บทท ี่ 1 1 อยู่ มาหลังจากทีอ ่ เล็กซานเดอร์บุตรชายฟี ลป ิ ชาวมาซโิ ดเนียผู ้มาจา กแผ่นดินเคทธิอม ิ ี ได ้โจมตีดาริอัสกษั ตริยแ ์ ห่งเปอร์เซยและชาวมี เดีย พระองค์ก็ขน ึ้ ครองแทนพระองค์ เป็ นองค์แรกเหนือกรีซ 2 และทรงทาสงครามหลายครัง้ และทรงมีทก ี่ าบังเข ้มแข็งมากมาย และทรงประหารกษั ตริยแ ์ ห่งแผ่นดินโลก 3 และเสด็จไปทั่วทีส ่ ุดปลายแผ่นดินโลก และยึดเอาของริบจากประชาชาติมากมายถงึ ขนาดทีแ ่ ผ่นดินโลกสง บนิง่ ต่อพระพักตร์พระองค์ ครั ้นแล ้วเขาก็เป็ นทีย ่ กย่องและจิตใจของเขาก็ผยองขึน ้ 4 และพระองค์ทรงรวบรวมกองทัพอันเข ้มแข็งและทรงปกครองประเท ศ ประชาชาติ และกษั ตริย ์ทงั ้ หลาย ซงึ่ กลายเป็ นเมืองขึน ้ สาหรั บพระองค์ 5 ภายหลังเหตุการณ์เหล่านีเ้ ขาก็ล ้มป่ วยและรู ้ว่าจะต ้องตาย ้ 6 เหตุฉะนัน ้ พระองค์จงึ ทรงเรีย กผู ้รั บใชของพระองค์ ผู ้มีเกียรติมา และได ้เลีย ้ งดูมากับพระองค์ตงแต่ ั้ เยาว์วัย และทรงแยกอาณาจักรของพระองค์ไว ้ท่ามกลางพวกเขาเมือ ่ พระอ งค์ทรงพระชนม์อยู่ ิ ิ้ พระชนม์ 7 อเล็กซานเดอร์ทรงครอบครองอยู่ สบสองปี แล ้วสน ้ 8 และบรรดาผู ้รั บใชของพระองค์ ก็ปกครองทุกคนแทนพระองค์ ิ้ พระชนม์แล ้ว ทุกคนก็สวมมงกุฎบนตัว 9 หลังจากพระองค์สน บุตรชายของพวกเขาก็ทาอย่ างนัน ้ มาหลายปี หลังจากนัน ้ และความชั่วร า้ ยก็ทวีคูณขึน ้ ในโลก 10 และมีร ากอันชั่วร า้ ยออกมาจากพวกเขาซงึ่ มีนามสกุลว่าเอปี ฟาเนส ราชโอรสของกษั ตริย ์อน ั ทิโอคัส ซงึ่ เคยเป็ นเชลยอยู่ ทก ี่ รุ งโรม ิ เจ็ดแห่งอาณาจักรกรี และพระองค์ทรงครอบครองในปี ทรี่ ้อยสามสบ ก 11 ในสมัย นัน ้ คนชั่วออกไปจากอิสราเอลทีน ่ ั่น ชักชวนคนเป็ นอันมากว่า "ใหเราไปท ้ าพันธสัญญากับประชาชาติทอ ี่ ยู่ รอบข ้างเรากัน เพราะว่าเมือ ่ เราจากพวกเขาไปแล ้ว เราก็เป็ นทุกข์มาก" ิ้ นีก 12 ดังนัน ้ อุปกรณ์ชน ้ ็พอใจพวกเขามาก 13 ประชาชนบางคนเดินไปข ้างหน ้ามากจนไปเข ้าเฝ้ ากษัตริย ์ ผู ้ทรงพระราชทานใบอนุญาตใหปฏิ ้ บัตต ิ ามกฎเกณฑ ์ของคนนอกศา สนา 14 จากนัน ้ พวกเขาได ้สร า้ งสถานทีอ ่ อกกาลังกายในกรุ งเยรู ซาเล็มตาม ธรรมเนีย มของคนนอกศาสนา 15 และได ้กระทาตัวใหเข ้ ้าสุหนัต และละทิง้ พันธสัญญาอันบริสุทธิ์ และไปสมทบกับพวกนอกศาสนา และถูกขายเพือ ่ ทาความชั่ว 16 เมือ ่ ราชอาณาจักรสถาปนาก่อนอันทิโอคัสแลว้ พระองค์ได ้คิดจะครอบครองเหนืออียป ิ ต์เพือ ่ จะไดครอบครองอาณา ้ จักรทัง้ สอง 17 ดังนัน ้ พระองค์จงึ เสด็จเข ้าไปในอีย ิปต์พร อ ้ มกับฝูงชนเป็ นอันมาก ึ ชาง ้ พลม ้า และกองเรือใหญ่ พร อ ้ มด ้วยรถมาศ ้ ก 18 และทรงทาสงครามกับปโตเลมีกษั ตริยแ ์ ห่งอีย ิปต์ แต่ปโตเลมีกลัวเขาจึงหนีไป และมีคนบาดเจ็บสาหัสมากมาย 19 ดังนัน ้ เขาทัง้ หลายจึงยึดเมืองเข ้มแข็งในอียป ิ ต์ได ้ และพระองค์ทรงริบของริบได ้ 20 หลังจากทีอ ่ ันทิโอคัสโจมตีอย ี ิปต์แลว้ ี่ บ ิ สาม เขาก็กลับมาอีกในปี ร อ ้ ยสส และยกทัพขึน ้ ต่อสูกั้ บอิสราเอลและกรุงเยรู ซาเล็มพร ้อมกับฝูงชนเป็ นอันมาก 21 แล ้วเข ้าไปในสถานบริสท ุ ธิอ ์ ย่างภาคภูม ิ และได ้เอาแท่นทองคา ้ ง้ หมดทีอ เชงิ เทีย นแห่งแสงสว่าง และเครื่องใชทั ่ ยู่ ในนัน ้ ออกไป 22 โต๊ะขนมปั งหน ้าพระ ภาชนะสาหรั บริน และขัน และกระถางไฟทองคา ม่าน มงกุฎ และเครื่องประดับทองคาซงึ่ อยู่ หน ้าพระวิหาร ซงึ่ เขาดึงออกมาทัง้ หมด 23 พระองค์ทรงนาเงิน ทองคา และเครื่องใชอั้ นมีค่าต่างๆ ด ้วย และพระองค์ทรงนาทรั พย์สมบัตท ิ ซ ี่ ่อนไว ้ซงึ่ เขาพบนัน ้ ด ้วย
24 เมือ ่ กาจัดไปหมดแล ้ว เขาก็เข ้าไปในดินแดนของตน สังหารหมู่ครั ้งใหญ่ และพูดอย่ างภาคภูมใิ จอย่างยิ่ง 25 เพราะฉะนัน ้ จึงเกิดความโศกเศร า้ ครั ้งใหญ่ในอิสราเอลในทุกแห่งทีพ ่ วกเขาอยู่ 26 เจ ้านายและผู ้อาวุโสก็โศกเศร า้ หญิงพรหมจารีและชายหนุ่มก็อ่อนกาลังลง และความงามของสตรีก็เปลีย ่ นไป 27 เจ ้าบ่าวทุกคนพากันคร่ าครวญ และนางทีน ่ ั่งอยู่ ในหองสมรสก็ ้ ลาบากใจ 28 แผ่นดินก็ถูกย ้ายเพือ ่ ชาวเมืองนัน ้ ด ้วย และวงศว์ านของยาโคบก็สับสนไปหมด 29 ครั ้นล่วงครบสองปี แล ้ว กษั ตริย ์ทรงส่งหัวหน ้าคนเก็บส่วยไปยั งเมืองต่าง ๆ ของยู ดาห์ ซงึ่ มายั งกรุ งเยรู ซาเล็มพร ้อมกับคนจานวนมาก 30 และกล่าวถ ้อยคาอันสันติแก่เขา แต่สงิ่ สารพัดล ้วนแต่เป็ นการหลอกลวง ื่ ใจแก่เขาแล ้ว เพราะเมือ ่ พวกเขาใหความเช ้ อ เขาก็ล ้มทับเมืองนัน ้ อย่ างเจ็บแสบ และทาลายล ้างคนอิสราเอลไปเป็ นอันมาก 31 เมือ ่ ท่านยึดของริบจากเมืองได ้แล ้ว ท่านก็จุดไฟเผาบ ้านและกาแพงเมืองพังลงทุกด ้าน 32 แต่พวกผู ้หญิงและเด็กก็จับไปเป็ นเชลยและเข ้าครอบครองฝูงสัตว์ 33 แล ้วเขาทัง้ หลายได ้สร า้ งเมืองของดาวิดด ้วยกาแพงใหญ่และแข็งแ กร่ ง และมีหอคอยสูงตระหง่าน และทาใหมั้ นเป็ นทีก ่ าบังเข ้มแข็งสาหรั บพวกเขา 34 และพวกเขาได ้ตัง้ ประชาชาติทช ี่ ั่วร า้ ย เป็ นคนชั่วร า้ ย และเสริมกาลังตัวเองไว ้ในนัน้ 35 เขาเก็บอาวุธและเสบีย งไว ้ด ้วย และเมือ ่ พวกเขารวบรวมของทีร่ ิบมาจากกรุงเยรู ซาเล็มแลวเขาก็ ้ วาง ไว ้ทีน ่ ั่น และกลายเป็ นบ่วงอันเจ็บปวด 36 เพราะเป็ นสถานทีซ ่ ุ่มคอยอยู่หน ้าสถานบริสุทธิแ ์ ละเป็ นปฏิปักษ์อน ั ชั่วร า้ ยต่ออิสราเอล 37 ดังนัน ้ เขาจึงทาใหผู้ ้บริสุทธิต ์ ้องหลั่งโลหิตไปทุกด ้านของสถานบริสุ ทธิ์ และทาใหสถานบริ ้ สุทธิเ์ ป็ นมลทิน 38 ถงึ ขนาดทีช ่ าวกรุ งเยรู ซาเล็มหนีไปเพราะคนเหล่านี้ เมืองนีจ้ งึ กลายเป็ นทีอ ่ ยู่ อาศัยของคนแปลกหน ้า และกลายเป็ นทีแ ่ ปลกสาหรั บคนทีเ่ กิดในเมืองนัน ้ และลูกๆ ของเธอก็ทงิ้ เธอไป 39 สถานทีบ ่ ริสุทธิข ์ องเธอถูกทิง้ ร า้ งเหมือนถนทุ ิ่ รกันดาร การเลีย ้ งของเธอกลายเป็ นการไว ้ทุกข์ สะบาโตของเธอเป็ นการดูหมิน ่ เกียรติของเธอเป็ นการดูหมิน ่ ี องนางได ้เคยเป็ นมาอย่างไร 40 สง่าราศข ความอัปยศของนางก็เพิม ่ ขึน ้ ตามไปด ้วย และความสูงส่งของนางก็กลับกลายเป็ นความโศกเศร า้ 41 ยิ่งกว่านัน ้ กษั ตริย ์อันทิโอคัสไดเขี ้ ย นถ ึงทั่วราชอาณาจักรว่าใหทุ้ กคนเป็ นอันห นึง่ อันเดีย วกัน 42 และทุกคนควรละทิง้ กฎหมายของตน ดังนัน ้ บรรดาประชาชาติจงึ ตกลงกันตามพระบัญชาของกษัตริย ์ 43 แท ้จริงแล ้ว คนอิสราเอลจานวนมากก็ย อมนับถ ือศาสนาของเขา และถวายบูชาแก่รู ปเคารพ และทาใหวั้ นสะบาโตเป็ นมลทิน 44 เพราะกษั ตริย ์ได ้ส่งจดหมายไปยังกรุ งเยรู ซาเล็มและหัวเมืองต่างๆ ของยู ดาห์ใหปฏิ ้ บัตต ิ ามกฎหมายแปลกๆ ของแผ่นดิน 45 และหามเครื ้ ่องเผาบูชา เครื่องสัตวบูชา และเครื่องดืม ่ บูชาในพระวิหาร และใหพวกเขาลบล ้ ้างวันสะบาโตและวันเทศกาล: 46 และทาใหสถานบริ ้ สุทธิแ ์ ละคนบริสุทธิเ์ ป็ นมลทิน 47 จงตัง้ แท่นบูชา สวน และวิหารรู ปเคารพ ถวายเนือ ้ สุกร และสัตว์ทไี่ ม่สะอาด 48 ใหเขาปล่ ้ อยลูกๆ ของตนเข ้าสุหนัต และทาใหจิ้ ตใจของเขาน่ารั งเกีย จด ้วยมลทินและการดูหมิน ่ ทุกอย่า ง
49 ในทีส ่ ุดพวกเขาก็จะลืมธรรมบัญญัต ิ และเปลีย ่ นกฎเกณฑ ์ทัง้ หมด 50 ผู ้ใดไม่ปฏิบัตต ิ ามพระบัญชาของกษั ตริย ์ ผู ้นัน ้ จะต ้องตาย 51 พระองค์ทรงเขีย นจดหมายถ ึงทั่วราชอาณาจักรในลักษณะเดียวกัน และทรงแต่งตัง้ ผู ้ดูแลประชาชนทัง้ ปวง ัตวบูชาตามเมืองต่างๆ ของยู ดาห์ทีละเมือง ทรงบัญชาใหถวายส ้ 52 แล ้วคนเป็ นอันมากก็มาชุมนุมกันเพือ ่ จะรู เ้ รื่องทุกคนทีล ่ ะทิง้ ธรรมบั ญญัต ิ ดังนัน ้ พวกเขาจึงทาชั่วในแผ่นดิน 53 และขับไล่ชนชาติอส ิ ราเอลไปยั งทีล ่ ล ี้ ับ ทุกทีท ่ เี่ ขาสามารถหนีไปหาความช่วยเหลือได ้ ิ หาของเดื ี่ บห ิ า้ 54 บัดนีใ้ นวันทีส ่ บ ้ อนคาสเลอ ในปี ร อ ้ ยสส เขาได ้ตัง้ สงิ่ ทีน ่ ่าสะอิดสะเอีย นอันรกร ้างบนแท่นบูชา และสร า้ งแท่นบูชารู ปเคารพทั่วเมืองต่างๆ ของยู ดาห์ทุกด ้าน 55 และเผาเครื่องหอมทีป ่ ระตูบ ้านของเขาและตามถนน ื ธรรมบัญญัตซ ึ่ ิ้ ๆ 56 เมือ ่ เขาทัง้ หลายฉีกหนังสอ ิ งพบเป็ นชน ี ด ้วยไฟ ก็เผาเสย 57 ื พินัย กรรมหรือผู ้ใดกระทาตามพระราชบัญญั และผู ้ใดพบว่ามีหนังสอ ี ติ ก็มพ ี ระบัญชาของกษัตริยใ์ หประหารช ้ วี ต ิ เขาเสย 58 ิ อานาจของต พวกเขากระทาเช่นนีแ ้ ก่คนอิสราเอลทุกเดือนตามสทธิ น เท่าทีพ ่ บในเมืองต่างๆ ิ หาของเดื 59 บัดนีใ้ นวันทีย ่ ี่สบ ้ อน เขาถวายเครื่องบูชาบนแท่นบูชาซงึ่ อยู่บนแท่นบูชาของพระเจ ้า 60 คราวนัน ้ ตามพระบัญชาพวกเขาไดประหารผู ้ ้หญิงบางคนทีท ่ าใหลู้ ก ๆ ของพวกเขาเข ้าสุหนัต 61 และพวกเขาแขวนทารกไว ้ทีค ่ อ และปล ้นบ ้านของพวกเขา และสังหารผู ้ทีเ่ ข ้าสุหนัต 62 อย่ างไรก็ตาม หลายคนในอิสราเอลตัง้ อกตัง้ ใจแน่วแน่ว่าจะไม่รับประทานสงิ่ ทีเ่ ป็ นมลทิน 63 เหตุฉะนัน ้ ผู ้ทีย ่ อมตายจะดีกว่าเพือ ่ จะได ้ไม่แปดเปื้ อนด ้วยอาหาร ั ญาศักดิส ิ เ์ ป็ นมลทิน และเพือ ่ จะได ้ไม่ทาใหพั้ นธสญ ์ ทธิ แล ้วพวกเขาก็ตาย 64 และเกิดความพิโรธแก่อ ิสราเอลอย่างใหญ่หลวง บทท ี่ 2 1 ในสมัย นัน ้ มัทธาธีอัสบุตรชายของยอห์น ผู ้เป็ นบุตรชายของสเิ มโอน ปุโรหิตของบุตรชายของโยอาริบจากกรุงเยรูซาเล็มได ้ลุกขึน ้ มาอาศั ยอยู่ ทเี่ มืองโมดิน ื่ โยอันนันชอ ื่ แคดดิส 2 เขามีบุตรชายหาคนช ้ อ 3 ไซมอน; เรีย กว่า ทัสส:ี 4 ยู ดาสทีเ่ รีย กว่ามัคคาบีอส ั ื่ อาวาราน และโยนาธานซงึ่ มีชอ ื่ อีกว่าอัปฟุส 5 เอเลอาซาร์ชอ 6 และเมือ ่ พระองค์ทรงเห็นคาหมิน ่ ประมาทซงึ่ กระทากันในยู ดาห์และ กรุ งเยรู ซาเล็ม 7 พระองค์ตรั สว่า “วิบัตแ ิ ก่ข ้าพเจ ้า! เหตุใดฉันจึงเกิดมาเพือ ่ ดูความทุกข์ย ากนีของประชากรของฉั ้ น และของนครบริสุทธิ์ และอาศัย อยู่ทน ี่ ั่น เมือ ่ มันถูกมอบไว ้ในมือของศัตรู และสถานบริสุทธิอ ์ ยู่ในมือของคนแปลกหน ้า 8 วิหารของเธอกลายเป็ นเหมือนคนไม่ม ีศักดิศ ์ รี 9 ภาชนะอันรุ่ งโรจน์ของเธอถูกกวาดไปเป็ นเชลย ลูกอ่อนของเธอถูกฆ่าตามถนน คนหนุ่มของเธอด ้วยดาบของศัตรู 10 ชนชาติใดไม่มส ี ่วนร่ วมในอาณาจักรของเธอและได ้เอาของทีร่ ิบมา ได ้? 11 เครื่องประดับของเธอถูกเอาไปหมดแล ้ว ของหญิงทีเ่ ป็ นอิสระเธอก็กลายเป็ นทาส
12 และดูเถด ิ สถานทีบ ่ ริสุทธิข ์ องเรา ี องเราก็ถ ูกทิง้ ร า้ ง ทัง้ ความงามและสง่าราศข และคนต่างชาติก็ทาใหสถานที ้ น ่ น ั ้ เป็ นมลทิน 13 เหตุฉะนัน ้ เราจะมีชวี ต ิ ต่อไปอีกเพือ ่ จุดประสงค์อะไร? ื้ ผ ้า สวมผ ้ากระสอบ 14 แล ้วมัทธาธีอัสกับบุตรชายก็ฉก ี เสอ และคร่ าครวญอย่างแสนสาหัส 15 ขณะเดีย วกันเจ ้าหน ้าทีข ่ องกษั ตริย ์ เช่น บังคับประชาชนใหก่้ อจลาจล เข ้ามาในเมืองโมดินเพือ ่ ถวายเครือ ่ งบูชา 16 และเมือ ่ คนอิสราเอลเป็ นอันมากมาหาพวกเขา มัทธาธีอัสกับบุตรชายของเขาก็มาพร ้อมกันด ้วย 17 แล ้วข ้าราชบริพารของกษัตริย ์จงึ ตรัสกับมัทธาธีอัสดังนีว้ ่า "ท่านเป็ นผู ้ปกครอง เป็ นคนมีเกีย รติและเป็ นใหญ่ในเมืองนี้ และมีบุตรชายและพีน ่ ้องเข ้มแข็งขึน ้ " 18 ฉะนัน ้ บัดนีท ้ ่านจงมาก่อน และปฏิบัตต ิ ามพระบัญชาของกษั ตริย ์ เช่นเดีย วกับทีป ่ ระชาชาติทัง้ หลายได ้กระทา ใช่แล ้ว และคนยู ดาห์ด ้วย และผู ้ทีย ่ ั งอยู่ในกรุ งเยรู ซาเล็ม ดังนัน ้ ท่านและวงศว์ านของท่านจะมีจานวนเท่ากับจานวนกษัตริย ์ เพือ ่ น ๆ และคุณและลูก ๆ ของคุณจะได ้รั บเกีย รติด ้วยเงินและทองคาและรางวัลมากมาย ี งอันดังว่า 19 แล ้วมัทธาธีอัสจึงตอบด ้วยเสย ื่ ฟั งพร แม ้ว่าประชาชาติทงั ้ ปวงทีอ ่ ยู่ ในราชอานาจของกษัตริย ์จะเชอ ะองค์ และต่างละทิง้ ศาสนาของบรรพบุรุ ษของตน และยินยอมตามพระบัญญัตข ิ องพระองค์ 20 แต่ฉันกับบุตรชายและพีน ่ ้องของฉันจะดาเนินตามพันธสัญญาของบ รรพบุรุ ษของเรา 21 พระผู ้เป็ นเจ ้าทรงหามมิ ้ ใหเราละทิ ้ ง้ กฎและศาสนพิธ ี 22 เราจะไม่ฟังคาตรั สของกษัตริย ์ทจี่ ะละทิง้ ศาสนาของเราไปทางขวา ้ หรือทางซาย 23 เมือ ่ เขาออกไปพูดคาเหล่านีแ ้ ล ้ว มีชาวยิวคนหนึง่ มาถวายเครื่องบูชาบนแท่นบูชาทีเ่ มืองโมดินต่อหน ้ าทุกคนต่อหน ้าต่อตาทุกคน ตามพระบัญชาของกษัตริย ์ 24 เมือ ่ มัทธาธีอัสเห็นก็เกิดความเร่ าร ้อนขึนด ้ ้วยความกระตือรือร น ้ และจิตใจก็สั่น และไม่สามารถระงับความโกรธตามการพิพากษาได ้ ดังนัน ้ เขาจึงวิง่ ไปประหารเขาบนแท่นบูชา ึ่ งคับคนถวายสัตวบูชานัน 25 ผู ้บัญชาการของกษั ตริย ์ซงบั ้ ี ในครัง้ นัน พระองค์ทรงประหารเสย ้ และพระองค์ทรงรือ ้ แท่นบูชาลง 26 ท่านได ้กระทาต่อธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้าอย่ างกระตือรือร ้นเหมือน ทีฟ ่ ี นส ี ทากับซัมบรีบุตรชายสะโลม ี งอันดังว่า 27 มัทธาธีอัสก็ร อ ้ งไปทั่วเมืองด ้วยเสย `ใครก็ตามทีก ่ ระตือรือร น ้ ในธรรมบัญญัตแ ิ ละรักษาพันธสัญญา ใหผู้ ้นัน ้ ตามเรามา' 28 เขากับลูกๆ จึงหนีขน ึ้ ไปบนภูเขา และทิง้ ทุกสงิ่ ทีเ่ ขามีไว ้ในเมือง 29 แล ้วคนเป็ นอันมากทีแ ่ สวงหาความยุ ตธิ รรมและการพิพากษาก็ลงไ ปในถ น ิ่ ทุร กันดารเพือ ่ อาศัยอยู่ทน ี่ ั่น 30 ทัง้ พวกเขาและลูก ๆ ของพวกเขาและภรรยาของพวกเขา และฝูงสัตว์ของพวกเขา เพราะความทุกข์ย ากทวีขน ึ้ แก่พวกเขา 31 เมือ ่ มีผู ้ไปบอกข ้าราชบริพารของกษัตริยแ ์ ละกองทัพซงึ่ อยู่ในกรุ งเย รู ซาเล็มในเมืองดาวิดว่า มีบางคนซงึ่ ฝ่ าฝื นพระบัญชาของกษั ตริยไ์ ดลงไปที ้ ท ่ ล ี่ ล ี้ ับในถนทุ ิ่ ร กันดาร 32 พวกเขาไล่ตามพวกเขาไปเป็ นจานวนมาก และเมือ ่ ตามทันพวกเขาแล ้ว พวกเขาก็ตงั ้ ค่ายต่อสูกั้ บพวกเขา และทาสงครามกับพวกเขาในวันสะบาโต 33 และพวกเขาพูดกับพวกเขาว่า "ขอใหส้ งิ่ ทีท ่ ่านทามาจนบัดนีก ้ ็พอแล ้ว จงออกมาและทาตามพระบัญชาของกษั ตริยแ ์ ล ้วท่านจะมีชวี ต ิ อยู่ 34 แต่พวกเขากล่าวว่า เราจะไม่ออกมา และจะไม่ปฏิบัตต ิ ามพระบัญชาของกษัตริย ์เพือ ่ ทาใหวั้ นสะบาโตเป็ นมลทิน ้ 35 ดังนัน ้ พวกเขาจึงสูรบด ้วยความรวดเร็ วเต็มที่
36 ถงึ กระนัน ้ พวกเขาก็ไม่ตอบพวกเขา และไม่ขว ้างหินใส่พวกเขา หรือหยุ ดทีท ่ เี่ ขาซ่อนตัวอยู่ 37 แต่กล่าวว่า ใหเราตายโดยบริ ้ สุทธิเ์ ถด ิ สวรรค์และโลกจะเป็ นพยานแทนเราว่าท่านได ้ประหารเราโดยมิชอ บ ้ 38 ดังนัน ้ พวกเขาจึงลุกขึน ้ สูรบในวั นสะบาโต และสังหารพวกเขาพร อ ้ มภรรยา ลูกๆ และฝูงสัตว์ของเขา รวมเป็ นพันคน 39 เมือ ่ มัทธาธีอัสและเพือ ่ นๆ เข ้าใจเรื่องนีแ ้ ล ้ว พวกเขาก็โศกเศร า้ เพราะเรื่องนัน ้ อย่ างยิง่ 40 คนหนึง่ พูดกันว่า "ถ ้าเราทุกคนทาตามทีพ ่ น ี่ ้องของเราทา ้ อ และไม่ต่อสูเพื ่ ชวี ต ิ ของเราและออกกฎหมายต่อต ้านคนนอกศาสน า บัดนีพ ้ วกเขาจะถอนรากเราออกจากโลกอย่ างรวดเร็ว" 41 คราวนัน ้ เขาจึงออกกฤษฎีกาว่า ้ ้ บเขา "ผู ้ใดจะมาสูรบกั บเราในวันสะบาโต เราก็จะสูรบกั เราจะไม่ตายทัง้ หมดเหมือนพีน ่ ้องของเราทีถ ่ ูกฆ่าในทีล ่ ลัี้ บ 42 แล ้วกลุ่มอัสซเิ ดีย นกลุ่มหนึง่ ซงึ่ เป็ นวีร บุรุ ษของอิสราเอลก็เข ้ามาหา พระองค์ บรรดาผู ้ทีส ่ มัครใจปฏิบัตต ิ ามธรรมบัญญัต ิก็เข ้ามาหาพระองค์ 43 บรรดาผู ้ทีห ่ นีจากการข่มเหงก็เข ้าร่ วมกับพวกเขาและคอยอยู่ด ้วย 44 ดังนัน ้ พวกเขาจึงรวมกาลังของเขา และโจมตีคนบาปด ้วยความโกรธ และโจมตีคนชั่วร า้ ยด ้วยความพิโรธของเขา แต่คนนอกนัน ้ หนีไปหาคนนอกศาสนาเพือ ่ ขอความช่วยเหลือ 45 แล ้วมัทธาธีอัสกับเพือ ่ นๆ ก็เดินไปรอบๆ และพังแท่นบูชาลง 46 และเด็กคนใดทีพ ่ วกเขาพบตามชายทะเลอิสราเอลทีไ่ ม่ได ้เข ้าสุหนั ต คือเด็กทีพ ่ วกเขาเข ้าสุหนัตอย่ างกล ้าหาญ 47 พวกเขาไล่ตามคนหยิ่งยโสด ้วย และงานก็เจริญรุ่ งเรืองอยู่ในมือพวกเขา 48 ดังนัน ้ พวกเขาจึงได ้คืนธรรมบัญญัตจิ ากมือของคนต่างชาติ และจากมือของกษัตริย ์ และพวกเขาก็ไม่ได ้ยอมใหคนบาปได ้ ้รั บชัยชนะ ิ้ 49 เมือ ่ ใกล ้ถ งึ เวลาทีม ่ ัทธาธีอัสจะสนพระชนม์แล ้ว ท่านจึงกล่าวแก่บุตรชายของตนว่า "บัดนีค ้ วามเย่ อหยิ่งและการตาหนิมก ี าลังขึน ้ เวลาแห่งการทาลายล ้าง และความพิโรธแห่งความขุ่นเคือง" 50 เพราะฉะนัน ้ บัดนี้ ลูกเอ๋ย จงกระตือรือร ้นต่อธรรมบัญญัต ิ และสละชวี ต ิ เพือ ่ พันธสัญญาของบรรพบุรุษของเจ ้า 51 จงร าลึกถงึ การกระทาทีบ ่ รรพบุรุษของเราทาในสมัยของพวกเขา ื่ เสย ี งอันเป็ นนิตย์ฉันนัน เจ ้าจะได ้รั บเกีย รติอันยิ่งใหญ่และชอ ้ ื่ ในการทดลองมิใช่หรือ 52 อับราฮัมพบคนสัตย์ซอ และเขาถ อ ื ว่าเป็ นคนชอบธรรมมิใช่หรือ 53 โยเซฟในยามทุกข์ย ากก็รักษาพระบัญญัตแ ิ ละได ้รับแต่งตัง้ เป็ นเจ ้า แห่งอีย ิปต์ 54 ์ ด พินส ี บ ิ าของเราด ้วยความกระตือรือร ้นและกระตือรือร ้นได ้รั บพันธสั ญญาของฐานะปุโรหิตอันเป็ นนิจ 55 พระเยซูทรงทาใหพระวจนะส ้ าเร็จเป็ นผู ้พิพากษาในอิสราเอล 56 คาเลบเป็ นพยานต่อหน ้าทีป ่ ระชุมได ้รับมรดกของแผ่นดิน 57 ดาวิดทรงเมตตาจึงได ้ทรงครอบครองราชบัลลังก์แห่งอาณาจักรนิรั นดร์ 58 เอลีอัสทีก ่ ระตือรือร ้นและกระตือรือร ้นต่อธรรมบัญญัตจิ งึ ถูกรับขึน ้ สู่ สวรรค์ 59 อานาเนีย อาซาริย าห์ ื่ และมิซาเอลรอดพ ้นจากเปลวไฟโดยความเชอ 60 ดาเนีย ลพ ้นจากปากสงิ โตเพราะความบริสท ุ ธิข ์ องเขา 61 และท่านจงพิจารณาดังนีต ้ ลอดทุกยุคทุกสมัย ว่าไม่มผ ี ู ้ใดทีว่ างใจในพระองค์จะเอาชนะได ้ 62 เหตุฉะนัน ้ อย่ ากลัวคาพูดของคนบาป ี องเขาจะเป็ นมูลสัตว์และตัวหนอน เพราะสง่าราศข
