Habacuc Caput 1 1 Onus quod vidit Habacuc propheta. 2 Usquequo, Domine, clamabo, et non exaudies? clamabunt ad te violentiae, et non salvabis. 3 Quare ostendis mihi iniquitatem, et laboremus; Vastatio et violentia coram me est, et facta est contentio, et iurgium suscitat. 4 Propter hoc dilatabitur lex, et non egreditur judicium; Ergo perversum iudicium procedit. 5 Aspicite in gentibus, et videte; admiramini, et obstupescite: quia opus factum est in diebus vestris, quod nemo credet cum narrabitur. 6 Quia ecce ego suscitabo Chaldæos, gentem amaram et tumultum, qui gradiuntur per latitudinem terræ, ut possideant tabernacula non sua. 7 Horribilis et terribilis est: ex semetipsa judicium et onus ejus egredietur. 8 Velociores pardis equi ejus, et velociores lupis vespertinis: et diffundentur equites ejus: equites namque ejus de longe venient; volabunt sicut aquila festinans ad comedendum. 9 Omnes ad prædam venient, facies eorum ventus urens; et congregabit quasi arenam captivitatem. 10 Et reges subsannant, et principes subsannant eos; coacervabunt enim pulverem et capient eam. 11 Tunc mutabitur anima ejus, et pertransibit, et offendet, imputans hoc deo suo. 12 Nonne tu es ab aeterno, Domine Deus meus, Sanctus meus? non moriemur. Domine, in judicium constitues eos ; et, Deus fortis, confirmasti eos ad correptionem. 13 Mundior es oculis quam videre malum, et iniquitatem non poteris videre; quare aspicis in fraudem, et taces, cum homo justior sit, impius? 14 Et facies homines quasi pisces maris, et quasi reptile non habens principem. 15 Totum in hamo sublevavit, traxit illud in sagena sua, et congregavit in rete suum. 16 Itaque immolant in rete suum, et adolent incensum in s parte sua. quia per eos pars eorum pinguis est, et cibus eorum copiosus. 17 Propter hoc ergo expandit sagenam suam, et semper interficere gentes non parcet?
Caput 2 1 Super custodiam meam stabo, et collocabo me super turrim, et videbo quid loquatur mihi, et quid respondeam ad correptionem. 2 Et respondit mihi Dominus, et dixit : Scribe visum, et explana eum super tabulas, ut percurrat qui legerit eum. 3 adhuc enim visio ad tempus statutum est, et loquetur in fine, et non mentitur; quia veniet, non tardabit. 4 Ecce anima ejus erecta est, et recta in eo non est: justus autem in fide sua vivet. 5 sed et quoniam superbum est vinum et non custodit domum suam qui dilatat viam suam sicut infernus est et sicut mors et non satiari potest sed congregat ad eum omnes gentes et congregat ad eum omnes populus; 6 Numquid non omnes isti super eum parabolam sument, et proverbium adversus eum, et dicet: Væ qui multiplicat non sua! quousque? et qui densa luto se portat. 7 Numquid non repente consurgent qui te mordeant et evigilabunt, qui te vexant, et eris in praedam illis? 8 eo quod detraxeris gentes multas, reliquiae populi spoliabunt te; propter sanguinem hominum, et propter vim terræ, civitatis, et omnium qui habitant in ea. 9 Væ qui concupiscit domui suæ avariciam malam, ut in altum nidum suum ponat, ut liberet de manu mali! 10 Opprobrium consulisti domui tuae, ut concisas multos, et peccaveris in animam tuam. 11 Lapis enim de muro clamabit, et trabes de ligno respondebit ei. 12 Væ qui ædificat civitatem in sanguinibus, et fundat civitatem in iniquitate! 13 Ecce non est a Domino exercituum, sedet populus in ipso igne laborabit, et plebs vanitati laborabit in eo? 14 Quia repleta est terra scientia claritatis Domini, sicut aquæ maris operientes. 15 Væ qui dat proximum suum potum, qui mittit utrem tuum, et inebrias eum, ut videas turpitudinem ejus. 16 Repletus es confusione propter gloriam; et tu bibe, et reveletur præputio tua: calix dexterae Domini convertetur ad te, et turpis vomitus erit in gloria tua.
17 Quia violentia Libani operiet te, et rapina jumentorum, quæ exterreat eos in sanguine hominum, et in violentia terræ, civitatis, et omnium habitantium in ea. 18 Quid prodest sculptile, quod sculpsit artifex ejus; conflatilem et magistrum mendacii, qui sperat in eo fictor operis sui, ut faciat idola muta? 19 { Væ qui dicit ligno: Expergiscere; Surge, lapidi tacenti! Ecce inauratum est auro et argento, et non est spiraculum in medio ejus. 20 Dominus autem in templo sancto suo sileat a facie eius omnis terra CAPUT III 1 Oratio Habacuc prophetæ, pro ignorantiis. 2 Domine, audivi orationem tuam, et timui. Domine, opus tuum, in medio annorum vivifica illud, in medio annorum notum fac ; in ira misericordiae recordaberis. 3 Deus de Theman venit, et Sanctus de monte Pharan. Selah. Operuit caelos gloria eius, et laudis eius plena est terra. 4 Splendor ejus ut lux erit, cornua in manibus ejus: ibi abscondita est fortitudo ejus. cornua de manu eius habebat: et erat absconditum potentiae eius. 5 In conspectu ejus abiit pestilentia, et exivit carbones ad pedes ejus. 6 Stetit, et mensus est terram; et dispersi sunt montes sæculi, incurvati sunt montes sæculi; 7 Pro iniquitate vidi tentoria Æthiopiæ; turbaveruntque pelles terræ Madian. 8 Numquid in fluminibus iratus es, Domine? aut in fluminibus furor tuus? Numquid in mari ira tua, quia surrexisti super equos tuos et currus salutis tuae? nudus factus est arcus tuus secundum iuramenta tribuum eloquium tuum. Selah. Fluviis inhaesisti terram. 10 Viderunt te, et conturbati sunt montes; 11 Sol et luna steterunt in habitaculo suo: in luce sagittarum tuarum ibunt, et in splendore fulgurantis hastæ tuæ. 12 In fremitu conculcabis terram; in furore obstupefacies gentes. 13 Egressus es in salutem populi tui, et in salutem cum christo tuo. de domo impiorum caput vulnerasti, ad collum fundamentum inveniendo. Selah.
14 Percussisti baculos villis caput: egrediuntur ut turbo ad dispergendum me: exultatio eorum ut comedat in abscondito pauperem. 15 ambulasti per mare cum equis tuis in acervo aquarum multarum 16 Audivi, et conturbatus est venter meus; a voce contremuerunt labia mea. Ingressus est putredo in ossibus meis, et subter me scateat: ut requiescam in die tribulationis, cum ascenderit ad populum, et salvabit eos in castris suis. 17 Ficus vero non florebit, et non erit germen in vineis; deficiet labor olive, et non deficient agri cibaria; abscindetur pecus de grege, et non erit in praesepio armentum; 18 Ego autem in Domino gaudebo; et exsultabo in Deo salutari meo. 19 Dominus Deus fortitudo mea et ponet pedes meos quasi cervorum et super excelsa mea ambulabit Cantori meo in psalterio decachordo.