Teatr Polska 2018 - katalog by Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego

Więcej informacji: www.teatrpolska.pl www.facebook.com/TeatrPolska Organizator: Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego ul. Jazdów 1, 00–467 Warszawa tel.: +48 22 501 70 02 fax: +48 22 501 70 24 e-mail: polska@instytut-teatralny.pl Koordynator programu: Maja Raczyńska-Kaczmarek Asystentka: Agnieszka Gławińska Korekta: Dorota Dul Opracowanie graficzne: Studio Edgar Bąk / Rafał Kwiczor ISBN: 978-83-66124-02-8 3

SPEKTAKLE

Album Karla Höckera

Karczma pod Białym Łabędziem

Ony

Spektrum

Chory z urojenia reż. Waldemar Śmigasiewicz, Teatr im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie

Kasieńka reż. Anna Wieczur-Bluszcz, Miejski Teatr Miniatura w Gdańsku

Opowieści z niepamięci reż. Duda Paiva, Teatr Animacji w Poznaniu

Strach ma wielkie... zęby reż. Laura Sonik, Teatr „Baj Pomorski” w Toruniu

Diabeł i tabliczka czekolady reż. Kuba Kowalski, Teatr im. Juliusza Osterwy w Lublinie

Kim jestem? reż. Ireneusz Maciejewski, Teatr Lalek „Pleciuga” w Szczecinie

Pustka. Pustynia. Nic. reż. Leszek Bzdyl, Wrocławski Teatr Pantomimy im. Henryka Tomaszewskiego

Straszka pospolita reż. Grupa Coincidentia, Grupa Coincidentia

Dziady. Noc druga reż. Piotr Tomaszuk, Teatr Wierszalin w Supraślu

Krawiec Niteczka reż. Jarosław Kilian, Teatr Lalka w Warszawie

Rokcy Babloa reż. Jakub Kasprzak, Teatr Alatyr

Tożsamość Wila reż. Gabriela Muskała, Teatr Ludowy w Krakowie

Gardenia reż. Wojciech Urbański, Stowarzyszenie Kółko i Krzyżyk

Mała draka o zwierzakach reż. Ewa Piotrowska, Opolski Teatr Lalki i Aktora im. Alojzego Smolki

#[+#@!? (słowo na G) reż. Grzegorz Grecas, Teatr Układ Formalny

Zakonnice odchodzą po cichu reż. Daria Kopiec, Teatr im. Jana Kochanowskiego w Opolu

reż. Paul Bargetto, Teatr Trans-Atlantyk

reż. Jan Michał Zaskórski, Teatr Animagia z Żytna

reż. Jacek Malinowski, Białostocki Teatr Lalek

reż. Artur Perskawiec, Daniel Chlibiuk, Jakub Szwed, Mateusz Kownacki, Fundacja Sztukmistrze

Teatr rusza w Polskę po raz 10.! „Objazdy Reduty były służbą społeczną” – pisze w specjalnym tekście, który znajdą Państwo w tym katalogu, Wanda Świątkowska, badaczka historii tego niezwykłego zespołu. – „U ich podstaw leżała idea rozpowszechnienia teatru, udostępnienia wartościowych dzieł, zerwania z teatrem elitarnym, dotarcia do każdego widza”. Przypominamy Redutę i jej idee z okazji jubileuszowej edycji programu TEATR POLSKA, ale także dlatego, że w przyszłym roku obchodzić będziemy stulecie powstania tego niezwykłego zespołu, który z „wożenia” teatru uczynił swoją misję. Będą konferencje, wystawy, wydawnictwa, nowe badania. Może ktoś zechce sięgnąć do repertuaru przygotowanego na słynne niegdyś objazdy? Może teatry w swoich podróżach zechcą odwiedzić miejsca, gdzie kiedyś była Reduta? Może widzowie zechcą odnaleźć ślady Redutowych występów w swojej miejscowości.?

W tym roku Komisja Artystyczna wybrała do objazdów więcej spektakli kameralnych, jest zdecydowanie więcej niż w ubiegłych edycjach przedstawień dla dzieci i młodzieży. To jest widownia, którą trzeba zdobywać dla przyszłości. Jak wspomina Zygmunt Nowakowski, mieszkańcy w Łunińcu, Sarnach, Ostrogu, Lidzie, Pińsku, Wołkowysku czekali na przyjazd Reduty, gdyż „było to wielkie święto: teatr, teatr prawdziwy przyjechał”. Mamy nadzieję, że – podobnie jak dla widzów spektakli Reduty – także dla Państwa przyjazd teatru jest również takim świętem. Zapraszamy! Dorota Buchwald

Po raz pierwszy wyruszyli w wakacje 1924 roku, do Chełma. Przez kolejne piętnaście lat utkali wiele teatralno-kolejowych siatek połączeń – „między Wejherowem a Kołomyją, Poznaniem i Nieświeżem, Żywcem i Augustowem. Mapy z objazdów Reduty wędrownej przypominają gęste pajęczyny naciągnięte na kontury Drugiej Rzeczypospolitej”. Pamięć o Reducie, jej twórcach i dokonaniach będzie w przyszłym roku intensywnie przypominana, ale być może najbardziej żywa pamięć realizuje się właśnie w objazdach programu TEATR POLSKA. Od dziesięciu lat tworzymy nową siatkę połączeń, łącząc miejscowości, teatry, widzów i domy kultury. Zmienił się środek lokomocji, dziś teatry koleją nie podróżują, ale nie zmieniła się idea. Z radością obserwujemy, że jeżdżenie coraz bardziej podoba się teatrom i widzom, którzy na teatr czekają. Fantastycznie, że do niektórych miejsc jeździmy wielokrotnie, ale i super, że na naszej mapie pojawiają się miejsca wciąż nowe.

Dyrektor Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie

fot. Kinga Karpati / Daniel Zarewicz | PrestigePortrait

lat Teatru Polska

168

451

spektakli

1569

250 tys.

pokazów

widzów

1 lipca minęło 15 lat od powołania naszego Instytutu. Jego powstanie nie było łatwe. Uczestnicy narady w sprawie określenia szans realizacji tego utopijnego pomysłu uznali przypadek za beznadziejny. Poza jednym człowiekiem – ówczesnym dyrektorem Teatru Wybrzeże w Gdańsku Maciejem Nowakiem. Z dniem 1 lipca 2003 roku (Zarządzeniem nr 16 z 25 czerwca 2003) minister kultury Waldemar Dąbrowski powołał nową instytucję – Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie. Pieczęć była okrągła, rozporządzenie opublikował Dziennik Urzędowy Ministra Kultury nr 4. Powstanie Instytutu nie było łatwe – poprzedziła je afera stoczniowa w Związku Artystów Scen Polskich i w jej konsekwencji zagrożenie dla istnienia teatralnych zbiorów dokumentacyjnych gromadzonych w siedzibie Stowarzyszenia – na zlecenie Ministerstwa Kultury – od 1969 roku. W sytuacji beznadziejnej można było albo ze stanem faktycznym się pogodzić i zwinąć sztandary, albo... siłą utopijnego pomysłu odwrócić wektory zdarzeń. Postanowiliśmy wybrać opcję drugą, chociaż uczestnicy konsylium: przedstawiciele IS PAN, Akademii

Teatralnej i Muzeum Teatralnego, zaproszeni na naradę w sprawie określenia szans na powrót do myślenia – obecnego od 1918 roku – o powstaniu Instytutu Teatralnego, zajmującego się bardzo szeroko rozumianymi sprawami teatralnymi, uznali przypadek za beznadziejny. Poza wspominanym już dyrektorem Maciejem Nowakiem. Zapisaliśmy więc razem z nim tę utopię na papierze i wysłaliśmy jesienią 2002 roku do konsultacji teatralnym autorytetom. Dzięki ich otwartości i odwadze Instytut Teatralny obchodzi dziś 15. urodziny. Z tej okazji chcielibyśmy podziękować wszystkim matkom i ojcom założycielom, którzy dostrzegli realne podstawy w naszym planie wyprawy na wyspę Utopię. Codziennie bardzo się staramy, aby tej położonej – trochę jak kamień węgielny – pod progiem IT nadziei i zaufania nie zawodzić.

Dorota Buchwald Dyrektor Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie

zespół Reduty w Poznaniu, 5 czerwca 1927 r., fot. ze zbiorów Instytutu Teatralnego

Wanda Świątkowska Reduta w objeździe Suną po Polsce wagony, Reduty na nich znak, Pan Juliusz jest zachwycony, A kolej trafia szlag.

Wielkiego w Warszawie, które zajmowała przez pięć lat. Osterwa zdecydował się przenieść teatr do Wilna, a na okres wakacyjny wysłał siedemdziesięcioosobowy zespół w objazd po Polsce. Wyruszyli z Dworca Gdańskiego pod przewodnictwem Limanowskiego; specjalnie przygotowane wagony z napisem „Reduta” czekały na nich w Dęblinie. Podczas tej pierwszej wyprawy, pomiędzy 21 maja a 16 lipca, zespół odwiedził trzydzieści cztery miasta, zaczynając w Chełmie, kończąc w Sandomierzu. Wieźli wybrane spektakle z repertuaru Reduty warszawskiej: „W małym domku” Tadeusza Rittnera, „Dom otwarty” Michała Bałuckiego, „Wielkanoc według Historyi o Chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim”, „Pastorałkę” w opracowaniu Leona Schillera i widowisko muzyczne „Pochwała wesołości”. Już podczas tego pierwszego

Tak śpiewali Redutowcy w pociągach, które przez piętnaście lat krążyły po całej Polsce, tworząc nowe siatki teatralno-kolejowych połączeń: między Wejherowem a Kołomyją, Poznaniem i Nieświeżem, Żywcem i Augustowem. Mapy z objazdów Reduty wędrownej przypominają gęste pajęczyny naciągnięte na kontury Drugiej Rzeczypospolitej. W pierwszą podróż udali się w maju 1924 roku, a zadecydowały o niej w dużej mierze względy praktyczne. Reduta, założona przez Juliusza Osterwę i Mieczysława Limanowskiego w 1919 roku, została eksmitowana z sal redutowych Teatru 10

udało się je zobaczyć, zapraszali więc zespół ponownie za rok. Najbardziej cieszyła Winiarską skupiona publiczność, która chłonęła spektakl, mimo że czasem nie było słychać muzyki, nagle zgasło światło albo lunął deszcz. Pod datą 23 maja w Kobryniu zapisała: „Przyjęcie tak serdeczne i życzliwe, że aż przykro, że my więcej wzięliśmy, niż dali”1. Według spra-

objazdu grali zarówno pod dachem – w świetlicach szkolnych, Domach Ludowych, ratuszach miejskich, salach zakładowych czy kinach – jak i pod gołym niebem, prezentując „Wielkanoc” przed fasadami kościołów, na rynkach, na tle zabytkowych budowli lub ruin. Redutowcy uczyli się na własnych błędach praktycznej organizacji objazdów (np. tego, że z powodu słabej reklamy publiczność może nie przyjść i będzie trzeba odwołać pokaz, jak w Stryju), organizacji widowisk w plenerze (za mało beczek smolnych i pochodni sprawiło, że „Wielkanoc” w Krzemieńcu była zbyt słabo oświetlona) i grania w nieprzystosowanych, dusznych, ciasnych salkach (zdarzało się, że aktorzy mylili drzwi i kierunki na prowizorycznych estradach albo, co gorsza, mdleli w trakcie przedstawień), przede wszystkim jednak nawiązywali kontakty i poznawali miejsca, do których będą wracać w kolejnych latach. W „Notatniku z objazdu Reduty w 1924 roku” młoda adeptka Stanisława Winiarska notuje, że przeważnie witano ich gorąco, podejmowano obiadami, obsypywano kwiatami, obdarowywano prezentami, co kompensowało „miliardy robactwa” w wagonach i trudy podróży. Choć dawali nawet po dwa przedstawienia dziennie, zdarzało się, że nie wszystkim chętnym

wozdania Reduty spektakle podczas pierwszego objazdu obejrzało czterdzieści sześć tysięcy widzów. A był to dopiero początek tej niezwykłej propagandy artystycznej. W 1925 roku, kiedy zespół oczekiwał na koniec remontu nowej siedziby w Wilnie, odbyły się aż cztery wyprawy, z których ostatnia zakończyła się już późną porą zimową – 6 grudnia. W pierwszą trasę wyruszono 1 września pod wodzą Osterwy z „Uciekła mi przepióreczka…” Stefana Żeromskiego (osiem miejscowości), druga grupa pod kierunkiem Zygmunta Chmielewskiego (z „W małym domku” Rittnera) ruszyła 1 października z Grodna, a w ślad za nią trzecia, prowadzona przez Osterwę (z „Przepióreczką” i „Fircykiem w zalotach” Franciszka Zabłockiego). W czternastu miejscowościach grano więc dwa wieczory z rzędu – jedna grupa wyjeżdżała, a na jej miejsce przybywała następna z nowym

1 Stanisława Winiarska, „Notatnik z objazdu Reduty w 1924 roku”, [w:] Józef Szczublewski, „Pierwsza Reduta Osterwy”, PIW, Warszawa 1965, s. 290.

