a fu tu re p erfect Η συντακτι κή οµάδα τουI nertialFrames ε ί ναιτέ σσε ρι ς δι αφορε τι κέ ςπραγµατι κότητε ς. Η κοι νή συνι σταµέ νη τουςε ί ναιπρωτί στωςγε ωγραφι κή.Αν τοπε ρι βάλλον σµι λε ύε ιτότεαυτόπουτουςέ νωσεε ί ναιη Αθήνα τους.Αν/ όταν αυτοίσµι λε ύουν τοπε ρι βάλλον όµως,τότεδηµι ουργούνταιπράγµατα σαν αυτόε δώ. Μι α µατι ά στοπωςτέ σσε ρι ςπραγµατι κότητε ςκαταλήγουν να φωτογραφί ζουν µί α.Σκοπόςε ί ναινα δε ί ξουν αυτά πουβρήκαν καιπι στε ύουν ότι θα ήταν ωραί ονα τα δουν κιάλλοι .Εί τεαυτά ε ί ναιµέ ρη,ε ί τεάνθρωποι ,ε ί τε καταστάσε ι ς.Δε ςπωςτοβλέ πω, αυτή ε ί ναιη ι δέ α.Ελπί ζουµενα σαςαρέ σουν αυτά πουε ί δαµελοι πόν. Αγγε λι κή Βάσω Γι ώργος Μαρί να
I nert i al f r ames 1
i nert i al f r ames 2019@gmai l . com
Οι άνθρωποι στις πόλεις, µια νέα φυλή πλέον, περπατούν χωρίς να έχουν αίσθηση των περιορισµών της πόλης. Πόσοι και πόσοι άνθρωποι δεν ήρθαν στην Πόλη για να βρουν νέες ευκαιρίες, νέες διαδροµές, νέα ζωή; Από µικροί όσοι γεννήθηκαν εδώ, και από µεγάλοι, όσοι αναγεννήθηκαν εδώ, αυτοί και αυτές που βγαίνουν στις λεωφόρους µεθάνε από τις άπειρες επιλογές της Πόλης. Τόσοι δρόµοι, τόσα στενά, τόσα λεωφορεία, τόσα σπίτια, τόσα µαγαζιά, τόσοι τόποι να επισκεφθείς ή να διαβείς. «Ευλογήθηκα µε ελευθερία» Παύση -Στάσου σε ένα λιβάδι, ένα απέραντο πράσινο λιβάδι, αχανές, επίπεδο, άδενδρο. Κάνε το σηµείο όπου στέκεσαι σηµείο και νιώσε βέλη να εκκινούν από εδώ και να πηγαίνουνε παντού, προς κάθε κατεύθυνση. Διάλεξε ένα βέλος και ακολούθα το, οποιοδήποτε, προς οπουδήποτε, προς οποιοδήποτε τοπίο ξεκινά από εκεί που σταµατάει το λιβάδι σου. Που θα σκοντάψεις; Πουθενά. Τι θα σου κόψει το δρόµο; Τίποτα. Πότε θα σταµατήσεις; Μόνο σαν κουραστείς. Παύση
2
Οι άνθρωποι στις πόλεις συνήθως βιάζονται, αγχώνονται, κινούνται µε ένταση και σκοπό. Περπατώντας γρήγορα οι άνθρωποι ξεχνούν να αναρωτηθούν για κατευθύνσεις και για ελευθερία κινήσεων. Έχουν να πάνε κ ά π ο υ , έχουν να περάσου από ε κ ε ί , έχουν σκοπό και χρονικό ορίζοντα. Οι διαδροµές τους είναι συγκεκριµένες, τα τζιπιες τους δουλεύουν σαν τρελά. Παύση -Τώρα πάρε το σηµείο σου και τοποθέτησέ το µέσα στην Πόλη. Όπου θέλεις. Νιώσε πάλι εκείνα τα βέλη να ξεκινούν από το σηµείο σου. Πόσα από αυτά φτάνουν στον ορίζοντά σου; Πόσα επιζούν παραπάνω από µερικές δεκάδες µέτρα. Ίσως αν έχεις τύχη ή αν διάλεξες καλό σηµείο, µερικά να προχωρούν χιλιόµετρα. Αργά ή γρήγορα όµως θα σκοντάψουν κάπου. Σε κτήρια, σε τοίχους, σε µάντρες, σε γέφυρες, σε κάτι κ α τ α σ κ ε υ α σ µ έ ν ο. Παύση
3
Η Πόλη λοιπόν έχει κι αυτή τις γεωγραφικές αναγκαιότητες της. Για να πας κάπου υπάρχουν τρόποι, συγκεκριμένοι, ορισμένοι, δοσμένοι και απεικονισμένοι σε οθόνες και χάρτες. Δεν υπάρχουνε αληθινές ευθείες στην Πόλη. Όμως, αν είσαι περίεργος/η και κοιτάξεις καλά, υπάρχουν σ υ ν τ ο μ ε ύ σ ε ι ς.
