до дам, зеро ӯ мехост маро бикушад.

11 Ҳамин тавр Ӯро тӯ ҳмат кар д, зеро ки мехост по дшо ҳии Ӯро дошт.

12 Бинобар ин вай ду хтари ху дро аз дасти ху д гирифта, ба Димитриюс до д ва Искандарро тарк кард, то ки нафрати онҳо ошкоро маълум шуд.

13 Он го ҳ Птоломей ба Антиёхия даромад ва дар он ҷо ду тоҷ бар сари худ гузошт, тоҷи Осиё ва Миср.

14 Дар ин миён по дшо ҳ Искандар дар Қилиқия буд, зеро сокинони он минтақа аз ӯ исён бардошта буданд.

15 Ва чун Искандар ин су ханро шунид, бар зидди ӯ ҷанг кард, ва подшо ҳ Птоломей лашкари ху дро баровард, ва бо қудрати азим пешвоз гирифта, ӯро гурезонд.

16 Пас, Искандар ба Арабистон гурехт, то ки муҳофизат шавад; вале подшоҳ Птолемей баланд шуд: 17Зеро ки Забдиели арабӣ сари Искандарро аз танаш гирифта, ба Птӯлимӣ фиристод.

18 Подшо ҳ Птоломей низ рӯзи сеюм баъд аз он мурд, ва онҳое ки дар қалъаҳо буданд, якдигарро куштанд.

19 Ба ҳамин тариқ, Димитриус дар сад шаст соли ҳаф тум подшоҳӣ кард.

20 Дар айни замон Йӯнотон онҳоеро, ки дар Я ҳу дия буданд, ҷамъ кард, то бурҷи Ерусалимро бигиранд ва бар зидди он муҳаррикҳои бисьёре сохт.

21Он го ҳ о дамони осиён, ки аз қавми ху д нафрат доштанд, назди по дшо ҳ омада, ба ӯ гуфтанд, ки Йӯнотон бурҷро муҳосира кардааст, 22 Чун инро шунид, ба ғазаб омад ва дар ҳо л дур шу да, назди Птоломай омад ва ба Йӯнотон навишт, ки бурҷро муҳосира накунад, балки шитобон омада, бо ӯ назди Птоломай сухан гӯяд.

23 Аммо Йӯнотон, чун инро шунид, амр до д, ки онро боз ҳам муҳосира кунад; 24 Ва нуқра ва тилло, ва либос ва тӯ ҳфаҳои гуногунро гирифта, назди Птоломай назди по дшо ҳ рафт, ва дар он ҷо дар назари ӯ илтифот ёфт.

25 Ва гарчанде ки баъзе одамони осиён аз мардум шикоят карда буданд, 26Вале по дшо ҳ аз ӯ хо ҳиш кард, чунон ки пешиниёнаш пеш аз ин кар да буданд, ва ӯро дар пеши назари ҳамаи дӯстонаш баланд бардошт, 27 Ва Ӯро дар сарко ҳинӣ ва дар тамом и шаъну шараф ҳое, ки пештар дошт, устувор гардонид, ва ӯро дар миёни дӯстони бузургаш бартарӣ дод.

28 Ва Йӯнотон аз подшо ҳ хо ҳиш кард, ки Я ҳу дияро ва ҳамчунин се ҳу куматро бо сарзамини Сомария аз хироҷ озод кунад; ва ба вай сесад талант ваъда дод.

29 Подшо ҳ розӣ шуда, ба Йӯно тон дар бораи ҳамаи ин чизҳо ба таври зайл мактуб навишт: 30 Шо ҳ Димитриус ба бародараш Йӯнотон ва ба халқи яҳудиён салом мефиристад: 31 Мо нусхаи номаеро, ки ба ҷияни худ Ластинес дар бораи шумо навишта будем, ба шумо ин ҷо мефиристем, то бубинед.

32 Шо ҳ Димитриус ба падараш Ластинес салом мерасонад: 33 Мо азм дорем, ки ба қавми яҳудиён, ки дӯстони мо ҳастанд, некӣ кунем ва бо мо аҳд бастаем, аз сабаби иродаи неки онҳо нисбати мо.

34 Бинобар ин мо сарҳадҳо и Я ҳу дияро бо се ҳу кумати Аферема, Лидда ва Раматем, ки аз сарзамини Сомария ба Я ҳудо илова кар да шу даанд, ва ҳар он чиро, ки ба онҳо тааллуқ дорад, барои ҳамаи онҳое, ки дар Ерусалим қурбонӣ мекунанд, ба онҳо тасдик кардем, ба ҷои он ки подшо ҳ ҳар со л аз меваҳои замин ва дарахтон аз он ҳо мегирифт.

35 Ва дар бораи чизҳои дигаре, ки ба мо тааллуқ дорад, аз даҳьякҳо ва урфу одатҳои ба мо тааллуқдошта, инчунин намакҳо ва боҷ ҳои тоҷ, ки ба мо тааллуқ дорад, мо ҳамаашро барои сабукии онҳо холӣ мекунем.

36 Ва ҳеҷ чиз аз ин ҷо то абад бекор карда нахоҳад шуд.

37 Пас, алҳо л ниго ҳ кун, ки нусхаи ин чизҳоро соз ва ба Йӯнотон супурда, бар кӯ ҳи муқаддас дар ҷои намоёне бигузор.

38 Пас аз ин, по дшо ҳ Димитриус дид, ки замин дар пеши ӯ ором аст ва ҳеҷ муқовимате ба ӯ нишон намедиҳад, вай тамоми лашкари ху дро, ба ҷои ху д фиристо д, ба истиснои дастаҳои бегонае, ки аз онҳо ҷамъ карда буд. ҷазираҳои халқҳо; бинобар ин тамоми қувваҳои падаронаш аз Ӯ нафрат доштанд.

39 Илова бар ин, як Трифон, ки пештар аз Искандар буд, ва чун дид, ки тамоми лашкар аз Димитриюс шикоят карда, назди Сималкуи арабие, ки Антио хус писари Искандарро тарбият мекард, рафт.

40 Ва ӯро сахт азоб дод, то ин ҷавони Антио хусро ба ӯ таслим кунад, то ки ба ҷои падараш по дшо ҳӣ кунад; бинобар ин ӯ ба ӯ ҳар он чиро, ки Диметриус карда буд ва ҷанговаронаш бо ӯ душманӣ доштанд, нақл кард, ва дар он ҷо муддати тӯлонӣ монд. мавсим.

41 Дар ин миён Йӯнотон назди по дшо ҳ Димитриус фиристод, то ки аҳли бурҷ ва онҳоеро, ки дар қалъаҳо буданд, аз Ерусалим берун кунад, зеро ки онҳо бар зидди Исроил меҷангиданд.

42 Бинобар ин Димитриус назди Йӯно тон фиристо да, гуфт: «Ман на танҳо барои ту ва қавмат ин корро хо ҳам кард, балки агар фурсат пайдо шавад, ту ва қавматро эҳтиром хоҳам кард».

43 «Пас, алҳол кори хуб хо ҳӣ кард, агар ба ман о дамон фиристӣ, то ки ба ман кӯмак расонанд; зеро тамоми қувваҳои ман аз ман дур шудаанд.

44 Дар ин бора Йӯнотон се ҳазор марди пурзӯри ӯро ба Антиёхия фиристо д; ва ҳангоме ки онҳо назди подшо ҳ омаданд, подшоҳ аз омадани онҳо хеле шод шуд.

45 Аммо аҳли шаҳр дар миёни шаҳр ҷамъ шуда, ба шумораи саду бист ҳазор нафар расида, мехостанд подшоҳро бикушанд.

46 Бинобар ин подшо ҳ ба дарбор гурехт, вале аҳли шаҳр гузаргоҳҳои шаҳрро нигоҳ дошта, ба ҷанг шурӯъ карданд.

