The Mali Project

‘In harmonieuze samenzang met schoolkinderen uit Mali opende zangeres Ilse DeLange haar miniconcert op Postcode Pop. Zij droeg het speciaal voor de gelegenheid gecomponeerde lied op aan alle leerlingen en onderwijzers in het West-Afrikaanse land’ zo stond te lezen op de site van Oxfam Novib...

Tijdens een terugrit na een van haar optredens hebben we een gesprek met Ilse over de impact van haar reis naar Mali...

Waarom ben je naar Mali geweest ?

De postcodeloterij vroeg of ik wilde optreden op Postcode-pop. In dit programma willen zij graag laten zien aan de mensen die lid zijn van de Postcode loterij, welke goede doelen er met hun geld gesteund wordt.

Een van de doelen die de postcodeloterij steunt is Oxfam Novib. Op een gegeven moment kwam de vraag of ik naast mijn optreden ook zou willen afreizen naar Mali om een project van hen te bezoeken. Dat vond ik best een moeilijke vraag... het zou een korte trip worden van 4 dagen. Natuurlijk kun je ter plekke in 4 dagen niks veranderen aan de situatie daar, maar ik kan wel een vergrootglas zetten op de problematiek en bekendheid geven aan het project zodat er weer meer mensen lid worden en de mensen aldaar op lange termijn toch geholpen kunnen worden. Dus ik besloot naar Mali af te reizen. Het zou mijn eerste trip worden naar een deel van de wereld waar ik nog niks van wist. Heel spannend.

Kinderen in Mali, zeker in de buitengebieden, spreken lang niet allemaal Frans, de hoofdtaal van het land. Dit is een probleem omdat het onderwijs systeem hoofdzakelijk is ingesteld op de Franse taal. Woon je niet in een grote stad dan heb je dus pech omdat je totaal niet mee kunt komen en door kunt stromen in het onderwijs. Belangrijk is dus dat er ook les wordt gegeven in de lokale talen/ dialecten.

Ook belangrijk is dat dit onderwijs inhoudelijke thema’s heeft over hygiëne bijvoorbeeld. Zo kunnen deze kinderen hun omgeving ook verbeteren, door als een olievlek de kennis die zij opdoen te verspreiden in hun dorp. Oxfam Novib steunt een lokale onderwijsorganisatie die juist scholen met deze visie bouwt in buitengebieden.

Maria

Ik was te gast bij een school in Mali. Maria die in Mali deze organisatie leidt begeleidde ons. Wat een ongelofelijke vrouw. Ik wist natuurlijk helemaal niet wat ik tegen zou komen en je denkt al gauw aan de beelden die je ziet op tv... Wat mij opviel was dat er zoveel drijfkracht en hoop uit de ogen van deze mensen spatte! Het was een heel bijzondere ervaring.

En kinderen zijn gewoon kinderen waar je ook komt... voetballen, fauwekul uithalen, dansen, springen, lachen...

Wat heeft je het allermeest geraakt in Mali? De gedrevenheid en positieve instelling van de mensen.

Op Postcodepop opende je met een lied, speciaal gemaakt over Mali. We hebben al veel vragen hierover gehad... denk je dat het ook nog misschien eens op een cd komt te staan? Het zou jammer zijn als er verder niets mee gedaan wordt... Ik ben muzikant en dus zou ik het vreemd hebben gevonden als dat niet naar voren zou komen in het flmpje wat we hebben gemaakt. Muziek is overal en zeker ook in Mali. Zonder dat wij dat wisten hadden ze een bekende Malinese zangeres met haar muzikanten uitgenodigd bij de school om ons te verwelkomen en samen muziek te maken. Het was heel speciaal en ik voelde me er wel wat opgelaten bij. Ik werd welkom geheten alsof ik de koningin zelf was... dat vond ik moeilijk omdat ik niet op een voetstuk geplaatst wil worden... maar natuurlijk was ik dankbaar voor het warme welkom. Urenlang werd er muziek gemaakt. Grappig is dan ook weer het verschil in muziekcultuur. Bij hun gaat het om een ritmisch patroon met hooguit 2 akkoorden waar dan overheen wordt gezongen… een liedje duurt rustig een half uur :-) Op een gegeven moment wilden ze dat ik een liedje ging spelen, dus ik pak samen met Arnold een gitaar. Je had die ogen moeten zien, een vrouw die gitaar speelt en tegelijkertijd zingt is heel ongewoon voor hen blijkbaar. Toen gingen ze allemaal meespelen alleen... op het moment dat ze de akkoorden van het couplet net kenden gingen wij naar een refrein! Het was dus een grote brei van klanken! Dus toen heb ik maar voorgesteld bij het volgende liedje, dat zij konden uitrusten, haha! Bart en Arnold had ik meegenomen omdat het mij mooi leek om een liedje te maken in Mali samen met de kinderen. En dat is gelukt. Het was fantastisch om onze belevenis in Mali te integreren in de show in Ahoy.

Ik weet niet of we verder nog wat met het liedje gaan doen. Het is zo specifek hiervoor gemaakt.

Gaan er nog andere projekten volgen?

Jazeker! Na gesprekken met verschillende organisaties heb ik sinds een tijdje een samenwerking met een geweldig goed doel waar ik me helemaal voor ga inzetten. Ik ben onderdeel van het bestuur en heb een actieve rol in de organisatie. Binnenkort zullen we bekendmaken welk doel ik heb gekozen!

Song For Mali

I have never been a traveller

To a land were the souls are older unawere of a world thats turning How can I help the world start turning all around me friendly faces, smiling eyes what a warm embrace

But they all have something to say listen to what they have to say, they go

Camanigele acuma jama manago

Camanigele acuma jama manago

Camanigele acuma jama manago

Camanigele acuma jama manago

So much joy when you see them dance

Like there’s no weight put on their shoulders

With the future in their hands

Let us give them all a chance to

Learn their rights

They’re the same as yours they’re the same as mine

With the spirit all so strong let us help them carry on

Freedom it is never been out of sight for me

Freedom, hey

Freedom on the other side of the world from me

Freedom, Freedom

Bts 33 Contest

Nog even terug naar de wedstrijd uit BTS 32.

Het antwoord op de vraag van toen ‘Welke artiest ging met Ilse me naar mali’ is in het artikel hiervoor gegeven. Het juiste antwoord was Bart en/of Arnold dus je had extra veel kans op een goede inzending dit keer. De winnaar is Jaap Rievelt uit Utrecht.

De twee Oosterpoort-concerten, normaal Ilse’s ‘jaarafsluitende kerstavonden’ werden verschoven naar 2 en 3 februari 2008. Maar het beetje winter wat we tot nu toe hadden kwam precies op tijd.

Buiten was het winters koud en dwarrelde de natte sneeuw naar beneden, maar binnen voelde ik het begin van de lente. De ziektekiemen waren verslagen en een uitverkochte Oosterpoort had een tweetal uitgestelde optredens nog te goed.

Het optreden begon met een ietwat mysterieuze danceversie van The Lonely One. Deze maakte in één klap een einde