wegwijzer Driemaandelijks tijdschrift 38ste jaargang www.hetgoedeboek.be/wegwijzer
de
God van het leven
Editoriaal
Wat is rechtvaardig? Marieke Rommel
foto: film Where Do We Go Now?
en ik, mét hun gebreken, die een groot verdriet te verwerken krijgen. Jezus toont diepe bewogenheid.
W Waar is God? Indien we God geen plaats willen geven in ons leven, zal Hij die plaats niet opeisen. In de Bijbel staat dat Hij aan de deur van ons hart klopt, en wacht tot wij opendoen. Hij geeft ons de keuze. 2
anneer mensen met een onbegrijpelijk verdriet geconfronteerd worden, dan is de naam van God nooit veraf. Zelfs mensen die niet in Zijn bestaan geloven, vragen zich luidop af hoe het mogelijk is dat Hij zoiets toelaat. Misschien omdat de mens, ondanks zijn hoge mate van beschaving en ontwikkeling, bepaalde dingen nu eenmaal nog steeds niet in de hand heeft. En mensen die wel geloven? Wat is hun antwoord? Ik ben beschaamd en verontwaardigd wanneer ik zie dat mensen die zich een volgeling van Jezus Christus noemen beweren dat God de mensen op
die manier zou straffen. Wie het evangelie erop naleest – daar zien we hoe Jezus leefde toen Hij op de aarde verbleef – ziet een heel ander beeld. Meermaals kun je lezen hoe Jezus oprecht medelijden toont: voor een vrouw die al jarenlang ziek is, een moeder die haar zoon moet begraven, een vrouw die vernederd is en aan de rand van de maatschappij leeft, een vader die zijn dochtertje van 12 dreigt te verliezen, zelfs voor een man die zich erg verrijkt had door onrechtvaardige praktijken… Het gaat hier zeker niet altijd om onschuldige of volmaakt rechtvaardige mensen. Neen, gewone, doorsnee mensen als jij
Hoe komt het dan dat ongeluk, ziekte en rampspoed ons treffen? God heeft de mens gemaakt met een vrije wil om te leven hoe hij wil in een wereld die oorspronkelijk volmaakt was. Zo is er soms – niet altijd - een oorzakelijk verband tussen menselijke keuzes en de gevolgen daarvan. Wie rookt, kan getroffen worden door longkanker. Bouw je kerncentrales op een plek die gevoelig is voor aardschokken, dan kan het grondig mis gaan. En wie zich in het verkeer begeeft, weet dat er altijd een kans bestaat dat je betrokken raakt bij een ongeluk. Eigenlijk weten we dat. Onze westerse levensstijl is nefast voor het milieu, maar zolang de gevolgen hier nog niet voelbaar zijn, raakt het ons maar weinig dat andere streken zowat onleefbaar aan het worden zijn voor de mens. Hoe rechtvaardig is dat? Hoe rechtvaardig is het dat wij voortdurend moeten uitkijken om niet te dik te worden, terwijl er elke minuut een kind omkomt van de honger? Klinkt dat cliché? Het betekent alles bij elkaar dat ons menselijke gevoel voor rechtvaardigheid erg beperkt is, door onze comfortzone misschien? Waar is God? Stellen wij die vraag ook wanneer alles goed gaat? Misschien kunnen we de vraag eens omdraaien: waar zijn wij, wanneer er onrecht gebeurt, zoals bij dat kind dat honger heeft? Ik weet het wel, wat we kunnen doen is
beperkt, maar toch. Hoe week is ons hart voor wat ver van ons vandaan gebeurt? Waar is God? Indien we God geen plaats willen geven in ons leven, zal Hij die plaats niet opeisen. In de Bijbel staat dat Hij aan de deur van ons hart klopt, en wacht tot wij opendoen. Hij geeft ons de keuze. Hij grijpt voorlopig ook niet in wanneer er onrecht gepleegd wordt. Gelukkig heeft de mens wel een mate van rechtvaardigheid, en wordt bepaald onrecht ook soms terecht bestraft door ons rechtssysteem. Maar veel gebeurt gewoon ongestraft, of zonder dat we het kunnen verhelpen. Alleen door onze God en Maker te erkennen, komt er een gouden randje aan die onmacht: Hij houdt de aarde in Zijn hand, en ik troost me met de gedachte dat er geen onrecht gebeurt, zonder dat Hij het heeft gezien. Hij deelt mijn verdriet, want ik ken Hem als een God van bewogenheid en medelijden. En vroeg of laat zal Hij ingrijpen, en moet er een eind komen aan al het menselijke lijden. Misschien wacht Hij nog tot jij Hem ook (er) kennen wil. In deze Wegwijzer zien we een paar voorbeelden van mensen die in hun onmacht hun vertrouwen stellen op God, en Hij gebruikt hen om wonderbaarlijke dingen te doen in hun leven. Ik hoop en bid dat zij jou mogen inspireren.
3
Wonderen
Het verhaal van Jonas Jonas Helgerson
Vandaag leef ik ondanks mijn handicap een heel goed leven. Op mijn dertiende kon ik uit de rolstoel komen. Dat is gewoon een wonder. 4
Toen ik zes maanden oud was, moesten mijn ouders mij laten onderzoeken. Het bleek dat ik, als gevolg van een complicatie bij mijn geboorte, de rest van mijn leven in een rolstoel zou moeten doorbrengen. Mijn benen waren zo stijf als houten stokken en ik kon mijn evenwicht nooit bewaren. Vraag me niet wat er aan me scheelt; de medische omschrijving van mijn aandoening is zo lang en ingewikkeld dat ik het na al die jaren nog niet kan onthouden.
M
aar dat doet er niet toe. Ik ben veel meer dan mijn zichtbare handicap. Ik ben Jonas, de Jonas ‘van de binnenkant’. Gelukkig lieten ook mijn ouders zich niet van hun stuk brengen toen ze mijn diagnose te horen kregen. Zij besloten toen de positieve kant te zien. Hoofdzaak was dat ik leefde. Zij brachten hun zorgen bij God en vroegen Hem hoe zij hun zoon het best mogelijke leven konden geven. Zij vertrouwden op God bij elke stap, en deden al wat ze konden om dit doel te bereiken. Vandaag geloof ik dat de gebeden van mijn ouders werden verhoord. Ik leef ondanks mijn handicap een heel goed leven. Op mijn dertiende kon ik uit mijn rolstoel komen. Dat was gewoon een wonder. Ik demonteerde de wielen van de rolstoel en bouwde er een zeepkist mee. De dokters begrepen er niets van, maar ik was heel gelukkig: niemand had zo’n goeie wielen onder zijn zeepkistauto als ik! Ik ben niet alleen geboren met een handicap, ik ben ook altijd behoorlijk eigenwijs geweest. Met dit karakter ben ik een soort van kameleon, die alle mogelijke kleuren kan aannemen: soms ben ik een goede vriend, soms ben ik wat achterdochtig. Maar doorgaan doe ik, en telkens probeer ik nieuw terrein te veroveren. Ik probeer deel te nemen aan een sportles, of een dienblad vol eten te dragen. Soms lukt het, soms krijg ik het deksel op de neus, omdat mijn lichaam onverwachtse bewegingen maakt.