syłki. Z czasem wprowadzono też dział propagandowy, który dbał o reklamę – przygotowanie afiszy, ulotek i promocję przyjazdów. Kierownik wyprawy, czyli któryś ze starszych, doświadczonych Redutowców, zajmował się relacjami z koleją, planowaniem maszruty i organizacją widowni. Reduta dysponowała dwoma wagonami pulmanowskimi i jednym towarowym na dekoracje, które dołączano do kursujących składów. W 1927 roku doszedł jeszcze wagon kuchenny, w którym przygotowywano i spożywano posiłki. Było to też miejsce towarzyskich spotkań, zespołowych zebrań i omówień spektakli. Ponieważ miejsca było mało, posiłki jadano w dwóch turach. Jeśli Reduta wiozła ze sobą półciężarowe auto (służące do przewozu dekoracji na miejscu), dysponowała także lorą. Nycz relacjonuje codzienność w trasie – przepychanie wagonów przez Redutowców, kładzenie się spać po drugiej w nocy (po skończonym przedstawieniu i złożeniu dekoracji), kłótnie, awarie lokomotywy, rozgrzewanie się winem, zabawy na postojach, menu redutowe. Opisy zmęczenia i niedospania przeplatają się z małymi radościami, satysfakcją z udanych pokazów, wzruszeniem z powodu ciepłego przyjęcia i owacji po spektaklach. „Różnie bywa, różnie – podsumowuje dziewiętnastolatek – raz jest wesoło i pogodnie, drugi raz dener-

spektaklem (najczęściej grano wszystkie trzy tytuły, dając również popołudniówki). Ostatnia, listopadowa, wyprawa dotarła aż do Rygi, wioząc w repertuarze sześć przedstawień („Wesele”, „W małym domku”, „Fircyka w zalotach”, „Przepióreczkę”, „Hołd Mickiewiczowi” – złożony z fragmentów i wybranych utworów wieszcza, „Nowego Don Kiszota, czyli Sto szaleństw” Aleksandra Fredry oraz koncert polskich piosenek). Po pokazach w Rydze łotewski minister spraw zagranicznych stwierdził, że Reduta w trzy dni zdziałała w stosunkach polsko-łotewskich więcej niż dyplomacja polska przez trzy lata. Fascynującym dokumentem z tej wyprawy są listy młodego studenta polonistyki Bronisława Nycza, który opisuje nie tylko artystyczną stronę widowisk i reakcje publiczności, ale także praktyczną stronę miesięcznego mieszkania w pociągu. Spano w sześcioosobowych przedziałach na drewnianych ławkach z siennikiem; dział aprowizacyjny dbał o wyżywienie, które zanoszono do przedziałów (lub jadano na mieście, wcześniej jednak trzeba było zamówić posiłki dla tak dużej liczby osób); referat higieny dbał o porządek w pociągu, dostarczał środki czystości i lekarstwa; Nycz obsługiwał sekcję pocztową, czyli odbierał od zawiadowcy stacji czekającą na Redutowców, korespondencję i nadawał prze-

wują się wszyscy, żrą, gryzą i plotkują na siebie, jak mogą, raz jemy wspaniale, drugi raz bardzo kiepsko, raz jest ciepło, aż gorąco, drugi raz zimno, raz można spać, ile kto chce, drugi raz bardzo krótko, tak to bywa u nas…”2.

Eugeniusz Dziewulski prowadził próby z miejscową orkiestrą, a doświadczeni Redutowcy szkolili ochotników, którzy mieli występować w rolach niewolników, Maurów i Portugalczyków (rekrutujących się z harcerzy, wojska czy strażaków). Codziennie grano w odmiennych warunkach, co wymuszało improwizację i umiejętność reagowania na niecodzienne sytuacje (np. rzęsisty deszcz, spłoszenie się koni czy zawalenie dachu, z którego widzowie oglądali przedstawienie). Trzeba było zgrać poszczególne części spektaklu, aranżować sceny batalistyczne, pilnować statystów, utrzymać się na koniu, a do tego recytować poezję Słowackiego – bez suflera i inspicjenta. Doskonała organizacja i podział zadań były połową sukcesu. A sukces Reduta odniosła niekwestionowany. Widowiska ściągały tysiące osób (nawet do piętnastu tysięcy w Krzemieńcu czy jedenastu tysięcy widzów w Częstochowie), które z przejęciem chłonęły dramat Słowackiego i uczestniczyły w „napowietrznym misterium”. Jak obliczają badacze, w latach 1926–1927 Reduta zapoznała z dramatem Słowackiego połowę ludności Polski. Celem Osterwy było uprzystępnienie polskiej klasyki – granie jej na najwyższym poziomie artystycznym w najmniejszych

Największy egzamin czekał Redutowców w 1927 roku, kiedy odbyły się trzy wielkie wyprawy: pierwsza grupa wyruszyła jeszcze w maju ze „Ślubami panieńskimi”, druga – z „Cydem”, a 4 czerwca ruszyła największa, dowodzona przez Osterwę, grupa z pokazami „Księcia Niezłomnego”, które towarzyszyły uroczystościom sprowadzenia zwłok Juliusza Słowackiego do kraju. Redutowa premiera „Księcia” odbyła się 22 maja 1926 roku (do 21 sierpnia Reduta dała dziewiętnaście przedstawień „Księcia” w dziesięciu miastach); w 1927 roku były to już sześćdziesiąt dwa spektakle. Pomiędzy 5 czerwca a 11 września 1927 roku zespół dał pokazy w sześćdziesięciu miastach, dokonując – jak pisał Józef Szczublewski – w historii polskiej organizacji widowisk czegoś zupełnie przedtem nieosiągalnego. „Księcia Niezłomnego” grano w plenerze, z udziałem trzystu konnych statystów, z orkiestrą wojskową, żywym ogniem. Kierownik plastyczny Reduty Iwo Gall wyjeżdżał wcześniej, by przygotować teren gry,

2 Bronisław Nycz, „Teatr czy uniwersytet?”, [w:] „O Zespole Reduty 1919-1939. Wspomnienia”, Czytelnik, Warszawa 1970, s. 216.

ośrodkach, przed ludźmi, którzy mieli

ograniczony dostęp do teatru. Osterwa chciał – jak nazywał to w „Diariuszu” – „wcierać w nich, wmasowywać polską kulturę duchową, tłumacząc ją prelekcjami” (które przed „Księciem Niezłomnym” wygłaszał Michał Orlicz). „Chcemy się dobrać do tego społeczeństwa, które żyje z dala od zgiełku wielkich miast. Niech i oni poczują dreszcz wielkiego słowa, niech i ich przerazi i olśni wizja prawdziwej, żywej sztuki”3 – tłumaczył

swe motywacje w rozmowie z Jalu Kurkiem. Teatr łączył ludzi w zbiorowym przeżyciu, czynił z widzów uczestników, zostawał w pamięci na długo, o czym świadczy wypowiedź jednej ze starszych mieszkanek Krzemieńca w dokumentalnym filmie Marii Osterwy-Czekaj „Osterwa” (1999). Mówi ona ze wzruszeniem o inscenizacji, której doświadczyła jako dziecko. Wspomina, gdzie były rozlokowane wojska Maurów i Portugalczyków i klęczącego Osterwę-Don Fernanda, który ze wzniesionymi rękami mówił o niezłomności ducha. „Entuzjazm widzów to wybuchał najgorętszym płomieniem, to znowu skupiał się w jakieś olbrzymie, zamodlone milczenie” – donosił sprawozdawca „Głosu Prawdy”. Objazdy Reduty były służbą społeczną, u ich podstaw leżała idea rozpowszechnienia teatru, udostępnienia wartościowych dzieł, zerwania z teatrem

elitarnym, dotarcia do każdego widza.

du spalenia archiwum i biblioteki Reduty

Mieszkańcy w Łunińcu, Sarnach, Ostrogu, Lidzie, Pińsku, Wołkowysku czekali na przyjazd Reduty, gdyż – jak wspomina Zygmunt Nowakowski – „było to wielkie święto: teatr, teatr prawdziwy przyjechał!”. Józef Szczublewski nazwał Redutę objazdową najlepszym teatrem wędrownym w historii polskiej sceny, Zbigniew Osiński dodawał, że nawet w dziejach światowego teatru trudno byłoby wskazać zjawisko o podobnej randze artystycznej, a zarazem rozmachu organizacyjnym i zasięgu społecznym. Sam Osterwa mówił po prostu: „To są najlepsze wakacje”. Akcje objazdowe trwały systematycznie do wybuchu wojny; w trzech pierwszych latach istnienia Reduta wędrowna dała półtora tysiąca przedstawień, odwiedzając ponad sto siedemdziesiąt miast, po czterech sezonach działalności (1925–1929) było to już ponad tysiąc osiemset przedstawień. Liczba widzów sięga setek tysięcy. Pomiędzy 1929 a 1932 rokiem Reduta w objazdach po kresach wschodnich i zachodnich, po Pomorzu i Małopolsce wizytowała ponad sto miast, dając – jak ustalił Zbigniew Osiński – kolejny tysiąc spektakli. Dane z lat 1933 –1939 są trudne do odtworzenia z powo-

w Powstaniu Warszawskim; marszruty i repertuar przedwojennej Reduty wciąż domagają się rekonstrukcji i badań (część pracy wykonał Zbigniewa Osiński). Zachowały się pamiętniki Osterwy z dwóch ostatnich przedwojennych objazdów: w 1938 roku z „Uciekła mi przepióreczka…” (trzydzieści sześć pokazów), latem 1939 roku z dramatem Jerzego Zawieyskiego „Powrót Przełęckiego” (trzydzieści pięć pokazów). Ta ostatnia wyprawa zakończyła się w tragicznych okolicznościach – wskutek choroby jednego z aktorów odwołano spektakl w Łapach i przerwano objazd. Gdy Osterwa jako „rekompensatę moralną” zaproponował widzom recytację „Księcia Niezłomnego”, zerwała się ulewa, światło przygasło, korki się przepaliły. Ta letnia burza zwiastowała znacznie gorszą nawałnicę, która właśnie nadciągała nad Polskę. W sierpniu planowano objazdy z „Księciem Niezłomnym”, lecz wskutek mobilizacji nie było szans na przyłączenie wagonów Reduty do któregoś ze składów. Wkrótce i ich wagony zostały zarekwirowane do celów wojennych. Pajęczyna marszrut została przerwana. Po siedemdziesięciu latach uczestnicy programu TEATR POLSKA tkają ją na nowo.

3 „Pół godziny z Juliuszem Osterwą”, wywiad Jalu Kurka, „Głos Narodu” 23 X 1929, [w:] Juliusz Osterwa, „Reduta i teatr. Artykuły, wywiady, wspomnienia 1914-1947”, opracowanie Zbigniew Osiński, Wiedza o Kulturze, Wrocław 1991, s. 130.

Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego organizuje program TEATR POLSKA dzięki środkom z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Celem jest ułatwianie dostępu do oferty polskich teatrów poprzez zwiększenie ich mobilności i umożliwienie prezentacji spektakli w ośrodkach mających utrudniony dostęp do kultury. Teatry publiczne, samorządowe instytucje kultury i organizacje pozarządowe otrzymują dofinansowanie prezentacji przedstawień w miejscowościach, w których nie ma teatru instytucjonalnego. Inspiracją do powstania programu były objazdy teatralne organizowane

w okresie międzywojennym przez Redutę Juliusza Osterwy i Mieczysława Limanowskiego, które przybliżały mieszkańcom małych miejscowości najważniejsze osiągnięcia kultury polskiej tamtego okresu. W 2018 roku TEATR POLSKA ruszy w Polskę po raz dziesiąty. Ze stu trzynastu zgłoszonych spektakli Komisja Artystyczna w składzie: Jacek Kopciński (przewodniczący), Aleksandra Dziurosz, Halina Waszkiel, Maciej Wojtyszko i Krzysztof Piotrowiak, zarekomendowała 20 produkcji, którym przyznano wsparcie finansowe. W sumie publiczność obejrzy 173 pokazy, które od 1 września do 30 listopada 2018 odbędą się w 70 miejscowościach.

fot. Rafał Depa

W związku z jubileuszową edycją programu TEATR POLSKA z radością możemy także podzielić się z widzami kin cyfrowych we współpracujących z nami domach kultury spektaklami przygotowanymi z myślą o srebrnym ekranie. TEATROTEKA to projekt Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych, który stanowi nowy etap w myśleniu o ekranizacjach teatralnych tak w kontekście artystycznym, jak realizacyjnym. Ekranizacje tworzone przez młodych, często debiutujących twórców przy wsparciu technologii i infrastruktury filmowej pozwalają na realizację ciekawych, nowatorskich utworów. Projektowi od samego początku przyświeca również cel jego szerokiej dystrybucji i dostępności.

oryginalny język, sposób obrazowania, formę, a także wzbogacili dramat współczesny o problematykę dotyczącą ludzi młodych i o ich sposób postrzegania otaczającej nas rzeczywistości. Młoda polska dramaturgia zasługuje na jej propagowanie, na zapoznanie z nią szerszego kręgu odbiorców – jest to główny cel edukacyjny projektu. TEATROTEKA to również przestrzeń dla reżyserów młodego i średniego pokolenia, którzy pomimo znaczącego niekiedy dorobku teatralnego i wykształcenia w tym kierunku nie mieli dotąd możliwości stworzenia własnego i oryginalnego dzieła audiowizualnego. Projekt realizowany z udziałem specjalistów planu filmowego skupionych wokół WFDiF ma im to umożliwić. W lutym 2018 roku odbyła się II edycja festiwalu TEATROTEKA FEST, który przybliża spektakle TEATROTEKI szerokiej widowni. Więcej na: www.teatrotekafest.com.pl oraz www.wfdif.pl/pl/produkcja-filmowa/ teatroteka. Zainteresowanych organizacją pokazów TEATROTEKI w swoim kinie zapraszamy do kontaktu mailowego pod adresem festiwale@wfdif.com.pl.

