Tijding zomer 2012 by IZB, passie voor missie

tijding Ledenblad van de IZB, jaargang 74, nr. 2

IZB partner in missie

â&#x20AC;˘ Onderzoek onder kerktoetreders â&#x20AC;˘ Toerusting aan dorpsgemeenten

column

Discipel van de vijgenboom

e wederkomst van Christus: kan de kerk die straffeloos verwaarlozen? In het Nieuwe Testament hoort de verwachting van de grote dag van Christus bij het hart van het christelijke getuigenis. Voor de kerk in de Westerse wereld lijkt die

verwachting echter een minimale rol te spelen. Triest genoeg, want het is een illusie om te denken dat de verwaarlozing van een zo wezenlijk geloofsgoed geen gevolgen zou hebben. Lauwheid en wereldgelijkvormigheid zijn er een regelrecht gevolg van. De grote Engelse zendingsman John Stott (1921-2011) benadrukte in toenemende mate het onopgeefbare belang van de verwachting van de terugkomende Christus. In zijn laatste boek (Radicaal discipelschap) laat hij zien dat die verwachting niets te maken heeft met een vlucht uit de wereld. Integendeel: hij benadrukt hoe de verwachting van de grote dag invloed heeft op onze concrete levenswandel. In het omgaan met ons bezit en onze welvaart. Door een eenvoudige levensstijl te praktiseren met ruimte om te kunnen weggeven. Door zelf gestalte te geven aan de gelijkwaardigheid van alle mensen en nooit toe te geven aan vooroordelen en discriminatie. Door zorg te hebben voor Gods schepping (duurzaamheid was voor vogelliefhebber John Stott al in een vroeg stadium een thema).

Louïs Wüllschleger, directeur

“Overal lopen de bladeren uit”

In de ‘rede over de laatste dingen’ spreekt Christus indringend over de verwachting van zijn komst en gebruikt Hij het beeld van de vijgenboom. Als de takken teer worden en de bladeren uitlopen weet je dat de zomer in aantocht is, zegt Hij. Leer die les van de vijgenboom, is de boodschap (Mattheüs 24 : 32). Je zou het heel letterlijk kunnen vertalen als: wees een discipel van de vijgenboom! Het Griekse woord voor ‘leren’ is hetzelfde woord dat gebruikt wordt voor ‘discipel zijn’. Verwachting van de wederkomst hoort bij de kern van discipel zijn. Een werkelijk missionaire levenshouding is onafscheidelijk verbonden met die verwachting. Overal lopen de bladeren uit. Laten wij discipelen van de vijgenboom zijn! •

Kerkenraden op excursie De IZB organiseert samen met Missionair Werk en Kerkgroei (PKN) een excursiedag voor kerkenraden. Op meer dan 20 plaatsen in het land, van Groningen tot Zierikzee, zijn kerkenraden welkom bij missionaire gemeenten en/of projecten voor een leerzame en inspirerende ontmoeting. Het aanbod is veelzijdig: een missionair-diaconaal project in een oude stadswijk, een pioniersplek in een Vinexlocatie, een dorpsgemeente met veel missionair elan, een stadsgemeente met veel twintigers- en dertigers, een muzikale gemeente, een gastvrije gemeente, en nog veel meer. De leidinggevenden van de gemeente of het missionaire project bij wie u die dag te gast bent, verzorgen een afwisselend programma. Er is niet alleen wat te horen,

Tijding • zomer 2012

maar ook wat te zien en te doen. In elk geval is er één vast onderdeel: u krijgt als kerkenraad na de lunch ruim de tijd voor intern beraad: Wat leren we hier? Wat kunnen we meenemen naar onze situatie? Ook daarom is het natuurlijk het beste als u zo mogelijk met de voltallige kerkenraad aanwezig bent. Gemeenteadviseurs en missionaire werkers/predikanten zullen aanwezig zijn om het bezinningsproces te begeleiden. Elke locatie kan maximaal een aantal kerkenraden ontvangen, dus wees er snel bij met de aanmelding. Het programma is gratis toegankelijk; wel wordt een bijdrage per persoon gevraagd voor de lunch (€ 7,50). Op www.izb.nl staat een overzicht van alle gemeenten/projecten waar u met uw kerkenraad terecht kunt. Meld u tijdig aan!

Onderzoek onder kerktoetreders Op Palmzondag dit jaar deden 27 catechisanten belijdenis in de Pelgrimvaderskerk in Delfshaven. In twee diensten, omdat de kerk de gemeente en de meegekomen gasten anders niet zou kunnen bergen. Sommigen hadden een kerkelijke achtergrond, een behoorlijk aantal dopelingen had via de Alphacursus de weg tot het geloof gevonden. ‘Ook in deze seculiere tijd zijn ze er dus’, zegt Rik Zwalua, student Religie en levensbeschouwing aan de universiteit Utrecht, ‘mensen die na jaren van afwezigheid of zelfs zonder enige christelijke opvoeding tot bekering komen en zich voegen bij een gemeente.’ In het kader van zijn afstudeerscriptie deed Rik voor de IZB onderzoek naar deze kerktoetreders. Hij sprak met diverse bekeerlingen in uiteenlopende leeftijdsgroepen. In het kielzog van de onderzoeker noteerden we enkele levensverhalen voor Tijding. Twee uit de Oude Kerk in Rotterdam-Delfshaven, twee uit de Noorderkerk in Amsterdam.

zomer 2012 • Tijding

‘Toen hoorde ik achter me een stem’ ‘Dertien jaar was ik en toen al rebels. Op een zondagmorgen

hoorde: ‘Ga met me mee’. Zonder ook maar te vragen

maakte ik op de drempel van de kerk rechtsomkeert om er never meer terug te keren. Mijn vader was woest. Zes maanden

‘Waarheen?’ ben ik gevolgd. Vierenveertig jaar na mijn vertrek was ik weer in de kerk. Ik was totaal overmand

heeft hij niets tegen me gezegd. Ik voelde me niet op m’n gemak in de kerk. De preken over de ‘dag des oordeels’ voedden

door emoties. Niet van verdriet, maar van vertroosting. Het voelde als een thuiskomst; ik ontmoette er mensen die

een onbestemde angst, die ik later pas goed onder woorden

ik nog kende uit de kerk van mijn jeugd.

leerde brengen. Niet dat ik het bestaan van God en Jezus ontkende, maar geloof zat nu eenmaal niet in mijn bagage.