63 วันนีเ้ ขาจะถูกยกขึน ้ และพรุ่งนีจ้ ะไม่มใี ครพบเขาอีกต่อไป เพราะเขากลับคืนสู่ผงคลีของเขา และความคิดของเขาก็สูญเปล่า 64 ดังนัน ้ , ลูกทัง้ หลายของเรา, จงกล ้าหาญและแสดงตัวใหเป็ ้ นคนเห็นแก่ธรรมบัญญัต ิ; เพราะโดยสงิ่ นีเ้ จ ้าจะได ้รั บเกียรติ 65 และดูเถด ิ ฉันรู ว้ ่าซโี มนน ้องชายของเจ ้าเป็ นคนใหค้ าปรึกษา จงตัง้ ใจฟั งเขาอยู่ เสมอ เขาจะเป็ นบิดาของเจ ้า 66 ส่วนยู ดาส มัคคาบีส เขามีพละกาลังและแข็งแกร่ งตัง้ แต่หนุ่มๆ ้ ขึน ้ ไป ใหเขาเป็ ้ นกัปตันของเจ ้า และสูรบกั บประชาชน 67 จงเอาบรรดาผู ้ทีร่ ั กษาธรรมบัญญัตม ิ าหาเจ ้าด ้วย และจงแก ้แค ้นความผิดของชนชาติของเจ ้า 68 จงตอบแทนคนนอกศาสนาอย่ างเต็มที่ และจงเอาใจใส่พระบัญญัตแ ิ ห่งธรรมบัญญัต ิ 69 พระองค์จงึ ทรงอวยพรพวกเขา และถูกรวบรวมไว ้กับบรรพบุรุษของพระองค์ ิ้ พระชนม์ในปี ร อ ี่ บ ิ หก 70 และเขาสน ้ ยสส และบุตรชายของเขาฝั งเขาไว ้ในสุสานของบรรพบุรุ ษของเขาทีโ่ มดิ น และอิสราเอลทัง้ ปวงก็คร่ าครวญอย่ างยิง่ ใหญ่เพือ ่ เขา บทท ี่ 3 ื่ มัคคาบิวก็ลุกขึน 1 แล ้วยู ดาสบุตรชายของเขาชอ ้ มาแทนเขา 2 บรรดาพีน ่ ้องของเขาได ้ช่วยเขา และทุกคนทีอ ่ ยู่ กับบิดาของเขาก็ช่วยเขาด ้วย และเขาทัง้ หลายก็สรบในอิ ู้ สราเอลดวยความยิ ้ นดี 3 ดังนัน ้ พระองค์จงึ ทรงใหเกี ้ ย รติแก่ประชาชนของพระองค์ ทรงสวมทับทรวงเหมือนคนยั กษ์ และคาดเครื่องบังเหียนเหมือนสงครามไว ้รอบตัว และทรงทาสงคราม ทรงปกป้ องกองทัพด ้วยดาบ 4 ในการกระทาของเขานัน ้ เขาเป็ นเหมือนสงิ โต และเหมือนลูกสงิ โตทีค ่ ารามหาเหยื่อของเขา 5 เพราะพระองค์ทรงไล่ตามคนชั่วร ้าย และทรงค ้นหาพวกเขา และทรงเผาบรรดาผู ้ทีก ่ ่อกวนประชากรของพระองค์ 6 ดังนัน ้ คนชั่วจึงหดหูเ่ พราะเกรงกลัวพระองค์ ิ้ ก็ตกทุกข์ลาบาก และคนกระทาความชั่วทัง้ สน เพราะความรอดอยู่ ในพระหัตถ ข ์ องพระองค์ 7 พระองค์ทรงทาใหกษั ้ ตริย ์หลายองค์โศกเศร ้าด ้วย และทรงกระทาใหยาโคบยิ ้ นดีกับการกระทาของเขา และความทรงจาของพระองค์กไ็ ด ้รับพระพรเป็ นนิตย์ 8 ยิ่งกว่านัน ้ พระองค์เสด็จไปทั่วเมืองต่าง ๆ ของยู ดาห์ ทรงทาลายคนอธรรมออกไปจากเมืองเหล่านัน ้ และทรงหันพระพิโรธไปจากอิสราเอล 9 พระองค์จงึ เลือ ่ งลือไปจนสุดปลายแผ่นดินโลก และพระองค์ทรงต ้อนรับผู ้ทีก ่ าลังจะพินาศ 10 แล ้วอปอลโลเนีย สก็รวบรวมคนต่างชาติและเป็ นกองทัพใหญ่จากส ะมาเรีย เพือ ่ ต่อสูกั้ บอิสราเอล 11 เมือ ่ ยู ดาสทราบเหตุการณ์ใดจึงออกไปพบท่าน ี ล ้มตายไปเป็ นอันมาก จึงโจมตีและสังหารท่านเสย แต่ทเี่ หลือก็หนีไป 12 ดังนัน ้ ยู ดาสจึงยึดเอาของทีร่ ิบมาจากพวกเขา และดาบของอปอลโลเนีย สด ้วย ้ และด ้วยเหตุนเี้ ขาจึงต่อสูตลอดช วี ต ิ ของเขา 13 ื่ สั เมือ ่ เสโรนเจ ้านายแห่งกองทัพซเี รีย ได ้ยินว่ายู ดาสได ้รวบรวมผู ้ซอ ตย์จานวนหนึง่ เข ้าทาสงครามกับเขา 14 พระองค์ตรั สว่า ื่ และเกียรติยศในราชอาณาจักรแก่เรา "เราจะใหช้ อ เพราะเราจะไปต่อสูกั้ บยูดาสและคนทีอ ่ ยู่กับเขาซงึ่ ดูหมิน ่ พระบัญชา ของกษั ตริย ์ 15 ดังนัน ้ ท่านจึงเตรีย มท่านใหพร ้ อ ้ มจะขึน ้ ไป และมีกองทัพอันทรงพลังของคนอธรรมไปกับเขาด ้วย เพือ ่ ช่วยท่าน และเพือ ่ จะแก ้แค ้นคนอิสราเอล 16 เมือ ่ ท่านมาใกล ้ถงึ ทางขึน ้ เบโธโรน ยู ดาสก็ออกไปตอนรั ้ บท่านพร อ ้ มกับคณะเล็กๆ
17 ครั ้นเห็นกองทัพมาหาแล ้ว ใครเล่าจึงกล่าวแก่ยู ดาสว่า "ทาไมพวกเราถ งึ มีน ้อยนักจะต่อสูกั้ บคนจานวนมากและเข ้มแข็งขน าดนีไ้ ด ้เพราะพวกเราพร อ ้ มทีจ่ ะเป็ นลมอดอาหารตลอดทัง้ วัน " 18 ยู ดาสตอบว่า ไม่ใช่เรื่องยากทีค ่ นจานวนมากจะถูกขังไว ้ในมือของคนไม่กคน ี่ และโดยพระเจ ้าแห่งสวรรค์ ทุกสงิ่ เป็ นอันหนึง่ อันเดีย วกันเพือ ่ ช่วยคนจานวนมากหรือกลุ่มเล็กๆ: 19 เพราะว่าชัย ชนะในการรบไม่ไดอยู ้ ่ทก ี่ องทัพใหญ่ แต่กาลังมาจากสวรรค์ ้ 20 พวกเขามาต่อสูกั้ บเราด ้วยความจองหองและความชั่วชามาก เพือ ่ ทาลายเรา ภรรยาและลูกๆ ของเรา และเพือ ่ ทาลายเรา ้ อ 21 แต่เราต่อสูเพื ่ ชวี ต ิ และบทบัญญัต ิของเรา 22 ดังนัน ้ องค์พระผู ้เป็ นเจ ้าเองจะทรงทาลายพวกเขาต่อหน ้าเรา และส่วนเจ ้าอย่ ากลัวพวกเขาเลย 23 ทันทีทเี่ ขาพูดจบ เขาก็กระโจนเข ้ามาหาพวกเขาทันที เซโรนและบริวารของเขาจึงถูกคว่าลงต่อหน ้าเขา 24 และเขาไล่ตามเขาไปตัง้ แต่ทางลงไปเบธโฮโรนถ ึงทีร่ าบ ี ชวี ต ซงึ่ มีผู ้เสย ิ ประมาณแปดร ้อยคน และพวกทีเ่ หลือก็หนีไปอยู่ ในแผ่นดินของคนฟี ลส ิ เตีย 25 แล ้วความหวาดกลัวต่อยู ดาสและพีน ่ ้องของเขาก็เริ่มขึน ้ และความน่าสะพรึงกลัวอย่างใหญ่หลวงจะตกแก่ประชาชาติทอ ี่ ยู่รอ บ ๆ พวกเขา 26 เมือ ่ พระกิตติคุณของพระองค์เลือ ่ งลือไปถ ึงพระราชา และบรรดาประชาชาติกพ ็ ูดถงึ การรบของยูดาส 27 เมือ ่ กษั ตริย ์อน ั ทิโอคัสได ้ยินดังนัน ้ พระองค์ก็ทรงขุ่นเคืองอย่างยิ่ง เหตุฉะนัน ้ พระองค์จงึ ส่งคนไปรวบรวมกาลังทัง้ หมดแห่งอาณาจักรข องพระองค์ เป็ นกองทัพทีแ ่ ข็งแกร่ งมาก 28 พระองค์ทรงเปิ ดขุมทรั พย์ของพระองค์ดวย ้ และมอบค่าจ ้างใหทหารของพระองค์ ้ เป็ นเวลาหนึง่ ปี โดยสั่งใหพวกเขาเตรี ้ ย มพร อ ้ มทุกเมือ ่ ทีต ่ ้องการ ๒๙ อย่ างไรก็ตาม, เมือ ่ เขาเห็นว่าเงินจากทรั พย์สมบัตข ิ องเขาหมดลงและบรรณาการใ นประเทศมีน ้อย, เพราะความแตกแยกและภัยพิบัต,ิ ซงึ่ เขาได ้นามาสู่แผ่นดินโดยเอากฎทีม ่ ม ี าแต่โบราณออกไป; 30 เขาเกรงว่าเขาจะไม่สามารถรับภาระต่อไปได ้อีกต่อไป หรือจะไม่ได ้ใหของก ้ านัลอย่างมากมายเหมือนแต่กอ ่ น เพราะเขาได ้มั่งคั่งเหนือกษั ตริยท ์ อ ี่ ยู่ข ้างหน ้าเขา 31 เหตุฉะนัน ้ เขามีจต ิ ใจสับสนอย่ างยิ่ง ี ทีน เขาจึงตัง้ ใจทีจ่ ะไปยั งเปอร์เซย ่ ั่นเพือ ่ นาส่วยของประเทศต่างๆ และรวบรวมเงินเป็ นจานวนมาก 32 ี สผู ้สูงศักดิและเช ื้ พระวงศอ ์ งค์หนึง่ ไป ดังนัน ้ ท่านจึงปล่อยใหลี้ เซย ์ อ ดูแลกิจการของกษัตริยต ์ งั ้ แต่แม่น้ายู เฟรติสไปจนถ ึงชายแดนอียป ิ ต์ 33 และเพือ ่ เลีย ้ งดูอันทิโอคัสบุตรชายของเขาจนเขากลับมาอีก 34 ยิ่งกว่านัน ้ ้ พระองค์ยั งทรงมอบกาลังครึง่ หนึง่ และชางให กั้ บพระองค์ และทรงมอบหมายใหดู้ แลทุกสงิ่ ทีพ ่ ระองค์ทรงประสงค์จะทา เช่นเดีย วกับคนทีอ ่ ยู่ ในยูดาห์และกรุ งเยรู ซาเล็มด ้วย 35 เพือ ่ ทราบว่าพระองค์จะส่งกองทัพมาต่อสูกั้ บพวกเขา เพือ ่ ทาลายและถอนกาลังของอิสราเอลและชาวเยรู ซาเล็มทีเ่ หลืออ ยู่ และใหเอาอนุ ้ สรณ์ของพวกเขาไปจากสถานทีน ่ ัน ้ 36 และใหพระองค์ ้ ทรงจัดคนแปลกหน ้าไว ้ในทีต ่ ่างๆ ของพวกเขา และแบ่งทีด ่ น ิ ของพวกเขาโดยการจับสลาก 37 ดังนัน ้ กษั ตริย ์จงึ ทรงยึดกาลังทีเ่ หลืออยู่ ครึง่ หนึง่ ิ เจ็ดปี และยกไปจากอันติโอกเมืองหลวงของพระองค์ ในปี ร อ ้ ยสสี่ บ เมือ ่ ข ้ามแม่น้ายู เฟรติสแลว้ พระองค์ก็เสด็จผ่านแดนสูงต่างๆ ี สได ้เลือกปโตเลมีบุตรชายโดริเมเนส นิคาโนร์ 38 แล ้วลีเซย และกอร์เกีย ส ทแกล ้วทหารของมิตรสหายของกษัตริย ์ ี่ มืน 39 และพระองค์ทรงส่งทหารราบสห ่ คน และทหารม ้าเจ็ดพันคนไปพร อ ้ มกับพวกเขาเพือ ่ เข ้าไปในแผ่นดินยู ดาห์และทาลายล ้างมัน ดังทีก ่ ษั ตริย ์ทรงบัญชา 40 ดังนัน ้ พวกเขาจึงยกออกไปอย่างสุดกาลัง และมาตัง้ ค่ายโดยเอ็มมาอูสในทุ่งราบ 41 บรรดาพ่อค ้าในประเทศเมือได ่ ้ยินกิตติศัพท์ของพวกเขาแล ้ว จึงนาเงินและทองคาไปพร อ ้ มกับคนรั บใช ้
ื้ ชนชาติอ ิสราเอลใหเป็ และเข ้าไปในค่ายเพือ ่ ซอ ้ นทาส เป็ นมหาอานาจของซเี รีย และแผ่นดินของคนฟี ลส ิ เตีย ดวย ้ ได ้เข ้าร่ วมกับพวกเขา 42 บัดนีเ้ มือ ่ ยู ดาสและพีน ่ องของเขาเห็ ้ นว่าความทุกข์ยากทวีขน ึ้ และกองทัพก็ตงั ้ ค่ายอยู่ทเี่ ขตแดนของตน เพราะพวกเขารู ว้ ่ากษั ตริยท ์ รงบัญชาใหท้ าลายประชาชนอย่างไร ี อย่ างสน ิ้ เชงิ และทาลายล ้างประชาชนเสย 43 พวกเขาพูดกันว่า ื่ มโทรมของประชากรของเรา "ใหเราฟื ้ ้ นฟูความเสอ ้ อ และใหเราต่ ้ อสูเพื ่ ประชากรของเราและสถานบริสท ุ ธิ"์ 44 ครั ้งนัน ้ ชุมนุมชนก็ประชุมกันเพือ ่ เตรียมออกรบ และอธิษฐานขอความเมตตาและกรุณา 45 กรุ งเยรู ซาเล็มก็ว่างเปล่าเหมือนถน ิ่ ทุร กันดาร ไม่มล ี ก ู ๆ ของเธอเข ้าหรือออกเลย สถานบริสุทธิก ์ ถ ็ ูกเหยีย บย่าด ้วย และคนต่างด ้าวก็เฝ้ าทีก ่ าบังเข ้มแข็งไว ้ คนนอกศาสนาก็อาศัยอยู่ในสถานทีน ่ น ั้ และความสุขก็ถูกพรากไปจากยาโคบ และปี่ กับพิณก็หยุ ด 46 ดังนัน ้ คนอิสราเอลจึงรวมตัวกันและมาถ ึงเมืองมัสฟา ตรงหน ้ากรุ งเยรู ซาเล็ม เพราะในมัสฟาเป็ นสถานทีท ่ พ ี่ วกเขาอธิษฐานครัง้ ก่อนในอิสราเอล 47 แล ้วพวกเขาก็อดอาหารในวันนัน ้ นุ่งห่มผ ้ากระสอบ ื้ ้าของพวกเขา โยนขีเ้ ถ ้าบนศรี ษะ และฉีกเสอผ ื ธรรมบัญญัต ิ 48 และเปิ ดหนังสอ ซงึ่ คนนอกศาสนาพยายามวาดภาพเหมือนรู ปเคารพของตน 49 เขายั งได ้นาเครื่องแต่งกายของปุโรหิต ผลแรก ิ ชักหนึง่ มาด ้วย และสบ และพวกเขาก็ปลุกปั่ นพวกนาศรี ซ ์ งึ่ ครบวาระของตนแล ้ว 50 แล ้วพวกเขาก็ร อ ้ งตะโกนขึน ้ สู่ฟ้าว่า ิ่ "เราจะทาอย่ างไรกับสงเหล่ านี้ และเราจะขนมันไปทีไ่ หน? 51 เพราะว่าสถานบริสุทธิข ์ องพระองค์ถก ู เหยียบย่ าและถูกเหยียดหยา ม และปุโรหิตของเจ ้าก็อยู่ ในความลาบากและถูกทาใหต้ ่าลง ้ 52 และดูเถด ิ บรรดาประชาชาติร วมตัวกันต่อสูเราเพื อ ่ จะทาลายเรา ้ พระองค์ทรงทราบสงิ่ ทีพ ่ วกเขาคิดจะต่อสูเรา 53 เราจะยืนหยั ดต่อสูกั้ บพวกเขาได ้อย่ างไร เว ้นแต่พระองค์จะทรงช่วยเรา? ี งดัง 54 แล ้วพวกเขาก็เป่ าแตรและร ้องเสย 55 ภายหลังยู ดาสก็แต่งตัง้ ผู ้บังคับบัญชาเหนือประชาชน ิ กว่าคน และสบ ิ คน เป็ นนายพันคน ร อ ้ ยคน หาส ้ บ 56 บรรดาผู ้ทีส ่ ร า้ งบ ้าน หรือคู่หมัน ้ หรือทาสวนองุ่น หรือเกรงกลัวผู ้ทีพ ่ ระองค์ทรงบัญชาใหกลั ้ บไปบ ้านของตนทุกคน ตามกฎหมาย 57 ค่ายจึงยกออกไปและตัง้ ค่ายไปทางทิศใต ้ของเอมมาอูส 58 และยู ดาสกล่าวว่า สวมอาวุธใหตั้ วเองและเป็ นคนกล ้าหาญ และระวังใหพร ้ อ ้ มสาหรั บเวลาเชา้ เพือ ่ จะได ้ต่อสูกั้ บประชาชาติเหล่านีซ ้ งึ่ รวมตัวกันต่อต ้านเราเพือ ่ ทา ลายเราและสถานบริสท ุ ธิข ์ องเรา: 59 เพราะว่าเราตายในสนามรบยังดีกว่าเห็นความหายนะของประชากร ของเราและสถานบริสท ุ ธิข ์ องเรา 60 อย่ างไรก็ตาม พระประสงค์ของพระเจ ้าอยู่ในสวรรค์อย่างไร ก็ใหเขาท ้ าอย่ างนัน ้ บทท ี่ 4 1 แล ้วนากอร์เกียสทหารราบหาพั ้ นคน และทหารม ้าทีเ่ ก่งทีส ่ ุดหนึง่ พันคนออกไปนอกค่ายในเวลากลางคืน 2 ท ้ายทีส ่ ุดเขาจะรีบเข ้าโจมตีค่ายของพวกยิวและโจมตีพวกเขาทันที และคนในป้ อมปราการเป็ นผู ้นาทางของเขา 3 เมือ ่ ยู ดาสได ้ยินเรื่องนัน ้ แลว้ เขาก็แยกย า้ ยกับพวกทหารทีก ่ ล ้าหาญไปด ้วย ึ่ ่ทเี่ อมมาอูส เพือ ่ จะโจมตีกองทัพของกษั ตริย ์ซงอยู 4 ขณะนัน ้ กองกาลังก็แยกย า้ ยกันไปจากค่าย 5 ในเวลากลางดึก กอร์เกีย สเข ้ามาในค่ายของยู ดาสในตอนกลางคืน
และเมือ ่ ไม่พบใครทีน ่ ั่น จึงค ้นหาพวกเขาบนภูเขา เพราะเขากล่าวว่า "คนเหล่านีห ้ นีจากเราไปแล ้ว" 6 แต่เมือ ่ รุ่ งเชา้ ยู ดาสก็ปรากฏตัวในทีร่ าบพร ้อมกับคนสามพันคน ซงึ่ ไม่มช ี ุดเกราะหรือดาบอยู่ ในใจเลย 7 และพวกเขาเห็นค่ายของพวกนอกศาสนานัน ้ แข็งแรงและถูกควบคุ มอย่ างดี และมีพลม ้าล ้อมรอบ ี่ วชาญด ้านสงคราม และคนเหล่านีเ้ ป็ นผู ้เชย 8 ยู ดาสจึงพูดกับคนทีอ ่ ยู่ กบ ั เขาว่า "อย่ ากลัวฝูงชนของเขา และอย่ ากลัวการถูกโจมตีด ้วยเขา" 9 จงจาไว ้ว่าบรรพบุรุ ษของเราถูกส่งมอบไว ้ในทะเลแดงอย่างไร เมือ ่ ฟาโรห์ยกทัพไล่ตามพวกเขาไป 10 ฉะนัน ้ บัดนีใ้ หเราร ้ อ ้ งทูลต่อฟ้ าสวรรค์ เกรงว่าองค์พระผู ้เป็ นเจ ้าจะทรงเมตตาเรา ั ญาของบรรพบุรุษของเรา และระลึกถงึ พันธสญ และทาลายกองทัพนีต ้ ่อหน ้าเราในวันนี้ ่วยอิสราเอล 11 เพือ ่ บรรดาประชาชาติจะไดรู้ ว้ ่ามีผู ้หนึง่ ทีช ่ ่วยกูและช ้ 12 แล ้วคนต่างด ้าวก็เงยหน ้าขึน ้ และเห็นพวกเขาเดินมาปะทะพวกเขา 13 เหตุฉะนัน ้ เขาจึงออกจากค่ายไปทาสงคราม แต่คนทีอ ่ ยู่ กับยู ดาสก็เป่ าแตร 14 เขาจึงร่ วมรบ และคนต่างชาติทห ี่ มดกาลังก็หนีไปยั งทีร่ าบ 15 แต่ส่วนหลังสุดทัง้ หมดถูกสังหารด ้วยดาบ เพราะพวกเขาไล่ตามเขาไปยั งเมืองกาเซรา และไปยั งทีร่ าบแห่งอิดูเมีย และอาโซทัส และยัมเนีย จนมีคนสามพันคนถูกสงั หาร 16 เมือ ่ เสร็ จแล ้วยู ดาสก็กลับมาพร ้อมกับกองทัพของเขาอีกครัง้ จากกา รไล่ตามพวกเขา 17 และกล่าวแก่ประชาชนว่า ้ "อย่ าโลภของทีร่ ิบมาได ้ตราบเท่าทีม ่ ก ี ารสูรบอยู ่ ข ้างหน ้าเรา 18 กอร์เจีย สและกองทัพของเขาอยู่ บนภูเขาอยู่ข ้างๆ เรา แต่บัดนีท ้ ่านจงยืนหยั ดต่อสูกั้ บศัตรูของเราและเอาชนะพวกเขา และหลังจากนีท ้ ่านอาจกล ้าริบของทีร่ ิบมาได ้ 19 ขณะยู ดาสยั งพูดคาเหล่านีอ ้ ยู่ ก็มค ี นหนึง่ ปรากฏตัวขึน ้ เมือ ่ มองออกไปจากภูเขา 20 ผู ้ซงึ่ รู ว้ ่าพวกยิวได ้ยกทัพของตนหนีและเผาเต็นท์แล ้ว เพราะควันทีเ่ ห็นนัน ้ ประกาศว่าได ้กระทาอะไรไปแล ้ว 21 เหตุฉะนัน ้ เมือ ่ พวกเขาทราบเหตุการณ์เหล่านีก ้ ็เกิดความกลัวยิง่ นัก และเห็นกองทัพยู ดาสพร อ ้ มรบอยู่ ในทีร่ าบดวย ้ 22 พวกเขาต่างหนีไปยั งดินแดนของคนแปลกหน ้า 23 แล ้วยู ดาสก็กลับมาปล ้นเต็นท์ซงึ่ เขาได ้ทองคา เงิน ี ้าเงิน และทะเลสม ี ่วง และความมั่งคั่งมากมาย ผ ้าไหมสน 24 หลังจากนัน ้ พวกเขาก็กลับบ ้าน ร อ ้ งเพลงขอบพระคุณ และสรรเสริญพระเจ ้าในสวรรค์ เพราะเป็ นการดี เพราะความเมตตาของพระองค์ดารงเป็ นนิตย์ 25 อิสราเอลก็ได ้รับการช่วยใหรอดอย่ ้ างยิง่ ใหญ่ในวันนัน้ 26 ี สฟั งถ งึ เหตุการณ์ท ี่ บรรดาคนต่างด ้าวทีห ่ นีร อดมาได ้มาเล่าใหลี้ เซย เกิดขึน ้ ว่า ั สนและท ้อใจ 27 เมือ ่ เขาได ้ยินเช่นนัน ้ ก็สบ เพราะว่าสงิ่ ทีเ่ ขาอยากจะทากับอิสราเอลนัน ้ และสงิ่ ทีก ่ ษั ตริย ์ทรงบัญชาเขาไว ้ก็ไม่เกิดขึน ้ 28 ี สได ้รวบรวมพลทหารทีค ปี ต่อมาภายหลังลีเซย ่ ัดเลือกแล ้วสามหมืน่ คน และทหารม ้าหาพั ้ นคนเพือ ่ จะปราบเขาเหล่านัน ้ 29 ดังนัน ้ พวกเขาจึงเข ้าไปในเมืองอิดูเมีย และตัง้ เต็นท์ไว ้ทีเ่ มืองเบธซูร า และยู ดาสก็พบกับพวกเขาพร ้อมกับคนนับหมืน ่ คน 30 และเมือ ่ เขาเห็นกองทัพอันทรงพลังนัน ้ เขาก็อธิษฐานและกล่าวว่า "ข ้าแต่พระผู ้ช่วยใหรอดของอิสราเอล ้ พระองค์ทรงได ้รั บพระพร ผู ้ทรงปราบปรามความรุ นแรงของชายผู ้เข ้มแข็งด ้วยมือของดาวิดผูรั้ ้ บใชของพระองค์ และทรงมอบกองทัพคนแปลกหน ้าไว ้ในมือของ โยนาธานราชโอรสของซาอูลกับผู ้ถ ือเครือ ่ งอาวุธของพระองค์
31 จงปิ ดกองทัพนีไ้ ว ้ในมือของอิสราเอลประชากรของเจ ้า ับสนด ้วยกาลังและพลมาของเขา และใหพวกเขาส ้ ้ 32 ขอทรงทาใหพวกเขาไม่ ้ มค ี วามกล ้าหาญ ิ้ ไป และทาใหความกล ้ ้าหาญอันแข็งแกร่ งของเขาสูญสน ั่นสะเทือนเมือ และปล่อยใหพวกเขาส ้ ่ ความพินาศของเขา 33 จงเหวีย ่ งเขาลงด ้วยดาบของผู ้ทีร่ ั กพระองค์ และใหทุ้ กคนทีร่ ู จ้ ักพระนามของพระองค์สรรเสริญพระองค์ด ้วยการ ขอบพระคุณ 34 เขาจึงเข ้าร่ วมสงคราม ี สถูกสงั หารประมาณหาพั และกองทัพของลีเซย ้ นคนก่อนทีพ ่ วกเขา จะถูกทาลายด ้วยซ้า ี สเห็นกองทัพของเขาออกปฏิบัตก 35 เมือ ่ ลีเซย ิ าร และเห็นความเป็ นลูกผู ้ชายของทหารของยูดาส และเห็นว่าพวกเขาพร อ ้ มทีจ่ ะอยู่ หรือตายอย่างกล ้าหาญ เขาก็เข ้าไปในเมืองอันติโอเกีย และรวบรวมกลุ่มคนแปลกหน ้าเข ้าด ้วยกัน และได ้เพิม ่ กองทัพของเขาใหใหญ่ ้ ขน ึ้ ยิ่งกว่านัน ้ เขาตัง้ ใจจะกลับเข ้าไปในแคว ้นยูเดีย อีก 36 แล ้วยู ดาสและพีน ่ ้องของเขาจึงพูดว่า "ดูเถด ิ ศัตรู ของเราหมดหวังแล ้ว ใหเราขึ ้ น ้ ไปชาระล ้างและถวายสถานบริสท ุ ธิเ์ ถ ด ิ " ี อน 37 เมือ ่ นัน ้ ไพร่ พลทัง้ หมดก็ร วมตัวกันขึนไปยั ้ งภูเขาสอ 38 เมือ ่ พวกเขาเห็นสถานบริสุทธิร์ า้ ง และแท่นบูชาก็ถูกลบหลู่ และประตูก็ถูกไฟไหม ้และมีพุ่มไม ้ขึนตามลานเหมื ้ อนอยู่ในป่ า หรือในภูเขาลูกหนึง่ ใช่แล ้ว และหองของปุ ้ โรหิตก็ร ื้อลง ื้ ผ ้าและคร่ าครวญอย่ างหนัก 39 พวกเขาฉีกเสอ ่ และเอาขีเ้ ถ ้าใสศรี ษะ 40 และทรุ ดตัวลงถงึ พืน ้ ต่อหน ้าเขาทัง้ หลาย ี งปลุก และร อ และเป่ าแตรด ้วยเสย ้ งขึน ้ สู่ฟ้าสวรรค์ 41 ยู ดาสจึงแต่งตัง้ คนใหต่้ อสูกั้ บผู ้ทีอ ่ ยู่ในป้ อมปราการ จนกว่าเขาจะชาระสถานบริสุทธิใ์ หสะอาด ้ 42 พระองค์จงึ ทรงเลือกปุโรหิตผู ้พูดจาไพเราะ เป็ นคนชอบธรรมบัญญัต ิ 43 ผู ้ทรงชาระสถานบริสุทธิ์ และขนหินทีเ่ ป็ นมลทินออกไปยังทีท ่ ไี่ ม่สะอาด 44 และเมือ ่ พวกเขาปรึกษากันว่าจะทายั งไงกับแท่นเครื่องเผาบูชาซงึ่ เ ป็ นสงิ่ ลบหลู่ 45 พวกเขาคิดว่าจะดึงมันลงจะดีกว่า เกรงว่าจะเป็ นการดูหมิน ่ แก่พวกเขา เพราะคนต่างชาติทาใหมั้ นเป็ นมลทิน ดังนัน ้ พวกเขาจึงดึงมันลง ิ าไว ้บนภูเขาของพระวิหารในทีท 46 และวางศล ่ ส ี่ ะดวก จนกว่าจะมีผู ้เผยพระวจนะมาแจ ้งว่าควรทาอย่ างไรกับหินเหล่านัน ้ ิ าทัง้ หมดตามกฎหมาย 47 แล ้วเขาก็เอาศล และสร า้ งแท่นบูชาใหม่ตามแบบเดิม 48 และได ้ทรงประกอบสถานบริสุทธิแ ์ ละสงิ่ ของต่างๆ ในพระวิหาร และถวายเป็ นเกีย รติแก่ลานต่างๆ ิ ธิใ์ หม่ และนาคันประทีป แท่นบูชา 49 พวกเขาทาภาชนะศักดิส ์ ท เครื่องเผาเครื่องหอม และโต๊ะเข ้ามาในพระวิหาร 50 และเขาได ้เผาเครื่องหอมบนแท่นบูชา และได ้จุดตะเกีย งทีอ ่ ยู่บนคันประทีปเพือ ่ ส่องสว่างในพระวิหาร 51 นอกจากนี้ เขาทัง้ หลายก็วางขนมปั งลงบนโต๊ะ และกางม่านออก และทางานทัง้ หมดทีพ ่ วกเขาเริ่มทาเสร็ จแล ้ว ิ หาของเดื 52 ในวันทีย ่ ี่สบ ้ อนทีเ่ ก ้าซงึ่ เรีย กว่าเดือนคาสเลอ ี่ บ ิ แปด พวกเขาก็ตน ในปี ร อ ้ ยสส ื่ ขึน ้ ในเวลาเชา้ 53 และถวายเครื่องบูชาตามพระราชบัญญัต ิบนแท่นเครื่องเผาบูชาแห่ง ใหม่ซงึ่ เขาได ้สร า้ งขึน ้ 54 ดูเถด ิ เมือ ่ ใดและวันใดทีค ่ นต่างศาสนาได ้ลบหลู่มัน ในเวลาใดและวันไหน ได ้มีการถวายด ้วยการขับร ้อง พิณใหญ่ และฉาบ 55 แล ้วคนทัง้ ปวงก็ซบหน ้าลงนมัสการและสรรเสริญพระเจ ้าแห่งสวรร ค์ ผู ้ทรงประทานความสาเร็ จอันดีแก่พวกเขา 56 ดังนัน ้ เขาทัง้ หลายจึงได ้ฉลองการถวายแท่นบูชาแปดวัน และถวายเครื่องเผาบูชาด ้วยความยินดี และถวายเครื่องบูชาแห่งการช่วยกู ้และการสรรเสริญ