47 Он го ҳ по дшо ҳ яҳу диёнро барои кӯмак даъват кард, ки онҳо якбора назди ӯ омаданд ва дар шаҳр пароканда шу да, дар он рӯз дар шаҳр шумораи сад ҳазор нафарро куштанд.

48Ва шаҳрро оташ заданд, ва дар он рӯз ғанима ти зиёде ҷамъ карда, подшоҳро таслим карданд.

49 Ва чун аҳли шаҳр диданд, ки яҳу диён шаҳрро ҳамон тавре ки мехостанд ба даст овар даанд, ҷасорати онҳо паст шуд, бинобар ин онҳо ба подшо ҳ илтиҷо карда, фарьёд зада, гуфтанд: 50 Ба мо осоиштагӣ деҳ, ва бигзор яҳу диён аз ҳамла ба мо ва шаҳр даст кашанд.

51 Бо ин онҳо сило ҳҳои худро партофта, сулҳ карданд; ва яҳудиён дар назари по дшо ҳ ва дар назари ҳамаи онҳое ки дар мулки ӯ буданд, иззату э ҳтиром доштанд. ва ғанимати зиёд гирифта, ба Ерусалим баргаштанд.

52 Ва подшо ҳ Димитриус бар тахти салтанати ху д нишаст, ва замин пеши ӯ ором буд.

53 Бо вуҷуди ин, ӯ дар ҳар су хане ки мегуфт, беэътиноӣ мекард ва аз Йӯно тон ҷудо шуда, ба вай мувофиқи неъматҳое, ки аз ӯ гирифта бу д, по дош намедод, балки ӯро бағоят ба ташвиш меовард.

54 Пас аз он Трифон ва кӯ даки хур дсол Антио хус, ки подшоҳӣ карда, тоҷ бардошт, баргашт.

55 Он го ҳ ҳамаи ҷанговаронеро, ки Димитриус бадарға карда буд, назди Ӯ ҷамъ карданд ва бо Димитриус ҷангиданд, ки ӯ пушт гардонда гурехт.

56 Ва Трифон филҳоро гирифта, Антиёхияро мағлуб кард.

57 Дар он вақт Антио хуси ҷавон ба Йӯно тон навишта, гуфт: «Туро ба сарко ҳинӣ тасдиқ мекунам ва туро бар чор ҳу кумат ҳоким таъин мекунам ва яке аз дӯстони подшо ҳ бош».

58 Бар ин ӯ зарф ҳои тиллоӣ фиристо д, то ки дар он хизмат кунанд, ва ба ӯ иҷозат дод, ки тилло бинӯшад, ва либоси арғувонӣ дар бар кунад ва банҷи тиллоӣ бипӯшад.

59 Бародараш Шимъӯнро низ аз маконе ки нардбони Тирус то сарҳади Миср ном дошт, мириҳазор таъин кард.

60 Ва Йӯнотон берун рафта, аз шаҳр ҳои он тарафи об мегузашт, ва тамоми лашкари Сурия назди ӯ ҷамъ шуданд, то ки ба ӯ кӯмак расонанд; 61 Аз он ҷо ба Ғазза раф т, вале Ғазза ӯро бастанд. бинобар ин вай онро муҳосира кард, ва гирду атрофи онро ба оташ сӯзонд ва онҳоро ғорат кард.

62 Баъд аз он, вақте ки аҳли Ғазза ба Йӯно тон илтиҷо карданд, ӯ бо онҳо су лҳ кард, ва писарони сардорони онҳоро ба гаравгон гирифт, ва онҳоро ба Ерусалим фиристод, ва аз ин кишвар ба Димишқ гузашт.

63 Чун Йӯнотон шунид, ки мирони Димитриюс бо қудрати азим ба Ко дес, ки дар Ҷалил аст, омадаанд, то ӯро аз сарзамин берун кунанд, 64 Ӯ ба пешвози онҳо рафт ва бародараш Шимъӯнро дар деҳа монд.

65Ва Шимъӯн дар назди Байт-Сура ӯрду заданд, ва муддати тӯлонӣ бо он ҷангид ва онро маҳкам кард; 66 Аммо онҳо мехостанд бо Ӯ сулҳ кунанд, ва Ӯ ба онҳо ато кар д, ва онҳоро аз он ҷо берун кар данд ва шаҳрро заб т карданд ва дар он ҷо посбонҳо гузоштанд.

67 Йӯно тон ва лашкари ӯ дар назди оби Ҷиннесор ӯрду заданд, ва аз он ҷо саҳарго ҳон онҳоро ба дашти Носор мебурданд.

68 Ва инак, лашкари аҷнабиён дар дашт бо онҳо во хӯрданд, ки одамонро дар кӯ ҳҳо барои ӯ камин карда, ба муқобили ӯ баромаданд.

69 Ва ҳангоме ки дар камин буданд, аз ҷойҳояшон бархоста, ба ҷанг ҳамроҳ шуданд, ҳамаи онҳое ки аз ҷониби Йӯнотон буданд, гурехтанд; 70 Ба тавре ки аз онҳо касе намонд, ҷуз Маттоёс ибни Абшолӯм ва Яҳудо ибни Калфӣ, ки сардорони лашкар ҳо буданд.

71 Он го ҳ Йӯнотон либоси ху дро дарронда, бар сари ӯ хо к андохта, дуо гуфт.

72 Пас боз ба ҷанг баргашт, Биниҳод гурезанду гурезанд.

73 Одамони гурехтаи вай, чун инро диданд, боз ба ӯ рӯ оварданд ва бо ӯ онҳоро ба Кадес, ҳатто то хаймаҳои ху д таъқиб карданд, ва дар он ҷо ӯрду заданд.

74 Ҳамин тавр, он рӯз аз халқҳо тақрибан се ҳазор нафар кушта шуданд, вале Йӯнотон ба Ерусалим баргашт. БОБИ 12 1 Йӯнотон чун дид, ки вақт ба ӯ фаро расидааст, баъзе одамонро интихоб кар да, ба Рум фиристо д, то ки дӯстии бо онҳо доштаашро мустаҳкам ва барқарор созад.

2 Ба Лакедемӯниён ва ба дигар ҷойҳо низ бо ҳамин мақсад нома фиристод.

3 Ва онҳо ба Рум рафта, ба сенат даромада, гуф танд: «Эй Йӯнотони сарко ҳин ва қавми яҳу диён, моро назди шумо фиристоданд, то ки дӯстие, ки бо онҳо доштед, ва аҳди худро аз нав барқарор кунед. , мисли замони пеш.

4 Дар ин бора румиён ба ҳо кимони ҳар ҷо нома до данд, ки онҳоро ба осоиштагӣ ба сарзамини Яҳудо оваранд.

5 Ва ин аст нусхаи номаҳое, ки Йӯнотон ба Лақдимӯниён навишт:

6 Йӯнотони сарко ҳин, ва пирони халқ, ва ко ҳинон ва дигар аз яҳу диён, бародарони онҳо ба Лақадемӯниён салом мефиристанд: 7 Дар гузашта ба унвони сарко ҳин Ониёи Дориюш, ки он вақт дар миёни шумо подшо ҳӣ мекар д, мактуб ҳо фиристода шуда буданд, то нишон диҳанд, ки шумо бародарони мо ҳастед, чунон ки дар нусхаи дар ин ҷо навишташуда нишон дода шудааст.

8 Дар он вакт Ониас ба сафири фиристодашу да бо камоли эхтиром мурочиат карда, номахоеро, ки дар онхо дар бораи иттифок ва дустй баён карда шуда буд, кабул кард.