5
Wonderen
"Wat is dat voor een God, dat Hij toelaat dat iemand met zo'n zware handicap als de mijne geboren wordt”. Ik heb daar ook geen antwoord op. Maar ik ondervind dat Hij mij er altijd weer bovenop helpt wanneer ik in de put zit.
De enige manier om de moed niet te verliezen is voor mij met al mijn ontgoocheling en frustraties bij God te gaan. Ik bid dan om rust, ondanks mijn tegenslagen. Er zijn mensen die dit niet begrijpen. Waarom ben ik niet boos op God? Hij heeft immers niet verhinderd dat ik gehandicapt ben. Maar hij verhindert wel dat ik de moed en levenslust verlies. Hij maakt dat ik geen zielenpoot ben, dat ik telkens opnieuw moed vind om de strijd aan te gaan tegen mijn beperkingen. En dan is er nog de liefde, in mijn moeilijkste momenten probeerde ik daar uit alle macht niet aan te denken: welk meisje zou een man willen hebben die zijn kleren in de wasmachine moet doen nadat hij een potje confituur heeft opengemaakt? Als ik spreek, lijkt het alsof ik vreselijke rugpijn heb en wanneer ik iemand omhels, kan het zijn dat die persoon meteen ook een kopstoot krijgt. Toch heb ik een vrouw gevonden die van mij houdt zoals ik ben. Op de één of andere manier lijkt zij mijn uiterlijk niet te zien. Wanneer wij samen gaan winkelen hoor ik de verkoopsters 6
en klanten denken: ”Dat is zeker en vast zijn verzorgster... Wat vreemd dat zij hand in hand met elkaar gaan.” Toen ik nog een kind was, had ik mij het leven zoals ik het vandaag ken niet kunnen indenken: zonder rolstoel, golf spelen, zelfstandig leven, zelf een auto besturen - dat waren allemaal dingen waar ik niet van durfde te dromen. Ik leef in een wereld die eigenlijk niet waar kan zijn, uitgaande van de diagnose en de statistieken. Een tijdje geleden moest ik zelfs mijn gehandicaptenbewijs afgeven. Nu moet ik op een parking even ver stappen als een gezond iemand. Maar ik moet nog veel leren: ik kan nog altijd niet op een normale manier met mes en vork eten, zonder morsen een vol glas water in mijn linkerhand dragen of een melkfles openen, de bovenste knoop van mijn broek sluiten, en nog veel meer. Maar ik richt me op mijn laatste overwinningen: ik kan staand (met steun) mijn broek aantrekken. Ik kan met vier vingers piano spelen
(binnenkort zelfs met vijf ). Ik kan een kaars uitblazen en er zijn minstens twee vrienden die ik bij het tafeltennissen kan kloppen. Ik kan met de hand schrijven en wel zo dat anderen het ook kunnen lezen. Ik vind dat mijn leven de moeite waard is, en dat ik me in vele opzichten gelukkig mag noemen. Op het eerste gezicht zag het er niet goed uit, maar wat een vreugde dat God me tot hier heeft geleid, mét mijn beperking. Jonas Helgesson is in Zweden een gevraagde interviewgast en hij schrijft columns in diverse kranten. Ook treedt hij op als stand-upcomedian. www.jonashelgesson.se
7
foto: Hulton-Deutsch Collection/Corbis
foto: Popperfoto/Getty Images
Portret
“Ik voelde Zijn blijdschap wanneer ik de wedstrijd liep.” 8
Vurige wagens Marieke Rommel n.a.v. een persbericht van Associated Press, GB
Ik was blij verrast te horen dat de Engelse organisatoren in het kader van de Olympische Spelen, een herwerkte versie van de film ‘Chariots of Fire’ (vurige wagens) in de cinemazalen zullen brengen deze zomer. Deze film is voor het eerst verschenen in 1981, maar vertelt het fascinerende verhaal van een atleet in de Olympische Spelen in Parijs van 1924.
Soms tilt God ons boven onze eigen verwachtingen uit, en dat is wat zo mooi en inspirerend is aan het verhaal over Eric Lidell.
De film won meteen bij zijn uitgave een Oscar, en zal dit jaar deel uitmaken van het London 2012 Arts Festival. Opvallend vind ik dat, omdat er over het algemeen weinig plaats is voor religie in de sportwereld, en deze film een overtuigend verhaal geeft over Eric Lidell, een sprinter die zijn geloof op de eerste plaats zette. Hij moest de 100 meter
lopen, maar toen hij hoorde dat die wedstrijd op een zondag zou vallen, antwoordde hij: “God heeft landen gemaakt, God maakt koningen en hun wetten. Het is volgens de wet van God dat we de zondagsrust in acht houden, en ik ben niet van plan die wet te overtreden.” En hij weigerde te rennen die zondag. Hij besliste om de 400 meter sprint te rennen, die op een andere dag viel, hoewel hij onzeker was of hij hierop even goed zou presteren als op de 9
Portret
Hij werkte voor een prijs die groter was dan een gouden medaille van de Olympische Spelen. Maar ik heb de goede strijd gestreden, de wedloop volbracht, het geloof behouden. Bijbel, 2 Timoteüs hfstk. 4 vers 7
Na de Olympische Spelen in Parijs studeerde Eric Lidell af aan de Universiteit van Edinburgh. Hij keerde terug naar Noord-China, waar zijn ouders als zendelingen werkten. Hij hielp er mee in het zendingswerk van 1925 tot 1943, eerst in Tientsin (Tainjin) en later in Siaochang. In 1932 keerde hij voor een korte tussenpauze terug naar Engeland. Terug in China trouwde hij met Florence Mackenzie, een Canadese zendelinge.