Ik ging vanaf dat moment iedere zondag. Na de tweede

Ik heb nogal een onconventioneel leven geleid. Tijdens

keer sprak dominee De Jong me aan. ‘Ik ken je niet… of toch…’ Dat kon kloppen, want als voorzitter van de stads-

mijn eerste huwelijk, met een Finse, woonde ik een tijd-

deelraadfractie van Leefbaar Rotterdam sta ik weleens

lang in Finland. De internationale rederij waar ik eigenaar van was, bracht me over de hele wereld. Er zijn jaren

in de lokale krant. We maakten een afspraak; hij heeft met me gebeden. Dat is een van de meest indringende

geweest waarin ik 120 dagen doorbracht in een vliegtuig. Mijn huidige vrouw is een Cubaanse van origine. Uit

momenten in mijn leven geweest. Ik weet zeker dat de heilige Geest daarbij was. Ik volgde een Alphacursus,

beide huwelijken heb ik kinderen, die het gelukkig goed

daarna belijdeniscatechisatie. Palmzondag dit jaar, op mijn

met elkaar kunnen vinden. Om een lang verhaal sterk in te korten: na twee hartoperaties heb ik het bedrijf ver-

verjaardag, deed ik belijdenis.

kocht en ben ik teruggekeerd naar de omgeving van mijn ouderlijk huis, Rotterdam-Delfshaven.

Die gebeurtenissen hebben mijn leven veranderd. Ik ben rustiger geworden, dat zeggen ook mensen die me kennen in de politiek. Dagelijks lees ik de Bijbel en bid ik. En als ik

‘Ik ken je niet... of toch...’ Anderhalf jaar geleden zat ik compleet aan de grond door een huwelijkscrisis. Ik voelde me geslagen, verslagen. Ik, die altijd alles wist, zag geen oplossing. Radeloos liep ik zondagochtend door de stad, toen ik achter me een stem

iets in gebed vraag, ben ik gespitst op verhoring. Ik probeer attent te zijn op signalen van God. Ik ga graag naar de kerk, ook naar de vesper op woensdagavond. Op vrijdag denk ik soms: nog twee nachtjes slapen, dan is het weer kerk. Een grote wens van me is dat ook mijn vrouw door God wordt aangeraakt. Daar bid ik om.’ Rudi

‘Ik wilde weleens met hem knokken over dat hele gedoe’ ‘Op een dag kreeg ik een mailtje van een vriendje van de MULO, de middelbare school. Daar keek ik van op, want ik dacht eens gehoord te hebben dat hij met een motor verongelukt was. Kun je nagaan, dat was 60 jaar geleden! Hij had me opgespoord via schoolbank.nl. Zo is het contact ontstaan. Op een gegeven moment vroeg hij: Doe je nog wel wat met het geloof? Dat is een heel verhaal. Ik ben christelijk opgevoed. Tot m’n 16e ging ik wekelijks naar de kerk, toen vond ik het welletjes. Ik ging aan sport doen. Ik trouwde een ongelovige man. Mijn schoonmoeder was fel anti. Als er zelfs maar orgelmuziek op de radio was, moest-ie meteen uit. Met Kerst ging ik wel naar de kerk. Uit nostalgie. We

Tijding • zomer 2012

scheidden in 1968, ik bleef achter met twee kinderen van 5 en 7 jaar. Ik moest hard werken voor de kost. Pas later ben ik me weer voor spiritualiteit gaan interesseren. Indiase goeroes, Babaji, Bhagwan, ik heb veel gezocht in spirituele ervaringen en toestanden…

‘Dat kind heeft altijd iets bijzonders’ Die ouwe schoolvriend van me was zelf heel gelovig en betrokken bij de kerk. Ik zag hoe hij in het leven stond, hoe hij met de dingen omging. In het begin snapte ik er weinig van, maar werd wel steeds nieuwsgieriger. Ik ging al meer aan hem vragen. Hij antwoordde daar steeds heel

Gelukkiger dan ooit ‘Eigenlijk heb ik wel een wonderlijk jaar achter de rug. In

aan de gevolgen van kanker,

een emotioneel moeilijke periode, ben ik dichter bij God gekomen. Dat klinkt gek, maar zo ervaar ik het wel. Sinds ik

was dat voor mij aanleiding om me serieuzer met het

me heb laten dopen, ben ik gelukkiger dan ooit. Niet dat ik zo’n ‘Halleluja-type’ ben, verre van dat, maar de zekerheid

geloof bezig te gaan houden. Ruim een jaar geleden be-

van het geloof geeft een onvoorstelbare vrede.

sloot ik toch maar eens een kerk

Mijn vader keek er wel van op, toen ik zei dat ik van plan

binnen te stappen. Dat is heel wat, want als je in je eentje een kerkdienst

was me te laten dopen. Zelfs hij had dat niet meer verwacht. Ik ben christelijk opgevoed, maar niet kerkelijk. Geloof was

wilt bezoeken is de drempel erg hoog.

niet vaak een gespreksonderwerp thuis. Mijn ouders waren

Toch heb ik doorgezet. Na een paar zondagen bezocht

een tijdje bij een Pinkstergemeente betrokken, maar na een reeks teleurstellende ervaringen zijn ze eruit gestapt. Ze

ik de kerk in Delfshaven. Daar wordt, voor zover ik het zie, compromisloos uit de Bijbel gepreekt; geen slappe

ergerden zich aan de ongezonde groepsdruk.

boodschap.

‘Niet dat ik zo’n Halleluja-type ben, verre van dat’

Ik ben niet iemand die spectaculaire, radicale beslissingen neemt. Lange tijd heb ik op een rationele manier met de overtuiging geleefd dat het geloof in God de enige

Ik was er nooit toe gekomen om eens naar een kerk te

hoop in mijn leven is; alleen wat Jezus Christus, zijn dood en opstanding, daarmee te maken had, dat heb ik me pas in het afgelopen jaar eigen gemaakt. Door de wekelijkse

gaan. We werden op dat punt vrij gelaten. In de puberteit leefde ik als de meeste van mijn leeftijdgenoten. Voor het bier en het plezier. Ergens in m’n achterhoofd sluimerde altijd wel de gedachte: dat geloof, daar moet ik nog eens wat mee. Maar van de kerk ging geen enkele aantrek-

catechisatie kwam ik stap voor stap dichter bij het besluit om me te laten dopen. Het is pure genade van God, dat Hij me van mijn dwaalwegen heeft afgebracht. Een paar crisesperioden in mijn leven waren daar blijkbaar voor nodig. Want als het je heel goed gaat, ben je niet geneigd

kingskracht op me uit. Een bepaald soort mensen, zelfde types, zelfde kleding en gebruiken. Het stond me tegen.

veel aan Hem te denken.’ Maurits (23)