9 Бинобар ин, мо низ, гарчанде ки ба ҳеҷ яке аз ин чизҳо эҳтиёҷ надорем, китоб ҳои муқаддаси Навиштаҳоро дар дасти мо дорем, то ки моро тасаллӣ диҳанд, 10 Бо вуҷуди ин кӯшиш кардед, ки барои барқарор кардани бародарӣ ва дӯстӣ назди шумо бифиристем, то ки мо тамоман барои шумо бегона нашавем; 11 Бинобар ин, мо ҳамеша, ҳам дар идҳо ва ҳам дар рӯзҳои дигар, дар қурбониҳои ху д ва дар дуо ҳои худ, чунон ки ақл аст, ва ба мо лозим аст, ки дар бораи бародарони худ фикр кунем, туро дар ёд дорем.

12 Ва мо аз шарафи шумо шодем.

13 Дар бораи ху дамон бошад, мо аз ҳар тараф нооромӣ ва ҷангҳои азиме доштем, чунон ки подшо ҳони гирду атрофи мо бар зидди мо меҷангиданд.

14 Аммо дар ин ҷангҳо мо на барои шумо, на ба дигар шарикон ва дӯстони худ осебе нарасонем.

15 Зеро ки мо аз осмон мадад дорем, ки ба мо мадад мерасонад, чунон ки мо аз душманони худ раҳо ёфтаем, ва душманонамон зери по мондаанд.

16 Бинобар ин мо Нумений ибни Антио хус ва Антипатрус ибни Ёсӯнро баргузидем, ва онҳоро ба румиён фиристодем, то ки дӯстие, ки бо онҳо доштем ва аҳди пештараро барқарор кунем.

17 Ба онҳо низ амр кардем, ки назди шумо бираванд ва салом гӯянд ва номаҳои моро дар бораи навсозии бародарии мо ба шумо расонанд.

18 «Бинобар ин хуб мебудед, ки ба мо ҷавоб диҳед».

19 Ва ин нусхаи номаҳоест, ки Ониарес фиристодааст.

20 Арус, подшо ҳи Лақадемӯниён ба Ониёи сарко ҳин, салом мегӯяд: 21 Дар навиштаҷот гуфта шудааст, ки лақадемиён ва яҳудиён бародаронанд ва аз насли Иброҳим мебошанд.

22 «Пас, азбаски ин ба мо маълум аст, шумо хуб мекунед, ки ба мо дар бораи шукуфоии худ нависед.

23 Мо боз ба шумо менависем, ки чорпоён ва моли шумо аз они мост, ва мо аз они шумост, бинобар ин ба сафирони ху д амр медиҳем, ки дар ин бора ба шумо хабар диҳанд.

24Ва Йӯно тон шунид, ки мирони Демебий бо лашкари бештар аз пештара барои ҷанг бо ӯ омадаанд, 25 Ӯ аз Ерусалим кӯч карда, бо онҳо дар замини Амотис во хӯрд, зеро ки ба онҳо мӯ ҳлат надо д, то ба кишвари ху д дохил шаванд.

26 Ӯ ба хаймаҳои онҳо низ ҷосусонро фиристод, ва онҳо боз омада, ба ӯ гуфтанд, ки онҳо таъин шудаанд, ки шабона бар онҳо меоянд.

27 Бинобар ин, ҳамин ки офтоб фурӯ рафт, Йӯно тон ба одамони худ амр дод, ки бедор ва дар сило ҳ бошанд, то ки тамоми шаб ба ҷанг омода бошанд; инчунин ба гирду атрофи лашкар центтин фиристод.

28 Аммо чун душманон шуниданд, ки Йӯно тон ва одамонаш ба ҷанг омодаанд, тарсиданд ва дар дилҳояшон ларзон шуданд, ва дар ӯрдугоҳи худ оташ афрӯхтанд.

29 Аммо Йӯнотон ва ҳамроҳонаш инро то суб ҳ медонистанд, зеро чароғҳоро фурӯзон диданд.

30Ва Йӯнотон онҳоро таъқиб кар д, вале ба онҳо нарасид, зеро ки онҳо аз дарёи Элевтерус гузашта буданд.

31Бинобар ин Йӯно тон ба араб ҳо, ки Забодиён номида мешуданд, рӯ оварда, онҳоро зада, ғанимати онҳоро гирифт.

32Ва аз он ҷо кӯч карда, ба Димишқ омад ва тамоми кишварро тай намуд, 33 Шимъӯн низ берун рафта, аз сарзамини Аскалӯн ва анборҳои шафати он ҷо гузашта, аз он ҷо ба Ёфо равона шуд ва онро ба даст овард.

34 Зеро ӯ шунида бу д, ки онҳо анборро ба онҳое ки қисми Димитриюсро гирифтанд, хо ҳанд дод; бинобар ин вай дар он чо гарнизон гузошт, то ки онро нигох дорад.

35 Баъд аз ин Йӯнотон боз ба хона омад ва пирони қавмро даъват карда, бо онҳо дар бораи со хтани қалъаҳо дар Яҳудо машварат кард, 36 Ва девор ҳои Ерусалимро баландтар карда, дар байни бурҷ ва шаҳр кӯ ҳи бузурге бардошт, то ки онро аз шаҳр ҷудо кунад, то ки танҳо бошад, то мардум дар он на фурӯшанд ва на харанд.

37 Бинобар ин онҳо барои обод кардани шаҳр ҷамъ шуданд, зеро ки як қисми девори рӯдхона дар тарафи шарқ фурӯ рехт, ва он ҷоеро, ки Кафенота ном дошт, таъмир карданд.

38 Шимъӯн низ Адидаро дар Сефела со хт ва онро бо дарвозаҳо ва панҷараҳо мустаҳкам кард.

39Ва Трифон мехост по дшо ҳии Осиёро ба даст оварад ва подшо ҳ Антио хусро бикушад, то ки тоҷро бар сари ху д гузорад.

40 Аммо ӯ метарсид, ки Йӯнотон ба вай иҷозат надиҳад ва бо ӯ ҷанг кунад; бинобар ин ӯ роҳе меҷуст, ки Йӯно тонро бигирад, то ки ӯро бикушад. Пас вай кӯч кар да, ба БайтШон омад.

41Ва Йӯнотон бо чил ҳазор нафар барои ҷанг баргузида, ба пешвози ӯ баромад ва ба Байт-Шон омад.

42 Ва Трифӯн чун дид, ки Йӯнотон бо ин қадар лашкар омада исто дааст, ҷуръат накард, ки дасташро бар ӯ дароз кунад; 43 Аммо ӯро бо эҳтиром қабул карда, ба ҳамаи дӯстонаш ситоиш намуд, ва ба ӯ тӯ ҳфаҳо до д ва ба ҷанговаронаш амр фармуд, ки мисли худаш итоаткор бошанд.

44 Ба Йӯнотон низ гуфт: « Чаро ҳамаи ин қавмро ба ин қадар мусибат овар дӣ, дар сурате ки дар миёни мо ҷанг нест?

45Бинобар ин ҳоло онҳоро ба хонаашон фирист, ва чанд нафарро интихоб кун, то ки пеши ту мунтазир шаванд, ва бо ман назди Птоломай биё, зеро ки онро ба ту, боқимондаи лашкар ҳо ва лашкар ҳо ва ҳамаи онҳое ки дар ихтиёр доранд, хо ҳам дод. Ман бошад, бармегардам ва меравам, зеро сабаби омадани ман ҳамин аст.

46 Ва Йӯно тон ба вай имон оварда, он чи ба ӯ фармуда буд, ба ҷо овард ва лашкари худро, ки ба сарзамини Яҳудо рафта буд, фиристод.

47 Ва Ӯ дар назди ху д танҳо се ҳазор нафарро ниго ҳ дошт, ки аз онҳо ду ҳазор нафарро ба Ҷалил фиристо д, ва ҳазор нафар бо ӯ рафтанд.