57 พวกเขาประดับส่วนหน ้าของพระวิหารด ้วยมงกุฎทองคาและโล่ และประตูและหองต่ ้ างๆ เขาก็ปรั บปรุ งใหม่ และแขวนประตูไว ้ 58 ประชาชนมีความยินดีอย่ างยิง่ เพราะการดูหมิน ่ ของบรรดาประชาชาติกห ็ มดไป 59 ยิ่งกว่านัน ้ ยู ดาสและพีน ่ ้องของเขาและชุมนุมชนอิสราเอลทัง้ หมดได ้รับการแ ต่งตัง้ ว่าวันถวายแท่นบูชาควรจะคงอยู่ ตามฤดูกาลทุกปี เป็ นเวลาแป ิ ของเดือนคาสเลอ ดวัน ตัง้ แต่วันทีห ่ าและยี ้ ่สบ ด ้วยความรื่นเริงและความยินดี 60 คราวนัน ้ พวกเขาได ้สร า้ งภูเขาศโิ ยนขึนด ้ ้วยกาแพงสูงและมีหอคอย แข็งแรงอยู่ โดยรอบ เกรงว่าคนต่างชาติจะมาเหยีย บย่ ามันลงเหมือนอย่ างทีเ่ คยทามา 61 และพวกเขาตัง้ กองทหารรั กษาการณ์ไว ้ทีน ่ ั่น และเสริมกาลังเมืองเบธซูราเพือ ่ รั กษาไว ้ เพือ ่ ประชาชนจะได ้ป้ องกันอิดูเมียได ้ บทท ี่ 5 1 บัดนีเ้ มือ ่ ประชาชาติต่างๆ โดยรอบได ้ยินว่ามีการสร า้ งแท่นบูชาขึน ้ และสถานบริสท ุ ธิไ์ ดรั้ บการ ปรั บปรุ งใหม่เหมือนแต่ก่อน พวกเขาก็ไม่พอใจอย่างยิ่ง ๒ ดังนัน ้ พวกเขาจึงคิดจะทาลายรุ่ นของยาโคบทีอ ่ ยู่ ในบรรดาพวกเขา, และเมือ ่ นัน ้ พวกเขาเริ่มสังหารและทาลายผู ้คน. 3 แล ้วยู ดาสก็สรบกั ู้ บลูกหลานของเอซาวในเมืองอิดูเมียทีอ ่ าราบัทที น เพราะพวกเขาได ้ล ้อมกาเอลไว ้แล ้ว และพระองค์ทรงใหพวกเขาล ้ ้มลางครั ้ ้งใหญ่ และได ้ลดความกล ้าหาญลง และริบเอาของทีร่ ิบมาได ้ 4 ึ่ นบ่วง นอกจากนีเ้ ขายั งนึกถ งึ การบาดเจ็บของลูกหลานของบีนซงเป็ และเป็ นความขุ่นเคืองแก่ประชาชน โดยทีพ ่ วกเขาซุ่มคอยติดตามพวกเขาตามทาง 5 พระองค์จงึ ทรงขังพวกเขาไว ้ในหอคอย ี สน ิ้ และตัง้ ค่ายไว ้และทาลายพวกเขาเสย ิ่ อ และเผาหอคอยแห่งสถานทีน ่ น ั ้ ด ้วยไฟกับทุกสงที ่ ยู่ ในนัน ้ 6 ภายหลังพระองค์ทรงส่งต่อไปยังคนอัมโมน ทีซ ่ งึ่ พระองค์ทรงพบพลังอันทรงพลังและผู ้คนมากมาย โดยมีทโิ มธีเป็ นหัวหน ้าของพวกเขา 7 ้ พระองค์จงึ ทรงสูรบกั บพวกเขาหลายครัง้ จนเขาพ่ายแพ ้ต่อพระพักต ร์พระองค์ และพระองค์ทรงโจมตีพวกเขา 8 เมือ ่ ท่านยึดเมืองยาซารพร อ ้ มกับเมืองต่างๆ ของเมืองนัน ้ แล ้ว ท่านก็กลับเข ้าไปในแคว ้นยูเดีย 9 แล ้วคนต่างชาติทอ ี่ ยู่ ทเี่ มืองกาลาดก็รวมตัวกันต่อสูกั้ บคนอิสราเอล ทีอ ่ ยู่ ในทีอ ่ าศัย ของตนเพือ ่ จะทาลายล ้างพวกเขา แต่พวกเขาก็หนีไปยั งป้ อมปราการแห่งดาเธมา 10 และส่งจดหมายถงึ ยู ดาสและพีน ่ ้องของเขาว่า บรรดาประชาชาติทอ ี่ ยู่ รอบ ๆ เรารวมตัวกันต่อต ้านเราเพือ ่ จะทาลายเรา 11 และพวกเขากาลังเตรีย มทีจ่ ะเข ้ามายึดป้ อมปราการทีเ่ ราหนีไปนัน ้ โดยมีทโิ มธีเป็ นหัวหน ้ากองทัพของพวกเขา 12 เหตุฉะนัน ้ มาช่วยพวกเราใหพ้ ้นจากเงือ ้ มมือของพวกเขาเถ ิด เพราะว่าพวกเราหลายคนถูกฆ่าตายแล ้ว 13 แท ้จริงแล ้ว พีน ่ ้องของเราทุกคนทีอ ่ ยู่ ในสถานทีข ่ องโทบีถ ูกประหารชวี ต ิ ภรรยาและลูกๆ ของพวกเขาได ้จับเชลยไปด ้วย และขนสงิ่ ของของพวกเขาไป และเขาได ้ทาลายล ้างผู ้คนประมาณพันคนทีน ่ น ั่ ื่ สารคนอืน 14 ขณะทีก ่ าลังอ่านจดหมายเหล่านีอ ้ ยู่ ดูเถ ด ิ มีผู ้สอ ่ ๆ ื้ ผ ้าทีเ่ ช่าอยู่ และมารายงานเรื่องนีว้ ่า จากกาลิลม ี า สวมเสอ 15 และกล่าวว่า "ชาวปโตเลไมส ์ ไทรั ส ไซดอน และชาวกาลิลแ ี ห่งคนต่างชาติทงั ้ หมดได ้รวมตัวกันต่อตานเราเพื ้ อ ่ จ ะทาลายเรา"
16 เมือ ่ ยู ดาสและประชาชนไดยิ้ นถ ้อยคาเหล่านี้ ก็ประชุมชุมนุมชนกลุ่มใหญ่เพือ ่ ปรึกษาหารือกันถ ึงสงิ่ ทีพ ่ วกเขาควร ทาเพือ ่ พีน ่ ้องของตนทีก ่ าลังเดือดร อ ้ นและทาร า้ ยพวกเขา 17 ยู ดาสจึงพูดกับซโี มนพีช ่ ายของเขาว่า "จงเลือกคนออกไปและไปช่วยพีน ่ ้องของเจ ้าทีอ ่ ยู่ในกาลิล ี เพราะว่าฉันกับโยนาธานน ้องชายของฉันจะเข ้าไปในเมืองกาลาด" 18 พระองค์จงึ ทรงละโยเซฟบุตรชายเศคาริย าห์ และอาซาริย าห์ผู ้บังคับบัญชาประชาชน พร อ ้ มด ้วยกองทัพทีเ่ หลืออยู่ในแคว ้นยูเดียใหดู้ แล 19 ผู ้ทีพ ่ ระองค์ทรงบัญชาว่า `จงรั บหน ้าทีด ่ ูแลชนชาติน ี้ ระวังอย่ าทาสงครามกับบรรดาประชาชาติจนกว่าเราจะกลับมาอีก' 20 บัดนีซ ้ โี มนได ้รั บคนสามพันคนเพือ ่ เดินทางไปยังแคว ้นกาลิล ี และสาหรั บยู ดาสแปดพันคนสาหรั บแผ่นดินกาลาอาด 21 แล ้วซโี มนก็เสด็จไปยั งแคว ้นกาลิล ี ้ บคนต่างชาติหลายครั ้ง ทีน ่ ั่นพระองค์ได ้ทรงสูรบกั จนคนต่างชาติพ่ายแพ ้ต่อพระองค์ 22 และพระองค์ทรงไล่ตามพวกเขาไปถ งึ ประตูเมืองทอเลไมส ์ และมีคนนอกศาสนาทีถ ่ ูกสงั หารประมาณสามพันคนซงึ่ เขาได ้ของ ทีร่ ิบมาได ้ 23 บรรดาผู ้ทีอ ่ ยู่ ในแคว ้นกาลิล ีและในอารบัททิส พร อ ้ มด ้วยภรรยาและลูก ๆ ของพวกเขา และทุกสงิ่ ทีพ ่ วกเขามี พระองค์ก็พาพวกเขาไปกับเขา และพาพวกเขาเข ้าไปในแคว ้นยูเดีย ดวยความยิ ้ นดีอย่างยิ่ง 24 ยู ดาส มัคคาเบอัสและโยนาธานน ้องชายของเขาได ้ข ้ามแม่น้าจอร์แดน และเดินทางในถน ิ่ ทุร กันดารสามวัน 25 ทีน ่ ั่นพวกเขาได ้พบกับชาวนาบาธซงึ่ มาหาพวกเขาอย่ างสันติ และเล่าเรื่องราวทัง้ หมดทีเ่ กิดขึน ้ กับพีน ่ ้องของตนในแผ่นดินกาลาด ใหฟั้ ง 26 และมีคนจานวนมากทีถ ่ ูกขังอยู่ในโบโซรา โบโซร์ อาเลมา แคสโฟร มาเคด และคาร์นาอิม เมืองเหล่านีล ้ ้วนเข ้มแข็งและยิ่งใหญ่ 27 และเขาทัง้ หลายถูกขังอยู่ ในเมืองอืนๆ ่ ของประเทศกาลาด และพรุ่ งนีพ ้ วกเขาได ้กาหนดใหยกทั ้ พเข ้าโจมตีป้อม และจะยึดพวกเขา และจะทาลายพวกเขาทัง้ หมดในวันเดีย ว 28 ทันใดนัน ้ ยู ดาสและพลโยธาก็เลีย ้ วไปทางถนทุ ิ่ ร กันดารถงึ เมืองโบโ ซรา และเมือ ่ เขาชนะเมืองแล ้ว ี ด ้วยคมดาบ เขาก็ประหารผู ้ชายทัง้ หมดเสย และริบของทีร่ ิบได ้ทัง้ หมด และเผาเมืองด ้วยไฟ 29 พระองค์เสด็จจากทีน ่ ั่นในเวลากลางคืน และเสด็จไปถงึ ป้ อมปราการ ้ 30 ในเวลาเชาพวกเขาเงยหน ้าขึน ้ ดู และดูเถด ิ มีคนนับไม่ถ ้วนถอ ื บันไดและเครื่องมือทาสงครามอืนๆ ่ เพือ ่ ยึดป้ อมปราการ เพราะพวกเขาไดโจมตี ้ พวกเขา ้ 31 เมือ ่ ยู ดาสเห็นว่าการสูรบได เริ ้ ่มขึนแล ้ ้ว ี งโห่ร อ และเสย ้ งของชาวเมืองก็ขน ึ้ ไปบนฟ้ า ี งแตรและเสย ี งอันดัง ด ้วยเสย ้ อ 32 พระองค์ตรั สกับกองทัพว่า "วันนีจ้ งสูเพื ่ พีน ่ ้องของเจ ้า" 33 พระองค์จงึ เสด็จไปข ้างหลังพวกเขาเป็ นสามคณะ เป่ าแตรและร อ ้ งอธิษฐาน 34 แล ้วกองทัพของทิโมธีรู ว้ ่าเป็ นมัคคาบีอส ั จึงหนีไปจากเขา ี เป็ นอันมาก เหตุฉะนัน ้ ท่านจึงประหารพวกเขาเสย วันนัน ้ มีคนประมาณแปดพันคนถูกฆ่าตาย 35 เมือ ่ เสร็ จแล ้วยู ดาสก็หน ั ไปหามัสฟา และหลังจากทีเ่ ขาโจมตีมันแล ้วเขาก็จับและฆ่าผู ้ชายทัง้ หมดในนัน ้ และรั บของทีร่ ิบมาจากนัน ้ และเผาด ้วยไฟ 36 จากทีน ่ ั่นเขาไปยึดเมืองแคสโฟน มาเกด โบโซร์ และเมืองอืน ่ ๆ ในประเทศกาลาอาด 37 ภายหลังเหตุการณ์เหล่านี้ ทิโมธีก็ร วบรวมกองทัพอีกกองหนึง่ มาตัง้ ค่ายต่อสูกั้ บราโฟนทีอ ่ ก ี ฟ ากหนึง่ ของลาธาร 38 ยู ดาสจึงส่งคนไปสอดแนมกองทัพ และนาข่าวมาบอกเขาว่า "บรรดาประชาชาติทอ ี่ ยู่รอบๆ พวกเราก็ชุมนุมกันเป็ นกองทัพใหญ่มาก"
39 พระองค์ทรงจ ้างชาวอาหรั บมาช่วยพวกเขาด ้วย และพวกเขาก็ตงั ้ เต็นท์ไว ้เลยลาธาร เตรียมพร ้อมทีจ่ ะมาต่อสูกั้ บเจา้ เมือ ่ นัน ้ ยู ดาสก็ไปพบพวกเขา 40 แล ้วทิโมธีจงึ พูดกับนายพลของเขาว่า "เมือ ่ ยู ดาสและกองทัพของเขาเข ้ามาใกลล้ าธาร ้ ถ ้าเขาผ่านมาหาเราก่อน เราก็จะสูเขาไม่ ได ้ เพราะพระองค์จะทรงมีชัยเหนือเราอย่างยิ่ง 41 แต่ถ ้าเขากลัวและตัง้ ค่ายอยู่อก ี ฟากหนึง่ ของแม่น้า เราก็จะไปหาเขาและมีชัย เหนือเขา 42 เมือ ่ ยู ดาสเข ้ามาใกล ้ลาธาร พระองค์ทรงใหธรรมาจารย์ ้ ของประชาชนพักอยู่ ทรี่ ม ิ ลาธาร พระองค์ตรั สสั่งว่า "อย่ าใหใครอยู ้ ่ในค่ายเลย แต่ใหทุ้ กคนเข ้าทาสงคราม" 43 พระองค์จงึ เสด็จไปหาพวกเขาก่อน และประชาชนทัง้ ปวงก็ตามพระองค์ไป แล ้วบรรดาประชาชาติทงั ้ ปวงก็หมดหวังต่อหน ้าพระองค์ จึงทิง้ อาวุธของตน และหนีไปยั งพระวิหารทีเ่ มืองคารนาอิม 44 แต่เขายึดเมืองและเผาพระวิหารพร อ ้ มกับทุกสงิ่ ทีอ ่ ยู่ในนัน้ คาร์นาอิมจึงถูกปราบและไม่สามารถยืนหยั ดต่อหน ้ายูดาสไดอี้ กต่อ ไป 45 แล ้วยู ดาสก็ร วบรวมคนอิสราเอลทัง้ หมดทีอ ่ ยู่ ในแผ่นดินกาลาอาด ตัง้ แต่ผู ้น ้อยทีส ่ ุดจนถงึ ผู ้ใหญ่ทส ี่ ด ุ ทัง้ ภรรยาและลูก ๆ ของพวกเขา และข ้าวของของพวกเขาเป็ นกองทัพอันยิง่ ใหญ่ จนกว่าพวกเขาจะได ้เข ้ามาในแผ่นดินแห่ง จูเดีย . 46 ครั ้นเขามาถงึ เอโฟรนแล ้ว (นีเ่ ป็ นเมืองใหญ่ตามทางทีเ่ ขาควรจะไป มีป้อมเข ้มแข็งมาก) ้ เขาก็หน ั ไปจากเมืองนัน ้ ไม่ได ้ไม่ว่าจะทางขวามือหรือทางซาย แต่ต ้องผ่านไปท่ามกลาง มัน. 47 แล ้วชาวเมืองก็ปิดประตู และปิ ดประตูด ้วยก ้อนหิน 48 แล ้วยู ดาสก็ส่งคนไปอย่ างสันติกล่าวว่า "ใหเราผ่ ้ านดินแดนของท่านไปยังประเทศของเราเถด ิ จะไม่มผ ี ู ้ใดทาอันตรายแก่ท่านเลย เราจะไดแต่ ้ เดินเท ้าเท่านัน ้ ถงึ กระนัน ้ พวกเขาก็ไม่เปิ ดต ้อนรั บเขาเลย 49 ดังนัน ้ ยู ดาสจึงออกคาสั่งใหประกาศทั ้ ่วกองทัพว่าใหทุ้ กคนตังเต็ ้ นท์ของต นไว ้ในทีท ่ เี่ ขาอยู่ 50 พวกทหารจึงตัง้ ค่ายเข ้าโจมตีเมืองทัง้ วันทัง้ คืน จนเมืองนัน ้ ถูกมอบไว ้ในมือของเขานานทีส ่ ุด 51 แล ้วพระองค์ทรงประหารผู ้ชายทัง้ หมดด ้วยคมดาบ และปล ้นเมืองและริบของทีร่ ิบมาจากเมืองนัน ้ และผ่านเมืองไปเหนือคนทีถ ่ ูกฆ่า 52 ภายหลังพวกเขาก็ข ้ามแม่น้าจอร์แดนไปยั งทีร่ าบใหญ่หน ้าเบธสัน 53 ยู ดาสก็ร วบรวมคนทีม ่ าทีหลัง และเตือนสติประชาชนตลอดทางจนมาถงึ แผ่นดินยูเดีย 54 ดังนัน ้ พวกเขาจึงขึน ้ ไปบนภูเขาศโิ ยนด ้วยความยินดีและยินดี ซงึ่ เขาถวายเครื่องเผาบูชา เพราะไม่มส ี ักคนหนึง่ ถูกฆ่าจนกว่าจะกลับมาอย่างสันติ 55 ครั ้งใดทีย ่ ู ดาสและโยนาธานอยู่ในแผ่นดินกาลาอาด และซโี มนน ้องชายของเขาในกาลิลก ี อ ่ นปโตเลไมส ์ 56 โยเซฟบุตรชายเศคาริย าห์ และอาซาริย าห์ผู ้บังคับกองทหารรั กษาการณ์ ได ้ยินถงึ วีร กรรมอันกล ้าหาญและการกระทาอันดุเดือดทีพ ่ วกเขาได ้ ทา ื่ ใหพวกเราด 57 เหตุฉะนัน ้ เขาจึงกล่าวว่า "ใหเราตั ้ ง้ ชอ ้ ้วย และไปต่อสูกั้ บพวกนอกศาสนาทีอ ่ ยู่รอบข ้างพวกเรา" 58 ครั ้นบัญชากองทหารรั กษาการณ์ทีอ ่ ยู่กับตนแล ้ว เขาก็มุ่งหน ้าไปยั งแคว ้นจัมเนีย 59 แล ้วกอร์เกีย สกับพวกก็ออกไปจากเมืองเพือ ่ ต่อ สูกั้ บพวกเขา 60 ต่อมาโยเซฟกับอาซารั สถูกไล่ออกและไล่ตามไปจนถ ึงเขตแดนแค ว ้นยู เดีย และในวันนัน ้ คนอิสราเอลก็ถก ู สังหารประมาณสองพันคน 61 มีการโค่นล ้มครั ้งใหญ่ในหมู่ชนชาติอ ิสราเอล ื่ ฟั งยู ดาสและพีน เพราะพวกเขาไม่เชอ ่ ้องของเขา แต่คด ิ จะกระทาการอันอาจหาญบางอย่ าง
ื้ สายของคนเหล่านัน 62 ยิ่งกว่านัน ้ คนเหล่านีไ้ ม่ได ้มาจากเชอ ้ ผู ้ซงึ่ ได ้ทรงประทานความรอดแก่อ ิสราเอลด ้วยมือ 63 อย่ างไรก็ตาม ื่ เสย ี งโด่งดังมากในสายตาของอิสร คนยู ดาสและพีน ่ ้องของเขามีชอ าเอลทัง้ ปวงและของบรรดาประชาชาติ ื่ ของเขาก็ตาม ไม่ว่าทีใ่ ดจะได ้ยินชอ 64 ขณะทีผ ่ ู ้คนต่างพากันโห่ร อ ้ งยินดี 65 ภายหลังยู ดาสก็ออกไปพร อ ้ มกับพีน ่ ้องของเขา และต่อสูกั้ บลูกหลานของเอซาวในดินแดนทางใต ้ ซงึ่ เขาโจมตีเมืองเฮโบรนและเมืองต่างๆ ของเมืองนัน ้ และพังป้ อมปราการของเมืองนัน ้ ลง และเผาหอคอยของเมืองนัน ้ โดยรอบ 66 จากทีน ่ ั่นพระองค์เสด็จเข ้าไปในแผ่นดินฟี ลส ิ เตียผ่านสะมาเรีย 67 สมัย นัน ้ ปุโรหิตบางพวกปรารถนาจะแสดงความกล ้าหาญของตน จึงถูกประหารในสงคราม เพราะได ้ออกไปทาสงครามโดยไม่ได ้ตังใจ ้ 68 ยู ดาสจึงหันไปหาอาโซทัสในดินแดนของชาวฟี ลส ิ เตีย และเมือ ่ เขารื้อแท่นบูชาของพวกเขาลงและเผารู ปเคารพแกะสลักข องพวกเขาด ้วยไฟ และทาลายเมืองต่างๆ ของพวกเขา เขาก็กลับไปยั งดินแดนยูเดีย บทท ี่ 6 1 คราวนัน ้ กษั ตริย ์อน ั ทิโอคัสซงึ่ เดินทางผ่านดินแดนสูงได ้ยินว่าเมืองเ ี เป็ นเมืองทีข ื่ ในเรื่องความมั่งคั่ง อลีไมสใ์ นประเทศเปอร์เซย ่ น ึ้ ชอ เงิน และทองคา 2 และมีวห ิ ารอันอุดมสมบูรณ์แห่งหนึง่ ในนัน ้ ซงึ่ ในนัน ้ มีสงิ่ คลุมด ้วยทองคา ทับทรวง และโล่ ซงึ่ อเล็กซานเดอร์ บุตรชายของฟี ลป ิ กษั ตริย ์มาซโิ ดเนีย ผู ้ซงึ่ ครอบครองเป็ นเอกในหมู่ชาวกรีกไดทิ ้ ง้ ไว ้ทีน ่ ั่น 3 เหตุฉะนัน ้ ท่านจึงมาพยายามจะยึดเมืองนัน ้ และทาลายเมืองนัน ้ แต่เขาทาไม่ได ้เพราะคนในเมืองได ้รั บคาเตือนแล ้ว ้ เขาจึงหนีไป 4 ลุกขึน ้ ต่อสูกั้ บเขาในการสูรบ และจากทีน ่ ั่นด ้วยความหนักใจยิง่ นัก และกลับไปยังบาบิโลน 5 ี ว่ากองทัพทีย่ ยิ่งกว่านัน ้ ยั งมีผู ้หนึง่ มาแจ ้งข่าวแก่ท่านไปยังเปอร์เซย กทัพไปสูกั้ บแผ่นดินยูเดีย ถูกกาจัดไปแล ้ว 6 ี สซงึ่ ออกไปก่อนดวยฤทธิ และลีเซย ้ อ ์ านาจใหญ่โตก็ถก ู ขับไล่ไปจา กพวกยิว และพวกเขาแข็งแกร่ งขึน ้ ดวยชุ ้ ดเกราะและพลังและของทีร่ ิบได ้ซงึ่ พวกเขาได ้รั บจากกองทัพซงึ่ พวกเขาได ้ทาลายไป: 7 ึ่ และเขาได ้ทาลายสงิ่ ทีน ่ ่าสะอิดสะเอียนซงพระองค์ ได ้ทรงตัง้ ไว ้บน แท่นบูชาในกรุ งเยรู ซาเล็มลง และได ้ทรงล ้อมสถานบริสุทธิซ ์ งึ่ มีกาแพงสูงเหมือนแต่กอ ่ น และเมืองเบธซูร าของพระองค์ 8 เมือ ่ พระราชาทรงได ้ยินถ ้อยคาเหล่านีก ้ ็ทรงประหลาดพระทัยและสะ เทือนพระทัย อย่ างยิ่ง ครั ้นแล ้วพระองค์จงึ ทรงวางพระองค์ลงบนเตียงและทรงประชวรด ้ว ยความโศกเศร า้ เพราะเหตุนน ั ้ มิได ้เกิดแก่พระองค์ดงั ทีพ ่ ระองค์ทรงคอยมองหา 9 พระองค์ประทับอยู่ทน ี่ ั่นหลายวัน เพราะความโศกเศร า้ ของพระองค์ทวีขน ึ้ เรื่อยๆ ิ้ พระชนม์ และพระองค์ตรั สว่าพระองค์จะสน 10 เหตุฉะนัน ้ เขาจึงเรีย กมิตรสหายทัง้ หมดของตนมาและกล่าวแก่พวก เขาว่า "ตาของเราหลับไปแล ้ว และใจของข ้าพระองค์กอ ็ ่อนล ้าด ้วยความกังวลอย่ างยิง่ " 11 ข ้าพเจ ้าคิดในใจว่า ข ้าพเจ ้ากาลังตกอยู่ ในความทุกข์ยากเพียงใด และความทุกข์ย ากนัน ้ ใหญ่หลวงเพีย งใด บัดนีข ้ ้าพเจ ้ามาถงึ แล ้ว! เพราะว่าฉันมีความอุดมสมบูรณ์และเป็ นทีร่ ั กในอานาจของฉัน
12 แต่บัดนีข ้ ้าพเจ ้าจาความชั่วทีข ่ ้าพเจ ้าทาในกรุ งเยรู ซาเล็มได ้ และข ้าพเจ ้าได ้ยึดภาชนะทองคาและเงินทัง้ หมดทีอ ่ ยู่ในนัน้ และส่งไปทาลายล ้างชาวยู เดีย โดยไม่มเี หตุ 13 เหตุฉะนัน ้ ข ้าพเจ ้าจึงตระหนักว่าเหตุนค ี้ วามทุกข์ย ากจึงเกิดแก่ข ้าพเ จ ้า และดูเถด ิ ข ้าพเจ ้าพินาศด ้วยความโศกเศร า้ อย่ างยิ่งในดินแดนทีแ ่ ปลกหน ้า 14 แล ้วเขาได ้เรีย กฟี ลป ิ ซงึ่ เป็ นเพือ ่ นคนหนึง่ ของเขา ซงึ่ เขาตัง้ ใหเป็ ้ นผู ้ปกครองเหนืออาณาจักรทัง้ หมดของเขา ื้ คลุม และตราของเขาใหเขา 15 และมอบมงกุฎ เสอ ้ ท ้ายทีส ่ ุดเขาจะเลีย ้ งดูอันทิโอคัสบุตรชายของเขา และเลีย ้ งดูเขาเพือ ่ อาณาจักร ิ้ พระชนม์ทน ี่ บ ิ เกา้ 16 กษั ตริย ์อันทิโอคัสสน ี่ ั่นในปี ร ้อยสส ี สรู ว้ ่ากษั ตริยส ิ้ พระชนม์แลว้ 17 เมือ ่ ลีเซย ์ น พระองค์ก็ทรงแต่งตัง้ อันติโอคัสโอรสของพระองค์ซงึ่ เขาไดเลี ้ ย ้ งดูเ มือ ่ ยั งเยาว์วัย ใหขึ้ น ้ ครองแทนพระองค์ ื่ ของเขาว่ายู ปาเตอร์ และทรงเรีย กชอ 18 คราวนัน ้ บรรดาผู ้ทีอ ่ ยู่ ในหอคอยนัน ้ ก็ปิดปากคนอิสราเอลไว ้รอบสถ านบริสุทธิ์ และแสวงหาความเจ็บปวดอยู่ เสมอ และขอใหคนนอกศาสนาเข ้ ้มแข็งขึน ้ 19 ยู ดาสจึงตัง้ ใจจะทาลายพวกเขาจึงเรีย กคนทัง้ ปวงมาล ้อมไว ้ ิ 20 เขาจึงมารวมกันและปิ ดล ้อมไว ้ในปี ทรี่ อ ้ ยหาส ้ บ ่ วกเขาและเครื่องยนต์อน และพระองค์ทรงสร า้ งม ้าสาหรั บยิงใสพ ื่ ๆ 21 แต่มบ ี างคนทีถ ่ ูกปิ ดล ้อมไว ้ได ้ออกไป โดยมีคนอิสราเอลทีอ ่ ธรรมบางคนเข ้าร่วมด ้วย 22 พวกเขาไปเข ้าเฝ้ ากษั ตริย ์ทูลว่า "อีกนานเท่าใดพระองค์จงึ ทรงพิพากษาและแก ้แค ้นพีน ่ องของเรา" ้ ้ ดาของเจ ้า 23 เราเต็มใจทีจ่ ะรั บใชบิ และทาตามทีพ ่ ระองค์ทรงปรารถนาเรา ื่ ฟั งพระบัญญัตข และเชอ ิ องพระองค์ 24 เพราะเหตุนพ ี้ วกเขาจึงชนชาติของเราจึงปิ ดล ้อมหอคอยและแยกจ ากเรา ยิ่งกว่านัน ้ พวกเรามากเท่าทีเ่ ขาจะสามารถโจมตีได ้ ี และทาลายมรดกของเราไป เขาก็ฆ่าเสย ้ 25 เขาทัง้ สองไม่ได ้ยื่นมือออกต่อสูเราแต่ อย่างเดีย วเท่านัน ้ แต่ยั งต่อต ้านเขตแดนของเขาด ้วย 26 ดูเถด ิ วันนีพ ้ วกเขากาลังล ้อมหอคอยทีก ่ รุ งเยรูซาเล็มเพือ ่ ยึดมันไว ้ สถานบริสุทธิแ ์ ละเมืองเบธซูร าได ้เสริมกาลังไว ้ด ้วย 27 ดังนัน ้ หากพระองค์ไม่ทรงขัดขวางพวกเขาโดยเร็ ว พวกเขาจะกระทาสงิ่ ทีย ่ ิ่งใหญ่กว่านี้ และพระองค์จะทรงไม่สามารถปกครองพวกเขาได ้ 28 เมือ ่ กษั ตริย ์ทรงได ้ยินดังนัน ้ พระองค์ก็ทรงกริ้ว และทรงรวบรวมมิตรสหาย บรรดาผู ้บังคับบัญชากองทัพ และบรรดาผู ้ดูแลมามารวมกั ้ น 29 ก็มพ ี วกทหารรั บจ ้างเข ้ามาหาพระองค์จากอาณาจักรอืน ่ และจากเกาะในทะเล 30 ดังนัน ้ จานวนกองทัพของพระองค์จงึ มีทหารราบหนึง่ แสนคน ้ ิ เชอ ื กออกรบ มีทหารม ้าสองหมืน ่ คน และมีชางสองสามส บ 31 คนเหล่านีเ้ ดินทางผ่านเมืองอิดูเมีย ้ องเบธซูรา ซงึ่ พวกเขาโจมตีอยู่ หลายวัน และตัง้ ฉากต่อสูเมื ก่อกาเนิดสงคราม ี และต่อสูอย่ ้ างกล ้าหาญ แต่ชาวเมืองเบธซูร าออกมาเผาเสย 32 คราวนีย ้ ู ดาสก็ออกจากหอคอยไปตัง้ ค่ายทีเ่ มืองบัทซาคาริยาห์ตรง ข ้ามค่ายของกษั ตริย ์ 33 ้ ทรงยกทัพอย่างดุเดือดมุ่งหน ้าสู่เมือง แล ้วพระราชาทีล ่ ุกขึน ้ แต่เชาก็ ึ และเป่ าแตร บัทซาคาริย าห์แล ้วกองทัพก็เตรีย มเขาใหพร ้ อ ้ มทาศก 34 ้ พวกเขาจะยั่ วยวนชางให ทะเลาะกั ้ นจนได ้เลือดองุ่นและมัลเบอรีใ่ ห ้ พวกเขาดู 35 ยิ่งกว่านัน ้ พวกเขายั งแบ่งสัตว์ออกไปตามกองทัพ ้ กตัวพวกเขาได ้แต่งตัง้ คนไว ้หนึง่ พันคน และสาหรั บชางทุ ื้ เกราะและมีหมวกทองเหลืองอยู่บนศรี ษะ สวมเสอ