Mijn jeugd werd gekenmerkt door verschillende perioden van ziekte en crisis. Toen mijn moeder in 2010 overleed

eerlijk op, niet om mij te overtuigen of zo, maar gewoon, het was zijn levenswijze. Er staat toch wel veel in, in die Bijbel, dacht ik na enige tijd. En wilde er meer van weten. En beetje eh… knokken met hem, over dat hele gedoe. Op zijn advies luisterde ik via internet naar kerkdiensten van de Bethlehemkerk in Den Haag. Dat sprak mij wel aan. De dominee van Den Haag verhuisde op een gegeven moment naar de Noorderkerk in Amsterdam; dat is tien minuten bij mijn huis vandaan. Sindsdien ben ik wekelijks naar de kerk gegaan. Ik heb een cursus Christianity Explored gedaan; veel dingen die ik van vroeger nog wist, kwamen daarin terug. Nu heb ik belijdenis

gedaan, want ik wilde hardop ja zeggen om te laten weten dat ik in God geloof en op Hem vertrouw. Tot mijn verrassing waren mijn zoon en schoondochter zelfs naar de kerk gekomen. Om me helemaal aan God over te geven, dat vond ik het moeilijkste, het zwaarste. Maar het is toch gelukt, anders was ik niet voorin de kerk gaan staan. Nou, dat is het hele verhaal. Mijn moeder zou zeggen: ‘Dat kind heeft altijd iets bijzonders…’ Maaike (77)

zomer 2012 • Tijding

Via Plato en Aristoteles naar Christus ‘Het klinkt misschien een beetje vreemd, maar als je

christelijk, maar niet

vraagt wie beslissend zijn geweest op mijn weg naar het christelijk geloof, dan zijn dat Plato en Aristoteles. Door

praktiserend. Ik ging naar een protestants-

het lezen van hun werken kwam ik tot de ontdekking dat de christelijke levens- en wereldbeschouwing voor mij

christelijke school, dus ik kende van jongs af de

klopt. Aan het eind van de middelbare schoolperiode en

Bijbelse verhalen. Maar

tijdens mijn studie heb ik veel filosofie gelezen en ook wel theologie: Augustinus, Thomas van Aquino. Dat zijn

daar werd thuis niet over gesproken.

denkers die als het ware direct tot mij spraken. Ook al leefden ze eeuwen geleden, voor mijn gevoel stonden

Mijn ouders gingen uit elkaar toen ik nog jong was; het liep uit op een behoorlijke vecht-

hun opvattingen helemaal niet zo ver van me af. Ik las ze met een houding van ‘overtuig me eens, laat ’s zien hoe jullie denken, dan wil ik zien hoe jullie ideeën passen in mijn kijk op de wereld.’ Stap voor stap brachten ze me verder.

scheiding. In die tijd ben ik, op mijn eigen verzoek, alsnog gedoopt. Dertien jaar was ik. Ik heb altijd een antenne gehad voor geloof, zij het dat ik er geen concrete denkbeelden bij had. Het was een vorm van ietsisme dat zich gaandeweg ontwikkelde in de richting van een doe-hetzelf-christendom. Alleen de kerk, die kende ik nog niet.

Ik kan niet zeggen dat ik een christelijke opvoeding heb gehad. Mijn vader was militant antichristelijk, anti-kerkelijk vooral. Mijn moeder is op zich wel

‘Dat ik m’n verstand had uitgeschakeld en mezelf in een hokje had geplaatst’ Dat veranderde toen ik mijn vrouw leerde kennen. Zij heeft wel een kerkelijke achtergrond. Samen zijn we een cursus gaan volgen, waarbij alle puzzelstukjes die ik in de loop van de tijd bij elkaar had gesprokkeld op hun plek vielen. Het heeft me verrijkt. Lange tijd was het een intellectuele, abstracte oefening, maar sinds de catechisatie is het meer gaan leven. Mijn vader kwam er pas een jaar geleden achter dat ik mezelf ook echt als christen afficheerde. Toen is er wel een bom gebarsten, kan ik je zeggen. Dat ik ‘m’n verstand had uitgeschakeld en mezelf in een hokje had geplaatst’, zoals hij het noemde, dat had-ie niet zien aankomen.

U kunt een exemplaar van de scriptie bestellen. Mail naar info@izb.nl.

Tijding • zomer 2012

Mijn belijdenis een bevestiging van de doop. Voor mij is het ook belangrijk om aan te geven dat ik over een punt heen ben: nu ik ervan overtuigd ben, wil ik het ook in het openbaar erkennen. Het is een moment onderweg. Want de weg gaat gewoon verder, dat hoop ik in ieder geval wel.’ Edmond Taree

Schouder aan schouder met kerkenraden In de afgelopen maanden hebben bestuursleden en medewerkers van de IZB zich intensief beziggehouden met de beleidsontwikkeling voor de komende jaren. Wat vraagt deze tijd? Met welk aanbod kunnen we gemeenten het beste dienen? Welke accenten leggen we? Het resultaat van de bezinning is een beleidsvisie, onder de titel ‘Partner in missie’. Directeur Louis Wüllschleger geeft een toelichting.

Partner in missie – vanwaar die term? ‘We hebben ons in de afgelopen tijd bij de bezinning op onze opdracht steeds gerealiseerd dat zending in Nederland niet los kan staan van internationale ontwikkelingen. Daarom hebben we geprobeerd te luisteren naar stemmen uit de wereldzending. Een internationaal vermaard missiologe, Dana L. Robert, verbonden aan de universiteit van Boston, heeft onderzoek gedaan naar de zendingsgeschiedenis in de afgelopen eeuw. Bij het afscheid van Wout van Laar heeft ze daarover een lezing verzorgd voor de Nederlandse Zendingsraad. Zij constateerde dat vriendschappelijke relaties en persoonlijke contacten tussen christenen en andersgelovigen, moslims, hindoes, etc. aan het begin van de twintigste eeuw van grote betekenis waren voor de eerste impulsen tot zending. Na de Tweede Wereldoorlog is zending ‘verzakelijkt’; de projectvorm werd de meest gebruikelijke relatie tussen hier en daar. Die vorm bedoelde natuurlijk gelijkwaardigheid, maar de werkelijkheid was helaas vaak anders: de Westerse wereld dicteerde de agenda. Nu, aan het begin van de 21e eeuw, zegt Robert, moeten we terug naar die oorsprong: persoonlijke relaties, op basis van gelijkwaardigheid en met de bereidheid om over en weer van elkaar te leren, zijn fundamenteel voor zending.

‘De projecten zijn meer dan ooit leer- en ervaringsplekken’ Als we ons vanuit de IZB spiegelen aan die ontwikkeling in de zendingsgeschiedenis, herkennen we daar wel iets van. Ook wij werken met projecten en onbedoeld kan dat zomaar een verzakelijking in de hand werken, of de indruk wekken dat alles vanuit Amersfoort wordt geregeld. Met de term ‘partner in missie’ onderstrepen we dat

we schouder aan schouder staan met kerkenraden en gemeenten. De verantwoordelijkheid voor de missionaire roeping ligt bij de lokale gemeenten. Wij ondersteunen daarbij, als gelijkwaardige partner. Wat we elders hebben geleerd, brengen we in, zodat we onze ervaringen vruchtbaar maken. Maar we zoeken zelf ook weer te leren van het missionaire werk om de ervaring daarvan vruchtbaar te maken voor gemeenten elders.’ Wat betekent dat voor de projecten? ‘Laten we beginnen met een betere term te zoeken voor dat woord ‘projecten’. Als iemand een goed idee heeft: we houden ons zeer aanbevolen! Waar het inhoudelijk om gaat, is dit: de missionaire roeping is een zaak van de lokale gemeente. Als IZB vormen we graag een verbindende schakel tussen verschillende gemeenten. Zo raken gemeenten inhoudelijk op elkaar betrokken en niet alleen als ‘sponsor’ voor een project Op die manier willen we bijvoorbeeld graag een brug slaan tussen gemeenten in de grote stad en op het platteland, ook tussen ‘projecten’ en onze afdeling toerusting. De projecten zijn meer dan ooit leer- en ervaringsplekken. Want in ons werk ontdekken we dat de vragen in Rotterdam en Amsterdam niet wezenlijk verschillen van de vragen op de Veluwe. En de opmerkingen die je twintig jaar geleden nog wel eens hoorde, dat ‘wij het wel weten’ en dat zending vooral iets is voor de seculariserende Randstad, die geluiden zijn wel verstomd. De grote worsteling met de secularisatie wordt breed herkend. Ook in de meer behoudende gemeenten in de achterban van de IZB merken we de verlegenheid over de geloofsoverdracht aan opgroeiende generaties.’

