Nota edytorska

Uwspółcześniono pisownię i poprawiono interpunkcję według współczesnych norm. Wprowadzono zmiany:

– w interpunkcji, np.: ...Potem palec / Oblizuje / I nie czuje / Jak to brzydko!... – ...Potem palec / Oblizuje / I nie czuje, / Jak to brzydko!...; …Tu słoiki / A tam ciastka / I pierniki… – …Tu słoiki, / A tam ciastka / I pierniki…; …Dałby szyję, / Że z pewnością / Garnek który / Mieści w sobie / Konfitury! – … Dałby szyję, / Że z pewnością / Garnek, który / Mieści w sobie / Konfitury!...; …Ktoś zaręczy / Czy nie strzyga, / Bo tak jęczy?... – …Ktoś zaręczy, / Czy nie strzyga, / Bo tak jęczy?...; …Jest bez głowy / Lecz głos słychać / Kubusiowy!... –…Jest bez głowy, / Lecz głos słychać / Kubusiowy!...; w pisowni joty, np.: konsyljarz – konsyliarz, fjołkowe – fiołkowe; balji – balii; w pisowni łącznej i rozdzielnej, np.: niema – nie ma; pokryjomu – po kryjomu; zbliska – z bliska; nadomiar – na domiar; wkońcu – w końcu; przytem –przy tym; mimowoli – mimo woli, wskok – w skok; w pisowni z -by, np.: ktoby – kto by; jeśliby – jeśli by; w ubezdźwięcznieniach, np.: z pod – spod, z za – zza; z pomiędzy – spomiędzy; leksykalne (w tym ortograficzne), np.: doktór – doktor, czemże – czymże.

Edycja na podstawie: Zygmunt Wyrobek, O łakomczuchu, niejadce i brudasku. (Zeszyt I-y z cyklu „Słuchaj Mamusi”). Z ilustracjami Mieczysława Wyrobka i winietą okładkową Stan. Sawiczewskiego, Nakład Księgarni Św. Wojciecha, Poznań – Warszawa – Wilno [1922].