48 Ҳамин ки Йӯно тон ба Птоломай даромад, аҳли Пто ломай дарвозаҳоро баста, ӯро гирифтанд, ва ҳамаи онҳое ки бо ӯ омада буданд, бо шамшер куштанд.

49 Он го ҳ Трифӯн лашкари пиёда ва савораро ба Ҷалил ва ба дашти бузург фиристод, то тамоми дастаҳои Йӯнотонро нест кунад.

50 Аммо чун донистанд, ки Йӯнотон ва ҳамро ҳонаш дастгир ва кушта шудаанд, якдигарро рӯҳбаланд карданд; ва ба хам наздик шуда, ба чанг тайёр шуданд.

51 Онҳое ки аз ақиби онҳо меомаданд, чун фаҳмиданд, ки омодаанд барои ҷони ху д мубориза баранд, боз баргаштанд.

52 Ва ҳама ба осоиштагӣ ба сарзамини Я ҳудо омаданд, ва дар он ҷо ба Йӯнотон ва ҳамро ҳонаш нола карданд, ва сахт тарсиданд; бинобар ин тамоми Исроил гиряи азиме карданд.

53 Он го ҳ тамоми халқҳое, ки дар гирду атроф буданд, саъй карданд онҳоро несту нобуд кунанд, зеро мегуфтанд: «Онҳо на сардор доранд ва на касе ки ба онҳо ёрӣ расонад; БОБИ 13 1Ва чун Шимъӯн шунид, ки Трифӯн лашкари бузурге ҷамъ кардааст, то ба замини Я ҳудо ҳам ла карда, онро хароб кунад, 2Ва дид, ки мардум сахт ба ларза ва тарсу ҳарос афто да, ба Ерусалим рафт ва мардумро ҷамъ кард, 3 Ва онҳоро насиҳат до да, гуфт: « Шумо медонед, ки ман ва бародаронам ва хонаи падарам барои шариат ва м аъбад, ҷангҳо ва мусибатҳое ки дидем, чӣ кор ҳои бузург кардаем».

4 Ба ин сабаб ҳамаи бародарони ман ба хотири Исроил кушта шуданд, ва ман танҳо мондаам.

5 Пас, алҳол аз ман дур бош, ки дар ҳар лаҳзаи душворӣ ҷони худро дареғ надошта бошам, зеро ки ман аз бародарони худ беҳтар нестам.

6 Бешуб ҳа, Ман интиқоми қавми ху д, ва аз маъбад, ва занон ва фарзандони мо хо ҳам гириф т, зеро ки тамоми халқҳо ҷамъ омадаанд, то ки моро аз ғарази сахт нобуд кунанд.

7 Ҳамин ки мардум ин су ханонро шуниданд, рӯ ҳашон э ҳё шуд.

8 Ва онҳо бо овози баланд ҷавоб до да, гуфтанд: «Ту ба ҷои Яҳудо ва бародарат Йӯнотон пешвои мо хоҳӣ буд».

9 Ба ҷанги мо биҷанг, ва ҳар чӣ ба мо фармон диҳӣ, ҳамон мекунем.

10 Пас ӯ тамоми ҷанговаронро ҷамъ карда, шитоб кар д, ки девор ҳои Ерусалимро ба охир расонад, ва онро дар гирду атроф мустаҳкам кард.

11Ва Йӯнотон ибни Абшолӯмро ва бо ӯ як қудрати азимро ба Ёфо фиристод, ва ӯ онҳоеро, ки дар он ҷо буданд, берун карда, дар он ҷо монданд.

12 Ҳамин тавр, Трифон бо қудрати бузурге аз Птолемоус дур шуд, то ба сарзамини Яҳу до ҳамла кунад, ва Йӯнотон бо ӯ дар посбон буд.

13 Аммо Шимъӯн хаймаҳои худро дар Адида, дар рӯ ба рӯи дашт ниҳод.

14 Чун Трифӯн донист, ки Шимъӯн ба ҷои бародараш Йӯнотон э ҳьё шудааст ва мехо ҳад бо ӯ ба ҷанг биравад, ӯ қосидонро назди ӯ фиристода, гуфт: 15 Мо доме ки бародарат Йӯнотонро дар ҳабс дорем, вай ба ивази пул аз ганҷинаи подшо ҳ дар бораи тиҷорате ки ба ӯ дода шуда буд, қарздор аст.

16 Пас, алҳо л сад талант нуқра ва ду писари ӯро барои гаравгон фиристед, то ки вақте ки ӯ озод аст, аз мо исён накунад, ва мо ӯро раҳо мекунем.

17 Дар ин сурат Шимъӯн, гарчанде ки фаҳмид, ки онҳо бо ӯ фиреб карда бошанд ҳам, пул ва кӯ даконро фиристо д, то ки мабодо дар худ нафрати азиме ба мардум пайдо накунад; 18 « Кӣ шояд мегуфт: "Азбаски ман пул ва кӯдаконро ба ӯ нафиристодаам, Йӯнотон мурд".

19 Пас, ӯ кӯдакон ва сад талантро ба онҳо фиристо д, аммо Трифон пароканда шуда буд ва Йӯнотонро раҳо накард.

20 Ва баъд аз ин Трифон омад, то ки ба замин ҳуҷум кунад ва онро хароб кунад ва бо ро ҳе ки сӯи А дора мебарад, давр занад; вале Шимъӯн ва лашкараш дар ҳар ҷо, ки ӯ мерафт, ба муқобили ӯ меҷангиданд.

21 Онҳое ки дар бурҷ буданд, қосидонро назди Трифӯн фиристоданд, то ки ӯ ба биёбон шитоб кунад ва ба онҳо хӯрок фиристад.

22 Бинобар ин Трифӯн тамоми саворони худро дар он шаб омода кард, ки биёянд, вале барфи хеле сахт борид, ва аз он сабаб наомад. Ва ӯ рафта, ба сарзамини Ҷалол омад.

23 Ва ҳангоме ки ба Баскама наздик шуд, Йӯнотонро, ки дар он ҷо дафн шуда буд, кушт.

24 Пас аз он Трифон баргашта, ба замини худ рафт.

25Ва Шимъӯнро фиристода, усту хонҳои бародараш Йӯнотонро гирифта, дар Модин, шаҳри падарони ӯ дафн кард.

26Ва тамоми исроилиён барои ӯ навҳаи азиме бардоштанд, ва рӯзҳои зиёде барои ӯ навҳа мекарданд.

27 Шимъӯн низ бар қабри падар ва бародаронаш муҷассамае бино карда, онро боло бардошт, ки аз пасу пеш санги тарошида шуда буд.

28Ва барои падар, модар ва чор бародари ху д ҳаф т пирамида сохт, ки ба ҳам муқобили якдигар буданд.

29 Ва дар инҳо асбоб ҳои ҳилае со хт, ки дар атрофи онҳо сутунҳои бузург гузошт, ва бар сутунҳо тамоми зиреҳҳои онҳоро барои хо тираи абадӣ со хт, ва бо киштиҳои зиреҳи кандакорӣ, то ки ба ҳамаи онҳое ки дар баҳр шино мекунанд, бубинанд. .

30 Ин қабрест, ки дар Модин со хтааст, ва он то имр ӯз боқӣ мондааст.

31 Трифон бо подшо ҳи ҷавон Антио хус фиреб карда, ӯро кушт.

32Ва ба ҷои ӯ по дшо ҳӣ кард, ва ху дро по дшо ҳи Осиё эълон кард, ва бар замин мусибати азиме овард.

33 Он го ҳ Шимъӯн қалъаҳоро дар Я ҳу до со хт, ва онҳоро бо манораҳои баланд, ва девор ҳои бузург, ва дарвозаҳо ва панҷараҳо иҳота кард ва дар он ҷо ғизо гузошт.