4
5
Μέσα σε αυτές τις συντομεύσεις υπάρχει ζωή κρυμμένη. Φωτογραφίες από τον έξω κόσμο σε ένα κόσμο που του λείπουν πράγματα. Σε προκαλούν να χαρείς βιτρίνες που δεν θα δει ποτέ ο ήλιος. «Δες τη ζωή», αναφέρουν χωρίς ντροπή σε σκοτεινούς διαδρόμους.
Τι ώρα είναι; Τι μέρα; Δεν ξέρω και δε με νοιάζει, μέσα από τη σκουληκότρυπα, από τζαμαρίες, εισόδους και πλάκες περνώ για να πάω εκεί που θέλω, εδώ το φως είναι μόνιμο και θα μπορούσα να κάτσω για πάντα. Εδώ το καλοκαίρι που η πόλη καίγεται έχει δροσιά και το χειμώνα τουλάχιστον δε φυσάει.
6
,
;
7
. µ µ
;
µ
µ 2 µµ
;
1
8
Κατεβαίνει κανείς να δει τι γράφουν τα ρολόγια της ΔΕΗ εδώ; Ποιανού δουλειά είναι να έρχεται εδώ συστηµατικά; Εγώ περνώ µόνο από ανάγκη και βιαστικά γιατί µυρίζει λίγο άσχηµα και λέω «φφφ, καλύτερα να έκανα κύκλο παρά να περάσω από δω».
9
10
11
Κι όμως φαίνεται άνθρωποι να δουλεύουνε εδώ, σημάδια τους υπάρχουνε παντού. Πως μπορείς να δουλεύεις σε ένα μέρος που το προσπερνάμε όλοι; Ποιος κατεβαίνει και ζητάει τη δουλειά σου; Τι τζίρο κάνεις; Βγαίνεις; Πόσα μαγαζιά είχε ανάγκη η Αθήνα και ξεφύτρωσαν σαν μανιτάρια, τώρα μικρομάγαζα χωμένα στα έγκατα της γης;
Πολλά μάλλον. 12
Προσπαθώντας να παραβιάσω τις αναγκαιότητες της πόλης κατεβαίνω σε άλλους κόσμους, περνώ μέσα από το χωροχρόνο (γιατί και ο χρόνος είναι σημαντικός εδώ) και βγαίνω πάλι έξω. Μέχρι να βγω όμως ίσως χρειαστώ μια κόκα κόλα ή έναν φρέντο εσπρέσο μέτριο.
13
Η πληροφορία είναι πολλή, εγώ όμως βιάζομαι. Δε θα μπορούσα να καθίσω να φάω, να εξυπηρετηθώ, να νοιαστώ παρά μόνο φευγαλέα. Εκτός αν μένω εδώ ή αν δουλεύω κι εγώ εδώ, αν είμαι από τη δικιά τους μεριά.
14
Μέσα σε όλα, είναι κι η τέχνη. Που αναδύεται από παντού. Κι όμως θα ορκιζόμουν ότι τέχνη είναι και μόνο η ύπαρξή του μαγαζιού, όχι αυτά που πουλάει. 15
Καθώς αναζητώ το δρόμο μου ή έστω έναν δρόμο, πέφτω πάνω σε θαύματα. Μπορεί να φταίει που ακούω μουσική ( Now be the light - Pilotpriest) όταν περνάω, μπορεί να φταίει που θυμίζει κάτι σε έγχρωμο νουάρ, μπορεί να φταίει που κόβω δρόμο και αποζητώ ένα νόημα σε αυτή την αυτονόητη επιλογή.
16
17
«Άμα δεν βιάζεσαι, πήγαινε από τον πιο όμορφο δρόμο» λέω από μέσα μου κάθε φορά που περνάω από άχαρα τούνελ και σκοτεινά δρομάκια.
Γιατί εγώ, εμείς, που βιαζόμαστε συνέχεια, αναγκαζόμαστε να ψάχνουμε την ομορφιά στο δρόμο που μας πάει πιο γρήγορα στον προορισμό μας.
18
19
Και τη βρίσκουμε. Θες σε διαφημιστικές πινακίδες που δεν πρόκειται ποτέ να τις πάρουμε στα σοβαρά;
Θες στα ρήγματα που σημαδέψανε καιρό πριν το δρόμο που πήραμε τυχαία μια μέρα; 20
21
Θες σε απύθμενα βάθη, βαθειά κάτω από τα πάρκα, τα δέντρα, το φως και τους ανθρώπους;
Πάντα κάπου εκεί μέσα, όσοι βιαζόμαστε τη βρίσκουμε την ομορφιά βαθειά κρυμμένη.
22