100 meter. De 400 meter winnen zou alleszins moeilijk zijn, maar hij was vastberaden God te eren met zijn sport, en dat kon volgens hem alleen door zich aan zijn voorschriften te houden. Je ziet in de film hoe zijn trainingen op de 400 meter tegenvallen, en hoe weinig waarschijnlijk het wordt dat hij een medaille zal winnen. Maar op de dag van de wedstrijd stopt er iemand een klein papiertje in zijn hand, waarop staat ‘Ik zal eren wie Mij eren’. Eric Liddell was zich bewust van zijn talent, en hij was er ook van overtuigd dat dit hem door God gegeven was. Hij voelde Gods kracht bij elk van zijn prestaties, en daarom kon hij niet anders dan Hem te gehoorzamen. Op die manier kregen de Spelen voor 10
hem, en ook voor de kijker, een geestelijke dimensie. Zelfs wie niet van sport houdt, zal zich herkennen in het idee dat een mens soms tot het onmogelijke in staat is, al moeten er daarvoor eerst radicale keuzes gemaakt worden. Soms tilt God ons boven onze eigen verwachtingen uit, en dat is wat zo mooi en inspirerend is aan het verhaal over Eric Liddell. Hopelijk krijgt deze film ook een plaatsje op het vasteland deze zomer.
Chariots Of Fire Uitgever: Sabra Muziek Bestelnr.: V5375 Medium: dvd Speelduur: ca. 118 min. Kijkwijzer: Nederlands ondertiteld Prijs (budget - 1dvd): € 8.99
Het leven in China werd rond 1930 uiterst gevaarlijk en in 1937 week Eric uit naar Siaochang waar ook zijn broer Rob woonde en werkte. De tweede wereldoorlog brak uit en het Japanse leger trok China binnen. In 1941 werd de oorlogsdreiging in China zo groot dat de Britse regering haar landgenoten adviseerde weg te gaan uit China.
Voor het andere boek naar …
vzw
uw boek- en muziekwinkel
Een enthousiast en luisterend team geeft je graag advies voor een geslaagde aankoop. Brugge :
Di. tot zat.: 10-12u. en 14-18u. Ma. gesloten.
Genk :
Vennestraat 345 3600 Genk (Bouke en Karin Middelbos) 089 30 58 86 genk@hetgoedeboek.be Di. tot vrij.: 10-13 en 14-18u. Zat.: 10-17u.
Gent :
Grotesteenweg-Noord 15 9052 Zwijnaarde (Dirk De Baere en team) 09 220 17 02 gent@hetgoedeboek.be Di. tot vrij.: 10-12 en 13.30-17.30u. Zat.: 13.30-17u.
Leuven :
Tervuursesteenweg 192 3001 Heverlee (Linda Smit en team) 016 25 93 83 leuven@hetgoedeboek.be Di. tot vrij.: 10-12 en 13.30-17.30u. Zat.: 10-17u.
Kortrijk :
Florence en hun oudste twee dochters keerden terug. Florence was in verwachting van een derde kindje. Tussen 1941 en 1943 bleef Eric in Tiensin en in 1943 werd hij gevangengenomen. Hij verbleef in een kamp in Weihsien. Daar was hij kampleider en hielp hij ouderen, onderwees hij jongeren en organiseerde ontspanningsmomenten ondanks het tekort aan voedsel, medicijnen en hygiëne. Op 21 februari 1945 stierf hij aan een hersentumor, vijf maanden voor de bevrijding.
Moerkerksesteenweg 56 8310 Sint-Kruis (Luc en Anke Hoedt) 050 37 54 57 brugge@hetgoedeboek.be
Overleiestraat 16 8500 Kortrijk (Jona en Sara Govaert) 056 35 78 99 kortrijk@hetgoedeboek.be Di. tot vrij.: 9.30-12 en 14-18u. Zat. 9.30-12 en 14-17u. Ma. gesloten. Nieuwe uitbaters. Nieuwe sluitingsdag.
Verzending door heel Vlaanderen
Hét adres voor alles wat met de Bijbel te maken heeft. Breng eens een bezoekje aan één van onze vijf winkels. web:
www.hetgoedeboek.be
Noodkreet
Honger Noël Soetaert, ontwikkelingshelper in Burkina Faso
G
Een tijdelijk probleem ?
Ik herinner me dat ik als kind, na een namiddag spelen en rennen uitgehongerd thuis kwam. Wat smaakten de boterhammen die moeder voor me had klaargemaakt o zo goed! Honger was een tijdelijk probleem dat door moeder in een mum werd opgelost, waarna we tevreden weer verder konden spelen.
12
De eerste dagen ga je op zoek naar eten. Probeer je iets te vinden. Maar er is niets! Je maag blijft leeg en geleidelijk word je stiller, apathischer. Je berust in je lot. De honger, de lege maag voel je niet meer, alleen dat je
steeds minder kracht hebt. Je dooft uit als een kaarsje: langzaam, heel langzaam. Dat gebeurt met heel wat kinderen, zoals hier bij ons in Burkina Faso. Ook voor ouders is het een hartverscheurende situatie: je kinderen langzaam zien uitdoven. Ze worden zwakker en zwakker, hun oogjes worden dof, somber. De vrolijkheid van de kinderogen is verdwenen. Ze berusten. Ze kijken je aan met vragende ogen: “Ik heb honger. Ik zou kracht willen hebben om te eten, te spelen, om groot te worden”. Kinderen, oudere mensen, zieken, de zwakkeren zijn de eersten die wegglijden tot ze er niet meer zijn. Hun familie, hun geliefden, hun vrienden zien hoe de kracht en de
Echte honger is als je weet dat er niks is om je honger te stillen.
www.oxfamblogs.org/eastafrica
foto: oxfam - Mali
Zo ging dat mijn hele kindertijd. Elke zomerdag na uren spelen en ravotten, hongerig naar huis waar de boterhammen klaarstonden. Hoewel ik toen ‘scheurde van de honger’ heb ik nooit echte honger gekend. Echte honger is meer dan een tijdelijke lege maag. Echte honger is een lege maag voor dagen en langer. Echte honger is als je weet dat er niks is om je honger te stillen. Echte honger is als je weet dat er binnen een paar uren nog altijd geen eten zal zijn, ook morgen en overmorgen niet.
13
Ontdek de Bijbel per post
www.erts.org
Wil je zélf eens de Bijbel lezen, maar weet je niet goed hoe te beginnen?
Wil je een abonnement nemen op Wegwijzer? Of wens je iemand een abonnement te schenken?
tv- en radio-uitzendingen op
Wegwijzer helpt je graag. We bieden je de unieke kans om een schriftelijke bijbelstudie te volgen, die je inleidt in de rijke wereld van Gods Woord.
Vul de bon in, stuur ‘m op, en jij of je kennis ontvangt per post viermaal per jaar Wegwijzer.
de nationale zender.
Vul de bon in en je ontvangt van ons alle informatie.
De radio-uitzendingen kunt u beluisteren elke 1ste en 3de woensdagavond van de
Ja, ik wil de Bijbel ontdekken per post!
Ja, ik neem een abonnement op Wegwijzer
voormiddag op christelijke
Naam:
..........................................................................................................................................................................