zomer 2012 • Tijding

Over 20 jaar geleden gesproken – toen was je als bestuursvoor-

met bijvoorbeeld de slotverzen van het Marcus-evange-

zitter bij de IZB betrokken. Is er veel verschil? ‘Vergeleken met die tijd vind ik het heftiger geworden.

lie. De opdracht om met het evangelie de wereld in te

De dreiging van de secularisatie is meer doorgedrongen. Ik herinner me gesprekken in de aanloop naar het eerste

van de eeuwen een beduchtheid voor dat begrip ‘heling’ ontwikkeld, omdat we de uitwassen ervan gezien hebben in extreme vormen van gebedsgenezing, etc. Maar de

beleidsplan van de IZB halverwege de jaren negentig. In de conceptversie stond in een zinnetje dat ‘het evangelie

gereformeerde traditie heeft altijd aandacht gehad voor

door de eeuwen heen onstuitbaar zijn weg gaat’. Daar

de heilzame, helende werking van het evangelie: voor de

hebben we veel over gepraat; we voelden het ook toen al als te triomfantelijk. Het was niet zo vanzelfsprekend

samenleving die ontwricht is door zonde en kwaad; voor relaties en huwelijken, voor gezinnen en families, voor

dat het allemaal wel verder zou gaan. Dat besef is alleen maar veel sterker geworden. De voortgang van de evan-

de enkele persoon en voor het hart. Niet voor niets zijn de ‘huistafels’ wezenlijk onderdeel van de brieven van

gelieverkondiging in ons land is allerminst vanzelfspre-

Paulus. In de confrontatie van de gereformeerde tradi-

kend of maakbaar. Binnen de kerk zelf merk je trouwens wel dat we door dit crisisbesef veel meer urgentie voelen

tie met de moderne tijd kunnen zulke noties heel goed weergeven wat wezenlijk gereformeerd is. Het komt er

om ons bezig te houden met het hart van het evangelie. Tijd voor bijzaken is er niet meer. Aan het front ben je met

op aan deze termen concreet te vertalen naar het werk van de IZB, bijvoorbeeld met het oog op kerk-zijn voor de

andere dingen bezig dan in een makkelijke stoel.’

buurt en het werken aan gemeenschapsvorming. Ik hoop

‘Als je wat wilt betekenen, doe dan je best om onbekend te blijven en niet mee te tellen’ Eén van de speerpunten in het meerjarenbeleid is discipelschap. ‘Het evangelie is een zaak van ons hele leven. Hoe kunnen we het christelijk geloof uitleggen, wanneer onze woorden niet corresponderen met ons leven in de werkelijkheid van alledag? Te vaak is missionair werk geassocieerd met beargumenteren, mensen rationeel overtuigen. Discipelschap is mensen uitnodigen, niet om de degens te kruisen, maar hen uitnodigen in je hele leven. In de gereformeerde traditie wordt gesproken over levensheiliging, een begrip dat eigenlijk bijna synoniem is met navolging en discipelschap; alleen werd de term ‘levensheiliging’ nogal eens uitsluitend geassocieerd met praktisch handelen. We kozen voor discipelschap, omdat dat meer wijst op het totale mens-zijn: getuigenis en dienst, woord en daad, innerlijke vroomheid en praktisch handelen. De term discipelschap verbindt ons met de internationale zendingsbeweging, maar ook met de grote traditie van de kerk. Neem in ons eigen land bijvoorbeeld de Moderne Devotie. Die beweging ontstond in een tijd van diepe crisis in kerk en samenleving. Het was één grote oproep tot concentratie op het hart van het evangelie, op de persoon van Christus zelf en op concreet discipelschap in Zijn spoor, gekenmerkt door een sobere levenswandel en door daden van barmhartigheid. Het boekje van Thomas a Kempis over de Navolging van Christus heeft ook nu veel te zeggen. Behalve voor discipelschap vragen we ook aandacht voor healing, heling van het geschonden bestaan. In de zendingsgeschiedenis is de verkondiging van het evangelie onlosmakelijk verbonden met heling. Dat spoort helemaal

gaan wordt verbonden met heling. We hebben in de loop

Tijding • zomer 2012

dat we dat vooral doen vanuit de houding van Thomas a Kempis. Hij zei: ‘Als je wat wilt betekenen, doe dan je best om onbekend te blijven en niet mee te tellen’. En nota bene: ruim 600 jaar na dato is juist zijn boek na de Bijbel het meest gedrukte boek ter wereld. Over 100 jaar mag de IZB gerust vergeten zijn. Het enige dat ertoe doet, is dat ons werk ervoor gediend heeft dat mensen Christus hebben leren kennen.’ Dat brengt ons vanzelf op de kernwaarden van de IZB: ootmoed, oprechtheid en eenvoud. ‘Ja, eigenlijk nogal ongebruikelijke en tegendraadse kernwaarden voor een organisatie. De Britse theoloog Chris Wright - opvolger van John Stott - sprak tijdens de conferentie van de Lausanne beweging in 2010 in Kaapstad. De grootste bedreiging voor de kerk in de Westerse wereld, zei hij, is dat we horig geworden zijn aan de goden van macht, invloed, populariteit en hebzucht. De fundamentele opdracht voor de Westerse kerk in de komende decennia is dat we weer leren om ‘HIS people’ te zijn, een volk dat Christus volgt in ‘Humility, Integrity en Simplicity’, ootmoed, oprechtheid en eenvoud. Dat zijn woorden die we als IZB ter harte willen nemen. We beseffen dat we zulke kernwaarden nooit in onze vingers zullen krijgen en dat we ze altijd tegenover ons zullen vinden, maar we willen er toch aanspreekbaar op zijn.’ Een brochure over de beleidsvisie 20132017 is kosteloos verkrijgbaar via info@izb.nl of tel. 0334611949.