34 Ва Шимъӯн одамонро интихоб кар да, назди подшо ҳ Димитриюс фиристо д, то ки ӯ бояд ба замин дахлнопазирӣ диҳад, зеро ҳар коре, ки Трифон кард, ғорат кардан буд.

35 Шоҳ Димитриус ба ӯ ҷавоб дода, чунин навишт: 36 Шо ҳ Димитриус ба Шимъӯни сарко ҳин ва дӯсти подшо ҳон, инчунин ба пирон ва қавми яҳу диён салом мефиристад: 37 Тоҷи тилло ва ҷомаи арғувонеро, ки ба мо фиристодаед, гирифтем, ва мо тайёрем, ки бо шумо сулҳи устувор бандем ва ба афсарони ху д бинависем, то масуниятҳоеро, ки мо додаем, тасдиқ кунем.

38 Ва ҳар аҳд, ки бо шумо бастаем, устувор хо ҳад буд; ва қалъаҳое, ки шумо бино кардаед, аз они шумо хоҳад буд.

39 Дар бораи ҳар гуна саркашӣ ё гуно ҳе, ки то имрӯз содир шудааст, мо онро ва андози тоҷеро, ки шумо аз мо қарздоред, мебахшем; ва агар дар Ерусалим хироҷе дигар дода шуда бошад, дигар пардохта нахоҳад шуд.

40 Ва бубинед, ки дар миёни шумо, ки дар ҳавлии мо вомехӯранд, бигзор номнавис шаванд, ва дар миёни мо осоиштагӣ бошад.

41 Ҳамин тавр, дар соли саду ҳаф тодум юғи халқҳо аз Исроил гирифта шуд.

42 Он го ҳ банӣ-Исроил дар асбоб ҳо ва шартномаҳои ху д ба навиштан шурӯъ кар данд: «Дар соли аввали ҳу кмронии Шимъӯни саркоҳин, ҳоким ва пешвои яҳудиён».

43 Дар он айём Шимъӯн дар назди Ғазза ӯрду заданд ва гирду атрофи онро муҳосира кард; вай му ҳаррики ҷангӣ

низ со хта, дар канори шаҳр гузошт, ва бурҷи муайянеро зада, онро гирифт.

44 Ва онҳое ки дар му ҳаррик бу данд, ба шаҳр ҷаст; Пас аз он дар шаҳр шӯру ғавғои бузурге ба амал омад: 45 Ба тавре ки мардуми шаҳр либосҳои худро дарида, бо занону кӯдакони ху д ба девор ҳо баромада, бо овози баланд фарьёд зада, аз Шимъӯн илтиҷо мекарданд, ки ба онҳо осоиштагӣ диҳад.

46 Ва гуфтанд: «Бо мо на мувофиқи бадии мо, балки мувофиқи марҳамати Худ рафтор кун».

47 Ва Шимъӯн аз онҳо ором шуд ва дигар бо онҳо наҷангид, балки онҳоро аз шаҳр берун кард, ва хонаҳоеро, ки дар он бутҳо буданд, пок кард, ва бо сурудҳо ва шукргузорӣ ба он дохил шуд.

48 Бале, Ӯ тамоми нопокиро аз он дур кард, ва дар он ҷо одамонеро гузошт, ки шариатро риоят кунанд, ва онро аз пештара мустаҳкамтар гардонд, ва дар он ҷо барои худ манзиле сохт.

49 Ҳамчунин аҳли бурҷи Ерусалим чунон танг буданд, ки на баромада метавонистанд, на ба деҳа бираванд, на хариданианд ва на фурӯшанд; бинобар ин онҳо аз ризқу рӯзии худ сахт танг шу данд, ва шумораи зиёди онҳо ҳалок шуданд. ба воситаи гуруснагй.

50 Он го ҳ онҳо ба Шимъӯн фарьёд зада, илтимос кар данд, ки бо онҳо яксон бошад; ва ҳангоме ки онҳоро аз он ҷо берун кард, бурҷро аз ифлосиҳо пок кард; 51Ва дар рӯзи бисту севу бистуми моҳи дуюми соли саду ҳафто ду якум бо шукргузорӣ, ва шо хаҳои дарахтони хурмо, ва бо арфа, ва санҷ ҳо, ва найҳо, ва мадҳҳо ва сурудҳо ба он до хил шуданд, зеро ки дар он ҷо душмани азиме аз Исроил нест карда шуд.

52 Ӯ ҳамчунин фармуд, ки он рӯз ҳар сол бо шодмонӣ ҷашн гирифта шавад. Ва теппаи маъбадро, ки назди бурҷ буд, аз он мустаҳкамтар со хт, ва дар он ҷо бо ҳамроҳи ху д сокин шуд.

53 Ва чун Шимъӯн дид, ки писараш Юҳанно марди далер аст, ӯро сардори тамоми лашкар ҳо таъин кард; ва ӯ дар Ғазера сукунат дошт. БОБИ 14 1 Дар соли шашту дувоздаҳум подшо ҳ Димитриус лашкари ху дро ҷамъ кар да, ба Мид омад, то ки ба ӯ барои мубориза бо Трифон кӯмак расонад.

2Аммо Арсак, подшо ҳи Форс ва Мид, чун шунид, ки Димитриюс ба ҳу дуди ӯ до хил шудааст, яке аз мирони худро фиристод, то ӯро зинда бибарад; 3 Ва ӯ рафта, лашкари Димитриюсро зарба зад, ва ӯро гирифта, ба Арсакс овард, ва ӯро ба ҳабс гирифта буданд.

4 Дар бораи замини Я ҳу до, ки тамоми айёми Шимъӯн ором буд; зеро ки вай ба некии миллати ху д чунон хирадмандона мељўст, ки њамеша обрўю шаъну шарафи ў ба онњо хуш омад.

5 Ва чунон ки дар ҳама аъмоли ху д мӯ ҳтарам буд, ончунон дар ин кор, ки Ёфоро пано ҳго ҳ гириф т, ва б а ҷазираҳои баҳр даромадгоҳ сохт, 6 Ва сар ҳади халқи ху дро васеъ кард ва кишварро барқарор кард, 7 Ва шумораи зиёди асиронро ҷамъ карда, ҳу кмронии Ҷазира ва Байт-Сура ва бурҷро, ки аз онҳо тамоми нопокиро гирифта буд, со ҳиб шу данд, ва ҳеҷ кас ба ӯ муқобилат намекард.

8 Он го ҳ онҳо замини ху дро дар осоиштагӣ кишт кар данд, ва замин ба вай сабзид, ва дарахтони саҳро меваи худро дод.

9 Мардони қадим ҳама дар кӯчаҳо нишаста, дар бораи чизҳои нек сӯ ҳбат мекар данд, ва ҷавонон либоси ҷалол ва ҷанговар дар бар мекарданд.

10 Ӯ барои шаҳр ҳо ғизо дод, ва дар онҳо ҳар гуна лавозимоти ҷангӣ гузошт, то ки номи пуршарафи Ӯ то охири ҷаҳон машҳур буд.

11Ва дар замин сулҳ барқарор кар д, ва Исроил аз шо дии бузург шодӣ кард: 12 Зеро ки ҳар кас зери то ки ху д ва дарахти анҷири ху д менишаст, ва касе набуд, ки онҳоро парешон кунад; 13 Ва дар замин касе намонд, ки бо онҳо ҷанг кунад; 14 Илова бар ин, Ӯ ҳамаи онҳоеро, ки аз қавми худ паст шуда бу данд, қавӣ мегардонд: шариатро меҷуст; ва ҳар як мухолифи шариат ва шарирро гирифта бурд.

15 Ӯ маъбадро зебу зинат дод, ва зарф ҳои маъбадро зиёд кард.