Naam:
..............................................................................................................................................................................
feestdagen, op Radio 1.
Adres:
..........................................................................................................................................................................
Adres:
..............................................................................................................................................................................
..........................................................................................................................................................................
..............................................................................................................................................................................
maand, om 19 uur, en in de
Verschillende landen in West-Afrika staan voor een humanitaire crisis waarvan de ernst in Europa blijkbaar nog niet is doorgedrongen. Eerst moeten cameraploegen opnames maken en die dan uitzenden vooraleer het wereldgeweten wakker wordt geschopt. Heb je er trouwens al eens over nagedacht wie er beslist welke beelden en welke onderwerpen er aan bod komen in de nieuwsuitzendingen?
14
Harde beelden van uitgemergelde mensen, kinderen zonder toekomst. Met uitgebluste oogjes, zwak, krachteloos kijken ze je aan en je weet dat jij de gelukkige bent, die wél genoeg te eten heeft. Voor rijke Europeanen is honger iets wat moeilijk te bevatten is, laat staan de hongersnood. De beelden op televisie en in de pers maken vele mensen wakker, maar voor die beelden er zijn, zijn er al honderden, duizenden slachtoffers gevallen. Wanneer is het een item in het nieuws ‘waard’? Hoeveel mensenlevens moeten er verloren gaan om het ‘waard’ te zijn er een halve minuut aan te spenderen? Hoeveel ellende? Ik kan je (nog) geen beelden tonen. Ik hoop tegen beter weten in dat die beelden er niet zullen komen. Ik hoop en bid dat er een actie van start zal gaan voor het voor velen te laat zal zijn. Is mijn noodkreet 30 seconden waard?
Je betaalt slechts e 7,5 voor een heel jaar.
✃
Televisie Stichting) verzorgt
✃
ERTS (Evangelische Radio en
levenslust langzaam verdwijnen. En dan is het over, dan is een mensenleven voorbij omdat ze te arm zijn en er voor hen geen voedsel was, terwijl er in andere landen mensen sterven door jarenlang te veel te eten…
Abonnement
De tv-uitzendingen kunt u bekijken op Canvas.
Wegwijzer... is een uitgave van evangelische christenen. Er zijn wereldwijd honderdduizenden evangelische kerken. In België zijn er zo’n zevenhonderd door de overheid erkende evangelische kerken. (Je leest er meer over op www.alliantie.org). We geloven wat de Bijbel zegt over God en de mens. God heeft de mens lief en wil ons nieuw leven geven. Coördinatie: Dieter Schleppi, p/a Moerkerksesteenweg 56, 8310 Brugge. Mail: wegwijzer@hetgoedeboek.be Redactie: Johan Leroy, Marieke Rommel, Dieter Schleppi, Yvan Thomas. Eindcorrectie: Ines Roels Vormgeving: Jehtron Wervik
© Overname van artikelen is mogelijk, mits voorafgaande toestemming van de uitgever.
Ik heb nog geen Bijbel (eventueel aankruisen)
Stuur deze bon naar Wegwijzer, Lambermontlaan 158, 1030 Brussel.
CHRIST CHRIST CHRIST CHRIST CHRIST CHRIST CHRIST
ON ON ON ON ON ON ON
Je kan de Bijbel niet alleen in boekvorm bekijken, bestuderen, nalezen. Ook op internetsites kun je meer te weten komen over de Bijbel, naslagwerken, bijbelevenementen, verenigingen, organisaties, enz...
WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB
Je wilt een bepaalde bijbelpassage lezen, of je wenst een bepaald woord op te zoeken in de bijbel. Bezoek dan www.Biblija.net. 15
Drumstick
De man die onmogelijk kan deelnemen aan de Olympische Spelen… de hand te nemen, om samen met je kind te dansen, te lopen, te rennen… Wat een bittere pil moet dit zijn geweest voor zijn jonge ouders. Op 7-jarige leeftijd hebben ze hem speciaal ontworpen armen en benen aangebonden, zodat zijn levenskwaliteit wat zou verhogen, maar dit bleek een maatje voor niets. De toestellen waren veel te zwaar, zodat ze eerder een belemmering dan een hulp vormden. Gedurende heel zijn jeugd werd Nick niet alleen geconfronteerd met de typische problemen op school, met de puberteit, met pesten en het gebrek aan eigenwaarde. Door zijn handicap worstelde hij ook met depressie en eenzaamheid. Als kind al speelde hij met de gedachte aan zelfmoord. En hij heeft het ook geprobeerd. De vraag ‘Waarom ben ik zonder armen en benen geboren?’ bleef hem steeds achtervolgen. Hij vroeg zich af wat het doel hiervan was en óf er wel een doel voor zijn leven was. Yvan Thomas
Enkele weken terug kregen wij het droevige bericht van de zelfdoding van een jongen in een college in Ieper. De week ervoor was er een bezinningsweek geweest, waarop hij aan verschillende medeleerlingen het signaal had gegeven dat hij het leven niet meer zag zitten. Pogingen van zowel leerkrachten als leerlingen en professionelen konden hem niet op andere ideeën brengen. Natuurlijk was de verslagenheid groot.
Een medeleerling zond toen een YouTube-filmpje door ter bemoediging van de mensen die radeloos achterbleven. Het ging over het verhaal van de Australiër Nick Vuyjici, de man zonder armen en benen, geboren in 1982 in
16
Melbourne. Er was geen sprake van een gecompliceerde zwangerschap en z'n ouders hadden niet het minste idee dat er iets verkeerd zou zijn met hun zoon. Stel je eens voor dat jou dit zou overkomen: geen mogelijkheid om je kind bij
Nick ging als kind door een extreem moeilijke periode, die zelfs leidde tot een zelfmoordpoging. Maar hij leerde omgaan met zijn handicap.
Geleidelijkaan leerde hij toch omgaan met zijn handicap en hij begon meer en meer zaken zelfstandig te doen. Hij leerde zijn aan te passen aan situaties en vond manieren om taken te doen die enkel mensen met ledematen konden doen: tandenpoetsen, haar kammen, typen op de computer, zwemmen, sporten... Na verloop van tijd begon Nick zijn situatie te omarmen en bereikte hij nog grotere dingen in zijn leven. Dit werd door zijn klasgenoten gesmaakt en hij werd verkozen tot aanvoerder van de studentenraad.
Zijn verhaal werd ook via diverse media wereldkundig gemaakt.
Uiteindelijk behaalde Nick een bachelor in boekhouding en financiële planning. Vanaf zijn negentiende begon hij tot groepen te spreken om met zijn verhaal mensen te motiveren, te bemoedigen en hoop te geven. Hij reist over heel de wereld om zijn verhaal te delen met verschillende groepen, gaande van studenten, docenten, en jongeren tot zakenlui, ondernemers en kerken, ….