และนอกเหนือจากนี้ สัตว์ทุกตัวได ้รั บการแต่งตัง้ ใหเป็ ้ นทหารม ้าทีเ่ ก่งทีส ่ ุดหาร ้ อ ้ ยคน 36 สัตว์เหล่านีเ้ ตรีย มพร อ ้ มอยู่ เสมอ ั ว์ร า้ ยไปทีไ่ หน พวกมันก็ไปด ้วย สัตว์ร า้ ยนัน ้ อยู่ ทไี่ หนและสต และไม่พรากไปจากมัน 37 และบนสัตว์เหล่านัน ้ มีหอคอยไม ้ทีแ ่ ข็งแกร่งซงึ่ ปกคลุมพวกมันทุกตั ว และมีอุบายคาดไว ้แน่นสาหรั บพวกมัน มีทหารทีแ ่ ข็งแกร่งทุก ๆ ิ คนทีต สองสามสบ ่ ่อสูกั้ บพวกมัน ยกเว ้นชาวอินเดีย ทีป ่ กครองพวกเขา เขา. 38 ส่วนพลม ้าทีเ่ หลืออยู่ นน ั้ ก็ตงั ้ ไว ้ด ้านนีแ ้ ละด ้านนัน ้ ตรงสองส่วนของกองทัพ ใหส้ ัญญาณว่าจะต ้องทาอะไร และถูกควบคุมไว ้ทั่วแถว 39 บัดนีเ้ มือ ่ ดวงอาทิตย์ส่องแสงบนโล่ทองคาและทองสัมฤทธิ์ ภูเขาก็ส่องแสงระยิบระยับเหมือนตะเกียงไฟ 40 ดังนัน ้ กองทัพของกษั ตริยส ์ ่วนหนึง่ ก็กระจายอยู่ บนภูเขาสูง และส่วนหนึง่ ในหุบเขาเบือ ้ งล่าง เขาก็ย กทัพไปอย่ างปลอดภัย และเป็ นระเบียบ ี งอึกทึกของฝูงชน 41 ดังนัน ้ บรรดาผู ้ทีไ่ ด ้ยินเสย ี งกรีฑ าของกองทหาร และเสย ี งกึกก ้องของบังเหียนก็ต่างพากันหวั่นไหว และเสย เพราะกองทัพนัน ้ ยิ่งใหญ่และเขมแข็ ้ งมาก ึ 42 แล ้วยู ดาสและพลโยธาก็เข ้ามาใกล ้เข ้าทาศก ี หกร อ และกองทัพของกษั ตริยก ์ ็ถก ู สังหารเสย ้ ยคน ื่ หนึง่ ว่าสะวาราน 43 เอเลอาซาร์มอ ี ก ี ชอ พบว่ามีสัตว์ตัวหนึง่ ซงึ่ มีเครื่องราชอิสริยาภรณ์สูงส่งกว่าสัตว์ทเี่ หลือ ทัง้ หมด และคิดว่ามีกษั ตริยอ ์ ยู่บนเขา 44 จงตกอยู่ ในอันตราย เพือ ่ เขาจะได ้ช่วยประชากรของเขาใหรอด ้ ื่ ของเขาสบ ื ไปเป็ นนิตย์ และจะได ้ชอ ้ 45 เหตุฉะนัน ้ ท่านจึงวิง่ เข ้าใส่ท่านอย่ างกล ้าหาญผ่านการสูรบ ้ จนทัง้ สองฝ่ ายแตกแยกจากท่าน ประหารทัง้ ทางขวาและทางซาย ้ ี 46 เสร็ จแล ้วก็ย่ องเข ้าไปใตช้ างแล ้วผลักมันลงไปฆ่าเสย ้ ล ้มทับชางนั ้ น ชางก็ ้ ก็ตายทีน ่ ั่น 47 แต่ชาวยิวทีเ่ หลือเมือ ่ เห็นกาลังของกษั ตริย ์และความรุ นแรงของกอ งทัพของพระองค์ จึงหันเหไปจากพวกเขา 48 แล ้วกองทัพของกษั ตริยก ์ ข ็ น ึ้ ไปยั งกรุงเยรูซาเล็มเพือ ่ ต ้อนรับพวกเข า และกษั ตริย ์ทรงตัง้ กระโจมของพระองค์ต่อสูกั้ บแคว ้นยูเดีย และภูเข าสโี ยน ึ กับพวกทีอ 49 แต่พระองค์ทรงสงบศก ่ ยู่ในเมืองเบธซูรา เพราะพวกเขาออกมาจากเมืองเพราะไม่มอ ี าหารทีจ่ ะทนต่อการถูก ล ้อมได ้เป็ นปี แห่งการพักสงบในแผ่นดิน 50 พระราชาจึงทรงนาเมืองเบธซูร าตัง้ กองทหารรักษาการณ์ไว ้ทีนั่ น ่ 51 ในส่วนของสถานบริสท ุ ธิน ์ น ั ้ พระองค์ทรงปิ ดล ้อมอยู่หลายวัน และทรงตัง้ ปื นใหญ่พร อ ้ มเครือ ่ งยนต์และอุปกรณ์สาหรั บก่อไฟและก ้ ิ้ ส่วนสาหรั บยิงลูกดอกและสลิง อนหิน และชน 52 ครั ้นแล ้วพวกเขาก็สร า้ งเครื่องยนต์ต่อต ้านเครื่องยนต์ของพวกเขา ้ และใหพวกเขาสู ้ รบเป็ นเวลานาน 53 ในทีส ่ ุดภาชนะของพวกเขาก็ไม่มเี หลือเลย (เพราะเป็ นปี ทเี่ จ็ดและคนเหล่านัน ้ ในแคว ้นยูเดีย ทีร่ ับมาจากคนต่าง ชาติก็กน ิ เศษทีเ่ หลือในคลังจนหมดแลว) ้ 54 มีคนเหลืออยู่ ในสถานบริสท ุ ธิเ์ พีย งไม่กค ี่ น เพราะการกันดารอาหารได ้ครอบงาพวกเขาจนแทบแยกย ้ายกันออก ไป ทุกคนไปยั งทีข ่ องตน ี สได ้ยินพูดว่า 55 ครั ้งนัน ้ ลีเซย ฟี ลป ิ ซงึ่ อันทิโอคัสกษั ตริย ์ขณะทีท ่ ่านอาศัยอยู่ ได ้แต่งตัง้ ใหเลี ้ ย ้ งดูอันทิโอคัสโอรสของท่านขึน ้ มาเพือ ่ จะไดเป็ ้ นก ษั ตริย ์ ี และมีเดีย 56 ได ้ถูกส่งกลับจากเปอร์เซย และกองทัพของกษั ตริยท ์ ต ี่ ด ิ ตามพระองค์ด ้วย และพระองค์ก็ทรงหาทางทีจ่ ะนาพระราชโองการไปใหเขา ้ 57 เหตุฉะนัน ้ ท่านจึงรีบไปกราบทูลพระราชาและหัวหน ้ากองทัพและก องทหารว่า "เราทรุ ดโทรมลงทุกวัน และทรั พย์สมบัตข ิ องเราก็น ้อย
และสถานทีซ ่ งึ่ เราล ้อมไว ้ก็มก ี าลังเข ้มแข็ง และกิจการของราชอาณาจักร นอนทับพวกเรา: 58 ฉะนัน ้ บัดนีใ้ หเราเป็ ้ นมิตรกับคนเหล่านี้ และทาสันติภาพกับเขาและกับประชาชาติทงั ้ หมดของเขา 59 และทาพันธสัญญากับพวกเขาว่าพวกเขาจะดาเนินชวี ต ิ ตามกฎบัญ ญัตข ิ องเขาเหมือนอย่ างทีเ่ คยทามาก่อน เพราะเหตุนพ ี้ วกเขาจึงไม่พอใจและได ้กระทาสงิ่ เหล่านีท ้ งั ้ หมด เพราะเรายกเลิกกฎของพวกเขา 60 กษั ตริย ์และเจ ้านายก็ทรงพอพระทัย จึงส่งคนไปทาสันติภาพ และพวกเขาก็ย อมรับมัน 61 กษั ตริย ์และเจ ้านายก็ทรงปฏิญาณไว ้กับพวกเขาด ้วย แล ้วพวกเขาก็ออกไปจากทีก ่ าบังเข ้มแข็ง 62 แล ้วกษั ตริย ์กเ็ สด็จเข ้าไปในภูเขาสโี ยน แต่เมือ ่ เห็นความเข ้มแข็งของสถานทีน ่ น ั ้ แล ้ว เขาก็ผด ิ คาสาบานทีไ่ ด ้ใหไว ้ ้ และออกคาสั่งใหพั้ งกาแพงลงโดยรอบ 63 ภายหลังท่านจึงรีบจากไปอย่ างเร่ งรีบ และกลับมายั งเมืองอันติโอเกีย พบว่าฟี ลป ิ เป็ นเจ ้าเมือง จึงได ้ต่อสูกั้ บท่านและยึดเมืองนัน ้ ด ้วยกาลัง บทท ี่ 7 ิ 1 ในปี ทรี่ อ ้ ยเอ็ดและหาส ้ บ เดเมตริอุสบุตรชายของเซลูคัสได ้ออกจากกรุงโรม และเสด็จขึน ้ ครองราชย์ทน ี่ ั่นพร ้อมกับคนไม่กค ี่ นไปยังเมืองแห่งหนึ่ งริมทะเลและครอบครองทีน ่ ั่น 2 เมือ ่ พระองค์เสด็จเข ้าไปในวังของบรรพบุรุษของพระองค์ ี สเพือ กองทัพของพระองค์ได ้จับอัน ทิโอคัสและลีเซย ่ นาพวกเขามา หาพระองค์ 3 เหตุฉะนัน ้ เมือ ่ ทราบแล ้วจึงกล่าวว่า "ขออย่ าใหข้ ้าพเจ ้าเห็นหน ้าพวกเขาเลย" ี 4 ไพร่ พลของเขาก็สังหารพวกเขาเสย บัดนีเ้ มือ ่ เดเมตริอุสประทับบนบัลลังก์แห่งอาณาจักรของเขา ิ้ ไดเข 5 คนอิสราเอลทีช ่ ั่วร า้ ยและอธรรมทัง้ สน ้ ้ามาหาพระองค์ ิ ัสผู ้ปรารถนาจะเป็ นมหาปุโรหิตเป็ นหัวหน ้า โดยมีอัลซม 6 และพวกเขาฟ้ องประชาชนต่อกษัตริย ์ว่า "ยู ดาสและพีน ่ ้องของเขาได ้สงั หารมิตรสหายของพระองค์ทงั ้ หมด และขับไล่พวกเราออกจากแผ่นดินของเราเอง" 7 เพราะฉะนัน ้ บัดนีจ้ งส่งชายคนหนึง่ ทีพ ่ ระองค์ทรงวางใจ ี หายในหมู่พวกเรา ใหเขาไปดู ้ สงิ่ ทีเ่ ขาก่อความเสย และในแผ่นดินของกษั ตริย ์ และใหเขาลงโทษพวกเขาด ้ ้วยทุกคนทีช ่ ่วยเหลือพวกเขา 8 แล ้วพระราชาทรงเลือกบัคคีเดสซงึ่ เป็ นสหายของกษัตริย ์ ผู ้ปกครองเหนือน้าท่วม เป็ นผู ้ยิ่งใหญ่ในราชอาณาจักร ื่ สัตย์ต่อกษัตริย ์ และซอ 9 ิ ัสผู ้ชั่วร า้ ยซงึ่ เขาแต่งตัง้ ใหเป็ พระองค์ทรงส่งเขาไปพร อ ้ มกับอัลซม ้ นมหาปุโรหิต และทรงบัญชาใหแก ้ ้แค ้นชนชาติอส ิ ราเอล 10 เขาก็จากไปและเข ้ามายั งแผ่นดินยูเดีย ด ้วยฤทธิอ ์ านาจใหญ่หลวง ื่ สารไปหายู ดาสและพีน ทีน ่ ั่นพวกเขาส่งผู ้สอ ่ ้องของเขาด ้วยคาพูดอั นสันติอย่ างหลอกลวง 11 แต่พวกเขากลับไม่ใส่ใจคาพูดของตน เพราะพวกเขาเห็นว่าพวกเขามาพร อ ้ มกับพลังอันยิง่ ใหญ่ 12 ิ ส แล ้วคณะธรรมาจารย์ก็ประชุมกันทีอ ่ ล ั ซม ั และบัคคิเดสเพือ ่ เรียกร ้อ งความยุ ตธิ รรม 13 คนอัสซเิ ดีย นเป็ นพวกแรกในหมู่ชนชาติอ ิสราเอลทีแ ่ สวงหาความส งบสุขจากพวกเขา 14 เพราะพวกเขากล่าวว่า ื้ สายของอาโรนได ้มาพร อ "ผู ้หนึง่ ซงึ่ เป็ นปุโรหิตแห่งเชอ ้ มกับกองทั พนี้ และพระองค์จะไม่ทรงกระทาความผิดแก่เราเลย" 15 พระองค์จงึ ตรั สกับพวกเขาอย่างสงบ และปฏิญาณแก่พวกเขาว่า เราจะไม่ประสบอันตรายแก่ท่านหรือมิตรสหายของท่าน
ื่ พระองค์ 16 ครั ้นแล ้วเขาทัง้ หลายก็เชอ ิ คนแลวประหารเส ี ในวันเดี แต่พระองค์ทรงจับคนเหล่านัน ้ ไปหกสบ ้ ย ยวตามถ ้อยคาทีพ ่ ระองค์ทรงเขียนไว ้ 17 เนือ ้ วิสุทธิชนของพระองค์ถก ู ขับออกไปแล ้ว และเลือดของพวกเขาก็หลั่งไหลไปทั่วกรุงเยรูซาเล็ม และไม่มผ ี ู ้ใดจะฝั งไว ้ 18 เหตุฉะนัน ้ คนทัง้ ปวงจึงพากันหวาดกลัวและหวาดกลัวและกล่าวว่า "ไม่มค ี วามจริงและความชอบธรรมเลย" เพราะพวกเขาละเมิดพันธสัญญาและคาสาบานทีพ ่ วกเขาทาไว ้ 19 ภายหลังนี้ ท่านจึงยกแบคคีเดสออกจากกรุ งเยรูซาเล็ม และตัง้ เต็นท์ของท่านทีเ่ มืองเบเซท แล ้วท่านก็ส่งคนไปจับคนจานวนมากทีล ่ ะทิง้ ท่านและประชาชนบาง คนด ้วย และเมือ ่ ท่านได ้สังหารพวกเขาแล ้ว ท่านก็โยนพวกเขาเข ้าไปในเมืองใหญ่ หลุม. ิ ส 20 แล ้วท่านก็มอบดินแดนใหแก่ ้ อล ั ซม ั และมอบอานาจไว ้ช่วยเขา บัคคิเดสจึงเข ้าเฝ้ ากษั ตริย ์ ิ ัสต่อสูเพื ้ อ 21 แต่อัลซม ่ ตาแหน่งมหาปุโรหิต 22 บรรดาประชาชนทีเ่ ดือดร ้อนก็หน ั ไปหาพระองค์ ผู ้ซงึ่ หลังจากทีพ ่ วกเขายึดแผ่นดินยู ดาห์ขึน ้ เป็ นอานาจแล ้ว ี หายใหญ่หลวงในอิสราเอล ก็ได ้สร า้ งความเสย 23 ิ ัสและพรรคพวกของเขาไ เมือ ่ ยู ดาสเห็นความชั่วร า้ ยทัง้ ปวงทีอ ่ ัลซม ด ้กระทาในหมู่คนอิสราเอล แม ้อยู่เหนือคนนอกศาสนาแลว้ 24 พระองค์เสด็จออกไปทั่วเขตแดนทั่วแคว ้นยูเดียโดยรอบ และทรงแก ้แค ้นผู ้ทีก ่ บฏจากพระองค์ เพือ ่ ไม่ใหพวกเขาเข ้ ้าไปในเมืองอีกเลย 25 อีกด ้านหนึง่ ิ ัสเห็นว่ายู ดาสและพรรคพวกของเขาได ้เปรีย บกว่า เมือ ่ อัลซม และรู ว้ ่าเขาทนไม่ไหว จึงกลับไปเข ้าเฝ้ ากษั ตริยอ ์ ก ี ครัง้ และกราบทูลสงิ่ เลวร า้ ยทีส ่ ุดเท่าทีจ่ ะทาได ้ 26 แล ้วกษั ตริย ์ทรงสง่ นิคาโนร์เจ ้านายผู ้มีเกียรติคนหนึง่ ของพระองค์ ผู ้ซงึ่ เกลีย ดชังอิสราเอลอย่างร า้ ยแรง ทรงบัญชาใหท้ าลายประชาชน 27 นิคาโนร์จงึ มาถงึ กรุ งเยรู ซาเล็มด ้วยกาลังมหาศาล และส่งไปยั งยู ดาสและพวกพีน ่ องของเขาด ้ ้วยคาพูดทีเ่ ป็ นมิตรอย่า งหลอกลวงว่า ้ 28 ขออย่ าใหมี้ การสูรบระหว่ างฉันกับเธอ ฉันจะมาพร อ ้ มกับผู ้ชายสองสามคนเพือ ่ ทีฉ ่ ันจะไดเห็ ้ นคุณอย่างสัน ติ 29 พระองค์จงึ เสด็จมาหายู ดาสและทักทายกันอย่างสันติ อย่ างไรก็ตามศัตรูก็เตรีย มทีจ่ ะกวาดลางยู ้ ดาสด ้วยความรุนแรง 30 ซงึ่ ภายหลังยู ดาสรู แ ้ ล ้วว่าตนมาด ้วยอุบาย เขาก็กลัวเขายิง่ นัก และจะไม่เห็นหน ้าเขาอีกต่อไป 31 เมือ ่ นิคาโนร์เห็นว่ามีคนพบคาแนะนาของตนแลว้ จึงออกไปต่อสูกั้ บยูดาสข ้างคาฟาร์ซาลามา 32 ทีฝ ่ ่ ายนิคาโนร์ถ ูกสังหารประมาณหาพั ้ นคน และคนทีเ่ หลือก็หนีเข ้าไปในเมืองของดาวิด 33 หลังจากนัน ้ นิคาโนร์ก็ขน ึ้ ไปบนภูเขาศโิ ยน และปุโรหิตบางคนและผู ้อาวุโสบางคนของประชาชนก็ออกมาจากส ถานบริสุทธิ์ เพือ ่ ถวายคานับท่านอย่ างสงบ และถวายเครื่องเผาบูชาแด่กษัตริย ์ใหเขาดู ้ 34 แต่พระองค์ทรงเยาะเย ้ยพวกเขา หัวเราะเยาะพวกเขา ข่มเหงพวกเขาอย่ างน่าละอาย และพูดอย่ างภาคภูม ิว่า 35 และทรงปฏิญาณด ้วยพระพิโรธว่า "ถ ้ายู ดาสและพลพรรคของเขาไม่ถก ู มอบไว ้ในมือของเรา ี " ถ ้าข ้าพเจ ้ากลับมาอย่ างปลอดภัย อีก เราจะเผาบ ้านหลังนีเ้ สย แล ้วเขาก็ออกไปด ้วยความโกรธยิ่งนัก 36 แล ้วปุโรหิตก็เข ้าไปยืนอยู่หน ้าแท่นบูชาและพระวิหาร รอ ้ งไหและกล่ ้ าวว่า 37 ข ้าแต่พระเจ ้า พระองค์ทรงเลือกนิเวศนีใ้ หเรี ้ ยกตามพระนามของพระองค์ และใหเป็ ้ นนิเวศแห่งการอธิษฐานและการวิงวอนสาหรั บชนชาติขอ งพระองค์
38 จงแก ้แค ้นชายคนนีแ ้ ละบริวารของเขา และใหพวกเขาล ้ ้มลงด ้วยดาบ จงระลึกถงึ คาดูหมิน ่ ของเขา และอย่ าใหเขาอยู ้ ่ ต่อไปอีก 39 นิคาโนร์จงึ ออกจากกรุ งเยรู ซาเล็มมาตัง้ เต็นท์ไว ้ทีเ่ บโธโรน ทีซ ่ งึ่ มีกองทัพจากซเี รีย มาพบท่าน 40 แต่ยู ดาสก็ตงั ้ ค่ายทีอ ่ าดาสาพร อ ้ มคนสามพันคน และเขาอธิษฐานทีน ่ ั่นว่า 41 ข ้าแต่องค์พระผู ้เป็ นเจ ้า เมือ ่ พวกเขาทีก ่ ษั ตริย ์อส ั ซเี รีย สง่ มาพูดดูหมิน ่ ิ หา้ ทูตสวรรค์ของพระองค์กอ ็ อกไปประหารพวกเขาหนึง่ ร อ ้ ยแปดสบ พันคน 42 เช่นเดีย วกัน ขอพระองค์ทรงทาลายกองทัพนีต ้ ่อหน ้าเราในวันนี้ เพือ ่ คนทีเ่ หลือจะได ้รู ว้ ่าเขาได ้พูดหมิน ่ ประมาทสถานบริสุทธิข ์ องพ ระองค์ และพิพากษาพระองค์ตามความชั่วร ้ายของเขา ิ สามของเดือนอาดาร์ กองทัพก็เข ้าร่วมการรบ 43 ดังนัน ้ ในวันทีส ่ บ แต่กองทัพของนิคาโนร์หมดกาลัง และตัวเขาเองถูกสังหารคนแรกในการรบ 44 เมือ ่ กองทัพของนิคาโนร์เห็นว่าเขาถูกฆ่าแล ้ว พวกเขาก็ทงิ้ อาวุธและหนีไป 45 แล ้วพวกเขาก็ตด ิ ตามพวกเขาไปเป็ นเวลาหนึง่ วัน ี งแตรไล่ตามพวกเขา จากอาดาสาถงึ เมืองกาเซรา โดยส่งเสย 46 ครั ้นแล ้วเขาทัง้ หลายก็ออกมาจากเมืองต่างๆ ทั่วแคว ้นยู เดีย ทีอ ่ ยู่ รอบๆ และปิ ดเมืองเหล่านัน ้ ไว ้ ดังนัน ้ พวกเขาจึงหันกลับมาโจมตีผู ้ทีไ่ ล่ตามพวกเขาทัง้ หมดถูกสัง หารด ้วยดาบและไม่เหลือสักคนเดีย ว 47 ภายหลังเขาทัง้ หลายก็ร ิบของทีร่ ิบและเหยื่อได ้ ี และได ้ฟั นศรี ษะของนิคาโนร์และมือขวาของเขาเสย ซงึ่ เขาเหยีย ดออกอย่ างภาคภูม ิใจ แล ้วพาพวกเขาออกไป และแขวนคอพวกเขาไว ้ทีก ่ รุงเยรูซาเล็ม 48 เพราะเหตุนป ี้ ระชาชนจึงเปรมปรีดอ ิ์ ย่างยิ่ง และพวกเขาก็ถอ ื ว่าวันนัน ้ เป็ นวันแห่งความยินดีอย่างยิ่ง ี 49 ยิ่งกว่านัน ้ พวกเขาได ้กาหนดใหถ้ อ ื ศลอดในวั นนีท ้ ุกปี ิ สามของอาดาร์ ตรงกับวันทีส ่ บ 50 แผ่นดินยู ดาห์ก็สงบอยู่ ชั่วขณะหนึง่ บทท ี่ 8 1 ยู ดาสได ้ยินเรื่องชาวโรมันว่าพวกเขาเป็ นชายฉกรรจ์และกล ้าหาญ และชอบยอมรับทุกสงิ่ ทีเ่ ข ้าสนิทกับเขา และทามิตรภาพกับทุกสงิ่ ทีม ่ าหาพวกเขา 2 และพวกเขาเป็ นผู ้กล ้าหาญมาก มีคนเล่าใหเขาฟั ้ งถ งึ สงครามและการกระทาอันสูงส่งทีพ ่ วกเขาได ้ ิ พวกเขา ทาในหมู่ชาวกาลาเทีย และวิธท ี พ ี่ วกเขาพิชต และนาพวกเขามาส่งบรรณาการ 3 และสงิ่ ทีพ ่ วกเขาได ้กระทาในประเทศสเปน ึ่ ่ ทน เพือ ่ จะได ้เหมืองแร่ เงินและทองคาซงอยู ี่ น ั่ 4 และด ้วยความอดทนและความอดทนของพวกเขา ิ สถานทีท พวกเขาจึงพิชต ่ งั ้ หมดได ้ แม ้ว่าจะอยู่ หา่ งจากพวกเขามากก็ตาม และบรรดากษั ตริยท ์ เี่ ข ้ามาต่อสูกั้ บพวกเขาจากทีส ่ ุดปลายแผ่นดินโ ลก จนกระทั่งพวกเขาทาใหพวกเขาล ้ าบากใจ และใหพวกเขาล ้ ้มล ้างครั ้งใหญ่ ทีเ่ หลือจึงถวายบรรณาการแก่พวกเขาทุกปี ้ บฟี ลป 5 นอกจากนี้ สงิ่ ทีพ ่ วกเขาได ้พ่ายแพ ้ในการสูรบกั ิ และเซอุส ิ ม กษั ตริย ์แห่งเมืองซต ิ กับคนอืนๆ ่ ้ ทีล ่ ุกขึน ้ ต่อสูพวกเขาและเอาชนะพวกเขาได ้ ี ผู ้มาสูรบกั ้ บพวกเขา 6 แล ้วอันทิโอกุสกษัตริยผ ์ ู ้ยิง่ ใหญ่แห่งเอเชย ้ ิ ื มีชางหนึง่ ร อ ้ ยยี่สบเชอก พร อ ้ มดวยพลม ้ า้ รถรบ ี เปล่าๆ และกองทัพใหญ่มาก ทาใหเขาท ้ ้อใจเสย 7 และวิธท ี พ ี่ วกเขาจับพระองค์มช ี วี ต ิ อยู่ และทาพันธสัญญาว่าพระองค์และผู ้ทีค ่ รอบครองภายหลังพระองค์ จะถวายส่วยเป็ นอันมาก และมอบตัวประกัน และสงิ่ ทีต ่ กลงกันไว ้ 8 และประเทศอินเดีย มีเดีย และลิเดีย และประเทศทีป ่ ระเสริฐทีส ่ ด ุ ซงึ่ พวกเขายึดมาจากเขาและมอบใหแก่ ้ กษั ตริยย ์ ู เมเนส 9 ยิ่งไปกว่านัน ้ ชาวกรีกตัง้ ใจจะมาทาลายล ้างพวกเขาอย่างไร ๑๐ และพวกเขาโดยมีความรู ใ้ นเรื่องนัน ้ จึงส่งกัปตันคนหนึง่ มาต่อตานพ ้
วกเขา, และต่อสูกั้ บพวกเขาได ้สงั หารพวกเขาไปหลายคน, และจับภรรยาและลูก ๆ ของพวกเขาไปเป็ นเชลย, และปล ้นพวกเขา, และยึดครองทีด ่ น ิ ของพวกเขา, และดึงผู ้แข็งแกร่งของพวกเขาลง ยึดถ อ ื และนามาเป็ นทาสมาจนถงึ ทุกวันนี้ 11 นอกจากนี้ ยั งมีคนเล่าใหฟั้ งอีกว่าเขาทาลายและยึดอาณาจักรและเกาะอืน ่ ๆ ทัง้ หมดทีต ่ ่อต ้านพวกเขาไว ้ได ้อย่ างไร 12 แต่พวกเขาก็รั กษาไมตรีจต ิ ไว ้กับมิตรสหายและผู ้อาศัย ิ อาณาจักรต่างๆ ทัง้ ไกลและใกล ้ และได ้พิชต ื่ ของตนก็เกรงกลัวพวกเขา ถ งึ ขนาดทีค ่ นทัง้ ปวงได ้ยินชอ 13 นอกจากนี้ ผู ้ทีพ ่ วกเขาจะช่วยสร า้ งราชอาณาจักรนันก็ ้ จะได ้ครอบครองนัน ้ ด ้วย และพวกเขาจะแทนทีใ่ ครอีก ในทีส ่ ุดพวกเขาก็ได ้รั บการยกย่องอย่างมาก 14 ทัง้ หมดนีไ้ ม่มใี ครสวมมงกุฎหรือสวมชุดสม่ี วงเพือ ่ อวดอาง ้ 15 ยิ่งกว่านัน ้ เขาได ้สร า้ งสภาผู ้แทนราษฎรสาหรั บตนเอง ิ โดยมีคนสามร อ ้ ยยี่สบคนนั ่งอยู่ ในสภาทุกวัน คอยปรึกษาหารือเรือ ่ งประชาชนอยู่ตลอดเวลา จนกว่าพวกเขาจะเป็ นระเบีย บเรีย บร ้อย 16 และเขาทัง้ หลายได ้มอบอานาจปกครองของตนไว ้กับชายคนเดียว ทุกปี ซงึ่ ปกครองเหนือประเทศของตนทัง้ หมด ื่ ฟั งคนนัน และทุกคนก็เชอ ้ และไม่มค ี วามอิจฉาริษยาและการเลีย นแบบในหมู่พวกเขา 17 เมือ ่ คานึงถ งึ สงิ่ เหล่านี้ ยู ดาสจึงเลือกยู โปเลมัสบุตรชายของยอห์น ผู ้เป็ นบุตรชายอักโคส และยาสันบุตรชายเอเลอาซาร์ และส่งพวกเขาไปยังกรุงโรม เพือ ่ สร า้ งความสัมพันธ์ไมตรีจต ิ และสหพันธรัฐกับพวกเขา 18 และวิงวอนพวกเขาใหเอาแอกไปจากพวกเขา ้ เพราะพวกเขาเห็นว่าอาณาจักรของชาวกรีกกดขีอ ่ ส ิ ราเอลด ้วยควา มเป็ นทาส 19 ดังนัน ้ เขาทัง้ หลายจึงไปทีก ่ รุ งโรมซงึ่ เป็ นการเดินทางทีย ่ ิ่งใหญ่มาก และเข ้าไปในวุฒส ิ ภาซงึ่ เขาได ้พูดและพูดกัน 20 ยู ดาส มัคคาบีสกับพีน ่ ้องของเขาและชาวยิวได ้สง่ พวกเราไปหาท่าน เพือ ่ สร า้ งสหพันธรั ฐและสันติภาพร่วมกับท่าน และเพือ ่ เราจะได ้ลงทะเบีย นสหพันธ์และมิตรสหายของท่าน 21 เรื่องนัน ้ ทาใหชาวโรมั ้ นพอใจ 22 ต่อไปนีเ้ ป็ นสาเนาจดหมายซงึ่ วุฒส ิ ภาเขีย นกลับมาอีกครัง้ ด ้วยโต๊ะ ทองเหลือง และส่งไปยั งกรุ งเยรูซาเล็ม เพือ ่ พวกเขาจะได ้มีอนุสรณ์แห่งสันติภาพและสหพันธรัฐโดยพวกเข า 23 ความสาเร็ จจงมีแด่ชาวโรมัน และชาวยิว ื ไปเป็ นนิตย์ ทัง้ ทางทะเลและทางบกสบ ดาบและศัตรู จะอยู่ หา่ งไกลจากพวกเขา 24 ถ ้าเกิดสงครามกับพวกโรมันหรือสมาพันธ์คนใดคนหนึง่ ในอาณาจัก รของตนก่อน 25 ชาวยิวจะต ้องช่วยเหลือพวกเขาตามเวลาทีก ่ าหนดด ้วยสุดใจของพ วกเขา 26 อย่ าใหส้ งิ่ ใดแก่ผู ้ทีท ่ าสงครามกับพวกเขา หรือช่วยเหลือพวกเขาด ้วยเสบีย ง อาวุธ เงิน หรือเรือ ตามทีช ่ าวโรมันเห็นว่าดี แต่พวกเขาจะรั กษาพันธสัญญาของตนโดยไม่รั บสงิ่ ใดเลย 27 ในทานองเดีย วกัน ถ ้าสงครามเกิดขึน ้ กับชนชาติยวิ ก่อน พวกโรมันก็จะช่วยเหลือเขาอย่างสุดใจ ตามเวลาทีก ่ าหนดไว ้ 28 จะไม่มก ี ารใหเสบี ้ ย งอาหารแก่ผู ้ทีม ่ ีส่วนร่วมกับพวกเขา หรืออาวุธ เงิน หรือเรือ ตามทีช ่ าวโรมันเห็นดี แต่พวกเขาจะรั กษาพันธสัญญาของตนโดยไม่หลอกลวง 29 ตามบทความเหล่านี้ ชาวโรมันได ้ทาพันธสัญญากับชาวยิว 30 อย่ างไรก็ตาม หากหลังจากนีฝ ้ ่ ายใดฝ่ ายหนึง่ หรืออีกฝ่ ายหนึง่ คิดจะประชุมกันเพือ ่ เพิม ่ หรือลดสงิ่ ใด ๆ
