Γιαννης Βαλυρακης
ανάμεσα
2018 1
Ο κατάλογος με τα έργα του Γιάννη Βαλυράκη κυκλοφόρησε με την παρουσίαση της έκθεσης με τίτλο “ ανάμεσα ” στην γκαλερί Εικαστικός Κύκλος Sianti στις 18 Οκτωβρίου 2018 σε 600 αντίτυπα. Copyright © 2018 Γιάννης Βαλυράκης - Εικαστικός Κύκλος Sianti Επιμέλεια Καταλόγου Γιάννης Βαλυράκης Επιμέλεια Έκθεσης Βασιλική Σιαντή Φωτογράφηση έργων Γιάννης & Οδυσσέας Βαχαρίδης
“ Breath ” Acrylics on Canvas / Ακρυλικα σε Καμβα 1.OO x O.7O m
3
Γιατί η ζωγραφική, ένα πράγμα δεν επιτρέπεται να είναι. Bαρετή... Τί απασχολεί περισσότερο τους ζωγράφους; Το θέμα και η εξεύρεσή του ή η τεχνική του διεκπεραίωση, αυτό που ονομάζουμε φόρμα; Με άλλα λόγια τί πρέπει να υπερισχύει, η μορφή ή το περιεχόμενο; Στα γεροντικά του κείμενα, ο ασυμβίβαστος μοντερνιστής του Μεσοπολέμου, T. S. Eliot, υποστηρίζει πως δεν πρέπει πλέον να έχει αποκλειστικά η γλώσσα σημασία στη ποίηση, ώστε να είναι ένα ποίημα σύγχρονο. Δηλαδή, μετά τον πρώτο, μαχητικό Μοντερνισμό ενδιαφέρει όχι μόνο το πώς, αλλά και τί λέει κανένας. Ειδικότερα, μιλώντας για τη ζωγραφική, νομίζω ότι το πιο δύσκολο πράγμα σήμερα είναι η κατάκτηση ξανά της αναπαράστασης: Το πώς δηλαδή, θα αποδώσουμε με τρόπο σύγχρονο τις εικόνες του κόσμου μας. Ενός κόσμου, που αέναα ταξιδεύει αιφνιδιαστικά πολυπρόσωπος και που, δραματικά, αλλάζει κάθε στιγμή. Έτσι ώστε, αυτές οι εικόνες να έχουν ενδιαφέρον και για σήμερα και, ει δυνατόν, για πάντα. Με άλλα λόγια, το πρόβλημα έγκειται στο πώς μέσα σε αυτόν τον αχανή ορυμαγδό των εικόνων, θα κάνουμε πάλι τη ζωγραφική επίκαιρη, δηλαδή ενδιαφέρουσα, δηλαδή αναγκαία. Πώς θα κάνουμε, τέλος, σύγχρονη τέχνη χωρίς να αγνοούμε την, πανταχού παρούσα, ιστορία. Ο Γιάννης Βαλυράκης, διαθέτει ένα ισχυρό εικαστικό ένστικτο, αλλά και τη γνώση εκείνη που του επιτρέπει να συνοδοιπορεί με την εποχή του και να εκφράζει αρκετά πειστικά τη γενιά του. Ο Γιάννης, κάνει μια ζωγραφική για το κέφι του και παράλληλα, ενδιαφέρεται και για το κέφι των άλλων. Ίσως- ίσως και για το κέφι των ανθρώπων του αύριο. Αφού, ό, τι κάνουμε σημαντικό τη μια στιγμή, νομοτελειακά θα γίνει ιστορία την επόμενη. Θέλω να πω, ότι σήμερα δεν μπορείς να παράγεις μια ζωγραφική ερεθιστική και προκλητική, όχι ωραιοπαθή και μουμιοποιημένη μέσα από τις ακαδημαϊκές συνταγές της παράδοσης, αν δεν λάβεις υπ’όψη σου το σινεμά, τα γκράφιτι, τις διαφημίσεις του δρόμου, τις εικόνες της τηλεόρασης ή του διαδικτύου. Κι αν, όλη αυτή η οπτική ένταση, δεν αποκτήσει έγκαιρα και έγκυρα την διαχρονική αισθητική σφραγίδα της ζωγραφικής γλώσσας, αυτής της πανάρχαιης μήτρας των εικόνων. Για μένα, σήμερα ζωγραφική είναι η διαδικασία που μετατρέπει την οπτική πληροφορία, ακόμα και το οπτικό κιτς, σε εικαστική φόρμα. Ώστε, άλλοτε να ξαφνιάζει και άλλοτε να θέλγει.
