Marleen
Interview met
door Eddy Adriaens
de auteur
Kun je jezelf kort voorstellen? Edgard (Eddy) Adriaens: Geboren: 1953, Aalst 6 broers & zusters Gehuwd: 1975, met Arlette Scheerlinck Vader van Tamara Bankbediende (Dexia)
Link naar unibook: http://www.unibook.co m/en/EddyAdriaens/MARLEEN----Dagboek-Van-MijnApenjaren-In-deHandelsschool-In-Aalst
Link naar boekenbank: http://www.boekenbank. be/boekenbankweb/boekenbank/public/ title/detail?isbn=978145 2886756
Ken je dat fenomeen, wanneer je plots het gevoel krijgt dat een liedje je iets vertelt over je eigen leven, zoals Roberta Flack dat zo mooi bezingt in “Killing me softly with his song”?
vermaakte en grootse plannen smeedde voor de toekomst. Gaandeweg hebben al die plannen veel van hun glans verloren. Plots roept iemand haar naam en herkent ze een oude vriend.
Toen ik 14 was, kreeg ik daarmee te maken toen ik “Those were the Days” hoorde in de versie van Mary Hopkin. In het liedje wandelt een vrouw voorbij het café waar ze zich in haar jeugd
Dan beseft ze dat de tijd ons wel ouder maakt, maar geen vat heeft op onze dromen: “Oh my friend we're older but no wiser, for in our hearts the dreams are still the same”.
That’s me: Als kind al wist ik dat mijn leven zou beheerst worden door de verantwoordelijkheden die ik gaandeweg zou aanvaarden, maar dat ik binnenin altijd de dromer zou blijven die ik toen was. Vandaag ben ik bijna 60 jaar oud, bijna 40 jaar getrouwd, bijna 30 jaar bankbediende, bijna 25 jaar vader: een grijze mus, maar binnenin nog een even grote dromer als bijna 50 jaar geleden.
Wanneer begon je te schrijven? Ik begon al vroeg gedichtjes en korte teksten te schrijven, maar “Marleen” was mijn eerste roman. Het verhaal is in twee keer geschreven: Het eerste deel juist na de beschreven periode. Het tweede deel volgde veel later. Toen ik het eerste deel herlas, overviel mij
immers het sterke gevoel dat het boek niet echt àf was, waardoor ik mij genoodzaakt zag het aan te vullen tot ik een sluitend geheel bekwam. Omdat er een wezenlijk verschil is tussen de beide delen, vooral met betrekking tot de rol van Marleen, heb ik er zorg voor gedragen om dat
onderscheid te beklemtonen. Zo is het eerste deel in de eerste persoon geschreven, maar het tweede deel in de derde persoon.
Pagina 2 van 6
Marleen, Dagboek van mijn Apenjaren - Eddy Adriaens
Wat motiveerde je om dit boek te schrijven? Dit is een boek dat op mij gegroeid is: Op het moment dat ik het eerste deel schreef, had ik de sterke behoefte om al wat de voorgaande periode in mijn leven gebeurd was van me af te schrijven. Het schrijven was toen onderdeel van een helend proces dat me hielp het trauma dat ik net had opgelopen te verwerken
Link naar Amazon: http://www.amazon.com/ Marleen-DagboekApenjaren-HandelsschoolAalst/dp/145288675X
Bij het schrijven van het tweede deel, was dat niet langer nodig. Hier werd ik meer gedreven door de behoefte om een neerslag te creëren die de herinnering aan mijn apenjaren levendig moest houden.
Wat bepaalde de keuze van de titel? Da’s een vraag die ik regelmatig krijg. Het boek heet “Marleen”. Het gaat echter niet in de eerste plaats over Marleen. Het wordt de lezer snel duidelijk dat het “Dagboek van mijn Apenjaren” over de apenjaren van Eddy gaat.
Waarover gaat het boek? Het boek gaat over een tiener die verliefd wordt en over hoe hij met die verliefdheid omgaat: over de vreugdes en de pijn die daar bij horen, de verwachtingen en
en een beter inzicht te krijgen in mezelf.
ontgoochelingen, de onzekerheden die eigen zijn aan zijn leeftijd, de groei naar volwassenheid en de keuzes die zich daarbij stellen.
Ik koos de titel “Marleen” omdat Marleen aanvankelijk het centrum is van het zonnestelsel dat het ganse leven van Eddy bepaalt en omdat zij ook in het tweede deel van het boek het referentiepunt blijft waarmee hij iedere nieuwe relatie in zijn
leven blijft vergelijken. Ook in zijn gedrag en beslissingen probeert hij voortdurend de lessen te benutten die hij door zijn ervaring met Marleen geleerd heeft.