16 Вақте ки дар Рум ва то Спарта шунида шу д, ки Йӯнотон мурдааст, хеле пушаймон шуданд.

17 Аммо чун шуниданд, ки бародараш Шимъӯн ба ҷои вай сарко ҳин таъин шу да, бар кишвар ва шаҳр ҳои он ҳукмронӣ мекунад; 18 Онҳо дар мизҳои мисин ба Ӯ навиштанд, то дӯстӣ ва аҳдро, ки бо бародаронаш Я ҳу до ва Йӯно тон баста буданд, барқарор кунанд: 19 Кадом навиштаҷот дар назди ҷамъомади Ерусалим хонда шуда буд.

20 Ва ин аст нусхаи номаҳое, ки Лакедемӯниён фиристодаанд; Сар дорони Лакедемӯниён бо шаҳр ба Шимъӯни саркоҳин, ва пирон, ва ко ҳинон, ва бақияи қавми яҳудиён, бародарони мо, салом мефиристанд: 21 Сафироне ки ба назди халқи мо фиристода шуда буданд, моро аз ҷалол ва иззати Ту шаҳодат доданд; бинобар ин мо аз омадани онҳо шод шудем, 22 Ва он чиро, ки онҳо дар шӯрои қавм гуфта бу данд, ҳамин тавр қайд кар д; Сафирони яҳу диён Нумений ибни Антио хус ва Антипатр ибни Ёсӯн назди мо омаданд, то ки дӯстии худро бо мо барқарор кунанд.

23 Ва мардум писандиданд, ки мардонро ба таври шоиста меҳмондорӣ кунанд ва нусхаи сафири ху дро дар лавҳаҳои оммавӣ гузоранд, то ки халқи Лакедемӯниён ёдгории онро дошта бошанд; боз як нусхаи онро ба Шимъӯни сарко ҳин навиштаем. .

24 Пас аз ин Шимъӯн Нумениюсро бо сипари бузурги тиллои вазнаш ҳазор фунт ба Рум фиристод, то ки бо онҳо аҳд баста шавад.

25 Мардум чун шуниданд, гуфтанд: « Ба Шимъӯн ва писаронаш чӣ шукр гӯем?

26Зеро ки ӯ ва бародаронаш ва хонаи падараш Исроилро пойдор со хтанд, ва дар ҷанг душманони ху дро аз онҳо дур карда, озодии онҳоро тасдиқ карданд.

27 Пас онро дар лавҳаҳо и мисин, ки дар кӯ ҳи Сион бар сутунҳо гузоштанд, навишт; ва ин аст нусхаи навиштаҷот; Рӯзи ҳаждаҳуми моҳи Элул, дар соли ҳаштоду дувоздаҳум, ки со ли сеюми ҳукмронии Шимъӯни саркоҳин буд, 28 Дар Сарамел дар ҷамоати бузурги коҳинон, ва қавм, ва ҳо кимони халқ ва пирони кишвар, ин чизҳоро ба мо хабар доданд.

29Азбаски бор ҳо дар ин кишвар ҷангҳо ба амал меомаданд, ки дар онҳо барои ниго ҳ доштани маъбад ва шариати онҳо, Шимъӯн ибни Маттаёс, аз авло ди Ёриб, бо бародарони худ, худро дар хатар гузошта, ба душманон муқобилат мекарданд. миллати ху д шаъну шарафи бузурге карданд: 30 (Зеро ки баъд аз он Йӯнотон, ки қавми ху дро ҷамъ карда, саркоҳини онҳо буд, ба қавми худ илова карда шуд,

31Душманони онҳо тайёр буданд, ки ба сарзамини онҳо ҳамла кунанд, то ки онро хароб кунанд, ва даст ба маъбад гузоранд; 32 Дар он вақт Шимъӯн бархоста, барои қавми ху д ҷанг кард, ва бисёре аз дороии ху дро сарф кард, ва мардони далери қавми худро мусаллаҳ карда, ба онҳо музд дод, 33 Ва шаҳр ҳои Я ҳу дияро бо Байт-Сура, ки дар сар ҳади Я ҳудо воқеъ аст,, ки зиреҳи душманон пештар дар он ҷо буд, мустаҳкам кар да шуд; балки дар он ҷо як гарнизони яҳудиён таъин кард; 34Ва Ёфоро, ки дар со ҳили баҳр воқеъ аст, ва Ҷазираро , ки дар назди Азотус воқеъ аст,, ки пештар дар он ҷо душманон сокин буданд, мустаҳкам кар д, вале яҳудиёнро дар он ҷо гузошта, бо ҳар чизе ки барои исло ҳи он мувофиқ буд, муҷаҳҳаз кард.)

35 Бинобар ин қавм аъмоли Шимъӯнро месароиданд, ва ӯ ният дошт, ки қавми ху дро ба ҷалол оварад, ӯро ҳоким ва саркоҳин таъин кард, зеро ки ӯ ҳамаи ин кор ҳоро карда буд, ва барои адо лат ва имоне ки ба халқи ху д ниго ҳ дошт, ва барои ин вай бо хар ро х кушиш мекард, ки халки худро сарбаланд гардонад.

36Зеро ки дар замони ӯ кор ҳо дар дасти Ӯ ривоҷ ёфт, ба тавре ки халқҳо аз сарзамини худ берун карда шуданд, ва онҳо низ дар шаҳри Дову д дар Ерусалим буданд, ва онҳо бурҷе сохта буданд, ки аз он берун карда, палид карда буданд. дар бораи маъбад ва дар макони муқаддас зарари бисьёре расонданд; 37 Аммо яҳудиёнро дар он ҷо гузошт. ва онро барои бехатарии кишвар ва шаҳр мустаҳкам кар д, ва девор ҳои Ерусалимро баланд кард.

38 По дшо ҳ Димитриус низ мувофиқи ин гуф таҳо ӯро дар саркоҳинӣ тасдиқ кард, 39 Ва ӯро аз дӯстонаш кард, ва ӯро ба иззати бузург донист.

40 Зеро шунида бу д, ки румиён яҳу диёнро дӯстон, иттифоқчиён ва бародарони ху д номидаанд; ва онҳо сафирони Шимъӯнро бо иззату эҳтиром пазироӣ карданд; 41 Ҳамчунин яҳудиён ва ко ҳинон хушҳо л буданд, ки Шимъӯн то абад ҳо ким ва сарко ҳини онҳо бошад, то даме ки пайғамбари мӯътамад пайдо шавад; 42 Илова бар ин, ки ӯ сардори онҳо бошад, ва бар маъбад назорат кунад, то онҳоро бар кор ҳои онҳо , ва бар замин, ва бар зиреҳҳо ва қалъаҳо таъин кунад, то ки, ба гуфтаи ман, вай бар ӯҳдаи маъбад; 43 Илова бар ин, то ки ба ҳар кас итоат кунад, ва тамоми навиштаҷот дар кишвар ба исми Ӯ бошад, ва либоси арғувон дар бар карда, тилло дар бар кунад.

44 Ҳамчунин ба ҳеҷ як аз мардум ва ко ҳинон ҷоиз бошад, ки ҳеҷ яке аз ин чизҳоро вайрон накунад, ё су ханони ӯро рад накунад, ё бе ӯ дар деҳа ҷамъомаде ҷамъ накунад, ё либоси арғувон дар бар накунад, ё ки дар танаш баста бошад. тилло; 45 Ва ҳар кӣ тар тиби дигаре кунад ё яке аз ин чизҳоро вайрон кунад, бояд ҷазо дода шавад.

46 Ҳамин тавр, ба тамоми мардум маъқул шуд, ки бо Шимъӯн муомила кунанд ва он чи гуфта шудааст, амал кунанд.