4
Και που αποποιείται, με χιούμορ και με νεύρο, την διαρκώς καιροφυλακτούσα μικροαστική αισθητική. Αυτό ακριβώς ερευνά με τη δουλειά του κι ο Γιάννης Βαλυράκης. Ο ζωγράφος, πειραματίζεται σ’ αυτή την ενότητα των έργων του με τα μοναχικά σώματα και την αξόδευτη αισθησιακότητά τους, την κίνησή τους που δεν καταλήγει σε επικοινωνία. Αισιοδοξούν, όμως, κατά βάθος. Ακόμα κι όταν πέφτουν ανάποδα, σαν τις φιγούρες του Baselitz, ή τις «κωλοτούμπες» του Bruce Nauman, έχεις την αίσθηση ότι δεν βουλιάζουν στο κενό αλλά κολυμπάνε σε έναν υδαρή χώρο, σχεδόν ευτυχισμένα. Σαν άγγελοι που έχασαν μεν τα φτερά τους, αλλά και όχι την επιθυμία να πετάξουν. Αυτή η αμφιθυμία των εικόνων του, κάνει τον Βαλυράκη να επιμένει στην αποσπασματικότητα, στο gros plan, εκεί που η νέο pop θεματολογία του, συναντά την νεοεξπρεσιονιστική ιδιοσυγκρασία του: μια πλάτη που σκύβει σε μια χορευτική κίνηση, ένα χέρι που απλώνεται σαν επιθυμία, ένα κορίτσι που ονειρεύεται κρεμασμένο στον ουρανό, ένα ζευγάρι που αποφάσισε να κοιτάζει άλλου, illustration ενός σεναρίου για το ζευγάρωμα και τον χωρισμό, που δεν έχει ακόμα γραφτεί. Κι όλα αυτά, με φόρμες υπαινικτικές, ανάμεσα στο μίνιμαλ και το μνημειώδες, θερμά εκρηκτικά χρώματα, φαρδιές πινελιές αμφιδέξιες σαν αυτοσχεδιασμοί στα ντραμς. Ένας Giovanni Boldini που ξέφυγε από την Belle Époque για να ξεπεζέψει στον 21ο αιώνα. Α... και τα σχέδια του με μελάνι, τόσο μαστόρικα, ώστε να μην φαίνεται η μαστοριά και τόσο κλασικά, ώστε να γίνονται μοντέρνα. Υπάρχουν και άλλα, αλλά αυτά θα σας τα πω μιαν άλλη φορά. Υγ. Ο Γιάννης δεν καπνίζει, το ‘χει, αλλά οι φιγούρες του καπνίζουν ακατάπαυστα. Ο ίδιος αρκείται να μελετάει τον αυθορμητισμό των κινήσεων τους, αξιοποιώντας τα πικρά κίτρινα του Andy Warhol ή τα οξύτονα πορτοκαλιά του Γιώργου Βακιρτζή στις μεταπολεμικές γιγαντοαφίσες. Συγκινητικό.
Μάνος Στεφανίδης 27/9/2018
5
6
“ Distance i ” Acrylics & Pastel on Canvas / Ακρυλικα και Παστελ σε Καμβα 1.6O x 1.1O m
“ Distance ii ” Acrylics on Canvas / Ακρυλικα σε Καμβα 1.6O x 1.1O m
7
8
“ Blunt ” Acrylics on Canvas / Ακρυλικα σε Καμβα 1.2O x O.75 m
9
10
“ Square Spaces ” Acrylics on Canvas / Ακρυλικα σε Καμβα 1.4O x 1.OO m
“ One More Time ” Acrylics on Canvas / Ακρυλικα σε Καμβα 1.4O x 1.OO m
11
“ waiting for the world to end ” Acrylics on Canvas / Ακρυλικα σε Καμβα O.65 x O.65 m
12
“ Underneath ” Acrylics on Canvas / Ακρυλικα σε Καμβα O.65 x O.65 m
“ Sun ” Acrylics on Canvas / Ακρυλικα σε Καμβα O.65 x O.65 m
“ Look Back ” Acrylics on Canvas / Ακρυλικα σε Καμβα O.65 x O.65 m
13
14
“ Falling Giant i ” Acrylics on Canvas / Ακρυλικα σε Καμβα 1.8O x 1.OO m
“ Falling Giant ii ” Acrylics on Canvas / Ακρυλικα σε Καμβα 1.8O x 1.OO m
15
16
“ Falling Giant iii ” Acrylics on Canvas / Ακρυλικα σε Καμβα 1.9O x 1.OO m
“ Falling Giant iv ” Acrylics on Canvas / Ακρυλικα σε Καμβα 1.8O x 1.OO m
17
18
“ Reader ” Acrylics on Canvas / Ακρυλικα σε Καμβα 1.2O x O.75 m
“ Dance ” Acrylics on Canvas / Ακρυλικα σε Καμβα 1.OO x O.7O m
19
20
“ Wrong Side of The Tracks ” Acrylics on Canvas / Ακρυλικα σε Καμβα 1.6O x 1.OO m
“ There ” Acrylics on Canvas / Ακρυλικα σε Καμβα 1.2O x O.75 m
21
22
“ Stance ” Acrylics on Canvas / Ακρυλικα σε Καμβα 1.2O x O.75 m
“ Possibility ” Acrylics on Canvas / Ακρυλικα σε Καμβα 1.OO x O.7O m
23
24
“ Lay ” Acrylics on Canvas / Ακρυλικα σε Καμβα 1.2O x O.75 m
25
“ Point ” Acrylics on Canvas / Ακρυλικα σε Καμβα 1.4O x O.85 m
26
“ Emerge ” Acrylics on Canvas / Ακρυλικα σε Καμβα 1.OO x O.6O m
27
28
“ Hit ” Acrylics on Canvas / Ακρυλικα σε Καμβα 1.2O x O.8O m
“ Pause ” Acrylics on Canvas / Ακρυλικα σε Καμβα 1.OO x O.7O m
29
30
untitled Installation Acrylics on Glass & Bronze Boxes / Ακρυλικα σε Προθηκεσ απο Γυαλι & Μπρουτζο Ατιτλη Εγκατασταση
31
