BCU Copyright © 2004 Ειρήνη Λεονάρδου ISBN: 6188161908 ISBN-13: 978-6188161900 Αντίγραφο του χειρογράφου και αντίτυπα του βιβλίου είναι κατατεθημένα στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος. eleonardou@onirocosmos.gr
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Ιερή Γη – Ζωής Πηγή ……………………..............9 Χερσόνησος Κασσάνδρας ……………………….23 Αλιστράτη ………………………………………..35 Αυστραλοί Αυτόχθονες VS Επιστήμη …………...61 Ο Μύθος που δεν ήταν μύθος ……………………77 Αίλουροι Θεοί ……………………………………93 Mary Poppins …………………………………..107 Βαλπουργία Νύχτα …………………………….123 Εξέλιξη, Αριθμολογία & Homo Gestalt ……….141 Κάβειροι ……………………………………….170 Η 11η Πύλη ……………………………………199 Βιβλιογραφία ………………………………….230
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ Η ΕΙΡΗΝΗ ΛΕΟΝΑΡΔΟΥ γεννήθηκε το Γενάρη του 1959 και μεγάλωσε στην Θεσσαλονίκη. Αποφοίτησε από το Λύκειο της Σχολής Βαλαγιάννη και παρακολούθησε σπουδές Κλασικού Χορού ενώ παράλληλα πήρε μαθήματα κλασικής κιθάρας στο Κρατικό Ωδείο της Βορείου Ελλάδος. Ασχολήθηκε με την έρευνα του Παράξενου από τα δεκατρία της χρόνια και άρχισε να γράφει σχεδόν την ίδια εποχή. Το 2002 εκδίδεται το πρώτο της βιβλίο "Το Μυστικό των Θεών" το οποίο επανακυκλοφορεί σε νέα έκδοση. (2014) Από το 1996 έως το 2007 αρθρογραφεί για τα περιοδικά “ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ”, “ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ” και “ΑΒΑΤΟΝ”. Έκτοτε ασχολείται με την συγγραφή σεναρίων για την Ελλάδα και το εξωτερικό. Το αγγλόφωνο κινηματογραφικό της σενάριο “The Secret of the Gods” που είναι προσαρμογή του ομώνυμου βιβλίου της έχει διακριθεί σε πολλά διεθνή φεστιβάλ. Συνεργάζεται με τον ιστότοπο “Ονειρόκοσμος” και είναι από τα ιδρυτικά μέλη της Λέσχης Ortessia.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ Η Τριλογία της Ειρήνης Λεονάρδου "ΥΠΑΡΞΗ" είναι το αποτέλεσμα της πολυετούς έρευνας και της αρθρογραφικής δραστηριότητας της συγγραφέως στα περιοδικά «ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ» και «ΑΒΑΤΟΝ». Τα άρθρα επιλέχθηκαν και εντάχθηκαν, αναθεωρημένα όπου χρειαζόταν, ως κεφάλαια των βιβλίων κάτω από τον ειδικό τίτλο του καθενός, σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά εκείνα που προσδιορίζουν την πλευρά της Συνείδησης με την οποία αλληλεπιδρούν. Ακολουθούν κάποια υποτυπώδη σειρά, βάσει και της οποίας ταξινομήθηκαν, ωστόσο η σχέση που τα διέπει είναι η Τάξη μέσα στο Χάος. Οι "Εξωτερικές Διαδρομές" είναι το πρώτο βιβλίο της Τριλογίας. Ακολουθούν το "Εσωτερικά Μονοπάτια" και το "Κοσμικές Ροές". Θεσσαλονίκη, 2015
ΙΕΡΗ ΓΗ – ΖΩΗΣ ΠΗΓΗ Μια επιστροφή στις αρχέγονες πηγές μας, ακολουθώντας τα μονοπάτια των Μύθων και των Θρύλων για την Ιερότητα της Γης. Άγρια Φύση «Ανείπωτες αισθήσεις, μέσα μου, ξυπνούν Οσμές παλιές και ήχοι με καλούν Γίνομαι ένα μ’ εκείνη τη Γη Τη Γη την Ζωντανή, την Ιερή. Ακολουθώντας μονοπάτια φιδογυριστά Γυρίζω πίσω σε Δάση δροσερά Εκεί που οι άγριοι σύντροφοί μου κατοικούν Εκεί που πια οι λέξεις, δεν θα χρειαστούν. Κι έχουμε τα δόντια μας γυμνά Στην ράχη μας την τρίχα ορθωμένη Όταν ο λόγος πλέον δεν περνά Τότε μονάχα η Μάχη απομένει!» Αλλά μην ανησυχείτε! Εδώ, εκ των πραγμάτων, θα χρησιμοποιήσω τον λόγο. Και μάλιστα τον γραπτό. Έτσι, δεν πρόκειται ν’ ακούσετε ούτε καν εκείνα τα υπόκωφα «Γγχχρρ» και «Κκχχχ» που μου ξεφεύγουν. Ή ίσως πάλι κάποιοι και να τα έχετε ήδη ακούσει!