IZB partner in missie

column

Waarvoor ben jij gered?

en van mijn teamleden zei: ‘Ik ben niet gered voor een groot huis en een dikke auto’. Zo. Die uitspraak kwam wel even binnen. De vraag was: Wat heb jij opgegeven, waar heb jij van afgezien, om tijd en energie te kunnen zetten voor

missionair werk? Hij wil zijn goedbetaalde baan (deels) opgeven om zich nog meer in te zetten voor het Koninkrijk. Met het oog daarop is hij alvast verhuisd naar het centrum van Rotterdam. Samen met vrouwlief en kind wil hij betrokken raken bij een nieuw missionair initiatief in Rotterdam (zie www.noorderlichtrotterdam.nl). Die stoere uitspraak prikkelde mij wel. Meer mensen zouden zich dat moeten afvragen, dacht ik. Waarvoor ben ik gered? Dat is toch niet alleen een vraag voor zendelingen en evangelisten? Stel je voor dat iedere christen zich dat eens zou afvragen…

Niels de Jong, missionair predikant van de IZB, RotterdamCentrum/Blijdorp

Ik denk niet dat iedereen dan onmiddellijk naar Rotterdam zou gaan verhuizen. Al kunnen we bij ‘Noorderlicht Rotterdam’ nog best meer mensen gebruiken. Het is ook geen straf om naar Rotterdam te verhuizen; naar Amsterdam – dat is pas erg! :-). Ik denk evenmin dat het de bedoeling is dat iedere christen die een beetje te groot woont of te overdreven rijdt, zijn auto of huis te koop zet. Al zou ik het wel een missionaire stunt vinden, als allerlei christenen dat zouden doen! Ik denk wel dat de christenheid in Nederland enorm zou veranderen. Veel meer mensen zouden zich dan inzetten om hun naasten te bereiken met het evangelie. Ze zouden dan meer offers brengen voor het Koninkrijk. Ze zouden zich een andere levensstijl aanmeten; minder voor zichzelf, meer voor anderen. Ze zouden meer lef tonen om anderen iets te laten zien of horen van het evangelie van Jezus Christus.

‘Die stoere uitspraak prikkelde mij wel’

Hoe dan ook – je bent niet alleen maar gered om een plekje in de hemel of op de nieuwe aarde te krijgen. En om de periode tussen nu en de dag van je heengaan zo comfortabel mogelijk door het leven te gaan. Dat lijkt me niet Gods bedoeling voor het leven. Je bent ook gered om hier en nu iets te betekenen. Voor mensen die leven zonder God, voor mensen in problemen, etc. En ook al hebben de makelaars en de autohandelaren het vandaag de dag ook moeilijk – ik denk niet dat we gered zijn om hun markten te redden. Daarom heb ik een mooie uitdaging voor je. Schrijf eens op waarvoor je gered bent (voor welke doelgroep bijvoorbeeld). Bid er een tijdje voor, waar God je hebben wil. Schrijf het antwoord op (echt doen! Dat helpt). En probeer dan te bedenken wat er anders moet. Bespreek wat je hebt opgeschreven met iemand in je omgeving. Dat vergroot de kans dat je het gaat realiseren. Als je er niet uitkomt, kun je altijd nog verhuizen naar Rotterdam. •

zomer 2012 • Tijding

Willen we ons ‘Als ik mijn gemeenteleden vraag: wat is onze identiteit? - dan blijft het stil. We blijken in onze dorpskerk nogal doeners te zijn, geen praters. Het laten zien van je geloof, je houding en je daden blijken in een dorp van cruciaal belang. Vooral omdat men zoveel van elkaar ziet. Om over het geloof te praten, daar moet je schroom voor overwinnen.’

Een ontboezeming van een predikant, tijdens een van de

bewoners kennen elkaar soms al decennia lang, van haver

bijeenkomsten over ‘missionair kerk-zijn in een dorp’. In drie regio’s – Utrecht, Overijssel en Drenthe – zijn we met

tot gort. Er is veelvuldig onderling contact, maar praten over het geloof – dat doe je niet. Zéker niet met mensen

vertegenwoordigers van ca. twintig gemeenten in gesprek geweest: predikanten, kerkenraadsleden, gemeen-

die niet bij de kerk zijn aangesloten. Je laat je niet op je geloof voorstaan. Ze weten wie je bent en/of van wie je

teleden en leden van evangelisatiecommissies. In een openhartige sfeer wisselen de aanwezigen ervaringen uit. ‘We moeten ook binnen de kerkelijke gemeente

er één bent. Een van de aanwezigen vertelt dat hij vroeger als jongere meedeed met Dabarwerk; op de camping sprak hij vrijmoedig met iedereen over het geloof. Maar

weer leren om ons geloof met elkaar te delen’, zegt één van de deelnemers. ‘De kerk is een oefenplaats om het geloofsgesprek op gang te brengen. Juist in het dorp lijkt

eenmaal terug in zijn eigen dorp kwam daar niet meer zo veel van. Het bleek moeilijk, juist onder de eigen mensen.

het alsof de mensen een extra inspanning moeten doen om over het geloof te praten.’

Vaak wordt gezegd: in het dorp lijken de kaarten geschud, je weet van elkaar wie er wel en niet naar de kerk gaan.

‘Je had de deuren moeten open zetten!’ Vooral in de drie noordelijke provincies hebben veel gemeenten moeite om het hoofd boven water te houden, zo blijkt. Maar ook elders worden de kerken kleiner en vergt het kerkenwerk volharding. Kan dat eigenlijk wel, in zo’n situatie missionair-zijn en naar buiten treden? We beginnen een van de avonden met een Bijbelgedeelte, Markus 6. Jezus komt in zijn eigen stadje Nazareth, op het Galilese platteland. Hij kan er geen krachten doen vanwege het ongeloof van de mensen. ‘Wie denk je wel dat je bent?’ zeggen de inwoners tegen Jezus. ‘De Zoon van God? Jij? Kom nou, we weten wie je bent. We kennen je komaf. Je moeder is Maria en je broers en zussen wonen bij ons in de straat, dus heb maar niet zoveel praatjes.’ In de omgeving van zijn ouderlijk huis geloven de mensen Jezus niet, omdat ze denken dat ze Hem goed kennen. Het is herkenbaar voor dorpsbewoners. Het gemeenschapsgevoel drukt een stempel op de bevolking. Je laat in een dorp vaak niet het achterste van je tong zien. En je kunt ook maar beter je hoofd niet boven het maaiveld uitsteken. Deze mechanismen zijn er (mede) aan debet dat in dorpen vaak weinig over het geloof wordt gesproken. De