Because painting, should be anything but boring. What concerns painters the most? Finding a subject or its technical execution, what we call form? In other words, what should prevail, the style or the subject matter? In his later texts the uncompromising modernist of the Interwar Era, T.S. Eliot, claims that language should no longer be the thing that matters exclusively in poetry in order for a poem to be modern. That is, after the first, combative Modernism, it’s not only how one says something that is important, but also what he says. Especially speaking about painting, I think that the hardest thing is reclaiming representation: that is, how to render in a modern way the images of our world; a world that is constantly traveling, surprisingly multifaceted, and dramatically changing every moment, so that these images are interesting both today, and, if possible, forever. In other words, the problem lies in how, amongst this vast mass of images, one can make painting topical again, i.e. interesting, i.e. necessary. And also, in how to create modern art without ignoring the ever-present history. Giannis Valyrakis possesses a strong visual instinct, as well as the knowledge that allows him to keep pace with his times, and to express, quite convincingly, his generation. John paints for his pleasure and at the same time is interested in the pleasure of others. Maybe even in the pleasure of the people of tomorrow, since whatever important thing we do one moment, is bound to become history the next moment. What I’m trying to say is that you can’t create paintings that are stimulating and provocative, and not self-absorbed and mummified through academic recipes, today, without taking into account cinema, graffiti, billboards and television or internet images. And if all this visual tension doesn’t acquire, legitimately and in time, the timeless seal of aesthetics of the language of painting...this ancient source of images.
32
In my opinion, painting today is the process of transforming the visual information, and even the visual kitsch, into a style of visual art, so that at times it will surprise, and at times it will attract, and which will renounce, with humour and vigour, the ever-looming petite bourgeoisie aesthetic. And that is exactly what Giannis Valyrakis explores with his work. The painter experiments in this phase of his career with the lone bodies and their unspent sensuality, their movement that doesn’t result in communication. Deep down though they are optimistic. Even when they are falling upside down like Baselitz’s figures, or like in Bruce Nauman’s “somersaults” you get the impression that they are not sinking in a void but they are swimming in a watery space, almost happy. Like angels who may have lost their wings but not their desire to fly. This ambivalence of his images makes Valyrakis insist on fragmentation, on gros plans where his neo-pop subject matters meet his neo-expressionist temperament: a back bending while dancing; a hand spreading out like desire; a girl, hanging in the sky, dreaming; a couple that decided to look away; all of them illustrations of a script about pairing and separating that is yet to be written. And all this using suggestive forms, between minimal and monumental, warm fiery colours, wide amphidextrous brushstrokes like drum improvisations. A Giovanni Boldini that escaped the Belle Époque in order to arrive at the 21st century. Oh, and his ink drawings are so masterfully made that the mastery is invisible, and so classic that they become modern. There’s more to say, but I’ll keep it for another time. PS. Giannis doesn’t smoke, but his figures are constantly smoking. He is content studying the spontaneity of their movements using Andy Warhol’s bitter yellows or the intense oranges of Giorgos Vakirtzis’ postwar posters. Hear-warming Manos Stefanidis 27/9/2018