พวกเขาก็อาจกระทาการนัน ้ ได ้ตามความพอใจของตน และสงิ่ ใดก็ตามทีพ ่ วกเขาจะเพิม ่ หรือเอาออกไปจะต ้องใหส้ ัตยาบัน 31 และเราได ้เขีย นถ งึ เขาถ ึงความชั่วร า้ ยทีเ่ ดเมตริอุสทากับชาวยิวว่า "ทาไมท่านจึงใหแอกหนั ้ กแก่มต ิ รสหายของเราและสมาพันธ์ชาวยิว " 32 ถ ้าพวกเขาบ่นว่าเจ ้าอีก เราจะลงโทษพวกเขา และต่อสูกั้ บเจ ้าทัง้ ทางทะเลและทางบก บทท ี่ 9 1 นอกจากนี้ เมือ ่ เดเมตริอัสได ้ยินว่า Nicanor ้ และกองทัพของเขาถูกสังหารในการสูรบ เขาก็ส่งแบคคิดส ี และอัลซมัิ สเข ้าไปในดินแดนยูเดีย เป็ นครั ้งทีส ่ อง พร อ ้ มด ้วยกาลังหลักในกองทัพของเขาพร อ ้ มกับพวกเขา 2 ผู ้ทีอ ่ อกไปตามทางทีน ่ าไปสู่กล ั กาลา และตัง้ เต็นท์ของตนต่อหน ้ามาซาโลทซงึ่ อยู่ในอาร์เบลา และหลังจากทีพ ่ วกเขาชนะแล ้ว พวกเขาก็สังหารผู ้คนไปเป็ นอันมาก 3 ิ สองทีเ่ ขาตัง้ ค่ายหน ้ากรุ งเยรูซาเล็ม ในเดือนแรกของปี ทรี่ อ ้ ยหาส ้ บ 4 เขายกเดินจากทีน ่ ั่นไปยังเมืองเบโรอา พร อ ้ มด ้วยทหารราบสองหมืน ่ คนและทหารม ้าสองพันคน 5 ยู ดาสได ้ตัง้ เต็นท์ของเขาทีเ่ อเลอาซาแล ้ว และมีคนทีค ่ ัดเลือกแล ้วสามพันคนอยู่กบ ั เขา 6 ผู ้ทีเ่ ห็นว่ากองทัพอีกเป็ นอันมากต่อหน ้าเขาก็ม ีความกลัวยิ่งนัก ครั ้นแล ้วคนเป็ นอันมากก็ออกจากค่ายไป ถ งึ จานวนคนอาศัย ไม่มากก็แปดร ้อยคนเท่านัน ้ 7 เมือ ่ ยู ดาสเห็นว่ากองทัพของตนหลบหนีไป ้ และการสูรบก็ เข ้ามาใกล ้เขา ก็มจี ต ิ ใจหนักใจและเป็ นทุกข์ย ิ่งนัก เพราะเขาไม่มเี วลารวบรวมพวกเขาไว ้ดวยกั ้ น 8 อย่ างไรก็ตาม พระองค์ตรั สกับคนทีย ่ ังเหลืออยู่ว่า "ใหเราลุ ้ กขึน ้ ต่อสูกั้ บศัตรู ของเราเถ ิด ้ เกรงว่าเราจะสูรบกั บพวกเขาได ้" 9 แต่เขาทัง้ หลายตาหนิเขาว่า "เราคงทาไม่ได ้แล ้ว ่วยชวี ต ใหเราช ้ ิ เราไว ้ดีกว่า และต่อจากนีเ้ ราจะกลับมาพร อ ้ มกับพีน ่ ้องของเรา และต่อสูกั้ บพวกเขา เพราะเรามีน ้อย" 10 ยู ดาสจึงกล่าวว่า "ขอพระเจ ้าหามไม่ ้ ใหข้ ้าพเจ ้าทาเช่นนี้ และหนีไปจากพวกเขา ถ ้าถงึ เวลาของเรา ใหเราตายอย่ ้ างลูกผู ้ชายเพือ ่ พีน ่ ้องของเรา ื่ มเสย ี " และอย่ าใหเราท ้ าใหเกี ้ ย รติของเราเสอ 11 ้ เมือ ่ กองทัพแบคคีเดสเคลือ ่ นออกจากเต็นท์แล ้วยืนหยั ดต่อสูพวกเข า พลม ้าของพวกเขาถูกแบ่งออกเป็ นสองกอง และนักสลิงและนักธนูของพวกเขาทีน ่ าหน ้ากองทัพและผู ้ทีเ่ ดินทัพ ไปข ้างหน ้าต่างก็เป็ นทแกล ้วทหาร 12 ส่วนบัคคีเดสอยู่ ปีกขวา กองทัพจึงเข ้ามาใกล ้ทัง้ สองส่วนแล ้วเป่ าแตร 13 พวกเขาอยู่ ฝ่ายยู ดาสด ้วย และถงึ กับเป่ าแตรดวย ้ ี งกองทัพทัง้ หลาย จนแผ่นดินสั่นสะเทือนเพราะเสย ้ ้ และการสูรบด าเนินไปตัง้ แต่เชาจรดค ่า 14 เมือ ่ ยู ดาสรู ว้ ่าบัคคีเดสและกองทัพของเขาอยู่ฝ่ายขวา เขาก็พาคนทีแ ่ ข็งแกร่ งทัง้ หมดไปด ้วย 15 ผู ้ทรงทาลายปี กขวาและไล่ตามพวกเขาไปยังภูเขาอาโซทัส 16 ้ แต่เมือ ่ พวกปี กซายเห็ นว่าพวกปี กขวาหมดกาลังก็เดินตามยู ดาสแล ะพวกทีอ ่ ยู่ ข ้างหลังเขาอย่ างแข็งขันไปข ้างหลัง ้ นดุเดือด, ถงึ ขนาดทีถ ๑๗ ครั ้นแล ้วมีการสูรบอั ่ ูกสังหารทัง้ สองส่วน. ่ ่ 18 ยู ดาสก็ถ ูกฆ่าเชนกัน สวนคนทีเ่ หลืออยู่ กห ็ นีไป 19 แล ้วโยนาธานกับซโี มนก็พายูดาสน ้องชายของพวกเขาไปฝั งไวในสุ ้ สานบรรพบุรุ ษของเขาทีเ่ มืองโมดิน 20 ยิ่งกว่านัน ้ พวกเขาคร่ าครวญถ ึงพระองค์ และคนอิสราเอลทัง้ ปวงก็คร่าครวญถงึ พระองค์อย่ างมาก และคร่ าครวญอยู่หลายวันว่า ี แลว! 21 ผู ้กล ้าผู ้กอบกู ้อิสราเอลล ้มลงเสย ้
22 ส่วนเรื่องอืน ่ ๆ เกีย ่ วกับยู ดาสและสงครามของเขา ึ่ และพระราชกิจอันทรงเกียรติซงพระองค์ ทรงกระทา และความยิ่งใหญ่ของพระองค์ มิได ้บันทึกไว ้เพราะมีมากมายนัก ิ้ ชวี ต 23 ภายหลังยู ดาสสน ิ แล ้ว คนชั่วก็เริ่มโผล่ศรี ษะไปทั่วเขตแดนอิสราเอล และบรรดาผู ้ทาความชั่วก็เกิดขึน ้ 24 ในคราวนัน ้ เกิดการกันดารอาหารครั ้งใหญ่มากด ้วยเหตุทแ ี่ ผ่นดินเกิ ดกบฏและไปกับพวกเขา 25 แล ้วแบคคิเดสก็เลือกคนชั่วร า้ ยและตัง้ ใหเป็ ้ นเจ ้าแห่งประเทศ 26 และพวกเขาได ้สอบถามและค ้นหาเพือ ่ นของยู ดาส และพาพวกเขาไปหาบัคคีเดส ผู ้ซงึ่ ได ้แก ้แค ้นพวกเขา ้ และใชพวกเขาด ้วยความยินดี 27 ก็มค ี วามทุกข์ย ากใหญ่หลวงเกิดขึน ้ ในอิสราเอล เหมือนอย่ างทีไ่ ม่เคยมีผู ้เผยพระวจนะอยู่ท่ามกลางพวกเขาเลย 28 ด ้วยเหตุนเี้ พือ ่ น ๆ ของยู ดาสจึงมารวมกันและพูดกับโยนาธานว่า ี ชวี ต 29 เนือ ่ งจากยู ดาสน ้องชายของเจ ้าเสย ิ เราไม่มใี ครเหมือนเขาทีจ่ ะออกไปต่อสูกั้ บศัตรูของเรา และแบคคิเดส และต่อสูกั้ บชนชาติของเราทีเ่ ป็ นปฏิปักษ์ต่อเรา 30 บัดนีเ้ ราจึงได ้เลือกท่านในวันนีใ้ หเป็ ้ นเจ ้านายและเป็ นกัปตันของเรา ้ ึ ของเรา แทนท่าน เพือ ่ ท่านจะได ้สูรบในศ ก 31 คราวนัน ้ โยนาธานก็รั บมอบอานาจปกครองเหนือเขา และลุกขึน ้ มาแทนยูดาสน ้องชายของเขา ี 32 แต่เมือ ่ บัคคิเดสรู เ้ รื่องแล ้ว ก็พยายามจะฆ่าเขาเสย 33 แล ้วโยนาธานกับซโี มนน ้องชายของเขา และทุกคนทีอ ่ ยู่ กับเขาเมือ ่ ทราบเรือ ่ งนัน ้ จึงหนีเข ้าไปในถน ิ่ ทุร กันดารแห่งเธโค และตัง้ เต็นท์ของตนทีร่ ิมน้าในสระอัสฟาร์ 34 เมือ ่ บัคคีเดสเข ้าใจแล ้ว เขาก็เข ้ามาใกล ้แม่น้าจอร์แดนพร ้อมกองทัพทัง้ หมดในวันสะบาโต 35 โยนาธานได ้ส่งยอห์นน ้องชายของเขา ซงึ่ เป็ นนายทหารของประชาชนไปอธิษฐานชาวนาบามิตรสหายขอ งเขา เพือ ่ พวกเขาจะทิง้ รถม ้าไว ้กับพวกเขาซงึ่ มีมาก 36 แต่คนยั มบรีไดออกมาจากเมดาบา ้ และพายอห์นและทุกสงิ่ ทีม ่ ีของเขาไปดวย ้ 37 ภายหลังมีเรื่องเกิดขึน ้ แก่โยนาธานและซโี มนนองชายของเขาว่ ้ า ลูกหลานของจัมบรีได ้แต่งงานกันอย่างยิ่งใหญ่ และได ้พาเจ ้าสาวจากนาดาบาธามาอย่ างดี สมกับเป็ นลูกสาวของเจ ้านายผู ้ยิ่งใหญ่คนหนึง่ ของคานาอัน 38 เขาจึงนึกถงึ ยอห์นน ้องชายของตนได ้ จึงขึน ้ ไปซ่อนตัวอยู่ ใต ้ทีก ่ าบังภูเขา 39 ทีพ ่ วกเขาเงยหน ้าขึน ้ มองดู และดูเถด ิ มีความวุ่นวายและรถมามากมาย ้ เจ ้าบ่าวและเพือ ่ นๆ และพีน ่ ้องของเขาก็ออกมาต ้อนรั บพวกเขาพร อ ้ มกับกลอง เครื่องดนตรี และอาวุธมากมาย 40 ้ แล ้วโยนาธานกับคนทีอ ่ ยู่ ดวยก็ ้ ลก ุ ขึน ้ ต่ อสูเขาจากที ท ่ เี่ ขาซุ่มซ่อนอ ี อย่างนี้ จนล ้มตายไปเป็ นอันมาก ยู่ และฆ่าเขาเสย และคนทีเ่ หลืออยู่ ก็หนีขน ึ้ ไปบนภูเขาและยึดเอาทัง้ หมดได ้หมด ของทีร่ ิบมา 41 ชวี ต ิ สมรสก็กลายเป็ นการไว ้ทุกข์ ี งเพลงก็กลายเป็ นการคร่าครวญ และเสย 42 เมือ ่ พวกเขาแก ้แค ้นเลือดของน ้องชายของตนได ้ครบถวนแล ้ ้ว พวกเขาก็กลับไปยั งหนองน้าแม่นา้ จอร์แดนอีกครัง้ 43 เมือ ่ บัคคีเดสได ้ยินเรือ ่ งนีแ ้ ลว้ ในวันสะบาโตเขาก็มาถงึ ฝั่ งแม่น้าจอร์แดนด ้วยฤทธิอ ์ านาจอันยิ่งให ญ่ 44 โยนาธานจึงกล่าวแก่คณะของตนว่า ้ "ใหเราขึ ้ น ้ ไปต่อสูเอาช วี ต ิ รอดเถ ิด เพราะวันนีช ้ วี ต ิ ไม่อยู่ กบ ั เราเหมือนแต่ก่อนแล ้ว" ้ 45 เพราะดูเถด ิ การสูรบอยู ่ ข ้างหน ้าเราและข ้างหลังเรา และน้าในแม่น้าจอร์แดนข ้างนีแ ้ ละข ้างนัน ้ หนองน้าและป่ าไม ้ก็เช่นกัน และไม่มท ี ใี่ หเราถอยออกไป ้ 46 ดังนัน ้ บัดนีท ้ ่านจงร อ ้ งทูลต่อสวรรค์ เพือ ่ ท่านจะได ้รั บการปลดปล่อยจากเงือ ้ มมือศัตรูของท่าน
47 เมือ ่ พวกเขาเข ้าร่ วมการต่อสู ้ โยนาธานก็ย ื่นมือออกไปโจมตีบัคคีเดส แต่เขาหันกลับจากเขา 48 แล ้วโยนาธานกับพวกทีอ ่ ยู่ กบ ั ท่านก็กระโดดลงแม่น้าจอร์แดนว่ายข ้ ามฝั่ งอีกฝั่ งหนึง่ แต่อก ี ฝั่ งหนึง่ กลับไม่ข ้ามแม่น้าจอร์แดนมาหาเขา 49 วันนัน ้ ฝ่ ายแบคคีเดสก็ถก ู สังหารประมาณหนึง่ พันคน 50 ภายหลังก็ส่งบัคคีเดสกลับไปยั งกรุ งเยรูซาเล็ม และซ่อมแซมพืน ้ ทีเ่ ข ้มแข็งในแคว ้นยูเดีย ป้ อมในเมืองเยรีโค เอมมาอูส เบโธโรน เบธเอล ธัมนาธา ฟาราโธนี และทาโฟน สงิ่ เหล่านีพ ้ ระองค์ทรงเสริมกาลังด ้วยกาแพงสูง มีประตูและด ้วยดาล 51 พระองค์ทรงตัง้ กองทหารรั กษาการณ์ไว ้ในนัน ้ เพือ ่ เขาจะกระทาความชั่วต่ออิสราเอล 52 พระองค์ทรงเสริมกาลังเมืองเบธซูร า เมืองกาเซรา และหอคอยด ้วย และทรงวางกาลังและเสบียงอาหาร 53 ยิ่งกว่านัน ้ พระองค์ยั งทรงจับบรรดาบุตรชายหัวหน ้าในเมืองนัน ้ เป็ นตัวประกัน และจับพวกเขาไว ้ทีห ่ อคอยในกรุ งเยรู ซาเล็ม เพือ ่ เก็บไว ้ ิ สามของเดือนทีส 54 ยิ่งกว่านัน ้ ในปี ร อ ้ ยหาส ้ บ ่ อง ิ ัสมีคาสั่งใหรื้ ้อกาแพงลานชน ั ้ ในของสถานบริสุทธิล อัลซม ์ ง พระองค์ทรงรื้อผลงานของศาสดาพยากรณ์ลงมาด ้วย ิ ัสก็ถก 55 ครั ้นเขาเริ่มถอยลงไป เวลานัน ้ อัลซม ู รบกวน และรางวัลของเขาก็หยุ ดชะงัก เพราะปากของเขาถูกปิ ด และเขากลายเป็ นอัมพาต จนเขาพูดสงิ่ ใดไม่ไดอี้ กต่อไป หรือออกคาสั่งเกีย ่ วกับเรือ ่ งนัน ้ ไม่ได ้บ ้านของเขา. ิ ัสก็สน ิ้ พระชนม์ในขณะนัน 56 อัลซม ้ ด ้วยความทรมานอย่ างสาหัส ิ ัสสน ิ้ พระชนม์แล ้ว 57 เมือ ่ บัคคีเดสเห็นว่าอัลซม จึงเสด็จกลับไปเฝ้ าพระราชา แผ่นดินยู เดีย ก็พักสงบอยู่สองปี 58 แล ้วบรรดาคนอธรรมก็ประชุมสภาว่า "ดูเถด ิ โยนาธานและพรรคพวกของเขาอยู่อย่างสบายใจ อยู่ อย่างสบายใจ บัดนีเ้ ราจะพาแบคคิเดสมาทีน ่ ี่ ซงึ่ จะพาพวกเขาทัง้ หมดไปในคืนเดีย ว" 59 พวกเขาจึงไปปรึกษากับพระองค์ 60 แล ้วพระองค์ก็ทรงย า้ ยออกไปพร อ ้ มกับกองทัพใหญ่ และส่งจดหมายเป็ นการส่วนตัวถ ึงพวกพ ้องของพระองค์ในแคว ้นยูเ ดีย ใหรั้ บโยนาธานและคนทีอ ่ ยู่กับพระองค์ไปด ้วย แต่ทาไม่ได ้ เพราะทราบคาแนะนาของเขาแล ้ว 61 เหตุฉะนัน ้ พวกเขาจึงจับคนในชนบทซงึ่ เป็ นผู ้ก่อเหตุนน ั ้ ประมาณหา้ ิ คนแล ้วฆ่าเสย ี สบ 62 ภายหลังโยนาธานและซโี มนกับพวกทีอ ่ ยู่ กบ ั ท่านก็พาพวกเขาไปยั ี งึ่ อยู่ ในถ น งเมืองเบธบาซซ ิ่ ทุร กันดาร และเขาก็ซ่อมแซมส่วนทีผ ่ ุพังนัน ้ ใหแข็ ้ งแรงขึน ้ 63 เมือ ่ บัคคีเดสรู เ้ รื่องนีแ ้ ลว้ เขาก็ร วบรวมพลไพร่ ทงั ้ หมดแล ้วสง่ ข่าวไปยั งคนแคว ้นยู เดีย 64 แล ้วพระองค์เสด็จไปล ้อมเมืองเบธบาส ี และต่อสูกั้ บมันเป็ นเวลานานและสร า้ งเครื่องสงคราม 65 แต่โยนาธานละทิง้ ซโี มนน ้องชายของตนไว ้ในเมือง และออกเดินทางไปในชนบท และออกไปได ้จานวนหนึง่ 66 และพระองค์ทรงโจมตีโอโดนาร์เคสและพีน ่ องของเขา ้ และลูกหลานของฟาสโิ รรอนในเต็นท์ของพวกเขา 67 เมือ ่ พระองค์เริ่มโจมตีพวกเขาและยกกองทัพขึน ้ มา ี ซโี มนกับคณะของเขาก็ออกไปจากเมืองและเผาเครื่องสงครามเสย 68 และได ้ต่อสูกั้ บแบคคีเดสซงึ่ ทาใหเขาล ้ าบากใจ และเขาทัง้ หลายก็ทาใหเขาทุ ้ กข์ทรมานมาก เพราะว่าคาแนะนาและความยากลาบากของเขานัน ้ ไร ผ ้ ล ๖๙ ดังนัน ้ เขาจึงโกรธคนชั่วมากทีใ่ หค้ าแนะนาแก่เขาใหเข ้ ้ามาในประเทศ, ตราบเท่าทีเ่ ขาสังหารคนเหล่านัน ้ ไปมาก, และตัง้ ใจจะกลับเข ้าประเทศของเขาเอง. 70 เมือ ่ โยนาธานมีความรู แ ้ ลว้ ท่านก็ส่งทูตมาหาท่าน ึ ใหพวกเขา ในทีส ่ ุดท่านจะทาสันติภาพกับเขา และปล่อยเชลยศก ้ 71 สงิ่ ทีเ่ ขายอมรั บและทาตามขอเรี ้ ยกร อ ้ งของเขา และสาบานกับเขาว่าจะไม่ทาร า้ ยเขาตลอดชวี ต ิ ของเขา 72 ึ ซงึ่ พระองค์ไดพามาจากแผ่ เหตุฉะนัน ้ เมือ ่ พระองค์ทรงคืนเชลยศก ้ น
ดินยู เดีย คราวก่อนมาใหแล ้ ้ว พระองค์ก็เสด็จกลับเข ้าไปในแผ่นดินของพระองค์เอง และไม่ได ้เข ้าไปในเขตแดนของเขาอีกเลย 73 ดังนัน ้ ดาบก็หยุ ดไปจากอิสราเอล แต่โยนาธานอาศัย อยู่ทม ี่ ัคมาส และเริ่มปกครองประชาชน และพระองค์ทรงทาลายคนอธรรมออกจากอิสราเอล บทท ี่ 10 ิ อเล็กซานเดอร์ 1 ในปี ทรี่ อ ้ ยหกสบ ื่ เอปี ฟาเนส ได ้ขึน บุตรชายของอันทิโอคัสชอ ้ ไปยึดเมืองปโตเลไมส ์ เพราะว่าประชาชนได ้ต ้อนรับพระองค์ไว ้ โดยวิธท ี พ ี่ ระองค์ทรงครอบครองทีน ่ ั่น 2 เมือ ่ กษั ตริยเ์ ดเมตริอัสได ้ยินเช่นนัน ้ ้ บท่าน เขาก็ร วบรวมกองทัพใหญ่โตเข ้าสูรบกั 3 ยิ่งกว่านัน ้ เดเมตริอัสยั งส่งจดหมายถ งึ โยนาธานด ้วยถ ้อยคาแสดงความรัก เพือ ่ ยกย่ องชมเชยเขา 4 เพราะพระองค์ตรั สว่า ใหเราคื ้ นดีกับเขาก่อน ก่อนทีเ่ ขาจะร่ วมกับอเล็กซานเดอร์ต่อสูกั้ บเรา 5 มิฉะนัน ้ ิ้ ทีเ่ รากระทาต่อพระองค์ พระองค์จะทรงระลึกถ ึงความชั่วทัง้ สน และต่อพีน ่ ้องและชนชาติของพระองค์ 6 ิ ธิอานาจแก่เขาในการรวบรวมกองทัพ เหตุฉะนัน ้ พระองค์ทรงใหส้ ท และจัดอาวุธเพือ ่ ช่วยเหลือเขาในการรบ พระองค์ยั งทรงบัญชาใหส้ ่งตัวประกันซงึ่ อยู่ ในหอคอยนัน ้ ไปด ้วย 7 แล ้วโยนาธานก็มาถงึ กรุงเยรูซาเล็ม และอ่านจดหมายใหคนทั ้ ง้ ปวงและคนทีอ ่ ยู่ บนหอคอยฟั ง 8 เมือ ่ ได ้ยินว่ากษั ตริย ์ทรงมอบอานาจใหรวบรวมกองทั ้ พก็เกิดความเ กรงกลัวยิ่งนัก 9 ครั ้นคนเหล่านัน ้ จากหอคอยได ้มอบตัวประกันไว ้แก่โยนาธาน และพระองค์ทรงมอบพวกเขาไว ้กับบิดามารดาของพวกเขา 10 เมือ ่ เสร็ จแล ้ว โยนาธานก็ตัง้ รกรากอยู่ในกรุงเยรู ซาเล็ม ่ มแซมเมืองนัน และเริ่มสร า้ งและซอ ้ 11 และพระองค์ทรงบัญชาคนงานใหสร ้ า้ งกาแพงและภูเขาสโี ยน และโดยรอบด ้วยหินสเี่ หลีย ่ มสาหรั บเสริมกาลัง และพวกเขาก็ทาเช่นนัน ้ 12 แล ้วคนต่างด ้าวซงึ่ อยู่ ในป้ อมปราการซงึ่ บัคคีดส ี สร ้างไว ้ก็พากันหนี ไป 13 ขณะทุกคนออกจากทีข ่ องตนไปอยู่ในเมืองของตน 14 มีเพีย งบางคนทีล ่ ะทิง้ ธรรมบัญญัต ิและพระบัญญัตท ิ เี่ มืองเบธซูราเ ท่านัน ้ ทีย ่ ั งนิง่ อยู่ เพราะเป็ นทีล ่ ภ ี้ ัย ของพวกเขา 15 เมือ ่ กษั ตริย ์อเล็กซานเดอร์ได ้ยินถ ึงคาสัญญาทีเ่ ดเมตริอส ั ได ้ฝากไว ้ กับโยนาธาน ้ เมือ ่ มีคนเล่าใหเขาฟั ้ งถงึ การสูรบและการกระท าอันสูงส่งทีเ่ ขาและ พีน ่ ้องของเขาได ้กระทา และความเจ็บปวดทีพ ่ วกเขาต ้องทนทุกข์ทรมาน 16 พระองค์ตรั สว่า “เราจะพบชายเช่นนัน ้ อีกหรือ” บัดนีเ้ ราจะทาใหเขาเป็ ้ นมิตรและเป็ นพันธมิตรของเรา 17 จากนัน ้ เขาก็เขีย นจดหมายและส่งไปถ ึงพระองค์ตามถอยค ้ าเหล่านี้ ว่า 18 กษั ตริย ์อเล็กซานเดอร์ถ งึ โยนาธานน ้องชายของเขาส่งคาทักทายว่ า 19 เราได ้ยินมาว่าท่านเป็ นบุรุ ษผู ้มีอานาจมาก และมาเป็ นเพือ ่ นของเรา 20 เหตุฉะนัน ้ วันนีเ้ ราจึงตัง้ ท่านใหเป็ ้ นมหาปุโรหิตแห่งประชาชาติของ ท่าน และใหเรี ้ ย กว่ามิตรของกษัตริย ์ ื้ คลุมสม่ี วงและมงกุฎทองคามาใหเขา (และโดยทางนัน ้ เขาได ้ส่งเสอ ้ :) และขอใหคุ้ ณเข ้ามามีส่วนร่ วมและรั กษามิตรภาพกับเราไว ้
ิ ณ งานเลีย 21 ดังนัน ้ ในเดือนทีเ่ จ็ดของปี ร อ ้ ยหกสบ ้ งพลับพลา ื้ คลุมศักดิส ิ ์ โยนาธานจึงสวมเสอ ์ ทธิ และรวบรวมกาลังและจัดเตรียมเครือ ่ งอาวุธมากมาย ี ใจมาก และกล่าวว่า 22 เมือ ่ เดเมตริอัสได ้ยินก็เสย 23 เราได ้ทาอะไรไปหรือทีอ ่ เล็กซานเดอร์ขัดขวางไม่ใหเราผู ้ กมิตรกับ พวกยิวเพือ ่ เสริมกาลังตนเอง? ๒๔ เราจะเขีย นถ ้อยคาใหก้ าลังใจพวกเขาด ้วย, และสัญญาว่าจะใหเกี ้ ย รติและของประทานแก่พวกเขา, เพือ ่ จะได ้รั บความช่วยเหลือจากพวกเขา. 25 เหตุฉะนัน ้ พระองค์จงึ ทรงส่งไปหาพวกเขาเพือ ่ สงิ่ นี้ กษั ตริย ์เดเมตริอส ุ ถ ึงชาวยิวส่งคาทักทายว่า 26 โดยทีท ่ ่านรั กษาพันธสัญญากับเรา และดารงอยู่ ในมิตรภาพของเรา โดยไม่เข ้าร่วมกับศัตรูของเรา เราได ้ยินข่าวนีแ ้ ละยินดี ื่ สัตย์ต่อเราต่อไป 27 ดังนัน ้ บัดนีท ้ ่านยั งคงซอ และเราจะตอบแทนท่านอย่างดีสาหรั บสงิ่ ทีท ่ ่านทาเพือ ่ เรา 28 และจะประทานภูมค ิ ุ ้มกันแก่ท่านมากมาย และใหรางวั ้ ลแก่ท่าน 29 บัดนีเ้ ราปลดปล่อยเจ ้า และเพือ ่ เห็นแก่เจ ้า เราจึงปล่อยชาวยิวทัง้ หมด จากบรรณาการ จากประเพณีเกลือ และจากภาษีมงกุฎ 30 และจากสงิ่ ทีข ่ ้าพเจ ้าตัง้ ใจว่าจะได ้รั บหนึง่ ในสามสว่ นหรือเมล็ดพืช และครึ่งหนึง่ ของผลของต ้นไมนั้ น ้ ข ้าพเจ ้าก็ปล่อยมันตัง้ แต่วันนีเ้ ป็ นต ้นไป เพือ ่ ไม่ใหพวกมั ้ นถูกยึดไปจากแผ่นดินยูเดีย หรือ จากสามรั ฐบาลซงึ่ เพิม ่ เข ้ามาจากแผ่นดินสะมาเรีย และกาลิลต ี งั ้ แต่ บัดนีเ้ ป็ นต ้นไปเป็ นนิตย์ 31 ใหเยรู ้ ซาเล็มบริสุทธิแ ์ ละเป็ นอิสระด ้วย มีพรมแดน ิ ส่วนและบรรณาการ ทัง้ จากสบ 32 ส่วนหอคอยซงึ่ อยู่ ในกรุงเยรู ซาเล็มนัน ้ ิ ธิอานาจเหนือหอคอยนัน เรามอบสท ้ และมอบใหแก่ ้ มหาปุโรหิต เพือ ่ เขาจะตัง้ คนไว ้บนนัน ้ ตามทีเ่ ขาจะเลือกจะรั กษาไว ้ 33 ยิ่งกว่านัน ้ ยิ่งกว่านัน ้ ข ้าพเจ ้าได ้ปล่อยชาวยิวทุกคนทีถ ่ ูกกวาดไปเป็ นเชลยจากแผ่นดินยู เดีย ไปยั งส่วนใดส่วนหนึง่ ของราชอาณาจักรของเราตามเสรีภาพ และข ้าพเจ ้าอยากใหเจ ้ ้าหน ้าทีข ่ องข ้าพเจ ้าทุกคนส่งบรรณาการแม ้ กระทั่งฝูงสัตว์ของพวกเขา 34 ยิ่งกว่านัน ้ เราอยากใหเทศกาล ้ วันสะบาโต วันขึน ้ ค่า ิ ธิ์ และสามวันก่อนเทศกาล และสามวันหลังเทศกาล วันศักดิส ์ ท ชาวยิวทุกคนในอาณาจักรของเราได ้รับความคุมกั ้ นและเสรีภาพ 35 หามมิ ้ ใหผู้ ้ใดมีอานาจเข ้าไปยุ่ งหรือก่อกวนเขาในเรื่องใดๆ ได ้ 36 ข ้าพเจ ้าจะกล่าวต่อไปอีกว่า ใหมี้ คนยิวประมาณสามหมืน ่ คนเข ้าร่ วมในกองทัพของกษั ตริย ์ ซงึ่ จะได ้รั บค่าจ ้างตามทีเ่ ป็ นของกองทัพทัง้ หมดของกษั ตริย ์ 37 และบางส่วนจะถูกวางไว ้ในทีม ่ ั่นอันแข็งแกร่ งของกษัตริย ์ ซงึ่ บางส่วนจะถูกมอบหมายใหดู้ แลกิจการของราชอาณาจักรซงึ่ เป็ น ทีไ่ ว ้วางใจ และเราอยากใหผู้ ้ดูแลและผู ้ว่าการของพวกเขาเป็ นของตัวเอง และใหเขามี ้ ชวี ต ิ อยู่ ภายหลัง กฎเกณฑ ข ์ องตนตามทีก ่ ษั ตริยท ์ รงบัญชาในแผ่นดินยูเดีย 38 และเกีย ่ วกับรั ฐบาลทัง้ สามทีเ่ พิม ่ เข ้ามาในแคว ้นยู เดียจากแคว ้นสะม าเรีย นัน ้ ใหรวมกั ้ บแคว ้นยู เดีย เพือ ่ จะถอ ื ว่าปกครองเป็ นอันหนึง่ อันเดียวกัน ื่ ฟั งผู ้มีอานาจอืน หรือผูกมัดทีจ่ ะเชอ ่ นอกจากของมหาปุโรหิต ์ ละทีด 39 ส่วนปโตเลไมสแ ่ น ิ ทีเ่ กีย ่ วข ้องนัน ้ เรามอบใหเป็ ้ นของกานัลฟรีแก่สถานบริสท ุ ธิท ์ ก ี่ รุงเยรูซาเล็มเพือ ่ เป็ นค่าใชจ่้ ายทีจ่ าเป็ นของสถานบริสุทธิ์ 40 ยิ่งกว่านัน ้ ี องกษั ตริยจ์ ข ้าพเจ ้าถวายเงินทุกปี หนึง่ หมืน ่ หาพั ้ นเชเขลจากบัญชข ากสถานทีน ่ ัดพบ 41 และเงินส่วนเกินทัง้ หมดซงึ่ เจ ้าหน ้าทีม ่ ไิ ด ้จ่ายเหมือนครัง้ ก่อน ตัง้ แต่นไี้ ปจะมอบใหแก่ ้ งานพระวิหาร 42 นอกจากนี้ เงินหาพั ้ นเชเขลทีเ่ ขาเอามาจากบัญชใี นพระวิหารปี แล ้วปี เล่า ของเหล่านัน ้ ก็จะต ้องคืน เพราะเป็ นเรื่องของปุโรหิตผู ้ปรนนิบต ั ิ
