Ik help het je hopen... Over de toekomst
Moed verloren
Lied van een pelgrim
Bouillabaisse
Grond onder de voeten
Echo
M
aart. Het jaar is allang niet nieuw meer. De kop is er af en er is al teveel gebeurd om het nog ‘gelukkig’ te noemen. Wat hebben de eerste maanden ons gebracht? Is er nog wat over van je voornemens en van je dromen? Je hoopt toch –stiekem- dat de toekomst iets goeds voor je in petto heeft. De werkelijkheid pakt soms anders uit… Hopen en hopen is twee. Hopen dat je deze winter geen griep krijgt is iets anders dan hopen dat de chemokuur aanslaat. Hopen dat je een meevaller hebt op je werk is iets anders dan hopen dat je je baan nog hebt deze zomer. Hopen dat je meer tijd voor elkaar krijgt de komende maanden is wat anders dan hopen dat je huwelijk stand houdt. Het kan er heftig aan toe gaan in een mensenleven. Alle hoop kan de bodem worden ingeslagen. Je zit niet te wachten op doekjes voor het bloeden. Wat houdt stand? Welke hoop blijkt gegrond? Daar gaat het om.
Over
de toekomst Wat ik hoop voor de toekomst? Vraag het elkaar en je hoort verschillende antwoorden.
Grond
De schoorsteen hangt vol met foto’s. Zijn kinderen, hun partners, zijn kleinkinderen. Hij is er trots op, dat is wel duidelijk. ‘Ik had nooit gedacht dat ik dit allemaal zou krijgen, zou meemaken. Ik word er stil van, soms.’ Een stille man is het niet, hij is een prater, met volume en een schaterende lach. Een joviale vent, met een warm hart.
onder de voeten ‘Ze zette me het huis uit, mijn vrouw. Ik was niet meer te handhaven. Ze werd knettergek van me en mijn kinderen ook. Ik was heel ziek toen. Een psychiatrisch patiënt. Ik was zomaar dakloze, ik leefde op straat. Uiteindelijk kwam ik bij de daklozenopvang van het Leger des Heils terecht. Dat was mijn redding. Want ik was er slecht aan toe, heel slecht. Ik heb de onderkant van mijn leven gezien, gruwelijk.’ Hij valt stil en kijkt voor zich uit. Hij is genezen en weer gezond. Hij is weer thuis en het is goed met zijn vrouw en zijn kinderen. Alsof er niets gebeurd is. Maar er is veel gebeurd. En de lange weg terug was moeilijk. Het heeft diepe sporen getrokken, dat kan je nog merken. ‘Alles lag overhoop, mijn seksualiteit, mijn zelfbeeld, mijn gedachten over het leven. Ik ben opgegroeid in een liberaal gezin, met een vader die zich enorm inzette voor de samenleving. Maar dat deed je zelf, daar had je geen kracht van boven voor nodig. Een selfmade man. Mijn broer: uit hetzelfde hout gesneden. Ik probeerde het ook, maar het dreef me tot wanhoop. Een wereldverbeteraar. Maar ik kwam zelf in de goot waar ik anderen uit wilde opvissen.’ Wat was het keerpunt? ‘God, toch uiteindelijk God. Al had ik een volstrekt verkeerd beeld van hem. Hij bleef veeleisend. Ik ging er bijna weer aan onderdoor. Geloofde ik eindelijk, had ik mijn leven weer op de rails, zat mijn karikatuur van God me op de nek.’ ‘Wat een geduld heeft God met me. Nog meer dan mijn lieve vrouw. Beetje bij beetje leer ik hem kennen. Hij is mijn grond onder de voeten, mijn een en mijn al. Koffie?’
S
ommigen hebben de moed en de hoop echt verloren. Voor hen is het leven een zware last, een ondragelijke last zelfs. Per jaar plegen ongeveer 1500 mensen zelfmoord in Nederland. Tien keer zoveel proberen het, maar overleven. Elf procent van de Nederlandse bevolking loopt rond met zelfmoordgedachten.
Moed
Opbeurende woorden, bemoedigende schouder足klopjes, ze missen bij hen hun doel. Aan hen voorbij gaan kan niet. Hen aan zichzelf overlaten kan niet. Hen te hulp schieten is bijna onmogelijk. Bijna. Want wat kan, dat moet gebeuren. Luisteren, blijven luisteren. En helpen zoeken in de richting die wellicht een oplossing kan bieden.
verloren... En als het iemand betreft die je dierbaar is? Of was? Is er troost? Wie kan er voor je zijn?
http://ik-wil-dood.nl/
www.leefmee.nl/
www.zelfmoord.nl/
www.geenzelfmoord.nl/
http://tinyurl.com/72nn2ha [ www.eo.nl/tijdschriften/visie/2006/page/ Dodelijke_donderslag_ bij_heldere_hemel/articles/article.esp?article=7557599 ]
Ik sla mijn ogen op naar de bergen,
Hij zal je voet niet laten wankelen,
van waar komt mijn hulp?
hij zal niet sluimeren, je wachter.