47 Он го ҳ Шимъӯн инро пазируфт ва хушҳо л шуд, ки саркоҳин, мириҳазор ва ҳокими яҳу диён ва ко ҳинон бошад ва ҳамаро ҳимоя кунад.

48 Ва фармуданд, ки ин навиштаҷо т дар лавҳаҳои мисин гузошта, дар қу тббачаи муқаддас дар ҷои намоён гузошта шавад; 49 Ҳамчунин нусхаҳои он дар ганҷина ҷамъ карда шаванд, то ки Шимъӯн ва писаронаш онҳоро дошта бошанд.

БОБИ 15 1Ва Антио хус ибни Димитриюс по дшо ҳ аз ҷазираҳои баҳр ба Шимъӯни ко ҳин ва мири яҳу диён ва ба тамоми мардум нома фиристод; 2 Мундариҷа аз инҳо иборат аст: подшо ҳ Антио хус ба Шимъӯни сарко ҳин ва мири қавми худ ва ба қавми яҳудиён салом расонед: 3Азбаски баъзе вабо ҳо Малакути падарони моро ғасб карданд, ва мақсади ман он аст, ки бори дигар ба он мубориза барам, то онро ба мулки кӯ ҳна баргар донам, ва ба ин мақсад сарбозони сершумори хориҷиро ҷамъ оварда, киштиҳои ҷангӣ тайёр кардаам. ҷанг; 4Маънии ман аз он иборат аст, ки аз сарзамини кишвар бигузарам, то ки аз онҳое ки онро хароб кар даанд ва шаҳр ҳои зиёдеро дар салтанат хароб кардаанд, интиқом гирам; 5 Пас, алҳо л ман ҳамаи ҳадяҳоеро, ки по дшо ҳони пеш аз ман ба ту до да бу данд, ва ҳар инъомеро, ки ғайр аз онҳо дода буданд, ба ту тасдиқ мекунам.

6 Ман ба ту низ иҷозат медиҳам, ки бо мӯ ҳри ху д барои кишвари худ пул ситонед.

7 Ва дар бораи Ерусалим ва маъбад, бигзор онҳо озод бошанд; ва тамоми зиреҳҳое ки ту со хтаӣ, ва қалъаҳое ки сохтаӣ ва дар дасти туст ниго ҳ доштаӣ, бигзор онҳо барои ту бимонанд.

8 Ва агар аз шо ҳӣ чизе бошад, ё хо ҳад бу д, то абад омурзида шавад.

9 Илова бар ин, ҳангоме ки салтанати ху дро ба даст овардем, туро, ва қавматро ва маъбади туро бо иззати бузург эҳтиром хо ҳем кард, то ки иззати ту дар тамоми ҷаҳон маълум гардад.

10 Дар соли шасту чордаҳум Антио хус ба сарзамини падарони ху д рафт; дар он ва қт тамоми лашкар назди ӯ ҷамъ омаданд, ба тавре ки Трифӯн кам монда буд.

11 Бинобар ин по дшо ҳ Антио хусро таъқиб карда, ба Дора, ки дар соҳили баҳр воқеъ аст, гурехт.

12 Зеро дид, ки ҳама но хушиҳо ба сари ӯ омадаанд, ва лашкараш ӯро тарк кардаанд.

13 Он го ҳ Антио хус дар муқобили Дора ӯрду заданд, ва бо ӯ саду бист ҳазор марди ҷангӣ ва ҳашт ҳазор савора дошт.

14 Ва ҳангоме ки вай шаҳрро давр зада, ба қаиқҳо дар наздикии шаҳр дар канори баҳр пайваст, шаҳрро ба воситаи хушкӣ ва баҳр ба хашм овар д, ва ба касе иҷозат надод, ки берун равад ва дохил шавад.

15 Дар ин миён Нуменюс ва ҳамро ҳонаш аз Рум омада, ба подшо ҳон ва кишвар ҳо мактуб ҳо доштанд; ки дар он ин чизҳо навишта шудаанд: 16 Луций, консули румиён ба подшо ҳ Птоломей, салом мегӯяд: 17 Сафирони яҳу диён, ки дӯстон ва шарикони мо буданд, аз ҷониби Шимъӯни сарко ҳин ва аз ҷониби қавми яҳу диён фиристода шуда буданд, то ки дӯстӣ ва иттиҳо ди кӯ ҳнаро барқарор кунанд, назди мо омаданд.

18Ва сипари тиллои ҳазор фунт стерлинг оварданд.

19 Бинобар ин, мо хуб донистем, ки ба по дшо ҳон ва кишвар ҳо нависем, ки ба онҳо зараре нарасонанд, ва бар зидди онҳо, шаҳр ҳо ва кишвар ҳояшон наҷанганд ва ба душманони худ бар зидди онҳо мадад накунанд.

20 Ба назари мо низ хуш омад, ки сипари онҳоро гирем.

21 Пас, агар касе аз вабоие бошад, ки аз кишвари ху д ба шумо гурехта бошад, онҳоро ба Шимъӯни сарко ҳин супоред, то ки онҳоро мувофиқи шариати ху дашон ҷазо диҳад.

22 Ху ди ҳамин тавр ӯ ба Димитриюс по дшо ҳ ва Атталус, ба Ариарат ва Арсакс навиштааст, 23 Ва ба ҳамаи кишвар ҳо , ва ба Самсамс, ва Лакедемӯниён, ва ба Делус, ва Миндус, ва Сикён, ва Кария, ва Сомос, ва Памфилия, ва Ликия, ва Ҳаликарнас, ва Родус, ва Арадус, ва Кос ва Сид , ва Арадус, ва Гортина, ва Книдус, ва Кипр ва Кирена.

24 Ва нусхаи онро ба Шимъӯни саркоҳин навишт.

25 Ва дар рӯзи дуюм по дшо ҳ Антио хус дар муқобили Дора ӯрду заданд ва пайваста ба он ҳам ла мекард ва муҳаррикҳо месо хт ва Трифонро хомӯш кард, то ки на берун равад ва на дарояд.

26 Дар он вақт Шимъӯн ду ҳазор марди баргузидаро фиристод, то ки Ӯро мадад кунанд; нуқра ва ти лло ва зиреҳи бисьёр.

27 Бо вуҷуди ин, ӯ намехост, ки онҳоро қабул кунад, балки тамоми аҳдҳоеро, ки аз ин пеш бо ӯ баста буд, шикаст ва барояш бегона шуд.

28 Ва ӯ яке аз дӯстонаш А тинобиюсро назди ӯ фиристод, то ки бо ӯ гуфтугӯ кунад ва бигӯяд: « Шумо Ёфо ва Ҷазираро ниго ҳ доред; бо бурҷи Ерусалим, ки шаҳр ҳои мулки Ман ҳастанд.

29Сар ҳадҳои онро барбод додед, ва дар замин осеби бузурге ба амал овардед, ва дар до хили подшо ҳии ман ҳукмронии бисёр ҷойҳоро ба даст овардед.

30 Пас, алҳо л шаҳр ҳоеро, ки гирифтаед, ва хироҷ ҳои ҷойҳоеро, ки аз онҳо берун аз ҳу ду ди Я ҳу дия ҳу кмронӣ кардаед, таслим кунед.

31 Ё ба ман панҷсад талант ну қра бидиҳед; ва барои зараре, ки кардаед, ва хироҷ ҳои шаҳр ҳо, панҷсад таланти дигар; агар не, мо омада, бо шумо меҷангем.

32 Ва Афиновий дӯс ти по дшо ҳ ба Ерусалим омад, ва чун ҷалоли Шимъӯн, ва ҷевони тилло ва нуқра ва ҳузури зиёди ӯро дид, дар ҳайрат монд ва хабари по дшо ҳро ба ӯ нақл кард.