Tijding • zomer 2012

Is daar nog beweging in te krijgen? Kijk naar de cijfers, er is allerminst sprake van een status quo: in veel dorpen slaat de ontkerkelijking hard toe. Lees het studieverslag ‘Leve de dorpskerk’ van ds. Wim Beekman, als ‘Hoe God verdween uit Jorwerd’ van Geert Mak al niet tot de conclusie heeft geleid dat de kerk naar de marge van de samenleving is verschoven. Is de omgekeerde beweging ook (weer) mogelijk, dat mensen toetreden tot de gemeente? Bidden we daarom, in de gemeente en in ons persoonlijk gebed? Storen Het is belangrijk om als kerkelijke gemeente contact te houden met de dorpsbevolking. ‘De kerk moet naar buiten’, zegt een predikant, ‘Het evangelie moet eruit.’ Hij vertelt dat hij eens voorging in een oude monumentale dorpskerk. Op zondagmiddag waren er veel toeristen, die tijdens de dienst in de hal van de kerk door een kier naar binnen gluurden. ‘Je had de deuren moeten open zetten!’, zei hij na afloop tegen de koster. ‘ Ja maar’, had die geantwoord, ‘dan komen ze nog naar binnen ook…’ Misschien moet dat dan maar – alle goede bedoelingen ten spijt. De deuren open zetten kan betekenen dat het ons als gemeente iets kost, dat het de gang van zaken in onze gemeente verstoort. Willen we ons laten storen? Zijn we bereid iets op te geven om anderen voor het evangelie te winnen? Wat is voor ons de onopgeefbare kern van

laten storen? het geloof? Welke andere zaken moeten we bereid zijn op te geven, ook al zijn we er erg aan gehecht? Veel dorpsgemeenten veranderen door bezuiniging en herstructurering in streekgemeenten. Die schaalvergroting

Henri

‘Noaberschap’

Wijnne

Een onderdeel van de toerustingsbijeenkomsten

wordt niet toegejuicht. Probeer zo lang als maar enigszins

voor dorpsgemeenten is het uitwisselen van ervaringen en het bespreken van drempels en kansen

mogelijk is om kerk in het dorp te blijven, hoe klein de gemeenschap ook wordt. Mensen die nu aan de rand van

voor missionair werk. Veel gemeenten benutten de dorpsschool om contact te leggen met buitenkerke-

de kerk zitten en weinig betrokken zijn, zullen zeker niet naar een ander dorp gaan. De kerk in het dorp is van hen, hoe

lijken, via bijzondere diensten (feestdagen) of door

weinig ze er misschien komen. En er blijft altijd een kans om in contact te komen. ‘We zijn geen monumentenzorg’, merkte een van de predikanten terecht op. Een grote kerk kan ook een lastpost worden. Primair gaat het niet om het gebouw, maar om de verkondiging. Desnoods in een huiskamer. Aanhaken? Ondersteuning van het missionaire werk in dorpsgemeenten, is een nieuwe activiteit van de IZB. Na de eerste reeks avonden, wordt het contact tussen de dorpsgemeenten verder uitgebouwd, om ervaringen uit te wisselen en elkaar te stimuleren om missionaire initiatieven te ontwikkelen. Hebt u de avonden gemist? U kunt zich nog aanmelden voor het vervolg. Wilt u een soortgelijke toerustingsavond voor dorpsgemeenten in uw regio? Neem gerust contact op, via h.wijnne@izb.nl of tel. 033-4611949.

Ondersteuning van het missionaire werk in dorpsgemeenten, is een nieuwe activiteit van de IZB

middel van rondleidingen voor schoolkinderen in het kerkgebouw. De ene gemeente organiseert samen met leerkrachten een activiteit rond Sint Maarten; een andere gemeente kiest ervoor om tijdens het bloemencorso present te zijn. De avond voorafgaand aan de parade gaan gemeenteleden de locaties langs waar de laatste hand wordt gelegd aan de wagens. Ze delen koffie uit en maken een praatje. Ook in de kerkdienst wordt aandacht besteed aan het evenement. Eén van de drempels voor missionair werk in het dorp is dat nare gebeurtenissen in het verleden vaak lang nasudderen. Als er ooit iets fout is gegaan in het contact met de kerk kan dat juist in een dorp generaties later nog een rol spelen. Een andere drempel kan zijn dat mensen zich bekeken voelen in een dorpskerk. Daar kent iedereen je, en als je er een keer naar toe gaat wordt er snel over je gepraat. De sociale controle kan een drempel zijn, maar ook een kans. Je kent elkaars wel en wee, in aandacht en burenhulp kun je iets van het geloof laten zien. ‘Noaberschap’, zoals ze in Overijssel zeggen.

zomer 2012 • Tijding

Zaterdag 9 juni: ‘Actief in de kerk’

b o ek ha n de l

Kom informatie halen en inspiratie opdoen!

Op zaterdag 9 juni organiseert IZB-Ark (i.s.m. IZB, Ark

Jelle Nutma

Media en Boekencentrum) de eerste actief in de kerk ochtend. Een inspirerend programma met workshops,

Met de Bijbel aan de slag

een uitgebreide informatiemarkt en volop mogelijkheden voor advies en toerusting. Meer informatie of aanmel-

Oude Testament

den: www.actiefindekerk.nl. Tijdens deze ochtend

Met deze nieuwe methode

worden drie nieuwe boeken gepresenteerd.

gaan de tieners weer echt aan het werk. Elk Bijbelboek wordt behandeld aan de hand van

25 lessen over het

13,95

Piet Schelling

tekstinformatie, verwerkingsvragen, spelelementen en huiswerkopdrachten. Zo wordt de basiskennis van alle Bijbel-

Mijn gelijk en ons geluk

boeken uit het Oude Testament op een aantrekkelijke manier

Dit praktische boek helpt kerken-

overgebracht. Bestelnummer: 9789033831768

raden en predikanten om te gaan met de verscheidenheid in kerkelijke gemeenten. Veelkleurigheid is mooi, maar kan ook moeilijk zijn als mensen tegenover elkaar komen te staan. Bestelnummer: 9789023921950

12,90

René van Loon

Oriëntatiecursus christelijk geloof René van Loon geeft een overzicht van de belangrijkste thema’s van het christendom. Wat gelo-

14,95

IZB en IZB-Ark organiseren op zaterdag 15 september een sponsor-wielertocht voor Het Pand, het missionair centrum in Groningen. Fiets zaterdag

ven christenen met betrekking tot God? Wat is de Bijbel voor een boek? Wie was Jezus Christus en wat was Zijn boodschap? Wat betekent het in het leven van

15 september aanstaande mee en laat u sponsoren. Of sponsor iemand die op de pedalen staat voor Het Pand. Kijk voor alle informatie op www.toervoorhetgoededoel.nl.

alledag om christen te zijn? In 4 of 5 bijeenkomsten leren deelnemers van de cursus de belangrijkste grondlijnen van het christendom kennen. Bestelnummer: 9789033819902

Toer voor het goede doel

Bestelbon Aantal X

9789023921950

Mijn gelijk en ons geluk, Piet Schelling (e 12,90)

9789033831768

Met de Bijbel aan de slag, Jelle Nutma (e 13,95)

9789033819902

Oriëntatiecursus christelijk geloof, René van Loon (e 14,95)

Bon opsturen in envelop (postzegel is niet nodig) naar:

Naam

IZB-Ark Boekhandel

Straat en huisnummer

3800 WB Amersfoort

Postcode Woonplaats

Antwoordnummer 70,

Of per e-mail naar: boekhandel@izb.nl

Telefoonnummer E-mailadres

Ja, ik ontvang graag de gratis digitale nieuwsbrief van de IZB-Ark Boekhandel

Tijding • zomer 2012

Ambitieuze meerjarenraming

Met dankbaarheid overziet Jan Westland, hoofd financiën en bedrijfsvoering van de IZB, de jaarrekening van 2011, die tijdens de ledenvergadering is gepresenteerd. ‘Er is sprake van een stabiele inkomstenstroom van gemeenten en particulieren.