43 และผู ้ใดก็ตามทีพ ่ วกเขาหนีไปยังพระวิหารทีก ่ รุงเยรูซาเล็มหรืออยู่ใ นเสรีภาพของทีน ่ ี่ เป็ นหนีก ้ ษั ตริย ์หรือเรือ ่ งอืน ่ ใด ขอใหพวกเขาเป็ ้ นอิสระและทุกสงิ่ ทีพ ่ วกเขามีในอาณาจักรของเรา 44 เพราะการก่อสร า้ งและซ่อมแซมงานสถานบริสุทธิจ์ ะต ้องได ้รับเป็ นร ายจ่ายของกษั ตริย ์ 45 แท ้จริงแล ้ว และสาหรั บการสร า้ งกาแพงเยรู ซาเล็ม และการสร า้ งกาแพงล ้อมรอบนัน ้ ค่าใชจ่้ ายต่างๆ ี องกษั ตริย ์ จะมอบใหจากบั ้ ญชข เช่นเดีย วกับการสร า้ งกาแพงในแคว ้นยูเดียด ้วย 46 เมือ ่ โยนาธานและประชาชนได ้ยินถอยค ้ าเหล่านีแ ้ ล ้ว เขาก็มไิ ด ้ใหเกี ้ ย รติและไม่รับ เพราะพวกเขาระลึกถ งึ ความชั่วร า้ ยใหญ่หลวงทีพ ่ ระองค์ไดทรงกระ ้ ทาในอิสราเอล เพราะพระองค์ทรงทาใหพวกเขาทุ ้ กข์ทรมานมาก 47 แต่พวกเขาก็ย ินดีกับอเล็กซานเดอร์ดวย ้ เพราะว่าเขาเป็ นคนแรกทีข ่ อสันติสุขกับพวกเขา และพวกเขาก็ร่ วมมือกับอเล็กซานเดอร์เสมอ 48 แล ้วกษั ตริย ์อเล็กซานเดอร์กร็ วบรวมกองกาลังใหญ่มาตัง้ ค่ายต่อสูกั้ บเดเมตริอุส 49 และหลังจากทีก ่ ษั ตริย ์ทงั ้ สองทรงร่ วมรบแล ้ว กองทัพของเดเมตริอุสก็หนีไป แต่อเล็กซานเดอร์ตด ิ ตามเขาไปและมีชัย ต่อพวกเขา ้ 50 และเขาสูรบต่ อไปอย่ างเจ็บปวดยิ่งนักจนดวงอาทิตย์ตก และวันนัน ้ เดเมตริอุสก็ถ ูกสังหาร 51 ภายหลังอเล็กซานเดอร์ส่งทูตไปเฝ้ ากษัตริย ์ปโตเลมีแห่งอีย ิปต์พร ้ อมข ้อความดังนี้ 52 เพราะว่าฉันได ้กลับมาสู่อาณาจักรของฉันอีกครัง้ และนั่งอยู่ บนบัลลังก์ของบรรพบุรุ ษของฉัน และได ้รั บอานาจครอบครอง และโค่นล ้มเดเมตริอุส และกอบกู ้ประเทศของเรา 53 เพราะว่าหลังจากทีข ่ ้าพเจ ้าร่ วมรบกับเขาแล ้ว ทัง้ เขาและกองทัพของเขาก็ทาใหเราท ้ ้อใจจนเรานั่งบนบัลลังก์แห่ งอาณาจักรของเขา 54 เพราะฉะนัน ้ บัดนีใ้ หเราสร ้ า้ งความสัมพันธ์ไมตรีร่ วมกัน และมอบลูกสาวของเจ ้าใหเป็ ้ นภรรยาของข ้าพเจ ้า แล ้วข ้าพเจ ้าจะเป็ นบุตรเขยของท่าน และจะมอบทัง้ ท่านและเธอตามศักดิศรี ์ ของท่าน 55 แล ้วกษั ตริย ์ปโตเลมีตรั สตอบว่า "ขอใหมี้ ความสุขในวันทีเ่ จ ้ากลับมายังแผ่น ดินของบรรพบุรุษของเจ ้ า และประทับบนบัลลังก์แห่งอาณาจักรของพวกเขา" 56 บัดนีเ้ ราจะกระทาแก่เจ ้าตามทีเ่ จ ้าเขีย นไว ้ว่า เพราะฉะนัน ้ มาพบฉันทีป ่ โตเลไมส ์ เพือ ่ เราจะไดพบกั ้ น เพราะฉันจะแต่งงานกับลูกสาวของฉันตามความปรารถนาของคุณ 57 ดังนัน ้ ปโตเลมีจงึ ออกจากอีย ิปต์พร อ ้ มกั บคลีโอพัตราบุตรสาวของเ ิ ขา และเขาทัง้ สองมาถ งึ ปโตเลมีในปี ร อ ้ ยหกสบสอง 58 เมือ ่ กษั ตริย ์อเล็กซานเดอร์มาพบเขา พระองค์ก็ประทานคลีโอพัตราธิดาของเขา และเฉลิมฉลองการแต่งงานของเธอทีเ่ มืองปโตเลไมสด์ ้วยพระสริิ รุ่ งโรจน์ดังเช่นพระราชโองการของกษัตริย ์ 59 กษั ตริย ์อเล็กซานเดอร์ไดเขี ้ ย นถงึ โยนาธานว่าใหมาพบท่ ้ าน ์ างมีเกียรติ 60 พระองค์จงึ ทรงเสด็จไปยั งเมืองทอเลไมสอย่ ทรงเข ้าเฝ้ ากษั ตริย ์ทงั ้ สองพระองค์ และประทานเงิน ทองคา และของกานัลมากมายแก่พวกเขาและมิตรสหาย และได ้รั บความโปรดปรานในสายพระเนตรของพระองค์ 61 ครั ้งนัน ้ มีเพือ ่ นทีช ่ ั่วร า้ ยในอิสราเอลบางคนซงึ่ มีชวี ต ิ ชั่วร า้ ยมารวมตัวกันเพือ่ กล่าวหาเขา แต่กษั ตริยไ์ ม่ทรงฟั งพวกเขา 62 ยิ่งกว่านัน ้ ี ว่ ง กษั ตริย ์ทรงบัญชาใหถอดฉลองพระองค์ ้ ออกแล ้วทรงสวมสม และพวกเขาก็ทาเช่นนัน ้ 63 พระองค์จงึ ทรงใหพระองค์ ้ นั่งโดยลาพัง แล ้วสั่งพวกเจ ้านายของพระองค์ว่า 'จงไปกับเขาทีก ่ ลางเมืองและประกาศว่า
ิ้ จะไม่มผ ี ู ้ใดบ่นว่าพระองค์ในเรือ ่ งใด ๆ ทัง้ สน ิ้ . และไม่มผ ี ู ้ใดรบกวนพระองค์ดวยเหตุ ้ ใด ๆ ทัง้ สน 64 เมือ ่ โจทก์เห็นว่าเขาได ้รั บเกีย รติตามคาประกาศ ี ่วงก็พากันหนีไปหมด และสวมชุดสม 65 ดังนัน ้ กษั ตริย ์จงึ ทรงยกย่องเขา และทรงเขีย นเขาไว ้ในหมู่มต ิ รสหายใหญ่ของเขา และตัง้ ใหเขาเป็ ้ นดยุ ค และผู ้มีส่วนร่ วมในอาณาจักรของเขา 66 หลังจากนัน ้ โยนาธานก็กลับมายั งกรุงเยรูซาเล็มด ้วยสันติสุขและคว ามยินดี 67 นอกจากนีใ้ น; ิ หกสบ ิ หามาถ ปี ทห ี่ าส ้ บ ้ งึ เดเมตริอุสบุตรชายของเดเมตริอส ุ จากเกาะ ครีตเข ้าสู่ดน ิ แดนของบรรพบุรุษของเขา: ึ เสย ี ใจอย่างยิง่ 68 เมือ ่ กษั ตริย ์อเล็กซานเดอร์ได ้ยินคาบอกเล่าก็รู ้สก และเสด็จกลับเมืองอันทิโอก 69 ี แล ้วเดเมตริอุสก็แต่งตัง้ อปอลโลเนียสเป็ นผู ้ว่าราชการเมืองซโี ลซเรี ย เป็ นแม่ทัพของเขา ผู ้ซงึ่ รวบรวมกองทัพใหญ่มาตัง้ ค่ายทีแ ่ คว ้นชัมเนีย และส่งคนไปหาโยนาธานมหาปุโรหิตกล่าวว่า 70 เจ ้าเพีย งผู ้เดีย วทีย ่ กตัวขึน ้ ต่อสูกั้ บพวกเรา และข ้าพระองค์ก็หวั เราะเยาะเพราะเห็นแก่พระองค์ และถูกประณาม และเหตุใดพระองค์จงึ อวดอ ้างอานาจของพระองค์ต่อพวกเราในภูเ ขา? 71 เหตุฉะนัน ้ บัดนีถ ้ ้าท่านวางใจในกาลังของตนเอง จงลงมาหาเราทีท ่ ุ่งราบ และใหเราลองเรื ้ ่องด ้วยกันทีน ่ ั่น เพราะว่าอานาจของเมืองต่างๆ อยู่ กับเรา 72 จงถามและเรีย นรู ้ว่าเราเป็ นใคร และคนทีเ่ หลือทีเ่ ข ้ามาเป็ นส่วนหนึง่ ของเรา และพวกเขาจะบอกเจ ้าว่าเท ้าของเจ ้าจะบินไปในดินแดนของเขาเอ งไม่ได ้ ๗๓ ดังนัน ้ บัดนีเ้ จ ้าจะทนพลม ้าไม่ได ้และมีอานาจยิ่งใหญ่เช่นนีในที ้ ร่ าบ, ทีซ ่ งึ่ ไม่มห ี ินหรือหินเหล็กไฟ, หรือทีท ่ จี่ ะหลบหนีไป. ึ สะเทือนใจ 74 เมือ ่ โยนาธานได ้ยินถอยค ้ าของอปอลโลเนีย สก็รู ้สก และเลือกคนจานวนหนึง่ หมืน ่ คนออกจากกรุ งเยรู ซาเล็ม ทีซ ่ งึ่ ซโี มนน ้องชายของเขามาพบเขาเพือ ่ ช่วยเขา ้ องยัฟฟา แต่; 75 และท่านได ้ตัง้ กระโจมของตนไว ้ต่อสูเมื ชาวเมืองยบปาสั่งหามเขาออกจากเมื ้ อง เพราะอปอลโลเนีย สมีทหารรั กษาการณ์อยู่ทน ี่ ั่น 76 แล ้วโยนาธานก็ล ้อมเมืองนัน ้ ไว ้ แล ้วชาวเมืองก็ปล่อยใหเขาเข ้ ้ามาด ้วยความกลัว และโยนาธานก็ชนะเมืองยั ฟฟา 77 เมือ ่ อปอลโลเนีย สได ้ยินก็นาพลมาสามพั ้ นคนพร อ ้ มทหารราบมากม ายไปทีอ ่ าโซตัสเหมือนคนออกเดินทาง แล ้วจึงลากเขาออกไปทีท ่ รี่ าบ เพราะเขามีพลม ้าจานวนมากซงึ่ เขาไว ้วางใจ 78 แล ้วโยนาธานก็ตด ิ ตามเขาไปยังอาโซตัส ซงึ่ เป็ นทีท ่ ก ี่ องทัพเข ้าร่ วมการรบ 79 ฝ่ ายอปอลโลเนีย สได ้ทิง้ พลมาไว ้ ้พันคนไว ้แล ้ว 80 โยนาธานรู ว้ ่ามีคนซุ่มอยู่ข ้างหลังเขา เพราะพวกเขาล ้อมกองทัพของพระองค์และขว ้างลูกดอกใส่ประชา ้ ชนตัง้ แต่เชาจรดเย็ น 81 แต่ประชาชนก็หยุ ดนิง่ ตามทีโ่ ยนาธานสั่ง ดังนัน ้ ม ้าของศัตรู จงึ เหน็ดเหนือ ่ ย 82 แล ้วซโี มนก็นาพลโยธาออกมาตัง้ ไว ้ต่อสูกั้ บทหารราบ (เพราะพลม ้าหมดไปแล ้ว) ซงึ่ ทาใหเขาท ้ ้อแท ้แล ้วหนีไป 83 พวกพลม ้าก็กระจัดกระจายไปตามทุ่งนาแล ้วหนีไปทีเ่ มืองอาโซทัส เข ้าไปในเบธดาโกนซงึ่ เป็ นวิหารแห่งรู ปเคารพของพวกเขาเพือ ่ ควา มปลอดภัย 84 แต่โยนาธานได ้จุดไฟเผาอาโซทัส และบรรดาเมืองต่างๆ ล ้อมรอบ และยึดเอาของทีร่ ิบมาได ้ และวิหารของพระดาโกนก็ถก ู เผาด ้วยไฟพร ้อมกับบรรดาผู ้ทีห ่ นีเข ้า ไปในนัน ้ ี ด ้วยดาบเกือบแปดพันคน 85 มีคนถูกเผาและฆ่าเสย
86 และจากนัน ้ โยนาธานก็ยกพลโยธาออกไปตัง้ ค่ายต่อสูกั้ บอัสคาลอน ซงึ่ คนในเมืองนัน ้ ออกมา และต ้อนรับท่านด ้วยความโอ่อา่ ตระการตา 87 ภายหลังโยนาธานและไพร่ พลของเขากลับไปยั งกรุ งเยรูซาเล็มพร ้อ มของทีร่ ิบมาได ้ 88 เมือ ่ กษั ตริย ์อเล็กซานเดอร์ได ้ยินดังนัน ้ พระองค์ก็ทรงใหเกี ้ ย รติโยนาธานมากยิง่ ขึน ้ 89 และทรงส่งหัวเข็มขัดทองคามาพระองค์หนึง่ เพือ ่ ใชส้ าหรั บผู ้ทีม ่ เี ลือดของกษั ตริย ์ พระองค์ทรงมอบอัคคาโรนพร อ ้ มขอบของสงิ่ นัน ้ ใหแก่ ้ พระองค์ด ้วย บทท ี่ 11 1 กษั ตริย ์แห่งอีย ิปต์ทรงรวบรวมกองทัพใหญ่ไว ้เหมือนเม็ดทรายทีช ่ า ยทะเล และเรือหลายลา ทรงเทีย ่ วอุบายเพือ ่ ใหได ้ ้อาณาจักรของอเล็กซานเดอร์มารวมเข ้ากั บอาณาจักรของพระองค์ 2 ครั ้นแล ้วพระองค์เสด็จเข ้าไปในสเปนโดยสันติ ขณะชาวเมืองต่าง ๆ เปิ ดประตูต ้อนรั บพระองค์และพบพระองค์ เพราะกษั ตริย ์อเล็กซานเดอร์ทรงบัญชาใหพวกเขาท ้ าเช่นนัน ้ เพราะพระองค์ทรงเป็ นพีเ่ ขยของพระองค์ 3 เมือ ่ ปโตเลมีเข ้าไปในเมืองต่างๆ เขาก็จัดทหารกองทหารเข ้าเฝ้ าทุกเมือง 4 เมือ ่ เขาเข ้ามาใกล ้อาโซทัส เขาก็พาเขาไปดูวห ิ ารของดาโกนทีถ ่ ูกเผา และอาโซทัสกับชานเมืองทีถ ่ ูกทาลาย และศพทีถ ่ ูกโยนออกไปนอกเมืองและศพทีเ่ ขาเผาในสงคราม เพราะพวกเขาสะสมไว ้เป็ นกองตามทางทีเ่ ขาจะผ่านไป 5 เขาทัง้ สองทูลกษั ตริย ์ถ ึงสงิ่ ใดก็ตามทีโ่ ยนาธานไดกระท ้ าไป ี เพือ ่ เขาจะตาหนิเขา แต่กษั ตริย ์กท ็ รงนิง่ เสย 6 แล ้วโยนาธานเข ้าเฝ้ ากษั ตริยด ์ ้วยความเอิกเกริกทีเ่ มืองยัฟฟา พวกเขาก็ทักทายกันและพักอยู่ 7 ภายหลังโยนาธานเมือ ่ ท่านไปกับกษัตริยถ ์ ึงแม่นา้ ทีเ่ รีย กว่าเอเลวเธ อรั สแล ้ว ก็กลับมายั งกรุงเยรู ซาเล็มอีกครัง้ 8 ดังนัน ้ เมือ ่ กษั ตริย ์ปโตเลมีได ้รับอานาจเหนือเมืองต่างๆ ี ตามชายฝั่ งทะเลแล ้ว ริมทะเลถ งึ เซลูเซย ทรงจินตนาการถงึ คาแนะนาอันชั่วร า้ ยทีต ่ ่อตานอเล็ ้ กซานเดอร์ 9 ครั ้นแล ้วพระองค์ทรงส่งราชทูตไปหากษั ตริยเ์ ดเมตริอุสว่า "มาเถด ิ ใหเราสร ้ า้ งข ้อตกลงระหว่างเรา และเราจะมอบลูกสาวของเราทีอ ่ เล็กซานเดอร์มแ ี ก่เจ ้า และเจ ้าจะครอบครองในอาณาจักรของบิดาเจ ้า" 10 เพราะฉันกลับใจทีไ่ ด ้ยกลูกสาวของฉันใหเขา ้ เพราะเขาหาทางจะฆ่าฉัน 11 เขาได ้ใส่ร า้ ยเขาดังนี้ เพราะเขาปรารถนาอาณาจักรของเขา 12 เหตุฉะนัน ้ ท่านจึงรั บบุตรสาวของตนไปจากเขา ี และมอบนางใหแก่ ้ เดเมตริอุส และละทิง้ อเล็กซานเดอร์เสย เพือ ่ ใหทราบถ ้ งึ ความเกลีย ดชังของพวกเขาอย่างเปิ ดเผย 13 แล ้วปโตเลมีก็เข ้าไปในเมือ งอันทิโอก ี ร ทีน ่ ั่นพระองค์ทรงสวมมงกุฎสองมงกุฎบนพระเศย ี คือมงกุฎแห่งเอเชย และของอียป ิ ต์ ิ เี ซย ี 14 ในเวลากลางนัน ้ กษั ตริย ์อเล็กซานเดอร์อยู่ทแ ี่ คว ้นซล เพราะผู ้ทีอ ่ าศัย อยู่ ในบริเวณนัน ้ ได ้กบฏจากพระองค์ 15 แต่เมือ ่ อเล็กซานเดอร์ไดยิ้ นดังนัน ้ เขาก็มาทาสงครามกับเขา กษั ตริย ์ปโตเลมีจงึ นากองทัพของเขาออกมา และเข ้าเฝ้ าเขาด ้วยฤทธิอ ์ านาจอันทรงพลัง และขับไล่เขาใหหนี ้ ไป 16 อเล็กซานเดอร์จงึ หนีไปยั งประเทศอาระเบีย ทีน ่ น ั่ เพือ ่ ป้ องกันตัว แต่กษั ตริย ์ปโตเลมีก็ได ้รั บเกียรติ 17 เพราะศับดีเอลชาวอาหรั บได ้ถอดศรี ษะของอเล็กซานเดอร์แลวส ้ ่งไ ปใหปโตเลมี ้ ิ้ 18 กษั ตริย ์ปโตเลมีก็สนพระชนม์ในวั นทีส ่ ามหลังจากนัน ้ และบรรดาผู ้ทีอ ่ ยู่ ในป้ อมปราการก็ถ ูกสังหารซงึ่ กันและกัน ิ เจ็ด 19 โดยวิธน ี เี้ ดเมตริอัสจึงได ้ครองราชย์ในปี ทรี่ อ ้ ยหกสบ
20 ขณะเดีย วกัน โยนาธานก็ร วบรวมคนทีอ ่ ยู่ในแคว ้นยูเดียเพือ ่ ยึดหอคอยทีอ ่ ยู่ ในกรุ ง เยรู ซาเล็ม และพระองค์ทรงสร า้ งเครือ ่ งกลมากมายเข ้าโจมตีหอคอยนัน ้ 21 แล ้วคนอธรรมทีเ่ กลียดชังประชาชนของตนก็เข ้ามาเข ้าเฝ้ าพระราช าทูลว่าโยนาธานได ้ล ้อมหอคอยไว ้แลว้ 22 เมือ ่ เขาได ้ยินก็โกรธ และรีบออกไปทันที เขามาถ งึ ทอเลเมส ์ และเขีย นถงึ โยนาธานว่าอย่าปิ ดล ้อมหอคอย แต่จงรีบมาพูดกับเขาทีท ่ อเลเมสโ์ ดยด่วน 23 ถงึ กระนัน ้ เมือ ่ โยนาธานได ้ยินดังนัน ้ ก็รับสั่งใหปิ้ ดล ้อมไว ้ และเขาได ้เลือกผู ้ใหญ่บางคนของอิสราเอลและปุโรหิต และทาใหตั้ วเองตกอยู่ ในอันตราย ื้ ผ ้า 24 แล ้วทรงนาเงิน ทองคา เสอ และนักประดาน้าไปเข ้าเฝ้ ากษัตริย ์ทอเลไมส ์ เป็ นทีซ ่ งึ่ พระองค์เป็ นทีโ่ ปรดปรานในสายพระเนตรของพระองค์ 25 ถงึ แม ้ว่าคนอธรรมบางคนในประชาชนจะบ่นต่อพระองค์ 26 แต่กษั ตริย ์ทรงวิงวอนต่อพระองค์ดังทีบ ่ รรพบุรุ ษของพระองค์เคย ทามาก่อน ิ้ ของพระองค์ และทรงเลือ ่ นตาแหน่งเขาต่อหน ้ามิตรสหายทัง้ สน 27 และทรงยืนยั นพระองค์ในฐานะมหาปุ โรหิต และในเกีย รติทุกประการทีพ ่ ระองค์มเี มือ ่ ก่อน และทรงประทานความโดดเด่นแก่พระองค์ในหมู่มต ิ รสหายของพระ องค์ 28 แล ้วโยนาธานทูลขอกษั ตริยใ์ หปลดบรรณาการจากแคว ้ ้นยูเดีย เช่นเ ดีย วกับรั ฐบาลทัง้ สามกับแคว ้นสะมาเรีย ด ้วย และเขาสัญญาไว ้สามร อ ้ ยตะลันต์ 29 กษั ตริย ์จงึ ทรงยินยอม และทรงเขีย นจดหมายถ งึ โยนาธานถ ึงสงิ่ ทัง้ หมดนีด ้ ังนี้ 30 กษั ตริย ์เดเมตริอุสถ ึงโยนาธานนองชายของเขา ้ และถ งึ ชนชาติย ิวส่งคาทักทายว่า 31 เราจะส่งสาเนาจดหมายซงึ่ เราได ้เขีย นถ ึงลาสเธเนสลูกพีล ่ ูกนองขอ ้ งเราเกีย ่ วกับคุณมาทีน ่ เี่ พือ ่ ท่านจะได ้เห็น 32 กษั ตริย ์เดเมตริอุสถ ึงบิดาของเขาลาสเธเนสส่งคาทักทายว่า 33 เราตัง้ ใจทีจ่ ะทาดีต่อชาวยิวผู ้เป็ นเพือ ่ นของเรา และรั กษาพันธสัญญากับเรา เพราะพวกเขาปรารถนาดีต่อเรา 34 เหตุฉะนัน ้ เราจึงได ้ใหส้ ัตยาบันแก่พวกเขาในเขตแดนของแคว ้นยู เดี ยกับรั ฐบาลทัง้ สามของอาเฟเรมา ลิดดา และรามาเธม ซงึ่ เพิม ่ เข ้ามาในแคว ้นยู เดีย จากแคว ้นสะมาเรีย และทุกสงิ่ ทีเ่ กีย ่ วข ้องกับพวกเขา สาหรั บผู ้ถวายเครื่องบูชาในกรุงเยรู ซาเล็ม แทนการตอบแทนทีพ ่ ระราชาได ้รั บจากผลแห่งแผ่นดินและต ้นไม ้ทุ กปี ก่อน 35 และสงิ่ อืน ่ ๆ ทีเ่ ป็ นของเรา ิ ชักหนึง่ และธรรมเนียมทีเ่ ป็ นของเรา คือส่วนสบ ึ่ ้องชาระสาหรั บเรา เช่นเดีย วกับบ่อเกลือด ้วย และภาษีมงกุฏซงต เราก็จะปลดของเหล่านัน ้ ทัง้ หมดเพือ ่ บรรเทาทุกข์ ๓๖ และไม่มส ี งิ่ ใดของสงิ่ นีจ้ ะเพิกถอนได ้ตังแต่ ้ บัดนีเ้ ป็ นต ้นไปตลอดกา ล. 37 ฉะนัน ้ บัดนีข ้ อท่านจงทาสาเนาสงิ่ เหล่านีไ้ ว ้ และมอบใหแก่ ้ โยนาธาน ิ ธิใ์ นทีท และประทับบนภูเขาศักดิส ์ ท ่ เี่ ห็นได ้ชัดเจน 38 ภายหลังเมือ ่ กษั ตริย ์เดเมตริอส ุ เห็นว่าแผ่นดินเงียบสงบต่อพระพักต ร์พระองค์ และไม่มผ ี ู ้ใดต่อตานพระองค์ ้ พระองค์จงึ ทรงส่งกาลังทัง้ หมดของพระองค์ไปยั งทีข ่ องพระองค์ เว ้นแต่กลุ่มคนต่างด ้าวบางกลุ่มทีเ่ ขารวบรวมมาจากนัน ้ เกาะต่างๆ ของพวกนอกศาสนา เพราะเหตุนบ ี้ รรดากองกาลังของบรรพบุรุษจึงเกลียดชังเขา 39 นอกจากนี้ ยั งมีตรีโฟนคนหนึง่ ซงึ่ เคยเป็ นของอเล็กซานเดอร์มาก่อน เมือ ่ เห็นว่ากองทัพทัง้ หมดบ่นต่อว่าเดเมตริอัส
ิ ัลคิวชาวอาหรั บผู ้เลีย จึงไปหาสม ้ งดูอันติโอคัสบุตรชายคนเล็กของ อเล็กซานเดอร์ขน ึ้ มา 40 และขอข่มเหงพระองค์เพือ ่ มอบอันติโอคัสหนุ่มคนนีให ้ พระองค์ ้ เพือ ่ พระองค์จะทรงครอบครองแทนราชบิดาของพระองค์ ิ่ เ่ ดเมตริอส เหตุฉะนัน ้ พระองค์จงึ ทรงเล่าใหพระองค์ ้ ฟังถ งึ ทุกสงที ั ได ้ กระทา และวิธท ี ค ี่ นทาสงครามของเขาเป็ นปฏิปักษ์ต่อพระองค์ และพระองค์ก็อยู่ทน ี่ ั่นนาน ฤดูกาล. 41 ขณะนัน ้ โยนาธานส่งคนไปเฝ้ ากษัตริยเ์ ดเมตริอส ุ ใหขั้ บไล่พวกทีอ ่ ยู่ ในหอคอยออกจากกรุงเยรู ซาเล็มและพวกทีอ ่ ยู่ ในป้ อมปราการด ้วย เพราะพวกเขาต่อสูกั้ บอิสราเอล 42 เดเมตริอุสจึงส่งคนไปหาโยนาธานกล่าวว่า "ข ้าพเจ ้าจะไม่ทาสงิ่ นีเ้ พือ ่ ท่านและประชากรของท่านเท่านัน ้ แต่ข ้าพเจ ้าจะใหเกี ้ ย รติท่านและชนชาติของท่านเป็ นอย่ างสูง หากมีโอกาส" 43 เพราะฉะนัน ้ บัดนีถ ้ ้าท่านส่งคนมาช่วยข ้าพเจ ้าก็ทาดีแล ้ว ิ้ ไปจากฉันแลว้ เพราะกาลังทัง้ หมดของฉันสูญสน 44 โยนาธานจึงส่งคนเข ้มแข็งสามพันคนไปหาอันทิโอก และเมือ ่ พวกเขาเข ้าเฝ้ ากษั ตริย ์ กษั ตริย ์ก็ทรงยินดีเป็ นอย่ างยิง่ ทีค ่ นเหล่านัน ้ มา 45 อย่ างไรก็ตาม ชาวเมืองนัน ้ ก็ร วมตัวกันทีก ่ ลางเมืองเป็ นจานวนหนึง่ แสนสองหมืน ่ ค ี น และอยากจะประหารกษัตริยเ์ สย 46 เหตุฉะนัน ้ กษั ตริย ์จงึ หนีไปทีล ่ าน ้ น ส่วนคนในเมืองรั กษาทางในเมืองและเริ่มสูรบกั ่ 47 แล ้วพระราชาก็ทรงเรียกพวกยิวใหช้ วย ต่างก็เข ้ามาหาพระองค์ทันที ี เป็ นแสนคน และได ้ประหารชวี ต ิ ในเมืองในวันนันเส ้ ย 48 เขาก็จุดไฟเผาเมืองและได ้ของทีร่ ิบได ้มากมายในวันนัน ้ และมอบกษั ตริย ์ไว ้ 49 ครั ้นคนในเมืองนัน ้ เห็นว่าพวกยิวได ้เมืองนัน ้ ไปอย่ างทีต ่ ้องการแล ้ว ความกล ้าหาญก็ลดลง จึงทูลวิงวอนต่อกษั ตริย ์แล ้วร ้องว่า 50 ขอทรงโปรดประทานสันติสข ุ แก่เรา และใหชาวยิ ้ วเลิกโจมตีเราและเมืองเถด ิ 51 ด ้วยเหตุนพ ี้ วกเขาจึงละทิง้ อาวุธของตนและทาสันติภาพ และชาวยิวได ้รั บเกียรติในสายพระเนตรของกษัตริย ์ และในสายพระเนตรของทุกคนทีอ ่ ยู่ในอาณาจักรของพระองค์ และพวกเขาก็กลับมายั งกรุงเยรูซาเล็มพร ้อมกับของทีร่ ิบได ้มากมา ย 52 ดังนัน ้ กษั ตริย ์เดเมตริอุสจึงประทับบนบัลลังก์แห่งราชอาณาจักรขอ งพระองค์ และแผ่นดินก็เงีย บสงบต่อพระพักตร์พระองค์ ิ่ เ่ ขาพูด 53 ถ งึ กระนัน ้ เขาก็แยกตัวออกไปในทุกสงที และปลีกตัวจากโยนาธาน และไม่ตอบแทนเขาตามผลประโยชน์ทเี่ ขาได ้รับจากเขา แต่ทาใหเขาล ้ าบากใจยิ่งนัก 54 ภายหลังนางตรีโฟนก็กลับมาพร อ ้ มกับอันติโอคัสพระกุมารผู ้ครองร าชย์และสวมมงกุฎพร อ ้ มกับพระองค์ 55 แล ้วบรรดาทหารทีเ่ ดเมตริอุสได ้รวบรวมไว ้ก็เข ้ามาหาเขา และต่อสูกั้ บเดเมตริอส ุ ผู ้หันหลังหนีไป ้ 56 ยิ่งกว่านัน ้ ทริฟฟอนก็จับชางและชนะเมืองอั นทิโอก 57 ครั ้งนัน ้ อันทิโอคัสหนุ่มเขีย นถงึ โยนาธานว่า "ข ้าพเจ ้ายืนยั นใหท่้ านเป็ นมหาปุโรหิต และแต่งตัง้ ใหท่้ านเป็ นผู ้ปกครองเหนือรั ฐบาลทัง้ ส ี่ และใหเป็ ้ นเพือ ่ นคนหนึง่ ของกษั ตริย ์ " 58 คราวนัน ้ พระองค์ทรงส่งภาชนะทองคาไปใหท่้ านรั บประทาน ี ่วง และทรงปล่อยใหท่้ านดืม ่ เป็ นทองคา นุ่งห่มสม และใหสวมหั ้ วเข็มขัดทองคา 59 เขายั งตัง้ นายซโี มนน ้องชายของเขาจากสถานทีท ่ เี่ รีย กว่าบันไดเมือ งไทรั สไปจนถงึ ชายแดนอียป ิ ต์ 60 แล ้วโยนาธานก็ออกไปและผ่านเมืองต่างๆ ทีอ ่ ยู่ เหนือน้า และกองทัพทัง้ หมดของซเี รีย ก็ร วมตัวกันเข ้าช่วยเขา และเมือ ่ เขามาถงึ อัสคาลอน ชาวเมืองก็มาพบเขาอย่างมีเกียรติ
61 พระองค์เสด็จไปยั งเมืองกาซาจากทีไ่ หน แต่ชาวเมืองกาซาได ้กันเขาไว ้ ี ดังนัน ้ ท่านจึงล ้อมไว ้และเผาชานเมืองด ้วยไฟและทาลายเสย 62 ภายหลังเมือ ่ พวกเขาชาวกาซาวิงวอนต่อโยนาธาน พระองค์ก็ทรงคืนดีกับพวกเขา และจับบุตรชายของคนสาคัญของพวกเขาไปเป็ นตัวประกัน และส่งพวกเขาไปยั งกรุ งเยรูซาเล็ม และผ่านชนบทไปยั งเมืองดามัสกัส 63 เมือ ่ โยนาธานได ้ยินว่าพวกเจ ้านายของเดเมตริอุสมาทีเ่ มืองเคเดสซ ึ่ งอยู่ ในแคว ้นกาลิลด ี ้วยฤทธิอ ์ านาจอันใหญ่หลวง ตัง้ ใจจะไล่เขาออกจากเมือง 64 พระองค์เสด็จไปพบพวกเขา และทิง้ ซโี มนน ้องชายไว ้ทีช ่ นบท 65 แล ้วซโี มนก็ตงั ้ ค่ายต่อสูกั้ บเมืองเบธซูร า และต่อสูกั้ บเมืองนัน ้ เป็ นเวลานาน และปิ ดปากเมืองไว ้ ั ติภาพกับพระองค์ 66 แต่พวกเขาปรารถนาทีจ่ ะมีสน ซงึ่ พระองค์ประทานแก่พวกเขา แล ้วจึงขับไล่พวกเขาออกไปจากทีน ่ ั่น และยึดเมืองนัน ้ และตัง้ กองทหารไว ้ในเมืองนัน ้ 67 ส่วนโยนาธานและพลโยธาของเขา พวกเขาตัง้ ค่ายอยู่ ทน ี่ ้าแห่งเกนเนซาร์ ้ ตัง้ แต่เวลาเชาพวกเขามาจนถ งึ ทีร่ าบนาโซร์ 68 และดูเถด ิ กองทัพคนแปลกหน ้ามาพบเขาทีท ่ รี่ าบ และได ้วางคนซุ่มโจมตีเขาทีภ ่ ูเขาแล ้วเข ้ามาต่อสูกั้ บเขา ึ 69 ครั ้นคนทัง้ หลายทีซ ่ ่ม ุ อยู่ กล ็ ุกขึนจากที ้ ข ่ องตนเข ้าทาศก ทุกคนทีอ ่ ยู่ ฝ่ายโยนาธานก็หนีไป 70 จึงไม่เหลือสักคนเดีย ว เว ้นแต่มัทธาธีอัสบุตรชายอับซาโลม และยู ดาสบุตรชายคาลฟี ผู ้บังคับบัญชากองทัพ ื้ ผ ้าของตนเอาดินใส่ศรี ษะและอธิษฐาน 71 แล ้วโยนาธานก็ฉก ี เสอ 72 ภายหลังพระองค์ทรงหันกลับมาทาสงครามอีก ทรงใหพวกเขาหนี ้ ไปแล ้วจึงหนีไป 73 เมือ ่ คนของท่านทีห ่ นีไปแล ้วเห็นเช่นนีก ้ ็กลับมาหาท่านอีก และติดตามไปยั งเคเดสถ ึงเต็นท์ของตนด ้วย และตัง้ ค่ายอยู่ทน ี่ ั่น ี ประมาณสามพันคน 74 วันนัน ้ คนนอกศาสนาถูกฆ่าเสย แต่โยนาธานกลับมายั งกรุงเยรูซาเล็ม บทท ี่ 12 1 เมือ ่ โยนาธานเห็นว่าเวลานัน ้ เป็ นประโยชน์แก่ท่าน ท่านจึงเลือกคนบางคน และส่งไปยั งกรุ งโรม เพือ ่ ยืนยั นและสานต่อมิตรภาพทีพ ่ วกเขามีต่อเขา 2 พระองค์ทรงส่งจดหมายไปยังชาวเลซเดโมเนียนด ้วย และไปยั งทีอ ่ น ื่ ๆ ด ้วยจุดประสงค์เดียวกัน 3 ิ วุฒส ดังนัน ้ พวกเขาจึงไปทีก ่ รุ งโรมและเข ้าเป็ นสมาชก ิ ภาแล ้วกล่าว ว่า "โยนาธานมหาปุโรหิตและคนยิวไดส้ ่งพวกเรามาหาท่าน ท ้ายทีส ่ ุดท่านควรจะสานต่อมิตรภาพซงึ่ ท่านมีกับพวกเขาและสาน สัมพันธ์กันใหม่ ดังเช่นคราวก่อน 4 จากนัน ้ พวกโรมันก็ส่งจดหมายถ ึงเจ ้าเมืองทุกแห่งใหพาพวกเขาเข ้ ้ ั ติ าไปในดินแดนยู เดียโดยสน 5 และนีค ่ อ ื สาเนาจดหมายซงึ่ โยนาธานเขียนถ งึ ชาวเลเซเดโมเนียน: 6 โยนาธานมหาปุโรหิต บรรดาผู ้อาวุโสของชาติ และบรรดาปุโรหิตและชาวยิวคนอืน ่ ๆ ถงึ ชาวเลเซเดโมเนีย นพีน ่ ้องของพวกเขาฝากคาทักทายว่า ๗ มีจดหมายในสมัย ก่อนส่งถ ึงโอเนียสมหาปุโรหิตจากดาริอัส , ผู ้ทรงปกครองในบรรดาพวกท่านในขณะนัน, ้ เพือ ่ แสดงว่าท่านเป็ นพีน ่ ้องของเรา, ดังทีส ่ าเนาทีร่ ั บประกันระบุไว ้ในทีน ่ .ี้ 8 ในเวลานัน ้ Onias วิงวอนทูตทีถ ่ ูกส่งมาอย่ างมีเกียรติ และรั บจดหมาย ั พันธ์และมิตรภาพ ซงึ่ ในนัน ้ ได ้มีการประกาศถ งึ ความสม 9 เหตุฉะนัน ้ เราจึงไม่ต ้องการสงิ่ เหล่านีเ้ ลยดวย ้ ื พระคัมภีร ์ศก ั ดิส ิ อ เพือ ่ จะมีหนังสอ ์ ทธิ ์ ยู่ในมือเพือ ่ ปลอบใจเรา 10 อย่ างไรก็ตาม ่ วามเป็ นพีน ท่านทัง้ หลายได ้พยายามส่งท่านใหกลั ้ บคืนสูค ่ ้องและมิ ตรภาพกันใหม่