Nick heeft alleen wat hij zelf een “little drumstick” noemt als voet. Schertsend zegt hij dat zijn hond dit nogal eens durft verwarren met een kippenpootje. Hij gaat op een eigenaardige manier om met zijn handicap, en zijn humor is soms zelfs 17
Drumstick
een beetje gewaagd. Zo wil hij zich graag eens onder de ketchup smeren en dan uit het water komen en “Krokodillen” brullen. Ook hebben vrienden hem eens in het handbagagevak van het vliegtuig gelegd: hij paste er precies in. Het vakje werd dichtgetrokken en toen de eerstvolgende reiziger het vak open deed, riep hij hardop ‘Boe!’. Ik kan mij voorstellen welk effect dit had op die reiziger. Maar deze grappen en grollen gebruikt Nick om aan te tonen dat je zelfs als man zonder armen en benen, gelukkig door het leven kan gaan en dat God boven je omstandigheden staat. Nick schrijft de overwinning in zijn leven, het aanvaarden van zijn handicap, het krijgen van een duidelijk levensdoel en zijn passie om dit verhaal te vertellen, in de eerste plaats toe aan zijn geloof in God. Natuurlijk spelen ook zijn familie, vrienden, en de mensen die hij wereldwijd ontmoet een rol in zijn vastberaden levenshouding. Het hebben van een persoonlijke relatie met God heeft zijn leven een totaal andere wending gegeven. Hij gelooft dat God hem ook in deze omstandigheden, als een mens zonder armen en benen, kan gebruiken. Hij benadrukt het belang van het hebben van een visie. Obstakels hoeven niet langer problemen te zijn, maar kunnen juist kansen zijn om te groeien en ten dienste te staan van anderen. Doorzettingsvermogen en mislukkingen omarmen (in dit verband bijna
Niet enkel ik, ook jullie vechten dagelijks. Misschien hebben jullie een gebroken hart, of gaan de zaken niet goed, of heb je een ongelukkige jeugd, of zijn jullie niet zeker van jezelf. Dat gevecht is niet slecht. Hoe groter de strijd, hoe groter de triomf. Geboren zonder armen of benen, overwon Nick Vujicic zijn handicap in die zin dat hij niet alleen zelfstandig leerde leven, maar ook een gelukkig leven leerde leiden, een model voor iedereen die echte blijdschap wil ervaren. Zijn belangrijkste boodschap is dat iedereen een doel in zijn leven moet vinden en dat moeilijkheden of schijnbare onmogelijke kansen, dit niet in de weg hoeven te staan. 18
sarcastisch) als een leerproces, vormen voor hem een basis, in plaats van een hinderpaal. Nick vertelt onomwonden zijn verhaal: een verhaal van strijd, maar ook van overwinning. Ik vond enkele filmpjes best wel grappig, maar ook heel bemoedigend. Zijn verhaal is ook verschenen op dvd en in een boek. De reacties op zijn openlijk optreden zijn heel uiteenlopend:
Kunnen we geloof hechten aan een dergelijk verhaal? Jawel. Als je kijkt naar het leven van deze man, als je het effect ziet op zijn omgeving, kun je niets anders zeggen dan: ‘God is aan het werk in Nick en Hij kan ook andere mensen veranderen.’ Hoe ik dit weet? Ik heb het aan de lijve ondervonden.
“Nick V uji een zaa cic weet met zij n voord l vol jo racht ov ng Na aflo er d op mog edames tot tr anen to oorzetten e n Als je z e h e e te ro m allem wat ver eren. der ron aal eve Vujicic dkijkt o n knuffele geweld p YouT ig vaak n. dvd’s u ube itbr op dez e manie zie je dat verkond engt en er bo r optre vendien igt. Ik edt, heb he de ene kant we er gemengde t Evangelie m e et hij o gevoele manier p ns bij. A e zijn han dicap te een bewonder a n hem da ensw com arb er wel m ij helpt, prima. penseren. Als aardige Aan de h ee te ko ketteren andere et geloof , en er g kant lijk oed aan t te verdie hij nen.” “Ik vind dat hij e r goed toespra mee om ken heb g ben ech ook wat t geen e aat, maar dat te preke f soo f e ct op mij rig.” . Ik vind rt het “Die toe sp zo is, zu raken raken m ij juist w lke ding e en kan zeggen, l. Dat iemand , die vind ik e cht kna p.” “Hoe h eeft hij een boe armen? ” k kunn en sch rijven z onder “Ik vind het echt knap da t ie het gewoon accepte ert.”
Leven zonder beperkingen
De Man Zonder Armen En Benen
Auteur: Nick Vujicic Bestelnr.: 9789043519090 Medium: Boek
Artiest: Nick Vujicic Bestelnr.: V6865 Medium: dvd
Prijs:
Kijkwijzer: Nederlands ondertiteld Prijs: € 14,95
€ 16,5
Deze dvd bevat drie boodschappen, een interview en twee docufilmpjes over het leven van Nick. Verschenen op dec. 2011. 19
God De natuur getuigt
Gods
van
karakter
Hij is een God van het leven
5 waarheden
Samen Leven
die je moet weten over God
wegwijzer
1. De mens heeft geen persoonlijke relatie met God.
Nochtans verlangt God naar een intieme en vertrouwelijke band met jou, want je bent geschapen om te leven in relatie met je liefhebbende Schepper. Hij wil je leven zinvol maken en het vullen met Zijn liefde.
2. De afstand tussen de mens en zijn Maker is er doordat de mens Hem de rug heeft toegekeerd.
God schiep je met een vrije wil. Daarbij kreeg de mens de keuze te leven in gehoorzaamheid aan zijn Schepper, met alle positieve gevolgen vandien, ofwel toe te geven aan het kwaad, met alle negatieve gevolgen vandien. De meeste mensen kiezen voor het tweede omdat die schijnbaar de meeste vrijheid biedt.
3. We kunnen niet uit eigen kracht bij God komen.
“Het geknakte riet zal Hij niet verbreken en de kwijnende vlaspit zal hij niet uitdoven; naar waarheid zal hij het recht openbaren”
De scheiding tussen jou en God is onoverkomelijk. De vele pogingen om de relatie met God te herstellen, lopen telkens op niets uit. Welke inspanningen je ook levert, je slaagt er niet in om zelf terug contact te maken met God.
4. Jezus Christus is de brug tussen de mens en God.
Jesaja 42:3
Doordat je zijn geboden niet kunt houden, verdien je straf. Jezus heeft de straf voor je misstappen op zich genomen toen Hij stierf aan het kruis. Als gevolg daarvan kan Hij iedereen die dit erkent, vergeven. Op die manier staat er niets meer tussen jou en God in.