IZB zet in op projectfinanciering

Daaruit blijkt de trouw van onze achterban. Daar zijn we erg blij mee.’

Er was voor 2011 een tekort begroot van een ton; in werkelijkheid bleef de schade beperkt tot € 49.000, vanwege het feit dat we € 50.000 aan vooruit ontvangen giften inboekten. In de begroting was een groeidoelstelling opgenomen voor collecten en giften die we van gemeenten ontvangen. Die is niet gerealiseerd. We ontvingen nagenoeg hetzelfde bedrag als in 2010 – wat gezien de economische crisis al een mooi resultaat is. De verwachte groei (twee maal 5 % ten opzichte van het niveau van 2009) bleek te ambitieus. Het tekort is gelukkig niet verder opgelopen. Dat komt enerzijds doordat we in verband met vacatures in missionaire projecten en bij toerusting minder hebben uitgegeven, anderzijds doordat de boekhandel 2011 met een mooi resultaat wist af te sluiten. Volgens de regels van het Centraal Bureau voor de Fondsenwerving (CBF) mogen onze reserves maximaal € 2,6 miljoen bedragen. Met € 0,9 miljoen blijven we daar zeer ruim onder. In de afgelopen jaren hebben we een actief beleid gevoerd om de reserves af te bouwen. Op dit moment zijn we bijna aangeland op het minimumniveau dat we willen aanhouden voor het opvangen van calamiteiten. Van elke bestede euro werd vorig jaar 77 cent rechtstreeks aangewend voor het realiseren van de doelstel-

ling van de IZB. In 2010 was dat 76 cent. De rest gaven we uit aan kosten om inkomsten te verwerven (11 cent) en kosten van beheer en administratie (12 cent). Voor de komende jaren heeft de IZB een ambitieuze meerjarenbegroting opgesteld. ‘We willen gemeenten maximaal van dienst zijn. Daar zijn veel middelen voor nodig. Met ingang van 2012 zetten we in op groei van de baten door de invoer van specifieke projectfinanciering’, legt Jan Westland uit. ‘Voordat we een nieuw project starten, zorgen we dat het geld rond is. Dat schept helderheid voor alle betrokken partijen. Hoe meer financiering we vinden, hoe meer projecten er kunnen draaien. Ook bouwen we met deze aanpak een waarborg in: als de financiering onverhoopt niet rond komt, kan het project niet gestart (of verlengd) worden. We zetten zo de tering naar de nering.’ Naast deze projectfinanciering blijven we rekenen op de stabiele inkomstenstroom van collecten, contributies en giften uit gemeenten en van particulieren. Die inkomstenstroom is ten slotte ons financiële fundament. Wilt u uw steentje blijven bijdragen? Meer informatie over de financiën van de IZB staat in het jaarverslag en de jaarrekening. Exemplaren daarvan zijn kosteloos op te vragen via info@izb.nl of tel. 0334611949.

zomer 2012 • Tijding

Inwijden in heilgeheimen Zaterdag 8 september 2012 organiseert Areopagus met uitgeverij Boekencentrum een studiedag voor predikanten én hoorders: ouders, kinderen jeugdwerkers, kerkenraadsleden, kortom: voor iedereen die hart heeft voor de opgroeiende generatie in de kerk. Centrale vraag tijdens deze dag is: hoe kunnen kinderen

ren en jongeren’, ‘Als kind discipel zijn’, ‘De kracht van het

en jongeren worden ingewijd in het heil dat centraal staat in de kerkdienst, in het bijzonder tijdens de prediking.

verhaal’, ‘Ervaringsgerichte werkvormen’ en ‘De zondag vieren als gezin’.

Hoe kunnen we daar - voor zover dat in ons vermogen ligt - aan bijdragen? Hoe kunnen we werken aan een

Locatie ‘De Brug’, Schuilenburgerweg 2, 3816 TB Amers-

duidelijke, begrijpelijke verkondiging, zonder dat we in de

foort. Kosten: € 10 (incl. lunch). Kijk voor uitvoerige

valkuil trappen van ‘verkleutering' of het plat praten van het heilgeheim? Die vragen gelden niet exclusief voor

informatie over alle keuzeprogramma’s en voor aanmelding op www.izb.nl of bel 033-4611949. Informeer

predikanten, ook ouders, kinderen jeugdwerkers zien

kinderen jeugdwerkers in uw gemeente op deze dag, via de digitale flyer, te downloaden op de site.

zich daarvoor gesteld. Areopagus is een onderdeel van de IZB, gericht op contextuele en missionaire verkondiging. De term ‘Missionair’ heeft betrekking op hen die ‘buiten' staan, maar zij bevinden zich niet altijd buiten de muren van het kerkgebouw. Ook ‘binnen' zitten nieuwkomers, jongeren die ingewijd mogen worden. Juist in een tijd van afval, waarin ook veel jongeren afhaken, is aandacht hiervoor van levensbelang. Dit vraagt een contextuele verkondiging. Ds. Kees van den Berg (Nieuw Vennep) zegt in een gesprek naar aanleiding van deze dag: ‘Het lijkt me van belang dat kinderen tijdens de liturgie, ook tijdens de preek, merken dat het belangrijk is dat ze er zijn; dat er dingen ter sprake komen die van belang zijn voor hun leven. Zodat er bij hen het besef kan ontstaan: hier is God aanwezig. We worden door Hem uitgenodigd om te delen in heilgeheimen, om Christus te volgen. Als predikant ben je een gids, die rondleidt in de ruimte van het geloof. Gun kinderen de tijd om rond te kijken, dingen te ontdekken.’ Programma ’s Morgens zijn er twee lezingen: ds. Bert Karel Foppen spreekt over Kinderen, jongeren en de kerkdienst, prof. dr. Evert Jonker over ‘Het geloof van een kind’. ’s Middags is er keus uit 8 workshops, met titels als ‘Van orgelpijpenteller naar betrokken deelnemer’, ‘Preekvoorbereiding met het oog op kinde-

Tijding • zomer 2012

Studiedag

De Brug, Amerskinderen, over foort, zaterdag jongeren 8 september en de 2012 kerkdienst

Inwijden in heilgeheim

over kinderen, jongere n

en de kerkdienst

Studiedag Areopagus in same nwerking met uitgeverij Boek encentrum voor predikanten én hoorders: ouders, kinderen jeugdwerk ers, kerkenraadsleden en andere betrokkenen

column

De torens van Uithoorn

Colofon 74e jaargang nr. 2 – Zomer 2012

en bericht begin mei over de kerktorens van de Schanskerk in Uithoorn trok mijn aandacht. De kerktorens staan op instorten en de situatie is dreigend. Bewoners moeten wor-

den geëvacueerd uit de omgeving. Het bericht trok mijn aandacht omdat ik in mijn studietijd wekelijks een busritje maakte van Wil-