Κι αν βρίσκετε ξεκάρφωτη τούτη την εισαγωγή και ακατανόητη την… ει-δική μου διάλεκτο, ποια «οπτική» νομίζετε πως είχαν, με ποιο τρόπο αντιλαμβάνονταν, εκείνοι οι μακρινοί μας πρόγονοι το φυσικό τους περιβάλλον; Εκείνοι οι πρωτόγονοι άνθρωποι που απέδωσαν Ιερότητα στην Γη; Πώς αντιλαμβάνονταν τη Γη, γενικά; Για μας σήμερα, είναι ένας γαλάζιος πλανήτης, σ’ ένα ηλιακό σύστημα, ανάμεσα σε μυριάδες άλλα που στροβιλίζονται σ’ ένα αχαρτογράφητο και άγνωστο σύμπαν. Μια κουκίδα άμμου στην ακροθαλασσιά του Απείρου. Για εκείνους τότε, ήταν αέρας και γη. φωτιά και νερό. θάνατος και ζωή! Όλα μαζί! Και αυτό το ήξεραν από πρώτο χέρι. Το γνώριζαν πριν καν το συνειδητοποιήσουν. Μόνον όταν ήρθε η επίγνωση αυτής της γνώσης, η Γη έγινε για κείνους μια οντότητα με τη δική της συνειδητότητα. Μια οντότητα πιο δυνατή και επομένως ανώτερη. Και αναπόφευκτα προσωποποιήθηκε. Άλλοτε στοργική και ελεήμων, άλλοτε αμείλικτη και εκδικητική. Μια Οντότητα από τα «κέφια» της οποίας εξαρτιόνταν άμεσα. Μια Μεγάλη Μητέρα, μια Μεγάλη Θεά. Έγινε το σύμβολο της Πηγής της Ζωής, η μήτρα και το χωνευτήρι όλων των πρωταρχικών στοιχείων. Και στο αρχέτυπο αυτό στηρίχθηκαν οι πρώιμες λατρείες. […….]
ΑΛ Ι Σ Τ ΡΑ Τ Η Από την Αλ Ιστάρ και τον Ταμμούζ, στην Κυβέλη και τον Άττη! Στην Ινάνα και τον Ντουμούζ, στον Ορφέα και την Ευρυδίκη, στην Αφροδίτη και τον Άδωνη, στη Λευκοθέα και τον Παλαίμονα, στον Διόνυσο και την Σεμέλη…… Στην Δήμητρα και την Περσεφόνη! Η Εκδρομή. Ήταν πριν μια δεκαπενταετία, περίπου, όταν επισκέφθηκα για πρώτη φορά την περιοχή της Αλιστράτης Σερρών και το ομώνυμο σπήλαιο της.* Περιχαρής και ανυποψίαστη. Το πρώτο σοκ, μικρό αλλά εξοργιστικό –τότε– ήρθε με την επιγραφή στην είσοδο του σπηλαίου: «Η απάντηση του σκότους στα έργα του φωτός»! Ποιητικό, δε λέω, αλλά σε μένα γεννούσε ένα …σκοτεινό υπονοούμενο! Το δεύτερο, ήρθε από το επιβλητικό θέαμα που αντίκρισα αμέσως μετά την είσοδο μας στο ίδιο το σπήλαιο. Η ξενάγηση άρχισε και ακολούθησα το γκρουπ ακούγοντας όσα μας έλεγε η ξεναγός. Όμως μετά την πρώτη στάση μας το βήμα μου επιβράδυνε μεγαλώνοντας την απόσταση μου από τους άλλους. Η διαδικασία της αρμονικής προόδου είχε ασυνείδητα, ως συνήθως, τεθεί σε λειτουργία! Ένοιωθα την ανάγκη να μείνω μόνη. Ωστόσο, πιστός ακόλουθος κατά πόδι μου, ο δεύτερος υπάλληλος του χώρου που μας συνόδευε. Την δουλειά του έκανε ο ευσυνείδητος, αλλά η παρουσία του με ενοχλούσε! Ξαναβρίσκαμε τους υπόλοιπους όταν αυτοί σταματούσαν, άκουγα για λίγο όσα λέγονταν κι έπειτα πάλι από την αρχή. Ήμουν «αλλού», τουλάχιστον, κατά το ήμισυ!