Pagina 3 van 6
Marleen, Dagboek van mijn Apenjaren - Eddy Adriaens
Kan je iets vertellen over de verhaallijn? Eddy en Marleen zijn 17 jaar als ze in dezelfde klas terecht komen. Marleen voelt zich meteen aangetrokken tot de ongedwongen Eddy, maar heeft het terzelfder tijd moeilijk heeft met zijn onbehouwen stijl. Naarmate de band tussen hen hechter wordt, spant hij zich alsmaar meer in om te beantwoorden aan haar verwachtingen. Dat gaat echter ten koste van zijn spontaniteit. Bovendien isoleren de twee zich steeds meer, waardoor de relatie extra verzwaard wordt.
Geleidelijk aan keren de verhoudingen: binnen een door haar zelf bepaald kader wil Marleen zich vooral vermaken; maar ondertussen is Eddy een stuk ernstiger en voorzichtiger geworden. Marleen voelt zich bekneld en maakt een einde aan de relatie. Verwonderd stelt ze daarna vast dat hij plots weer de oude wordt, waardoor zij gaat twijfelen aan haar beslissing. Zodra ze echter met hem alleen is, wordt hij onmiddellijk opnieuw heel zwaar op de hand.
Het komt dan ook niet meer goed tussen de twee. Spijtig genoeg zitten ze ondertussen wel nog altijd in dezelfde klas en blijft de wederzijdse aantrekkingskracht ongeschonden. Wat volgt is een dans van aanhalen en afstoten, die er uiteindelijk toe leidt dat zij elkaar actief beginnen te vermijden.
“Marleen” is hierbij echter regelmatig dichterbij dan hij ooit kon vermoeden…
Voor Eddy is belangrijk dat hij een vakantiejob heeft aan de kust. Hij komt er in een andere omgeving terecht, leert andere mensen kennen en wordt opnieuw verliefd.
In welke mate is het verhaal gebaseerd op de werkelijkheid? Het verhaal is integraal gebaseerd op de werkelijkheid. Maar wat heet werkelijkheid?
Zij was rank, rookte, droeg een zachtgele blouse op een donkerblauwe, korte rok, had slanke, mooie benen, smalle heupen, kleine borstjes en een spits secretaressesnoetje met een vreemde rimpel in haar voorhoofd. Haar halflange bruine haren vielen golvend tot op haar schouders. Maar wat vooral opviel: zij was zelfverzekerd. Haar blik week niet voor mijn onderzoek. In tegendeel. “In welke klas zit je?” vroeg ik - ondertussen écht geïnteresseerd. ... Zij zat welgeteld drie tafels voor mij. Haar haren had ze losgemaakt voor ze buitenkwam en ze had haar stofjas in de klas achtergelaten.
De wereld waarop wij terugkijken is niet dezelfde als deze waarin alle gebeurtenissen nog dienen plaats te vinden. En ook wij zelf zijn veranderd door de ervaringen die we meemaakten. Bovendien is dit een roman, geen wetenschappelijk verslag.
Om het verhaal overzichtelijk te houden voor de lezer, werd het aantal personages beperkt gehouden. Meerdere personen uit de werkelijke wereld worden in het boek gezamenlijk uitgebeeld in één enkel personage. Het boek gaat over de adolescentie van Eddy, een levensperiode waarin “meisjes” voor hem centraal stonden. Dit houdt ook in dat andere facetten van zijn leven niet of nauwelijks besproken worden.
Pagina 4 van 6
Marleen, Dagboek van mijn Apenjaren - Eddy Adriaens
Wat was het moeilijkste deel bij het schrijven? Precies omdat het verhaal Bij de hoofdpersonages was dit minder eenvoudig. gebaseerd is op de werkelijkheid, had ik twee Er is geen manier om te moeilijkheden: voorkomen dat de mensen 1. De bescherming van de die centraal staan in de privacy van de vermelde beschreven personen gebeurtenissen, zichzelf en sommige anderen Voor de personages die (klasgenoten bv) niet centraal staan in het herkennen. verhaal, stelde dit probleem zich nauwelijks: Ik heb hier slechts voor Het volstaat een fictief een deel de werkelijke personage te creëren en namen behouden. die vervolgens te laten optreden in gebeurtenissen 2. Het schrappen waarbij in werkelijkheid Het verhaal dekt een verschillende personen periode van drie jaar. Het betrokken waren.. is ongelooflijk hoeveel er op die termijn gebeurt in
het leven van 17 tot 20jarige. Schrappen in een op de werkelijkheid gebaseerd verhaal is lastig. Eén van de reacties die ik kreeg is in dit opzicht typerend. Iemand uitte op mijn blog haar ongenoegen omdat zij niet vermeld wordt in het boek. Om maar dit te zeggen: ik heb zes broers en zusters. Ook zij worden niet allemaal vermeld in het boek, wat helemaal niet wil zeggen dat ze voor mij niet belangrijk zijn, wel dat ze niet meespelen in dit verhaal.
Moest je het boek herschrijven, zijn er dan zaken die je zou veranderen? Ik zou nog meer aandacht geven aan de bescherming van de privacy van de vermelde personen. Toen
ik het verhaal te boek stelde, was het nog niet de bedoeling dat ik het zou publiceren.
Was dat wel zo geweest, zou ik voorzichtiger met dit gegeven omgegaan zijn.