5. Geef je leven over aan Jezus Christus.
Want al ben je nog zo geknakt door ziekte, of beschadigd door lichamelijke of geestelijke pijn, God zal je niet afbreken. Hij zal je niet uitdoven. Hij zal je juist herstellen, oprichten, versterken en bemoedigen. Hij geeft je een vernieuwd leven. Hij is de God van het leven. Van jouw leven.
Als je beseft dat er een barrière is tussen God en jou die je niet op eigen houtje kan overbruggen, geef dan toe dat Jezus Christus de brug is naar God. Hij heeft de weg vrijgemaakt en je moet dit enkel in geloof beamen. Als je dat doet, schenkt Hij je een volledig nieuw en eeuwig leven, komt Hij in je wonen en krijg je contact met Hem. Je kunt Hem iedere dag beter leren kennen, onder andere door het lezen van de Bijbel.
Geef in gebed jezelf aan Jezus. Dan ontvang je het echte leven en word je een geliefd kind van God. Voor eeuwig ...
Kampioenen
Alles voor een
Jean Bos
medaille “Moet je de blik in die ogen zien!”, dat was de commentaar die een televisieverslaggever gaf over de winnaar van een olympische zwemwedstrijd bij zijn huldiging. “Ze hebben er jarenlang voor getraind”, zei de reporter. “En dit is het resultaat”.
22
Ik kan me voorstellen dat een olympisch of wereldkampioen glundert, want aan de huldiging zijn jaren van volgehouden training voorafgegaan en wedstrijden die vaak het uiterste hebben gevergd. Neem nu Tia Hellebaut, olympisch kampioene hoogspringen in 2008. Of Fred de Burggraeve, nog zo’n monument, goud op de 100 meter schoolslag bij de Spelen van 1996 in Atlanta. Om halfzes ‘s morgens, wanneer velen zich nog eens in hun bed omdraaien, stond hij al bij het zwembad voor de training. Kilometers zwemmen per dag, jaar in, jaar uit. Soms duurde het wel een kwartier eer hij het water inging. Zoveel moeite kostte het hem om de tegenzin te overwinnen. Maar voor die ene gouden plak, voor dat wereldrecord doet een sportman nu eenmaal alles.
Mag ik u iets vertellen over een andere inspanning? Iemand heeft jarenlang geleefd zonder ook maar iets verkeerd te doen of zelfs maar te denken. Toch werd Hij opgepakt, veroordeeld en aan een kruis ter dood gebracht. Hoewel Hij zelf doden opwekte en zieken genas, verzette Hij Zich niet tegen Zijn eigen terechtstelling. Dat deed Hij, niet voor Zichzelf, maar voor ons.
Zijn inspanning was zo groot dat door Hem alle mensen van alle tijden van de hele wereld gered hadden kunnen worden. Deze redding was nodig, want de mens kon zelf die overwinning niet behalen want hij had zich van God had afgekeerd. Door Zijn onschuldig lijden en sterven heeft Jezus Christus ons weer met God verzoend. Door Zijn verrijzenis won Hij voor ons het eeuwige leven. Kunt U zich dan de ontgoocheling voorstellen over iemand die dat geschenk van God afwijst?
Hij heeft de overwinning op de dood behaald en is de eerste mens die naar de hemel ging als winnaar. Maar Hij heeft eerst onmenselijke inspanningen gedaan om ons eeuwig leven te geven. Dat is veel meer waard dan al het goud van de hele wereld bij elkaar.
Maar moet u de blik in die ogen zien als iemand zich door Jezus tot Hem bekeert. Zo gaat het met ons toch ook: als iemand olympisch kampioen wordt, is er niet alleen vreugde in het huis van de winnaar. Het hele land viert mee.
Helaas zijn er meer verliezers dan winnaars, want Fred was zeker niet de enige die zoveel moeite gedaan had voor roem en eremetaal.
We are the Champions
23
Creatie
De Botanische naam van de paardenbloem, 'Taraxacum officinale' komt van het Griekse "taraxos" wat wanorde betekent en van "aka" wat remedie betekend. De naam "officinale" betekent "uit de apotheek” en geeft aan dat een plant een geneeskrachtige werking heeft.
Ger van Poelgeest
De paardenbloem Hoewel we bloemen bewonderen om hun vormen, geuren en felle kleuren, is hun voornaamste functie het produceren van zaden voor hun voortplantingsproces. Ze sterven, vergaan en moeten tijdens de bloei hun soort zien in stand te houden.
De zaadproductie van een plant is inderdaad overvloedig, maar net daarin blijkt doelbewust ontwerp te schuilen. 24
Waarom zoveel zaden? Laten we eens kijken naar de voortplantingsmethoden die in de plantenwereld worden toegepast. Planten brengen gewoonlijk een overvloed aan zaad voort. Dit is noodzakelijk, want er worden tonnen zaad als voedsel verorberd door insecten, vogels, andere dieren en door mensen. Als een plant slechts één zaadje of een paar zaden zou voortbrengen, dan zouden die worden opgegeten en de plantensoort zou verdwijnen.
Bovendien vallen zaden op elke soort van grond en sommige ontkiemen nooit. Om die reden moet er een royale zaadproductie zijn. Het is dus niet zo dat de natuur erg verkwistend zou zijn: het is noodzakelijk.
Een efficiënte verspreiding In de verspreiding of verstrooiing van zaden ligt veel schoonheid en „wetenschappelijke” vindingrijkheid besloten. Bomen en andere vegetatie zijn gewoonlijk aan
Dat verbazingwekkende onkruid Zijn er in die hele cyclus ook tekenen van doelbewust ontwerp te ontdekken?
één plaats gebonden en toch moeten hun zaden zich verspreiden. De middelen voor die verspreiding zijn uiteenlopend en heel efficiënt. Wie kent niet de zaadjes van de esdoorn die zich in vrije val als een helikopter door de wind laten meevoeren om ver weg van de boom te landen? Als je er één in de lucht gooit, komt hij ronddraaiend als een propeller naar beneden. Zo zweeft ook het zaad van de paardenbloem, dankzij het parachuteachtige aanhangsel, voort op de wind. De paardenbloem wordt ook wel “blaasbloem” genoemd, omdat kinderen graag op de bloem blazen tot alle ‘pluisjes’ weg zijn en daarna een wens doen.
Onkruid of nuttige plant? De paardenbloem wordt vaak gezien als „het onkruid dat maar niet uit het gazon verdwijnt". Toch is de paardenbloem „een van de gezondste planten ter wereld" en kan zij een grote bijdrage leveren aan uw gezondheid: ze is rijk aan vitamine A en kalium, en zelfs voedzamer dan broccoli of spinazie. De jonge blaadjes kunnen gebruikt worden als volkomen gratis bladgroente als aanvulling in salades of als vervanger voor spinazie in bijna elk recept.