Ideą projektu TEATROTEKA jest wykorzystanie potencjału technologii filmowej do ekranizacji najbardziej wartościowych osiągnięć młodej polskiej dramaturgii teatralnej. Sztuki współczesne to teksty napisane często w formie postdramatycznej, odmienne w swej stylistyce i konwencji od klasycznego dramatu. W ciągu ostatnich piętnastu lat zaistniało w Polsce nowe pokolenie autorów piszących dla teatru. Stworzyli oni swój

S P E K TA K L E

Cykl TEATROTEKA jest współfinansowany przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

ALBUM KARLA HÖCKERA

fot. Ingo Solms

Teatr Trans-Atlantyk

reżyseria: Paul Bargetto

premiera: 21 stycznia 2015

14+ spektakl dla widzów od 14 lat

dramaturgia: Małgorzata Sikorska-Miszczuk

www.teatrtransatlantyk.com

kostiumy: Agnieszka Kaczyńska producent: Marta Cienkowska

O SPEKTAKLU

obsada: Paul Bargetto, Marta Król-Gajko, Helena Chorzelska, Krzysztof Polkowski, Grzegorz Sierzputowski, Tomasz Sobczak

Próba zrozumienia historycznej tragedii Auschwitz z niezbadanej dotąd perspektywy sprawców. Wykorzystując techniki teatru dokumentalnego, improwizację i badania, spektakl przedstawia człowieka aż nazbyt ludzkiego, który do-

czas trwania: 90 minut 20

konuje aktu ostatecznego. To spektakl hybryda zbudowany wokół pokazu slajdów pochodzących z oryginalnego albumu fotograficznego dokumentującego życie codzienne pracowników obozu. Na strukturę przedstawienia składają się różne formy, w tym performatywnego wykładu, dokumentalnego dochodzenia i teatru. Jednak o jego wyjątkowości świadczą także umiejętności improwizatorskie aktorów, dzięki którym dokonuje się analiza i rekonstrukcja historycznych zdjęć pochodzących z obozu. W czasie spektaklu aktorzy i reżyser obecni są na scenie również jako prywatne osoby. Na oczach widzów wcielają się w role, czyli postaci historyczne wyświetlane na fotografiach, by po chwili znów jako prywatni ludzie komentować ich działania i wybory. Zabieg ten tworzy wielopłaszczyznową rzeczywistość rozpiętą pomiędzy faktem historycznym a wyobrażeniem czy próbą jego wizualizacji. W zderzeniu z taką rzeczywistością widz zostaje postawiony przed koniecznością krytycznego myślenia i samodzielnej odpowiedzi na pytania, kim są ci ludzie, co robią, o czym świadczą ich działania.

ŚRODA WIELKOPOLSKA I 12-10-2018 Ośrodek Kultury w Środzie Wlkp. im. Marszałka Józefa Piłsudskiego ul. 20 Października 30 MIROSŁAWIEC I 13-10-2018 Ośrodek Kultury w Mirosławcu ul. Parkowa 1 OBORNIKI I 14-10-2018 Obornicki Ośrodek Kultury ul. Armii Poznań 18 EŁK I 20-10-2018 Ełckie Centrum Kultury ul. Wojska Polskiego 47 SUWAŁKI I 21-10-2018 Suwalski Ośrodek Kultury ul. Papieża Jana Pawła II 5 ul. 1 Maja 39 KRASNYSTAW I 17-11-2018 Krasnostawski Dom Kultury ul. Stefana Okrzei 10 NOWY SĄCZ I 18-11-2018 Małopolskie Centrum Kultury SOKÓŁ ul. Jana Długosza 3

Z RECENZJI KOMISJI ARTYSTYCZNEJ

RYDUŁTOWY I 19-11-2018 Rydułtowskie Centrum Kultury FENIKS ul. Strzelców Bytomskich 9A

Aktorzy performują sceny zatrzymane w kadrze, prowadząc fikcyjne dialogi i monologi, które ukazują nam zbrodniarzy całkowicie poza kontekstem ich zbrodni. Wymowa poszczególnych scen i całości widowiska jest wstrząsająca, ujawnia bowiem nieprawdopodobny mechanizm wyparcia jakiegokolwiek poczucia winy przez ludzi-potwory. Bolesna lekcja człowieczeństwa – a raczej jego utraty. (jk)(mw)

GOSTYŃ I 28-11-2018 Gostyński Ośrodek Kultury HUTNIK ul. Hutnika 4 JAROCIN I 29-11-2018 Kino Echo ul. Gołębia 1

O SPEKTAKLU

CHORY Z UROJENIA

czas trwania: 95 minut

przekład: Tadeusz Boy-Żeleński

premiera: 25 marca 2017

14+ spektakl dla młodzieży i widzów dorosłych

www.teatr-rzeszow.pl

inspicjent, sufler: Anna Jochym obsada: Dagny Cipora, Justyna Król, Barbara Napieraj, Małgorzata Pruchnik-Chołka, Michał Chołka, Marek Kępiński, Adam Mężyk, Mateusz Mikoś, Piotr Napieraj, Robert Żurek 22

RYBNIK-BOGUSZOWICE 04-10-2018 Dom Kultury pl. Pokoju 1 ZAMOŚĆ I 04-11-2018 Zamojski Dom Kultury ul. Partyzantów 13 CHEŁM I 05-11-2018 Chełmski Dom Kultury pl. Tysiąclecia 1 KRASNYSTAW I 06-11-2018 Krasnostawski Dom Kultury ul. Stefana Okrzei 10

Z RECENZJI KOMISJI ARTYSTYCZNEJ

reżyseria: Waldemar Śmigasiewicz

muzyka: Mateusz Śmigasiewicz

RYDUŁTOWY I 03-10-2018 Rydułtowskie Centrum Kultury FENIKS ul. Strzelców Bytomskich 9A

fot. Maciej Mikulski

Teatr im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie

scenografia, kostiumy i światła: Maciej Preyer

CZECHOWICE-DZIEDZICE 02-10-2018 Miejski Dom Kultury ul. Niepodległości 42

Proszki, pigułki, diety, lewatywy, zalecenia, zalecenia, zalecenia… Hipochondria jest… chorobą. Jak się okazuje w przypadku Argana, głównego bohatera, nieuleczalną i dość niebezpieczną. Argan, jak sam to nazywa, jest chory na chorobę. Chory na chorobę…? To wymyślone przez niego określenie jest tak pojemne, że może pomieścić każdą chorobę w dowolnym jej stadium, na jaką może zapaść nasz bohater. Reżyser wziął na warsztat dobrze znaną klasykę, sztukę zabawną, ale z łyżką dziegciu, wskazującą ludzkie neurozy i przywary. Moliera ponosi namiętny temperament, tak jakby chciał powiedzieć: oto świat, który zapadł na nieuleczalną chorobę, nikt nie wie dokładnie na jaką, ale wszyscy przeczuwamy, jakie przyniesie żniwo… Ta choroba to… istnienie poza rozumem.

Wnikliwe i precyzyjne odczytanie klasycznej komedii zachowujące walory oryginału, choć przenoszące akcję w czasy współczesne. Dojrzałe, precyzyjne aktorstwo całego zespołu, wyrazista scenografia, muzyka porządkująca rytm spektaklu i jednocześnie oddająca stany emocjonalne postaci. Reżyseria znakomicie wykorzystująca zarówno skalę możliwości aktorów, jak i współczesną wiedzę psychologiczną powoduje, że mimo farsowości działań bohaterowie dramatu wydają się w pełni wiarygodni. Propozycja dla każdego widza, bawiąca i zmuszająca do refleksji. (mw)

DIABEŁ I TABLICZKA CZEKOLADY

fot. Natalia Kabanow

Teatr im. Juliusza Osterwy w Lublinie

Rychłowska, Nina SkołubaUryga, Jowita Stępniak, Magdalena Sztejman, Daniel Dobosz, Paweł Kos, Janusz Łagodziński, Krzysztof Olchawa, Daniel Salman, Marek Szkoda, Radek Duda, Miguel Naueje

reżyseria i adaptacja: Kuba Kowalski dramaturgia i adaptacja: Julia Holewińska scenografia i kostiumy: Agata Skwarczyńska

czas trwania: 110 minut

muzyka: Radek Duda

premiera: 31 marca 2017

choreografia: Katarzyna Chmielewska

18+

spektakl dla widzów dorosłych www.teatrosterwy.pl

obsada: Marta Ledwoń, Jolanta

O SPEKTAKLU

Z RECENZJI KOMISJI ARTYSTYCZNEJ

Dziewica konsekrowana, hodowca lwów z Wojciechowa, pięciokrotna dzieciobójczyni, nastolatki nawiedzone przez diabła, homoseksualista, który rozpaczliwie pragnie wyleczyć się ze swojej orientacji – bohaterowie reportaży Pawła Piotra Reszki układają się w barwną plejadę postaci, w obraz Polski magicznej, zabobonnej i pełnej wewnętrznych sprzeczności. (...) Za każdym, nawet najkrótszym i najbardziej błahym tekstem Reszki kryje się społeczny problem, ale to zawsze bohater, człowiek jest na pierwszym miejscu. (...) W dzisiejszych czasach, kiedy coraz częściej podawane są w wątpliwość wartości liberalnej demokracji, kiedy coraz częściej słyszymy, że „tego chce większość”, a coraz rzadziej pamiętamy, że siłą demokracji jest ochrona praw mniejszości – ten gest autora wydaje mi się szczególnie cenny i ważny. Autor pokazuje nam „małych” ludzi – małych nie ze względu na swoje przymioty, małych, bo wypchniętych na margines, wyśmiewanych, ignorowanych, wyszydzanych, niekiedy znienawidzonych. Patrzy na nich ze szczególną mieszanką ciętego humoru i dystansu, ale przede wszystkim – empatii. I ten gest autora próbujemy przenieść na deski teatru. W kameralnej i demokratycznej przestrzeni, zacierając tradycyjny podział na widownię, scenę i scenografię, próbujemy zrealizować to najbardziej podstawowe, najprostsze, a zarazem najtrudniejsze zadanie: wzbudzić empatię widza, choćby na chwilę postawić go na miejscu postaci. Na ile współodczuwania nas stać? I czy potrafimy na czas trwania spektaklu stworzyć razem, widzowie i aktorzy, otwartą, empatyczną wspólnotę?

(...) Spektakl nie próbuje nas zainteresować formą, błyskotliwymi scenicznymi sztuczkami czy poruszającą muzyką. To, choć może się wydawać inaczej, historia na wskroś prawdziwa i naturalistyczna. Ludzie, którzy opowiadają na scenie o swoim życiu, istnieją naprawdę, a losy ich, zanim zostały przetłumaczone na język teatru, poznał i na chłodno opisał reportażysta Paweł Piotr Reszka. (...) Na dwie godziny to my, widzowie, stajemy się reporterami, którzy nie oceniają, a tylko słuchają i notują. Obserwujemy rzeczywistość, która jest tuż obok nas, a którą wolelibyśmy postrzegać wyłącznie jako literackie fantazje. Rzeczywistość, na którą składa się tak wiele indywidualnych historii ludzi, których inni ludzie zawiedli. To właśnie im sztuka, jak rzetelne dziennikarstwo, oddaje należny głos. Posłuchajmy go. (kp)

KRASNYSTAW I 01-10-2018 Krasnostawski Dom Kultury ul. Stefana Okrzei 10 KRAŚNIK I 08-10-2018 Centrum Kultury i Promocji ul. Niepodległości 44 ZAMOŚĆ I 30-10-2018 Zamojski Dom Kultury ul. Partyzantów 13 CHEŁM I 12-11-2018 Chełmski Dom Kultury pl. Tysiąclecia 1 SANDOMIERZ I 26-11-2018 Sandomierskie Centrum Kultury ul. Rynek 20 25

O SPEKTAKLU

EŁK I 21-09-2018 Ełckie Centrum Kultury ul. Wojska Polskiego 47

Przeczytać Mickiewicza to jeno. Zrozumieć Mickiewicza to drugie. Ale usłyszeć Mickiewicza – to coś jeszcze zupełnie innego. Osobiście, po dwóch latach spędzonych na pracy nad „Dziadami”, mam wrażenie, że są one wielką partyturą. Ta muzyka ukryta jest w słowach, to requiem dedykowane męczennikom „narodowej sprawy”. Piotr Tomaszuk

MIROSŁAWIEC I 02-10-2018 Ośrodek Kultury w Mirosławcu ul. Parkowa 1 BEŁCHATÓW I 06-10-2018 Miejskie Centrum Kultury pl. Gabriela Narutowicza 1A STASZÓW I 07-10-2018 Staszowski Ośrodek Kultury ul. Parkowa 6