Tijding is een gratis kwartaaluitgave van de IZB – vereniging voor zending in Nederland en wordt toegezonden aan de leden. IZB-lidmaatschap: aanmelden bij de IZB. De contributie is e 10,- per jaar. Opzegging lidmaatschap voor 1 november.

nis naar Amsterdam voor een bezoek aan het Del Ferro-instituut waar ik enige maanden gewerkt heb aan mijn stotterprobleem. En dan passeer je Uithoorn, met aan zijn ‘skyline’ de beeldbepalende torens. Allerlei gedachten gingen door me heen toen ik het bericht las: ‘Blijkbaar is het nu zover met het christelijk erfgoed dat het zomaar kan instorten. Nog even en we zijn ook de torens kwijt, die als stille getuigen ons oog naar boven trokken.’ Een nuancering is natuurlijk op zijn plaats. Uithoorn ligt in een gebied waar de bodem niet al te stevig is. In Wilnis, waar ik lange tijd gewoond heb, is de kerktoren van de Hervormde Kerk vanaf de 17de eeuw drie keer ingestort en onlangs is het fundaDs. Sjaak van den Berg, missionair predikant in Groningen (Martinikerk).

ment van de toren nog weer vernieuwd om herhaling van dit euvel te voorkomen. In Vinkeveen, een stukje verderop, dreigde zeven jaar geleden de toren van de Hervormde kerk op de pastorie te vallen. De fundering was door een zandplaat gezakt en daardoor raakte het bouwwerk gevaarlijk instabiel. De situatie in Vinkeveen maakt bovendien duidelijk dat het duiden van vallende torens niet eenvoudig is. In de situatie van Vinkeveen werd namelijk de gedachte geopperd dat de dreigende val van de toren een oordeel van God was vanwege het feit dat Vinkeveen niet Hersteld was geworden. Inmiddels is ook die toren weer

‘Blijkbaar is het nu zover met het christelijk erfgoed dat het zomaar kan instorten...’

gestabiliseerd omdat haar fundament is hersteld. Een instortende toren spreekt dus op zichzelf geen eenduidige taal over de staat van het geloof in Nederland. De bodemgesteldheid in de regio Uithoorn maakt het funderen lastig, waardoor veel onderhoud noodzakelijk is. Maar het kan allemaal, als je maar genoeg mensen hebt die kunnen en willen bijdragen. En daar zit hem de kneep. De Rooms-Katholieke parochie van Uithoorn heeft dat geld niet. Daar is blijkbaar behalve de tastbare ondergrond ook de draagkracht (of het draagvlak?) van de geloofsgemeenschap die aan het gebouw ten grondslag ligt ernstig verzwakt. Op veel plaatsen is dat een probleem. In mei was bijvoorbeeld de Eusebiuskerk in Arnhem weer in het nieuws. Ook een gebouw dat geen geloofsgemeenschap meer heeft die haar kan onderhouden en waar het stadsbestuur nu geen raad mee weet. Overal in ons land zijn kerken van functie veranderd of worden ze gesloopt. De drassige grond onder de torens van Uithoorn, Wilnis en Vinkeveen is misschien wel een goede metafoor voor de menselijke natuur en de gebouwen voor de geloofsgemeenschappen waar mensen deel van uitmaken. Gemeenschappen blijven niet zomaar bestaan. Zonder een goed onderhouden fundament zakt het in. Nu dit gebeurt, is het behoorlijk schrikken af en toe. Maar de kerkgebouwen van Wilnis en Vinkeveen zijn op hun beurt ook weer getuigen van het feit dat het mogelijk is om, als de apostel eens in Korinte, opnieuw een stevig fundament te leggen en daarop te bouwen. •

De IZB is een missionaire organisatie binnen de Protestantse Kerk in Nederland en stimuleert, adviseert en ondersteunt gemeenten en gemeenteleden in het evangelisatiewerk door middel van toerusting, materialen en missionaire werkers. Bestuur ds. M.J. Tekelenburg, voorzitter ds. H.J. van der Veen, tweede voorzitter ds. R.F. de Wit, secretaris A.P. van der Kooy, penningmeester ds. M.C. Batenburg prof.dr.ir. J.H. van Bemmel mw. drs. Z.A. Jansen-Smit dr. H. de Leede mw. J.E. van Velzen-Vermaas ds. J. van Walsum Directie ds. L. Wüllschleger. IZB Johan van Oldenbarneveltlaan 10 3818 HB Amersfoort tel.: 033-4611949 e-mail: info@izb.nl internet: www.izb.nl ING: 980 980 Rabobank: 30 22 06 191 IBAN: NL26 RABO 0302 2061 91 BIC: RABONL2U Uw steun Steun de zending in Nederland door uw gebed, uw IZBlidmaatschap, uw gift en door al uw boeken te bestellen bij de IZB-boekhandel: www.izb-ark.nl, tel. 033-4613225. Redactie Anja van Maanen-Hoekman en Koos van Noppen Overname artikelen Overname van artikelen is toegestaan met bronvermelding. Foto’s Foto cover: Leden van de kinderclub in ‘Het Pand’ tonen trots hun zelfgemaakte vliegers.

zomer 2012 • Tijding

Bij deze weer de nieuwe puzzel. Hopelijk vinden jullie hem niet zo moeilijk als de vorige keer. We hoorden dat heel wat kinderen toen een tijd bezig geweest zijn en sommigen kregen hem niet goed opgelost. Dat is jammer en natuurlijk niet de bedoeling! Deze keer een vak vol woorden en lettertjes. Hieronder staan de opdrachten. Als je die volgt, kom je vanzelf bij de oplossing.

Geef de onderstaande woorden in de puzzel de volgende kleur: IZB - lichtblauw Partner - donkerblauw in - lichtrood Missie - donkerrood

Hoe vaak tel je de woorden IZB Partner in Missie -

E r blijven een aantal losse letters over. Die vormen samen een woord. Welk woord is dat?

O p welke bladzijde van deze Tijding gaat het over dat woord, dat je gevonden hebt?

T I I

Mail de antwoorden op de vragen 2, 3 en 4 naar de IZB en je maakt kans op een

En di de wi t zijn nnaar s...

prijs! Succes!

Compliment voor iedereen die de puzzel de vorige keer goed had. De juiste oplossing was: zending in Nederland. Hier komen de namen van de prijswinnaars: Finn van de Beek uit Nijkerk, Fennine van de Bunt uit Nieuwer ter Aa, Celia Meijer uit Oude Tonge, Sander Molenaar uit Streefkerk, Dianne Stip uit Elspeet, Carola Stout uit Daarle. Van harte gefeliciteerd! Jullie hebben de prijs die eraan komt verdiend. Veel puzzelplezier gewenst met de nieuwe puzzel.