Mijn hulp komt van de HEER
Nee, hij sluimert niet,
die hemel en aarde gemaakt heeft.
hij slaapt niet, de wachter van IsraĂŤl.
Een
pelgrimslied
http://tinyurl.com/7rzhtzw [ www.youtube.com/watch?v=krEgHhs6NCo&feature=related ]
De HEER is je wachter,
De HEER behoedt je voor alle kwaad,
de HEER is de schaduw
hij waakt over je leven,
aan je rechterhand:
de HEER houdt de wacht
overdag kan de zon je niet steken,
over je gaan en je komen
bij nacht de maan je niet schaden.
van nu tot in eeuwigheid.
H
eeft een lied van zoveel eeuwen terug mij nog wel iets te vertellen, als ik om hoop verlegen zit? Ik zit niet te wachten op goedkope peptalk. Ik wil serieus genomen worden.
God zal dit, God zal dat. Gaat dit niet te vlot? Dat strijkt me tegen de haren in. Dit lied is vloeken voor mensen die het tegenzit. Ik snap niet hoe mensen hierdoor getroost kunnen worden. Willen worden. Mij maakt het nijdig. Ja, als het je voor de wind gaat, dan kan je jubelen. Maar nu, nee. Toch gek: het lied begint met ‘ik’ en ‘mijn’. Daarna wordt het ‘je’. Wie is hier aan het woord? Tegen wie heeft hij het? Hier praat iemand in zichzelf, hij spreekt zichzelf moed in. Het is nog maar de vraag of alles wat hier zo stellig gezegd wordt ook werkelijk gebeurt. Je zelf moed inspreken, je zelf hoop geven. Geloven, is dat dan toch ‘autosuggestie’? Net zolang praten tot je het gelooft? Is mogelijk. Maar gelovigen zijn niet gek. Die zien ook wel dat het hen niet beter afgaat dan anderen. Geloven is geen garantie voor een succesvol en probleemloos leven. Dat is dus niet de (goede) reden om te geloven. Wat helpt er dan als je de moed ontvalt? Blijkbaar toch God. Het vertrouwen is ergens op gebaseerd. Gebeurtenissen uit het verleden geven vertrouwen voor de toekomst. Hoe kom je er achter? Probeer Hem uit, stel Hem op de proef.
Maa12
‘Moed komt niet uit een onversaagd hart, maar uit een goed gevulde maag.’ Of het waar is? Een goed maal kan in ieder geval troost bieden. En zeker deze vissoep!
Wat heb je nodig? • 2 potten visfond (ongeveer een liter, kan ook getrokken van koppen en graten) • 2 uien, gesnipperd • 2 paprika’s (rood en geel) gestoofd, ontveld en in stukjes • 4 tenen knoflook, fijngehakt • 1 rode peper, ontdaan van zaadjes, in reepjes • 2 theelepels (gerookte) paprikapoeder (scherp) • plukje saffraan • 1 kilo vis, verschillende soorten, liefst gefileerd, in blokken • 100 gram Hollandse garnalen • 150 gram gekookte mosselen • 1 blikje tomtenpuree • 1 pak passata • 500 gram rijpe kerstomaatjes (liefst amor) • olijfolie
Bouillabaisse!
Bereiding Leg in een koekenpan de repen paprika in wat olijfolie en laat zo’n 20 minuten op heel laag vuur garen. Fruit in een (koeken) pan met dikke bodem de uien, knoflook en peper tot ze
Echo
behoorlijk gaan kleuren. Voeg de paprikapoeder toe. Voeg de saffraan toe. Hoe langer je de peper en paprikapoeder bakt, hoe scherper de bouillabaisse. Haal de paprika uit de pan, ontvel en snij in stukken.
Voeg de vis, garnalen en mosselen toe, schep om en bak voorzichtig even mee. Draai het gas uit. Doe in een flinke soeppan de visfond. Voeg de passata en de tomatenpuree toe en roer het goed door. Voeg nu de vis, uien en
knoflook uit de koekenpan toe. Daarna de kerstomaatjes en de stukjes paprika. Breng het geheel tegen de kook aan. Controleer of de vis net gaar is. Dien heet op met stokbrood.
Uitgave van IZB – voor zending in Nederland en de Christelijke Gereformeerde Kerken in Nederland Redactie en administratie: Joh. v. Oldenbarneveltlaan 10 3818 HB Amersfoort Tel. 033-4611949 E-mail: echo@izb.nl ECHO 02-2012 Deze Echo is u aangeboden door:
Abonnementen: Abonnementsprijs € 10,00 per jaar bij vooruitbetaling. Reacties: Voor reacties op de inhoud kunt u zich wenden tot de bezorger of de redactie.
Redactie: Ds. L.C. Buijs, K. van Noppen, J.J. Timmer (eindredacteur), J.W. van de Vegte, mw. J. de Waard.
ISSN 0012-9119
Vormgeving: VanEckDesign, Boskoop Foto’s: pag, 8, 9, 10, 11, 12: J.J. Timmer; www.shutterstock.com