Gebruik als medicijn In het verleden werd de paardenbloem gebruikt als levertonicum en -reiniger, om het bloed te zuiveren en op te bouwen, en ook als een mild diureticum. De paardenbloem hoort ook bij de zes belangrijkste kruiden in het Chinese medicijnkastje. Is het toeval dat dit op het eerste gezicht zo eenvoudige plantje zoveel opmerkelijke en bruikbare eigenschappen heeft? Wat denkt u? 25
Zonder licht?
Zonder licht kun je niet leven. Zonder licht? Dan ga je dood. Licht heeft ieder mens toch nodig, net als brood. Zonder licht is alles donker, bomen, planten groeien niet. Vogels zul je niet horen zingen, die zingen in het donker niet. Zonder licht is het onmogelijk om te leven hier als mens. Daarom is het licht gegeven, het licht in allen, mijn grootste wens.
Zonder Jezus?
Zonder Jezus kun je niet leven. Zonder Jezus? Dan ben je dood. Jezus, iedereen heeft Hem nodig, Jezus is het levende Brood. Zonder Jezus is alles donker, want het nieuwe leven is er dan niet. Ook kun je dan niet voor Hem zingen, in ‘t donker zingen doe je niet. Zonder Jezus is het onmogelijk om te leven, hier als mens.
Zonder licht? Daarom is Jezus ons gegeven, Jezus in allen, Gods grootste wens.
26
27
V.U.: Wilfried Goosens, Lambermontlaan 158, 1030 Brussel
Vriendelijk aangeboden door:
Als je geen bal om Jezus geeft, waarom trap je dan tegen Hem aan?
Graag ergens tussenin: Hebr. 12:1-3, en het eerste vers zelfs nog een keer herhalen.
Dit wil ik nooit meer missen Yvan Thomas
Enige kostwinner
In het begin dat wij gehuwd waren, werkten zowel mijn vrouw als ikzelf in dezelfde instelling voor mensen met een zware mentale handicap. We zaten weliswaar niet in dezelfde leefgroep. Marianne werkte als opvoedster. Ikzelf had meteen na mijn stage de functie van groepschef gekregen en was verantwoordelijk voor vier leefgroepen. Daarvan hoorden drie groepen eerder tot volwassenen met een matige verstandelijke handicap. Eén ervan was een groep met zwaar mentaal beperkte mensen. Toen mijn vrouw in verwachting was van ons eerste kind, besloot ze om thuis te blijven en te zorgen voor de kinderen. Ik vond het tof dat Marianne volledig zelf wilde instaan voor de kinderen. Zelf had ik een tamelijk betaalde job in de sociale sector, een contract van onbepaalde duur, dus wat kon er mis gaan? Twee maanden nadat Marianne gestopt was met werken, kregen we te horen dat een minister in het Waalse gedeelte van België, waar de voorziening gelegen was, dringend besparingen wilde doorvoeren. Tot dan toe was er geen vuiltje aan de lucht. Een paar weken later bleek het om personeelsbesparingen te
30
gaan. Maar ik had een contract van onbepaalde duur en niets kon me dus deren. Maar de besparing werd steeds concreter. Op een dag kregen we te horen dat er 20 personeelsleden moesten afgedankt worden, en dit op basis van het aantal dienstjaren. De twintig ‘afvallers’ zouden telkens telefonisch gecontacteerd worden. Ze moesten dan naar het kantoor waar de directeur en zijn twee onderdirecteuren zaten om nieuws te verkondigen. De spanning in de leefgroepen was te snijden. Onheilspellend weerklonk de telefoon op de afdeling waar ik werkte. Ik was me nog niet bewust van wat er zou volgen toen ik de telefoon beantwoorde. Ik werd uitgenodigd naar de directiezaal. Mijn collega’s keken verschrikt, sommigen grepen naar hun mond: zij hadden sneller door dan ik wat me boven het hoofd hing.
Geen kostwinner meer
Maar de lange gang naar de directieruimte toe bracht me met beide voeten op de grond. “Yvan, je maakt deel uit van deze twintig mensen. Je hebt te weinig dienstjaren.” Ik wou het uitschreeuwen: “Maar dat kan niet!? Mijn vrouw is net gestopt met werken en ik heb een contract van onbepaalde duur, ik heb positieve evaluaties achter de
rug, jullie zijn tevreden over mij, …” Ik zwijg echter als ik de verlegen blik zie van de directie, ze zitten er zelf enorm mee verveeld. Ze kunnen het ook niet helpen dat een zekere minister Monfils zo heeft beslist. Ik blijf er schijnbaar rustig bij, maar binnen in mij is het oorlog. Ik kom inwendig in opstand tegen God: “Maar Heer, Marianne is nog maar pas gestopt met werken om te zorgen voor onze kinderen. In plaats van ons te belonen ben ik nu ook nog eens mijn werk kwijt.” Wanneer ik het huis moet vertellen, schiet ik in een lach. Het klinkt zo onnozel dat Marianne vraagt of ik een grapje maak. Ze blijft er rustig bij. We besluiten om onze zorgen aan God te geven zoals er in de bijbel staat: “Werp al je bekommernissen op Hem, want Hij zorgt voor je.” Tja, dit blijkt gemakkelijker gezegd dan gedaan. We geven het wel eventjes af, maar piekeren ons meteen weer rot welke oplossing we nu zouden moeten zoeken.
Terug naar de basis
De dag erop wordt ik terug bij de directeur geroepen. Ik panikeer niet. Ik ben mijn job toch al kwijt. Ik krijg te horen dat ik eerst een week aan de werkloosheid moet en daarna terug kan beginnen in de instelling. Als opvoeder van één van de leefgroepen, waar ik voordien groepschef van was. Dat was afzakken. Eerst chef, net onder de directie. Nu onder het gezag van mijn vroegere hoofdopvoedsters. Weer dat opstandig hart: “Heer, wat is uw bedoeling? Waar wilt U met me naartoe? Is het al niet moeilijk genoeg?” Ik aanvaard het aanbod en werkt meer dan 6 maanden als opvoeder in één van de zwaarste leefgroepen op het vlak van psychiatrische problemen. Dagelijks kom ik doodmoe thuis. Het lukt met toch vrij aardig om met een positieve ingesteldheid naar het werk te trekken en mijn werk te doen als in opdracht voor God. Dit geeft echt zin aan je werk en leven en laat je de zaak vanuit een heel ander gezichtspunt bekijken. Ik begin me zelfs te amuseren in deze job. De hoofdopvoedster vraagt zich af waar ik die moed vandaan haal. Ha, ze moest het eens weten. Geloven in God, is ook geloven dat Hij
boven al je omstandigheden staat en altijd het beste met je voorheeft. Benieuwd welke avonturen er nog te beleven vallen.