Z RECENZJI KOMISJI ARTYSTYCZNEJ

DZIADY. NOC DRUGA

fot. Wojciech Ziemski

Teatr Wierszalin

inscenizacja i reżyseria: Piotr Tomaszuk

Katarzyna Wolak, Bartłomiej Olszewski, Bartłomiej Kwiatkowski, Piotr Tomaszuk

scenografia: Mateusz Kasprzak

czas trwania: 90 minut

muzyka: Jacek Hałas

premiera: 27 maja 2017

wykonanie partii instrumentalnych: Adrian Jakuć-Łukaszewicz, Piotr Tomaszuk

18+

KRAŚNIK I 01-11-2018 Centrum Kultury i Promocji ul. Niepodległości 44

Spektakl to popis Rafała Gąsowskiego, odtwórcy głównej roli Konrada, aktora doskonale czującego się w ekspresyjnych szarżach, a jednocześnie nieprzekraczającego granicy, za którą przestałby być wiarygodny. Krzywdzącym uproszczeniem byłoby jednak powiedzieć, że spektakl zaczyna się i kończy na jego roli, bo to całość jest realizatorskim majstersztykiem. Przestrzenna scenografia, kostiumy, rozmieszczenie i barwy świateł, muzyka, grana również na żywo, rytm sztuki, techniczne sztuczki i oczywiście gra pozostałych aktorów – to wszystko razem tworzy teatralną ucztę, współczesny hołd i poszanowanie dla tekstu źródłowego, który słuchany, a nie czytany, uwidacznia geniusz Mickiewicza i precyzję, z jaką napisał swoje dzieła. (kp)

PRZEMYŚL I 03-11-2018 Centrum Kulturalne ul. Stanisława Konarskiego 9 SANOK I 04-11-2018 Sanocki Dom Kultury ul. Adama Mickiewicza 24 NOWY SĄCZ I 07-11-2018 Małopolskie Centrum Kultury SOKÓŁ ul. Jana Długosza 3 RYBNIK-BOGUSZOWICE I 08-11-2018 Dom Kultury pl. Pokoju 1 STRUMIEŃ I 11-11-2018 Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury ul. Młyńska 14

spektakl dla widzów dorosłych

www.wierszalin.pl

obsada: Rafał Gąsowski, Dariusz Matys, Monika Kwiatkowska, 26

młodszych, bez względu na status społeczny czy zawodowy. Tzw. HFA (High-Functioning Alcoholic) to często kobiety sukcesu, prawniczki, lekarki. W ukryciu popijają zarówno gospodynie domowe, jak i celebrytki. Przedstawienie ma częściowo charakter profilaktyczny, a nawet terapeutyczny. Stawiamy pytania o dziedziczenie alkoholizmu i zachowań psychopatologicznych, a przede wszystkim o stereotyp matki Polki. Jak zmienia się ten wizerunek, kiedy na jaw wychodzą słabości i traumy? Jak przepracować poczucie winy czy odrzucenia?

fot. Wojciech Urbański

GARDENIA Stowarzyszenie Kółko i Krzyżyk

O SPEKTAKLU

reżyseria, scenografia, dramaturgia, kostiumy: Wojciech Urbański

Portret czterech kobiet z jednej krakowskiej rodziny. Historia matki, córki, wnuczki i prawnuczki, które oprócz więzów krwi łączy coś jeszcze – alkoholowy nałóg. Temat przekazywanych w sztafecie pokoleń uzależnień posłużył autorce do stworzenia obrazu społeczeństwa od lat trzydziestych do dnia dzisiejszego. To sztuka nie tylko o społecznej pladze alkoholizmu. To okrutne w swym realizmie zaprzeczenie romantycznej wizji kobiety jako bogini ogniska domowego i strażniczki narodowych wartości. Spektakl opowiada o problemie, który może dotknąć lub już dotyka wielu widzów. Jest kierowany również do osób

autor: Elżbieta Chowaniec muzyka: Natalia Babińska światło: Paulina Góral obsada: Aneta Todorczuk-Perchuć, Agnieszka Przepiórska, Magdalena Górska, Hanna Konarowska czas trwania: 60 minut premiera: 3 marca 2018 18+

spektakl dla widzów dorosłych 28

MROZY I 29-09-2018 Gminne Centrum Kultury im. H. Wielobyckiej ul. Adama Mickiewicza 22 CHOROSZCZ I 30-09-2018 Miejsko-Gminne Centrum Kultury i Sportu ul. Henryka Sienkiewicza 29 JAROCIN I 05-10-2018 JOK Jarocin pl. Festiwalu Muzyki Rockowej 1 KONIN I 06-10-2018 Centrum Kultury i Sztuki OSKARD ul. Aleje 1 Maja 7A

Z RECENZJI KOMISJI ARTYSTYCZNEJ

OBORNIKI I 07-10-2018 Obornicki Ośrodek Kultury ul. Armii Poznań 18

Znakomita sztuka Elżbiety Chowaniec opowiadająca o losach kilku pokoleń kobiet polskich, kobiet uwikłanych w historię, szukających spełnienia, ulegających namiętnościom i pokusom. Aktorki wykonują cykl monologów splatających się ze sobą i w sposób wiarygodny odtwarzają los tych kobiet – od młodości aż do wieku dojrzałego. Dramatyczna i jednocześnie zabawna saga rodzinna, w której jak w krzywym zwierciadle przegląda się siedemdziesiąt lat polskiej historii. Dzięki tym opowieściom poznajemy cenę, jaką płaciły z pokolenia na pokolenie matki samotnie wychowujące dzieci. Ascetyczna forma spektaklu tylko podkreśla świetne aktorstwo i klasę reżyserii. (mw)

KROTOSZYN I 12-10-2018 Kino 3D Przedwiośnie al. Powstańców Wielkopolskich 18 GOSTYŃ I 13-10-2018 Gostyński Ośrodek Kultury HUTNIK ul. Hutnika 4 EŁK I 17-10-2018 Ełckie Centrum Kultury ul. Wojska Polskiego 47 STĄPORKÓW I 03-11-2018 Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury i Sportu ul. Józefa Piłsudskiego 103 STASZÓW I 04-11-2018 Staszowski Ośrodek Kultury ul. Parkowa 6

Z RECENZJI KOMISJI ARTYSTYCZNEJ

Teatr Animagia z Żytna

fot. Justyna Bartnik

KARCZMA POD BIAŁYM ŁABĘDZIEM O SPEKTAKLU

reżyseria, dramaturgia i scenografia: Jan Michał Zaskórski

Spektakl jest alegoryczną opowieścią o uwikłaniu jednostki w dziejowe zawieruchy, społeczne ograniczenia, bezradnej wobec kaprysu przypadku. Bohaterka doświadcza tego wszystkiego wciągana w bezduszne tryby samonapędzającej się machiny zła, okrucieństwa, pazerności i moralnego upadku. Inspiracją dla autorów spektaklu były motywy obrazów „Wędrowiec” Hieronima Boscha oraz „Dulle Griet” Pietera Bruegla, który przedstawia obłąkaną markietankę – furię w woalu z dymu i sadzy na tle płonącego krajobrazu zmierzającą w szaleńczym marszu przez pobojowisko w piekielną czeluść.

muzyka: Jacek Hałas choreografia: Krystyna Zaskórska obsada: Karolina Wolska/Justyna Bartnik, Barbara Ziółkowska, Magdalena Górnik, Dominika Szwed-Kipigroch, Anna Stypka, Piotr Drzewoski, Adam Machnik, Sylwester Ziółkowski, Robert Wolski czas trwania: 50 minut premiera: 31 sierpnia 2016 18+

SANOK I 08-09-2018 Sanocki Dom Kultury ul. Adama Mickiewicza 24

Osiągnięta zaskakująco prostymi środkami fantazja plastyczna wykorzystująca niezwykle trudną i wymagającą technikę – pracę aktora w pełnej masce. Perfekcyjne opracowanie formy daje całkowitą czytelność narracji i pozwala widzowi obcować ze światem scenicznym nawiązującym do malarstwa niderlandzkich mistrzów. Walka sił zła i dobra, apokaliptyczna rzeczywistość tych światów stwarzają wciągającą i bardzo atrakcyjną opowieść, jednocześnie groteskową i tragiczną. Sfera dźwiękowa wykorzystująca głównie prostą muzykę ludową każe odczytywać całe przedstawienie jako rodzaj czarnej baśni, mądrości wiejskiej przypowieści, prostego a jednocześnie wyrafinowanego i uniwersalnego, portretu losów ludzkich. Propozycja zrealizowana w Gminnym Ośrodku Kultury w Żytnie w pełni zasługuje na prezentację na scenach dużych teatrów wojewódzkich i stołecznych. (mw)

SZPROTAWA I 14-09-2018 Szprotawski Dom Kultury pl. Adama Mickiewicza 1 BRZEG DOLNY I 16-09-2018 Dolnobrzeski Ośrodek Kultury ul. Kolejowa 29 STĄPORKÓW I 07-10-2018 Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury i Sportu ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 103 CZECHOWICE-DZIEDZICE 11-10-2018 Miejski Dom Kultury ul. Niepodległości 42 STRUMIEŃ I 13-10-2018 Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury ul. Młyńska 14 RYBNIK-BOGUSZOWICE 18-10-2018 Dom Kultury pl. Pokoju 1 STASZÓW I 18-11-2018 Staszowski Ośrodek Kultury ul. Parkowa 6 ŻYRARDÓW I 23-11-2018 Centrum Kultury pl. Jana Pawła II 3 MROZY I 24-11-2018 Gminne Centrum Kultury im. H. Wielobyckiej ul. Adama Mickiewicza 22

spektakl dla widzów dorosłych

O SPEKTAKLU

fot. Piotr Pędziszewski

KASIEŃKA Miejski Teatr Miniatura w Gdańsku

adaptacja, reżyseria i inscenizacja: Anna Wieczur-Bluszcz

koncepcja i realizacja techniczna, światło: Maciej Motowidło

autor: Sarah Crossan (tytuł oryginalny: „The Weight of Water”)

muzyka: Łukasz Matuszyk obsada: Jolanta Darewicz, Agnieszka Grzegorzewska, Edyta Janusz-Ehrlich, Piotr Kłudka, Jacek Majok, Jadwiga Sankowska, Joanna Tomasik; głos Kasieńki: Anna Andruszkiewicz

tłumaczenie: Katarzyna Domańska (Wydawnictwo Dwie Siostry) scenografia: Ewa Gdowiok asystenci ds. scenografii: Kinga Patoka, Piotr Jurek

czas trwania: 80 minut bez przerwy premiera: 26 marca 2017

współpraca przy koncepcji wizualnej oraz animacje filmowe: Esy Floresy (Urszula Morga, Bartosz Mikołajczyk)

11+

spektakl dla młodzieży www.teatrminiatura.pl

udźwiękowienie: Agata Chodyra

gielskich domów, drzewa w parku, sale szkolne). (...) Historia tytułowej Kasieńki to opowieść o nastolatce, która musi radzić sobie z problemami rodziców, walczyć o swoją pozycję w szkole, przeżywa pierwszą miłość, odkrywa w sobie talent pływaczki i stopniowo buduje własne poczucie wartości, a z drugiej strony to opowieść o losie imigrantów, ich trudnej aklimatyzacji wśród obcych. (...) Dobry scenariusz w połączeniu z oryginalną formą teatru cieni złożyły się na bardzo udane przedstawienie. (hw)

Dwunastoletnia Kasieńka wyrusza z mamą z Gdańska do Coventry w Wielkiej Brytanii w poszukiwaniu ojca, który wyjechał tam do pracy i słuch po nim zaginął. Trafia do nowej szkoły, gdzie z powodu słabszej znajomości języka wszyscy traktują ją jak gorszą. „Kasieńka” to uniwersalna opowieść o walce o siebie wbrew rzeczywistości, o akceptowaniu trudnych prawd i ich przezwyciężaniu. O uprzedzeniach, przyjaźni, pierwszej miłości i sile, jaką może dać odkrywanie i realizacja swoich pasji. Poprzez sposób ujęcia tematu – jego bezpośrednią, autentyczną emocjonalnie oraz dynamiczną formę – to historia nie tylko dla nastolatków. Spektakl jest adaptacją debiutanckiej powieści Sarah Crossan napisanej białym wierszem, która zdobyła wiele nagród, między innymi CBI Eilís Dillon Award, UKLA Book Award czy niemiecką Luchs Preis. W Polsce wydało ją w grudniu 2015 roku wydawnictwo Dwie Siostry.