ี หมด เกรงว่าเราจะกลายเป็ นคนแปลกหน ้าสาหรั บท่านไปเสย เพราะว่าท่านส่งมาหาเราผ่านมานานแล ้ว 11 เหตุฉะนัน ้ ั วบูชาและคาอธิษฐานของเราอยู่เ เราจึงระลึกถ งึ ท่านในการถวายสต สมอ ทัง้ ในเทศกาลและวันสะดวกอืน ่ ๆ ตามเหตุผล และเมือ ่ เรานึกถงึ พีน ่ ้องของเรา 12 และเรายินดีอย่างยิ่งกับเกียรติของคุณ 13 สาหรั บพวกเราเองนัน ้ เรามีความยากลาบากและสงครามมากมายรอบด ้าน เพราะว่ากษั ตริย ์ทอ ี่ ยู่ร อบข ้างพวกเราได ้ต่อสูกั้ บพวกเรา 14 อย่ างไรก็ตาม เราจะไม่กอ ่ ความลาบากแก่ท่านหรือคนอืน ่ ๆ ในสหพันธรั ฐและมิตรสหายของเราในสงครามเหล่านี้ 15 เพราะว่าเราได ้รั บความช่วยเหลือจากสวรรค์ซงึ่ ช่วยเหลือเรา ั รู ของเรา ดังทีเ่ ราได ้รั บการช่วยใหพ้ ้นจากศต และศัตรู ของเราก็ถก ู ปราบลง 16 ด ้วยเหตุนเี้ ราจึงเลือกนูเมเนีย ส บุตรชายของอันทิโอคัส และอันติปาเทอร์ บุตรชายของเจสัน และสง่ พวกเขาไปยังชาวโรมัน ั พันธ์เดิม เพือ ่ รื้อฟื้ นมิตรภาพทีเ่ รามีกบ ั พวกเขา และความสม 17 เราบัญชาพวกเขาใหไปหาท่ ้ านด ้วย และใหค้ านับและมอบจดหมายของเราเกีย ่ วกับการกลับมาเป็ นพีน ่ ้อ งของเราแก่ท่าน 18 ดังนัน ้ บัดนีท ้ ่านควรจะตอบเราในเรื่องนัน ้ ด ้วย 19 และนีค ่ อ ื สาเนาจดหมายทีโ่ อเนียเรสสง่ มา 20 อาเรอัสกษั ตริยแ ์ ห่งลาเซเดโมเนีย น เรีย น มหาปุโรหิตโอเนีย ส ขอคารวะว่า 21 มีเขีย นไว ้ว่าชาวเลเซเดโมเนีย นและชาวยิวเป็ นพีน ่ ้องกัน ื้ สายของอับราฮัม และพวกเขาเป็ นเชอ 22 ฉะนัน ้ บัดนีเ้ มือ ่ เรื่องนีม ้ าถ ึงความรู ้ของเราแล ้ว ท่านควรจะเขีย นถงึ เราถงึ ความเจริญรุ่ งเรืองของท่าน 23 เราจะแจ ้งแก่ท่านอีกครัง้ ว่า ิ ค ้าของท่านเป็ นของเรา และของเราเป็ นของท่าน ปศุสัตว์และสน ดังนัน ้ ท่านทูตของเราจึงรายงานแก่ท่านในเรื่องทีช ่ าญฉลาดนี้ 24 ้ บเข เมือ ่ โยนาธานได ้ยินว่าพวกเจ ้านายของเดเมบิอส ุ ยกทัพมาสูรบกั าอย่ างมากมายกว่าแต่กอ ่ น 25 พระองค์ทรงย า้ ยออกจากกรุงเยรู ซาเล็ม และพบพวกเขาในแผ่นดินอามาธีส เพราะพระองค์มไิ ด ้ทรงผ่อนปรนใหพวกเขาเข ้ ้าไปในประเทศของพ ระองค์ 26 พระองค์ทรงส่งคนสอดแนมไปทีเ่ ต็นท์ของพวกเขาด ้วย ซงึ่ กลับมาอีก และบอกว่าพวกเขาถูกกาหนดใหมาโจมตี ้ พวกเขาในเวลากลางคืน 27 เหตุฉะนัน ้ ทันทีทด ี่ วงอาทิตย์ตก โยนาธานจึงสั่งใหคนของเขาเฝ้ ้ าดูและยกอาวุธขึน ้ เพือ ่ เตรียมออกร บตลอดทัง้ คืน โยนาธานจึงส่งนายร อ ้ ยออกไปรอบกองทัพด ้วย ้ 28 แต่เมือ ่ ศัตรู ได ้ยินว่าโยนาธานกับคนของท่านพร ้อมจะสูรบแล ้ว พวกเขาก็เกรงกลัวและใจสั่น และก่อไฟในค่ายของตน 29 แต่โยนาธานและพรรคพวกของเขาไม่รู จ้ นกระทั่งรุ่ งเชา้ เพราะพวกเขาเห็นแสงไฟลุกอยู่ 30 โยนาธานก็ไล่ตามพวกเขาไป แต่ก็ไม่ทันพวกเขา เพราะพวกเขาข ้ามแม่น้าเอเลวเทรั สไปแล ้ว 31 ดังนัน ้ โยนาธานจึงหันไปหาชาวอาหรั บทีเ่ รีย กว่าชาวเศบาดี และโจมตีพวกเขาและริบของทีร่ ิบมาได ้ 32 เมือ ่ เสด็จออกจากทีน ่ ั่นแล ้ว พระองค์เสด็จมาถ ึงเมืองดามัสกัส และผ่านไปทั่วประเทศ 33 ซโี มนก็ออกไปด ้วย และผ่านไปในชนบทถ ึงเมืองอัสคาลอน และทีป ่ ราการทีน ่ ั่นซงึ่ อยู่ตด ิ กัน เขาก็หน ั ไปทางเมืองยั ฟฟาและชนะทีน ่ ั่น 34 เพราะเขาได ้ยินมาว่าพวกเขาจะมอบอานาจแก่ผู ้ทีเ่ ข ้ามาเป็ นส่วนห นึง่ ของเดเมตริอัส ดังนัน ้ เขาจึงตัง้ ทหารรั กษาการณ์ไว ้ทีน ่ ั่น . 35 ภายหลังโยนาธานกลับมาบ ้านอีก และเรีย กพวกผู ้ใหญ่ของประชาชนมาปรึกษากันเรือ ่ งการสร า้ งทีม ่ ั่นเ ข ้มแข็งในแคว ้นยู เดีย 36 และกระทากาแพงเมืองเยรู ซาเล็มใหสู้ งขึน ้ และยกภูเขาใหญ่ขน ึ้ ระหว่างหอคอยกับเมือง
เพือ ่ แยกออกจากเมือง เพือ ่ จะอยู่ แต่ลาพัง ื้ ในเมืองนัน เพือ ่ ไม่ใหคนขายหรื ้ อ ซอ ้ 37 คราวนีเ้ ขาจึงมาร่ วมกันสร า้ งเมืองขึน ้ เพราะกาแพงด ้านทิศตะวันออกพังทลายลงแลว้ ิ่ เ่ รีย กว่าคาเฟนาธา และซ่อมแซมสงที 38 ซโี มนได ้ตัง้ อาดิดาไว ้ทีเ่ สเฟลา และทาประตูและดาลใหแข็ ้ งแรง ี 39 ตรีโฟนกาลังจะยึดอาณาจักรเอเชย และจะประหารกษั ตริยอ ์ ันทิโอคัส ี รของพระองค์เอง เพือ ่ จะทรงสวมมงกุฎบนพระเศย 40 แต่เขากลัวว่าโยนาธานจะไม่ทนทุกข์ทรมานเขา และเขาจะต่อสูกั้ บเขา ดังนัน ้ เขาจึงหาทางทีจ่ ะจับโยนาธานเพือ ่ จะฆ่าเขา เขาจึงออกไปและมาถ งึ เบธสัน 41 ี่ มืน แล ้วโยนาธานก็ออกไปต ้อนรั บท่านพร ้อมกับคนสห ่ คนทีเ่ ลือกไว ้ สาหรั บทาสงคราม และมาถ งึ เมืองเบธสัน 42 เมือ ่ ทริฟอนเห็นโจนาธานมาด ้วยกาลังอันใหญ่หลวงเช่นนี้ เขาก็ไม่กล ้าทีจ่ ะยื่นมือออกไปหาเขา 43 แต่ต ้อนรั บเขาอย่ างมีเกียรติ และชมเชยเขาต่อเพือ ่ น ๆ ทุกคน และมอบของกานัลแก่เขา ื่ ฟั งเขาเหมือนต่อตัวเขาเอง และสั่งใหคนท ้ าสงครามของเขาเชอ 44 โยนาธานยั งกล่าวแก่โยนาธานว่า "เหตุไฉนท่านจึงนาประชาชนทัง้ หมดนีม ้ าลาบากนัก เพราะไม่มส ี งครามเกิดขึนระหว่ ้ างเราเลย" 45 ฉะนัน ้ จงส่งพวกเขากลับบ ้านอีกครัง้ และเลือกคนสองสามคนมาคอยเฝ้ าเจ ้า แล ้วจงมากับฉันทีป ่ โตเลไมส ์ เพราะเราจะมอบใหแก่ ้ เจ ้า ทัง้ ป้ อมปราการและกองกาลังทีเ่ หลืออยู่ และทุกสงิ่ ทีม ่ ห ี น ้าทีใ่ ดๆ สาหรั บฉัน ฉันจะกลับและจากไป เพราะว่านีเ่ ป็ นเหตุแห่งการมาของฉัน 46 โยนาธานจึงวางใจจึงทาตามทีส ่ ั่ง และส่งไพร่ พลไปยังดินแดนยู เดียออกไป 47 พระองค์ทรงควบคุมคนไว ้เพียงสามพันคน โดยพระองค์ทรงส่งคนสองพันคนไปยังแคว ้นกาลิล ี และหนึง่ พันคนก็ไปด ้วย 48 ทันทีทโี่ ยนาธานเข ้าไปในเมืองทอเลไมส ์ ์ ็ปิดประตูและจับตัวท่าน ชาวเมืองทอเลไมสก ี ด ้วยดาบ และทุกคนทีม ่ าด ้วยเขาก็สังหารเสย 49 แล ้วส่งทหารราบและทหารม ้าจานวนหนึง่ ไปยั งแคว ้นกาลิลแ ี ละใน ทีร่ าบกว ้างใหญ่เพือ ่ ทาลายกองทัพของโยนาธานทัง้ หมด 50 แต่เมือ ่ รู ว้ ่าโยนาธานกับพรรคพวกถูกฆ่าตายแลว้ พวกเขาก็ใหก้ าลังใจกันและกัน และเข ้าไปใกล ้กันพร อ ้ มจะต่อสู ้ 51 เหตุฉะนัน ้ บรรดาผู ้ทีต ่ ามมาเมือ ่ เห็นว่าตนพร อ ้ มจะสูช้ วี ต ิ แล ้วจึงหันก ลับมาอีก 52 ครั ้นแล ้วเขาทัง้ หลายจึงเข ้ามาในแผ่นดินยูเดียโดยสันติ ทีน ่ ั่นเขาคร่ าครวญใหโยนาธานและคนที ้ อ ่ ยู่ กบ ั เขาด ้วยความกลัวยิง่ นัก ดังนัน ้ อิสราเอลทัง้ ปวงจึงคร่ าครวญอย่ างหนัก 53 ี แล ้วบรรดาประชาชาติทอ ี่ ยู่ร อบข ้างก็หาโอกาสทาลายพวกเขาเสย เพราะว่าพวกเขากล่าวว่า "พวกเขาไม่มน ี ายทหารหรือใครช่วยเลย บัดนีใ้ หเราท ้ าสงครามกับพวกเขา ี จากท่ามกลางมนุษย์" และเอาอนุสรณ์ของพวกเขาไปเสย บทท ี่ 13 1 เมือ ่ ซโี มนได ้ยินว่าตรีโฟนได ้รวบรวมกองทัพใหญ่มาบุกรุกแผ่นดินยู ี เดีย และทาลายล ้างเสย 2 เมือ ่ เห็นว่าประชาชนตกใจกลัวยิง่ นัก พระองค์จงึ เสด็จขึน ้ ไปยั งกรุงเยรูซาเล็ม และรวบรวมประชาชนไว ้ด ้วยกัน 3 และเตือนสติพวกเขาว่า "ท่านเองก็รู ด ้ ถ ี งึ สงิ่ ใหญ่หลวงทีเ่ ราและพีน ่ องและครอบครั ้ วบิดาขอ งข ้าพเจ ้าได ้กระทาเพือ ่ ธรรมบัญญัตแ ิ ละสถานบริสุทธิ์ ้ การสูรบและความยากล าบากทีเ่ ราได ้เห็น"
4 ด ้วยเหตุนพ ี้ น ี่ ้องของข ้าพเจ ้าจึงถูกประหารเพราะเห็นแก่อ ิสราเอล และข ้าพเจ ้าจึงถูกทิง้ ใหอยู ้ ่ ตามลาพัง 5 บัดนีข ้ ออย่ าใหข้ ้าพเจ ้าละทิง้ ชวี ต ิ ของตนในยามลาบาก เพราะข ้าพเจ ้าก็ไม่ได ้ดีไปกว่าพีน ่ ้องของตน 6 ไม่ต ้องสงสัย เลย เราจะแกแค ้ ้นประเทศของเรา สถานบริสุทธิ์ ภรรยาของเรา และลูกๆ ของเรา เพราะคนต่างชาติทงั ้ หมดมารวมตัวกันเพือ ่ ทาลายเราด ้วยความอาฆ าตพยาบาทอย่ างยิ่ง 7 ทันทีทป ี่ ระชาชนได ้ยินถอยค ้ าเหล่านี้ จิตใจของเขาก็ฟื้นขึน ้ ี งอันดังว่า 8 และพวกเขาตอบด ้วยเสย "เจ ้าจงเป็ นผู ้นาของเราแทนยู ดาสและโยนาธานนองชายของเจ ้ ้า" ึ ของเรา และสงิ่ ใดทีท 9 ขอทรงสูศ้ ก ่ รงบัญชาเรา เราก็จะทาเช่นนัน ้ 10 แล ้วท่านก็ร วบรวมทหารทัง้ หมดเข ้าด ้วยกัน และรีบเร่ งสร า้ งกาแพงกรุงเยรูซาเล็มใหเสร็ ้ จ และท่านก็สร า้ งเสริมกาลังโดยรอบ 11 พระองค์ทรงส่งโยนาธานราชโอรสของอับโซโลม พร อ ้ มด ้วยฤทธิอ ์ านาจใหญ่หลวงไปยั งเมืองยั ฟฟา ผู ้ซงึ่ ขับไล่คนทัง้ หลายทีอ ่ ยู่ ในเมืองนัน ้ ยังคงอยู่ ทน ี่ น ั่ 12 ทริฟฟอนจึงเคลือ ่ นทัพออกจากปโตเลเมาด ้วยพลังอันยิง่ ใหญ่เพือ ่ บุกดินแดนยู เดีย และโยนาธานก็อยู่ ในวอร์ดร่วมกับเขา 13 แต่ซโี มนตัง้ เต็นท์ไว ้ทีเ่ มืองอาดีดาซงึ่ อยู่ตรงข ้ามทีร่ าบ 14 เมือ ่ ทริฟอนรู ว้ ่าซโี มนไดลุ้ กขึนมาแทนโยนาธานน ้ ้องชายของเขา ื่ สารไปหาเขาว่า และตัง้ ใจจะร่ วมรบกับเขา เขาก็ส่งผู ้สอ 15 ในขณะทีเ่ รามีโยนาธานน ้องชายของเจ ้าค ้างอยู่ นน ั้ ก็เป็ นไปเพือ ่ เงินทีเ่ ขาเป็ นหนีท ้ รั พย์สมบัตข ิ องกษั ตริยซ ์ งึ่ เกีย ่ วกับกิ จการทีเ่ ขาได ้กระทาไว ้กับเขา 16 ดังนัน ้ บัดนีจ้ งส่งเงินหนึง่ ร อ ้ ยตะลันต์กับบุตรชายสองคนของเขาไปเ ป็ นตัวประกัน เพือ ่ ว่าเมือ ่ เขาพ ้นอิสรภาพแลวเขาจะไม่ ้ กบฏจากเรา และเราจะปล่อยเขาไป 17 เมือ ่ ซโี มนเห็นว่าเขาพูดหลอกลวงเขาแล ้ว เขาก็ส่งเงินและลูกๆ มาให ้เกรงว่าเขาจะสร า้ งความเกลีย ดชังประชาชนอย่างรุ นแรง 18 ใครอาจจะว่า "เพราะเราไม่ไดส้ ่งเงินและลูกๆ ใหเขาแล ้ ้ว โยนาธานถงึ ตายแล ้ว" 19 ดังนัน ้ ท่านจึงส่งเด็กๆ และเงินหนึง่ ร อ ้ ยตะลันต์ไปใหพวกเขา ้ แต่ทริฟอนก็แยกตัวออกและไม่ยอมปล่อยโยนาธานไป 20 ภายหลัง Tryphon เข ้ามาบุกรุ กแผ่นดินและทาลายลางโดยอ ้ ้อมไปตามทางทีไ่ ปถ ึง Adora แต่ซโี มนและกองทัพของเขาได ้เดินทัพต่อสูกั้ บเขาในทุกทีท ่ เี่ ขาไ ป ื่ สารไปยั งเมืองทริฟอน 21 บัดนีบ ้ รรดาผู ้อยู่ ในหอคอยไดส้ ่งผู ้สอ เพือ ่ เขาจะรีบเสด็จมาหาพวกเขาทีร่ ิมถน ิ่ ทุร กันดาร และส่งเสบีย งอาหารใหพวกเขา ้ 22 เหตุฉะนัน ้ ตรีโฟนจึงได ้เตรีย มพลมาทั ้ ง้ หมดใหพร ้ อ ้ มให ้มาในคืนนัน ้ แต่มห ี ิมะตกหนักมากเพราะเหตุทเี่ ขาไม่มา พระองค์จงึ เสด็จออกไปยังดินแดนกาลาด 23 และเมือ ่ เขาเข ้ามาใกล ้บาสคามา เขาก็สังหารโยนาธานซงึ่ ฝั งไว ้อยู่ ทน ี่ ั่น 24 ภายหลังตริฟฟอนก็กลับมายั งดินแดนของตน 25 แล ้วซโี มนก็ส่งกระดูกของโยนาธานน ้องชายของเขาไปฝั งไว ้ทีเ่ มือ งโมดินซงึ่ เป็ นเมืองของบรรพบุรุ ษของเขา 26 และคนอิสราเอลทัง้ ปวงได ้คร่าครวญถ ึงท่านอย่ างมาก และคร่ าครวญใหท่้ านอยู่หลายวัน 27 ซโี มนได ้สร า้ งอนุสาวรียไ์ ว ้บนสุสานของบิดาและพีน ่ ้องของเขา และยกมันขึน ้ สูงจนมองเห็น โดยมีห ินสกัดอยู่ ดานหลั ้ งและข ้างหน ้า 28 ยิ่งกว่านัน ้ พระองค์ทรงสร ้างปิ ร ามิดเจ็ดปิ ระมิดสาหรั บบิดามารดาแล ี่ องเขา ะพีน ่ ้องทัง้ สข 29 พระองค์ทรงสร า้ งกลอุบายอันชาญฉลาดสาหรั บเสาเหล่านัน ้ โดยพระองค์ทรงตัง้ เสาใหญ่ไว ้และบนเสานัน ้ ื้ เกราะทัง้ หมดไว ้เป็ นทีร่ ะลึกตลอดไป พระองค์ทรงสร า้ งเสอ
และด ้วยเรือเกราะทีแ ่ กะสลักไว ้ เพือ ่ จะได ้เห็นบรรดาผู ้ทีแ ่ ล่นไปในทะเล . 30 นีค ่ อ ื สุสานซงึ่ พระองค์ทรงสร า้ งทีเ่ มืองโมดิน และยั งคงอยู่ มาจนถ ึงทุกวันนี้ 31 บัดนี้ ี ตรีโฟนได ้หลอกลวงอันทิโอคัสกษั ตริยห ์ นุ่มและสังหารเขาเสย 32 และพระองค์ทรงครอบครองแทนพระองค์ ี และทรงสวมมงกุฎเป็ นกษัตริยแ ์ ห่งเอเชย และทรงนาภัย พิบัตใิ หญ่หลวงมาสู่แผ่นดิน 33 แล ้วซโี มนก็สร า้ งป้ อมปราการทีแ ่ ข็งแกร่ งขึน ้ ในแคว ้นยูเดีย และล ้อมรั ้วไว ้ด ้วยหอคอยสูง กาแพงใหญ่ ประตู และดาล และสะสมเสบีย งอาหารไว ้ในนัน ้ 34 ยิ่งกว่านัน ้ ซโี มนได ้เลือกคน และส่งไปยังกษัตริย ์เดเมตริอส ุ ท ้ายทีส ่ ุดเขาควรจะใหความคุ ้ ้มครองแก่แผ่นดินนัน ้ ื่ มเสย ี เพราะทุกสงิ่ ทีไ่ ทรฟอนทาคือการทาใหเส ้ อ 35 กษั ตริย ์เดเมตริอุสทรงตอบและเขียนถ ึงกษัตริยด ์ ังนีว้ ่า 36 กษั ตริย ์เดเมตริอส ุ ถ ึงซโี มนมหาปุโรหิตและมิตรสหายของกษัตริย ์ ตลอดจนผู ้อาวุโสและชนชาติยวิ ด ้วย ส่งคาทักทายว่า 37 ื้ ี ดงซงึ่ ท่านส่งมาใหเราแล เราได ้รั บมงกุฎทองคาและเสอคลุ มสแ ้ ้ว และเราพร อ ้ มทีจ่ ะทาสันติภาพอันแน่วแน่กบ ั ท่าน ใช่แล ้ว และเขีย นถงึ เจ ้าหน ้าทีข ่ องเราเพือ ่ ยืนยันความคุ ้มกันทีเ่ รามอบให ้ 38 และพันธสัญญาใดๆ ก็ตามทีเ่ ราทากับเจ ้าจะคงอยู่; และป้ อมปราการซงึ่ ท่านได ้สร ้างขึน ้ นัน ้ จะเป็ นของท่านเอง 39 สาหรั บการกากับดูแลหรือความผิดใดๆ ทีไ่ ด ้กระทามาจนถงึ ทุกวันนี้ เราก็ย กโทษให ้ และค่าภาษีมงกุฎซงึ่ ท่านเป็ นหนีเ้ ราด ้วย และถ ้ามีการจ่ายบรรณาการอืนใดในกรุ ่ งเยรูซาเล็ม ก็จะไม่ต ้องจ่ายอีกต่อไป 40 และดูว่ามีใครบ ้างในพวกท่านทีจ่ ะมาอยู่ในศาลของเรา จากนัน ้ ใหลงทะเบี ้ ย นไว ้และขอใหมี้ ความสงบสุขระหว่างเรา 41 ดังนัน ้ แอกของคนนอกศาสนาจึงถูกถอดไปจากอิสราเอลในปี ทรี่ ้อย ิ เจ็ดสบ 42 คนอิสราเอลจึงเริ่มเขีย นในตราสารและสัญญาของตนว่า ในปี แรกของซโี มนมหาปุโรหิต ผู ้ว่าราชการและผู ้นาของชาวยิว 43 ในสมัย นัน ้ ซโี มนตังค่ ้ ายเมืองกาซาและล ้อมเมืองไว ้โดยรอบ พระองค์ทรงสร า้ งเครื่องจักรสงครามและวางมันไว ้ข ้างเมือง พังหอคอยแห่งหนึง่ แล ้วยึดได ้ 44 พวกทีอ ่ ยู่ ในเครื่องก็กระโดดเข ้าไปในเมือง จึงมีความวุ่นวายในเมืองใหญ่ 45 ื้ ผ ้าของตนปี นขึน ถ งึ ขนาดทีช ่ าวเมืองฉีกเสอ ้ ไปบนกาแพงพร ้อมกับภ รรยาและลูกๆ ของพวกเขา ี งดังเพือ และร อ ้ งเสย ่ วิงวอนซโี มนขอใหส้ ันติสุขแก่พวกเขา 46 และพวกเขากล่าวว่า "อย่ าทากับเราตามความชั่วของเรา แต่ตามความเมตตาของพระองค์" 47 ซโี มนจึงสงบลงต่อเขา และไม่ต่อสูกั้ บเขาอีกต่อไป แต่ไล่เขาออกจากเมือง และชาระบ ้านทีร่ ูปเคารพนัน ้ อาศัยอยู่ แล ้วจึงเข ้าไปในนัน ้ ด ้วยการร ้องเพลงและโมทนาพระคุณ 48 แท ้จริงแล ้ว พระองค์ทรงขจัดมลทินทัง้ ปวงออกไปจากทีน ่ น ั่ และทรงตัง้ คนเช่นนัน ้ ไว ้ซงึ่ รั กษาพระราชบัญญัต ิ และทรงทาใหมั้ นเข ้มแข็งยิ่งกว่าเมือ ่ ก่อน และสร า้ งทีอ ่ ยู่ อาศัยสาหรั บพระองค์เองในนัน ้ 49 ชาวหอคอยในกรุ งเยรู ซาเล็มก็ถก ู ขังจนไม่ส ามารถออกมาหรือเข ้าเ ื้ หรือขายได ้ มือง หรือซอ เหตุฉะนัน ้ เขาจึงตกทุกข์ลาบากอย่ างยิ่งเพราะขาดแคลนเสบียงอา หาร และคนจานวนมากก็พน ิ าศ ด ้วยความอดอยาก 50 ี แล ้วพวกเขาก็ร อ ้ งเรีย กซโมนอ อนวอนขอให ้ พระองค์ ้ อยู่เป็ นอันหนึง่ อันเดีย วกันกับพวกเขา สงิ่ ใดทีพ ่ ระองค์ประทานแก่พวกเขา และเมือ ่ ทรงขับไล่พวกเขาออกไปจากทีน ่ ั่นแล ้ว พระองค์ก็ทรงชาระหอคอยใหปราศจากมลทิ ้ น 51 ิ และได ้เสด็จเข ้าไปในเมืองนัน ้ ในวันทีย ่ ี่สบสามของเดื อนทีส ่ องในปี
ิ เอ็ด ด ้วยการขอบพระคุณ กิง่ อินทผลัม รอ ้ ยเจ็ดสบ ี งพิณเขาคู่ ฉาบ ด ้วยเสย ี งเพลงไพเราะ เพลงสรรเสริญ ด ้วยเสย และบทเพลง เพราะทีน ่ ั่น ถูกทาลายศัตรู ใหญ่จากอิสราเอล 52 พระองค์ยั งทรงบัญญัตใิ หรั้ กษาวันนัน ้ ทุกปี ด ้วยความยินดี ยิ่งกว่านัน ้ เนินเขาของพระวิหารซงึ่ อยู่ข ้างหอคอยนัน ้ พระองค์ทรงสร า้ งใหเข ้ ้มแข็งยิง่ กว่าเดิม และอาศัยอยู่กับคณะทีน ่ ั่น 53 เมือ ่ ซโี มนเห็นว่ายอห์นบุตรชายของเขาเป็ นคนกล ้าหาญ จึงตัง้ เขาเป็ นหัวหน ้ากองทัพทัง้ หมด และเขาอาศัย อยู่ ทเี่ มืองกาเซรา บทท ี่ 14 ิ สอง 1 บัดนีใ้ นปี ทส ี่ บ กษั ตริย ์เดเมตริอส ุ รวบรวมกองกาลังของเขาเข ้าด ้วยกัน ่วยต่อสูกั้ บไทรโฟน และเข ้าไปในมีเดีย เพือ ่ ขอใหเขาช ้ 2 ี และมีเดียได ้ยินว่าเดเมตริอุสเข ้ แต่เมือ ่ อาร์ซัสกษัตริย ์แห่งเปอร์เซย ามาในเขตแดนของเขา เขาก็ส่งเจ ้านายคนหนึง่ ไปจับเขาทัง้ เป็ น 3 ผู ้ทีไ่ ปโจมตีกองทัพของเดเมตริอส ุ และจับเขาพาไปทีอ ่ าร์ซัส ซงึ่ เขาถูกคุมขังอยู่ ี 4 แผ่นดินยู เดีย ซงึ่ เงีย บสงบตลอดสมัยของซโมน เพราะเขาแสวงหาผลประโยชน์ของประเทศชาติของเขาในทางทีช ่ าญฉลาด เท่าทีอ ่ านาจและเกีย รติของเขาเป็ นทีพ ่ อใจพวกเขาตลอดไป ิ้ ของพระองค์ 5 เนือ ่ งด ้วยพระองค์ทรงมีเกียรติในพระราชกิจทัง้ สน ด ้วยเหตุน ี้ พระองค์จงึ ทรงยึดเมืองยัฟฟาเป็ นทีห ่ ลบภัย และทรงเข ้าไปยั งเกาะต่างๆ ในทะเล 6 และขยายเขตแดนของประเทศของเขา และยึดประเทศคืน 7 และรวบรวมเชลยไว ้เป็ นอันมาก และครอบครองเมืองกาเซรา เบธซูร า และหอคอย ซงึ่ พระองค์ทรงขจัดมลทินออกไปหมดแล ้ว ไม่มใี ครขัดขวางพระองค์ได ้ 8 แล ้วพวกเขาทานาทีด ่ น ิ ของตนอย่างสันติ และแผ่นดินก็ใหพื ้ ชผล และต ้นไม ้ในทุ่งนาก็ใหผล ้ 9 คนโบราณนั่งกันเต็มถนน พูดคุย เรือ ่ งดี ๆ ื้ ผ ้าอันรุ่ งโรจน์เหมือนสงคราม และคนหนุ่มก็สวมเสอ 10 พระองค์ทรงจัดเสบีย งอาหารใหกั้ บเมืองต่างๆ และทรงจัดเตรีย มอาวุธยุทโธปกรณ์ทุกอย่างไว ้ในเมืองนัน ้ เพือ ่ ใหพระนามอั ้ นทรงเกีย รติของพระองค์เลือ ่ งลือไปจนสุดปลายโ ลก 11 พระองค์ทรงกระทาสันติภาพในแผ่นดิน และอิสราเอลก็เปรมปรีดดิ์ ้วยความปรีดย ี งิ่ 12 เพราะว่าทุกคนนั่งอยู่ ใต ้เถาองุ่นและต ้นมะเดือ ่ ของตน และไม่มผ ี ู ้ใดมารุมทาลายมัน ้ 13 ไม่มเี หลือสักคนเดีย วในแผ่นดินทีจ่ ะสูรบได ้เออ กษั ตริย ์เองก็ถก ู โค่นลงในสมัยนัน ้ แล ้ว 14 ยิ่งกว่านัน ้ พระองค์ทรงเสริมกาลังคนทัง้ ปวงของพระองค์ทถ ี่ ก ู ทาใหตกต ้ ่าลง ึ ษาธรรมบัญญัต ิ พระองค์ทรงศก และพระองค์ทรงริบผู ้ละเมิดธรรมบัญญัตแ ิ ละคนชั่วร ้ายทุกคนไป 15 พระองค์ทรงตกแต่งสถานบริสท ุ ธิใ์ หสวยงาม ้ และทรงเพิม ่ ภาชนะต่างๆ ของพระวิหาร 16 ิ้ ชวี ต เมือ ่ มีผู ้ได ้ยินทีก ่ รุงโรมและถ ึงเมืองสปาร์ตาว่าโยนาธานสน ิ แลว้ ี ใจมาก พวกเขาก็เสย 17 แต่ทันทีทพ ี่ วกเขาได ้ยินว่าซโี มนน ้องชายของเขาได ้รับแต่งตัง้ ใหเ้ ป็ นมหาปุโรหิตแทนเขา และได ้ปกครองประเทศและเมืองต่างๆ ในนัน ้ 18 พวกเขาเขีย นถงึ เขาบนโต๊ะทองเหลืองเพือ ่ รื้อฟื้ นมิตรภาพและควา มสัมพันธ์ทพ ี่ วกเขาได ้ทาไว ้กับยูดาสและโยนาธานพีน ่ ้องของเขา: 19 ข ้อเขีย นใดบ ้างทีไ่ ด ้อ่านต่อหน ้าทีป ่ ระชุมทีก ่ รุงเยรูซาเล็ม 20 และนีค ่ อ ื สาเนาจดหมายทีช ่ าวเลเซเดโมเนีย นส่งมา ผู ้ปกครองของ Lacedemonians, พร อ ้ มดวยเมื ้ อง, ถ งึ ซโี มนมหาปุโรหิต, และผู ้ใหญ่, และปุโรหิต, และชาวยิวทีเ่ หลืออยู่ , พีน ่ ้องของเรา, ส่งคาทักทาย:
21 ราชทูตทีถ ่ ูกส่งมาหาประชากรของเรารั บรองเราถ ึงพระสริ ิและเกียรติ ยศของพระองค์ เหตุฉะนัน ้ เราจึงยินดีทพ ี่ วกเขามา ๒๒ และได ้บันทึกเรื่องทีพ ่ วกเขาพูดในสภาประชาชนในลักษณะนี;้ นูเมเนีย ส บุตรอันทิโอคัส และอันติปาเตอร์ บุตรของเจสัน ทูตชาวยิว มาหาเราเพือ ่ สานสัมพันธ์ทพ ี่ วกเขามีกับเรา 23 ประชาชนยินดีใหความบั ้ นเทิงแก่บุรุษเหล่านัน ้ อย่ างมีเกียรติ และนาสาเนาราชทูตของตนไปไว ้ในบันทึกสาธารณะ เพือ ่ เหตุนป ี้ ระชาชนชาวเลเซเดโมเนีย นจะได ้ระลึกถ งึ สงิ่ เหล่านัน ้ ยิ่งกว่านัน ้ เราได ้เขีย นสาเนาไว ้ถ งึ ซโี มนมหาปุโรหิต . 24 หลังจากนัน ้ ซโี มนก็ส่งนูเมเนีย สไปยังกรุงโรมพร ้อมโล่ใหญ่ทองคา หนักหนึง่ พันปอนด์เพือ ่ ยืนยั นลีกร่ วมกับพวกเขา 25 เมือ ่ ประชาชนได ้ยินจึงพูดว่า `เราจะขอบพระคุณอะไรแก่ซโี มนและบุตรชายของเขา? 26 เพราะเขาและพีน ่ ้องของเขาและวงศว์ านบิดาของเขาได ้สถาปนาอิ สราเอล และไล่ศัตรู ไปจากพวกเขา และยืนยันเสรีภาพของพวกเขา 27 ดังนัน ้ พวกเขาจึงเขีย นข ้อความนัน ้ ไว ้ในโต๊ะทองเหลืองซงึ่ พวกเขา ตัง้ ไว ้บนเสาบนภูเขาสโี ยน และนีค ่ อ ื สาเนาของข ้อความนัน ้ ิ แปดของเดือนเอลูล ในปี ทรี่ อ ิ สอง วันทีส ่ บ ้ ยหกสบ เป็ นปี ทส ี่ ามของซโี มนมหาปุโรหิต 28 เรื่องเหล่านีไ้ ด ้รั บแจ ้งแก่เราทีเ่ มืองซาราเมลในทีป ่ ระชุม ใหญ่ของปุ โรหิต ประชาชน และบรรดาผู ้ปกครองประเทศ และพวกผู ้ใหญ่ของประเทศ 29 บ่อยครั ้งมีสงครามเกิดขึน ้ ในประเทศซงึ่ เพือ ่ รั กษาสถานบริสุทธิข ์ อง ตนและธรรมบัญญัต ิ ซโี มนบุตรชายมัททาธีอัสแห่งลูกหลานของยารีบ ั รู พร อ ้ มด ้วยพีน ่ ้องของเขา ต ้องตกอยู่ในอันตราย และต่อต ้านศต ชนชาติของตนได ้รั บเกียรติอย่ างยิง่ ใหญ่แก่ประชาชาติของตน 30 (เพราะว่าภายหลังโยนาธานได ้รวบรวมชนชาติของตนและเป็ นมหา ปุโรหิตของเขา จึงได ้เพิม ่ เข ้าในชนชาติของเขา 31 ศัตรู ของพวกเขาเตรีย มพร ้อมทีจ่ ะบุกรุ กประเทศของพวกเขา เพือ ่ พวกเขาจะทาลายมัน และวางมือบนสถานบริสุทธิ์ ้ อ 32 คราวนัน ้ ซโี มนลุกขึน ้ ต่อสูเพื ่ ชนชาติของตน ้ พย์สมบัต ิของตนไปเป็ นอันมาก และใชทรั และติดอาวุธใหผู้ ้กล ้าหาญแห่งประชาชาติของตนเป็ นอาวุธ และมอบค่าจ ้างใหพวกเขา ้ 33 และได ้เสริมกาลังเมืองต่างๆ ของแคว ้นยู เดีย พร อ ้ มกับเมืองเบธซูราซงึ่ อยู่ร ิมเขตแดนแคว ้นยู เดีย ทีซ ่ งึ่ ชุดเกราะของศัตรู เคยอยู่ มาก่อน แต่เขาตัง้ กองทหารยิวไว ้ทีน ่ น ั่ 34 ยิ่งกว่านัน ้ พระองค์ทรงเสริมกาลังเมืองยั ฟปาซงึ่ นอนอยู่ ในทะเล และเมืองกาเซราซงึ่ อยู่ ต ิดกับเมืองอาโซทัส ทีซ ่ งึ่ ศัตรู เคยอาศัย อยู่มาก่อน แต่พระองค์ทรงตัง้ ชาวยิวไว ้ทีน ่ ั่น ิ่ ส ้ พวกเขา) และทรงจัดเตรีย มทุกสงที ่ ะดวกสาหรั บการชดใชให ้ 35 ประชาชนจึงร อ ้ งเพลงพระราชกิจของซโี มน ่ วามรุ่งโรจน์เพีย งใด และท่านคิดว่าจะนาชนชาติของตนไปสูค จึงตัง้ ท่านใหเป็ ้ นผู ้ว่าการและเป็ นหัวหน ้าปุโรหิต เพราะท่านได ้กระทาสงิ่ ทัง้ หมดนีแ ้ ล ้ว ื่ ซงึ่ ท่านไดรั้ กษาไว ้แก่ชนชาติข และเพือ ่ ความยุ ตธิ รรมและความเชอ องท่าน และเพือ ่ การนัน ้ เขาจึงพยายามทุกวิถ ีทางทีจ่ ะยกย่องผู ้คนของเขา. 36 เพราะว่าในสมัย ของพระองค์ สงิ่ ต่างๆ เจริญรุ่ งเรืองอยู่ ในพระหัตถ ์ของพระองค์ จนคนต่างศาสนาถูกพาออกจากประเทศของตน และคนทีอ ่ ยู่ ในเมืองดาวิดในกรุ งเยรู ซาเล็มด ้วย ผู ้ซงึ่ ได ้สร า้ งหอคอยใหตั้ วเองเป็ นหอคอย ซงึ่ เขาออกมาและทาใหเป็ ้ นมลทิน ทัง้ เรื่องสถานบริสุทธิแ ์ ละได ้ทาร า้ ยสถานบริสท ุ ธิม ์ าก 37 แต่พระองค์ทรงวางชาวยิวไว ้ในนัน ้ และเสริมกาลังเพือ ่ ความปลอดภัยของประเทศและเมือง และได ้สร า้ งกาแพงกรุงเยรูซาเล็มขึน ้
38 กษั ตริย ์เดเมตริอส ุ ก็ทรงรั บรองเขาในฐานะมหาปุโรหิตตามสงิ่ เหล่า นัน ้ ด ้วย 39 และทาใหเขาเป็ ้ นเพือ ่ นคนหนึง่ ของเขา และยกย่ องเขาอย่างมีเกียรติ 40 เพราะเขาได ้ยินว่าพวกโรมันเรียกพวกยิวว่าเป็ นมิตรสหายและพวก พีน ่ ้องของตน และว่าพวกเขาได ้ต ้อนรั บทูตของซโี มนอย่ างมีเกียรติ; 41 นอกจากนี้ พวกยิวและพวกปุโรหิตยั งยินดีอย่างยิ่งทีซ ่ โี มนจะเป็ นผู ้ว่าราชการแ ละมหาปุโรหิตของพวกเขาเป็ นนิตย์ ื่ สต ั ย์เกิดขึน จนกว่าจะมีผู ้เผยพระวจนะทีซ ่ อ ้ 42 ยิ่งกว่านัน ้ อีก ใหเขาเป็ ้ นนายกองของพวกเขา และดูแลสถานบริสท ุ ธิ์ เพือ ่ จัดพวกเขาใหดู้ แลงานของเขา และเหนือชนบท และเหนือชุดเกราะ และเหนือป้ อมปราการ ิ ธิ;์ ข ้าพเจ ้าบอกว่าเขาจะดูแล สถานทีศ ่ ักดิส ์ ท ่ ื 43 นอกจากนี้ เพือ ่ ใหทุ้ กคนเชอฟั งเขา และใหเขี ้ ย นข ้อความทัง้ หมดในประเทศนัน ้ ในนามของเขา ี ่วงและสวมเครื่องทอง และใหสวมชุ ้ ดส ม 44 ยิ่งกว่านัน ้ ิ่ เป็ นการถูกต ้องตามกฎหมายทีค ่ นหรือปุโรหิตคนใดจะฝ่ าฝื นสงเหล่ านี้ หรือพูดคาของตน หรือใหเรี ้ ย กประชุมใหญ่ในประเทศโดยไม่มเี ขา ี ่วง หรือสวมหัวเข็มขัด ทอง; หรือใหสวมชุ ้ ดส ม 45 ผู ้ใดกระทาอย่ างอืน ่ หรือฝ่ าฝื นสงิ่ เหล่านี้ ผู ้นัน ้ จะต ้องถูกลงโทษ 46 ด ้วยเหตุนจี้ งึ ชอบใหคนทั ้ ง้ ปวงปฏิบัตต ิ ่อซโี มนและทาตามทีก ่ ล่าวไ ว ้แล ้ว 47 แล ้วซโี มนก็ย อมรับและยินดีเป็ นมหาปุโรหิต เป็ นหัวหน ้าและผู ้ว่าการชาวยิวและปุโรหิต และจะปกป้ องพวกเขาทัง้ หมด 48 พวกเขาจึงบัญชาใหวางข ้ ้อความนีไ้ ว ้บนโต๊ะทองเหลือง และใหตั้ ง้ ไว ้ในบริเวณทีม ่ องเห็นได ้ชัดเจนในบริเวณรอบสถานบริสุ ทธิ์ 49 และเพือ ่ จะเก็บสาเนาไว ้ในคลัง เพือ ่ ซโี มนและบุตรชายของเขาจะไดของเหล่ ้ านัน ้ บทท ี่ 15 1 ยิ่งกว่านัน ้ กษั ตริย ์อันทิโอคัสโอรสของเดเมตริอส ุ ทรงส่งจดหมายจากเกาะทะเ ลถ งึ ซโี มนปุโรหิตและเจ ้านายของชาวยิว และถงึ ประชาชนทัง้ ปวง 2 เนือ ้ หามีดังต่อไปนี:้ กษั ตริย ์อันทิโอคัสถ งึ ซโี มนมหาปุโรหิตและเจ ้านายแห่งชนชาติของ เขา และถงึ ชาวยิว ขอคานับว่า ๓ ตราบเท่าทีค ่ นร า้ ยบางคนแย่ งชงิ อาณาจักรของบรรพบุรุษของเรา, และจุดประสงค์ของข ้าพเจ ้าคือท ้าทายมันอีกครัง้ , เพือ ่ ข ้าพเจ ้าจะได ้คืนใหกลั ้ บคืนสู่ทด ี่ น ิ เก่า, และเพือ ่ จุดประสงค์นน ั ้ จึงไดรวบรวมทหารต่ ้ างชาติจานวนมากมารว มกัน, และเตรีย มเรือของ สงคราม; 4 ความหมายของฉันยั งหมายถงึ การไปทั่วประเทศเพือ ่ ฉันจะได ้แกแค ้ ้ นผู ้ทีท ่ าลายมันและทาใหเมื ้ องต่างๆ ในราชอาณาจักรรกร ้าง: 5 ิ้ ซงึ่ กษัตริย ์กอ บัดนีข ้ ้าพเจ ้าขอยืนยั นแก่ท่านถ งึ เครือ ่ งถวายทัง้ สน ่ นข ้ าพเจ ้าได ้มอบแก่ท่าน และของกานัลใดๆ ก็ตามนอกเหนือจากทีก ่ ษั ตริยเ์ หล่านัน ้ ประทานให ้ 6 เราปล่อยใหเจ ้ ้าเป็ นเหรีย ญกษาปณ์สาหรั บประเทศของเจ ้าด ้วยตรา ประทับของเจ ้าเอง 7 ในเรื่องเยรู ซาเล็มและสถานบริสุทธิน ์ น ั ้ ใหพวกเขาเป็ ้ นอิสระเถ ิด และชุดเกราะทัง้ หมดทีท ่ ่านสร า้ ง และป้ อมปราการทีท ่ ่านสร ้างและเก็บไว ้ในมือของท่าน ใหมั้ นคงอยู่ แก่ท่าน 8 และถ ้ามีสงิ่ ใดเกิดขึนหรื ้ อจะเป็ นต่อกษั ตริย ์ ก็ขอทรงโปรดอภัย โทษท่านตังแต่ ้ บัดนีเป็ ้ นต ้นไปเป็ นนิตย์
9 ยิ่งกว่านัน ้ เมือ ่ เราได ้รั บอาณาจักรของเราแล ้ว เราจะใหเกี ้ ย รติแก่ท่าน ประชาชาติของท่าน และวิหารของท่านด ้วยเกีย รติอย่างยิ่ง เพือ ่ ใหเกี ้ ย รติของท่านเป็ นทีร่ ู จ ้ ักไปทั่วโลก 10 ิ สส ี่ บ ิ สอ ี่ ันทิโอคัสได ้เข ้าไปในดินแดนของบรรพบุรุษของเ ในปี ทส ี่ บ ขา ในเวลานัน ้ กองกาลังทัง้ หมดมารวมกันเข ้าหาเขา จนเหลือน ้อยคนทีอ ่ ยู่ กับตรีฟฟอน 11 เหตุฉะนัน ้ เมือ ่ กษั ตริยอ ์ ันทิโอคัสติดตามมา เขาจึงหนีไปหาโดราซงึ่ นอนอยู่ ร ิมทะเล 12 เพราะเขาเห็นว่าความทุกข์ย ากมาสู่เขาในคราวเดีย ว และกาลังของเขาได ้ละทิง้ เขาไปแลว้ 13 แล ้วตัง้ ค่ายอันทิโอคัสต่อสูกั้ บโดรา โดยมีทหารหนึง่ แสนสองหมืน ่ คน และทหารม ้าแปดพันคน 14 ครั ้นพระองค์ทรงเดินรอบเมืองและต่อเรือใกล ้เมืองทางฝั่ งทะเลแลว้ พระองค์ก็ทรงรบกวนเมืองทัง้ ทางบกและทางทะเล ไม่ย อมใหใครเข ้ ้าออกเลย 15 ในเวลากลางฤดู นูเมเนีย สและพรรคพวกของเขาจากกรุงโรมมีจดหมายถ ึงกษัตริยแ ์ ละประเทศต่างๆ ซงึ่ เขีย นข ้อความเหล่านีไ้ ว ้ว่า ี ส กงสุลชาวโรมันเฝ้ ากษั ตริยป 16 ลูเซย ์ โตเลมี กล่าวคาทักทายว่า 17 ทูตของชาวยิว มิตรสหายและสมาพันธ์ของเรา มาหาเราเพือ ่ สานต่อมิตรภาพและสมาคมเก่า โดยส่งมาจากซโี มนมหาปุโรหิต และจากชาวยิว 18 และพวกเขาก็นาโล่ทองคาหนักหนึง่ พันปอนด์มาดวย ้ 19 เหตุฉะนัน ้ เราจึงคิดว่าเป็ นการดีทจี่ ะเขีย นถงึ กษั ตริยแ ์ ละประเทศต่าง ๆ ว่าพวกเขาไม่ควรทาอันตรายพวกเขา หรือต่อสูกั้ บพวกเขา เมืองหรือประเทศของพวกเขา และไม่ช่วยเหลือศัตรู ของพวกเขาต่อพวกเขา 20 เป็ นการดีทเี่ ราจะได ้รั บโล่จากพวกเขาด ้วย 21 เหตุฉะนัน ้ ถ ้ามีเพือ ่ นคนใดทีห ่ นีออกจากเมืองมาหาเจ ้า จงมอบเขาไว ้กับซโี มนมหาปุโรหิต เพือ ่ จะลงโทษเขาตามกฎหมายของเขาเอง 22 สงิ่ เดีย วกันนีพ ้ ระองค์ทรงเขียนถ ึงกษั ตริยเ์ ดเมตริอุสและอัททาลัสถ ึ งอาเรีย ราเธสและอารซัสเช่นเดียวกัน 23 และไปยั งทุกประเทศ และถ ึง Sampsames และ Lacedemonians และถงึ Delus และ Myndus และ Sicyon และ Caria และ Samos และ Pamphylia และ Lycia และ Halicarnassus และ Rhodus และ Aradus และ Cos และ Side และ Aradus และ Gortyna และ Cnidus และไซปรั ส และ Cyrene 24 และสาเนานีเ้ ขาเขีย นถ งึ ซโี มนมหาปุโรหิต 25 ดังนัน ้ กษั ตริย ์อน ั ทิโอคัสจึงตัง้ ค่ายโจมตีโดราในวันทีส ่ อง ทรงโจมตีเมืองนัน ้ อย่ างต่อเนือ ่ ง และทรงสร า้ งเครื่องยนต์ ซงึ่ พระองค์ทรงปิ ดทรั ฟฟอนเพือ ่ จะออกหรือเข ้าไม่ได ้ 26 ครั ้งนัน ้ ซโี มนส่งคนคัดเลือกแล ้วสองพันคนมาช่วยเขา เงินและทองคาและชุดเกราะมากมาย ๒๗ อย่ างไรก็ตาม พระองค์ไม่ทรงรั บสงิ่ เหล่านัน ้ , แต่ทรงละเมิดพันธสัญญาทัง้ หมดซงึ่ พระองค์ทรงทาไว ้กับเขาแต่ก่ อน, และทรงเริ่มแปลกสาหรั บพระองค์. 28 ยิ่งกว่านัน ้ เขายั งส่งอาเธโนบิอัสซงึ่ เป็ นเพือ ่ นคนหนึง่ ของเขาไปหาเ ขาเพือ ่ ติดต่อกับเขาและกล่าวว่า "พวกเจ ้าระงับยบปาและกาเซราไว ้ กับหอคอยทีอ ่ ยู่ ในกรุ งเยรู ซาเล็มซงึ่ เป็ นเมืองแห่งอาณาจักรของเรา ี 29 เจ ้าได ้ทาลายเขตแดนของมันเสย และได ้ก่อความหายนะอย่างใหญ่หลวงในแผ่นดิน และได ้ครอบครองสถานทีห ่ ลายแห่งในอาณาจักรของเรา 30 เพราะฉะนัน ้ บัดนีจ้ งมอบเมืองต่างๆ ทีท ่ ่านยึดครองไว ้ และส่วนบรรณาการของสถานทีต ่ ่างๆ ซงึ่ ท่านได ้ครอบครองอยู่นอกเขตแดนของแคว ้นยู เดีย 31 หรือไม่ก็ใหเงิ ้ นหาร ้ อ ้ ยตะลันต์แก่ฉัน ี หายทีท และสาหรั บผลเสย ่ ่านได ้ทาไว ้ และค่าบรรณาการของเมืองต่างๆ อีกหาร ้ อ ้ ยตะลันต์ ถ ้าไม่เช่นนัน ้ เราจะมาต่อสูกั้ บท่าน
32 ดังนัน ้ อาเธโนเบีย สสหายของกษั ตริยจ์ งึ มาทีก ่ รุงเยรูซาเล็ม ี และเมือ ่ เขาเห็นเกีย รติของซโมน และตู ้ทีท ่ าด ้วยทองคาและเงิน และการมาร่ วมงานมากมายของเขา ์ ของกษัตริย ์ใหเขาฟั เขาก็ประหลาดใจและเล่าพระราชสาสน ้ ง 33 แล ้วซโี มนจึงตอบเขาว่า "เราไม่ได ้ยึดทีด ่ น ิ ของคนอืน ่ หรือถ ือครองสงิ่ ทีเ่ ป็ นของผู ้อืน ่ เว ้นแต่เป็ นมรดกของบรรพบุรุ ษของเรา ซงึ่ ศัตรู ของเราได ้ครอบครองโดยมิชอบในเวลาหนึง่ " 34 เหตุฉะนัน ้ เมือ ่ มีโอกาสแล ้วเราจึงถอ ื มรดกของบรรพบุรุษของเรา 35 และในขณะทีเ่ จ ้าเรีย กร อ ้ งยบปาและกาเซรา ี หายใหญ่หลวงแก่ผู ้คนในประเทศของ แม ้ว่าพวกเขาจะก่อความเสย เรา แต่เราก็จะมอบเงินหนึง่ ร อ ้ ยตะลันต์แก่พวกเขา Hereunto Athenobius ไม่ตอบเขาสักคา 36 แต่กลับเข ้าเฝ้ ากษั ตริยด ์ ้วยความโกรธ และทูลรายงานใหพระองค์ ้ ทราบถงึ ถอยค ้ าเหล่านี้ และถ งึ เกีย รติภูม ิของซโี มน และทุกสงิ่ ทีพ ่ ระองค์ได ้เห็น ขณะนัน ้ กษั ตริยท ์ รงพระพิโรธยิง่ นัก 37 ในเวลาเดีย วกันก็หนีจาก Tryphon โดยทางเรือไปยั ง Orthosias 38 แล ้วพระราชาทรงแต่งตัง้ เซนเดเบอัสเป็ นผู ้บัญชาการประจาชายฝั่ ง ทะเล และประทานกองทหารราบและพลมาแก่ ้ พระองค์ 39 และทรงบัญชาใหยกพลไปยั ้ งแคว ้นยู เดีย พระองค์ทรงบัญชาใหเขาสร ้ า้ งศโิ ดรน และเสริมกาลังประตูเมือง และใหท้ าสงครามกับประชาชน แต่สาหรั บตัวกษั ตริยเ์ อง เขาไล่ตาม Tryphon 40 ดังนัน ้ Cendebeus จึงมาที่ Jamnia และเริ่มยุ ย งประชาชนและบุกแคว ้นยูเดียและจับประชาชนเป็ นเชลย และสังหารพวกเขา 41 เมือ ่ พระองค์ทรงสร า้ งเมืองเซโดรแลว้ พระองค์ก็ทรงตัง้ พลม ้าและพลทหารราบไว ้ทีน ่ ั่น เพือ ่ จะได ้ออกเดินทางไปตามทางของแคว ้นยูเดียตามทีก ่ ษัตริย ์ทร งบัญชาเขา บทท ี่ 16 1 ยอห์นจึงขึน ้ มาจากเมืองกาเซราแลวเล่ ้ าใหซ้ โี มนบิดาฟั งถ งึ สงิ่ ทีเ่ ซ นเดเบอัสได ้กระทา 2 ดังนัน ้ ซโี มนจึงเรีย กบุตรชายคนโตสองคนของเขาคือยูดาสและยอ ห์น และกล่าวแก่พวกเขาว่า "ข ้าพเจ ้าและพีน ่ ้องและครอบครั วบิดาข ้าพเจ ้า เคยต่อสูกั้ บศัตรู ของอิสราเอลมาจนถ งึ ทุกวันนี้ และสงิ่ ต่างๆ อยู่ ในมือของเราเจริญรุ่งเรืองมากจนเราช่วยอิสราเอลได ้บ่อยครัง้ 3 แต่บัดนีข ้ ้าพเจ ้าแก่แล ้ว และด ้วยพระเมตตาของพระเจ ้า ท่านก็มอ ี ายุ เพีย งพอแล ้ว มาเป็ นแทนข ้าพเจ ้าและน ้องชายของข ้าพเจ ้า ้ อ ไปต่อสูเพื ่ ชาติของเรา และความช่วยเหลือจากสวรรค์จงอยู่ กบ ั ท่าน 4 ดังนัน ้ พระองค์จงึ ทรงคัดเลือกทหารม ้าพร ้อมพลม ้าจากชนบทสองห มืน ่ คนทีอ ่ อกไปต่อสูกั้ บเซนเดเบอัส และพักอยู่ทโี่ มดินในคืนนัน้ ้ 5 เมือ ่ พวกเขาลุกขึน ้ ในตอนเชาและเข ้าไปในทีร่ าบ ดูเถด ิ กองทัพใหญ่ทม ี่ ก ี าลังมากทัง้ ทหารราบและทหารมาก็ ้ เข ้ามาต่อสูกั้ บพวกเขา แม ้ว่าจะมีลาธารน้าอยู่ ระหว่างพวกเขา 6 พระองค์และพวกพ ้องจึงได ้โจมตีพวกเขา และเมือ ่ เห็นว่าประชาชนกลัวทีจ่ ะข ้ามลาธาร พระองค์จงึ เสด็จข ้ามพระองค์ไปก่อน แล ้วคนทีเ่ ห็นพระองค์ก็เดินผ่านตามพระองค์ไป 7 เมือ ่ เสร็ จแล ้ว พระองค์ทรงแบ่งคนของพระองค์ และทรงใหพลม ้ ้าอยู่ ท่ามกลางทหารราบ เพราะพลม ้าของศัตรู มม ี ากมาย 8 แล ้วพวกเขาก็เป่ าแตรอันบริสุทธิ์ จากนัน ้ Cendebeus และกองทัพของเขาก็ถูกปล่อยออกไป มีคนจานวนมากถูกสงั หาร และคนทีเ่ หลืออยู่ ก็พาพวกเขาไปยั งทีก ่ าบังอันแข็งแกร่ง
9 ครั ้งนัน ้ น ้องชายของยูดาสยอห์นไดรั้ บบาดเจ็บ แต่ย อห์นยั งคงติดตามพวกเขาต่อไปจนกระทั่งมาถ งึ เมืองเคดรอนซ ึ่ งเซนเดบิวอัสได ้สร า้ งขึน ้ 10 เขาจึงหนีไปยั งหอคอยในทุ่งอาโซทัส ี เสย ี จนมีคนถูกสังหารประมาณสองพันคน พระองค์จงึ ทรงเผาเสย ภายหลังพระองค์เสด็จเข ้าสู่ดน ิ แดนยูเดียอย่างสงบ 11 ยิ่งกว่านัน ้ อีกในทีร่ าบเมืองเยรีโคมีปโตเลเมอัสบุตรชายของอาบูบุส เป็ นนายทหาร และเขามีเงินและทองคามากมาย 12 เพราะว่าเขาเป็ นบุตรเขยของมหาปุโรหิต 13 เหตุฉะนัน ้ เขาจึงจิตใจผ่องใสจึงคิดจะยึดเมืองไว ้เป็ นส่วนตัว จึงปรึกษากับซโี มนและบุตรชายอย่างหลอกลวงเพือ ่ จะทาลายล ้าง พวกเขา 14 ฝ่ ายซโี มนกาลังเยี่ย มเยีย นเมืองต่างๆ ทีอ ่ ยู่ ในชนบท และดูแลความเป็ นระเบียบเรียบร อ ้ ยของเมืองต่างๆ คราวนัน ้ เขาลงมายั งเมืองเยรีโคพร อ ้ มกับบุตรชายของเขาคือมัททา ิ ดในเดือนทีส ิ เอ็ดเรียกว่าสะบัต ธีอัสและยู ดาสในปี ร อ ้ ยหกสบเจ็ ่ บ 15 ทีซ ่ งึ่ บุตรชายของอาบูบุสรั บพวกเขาไว ้ในทีก ่ าบังเล็ก ๆ อย่ างหลอกลวง เรีย กว่า โดคัส ซงึ่ เขาได ้สร า้ งไว ้ ได ้จัดงานเลีย ้ งใหญ่โตใหพวกเขา ้ แม ้ว่าเขาได ้ซ่อนคนไว ้ทีน ่ ั่น 16 เมือ ่ ซโี มนและบุตรชายของเขาดืม ่ จนเมามายแล ้ว ปโตเลมีกับคนของเขาจึงลุกขึน ้ หยิบอาวุธของพวกเขา เข ้ามาโจมตีซโี มนทีส ่ ถานทีจ่ ัดเลีย ้ ง และสังหารเขา ้ บุตรชายสองคนของเขา และคนรับใชบางคนของเขาด ้วย 17 โดยการกระทานัน ้ เขาได ้กระทาการทรยศครัง้ ใหญ่ และได ้ตอบแทนความชั่วแทนความดี 18 แล ้วปโตเลมีก็เขีย นข ้อความเหล่านีแ ้ ละส่งไปเฝ้ าพระราชาใหส้ ่งกอ งทัพมาช่วยพระองค์ แล ้วพระองค์จะทรงมอบประเทศและเมืองต่างๆ ใหแก่ ้ พระองค์ 19 พระองค์ทรงส่งคนอืน ่ ๆ ไปทีเ่ มืองกาเซราเพือ ่ จะฆ่ายอห์น และทรงส่งจดหมายไปหานายพันเพือ ่ จะประทานเงิน ทองคา และรางวัลแก่พวกเขา 20 และคนอืน ่ ๆ พระองค์ทรงส่งไปยึดกรุ งเยรูซาเล็ม และภูเขาแห่งพระวิหาร 21 มีคนวิง่ ไปข ้างหน ้าถงึ เมืองกาเซราแล ้วบอกยอห์นว่าบิดาและพีน ่ ้อง ของเขาถูกฆ่าแล ้ว และปโตเลมีก็ส่งคนไปฆ่าเจ ้าด ้วย 22 เมือ ่ เขาได ้ยินก็ประหลาดใจยิ่งนัก ี จึงวางมือบนผู ้ทีม ่ าจะทาลายพระองค์และประหารพวกเขาเสย เพราะเขารู ว้ ่าพวกเขาพยายามจะขับไล่เขาไป 23 ส่วนพระราชกิจนอกนัน ้ ของยอห์น สงครามของเขา และการกระทาอันสมควรซงึ่ เขาไดกระท ้ า และการสร า้ งกาแพงทีเ่ ขาสร ้างขึน ้ และการกระทาของเขา ๒๔ ดูเถด ิ , สงิ่ เหล่านีเ้ ขีย นไว ้ในพงศาวดารเกีย ่ วกับฐานะปุโรหิตของเขา, ตัง้ แต่เวลาทีเ่ ขาได ้รั บแต่งตัง้ เป็ นมหาปุโรหิตตามบิด าของเขา.