Doorgroeien
Op het einde van deze periode wordt ik weer bij de directeur geroepen. Deze keer heeft hij beter nieuws; ik wordt de nieuwe hoofdopvoeder op één van mijn vroegere leefgroepen. Het gaat om een vrij rustige groep, waar er op het vlak van nieuwe initiatieven enorm veel mogelijkheden zijn. Gedurende enkele jaren engageer ik me voor deze job, maar zie toch uit naar een nieuwe uitdaging. Al mijn sollicitaties lopen op een sisser uit, zodat ik er stilaan in begin te berusten dat dit de job van mijn leven is. Ik zal het nooit meer vergeten. Toen we terugkwamen van één van onze kampeervakanties, lag er een brief in de bus. Het was een oproep om te solliciteren als centrumleider in een dagcentrum in Wulvergem. Omdat er in België veel verantwoordelijke functies enkel via politieke macht kunnen verkregen worden, stelde ik mijn hoop niet echt op deze functie. Daarbij, de sollicitaties waren eigenlijk al achter de rug. Maar ik verzamelde al mijn moed en ik belde de voorzitter van deze instelling op. De gesprekken waren inderdaad al achter de rug, maar door mijn ervaring als groepchef waren ze toch geïnteresseerd in een gesprek.
31
Op sollicitatie
In die tijd reed ik nog met mijn Wartburg, een wagen die al lang niet meer gemaakt wordt. Het was een wagen met een afschuwelijke kleur (champagnekleur stond er op de brochure) en met een schrikwekkend motorgeluid. De kinderen hadden het later over de ‘reutepeteut’. Toen drong zich nog de vraag op welke kleren ik moest aantrekken bij de sollicitatie. Marianne en ik besloten het te laten afhangen van de auto’s van de directeurs, of ik een das zou aandoen. Voor de deur stonden er inderdaad chique auto’s. Ik heb mijn das gestropt en mijn gekke wagen een stukje verder geparkeerd. Beschaamd kwam ik de kamer binnen, en je kunt het al reden: niemand droeg een das. “Mijnheer Thomas, heb je ooit al een overal gedragen?” luidde de eerste vraag. In de voorziening waar ik werkte droeg ik gelukkig af en toe een overal omdat ik een kleine kinderboerderij opgezet had met geiten, konijnen, kippen, … ”Ik ging af als een gieter”, vertelde ik die avond aan Marianne.
geen ervaring had op het vlak van onze sector. Ik kreeg uiteindelijk de job: toen als directeur van een dagcentrum waar zo’n 10-tal personeelsleden instonden van de begeleiding van 20-tal volwassenen met een mentale beperking. Intussen is dit al meer dan 23 jaar geleden en staan er een 50-tal begeleiders en 80-tal volwassenen onder mijn verantwoordelijkheid. Na al die jaren besef ik dat dienend leiderschap de beste keuze is die je kunt maken. Door die vroegere ervaring heb ik aan de lijve mogen ondervinden wat dit in de praktijk betekent. Ik ben het woord ‘directeur’ gaan zien als een functie, niet meer dan dat. Eén ding is zeker, ik had dat dieptepunt in mijn leven nodig om deze functie aan te kunnen. Het is enorm om niet alleen met God te wandelen, maar op sommige momenten precies gedragen te worden. Dit wil ik nooit meer missen. 1 Nu wij door zo’n menigte geloofsgetuigen omringd zijn, moeten ook wij de last van de zonde, waarin we steeds weer verstrikt raken, van ons afwerpen en vastberaden de wedstrijd lopen die voor ons ligt. 2 Laten we daarbij de blik gericht houden op Jezus, de grondlegger en voltooier van ons geloof: denkend aan de vreugde die voor hem in het verschiet lag, liet hij zich niet afschrikken door de schande van het kruis. Hij hield stand en nam plaats aan de rechterzijde van de troon van God.3 Laat tot u doordringen hoe hij standhield toen de zondaars zich zo tegen hem verzetten, opdat u niet de moed verliest en het opgeeft.
5 waarheden
die je moet weten over God
wegwijzer
1. De mens heeft geen persoonlijke relatie met God.
32
Nochtans verlangt God naar een intieme en vertrouwelijke band met jou, want je bent geschapen om te leven in relatie met je liefhebbende Schepper. Hij wil je leven zinvol maken en het vullen met Zijn liefde.
2. De afstand tussen de mens en zijn Maker is er doordat de mens Hem de rug heeft toegekeerd.
God schiep je met een vrije wil. Daarbij kreeg de mens de keuze te leven in gehoorzaamheid aan zijn Schepper, met alle positieve gevolgen vandien, ofwel toe te geven aan het kwaad, met alle negatieve gevolgen vandien. De meeste mensen kiezen voor het tweede omdat die schijnbaar de meeste vrijheid biedt.
3. We kunnen niet uit eigen kracht bij God komen.
De scheiding tussen jou en God is onoverkomelijk. De vele pogingen om de relatie met God te herstellen, lopen telkens op niets uit. Welke inspanningen je ook levert, je slaagt er niet in om zelf terug contact te maken met God.
4. Jezus Christus is de brug tussen de mens en God.
Ja?
Mijn vrienden hadden veel plezier over mijn sollicitatie. “Komaan Yvan, wie denk je wel dat je bent, directeur…” Ik kon er ook mee lachen. Een paar weken daarna werd ik uitgenodigd voor een psychologische test. Dit was spannend. Nu zou ik zien hoeveel kandidaten er uiteindelijk over bleven. We waren met twee. Ja, je leest goed, met twee. Daarbij bleek dat deze vrouw
Samen
Doordat je zijn geboden niet kunt houden, verdien je straf. Jezus heeft de straf voor je misstappen op zich genomen toen Hij stierf aan het kruis. Als gevolg daarvan kan Hij iedereen die dit erkent, vergeven. Op die manier staat er niets meer tussen jou en God in.
5. Geef je leven over aan Jezus Christus.
Als je beseft dat er een barrière is tussen God en jou die je niet op eigen houtje kan overbruggen, geef dan toe dat Jezus Christus de brug is naar God. Hij heeft de weg vrijgemaakt en je moet dit enkel in geloof beamen. Als je dat doet, schenkt Hij je een volledig nieuw en eeuwig leven, komt Hij in je wonen en krijg je contact met Hem. Je kunt Hem iedere dag beter leren kennen, onder andere door het lezen van de Bijbel.
Geef in gebed jezelf aan Jezus. Dan ontvang je het echte leven en word je een geliefd kind van God. Voor eeuwig ...