NOWY DWÓR GDAŃSKI 28-09-2018 Żuławski Ośrodek Kultury ul. gen. Władysława Sikorskiego 21 BARTOSZYCE I 03-10-2018 Bartoszycki Dom Kultury ul. Bohaterów Warszawy 11 EŁK I 04-10-2018 Ełckie Centrum Kultury ul. Wojska Polskiego 47

Z RECENZJI KOMISJI ARTYSTYCZNEJ

JAROCIN I 12-10-2018 JOK Jarocin pl. Festiwalu Muzyki Rockowej 1

Elementy teatru cieni bywają dość często wykorzystywane w teatrze dla dzieci i młodzieży, natomiast ta sztuka jest w całości zrealizowana w tej pradawnej konwencji teatralnej, oczywiście uwspółcześnionej. (...) Narrację prowadzi nagrany głos dziewczynki, natomiast wszystko, co dzieje się przed oczami widzów, to biało-czarny (z rzadkimi i znaczącymi dodatkami koloru) teatr cieni realizowany na wysokim poziomie przez ukrytych za ekranem animatorów. Kształty postaci są wyraziste i uproszczone, miejsca akcji – narysowane graficzną kreską na planszach (zarys stołu, łóżka, szkice an-

ŻARY I 13-10-2018 Żarski Dom Kultury ul. Wrocławska 7 NOWA SÓL I 14-10-2018 Nowosolski Dom Kultury ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 49 TCZEW I 09-11-2018 Centrum Kultury i Sztuki ul. kard. Stefana Wyszyńskiego 10 33

To napisana z myślą o dzieciach opowieść z czytelnym morałem, a pod względem kostiumów i choreografii bardzo dopracowana produkcja, która również na dorosłych towarzyszących najmłodszym zrobi wrażenie i pozwoli wyśmienicie się bawić. (kp)

O SPEKTAKLU Jestem duży czy mały? Włochaty czy łysy? Mam dwie nogi czy cztery? Latam czy pełzam?... To pytania, które zadać może sobie bohater tego przedstawienia. Dlaczego? Dlatego, że jego głównym bohaterem jest… Coś. Poznajemy je podczas podróży po zakamarkach mieszkania, gdzie spotyka różne domowe sprzęty. Rozmawia ze sztućcami, narzędziami, a nawet szminką znalezioną w torebce mamy. Nikt jednak nie wie, kim jest, skąd pochodzi ani do czego służy. Jego bycie sprowadza się do szukania odpowiedzi na pytanie „Kim jestem?”. Trudno odnaleźć się w świecie, w którym wszystko musi być nazwane i określone. „Kim jestem?” to zabawna i wzruszająca opowieść o szukaniu swojego miejsca i akceptacji inności.

KIM JESTEM?

fot. Piotr Nykowski

scenografia: Dariusz Panas

obsada: Maja Bartlewska, Danuta Kamińska, Marta Łągiewka, Grażyna Nieciecka-Puchalik, Edyta Niewińska-Van der Moeren, Rafał Hajdukiewicz, Dariusz Kamiński, Mirosław Kucharski, Zbigniew Wilczyński, Przemysław Żychowski

choreografia: Ewelina Ciszewska

czas trwania: 55 minut bez przerwy

muzyka: Sambor Dudziński

premiera: 7 października 2017

autorzy: Aneta Wróbel, Adam Wojtyszko („Historia pewnego przedmiotu”)

reżyseria światła: Robert Baliński

spektakl dla dzieci www.pleciuga.pl

inspicjent: Marzena Heropolitańska 34

TCZEW I 03-10-2018 Centrum Kultury i Sztuki ul. kard. Stefana Wyszyńskiego 10 MIROSŁAWIEC I 22-10-2018 Ośrodek Kultury w Mirosławcu ul. Parkowa 1

Z RECENZJI KOMISJI ARTYSTYCZNEJ

Teatr Lalek „Pleciuga”

reżyseria: Ireneusz Maciejewski

WEJHEROWO I 02-10-2018 Wejherowskie Centrum Kultury ul. Jana III Sobieskiego 255

Czy muszę być kimś i co to właściwie znaczy? Wystarczy znaleźć dla siebie miejsce i już na zawsze grać swoją rolę, by być zaakceptowanym i jednocześnie szczęśliwym? A wreszcie czy faktycznie liczy się, kim, a może jaki jestem? Między innymi na takie pytania starają się odpowiedzieć młodej widowni autorzy tego spektaklu. Zapraszamy do mikrokosmosu codzienności złożonej ze zmieniającej się raz po raz prozaicznej scenerii: szafki ze sztućcami, damskiej torebki, worka ze śmieciami czy też skrzynki narzędziowej. Zapraszamy do dynamicznej podróży naszego zagubionego bohatera, który na swojej drodze napotyka najróżniejsze przedmioty, jak łyżki, telefon komórkowy, ogryzek jabłka, kombinerki, a nawet cała zgraja podobnych mu różności od nie wiadomo czego.

NOWA SÓL I 24-10-2018 Nowosolski Dom Kultury ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 49 GOSTYŃ I 25-10-2018 Gostyński Ośrodek Kultury HUTNIK ul. Hutnika 4 JAROCIN I 26-10-2018 JOK Jarocin pl. Festiwalu Muzyki Rockowej 1 KROTOSZYN I 27-10-2018 Krotoszyński Ośrodek Kultury ul. 56 Pułku Piechoty Wlkp. 18 KONIN I 28-10-2018 Centrum Kultury i Sztuki OSKARD ul. Aleje 1 Maja 7A

fot. Marta Ankiersztejn

KRAWIEC NITECZKA Teatr Lalka w Warszawie

reżyseria: Jarosław Kilian

czas trwania: 65 minut

adaptacja, teksty piosenek, lalki: Jarosław Kilian

premiera: 20 stycznia 2018 4+

scenografia: Magdalena Gajewska

spektakl dla dzieci www.teatrlalka.pl

muzyka: Grzegorz Turnau aranżacja: Paweł Piątek

O SPEKTAKLU

przygotowanie wokalne: Aldona Krasucka

Akcja teatralnej adaptacji rozpięta została pomiędzy pracownią krawiecką a… niebem. Droga, jaką pokonuje tytułowy bohater, pełna jest przygód. Przyjaźń zostanie wystawiona na niejedną próbę, a serce nieraz zabije mocniej ze strachu albo z miłości. Kimkolwiek by był Pan Niteczka, dla jednych zwykłym rzemieślnikiem, dla drugich artystą, dla jeszcze innych – prostaczkiem obdarzonym nadprzyrodzoną mocą, okaże się postacią wiarygodną

asystent reżysera: Aneta Harasimczuk skrzypce: Bartosz Blachura obsada: Grzegorz Feluś, Aneta Jucejko-Pałęcka, Agnieszka Mazurek, Tomasz Mazurek, Andrzej Perzyna, Olga Ryl-Krystianowska 36

i przekonującą we wszystkich wcieleniach. Odnajdujemy Niteczkę przy warsztacie, w niby-realistycznej pracowni krawieckiej (niby, bo wystarczy się odwrócić, by za plecami gospodarza przedmioty codziennego użytku, jak żelazko czy nożyczki, zaczęły pląsać i śpiewać). Wróżba sprawia, że wyrusza on w podróż, która wiedzie przez piekło, targaną wiatrem i ulewą ziemię, aż do nieba. Dane jest mu doświadczyć trwogi i radości i dostąpić honoru zszywania niebios. Jego zręczność, wspierana przyjacielskim ramieniem Stracha na wróble, oraz rękodzielnicze umiejętności przynoszą nie tylko wymierne efekty. Stają się remedium dla chorych dusz, skołatanych serc tęskniących za słońcem i miłością.

RYBNIK-CHWAŁOWICE I 01-09-2018 Dom Kultury ul. 1 Maja 91B RYBNIK-BOGUSZOWICE I 02-09-2018 Dom Kultury pl. Pokoju 1 CZECHOWICE-DZIEDZICE I 03-09-2018 Miejski Dom Kultury ul. Niepodległości 42 STASZÓW I 04-09-2018 Staszowski Ośrodek Kultury ul. Parkowa 6 NOWA SÓL I 08-09-2018 Nowosolski Dom Kultury ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 49

Z RECENZJI KOMISJI ARTYSTYCZNEJ

KONIN I 09-09-2018 Centrum Kultury i Sztuki OSKARD ul. Aleje 1 Maja 7A

Klasyka teatru lalkowego w najlepszym tego słowa znaczeniu. Organicznie łączy się tu aktorstwo żywego planu z ożywianiem przedmiotów i aktorów-lalek. Tytułowy bohater, wątły i strzelisty, jest świetnie animowany przez Grzegorza Felusia – ta doskonale zgrana para zabiera widzów (z każdego przedziału wiekowego) w fantastyczną i pełną przygód podróż. Spektakl jest niesłychanie spójny pod względem wszystkich czynników składowych – idealnie pasująca do całości scenografia autorstwa Magdaleny Gajewskiej pobudza wyobraźnię, a muzykę do pojawiających się w spektaklu piosenek skomponował Grzegorz Turnau. Spektakl ten z pewnością ma szansę zaszczepić wśród najmłodszych odbiorców ciekawość teatru i sprowokować chęć do przeżywania kolejnych teatralnych przygód. (adz)

ŚRODA WIELKOPOLSKA I 10-09-2018 Ośrodek Kultury w Środzie Wlkp. im. Marszałka Józefa Piłsudskiego ul. 20 Października 30 GOSTYŃ I 11-09-2018 Gostyński Ośrodek Kultury HUTNIK ul. Hutnika 4 KROTOSZYN I 12-09-2018 Kino 3D Przedwiośnie al. Powstańców Wielkopolskich 18 WEJHEROWO | 19-11-2018 Wejherowskie Centrum Kultury ul. Jana III Sobieskiego 255

kawsze (aktorki ożywiają przy okazji lalki, rekwizyty i przedmioty), to pretekst, by o sprawach ważnych w teatrze zajmująco opowiedzieć. Zadania tego podjęła się Ewa Piotrowska, reżyserka, która tematy ekologiczne czuje jak mało kto! Oprawą plastyczną widowiska zajęła się znakomita scenografka, miłośniczka starych i pięknych przedmiotów Julia Skuratova. Zapraszamy do teatru wszystkich, a szczególnie dzieci od lat czterech!

NYSA I 30-09-2018 Nyski Dom Kultury im. Wandy Pawlik ul. Wałowa 7 BRZEG DOLNY I 06-10-2018 Dolnobrzeski Ośrodek Kultury ul. Kolejowa 29 KŁODZKO I 07-10-2018 Kłodzkie Centrum Kultury, Sportu i Rekreacji pl. Władysława Jagiełły 1

Z RECENZJI KOMISJI ARTYSTYCZNEJ

MAŁA DRAKA O ZWIERZAKACH

fot. Grzegorz Gajos

Opolski Teatr Lalki i Aktora im. Alojzego Smolki

reżyseria: Ewa Piotrowska

O SPEKTAKLU

scenografia: Julia Skuratova

Zwierzątka na teatralnej scenie! Szczeżuja, pijawka lekarska, żółw grecki, piękne ptaki – kaczka hełmiatka, kulon i batalion – mogą być już niedługo obecne tylko na zdjęciach i obrazkach w podręcznikach zoologii… To gatunki, którym grozi wyginięcie! Skażenie środowiska, katastrofy ekologiczne i ludzka, niestety, chciwość i bezmyślność zagrażają naszym „braciom mniejszym”! Malina Prześluga, znana dramatopisarka, w wesołych wierszach przybliża nam, a przede wszystkim dzieciom, te swojskie i egzotyczne zwierzaki, opowiadając o nich zabawne historie. Spór między dwiema paniami o to, które zwierzę jest lepsze, a które cie-

autor: Malina Prześluga obsada: Dorota Nowak, Mariola Ordak-Świątkiewicz czas trwania: 45 minut premiera: 3 lutego 2018 4+

spektakl dla dzieci www.teatrlalki.opole.pl

RACIBÓRZ I 21-10-2018 Raciborskie Centrum Kultury ul. Fryderyka Chopina 21

Kameralna perełka. W niewielkiej salce dzieci siedzą na podłodze, jak na lekcji w muzeum. Dwie kustoszki, zabawnie skonfliktowane ze sobą, opowiadają o dziwnych zwierzętach, zagrożonych wyginięciem i niemal nieznanych. Opowiadają świetnie napisanym wierszem, chwilami nawiązującym do stylu Tuwima i Brzechwy. Każde z wymienionych zwierząt pokazywane jest dzieciom jako teatralna lalka, a zatem istota ożywiana sztuką animacji, ekspresyjna, obdarzona osobowością (gęsi noszą kapelusiki i torebki). Lalki harmonijnie współgrają ze stylistyką niedzisiejszych kostiumów aktorek oraz dawnymi przedmiotami, takimi jak gramofon, serwantka, stara lampa, zegar, zabytkowe filiżanki do kawy. Przedstawienie zachęca widzów do aktywności. Dzięki sprawnej reżyserii te działania nie wprowadzają chaosu i utrzymana zostaje równowaga między trzema poziomami akcji: opowieścią o zwierzętach, historią dwóch kustoszek oraz uczestnictwem dzieci w ratowaniu zagrożonych gatunków. (mw)

CIESZKÓW I 26-10-2018 Gminne Centrum Kultury ul. gen. Władysława Sikorskiego 35 RADOMSKO I 28-10-2018 Miejski Dom Kultury ul. Brzeźnicka 5 RYBNIK-BOGUSZOWICE I 17-11-2018 Dom Kultury pl. Pokoju 1 RYBNIK-CHWAŁOWICE I 18-11-2018 Dom Kultury ul. 1 Maja 91B OŁAWA I 23-11-2018 Centrum Sztuki ul. Młyńska 3 JELCZ-LASKOWICE I 27-11-2018 Miejsko-Gminne Centrum Kultury ul. Oławska 46

O SPEKTAKLU

aktora dramatycznego. Na całokształt składają się ponadto klimatyczna, podkreślająca akcję muzyka, nienachalne projekcje multimedialne oraz pasujące do poetyckiej całości kostiumy i scenografia. (adz)

Cóż można napisać o „Onym?” Dla wszystkich tych, którzy przyzwyczaili się już do tekstów Marty Guśniowskiej, zabawnych, ciepłych baśni, poprzewracanych do góry nogami, „Ony” może być nie lada niespodzianką. Bo oto mamy baśń poetycką, liryczną – choć niepozbawioną humoru – opowieść o życiu tytułowego Onego, którego poznajemy jako ośmiolatka, a rozstajemy się z nim u schyłku jego niezwykłego żywota. Pełna niespodziewanych zwrotów akcji inscenizacja Jacka Malinowskiego, okraszona klimatyczną muzyką i scenografią autorstwa zadomowionych już w BTL litewskich artystów (Antanasa Jasenki i Giedrė Brazytė), to propozycja dla całej rodziny. Każdy, bez względu na wiek, odnajdzie w niej coś dla siebie – od zaskakujących przygód tytułowego bohatera, przez liczne zabawy słowem, aż po filozoficzną refleksję.