33 Он го ҳ ба Шимъӯн ҷавоб дода, гуфт: «Мо на замини дигаронро гириф таем, на он чиро, ки ба дигарон тааллу қ дорад, балки мероси падарони мост, ки душманони мо дар муддати муайян ба ноҳақ тасарруф карда буданд».

34 Бинобар ин, мо, ки фурсат дорем, мероси падарони худро дорем.

35 Ва дар сурате ки ту аз Ёфо ва Ҷазира талаб мекунӣ, гарчанде ки онҳо ба мардуми кишвари мо зарари зиёд расонда буданд, мо ба ту барои онҳо сад талант медиҳем. Дар ин ҷо Афиновий ба ӯ чизе нагуфт; 36 Аммо ба хашм омада, назди по дшо ҳ баргашта, дар бораи ин суханон, ва ҷалоли Шимъӯн ва ҳар он чи дида буд, ба ӯ хабар дод, ва подшоҳ бағоят хашм гирифт.

37 Дар ин миён Трифон бо киштӣ ба Орфосия гурехт.

38Он го ҳ подшо ҳ Кандабюсро сардори со ҳили баҳр таъин намуда, ба ӯ лашкари пиёда ва савораро дод, 39 Ва ба ӯ фармуд, ки лашкари худро сӯи Я ҳу до барад; Ва ба ӯ амр фармуд, ки Сидрӯнро бино кунад, ва дарвозаҳоро мустаҳкам кунад, ва бар зидди қавм ҷанг кунад; Аммо худи подшоҳ бошад, Трифонро таъқиб кард.

40 Ва Кендеве ба Ямния омада, мардумро ба хашм овар да, ба Яҳу дия ҳамла кардан гирифт, ва мардумро асир гирифта, куштан гирифт.

41 Ва ҳангоме ки ӯ Седруро бино кар д, саворон ва лашкари пиёдаонро дар он ҷо гузошт, то ки онҳо берун карда, бар ро ҳҳои Я ҳу дия кӯч диҳанд, чунон ки подшо ҳ ба ӯ фармуда буд.

БОБИ 16 1 Он го ҳ Юҳанно аз Ҷозер омада, ба падараш Шимъӯн он чиро, ки Кендеве кардааст, нақл кард.

2 Бинобар ин Шимъӯн ду писари калонии худ Я ҳу до ва Юҳанноро ҷеғ зада, ба онҳо гуфт: «Ман ва бародаронам ва хонадони падарам аз айёми ҷавониам то имрӯз бо душманони Исроил ҷангидаем; ва кор ҳо дар дасти мо чунон хуб шуд, ки мо борҳо Исроилро наҷот додаем.

3 Аммо ҳоло ман пир шудаам ва шумо, ба мар ҳамати Худо, синну соли кофӣ доред: шумо ба ҷои ман ва бародари ман бошед ва биравед ва барои халқи мо ҷанг кунед, ва мадад аз осмон бо шумо бод.

4Ва аз он кишвар бист ҳазор марди ҷангӣ бо савораҳо баргузид, ки ба муқобили Кандабӣ баромаданд, ва он шаб дар Модин истироҳат карданд.

5 Ва ҳангоме ки бомдодон бар хоста, ба саҳро рафтанд, инак, лашкари азими пиёда ва савора ба муқобили онҳо омаданд, вале дар миёни онҳо ҷӯйборе буд.

6 Ва ӯ ва қавмаш ба муқобили онҳо ӯрду заданд; ва чун дид, ки мардум аз гузаштан аз ҷӯйбор метарсанд, вай аввал аз болои худ гузашт, ва о дамон, ки ӯро диданд, аз ақиби ӯ гузаштанд.

7 Ҳамин тавр, ӯ одамони ху дро тақсим кард ва саворонро дар миёни пиёдагон гузошт, зеро ки савораҳои душман хеле зиёд буданд.

8 Он го ҳ онҳо бо карнайҳо и муқаддас наво хтанд, ва аз ин рӯ Кандаве ва лашкари ӯ ба гурез афтоданд, ба тавре ки бисёре аз онҳо кушта шуданд, ва боқимондаҳо онҳоро ба қалъа бурданд.

9 Дар он вақт бародари Я ҳудои Юҳанно захм ӣ бу д; вале Юҳанно аз ақиби онҳо мерафт, то даме ки ба Сидрӯн, ки Кендебеус бино карда буд, расид.

10 Ва онҳо ҳатто сӯи бурҷҳои саҳро ҳои Азотус гурехтанд; бинобар ин онро дар оташ сӯзонд, ба тавре ки аз онҳо тақрибан ду ҳазор нафар кушта шуданд. Пас аз он, ӯ осоиштагӣ ба сарзамини Яҳудо баргашт.

11Ва дар дашти Ериҳӯ Птолемюс ибни Абубус мириҳазор таъин шуда буд, ва ӯ нуқра ва тилло фаровон дошт; 12 Зеро ки ӯ домоди саркоҳин буд.

13 Бинобар ин, дилаш баланд шу да, фикр кар д, ки кишварро ба дасти ху д гирад ва аз ин рӯ бо макри фиреб бо Шимъӯн ва писаронаш машварат кар д, то онҳоро несту нобуд кунад.

14 Шимъӯн ба шаҳр ҳое ки дар он кишвар буданд, рафта, дар бораи тар тиботи хуби онҳо ғам хорӣ мекард; Дар он вақт ӯ бо писаронаш Маттатия ва Я ҳу до, дар со ли шасту ҳабдаҳум, дар мо ҳи ёздаҳум, ки Сабот ном дошт, ба Ериҳӯ омад; 15 Дар ҷое ки писари Абӯбус онҳоро бо фиреб дар як посго ҳи андаке, ки Докус ном дошт, қабул карда, барои онҳо зиёфати бузурге со хт, вале дар он ҷо одамонро пинҳон карда буд.

16 Ва ҳангоме ки Шимъӯн ва писаронаш нӯшиданд, Пто ломей ва о дамонаш бархоста, сило ҳҳои ху дро гирифтанд ва ба Шимъӯн ба зиёфат омаданд ва ӯро, ду писараш ва баъзе аз навкаронаш куштанд.

17 Бо ин вай хиёнати бузурге кар да, ба бадӣ ба ҷои некӣ ҷазо дод.

18 Он го ҳ Птолиме инро навишта, назди подшо ҳ фиристод, то ки ба ӯ лашкаре фиристод, то ки ба ӯ ёрӣ расонанд, ва ӯ кишварҳо ва шаҳрҳоро ба ӯ таслим кунад.

19 Ва дигаронро низ ба Ҷазира фиристо д, то ки Я ҳёро бикушанд; ва ба минбар ҳо нома фиристо д, то ки назди ӯ оянд, то ки ба онҳо нуқра, тилло ва мукофот диҳад.

20 Ва дигаронро фиристоданд, то Ерусалим ва кӯ ҳи маъбадро бигиранд.

21 Я ке пештар ба Ҷазира давида, ба Юҳанно хабар до да буд, ки падар ва бародаронаш кушта шудаанд ва ба гуфтаи ӯ, Птоломе фиристодааст, ки туро низ бикушад.

22 Чун инро шунид, сахт дар ҳайра т монд ва ба онҳое ки барои куштани Ӯ омада буданд, даст дароз карда, кушт; зеро медонист, ки Ӯро аз байн бурдан мехоҳанд.

23Дар бораи кор ҳои дигари Я ҳьё, ва ҷангҳои ӯ, ва кор ҳои шоистае ки ӯ карда буд, ва бино кардани девор ҳое, ки ӯ сохтааст, ва корҳои вай, 24 Инак, инҳо дар варақаҳои ко ҳинии ӯ навишта шу даанд, аз замоне ки ӯ баъд аз падараш саркоҳин таъин шудааст.