Link naar Lulu: http://www.lulu.com/prod uct/paperback/marleen/13 039617
Zit er een boodschap in je verhaal? Er zit een boodschap in élk verhaal. Alleen is de boodschap die ik erin zie misschien niet helemaal dezelfde als wat een individuele lezer er van meedraagt. Voor mezelf onthoud ik vooral dat je in alle belangrijke aspecten van je leven een doel nodig hebt, waar je via alle mogelijke kanalen naartoe werkt. Maar ondertussen moet je ook de kunst verstaan om te genieten
van het leven, zelfs op momenten dat alles lijkt tegen te zitten.
Als je het boek gelezen hebt, weet je echter dat ik net zo goed vijf andere boodschappen had kunnen citeren.
Pagina 5 van 6
Marleen, Dagboek van mijn Apenjaren - Eddy Adriaens
Wie ontwierp de cover? Dat deed ik zelf. De standaardcovers die me door de uitgeverij werden voorgesteld, waren te onpersoonlijk. Ik kon het me ook niet veroorloven om een grafisch kunstenaar in te schakelen.
Aanvankelijk pikte ik dus gewoon een foto van het internet. De bedoeling was toen nog dat ik het boek alleen voor mezelf en een heel beperkte kring van familieleden en vrienden zou laten drukken.
Toen er ruimere interesse bleek, heb ik zelf een cover gemaakt met de hulp van grafische tools die vrij ter beschikking zijn op het internet.
Wie hielp je bij het realiseren van je project? Vooral Bart Andriessen, een Vlaming die in het Noorden van Engeland woont en zo vriendelijk was om een deel van het boek naar het Engels te vertalen.
Jammer genoeg is het voor wat “Marlene, Diary of my Wonder Years”, de Engelstalige versie van het boek, betreft, voorlopig daarbij gebleven.
Mogen we nog boeken van je verwachten? Ik schrijf momenteel een verhaal over de belevenissen van een jonge Vlaamse vrouw, met vooral aandacht voor de impact die de gebeurtenissen tussen 1933 en 1946 op haar leven hadden.
Zie je schrijven als een beroep? Neen. Schrijven is een hobby voor mij, een techniek om mijn vrije tijd te structureren. Ik genoot geen opleiding die mij voorbereidt op het beroep “schrijver” en zoek dat ook niet. Schrijven is voor mij zoals tekenen voor mijn dochter.
Op een bepaald moment was ze daar heel intensief mee bezig en bleek een zekere aanleg in die richting. Toen ik haar voorstelde om zich in te schrijven in de kunstacademie, antwoordde ze: “neen, want dan zou het plezier er voor mij af zijn.” Zo is dat ook bij mij.
Link naar Bookemon http://www.bookemon.co m/bookprofile/marleen/96060
Pagina 6 van 6
Marleen, Dagboek van mijn Apenjaren - Eddy Adriaens
Marleen, Dagboek van mijn Apenjaren Marleen werd mijn lief, mijn obsessie, de spiegel van mijn dromen, maar al evenzeer mijn orakel en de spiegel van mijn onmacht.
Wat vind je het belangrijkste aan een goed boek?
Caption describing picture or graphic.
Als je terugdenkt aan een goed boek dat je zelf gelezen hebt, zal je ongetwijfeld met mij akkoord gaan dat wat voor jou een goed boek is, een boek is met een onderwerp en een verhaal die je aanspreken.
Bij de keuze van het boek spelen ook titel en cover een niet te onderschatten rol, maar achteraf geldt toch vooral dat een goed boek een boek is dat je pakt: eens je begint te lezen, mag het je niet meer loslaten.
Hoe verloopt het schrijfproces bij jou? Volg je een vaste routine? Als hobbyschrijver heb ik het moeilijk met vaste routines.
Mijn liefde voor Marleen was bijna tastbaar, als een tweede ik binnen in mij die mij stuurde, mij veranderde, mij voorschreef dingen te vermijden die haar pijn deden of verwarden, mij geboden ernstig te zijn en onze afspraken stipt te respecteren.
Ik werk 9 uur per dag en ben daarvoor 12 uur per dag weg van huis. Als ik ’s avonds thuis ben, heb ik noch de tijd, noch veelal ook de energie om te schrijven.
Heb je nog een boodschap voor de lezers? Een universele raad voor alle lezers? Jazeker: Lees mijn boek, geniet ervan, voel je even weer zeventien en vooral: geniet van het leven!
Schrijven gebeurt bij mij daarom in vlagen: twee gedichten op een vrije namiddag, de neerslag van een gevolgde cursus op zondagvoormiddag, … Langere teksten zijn voorbehouden voor de vakantieperioden.
Heb je raadgevingen voor andere schrijvers? Ik lees soms dat schrijven 10% inspiratie en 90% transpiratie is. Voor een hobbyschrijver zou dat toch een zeer spijtig gegeven zijn. Aan al mijn collega’s hobbyschrijvers heb ik maar één raadgeving: geniet van wat je doet!