ONY

fot. Krzysztof Bieliński

Białostocki Teatr Lalek

reżyseria: Jacek Malinowski

czas trwania: 70 minut

autor: Marta Guśniowska

premiera: 3 lutego 2018 4+

scenografia: Giedrė Brazytė

spektakl dla dzieci www.btl.bialystok.pl

muzyka: Antanas Jasenka multimedia: Mantas Bardauskas obsada: Łucja Grzeszczyk, Ryszard Doliński, Michał Jarmoszuk 40

GRAJEWO I 13-11-2018 Grajewskie Centrum Kultury ul. Wojska Polskiego 20 ZABŁUDÓW I 14-11-2018 Siedlisko Kultury Solniki 44 Sokolniki 44 SEJNY I 15-11-2018 Ośrodek Kultury ul. 1 Maja 17 GRÓDEK I 16-11-2018 Gminne Centrum Kultury ul. Chodkiewiczów 4 EŁK I 17-11-2018 Ełckie Centrum Kultury ul. Armii Krajowej – Szkoła artystyczna

Z RECENZJI KOMISJI ARTYSTYCZNEJ Liryczna opowieść o perypetiach Onego, którego losy śledzimy na przestrzeni całego jego życia. Tekst sztuki stworzyła uzdolniona dramaturg młodego pokolenia Marta Guśniowska. Spektakl, mimo że został zrealizowany w konwencji teatru lalkowego, wcale nie jest skierowany wyłącznie do najmłodszych widzów. Jego filozoficzno-refleksyjnym wydźwiękiem dotyczącym przemijania zachwycą się również dorośli. Na szczególną uwagę zasługuje kreacja aktorska Ryszarda Dolińskiego, który zachwyca swoim warsztatem nie tylko aktora lalkarza, ale także

SUWAŁKI I 19-11-2018 Suwalski Ośrodek Kultury ul. Papieża Jana Pawła II 5 GOŁDAP I 20-11-2018 Dom Kultury ul. Krótka 2

OPOWIEŚCI Z NIEPAMIĘCI

fot. Krzysztof Bieliński

Teatr Animacji w Poznaniu

reżyseria, choreografia, scenografia, projekty lalek: Duda Paiva

dramaturgia i koncepcja: Malina Prześluga

premiera: 23 listopada 2016

Z RECENZJI KOMISJI ARTYSTYCZNEJ

spektakl dla dzieci

(...) Dramaturgia spektaklu zbudowana została wokół splatających się losów postaci legendarnych (Płanetnik, Bezkost, znachorka Baba, wiedźma Jędza, leśny duch Kłobuk) i ludzi współczesnych, którzy chcą o nich opowiadać. Ci drudzy to aktorzy w żywym planie, we współczesnych kostiumach, a ci pierwsi to zachwycające oryginalnością i możliwościami animacyjnymi gąbczaste lalki zaprojektowane przez mistrza sztuki lalkarskiej Dudę Paivę. W przypadku Kłobuka (znakomita rola Julianny Dorosz) postać budowana jest z połączenia ptasiej maski i precyzyjnej choreografii ciała tajemniczej istoty. Dużym walorem przedstawienia jest też muzyka, a zwłaszcza zachwycające śpiewy chóralne całego zespołu. Szczególne wrażenie robi biały śpiew Julianny Dorosz, nawiązujący do wschodniosłowiańskich pieśni ludowych, co trafnie podkreśla prasłowiańską tematykę przedstawienia. (...) Dzieci z chęcią włączają się w sceny przywoływania Baby,

www.teatranimacji.pl

muzyka: Dawid Dąbrowski światła: Michał Krugiołka

O SPEKTAKLU

asystent reżysera: Paweł Strumiński (ATB)

Duda Paiva, Brazylijczyk mieszkający na stałe w Holandii, postanowił przyjrzeć się z bliska słowiańskim legendom. Być może dzięki temu spektaklowi my sami poznamy je na nowo? Prasłowiańska mitologia wraz z niezwykłymi legendami i zamieszkującymi je magicznymi istotami powoli odchodzi w niepamięć. Twórcy spektaklu postanowili uchronić kilka z nich przed zapomnieniem. Na scenę wychodzą aktorzy, by jak za dawnych czasów powoli snuć opowieści o potężnych Płanetnikach, szalonych leśnych znachorkach, przebiegłych i niebezpiecznych Jędzach czy budzącym grozę tajemniczym Bezkoście.

asystentka scenografa: Małgorzata Rekusz wykonanie lalek: Grzegorz Fijałkowski, Damian Kubasiewicz, Mariusz Szajbe obsada: Julianna Dorosz, Sylwia Koronczewska-Cyris, Mariola Ryl-Krystianowska, Marcin Chomicki, Krzysztof Dutkiewicz, Marcel Górnicki czas trwania: 70 minut 42

Już na początku legendy pojawia się też Kłobuk, cichy leśny duch, którego obecność zawsze zwiastuje nieszczęście. Od tego momentu wszystko idzie nie tak, legendy, zamiast pojawiać się w słowach i szeptach, ożywają! Aktorzy Teatru Animacji wraz z dziećmi na widowni muszą udobruchać Babę, nie dać się zwieść parszywej Jędzy, stoczyć bój z Bezkostem, a wszystko po to, by uratować Płanetnika, bez którego przestałaby istnieć... nasza pogoda! Niezwykłe, autorskie lalki Dudy Paivy faktycznie ożywają na scenie, budząc respekt, czasem grozę, a niekiedy szczery śmiech.

uzdrawiania Płanetnika czy konwersowania z Jędzą. Przedstawienie inspiruje widzów do zainteresowania się zapomnianą mitologią słowiańską. (hw)

KŁODZKO I 23-09-2018 Kłodzkie Centrum Kultury, Sportu i Rekreacji pl. Władysława Jagiełły 1 DZIERŻONIÓW I 24-09-2018 Dzierżoniowski Ośrodek Kultury ul. Świdnicka 23 BRZEG DOLNY I 25-09-2018 Dolnobrzeski Ośrodek Kultury ul. Kolejowa 29 KLUCZBORK I 26-09-2018 Kino Bajka ul. Generała Kazimierza Pułaskiego 3 STĄPORKÓW I 27-09-2018 Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury i Sportu ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 103 RYDUŁTOWY I 28-09-2018 Rydułtowskie Centrum Kultury i Sportu ul. Strzelców Bytomskich 9A PŁOŃSK I 27-10-2018 Miejskie Centrum Kultury ul. Płocka 50 ŻYRARDÓW I 28-10-2018 Centrum Kultury pl. Jana Pawła II 3 NOWA SÓL I 17-11-2018 Nowosolski Dom Kultury ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 49

fot. Natalia Kabanow

PUSTKA. PUSTYNIA. NIC.

Wrocławski Teatr Pantomimy im. Henryka Tomaszewskiego

NYSA I 04-09-2018 Nyski Dom Kultury im. Wandy Pawlik ul. Wałowa 7

BRZEG DOLNY I 14-09-2018 Dolnobrzeski Ośrodek Kultury ul. Kolejowa 29 KROTOSZYN I 21-09-2018 Krotoszyński Ośrodek Kultury ul. 56 Pułku Piechoty Wlkp. 18 NOWA SÓL I 28-09-2018 Nowosolski Dom Kultury ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 49 KŁODZKO I 18-10-2018 Kłodzkie Centrum Kultury, Sportu i Rekreacji pl. Władysława Jagiełły 1

Z RECENZJI KOMISJI ARTYSTYCZNEJ

reżyseria: Leszek Bzdyl

O SPEKTAKLU

scenografia: Maciej Chojnacki

Zadać Gombrowiczowi cios! Zrobić z Gombrowicza pantomimę! Odebrać mu słowa i zostawić tylko ciała, ciała uwikłane w inne ciała! Człowieka postawić przed człowiekiem. W pustce. Niech wije się przed tym drugim, niech staje się tym drugim mimowolnie, niech pod ciężarem drugiego człowieka zmienia się, niech gubi się w drugim, trzecim, czwartym człowieku! Widza nasączyć namiętnościami i abstrakcjami, chaosem i kalkulacją. Niech ogląda te... te golgoty! Ten spektakl to przejaw pychy. To skandal i profanacja. Poniedziałek – Gombrowicz, wtorek – Gombrowicz, środa – Gombrowicz, czwartek – My. Gombrowicz wlazł w nas. My wleźliśmy w Gombrowicza. Za chwilę my wleziemy w Was. I już nikt nie będzie wiedział, kim jest w tym błądzeniu po Pustyni.

choreografia: Agnieszka Dziewa, Paulina Jóźwin, Monika Rostecka, Jan Kochanowski, Zbigniew Koźmiński muzyka: Mikołaj Trzaska obsada: Agnieszka Dziewa, Paulina Jóźwin, Monika Rostecka, Jan Kochanowski, Zbigniew Koźmiński czas trwania: 75 minut premiera: 8 marca 2016 14+

Jeśli Marian... jeśli Witold... jeśli ten Gombrowicz przekonywał, będąc u końca swojej drogi naznaczania świata sobą, że chce napisać coś, co umyka kategoriom literackim, co nie byłoby ani powieścią, ani dramatem i co oparte byłoby na relacji tylko dwóch postaci: Człowieka i Cierpiącej Muchy, to czy sam siebie nie niwelował, czy sam siebie nie redukował do roli obserwatora... do roli obserwatora fabuły bez historii... czy sam nie wyznaczał kierunku dla tego uwalniającego „Nic”? Pantomima. „Pustka. Pustynia. Nic.” I imaginarium ludzkich poruszeń! Zapraszamy. Bawcie się dobrze! Leszek Bzdyl

spektakl dla młodzieży i dorosłych www.pantomima.wroc.pl

Na spektakl składa się kilkanaście etiud na czwórkę mimów – tancerzy oraz aktora. Całość przedstawienia to luźna wariacja na tematy gombrowiczowskie przy akompaniamencie stworzonej specjalnie na potrzeby spektaklu bogatej i intrygującej muzyki autorstwa Mikołaja Trzaski. Niezwykle prostą i symboliczną scenografię stworzył Maciej Chojnacki, w tejże scenografii na plan pierwszy bez przeszkód mogą wysunąć się: ruch i działania aktorskie. To na tych dwóch komponentach opiera się przede wszystkim dowcipny i wieloznaczny spektakl autorstwa Leszka Bzdyla, który urzeka profesjonalizmem wykonania i prostotą przekazu. (adz)

ŻARY I 26-10-2018 Żarski Dom Kultury ul. Wrocławska 7 RADOMSKO I 09-11-2018 Miejski Dom Kultury ul. Brzeźnicka 5

do którego scenariusz napisał w ciągu trzech dni, na 49. ceremonii wręczenia Oscarów dostał 10 nominacji i 3 statuetki. Świat zakochał się w historii o pięściarzu amatorze, który stanął do walki o tytuł mistrza świata z aktualnym czempionem. Hasło na plakacie filmu brzmiało: „Miał szansę jak jeden do miliona”. Stallone swoją okazję wykorzystał. Czy każdy może odnieść sukces na jego miarę? Fabuła, warstwa muzyczna, przebieg akcji i występujące w przedstawieniu postaci nie są przeniesieniem na scenę filmowego obrazu. Twórcy skupili się na wpływie, jaki „Rocky” wywarł i wywiera na kino, społeczeństwo i poszczególnych ludzi, opowiadając przy tym własną, uniwersalną historię. Historię nas, którzy robimy ten spektakl. Historię naszych zwycięstw i porażek.

