Coat ingnerd Coat ingnerd in het zwembad

Waar ik ook ben, op mijn werk of in mijn vrije tijd, thuis of op vakantie, ik kijk naar alles waar een ver aagje op zit. Helemaal als er iets mis mee is. De interessante gevallen fotografeer en analyseer ik om te delen met mijn netwerk.

Dit weekend was ik met mijn twee dochters een dagje in een overdekt zwembad. Ik kan je vertellen, dat was genieten! In de eerste plaats omdat er voor mij niks mooiers bestaat dan tijd door te brengen met mijn kinderen. Maar er was meer. Een overdekt zwembad is namelijk een walhalla voor coatingnerds zoals ik. Die helemaal aan gaan als ze ergens een roestplekje zien, of blaasjes onder een ver aag menen te hebben ontdekt. De hoge temperatuur en luchtvochtigheid, in combinatie met de chloordampen, maken het k limaat in een overdekt zwembad enorm agressief voor alles waar metaal in zit. Er is dus verftechnisch bijna altijd wel iets interessants te zien.

De Ontdekking

Na een uur zwemmen zaten we rustig een boterhammetje te eten, toen mijn oog viel op de witte leuning van de trap waar we zojuist over naar boven waren gelopen. Het was een leuning gemaakt van buismateriaal met spijlen ertussen. Hij was prachtig wit, behalve … Ja, daar, in de hoekjes, daar was het bruin … roest! Je begrijpt dat ik binnen tien tellen mijn boterham naar binnen had gewerkt en gewapend met mijn telefoon met de neus bovenop de leuning stond. Ik zag het eigenlijk direct. Dit kon ik af zonder ondersteuning van ons laboratorium. Het was iets wat ik vaker heb gezien, zowel in het veld als in corrosietesten. Ik maakte snel wat foto’s en zette deze de volgende dag op LinkedIn, waarbij ik zoals zo vaak de vraag aan mijn netwerk stelde of men wist wat hier aan de hand was.

Het regende weer reacties.Volgens sommigen zou het te maken hebben met een te dunne/verkeerde coating of met chloordampen die met ureum tot zoutzuur reageren. Ook waren er veel, ja héél veel, opmerkingen over de kwaliteit van de las

Zwembroekanalyse

Al ben ik nog zo’n ontzettende coatingnerd, een laagdiktemeter heb ik niet bij me als ik ga zwemmen. Ik was slechts gewapend met een telefoon, mijn zwembroek en mijn gezonde verstand. Op deze foto links foto zie je een plek waar de coating helemaal los had gelaten. Kijk maar eens goed naar het materiaal dat eronder zit. Dit was voor mij de bevestiging van mijn vermoeden. Hoogstaand aanvullend onderzoek (even voelen met de magneetsluiting van mijn telefoonhoesje) wees vervolgens uit dat de buis én de spijlen niet magnetisch waren. De roestvorming was roodbruin en beperkte zich tot op en nabij de lassen, die op hun beur t een erg grillig opper vlak hadden.

WAT KUNNEN WE DAARUIT AFLEIDEN?

Het niet magnetisch zijn van de leuning betekent dat deze niet van (verzinkt) staal is gemaakt. Aluminium valt ook af, aangezien de roest roodbruin van kleur is. Wat overblijft is R VS. “Maar R VS zou toch geen corrosie mogen geven?” Jawel hoor, R VS k an wel degelijk roesten. Zeker in een omgeving met veel chlorides zoals een zwembad. Zelfs bij zeer roestvast RVS zoals 1.4529 en 1.4565 (254 SMO) kan roest optreden nadat eraan gelast is. De kwaliteit van de lasdraad speelt hierbij een rol, net als nabewerk ing. Dat een slechte kwaliteit lasdraad snel roest, spreekt voor zich. Je hebt dan feitelijk plaatselijk een ander materiaal. Wat veel mensen echter niet weten, is dat ook hoogwaardig, austenitisch R VS door lassen minder corrosiewerend kan worden. Door verbranding van materiaal door onvoldoende gasbescherming tijdens het lassen, k an het R VS niet de voor corrosiebestendigheid vereiste gesloten oxidehuid vormen. Om de oxidehuid te herstellen, moet hij worden gebeitst (of gestraald) en gepassiveerd.

De lassen op de leuning uit deze case zijn (zoals door velen opgemerkt) erg slordig gelegd. Hierdoor is een zeer grillig oppervlak ontstaan, waardoor de poedercoating plaatselijk niet dekkend is De combinatie van deze factoren heeft gezorgd voor het optreden van de roest. Meten is weten. Bij twijfel over de kwaliteit van de corrosiewering van gelakte producten biedt een corrosietest, zoals de zoutsproei- of kesternichtest snel zekerheid. Zwakke plek ken in het systeem komen dan snel aan het licht. Dit zorgt er voor dat er tijdig kan worden geanticipeerd en klachten worden voorkomen.

Er worden nog wel eens fouten gemaakt in het ontwerp en in de montage. Ook Ben Hoppener ziet dat. De eigenaar van M2Lab –en zelfbenoemd Coating Nerd – stuit op een mooi voorbeeld in zwembad. Hoppener is behalve zelfbenoemd coating nerd ook eigenaar van M2LAB. Dat is een onafhankelijk laboratorium voor coatings en kunststo en. Meer info: www.m2lab.nl