Ώσπου η ξεναγός σταμάτησε στον πρώτο εκκεντρίτη, ένα είδος σταλαγμίτη. Δεν είχα ξανακούσει αυτή τη λέξη, όμως εκείνο που με «έφερε» τελεσίδικα πίσω ήταν η φράση της «…οι εκκεντρίτες σχηματίζονται αψηφώντας το νόμο της βαρύτητας». Η μαγεία σκόρπισε, η περιέργεια ξύπνησε. Ξαφνικά ήμουν σίγουρη πως κάτι «παιζόταν» εκεί! Και φεύγοντας υποσχέθηκα στον εαυτό μου να ξαναπάω. Και το έκανα! Περιχαρής, αλλά όχι ανυποψίαστη. Αυτή τη φορά άφησα την ατμόσφαιρα του σπηλαίου να με συνεπάρει, παρακολουθώντας συνειδητά κάθε βιωματική εσωτερική αλλαγή που μου συνέβαινε στην διάρκεια της πορείας. Μιας πορείας που σε κάθε βήμα με έφερνε όλο και πιο κοντά στην δύναμη της καθαρής-ατόφιας Ύπαρξης. Μιας πορείας που ευχόμουν να μην τελειώσει ποτέ. Ήταν σαν να επέστρεφα, μέσα από μια Πύλη σπηλαιώδους, υγρής και ασφαλούς Μήτρας, πίσω στην χωρίς Ιδιότητες Ελευθερία. Γινόμουν Κανείς στο Πουθενά! […….]
Σπήλαιο Αλιστράτης – Εκκεντρίτες
Η ΕΝΔΕΚΑΤΗ ΠΥΛΗ
Θα μπορούσε να είναι σενάριο, για ταινία επιστημονικής φαντασίας και απόκρυφου μυστηρίου, ωστόσο είναι μονάχα μια προσπάθεια συνδυασμού και κατανόησης σκόρπιων στοιχείων με τη μέθοδο του Σέρλοκ Χολμς. Γιατί όπως έγραψε ο Άρθουρ Κόναν Ντόιλ «Η αλληλεπίδραση των ιδεών και η ανορθόδοξη χρήση των γνώσεων έχουν συχνά εξαιρετικό ενδιαφέρον…» Οι Ιδέες Ντάαθ / Quantum fluctuations / Πύλος / NESTOR PROJECT & Νετρίνο / Υπερβαρύτητα & Θεωρία Μ / Αντιβαρύτητα / Θόλοι / Φλόγα / Π-ύλη / Frame-Dragging / Παράμετρος γάμα / Gravity Probe-B / Ωμέγα → ∞ / ……. Η αλληλεπίδραση Ντάαθ 1: Στο καμπαλιστικό σύμβολο του Δέντρου της Ζωής συναντάμε τις δέκα Σεφιρώθ που αντιπροσωπεύουν δέκα διαφορετικές Καταστάσεις Συνείδησης για τον Μικρόκοσμο ή δέκα διαφορετικές φάσεις της Εκδήλωσης του Σύμπαντος για τον Μακρόκοσμο. Υπάρχει όμως και μια 11η Σεφίρα το Ντάαθ, η οποία παραδοσιακά δεν σημειώνεται ποτέ πάνω στο σύμβολο του Δέντρου διότι τα χαρακτηριστικά που της αποδίδονται την κατατάσσουν σε ένα άλλο επίπεδο, αόρατη, ρευστή, μυστηριώδη.
Θεωρείται ως ο «τόπος» μετουσίωσης της Δύναμης. Σημείο αλλαγής κλειδιού, Πύλη της Γνώσης. Είναι το σημείο αλλαγής του τρόπου Αντίληψης της Συνείδησης καθώς αυτή μεταπηδά από την Αδιαμόρφωτη Κατάσταση στο πεδίο της Μορφής που έχει επιλέξει και το αντίστροφο. Η κοινή νοητή κορυφή των δύο αντεστραμμένων τριγωνικών πυραμίδων που διαμορφώνονται από την ένωση των πρώτων έξι Σεφιρώθ. Μια Mandorla του Μικρόκοσμου με το Μακρόκοσμο! Η αμφίδρομη Πύλη όπου ανταμώνουν τα μονοπάτια όλων των εν δυνάμει Κόσμων ή με διαφορετική ορολογία, μία quantum fluctuation! Quantum fluctuations: (Κβαντικές διακυμάνσεις) Μετά την ενοποίηση της κβαντομηχανικής με την ειδική θεωρία της σχετικότητας γνωρίζουμε ότι ο κενός χώρος δεν είναι κενός. Ο χώρος ανάμεσα στα σωματίδια της ύλης, αλλά και ανάμεσα στα άστρα, είναι γεμάτος με τεράστια ποσά διακυμαινόμενης ενέργειας. Είναι μια θάλασσα που κοχλάζει από κβαντικές διακυμάνσεις. Ένα φαινόμενο την ύπαρξη του οποίου την εισήγηση έκανε ο Νομπελίστας φυσικός Στίβεν Χόκινγκ. […….]