ROKCY BABLOA

18+ spektakl dla dorosłych www.teatralatyr.pl

choreografia: zespół muzyka: Paweł Jeleniewski

O SPEKTAKLU

produkcja: Paweł Klica

Autorski spektakl Teatru Alatyr inspirowany filmem „Rocky” oraz biografią Sylvestra Stallone’a – obecnie gwiazdy i ikony Hollywood, kiedyś początkującego aktora dorabiającego jako bileter w kinie. Jego niskobudżetowy film o bokserze,

obsada: Bartosz Budny, Michał Karczewski, Rafał Pietrzak czas trwania: 120 minut 46

BARCIN I 15-10-2018 Miejski Dom Kultury w Barcinie ul. Artylerzystów 13 ZAMOŚĆ I 19-10-2018 Zamojski Dom Kultury ul. Partyzantów 13 CZECHOWICE-DZIEDZICE I 23-10-2018 Miejski Dom Kultury ul. Niepodległości 42 WEJHEROWO I 24-10-2018 Wejherowskie Centrum Kultury ul. Jana III Sobieskiego 255

fot. Artur Wacławek

premiera: 19 maja 2017

scenografia: Adam Drozdowski

MROZY I 14-10-2018 Gminne Centrum Kultury im. H. Wielobyckiej ul. Adama Mickiewicza 22

Z RECENZJI KOMISJI ARTYSTYCZNEJ

Teatr Alatyr

reżyseria i scenariusz: Jakub Kasprzak

PISZ I 01-09-2018 Piski Dom Kultury pl. Ignacego Daszyńskiego 16

Błyskotliwa i wykorzystująca szeroką gamę chwytów teatru współczesnego opowieść o dążeniu do sukcesu. Ponieważ twórcy jako trampolinę do refleksji na temat, czym jest odniesienie sukcesu, wykorzystują swoją wiedzę zaczerpniętą z filmu o pięściarzu Rockym, jest to rodzaj inspiracji i polemiki z tym filmem. Spektakl staje się też ważną i bardzo szczerą wypowiedzią pokoleniową próbującą na nowo zdefiniować miejsce w świecie i w Polsce młodych twórców wkraczających dopiero w wykonywanie swojego zawodu. Reżyser odważnie i z dużym wyczuciem sytuacji scenicznych tworzy wypowiedź równocześnie osobistą, autentyczną, ale i autoironiczną. Skala możliwości, umiejętności i determinacji, jakie wykazują aktorzy tego spektaklu, skłania widza do tego, aby im kibicować. (mw)

ŁĄCKO I 25-10-2018 Gminny Ośrodek Kultury ul. Strażacka 23 (remiza OSP Łącko) RYDUŁTOWY I 26-10-2018 Rydułtowskie Centrum Kultury FENIKS ul. Strzelców Bytomskich 9A KROTOSZYN I 03-11-2018 Krotoszyński Ośrodek Kultury ul. 56 Pułku Piechoty Wlkp. 18 GOSTYŃ I 04-11-2018 Gostyński Ośrodek Kultury HUTNIK ul. Hutnika 4

wychowawczyni i trójki uczniów oskarżonych o g… Choć właściwie to wszystkim powoli wymykasię „ktoś”. Nieobecna bohaterka, która od dnia „incydentu” nie wróciła do domu. Spektakl jest nie tylko polem do dyskusji odnośnie do granic i intymności oraz sytuacji ich pogwałcenia, ale też okazją dorozmowy na temat seksualności w ogóle.

#[+#@!? (SŁOWO NA G)

fot. Tobiasz Papuczys

Teatr Układ Formalny

premiera: 14 września 2017

reżyseria: Grzegorz Grecas 14+

scenariusz i dramaturgia: Magdalena Drab

spektakl dla młodzieży i dorosłych www.ukladformalny.pl

scenografia i kostiumy: Agnieszka „Alex” Aleksiejczuk

O SPEKTAKLU

muzyka: Tymoteusz Witczak

Gwałt. Zadać gwałt. Zgwałcić. Gwałciciel. G. Słowo na „G” stanie się jednym z aktorów rozgrywającego się na terenie szkoły spektaklu, gdzie nauczyciele i uczniowie walczą ze sobą na definicje sytuacji. Wynikiem tego starcia będzie model-protokół postępowania, który towarzyszyć będzie bohaterom jeszcze długo po otrzymaniu z czerwonym paskiem. Za 45 minut, na ostatniej godzinielekcyjnej odbędzie się konfrontacja dyrekcji,

nagrania audio: Krzysztof Grębski produkcja: Piotr „Melchior” Torchała obsada: Jerzy Górski, Paulina Mikuśkiewicz, Adam Michał Pietrzak, Malwina Magdalena Rusów, Maciej Rabski czas trwania: 90 minut 48

SEJNY I 15-09-2018

Ośrodek Kultury w Sejnach ul. 1 Maja 17

CHOROSZCZ I 16-09-2018 Miejsko-Gminne Centrum Kultury i Sportu ul. Henryka Sienkiewicza 29 SUWAŁKI I 30-09-2018 Suwalski Ośrodek Kultury ul. Papieża Jana Pawła II 5

Z RECENZJI KOMISJI ARTYSTYCZNEJ

NOWA SÓL I 07-10-2018 Nowosolski Dom Kultury ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 49

Spektakl oparty na ciekawym tekście utalentowanej autorki Magdaleny Drab, adresowanym przede wszystkim do młodych widzów. Kanwą przedstawienia stała się historia gwałtu na uczennicy w jednym z polskich liceów. Młodzi aktorzy w przejmujący sposób rekonstruują sytuację po gwałcie, kiedy przestępstwo zostało ujawnione i ma zostać osądzone przez szkolne władze. Przedmiotem scenicznej analizy jest stan umysłu oraz emocje trzech uczniów-sprawców, a w drugiej części spektaklu – mentalność oraz sposób postępowania pedagogów postawionych w sytuacji odpowiedzialności za uczniów dopuszczających się gwałtu. Autentyczność gry (w warunkach imitujących szkolną salę, a często w samej szkole) i przenikliwość konstruowanej diagnozy psychologicznej i społecznej to najważniejsze atuty tego przedstawienia. (jk)

KROTOSZYN I 19-10-2018 Krotoszyński Ośrodek Kultury ul. 56 Pułku Piechoty Wlkp. 18 Aleja Powstańców Wielkopolskich 18 JAROCIN I 14-11-2018 I Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszki ul. Tadeusza Kościuszki 31 MIROSŁAWIEC I 16-11-2018 Ośrodek Kultury w Mirosławcu ul. Parkowa 1 RYBNIK-BOGUSZOWICE I 20-11-2018 Dom Kultury pl. Pokoju 1 STASZÓW I 21-11-2018 Staszowski Ośrodek Kultury ul. Parkowa 6 KRAŚNIK I 22-11-2018 Centrum Kultury i Promocji ul. Niepodległości 44

O SPEKTAKLU

SPEKTRUM Fundacja Sztukmistrze

RADOMSKO I 11-09-2018 Miejski Dom Kultury ul. Brzeźnicka 5

Spektakl nowego cyrku łączący elementy akrobatyki, teatru, żonglerki, pantomimy oraz iluzji optycznej. Jest on zapisem poszukiwań artystycznych nastawionych na odświeżające i innowacyjne zastosowanie sztuk cyrkowych z wykorzystaniem technik teatru fizycznego. Cel ten pozwolił nam uzyskać unikalną warstwę wizualno-ruchową, gdzie gest jest sprzężony ze świadomą manipulacją przedmiotem. Widz zostaje przeniesiony do abstrakcyjnego świata kształtów i rzeczy. Za ich pomocą aktorzy tworzą atmosferę groteskowego uniwersum obrazów. To spektakl widowiskowy, żywy, minimalistyczny, ujawniający możliwą harmonię pomiędzy ciałem a przedmiotem. Humor, dynamizm i różnorodność w połączeniu z przemyślaną grą gestów i ukrytych znaczeń stanowi treść uniwersalną w odbiorze, skierowaną zarówno do młodszego, jak i starszego widza.

KONIN I 13-09-2018 Centrum Kultury i Sztuki OSKARD ul. Aleje 1 Maja 7A, ul. Okólna NOWA SÓL I 15-09-2018 Nowosolski Dom Kultury ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 49 KROTOSZYN I 25-09-2018 Krotoszyński Ośrodek Kultury ul. 56 Pułku Piechoty Wlkp. 18 OŁAWA I 27-09-2018 Centrum Sztuki ul. Młyńska 3 STĄPORKÓW I 29-09-2018 Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury i Sportu ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 103 STARE BABICE I 27-10-2018 Dom Kultury Stare Babice ul. Południowa 2A

Z RECENZJI KOMISJI ARTYSTYCZNEJ

fot. Jakub Wittchen

reżyseria: Jakub Szwed, Artur Perskawiec, Daniel Chlibiuk, Mateusz Kownacki

czas trwania: 50 minut premiera: 26 lipca 2015 14+

scenografia: Daniel Chlibiuk muzyka: Paul Kwitek

spektakl dla młodzieży i dorosłych www.sztukmistrze.pl

obsada: Jakub Szwed, Artur Perskawiec, Daniel Chlibiuk, Mateusz Kownacki 50

Spektakl bez słów, wykonywany przez czterech performerów o cyrkowym rodowodzie, którzy z niezwykłą precyzją i nieodłącznym humorem za pomocą ruchomych ścianek, piłeczek i obręczy inicjują serię zaskakujących interakcji, które śmieszą i dają do myślenia. Wszystko jest tu niespodzianką, która bawi, ale też rozbudza wyobraźnię i odświeża nasze naturalne, filozoficzne zdziwienie światem. Kapitalny przykład wpływu nowego cyrku na teatr. (jk)

KRASNYSTAW I 30-10-2018 Krasnostawski Dom Kultury ul. Stefana Okrzei 10 ŻYRARDÓW I 18-11-2018 Centrum Kultury pl. Jana Pawła II 3 PUŁAWY I 25-11-2018 Hala Sportowa Zespołu Szkół Technicznych ul. Wojska Polskiego 7

O SPEKTAKLU

STRACH MA WIELKIE... ZĘBY

fot. Ireneusz Maciejewski

Teatr ,,Baj Pomorski”

obsada: Dominika Miękus, Krzysztof Parda, Agnieszka Niezgoda, Mirosław Szczepański, Edyta Soboczyńska, Jacek Pysiak

reżyseria i dramaturgia: Laura Sonik autor: Karolina I. Kaleta

czas trwania: 65 minut

scenografia: Justyna Bernadetta Banasiak

premiera: 26 lipca 2015

muzyka: Miłosz Markiewicz

ruch sceniczny: Grzegorz Suski

spektakl dla dzieci www.bajpomorski.art.pl

inspicjent: Hanna Grewling 52

rę – i przede wszystkim scenografia Justyny Bernadetty Banasiak stworzona z ekologicznych elementów zaczerpniętych prosto z lasu (stąd także oddziaływanie na zmysł powonienia). Reżyserce Laurze Sonik udało się stworzyć świat przyjazny dla oka i ucha najbardziej wymagającego, młodego widza i przemycić przy tym nienachalne, mądre przesłanie. (adz)

Główną bohaterką przedstawienia w reżyserii Laury Sonik jest Mysz. Czuje się ona ignorowana i niedoceniana przez pozostałe zwierzęta z lasu, a wszystko przez jej malutki wzrost. W jej drobnym ciele bije jednak wielkie i mężne serce, dlatego Mysz postanawia zmienić ten stan rzeczy. Dokonuje drobnej operacji, po której wywraca do góry nogami życie swoje i przyjaciół. Obok Myszy na scenie pojawią się odważny latający Wiewiór, dobry ziomek Borsuk, ciekawska plotkara Sroka czy znerwicowana i pedantyczna Sarna… A także tajemniczy gość z Afryki. Przedstawienie Laury Sonik ,,pachnie jodełką”, bowiem elementy scenografii przygotowanej przez Justynę Bernadettę Banasiak pochodzą z prawdziwego lasu! Nie zabrakło także domieszki ,,hollolu”, jak powiedziałaby nasza mysia bohaterka. W końcu ,,Strach ma wielkie… zęby”! “Strach ma wielkie… zęby” to sztuka Karoliny I. Kalety, która została wyróżniona w konkursie Szukamy Polskiego Szekspira.

SŁUŻEW I 14-09-2018 Gminna Biblioteka Publiczna ul. Brzeska 1 BRODNICA I 09-10-2018 Brodnicki Dom Kultury ul. Przykop 43 GOSTYCYN I 25-10-2018 Gminny Ośrodek Kultury ul. Główna 35 KĘSOWO I 26-10-2018 Gminna Biblioteka Publiczna ul. Główna 7 LUBIEWO I 27-10-2018 Biblioteka - Centrum Kultury i Promocji ul. Witosa 1

Z RECENZJI KOMISJI ARTYSTYCZNEJ

CEKCYN I 28-10-2018 Gminny Ośrodek Kultury ul. Szkolna 4

Spektakl to niebywała uczta dla zmysłów (włączając w to zmysł węchu) skierowana do najmłodszych odbiorców teatru. Główną bohaterką spektaklu jest Mysz o wielkim sercu (w tej roli brawurowa Dominika Miękus), która postanawia odmienić swój żywot. Obok świetnej gry aktorskiej, która w mistrzowski sposób ożywia nieożywionych bohaterów, bardzo ważna i zasługująca na pochwałę jest oprawa plastyczna spektaklu – światło podkreślające atmosfe-

ŻNIN I 20-11-2018 Żniński Dom Kultury ul. Pocztowa 15 BARCIN I 21-11-2018 Miejski Dom Kultury ul. Artylerzystów 13 53

wana poprzez kolaż fantazji i teatralnych eksperymentów. Na drodze scenicznych improwizacji, bazując na tekstach naukowych, dramatycznych czy autentycznych dziecięcych opowieściach, artyści odtwarzają mechanizmy strachu, bawiąc się konwencjami i formą.