33
John Valyrakis was born in 1985, and raised in Athens, Greece, where he completed his basic studies, continuing with Architectural Renovation in the city of Patras. He continued his postgraduate studies in Art and Design (MA in 2D & 3D Visualization) with a scholarship in Loughborough Univ. School of the Arts in the UK and in Visual Arts in South Nottingham Colege. He has worked as a freelance artist in his studio in the UK and has collaborated and exhibited his work at the Backlit Studios, Surface Gallery in Nottingham, Arbitrage Magazine in Canada, the British Council and the International Olympic Truce org. Selected Exhibitions 2018 - Ikastikos Kiklos Sianti Athens, GR - “ In Between ” Solo Exhibition 2018 - Art Athina int. Arts Fair Athens, GR - Participation w/ Ikastikos Kiklos Sianti Gallery 2018 - Blender Gallery Athens, GR - “ Crossroads ” w/ Paul Oz & Marcelo Ricardo Zeballos 2018 - Ikastikos Kiklos Sianti Athens, GR - “ Small Paintings ” Annual Group Exhibition 2017 - C.John Gallery London Mayfair, UK - Group Exhibition w/ Mr.Brainwash, Pavlos, Hawini 2017 - Ikastikos Kiklos Sianti Athens, GR - “ Small Paintings ” Annual Group Exhibition 2016 - G & E Vatis Art Gallery Syros, GR - “ Close-Up ” Solo Exhibition 2016 - Magic Mountain Gallery Drama, GR - Group Exhibition 2015 - Artion Gallery Athens, GR - “ Electric Cinema ” Solo Exhibition 2015 - Art Athina int. Arts Fair Athens, GR - Twin participation w/ David Gerstein, Gallery Ersi 2014 - Artion Gallery Thessaloniki , GR - “ Lights Off ” Solo Exhibition 2013 - Surface Gallery Nottingham, UK - “ Street Art Now ” Group Exhibition 2012 - Backlit Studios Nottingham, UK - “ Abstract Exchange ” Group Exhibition 2011 - Backlit Studios Nottingham, UK - Annual Group Exhibition
Ο Γιάννης Βαλυράκης γεννήθηκε το 1985, και μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου και τελείωσε τις βασικές του σπουδές, συνεχίζοντας με Αρχιτεκτονική και Ανακαίνιση στην Πάτρα. Ακολούθησαν μεταπτυχιακές σπουδές με υποτροφία πάνω στις Τέχνες και το Design (MA in 2D & 3D Visualization), στο Loughborough Uni. School of Arts της Αγγλίας και Οπτικών τεχνών (Visual Arts) στο South Nottingham College. Έχει εργαστεί στην Αγγλία, όπου διατηρούσε προσωπικό στούντιο ως Εικαστικός και έχει συνεργαστεί και εκθέσει στα Backlit Studios, Surface Gallery του Nottingham, στη διεθνή φουάρ Art Athina, καθώς και σε γκαλερί και πολυχώρους στην Αθήνα και το Λονδίνο. Έχει συνεργαστεί με το περιοδικό Arbitrage του Καναδά, το British Council και τον Διεθνή Οργανισμό Ολυμπιακής Εκεχειρίας.
Επιλεγμένες Εκθέσεις 2018 - Εικαστικός Κύκλος Sianti Αθήνα, GR - “ Ανάμεσα ” Ατομική Έκθεση 2018 - Art Athina Διεθνής Φουάρ Αθήνα, GR - Συμμετοχή με τον Εικαστικό Κύκλο Sianti 2018 - The Blender Gallery Αθήνα, GR - “Crossroads” Ομαδική έκθεση με Paul Oz (UK) & Marcelo Zeballos (AR) 2018 - Εικαστικός Κύκλος Sianti Αθήνα, GR - “ Μικρά Ζωγραφικά ” Ομαδική Έκθεση 2017 - Γκαλερί C.John Λονδίνο, UK - Ομαδική Έκθεση με Mr.Brainwash, Pavlos, Hawini 2017 - Εικαστικός Κύκλος Sianti Αθήνα, GR - “ Μικρά Ζωγραφικά ” Ομαδική Έκθεση 2016 - Αίθουσα τέχνης Γιάννη και Ελένης Βάτη Σύρος, GR - “ Close-Up ” Ατομική Έκθεση 2016 - Χώρος Τέχνης Μαγικό Βουνό Δράμα, GR - Ομαδική Έκθεση 2015 - Γκαλερί Artion Αθήνα, GR - “ Electric Cinema ” Ατομική Έκθεση 2015 - Art Athina Διεθνής Φουάρ Αθήνα, GR - Διπλή Συμμετοχή με τον David Gerstein (Ισραήλ), Γκαλερί Έρση 2014 - Γκαλερί Artion Θεσσαλονίκη , GR - “ Lights Off ” Ατομική Έκθεση 2013 - Γκαλερί Surface Nottingham, UK - “ Street Art Now ” Ομαδική Έκθεση 2012 - Γκαλερί Backlit Studios Nottingham, UK - “ Abstract Exchange ” Ομαδική Έκθεση 2011 - Γκαλερί Backlit Studios Nottingham, UK - Ετήσια Ομαδική Έκθεση