Ο ΝΤΟΤΥ ΚΑΙ Η ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ Μια φορά κι έναν καιρό, σ΄ έναν κόσμο μακρινό, ζούσε, στη χώρα των Σκύλων, ένα σκυλάκι που δεν ήταν σαν τα άλλα και…… το έλεγαν Ντότυ. Ο Ντότυ, είχε χρώμα καφέ, μάτια μαύρα σαν ελιές, μακριά και μεγάλα αυτιά… και μια μεγάλη, φουντωτή ουρά… Τ΄ αυτιά του ήταν τόσο… μακριά που καθώς περπατούσε σκόνταφτε πάνω τους και συχνά έπεφτε κάτω. Η ουρά του ήταν τόσο…. φουντωτή που έμοιαζε με… θάμνο και περπατώντας σκούπιζε και μάζευε ό,τι βρισκόταν κάτω.
Κάθε μέρα πήγαινε σχολείο παρέα με τα υπόλοιπα σκυλάκια της γειτονιάς και τη δίδυμη αδελφή του, Ντίτυ, η οποία ήταν ίδια με τα άλλα σκυλάκια.
Μια μέρα, στο διάλειμμα, άκουσε τους συμμαθητές του, τη σκυλοπαρέα, να συζητάνε μυστικά σε μια γωνιά στο προαύλιο. - Καλή σου μέρα, Ντότυ! Χα Χα Χα !! Πώς περπατάς έτσι; Δε σκοντάφτεις μ’ αυτά τα περίεργα αυτιά…; είπαν και έσκασαν στα γέλια. - Σιγά μην τα πατήσεις!.... ψιθύρισε ένα άλλο σκυλάκι από την παρέα. - Πω πω!! Κοιτάξτε η ουρά του πώς είναι; Έχει σκουπίσει όλο το σχολείο…. φώναξε δυνατά ένα άλλο. - Καλημέρα σας, απάντησε ευγενικά, έσκυψε το κεφάλι του και δακρυσμένος έφυγε σκοντάφτοντας πάλι… στ’ αυτιά του .
Εκείνη την ώρα χτύπησε το κουδούνι για σκυλομαθηματικά. Όλοι οι μαθητές έτρεξαν, μπήκαν στην τάξη και συνέχισαν …τα πειράγματά τους στον Ντότυ. Έπαιζαν ... με την ουρά του και έκρυβαν γόμες, μολύβια και χαρτάκια με κοροϊδευτικά μηνύματα. Αυτό γινόταν κάθε μέρα που περνούσε…
Το μεσημέρι, γύρισε σπίτι λυπημένος και κουρασμένος και χωρίς να φάει, πήγε κατευθείαν στο σκυλόσπιτό του. Ένιωθε μεγάλη μοναξιά. - Δεν αντέχω άλλο!! Είμαι πολύ στενοχωρημένος… Δεν με καταλαβαίνει κανένας… Γιατί, να μην είμαι κι εγώ ίδιος με τα άλλα σκυλιά;
Σε λίγο επέστρεψε και η αδελφή του από το σχολείο. Τον είδε σκεπτικό, τον πλησίασε και του είπε:
- Μα… γιατί είσαι έτσι ; Ξέρω τι έγινε σήμερα! Πρέπει να φαίνεσαι δυνατός μπροστά στους άλλους, να μην κλαις, γιατί είσαι ξεχωριστός. Δε μοιάζεις με κανέναν και μπορείς με τα χαρίσματά σου να κάνεις πράγματα διαφορετικά και δύσκολα που οι άλλοι θα θαυμάζουν. …Για σκέψου πόσα παιχνίδια αστεία μπορείς να παίξεις ; - Μμμμ!... Δε γνωρίζω…. Για πες μου κάποια…. αποκρίθηκε με μάτια γεμάτα θλίψη. - Άκου λοιπόν! Πρέπει να εκμεταλλευτείς τα χαρίσματά σου. Μπορείς να παίξεις… τυφλόμυγα, κρυφτό και να κάνεις ζογκλερικά με τα υπέροχα, μοναδικά αυτιά σου. Έτσι θα σε θέλουν όλοι στην παρέα τους.
Το βράδυ, ο Ντότυ, κοιμήθηκε ήσυχος και ονειρεύτηκε όλα αυτά που τον συμβούλεψε η αδελφή του.
Την επόμενη μέρα, την ώρα της σκυλογυμναστικής, έκαναν αγώνες δύναμης με ένα μπαλάκι. Όταν ήρθε η σειρά του Ντότυ να παίξει, χρησιμοποίησε τα μακριά αυτιά του και …..χτυπώντας πολύ δυνατά το μπαλάκι κατάφερε να το στείλει πρώτος στον τερματισμό και να νικήσει.
Άλλοι έμειναν άφωνοι και.. άλλοι άρχισαν να ζητωκραυγάζουν: -Ντότυ! Ντότυ! Και όλοι μαζί χειροκροτούσαν. Τότε ο Ντότυ ένιωσε τόσο πολύ περήφανος και σίγουρος για τον εαυτό του που έδιωξε όλους τους φόβους μακριά. Από τη μια στιγμή στην άλλη έγινε ο …Σούπερ- Ήρωας του σχολείου. Από τότε… κανένα σκυλάκι δεν τον ξανακορόιδεψε και όλοι έγιναν φίλοι του και τον ήθελαν στην ομάδα τους. Τα μεγάλα αυτιά του και η φουντωτή ουρά του περνούσαν απαρατήρητα και οι σκυλομέρες στο σκυλοσχολειό περνούσαν πια μόνο με γέλια και χαρές. Συγγραφική ομάδα: Τα παιδιά του Γ΄1
Εικονογράφηση: Α΄1
Εξώφυλλο: Β΄τάξη