ŻYRARDÓW I 23-09-2018 Centrum Kultury pl. Jana Pawła II 3

BIAŁOWIEŻA I 30-09-2018 Teatr w Teremiskach Teremiski 30

Z RECENZJI KOMISJI ARTYSTYCZNEJ

fot. Michał Strokowski

STRASZKA POSPOLITA Grupa Coincidentia

reżyseria: Grupa Coincidentia

scenariusz: Anna Andraka, Paweł Chomczyk

spektakl dla dzieci www.grupacoincidentia.pl

scenografia: Małgorzata Tarasewicz-Wosik

O SPEKTAKLU O ile straszkę pospolitą – popularny gatunek ważki – można spotkać nad jeziorem albo nad rzeką, o tyle pospolite strachy występują dosłownie wszędzie. Raz większe, raz mniejsze, u małych i dużych, czające się w dzień i w nocy. Skąd się biorą? Jak działają? Dlaczego się boimy? Takie pytania podejmuje w swoim najnowszym spektaklu Grupa Coincidentia, zapraszając młodych widzów (w wieku od 7 lat) do osobliwego laboratorium strachów i wspólnego odkrywania istoty lęku. To szalona podróż w głąb ludzkiej głowy, dziwacznych snów, gawęd i bajek na dobranoc realizo-

choreografia: Karolina Garbacik muzyka: Jerzy Bielski wykonanie muzyki na żywo i improwizacje muzyczne: Robert Jurćo, Bogusław Kasperuk obsada: Dagmara Sowa, Paweł Chomczyk czas trwania: 65 minut premiera: 4 listopada 2017 54

STĄPORKÓW I 20-10-2018 Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury i Sportu ul. Józefa Piłsudskiego 103

Grupa Coincidentia od lat uprawia awangardowy teatr lalek, łącząc animacje, teatr przedmiotów, teatr formy z muzyką na żywo, stanowiącą szczególnie konstruktywne tworzywo przedstawień. Ta sztuka stanowi kolaż wątków dotyczących strachu, tego, skąd się bierze, jak sobie z nim radzić, jak go rozbrajać śmiechem. Tytułowa straszka pospolita to niegroźna ważka, ale i jej może się bać ktoś, kto od dziecka słyszał, że wszystkie owady są niebezpieczne. Performerzy kreują na scenie najdziwniejsze kształty przy użyciu papieru, folii, drutu, worków, tkanin. Straszny potwór ma twarz aktora odmienioną przez nałożenie pończochy na głowę. Do ramion zostają mu doczepione długie na kilka metrów „ręce” zakończone powiększonymi sztucznymi dłońmi. Transformacja odbywa się na oczach widzów, ale i tak można się przestraszyć. Aktorzy ożywiają podłogę, zaglądają do ludzkiego ciała (zabawna scenka lalkowa z mózgiem, wątrobą i sercem). Strachy tropione są w bajkach dla dzieci, mądrych książkach, ludzkim gadaniu. Jest tu miejsce na improwizację i zabawę. To przykład nowoczesnego teatru dla dzieci, który nie opowiada prostych historii, lecz sięga po metaforę plastyczną, kolaż różnych środków wyrazu, a nade wszystko zaskakuje oryginalnością poszukiwań plastycznych, muzycznych i animacyjnych, zarazem krążąc wokół tematów tak istotnych jak – w tym przypadku – strach. (hw)

SEJNY I 21-10-2018 Ośrodek Kultury w Sejnach ul. 1 Maja 17 BIELSK PODLASKI I 22-10-2018 Bielski Dom Kultury ul. 3 Maja 2 ZAMBRÓW I 27-10-2018 Miejski Ośrodek Kultury ul. kard. Stefana Wyszyńskiego 2A OLECKO I 28-10-2018 Regionalny Ośrodek Kultury „Mazury Garbate” pl. Wolności 22 CZEREMCHA I 17-11-2018 Gminny Ośrodek Kultury ul. 1 Maja 77 MROZY I 18-11-2018 Gminne Centrum Kultury im. Heleny Wielobyckiej ul. Adama Mickiewicza 22 GRAJEWO I 24-11-2018 Grajewskie Centrum Kultury ul. Wojska Polskiego 20

fot. Greg Noo-Wak

TOŻSAMOŚĆ WILA Teatr Ludowy w Krakowie

reżyseria: Gabriela Muskała

czas trwania: 100 minut

autor: Gabriela Muskała, Monika Muskała

premiera: 2 grudnia 2017 18+

dramaturgia: Monika Muskała

spektakl dla dorosłych www.ludowy.pl

scenografia i kostiumy: Justyna Łagowska choreografia: Justyna Kaczmarska

O SPEKTAKLU

muzyka: Dawid Sulej Rudnicki

A jednak! Znane z absurdalnego poczucia humoru siostry Gabriela i Monika Muskała w swoim najnowszym spektaklu zabierają nas w surrealną i pełną nieoczekiwanych zwrotów akcji podróż po Nowej Hucie. Nie dziwi więc, że na placu Centralnym spotykamy dawne-

obsada: Beata Schimscheiner, Iwona Sitkowska, Katarzyna Tlałka, Małgorzata Kochan, Krystian Pesta, Piotr Franasowicz, Tadeusz Łomnicki, Andrzej Franczyk 56

go prezydenta Stanów Zjednoczonych, w Emausie – Agnieszkę z „Człowieka z marmuru”, a u psychologa – pomnik Lenina, który stracił pamięć. To, co przeszłe, miesza się z teraźniejszością w zaskakujących i tragikomicznych wydarzeniach. Jeśli jesteście głodni humoru, chodźcie z nami na pierogi do Stylowej, na ryby nad Zalew Nowohucki lub weźcie udział w sentymentalnym spotkaniu po latach, na którym ludzką formę przybiorą takie ikony Nowej huty, jak Bar Centralny, Meksyk czy zliftingowany Dom Młodego Robotnika.

BUSKO-ZDRÓJ I 29-09-2018 Buskie Samorządowe Centrum Kultury al. Adama Mickiewicza 22

OBORNIKI I 19-10-2018 Obornickie Centrum Kultury ul. Armii Poznań 18 ŻARY I 20-10-2018 Żarski Dom Kultury ul. Wrocławska 7 BRZEG DOLNY I 21-10-2018 Dolnobrzeski Ośrodek Kultury ul. Kolejowa 29

Z RECENZJI KOMISJI ARTYSTYCZNEJ

KLUCZBORK I 22-10-2018 Kino Bajka ul. Generała Kazimierza Pułaskiego 3

Krakowska Nowa Huta i jej największe peerelowskie symbole pod postacią np. kultowych lokali, jak bary Centralny i Meksyk czy restauracja Stylowa, będących kręgosłupem komediowego spektaklu autorstwa sióstr Muskała – Moniki, autorki tekstu, i Gabrieli, reżyserki. Do tego mamy tu wachlarz charakterów i reprezentatywnych profesji skąpanych w groteskowym sosie będącym dla jednych sentymentalną podróżą do czasów minionych, a dla drugich oknem do obyczajowej historii Polski poprzedniego ustroju podanych przez gęsty filtr absurdu. Oczywiście jest też Wil, tytułowy jegomość w czarnym płaszczu, który obudził się w miejscu i czasie, którego nie poznaje, i dla którego podróż po Nowej Hucie jest jak szukanie tożsamości przypominające trochę wizje rodem z „Opowieści wigilijnej” i losy Ebenezera Scrooge’a. Surrealizm, humor i ironia, krytyka, ale i przyjemny, kontekstualny sentymentalizm – to dzięki takim cechom sztuka działa i sprawdza się na wielu płaszczyznach oraz dociera do widza, którego tożsamość niekoniecznie kształtowała się w Polsce Ludowej. (kp)

STARY SĄCZ I 25-10-2018 Centrum Kultury i Sztuki im. Ady Sari ul. Stefana Batorego 23 RYBNIK-BOGUSZOWICE I 15-11-2018 Dom Kultury pl. Pokoju 1 STASZÓW I 20-11-2018 Staszowski Ośrodek Kultury ul. Parkowa 6 KRAŚNIK I 21-11-2018 Centrum Kultury i Promocji ul. Niepodległości 44 KŁODZKO I 30-11-2018 Kłodzkie Centrum Kultury, Sportu i Rekreacji ul. Małachowskiego 7

O SPEKTAKLU

ZAKONNICE ODCHODZĄ PO CICHU Teatr im. Jana Kochanowskiego w Opolu

fot. Krzysztof Ścisłowicz

reżyseria, scenografia: Daria Kopiec

czas trwania: 80 minut

scenariusz i dramaturgia: Martyna Lechman

premiera: 10 listopada 2017 18+

choreografia: Aneta Jankowska kostiumy: Patrycja Fitzet muzyka: Natalia Czekała obsada: Cecylia Caban, Natalia Czekała (gościnnie), Karolina Kuklińska, Joanna Sokołowska (gościnnie), Małgorzata Mikołajczak (gościnnie) 58

życia konsekrowanego. Jest to wielogłosowa opowieść o powołaniu, duchowych pragnieniach i rozterkach, ale także o trudnościach życia we wspólnocie kobiet i ich relacjach. Na scenie dochodzi do ciekawej próby zmierzenia się z historią zakonnic samych aktorek, które odnajdują w zakonnym powołaniu analogię do własnej pasji artystycznej, a w życiu odosobnionym – do własnej pracy w zespole teatralnym. Ciekawe i głębokie. (jk)

Historie bohaterek reportażu „Zakonnice odchodzą po cichu” Marty Abramowicz stanowią punkt wyjścia spektaklu. Stają się pomostem między obserwacją kreacji aktorskiej a osobistym stosunkiem aktorek do interpretowanych przez nie postaci. Nadrzędnym tematem spektaklu jest powołanie, rozumiane zarówno w kontekście sacrum, jak i profanum, poprzez służbę Bogu, aż po misję i etos aktora. Podczas spektaklu widz będzie świadkiem budowania więzi emocjonalnej pomiędzy początkowo obcymi sobie kobietami; aktorką i interpretowaną przez nią bohaterką. Spektakl stawia pytania o istotę tożsamości, metafizykę czy szeroko pojęty humanizm. Teatr to idealne miejsce na analizę tematu łączącego rzeczywistość z fikcją, świętość ze świeckością, kreację z reportażem. Spektakl zrealizowany został w ramach I edycji konkursu Modelatornia. Zarówno temat, jak i forma, oparta przede wszystkim na poszukiwaniach aktorskich, zachwyciły jurorów konkursu, którzy jednomyślnie postanowili wyróżnić projekt Darii Kopiec i Martyny Lechman.

spektakl dla dorosłych

Z RECENZJI KOMISJI ARTYSTYCZNEJ

www.teatropole.pl

Spektakl oparty na znanym reportażu Marty Abramowicz. Autorka oddała w nim głos zakonnicom, które opuściły swoje zgromadzenia – zazwyczaj milczącym i niechętnie słuchanym. Przedstawienie utrzymane w konwencji dokumentu konfrontuje widzów z dramatami kilku młodych kobiet opowiadających o swoim doświadczeniu

KRASNYSTAW I 23-10-2018 Krasnostawski Dom Kultury ul. Stefana Okrzei 10 ZAMOŚĆ I 24-10-2018 Zamojski Dom Kultury ul. Partyzantów 13 SZCZEBRZESZYN I 25-10-2018 Miejski Dom Kultury ul. Sądowa 3 KONIN I 13-11-2018 Centrum Kultury i Sztuki OSKARD ul. Aleje 1 Maja 7A KROTOSZYN I 14-11-2018 Krotoszyński Ośrodek Kultury ul. 56 Pułku Piechoty Wlkp. 18 NOWA SÓL I 15-11-2018 Nowosolski Dom Kultury ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 49

Indeks miejscowości

B Barcin 45, 51 Bartoszyce 31 Bełchatów 25 Białowieża 53 Bielsk Podlaski 53 Brodnica 51 Brzeg Dolny 29, 37, 41, 43, 55 Busko-Zdrój 55

Kluczbork 41, 55 Kłodzko 37, 41, 43, 55 Konin 27, 33, 35, 49, 57 Krasnystaw 19, 21, 23, 49, 57 Kraśnik 23, 25, 47, 55 Krotoszyn 27, 33, 35, 43, 45, 47, 49, 57

C Cekcyn 51 Chełm 21, 23, Choroszcz 27, 47 Cieszków 37 Czechowice-Dziedzice 21, 29, 35, 45 Czeremcha 53

Ł Łącko 45

D Dzierżoniów 41 E Ełk 19, 25, 27, 31, 39 G Gołdap 39 Gostycyn 51 Gostyń 19, 27, 33, 35, 45 Grajewo 39, 53 Gródek 39 J Jarocin 19, 27, 31, 33, 47 Jelcz-Laskowice 37 K Kęsowo 51

L Lubiewo 51

M Mirosławiec 19, 25, 33, 47 Mrozy 27, 29, 45, 53 N Nowa Sól 31, 33, 35, 41, 43, 47, 49, 57 Nowy Dwór Gdański 31 Nowy Sącz 19, 25 Nysa 37, 43 O Oborniki 19, 27, 55 Olecko 53 Oława 37, 49 P Pisz 45 Płońsk 41 Przemyśl 25 Puławy 49 R Racibórz 37 Radomsko 37, 43, 49 60

Rybnik-Boguszowice 21, 25, 29, 35, 37, 47, 55 Rybnik-Chwałowice 35, 37 Rydułtowy 19, 21, 41, 45 S Sandomierz 23 Sanok 25, 29 Sejny 39, 47, 53 Stare Babice 49 Stary Sącz 55 Staszów 25, 27, 29, 35, 47, 55 Stąporków 27, 29, 41, 49, 53 Strumień 25, 29 Suwałki 19, 39, 47 Szczebrzeszyn 57 Szprotawa 29 Ś Środa Wielkopolska 19, 35 T Tczew 31, 33 W Wejherowo 33, 35, 45 Z Zabłudów 39 Zambrów 53 Zamość 21, 23, 45, 57 Ż Żary 31, 43, 55 Żnin 51 Żyrardów 29, 41, 49, 53

ISBN 978-83-66124-02-8

9 788366 124028